ادعا یا واقعیت !!!! باور373 برتر از اس-400 ؟!!!! صنعت دفاعی ایران ، پس از سالها کسب تجربه در حوزه پشتیبانی از طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی زمین پایه غربی و شرقی و همچنین معرفی یکسری سامانه های دفاع هوایی بومی کوتاهبرد ، از سال 2009 بتدریج برنامه یک سیستم دفاع هوایی برد بلند را کلید زد که نهایتا در سال 2015 رونمایی شد . درواقع امر ، سامانه باور373 یکی از چند سکوی پدافند هوایی زمین پایه ای است که در کنار سامانه 15 خرداد که گفته میشود از سال 2019 وارد خدمت شده ، در داخل این کشور ایده پردازی ، توسعه و ساخته شده است . بنابر اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، پس از آنکه دولت دیمیتری مدودف ، در تلاش برای بهبود رابطه با غرب ، فروش سامانه های اس-300 به ایران را در سپتامبر 2010 بحالت تعلیق در آورد ، ایران با جدیت بیشتری سرمایه گذاری بر روی توسعه پدافند هوایی بومی را پیگیری نمود . در آن زمان ، برخی ناظران نظامی معتقدند بودند که این سرمایه گذاری سنگین ، ناشی از نگرانی استراتژیستهای دفاعی ایران از تهدیدات مستمر غرب و اسراییل به منظور اجرای حملات هوایی/موشکی بر علیه تاسیسات هسته ای این کشور بشمار می آید ، با این حال ، قابلتیهای دوربرد پدافند هوایی این کشور تا قبل از تحویل آخرین محموله های اس-300 به سال 2017 همچنان مشکوک ارزیابی می شد .به همین دلیل ، ایران علاوه بر دریافت سامانه های اس-300 ، سامانه دفاع هوایی روزنانس-ان.ئی را از روسیه تحویل گرفته که نه تنها در شناسایی جتهای اف-35 بدانها کمک می کند ، بلکه ردیابی این جنگنده ها را برای شبکه دفاع هوایی ایران ، آسان تر نموده است . علاوه براین ، برخی گمانه زنی ها از تقویت مستمر واحدهای اس-300 تحویلی به ایران با جدیدترین موشکهای روسی خبر می دهند ، ولی در سالهای اخیر ، اظهارنظرهای متعددی از سوی مقامات ارشد ایرانی در خصوص قابلیتهای باور373 به گوش می رسد ،به گونه ای که امیر سرتیپ شاهرخ شهرام ، مدیرعامل سازمان صنایع الکترونیک وزارت دفاع ایران در اظهارنظری ، مدعی شده که باور373 ترکیبی از قابلیتهای سامانه های دفاع هوایی تاد و پاتریوت آمریکایی را در اختیار دارد که این مساله شاید از سابقه نامطلوب سیستم دفاع هوایی پاتریوت و تاد نشات گرفته باشد . اما به تازگی مقامات ایرانی مدعی شده اند که جدیدترین گونه از سیستم باور373 که قراراست درآینده از آن رونمایی شود ، قابلیتهایی فراتر از سامانه اس-400 داشته که این ادعا با شک و تردید هایی مواجه شده است ، چرا که گفته شده اس -400 و خواهر دوقلوی آن یعنی اس-300 وی.4 به تقریب قدرتمند ترین سامانه های دفاع هوایی در سطح جهان بشمار می آیند . در همین راستا ، سرتیپ فرحی ، جانشین وزیر وقت دفاع ایران در 22 اوت 2021 مدعی شد که با ورود نسخه های جدیدی از باور373 بخدمت عملیاتی ، توان دفاع هوایی ایران به سطحی بالاتر از دستیابی به سامانه اس-400 خواهد رسید . درواقع ، شواهد موجود نشان میدهد که سامانه باور قابلیت شناسایی همزمان 300 هدف را داشته که از این تعداد میتواند 60 هدف را ردیابی و با اولویت گذاری با 6 هدف درگیری شود ،در حالی که اس-400 براساس داده های منتشر شده می تواند تا 80 هدف را ردیابی نماید . در حوزه برد درگیری ، سامانه باور طبق اطلاعات موجود ، در یک فاصله 210 کیلومتری عمل می کند که اگر چه کمی بیشتر از رقبای غربی است ، اما در مقایسه با اس-400واس-300 وی.4 که می توانند در یک برد 400 کیلومتری و سرعت 14 ماخ با اهداف مهاجم درگیر شود ، چیزی در حدود 50 درصد فاصله را به نمایش می گذارد . در واقع ، سامانه های پدافندی قدیمی موجود در شبکه دفاع هوایی ایران نظیر اس-200 گرچه از تحرک کافی برخوردار نیستند ، اما محدوده درگیری انها به 300 کیلومترمی رسد که در نوع خود قابل توجه است . با این حال ، باور 373 گرچه ممکن است در حوزه تحرک ، مزیت قابل توجهی را نسبت به رقبای روسی در اختیار داشته باشد ، اما ادعای برتری آن نسبت به سامانه های دفاع هوایی اس-300 بسیار مشکوک به نظر می رسد . با این وجود ، به نظر می رسد که این سیستم ، بتدریج به ستون فقرات شبکه دفاع هوایی ایران تبدیل شود که به تقریب کم هزینه تر از خرید سیستم اس-400 خواهد بود . در این حوزه گرچه روسیه به صراحت بیان کرده که برای صادرات اس-400 به ایران ، هیچ مشکلی ندارد ، اما سهل الوصول بودن سامانه های بومی ، احتمالا جذابیت خرید خارجی را برای تهران کاهش خواهد داد که در این زمینه ، بیان ادعای برتری باور بر اس-400 میتواند شاهد این راهبرد باشد . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- تحلیل مندرج در این متن ، تنها نظر نویسنده است و تایید یا رد نمی گردد .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز وطن یعنی سه سرباز دلاور ژنرال روس تا آن لحظه فکر می کرد با فوجی از سربازان ایرانی می جنگد. اما وقتی فهمید که تمام 48 ساعت گذشته را فقط با سه سرباز جنگیده به نشانه احترام یکی از درجه هایش را از روی شانه اش برداشت و روی جنازه سرباز گذاشت. در سوم شهریور 1320 که قوای روسیه قصد ورود به کشور را داشتند ، دستور تخلیه پادگان در مقابل ارتش شوروی از تهران رسید. اما سرجوخه مصیب ملک محمدی به سربازانش گفت : هر کس می خواهد برگردد. من اینجا می مانم . می خوام از کشور مقابل اجنبی ها دفاع کنم. سرجوخه مصیب ملک محمدی همراه با سرباز وظیفه عبدالله شهریاری ، سرباز وظیفه سید محمد رایی هاشمی ماندند و در مقابل لشکر 47 شوروی که قصد تجاوز به خاک کشور و اشغال ایران در جنگ جهانی دوم را داشتند ؛ به مدت 48 ساعت در کنار پل مرزی جلفا مقاومت کردند و به شهادت رسیدند. نوشته اند " سرلشکر نوویکف " وقتی فهمید 48 ساعت تنها با 3 سرباز جنگیده ، به نشانه احترام درجه هایش را از روی یکی از دوش هایش باز کرد و روی سینه سرجوخه محمدی گذاشت و از چوپانی خواست 3 سرباز شجاع وطن را به شیوه مسلمانان کنار پل آهنی دفن کند. تدفین این 3 سرباز به خاطر رشادت و وطن پرستی شان با تشریفات نظامی از سوی لشکر 47 ارتش دشمن ( روسیه شوروی ) صورت گرفت. حاج محمدعلی شهریاری ، پسر بازمانده سرباز شهریاری می گوید : "پیش از مرگش 2 با خانه آمد و قبل از اینکه از او بی خبر بمانیم ، نامه ای برایمان فرستاد که چند ماهی است حقوق نداده اند. چند تا از گوسفندها را بفروشیم و برایش پول بفرستیم. مادرم وصیت کرده بود ؛ وقتی مرد ، توی قبر نامه پدرم را هم روی پیشانی اش بگذارند... " یادمان و قبر این مرزبانان در اسفند 1389 در نقطه صفر مرزی با جمهوری آذربایجان بازسازی و رونمائی شده است. گویی روح شان از ورای این یادمان و مجسمه ها ، مثل بقیه شهدای میهن ، مثل همه آن ها که تا به امروز ؛ با چنگ و دندان ، و با خون و جان خویشتن ، وطن را نگهداری کرده اند؛ به ایران می نگرند. به گربه ای روی نقشه که نمی خواستند طعمه هیچ گرگی شود. پ.ن 1 : اگر برای میهن بجنگی (فرق نمی کند با اسلحه وسط میدان جنگ ، با خلاقیت برای پیشرفت ، با قلم برای اصلاح کارها و امور ، با درست کار کردن یا ... ) بالاخره هفتاد سال هم که بگذرد ، کسانی پیدا می شوند. مجسمه ات را می سازند و یادت را گرامی می دارند و الهام بخش تاریخ می شود. گوئی که هیچ چیز از جنس سلامت ، صداقت و رشادت ؛ در این جهان گم نمی شود. پ.ن 2 : اگر برای میهن استوار بایستی، دشمن هم در نهایت به تو احترام خواهد گذاشت ، منوط به این که آنچه انجام می دهی بهترین کار ممکنی باشد که از دستت بر می آید. مهم این است کار درست را انجام دهی نه آنچه به نفع توست یا تو دوست داری. کسانی پیدا می شوند که به تو بی مهری می کنند؛ عین کسانی که چند ماه حقوق سرباز شهریاری را نپرداخته بودند. اما شهریاری بین میهن و آن ها که باعث و بانی نپرداختن حقوق اش بودند؛ تفاوت قائل شد. پ.ن 3 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

نمونه های تقریبا فابریک این کامیون حتی با رنگ ارتشی در شهر املش موجوده ، ایندفعه عکس میگیرم ازشون و اینجا پست میکنم ، کم کارترین این کامیون ها از نمونه های در اختیار نیروی هوایی بودند و چون در عملیات های و مسیرهای ناهموار ازشون استفاده نشده بود ، بصورت بسیار سالم به مزایده گذاشته شدند و در مناطق شرق گیلان ازشون استفاده شد .

