بسم رب الشهدا بررسی موشک های کروز Regulus I و Regulus II بخش اول مقدمه موشک SSM-N-8A Regulus یا Regulus I یک موشک کروز نسل دوم نیروی دریایی ایالات متحده بود که می توانست از کشتی و زیر دریایی پرتاب شود ، توربوجت و با قابلیت حمل سر جنگی هسته ای ، از 1955 تا 1964 در خدمت بود. توسعه آن برآمده از آزمایشات نیروی دریایی بر روی موشک V-1 آلمان در پایگاه هوایی نیروی دریایی Point Mugu در کالیفرنیا بود. بدنه استوانه ای آن شبیه به طرح های متعدد هواپیماهای جنگنده آن دوران بود ، اما بدون کابین خلبان. نسخه های آزمایشی Regulus مجهز به تجهیزات فرود بودند و می توانستند مانند هواپیما بلند و فرود بیایند. هنگامی که موشک ها وارد خدمت شدند ، آنها از یک پرتابگر ریلی پرتاب می شدند و مجهز به یک جفت مخزن Aerojet JATO ( همان پرتابگرهای کمکی راکتی ) در انتهای عقب بدنه بودند پایگاهی هوایی نیروی دریایی Point Mugu تاریخچه در اکتبر 1943 ، شرکت هواپیمایی Chance Vought قرارداد مطالعه موشکی با برد 300 مایل (480 کیلومتر) را برای حمل سر جنگی 4000 پوندی (1800 کیلوگرم) امضا کرد. اما این پروژه به مدت چهار سال راکد ماند ، تا اینکه در می 1947 ، زمانی که نیروهای هوایی ارتش ایالات متحده قرارداد یک موشک توربوجت زیر صوت ، ماتادور ( Martin MGM-1 Matador )، را با شرکت هواپیمایی مارتین منعقد کرد. نیروی دریایی ماتادور را تهدیدی برای نقش خود در رابطه با موشک های هدایت شونده می دانست و ظرف چند روز برنامه توسعه نیروی موشکی دریاپایه را آغاز کرد که می توانست از زیر دریایی پرتاب شود و از موتور J33 مشابه ماتادور استفاده می کرد. موشک توربوجت زیر صوت ماتادور ( Martin MGM-1 Matador ) موتور آلیسون J33 در آگوست 1947 ، مشخصات پروژه ، که اکنون Regulus I نامیده می شود ، اعلام کردید: حمل کلاهک 3000 پوندی (1400 کیلوگرمی) ، با برد 500 مایل دریایی (930 کیلومتر) ، با سرعت 0.85 ماخ ، با خطای دایره ای احتمالی (CEP) ) 0/5 درصد. موشک در برد بسیار زیاد خود باید در 2.5 مایل دریایی (4.6 کیلومتری) هدف خود، 50 درصد مواقع برخورد می کرد. توسعه Regulus در ادامه آزمایشاتی قرار داشت در نیروی دریایی با موشک JB-2 Loon ،یک گونه برگرفته شده از بمب پرنده V-1 آلمان ، در آخرین سالهای جنگ جهانی دوم آغاز شده بود. آزمایشات با استفاده از زیردریایی از سال 1947 تا 1953 در تاسیسات نیروی دریایی در پایگاه هوایی پوین موگو نیروی دریایی انجام شد و زیردریایی های USS Cusk و USS Carbonero به عنوان سکوی آزمایش تغییر یافتند که در ابتدا موشک را بدون پوشش خارجی حمل می کردند ، بنابراین تا بعد از پرتاب قادر به رفتن زیر آب نبودند. موشک JB-2 Loon Regulus به طول 30 فوت (9.1 متر) ، طول 10 فوت (3.0 متر) پهنای بال ، قطر 4 فوت (1.2 متر) و وزن بین 10.000 تا 12.000 پوند (4500 تا 5400 کیلوگرم) طراحی شده بود. این موشک شبیه یک هواپیمای جنگنده F-84 بود ، اما بدون کابین خلبان ، و نسخه های آزمایشی نیز مجهز به تجهیزات فرود بودند تا بتوان آنها را بازیابی و دوباره استفاده کرد. پس از پرتاب ، Regulus توسط ایستگاه های کنترل ، معمولاً توسط زیردریایی ها یا کشتی های مجهز به تجهیزات هدایت ، به سمت هدف خود هدایت می شد. همچنین می توانست از راه دور با کمک هواپیماهای شکاری پرواز کند. ( در ادامه ، با استفاده از سیستم "Trounce" (تجهیزات تاکتیکی کنترل ناوبری راداری زیرسطحی همه جانبه) ، یک زیردریایی نیز می توانست آن را هدایت کند). رقابت بین نیروی زمینی و نیروی دریایی باعث پیچیده شدن وضعیت توسعه ماتادور و Regulus شد. موشک ها شبیه به هم بودند و از یک موتور استفاده می کردند. آنها تقریباً عملکرد ، برنامه و هزینه های مشابهی داشتند. تحت فشار برای کاهش هزینه های دفاعی ، وزارت دفاع ایالات متحده به نیروی دریایی دستور داد تا تعیین کند که آیا ماتادور می تواند برای استفاده آنها مناسب باشد یا خیر. نیروی دریایی به این نتیجه رسید که Regulus نیروی دریایی می تواند ماموریت نیروی دریایی را بهتر انجام دهد. موشک Regulus I در مراحل توسعه و آزمایش جنگنده بمب افکن F-84 Regulus مزایایی نسبت به Matador داشت. فقط دو ایستگاه هدایت نیاز داشت در حالی که ماتادور نیازمند سه ایستگاه بود.همچنین می توانست سریعتر پرتاب شود ، زیرا بوسترهای ماتادور باید در حالی که موشک روی پرتاب کننده قرار داشت نصب می شدند در حالی که برای Regulus بوسترهای آن از قبل متصل شده بود. سرانجام ، Chance Vought یک نسخه قابل بازیابی از این موشک را با نام KDU-1 ساخت که همچنین به عنوان یک هواپیمای بدون سرنشین هدف نیز مورد استفاده قرار گرفت ، بنابراین اگرچه ساخت یک نسخه آزمایشی Regulus گرانتر یود ، اما Regulus بری یک سری آزمایش ارزانتر تمام می شد. بنابراین برنامه نیروی دریایی ادامه یافت و اولین Regulus در مارس 1951 پرواز کرد. گونه KDU-1 به عنوان پهپاد هدف با توجه به مقررات مربوط به به اندازه بارهای بزرگ در بزرگراه ها ، Chance Vought با شرکتی که در حمل و نقل بارهای خاص تخصص داشت همکاری کرد تا یک ترکیب مخصوص تریلر تراکتور را بسازد که می توانست موشک Regulus I را جابجا کند. کشتی ها و زیردریایی های تجهیز شده با Regulus I : اولین پرتاب از یک زیردریایی در ژوئیه 1953 از عرشه USS Tunny ، یک شناور از ناوگان جنگ جهانی دوم که برای حمل Regulus تغییر یافته بود ، انجام شد. تونی و خواهرش کشتی USS Barbero اولین زیردریایی های گشتی بازدارنده هسته ای ایالات متحده بودند. در سال 1958 دو