با سلام    بامواره  ( فلات ایران ) محدوده ای است از "گره کار" پامیر در شمال شرقی ، تا گره کار قفقاز در شمال غربی ، و از دشتهای سند و پنج آب ( و نه پنجاب )  و خلیچ پارس ( و نه خلیج فارس ) تا دشتهای میان رودان ( بین االنهرین )  گسترش می یابد .    دیواره های این دژ غول آسا ، در شمال ، شامل رشته کوه های البرز و هندوکش ، در غرب و جنوب رشته ارتفاعات زاگرس و در شرق ارتفاعات سلیمان بشمار می رود .    بر خلاف سایر حوزه های جغرافیایی ، فضای یکپارچه  بامواره مرکزی ایران  موجب ایجاد یک فرهنگ خاص در این موقعیت شده است که  آنچه که سایر واحدهای جغرافیایی اطراف فاقد آن هستند (  یعنی هویت ملی ایرانی / اسلامی ) موجب تمایز آنها با سایر ملل شده است .  اگر چه در طول بازه زمانی پیدایش این هویت ، فراز و نشیبهای زیادی وجود داشته ، اما بامواره مرکزی ایران هرگز تجزیه نخواهد شد به دلایل زیر :   1-  سابقه کهن :( به معنای استمرار و تداوم تاریخی دولت در این محدوده ) ( سال 726 قبل از میلاد ، نخستین دولت ، " دولت ماد" به مرکزیت هگمتانه ( همدان فعلی )    -- با توجه به این نکته که فقط در دوره های کوتاه  گسل ( فاصله زمانی انتقال از یک حکومت مقتدر به حکومت مقتدر بعدی ، حکومت مرکزی قدرتمندی نداشته )   2-  زبان : ( زبان پارسی ، ابزار ارتباط متقابل اکثریت سکنه بامواره مرکزی ایران بشمار می رود - و مثال بارز وحدت در عین کثرت )   3- دین و مذهب (  یکی از عوامل بنیادین ملت سازی در بامواره مرکزی ایران ، مذهب شیعه است و این مساله عمدتاً با دو عامل تقویت می شود ،   الف: در اقلیت بودن شیعه در جهان اسلام   ب: گسترش جغرافیایی مناطق استقرار شیعیان در سطح کشور و در اکثر مناطق پیرامونی بامواره به غیر از برخی مناطق  شرقی ، شمال غربی ، جنوب شرقی که به مسلمانان اهل سنت اختصاص دارد که در شرق حنفی مذهب و در غرب ، شافعی مذهب هستند .    4- نژاد و قومیت : بطور خلاصه ، آگاهی از نژاد و قومیت ، یک عامل منسجم کننده و یک مکانیسم تعادلی در همبستگی ملی ایرانیان در آمده است .   5- ساختارهای فرهنگی ویژه :  شامل آثار ادبی ، هنر ، آثار باستانی ، مفاخر ملی ، آداب و رسوم و....    6- آرمان سیاسی : که وجه شاخصه آن ، ملی گرایی  منطقی ( پایدار )  که بر خصلتهای بنیادین یک ملت شکل  گرفته باشد  ( و نه  افکار ناسیونالیستی افراطی )  است    7- تهدیدات بیرونی  : در بازه زمانی پیدایش ایران ، 444 جنگ روی داده است ( عددی جالبی است ، درست به اندازه  تعداد روزهایی که به اصطلاح دیپلماتهای آمریکایی در ایران مشغول میل نمودن آب خنک بودند )  که از این تعداد ، 212 بار ، ایرانیان به دیگران حمله بردند و 233 بار در مقام دفاع از جغرافیای ایران برآمدند . / نمونه بارز این عامل هم در دفاع مقدس عیان شده است .          محدوده بامواره ایران و بامواره مرکزی و فرآیند جدا شدن سرزمین هایی که بر اساس  نادانی و بی لیاقتی از سرزمین اصلی جدا شدند .       محدوده گستره زبانی ( رنگ نارنجی )     با توجه به این عوامل ، بامواره مرکزی ایران ، هرگز تجزیه نخواهد شد .    اما در یک صورت این اتفاق خواهد افتاد :   وجود اکثریت ناآگاه و اقلّیتی خائن      پی نوشت :    البته بابت این نوشتار عذر خواهی می کنم ، ولی تجزیه طلبی ، آن هم در یک گستره بزرگی به نام ایران و با وجود تجربه های درد آور تاریخی ، کثیف ترین شکل ممکن  خیانت ، بشمار می رود .

دوستان حتما این فیلم رو دانلود و تماشا کنند . در این ویدئو که یک نوع نمایش زنده از تسلیحات تولید شده توسط کارخانه SAAB است در جلوی چشم حضار و تحلیل گران نظامی خارجی چند مدل از تسلیحات و مهمات جدید تولید شده توسط این کارخانه به نمایش در می اید . Demo 2012 Tactical firing نام این ویدئو است . در این فیلم شما شاهد تیراندازی با Carl Gustav - NLAW - 60 mm MAPAM هستید . به عملکرد قوی و مدرن NLAW دقت کنید . دانلود با حجم 40 مگابایت : http://www.4shared.com/video/JVrIxGuX/SAAB_Militaryir.html? فقط برای ملیتاری

یاداشت های اسدالله اعلم وزیر درباری آریا مهر جلد ششم بلافاصله قراردادهیرمند و کارسیستان را عرض کردم، فرمودند: آخر اگر ما به افغانها سخت گیری بکنیم در دامن روسها می افتند! عرض کردم این یک مسئله جداگانه است واینها به هرحال در دامن روسها افتاده اند زیرا عمرِ داوود، آفتاب لب بام است. پس چرا ما سند را مبادله کنیم و یک سند محکمی به دست کمونیست بعدی افغان بدهیم؟ بهتر است قرارداد مبادله نشود. فرمودند: به هرحال ما باید از همین آبی که داریم استفاده خوب بکنیم!!! عرض کردم: خشکی دریاچه هامون یک بدبختی بزرگ منطقه است، زیرا گاودارای سیستان از بین می رود. معلوم می شود استدلالات غلط دولت را قبول فرموده اند من هم دیگر اصرار نکردم . ۱۷ خرداد ۱۳۵۶ چند دقیقه ای شرفیاب بودم و مرخص شدم دماغ کار هم نداشتم دیشب تا صبح بیدار بودم چون وقت خواب چشمم به خبر مبادله اسناد هیرمند بین وزیر خارجه و سفیر افغانستان افتاد آن چنان نارحت شدم که با قرص خواب هم خواب سنگین چند ساعته بر چشمم نیامد به محض آن که اندکی به هوش می آمدم این کابوس مرا در خود فرو می برد مدتی راه رفتم مدتی فکر کردم چندین دفعه استعفا از خدمت نوشتم باز پاره کردم فکر می کردم کار گذشته را استعفای من دوا نمی کند جز آن که باری بر دوش شاهنشاه عزیز بیفزایم و ناراحتش کنم نتیجه دیگری به دست نمی آمد. تیر از شصت گذشته است دیگر . هزاربار به نعیم خان درود فرستادم و به دولت لعنت. مردی که مثل شیر آمد و تهدید کرد که اگر میخواهید کمک به ما را در گرو آب هیرمند نگاه دارید ما کمک نمیخواهیم. ولی این بدبختها آن قدر از چپ گرایی افغانستان ترسیدند که همه شرایط را قبول کردند و بلاخره دیشب ضربه آخر را زدند کسی چه میداند شاید هم از اربابهای نامرئی دستور ارتکاب این خیانت به کشور را داشتند. به هر حال به شاهنشاه و کشور خیانت بزرگی شد که دیگر جبران پذیر نیست. به حدی بد حال بودم که به دفتر کار خودم هم نرفتم یکسر به سراغ یار و شراب شتافتم مدتی شراب خوردم و گریه کردم و او ندانست چرا فقط چون مرا منقلب یافته بود او هم بالطبع گریه می کرد البته آثار این خیانت ده تا پانزده سال دیگر ظاهر می شود که من مرده ام ولی مثل این است که یک قطعه گوشت بدن مرا پیش چشمم بریده اند ۱۲ مرداد: به اروپا آمدم و مشغول پرسه زدن شدم حال مزاجی کمی بهبود یافت ولی روحاً کسل و ناراحت و نگران بودم کسالت از جهت کار سیستان و نگرانی از جهت کار عمومی کشور. باید بگویم که هر وقت در آب مدیترانه غوطه می زنم به یاد روزهایی می افتم که فرماندار کل سیستان و بلوچستان بودم در روزهای گرم اردیبهشت و خرداد سیستان در ابی که هزاران متر مکعب جاری بود شنا میکردم افسوس و صد افسوس که پس از ۱۵ سال دیگر شاهد آن نخواهیم بود و من انشالله مرده ام و این منظره خشک و جمعیتی که بالغ بر۳۰۰هزار نفر میشوند و اواره خواهند شد را نخواهم دید با هرکسی که در سیستم بود صحبت میکردم این سرزمین را به پول و درآمد ان میسنجید و میگفتن کل عایدی آن به ۴۰هزارتومان نمیرسد که در آمد ۱ساعت فروش نفت است! و این چنین بی توجه!! تفو بر تو ای چرخ گردون تفو که کشور در دست چنین عناصر پلیدی است بگذرم و دیگر بازگو نکنم که دیگر فایده بر آن مترتب نیست. مطالب فوق صرفا دست نوشته شخص اسدالله اعلم است .... والبته اتفاقی که امروز تاثیر آن و زیان و خسران آن را در حال لمس هستیم. والبته استانی که روزگاران قدیم به انبار غله ایران معروف بود و در بسیاری از خشک سالی ها این کشور را از آثار زیانبار آن رهانید به وضعیت فعلی خود رسید!!

الکاظمی به ظاهر به عنوان یک مهره آمریکایی و خارج از اراده ایران (که قابل توجیه هم هست چرا بعد از ترور سردار و جو رخ داده و بی ثبات منطقه و عراق ایران علی رغم ناخشنودی متحدانش در مقاومت عراق راضی به نشستنش بر این مسند شد ) داره در برخی جهات بسیار خوب برنامه های کلان سیاسی/امنیتی ضد حشد را هدایت و اجرا میکنه. ترور یک مخالف بلد شده ضد ایران در عراق در بحبوحه اعتراضاتی که بخشیش مربوط به معیشت و ضد دولت کاظمی بود و برگرداندن اوضاع امنیتی به سود دولت کاظمی و ضد ایران و حشد (با توه به رسانه های پرتعداد امریکایی و عربی و عراقی که با پمپاژ دلار تنها چیزی که نگرانش نیستند معیشت مردم عراق هست) یک بازی دو سر برد بود. ( مخالف ضد ایرانی که به هر حال تجمعات دردسر دار برای دولت فراخوان میداد و از طرفی مرگش هم از این جهت به سود کاظمی و سیستم امنیتیش که میراث زمان حضورش در سازمان اطلاعات عراق هست بود و هم اینکه اعتراضات معیشتی را کاملا با حمله به کنسولگری ایران به سمت دیگه ای برد. حالا هم با این تعرضات مدامش به فرماندهان حشد باز یک بازی چند سر سود را داره پیش میبره. اولا که تبلیغات دامنه دار ضد حشد با کمک رسانه های عربی/امریکایی/ملی گرا و بعثی و سعودی را مدام برش میدمه. دوم اینکه بحث معیشت و اقتصاد و حضور نظامیان امریکایی به حاشیه میره، سوم با واکنش حشد بحث سلاح غیرقانونی را برجسته میکنه بین مردم و در نهایت اینکه حتی با ازادی فرماندهان حشد به هر حال صحنه طوری طراحی شده که این اتهام برای همیشه بر حشد میچسبه و نهایتا مردم خواهند گفت به زور اسلحه ازاد شد طرف و حتما قاتل خود همین افارد بودند. بماند که معترضان به کاظمی برای افشای حقیقت هم مهلت داده بودند و حالا با این حرکت کاظمی طوری جلوه میده که بله من حقیقت را کشف کردم ولی سلاح حشد نذاشت به نتیجه برسه و تازه قاتل اصلی و حقیقت هم برای همیشه پنهان میمونه. یک بازی کاملا حساب شده امنیتی که راحت میشه دستان خونین طرف های سوم امنیتی را درش دید(مثل ترور سردار و یک همکاری جمعی طبق گزارش یاهونیوز بین برخی طرفهای عراقی حتی به ظاهر دوست و کردی و امریکایی و حتی منطقه ای طوریکه به نظر میرسه یک توافق جمعی ایجاد شده بود که حتی اگر قاسم سلیمانی به برخیهاشون خوبی هم کرده بود ولی ترجیح میدادند برای منافع قدرت و ثروتشون (وعده ها و عیدهای امریکا و تطمیع و تهدیدهاش به کنار) کمک کنند حذف بشه این مهره ثبات در عراق. باید خیلی مراقب کاظمی بود. ککاملا به نیاز ایران به گذرگاه اقتصادی عراق در این وضع تحریمها آگاه هست و داره برنامه های جمعی خودش با رفقای عراقی و امریکایی و منطقه ای را پیش میبره خصوصا در قدم اول و اصلی و طبق خواست امریکا و اسراییل و سعودی ضد حشد برای انحلالش حتی به قیمت جنگ داخلی در قدم های متوالی بی اعتبار سازی تا درگیر کردنش در بحران ها و نهایتا ضربه اخر توسط افکار عمومی به شکل نرم و بعد سخت توسط حملات امریکایی به یک بهانه. دعوت از رسانه های ایرانی مثل فارس و تسنیم در اوج بحران بازداشت فرمانده حشد و فریبکاری رسانه ایش نشان از یک مهره هوشمند امنیتی است احتمالا که تونست از تحلیلهای تند و تیز رسانه های ایرانی هم بکاهه.

