درسته خیلی بدبینی محسوب میشه و شاید احتمالا ناشی از عدم اعتماد به نفس و همیشه خود را از موضع ضعف دیدن هست ( به طور طبیعی چون همانطور که بارها گفته شده این نبرد ما با بقیه به هیچ وجه برابر نیست به هیچ طریقی و مسلم هست که از همه حیث ما بسیار دچار کمبود هستیم نسبت به دشمن و در بعد ابزار و پول و سرمایه و جغرافیا و امکانات و اطلاعات و عوامل و نیرو و ... اصلا و ابدا حتی قابل مقایسه نیستیم) ولی شرایط طوری است که ظن بهانه جویی برای مرسوم کردن هدف قراردادن ناوگان نفت کش و خصوصا تجاری ما به هر مقصدی خصوصا از کانال سوئز و مدیترانه و دریای سرخ میره توسط این رژیم. اگر این فرض صحیح باشه ناچار هستیم وارد این بازی بشیم و با هر چه در توان نیروی دریایی ارتش و سپاه هست طوری پاسخ بدیم که این رویه را قطع کنه. ( به هر حال این رژیم آگاه هست اولا تردد تجاریش بسیار کمتر از ما هست، ثانیا معمولا همیشه میتونه با برون سپاری و استفاده از شرکتهای متعلق به دیگر کشورها راحت و در امنیت تجارت کنه و ثالثا همیشه از پشتیبانی نظامی ائتلاف های دریایی هم برخوردار هست و رابعا جغرافیای مناقشه دریایی هم به نفع خودش هست چون از دریای عرب گرفته تا دریای سرخ و سوئز و مدیترانه حضور داره و با کشورهاش در ارتباط هست و در مقابل ما به شدت وابسته هستیم به ناوگان تجاریمون در شرایط فعلی ) در مرحله بعد ممکن هست در کنار مورد بالا این رژیم این ماجرا را بهانه گسترش ناوگان دریاییش خصوصا در دریای عمان و خلیج فارس و دریای عرب کنه. توجه به ناوگان دریایی ارتش و سپاه مسیر درستی است که باید با شدت هر چه بیشتر پیش بره. در مصاحبه چند روز پیش اشاره شد که صنایع دریایی قرار هست از امسال ساخت زیردریایی های سبک و نیمه سنگین را برای سپاه آغاز کنه و الحاق های جدید هم داشته باشیم ولی هماطنور که مشخص هست بحث تامین مالی بسیاری از برنامه های ما را عقب انداخته در این حوزه هم.

رسانه های اسرائیلی مدعی شدند یک کشتی اسرائیلی توسط ایران به وسیله موشک مورد هدف قرار گرفته شده است. یک کشتی متعلق به رژیم صهیونیستی که از مبدا تانزانیا قصد حرکت به سمت هند را داشته، در دریای عرب رو به روی سواحل کشور عمان مورد اصابت موشک قرار گرفته است . نقطه ی برخورد موشک به کشتی:

مفصل در مورد این قبلا بحث کردیم. تقلیل موضوع به یک شعار روی موشک یا مثلا سخنرانی مقامات در رابطه با مقاصد موشک (از سخنان رییس ستاد ارتش مشترک اسراییل صریحتر که بله برجام را نباید امضا کنید و ما راسا ایران را میزنیم اون هم نه به خاطر تهدید نظامی فوری بلکه به خاطر برنامه هسته ای ) میشه چیزی که امثال مطهری را هم تحت تاثیر قرار داده و یعنی سطح سطح ماجرا. مشکل ما با بوق و کرنا کردن یا نکردن موشک و شعار همه میدونیم نیست. تاثیرات رسانه ای مقطعی قابل کتمان نیست ولی لااقل در این دو سال دیدیدم که از هر چیزی میتونند ضدایران فضاسازی کنند. مشکل همون اصل موجودیت ایران در منطقه است. چیزی که اگر جستجو کنید تحلیلگران صهیونیست بارها در مصاحبه هاشون اشاره کردند که یک ایران بزرگ، دارای افراد تحصیلکرده و قدرت منطقه ای که آشکارا ما را به رسمیت نمیشناسه فارغ از رفتارهای فعلی، گذشته یا آیندش یک خطر موجودیتی برای ما محسوب میشه و اصلا نباید این خطر و اقداماتش را حالا چه در آشکار و چه پنهان از نظر و اقداماتمون دور داشت چون تا وقتی به صراحت ما را به رسمیت نشناسه فارغ از رفتارش یک خطر "موجودیتی" برای ماست، پس ما هر اقدامی علیهش انجام میدیم. در حقیقت آدرس غلط نباید داد (چیزی که امثال زیباکلام و مطهری و جدیدا عبدی هم دچارش شدند یعنی فهم سلبریتیستی از سیاست و امور نظامی و ...) دیدیم که ما حتی وقتی موشک بالستیک بدون هیچ اطلاع و تصویری آزمایش کردیم پرونده ایران مستقیم رفت شورای امنیت توسط آمریکا فقط و فقط با اطلاعاتی که گفتند ما رصد کردیم (حالا کسی هم نگفت لااقل بدید راستی آزمایی کنیم) و بحث را خیلی راحت کشوند به شورای امنیت نه شعاری در کار بود و نه تصویری. کنایه من به کره جنوبی در حقیقت کنایه به استاندارد دوگانه جهان هست. که در جهانی که تصمیم خودش را گرفته کی خودی هست و کی غیرخودی* اتفاقا محدود کردن خود به برد فلان قدر و قدرت بهمان قدر و درون مرزها و مثلا تنش زدایی (به این اسم از دست دادن قابلیت مقابله به مثل فوری و منطقه ای) و لغو تست موشک های جدید ( دیدید که پمپئو در مورد رونمایی موشک کره شمالی گفت به درک! موشکی که تست نشده باشه فقط یک ماکته! ) و برنامه فضایی و یا حمایت قدرتمند از پروکسی های منطقه ای یعنی کشک! حتما باید تغییر رویه داد و در جهان فعلی اتفاقا به وقتش چنگ و دندان ها را نمایش داد. *حتما و حتما و اثبات شده که یکی از ستون های اصلی و شاید اصلی ترین ستون و مهم ترین این خودی شماری رابطه دوستانه یا حتی فقط رابطه خالی با اسراییل هست فارغ از هر مطلب دیگه ای، یعنی شما میتونی عناصر دیگه این خودی بودن را نداشته باشی (دیکتاتور باشی، نسل کشی کنی، بدترین وضعیت حقوق بشر را داشته باشی، موشک و بمب اتم داشته باشی، دموکراتیک نباشی، به کشورهای ثالث حمله کنی و چه و چه) ولی با همین یک عنصر در زمره خودیها باشی. پس تا وقتی در زمره خودیها نیستی به نظر من هرگونه تلاش برای اینکه با قربانی کردن سایر حقوقت (سیاسی/امنیتی/نظامی/مالی) التماس کنی که خودی شمرده بشی بی حاصل هست چون برای قدرت مسلط فعلی جهان خودی یعنی مساوی با چیزی که اشاره کردم. تنها راه کار کردن با سایر اضلاع جهان اون هم شبه مستقل ها هست نهایتا چون حتی روسیه و چین هم تا حدی از این خودی شماری را بهش متصلند حالا به هر دلیلی که هست. (ارتباط مستقیم با جامعه صهیونیستی و قدرت های لابی هاشون یا دم تکانی به بواسطه نوازش این سگ محبوب قدرت بزرگ تر)

