جزئیات در فیلم های نظامی یکی از نکاتی که در فیلم های سینمایی آمریکا بویژه در جنگ جهانی پر رنگ هست، دقت به جزئیات است جزئیاتی که کارشناسان در این زمینه را نیز به تعجب وا می دارد، چه رسد به مردمی که از جزئیات نظامی اطلاعی ندارند. این اتفاق بر آمده از یک تیم مشاور نظامی در بخش های مختلف فیلم است که جزئیات را در آماده سازی صحنه لحاظ می کنند. این اتفاق را در فیلم هایی چون "نجات سربازان رایان" ، "دشمن پشت دروازه ها" و "خشم " به خوبی می توان مشاهده کرد حتی در فیلم " کاپیتان فلیپس" تکنیک های دریایی چه از سوی ناخدا و چه کشتی های امریکایی به قدری خوب نشان داده شد که مثال آموزشی برای نظامیان دریایی شده است. این میزان از جزئیات نشان دهنده یک مطالعه، مشاوره و برنامه ریزی مناسب هست که احتمالا به عنوان یک جزوه راهنما بین متخصصین این فن تهیه و تبادل می شود. چیزی که دیروز بحثی در استاتوس بود چرا در فیلم های ما اینقدر به جزئیات بی توجهی می شود؟؟ اشتباه در جزئیات در بعضی مسائل بسیار پرتکرار و در بعضی مسائل پراکنده رخ می دهد. دو مثال تانک های عراقی بدون تیربار و نمایش جایگاه آن به عنوان تیربار تانک های بروزشده نسل جدید در 40 سال پیش فیلم دوئل و جنگنده میگ 29 ( در آغاز جنگ عراق میگ 29 نداشت، علاوه بر این میگ بدون هر گونه سلاحی در حال پرواز است) البته در خصوص تیربار فیلم های قبلی که چک شد نشان می داد این اشتباه کم تکرار شده و در باقی فیلم ها جزئیات لحاظ شده است. فیلم دوئل فیلم سجاده آتش فیلم روز سوم ولی در خصوص تانک های بروز شده، فیلم های جدید متاسفانه این اتفاق در موردشان شروع و در حال تکرار است حال چگونه می شود این جزئیات را در فیلم های نظامی خودمان وارد کنیم؟؟؟ موارد به صورت کلی: استفاده از مشاور نظامی عدم خساست در جزئیات مطالبه جزئیات از طرف کارشناسان همکاری و مشارکت نیرو های مسلح تکنیک های فیلمبرداری و شبیه سازی استفاده و خواست از بازیگر حرفه ای (نمونه تام کروز) بازیگر حرفه ای و علاقه مند در کنار یک تیم حرفه ای از مشاوران تولید بزرگترین تبلیغ برای نیروی هوایی در سطح دنیا تقدیم به برادر ارجمند @MR9

سلام علیکم بحث دقت در جزییات ، وابستگی تام و تمامی دارد به مشاور یا مشاوران نظامی مجموعه به گفته هالیوود ریپورتر در صحنه‌های فیلمبرداری فیلم Top Gun: Maverick نه تنها خود تام کروز با جت‌های جنگنده‌ واقعی پرواز میکنه بلکه بازیگران دیگه رو هم قانع کرده تا با جنگنده‌های واقعی پرواز بکنند.کمپانی پارامونت پیکچرز از تام کروز برای این کارش تقدیر کرده و گفته نه تنها هزینه‌ جلوه‌های ویژه فیلم کم شده بلکه مخاطب میتونه تصویر کاملاً واقعی از پرواز با F/A-18 رو ببیند که به انتقال حس فیلم خیلی کمک کرده. در ایران ، این مساله کمتر رعایت شده ، بطور مثال در یکی از سریالهای ایرانی ، برای نمایش سکانس های اشغال ایران در شهریور 1320 از تانکهای سبک اسکورپیون انگلیسی استفاده شد که حداقل 25 سال بعد طراحی ، تولید و بخدمت ارتش ایران درآمد ، در حالی که در حداقل شرایط ، هنوز زره پوشهای شرمن و جکسون و حتی اسکودا بازنشسته نیروی زمینی ارتش در دپوها موجود هست و بصورت ایستا قابل استفاده ( در یک شرایط حداکثری میشود این تانکها را عملیاتی کرد با تعمیر پیشرانه ها که حس واقعی تری به مخاطب منتقل شود . )

گوشه ای از توان زرهی حشد الشعبی در تمرینات قبل از رژه در این کلیپ کوتاه میتوان تانک های تی-72 ام بروز رسانی شده، تی-72 اس و تی-55 که توسط سپاه پاسداران در اختیار حشد الشعبی عراق قرار گرفته است را مشاهده کرد.

سفر پر سر و صدا و نمایش تبلیغاتی وسیع ترکیه در شمال ایران و آذربایجان و خصوصا شهر شوشا یک نکته مهم داشت و اون هم کلید کردن! اردوغان روی موضوع کریدور زنگزور بود. یعنی شاید مهمترین هدفی که اردوغان به طور مستقیم وارد دریگری بین ارمنستان و اذربایجان شد و آرزوی اتصال سرزمین های ترک(!) به یکدیگر. در این سفر از افتتاح کنسولگری در شوشا؛ انتخابش به عنوان پایتخت جهان ترک و همچنین گمانه زنی هایی از احداث یک پایگاه نظامی در خاک آذربایجان خبر داده شده که البته همین حالا هم با افتتاح صنایع نظامی ترک و مستشاری ترکیه به اندازه کافی حضور نظامی پیدا کرده در آذربایجان. همانطور که در خبر به درستی تحلیل شده جمله قرمز نشان شده اردوغان دقیقا به این معناست که ایران باید منافع خودش را کنار بزاره تا ترکیه صاحب سهم بشه به عنوان یک مهمان ناخوانده و در این یارکشی بر خلاف تحلیل فوق گرجستان هم تحت نفوذ ترکیه هست و منافع خودش را راحت قربانی خواهد کرد و ارمنستان و ایران باقی خواهند ماند در برابر زیاده خواهی اردوغان که ارمنستان هم تحت فشار روس ها و توافقی که امضا کرده نهایتا تن خواهد داد به شروط اردوغان. ما باید فکری اساسی کنیم و فراموش نکنیم اردوغان فکر میکنه به خوبی میتونه از جبهه پان ترکهایی که سالهای اخیر در غفلت دولت ایران در آذربایجان تشکیل داده با نهادهای به اصطلاح مدنی (به اسم آزادی ان جی اوها که یک عده تازه به دوران رسیده تقدس بخشیدند بهشون ) و همچنین جهل و نادانی و حماقت برخی سیاسسیون و نمایندگان مجلس و بعضا مسئولان محلی به عنوان ابزار فشار به ایران استفاده کنه تا منافع ایران را قربانی منافع کشور ترکیه کنه. (واضح هست که آذربایجان تنها ابزاری است برای منافع ترکیه مثل لیبی و دولتش که پیمان تقدیم منابع آبی کشور خودش را به ترکیه در برابر حمایت نظامی امضا کرد و یا تروریستهای سوری که مزدور غصب زمین های شمال سوریه برای اردوغان و کشورگشایی هاش هستند و مزدوران کرد که برای عبور و دریافت چند بشکه نفت از خاک ترکیه و منابع کشور عراق هرگونه چاکری در خاک عراق و اقلیم برای اردوغان میکنند و ... ) همیشه ولی راه هایی وجود داره در شرایط سخت. اگر مجبور باشیم حتی چهار بازی پشت سرهم را ببریم! پ ن: شاید برخی بگند که قیاس صحیحی نیست ولی من معتقدم بهش حالا کم و زیادش بماند در تاثیر. همانطور که برای اعطای بخشی از خاک ایران به ترکیه که شد نقطه دست اندازی ترکیه به نخجوان و بنابراین میلش به زیاده خواهی های بیشتر در زمان معاصر، همانطور که برای از دست دادن بحرین و به جای بیخ گوش امارات و سعودی سایه انداختن برشون حالا باید گنده گویی هاشون را در مورد جزایر خودمون تحمل کنیم، یا بخشیدن قسمتی از خاک به افغانستان و حالا درشت شنیدن در رابطه با منابع آبی و چه و چه لعنت و خسارات فعلی را شاهد هست؛ به نظرم هرگونه بخشیدن یا گذشت از حق و سهم و دارایی و توان دیگه ای هم در این کشور توسط هر دولت و زمامداری ( اون ها هم که بخشیدن همون موقع ها بهانه های ریز و درشت خودشون را داشتند، تهدید و ترس و گشنگی و قحطی و جنگ و فشار مردم و ...) لعنت و خسارات آیندگان را در پی خواهد داشت. حالا میخواد دانش موشکی و هسته ای باشه یا لیزر و پلاسما و کوانتوم! که حتی تعلل در هرکدوم (توقف که بماند) اصلا معلوم نیست در آینده کشور را از چه چیزهایی فراتر از خود این دانش ها و محصولاتشون محروم میکنه حتی شاید زنجیروار قسمتی از خاک کشور را دوباره.

