به نام خدا ARCA AirStrato هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2021) AirStrato پاسخ رومانی به نیاز صنایع پهپادی برای یک پهپاد تجاری، کم هزینه، ارتفاع متوسط و بالا و با مداومت پروازی بالا است. قدرت این پهپاد از طریق الکتریسیته و صفحات خورشیدی است که به بدنه آیرودینامیکی صاف متصل است. تست های پروازی در سال 2014 در مرکز آزمایش‌های دانشگاه ایالت نیومکزیکو آغاز شد و طبق برنامه ریزی تولید آزمایشی آن در 2015 در ایالات متحده آغاز شد. AirStrato شامل 2 نسخه می شود که ارتفاع های میانه و بالا را پوشش می دهند. نسخه سطح متوسط، که با نام Pioneer شناخته می شود، ارتفاع پروازی حدود 8000 متری، با محموله 45 کیلوگرمی و بال های 12 متری دارد. مداومت پروازی آن 20 ساعت خواهد بود. Explorer، نسخه سطح بالا، به ارتفاع 18200 متری خواهد رسید و با حداکثر وزن برخاست سنگین تر، ماموریت های گسترده تری خواهد داشت. طول بال های این نسخه، 16 متر است. رویکرد پایه طراحی این پهپاد شامل بال های اصلی مستقیم است که در قسمت میانه هواپیما نصب شده اند. قسمت دماغه، برجسته است و سامانه های اویونیک را در خود جای داده است. پیشران آن توسط 6 موتور الکتریکی کوچک (موتورهای الکتریکی Robbe 8085/10 که هرکدام 44 پوند رانش تولید می کنند) که در انتهای عقبی بال های اصلی قرار دارند، تامین می شود. مجموعه ای از سلول های خورشیدی روی بال های اصلی قرار دارند و باتری های موجود در آن را تغذیه می کنند. باله دمی از یک آرایش دوقلوی رو به بیرون با انتها های بزرگ شکسته رو به پایین تشکیل شده است. ارتباطات با کمک ماهواره یا GSM صورت می گیرند. AirStrato، به عنوان جایگزینی مقرون به صرفه سامانه های پیچیده موجود در بازار (یا در حال توسعه)، از پرتاب با منجنیق پنوماتیک (از طریق پایه های شتاب دهنده منجنیقی مخصوص) و بازیابی با چتر نجات پشتیبانی می کند. این پهپاد همچنین از چرخ های سه‌گانه برای فرود های معمولی استفاده خواهد کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2021 - تعداد فروند ساخته شده: 6 - سازنده: ARCA Space Corporation (رومانی، ایالات متحده) - کشورهای مصرف کننده: ندارد - نقش: جستجو و نجات (توانایی مکان یابی و خارج کردن افراد از مکان های پرخطر مثل خلبان سقوط کرده در دریا)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 7 متر - طول بال ها: 16 متر - وزن: 185 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 250 کیلوگرم (65 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 6 موتور الکتریکی Robbe 8085/10 که هرکدام 44 پوند رانش تولید می کنند - حداکثر سرعت: 170 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 18290 متر - برد: 840 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 180 متر بر دقیقه - تسلیحات: ندارد. طراحی این پهپاد برای مصارف تجاری است - نسخه ها: AirStrato (سری پایه)، Explorer (16 متر طول بال ها، مداومت 20 ساعته با محموله 45 کیلوگرمی، 18288 متر ارتفاع پروازی)، Pioneer (12 متر طول با ها، مداومت 12 ساعته با محموله 45 کیلوگرمی، 7925 متر ارتفاع پروازی) منبع

بافت جمعیتی ، قومی ، مذهبی و جغرافیایی افغانستان بسیار پیچیده است . یک نمونه از این پیچیدگی که ذهن بنده حقیر را در این چند روزه درگیر نموده همین موردی هست که برادر ارجمند @powerman1 با ارائه خاطرات آقای رفسنجانی به آن اشاره کردند . بیاییم بررسی کنیم اگر همین الان ما بجای مسئولین نهادهای مربوطه بودیم چه تاکتیک های واقع بینانه ای را در پیش می گرفتیم ؟ بنا بر این یادداشت سردار سلیمانی در آن موقع تحلیلی از وضعیت جغرافیایی و آرایش نیروها ارائه داده اند . تا جایی که مشخص هست کسی با اصل موضوع حمایت ایران مخالفتی نکرده بوده است . ولی دشواری چگونگی ورود و خروج از معرکه هست که آن زمان و قطعاً این زمان مسئولین را به درنگ وا می دارد . با توجه به وقایع بعدی که در آن دهه اتفاق افتاد مشخص هست که ایران استراتژی نیروهای نیابتی و حمایت مستشاری و تجهیزاتی را برگزید و نیروهای خود را مستقیم در نبرد وارد نکرد . ( از این قبیل روایت ها در مورد لبنان و عراق نیز هست که ایران اول بنای ورود مستقیم داشت ولی با سنجیدن جوانب امر در اکثر مواقع نبرد نیابتی را برگزید و تا حدود زیادی هم با توجه به امکانات و مقدورات عمل نمود و موفق هم بوده است ) اگر به نقشه ذیل که بافت جمعیتی افغانستان را نشان می دهد دقت نمائیم خواهیم دید نیروهای که پتانسیل بالقوه هم پیمانی با ایران را دارند از مرز های شرقی کشورمان فاصله دارند . بافت شیعیان غالباً در مرکز و شمال افغانستان قرار دارند و چنانچه درگیری بین ایشان و طالبان صورت پذیرد پیشتیبانی از آنها را برای ما دشوار خواهد کرد ( به عنوان نمونه توپخانه ترکیه از داخل مرز خود می توانست آتش تهیه مناسبی را برای نیروهای هم راستا با خود در آن سوی مرز سوریه فراهم آورد به شکلی که قبل از اینکه حتی یک دستگاه زرهی وارد معرکه کند با آتش تهیه مناسب و گشت های هوایی و پهپادی در جوار مرز توانست فضای پیشروی را برای ایشان فراهم نماید ) در همین یاداشت و خاطرات فوق اشاره می شود که تحلبل گردیده که چگونه نیروهای ایرانی بعد از تثبیت موقعیت ها باید آنها را تحویل نیرو های بومی داده و خارج گردند . در زمان حال نیز چنانچه موفقیتی در این ضمینه ( عملیات رزمی و زمینی ) کسب گردد باید برنامه ای برای زمان بعد از آن وجود داشته باشد . 1 - سناریو اول ( درگیری با طالبان ) توسط قوایی ایرانی پیشروی از سمت غرب افغانستان به سمت مرکز و شمال صورت پذیرد و پس از تثبیت مواضع پایگاه هایی دایر و شبه نظامیان هم سو و بومی کنترل مناطق مورد نظر را در دست بگیرند . ( این نوع پیشروی زمینی نیاز گسترده ای به حمایت هوایی خواهد داشت و باید توان جایگزینی ادوات زرهی از دست رفته را هم محاسبه نمائید و قطعاً باتوجه به جغرافیای این مناطق تلفات زرهی گسترده در هر صورت جزعی جدایی ناپذیر از آن خواهد بود . که ناگفته هویداست وضع کنونی ما در رابطه با مورد اول و هم مورد دوم چگونه است ! ) ( اینجا دیگر جای هست که آه حسرت را در نهاد همه دلسوزان خصوصاً برادران میلیتاریستی بر می آورد ) 2 - سناریو دوم ( توافق با طالبان ) و مطلوب تر این است کشورمان بتواند با طالبان به یک توافق دست پیدا کند که مناطق مورد نظر بدون درگیری با طالبان حاکمیت ایشان را بر این کشور به رسمیت بشناسند و در ازای کمک های مالی و تسلیحاتی به طالبان مناطق شیعه نشین و همپیمان با ایران توسط خود این شبه نظامیان شیعه اداره گردد ( مشابه نیروی های کرد در شیخ مقصود و تل رفعت در سوریه که ضمن داشتن شبه نظامیان محلی حاکمیت اصلی را نیز پذیرفته اند و با ایشان همکاری می کنند ) و پایگاه های کشورمان نیز نه در داخل کشور افغانستان بلکه در جانب مرز نقش پشتیبانی و هماهنگی را بین طرفین بر عهده بگیرند . وجه مشترک و ضعف هر دوی این سناریو ها همان موقعیت مواضع این نیرو ها و فاصله آنها از مرزهای ایران است . چنانچه ایران و ایضاً خود شیعیان بتوانند با قبایلی که ما بین ایران و مناطق ایشان است به یک هم پیمانی رسیده و خط عقبه خود را به مرز شرقی ایران بسط دهند ( مانند حوثی ها در یمن که با اتحاد با قبایل دیگر توانستند مواضع پراکنده خودشان را یکپارچه نمایند ) در صورت تحقق این یکپارچه سازی خواهند توانست در روند اتفاقات آتی ضمینه را برای منطقه ای که حفاظت از آن امکان پذیرتر باشد را ایجاد نموده و راهی برای تامین مایحتاج ضروری صحنه نبرد را فراهم بنمایند . و حتی به نوعی خودمختاری و حل نهایی مشکلات این اقلیت نیز منجر گردد . بهر حال به نظر می رسد که زمان زیادی باقی نمانده و تعلل و بی عملی بدترین کار خواهد بود . باید هر چه سریعتر از شوک اولیه این سقوط های پی در پی خارج و به بازآرایی نیروهای هم پیمان اقدام نمود . و لازم به ذکر است به امان نامه های طالبان به شیعیان اعتباری نیست و بدون داشتن یک نیروی رزمی آماده ، کشتار این اقلیت توسط طالبان به هیچ عنوان دور از ذهن نیست . در هر صورت به نظر می رسد که اقلیت شیعه باید خودشان را برای روزهای سخت تری از گذشته آماده کنند و در صورت پیچیده تر شدن صحنه درگیری ها حداقل این آمادگی ها این خواهد بود که توان یک مقاومت مقطعی را خواهند داشت تا دیگر نیروها بتوانند به یاری ایشان بشتابند و بلایی که بر سر مردم ایزدی بی پناه و بی سلاح آمد برای آنان تکرار نگردد . خداوند برای شهید سرافراز قاسم سلیمانی و یاران هم رزمش علو درجات را عنایت فرماید . کسی که در مواقع این چنینی پناه مردم مضطرب بود . هنگامی که زنان و کودکان با بقچه های بر دست راهی غار ها و کوه ها شده بودند و از وحشت درنده خوهایی چون داعش هیچ امید و پناهی را نداشتند . در میان اولین نیروی های اعزامی به آن مناطق حضور داشت و اولین اقدام خود را دادن دلگرمی و حفظ روحیه و بازآرایی نیروهای بومی قرار می داد . به یاد همه شهدایی که خارج از وطن جان خود را نثار حمایت از مردم بی پناه کردند صلواتی را هدیه کنیم