            سیستم راکت انداز چند گانه SR-4 ، یک سیستم راکتی میانبرد است که توسط کشور چین طراحی و ساخته شده است. با توجه به گزارش ها این محصول از سال 2013 وارد ارتش چین شده است.   به گفته کارشناسان این محصول نمونه مشابه راکت انداز BM-21 Grad ساخت شوروی سابق میباشد. (راکت انداز 122 میلیمتری 40 لول 9k51 با نام گذاری ناتو با نام BM-21 گراد ( این سلاح را کاتیوشا نیز می نامند ) یک راکت زمین به زمین غیر هدایت شونده پر آوازه و مشهور ساخت روسیه است. این سلاح کارامد که برای اولین بار در سال 1964 عملیاتی شده است امروزه به طور گسترده در بیش از 50 کشور جهان استفاده و همچنان تولید می شود. این سلاح با عملکرد خوب خود باعث توسعه نمونه های مشابه خود در سراسر جهان شد. کاتیوشا را باید سلاحی مشابه توپ ولی با حجم آتش بسیار ، قدرت تخریب چند برابر ولی با برد کمتر و دقت آتش کمتر دانست. کاتیوشا و سلاح های مشابه آن تعریف جدیدی از پشتیبانی نیروهای زمینی در کنار توپخانه ارائه دادند ).     نمایی از BM-21 Grad           راکت انداز SR-4 یک نمونه توسعه یافته از راکت انداز مدل Type 81 ساخت چین میباشد.     نمایی از Type 81         این محصول نظامی مورد توجه کشورهای دیگر هم قرار گرفته است و در سال 2012 ارتش تایلند 4 سیستم توپخانه ای از این محصول به کشور چین سفارش داد که همه انها در اواخر سال 2013 تحویل این کشور شدند.   سیستم راکت انداز چنگانه SR-4 با توجه به برد راکت ان جز راکت اندازهای میانبرد محسوب میشود و میتوان یکی از کاربرد های این محصول نظامی را انهدام اهداف زمینی مانند فرودگاهها ، مراکز فرماندهی ، ایستگاههای راداری و توپخانه ای دشمن ، سیستم های پدافند هوایی و نفرات پیاده نظام در میدان نبرد است.   این راکت اندازها به دو غلاف 20 تیوبی با کالیبر 122 میلی متری مجهز است. راکت های 122 م.م این سامانه راکتی در اصل بر پایه سامانه BM-21 Grad شوروی سابق توسعه داده شده است و به عبارتی مدل ارتقا یافته ان بشمار میرود. وزن تقربی هر موشک تقریبا 150کیلوگرم و وزن کلاهک جنگی ان هم 45کیلو گرم و برد ان 50 کیلومتر است.  این کالیبر معمولا به طور گسترده در جهان در سامانه های راکت انداز استفاده میشود.       راکت انداز SR-4 از کلاهک های مختلفی نظیر HE-FRAG یا همان کلاهک های شدید الاانفجار ترکش شونده ، دودزا ، اتش زا (incendiary ) و همچنین به کلاهک های خوشه ای ضد زره و ضد نفر submunitions مجهز هستند. دامنه و برد این راکت ها 50 کیلومتر عنوان شده است. لازم  به ذکر است این سامنه راکتی میتواند هم بصورت تکی و یا در قالب یک ارایش چند تایی مورد استفاده قرار گیرد.   بنظر میرسد این راکت ها قابلیت هدایت ندارن و به همین دلیل میزان خطا یا CEP انرا میتوان چیزی حدود 5 درصد برد موشک در نظر گرفت. مدل بعدی این محصول به نام  SR-5 گویا قابلیت هدایت راکت را دارد.   راکت های چند منظوره یا MLRS به راکت اندازهایی گفته میشود که فاکتورهایی نظیر بارگذاری مجدد سریع ، تعمیر و نگهداری اسان ، پشتیبانی مناسب ، و... در ان لحاظ شده باشد.             راکت انداز چندگانه SR-4 بر روی شاسی های کامیون SX2190KA که یک کامیون سنگین در ارتش چین به شمار میاید ، با پیکربندی 6*6 نصب شده است. با توجه به اینکه این سامانه از پیکر بندی یک کامیون سنگین استفاده میکند ، تحرک نسبتا بالایی دارد و همچنین قادر به حمل 5 خدمه که با دو درب که در دو طرف بدنه این سامانه راکتی تعبیه شده وارو و خارج میشوند.     منظور از پیکر بندی 6*6 این است که دارای 3 محور و 6 چرخ هستند که قدرت تولیدی که توسط موتور این محصول تولید میشود به صورت یکسان بین انها تقسیم میشود. این موضوع قابل تعمیم است برای هر  پیکر بندی N*N . پیشرانه این سیستم راکت انداز یک موتور دیزلی به قدرت 350 اسب بخار است . این محصول میتواند با حداکثر سرعت 90 کیلومتر بر ساعت و رنج حرکتی 600 کیلومتر میباشد.   یک گلوله باران کامل این سیستم منطقه ای در حدود 3.2 هکتار را پوشش میدهد که از این نظر قدرت اتش مطلوبی دارد.مدت زمان لازم برای بارگذاری راکت ها با وجود 5 خدمه تقریبا 15 دقیقه است و پس از پرتاب در مدت 5 دقیقه سیستم به محل دیگری منتقل خواهد شد. دستور پرتاب با استفاده از یک کابل به طول 100 متر به سیستم ارسال میشود تا خدمه از امنیت بیشتری در هنگام پرتاب بهره مند شوند.       به طور متوسط بارگیری این سیستم توپخانه ای توسط خدمه چیزی حدود 15 دقیقه طول میکشد . این سیستم به یک بارگذاری مجدد غلاف های راکتی و جرثقیل که بدون نیاز به کمک خدمه و دیگران است ، بارگیری مجدد را انجام میدهد و همین امر باعث خواهد شد که به دور از منطقه درگیری این کار انجام شود و مورد حمله نیروی دشمن قرار نگیرد.     مشخصات   سازنده : گروه صنایع شمالی چین ورود به خدمت : 2013 خدمه : 5 نفر کالیبر تیوب پرتابگر : 122 میلیمتر تعداد تیوب ها : 40 عدد وزن راکت ها : 150 کیلو گرم وزن سر جنگی راکت ها : 45 کیلو گرم برد : 50 کیلومتر مدت زمان شلیک : 60 ثانیه مدت زمان بارگذاری مجدد : 15 دقیقه پیشرانه حامل : دیزل  با حداکثر توانی در حدود 350 اسب بخار حداکثر سرعت حامل : 90 کیلومتر برد خودروی حامل : 600 کیلومتر   قابلیت های حرکتی : شیب : %60 شیب جانبی : %30 گام عمودی : 0.6 متر عبور از گودال : 0.6 متر عبور از آب : در حدود یک متر     منابع   http://www.military-today.com/artillery/sr4.htm     :rose: :rose: برای شادی روح شهدای اسلام صلوات :rose: :rose:      مترجم و گرداوری: hamidz65 کپی با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.       copyright © Military.ir

چند روز پیش اشاره میشد که ایران فقط در بحث فاز دوم نیروگاه بوشهر حدود 400 میلیون یورو بدهکار هست به روسها و هرچند شرکت روسی همچنان داره کار میکنه ولی لازم هست لااقل قسمتی از بدهی هاش پرداخت بشه برای تداوم کارش. در مورد قراردادهای دفاعی هم به نظرم فارغ از مسائل سیاسی و احتمالا برجامی (گره زدن قرارداد به تعیین تکلیف برجام چون به هر حال برای روسها هم اهرم فشار یا تشویق بر روی ایران به منظور احیای برجام مهم هست ) و فنی بخش مهمیش همین مسائل مالی است چون ما در وضعیتی نیستیم که دستمون باز باشه برای یک قراردادی که هم منافعمون را تامین کنه و هم از لحاظ فنی مناسب باشه و هم روسها را راضی کنه.

رادار های کشف و ردگیری هدف سپاه: از رادارهای با آنتن های منحنی تا نمونه‌های جدید با آنتن های مسطح. رادارهای دریایی ساخت ایران مانند MVR-2 و MVR-8 که از فناوری های دیجیتال و طراحی جدید بهره می برند قبلاً در این رده معرفی شده بودند. انواع این رادارها با باند اس و ایکس با برد 50 تا 80 کیلومتر، برخوردار از فرستنده با قطعات حالت جامد (Solid State) و توانایی کشف 200 هدف و توانایی ضد ضد جنگ الکترونیک یا ECCM در صنایع کشور ساخته شده‌اند. رادار جستجوی ساحلی یا CSR-X270 با برد 200 کیلومتر که راداری دو بعدی در باند ایکس با دقت بالا است از دیگر سامانه‌های راداری مشاهده شده در میان تجهیزات افزوده شده به نیروی دریایی سپاه در مراسم اخیر است. توانایی کشف همزمان اهداف دریایی و اهداف هوایی پروازی در ارتفاع پایین تا 12000 متر، استفاده از قطعات حالت جامد و آنتن فرستنده با اتلاف و گلبرگ های جانبی کم، قابلیت ردگیری در حین جستجو یا TWS، قابلیت ECCM به دو صورت فعال و غیرفعال با شیوه‌های متنوع و قابلیت تحرک بالا و حمل با ادوات پروازی یا شناوری و زمینی و سرعت بالای آماده به کار یا آماده به راه شدن از ویژگی های این رادار چند منظوره است.

