ارسال سامانه های پدافندی ایران به سوریه تغییر دهنده بازی .... تقویت دفاع هوایی دمشق یا ایجاد آمادگی برای عملیات تهاجمی درآینده در میانه ژوئیه 2020 ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران ، سرلشکر محمدحسین باقری ،در جریان یک سفر غیر منتظره به دمشق ، توافقنامه همکاری در حوزه پدافند هوایی را با جمهوری عربی سوریه ، بعنوان برجسته ترین شریک خود در جهان عرب ، نهایی نمود . در واقع ، امضای این توافقنامه همکاری ،بدنبال ملاقات با بشار اشد ،رییس جمهوری سوریه در دمشق بود که به گفته وی ، این مرحله از روابط میان ایران و سوریه ، نتیجه سالها همکاری برای مقابله با تروریزم ( اشاره به شورش مسلحانه عناصر افراطی در سوریه از سال 2011) بشمارمی آید . متقابلا" سرلشکر باقری نیز از "عزم دو کشور برای مقابله با فشارهای ایالات متحده " و تلاش مشترک برای خنثی سازی تهدیدات این کشور سخن گفت ،اما توضیحات بیشتری در این خصوص ارائه نداد . در واقع ، روند صحنه حوداث در سوریه نشان می دهد که ایران از نخستین روزهای حضور نظامی خود در سوریه ، در عملیات های ضدشورش مشارکت داشته و در کنار یگان هایی از کره شمالی !!! و حزب ا... در برابر عناصر مسلحی صف کشیدند که بلحاظ نیروی انسانی ، پول و تسلیحات نظامی از پشتیبانی کامل کشورهای عربی ، ترکیه و برخی از دولتهای غربی بهره می بردند . اگر چه در این میان ، روسیه نیز چهار سال پس از آغاز درگیری ها ( 2015 ) وارد سوریه شده و با ارسال کمکهای نظامی و حضور مستقیم تسلیحاتی ، به عقب زدن گروه های شبه نظامی تندرو کمک نمود ، اما دخالت نظامی طرفهای سوم ( شامل نیروی هوایی ترکیه ، اسراییل و همچنین موارد متعدد از سوی کشورهای عضو ناتو ) علیرغم اینکه موجبات نقض قوانین بین المللی را فراهم می آورد ،اما این روند گاه و بی گاه همچنان ادامه دارد . در این میان ، شبکه پدافند هوایی ارتش سوریه که از سالهای دهه 50 میلادی ، براساس الگوی روسی ایجاد و توسعه پیدا نموده و از میانه دهه 50 ، درگیر یک جنگ فرسایشی با نیروی هوایی اسراییل گردید ، در همان ابتدای درگیرها ، توسط شبه نظامیان شورشی ، هدف قرار گرفت و این با تمرکز نیروی هوایی ارتش سوریه برای اجرای حملات هوا به زمین در دو جنبه راهبردی و تاکتیکی ، ساختار پدافند هوایی این کشور را در وضعیت آچمز قرار داده و در مجموع ، توان رزمی آن برای مقابله با تهدیدات به ضعیف ترین حالت ممکن ، رسید . از سویی دیگر ، درخواستهای مکرر و مستمر ارتش سوریه در اواخر سالهای دهه نخست قرن بیست ویکم و اوایل سال 2010 برای خرید سامانه های دفاع هوایی S-300PMU.2 وهمچنین رهگیرهای میگ-31 بنابر دلایل مختلف از جمله فشار لابی اسراییل بر مسکو ، به جایی نرسید و این دسترسی کامل و بدون عیب و نقص نیروی هوایی ترکیه و اسراییل را به فضای هوایی سوریه تضمین می نمود . علیرغم تمامی این موارد ، گرچه پدافند هوایی سوریه به شکل نسبی ، موفقیتهای نسبتا" محدودی در برابر حملات موشکهای کروز و جتهای رزمی متخاصم ( از جمله سرنگون نمودن یک فروند هواگرد RF-4E فتوفانتوم نیروی هوایی ترکیه و یکفروند اف-16 نیروی هوایی اسراییل ) در کارنامه خود به ثبت رسانده ،اما همچنان اطمینان پذیری سامانه ای موجود این شبکه مورد سئوال قرار داشته ، چرا که اس-200 از ابتدا برای سرنگون نمودن پیکربندی های هشدار دهنده زود هنگام هوابرد طراحی شده بود و الزاما" ماموریت ساقط نمودن جنگنده های رزمی با ابعاد کوچکتر را بعنوان مامورتی ثانویه بر عهده داشت . با این حال ، به استثنای سامانه اس-200، ارتش سوریه فاقد هرگونه سیستم دفاع هوایی دوربرد است که توانایی جلوگیری از حملات مکرر هوایی ارتش ترکیه یا اسراییل را داشته باشد ، ضمن اینکه علیرغم استقرار سامانه های اس-300 بعنوان یک پیکربندی کاملا پیشرفته که قابلیت انهدام اهداف در بردی بیشتر از 200 کیلومتر و با سرعت بیشتر از 14 ماخ ( درصورت مسلح بودن آنها به آخرین موشکهای تولید شده روسی ) ، تمامی سیستم های موجود از سال 2019 تحت نظارت روسها قرار دارند و از این نظر ، محدودیتهایی در بکارگیری آنها وجود دارد . با توجه به اینکه مسکو حاضر نیست روابط دیپلماتیک خود را با تل آویو یا آنکارا ، به خطر بیاندازد ، سامانه های اس-300 همچنان در حالت غیر فعال ( حداقل در ظاهر امر ) قرار گرفته اند که بنابر برخی تحلیل ها ، ممکن است دلایل نظامی از جمله حذف قابلیت آزمایش این سامانه برای نیروهای هوایی متخاصم و تدوین اقدامات متقابل در درازمدت که ممکن است برای نیروی دفاع هوایی روسیه که خود از بزرگترین ومهمترین مشتریان این سیستم بشمار می رود بوجود آورد را نیز داشته باشد . علاوه برآن ، غیرفعال بودن سیستم اس-300 نیز ممکن است خواسته خود دمشق نیز باشد ، استراتژی بهینه ای که موجب شده ، علیرغم نقص مستمر فضای هوایی این کشور ، تا بازیابی توان نظامی هوایی وزمینی ارتش سوریه ، تنش با کشورهای همسایه در سطح مشخصی نگاه داشته شود . با توجه به تمامی موارد مطروحه ، ایران در یک دهه اخیر ، طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی میانبرد و برد بلند را که می تواند بطور جدی شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه را بدون اینکه اتکاء زیادی روی سیستم های روسی داشته باشد ، تقویت کند ، طراحی و بصورت نیمه صنعتی در دست تولید دارد . از جمله این سامانه ها ، سیستم دفاع هوایی سوم خرداد است که در کارنامه عملیاتی خود ، به زیر کشیدن یک فروند پهپاد RQ-4 به ارزش بیش از 200 میلون دلار را در تابستان 2019 میلادی ، به ثبت رسانده است . علاوه بر این ، پرکاربرد ترین سیستمی که میتواند برای سوریها ارزشمند واقع گردد ، سامانه باور-373 است که احمد وحیدی ( وزیر وقت دفاع ایران ) از آن ، بعنوان " سامانه موشکی پدافند هوایی برد بلند در ردیف اس-300 " یاد می نمود و برخی ناظران براین باورند که برخی قابلیتهای گونه های اولیه اس-300 را میتوان در نمونه ایرانی مشاهده نمود . این سامانه در اوایل سال 2010 رونمایی گردید و ازآن زمان تاکنون گزارشهای متعددی مبنی برارتقاء آن برای درگیری با اهداف متخاصم در برد200 کیلومتری منتشر شده است . با این حال برخی تحلیلگران معتقدند که توانایی ضد الکترونیک سیستم ایرانی در مقایسه با اس-300 ، در ردیف پایین تری قرار می گیرد و موشکهای مورد استفاده درآن بصورت قابل توجهی کندتر از نمونه های روسی ( احتمالا 9 ماخ ) بوده و در نهایت ، با تعداد کمتری از اهداف در یک زمان می تواند درگیر شود . در کنار سوم خرداد و باور373 ، سامانه موشکی 15 خرداد نیز از جمله سامانه های برد بلند ایران بشمار می رود که طبق گزارشها ،موشکهایی مشابه باور373 را حمل می نماید. ناظران بر این عقیده اند که این سیستم می تواند حداکثر 6 هدف را بطور همزمان ردیابی نموده و بنابر ادعای طرف ایرانی ، در بردهای کمتر نیز میتواند با اهداف پنهانکار درگیر شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که بر خلاف سامانه های روسی ، کره شمالی وچین ، نمونه ایرانی فاقد قابلیت پرتاب سرد بوده و این بدان معنی است که موشکهای مورد استفاده ، قابلیت درگیری با اهداف از تمامی جهات را ندارند ، بنابراین ، سامانه ایرانی ، بر خلاف سیستم های غربی مشابه ، در قوس آتش ، با محدودیت روبرو هستند ، هر چند حضور آنها در خاک سوریه ، می تواند یک وزنه تعادل قابل توجه برای بازگرداندن وضعیت ، حداقل به شرایط قبل از سال 2011 بشمارآید ، چرا که درگیری ها در سوریه ، اگر چه بشدت گذشته نیست ، اما همچنان ادامه دارد . بااین حال ، قیمتی که سوریه برای حضور این سیستم ها در خاک خود خواهد پرداخت ، همچنان نامشخص است ( احتمالا پس از مخالفت ها طولانی روسها ، دسترسی خاص ایران به امکانات بندری در لاذقیه و طرطوس . م ) و ممکن است در نهایت به حضور بیشتر نظامی ایران در این کشور بیانجاند و یا اینکه در صورت پرداخت هزینه ها ، ارزان تر از سیستم های روسی برای دمشق تمام شود . نکته جالبی که در این میان می بایست مورد توجه قرار گیرد ، این است که سامانه های ایرانی به گونه ای طراحی شده اند که می توان از آنها بعنوان بخشی از شبکه دفاع هوایی در کنار سیستم های روسی استفاده نمود ، بدین معنی که درصورت فعال شدن اس-300 ، بصورت هدفمندی میتوان داده های بدست آمده توسط این دوسامانه را با هم به اشتراک گذاشت و این به معنای مکمل بودن سیستم ایرانی است . در مجموع ، اگر چه روند درگیری ها بصورتی است که شورشیان مسلح ، شکست خورده بحساب می آیند ، اما درگیری ها در سطح پایین تری در استان ادلب در نزدیکی مرز ترکیه همچنان ادامه دارد که با حمایت ارتش ترکیه و شبه نظامیان وابسته به القاعده میتواند بسرعت تشدید گردد . با این حال ، حضور پدافند هوایی ایران شاید مانع از عملیات نفوذ نیروی هوایی اسراییل نگردد ، اما میتواند حضور همه جانبه و بدون مانع نیروی هوایی ترکیه را که با استفاده از جنگنده های اف-16 و هواگردهای بدون سرنشین صورت میگیرد را وارد یک چالش جدی نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

