به نام خدا Airbus-Dassault-Leonardo EuroMALE سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) (2027) EuroMALE جدید ترین ابتکار مشترک اروپایی برای ارائه انواع خدمات مسلحانه توسط یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین است که طراحی، توسعه و ساخت آن داخلی است. این پروژه توسط بازیگران بزرگ عرصه دفاعی، ایرباس و داسو از فرانسه و لئوناردو از ایتالیا (با مشارکت آلمان و اسپانیا) پشتیبانی می شود. تا این زمان، قدرت دفاعی سرزمین اصلی اروپا برپایه پهپاد هایی با منشا خارجی (عموما ایالات متحده و اسرائیل و به ترتیب پهپاد های پریدیتور و هرون) استوار است. در بیست و ششم آپریل سال 2018، ماکت EuroMALE در ابعاد واقعی برای بازدیدکنندگان نمایشگاه ILA برلین به نمایش گذاشته شد. نمونه نمایش داده شده (که طراحی نهایی نبود) مانند بسیاری از پهپاد ها دراری قسمت قدامی برجسته بود که سامانه های اویونیک در آن قرار داشت. بدنه اصلی بلند و باریک با کناره های تقریبا صاف است. واحد عقب با یک باله عمودی و صفحات افقی بالای آن (به شکل T یا آرایش دم Multhopp) خاتمه می یابد. بال های اصلی باریک اند و در حدود میانه و پایین اطراف بدنه قرار دارند. موتور توربوپراب بین بال های اصلی و دم در خارج از بدنه نصب شده اند که ملخ های با آرایش pusher را می گردانند. به احتمال زیاد این طراحی برای مطابقت با قوانین هوایی غیر نظامی اروپا انتخاب شده است. هر موتور 1 ملخ 6 پره را می چرخاند. چرخ های 3 گانه (یک چرخ جلویی و دو چرخ اصلی) کاملا به داخل بدنه جمع می شوند. به جز ظاهر کلی، چیز زیادی از مشخصات فنی EuroMALE منتشر نشده است. به دلیل استفاده احتمالی از سامانه های ملخی معمول، زمان پرواز بالا و حداکثر سرعت متوسطی برای آن پیش بینی می شود. این پهپاد احتمالا از عملیات های پروازی مشابه پهپاد جاسوسی، نظارت، شناسایی پریدیتور شرکت جنرال اتمیکس (بدون قابلیت حمله زمینی) پشتیبانی خواهد کرد. در سپتامبر 2019، شرکت فرانسوی Safran مسئول تامین موتور های پهپاد EuroMALE جدید شد. این کنسرسیوم شامل شرکت های ZF Luftfahrttechnik و MT-Propeller می شود. در نوامبر 2019، ایرباس پیش بینی کرد که تحویل EuroMALE به خریداران در سال 2027 آغاز شود. در ژوئن 2020، مقامات آلمانی از طرح خود برای تسلیح نسخه آینده EuroMALE به موشک های هوا به سطح Brimstone و بمب های پرتابی هدایت دقیق Paveway خبر دادند. مشخصات (پیش بینی) - سال ورود به خدمت: 2027 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: فرانسه (احتمالی)، آلمان (احتمالی)، ایتالیا (احتمالی)، اسپانیا (احتمالی) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 16 متر - طول بال ها: 26 متر - ارتفاع: 6 متر - وزن: 8700 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 11000 کیلوگرم (2300 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 2 موتور توربوپراپ که ملخ های 6 پره را می چرخاند. آرایش pusher - حداکثر سرعت: 500 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 13700 متر - برد: 750 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی شامل انواع دوربین و حسگر ها برای ایفای نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی. احتمال پشتیبانی نسخه آینده از موشک های هوا به سطح و بمب های پرتابی هدایت دقیق/هدایت لیزری در 4 نقطه سخت زیر بال ها - نسخه ها: EuroMALE (سری پایه) منبع

به نام خدا Airbus Helicopters VSR700 بالگرد دریایی شناسایی بی سرنشین (2022) سامانه های برخاست و فرود عمودی بی سرنشین نیروی دریایی، زیرگروهی در حال رشد از بی سرنشین ها هستند. کشتی های جنگی امروزی تقریبا همیشه به نوعی از عناصر هواپایه برای شناسایی منطقه فرا افق نیاز دارند که معمولا از بالون های قابل بازیابی و هواپیما های دریایی استفاده می کنند (نه به طور موثر). شناور های مدرن نیاز به راه حلی مدرن دارند، به همین دلیل چندین شرکت توسعه دهنده پهپاد، در حال ساخت پهپاد های شبه بالگرد دریایی برای نیاز های فعلی (پلتفرم شناسایی، سامانه های هوایی تدارکاتی) هستند. ایرباس از پلتفرم Guimbal Cabri G2 فرانسوی بهره گرفته. این بالگرد سبک 2 نفره با یک موتور، در سال 2008 رونمایی شد. VSR700 نسخه بی سرنشین و بازنگری شده آن است که تمام خصوصیات عالی یک بالگرد G2 سبک و ساده را حفظ کرده است. VSR700 برای تامین نیاز نیروی دریایی فرانسه به یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین قابل حمل و قابل بازیابی توسط کشتی ساخته شد. این پهپاد، به عنوان یک روتورکرفت کوچک، به طور طبیعی جای کمی را روی عرشه کشتی ها (چه پلتفرم های بزرگ دوزیست کلاس میسترال یا ناوچه های سنتی نیروی دریایی فرانسه که در حال حاضر در خدمت هستند) اشغال می کند. در ظاهر، شکل و عملکرد این بالگرد با نسخه سرنشین دار یکسان است. با این حال، بخش کابین خلبان پوشانده شده و اکنون سامانه های عملیاتی مرتبط، در آن قرار می گیرند. مجموعه اپتیک در بخش چانه ای قرار گرفته و باقی حسگر ها در قسمت شکم بدنه جای دارند. همچنین، درون بدنه یک موتور قرار دارد که ملخ اصلی 3 پره را در بالای خود می گرداند. یک محور، داخل میله نازک دمی، ملخ Fenestron بخش عقب را به چرخش در می آورد. تثبیت کننده های افقی به انتهای میله دمی چسبیده است. بخش پایینی آن از یک پایه دوقلو 4 نقطه ای تشکیل شده که ساخت و نگه داری آن را آسان می کند. در ژانویه 2018، اعلام شد که نمونه اولیه VSR700 در همین سال اولین پرواز خود را انجام خواهد داد. در نوامبر 2019، VSR700 اولین پرواز خود را با موفقیت به اتمام رساند. در جولای 2020، ایرباس اولین پرواز بدون اتصال به سیم VSR700 را انجام داد. در آپریل 2021، پس اتمام موفقیت آمیز فاز پرواز با سرعت کم، VSR700 برای انجام آزمایش های دریایی در سال 2022 آماده می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2022 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - کشورهای مصرف کننده: فرانسه (احتمالا) - نقش: نیروی دریایی (توانایی برخاست از زمین و ناو برای انجام عملیات های روی دریا در انواع نقش های دریایی هنگام پشتیبانی شدن توسط عناصر سطحی هم پیمان)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 6.3 متر - طول بال ها: 7.2 متر - ارتفاع: 2.75 متر - وزن: 400 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 700 کیلوگرم (300 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتورپیستونی CD-155 سوخت جت/بنزینی با توان 155 اسب بخار که ملخ 3 پره اصلی و روتور Fenestron دمی را می چرخاند. - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4000 متر - برد: 700 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 366 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. بسته ماموریتی شامل دوربین الکترو-اپتیک، رادار جستجوی سطحی، انواع حسگر ها - نسخه ها: VSR700 (سری پایه) منبع