ترگیه بعید میدونم وارد میدان بشه . بیشتر در حد حرفه و اقدام عملی چیزی نمیبینم. انصار الله خیلی وضعیت با ارتش ارمنستان متفاوته . چندین ساله نیروهاش در حال جنگیدن هستن . تا الان حسابی جنگیدن رو یاد گرفتن .. ترکیه دقیقا چی میخواد وارد میدان کنه که عربستان وارد نکرده؟ جنگنده و پهپاد رو که عربستان بهترش رو داره و وضعیت اینه . نیرو زمینی وارد کنه چجوری میخواد ازشون در مقابل موشک ها و پهپاد های انصار الله حفاظت کنه . شاید انصار الله در مقابل یمنی ها طرف مقابل یکم رحم و کمتر خشن عمل کنه ولی بهتون قول میدم ترکیه وارد بشه . بهتون قول میدم بوی کباب ترکی کل یمن رو پر خواهد کرد...

یمن برای عربستان و بن سلمان به قدری حیثیتی است که حتی حاضر شد به خاطرش به ترکیه ( و به نظر طرف فعلا برنده در مناقشه ها با بیرقدارها و مزدورانش) و اردوغان رو بندازه. حضور اردوغان جدی است در این منازعه از جهات گوناگون و تمایل شدیدش که اتفاقا مثل یک دعوت عالی به چشمش اومد و چه بهتر که رخ داد. یک پیروزی دیگه برای اردوغان با این ترکیب خصوصا برای منافع عربستان از چندین جهت میتونه براش پرثمر باشه. هر چه در موقعیت میدانی داره به توان بی نهایت ائتلاف سعودی و حمایتهای بی دریغ ازش اضافه میشه، در مقابل یمنی ها در محاصره هر روز شرایطشون سخت تر میشه و چیزی که به توانشون اضافه نمیشه از طرفی بلکه کاهش هم پیدا میکنه با گذشت زمان و سخت گیریهای بیشتر جهانی و حالا هم که اردوغان با لشگر مزدورش و حتی احتمالا به صورت مستقیم از طریق پهپادی و اطلاعاتی وارد این کارزار شده. تنها کاری که ما میتونیم بکنیم اینه که اگر امکانش باشه در جبهه سوریه فعالتر بشیم و جبهات را کمی داغ کنیم تا اردوغان تمام توان مزدورانش را به یمن گسیل نکنه هرچند همچنان هم پیمانی پنهان و نانوشته صهیونیستها و امریکایی ها و ترکها و غرب خصوصا که بحث یمن هم پیش اومده هرگونه استقرار و توانایی ما برای برنامه ریزی در سوریه را سعی میکنه به نفع ترکیه مختل کنه (البته با تدارک برای بیقردار با پدافند و یا تاکتیک خاص تا مثل بار قبل ارتش ترکیه حالا مثل ویروس همه جا پخش شده در ادلب و اطراف با توپخانه و حمایت این پهپادها ابتکار عمل را نداشته باشه)

اردوغان که این روزها زبانش به شدت در مقابل مصر و عربستان نرم شده و هر بار در هر سخنرانی کلی دلبری میکنه! ازشون اینبار درو اکنش به رزمایش عربستان با یونان گله کرده که باهاشون صحبت میکنم (ولی این رسمش نیست) از ما تقاضای خرید پهپاد میکنند ولی رزمایششون را با یونان برگزار میکنند. اگر سعودی هوس خرید بیرقدار کرده باشه در کنار خرید سنگین پهپادیش از چین مشخصا هر چیزی که در جهان در جبهه ای موفق بوده و توسط گروهی و کشوری به کار گرفته شده را داره میخره! سی و چند فروند از پهپادهای چینیش را به تازگی تحویل گرفته از یک سفارش پنجاه و چند فروندی.

البته بخش تحویل دهی تجهیزات جنگ الکترونیک و شنود و تحلیل اطلاعات یکی از دو بخش مهم این الحاق بود. همانطور که در تصاویر هم پیدا بود و سردار گفتند بخشیشون ثابت بود و اماده برای استقرار در محلهای ثابت و بخشی هم متحرک تا حد امکان دارای قابلیت اختفا.

