19 آوریل 1972 .... نخستین حمله !!!! به جرات می توان گفت که شروع جنگ سرد و بویژه سه دهه نخست پس ازپایان جنگ جهانی دوم (1980-1950) پرتنش ترین سالهای درگیری میان دو بلوک شرق و غربی بشمار می آمد. در این بازه زمانی ، دوطرف ، بارها بواسطه کشورهای همپیمان خود ، با یکدیگر وارد نبرد شدند که یکی از مهمترین عرصه های درگیری ، حوزه ژئوپلیتیکی شرق آسیا و علی الخصوص ویتنام محسوب می شد . نگوین ون بای ، تکخال خلبان نیروی هوایی ویتنام شمالی با 7 پیروزی هوایی راست : جنگنده MIG-17 F ، رجیستر 2047 ، پرنده ویژه نگوین ون بای که اینک در "موزه نیروی هوایی ویتنام" نگهداری می شود. چپ : جنگنده / بمب افکن MIG-17 F ، رجیستر 2019 در جریان درگیری های هوایی بر فراز اسمان ویتنام ، نیروی هوایی ویتنام شمالی ، تعدادی از جنگنده های MIG-17 F خود را به مهمات 250 کیلوگرمی PROSAB مجهز نمود تا از این پرنده در نقش جنگنده/ بمب افکن استفاده نماید . با این وصف ، نیروی هوایی ویتنام شمالی ، در 19 آوریل 1972 ، یک صورتبندی دو فروندی که به مهمات سقوط آزاد هوا به زمین مسلح بود را برای حمله به ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در خلیج تونکین اعزام نمود . این دو پرنده اسکورت به هدایت تکخال خلبان " نگوین ون بای " و خلبان " لی ژان دی" ماموریت پیدا کردند تا به شناورهای USS Higbee و USS Oklahoma City مستقردر دهانه خلیج تونکین حمله کنند . این حمله ، نخستین حمله هوایی به ناوگروه هفتم نیروی دریایی ایالات متحده ، پس از پایان جنگ جهانی دوم بشمار می رفت . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

بسم ا... داده نمای شوالیه شمشیرباز روسی "برای مشاهده در اندازه واقعی ، روی تصویر کلیک کنید " در خصوص بخش " حقایق جالب " ظاهرا ادعای روسهاست و طرف امریکایی ان را تکذیب کرده....

نیروی هوایی کره شمالی !!!!! پی نوشت : با تشکر از @bds110

نقص سیستماتیک در حوزه مدیریت ( مطالعه موردی هواشناسی غیرنظامی - دکتر ملائک ) سید محمد باقر ملائک ورودی سال 1354 رشته ی مهندسی سازه دانشگاه صنعتی شریف است. دکتر ملائک پس از 4 سال کار در بخش های مختلف صنعت با توجه به نیازهای جدید کشور تصمیم به ادامه تحصیل در رشته هوافضا گرفت و در سال 1363 به دانشگاه کانزاس رفت تا زیر نظر یکی از اساتید معروف آن دوره، پروفسور جان راسکام به تکمیل آموزش های خود بپردازد. زمینه تحقیقاتی وی در دوره کارشناسی ارشد کیفیت پروازHQ(handling quality) و در دوره دکتری (IDE(Integrated Design environment بوده است. دکتر ملائک همچنین یک سال به عنوان دوره فوق دکتری برای صنعتی کردن پروژه دکتری خود فعالیت نمود تا موارد سیستمی را در کار خود وارد کند، از این جهت وی به دارا بودن تفکرات سیستمی مشهور است و درس های مختلفی را نیز در زمینه تحلیل و طراحی سیستم های اقتصادی ارائه داده است. https://www.aparat.com/v/GUFxv

جانشین مافوق صوت برای پرنده سیاه پی نوشت : با تشکر از برادر ارجمند و فاضل ، جناب @arminheidari برای معرفی داده نما ...

شناورهای سریع السیر کلاس ذوالفقار پی نوشت : قایق بلید رانر 51 ، قایقی با بدنه و ساختاری متفاوت با قایق سریع السیر ذوالفقار ایرانی است که نمونه ایرانی آن با نام سراج 1 در ایران تولید شده است .

ناوگان قهوه ای یکی از جالب توجه ترین دوران در تاریخ ایالات متحده آمریکا که موجب گردید تا این کشور وحدت سیاسی داخلی را مستحکم کرده و بتدریج بسمت تبدیل شدن به یک قدرت در مقیاس جهانی حرکت نماید ، جنگهای داخلی ایالات متحده (United states of American Civil War) یا جنگهای انفصال می باشد که میان ایالت های شمالی به رهبری آبراهام لینکلن از حزب جمهوری خواه و یازده ایالت جنوبی تحت فرمانروایی رئیس‌جمهور جفرسون دیویس به وقوع پیوست . اما در میان اتفاقات و نوآورهای جالبی که در این نبردها به وقع پیوست ، تولد یک تقسیم بندی جدید در حوزه شناورهای نیروی دریایی است که مبحث جذابی برای بررسی بشمار می آید . در طول این جنگها ، ناوگان دریایی به سه حوزه ناوگان قهوه ای ( شناورهای قابل استفاده در حوزه های رودخانه ای ) یا GUN BOAT ها ، ناوگان سبز ( شناورهای ساحلی ) و ناوگان آبی ( شناورهای اقیانوسی ) تقسیم گردید که ناوگان نخست ، برای اولین بار در طول جنگهای داخلی آمریکا معرفی گردید . علت نام گذاری ناوگان فوق بدین دلیل بود که رودخانه می سی سی پی ، که محل برخورد ناوگان شمالی ها و جنوبی ها بشمار می آمد ، همواره گل آلود بود و شاید در این زمینه بهترین نامگذاری بحساب می آید . تصویر سمت راست : نمای برش خورده (CUTAWAY) شناور توپدار یو اس اس کوین آو وست (USS QUEEN OF THE WEST ) را نشان می دهد .( البته در نمای برش خورده فوق ، این شناور فقط به یک توپ 30 پاوندی مجهز شده است )این شناور در سال 1854 به آب انداخته شد و در سال 1862 ماموریت های رزمی خود را آغاز نمود و در 14 فوریه 1863 غرق گردید . خدمه : 120 نفر شامل افسران و خدمه تسلیحات قابل حمل : یک قبضه توپ 30پاوند و سه قبضه هویتزر 12 پاوندی تصویر سمت چپ: توپ بدون خان 9 اینچی ( 220م.م ) مورد استفاده در یکی از این شناورها را نشان می دهد که خدمه در حال بارگذاری مهمات آن هستند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

اره ماهی خندان کریگزمارین یکی از معروف ترین نشان های ناوگان نهم زیردریایی های نیروی دریایی آلمان ، نشان اره ماهی خندان مستقر در بندر برست می باشد ، ناوگانی که به عنوان یکی از فعال ترین بازوهای نیروی زیر سطحی نیروی دریایی آلمان در طول جنگ جهانی دوم شناخته می شد .این نشان به دلیل محبوبیتی که داشته بر بدنه زیردریایی های مختلفی نقش بسته شده هست که زیر دریایی U-96 که فیلم das boot براساس آن ساخته شده ، معروف ترین آن ها می باشد. این نشان در در اصل در رنگ سبز بوده ولی به نوعی از رنگ قرمز آن بیشتر استفاده می کردند و خیلی از افراد هیچگاه نوع سبز رنگ آن را ندیده اند. یازده زیردریایی از این نشان را بر بدنه خود نقش بستند : U-96, U-217, U-230, U-377, U-407, U-450, U-591, U-659, U-664, U-739, U-954 صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