چند نکته در رابطه با حشد و قوای مدنظرش میشه داشت: اول - اینکه همین چند وقت پیش سر مناقشه بازداشت فرمانده حشد توسط تیم امنیتی نزدیک به کاظمی وزیر دفاع کاظمی در یک مصاحبه صریحا حشد را تهدید کرده بود با این مضمون که یک نیرو با چند تا پیکاپ و سلاح سبک فکر نکنه اگر وارد منطقه سبز میشه خبریه و اگر بخواهیم ارتش عراق با این همه تجهیزت راحت میتونه جمعش کنه (نقل به مضمون) - حالا یا وزیر دفاع عراق بی خبره! یا قصدش تحقیره امکانات حشد هست ( به هر حال مقابل ارتش عراق و خصوصا در نبود زیرساخت و تهدیدات همیشگی حشد اصلا ابزارش را نداره تا خودش را تا حد زیادی تقویت کنه به سلاح سنگین) یا اینکه کنایه بوده و این حرف ها ... دوم - اینکه در مورد چرایی اینکه حشد به نفعش نیست در شرایط فعلی به سمت تجهیز به سبک ارتش های کلاسیک بره این هست دیدیم چند سال پیش با همکاری آمریکا و آسمان ولنگار اردن-سوریه-عراق صهیونیستها را حت در حداقل سه مرحله آمدند و انبارهای تجهیزات و مهمات حشد را حتی داخل پایگاه ارتش عراق زدند و رفتند. بنابراین زیر چتر پدافندی و اطلاعاتی آمریکا و آسمان عراق که کاملا در اختیار آمریکا و در نتیجه صهیونیستهاست (هم از سمت اردن - هم خطوط مرزی و شمال شرق سوریه و هم عربستان در جنوب و حتی پاش بیفته ترکیه (به خاطر کینه ای که اردوغان از حشد داره طبیعتا به دلایل مختلف چه تهدیدی که از جانب حشد در عراق متوجهش هست، چه در نبردهای سوریه و چه موضع محکم حشد برابر اشغالگری ترکیه در برابر سکوت دولت عراق و کردها) داشتن تجهیزات سبک هم ریسک داره چه برسه سنگین. پ ن : ایران مشخصا اگر بتونه تا عمق چند ده کیلومتری عراق یک چتر پدافندی ایجاد کنه شاید حشد در نزدیک مرزهای ایران بتونه برخی پایگاه های مصون از حملات هوایی (لااقل سنگین) ایجاد کنه. حداقل برای برخی تجهیزات سبک و متوسطش که حیاتی است برای عملیات هاش (راکتها و پهپادهاش) البته با وجود نیروی هوایی آمریکا و عملیات صهیونیستها در پوشش پرنده های امریکایی (یا حتی استفاده از پهپادهای امریکایی چه نیابتی و چه مستقیم با تغذیه اطلاعاتی و عملیاتی) درگیری با هر پرنده ای در آسمان عراق ریسک داره و پس فردا براش مدعی درمیاد. مگر محافظت در برابر پرتابه هها برای کمتر کردن آسیبها و البته حتما با استفاده از پدافند غیرعامل در ترکیب باهاش که تا حدی موثرتر واقع کنه پدافند کوتاه برد را هم. پ ن2: فراموش نکنیم یک حشد قوی در فرعی ترین حالتش حتی در برابر اردوغان ( فقط و فقط منافع کشور خودشون عراق را هم تامین کنه با وجود دولتهای بی کفایت وابسته به غرب به خاطر اشغال دیروز و امروز و فردای آمریکا ) برای منطقه یک نعمت هست. بنابراین وجود و حمایت از حشد بسیار بسیار ضروری است. اصولا بخش بزرگی از مردم عراق پیشینه تاریخی دارند در پشت کردن به فرزندان خودشون حتی و برخوردهاشون با حشد عراقی که این همه زحمت و خون داد برای عراق را هم میبینیم پس حمایت از حشد فراتر از وظیفه برای ماست. پ ن3: ارتش عراق زمانیکه آسمانش جولانگاه پهپادهای انواع کشورهاست (همین حالاش از ترکیه گرفته تا امریکا و صهیونیستها و ...) و حتی پایگاه خودش و فرودگاهش بمباران میشه ساکت هست و بی ابزار و ولی حالا که برخی گروهها ضد اشغالگر متوسل شدند به پهپاد ناگهان ابزاردار شده و در نقش سوپر من حتی پهپاد هم ساقط میکنه!

به نام خدا AeroVironment RQ-12A Wasp III سامانه هواپیمای بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2007) شرایط میدان های نبرد فعلی، بازار بزرگ و رو به رشد هواپیماهای بدون سرنشین را به جلو حرکت می دهد. AeroVironment یکی از رهبران حوزه طراحی، توسعه و تولید سامانه های هوایی بی سرنشین (UAS) است که مدل Wasp III را در 2007 به مجموعه خود اضافه کرد. این UAS مینیاتوری برای رفع نیاز بخش عملیات های ویژه نیروی هوایی ایالات متحده توسعه داده شد. هدف این پروژه تامین عملیاتی یک منطقه توسط یک پهپاد سبک، قابل حمل و کنترل از راه دور برای گشت زنی هوایی و تعیین هدف است. Wasp III یک موفقیت محسوب می شد و به جز نیروی هوایی ایالات متحده، در ارتش استرالیا، نیروی دریایی فرانسه، ارتش و نیروی هوایی و دریایی سوئد و نیروی هوایی اسپانیا به خدمت گرفته شد. Wasp III حدود 40 سانتی‌متر طول دارد و طول بال هایش 70 سانتی‌متر است. وزن آن کم‌تر از 45 گرم بدون محموله عملیاتی (دوربین های پایدار شده با وضوح بالا و ویدئو های به لحظه در روز و شب) است. امکان چرخش کامل و بزرگنمایی در هر واحد گنجانده شده است. ماژول دوربین روی بخش شکمی هواپیما نصب شده است. توان این پهپاد توسط یک موتور الکتریکی با باتری های قابل شارژ مجدد تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه به حرکت در می آورد. حداکثر برد آن 5 کیلومتر و سرعت آن 65 کیلومتر بر ساعت است. از نظر ساختاری، Wasp III دارای بال های پهن، بخش دماغه باریک و واحد دم تکی است. Wasp III برای حمل و نقل به اجزای اصلی تقسیم و به راحتی در یک کیف مسافرتی حمل می شود. راه‌اندازی و پایین کشیدن آن به سرعت قابل انجام است. علاوه بر کنترل دستی (توسط یک کنترلر ساده)، این پهپاد می تواند با کمک ناوبری GPS به صورت خودکار عملیات خود را انجام دهد. Wasp AE نسخه بهبود یافته Wasp III است که در اواسط 2012 معرفی شد. به همراه افزایش برد عملیاتی و توانایی دید مادون قرمز، این مدل توانایی دوزیست بودن دارد که به آن اجازه فرود بر روی سطح آب را می دهد. به دلیل این قابلیت، نیروهای دریایی کشور های مختلف به این مدل علاقه نشان داده اند. نیروی هوایی و سپاه تفنگداران ایالات متحده، خانواده Wasp III را برای ایفای نقش های میدان نبرد انتخاب کرده اند. بخش دارایی ارتش ایالات متحده، نام RQ-12A را برای Wasp III انتخاب کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2007 - تعداد فروند ساخته شده: 550 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، فرانسه، اسپانیا، سوئد، ایالات متحده - نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 38 سانتی‌متر - طول بال ها: 72 سانتی‌متر - قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با باتری های یونی قابل شارژ مجدد که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه می گرداند - حداکثر سرعت: 65 کیلومتر بر ساعت - برد: 5 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله عملیاتی شامل تجهیزات دوربین با وضوح بالا روز و شب - نسخه ها: RQ-12A Wasp III (سری پایه) منبع

تصاویر جدید از تجهیزات نظامی حشد شعبی:

امیدوارم که حداقل پولشونو گرفته باشیم. چون معلوم نیست آینده کشورهایی مثل عراق و سوریه در نهایت چگونه میشه و بتونیم از این تجهیزات در راستای اهدافمون استفاده کنیم یا نه. انشالله که خیر بشود