درسته تانک های Chonma-ho اول برای ارتش ایران در جنگ با عراق خریداری شد. اما اینطور که گفته می شود پس از یک سال ارتش همه تانک ها را به جز یک دستگاه تانک به سپاه داده است. از جمله علل این نقل و انتقالات نارضایتی ارتش از این تانکها و کیفیت پایین تانک های Chonma-ho بوده است. تانک Chonma-ho ایرانی

سلام تانکهای تی ۶۲ کره شمالی یا Chonma-ho در زمان جنگ برای ارتش خریداری شده بودند و تا سال ۱۳۷۴ هم در تمامی نمایشگاههای نیروی زمینی ارتش در تهران و همچنین رژه سالیانه میدان آزادی در کنار دیگر ادوات زرهی این نیرو حضور داشتند. در رویایی زرهی بلوک شرق و غرب تی ۶۲ رقیب اصلی چیفتن بود و ارتش هم برای جایگزینی چیفتن های از دست رفته در جنگ با عراق ناگزیر به خرید این تانک بود. نکته عجیب این است که تی ۶۲ های کره ای ارتش ایران بصورت ناگهانی از سال ۱۳۷۵ از نمایشگاهها و رژه های ارتش ناپدید شدند و هیچ خبری از آنها نیست.

تانک Chonma-ho سپاه در طول جنگ ایران و عراق، ایران به دلیل تحریم بین المللی تسلیحاتی كه در طول جنگ اعمال شده بود، مجبور شده بود از کشورهای همانند چین، کره شمالی، سوریه و لیبی سلاح های مورد نیاز خود را تامین کند. در ان بین ایران طی یک قرارداد نظامی 150 دستگاه تانک Chonma-ho را از کره شمالی از سال 1981-1983 میلادی خریداری کرد. در حقیقت تانک Chonma-ho یک کپی ضعیف از روی تانک تی-62 شوروی بود. تانک های Chonma-ho ایرانی به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تحویل داده شد. البته تانک های Chonma-ho تنها تانک های نبود که توسط ایران از کره شمالی خریداری شد. برخی منابع اعلام میکنند تانک های تایپ 69-II ساخت چین که توسط ایران خریداری شده بود نیز توسط کره شمالی به ایران فروخته و تحویل داده شده. ایران در زمان جنگ با عراق 500 دستگاه تانک تایپ 69-II را از کره شمالی یا چین دریافت کرده بود. تانک Chonma-ho متعلق به سپاه در طول جنگ 8 ساله تانک های تایپ 69 -II سپاه پاسداران در زمان جنگ =========================================================================================== تانک های تی-55 سپاه در زمان جنگ بر روی برجک تانک میله های جهت نگهداری کیسه های شن نصب شده است.

بسم ا... ، دقیقا همین طور هست که فرمودید .... این صحبتی هست که دائم با دوستان داریم ، صحنه رزم در طول تاریخ به شکلی بوده که هیچ جنگ افزاری ( حداقل در دوره جنگ مدرن ) قابل حذف نیست حتی سرنیزه پیاده نظام

اول اینکه در مورد دوم مطلب بعد که جناب حیدری زحمت کشیدن جواب شما داده شده. طالبان طالبان قدیم نیست و شیوه داعش وار و کشتار و جنگ بی امان رو کنار گذاشته و راه مذاکره و بهبود شرایط حکمرانی رو در پیش گرفته. از افراد زیادی از این کشور که در خاک ما به سر می برند هم شنیدم این مطلبو که مناطقی که طالبان نظارت داره بهتره یا مردم به نماینده طالبان و عملکردش بیشتر اعتماد دارد تا حکام حکومتی که غرق فساد و موارد جناحی و قدرت طلبی و .. اند. تازه این حکومت مدتها منابع ملی رو تقدیم بیگاگان از جمله آمریکا کرده بدون اینکه تغییر چشمگیری در شرایط زندگی مردم به وجود بیاد حداقل طالبان به مانند اونها وطن فروش و در مقابل بیگانه ظلم پذیر نیست. حالا این تغییر رویه ظاهری است و به قصد جذب طرفداران و قبضه کردن قدرت یا ماهیت این گروه کلا تغییر کرده الله اعلم. باید حوادث رو دید تا بتوان قضاوت کرد. دوم کمی بی خیالی و بی طرف بودن در اموری که دخالت ما ممکنه شرایط رو بدتر کنه بهتره. گاه تامل و حرکت نکردن از حرکت اشتباه بهتره. این هم زمانیه که ما فعلا صبر رو در پیش بگیریم. سوم اینکه کدوم برادر شما؟ این برادر شما چرا شمارو برادر نمیدونه؟ چرا شمارو دزد زبان می دونه؟ چرا آب رو روی شما بسته؟ احیانا مردمان استان سیستان و بلوچستان که مدتهاست این سیاست حکومت افغانستان شرایط اونهارو بدتر کرده برادر و هموطن شما نیستن؟ نمیشه با کشوری از باب برادری برخورد کرد و اونها از مسیر منافع ملی. این مورد باید دوطرفه باشه. عاقل از یک سوراخ دوبار گزیده نمیشه. ما چندباره این بلا سرمون میاد کشوری (عراق) رو برادر می دونیم که اول برای خروج سردارمون از کشورشون ضرب الاجل تعیین می کنن و بعد شهادتش عکسشو پاره کرده یا آتش می زنند. همین کشور بیشترین مراودات رو با کشوری( ترکیه) داره که خیلی مواقع خاکشو بمباران کرده و یا با دشمنش همکاری داره. کشوری ( آذربایجان) رو برادر می دونیم که تبریز رو خاک خودش میدونه و طمع در تجزیه کشورمون داره این هم از افغانستان که بعد از همکاری دولت اصلاحات با ایالات متحده برای نابودی طالبان بجای تشکر از لطمه مالی یا روحی به ملت ما رویگردان نیست بقول شاعر من از بیگانگان هرگز ننالم که با من هرچه کرد آن آشنا کرد مشکل اینه ما بجای تامین منافع ملی مواردی رو مطرح می کنیم که فقط خودمون قبولش داریم و پیمان دو طرفه نیست. کشورهایی رو برادر میدونیم که رویه خصمانه ای در عمل در مقابل ما دارند.