سالهای قبل هم گروه دیگری مرتبط با ایران در این نقطه رژه رفته بود!!! عکس: رژه سازمان منافقین در مهرماه ۱۳۷۰ منافقین خلق که پس از کمک به رژیم بعث صدام در جنگ با ایران و سپس در سرکوب قیام‌های مردمی در جنوب عراق و کشتار ده‌ها هزار نفر از مردم این کشور به عنوان ارتش دوم صدام خدمت می کردند سیلی از تجهیزات و امکانات را دریافت کردند تا به قول معروف هم پاداش خوش خدمتی را گرفته باشند و هم عقده‌های بی‌پایان صدام در شکست جنگ با ایران را جامه عمل بپوشانند. در آن رژه که چند یگان از ارتش صدام هم حضور داشتند تا تعداد منافقین و امکانات آن‌ها را بیشتر نشان دهند، تا به ابزار پروپاگاندا و تبلیغات وسیع منافقین تبدیل شود. اما الان 30 سال بعد گروهی از شیعیان و دوستداران ایران از کشور عراق با تجهیزات ایرانی در این نقطه رژه می روند. عکس:رژه ی حشد شعبی

بحث عمر میگ۲۹ نبود هر چند کم کم ۳۵ تا ۳۸سال سن دارند تبدیل اینها به میگ ۳۵ لازمه اش نصب تجهیزاتیست که ارزششون از میگ۲۹های ما بیشتره

نبرد رسانه در فارس شاید نزدیک یک سال باشد که خبرگزاری فارس اقدام به تهیه اخباری جهت مقایسه و نمایش اخبار شبکه های آن سوی آب بویژه ایران اینترنشنال و بی بی سی و من و تو نموده است. این روند که به مرور پخته تر شده است یک حرکت رسانه ای بر مبنای مقایسه تصاویر خبر است که با کمترین حساسیت شیطنت رسانه های آن سوی آب را نشان می دهد. این حرکت، یک گام مثبت جهت نمایش شیطنت ها در این نبرد رسانه ای هست و جای تقدیر دارد ولی گام دومی برای اینکار نیاز است. تحلیل تکنیک ها و شیطنت های رسانه های اینچنین در دستکاری یا نحوه ارائه خبر اینگونه روش ها طبقه بندی شده و ذهن مخاطب در مقابل این تکنیک ها حرفه ای و قوی می شود. پیش تر چنین اقدامی رو یک محقق انجام داده بود که در تاپیک ذکر کردیم گام های بعدی هم عبارت خواهد بود از - ضدتکنیک این روش ها - روش های درست خبر رسانی - کنترل موج خبری و ... لینک این مقاله های خبری - واکسن ایرانی؛ یک سوزن به خود، یک جوالدوز به ضدانقلاب! لینک - تفاوت نگاه BBC به جشن قهرمانی تراکتور و لیورپول لینک - من‌ و تو؛ از حمله به صف نذری در ایران تا تمجید از شلوغی رستوران‌‌های انگلیس لینک - تیغ دستگاه قضا بُرنده‌تر شد؛ هجمه‌های ضدانقلاب شدت گرفت لینک - خدمات تضمینی BBC به تروریست‌ها لینک - خشم شبکه سعودی از ضرب شست حماس به رژیم صهیونسیتی لینک - چرا BBC فارسی، انگلیسی است/ کرونای انگلیسی و سردرگمی رسانه ملکه لینک البته مقاله هایی هم وجود دارد که بسیار گیج و پراکنده هستن ولی شروع این روند و تهیه چنین مقالاتی جای تقدیر دارد امید است که چنین حرکاتی در دیگر رسانه ها بویژه صدا و سیما انجام شود تا اینچنین در نبرد رسانه اسیب پذیر نباشیم و در آخر بتوانیم از دفاع انفعالی و اعصاب خردکن به حملات دقیق و حرفه ای برسیم و مردم از دیدن رسانه های داخلی لذت ببرند و افتخار کنند

بسم الله الرّحمن الرّحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹  بخش پایانی - آلمانی‌ها وارد می شوند: با ورود رسمی مسلسل ژ -۳ به خدمت ارتش ایران، شرکت سازنده آن یعنی هکلر و کخ (Heckler & Koch) در سال‌های دهه ۱۹۷۰ مسلسل دستی شناخته شده ام پی-۵ را نیز به کاربران ایرانی پیشنهاد داد. نخستین یگان کاربر این مسلسل در ایران، نیروی هوایی شاهنشاهی ایران بود که پیش از این هرگز مسلسل یوزی را در زیر مجموعه های خود بکارنگرفته بود. نیروی هوایی شاهنشاهی از این مسلسل برای تجهیز یگانهای امنیتی خود استفاده نمود که بیشتر از گونه MP5 A3 و شمار معدودی گونه MP5 A2، بودند. سریهای نخست تحویلی همگی دارای قنداق ثابت با روپوش لوله باریک بودند و البته در ادامه گونه کوتاه شده MP5 K نیز برای نیروهای ویژه حفاظت از مقامات (VIP) به کشور وارد شد. در پایان شایان ذکر است که در موزه ذوالفقار ارتش ایران در استان کرمان، سه دستگاه مسلسل دستی اینگرام MAC-10 کالیبر ۰/۴۵ ساخت آمریکا نیز برای بازدیدکنندگان این موزه به نمایش درآمده است که یکی از آنها مجهز به صدا خفه کن ساخت کمپانی شناخته شده Sionics می باشد. با وجود اینکه از زمان ورود به خدمت و شمار خریداری شده این مسلسل داده های چندانی در دسترس نمی باشد، به نظر می رسد سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک)، تنها یگان بکارگیرنده این مسلسل در کشور بوده است ( این مسلسل از دهه ۱۹۷۰ میلادی تاکنون همچنان در حال تولید توسط شرکت سازنده آمریکایی آن می باشد - مترجم): پی نوشت: این چهار پست متوالی ترجمه ای بود با کمی بازنویسی از مقاله ای که جناب “یوسف ریاضی” به زبان انگلیسی برای وبسایت اینترنتی زیر تهیه و ارسال کرده اند. بدون شک کار ایشان بسیار ارزنده و شایسته تقدیر است: https://silahreport.com/2021/06/21/iranian-submachine-guns-1941-1979/

برگی از خاطرات ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام وقت مشخص است که وقایع با تفاوت های کوچک و بزرگ تکرار می شوند و سیاست ها هم.

