به نام خدا سیستم عامل مبتنی بر هوش مصنوعی برای ماهواره های اسرائیلی صنایع هوافضای اسرائیل (IAI) از سامانه ای برای بهره‌برداری و مدیریت ماهواره های رصد و ارتباطی رونمایی کرد. سامانه SatGuard برای افزایش عمر ماهواره های مستقر در مدار طراحی شده است. این سیستم با استفاده از هوش مصنوعی ، کلان داده ها و یادگیری ماشین ، ناهنجاری ها و سایر بی نظمی های عملکرد ماهواره را تشخیص می دهد. توسعه SatGuard براساس سال ها تمرکز و تجربه در حوزه فضایی است که توسط گروه سیستم ها، موشک ها و فضای IAI و به عنوان بخشی از مرکز نوآوری داخلی IAI به دست آمده است. اطلاعات تله متری ماهواره این امکان را به سامانه می دهد که روند ها را تحلیل کند، و بی نظمی ها و تغییراتی را که در ماهواره رخ می دهد ، شناسایی و از بروز ناهنجاری های بعدی جلوگیری کند. SatGuard به عنوان بخشی از برنامه شتاب دهنده مرکز نوآوری IAI ساخته شده که با همکاری Starburst ، شتاب دهنده استارتاپ جهانی متخصص در حوزه هوافضا، فعالیت می کند. اثبات این سامانه بر روی اطلاعات دریافت شده از Venus ، ماهواره ای تحقیقاتی برای آژانس های فضایی اسرائیل و فرانسه که توسعه و ساخت آن توسط IAI انجام شد، صورت گرفت. تعدادی از اندازه گیری ها که توسط SatGuard آزمایش و کنترل شدند شامل دقت ناوبری زیرسامانه ها، دما، جریان الکتریکی و ولتاژ، بازخورد دینامیک، زیرسامانه های ارتباطی و ... می شوند. تحلیل داده های فعالیت ماهواره در طول سال ها فعالیت در فضا توسط هوش مصنوعی، کلان داده ها و یادگیری ماشین امکان‌پذیر شده که در آینده می تواند سیستمی توسعه دهد که از تصمیم گیری و حل مسئله برای ماهواره های IAI پشتیبانی کند. مرکز نوآوری IAI که با نام آزمایشگاه نوآوری SPARX شناخته می شود، در داخل گروه سامانه ها، موشک ها و فضا بر روی شرکت های seed-round متمرکز است و به دنبال توسعه سرمایه گذاری های گسترده در تمام حوزه های اقتصادی درون گروه است. این مرکز بر نوآوری های باز و ارگانیک توجه دارد و به دنبال شناسایی روند تکنولوژی های آینده است. امیرا شارون، افسر ارشد فنی،نوآوری و تحقیق و توسعه IAI EVP ، در این باره گفت:" مرکز نوآوری های IAI ، روش های نوآوری باز را به کار می گیرد تا تنوع تکنولوژیک و کارآفرینی خانگی را تشویق کند. تیم توسعه ما درگیر پروسه مهندسی سریع شده تا محصول اولیه (MVP) و هم چنین سیستمی برای فعالیت روی سیسیم عامل های شرکت را تولید کند." رئیس گروه سامانه ها، موشک ها و فضای مرکز نوآوری IAI ،اینبال کریس، توضیح داد:" SatGuard یک سیستم تجزیه و تحلیل ناهنجاری نوآورانه است که از داده های کلان برای مدیریت ماهواره استفاده می کند. توانایی یادگیری ماشین پیشرفته، داده های کلان و هوش مصنوعی امکان سرعت بخشیدن به توسعه سیستمی که در لحظه نتایج دقیقی تولید می کنند را فراهم آورده است. SatGuard در ماهواره ها و سایر خطوط تجاری مثل خدمات مشتریان، پشتیبانی برخط و پیاده‌سازی یافته های تجزیه و تحلیل روند ها هم استفاده خواهد شد. منبع

Mitsubishi F-2

به نام خدا مهمات جدید برای محافظت در برابر تسلیحات هدایت دقیق گروه تولیدی Rostec مهمات جدیدی توسعه داده تا از خودور های زرهی در برابر تسلیحات هدایت دقیق محافظت کند. این پرتابه پرده ای دوقطبی-آیروسل در میدان نبرد ایجاد می کند که سیستم هدایت دشمن را کور می کند. Rostec این محصول را به طور رسمی در نمایشگاه Army-2021 معرفی خواهد کرد.طبق برنامه ریزی ها، ازمایشات تا آخر امسال پایان خواهند یافت. به گفته متخصصان، این پرده می تواند بقا پذیری تجهیزات در میدان نبرد تا حد زیادی بهبود ببخشد. وقتی تهدید به وجود می آید، مهمات حفاظتی به سمت خطر پرتاب می شوند و با ایجاد لایه ای دوقطبی و آیروسلی سیستم هدایت تسلیحات دشمن را کور می کنند. این فناوری ایمنی خودرو های زرهی را در میدان نبرد افزایش می دهد. مهمات حفاظتی جدید کالیبری 76 میلی متری و وزنی حدود 2.8 کیلوگرم دارند طبق نظر توسعه دهندگان، در مقایسه با تجهیزات آنالوگ، پرده های ترکیبی این مهمات 1.5 برابر چگال تر هستند و در برابر موشک های با هدایت اپتیکی، گرمایی، راداری و لیزری محافظت خوبی ایجاد می کنند. نماینده Rostec در گروه تسلیحات در این باره کفت: "این مهمات می توانند به عنوان بخشی از تسلیحات دفاعی خودروهای زرهی فعلی آینده، در هر آب و هوایی به کار گرفته شوند. این محصول برای اولین بار در نمایشگاه Army-2021 برای ارتش به نمایش گذاشته خواهد شد و آزمایش ها آخر امسال به پایان خواهد رسید. به کار گیری مهمات جدید با سلاح های رادیوالکترونیک مدرن امنیت خودروهای زرهی را در میدان نبرد افزایش خواهد داد. ما اطمینان داریم که این محصول بازار صاردراتی خوبی خواهد داشت." موسسه مرکزی علمی و تحقیقاتی مهندسی دقیق روستک (TsNIITochMash) به طور مستقیم در طراحی این محصول نقش داشته است. این شرکت راه های حفاظت از خودروی شناسایی توپخانه ای PRG-4A Argus ، سیستم پرتاب موشک چندگانه Uragan-1M و سایر وسایل نقلیه نظامی را توسعه داده است. نصب سیستم بر روی T-90S TSNIITOCHMASH یک دفتر طراحی صنعتی روس و یکی از بزرگترین طراحان و تولیدکنندگان سلاح برای ارتش روسیه و نیروهای وزارت امور داخلی (MVD) است. TSNIITOCHMASH بر روی ساخت و توسعه سلاح های کوچک و شبیه‌ساز آنها ، تجهیزات میدانی تکی ، تحقیق و توسعه بر روی سیستم های کنترل مهمات هدایت دقیق (و همچنین محافظت در برابر آنها) ، سیستم های توپخانه میدانی و مواد جدید کار می کند. این شرکت همچنین بیشتر کارتریج ها، سلاح های کوچک تا 14.5x114 میلی متری را برای ارتش روسیه تولید می کند سیر تکامل حفاظت از تانک ها توسعه حفاظت فعال برای خودروهای خودورهای زرهی به دهه 1950 در شوروی باز می گردد. در دهه 1980 سیستم های دفاعی Drozd ساخته شدند. این سیستم ها شلیک راکت دشمن را رهگیری و دنبال می کردند و سپس در زمان مناسب با شلیک بار محافظتی، به صورت تکه به هدف اصابت می کرد. پس از آن نسخه ای تغییر داده شده از Drozd-2 ساخته شد که در آن تعداد پرتابگر ها افزایش یافته بودند و از خودروهای زرهی در تمام جهات محافظت می کردند. بعد ها در شوروی و فدراسیون روسیه سیستم های مشابهی توسعه داده شدند. برای نمونه، Shtora-1 که با ایجاد پرده ای آیروسلی با موشک ها مقابله و پردازش هدایت آنها را مختل می کرد. سلاح های سبک و قابل حمل: چرا سیستم های راکتی کالیبر پایین چندتایی توسط روسیه ساخته می شوند؟ طبق گزارش ها، روسیه در چند سال آینده تولید انبوه سیستم راکت انداز چندگانه 80 میلی متری خود را آغاز خواهد کرد. تا اکنون، توسعه سیستم Afghanit در روسیه در حال انجام است. اطلاعات کمی از این محصول وجود دارد. طبق گزارشات، در بعضی موقعیت ها Afghanit می تواند مهمات را از فاصله چند کیلومتری رهگیری کند و با استفاده از روش های مختلف آن ها را کور یا منهدم کند. Afghanit به خصوص برای نصب بر روی تانک T-14 آرماتا توسعه یافته است. در 2019، TsNIITOCHMASH خبر از کار بر روی ساخت مجموعه ای از حفاظت ها در برابر تسلیحات هدایت دقیق مدرن داد که بر پایه سرکوب اپتوالکترونیکی سیستم های هدایتی ساخته شده است. این مجموعه شامل تجهیزاتی برای اصلاح شلیک، و سیستم جمینگ اپتیکی-الکترونیکی است که با کمک مهمات آیروسلی، کنترل موشک شلیک شده را مختل می کند. هنگامی که حمله شناسایی می شود، مجموعه با در نظر گرفتن باد، مهمات آیروسل را به سمت مورد نیاز شلیک می کند. سپس از درون خود مهمات، بلوک های کاست محتوی ایجاد کننده آیروسل خارج می شود. این مجموعه قرار است به توپ های خوکششی 120 میلی متری 2S42 لوتوس مجهز شود. متخصصات اعتقاد دارند این مهمات جدید می توانند به طرز قابل توجه ای بقاپذیری خودروهای زرهی داخلی در میدان نبرد را بهبود بخشد. طبق نظر متخصص حوزه نظامی، Alexei Leonkov ، مهم ترین مزیت این پرتابه ها، محتویات توسعه داده شده برای آنهاست. وی همچنین اشاره کرد که اسپری کننده آیروسل، که مانع از عملکرد تسلیحات هدایت دقیق می شود، مدت زیادی است که در خودروهای زرهی روسیه استفاده می شوند، بنابراین این امکان وجود دارد که مهمات جدید با سیستم های دفاع فعال Shtora-1 و Arena یکپارچه عمل کنند. تانک T-90 مهمات جدید علاوه بر حفظ تک تک تانک ها، به طور کلی می توانند جلوی حملات دقیق دشمن را در یک مجموعه از عملیات ها بگیرند. سرهنگ بازنشسته Viktor Litovkin ، درباره این موضوع گفت: "این پرتابه می تواند به طور یکپارچه با سیستم های دفاعی پیچیده مثل Arena و Shtora فعالیت کند. و با کمک محتوای آیروسل-دو قطبی خود می توانند از خودروهای زرهی ما در برابر تسلیحات هدایت دقیق محافظت کنند و راه های مشاهده و هدایت دشمن را ببندند." "این مهمات ابتدا باید توسط ارتش آزمایش شوند. باید در تمام شرایط آب و هوایی و دمایی آزمایش شوند. و تنها پس از آن می توانند به عنوان یک استاندارد در زرادخانه های نظامی مورد استفاده قرار بگیرند" فیلمی از کارکرد این سیستم: https://rostec.ru/upload/video/Аоб.mp4 منبع

نکته ای که شاید تو نسل هفتم جنگنده ها مطرح میشه و برای همه سیستم های هوشمند یک رویکرد اصلی هست بحث شبکه سازی و تبادل اطلاعات و عمکرد تیمی و گروهی سیستم های هوشمند است این رویکرد برای افزایش کیفیت کاری نه در سطح فردی که در سطح حرکت گروهی هست وقتی با یک نیروی کم طرف هستید بهترین مدیریت روی آن انجام شده و بیشترین تاثیر را خواهد گذاشت ولی وقتی با حجم بالایی نیرو طرف هستیم کیفیت حمله کاهش یافته و تلفات بالا می رود علت این امر اهمیت زمان برای رسیدن به یک هدف خاص هست در نتیجه کیفیت کار کنار گذاشته شده و رسیدن به هدف با هر قیمتی مدنظر قرار می گیرد اما شبکه سازی و مدیریت صحنه نبرد علاوه بر قراردادن اطلاعات مناسب به مدیر جنگ باعث حفظ کیفیت نبرد برای نیروها می شود و میزان بیشتری اطلاعات مفید به انها داده می شود و بهترین عکس العمل را انجام خواهند داد از این رو نیروهای کمتری با کیفیت بیشتری برای مهار نیروهای امدادی دشمن نیاز بوده و نیروی اصلی به راحتی می تواند اهداف خود را بدون نگرانی از خطر یا بار اضافه به عهده بگیرد و هرگونه اقدام دشمن به سرعت شناسایی شده و راهکاری برایش اندیشیده می شود