ما در کشورهای عربی زبان اینقدر دلسوزشون بودیم که اکثرا بجای تشکر کینه مارو بدل گرفتند. در افغانستان هم همین شرایط وجود داره. کمی بی خیالی از امور جاری بد نی. طالبان به خام دستی و عملکرد داعش وار گذشته نیست. نیومدن فقط کمین بزنن و ویرانی به بار بیارن این بار اومد حکومت کنن و بهتره از این برگ برنده در مقابل ناسپاسی نظیر اشرف غنی احمدزی خوب استفاده بشه. قرار نیست هزینه امنیت افغانستان رو ما بدیم و همچون عراق بهره اش رو کشورهای فتنه گر ببرن.

من نگران افغانستان هستم ما به خاطر اهل تسنن فلسطین با تمام دنیا درگیر شدیم آما در قبال کشتار شیعیان هزاره افغانستان سکوت کردیم احتمالا بیشتر به فکر منافع هستیم تا شعار ها

این استند مربوط هست به خودرو suv بایک موتور و مدل +BJ40 که بنا بر کاتالوگ های منتشر شده آن در سال 1399 قرارداد مونتاژ آن توسط دیار خودرو با شرکت گروه خودرو سازی پکن بسته شده و احتمال دارد برای نیمه دوم سال 1400 به بازار ایران روانه گردد . اما چرایی نمایش آن توسط وزارت دفاع بر می گردد به مشارکت و سرمایه گذاری های وزارت دفاع توسط موسسه مالی اعتباری کوثر با این خودرو سازی . و همانطور مسئولین متعددی که در طول سال گذشته و امسال اعلام کردند این وزارت دو هدف عمده در رابطه با ورود به این صنعت را دنبال می کند . یکی تقاضا و درخواست این صنعت برای تامین برخی قطعات خاص که بعد تحریم ها خود ایشان مشکلات زیادی در تامین آنها داشتند و دیگری اینکه بخش زیادی از خودروهای نهاد های نظامی ما دچار فرسودگی شده و احساس کمبود وافری در این بخش حس می گردد ( البته که نسبت تعدادی خودروهای ترابری به زرهی این نهادها چندین برابر است و قطعاً در بخش فرماندهی و ترابری به دستگاه های بسیار بیشتری نیاز مند هستند و باتوجه به دوام و طول عمر کمتر این نوع خودرو ها نسبت به ادوات زرهی احساس نیاز و کمبود شدیدتری برای جایگزینی این نوع خودرو احساس می شود . بهر روی این نوع نگرش ( تجاری سازی و تولید صنعتی در کنار رفع نیاز های تخصصی ) همیشه توسط دوستان میلیتاری عنوان گردیده است و چه بسا تنها راه این حوزه شمرده شود در اینکه بتوان خطوط تولیدی ایشان ( وزارت دفاع ) را پویا نموده و وابستگی خود را به بودجه های دولتی کمتر نمایند . گروه خودرو سازی پکن یک مجموعه دولتی در چین است که توانسته پاسخ مثبتی به تقاضاهای رو به گسترش ارتش چین بدهد و بر اساس همان اصل ( تجاری سازی در کنار تولید محصولات تخصصی ) بخشی از بازار تجاری و عمومی را نیز از آن خود نماید . این گروه همکاری های گسترده ای در ضمینه مونتاژ خودروهای آفرود و غیره با شرکت های هیوندای و بنز دارد و تقریباً بعد از 2010 نیز دست به الگو برداری ( کپی قابل رقابت با اصل ... البته با لحاظ تبصره های چینی ) از محصولات سایر شرکت ها نموده است . یکی از این محصولات الگو برداری از محصولات JEEP است ( که در این مورد خاص BJ40 شباهت های فراوانی با پدر ناتنی خود Wrangler دارد ) دیار خودرو اعلام نموده که در پایان سال 1400 مونتاژ این خودرو را در گلپایگان بر روی خط تولید خواهد برد . ( لازم به ذکر است هنوز قیمتی برای آن درج نشده ولی با توجه به قیمت 20 الی 28 هزار دلاری آن در چین احتمال دارد که به قیمتی در حدود 1 میلیارد تومان در ایران برسد ! ) این مشارکت برای وزارت دفاع می تواند یک انتخاب هوشمندانه برای ورود به بازار خودرو سازی کشور باشد . این وزارت هم اکنون نیز با راه اندازی کارخانه های متعددی در کشور مقدار مشخصی از قطعات خودرو را به سفارش خودروسازی های کشور ساخته و تحویل ایشان می دهد . ولی بازار اس یو وی ها در ایران بازاری مستعد توسعه است و قطعاً همراه با سودآوری کافی خواهد بود و هم اینکه می تواند با این سرمایه گذاری به تقاضای نهاد های نظامی کشور در بخش خودروهای سبک پاسخی مناسب دهد . مطابق اعلام این شرکت : در حال حاضر این شاسی بلند آفرودی با دو پیشرانه بنزینی دو لیتری توربو شارژر و ۲٫۳ لیتری توربو شارژر ساخته می شود که به ترتیب ۲۰۴ و ۲۵۰ اسب بخار را با گشتاور ۳۱۵ تا ۳۵۰ نیوتن متر تولید می کنند. دیار خودرو می خواهد تا BJ40 پلاس کمپانی بایک را جعبه دنده ۶ سرعته اتوماتیک به بازار عرضه کند که این سیستم انتقال قدرت، توان پیشرانه را به چرخ های جلو و عقب این خودروی مونتاژی می رساند. البته هنوز به صورت قطعی نمی توان گفت که دیار خودرو کدام پیشرانه را بر روی BJ40 های تولیدی خود نصب می کند. اما شاهد هستیم که کمپانی بایک در بازار کشورهای عربی، BJ40 پلاس را با پیشرانه ۲٫۳ لیتری توربو شارژر عرضه کرده و می توان حدس زد که این شاسی بلند دو تُنی، با پیشرانه ۲۵۰ اسب بخار و ۳۵۰ نیوتن متر به بازار بیاید . یکی از ویژگی های جذاب BJ40 که از روی الگوی آمریکایی خود کپی برداری شده است، قابلیت باز کردن قسمت های مختلف سقف آن و تبدیل این شاسی بلند چینی به یک خودروی آفرودی بدون سقف است. نمونه فول آپشن بایک BJ40 پلاس می تواند تا حدی لوکس ظاهر شود و با توجه به شرایط بازار ایران، سطح امکانات قابل قبولی را در اختیار مشتریان خود قرار دهد. کامل ترین نمونه این شاسی بلند چینی می تواند با امکاناتی نظیر جلو آمپر دیجیتال، نمایشگر لمسی، دوربین دنده عقب، استارت دکمه ای، سنسور نور و باران، تهویه اتوماتیک دوگانه، ترمز پارک برقی، اتوهلد، سامانه کنترل حرکت در سراشیبی، تنظیم حالت رانندگی، سامانه مدیریت تعادل، سامانه کنترل پایداری الکتریکی، کروز کنترل، قفل دیفرانسیل اتوماتیک محور عقب، تنظیم وضعیت و ضریب انتقال قدرت به چرخ های جلو و عقب ( تک دیفرانسیل عقب، دو دیفرانسیل سبک، دو دیفرانسیل سنگین ) ، فناوری LED چراغ ها، کیسه هوای سرنشینان جلو، تریم داخلی چرم، دوربین ثبت وقایع، صندلی های جلوی برقی با گرمکن، نور پردازی کابین، شخصی سازی گرافیک جلو آمپر و… در هر صورت از نظر ما میلیتاریست ها : چرا که نه !؟ هر چه از دوست رسد نیکوست ( البته مراد از دوست عزیزان تایید کننده سفارش خرید هستند ) انصافاً در بخش خودرو های سبک ، ترابری ، فرماندهی وضع ما از زرهی مان هم بدتر هست و شایسته هست که با سرمایه گذاری مناسب به این کاستی ها رسیدگی گردد . در پایان قطعاً مراتب قدردانی و تشکر خود را از تمامی عزیزانی که در تولید خودروهای ارس و کویران در عین کمبود ها فداکارانه در حال تلاش و تولید هستند را اعلام می کنم ولی باید پذیرفت که کمیت و تنوع تقاضای کشورمان در حال حاضر بسیار زیاد است و بیشتر از ظرفیت خط تولید این عزیزان است و انشالله با همکاری ایشان بتوانند خطوط تولید و یا حداقل مونتاژ و مشارکت در تولید جدیدی در کشور راه اندازی نمایند . و من الله التوفیق