زیردریایی ساخته شده به منظور حملRegulus ، USS Grayback و USS Growler ، و در ادامه زیر دریایی اتمی USS Halibut به آنها پیوستند. Halibut ، با آشیانه داخلی بسیار بزرگ خود می توانست پنج موشک حمل کند و قرار بود اولین نمونه از کلاس جدیدی از زیر دریایی های کروز پرتاب SSG-N باشد. زیردریایی USS Tunny به هنگام شلیک Regulus I در سال 1956 زیر دریایی گراولر با پرتابگر موشک Regulus I زیردریایی اتمی USS Halibut (SSGN-587) استراتژی نیروی دریایی مستلزم این بود که چهار موشک Regulus در هر زمان در دریا باشند. بنابراین ، باربرو و تونی ، که هر کدام دو موشک Regulus را حمل می کردند ، به طور همزمان گشت زنی کردند. گرولر و گری بک ، با چهار موشک یا هالیبوت ، با پنج موشک ، می توانستند به تنهایی گشت زنی کنند. پنج زیردریایی Regulus که در پرل هاربر ، هاوایی مشغول به خدمت بودند ، 40 گشت بازدارنده هسته ای در اقیانوس آرام شمالی بین اکتبر 1959 و ژوئیه 1964 انجام دادند ، از جمله در بحران موشکی کوبا در سال 1962. طبق مستند "Regulus: The First Nuclear Missile Zombies" توسط نیک تی اسپارک ، وظیفه اصلی آنها در صورت درگیری هسته ای ، از بین بردن پایگاه دریایی شوروی در پتروپاولوفسک-کامچاتسکی بود. این گشت های بازدارنده اولین مورد در تاریخ نیروی دریایی زیردریایی بود و قبل از آن توسط زیردریایی های پرتاب کننده موشک پولاریس انجام می شد. پایگاه دریایی شوروی در پتروپاولوفسک-کامچاتسکی موشک بالستیک زیردریایی پرتاب UGM-27 Polaris زیردریایی های پرتاب کننده Regulus توسط زیردریایی های کلاس جورج واشنگتن حامل سیستم موشکی Polaris از خدمت خارج شدند. البته باربرو نقش متمایز ی برای راه اندازی تنها برنامه نامه رسانی راکتی به دست آورد. بقیه زیردریایی ها از جمله USS Cusk و USS Carbonero مجهز به سیستم های کنترلی بودند که به آنها اجازه می داد کنترل Regulus را در پرواز به دست بگیرند ، بنابراین برد آن را در موقعیت تاکتیکی افزایش می داد. زیردریایی کلاس جورج واشنگتن Regulus Iهمچنین توسط نیروی دریایی ایالات متحده در سال 1955 در اقیانوس آرام در رزمناو USS Los Angeles (CA-135) مستقر شد. در سال 1956 ، سه مورد دیگر نیز انجام گرفت: USS Macon ، USS Toledo و USS Helena. این چهار رزمناو کلاس بالتیمور هر کدام سه موشک Regulus را در گشت های عملیاتی در غرب اقیانوس آرام حمل می کردند. آخرین گشت مکون در سال 1958 ، تولدو در 1959 ، هلنا در 1960 و لس آنجلس در 1961 انجام گرفت. رزمناو لوس آنجلس در حال شلیک Regulus I در سال 1957 رزمناو کلاس بالتیمور ده ناو هواپیمابر برای استفاده از موشک های Regulus در نظر گرفته شده بودند (هرچند که فقط 6 مورد از آنها موشکی را شلیک کردند). USS Princeton به این موشک مجهز نشد اما اولین پرتاب Regulus را از یک کشتی جنگی انجام داد. USS Saratoga نیز مجهز نشد اما در دو پرتاب آزمایشی شرکت کرد. USS Franklin D. Roosevelt و USS Lexington هر یک یک شلیک آزمایشی انجام دادند. USS Randolph با حمل سه موشک Regulus به مدیترانه اعزام شد. USS Hancock یک بار در سال 1955 با چهار موشک به غرب اقیانوس آرام اعزام شد. Lexington ، Hancock ، ShangriLa USS و USS Ticonderoga در توسعه مفهوم ماموریت تهاجمی Regulus ( RAM ) نقش داشتند. RAM موشک های کروز Regulus را به یک هواپیمای بدون سرنشین (UAV) تبدیل کرد: موشک های Regulus از رزمناو یا زیردریایی پرتاب می شدند و یک بار به هنگام پرواز توسط خلبانان حامل تجهیزات کنترل از راه دور به سمت اهداف خود هدایت می شدند. ناو هواپیمابر پرینستون که اولین شلیک Regulus I از یک کشتی جنگی از آن انجام گرفت علیرغم اینکه اولین قابلیت اتمی زیر سطحی نیروی دریایی ایالات متحده بود ، سیستم موشکی Regulus دارای اشکالات عملیاتی قابل توجهی بود. برای پرتاب ، زیردریایی باید موشک را در هر شرایط دریایی که قرار داشت ، روی سطح قرار داده و مونتاژ می کرد. از آنجا که به هدایت راداری فعال نیاز داشت ، که برد آن تنها 225 مایل دریایی (259 مایل ؛ 417 کیلومتر) بود ،کشتی ناچار بود در سطح آب برای هدایت آن به سمت هدف هدایت کند در حالی که به طور فزاینده ای موقعیت مکانی خود را آشکار می کرد. این روش هدایت مستعد اخلال بود و از آنجا که موشک زیر صوت بود ، سکوی پرتاب در طول مدت پرواز خود در معرض خطر و آسیب پذیر بود و از بین بردن کشتی، موشک را در پرواز غیر فعال می کرد تولید Regulus در ژانویه 1959 با تحویل موشک 514 متوقف شد. در سال 1962 ،تحت عنوان RGM-6 باز طراحی شد. این موشک نیز در آگوست 1964 از خدمت خارج شد. برخی از موشک های منسوخ به عنوان اهداف هوایی در پایگاه هوایی اگلین ، فلوریدا مورد استفاده قرار گرفتند. Regulus نه تنها اولین نیروی بازدارنده استراتژیک هسته ای را برای نیروی دریایی ایالات متحده در اولین سالهای جنگ سرد و به ویژه در بحران موشکی کوبا ، پیش از موشکهای Polaris ، موشکهای Poseidon و موشکهای Trident ارائه کرد ، بلکه پیشگامی برای طراحی موشک کروز توماهاوک نیز بود. پس از بازنشستگی ، تعدادی از موشکهای Regulas I برای استفاده به عنوان پهپاد هدف تحت عنوان BQM-6C تبدیل شدند پایان بخش اول ادامه دارد ... منابع : https://en.wikipedia.org/wiki/SSM-N-8_Regulus https://en.wikipedia.org/wiki/SSM-N-9_Regulus_II برخی از تصاویر از منابع اصلی نبوده و از اینترنت گردآوری شده است پی نوشت: مسلما کار نیاز به اصلاحاتی دارد پس لطفا با نظرات و انتقادات خودتون، در بهبود اون کمک کنین