باز تعریف میدان نبرد آینده توسط IAI IAI طرح Opal را راه‌اندازی کرده‌ است که یک راه حل مبتکرانه برای اتصال همه پلت فرم ها ، چه با سرنشین یا بدون سرنشین در عرصه نبرد می باشد . OPAL مبتنی بر تشکیل یک ابر ارتباطی غیر متمرکز برای همه واحد ها در سطح زمین، هوا و در دریا است تا اجازه به اشتراک گذاری اطلاعات در زمان واقعی را فراهم آورد . این امر به همه واحد ها اجازه می دهد تا اطلاعات مربوطه را به منظور دستیابی به یک تصویر عملیاتی جامع از میدان جنگ به اشتراک بگذارند. Opal بر یک شبکه ارتباطی ایمن و ثابت تکیه دارد که شبکه‌ های مختلف و پلت فرم ها را بدون ایستگاه های پایه ای ثابت به هم متصل می‌کند. Opal با هر پلت فرم ، از جمله هواپیماهای جنگنده پیشرفته، تانک ها ، کشتی‌ها و یا نیروهای زمینی سازگار می باشد . راه ‌حل Opal طیف وسیعی از قابلیت های ثابت شده و انعطاف ‌پذیر عملیاتی را فراهم می کند که اجازه استفاده بهینه از منابع موجود برای به حداکثر رساندن کارایی برای طیف وسیعی از ماموریت ها را می‌دهد. Opal در انواع جنگنده‌های پیشرفته، هلیکوپترهای مهاجم ، هواپیماهای سوخت ‌گیری ، قایق های بدون سرنشین ، کشتی‌ها ، مراکز کنترل و فرماندهی و همچنین ایستگاه‌ های پایه متحرک و ثابت نصب شده ‌است. Opal برای کاربران خود مزایای زیر را به ارمغان می آورد : اثربخشی بهینه در دستیابی به اهداف ماموریت با ایجاد و به اشتراک گذاری یک تصویر عملیاتی مشترک در زمان واقعی . فراهم کردن قابلیت همکاری هواپیماهای جنگنده نسل پنجم با پلت فرم های قدیمی و به حداکثررساندن استفاده از منابع و توانایی اجرای ماموریت‌های چندگانه در یک چارچوب زمانی مشخص . بهبود قابلیت بقا با به اشتراک گذاری داده‌ های تهدید با نیروهای هوایی و زمینی تا برای جلوگیری از ورود به مناطق خطرناک استفاده شوند . ایمنی پرواز پیشرفته با هشدارهای اجتناب از برخورد ، که به خلبانان در شرایط برخورد نزدیک هشدار می‌دهد و امکان مانور برای جلوگیری بصری از برخورد را فراهم می نماید . این قابلیت در سال های اخیر زندگی های زیادی را نجات داده است . صرفه‌جویی در زمان و هزینه – Opal به کاربران این امکان را می‌دهد تا قابلیت‌های جدید عملیاتی را توسعه دهند و بدون نیاز به تغییر سخت‌ افزار یا آیونیک هواپیما ، به سرعت آن ‌ها را به کار بگیرند . این قابلیت به طرز قابل ‌توجهی زمان معرفی امکانات جدید در پلت فرم ها را از چند سال به چند ماه کاهش می‌دهد. در این باره Yossi Melamed معاون اجرایی و مدیر کل گروه حمل و نقل اظهار می دارد که Opal یک توسعه منحصربفرد و پیشرفته ای است که چندین سال در جریان بوده و عامل اصلی در موفقیت‌های عملیاتی می باشد . Opal توانایی همکاری جامع ارتباطاتی و قابلیت‌های عملیاتی بین نیروهای هوایی و زمینی را فراهم می نماید و به عنوان یک تقویت‌ کننده نیرو عمل می‌ کند . او می افزاید من معتقدم که این یک مزیت عمده برای کاربران هوایی، دریایی و زمینی خواهد بود و عملکرد آن‌ها را در میدان جنگ آینده افزایش خواهد داد . پی نوشت - مطلب فوق تنها برای آگاهی از رویکرد های جدید نظامی اسرائیل ترجمه شده و هیچگونه تاییدی بر میزان صحت محتوای آن و همچنین ماهیت این رژیم اشغالگر نمی باشد . صرفاً برای میلیتاری / بن پایه ها : European Defence Review

بسم الله الرحمن الرحیم خودروی رزمی پیاده نظام Lynx آلمان مقدمه ومعرفی: جدیدترین محصول کمپانی قدرتمند راینمتال خودروی رزمی پیاده نظام لینکس(Lynx) می باشد که به عنوان یک پروژه سرمایه گذاری خصوصی توسعه داده شده است.نام این خودرو جنگی پیاده نظام(IFV) از روی حیوانی گربه سان به نام لینکس یا وشق که غالبا به اشتباه در فارسی سیاه گوش نامیده می شود گرفته شده است. همچنین یکی دیگر از IFVهای سنگین وزن آلمان به نام پوما(Puma) با همکاری شرکت کراوس مافی وگمن طراحی شد و ساخت آن در سال 2015 برای یگان های زرهی نیروی زمینی آلمان به تصویب رسید این درحالی بود که لینکس عمدتا برای مشتریان خارجی تولید می شد.نسخه KF-31 این خودروی رزمی ابتدا در سال 2016 معرفی گردید در آن زمان این خودرو زرهی همچنان در حال توسعه بود. پسوندKF از عبارت Kettenfahrzeug(تلفظ:کتن فارزوگ) که در زبان آلمانی به معنی خودروی شنی دار(tracked vehicle)می باشد برگرفته شده است.درسال 2018 طراحی مدل بهبود یافته Lynx KF-41 برای اولین بار به طور عمومی اعلام شد که نسبت به نسخه قبلی یعنی KF-31 کمی بزرگتر بود و میتوانست نیرو و سرباز بیشتری حمل کند و دارای یک موتور قوی تر بودKF-41 ممکن است سنگین ترین و حفاظت شده ترین خودروی رزمی پیاده نظام در دنیا باشدهمچنین راینمتال در ساخت و تولید لینکس به منظور کاهش هزینه های تولید, تعمیر و نگهداری از قطعات قابل اطمینان که به راحتی در دسترس و قابل تولید می باشد استفاده نموده که در نتیجه تولید لینکس را نسبت به پوما مقرون به صرفه تر کرده است. طراحی ماژولار لینکس(ودر کل نفربر ها و خودروهایی با این قابلیت) امکان این را می دهد که برای نقش های مختلف پیکر بندی شود ماژول راندن معمولی با ماژول ماموریت قابلیت تعویض دارد که بسته به نوع ماموریت(رزمی/شناسایی)بر روی شاسی نصب و پیکر بندی می شود یا به عبارتی میتوان سطح حفاظت خودرو رزمی را بسته به نوع مامورت تعیین کرد.همین طرح مفهومی(Concept) بر روی نفربر زرهی هلندی/آلمانی باکسر 8x8 و تعدادی دیگری از نفربر های زرهی با پیکربندی 8x8(هشت چرخ) استفاده شده است. ماژول ماموریت را بر روی لینکس در میدان نبرد در مدت 8 ساعت میتوان باز و بست(removed and replaced) کرد.این خودروی زرهی سنگین قابلیت انجام انواع ماموریت های متفاوت پیشنهادی را داراست و می تواند با پیکربندی هایی همچون خودروی پست فرماندهی(command post vehicle),خودروی شناسایی زرهی(armored reconnaissance vehicle),خودروی تعمیر و بازیابی زرهی(repair and recovery vehicle)و آمبولانس زرهی(armored ambulance) توسط انواع یگان های نیروی زمینی(فرماندهی-مهندسی رزمی-بهداری) استفاده شود. وزن و حفاظت: حداکثر وزن مدل اولیه و پروتوتایپ KF-31 لینکس 38 تن بود که یکی از مهمترین و حفاظت شده ترین خودروهای رزمی پیاده نظام(IFV) در آن زمان به شمار می رفت و حتی نسبت به پومای ارتش آلمان از نظر حفاظت جایگاه بهتری داشت. ورژن جدیدتر لینکس یعنی KF-41 اما سنگین تر شده بود و وزنی معادل 44 تن و قابلیت افزایش وزن تا 50 تن را داشت. در مجموع این گربه سیاهگوش راینمتال آلمان یکی از سنگین ترین و حفاظت شده ترین خودرو های رزمی پیاده نظام در دنیا هست و حتی از نظر حفاظت زرهی در جایگاه برتری نسبت به پوما(Puma) ارتش آلمان قرار می گیرد. بدنه و برجک با فولاد جوشکاری شده ساخته شده است و جلو و اطراف بدنه توان حفاظت در برابر پرتابه های بالستیک و گلوله های 30 میلیمتری را دارد و یک حفاظت همه جانبه در برابر تیربار های سنگین با کالیبر 14.5 میلیمتر را فراهم می کند. جالب اینجاست که حتی با این سطح از حفاظت بسته زره اضافه شونده ماژولار(Modular add-on armor package) نیز توسط شرکت قدرتمند راینمتال برای این خودرو ارائه می شود تا در صورت نصب سطح حفاظت زره پوش را متناسب با تهدیدات قوی تر مانند راکت های ضد زره و مین ها و بمب های کنار جاده ای افزایش دهد(وطبیعتا افزایش وزن را نیز در پی خواهد داشت!) با اینهمه بر آورد می شود که لینکس تاب مقاومت در برابر مین هایی با قدرت انفجار معادن 10 کیلوگرم تی ان تی را در زیر بدنه خود داشته باشد. خدمه و سرنشینان بر روی صندلی هایی با قابلیت جذب انرژی ناشی از انفجار مین و بمب های کنار جاده ای(IED) قرار می گیرند داخل نفربر با اسپال لاینر پوشش داده شده است یک سیستم حفاظت در برابر NBC یا همان شیمیایی میکروبی هسته ای(رادیو اکتیو) (ش.م.ه یا ش.م.ر) به همراه یک سامانه اطفاء حریق خودکار بخش حفاظت IFV را تکمیل می کند تا به اینجا به شرح حفاظت غیر فعال(زرهی) این خودروی زره پوش پرداختیم به بحث جذاب دفاع فعال(مقابله سخت و مقابله نرم) و کاربری آن بر روی خودروی رزمی پیاده نظام لینکس می رسیم 1-مقابله سخت یا هارد کیل: Lynx را میتوان به یک سیستم حفاظت(دفاع)فعال(APS) از نوع مقابله سخت یا همان hard-kill مجهز کرد که به طور قابل توجهی بقا در میدان نبرد را دربرابر تهدیداتی همچون تسلیحات ضد تانک هدایت شونده(ATGW) و راکت های ضد تانک/زره افزایش می دهد. 2-مقابله نرم یا سافت کیل: برای مقابله با پرتابه های هدایت شونده امکان استفاده از نوع مقابله نرم یا همان soft-kill سامانه های دفاع فعال(APS) نیز میسر است به این صورت که می توان بر روی بدنه خودرو یک سیستم یکپارچه هشدار دهنده قفل لیزری به همراه نارنجک دودزا نصب نمود تا ترفند پرده دود برای انحراف موشک های ضد تانک هدایت لیزری به اجرا در آید و از احتمال برخورد موشک های ضد تانک با هدایت فرمان نیمه اتوماتیک به خط دید(SACLOS) بکاهد همچنین سیستم صوتی موقعیت یاب مکانی اکوستیک شوتر(acoustic shooter) بر روی این خودرو موقعیت مکانی شلیک موشک ضد تانک(واحد متخاصم) را نشان می دهد یا به بیانی ساده تر این سیستم برای خدمه مشخص می کند که پرتابه از کدام جهت شلیک شده است تا آن را از بین ببرند موتور این زره پوش در جلو بدنه سوار شده است(که این نیز حفاظت را به نوبه خود همانند مرکاوای اسرائیلی افزایش می دهد) عبور و مرور پرسنل و خدمه نیز از طریق یک رمپ مکانیکی در عقب خودرو صورت میگیرد سیستم کنترل آتش: سیستم کنترل آتش و هدفگیری پیشرفته ای که در این IFV آلمانی به کار رفته با یک سیستم شکارچی قاتل(hunter-killer) هماهنگ شده است روش کار شکارچی قاتل یا هانتر کیلر(که از سایت نظارت و دیدبانی پانورامیک برای فرمانده بهره می برد) بدین صورت است که هنگامی که توپچی درحال شلیک به یک هدف است تا آنرا نابود کند فرمانده به دنبال اهداف دیگری می گردد و آنهارا برای توپچی تگ و نشانه گذاری می کند تا دیگر توپچی زحمت جستجو اهداف را نکشد و سریعتر اهداف را منهدم کند(زمانی که هدف توسط فرمانده انتخاب می شود توپ به صورت خودکار به سمت هدف می چرخد و توپچی اقدام به نشانه روی و شلیک به سمت هدف می کند در این حین فرمانده به وسیله سایت پانورامیک خود اهداف بعدی را کشف و برای توپچی علامت گذاری می کند)بیشتر تانک های اصلی میدان نبرد مدرن از قابلیت شکارچی قاتل برخوردار هستند سامانه هدفگیری و کنترل آتش پوشش 360 درجه را فراهم می آورد و میتواند اهداف را به صورت خودکار در طول شب و روز به کمک دوربین های تلویزیونی و فروسرخ(TV/IR) کشف و ردیابی کند اضافه بر تجهیزات الکترونیکی بالا خودروی رزمی پیاده نظام لینکس از یک سیستم مدیریت میدان نبرد پیشرفته ساخت راینمتال بهره می برد. بین KF-31 و KF-41 قطعات مشترک زیادی وجود دارد به علاوه از قطعات بسیاری از دیگر اجزای خودرو های ساخته شده توسط راینمتال نیز استفاده می شود به عنوان مثال محل قرار گیری راننده و الکترونیک قدرت از خودروی مهندسی زرمی کودیاک(Kodiak) فیلتر NBC یا همان سیستم مراقبت از عوامل شیمیایی میکروبی هسته ای(رادیواکتیو) از نفربر زرهی چرخدار باکسر8*8(WAPC) و شنی ها و سیستم تعلیق نیز از هویتزر خودکششی PzH 2000 اقتباس شده است. تنها ویژگی غیرمعمول این نفربر زرهی میدان نبرد استفاده از باتری های لیتیومی با ظرفیت بالاست که امکان ذخیره سازی انرژی را هنگامی که موتور خاموش است به مدت طولانی فراهم می کند. مختصات و مشخصات: انواع: نسخه اولیه KF-31 لینکس: دارای سه خدمه شامل فرمانده توپچی و راننده و شش سرباز مسلح است.که در سال 2016 میلادی معرفی شد و وزنی بالغ بر 34 الی 38 تن دارد و مسلح به یک توپ 30 میلیمتری و یک مسلسل هم محور 7.62 میلیمتری می باشد. همچنین در بحث پیشرانه برای این زره پوش یک موتور دیزلی توربوشارژ لیبهر(Liebherr) با توان 750 الی 800(نسخه توسعه یافته موتور) اسب بخار طراحی شده است.و از یک گیربکس تمام اتوماتیک Allison برای انتقال قدرت کمک می گیرد.نسبت رانش به وزن خودرو در این مدل 21 الی 22 اسب بخار بر تن است. نسخه KF-41 لینکس: یک زره پوش بزرگتر تر و سنگینتر است که میتواند سرباز بیشتری حمل کند که برای نخستین بار در سال 2018 میلادی به صورت عمومی از آن رونمایی شد دارای سه خدمه شامل فرمانده توپچی و راننده و هشت سرباز مسلح است.و می توان آنرا جز مدرن ترین سنگین ترین و حفاظت شده ترین خودروی جنگی پیاده نظام(IFV) دنیا تاکنون به حساب آورد خودرو با یک برجک Lance 2.0 مسلح به یک توپ 30 میلیمتری با سیستم تغذیه دوتایی(dual-feed cannon or twin-feed ) و یک مسلسل هم محور سه لول 7.62 میلیمتری مسلح شده است.از ویژگی های متمایز کننده برجک Lance 2.0 دارا بودن یک غلاف انعطاف پذیر ماموریت(flexible mission pod) در هر طرف برجک قابل نصب است.این پاد ماموریت می تواند شامل تا دو موشک ضد تانک برد بلند هدایت شونده اسپایک LR2 با سیستم پرتاب خارج از خط دید(NLOS)(مانند مهمات دیرپای خارج از خط دید(non-line of sight loitering munitions) مثل ایکس ام501 اسرائیل که اپراتور موشک را قادر می سازد تا اهداف پشت موانع مانند ساختمان ها و تپه ها را به وسیله یک خط ارتباطی دیتا لینک یا فیبر نوری کشف و نابود سازد) پهپاد ها و پرنده های بدون سرنشین(UAVs) بسته اخلالگر و جنگ الکترونیک موشک های سطح به هوا(surface-to-air missiles) یا سامانه های مختلف دیگر باشد.در این نسخه از زره پوش با توجه به وزن سنگین تری که دارد(که حتی تا 50 تن هم می رسد) یک موتور توربو شارژ دیزلی لیبهر با قدرت 1140 اسب بخار است که نسبت رانش به وزن آن 26 الی 22.8 اسب بخار بر تن می شود.موتور در این مدل از لینکس از پیشرانه برخی تانک های اصلی میدان نبرد مثل T-90A روسها با موتور1000اسب بخاری (رانش به وزن 20 اسب بخار بر تن) درعین سنگین تر بودن لینکس نسبت به تی-90 باز هم قوی تر است رانش به وزن M1A2 آبرامز آمریکایی ها نیز با موتور توربینی گازی 1500 اسب بخاری عدد 24 اسب بخار بر تن است.حتی ممکن است از تانک آرماتا ارتش روسیه نیز که در حال توسعه است سنگین تر باشد تی-14 آرماتا در حدود 42 تن وزن دارد همچنین Lynx KF-41 میتواند بیشترین حفاظت را در بین رقبای مدرن خود از خودرو های رزمی پیاده نظام داشته باشد.این ورژن از لینکس دارای بیشترین حفاظت دربرابر پرتابه های 120 الی 125 میلیمتری در جلوی خود است سیستم انتقال قدرت Lynx به یک گیربکس اتوماتیک 6 سرعته مجهز است که همان سیستم انتقال قدرت استفاده شده در خودروی رزمی پیاده نظام پوما(Puma IFV)هست و سرعت 70 کیلومتر بر ساعت را به ارمغان می آورد نمای داخلی خودروی رزمی پیاده نظام Lynx تصاویر بیشتر: لینکس در کنار باکسر ویدئو معرفی خودروی رزمی پیاده نظام Lynx عملکرد خودرو رزمی پیاده نظام Lynx IFV منبع نویسنده و مترجم:محمدعلی توکلی(Alicommando) هرگونه کپی برداری بدون ذکر نام منبع شرعا حرام است برای میلیتاری...

