سلام، برتری یک سامانه پدافند هوایی تنها به برد موشک آن نیست. اگر با اساتید دانشگاهی که پای کار بوده اند گفتگو کنید با دردسرهایی که در جریان راه اندازی ‌و بکارگیری سامانه های هاوک در زمان جنگ و نیز در جریان تلاش ها برای برای بهینه سازی آنها پس از جنگ روبرو بودند بیشتر آشنا خواهید شد. یکی از مهم‌ترین ویژگیهای یک سامانه پدافند هوایی میان برد و برد بلند، تفسیر امواج برگشتی و استخراج بیشترین داده های درست و قابل اعتماد از این امواج است که امروزه تقریبا” کاملا” نرم افزاری شده و‌ نیازمند برنامه نویسی های پیچیده است. یعنی دانشمندان و مهندسان رشته امواج در یک هماهنگی کامل با مهندسان و برنامه سازان سازنده جنگ افزارها باید چنین نرم افزارهایی را توسعه دهند. پیشتر چنین کارهایی توسط ماژولهای نیمه مکانیکی - نیمه دیجیتالی انجام می شد (مانند سامانه اس ۲۰۰ یا اس ۷۵). من واقعا” نمی دانم سطح دانش و توانایی های کشور در فیزیک امواج در چه حدی است. ولی فیلتر کردن درست امواج بازگشتی، تفسیر و استخراج داده های درست از آنها، مقابله با جنگ الکترونیک (که برای خودش دانشی است!)، … است که توانایی یک سامانه پدافند هوایی برد بلند را تعیین می کند. دقیقا” همین موارد بود که با دریافت سامانه اس ۳۰۰ از روسیه کارشناسان ایرانی را از توانایی های آن شگفت زده نمود. حتی در مورد خود موشک نیز، برد تنها یکی از عوامل تعیین کننده است و مانور پذیری موشک و از آن مهمتر سرعت واکنش موشک است که یک موشک را بر دیگری برتری می دهد. با افزایش برد موشک و رادار کنترل آتش یک سامانه پدافند هوایی، زمانی که پرنده دشمن برای مقابله با سامانه پدافند در اختیار دارد نیز همزمان افزایش می یابد و موشکهای جدید باید با افزایش سرعت این زمان را به کمترین مقدار کاهش دهند.

خبرهای بسیار مهم پدافندی بخش های مهم از صحبت های امیر سرتیپ ثقفی فر ۱-ما امروز نیازهای نیرو و ارتش خود را خودمان تامین می‌کنیم. ما در کنار کشف فعال کشف غیرفعال را هم داریم که ساختارهای خاصی دارد. امروز کشف ما در زمینه پدافند رادارهای خود را از حالت کشف سنتی به حالت ترکیبی ارتقاء داده ایم و درکنار سنسورهای راداری، از سنسورهای اپتیکی و از سنسورهای شنونده و نیز سنسورهای دیگری که نمی‌توان به آنها اشاره کرد، استفاده می کنیم. توضیح: سنسور های شنونده برپای تجزیه و تحلیل صوتی هواگرد های متخاصم و در ترکیب با باقی سامانه ها در قالب پدافند غیر فعال استفاده میشوند. که کمک بزرگی در کنار سامانه های اپتیکی به رادار های کلاسیک میکنند. در ادامه امیر ثقفی اشاره به سنسور های محرمانه میکند. انچه واضح است با توجه به صحبت های سابق؛ ایران به عرصه رادار های فوتونی و کوانتومی ورود کرده است. این رادار ها به نوعی پایان عصر پنهان کاری را رقم خواهند زد. در نوع متدوال و عملیات پذیر این رادار ها با پرتاب فوتون به سوی اهداف و بازگشت آن ها و استخراج بوسیله دریافت کننده های فوتونی عمل به کشف اهداف بسیار کم پیدا میکنند. تصویر دریافت شده از در این رادار ها بسیار بزرگ تر از رادار های کلاسیک است. این رادار ها به این علت چون بر پایه فوتون هستند موانع نور در رابطه با آن ها نیز صدق میکند. برای مثال ابر ها یک مانع جدی و محدود کننده در رابطه با برد آن ها هستند که نیاز به ترکیب این سنسور ها با رادارهای کلاسیک را جدی تر میکند. روس ها نیز با کار بر روی رادار هوایی روفار اعلام کرده بودند که این رادار یک تصویر سه بعدی از آنچه کیلومتر ها دور تر از است ارائه میدهند و حتی ادعا به آنجا کشیده شد که این رادار توانایی تصویر سازی خلبانان در کابین یک جنگنده پنهان کار را نیز خواهد داشت و خلاصه این مطلب به معنای پایان پنهان کاری است که با عصر رادارهای فوتونی و کوانتومی اغاز میشود. ۲- ما اگر بخواهیم بگوییم امروز در حوزه کشف به کجا رسیدیم باید بگویم با تجهیزاتی که توسط نیروهای غربی پیش از انقلاب برای ما فراهم شده بود ما می‌توانستیم کشف‌هایی در حدود ۳۸۰ کیلومتر داشته باشیم. اما امروز ما در حال رونمایی از پروژه‌هایی هستیم که برابر تعاریف اسمی فنی تا ۳ هزار کیلومتر قابلیت مراقبت و کشف اهداف را دارند و با رادارهایی کار می‌کنیم که تا ۸۰۰ کیلومتر را به راحتی رصد می‌کنند. ۳-توانستیم سکوهای زمینی را به سکوهای هوایی بدل کنیم. یعنی موفق شدیم با سنسورهایی که تعبیه کردیم و با استفاده از پهپادها صحنه رصد را ارتقاء دهیم و پوشش کاملی به شبکه‌های پدافند هوایی ما بدهند. ۴-ما در ارتفاع‌های مختلف دارای توان دفاعی پدافندی متفاوت هستیم و در این میان سامانه باور ۳۷۳ یک ماراتنی از قدرت‌نمایی میان ایران و قدرت‌های غربی و به ویژه رژیم نحس صهیونیستی است. امروز سامانه راهبردی باور ۳۷۳ چیزی کمتر از اس ۳۰۰ ندارد و در جاهایی از آن جلوتر هم هست و در آینده نزدیک شاهد خبرهایی خوبی از این سامانه برای