ببر اقیانوس آرام I-400 تنها تصویر به جامانده از خدمه زیردریایی I-400 نیروی دریایی سلطنتی ژاپن " اعداد قرمز، نشاندهنده افسران و درجه داران این زیردریایی هستند که شناسایی شده اند " 1- کازوئو نیشیجیما 2- کازایوشی سایتو 3- یوشی بیسا آریزوکا 4- توشیو کوزکا 5- هیده توشی نومورا 6- سوتیجیرو شیمازو 7- یاسیجیرو اوکانو 8- تامارو تانکا 9- تادایکی شیباکوا 10- تاکومی فوجی 11- ماسوئو ایزبیدا 12- تاکائو تیشی 13- آکیرا نوئو 14- هیئو نیشیمورا با اصرار روسها ، مبنی برتحویل حداقل یکفروند از زیردریایی های کلاس I-400 به نیروی دریایی اتحاد شوروی ، ایالات متحده ، بلافاصله زیر سطحی فوق را به محلی در نزدیکی جزیره اصلی هاوایی منتقل و درساعت 11:50 دقیقه روز چهارم ژوئن 1946 ، توسط زیردریایی SS-425 ، به اژدر بسته شد و غرق گردید . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

در باب اهمیت شبیه سازی ( بازی ) جنگ بازی جنگ طبق تعریف وزارت دفاع آمریکا شامل: "شبیه‌سازی از یک عملیات نظامی که شامل دو یا چند نیروی مخالف است، که در آن از قوانین، داده‌ها و رویه‌هایی طراحی شده برای نمایش دادن شرایط یک زندگی واقعی یا نزدیک به واقعی استفاده می‌شود" است . پروژه بازی جنگ، باعث بوجود آمدن بازیهای جنگ کامپیوتری بسیاری در شاخه‌های مختلف نظامی گردید. در کشورهای پیشگام در توسعه قدرت نظامی نظیر ایالات متحده ، از بازیهای جنگ، برای مکانیزه کردن آموزش نیروهای نظامی خود نیز استفاده می‌کنند که برای این کشورها این خود بعنوان هدف بزرگی مطرح می‌باشد. یکی از دلایل استفاده از سیستمهای بازی جنگ به هنگام رزم، امکان تحلیل و بررسی راه کارهای موجود و موفق به همراه شبیه سازی کردن رزم آتی می‌باشد. با توجه به این مساله ، یکی از مشهورترین وقایعی که در این حوزه قابل بررسی است ، شبیه سازی ارتش امپراتوری تزار از جنگ آتی دریایی با یگان های نیروی دریایی سلطنتی ژاپن بشمارمی رود . آدمیرال زینویف روژستونسکی در بازه سال تحصیلی 1903-1902 ، آکادمی نیکلای نیروی دریایی ارتش روسیه تزاری مستقر در سن پیترزبورگ ، شاهد اجرای شبیه سازی رزم دریایی توسط دو کاپیتان این نیرو بود که توسط آدمیرال زینویف روژستونسکی ، مورد داوری قرار گرفت . این شبیه سازی ، به شکل غیر قابل باوری ، با محوریت یک نبرد سنگین میان نیروی دریایی روسیه و نیروی دریایی ژاپن انجام شد که در نوع خود ، یک پیش بینی هیجان انگیز از نبردی بود که دو سال بعد (1905 ) صورت واقعی بخود گرفت . گزارش هایی که از این شبیه سازی در دست است ، نشان می دهد اسکادران های نیروی دریایی روسیه ، مستقر در شرق دور ( ولادی وستک و پورت آرتور ) به محور اصلی قدرت روسیه در این حوزه تبدیل شده بودند و بهترین شیوه برای شکست دادن این ناوگان ، اجرای یک عملیات آفندی بارعایت دقیق اصل غافلگیری و بدون اعلام جنگ ، تشخیص داده شد . در این شبیه سازی ، ناوگان روسی بدون هیچ اخطاری ، در بندر مورد تهاجم قرار گرفت و نابود شد . با توجه به سلسله وقایعی که یک سال بعد ( 8 فوریه 1904 ) ، بوقوع پیوست ، شرکت کنندگان در این شبیه سازی ، به درستی ، راهبرد اصلی نیروی دریایی سلطنتی ژاپن را برای شروع جنگ ، پیش بینی نموده بودند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

به شخصه اعتقاد دارم عامل شکست این عملیات شوروی بود و شاید بمباران ارتفاع بالای میگ 25 در سایه خاموش شدن رادارهای ایران تا امداد غیبی و این حرفهای کودکانه

در بعضی از عملیات ها درصدریسک به شدت بالا هست از این رو سعی میشه با افزایش دقت و مهارت ریسک رو مهار کنن عملیات طبس یکی از اون عملیات ها بود که همه چیز مثل دقت و مهارت بکار رفت ولی عامل بداقبالی دخیل شد و نتیجه اش فاجعه بار بود البته بخشی هم به علت تلاش اخر امریکا برای حفظ شبکه های جاسوسی بود که بی ابرویی رو خرید تا نیروهای نفوذی اش از بین نروند ما عملیات های دیگری نیز داریم مثل حمله به اچ 3 که یک جنگنده اسیب دید ولی خدا یاری کرد و همه سالم برگشتن - خدا رو شکر یا حمله نرماندی که اگر دروازه اوهاما باز نمی شد به عنوان یک فاجعه ازش نام برده میشد در سمت دیگه حمله نیروهای ویژه اسرائیل در لبنان که بدلیل لو رفتن به قتل عام اونها توسط حزب الله ختم شد در سویی دیگر ما عملیات والفجر 8 رو داریم که به گفته سردار سلیمانی شروعش با تردید در لو رفتن و تیراندازی به اب توسط عراقی ها همراه بود ولی به عنوان یکی از غافلگیرترین و بهترین عملیات های ایران تبدیل شد در حالی که مشابه همین عملیات برای جزایر ام ارصاص کربلای 4 بود

ناکام !!!!!!!!! "به مناسبت هفتم آذر ، روز نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در خصوص شناورهای رزمی کلاس اسپرانس ( کلاس کید / کوروش ) صحبتهای ضد و نقیض فراوانی منتشر شده ، با این حال ، جالب هست که ماجرای خرید این شناورهای بسیار پیشرفته ( در زمان خود ) را از زبان فرمانده وقت نیروی دریایی ( دریابان کمال حبیب اللهی ) هم رصد کنیم : "در مورد خرید اسلحه ، متاسفانه مواقعی پیش می آمد که کشتی یا بالگردی خریداری میشد و بعد مجبور بودیم برای این تجهیزات ، استراتژی درست کنیم . یعنی درست قضیه معکوس بود . نمونه اش شاید خرید کشتی های کلاس اسپرانس بود . این کشتی های 500 میلیون دلاری ، شاید یکی دوتا برای کنترل اقیانوس هند کافی بود ولی نه 8 فروند ، روی همین اصل مجبوریم شدم ، دوتایش را کم کنم و قیمت هر کدام را که پانصد میلیون دلار بود را با ناتو صحبت کردم ، با آلمانی ها و هلندی ها که ناوشکن های ناتو را تولید می کردند که در کلاس پایین تری از اسپرانس قرار داشتند ولی با همان سیستم ها و سلاح ها و قدرت آتش ، چیزی در حدود 55 میلیون دلار برای نیروی دریایی هزینه داشت .................... " منبع : تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد ، مصاحبه با دریابان حبیب اللهی