به نام خدا Antonov Horlytsya هواپیمای بدون سرنشین رزمی تاکتیکی (UCAV) (2019) Horlytsya (خورلیستا) یک UCAV (هواپیمای بدون سرنشین رزمی تاکتیکی) اکراینی برای همه شرایط آب و هوایی در حال توسعه است که قرار است در نقش حمله مستقیم، شناسایی و رهگیری توپخانه به خدمت ارتش اوکراین در آید. آزمایش های Horlytsya با تائید پیشرفت پروژه توسط آنتونوف در نوامبر 2017 شروع شد. آنتونوف یکی از بازیگران قدیمی صنعت هوایی است و یکی از مهمترین سازندگان هواپیما برای اتحاد جماهیر شوروی در دوره جنگ سرد (1941 تا 1941) بود. این هواپیما دارای طراحی بدنه استوانه ای شکل است و بال های اصلی مستقیم در بالا نصب شده اند. میله های 2 تایی در انتها توسط 2 باله خمیده به بالای عمودی به هم متصل می شوند. موتور به همراه منبع سوخت و سامانه های اویونیک در قسمت عقب بدنه قرار دارد. این پهپاد از چرخ های سه‌گانه ثابت برای حرکت روی زمین استفاده می کند. حسگر ها شامل حسگر های الکترواپتیکال/مادون قرمز به همراه ردیابی و هدف گیری خودکار است. تسلیحات توسط نقاط سخت زیر بال ها (یکی زیر هر بال) حمل می شود. به گفته آنتونوف، مداومت پروازی Horlytsya حدود 7 ساعت است و تا ارتفاع 5000 متری و برد 1000 کیلومتری پرواز می کند. توسعه این پهپاد برای ارتش اوکراین که در مرز های شرقی اش با روسیه درگیر است، بسیار اهمیت دارد. Horlytsya به عنوان چشمی در آسمان، نیاز به تامین کنندگان خارجی را کم می کند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: Antonov (اکراین) - کشورهای مصرف کننده: اوکراین (احتمالی) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 8 متر - طول بال ها: 14 متر - ارتفاع: 2 متر - وزن: 500 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1000 کیلوگرم (500 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور معمولی که ملخ های چند پره را در انتهای بدنه می چرخاند. آرایش pusher - حداکثر سرعت: 215 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 1000 کیلومتر - تسلیحات: 2 موشک هدایت دقیق - نسخه ها: Horlytsya (سری پایه) منبع

به نام خدا Aisheng BZK-600 هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2009) BZK-006 عضوی از خانواده پهپاد های چینی Aisheng است که به نظر از سری ASN-205/207 (WZ-6) تکامل یافته است. این پهپاد در سال 2009 به خدمت گرفته شد و در تمرینات منظم (مثل تمرینات نیروی زمینی چین) دیده شده است. BZK-600 بخشی از تلاش گسترده چین برای به خدمت گرفتن انواع پهپاد ها در نقش های مختلف میدان نبرد است. بسیاری از این طرح ها از شرکت های چینی نشات می گیرند. طراحی این پهپاد با بدنه عریض و تیوبی شکلش که جایگاه سامانه های اویونیک، تجهیزات دوربین، حسگر ها و موتور است، مشخص است. موتور در عقب هواپیما قرار دارد و یک ملخ چند پره را با آرایش pusher می چرخاند. این موضوع باعث می شود تا بخش دماغه برای تجهیزات اپتیکی خالی باشد. روی سازه پشتیبان در بالای قسمت جلویی بدنه، یک گنبد قرار دارد. بال های اصلی روی شانه و در امتداد پهلوی بدنه نصب شده اند و از انتهای هرکدام از آن ها یک میله نازک به سمت عقب منشعب می شود. هرکدام از این میله ها یک سکان عمودی دارند که این سکان ها توسط یک صفحه افقی (بالابرنده) به هم متصل می شوند. BZK-006 هیچ سامانه چرخی ندارد؛ بلکه توسط یک منجنیق همراه با بوستر (معمولا از قسمت مسطح عقب یک کامیون نظامی چینی) به پرواز در می آید. سپس برروی 2 پایه متصل به شکم بدنه فرود می آید. BZK-006 از نظر ابعاد، با 4.3 متر طول و 1.5 متر عرض، بزرگتر از WZ-6 progenitor است. این پهپاد به طور خاص برای ایفای نقش پلتفرم هجومی در میدان نبرد و درگیری با اهداف زمینی طراحی شده و به همین منظور زیر هر بال 2 نقطه سخت تعبیه شده است. از این نقاط برای مقابله با اهداف زمینی دوربرد توسط موشک های هوا به سطح استفاده می شود. BZK-006 مداومت پروازی 12 ساعته دارد که قابلیت گشت زنی خوبی به آن می دهد. به طور دقیق مشخص نیست که چند فروند از پهپاد BZK-006 در حال خدمت هستند. یکی از گونه های شناخته شده آن، BZK-600A است اما تفاوت بین این 2 مدل نامشخص است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2009 - تعداد فروند ساخته شده: 75 - کشورهای مصرف کننده: چین - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.3 متر - طول بال ها: 7.5 متر - ارتفاع: 1.5 متر - قوای محرکه: 1 موتور معمولی که ملخ های چند پره را در انتهای بدنه می چرخاند. آرایش pusher - تسلیحات: 4 موشک هوا به زمین (2 موشک در زیر هر بال) - نسخه ها: BZK-006 (سری پایه)، BZK-600A (نسخه نامشخص) منبع

به نام خدا Aisheng ASN-209 (Silver Eagle) هواپیمای بدون سرنشین با ارتفاع و پایداری متوسط (MAME) (2012) صنایع نظامی چین همچنان در حال پیشرفت است و مجموعه پهپاد های فعال و در حال توسعه آن در حال افزایش است. هواپیمای بدون سرنشین تاکتیکی با ارتفاع و پایداری متوسط Aisheng ASN-209 در خدمت ارتش آزادی بخش چین و ارتش مصر نمایانگر این موضوع است. این مدل در نقش جمع‌آوری اطلاعات ایفای نقش می کند و از یک طراحی و چیدمان عمدتا متعارف استفاده می کند. توسعه این مدل در سال 2011 تحت برند گروه تکنولوژی ASN و همکاری مشترک با دولت مصر آغاز شد. ارتش چین ASN-209 را تحت نام Silver Eagle (عقاب نقره ای) به خدمت گرفته است. بدنه اصلی ASN-209، سامانه اویونیک، محموله ماموریتی، مولد و ذخیره سوخت را در خود جای داده است. موتور در قسمت عقبی قرار دارد و 1 ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند. ضمائم بال اصلی به صورت صفحات مستقیمی هستند که در بالای محفظه موتور نصب شده اند؛ از عقب هر بال یک دنباله نازک امتداد پیدا می کند و یک باله دمی عمودی به آن متصل می شود. یک صفحه افقی بین 2 باله قرار دارد که نقش پایدارساز را ایفا می کند. این هواپیما از پشت یک کامیون ترابری 6x6 اصلاح شده و توسط منجنیق پرتاب می شود. دستیار راکتی در به پرواز درآوردن این پهپاد نقش دارند. گفته می شود برای بازیابی این پهپاد از یک چیدمان تور مانند استفاده می شود. از این پهپاد در ماموریت های تا سطح ارتفاع متوسط مثل تعیین هدف، جاسوسی الکترونیکی، رهگیری هدف، جنگ الکترونیک، یا در نقش رله ارتباطی برای همراهی نیروهای زمینی و هوایی استفاده می شود. تا جایی که مشخص است، ASN-209 یک پهپاد شکارچی قاتل نیست. حداکثر وزن برخاست آن 317 کیلوگرم است و حداکثر سرعت آن به 185 کیلومتر بر ساعت می رسد، سرعت کروز آن 145 کیلومتر بر ساعت و بردش 1609 متر است. پنجره پروازی 10 ساعته و ارتفاع عملیاتی 4450 متری از دیگر ویژگی های ASN-209 است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - تعداد فروند ساخته شده: 50 - کشورهای مصرف کننده: چین، مصر - نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.3 متر - طول بال ها: 7.5 متر - ارتفاع: 1.5 متر - وزن: 150 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 320 کیلوگرم (170 کیلوگرم ظرفیت بار) - قوای محرکه: 1 موتور معمولی که ملخ های 2 پره را می چرخاند. آرایش pusher - حداکثر سرعت: 180 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5000 متر - برد: 200 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی فعلی شامل جمع‌آوری اطلاعات، رهگیری هدف، تعیین هدف، رله ارتباطی - نسخه ها: ASN-209 (سری پایه)، Silver Eagle (نام استفاده شده در ارتش چین) منبع

بسم ا... دیدار رییس ستاد کل نیروهای مسلح و فرماندهان عالیرتبه نظامی بارییس جمهور منتخب

خب پوتین بالکل ماجرا را منکر شد. از لحنش اطلاعی نداریم ولی کلماتش طوری بود که گویا حتی عصبانی هم تکذیب کرده ماجرا را ( "این حرف ها مزخرفه" ) هرچند وجود برخی همکاری های احتمالی نظامی را تایید کرده ولی در این خصوص بخصوص ماجرا را رد کرده. حالا ممکن هست این قطعیتش ناشی از دیدار پیش روش با بایدن بوده و اینکه موضوع مورد اختلاف جدید در میون نباشه، یا ناراحت از افشای خبر بوده باشه و قرار نبوده فاش بشه (یعنی عصبانیتش ناشی از نحوه درز خبر و سوراخ های اطلاعاتی بوده یا حتی افشا کننده احتمالی ) یا اینکه واقعا خبری نبوده.