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز ، بحث شیرین تاریخچه تولید و بکارگیری پهپاد در سازمان رزم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: پهپاد در دفاع مقدس روند شکل گیری و نقش آفرینی یگان پهپاد سپاه در دفاع مقدس منافق یا فدائی ؟! همه نوع مجوزی داشتیم وگرنه با این بسیجی های گیر سه پیچ حساب مان با کرام الکاتبین بود. ما عضو تیم جلو بودیم و باید نی زارها را تا انتهائی ترین نقطه ی جزیره ، چیزی نزدیک کمین های دشمن پیش می رفتیم تا در آنجا هواپیما را از تیم عقب تحویل می گرفتیم ؛ که در بین راه گرفتار نیروهای بسیج شدیم. پیش خود اسیر گرفته بودند ، اما وقتی حرف زدیم ، چهره شان شکفت ؛ انگاری که جاسوس گرفته باشند. آن یکی به دیگری گفت : ببین لا مصبا چقدر خوب فارسی حرف می زنند ؟! آموزش دیده اند (...) !! هر چه قسم و آیه خوردیم که از بچه های پهپاد هستیم به خرجشان نرفت که نرفت. پرسیدند : پهپاد ؟ ... پهپاد دیگر چه صیغه ای هست ؟ ما از این اسم ها توی جبهه نداریم. فکر کردید یک کلمه قلمبه سلمبه بگوئید راضی می شویم و رهایتان می کنیم ؟ توضیح دادیم که ما خلبان همین قارقارک هائی هستیم که هر روز بالای سرتان پرواز می کنند و شما به آنها شلیک می کنید. این بار همه با هم زدند زیر خنده که عجبا ... ما خلبان روی زمین ندیده بودیم که این آخر عمری دیدیم. چاره ای نبود. حرف هایمان را نمی فهمیدند. ما هم نمی توانستیم بگوئیم داریم برای اطلاعات عکس برداری می کنیم و ناچار باید تسلیم می شدیم. آن ها ما را به سمت مقرشان به پشت نیزارها بردند. نمی دانم چرا کلمه پهپاد به گوش فرمانده شان هم نخورده بود. چشمش که به بیسیم افتاد ، یهوئی گُر گرفت که از منافقین هستید یا فدائی ها ؟ چه قشقرقی به راه انداخت وقتی رادیو کنترل را دست مان دید. سوال هائی می پرسید که اگر مأمور " کا.گ.ب" هم اینجا بود ، تویش می ماند. آنجا هم دفاع کردن بیهوده بود. خدا پدر بچه های تیم عقب را بیامرزد که اگر به دادمان نمی رسیدند ، معلوم نبود تا کی باید توی سنگر زندانی می ماندیم. تا قرارگاه به لشکر ، لشکر به تیپ ، تیپ به گردان و گردان به گروهانی که تویش اسیر شده بودیم ، دستور آزادیمان را رساند ، سه چهار ساعتی آب خنک خوردیم. وقتی آزادمان کردند ، دیگر پرواز بی فایده بود و باید دست از پا درازتر بر می گشتیم. چون نه هوا مساعد بود و نه تابش نور خورشید به سودمان. راوی : ... * * * * * تشنه یک جرعه کی و کجا را نمی دانستیم. اما همیشه می توانستیم ساعت حرکت را حدس بزنیم. آن دو تای اول را بچه های اطلاعات عملیات قرارگاه برایمان تعیین می کردند. برای اینکه هم عکس های مان از کیفیت بالائی برخوردار باشند و هم از شدت آتش دشمن در امان باشیم ، عموما ساعات اولیه صبح را به مأموریت می رفتیم. چون هم آفتاب توی چشم عراقی ها بود و این امکان را به ما می بخشید که تسلط بیشتری بر هواپیمایمان داشته باشیم و تا عمق بیشتری او را زیر نظر داشته باشیم و هم اینکه چون عراقی ها از ترس عملیات رزمندگان اسلام - که عموما شب ها انجام می گرفت - تا صبح بیدار می ماندند و صبح ها استراحت می کردند ، مزاحمت کمتری برایمان ایجاد می کردند. برای همین گاهی سر بچه ها داد و بیداد راه می انداختیم که شب ها زود به رختخواب بروند تا صبح ها از شادابی بهتری برخوردار باشند. به بچه هائی مثل شهیدان قاسمی ، زارعی و سلیمانی که اهل نماز شب بودند ، تشر می زدیم امشب نماز شب را بی خیال ، صبح کار داریم. اما نشد یک بار به خرج شان برود که حرفمان را گوش بدهند. یا توی جایشان نبودند و یا جوری می خوابیدند که انگار چمباتمه زده اند. آن شب نیز وقتی از خواب بیدار شدم ؛ قلمبه ای از پتو جلویم دیدم که بی حرکت افتاده بود. پتو را که کنار زدم ؛ شهید سلیمانی را زیرش دیدم که به حالت سجده خودش را به خواب زده بود. آمدم چیزی به او بگویم ، اما پشیمان شدم. اگر می خواست به حرفم گوش بدهد ، همان دیشب این کار را می کرد. سرم را که به بالین گذاشتم ، صدای آرام هق هقش ، خبر از ارتباطی با آسمان می داد که من تشنه یک جرعه اش بودم. راوی : رضا ارباب ادامه دارد ... ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب این کتاب خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : به دلیل رعایت امانتداری لازم است بیان نمایم که بخاطر جلوگیری از یکنواختی مطالب ، تعدادی عکس هم در لابلای مطالب تاپیک قرار داده ام که این عکس ها عموما مربوط به کتاب نبوده و توسط اینجانب انتخاب شده اند .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز ، بحث شیرین تاریخچه تولید و بکارگیری پهپاد در سازمان رزم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: پهپاد در دفاع مقدس روند شکل گیری و نقش آفرینی یگان پهپاد سپاه در دفاع مقدس هَووی پهپاد انگار که از مادری دیگر باشیم ، توجهی به ما نداشتند. اما بیشتر تعجب در این بود که از ما دل هم نمی کندند !! ایام تشکیل گردان رزمی پهپاد بود و برای آموزش های پروازی به پادگانی دنج دور و بر تهران نیاز داشتیم. فقط می دانستیم که نباید خیلی نزدیک تهران باشیم تا در پروازهای کشوری اخلال بوجود نیاوریم. ما پروازهایمان را معمولا می بردیم " دارقوز آباد " جائی کنار اتوبان تهران - قم . مکان مناسبی نبود و بچه ها هم شاکی بودند. یک روز بر حسب اتفاق یکی از بچه های مَردآباد کرج ، ما را برد ملارد و جای دنج و بی سر و صدائی را نشانمان داد. وقتی از نزدیک منطقه را دیدیم ، خوشحال و سرحال نزد فرمانده نیرو ، برادر دهقان رفتم و طرح مسئله کردم. او هم با خوشروئی پذیرفت. حتی دستور انتقال وسائل و استقرار در آنجا را هم به ما داد. اما فردایش یک بالگرد 206 برداشت و گفت : بیا برویم از هوا منطقه را بازرسی کنیم. از اینکه این موضوع اینقدر برایش مهم شده بود ، در پوست خود نمی گنجیدم. فوری خودم را به او رساندم و سوار بالگرد شدم. فرمانده از آسمان تمام منطقه ملارد را چک کرد و هر بار مرا تحسین کرد که چه بهشتی را انتخاب کرده ای ! محلی را که ما انتخاب کرده بودیم یک طرفش کوه بود و یک طرفش رودخانه. خودش هم جان می داد برای صعود و فرود. از همه مهمتر دوری اش از منطقه پروازی ، باعث شده بود که نخواهیم برای پرواز هایمان هر بار اجازه بگیریم. فرمانده را نمی دانم ؛ اما من توی رویایی بودم که این منطقه پر شده بود از خلبان و پرنده. نزدیک تهران که رسیدیم ، پرسیدم : حاج حسین چی شد ؟ ما به امید خدا جابجا بشیم ؟ یهو برگشت و با قاطعیت گفت : نه با تعجب پرسیدم : نه ! چرا ؟ او گفت : برای اینکه اینجا جان می دهد برای احداث یک پایگاه موشکی. به او گفتم : مرد حسابی ! ما دو ماه دنبال همچین جائی گشتیم تا توانسته ایم این را که در محدوده پروازی نیست ، پیدا کنیم. می خواهیم راحت پرواز کور داشته باشیم و هی نخواهیم اجازه بگیریم. و ... اصرار کردنم فایده ای نداشت. موشکی همیشه هوویی را می مانست که ول کن مان نبود. فرمانده برای توجیه بیشتر مسئله گفت : شما دیگر از زیر کنترل ما خارج بشید ، ممکنه اعلام استقلال کنید. این را به خاطر این می گفت که ما بیشتر با بچه های نیروی زمینی دمخور بودیم. هیچی دیگه ؛ داستان "پایگاه بیدگنه ملارد" هم به همین راحتی رفت هوا. راوی : عبدالمجید مختارزاده * * * * * پرواز با اعمال شاقه خیر سرم خلبان بودم و هر روز با این نام کیفور می شدم. اما موقع کار ؛ هم راننده بودم و هم قایق ران و هم کارگری ساده. وقتی قرار بود به مأموریتی در هور برویم ، خودم قایق را به وانت می بستم به سمت هور می رفتم ؛ آنجا هم قایق را توی آب می انداختم و می شدم قایقران. پرنده را که می خواستیم روی لانچر سوار کنیم ، تازه کارگری مان شروع می شد. آقای نامدار جویباری حق داشت که همیشه می گفت : صداش "خ" ، اسمش خلبان ، خودش خدماتی به وقت خلبانی گاه اتفاق می افتاد که وسط سه سنگر کمین دشمن قایم می شدیم تا بهتر بتوانیم از عمق دشمن عکس بگیریم. یک چشم به آسمان داشتیم و چشمی دیگر از لای نیزارها به طرفین و سنگر جلوئی خود. بچه های مهندسی توی جزیره مجنون پدی تا فاصله 70-80 متری دشمن زده بودند و انتهای آن سنگری کوچک احداث کردند. ما را شبانه آنجا برده و در آن مستقر کردند که صبح اول وقت عملیات پروازی را شروع کنیم. در سنگری که مخصوص دو نفر بیشتر نبود ، ما 5 نفر را زور چپان کردند. من بودم ، کمک خلبان ، عکاس ، بیسیم چی و بلد چی اطلاعات ؛ مانده بودم با این دست و پای توی دل هم رفته ، چگونه می خواهم خلبانی کنم ؟ هوا که روشن شد متوجه شدم که در کنار سنگرمان هم آب میوه و شیر پاکتی بود و هم خوراکی های دیگر. بلدچی اطلاعات با خنده گفت : اگر جرأت داری بخور. پرسیدم فاسد هستند یا شیمیائی شده اند ؟ - هیچکدام. اما بعدش نمی توانی دستشوئی بروی. - خب چرا ؟ - کمی که صبر کنی آتش دشمن نمی گذارد به بیرون سنگر سرک بکشی ؛ چه برسد به اینکه بخواهی لای نیزارها ، جائی برای قضای حاجت پیدا کنی. - پس اینها را گذاشتن آئینه دق باشد ؟؟!! صبح بلد چی برای اینکه حساسیت منطقه را نشانم بدهد ، قوطی خالی کنسرو را به طرفی پرتاب کرد ، یهو رگبار گلوله آنجا را نشانه گرفت. ما تیم جلو بودیم. برای اینکه آنتن رادیو کنترل مان نوری از خود منعکس نکند ، آن را گل مالی کردیم و تا رسیدن هواپیما از عقب به انتظار نشستیم. هواپیما که آمد نمی شد بنشینم. باید ایستاده آن را کنترل می کردم. چیزی نگذشت که جبهه جهنم شد. بچه ها مرتب می گفتند وکیلی بخواب. اما مگر می توانستم؟ سرشان داد زدم : خوب است خودتان نیروهای پهپاد هستید ؛ اگر یک لحظه آن را رها کنم که از دستم رفته است. به هر تقدیر ، عکسبرداری که تمام شد ؛ آن را به تیم عقب دادم. اما به انتظار تاریکی تا شب باید همانجا می ماندیم. وگرنه تیکه بزرگه مان گوش مان بود. انگار که اسیران جنگی باشیم ، توی همان سنگر نهارمان را خوردیم و با وضع خاصی نمازمان را هم خواندیم. قرار شد هر کس ادرار داشت توی قوطی های خالی کنسرو بریزد ، با این شرط که بقیه یا چشم هایشان را ببندند یا روی شان را طرف دیگر کنند. این را می شد تحمل کرد. اما امان از این موش های موجی ، بی مهابا به سر و کولمان می آمدند و از لای دست و پای مان رد می شدند. یهو می دیدی می خوردند به این قوطی های ادرار و همه چیز بهم می ریخت. چقدر دلم برای حمام خانه مان لک می زد. هوا که تاریک شد ، انگار راه رفتن یادمان رفته باشد ، با پاهای خشک کلی تلو تلو می رفتیم تا عضلات مان باز شود. بعد سوار بلم شدیم و برگشتیم. در قرارگاه به روحانی گردان گفتم : حاج آقا ! امروز نمازی خواندم که توی عمرم نخوانده بودم. پرسید : چه طوری ؟ با خنده جواب دادم : سر تا پا ... او با همان خنده پاسخم داد : حاضرم تمام نمازهایم را با نماز امروزت عوض کنم. راوی : حاج رسول وکیلی ادامه دارد ... ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب این کتاب خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : به دلیل رعایت امانتداری لازم است بیان نمایم که بخاطر جلوگیری از یکنواختی مطالب ، تعدادی عکس هم در لابلای مطالب تاپیک قرار داده ام که این عکس ها عموما مربوط به کتاب نبوده و توسط اینجانب انتخاب شده اند .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز ، بحث شیرین تاریخچه تولید و بکارگیری پهپاد در سازمان رزم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: پهپاد در دفاع مقدس روند شکل گیری و نقش آفرینی یگان پهپاد سپاه در دفاع مقدس سایت واقعی دو سامانه سام 2 عراقی "چقدر به حسن گفتم : بابا آن قدر هواپیما را از خود دور نکن که نتوانی آن را کنترل کنی. چشم بز هم که داشته باشی بیشتر از 3 کیلومتر را نمی توانی ببینی. چه برسد به اینکه یک هواپیمای کوچک 2 یا 3 متری را دنبال کنی. ولی به خرجش نرفت که نرفت." این را با عصبانیت می گفت. حسن با لب و لوچه های آویزان نمی توانست چیزی بگوید. فقط به همراه کمک خلبان و بیسیم چی و حمید که مرتب سر او غرولند می کرد ، در حال عقب آمدن بود. ما آنقدر جلو رفته بودیم که نمی شد بیشتر از این ، پشت مواضع عراق رفت. هم خطر اسیر شدن بود و هم خطر لو رفتن عملیات آتی. بی سیم هم که ول کن نبود. هی مرتب احوال هواپیمائی را از من می پرسید که هفت دقیقه ، خبری از آن نداشتیم. حتی رادیو کنترل ها را خاموش کردیم و آنها را توی جعبه هایشان گذاشته بودیم. حسن تا آمد چیزی بگوید ، یهو دوباره حمید حرفش را قطع کرد و ادامه داد : برادرم ، مگر نشنیده ای که شناگر را آب می برد ؟ اونی که شنا نمی داند ، احتیاط می کند و همان کناره ها آب تنی می کند. لابد به سابقه خود نازیده ای و گفته ای مثل دفعات قبل آن را بر می گردانم؟! ما به توانائی حسن شکی نداشتیم. او آن قدر توی خلبانی استاد شده بود که از نوع صدای موتور هم می فهمید که هواپیما در چه حالتی است و حتی دارد روی کدام بال و در چه ارتفاعی پرواز می کند. برای همین معمولا پروازهای توی عمق را به او می سپردیم. اما نمی دانم این بار چه اتفاقی افتاد که یهو گفت : بچه ها! هواپیما را ندارم !! شما صدائی نمی شنوید ؟ حال همه مان گرفته بود و با یأس و نا امیدی در حال برگشتن بودیم. مانده بودیم این افتضاح را چجوری با قرارگاه در میان بگذاریم. سابقه نداشت هواپیمائی را گم کنیم و دیگر از او نا امید شویم. دفعات قبل ، وقتی حتی سقوط کرد هم ول کن نبودیم ؛ تا آن را پیدا نمی کردیم به مواضع مان بر نمی گشتیم. اما این بار با همه دفعات قبل متفاوت بود. توی دلمان دعا می کردیم که طوری سقوط کند که دوربین اش کاملا منهدم شود. حمید همچنان داشت غرولند می کرد که یهو حسن با تعجب از جای پرید و گفت : بچه ها هواپیما ؟؟!! خدای من امکان ندارد ! حمید با حیرت پرسید : چرا از این وری می آید ؟ مگر پشت دشمن نبود ؟ چرا از جلو می آید ؟!! در آن چند لحظه مثل برق گرفته ها همگی با هم به سمت رادیو کنترل ها پریدیم تا آن ها را از توی جعبه خارج کرده و روشن کنیم. وقتی هواپیما به کنترل مان در آمد ؛ همگی با هم خدا را شکر کردیم. شب هنگام وقتی عکس ها را ظاهر کردیم ، متوجه چیزهای حیرت آوری شدیم. آنطور که مفسرین عکس برایمان شرح دادند ، هواپیما تا عمق 11 کیلومتری پیش رفته و از 3 سایت ضد هوائی دشمن عکس هائی واضح گرفته بود. که طبق عکس ها مشخص شد که 2 تا از این سایت ها مصنوعی بودند. از بچه های ارتش شیده بودیم که دشمن برای جلوگیری از نفوذ هواپیماهای ایران به عمق مواضع خود ، سه سایت موشکی را در آرایشی کم نفوذ مستقر کرده است. که با این عکس ها حقیقت ماجرا لو رفته بود. چرا که در عکس هائی که توسط هواپیماهای RF-4 از ارتفاع بالا گرفته شده بود ، سایت ها کاملا واقعی به نظر می رسیدند. دیکوی بادکنکی پدافندی فردایش هواپیماهای RF-4 و RF-5 ارتش با اطمینان از این موضوع ، با پرواز در ارتفاع پست ؛ به سراغ سایت واقعی رفته و آن را منهدم کردند. [ به احتمال خیلی زیاد ، منظور نویسنده F-4 و F-5 بوده و اشتباها از لفظ RF-4 و RF-5 استفاده کرده است.] در خصوص امدادهای غیبی هر کس برای خودش ترجمه و تفسیری دارد ، اما من از آن روز به بعد ؛ هر موقع این کلمه را می شنوم ، انگار که دوباره هواپیما را می بینم که با سرعت به طرفم می آید. در حالی که حاوی عکس های مهمی از دشمن است. راوی : حمید آقا جانی * * * * * بی ترمز ای ایها الناس ، باز هم می گوئید نگویم بسیجی بی ترمز است ؟! این را حمید با صدای بلند می گفت ، در حالی که با تکرار آن تمام بچه ها را به وسط اردوگاه کشانده بود. این بار قیافه حق به جانب تری گرفت و گفت : کدامیک از شما از این جمله بدتان می آید ؟ برای تان ثابت کنم که حرف درستی است ؟ خدا رحمت کند اولین کسی که این حرف از دهانش بیرون آمد. پرسیدیم : حالا چی شده اینقدر طلب کاری ؟! حمید رو به من کرد و گفت : خدا وکیلی ، وقتی پهپاد توی جبهه ها به پرواز در می آید ، هم نیروهای خودی و هم نیروهای عراقی چند هزار گلوله به طرفشان شلیک می کنن ؟ پاسخ دادیم : هزاران گلوله دوباره پرسید : چقدر موشک و راکت ؟ گفتم : خب . خیلی. ادامه داد : تا حالا ، در این همه سال ، حتی یکی از پهپادها بر اثر گلوله ، راکت ، ترکش یا موشک سقوط کرده است ؟ جواب : خیر ، اصلا . حالا منظورت چیست؟ اشاره کرد به یک بسیجی که سرش را پائین انداخته بود و ادامه داد : این برادر بی ترمز ، فقط با یک گلوله ، حرص من از این است که فقط با یک گلوله ، یکی از پهپادها را ساقط کرد. وقتی از او می پرسم : حالا چطوری اش بماند ، چرا این کار را کردی ؟ می گوید : این همه در کلاس ها می گویند ، تاکنون دشمن نتوانسته یک پهپاد را ساقط کند. امتحان کردم ببینم واقعا راست است ؟ اما همین که به طرف پهپاد شلیک کردم ؛ مثل گنجشکی که از روی تیر برق زده باشم ، یهو افتاد جلوی پایم !!! حمید اگر چه فشار زیادی به خود می آورد تا عصبانیت اش را قورت بدهد ، اما بچه ها همگی با هم زدند زیر خنده و به طرف محل سقوط هواپیما دویدند. راوی : حمید آقاجانی * با تشکر ویژه از برادر ارجمند @MR9 بخاطر در اختیار قرار دادن عکس دیکوی پدافندی +++ ادامه دارد ... ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب این کتاب خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : به دلیل رعایت امانتداری لازم است بیان نمایم که بخاطر جلوگیری از یکنواختی مطالب ، تعدادی عکس هم در لابلای مطالب تاپیک قرار داده ام که این عکس ها عموما مربوط به کتاب نبوده و توسط اینجانب انتخاب شده اند

