ماوس ، ابرتانک سال 1946 یا چمدان 200 تنی بدون دسته !!!! مسابقه دسته فوق سنگین وزن ها : با تصمیم هیتلر مبنی بر گسترش فضای حیاتی رایش سوم بسوی شرق ( براساس تئوری های ژئوپلیتکی کارل هاسهوفر ) و طراحی عملیات بارباروسا ، ورماخت در 21 ژوئن 1941 به اتحاد جماهیر شوروی حمله برد . با این حال ، بزرگترین ارتش غربی پس از گراندآرمه ناپلئون ، گرچه در طراحی تاکتیکها و همچنین کاربرد سخت افزار سازمانی ، هنر عملیاتی قابل توجهی را از خود نشان داد ، اما ناتوانی در کسب اطلاعات و ضعف در تجزیه و تحلیل آن موجب شد تا تصمیم سازان رایش سوم به این مساله که اتحاد شوروی یک گولم ( موجودی در افسانه های عبری که از اشیاء بیجان با استفاده از جادو بوجود می آید ) با پاهای خاکی است که پس از وارد کردن اولین ضربه از هم پاشیده خواهد شد ، اعتقاد جدی پیدا نمایند . با این وصف ، این تصور ، تنها مساله غلطی نبود که فرماندهان ارشد رایش بدان دچار شده بودند ، چرا که توانمندی تولید تانک و طراحی گونه های جدید توسط صنایع دفاعی شوروی نیز برای آلمانی ها به تقریب غیر قابل باور بود . درواقع ، اعزام صدها دستگاه تانک تی-34 و زره پوش های سری KV که ضمن برخورداری از قدرت آتش بالا ، حفاظت به نسبت مطلوبی را برای خدمه فراهم می نمودند ، اما در این مساله نباید اغراقی صورت بگیرد ، چرا که محیط داخلی تانکهای روسی برای خدمه بشدت نامناسب بود ، ضمن اینکه سازمان رزم یگانهای زرهی روسی با مشکلات بسیاری روبرو می بود ، در حالی که ورماخت هنوز پتانسیل کافی برای مقابله با این نمونه ها را در اختیار داشت . در نتیجه ، نه تی-34 و نه تانکهای سری KV برگ برنده معجزه آسایی برای ارتش سرخ بشمار نمی آمد ولی این تانکها در سال 1941 درگیر مبارزه سختی برای جلوگیری از پیشروی ورماخت بودند و این واقعیت که عملکرد این خودروهای زرهی موجبات کند شدن پیشروی سریع آلمانها شد ، واقعیتی انکار ناپذیر است . از سویی دیگر ، کاربرد این دو نوع تانک ، اثر روانی قابل توجهی برای آلمانی ها داشت ، چرا که واحدهای زرهی ورماخت ناگهان با انواع جدیدی از زره پوشهای روسی مواجه شده بودند که با تصورات قبلی آنها کاملا بیگانه بود و درواقع ، اکنون آماده بودند تا هرگونه افسانه ای را از سوی روسها بپذیرند . با این وصف ، آبوهر ( بخش اطلاعاتی ورماخت ) از میانه سال 1942 گزارش هایی را دریافت می نمود که نشان میداد روسها قرار است تا نمونه جدیدی از زره پوش های مسلح خود را وارد میدان نبرد کنند که ابعاد تانکهای سری KV در مقایسه با نمونه جدید ، شباهت زیادی به یک موش خرمای کوچک بود !!! موش ورماخت در حال سپری کردن تستهای اولیه .. به طرح "موش " روی بدنه تانک دقت کنید با انتشار گسترده این گزارشهای اطلاعاتی ، ورماخت متوجه شد که اگر این اطلاعات صحت داشته باشد ، غافلگیری بزرگی درراه خواهد بود ، در نتیجه بسرعت برنامه جدیدی برای طراحی یک ابرتانک جدید را در دستور کار خود قرار دادند . این کار از مارس 1942 شروع شد و به ترتیب طراحی شاسی و برجک برعهده شرکتهای کروپ و پورشه نهاده شد .فرض اولیه مهندسین طراحی آلمانی این بود که وزن این تانک جدید ، کمتر از 100 تن خواهد بود و با در نظر گرفتن ضخامت زره طراحی شده برای این نمونه ( چیزی در حدود 220 م.م ) بسرعت این ادعا که تانک جدید بطور کامل دربرابر آتش توپخانه ، آسیب ناپذیر است ، منتشر گردید . اما مسلح سازی این نمونه جدید ، داستان متفاوتی داشت . در واقع ، طراحان در مراحل اولیه این برنامه سه نوع توپ با کالیبرهای متفاوت 128 ، 150 یا 170 م.م برای سلاح اصلی و یک توپ خودکار 20 یا 37 م.م برای ایفای نقش ضدهوایی کوتاه برد یا شعله افکن برای پاکسازی سنگرهای بتونی بعنوان سلاح ثانویه را برای آن در نظر داشتند . با توجه به این مساله ، ناگهان وزن اولیه تانک جدید بسرعت افزایش پیدا نمود ، چرا که با الزامات موجود ، این رقم از 120 تن عبور نموده و به قول مهندسین یکی از شرکتهای درگیر پروژه " این موش قبل از به دنیا آمدن ، غذای مورد نیاز 10 موش دیگر را نوش جان کرده !!! " . ماوس ، به مانند همه تانکهای هم عصر خود ، در برابر حملات از فاصله نزدیک آسیب پذیر مینمود ، دریچه های دسترسی خدمه ، ورودی های هوای کناره های تانک از جمله نقاط آسیب پذیر این طرح بشمار می آمدند بدین ترتیب ، در پاییز 1942 با اصلاحات انجام شده ، وزن نمونه اولیه به 150 تن رسید و سپس در نخستین سالگرد پروژه این عدد به 180 تن افزایش پیدا نمود و در نهایت نمونه ساخته شده 8 تن سنگین تر شد ( وزن 180 تن ) که حتی برای افسران ارتش و شرکتهای سازنده ، رقم بسیار وحشتناکی بشمار می رفت . در نهایت ، این برنامه ، روی کاغذ آنچنان جذابیت پیدا نمود که تلاشهای برخی فرماندهان زرهی ورماخت برای توقف آن ، به جایی نرسید که درنهایت به یک "چمدان بی دسته " تبدیل شد . ابعاد بزرگ ماوس ، نیاز این تانک به شنی های بزرگ و عریض را دو چندان مینمود در سمت چپ عکس ، سامانه خنک کننده موتور و در سمت راست ، مخزن سوخت و روغن قابل مشاهده است درد زایمان تولد موش جدید : درتابستان سال 1943 ، هانس گودریان ، بعنوان بازرس کل واحدهای تانک ارتش ، تصمیم گیرنده اصلی در خصوص ابرتانک ماوس محسوب می شد . وی ، بعنوان یک افسر کارکشته زرهی ، معتقد بود که تاثیر گذاری تانک در میدان نبرد ، با توجه به شاخصه سرعت ( تحرک ) آن است و می بایست بدون هیچ مشکلی از جاده ها و پل های معمولی عبور نماید . این ویژگی بدان معناست که تانکها با برخورداری از چنین شاخصه ای ، نه تنها قابلیت پیشروی سریع را بدست می آورند ، بلکه امکان محاصره سازی سریع عناصر دشمن یا دفاع موثر در برابر پیشروی دشمن را در اختیار خواهند داشت . اما گودریان حتی در مقام بازرس کل واحدهای پانزر ، در اقلیت قرار داشت و هنوز مقامات دیگری بودند که شروع تولید این تانک با اجازه آنها قرار بود صورت گیرد . بدین ترتیب ، ارتش آلمان دچاروسوسه شد و طی فرمان ، دستور شروع مقدمات تولید این تانک صادر شد . براساس این دستور ، شرکتهای مسئول می بایست هرماه ، 140 دستگاه تانک عملیاتی را تحویل ارتش می دادند که این رقم بسرعت به تحویل 5 دستگاه در هرماه ، تقلیل یافت ،اما اتفاقات آینده ، در این روند تولید محدود نیز ایجاد اخلال نمود . ماوس ، در زمان خود به یک پروژه سنگین صنعتی تبدیل شده بود .