تصاویر نفربر نیمه شنی شهید فارسی

خانواده عقرب های زهراگین خودرو رزمی شناسایی جگوار برجک رزمی تمام دیجیتالی جگوار نصب زره قفسی بر روی خودرو جگوار برای مقابله با راکت های ضد زره خودرو چند منظوره گریفون خودرو چند منظوره گریفون مجهز به زره قفسی در جیبوتی خودرو چند منظوره سبک سروال

بسم الله الرّحمن الرّحیم نوشتاری کوتاه بر ضعفِ سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه امروزه سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد (EW- Electronic Warfare) در حال تبدیل شدن به بخشی حیاتی از توانایی های الکترونیکی هواپیماهای جنگنده هستند. در طراحی های جدید، کارکرد بسیاری از این سامانه ها تنها به نگهبانی از خود جنگنده محدودنمی شود. یکی دیگر از کاربردهای روزافزون این سامانه ها ثبت و ذخیره سازی سیگنالها و امواج الکترونیکی است که در حین انجام یک مأموریت، جنگنده حامل این سامانه ها را مستقیما” تحت تأثیر قرار داده و یا بصورت غیر مستقیم در محدوده عملیات آن جنگنده قرار دارند. کارشناسان روسی از کارکرد ثبت و ذخیره یک سیستم جنگ الکترونیکی یا همان چیزی که آنها "REB" (مخفف اختصاری روسی به معنی مبارزه رادیویی الکترونیکی) می نامند ، به عنوان radarnaya razvedka یا "پردازش هوشمند سیگنال های راداری" یاد می کنند. به این معنی که هر بار که یک هواپیمای جنگنده قادر به رهگیری و ثبت سیگنال یک رادار ناشناخته، سیگنال اخلال (جمینگ)، یا هرگونه سیگنال الکترونیکی جدید است، این داده های ثبت شده از سامانه هواپیما به یک سامانه مرکزی نگهداری داده ها فرستاده و در آن بارگزاری می شوند تا یک پایگاه جامع داده یا "کتابخانه تهدیدها" شکل گیرد. این پایگاه داده ها پیوسته به روزرسانی شده و با دیگرهواپیماها به اشتراک گذاشته می شود تا همه ناوگان هوایی از این تهدیدها آگاه بوده و روش مناسب برای مقابله با آنها را بکار گیرند. در روسیه، شرکتهای اصلی طراحی و تولید سامانه های جنگ الکترونیک هواپایه با عنوان "فناوریهای رادیویی الکترونیکی" (یا KRET دراختصار روسی آن) شناخته می شوند. یکی از شناخته شده ترین و فعال ترین شرکت ها که طراحی بسیاری از سیستم های EW هوایی کنونی روسیه را برعهده دارد، مؤسسه علمی-پژوهشی کالوگا برای مهندسی امواج رادیویی (KNIRTI) است. این مؤسسه، مجموعه کاملی از سامانه های جنگ الکترونیک هواپایه را تولید می کند که همگی از یک طرح پایه (پلتفورم) مشتق شده اند و در چندین گونه برای سازگاری با جنگنده های این کشور تولید می شوند. از این پلتفورم در نوشته های روسی با عنوان Khibiny (نام رشته کوهی در روسیه) نام برده شده است. ویژگی های سامانه های تولید شده بر پایه پلتفورم Khibiny در یکی از اسناد روسی به این گونه تشریح شده است: توانایی شناسایی و مقابله تک فروندی یا گروهی در برابر سیگنالهای تهدید شناسایی شده بوسیله: جمینگ فعال با ارسال امواج راداری در طیف گسترده ای از باند های فرکانسی و در برابر چهار هدف جداگانه به طور همزمان جمینگ غیر فعال با ایجاد اهداف حرارتی کاذب و بازتابنده های دو قطبی پرتاب موشک های ضد رادار به سوی اهداف ساطع کننده امواج تاریخچه توسعه این سامانه به دوران شوروی سابق باز می گردد. کارهای نخستین بررسی و توسعه این سامانه در سال‌های ۱۹۷۷ تا۱۹۹۰ انجام و در سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷ نخستین نمونه ها به مرحله آزمایش رسیدند. سرانجام در سال ۲۰۱۴ بود که کارایی این سامانه برای استفاده بر روی سوخوی ۳۴، یعنی جنگنده ای که از روز نخست هدف اصلی ساخت سامانه Khibiny بود مورد پذیرش کاربر اصلی آن قرار گرفت. در حال حاضر، شناخته شده ترین سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه/شوروی که برای نصب روی جنگنده های ساخت کشور طراحی و ساخته شده اند عبارتند از: KC418E — گونه صادراتی جنگنده بمب افکن سوخو Su-24MK /MK2 L-175М10-35 (Khibiny) - جنگنده سوخو SU-35 L-265-10M / L-26510MS(Khibiny) - جنگنده سوخو SU-35S (غلاف های سر بال به جای زیر بدنه) L-175V-10V (Khibiny)- جنگنده سوخو SU-34 Khibiny-U جنگنده سوخو SU-30SM به گفته کارشناسان اوکراین و بلاروس که هر دو کشور از کاربران اصلی سیستمهای روسی هستند، سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد ساخت روسیه در سنجش با سامانه های روز دنیا کاستی هایی دارند که با گذشت زمان و پیشرفت در روش‌های نوین جنگ الکترونیک این کاستیها بارزتر نیز خواهند شد. نخستین کاستی، ادامه وابستگی طرحهای جنگ الکترونیک روسی به حافظه فرکانس رادیویی دیجیتال (DRFM) به عنوان پایه ای برای سیگنالهای تولید شده توسط این غلاف های اخلال کننده است. در این رویکرد، سامانه جنگ الکترونیک هواپیماهای روسی با مقایسه امواج راداری دریافتی با داده های موجود در “کتابخانه تهدیدها” نوع رادار دشمن را شناسایی و سیگنالی دقیقا” مشابه سیگنال آن رادار را به آن باز می گرداند ‌(بدون هیچ تغییر) به گونه ای اپراتور رادار دشمن فریب خورده و فکر می کند که سامانه راداری اش با هیچ هواپیمایی تماس نداشته است. نکته اینجا است که موفقیت این روش به ثابت ماندن فرکانس امواج رادار دشمن (فرکانس ثابت) وتکرارپذیری آنها (الگوی ثابت) بستگی دارد. ولی به گفته یک کارشناس اوکراینی این رویکرد در مقابله با سامانه های راداری روز جهان دیگر کاربرد مؤثری ندارد چرا که رادارهای امروزی یا از روش پرش فرکانسی استفاده می کنند و یا از پالسهایی با پهنای متغیر که از هیچ الگوی مشخصی پیروی نمی کنند - بنابراین شناسایی دقیق سیگنال ورودی و تقلید از آن برای فریب رادار ارسال کننده را برای بسیاری از اخلالگرهای هواپایه ساخت روسیه غیر ممکن می کنند. دومین کاستی اخلالگرهای روسی، توان خروجی بالای آنها است که درصورت عدم کنترل مناسب در حین کار، خود به عاملی برای شناسایی هواپیمای حامل آنها خواهد شد. به بیان دیگر، هواپیمای حامل نه بوسیله بازتابش سیگنالهای راداری از بال و بدنه خود هواپیما بلکه از روی سیگنالهای اخلال گر تولید شده توسط جنگ افزارهای جنگ الکترونیک نصب شده روی آن شناسایی شده و تبدیل به هدفی برای جنگ افزارهای ضد رادار (نه ضد هوایی) که توانایی "home on jam" را داشته باشند خواهد شد. درباره سومین کاستی، کارشناسان اوکراینی و بلاروسی باور دارند که امروزه می توان سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد جمع وجورتر، ارزان‌تر، و مؤثرتری ساخت که از قطعات تجاری موجود در بازار استفاده می کنند (کاهش هزینه ها)، درحالیکه وابسته به فناوری DRFM نیز نخواهند بود. به بیان دیگر نیازی نیست که نخست مأموریتهای شناسایی متعددی برای جمع آوری و تجزیه و تحلیل سیگنالهای مورد نیاز برای ایجاد یک کتابخانه جامع تهدیدها، انجام شود. در عوض، این سامانه های نوین این توانایی را دارند که بصورت زنده در میدان جنگ با ایجاد اهداف کاذب با موقعیت متغیر، سامانه های راداری دشمن را به آسانی فریب دهند. طرحهایی از این دست که بر مبنای قطعات و فناوریهای موجود در بازار توسعه یافته اند امکان ساخت سامانه های موثر جنگ الکترونیکی را برای شمار بیشتری از کشورها امکان پذیر ساخته است. همانگونه که امروزه تصاویر ماهواره ای به دست آمده از ماهواره های تجاری با دقت قابل قبول برای بسیاری از کشورها در دسترس است بدون اینکه این گونه کشورها به ماهواره های نظامی دسترسی داشته باشند. از دیدگاه این کارشناسان، سرنوشت سامانه های جنگ الکترونیکی هوابرد همانند برخی دیگر از جنگ افزارهای مدرن خواهد بود. زمانی، انحصار طراحی و تولید چنین سامانه هایی تنها در دستِ شماری از ابرقدرت های دارای بودجه های کلان نظامی و فناوری پیشرفته بود. اما اکنون توانایی ایجاد پارازیت و اخلال در رادارهای دشمن در کشورهایی وجود دارد که حتی یک دهه قبل هم تصور آن نمی شد. برگردان از مقاله: https://www.ainonline.com/aviation-news/defense/2019-06-16/russian-ew-weaknesses-endure-while-other-nations-innovate

ضربه سامسون !!!! چهار دهه پس از عملیات اپرا علیه تاسیسات هسته ای عراق هفتم ژوئن 2021 ، چهلمین سالگرد عملیات تهاجمی نیروی هوایی عبری علیه تاسیسات هسته ای عراق در التویثه ( 17 کیلومتری پایتخت این کشور ) بشمارمی رود . این عملیات ، که درزمان خود ، حیرت بسیاری از ناظران نظامی را برانگیخت ، با هدف پیشگیری از دستیابی صدام حسین به سلاح هسته ای طراحی گردید و از یک جهت ، به نخستین عملیات رزمی جنگنده های آمریکایی اف-16 تبدیل شد . اگر چه در سالهای ابتدایی دهه هشتاد میلادی ، صنعت هسته ای عراق هنوز در عنفوان جوانی خود قرار داشت ،اما بدلیل ماهیت فرانسوی راکتور درحال تحویل به عراق ( اوسیراک ) و حضور تکنسین های فرانسوی در این پروژه و میزان سرمایه گذاری قابل توجه این کشور برای دستیابی به چنین فناوری مهمی ، باعث شد تا حساسیت های تل آویو مرتباً افزایش یابد. در این میان ، گرچه تا قبل از حمله ، مدارک متقن در خصوص قصد عراق برای تولید بمب هسته ای در دست نبود ، اما انگیزه صدام حسین برای در اختیار داشتن یک مزیت راهبردی نسبت به همسایگانش از جمله ایران و همچنین ایجاد برابری با زرادخانه هسته ای اسراییل ، باعث گردید تا برای خفه کردن این انگیزه ، یک حمله نظامی مستقیم در دستور کار قرار گیرد . مهمات 2000 پاوندی مارک 84 ، سلاح اصلی جنگنده های فالکن عبری برای حمله به تاسیسات راکتور عراق در این میان ، گرچه رژیم عبری از اواخر دهه شصت میلادی ، برنامه ساخت سلاح هسته ای خود را آغاز نمود تا یک دیوار هسته ای را در برابر کشورهای عرب پدید آورد ، اما حمله به التویثه باعث شد تا یک دکترین جدید با ماهیت بازدارنده برای جلوگیری از دست یابی کشورهای خاورمیانه به سلاح هسته ای تدوین گردد تا از ادامه انحصار تل آویو در حوزه برخورداری از سلاح های نامتعارف اتمی اطمینان حاصل شود که این دکترین به شکل رسمی به نام نخست وزیر وقت این رژیم ، مناخیم بگین ، رقم زده شد . در واقع ، حمله به برنامه هسته ای عراق درست در زمانی رخ داد که بغداد به مشتری اصلی فناوری غربی تبدیل شده بود و صدام حسین با ایجاد روابط نزدیک با غرب ، پس از به قدرت رسیدن درسال 1979 ، براین سعی قرار داشت که از عراق ، یک کشور قدرتمند نظامی ،بدون توسل به متحد سنتی اعراب ( شوروی ) بسازد . علاوه براین ، وی درسال 1980 با پشتیبانی کامل غرب ، به همسایه شرقی اش حمله برده بود و عملیات هوایی اسراییل علیه عراق موجب شد تا ایالات متحده و بویژه معاون وقت رییس جمهور ( جرج.بوش ) خواستار مجازات اقتصادی اسراییل گردد و ضمن محکومیت این عمل در شورای امنیت سازمان ملل ، تحویل جنگنده های اف-16 را به این رژیم بطور موقت متوقف نمود ، هر چند در نهایت امر ، بدلیل پشتیبانی همه جانبه روسها از سوریه ، و نیاز ارتش عبری به تقویت مستمر ، این ممنوعیت زیاد طول نکشید . مضاف براین ، زمان بندی حمله اسراییل به راکتور هسته ای عراق ( سه هفته قبل از انتخابات کنست ) باعث شد تا گمانه زنی های بسیاری در خصوص بهبود چشم انداز انتخاباتی جناح حاکم صورت پذیرد . جتهای اف-16 و اف-15 عبری که تا کنون استخوان بندی تهاجمی نیروی هوایی ارتش اسراییل را تشکیل داده اند https://www.aparat.com/v/WZ10e با این حال ، حمله هوایی به راکتور اوسیراک ، تا به امروز ، گسترده ترین عملیات نظامی نیروی هوایی عبری بر علیه یک کشور خارجی بحساب می آید . در جریان این عملیات ، از جتهای تازه تحویل شده از جمله هشت فروند جنگنده F-16 و شش فروند جت رزمی F-15A بدلیل برد و بقا پذیری بالاتر استفاده شد و براساس تقسیم بندی های ، ایگل های عبری بعنوان تاپ کاور ، ماموریت داشتند تا فالکن ها مسلح به مهمات 2000 پاوندی مارک-84 را تا هدف و سپس در جریان بازگشت ، همراهی نمایند . با توجه به اینکه هر جنگنده اف-16 برای رسدن به هدف و سپس بازگشت ، تنها دو تیر از این مهمات را بعلاوه دو تیر موشک کوتاهبرد و مخازن سوخت خارجی می توانست حمل کند ، نقش ایگل ها بسیار حیاتی بشمار می رفت .در انسوی جبهه ، نیروی هوایی عراق حتی قبل از تحویل جتهای میراژ ، بدلیل قرار گرفتن در ردیف یکی از کاربران جنگنده میگ-25 علیرغم اینکه می توانست تهدید بسیار قابل توجهی برای این صورتبندی هوایی ایجاد کند ، اما بدلیل وضعیت آشفته شبکه پدافندی و توجه به این واقعیت که فاکس بتها حداقل یک دهه بعد بعنوان رهگیر در این نیرو استفاده شدند ( تا پیش از این فاکس بتها ، بعنوان پرنده شناسایی برد بلند یا بمب افکن پرسرعت میانبرد در نیروی هوایی عراق کاربرد داشتند .م ) ، درآن زمان این جنگنده ها ، تهدید چندانی علیه نیروی مهاجم محسوب نمی شدند . این مساله ، تضاد آشکاری با عملیات دوربرد بعدی نیروی هوایی عبری در الجزایر ( بعنوان یکی دیگر از کاربران میگ-25 ) داشت که درآن فاکس بتها به موثرترین عامل برای عقب نشینی ایگل های عبری نشان می داد . در نتیجه ، آسیب پذیری عراق در اوایل دهه هشتاد ، نه بدلیل کمبود تجهیزات ، بلکه بدلیل عدم آمادگی قابل ارزیابی است ، در حالی که نیروی هوایی عبری ، در ردیف نخستین مشتری جتهای اف-16 و اف-15 قرار دارد و همچنان این جنگنده ها ، استخوان بندی ناوگان رزمی این نیرو را تشکیل می دهد . راست : صورتبندی تهاجمی جتهای اف-15 و اف-16 نیروی هوایی عبری در مسیر حمله به راکتور هسته ای عراق . ترکیب جذاب اف-16 بعنوان جنگنده های حامل بمب و جتهای اف-15 بعنوان اسکورت احتمالا در صورت هرگونه تهدید هوایی می توانست جوابگو باشد چپ: جتهای اف-16 حامل مهمات مارک 84 ، درارتفاع پست ، از فراز اردن ، سعودی و پس از یک سوختگیری هوایی بسوی راکتور به پیش می روند . گفته شده این حمله ، پشتیبانی هواگردهای ای وکس نیروی هوایی ایالات متحده در بطور کامل در اختیار داشته است . علیرغم اینکه حمله سال 1981 ، عمدتا برای جلوگیری از تبدیل شده توان هسته ای عراق از حالت بالقوه به حالت بالفعل صورت پذیرفت ، تا کنون هیچ عملیات مشابهی با هدف فوق الذکر تکرار نشد . اسراییل و هند بطور مشترک ، استراتژی حمله پیشگیرانه به تاسیسات هسته ای پاکستان را در دستور کار خود قرار دارند ، و بطور همزمان ، مقامات تل آویو آشکارا از نیت خود برای حمله تاسیسات هسته ای ایران پرده برداری نموده اند ، در حالی که تاکنون ، این حملات تنها به ترور دانشمندان هسته ای و حملات سایبری محدود شده است . فاکس بتهای عراقی ، گرچه رهگیرهای بلند پروازی محسوب می شدند ، اما به جز یک دوره بسیار کوتاه ، عملا از قابلیتهای رهگیری آنها به درستی استفاده نشد علاوه براین ، ایالات متحده در دوران زمانداری کلینتون ، برنامه ریزی محرمانه ای را برای حمله راکتور یونگ بیون کره شمالی نموده بود ولی بدلیل ظرفیت پاسخ این کشور ، تا کنون دست به اجرای آن نزده است . با این حال ، اسراییل در سال 2007 مدعی شد که به یک راکتور ساخت کره شمالی در خاک سوریه حمله برده و آن را تخریب نموده است ، در حالی که مقامات وقت IAEA شبهات زیادی را در خصوص اینکه فراورده های احتمالی مرکز فوق اصولا برای تولید بمب قابل استفاده بوده را مطرح نموده بودند . اما با توجه به اینکه امروز در حدود 9 کشور بطور عملیاتی ، سلاح های هسته ای آماده شلیک را در اختیار دارند ، باید دید آیا حملات پیشگیرانه دیگری برای جلوگیری از تولید این سلاح ها در آینده اجرا خواهد شد یا اینکه دوران این نوع طراحی ها سپری شده است !!! پی نوشت : 1- بن پایه 2- هوشیاری را نسبت به این گونه عملیاتها باید همواره حفظ کرد . 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