آغاز تولید انبوه جنگنده رادارگریز "جی 20 بی" چین روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست هنگ کنگ روز دوشنبه به نقل از منابع آگاه از کمیسیون مرکزی نظامی (فرماندهی کل قوای چین) گزارش کرد اگرچه این جنگنده هنوز دارای موتورهای ساخت روسیه است اما نوع کاملا چینی آن با موتورهای مدل دبلیو اس 15 هستند که تا یک یا دو سال دیگر ساخته خواهد شد. آمریکا در سال 2017 میلادی تصمیم گرفته است که بیش از 100 فروند جنگنده رادارگریز اف 35 در اختیار ژاپن و کره جنوبی قرار دهد که تولید انبوه جی 20 پاسخی به تهدیدات پیش روی چین در جنوب شرق آسیا خواهد بود.

نگاهی به به‌روزرسانی اخیر بالگردهای MI-17 اس اچ الجزایری توسط روسیه بالگرد میل 17 اس اچ قطعا یکی از موفق ترین تولیدات صادراتی روسیه میباشد که در کشورهای مختلفی نیز به خدمت گرفته شده است در ایران نیز سپاه پاسداران در حدود 40 فروند فروند از این بالگرد را به صورت عملیاتی در اختیار خود دارد در ایران این بالگرد با نصب راکت انداز اس 8 و یا با تجهیز به موشک ضد کشتی نور در حالت رزمی وهمچنین نصب سامانه دید در شب البته به صورت محدود دیده شده است اما هیچ خبر یا اطلاعاتی مبنی بر به روزرسانی گسترده این بالگرد تا هم اکنون منتشر نشده است.حال با توجه به حضور این بالگرد در مناطق عملیاتی چون جنوب شرق و غرب ایران و تهدیداتی چون موشکهای دوش پرتاپ و همچنین امتیاز پرواز در شب برای این بالگرد که در بسیاری از موارد برای کمک رسانی به مردم غیر نظامی نیز به پرواز در می ایدو با توجه به شیوه رزم سپاه پاسداران این بالگرد علاوه بر موارد یاد شده در عملیات های خاص چون هلی برن نیروها و همچنین برای انتقال سریع نیروها در مناطق حساس فرضا جزایر جنوبی نیز نقش پر رنگی دارد.( اخیرا نیز این بالگرد در عملیات توقیف نفت کش بریتانیایی حضور بسیار پر رنگ وموثری داشت.) حال با موارد یاد شده باید دید چه سطحی از به روزرسانی این بالگرد میتواند ان را به استاندارد های امروزی یک بالگرد نظامی ترابری رزمی تبدیل نماید الجزایر که ارتباط نظامی نزدیکی با روسیه دارد در روزهای اخیر اولین دسته از بالگرد های میل -17 خود را از مجموع 42 فروند بالگرد این کشور که برای به روزرسانی گسترده به روسیه فرستاده بود تحویل گرفت. این بالگرد ها به صورت گسترده های برای حضور در میدان رزم تجهیز شده اند موارد به روزرسانی شامل : ___ نصب سامانه شناخته شده President-S برای در امان ماندن از منپادها و موشک های حرارتی با شناسایی و پرتاب خودکار فلر ___نصب سامانه DIRCM برای انحراف موشک های فروسرخ و منپادها ___اضافه شدن قابلیت رزمی گسترده به ان با توان شلیک موشک های ضد زره هدایت لیزری اتاکا ___ تجهیز خلبان به هلمت دید در شب GEO-ONV1-01M ___تجهیز بالگرد به نمایشگرهای دیجیتال