به نام خدا Airbus DS Tanan 300 سامانه بدون سرنشین برخاست و فرود عمودی (VTOL) (2019) Tanan 300 ساخته شرکت دفاعی و فضایی ایرباس (حاصل ادغام Cassidian, Astrium و بخش نظامی ایرباس) است. این پهپاد که در طراحی ظاهری شبیه Skeldar شرکت ساب است، برای به کار گیری از شناور های سطحی در نقش نظارت دریایی ساخته شده است. جستجو و نجات دریایی، شناسایی کلی، دست یابی به هدف، جمع‌آوری اطلاعات کلی و پشتیبانی از عملیات های بشردوستانه،از دیگر اهداف ایرباس برای توسعه این پهپاد هستند. ایرباس برای Tanan 300 انواعی از حسگر ها از تصویربرداری شبانه و هوش الکترونیکی تا رادار دریایی و تجهیزات الکترواپتیکال/مادون قرمز HD را به درخواست خریدار ارائه می دهد. Tanan 300 دارای طول بال 5 متر، طول 4.3 متر و ارتفاع تا روتور اصلی 1.2 متر است. پیکربندی آن، همانند بالگرد های سرنشین دار معمولی، دارای یک روتور اصلی چند پره در بالای بدنه است که سامانه اویونیک، سوخت و موتور را در خود جای داده است. یک محور که در میله دمی پنهان است، روتور دمی چند پره در سمت راست را می چرخاند. بخش پایین بدنه از نوع تیغه ای است که عملیات در میدان نبرد را آسان تر و هزینه تولید هر واحد را کمتر می کند. بخش اپتیک به صورت برجسته در قسمت شکمی قرار دارد که دید خوبی نسبت به اطراف و افق دارد. برد عملیاتی Tanan 300 تا 180 کیلومتر است و می تواند محموله ای به وزن 50 کیلوگرم را در بازه ای 8 ساعته حمل کند (حداکثر وزن برخاست 300 کیلوگرم). حداکثر سرعت آن به 150 کیلومتر می رسد و حداکثر ارتفاع پروازی آن تا 4000 متر ثبت شده است. سرعت کروز آن 100 کیلومتر بر ساعت تخمین زده می شود. انتظار می رود عملیات های Tanan 300 در ارتفاع 3000 متر یا پایین‌تر انجام شوند. Tanan 300 هنوز در مرحله توسعه تحت برند Cassidian است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - تعداد فروند ساخته شده: 2 - کشورهای مصرف کننده: ندارد - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)،توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.3 متر - طول بال ها: 5 متر - ارتفاع: 1.2 متر - وزن: 300 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 350 کیلوگرم (50 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور نامشخص گرداننده یک روتور 2 پره اصلی و یک روتور 2 پره دمی - حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4000 متر - برد: 200 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله فقط شامل حسگر و رادار. حمل محموله های مخصوص هر عملیات با قابلیت mix-and-match. - نسخه ها: Tanan 300 (سری پایه)، Tanan 300 Block 1 (نسخه اولیه بر پایه CybAero APID 60)، Tanan 300 Block 2 (نسخه بهبود یافته با ابعاد بزرگتر) منبع