خودرو رزمی پیاده نظام برادلي

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. ناجی تهران (استقبال فرمانده از نو آوری پدافندی یک جوان)  هیچ‌وقت نه دوربینی بود و نه خبرنگاری که این جانفشانی و ایثار را ثبت کند و نه خودشان میخواستند که کارشان را در بوق و کرنا کنند. مظلومانه خدمت کردند ، مظلومانه شهید وجانباز شدند و هیچوقت نامی از آنها که حافظ تمام آسمان ایران بودند برده نشد. آنان کسانی بودند که با کمترین و قدیمی ترین جنگ افزارها به جنگ پیشرفته ترین هواپیماهای دشمن رفتند و با شجاعت و خلاقیت و ابتکار توانستند جلوی حملات وحشیانه آنان را بگیرند. در زمان جنگ شهرها که دشمن به میگ ۲۵ مجهز بود، چند شب متوالی تهران را مورد بمباران قرار داد و چون تجهیزاتی جهت مقابله با این هواپیما نداشتیم خلبان‌های عراقی با خیالی آسوده در ارتفاع هفتاد هزار پایی وارد ایران می‌شدند خود را به تهران می‌رساندند و با کاهش ارتفاع در پنجاه هزار پایی اقدام به بمباران کور می‌کردند و هر شب نقطه‌ای از تهران را هدف می‌گرفتند و آسوده‌ خیال با عِلم بر این‌که پدافند ایران هیچ‌گونه تجهیزاتی ندارد که در آن ارتفاع به آن‌ها آسیب برساند به پایگاه خود برمی‌گشتند. پس از چند شب بمباران، فرماندهان پدافند در سایت سوباشی همدان جمع شدند تا راهکاری برای مقابله با این حملات پیدا کنند. پس از تبادل نظر تصمیم گرفته شد که یک فروند اف ۱۴ مجهز به موشک فینیکس برای مقابله با آن‌ها از اصفهان پرواز کند و یک هواپیمای سوخت‌رسان نیز جهت سوخت رسانی به اف ۱۴ درمنطقه دماوند که از دید رادارهای عراقی خارج بود پرواز کند تا در زمان رسیدن هواپیماهای عراقی آن‌ها را غافلگیر و منهدم کنند. این ماموریت را خود شهید عباس بابایی که سمت معاومت عملیات نهاجا را داشتند به عهده گرفتند و مدت هشت ساعت پرواز ممتد با چند بار سوختگیری هوایی انجام دادند. اما اطلاعات عملیات عراقی‌ها به کمک آواکس‌های آمریکا از موضوع کاملا مطلع شده بود و تا زمانی که اف۱۴ بالا بود نیامدند. پس از هشت ساعت پرواز شهید بابایی اعلام کرد که دیگر قادر به ادامه پرواز نیست و به اصفهان برمی‌گردد. به محض رسیدن به اصفهان و نشستن تامکت، سایت شنود نخجیر اعلام کرد که دو فروند میگ ۲۵ به منظور بمباران تهران از پایگاه خود پرواز کردند و بعد از چند دقیقه بلیپ (نمایش هواپیما در صفحه رادار به صورت نقطه) دو فروند هواپیما از روی مرز آبدانان در روی صفحه رادار نمایان شد و باز همانند شب‌های قبل در ارتفاع هفتاد هزار پایی خود را به تهران رساندند، شهر را بمباران کردند و صحیح و سالم برگشتند. در این زمان که تمام فرماندهان پدافند ناراحت و غم زده از این‌که تجهیزاتی برای مقابله با این تهاجم نداشند مشغول تبادل نظر و طراحی عملیاتی تازه بودند که ستوانی جوان که افسر متخصص پدافند زمین به هوا بود فکر و طرحی جهت مقابله بیان شد. او طرح خود را با شهید فرهاد دستنبو که از متخصصین کار کشته و ماهر رادار بود در میان گذاشت و ایشان هم از طرح داده شده استقبال کردند بلافاصله با مشورت دیگر فرماندهان شبانه با سرهنگ منصور ستاری درمیان گذاشتند. شهید ستاری طرح را تایید کردند و فرمودند طرح خوبی است و انجام آن ضرری ندارد؛ بر همین اساس دستور اجرای طرح را به مسئولین منطقه ابلاغ کردند. اما آن ستوان جوان که بود و طرح او که بعد از اجرای آن از طرف شهید ستاری ناجی تهران نامیده شد چه بود که باعث شد میگ‌های ۲۵ دیگر به تهران حمله نکنند؟! آن ستوان جوان، طرحی داد که با استقرار یک سامانه موشکی هاگ در رادار کرج با توجه به ارتفاع سایت کرج، برد موشک هاگ حدود 15 هزار پا افزایش پیدا خواهد کرد و در زمان بازگشت میگ ۲۵ عراقی که از مسیر اتوبان کرج با ارتفاع پنجاه هزارپایی بر می‌گشتند، درصورت شلیک موشک هاگ یا هواپیما مورد اصابت قرار می‌گرفت یا باعث ترس آنها خواهد شده و دیگر با خیال راحت این عملیات را انجام نخواهند داد که همین‌طور هم شد! فردای آن شب تامکت هشت ساعت پرواز کرد و نشست و باز عراقی‌ها آمدند! در ساعت ۲۲ دو فروند میگ ۲۵ وارد آسمان ایران شد. باز طبق روال گذشته با ارتفاع هفتاد هزار پا وارد شدند بالای تهران کاهش ارتفاع داده و در پنجاه هزار پایی بمب‌های خود را ریختند. آنها نمی‌دانستند که شیران پدافند در کمین آنها نشسته‌اند. زمانی که روی اتوبان کرج در حال بازگشت بودند، ناگاه رادار هاگ روی آنها قفل شد. آن‌ها سراسیمه شروع به افزایش ارتفاع کردند. در همین ثانیه‌ها یک فروند موشک به طرف آنها شلیک شد که به هواپیما اصابت نکرد اما در نزدیکی آنها منفجر شد. بعد از دقایقی سایت های شنود اعلام کردند که چند ترکش به یکی از هواپیما ها اصابت کرده و زخم سنگینی به میگ 25 وارد آورد. همین امر موجب ترس عمیق آن‌ها شده و به گمان اینکه پدافند ارتش ایران در تهران سامانه پدافندی برد بلند مستقر کرده‌اند، دیگر با میگ25 به تهران ماموریتی نداشتند. این ستوان جوان کسی نبود جز سرهنگ بازنشسته ی پدافند ، محسن منصوری که شهید ستاری به او ناجی تهران لقب داد. ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

