به نام خدا مقابله با پهپادها از نوع سعودی سعودی ها رادار شناسایی ارتفاع کم 3D TWA S-band را از صنایع CETC چین خریداری کرده اند که یک پوشش ضد پهپاد 360 درجه را ارائه می دهد. این درسی است که سعودی ها از حملات خوفناک پهپادی به تاسیسات کلیدی شان گرفته اند. این رادار نخستین بار در نهمین نمایشگاه جهانی رادارها در نانجینگ ، استان جیانگسو چین در 23 آوریل 2021 به نمایش گذاشته شد. این سیستم راداری می تواند به طور همزمان اهدافی از جمله موشک های کروز ، جنگنده و پهپادهای کوچک را شناسایی و رهگیری کند. شرکت توسعه دهنده گفته است که این رادار در مکان های کلیدی شهرها و نیروگاه های هسته ای و پایگاه های نظامی مستقر میشود. طی چند سال گذشته، هواپیماهای بدون سرنشین کاربردهای غیرنظامی و نظامی متعددی پیدا کرده اند. یکی از مهمترین موارد استفاده از پهپادها در سال های اخیر توسط یمن درحملات به تاسیسات مستقر در ارامکو و برخی از مراکز پمپاژ نفت رژیم سعودی صورت گرفته است. سعودی ها برای مقابله با اهداف ارتفاع پایین بخصوص موشک های کروز و پهپاد ها برنامه ی گسترده ای را در پیش گرفته اند. سعودی ها با توجه به داشته هایشان بجای خرید کل سامانه VL MICA(نسخه زمین پایه موشک میکا فرانسوی) فقط به خرید لانچر اکتفا کردند و با PCP و رادار I-MCP به شبکه متصل شده اند. حال باید 3D-TWA را نیز به این جمع اضاف کرد. بنظر میرسد با این روش یک هشدار زود هنگام در برد ۸۰ کیلومتر خواهند داشت و یک شناسایی ۳۶۰ درجه در بردهای نزدیک به ۲۰ کیلومتر! موشک میکا هم با برد ۱۵ کیلومتر و سقف عملیات ۱۰ کیلومتر میتواند بعنوان موشک اصلی و یک مجموعه از موشک های میسترال هم بعنوان جایگزین یا در ترکیب با آن از آن پشتیبانی کند. شاید بزودی کار برای حملات کم تعداد پهپادی بسیار سخت شود. منبع

بدون شرح

بوکسر در الجزایر اولین بوکسر ارتش الجزایر با استتار بیابانی به گفته شاهدان عینی در هفته اول اوت سال 2019 یک کشتی باری دو دستگاه خودرو رزمی پیاده نظام بوکسر به همراه 30 عدد کانتینر را در شهر کنستانتین ( قسطنطنیه ) کشور الجزایر تخلیه کرده است. گفته می شود بعد از چلاش های گذشته بالاخره کشور آلمان راضی شده است تا الجزایر روند تولید خودروهای رزمی پیاده نظام بوکسر تحت لیسانس را در داخل خاک خود انجام دهد. کشور الجزایر در گذشته با کمک آلمان توانسته بود خودروهای زرهی Fuchs را در داخل خاک خود تولید کند. در حقیقت بعد از پایان یافتن تولید خودرو های Fuchs ارتش الجزایر علاقه مند بود تا خودروهای زرهی بوکسر را نیز به کارگیرد. به همین خاطر در سال 2018 الجزایر یک نمونه آزمایشی از خودرو رزمی بوکسر را تحویل گرفت اما به نظر می رسید آلمان به خاطر فشار سیاسی داخلی و خارجی نمی توانست اجازه تولید خودروهای رزمی بوکسر را به الجزایر بدهد. اما با ورود تجهیزات جدید به همراه خودروهای رزمی پیاده بوکسر به نظر می رسد موانع پیشرو برای تولید خودورهای رزمی بوکسر در الجزایر رفع شده است. پیش بینی می شود با ورود تجهیزات جدید الجزایر تا پایان سال 2020 تولید تحت لیسانس خودروهای نظامی بوکسر را آغاز کند. اولین نمونه آزمایش بوکسر در الجزایر که در طول یک رژه نظامی در سال 2018 در تلویزیون این کشور نمایش داده شد. خودرو های بوکسر ارتش الجزایر در نقش رزمی مجهز به برجک رزمی Lance ساخت راین متال مسلح به توپ 30 میلیمتری MK 30-2 هستند. خودروهای زرهی بوکسر می توانند نقش های مختلفی را در ارتش الجزایر مانند آمبولانس، خودرو رزمی پیاده نظام، نفربر زرهی، فرماندهی و ... را بر عهده بگیرند. با ورود خودروهای رزمی بوکسر به ارتش الجزایر نفربرهای زرهی بی تی ار -60 و 80 فعلی ارتش الجزایر از خدمت کنار گذاشته می شوند.( البته احتمال دارد نفربرهای قدیمی بی تی ار -60 و 80 با مجهز شدن به برجک های رزمی جدید دارای موشک های ضد زره کورنت به عنوان خودروهای ضد زره در ارتش الجزایر خدمت کنند.) به گفته منابع خبری، الجرایر قرار است 150 الی 200 دستگاه خودرو رزمی بوکسر را در داخل خاک خود تولید کند.

به نام خدا Oshkosh از نسخه آزمایشی خودروی بدون سرنشین (UGV) Rogue Fires رونمایی کرد ROGUE Fires UGV Oshkosh خودروی بدون سرنشین (UGV) ROGUE Fires را در رزمایش آتش Sink at Sea در هاوایی نمایش داد. این UGV قابلیت حمل نقل خارج از جاده ای فوق‌العاده و توانایی حمل محموله خودروهای تاکتیکی سبک مشترک (JLTV) را با فناوری خودروی خودکار پیشرفته Oshkosh ترکیب کرده تا از عملیات های موشک های زمینی ضد کشتی (GBASM) پشتیبانی کند. در بخشی از نمایش، یک پرتابگر سامانه مهار کشتی اعزامی (NMESIS) نیروی دریایی نصب شده روی شاسی ROGUE Fires با موفقیت موشک ضربتی نیروی دریایی (NSM) را شلیک کرد و هدف خود را در دریا مورد اصابت قرار داد. خودروهای تاکتیکی سبک مشترک (JLTV) شرکت Oshkosh فناوری بدون سرنشین ROGUE Fires به خودرو اجازه می دهد تا در حالت های اپراتور راه دور یا پیشرو-پیرو فعالیت کند که با حذف کامل رزمندگان از خودرو، از آنها در برابر تهدید ها محافظت می کند. پت ویلیامز، معاون رئیس جمهور و مدیر کل برنامه های ارتش و تفنگداران دریایی ایالات متحده گفت: "ROGUE Fires هدفمند بوده و از قابلیت های نسل بعدی چندین پلتفرم و فناوری خودروهای اثبات شده Oshkosh Defense استفاده می کند." ویلیامز افزود.: "مانند خود JLTV ها، ROGUE Fires متناسب ماموریت در دست اقدام است. طراحی انعطاف‌پذیر آن امکان ادغام محموله های سامانه سلاح مقیاس پذیر را فراهم می کند تا بر اساس الزامات ماموریت، انعطاف پذیری را به فرماندهان رزمی ارائه دهد. " SINKEX بخشی از رزمایش بزرگ نیروی دریایی ایالات متحده (LSE) 2021 است؛ یک رویداد جهانی که در آن ملوانان و تفنگداران دریایی مفاهیم عملیاتی نیروی دریایی و تفنگداران دریایی را آزمایش و تایید می کنند. منبع