شش دهه هوانوردی نظامی چین از جنگنده J-5 (کپیMig-17 شوروی) تا جنگنده نسل پنجمی J-20

به نام خدا ارتقای ناوگان C-130 نیروی دریایی ایالات متحده با چرخ های بادوام و ترمز های کربنی توسط Collins Aerospace شرکت Collins Aerospace با ساخت چرخ های بادوام و ترمز های کربنی به استفاده کنندگان هواپیمای C-130 کمک می کند. این شرکت که بخشی از شرکت Raytheon Technologies است اعلام کرد که اولین ارتقای ناوگان های C-130T و KC-130T نیروی دریایی ایالات متحده با چرخ ها و ترمز های جدید را به پایان رسانده است. ترمز های C-130 شرکت Collins که از هیت سینک های کربنی DURACARB اختصاصی خود استفاده می کنند، توانایی 2000 فرود بعد از هر اورهال را داررند در حالی که سیستم فعلی C-130 توانایی 250 فرود را دارد. این افزایش طول عمر 8 برابری باعث می شود زمان و هزینه نگهداری کاهش یابد. به علاوه، این ترمز ها انرژی بالاتر از تجهیزات فعلی را تحمل می کنند که باعث افزایش حاشیه امن هنگام متوقف کردن C-130 ها با بار سنگین می شوند. چرخهای بدون پیچ با طراحی خلاقانه lock-ring و طول عمر خستگی بیشتر از سیستم C-130 های فعلی، زمان تعمیر و هزینه کاربر را کاهش می دهند. منتاژ مجموع چرخ و ترمز ها حدود 17 درصد لولزم کمتری نسبت به نجهیزات فعلی C-130 ها دارد که تعمیر و استفاده را آسان تر می کند. Ajay Mahajan، معاون ریاست بخش سامانه های فرود شرکت Collins Aerospace در اینباره گفت: "ما در شرکت Collins Aerospace متعهد هستیم تا رزمندگان خود را ایمن نگه داریم و در عین حال کارآمدترین راه حل ها را به مشتریان خود ارائه دهیم تا هواپیماهای خود را در آسمان نگه دارند. و این دقیقا همان کاری است که چرخ های بدون پیچ و ترمز های کربنی ما برای نیروی دریایی ایالات متحده انجام می دهند." Collins Aerospace از شرکت های پیشرو در ارائه چرخ و ترمز برای پلتفرم های ارتش مثل ناوگان F-15، F-16، C-5 ، C-130 و گلوبال هاوک نیروی هوایی ایالات متحده است. اخیرا این شرکت توسط نیروی هوایی ایالات متحده برای طراحی و توسعه چرخ و ترمز های کربنی جدید برای B-52 انتخاب شده است. شرکت Collins همچنین چندین ارتقای چرخ و ترمز برای نیروهای هوایی کشور های مختلف را کامل کرده است. در مجموع، این شرکت چرخ و ترمز بیش از نیمی از C-130 های فعال در جهان را تامین می کند. منبع

شما کدوم کشور رو میشناسید تکنولوژی روز خودش در اختیار کشور دیگه قرار بده انتقال تکنولوژی یک رونده با خرید محصول و کاربریش شروع میشه و با تعمیر و نگهداری و اورهال ادامه پیدا میکنه وبا تولید قطعات مصرفی یواش یواش ساخت داخل عمق پیدا میکنه این رویه به دلایل زیادی در ایران بیش از حد کند بوده ولی اینکه انتظار داشته باشین شرکت آلیسون یا پرت اند ویتنی تکنولوژی ساخت موتورش رو تمام کمال به شما بده با عقل جور در نمیاد حتما در قطعات حساس وابسته خواهید بود مگر اینکه با هوشمندی خودتون در طی این مدت به طراحی و تکنولوژی ساخت موتور برسید دوستان توجه کنند که این زیر ساخت ایجاد شده در دهه۴۰در کشوری ایجاد شد که هیچ سابقه ای در تعمیر و نگهداری این سخت افزارها نداشته (در نظر داشته باشید این سخت افزارها مدرنترین در زمان خود بودند)

بازگشت غول روسی بازسازی سامانه توپخانه سنگین با قابلیت شلیک مهمات هسته ای 2S7M برای خطوط مقدم درگیری نیروی زمینی ارتش شوروی و سپس روسیه ، یکی از سازمان های مشهور به کاربرد گسترده سامانه های توپخانه ای سنگین است که در این زمینه ، یکی از مشهورترین گونه های معرفی شده ، توپ خودکششی 2اس7 پایون بشمار می رود که از سال 1976 وارد خدمت رزمی گردید و چیزی در حدود 15 سال در خطوط تولید باقی ماند . این سامانه با کالیبر 203 م.م ، در حالی که سیستم های هم عصرش عموما با کالیبر 155 م.م تولید ویا نظیر توپهای 170 م.م کوکسان کره شمالی در اختیار مشتریان قرار می گرفت ، در نوع خود ، سخت افزارهای نامتعارفی بشمار می آمدند . با این حال ، چهل و چهار سال پس از معرفی نخستین نمونه پایون ، نیروی زمینی روسیه ، بتدریج در حال مدرنیزه سازی این توپهای قدیمی براساس نمونه های معرفی شده در دهه هشتاد که در حوزه هایی نظیر سرعت شلیک ، دقت مهمات بهبود یافته بودند ، است . در واقع ، نمونه بهینه سازی شده پایون در دهه هشتاد ، با شناسه 2S7M مالکا نامگذاری گردید و یک سری ارتقاء های پراهمیتی نظیر تغییر جعبه دنده ، ارتباطات داخلی خدمه ، سامانه های مخابراتی بر روی آن صورت پذیرفت و تمامی قطعاتی که سازنده آنها ، اوکراین بود ، از رده عملیاتی خارج گردید . سامانه توپخانه ای مالکا ، بر روی شاسی تانک اصلی میدان نبرد تی-80 (سنگین ترین تانک اتحاد جماهیر شوروی ) قرار گرفته است و با توجه به بهینه سازی های انجام شده ، اکنون نیروی زمینی روسیه می تواند بطور کامل این توپها را به روز نموده و عملیاتی نماید . این سامانه های توپخانه ای ، تا پیش از این ، در انبارهای ارتش روسیه بصورت ذخیره نگهداری می شدند و تصمیم جدید برای بازگرداندن این توپها به خدمت عملیاتی را می بایست ناشی از افزایش تنش ها میان روسیه و ناتو ارزیابی نمود . اگر چه چگونگی نگهداری این توپها در آمادگاه های ارتش مشخص نیست ، اما به احتمال بسیار زیاد ، تمامی سامانه های پیشران ، هدایت این تجهیزات می بایست بطور کامل تغییر نماید . به اعتقاد ناظران نظامی ، گرچه نواخت تیر و برد مالکا نسبت به رقبای جوان ترش ، کمتر به نظر می رسد ، اما بدلیل سنگین تر بودن پرتابه های این توپ ( 100 کیلوگرم وزن کلی پرتابه و 17.8 کیلوگرم مواد منفجره ) و قابلیت ایجاد یک گودال با شعاع 5 متر در محل اصابت ، در کنار اضافه شدن مهمات موشکی هدایت دقیق در سالهای اخیر ، باعث شده تا روسها مجددا این سیستم توپخانه ای را مورد توجه قرار دهند . https://www.aparat.com/v/bUVlQ علاوه براین ، این سری توپها ، با قابلیت شلیک مهمات هسته ای ، توانمندی جدیدی را در اختیار ارتش روسیه در یک جنگ احتمالی به منظور جبران ضعف کمیتی ارتش فوق بر روی زمین ، در اختیار آن قرار خواهد داد . با این وصف ، برد 50 کیلومتری این توپ در مقایسه با سایر گونه های در حال خدمت نظیر Koalitsiya-SV و کوکسان ( با برد 70 کیلومتر ) و نمونه های تایپ05 چینی ( با برد 100 کیلومتر ) چندان جالب به نظر نمی رسد . با توجه به این مساله ، اطمینانی در اینکه روسها برای این توپ ، مهمات جدیدی را در نظر گیرند تا ضمن افزایش برد ، توانمندی آن به سامانه های جدیدتر نزدیک شود ، وجود ندارد . پی نوشت : بن پایه

جزئیات ترور آوی هار ایون در جریان نبرد شمشیر قدس و درگیری‌های شهر عکا، به داخل هتلی که "آوی هار ایون" در آنجا اقامت داشت، کوکتول مولوتف پرتاب شد که طی آن او به شدت زخمی شد و در نهایت ساعاتی پیش بر اثر شدت جراحات وارده در بیمارستان مُرد. « بنی گانتس» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در واکنش به مرگ هار ایون در توئیتی نوشت: من از مرگ آوی هار ایون کسی که جایزه امنیت "اسرائیل" را گرفت و برای امنیت "اسرائیل" زحمات زیادی کشیده است ناراحتم. او در عکا زخمی شد و بر اثر جراحت درگذشت.