به نام خدا AeroVironment RQ-11 Raven هواپیمای بدون سرنشین کوچک (SUAV) (2003) AeroVironment RQ-11 یا Raven به دلیل ابعاد و وزن آن، در گروه هواپیماهای بدون سرنشین کوچک (SUAV) طبقه‌بندی می شود. Raven براساس SUAV FQM-151 Pointer (که در سال 1999 ساخته شد و توسط ارتش و سپاه تفنگداران ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت) توسعه داده شده است. AeroVironmental توسط مهندس هوانوردی، پاول مک کرید، مدیریت می شود، در سال 1971 تاسیس شده و دفتر مرکزی آن خارج از مونروویا ، در کالیفرنیا است. این شرکت محصولات مبتکرانه زیادی تولید کرده که از جمله آن ها می توان به اولین هواپیما با استفاده از نیروی انسان (پدالی) و قابل بازیابی، انواع هواپیماهای خورشیدی و پهپاد های خورشیدی و معمولی، پهپاد Global Observer با سوخت هیدروژنی، خودروی خورشیدی Sunraycer و حتی نمونه دایناسور پتروداکتیل پرنده، اشاره کرد. Raven هم اکنون توسط نیروهای استرالیا، جمهوری چک، دانمارک، استونی، عراق، ایتالیا، لبنان، هلند، نروژ، اسپانیا، انگلیس (قرض داده شده از طرف ایالات متحده) و ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد. قرار است بوروندی و اوگاندا برای مبارزه با شورشیان سومالی این پهپاد را دریافت کنند. Raven می تواند طیف مختلف وظایف هوایی را برای بازارهای نظامی و غیرنظامی انجام دهد اما بیشتر به دلیل کاربردهای نظامی برای دستیابی بصری، جمع‌آوری اطلاعات منطقه یا شناسایی مکانی مورد استفاده قرار می گیرند. تا کنون 13000 Raven ساخته شده و به طور گسترده در فرماندهی عملیات ویژه، ارتش و نیروی هوایی ایالات متحده و در جنگ های عراق و افغانستان مورد استفاده قرار گرفته است. ماهیت کوچک پهپاد با ارائه اطلاعات لحظه ای از میدان نبرد برای استفاده در سطح تیپ، شرکت ها و واحد های کوچک مناسب است. Raven برای اولین بار در سال 2001 پرواز کرد و به طور رسمی در سال 2003 معرفی شد. تولید انبوه در سال 2006 با هزینه هر واحد 35000 دلار شروع شد. کل مجموعه Raven، هواپیما و ایستگاه کنترل، بیش از 250000 دلار هزینه دارد. پرواز Raven به راحتی توسط یک نفر که پهپاد را از دماغه به آسمان پرتاب می کند، انجام می شود. اجزای اصلی چارچوب هواپیما در بدنه مستطیل شکل قرار دارند که با پوشاندن آن توسط بخش دماغه مخروطی شکل، دوربین را در خود جای داده است. در قسمت جلوی بدنه، سامانه دوربین CCD الکترواپتیکال 2 گانه در جلو و پهلو نگر با قابلیت چرخش و بزرگنمایی الکترونیکی و تثبیت کننده، به همراه دوربین دید در شب مادون قرمز با قابلیت جلو نگر و پهلو نگر قرار دارد. یک میله دمی از بخش پایینی انتهای بدنه شروع می شود و یک بال عمودی و یک بالچه یک تکه افقی به آن متصل هستند. بال اصلی به طرز قابل توجهی به سمت بالای بدنه سیب دارد. یک ملخ 2 پره ساده در بخش بالایی انتهای بدنه (با آرایش pusher) وظیفه به حرکت در آوردن این پهپاد را بر عهده دارد. نیروی پهپاد توسط یک موتور الکتریکی Aveox 27/26/7-AV تامین می شود که می تواند آن را به سرعت 56 کیلومتر بر ساعت برساند و مداومت پروازی بین 1 تا 1.5 ساعت را برای آن رقم بزند. طول آن 1.4 متر، طول بال ها 1.3 متر و وزن عملیاتی آن حدود 2 کیلوگرم است. با این ابعاد، Raven می تواند در یک کوله پشتی استاندارد حمل شود. RQ-11 با کمک سامانه دوربین های روزانه و مادون قرمز می تواند در روز و شب پرواز کند. می تواند توسط اپراتور روی زمین یا به طور خودکار با تنظیم مسیر و هدایت GPS پرواز کند. برخلاف پهپاد های بزرگتر و قدرتمند تر در حال خدمت، توانایی شناسایی و نظارت Raven با ارائه تصاویر لحظه ای و تمام رنگی به عملیات های در حد دید تا 10 کیلومتر محدود می شود. برخاست و فرود این پهپاد به صورت نرمافزاری و خودکار است. نسخه اولیه Raven مدل RQ-11A است که دیگر تولید نمی شود. ارتش ایالات متحده 376 نسخه از مدل A را تهیه کرد (پس از پیروزی در مسابقه SUAV های ارتش). به دنبال آن RQ-11B Raven B "پیشرفته" ساخته شد که باعث تولید RQ-11B هشت کاناله و همچنین RQ-11B DDL با لینک داده دیجیتال برای مدیریت فرکانس شد. مدل B بر اساس نقاط قوت طرح اولیه Raven از نظر استقامت و قابلیت های مأموریت شامل پشتیبانی از مادون قرمز، GCU ارتقا یافته، وزن عملیاتی سبکتر و اپتیک های بهتر ساخته شده است. تولید انبوه مدل B در 5 اکتبر سال 2006 شروع شد و تا پایان آن سال 80 نسخه از آن ساخته شد. در اکتبر 2011، وزارت دفاع ایالات متحده از قراردادی 6,874,175 دلاری برای تهیه سامانه لینک دیجیتال و قطعات یدکی Raven رونمایی کرد. در سپتامبر 2012 اعلام شد، یمن پهپاد RQ-11 را از وزارت دفاع ایالات متحده خریداری خواهد کرد. در اکتبر 2018، نیروی هوایی ایالات متحده قراردادی 13 میلیون دلاری برای حمایت از هم پیمانان در آمریکای لاتین/کارائیب با سامانه هوایی RQ-11B Raven را با شرکت AeroVironment امضا کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2003 - تعداد فروند ساخته شده: 13000 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، جمهوری چک، دانمارک، استونی، عراق، ایتالیا، لبنان، هلند، نروژ، اسپانیا، انگلیس، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 90 سانتی‌متر - طول بال ها: 1.38 متر - وزن: 1 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: یک موتور الکتریکی Aveox 27/26/7-AV با ملخ 2 پره، آرایش pusher - حداکثر سرعت: 56 کیلومتر بر ساعت - برد: 10 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین رنگی در روز و دید در شب مادون قرمز - نسخه ها: FQM-151 Pointer (سال 1999؛ نام اولیه در ارتش ایالات متحده)، RQ-11A Raven A (سال 2002؛ نسخه اولیه)، RQ-11B Raven B (نسخه)، RQ-11B (8-Channel) (نسخه)، RQ-11B DDL (سامانه لینک داده دیجیتال) منبع

به نام خدا طرح مفهومی پهپاد هجومی جدید اوکراین شرکت جدید Air Combat Evolution (ACE) اوکراینی ویدئویی تبلیغاتی از پهپاد مفهومی خود به نام ACE-1 منتشر کرد که در آن پهپاد Orion و تانک T-90 روسیه را مورد اصابت قرار می دهد. گفته می شود ACE-1 مجموعه ای از سرعت بالا و پهپانکاری، با هوش مصنوعی، هجوم دسته جمعی و توانایی حمل موشک و بمب هدایت دقیق در دو محفظه سلاح داخلی خود است. این پهپاد همچنین می تواند در نقش loyal wingman (پرواز در کنار جنگنده سرنشین دار در نبرد) ظاهر شود. ماکت ACE-1 در نمایشگاه Arms and Security 2021، که امروز در کیف اوکراین شروع شد، نمایش داده شد. تیم ACE توسط Oleksandr Los، مدیرکل سابق آنتونوف، و Volodymyr Usov، رئیس سابق آژانس فضایی دولتی اوکراین، رهبری می شود. شرکت های اوکراینی Motor Sich, FED JSC, Hydrobest, Yuzhmash و شرکت فرانسوی ساخت موتور SAFRAN از همکاران این پروژه هستند. ACE-1 قادر به حمل سلاح تا وزن 1 تن در محفظه داخلی خواهد بود. نیروی این پهپاد توسط 2 موتور توربوجت AI-322F ساخت Motor Sich و Ivchenko-Progress تامین خواهد شد. رانش آن 2500Kgf و وزن خشک آن 560 کیلوگرم خواهد بود. این پهپاد 8 متر طول، 11 متر عرض و حداکثر وزن برخاست 7.5 تن خواهد داشت. حداکثر سرعت آن 0.95 ماخ خواهد بود. طبق محاسبات طراحان اوکراینی برد رزمی این پهپاد هجومی 1500 کیلومتر و ارتفاع پروازی 13.5 کیلومتر خواهد بود. ACE-1 در رده پهپاد هایی مثل RQ-170 لاکهید مارتین و S-70 هانتر روسی قرار می گیرد. در نشست خبری در نمایشگاه Arms and Security-2021 گفته شد که هزینه اولیه یک سامانه کامل، شامل چندین پهپاد (احتمالا 3) و یک ایستگاه کنترل زمینی، بین 12 تا 13 میلیون دلار است. ACE-1 در نظر دارد تا علاوه بر شکست سایر پهپاد ها در برد و تسلیحات، با حاشیه سودی کم از دیگر رقبایش ارزان‌تر باشد. منبع