بمب افکن اچ-20 ، واقعیت یا آرزو برای نیروی هوایی چین نیروی هوایی ارتش آزادیبخش چین ، در جریان انتشار یک ویدئوی تبلیغاتی برای جذب نیرو که در 5 ژانویه 2021 در معرض دید همگان قرار گرفت ، از نمونه مفهومی بمب افکن استراتژیک نسل بعد خود که هم اکنون با شناسه H-20 شناخته می شود رونمایی نمود . درواقع ، ثانیه های آخر این ویدئو ، تصویری رایانه ای از آنچه که به نظر می رسد یک بمب افکن پنهانکار بزرگ است ، را نشان می دهد که در پوشش پارچه ای سفید قرار دارد و تنها بخش جلویی آن قابل مشاهده است . پس از آن ، با کنار رفتن این پوشش پارچه ای ، تصویر بر روی کلاه خلبان بازتاب از نمای جانبی پیدا می کند . درصورتی که این ویدئو ، مبنای تحلیل قرار گیرد ، بمب افکن بعدی نیروی هوایی چین ، بصورت یک بال پرنده ، در ابعادی بسیار بزرگتر ، شباهت بسیار زیادی به پرنده بدون سرنشین GJ-11 خواهد داشت که هم اکنون در خدمت ارتش این کشور قرار دارد. کارشناسان نظامی براین باورند که برنامه فناوری پنهاکاری چین ، هم اکنون به موازات فناوری شرکتهای آمریکایی ، به جلو در حال حرکت است و در حالی که نیروی هوایی آمریکا ، برنامه B-21 را دنبال می کند ، نیروی هوایی ارتش چین نیز قدم های نخستین را برای تولید چنین بمب افکن برداشته است . بدین ترتیب ، بمب افکن احتمالی اچ-20 به نخستین هواگرد رزمی با برد بین قاره ای تبدیل خواهد شد و پیش بینی میشود که این بمب افکن تا قبل از پایان سال 2022 ، به نمایش درآید ، هر چند ظاهر فیزیکی آن ، تا این لحظه (ژانویه 2021) همچنان پنهان مانده است . در حال حاضر ، نیروی هوایی ارتش روسیه و ایالات متحده ، تنها سازمان های مسلحی هستند که بمب افکن های هسته ای با برد بین قاره ای را بصورت عملیاتی در اختیار دارند ، اگر چه اوکراین نیز در دهه نودمیلادی بمدت بسیار کوتاه ، چنین زرادخانه ای را در اختیار داشت و حتی خبرهایی مبنی بر خرید انها توسط چین منتشر شده بود که با مخالفت غرب ، به سرانجامی نرسید . با این وجود ، نیروی هوایی چین ، هم اکنون بیشتر از 270 فروند بمب افکن اچ-6 را بصورت عملیاتی در اختیار دارد که در کلاس بمب افکن های میانبرد قابل طبقه بندی بوده و برد بین قاره ای ندارند . در هرحال ، هنوز مشخص نیست که آیا اچ-20 برای مقاصدی فراتر از بازدارندگی استفاده خواهد شد یا اینکه نقش های افزون تری نظیر تانکر سوخت رسان یا نظارتی و جنگ الکترونیک را هم بر عهده خواهد گرفت ؟!! این احتمال وجود دارد که نیروی هوایی این کشور ، با تعریف ماموریتهای تاکتیکی برای اچ-20 ، این بمب افکنها را به موشکهای کروز ضد کشتی مسلح نماید .اما با توجه به اینکه ممکن است بمب افکن جدید ، از نسخه اچ-6 بزرگتر باشد ، احتمالا جایگزین نمونه های قدیمی نخواهد شد و به جای آن ، نقش مکمل را بازی خواهد نمود که درست مشابه راهبرد نیروی هوایی روسیه ، در بکارگیری همزمان بمب افکن دوربرد توپولف-160 در کنار نسخه های مدرنیزه شده توپولف-22 ام است . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1- بن پایه 2- همه تصاویر به جز سومین و آخرین عکس ، کانسپت آرت هایی هستند از بمب افکن اچ -20 . آخرین تصویر از ویدئوی جذب نیروی نیروی هوایی ارتش چین اقتباس شده است

تصویری از نیروهای تایگر در ایران نیز تسلیحاتی به ظاهر مشابه با نارنجک انداز فوق و راکت انداز(؟) احتمالا ترموباریک در دست سرباز سوری موجود است به ترتیب نارنجک انداز ۴۰ میلیمتری کاوه و راکت انداز های ترموباریک انتفاضه و قارعه

استفاده از چسب کاغذی برای استار تانک Oplot !! تمرین رژه به مناسبت روز استقلال اوکراین ...

سایه سوار ترک ها وارد میشود برنامه بلندپروازانه ترکیه برای عملیاتی کردن خودرو بدون سرنشین استفاده از خودروهای بدون سرنشین زمینی یکی از بخش های اصلی میدان نبرد آینده به حساب می اید. کشورهای پیشرو در بحث نظامی سعی دارند تا این دسته از خودروهای نظامی را تولید و عملیاتی کنند . به همین خاطر شرکت ترکیه ای FNSS در نظر دارد تا برنامه ای موسوم به Shadow Rider (سایه سوار) را دنبال کتد. این برنامه ساخت یک خودرو بدون سرنشین در کلاس وزنی سنگین براساس شاسی نفربر زرهی M113 است. اولین بار برنامه سایه سوار در نمایشگاه IDEF 2019 نمایش داده شد. در حقیقت شرکت FNSS توانسته بود یک پلتفرم سرنشین دار را به یک پلترم بدون سرنشین تبدیل کند. درنتیجه خدمه میتوانند از یک خودرو هم به شکل سرنشین دار و هم بی سرنشین استفاده کنند. مثلا خدمه میتواند در مناطق با خطرات بالا از خودرو پیاده شوندو هدایت آن را به شکل کنترل از راه دور در دست بگیرند. مفهوم Shadow Rider وظایف مهمی را در میدان نبرد آینده مانند پشتیبان لجستیکی، مهندسی، پاکسازی مین ، شناسایی و رزمی را انجام دهد. شرکت FNSS ادعا میکند در پروژه سایه سوار از سیستم ارتباطی چند لایه با سطح امنیت بالا وسرعت بالای انتقال داده برای هدایت خودرو بدون سرنشین استفاده کرده است. در نمایشگاه IDEF 2021 شرکت FNSS نسخه جدید از خودرو بدون سرنشین Shadow Rider را به نمایش گذاشت. این نسخه رزمی مجهز به یک برجک بدون سرنشین کنترل از راه دور مسلح به توپ 25 میلی متری است. نسخه جدید خودرو بدون سرنشین مجهز به یک کیت خودمختاری می باشد که توسط شرکت FNSS توسعه پیدا کرده است. این کیت خودمختاری اجازه میدهد Shadow Rider فعالیت های مانند گشت زنی، دنبال کردن اهداف و بازگشت به نقطه شروع را بدون دخالت انسان انجام دهد. همچنین این کیت خودمختاری دارای لایه های مختلف حفاظتی برای قابلیت رانندگی ایمن است. کیت خودمختاری FNSS در معماری بازی طراحی شده است تا امکان تطبیق سریع با پیشرفت تکنولوژی جدید را داشته باشد. نسخه رزمی Shadow Rider مجهز به برجک رزمی کنترل از راه دور مسلح به توپ 25 میلی متری بخشی از برنامه FNSS استفاده از پلتفرم Shadow Rider به عنوان یک سکو برای هدایت دیگر پلتفرمهای بدون سرنشین زمینی و هوایی است منابع 1 2

بسم ا... رزمایش نیروهای مسلح ایران پس از واقعه حمله به کنسولگری ایران در مزار شریف 17 مرداد 1377 https://www.aparat.com/v/KPurD

ژ-3 قنداق تاشو (G-3 A-1) تولید سال 1350 - بازار سلاح عراق

بسم ا... البته برای ما هم علیرغم یکسری مخالفتها ، به همین ترتیب بود ، بخصوص وقتی که جنگ شروع شد بلحاظ سابقه ، نیروهای مسلح ایران ، از تمامی ارتش های منطقه ( پاکستان ، ترکیه ، عراق و.... ) در این زمینه ، پرسابقه تر هست ، تنها چیزی که می بایست مورد توجه قرار بگیرد ، دمیدن یک روح تازه به کالبد این سازمان رزمی است .