رکوردشکنی و رسیدن به مرزهای سامانه بعدی یعنی اس ۴۰۰ خواهیم بود. تصویر از Ymmt ۵-تولید سامانه ای جدید با نام آرمان با برد درگیری ۴۰۰ کیلومتر( در مقابل ۲۰۰ کیلومتر سامانه باور) جز مهمترین بخش های این مصاحبه است!!! با آرمان ایران براحتی وارد تاکتیک منطقه ضد دسترسی بسیار بزرگ(A2/AD) میشود که عملا برتری چشمگیری به ایران در صحنه رزم و بدست اوردن برتری هوایی خواهد داد. برای مثال استقرار یک سامانه آرمان میتواند قطر ۸۰۰ کیلومتر را پوشش دهد و این یعنی بخش بزرگی از شامات و جلوگیری از هر گونه اقدام هوایی دشمن. ۶-در پهپاد تا جایی پیش رفتیم که ما امروز از پهپادهای هندلانچ تا پهپادهایی که می‌توانند بیش از یک شبانه‌روز در مدار باقی بمانند را هم داریم و این امر در حال پیشروی هم هست تا به پهپادهایی که انرژی را بیشتر ذخیره می‌کنند و در مدارهای بالاتر هم قرار گیرند. ۷-در ارتفاع کم ضدکروز ، ما حداقل پنج تا شش پروژه داریم که در مرحله تست تا رونمایی هستند، از جمله سامانه مجید، نواب، زوبین و دزفول. ما در انرژی مستقیم هم در یک تلاش ده‌ساله توانستیم به جایی برسیم که کشورهای صاحب این فناوری در سطح جهان دارند ادعا می‌کنند. انرژی مستقیم یعنی ما بتوانیم ریزپرنده‌ای که مزاحم آسمان‌مان می‌شود، زحمتش را کم بکنیم. یعنی یک کروز ۹۰۰ هزار دلاری را با ۱۰ دلار بزنیم. توضیح: ایران از پیشگامان این فناوری است . ایران دستی در ساخت لیزر های قدرمند جامد و گازی و ... دارد. در گذشته استفاده از آن ها در موارد صنعتی بخصوص در غنی سازی اورانیوم با غنای بالا اشاره شده بود . نخستین اشارات در زمینه سلاح توپ لیزری اما به فروردین ماه سال جاری و بازدید حسن روحانی از دستاورد های هسته ای ایران باز می گردد. بنظر میرسد اشاره فرمانده به نوع فیبری لیزر های باشد که ابعاد کوچکتر و پرتو متمرکز تر در یک مجموعه را فراهم میکند و نتیجه آن میشود یک توپ با انرژی قوی با قابلیت حمل آسان ! ادعا شده که این رادار میتواند یک موشک کروز ۹۰۰ هزار دلاری را با هزینه ۱۰ دلار هدف قرار دهد. موشک های کروز یک مرحله از پهپاد در استقامت بدنه در جایگاه بالاتری قرار میگیرند. و بنظر میرسد ایران به قوی ترین یا یکی از قوی ترین توپ های لیزری دنیا دست یافته که هزینه مقابله با برخی اهداف را بسیار پایین میاورد و البته یک سلاح با مداومت بالا در برابر طیف انبوهی از تهدیدات و بخصوص سوارم پهپادی به ما میدهد. پیشبینی میشود این لیزر در شعاع ۱ کیلومتر بتواند کروز ها و پهپاد ها و مهمات دیگر را نابود کند و در برد ۵ کیلومتر به بالا بتواند اهداف را منحرف و یا از کار بیندازد. پ ن: به سامانه های کوتاه برد مجید، نواب، زوبین و دزفول هم اشاره شده که به وقتش منبع

مروری بر افزایش قدرت سخت ترکیه قسمت دوم سرانجام ، جنگ فقط درگیری دو ارتش در مقابل هم نیست. این درگیری ملتهاست. میدان نبرد یک زمین آزمایش است که ملتها با تمام دارایی های خود ، سطوح علمی و فنی ، اخلاق ، فرهنگ و به طور خلاصه ، با همه قدرتها و ویژگیهای مادی و معنوی و همه امکانات خود در آن اقدام می کنند. در این زمینه ، قدرت و ارزش واقعی ملت ها اندازه گیری می شود. در نتیجه ، نه تنها برتری نیروهای مادی ، بلکه همه نیروها ، به ویژه قدرت اخلاقی و فرهنگی ، پدیدار می شود. به همین دلیل ، طرف شکست خورده در میدان جنگ با همه دارایی های مادی و معنوی مغلوب ملت و کشور پیروز تلقی می شود. مصطفی کمال آتاترک چگونه ترکیه از قدرت سخت خود استفاده می کند؟ تغییر در روند تصمیم گیری به سمت قدرت سخت، زمانی رخ داد که رجب طیب اردوغان، نخست وزیر، پیروز انتخابات ریاست جمهوری اوت 2014 شد. پس از آن، نیروی سیاسی علاقه مند به استفاده از قدرت سخت گرفت.از آنجا که ترکیه دومین ارتش بزرگ در ناتو ، قویترین نیروی نظامی در خاورمیانه و بزرگترین اقتصاد در منطقه بود تحقق قدرت سخت ، زمان زیادی را صرف نکرد. خلاء منطقه ای، افزایش رادیکالیسم و تروریسم، دخالت قدرت های خارجی و نیاز به مقابله با تهدیدات ترکیبی در حال افزایش و محافظت از منافع ترکیه، آنکارا را قانع کرد که به سمت قدرت سخت برود . فعالیت ترکیه در این زمینه عمدتا بر روی چهار ستون بود: یک سیستم ریاست جمهوری با قدرت اجرایی فراگیر و یک روند تصمیم گیری متمرکز یک صنعت دفاعی بومی که به طور فزاینده ای نیازهای نیروهای مسلح را تامین میکند استقلال استراتژیک به عنوان یک قدرت متوسط رو به رشد و یک قدرت منطقه ای بزرگ یک ارتش حرفه ای با تجربه طولانی مدت در مبارزه با جنگ های هیبریدی چند جبهه ای (multi-front hybrid wars) ظهور قدرت سخت موجب شد تا ترکیه دکترین های دفاعی وسیاست های امنیتی خود را به وجود آورد. قدرت سخت ترکیه شروع به به اقدام به چندین شکل از جمله عملیات نظامی خارج از کشور، استقرار نظامی در کشورهای خارجی، تاسیس پایگاه های نظامی خارجی و انجام رزمایش منطقه ای در خلیج فارس، شاخ آفریقا ، شمال آفریقا، مدیترانه شرقی و قفقاز جنوبی. عملیات نظامی خارج از کشور ترکیه در اوت 2016، بیش از پنج سال پس از آغاز انقلابها ، از نیروی نظامی در شمال سوریه استفاده کرد. این عملیات نظامی را به نام "سپر فرات" نامگذاری کرد و به دنبال آن عملیات "شاخه زیتون" در ژانویه 2018 بود که در آن نیروهای نظامی را به عمق شمال سوریه اعزام کرد تا یک منطقه ایمن تحت کنترل ترکیه را در امتداد مرز سوریه و ترکیه در مقابل شورشیان کرد ایجاد کند .