*بسم لله الرحمن الرحیم* ناوگان موشک بالستیک ترایدنت 2 دیی 5 (Trident II D-5 Fleet Ballistic Missile) و زیردریایی های موشک بالستیک جدید کلاس کلمبیا (The New Columbia-Class SSBN) ترایدنت 2 دیی 5 عضو نسل ششم از برنامه ناوگان موشک بالستیک نیرو دریایی آمریکا است که در سال 1335 (1956 میلادی) آغاز شده است. این ناوگان شامل پولاریس ای 1، پولاریس ای 2، پولاریس ای 3، پوسایدن سی 3 و ترایدنت 1 سی 4 می باشد. اولین پرتاب ترایدنت 2 در سال 1369 (1990 میلادی) از زیردریایی به نام تنتسی (USS Tennessee SSBN734) صورت گرفتن. موشک ترایدنت 1 که جایگزین موشک پوسایدن است هم اندازه هستنند ولی موشک ترایدنت 2 مقداری بزرگتر است. ترایدنت 2 دی 5 یک موشک سه مرحله ای با سوخت جامد است که دارای ناوبری اینرسی میباشد. برد این موشک 4000 مایل دریایی (4600 مایل یا 7360 کیلومتر) است. این موشک در سطح بالا تر و با میزان حمل قابل توخه بیشتری نسبت به موشک های دیگر میباشد. هر سه مرحله ترایدنت دی 2 از اپوکسی گرافیت سبک تر، قوی تر و سخت تر ساخته شده است که ساختار یکپارچه آن به معنای صرفه جویی در وزن میباشد. برد موشک توسط آنتن آیرودینامیکی (ایرواسپایک) افزایش می یابد، امتداد تلسکوپی به سمت خارج که کشش پیشانی را حدود 50 درصد کاهش می دهد. ترایدنت 2 با اثر فشار گاز منبسط شده از لوله پرتاب از زیردریایی شلیک می شود. هنگامی که موشک به فاصله کافی از زیردریایی دور می شود، موتور مرحله اول مشتعل می شود و ایرواسپایک درازتر میشود و مرحله پرواز موشک شروع میشود. در حدود دو دقیقه، پس از شروع موتور مرحله سوم، موشک بیش از 20،000 پا (6،096 متر) در ثانیه حرکت می کند. انواع موشکهای ترایدنت سی 4 و دی 5 ده زیردریایی ترایدنت در ناوگان آتلانتیک نیرو دریایی آمریکا در ابتدا به موشک ترایدنت 2 دی 5 مجهز شدند و هشت زیردریایی موجود در اقیانوس آرام در ابتدا به موشک ترایدنت 1 سی 4 مجهز شدند. در سال 1375 (1996 میلادی) نیروی دریایی امریکا زیردریایی موجود در اقیانوس آرام را تغییر داد تا آنها هم بتوانند موشک ترایدنت 2 دی5 را حمل کنند. امکانات سامانه سلاحی ترایدنت 2 قرار بود یک تکامل از ترایدنت 1 باشد. با این حال، بازگشت یک موشک پیشرفته با فناوری قادر به برد 4000 مایل دریایی و توانی حمل محموله ای مشابه با پوسایدن سی 3 POSEIDON C3)) که برد آن تقریباً به 2000 مایل دریایی می رسد. همچننین موشک جدید باید در لوله پرتاب سیلندری گرد زیردریایی که حاوی سی 3 است جا بگیرد. بنابراین، موشک جدید سی 4 می تواند در زیردریایی های موجود در آن زمان (به عنوان مثال ، قطر تقریبا 74 اینچ و طول نزدیک به 34 پا) استفاده شود. بعلاوه، دقت سامانه موشکی جدید سی 4 با 4000 مایل دریایی بیشتر از 2000 مایل دریایی پوسایدن سی 3 میباشد. برای تأمین این نیاز برد، یک مرحله پیشرانه تقویت تی.اس (TS Booster) به موشک سی 4 اضافه شد تا برد را همراه با پیشرفت پیشرانه و کاهش وزن موشکها افزایش دهد. تحولات در سامانه راهنمایی مهمترین عامل در نگه داشتن دقت بود. اکنون که زیردریایی بزرگتر جدیدتر ترایدنت برای موشک های ترایدنت 2 دیی 5 در دسترسی وجود دارد، فضای اضافی در زیردریایی ها را می توان برای طراحی موشک در نظر گرفت. علاوه بر این، با امکان عملکرد بهتر و بزرگتر، می توان میزان حمل بیشتری را در موشک ها قرار داد. با استفاده از IAP، می توان زیر سامانه های سلاح پیشرفته ای ایجاد کرد تا دقت بهبود یافته مطلوب را فراهم کند. بنابراین، با استفاده از زیردریایی بزرگتر، سامانه سلاح ترایدنت 2 دیی 5 به تکامل سامانه ترایدنت 1 سی 4 تبدیل شد و فن آوری در همه زیر سامانه های این سلاح، موشک (سامانه هدایت و ورود مجدد)، اطفاء آتش، زیرسامانه اینرسی، پرتابگر و ابزار دقیق آزمایش (غیر تاکتیکی) و در نتیجه موشکی با برد بیشتر، دقت بهتر و میزان حمل سنگین تر ایجاد می کند. ترایدنت 2 دیی 5 تکامل یافته ترایدنت 1 سی 4 است. به طور کلی، دی 5 مانند سی 4 به نظر می رسد، فقط برای ایجاد نیروی محرکه بیشتر و افزایش میزان حمل، اندازه آن بزرگتر شده است. قطر دی 5، 83 اینچ (2.11 متر) و طول آن 44.6 پا (13.59 متر) در حالی که سی 4، 74 اینچ (1.88 متر) قطر و 34.1 پا (10.39 متر) طول دارد. هر دو موشک به ترتیب از 81 و 71 اینچ (2.06 و 1.8 متر) جلوی موتور مرحله دوم قرار دارند. ترایدنت 2 دی 5 شامل یک بخش مرحله اول، یک بخش بین مرحله، یک بخش مرحله دوم، یک بخش تجهیزات، یک بخش فیرین و یک بخش کلاهک با یک آنتن آیرودینامیکی (ایرواسپایک) می باشد. ای موشک مانند سی 4 بخش آداپتور ندارد. بخش تجهیزات دی 5، همراه با کلیه سامانه های اینرسی و برقی، همان عملکرد بخش آداپتور را انجام می دهد (به عنوان مثال، ساختاری پشتیبانی بعد از فیرینگ و انتهای جلو موتور مرحله دوم قرار دارد). موتورهای مرحله اول و مرحله دوم نیز از اجزای اصلی ساختار موشک هستند که توسط یک قطعه میان مرحله ای به موشک متصل می شوند. جلو موتور مرحله دوم، ساختار بخش آداپتور سی 4 در دی 5 حذف شده است و بخش تجهیزات برای استفاده به عنوان بخش آداپتور به علاوه بخش تجهیزات گسترش یافته است. موتور مرحله سوم در قسمت تجهیزات مشابه سی 4 نصب شده است. براکت سازه در قسمت جلو بخش تجهیزات از C4 اصلاح شده است تا کلاهک ام.کی 5 (MK5) با تجهیزات اضافه شده و کلاهک ام.کی. 4 آر.بی (Mk 4 RB) را در خود جای دهد. کلاهک هایMK4 وMK5 در موشک ترایدنت 2 دی 5 بخش مرحله اول شامل موتور راکت مرحله اول، سامانه تی.وی.سی (TVC) و قطعات تشکیل دهنده احتراق مرحله اول می باشد. بخش میانه، بخشهای مرحله اول و مرحله دوم را به هم متصل می کند و شامل تجهیزات الکتریکی و منفجره است. بخش مرحله دوم شامل موتور موشک مرحله دوم، سامانه تی.وی.سی (TVC) و قطعات لازم برای شروع احتراق مرحله دوم است. در مقایسه با سی 4 ، دی 5 با میزان حمل بزرگتر و سنگین تر خود و برای نزدیک شدن به برد بیشتر و بهبود عملکرد موتور، این موشک به کاهش وزن مورد نیاز است. برای بهبود عملکرد موتور موشک، یک تغییری در سوخت جامد انجام شد. سی 4 از سوخت XLDB-70 استفاده می کند. به معنی سوخت جامدی که 70 درصد آن به دو مبنای متقابل تبدیل شده است. این سوخت شامل ایچ.ام.ایکس (His Majesty’s Explosive (HMX))، آلومینیوم و پرکلرات آمونیوم می باشد. بند این مواد پلی گلیکول آدیپات(PGA) ، نیتروسلولز(NC) ، نیتروگلیسیرین (NO) و دییزوسیانات (HDI) است. درواقع میشود گفت که سوخت دی 5 پلی اتیلن گلیکول (PEG) / NG است در حالی که سوخت سی 4 PGA / NG نام دارد. سوخت دی 5 به این دلیل نام دارد که عمده ترین نوآوری استفاده از PEG به جای PGA در بند بوده ولی هنوز یک سوخت متقابل و دو پایه است. استفاده از PEG باعث مخلوط انعطاف پذیرتر، رئولوژیک تر از مخلوط سی 4 با PGA می شود. بنابراین، مخلوط دی 5 از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است و می توان مقدار سوخت را در این موشک افزایش داد. در نتیجه سوخت دی 5 را مشه PEG / NG75 نامید. شرکت مشترک پیمانکاران فرعی سوخت، هرکول و تیوکل (Hercules and Thiokol) نام تجاری NEPE-75 را به این نوع سوخت داده اند. برای صرفه جویی در وزن مواد قاب موتور مرحله اول و دوم دی 5 تبدیل به گرافیت / اپوکسی شدند که سبک تر از کولار پاکسی موشک سی 4 است. قاب موتور قرار بود اپوکسی کولار باشد اما در اواسط پروژه توسعه در سال 1367 (1988میلادی)، به گرافیت / اپوکسی تغییر یافت. این تغییر باعث افزایش برد شد (کاهش وزن بی اثر) به علاوه این امر توانست هرگونه استاتیک بالقوه الکتریکی مرتبط با کولار و گرافیت را از بین برد. همچنین در کلیه نازل موتور موشک دی 5 از حلقه های تقسیم شده گرافیت پیرولیتی استفاده شده است ولی ورودی نازل سی 4 یکپارچه است. این تغییر برای قابلیت اطمینان بیشتر به عمل آمده است. بخش تجهیزات بیشتر پکجهای های هدایت الکترونیکی و کنترل پرواز را در خود جای داده است. موتور موشک و سامانه TVC به یک سیلندر ایجکتر در وسط بخش تجهیزات و جلوی این قسمت نسب شده اند. یک موتور ایجکتر کوچک در جلو گنبد موتور قرار دارد. هنگامی که موتور مرحله دوم شروع به کار می کند، یک موتر ایجکتر این موتور را از بخش تجهیزات جدا می کند. بخش تجهیزات دی 5 با استفاده از گرافیت / اپوکسی به هم متسل شده اند در حالی که در سی 4 از کامپوزیت آلومینیوم استفاده شده است. این تغییر باعث کاهش وزن و افزایش برد موشک شده است. برای جنس قسمت میانی مثل سی 4 از آلومینیوم معمولی استفاده شده است. برای جدا سازی بخش تجهیزات سی 4 موتور موشک مرحله سوم از یک لوله با مواد منفجره فشرده شده استفاده می شود. قسمت فرینگ و سامانه ورودی مجدد، قسمت جلو موتور را تشکیل می دهند و از یک ساختار اولیه با دو موتور راکت جتیسون و یک مکانیزم قفل تشکیل شده است. در قسمت مجموعه دماغه کلاهک جلو فرینگ یک آنتن آیرودینامیکی (ایرواسپایک) قابل دراز شدن وجود دارد. تحویل سی 4 به دی 5 و قسمت های آنها موشک دی 5 قابلیت حمل کلاهک های Mk 4 یا Mk 5 را به عنوان محموله دارد. کلاهک های دی 5 یا شامل Mk 4 یا Mk 5 است. این کلاهک ها توسط چهار پیچ و مهره به قسمط تجهیزات متصل شده اند. امواج STAS و امواج تسلیحات پیش از پرتاب قبل از جدایی کلاهک ها به موشگ فرستاده می شود. هنگام جدا شدن، کلاهک ها یک مسیر بالستیک را به سمت هدف دنبال می کند و جایی که موشک با هدف برخورد می کند توسط یک سامانه پیش فرض انتخاب می شود. این کلاهک محتوی یک مجموعه AF&F می باشد و هیچ مجموعه هسته ای و الکترونیکی در این کلاهک وجود ندارد. AF&F باعث سالم ماندن کلاهک در انبار و ورود مجدد می باشد. وزارت انرژی امریکا (DOE) مسئولیت تأمین کردن مجموعه هسته ای به حالت یک بسته فیزیک را به عهده دارد. بخش تجهیزات باری سی 4 و دی 5 تقریبا مشابه هستند. سی 4 از ژنراتور گاز TVC استفاده می کند در حالی که دی 5 از چهار ژنراتور گاز TVC استفاده می کند. قسمت تجهیزات دی 5 دارای دو ژنراتور "A" است که در ابتدا شروع به کار می کند و این قسمت را با استفاده از مجموعه سوپاپ های یکپارچه به حرکت می اندازد. هنگامی که فشار گاز در ژنراتورهای "A" کاهش می یابد، ژنراتورهای "B" برای باقیمانده پرواز بخش تجهیزات مشتعل می شوند. پرواز بعد از پرتاب بخش تجهیزات سی 4 و دی 5 و عرضه کلاهک ها متفاوت است. سی 4 پس از اتمام سوختن موتور موشک و جداسازی، PBCS مرکز تجهیزات را مستقر می کند تا سامانه هدایت بتواند فعالیت خود را انجام دهد. سپس سامانه راهنما خطاهای خط پرواز را تعیین می کند و موشک را در مسیر آماده می سازد و مسیر پرواز در بخش تجهیزات را اصلاح می کند. سپس بخش تجهیزات سی 4 وارد حالت رانش پر سرعت می شود، PBCS آن را به موقعیت مناسب در فضا و سرعت صحیح برای استقرار مجدد کلاهک می رساند. در مدت حالت رانش پر سرعت، بخش تجهیزات به عقب پرواز می کند. هنگامی که سرعت مناسب برای انتشار مجدد کلاهک به دست می آید، قسمت تجهیزات سی 4 به حالت ورنیه می رسد. پس از اتمام جدا سازی تمام کلاهک ها، بخش تجهیزات به عقب می رود و وارد موقعیت مناسبی برای ورود مجدد میرسد. در طول عقب رفتن، توده های گاز از PBCS به طور متفاوتی بر روی کلاهک ها تأثیر می گذارد. در مورد دی 5، بخش تجهیزات از PBCS خود برای مانور دادن موشک استفاده می کند. این عمل باعث میشود که موشک هدایت اصلی خود را از زیردریایی به صورت عادی دریافت کند. سامانه هدایت پرواز، مسئول بخش تجهیزات دی 5 در رانش پر سرعت می باشد. با این حال قسمت تجهیزات دی 5 به جلو پرواز می کند. همانند سی 4، بخش تجهیزات دی 5 وقتی به ارتفاع، سرعت و نگرش مناسب برسد، برای استقرار کلاهک ها وارد حالت ورنیه می شود. با این حال، برای از بین بردن تأثیر ستون PBCS بر کلاهک ها هنگام آزاد شدن، مرکز تجهیزات تحت یک مانور اجتناب از پرت کردن ستون (PAM) قرار می گیرد. اگر جدا شدن کلاهک توسط ستون نازل PBCS مختل شود، آن نازل بسته میماند تا کلاهک از موشک دور شود. وقتی که نازل PBCS بسته است، قسمت تجهیزات به طور خودکار سه نازل دیگر را به کار می اندازد. این امر باعث چرخش بخش تجهیزات می شود تا بتواند از کلاهک دور شود. در مدت زمان بسیار کوتاه، کلاهک و نازل به حالت عادی باز می گردد. PAM فقط هنگامی استفاده می شود که ستون نازل کنار کلاهک مشکلی پیدا کند. این PAM یکی از تغییرات طراحی شده در دی 5 برای ارائه دقت بهتر است. طراحی دیگر برای کمک به بهبود دقت، تغییر نوک بینی کلاهک MK5 بود. در موشک ترایدنت 1 سی 4 یک شرایط خطا وجود دارد که در برخی موارد کلاهک در فضا با سرعت ناهموار روبرو می شود. این شرط خطا باعث رانش کلاهک می شود. همانطوری که طراحی کلاهک Mk 5 توسعه یافت، تغییراتی در شکل نوک بینی پایدار (SSNT) صورت گرفت. دماغه کلاهک Mk4 از مواد گرافیت پوشیده شده با کاربید بور ساخته شده. دماغه Mk 5 دارای یک هسته مرکزی فلزی با مواد کربنی و کربن است که بقیه نوک بینی ("پلاگین") را تشکیل می دهد. هسته مرکزی فلزدار با سرعت بیشتری نسبت به ماده اصلی کربن و کربن در قسمت خارجی نوک بینی از بین می رود. این امر منجر به تغییر شکل ناخوشایند و متقارن تر با تمایل کمتری به رانش است و در نتیجه یک سامانه دقیق تر و قابل اطمینان تر به وجود می اید. آزمایشات قبلی SSNT در برخی پروازهای موشکی سی 4 مفهوم طراحی را تأیید کرده بود. در ترایدنت 1 سی 4، زیر سامانه هدایت پرواز امواج داده را از زیر سامانه هدایت به دستورات سوپاپ باند فرمان (دستورات TVC) تبدیل می کند که با میزان واکنش موشکی که از بسته ژیروسکوپ دریافت می شود، تعدیل می شود. در ترایدنت 2 دی 5، ژیروسکوپ حذف شد است. رایانه کنترل پرواز دی 5 این میزان واکنش موشک را از واحد اندازه گیری اینرسی سامانه هدایت (IMU) دریافت می کند که از طریق مجموعه الکترونیکی هدایت منتقل می شود. استفاده گسترده تر از کامپوزیت ها در ساختار دی 5 موجب صرفه جویی در وزن می شود. طراحی مجدد سامانه مهمات دی 5، از لحاظ عملکردی با سی 4 یکسان است و نحوه جدایی مهمات باعث کاهش وزن می شود. ابعاد و اتصالات ترایدنت 2 دی 5 پیشرفت های اخیر زیردریایی لوئیزیانا (SSBN 743)، آخرین زیردریایی ساخته شده از 18 زیردریایی ترایدنت که با موفقیت یک موشک بالستیک ترایدنت 2 دی 5 غیر مسلح را در 27 آذر 1376 (18 دسامبر 1997 میلادی) پرتاب کرد. پرتاب از زیردریایی غوطه ور در محدوده شرقی ایالات متحده، در سواحل ایالت فلوریدا، به عنوان بخشی از عملیات نمایش و انهدام (DASO) زیردریایی لوئیزیانا صورت گرفت. هدف از این عملیات نشان دادن توانایی خدمه زیردریایی در برآورده ساختن الزامات ایمنی برای اداره، نگهداری و بهره برداری از سامانه تسلیحاتی استراتژیک است. عملیات نمایش و انهدام همچنین توانایی زیردریایی را در هدفگیری صحیح و پرتاب موشک ترایدنت تأیید می کند. این هفتاد و هفتمین پرتاب متوالی موشک ترایدنت 2 دی 5 از سال 1360 (1989 میلادی) بود که طولانی ترین سلسله موفقیت در تاریخ موشکهای بالستیک ایالات متحده است. آزمایش پرواز ترایدنت 2 دی 5 پس از شلیک از زیردریایی نیروی دریایی ایالات متحده به طور منظم آزمایش های مشترک سامانه موشکی بالستیک پرتاب شده زیردریایی ترایدنت 2 را با همکاری وزارت نیرو و وزارت دفاع (DOD) بر روی اجسام جدید Mk5 موسوم به مجامع آزمایش مشترک انجام می دهند. در طی یکی از پروازهای گذشته، هنگام پرواز از طریق مدار ون آلن و ناهنجاری اقیانوس اطلس جنوبی (مدارپروتون پرانرژی و با ارتفاع کم) یک رویداد ناخوشایند پیش آمد. یک تلاش چند رشته ای توسط دانشمندان و مهندسان آزمایشگاه ساندیا برای تعیین عناصرعلمی و کمک به طرح یک راه حل گرد آوری شده. برای اصلاح این رویداد ، سامانه تلفمتری W88-0 / JTA با قرار دادن چهار مدار مجتمع مقاوم در برابر پروتون با انرژی بالا در طراحی پردازنده امواج، دوباره طراحی شد. زیردریایی های موشک بالستیک جدید کلاس کلمبیا (Columbia-Class SSBN) زیردریایی های کلاس کلمبیا یک کلاس جدیدی از زیردریایی هسته ای نیروی دریایی ایالات متحده است که برای جایگزینی زیردریایی های موجود کلاس اوهایو ساخته شده است. زیردریایی موشک بالستیک کلاس کلمبیا خلاصه هدف پروژه کلاس کلمبیا طراحی و ساخت 12 زیردریایی موشک بالستیکی جدید است. کلاس کلمبیا جایگزین قوای قدیمی و فعلی نیروی دریایی امریکا که 14 زیردریایی موشک بالستیکی کلاس اوهایو است خواهد شد. زیردریایی های کلاس اوهایو برای عمر مفید 42 سال طراحی شده اند (دو دوره 20 ساله با 2 سال سوخت گیری میانسالی هسته ای). هم انطور که زیردریایی های کلاس اوهایو برای اولین بار در سال 1360 (1981 میلادی) شروع به کار کردند، آنها بین سالهای 1406 و 1419 (2027 و 2040 میلادی) به میزان حدود یک زیردریایی در سال، به پایان خدمت خود می رسند. از سال 1410 (2031 میلادی) نیروی دریایی امریکا قصد دارد هر زیردریایی بازنشسته کلاس اوهایو را با یک زیردریایی زیردریایی موشک بالستیکی کلاس کلمبیا جایگزین کند. زیردریایی کلاس کلمبیا در حال پرتاب موشک ترایدنت نیروی دریایی امریکا پروژه کلاس کلمبیا را به عنوان پروژه اصلی خود شناسایی کرده و می خواهد اولین زیردریایی کلاس کلمبیا را در سال 1400 (2021 میلادی) آماده به کار کند. پروژه کلاس کلمبیا با هزینه بودجه سایر پروژه های نیروی دریایی امریکا تأمین خواهد شد. زیردریایی کلاس کلمبیا از نظر قابلیت زیر آب رفتن نسبت به کلاس اوهایو بهتر و سریعتر خواهد بود و بنابراین بزرگترین زیردریایی ساخته شده توسط ایالات متحده خواهد بود. نیروی دریایی امریکا کلاس کلمبیا را مجهز به جدیدترین قابلیت های نهان کاری کرده است تا از عمر آنها در طول 40 سال کاملا اطمینان داشته باشد. نام کلاس برنامه کلاس کلمبیا تا سال 1395 (2016 میلادی) به عنوان برنامه جایگزینی اوهایو (Ohio Replacement Program (ORP)) یا SSBN (X) شناخته می شد. زیردریایی های کلاس کلمبیا معروف به زیردریایی جایگزین اوهایو یا SSBNX شناخته میشوند. برخی از اسناد بودجه نیروی دریایی امریکا همچنان از این اصطلاحات استفاده می کنند. در 7 مرداد 1395 (28 July 2016 میلادی) گزارشی منتشر شده است که اولین زیردریایی این کلاس به افتخار دیستریک کلمبیا (District of Columbia) نامگذاری شده است. از آن زمان، این پروژه به عنوان پروژه کلاس کلمبیا، و زیردریایی ها به عنوان زیردریایی های کلاس کلمبیا شناخته می شود. کلاس کلمبیا به طور رسمی در 24 آذر 1395 (14 December 2016 میلادی) توسط وزیر نیروی دریایی امریکا، آقای ری مابوس تعیین شد و زیردریایی اصلی این کلاس (USS Columbia (SSBN-826)) خواهد بود. در 7 آبان 1399 (28 October 2020 میلادی) وزیر نیروی دریایی امریکا اعلام کرد که دومین زیردریایی کلاس کلمبیا USS Wisconsin (SSBN-827) نامیده خواهد شد. لوله های پرتاب موشک ترایدنت 2 دی 5 از زیردریایی کلاس کلمبیا بودجه زیردریایی کلاس کلمبیا برای حفظ قدرت زیردریایی نیروی دریایی ایالات متحده ضروری است و هزینه کل دوره کل کلاس 347 میلیارد دلار تخمین زده شده است. این رقم شامل تمام هزینه های پیش بینی شده برای توسعه، خرید و بهره برداری از 12 زیردریایی تا سال 1420 (2042 میلادی) است. در سال مالی 1398 (FY 2019)، نیروی دریایی امریکا 3.7 میلیارد دلار برای برنامه کلاس کلمبیا درخواست کرد که درواقع 97 درصد بیشتر نسبت به 1397 (FY 2018) بوده و به عنوان دومین برنامه گران قیمت در بودجه سال 1398 (2019 میلادی) پنتاگون، در کنار جنگنده F-35 رسیده است. تحقیقاتی برای كاهش هزينه و بررسی امكانات طراحی و ساخت انجام شد و نتيجه آن نشان داد كه این طرح جديد بهترین گزينه خواهد بود و می تواند تمام نيازهای فنی را بفراهم سازد. زیردریایی کلاس کلمبیا گرانتر از زیردریایی های دیگراست، آنها بسیار پیشرفته تر هستند و صرفه جویی در هزینه ارائه می دهند. بزرگترین صرفه جویی درهزینه سوخت هسته ای کلاس کلمبیا است. این نوع سوخت به گونه ای طراحی شده است که تا زمانی که زیردریایی در حال فعالیت است طول بیاورد، بنابراین نیازی به سوخت گیری هسته ای 2 ساله مانند زیردریایی های موشک بالستیکی (SSBNs) قدیمی تر ندارد. این عمل 2 سال به عمر مفید هر زیردریایی اضافه می کند یا 24 سال وقتی همه زیردریایی های این کلاس را در نظر بگیرید. برآورد هزینه عملی ساخت این زیردریایی حدود 8.4 میلیارد دلار است (به اضافه 14.4 میلیارد دلار برای هزینه های طراحی و غیره). نیروی دریایی امریکا در حال حاضر 6.2 میلیارد دلار بودجه تدارکات از سال قبلی را دریافت کرده است. برای بودجه 1399 (2021 میلادی) نیرو دریایی امریکا 2.9 میلیارد دلار برای تدارکات، 1.1 میلیارد دلار بودجه پیش خرید و 397.3 میلیون دلار بودجه تحقیق و توسعه برای این برنامه را درخواست کرده است. بودجه کل نیروی دریایی امریکا برای سال مالی 1399 (2021 FY) 207.1 میلیارد دلار میباشد. در خرداد 1399 (ژوئن 2020 میلادی) نیروی دریایی ایالات متحده با یک قرارداد 869 میلیون دلاری با جنرال داینامیک واحد قایق های برقی (General Dynamics Electric Boat Division) برای ساخت و پیش ساخته زیردریایی های کلاس کلمبیا و همچنین ساخت دو زیردریایی بر قرار کرد. این اصلاح ارزش قرارداد را به 9.47 میلیارد دلار افزایش داده است. در 15 آبان 1399 (5 نوامبر2020 میلادی) جنرال داینامیک اعلام کرد که نیروی دریایی ایالات متحده برای تکمیل USS Columbia (SSBN-826)، مواد برای USS Wisconsin (SSBN-827)، و همچنین طراحی و پشتیبانی مهندسی مرتبط یک قرارداد 9.25 میلیارد دلاری با این شرکت نوشته است. برنامه تحویل نیروی دریایی امریکا قصد دارد اولین زیردریایی کلاس کلمبیا را در سال 1400 (2021 میلادی) خریداری کند، دومین زیردریایی را در سال 1403 (2024 میلادی) و یک فروند را هر سال بین 1405 تا 1414 (2026 تا 2035 میلادی) خریداری کند. طبق این برنامه، اولین زیردریایی (یا زیردریایی پیش برد) در سال 1407 (2028 میلادی) تحویل داده خواهد شد، زیردریایی دوم در سال 1410 (2031 میلادی) و مابقی 10 زیردریایی با میزان یک واحد در سال از سال 1412 تا 1421 (2033 تا 2042 میلادی) تحویل داده می شود. پس از تحویل در سال 1407 (2028 میلادی)، با هدف آماده شدن برای اولین گشت بازدارنده در سال 1410 (2031 میلادی) زیردریایی پیش برد تحت آزمایشات مهمی قرار خواهد گرفت. قسمت های مختلف در زیردریایی کلاس کلمبیا پایگاه صنعتی ساخت زیردریایی زیردریایی های نیروی دریایی ایالات متحده در دو کشتی سازی ساخته میشوند. اولین، جنرال داینامیک واحد قایق های برقی در گروتون ایالت کانتیکت و کنست پوینت ایالت رود ایلند (General Dynamics Electric Boat Division (GD/EB) of Groton, CT, and Quonset Point, RI,) و دومین کشتی سازی هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز در نیوپورت نیوز ایالت ویرجینیا (Huntington Ingalls Industries Newport News Shipbuilding (HII/NNS), of Newport News, VA. GD/EB and HII/NNS). این دو مکان تنها کشتی سازی هایی در امریکا هستند که قادر به ساخت کشتی های مجهز به انرژی هسته ای می باشند. GD / EB فقط زیردریایی می سازد، در حالی که HII / NNS توانایی ساخت ناوهای هواپیمابر هسته ای و انواع دیگر کشتی ها را دارد. در حال حاضر هر دو منطقه مشترکاً در حال ساخت زیردریایی های تهاجمی کلاس ویرجینیا هستند. جنرال داینامیک حدود 78٪ از ساخت کلاس کلمبیا را انجام می دهد و اخیراً برنامه را به ساخت و ساز در مقیاس کامل در مجتمع تولیدی شرکت در پوینت ایالت رود ایلند منتقل کرده است. ساخت چهار مدل از شش "سوپرمدل" در تاسیسات جنرال داینامیک در و کنست پوینت ایالت رود ایلند انجام خواهد شد. سپس سوپرمدولها برای آزمایشگاه نهایی و مونتاژ شرکت جنرال داینامیک در گروتون ایالت کانتیکت منتقل می شوند، جایی که قطعات یک زیردریایی کامل در تاسیساتی با مساحت 200000 متر مربع وجود دارد. جنرال داینامیک قصد دارد در طی 10 سال آینده حداکثر 18000 کارگر اضافی را برای این پروژه استخدام کند. حدود 2٪ کار توسط هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز در نیوپورت نیوز ایالت ویرجینیا در نیوپورت نیوز انجام خواهد شد. علاوه بر جنرال داینامیک و کشتی سازی هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز، پایگاه صنعتی ساخت زیر دریایی شامل چندین شرکت تأمین کننده و همچنین آزمایشگاه ها و امکانات تحقیقاتی در ایالات مختلف در حال فعالیت هستند. کشتی سازی هانتینگتون اینگالزاینداستریال نیوپورت نیوز در طراحی و تولید بیشتر ماژول های اصلی کلاس کلمبیا، از جمله ماژول های کمان ، استرن ، ماشین آلات کمکی، روبناها و سلاح ها شرکت خواهد کرد. بروشور کلاس کلمبیا از شرکت جنرال داینامیک منابع اطلاعات: https://www.naval-technology.com/projects/colum11bia-class-ballistic-missile-submarines/ columbia-class.com https://fas.org/nuke/guide/usa/slbm/d-5.htm