Mikoyan MiG-29 UB Fulcrum

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. پرواز بر فراز ناو آمریکائی  سرتیپ خلبان عبدالحمید نجفی، از پیشکسوتان تیزپرواز نیروی هوائی ارتش است. او روزهای پر فراز و نشیب دفاع مقدس و همراهی با شهید منصور ستاری را در کتابی به رشته تحریر درآورده است که بخشی از این خاطرات را با هم مرور می کنیم : «صبح روز جمعه ، بیست و یکم دی ماه 1369 ، در گردان پروازی امیدیه بودیم که یک مأموریت مهم شناسائی به من ابلاغ شد. هدف شناسائی ناو آمریکائی بود و به دلیل مسائل امنیتی ؛ فقط من ، شهید اردستانی و شهید ستاری فرمانده نیروی هوائی از این مأموریت خبر داشتیم. حدود ساعت ده صبح با دو فروند RF-5 روی باند پایگاه پنجم شکاری امیدیه قرار گرفتیم. لیدر دسته من بودم و شماره دو جواد معصومی بود. با رساندن قدرت موتور به صد در صد ، به پرواز در آمدیم. روی رادیو به بندر ماهشهر گفتم : «برای پرواز آموزشی دو فروند به بندر دیلم می رویم. از آنجا به برازجان می رویم و بعد به بهبهان و در نهایت در امیدیه فرود می آئیم.» با توجه به اینکه آمریکائی ها ما را استراق سمع می کردند می خواستم آنها بدانند که هدف از پرواز ما چیست. قرار بود در طول پرواز هم سکوت مطلق رادیوئی را حفظ کنیم. دو فروند در کنار هم پرواز می کردیم و به محض رسیدن روی آب ، به خاطر گمراه کردن ناو آمریکائی ، طبق برنامه طرح ریزی شده ، از هم جدا شدیم و شروع به صحبت کردن روی رادیو کردیم تا استراق سمع آنها را مشغول کنیم. معصومی مرتب می گفت : «من شما را ندارم. کجا هستی؟» و به همین ترتیب به ناو نزدیک شدیم. آنها اخطار می کردند : هواپیمائی که در حال نزدیک شدن هستی ، به شما اخطار می کنیم. روی رادیو گفتم : «ما همدیگر را گم کرده ایم! شما به جای کمک به ما اخطار هم می دهی ؟ نزدیک است سانحه بدهیم». ولی متصدی رادار آمریکائی مرتب می گفت : «به سمت شمال گردش کنید. این یک دستور نظامی است». توجهی نکردیم. به ناو خیلی نزدیک شده بودیم که من گفتم : «شماره دو شما را می بینم. سریع در بال من قرار بگیر!» نزدیک ناو شدیم و شماره دو سریع به من نزدیک شد. در حداقل ارتفاع قرار داشتیم و با سرعت حدود ششصد نات از روی ناو عبور کردیم و عکس گرفتم. بعد از رد شدن از روی ناو سریع گردش کردیم و به سمت خاک خودمان ادامه مسیر دادیم. به محض اینکه وارد ایران شدیم ، شهید ستاری طبق هماهنگی قبلی روی رادیو گفت : «یک سال درجه هر دو نفرتان را می گیرم تا دفعه بعد به دستور عمل کنید». چند دقیقه بعد هر دو فروند در امیدیه به سلامت به زمین نشستیم. اما یک ساعت بعد جناب ستاری به امیدیه آمد و خیلی از ما تشکر کرد. ما هم گزارش پرواز و عکس و فیلم گرفته شده را تقدیمش کردیم. منبع : کتاب غرش رعد ================================== سرتیپ خلبان نجفی از جملۀ خلبانانی است که از رهگیریِ هواپیمایِ حامل امام خمینی در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷ تمرد کرد. بعدها در دوران دفاع مقدس در قامت خلبانِ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به پاسداری از آسمان میهن پرداخت. کتاب «غرش رعد» زندگینامۀ تیمسار خلبان نجفی است. از زمانی که در کودکی و پشت نیمکت، حروف الفبای فارسی را مرور می‌کرد تا زمانی که هواپیمای مجروح و خستۀ خود را بدون چرخ در یک زمین کشاورزی فرود آورد. ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. «اوج» پرواز پرنده های بومی  تیمسار سرتیپ دوم حیدر صفری از پیشکسوتان نیروی هوایی و یاران شهید منصور ستاری، خاطره‌ای دارد از شکل‌گیری هواپیماهای «درنا» «تندر» و «تذرو» که در ادامه می‌آید: «در "اوج"، انواع کارها را از جمله بازسازی، نگهداری و تولید هواپیماها و قطعه برای سایر هواپیماهای نیروی هوایی، اعم از شرقی و غربی را به صورت روزمره دنبال می‌کردیم. حجم کار گسترده و قطعات فراوانی در سیکل کار مطرح بود. گاهی خود من از روند ساخت قطعات عقب می‌افتادم ولی شهید ستاری با عشق و علاقه به این کارها رسیدگی می‌کرد. دو جوان که ادعا می‌کردند هواپیماساز هستند، به ایران آمده بودند و با این ادعا حتی با مقامات وزارت دفاع و سپاه نیز صحبت کرده بودند. به هر حال این‌ها از طریقی شاید از آیت‌الله هاشمی رفسنجانی وقت ملاقات می‌گیرند و خدمت ایشان می‌رسند و خود را هواپیماساز معرفی می کنند. آن‌ها مدعی می‌شوند که می‌خواهیم برای ایران هواپیما بسازیم اما از سوی وزارت دفاع و سپاه حمایتی نشده و در ایران نمی‌شود هواپیما ساخت. این دو با زرنگی خاصی گفتند آمده‌ایم خداحافظی کنیم. آقای رفسنجانی که از کار نیروی هوایی و پروژه اوج در ساخت هواپیما اطلاع داشت، بلافاصله ایشان را برای دیدار با شهید ستاری معرفی می‌کند. شهید ستاری با بررسی طرح آنان گفت این طرح به درد ما نمی‌خورد، ولی ما به هواپیمای آموزشی نیاز داریم و می‌توانیم در آن راستا حرکت کنیم. شهید ستاری از آن‌ها حرکت در این راستا را می‌خواهند و به تیمسار غلامی، که فرمانده لجستیکی وقت نیرو بود، مرتبط می‌کنند. اگرچه شهید ستاری به خوبی می‌دانست که این طرح در لجستیکی قابل اجرا نیست، اما می‌خواست به کسانی که فکر می‌کنند ایران نمی‌تواند هواپیماساز شود ثابت کند ایران توانایی حرکت در این مسیر را دارد و از کسانی‌که در این راه قدم بردارند، حمایت می‌شود. امیر غلامی از من پرسید که فکر می‌کنی اینها بتوانند هواپیما بسازند. من به عرضشان رساندم هواپیماسازی نیازمند شرایط و امکانات خاصی است. گفتم شما نگران نباشید که می‌توانند یا نه، مهم این است که نیروی هوایی می‌خواهد از مواد کامپوزیت هواپیما بسازد. این شرکت بیش از این‌که به‌دنبال کار هواپیماسازی باشد بیش‌تر دنبال لابی‌گری بود، دوست داشت با نمایندگان مجلس و مقامات خودش را مطرح کند و امتیاز بگیرد. این افراد کار را هم خیلی پیچیده جلوه داده بودند و تهیه مواد کامپوزیت را به دست خود گرفته بودند. در حالی که پس از لغو قرارداد متوجه شدیم اینگونه نیست و این مواد را خیلی راحت میتوان خریداری کرد. جت آموزشی درنا در هر صورت، در این پروژه که بهترین متخصصان و مهندسان به کار گرفته شده بودند، بدنه کامپوزیتی هواپیما بیرون آمد. این کار را با دورنمای رسیدن یک هواپیمای جت آموزشی آغاز کردیم. این هواپیما نیز اسکلت کوچک جت آموزشی بود و از موتور توربین گازی فرانسه با 800 پوند تراست که تراست خیلی کمی بود بهره می‌برد. شهید ستاری آخرین بار به من گفت که این‌ها با ما نیستند و خودت به فکر ساخت این هواپیما باش و کامپوزیت شاپ را توسعه بده. ما کامپوزیت شاپ را در پروژه اوج داشتیم. زیرا در بخشی از هواپیمای آذرخش و صاعقه و دیگر هواپیماها مواد کامپوزیتی استفاده می‌شد. گفتم شما نگران نباشید هر موقعی خواستید خودمان ادامه می‌دهیم. فرمانده نیروی هوایی به شهادت رسید و از میان ما رفت، اما این افراد در ادامه کارهایی کردند که قابل تحمل نبود. بنابراین، وقتی قراردادشان منقضی شد، تمدید نکردم. اما این افراد به قدری نفوذ یافته و رابطه بر قرار کرده بودند که از بخش‌های مختلف به من توصیه و تأکید شد که این قرارداد را تمدید کنم. من معتقد بودم اگر این افراد نباشند، خودمان کار را سریع‌تر انجام می‌دهیم. در نهایت رئیس اداره سماجا که جانشین دریادار محمدی بود به اوج آمد و اصرار کرد که حتما قرارداد اینها را تمدید کنید. بنده گفتم نه به خاطر اینکه اینها هواپیما سازند، صرفا به خاطر احترام به شما و اداره هشتم، این قرارداد را یک‌سال تمدید می‌کنم. ولی بعد از این یک سال دیگر امکان ندارد که تمدید کنم و همین کار را هم انجام دادم. اصلا مطئما نیستم. اما فکر کنم جت آموزشی تندر باشه شهید ستاری از این کار که توسط نیروی هوایی در حال به ثمر رسیدن بود ولی آن را به نام شرکت خودشان جا می انداختند و از ظرفیت نیروی هوایی برای تبلیغ شرکت خودشان بهره برداری می‌کردند، ناراحت بود. شهید ستاری پیش از شهادتشان از من خواست تا برای نمونه های بعدی، نامی درخور این هواپیما انتخاب کنم. من این موضوع را با مدرسه آموزش خلبان ها مطرح کردم و نام‌های متعددی مثل قرقی، تیهو، طاووس، باز، عقاب، پیشنهاد شد اما هیچ کدام به دلم ننشست. با توجه به اعتقادی که به لسان الغیب داشتم با خودم گفتم اگر اسم پرنده ای در کتاب حضرت حافظ باشد زیباست. با تفأل زدن به دیوان حافظ، عبارت «تذرو» در مصرع «تذرو طرفه من گیرم که چالاک است شاهینم » به چشمم خورد. شوکه شدم. بسیار زیبا از آب درآمد و وقتی شاهدش را نیز آوردم باز هم به همین تذرو برخوردم. به تیمسار مرحوم حبیب صادق پور مسئول وقت پروژه گفتم از حالا به بعد صحبت از هواپیمای درنا نیست و نام هواپیما تذرو می‌شود. اما مرحوم صادق پور قبل از من، نام دومین نمونه از این هواپیماها را تندر گذاشته بود و به احترام ایشان، نام هواپیمای نمونه دوم، تندر شد. بنابراین هواپیمای اول به نام درنا، دومین نمونه هواپیما تندر و سومین هواپیما تذرو نام گرفت. روزی که بدنه هواپیمای درنا توسط آن تیم ساخته شد و روی استند قرار گرفته بود، من و شهید ستاری کنار آشیانه ایستاده بودیم. شهید ستاری به من گفت این هواپیما شکل پنگوئن است. من پیشنهاد دادم که دستی به سر و روی این هواپیما بکشیم و ایشان هم که هنرمند بود پذیرفت. چسب و رزین و مواد کامپوزیت را از آنان خواستیم و شکل دادن هواپیما را شروع کردیم. از جلوی کابین تا زیر چرخ جلو را فرم دادیم و جانمایی حالت دقیق کابین، صورت گرفت.» جت آموزشی تذرو منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهید منصور ستاری ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