برای ارتش نیست ولی جالب پچ هواپیما فالکون 20 هواناجا انتقال هوایی مصدوم صاعقه زده از ایرانشهر به تهران

سلام مجدد بنده عادت ندارم در مورد موضوعاتی که از اصل و فرعش خبر ندارم دلیل و مدرک بیارم. ولی با توجه به تجربه گذشته در مورد تصمیمات مسئولین و منسوبین جمهوری اسلامی عقل و منطق حکم می کنه که خوش‌بین نباشیم (به قول معروف مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسه). اگر شما انقدر به این سیستم و نهادهای بالادستی نزدیک هستید که از ریز مفاد و متمم ها و ضمیمه ها و تضامین این قرارداد با خبرید، مستدل برای بنده و دوستان بفرماید تا حداقل از نگرانی های دوستان و دلواپسان آینده کشورمون کم بشه و هم قضاوت منصفانه تر باشه. چون اینطور که شما میفرمایید و مشتاق و مشعوف این قرارداد هستید قاعدتا از موضوعاتی خبر دارید در این قرارداد که منافع ما رو 100% تضمین میکنه و ما بی خبریم. دلایل رو عرض کردم ولی استدلال ها مستند نیست، اصولا بحث در این موارد همه تحلیل و برداشت شخصی هست. دلیل بنده هم تجربه تاریخی و گل به خودی هایی هست که خورده ایم و حتی زنندگان گل به خودی مدعی هم هستند، که این موضوع دردناک تر و تلخ تر از خود گل به خودی هست.

با استفاده از امکانات دو منظوره ساخته شده در کنار فرودگاه های موجود در همدان ، بندرعباس ، چابهار و آبادان آغاز می شود. احتمال رو ولش کن واقعیت رو بچسب منم امیدوارم این جوری که شما میگی باشه ولی حجم گندکاری آقایون خیلی وسیعتر از این حرف هاست و بارها نشان دادن که به اهدافشون بیشتر اهمیت میدن تا قوانینی که پایه و اساس ماهیت این نظام رو تشکیل میده

آقایون این دیگه با قانون اساسی مشکل داره یعنی چی اگه قراره قانون اساسی رو ب..... توش بگن ما هم حساب کار دستمون بیاد تو چه مملکتی زندگی میکیم اصل ۱۴۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران استقرار هر گونه پایگاه نظامی خارجی در کشور هر چند به عنوان استفاده‌های صلح‌آمیز باشد ممنوع است.

سلام دوست عزیز، منظور شما را از چگونگی توافق با چین متوجه نمی شوم. یعنی در توافقات دو جانبه میان دو کشور، یک طرف قرارداد باید تعهد بیست و پنج ساله به طرف مقابل بدهد؟ مگر امارات و چین، ژاپن و آفریقای جنوبی، آرژانتین و کانادا، ....بدون توافق بیست و پنج ساله با هم نمی توانند با هم مراودات اقتصادی داشته باشند؟ اصولا” تعریف شما از واژه استعمار چیست؟ وطن فروشی را چگونه تعریف می کنید؟ آیا از کارنامه نظام فعلی پس از چهل و یکسال حکومت و دریافت تریلیون ها دلار از بابت فروش منابع خدادادی کشورمان راضی هستید؟ چند سال برای خود چین طول کشید و چقدر منابع طبیعی کشور خود را حراج کردند تا پس از پایان تجاوز ژاپن و جنگ‌های داخلی میان ملی گرایان و کمونیستها امروز به قول شما به ابرقدرت اقتصادی جهان تبدیل شده است؟ چهل و یکسال کافی نبود تا حداقل کشور ما از فقر رهایی یابد؟ پیشرفت و ابر قدرت شدن به کنار.

تانک پرنده شوروی، ایلوشین ایی ال 2 هواگردی تهاجمی با هدف پشتیبانی نیروی های زمین بود که در دفتر طراحی ایلیوشین در اتحاد جماهیر شوروی در جریان جنگ جهانی دوم متولد شد و به صورت گسترده وارد خط تولید انبوه گردید. در مجموع بیش از ۳۶ هزار فروند از این هواپیما ساخته شد که از این منظر، رکوردی در طول تاریخ هوانوردی نظامی دارد. خلبانان ایل-۲ را اختصاراً «ایلیوشا» و سربازان بر روی زمین آن را «گوژپشت»، «تانک پرنده» یا «پیاده‌نظام پرنده» می‌نامیدند. ایل-۲ نقش بسیار کلیدی در شکست آلمان نازی در جبهه شرقی جنگ دوم جهانی ایفا نمود به وجهی که ژوزف استالین دربارهٔ آن گفته بود که «این هواپیما به اندازه هوا و نان برای ارتش سرخ اهمیت دارد» زره سنگین ایل-۲ آن را به شدت در مقابل آتش هوایی و زمینی دشمن مقاوم می‌کرد. با این حال در مجموع بزرگ‌ترین خطر برای ایل-۲ از جانب زمین بود همان‌طور که خلبانان توپ‌های ضدهوایی ۲۰ و ۳۷ میلی‌متری را بزرگ‌ترین تهدید گزارش می‌کردند. ایل-۲ به شدت از جانب پشت هواپیما آسیب‌پذیر بود و این درحالی بود که جنگنده‌های خودی به جهت پرواز در ارتفاع‌های بسیار بالاتر از ایل-۲ نمی‌توانستند از آن محافظت کنند. به همین دلیل با افزایش تلفات مدل دو سرنشین با یک تیربارچی در پشت هواپیما جای مدل تک سرنشین را در خط تولید گرفت. با افزوده شدن جایگاه دوم افزایش یافت و ۱۰ تا ۲۰ کیلومتر بر ساعت از سرعت هواپیما کاسته و کنترل پذیری آن به جهت عقب‌تر رفتن نقطه سقل سخت‌تر شد. برای حل این مسئله در نمونه‌های بعدی بال‌ها مقداری به رو به عقب زاویه پیدا کردند. فکر کنم نمونه خوبی از تاثیر ظرافت در کار باشد که چه در ارائه پس زمینه ها و چه در انتخاب رنگ طراحی دوستمان خیلی بهتر از کار در آمده است. این یک مقایسه اموزنده هست هم از این جهت که به سادگی می توان اینفوگرافی ها را ترجمه کرد و هم اینکه با فتوشاپ و کمی خلاقیت تصاویر خیلی بهتر از آب در خواهند آمد ترجمه دوست گرامی ام ار 9 کار بنده حقیر البته این طرح قبلا توسط برادر عزیز @MR9 کشیده و ارائه شده بود که با کسب اجازه و تقدیم به ایشان می گردد.