مروری بر افزایش قدرت سخت ترکیه قسمت دوم سرانجام ، جنگ فقط درگیری دو ارتش در مقابل هم نیست. این درگیری ملتهاست. میدان نبرد یک زمین آزمایش است که ملتها با تمام دارایی های خود ، سطوح علمی و فنی ، اخلاق ، فرهنگ و به طور خلاصه ، با همه قدرتها و ویژگیهای مادی و معنوی و همه امکانات خود در آن اقدام می کنند. در این زمینه ، قدرت و ارزش واقعی ملت ها اندازه گیری می شود. در نتیجه ، نه تنها برتری نیروهای مادی ، بلکه همه نیروها ، به ویژه قدرت اخلاقی و فرهنگی ، پدیدار می شود. به همین دلیل ، طرف شکست خورده در میدان جنگ با همه دارایی های مادی و معنوی مغلوب ملت و کشور پیروز تلقی می شود. مصطفی کمال آتاترک چگونه ترکیه از قدرت سخت خود استفاده می کند؟ تغییر در روند تصمیم گیری به سمت قدرت سخت، زمانی رخ داد که رجب طیب اردوغان، نخست وزیر، پیروز انتخابات ریاست جمهوری اوت 2014 شد. پس از آن، نیروی سیاسی علاقه مند به استفاده از قدرت سخت گرفت.از آنجا که ترکیه دومین ارتش بزرگ در ناتو ، قویترین نیروی نظامی در خاورمیانه و بزرگترین اقتصاد در منطقه بود تحقق قدرت سخت ، زمان زیادی را صرف نکرد. خلاء منطقه ای، افزایش رادیکالیسم و تروریسم، دخالت قدرت های خارجی و نیاز به مقابله با تهدیدات ترکیبی در حال افزایش و محافظت از منافع ترکیه، آنکارا را قانع کرد که به سمت قدرت سخت برود . فعالیت ترکیه در این زمینه عمدتا بر روی چهار ستون بود: یک سیستم ریاست جمهوری با قدرت اجرایی فراگیر و یک روند تصمیم گیری متمرکز یک صنعت دفاعی بومی که به طور فزاینده ای نیازهای نیروهای مسلح را تامین میکند استقلال استراتژیک به عنوان یک قدرت متوسط رو به رشد و یک قدرت منطقه ای بزرگ یک ارتش حرفه ای با تجربه طولانی مدت در مبارزه با جنگ های هیبریدی چند جبهه ای (multi-front hybrid wars) ظهور قدرت سخت موجب شد تا ترکیه دکترین های دفاعی وسیاست های امنیتی خود را به وجود آورد. قدرت سخت ترکیه شروع به به اقدام به چندین شکل از جمله عملیات نظامی خارج از کشور، استقرار نظامی در کشورهای خارجی، تاسیس پایگاه های نظامی خارجی و انجام رزمایش منطقه ای در خلیج فارس، شاخ آفریقا ، شمال آفریقا، مدیترانه شرقی و قفقاز جنوبی. عملیات نظامی خارج از کشور ترکیه در اوت 2016، بیش از پنج سال پس از آغاز انقلابها ، از نیروی نظامی در شمال سوریه استفاده کرد. این عملیات نظامی را به نام "سپر فرات" نامگذاری کرد و به دنبال آن عملیات "شاخه زیتون" در ژانویه 2018 بود که در آن نیروهای نظامی را به عمق شمال سوریه اعزام کرد تا یک منطقه ایمن تحت کنترل ترکیه را در امتداد مرز سوریه و ترکیه در مقابل شورشیان کرد ایجاد کند .به موازات این عملیات، ترکیه نقاط نظامی و پایگاه های نظامی را در شمال عراق تاسیس کرد و در ماه مه سال 2019 عملیات "پنجه عقاب" را اجرا کرد. چند ماه بعد، آنکارا عملیات نظامی دیگری را، به نام "سپر بهار" در سوریه شروع کرد که به دنبال ایستادگی در برابر رژیم اسد و شبه نظامیان طرفدار ایران در ادلب بود.این عملیات های نظامی پنج هدف اولیه داشت: حفاظت از کشور ترکیه در برابر عملیات تروریستی مرزی ایجاد یک منطقه امن برای محافظت از غیرنظامیان و جلوگیری از نفوذ بیشتر پناهندگان به ترکیه، که در حال حاضر به بزرگترین جمعیت پناهندگان در جهان تبدیل شده . ثبات امنیت در مناطق مرزی حفظ وحدت سوریه و عراق فشار به اسد و پشتیبانان رژیم اسد (یعنی ایران و روسیه) تا در نهایت به یک انتقال سیاسی تن دهند. امروزه ترکیه حدود 114 پست نظامی در سوریه دارد، اکثریت آن در استان های حلب و ادلب متمرکز ند ، یعنی در مقابل نیروهای رژیم اسد همراه با سپاه پاسداران ایران و شبه نظامیان شیعه وابسته به آن، به ویژه حزب الله . عملیات سپر فرات به ویژه از لحاظ بازدارنده جهت جلوگیری از هجوم پناهندگان عظیم حیاتی بود.ترکیه حدود 37 پست نظامی در شمال عراق دارد، از جمله یک گروه نظامی در بشیقا،امکانات آموزشی نظامی برای آموزش نیروهای پیشمرگه ، و پست های سازمان اطلاعات ملی (MIT). اکثریت این پست ها در مناطق مرزی قرار دارند که ترکیه را به سوریه، عراق و ایران متصل می کند، اما در اربیل، دووك، سوران و زاخو، پست نظامی وجود دارد.شبه نظامیان شیعه تحت حمایت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عراق فشار بر ترکیه و نیروهایش را در عملیات پنجه عقاب بواسطه همپیمانی ضمنی با پ ک ک و تهدید حمله به پست‌های ترک در شمال عراق افزایش دادند زیرا حضور ترکیه را خطرناک تر از حضور آمریکا در عراق در نظر می‌گیرند. قرارگاه های نظامی _ Forward operating base در سال 2014، 2015، 2017، و 2019، ترکیه موافقت نامه های دفاع چندگانه را با قطر، سومالی، سودان و لیبی امضا کرد. این موافقتنامه ها راه را برای آنکارا باز کرد تا اولین پایگاه های نظامی خود را در خاورمیانه، خلیج فارس و شاخ آفریقا با امکان باز کردن پایگاه های اضافی در دریای سرخ و مدیترانه در شمال آفریقا ایجاد کند.این قرارگاه نظامی مزایای متعددی را برای آنکارا ارائه می دهند، مهمترین آنها عبارتند از: قابلیت های منحصر به فرد برای پاسخگویی به احتمالات از طریق بازدارندگی در خط مقدم و اقدامات پشتیبانی فرصت های ویژه برای همکاری قوی امنیتی با بازیگران منطقه ای ظرفیت سازی دفاعی در مشارکت دوجانبه و چند جانبه موقعیت جغرافیایی و پیامدهای سیاسی موثر ترویج حرفه ای بودن ، قابلیت های دفاع داخلی و اعتبار برای اتحاد و متحدین خود بدست آوردن اهداف تاکتیکی و استراتژیک بسته به نوع پایگاه یا مأموریت از جمله تثبیت منطقه هنگامی که بحران شورای همکاری خلیج فارس در سال 2017 فوران کرد، ترکیه با درک اینکه امارات متحده عربی و عربستان سعودی قصد دارد به قطر حمله کنند به سرعت برخی از واحدهای نیروهای مسلح خود را به پایگاه نظامی در دوحه مطابق با توافقنامه دفاع دفاعی 2014، مستقر کرد . گرچه تعداد سربازان کم بود، ولی ترکیه به دنبال ارسال یک پیام قوی به همتایان شورای همکاری قطر برای جلوگیری از تشدید نظامی بود.بحران شورای همکاری خلیج فارس قدرت سخت ترکیه را پس از تقریبا 100 سال به خلیج بازگرداند و برای اولین بار از زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی نقش مهمی در منطقه خلیج فارس بازی کرد. دو سال بعد، قطر و ترکیه رسما دفتر مرکزی فرماندهی مشترک قطر -ترکیه را در پایگاه نظامی خالد بن الولید افتتاح کردند. در سال 2017، ترکیه هنگامی که بزرگترین آکادمی آموزش نظامی خارج از کشور را در سومالی (کمپ TURKSOM) افتتاح کرد، جایگاه خود را در شاخ آفریقا مستحکم کرد. سالها، آنکارا برای ساخت یک نیروی نظامی در سومالی تلاش کرده است، با یک هدف، ایجاد یک نیروی مسلح قوی و حرفه ای برای سومالی جهت مقابله با تروریسم و دستیابی به ثبات و امنیت. تا کنون، آنکارا بیش از 2500 سرباز سومالی و بیش از 1600 افسر پلیس را آموزش داده است.علاوه بر این، آنکارا در ارائه آموزش نظامی برای چندین کشور از جمله لیبی و عراق دخیل است. ترکیه از سال 2015 از نیروهای عراقی علیه دولت اسلامی حمایت کرده است.در لیبی، توافقنامه دفاعی سال 2019 بین ترکیه و دولت به رسمیت شناخته شده آن نفوذ گسترده ای را در کشور غنی از نفت شمال آفریقا تأمین کرد. نیروهای مسلح ترکیه با لیبی فاقد ارتش و نهادهای حرفه ای مدرن، آموزش نظامی، کمک و مشاوره نظامی را برای نهادهای وزارت دفاع و وزارت کشور ارائه داد. در طی یک سال، ترکیه بیش از 2500 پرسنل لیبی را در مورد استفاده از سیستم های دفاع هوایی، خمپاره ها و نابودی مین و مواد منفجره دست ساز آموزش داده است. علاوه بر این، ترکیه پرسنل لیبی را در گارد ساحلی، دفاع پایه و عملیات ویژه آموزش داد. ترکیه همچنین به تاسیس یک پایگاه دریایی در جزیره Sawakin در سودان چشم دوخته است. این جزیره یک پایگاه مهم در جغرافیای عثمانی بود تا منطقه حجاز (در حال حاضر در عربستان سعودی) را در برابر حملات از دریای سرخ محافظت کند. Sawakin موقعیت استراتژیکی مقابل عربستان سعودی در سراسر دریای سرخ و همچنین مصر دارد که ترکیه را در زمینه های رقابت استراتژیک با قدرت های منطقه ای تقویت میکند.همچنین گزارش هایی قصد آنکارا برای ایجاد پایگاه دریایی در مصراته و یک پایگاه هوایی در al-Watiyyeh لیبی و یک پایگاه دریایی در دریای سیاه نزدیک قبرس منتشر شده است. آنکارا در حال حاضر هواپیماهای بدون سرنشین رزمی خود را در قبرس شمالی مستقر کرده اند و در حال برنامه ریزی هستند که آنها را در شناور حامل TCG Anadolu Light Aircraft Carrier مستقر کند.به این معنا، ترکیه قدرت سخت خود را نه تنها برای دستیابی به اهداف دفاعی و امنیتی ، بلکه برای برآورده ساختن اهداف سیاسی و ارسال پیامی از اعتبار و تعهد به متحدانش در یک منطقه بی ثبات به کار گرفته است. دکترین دریایی قاطع در مدیترانه شرقی دکترین Mavi Vatan و یا "سرزمین آبی (دریایی) - Blue Homeland" ، نشان دهنده افزایش اعتماد به نفس دریایی ترکیه است. این امر نه تنها به تغییر سیاسی در جهت گیری های دکترینالی در نهاد سیاسی - نظامی ترکیه , بلکه به پویایی در حال تغییر در منطقه بعد از انقلاب‌های عرب پاسخ می‌دهد . این بیانیه خواستار یک نیروی دریایی مقتدر است و بر اهمیت استقلال و عدم وابستگی خارجی و به کارگیری اقدامات پیشگیرانه به جای واکنشی تأکید می کند.این دکترین نشان می دهد که آنکارا باید از مرزهای دریایی خود، حقوق دریایی و منافع ملی در سه دریای سیاه، دریای اژه و دریای مدیترانه بسته به ابزارهای سیاسی، قانونی و سخت ، از جمله نیروی دریایی ، محافظت و دفاع کند. این دکترین عمدتا با دو دریاسالار سابق ترکی Cihat Yayci و Cem Gurdeniz مرتبط است: Cem Gurdeniz به عنوان رئیس بخش استراتژی و رئیس برنامه ها در دفتر مرکزی نیروهای دریایی ترکیه خدمت کرد و به دلیل پیوند با شبکه رگنه‌کن "Ergenekon" که به دنبال سرنگونی دولت حزب عدالت و توسعه بود، زندانی شد. وی به دلیل ایجاد اصطلاح 'Mavi Vatan' و مشارکت در توسعه این آموزه شناخته شده است. Yayci پروفسوری است که مطالب زیادی در زمینه حقوق دریایی نوشته است و به عنوان معمار موافقتنامه تعیین مرز دریایی بین ترکیه و لیبی در سال 2019 معرفی می شود. او طرفدار شدید دکترین سرزمین آبی Blue Homeland است و به توسعه آن در سطوح نظامی-قانونی کمک کرده است .در مقابل دکترین سیاست خارجی قبلی ، دکترین سرزمین آبی در درجه اول بر روی قدرت سخت ترکیه لنگر انداخته‌است و با سیاست خارجی قاطع آنکارا و فعالیت دفاعی در عصر انقلاب‌های عربی سازگار است .این دکترین اخیرا ً به چند دلیل مورد توجه قرار گرفته‌است : افزایش وابستگی ترکیه به تجارت دریایی، حدود 87 درصد از تجارت خارجی آن توسط دریا انجام شده است هرج و مرج منطقه ای و خلاء امنیتی ، منافع و امنیت ملی ترکیه را تهدید کرده است. احساس اینکه آنکارا به شدت تحت فشار اتحادیه نو ظهور تحت حمایت فرانسوی بین یونان، قبرس ، مصر و اسرائیل قرار گرفته است تا بتواند منطقه اقتصادی منحصر به فرد ترکیه را (EEZ) به حداقل برساند مسابقه شتابان بازیگران منطقه ای برای سرمایه گذاری و بهره برداری از منابع و ثروت های زیر آبی در دریای مدیترانه بدون نیروی دریایی هیچ آناتولی وجود نخواهد داشت. قوی بودن در نیروی دریایی برای دفاع از ترکیه ضروری است. این نیروی دریایی پشتوانه قوای سیاست ما نیز خواهد بود. می دانید که نیروی دریایی با کشتی های خریداری شده از بازارهای خارجی ساخته نمی شود. نیروی دریایی نه تنها نیرویی است که از ساحل محافظت می کند ، بلکه مهمتر از آن ، نیرویی است که ایمنی خطوط دریایی را تضمین می کند. از آنجا که ما در آناتولی زندگی می کنیم ، نیاز ما از این نظر بیشتر است. اول از همه ، ما باید به تامین نیروی دریایی اصلی پسنده کنیم و صنعت و تجارت دریایی خود را توسعه دهیم. پس از آن ، ساختن نیروی دریایی که از صنعت کشور بیرون می آید ، آسان خواهد بود. مصطفی کمال آتاترک ادامه دارد....