نکات برجسته مدیریت شهید منصور ستاری با تشکر از دوست ارجمند @mehran55 بابت نقل خاطرات مدیریتی شهید بزرگوار منصور ستاری که یک الگوی واقعی برای امروز ما محسوب می شود. ارائه مباحث بصورت کاربردی زمانی ارزش پیدا می کند که در اقدام و عمل دیده شود و رفتار و تفکر این شهدا پر از این مثال ها و الگو ها است که جوابی محکم بر مدیرانی است که امروز به جای تلاش، بهانه های بسیار دارند ------------------------------------------ * استفاده از پتانسبل و نیازها برای بروز توانمندی * تنها با عمل و شکستن سدهای فکری میشود تغییر ایجاد کرد نه با شعار مهم نیست که چه کاره هستید، اینکه بی تفاوت نباشید و به دنبال تغییر تلاش کنیم، تاثیرگذار خواهید شد * شکار استعداد، ارزش گذاری برای پرسنل و نیروی انسانی راز موفقیت مدیر موفق است. باید گفت که پیدا کردن استعداد یک حرف است و حمایت و پشت او را گرم کردن یک داستان دیگر * پیگیری و سرزدن به کار، چیزی که از فرق های مدیر موفق است، مشکل اصلی مدیران ما، پشت میز دستور دادن است، و حاضر به حضور در میدان عمل نیستند. چنین مواردی در کار زیاد رخ می دهد و یک مدیر با پذیرش مسئولیت می تواند تیم را از میانه این بحران به سلامت عبور دهد یکی از جنبه های حمایت از نیرو هم همین نوع حمایت است. این یک مفهوم بزرگ در مدیریت است. که سکون بدتر از شکست تلاش است. * استفاده از دیدگاه دیگر کارشناسان حتی مدیران خودرو که حاضر به طراحی و تولید خودرو نبودند و وی میخواست به انها اثبات کند. * لازم نیست همه چیز رو خودمون بسازیم، اولین اقدام مونتاژ است و به تدریج توسعه و داخلی سازی متناسب با بازار، زمان، تکنولوژی و بودجه درد اصلی کشور ما که ادامه کار سریع توسط افراد بعدی رها میشود چیزی که در مورد شهید کاظمی، تهرانی مقدم هم دیدیم و مدیریت و پیشرفت کشور عملا به دوش افرادی هست که از جان، ارامش و زندگی خود می گذارند برای تولید و پیشبرد امور و بقیه خود را به بی تفاوتی می زنند و نتیجه آن در کشور پیشرفت های جزیره ای است که به هم وصل نمی شوند.

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست. ترفندی که موثر افتاد !  تجهیزات و سامانه های آزمایش موتورهای هواپیما ، یکی از نیازهای حیاتی برای به پرواز درآوردن جنگنده ها بود و در دسترس نبودن بسیاری از این تجهیزات کار را مشکل می نمود. اما ترفند هوشمندانه ای که شهید ستاری به خرج داد ؛ راه را برای عبور از این سد فنی هموار نمود. به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی شهید ستاری، تیمسار علی غلامی از پیشکسوتان نیروی هوایی ارتش و همسنگر شهید منصور ستاری، خاطره‌ای بیان می‌کند که خواندنی است: «اواخر جنگ تحمیلی، سیستم آزمایشی موتورهای جت، در یکی از پایگاهها توسط هواپیماهای دشمن، بمباران شد و به کلی منهدم گردید. متخصصین نیروی هوایی مجبور شدند موتور هواپیما را در محوطه باز آزمایش کنند؛ اما این کار سر و صدای زیادی را به وجود می‌آورد و باعث آزار و رنجش ساکنان خانه‌های سازمانی می‌شد . روزی، تیمسار، پرسنل شعبه موتور جت را جمع کردند و گفتند: تعدادی از قطعات سیستم آزمایش موتور در انبارهای نیرو موجود است، باید همت کنید تا بتوانیم دوباره این سیستم را احیا کنیم. با توجه به اینکه دستگاهها و قطعات، هیچ گونه کتاب و نقشه‌ای نداشتند و نمونه آن هم در نیرو وجود نداشت، پرسنل شعبه موتور، خود را قادر به انجام آن نمی‌دانستند و بیم آن داشتند که دستگاهها را خراب کنند . تیمسار، که با مخالفت متخصصین رو به رو شدند، دستور دادند تمام قطعات سیستم آزمایش موتور را از انبار آوردند و در جلو ساختمان شعبه موتور کنار هم چیدند. همه منتظر بودیم تا ببینیم تیمسار از این کارشان چه منظوری دارند. پس از آنکه همه قطعات چیده شد، تیمسار دستور دادند، بولدوزری را بیاورند و از روی قطعات بگذرانند تا همه آنها خرد شوند. پرسنل متخصص، وقتی این صحنه را دیدند و دریافتند که دستور تیمسار جدی است، گفتند: قربان حیف است این همه ثروت را از بین ببرید! تیمسار گفتند: وقتی شماها این قدر همت ندارید که حداقل سعی خودتان را بکنید من برای چی این قطعات را انبار کنم. انبارداری این قطعات کلی برای من خرج و دردسر دارد. متخصصین که وضعیت را چنین دیدند، گفتند: اگر ما نتوانستیم و قطعات از بین رفت، تکلیف ما چیست؟ تیمسار پاسخ دادند: این قطعات اگر همین طور هم در انبار بمانند، به مرور زمان فرسوده شده و از بین خواهند رفت. پس چه بهتر که شما این کار را بکنید، تا حداقل چیزی هم یاد گرفته باشید . با ترفندی که تیمسار به خرج دادند، پرسنل متخصص دست به کار شدند و بحمدالله توانستند در زمان حیات ایشان، سیستم آزمایش موتور انواع هواپیماها را نصب و راه اندازی کنند». منبع : پایگاه اطلاع رسانی شهید منصور ستاری ====================== پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

Chengdu J-20 Mighty Dragon

خوب بعد جنگ ارتساخ لابی ارمنستان در آمریکا لیست از قطعات پهپاد بیرقدار که از کشورهای امریکای شمالی و اروپا تهیه شد منتشر کرد Airborne Modem Transceiver شرکت ViaSat آمریکا Field Programmable Gate Arrays (FPGA) Chip شرکت XILINX آمریکا مورد استفاده در موشک MAM-L راکتسان آنتن شرکت Comant Industries آمریکا و دریافت کننده GPS شرکت Trimble Navigation آمریکا فیلتر سوخت شرکت Hengst آلمان تولید شده در آمریکا و Stub Bus Coupler شرکت MilesTek آمریکا یونیت موقعیت یابی GPS شرکت Garminسوئیس تولید شده در آمریکا و Optical Unit شرکت WesCam کانادا تولید شده در آمریکا ویدئو اپتیک max 15 شرکت WesCam که بر روی پهپاد بیرقدار هم نصب شده https://www.aparat.com/v/cZK1g Radar Altimetre شرکت Smart Microwave Sensors آلمان تولید شده در آمریکا و Sealed Fuel Reservoir شرکت Beringerفرانسه تولید شده در آمریکا پمپ سوخت شرکتAndair انگلستان و Bomb Rack شرکت Edo MBM Technologies انگلستان باتری موشک شرکت ASB Aerospatiale فرانسه Antenna Radio Transmitter and Amplifier شرکت MicroHard Systems کانادا موتور روتاکس هلند منبع تست راکت هدایت لیزریTRGL230 با نشانه گذاری لیزری پهپاد بیرقدار برد راکت بین ۲۰تا۷۰ کیلومتر https://www.aparat.com/v/L1KbY در کنار این اخبار توقف فروش روتاکس توسط بمباردیر کانادا به ترکیه و اپتیک شرکت وس کم هم بود