گلوله های هوشمند توپخانه گلوله های نقطه زن ایرانی در دو برد 16 و 25 کیلومتر ساخته می شوند. گلوله های کالیبر 155 میلیمتری ساخت ایران که مشابه کراسنوپول-2 روسی هستند به برد 25 کیلومتر می رسند

    در تاریخ 4 مهر سال 1394 در حاشیه ی تحویل دستاوردهای دفاعی به نزاجا، تصویر دو خودروی زرهی ناشناخته اما باظاهری آشنا  به طور غیر رسمی توسط خبرگزاری ها، منتشر شد. یکی از این خودروها یک نفربر 8x8 جدید است که ظاهری بسیار شبیه به نفربرهای قدیمی بی تی ار -60  که در اختیار نزاجا است، دارد.   با توجه به تغییر سطح و ماهیت تهدیدات نبردهای امروزی، استراتژی های متفاوتی برای بکارگیری نفربر های بروز و مدرن پیش روی نیروهای مسلح از جمله نزاجا قرار دارد. طراحی و توسعه یک پلتفرم جدید با کاربری های گسترده با توجه به نیازها و الزامات نزاجا و یا بروزرسانی و ارتقای خودروهای زرهی قدیمی از جمله نفربرها. ساخت یک پلتفرم مدرن و جدید یک چالش اساسی برای نزاجا محسوب می شود. نبود تکنولوژی ساخت و هزینه های سرسام آور نزاجا را از ارائه پلتفرم جدید دور می کند. در نتیجه نزاجا به سمت ارتقا خودرو های زرهی قدیم تمایل دارد. البته ادوات نظامی قدیمی را تا حدی می توان در برابر تهدیدات جدید ارتقا داد و بهبود بخشید با این وجود، نباید از طراحی و توسعه یک پلتفرم جدید با کاربری های گسترده با توجه به نیازها و الزامات نزاجا غافل بود.   نزاجا در طول چند سال اخیر تلاش هایی را برای ارئه طرح های بروزرسانی بی تی ار-60  داشته و در همین راستا نمونه های اولیه محصولات خود را به نمایش عموم در آورده است. از جمله اقدامات نزاجا برای ارتقای نفربر بی تی ار-60 می توان به نصب یک توپ 23 میلیمتری سداد با قابلیت کنترل از راه دور  بر روی بی تی ار -60 اشاره کرد. تنها تفاوت این سری از نفربر های بی تی ار -60 مجهز بودن یه توپ 23 میلیمتری است و از نظر حفاظت و تحرک تفاوتی با مدل پایه ی خود ندارد. ضمن اینکه این مدل، از سیستم های کنترل آتش از جمله سیستم های شناسایی و هدف گیری روز/شب و سیستم های نظارتی پیشرفته به منظور دقت در اجرای آتش بی بهره بوده و قابلیت پایینی در انجام ماموریت های محوله دارد .   طرح دیگر نزاجا نصب توپ 90 میلیمتری بروی شاسی بی تی ار-60 با نام طرح اقارب بود. با تمام نقص ها و کاستی های فراوان موجود در  طرح اقارب نقطه ی مورد توجه و عطف این طرح در مقایسه با طرح بی تی ار -60 مجهز به توپ 23 میلیمتری، تغییر فرم بدنه این نفربر قدیمی بود. که می توان نتیجه گرفت نزاجا  خیلی دیر متوجه شده است که یکی از مولفه های جدی برای بروزرسانی بی تی ار -60 تغییر فرم بدنه این نفربر به منظور دیدار با الزامات و شرایط نبرد کنونی می باشد. در نتیجه می توان گفت نفربر جدید ناشناس در حقیقت نفربر بی تی ار -60 با فرم بدنه ی جدید است.   نفربر بی تی ار -60 ارتش ایران مسلح به توپ 23 میلیمتری خودرو زرهی اقارب  نمونه ای از بروزرسانی بی تی ار-60 پی بی در روسیه - در این نسخه نفربر مجهز به یک برجک رزمی جدید مسلح به توپ اتوماتیک 30 میلیمتری 2А42 است. نسخه جدیدتر بروزرسانی بی تی ار-60 پی بی مجهز به رمپ عقبی برای ورود خروج خدمه –طراحی شده توسط شرکت روسی Muromteplovoz OJSC طرح کشور الجزایر برای بروزرسانی نفربرهای بی تی ار-60 و تبدیل آنها به خودرو های ضد زره مجهز به موشک های ضد زره کورنت- نکته قابل توجه در طرح کشور الجزایر ایجاد یک رمپ کناری در این نفربر است.    در نگاه اول نفربر جدید ایرانی بسیار شبیه به بی تی ار -90 محصول سال 1994 کشور روسیه است. هر دو نفربر مجهز به یک توپ 30 میلیمتری هستند. اگر بخش جلویی بدنه نسخه ایرانی را با بی تی ار -90 مقایسه کنیم این مطلب روشن می شود که نفربر ایرانی از نظر فرم بدنه تفاوت های قابل ملاحظه ای با نمونه روسی دارد .حتی از نظر محل قرار گیری برجک بروی بدنه نیز دو طرح با یکدیگر متفاوت هستند. در طرح ایرانی برجک بسیار جلو و نزدیک به بخش راننده قرار دارد در صورتی که در بی تی ار -90 برجک فاصله ی محسوسی  با بخش راننده دارد. اگر طرح ایرانی را با دو طرح بی تی ار -60 و بی تی ار -80 مقایسه کنیم باز هم تفاوت هایی از نظر فرم بدنه مشاهده  می شود. پس می توان این گونه استدلال کرد که نیرو های نزاجا طرحی نسبتا جدید ارائه داده اند. با توجه به اینکه نفربر جدید ایرانی از روی نفربر بی تی ار -60 تکامل پیدا کرده است. به نظر می رسد ابعاد این نفربر نزدیک به نفربرهای بی تی ار -60 ، 70 و 80 باشد و از بی تی ار -90 ابعاد کوچکتری داشته باشد. در طرح ایرانی دستگیره ها و میله هایی که بر روی بدنه برای سوار شدن پیاده نظام که در خانواده ی خودرو های زرهی بی تی ار موجود است حذف شده است. بر همین اساس نزاجا نشان داده است به تکنیک قدیمی تانک دیزانت اعتقادی ندارد پس این بخش ها از روی نفربر حذف شده است. با توجه به تصویر به نظر می رسد  پورت های آتش که در بخش جلویی بدنه قرار می گرفتند  نیز حذف شده اند. نکته ی دیگری که از روی تصاویر قابل توجه می باشد، رمپ کناری بدنه است. از مقایسه این رمپ با سری های 60 ، 80 و 90 بی تی ار متوجه خواهیم شد که این رمپ تفاوت بسیاری با نمونه بی تی ار -90 دارد. اما با در نظر گرفتن این مورد که دریچه ی کناری در نفربر بی تی ار-60 در سری  80 تبدیل یه یک رمپ کناری برای ورود و خروج خدمه شده است . مهندسین نزاجا نیز با الهام از تکامل رمپ کناری در نفربر های سری بی تی ار این بخش را مطایق با نفربر های سری 80 ساخته اند. البته رمپ کناری به دلیل کمبود فضا برای ورود و خروج سربازان نقطه ی ضعف اصلی نفربر های سری بی تی ار است که در میدان نبرد برای سرنشینان این نفربر مشکل بسیاری  ایجاد خواهد