ابعاد غول آسای این تانک حتی برای امروز نیز یک مساله شگفت آور است . این اخلال ، همانطور که در همه جنگها امری معمول بشمارمی رود ، ازسوی دشمن صورت گرفت . در یک هوای صاف ، 700 فروند بمب افکن نیروی هوایی سلطنتی ، وارد فضای هوایی شهر "اسن" در آلمان شده و کل کارخانه های شهر را زیر ضربات بمب خود قرار دادند که موجب شد تا کل خطوط تولید آماده شده برای این تانک ، نابود شود . این ضربه برای برنامه ماوس ، آنچنان سنگین بود که آلمانی ها بسرعت انتظار خود را فقط به 2 نمونه اولیه کاهش دادند و درسال بعد ( 1944 ) این برنامه بطور کامل کنار گذاشته شد . اما این بدان معنا نبود که 2 شاسی و یک برجک تولید شده به سادگی کنار گذاشته شود . درواقع ، آلمانی ها با شادی ، تجهیزات مربوط به یک تانک و نیم تولید شده را جمع آوری نموده و تستهای آزمایشی را ادامه دادند ، هر چند در نهایت مشخص نشد که پرسنل درگیر این برنامه ، امیدواری خاصی به نتایج بدست آمده پیدا کرده بودند یا اینکه این مساله ، بهانه ای بود که به جبهه شرقی اعزام نشوند . اما به شکل غیر قابل اجتنابی ، جنگ در حال اتمام بود و آلمانی ها از دوسمت شرق و غرب بشدت تحت فشار قرار داشتند و بتدریج ، به این نتیجه رسیده بودند که شکست ،قطعی است ، اما شخصیتهایی نظیر هیتلر ، براین اعتقاد قرار داشتند که اگر به هر علتی ، برنامه های طراحی شده برای پیروزی در جنگ به نتیجه نرسید ، باید تا نابودی کامل به جنگ ادامه داد و بدین ترتیب ، تانک ماوس ، راه حل دوم را برگزید . اولین تانک کامل شده ماوس ، در نخستین و آخرین نبرد خود ، با حداقل 12 دستگاه تانک تی -34 رودرو شد که نتیجه آن از کار افتادن تانک و تخریب آن توسط خدمه بود . دومین پیش نمونه که بصورت ناقص تکمیل شده بود ، بدست روسها افتاد و به این دلیل که فاقد شنی بود ، روسها بسرعت باقی مانده تجهیزات را جمع آوری کرده و به موزه کوبینکا منتقل نمودند . واحدهای زرهی ورماخت – 1946 از یک نظر ، حتی برای امروز ، تصور سناریوی آلمانی ها برای بازسازی واحدهای زرهی با برنامه هایی نظیر "ماوس" و برگرداندن روند جنگ ، بخصوص با توجه به شرایط سال 1944 بسیار سخت است . بعنوان مثال ، در جریان عملیات باگرایتون ، وضعیت نظامی میان دو ارتش آلمان و شوروی بطور اساسی تغییر نمود و اتفاقی رخ داد که تا قبل از این تاریخ هرگز دیده نشده بود . درواقع ، استالینگراد ، موجب شد تا سازمان رزمی گروه ارتشهای مرکز ورماخت از میان برود و یک حفره بسیار بزرگ در کل طول جبهه بوجود آید . پیاده نظام ورماخت در این رویداد ، هسته اصلی خود را از دست داد و دیگر توان تکرار موفقیتهای پیشین خود را نداشت . اما نتایج بدست آمده در جریان عملیات باگرایتون ، موجب شد تا ورماخت حداقل 2 سال دیگر بتواند به مقاومت ناامید خود ادامه دهد ،اما شکستن خطوط دفاعی ارتش آلمان برای روسها پس از این تاریخ ، دیگر چندان سخت نبود . اما با تمامی این موارد ، چرا آلمانی ها به این برنامه ادامه دادند ؟ پاسخ به این سئوال مقداری سخت به نظر می رسد ولی در نظر اول ، تانک ماوس ، برخلاف تصورات اولیه ، تنها برای سرگرمی ارتش ساخته نشد ، اگر چه گفته میشود که وزن 180 تنی آن در زمان عبور از پل ها ، مشکل ایجاد مینمود ، اما شرکتهای آلمانی به شکل هوشمندانه ای ، سامانه عبور از موانع آبی را برای این پروزه درنظر گرفته بودند تا امکان عبور از بخش های کم عمق رودخانه برای آن فراهم شود . بر خلاف تصورات موجود ، مشکل عبور از پل ها برای ماوس به تقریب حل شده بود ، این تانک قابلیت عبور از عمق موانع آبی تا 45 فوت را در اختیار داشت از سویی دیگر ، مصرف سوخت این تانک بود که گفته میشود برای هر 100 کیلومتر ، 3500 لیتر سوخت نیاز داشت ، که این امر با توجه به کمبود شدید بنزین ، مشکلات انتقال این حجم از سوخت به جبهه و بمباران مستمر خطوط تدارکاتی ، مفید بودن آن را تا حدودی با ابهام مواجه می سازد .علاوه براین ، حتی اگر ماوس بصورت انبوه ، تولید و به جبهه اعزام میشد ، رودررویی آن با غول های جدید روسی نظیر IS-2 و SU-100 یقیناً جدال هیجان انگیزی می بود و این بسیار متفاوت از نبرد بین تی-34 های مسلح به توپ 76 م.م با تانکهای تایگر مسلح به توپ 88 م.م اتفاق می افتاد . با این حال ، تولید هر دستگاه تانک ماوس ، به معنای عدم تولید 4یا 5 دستگاه تانک تایگر بود که در مقایسه ، مشکلات لجستیکی بیشتر ، سرعت و تحرک کمتر و قدرت آتش به نسبت ضعیف تری را نسبت به نمونه های مشابه روسی به نمایش می گذاشت . در مجموع ، متفقین به دلیل برخورداری از توان صنعتی بیشتر ، می توانستند در درازمدت ، تسلیحات کافی برای خنثی کردن تهدید ماوس را تولید کنند ،در نتیجه نمی توان انتظار داشت که با تولید انبوه ماوس ، وضعیت استراتژیک جبهه های نبرد ، تغییری پیدا می نمود. پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق (بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- تا این تاریخ ( 20 مرداد 1400 ) انجمن میلیتاری فاقد تاپیک مستقل در خصوص تانک ماوس بود . مجموع پستهای قدیمی این تاپیک از آرشیو بایگانی میلیتاری بیرون کشیده شد و پس از انجام اصلاحات لازم بصورت تاپیک مستقل درآمد .

بسم الله...... 20مرداد 1400 اوضاع افغانستان نیروهای طالبان شهر فیض آباد مرکز استان بدخشان را بدون درگیری به کنترل خود درآوردن همچنین طالبان وارد شهر پلخمری مرکز استان بغلان شده بخشهای زیادی هم از شهر فراه مرکز استان فراه سقوط کرده است درگیریهای شدید در لشگرگاه همچنان ادامه دارد فرودگاه قندوز آخرین سنگر ارتش در این استان در آستانه سقوط قرار گرفته است نظامیان تاجیک در مرز با افغانستان و تجهیز زرهپوشهای این کشور به زرهای قفسی و جعبه ایی!!!!! ژنرال دوستم به همراه ده ها تن از نیروهای خود وارد مزار شریف مرکز استان بلخ شد .گفته شده این ژنرال به همراه جنگ سالاران دیگر قصد تشکیل یک اتاق عملیات مشترک بر ضد طالبان را دارند همچنین خبر های از درخواست کمک مستقیم نظامی افغانستان از هند منتشر شده است هند اگر الان اقدام نکنه ممکنه با تبعات سنگینی مواجه بشه با این اوضاع در آینده همراه با طالبان افغانستان جایی برای هند نیست وبدتر از همه مشکلات امنیتی برای این کشور

تمرین مشترک اسرائیل و امریکا برای ترمیم آسیب های فرودگاه ها مهندسان عمران ارتش و نیروی هوایی اخیراً با همکاری مهندسان نیروی هوایی اسرائیل فناوری های جدیدی را برای ترمیم باند فرودگاه ها را در اسرائیل را مورد ارزیابی قرار دادند. مهندسان مرکز مهندسی عمران نیروی هوایی ، مرکز تحقیقات و توسعه مهندسان ارتش ایالات متحده و نیروهای هوایی ایالات متحده در اروپا/نیروهای هوایی ایالات متحده در آفریقا و همتایان اسرائیلی در زمینه نصب و نگهداری پلیمر تقویت‌شده با الیاف ( FRP ) و سیستم های مهارکننده ها همکاری کردند. این آموزش به خلبانان جنگنده های F-15 و F-35 نیروی هوایی اسرائیل داده شد و آنها پروازهای آزمایشی را انجام دادند. در این آزمایش 30 عملیات موفقیت آمیز اعم از مرحله تاکسی تا آزمایش شتاب و کاهش سرعت با حداکثر ترمز برای ازمایش عملکرد پوشش های FRP زیر بار هواپیماهای واقعی انجام شد. سیستم های مهارکننده و فن آوری های نصب به عنوان بخشی از بازیابی سریع خسارت های فرودگاه نیروی هوایی( RADR) استفاده می شود. در حقیقت RADR مفهومی برای بازیابی سریع فرودگاه ها در پی آسیب های است که در زمان جنگ به این مکان ها وارد میشود. آزمایش ایالات متحده و اسرائیل بی نظیر توصیف شده است زیرا اولین بار بود که از کیت های FRP در پیکربندی های بزرگ در طول عملیات پرواز مستقیم استفاده شد. همچنین اولین بار از جنگنده F-35 برای آزمایش این کیت ها استفاده شد. یکی از عوامل مهم در نصب پوشش های ترمیمی سرعت نصب آنها است. یک تیم باتجربه می تواند صفحات FRP را در هم قفل کرده ، مهارکننده ها را نصب کرده و سطح را برای تردد هواپیماها در کمتر از دو ساعت آماده کند و به هواپیما اجازه دهد که پرواز کند و عملیات پرواز را از سر بگیرد. این رویداد آموزشی و آزمایشی اطلاعات ارزشمندی را برای مهندسان نیروی هوایی ایالات متحده و اسرائیل ارائه کرد که نشان دهنده قابل اطمینان بودن واقعی پوشش های FRP است زیرا هر دو کشور به دنبال مدرن سازی قابلیت های ترمیم آسیب های فرودگاه ها هستند. منبع

سامانه کمند خبرهایی از توسعه این سامانه در سال‌های اولیه دهه 1390 منتشر شد. فیلم کوتاهی از آزمایش این سامانه در بین دستاوردهای جدید وزارت دفاع نشان داد که این سامانه به طور جدی در دست توسعه قرار دارد. نهایتاً با رونمایی از ناوچه محافظ سهند در سال 1397 سامانه کمند نیز به طور عملیاتی مشاهده شد. توپ 6 لوله فتح630 متعلق به سامانه کمند کمند در دسته سلاح‌های CIWS قرار گرفته و برای دفاع نقطه ای لایه آخر در برابر تهدیداتی که از سایر لایه های دفاعی واحد شناور عبور کرده اند مورد استفاده قرار می گیرد. سلاح سامانه کمند یک قبضه توپ 6 لوله 30 میلیمتری چرخان (گتلینگ) است که نواخت تیر 4000 تا 5000 تیر بر دقیقه دارد. این سامانه علیه هر هدف شناسایی شده در برد خود قابلیت استفاده دارد یعنی علاوه بر هواگردهای مختلف و موشک کروز علیه شناورهای کوچک و مین های شناور نیز قابل استفاده است. سامانه کمند شامل توپ فتح630 و دو سامانه مستقل کشف و ردگیری الکترواپتیک و سامانه هدفگیری چشمی آن روی ناو البرز؛ توپ 35 میلیمتری و سامانه‌های الکترواپتیکی آن با کادر زرد مشخص شده اند در حالت استاندارد، سامانه کمند از سه سامانه برای هدفگیری خود استفاده می کند. یک سامانه جستجوی اپتیکی همانند IRSS-I-4، یک سامانه ردگیری و قفل و همچنین یک سامانه اپتیکی برای هدفگیری دستی توسط نفر. رادارهای معمولی و آرایه فازی نیز برای افزوده شدن به کمند در نظر گرفته شده و همچنین با توجه به کارایی مطلوب این سامانه، نسخه زمین پایه این سامانه نیز در دست توسعه قرار دارد. همچنین موشک آذرخش نیز به عنوان یک سلاح برد کوتاه موشکی قابلیت افزوده شدن به این مجموعه و تشکیل یک لایه دفاعی موشکی-توپخانه‌ای را دارد. اجزا سامانه کمند به ترتیب از بالا به پایین: سامانه کشف، سامانه ردگیری و کنترل آتش، سامانه هدفگیری دستی، توپ فتح630 برد مؤثر کمند 4000 متر و برد نهایی آن 8000 متر و سرعت خروج گلوله از لوله برابر 875 متر بر ثانیه اعلام شده است. این توپ قابلیت چرخش از منفی 12 تا مثبت 88 درجه را در صفحه عمودی (نسبت به افق به عنوان زاویه صفر) و نیز 163 درجه به طرفین را دارد. سرعت زاویه ای این سامانه نیز 50 درجه بر ثانیه در راستای عمودی و 70 درجه بر ثانیه در صفحه افقی است. این سامانه بدون مهمات 2 تن وزن داشته و 2000 گلوله در مخزن آن به صورت خودکار در سلاح تغذیه می شوند. با توجه به اینکه این سامانه تنها در حدود 61 درصد وزن توپ 40 میلیمتری فتح40 را دارد امکان نصب آن از نظر وزنی روی شناورهای رزمی رده پیکان نیز وجود دارد

به نام خدا Denel Dynamics Seeker هواپیمای بدون سرنشین (UAV) جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (1986) برای تقریبا یک دهه، نیروی هوایی آفریقای جنوبی (SAAF) برای ایفای نقش حساس ISR در میدان نبرد به سری پهپاد های تاکتیکی Seeker متکی بود. این سامانه در سال 1986 رونمایی شد و تا وارد شدن طرح های مدرن تر و با قابلیت های بیشتر در سال 1996 در خدمت بود. از آن زمان 4 نسخه اصلی از این پهپاد ساخته شده است: Seeker I، Seeker II، Seeker 200 و Seeker 400. این هواپیما توسط نیروهای الجزایر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی استفاده می شود. خدمه پارک های آفریقای جنوبی از این پهپاد برای مقابله با شکار غیر قانونی بهره می برند. Seeker (Seeker I) در جنگ مرزی آفریفای جنوبی (1966-1990) حضور داشت و در به پایان رسیدن این درگیری نقش مهمی ایفا کرد. پهپاد Seeker شکل و طراحی مرسومی برای سامانه های ISR بدون سرنشین دارد. بال های اصلی مستقیم و ثابت در بالای بدنه ی تخته ای و نزدیک میانه نصب شده اند. در حالی که بخش جلویی بدنه، سامانه های اویونیک، ذخیره سوخت، تجهیزات ماموریتی، دوربین و حسگر ها را در خود جای می دهد، موتور در بخش عقبی یک ملخ چند پره را در آرایش pusher می چرخاند. میله های دمی نازک از لبه انتهایی بال ها منشا می گیرند. هر بالچه دمی عمودی و این میله ها توسط یک سطح افقی در نقش پایدار ساز به هم متصل می شود. برخش زیرین چرخ دار و ثابت است. Seeker I مدل مقدماتی این سری بود. Seeker 2 با تغییرات جدید و مدرن در تجهیزات عملیاتی، برای بازار صادراتی توسعه داده شد. کارایی پهپاد در برد عملیاتی و پشتیبانی عملکرد تاکتیکی افزایش پیدا کرد. Seeker 200، یکی از جدید ترین نسخه ها، براساس پلتفرم Seeker II ساخته شده و از موتوری با مداومت کمتر استفاده می کند. از ویژگی های این نسخه می توان به توانایی شناسایی به لحظه در روز و شب و جستجو، رهگیری و هدف گذاری لیزری از آسمان اشاره کرد. طراحی آن ماژولار تر شده تا بهتر بتواند تقش های متنوعی در میدان نبرد را بر عهده بگیرد. سامانه کامل شامل 6 پهپاد Seeker 200، یک ایستگاه زمینی تاکتیکی و تجهیزات مورد نیاز می شود. Seeker 200 تا 250 کیلومتر برد دارد (از طریق کنترل در میدان دید و range-passing) و برای افزایش پایداری از یک لینک داده پشتیبان استفاده می کند. این پهپاد می تواند تا ارتفاع 5486 متری و به مدت 10 ساعت پرواز کند. محموله آن می تواند تا 40 کیلوگرم (شامل بسته جمع‌آوری اطلاعات الکترونیکی) وزن داشته باشد. Seeker 400 همانند Seeker 200 از Seeker II منشا گرفته است. محموله ماموریتی تا 100 کیلوگرم افزایش یافته و مداومت پروازی به 16 ساعت رسیده است. Seeker 400 می تواند تا ارتفاع 5486 متری پرواز کند. توانایی پرواز خودکار به همراه عملکرد خلبان دستی فعالیت می کند. این نسخه را می توان توسط 2 هواپیمای ترابری C-130 هرکولس لاکهید مارتین (یا موارد مشابه) منتقل کرد. تا پایان دهه 1990 حداقل 10 فروند Seeker II به نیروی هوایی الجزایر تحویل داده شد.بین سال های 1996 تا 2010، 11 فروند به نیروی هوایی امارات متحده ارسال شد مشخصات - سال ورود به خدمت: 1986 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Denel Dynamics (آفریقای جنوبی) - کشورهای مصرف کننده: الجزایر، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، امارات متحده عربی - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور معمولی که ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 8000 متر - برد: 750 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: Seeker (سری پایه)، Seeker I (مدل تولیدی اصلی)،Seeker II (نسخه ارتقا یافته با موتور و کارایی بهتر)،Seeker 200 (نسخه به روز تر بر اساس پلتفرم Seeker II)،Seeker 400 (نسخه ای از Seeker 200 با افزایش توانایی و کارایی) منبع

ایران اگر الان اقدام نکنه ممکنه با تبعات سنگینی مواجه بشه با این اوضاع در آینده همراه با طالبان افغانستان جایی برای هند نیست وبدتر از همه مشکلات امنیتی برای این کشور تمام این مشکلات و از آن بدتر برای ایران خواهد بود ولی با توجه به بی عملی ایران امید ها ظاهرا به هند هست تا منافع خودش رو تامین کنه

ایران اینترنشنال یا سیمای منافقین دیدگاه عام این است که شبکه ایران اینترنشنال تقاطع سرمایه و پروگاندای عربستان سعودی، اسرائیل هست ولی اگر یه بررسی که در برنامه ها، ریپرتاژها و خبرهای ایران اینترنشنال انجام بدیم به نکات جالبی می رسیم. - پخش صحبت های گروه های تروریستی حمله به اهواز - پخش جلسات و گردهمایی های سالیانه مجاهدین خلق - مانور زیاد روی اعدام های سال 67 با ته زمینه تصویر رجوی ها - اعلام اسامی اعدام های 67 و گفتن این جمله که اینها به خاطر ماندن روی عقیده اعدام شدن - مانور زیاد روی این جمله که رژیم جمهوری اسلامی رو مردم نمیخوان و به زودی سقوط میکنه - حمایت های مالی عربستان - سکوت کامل در خصوص جنایات منافقین و عملیات فروغ جاویدان عکس مهمتری که دنبالش هستم و فعلا متنش رو میذارم پخش زیاد تصویر اعدام های سال 67 و در پس زمینه مسعود و مریم رجوی بصورت پیروزمندانه گویی تبلیغ رجوی ها هست همه این موارد رو اگر کنار هم بذاریم، تماما همان تفکر منافقین را مشاهده می کنیم و این فرض بسیار تقویت می شود که شبکه ایران اینترنشنال ورژن دیگری از سیمای آزادی منافقین هست. ولی اینبار با چهره ای متفاوت و بدور از پس زمینه جنایات منافقین و اگر بخواهیم شبیه سازی با گذشته کنیم به این نتیجه می رسیم که ارتباطی که عراق با منافقین داشت را امروز عربستان پیدا می کند و آدم یاد آن رادیو معروف منافقین در کردستان می افتد لینک این بار درحالی ترسیم چهره ای جدید از خود و اعمال مجدد تفکر خود هستند امروز منافقین دیگر ان پیرمرد ها و پیرزن های حاضر در آلبانی نبوده و شروع به جذب جوانان و نیروهای تازه نفسی کرده اند که گاها خود نمی دانند در خدمت چه کسی هستند شاید این تحلیل در مورد رادیو اسرائیل هم قابل تکرار باشد بویژه فشار و تلاش بسیار در خصوص عادی سازی روابط با اسرائیل یادآوری: اینجاست که باید مقاله های مهران جان رو قدر دونست که تنهایی در تلاش است تا نگذارد جای جلاد و شهید عوض شود @mehran55

آلمان اولین کشوری بود که از تانک های سنگین برای ایجاد جنگ روانی علیه دشمن استفاده کرد. تانک سنگین Panzerkampfwagen VIII که با نام MAUS شناخته می شد ، یکی از آن تانک هایی بود که بیشتر به منظور ایجاد جنگ روانی و تخریب روحیه سربازان دشمن ساخته شد.از این تانک در مجموع تا سال 1944 تنها دو دستگاه ساخته شد که البته تنها یک دستگاه آن تکمیل شد و مورد تست های زمینی قرار گرفت.با پیشروی نیروهای شوروی به سمت برلین و تصرف این شهر ، این نمونه ساخته شده نیز توسط روس ها به مسکو منتقل شد و هم اکنون نیزدر موزه ملی کوبیانکای مسکو نگهداری می شود. این تانک دارای 200 تن وزن بود. طول آن معادل 10.3 متر ، عرض آن معادل 3.7 متر و ارتفاع آن نیز معادل 3.6متر می باشد. این تانک در قسمت جلوی برجک خود که دارای بیشترین میزان مقاومت زرهی بود ، دارای 460 میلیمتر زره بود و در سایر قسمت ها نیز به طورمتوسط دارای 250 میلیمتر زره بود. سلاح اصلی این تانک نیز یک توپ 128 میلیمتری بود که با 32 گلوله بارگذاری می شد. یک توپ 75 میلیمتری نیز به صورت کواکسیال با توپ 128 میلیمتری بر روی برجک نصب شده بود. این توپ نیز با 200 گلوله بارگذاری می شد. یک تیربار کالیبر 7.92 از نوع MG34نیز بر روی برجک تانک نصب می شد. موتور این تانک نیز یک موتور دیزل با قدرت 1200 اسب بخار بود که نسبت قدرت به وزن آن نیز معادل 6 است.مخازن داخلی این تانک گنجایش 2700 لیتر سوخت را داشتند و همچنین مخازن خارجی تانک نیز گنجایش 1500 لیتر سوخت را دارند. برد عملیاتی این تانک با مخازن سوخت فول در جاده های هموار معادل 110 کیلومتر و در جاده های ناهموار نیز معادل 60 کیلومتر بود. حداکثر سرعت این تانک نیز معادل13 کیلومتر بر ساعت بود. این تانک به دستور مستقیم هیتلر و توسط فردیناند پورشه طراحی شده بود.تانک 200 تنی MAUS نیز هر چند تاثیر زیادی بر قوای دشمن داشت ، اما کار ساخت این تانک زمانی به پایان رسید که متفقین از هر سو به سمت آلمان سرازیر شده بودند و حتی اگر این تانک به صورت انبوه نیز تولید می شد ، باز هم نمی توانست جلوی حمله متفقین را بگیرد. تانک MAUS در موزه کوبیانکای روسیه

من واقعا خیلی دوست دارم بفهمم نظام ما چه برنامه ای در برابر طالبان داره. چه توافق های پشت پرده ای صورت گرفته؟ ایا ایران با چین و پاکستان سر حمایت از طالبان توافق کرده و یا بعدا با روسیه می خواهد علیه طالبان وارد عمل شود؟ ایا قبول کنیم که ایران اجازه تشکیل یک حکومت وهابی خطرناک در کتار مرزهای خود رو میده. واقعا برای من سوال است.

به نام خدا آیا روسیه در حال آماده شده برای جنگ با طالبان است؟ امروز روسیه، تاجیکستان و ازبکستان یک رزمایش نظامی عظیم را تنها در 20 کیلومتری مرز با افغانستان به پایان رساندند که به نظر می رسد نمایش قدرت علیه گروه طالبان است که به سرعت در حال تصرف مناطق وسیعی از سرزمین از دولت کابل است. فرمانده بخش نظامی مرکزی روسیه، سرهنگ ژنرال Alexander Lapin به خبرنگاران روسی گفت: "ما در حال تکمیل تمرینات مشترک با نیروهای مسلح تاجیکستان، ازبکستان و فدراسیون روسیه هستیم. برای اولین بار، استفاده از یک گروه بین المللی از نیروها با استفاده گسترده از نیروی هوایی، شناسایی و قدرت آتش بر اساس تجربه به دست آمده در جمهوری عربی سوریه به نمایش گذاشته شد." در این رزمایش که در محل تمرین Harb-Maidon، بسیار نزدیک به مرز افغانستان، برگزار شد، بیش از 2500 سرباز شرکت کردند که 1800 نفر آن ها از روسیه بودند. حدود 500 قطعه سلاح و تجهیزات نظامی در این رزمایش مورد استفاده قرار گرفت. این مقام خاطرنشان کرد که این رزمایش ها در مقابل پیشینه تشدید اوضاع در افغانستان و تهدید نفوذ گروه های تروریستی رادیکال به کشورهای مرزی منطقه آسیای میانه انجام شده است. سرهنگ ژنرال Sherali Mirzov، وزیر دفاع جمهوری تاجیکستان اظهار داشت: "طی چند سال گذشته، تنش از خاک خاورمیانه به افغانستان منتقل شده است. تجزیه و تحلیل فرآیندهای در حال انجام در سال های اخیر نشان می دهد که وضعیت منطقه ما به توسعه رویدادها در وضعیت سیاسی این کشور بستگی دارد." در این رزمایش، نظامیان سه کشور گروه شبیه سازی شده ای از "گروه مسلح غیرقانونی" را که از مرز دولتی در جنوب تاجیکستان عبور کرده بودند، شکست دادند. سرویس مطبوعاتی بخش نظامی مرکزی روسیه روز سه شنبه اعلام کرد: "بر اساس برنامه این رزمایش، گروهی از شبه نظامیان مسلح به طور غیرقانونی برای انجام حملات تروریستی در خاک این جمهوری از مرزهای کشور عبور کردند. خدمه هواپیمای L-39 از تاجیکستان شناسایی هوایی منطقه را انجام دادند و طی آن مکان های تجمع شبه نظامیان را پیدا کردند. خلبان ها مختصات اهداف را به خدمه روس و تاجیک هلیکوپترهای تهاجمی Mi و سامانه های لانچر چندتایی موشکی Grad و Uragan منتقل کردند. پس از آتش حمله، واحدهای تفنگی متحرک سه کشور بر روی نفربرهای زرهی BTR-82A، خودروهای جنگی پیاده‌نظام BMP-2، به همراه خدمه تانک های T-72، شکست نیروهای اصلی دشمن را تکمیل کردند." به منظور جلوگیری از عقب نشینی شبه نظامیان به خط سنگی، نیروهای ویژه تاجیکستان با چتر نجات از هواپیمای An-26 فرود آمدند. این بخش افزود: "کمک به خنثی سازی دشمن که به کوه ها پناه آورده بود، با محاسبه تسلیحات خمپاره ای پایگاه 201 ارتش و نیروهای مسلح جمهوری ازبکستان انجام شد که در یک مسیر لولایی شلیک کردند." جت روسی Su-25 طی رزمایش ها، جنگنده های سوخو -25 روسیه پشتیبانی آتش برای واحد های تفنگدار متحرگ و تانکی و همچنین پوشش هوایی برای فرود نیروهای تهاجمی هوایی در فاز فعال تمرینات پرسنل نظامی از روسیه، تاجیکستان و ازبکستان را فراهم کردند. خلبانان Su-25 از فرودگاه Gissar برخاستند و حملات هوایی گروهی را با استفاده بیش از 350 موشک S-8 هوا به سطح غیر هدایتی بر روی اهدافی انجام دادند که ستونی از خودرو های زره پوش سبک و تجمع نیروهای مسلح غیرقانونی را شبیه سازی می کرد. منطقه نظامی مرکزی گفت: "خلبان ها عناصر خلبانی پیچیده را بررسی کرده و از حملات سامانه های موشکی ضد هوایی قابل حمل دشمن فرار کردند. همچنین، پرسنل نظامی بخش اشعه، حفاظت شیمیایی و بیولوژیکی روسیه از طریق آتش افروزهای پیاده‌نظام "Shmel" به دشمن حمله کردند. سرویس مطبوعاتی گفت: "پرسنل یگان های شعله افکن که برای تقویت تفنگداران متحرک تعیین شده بودند ماموریت یافتند تا اهداف شناسایی شده را سرکوب کنند. محاسبات Bumblebee بر روی نفربرهای زرهی. -82A به منطقه تعیین شده رفتند و نیروهای پناه گرفته را نابود کردند. شلیک از شعله افکن ها با مهمات مختلف، شلیک تکی و رگبار جوخه های شعله افکن از فاصله 700 متری انجام شد." شعله افکن ها در جهت حفظ منافع بخش تهاجمی نیروهای اصلی خود، از عبور از منطقه دشمن مجهز به نقاط شلیک طولانی مدت اطمینان حاصل کردند. منبع

کابین KF-21

نفربر توسن عکسی که یکی از دوستان گذاشته بود شبیه این نفربر هم قبلا دیده شده بود برای برجک نفربر توسن هم میشد چیزی شبیه برجک رعد 2 که قبلا رونمایی شده بود گذاشت ویژگی های رعد 2: ویژگی مهم برجک رعد-۲، بدون خدمه بودن آن است. دوربین دید روزانه با زوم ۳۰ برابر و حسگر حرارتی غیر سرد شونده با برد آشکارسازی ۴۰۰۰ متر و مسافت یاب لیزری با برد ۱۰ کیلومتر روی این برجک نصب شده تا به کاربر امکان رهگیری و شلیک با مانیتور از داخل خودرو را بدهد.

به نام خدا Denel Dynamics Bateleur هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2016) Denel Dynamics Bateleur در دسته پهپاد های ارتفاع متوسط پایداری بالا (MALE) قرار می گیرد و با سری MQ-1 پریدیتور جنرال اتمیکس آمریکایی قابل مقایسه است. نیروی آن توسط یک موتور ملخی تامین می شود و برای شناسایی و نظارت بدون سرنشین در نظر گرفته شده است. مبدا برنامه Bateleur به سال 2003 و تبدیل آن به برنامه خصوصی توسط Denel (به صورت دقیق تر Denel Dynamics، با نام قبلی Kentron، اکنون Kentron شاخه ای از کنسرسیوم دفاعی Denel متعلق به دولت آفریقای جنوبی است) در سال 2004 بر می گردد. بدین ترتیب، دامنه طراحی Bateleur اهداف بسیار گسترده ای داشت و هیچ گونه سفارشی توسط ارتش آفریقای جنوبی ارائه نشد. پهپاد هایی مثل Bateleur با اینکه کاملا غیر مسلح هستند، اما نقش های بسیار مهمی در میدان نبرد دارند؛ نقش هایی که فراتر از شناسایی ساده دشمن اند. این نقش ها می توانند شامل رله ارتباطی، کمک در ماموریت های جستجو و نجات، تشخیص برای پشتیبانی توپخانه، تعیین لیزری اهداف زمینی، گشت های (دریایی و ...) ساده و موارد مشابه باشند. به طور قطع ارتش آفریقای جنوبی به عنوان هم کار هدف در نظر گرفته شده است اما امید هایی برای صادرات آن به کشور هایی مانند برزیل نیز وجود دارد. پهپاد های مدرن می توانند نقش مهمی در مقابله با دزدی های دریایی در حال گسترش و نگرانی های قاچاق و همچنین مدیریت خط ساحلی گسترده برای آفریقای جنوبی داشته باشند. محموله ماموریتی آن اکثرا شامل دوربین (الکترواپتیک و مادون قرمز) است. فاصله سنج لیزری در صورت درخواست روی محصول نهایی نصب خواهد شد. هدف یاب لیزری هم قابل حمل است. حداکثر وزن محموله آن در حدود 200 کیلوگرم است. بدنه به صورت ماژولار طراحی شده که در مدت کم دمونتاژ و در قطعات مجزا به راحتی منتقل می شود. انتظار می رود توان آن از یک موتور معمولی 4 سیلندر با 115 اسب بخار قدرت تامین شود. طراحی Bateleur معمولی و با استاندارد های بروز است و توسط دماغه بزرگش که اپتیک، حسگر ها و اویونیک را در خود جای می دهد، مشخص است. بدنه صاف و ساده آن، جای کافی برای چند ورودی را ایجاد می کند. اپتیک از یک بخش چرخنده در زیر دماغه آویزان است. بال ها مستقیم اند و در وسط میانه کناره های بدنه نصب شده اند. بخش دم از بال های افقی تشکیل شده که به یک جفت بالچه عمودی متصل هستند. موتور در انتهایی ترین قسمت بدنه نصب شده و یک ملخ 3 پره را در بین 2 بالچه عمودی می چرخاند. بخش زیرین Bateleur از آرایش مرسوم سه‌گانه با پایه های تک چرخ (2 چرخ فرود اصلی و یک پایه دماغه) تشکیل شده است. پایه های اصلی به محفظه هایی در زیر هر بال جمع می شوند. پایه جلویی دقیقا زیر دماغه قرار گرفته است. Bateleur به عنوان یک پهپاد کاملا خودکار طراحی شده است، به این معنی که با استفاده از ناوبری مبتنی بر GPS قادر خواهد بود تا به سمت نقاط از پیش تعیین شده پرواز کند. سامانه خلبان خودکار به گونه ای است که Bateleur قادر به برخاست و فرود بدون دخالت انسان خواهد بود. بخش زیرین چرخ دار آن، برخلاف پهپاد های منجنیق پرتاب و بازیابی با توری، نیاز به باند اماده دارد. این امر ویژگی های تاکتیکی Bateleur را محدود می کند، اما پهپادی با این اندازه توانایی پرتاب و بازیابی به شیوه دیگری را ندارد. ماکت Bateleur در ابعاد واقعی در نمایشگاه هوافضا و دفاع آفریقا در سال 2004 (AAD2004) در پایگاه Waterkloof نیروی هوایی رونمایی شد. این رونمایی ورود رسمی برنامه Bateleur به فاز عملی بود. سامانه به عنوان یک ماکت، بیشتر شبیه یک طرح اولیه کامل بود. اولین پرواز آن برای 2006 برنامه ریزی شده بود اما تا کنون این اتفاق صورت نگرفته است، به نظر می رسد تاخیر در توسعه Bateleur علت این موضوع باشد. نیروی هوایی آفریقای جنوبی به دنبال به خدمت گرفتن پهپاد های کلاس متوسط در اینده نزدیک است اما هزینه خرید یک فروند Bateleur ممکن است این نیرو را به خرید جایگزین های ارزان‌تر خارجی وادار کند. نام Bateleur به گونه های عقاب رایج در آفریقای مرکزی و جنوبی اشاره دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2016 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: Denel Dynamics (آفریقای جنوبی) - کشورهای مصرف کننده: برزیل (احتمالی)، آفریقای جنوبی (احتمالی) - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های میدان نبرد) - طول بال ها: 15 متر - حداکثر وزن برخاست: 1000 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور پیستونی 4 سیلندر روتاکس 914 با قدرت 101 اسب بخار یا 1 موتور 4 سیلندر پیستونی سوبارو EA-82T با قدرت 115 اسب بخار - حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 8000 متر - برد: 750 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل دوربین و اپتیک های لیزری تا وزن 200 کیلوگرم - نسخه ها: Bateleur (سری پایه) منبع

بسم الله...... 18 مرداد 1400 وارد شدن تجهیزات مپنا برای ساخت نیروگاه برق در لاذقیه سوریه به نظر میرسد روسیه چندین سامانه جدید پانتسیر در اختیار ارتش سوریه قرار داده است توپهای 155 م م و خمپارهای 120 م م اهدایی ترکیه برای مسلحین موضع آتش تانک مسلحین برای در امن ماندن از شناسایی در دوهفته اخیر ارتش سوریه دو حمله شبه انتحاریهای ازبک وجماعت ترکستانی را دفع کرده است در حمله اول 4 و در حمله دوم 5 مهاجم کشته شدن تلفات سوریها هم به ترتیب 5 و 3 نفر بوده است

بسم رب الشهدا بررسی موشک های کروز Regulus I و Regulus II  بخش دوم و نهایی موشک کروز SSM-N-9 Regulus II یک موشک هدایت شونده مافوق صوت مسلح به کلاهک هسته ای است که برای پرتاب از شناورهای سطحی و زیردریایی های نیروی دریایی ایالات متحده (USN) در نظر گرفته شده بود تاریخچه محدودیت های Regulus I در زمان ورود به خدمت در سال 1955 به خوبی شناخته شده بود ، بنابراین نیروی دریایی مشخصات موشک کروز مافوق صوت زمینی ، مجهز به حمل کلاهک هسته ای را اعلام نمود که برد ، دقت و مقاومت بیشتری در برابر اقدامات متقابل داشت. توسعه Regulus II به خوبی در حال انجام بود تا اینکه برنامه به نفع سیستم Polaris SLBM UGM-28 (موشک بالستیک زیردریایی پرتاب) لغو شد، این موشک دقت بی سابقه ای را ارائه می داد و همچنین به زیردریایی پرتاب کننده اجازه می داد یه زیر آب رفته و پنهان بماند. نمونه اولیه و موشک های اولیه بعدی به پهپادهای هدف مافوق صوت KD2U-1 برای نیروی دریایی ایالات متحده و نیروی هوایی ایالات متحده تبدیل شد ، که KD2U-1 در هنگام آزمایش موشک سطح به هوای بوئینگ IM-99/CIM-10 Bomarc مورد استفاده قرار گرفت. پهپاد هدف KD2U-1 موشک سطح به هوای بوئینگ IM-99/CIM-10 Bomarc SSM-N-9a Regulus II تقریبا پنج سال پس از پایان برنامه موشکی در ژوئن 1963 تحت عنوان RGM-15A دوباره طراحی شد. در این هنگام ، پهپاد های هدف KD2U-1 نیز مجدداً به عنوان MQM-15A باز طراحی شد. برخی از اهداف پرنده مجهز به تجهیزات فرود مجدداً به عنوان GQM-15A باز طراحی شدند. RGM-15a طراحی و توسعه اشکال اصلی Regulus اولیه استفاده از دستورالعمل های رادیویی بود ، و مستلزم ارتباط ثابت رادیویی با کشتی یا زیردریایی پرتاب کننده بود که تداخل در آن نسبتاً آسان بود. موشک اولیه از محدودیت برد نیز رنج می برد و مستلزم آن بود که کشتی پرتاب کننده، موشک را نزدیک به هدف شلیک کند و تا زمان برخورد موشک به هدف در معرض دید قرار بگیرد. برای کاهش این معایب ، Regulus II با یک سیستم ناوبری اینرسی طراحی شد ، که نیازی به دریافت داده از کشتی یا شناور پس از پرتاب نداشت ، و برد بیشتری از طریق بهبود آیرودینامیک ،افزایش ظرفیت سوخت و کاهش مصرف سوخت ویژه موتور جت آن حاصل شد. یک سیستم ناوبری اینرسی طراحی شده در دانشگاه MIT در سال 1950 موشک های اولیه با نام XRSSM-N-9 Regulus II، با تجهیزات فرود جمع شونده برای پرتاب های متعدد ، و موتورهای Wright J65-W-6 و بوسترهای Aerojet General ساخته شدند ، که آنها را به پروازهای زیر صوتی محدود کرد. اولین پرواز XRSSM-N-9 در ماه می 1956 انجام شد. از سال 1958 ، آزمایش با XRSSM-N-9a مجهز به موتور توربوجت جنرال الکتریک J79-GE-3 و یک بوستر راکتی سوخت جامد Rocketdyne تقویت انجام شد که اجازه می داد تا به برد پروازی کامل دست یابد. موشکهای آزمایشی و آموزشی با چرخ های فرود جمع شونده به ترتیب با نام های YTSSM-N-9a و TSSM-N-9a تولید شدند. موتور Wright J65-W-6 موتور جنرال الکتریک J79 پس از آزمایش زمینی ، آزمایشاتی شامل شلیک آزمایشی موشک بر روی کشتی USS King County (LST-857)انجام شد که به یک سیستم پرتاب وآشیانه مشابه زیردریایی ها تجهیز شده بود. کشتی USS King County (LST-857)که در سال 1957 برای آزمایش به یک سیستم پرتاب وآشیانه مشابه زیردریایی تجهیز شده موشک SSM-N-9 Regulus II قرار بود از عرشه زیردریایی های کروز پرتاب ( SSG ) پرتاب شود و موشک به احتمال زیاد بر روی زیردریایی های کلاس Grayback-class و USS Halibut (SSGN-587) نیزمستقر شد که برای این موشک طراحی شده بودند ، و در نهایت احتمال استقرار بر روی چهار رزمناو سنگین که به Regulus I تجهیز شده بودند و 23 زیردریایی دیگر که پتاسنیل لازم جهت ایجاد اصلاحات برای حمل موشک را داشتند، وجود داشت. جهت حمل دو موشک Regulus II در یک آشیانه روی بدنه (بیشتر در شناورهای سطحی) ، زیردریایی ها و شناور های مسلح به Regulus II به SINS (سیستم ناوبری اینرسی کشتی) مجهز شده بودند ، که به سیستم های کنترل موشک ها امکان می دادتا قبل از شلیک به صورت دقیق تنظیم شوند. زیر دریایی Grayback در حال آماده سازی برای شلیک Regulus II در سال 1960 زیر دریایی USS Halibut (SSGN-587) در حال شلیک Regulus I در سال 1960 در کنار ناو هماپیمابر Lexington چهل و هشت پرواز آزمایشی نمونه اولیه Regulus II انجام شد که 30 مورد از آنها موفقیت آمیز ، 14 پرواز تا حدی موفق و تنها چهار مورد شکست خورد. یک قرارداد تولید در ژانویه 1958 امضا شد و تنها پرتاب از زیردریایی از USS Grayback در سپتامبر 1958 انجام شد. به دلیل هزینه بالای موشک ها (تقریباً یک میلیون دلار) ، فشار بودجه ای و ظهور SLBM ، برنامه موشکی Regulus در 19 نوامبر 1958 متوقف شد. حمایت از این برنامه سرانجام در 18 دسامبر 1958 ، هنگامی که توماس اس. گیتس ، وزیر نیروی دریایی این پروژه را لغو کرد، متوقف شد. در زمان لغو ، شرکت Vought تونسته بود 20 موشک را تکمیل کرده و27 موشک دیگر نسز در خط تولید قرار داشت. توماس اس. گیتس ، وزیر نیروی دریایی وقت ایالات متحده تشریح ساخت بدنه با در نظر گرفتن کاهش وزن ناشی از استفاده از مواد پیشرفته و عمر کوتاه موشک در هوا ، از تکنیک های معاصر ساخت هواپیما پیروی می کرد. بدنه موشک اساساً استوانه ای بود و تا حدی در جلوی موشک باریک می شد که تجهیزات ناوبری ، کلاهک و تجهیزات سیستم را در خود جای داده بود. موتور از طریق یک ورودی گوه ای مشخص در زیر بدنه مرکزی با هوا تغذیه می شد. بالهای زاویه دار آن در موقعیت میانی و تقریباً در طول موشک به بدنه آن متصل شده بود و یک بال زاویه دار بزرگ به قسمت بالای بدنه در عقب متصل شده است که گاهی توسط یک باله شکمی بزرگ در قسمت انتهایی بدنه تقویت می شد. کنترل اولیه Regulus II از طریق استفاده از دم بالابر نصب شده در نیمه بیرونی لبه های عقب بال انجام می شد ، زیرا موشک مجهز به باله افقی دم نبود و سکان بر لبه عقب باله نصب شده بود. فلپ ها برای استفاده در هنگام برخاستن در نیمه داخلی لبه عقب نصب شده اند. ثبات و کنترل اضافی در زمین توسط پیش بال های ذوزنقه ای در نزدیکی بدنه فراهم می شد. موشک کروز Regulus II برای پرتاب موشک ، شناور ناو حامل باید روی سطح آب قرار گرفته، موشک و سیستم شلیک که شامل یک پرتابگر با طول صفر بود ، را مستقر می کرد. پس از استقرار ، موشک باید به زیردریایی یا سیستم ناوبری کشتی متصل می شد تا سیستم ناوبری اینرسی و مختصات ورودی هدف را ثبت کند. با آماده شدن سیستم ناوبری و مجوز شلیک ، موتور موشک با روشن شدن بوستر سوخت جامد بزرگ آن و پس سوز خود موشک، به قدرت کامل می رسید ، بلافاصله موشک پرتابگر طول صفر را ترک کردهو به طور خودکار به سمت هدف پیش می رفت. شلیک آزمایشی موشک Regulus II پهپاد هدف Regulus موشک های مناسب به دست آمده از برنامه توسعه و خط تولید به پهپادهای هدف مافوق صوت با نام KD2U-1 تبدیل شدند که بعداً به عنوان MQM-15A و GQM-15A باز طراحی شدند. این اهداف برای آموزش خدمه موشکی زمین به هوای BOMARC که از جزیره سانتا رزا در فلوریدا شلیک می شدند، و توسط بخش دفاع هوایی مونتگومری در پایگاه هوایی گونتر ، مونتگومری ، آلاباما کنترل می شد، مورد استفاده قرار گرفت. اهداف KD2U-1 از پایگاه آزمایشی خلیج Eglin در نزدیکی ساحل والتون ، فلوریدا پرتاب می شد پروازهای بدون سرنشین در Eglin در 3 سپتامبر 1959 آغاز شد و 46 پرواز با 13 موشک انجام داد. پس از آزمایش BOMARC ، موشک های باقی مانده تا 30 سپتامبر 1961 به ایستگاه دریایی Roosevelt Roads پورتوریکو منتقل شدند ، جایی که پروازها برای آزمایش موشک های زمین به هوا تارتار ، تریر و تالوس آغاز شد. پس از اتمام آزمایش در پورتوریکو در سال 1963 ، هواپیماهای بدون سرنشین Regulus II به NAS Point Mugu ، کالیفرنیا منتقل شدند و تا دسامبر 1965 مورد استفاده قرار گرفتند. General Dynamics RIM-24 Tartar Convair RIM-2 Terrier Bendix RIM-8 Talos گونه های مختلف: SSM-N-9 Regulus II نام اصلی موشک ، قبل از 1964. SSM-N-9a Regulus II باز طراحی موشک های تولیدی ، قبل از 1964. XRSSM-N-9 Regulus II نمونه اولیه این موشک دارای تجهیزات فرود جمع شونده برای پروازهای توسعه زمینی است که از موتورهای توربوجت Wright J65 و بوسترهای راکتی Aerojet General استفاده می کند. XRSSM-N-9a نمونه اولیه موشک ها مجهز به تجهیزات فرود جمع شونده برای پروازهای توسعه زمینی هستند که از موتورهای توربوجت جنرال الکتریک J79 و بوسترهای راکتی Rocketdyne استفاده می کنند. YTSSM-N-9a موشک های آموزشی توسعه با ارابه فرود جمع شونده. TSSM-N-9a تولید موشک های آموزشی با تجهیزات فرود جمع شونده. KD2U-1 نامگذاری نسخه پیش از 1962 هواپیمای بدون سرنشین Regulus II قبل از 1962 RQM-15A پهپاد هدف KD2U-1Regulus II در آوریل 1963 باز طراحی شده. MQM-15A پهپاد هدف KD2U-1 برای تحقیقات و به عنوان اهداف IM-99 Bomarc استفاده می شد. GQM-15A هواپیماهای بدون سرنشین KD2U-1 مجهز بهجعبه دنده باز طراحی شده پوستر Regulus II سال 1958 پایان منابع : https://en.wikipedia.org/wiki/SSM-N-8_Regulus https://en.wikipedia.org/wiki/SSM-N-9_Regulus_II برخی از تصاویر از منابع اصلی نبوده و از اینترنت گردآوری شده است پی نوشت: مسلما کار نیاز به اصلاحاتی دارد پس لطفا با نظرات و انتقادات خودتون، در بهبود اون کمک کنین

گلوله های هوشمند توپخانه گلوله های نقطه زن ایرانی در دو برد 16 و 25 کیلومتر ساخته می شوند. گلوله های کالیبر 155 میلیمتری ساخت ایران که مشابه کراسنوپول-2 روسی هستند به برد 25 کیلومتر می رسند

ادامه پیشروی شورشیان تیگرای در شمال اتیوپی اسرا

سوخت گیری یار به یار بمب افکن های سوخو-24 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

دو خبر از وقایع... ‌ _ عمران‌ خان، نخست‌وزیر پاکستان، می‌گوید که با خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، وضعیت منطقه دچار تغییرات جدی خواهد شد و در این تغییرات هند «بزرگ‌ترین بازنده خواهد بود》 به گزارش جیونیوز، خان این اظهارات را روز دوشنبه، چهاردهم تیر، در سخنانی با خبرنگاران در گوادر پاکستان مطرح کرده است. عمران خان گفته است که در این میان ایالات متحده امریکا نیز زیان می‌بیند. نخست‌وزیر پاکستان می‌گوید که هند میلیاردها دلاردر افغانستان – کشوری که وضعیت پیچیده داردسرمایه‌‌گذاری کرده است و با خروج نیروهای بین‌المللی دچار مشکل می‌شد. عمران خان: هند درگیر تروریسم است و شواهد واضح وجود دارد که نشان می‌دهد، هند در حملات تروریستی در لاهور دست دارد. پاکستان دیدگاه و موضع واضح در قبال افغانستان دارد و آن این است که هیچ راه حل نظامی برای مساله افغانستان وجود ندارد و همه طرف‌ها مشترکاً در مورد آینده تصمیم بگیرند. نخست‌وزیر پاکستان می‌گوید که تا زمانی که جهان به وضعیت افغانستان توجه نکند، خون‌ریزی‌ها ادامه خواهد یافت. این در حالی است که نیروهای بین‌المللی در حال خروج از افغانستان است. هم‌زمان با این جنگ در کشور نیز شدت گرفته است. با خروج نیروهای بین‌المللی کابل و اسلام‌آباد نیز گاهی دچار تنش لفظی شدید روی موضوع تروریسم و حمایت از طالبان شده است. اسلام‌آباد متهم است که تمام قد در حمایت از طالبان ایستاده است. اتهامی که اسلام‌آباد و طالبان آن را همواره رد کرده‌اند. _ وزارت دفاع امریکا (پنتاگون) اعلام کرده است که این کشور جنگنده‌های بیش‌تر و کمک‌های فنی و لجستیکی را در اختیار نیروی هوایی افغانستان قرار می‌دهد. پیش‌تر اعلام شده بود که امریکا ۴۵ بالگرد و هفت جنگنده ای۲۹ به افغانستان کمک می‌کند. جان اف کربی، سخنگوی وزارت دفاع امریکا، روز پنج‌شنبه، هفدهم تیر، در یک نشست خبری گفت که نیروهای امنیتی افغانستان مجهز به سلاح‌های پیشرفته هستند. به گفته او، افغانستان دارای نیروی هوایی توان‌مند و آموزش‌دیده است و از نیروی کافی برای تأمین امنیت خود برخوردار است. پنتاگون تصریح کرده است که، امریکا، افغانستان را زیر نظر خواهد داشت تا مطمئن شود که تروریسم در این کشور برای امریکا کوچک‌ترین تهدید هم نباشد. کربی گفته است که وزارت دفاع امریکا در خاورمیانه امکانات و نیروی ضربتی برای پاسخ‌دهی به تهدید تروریسم در اختیار دارد. به گفته او، حضور نیروهای امریکایی در نزدیکی افغانستان به فرماندهان فرصت استفاده از گزینه‌های مختلف را می‌دهد. کربی افزود: «تمام کشورهای منطقه آن‌چه را که ما برای افغان‌ها می‌خواهیم، بخواهند که عبارت از صلح و امنیت و توافق سیاسی است و نیز روند مذکراتی است که به توافق سیاسی بیانجامد. این بر عهده افغان‌ها است و آینده‌شان توسط خودشان تعیین خواهد شد.» در همین حال وزارت دفاع امریکا گفته است که مذاکره و رسیدن به یک توافق سیاسی پایدار برای تأمین صلح، امنیت و ثبات پایدار خواست حکومت افغانستان است. کربی خاطرنشان کرد که با خروج سربازان امریکایی از افغانستان این فرصت فراهم می‌شود که امریکا به تهدیدهای دیگر تروریسم و ملت‌ها در جهان به ویژه در افریقا تمرکز کند. این در حالی ‌است که با خروج آخرین سربازان امریکایی از میدان هوایی بگرام این کشور هیچ پایگاه نظامی در افغانستان ندارد. جو بایدن، رییس جمهور امریکا زمان پایان مأموریت نظامی این کشور را ۳۱ ماه آگوست سال جاری میلادی اعلام کرده است. به نقل از ۸صبح کابل

به نظر میاد بخشی از اتفاقات در افغانستان را تو پلن راه ترکیه و مسیر چین به اروپا باید جستجو کرد تلاش ها برای این است که این راه انحصارا باقی بموند حتی کار شکنی هایی در خط راه اهن ایران و پاکستان هم صورت گرفته، چه در ایران و چه در پاکستان در نتیجه در بررسی ها و پاسخ به اتفاقات اخیر این مساله و مزایای به آشوب کشیدن افغانستان برای ترکیه و این راه را باید در نظر گرفت

بسم الله..... 19 تیر 1400 شکست سنگین ارتش اتیوپی از شورشیان تیگرای بعد از 8ماه درگیری در شمال اتیوپی سرانجام شورشیان تیگرای با جمع اوری قوای خود در چند حمله بزرگ موفق شدن خطوط دفاعی ارتش اتیوپی را شکسته و مرکز این ایالت یعنی شهر مکله را دوباره باز پس بگیرند .قوای دولتی در ماه های پایانی سال 99 موفق شده بودن مرکز این ایالت را از شورشیان باز پس گرفته و ضربات سنگین به این نیروها وارد کنند اما در دو ماه اخیر مخالفین با باز سازی خود در چند حمله تقریبا ارتش اتیوپی را در شمال در آستانه نابودی قرار داده اند در این حملات نزدیک 7000 هزار سرباز اتیوپی به اسارت شورشیان در امده است شورشیان موفق شدن تاکنون یک بالگرد میل 35 یک جنگنده میگ 23 و یک هوایپمایی ترابری سی 130 اتیوپی را به زیر بکشند ناحیه نیمه خودمختار تیگرای نزدیک 3 دهه است شاهد درگیری بوده شورشیان این منطقه خواهان جدایی واستقلال بوده اند کشور اتیوپی به صورت فدرال به 9 بخش تقسیم شده است به طوری که این نواحی دارای شورای محلی وبرخی قوانین خاص خود هستند و حتی نیروی نظامی نیمه مستقل اما زیر نظر دولت مرکزی دارند .با توجه به اینکه قوم تیگرا در کشور ارتیره هم حضور دارند خواهان جدایی از ارتیره هم هستند ارتش ارتیره برای دفع حملات شورشیان وارد بخشهای از خاک اتیوپی شده است

خوب برای اینکه یک مقدار برای نمونه گشت دریایی ایران-140 روضه بخونیم ، یک نمودار مقایسه ای را حدود دو سال پیش تهیه کرده بودم ، که اگر این نمونه الان وجود داشت ، چه قابلیتهای را در مقایسه با فوکر اف-27 و نمونه پی-3 اف در اختیار ما می گذاشت خوب ، می بینید که حتی با فرض حضور ایران-140 دریایی ، باز هم جای خالی پی-3 اف ها در حوزه برد پوشش داده نمیشد ولی خوب، با توجه به اینکه امکان افزایش کمی این پرنده ها بود ، مقداری به قابلیتهای شناسایی و ضد سطحی / ضد زیرسطحی نیروی دریایی افزوده میشد

اورهال سوخو-24 فنسر نیروی هوایی

البته باید با احتیاط این مساله را تحلیل کرد ، روسها سابقه ذهنی خوبی در فروش سلاح به ما به جا نگذاشتند ( چه بعد از پایان جنگ و چه در قضیه فروش اس-300 ، اورهال زیردریایی کلاس کیلو و .... ) ولی اگر ما هوشمندانه عمل کنیم ، میشود امتیازات خوبی از آنها گرفت البته به نظرم این خبر یک مقداری برای پاک کردن رد پای تحویل تجهیزات به ما منتشر شده ، تصاویری که چند وقت پیش منتشر شد شاید تنها گوشه ای از سخت افزارهای تحویلی به ما بوده باشد . حتی انتشار خبر رزمایش مشترک ایران - چین و روسیه در دریای عمان هم مقدمه چینی برای تحویل سخت افزارهایی هست شاید بعدها رسانه ای بشود ( البته این فقط یک گمانه زنی هست و نه بیشتر ) چندروز پیش هم به نقل از جناب صفوی ، جمله ای منتشر شد مبنی بر اینکه وضعیت فعلی تنها 2 سال دیگر دوام دارد (بدلیل وصل شدن سیستم پولی ایران- روسیه و چین ) . حالا شاید علت اصرار غیر متعارف اروپایی ها برای دیدار رییس جمهور با ترامپ را بیشتر بشود تحلیل کرد . اینها احتمالا رصد کردند که این 3 کشور عزم جدی برای متصل شدن به هم را دارند ( در چهارچوب پیمان شانگهای ) به همین دلیل سعی کردند و میکنند که در این روند اخلال ایجاد کنند. با این حال هنوز معتقدم که چهارچوب در خواست های تسلیحاتی ما باید روی فناوری وبعد توسعه توان رزمی نیروی هوایی باشد ..

با این توپ به این صورت با نفرات مقابله می کردند که در مرکز تجمع نفرات دشمن یک گلوله شلیک می کردند. نه اینکه صرفابا هر گلوله تنها یک نفر را بخواهند از بین ببرند. این هم چند تصویر دیگر از تانک 200 تنی maus با تشکر از عرفان