با سلام "قدرت دریایی یا قدرت هوایی" مساله این است !!!!!! با ورود هواپیما به سازمان رزم ارتشها در اواخر جنگ نخست جهانی و بخصوص ارتش ایالات متحده ، همواره یک جنگ قدرت پنهان و در عین حال بسیار پر شدت ، میان نیروی زمینی ( بعنوان نخستین سازمان مسلح بکار گیرنده هواپیما در قالب سپاه هوایی نیروی زمینی ) و نیروی دریایی ، بعنوان یک نیروی مسلح قدیمی و در عین حال پر نفوذ در سلسله مراتب فرماندهی ، وجود داشت و هریک می کوشیدند تا با راندن حریف به گوشه رینگ مبارزه ، بیشتین بودجه و توجهات را بخود جلب کنند . در این میان ، سرهنگ ویلیام میچل ، بعنوان یکی از پرشورترین هواداران قدرت هوایی ، برای اثبات تاثیر گذاری این نیروی جدید ( نیروی هوایی ) نسبت به نیروی دریایی ، علیرغم مخالفت شدید فرماندهان پرنفوذ نیروی دریایی ، آزمایشی را به سال 1921 ترتیب داد که موجب وحشت و نگرانی عمیق سلسله مراتب نظامی در نیروی دریایی شد . در ژوییه 1921 ، شناور رزمی "اس .ام. اس اوستفریزلند " ( Helgoland class )که از نبرد ژوتلند (1916) جان سالم به دربرده و پس از شکست آلمان تسلیم نیروی دریایی آمریکا شده بود ، توسط ویلیام میچل ، بعنوان یک هدف برای پرنده های رزمی سپاه هوایی ، انتخاب شد . بمب افکن ها مامور شدند تا حداقل در دو "راید " به این شناور ( که در آن زمان در دهانه ویرجینیا شناور بود ) حمله کرده و آن را با استفاده از 2000 پاوند مهمات غرق کنند . این ماموریت طبق برنامه ریزی های قبلی ، انجام شد و می توان گفت که این رویداد آغازی بر افول نسبی نفود نیروی دریایی در تصمیم گیری های راهبردی دولت ها مستقر در واشنگتن گردید.

با سلام شاهین های آتلانتیک شمالی سروان ( سرگرد بعدی ) ، هرمن فیشر ، فرماندهی وقت اسکادران شناسایی Fernaufklärungsgruppe 5 ، تابستان سال 1943تا پایان جنگ وی یکی از باتجربه ترین و کار آزموده ترین فرماندهان اسکادران شناسایی لوفت وافه که در آن زمان به پرنده های دورپرواز یونکرس JU-290 A.3 مجهز می بود ، بشمار می آمد ، چنانکه سرفرماندهی OKW به پاس خدمات ارزشمند وی در شناسایی کاروان های تجاری متفقین در آتلانتیک شمالی و نقش راهبردی این یگان در ایراد خسارتهای جبران ناپذیر به ناوگان سطحی بریتانیا ، در یکسال موفق شد تا دو نشان Ehrenpokal و Deutsche Kreuz را کسب نماید . به اعتقاد برخی مورخین نظامی ، نقش این اسکادران ها ، هنوز بطور کامل برای عموم تشریح نشده است .

با سلام پیکان در برابر فلاگر نبردهای دریایی میان ایران و عراق در طول جنگ فرسایشی (1988-1980) ، شاید از یک نظر ، گمنام ترین بخش جنگ بشمار می رود و روایتهای محدودی از نبرد میان شناورهای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی و نیروی دریایی و هوایی عراق در شمال خلیج پارس تاکنون به رشته تحریر درآمده است . با این حال ، یکی از جذاب ترین روایتها نبردی بود که میان شناور رزمی همیشه جاوید پیکان با جنگنده/ بمب افکن های MIG-23BN عراقی در همان اوایل جنگ رخ داد . در تاریخ 9 آبان 1359 ، به شناورهای رزمی پیکان ، گردونه و جوشن در قالب گروه رزمی 421 دستور داده شد تا سکوهای نفتی البکر و الامیه در شمال خلیج پارس که نقش آنها در جمع آوری اطلاعات جاسوسی از تحرکات نیروی دریایی و هوایی غیر قابل چشم پوشی بود را منهدم نموده و از میان بردارند . این گروه رزمی که توسط دو فروند جنگنده / بمب افکن F-4E نیروی هوایی و بالگردهای سی کینگ نیروی دریایی پشتیبانی می شدند ، ماموریت خود را آغاز نموده ولی با واکنش نیروی دریایی و هوایی عراق مواجه شدند . در این میان ، فانتوم ها با توجه به مجهز بودن به سامانه قدرتمند " درخت جنگی " ، در پیش بودن خطر هوایی ، شامل حداقل دو فروند MIG-23BN عراقی را به شناورهای نیروی دریایی اطلاع داده و ماجرا از همین جا آغاز شد . میگهای عراقی بسرعت وارد منطقه شده و با گرفتن سمت و ارتفاع مناسب ، آماده حمله به شناورهای ارتش شدند . اما ناوچه پیکان که با دراختیار داشتن سامانه دفاع هوایی دوش پرتاب سام-7 ماموریت دفاع هوایی رابرعهده داشت ، وارد منطقه شد و بلافاصله مبادرت به آتش نمودند . در این میان ، میگهای عراقی که دچار غافلگیری شده بودند ، قصد افزایش ارتفاع را داشته ولی یکی از میگها در برد آتش توپ اتوملارا 76 م.م پیکان قرار گرفت و بلافاصله منهدم شد . بعدها ، عراقی ها متوجه شدند که میگهای فق الذکر به هیچ عنوان توانایی اجرای عملیات رزمی بر فراز آب را ندارند و به همین علت ، این جتهای مجدداً به پایگاه های مبداء خود باز گشتند . این امر مقدمه ای شد برای ورود جنگ افزارهای فرانسوی ( سوپر اتاندارد و میراژ F-1) که این سخت افزارها ، در زمان خود ، مقهور قدرت تامکتهای نیروی هوایی ارتش شدند .