عجیب ولی واقعی. جالب است که اعلام می شود قرار نیست این افراد در آمریکا اسکان داده شوند ، نام هایی مثل کوزوو ، آلبانی ( چقدر آشناست ) و اوگاندا مطرحند. بنگلادش هم که نپذیرفته است. با صرف چند عکس نمی توان قضاوت کاملی کرد ، علاوه بر سرعت تحولات این چند روز ، اما چیزی که مشخص است افرادی که به عنوان نیروهای تسخیرکننده ارگ کابل نمایش داده شدند آموزش درستی دیده اند. اما مربی چه کسی بوده؟ طبق ادعای مطرح در عکس خود آمریکایی ها؟ کشورهای خارجی مثل پاکستان؟ یا این که طالبان واقعا یک سازمان پویاست که متوجه شده باید در تاکتیک و استراتژیش تغییر ایجاد کند و خودشان دست به کار شده اند؟ تحولات آینده که خیلی هم دور نیست پاسخ این سوالات را خواهند داد. پ ن : نیروهای مسلح ایران هم متوجه تغییرات در امور نظامی کشورهای دور و نزدیک هستند؟ منطقا بله ، اما وقتی گاه نیروهای نخبه و ویژه در کشور را با انگشت روی ماشه در حالت غیر از تیراندازی می بینیم باز هم منطقا باید کمی نگران باشیم.

به نام خدا Meteksan ترکیه از سامانه ضد موشک هدایتی الکترواپتیک/مادون قرمز رونمایی کرد سامانه ضد موشک EO/IR شرکت Meteksan به نام NAZAR شرکت ترک Meteksan از سامانه NAZAR خود رونمایی کرد که قابلیت soft-kill لیزری در برابر موشک های هدایت شونده الکترواپتیک (EO) و مادون قرمز (IR) را فراهم می کند. موشک های هدایت شده EO/IR به دلیل پیشرفت فناوری به طور فزاینده ای تهدیدی برای پایگاه های نظامی، انبارهای مهمات و تاسیسات استراتژیک غیرنظامی اند. سامانه NAZAR با توانایی تشخیص موشک های هدایت شونده EO و IR و استفاده از تکنیک های خیره کنندگی لیزری و soft-kill علیه موشک ها جهت خنثی سازی آنها از فواصل طولانی توسعه یافته است. NAZAR نه تنها در برابر موشک های هدایت شونده EO/IR موثر است، بلکه دارای قابلیت شناسایی و نظارتی است که به لطف قابلیت عملکرد پهن باند، مزیتی در برابر تهدیدهای نامتقارن ایجاد می کند. سامانه نمایش داده شده در نمایشگاه IDEF 2021 همچنین قادر خواهد بود در یکپارچه سازی با دیگر حسگرها و سامانه ها کارایی کلی را افزایش دهد. در مرحله اول، NAZAR را می توان روی پلتفرم متحرک زمینی استفاده کرد. پس از توسعه سامانه زمینی، اصلاحات لازم برای افزایش قابلیت های دفاع موشکی ضد کشتی (ASMD) کشتی های جنگی انجام می شود و در کشتی های نظامی مستقر خواهد شد. ویدئو معرفی (یوتیوب) منبع