کرد. مهندسین نزاجا می توانستند با تغییری در بخش پیشرانه یک رمپ عقبی مناسب برای نفربر طراحی کنند و یا در صورت نیاز به توانایی شناوری این نفربر می شد از واتر جت بهره گرفت همانند واتر جت های بی تی ار – 90 . البته ساخت و طراحی پیشرانه ی جدید و واتر جت به طور قطع هزینه های ساخت این نفربر را افزایش خواهد داد ولی با توجه به ضعف های نمونه های قبلی توجه و اصلاح این موارد باید در دستور کار قرار بگیرد. ضمنا تا زمانی که تصویری از پشت بدنه نمایش داده نشود نمی توان گفت که این نفربر فاقد رمپ عقبی است ولی با توجه به وجود رمپ کناری بسیار بعید است که یک رمپ عقبی در کار باشد. (1) نفربر بی تی ار -90 – (2) نفربر جدید نزاجا باتوجه به خطوط رنگی مشخص است که فرم بدنه تفاوت های قابل توجه ای دارد (1) بی تی ار -60- (2) نفربر جدید نزاجا – (3) بی تی ار -80 خطوط رنگی نشان می دهند فرم بدنه با این نفربرهای روسی نیز متفاوت است. مقایسه رمپ کناری نفربر جدید ایرانی(2) با رمپ کناری نفربر بی تی ار-90(1) ، نفربر بی تی ار-80 (4) و دریپچه کناری بی تی ار- 60 (3) رمپ کناری بی تی ار -80 برای سربازان بسیار کوچک و نامناسب است. مقایسه ابعاد بی تی ار-90 و80 – به نظر میرسد ابعاد نفربر جدید ایرانی به ابعاد نفربر بی تی ار -80 نزدیک باشد. حذف میله ها، دریچه ها و پورت های آتش در نفربر جدید ایرانی که در سری بی تی ار وجود دارد. اجرای تکنیک تانک دیزانت با کمک نفربرهای بی تی ار – برای اجرای این تکنیک نیاز به میله های متصل به بدنه نفربرهای بی تی ار است. واترجت  های نفربر بی تی ار-90 نفربر بی تی ار-4 ساخت اوکراین مجهز به واتر جت و رمپ عقبی   در بحث فرم جدید بدنه همان طور که قبلا اشاره شد می توان مشاهده کرد که برجک بی ام پی -2 بسیار نزدیک به جایگاه راننده قرار دارد همچنین به خاطر زاویه ی بدنه و حذف پریسکوپ های  کناری فرمانده، موقعیت قرار گیری پریسکوپ های راننده و فرمانده نفربر ایرانی متفاوت با نمونه ی بی تی ار 60 باشد. در بخش زره و حفاظت به طورکلی نفربر های سری بی تی ار از نظر حفاظت مشکلات اساسی دارند نه فقط بدنه این نفربر ها حفاظت کمی دارند بلکه بخش زیرین آنها نیز در مقابل مین ها و یا بمب های کنار جاده ای مقاومت چندانی ندارد. با توجه به طراحی دوباره ی بدنه و تصاویر ناواضح از بنر کنار نفربر جدید می توان امیدوار بود که شاید برای این نفربر، یک زره کامپوزیتی جدید ساخته شده باشد. البته حتی در صورت فرض نصب زره جدید بر روی این نفربر برای امنیت بیشتر خدمه می توان از زره های قفسی که روش معمول برای حفاظت نفربر های سری بی تی ار است استفاده کرد و یا در یک روش غیر معمول تر از زره های واکنشی بهره گرفت. دریچه های جلویی که برای فرمانده و راننده که به نظر می رسد هنوز در نفربر ایرانی موجود است از بخش های  بسیار آسیب پذیر بوده و پاشنه ی اشیل این نفربر ها به حساب می آیند تقویت این بخش امری حیاتی برای خدمه نفربر به حساب می آید. نیروهای ارتش اوکراین برای ارتقا حفاظت نفربر بی تی ار-80 در حال نصب زره قفسی بر روی بدنه ( به زره های زنجیری در زیر بدنه دقت کنید) – ارتقا نفربرهای بی تی ار با کمک زره های قفسی در جنگ اوکرابن بسیار مرسوم بود. نصب زره های واکنشی بر روی بدنه نفربر بی تی ار-80 طرح بروز رسانی جدید روس ها برای نفربر بی تی ار-80 مخصوص جنگ شهری – یکی از ویژگی های این نفربر تقویت دریچه جلویی راننده و فرمانده نفربر است.   با توجه به این امر که نفربر جدید ایرانی از نظر تسلیحات شباهت بسیاری با نفربر بی تی ار – 90 دارد می توان برای بهبود عملکرد این نفربر از برجک بی تی ار -90 الهام گرفت. عموم نفربر های بی تی ار -90 محهز به لانچر موشک های ضد زره هستند. این لانچر ها به دو صورت بروی برجک بی تی ار -90 جای می گیرند . در یک مدل لانچر  تکی بر روی سقف برجک سوار می شود همانند لانچرهای  نفربر هوابرد بی ام دی -2 ، در نوع دیگر لانچر های نفربر بی تی ار -90 به صورت دو لانچر دو تایی در اطراف برجک نصب می شود .این نوع آرایش به خاطر ظرفیت  بیشتر موشک ضدزره بر روی ادوات زرهی مختلفی همچون برجک بی ام پی -2 نصب شده است. البته باز هم نصب چنین لانچر هایی ممکن است هزینه کلی پروژه را افزایش بدهد چون علاوه بر نصب لانچر ها باید تغیراتی در برجک  نیز اعمال شود در نتیجه ممکن است با هدف گذاری نزاجا برای ساخت ارزان یک نفربر جدید در تضاد باشد. ولی برای ارتقای قابلیت های رزمی این نفربرها قبول این هزینه ها و انجام این دست بهبودها را نمی توان نادیده گرفت. در بحث کنترل آتش به نظر می رسد نزاجا ، از سیستم جدیدی استفاده نکرده است و همان سیستم کنترل آتش قدیمی موجود در بی ام پی-2 را بر روی این نفربر سوار کرده است. اما به عنوان مثال روس ها در نمونه ی بی تی ار-90 از سیستم کنترل آتش قدرتمندای استفاده می کنند که این اجازه را می دهد تا اهدافی را در 4 کیلومتری و در شرایط جوی و محیطی مختلف با دقت بالا مورد هدف قرار دهند. در این صورت باید فکری جدی برای بهبود سیستم کنترل آتش این نفربر شود، در غیر این صورت در میدان نبرد با شرایط خاص اثر بخشی مورد انتظار را نخواهد داشت.   بی تی ار-90 مجهز به 2 لانچر موشک ضد زره کورنت بی تی ار-90 مجهز به لانچر تکی موشک ضد زره کورنت   مسائل مهم دیگری همچون سیستم های نظارتی برای فعالیت در شب/روز و شرایط نامساعد جوی برای خدمه ، بخش پیشرانه، سیستم های تهویه ، صندلی های سرنشینان و... تا وقتی که این نفربر جدید به طور رسمی رونمایی و اطلاعات آن رسانه ای بشود مجهول باقی خواهند ماند.   نویسنده : Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و نویسنده بلامانع است   با  تشکر از aboshaban