به جای اینکه به مانند یکسری ، دائماً تمامی حرکات و سیاست گذاری ها و... را مسخره تصور کنید ، دنبال کنید و بررسی کنید که به چه شکلی انها انقدر قدرتمند شدند که توانایی اعمال چنین حرکاتی را برما دارند و ما علیرغم های و هوی بسیار زیاد ، نه تنها در چنبره سیاست گذاری های انها قرار گرفتیم ، بلکه منافع ملی ما تحت تاثیر این شرایط قرار گرفته . وضعیت و حال و روز ما مصداق این جمله هست ز دیگ پختِگان ناید صدایی............ خروش از مردمان خام خیزد

با سلام بازگشت وحشت هسته ای دریافت قرارداد توسعه موشکهای کروز با سر جنگی هسته ای توسط کنسرسیوم مشترک لاکهید- ریتئون مهمات دورایستای هواپرتاب (LRSO) سالهاست که ارتش ایالات متحده برنامه مهمات دورایستای برد بلند را برای نیروی هوایی به منظور جایگزین نمودن تمامی موشکهای کروز هسته ای هواپرتاب AGM-86 که به شکل خاص از بر روی بمب افکن های B-52H استراتوفورترس قابل استفاده است را دنبال می نماید . این موشکهای کروز هواپرتاب (ALCM) با توانایی های هسته ای ، تنها مهمات هواپرتاب غیر متعارفی بودند که پس از بازنشستگی موشکهای کروز توماهاوک هسته ای زمین پایه ، در فهرست موجودی ارتش آمریکا قرار داشتند . مدل خاصی از مهمات AGM-86 که با شناسه AGM-86B شناخته می شود ، با در اختیار داشتن کلاهک هسته ای W-80 به قدرت 200 کیلوتن استخوان بندی قدرت هسته ای هوا-پرتاب ارتش آمریکا را تشکیل می دهد . AGM-86B مهمات دورایستای هواپرتاب (LRSO) بر روی سه گونه از حامل های هوایی شامل بمب افکن های کهنسال B-52H و همچنین بمب افکن های پنهانکار B-2 و درنهایت بمب افکن B-21 که هم اکنون در حال طی مراحل توسعه خود است ، قابل حمل خواهد بود . سلاح جدیدی که به گفته دیفنس بلاگ در حال گذراندن مراحل طراحی خود است ، عمدتاً برای جایگزینی تمامی موشکهای AGM-86B که از روی بمب افکن های B-52 شلیک می شود ، در نظر گرفته شده . براساس اظهارات افسران ارشد نیروی هوایی ، مهمات AGM-86B عمری بیش از چرخه استاندارد در نظر گرفته شده برای آن را طی نموده . این موشک هسته ای از اوایل دهه 80 میلادی تا کنون در خدمت این نیرو قرار دارد ، در حالی که فقط برای 10 سال خدمت رزمی طراحی شده بود . به همین دلیل و برای تسهیل استفاده از آن در حامل های متنوع هوایی ، پیکر بندی LRSO به گونه ای خواهد بود که نیروی هوایی بتواند از آن بر روی بمب افکن های B-2 و B-21 نیز استفاده نماید . کلاهک گرما- هسته ای W-80 مقامات نیروی هوایی براین مساله تاکید دارند که مهمات ALCM در دپوهای این نیرو با بالاترین استاندارد ممکن ، نگهداری میشوند ولی با توجه به تغییر تهدیدات ، می بایست بسرعت آنها را جایگزین نمود . پیشرفت سریع شبکه های دفاع هوایی دیجیتالی در حوزه های برد و مانورپذیری ، میتوانند یک تهدید جدی را برای حامل های هوایی پنهانکار ایجاد نمایند . سامانه های دفاع هوایی نوظهورمحصول روسیه ، نظیر آخرین گونه های اس-300 و اس-400 مجهز به رادارهای نظارت با فرکانس پایین که قادرند تا به سادگی پرنده های متخاصم را شناسایی و بسرعت و با استفاده از رادارهای درگیرشونده ، در محدوده باندهای L ، UHF و X ضربه خود را وارد آورند . به همین علت ، نیروی هوایی قصد دارد تا تولید LRSO را از سال 2030 آغاز نمایند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

سلام ضمن تشکراز پاسخ شما پیشنهاد می کنم تجربیاتی که از دوران آموزش در ایالات متحده دارید را در قالب تاپیکهای دانشنامه در اختیار همه قرار دهید ( البته اگر صلاح می دانید )

سلام علیکم منبع مورد استفاده کتاب خاطرات ویلیام سولیوان ( آخرین سفیر ایالات متحده در ایران ) هست . در متن توضیح داده شد که بدلیل فشار کنگره سفارش 10 فروندی به 7 فروند کاهش پیدا کرد و ازاین 7 فروند ، 4 فروند در اثنای انقلاب در حال تولید بود که بعدا" به عربستان تحویل داده شد . اگر منبع مستند تری دراختیار دارید ، معرفی بفرمایید تا به آن مرا جعه شود