به نام خداوند بخشنده ومهربان نگاهی به 17 تا از مسلح ترین پرنده های تاریخ هوانوردی در نقش پشتیبانی هوایی نزدیک تا قبل از انکه ویروس هایی چون کرونا جان مردم را در سرتاسر جهان به خطر بیاندازند ساکنان کره خاکی از تسلیحات مختلف مانند تیربارها وتوپهایی با کالیبر سنگین وسبک برای محروم کردن یکدیگر از ادامه زندگی استفاده میکردند این تسلیحات هرچند در ابتدا وحشتناک به نظر میرسند اما قطعا برای علاقه مندان به دنیا تسلیحات به شدت هیجان انگیز هستند خصوصا انکه وقتی این دسته از تسلیحات همزمان با هواپیماهای مختلف ترکیب شوندو ماشینی بی رحم در اسمان پدید اورند در این مطلب میخواهیم باتعدادی از خاص ترین پرنده های کشتار و ویران گر اشنا بشویم پرنده هایی که پرواز انها ترس و دلهره فراوانی به دل دشمنان وخصوصا نیروهای پیاده روی زمین در دوره های مختلف از تاریخ انداخته است. 17. Naval Aircraft Factory N-1 عموما نیروی دریایی کشورهای پیشرو صنعتی خصوصا نیروی دریایی امریکا در گذشته از بزرگترین علاقه مندان به توپ ها و تیربارهای سنگین در جهان بودند هنگامیکه عصر پرواز فرا رسید این دسته از نیروهای مسلح به سرعت به فکر ترکیب این تسلیحات با هواپیماهای ساخت ان زمان افتادند هر چند پرنده های ان زمان در ابتدا ناتوان تر از ان به نظر میرسیدند که قابلیت حمل تسلیحات سنگین را داشته باشند اما این نقطه ضعف به هیچ عنوان سدی در برابر تفکر گسترش نیروی هوایی هجومی در سال 1917 قرار نگرفت.اولین ترکیب مورد نظر ما از پیوند تیربار سنگین خنک شوندهDavis Gun و هواپیما سبک بال ثابت N1 تولد یافت این دو قسمت از ماشین کشتار جدید از بهترین های زمان خود بودند و 4 فروند از این پرنده هجومی نیز تحت عنوان N1S نیز ساخته شد هرچند این طرح هیچگاه عملیاتی نشد اما اغاز گر راهی برای توسعه ماشین های پرنده ویران گر بود. 16. Pemberton-Billing P.B.29E/Supermarine Nighthawk ساخت یک هواپیما رهگیر با قابلیت 18 ساعت پرواز حتی برای زمان ما نیز هیجان انگیز به نظر میرسد حال وجود چنین طرحی در سال 1917 قطعا خارج از تصور به نظر میرسید.یک هواپیما با کابین بسته و قادر به حمل 4 خدمه و مجهز به تیربار دیویس و نورافکن جستجو با ژنراتور مجرا ترکیبی فراتر از عصر خود به وجود اورده بود اما مانند بسیاری از طرح های دنیا هوانوردی وجود یک نقطه ضعف عمده ان را به میان صفحات تاریخ فرستاد این پرنده از قدرت خروجی موتور مناسبی بهره نمیبرد قدرتی که فقط میتوانست سرعت 60 مایل در ساعت به ان را بدهد سرعتی کمتر از زپلین های ان زمان در نتیجه این رهگیر حتی قادر به تعقیب و رهگیری خطرهایی چون زپلین ها نیز نبود در نتیجه طرح ان مورد پذیرش قرار نگرفت. 15. Robey-Peters Gun Carrier حملات زپلین های المانی برعلیه بریتانیا هرچند تلفات و خسارت مادی کمی به بریتانیا وارد کرد اما انعکاس رسانه ان باعث ایجاد موجی وحشتناک از خشم و نفرت در میان مردم این کشور شده بود به همین دلیل طراحان وتولیدکنندگان بریتانیایی به شدت به دنبال توسعه رهگیری جدید رفتند یکی از موفق ترین از این طرح ها Robey-Peters نام داشت رهگیری با دو تیربار دیویس در زیر دوبال و با سرعتی مناسب برای تعقیب زیپلین های المانی .این طرح تا پایان سال 1918 تعداد زیادی از زپلین های المانی را مورد اصابت قرار داده بود. 14. Tupolev I-12 توپولف I-12 (همچنین با نام ANT-23) نمونه اولیه هواپیمای جنگنده شوروی بود که هرگز به تولید نرسید. I-12 از نظر طراحی غیرمتعارف و عجیب به نظر میرسید این پرنده مجهز به دوتیربار خنک شونده با اب بود همچنین دو موتور نیز در جلو وپشت کابین خلبان قرار گرفته بود. این هواپیما برای اولین بار در سال 1931 پرواز کرد اما به دلیل عملکرد ناامیدکننده و مشکلات عملیاتی مانند عدم توانایی خلبان برای فرار از هواپیما بدون برخورد با پروانه پشت سر ، وارد تولید نشد.این طرح ناموفق را باید اولین جرقه تولید هواپیماهای تهاجمی سبک در شوروی دانست. 13. Grigorovich I-Z I-Z که مانند I-12 برای حمل یک جفت تیربار خنک شونده 76.2 میلیمتری طراحی شده بود ، دومین تلاش شوروی برای جنگنده مسلح به توپ بود. این یکی اما ، با بدنه تقویت شده برای محافظت در برابر آسیبهای ناشی از تسلیحات ضد هوایی طراحی شده بود، همین امر باعث شد این طرح با موفقیت متوسطی روبرو شود(حداقل طبق استاندارد های کاملاً مختلط این دسته از هواپیماهای جنگی).این هواپیما با داشتن ویژگی های مثبت و جدیداما نقاط ضعف عمده ای داشت به میزان دید کافی خلبان ان توجه نشده بود همچنین خروجی دود موتورها نیز مشکلاتی برای خلبان به وجود می اورد هر چند 100 فروند از این هواپیما ساخته شد اما وجود مشکلاتی علاوه بر مشکلات ذکر شده باعث شد از این پرنده استقبال چندانی نشود هر چند نگرش تازه طراحان ان تاثیر زیادی بر تولیدات اینده نیروی هوایی شوروی گذاشت. 12. Spad S.XII Spad S.VII های بهبود یافته با توپ جدید 37 میلیمتری برای تکمیل اسکادرانهای مجهز به Spad S.XIII پیش بینی شده بود. در حالی که از موتورهای قدرتمندتر نیز بهره میبردند در ابتدا امر و در ازمایش های اولیه این پرنده بسیار موفق ظاهر شد اما با پرواز های بیشتر ایجاد مشکلاتی برای خلبان ناشی از محل قرارگیری توپ های جدید نمایان شد همین امر باعث شد فقط 20 فروند از این هواپیما افسانه ای جنگ جهانی اول ارتقا یابد و این طرح پس از ایجاد امید فراوان در نیروی هوایی فرانسه متوقف شود. 11. Salmson-Moineau S.M. 1 A3 از اوایل سال 1915 به بعد آشکار شد که خلبانان جنگ جهانی اول قادر به استفاده از تسلیحات و تیربارهای سنگین تر هستند.این هواپیما با تسلیح به دو توپ 37 ملم توان اتش بسیاری از خود نشان داد متأسفانه ، دو رویکرد طراحی نامتعارف مانع از آن می شد که این هواپیما بهترین کارایی خود را نشان دهد اولین ان انتخاب جعبه دنده و سیستم شافت برای اتصال یک موتور 240 اسب بخاری بود که این هواپیما را سنگین ومستعد خرابی هنگام پرواز کرده بود همچنین چرخ فرود دماغه هم هنگام فرود مشکلات زیادی به وجود می اورد با وجود مشکلات ذکر شده از این هواپیما 155 فروند ساخته شد و به دلیل قدرت اتش خوب تا پایان جنگ نیز مورد استفاده قرار گرفتند. 