پیرمرد بارکش ارتش ایران (قسمت سوم) نمونه جالبی از کامیون به اصطلاح ریو که به بعد از باز نشستگی نیز در حال فعالیت در رشت هست. علت اسم ریو هم که روی این کشنده های گذاشته شد این مورد است که کشنده های سری M35 دارای موتورهای بنزینی REO OA-331 هستند. برخلاف کشنده های سری M809 که به موتورهای دیزیل Cummins NH250 مجهز هستند. البته این کامیون موتور اصلی خود را از دست داده است و به یک موتور داف ١٢٠ دیزیل مجهز شده است. شکل ظاهری هم به طور کامل دست خوشش تغییراتی قراره گرفته است و به مشخصاتی فنی از قبیل وزن و ابعاد نیز در دسترس نیست پس نمیتوان به شکل دقیق مدل این کامیون را اعلام کرد. اما با توجه به شکل ومدل کفی پشتی که شبیه نمونه های آمریکایی این کامیون کمپرسی احتمال کامیون کمپرسیM52 از سری کامیون های M35 یا کامیون کمپرسیM817 از سری کامیون های M809 خواهد بود.

نظری رو چند وقت پیش میخوندم که برام جالب بود. اینطور بنظر میرسه که ایران در ساخت سامانه پدافند کوتاه برد مجید از سامانه sosna روسی الگو گرفته باشه. از یکپارچه بودن بخش الکترواپتیک گرفته تا تحرک پذیری بالا و ترکیب هدایت های گوناگون! sosna سامانه جهت مقابله با انواع اهداف هوایی از جمله تسلیحات هدایت شونده و دورایستای نقطه زن ، جنگنده ها ، موشک های کروز ، بالگرد ها و پهپاد ها در بیشینه برد 10 کیلومتر و ارتفاع 5 کیلومتر ست. بنظر میرسد در مجید هم ما بتوانیم به برد تقریبی ۱۰ کیلومتر برسیم و با این فرض ایران به یک سامانه کم هزینه تر ولی موثر، جهت مقابله با طیف انبوهی از تهدیدات ارتفاع پایین دست می یابد. سامانه مجید گزینه ای بسیار ایده آل برای نیروی دریایی است. روس ها به شدت به ترکیب آن با توپ های گاتلینگ علاقه مند هستند. با توجه صحبت های قبلی مجید این توانایی را دارد که به شبکه راداری از جمله کاشف ۹۹ و سامانه های مختلف متصل شود که این مطلب توان غیر قابل چشم پوشی به سامانه مجید میدهد. sosna یک دفاع نزدیک ایده ال در شناور های روس هم هست نکته ی قابل توجه این است که دزفول با مشخصات عددیsosna قابل قیاس است اما این مطلب چندان قابل استناد نیست. یک نکته مهم و مشترک دیگر در این دو سامانه بارگزاری سریع هر دو این سامانه هاست. گفته شد که مجید بصورت دستی هم میتواند مسلح شود. در گذشته نکته ای توسط یکی از فرماندهان پدافند هوایی ذکر شد که رادار کاشف ۹۹ با اپتیک ابر سداد و جلال و همینطور موشک مجید و گاتلینگ ها متصل میشود(این دقیقا عین حرف است). https://www.aparat.com/v/ubB9F/ویژگی_های_سامانه_رادار_کاشف_99 صحبت های فرمانده مذکور

بازنده اوکراینی !!!!!! آینده تانک اصلی میدان نبرد تی-84 و خطرپذیری صنعت زرهی اوکراین تی-80 با فروپاشی اتحاد شوروی درسال 1991 ، جمهوری اوکراین ، بعنوان یک کشور تازه استقلال یافته از جماهیر سوسیالیستی ، به طور کامل زیرساختهای تولید گران ترین و پیشرفته ترین تانک طراحی شده در دوران شوروی (تی-80) را که در دهه هشتاد میلادی همزمان با تانک تی-72 که در سه کارخانه جداگانه در حال تولید بود را بدست آورد . این تاسیسات ، در حالی در شهر خارکف ایجاد شده بود که روسها در نهایت تولید تی -80 را به سال 1992 به نفع تی-72 که به نظر می رسید برای کاربرد داخلی و همچنین بازار صادراتی ، مقرون به صرفه تر است ، رها نمودند ، اما اوکراین از دهه نود میلادی به این سو ، همچنان راهبرد محافظه کارانه خود را در حوزه تولید و بهینه سازی تی-80 ادامه داد که نتیجه آن، تولد گونه تی -84 بود که به جای توربین گازی ، از پیشرانه دیزلی بهره می برد ولی همچنان نقطه ضعف کاربرد محدود در هوای سرد برای این گونه نیز ادامه پیدا کرد . برجک این تانک بصورت جوشکاری شده بود که جایگزین برجک ریخته گری شده تی-80 شده بود ،در حالی زره های واکنشی جدیدتر ، سامانه دفاعی زاسلون و محفطه مهمات جدیدتری را بخود می دید . با این حال ، این مساله که سازمان نظامی ارتش اوکراین بسیار کوچکتر از همسایه روس خود بشمار می رفت ، تی-84 چندان از سوی ارتش این کشور مورد استقبال قرار نگرفت و تنها تعداد محدودی از آنها بصورت عملیاتی مورد استفاده قرار می گیرد . با توجه به این مساله و همچنین کمبود بودجه برای خرید انبوه این تانک ، ارتش اوکراین بالاجبار ، صدها دستگاه از تانکهای قدیمی تر تی-64 را در مناطق شرقی این کشور مستقر نمود تا دربرابر جدایی طلبانی که از سوی روسیه پشتیبانی می شدند ، از خود دفاع کند . اما نگرانی های بسیار زیادی در خصوص اطمینان پذیری این تانک پدید آمده بود که یکی از مهمترین آنها در مسابقات موسوم به Strong Europe بخش چالش زرهی به نمایش گذاشته ، تا جایی که درسال 2018 بارگذار تانک در حین مسابقه از کار افتاد ، خطای مستمر توپ 125 م.م و همچنین خرابی های مستمر سامانه کنترل آتش ، قابلیتهای رزمی این تانک را تا حدود زیادی زیرسئوال برد . با توجه به اینکه تنها بیست سال از شروع تولید این تانک می گذرد ، مشکلات فوق الذکر ، قابلیتهای فنی اوکراین را برای رفع این مشکلات با ابهام مواجه ساخته است . علاوه براین ، ظرفیت صنعتی محدود اوکراین در مقایسه با دهه نود میلادی می تواند عامل مهمی در بروز این مشکلات باشد . کاربر اصلی تی-84 ، ارتش تایلند است که درسال 2011 چیزی در حدود 49 دستگاه را به اوکراین سفارش داد که تحویل این سری با تاخیرهای بسیار زیادی همراه شد ، در حالی که بطور همزمان ، پاکستان در دهه نود میلادی سفارش این تانک را به اوکراین داد ولی تحویل آن نزدیک به 7 سال بطول انجامید . این امر باعث شد تا تایلند درقرارداد خود تجدید نظر نموده و برای خرید بسوی چین متمایل گردد . بنابراین ، با توجه به وابستگی روافزون اوکراین به تسلیحات وارداتی ، احتمالا این کشور به جای اتکاء بر روی نمونه های ساخت داخل در طولانی مدت ، دست به خرید خارجی در بخش زرهی زند . پیش از این نیز ، لهستان با وجود در اختیار داشتن خط تولید تانکهای تی -72 برای تامین نیازهای ارتش شوروی و کشورهای همپیمان ، بتدریج برای خرید تانک به کشورهای دیگری نظیر کره جنوبی ، آلمان و ایالات متحده رجوع نمود . بدین ترتیب ، اوکراین نیز علیرغم وجود چندین صد دستگاه تی-64 ( علیرغم علم به ناکافی بودن آن با توجه به تهدیدات ) و تولید کُند تی-84 ، بسمت خرید خارجی خواهد رفت ، در حالی که ضعف های کنونی تی-84 میتواند به پایه ای برای توسعه یک گونه جدید و صادرات آن تبدیل گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