با سلام تایید فروش سامانه های راکتی توپخانه ای پُرتحرک هیمارس به رومانی براساس اطلاعیه منتشرشده از سوی آژانس همکاری امنیتی / دفاعی وزارت امور خارجه ، این وزارتخانه ، فروش سامانه های راکت انداز توپخانه ای HIMARS به ارزش 1.25 بیلیون دلار را به ارتش رومانی تایید نمود . این وزارتخانه ، پنج شنبه شب گذشته ، تایید این فروش تسلیحاتی را به کنگره اطلاع داده و معامله فوق در انتظار تایید این بخش است . پیش از این ، نیروی زمینی ارتش رومانی ، در خواستی مبنی بر خرید 54 دستگاه پرتابگر HIMARS و 81 دستگاه سامانه راکتی هدایت شونده چندگانه (GMRLS) به همراه 81 کلاهک اضافی را به ایالات متحده تسلیم نموده بود . این درخواست در زمانی صورت می گیرد که ارتش رومانی ، برای ارتقاء توان آتش بالستیکی خود ، 54 سامانه موشک انداز تاکتیکی (ATACMS) و 24 دستگاه سامانه اطلاعات تاکتیکی توپخانه صحرایی پیشرفته (AFATDS) که درحقیقت سامانه پایش آتش HIMARS بشمار می آید را سفارش داده بود . علاوه براین ، بسته خرید فوق ، شامل 15 دستگاه خودروی زره پوش همه کاره هاموی M1115 A.1 و 15 دستگاه دیگر از این خودرو با افزونه های مدولار زرهی به همراه مجموعه ای قابل توجه از تجهیزات و قطعات پشتیبانی نیز می گردید . پیمانکار اصلی این معامله ، شرکت لاکهید-مارتین ، قصد دارد تا تولید این تجهیزات را در" گراند پری" تگزاس و " کامدن" آرکانزاس ، آغاز نماید . سفارش ارتش رومانی موجب شد تا این شرکت تصمیم خود مبنی بر بازگشایی خط تولید سامانه راکت انداز هیمارس برای تامین نیازمندی های امارات متحده عربی و رومانی را اعلام نماید . ژنرال " بن هودج" ، فرمانده واحدهای رزمی ارتش آمریکا در اروپا ژنرال " بن هودج" ، فرمانده واحدهای رزمی ارتش آمریکا در اروپا ، درجریان رزمایش موسوم به " شمشیر محافظ" به خبرنگاران اعلام نمود که انتظار می رود تا رومانی از سال جاری ، حداقل 2 درصد از تولید ناخالص ملی خود را به حوزه دفاعی اختصاص داده تا عضویت کامل را در ناتو بدست آورد . خرید تسلیحات تهاجمی توسط کشورهای شرق اروپا ، به شکل عمده ، پاسخی است در برابر نیات تهاجمی روسیه در اروپای شرقی ، چرا که به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، ایالات متحده به تنهایی نمی تواند شرایط لازم رابرای مقابله با روسها فراهم نماید . به اعتقاد این ژنرال ارشد ، قابلیتهای آتشباری ارتش آمریکا دریک بازه طولانی ، بدلیل تمرکز بیش از حد بر روی عملیات نظامی در عراق و افغانستان ، بشدت کاهش یافته و خریدهای کشورهای این حوزه ، موجب خواهد شد تا شکاف حاصله بسرعت ترمیم گردد . در سال گذشته میلادی ، عناصر نیروی زمینی ارتش رومانی ( گردان 5 گارد ) مسلح به آتشبارهای راکتی 155م.م ، درجریان یک تمرین مشترک با واحد آتشبار 113 کارولینای شمالی ارتش آمریکا در مرکز آموزش مشترک ملی (JNTC) ، با سامانه هیمارس آشنا شدند و علاقه فرماندهان ارتش رومانی از همین نقطه آغاز گردید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام برنامه " فریگیت آینده " نیروی دریایی استرالیا فریگیت تایپ -26 شرکت BAE سیستمز به گزارش دیفنس آپدیت ، نیروی دریایی استرالیا در نظر دارد تا کلاس جدیدی از فریگیتهای رزمی با شناسه SEA.5000 فاز یکم ، را در دهه آینده وارد سازمان رزم خود نماید . با توجه حضور روزافزون زیردریایی های رزمی در منطقه اقیانوس آرام ، این فریگیتهای رزمی ، عمدتا" قابلیتهای بیشتری در حوزه رزم ضد سطحی را برای نیروی دریایی این کشور ایجاد خواهند نمود . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، این شناورهای رزمی جدید ، در اواخر سال 2020 بتدریج وارد عملیات رزمی خواهند شد . براساس اطلاعات منتشر شده ، حداقل 9 فروند فریگیت با بودجه ای معادل 35 میلیارد دلار برای نیروی دریایی استرالیا تولید خواهد شد که بدلیل کارایی بالا و پایایی رزمی بیشتر ، سراسر منطقه جنوب شرق آسیا را پوشش خواهد داد و علاوه بر آن و برحسب نیاز ، این شنارو خواهند توانست از پایگاه های خط مقدم این نیرو در آسیای جنوب غربی نیز مبادرت به عملیات رزمی نمایند . با توجه به ماموریت خطیری که برای این شناورها در نظر گرفته شده ، سرفرماندهی نیروی دریایی این کشور ، اصرار دارد تا ناوهای جدید ، به آخرین سامانه های تهاجمی و دفاع از خود مجهز گردد. این فریگیتهای جدید ، در تاسیسات نیروی دریایی مستقر در استرالیای جنوبی ( آدلاید ) ساخته خواهند شد و به شکل خاص ، سامانه های راداری آرایه فازی CEA که محصول بومی این کشور است ، بعنوان بستر سامانه های تهاجمی / تدافعی این شناورها استفاده خواهند شد . فریگیت F-100 این پروژه ، به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، یکی از مهمترین برنامه های نیروی دریایی استرالیا بحساب می آید تا این اطمینان حاصل شود که این کشور ، توانایی ویژه بومی خود ، برای طراحی ، ساخت و نگهداری شناورهای رزمی پیشرفته را ایجاد و حفظ خواهد نمود . طبق یک فرآیند استاندارد ، سه تامین کننده اصلی شامل BAE Systems با فریگیت تایپ -26 ، Fincantieri با فریگیت FREMM و شرکت Navantia با فریگیت باز طراحی شده F-100 برای شرکت در مرحله نهایی انتخاب شدند که در نهایت شده Navantia پس از انجام مذاکرات طولانی که از اوت 2015 آغاز شده بود ، به شکل رسمی بعنوان برنده معرفی شد . طبق قرارداد ، این شرکت تعهد نمود که حداقل دو فروند شناور پشتیبانی آبخاکی و حداقل سه فروند ناوشکن مجهز به سامانه های پدافند هوایی ، شامل HMAS “Canberra ، HMAS “Adelaide و HMAS “Hobart” رابراساس پلتفرم فریگیت F-100 طراحی نماید . علاوه براین ، شرکت فوق می بایست شرکتهای پایین دستی لازم رابرای اجرای عملیات لجستیکی برای نیروی دریایی این کشور ایجاد نماید . تولید و بکارگیری این 9 فروند فریگیت جدید ، بخشی از یک برنامه 89 میلیارد دلاری دولت استرالیا برای ایجاد یک زیرساخت قدرتمند کشتی سازی پایدار در این کشور بشمار می آید . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام    فاجعه پرل هاربر    هفتم دسامبر 1941 ( چیزی در حدود 75 سال پیش ) نیروی دریایی سلطنتی ارتش ژاپن ، به فرماندهی دریاسالار ایزورکو یاماتو ، با ایراد یک ضربت سهمگین ، بخش قابل توجهی از ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام که در آن زمان ، در بندرگاه پرل هاربر مستقر بود را از میان برد . شرح ماوقع و پیشینه طراحی این بزرگترین غافلگیری تاریخ نظامی ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده ، بسیار طولانی است ، با این حال ، آشنایی مختصر با شناورهایی که در این غافلگیری ، در آن زمان ، در بندرپرل هاربر حضور داشتند ، جالب به نظر می رسد .       1- نبرد ناو یو اس اس کالیفرنیا    2- نبرد ناو یو اس اس مریلند    3- نبرد ناو یو اس اس اوکلاهما    4- نبرد ناو یو اس اس تنسی    5- نبرد ناو یو اس اس وست ویرجینیا    6- نبرد ناو یو اس اس آریزونا    7- نبرد ناو یو اس اس نوادا   8- نبرد ناو یو اس اس پنسیلوانیا    9-  مجموعه  ساختمان های سرفرماندهی نیروی دریایی در جزیره فورد    10- پایگاه هوایی " هیکام " -----------------------------------   A: مجموعه مخازن سوخت هواپیما و شناورهای رزمی    B: مرکز فرماندهی ناوگان اقیانوس آرام    C: پایگاه زیرسطحی های نیروی دریایی   D: محوطه حفاظت شده نیروی دریایی    

با سلام پی نوشت : 1- این 3 تصویر را عمداً در این تاپیک قرار دادم تا به مانند یک آیینه تمام قد ، جلوی چشم قرار بگیرد 2- کاری به جنبه های جنگ روانی و تبلیغاتی آمریکایی ها که با استفاده از این تصاویر کردند و می کنند ، ندارم ، فقط همین یک واقعه بسیار دردناک ، همان زمان باید گوشها را تیز می کرد تا شاهد تکرار این فاجعه نباشیم .