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز ، بحث شیرین تاریخچه تولید و بکارگیری پهپاد در سازمان رزم نیروهای مسلح جمهوری اسلامی رو به اتفاق هم ادامه میدیم: پهپاد در دفاع مقدس روند شکل گیری و نقش آفرینی یگان پهپاد سپاه در دفاع مقدس آدم های سرخوش اگر کسی خبر نداشت فکر می کرد توی این اوضاع و احوال چقدر آدم های سرخوشی هستیم. در روزهائی که هم شکل و قیافه های ما ، کرور ، کرور از میدان انقلاب و میدان آزادی به سوی میدان های رزم می شتافتند تا اشغالگران بعثی را از خاک کشور بیرون بریزند ؛ ما آمده بودیم توی جاده کرج و در کنار کلی آدم مرفه و پولدار به تفریح و پرواز با هواپیمای مدل؟ این کار هر روزمان بود. صبح ها پس از این که برادر بدیعی مربی پرواز را از جلو خانه اش سوار می کردیم و می بردیم توی اتاقی که در فرودگاه مهرآباد داشتیم و آنجا کلاس های تئوری آموزش پرواز را از او فرا می گرفتیم ، بلافاصله می آمدیم در زمین پرواز جاده کرج . اینجا من تنها نبودم ؛ دوستانم قاری ، وکیلی و کاظمی هم بودند. چون هنور مبتدی بودیم ، استاد کاتوزیان به دو سیستم رادیو ، یک کابل ارتباطی بسته بود تا یکیش دست خودش باشد و دیگری دست ما. چه حالی داشت وقتی هواپیما با رادیوی ما کنترل می شد. هنوز دستمان پر شده ، پر نشده ، به اهواز اعزام شدیم. ادامه دروس و بسیاری از دروس جدید مثل صعود، فرود ، پرواز عادی را ما در اهواز فرا گرفتیم. حتی کم کم آماده میشدیم تا هم امور تعمیر و نگهداری پرنده ها را خودمان انجام دهیم و هم در کارگذاری دوربین و سوار کردن دیگر تجهیزات روی پرنده ، تجربه کسب کنیم. به جز پرواز به دیگر امور صورت خوشی نشان نمی دادم. خیر سرم از گردان پیاده آمده بودم به خلبانی. اما اینجا چقدر کار روی سرمان ریختند. آدم را کنترات هم می گرفتند آن قدر کار نمی کرد چه برسد به اینکه ما بسیجی وار آمده بودیم. توی گردان لااقل می دانستیم ، وقتی نگهبانی مان تمام شد می توانیم استراحت سیری بکنیم. اما اینجا آن طور نبود. گاهی برای عملیات فردا باید تا ساعت 3 و 4 صبح بیدار می ماندیم و امور تست مربوط به پرنده ها را انجام می دادیم. ما دست مان به مسئولین نمی رسید. کسی هم نبود به مسئولین بگوید ، خب پدر آمرزیده ها ، اینهمه نیرو ، این همه اعزام نیرو . خب چند نفر رزمنده هم بریز توی پادگان پهپاد !! بعد از 45 روز کار وقتی 10 روز مرخصی به ما می خورد ، تمام نشده یهو خبرمان می کردند که زود برگردید ،مأموریت حساس داریم. خوب شد اساتیدمان توی آموزش ها ، وسواس زیادی به خرج می دادند تا هواپیما مثل موم توی دستمان باشد. این حساسیت توی جزیره مجنون به کارم آمد. محل صعود و فرود هواپیما در آنجا فقط باید روی یک جاده کم عرض خاکی که طرفین آن هور بود صورت می گرفت و این کار با این هواپیماهای "تلاش" چموش سخت می نمود. همانجا وقتی با سلام و صلوات صعود را انجام دادم ، برای نشاندنش ، کمی احساس نگرانی کردم چرا که اگر هواپیما می افتاد توی آب ، تمام زحمات عکسبرداری ام بر باد می رفت. به خصوص اینکه تیراندازی های گاه و بیگاه طبق معمول از هواپیما پذیرائی می کردند ، لذا هواپیما را به طرف خودم هدایت کردم که یهو وسط کار موتورش خاموش شد. مانده بودم چکار کنم ، چرا که اصلا از من فرمان نمی برد و هی چپ و راست و بالا و پائین می رفت. هر کاری کردم تا آن را به حالت شیرجه بیاورم مرتب از اختیارم خارج می شد. خوب شد باد به کمکم آمد و با ناباوری مثل یک قو که با بال های باز روی زمیم بنشیند ، روی جاده جلویم نشست. بره مطیعی را می مانست که پوزه اش را به نوک پوتینم بمالد. نافرمانی اش دست خودش نبود. فشنگی دقیقا توی دمش ، جائی که مخصوص انتقال فرامین بود ، نشسته بود. راوی : عوضعلی یزدانی * * * * * دعای کمیل انگار که به آخر دعای کمیل مسجد رسیده باشم ، صدای زجه و ناله و التماس بچه ها از هر سو بلند بود. چهار پنج نفری آنقدر بلند بلند دعا می کردند که افتادم به حیرت. یعنی این همه دعا و زجه و التماس برای این بود که هواپیمای تلاش به سلامت از زمین برخیزد ؟! کمی که بیشتر در کنار بچه ها ماندم ، فهمیدم این کار هر روزشان است؛ چه وقتی تلاش بخواهد از زمین بلند شود و چه وقتی می خواهد فرود آید ، یکی ایستاده ، دیگری روی زانوها و سومی سجده رفته ، هر کدام دخیل معصومی می شدند. یا بی بی فاطمه زهرا (س) ... یا امیرالمونین ... یا رسول الله ... خلبان هم انگاری با رفیق یا فرزندش حرف می زد . ترا به جان مادرت بلند شو ... ترا به حضرت زهرا (س) قربانت شوم ، بلند شو ... عزیزم ، گلم ، نازنینم پرواز کن ... بچه ها حق داشتند آن قدر به معصومین (ع) متوصل شوند و پروازی موفق را برای هواپیماهایشان از خداوند بخواهند. وقتی آن همه پینه وصله و چسب و نوار به بال و بدنه هواپیماهایشان بسته بودند ، با آن چرخ های زهوار در رفته اش ؛ از زمین بلند شدنش ، دعا و التماس هم می خواست. بچه ها غرق التماس هایشان بودند که من یهو رفتم توی جلسه دعوا و مرافعه انتخاب خرید هواپیما یا پهپاد ، در ستاد یگان هوائی در تهران. هنوز هم داشتم به آنها التماس می کردم ، اجازه بدهید به جای هواپیماهائی که معلوم نیست کدام مأموریت جنگی را می خواهند انجام دهند ، پرنده های بدون سرنشین آکوئیلا را برای بچه های گردان رعد بخریم ، ولی مگر گوششان بدهکار بود ؟! از فرمانده یگان هوائی گرفته تا خلبان و کادر فنی ، دل شان را خوش کرده بودند به ژستی که هواپیماهای آموزشی قرار بود به باند فرودگاه هایشان بدهد ! بیچاره بچه هائی که من فرمانده شان بودم ، هواپیما که در سلام و صلوات شان نشست ، با چه اشتیاقی هر 5 نفر به سویش دویدند. انگار که شلیک توپ و خمپاره هائی که محل فرود هواپیما را هدف گرفته بودند ، نمی دیدند. آن ها فقط به دوربینی می اندیشیدند که توی بدنه تلاش کار گذاشته بودند. تمام همت شان این بود ؛ قبل از اینکه ترکش توپ و خمپاره های دشمن ، هواپیما را از هم متلاشی کند ، فی الفور به آن برسند و دوربین عکاسی را از توی آن در آورده و به محسن باقری توی تاریک خانه برسانند. این عکس ها جان خیلی از رزمندگان را در شب عملیات نجات می داد. راوی : عبدالمجید مختارزاده ادامه دارد ... ------------ پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب این کتاب خواهیم پرداخت. پ.ن 3 : به دلیل رعایت امانتداری لازم است بیان نمایم که بخاطر جلوگیری از یکنواختی مطالب ، تعدادی عکس هم در لابلای مطالب تاپیک قرار داده ام که این عکس ها عموما مربوط به کتاب نبوده و توسط اینجانب انتخاب شده اند

إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ ماموریت انجام شد ..... باقی مانده پیکر پاک سرگرد (سرهنگ ) خلبان بیرجند بیک محمدی ، پس از 32 سال به خاک وطن بازگشت . سرگرد بیک محمدی در تاریخ 6 خرداد 1367 برای اجرای ماموریت پشتیبانی نزدیک به پرواز درآمد ولی به پایگاه مبداء بازنگشت

باسلام این شریک استراتژیک و چیزای دیگه بیشتر یجور بازی با الفاظ سیاسی محسوب میشه و در عمل همیشه پوله که حرف آخرو میزنه !

یک بررسی واژگان خبری/رسانه ای شاید جالب باشه: حتما سخنان چند سال پیش سرگئي ريابكوف با سی ان ان که جنجال زیادی هم در ایران کرد را یادتون هست. که ما متحد ایران نیستیم در سوریه و امنیت (ر.صهیونیستی) برای ما اولویت هست و قصد داشتیم از نفوذ سیاسی نظامی ایران در سوریه بکاهیم و ... همون موقع یکسری اخبار و مصاحبه های دیگه هم منتشر شد که البته نمیشه نتیجه ای ازشون گرفت قطعا ولی شاید سیالیت ماجرا و اینکه شاید ما هم بتونیم خریدی داشته باشیم را روشن تر کنه. خاصه اینکه قانون کاتسا هم محدود میکنه روسها را تا حدی. این هم هرچند به نقل از مقاله ای در ایرناست ولی به شخصه منبعی معتبر و مستقیم ندیدم از این نقل قول که چند جایی تکرار شده و پس نمیشه روی صحتش چندان حساب کرد.

روسیه آماده فروش جدیدترین هواپیمای جنگنده خود به شرکای استراتژیک است الکساندر میخییف ، مدیرعامل شرکت"روس آبارون اکسپروت" (Rosoboronexport) روز شنبه در آستانه افتتاح نمایشگاه تسلیحات IDEX-2021 اعلام کرد این شرکت در حال رایزنی با کشورهای جداگانه در زمینه فروش جدیدترین جنگنده نسل پنجم روسی سوخو 57 ( Su-57E) بوده و آماده عرضه این جنگنده پیشرفته به شرکای استراتژیک است. میخییف گفت :" در حال حاضر، ما در حال انجام رایزنی ها مقدماتی با کشورهای مختلف جهان در زمینه صادرات جنگنده های چند منظوره نسل پنجم سوخو 57 با مارک Su-57E هستیم. شرکت روس آبارون اکسپروت آماده است Su-57E را در صورت تمایل به شرکای استراتژیک روسیه عرضه کند اما از ذکر جزئیات خود داری کرد. پی نوشت : 1- ادامه متن در لینک ارائه شده ، مطالعه شود . 2- این خبر به معنای قرار داشتن ایران در فهرست خرید این هواگرد نیست ، صرفاً برای گمانه زنی مطرح می گردد.

حضور طوفان در رزمایش سپاه تجهیزات انفرادی نیروهای صابرین سپاه

ضمن تبریک به نیروهای تحویل گیرنده این خودروها. امیدوارم این تودوزی الیاف نسوز بی بو و غیر سمی باشه؛

خب این تحویل خودروهای زرهی به مرزبانی خبر خوبی هست. جدا از بحث سطح حفاظتی این خودروها و کیفیت محصولات که جای بحث دارد... امیدواریم این دست حرکت ها برای حفظ جان سربازان ادامه دار باشد و در سالهای آینده محصولات باکیفیت تری به مرزبانی تحویل شود. اما نکته قابل توجه در مورد این تحویل، اضافه شدن جایگاه سلاح های کنترل از راه دور بر روی نفربرهای زرهی چرخدار و شنی دار رخش و کیا است که یک حرکت رو به جلو برای حفظ و بقای سربازان در محیطهای پرخطر هست. اما نکته ای که برای این خودروهای زرهی فراموش شده است مجهز نبودن انها به هیچ گونه پرتابگر نارنجک دودزا است. احتمال کمین خوردن کاروانها و گشتی های مرزبانی دور از انتظار نیست در نتیجه برای کاهش دید مهاجمین و اختفا به موقع ستون های گشتی نصب نارنجک های دودزا ضروری است. با وجود فضای خالی زیاد بر روی جایگاه سلاح های کنترل از راه دور طراحان میتوانستند چند پرتابگر نارنجک دودزا بر روی آن نصب کنند. البته این مورد در صورت توجه فرماندهان و طراحان به راحتی قابل رفع و پیگیری است. تجهیزات دیگر مانند اخلالگرهای رادیویی برای مقابله با بمبهای کناره جاده ای کنترلی، فنس برای شیشه ها، زره های قفسی برای بدنه، هشدار دهنده های قفل لیزری، بازوهای مین روب، خیش ها مین روب نیز از جمله گزینه های هستند که میتواند در بر روی نفربرهای جدید مرزبانی نصب شوند. طراحان این خودروهای زرهی میتوانستند از فضای خالی جلویی جایگاه سلاح های کنترل از راه دور استفاده کرده و پرتابگرهای نارنجک دودزا را به آن اضافه کنند البته هنوز برای نصب این مورد دیر نشده است و با یک اصلاح میتواند پرتابگرهای نارنجک دودزا را به جایگاه سلاح های کنترل از راه دور اضافه کرد نمونه های جایگاه سلاح های کنترل از راه دور مجهز به نارنجک های دودزا

خير چون با اجازه و نظارت و حتي كمك آمريكا انجام ميشود در شرق دور هميشه خاطره خروج نيروهاي آمريكايي از ويتنام جنوبي و سقوط اون كشور در ذهن سياستمداران غربگراي حاكم مرور ميشود

برای کره جنوبی آیا برنامه فضایی پوششی برای برنامه بالستیک محسوب نمیشه؟! فقط برای ما محسوب میشه؟!

قابلیتهای موشکی جدید کره شمالی توسعه توانایی اعمال ضربه سریعتر و با قابلیت اعتماد بیشتر ارتش کره شمالی به سنت همیشگی ، در هفتادو پنجمین سالگرد به قدرت رسیدن حزب کارگران کره ، دست به نمایش قدرت سخت افزاری خود در قالب یک رژه نظامی زد که گرچه در مقایسه با دو رژه قبلی که فوریه و سپتامبر 2018 برگزار شد ، کوچکتر ارزیابی میشود ، اما بدلیل رونمایی از یک موشک جدیدبالستیک قاره پیما از اهمیت بسیار زیادی برخوردار گردید . براساس تحلیل های اولیه ، این موشک بالستیک قاره پیما شامل یک حامل / پرتابگر 22 چرخ (بزرگترین لانچر موشکی رصد شده تا کنون ) است که احتمالا از نوع جدیدی از سوخت ترکیبی استفاده می کند . به گفته ناظران نظامی ، این موشک جانشین موشک بالستیک هواسانگ-15 که در رژه فوریه 2018 نمایش داده شد و در نوامبر پیش از آن به صوت علنی تست گردید ، خواهد شد . با این حال ، حامل /پرتابگر هواسانگ-15 تنها 18 چرخ را بخود می دید که براین اساس ، برخی معتقدند که موشک جدید بطور قابل توجهی از نمونه قبلی بزرگتر است . دپارتمان های اطلاعاتی ارتش ایالات متحده ، بلافاصله پس از رونمایی از هواسانگ-15 برای چندین بار تایید نموده بودند که این موشک بطور کامل قابلیت هدف قرار دادن خاک اصلی ایالات متحده را خواهد داشت ، بنابراین انتظار می رود که موشک جدید مزیتهای افزون تری شامل زمان پرتاب کوتاهتر ، قابلیت حمل چند کلاهک و درنهایت انبارداری با سوخت کامل را در اختیار داشته باشد . با توجه به این موارد ، شلیک این موشک بالستیک چندپیکانه موجب خواهد شد در یک درگیری احتمالی ، رهگیری وانهدام این موشک ، برا سامانه های دفاعی ارتش ایالات متحده نظیر GMD دشوارتر شده و برعکس ، شلیک این موشکها برای کره شمالی مقرون به صرفه تر باشد ، چرا که به پیونگ یانگ اجازه می دهد تا به اندازه شلیک چند موشک بالستیک تک پیکانه ، آسیب وارد کند . با این وجود ، هواسانگ-15 بیش از دوسال است که در خط تولید قرار دارد ولی موشک جدید که هنوز نامش در پرده ای از ابهام قرار گرفته ، جایگزین آن خواهد شد . برخی از تحلیلگران نظامی هدف کره شمالی از رونمایی اینچینی را برای تهدید کشور خاصی نمیدانند ، هر چند وضعیت تنش زدایی میان پیونگ یانگ و واشنگتن ، در حال حاضر در موقعیت شکننده ای قرار دارد و ایالات متحده نیز درصدد است تا دور جدیدی از تحریم های را علیه این کشور اعمال کند ، اما امکان تست یک موشک جدید و تشدید لفاظی ها در ماه های آینده منتفی نخواهد بود . از سویی دیگر ، برخی از ناظران تحولات شرق آسیا براین باورند که این امکان وجود دارد که در ازای اعمال یکسری محدودیتها برای برنامه تسلیحات هسته ای کره شمالی ، بخشی از تحریم ها لغو گردد ، هر چند این توافق هنوز صورت نگرفته و کره شمالی نیز احتمالا درصدد خواهد بود تا با گسترش زرادخانه کلاهکهای هسته ای کوچک و متقابلا تولید مواد شکافت پذیر بیشتر ، در مذاکرات احتمالی دست بازتری را داشته باشد تا درصورت موفقیت مذاکرات ، این اطمینان حاصل آید که ذخیره قابل توجهی از کلاهکها ، باقی ماند پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