توپ آتشین شوروی، زیس 3 توپ 76 میلیمتری شوروی که با تیراژ 103 هزار ارابه پرتولیدترین توپ زمان جنگ بوده است. این توپ بدلیل سادگی در استفاده و تعمیر، تحرک بالا و قیمت پایینش تبدیل به ابزاری مهم در مقابله با نیروی زرهی آلمان نازی شده بود این توپ پنهانی و بدون تایید و مجوز ارتش ساخته شد و با پیگیری های یک ژنرال توپخانه در محیط نبرد تست شد و عملکرد آن به قدری خوب بود که استالین را تحت تأثیر قرار داد و با عنوان "شاهکار طراحی سیستم های توپخانه" از آن ستود. تولید انبوه ZiS-3 پس از جنگ متوقف شد و به جای آن نمونه های دی 44 معرفی گردید ولی به مانند توپ قبلی مورد علاقه پرسنل نبود.

شکار ریز پهپاد با ورود پهپادهای کوچک و ریز پهپادها حملات از حالت گران قیمت و با تکنولوژی بالا به حملات خلاقانه ارزان با تکنولوژی تجاری بدل گردید دیگر هر شخصی می تواند با یک نقشه کوچک و یک نقشه در اینترنت یک پهپاد به پرواز در آورد و اضافه شدن اندکی ماده انفجاری که ساخت آنهم تجاری هست تهدیدات را آنچنان گسترده کرده است که دیگر هیچ نقطه امنی وجود ندارد این خطر در فرودگاه ها و مراکز حساس همچون نیروگاه های اتمی بیشتر از دیگر نقاط لمس می شود راهکار مقابله با این پهپادهای تجاری، هم می بایست مثل خود پهپادها خلاقانه و ارزان باشد از این رو راه های زیادی پیشنهاد شد از شکار با تور و پرنده گرفته تا موشک های دقیق یکی از این راهکار ها اخلال در فرکانس پهپاد، هک و در نهایت بدست گرفتن کنترل پهپاد بود، چیزی که تکنولوژی نوین می طلبید ولی ارزان بود مزیت این روش کیفیت بالای کار آن بود و معایب آن احتمال شکست در مقابل هوش مصنوعی بود مشابه این سامانه در کشور ما هم ساخته شده است ولی درست یا غلط وزارت ارتباطات از این سامانه به خاطر پارازیتش شکایت کرده است کلیپ رونمایی و معرفی سامانه ایرانی https://www.aparat.com/v/mJn2T/%D8%B3%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%86%D9%87_%D8%B6%D8%AF_%D9%BE%D9%87%D9%BE%D8%A7%D8%AF%DB%8C_%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF_%D8%B1%D8%A7%D8%A6%D9%81%DB%8C_%D9%BE%D9%88%D8%B1 https://www.farsnews.ir/news/13990127000307/%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE-%D8%A8%D9%87-%DB%8C%DA%A9-%D8%AC%D9%86%D8%AC%D8%A7%D9%84-%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D8%B3%DA%A9%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D8%A7%D8%AE%D9%84%D8%A7%D9%84-%D8%AF%D8%B1-GPS-%DB%8C%DA%A9-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%DB%8C%D9%85%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D9%88%D8%AF%D9%87

حمله کلمبیا به شورشیان با بمب های هدایت ماهواره ای دولت کلمیبا سال های سال با کارترهای مواد مخدر، شورشیان ارتش آزادیبخش و فراک درگیر بود بدلیل پوشش گیاهی و جنگل ها و کوهستان های کلمبیا دسترسی و مقابله با آنها برای کلمبیا تقریبا با آرزویی محال تبدیل شده بود در سال 2006 آمریکا و سازمان سیا برنامه فروش کیت های ارتقا بمب های سقوط آزاد به هدایت ماهواره ای را به کلمبیا فروختند و تغییر بزرگی در معادله این درگیری ها ایجاد کردند. اگرچه که تا سال ها کنترل و نظارت استفاده از این سلاح ها با سازمان سیا بود ولی ضرباتی که سازمان های آزادیبخش و فارک خوردند بسیار سنگین بود عملیات ها بر علیه رهبران شورشیان در اوج سکوت و با کم هزینه ترین تسلیحات انجام می شد و ضربات وارده در دل جنگل ها کاملا دقیق بود شورشیان سرگشته و گیج از حمله اول آماج موج دوم و سوم حملات قرار گرفته و کمپ متلاشی میشد و در موج چهارم نیروهای ویژه رسیده اجساد را شناسایی و زخمی ها را اسیر می کردند و مهم تر از همه اسناد، موبایل ها و رایانه ها را با خود می بردند و برای حمله بعدی برنامه ریزی می کردند. نکته مهم در اینجا تاثیر و اثر بخشی کیت های هدایت ماهواره ای هست که سرنوشت این نبرد رو تغییر داد یک کیت ساده که به بمب های سقوط آزاد مارک اضافه شده و علاوه بر افزایش برد آنها را به دقت باور نکردنی می رساند، این دقت زمانی پیدا می کند که هدایت لیزری تنها هم در این جنگل ها به سختی جوابگو بود و اهداف در استتار از دید خلبان ها پنهان می شدند شاید در نگاه این قیمت این بسته ها بالا باشد ولی کاهش مصرف مهمات و گلوله های تک تیر تغییر شرایط از آتش حجیم به آتش دقیق را متوجه می شویم. این اتفاق چیزی هست که در کشور ما هم نیاز هست بویژه مناطق مرزی و درگیری با پژاک و جالبی این بسته ها قابلیت نصب آنها روی تمامی انواع بمب های سقوط آزاد، و با تغییراتی بر روی خمپاره ها و گلوله های توپ هست که ارزش یک گلوله را بسیار بالا می برد