با سلام اینها زیاد سانحه نداده اینور ، اتفاقا بیشتر سوانح رو جیپ های کا ام کره ای و تویوتاهای اف جی 40 و گاز 66 روسی دادن ! شما جاده ها و بیراهه هایی رو که این ماشینا توش رفت و آمد میکنن مقایسه کن با تعداد سوانح .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست. مقدمه - یکی دیگر از صفحات بسیار سیاه کارنامه منافقین را باید به «پناه بردن به آغوش کشورهای بیگانه و عموما متخاصم با ملت ایران» اختصاص داد. اقدامات تروریستی گروهک منافقین در ابتدای سال 1360 ( که موجب شهادت هزاران نفر از مردم بیگناه و غیر نظامی ایران و قریب به 200 نفر از مقامات ارشد نظام جمهوری اسلامی شد) ؛ از همان ابتدا مورد حمایت کشورهای متخاصمی نظیر آمریکا ، رژیم صهیونیستی ، رژیم صدام و علی الخصوص فرانسه بود. مردم ایران پس از انقلاب اسلامی تا به امروز نه تنها خاطره خوشی از دولت های فرانسه ندارند، بلكه صدمات زیادی نیز از اقدامات فرانسوی ها در حمایت های بی حد وحصر از رژیم صدام در جنگ تحمیلی، پناه دادن به گروهك تروریستی منافقین، دادن خون های آلوده ، كارشكنی در توافقنامه هسته ای و چندین پرونده دیگر دارند. در مطلب ذیل به تعامل خوب پاریس با منافقین خواهیم پرداخت: فرانسه ؛ اولین کشور در حمایت علنی از منافقین (بخش اول) (نگاهی به پیوندهای گسترده خروس ها با دشمنان سرزمین شیرها) در نخستین سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) همه توان خود را به كار گرفته بود تا بتواند اوضاع كشور را آشفته کرده و با تشنج‌آفرینی بتواند به اهداف خود دست پیدا كند و البته که برای این تنش‌آفرینی هم از سوی بسیاری از كشورهای غربی حمایت می‌شد. با شروع اقدامات تروریستی منافقین كه از 30 خرداد ماه 1360 به دستور مسعود رجوی سركرده این گروهك آغاز شد و شرایط جدیدی را در مقابل این سازمان قرار داد، سركرده منافقین به این نتیجه رسید كه باید ایران را ترك كند و «كانون اصلی تحركات ضد امنیتی» را از كشورهای دیگر هدایت كند. مسعود رجوی در همین راستا به همراه ابوالحسن بنی‌صدر، رئیس جمهور معزول ایران با یک پرواز به كشور فرانسه گریخت و برای چند سال در آنجا سكونت كرد؛ از همین رو می‌توان گفت، اولین كشور غربی كه در حمایت از ضدانقلاب و این سازمان تروریستی نقش‌آفرینی كرد، «فرانسه» بود. فرانسه (به عنوان یكی از داعیه‌داران حقوق بشر) اصلی‌ترین حمایت‌ها را از ضدانسانی‌ترین جنایت‌ها علیه مردم ایران داشت كه بازخوانی آن‌ ابعاد دیگری از حامیان تروریسم در جهان را نشان می‌دهد. فرار رجوی و بنی صدر با خلبان شاه در 20 خرداد ماه سال 1360 حكم امام خمینی(ره) مبنی بر عزل بنی صدر از فرماندهی كل قوا صادر شد و به دنبال آن بنی صدر كه در خانه های تیمی منافقین مخفی شده بود، در روز 7 مرداد 1360 به همراه مسعود رجوی و به صورت مخفیانه (با خلبان مخصوص شاه مخلوع) ایران را به مقصد پاریس ترك كرد؛ اتفاقی كه تاثیر ماندگاری بر تغییر رفتار علنی سازمان مجاهدین خلق و شرایط «سیاسی-امنیتی» كشور گذاشت. ارتباط بنی صدر با سركرده های منافقین از قبل برقرار شده بود و این گروهك نیز در انتخابات ریاست جمهوری و پس از آن به شدت از بنی صدر حمایت می كردند. با رییس جمهور شدن بنی صدر، ارتباط وی با مسعود رجوی سركرده گروهك مجاهدین خلق و شماری از اعضای آن نیز گسترده تر شد و بنی صدر عملا پلی شد برای نفوذ اعضای این گروهك به بدنه دولت و نهادها تا حدی كه عناصر مجاهدین خلق در نهایت توانستند دفتر رئیس جمهور در آن دوران را در اختیار خود بگیرند. پس از فرار رجوی و بنی صدر به فرانسه، آنها با شماری دیگری از عناصر ضدانقلاب گروه موسوم به «شورای ملی مقاومت» را تشكیل دادند، اما همكاری این دو نفر در فرانسه مدت زیادی طول نكشید. (حدود دو سال) ازدواج‌های مسعود رجوی با فرار رجوی و بنی صدر به فرانسه، وی با دختر 18 ساله بنی صدر (به نام فیروزه) كه نزدیك به 15 سال با رجوی فاصله سنی داشت ازدواج كرد؛ رجوی حدود یك سال قبل از آن اشرف ربیعی همسر خود را [كه در یكی از خانه های تیمی منافقین حضور داشت]، از دست داده بود. زندگی مسعود رجوی با فیروزه بنی صدر 2 سال بیشتر طول نكشید؛ فیروزه در مصاحبه ای درباره علت طلاق از رجوی می گوید «روابط نامشروع مسعود با رئیس دفترش مریم عضدانلو (همسر مهدی ابریشمچی) و تعدادی از دختران دیگر ؛ مرا وادار به گرفتن تصمیم طلاق كرد». در سال 1364 بود كه به یكباره اعلام شد، مریم قجر عضدانلو که به مقام هم ردیفی مسئول اول سازمان [یعنی مسعود رجوی] ارتقاء یافته ، از همسر خود یعنی مهدی ابریشمچی جدا شده و با مسعود رجوی ازدواج كرده است؛. سركرده منافقین این اقدام را «انقلاب نوین ایدئولوژیك مجاهدین!» نامید. هرچند روابط پنهانی مریم عضدانلو (زمانی كه همسر مهدی ابریشمچی بود) با مسعود رجوی كه پیش از آن عنوان رئیس دفتر رجوی در پاریس فعالیت می كرد، تا حدی افشا شده بود، اما كمتر كسی تصور می كرد كه سركرده منافقین به چنین اقدامی دست بزند؛ این اتفاق شروعی بود برای سازمان كه هرگاه رجوی در بحران گیر می كرد، مرحله دیگری از این باصطلاح انقلاب را اجرا كند. رجوی در مرحله دوم انقلاب ایدئولوژیكش «همه نیروهای منتقد و زاویه دار با خود» را [كه آنها را «نیروهای مسئله دار» می نامید]، خلع رده كرد و مسئولیت ها را به دختران و زنان سازمان منافقین سپرد. ازدواج و متعاقبا بزرگنمایی نقش رهبری مسعود در سازمان منافقین شروع یك تغییر در این سازمان به سمت یك فرقه «كیش شخصیتی» نیز بود. تغییرات اولیه در سازمان منافقین شامل «افزایش مطالعات اجباری»، «ترتیبات زندگی جمعی جبری» و «اعمال كنترل بر اعضای گروه در تبعید» در سراسر اروپا انجام می شد که هدف ثانویه آن حذف اعضایی بود كه كمتر به سازمان [و در واقع به شخص مسعود] متعهد بودند. حمایت‌های فرانسه از منافقین همكاری‌های فرانسه و سازمان منافقین فقط محدود به پناهندگی به مسعود رجوی نبوده و نیست؛ مقامات الیزه از انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی و دفتر نخست وزیری توسط منافقین اطلاع داشتند. سركرده منافقین در دیدار با سران رژیم بعث در دهه 60 می‌گوید: «همانگونه كه اطلاع دارید من در سال‌های 1981 تا 1986 در پاریس بودم؛ در آن سال‌ها به ما تروریست نمی‌گفتند؛ هرچند كه كاخ سفید و كاخ الیزه [از اقدام ما در انفجار حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیری] اطلاع داشتند؛ با كاخ الیزه هم ارتباط داشتیم، [آنها] می‌دانستند كه چه كسی حزب جمهوری [اسلامی] را در ایران منفجر كرد و چه كسی و چرا عملیات علیه رئیس‌جمهور و علیه رئیس‌الوزرای [ایران] را انجام داد؛ آنها می‌دانستند و خوب هم می‌دانستند، ولی صفت تروریست به ما نزدند.» «جواد منصوری» معاون كنسولی وقت وزارت امور خارجه در همین رابطه می‌گوید: «قبل از خبرگزاری ایران یا هر مقام و دستگاه ایرانی، خبرگزاری فرانسه اخبار انفجارها [ی حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیری] را منتشر كرد؛ این مسئله برای بررسی تاریخی بسیار اهمیت دارد و نشان می‌دهد كه دست فرانسه در وقایع این دوران در كار بوده است». با توجه به اینكه فرانسه از اولین كشورهای حامی اقدامات تروریستی سازمان مجاهدین خلق در ایران بود، باعث شد تا «روابط تهران - پاریس» تیره‌تر شود و هاشمی رفسنجانی رئیس وقت مجلس شورای اسلامی در جلسه 4 اسفند 1360 حمایت‌های فرانسه از منافقین را محكوم كند. رئیس وقت مجلس شورای اسلامی در این باره می گوید: «این جنایتكارها امروز در فرانسه جمع شده‌اند و مشتركا توطئه می‌ریزند... آمریكا هم بوده و مراكزی را در تهران شناسایی كردیم كه در همین رابطه پول از آمریكا گرفتند و در همین راه پول خرج كردند كه به‌ظاهر كمونیست هم نیستند، اما ما مسئولیت مشترك برای همه این جنایتكارها قائلیم و خصوصا امروز فرانسه مركز تجمع این جنایتكارها شده؛ بختیار، بنی‌صدر، رجوی، اویسی، ازهاری و عبور و مرور رضا پهلوی و امثال اینها كه ما می‌دانیم اینها همه آنجا هستند و این فرانسه است كه اینها را با هم متحد كرده و [مقامات] فرانسه باید در آینده تاریخ جوابگوی ملت ما باشد و ما از فرانسه به این آسانی نخواهیم گذشت؛ اگر هم «ما بگذریم» مردم ما و این محرومانی كه جسدهای قطعه‌قطعه شده بچه‌هایشان را از بیمارستان تحویل گرفتند و به گورستان بردند از فرانسه نمی‌گذرند، البته فرانسه بدون آمریكا كار نمی‌كند». با تغییر دولت فرانسه در سال 1364، «ژاك شیراك» حمله تندی به حضور پناهندگان ایرانی به ویژه منافقین در پاریس كرد و هیأتی از مجلس فرانسه به ایران آمد و بابت رفتارهای گذشته مقامات پاریس در حمایت از فرقه رجوی عذرخواهی كرد؛ بر این اساس خبرهای امیدواركننده‌ای برای مقابله فرانسه با منافقین به مردم ایران می‌رسید؛ در این زمینه رفت و آمدها میان هیأت‌های ایرانی و فرانسوی ادامه داشت، اما باز هم عزم جدی برای همكاری پاریس با ایران مشاهده نشد. در همین رابطه حجت الاسلام ری‌شهری وزیر اطلاعات وقت ایران در خاطرات خود می‌گوید: «هیئت ایرانی پس از ورود به فرانسه، مسائل دیگر را به صورت كمرنگ‌تری مطرح كرد و بیش از هر چیز روی تحویل یا اخراج ضدانقلاب [از این كشور] اصرار كرد؛ جالب اینجاست در آن زمان در هر جا نامی از ضدانقلاب برده می‌شد، ذهن فرانسوی‌ها متوجه منافقین می شد! از نظر هیئت [ایرانی]، تحویل رجوی به مثابه اولین گام عملی در جهت عادی شدن روابط [میان تهران - پاریس] بود؛ ولی فرانسوی‌ها با این بهانه كه در صورت تحویل رجوی [به ایران] آبروی ما در سطح جهان می‌رود، از این امر سر باز زدند و گفتند كه می‌توانیم آن‌ها را محدود یا اخراج كنیم». جنگ سفارتخانه‌ها کنفرانس مطبوعاتی وحید گرجی در سفارت ایران در پاریس (جنگ سفارتخانه ها بین ایران و فرانسه) منافقین كه برای ماندن در پاریس دست به هر اقدامی می‌زدند، در زمینه جاسوسی نیز همكاری اطلاعاتی با سرویس امنیتی فرانسه داشتند، بطوری كه در بحران موسوم به «جنگ سفارتخانه‌ها» در تیر ماه 1366 و اتهام علیه وحید گرجی [دیپلمات سفارت ایران] روزنامه لیبراسیون فاش كرد: «اعضای سازمان مجاهدین خلق به بهای جاسوسی برای دولت فرانسه در این كشور باقی مانده‌اند و اتهام دولت علیه وحید گرجی دیپلمات ایرانی مقیم پاریس توسط این سازمان و با همكاری صاحبان صنایع نظامی فرانسه و برخی سیاستمداران این كشور به وی وارد شده است». تجمع منافقین در پاریس، آن هم در حساس‌ترین دوران تاریخی [و در خلال جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران] زمینه‌ای برای شروع همكاری مزدوران رجوی با صدام بود؛ فرانسه كه خود از حامیان همه‌جانبه رژیم بعث صدام در دوران جنگ تحمیلی بود، بسترهای مناسبی را نیز برای تسهیل روابط منافقین - صدام فراهم كرد. در همین زمینه مسعود رجوی در دیدار با سپهبد «طاهر جلیل حبوش» از روسای سازمان اطلاعات رژیم عراق «به دو سال ارتباط با رئیس دستگاه اطلاعاتی رژیم بعث عراق در پاریس اشاره كرده و از آن دیدارها احساس خرسندی می‌كند». از دیگر خدمت‌های پاریس به منافقین، رفت وآمدهای سران اطلاعاتی رژیم بعث صدام و دیدارهای آن‌ها با مسعود رجوی بود كه منجر به امضای توافقنامه بین منافقین و بعثی‌ها شد، بطوری كه رجوی در این باره می‌گوید: «به یاد می‌آورم كه در سال 1982 وقتی طارق عزیز به خانه ما در پاریس آمد با یكدیگر قرارداد صلح امضا كردیم و من جلوی خبرنگاران گفتم... [امام] خمینی(ره) شكست می‌خورد و این مقاومت [یعنی منافقین] و مردم [ایران] و [دولت] عراق هستند كه پیروزمندانه از این جنگ خارج خواهند شد». ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