به موازات این عملیات، ترکیه نقاط نظامی و پایگاه های نظامی را در شمال عراق تاسیس کرد و در ماه مه سال 2019 عملیات "پنجه عقاب" را اجرا کرد. چند ماه بعد، آنکارا عملیات نظامی دیگری را، به نام "سپر بهار" در سوریه شروع کرد که به دنبال ایستادگی در برابر رژیم اسد و شبه نظامیان طرفدار ایران در ادلب بود.این عملیات های نظامی پنج هدف اولیه داشت: حفاظت از کشور ترکیه در برابر عملیات تروریستی مرزی ایجاد یک منطقه امن برای محافظت از غیرنظامیان و جلوگیری از نفوذ بیشتر پناهندگان به ترکیه، که در حال حاضر به بزرگترین جمعیت پناهندگان در جهان تبدیل شده . ثبات امنیت در مناطق مرزی حفظ وحدت سوریه و عراق فشار به اسد و پشتیبانان رژیم اسد (یعنی ایران و روسیه) تا در نهایت به یک انتقال سیاسی تن دهند. امروزه ترکیه حدود 114 پست نظامی در سوریه دارد، اکثریت آن در استان های حلب و ادلب متمرکز ند ، یعنی در مقابل نیروهای رژیم اسد همراه با سپاه پاسداران ایران و شبه نظامیان شیعه وابسته به آن، به ویژه حزب الله . عملیات سپر فرات به ویژه از لحاظ بازدارنده جهت جلوگیری از هجوم پناهندگان عظیم حیاتی بود.ترکیه حدود 37 پست نظامی در شمال عراق دارد، از جمله یک گروه نظامی در بشیقا،امکانات آموزشی نظامی برای آموزش نیروهای پیشمرگه ، و پست های سازمان اطلاعات ملی (MIT). اکثریت این پست ها در مناطق مرزی قرار دارند که ترکیه را به سوریه، عراق و ایران متصل می کند، اما در اربیل، دووك، سوران و زاخو، پست نظامی وجود دارد.شبه نظامیان شیعه تحت حمایت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در عراق فشار بر ترکیه و نیروهایش را در عملیات پنجه عقاب بواسطه همپیمانی ضمنی با پ ک ک و تهدید حمله به پست‌های ترک در شمال عراق افزایش دادند زیرا حضور ترکیه را خطرناک تر از حضور آمریکا در عراق در نظر می‌گیرند. قرارگاه های نظامی _ Forward operating base در سال 2014، 2015، 2017، و 2019، ترکیه موافقت نامه های دفاع چندگانه را با قطر، سومالی، سودان و لیبی امضا کرد. این موافقتنامه ها راه را برای آنکارا باز کرد تا اولین پایگاه های نظامی خود را در خاورمیانه، خلیج فارس و شاخ آفریقا با امکان باز کردن پایگاه های اضافی در دریای سرخ و مدیترانه در شمال آفریقا ایجاد کند.این قرارگاه نظامی مزایای متعددی را برای آنکارا ارائه می دهند، مهمترین آنها عبارتند از: قابلیت های منحصر به فرد برای پاسخگویی به احتمالات از طریق بازدارندگی در خط مقدم و اقدامات پشتیبانی فرصت های ویژه برای همکاری قوی امنیتی با بازیگران منطقه ای ظرفیت سازی دفاعی در مشارکت دوجانبه و چند جانبه موقعیت جغرافیایی و پیامدهای سیاسی موثر ترویج حرفه ای بودن ، قابلیت های دفاع داخلی و اعتبار برای اتحاد و متحدین خود بدست آوردن اهداف تاکتیکی و استراتژیک بسته به نوع پایگاه یا مأموریت از جمله تثبیت منطقه هنگامی که بحران شورای همکاری خلیج فارس در سال 2017 فوران کرد، ترکیه با درک اینکه امارات متحده عربی و عربستان سعودی قصد دارد به قطر حمله کنند به سرعت برخی از واحدهای نیروهای مسلح خود را به پایگاه نظامی در دوحه مطابق با توافقنامه دفاع دفاعی 2014، مستقر کرد . گرچه تعداد سربازان کم بود، ولی ترکیه به دنبال ارسال یک پیام قوی به همتایان شورای همکاری قطر برای جلوگیری از تشدید نظامی بود.بحران شورای همکاری خلیج فارس قدرت سخت ترکیه را پس از تقریبا 100 سال به خلیج بازگرداند و برای اولین بار از زمان فروپاشی امپراتوری عثمانی نقش مهمی در منطقه خلیج فارس بازی کرد. دو سال بعد، قطر و ترکیه رسما دفتر مرکزی فرماندهی مشترک قطر -ترکیه را در پایگاه نظامی خالد بن الولید افتتاح کردند. در سال 2017، ترکیه هنگامی که بزرگترین آکادمی آموزش نظامی خارج از کشور را در سومالی (کمپ TURKSOM) افتتاح کرد، جایگاه خود را در شاخ آفریقا مستحکم کرد. سالها، آنکارا برای ساخت یک نیروی نظامی در سومالی تلاش کرده است، با یک هدف، ایجاد یک نیروی مسلح قوی و حرفه ای برای سومالی جهت مقابله با تروریسم و دستیابی به ثبات و امنیت. تا کنون، آنکارا بیش از 2500 سرباز سومالی و بیش از 1600 افسر پلیس را آموزش داده است.علاوه بر این، آنکارا در ارائه آموزش نظامی برای چندین کشور از جمله لیبی و عراق دخیل است. ترکیه از سال 2015 از نیروهای عراقی علیه دولت اسلامی حمایت کرده است.