شکار پهپاد متخاصم با عمومی شدن استفاده از پهپاد و تولید پهپاد تجاری در تعداد بالا، مشکلاتی برای واحدهای مراقبت هوایی ایجاد شده است. پهپادی کوچک با قیمتی ارزان پیش به سوی آسمان ممنوعه، شاید تصور پهپاد بر فراز فرودگاه مهرآباد هنوز جدی نشده باشد ولی بر فراز فرودگاه های انگلیس مشکل زا شده است اگر هم یادمون باشه صدای تیراندازی توپ ضدهوایی بر فراز منطقه ممنوعه تهران برای شکار پهپاد اما راهکار ؟ راهکارها به چنددسته تقسیم شده اند - پرتابه با تور برای شکار پهپاد - ارسال امواج اخلال گر یا هک هدف - پرنده شکاری مثل شاهین یا عقاب - شلیک لیزری و ذوب هدف - سلاح گرم

بسمه تعالی سامانه های موقعیت یابی محلی و اثر آن بر میدان رزم در دهه های اخیر نیاز ضروری به ناوبری در مسافت های دوربرد در عملیات های نظامی (و البته بخش غیر نظامی) و نیز توسعه هرچه بیشتر تسلیحات و تجهیزات نظامی دورایستا نیاز به سامانه های موقعیت بابی شدت گرفته است. در این حوزه کشور های دارای فناوری فضایی دست به توسعه سامانه های موقعیت یابی جهانی ماهواره ای زده اند که از جمله آنها می توان به GPS و گلوناس اشاره کرد. در ایران با توجه به محدودیت دسترسی ایران به سامانه های موقعیت یابی ماهواره ای نظامی و نیز عدم توانایی موجود در توسعه و عملیاتی ساختن چنین سامانه هایی به صورت بومی، راه حلی جایگزین مورد توجه قرار گرفت. سامانه های موقعیت یابی محلی (LPS) تجهیزات زمین پایه ای هستند که اطلاعات موقعیت یابی در حوزه های محلی (و نه جهانی) را تمامی شرایط آب و هوایی در اختیار سرویس پذیرندگان قرار می دهند. این سامانه ها معمولا از تعدادی ایستگاه با مختصات معلوم تشکیل شده اند که دارای آنتن های فرستنده قدرتمندی هستند که اطلاعات مورد نیاز جهت موقعیت یابی بر حسب آفست گرفتن از موقعیت موجود این ایستگاه ها را فراهم می آورند. چنین سامانه هایی می توانند جای خالی سامانه ای چون GPS را در محدوده ی منطقه ای برای ایران پر کنند، از سوی دیگر با توجه به آنکه امکان دستیابی به نسخه های نظامی سامانه های موقعیت یابی ماهواره ای چون BeiDou برای ایران وجود دارد، اما در شرایط جنگی این سامانه ها به طور قطع مورد جمینگ سنگین قرار خواهند گرفت، و وجود سامانه های موقعیت یابی محلی میتواند نقش راه حل جایگزین را داشته باشد. به همین جهت این سامانه ها دارای اهمیت قابل توجهی در میدان نبرد می باشند و فعال شدن قابلیت های آنها می توانند امکانات قابل توجهی را در اختیار نیروهای مسلح ایران قرار دهد. در عین حال در فرایند توسعه و عملیاتی سازی این سامانه ها موارد مهمی وجود دارد که ایران باید به آنها توجه کند. گسترش پوشش این سامانه ها در داخل ایران و نیز حتی ایجاد ایستگاه هایی در کشور های خارجی منطقه باید مورد توجه قرار گیرد. گسترش پوشش در جغرافیای داخلی علاوه بر بالا بردن دقت و کاهش نقاط کور، با ایجاد همپوشانی ایجاد گپ در شبکه را در شرایط خرابی یا آسیب دیدگی یکی از این ایستگاه ها را منتفی می سازد. همچنین بر خلاف سامانه ای چون GPS که پوشش جهانی دارد، این سامانه ها پوششی منطقه ای دارد، لذا جهت توسعه محدوده تحت پوشش این سامانه ها و افزایش مناطقی که نیرو های مسلح بتوانند از قابلیت های آن استفاده کنند، به خصوص در سطح منطقه خاور میانه، این نیاز جدی وجود دارد که در کشور های با مناسبات حسنه با ایران در سطح منطقه تعدادی از این ایستگاه ها تاسیس شود. مساله مهم دیگر که از اهمیت بسزایی برخوردار است افزایش بقای رزمی این سامانه ها می باشد. این نکته از 2 روش قابل دستیابی ست: تقویت پدافند در محدوده ی این سایت ها، خصوصا افزایش سامانه های کوتاه بردی که قابلیت مقابله با حملات انبوه و سوارم تسلیحات دورایستای دشمن را داشته باشند. تقویت پدافند به ویژه از آن جهت اهمیت دوچندانی می یابد که، با توجه به تغییر میادین نبرد به سمت استفاده از جنگ افزار های دوربرد، هوشمند و شبکه محور، و نیز رشد روز افزون تهدیدات جدید در حوزه پدافند از جمله حملات انبوه توسط پهپاد ها و ریز پرنده ها و موشک های کروز، قابلیت های تهاجمی دشمن افزایش یافته و حمله به تاسیسات حفاظت شده سهل الوصول تر گشته است. در اینجا استفاده از سامانه های پدافندی که نسبت به اوت نامبر شدن تاب آوری بیشتری داشته باشند نقش پر رنگ تری بازی خواهند کرد. روش دوم را می توان در قالب پدافند غیر عامل توصیف کرد. حتی در صورتی که پدافند مناسبی نیز حول این ایستگاه ها ایجاد شود، واقعیت گریز ناپذیر آن است که حمله به یک هدف زمینی ثابت و البته با ابعاد قابل توجه بسیار ساده تر از حمله به یک هدف متحرک است. این اصل را حتی در جمله معروف ژنرال پوتن در جنگ جهانی دوم نیز می توان جست که گفته بود "استحکامات ثابت صحرایی گورستان احمق هایی خواهد شد که بدان ها اعتقاد دارند."[1] به ویژه با گسترش و هر چه هوشمند تر شدن حملات سوارم دور ایستا ایجاد کمترین روزنه ای کافی ست تا یک هدف ثابت مورد هدف قرار گیرد. از این روی توصیه می شود انواع پرتابل و موبایلی از این سامانه ها، ولو با قدرت آنتن کمتر و در مقابل در تعداد بیشتر، توسعه یابد که کار رهگیری و حمله به آنها را تا حد ممکن دشوار سازد. و نیز قابلیت مانور نیرو های عمل کننده را افزایش داده یا در مناطق مورد نیاز به سرعت استقرار یابد، که می تواند نقش کلیدی و تعیین کننده ای در سرنوشت جنگ بازی کند. مثال تاریخی از چنین تاکتیکی را حتی می توان در عملیات طوفان صحرا مشاهده کرد. در این عملیات گرچه تعداد زیادی از پست های فرماندهی، شلتر ها و تاسیسات نظامی ثابت با موفقیت مورد حمله قرار گرفت و نابود شد، ولی یافتن و نابود کردن لانچر های متحرک موشک های اسکاد عراقی از مواردی بود که به رغم تلاش فراوان موفقیت چشمگیری را در بر نداشت. در طی این جنگ ایالات متحده اطلاعات کاملی از موقعیت و ظرفیت سایت ها و تاسیسات موشکی ثابت عراق به دست آورده بود که شامل 28 لانچر ثابت اصلی در 5 پایگاه در غرب عراق می شد. این مساله باعث شد با آغاز جنگ به سرعت این تاسیسات منهدم شوند، اما در عین حال ایالات متحده هیچ گاه نتوانست اطلاعات جامع و کاملی از تعداد، کم و کیف و موقعیت لانچر های متحرک عراقی بدست آورد. در حالی که تخمین زده می شد عراق دارای 36 لانچر متحرک باشد و به رغم برتری هوایی محض و سورتی های پروازی پرشماری که توسط هواپیماهای نظارتی-شناسایی و نیز جنگنده ها صورت می گرفت ائتلاف به رهبری آمریکا تنها موفق به شناسایی و انهدام 8 لانچر شد و تا قبل از پایان یافتن جنگ هیچگاه موفق نشد اسکاد پرانی های (البته کم اثر) عراقی ها را متوقف سازد. منابع: https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/monograph_reports/MR1408/MR1408.ch3.pdf https://en.wikipedia.org/wiki/Local_positioning_system [1] @MR9