سقوط چهارمین مرکز ولایت افغانستان در حملات طالبان در ادامه پیشروی‌های چند روز اخیر طالبان، ابتدا مراکز ولایت‌های نیمروز و جوزجان و سپس مراکز ولایت‌های قندوز و سرپل نیز سقوط کردند. مقامات امنیتی و دولتی سرپل در مقر گردان ارتش در دو کیلومتری غرب سرپل عقب‌نشینی کرده‌اند و در حال حاضر جنگ در این منطقه جریان دارد. گفته می شود به دلیل نرسیدن کمک هوایی شهر سرپل سقوط کرده است. از سوی دیگر منابع محلی در «قندوز» نیز خبر می‌دهند که مرکز این ولایت پس از درگیری‌های شدید توسط طالبان سقوط کرده است. منابع می‌گویند که تمام مسئولین امنیتی و دولتی قندوز به طرف فرودگاه این شهر عقب‌نشینی کرده و نیروهای طالبان داخل شهر شده‌اند.

برخی از انواع تسلیحات ساخت وزارت دفاع سلاح مصاف در بالای تصویر زیر قرار دارد چند نوع تفنگ تک تیرانداز؛ اسلحه هدی در بالا سمت چپ و پایین مشخص است این تیربار چند لوله به دوربین و مسافت یاب لیزری و نمایشگر برای هدفگیری دقیقتر مجهز شده است چند نوع دیگر از سلاح های چند لوله یا گتلینگ؛ فتح630 در پایین سمت راست و 20 میلیمتری سه لوله در بالا سمت راست قرار دارد