در لیبی، توافقنامه دفاعی سال 2019 بین ترکیه و دولت به رسمیت شناخته شده آن نفوذ گسترده ای را در کشور غنی از نفت شمال آفریقا تأمین کرد. نیروهای مسلح ترکیه با لیبی فاقد ارتش و نهادهای حرفه ای مدرن، آموزش نظامی، کمک و مشاوره نظامی را برای نهادهای وزارت دفاع و وزارت کشور ارائه داد. در طی یک سال، ترکیه بیش از 2500 پرسنل لیبی را در مورد استفاده از سیستم های دفاع هوایی، خمپاره ها و نابودی مین و مواد منفجره دست ساز آموزش داده است. علاوه بر این، ترکیه پرسنل لیبی را در گارد ساحلی، دفاع پایه و عملیات ویژه آموزش داد. ترکیه همچنین به تاسیس یک پایگاه دریایی در جزیره Sawakin در سودان چشم دوخته است. این جزیره یک پایگاه مهم در جغرافیای عثمانی بود تا منطقه حجاز (در حال حاضر در عربستان سعودی) را در برابر حملات از دریای سرخ محافظت کند. Sawakin موقعیت استراتژیکی مقابل عربستان سعودی در سراسر دریای سرخ و همچنین مصر دارد که ترکیه را در زمینه های رقابت استراتژیک با قدرت های منطقه ای تقویت میکند.همچنین گزارش هایی قصد آنکارا برای ایجاد پایگاه دریایی در مصراته و یک پایگاه هوایی در al-Watiyyeh لیبی و یک پایگاه دریایی در دریای سیاه نزدیک قبرس منتشر شده است. آنکارا در حال حاضر هواپیماهای بدون سرنشین رزمی خود را در قبرس شمالی مستقر کرده اند و در حال برنامه ریزی هستند که آنها را در شناور حامل TCG Anadolu Light Aircraft Carrier مستقر کند.به این معنا، ترکیه قدرت سخت خود را نه تنها برای دستیابی به اهداف دفاعی و امنیتی ، بلکه برای برآورده ساختن اهداف سیاسی و ارسال پیامی از اعتبار و تعهد به متحدانش در یک منطقه بی ثبات به کار گرفته است. دکترین دریایی قاطع در مدیترانه شرقی دکترین Mavi Vatan و یا "سرزمین آبی (دریایی) - Blue Homeland" ، نشان دهنده افزایش اعتماد به نفس دریایی ترکیه است. این امر نه تنها به تغییر سیاسی در جهت گیری های دکترینالی در نهاد سیاسی - نظامی ترکیه , بلکه به پویایی در حال تغییر در منطقه بعد از انقلاب‌های عرب پاسخ می‌دهد . این بیانیه خواستار یک نیروی دریایی مقتدر است و بر اهمیت استقلال و عدم وابستگی خارجی و به کارگیری اقدامات پیشگیرانه به جای واکنشی تأکید می کند.این دکترین نشان می دهد که آنکارا باید از مرزهای دریایی خود، حقوق دریایی و منافع ملی در سه دریای سیاه، دریای اژه و دریای مدیترانه بسته به ابزارهای سیاسی، قانونی و سخت ، از جمله نیروی دریایی ، محافظت و دفاع کند. این دکترین عمدتا با دو دریاسالار سابق ترکی Cihat Yayci و Cem Gurdeniz مرتبط است: Cem Gurdeniz به عنوان رئیس بخش استراتژی و رئیس برنامه ها در دفتر مرکزی نیروهای دریایی ترکیه خدمت کرد و به دلیل پیوند با شبکه رگنه‌کن "Ergenekon" که به دنبال سرنگونی دولت حزب عدالت و توسعه بود، زندانی شد. وی به دلیل ایجاد اصطلاح 'Mavi Vatan' و مشارکت در توسعه این آموزه شناخته شده است. Yayci پروفسوری است که مطالب زیادی در زمینه حقوق دریایی نوشته است و به عنوان معمار موافقتنامه تعیین مرز دریایی بین ترکیه و لیبی در سال 2019 معرفی می شود. او طرفدار شدید دکترین سرزمین آبی Blue Homeland است و به توسعه آن در سطوح نظامی-قانونی کمک کرده است .در مقابل دکترین سیاست خارجی قبلی ، دکترین سرزمین آبی در درجه اول بر روی قدرت سخت ترکیه لنگر انداخته‌است و با سیاست خارجی قاطع آنکارا و فعالیت دفاعی در عصر انقلاب‌های عربی سازگار است .این دکترین اخیرا ً به چند دلیل مورد توجه قرار گرفته‌است : افزایش وابستگی ترکیه به تجارت دریایی، حدود 87 درصد از تجارت خارجی آن توسط دریا انجام شده است هرج و مرج منطقه ای و خلاء امنیتی ، منافع و امنیت ملی ترکیه را تهدید کرده است. احساس اینکه آنکارا به شدت تحت فشار اتحادیه نو ظهور تحت حمایت فرانسوی بین یونان، قبرس ، مصر و اسرائیل قرار گرفته است تا بتواند منطقه اقتصادی منحصر به فرد ترکیه را (EEZ) به حداقل برساند مسابقه شتابان بازیگران منطقه ای برای سرمایه گذاری و بهره برداری از منابع و ثروت های زیر آبی در دریای مدیترانه بدون نیروی دریایی هیچ آناتولی وجود نخواهد داشت. قوی بودن در نیروی دریایی برای دفاع از ترکیه ضروری است. این نیروی دریایی پشتوانه قوای سیاست ما نیز خواهد بود. می دانید که نیروی دریایی با کشتی های خریداری شده از بازارهای خارجی ساخته نمی شود. نیروی دریایی نه تنها نیرویی است که از ساحل محافظت می کند ، بلکه مهمتر از آن ، نیرویی است که ایمنی خطوط دریایی را تضمین می کند. از آنجا که ما در آناتولی زندگی می کنیم ، نیاز ما از این نظر بیشتر است. اول از همه ، ما باید به تامین نیروی دریایی اصلی پسنده کنیم و صنعت و تجارت دریایی خود را توسعه دهیم. پس از آن ، ساختن نیروی دریایی که از صنعت کشور بیرون می آید ، آسان خواهد بود. مصطفی کمال آتاترک ادامه دارد....