به نام خدا AeroVironment Switchblade پهپاد موشکی با مداومت پروازی بالای قابل حمل (2020) یکی از شاخه های تکاملی حوزه سامانه های هواپیمای بی سرنشین (UAS)، مهمات با مداومت پروازی بالا (قابل حمل یا پرتاب از خودرو) است که برای خنثی سازی دشمنان طراحی شده است. راه حل AeroVironment که لیست بلند بالایی از محصولات پهپادی قابل اطمینان دارد، موشک دیرپای Switchblade است. Switchblade یک محصول جامع و قابل حمل توسط افراد یا نصب شده روی خودرو برای فعالیت جستجو و تخریب است. پهپاد Switchblade توسط تیوب پرتاب خود به پرواز در می آید و مجموعه کامل آن (پهپاد، تیوب پرتاب، محموله) در چند ثانیه در سطح گروه مستقر می شود (کارایی برابر در خدمت به نیروهای ویژه و پیاد نظام). وزن کل مجموعه 2.5 کیلوگرم است که به آسانی در یک کوله پشتی معمولی حمل می شود. یک دوپایه لولایی، هنگام اماده سازی از تیوب پرتاب حمایت می کند. اندازه کوچک، صدای عملیاتی نسبتا پایین و خروجی حرارتی کم به این پهپاد اجازه می دهد از هر دفاعی بدون شناسایی شدن عبور کند. طراحی این پهپاد بر بدنه تیوبی که تمام تجهیزات عملیاتی مربوط شامل موتور (نیرودهی به ملخ 2 پره)، مجموعه اویونیک و تجهیزات دوربین در آن قرار دارد، استوار است. 2 مجموعه بال اصلی در جلو و عقب برجسته شده و از آرایش بال دمی عمودی 2 تایی استفاده شده است. تمام بال ها لولایی هستند و در طی پرتاب، باز می شوند. پشتیبانی کامل از GPS و ویدئو های لحظه ای، این پهپاد را برای جستجو و رهگیری (SaT) و درگیری مناسب می کند. اپتیک های هدف گیری شامل دوربین های الکترواپتیکی دوگانه جلو و پهلو نگر به همراه یک دوربین با تثبیت کننده الکترونیکی در بخش دماغه با قابلیت چرخش و بزرگنمایی است. این امکانات بر دقت حمله می افزایند و هزینه خسارت را به اندازه قابل توجهی کاهش می دهد. قابلیت wave off این امکان را می دهد که در صورت تغییر وضعیت حتی در آخرین لحظه ماموریت متوقف شود. Switchblade حدود 10 کیلومتر برد و 15 دقیقه مداومت پروازی دارد، حداکثر سرعت آن به 161 کیلومتر برساعت می رسد و سرعت پروازی آن 101 کیلومتر بر ساعت است. ارتفاع عملیاتی نمونه استاندارد، زیر 152 متر است که در نسخه های دیگر به 4572 متر رسیده است. این پهپاد، نسخه چند گانه نصب شده بر روی خودرو هم دارد که تا 6 عدد Switchblade آماده پرتاب با قابلیت بارگیری مجدد سریع و گزینه های قدرت مختلف (معمولی، خورشیدی) را حمل می کند. این مدل در صورت نیاز بر روی خودرو، کشتی و هواپیما نصب می شود و همان ماموریت های نسخه قابل حمل دستی را ارائه می دهد. در اکتبر 2020، AeroVironment، سلاح هوایی بی سرنشین ضد زره Switchblade 600 را معرفی کرد. در مارچ 2021، انگلیس به دنبال سفارش Switchblade، به اولین کشور خارجی استفاده کننده از این پهپاد تبدیل شد. در آوریل 2021، فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده متعد به خرید 600 عدد از مهمات با مداومت پروازی بالای شرکت AeroVironment از طریق قراردادی 26.1 میلیون دلاری شد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2020 - تعداد فروند ساخته شده: 50 - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده (احتمالا) - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - قوای محرکه: 1 موتور گرداننده ملخ 2 پره در عقب بدنه، آرایش pusher - حداکثر سرعت: 161 کیلومتر بر ساعت - برد: 10 کیلومتر - تسلیحات: محموله ماژولار (مهمات پیشرفته نورثروپ گرومن) - نسخه ها: Switchblade (سری پایه)، Switchblade MPL (لانچر چندگانه شامل 6 پهپاد با قابلیت بارگیری مجدد سریع، برای استفاده روی کشتی، خودرو و هواپیما) منبع

بسم ا... فانتوم و قاصد

به نام خدا AeroVironment RQ-20 Puma سامانه هوایی بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2008) AeroVironment RQ-20 یکی از انواع مختلف پهپاد های جمع‌آوری اطلاعات در حال خدمت ارتش ایالات متحده است. اولین پرواز آن در سال 2007 انجام شد و سپس از طریق برنامه "نسخه مخصوص تمام شرایط" (AECV) به خدمت فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده (SOCOM) در آمد. Puma از 2013 به خدمت در سطح عملیاتی در خط مقدم ادامه می دهد و در کنار عناصر مختلف ایالات متحده از جمله نیروهای ویژه به میدان می رود. از آن موقع از Puma در شاخه های مختلف ارتش، نیروی هوایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده استفاده می شود. AeroVironment، واقع در کالیفرنیا، بیش از 1000 فروند از این محصول را تولید کرده است. به Puma نام RQ-20A داده شده است. برخلاف پهپاد هایی مثل پریدیتور و ریپر که به شدت تبلیغ شده اند، Puma اندازه ای کوچک دارد تا به راحتی قابل جا به جایی باشد. اصلی ترین ماموریت آن شناسایی و جمع‌آوری اطلاعات به منظور پاسخ برنامه ریزی شده و استفاده از سامانه های هوایی موجود برای دستیابی به هدف است. کل دامنه ماموریتی آن به نام ISRT (جاسوسی، نظارت، شناسایی و هدف گذاری) شناخته می شود. محموله آن ماژولار و بنا به خواسته مشتری قابل تغییر است. طراحی Puma کاملا ضد آب است و از تمام سامانه های حیاتی مثل محفظه باتری حفاظت می کند تا این پهپاد در هنگام باران نیز کارایی خود را حفظ کند. تجهیزات استاندارد شامل دوربین الکترواپتیکی و مادون قرمز با پایدارساز الکترونیکی به همراه نورافکن مادون قرمز است؛ محموله بر روی یک گیمبال نصب شده تا حرکتی 360 درجه داشته باشد. قدرت این پهپاد از 1 موتور معمولی تامین می شود که ملخی 2 پره را در قسمت جلوی بدنه به گردش در می آورد. با کمک سطح نویز نسبتا پایین آن، توسط اهداف زمینی شناسایی نخواهد شد. بال ها شامل بال اصلی در بالای بدنه و خم شده به بالا و یک واحد تکی باله دمی می شوند. کوچکی Puma به آن اجازه می دهد تا توسط یک اپراتور مدیریت شود و اپراتور دوم ایستگاه کنترل زمینی (GCS) را مدیریت می کند. همچنین، برخلاف سامانه های پهپادی بزرگتر، Puma دست پرتاب است و بازیابی آن به آسانی با فرود deep-stall انجام می گیرد. این پهپاد، با ویژگی ضد آب بودن، می تواند بر روی آب هم فرود بیاید و سپس بازیابی شود. سامانه Puma از 3 فروند پهپاد و یک ایستگاه کنترل زمینی تشکیل شده و نیاز به تجهیزات اضافه تر ندارد. Puma 1.4 متر طول دارد و طول بال های آن 2.8 متر است. حداکثر وزن برخاست آن 6 کیلوگرم ذکر شده است. این پهپاد با سامانه پیشران داخلی خود، به سرعت 83 کیلومتر بر ساعت می رسد و 15 کیلومتر برد دارد. مداومت پروازی آن 2 ساعت است. اگرچه که این مشخصات نسبت به برادران بزرگترش، پیش پا افتاده به نظر می رسند، اما Puma جایگزینی مقرون بصرفه برای نسخه های پریدیتور و ریپر است. Puma، همچنین بخشی از برنامه ترکیب ثابت پهپاد های شرکت AeroVironment شامل Raven و Wasp است که همه این پهپاد ها توسط یک سامانه GCS مشترک کنترل می شوند. علاوه بر ارتش ایالات متحده، سوئد و دانمارک نیز RQ-20A را در سال 2012 خریداری کردند. در سال 2018، شرکت AeroVironment برای پاسخگویی به نیاز رو به افزایش بازار، خط تولید سامانه هوایی بدون سرنشین کوچک Puma 3 را راه‌اندازی کرد. از امکانات این نسخه می توان به بدنه اصلاح شده، مجموعه حسگر های الکترواپتیکال به روز و لینک داده حفاظت شده اشاره کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2008 - تعداد فروند ساخته شده: 1000 - کشورهای مصرف کننده: دانمارک، سوئد، ایالات متحده - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.4 متر - طول بال ها: 2.8 متر - وزن: 6 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 6 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی که ملخ های 2 پره را می چرخاند. آرایش puller - حداکثر سرعت: 83 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 152 متر - برد: 15 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: RQ-20 Puma (سری پایه)، RQ-20A (AE - "All Environment") (نام استفاده شده در ارتش آمریکا برای مدل لولیه)، "RQ-20 "Puma 3 (نسخه ارتقا یافته Puma، دارای حسگر های الکترواپتیکی Mantis i45، بدنه و لینک داده ارتقا یافته) منبع