نفربر زرهی آژاکس نفربرزرهی انگلیس ساخت شرکت جنرال داینامیک با هدف یک پلتفرم برای تنوع ماموریت و کاربری در ساخت این نفربرزرهی شرکت BAE Systems حضور دارد که یک شرکت چندملیتی در زمینه دفاعی است و در پروژه های دفاعی انگلیس حضور فعال دارد مثل تانک چلنجر

تانک مرکاوا 4 تانکی در نسل 1 برای خودکفایی ایجاد شد و در نسل های بعد و بهبود قابلیت ها و طراحی به رقابت با تانک های روز دنیا پرداخت و به این سطح رسید نگاه و مسیری که این تانک طی کرد در مورد تانک ذوالفقار اگر طی میشد الان وضع زرهی ما بهتر بود چیزی که برای تانک مرکاوا 4 خیلی مهم است تجربه جنگ 33 روزه هست که ضعف های تانک مرکاوا در مقابل موشک های ضدزره خودش را نشان داد و همین شکست باعث ابداع روش دفاع فعال و ارتقا این تانک گردید، یعنی تبدیل شکست به پیروزی با تشکر از برادر عزیز جناب @MR9 مشخصات مرکاوا مارک 1

نگاهی گذرا بر آینده نیروهای زمینی نیروهای زمینی برخلاف دیگر نیروهای هوایی و دریایی، از پراکندگی و سطوح ماموریت بسیار بالایی برخورد دار هستند که از این نظر هرگونه ارتقا و مدرن سازی و تولیدات جدید نیروها با بحث مالی و مدیریت منابع درگیر است. این سطوح عبارت اند از: - نیروی های گارد ملی و مرزبانی - نیروهای زمینی - نیروهای هوابرد - نیروهای زرهی سبک و سنگین - توپخانه - لجستیک - نیروی هوانیروز * گزارشات آینده نگرانه در خصوص نیروی زمینی FUTURE LAND OPERATING CONCEPT 2035 Unmanned Systems Integrated Roadmap FY2011-2036 Face The Future: Concepts On Force Design http://www.army.mil.nz/downloads/pdf/public-docs/2017/20170626-future-land-operating-concept-2035.pdf http://nzdf.mil.nz/downloads/pdf/public-docs/2018/Face_the_Future_Concepts_of_Force_Design.pdf https://assets.publishing.service.gov.uk/government/uploads/system/uploads/attachment_data/file/643061/concepts_uk_future_force_concept_jcn_1_17.pdf https://fas.org/irp/program/collect/usroadmap2011.pdf نیروهایی مثل آمریکا در وهله اول همیشه اقدام به مدرن سازی تجهیزات می کنند تا تجهیزات در مقابل پیشرفت فناوری به روز و پاسخگو باشند. اما مسیر مدرن سازی هرگز نباید با پیشرفت و تجهیز تجهیزات جدید مغایرت کند. این نکته بار مالی سنگینی بر هر نیرویی وارد می کند که آمریکا برای پرهیز از این مشکل اقدام به واگذاری یا فروش تجهیزات بعد از بروزرسانی به کشورهای متحد خود می نماید. بیشتر این واگذاری ها به کشورهایی با بنیه ضعیف مالی صورت می گیرد که توان خرید تجهیزات جدید را ندارند. برای مثال در عراق و افغانستان تانک ها و تجهیزات مورد استفاده آمریکا در جنگ بصورت کمک های نظامی به آن کشورها واگذار گردید. این اقدام دو مزیت داشت اول بازگشت هزینه این تجهیزات با کمک بندهای تعمیرات سالیانه که بصورت پنهان به کشورها اعمال می گردد و دوم اشغال بازار نظامی کشور مذکور و ایجاد زیرساخت و نیروی علاقه مند برای عقد قرارداد تجهیزات به روزتر در سال های آینده که بازار یابی برای آینده تلقی می شود. با توضیحات داده شده آینده نیروهای زمینی به دو بخش بروزرسانی و جایگزینی با تجهیزات به روز قابل تقسیم است. مسیر و نگاه به آینده در هر دو بخش بر مبنای ارتقای چابکی، کیفیت آتش، کار تیمی، دوام در میدان نبرد و هزینه است. برای این تحقق این خواسته ها، ایده هابیشتر بر استفاده از شبه پروتزها، بدون سرنشین ها، هوش مصنوعی، شبکه سازی متمرکز شده است. که نگاهی گذرا بر آینده نیروهای زمینی چنین تجهیزاتی را به رخ می کشد. 1- سربازانی با اسکلت های تقویت کننده فلزی و چشمان تیز بین و لباس هایی با قابلیت اندازه گیری علائم حیاتی 2- روبات های حمل بار و جنگجو 3- سلاح ها و گلوله هایی هوشمند با بردبلندتر و دقت بیشتر ( شناسایی هدف و تفکیک و اولویت بندی اهداف) 4- زره پوشانی تماما هوشمند با چابکی و زره بهتر (آرماتا و سیستم دفاع فعال گام های اولیه در مسیر این هدف است) 5- پهبادهایی دست پرتاب با قابلیت شناسایی و شکار 6- توپخانه هایی بردبلند با گلوله های هدایت پذیر ( بالای 500 کیلومتر برد) 7- واحدهای نظارت بر میدان با قابلیت شبکه سازی و تصمیم های بهینه با همکاری هوش انسانی و مصنوعی 8- اتاق های جراحی و درمان مجروحین کاملا اتوماتیک با قابلیت عمل از راه دور