خودرو چند منظوره سبک سروال (قسمت چهارم) سومین خودرو زرمی جدید در که برنامه عقرب ارتش فرانسه به کارگفته میشود، خودرو چند منظوره زرهی SERVAL * نام دارد. ‌ارتش فرانسه نیاز دارد تا در میدان نبرد مدرن نیروهای نظامی خود را با یک خودرو سبک وزن زرهی برای عملیات های واکنش سریع جابه جا کند. همچنین این نوع خودروی با کمک یک نوع شاسی واحد باید بتواند نقش های مختلف را ایفا کنند. خودرو چند منظوره زرهی SERVAL نیز برای پاسخ به این نیاز برای ارتش فرانسه طراحی شده است. در 12 فوریه سال 2018 صنایع نکستر(Nexter) قراردادی را با ارتش فرانسه جهت تولید وساخت خودرو چند منظوره زرهی SERVAL امضا کرد. قبل از امضا این قرارداد ارتش فرانسهی یک مناقصه برای انتخاب خودرو چند منظوره زرهی سبک برگزار کرده بود که در آن شرکت بخش دفاعی رنو (Renault)با همکاری شرکت ولوو (Volvo) با نسخه جدید خودرو زرهی ACMAT Bastion و شرکت دفاعی تالس (Thales) با نسخه ای از خودرو زرهی Bushmaster ساخت استرالیا شرکت کرده بودند. اما در اخر شرکت نکستر به عنوان برنده ، مناقصه خودرو چند منظوره زرهی سبک ارتش فرانسه انتخاب شد. شرکت نکستر به عنوان تولید کننده اصلی و شرکت تکسلیس (Texelis) به عنوان پیمانکار سیستم تعلیق و گریبکس خودرو زرهی SERVAL را تولید میکند. در تاریخ 23 دسامبر سال 2020 ارتش فرانسه اولین قرار داد سفارش تولید 364 دستگاه خودرو زرهی SERVAL را با شرکت سازنده منعقد کرد. با توجه به این قرار داد این شرکت ها باید 12 دستگاه از این خودرو را در نیمه اول سال 2022 و 96 دستگاه دیگر را در نیمه دوم همان سال به ارتش فرانسه تحویل دهند. حداکثر 978 دستگاه خودرو SERVAL توسط ارتش فرانسه در سال 2030 خریداری می شود. این احتمال وجود دارد با توجه به نیاز، ارتش فرانسه تعداد سفارش های خودروهای زرهی SERVAL از 978 دستگاه افزایش دهد. علاوه بر ارتش فرانسه، ژاندارمی فرانسه نیز میتواند از جمله سفارش دهندگان خودرو چند منظوره SERVAL باشد. ژاندارمی فرانسه از سال 2010 به دنبال یک جانشین مناسب برای خودروهای زرهی خود بوده است. خودرو زرهی SERVAL میتواند یک جایگزین مناسب برای خودروهای زرهی قدیمی ژاندارمی فرانسه همانند VBRG و VAB باشد. خودرو زرهی VBRG ژاندارمی فرانسه ( سمت راست) خودرو زرهی VAB ارتش فرانسه (سمت چپ) خودرو SERVAL یک خودرو زرهی چرخدار 15-17 تنی با طراحی کلاسیک و پیکربندی 4x4 است. خودرو های زرهی SERVAL در حقیقت به عنوان جایگزین خودروهای زرهی قدیمی VAB در ارتش فرانسه در نظر گرفته شده است. نسخه استاندارد این خودرو میتواند 2 خدمه به همراه 8 سرنشین را جابه جا کند. خودروچند منظوره سروال برای هماهنگ شدن با دیگر خودروهای زرهی پروژه عقرب وشرکت در نبرد مشترک دارای یک هسته الکترونیکی، سنسورهای اگاهی موقعیتی پیشرفته مانند سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی، سیستم آگاهی موقعیت آنتارس و هشدار قفل لیزری و سیستم اطلاعات نبرد عقرب (SICS) است. زره وشیشه های خودرو در برابر سلاح های سبک و ترکش های توپخانه ای مقاوم است. همچنین خودرو توانایی مقاومت در برابر مین ها وبمب های کنار جاده ای و حفظ جان خدمه و سرنشیان را دارد( میزان دقیق سطح حفاظت این خودرو فعلا توسط ارتش فرانسه وشرکت سازنده اعلام نشده است). خودرو زرهی چند منظوره SERVAL خودرو SERVAL با پیکربندی 4x4 بر روی یک شاسی دو محوره قرار دارد. محفظه موتور در بخش جلوی خودرو قرار دارد و محفظه خدمه وسرنشیان در پشت ان قرار دارد. ازمحفظه سرنشینان میتوان برای جابه جای نیروها ویا برای نقش های مختلف دیگر کرد. برای دسترسی به محفظه خدمه میتوان از دو درب منفردی که در طرفین بخش جلویی خودرو تعبیه شده است استفاده کرد. سرنشیان نیز میتواند از درب عقبی برای ورود به خودرو استفاده کنند. خودرو SERVAL همانند خودرو زرهی گریفون به یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور سبک مجهز است. این جایگاه سلاح کنترل از راه دور می تواند به مسلسل های 7/62 میلیمتری ،یا 12/7 میلیمتری و یا نارنجک اندازهای خودکار 40 میلیمتری مسلح شود. این جایگاه سلاح کنترل از راه دور به مجهز به 8 پرتابگر نارنجک دودزا GALIX است. در حال حاضر و با توجه به پیشبینی های ارتش فرانسه و ویژگی های ماژولار طراحی این خودرو به جزنسخه استاندار SERVAL سه نسخه دیگراز این خودرو تولید خواهد شد. البته باتوجه به نیاز ارتش فرانسه در اینده شرکت نکستر توانایی تولید وطراحی نسخه های دیگری از این خودرو زرهی را دارد. سه نسخه مد نظر ارتش فرانسه برای SERVAL عبارت اند از: 1. SERVAL VPB : این نسخه به طور خاص برای شناسایی نزدیک، بررسی سطح امنیتی و پشتیبانی آتش محدود عمل خواهد کرد. 2. SERVAL NCT : این نسخه در حقیقت برای ایجاد گره ارتباط تاکتیکی و رله ارتباطی طراحی خواهد شد و به تجهیزات ارتباط تاکتیکی اضافه ی برای ایفاء نقش خود مجهز میشود. 3. SERVAL SA2R : این نسخه برای نظارت، جاسوسی، کسب هدف و شناسایی طراحی خواهد شد که به فرماندهان از نظر جمع آوری اطلاعات دید بهتری در میدان نبرد میدهد. نمونه ای از نسخه استاندارد خودرو SERVAL مجهز به سیستم مکان یاب محل شلیک صوتی، سیستم آگاهی موقعیت آنتارس و هشدار قفل لیزری نصب شده بروی سقف خودرو نسخه تعریف شده برای ژاندارمی فرانسه با نسخه های رزمی سروال فقط از نظر زیر سیستم ها متفاوت است. این نسخه به ژندامری فرانسه کمک میکند که ماموریت های شهری داخل فرانسه یا ماموریت های برون مرزی ( ژاندارمری فرانسه عملیاتهای مختلف برون مرزی را در مناطق مختلف مانند کوزوو، ساعل عاج، افغانستان و... انجام داده است.) با امنیت بالا انجام شود. این نسخه مجهز به تیغه جهت پاکسازی معابر، سیستم های روشنایی خارجی، بلندگو های خارجی، برجک شناسایی با دید 360 درجه، مقاومت خودرو در برابر پرتابه های آتش زا و گلوله های رنگی و باتری های اضافی برای تجهیزات الکترونیکی است. این نسخه جهت بررسی محیط و رصد شورشهای خیابانی توانایی هماهنگ شدن با پهپادهای شناسایی را نیز دارد. همانند نسخه نظامی استاندار نسخه ژندامری توانایی حمل 10 نفر (2 خدمه و 8 سرنشین) را خواهد داشت. خودرو زرهی SERVAL نسخه مخصوص ژاندارمی خودرو زرهی سروال برای انجام وظایف رزمی سبک در خطوط اصلی میدان نبرد طراحی شده. ویژگی های ساختاری این خودرو یعنی چابکی، بقاپذیری وظرفیت جابه جای نفرات و تجهیزات این امکان را برای خدمه و سرنشینان این خودرو فراهم می کند تا در مراحل اولیه حساس یک نبرد مشترک شرکت کند. خودرو زرهی SERVAL می تواند از ماموریت های تخصصی نیروهای ویژه ارتش فرانسه به طور کامل پشتیبانی کند. این خودرو میتواند در مناطق مختلف اقلیمی مانند مناطق معتدل، بیایانی و قطبی فعالیت کند. خودرو SERVAL یک مکمل ضروری برای نیروی زمینی ارتش فرانسه در کنار دیگر خودروهای سنگین پروژه عقرب یعنی خودرو چند منظوره گریفون و خودرو رزمی شناسایی جگوار است. اولین ازمایش میدان خودروهای زرهی سروال در سال 2019 توسط ارتش فرانسه انجام شد. این ازمایش میدانی پیرامون تحرک پذیری این خودرو در زمین های مختلف انجام شد. نتایج این ازمایش نشان داد SERVAL سازگاری و توانایی بالایی برای حرکت در زمینهای مختلف دارد. در سال 2020 ارتش فرانسه اعلام کرد دو تست دیگر روی خودروهای SERVAL شامل مقاومت خودرو در برابر انفجار مین و بارگیری توسط هواپیمای ترابری A400M را با موفقیت پشت سر گذاشته است. جدیدترین ازمایش میدانی انجام شده بر روی خودرو زرهی سروال توسط ارتش فرانسه تست بارگیری و خروج از روی ناو و ناوچه های آبی-خاکی در سال 2021 بوده است. تست میدانی تحرک پذیری خودرو سروال تست مقاومت در برابر انفجار مین (سمت راست) تست بارگیری و خروج از شبیه ساز هواپیمای ترابری A400M ( سمت چپ) تست بارگیری و خروج از ناو ها وناوچه های ابی-خاکی مشخصات کلی سروال (SERVAL) شرکت های سازنده : صنایع نکستر (Nexter) با همکاری و شرکت تکسلیس (Texelis) سفارش داده شده توسط : فرانسه سال ورود به خدمت : 2022 در ارتش فرانسه خدمه : 2نفر سرنشین : 8 نفر وزن : 15-17 تن طول : 6/45 متر عرض :2/4 متر ارتفاع : 2/65 متر تسلیحات در مدل استاندارد: جایگاه سلاح کنترل از راه دور + مسلسل 7/62 میلی متری یا مسلسل 12/7 میلمتری یا نارنجک انداز اتوماتیک 40 میلیمتری حداکثر سرعت در جاده: 120 کیلومتر بر ساعت برد : 600 کیلومتر قدرت پیشرانه : نامعلوم SERVAL : نام یک گربه وحشی افریقایی است. همچین سروال نام عملیات نظامی نیروهای فرانسوی است که در سال 2012 تا 2014 در کشور مالی و افریقا بر علیه گروه های تروریستی انجام گرفته بود. منابع اصلی : 1 2 3 نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است ادامه دارد...