آبیاری قطره ای یکی از روش های نوین آبیاری شناخته می شود که روز به روز در حال گسترش و پیشرفت است. در این زمینه تحقیقات گسترده ای انجام می شود و تکنولوژی در بهبود آن نقش پر رنگی دارد. اینکه چگونه و از چه زمانی آبیاری سنتی جای خودش را به آبیاری قطره ای داده است. قبل از شروع بحث بد نیست بدانید با وجود اینکه آبیاری قطره تغییرات چشم گیری را در طول زمان داشته است، اما مفاهیم اساسی و پایه آن تغییر چندانی نکرده اند. اولین جرقه های آبیاری قطره ای اولین جرقه های آبیاری قطره ای مربوط به زمان های بسیار قدیم بوده است. وقتی که کشاورزان، کوزه و گلدان های سفالی را پر از آب میکردند تا در زیر خاک و نزدیک به ریشه گیاه دفن کنند. همچنین در بدنه ی این کوزه ها حفره های ریزی ایجاد می کردند تا آب بصورت اندک اندک و در مدت طولانی به ریشه گیاه برسد. این کار باعث میشد تا با رسیدن یکنواخت ومداوم آب به ریشه گیاه، رشد گیاه بهبود پیدا کند. شاید این روش از آبیاری، اختلاف زیادی با چیزی که امروزه به آن آبیاری قطره ای میگوییم داشته باشد. اما مفهوم آن شباهت زیادی با آبیاری قطره ای امروزی دارد. اولین سیستم های آبیاری قطره ای بعد از آن در سال 1866 محققان افغانستانی با کار گذاشتن لوله های سفالی سوراخ دار تلاش کردند تا طرحی مشابه آبیاری قطره ای امروزی اجرا کنند. جالب است بدانید که این لوله های سفالی علاوه بر انجام عمل آبیاری، گاهی برای زهکشی نیز مورد استفاده واقع می‌شده است. از سال 1920 تا بعد از جنگ جهانی دوم، یعنی سال 1945 صنعت پلاستیک پیشرفت چشم گیری داشت. این اتفاق به پیشرفت تکنولوژی در زمینه های مختلف کمک بسیاری کرد. صنعت کشاورزی هم در کنار سایر صنایع پیشرفت کرد تا اینکه مخترعی استرالیایی به نام “هانیس تیل” ایده ای برای ساخت لوله پلاستیکی را مطرح کرد. لوله پلاستیکی مزیت هایی زیادی هم در زمینه زراعی و هم در زمینه شرب و صنعت داشت. زیرا به این وسیله میشد تا آب را در فواصل بسیار طولانی جا به جا کرد. اولین قطره چکان ها و تحول آبیاری قطره ای این روند تا سال 1959 ادامه داشت تا اینکه دو محقق اسرائیلی اولین قطره چکان را اختراع کردند. قطره چکان ها ( emitter ) مزیت های زیادی نسبت به لوله های سوراخ‌دار داشتند. تا قبل از آن لوله ها در زیر خاک قرار میگرفت و منفذ ها با ذرات خاک پر میشد و عملکرد لوله ها بشدت کاسته می شد. اما قطره چکان ها، منفذ های بزرگتری داشتند و با کنترل سرعت آب باعث می شدند تا آب بصورت یکنواخت و بهتر به گیاه برسد. در کنار توسعه و اختراع قطره چکان، تجهیزات متنوع تری هم به آبیاری اضافه شد. مانند میکرو اسپرینکلر ها که با پاشش آب، عمل آبیاری را انجام می دادند. همچنین از سال 1930 آبپاش های ضربه ای به جهان معرفی شدند. به جرئت می شود گفت که تا به امروز، ارزشمندترین دستاورد تکنولوژی برای کشاورزی، اختراع قطره چکان و اسپرینکلر بوده است. آبیاری قطره ای در حال حاضر امروزه با استفاده از همین سیستم آبیاری قطره ای، محصولات زراعی در آب و هوای کویری قابل کشت هستند. قطعا این اتفاق بدون کمک دانش روز و آبیاری مدرن، غیر ممکن بود. همچنین در بسیاری از مناطق دنیا که حفظ آب یک امر حیاتی بوده، آبیاری قطره ای نقش بسزایی داشته است. دکتر دنیل هیلل را ” پدر مدیریت پایدار آب ” می نامند. هیلل به علت تلاش های فراوان در زمینه ی بهبود کیفیت شرایط غذایی در دنیا، بوسیله ی سیستم آبیاری قطره مشهور است. این داشمند در سال 2012 مفتخر به کسب جایزه جهانی غذا شده است. او در پاکستان، ترکیه، سودان و برخی دیگر از کشور های خاورمیانه کار کرده است تا فناورری آبیاری قطره ای را هر چه بیشتر در خدمت مردم دربیاورد. آبیاری قطره ای امروزه هم در حال پیشرفت است. هوشمند سازی، مکانیزه کردن و استفاده از انواع تکنولوژی به کمک کشاورزان آمده اند تا محصول بهتری را با راندمان بهتری تولید کنند . در پایان ذکر یک خاطره خالی از لطف نیست : دوستی گفت در ایام کودکی در بیرون از روستایمان چند تکه سفال پیدا کردم و آنها را در کمال رعایت جوانب حفاظت اطلاعات ! حمل و به پدر بزرگم نشان دادم که یک جایی پیدا کرده ام که زیر آن پر از گنج است ! پدر بزرگم لبخندی زد و با اشاره به چند سوراخ روی تکه سفال ها گفت اینها برای آب دادن به درختان در زمین های دیم بوده و در قدیم ها مرسوم بوده . ما که از این مشاوره خرسند نبودیم اصرار کردیم حالا که باور نمی کنید گنج را خودم پیدا و با کسی دیگر نیز قسمت نخواهم کرد ! در نهایت بعد از یک روز بیل زدن زیر آفتاب و با دستانی تاول زده و دست خالی به خانه برگشتم و تا چند روز سوژه شوخی های پدر بزرگ بودم . اکنون فارغ از این خاطره طنز دوست گرامی من ، به درستی گذشتگان ما روش های مفید برای صرفه جویی در منابع شان داشته اند و کاملاً با آنها آشنا بوده اند . صرفاً لفظ اینکه " کشاورزی سنتی" مفید نیست شاید دقیق و درست نباشد . قطعاً آنها نیز به اندازه امکانات و مقدوراتشان کوشا بوده اند و اکنون نیز ما با این همه تکنولوژی و ماشین آلات اگر به اندازه یک دهم آن گذشتگان به منابع طبیعی و ارزش آنها اهمیت دهیم و کوشا باشیم برطرف کردن چالش کم آبی در آینده ایران در عین دشواری غیر ممکن نخواهد بود .