اهمیت تسلیحات ترکیبی در عملیات شهری شکست و موفقیت یک گروهان پیاده نظام جهان به طور فزاینده ای به سمت شهرنشینی گرایش دارد. در آمریکای شمالی ، آمریکای جنوبی و اروپا ، بین 75-82 درصد از جمعیت در مناطق شهری زندگی می کنند. سازمان ملل متحد پیش بینی کرده است که 68 درصد از کل جمعیت جهان تا سال 2050 در محیط های شهری زندگی می کنند. تقریباً هر درگیری عمده در 80 سال گذشته اهمیت استراتژیک پایدار مناطق شهری را ثابت می کند، از نبردهایی مانند آخن و استالینگراد در جنگ جهانی دوم گرفته تا نبردها بر سر رقه و موصل در سال های اخیر اتفاق افتاده است. گروه جنگ نامتقارن ارتش ایالات متحده در گزارش خود در مورد جنگ شهری ، تاکتیک شماره یک خود را که کمتر آموخته است ، بیان می کند: استفاده از تسلیحات ترکیبی در عملیات شهری ضروری است، خودرو های زرهی از پیاده نظام پشتیبانی می کند و پیاده نظام از خودروهای زرهی پشتیبانی می کند." ضروری است که گروهانهای پیاده نظام مزایای تسلیحات ترکیبی واقعی را درک کنند و برای دستیابی به هماهنگی تسلیحات ترکیبی در نبردهای شهری تلاش کنند. در این مقاله بخشی از اقدامات و نتایج عملکرد یک گروهان تفنگ دار در مرکز آموزش ملی (NTC)، فورت اروین، کالیفرنیا ارائه شده است. پیچیدگی نبردهای شهری کاملاً مستند است. زمین های شهری به طور طبیعی برای مدافعین سودمند است . از طرفی نیروهای ارتش ایالات متحده آمریکا معمولاً خود را به عنوان مهاجم در جریان عملیات شهری در نظر میگیرند. نرخ بالای تلفات نظامی و نیاز به محافظت به طور مداوم از هر ساختمانی که از نیروهای دشمن گرفته شده است باعث می شود درگیری در شهرها بر واحدهای نظامی فشار زیادی وارد نماید. واحدها نظامی باید با چالش ارتباطات، آسیب پذیری ادوات زرهی در برابر سلاح های ضد زره انفرادی و عدم تحرک تاکتیکی معمول پیاده نظام کنار بیایند. گروهان پیاده نظام سواره دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که آنها را قادر می سازد در مقایسه با گروهان های پیاده نظام در مناطق شهری به طور موثرتری مبارزه کنند. در حقیقت واحدهای زرهی و مکانیزه از توانایی یگان های پیاده نظام برای فعالیت در مناطق با محدودیت شدید مانند مناطق شهری، جنگلها و مناطق کوهستانی، همراه با تحرک و قدرت آتش ذاتی واحدهای زرهی بهره می برند. به عنوان نمونه وظایف گروه های رزمی استرایکر در گروهان های پیاده نظام تفنگدار درعملیات شهری شامل جابه جایی جوخه های پیاده نظام در یک منطقه شهری، استفاده از تسلیحات کنترل از راه دور مسلح به مسلسلهای 12/7 میلیمتری، نارنجک اندازهای اتوماتیک MK-19 و یا توپ 105 میلیمتری ( در نسخه MGS استرایکر) با ایمنی ودقت بالا برای نابودی مکانهای نیروهای متخاصم که به شدت تقویت شده است. همچنین این خودروهای رزمی با کمک زره از خود و سربازان پیاده نظام محافظت میکنند. گروه های رزمی زرهی و گروهان های پیاده نظام اغلب در تلاشند تا به طور کاملا مستقل از توانایی عناصر پیاده و موتوری خود استفاده کنند و بنابراین در مبارزه موثر با استفاده از بازوهای ترکیبی شکست می خورند. گروهان پیاده نظام سواره دارای ویژگی های منحصر به فردی هستند که آنها را قادر می سازد در مقایسه با گروهان های پیاده نظام در مناطق شهری به طور موثرتری مبارزه کنند. در مرکز آموزش ملی (NTC) ، گروهان های پیاده نظام به دو سمت کامل مختلف گرایش پیدا می کنند: یا به ندرت از عناصر پیاده استفاده می کنند و بر روی مبارزات با خودروهای نظامی تمرکز می کنند یا به طور کامل بر روی مبارزه با عناصر پیاده و محروم از خودروهای نظامی متمرکز می شوند. به طور خاص، گروهان های پیاده نظامی که در NTC با ادغام سیستم رزمی خود در نبردهای شهری مبارزه می کنند نیز غالبا فقط از نیروهای پیاده پشتیبانی نشده برای پاکسازی اهداف پیچیده شهری استفاده می کنند و یا برنامه ریزی کافی برای ادغام موثر خودروهای رزمی برخودار نیستند. طی یک چرخش اخیر در NTC، یک گروهان پیاده نظام سواره موفقیت های مختلفی را در عملیات شهری کسب کرد. قدرت رزمی این گروهان شامل 13 خودرو رزمی، چهار چوخه تفنگدار ، سه چوخه تیربارچی/ضد زره بود. استراتژی آموزشی این گروهان به شدت بر روی عملیات پیاده نظام سواره متمرکز شده بود. فرماندهان گروهان در بخش آموزش موتوری غفلت کرده اند و بیشتر خودروهای رزمی را در تمرینات نظامی در سطح جوخه ودسته درگیر حمل و نقل و پشتیبانی آتش محدود کرده بودند. برنامه های تاکتیکی اولیه در این گروهان شامل راهپیمایی طولانی مدت پیاده نظام تحت پوشش تاریکی هوا بود. خودروهای رزمی این گروهان نیز فقط وظیفه انتقال پیاده نظام به محل پیاده شدن نیروها را بر عهده داشتند و تا پایان زمان انجام ماموریت در همان نقطه باقی می مانند. وقتی نیروها به اولین هدف شهری خود نزدیک می شدند، برنامه ریزی کرده بودند که به شکل مخفیانه موانع اطراف شهر از قبیل سیم های خاردار را از میان بردارند و به دنبال آن واحدهای پیاده به پاکسازی هدف بپردازند. هیچ برنامه عمدی برای شرکت خودروهای رزمی در عملیات وجود نداشت و گروهان از خودروها در محل پیاده شدن پیاده نظام که تا هدف 4 کیلومتر فاصله داشت جدا شد. در طی عملیات پاکسازی ، این گروهان پس از استقرار و محکم کردن موقعیت خود متحمل تلفات سنگینی شد و ادامه تلفات گروهان هنگامی بود که با نقطه قوت دشمن که نمی توانستند به طور مثر آنها را سرکوب یا نابود کنند بروز کرد. این گروهان بعد از یک مکث تاکتیکی و سازماندهی مجدد نیروها، خودروهای رزمی خود را برای تکمیل مأموریت به جلو آورد. در پایان عملیات از 39 نفر زخمی در حین عملیات 37 نفر آنها بر اثر جراحات کشته شدند در مقابل نیروهای مدافع فقط 15 نفر کشته دادند. جدول مقایسه میزان تلفات و جراحت نیروهای خودی و دشمن چالش های این گروهان در اولین هدف شهری خود به دلیل مهارت آن در اجرای رزمایش در سطح جوخه نبود. جوخه ها و دسته ها از بهترین نیروهای آموزش دیده ها در عملیات های پیاده نظام سواره بودند. عمده ی ناتوانی این سازمان دراین مبارزات مربوط به ناتوانی در شکست موقعیت های نیرومند مدافعین و انجام انتقال موثر مجروحین محل حادثه بود. با داشتن برنامه ای آگاهانه برای ادغام خودروهای نظامی در گروهان، می توان هر دو این کاستی ها را برطرف کرد. فرماندهان گروهان با درک این موضوع ،برنامه ریزی گسترده تری را انجام دادند که خودروها آنها را برای هدف بعدی شهری در نظر گرفته شد همراهی کنند. در مرحله بعدی بعد از اینکه واحدهای پیاده نظام در شهر مستقر شدند هر گونه سلاح ضد تانک را از منطقه اولیه از بین بردند. خودروهای رزمی به سمت بالا حرکت می کنند و از یک تا دو بلوک پشتی جوخه های پیاده نظام را پشتیبانی میکنند. سپس جوخه های پیاده نظام جلو می روند و تهدیدهای ضد تانک بعدی را از بین می برند و خودروهای رزمی برای پشتیبانی از پیاده نظام پیشرو با قدرت آتش در دسترس خواهند بود. این گروهان در اجرای عملیات برای دستیابی به هدف دوم شهری بسیار موفق تر بود. این گروهان چندین بار خودروهای رزمی خود را به جلو فراخوانده تا دشمنی که سربازان نمی توانند به طور موثر با تسلیحات سبک خود آنها را نابود کنند، درگیر شوند. 32 نفر از سربازن این گروهان در هدف دوم شهری زخمی شدند در حالی 25 نفر از مدافعین در شهر را کشتند. سلاح های سنگین سوار بر خودروهای رزمی 13 نفر از مدافعین در شهر را کشته بودند. با کمک پیاده نظام که وظیفه مقابله با تیم های ضد زره مدافعین را داشتند هیچ خودرو رزمی منهدم نشد. بخش عمده برنامه ادغام خودروهای رزمی و پیاده نظام این گروهان را قادر ساخت تا نقاط قوت دشمن را از بین ببرد و به سرعت زخمی ها را به پشت خطوط درگیری و بخش های درمانی و مراقبتی با سطح بالاتر منتقل کند. بخش عمده برنامه ادغام خودروهای رزمی و پیاده نظام این گروهان را قادر ساخت تا به سرعت زخمی ها را به پشت خطوط درگیری و بخش های درمانی و مراقبتی با سطح بالاتر منتقل کند. فرماندهان عموما به علت خطر از دست دادن خودروهای رزمی ، آنها را وارد مناطق شهری نمی کنند. اما خطر افزایش تلفات جوخه های پیاده نظام سواره كه بدون خودروهای زرمی خود فعالیت می كنند به ندرت در نظر گرفته می شود. همانطور که مشاهده می شود، احتمال عدم موفقیت در گروه های پیاده نظام، چه در هنگام درگیری اولیه و چه از نظر بقا پس از مجروح شدن در صورت عدم پشتیبانی خودروهای رزمی بسیار بیشتر است. عناصر پیاده نظام سواره و خودروهای رزمی یک گروهان باید در تمام مراحل عملیات در محدوده و فاصله پشتیبانی از هم باقی بمانند، در نتیجه مزایای عملکرد هر یک را به حداکثر میرسانند و خطرات مربوط به هر عنصر را به طور جداگانه کاهش می دهند. احتمال عدم موفقیت در گروه های پیاده نظام، چه در هنگام درگیری اولیه و چه از نظر بقا پس از مجروح شدن در صورت عدم پشتیبانی خودروهای رزمی بسیار بیشتر است. البته باید بیاد داشت برنامه های تاکتیکی که برای یک نبرد شهری که در بالا شرح داده شد لزوماً پاسخ صحیح یا نادرست برای هر سناریوی مشخص نیست. در عوض، این تمرین نشان میدهد هم افزایی دو عنصر با هم خطرات مرتبط با عدم انجام عملیات تسلیحاتی ترکیبی در سطح گروهان را کاهش می دهد. همچنین این تمرین نشان میدهد چگونه یک گروهان پس از درس گرفتن از اشتباهات خود توانسته است به موفقیت برسد. مهم است که به یاد داشته باشیم هنگام انجام عملیات شهری، هر دو عنصر یک گروهان پیاده نظام سوار شده را در برنامه تاکتیکی ادغام کنید. سربازان پیاده نظام می توانند سلاح های ضد تانک را از بین ببرند ، از کمین در نزدیکی واحدهای نظامی جلوگیری کنند و ساختمان ها و بلوک های شهر را به طور موثر پاک سازی کنند. این وظایف زمین میدان نبرد را ایمن می کند ، امنیت خودروها را تأمین می کند و به حفظ حرکت واحدها کمک خواهد کرد . خودروهای رزمی میتواند با سیستم های نظارتی و سلاح های برد بلند خود مراقبت و پشتیبانی فوق العاده ای را فراهم کنند. همچنین میتوانند مجروحین و کشته ها را از محل درگیری خارج نمایند. این وظایف پیاده نظام را قادر می سازد تا به پیشروی خود ادامه دهد در حالی که اطمینان حاصل می کند هنگام برخورد با نقاط قوت دشمن توانایی حرکت از دست نخواهد رفت. این ضروری است که فرماندهان از توانایی های کامل ارائه شده توسط هر یک از عناصر تیم تسلیحاتی ترکیبی آگاه باشند و از مزایای کامل هر دو برای شکستن و نابودی دشمن استفاده می کنند.