کبرا هوانیروز با استتار جدید

تصویر به نسبت کمیاب از جنگنده های اف-5 نیروی هوایی سالهای نخستین جنگ (1363) این عکس مربوط به فیلم به یاد ماندنی "عقابها" اثر مرحوم ساموئل خاچیکیان براساس داستان واقعی جناب شریفی راد است .

به نام خدا سامانه دفاع هوایی Enduring Shield شرکت Dynetics رقیب آمریکایی گنبد آهنین سامانه پدافند هوایی Enduring Shield شرکت آمریکایی Dynetics سامانه Enduring Shield را رونمایی کرد. سامانه ی زمینی متحرکی که برای شناسایی، رهگیری و مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین، موشک های کروز، راکت ها، توپ و خمپاره طراحی شده است. Enduring Shield با در نظر گرفتن توسعه آینده، توانایی شلیک طیف متنوعی از موشک ها را داراست. این سامانه پوششی 360 درجه با قابلیت درگیری همزمان با چندین هدف را ارائه می دهد؛ می تواند به طور کامل با سامانه فرماندهی نبرد دفاع هوایی و موشکی ارتش یکپارچه شود و در برابر تهاجم سایبری و جنگ الکترونیک مقاوم است. با ارائه حفاظت در برابر تهدیدات مشابه گنبد آهنین، Enduring Shield رقیب مستقیم این سامانه معروف اسرائیلی است که توسط ارتش ایالات متحده نیز خریداری شده است. با پشتوانه فناوری و تغییرات برنامه قبلی علم و فناوری ارتش شرکت Dynetics، سامانه Enduring Shield برای پاسخگویی به نیاز های برنامه "افزایش حفاظت در برابر آتش مستقیم 2" ارتش پیشنهاد شده است. در پروسه ساخت این سامانه، Dynetics پرتابگر را از نو طراحی کرد، بازده هزینه را افزایش داد و پیچیدگی ها را کم کرد. رونی کرونیستر، معاون ارشد شرکت Dynetics در زمینه فناوری و ساخت سلاح، در این باره گفت: "سامانه Enduring Shield از تجربیات گذشته شرکت در سامانه های پرتابگر زمینی ارتش، شامل موشک های مافوق صوت و دیگر برنامه ها استفاده می کند. ما مشتاق ارائه این سامانه آمریکایی برای موشک های کروز و سایر نیاز های پدافند هوایی ارتش هستیم." ساخت قطعات ، عملکرد مونتاژ اولیه و یکپارچه سازی سامانه در هانتسویل ، آلاباما و مونتاژ نهایی و یکپارچه سازی سامانه در Lawton ، اوکلاهاما انجام می شود. سامانه پدافند هوایی برد کوتاه گنبد آهنین منبع