صنایع هوافضای اسرائیل از آغاز تاکنون چندی پیش در اسرائیل، مانوری برای مقابله با حمله اتمی اجرا شد که در این مانور صراحتا از ایران به عنوان تهدید بالقوه و بسیار جدی در این زمینه یاد شد. جدا از اهداف تبلیغاتی ، باید توجه نمود که اسرائیل در حال کسب آمادگی برای هرگونه تهدید علیه خود می باشد. نخستین گام در مقابله با هر تهدیدی، رسیدن به شناختی درست و واقع بینانه از آن تهدید است. به همین منظور بدون هیچگونه افراط و تفریطی به بررسی توان نظامی اسرائیل می پردازیم. اسرائیل تولیدکنندهء انواع متنوعی از مهمات، سلاح‌های کوچک، سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته، تانک و. . . است. طی 40 سال گذشته، اسرائیل برای افزایش توان نظامی خود، فعالیت‌های بسیار گسترده‌ای انجام داد که منجر به شکل‌گیری نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) گردید. اسرائیل که صاحب سه شرکت مهم دفاعی است، شرکت‌های خصوصی را نیز به تجهیز IDF تشویق نمود. توسعه صنایع نظامی اسرائیل باعث صادرات گسترده‌ای شد که هم‌اکنون مهمترین درآمد این کشور را شامل می‌شود. پس از کاهش تقاضای ادوات نظامی در 15 سال تأخیر، اسرائیل توجه خود را به بازار غیرنظامی نیز معطوف ساخت و تحقیق و توسعه در این بخش را به صورت وسیعتری دنبال نمود. به طوری که در حال حاضر یکی از پیشرفتهترین صنایع هوافضای دنیا را دارا می‌باشد. به طور کلی قابلیتهای هوافضایی اسرائیل، ناشی از نیازهای دفاعی و جنگی بوده است و این کشور را به سمت استقلال در زمینههای مختلف از جمله هوافضا سوق داده است. حرکت‌های اولیهء اسرائیل در زمینه‌های دفاعی، به دههء 1920 بر می‌گردد. برای مقابله با تهدیدات اعراب، گروهی به نام jewish ساخت نارنجک‌های دستی را آغاز کرد. در اوایل دههء 1930، این گروه کارگاه‌های کوچک تولید سلاح را به صورت مخفیانه تأسیس کردند که بعدها (در سال 1948) به نام صنایع نظامی اسرائیل یا IMI شناخته شد. IMI در دو دههء اول فعالیت خود، سلاح‌های پایه‌ای که توسط IDF استفاده می‌شد را تولید می‌کرد. آن زمان، هواپیماها و سلاح‌های پیشرفته‌تر مورد نیاز اسرائیل از طریق کشورهای خارجی مخصوصاً فرانسه تأمین می‌شد. عامل محرک اسرائیلی‌ها در شتابگیری برای تولید سلاح‌های پیشرفته‌تر، جنگ 6 روزه 1967 بود. در طول این جنگ، فرانسه فروش تسلیحات نظامی به اسرائیل را تحریم کرد. این تحریم شامل هواپیماهای میراژ نیز می‌شد و پس از آن اسرائیل به سمت آمریکا سوق داده شد تا هواپیماهای نظامی خود را از این طریق تأمین کند و در همین زمان هم سرمایه‌گذاری بیشتر برای تولید صنایع خود را آغاز کرد. در این راستا صنایع هواپیماسازی اسرائیل IAI نیز به عنوان یک شرکت دولتیِ تعمیر و نگهداری هواپیما، در سال 1953 تأسیس شد. طولی نکشید که این شرکت توسعه و مونتاژ انواع هواپیما را آغاز نمود. هواپیمای کفیر kfir این شرکت به زودی جایگزین میراژهای فرانسوی شد. این شرکت همزمان با تولید هواپیماهای آراوا (Arava) و نشر (Nesher)، با انعقاد قراردادهایی با مهمترین شرکت‌های آمریکایی از جمله بوئینگ و لاکهید مارتین، جزء همکاران اصلی این شرکت‌ها شد و بدین ترتیب سریعن رشد کرد. به طوری که تعداد کارکنانش در اواخر دهه 1970 از 4000 نفر به 14000 نفر رسید. افزایش توانایی اسرائیل در بخش صنایع نظامی، انگیزه‌ای برای تولید هواپیمای کاملاً اسرائیلی به نام لاوی (Lavi) شد. در نیمهء اول دهه 1980، صنایع IAI، سیستم‌های الکترونیک، اویونیک و سلاح‌های این هواپیما را تولید کرد و اولین پیش نمونهء آن را در سال 1986 به پرواز درآورد. اما از آنجایی که این پروژه هزینه‌های زیادی دربرداشت، یک سال بعد لغو شد. پس از لغو پروژه لاوی، IAI، توسعهء محصولات نظامی و غیرنظامی را به صورت متنوع‌تری دنبال نمود که از آن جمله می‌توان به رادار سیستم، سیستم‌های سلاح دقیق، هواپیمای بدون سرنشین و هواپیمای نظامی و غیرنظامی دیگر اشاره نمود. بیشتر این محصولات بر پایه تکنولوژی‌هایی ساخته شدند که در جریان پروژه لاوی به دست آمدند. در حال حاضر بیش از 150 شرکت نظامی در اسرائیل فعالند که درآمدی در حدود 3.5 میلیارد دلار دارند. سه شرکت مهم دولتی اسرائیل IMI، IAI و رافائل هستند که تولیدکنندهء سلاح‌های معمولی تا ابزار پیشرفتهء دفاعی می‌باشند. شرکت‌های خصوصی نسبتن بزرگ اسرائیلی نیز البیت سیستم (Elbit Systems) و تادیران Tadiran هستند که عمومن بر روی ابزار الکترونیکی دفاعی تمرکز دارند. هم اکنون نزدیک به 50 هزار نفر در صنایع نظامی اسرائیل مشغول به کار می‌باشند. بخش صادرات نظامی با نام SIBAT که زیر نظر وزارت دفاع می‌باشد، مسؤولیت بازاریابی و فروش تولیدات IDF را داراست. پس از لغو پروژه لاوی، IAI به کمک آمریکا محصولات خود را تنوع بخشید و ماهواره‌های Amos و Ofeq و اولین سیستم موشکی ضد موشک بالستیک آرو Arrow را تولید نمود. هواپیماهای بدون سرنشین «هانتر» نیز که هم اکنون مشتریان زیادی در سطح جهان دارد از جمله تولیدات این شرکت است. IAI همچنین در بخش تعمیر و نگهداری انواع هلیکوپتر و هواپیما نیز رشد کرد. طراحی، توسعه و تولید انواع سیستم‌های زمینی و دریایی، تجهیزات راداری، تجهیزات جنگ الکترونیک و موشک نیز در حال حاضر توسط IAI انجام می‌گیرد. فروش این شرکت در سال 2000 در حدود 2.8 میلیاد دلار بوده است. در ضمن این شرکت در همان سال، 1600 قرارداد جدید به ارزش 2.6 میلیارد دلار را نیز منعقد نموده است. در حال حاضر فعالیت‌های اصلی هوافضای اسرائیل شامل بخش‌های زیر می‌باشد: - توسعه و ساخت انواع هواپیماها - پرنده‌های بدون سرنشین و سیستم‌های شناسایی - سوار کردن و نصب تجهیزات بر روی هواپیما - سیستم‌های جنگ‌افزار هدایت‌شونده - سیستم‌های موشکی - سیستم‌های جستجو و نجات هوایی - سیستم‌های جنگ الکترونیک - تجهیزات پیشرفت منحرف‌کننده‌ی الکترونیکی و سیستم‌های هوشمند - رادارهای اپتیک - سیستم‌های رادیویی و ارتباطی نظامی - سیستم‌های ناوبری و هدایت و نمایش کابین هواپیما - سیستم‌های ماهواره‌ای و تصویربرداری هوایی پیشرفته - به روزرسانی هلی‌کوپترها - سیستم‌های زمینی جدول سلاح‌های اسرائیل اسرائیل دارای چندین شرکت دولتی و غیردولتی قدرتمند در صنایع هوافضایی است که از آن جمله می‌توان به صنایع هوافضای اسرائیل IAI، صنایع نظامی اسرائیل IMI، شرکت رافائل، شرکت سیستم‌های البیت، شرکت تادیران، شرکت سایکلون، شرکت موتورهای بت-شمش، شرکت سیلورآرو و شرکت سیستم‌های هوایی رادوم اشاره نمود. صنایع هوافضای اسرائیل IAI صنایع هوافضای اسرائیل یک شرکت کاملن دولتی است که تولید انواع سیستم‌های دفاعی را برای رفع نیازهای داخلی و صادرات بر عهده دارد. این شرکت که بزرگترین مجموعه هوافضای اسرائیل می‌باشد، از چهار بخش اصلی زیر تشکیل شده است: * بخش نگهداری هواپیما که خود شامل چهار بخش می‌شود: شهام (اورهال و به روزرسانی هواپیما)، مشام (اورهال موتور)، متام (تعمیر و نگهداری هواپیما) و مشاب (اورهال تجهیزات). * بخش الکترونیک که شامل چهار زیربخش است: صبات (تکنولوژی‌ها و سیستم‌های فضایی)، تمام (ابزار دقیق)، ملام (مهندسی سیستم‌های ترکیبی)، و شرکت‌های صنایع الکترونی التا. * بخش هواپیمایی که شامل شش زیربخش است: تشن (مهندسی و توسعه زیرساخت‌ها)، لاهاو (مونتاژ و به روزرسانی هواپیماهای نظامی)، کیام (تولید و مونتاژ هواپیماهای نظامی)، هالکام (تولیدات تجهیزات هوانوردی)، ماتان (هواپیماهای غیرنظامی) و مالات (هواپیماهای بدون سرنشین). * بخش تکنولوژیکی که شامل چهار زیربخش است: رامتا (اجزا و سیستم‌ها)، شهال (سیستم‌های سرور هیدرولیک)، ماتا (هواپیماهای غیرنظامی) و کلان (صندلی‌ها و هواپیماهای executive). IAI در سال 1933 به عنوان کارگاه ماشین‌سازی فعالیت خود را آغاز کرد. مدتی بعد مسئولیت تعمیر و به روزرسانی هواپیماهای مختلفی را که در طول جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفتند، به عهده گرفت و بدین ترتیب به میزان قابل ملاحظه‌ای در این کار تبحر یافت. اما این سازمان با نام شرکت هواپیمایی بدک (Bedek) در سال 1953، یعنی 5 سال پس از اعلام استقلال اسرائیل، بنیانگذاری شد. در سال 1968 با نام IAI و با مسؤولیت محدود زیر نظر وزارت دفاع قرار گرفت. این شرکت از سال 1953 توسعه و مونتاژ انواع هواپیماها را آغاز کرد که هواپیمای کفیر، آراوا و نشر از آن جمله بودند. در اوائل دهه 1980، IAI تصمیم به ساخت هواپیمای کاملن اسرائیلی لاوی گرفت و پس از توسعه سیستم‌های اویونیک و الکترونیک و سلاح‌های آن، اولین پیش‌نمونه از این هواپیما را در سال 1986 به پرواز درآورد. افزایش هزینه‌های این پروژه، یک سال بعد منجر به لغو آن شد. پس از لغو پروژه لاوی IAI به کمک آمریکا توسعه محصولات نظامی و غیرنظامی خود را به صورت متنوع‌تری دنبال کرد که از آن جمله می‌توان به ماهواره‌های آموس و افق، اولین موشک ضد موشک بالستیک آرو (هما)، انواع رادار سیستم، سیستم‌های سلاح دقیق، انواع پرنده‌های بدون سرنشین، سیستم‌های زمینی و دریایی، تجهیزات جنگ الکترونیک هواپیمای نظامی و غیرنظامی اشاره نمود. در سال 1968، IAI اجازه تولید هواپیماهای jet commande executive aircraft را از کمپانی آمریکایی راک‌ول دریافت کرد. در دههء 1990، IAI تولید هواپیمای تجاری Galaxy را با همکاری خانواده Pritzke در شیکاگو آغاز نمود. علاوه بر آن در اواخر دهه 1970 بخش تعمیر و نگهداری IAI با نام Bedek اورهال هواپیماهای بوئینگ 707 را آغاز نمود. این بخش در حال حاضر تعمیر و به روزرسانی انواع هواپیماهای غیرنظامی را انجام می‌دهد. قراردادهای جدید غیرنظامی IAI در سال 2000 در حدود 101 میلیارد دلار بوده است. به طور کلی فعالیت‌های کنونی IAI شامل موارد زیر است: - فضا - دفاع محلی - توسعه و ساخت هواپیماهای تجاری - به روزرسانی هواپیما و هلیکوپترها - پرنده‌های بدون سرنشین - سیستم‌های هوشمند - هدایت، کنترل و فنّـاوری اطلاعات - سیستم‌های ناوبری - سیستم‌های زمینی - دفاع ملی شرکت IAI با بیش از 15000 کارمند و 1.6 میلیارد دلار فروش خارجی در حال حاضر بزرگترین صادرکننده صنعتی اسرائیل می‌باشد. صنایع نظامی اسرائیل (IMI) سازمان صنایع نظامی اسرائیل (IMI) نیز یک شرکت دولتی است که عمده تولیدات آن در زمینه تسلیحات و سیستم‌های دفاعی، در راستای رفع نیازهای IDF می‌باشد. این شرکت دارای چندین هزار کارمند در بیش از دو جین کارخانه است. این شرکت که در سال 1933 تأسیس شده است در حال حاضر، تولید کنندهء بوسترهای ماهواره‌ای و انواع پرنده‌های بدون سرنشین، تانکهای سوخت خارجی و موشک‌های هوا به زمین متنوع است. مسئولیت این شرکت در وهله اول، تولید تسلیحات مورد نیاز IDF بوده و در درجهء دوم، تولید و توسعه انواع تسلیحات به منظور فروش خارجی و تولیدات شیمیایی و متالورژی در بخش غیرنظامی می‌باشد. IMI دارای 9 بخش تخصصی است که هر یک از آنها به چندین زیربخش تقسیم شده است. این شرکت در سال 1948 تحت نظارت وزارت دفاع قرار گرفت. تولیدات این شرکت از سلاح‌های تهاجمی نظیر اسلحه‌های یوزی (Uzi)، سلاح‌های سنگین تا هواپیماها و سیستم‌های راکت، تجهیزات حمله مانند تانک مرکاوا و سیستم‌های امنیتی یکپارچه را شامل می‌شود. در سال 1990، IMI به شرکتی کاملن دولتی تبدیل شد. این شرکت در مجموع دارای 350 نوع محصول و بیش از 4 هراز کارمند است. علاوه بر اسرائیل و آمریکا این شرکت به کانال‌های توزیعی در برخی از کشورها مانند نروژ، بلژیک، فیلیپین و آلمان نیز دسترسی دارد که در حدود 60 درصد گردش مالی آن (550 میلیون در سال) از طریق صادرات به این کشورها انجام می‌شود. شرکت البیت سیستمز شرکت سیستم‌های البیت (ESL) یک شرکت دفاعی خصوصی است که در نتیجه تقسیم شرکت البیت به سه بخش در سال 1996 تاسیس شد. این شرکت که در شهر حیفا واقع شده است کار توسعه، تولید و ترکیب سیستم‌های الکترونیکی دفاعی پیشرفته با عملکرد بالا را دارا بوده و بیشتر بر روی هواپیماها و وسایل نظامی متمرکز شده است. این کمپانی تولیدکنندهء سیستم‌های ارتباطی و فرمان و کنترل نیز می‌باشد. در سال 2000 شرکت البیت سیستمز با شرکت خصوصی الکترواپتیک ادغام شد. فروش این شرکت در سال 2000 به 591 میلیون رسید. شرکت رافائل سومین شرکت دولتی مهم اسرائیل در بخش هوافضایی، شرکت رافائل است که تولیدکننده موشک‌های هوایی پایتون و پوپی می‌باشد. این دو موشک با همکاری تعدادی از شرکت‌های هوافضایی آمریکایی ساخته شده‌اند. تولیدات این شرکت علاوه بر موشک شامل انواع مختلفی از سلاح‌های غیرفعال، سیستم‌های فریب دریایی، سیستم‌های مشاهداتی بالون، سیستم‌های اخلالگر آکوستیک، زره‌های سرامیکی، سیستم‌های رانش تنفسی و موشک‌های زمین به زمین، هوا به زمین و هوا به هوا می‌شود. موشک هوا به سطح فوق پیشرفتهء Popeye ساخت اسرائیل این موشک هوا به سطح که در نمونه های مختلف ساخته شده است و از سیستم های هدایتی متنوع، مانند هدایت فروسرخ و تلویزیونی و ... بهره می برد، از جمله تسلیحات Stand-Off محسوب می شود، یعنی اینکه قبل از رسیدن هواپیما به محدودهء پوششی پدافند هوایی، شلیک می شود. این موشک به هواپیما امکان می دهد اهدافی را در فاصله حداکثر 110 کیلومتر مورد هدف قرار دهد و بدون نزدیک شدن به هدف که امکان شناسایی و مواجه شده با سیستم دفاعی هدف و در نهایت افزایش ریسک پذیری ماموریت باشد بتواند به اهداف خود حمله نماید. موشک Popeye در زیر بال جنگندهء F-15 منبع برداشت اطلاعات در مورد موشک Popeye اطلاعات بیشتر در مورد Popeye بخش 1 اطلاعات بیشتر در مورد Popeye بخش 2 شرکت تادیران - الیسرا دومین شرکت مهم خصوصی اسرائیل در بخش هوافضایی شرکت تادیران - الیسرا است که عمدتن در بخش‌های الکترونیکی دفاعی فعالیت دارد. گروه الکترونیک الیسرا مجموعه‌ای از سیستم‌های الکترونیک جنگی را برای نیروهای نظامی تولید می‌کند که شامل سیستم‌های اخطار رادار، سیستم‌های ایجاد خطای فعال، سیستم‌های خودمحافظ، سیستم‌های شنود، و لینک‌های ارتباطی پیچیده می‌شود. این شرکت بیش از 800 کارمند داشته که حدود دو سوم آنها مهندس هستند. گروه سیستم‌های الکترونیکی تادیران، مجموعه بسیار وسیعی از تجهیزات نظامی نظیر سیستم‌های تجسسی، سیستم‌های شناسایی، جنگ الکترونیک و سیستم‌های ارتباطی ویژه نیروی دریایی را طراحی و تولید می‌کند. این مجموعه که زیر نظر صنایع koor می‌باشد در سال 2000 فروشی بالغ بر 284 میلیون دلار داشته است. علاوه بر البیت و تادیران – الیسرا، چندین شرکت کوچک‌تر خصوصی نیز در بخش هوافضایی فعال هستند که شامل شرکت‌های زیر است: * شرکت هوایی سایکلون که کار به روزرسانی هلیکوپترها و تولید قطعات هواپیماها را انجام می‌دهند. * شرکت اردان که سازنده قطعات تانک از جمله تانک مرکاو است. * شرکت سیستم‌های حفاظتی ماگال که تولیدکنندهء سنسورهای ایمنی و ابزار تشخیص مواد منفجره برای فرودگاه‌ها و سایر اماکن عمومی است. * شرکت BVR تکنولوژی که تولیدکنندهء سیستم‌های ایمنی هوایی جلوگیری از برخورد، تسلیحات آموزشی و انواع سیمولاتورهای آموزشی است. معرفی تعدادی از هواپیماهای ساخت اسرائیل و فرآیند پیشرفت این کشور در زمینه ساخت هواپیما آراوا 201 (Arava 201) نیاز به جتهای آموزشی در نیروی هوایی اسرائیل در اواخر دهه 1950 عامل محرکی برای تولید Fouga-Magister شد. پس از این برنامه IAI با تجربه‌ای که از انجام کار قبلی بدست آورده بود، تصمیم به طراحی و ساخت هواپیمای STOL آراوا گرفت. آراوا گامی در جهت تولید مجموعه هواپیماهای نظامی و غیرنظامی IAI‌ به شمار می‌رود. تمامی هواپیماهای این مجموعه در دو رده نظامی سری 200 و غیرنظامی سری 100 قرار می‌گیرند. این هواپیماها در نقش‌های مراقبت هوایی،‌ جنگ و آتش،‌جمع‌آوری اطلاعات و . . . مورد استفاده بوده‌اند. هواپیمای آراوا دارای ظاهری شاخص است. بدنه تخم‌مرغی شکل این هواپیمای توربوپراپ در زیر بالهای بزرگی معلق بوده و دارای دم بوم‌شکل است. موتورها روی بال قرار گرفته‌اند و ناسل آنها تا دم عمودی امتداد یافته و به وسیله دم افقی به یکدیگر مرتبط می‌شوند. بال مستطیلی و strut based آراوا دارای ضریب منظری بالا و دایهدرال 1.5 درجه می‌باشد. آراوا اولین هواپیمای مسافری بود که توسط اسرائیل طراحی و تولید شد. نخستین پیش‌نمونه این هواپیما در 27 نوامبر 1969 پرواز کرد. مدل غیرنظامی این هواپیما با موتورهای PT6A-27 پرت‌اندویتنی تجهیز شده و دارای 20 صندلی مسافری یا 12 تخت پزشکی است. مدل نظامی این هواپیما که دارای سیستم رانش قویتری است،‌ قابلیت حمل 24 سرباز،‌ یا 17 چترباز و یا 205 تن بار را دارد و در صورت لزوم می‌تواند با سلاح‌های مختلفی تجهیز شود. نشر نشر اولین جنگنده ساخت اسرائیل است که راه را برای ساخت هواپیماهای دیگر نظیر کفیر و لاوی باز کرد. اسرائیل این هواپیما را برای استفاده موقت و تا زمان آماده شدن مدلهای پیشرفته‌تر، ساخت. به همین دلیل با ورود جنگنده‌های پیشرفته‌تر نشر نیز از صحنه کنار رفت. در واقع عمر این هواپیما تنها 10 سال بود. کفیر C7 نیز مدل تک سرنشینه کفیر C2 است که در سال 1983 وارد سرویس گردید. قدرت موتور این هواپیما که از نوع J79-GEJ1E می‏باشد، با پس‌سوز 10000 پوند می‌باشد. کفیر C7 برای استفاده از تسلیحات مدرن‌تر به روزرسانی شده است. ماکزیمم وزن برخاست این هواپیما نیز به میزان 3395 پوند افزایش یافته است. لاوی (Lavi) پس از ساخت جنگنده‌های نشر (کپی میراژ 3‌) و کفیر (مونتاژ مجدد میراژ 5)‌،‌ اسرائیل تجربه زیادی در زمینه ساخت و بروزرسانی هواپیماها خصوصا جنگنده‌های میراژ و F-4 بدست آورده بود. در اواسط دههء 1970، اسرائیل قراردادی را مبنی بر همکاری در ساخت F-16 با آمریکا به امضاء رسانید، اما به دلیل رقابت میان شرکتهای آمریکایی برای کسب این مقام، قرارداد مذکور لغو شد. با توجه به تجارب حاصله اسرائیل تصمیم گرفت خود راسن اقدام به ساخت جنگنده مدرنی بنماید که دارای قابلیت حمله با استفاده از تجهیزات و سلاح‌های پیشرفته باشد. این کار به IAI واگذار گردید و پروژهء تعریف شده «لاوی» (به معنای شیر) نام گرفت. هواپیمای ساخته شده به تمامی اهداف تکنیکی و عملیاتی خود رسید و اولین پرواز خود را در دسامبر 1986 انجام داد. اسرائیلیها در نظر داشتند در بین سالهای 2003 - 1993 ،‌ تعداد 300 فروند از این هواپیما را تولید کرده و جایگزین ناوگان کفیر و A-4 نمایند. تخمین های اولیه نشان می‌داد توسعهء این هواپیما در حدود 3 میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت. 1.3 میلیارد دلار از 1.5 میلیارد دلار لازم در سالهای 1986 - 1980 توسط ایالات متحده تامین شد. به دلیل کمبود امکانات، اسرائیل برای ساخت موتور و بخشهایی مانند بالهای کامپوزیتی و کامپیوترهای کنترل پرواز،‌ ساخت این اجزا به صورت مشترک به پیمانکاران اسرائیلی و تعدادی از شرکتهای آمریکایی واگذار شد. از آنجایی که پیشرفت پروژه لاوی می‌توانست منافع آمریکا را در صادرات جنگنده‌های F-16 و F-18 به خطر بیندازد و از طرفی هزینه‌های توسعه آن نیز در مراحل بعدی به شدت افزایش یافته بود، تحت فشار شدی آمریکا، این پرو‍ژه در سال 1987 به حالت تعلیق درآمد. اسرائیل‌ نیز 450 میلیون دلار به عنوان غرامت بابت لغو قرارداد از آمریکا مطالبه کرد که با 400 میلیون دلار آن موافقت گردید و پرو‍ژه لاوی در آگوست 1987 کنسل اعلام شد. منابع: Israeli Weapons Avia بخش 1 Avia بخش 2 Avia بخش 3 انجمن هوافضا مجله هوایی