وقتی موتور محرکه اردوغان برای کشورگشایی از اون اوایل و بحث های اخلاقی! و دینی و مذهبی در کنار نژادی مجبور شد تنها و تنها روی مسئله نژادی تمرکز کنه ( جنگ سوریه بهش نشون داد مزدوران نژادی کارایی بالاتری دارند در حالیکه مزدوران ایدئولوژیکی ممکمن هست نافرمانی کنند مثل بخشی از داعش یا النصره از دستورات) نتیجش میشه کشوری که با سرعت حتی بیش از پیش به سمت نژادپرستی و خشونت های مرتبط باهاش و فاشیسم پیش میره و به سرزمین مادری و مردمان خودش (با نژآد اقلیت) در شکلی جدی تر هم وارد میشه. جالبه این مزدور این همه تصویر از خودش در خاک سوریه و تحت پرچم ترکیه منتشر کرده که مشخصا تحت لوای ارتش ترکیه و مزدوران تحت حمایتش در اشغال خاک کشور همسایه در حال تفریح! بوده ولی دولت اردوغان اعلام کرده این اصلا به دولت ربطی نداره. مرزهای ترکیه و سوریه لابد شهربازی هستند که هر کس میخواد با اسلحه رزمی تفریح کنه یک سر میره چند سرباز ارتش ترکیه را میکشه و برمیگرده.

به نام خدا AeroVironment RQ-14 Dragon Eye پهپاد شناسایی تاکتیکی (UAV) (2002) درگیری نظامی آمریکا در عراق و افغانستان طی دهه اول قرن حاضر باعث رونق صنعت پهپاد و معرفی بسیاری از سامانه های بدون سرنشین و هدایت از راه دور شد. "AeroVironment RQ-14 "Dragon Eye یکی از این محصولات است؛ پهپاد شناسایی جمع و جور و تاکتیکی اولین بار در ماه جون سال 2001 پرواز کرد. این پهپاد سال بعد رونمایی شد و به خدمت سپاه تفنگداران ایالات متحده درآمد و در عین حال توسعه آن توسط آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی و آزمایشگاه جنگ سپاه تفنگداران دریایی در حال انجام بود. قرارداد ساخت حدود 1000 فروند از آن امضا شد. از نظر ظاهری، Dragon Eye به فرم هواپیماهای معمولی با بدنه مرکزی شامل تجهیزات مربوط به ماموریت ها، بال یکپارچه و باله دمی عمودی است. این هواپیما باله دمی افقی و چرخ ندارد؛ در حالی که طراحی بال اصلی به صورت مستقیم است. پیشرانه این پهپاد شامل 2 موتور الکتریکی با ملخ 2 پره است که در لبه جلویی بال ها دو 2 طرف بدنه نصب شده اند. طول بال های آن 1.7 متر و طول آن 1.3 متر است که باعث می شود به راحتی توسط پیاده‌نظام حمل شود. وزن کلی آن 2.7 کیلوگرم است. سامانه Dragon Eye دست پرتاب است و نیاز به چرخ های پیچیده و باند یا منجنیق بندارد. حرکت رو به جلو با بند های منعطف بانجی مانند تقویت می شود که به سرعت اولیه آن می افزاید. این پهپاد با استفاده از یک سامانه ناوبری مبتنی بر نقطه مسیر برنامه ریزی شده توسط اپراتور از طریق سامانه موقعیت یابی جهانی (GPS) و ناوبری اینرسی (INS) حرکت می کند. مداومت پرواز آن تقریبا 1 ساعت است. Dragon Eye به یک سامانه کنترل زمینی (GCS) شامل یک لپ تاپ سنگین متصل است که تصاویر ویدئویی رنگی و مادون قرمز با وضوح بالا را لحظه ای به اپراتور زمینی ارائه می دهد. برد ارتباطی حدود 10 کیلومتر، برد عملیاتی حدود 5 کیلومتر، سقف پروازی 152 متر و سرعت آن 64 کیلومتر بر ساعت است. طریقه بازیابی آن به آسانی با فرود بر روی یک سطح نسبتا صاف صورت می گیرد؛ بدنه به نحوی طراحی شده که از هم جدا شده و سپس در زمانی کوتاه سرهم شود. اگر بدنه آسیب جدی ببیند، اجزای اصلی می توانند با قطعه ای دیگر از کیت Dragon Eye جایگزین شود. پهپاد Dragon Eye در حال خدمت در سپاه تفنگداران ایالات متحده است. قابل حمل بودن و راحتی استفاده به علاوه عملکرد قابل اعتماد آن، Dragon Eye را به یک پهپاد عالی برای زرادخانه فناوری های پیشرفته رزمندگان دریایی تبدیل کرده است. به علاوه، قابلیت عملیات بی صدای آن معمولا باعث می شود که دشمن از موقعیت این پهپاد ناآگاه باشد؛ جایگزینی مناسب برای پهپاد های بزرگتر و گران‌قیمت تر فعلی. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2002 - تعداد فروند ساخته شده: 1000 - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 90 سانتی‌متر - طول بال ها: 1.1 متر - وزن: 3 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 3 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 2 موتور الکتریکی با ملخ های 2 پره که توسط 1 باتری یک بار مصرف نیرودهی می شوند. - حداکثر سرعت: 35 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 152 متر - برد: 5 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین برای کار های شناسایی کلی (دوربین های الکترواپتیکال جلو و پهلو نگر دوگانه، دوربین پهلو نگر دید در نور کم، دوربین مادون قرمز پهلو نگر) - نسخه ها: "RQ-14 "Dragon Eye (سری پایه) منبع