یک شرکت نروژی و شرکت ریتون ، دارند روی پرتابه های توپ مجهز به موتور رم جت کار می کرد ... اگر به صورت تجاری به نتیجه برسه ، شاید دوباره چنین رزم ناوهایی رو ببینم ... شرکت نروژی داشت روی کالیبر 155 میلی متری کار می کرد ، کالیبر اصلی این رزم ناو برابر 406 میلی متری هست . و وزن هر پرتابه برابر 1250 کیلوگرم .... پرتابه های 155 میلی متری با وزن بسیار کمتر ( محفظه ی سوخت کمتر ) به وسیله ی رم جت تا 40 مایل ( حدود 70 کیلومتر ) برد پیدا می کنند ... اگه توپ های 406 میلی متری به رم جت مجهز بشوند ، احتمالا خیلی راحت تا 200 تا 250 کیلومتری رو پوشش می دهند و اگه توپ ها مجهز به هدایت هوشمند بشوند ، خیلی راحت یکی از این رزم ناوها با قدرت آتش بالایی که داره می تونه تمامی کشتی های اطرافش رو توی شعاع 200 کیلومتری نابود کنه .... یعنی یکی از این رزم ناوها برای نابودی کل بنادر یک کشور متوسط به همراه تمامی ناوگان تجاریش کافیه ... مثلا یکی از این رزم ناوها می تونه عبور مرور تمامی کشتی های تجاری در باب المندب یا دریای مدیترانه رو به راحتی به مخاطره بندازه ... https://en.wikipedia.org/wiki/Iowa-class_battleship#Main_battery https://en.wikipedia.org/wiki/16"/50_caliber_Mark_7_gun https://en.wikipedia.org/wiki/File:Iowa_16_inch_Gun-EN.svg https://www.thedrive.com/the-war-zone/33425/raytheon-is-developing-a-ramjet-artillery-round-for-the-armys-new-super-howitzers https://www.thedrive.com/the-war-zone/21531/yes-this-is-a-ramjet-powered-artillery-shell-and-it-could-be-a-game-changer

پهپاد های مسلح از این ارتفاع وارد عمل نمیشن و انقدر به هدف نزدیک نمیشن اگر فرض بگیریم بخوان چیزی مثل gbu-12 یا gbu-39 رها کنن باید ارتفاع بگیرن و از فاصله بیش از ۱۵ کیلومتر اینکارو انجام بدن مگر اینکه پهپاد انتحاری باشه که خوب از همون برد ۲-۳ کیلومتری باز هم برای سامانه تهدید ایجاد نمیکنن ولی خوب منطقی بخواییم نگاه کنیم برای مقابله با این نوع تهدیدات تو این برد Manpad بهترین گزینه است چیزی مثل Verba که قابلیت درگیری در شب هم دارد سامانه مصباح متاسفانه به خاطر عملکرد ضعیف و برخی مشکلات فنی فعلا دیگه ازش استفاده نمیشه تا اونجایی که بنده اطلاع دارم هوافضا دیگه از مصباح استفاده نمیکنه ، البته توپ سعیر اینطور نیست ولی چون Rate of Fire پایینی داره باز هم برای این نوع تهدیدات مناسب نیست ، در مورد عملکرد توپ سامانه پانتسیر هم باید بگم در مورد حمله به پایگاه الشعیرات عملکرد ضعیفی از خودش نشون داده و درصد بسیار بالایی از اهداف با موشک 57E6 سامانه پانتسیر و سامانه Buk-M2E ردگیری شدند همونطور که بالاتر هم اشاره شد بنا بر آخرین اخبار منتشر شده درصد موفقیت سامانه ۱۹ درصد اعلام شد در نهایت خواستم عرض کنم تا قبل عملیاتی شدن عقاب یا تور بومی سپاه با توجه به عملکردی که از مرصاد دیدیم به نظر میاد برای درگیری های شبانه فعلا بهترین گزینه است. البته مورد دیگری هم وجود داره اونم DEW با توان 30 کیلووات که تقریبا مشابه نمونه ای که شرکت Raytheon عملیاتی کرده البته وضعیت اونم مشابه عقاب تو چند نسخه به صورت آزمایشی برای برخی مناطق حساس مستقر کردن و بصورت آزمایشی دارن ازش استفاده میکنند ولی در کل ارزون ترین و stable ترین راه برای مقابله با تهاجم گستره ریز پرنده ها همین گزینه است https://www.youtube.com/watch?v=9j-E2bCOrg8

به نظر میاد شما یه موردی رو اشتباه متوجه شدید ، فیلم ردگیری مربوط به ردگیری سامانه مرصاد 16 که موشکش برپایه RIM-66 طراحی شده با سامانه های هدایت ترکیبی بروز و پیشرفته نه MIM-23 Hawk و اتفاقا این به خاطر نوع طراحی در پرتابگر و موشکش قابلیت اقدام واکنش سریع و ردگیری اهداف در ارتفاع بسیار پایین را هم داراست پیشنهاد میکنم فیلم ردگیری این سامانه رو دوباره مرور کنید ، بعد از ردگیری هدف با موفقیت ساقط میشه و فیوز مجاورتی به درستی عمل میکنه و قسمت thruster موشک بعد از ردگیری دوباره یه مسافتی را به خاطر سوخت باقیمانده با turbulence بالایی طی میکنه مشابه همون اتفاقی که در فیلم ردگیری این سامانه علیه پهپاد افتاد در کل ردگیری هدفی با اون rcs در اون ارتفاع تو یه همچین بردی با یک سامانه راداری واقعا شاهکاره...! حتی سامانه هایی مانند پانتسیر و تور باید یه همچین مسافتی رو طی کنن تا در فاز آخر بتونن بصورت بالستیک رو سر هدفی که در ارتفاع پایین پرواز میکنه فرود بیان مخصوصا تور که پرتابرگرش vls در ضمن آخرین آمار از درصد موفقیت تور ۸۰ درصد بوده و پانتسیر ۱۹ درصد ، توسعه سامانه عقاب بر پایه تور و همچنین تور بومی هوافضا بهترین و عاقلانه ترین کار ممکن بود. https://www.youtube.com/watch?v=yAK-YsjroK8

اسپایک LR و NLOS و همچنین Helfire نسخه L هم به لیست اضافه کنید

تصاویر بهتر، همراه به توضیحات: - لایه اول فیبر شیشه - لایه دوم کامپوزیت کربن اکتیو کندویی - لایه سوم کاغذ آرامید لایه چهارم الیاف کربن پنل قرمز رنگ هم عایق فرم دهنده کندویی امواج آنتن SAR هست که برای ممانعت از پاشش بیم به اطراف و در نتیجه دیده نشدن آنتن در مکانهایی که امواج به آنجا تابیده نمیشود.