دقیقا این افراد که دشمن حشد هستند یا بعثی هستند یا داعشی و به همین خاطر دشمن ایران و دشمن شیعیان هستند. البته برای فریب نسل جوان شیعه از کلمات میهن پرستانه و صدام پرستانه و بحث عرب و عجم استفاده میکنند تا به حشد ضربه بزنند.(دقیقا شبیه تبلیغات برای شاه داخل ایران) البته کرد ها هم رابطه ی خیلی خوبی با حشد ندارند که دلایلش مشخص هست دنبال تجزیه ی کامل عراق هستند و حشد مانعشان هست.

به نام خدا آزمایش موفق شلیک در دریا توسط تانک-کشتی (Tank Boat) اندونزی PT Pindad، کشتی سازی اندونزیایی، آزمایش های شلیک دریایی تانک-کشتی خاص خود را که یک شناور زره پوش حمله سریع مجهز به توپ 30 میلی متری و سلاح های کوچک‌تر است، به اتمام رساند. طرح اولیه این تاک-کشتی توسط نیروی دریایی اندونزی برای انجام عملیات های باتلاقی، دریایی، رودخانه و ساحلی ارائه شد و کنسرسیومی متشکل از شرکت های PT Lundin Industry Invest ، PT Len Industri (Persero) وPT Hariff به رهبری PT Pindad آن را اجرا کرد. این تانک-کشتی آزمایش شلیک از توپ 30 میلی متری خود را در میدان تیر Paiton Navy انجام داد. پس از شلیک، کشتی مسیر آزمایشی خود را با بازگشت به Banyuwangi pier در روزشنبه بیست و دوم می سال 2021 ادامه داد. به گفته شرکت سازنده، کل مسیر طی شده حدود 315 کیلومتر (170 مایل دریایی) بود. تانک-کشتی قادر به حمل 60 سرنشین و 5 خدمه است، حداکثر سرعتش به 74 کیلومتر بر ساعت (40 نات) می رسد و بردی حدود 1111 کیلومتر (600 مایل دریایی) دارد. با کمک توپ کالیبر 30 میلی متری کنترل از راه دور به عنوان سلاح اصلی و 2 مسلسل 12.7 میلی متری، تانک-کشتی به خوبی قادر به محافظت و دفاع از آب های سرزمینی جمهوری اندونزی است. به گفته رسانه های محلی، این کشتی مجهز به توپ Cockerill 3030 سی میلی متری و 2 مسلسل 12.7 میلی متری است. الگوی شلیک توپ در 3 حالت قابل تنظیم است: شلیک تکی، 5 شلیک متوالی، و تمام خودکار. داخل گنبد توپ می توان 255 گلوله مهمات 30 میلی متری را در سیستم تغذیه 2 درامی جای داد. دومین سلاح C3030، یک مسلسل کواکسیال 7.62 میلی متری است. برای افزایش آگاهی محیطی خدمه، دوربینی 360 درجه تعبیه شده است. برای محفاظت بهتر، گنبد C3030 تا سطح پنج STANAG 4569 به حفاظت بالستیک مجهز است. از دیگر تحهیزات گنبد C3030 می توان به 8 پرتابگر نارنجک دودزا و سیستم شناسایی ضد تک تیرانداز اشاره کرد. این گنبد با زاویه 10- تا 60 درجه مجهز به محور دوتایی است که برای هدف قرار دادن در شب و روز تثبیت شده است. مشخصات: طول: 18 متر عرض: 6 متر برد: حدود 1000 کیلومتر حداکثر سرعت: 74 کیلومتر بر ساعت ظرفیت حمل نفر: 65 (60 سرنشین + 5 خدمه) نیروی محرکه: 2 موتور وی هشت 1200 اسب بخاری MAN و 2 واترجت MJP450 منبع