چیفتن در برابر اسکورپین در کتاب ناگفته های جنگ: خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی خاطری جالب از درگیری یک دستگاه تانک چیفتن با یک دستگاه خودرو شناسایی رزمی اسکورپین در شهر بانه آورده شده است. دراین مقطع زمانی(1359) نیروهای ارتش و سپاه برای مقابله با ناارامی های که در مناطق در غرب کشور شکل گرفته بود راهی این مناطق شده بودند. روایت شهید صیاد شیرازی از این حادثه: در این کتاب نیز درمورد به غنیمت گرفته شدن خودروهای شناسایی رزمی اسکورپین اشاره شده است. در حقیت ستون های زرهی ارتش در نزدیکی شهر بانه، شب هنگام بدون توجه به دستور فرماندهان حرکت میکنند به علت تاریکی هوا ستون در جاده کوهستانی به راحتی توسط نیروهای تجزیه طلب کمین می خورد. بسیار شهید و اسیر میشوند تجهیزات ستون از بین میرود و انهایی که باقی میماند مانند مانند اسکورپین ها به دست نیروهای تجزیه طلب می افتد. کتاب ناگفته های جنگ: خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

نسخه MGS (سیستم توپ متحرک) بوکسر شرکت المانی KMW به همراه شرکت بلژیکی John Cockerill نسخه جدیدی از پلتفرم زرهی بوکسر را به نمایش گذاشتند. این نسخه بوکسر یک MGS یا سیستم توپ متحرک است که در نقش خودرو پشتیبانی آتش در میدان نبرد حاضر خواهد شد. این مدل از خودرو زرهی بوکسر مجهز به برجک Cockerill سری 3000 مدل 3105 است. برجک رزمی3105 Cockerill یک برجک دونفره مجهز به توپ 105 میلیمتری استاندار ناتو با قابلیت شلیک مهماتHEAT (شدید النفجار ضد تانک)، HESH ( شدید الانفجار با سر له شونده)، HEP-T(شدید الانفجار با سر له شونده -رسام) و APFSDS-T (زره شکافنده تثبیت شده با بالک کفشکدار - رسام ) است. قابلیت گردش عمودی توپ در این برجک رزمی +42 درجه تا -10 درجه است. این توپ 105 میلیمتری دارای یک بارگذار خودکار است که می تواند 12 الی 16 گلوله را در خود ذخیره کنند. بقیه مهمات می تواند در بدنه بوکسر ذخیره سازی شود. این برجک دارای یک مسلسل 7.62 میلیمتری هم محور نیز می باشد. همچنین در صورت نیاز مشتری برجک قابلیت نصب لانچر موشک های ضد زره هدایت شوند را نیز دارد. این برجک مجهز به سیستم نظارتی پاناروما و دید 360 مستقل برای فرمانده است که قابلیت شکارچی/قاتل (Hunter/Killer) را برای خدمه فراهم می کند. با توجه به نیاز مشتری می توان برجک رزمی را شخصی سازی نیز کرد و تجهیزات دیگر مانند حسگرهای محل شلیک، سیستم های نظارتی، سیستم های دفاع فعال، سیستم های تسلیحاتی کنترل از راه دور را نیز به برجک اضافه نمود.معرفی چنین محصولی بار دیگر انعطاف پذیری بالای پلتفرم بوکسر را نشان داد که می تواند با تغییر بخش ماژولا بدنه در نقش های مختلفی در میدان نبرد حضور یابد. بوکسر MGS مجهز به برجک دو نفره 3105 Cockerill با قابلیت شلیک مهمات استاندارد ناتو به نظر میرسد محدود کردن نقش وعملکرد برای پلتفرم بوکسر معنی ندارد. طراحان و تولیدکنندگان بوکسر نشان داده اند با توجه به نیاز مشتری و یا بازار می توانند نمونه ای جدید به پلتفرم زرهی بوکسر اضافه نمایند.