به نام خدا Ghods Mohajer / Mersad (Migrant) هواپیمای بدون سرنشین (UAV)/ پهپاد شناسایی (1981) SANZT Arpia مهندسان برای ساخت پهپاد بومی برای ارتش تلاش بسیاری نموده اند. این پهپاد ها شامل انواع جاسوسی، نظارت، شناسایی (ISR) و پهپاد های رزمی مسلح اند. مهاجر یک پهپاد جمع‌آوری داده است. ایران، سوریه، ونزوئلا (مهاجر 2 را به صورت بومی و با نام SANZT Arpia تولید می کند) و همچنین نیرو های حزب الله از این پهپاد استفاده می کنند. مهاجر، 4 گونه اصلی دارد. نیاز به سامانه های ISR از زمان جنگ ایران و عراق در دهه 1980 احساس می شد و صنایع ایرانی را وادار کرد که راه حلی بومی برای ارتش ارائه دهند. در نتیجه در اوایل این دهه تعداد زیادی نمونه اولیه ساخته شد و نمونه های عملیاتی در میدان نبرد بین 2 همسایه مورد استفاده قرار گرفتند. سری اولیه نام مهاجر-1 را به خود گرفت و خط پهپاد های مهاجر که تا اکنون مورد استفاده قرار می گیرند را آغاز کرد. به جز استفاده در نقش ISR، گفته می شود که بعضی مدل های مورد استفاده در جنگ در واقع مسلح به راکت بودند تا به اهداف زمینی حمله کنند. مهاجر 1 از پس این فعالیت ها، گونه ای پیشرفته‌تر با برد بیشتر و مسیریابی ارتقا یافته ساخته شد. نام مهاجر-2 برای این مدل انتخاب و به صورت انبوه برای ارتش ایران تولید شد. مهاجر-2 حدود 3 متر طول داشت و طول بال های آن به 3.8 متر می رسید. سامانه پیشرانه آن از یک موتور 2 زمانه سری WAE-342 تشکیل می شد که 25 اسب بخار قدرت تولید می کرد و یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند (ملخ در انتهای سازه هوایی قرار دارد). بدنه در کل تیوبی شکل بود و بال های اصلی مستقیم آن در میانه بدنه قرار گرفته بود (انتهای بال ها صاف بود). بخش دمی از 2 میله تشکیل می شد و یک صفحه افقی میان 2 باله عمودی قرار داشت. سامانه های اپتیکی روی یک برجستگی چرخان زیر دماغه نصب شده بودند. از ویژگی های فنی مهاجر می توان به حداکثر سرعت 161 کیلومتر بر ساعت، برد بیش از 145 کیلومتر، ارتفاع پروازی 3350 متری و مداومت 6 ساعته اشاره کرد. مهاجر 2 پیشرفت های این سری منجر به تولید مهاجر-3 شد که برد و توانایی های میدان نبرد بیشتری داشت. فعالیت های بیشتر برای ساخت نسخه ای پیشرفته‌تر باعث به وجود آمدن مهاجر-4 شد که خود 2 زیر مدل داشت. مهاجر-4 با اینکه فرم کلی و توانایی های مهاجر-2 را حفظ کرده بود اما بدنه ی جعبه ای تری داشت و از چرخ های سه تایی بهره می برد. در انتهای بال های اصلی، بالچه هایی رو به بالا دیده می شوند. مهاجر 4 مهاجر 4B مجموعه پهپاد های مهاجر به اقدامات ایران (و متحدانش) در منطقه ای که دائما درگیر جنگ و مشکلات قبیله ای/سیاسی است، می افزاید. ارتقا این پهپاد همچنان ادامه دارد و نسخه های بهتر ساخته و آزمایش می شوند. بی شک، این سری کمک زیادی به پیشبرد صنعت هوایی بومی برای ایجاد صنعت پهپادی پایدار در ایران کرده است. پهپاد مهاجر با نام مرصاد هم شناخته می شود. مهاجر 6 مشخصات - سال ورود به خدمت: 1981 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 400 - سازنده: صنایع هوایی قدس - ایران - کشورهای مصرف کننده: ایران، سوریه، ونزوئلا – مصرف کننده های غیر دولتی: حزب الله، ارتش ملی لیبی - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 3.12 متر - طول بال ها: 5.3 متر - وزن: 85 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 175 کیلوگرم (90 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور WAE342/3w که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می گرداند (مهاجر-4) (بسته به مدل های مختلف متفاوت است) - حداکثر سرعت: 165 کیلومتر بر ساعت - برد: 100 کیلومتر - تسلیحات: از آنجایی که محموله آن تجهیزات شناسایی است معمولا مسلح نیست. گفته می شود بعضی گونه ها مسلح به RPG اند - نسخه ها: Mohajer (سری پایه)، Mohajer-1 (مدل اولیه سال 1981)، Mohajer-2 (نسخه ارتقا یافته، برد بیشتر، دارای خلبان خودکار)، Mohajer-2N ("Novin") (نسخه ارتقا یافته و مدرن شده، برد بیشتر، مجموعه اپتیکی بیشتر، مدل سال 2014)، Mohajer-3 (بدنه بازطراحی شده و تخت، برد افزایش یافته)، Mohajer-4 (بدنه و بال های بازطراحی شده، افزایش برد و ارتفای پروازی)، Mohajer-4(B) (نسخه فتوگرامتری با توانایی نقشه برداری هوایی)، Mohajer-4 "Hodhod A/100"، Mohajer-4 "Shahin"، SANT "Arpia" (نسخه ونزوئلایی که گمان می رود برپایه Mohajer-2 ایرانی باشد) منبع