آینده ای نامعلوم برای آخرین شاهین ترازو مبارزه میگ-35 برای کسب سهمیه ای از بازار سلاح در میان دو نمونه از جتهای رزمی جدید روسی که در کمتر از 10 سال گذشته به دنیای هوانوردی نظامی معرفی شده اند ، میگ-35 بعنوان یک جنگنده چند ماموریته میان وزن نسل ++4 که می توان آن را نسخه ای سبکتر و ارزان تر از سوخو-57 نیز بشمار آورد ، سخت افزاری ناشناخته بشمار می رود . در واقع نسخه اف از فالکروم های روسی که با شناسه میگ-35 نیز مورد شناسایی قرار می گیرد ، به سال 2007 رونمایی گردید و پس از سالها ارتقاء های مستمر در نهایت به تاریخ ژوئن 2019 وارد خدمت شد و در حال حاضر با سرعت بسیار کمی در خط تولید قرار دارد . کابین جنگنده میگ-35 این در حالی است که سوخو-57 بعنوان جانشین مستقیم خانواده سوخو-27 مطرح گردید ، میگ-35 بلحاظ طراحی ، شباهت بسیار زیادی به سلف خود میگ-29 دارد و نکته بسیار جالب توجه درباره آن این است که نخستین جنگنده از دهه هشتاد میلادی بود که وارد سازمان رزم نیروی هوایی روسیه گردید . اما با اتمام جنگ سرد و کاهش شدید بودجه نظامی ، روسها مجبورشدند تا برنامه جنگنده های سبک و میان وزن خود را به نفع جتهای سنگین تر شرکت سوخو ( سوخو-30 ، سوخو-35 و سوخو-34) متوقف کنند که امروز بخش قابل توجهی از ناوگان رزمی نیروی هوایی این کشور را تشکیل می دهد . بدین ترتیب ، میگ-35 به نخستین جنگنده شرگت میگ پس از 37 سال تبدیل شد که به ارتش روسیه تحویل گردید ( علیرغم معرفی نمونه هایی نظیر MIG-29M و MIG-29SMT ) نسخه اف فالکروم های روسی ، علیرغم شباهت بسیار نزدیک در حوزه سازه هوایی به نسخه های اولیه میگ-29 و بخصوص میگ-29 ام ، قابلیتهای جدیدی را به نمایش می گذارد که نمونه های سلفش در اختیار نداشتند . براساس داده های منتشر شده از سوی شرکت سازنده ، مجموعه از فناوری های پیشرفته ای در این نسخه بکار گرفته شده که قابلیت حمل تسلیحات بسیار پیشرفته را برای استفاده بر علیه طیف متنوعی از اهداف هوایی ، زمینی و دریایی بدان داده است تا بعنوان یک سکوی رزمی پیشرفته بتواند پاسخگوی کاربرانش باشد . بدین ترتیب ، در مقایسه با میگ-29 ، فالکروم اف از توان حمل بیشتر سلاح ، پیشرانه های قدرتمندتر و کم مصرف ، ظرفیت حمل سوخت بیشتر و یک رادار جدید AESA بهره می برد . علاوه براین ، سازه هوایی این جنگنده از مواد مرکب بیشتری که سبکتر ، بادوام تر هستند ، بهره می برد . در حوزه تسلیحات جدید ، میگ-35 می تواند مهمات هوابرد جدیدی نظیر موشکهای KH-38 و موشکهای هوابه هوای R-37M را بعنوان سلاح استاندارد خود حمل نماید . در کنار این موارد ، هوش مصنوعی جدید ، سامانه های نصب شده بر روی کلاه خلبان ، سامانه های جدید جنگ الکترونیک که قابلیت بقاءآن را در محیط های جدید افزایش داده ، از جمله ویژگی هایی است که این جنگنده را در ردیف جتهای نسل پنجم هم قرار داد که دراین حوزه ، تنها نقص فالکروم اف را میتوان در عدم برخورداری از قابلیت پنهانکاری ، جستجو نمود . مدیرکل دفتر طراحی شرکت میکویان ، سرگئی کورتکوف با این حال ، بزرگترین جذابیت میگ-35 نسبت به میگ-29 را در این مساله می توان دانست که نسخه جدید فالکروم به گونه ای طراحی شده که نیاز به تعمیر و نگهداری را به میزان قابل وجهی کاهش داده است و به همین ترتیب ، هزینه عملیاتی نمودن و همچنین آموزش خدمه نیز تا اندازه قابل توجهی کاهش پیدا کرده است . به گفته مدیرکل دفتر طراحی شرکت میکویان ، سرگئی کورتکوف ، این شرکت هزینه های قابل توجهی را برای افزایش عمر خدمتی هواپیما و کاهش هزینه های عملیاتی آن صرف نموده است . به گفته وی ، مزیت رقابتی اصلی میگ-35 نسبت به میگ-29 ، امکان استفاده از زیرساختهای تعمیر و نگهداری میگ-29 برای میگ-35 است که همین امر باعث گردید تا در دوره زمانی 2020-2018 نیروی هوایی روسیه ترغیب به خرید تعدادی از این جنگنده ها گردد . بر اساس داده های موجود ، هزینه های مربوط به تعمیر و نگهداری فالکروم اف به تقریب 50درصد میگ-29 است و این انگیزه بسیار قدرتمندی برای کاربران قدیمی میگ-29 می تواند باشد که نه تنها می توانند تراز قدرت هوایی خود را افزایش دهند ، بلکه هزینه های جاری را تا حد قابل قبولی در بلند مدت پایین آورند . به اعتقاد ناظران نظامی ، میگ-35 نماد بازگشت روسیه به دوران طلایی فعالیت همزمان شرکتهای طراحی جنگنده است ، کاری که هم اکنون تنها در ایالات متحده و چین مشاهده میشود . اما آینده این جنگنده در نیروی هوایی روسیه تا حدودی در پرده ای از ابهام قرار دارد ، چرا که با وجود جنگنده هایی نظیر سوخو-30 و سوخو-57 ، فضای کمی برای نمایش توانمندی های میگ-35 می تواند وجود داشته باشد . در واقع امر ، نیروی هوایی روسیه بدلیل برد بالاتر و قابلیت حمل مهمات بیشتر توسط جتهای سنگین شرکت سوخو ، علیرغم هزینه های بالای نگهداری ، همچنان بر این نمونه ها متمرکز شده است در نتیجه هدف اصلی شرکت میگ برای توسعه این نمونه ، احتمالا کسب بازارصادراتی در کشورهایی است که کاربران ، جتهای میان وزن را ترجیح می دهند . نیروی هوایی ایران یکی از کاربران به نسبت قدیمی نسخه های اولیه فالکروم بشمار می رود و درصورتی که اراده لازم برای بازسازی نیروی هوایی وجود داشته باشد ، میگ-35 یکی از گزینه های احتمالی برای تقویت قابلیتهای این نیرو به نظر می رسد از مهمترین مشتریان احتمالی و بالقوه این جنگنده را می توان به ایران ، مصر ، هند و بلاروس دانست ، بخصوص اینکه نیروی هوایی هند احتمالا درصدد امضاء یک قرارداد بزرگ که شامل کسب مجوز تولید تحت امتیاز نیز هست ، خواهد بود . اما میگ-35 یک رقیب سرسختی به نام جی-10سی را درست در کنار خود می بیند که مزیتهای قابل توجهی را ارائه می دهد . درصورتی که میگ-35 نتواند در دهه آینده قراردادهای صادراتی مهمی را کسب کند ، احتمالا توسعه این جنگنده ها در روسیه کاهش پیدا خواهد نمود . با توجه به این که نیروی هوایی الجزایر در حال حاضر مشتری نسخه ام از فالکروم محسوب میشود و روسها نیز درصدد توسعه یک جنگنده جدید نسل پنجم بر مبنای طرح سوخو-57 ، اما با طراحی تک موتوره هستند ، میگ-35 رقبای بسیار سرسخت تری را در آینده بخود خواهد دید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : MR9