بخش دوم ... محدودیتها : یکی از نکات منفی استقرار ماهواره های تصویر برداری در مدار با ارتفاع پایین ، این است که تصاویر برداشته شده ، به منطقه مشخصی از منطقه یا فضای نبرد محدود شده و این در سطح تاکتیکی ، تجزیه و تحلیل را برای کاربران این تصاویر ، بسیار مشکل خواهد کرد ، بدین معنی که این ماهواره های تصویر برداری در زمان عبور از فراز منطقه نبرد ، الزاما" قادر نیستند تا از همه رویدادها و وقایع روی داده شده ،تصویر برداری کند . دوربین های مورد استفاده در این سخت افزارهای فضا پایه ، بدلایل فنی ، بخصوص در حوزه کیفیت تفکیک پذیری ، مسیر پروازی و زمان عبور ، از محدودیتهای فراوانی برخوردار هستند . بعنوان مثال ، پهنای نوار تصویر برداری یکی از پیشرفته ترین ماهواره های تصویر برداری تجاری که امروز در مدار مشغول فعالیت است ،(World View-3) تنها 13.1 کیلومتر با وضوح فوق العاده 0.31 متر است که بسیار مطلوب تر از تصاویر گوگل ارث ، نیازهای کاربران را برآورده می کند . محدودیت در پهنای نوار عریض تر برای یک ماهواره تصویر برداری نظامی ، به تقریب یک مفهوم " خاص" محسوب میشود ، ( ماهواره های مستقر در مدار GEO بلحاظ حجم ، اندازه بزرگتر و پیچیده تر عمدتا" برای ماموریتهای مهمتری نظیر هشدار موشکی یا ماموریتهای محرمانه تری برای جامعه اطلاعاتی کشور کاربر مورد استفاده قرار می گیرند ) ، چرا که این ماهواره ها ، می توانند تنها یک نوار به عرض 13.1 کیلومتر در در یک بازه زمانی 24 ساعت ، انتخاب کرده و مورد شناسایی قرار دهند ، یا اینکه یک منظر از پیش تعیین شده را بصورت جارویی ، و البته با کیفیت پایین تر ، اسکن و تصویر برداری نمایند . پس از آن ، ماهواره مورد نظر می بایست از فراز یک ایستگاه زمینی عبور کند ، تا تصاویر جمع آوری شده آن ، دریافت و سپس پردازش و تجزیه و تحلیل گردد . سرعت این فرآیند نیز بسته به فوریت کاری که این تصویر برداری برای آن انجام میشود ، متفاوت خواهد بود ، اما حداقل 24 ساعت طول می کشد تا تحلیلگران بتوانند نتایج مفیدی را از تصاویر مورد نظر ، بدست آورند . این محدودیت ها ، از نظر تاریخی ، مانع از تاثیر گذاری تصاویر ماهواره ای در تصمیمات تاکتیکی میدان نبرد شده و نقش آنها را به تصمیمات استراتژیک ، محدود می نماید . دوره گذار به صنعت نظامی در فضا : علیرغم محدودیتهای پیش گفته در خصوص استفاده از ماهواره های تصویر برداری در سطح تاکتیکی ، فناوری به گونه اعجاب آور ، نکات منفی در این خصوص را بسرعت از میان برمی دارد و این مساله در درجه نخست ، با کاهش چشمگیر هزینه ها برای دسترسی به مدار لئو و افزایش چشمگیر ماهواره های کوچک و ارزان که نتیجه مستقیم پیشرفت فناوری در این زمینه است ، ارتباط دارد . درواقع ، صنعت فضایی در حال عبور از یک مارپیچ هزینه های سربار مثبت به مارپیچی با هزینه های پایین است . در این ارتباط و براساس الگوی نخست ، هزینه های بالای پرتاب ها ، موجب میشد تا کاربران بسمت ماهواره های سنگین و پیچیده و با کیفیت بالا کشش داشته باشند که این مساله به نوبه خود ، انگیزه کشورهای دارنده فناوری پرتاب را برای توسعه اقدامات و بسترها ، به منظور کاهش خطر پذیری ، افزون می نمود . اما این فاکتورها ، در حال حاضر ، روندی معکوس بخود گرفته و بسرعت به یک مارپیچ با هزینه های سربار کمتر تبدیل می گردد . با توجه به این روند ، پرتابهای ارزان تر ، بخوبی می تواند توجیه کننده طراحی و تولید ماهواره های ارزان تر و کم هزینه تر باشد که بطور طبیعی ، میتوان آنها را در تعداد بیشتری بخدمت گرفت و در مدارهای پایین مستقر نمود که بدلیل افزایش پسار ( DRAG) طول عمر آنها بشدت کاهش یافته و در عین حال ، در مقایسه با پیکربندی های متعارف تصویر برداری که هم اکنون در خدمت بوده و استقرار در چنین مداری ، قابلیتهای آنها در برداشت تصاویر با کیفیت را محدود می کند ، عملکرد بهتری را به منصه ظهور می رسانند . در این زمینه ، یکی از مجموعه های پیشگام در تغییر پارادایمیک فوق الذکر ، شرکت Planet Labs است که در حال حاضر با در اختیار داشتن صدها ماهواره کوچک ، قابلیت تصویر برداری سطح زمین با وضوح کافی را در 24 ساعت داشته و از این نظر ، یک پتانسسیل قابل توجه را در سطح عملیات و تاکیتک ، به نمایش می گذارد . در واقع ، گسترش ماهواره های شناسایی کوچک و سکوهای پرتابی که قابلیت ارسال آنها به مدار را داشته باشد ، به کشورهای کوچکتر ، اجازه می دهد تا حضور خود را در فضا وسعت بخشند ، تا جایی که حتی قدرتهای درجه دومی نظیر نیجریه نظیر در حال حاضر ، ماهواره های فعالی برای کاربردهای مختلف ، در اختیار دارند . با توجه به مواردی که مورد تبیین قرار گرفت ، شاید یکی از کم اهمیت ترین پیامدهای توسعه این قابلیت در عملیات نظامی ، تاثیر آن بر حوزه " طرح ریزی / برنامه ریزی نظامی " است ، چرا که به مانند عملیات طوفان صحرا ، آماده سازی های اولیه برای آماده سازی صحنه نبرد را نمیتوان به سادگی از چشمان تیزبین مستقر در فضا پنهان نگاه داشت . گرچه در حال حاضر پایش فضای هوایی صحنه عملیات تا حدودی برای نیروی مهاجم ، آسان به نظر می رسد ، اما کنترل ماهواره های کوچک و یا حتی نمونه های تجاری که قدرت تفکیک پذیری تصاویر آنها در برخی موارد از نمونه های نظامی نیز بیشتر است و 24 ساعته در حال پایش سطح زمین هستند ، به تقریب دشوار خواهد بود . اینک هر گونه برنامه ریزی و آماده سازی هر عملیات نظامی مهم ، به احتمال بسیار زیاد چشمان ناظر مستقر در فضا را بخود جلب می کند و در کنار آن ، سهولت انتقال اطلاعات در عصر کنونی موجب شده تا حتی کشورهای فاقد چنین قابلیتهایی ، بسرعت با استفاده از منابع اطلاعاتی باز ، هوشیار شده و دست به اقدامات متقابل زنند . با این وصف ، روشهای متقابلی برای ایجاد محدودیت در دسترسی حریف به تصاویر ماهواره ای تجاری ( غیر نظامی ) نیز وجود دارد ، چنانکه در خلال جنگ خلیج فارس ( 1991 ) ، سازمان ملل بسرعت تحریم سخت گیرانه ای را برای فروش تصاویر تجاری به عراق وضع نمود ، هر چند این شیوه نیزدر وضعیت منحصر بفردی رخ داد و بعید است که مجددا بتوان آن را برای کشور دیگری اعمال نمود . بعنوان مثال در دهه نود میلادی ، چین هنوز قابلیت های تصویربرداری ماهواره ای اختصاصی برای خود در اختیار نداشت و اتحاد جماهیر شوروی نیز بشدت درگیر اصلاحات داخلی و مذاکرات فشرده با ناتو و ایالات متحده در خصوص سرنوشت اروپای شرقی بود . علاوه براین ، تنها یک ارائه کننده تصاویر ماهواره ای غیر تجاری خارج ازایالات متحده ( ماهواره اسپات متعلق به فرانسه ( Satellite Pour l’Observation de la Terre – literally spot -) فعالیت داشت که میتوانست تصاویری با وضوح و تفکیک پذیری 10 متر تولید کند . ده سال بعد ( 2001 ) وضعیت دسترسی به تصاویر ماهواره ای تجاری به تقریب ، دچار تغییر شگرفی نشد . با این حال ، تغییرات درراه بود ، چرا که در اکتبر 2001 ، نخستین ارائه کننده تصاویر ماهواره ای تجاری در خاک ایالات متحده ، (Earth watch) اولین ماهواره خود را با شناسه Quick Bird 2 به فضا اعزام کرد . این ماهواره ، قابلیت تولید تصاویر با قدرت تفکیک 1 متر را به کاربر ارائه می نمود که درآن زمان برای شرکتهای غیردولتی که دسترسی محدودی به تصاویر ماهواره های نظامی داشتند ، یک موهبت بشمارمی آمد . اما براساس توافقنامه امضاء شده بین شرکت صاحب امتیاز و دولت ایالات متحده ، سازمان ذیربط دولتی حق استفاده از آنچه که “shutter control” نامیده میشد را در اختیار داشت و برهمین اساس از فروش تصاویر این شرکت که از افغانستان تهیه شده بود ، جلوگیری بعمل آورد . در عوض ، وزارت دفاع به جای اینکه با عدم صدور مجوز برای فروش این تصاویر ، به اعتبار بین المللی شرکت فوق آسیب بزند ، تصمیم گرفت تا براساس یک حق انحصاری ، تمامی تصاویر تولید شده را خریداری نماید . با این وصف ، گرچه تهیه و خرید این تصاویر ، به یک قرارداد گران قیمت تبدیل شد ، اما بخوبی مانع شد تا رسانه های جمعی با پرداخت پول ، تصاویر با وضوح بالا را خریداری و از این طریق واحدهای طالبان را به شکل تصادفی ، از جزییات حساس اجرای مانورهای نظامی خود در افغانستان ، آگاه نمایند . اما همه تلاش ها ، حتی با تشدید قوانین مشابه “shutter control” برروی طیف وسیعی از ارائه دهندگان تصاویر ماهواره ای در ایالات متحده و یا حتی افزایش کاربرد تاکتیک خرید ، برای جلوگیری از روند روبه گسترش کاربرد این تصاویر ، تقریبا به روندی بی نتیجه تبدیل شد . به اعتقاد تحلیلگران این حوزه ، گرچه برقراری قوانین سخت گیرانه برای ارائه دهندگان این خدمات مسقر در آمریکا از انتشار مواردحساس تا حدودی موفق بوده اما این مسیر برای ارائه کنندگان چنین قابلیتهایی در سایر کشورها ، بخصوص آن دسته کشورهایی که علنی یا غیر علنی ، با سیاستهای ایالات متحده مخالفند ، صادق نخواهد بود . این دسته از کشورها که به تدریج وارد یک رقابت شدید ژئو استراتژیکی با ایالات متحده میشوند ، نسبت به دهه گذشته ، توانایی های افزون تری برای اعزام سامانه های تصویربرداری به مدار در اختیار داشته و همین امر موجب میشود تا توانایی بالقوه و بالفعل زیادی برای ردیابی تحرکات نظامی ایالات متحده در اختیار آنها قرار گیرد . بدین ترتیب و بدون هیچ شکی ، انتشار تصاویر موقعیتهای استقرار نظامی ایالات متحده تحت پوشش قانون آزادی اطلاعات ، می تواند به یک مسیر عادی برای شناسایی شکل و ماهیت تحرکات این ارتش گردد . طبیعی است که حتی اگر رسانه های داخلی این کشور ، تا حد امکان از خریداری و تجزیه و تحلیل چنین تصاویری خودداری کنند ، این مساله مانع ازاین نخواهد شد که تصاویر با کیفیت بالا ، در اختیار حریف قرار نگرفته و کارشناسان اطلاعاتی و مفسران عکس قادر نباشند تا نیت و اهداف ارتش ایالات متحده را ردیابی و پیش بینی نمایند . علاوه براین ، گسترش این قابلیت ، اجرای عملیات فریب نظامی را بیش از پیش دشوار می کند ، همانطور که این امر توسط واحدهای ارتش روسیه در اوکراین ، آن را به عینه ، به نمایش گذاشتند . در این زمینه ، یعنی دشواری اجرای فریب نظامی با گسترش تصاویر ماهواره ای نظامی با وضوح بالا در جریان عملیات نظامی روسیه در اوکراین بخوبی بعنوان یک نمونه از صحنه نبرد درآینده می بایست مورد توجه قرار گیرد . در جریان این درگیری ها ، و در ابتدای امر ، براساس انچه که تحلیگران نظامی بدان باور داشتند ، بعید به نظر می آمد که واحدهای منظم ارتش روسیه در شرق اوکراین حضور فیزیکی داشته باشند و دولت روسیه نیز تصاویرو گزارشهای منتشر شده از منطقه درگیری را جعلی و فاقد اعتبار می دانست ، اما انتشار تصاویر طبقه بندی شده ماهواره ای از منابع غیر دولتی ، بدون هیچ شکی ، دخالت ارتش روسیه در این درگیری ها را به اثبات نموده و این حساسیت ناشی از کاربرد منابع اطلاعاتی دولتی را به حداقل ممکن می رساند . در این زمینه ،ناتو به منظور اثبات حضور ارتش روسیه در منطقه درگیری شرق اوکراین ، باقدام به انتشار تصاویر ماخذ شده از شرکت غیر دولتی DigitalGlobe مستقر در آمریکا نمود . این تصاویر ، کاروان های بزرگ نظامی روسی را در حال حرکت در خاک اوکراین بخوبی به نمایش می گذاشت و این فریب کاری دولت روسیه را بخوبی عیان نمود. پی نوشت : 1- ادامه دارد .................  2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .   برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