         یکی از کشورهای انگشت شمار که پس از پایان جنگ جهانی اول ، عوامل "جنگ شیمیایی" را به کار گرفته و اغلب چهره ای برجسته در بحث تکثیر و نگهداری سلاح های شیمیایی معرفی می شود مصر است. با این وجود شک و تردید پیرامون اینکه آیا این کشور هنوز هم به عنوان یکی از دارندگان سلاح های شیمیایی محسوب می شود یا خیر باقی مانده است . مشارکت مستقیم مصر در اجرای حملات CW به اوایل 1950 باز میگردد ، چرا که به اعتقاد برخی منابع ، مصر وارث دپوهای عوامل شیمیایی گاز خردل و احتمالا فوسژنی شد که نیروهای بریتانیایی در هنگام خروج خود از مصر در سال 1954 ، آن را رها کرده بودند . این نکته بخوبی یاد آور این مساله است که ارتش بریتانیا در جنگ دوم غزه به سال 1917 از سلاح های شیمیایی استفاده کرده و همچنین قصد داشت تا برای مقابله با یگان های در حال پیشروی سپاه آفریقایی آلمان در شمال آفریقا ، از این سلاح استفاده نماید و به همین منظور انبارهای بزرگی از عوامل CW را در این کشور تدارک دید . در سال 1983 ، CIA مدعی شد مصر مواد اولیه و آموزش سلاح شیمیایی را از اتحاد جماهیر شوروی سابق دریافت کرده است و در ادامه این گزارش آورده شده اتحاد جماهیر شوروی از اوایل تا اواسط 1960عوامل شیمیایی جدید و مهمات مربوطه به مصر عرضه کرده است .هیچگونه شواهد و مدارک قطعی منبع بازی در تایید این ادعا که شوروی تجهیزات تهاجمی یا عوامل CW به مصر عرضه کرده باشد وجود ندارد با این حال اطلاعات فراوانی وجود دارند که نشان می دهد مصر کمک های گسترده دفاعی از تعدادی از کشورها از جمله شوروی دریافت کرده است . شواهد قوی و مستدلی وجود دارند که نشان میدهد نیروهای مسلح مصری از بمب ها و گلوله های توپ حاوی عوامل خردل و فوسژن در شمال یمن در زمان جنگ داخلی این کشور (1963-1967) استفاده کرده اند .از اواخر سال 1960 مصر به گسترش قابلیت عوامل CW خود که شامل عوامل اعصاب و خون می شود متهم شد .این تنها اتهام مصر در رابطه با برنامه تسلیحات شیمیایی خود نبود چرا که این کشور متهم به عرضه سلاحهای شیمیایی تهاجمی به سوریه در سال 1970 شده است .اگرچه در زمان ریاست جمهوری انور سادات در سال 1970 ،مقامات مصری صحبت از اقدامات تلافی جویانه متقابل در برابر هر نوع حمله ای می کردند ، اما مصر هرگز دکترین نظامی ضربه اول یا دوم در رابطه با عوامل CBW را علنا حفظ نکرد . مصر در 6 دسامبر 1928 به پروتکل ژنو ملحق شد ؛اما به نظر می رسد مفاد آن را در طول مداخله خود در یمن نادیده گرفته است .در سال 1990 مصر و ایران در بازرسی های محاکمه ملی پیش از ورود به کنوانسیون CWC شرکت کردند اما با وجود مشارکت فعال در مرحله مذاکرات ، مصر در نهایت از امضای کنوانسون خودداری کرد .از سال 1993 مصر بارها از پذیرش CWC خودداری کرد وبه نظر می رسد انجام این کار را تا زمانی که اسرائیل به پیمان NPT بپیوندد انجام نخواهد داد .     سابقه به طور کلی اعتقاد بر این است که مصر برنامه CW داخلی خود را در پاسخ به پیگیری مخفیانه قابلیت سلاح های اتمی اسرائیل شروع کرده است .مصر اولین کشور عربی بود که از عوامل CW در خاورمیانه در زمان جنگ علیه نیروهای سلطنت طلب شمال یمن (1963-1967) استفاده کرد. دلایل متفاوتی درباره استفاده مصر از عوامل CW در یمن وجود دارند که عبارتند از :عوامل CW یک سلاح موثر علیه قبائل مخفی شده در غار ها در نظر گرفته شده بود؛ یمن ممکن است یک بستر آزمایشی خوب برای چنین سلاحی باشد .احتمالا نیروهای مصری به دنبال استفاده آسان از سلاحی بودند که هیچ حفاظتی در برابر آن وجود نداشت و در زرادخانه های این کشور موجود بود . اولین حمله شیمیایی مصر به یمن توسط بمب افکن های نیروی هوایی ارتش این کشور به روستاهای جنوب صعده از جمله روستای حدودا 100 نفره kawma در تاریخ June,8,1963 به وقوع پیوست که 7 نفر کشته و 25 نفر مصدوم که از ناحیه چشم و ریه ها آسیب دیده بودند در پی داشت. از این حادثه به حمله ای با بمب های "ساخت خانه ای(دست ساز)،آماتور و نسبتا بی اثر"آزمایشی یاد می کنند . مقامات مصری اعلام کردند که حوادث گزارش شده احتمالا ناشی از بمب های ناپالم (آتش زا) بوده است نه عوامل گازی . هیچ گزارشی از وقوع حملات عوامل CW گازی در طول سال 1964 وجود ندارد و فقط چند مورد از این حملات در سال 1965 وجود دارند . گزارش ها از اواخر 1966 رشد بیشتری یافتند .در 11 دسامبر 1966 پانزده بمب حاوی عوامل گازی 2 کشته و 35 زخمی بر جای گذاشت .در تاریخ 5 ژانویه 1967 بزرگترین حمله عوامل گازی به روستای kifaf ، اتفاق افتاد که باعث کشته و زخمی شدن 270 نفر که در این میان 140 نفر جان خود را از دست دادند .هدف از این حمله ممکن است شاهزاده حسن بن یحیی که در نزدیکی این محل اقامت داشت باشد . دولت مصر برای رهایی از اتهاماتی که با آن مواجه بود استفاده از گاز های سمی را تکزیب کرد و ادعا کرد که بریتانیا و امریکا از این گزارشات برای جنگ روانی علیه مصر استفاده می کنند . در 12 فوریه 1967 ،این کشور اعلام کرد که از تحقیقات سازمان ملل متحد در این موضوع استقبال می کنیم و به دنبال آن U Thant ، دبیر کل سازمان ملل متحد اظهار داشت که وی برای مقابله با این موضوع "ناتوان" بود . در 10 مه 1967 دو روستای Gahar و Gadafa با فرمان شاهزاده محمد بن محسن با گاز های سمی بمباران شدند که باعث جان باختن حداقل 75 نفر گردید. به دنبال این حوادث صلیب سرخ هشدار داده و در تاریخ Juna ,2,1967 طی یک بیانیه ای که در ژنو صادر شد ابراز نگرانی خود را از این حملات ابراز داشت .موسسه پزشکی قانونی در دانشگاه Berne بر اساس گزارشات صلیب سرخ بیانیه ای تنظیم نمود که نشان می داد گازهای سمی مورد استفاده قرار گرفته به احتمال زیاد مشتقات halogenous -فوسژن ،گاز خردل ،لوئیزیت ،کلرید یا سیانوژن برمید بودند .