به نام خدا AeroVironment RQ-12A Wasp III سامانه هواپیمای بدون سرنشین کوچک (SUAS) (2007) شرایط میدان های نبرد فعلی، بازار بزرگ و رو به رشد هواپیماهای بدون سرنشین را به جلو حرکت می دهد. AeroVironment یکی از رهبران حوزه طراحی، توسعه و تولید سامانه های هوایی بی سرنشین (UAS) است که مدل Wasp III را در 2007 به مجموعه خود اضافه کرد. این UAS مینیاتوری برای رفع نیاز بخش عملیات های ویژه نیروی هوایی ایالات متحده توسعه داده شد. هدف این پروژه تامین عملیاتی یک منطقه توسط یک پهپاد سبک، قابل حمل و کنترل از راه دور برای گشت زنی هوایی و تعیین هدف است. Wasp III یک موفقیت محسوب می شد و به جز نیروی هوایی ایالات متحده، در ارتش استرالیا، نیروی دریایی فرانسه، ارتش و نیروی هوایی و دریایی سوئد و نیروی هوایی اسپانیا به خدمت گرفته شد. Wasp III حدود 40 سانتی‌متر طول دارد و طول بال هایش 70 سانتی‌متر است. وزن آن کم‌تر از 45 گرم بدون محموله عملیاتی (دوربین های پایدار شده با وضوح بالا و ویدئو های به لحظه در روز و شب) است. امکان چرخش کامل و بزرگنمایی در هر واحد گنجانده شده است. ماژول دوربین روی بخش شکمی هواپیما نصب شده است. توان این پهپاد توسط یک موتور الکتریکی با باتری های قابل شارژ مجدد تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه به حرکت در می آورد. حداکثر برد آن 5 کیلومتر و سرعت آن 65 کیلومتر بر ساعت است. از نظر ساختاری، Wasp III دارای بال های پهن، بخش دماغه باریک و واحد دم تکی است. Wasp III برای حمل و نقل به اجزای اصلی تقسیم و به راحتی در یک کیف مسافرتی حمل می شود. راه‌اندازی و پایین کشیدن آن به سرعت قابل انجام است. علاوه بر کنترل دستی (توسط یک کنترلر ساده)، این پهپاد می تواند با کمک ناوبری GPS به صورت خودکار عملیات خود را انجام دهد. Wasp AE نسخه بهبود یافته Wasp III است که در اواسط 2012 معرفی شد. به همراه افزایش برد عملیاتی و توانایی دید مادون قرمز، این مدل توانایی دوزیست بودن دارد که به آن اجازه فرود بر روی سطح آب را می دهد. به دلیل این قابلیت، نیروهای دریایی کشور های مختلف به این مدل علاقه نشان داده اند. نیروی هوایی و سپاه تفنگداران ایالات متحده، خانواده Wasp III را برای ایفای نقش های میدان نبرد انتخاب کرده اند. بخش دارایی ارتش ایالات متحده، نام RQ-12A را برای Wasp III انتخاب کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2007 - تعداد فروند ساخته شده: 550 - کشورهای مصرف کننده: استرالیا، فرانسه، اسپانیا، سوئد، ایالات متحده - نقش: نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 38 سانتی‌متر - طول بال ها: 72 سانتی‌متر - قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی با باتری های یونی قابل شارژ مجدد که یک ملخ 2 پره را در قسمت دماغه می گرداند - حداکثر سرعت: 65 کیلومتر بر ساعت - برد: 5 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله عملیاتی شامل تجهیزات دوربین با وضوح بالا روز و شب - نسخه ها: RQ-12A Wasp III (سری پایه) منبع

اگر بگردید میتونید تانکهای تی62 ارواقی رو در همین موزه و یاداوره ها پیدا کنید. این تانکهای تی-62 به احتمال زیاد از خدمت کنار گذاشته شدن یکی از علل این کنار گذاشته از خدمت هم به احتمال زیاد تعداد کم انها در مقایسه با تعداد پرشمار تانک های سری تی-55 و تایپ59 هست. به عنوان نمونه اگر تونستید به شهرک سینمایی دفاع مقدس برید از همان در ورودی میتونید تانکهای تی-62 اورقی رو ببنید

در طول جنگ با عراق ایران از کشورهای مختلف نسخه های مختلف تانک تی-62 برای خودش تهیه کرد. از لیبی 65 دستگاه، از سوریه 100 دستگاه و از کره شمالی 150 دستگاه گرفته شد. ( البته باید به این امار تانک های تی-62 غنیمتی از عراق را هم اضافه کرد) اما به مرور این تانک ها از خدمت کنار گذاشته شده اند. گفته میشود در سال 2008 کمتر از 50 دستگاه تانک تی-62 در سپاه فعال بوده. با وجود بروز رسانی سفیر74 که بر روی تانک های تی-54/55 و تایپ 59 (و احتمالا تایپ 69 ) پیاده شده و اینکه تا کنون هیچ بروز رسانی برای تانک های تی-62 معرفی نشده به نظر میرسه این تانک نقش چندانی در سازمان رزمی سپاه ندارد یا به شکل اندک و بدون بروزسانی در خدمت هستند.

پیشنهاد بروز رسانی تانک های M60A3 برزیل توسط اوکراین اوکراین نوسازی تانک های M60 را که توسط کارخانه مالیشف طراحی شده است را به برزیل پیشنهاد داد. اوکراین در سال 2014 نوسازی تانک های آمریکایی M60 کار را در دست بررسی داشته اند. اما کار بر روی بروزسانی تانک های M60 در اوکراین تا به امروز مسکوت مانده بوده. در طرح پیشنهادی بروز رسانی تانک های M60 برزیل قرار است برجک اصلی تانک M60 با برجک تانک T-84-120 Yatagan تعویض شود. تانک T-84-120 Yatagan (در زبان ترکی Yatagan به معنی شمشیر است) در اصل برای بازار یابی در کشور ترکیه ساخته و طراحی شد که توسط ترک ها مورد تایید قرار نگرفت. تانک T-84-120 که یک بروز رسانی بر روی تانک های تی 80 است مجهز به توپ 120 میلیمتری با قابلیت شلیک مهمات استاندارد ناتو است. همچین این تانک برخلاف نمونه های تی-80 به یک بارگذار زنجیری در بخش پشت برجک مجهز است. احتمالا در پروژه بروز رسانی تانک M60 برزیل به پیشرانه 6 سیلندر دو زمانه جدید 6TD-2 با قدرت 1200 اسب بخار نیز مجهز بشود. احتمالا نسل جدید زره های واکنشی اوکراینی مانند Nozh قابلیت نصب بر روی تانک هایی M60 را نیز داشته باشد. سیستم های دفاع فعال Zaslon (Hard-kill) و سیستم دفاع فعال (Soft-kill) Varta نیز از گزینه های احتمالی برای نصب بر روی تانک های M60 برزیل است. برزیل حدود 90 دستگاه تانک M60A3 در اختیار دارد که با شرایط میدان نبرد کنونی مطابقت ندارد و بروز سانی انها برای برزیل ضروری است. ماکت پروژه بروز رسانی تانک های M60 برزیل- تعداد خدمه این تانک به علت داشتن بارگذار خودکار 3 نفر خواهد بود. تانک T-84-120 Yatagan با توپ 120 میلیمتری استاندار ناتو و بارگذار زنجیری در پشت برجک