داده نمای موشکهای کروز قابل پرتاب از زیردریایی نسل جدید Pr.545 Laika

ایده تبدیل کشتی های تجاری و یا نفتکش های دریایی به ناوهای هواپیمابر ایده ای قدیمی بوده که در جنگ جهانی دوم توسط انگلیسی ها و متفقین اجرا شد ایده ای که به Merchant aircraft carrier مشهور شد این ایده مشکلاتی از جمله عدم پایداری کشتی ها رو به همراه داشت ولی شرایط اضطراری جنگ باعث شد این طرح اجرا شود کشتی MV Rapana و MV Gadila دو تا از 9 نفت کش شرکت شل بودند که به ناوهواپیمابر شبه نظامی تبدیل شد این ایده اگرچه قابلیت های انچنانی نداشت ولی پاسخی به یک نیاز بود نیازی برای پوشش گشت دریایی و مقابله با زیردریایی های آلمانی که به شدت دریا را ناامن کرده بودند. https://en.wikipedia.org/wiki/Merchant_aircraft_carrier نماهایی از کشتی هایی غیرنظامی که سکوی هواپیماها شدند نمای شماتیک از این نوع کشتی های هواپیمابر --------------- طی بحث های انجام شده در سایت و تاپیک ها نیروی دریایی بدون پوشش هوایی شوخی بیشتر نیست و در جریان جنگ فالکلند نیروی دریایی انگلیس ضربات بدی از نیروی هوایی آرژانتین خورد، این موضوع در کنار گشت های دریایی نیروی دریایی ارتش در برخورد با مهاجمان بیش از پیش خودنمایی می کند بویژه که ما خاطره حمله آخوندک و غرق شدن کشتی سهند رو هم داریم حال با توجه به عدم تمرکز لازم بر روی نیروی هوایی وساخت جنگنده و هزینه بر بودن ناوهواپیمابر استاندارد بدون جنگنده کافی، این پیشنهاد می آید که آیا آماده سازی یک ناو هلیکوپتربر تجاری برای پوشش نیروی دریایی در دریای سرخ و اقیانوس هند با قابلیت پرواز پهبادهای جنگنده آیا می تواند پوشش هوایی حداقلی برای ناوهای ما ایجاد کند ؟؟ هدف حمل 4 الی 8 هلیکوپتر و 10 پهپاد رزمی شناسایی هست

ناوگان قهوه ای یکی از جالب توجه ترین دوران در تاریخ ایالات متحده آمریکا که موجب گردید تا این کشور وحدت سیاسی داخلی را مستحکم کرده و بتدریج بسمت تبدیل شدن به یک قدرت در مقیاس جهانی حرکت نماید ، جنگهای داخلی ایالات متحده (United states of American Civil War) یا جنگهای انفصال می باشد که میان ایالت های شمالی به رهبری آبراهام لینکلن از حزب جمهوری خواه و یازده ایالت جنوبی تحت فرمانروایی رئیس‌جمهور جفرسون دیویس به وقوع پیوست . اما در میان اتفاقات و نوآورهای جالبی که در این نبردها به وقع پیوست ، تولد یک تقسیم بندی جدید در حوزه شناورهای نیروی دریایی است که مبحث جذابی برای بررسی بشمار می آید . در طول این جنگها ، ناوگان دریایی به سه حوزه ناوگان قهوه ای ( شناورهای قابل استفاده در حوزه های رودخانه ای ) یا GUN BOAT ها ، ناوگان سبز ( شناورهای ساحلی ) و ناوگان آبی ( شناورهای اقیانوسی ) تقسیم گردید که ناوگان نخست ، برای اولین بار در طول جنگهای داخلی آمریکا معرفی گردید . علت نام گذاری ناوگان فوق بدین دلیل بود که رودخانه می سی سی پی ، که محل برخورد ناوگان شمالی ها و جنوبی ها بشمار می آمد ، همواره گل آلود بود و شاید در این زمینه بهترین نامگذاری بحساب می آید . تصویر سمت راست : نمای برش خورده (CUTAWAY) شناور توپدار یو اس اس کوین آو وست (USS QUEEN OF THE WEST ) را نشان می دهد .( البته در نمای برش خورده فوق ، این شناور فقط به یک توپ 30 پاوندی مجهز شده است )این شناور در سال 1854 به آب انداخته شد و در سال 1862 ماموریت های رزمی خود را آغاز نمود و در 14 فوریه 1863 غرق گردید . خدمه : 120 نفر شامل افسران و خدمه تسلیحات قابل حمل : یک قبضه توپ 30پاوند و سه قبضه هویتزر 12 پاوندی تصویر سمت چپ: توپ بدون خان 9 اینچی ( 220م.م ) مورد استفاده در یکی از این شناورها را نشان می دهد که خدمه در حال بارگذاری مهمات آن هستند . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

تصویری زیبا از پرتاب موشک ضد کشتی هارپون توسط شناور USCGC Mellon از کلاس همیلتون متعلق به گارد ساحلی امریکا ! در طول جنگ سرد این شناورها برخلاف وظایف معمول گارد ساحلی امریکا توانایی ها چون شناسایی زیردریایی ها و همچنین شکار انها داشتند .این کلاس دارای سامانه های سونار و همچنین لوله های پرتاب اژدر بودند .علاوه بر این قابلیت ها این شناورها به تجهیزات پرتاب طعمه های فریب و موشک هارپون نیز مجهز بودند البته نصب این تجهیزات در برنامه ای 4 ساله از سال 1985 تا 1989 انجام شده بود وهمراه با نصب تسلیحات بروزرسانی های گسترده دیگری نیز بر روی این شناورها اجرا شده بود.البته پس از پایان جنگ سرد و در راستای برنامه کاهش هزینه ها قابلیت های جنگی این شناورها در چند مرحله به طور کامل حذف شدند و به صورت غیر مسلح تا هم اکنون نیز درخدمت هستند. http://uupload.ir/files/cgpz_3bjafhhkk-esdd2tp1g8avtkme8ilbrzhtdc_p6xepo.jpg

ببر اقیانوس آرام I-400 تنها تصویر به جامانده از خدمه زیردریایی I-400 نیروی دریایی سلطنتی ژاپن " اعداد قرمز، نشاندهنده افسران و درجه داران این زیردریایی هستند که شناسایی شده اند " 1- کازوئو نیشیجیما 2- کازایوشی سایتو 3- یوشی بیسا آریزوکا 4- توشیو کوزکا 5- هیده توشی نومورا 6- سوتیجیرو شیمازو 7- یاسیجیرو اوکانو 8- تامارو تانکا 9- تادایکی شیباکوا 10- تاکومی فوجی 11- ماسوئو ایزبیدا 12- تاکائو تیشی 13- آکیرا نوئو 14- هیئو نیشیمورا با اصرار روسها ، مبنی برتحویل حداقل یکفروند از زیردریایی های کلاس I-400 به نیروی دریایی اتحاد شوروی ، ایالات متحده ، بلافاصله زیر سطحی فوق را به محلی در نزدیکی جزیره اصلی هاوایی منتقل و درساعت 11:50 دقیقه روز چهارم ژوئن 1946 ، توسط زیردریایی SS-425 ، به اژدر بسته شد و غرق گردید . صرفا" برای میلیتاری / مترجم : MR9

یکی از مشکلات کار با ژ3 نحوه باز و بست اونه (به نسبت سلاحی مثل AK47 )