تلاش آمریکا برای انتقال تجهیزات در کره زمین به وسیله راکت ها پرتاب پروتوتایپ Starship شرکت SpaceX در آپریل 2021 نیروی هوایی ایالات متحده در طول مصاحبه با خبرنگاران در روز جمعه تائید کرد که علاقه مند به انتقال محموله به دور زمین به وسیله راکت هاست. مقامات نظامی گفتند که در حال ارتقای طرح ها برای تبدیل به یک برنامه Vanguard جدید هستند که بیانگر علاقه به تبدیل این مفهوم از سطح آزمایشی به عملیاتی است. به گفته دکتر Greg Spanjers، دانشمند نیروی هوایی و مدیر برنامه Rocket Cargo در اینباره گفت: "این ایده فریبنده از زمان ظهور پرواز های فضایی وجود داشته است. ما تقریبا هر 10 سال آن را بررسی کرده ایم، اما هیچ وقت منطقی به نظر نمی رسید. دلیل اینکه این بار به سراغ آن رفته ایم این است که به نظر می رسد تکنولوژی به ایده خوبی رسیده است. ابتدا ARS گزارشی در باره ی بودجه درخواستی نیروی هوایی برای برنامه Rocket Cargo ارائه کرد. به عنوان بخشی از بودجه سالانه 200 میلیارد دلاری خود ، نیروی هوایی به دنبال 47.9 میلیون دلار برای استفاده از توانایی های موشک های تجاری برای پرتاب محموله از یک مکان و فرود آوردن آن در جای دیگر زمین است. در طول نشست روز جمعه مقامات در باره اینکه دنبال چه چیزی هستند توضیح دقیقی دادند. Spanjers گفت: "اساساً یک موشک می تواند در عرض 90 دقیقه به سراسر دنیا برسد اما یک هواپیما نمی تواند." به همین دلیل راکت ها این توانایی را دارند تا رویای قدیم لجستیک یعنی تحویل سریع و نقطه به نقطه را به واقعیت تبدیل کنند. حدود 90 درصد تدارکات نظامی توسط سرویس های قطار، هواپیما و کشتی عمومی منتقل می شوند، بنابراین این ایده بخشی از سرویس لجستیک خواهد بود. به گفته مقامات نظامی، آنها در آینده ای خیلی نزدیک، درخواستی را بدون مشخص کردن شرایط خاص به صنایع ارسال خواهند کرد. در عوض، نیروی هوایی درخواست یک طرح برای بارگیری و ارسال سریع محموله در یک مکان و تحویل آن در مکانی دیگر را خواهد داد. چگونگی انجام این کار به شرکت های خصوصی و سیستم های پرتاب خودشان سپرده خواهد شد. ارتش با این درخواست می خواهد نشان دهد که در وزارت دفاع بازاری بالقوه برای تحویل موشکی محموله ها و شروع یادگیری فناوری مورد نیاز برای این پرتاب ها وجود دارد. مقامات تمام تلاش خود را انجام دادند تا هیچ شرکتی را به عنوان ارائه دهنده احتمالی این سرویس معرفی نکنند. با این حال، اهداف برنامه rocket cargo برای انتقال 100 تن محموله در یک پرتاب، لیست ارائه دهنده ها را محدود خواهد کرد و مستقیما به سمت SpaceX و قابلیت های برنامه تحت توسعه Starship اشاره خواهد کرد. به گفته مسئولان SpaceX، این شرکت توانایی ارسال 100 تن محموله به مدار و فرود عمودی روی زمین را دارد. به گفته Spanjers: "ارسال 100 یا کیلوگرم محموله جالب است اما تغییر دهنده بازی نیست. ما به دنبال راکت های تجاری در کلاس 30 تا 100 تن هستیم." Spanjers همچنین اضافه کرد که ارتش علاقه مند به راکت های تجاری (آنهایی که عمدتا با سرمایه گذاری خصوصی توسط صنایع ساخته شده اند) است که از استفاده مجدد برای کاهش هزینه ها استفاده می کنند. که لیست را به SpaceX و احتمالا Blue Origin (با راکت جدید استفاده مجدد Glenn) محدود می کند. وقتی از او خواسته شد که ارتباط مستقیم با SpaceX و Blue Origin درباره ی این برنامه را تایید کند، Spanjers از این کار خودداری کرد. اما بیان کرد: "ما با شرکت های بیش از این صحبت کرده ایم. و حتی اگر شرکتی در حال حاضر این قابلیت را نداشته باشد ما رابط ها را خواهیم ساخت تا با بازگشت سرمایه شرکت های بیشتری وارد این حوزه شوند." Spanjers و سایر مقامات اعلام کردند که تمایل دارند تا بیش از یک ارائه دهنده داشته باشند. طرح مفهومی Rocket Cargo نیروی هوایی واضح است که رهبران نظامی مشتاق استفاده زودهنگام از این فناوری ها هستند. به گفته مقامات، وزارت دفاع برای حمایت از برنامه آزمایش شرکت ها و تست مواد و رویه های لجستیک، پرتاب های اولیه را با قیمت کمتر خریداری خواهد کرد. اگرچه این راکت ها برای فرود نیاز به فرودگاه یا باند فضایی دارند، اما همیشه اینطور نیست. طبق نظر Spanjers: "روزی این راکت های ارسالی در هر جایی روی زمین، سطح ناهموار یا غیره، فرود خواهند آمد. همانطور که روی ماه فرود آمدند." "اگر راکت ها می توانند درچنین مکان هایی فرود بیایند، ما علاقه مندیم بدانیم تا چه حد می توانیم آن را به انواع سطوح گسترش دهیم، تا بتوانیم محموله ها را به سرعت به تمام مناطق زمین منتقل کنیم." منبع

تحویل تانک سبک تایپ-15 به نیروی دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین جدیدترین گزارش ها نشان می دهد که پیشرفته ترین تانک سبک چینها یعنی تایپ-15 ، به طور مستقل در نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق (PLA) به خدمت گرفته شده است. این تانک سبک، که قبلاً فقط در خدمت نیروی زمینی چین بوده است و برای انجام مأموریت ها در فلات ها مستقر مورد استفاده قرار می گرفته است. فرماندهی نظامی تبت و سین کیانگ که از مرزهای غربی چین محافظت می کنند از تانک سبک تایپ 15 استفاده می کنند. اما سپاه تفنگداران نیروی دریایی چین نیز این تانک سبک را برای تاخت آبی-خاکی و عملیات های واکنش سریع مناسب دیده است. به لطف وزن سبک و موتور قدرتمند ، تایپ 15 می تواند برخلاف تانک های اصلی میدان نبرد تحت شرایط محیطی چالش برانگیزی نیز کار کند. به گفته کارشناسان نظامی چینی این تانکها نه تنها میتواند در مناطق کوهستانی بلکه در مناطق ساحلی، جنگل ها، مناطقی با ابهای خروشان و در جنگ های شهری مورد استفاده قرار گیرند. با توجه به این مزایا، تایپ 15 برای سپاه تفنگداران نیز گزینه مناسبی است، زیرا می تواند از این نوع تانک بسیار متحرک در عملیات های تاخت ابی-خاکی و مأموریت های واکنش سریع استفاده کند. در عملیات های تاخت آبی-خاکی، تانک سبک تایپ 15 می تواند از طریق ناوچه های آبی-خاکی و هواناوها به منطقه ساحلی منتقل شود. تانک های تایپ 15 می تواند با اتش مستقیم توپ 105 م.م خود پوشش اتش قوی برای پیاده نظام ایجاد کنند. وی دونگکسو، کارشناس نظامی مستقر در پکن در این باره می گوید: پس از دستیابی به زمین های ساحلی، تانکی مانند تایپ 15 هنگام تهاجم در مناطق عمیق تر، می تواند بهتر از یک تانک دوزیست عمل کند. تلویزیون مرکزی چین (CCTV) روز چهارشنبه گزارش داد یک تیپ وابسته به سپاه تفنگداران نیروی دریایی PLA تانک سبک تایپ 15 را دریافت کرده است. در این گزارش گفته شده است نیروی دریایی چین با استفاده از آزمایش های میدانی، مطالعه کتابچه های راهنما و مشورت با سازنده تانک، روش عملیاتی اساسی این تانک سبگ را ظرف مدت یک ماه درک کرده است. تحویل تانک های سبک تایپ 15 به تیپ های تفنگداران نیروی دریای میتواند نشان دهنده این موضوع باشد که نقش این نیرو ها از تمرکز کامل بر عملیات های آبی-خاکی به عملیات های همه جانبه در حال تغییر است. تلویزیون مرکزی چین اطلاعات بیشتری در مورد تعداد تانک های تاپ 15 تحویلی و زمان تحویل انها به نیروی دریایی چین نداده است. گزارش تلویزیون مرکزی چین از تحویل تانهای سبک تایپ 15 به سپاه تفنگداران نیروی دریایی چین منبع

نمی سازیم ولی سپاه بی وقفه دارد دست دوم می خرد و برای نیروی دریایی خودش بازسازی می کند. نوشته های بابک تقوایی و تصاویر بالگردهای بل ۴۱۲ و ۲۱۲ نیروی دریایی سپاه را در نوشته هایش دنبال کنید متوجه می شوید. البته فرمایش شما برای پدافند هوایی دریاپایه درست است.

من باب ارشیو در میلیتاری ظاهرا طرحی از شناور ناشناس نیرو دریایی پخش شد در پاک دیفنس کاربری عکس های از این طرح ارسال نمود یکی از کاربران سایت لطف نمودن ویدئو ای که این طرح در آن نمایش داده شد در اختیار گذاشتند ( saied2020 ) ویدئو https://www.aparat.com/v/2rH6y پاک دیفنس https://defence.pk/pdf/threads/iranian-navy-news-and-discussions.346165/post-12650888 دنا

هدف : امپراتوری !!! اردوغان تلاش فرانسه برای فروش با تخفیف فوق العاده 18 فروند جنگنده رافال به نیروی هوایی یونان آتن : براساس اطلاعات منتشره شده ازسوی منابع مختلف ، فرانسه درصدد است تا 18 فروند جنگنده دو موتوره رافال را با هدف تقویت نیروی هوایی ارتش یونان ، همزمان با افزایش تنش ها میان این کشور و ترکیه تحویل دهد . در حال حاضر سازمان رزم نیروی هوایی ارتش یونان شامل جتهای نسل سوم اف-4 و جنگنده های نسل چهارم سبک اف-16 ومیراژ 2000 است ، هر چند علاقه مندی های این نیرو برای خرید جتهای نسل پنجم خط مقدم نظیر اف-35 و بروزرسانی اسکادران های اف-16 موجود به استاندارد v نیز از گذشته اعلام شده است . با این وجود ، ارزش رزمی رافالهای فرانسوی ، بدلیل قابلیت تحویل سریعتر از سایر گزینه های در دسترس و همچنین علاقه نیروی هوایی فرانسه برای افزایش کمی ناوگان عملیاتی خود قابل توجه به نظر می رسد . با این حال هنوز این مساله که جنگنده های تحویلی به یونان به رادارهای پیشرفته تر AESA یا نمونه قدیمیتر با قابلیت محدود مجهز خواهند شد یا خیر ، مشخص نیست . اما نکته مهم در این پیشنهاد ، وجود خبرهایی مبنی بر ارائه این جنگنده ها از سوی کشور تولید کننده با تخفیف های قابل توجه بصورت 10 فروند فروش کامل و هشت فروند بعنوان کمک نظامی است . با این وصف ، شرکت فرانسوی سازنده این جنگنده از ابتدای حضور در بازارهای فروش هواگردهای نظامی سخت براین تلاش قرار داشته که سهم بیشتری را در اختیار گیرد و با توجه به انگیزه های سیاسی و اقتصادی قابل توجهی که پس از هر فروش خارجی نصیب شرکت سازنده میشود ، مقرون به صرفه نبودن خرید احتمالی رافال از سوی یونان با توجه به حضور رقبای چینی ، روسی و آمریکایی قابل توجیه به نظر می رسد . با توجه به این مساله و ناکامی فرانسوی ها در مناقصات فروش رافال به کشورهایی نظیر امارات ، مراکش ، سنگاپور و کره جنوبی و لغو بیش از دو سوم سفارشات ( بیشتر از 36 فروند ) به نظر می رسد انگیزه فرانسه از این پیشنهاد بسیار بالا باشد . علاوه براین سفارش نیروی هوایی هند که براساس خبرهایی موجود با فساد نیز آمیخته شده ، رقم هر فروند رافال را به حدود 240 میلیون دلار رسانده و بلژیک نیز علیرغم ارائه گزینه های فوق العاده از سوی فرانسوی ها و همچنین فشارهای سیاسی ، به جتهای مقرون به صرفه تر اف-35 رضایت داد . راست : میکا چپ : میتیور بنابراین جای تعجبی نخواهد داشت که فرانسه انگیزه های زیادی برای ارائه رافال به نیروی هوایی یونان داشته باشد که 8 فروند جت رزمی رایگان وتحویل فوری از موجودی نیروی هوایی فرانسه از جمله آن است .در حوزه رزمی ، نیروی هوایی یونان پس از خرید جنگنده های میراژ-2000 که درواقع سلف مستقیم رافال بشمارمیرود ، از زیرساختهای فنی لازم برای دریافت رافال برخوردار بوده و این بدان معناست که ادغام رافالهای جدید در سازمان رزم نیروی هوایی سرعت بیشتری را خواهد داشت . در آنسوی جبهه ، نیروی هوای ترکیه با ناوگانی ترکیبی از جنگنده های سبک اف-16 و جتهای قدیمی تری اف-5 و اف-4 دربرابر یونان صف آرایی نموده و اگر چه ترکها پس از ایالات متحده یکی از کاربران بزرگ جتهای اف-16 بشمارمی رود ، اما گونه های عملیاتی در این کشور شامل نسخه های پیشرفته تر E یا V نمیشود ،ضمن اینکه تنها مهمات قابل توجه نسخه C فالکون های ترک ، موشکهای AIM-120B با برد 80 کیلومتری است و این می تواند در زمان بحران موجبات فاجعه را فراهم کند . با این وصف ، رافالهای تحویلی به یونان نیز احتمالا به موشکهای قدیمی "میکا" مسلح خواهد شد ، هر چند درصورتی که رافالهای مجهز به رادارAESA تحویل شود ، احتمالا مهمات پیشرفته میتیور نیز همراه با آن در اختیار نیروی هوایی یونان قرارمیگیرد . این درحالی است که پیش ازاین ،نیروی هوایی ترکیه قراربود با دریافت جنگنده های اف-35 به بزرگترین مشتری گونه صادراتی لایتینیگ تبدیل گردد که در ردیف بالاتری از رافال قرار می گرفت ، اما با تصمیم ترکیه به خرید اس-400 ، خرید این نمونه به تقریب منتفی گردید . هر چند ترکیه در حال حاضر مشغول مذاکره برای خرید جتهای سنگین وزن روسی نظیرسوخو-35 و سوخو-57 بود که در مجموع کارایی بالاتری نسبت به اف-16 و رافال را خواهد داشت . با این حال ، تاآن زمان ، خرید رافال این گزینه را برای نیروی هوایی یونان فراهم می آورد که مزیت کیفی مشخصی را نسبت به ترکیه بدست آورد . پی نوشت : 1- بن پایه 3- نکته جالب در مورد رافالهای احتمالی تحویلی ، نوع رادار مورد استفاده و تاثیر ان بر کیفیت رزم هوایی خریدار است. نکته ای که در خرید احتمالی از سوی ایران نیز می بایست در صدر توجهات قرار گیرد. 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