به نام خدا تله های انفجاری ورماخت در جنگ جهانی دوم در طول جنگ جهانی دوم نازی ها بمب هایی را در وسایل روزمره در کشتی های باربری بریتانیا وارد می کردند. اعتقاد آن ها بر این بود که اگر تدارکات بریتانیا قطع شود، می توانند آن ها را از گرسنگی تسلیم خود کنند. اما برنامه شان توسط واحد ویژه ضد خرابکاری MI5 که تله های انفجاری را کشف و خنثی کردند، برملا شد. این واحد تنها از 3 عضو تشکیل می شد: دانشمند Victor Rothschild، منشی و همسرش Teresa Georgina Mayor و بازرس کارآگاه پلیس Donald Fish. Rothschild و منشی اش (که بعد ها همسرش شد) دو سوم این واحد را تشکیل می دادند. زمانی که Rothschild به دنبال کسی بود تا مبدل ها و تله های انفجاری را مستند کند، Fish پسر خود، راننده خود آموخته که قبل جنگ حرفه خود را با کار در شرکت Alvis آموخت، پیشنهاد کرد. Rothschild فرزند کارآگاه Fish، به نام Laurence را مامور نقاشی سند سازی تله های انفجاری کشف شده کرد تا راهنمای هر کسی باشد که احتمال دارد در آینده با چنین دستگاه هایی رو به رو شود. تاریخ‌دان Nigel West، که چندین کتاب درباره ی جاسوسی نوشته، می گوید: "آلمان ها در جریان جنگ جهانی دوم مشتاق نابود کردن کشتی ها و محموله های خود بودند تا بندر های خنثی تحویل انگلستان شود. ایده این بود که با گرسنگی بریتانیا را مجبور به تسلیم شدن کنند. و تعدادی دستگاه بسیار مبتکرانه ایجاد کردند که می توانستند با تایمر های طولانی مدت وارد محموله ها شوند. آنها می خواستند که کشتی ها در دریا آتش بگیرند یا غرق شوند." Rothschild شخصیت بزرگی بود، دانشمند و کارشناس خودخوانده در بسیاری از موارد، که بعد ها به عنوان چهارمین Baron Rothschild، تبدیل به رئیس اتاق فکر پیشگامان نخست وزیر Edward Heath شد. وی همچنین فرد شجاعی بود. او برای خنثی کردن یک تله انفجاری که توسط نازی ها در محموله پیازی که از جبل الطارق و اسپانیا می رفت جاسازی شده بود، مدال جورج دریافت کرد. یک ستوان نیروی دریایی سلطنتی برای همین کار یک چشم و بازوی خود را از دست داد. Rothschild در حین کار خود مراحل را برای منشی خود توضیح می داد تا در صورت رخ دادن حادثه او یادداشت بردارد و همه مراحل را ثبت کند. نایل وست می گوید: "Rothschild با ثروت خانوادگی خود بسیار سخاوتمندانه برخورد می کرد. او حقوق نمی گرفت و تقریبا به طور قطعی هزینه های طراحی را از ثروت خود به Fish پرداخت کرد. او خانه خانوادگی خود در Tring را در اختیار ماموران MI5 قرار می داد که خانه شان را در بمباران مرکز لندن از دست داده بودند. و زمانی که MI5 در زمان آزادی پاریس به یک دفتر نیاز داشت، Victor به سادگی یکی از عمارت های خود را در اختیار آن ها قرار داد." Fish نامه ها را نگه داشته بود اما نقاشی ها ناپدید شده بودند. Rothschild نقاشی مورد علاقه خود را قاب کرده بود. تعدادی دیگر از طریق عکس ها شناسایی شدند اما از بقیه آن ها خبری نبود. گمان می رفت این نقاشی ها گم شده اند تا اینکه پس از 70 سال در زیرشیروانی قدیمی پیدا شدند. یکی از اعضای خانواده Rothschild در حین تمیز کردن خانه شان در Suffolk در یک جای مخفی در کشو کمد، بغچه نقاشی ها را پیدا کرد. یکی از طرح های معروف نازی ها، به قتل رساندن نخست وزیر وقت بریتانیا، وینستون چرچیل، به وسیله شکلات تخته ای به همراه بمبی در داخل آن بود. این بمب با شکسته شدن قسمتی از شکلات منفجر می شد. اینکه چگونه قرار بود این شکلات به دست چرچیل برسد و اینکه چطور آلمان ها اطمینان حاصل می کردند که خود چرچیل آن را می شکند و نه اعضای خانواده یا کارکنانش مشخص نیست. این 25 نقاشی، نمونه هایی عالی از تدابیر دهه 1940 اند. نامه ای از Rothschild که Laurence را مامور به تصویر کشیدن تعدادی از تله های انفجاری کشف شده می کند: 2 مورد از پر استفاده ترین فیوز های تله های انفجاری، Z.Z. 35 (فعال سازی با کشیدن) و Z.u.Z.Z. 35 (فعال شدن با کشیدن و رهاسازی) بودند. از این فیوز ها در نارنجک های تخم مرغی، مین های S، مین های ضد تانک (teller mines)، مین های جعبه ای و مین های ضد نفر استفاده می شد. 2 مین teller که با فیوز Z.Z. به هم متصل بودند. خارج کردن یکی ازمین ها به فعال سازی دیگری می انجامید. مین S وزن مین teller جلوی فعال سازی نارنجک پایینی را می گرفت. مین جعبه ای. معمولا با فشار فعال می شدند می توان با سیم هم آن ها را ساخت. در این تصویر Laurence ظرف قلعی غذای ارتشی را به تصویر کشیده که در زیر سوسیس و پوره ها، وسیله انفجاری قایم شده است. وسیله به شدت انفجاری پنهان شده در قوطی روغن. دستگاه های زمان سنجی از پیچیده تا ساده مانند لوله آزمایشی پر از نخود خشک که پس از جذب آب، منبسط می شد و 2 گیره را به هم متصل می کرد. مواد منفجره در ظاهر زغال مواد منفجره پنهان شده درون برس آرایش و لباس سوتی که با فوت کردن در آن منفجر می شد نقاشی های Laurence نه تنها با جزئیات فنی ، بلکه از لحاظ هنری هم زیبا بودند. Rothschild احترام ویژه ای برای کار های او قائل بود. پس از جنگ، Laurenc تبدیل به یک نقاش پوستر موفق، طراح گرافیکی و نقاش منظره شد. مین کار گذاشته شده در زیر کلاه و سلاح بمب در داخل فلاسک منبع 1 منبع 2 منبع 3

پیرمرد بارکش ارتش ایران یکی از کامیون های ارتش شاهنشاهی ایران در زمان پهلوی دوم کامیون های6x6 سری M809 بود که از آمریکا خریداری شده بود. این کامیون های قابلیت حرکتی مناسبی برای عبور در زمین های ناهموار دارند. کامیون های سری M809 می توانند بارهای به وزن 5 تن را در خارج از جاده جا به جا کنند. در حالت حرکت در داخل جاده این کامیون ها می توانند تا وزن 10 تن را نیز جا به جاکنند. کامیون ها M809 توسط شرکت AM General شاخته شده بودند. اولین سری کامیون های M809 در آمریکا سال 1970 تولید شد. این کامیون 6x6 سری M809 در موزه دانشگاه جنگ (عمارت تیمورتاش) قرار دارد مدل این کامیون M813 است. کاربری اصلی کامیون ها M813 جا به جایی سربازان بوده است.

بنام یزدان پاک shahpar یک وسیله نقلیه هوایی بدون سرنشین تاکتیکی (UAV) طراحی شده، توسعه یافته و تولید شده توسط (GIDS) نیروهای مسلح پاکستان است.این پهپاد می تواند برای شناسایی و نظارت آنلاین، نظارت، کسب مختصات هدف، آگاهی و مدیریت بحران در ماموریت ها بر حسب موقعیت بکار رود. پهپاد shahpar در نمایشگاه دفاع بین المللی و سمینار (IDEAS) در مرکز نمایشگاه کراچی در پاکستان در نوامبر 2012 به نمایش گذاشته شد. همچنین در نمایشگاه بین المللی دفاع و کنفرانس (IDEX) در ابوظبی امارات متحده عربی در فوریه 2013 نشان داده شد. وزارت دفاع پاکستان (وزارت دفاع) اولین ناوگان پهپاد shahpar را در ارتش پاکستان و نیروی هوایی در نوامبر 2013 راه اندازی کرد. طراحی پهپاد و ویژگی های آن پهپاد متوسط بومی shahpar در همکاری با کمیسیون ملی مهندسی و علمی (NESCOM)، یک سازمان علمی و تحقیقاتی غیر نظامی تحت کنترل پاکستان توسعه داده شد. این خودرو به طول 4.2m و طول بال 6.6m و با طراحی کانارد در جلوی بال پیکربندی شده است. حداکثر وزن برخاست این پهپاد 480kg است. از ویژگیهای پهپاد قابلیت برخاست و فرود مستقل می باشد. می تواند در باند فرودگاه به طور مستقل و یا با کمک یک خلبان دستی یا چتر نجات فرود بیاید. محموله متصل به UAV shahpar shahpar را می توان با مجموعه ای از انواع محموله به اجرای عملیات شناسایی و ماموریت نظارت در طول روز و شب فرستاد . این وسیله قادر به حمل محموله های سبک در حدود 50kg است. دیگر محموله های روی این وسیله نقلیه شامل برنامه ریزی ماموریت، مدیریت و کنترل، کنترل دقیق مسیر جانبی و طولی، گزارشگیری کامل ماموریت و شبیه سازی، بهره برداری از داده های داخلی و سیستم های پخش می باشد. این وسیله همچنین با سیستم تعیین موقعیت جهانی خود مختار (GPS) بر پایه ی سیستم ردیابی و کنترل ، به همراه گزینه کنترل دستی کانال مجهز شده است . همچنین می تواند محموله های اضافی بر اساس نیاز مشتری را نیز حمل کند. سطح مقطع راداری (RCS) پهپاد به طور قابل توجهی کاهش یافته است و ویژگی های سخت افزاری استاندارد نظامی در یک سطح از استاندارد محیط زیست به نام 810F را دارا می باشد. پهپاد حرکت تصویری متعارف سطحی (MISB) را ساپورت می کند و با فرمت های تصویری سازگار است. سنسورهای پهپاد از GIDS پهپاد shahpar با آخرین تجهیزات تصویربرداری هوایی (AIE) و برجک چند حسگر (Zumr-I (EP که پشتیبان امنیت محلی بهبودیافته و تحرک پهپاد می باشد مجهز شده است.سیستم های حسگر شامل یک دوربین تصویربرداری پایان حرارتی بالا، کم نور و نزدیک مادون قرمز (IR) تلویزیونی، و یک چشم امن دامنه یاب لیزری (LRF) با طیف حدود 20KM می باشد. پهپاد همچنین با اریکا پلاس ، دوربین IR شناسایی کیفیت بالای افزوده شده و سیستم پردازش تصویرمجهز به ارائه دید طولانی در شرایط آب و هوایی سخت متناسب گشته است. سنسورهای الکترو نوری اجازه می دهند که shahpar برای فرماندهان رجوع جغرافیایی و اشاره جغرافیایی تصویری از اهداف زمینی را تامین کند .پهپاد داده های بدست آمده را از طریق دیتا لینک آنلاین تا رنج 250 کیلومتری به ایستگاه کنترل زمینی مخابره می کند. موتور و عملکرد پهپاد توسط یک موتور چهار زمانه Rotax 912 ULS pusher-type چهار سیلندر نیرو می گیرد. موتور 100hp نیرو تولید می کند. shahpar می تواند در یک سرعت کروز (150kph (81kts پرواز کند و به طور مداوم برای بیش از هفت ساعت عملیاتی باشد. حداکثر ارتفاع عملیاتی این هواپیمای بدون سرنشین 5000 متر است. بازیگران کلیدی درگیر با توسعه و ساخت پهپاد shahpar سیستم های سنسور پهپاد توسط سازمان تحقیقات مهندسی پیشرفته (AERO)، یک شرکت GIDS، در کارخانه تولید خود در نزدیکی اسلام آباد ساخته شد. یکی دیگر از شرکتهای GIDS، خدمات مهندسی اکسپرت تولید بسیاری از قطعات و سیستم های حمل باراین پهپاد را بر عهده داشت. مترجم : labester منبع : http://www.airforce-...al-vehicle-uav/

وجه تسمیه سامانه باور ۳۷۳ معادل حرف ابجد نام یکی از القاب پیامبر اسلامه

یکی از بخش های عجیب تانک تی ۸۴ که در مقابل تمام تعریف و تمجید ها قرار میگیرد و تفکر مبتدیانه طراحان این تانک را نشان میدهد تیربار ریموت این تانک است. این تیربار بصورت بسبار ناشیانه در تداخل با دوربین فرمانده تانک قرار دارد.