نظری رو چند وقت پیش میخوندم که برام جالب بود. اینطور بنظر میرسه که ایران در ساخت سامانه پدافند کوتاه برد مجید از سامانه sosna روسی الگو گرفته باشه. از یکپارچه بودن بخش الکترواپتیک گرفته تا تحرک پذیری بالا و ترکیب هدایت های گوناگون! sosna سامانه جهت مقابله با انواع اهداف هوایی از جمله تسلیحات هدایت شونده و دورایستای نقطه زن ، جنگنده ها ، موشک های کروز ، بالگرد ها و پهپاد ها در بیشینه برد 10 کیلومتر و ارتفاع 5 کیلومتر ست. بنظر میرسد در مجید هم ما بتوانیم به برد تقریبی ۱۰ کیلومتر برسیم و با این فرض ایران به یک سامانه کم هزینه تر ولی موثر، جهت مقابله با طیف انبوهی از تهدیدات ارتفاع پایین دست می یابد. سامانه مجید گزینه ای بسیار ایده آل برای نیروی دریایی است. روس ها به شدت به ترکیب آن با توپ های گاتلینگ علاقه مند هستند. با توجه صحبت های قبلی مجید این توانایی را دارد که به شبکه راداری از جمله کاشف ۹۹ و سامانه های مختلف متصل شود که این مطلب توان غیر قابل چشم پوشی به سامانه مجید میدهد. sosna یک دفاع نزدیک ایده ال در شناور های روس هم هست نکته ی قابل توجه این است که دزفول با مشخصات عددیsosna قابل قیاس است اما این مطلب چندان قابل استناد نیست. یک نکته مهم و مشترک دیگر در این دو سامانه بارگزاری سریع هر دو این سامانه هاست. گفته شد که مجید بصورت دستی هم میتواند مسلح شود. در گذشته نکته ای توسط یکی از فرماندهان پدافند هوایی ذکر شد که رادار کاشف ۹۹ با اپتیک ابر سداد و جلال و همینطور موشک مجید و گاتلینگ ها متصل میشود(این دقیقا عین حرف است). https://www.aparat.com/v/ubB9F/ویژگی_های_سامانه_رادار_کاشف_99 صحبت های فرمانده مذکور

بسم الله الرحمن الرحیم با توجه به اهمیت روز افزون جنگ افزارهای بدون سرنشین در میدان رزم ، در این تاپیک قصد داریم به بررسی هواپیماهای بدون سرنشین کشور چین و همچنین دکترین حاکم بر آنها بپردازیم.پست اول به عنوان پیش درآمد تاپیک ، ترجمه خبر مربوط به نمایشگاه هوایی چین ( Zhuhai Airshow ) در سال 2018 هست ، که به گفته صاحب نظران درآن ارتش آزادی بخش خلق چین برتری خود را در امر طراحی و تکنولوژی به رخ رقبای خود کشید .در این نمایشگاه چینی ها علاوه بر اعلام دستیابی به رادار کوانتومی وآکروجت جنگنده نسل پنجم و چهارم ارتقا یافته خود در امر هواپیماهای بدون سرنشین بسیار قوی ظاهر شدند. سبقت چینی WJ-700 شرکت China Aerospace Science & Industry (CASIC) در نمایشگاه بین المللی Airshow China 2018 چین یک هواپیمای بدون سرنشین جدید با نام WJ-700 معرفی کرد. این هواپیماهای بدون سرنشین برای ماموریت های شناسایی و تهاجمی در زمین و دریا طراحی شده است. WJ-700 دارای 20 ساعت مداومت پروازی و بیشینه وزن برخاست(MTOW) تا 3500 کیلوگرم و4 جایگاه حمل مهمات می باشد. بر خلاف دیگر هواپیماهای بدون سرنشین از کلاس MALE (ارتفاع متوسط ، برد بلند _ medium altitude/ long endurance) که به مهمات نسبتا سبک مسلح هستند، این هواپیماهای بدون سرنشین قادر به حمل مهمات استاندارد هوا به سطح مانند موشک های ضد رادار CM-102، موشک های ضد کشتی C-701 و C-705KD تجهیزات هشدار زودهنگام و جنگ الکترونیک است. هواپیمای بدون سرنشین WJ-700 در کنار موشک های ضد رادار CM-102 Rainbow CH-7 هواپیمای بدون سرنشین تهاجمی (UCAV) به نمایش درآمده دیگر ، Rainbow CH-7 است که بسیار به طرح های آمریکایی مانند X-47 و X-45 شبیه است. با وجود اندازه بزرگ آن و عرض بال 22 متری و طول 10 متر و بیشینه وزن برخاست 13 تن، CH-7 با استفاده از سطوح منحنی شکل و به کارگیری مواد جاذب راداری یک پنهانکار محسوب می شود. CH-7 برای عملیات در سرعت پایین و ارتفاع بالا طراحی شده است و دارای حداکثر سرعت 0.75 ماخ ارتفاع پروازی 30،000 تا 43،000 فوت است. با توجه به ماموریت ، سرعت کروز آن کمتر از 0.5-0.6 ماخ است و موتور توربوفن آن از نوع ناشناخته ای است. Rainbow CH-7 دارای 2 جایگاه داخلی مهمات می باشد که این خاصیت در امر پنهانکاری حائز اهمیت است. CH-7 مانند دیگر اعضای خانواده Rainbow اجرای عملیات را کاملا خودکار انجام می دهد و کنترل ماموریت توسط ایستگاه زمینی فراهم می شود. پنهانکار بودن آن را قادر می سازد اجرای عملیات را در فضای هوایی تحت کنترل دشمن حفظ کند. CH-7 می تواند با ماموریت های شناسایی به عمق نفوذ کند و رادار ها ،کشتی ها، سایت های موشکی ، مراکز فرماندهی و دیگر مراکز کلیدی را مورد حمله قرار دهد. پهپاد CH-7 نیروی دریایی چینی به شدت به هواپیمای بدون سرنشین برای ناوگان ناو هواپیمابر جدید خود علاقه مند است. چین در حال حاضر دارای یک هواپیما بر عملیاتی ، یکی تحت آزمایشات دریایی ، و سومی در حال ساخت است. پهپاد ها در هواپیمابرها، محدوده نظارتی و تهاجمی را در سطح ناوگان افزایش داده و توانایی آن را برای حفظ نظارت مداوم و انجام ماموریت های شناسایی و تهاجمی بدون نیاز به سوخت گیری هوایی بهبود می دهد.