" توپخانه های چین بزودی از ماخ 6 عبور میکنن " عکس تزئینی پایگاه خبری : هویتزر خودکششی PCL-09 رسانه‌های چینی گزارش می‌دهند که ارتش این کشور در حال آزمایش توپخانه با مکانیزم پرتاب پلاسمای مغناطیسی (magnetized plasma) است که قادر به شلیک های پرسرعت (Hypervelocity) یعنی بیش از ۶ برابر سرعت صوت هست. قدرت و برد چنین سلاحی به احتمال زیاد مزایای شگرفی در میدان نبرد ارائه خواهد داد، با این فرض که این فناوری قابل دست یابی ست، ظاهرا ارتش چین به کشف آن بسیار علاقه‌مند است. ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) اخیرا در وبسایت رسمی مناقصات نظامی چین طی درخواستی به دنبال تهیه کننده برای سیستم‌های توپخانه ای پلاسمای مغناطیسی می باشد، این آزمایش احتمالا برای ارزیابی نظریه‌های ارائه‌شده در آکادمی مهندسی نیروی زرهی PLA در چهار سال پیش است که توضیح می‌دهد چگونه پلاسمای مغناطیسی می‌تواند به لحاظ نظری قدرت توپخانه را افزایش دهد. نخست ، یک میدان مغناطیسی در داخل لوله توپ با استفاده از یک پوشش مغناطیسی روی سطح خارجی و یک مولد میدان مغناطیسی داخلی ، ایجاد شده. سپس، هنگامی که توپ شلیک می‌شود، گرما و فشار شدید داخل لوله ، مقداری از گاز را یونیزه کرده و آن را به پلاسما تبدیل می‌کند و یک غلاف پوششی از پلاسمای مغناطیسی را در امتداد دیواره داخلی لوله توپ ایجاد می‌کند. توسعه دهندگان بر این باورند که پلاسما اصطکاک را در حین ارائه عایق حرارتی کاهش داده و قدرت و برد پرتابه توپخانه را بدون آسیب رساندن به یکپارچگی ساختاری توپ و یا تأثیر منفی بر عمر سلاح افزایش می دهد. به نظر میرسد پلاسمای مغناطیسی مستقیم از داستان‌های علمی‌تخیلی بیرون آمده ، اما ظاهرا این تکنولوژی آن چیزی است که چین احساس می‌کند می‌تواند با اطمینان دنبال کند. رسانه‌های چینی ادعا می‌کنند که سیستم‌های پلاسمای مغناطیسی که روی آن‌ها کار می‌کنند، می‌توانند به راحتی بر روی تانک و توپ های خود کششی نصب شوند. این سلاح کنترل پذیرتر از توپ های الکترومغناطیسی آزمایشی (experimental electromagnetic railgun) است که بنا بر گزارش‌ها در دریا آزمایش شده‌ است. railgun ساخت BAE Systems (راست) و General Atomics (چپ) "همپچنین رسانه های چینی گزارش داده اند که این مفهوم در حال حاضر در بعضی تانک ها مورد آزمایش قرار گرفته است" برخلاف توپ های الکترومغناطیسی دریایی، که یک تکنولوژی کاملا جدید است، توپخانه پلاسما مغناطیسی بیشتر یک ارتقاء برای توپهای معمول ارتش چین می باشد. کارشناسان نظامی چینی تخمین می زنند که این ارتقا می تواند برد هویتزرهای 155 میلی متری موجود را از 30 و 50 کیلومتر به بیش از 100 کیلومتر افزایش دهد. سرعت اولیه گلوله توپ بیشتر از 6 ماخ است، کمی کمتر از توپ های الکترو مغناطیسی. آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در ماه ژانویه اعلام کرد: "چین در آستانه دستیابی به برخی از مدرن‌ترین سیستم‌های سلاح در جهان است". ارتش ایالات‌متحده در حال حاضر تلاش می‌کند تا برد توپخانه خود را در برابر رقبای نزدیک نظیر چین و روسیه افزایش دهد. برنامه ارتقا توپخانه (ERCA) Extended Range Cannon Artillery فعلا توانسته به دو برابر برد توپخانه سنتی یعنی تا ۶۲ کیلومتر را شلیک کند. تست پرتوتایپ یک توپ الکترومغناطیسی بر روی یک شناور آبی خاکی چین در انتها نویسنده گزارش به این نتیجه می‌رسد که هدف نزدیک از برنامه Long Range Precision Fires (LRPF) برای فرماندهی نیروی زمینی آِینده آمریکا (AFC)، رسیدن به برد ۷۰ کیلومتر است؛ با این حال، نیروی زمینی قصد دارد در نهایت یک توپ استراتژیک با توانایی شلیک با برد بیش از ۱۰۰۰ مایل را تولید کند و مواضع دفاعی دشمن در مناطق ضد دسترسی استراتژیک را درهم بشکند. صرفا برای میلیتاری/ بن پایه

وقتی سایتی مانند آمدنیوز اطلاعات حساس کشور را در اختیار داره و اون رو پخش میکنه تنها جریانی که قدرت چنین خیانت و جاسوسی را داره جریان خائن پانترک می باشد حتی تا رده های بالای مسئولین حکومت نفوذ کرده نمونش حضور این جریان تجزیه طلب در بازی فوتبال در ورزشگاه آزادی بود که با شعارهای تجزیه طلبانه و خائنانه همراه بود ولی مسئولین حکومت در قبال این حادثه خطرناک هیچ واکنشی نشان ندادند احتمالا امدنیوز یه رابطه ای با دولت ترکیه داره چون توی اخبارش همانند رسانه های دولت ترکیه در قبال گروههای کردی موضع گیری کرده وقتی چنین جریانی به راحتی جاسوسی می کنه پس دور از انتظار نیست که دست به خرابکاری هم بزنه

قضیه کمی مشکوکه حالا بعدا معلوم میشه چه اتفاقی افتاده از زمان رونمایی از این ناوشکن رسانه های رسمی و غیر رسمی جمهوری آذربایجان همش در نگرانی، عقده گشایی و تهدید بودند حالا خدا میدونه چه اتفاقی افتاده، از عوامل جاسوسی جمهوری آذربایجان نباید غافل شد