10. Blackburn R.B.3A Perth این هواپیما دریا نشین سه موتوره انگلیسی را باید از طرح های پیشگام نیروی هوایی بریتانیا دانست هواپیمایی که با توپ 37 ملم و یا حمل تسلیحات سنگین تر میتوانست شکارچی بزرگی برای کشتی های دشمن باشد از این هواپیما تا سال 1934 چهار فروند تولید شد و احتمالا به دلیل کاهش هزینه ها وبه نفع طرح های دیگر تولید ان متوقف شد. 9. Hawker Hurricane IID یک جفت توپ40 میلیمتری ویکرز اس این پرنده را به قاتل بی رحم نیروهای ایتالیایی و المانی در شمال افریقا تبدیل کرده بود این پرنده شناخته شده دنیا هوانوردی در بسیاری از نبردها در نقاط مختلف جهان خوش درخشید. 8. Messerschmitt Me-262A-1a/U5 Schwalbe یک شوالبه مسلح مسرشمیت ام‌ئی ۲۶۲ به طور معمول با چهار توپ 30 میلیمتری خود ممکن است به هر حال یک مدال افتخار را در سالن شهرت توپخانه های پرنده برای خود قرار دهد اما یک اسلحه ضد تانک 50 میلیمتری در دماغه قطعا ان مکان را تضمین می کند.در ابتدا طرح 262 شامل دو نسخه بود اما به دلیل ایجاد مشکلات فنی نسخه دوم هیچ گاه ساخته نشد نسخه ای که در صورت پرواز میتوانست با شلیک چند گلوله 50 ملم یک بمب افکن بی 17 یا بی 24 را به زیر بکشد. 7. Douglas AC-47 Spooky وقتی خلبانان AC-47 اسلحه های خود را فعال میکردند ، رودخانه ای وحشتناک از سرب و برنج با اهنگ6000 گلوله در دقیقه از هواپیما سرازیر میشد. C-47 در استتار سبز و قهوه ای به عنوان یک هواپیمای پشتیبانی آتش در جنگ ویتنام ظاهر شد. Spooky که به عنوان یک جایگزین مقرون به صرفه برای تعداد بیشتری از هواپیماهای حمله زمینی موجود در نظر گرفته شده بود، در کل این هواپیما یک رویکرد ابتکاری بود که بسیار خود راکارآمد نشان داد. پس از انجام تغییرات میدانی با استفاده از مسلسل های کالیبر 30 در غلافها و برخی آزمایشات شلیک گتلینگ در ایالات متحده ، تصمیم گرفته شد که سه اسلحه گتلینگ با موتور الکتریکی 7.62 میلیمتری که از طریق پنجره هواپیما شلیک می کنند ، برای ان درنظر گرفته شود .Spooky در ویتنام جنوبی به خوبی درخشید. 6. North American B-25G/H Mitchell استفاده از بمب افکن ها و حمل تعدادی توپ سنگین برای حملات بر علیه اهداف زمینی به نیروی هوایی سه کشور شوروی بریتانیا وامریکا پیشنهاد داده شد اما این طرح فقط در امریکا مورد پذیرش قرار گرفت به همین منظور بمب افکن بی 29 به ذلیل دماغه کوتاه ان وطراحی چهارگوشه بدنه انتخاب شد ماشین جدید را باید شرمن پرنده نامید پرنده ای که میتوانست حداقل 14 توپ 50 ملم حمل نماید این پرنده برعلیه کشتی های باری کوچک و تانکرهای سوخت موثر وکارامد بود وحتی با هدف قرار دادن نقطه مناسب توان غرق ناوشکن ها را نیز داشت. 5. de Havilland Mosquito FB Mk. XVIII ‘Tsetse’ باهدف ایجاد یک نابودگر متخصص انهدام تانک پرنده Tsetse توسعه یافت در اصل این پرنده ترکیبی از توپ 57 ملم خودکار مولینز ویک بمب افکن استاندارد بریتانیایی Mosquito Mk بود این توپ مهیب میتوانست55 گلوله در دقیقه اتش کند در اصل این توپ جایگزین 4 توپ 20 ملم اولیه این Mosquito Mk شده بودند با گذشت زمان مشخص شد این توپ 57 ملم دیگر برعلیه تانکهای المانی جدید وبا زره تقویت شده کارایی لازم را ندارد در نتیجه تصمیم گرفته شد نوع ماموریت تغییر یابد در ماموریت جدید تعریف شده برای ان اهداف شناورهای سبک وزیردریایی های دشمن بودند گفته شده است در طی 14ماه فقط 8 فروند U-boats توسط این پرنده شکار شده است. 4. Junkers Ju 87 Stuka Kanonenvogel Hs 129 در ابتدا معرفی و تحویل به ارتش المان و به دلایلی چون عدم طراحی توپ مناسب وموتور پرعیب چنان در نابودی اهداف زمینی خصوصا تانک ها ناموفق بود که فرماندهان لوفت وافه المان نازی تصمیم گرفتند از Stuka به عنوان شکارچی موفق تانک استفاده کنند Stuka مجهز به دو توپ 57 ملم فلاک ومهمات هسته تنگستنی به طور دیوانه واری در نابودی تانک های دشمن خود را موفق نشان داد خلبانان المانی با پرواز در ارتفاع و سرعت کم خط اتشی پرحجم بر سر تانک های دشمن خصوصا تانک های ارتش شوروی می ریختند .به نظر باید به دلیل شباهت های زیاد این طرح را پدر هواپیما پشتیبانی نزدیک ای-10 تاندربولت امریکایی دانست. 3. Henschel Hs 129B-3 Panzerknacker Hs 129 یک اقدام اضطراری برای ایجاد یک هواپیمای پشتیبانی نزدیک برای نابودی نیروهای زرهی پرحجم دشمنان رایش سوم بود.هرچند ایده کلی طراحی ان بسیار ممتاز و پیشرو در زمان بود اما کیفیت ساخت اجزا ان متناسب با اهداف ساخت وطراحی ان نبود . توپ 76 ملم این پرنده فقط با توپ بی 52 قابل قیاس است .این توپ با تولید 870 عددی از توپ های سنگین پرتولید المان میباشد.در هرصورت حتی با وجود این توپ قدرتمند این هواپیما کارایی لازم در توقف ماشین زرهی دشمن را از خود نشان نداد وبا وجود نابودی تعداد زیادی از تانک های دشمن خود نیز تلفات بسیاری در صحنه نبرد داد. A-10 THUNDERBOLT II این هواپیما به نظر میرسد هیچگاه در ارتش امریکا بازنشسته نشود هواپیمایی که با موتور توربوفن قابل اعتمادش و توپ افسانه ای GAU-8A Avenger تبدیل به ماشین کشتار ارتش عراق در جنگ خلیج فارس شد.علاوه بر توپ و طراحی ممتاز ان و کسب دقت لازم در اصابت اهداف روی زمین باید به طراحی خود هواپیما نیز به چشم تحسین نگاه انداخت.خصوصا انکه جنگنده ای چون میگ 27 نیز مجهز به توپ 30 ملم چرخان بود اما هیچگاه نتوانست نامی هم رده همتای امریکایی خود پیدا کند. 1. Lockheed AC-130 یک نمونه از یک هواپیما غول پیکر تا دندان مسلح شده! ترکیبی از C-130 و توپ های چرخان 20 ملم و40 ملم وحتی هویتزرهای 105 ملم وخمپاره اندازهای 120 ملم ان را به قدرتمندرین هواپیما مسلح شده هجومی تاریخ تبدیل کرده است AC-130 از 1967 تا جدیدترین نسخه معرفی شده ان در سال 2017 ارتقا و تغییرات فراوانی به خود دیده است. از گذشته تا زمان حال هواپیماهای AC-130 به مدت 50 سال پشتیبانی هوایی را برای اپراتورهای ویژه ارائه می دهند. اگرچه این هواپیما از طریق به روزرسانی مداوم تسلیحات ، حسگر ها و سیستم های دفاعی واقدام متقابل قابلیت های امروزی پیدا کرده اند اما به دلیل اثر رادرای و حرارتی زیاد و توسعه سامانه های پدافند هوایی گوناگون به نظر نمیرسد در یک نبرد گسترده قابلیت بقا مناسبی داشته باشد به همین دلیل در سالهای اخیر کارشناسان سرمایه گذاری بر روی پهبادها و قابلیت های رادراگریزی را به عنوان جایگزین پیشنهاد داده اند. منابع :https://en.wikipedia.org/wiki/Henschel_Hs_129 https://en.wikipedia.org/wiki/Tupolev_I-12 https://www.historyhit.com/important-aircraft-from-world-war-one/ https://hushkit.net/2020/08/15/17-heaviest-armed-gunfighters-gunniest-warplanes/ https://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_AC-47_Spooky