از سال 2014 به دنبال تشکیل امارت اسلامی خراسان سپاه به دستور رهبری حضور خودش را در مرزهای شرقی تقویت نمود و قرارگاه ثامن الائمه سپاه اقدام به تاسیس قرارگاه عملیاتی شهید قاجاریان(شهید مدافع حرم ) در سال 2016نمود با 5 محور عملیاتی از سرخس تا خاف با سرفرماندهی مستقر در تایباد و لشکر مردم پایه 5 نصر مسئول قرارگاه می باشد قرارگاه دوم قرارگاه عملیاتی شهید ناصری (از شهدای حمله طالبان به کنسولگری ایران در مزار شریف )در سال 2017 در خراسان جنوبی تشکیل شد از 4 محور تشکیل شده از زیر کوه تا نهبندان و سر فرماندهی مستقر در بیرجند مسئول این قرارگاه تیپ 3 انصارالرضا خراسان جنوبی است البته با تغییرات زیاد فرماندهی سپاه در ان مناطق و رزمایشات و فعالیت های محرومیت زدایی, زیرساختی و فرهنگی از چشم تحلیل گران خارجی(Will Fulton)ناظر بر حرکات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پنهان نمانده است اطلاعات بیشتر از فرماندهان سپاه این مناطق در منبع: منبع