حضور هواگرد آتشنشان ایلیوشین IL-76 سپاه برای خاموش کردن آتش سوزی تالاب انزلی شهریور 1400 خورشیدی https://www.aparat.com/v/UgpP1

مروری بر افزایش قدرت سخت ترکیه قسمت اول اقدامات لازم برای توسعه و گسترش صنعت نظامی ما باید ادامه یابد ، و توجه ویژه ای به نیازهای نظامی در اقدامات صنعتی سازی ما معطوف گردد. تا همین اواخر،ترکیه بر تجارت و دیپلماسی و همچنین موقعیت جغرافیایی اصلی آن بین اروپا و خاورمیانه تکیه کرده‌ بود. اما در نوسانات ناشی از قیام های بهار عربی سال 2011، آنکارا به یک رویکرد قدرت سخت متوسل شده است تا خود را از تهدیدات محافظت کند و آرزوهای خود را برای تبدیل شدن به یک قدرت منطقه ای محقق سازد.موقعیت جغرافیایی پیچیده ترکیه - حائل بین اروپا و آسیا و دریای سیاه و مدیترانه - آن را در مرکز یک محیط ژئوپولیتیک قرار می دهد که به چندین منطقه مختلف جغرافیایی، سیاسی و فرهنگی دسترسی دارد. این پیچیدگی تاثیر زیادی بر سیاست های داخلی، خارجی و دفاعی کشور دارد و آنکارا را به تهدیدات امنیتی در حال ظهور در محله خود حساس میکند.تصور عموم این است که جغرافیا ترکیه را ممتاز می‌کند تا پل اصلی بین شرق و غرب باشد , اما اغلب نادیده گرفته می‌شود که همان جغرافیا ترکیه را با چالش‌های منحصر به فرد و تهدیداتی مواجه می‌کند که تمامیت ارضی , امنیت و منافع را اولویت اول در تفکر سیاسی , امنیتی و دفاعی ترکیه قرار داده‌است . این چالش‌ها , ترکیه را مجبور کرده‌است که یک دولت مقتدر اتخاذ کند و اعمال قدرت سخت خود را برای برطرف کردن آن‌ها افزایش دهد . تغییر قدرت نرم به سخت در دهه اول قرن بیست و یکم، حزب عدالت و توسعه (AKP) حاکم توانست راه خودرا باز کند تا از سکولاریسم رادیکال سنتی که توسط حکومت نظامی و دگماتیسم مذهبی نشات میگرفت، دور شود. تلاش های آن برای هماهنگ کردن دموکراسی، سکولاریسم و اسلام توجه زیادی به یک کشور مدرن در حال رشد با اقتصاد لیبرال داشت. در آن زمان، اجرای این نوع حکومت داری یک مدل جدید ایجاد کرد که ظرفیت تولید قدرت نرم بسیار زیادی داشت. این قدرت نرم بر روی سه ستون اصلی قرار گرفت : دموکراتیزه کردن تجربه و اصلاحات رشد اقتصادی قابل توجه و پایدار در یک دولت تجارت محور سیاست خارجی پیشگیرانه (به اصطلاح "تنش صفر"، گفتگوی سیاسی حد بالا، ادغام اقتصادی و وابستگی متقابل، امنیت برای همه، همزیستی چند فرهنگی) در نتیجه، ترکیه توانست قدرت نرم خود را ایجاد کند و آن را به طور موثر در محیط منطقه ای خود و فراتر از آن اعمال کند. این قدرت نرم به دنبال الهام بخشیدن به مردم منطقه بود و به همین ترتیب یکی از عوامل اصلی بود که جاه طلبی ها وآرمان های قیام های سال 2010 را شکل داد. اما این انقلاب ها به شدت محیط زیست امنیت منطقه ای را برای ترکیه تغییر دادند، تهدیدهای جدی که در این مقیاس برای آنکارا سابقه نداشت. هنگامی که انقلاب سوریه در 11 مارس 2011 فوران کرد، وزیر امور خارجه ترکیه در آن زمان، احمد داووداغلو، ماه ها را صرف تلاش کرد تا بشار اسد رئیس جمهور سوریه را متقاعد کند تا از نیروی غیرقانونی علیه معترضان صلح آمیز جلوگیری کند و مسیر خود را برای شروع اصلاحات در سوریه به کمک ترکیه تغییر دهد. اسد به جای آن به ایران گوش فرا داد.عقیده اکثریت این بود که آنکارا هنوز هم می تواند به عنوان یک منبع قدرت بر حوادث فراتر از مرزهای خود تأثیر بگذارد و منطقه را به گونه ای تغییر دهد که به پیشبرد دموکراسی و ثبات واقعی کمک کند، چیزی که در نهایت به منافع آنکارا کمک می کند. زمانی که رژیم اسد تصمیم گرفت نیروهای نظامی خود را از مناطق شمال سوریه خارج کند , اتحادیه سیاسی دموکراتیک کردستان را قادر ساخت تا خلا را پر کرده و یک منطقه حایل میان سوریه و ترکیه ایجاد کند . در نتیجه , بحث‌هایی در داخل ترکیه مطرح شد که آیا باید منتظر شروع فعالیت‌های حزب کارگران کردستان در آن منطقه و تهدید امنیت ملی ترکیه باشد یا دخالت نظامی را کلید بزند . نیروهای سیاسی و نظامی در برابر ایده استفاده از قدرت سخت ترکیه مقاومت کردند ,اما تصمیم به قرار دادن ترکیه در وضعیت تدافعی ، به دشمنان، رقبا، و حتی متحدان اجازه می داد تا حوادث به نحوی صورت گیرند که منافع آنکارا نادیده گرفته شده و تهدیدی جدی برای امنیت ملی ترکیه باشد. حمایت نظامی ایران از رژیم اسد باعث فرسایشی، فرقه ای و افراطی شدن جنگ شد و سوریه را به یک دولت شکست خورده تبدیل کرد، بنابراین تهدیدات امنیتی مختلفی را به ترکیه تحمیل نمود. در همین حال، ناکامی رئیس جمهور باراک اوباما در محدود کردن ایران در برنامه هسته ای و برخورد با روسیه در مورد سلاح‌های شیمیایی اسد ، بلوک ضد ترکیه را در سوریه تقویت کرد. علاوه بر این، اتحاد بین ایالات متحده و شبه نظامیان کرد در سوریه، هشداری جدی برای انکارا بود چون ترس جدی از فروپاشی احتمالی سوریه و جدایی طلبی کرد ها داشت. مداخله نظامی روسیه در سال 2015 مانع از سقوط رژیم اسد شد، جریان انقلاب را عوض کرد و توازن قدرت را به گونه‌ای تغییر داد که کار ترکیه را برای دنبال کردن منافع خود در سوریه سخت‌تر کرد. در سال 2013، کودتای مصر که با خروج رئیس جمهور محمد مرسی به پایان رسید - که رابطه مثبتی با ترکیه داشت - تعادل ژئوپلیتیک را در منطقه تغییر داد. در پایان سال 2014، تغییرات ژئوپولیتیک منجر به ظهور سه بلوک منطقه ای شد. اولین شامل عربستان سعودی، امارات متحده عربی و مصر است؛ دوم ، ایران و گروه های نیابتی منطقه ای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به را همراه دولت های عراق و سوریه شامل و سوم شامل ترکیه و قطر . آخرین بلوک (ترکیه و قطر) تحت فشار دو تحول بحرانی در سال 2015 قرار گرفت: مداخله نظامی روسیه در سوریه و توافقنامه هسته ای ایالات متحده و ایران، که هر دو برای ترکیه به عنوان تقویت همسایه و رقیب تاریخی خود، ایران محسوب میشد. پس از حادثه 2015 که در آن یک F-16 ترکیه جت روسی Su-24 روسیه را بر اساس نقض هوایی احتمالی در مرز ترکیه-سوریه ساقط کرد، جنگ سوریه به نبردی بین اراده و قدرت سخت تبدیل شد. در حالی که ناتو صرفا بیانیه های حمایت از آنکارا را منتشر کرد ترکیه احساس کرد که توسط ناتو و شرکای غربی رها شده است. این وضعیت مقامات ترکیه را متقاعد نمود که پیگیری قدرت نرم و وابستگی به شرکای خارجی و متحدان ، منافع امنیتی ترکیه را تضعیف کرده و توانایی اقدام پیشگیرانه را سلب میکند. همچنین وابستگی به قدرت نرم و وابستگی به دیگران برای همکاری منطقه ای هزینه ای بیشتر برای ترکیه داشت. در سال های 2015 و 2016، خطرات ناشی از افزایش تروریسم مرزی که توسط حزب PKK و گروه های دولتی اسلامی به طور چشمگیری افزایش یافته است. این امر با نگرانی های جدی در رابطه با احتمال افزایش بی ثباتی در محیط اطراف آنکارا همراه بود و یک خلاء امنیتی در سراسر مرز ترکیه ایجاد کرد. ادامه دارد....

تصاویر بیشتر از هاموی های غنیمتی

بسم ا... هاموی های ارتش سابق افغانستان در مسیر سمنان- گرمسار با تشکر از جناب @Crash