چینی ها از چنین هواپیماهای بدون سرنشین به طور مستقل یا در هماهنگی با هواپیماهای جنگی نسل چهارم استفاده می کنند. CH-7 کنونی با بال های ثابت برای اجرای عملیات از یک باند طراحی شده است، اما توسعه دهندگان در حال حاضر برای استفاده از آنها در ناو هواپیمابر ، بالهای تاشو (folding wings) را پیگیری می کنند. HK-5000G هواپیماهای بدون سرنشین دیگر HK-5000G است طراحی شده با بالهای تاشو توسط شرکت Aeromarine Intelligent Equipment ، که یک شرکت تابعه از شرکت کشتی سازی چین هست.این پهپاد با بیشینه وزن برخاست 5 تن و مداومت پروازی 12 ساعته ، قابلیت برخاست به صورت پرتاب ریلی (catapult) و همچنین برخاست از باند را دارد . HK-5000G مجهز به سنسور EO/IR هست و توانایی حمل 2 محموله در زیر بال را دارد و برای ماموریت های شناسایی و تهاجمی از ناوهای هواپیمابر استفاده خواهد شد. پهپاد HK-5000G JY-300 هواپیماهای بدون سرنشین بعدی ، JY-300 یا Tian Shao نام دارد ، یک پهپاد نظارتی و هشدار زودهنگام هوابرد (AEW&S) است که مجهز به یک رادار آرایه فازی جدید به عنوان اثباتگر تکنولوژی ، ساخته شرکت CETC است. از مشخصات عملکردی هواپیمای بدون سرنشین JY-300 میتوان به مداومت پروازی 15 ساعته و سرعت کروز 200 کیلومتر در ساعت، ارتفاع پروازی 25،000 فوت و بیشینه وزن برخاست 1300 کیلوگرم ،قادر به حمل محموله به وزن 400 کیلوگرم اشاره کرد. JY-300 با چندین رادار آرایه فازی فعال AESA ، در دو طرف بدنه و لبه های جلویی بالها ( leading edges ) پیکربندی شده است. پهپاد JY-300 Rainbow CH-10 یک طرح دریایی دیگر نیز برای خانواده Rainbow در نظر گرفته شده است. CH-10 هواپیمای بدون سرنشین عمود پرواز (VTOL) با قابلیت تیلت‌ روتور (Tiltrotor) با کاربری رزمی و غیر رزمی . پهپاد CH-10 FL-71 پلت فرم FL-71 یک هواپیمای بدون سرنشین با سرعت بالا ، برای بیشینه وزن برخاست 3 تن ، ارتفاع پروازی 50،000 فوت ، حداکثر سرعت 2،200 km/h (1.8 ماخ) و پرواز کروز 850 km/h (0.71 ماخ) در 30،000 فوت طراحی شده است. . این پارامترهای عملکردی FL-71 را قادر میسازد در ماموریتی که حدود یک ساعت طول می کشد محموله ای 100 کیلوگرمی را تا مسافت 800کیلومتر حمل کند ، یک پلتفرم ایده آل برای یک ماموریت کوتاه و سریع. پهپاد FL-71 FL-2 اما FL-2 نام یکی دیگر از هواپیماهای بدون سرنشین رونمایی شده است که برای حمل محموله های سنگین در سرعت بالا طراحی شده است. پهپاد FL-2 با بیشنه وزن برخاست 22 تن می تواند با سرعت 900 km/h (0.73 ماخ) مسافتی در حدود 7300 کیلومتر را به طور مستقل (autonomously) پرواز کند. پهپاد FL-2 TW-765 , TW-356 هواپیمای بدون سرنشین بعدی از شرکت Tengden یک پهپاد دوموتوره با نام TW-356 ، طراحی شده برای حمل محموله های فوق سنگین است. TW-356 با قابلیت 4 جایگاه حمل محموله ، برای بارریزی و بکارگیری غلاف سنجش از دور و یا جنگ الکترونیک بسیار موثر است. این شرکت همچنین یک نوع هواپیمای بدون سرنشین بزرگتر دیگر با نام TW-765 را برای عملیات در ارتفاع بسیار بالا طراحی کرده است.TW-765 قادر به حمل 22 تن بار تامسافت 7500 کیلومتر است. پهپاد TW-356 پهپاد TW-765 XY-280 درمورد پهپاد XY-280 ادعا می شود برای انجام مانور تا 6g طراحی شده است و تا حدودی شبیه سازی شده از روی جنگنده های F-22 / F-35 است. این پهپاد به نحوی برنامه ریزی شده است تا پروازی کاملا مستقل (fully autonomous) انجام دهد و مانورپذیری و ویژگی های پروازی هواپیماهای دشمن را تقلید کند. این پهپاد این ظرفیت را داراست که در مانور ها ، آموزشهای واقع بینانه برای نیروی دریایی و واحدهای موشکی دفاع هوایی ارائه دهد . برای حفظ ویژگی های پنهانکاری (سطح مقطع راداری m2 0.05 - 0.1 )،پلتفرم XY-280 دارای دو جایگاه داخلی حمل مهمات است که انجام حملات تهاجمی ضربتی را برای آن میسر میکند . نحوه ی برخاست XY-20 با استفاده از بوستر صورت میذیرد و موتور توربوجت آن تا سرعت 860 (0.72 ماخ) است. دارای طول 4.33 متر ، عرض بال 6 و بیشینه وزن برخاست 650 کیلوگرم است .همچنین قادر است تا 150 کیلوگرم محموله شامل انواع سنسورها و تسلیحات را برای ماموریت هایی تا 2 ساعت حمل کند. XY-280 برای تحمل حداکثر 25 سورتی پرواز طراحی شده است. پهپاد XY-280 در پست های بعدی اطلاعات جامع تر در مورد خانواده های این پهپاد ها ارائه میشود . صرفا برای میلیتاری / بن پایه