شاید یه زمانی با ما بخواد زاویه بگیره همین الان ارتش عراق یجور مترسکه و ما بی صدا حشد رو به یک ارتش دوم بدل کردیم شده ورژن سپاه تو عراق

چرا سقوط کند وقتی دمکراسی وجود دارد و شیعیان هم در اکثریت هستند و مناسب هم به صورت قومیتی و مذهبی تقسیم شده است ؟ مسلما غرب از سقوط دولت قانونی عراق و ظهور صدام دیگری سود میبرد تجهیز نیروهای حشد و نجبا در جهت حفظ نظام سیاسی فعلی و جلوگیری از سقوط آن است

اصلن هم ما کمکشون نکردیما اصلن . فکر کنم این دفاع موزاییکی خیلی گسترده شده و داره کشورهای منطقه رو هم شامل میشه . در مورد عراق هم بعید نیست در آینده نزدیک دولت قانونی عراق سقوط کنه البته فکر نکنم حشد دنبال این باشه زیر زیرکی کارشو میکنه

تانک Chonma-ho سپاه در طول جنگ ایران و عراق، ایران به دلیل تحریم بین المللی تسلیحاتی كه در طول جنگ اعمال شده بود، مجبور شده بود از کشورهای همانند چین، کره شمالی، سوریه و لیبی سلاح های مورد نیاز خود را تامین کند. در ان بین ایران طی یک قرارداد نظامی 150 دستگاه تانک Chonma-ho را از کره شمالی از سال 1981-1983 میلادی خریداری کرد. در حقیقت تانک Chonma-ho یک کپی ضعیف از روی تانک تی-62 شوروی بود. تانک های Chonma-ho ایرانی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل داده شد. البته تانک های Chonma-ho تنها تانک های نبود که توسط ایران از کره شمالی خریداری شد. برخی منابع اعلام میکنند تانک های تایپ 69-II ساخت چین که توسط ایران خریداری شده بود نیز توسط کره شمالی به ایران فروخته و تحویل داده شده. ایران در زمان جنگ با عراق 500 دستگاه تانک تایپ 69-II را از کره شمالی یا چین دریافت کرده بود. تانک Chonma-ho متعلق به سپاه در طول جنگ 8 ساله تانک های تایپ 69 -II سپاه پاسداران در زمان جنگ =========================================================================================== تانک های تی-55 سپاه در زمان جنگ بر روی برجک تانک میله های جهت نگهداری کیسه های شن نصب شده است.

الکاظمی به ظاهر به عنوان یک مهره آمریکایی و خارج از اراده ایران (که قابل توجیه هم هست چرا بعد از ترور سردار و جو رخ داده و بی ثبات منطقه و عراق ایران علی رغم ناخشنودی متحدانش در مقاومت عراق راضی به نشستنش بر این مسند شد ) داره در برخی جهات بسیار خوب برنامه های کلان سیاسی/امنیتی ضد حشد را هدایت و اجرا میکنه. ترور یک مخالف بلد شده ضد ایران در عراق در بحبوحه اعتراضاتی که بخشیش مربوط به معیشت و ضد دولت کاظمی بود و برگرداندن اوضاع امنیتی به سود دولت کاظمی و ضد ایران و حشد (با توه به رسانه های پرتعداد امریکایی و عربی و عراقی که با پمپاژ دلار تنها چیزی که نگرانش نیستند معیشت مردم عراق هست) یک بازی دو سر برد بود. ( مخالف ضد ایرانی که به هر حال تجمعات دردسر دار برای دولت فراخوان میداد و از طرفی مرگش هم از این جهت به سود کاظمی و سیستم امنیتیش که میراث زمان حضورش در سازمان اطلاعات عراق هست بود و هم اینکه اعتراضات معیشتی را کاملا با حمله به کنسولگری ایران به سمت دیگه ای برد. حالا هم با این تعرضات مدامش به فرماندهان حشد باز یک بازی چند سر سود را داره پیش میبره. اولا که تبلیغات دامنه دار ضد حشد با کمک رسانه های عربی/امریکایی/ملی گرا و بعثی و سعودی را مدام برش میدمه. دوم اینکه بحث معیشت و اقتصاد و حضور نظامیان امریکایی به حاشیه میره، سوم با واکنش حشد بحث سلاح غیرقانونی را برجسته میکنه بین مردم و در نهایت اینکه حتی با ازادی فرماندهان حشد به هر حال صحنه طوری طراحی شده که این اتهام برای همیشه بر حشد میچسبه و نهایتا مردم خواهند گفت به زور اسلحه ازاد شد طرف و حتما قاتل خود همین افارد بودند. بماند که معترضان به کاظمی برای افشای حقیقت هم مهلت داده بودند و حالا با این حرکت کاظمی طوری جلوه میده که بله من حقیقت را کشف کردم ولی سلاح حشد نذاشت به نتیجه برسه و تازه قاتل اصلی و حقیقت هم برای همیشه پنهان میمونه. یک بازی کاملا حساب شده امنیتی که راحت میشه دستان خونین طرف های سوم امنیتی را درش دید(مثل ترور سردار و یک همکاری جمعی طبق گزارش یاهونیوز بین برخی طرفهای عراقی حتی به ظاهر دوست و کردی و امریکایی و حتی منطقه ای طوریکه به نظر میرسه یک توافق جمعی ایجاد شده بود که حتی اگر قاسم سلیمانی به برخیهاشون خوبی هم کرده بود ولی ترجیح میدادند برای منافع قدرت و ثروتشون (وعده ها و عیدهای امریکا و تطمیع و تهدیدهاش به کنار) کمک کنند حذف بشه این مهره ثبات در عراق. باید خیلی مراقب کاظمی بود. ککاملا به نیاز ایران به گذرگاه اقتصادی عراق در این وضع تحریمها آگاه هست و داره برنامه های جمعی خودش با رفقای عراقی و امریکایی و منطقه ای را پیش میبره خصوصا در قدم اول و اصلی و طبق خواست امریکا و اسراییل و سعودی ضد حشد برای انحلالش حتی به قیمت جنگ داخلی در قدم های متوالی بی اعتبار سازی تا درگیر کردنش در بحران ها و نهایتا ضربه اخر توسط افکار عمومی به شکل نرم و بعد سخت توسط حملات امریکایی به یک بهانه. دعوت از رسانه های ایرانی مثل فارس و تسنیم در اوج بحران بازداشت فرمانده حشد و فریبکاری رسانه ایش نشان از یک مهره هوشمند امنیتی است احتمالا که تونست از تحلیلهای تند و تیز رسانه های ایرانی هم بکاهه.