با سلام؛ ویدئوی آزمایش نسل جدید سامانه مرصاد: https://youtu.be/kbx2heHNeEM در ویدئوی شلیک این نسل جدید آشکار است که همانگونه که پیشتر نیز گمانه زنی شده بود، سامانه های مرصاد در حقیقت همان سامانه های هاوک موجود هستند که برای بازسازی، نوسازی، و بهینه سازی (پس از پنج دهه خدمت)، متحرک سازی رادار جستجوی هدف (AN/MPQ-۵۰)، دیجیتالیزه شدن اتاق های ارتباطات و کنترل آتش ICC/PCP، و افزودن برخی توانایی‌ها به زیر سامانه های الکترونیکی و راداری به ویژه بهبود سامانه های تشخیص دوست از دشمن و جنگ الکترونیکی (احتمالا” بر پایه برنامه MIM-23C) به وزارت دفاع تحویل شده اند. موشکهای قدیمی هم که بر پایه این برنامه به استاندارد شاهین (بازسازی برای سامانه های موجود) و یا شلمچه/مرصاد (نوسازی با شکل جدید و قابل حمل در کنیستر) ارتقاء می یابند. تغییر پرتابگرها از گونه قدیمی کششی به گونه جدید خودکششی با توانایی حمل و شلیک کنیسترهای موشک مهم‌ترین بهبود انجام شده در پوسته خارجی این سامانه و نوسازی و دیجیتالیزه کردن سامانه های ارتباطی و کنترل آتش مهم‌ترین بهینه سازی در پوسته درونی سامانه هاوک به شمار می روند. ولی جالب اینجا است که مرکز فرماندهی گردان BCC در این نمونه نسل جدید به نمایش درآمده همان گونه قدیمی و نیمه دیجیتالیزه ای بود که از آمریکا وارد شده بود و این درحالی است که در سال‌های اخیر نمونه کاملا” دیجیتالیزه شده آن نیز در یکی از رزمایش‌ها مشاهده شده بود. سخت افزار رادارهای جستجو PAR، آشکار سازی HPIR، و درگیری CWAR هم که همان نمونه های تحویلی از آمریکا هستند که قطعا” با توجه به عمر طولانی و آسیب دیدن بخشی از آنها در طول جنگ مورد بازسازی و نوسازی کلی قرار گرفته اند. اما در حالیکه پدافند هوایی ارتش به سامانه های اس ۲۰۰ و اس ۳۰۰ برای درگیری با اهداف ارتفاع بالا مجهز است، دلیل توسعه سامانه هاوک برای مقابله با اهداف ارتفاع بالا چیست (توجه داشته باشیم که سامانه برد بلند با سامانه ارتفاع بالا تفاوت دارد)؟ همچنین وزارت دفاع هم سامانه ۱۵ خرداد را با قابلیت درگیری با اهداف ارتفاع بالا معرفی کرده است. برخی احتمالات: ۱- کاربر یعنی پدافند هوایی ارتش از کیفیت و کارآیی سامانه ۱۵ خرداد رضایت نداشته است . ۲- بهای بالای سامانه ۱۵ خرداد و در نتیجه کاربر یعنی پدافند هوایی ارتش توانایی خرید شمار مورد نیاز را نداشته است. ۳- کاربر یعنی پدافند هوایی ارتش زیر ساختهای مورد نیاز برای جذب یک سامانه جدید را نداشته است (زیر ساخت‌های فنی و غیر فنی شامل پرسنل، آماده سازی مکان سایت جدید، آموزش، تجهیزات پشتیبانی،…که بودجه زیادی را طلب می کنند). ۴- پراکندگی موجود سامانه های هاوک در سراسر کشور در حالیکه سایتهای اس ۲۰۰ و اس ۳۰۰ همگی به جز سایت کبودرآهنگ محدود به مراکز بسیار راهبردی کشور هستند (تهران، بندرعباس، بوشهر، و اصفهان). به بیان دیگر با یک هزینه احتمالا” معقول بتوان سایتهای موجود هاوک در سرتاسر کشور را به مراکزی برای مقابله با اهداف ارتفاع بالا نیز مجهز نمود. در پایان بایستی توجه داشت که نسل کنونی موشک هاوک تولیدی در صنایع دفاع کشور به نیروی هوایی نیز تحویل شده است (موشک فکور). بنابراین هرگونه بهبود در توانایی های موشک هاوک تولید داخلی می تواند توانایی های تامکت های نیروی هوایی را نیز همزمان بهبود بخشد. پی نوشت: در ویدئوی به نمایشم درآمده دو شلیک یکی با همان زاویه پرتاب متعارف موشک هاوک و دیگری با زاویه پرتاب بالا همانند موشک صیاد ۳ نشان داده شد. با توجه به اینکه بعید است لانچر استاندارد موشک هاوک حتی در گونه کنیستر دار مرصاد توانایی شلیک در این زاویه را داشته باشد احتمالا” گونه ارتفاع بلند سامانه مرصاد از یکپارچه سازی برخی اجزای سامانه ۱۵ خرداد با سامانه های هاوک بهینه سازی شده به وجود آمده است. به بیان دیگر باید صبر نمود تا اطلاعاتی بیشتر درباره گونه ارتفاع بلند سامانه مرصاد در دسترس قرار گیرد.

موقعیت ضعیف ایران در قفقاز جنوبی خلاصه تحلیل _ ۱۳۹۹/۰۹/۲۷ روند تضعیف ایران : ایران زمانی قدرت غالب در قفقاز جنوبی بود، اما در سال 1828 سلسله قاجار پس از سالها جنگ با روسیه ، اکثر قلمرو را به روسیه تقدیم کرد. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 ، دو دولت تازه استقلال یافته وارد جنگ شدند. نیروهای ارمنی در سال 1994 کنترل کامل قره باغ را به دست گرفتند. به گفته مقامات ، فرماندهان و جانبازان ایرانی ، حمایت نظامی پنهان تهران از آذربایجان مدت ها پس از جنگ در اوایل دهه 1990 ادامه داشت. آنها این اطلاعات را در پاسخ به اتهامات خروج ایران از آذربایجان در آن درگیری فاش کرده اند. ایران تجهیزات و مشاوران و فرماندهان نظامی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را برای تجهیز ، آموزش و مشاوره نیروهای آذربایجانی اعزام کرد. آنها غالباً مستقیماً می جنگیدند. در سال 1993 ، اکبر هاشمی رفسنجانی ، رئیس جمهور وقت ، قراردادی به ارزش 30 میلیون دلار با آذربایجان امضا کرد و اجازه ورود جنگجویان افغان به قفقاز را صادر کرد. گروه مینسک ، روند صلح بین المللی در سال 1992 را اغاز کرد و آمریکا و فرانسه و روسیه برای حل اختلافات قره باغ کوهستانی، حاضر به دادن صندلی به ایران نبود. از دهه 1990، ایران تلاش کرده است تا برخی از اقدامات تاریخی خود را در غلبه بر و یا حداقل شکل دهی، ژئوپولیتیک قفقاز جنوبی داشته باشد، اما خود را در حاشیه یافت. به طور کلی بیشتر با احتیاط عمل کرده است، زیرا بی ثباتی در این منطقه می تواند ایران را بی ثبات کند، اما ایران در طول این راه، اشتباهی کرده است. به عنوان مثال، تهران پس از سال 1993 پس از حمایت نظامی مخفی خود، شکست خورد، زیرا اسلامگرائی را در اردوگاه های آموزشی آموزش میداد. از زمان پایان جنگ اول قره باغچه، روابط بین ایران و آذربایجان خوب بود. روابط اقتصادی و انرژی همچنان ادامه دارد، ایران تنها تامین کننده گاز طبیعی آذربایجان بود، اما روابط سیاسی همچنان سرد باقی ماند. باکو در مورد استفاده از ایدئولوژی سیاسی و مذهبی و فرقه ای تهران علیه آنها نگرانی داشت . در سال 1999، باکو ، ایران را به جاسوسی برای ارمنستان متهم کرد و ادعا کرد تهران اسلامگرایان را مجبور به تضعیف دولت میکند . ایران حمایت گسترده ای از اسلامگرایان اذربایجان به عمل می اورد له طوری که خروج هزاران نفر برای دریافت تحصیلات اسلامی در ایران تخمین زده شده است. آذربایجان به اسرائیل نزدیکتر میشود ، از جمله امضای قرارداد اسلحه 1.6 میلیارد دلاری در سال 2012، ایران آذربایجان را متهم کرده است مه به اسرائیل در ترور دانشمند ایرانی در سال 2012 کمک کرده است و اجازه می دهد اسرائیل از قلمرو او علیه تهران اقدام کند. این اظهارات بی اعتمادی متقابل را افزایش داد. باکو همچنین به حمایت از تصمیم بحث برانگیز خود برای حرکت سفارت ایالات متحده از تل آویو به اورشلیم در سال 2017 و کاهش تجارت نفت و گاز خود با ایران برای رعایت تحریم های ایالات متحده دفاع کرد. در همین حال، ایران تبلیغات اسلامی شیعه در آذربایجان پخش کرده است و از اسلامگرایان آذربایجانی حمایت کرده است که با مقامات مخالفت کرده اند. سپاه آذربایجانی ها را برای مبارزه در سوریه تحت نیرویی با عنوان حسینیون به خدمت گرفت .طبق یک ویدیو تبلیغاتی که در سال گذشته منتشر شد پنج عضو حسینیون دستگیر و محکوم به احکام طولانی 12 تا 14 سال توسط آذربایجان شده اند. " رسانه های ایران و مقامات عملا در مورد وجود حسینیون سکوت کرده اند. جنگ 2020 ، ایران آچمز میشود دست ضعیف تهران در جنگ قره باغ کوهستانی،او را در وضعیت بغرنجی قرار داد. از یک طرف، همبستگی با ارمنستان، جامعه آذری داخلی و خارجی را خشمگین میکرد و آنها را به طرف ترکیه سوق میداد ؛ از سوی دیگر، کمک به آذربایجان و به راه انداختن جنگ مذهبی روسیه را خشمگین میکرد، کشوری که از ایران در قضیه هسته ای و محدودیت های اعمالی توسط امریکا حمایت می کند. در اوایل درگیری 2020، موضع رسمی ایران، حمایت از آتش بس بین آذربایجان و ارمنستان بود، با رئیس جمهور حسن روحانی هشدار داد که جنگ می تواند کل منطقه را بی ثبات کند. بعدها، مقامات ایرانی، از جمله اعضای آذری پارلمان و روحانیون منصوب شده توسط خامنه ای، به حمایت از آذربایجان اقدام کردند، بعد ها سخنگوی دولت روحانی به صراحت از ایروان خواستند تا قره باغ را به باکو تحویل دهد.آیت الله علی خامنه ای، رهبر معظم، حمایت خود را از آذربایجان اعلام کرد، هرچند تقریبا بعد از یک ماه سکوت، زمانی که حرکت به وضوح به سود آذربایجان بود، این اعلامیه را اعلام کرد. اعلامیه خامنه ای قدردانی آذربایجان را به دست آورد. در توافقنامه آتش بس، روسیه ایران را از مناقشه خارج کرد و با ترکیه نشست . روسیه ایران را تحقیر کرد و گفت پیشنهاد آتش بس ایران را در نظر می گیرد ولی به جای آن با ترکیه ، که در آن در سوریه و لیبی رقابت می کند و نیز در مناطق خاصی همکاری می کند اعتبار بخشید. کرملین می داند که ایران نمی تواند هیچ برنامه ای را در قره باغ اجرا کند و ایران به روسیه نیاز دارد. خطر تجزیه ، از دست دادن موقعیت ژئوپولیتیک و ایجاد جبهه جدید علیه ایران در دو دهه گذشته، افزایش تقاضا برای استقلال بیشتر برای مناطق قومی آذربایجان ایران و نمایش احساسات پان-ترکی افزایش یافته است. ایران امروز به مراتب نگران احساسات پان ترکی است .گزارش های کمک ایران جهت ارسال سخت افزار نظامی و کامیون های نظامی روسیه به ارمنستان در رسانه های اجتماعی ایران بازتاب خیلی زیادی در مناطق اذری داشت. تهران همچنان در مورد حمایت ترکیه و آذربایجان از جدایی طلبی آذری ها نگران خواهد شد، اما از این تهدیدات استفاده می کند تا یکپارچگی ارضی ایران را نشان دهد، همانطور که در هفته گذشته وزارت امور خارجه به سخنان اردوغان، هشدار داد که "ایران" اجازه نمی دهد که کسی در یکپارچگی ارضی اش دخالت کند. تهران امیدوار است به دنبال گسترش همکاری های اقتصادی با آذربایجان باشد وبه آن در بازسازی کمک کند. ایران نگران اقدامات ترکیه در تأمین منابع گاز طبیعی و همچنین کاهش حمل و نقل از طریق ایران است. منافع ایران در منطقه تحت فشار ترکیه قرار گرفته است، آنکارا یک کریدور را مورد مذاکره قرار داده است که به طور مستقیم آن را به آذربایجان پیوند می دهد. این مسیر به ترکیه فرصت های بیشتری برای دسترسی به بازارهای آسیای مرکزی می دهد.ترکیه همچنین اعلام کرده است که راه آهن سراسری این کریدور را خواهد ساخت . روابط اسرائیل با آذربایجان ثابت خواهد کرد که منبع اصلی نگرانی خواهد بود. ایران ممکن است امیدوار باشد که روسیه را متقاعد کند که پروژه های انرژی ترکیه در قفقاز جنوبی تهدیدی برای منافع انرژی روسیه است. ولی این اقدام موانع قابل توجه ای دارد ، زیرا روسیه و ترکیه در منطقه با هم همکاری می کنند. قفقاز جنوبی به عنوان یک نگرانی عمده امنیت ملی برای دولت بعدی جمهوری اسلامی آماده شده است. موقعیت ضعیف ایران در مرز شمال غربی قدرت چانه زنی را تضعیف خواهد کرد. صرفنظر از این، قفقاز جنوبی احتمالا ثابت خواهد شد که نقطه عطفی در رقابت های ایران و ترکیه باشد. در آینده نزدیک، ایران احتمالا با نفوذ ژئوپلیتیک و تجاری ترکیه در قفقاز جنوبی مواجه خواهد شد. منبع

هنوز خود باور ۳۷۳ وجودش و کاراییش به کسی به درستی اثبات نشده بعد حرف از نسخه پیشرفته ترش میزنن؟ ای کاش این همه رونمایی های مختلف از سلاح انفرادی گرفته تا تانک و پدافند و غیره و غیره رو ما بجای تلوزیون و عکس تو رسانه ها در پادگانها و جنگ های نیابتیمون میدیدیم

مرحوم دکتر کردوانی که همین چند روز پیش به رحمت خدا رفت گفته بود : (نقل به مضمون )در کویر هندوانه میکارید و آب را هدر میدهید بعدا آن را مفت صادر میکنید !!! در مورد دیگر هم گفته بود : برای احیا دریچه ارومیه میخواهید کجا را خشک کنید ؟ --- متاسفانه هدر رفت آب و تخریب محیط زیست و گسترش کویر به سرعت پیش میرود و متولیان امر دغدغه توقف آن را ندارند

محدودیت شدید آب زمین قابل کشت و هدر رفت تولیدات حاصله با بی برنامگی و بی توجهی مسئولین!!! متاسفانه بدلیل سنتی بودن کشاورزی توزیع نامناسب محصولات تولیدی عدم وجود زنجیره های توزیع ونگهداری (سردخانه ها) ،بسته بندی و حمل نقل غیر تخصصی والبته کمبود صنایع تبدیلی مناسب هرمنطقه و محصول در سطح کشور باعث دوریز و نابودی حجم بزرگی از تولیدات کشاورزی هستیم که میتواند کمک‌زیادی به رفع نیاز و رشد اقتصادی کشور باشد! به نقل از:مسعود لطیفیان، معاون کنترل آفات سازمان حفظ نباتات ۳۰ درصد محصولات زراعی، باغی و غذای تولیدی در ایران از بین می‌رود. «قسمت عمده ضایعات در کشور، مربوط به مراحل برداشت و پس از برداشت محصولات کشاورزی است.» «در حال حاضر سالانه و به طور متوسط حدود ۱۰۰ میلیون تن انواع محصولات کشاورزی در ایران تولید می‌شود که حدود ۱۶,۵ میلیون تن آن به صورت ضایعات از چرخه مصرف خارج می شود. این مقدار ضایعات معادل محصول تولید شده در ۱۲ درصد سطح زیر کشت محصولات آبی کل کشور است.» این مقام وزارت جهاد کشاورزی می گوید که ایران به تنهایی سهم ۳ درصدی در هدررفت محصولات کشاورزی و غذا در جهان دارد. براساس آمار سازمان حفظ نباتات، انگور با ۳۴ درصد ضایعات در رتبه اول و پس از آن نارنگی با ۳۱ درصد، پرتقال هلو و گیلاس هر سه با ۳۰ درصد، سیب با ۲۸ درصد، لیمو ترش و لیمو شیرین هر دو با ۲۶ درصد، انار با ۲۵ درصد و خرما با ۲۰ درصد در رتبه‌های بعدی میزان ضایعات محصول قرار دارند. زیان اقتصادیِ آب تلف شده چقدر است؟ ارزیابی ها به محصولات محدود نمی َشود. ماجرای اصلی بر سر «آب» است یعنی پس از برآورد ضایعات، آب تلف شده و زیان اقتصادی آن بررسی می شود. ارزش بهره وری اقتصادی هر مترمکعب آب طبق آمار رسمی بانک مرکزی، ۱۰ هزار و ۸۸۹ ریال یا ۳۳ درصد دلار محاسبه شده و میزان تلفات آبی ناشی از ضایعات محصولات زراعی در سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۳ برابر با ۶٫۲۶ میلیارد مترمکعب بوده است. این میزان برای محصولات باغی سه میلیارد و ۴۰ میلیون مترمکعب بوده و در مجموع در شرایط کنونی میزان تلفات آب ناشی از ضایعات کشاورزی معادل ۹ میلیارد و ۳۰۰ میلیون مترمکعب برآورد شده است!!! https://www.mojnews.com/بخش-اقتصادی-4/87867-هدر-رفت-سالیانه-سه-میلیارد-دلار-آب-از-طریق-ضایعات-محصولات-کشاورزی#gsc.tab=0

با سلام توی ارتش به این کامیون های فوق العاده میگن ، ریو . بعد از جنگ بسیاری ازین کامیونها رو بصورت مزایده ای فروختن و بیشتر این ریو ها راهی مناطق شمالی شرق گیلان شدند و تبدیل شدند به اسب کاری کشاورزان و راننده های حمل و نقل نیمه سنگین این مناطق . قابلیت بیراهه نوردی و حمل بار این کامیون های ریو در نوع خودش بینظیره . تعمیرکاران ماهر این مناطق حتی موتور بنزینی این کامیونهارو به دیزل تبدیل میکردند تا هزینه عملیاتیش رو کاهش بدن ، هنوز هم بعد از گذشت بیشتر از سی سال ورود این کامیونها به گیلان میشه نمونه های سرحال این ریو ها رو در روستاهای شرق گیلان مشاهده نمود .

پیرمرد بارکش ارتش ایران (قسمت دوم) به جز کامیون های M813 ، یکی دیگر از سری کامیون های M809 که در ایران موجود بوده "کامیون های یدکش متوسط M816 " بوده است. این کامیون های 6x6 در پشت خود مجهز به یک چرتقیل میباشد که برای بازیابی کامیون ها و یا جا به جایی اجزای خودرو ها کاربرد داشته اند. جرثقیل هیدرولیک گردان این کامیون بدون پایه های تثبیت کننده می توانست حداکثر جسم یک تنی را تا ارتفاع 5متر یا یک جسم 3 تنی را تا ارتفاع 3 متری بلند کند. بوم جرثقیل تحمل بکسل کردن جسمی به وزن 3 تن را داشته است. وینچ جلویی M816 توانایی کشیدن یک جسم 9,100 کیلوگرمی را داشته اند. علاوه براین سایر ابزارهای مورد نیاز برای تعمیر یا بازیابی خودروها مانند تجهیزات جوشکاری اکسی استیلن در این کامیون تعبیه شده بود.

مارکر Маркер "مارکر" نمونه جدید ربات های رزمی ارتش روسیه است. با توجه به ویدیو منتشر شده از عملکرد مارکر می توان نتیجه گرفت ابعاد این ربات رزمی بسیار جمع و جور است. ارتفاع این ربات رزمی حدود 160 سانتی متر به نظر می رسد که برای یک ربات رزمی ارتفاع مناسبی است. در نتیجه این ربات رزمی می تواند در مناطق جنگلی و یا مناطق شهری به راحتی مخفی شود و به عملیات خود بپردازد. سلاح استاندار این ربات رزمی یک مسلسل 12.7 میلی متری NSV و دو راکت انداز ار پی جی -26 است. یکی از ویژگی ها قرار داده شده در ربات مارکر امکان مشخص کردند اهداف با کمک یک دستگاه هدفگیری است که بر روی سلاح سریازان پیاده نظام سوار می شود. در حقیقت سربازان پیاده نظام می توانند با کمک این دستگاه هدف گیری در میدان نبرد به اپراتور ربات رزمی کمک کند تا اهداف را به سرعت بیاید تا زمان یافتن اهداف در میدان نبرد کاهش یابد. ربات رزمی مارکر علاوه بر اینکه می تواند با سربازان پیاده نظام لینک شود می تواند با پهپاد ها نیز لینک شود و داده های ارسالی از آنها را برای شناسایی اهداف در اختیار بگیرد. در حقیقت مبنای توسعه ربات مارکر تعامل مشترک بین روبات های زمینی، هواپیماهای بدون سرنشین و سربازان پیاده نظام است.مارکر مجهز به چند سری دوربین است. سری اول دوربین برای کنترل ماژول رزمی است. سری دوم دوربین ها بر روی سینه شاسی ربات رزمی نصب است و سری اخر دوربین ها در پشت ماژول رزمی و در دو طرف بدنه نصب شده است. ماژول رزمی ربات مارکر که شامل مسلسل 12.7 میلی متری NSV و دو راکت انداز ار پی جی -26 است با سایت هدفگیری که برای سربازان پیاده نظام در نظر گرفته شده است می توان به شکل بر خط اهداف مورد نظر را برای ربات رزمی مارکر مشخص کرد.