نمایشگاه دستاوردهای وزارت دفاع مورخ 1400/03/02 خرج پاکسازی میدان مین ZRP-2 روسی پی نوشت : وزن این سیستم 34 کیلوگرم

به نام خدا مراکش سنسور های الکترو-اپتیکال پهپاد ترکیه ای خود را مستقیما از کانادا خریداری خواهد کرد پهپاد رزمی بایراکتار TB2 مراکش در حال دریافت سامانه های الکترو-اپتیکال از کانادا است تا آنها را بر روی پهپاد های ساخت ترکیه خود که به زودی خریداری خواهد کرد نصب کند. در 18 آپریل، نیروی مسلح سلطنتی مراکش (Far-Maroc) اعلام کرد که قرارداد خرید 13 پهپاد رزمی بایراکتار TB2 به ارزش 626 میلیون درهم مراکش (70 میلیون دلار) را امضا کرده است. طبق گزارش ها ، این قرارداد شامل 4 ایستگاه کنترل از راه دور زمینی، یک سامانه شبیه‌ساز قابل تنظیم برای پرواز پهپادها و یک سامانه دیجیتال برای ردیابی و ذخیره اطلاعات می شود. یک مرکز هدایت پهپاد هم در یکی از پایگاه های هوایی مراکش نصب خواهد شد. بایراکتار TB2 مجهز به دوربین های WESCAM ، سامانه های الکترو-اپتیک و سامانه های تصویربرداری و ردیابی ساخت شرکت کانادایی L3Harris Wescam است. کانادا پس از آنکه در اوایل ماه آپریل مطلع شد بعضی از سامانه های ساخت این کشور توسط طرف آذربایجانی در درگیری های قره باغ و همچنین سوریه استفاده شده است، صادرات تکنولوژی مرتبط با پهپاد را به ترکیه متوقف کرد. این محدودیت ها شامل 29 محصول نظامی می شد که WESCAM یکی از آنها بود. طبق گزارش ها، مراکش دنبال تهیه مستقیم این محصولات کانادایی است تا تحریم های وضع شده بر ترکیه را دور بزند. دوربین WESCAM اتاوا اولین بار هنگام حمله ترکیه به شمال سوریه در سال 2019 ، مجوز های صادرات را لغو کرد. پس از آن محدودیت ها کاهش یافت اما هنگام درگیری های قره باغ در اکتبر 2020 مجددا اعمال شد. پهپاد بایراکتار منبع 1 منبع 2

معبر باز کن میدان مین ساخت جهاد خودکفایی نیرو هوایی این پروژه سال ۶۵ جهت جلو گیری از تلفات انسانی در میدان طراحی و ساخته شد که شامل راکت لانچر و طناب حاوی مواد منفجره بود و قابلیت پاکسازی میدان مین در طول ۱۰۰ متر و عرض ۷ متر منبع : صفحه IG سرتیپ عطااله بازرگان

بخش دوم و پایانی : ژن نسل چهارم برای روباه مکّار روسی رویکرد جدید نیروی هوایی روسیه به رهگیرهای پرسرعت برای رویارویی با غرب عطف به ظهور بمب افکن های تاکتیکی جدیدی نظیر تورنادو و اف-111 ، جایی که گونه های قدیمی تر فاکس بت ، قابلیت تشخیص هواگردهای رزمی مهاجم با ارتفاع پروازی 500 متر از سطح زمین ، بدلیل بازتاب امواج رادار را نداشتند ، با عملیاتی شدن رادار سافایر-25 بر روی گونه MIG-25PD ، اینک خدمه نیروی هوایی شوروی قادربودند تا اهداف پروازی را در حداقل ترین ارتفاع ممکن ( بنا بر اعتقاد برخی منابع ، 50 متر ) شناسایی و با آن درگیر شوند . علاوه براین ، حسگرهای جدید اضافه شده به گونه جدید فاکس بت روسی ، بدان اجازه می داد تا اهداف را در فاصله به نسبت دورتری کشف و از ارتفاع 30 کیلومتری ( در حالی که قبلا این رقم به 27 کیلومتر محدود می شد ) با آن درگیر شود . ضمن اینکه میگهای جدید روسی با اضافه شدن یک جستجوگر مادون قرمز که مشخصه جتهای نسل چهار این شرکت نیز بشمارمی آمد ،می توانست بدون روشن کردن رادار وبه تبع آن ، قرار دادن اثر انگشت راداری خود به گیرنده های دشمن ، با اهداف متخاصم در بردهای کوتاه تری درگیر شود . پیشرانه تومانسکی R-15BD-300 با توجه به این ارتقاء ها ، فاکس بتهای سری PD می بایست به تسلیحات قدرتمندتری نیز مسلح شوند ، به همین دلیل قابلیتهای موشک R-40 نیز بهبود پیدا کرد و به شکل مشخص ، نمونه های جدید با سرجستجوگر مادون قرمز و انواع هدایت راداری نیز وارد خدمت گردید . همزمان با این ارتقاءها ، نصب پیشرانه های R-15BD-300 نیز موجبات بهبود عملکرد پروازی هواگرد فوق را فراهم بخشید . براساس اطلاعات موجود نیروی هوایی اتحاد شوروی ، نزدیک به 150 فروند گونه PD را وارد سازمان رزم خود نمود ، هر چند آخرین فناوریهایی که توسعه می یافت در نهایت می بایست بر روی گونه PDS مورد استفاده واقع می شد . تحلیلگران نظامی در دهه هفتاد و هشتاد میلادی بر این اعتقاد قرار داشتند که کد واژه PDS بیشتر برای باز تشخیص فاکس بتهای موجود مجهز به حسگرها ، اویونیک و سامانه تشخیص دوست از دشمن و مهمات جدیدتر از نمونه ای که ویکتور بلنکو به ژاپن فراری داد ، مورد استفاده قرار می گیرد . بدین معنی که اضافه شدن حرف “S” به انتهای دو حرف “PD” به معنای نمونه ارتقاء یافته وارد شده به خدمت بود ، در حالی که سایر گونه ها ، نظیر نسخه MIG-25RR برای اجرای ماموریتهای نمونه برداری رادیو اکتیو حاصله بر فراز میدان های تیر آزمایش سلاح های هسته ای چین و گونه BM به معنای نسخه سرکوب دفاع هوایی دشمن (SEAD) در خدمت قرار داشت . گونه دوم ( BM) به تعداد 40 فروند تولید شد و به صورت اختصاصی به مهمات دورایستای KH-58 و KH-31 مسلح شدند . با این وصف ، در میان تمامی نمونه های تولید شده از فاکس بت ، گونه رهگیر PD ، توانمند ترین بشمار می آمد . راست : MIG-25PDS چپ : MIG-25 BM شاید یکی از نکات جالب توجه در کارنامه رزمی میگ-25 ، این است که به تقریب گونه های بشدت ارتقاء یافته روسی ، اوکراینی این جنگنده هرگز فرصت ورود به میدان جنگ را پیدا نکردند ، در حالی که قابلیتهای آنان از نمونه های تحویلی به نیروی هوایی سوریه و عراق که به ترتیب در اوایل و اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی روبروی همتایان غربی خود ( نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، نیروی هوایی اسراییل و ایالات متحده ) قرار گرفتند ، بسیار بالاتر بود . به اعتقاد تحلیلگران حوزه رزم هوایی ، فقدان قابلیت نگاه به پایین در فاکس بتهای عرب ، توانایی آنها را در هدف قرار دادن جتهای آمریکایی اف-14 و اف-15 بشدت محدود نموده بود و این به نوبه خود ، خدمه را در استفاده از پتانسیل مهمات محمول خود ، بسیار کاهش میداد . علیرغم تمامی این موارد ، رهگیرهای روسی از گونه های PD و PDS نه تنها به نسبت همتایان عرب خود از فناوری بالاتری سود می بردند ، بلکه ساختار آموزشی برتر و سیستم فرماندهی و کنترل مطلوب تر و در نهایت کمیت افزون تری را به منظور مقابله با مهاجمان در اختیار داشتند . به همین دلیل ، با توجه به هزینه های بسیار بالای نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن این هواگردهای رزمی ، هیچ مشتری خارجی به غیر از لیبی ، قادر به خرید و کاربرد این جنگنده ها در اسکادران های بزرگ نبود . به این سبب ، درصورتی که اتحاد شوروی عمر بیشتری را بلحاظ سیاسی تجربه می نمود ، به احتمال زیاد ، اسکادران های فاکس بت ، مدت طولانی تری رابخدمت ادامه میدادند و شاید هم با ورود نسل بعدی خود ، با نمونه های جدیدتر بصورت ترکیبی مورد استفاده قرار می گرفتند . اما با فروپاشی اتحاد شوروی و کمبود شدید بودجه برای عملیاتی نگاه داشتن ناوگان عظیم نیروی هوایی ، ارتش جدید روسیه بدلیل هزینه بالای نگهداری از نسخه PD و توانایی محدود ان در مقایسه با جتهای جدیدتر و سبک تر سوخو-27 و میگ-31 ، بالاجبار همه هواگردهای موجود را بازنشسته و بصورت ذخیره درآورد . این مساله با استراتژی جدید ارتش این کشور بر توسعه سامانه های دفاع هوایی زمین پایه و همچنین وضعیت نابسامان اقتصاد این کشور پس از تجزیه نیز همزمان شد . با این حال ، شایعاتی وجود داشت که گونه های شناسایی و ضربتی فاکس بت همچنان در خدمت بوده و تنها در اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ، ابتدا گونه BM و سپس نسخه های شناسایی آن در اوایل 2013 بازنشسته شدند . علیرغم فراز و نشیبهای فراوان ، هم اکنون تنها نیروی هوایی الجزایر به عنوان تنها کاربر فعال فاکس بت شناخته می شود و اخباری نیز در دست است که به کمک اوکراین ، فاکسبتهای الجزایری به استانداردهای جتهای نسل چهار ، ارتقاء داده شده اند . پی نوشت : 1- بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 

PT-17 بعد از ارائه بسته ارتقا PT-16 توسط لهستان، اخبار منتشر شده نشان می دهد، صنایع Bumar Labedy لهستان با اصلاح بسته ارتقا PT-16 یک بسته ارتقاء جدید با نام PT-17 را در نمایشگاه MSPO 2017 به نمایش خواهد گذاشت. تفاوت قابل توجه در بسته ارتقا PT-17 با PT-16 در بخش حفاظت و زره های کامپوزیتی است. به نظر می رسد در نمونه PT-17 لهستان می خواهد از یک زره کامپوزیتی ساخت داخل برای این ارتقا استفاده کند. برخلاف PT-16 که حدس زده می شد زره های کامپوزیتی آن منشا آلمانی دارد. زره های گوی وزنجیر نصب شده در کناره برجک PT-16 در مدل PT-17 حذف شده اند. در بخش سلاح اصلی بر روی PT-17 توپ 120 میلیمتری KBM2 ساخت اوکراین نصب خواهد شد. در صورتی در PT-16 برخی منابع از توپ 120 میلیمتری L44 آلمانی اسم برده بودند. هدف لهستان نیز از نصب یک توپ 120 میلیمتری فارغ از مدل آن، تانکی با قابلیت استفاده از مهمات استاندار ناتو است. که با نصب هر یکی از مدل توپ هت این قابلیت به دست آورده می شود. دربخش بارگذاز خودکار تغییری ایجاد نشده است و همان نمونه لهستانی استفاده شده در PT-16 می باشد. اجزای نصب شده بر روی برجک نیز در مدل PT-17 در مقایسه با PT-16 آرایش متفاوتی دارد. دید پانورامیک فرمانده که در PT-16 در بخش وسط برجک نصب شده بود در PT-17 به کنار دهلیز فرمانده تانک منتقل شده است. از طرفی جایگاه سلاح کنترل از راه دور از کنار دهلیز فرمانده در PT-16 به سمت دهلیز توپچی در PT-17 منتقل شده است. تفاوتی در مدل دید توپچی و فرمانده و سلاح کنترل از راه دور ، PT-17 با PT-16 دیده نمی شود. در حقیقت می توان PT-17 را نمونه ارزان تر PT-16 به حساب آورد. البته مشخص نیست بسته ارتقا PT-17 نیز بدون تغییر خواهند ماند یا لهستان قصد دارد دوباره تغییراتی را اعمال نمایید.

نفر بر روسي BMP