در رابطه با نوستالژی ( دلتنگی برای گذشته ) و تاثیرات آن در مسائل مختلف به درستی اشاره فرمودید که ممکن است ما را از نتیجه گیری واقعی دور کند . نکته ای که به نظرم آمد اضافه کنم در رابطه با مقایسه ایران با کشورهایی هست که یا از ما بسیار غنی تر و قوی تر هستند و یا با کشور هایی که بسیار کوچک تر و متفاوت تر هستند . به عنوان مثال : دوستی ساخت منو ریل دبی را با تهران مقایسه و نتیجه گیری در باب آن موضوع داشت و آن را به کل فرآیند توسعه تعمیم داده و در نهایت هم چشم اندازی پدید آمد که ما قرنها از دیگران عقب تر افتاده ایم و قطار پیشرفت ما در گل مانده است ... ! من خودم شخصا" نواقص ، عقب افتادگی ها ، از دست دادن پنجره های توسعه را قبول دارم و معتقدم مشکل اصلی کشورمان را باید در راهبرد های مدیریت جست . اما نفس مقایسه غیر دقیق را خود باعث گمراهی و ارائه راهکار های نامناسب می دانم . در باب مقایسه کشوری مانند امارات با ایران قابل عرض است به عنوان مثال : یک پروژه اتوبان سازی در امارات افتتاح می شود و عکس های آن در فضای مجازی دست به دست می گردد در حالی که نباید به توسعه جزیره ای ایشان انقدر غبطه خورد که اعتماد به نفس خود را از دست داده و احساس کنیم که "افتتاح شعبه فروش لامبورگینی دبی" کجا و ما کجا ایم .... !!! انتشار تصاویری با کادر بسته و مناطق کوچک و مشخصی که از ده ها زاویه مختلف گرفته شد هم حتماً آه حسرت را در شما چون خود من برون آورده . "بزرگراه شیخ زائد دبی" "کانال آب و خور مصنوعی دبی" در رابطه با مقایسه آن دوست گران مایه ام باید گفت طول منوریل دبی 5 کیلومتر ... طول کانال آب دبی 3 کیلومتر ( که به شکل خور از جزر و مد آب دریا تغذیه می شود ) ... و طول آزاد راه 8 بانده شیخ زائد دبی 44 کیلومتر است ( البته ادامه این جاده و گردش 6 بانده آن در امارت های دیگر به 500 کیلومتر خواهد رسید ) مقایسه بفرمائید با آزاد راه خرم آباد - پل زال در استان کوچک و محرومی مانند لرستان که 104 کیلومتر طول دارد ( البته که 25 کیلومتر از این مسیر تونل سه خطه حفاری شده ... 140 پل کوچک و 30 دهنه پل بزرگ دارد که به تنهایی جمع طول این 30 پل 3 کیلومتر از این مسیر را شامل خواهد شد ... ) یعنی میشود گفت برای هر سانتی متر از آن صد ها ساعت انرژی و کار و پول هزینه شده است . یا مقایسه راه آهن شمال با منوریل 5 کیلومتری دبی ( شاید بتوان گفت پل ورسک و مسیر دسترسی آن به تنهایی دهها برابر عظیم تر از منوریل دبی ارزش مهندسی ، ریالی و راهبردی دارد ) اگر بنا بر مقایسه دقیق باشد باید حجم بتن ریزی ، مساحت زیر سطح و روکش آسفالت ، تناژ میلگرد و آهن آلات به کار برده شده و تعداد نفر/ساعت کار انجام شده و ماشین آلات درگیر آن ها را باید در کنار هم قرار داد تا نتایج به شکل بهتری به دست آید . ( اگر حجم بتن ریزی چند سد دز و امیر کبیر و کارون ها رو روی هم بگذارید بیشتر از کل مصالح ساختمانی دبی خواهد بود ) "بر اساس مطالعات صورت گرفته کشورمان به ۱۰ هزار کیلومتر آزاد راه دیگر به غیر از آن چیزی که اکنون هست نیاز دارد تا شاید بتوان دسترسی مناسبی در سراسر کشور داشت " پس بهتر است در مقام مقایسه هم جانب انصاف را نگه داشت و هم به مقایسه دقیق از طریق پارامترهای علمی روی آورد . نماد های توسعه می تواند جزیره ای و یا گسترده باشد . و به همین علت است که بسیاری از کارشناسان علی رقم توسعه بسیار شتابان کشور چین هنوز آن را جزو کشورهای در حال توسعه قلمداد می کنند . ( در حالی که نمای خیابانهای شانگهای شما را خیره می کند . در ایالت لیانگ شن کشاورزان با چهارپایان زمین های خود را شخم می زنند و با گاری تردد می کنند ) فارق از تغییر رژیم های سیاسی باید اذعان کرد که پدران ما در این سرزمین در یکصد سال گذشته تلاش بی وقفه ای را انجام داده اند که تصویر اواخر دوره قاجار ( کشوری اشغال شده به دست اجنبی و درگیر با بیماری و مرگ های گسترده در اثر قحطی و گرسنگی ) را تبدیل به اکنون ما نموده اند و قطعاً و بی شک و بدور از سیاه و سفید ها انشالله این قطار توسعه و پیشرفت ادامه خواهد داشت . توسعه ای که خود کنونی ما و فرزندان ما نیز بخشی از آن هستیم و در تسریع و یا کاهش سرعت رشد آن دخیل خواهیم بود . در پایان لازم است از برادر ارجمند @arminheidari بابت مطالب مفید و تحلیل های راه گشاشون تشکر کنم که مانند همیشه نوشتار های ایشان سبب تعمق ما در جستجوی ریشه های مشکلات می گردد . و من الله التوفیق

توهم گذشته می گویند گذشته چراغ حال و حال گذشته فردا است. اما معضلی به نام زندگی در گذشته وجود دارد که نه فقط فرد که یک جامعه را می تواند به نابودی بکشاند. زندگی در گذشته ناشی از ترس یا عدم علاقه روبرو شدن با واقعیت پدید می آید. در چنین شرایطی اتفاقات خوب گذشته در صدر قرار گرفته و اتفاقات بد پنهان می شوند. و گذشته انچنان که دوست داریم شکل می گیرد نه انچنان که بود این مساله در کشور ما به شدت نمود دارد، تا جایی که همیشه می گوییم قدیم تر زندگی بهتر بود چیزی که تنها بر پایه احساس است تا آمار و واقعیت تا جایی که برنامه هایی مثل تونل زمان رونق گرفته و طرفدار جذب می کنند. برنامه ای که تماما گذشته را آنطور که دوست دارند تصویر و مدح کرده و امروز را برعکس به کل نفی می کنند. باید بدانیم که پدیده وهم در گذشته سراغ زندگی ما هم می آید دوران جنگ، بمباران و بعد از جنگ که در خاطر خیلی از ما قشنگ جلوه می کند و حس نوستالژی تعبیر می شود. گویی مشکلات نبوده است ، گویی یادمان رفته یخچال هم با سند ازدواج خریداری می شد گویی یادمان رفته زیر بمباران نمی دانستیم فردا زنده ایم و یا نه و امروز افسوس گذشته را می خوریم، چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ اما وقتی وهم گذشته در سیاست می آید و تشخیص واقعیت را مختل می کند، آن موقع باید ترسید و فکر کرد. تونل زمان یا تونل وهم تونل زمان همچون افیون ذهن های راحت طلب را مسخ کرده و از اقدام درست در زمان و مکان درست باز می دارد. مبنای این برنامه ها یا بر مقایسه (روستاهای) ایران 1400 و (تهران) ایران 1356 است یا بر مقایسه تهران 1356 و دبی 1356 و جادوی تصاویر و کنترل ذهن و چشم مقایسه ای گزینشی بین ایران قدیم و ایران جدید مقایسه ای ظاهری بین ایران و دبی این پدیده که یک مکانیزم دفاعی و محافظه کارانه محسوب می شود، تنها به انقلاب و الان هم معطوف نمی شود. بلکه توهم بی نقص بودن دوران ساسانی، دوران تمدن اسلامی و .... را صحبت های افراد متفاوت می توان مشاهده کرد. مقایسه ای ناقص، گزینشی و نتایجی از پیش تعیین شده اما واقعیت چیست ؟؟ * امارات و کشورهای عربی عملا در حد شهرهای ایران محسوب می شدند و ابادانی آنها آنچنان سخت نبود بویژه با سرمایه های عظیم میلیونی به قول دوستی تو پول بده تا نشونت بدم هنر مدیریت چیه * اگر اوضاع اینقدر خوب بود چرا انقلاب شد؟ اگر قرار است مقایسه کنیم چرا فقط ان چیزهایی که دوست داریم را مقایسه می کنیم؟ بیاییم تهران را با روستاهای و مناطق دور از تهران مقایسه کنیم بیاییم پایین شهر تهران را ببینیم جنوب تهران، تصاویری که در تونل زمان هرگز نمی بینیم در برنامه هایی چون تونل زمان تاریخ ایران به گونه ای روایت می شود که گویی داستان افغانستان است داستان کشور افغانستانی که در زمان رضا خان از ایران پیشرفته تر بود ولی با ورود به جنگ داخلی و نابودی زیرساخت ها به وضع امروز خود رسید عجیب است ، بله ولی دانشگاه افغانستان زودتر از دانشگاه تهران افتتاح شد و سیر پیشرفت در آن جلوتر از ایران بود. سرنوشت کابل افغانستان کابل قبل از جنگ کابل طالبان کابل امروز ظاهر مدرن و فقر در دامنه کوه و ... تصاویر آشنا است؟؟ شما را یاد چیزی نمی اندازد؟؟؟ بله سوریه قبل از جنگ و بعد از جنگ اینجاست که امنیت یک کشور معنی می شود. سوریه قبل و بعد جنگ برگردیم به ایران در میان این همه گذشته دوستی، در جستجوی واقعیت ایران قدیم باید به مستند خان گزیده و مستند بشاگرد شهید آوینی رجوع کنیم لینک تا کمی عمق واقعیت را بفهمیم وقتی رسما جان و ناموس مردم دست خان های کوچک و ریز بود اگرچه شبیه دوران رضا خان ، خان نبود ولی هنوز ظلم بود. واقعیت این است که ما هرگز سختی هایی که پدران و مادرانمان در آن زمان کشیده اند را نخواهیم فهیمد ولی این دلیل نمی شود که انچه نمی فهمیم را انکار کنیم باید درست دید تا گذشته چراغ راهنمای ما باشد و اگرنه در ظلمت و گمراهی خواهیم ماند. حقیقت آنچنان دلچسب ما نیست چون کمتر پیش می آید حقیقت 0 و 1 باشد چه برای مخالفان شاه چه برای طرفداران شاه یک نکته در اینجا بصورت خلاصه می توان گفت اقداماتی تک بعدی زمان شاه است که منجر به شکاف طبقاتی و انقلاب شد. تهرانی در حد اروپا و روستاهایی در حد افریقا باید واقعیت را گفت، کارهای مثبتی صورت گرفت و کم کاریی های بسیار و کارهای منفی کارهای مثبتی مثل: - تقویت ارتش بویژه در زیرساخت - تشکیل سپاه دانش و سپاه بهداشت و تغذیه رایگان در مدارس - تاسیس سازمان انرژی اتمی - توسعه ناوگان هوایی تجاری - راه اندازی وزارت علوم و ... تمامی اقداماتی که بصورت ابرپروژه ای صورت می گرفت و سبب فراموش شدن و نادیده گرفتن ریز پروژه ها شد. چیزی که در جهاد سازندگی و کشاورزی بعد از انقلاب سعی شد جبران گردد. همه این موارد نشان می داد که حاکم از کف جامعه دور بوده و درد مردم را نمی فهمد و در نتیجه هنوز بعد از 40 سال طرفداران شاه نمی دانند برای چه انقلاب شد و همه را مسئول می دانند جز خودشان را. از کارهای منفی که حاضر به یاد شدن نیست: * عدم بازپسگیری بحرین * تمرکز بر ابرپروژه ها و عدم توجه به توسعه مناطق محروم و ریزپروژه ها * عدم توسعه شایسته سالاری و عدم رسیدگی به شکایات ریز بویژه در کارشناسان رده پایین * ایجاد شکاف طبقاتی و اقتصادی * کاپیتالاسیون * و ... در مجموع قبل از انقلاب با کمک ابر پروژه ها و تمرکز بر تهران، آبادان و چند شهر دیگر، یک چهره و یک جلد زیبا و پیشرفته از ایران ترسیم شد، درحالیکه در داخل این کالبد شکاف طبقاتی و فقر و مشکلات بیداد می کرد. همین امر باعث شد که ظلم های کوچک جمع شده و مردم خود را فراموش شده بدانند. با انقلاب تلاش برای شکستن اختلاف طبقاتی و محرومیت زدایی آغاز شد و شدت گرفت ولی تا امروز مشکلاتی اساسی پا برجا است. و این همان نکته ای است که باید بفهمیم، و در خوانش انقلاب همیشه مغفول می ماند. واقعیت انقلاب را باید در زندگی روزمره مردم روستا و جنوب شهر جست امروز نیز علیرغم همه پیشرفت های علمی و مادی در کشور چون، سلولهای بنیادین، نانو، موشک و ... باید آن مشکلات را یادآور شد مشکلاتی از قبیل ضعف در تفکر سیاسی و سیاست زدگی ضعف در شفافیت و مبارزه با فساد ضعف در مدیریت نیروی انسانی ضعف در تربیت نیروی انسانی ضعف در شایسته سالاری ضعف در رسانه این موارد به ظاهر ساده که قابل نمایش نیست و با آن نمی توان پز داد، همان مواردی هستند که سیاستمداران و مردم ما آن توجه نمی کنند در حالیکه کشورهای ابرقدرت بر آنها بنا شده اند. و مردم و مسئولان می خواهند بدون هزینه و طی کردن این موارد، یه شبه ره هزار ساله را بروند. و این انتظار و توقع، وهمی بیش نیست. انتظاری که عطشش انسان و جامعه را به سوی سراب های واهی پیش می برد. رویای ذهن ما تا زمانی که در ذهن ما هست آرزو محسوب می شود و زمانی که پا به میدان عمل می گذارد تبدیل به هدف می شود