خودروهای جدید چرخدار 6x6 و 8x8 ارتش کره شمالی در رژه 2020کره شمالی تجهیزات جدیدی به نمایش گذاشته است. از جمله این تجهیزات خودروهای زرهی چرخدار 6x6 و 8x8بودند. ارتش کره شمالی طی سالها 2000 تا 2001 حدود 32 دستگاه نفربر 8x8رزمی BTR-80A را از روسیه تحویل گرفت. درحقیقت نفربرهای زرهی BTR-80A روسیه منشا خودروهای چرخدار 6x6 ارتش کره شمالی هستند. خودروهای رزهی چرخدار 6x6 نمایش داده شده در رژه 2020 برای اولین بار در سال رژه سال2010 به نمایش گذاشته شدند. این خودرو های در سال 2010 مجهز به یک برجک رزمی مجهز به دو مسلسل 14.5 میلیمتری و مسلسل هم محور 7.62 میلی متری بودند. با وجود تغییرات جزی نفربرهای 6x6 در رژه سال 2013 اما هنوز تغییرات اساسی در این نفربرهای دیده نمیشد. حدس زده میشود این نفربرها در نقش شناسایی برای ارتش کره شمالی ساخته شده اند. با توجه به مسلسلهای جفتی 14.5 میلیمتری و زاویه حرکت عمودی برجک درکنار موشکهای دوشپرتاب ضدهوایی بر روی نفربر در هنگام رژه به نظر میرسد یکی از کارکردهای دیگر این نفربرها در نقش درگیری با هواگردهای در ارتفاع پایین برای پدافند نیروهای زمینی باشد. اما در رژه سال 2020 شاهد تغییر اساسی در کاربری این خودروهای 6x6 هستیم. این خودروها با مجهز شدن به موشکهای ضد زره اکنون در نقش خودروهای ضد زره ظاهر شدن. به نظر می رسد موشکهای جدید بر روی این خودروها نمونه های بومی شده موشک اسپایک اسرائیلی یا HJ-10 چینی هستند. در حقیقت چنین سلاح ضد زره ای با قابلیت تاپ اتک (حمله از بالا) می تواند یک چالش اساسی برای نیروهای زرهی کره جنوبی و آمریکایی در منطقه باشد خصوصا اینکه این خودروهای زرهی دیگر لازم نیست در دید نیروهای دشمن قرار بگیرند بلکه به خاطر شکل پروازی موشک در یک منطقه امن و دور از دید مستقیم دشمن اجرای اتش خواهند کرد. نفربر BTR-80A روسیه متعلق به ارتش کره شمالی خودروی رزهی چرخدار 6x6 در رژه سال 2010- خودروهای زرهی که نه تسلیحات و نه حفاظت مناسبی برای نبرد های مدرن کنونی دارند خودروهای زرهی چرخدار 6x6 مجهز به موشک های ضد زره تاپ اتک اکنون این خودروها تبدیل به سلاحهای کشنده واثر گذار در میدان نبرد شده اند خودرو ضد زره AFT-10 مجهز به موشکهای ضد زره HJ-10 ساخت چین در مورد خودروهای 8x8 رژه 2020 نمیتوان به شکل قطعی صحبت کرد. اما احتمال دارد منشا آنها نیز به نفربرهای زرهی BTR-80A روسی بازگردد. کره شمالی در رژه سال 2010 نیز نمونه های بومی شده نفربرهای زرهی BTR-80A را به نمایش گذاشت که البته تفاوت های با نمونه روسی داشتند. نفربرهای 8x8 کره شمالی نیز ارایش تسلیحاتی مشابه نفربرهای 6x6 داشتند یعنی دو مسلسل 14.5 میلیمتری و مسلسل هم محور 7.62 میلی متری و در برخی نمونه دارای موشکهای دوشپرتاب ضدهوایی هستند. اما نمونه های رژه 2020 به شکل اساسی چه از نظر کاربری چه از نظر ساختار برخلاف مدلهای 6x6 دگرگون شد. نمونه های نفربر 8x8 دارای بدنه جدید هستند که بسیار شبیه پلتفرم خودروهای زرهی 8x8 آمریکا یعنی استرایکر ها هستند. به نظر میرسد این تغییر بدنه باعث افزایش مقاومت بدنه در برابر تسلیحات مهمات 12.7 میلیمتری و 7.62 میلیمتری شکافنده زره خواهد شد. اگر این نمونه سطح حفاظتی در حد نفربرهای استرایکر را داشته باشد میتواند در برابر مهمات 14.5 میلیمتری نیز مقاوم باشد. دراین رژه خودروهای 8x8 در دو کاربری نمایش داده شده اند. اما ارتش کره شمالی می تواند نمونه های مخلتف با کاربرهای مختلف را بر روی این پلتفرم 8x8 جدید سوار کند. نمونه اول یک خودرو ضد زره با 5 موشک ضد زره ( احتمالا Bulsae-3 ) است. این نمونه میتواند برای حمله به تانک های دارای دفاع فعال موثر باشد. خصوصا اینکه تانک های k2 کره جنوبی دارای دفاع فعال هستند و تانکهای ابرامز نیز احتمالا به بزودی در کره مجهز به سامانه دفاع فعال تروفی بشوند. از طرف دیگر پرتابگر 5 تایی یعنی تعداد موشکهای اماده به شلیک بیشتر که میتواند تعداد هدف های بیشتر را بدون بارگذار مجدد موشکها و توقف از میان بردارد. نمونه بعدی احتمالا یک هویتزر خودکششی با توپ کالیبر 122 میلیمتر و برجک بدون سرنشین است. این نمونه بسیار شبیه خودرو پشتیبانی اتش استرایکر MGS ارتش آمریکا است. اما ممکن است نمونه کره شمالی علاوه بر اجرای اتش مستقیم قابلیت اتش غیر مستقیم همانند هویتزر خودکششی چینی PLL-09 را داشته باشد. نفربر زرهی 8x8 رژه سال 2010 نفربر زرهی 8x8 رژه سال 2013 نفربرهای 8x8 در نقش ضد تانک با 5 موشک ضد زره ( احتمالا Bulsae-3) رژه 2020 خودروهای زرهی 8x8 ارتش کره احتمالا در نقش هویتزر/پشتیبانی اتش با قابلیت اجرای اتش مستقیم و غیر مستقیم رژه 2020 سمت راست هویتزر خودکششی چینی PLL-09 با قابلیت اجرای اتش مستقیم و غیر مستقیم سمت چپ خودرو پشتیبانی اتش استرایکر MGS آمریکایی با قابلیت اجرای اتش مستقیم نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است