Boeing CH-47 Chinook

    در سال 2003 ایالات متحده آمریکا با کمک ائتلاف توانست عراق را اشغال کند. اما وضعیت عراقی که برای دومین بار توسط نیرو های ایالات متحده و همپیمانانش شکست خورده بود با وضعیت عراق 1991متفاوت بود. نیروهای امریکایی قرار بود این کشور را اشغال کنند و نیروهای نظامی خود را برای مدت طولانی در عراق نگه دارند علاوه بر این نیرو های چریکی و بعضا ترویستی نسبت به گذشته قدرتمند تر شده بودند. به همین سبب با شروع درگیری ها بین نیروهای چریک عراقی و ائتلاف ، ادوات زرهی و ماشین های نظامی ایالات متحده در میدان نبرد شهری ضعف های خود را نشان دادند. خودرو های هاموی و کامیون های نظامی که برای جابه جایی نیروها و لجستیک در کشور عراق مورد استفاده قرار می گرفتند عملکرد ضعیفی از خود برجای گذاشتند .عراقی ها با استفاده از تسلیحاتی که در اختیار داشتند به خصوص با کمک  تک تیرانداز ها و ار پی جی زن ها به کاروان های نظامی ائتلاف حمله می کردند و سربازان را در داخل خودرو های نظامی شکار می کرند و می کشتند. در ماه مارس سال 2003 یک واحد تعمیر و نگهداری در ناصریه عراق کمین می خورد، در این کمین 11 سرباز امریکایی کشته و 5 سرباز دیگر از جمله سرباز زن جسیکا لینچ  اسیر نیروهای عراقی میشوند. اما اوضاع وقتی برای ایالات متحده وخیم تر شد که درگیری ها در ماه آوریل در عراق آغازشد. ازجمله عوامل افزایش درگیری ها در عراق افزایش کشتار غیر نظامی ها به دست ائتلاف و در خواست سید مقتدی صدر برای جهاد علیه نیروهای متجاورگر بود. در تاریخ 4 آوریل 2004 نیروهای جیش المهدی حملات گسترده ای را در نجف، کوفه، کوت، و شهرک صدر ترتیب دادند. در کمین های شهرعراق هشت سرباز امریکایی کشته وبیش 51 نفر زخمی شدند. بزرگترین کمین در این درگیری ها در تاریخ 9  آوریل در اطراف فرودگاه بغداد رخ داد. کاروان سوختی متعلق به دسته 13 ام پشتیبانی فرمانده ای ارتش آمریکا متشکل از 30 خودرو در نزدیکی فرودگاه بغداد در حال حرکت بود. نیرو های چریک با کمک خمپاره اندازها ، آر پی جی زن ها و تیراندازی های شدید کاروان سوختی را زیر اتش شدید گرفتند. در اخر 26 عدد از کامیون های حمل سوخت و خودرو های نظامی از بین رفتند و  در مجموع 12 نفر از کاروان شامل 2 سرباز آمریکایی، 7 راننده کامیون خصوصی آمریکایی و 3 راننده کامیون عراقی کشته شدند. یک سرباز به نام کیت متیو و راننده کامیون امریکایی توماس همیل توسط نیروهای چریک ربوده شدند.توماس همیل موفق به فرار شد اما کیت متیو توسط نیروهای چریک اعدام شد. بعد از این حادثه سرتیپ جیمز چمبرز ، فرمانده دسته 13 ام پشتیبانی فرمانده ای ارتش آمریکا ، نسبت به رعایت نکردن استاندار ها، نظیر طویل بودن طول کاروان ها لجستیک انتقاد فراوانی داشت.         اسکورت کاروان های لجستیک در شهر های عراق عموما به وسیله کامیون های مسلح و خودرو های هاموی انجام می شد.   خودرو هاموی خصوصا مدل های نظیر ام998 ، ام 1165 به علت ضعف در پوشش کامل خدمه در عراق عملکرد ضعیفی داشتند.   تصویر سمت راست کیت متیو که بوسیله چریک های عراقی کشته شد بعدها در امریکا خیابانی به اسم او گذاشته شد - تصویر سمت چپ جسیکا لینچ که بعد از اسارتش توسط نیرو های امریکایی نجات پیدا کرد.   بعد از جدی شدن درگیری ها در عراق ، نیرو های آمریکایی تمایل پیدا کردند تا خودرو های نظامیشان را، خود در عراق ارتقا بدهند. در این بین نیروهای امریکایی از تخته سه لایی ، الیاف و روکش کولار ، فلزهای اوراق شده ، شیشه های ضد گلوله ، کیسه شن و... استفاده می کردند و بدنه ، درب ها ، شیشه ها را تقویت می کردند. حتی بعضی کشور های حاضر در عراق نیز از این شیوه برای تقویت بدنه ی خودرو های خود بهره می گرفتند. در یک نمونه سربازان مجارستانی با کمک جلیقه های ضد گلوله بدنه یک خودرو معمولی مرسدس بنز کلاس G را تقویت کردند. این نوع تقویت زره خودرو های نظامی بین سربازان  به نام "hillbilly armor" زره مرد جنگلی و یا در مواردی که  با کمک عراقی ها ساخته می شد به نام زره حاجی معروف "hajji armour" بود. در کل به این نوع زره ؛ زره های اصلاح شده نیز گفته میشود که برای بهبود مقاومت خودرو ها از ضایعات و مواد دور ریختنی استفاده می شود. البته استفاده از این نوع زره ها مربوط به جنگ های دوم جهانی و ویتنام بود. در جنگ ویتنام نیز لجستیک ارتش ایالات متحده آمریکا توسط گروه های چریکی ویت کنگ تهدید می شدند که با کمک کامیون های مسلح کاروان های لجستیکی خود را حمایت می کردند. این کامیون ها در جنگ ویتنام با جوش دادن صفحات فلزی و نصب مسلسل ها ساخته می شدند. در جنگ عراق نیز دوباره کامیون های مسلح با زره های اصلاح شده  به میدان نبرد بازگشتند. کامیون های مسلح M985 HEMTT یکی از معروف ترین درعین حال مخوفترین کامیون های مسلح ارتش ایالات متحده در عراق بود.      کامیون های مسلح سری HEMTT     کامیون های مسلح سری HETS          هاموی ها مجهز به زره های hillbilly   بروی هاموی  نوشته شده است "مد مکس" که به فیلم اکشن با همین نام اشاره دارد.در این فیلم نیز خودرو ها ظاهر عجیبی دارند.   این کامیون به شدت مسلح بود و به 3 مسلسل ام-2 و دو نارنجک انداز ام کا 2 مجهز بود. کامیون های مسلح علاوه بر توانایی جابه جایی لجستیک قادر بودن کاروان های نظامی ولجستیکی را نیز پوشش دهند. مدل های مختلف هاموی و کامیون های نظامی نظیر  M923 و PLS نیز با زره های اصلاح شده قویت می شدند تا جان خدمه را حفظ کنند. در ماه آوریل سال 2004 ، فرماندهان گروه 375 ام ذخیره ارتش آمریکا و گردان 812 ام حمل و نقل با هم یک واحد موقت ویژه به نام گروه کامیون های مسلح در کمپ نویستار کویت تشکیل دادند.این گروه شامل 35 خودرو هاموی به علاوه 5 کامیون M939 بود . تمامی خودور های این گروه  به زره های hillbilly  و مسلسل های 12.7 میلیمتری مجهز شدند. با این حال نیروهای ذخیره گروه های مختلف در ارتش و نیروهای گارد ملی ایالات متحده آمریکا که حفاظت کاروان ها را تامین می کردند باعث شد گروه کامیون های مسلح غیر فعال گردد. ( گروه کامیون های مسلح در ماه آوریل 2005 منحل شد)، اما مشکل نیرو زمینی ارتش ایالات متحده آمریکا در عراق  به مرور برای فرماندهان بلند مرتبه و سران پنتاگن در حال اشکار شدن بود. انتقاد درباره استفاده از زره های اصلاح شده و نرسیدگی به خودرو های نیروهای زمینی در ایالات متحده رو به افزایش بود. در 8 دسامبر 2004 در کمپ بیوری در کویت یک سرباز آمریکایی به نام توماسون ویلسون از وزیر دفاع وقت دونالد رامسفلد در مورد نیاز به زره های بازیافتی از آهن های اوراقی پرسید. سوال او با تشویق و همراهی2300 نفر از همقطارانش که درمحل حضور داشتند مواجه شد. ویلسون پرسید : چرا سربازان ما باید سرتاسر محل های دفن زباله های محلی  را برای پیدا کردن فلزهای اوراقی و شیشه های ضد گلوله برای بهبود زره خودرهای شان بگردند؟ چرا منابع به آسانی در دسترس ما قرار نمی گیرد؟ رامسفلد پاسخ داد: "مسئله پول نیست.  مسئله در رابطه با ارتش دلخواه نیست. مسئله تولید و توانایی انجام آن است. همانطور که می دانید، شما با ارتشی که دارید به جنگ می روید - و نه ارتشی که ممکن است بخواهید و یا مایلید در زمانی دیگر داشته باشید. شما می توانید تمام زره های جهان را روی یک تانک داشته باشید و (باز هم) منفجر شود ... ". همچنین رامسفلد بعدا اعتراف کرد که قبل از جنگ عراق ، ساخت کیت های حفاظتی در تعداد کم در هر سال تولید می شده است. اما جنجال در مورد زره های خودرو های آمریکا  در حال گسترش در آمریکا بود. سرهنگ جان زیمرمن  وکیل مدافع نظامی اعلام کرده بود که از 300 خودروی موجود در واحدی که ویلسون در آن خدمت می کند ، 95 درصد آن فاقد زره مناسب هستند. در 13 اکتبر سال 2004 ، نیروهای ذخیره ارتش آمریکایی که برای جابه جایی کامیون های سوختی در بغداد  انتخاب شده بودند از این کار سربازدند. آنها می گفتند برای اسکورت این کاروان سوختی هیچ نیروی در اختیار ما قرار ندادند، همچنین تمامی کامیون های این کاروان فاقد زره مناسب هستند. در سال 2004 ایالات متحده در افغانستان کیت های JDAM را برای دقیق شدن بمب های نیروهوایی خریداری کرد، در این مورد منتقد نظامی بیل آرکین این سوال را مطرح که : اگر سران پنتاگون می تواند این کیت ها را برای بمب ها تهیه کنند ، چرا نمی تواند کاری برای خودرو های زرهی وجان سربازان انجام دهند. اما بالاخره در 9 دسامبر 2004، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش در پاسخ به این حوادث، گفت که نگرانی های ابراز شده مورد توجه قرار می گیرد. ولی در ادامه در 10 دسامیر 2004  ، مارتی میهان عضو کنگره و کمیته خدمات نیروهای مسلح با انتشار بیانه ای به شدت از دولت بوش و پنتاگون انتقاد کرد. او در بیانه اش اشاره کرده بود کمبود وسایل نقلیه زره پوش را به عنوان " مرکز ثقل در معرض خطر" ارتش امریکا در عراق، و فقدان آمادگی برای تاکتیک های چریکی مانند استقرار مواد منفجره دست ساز را به عنوان "علائم هجوم سراسیمه به جنگ" توصیف کرد.   تصویر سمت راست : توماسون ویلسون در حال پرسش از وزیر دفاع تصویر سمت چپ : کاریکاتوری انتقادی از وضعیت خودرو های زرهی در عراق       مدل های مختلف کامیون های مسلح در عراق   بعد از این جنجال سیاسی دولت بوش تصمیم گرفت تا به طور ناگهانی سرعت تولید و تحویل کیت های حفاظتی برای خودروهای هاموی و کامیون های نظامی را سرعت ببخشد. کیت های  حفاظتی هاموی ها در سال 2003 شامل کیت های ASK ،FRAG 5  و FRAG 6 بودند. برای کامیون های سری FMTV نیز بسته های حفاظتی ساخته و به عراق فرستاده شد. وارد شدن این بسته های حفاظتی تا سال 2015 به عراق ادامه داشت. همچنین آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور بروی کامیون M939 بسته های حفاظتی نصب کرد و یک کامیون  مسلح با سطح حفاظتی بالا به نام " اسب اهنین " ساخت.  اما با وجود نصب کیت های حفاظتی بروی هاموی ها و بعضا کامیون ها هنوز مشکل نیروهای موجود در عراق حل نشده بود. از طرفی نصب این کیت ها به شدت باعث افزایش وزن خودرو ها می شد که علاوه بر افزایش وزن، به شاسی و سیستم تعلیق  ماشین ها فشار وارد می کرد در نتیجه تحرک پذیری خودرو به شدت کاهش پیدا می کرد. اما مشکل اصلی و حل نشده در عراق بمب های کنارجاده ای بود. به گفته منابع آمریکایی فقط در سال 2004 حدود 300 بمب های کنارجاده ای  باعث صدمه زدن به کاروان های نظامی شده بود.در چهار ماه اول سال 2006 فقط 67 از سربازان آمریکایی در خودرو های هاموی خود کشته شدند. کیت های حفاظت هاموی شاید قابلیت مقاومت در برابر بمب های با قدرت کم را داشتند اما در مقابل بمب های کنارجاده ای قدرتمند حرفی برای گفتن نداشتند. طراحی بدنه هاموی ها نیز دچار مشکل ساختاری بود که در مقابل بمب های کنارجاده ای آسیب پذیر بود. در مواقعی نیز بمب های کنارجاده ای موجب می شدند درب های خودرو قفل بشوند و خدمه و سرنشینان نتواند از داخل خودروی خود خارج شوند. البته ارتش آمریکا برای این مشکل نیز راه حلی داشت ایالات متحده آمریکا برای پایان دادن به این مشکل خودرو های مقاوم در برابر مین ( امرپ) را وارد ارتش خود کرد. با اینکه امرپ ها هزینه اولیه تولید بالا و هزینه نگهداری بالا نظیر مصرف سوخت زیاد نسبت به هاموی ها داشتند ولی ارتش آمریکا مجاب شد که برای کاهش تلفات نیروهای خود امرپ ها را جایگزین هاموی های خود بکند. در سال 2007 ارتش ایالات متحده به طور رسمی اعلائم کرد که قصد دارد که به جای خودرو های هاموی و کامیون مسلح از امرپ ها استفاده کند. اشغال عراق نشان برای نبردهای شهری وجود خودرو های نظامی با قابلیت حفاظت بالا به چه میزان حیاتی هستند که می تواند از تلفات نیروهای نظامی بکاهند. با پایان یافتن اشغال عراق  اما هنوز در جنگ های اخیر در لیبی ، اوکراین ، سوریه و عراق استفاده از زره های اصلاح شده بسیار رواج دارد و نمونه های فراوان آن هنوز یافت می شود. استفاده از زره های hillbilly  برای نیرو های چریک و یا نیروهای دولتی که در زیر فشار جنگ فرصت توسعه و استفاده از کیت های حفاظتی و یا ساخت خودروهای نظامی جدید را ندارند مناسب و کاربردی می باشد و یک گزینه طلایی برای آنها است. ولی کشور های که از جنگ دور هستند باید به یاد داشته باشند در صورت از دست رفتن فرصت برای بهبود وضعیت خودروهای نظامی خود در طول حوادث باید هزینه جبران ناپذیری را پرداخت کنند.         در چهار ماه اول سال 2006 فقط 67 از سربازان آمریکایی در خودرو های هاموی خود کشته شدند.     اسب آهنین در عراق در یک حمله توسط بمب های کنار جاده ای اسب آهنین صدمه می بیند اما تمامی خدمه آن سالم می ماند. اما به طور کلی فرماندهان ارتش امریکا از عملکرد کامیون های مسلح راضی نبودند.   منابع:   http://europe.newsweek.com/hillbilly-armor-123095?rm=eu   https://en.wikipedia.org/wiki/Gun_truck   https://en.wikipedia.org/wiki/Improvised_vehicle_armour#Iraq_War     مترجم  و گردآورنده :Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.