همزمان با آغاز جنگ شش روزه به سال 1967 حملات گاز های سمی به مدت سه هفته متوقف شد اما از ماه جولای بار دیگر این حملات از سر گرفته شدند . اجماع قوی بر این است که مصر از فوسژن و گاز خردل استفاده کرده است اما منابعی از استفاده این کشور ازعوامل اعصاب ارگانوفسفره خام وجود دارند. نیروهای سلطنت طلب و به ویژه شبه نظامیان قبائل مختلف یمن از هرگونه آموزش یا تجهیزات موثر تدافعی CW بی بهره بوده و در برابر اثرات این عوامل به شدت آسیب پذیر بودند .تخمین تلفات حملات شیمیایی مصر به یمن متفاوت است اما با یک فرض محافظه کارانه بمب های هوایی پر از فوسژن - خردل منجر به جان باختن حدودا 1500 نفر و مصدومیت 1500 نفر دیگر شدند. پیش از وقوع جنگ یوم کیپور به سال 1973 مصر فعالانه تحقیق و توسعه برای تولید و بهبود سلاح های شیمیایی خود را با استفاده از موسسات مختلفی دنبال می کرد.آزمایشگاه های مواد شیمیایی نظامی مرکزی ارتش مصر بر روی عوامل تاول زای خردل نیتروژن و گوگرد ،عوامل اعصاب ارگانوفسفره مانند سارین و ترکیبات مرتبط با VX تحقیق کرده بودند .دیگر آزمایشگاه های مرتبط با برنامه CW مصر شامل مرکز ملی تحقیقات مصر ،دانشگاه العین الشمس و دانشگاه فنی بوداپست مجارستان بودند.همچنین در چارچوب زمانی اواسط تا اواخر 1970 مصر تحقیقات قابل توجهی بر روی psychotomimetic glycolates مانند >BZ and EA-3443 انجام داده بود .در سال 1980 دانشمندان مرکز ملی تحقیقات در قاهره مطالعات بر روی عوامل ارگانوفسفره انجام دادند که از جمله آن عوامل اعصاب مانند آفت کش ها و اثرات آب دریا بر روی ارگانوفسفره بود شاید هدف از این اقدام معدوم کردن موجودی های قدیمی تر CW مصر در دریا بوده باشد .شیمیدانان مصری از نزدیک با همتایان دانمارکی و آلمان غربی خود کار می کردند و علاوه بر آن سرلشگر "Hussein Ades" از ارتش مصر آموزش ترکیبات ارگانوفسفره را در دانشگاه Columbus در ایالات متحده فرا گرفت.     اتهامات محموله ها با کاربرد دوگانه ادعا می شود مصر از اوایل سال 1980 روابط خود را با عراق برای کمک به برنامه تسلیحات شیمیایی این کشور گسترش داده و به دنبال آن با همکاری شعبه ای از شرکت بین المللی آلمانی Walter Thosti Boswau به عراق برای بدست آوردن 26 تن فلورید هیدروژن از انگلستان در سال 1986 یاری رسانده است .چند سال بعد مصر با موفقیت ، بیشتر از 24 تن فلورید هیدروژن از انگلستان وارد کرد که ظاهرا این محموله ها به عراق انتقال یافتند. هنگام صحبت پیرامون محموله های مشکوک به کاربرد دوگانه مصر ، نیاز است حادثه Krebs به طور دقیق مورد بررسی قرار بگیرد .در سال 1989 مقامات آمریکایی و سوئیسی اظهار داشتند که شرکت سوئیسی Krebs A.G قطعاتی برای نصب در یک کارخانه به مصر تحویل داده است که برای "ساخت گاز سمی در نظر گرفته شده بودند"و در Abu Za'abal در 25 مایلی شمال قاهره واقع است .با این حال یکی از مقامات وزارت خارجه سوئیس ،اظهار داشته است که "دلایلی برای این باور"که مصر قصد ساخت سلاح های شیمیایی که ممکن است شامل عامل اعصاب سارین نیز باشد وجود دارند .با این حال دولت سوئیس پس از آنکه مصر از ارائه تضمین هایی که نشان دهد کارخانه برای مقاصد غیر نظامی استفاده خواهد شد امتناع کرد از Krebs خواست رابطه خود را با این پروژه قطع کند . هنوز مشخص نیست که کارخانه برای اهداف نظامی مورد استفاده قرار گرفته باشد اما غربی ها مدعی هستند که آن کارخانه توسعه غیر قانونی عوامل CW بوده است. با توجه به قابلیت های فعلی مصر تصور بر این است که درصورت صحت این ادعا ها این کارخانه برای توسعه عوامل خردل و اعصاب در نظر گرفته شده بود .مصر همواره تولید هر حالتی از مواد شیمیایی در این کارخانه را رد کرده است و محمد وهبی ،سخنگوی مصر در واشنگتن ،برنامه ساخت کارخانه سلاح های شیمیایی را تکذیب کرده و در ادامه خاطرنشان کرده است :"ما درگیر تولید سلاح های شیمیایی نیستیم". این کارخانه بخشی از مجتمع صنعنی نظامی است که شامل یک کارخانه مشترک مصر-آمریکا برای مونتاژ تانک M1 نیز می شود .Krebs یک شرکت شیمیایی مشهور سوئیسی است و با چندین شرکت خارجی در پژوهشهای انبوهی از موضوعات مربوط به فرایند های شیمیایی کار می کند .این که نصور شود آیا این شرکت آگاهانه به مصر در توسعه قابلیت CW پنهانی اش کمک کرده سوداگرانه و خیالی است . به گزارش نیویورک تایمز ، Kreps علاوه بر موارد عنوان شده تجهیزات مورد نیاز برای ساخت کارخانه تولید مواد شیمیایی شرکت داروسازی النصر مصر را برای ساخت تری کلرید فسفر ،که ماده شیمیایی موجود در آفت کش ها است و صادرات آن کنترل شده می باشد را فراهم کرده و طرح ساخت این کارخانه را از شرکت Stauffer Chemicals برای این شرکت خریداری کرده است . حادثه Kreps تا حدودی مبهم است ؛ اگر چه گزارش های منابع خبری معتبر و مقامات آمریکایی این حادثه را تایید کرده اند ،اما هرگز به صراحت بیان نشد که دقیقا این "تجهیزات" چه نقشی داشتند .نیویورک تایمز تنها منبعی است که به ارتباط شرکت های El Nasr-Krebs-Stauffer اشاره کرده و به نظر می رسد اطلاعات پیرامون این ادعاها بر اساس گزارشات منابع اطلاعاتی که هرگز در دسترس عموم قرار نگرفتند بوده باشد . پس از تحقیقات بیشتر ،مشخص شد شرکت مهندسی شیمی Kreps ،همچنان رواط خود با شرکت های خارجی از جمله چندین شرکت در مصر را حفظ کرده و همکاری با شرکت های El Nasr و Abu Za'abal که در درجه اول مرتبط به بحث کلریناسیون میشود را ادامه داده است . با این حال باید توجه داشت که این اطلاعات به طور مستقیم از شرکت Kreps تهیه شده اند که ممکن است این شرکت به نفع خود نبیند تا هر همدستی غیر قانونی خود برای کمک به ایجاد برنامه CW مصر را گزارش کند .بنابراین در مورد دخالت Kreps چند مجهول و تکه گم شده از اطلاعات وجود دارند که منجر به بوجود آمدن این مورد جالب غیر عادی شده است .     