سی و چهارمین سالگرد شهادت امیر سرافراز ارتش اسلام ، سرلشکر شهید عباس بابایی 15 مرداد 1366 - 15 مرداد 1400

سی-130 ئی / اچ

بالگرد اس -65 سی-3 ( سیکورسکی سی.اچ-53 )

نمایی واضح از آسمانه F-16I از ابتدای ظهور هواگردهای رزمی ، مساله "میدان دید " به اصلی ترین شاخصه در طراحی چنین ماشین هایی تبدیل شد گفته می شود که خدمه جنگنده اف-16 حس می کنند که به جای نشستن در داخل بدنه ، روی جنگنده سوار هستند ( بدلیل قرار گیری مطلوب جایگاه خلبان و میدان دید مطلوب آن )

بسم الله........ 14مرداد 1400 سرنگون شدن یک پهپاد ناشناس توسط ارتش سوریه منابع سوری دو روز پیش از سرنگون شدن یک پهپاد ناشناس در حوالی منطقه عزان در جنوب جلب توسط یگانهای پدافندی ارتش این کشور خبر دادن . با توجه به ابعاد پرنده شکار شده حدس زده میشود از نوع انکا یا بیرقدار ترکیه ایی باشد تا این لحظه هیچ گونه تصویری ویا خبر رسمی از سوی ارتش سوریه منتشر نشده است اما در همان روز ویدئو کوتاهی از آتش گرفتن یک شی ناشناس در آسمان حلب پخش شده بود روز گذشته رسانه های زرد لبنانی مدعی شدن این پهپاد سرنگون شده از نوع ترایتون یا گلوبال هاوک بوده که خود سوریها به صورت غیر رسمی خبر را جعلی دانسته دو روز قبل از سرنگون شدن این پرنده ناشناس یک پهپاد انکا ارتش ترکیه برای چند روز در حال گشت زنی بوده است نکته جالب یکی روز بعد از این حادثه یک پهپاد روسی از نوع فورپست در جنوب حلب هم سقوط کرد البته هیچ خبری یا مدرکی از سرنگون شدن تا این لحظه منتشر نشده است پهپاد روسی سرنگون شده گشت زنی پهپاد آنکا ترک در جنوب حلب دو روز قبل از حادثه

بسم ا... تفکیک تاپیک گالری بالگردهای ترابری هوانیروز ( 20 تیر سال 1400 خورشیدی )

ماکت مقیاس هواگرد ترابری ایران-140

موشک زمین به زمین فتح:

بسم ا... اگر این عکس مبناء ما باشد ، یعنی به این نتیجه باید برسیم که بعد از سالها کنایه زدن به شیوه استتار در ارتش ، بالاخره داریم جواب می گیرم ؟!!!!