تانک تی62 نخستین بار در سال 1961 از سوی ناظران غربی مشاهده گردید. این تانک سال 1965 در شوروی سابق وارد تولید انبوه شده و به تدریج جایگزین مدل های فرسوده تی10 و تی45 گردید. تولید این جنگ افزار در سال 1975 در شوروی متوقف شد. انواع مدل تی62 عبارتند از مدل A که نوع و اولیه و گسترده ترین نوع این تانک است. مدل B مسلح شده به یک تیربار ضد هوایی 12.7 م م بر بروی دریچه تیرانداز. مدل K که نوع بهسازی شده است و مجهز به یک سیستم موازنه دید بوده و قسمتی از آن دارای سیستم کنترل آتش لیزری است. و در نهایت مدل سال 1977 که که برخی از مکانیزم های محرک آن از قبیل شنی& غلتک و چرخ دنده ها& با تانک تی72 تعویض شد. قابلیت های فنی: تی62 دارای وزن رزمی 37 تن است و نیروی محرکه اش از طریق یک موتور V شکل 12 سیلندر دیزل چهارزمانه، به حجم 38880 سی سی تامین می شود که 580 اسب بخار قدرت تولید می کند. حداکثر سرعت جاده ای آن 50 کیلومتر در ساعت است. مقاومت زیاد پیچشی زنجیر های رابط شنی تانک، و تحرک محدود غلتک ها (100 م م یعنی حدود نصف تانک های غربی) سرعت تانک را در مناطق متغیر، تا 25 کیلومتر در ساعت پایین می آورد. تی62 مجهز به سیستم انتقال قدرت اتوماتیک یا نیمه اتوماتیک نیست و راننده ملزم است که پنج دنده جلو و عقب را به صورت مکانیکی و توسط یک اهرم دستی جا بزند. برای این کار راننده باید به حد کافی قدرتمند باشد. این نکته آخر به اضافه موقعیت ناراحت و فضای محدود در اختیار راننده، سبب خستگی بیش از حد و عدم تمرکز وی می شود. کلاچ تی62 یکی دیگر از ضعیف ترین اجزای آن است که در حدود 40 درصد از نقایص فنی موجود در تانک را پدید می آورد. گردش تانک به چپ و راست، توسط دو اهرم جانبی انجام می پذیرد که این عمل سبب صرف کوشش اضافی از سوی راننده است. برد دید راننده به دو دستگاه محدود می شود و در سمت راست او یک نقطه کور وجود دارد. تی62 مقدار 960 لیتر سوخت مصرف می کند و دارای بردی معادل 400 کیلومتر است. این برد را می توان با دو مخزن اضافی تا 600 کیلومتر افزایش داد. دستگاه اطفاء حریق کارامدی در این تانک وجود دارد، اما ترکیب شیمیایی آن، گازی تولید می کند که دارای نتایج مرگباری است. در این تانک هیچ حایلی میان خدمه و موتور تانک وجود ندارد و این امر مشکلات زیاد خدمه ( تحمل صدای موتور و بخارات سوخت) را پیچیده تر می کند. به هنگام روشن بودن موتور مقدار زیادی حرارت تولید می شود که در مناطق بیابانی برای خدمه ناخوشایند است. بنابراین این تانک دیگر سیستم گرم کننده ندارد. این تانک از رودخانه هایی به عمق 5 متر می تواند عبور کند. اما 50 دقیقه وقت لازم است تا خدمه مطمئن شوند وسیله آن ها در برابر آب نفوذ ناپذیر است. و هنگامی که تانک به کرانه دیگر رود می رسد دیگر برای رزم آمادگی ندارد، و باید یکی از خدمه بیرون آمده و صفحه خارجی را که پریسکوپ تیرانداز را حفظ می کند بلند کند. قابلیت تی62 در مناطق برفی و گل آلود خوب است. در مناطق ناهموار در خطر از دست دادن یک زنجیر نیست و می تواند با سرعت گردش کند. با در نظر گرفتن استانداردهای فنی تانک های امروزی، قابلیت تحرک تی62 از حد متوسط پایین تر است. این تانک می تواند از مانعی به ارتفاع 80 سانتی متر، شیب 32 درجه و گودالی با حداکثر عمق 2.85 متر عبور کند. حفاظت: استاندارد حفاظت زرهی تی62 بالا بوده و این به دلیل وزن کنم و زوایای خمش سنگین تانک است. در قسمت های ضروری بدنه ضخامت زره بین 10 تا 23 م م متغیر است. اما صفحه های زرهی در قسمت های دیگر ضعیف تر هستند. قدرت آتش: تی62 دارای یک توپ 115 م م بدون خان است. حد اکثر تحرک لوله رو به بالا 18 و رو به پایین 5 درجه است. برای گردش برجک به صورت دستی یا الکترکی باید موتور تانک روشن باشد. اگر هدف گیری در سکوت لازم باشد (مثلا در یک موقعیت دفاعی