سازمان و دکترین صنعت دفاعی مصر عمدتا به دو گروه تقسیم می شود. نخست،سازمان ملی تولیدات نظامی مصر است که زیر نظر وزارت تولیدات نظامی اداره می شود و احتمالا بخشی از وزارتخانه برای تولیدات نظامی است . در اوائل 1980 نام تجاری این سازمان به منظور نشان دادن مکان عمومی و محصولات تولید شده تغییر یافت .NOMP بر 16 کارخانه که در چهار گروه صنایع شیمیایی ،صنایع معدن ،صنایع مهندسی و صنایع الکترونیک تقسیم می شوند نظارت دارد . علاوه بر این گروه ، برخی از تولیدات نظامی مصر تحت پوشش سازمان عربی برای صنعتی شدن است که در قاهره مستقر است قرار دارد . این نهاد مشارکتی در سال 1975 توسط دولتهای مصر ،عربستان سعودی ، قطر و امارات متحده عربی تشکیل شد .AOI ، به عنوان نهاد مستقلی که در مصر از مالیات معاف شده عمل می کند و دستور اولیه آن به منظور تشکیل یک "همکاری دفاعی متقابل" بین کشور های موسس بوده است .قبل از اینکه AIO بتواند خود را به عنوان یک بازیگر قوی در جامعه دفاعی مطرح کند زمانی که مصر برای شروع مذاکرات صلح با اسرائیل حمایت چندین کشور عربی را از دست داد با موانع بزرگی مواجه شد .این سازمان برخی از ارتباطات نظامی خود را در اواخر 1980 بدست آورد اما اعتقاد بر این است که این کار در درجه اول توسط مصر انجام پذیرفت . هیچ برنامه راهبردی برای استفاده از عوامل CW توسط مصر به صورت غیر محرمانه و آشکار وجود ندارد .مصر آشکارا تولید هر سلاح کشتار جمعی را تکذیب می کند .اما مدعی است که تمام گزینه ها برای مقابله با تهدید اسرائیل باز نگه داشته خواهد شد .در سال 1990 مصر از طرفداران سر سخت طرح های کنترل تسلیحات منطقه ای بود .و اظهار می داشت که در صورت امضای پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای توسط اسرائیل ، CWC را امضا خواهد کرد ولی هیچ کدام از کشور ها این گزینه را انتخاب نکردند . از دیدگاه نظامی ، مشخص نیست که آیا یک برنامه سازمانی برای بکارگیری عوامل CW وجود داشته باشد . سوالی که مطرح می شود که باید پرسیده شود این است که آیا CW در نقش تهاجمی کاربرد خواهد داشت یا آن برای استراتژی دفاعی حفظ شده است ؟ برای مثال اگر مصر قبل از جنگ یوم کیپور به سال 1973عوامل CW خاصی داشت چرا از آن ها در این جنگ استفاده نکرد ؟ برخی تحلیلگران بر این باورند که مصر از اقدامات تلافی جویانه هسته ای اسرائیل بیم داشت ؛ در حالی که برخی معتقدند قابلیت CW مصر در آن زمان اغراق آمیز بود .امروزه اعتقاد بر این است که ارتش مصر به خوبی در تمرینات دفاعی شیمیایی آموزش دیده و رزمایش هایی را در گذشته که شامل تهدیدات عوامل CBRN بوده را انجام داده است . اتهامات قوی وجود دارند که نشان می دهد مصر با دیگر کشور ها مثل عراق و سوریه برای تقویت برنامه CW مربوطه شان همکاری داشته است .همانطور که قبلا اشاره شد ، چندین حادثه کلیدی مثل ارسال محموله های شیمیایی با کاربرد دوگانه از کشورهایی مانند هند و انگلستان به مصر وجود داشته است .هر چند هرگز به طور کامل مشخص نشد که این مواد شیمیایی برای چه هدفی بوده است اما مصر همواره ادعا کرده که آنها را برای اهداف مشروع وارد کرده است. به عنوان یک کشور در حال توسعه ، مصر دارای پایه های صنعتی قابل توجهی است که شامل کارخانه های تولید آفت کش ها ، رنگ ها ، جوهر و دیگر مواد که از مواد شیمیایی و فناوری هایی با کاربرد دوگانه استفاده می کنند . با این حال ، گزارش های اطلاعاتی غربی ،اثبات می کنند که مصر یک برنامه قابل توجه CW شامل عوامل تاول زا ، خون ، اعصاب و ناتوان کننده را حفظ کرده است .     حامل حامل های عوامل شیمیایی به طور گسترده متفاوت هستند که بر اساس ویژگی های عامل و استفاده در نظر گرفته می شود. برای اهداف دوربرد موشک ها یا هواپیماها در نظر گرفته می شود در حالی که برای یک سناریوی  تاکتیکی تر مین  و دیگر مهمات می تواند مورد استفاده قرار گیرد . مصر دارای برنامه موشکی و سیستم های مختلف حامل عوامل CW مانند بمب ها ، هواپیماهای جنگنده ، مین ها و دیگر مهمات است . گزارش های اسرائیل نشان می دهند که ارتش مصر دارای این قابلیت است که موشک های خود را با کلاهک های شیمیایی سازگار کند ؛ اما هیچ نشانه روشنی وجود ندارد که ثابت کند که مصر این کار را انجام داده است . مصر در گذشته به منظور اجرای حملات CW خود به یمن از بمب افکن ها برای پخش بمب های هوایی پر از عوامل شیمیایی استفاده می کرد. جداول حملات CW مصر به یمن :          پی نوشت : پروتکل ژنو : به طور رسمی به عنوان پروتکلی برای ممنوعیت استفاده از عوامل شیمیایی سمی در جنگ ها و ممنوعیت جنگ بیولوژیک شناخته می شود و در 17 ژوئن 1925 برای امضا تدوین شد . CW یا chemical warfare : جنگ شیمیایی (استفاده از خواص سمی مواد شیمیایی به عنوان سلاح) CBW یا chemical and biological warfare : جنگ شیمیایی و بیولوژیک CBRN یا chemical, biological, radiological, and Nuclear : شیمیایی ، بیولوژیک ، رادیولوژیک ، هسته ای CWC یا Chemical Weapons Convention's : کنوانسیون تسلیحات شیمیایی NPT یا Nuclear Non-Proliferation Treaty : پیمان منع گسترش تسلیحات هسته ای CIA یا Central Intelligence Agency : آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا NOMP یا National Organization for Military Production : سازمان ملی تولیدات نظامی AOI یا Arab Organization for Industrialization : سازمان عربی برای صنعتی شدن     منابع : http://www.nti.org/country-profiles/egypt/chemical/ http://www.globalsecurity.org/military/world/war/yemen.htm http://en.wikipedia.org/wiki/North_Yemen_Civil_War     گردآوری و ترجمه : مجید بشیری با تشکر از جناب MR9 عزیز :rose:  :rose:     copyright © Military.ir تمامی حقوق برای وبسایت میلیتاری محفوظ است .