F-6D MISSILEER

عنوان جالبیه. اگر از دریچه ای دیگر به این مورد نگاه کنیم شاید گسترده تر شه. ما در این کشاکش های سیاسی یا انتقادی با یک شرایطی روبرو میشیم که 0 و 100 ایه. اینکه فرد این کارو کرده پس آدم بدیه این کار رو کرده آدم خوبیه در حالی که این امر اشتباهه. هر آدمی مجموعه از ویژگی های مثبت و منفیه و برایند اون فرد به نظرم مهمه که فردی مفید باشه یا نه. اصرار زیاد بر معرفی ویژگی های منفی فردی منجر به ترور شخصیت اون میشه و اصرار زیاد بر پاک و بی نقص بودن اون فرد می تونه زمینه رو برای بروز کیش شخصیت (البته تنها عامل رسانه نیست) در اون فرد مهیا کنه که هردو خطرناکه. چند رئیس جمهور داشتیم که دچار کیش شخصیت شده و خود را دانای کل و آگاه و کارا و حلال مشکلات در هر زمینه ای دونستن؟ از ابوالحسن بنی صدر بگیر این خط رو و جلو بیا. و اما راه حل این موارد چیه چند مورد که در ذهن بنده اس رو بیان میکنم: 1) ذکر خوبی ها و نکات قوت یک ماجرا. ما در سال 92 بعد ریاس جمهوری گردهم آیی داشتیم که میزبانش حسن روحانی بود. میشد اون جلسات ادامه پیدا کنه و از تفکر نامزد مخالف ولو در حد شنیدن و مشورت گرفتن استفاده بشه ولی ادامه پیدا نکرد. در سال 1400 ما با انتخاباتی با حواشی کم روبرو بودیم، بدون حاشیه زیاد انتخابات برگزار شد، 3 نامزد رقیب پیروزی رئیس جمهور رو تبریک گفتند، دیدارهای دوستانه ای بین دولت سابق و رئیس جمهور منتخب برگزار شد که هم برای یک خبر مثبت خوبه و هم ادامه اش حاشیه رو کم میکنه. ما حتی شاهدیم حسن عباسی با ادبیاتی مناسب از رقبای جناحی اش تقدیر کرد چرا این امر رو عمومی و نهادینه نکنیم و ادامه دار نباشه؟ 2) حقیقتا رسانه ای در مملکت ما نیست که وابستگی جناحی نداشته باشه. وابستگی و حمایت مالی که پیش بیاد دیگه قلم در خدمت اون حامیه. چه در خبرگزاری های دولتی و چه خصوصی این مورد رو می بینیم. گاهی به طور افراطی این وابستگی بالا می گیره که کافیه سرفصل جنجال از خارج گفته بشه خود رسانه های داخلی اینقدر دو قطبی میکنن جریانو که خیلی از زمانی مورد توجه می گیره که لزوما از طریق رسانه های اونور آب در خبرها قرار بگیره. بخاطر همین نهادینه کردن وجدان کاری و انصاف در گفتار چیزیه که باید بهش توجه بشه و امری روحیه و نه مربوط به امور مالی و... 3) ما اینقدر درگیر این نباشیم که خب حالا فلان چیز ثابت شد این رئیس جمهور یا فلان فرد نابود شدند برعکس بر برآیند رفتار اون فرد توجه کنیم. در مورد ابراهیم رئیسی چه گفتار و چه زبان بدن نارسایی داره و در اینده ممکنه براش مشکل زا باشه ولی همین نشانی از بی غل و غش و صمیمی بودنشه و دوری از شواف. در مورد جریان های دیگه هم میتونیم به روند تکاملی فرد یا معدل کارنامه اش توجه کنیم که ببینیم الان مناسب هست یا نه. خیلی از رجالی که در 50-60 سالگی به پختگی میرسن لزوما در دهه 20-30 زندگی شون این پختگی رو نداشتن و حتی اسیر افراطی گری بودن. قرار نیست تا آخر عمر اینطور باشن. خیلی از همین رجال فرنگی حتی ویژگی های منفی داشتند مانند اعتیاد به دخانیات، مواد یا مشروبات الکلی ولی جایی که قرار باشه ازشون اسطوره بسازن حتی نوع سیگار کشیدن یا مشروب خوردن اونها یا متن سخنرانی شونو در مورد فلان شکست کامل اینقدر جذاب بیان می کنن که مخاطب همذات پنداری می کنه. نمیگم حرکت اشتباه اونهارو تکرار کنیم ولی با واقع گرایی و داشتن انصاف میتونیم از چاله 0 و 100 بودن گذر کنیم. 4) گاها ما در مقابل تهاجم رسانه ای واکنشی نداریم. ما در 12 تیر واقعه دردناک شلیک موشک از جانب ناو آمریکایی به هواپیمای ایران ایر و شهادت عده زیادی از افراد بی گناه بودیم. چقدر در زمینه معرفی این جنایت موفق عمل کردیم. به نظرم هیچ. در حالی که در مورد اشغال سفارت آمریکا یا همان لانه جاسوسی چندین فیلم از جمله آرگو ساخته شد. اشغال سفارت آمریکا بدون خونریزی و با توافق دو دولت به پایان رسید ولی با تبلیغات گسترده چهره ایران رو در دنیا تیره و تاریک نشان دادند. در ماجرای حمله به سفارت عربستان هم همینطور ولی آیا اگر مورد مشابه حمله به هواپیما و کشتن عده زیادی از افراد بیگناه برای اونها رخ می داد چه کار می کردند؟ باید قبول کنیم از طرف رسانه های ما کم کاری وجود داره.

عملیات روانی: گرفتن انرژی در ابتدای مسیر وقتی با یک شطرنج باز حرفه ای بازی میکنید همیشه باید مراقب تله های دو سرباخت باشید چرا که شما را با یک حرکت بین انتخاب بد و بدتر روبرو می کند و گریزی از تلفات و هزینه نخواهد بود تنها راه مبارزه با این وضعیت تنها و تنها شناخت و پیشگیری قبل از چنین حرکاتی است. برای مثال با حرکت اسب سیاه، شاه کیش می شود و وزیر سفید هم در خطر قرار می گیرد سفید راهی جز حرکت دادن شاه نداشته و عملا وزیر را از دست خواهد داد و با گرفتن انرژی حریف شروع سلسله حملات از سمت سیاه رقم خواهد خورد در بازی سیاست هم عملیات روانی، یک ابزار ارزان و برنده است که همچون ویروس انرژی یک فیل را می تواند بگیرد و زمین بزند با مقایسه هجمه رسانه ای کنونی علیه رئیس جمهور جدید ، آقای رئیسی نگاه اول به سمت اشکالات گفتاری می رود ولی ذهن مقایسه گر از خود سوالی را می پرسد که ساده ولی نکته دار است مگر حسن روحانی از این اشتباهات نداشت؟ پس چرا بلد نشد؟ مشابه این حملات آشنا نیست؟ کجا رخ داد؟ سال 84 برای احمدی نژاد هم چنین موردی رخ داد بله در ابتدای ریاست جمهوری احمدی نژاد هجمه رسانه ای بر سر احمدی نژاد رخ داد - حضور در اشغال سفارت امریکا ( اگرچه مدارک نشان داد او در اشغال سفارت نبوده است ولی همین خبر و هجمه کلی برای او دردسر ساز شد) - نحوه حرف زدن او - حرکات دست و بدن اون همه این حرف ها باعث گرفتن انرژی و امید در ابتدای کار شد از یک سمت جواب دولت باعث تقویت این حرف ها می شد و از سوی دیگر جواب ندادن هم مهر تاییدی بر این حرف ها بود یک بازی دو سر باخت و کثیف و حالا تکرار این بازی برای رئیسی، با هدف گرفتن انرژی و امید در شروع کار اونها ضربه رو برای بار دوم موفق شدن بزنن ولی راهکارش نشان دادن این حیله و تکراری بودنش هست تا ذهن مخاطب این حقه را درک کرده و نسبت به آن مقاوم و قوی شود موارد هم مشابه روش قبل است - ارتباط با یک اتفاق در گذشته ---------- اعدام های سال 67 و همه حوادث قضایی ایران - تمسخر نحوه حرف زدن ----------- تمرکز شدید روی تپق ها و اشتباه هات - تلاش برای نشان دادن ناتوانی ---------- به زودی خواهیم دید موارد گفته شده فارغ از نقدهای درست و وارد است چرا که در نقد هدف اصلاح امور و درست کردن روند است و در تخریب هدف مچ گیری و مسخره کردن است

ايران سعي ميكنه نه تنها شيعيان كه مردم همسايه اش رو از برادر كشي برحذر داره و با گفتگو پشت پرده امنيتشون رو تامين كنه ولي اگر ببينه برنامه نسل كشي هست حاضر ميشه و معادلات رو از پايه عِوَض ميكنه مثال حزب الله، حماس ، بوسني، سوريه و عراق نشون دهنده اين رفتار است فقط يك نكته ايران هميشه اعتقاد داره ، مردم هر جا خودشون بايد امنيتشون رو تامين كنن و نسبت به تامين امنيت رشد كنن و از نظر فكري خودكفا شن

بسم الله الرحمن الرحیم چگونه آزمایشگاهی سرّی در هند نگاهبانی سوخوهای نیروی هوایی مهاراجه را پیگیری می کند در پست پیشین کارشناسان اوکراین و روسیه سفید به برخی از کاستی های سامانه های جنگ الکترونیکی هواپایه ساخت روسیه اشاره کردند. در ادامه جستجو در اینترنت گزارش کوتاه دیگری اینبار از سوی کارشناسان هندی مشغول به کار در یک آزمایشگاه سرّی زیرمجموعه DRDO درباره این سامانه ها و بطور ویژه سامانه SAP -518 یافت شد. توجه داشته باشیم که این یافته های اینترنتی لزوما” دلیل بر شکست صد درصدی سامانه های روسی در برابر سامانه های غربی نیست. چه بسا سامانه های ساخت کشورهای بلوک غرب نیز دارای کاستی هایی باشند که بایستی در جای خود بررسی شوند. به عنوان نمونه همین نیروی هوایی هند پس از خریداری و سنجش سامانه های جنگ الکترونیکی ساخت عزرائیل با نمونه های روسی، دیگر حساب چندان زیادی روی سامانه های عزرائیلی EL-8222 ناوگان سوخوی ۳۰ خود نمی کند. بنا بر آنچه در تارنمای Deagal در باره سامانه SAP-518 ذکر شده، جنگنده های سوخوی ۳۰ و سوخوی ۳۴ با بکارگیری همزمان پاد SAP-518 در نوک بال‌ها و پاد SAP-14 در زیر بدنه به توانایی جنگ الکترونیکی هم تراز با هواپیماهای EA-6B (ولگرد) و EA-18G (غُرغُرو) مجهز به سامانه ALQ-99 دست می یابند. لازم به یادآوری است که هر دو سامانه روسی ساخت KNIRTI بوده و در جریان نمایشگاه ۲۰۰۹ MAKS رونمایی شده بودند: در گزارش یافت شده، کارشناسان هندی دو کاستی عمده در کارآیی سامانه روسی SAP-518 خریداری شده برای ناوگان سوخوی ۳۰ را یادآوری کرده اند: نخستین کاستی بر پایه گفته یکی از دانشمندان این آزمایشگاه، از دست رفتن توانایی آئرودینامیک پروازی هواپیمای سوخوی ۳۰ پس از نصب پاد SAP-518 است. به گفته این دانشمند، نصب این پاد بر روی سوخوی ۳۰ همانند پاره کردن پروفایل آئرودینامیک این هواپیما با یک ساطور تیز قصابی است که در نتیجه، این جنگنده چابک توانایی های پروازی و مانور خود را از دست داده و چابکی ذاتی آن به سطح یک هواپیمای ترابری کاهش می یابد. جالب است که انتقاد مشابهی در سال ۲۰۲۰ از سوی مارشال نیروی هوایی هند یعنی دالجیت سینگ در تارنمای Janes Defense بیان شده است. دومین کاستی، عدم سازگاری و یکپارچه سازی سامانه SAP-518 با سامانه بومی گیرنده اخطار راداری (RWR) نصب شده بر ناوگان سوخوی ۳۰ نیروی هوایی هند است. بنابر ادعای این دانشمند، روسیه برای در اختیار گذاشتن کدهای این سامانه و کمک به یکپارچه سازی آن با سامانه های بومی ساخت هند تقاضای قراردادی جداگانه و دریافت پول از کشور هند شده است. البته همزمان، این کارشناسان هندی به این نکته تأکید دارند که به دلیل سطح مقطع راداری بسیار زیاد جنگنده سوخوی ۳۰ بدون بکارگیری این پادهای اخلالگر، بقاپذیری این جنگنده در نبردهای امروزی بسیار کاهش خواهد یافت. برای برطرف کردن این مشکلات، آزمایشگاه یادشده مشغول توسعه یک پاد بومی با عنوان “ اخلالگر باند بالا (High Band Jammer-HBJ) “ است که آزمایش‌های نخستین آن نیز انجام شده است. برگردان و چکیده سازی از: https://www.livefistdefence.com/how-a-secretive-drdo-lab-is-saving-the-iaf-su-30mki/ https://www.janes.com/defence-news/news-detail/indian-air-force-needs-to-upgrade-su-30mki-says-former-air-marshal

بسم ا... به سفارش برادر عزیز @Crash

بیانیه ستاد کل نیروهای مسلح درباره حقوق بین‌المللی فضای سایبری متن این بیانیه که توسط مرکز فضای مجازی نیروهای مسلح صادر شده است به شرح زیر است: مقدمه ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در گفتمان امنیت ملی برای بازدارندگی و دفاع سایبری در مواجهه و مقابله با تهدیدات متنوع و متکثر فضای سایبری مأموریت دارد. تمامی سازمان‌ها و نهادهای ذی ربط در کشور با توجه به واگذاری مأموریت دفاعی به نیروهای مسلح و وفق فرمان مقام معظم رهبری و فرماندهی معزز کل قوا مدظله العالی، می بایستی با ستاد کل نیروهای مسلح هماهنگی و هم افزایی داشته باشند و از آنجا که فضای سایبری به اذعان متخصصین امر قلمرو جدیدی در حوزه دفاعی و امنیتی است، سند پیش رو به عنوان "بیانیه ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در قبال حقوق بین الملل فضای سایبری"، مفاهیم، سیاست‌های کلان و چارچوب اقدامات نیروهای مسلح در مقابله با تهدیدات متنوع و متکثر فضای سایبری را تبیین می‌کند. ماده۱: کلیات معتقدیم، حقوق بین الملل قابل اعمال بر فضای سایبری باید توزیع کننده عادلانه منافع و امتیازات یک فضای صلح آمیز سایبری و متضمن «دسترسی» و «حاکمیت منصفانه» برای تمام دولت‌ها باشد. تاکید می‌نمائیم، هر چند تمامی دولت‌ها باید در برخورد با فضای سایبری مسئولانه عمل کنند، ولی به اقتضای امکانات و فناوری‌های موجود در هر کشوری، دولت‌ها مسئولیت مشترک ولی متفاوت دارند. براین باوریم، طیف وسیعی از اصول حقوقی بین المللی موجود، شامل اصول برابری حاکمیت دولت‌ها و ممنوعیت توسل به زور و عمل تجاوزکارانه می‌تواند در استفاده از فضای سایبری قابل اجرا باشد. ماده۲: سیاست‌های حاکمیتی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران جمهوری اسلامی ایران حوزه‌های حاکمیتی خود را با تمرکز و در انطباق با قابلیت‌های لازم برای حراست از اقتدار راهبردی نظامی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ملی توسعه داده است، در این مسیر، توسعه تخصص‌ها و ابزارهای پیشرفته سایبری، برای دفاع فعال و بازدارنده سایبری، از جمله اولویت‌های مهم برای تحقق و حفظ اقتدار راهبردی نظام است. قواعد حقوق بین الملل معاصر حکایت از وجود قلمرو محصور در مرزهای جغرافیایی دولت‌هایی دارد که حاکمیت یا لااقل صلاحیت خود را درون آن مرزهای جغرافیایی اعمال می‌‎کنند. به باور نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران حاکمیت سرزمینی و صلاحیت دولت، بر تمامی اجزای فضای سایبری نیز تسری دارد. هر گونه استفاده عامدانه از زور سایبری با پیامدهای فیزیکی یا غیر فیزیکی که تهدیدی برای امنیت ملی بوده یا منجر به بی‌ثباتی آن به واسطه بی‌ثباتی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی شود، ناقض حاکمیت دولت است. عملیات بهره‌برداری سایبری در مواقعی که مستلزم نفوذ غیرمجاز به زیرساخت‌های سایبری(دولتی یا خصوصی) تحت کنترل دولت دیگری باشد، می‌تواند نقض حاکمیت دولتِ هدف تلقی شود. حاکمیت دولت‌ها واقعیتی فراحقوقی نیست و باید در کنار و با توجه به سایر اصول بنیادین حقوقی مانند اصل عدم مداخله، اصل حسن نیت، اصل حق تعیین سرنوشت و سایر اصول اساسی تفسیر گردد، باید توجه داشت که اصل حاکمیت دولت‌ها اصلی برابرگرا و مساوات طلب است و حاکمیت هیچ دولتی برتر از حاکمیت دولت دیگر نیست، لذا اقدامات محدودساز، مسدودساز و تحریم‌ها، نقض حاکمیت دولت‌های مستقل تلقی می‌شود، چرا که منجر به نادیده گرفته شدن حاکمیت دولت هدف می‌شود. ماده۳: مداخله در امور داخلی از منظر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران تردیدی نیست که اصل عدم مداخله یک اصل مستقل حقوق عرفی است و اعمالی با هدف تغییر رژیم سیاسی دولت‌ها مانند مداخله قهرآمیزِ سیاسی، نقض آشکار این اصل است. مواردی مانند دستکاری سایبری انتخابات یا مهندسی افکار عمومی در آستانه انتخابات را می‌توان از مصادیق آشکار مداخله تلقی کرد. همچنین مداخله شامل وضعیت‌هایی است که در آن مداخله غیرسایبری در فعالیت‌های سایبری مربوط به امور داخلی و خارجی دولت دیگر صورت می‌گیرد. عملیات سایبری که وب سایت‌ها را به منظور دامن زدن به نزاع و تنش‌های داخلی در یک دولت از کار می‌اندازند یا به منظور تأثیر گذاری بر نتیجه انتخابات در دولت دیگر پیام‌هایی را به صورت گسترده در بستر سایبری به رأی دهندگان ارسال می‌کنند را نیز می توان نمونه‌ای از مداخله ممنوعه تلقی کرد. مداخله مسلحانه و تمامی اشکال دیگر مداخله یا اقدام به تهدید علیه شخصیت دولت یا علیه عناصر سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن با توسل به ابزار سایبری و غیرسایبری غیرقانونی است و هیچ دولتی نمی‌تواند دولت دیگری را با توسل به ابزار سایبری یا غیر آن به استفاده یا تشویق به استفاده از اقدامات اقتصادی، سیاسی یا هرگونه اقدام دیگری به منظور تحصیل تبعیت آن در اِعمال حقوق حاکمیتی‌اش یا تضمین کسب امتیازاتی از آن، از هر نوع، وادار نماید. تمامی اشکال آشکار، ظریف و تکنیک‌های بسیار پیچیدۀ اجبار، براندازی و هتک حرمت(اعم از سایبری و غیرسایبری) با هدف اخلال در نظم سیاسی، اجتماعی یا اقتصادی سایر دولت‌ها یا بی‌ثبات سازی حکومت‌هایی که در صدد آزادسازی نظام اقتصادی و سیاسی و فرهنگی خود از کنترل یا دست اندازی خارجی هستند، غیر قانونی است. دولت‌ها حق ذاتی بر توسعۀ کاملِ سیستم اطلاعات و رسانه‌های جمعی‌، بدون مداخله، و استفاده از رسانه‌های اطلاعاتی،‌ به منظور پیشبرد منافع و آرمان‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خود دارند. اقداماتی که منجر به ممانعت، قطع و یا محدود شدن عملکردِ سیگنال‌ها و ابزار انتقال اطلاعات و سیستم‌های تأمین کنندۀ کنترل و اعمال حاکمیت دولت می‌شود غیر قانونی است. برنامه‌های ظرفیت‌سازی در حوزه سایبر باید بر اساس برنامه‌ها و نیازهای ملی دولت‌ها و در انطباق با وضعیت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آنها طراحی و اجرا شود و خود وسیله‌ای برای مداخله در امورداخلی آنها نباشد. ماده۴: توسل به زور و حمله سایبری از منظر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به باور نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران تردیدی نیست که آن دسته از عملیات سایبری که منتج به ایراد خسارات مادی به اموال یا صدمه به افراد در گستره و شدت لازم می‌شود یا به طور منطقی احتمال زیادی دارد که چنین آثاری را به بار آورد، توسل به زور محسوب می شود. اگر این نوع از عملیات زیرساخت‌های حیاتی ملی، شامل زیرساخت‌های دفاعی را متأثر سازند، طبیعتاً ناقض قاعده توسل به زور تلقی خواهند شد، اعم از این که در مالکیت حکومت یا بخش خصوصی باشند. به باور نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران چنانچه شدت عملیات سایبری به زیرساخت‌های حیاتی کشور به آستانه حمله مسلحانه متعارف ارتقاء یابد، حق دفاع مشروع برای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران محفوظ است. جمع بندی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به سان دکترین قابل اعمال خود در فضای فیزیکی، در فضای سایبری نیز آغازگر هیچ منازعه‌ای نیستند و خط مشی تبیین شده در این سند را به عنوان چارچوب اقدام خود در مواجهه و مقابله با تهدیدات متنوع و متکثر فضای سایبری قلمداد می‌کنند. بدیهی است نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در صورت نقض هر یک از خط مشی‌ها و سیاست‌های تبیین شده، از سوی دولت، گروه یا فردی که تحت حمایت، هدایت یا کنترل دولتی باشد، این حق را برای خود قائل هستند که تهدیدات را در هر سطحی با قدرت و پشیمان کننده پاسخ دهند. منبع رزمایش دفاع سایبری «فتح یک» ارتش برگزار شد

نقشه کشورهای دنیا براساس سلاح های استاندارد سازمانی

سيستم صدا خفه كن موتور تانک عموما موتورهای دیزلی نصب شده بر روی تانک ها بسیار پر سر و صدا هستند. صدای اگزوز به شکل بالقوه مهمترین منبع آلودگی صوتی در موتورها دیزل محسوب میشوند. این سر و صدا برای سربازان میتواند ازار دهنده باشد. به همین منظور برخی ارتش ها برای تانک ها یک سیستم صدا خفه كن موتور طراحی کرده اند. بیشترین کاربرد این نوع سیستم صدا خفه کن در تمرین های نظامی است اما میتوان از آن در عملیات های نظامی نیز استفاده کرد. همچنین این سیستم میتواند در کاهش آلودگی هوا نیز موثر باشد. سیستم صدا خفه كن موتور تانک لئوپارد 2 سیستم صدا خفه كن موتور تانک های K1

  یکی از نقاط ضعف تروریستها در این عملیات اخیر انتقال بخشی از نیروهاشون به عملیات سپر فرات بود. تروریستهای مزدور اردوغان اگر در شمال الباب را تصرف کنند، برای کوتاه مدت هم که شده و عدم تحریک احتمالی روس ها ( در حالت خوشبینانه ) احتمالا دوباره به جبهه ی جنوب غرب حلب بیان و با تجهیزات مناسب فراهم شده در عملیات سپر فرات و تجربه ی کسب شده دوباره حملاتی را ترتیب بدند. در این فرصت محدود مقاومت دو راه داره. یا الباب را زودتر تصرف کنه ( که البته در اینصورت هم این سناریوی بازگشت همچنان سرجاش هست ) و بعدش تازه جنوب غرب حلب را تقویت کنه و یا اینکه یک طوری زودتر محلات شرقی حلب را پاکسازی کنه. چیزی که هست زمان کاملا به ضرر ما و به نفع مزدوران اردوغان هست در شمال. اگر قصد انجام یکی از این دو کار هست باید با یک تجدید نیرو مثل عملیات سال پیش الحاضر و عیس و یا رفع محاصره نبل و الزهرا هماهنگ و هدفمند و پرقدرت زودتر شروع بشه.