اصفهان - پایگاه هوانیروز

با سلام این تصویر را چند وقت پیش در صفحه توئیتر ..... پیدا کردم انصافاً چرا باید در پایگاه پشتیبانی هوانیروز و در کنار بالگردهای افسانه ای این نیرو ( آخرین بالگرد از سمت راست ) ، نقش و نگار یکفروند گربه وجود داشته باشد که طبیعتاً یک جمله آشنا به ذهن متبادر می شود هرجا سخن از اعتماد است ..... نام گربه افسانه ای گرومن می درخشد پی نوشت : فقط به چهره این موجود دقت کنید که چه با وقار به لنز دوربین عکاس خیره شده

اگه بخوام راجع به مساله غرامت عراق و اینکه چرا بعد از سی سال پرداخت نمیشه کوچکترین توضیحی بدم میشه پست سیاسی و جناحی در آستانه انتخابات و باید بریم تو قبرس جواب پس بدیم icon_cheesygrin پس همین قدر اشاره میکنم که خاویر پرز دکوئیار دبیرکل وقت سازمان ملل توی آخرین روز کاریش یه مصاحبه ای داشت و تو اون مصاحبه در مورد جنگ ایران و عراق گفت بله به نظر من ایرانی ها راست میگن که عراق باید بهشون هزار میلیارد دلار غرامت بده و مسئولین وقت دستگاه دیپلماسی کشور که البته هیچ ربطی هم به مسئولین فعلی نداشتن :mrgreen: و فقط از این جهت که به دیپلوماسی رسانه ای بیشتر از دیپلوماسی واقعی علاقه داشتن یه کوچولو شبیه شون بودن raised_eyebrow خبر مصاحبه شخصی دبیرکل منقضی خدمت رو به عنوان پذیرش ادعای غرامت ایران از سوی سازمان ملل منتشر کردن و به مردم تبریک گفتن و به هم دیگه مدال دادن. و چون اون موقع امکانات رسانه ای مثل الان گسترده نبود و مردم نمی تونستن به سهولت به منبع اصلی خبر دسترسی پیدا کنند بخش قابل توجهی از جامعه این ادعا رو باور کردن و بدهکار شدن عراق به ایران تبدیل به باور عمومی مردم شد. در حالیکه از منظر حقوق بین الملل در رابطه این باور فقط میشه گفت چه غرامتی ؟ چه کشکی ؟ و چه پشمی ؟ fi_lone_ranger

انصافا همیشه باید گودرز رو به شقایق ربط بدیم ؟ مشکل مرزبانی خودرو های حفاظت شدست یا ارس و کویران ؟ مزیت ارس نسبت به تویوتا هایلوکس چیه ؟ سربازای ایران تو خواب هم نمیبینن !؟       ===============   ادب گفتگو و مباحثه را رعایت کنید ، //MR9

 تشکر از دوستانی که در بحث شرکت کردند   این نکته که تمامی ادوات زرهی درخدمت نیروهای مسلح  نیاز به بروز رسانی جامع ای دارند بحثی وجود ندارد. اما با توجه به اینکه  نیروهای مسلح در برنامه ی ارتقا با محدویت های رو به رو هستند، بخشی از خودرو های زرهی  از اولیت بالاتری برخورداراند.   اما چرا بی تی ار- 60   نفربرهای بی تی ار-60 از نظر دو مولفه ی اساسی یعنی حفاظت و قدرت آتش ضعف های بسیار زیادی دارند که باعث می شود این نفربر در نبرد های امروزی هیچ جایگاه و ازرشی نداشته باشد اما خودروهای زرهی بی ام پی -2 و ام-113 با وجود کاستی ها تا حدودی قابلیت رویارویی با این تهدیدات را دارند و در مقایسه با نفربر بی تی ار -60 از جایگاه بالاتری برخوردار هستند.   نکته بعدی در مورد لزوم ارتقا بی تی ار -60 در ایران این نکته است اگر نفربرهای بی تی ار-60 به طورکامل از خدمت کنار گذاشته شوند، ایران  دربخش نفربرهای چرخدار هیچ خودرو زرهی بخصوصی را ندارد که جایگزین برای این نفربر قرار دهد. با توجه به این نکته که نفربرهای چرخدار قابلیت های حرکتی متفاوتی با نفربرهای شنی دار دارند حذف این دست از نفربرها باعث ایجاد یک خلاء در بحث خودروهای زرهی ایرانی خواهد شد.

فرود شینوک هوانیروز بر روی آب پ . ن : فکر می کنم که اینجا دریاچه پشت سد زاینده رود باشه ، این مورد رو با توجه به دارو درخت و ویلاهای عکس شماره 1 که من رو یاد منطقه تفریحی چادگان ( که چسبیده به دریاچه هست ) می اندازه می گم .

شینوک هوانیروز در حال بلند کردن بل 205 آسیب دیده