می شود تغییر کرد امروز در اعلام خبر در مورد ناوشکن دماوند که در روز‌های گذشته جهت انجام تنش‌گیری سازه وارد آب‌های شمال کشور شد اتفاقی جالب افتاد از این باب که نشان می دهد می توانیم اثر گذار باشیم و تغییر را رقم بزنیم نمی دانم نویسنده سایت با دیدن مطلب دوستمان دست به تغییر زده است یا تذکر همکار یا تذکر درونی خودش این اشتباه را تصحیح کرده است. ولی باید گفت که اینجا قصد مچ گیری وجود ندارد و هدف اصلی ارتقا سواد رسانه ای و نظامی است که باعث افتخار است که بتوانیم خدمات دانشی و فنی در این خصوص به دوستان در دیگر رسانه ها و شاید جامعه خودمان ارائه دهیم. باتشکر از جناب @MR9 است که بانی اصلی این کار و تلاش برای ارتقا سواد نظامی و رسانه ای در انجمن شده است. با امید به روزی که سواد عمومی رسانه ای به حدی رسد که دشمن نتواند از این جبهه مردم ما را آزار دهد.

موندم قاسم سلیمانی و ابومهندس و حشد شعبی باید چیکار میکردن که نکردن؟ این هارو از اعدام و زن و بچه هاشون رو از اعدام و بردگی و حقارت نجات نداد که دادن. والله در عراق با هر مذهب و عقیده سیاسی ( بجز بعث و داعش) مگر فرد احمق باشه که بخواد با همچین افرادی دشمنی کنه. به والله خدمتی که این دو فرمانده و نیروهاشون به اینها کردن هیچکی در تاریح عراق به اینها نکرد. اگر ذره ای شرافت داشتن مجسمه این دو نفر رو در عراق می ساختن. جالبه مقایسه رفتار ایرانی ها با سردار سلیمانی چه در زمان حیات و چه بعد شهادت و احترام ویژه ای که اکثر مردم و جریانها نسبت به ایشون داشتن با این رفتار بی شرمانه و گربه صفتانه عده ای از عراقی ها. دیگه این منفعت نیست که بگیم دنبال شریک تجاری بهتر باشن، یه قدر شناسیه که دریغ کردن و این طور رفتار زبونی از خودشون بروز میدن.

| در عراق چه خبر است ؟ | باز هم پای آمریکایی ها در میان است | داستان از آنجایی شروع شده است که فرمانده تیپ حشد در الانبار یعنی "قاسم مصلح" از ورود قاچاقی آمریکایی ها به عراق از مرز سوریه جلوگیری کرده است و بعد از آن " ابو رغیف " یکی از افراد فاسد استخبارات عراق و با هماهنگی الکاظمی اقدام به بازداشت قاسم مصلح برای عبور آمریکایی ها میکند. ‏گروه های مقاومت در پاسخ به دستگیری قاسم مصلح فرمانده تیپ ۱۳ حشد الشعبی که به دستور مصطفی الکاظمی دستگیر شده بود، منطقه سبز را به طور کامل بستند. گروه های مقاومت عراق اعلام کردند برای باز کردن راه های ورودی منطقه سبز سه کار باید انجام شود: ۱-آزاد شدن فوری قاسم مصلح فرمانده تیپ 13 حشد الشعبی ۲-عذرخواهی رسمی مصطفی الکاظمی ۳-استعفای ابو رغيف (از فرماندهان نیروهای امنیتی عراق و نزدیک به الکاظمی) فرار مزدور و آزادی فرمانده ی حشد شعبی: سپس منابع عراقی خبر دادند که قاسم مصلح توسط نیرو های استخبارات دولت کاظمی آزاد شد و ابو رغيف از منزلش در منطقه سبز بغداد به یک مقر امنیتی فرار کرد. این اتفاق دقایقی بعد از این بود که منابع عراقی گفتند ابوفدک دستور بازداشت او را صادر کرده است.

تانک تی-72 ام بروز رسانی شده توسط سپاه در اختیار حشد الشعبی

بروز رسانی تانک های تی-72 عراقی گروه حشد الشعبی توسط سپاه

بازوبند رنگی آیا؟! برای جایی که نیروهای فقط یک ارتش وجود دارند؟!

رادار کاشف-99 برای اتصال به توپ های پدافندی در این رنج و برد به نظر میتونه کارا باشه. با قابلیت کشف همزمان 300 هدف با توجه به آرایه فازی بودنش میتونه جایزگین رادارهای قدیمی باشه که بعضا برای این توپ ها استفاده میشد در حالت شبکه. البته قدرت تحرکش هم اجازه میده برای کشف تهدیدات نوین و ریزپرنده های به معنای واقعی کلمه ریزپرنده در نقاط مرتفع و صعب العبورتری در اطارف تاسیسات حساس بنا بر نیاز و تهدیدات فوری مستقر بشه. هرچند باید دید در بحث مقابله به موزات این واحد کشف چه سامانه ای مدنظر هست. بحث های جنگ الکترونیک و مقابله با تجهیزات انفرادی و الکترونیکی یا اتصال به یک سامانه خاص. یا حتی اگر خودروی مناسب تری براش در نظر گرفته بشه با یک یا دو گاتلینگ در نقش تاکتیکی و همراهی نیروها در خطوط مقدم و ستون کشی ها در مقابله با پهپادهای دست پرتاب سبک و کوادها. پ ن: اعلام شده بود در مورد دو سامانه بیشتر صحبت میشه که میشه حدس زد همین عماد و کاشف بودند: