نفربر توسن عکسی که یکی از دوستان گذاشته بود شبیه این نفربر هم قبلا دیده شده بود برای برجک نفربر توسن هم میشد چیزی شبیه برجک رعد 2 که قبلا رونمایی شده بود گذاشت ویژگی های رعد 2: ویژگی مهم برجک رعد-۲، بدون خدمه بودن آن است. دوربین دید روزانه با زوم ۳۰ برابر و حسگر حرارتی غیر سرد شونده با برد آشکارسازی ۴۰۰۰ متر و مسافت یاب لیزری با برد ۱۰ کیلومتر روی این برجک نصب شده تا به کاربر امکان رهگیری و شلیک با مانیتور از داخل خودرو را بدهد.

پی نوشت :  اصلاح تاپیک گالری بالگردهای هوا- دریای نیروی های مسلح ایران - 21 مرداد 1400 خورشیدی

تمرین مشترک اسرائیل و امریکا برای ترمیم آسیب های فرودگاه ها مهندسان عمران ارتش و نیروی هوایی اخیراً با همکاری مهندسان نیروی هوایی اسرائیل فناوری های جدیدی را برای ترمیم باند فرودگاه ها را در اسرائیل را مورد ارزیابی قرار دادند. مهندسان مرکز مهندسی عمران نیروی هوایی ، مرکز تحقیقات و توسعه مهندسان ارتش ایالات متحده و نیروهای هوایی ایالات متحده در اروپا/نیروهای هوایی ایالات متحده در آفریقا و همتایان اسرائیلی در زمینه نصب و نگهداری پلیمر تقویت‌شده با الیاف ( FRP ) و سیستم های مهارکننده ها همکاری کردند. این آموزش به خلبانان جنگنده های F-15 و F-35 نیروی هوایی اسرائیل داده شد و آنها پروازهای آزمایشی را انجام دادند. در این آزمایش 30 عملیات موفقیت آمیز اعم از مرحله تاکسی تا آزمایش شتاب و کاهش سرعت با حداکثر ترمز برای ازمایش عملکرد پوشش های FRP زیر بار هواپیماهای واقعی انجام شد. سیستم های مهارکننده و فن آوری های نصب به عنوان بخشی از بازیابی سریع خسارت های فرودگاه نیروی هوایی( RADR) استفاده می شود. در حقیقت RADR مفهومی برای بازیابی سریع فرودگاه ها در پی آسیب های است که در زمان جنگ به این مکان ها وارد میشود. آزمایش ایالات متحده و اسرائیل بی نظیر توصیف شده است زیرا اولین بار بود که از کیت های FRP در پیکربندی های بزرگ در طول عملیات پرواز مستقیم استفاده شد. همچنین اولین بار از جنگنده F-35 برای آزمایش این کیت ها استفاده شد. یکی از عوامل مهم در نصب پوشش های ترمیمی سرعت نصب آنها است. یک تیم باتجربه می تواند صفحات FRP را در هم قفل کرده ، مهارکننده ها را نصب کرده و سطح را برای تردد هواپیماها در کمتر از دو ساعت آماده کند و به هواپیما اجازه دهد که پرواز کند و عملیات پرواز را از سر بگیرد. این رویداد آموزشی و آزمایشی اطلاعات ارزشمندی را برای مهندسان نیروی هوایی ایالات متحده و اسرائیل ارائه کرد که نشان دهنده قابل اطمینان بودن واقعی پوشش های FRP است زیرا هر دو کشور به دنبال مدرن سازی قابلیت های ترمیم آسیب های فرودگاه ها هستند. منبع

بسم رب الشهدا بررسی موشک های کروز Regulus I و Regulus II  بخش دوم و نهایی موشک کروز SSM-N-9 Regulus II یک موشک هدایت شونده مافوق صوت مسلح به کلاهک هسته ای است که برای پرتاب از شناورهای سطحی و زیردریایی های نیروی دریایی ایالات متحده (USN) در نظر گرفته شده بود تاریخچه محدودیت های Regulus I در زمان ورود به خدمت در سال 1955 به خوبی شناخته شده بود ، بنابراین نیروی دریایی مشخصات موشک کروز مافوق صوت زمینی ، مجهز به حمل کلاهک هسته ای را اعلام نمود که برد ، دقت و مقاومت بیشتری در برابر اقدامات متقابل داشت. توسعه Regulus II به خوبی در حال انجام بود تا اینکه برنامه به نفع سیستم Polaris SLBM UGM-28 (موشک بالستیک زیردریایی پرتاب) لغو شد، این موشک دقت بی سابقه ای را ارائه می داد و همچنین به زیردریایی پرتاب کننده اجازه می داد یه زیر آب رفته و پنهان بماند. نمونه اولیه و موشک های اولیه بعدی به پهپادهای هدف مافوق صوت KD2U-1 برای نیروی دریایی ایالات متحده و نیروی هوایی ایالات متحده تبدیل شد ، که KD2U-1 در هنگام آزمایش موشک سطح به هوای بوئینگ IM-99/CIM-10 Bomarc مورد استفاده قرار گرفت. پهپاد هدف KD2U-1 موشک سطح به هوای بوئینگ IM-99/CIM-10 Bomarc SSM-N-9a Regulus II تقریبا پنج سال پس از پایان برنامه موشکی در ژوئن 1963 تحت عنوان RGM-15A دوباره طراحی شد. در این هنگام ، پهپاد های هدف KD2U-1 نیز مجدداً به عنوان MQM-15A باز طراحی شد. برخی از اهداف پرنده مجهز به تجهیزات فرود مجدداً به عنوان GQM-15A باز طراحی شدند. RGM-15a طراحی و توسعه اشکال اصلی Regulus اولیه استفاده از دستورالعمل های رادیویی بود ، و مستلزم ارتباط ثابت رادیویی با کشتی یا زیردریایی پرتاب کننده بود که تداخل در آن نسبتاً آسان بود. موشک اولیه از محدودیت برد نیز رنج می برد و مستلزم آن بود که کشتی پرتاب کننده، موشک را نزدیک به هدف شلیک کند و تا زمان برخورد موشک به هدف در معرض دید قرار بگیرد. برای کاهش این معایب ، Regulus II با یک سیستم ناوبری اینرسی طراحی شد ، که نیازی به دریافت داده از کشتی یا شناور پس از پرتاب نداشت ، و برد بیشتری از طریق بهبود آیرودینامیک ،افزایش ظرفیت سوخت و کاهش مصرف سوخت ویژه موتور جت آن حاصل شد. یک سیستم ناوبری اینرسی طراحی شده در دانشگاه MIT در سال 1950 موشک های اولیه با نام XRSSM-N-9 Regulus II، با تجهیزات فرود جمع شونده برای پرتاب های متعدد ، و موتورهای Wright J65-W-6 و بوسترهای Aerojet General ساخته شدند ، که آنها را به پروازهای زیر صوتی محدود کرد. اولین پرواز XRSSM-N-9 در ماه می 1956 انجام شد. از سال 1958 ، آزمایش با XRSSM-N-9a مجهز به موتور توربوجت جنرال الکتریک J79-GE-3 و یک بوستر راکتی سوخت جامد Rocketdyne تقویت انجام شد که اجازه می داد تا به برد پروازی کامل دست یابد. موشکهای آزمایشی و آموزشی با چرخ های فرود جمع شونده به ترتیب با نام های YTSSM-N-9a و TSSM-N-9a تولید شدند. موتور Wright J65-W-6 موتور جنرال الکتریک J79 پس از آزمایش زمینی ، آزمایشاتی شامل شلیک آزمایشی موشک بر روی کشتی USS King County (LST-857)انجام شد که به یک سیستم پرتاب وآشیانه مشابه زیردریایی ها تجهیز شده بود. کشتی USS King County (LST-857)که در سال 1957 برای آزمایش به یک سیستم پرتاب وآشیانه مشابه زیردریایی تجهیز شده موشک SSM-N-9 Regulus II قرار بود از عرشه زیردریایی های کروز پرتاب ( SSG ) پرتاب شود و موشک به احتمال زیاد بر روی زیردریایی های کلاس Grayback-class و USS Halibut (SSGN-587) نیزمستقر شد که برای این موشک طراحی شده بودند ، و در نهایت احتمال استقرار بر روی چهار رزمناو سنگین که به Regulus I تجهیز شده بودند و 23 زیردریایی دیگر که پتاسنیل لازم جهت ایجاد اصلاحات برای حمل موشک را داشتند، وجود داشت. جهت حمل دو موشک Regulus II در یک آشیانه روی بدنه (بیشتر در شناورهای سطحی) ، زیردریایی ها و شناور های مسلح به Regulus II به SINS (سیستم ناوبری اینرسی کشتی) مجهز شده بودند ، که به سیستم های کنترل موشک ها امکان می دادتا قبل از شلیک به صورت دقیق تنظیم شوند. زیر دریایی Grayback در حال آماده سازی برای شلیک Regulus II در سال 1960 زیر دریایی USS Halibut (SSGN-587) در حال شلیک Regulus I در سال 1960 در کنار ناو هماپیمابر Lexington چهل و هشت پرواز آزمایشی نمونه اولیه Regulus II انجام شد که 30 مورد از آنها موفقیت آمیز ، 14 پرواز تا حدی موفق و تنها چهار مورد شکست خورد. یک قرارداد تولید در ژانویه 1958 امضا شد و تنها پرتاب از زیردریایی از USS Grayback در سپتامبر 1958 انجام شد. به دلیل هزینه بالای موشک ها (تقریباً یک میلیون دلار) ، فشار بودجه ای و ظهور SLBM ، برنامه موشکی Regulus در 19 نوامبر 1958 متوقف شد. حمایت از این برنامه سرانجام در 18 دسامبر 1958 ، هنگامی که توماس اس. گیتس ، وزیر نیروی دریایی این پروژه را لغو کرد، متوقف شد. در زمان لغو ، شرکت Vought تونسته بود 20 موشک را تکمیل کرده و27 موشک دیگر نسز در خط تولید قرار داشت. توماس اس. گیتس ، وزیر نیروی دریایی وقت ایالات متحده تشریح ساخت بدنه با در نظر گرفتن کاهش وزن ناشی از استفاده از مواد پیشرفته و عمر کوتاه موشک در هوا ، از تکنیک های معاصر ساخت هواپیما پیروی می کرد. بدنه موشک اساساً استوانه ای بود و تا حدی در جلوی موشک باریک می شد که تجهیزات ناوبری ، کلاهک و تجهیزات سیستم را در خود جای داده بود. موتور از طریق یک ورودی گوه ای مشخص در زیر بدنه مرکزی با هوا تغذیه می شد. بالهای زاویه دار آن در موقعیت میانی و تقریباً در طول موشک به بدنه آن متصل شده بود و یک بال زاویه دار بزرگ به قسمت بالای بدنه در عقب متصل شده است که گاهی توسط یک باله شکمی بزرگ در قسمت انتهایی بدنه تقویت می شد. کنترل اولیه Regulus II از طریق استفاده از دم بالابر نصب شده در نیمه بیرونی لبه های عقب بال انجام می شد ، زیرا موشک مجهز به باله افقی دم نبود و سکان بر لبه عقب باله نصب شده بود. فلپ ها برای استفاده در هنگام برخاستن در نیمه داخلی لبه عقب نصب شده اند. ثبات و کنترل اضافی در زمین توسط پیش بال های ذوزنقه ای در نزدیکی بدنه فراهم می شد. موشک کروز Regulus II برای پرتاب موشک ، شناور ناو حامل باید روی سطح آب قرار گرفته، موشک و سیستم شلیک که شامل یک پرتابگر با طول صفر بود ، را مستقر می کرد. پس از استقرار ، موشک باید به زیردریایی یا سیستم ناوبری کشتی متصل می شد تا سیستم ناوبری اینرسی و مختصات ورودی هدف را ثبت کند. با آماده شدن سیستم ناوبری و مجوز شلیک ، موتور موشک با روشن شدن بوستر سوخت جامد بزرگ آن و پس سوز خود موشک، به قدرت کامل می رسید ، بلافاصله موشک پرتابگر طول صفر را ترک کردهو به طور خودکار به سمت هدف پیش می رفت. شلیک آزمایشی موشک Regulus II پهپاد هدف Regulus موشک های مناسب به دست آمده از برنامه توسعه و خط تولید به پهپادهای هدف مافوق صوت با نام KD2U-1 تبدیل شدند که بعداً به عنوان MQM-15A و GQM-15A باز طراحی شدند. این اهداف برای آموزش خدمه موشکی زمین به هوای BOMARC که از جزیره سانتا رزا در فلوریدا شلیک می شدند، و توسط بخش دفاع هوایی مونتگومری در پایگاه هوایی گونتر ، مونتگومری ، آلاباما کنترل می شد، مورد استفاده قرار گرفت. اهداف KD2U-1 از پایگاه آزمایشی خلیج Eglin در نزدیکی ساحل والتون ، فلوریدا پرتاب می شد پروازهای بدون سرنشین در Eglin در 3 سپتامبر 1959 آغاز شد و 46 پرواز با 13 موشک انجام داد. پس از آزمایش BOMARC ، موشک های باقی مانده تا 30 سپتامبر 1961 به ایستگاه دریایی Roosevelt Roads پورتوریکو منتقل شدند ، جایی که پروازها برای آزمایش موشک های زمین به هوا تارتار ، تریر و تالوس آغاز شد. پس از اتمام آزمایش در پورتوریکو در سال 1963 ، هواپیماهای بدون سرنشین Regulus II به NAS Point Mugu ، کالیفرنیا منتقل شدند و تا دسامبر 1965 مورد استفاده قرار گرفتند. General Dynamics RIM-24 Tartar Convair RIM-2 Terrier Bendix RIM-8 Talos گونه های مختلف: SSM-N-9 Regulus II نام اصلی موشک ، قبل از 1964. SSM-N-9a Regulus II باز طراحی موشک های تولیدی ، قبل از 1964. XRSSM-N-9 Regulus II نمونه اولیه این موشک دارای تجهیزات فرود جمع شونده برای پروازهای توسعه زمینی است که از موتورهای توربوجت Wright J65 و بوسترهای راکتی Aerojet General استفاده می کند. XRSSM-N-9a نمونه اولیه موشک ها مجهز به تجهیزات فرود جمع شونده برای پروازهای توسعه زمینی هستند که از موتورهای توربوجت جنرال الکتریک J79 و بوسترهای راکتی Rocketdyne استفاده می کنند. YTSSM-N-9a موشک های آموزشی توسعه با ارابه فرود جمع شونده. TSSM-N-9a تولید موشک های آموزشی با تجهیزات فرود جمع شونده. KD2U-1 نامگذاری نسخه پیش از 1962 هواپیمای بدون سرنشین Regulus II قبل از 1962 RQM-15A پهپاد هدف KD2U-1Regulus II در آوریل 1963 باز طراحی شده. MQM-15A پهپاد هدف KD2U-1 برای تحقیقات و به عنوان اهداف IM-99 Bomarc استفاده می شد. GQM-15A هواپیماهای بدون سرنشین KD2U-1 مجهز بهجعبه دنده باز طراحی شده پوستر Regulus II سال 1958 پایان منابع : https://en.wikipedia.org/wiki/SSM-N-8_Regulus https://en.wikipedia.org/wiki/SSM-N-9_Regulus_II برخی از تصاویر از منابع اصلی نبوده و از اینترنت گردآوری شده است پی نوشت: مسلما کار نیاز به اصلاحاتی دارد پس لطفا با نظرات و انتقادات خودتون، در بهبود اون کمک کنین

به نام خدا اتمام آزمایش های زمینی موشک بالستیک قاره پیمای Sarmat توسط روسیه سامانه لانچر موشک بالستیک قاره پیمای Sarmat رئیس ارشد آژانس فضایی Roscosmos فاش کرد که موشک بالستیک قاره پیمای (ICBM) سارمات روسی مبتنی بر سیلو آزمایش های زمینی را تکمیل کرد. Dmitry Rogozin، مدیرکل شرکت فضایی دولتی روسکوسموس روسیه، روز شنبه در گفتگو با کانال یوتیوبی Soloviev Live گفت: "در واقع، ما در حال تکمیل آزمایش‌ های زمینی همه سامانه ها هستیم. هرگز پیش از این روسیه چنین موشک بالستیک قاره پیمایی نساخته بود." Sergey Shoigu، وزیر دفاع روسیه هفته گذشته گفت آزمایش های پروازی موشک بالستیک قاره پیمای Sarmat امسال آغاز می شود و در سال 2022 به پایان می رسد. انتظار می رود نیروهای موشکی استراتژیک روسیه از سال آینده موشک های Sarmat را دریافت کنند. Sarmat جایگزین موشک های R-36M2 Voevoda خواهد شد که جزو قدرتمندترین موشک ها در جهان بوده و از دهه 1970 عملیاتی اند. Sarmat به طور قابل توجهی از نسخه قبلی خود برتر است. برخی از ویژگی های آن در انجمن Army-2019 منتشر شده است. موشک جدید 208.1 تن وزن دارد ، محموله آن نزدیک به 10 تن و سوخت آن به 178 تن می رسد. بر اساس گزارش رسانه های دولتی روسیه، برد سارمات حدود 18000 کیلومتر است. Sarmat می تواند از مسیرهای غیرقابل پیش بینی پرواز کند و مناطق دفاع موشکی را دور بزند. این موشک می تواند بر فراز قطب شمال و جنوب پرواز کند و از جهاتی که برای رهگیری در نظر گرفته نشده است به اهداف نزدیک شود. Sarmat می تواند یک خط از وسایل ورود مجدد از جمله گلایدر های مافوق صوت Avangard را حمل کند. برخلاف ICBM های Yars و Topol-M، سارمات از سوخت مایع استفاده می کند. قدرت بیشتر، امکان حمل کلاهک های بیشتر، اهداف ساختگی ، جمر ها و سایر ابزارها برای شکستن دفاع موشکی را فراهم می کند. تا کنون، آزمایش‌ های Sarmat در Plesetsk در حال انجام است و به آزمایش‌ های pop-up محدود می شود تا آمادگی های قبل از پرتاب و نحوه خروج موشک از سیلو را بررسی کند. یک بار شارژ کوچک ماکت را به ارتفاع چند ده متر می رساند. منبع

لغو کامل پروژه جنگنده های رزمی بدون سرنشین ژاپنی برای جایگزینی جتهای رزمی میتسوبیشی اف-2 نسل ششم جنگنده های سرنشین دار برای نیروی هوایی ژاپن نیروی دفاع هوایی ژاپن با رد کامل پیشنهاد جایگزینی جتهای رزمی نسل +4 میتسوبیشی اف-2 با جنگنده های بدون سرنشین ، بخشی قابل توجهی از تحلیلگران نظامی را دچار غافلگیری نمود . براساس گزارشهای موجود ، این پیشنهاد توسط وزیر سابق دفاع ، تارو کونو ، به منظور کاهش هزینه های رزمی ارائه شده بود . جنگنده های اف-2 در کنار جتهای سنگین تر F-15J که از اواخر دهه هشتاد وارد خدمت شدند و همچنین گونه F-4EJ که از دهه 1960 در خط مدم نیروی هوایی این کشور حضور داشتند ، بعنوان جدیدترین هواگرد سرنشین دار ارتش ژاپن بشمارمی آمدند . با این وصف ، نیروی هوایی این کشور با سفارش نزدیک به 100 فروند از جتهای نسل پنجم اف-35 قصد دارد تا 2021 تمامی جنگنده های اف-4 خود را بازنشسته کند ، در حالی که نیمی از ناوگان ایگل این نیرو نیز از خدمت خارج خواهند شد . ایگلهای باقی مانده نیزبا طیف وسیعی از فناورهای نسل پنجم بروزرسانی شده و همچنان در سرویس خواهند ماند . همزمان با این خریدها ، صنعت دفاعی این کشور ، در حال برنامه ریزی برای تولید جتهای رزمی نسل ششم است تا در نهایت جانشین تمامی ناوگان اف-2 و اف-15 فعلی تا اواخر 2030 گردد که تا پیش از این ، بصورت یک جنگنده بدون سرنشین دنبال میشد . نخستین گزارشی که از منابع داخلی این کشور مبنی بر توسعه یک هواگرد بدون سرنشین جدید منتشر شد ، از سوی خبرگزاری کیودو بود ولی وزارت دفاع ژاپن این خبر را بسرعت تکذیب نمود . اگر چه جزییات خاصی از این برنامه منتشر نشد ، اما به شکل خاص ،نشر این خبر همزمان با توسعه فناوری این نوع تسلیحات در کشورهایی نظیر روسیه ، چین ، ایالات متحده و بریتانیا که درآن جتهای نسل ششم بدون سرنشین ، موجبات جلب توجه ناظران گردید . ارتش ژاپن ، بعنوان یکی از پیشرفته ترین سازمانهای مسلح حال حاضر ، تنها ارتشی است که هواگردهای بدون سرنشین را به طور گسترده به کار نگرفته گرچه در حال حاضر مشغول بررسی خرید پهپاد گلوبال هاوک بلاک 30 است که نخستین سرمایه گذاری جدی در این زمینه بشمارمی رود . با توجه به تمامی این موارد ، درباره ماهیت این برنامه ، اطلاعات چندانی در دست نیست ، ضمن اینکه برنامه همکاری مشترکی برای توسعه فناوری جنگنده های نسل ششم با یک کشور خارجی نیز وجود ندارد و این بدان معناست که هرانچه درنهایت جانشین اف -2 خواهد شد ، بیش از گذشته براساس فناوری داخلی است . ارتش ژاپن از زمان پایان جنگ دوم جهانی ، تا کنون هرگز برنامه تولید جنگنده بومی را دنبال ننموده ، گرچه مجوز مونتاژ تمامی جتهای مور نیاز را در داخل خاک این کشور بدست آورده است . جت رزمی میتسوببشی اف-2 نیز که بعنوان یک برنامه بومی در نظر گرفته شده بود ، درنهایت به تولید یک گونه اصلاح شده از جنگنده اف-16 در تعداد 100 فروند ختم شد . با این وصف ، برنامه تولید اف-2 مختصاتی از قبیل نخستین جنگنده مجهز به رادار AESA ، کاربرد مواد ترکیبی جدید و ... تبدیل به نقطه اوج صنعت دفاعی این کشور گردید . اف-2 از سال 2002 وارد خدمت شد و امروز پروژه تجهیز آن به یک رادار جدیدتر و امکان حمل موشکهای ضد کشتی پیشرفته تر و حتی استفاده از فناوری های مدرن تری که قرار است برروی نمونه اولیه جتهای نسل ششم X-2 نصب گردد ، در حال برنامه ریزی است. پی نوشت : 1- بن پایه 2- صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

سوپرسامورایی سرزمین آفتاب تابان برنامه ریزی نیروی هوایی ارتش ژاپن برای ارتقاء جتهای رزمی F-15J توکیو : پس از انتشار گزارشهایی مبنی بر اینکه نیروی هوایی ارتش ژاپن درصدد است تا بخش عمده ای ( تا 50 درصد ) از ناوگان جنگنده – بمب افکن های اف-15 خود را با نسل بعدی جتهای رزمی جایگزین نماید ، بوئینگ با همکاری صنایع سنگین میتوبیشی که از میانه دهه هشتاد میلادی ، درگیر مونتاژ این جتهای رزمی برای ارتش ژاپن بوده اند ، توافقنامه فروش مستقیم تجاری را به امضاء رساندند . این خبر ، درواقع ، شروع دوره زندگی جدیدی برای ناوگان ایگلهای ژاپنی بشمار میرود ، بدین معنی که اگر چه F-15J در زمان خود ، یک جت رزمی برتری هوایی کامل بشمار می رفت که تا همین اواخر قابلیت برابری با جتهای رقیبی همچمون J-11B و حتی SU-27SM3 را به کاربرش می داد ،اما با ورود جنگنده جدید تری نظیر J-20 ، J-16 و سوخو-35 که در مقایسه ، پیشرفته تر و سنگین تر از ایگل بشمار می روند و طیف وسیعی از فناوری های پیشرفته خط مقدم نظیر رادارهای AESA و همچنین سطح مقطع پایین تر راداری را به نمایش می گذارند ، برتری ناوگان اف-15 های نیروی هوایی ژاپن به یک چالش جدی کشیده شد . بر همین اساس طبق توافقنامه امضاء شده میان نیروی هوایی ژاپن ( میتسوبیشی ) و بوئینگ ، وزارت دفاع این کشور با اختصاص 4.5 میلیارد دلار ، برنامه وسیعی را برای روزآمد سازی ، مقاوم سازی ، بروزرسانی سامانه های زمینی و همچنین تدوین نشریات فنی برای ارتقاء دو فروند جنگنده F-15J به پیکربندی یک ابر رهگیر طراحی نمود . براساس این برنامه ، ایگلهای نیروی هوایی ژاپن به سامانه های با معماری باز در دو حوزه سیستم های جنگ الکترونیک و سلاح و همچنین تغییر چیدمان کابین و اضافه نمودن یک ابررایانه ماموریت که به خدمه قابلیت آگاهی از وضعیت را در همه گونه شرایط جوی خواهد داد ، مجهز می شوند . F-15 EX طبق اطلاعات منتشر شده ، بخش عمده ای از بروزرسانی گونه F-15J در حوزه سامانه های الکترونیک و براساس تجربیات حاصله از توسعه دو برنامه F-15EX و F-15QA که به ترتیب برای نیروی هوایی ایالات متحده و قطر در حال انجام است ، صورت میگیرد . بدین ترتیب ، در حالی که نیروی هوایی ژاپن در حدود نیمی از ناوگان ایگلهای خود را از خدمت خارج خواهد کرد ، چیزی درحدود 98 فروند به استانداردهای فوق الذکر ارتقاء یافته و برای جایگزینی نمونه های بازنشته شده نیز ، تعداد بیشتری اف-35 خریداری خواهد شد . F-15QA اگر چه نیروی هوایی ژاپن بشدت در صدد خرید جنگنده اف-22 بود ، اما قوانین سخت گیرانه کنترل صادرات سلاح و همچنین خاتمه زودهنگام خط تولید جنگنده اف-22 مانع از آن شد که این خواسته ، برآورده گردد . بدین ترتیب ، نیروی هوایی ارتش ژاپن ، بسمت خرید اف-35 متمایل گردید که در مقایسه با ایگل ، سبکتر و پنهانکارتر می باشد . اما هدف ژاپنی ها از خرید اف-35 ، بیشتر برای تقویت ماموریتهای هوا به زمین بود ، در حالی که ایگل به شکل خاص برای ایجاد برتری هوایی مورد استفاده قرار می گرفت ، ضمن اینکه لایتینینگ بصورت قابل توجهی کندتربوده و فقط 50 درصد نمونه ایگلهای نیروی هوایی ژاپن ، قابلیت حمل سلاح را دارند . با توجه به این موارد ، گزارشها نشان میدهد که ایگلهای نسل جدید ژاپنی ،دوبرابر نمونه قدیمی ، قابلیت حمل مهمات را بخود می بیند و این بدان معناست که جتهای جدید ارتش ژاپن تا 16 تیر موشک AIM-120 با برد 160-180 کیلومتر را می توانند با خود حمل کنند . گونه J از جنگنده اف-15 که هم اکنون در نیروی هوایی ژاپن عملیاتی است ، عمدتا" موشکهای قدیمی AIM-7 اسپارو و در معدود نمونه هایی ، موشکهای AIM-120C با برد 105 کیلومتر را با خود حمل می کنند . این درحالی است که جنگنده های جدید چینی با مسلح شده به مهمات PL-15 قابلیت شلیک از فاصله 300-250 کیلومتری را دارند واین به معنی چالش جدی برای نیروی هوایی ژاپن است . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9

مقدمه : در سالهای اخیر ، موضوع پراهمیت ایجاد یک سد دفاعی در برابر اهداف پروازی با سطح مقطع پایین یا هواگردهای بدون سرنشین به سرفصل اولویت ارتشها درآمده است و بالتبع ، شرکتهای سازنده سلاح نیز درصدد برآمده اند تا این نیاز را به بهترین شکل ممکن پاسخ دهند . با توجه به این مساله ، شرکت راینمتال آلمان اخیرا نمونه جدیدی را برای مقابله با این چالش معرفی نموده که با عنوان تجاری ماژول رزمی جهانی اسکای رنجر-30 شناخته میشود و قابلیت نصب بر روی پیکربندی های رزمی متنوعی را داراست. تا قبل از جنگ قره باغ ، تنها مورد بسیار موفقیت آمیز از کاربرد بدون سرنشین ها ، عملیات ارتش عبری برضد سامانه های دفاع هوایی سوری ها در دره بقاع بشمار می آمد ، اما جنگ قره باغ (بعنوان جنگ بین دو کشور ) این پیش زمینه را بطور کامل از میان برد روند توسعه نسخه جدید : براساس برنامه ریزی های صورت گرفته ، این نمونه جدید در سوم مارس 2021 بصورت آنلاین رونمایی گردید و درجریان این رونمایی ، نمایندگان شرکت راینمتال فلسفه بروزرسانی این سیستم دفاع هوایی و همچنین اهداف تعریف شده برای آن را برای مخاطبان توضیح دادند . بدین ترتیب ، مهندسین این پروژه معتقدند که درگیری های اخیر در سطح جهانی ، چالش جدیدی را پیش پای ارتشها قرارداده و ساختار پدافند هوایی می بایست متناسب با این تهدیدها خودرا به روز نماید . ارتشهای اروپای غربی ، بخصوص بوندس وهر ( ارتش آلمان ) بدلایلی بخشی از توان دفاع هوایی خود را بازنشسته نمود و به همین علت توان رزمی آن تا حد بسیار زیادی کاهش یافته ، چنانکه براساس مطالعاتی که اخیرا صورت گرفته ، این ارتش بدون وجود تعداد کافی از نمونه بروزشده سامانه ژپارد ، توان قابل ملاحضه ای برای مقابله با تهدیدات مدرن نداشته که مجموعه این موارد باعث گردید تا یک برنامه جدید به منظور پاسخ به این تهدید ، در دستور کار قرار گیرد . در نتیجه بروز چنین نیازی ، سامانه دفاع هوایی اسکای رنجر-30 توسط شعبه مستقر در سوئیس شرکت راینمتال ( اورلیکن سابق) برای مقابله با چنین چالشی توسعه پیدا نمود که در واقع امر ، الگوی اصلی آن ، سیستم دفاع هوایی اسکای رنجر-35 بود ، در حالی که با ارتقاء صورت گرفته ، یک سامانه کاملا جدید با جایگزینی سیستم های قدیمی که ویژگی های بسیار بهتری به منظور مقابله با بخش قابل توجهی از تهدیدهای جدید را داراست ، بوجود آمد . در حال حاضر ، کار طراحی برخی اجزاء این سیستم در حال اجراست تا در اواسط سال 2021 نخستین شلیک های آزمایشی خود را به ثبت رساند . بدین ترتیب این سیستم تا قبل از پایان سال جاری ( 2021 ) تحویل بخش آزمایش شرکت شده و آزمایشات میدانی را پشت سرخواهد گذاشت . پس از اتمام آزمایشات و بهینه سازی های تکمیلی ، برنامه را متوقف نوده و برای صرفه جویی در هزینه ها و زمان مورد نیاز ، خط تولید یا ارتقاء تنها درصورت دریافت سفارش جدید راه اندازی می شود که این امر بدان معناست که راینمتال پس از امضاء قرارداد ، بسرعت آماده تولید انبوه آن خواهد بود . ویژگی های فنی : اسکای رنجر-30 یک برجک مجهز به توپ و سامانه های الکترونیکی است که برای نصب بر روی طیف متنوعی از پیکربندی های مورد نیاز مشتری طراحی شده است . برجک این توپ بدون سرنشین بوده و کاربران در داخل بدنه خودرو مستقر می شوند ، درحالی که امکان نصب یک دریچه و انتقال خدمه به درون برجک نیز وجود خواهد داشت . وزن کل این محصول چیزی در حدود 2.5 تن است که در مقایسه با برجک 4 تنی اسکای رنجر-35 بسیار سبک تر به نظر می رسد .بدنه این نمونه جدید از یکسری صفحات زرهی تشکیل شده که سطح 2 استاندارد STANAG4569 را برآورده می سازد . علاوه براین ، بدلیل طراحی آینده نگر ، امکان نصب سیستم های اضافی مورد نیاز مشتری ، حتی در حوزه حفاظت و رساندن استاندارد حفاظتی به سطح 4 نیز وجود دارد که در چنین سطحی ، تمامی بخشها ، از جمله لوله سلاح ، سامانه های اپتیکی و ... با پوشش زرهی محافظت خواهند شد . شعله پوش قابل برنامه ریزی توپ راینمتال- ماوزر جنگ افزار اصلی این سیستم جدید ، توپ چرخان خودکار KCE کالیبر 30 م.م محصول راینمتال است که نسخه سبکتر و و بروزشده گونه قدیمی تر اورلیکن KCA بشمار می رود . براساس داده های موجود ، این توپ با نرخ آتش 1000 تیر در دقیقه قابلیت درگیر شدن با اهداف در یک برد 3000 متری را دارد . از سویی دیگر ، شعله پوش جدیدی برای این توپ طراحی گردید که ضمن کاهش اندازه ، عملکرد بهتری را به نمایش می گذارد ، در حالی که برای بهبودکارایی برجک ، کل مجموعه ، بر روی یک پیکربندی که با نیروی الکتریکی کنترل میشود ، قرار داده شده که میتواند در همه جهات ( 360 درجه ) و تا زاویه 85 درجه مبادرت به شلیک نماید . مهمات مورد استفاده این توپ با کالیبر 173×30 م.م با قابلیت ترکش شوندگی شدید و ماسوره قابل برنامه ریزی چیزی در حدود 200 گرم وزن داشته و برای تضمین آسیب وارده به هدف ، 160 استوانه از جنس تنگستن را حمل می کند . این مهمات در گذشته توسط خودروهای رزمی آلمانی مجهز به توپ راینمتال- ماوزر MK-30-2/AVM استفاده شده و تستهای صورت گرفته ، عملکردبالای آن را به اثبات رسانده است . در پیکربندی اولیه ، تسلیحات اضافی تنها شامل دو پرتاب کننده نانرجک دودزای موسوم به سامانه ممانعت سریع (ROSY) در بخش جلویی است که شامل آرایش 9 تایی است .علاوه براین ، امکان نصب یک قبضه تیربار هم محور بنابر درخواست مشتری نیز وجود دارد . مضاف براین ، در بخش سمت چپ برجک نیز ، یک فضای مشخص برای نصب پرتاب کننده های جمع شونده مربوط به سامانه موشکی کوتاهبرد با آرایش دوتایی در نظر گرفته شده است . اما بخش اصلی این سامانه که وظیفه تشخیص اهداف هوایی را بر عهده دارد ، رادار چند ماموریته آرایه فازی راینمتال AMMR که در باند S کار می کند ، خواهد بود . این رادار شامل 5 آنتن آرایه فازی کوچک بوده که دوعدد ازآنها در بخش جلویی برجک و دوتای دیگر در بخش های جانبی و یکی هم در بخش پشت آن نصب می گردد که با این آرایش ، برد کشف اهداف با ابعاد کوچک را در حدود 20 کیلومتر تامین می کند که درصورت نیاز مشتری ، استفاده ار رادارهای اضافی نیز وجود دارد . برای پشتیبانی از ماموریتهای محوله به رادار ، این سیستم به یک سامانه الکترو-اپتیکی موسوم به سامانه جستجوی سریع مادون قرمز ( FIRST) مجهز می شود که در بخش عقب برجک قابل نصب است . وظیفه این سیستم ، بررسی فضای هوایی ، شناسایی اهداف و ارسال داده های بدست آمده به کاربر توپ بوده که برای این کار ، دوربین های با وضوح دید در روز و دید در شب و 2 فاصله یاب لیزری برای اهداف هوایی و زمینی درنظر گرفته شده است . براساس طراحی صورت گرفته ، تمامی داده بدست آمده از سامانه های الکترو-اپتیکی و رادار به سامانه کنترل آتش ارسال میشود که این داده ها در سیستم فوق الذکر محاسبه شده تا برنامه ریزی خودکار برای ماسوره مهمات آماده شلیک صورت گیرد . با این طراحی ، کاربر توپ بطور کامل بر روی روند اجرای شلیک نظارت داشته و تنظیمات مورد نظر را می تواند اعمال کند . برخی ناظران نظامی بر این عقیده اند که به احتمال بسیار زیاد ، تمامی داده های بدست آمده از این سیستم در یک گردان پدافندی می تواند برای کل شبکه به اشتراک گذاشته شود. قربانیان احتمالی بدون سرنشینهای ترک- عبری در جنگ قره باغ چشم انداز احتمالی : راینمتال براساس داده های موجود ، احتمالا این پروژه را تا مرحله تست گرم پیش خواهد برد ولی تولید انبوه آن تنها پس از دریافت سفارش صورت خواهد گرفت . اما با توجه به ویژگیهای این سیستم و افزایش تهدید های هوایی بدون سرنشین ، به احتمال فراوان ، مشتری های قابل توجهی برای خرید آن ، اقدام می کنند و راینمتال برای یک فروش خوب برنامه ریزی خواهد نمود . به گفته تحلیلگران نظامی ، این سیستم ، یک راه حل به نسبت جامع برای دفاع در برابر تهدید پهپادهاست و پیش بینی ها حاکی از آن است که این محصول آلمانی – سوئیسی ، با هزینه ای مناسب ، بهترین کارایی را ارائه می نماید . چنانکه گفته میشود اسکای رنجر-30 نیازمند پیکربندی حامل خاصی نیست و می توان آن را با طیف گسترده ای از خودروهای نظامی منطبق نمود که این عامل ، گستره خریداران احتمالی را افزایش خواهد داد . در واقع امر ، مجموعه پیشنهادی جدید راینمتال ابزارهای کشف بسیار قابل توجهی را در اختیار کاربران احتمال قرار داده است . بدین معنی که بر خلاف سایر نمونه های هم رده ، اسکای رنجر-30 با در اختیار گرفتن کیت AFAR مزیت قابل توجهی را نسبت به رقبایش پیدا می کند . سامانه های الکترو-اپتیکی اسکای رنجر -30 در کنار رادار آرایه فازی نصب شده روی این سامانه ، ضمن کشف دقیق تر اهداف هوایی با سطح مقطع کوچک ، دقت بسیار زیادی در شلیک و انهدام فراهم میکنند . توپ جدید راینمتال بدلیل ایجاد ارتباط دقیقتر و سریع میان سامانه های کشف و ماسوره مهمات مورد استفاده امکان شلیک های موثرتر را فراهم می آورد . تا جایی که به گفته یکی از دست اندرکاران پروژه ، شبیه سازی ها نشان میداد که مهمات این توپ با دقت بالایی موفق شده بود تا بخش های حساس یک پهپاد تجاری شامل باطریها ، دوربین ها را از میان بردارد . اما این مساله قابل ذکر است که چشم انداز پروژه اسکای رنجر-30 صرفا به قابلیتهای فنی آن ارتباط ندارد ، بلکه علاقه مشتریان و شیوه بکارگیری آن نیز اهمیت زیادی را دربر خواهد داشت . جنگ درسوریه ، لیبی و قره باغ نشان داد که پهپادها چه تسلیحات خطرناکی بشمار می روند و راینمتال نیز با استفاده از تجربیات فوق الذکر دست به ایجاد چنین برنامه ای زده است . آینده نزدیک : سال 2021 نخستین سری از آزمایشهای اسکای رنجر-30 را بخود خواهد دید و پس ازآن ، نواقص مشاهده شده برطرف و درسال 2022 مجموعه کامل این سیستم به نمایش درخواهد آمد ، ضمن اینکه احتمال افزایش برد کشف و حتی برد توپ نیز وجود دارد . با توجه به این مساله ، بازار سامانه های دفاع هوایی نیز احتمالا واکنش مثبتی به این سیستم جدید نشان خواهد داد ،در حالی انتظار این است که سایر شرکتها نیز مبادرت به تولید چنین سامانه هایی نمایند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- سامانه دفاع هوایی اورلیکن اسکای رنجر-35(Oerlikon Skyranger.35) 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

به نام خدا بل جزئیات جدیدی از پیشرفت نمونه اولیه 360 Invictus ارائه داد در دهه آینده، چهره ارتش آمریکا و مهم تر از همه ابزارهایی که برای به راه انداختن جنگ استفاده می شود، به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد. نیروهای مسلح در جبهه های مختلف تلاش می کنند تا تقریبا همه چیز را مدرن کنند، و برخی از نتایج این تلاش ها در حال حاضر در حال نمایان شدن است. یکی از این حوزه ها، هواپیماهای شناسایی آینده (FARA) اند. هدف این برنامه پیدا کردن جایگزینی برای بالگرد Bell OH-58 Kiowa است که توسط ارتش ایالات متحده در سال 2014 پس از چندین دهه خدمت بازنشسته شد. چند سال پیش، ارتش پنج شرکت را برای توسعه بالگرد FARA انتخاب کرد، AVX، بل، بوئینگ، Karem و سیکورسکی. برنامه این است که نمونه اولیه ای از آن در سال 2022 پرواز کند و با توجه به شواهد، کار بر روی این بالگردها طبق برنامه پیش می رود. این هفته ، یکی از شرکت هایی که روی نمونه های اولیه کار می کند، یعنی Bell، نتایج پیشرفت خود را منتشر کرد. بالگرد آن ها با نام 360 Invictus به سرعت در تاسیسات این شرکت سر هم بندی می شود. کار بر روی نمونه اولیه Invictus در اواخر سال 2020 آغاز شد و این بالگرد در حال حاضر شکل متمایز خود را دارد. بدنه، تیغه های روتور اصلی، مجموعه گیربکس، کیس ها و سایر اجزا در حال حاضر تقریبا در جای خود قرار دارند. در همین زمان، گیربکس اصلی روتور، محورهای محرک و کوپلینگ در حال حاضر به حرکت در آمده اند. مانند سایر رقبا در برنامه FARA، پس از آماده شدن، بالگرد Bell باید به چیزی تبدیل شود که ارتش آن را knife fighter می نامد. محدودیت های مکانیکی کمی برای آنچه سازندگان مجاز به انجام آن هستند وجود دارد، به جز قطر روتور و عرض بدنه، که نباید از 40 فوت (12 متر) تجاوز کند. Invictus از موتور جنرال الکتریک نیرو می گیرد، اما یک واحد Pratt & Whitney نیز برای تامین نیروی اضافی نصب شده است. این هواپیما قادر است به سرعت 210 مایل در ساعت (330 کیلومتر در ساعت) برسد. شرکت بل درباره مقدار کار باقی مانده تا پایان پروژه توضیحی نداد. منبع

با سلام اینطوری شاید اوضاع وخیمتر میشد

حافظه تاریخی وقتی یک کودک به ظرف داغ دست می زند و دستش می سوزد، این اتفاق را در خاطر خود حفظ می کند و هرگاه با صحنه ای مشابه روبرو شود آن خاطره را یادآوری کرده و از تکرار تجربه قبل پرهیز می کند. این اتفاق برای یک ملت صادق است ولی پراکندگی آرا گاهی باعث می شود یادآوری اتفاقات به موقع انجام نشود و یک اتفاق چندبار تکرار شود. معمولا هزینه چنین اتفاقاتی برای مردم بسیار سنگین تر از یک سوختگی دست هست. اشغال و قحطی و .... انتشار عکسی از سفیران روسیه و انگلیس در ایران و یادآوری اجلاس تهران و باز خورد مردم بهانه ای شد برای مطرح کردن این بحث مهم در نبرد رسانه ای (حضور رهبران متفقین در تهران و توهین و به رسمیت نشناختن به حاکمیت وقت ایران) بازخورد مردم نشان داد که چنین موضوعاتی وقتی فارغ از مسائل سیاسی و جناحی مطرح شود، پتانسیلی بسیار قوی در داخل و خارج برای کشور ایجاد می کند. (اگر چه مسئولان ما این گل به خودی های خارجی ها را زود جبران می کنند) اما نکته مهم: تاریخ ایران معاصر ایران سرشار از اتفاقاتی هست که می بایست به عنوان کلید واژه حافظه تاریخی مورد استفاده قرار بگیرد. در این بین رسانه به عنوان ابزار آموزش و شکل دهی به این حافظه تاریخی مطرح می باشد. و در این میان انتقال کوتاه بصورت بسته های فست فودی و سریع بسیار کاربردی هست. (کلیپ های 1 تا 3 دقیقه ای یا تصاویر معنادار) فارغ از جهت گیری های سیاسی و نظرات سلیقه ای از این اتفاقات می توان به موارد زیر اشاره کرد: جنگ های ایران و روسیه و خیانت انها به عباس میرزا قحطی های سه گانه در ایران اشغال خرمشهر و از دست دادن هرات مقاومت مردم جنوب در مقابل انگلیس مقاومت مردم در شمال کشور در مقابل روس ها اقدامات امیرکبیر در توسعه اموزش در کشور و ... کودتای 28 مرداد وابستگی دربار قاجار و اعمال نفوذ سفرای خارجی و ..... موارد بسیار است و قصد بر کاربردی کردن این تجارب تلخ و سخت تاریخی هست، تجاربی که امروز بیش از هر روزی نیاز هست. و نگاه مردم را به اتفاقات آگاهانه تر کرده و با ابزاری به نام مقایسه ، سو استفاده رسانه ای از اخبار را بسیار سخت می کند. این است که ما به کسانی که اهل کار فرهنگی اند، دائم میگوییم، به بعضی تکرار میکنیم، به بعضی التماس میکنیم، بعضی را در این‌جا جمع میکنیم و به بعضی پیغام میدهیم که «آقا! کار فرهنگی بکنید.» جواب کار فرهنگىِ باطل، کار فرهنگی حقّ است. در مقابل کسی که از ابزار فرهنگی استفاده میکند، ابزار فرهنگی لازم است

بسم ا... نکته جالب اینجاست که دیروز مستندی از وضعیت پدافند جنوب در رسانه ملی به نمایش درآمد که تا حد بسیار زیادی این مساله رعایت شده بود ، تمامی نمایشگرهای موجود در اتاق کنترل ، حالت محو شدگی داشتند ، نمایشگرهای اصلی خاموش بودند ، چهره افراد مشخص نبود و ... https://www.aparat.com/v/SXD15

ره طولانی هست و فرهنگ سازی استمرار می طلبد شاید بتوان با ضربت قانونی و اعمال فشار بعضی امور را مرتب کرد ولی پایدار ماندن یک فرهنگ با فشار ایجاد نمی شود بلکه با استمرار و ارام ارام ایجاد می شود یکی از مباحث مهم این تاپیک بحث حفاظت اطلاعات هست کاری که فرهنگ سازی نیاز دارد و استمرار در این فرهنگ سازی هنوز راه بسیار داریم تا حفاظت اطلاعات در عکس ها رعایت شود پس باید این تلاش را ادامه داد چه اموزش مسئولان ، چه اموزش کارکنان جز به امید اینکه این فرهنگ سازی ، بحث حفاظت اطلاعات را در 100 درصد عکس ها اجرا کند.

به نام خدا DRDO Ghatak هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2020) پهپاد رزمی Ghatak (با نام قبلی AURA) توسط DRDO (سازمان تحقیق و توسعه دفاعی) برای خرید توسط نیروی هوایی هند (IAF) در حال توسعه است. این پهپاد طرحی تمام بال و مشابه بوئینگ Phantom Ray دارد. بخش جلویی مثلثی، بال های رو به عقب، بال با لبه های عقبی دندان اره ای و موتور وسطی در میانه محفظه سلاح داخلی از ویژگی های ظاهری آن است. انتظار می رود Ghatak به عنوان یک پهپاد مسلح، یک جفت بمب هدایت لیزری یا مشابه آن (برحسب دامنه ماموریت) را حمل کند. برنامه AURA در سال 2009 و با 125 میلیون روپیه (3.5 میلیون دلار در 2019) بودجه آغاز شد. بودجه اولیه 2.31 میلیارد روپیه ای (37 میلیون دلار در 2019) برنامه در می سال 2016 توسط دولت هند لغو شد. در مارس سال 2017، مدلی در اندازه واقعی از آن برای آزمایش ساخته شد. نسخه اثبات گر فناوری به نام بستر آزمایش بال پرنده (SWiFT) توسط آژانس توسعه هوایی و انستیتو فناوری کانپور هند در حال توسعه است. از این برنامه برای توسعه فناوری مورد نیاز برای نسخه نهایی Ghatak استفاده می شود. نسخه اولیه SWiFT در سال 2021 با موتور توربوفن NPO Saturn 36MT برای پرواز های آزمایشی آماده خواهد شد. در سه‌ماهه آخر سال 2021 نسخه کوچکی از این پهپاد بال دلتا توسط ADA و انستیتوعلوم هند توسعه داده شد و به طور آزمایشی در Hosur پرواز کرد. این پهپاد با موتور میکروجت خود به حداکثر سرعت 190 کیلومتر بر ساعت دست یافت. یک ورودی هوا در بالا هوای مورد نیاز را به موتور توربوفن می رساند. خروجی موتور به یک دریچه کرکره مانند در پشت منتقل می شود تا اثر راداری پهپاد را کاهش دهد. سطح خارجی بدنه با مواد مخصوص جاذب راداری که در هند ساخته می شود، پوشیده خواهد شد. ممکن است در آینده DRDO برای توسعه بیشتر Ghatak با قدرت های دفاعی اروپایی وارد همکاری شود تا با کاهش گره های یادگیری، برنامه Ghatak سریع تر به نتیجه برسد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2020 - وضعیت: در حال توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 0 - سازنده: DRDO (هند) - کشورهای مصرف کننده: هند (احتمالی) - نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - تسلیحات: 2 بمب هدایت لیزری در داخل محفظه های داخلی - نسخه ها: Ghatak (سری پایه) منبع

به نام خدا Denel Dynamics Seeker هواپیمای بدون سرنشین (UAV) جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (1986) برای تقریبا یک دهه، نیروی هوایی آفریقای جنوبی (SAAF) برای ایفای نقش حساس ISR در میدان نبرد به سری پهپاد های تاکتیکی Seeker متکی بود. این سامانه در سال 1986 رونمایی شد و تا وارد شدن طرح های مدرن تر و با قابلیت های بیشتر در سال 1996 در خدمت بود. از آن زمان 4 نسخه اصلی از این پهپاد ساخته شده است: Seeker I، Seeker II، Seeker 200 و Seeker 400. این هواپیما توسط نیروهای الجزایر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی استفاده می شود. خدمه پارک های آفریقای جنوبی از این پهپاد برای مقابله با شکار غیر قانونی بهره می برند. Seeker (Seeker I) در جنگ مرزی آفریفای جنوبی (1966-1990) حضور داشت و در به پایان رسیدن این درگیری نقش مهمی ایفا کرد. پهپاد Seeker شکل و طراحی مرسومی برای سامانه های ISR بدون سرنشین دارد. بال های اصلی مستقیم و ثابت در بالای بدنه ی تخته ای و نزدیک میانه نصب شده اند. در حالی که بخش جلویی بدنه، سامانه های اویونیک، ذخیره سوخت، تجهیزات ماموریتی، دوربین و حسگر ها را در خود جای می دهد، موتور در بخش عقبی یک ملخ چند پره را در آرایش pusher می چرخاند. میله های دمی نازک از لبه انتهایی بال ها منشا می گیرند. هر بالچه دمی عمودی و این میله ها توسط یک سطح افقی در نقش پایدار ساز به هم متصل می شود. برخش زیرین چرخ دار و ثابت است. Seeker I مدل مقدماتی این سری بود. Seeker 2 با تغییرات جدید و مدرن در تجهیزات عملیاتی، برای بازار صادراتی توسعه داده شد. کارایی پهپاد در برد عملیاتی و پشتیبانی عملکرد تاکتیکی افزایش پیدا کرد. Seeker 200، یکی از جدید ترین نسخه ها، براساس پلتفرم Seeker II ساخته شده و از موتوری با مداومت کمتر استفاده می کند. از ویژگی های این نسخه می توان به توانایی شناسایی به لحظه در روز و شب و جستجو، رهگیری و هدف گذاری لیزری از آسمان اشاره کرد. طراحی آن ماژولار تر شده تا بهتر بتواند تقش های متنوعی در میدان نبرد را بر عهده بگیرد. سامانه کامل شامل 6 پهپاد Seeker 200، یک ایستگاه زمینی تاکتیکی و تجهیزات مورد نیاز می شود. Seeker 200 تا 250 کیلومتر برد دارد (از طریق کنترل در میدان دید و range-passing) و برای افزایش پایداری از یک لینک داده پشتیبان استفاده می کند. این پهپاد می تواند تا ارتفاع 5486 متری و به مدت 10 ساعت پرواز کند. محموله آن می تواند تا 40 کیلوگرم (شامل بسته جمع‌آوری اطلاعات الکترونیکی) وزن داشته باشد. Seeker 400 همانند Seeker 200 از Seeker II منشا گرفته است. محموله ماموریتی تا 100 کیلوگرم افزایش یافته و مداومت پروازی به 16 ساعت رسیده است. Seeker 400 می تواند تا ارتفاع 5486 متری پرواز کند. توانایی پرواز خودکار به همراه عملکرد خلبان دستی فعالیت می کند. این نسخه را می توان توسط 2 هواپیمای ترابری C-130 هرکولس لاکهید مارتین (یا موارد مشابه) منتقل کرد. تا پایان دهه 1990 حداقل 10 فروند Seeker II به نیروی هوایی الجزایر تحویل داده شد.بین سال های 1996 تا 2010، 11 فروند به نیروی هوایی امارات متحده ارسال شد مشخصات - سال ورود به خدمت: 1986 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: Denel Dynamics (آفریقای جنوبی) - کشورهای مصرف کننده: الجزایر، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، امارات متحده عربی - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور معمولی که ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 250 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 8000 متر - برد: 750 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. - نسخه ها: Seeker (سری پایه)، Seeker I (مدل تولیدی اصلی)،Seeker II (نسخه ارتقا یافته با موتور و کارایی بهتر)،Seeker 200 (نسخه به روز تر بر اساس پلتفرم Seeker II)،Seeker 400 (نسخه ای از Seeker 200 با افزایش توانایی و کارایی) منبع

ایران اینترنشنال یا سیمای منافقین دیدگاه عام این است که شبکه ایران اینترنشنال تقاطع سرمایه و پروگاندای عربستان سعودی، اسرائیل هست ولی اگر یه بررسی که در برنامه ها، ریپرتاژها و خبرهای ایران اینترنشنال انجام بدیم به نکات جالبی می رسیم. - پخش صحبت های گروه های تروریستی حمله به اهواز - پخش جلسات و گردهمایی های سالیانه مجاهدین خلق - مانور زیاد روی اعدام های سال 67 با ته زمینه تصویر رجوی ها - اعلام اسامی اعدام های 67 و گفتن این جمله که اینها به خاطر ماندن روی عقیده اعدام شدن - مانور زیاد روی این جمله که رژیم جمهوری اسلامی رو مردم نمیخوان و به زودی سقوط میکنه - حمایت های مالی عربستان - سکوت کامل در خصوص جنایات منافقین و عملیات فروغ جاویدان عکس مهمتری که دنبالش هستم و فعلا متنش رو میذارم پخش زیاد تصویر اعدام های سال 67 و در پس زمینه مسعود و مریم رجوی بصورت پیروزمندانه گویی تبلیغ رجوی ها هست همه این موارد رو اگر کنار هم بذاریم، تماما همان تفکر منافقین را مشاهده می کنیم و این فرض بسیار تقویت می شود که شبکه ایران اینترنشنال ورژن دیگری از سیمای آزادی منافقین هست. ولی اینبار با چهره ای متفاوت و بدور از پس زمینه جنایات منافقین و اگر بخواهیم شبیه سازی با گذشته کنیم به این نتیجه می رسیم که ارتباطی که عراق با منافقین داشت را امروز عربستان پیدا می کند و آدم یاد آن رادیو معروف منافقین در کردستان می افتد لینک این بار درحالی ترسیم چهره ای جدید از خود و اعمال مجدد تفکر خود هستند امروز منافقین دیگر ان پیرمرد ها و پیرزن های حاضر در آلبانی نبوده و شروع به جذب جوانان و نیروهای تازه نفسی کرده اند که گاها خود نمی دانند در خدمت چه کسی هستند شاید این تحلیل در مورد رادیو اسرائیل هم قابل تکرار باشد بویژه فشار و تلاش بسیار در خصوص عادی سازی روابط با اسرائیل یادآوری: اینجاست که باید مقاله های مهران جان رو قدر دونست که تنهایی در تلاش است تا نگذارد جای جلاد و شهید عوض شود @mehran55

خب اینهم مشخصات فنی نسخه بروز رسانی بی تی ار60 که به نام توسن نامگذاری شده :

اینهمه سرسپردگی به آمریکا و اسرائیل به خاطر یک سیستم راکت انداز ؟ در آینده ( حدود بیست سال )نفوذ غرب و اسرائیل در این کشور باعث جنگ داخلی و آشوب و هرج ومرج و ویرانی و تجزیه آن کشور خواهد شد هیچ پاداشی جز این به تنها کشور مسلمان جهان که روزگاری اسلحه اتمی داشت نخواهند داد( مثل همیشه از زحمات دوست بزرگوار جناب mehran55 متشکرم )

به نام خدا Boeing Phantom Works ATS (Airpower Teaming System) Loyal Wingman (2030) برای دهه ها، برنامه ریزان جنگ آسمان هایی را تصور می کردند در آن پهپاد ها دوش به دوش جنگنده های سرنشین دار پرواز می کنند. بوئینگ با کمک دولت و صنایع محلی استرالیا، Airpower Teaming System" (ATS)" را رونمایی کرد، پهپادی ماژولار که برای ارائه راهکاری کم هزینه و بدون سرنشین برای هم پیمانان آمریکایی و استرالیایی ساخته شده است. ATS در ترکیب با محصولات نسل فعلی بوئینگ مثل جنگنده دریایی چند منظوره "Super Hornet" و گشت دریایی P-8 "پوسایدن" فعالیت می کند. این پهپاد، که توسعه آن توسط بخش Phantom Works International بوئینگ رهبری می شود، اولین بار درنمایشگاه هوایی Avalon استرالیا در فوریه 2019 رونمایی شد. اثبات فناوری آن در "برنامه توسعه پیشرفته Loyal Wingman" یا LWADP دنبال می شود و هدف نهایی پروژه، تولید هواپیمایی قادر به مسیریابی تماما خودکار با کمک هوش مصنوعی و انجام عملیات با هواپیما های سرنشین دار یا به تنهایی در صورت نیاز است. ساخت ATS با کمک منابع مالی دولت استرالیا (حدود 30 میلیون دلار آمریکا در مدت 4 سال)، پشتیبانی مستقیم نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (RAAF) و محصولات هوایی صنایع استرالیایی (مثل BAe Systems استرالیا) امکان‌پذیر شد. مشارکت طرف های خارجی، دسترسی و خریداری آن را برای احزاب خارجی فراهم می کند، مانند دیگر پروژه های خارجی بوئینگ مثل برنامه "Wedgetail" (در خدمت کره جنوبی و ترکیه). همچنین این برنامه به تکامل صنایع دفاعی بومی استرالیا کمک می کند تا به رشد و بلوغ برسد و برای نیاز های آینده خوداتکایی آماده شود. طراحی نهایی ATS از یک موتور توربوفن سبک استفاده می کند که نوع، مدل و قدرت آن نامشخص است اما طبق گزارش ها 10845 نیوتن متر رانش تولید می کند. پیشبینی می شود برد آن 3700 کیلومتر باشد و به طور یکسان توانایی عملیات بالای زمین یا دریا را داشته باشد. ظاهر فعلی این پهپاد (که اکثرا در استرالیا مهندسی شده است) نمایانگر بخش دماغه طویل، ورودی های هوای کناری برای تنفس تک موتور نصب شده، بال های اصلی نصب شده در قسمت شانه و واحد دم V شکل (بدون هیچ باله دمی) است. بال های اصلی لبه جلویی غیر شکسته و رو به عقبی دارند، لبه پشتی ترکیبی آن هم رو به جلو (پنل داخلی) و هم رو به عقب (پنل خارجی) است. لبه های چین دار بدنه، قابلیت پنهانکاری آن را نشان می دهد. از بخش زیرین 3 تایی (جمع شونده) برای حرکت روی زمین استفاده می شود. ATS در حال حاضر حدود 12 متر طول دارد اما از دیگر ابعاد آن اطلاعاتی در دسترس نیست. در داخل، محموله ماموریتی ATS شامل جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) توسط یک سامانه ماژولار تعبیه شده است تا متناسب با هر سورتی، تجهیزات را به سرعت تعویض کنند. توانایی جنگ الکترونیک ATS ارزش این پهپاد را در میدان نبرد افزایش می دهد. در صورت تکامل این برنامه، ATS راه گشای دوران جدیدی از جنگ های بدون سرنشین خواهد بود، قدمی در راستای دستیابی به میدان نبردی که شامل هوش مصنوعی و جنگیدن هواپیما های بدون سرنشین در کنار اربابان انسانی خود است. در نهایت میدان های نبرد تماما تحت سلطه بدون سرنشین ها خواهند بود و انسان ها از این معادله حذف خواهند شد. در فوریه سال 2020، بخش اساسی بدنه ATS توسط بوئینگ استرالیا ساخته شد. در ماه آپریل، روشن شدن ATS، نقطه عطفی برای این برنامه مشترک بین ایالات متحده و استرالیا بود. در ماه می، اعلام شد که ATS در پنجم می سال 2020 توسط بوئینگ رونمایی خواهد شد. در ماه سپتامبر، برای اولین بار موتور آن روشن شد. در ماه اکتبر، بوئینگ استرالیا اولین آزمایش تاکسی آن را در انجام داد. ATS برای اولین بار در یکم مارس 2021 پرواز کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2030 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: بوئینگ، بوئینگ استرالیا (ایالات متحده) - Phantom Works International، BAe Systems (استرالیا) - کشورهای مصرف کننده: استرالیا (احتمالی)، ایالات متحده (احتمالی) - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 11.58 متر – قوای محرکه: 1 موتور توربوفن با نوع، مدل و رانش نامشخص - برد: 3705 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. آرایش ماموریتی از تجهیزات مخصوص نقش جاسوسی-نظارت-شناسایی با روش ماژولار تشکیل شده است - نسخه ها: ATS (Airpower Teaming System) (سری پایه) منبع

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. هواپیماهای مسافربری مافوق صوت آینده را تغییر می‌دهند توپولف تی یو- 144 (Tupolev Tu-144) نخستین و یکی از دو هواپیمای ترابری مافوق صوت جهان بود. این هواپیما توسط شرکت توپولف روسیه به مدیریت الکسی توپولف ساخته شد. هواپیمای مافوق صوت کنکورد (Concorde)، با کاربری مسافربری یا ترابری، دیگر هواپیمای مافوق صوت حمل و نقل هوایی است که در پروازهای تجاری برای حمل مسافر مورد استفاده قرار گرفت. این هواپیما، که محصول مشترک دو کشور فرانسه و بریتانیا است، قادر بود با سرعتی حدود دوبرابر سرعت صوت (دو ماخ) پرواز کند. شرکت‌های بوئینگ ، مک دانل داگلاس و لاکهیدمارتین از شرکت‌هایی بودند که برای ساخت هواپیمای ترابری مافوق صوت برای آمریکا در طول دهه ۱۹۶۰ میلادی تلاش کردند، اما ناکام ماندند. هر چند که هر دو هواپیمای توپولف-۱۴۴ و کنکورد عملکرد رضایتبخشی نداشتند و در نهایت، هر دو از فعالیت خارج شدند. اما پس از سال‌ها دوباره طرح «هواپیماهای مسافربری مافوق صوت» زنده شده است. در این میان سه پروژه از همه جدی‌تر به نظر می‌رسند. با هم نگاهی گذرا به این سه پروژه می اندازیم : هواپیمای مافوق صوت ویرجین گلکتیک شرکت ویرجین در حال ساخت یک هواپیمای مافوق صوت ۱۹ نفره است. هدف‌گذاری برای سرعت این هواپیما کمی رؤیایی به نظر می‌رسد، اما قرار است این هواپیما به سرعتی معادل سه برابر سرعت صوت دست پیدا کند. با این سرعت فاصله بین نیویوک تا لندن در مدت دو ساعت طی می‌شود. هدف‌گذاری برای سرعت این هواپیما معادل سریع‌ترین هواپیماهای جنگنده در جهان است. این هواپیما می‌تواند به ارتفاع بیش از ۱۵ کیلومتری از زمین صعود کند و دارای بدنه کشیده و بال‌ها مثلثی است. رسیدن به چنین سرعتی در سفرهای هوایی تجاری، جهان هوانوردی را متحول خواهد کرد. ولی از نظر مهندسی این هواپیما با مشکلات بسیاری روبه‌رو خواهد بود و مشخص نیست مهندسان این شرکت چگونه این محدودیت‌ها را بر طرف خواهند کرد. سیالاتی مانند هوا که قابل فشرده شدن هستند با امواج صوتی از مسیر جریان آگاه می‌شوند و خود را با آن مطابقت می‌دهند. حال اگر سرعت به بالای سرعت صوت برسد، پیش از آنکه هوا بتواند خود را با جریان هماهنگ کند برخورد بین هواپیما و هوا رخ می‌دهد. این برخورد سبب به وجود آمدن موج‌های ضربه‌ای می‌شود که معمولاً به شکسته شدت دیوار صوت معروف است. برخلاف تصور اشتباه رایج، شکست دیوار صوتی فقط زمانی روی نمی‌دهد که سرعت هواپیما از سرعت صوت بیشتر شود، چون هواپیما مادامی که با سرعت‌های مافوق صوت در حال پرواز است، چنین موج‌های فشاری را که باعث بروز «صدای انفجار مانند» می‌شود ایجاد می‌کند. هرچه سرعت افزایش پیدا کند، این شرایط هم در بدنه و هم در موتور و قطعات آن بحرانی‌تر می‌شود. از طرفی باید هواپیما مسافربری برای کاربرد تجاری طوری ساخته شود که زیر چنین فشاری هزینه تعمیر و نگهداری آن اقتصادی باشد. Spike S-512 شرکت آمریکایی Spike در حال توسعه یک هواپیمای مسافربری مافوق صوت با نام اس ۵۱۲ است. این هواپیما می‌تواند فاصله بین لندن تا نیویورک را طی چهار ساعت طی کند. این هواپیما ۱۸ نفر ظرفیت دارد و می تواند به سرعت ۱.۶ برابر سرعت صوت دست پیدا کند. قیمت این هواپیما حدود ۱۲۰ میلیون دلار ارزیابی شده است. این هواپیما دارای دو موتور است که می تواند ۸۹ کیلو نیوتن تراست ایجاد کند. برد این هواپیمای ۳۷ متری هم بیش از ۱۱ هزار کیلومتر است. هواپیمای مافوق صوت بوم BOOM OVERTURE شرکت هوا و فضا بوم در حال توسعه یک هواپیمایی مسافربری ما فوق صوت با نام OVERTURE است. این هواپیما فاصله پاریس تا مونترال کانادا را تنها در مدت سه ساعت و ۴۵ دقیقه طی می‌کند. ظرفیت این هواپیما منطقی‌تر از دو هواپیمای دیگر است و می‌تواند ۸۸ نفر را حمل کند. این هواپیما می‌تواند به سرعت ۱.۷ برابر سرعت صوت دست پیدا کند و حدود ۲۰۰ میلیون دلار قیمت دارد. این هواپیما هم می‌تواند به ارتفاع بیش از ۱۵ کیلومتری از زمین اوج بگیرد. در این هواپیما کشیده تنها یک ردیف صندلی در بخش راست و یک ردیف صندلی در بخش چپ قرار دارد و تمام مسافران دارای صندلی بیزنس کلاس خواهند بود. این شرکت امید دارد تا سال ۲۰۲۹ این هواپیما بتواند پرواز تجاری انجام دهد. منابع https://www.virgingalactic.com/articles/virgin-galactic-unveils-mach-3-aircraft-design-for-high-speed-travel-and-signs-memorandum-of-understanding-with-rolls-royce/ https://en.wikipedia.org/wiki/Spike_S-512 https://en.wikipedia.org/wiki/Boom_Overture پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

شاه کبری اف-36 چندی پیش فرمانده نیروی هوایی ارتش ایالات متحده اذعان نمود که در طرح جایگزینی اف-35 با ناوگان جتهای اف-16 این نیرو ، مشکلاتی ایجاد شده ، به همین منظور ، طرح توسعه جنگنده جدیدی برای جایگزینی ناوگان قدیمی اف-16 اعلام گردید که در مقایسه با برنامه اف-35 ، این پروژه ارزان تر خواهد بود . این خبر برای تحلیل گران دفاعی ایالات متحده غافلگیر کننده محسوب می شد ، به این دلیل که اف-35 عمدتا برای جایگزینی اف-16 های نیروی هوایی در نظر گرفته شده بود تا با ایفای یک جنگنده نسل 5 ، توان رزمی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده را تقویت نماید . اما اظهارات فرمانده نیروی هوایی ارتش ایالات متحده گویای توسعه این برنامه بوده که هم اکنون کینگ اسنیک ( شاه مار ) نامیده می شود . در این برنامه ، مشورت های قابل توجهی با تیم های طراحی جنگنده یوروفایتر و اف-35 انجام شد که این تبادل نظرها منجر به خلق کینگ اسنیک گردید . جنبه های درخواستی برای طرح اف-36 ، جنگنده ای سبک وزن ارزانقیمت است که چندان روی مفهوم پنهانکاری تمرکز ندارد و همین امر موجب شده تا در ردیف جتهای نسل 5 قرار نگیرد . برخی ناظران برایم باورند که بدلیل نیاز سریع نیروی هوایی ، این جنگنده جدید تنها ظرف یکسال با مدرن ترین سامانه های موجود تجهیز خواهد گردید . توسعه این جنگنده بدلیل استفاده از روشهای ساخت سریع نظیر چاپ سه بعدی با بیشترین سرعت ممکن ادامه دارد . این جت جدید احتمالا به رادار آرایه فازی AN/APG-83 که هم اکنون بر روی جدید ترین نمونه های اف-16 استفاده میشود مجهز خواهد شد . علاوه براین ، حسگرهای فوق پیشرفته فروسرخ برگرفته از غلاف الکترواپتیکال لژیون نیز بدان اضافه میشود . این جنگنده جدید ، الزامات مورد نیاز نیروی هوایی برای بر عهده گرفتن اجرای حملات هوا به زمین و رزم هوایی را برآورده خواهد کرد و برای این منظور به طیف متنوعی از مهمات هوا به هوا و هوا به زمین که در جایگاه های درون و دوآویزگاه زیر بالها مسلح می گردد . ضمن اینکه توپ نصب شده درآن برای حمله به اهداف زمینی طراحی شده است . https://www.aparat.com/v/c9gIO الگوی مهم توسعه اف-36 شامل توسعه سریع ، تولید ارزان و تجهز به فناوری های پیشرفته آینده خواهد بود . به اعتقاد یکی از طراحان این برنامه ، اف-22 همانند یک بوگاتی ویرون است ، اف-35 یک فراری ،اما نیروی هوایی در حال حاضر به یک نیسان زد ایکس 300 مثل اف-36 نیاز فوری دارد . پی نوشت : عجالتا بصورت تاپیک ارسال نشد تا اطلاعات بیشتری مورد بررسی قرار گرفته و تایید شود . ولی بعنوان پست نخست تاپیک اصلی در نظر گرفته خواهد شد .

کسی کمترین اطلاعاتی از نحوه مدیریت شرکتهای دولتی و سطح اسراف و هدر رفت فرصتها داشته باشه، از غصه دق کنه جا داره. متاسفانه لاشخورهایی داخل نهادهای دولتی هستن که ورود خلاقیت رو به درستی کوتاه شدن دست خودشان می دانند....

فردا هرگز نمی میرد..... پی نوشت : اگر چه این دیالوگ بیشتر به مزاح شباهت دارد ولی باید روی آن تامل بیشتری کرد

سلام  علیکم      در حقیقت بنده امروز رژه را بر خلاف سالهای گذشته که دنبال  می کردم ، ندیدم و سعی هم بر این هست که به جای تمسخر ، مجموعه را درست و در حد بضاعت و توان  نقد کنیم      صرف نظر از اینکه پشت پرده خرید چیفتن ها برای نیروی زمینی ارتش در سالهای گذشته چه بود و این تانک چه مشکلاتی داشت و ظاهراً همچنان دارد ، نکته اصلی ، مقایسه استتار این تانک در یک بازه زمانی  مشخص هست . سئوال بنده از عزیزان ارتش جمهوری اسلامی  ایران و علی الخصوص مجموعه آماد و پشتیبانی و یا رده های دپویی ارتش این هست !!         استتار تانک چیفتن در سالهای ابتدای ورود تا انتهای دفاع مقدس      استتار تانک چیفتن در اواسط دهه 90 شمسی      حالا سئوال بسیار مهم . مشکل استتار نخست چه بود که تغییر کرد ؟؟؟؟؟  :thinking:  :thinking:    البته این سئوال بسیار مهم در خصوص تامکتهای نیروی هوایی هم وجود دارد که چرا استتار زیبا و تکرار نشدنی آسیای صغیر را تغییر دادند و تا حال حاضر هم  نتوانستند یک جانشین خوب برای آن پیدا کنند .!!!!!