با سلام تصاویر موشک اخگر که خودم گرفته بودم مشخصات فنی با توجه به مشخصات برد پروازی موشک ۷۰ کیلومتر هست. برد دیتالینک ۳۰ کیلومتر سیستم هدایتش چیزی شبیه به قاصد و ماوریک هست. البته فکر میکنم نمونه کوچکتر و مدل پروازی از کروز هواپرتاب قاصد ۳ بوده که با توجه به مشخصات خوبش احتمالاً تبدیل به یک طرح مجزا شده. با تشکر از جناب HRA

درباب رقابت میان فناوری و تاکتیک در صحنه نبرد مدرن " اما به مانند تجربیات بدست آمده از جنگهای پیشین ، انچه که واضح و عیان به نظر میرسد ، شکاف عمیقی میان فرماندهانی که قابلیت اداره یک عملیات رزمی را دارند (استفاده بهینه از تاکتیک ) با فرماندهانی که تنها به جنگ افزارهای جدید مسلح هستند ، وجود دارد که روز به روز در حال گسترده شدن است. پی نوشت : 1- منبع : رزم زرهی ، دکترین ، استراتژی ، تاکتیک و تاریخچه ( در حال تدوین / منتشر نشده)

سلام علیکم   دیپلماسی دفاعی   راه حل برون رفت یا ظاهر سازی سیاست خارجی       دیپلماسی دفاعی ، بعنوان یک مفهوم  ریشه ای ، سازماندهی همه نیروهای داخلی برای تامین و ارتقاء ارتباطات بین المللی مرتبط با حوزه دفاعی است که منشاء آن به ارزیابی های متفاوت نظامیان در دوران پس از جنگ سرد توسط مخازن فکر غربی  با پیشگامی وزارت دفاع بریتانیا برمی گردد . این اصل عمدتاً برای تطبیق  ارتشهای ناتو با محیط امنیتی جدید بین المللی  پدید آمد .  اما بر خلاف منشاء اصلی این اصطلاح جدید ، رفتار واحدهای سیاسی در حوزه دیپلماسی دفاعی ، به هیچ عنوان در محدوده جغرافیایی  کشورهای غربی محدود نماند .   در حالی که امروزه تعریف گسترده ای  از دیپلماسی دفاعی وجود ندارد ، با این حال می توان این مفهوم را بعنوان یک ابزار صلح آمیز که در عین  استفاده از منابع نظامی  (بعنوان بخش مهمی از سرانه عمومی کشورها ) برای نیل به نتایج مثبت در توسع روابط دوجانبه و چند جانبه میان واحدهای سیاسی ، تبیین نمود .   با این وصف ، " دیپلماسی نظامی " ، بعنوان زیرمجموعه ای  از مفهوم دیپلماسی دفاعی ، تنها به نقش مستشاران نظامی کشورها در ارتباط با مفهوم دیپلماسی دفاعی ، اشاره دارد که شامل عملیات نظامی نخواهد بود . بلکه فعالیتهای دیگری نظیر بازدیدهای دو جانبه و چند جانبه واحدهای سه گانه ارتشهای مرتبط ، از یکدیگر و همچنین تعامل در سطوح بالا(بعنوان مثال وزیران و پرسنل ارشد نظامی ) ، اجرای آموزش های مشترک ، تمرینات و رزمایش های متنوع در سطوح مختلف به شکل های مختلف  و ... خواهد بود که این خود موجب افزایش اعتماد به نفس در میان نظامیان شرکت کننده ، ایجاد زیرساختهای امنیتی مشترک و ... می شود .   در بریتانیا ، دیپلماسی دفاعی بعنوان یکی از هشت ماموریت  اصلی  نظامی به رسمیت شناخته شده است که عمدتاً با هدف کاهش سطح خصومتها ، توسعه و و ارتقاء نیروهای مسلح پاسخگو ، انجام می گردد .   این استراتژی ، عمدتاً با همکاری "وزارت امور خارجه" ، برای اطمینان از تمرکز مجموعه دولت (بعنوان رکن اجرایی ) بر منافع ملی  صورت می پذیرد .   سرلشکر ستاد ، "چی خم" ، ریاست ستاد نیروی هوایی سنگاپور در تعریف دیپلماسی دفاعی می گوید :   در دیپلماسی دفاعی ، ما به دنبال توسعه روابط سودمند با نیروهای مسلح کشورها دوست با هدف ایجاد ثبات امنیتی ، هستیم .   مترجم /MR9   صرفاً برای میلیتاری     پی نوشت :   1- تمامی اجزاء یک استراتژی درست ( دراینجا با هدف خرید سلاح ، استفاده از تجربه سایر کشورها ، بازنگری در سرفصل های آموزشی ، اعزام افسران برای طی دوره های فرماندهی و ستاد ، بازنگری در دکترین های دفاعی و .... ) همگی در این مفهوم نهفته است .   2- به نظرم به جای تکرار مکررات سالهای گذشته که هرسال ، بر بی مزه گی آن افزوده می شود ، روی مفاهیم ارزشمندتری متمرکز باید شد . این شکلی ، نقدهای وارده به نیروهای مسلح ، بیشتر دیده می شود ، مگر اینکه ................

اول اینکه مردم افغانستان برادران ما هستند و نمیشه ولشان کرد به امان خدا دوم اینکه شما اثرات سنگین ناامنی در افغانستان را در نظر نمیگیری؟ حداقل اتفاق ممکن مهاجرت چند میلیون نفر به ایران خواهد بود.

بعد از بیست سال حمله نظامی به افغانستان و اشغال آن به اسم استقرار دموکراسی و آزادی و امنیت برای به اصطلاح مردم، وضع زنان و کودکان افغان که در حال فرار به کوه ها هستند بسیار تاثر برانگیز هست. صدها هزار کشته افغان و عراقی به اسم دموکراسی و ویران کردن چندین نسل و زیرساختهایی که باز چندین نسل را متاثر خواهد کرد و عقب راندن کشورهای مورد حمله تا ده ها سال. و این بند هم در نگاه اول و در قهقه مستانه ایالات متحده در ابتدای اشغال عراق هم شاید درس اموز باشه که از نخستین بندهای بیانیه موسوم به بهار بغداد تعدادی از انجمن های اسلامی! ذیل تحکیم وحدت در سال 82 هست. تئوریزه کردن حمله خارجی و اشغال کشور و ر باور به خیردانی نهایی نیات و عملکردها و نتایج جالبه همزمان با طعنه و کنایه ها و تهدیدهایی (با توسل به شمشیر دشمن) ضد وطن خود در بحبوحه گمانه زنیها که بعدش نوبت ایران هست.