هنگام شب) تیرانداز باید کنترل دستی را به کار بگیرد. پس از هر شلیک توپ به صورت خودکار به زاویه فشنگ گذاری باز می گردد. در این حالت، نیروی الکتریکی برای گردش و حرکت قطع می شود. سیستم کماکان بدون نیروی الکتریکی باقی می ماند تا زمانی که پوکه، از در باز شده پوکه پران در قسمت عقب برجک به بیرون بپرد. در این زمان ثانیه های پر ارزشی برای شلیک دیگر از بین می رود. فقدان نیروی برق در این عملیات، به طور چشمگیری کارایی تانک را کاهش می دهد. گردش و حرکت دستی برجک، برای ردگیری یک هدف متحرک، نسبتا آهسته و غیر موثر است. تانک های منهدم شده عراقی به هنگام حرکت در مناطق ناهموار، ردگیری هدف به طور صحیح تقریبا غیر ممکن است. اگر یکی از خدمه قدرت کار را به هر دلیلی از دست دهد، محل فرمانده باید عوض شود.، که این امر یافتن هدف را به شدت محدود می کند. برای تغییر موقعیت و جا به جایی یکی از اعضای مجروح خدمه، فضای کمی در تانک وجود دارد. این تانک تنها یک تلسکوپ دارد که قسمتی از آن که در بیرون برجک بوده و به زمین خیلی نزدیک است. گل و کثافت خیلی زود دید راننده را تیره و تار می کند و لنز پاک کن دستی نیز چندان موثر نیست. تی62 می تواند 40 تیر فشنگ برای توپ اصلی حمل می کند. قفسه آماد در برجک فقط دارای سه تیر فشنگ است. تمامی دیگر فشنگ ها در دیواره بدنه جای دارند و بسته به موقعیت برجک، در تمام اوقات قابل دسترسی نیستند. در این تانک گلوله گذار باید با دست چپ خود عمل کند که این امر مشکلاتی را در بر دارد. علاوه بر این تی62 تعداد 2500 تیر فشنگ مسلسل حمل می کند. توپ اصلی تی62 می تواند چهار نوع گلوله شلیک کند که مهمترین آنها (BR6) است. این گلوله 40 سانتی متر طول و 4 سانتی متر قطر دارد و دارای سرعت اولیه 1615 متر بر ثانیه است. *** در کل این تانک شرقی مجموعه ای از نقاط ضعف است و این امر در تلفات چشمگیر این تانک ها در جنگ سال 1991 بی تاثیر نیست. منبع: ماهنامه نوآور اردیبهشت 85

رونمایی از سامانه پدافند هوایی دوربرد "آرمان" با برد ۴٠٠ کیلومتر در آینده معاون طرح و برنامه پدافند هوایی خاتم الانبیا با اشاره به تولید سامانه راهبردی آرمان، گفت: این سامانه مصوبات لازم را دریافت کرده است و ما در آینده شاهد رونمایی از سامانه‌هایی از این دست خواهیم بود که قدرت دفاع هوایی ما را به جایی می‌رساند که دشمنان ما حتی به حضور در آسمان این کشور فکر هم نکنند. اگر تلاش آنها این بود که با عدم تحویل سامانه اس ۳۰۰ به ما که تا ۲۰۰ کیلومتر را پوشش می‌دهد، مرزها را در این بخش برای خود باز بگذارند امروز باید بشنوند که نه تنها از ۲۰۰ کیلومتر گذشته‌ایم که در آینده به ۴۰۰ هم خواهیم رسید و همه این موارد با تکیه بر توان داخلی انجام شده است.

ربات ها و خودروهای بدون سرنشین روسیه در یک نگاه

به نام خدا GIDS Shahpar هواپیمای بدون سرنشین (UAV) شناسایی (2012) به خدمت گرفتن پهپاد GIDS Shahpar نشان می دهد کشور پاکستان از نقش هواپیما های بدون سرنشین در میدان نبرد آگاه است. این سامانه برای نقش شناسایی بدون سرنشین در ارتفاع متوسط ساخته شده و در برخی فعالیت ها مثل نشستن و برخاست به طور خودکار عمل می کند. محموله ماموریتی شامل دوربین و حسگر های مختلف برای عملیات در روز و شب می شود. "GIDS" مخفف "راه حل های دفاع صنعتی جهانی" در راولپندی پاکستان است. GIDS Shahpar در سال 2012 به طور رسمی به خدمت ارتش پاکستان (نیروی هوایی و ارتش) در آمد و تا حدی هم به نیروی هوایی عربستان خدمت کرده است. Shahpar ترکیب "canard pusher" دارد یعنی مجموعه بال های کوچک (کانارد ها) در جلوی بال های اصلی (در عقب) نصب می شوند و موتور یک ملخ را با آرایش pusher در انتهای بدنه می گرداند. این ترکیب باعث می شود که بخش جلویی بدنه برای حمل بسته های ماموریتی، سوخت و موتور استفاده شود. بال های اصلی تا حدی به عقب متمایل اند و در انتهای خود باله های عمودی دارند. بخش عقبی برای چرخش یک ملخ 3 پره خالی است. بخش زیرین، چرخ دار و ثابت است. یک برجستگی اپتیکی (مجموعه چند حسگری Zumr-I (EP)) در زیر بدنه دیده می شود. Shahpar از نظر ابعادی، 4.2 متر طول و 6.6 متر عرض دارد. وزن محموله به 50 کیلوگرم می رسد و حداکثر وزن برخاست پهپاد حدود 480 کیلوگرم است. از مشخصات فنی آن می توان به سرعت کروز 150 کیلومتر بر ساعت، ارتفاع پروازی 5180 متر و برد 250 کیلومتر (محدود شده توسط لینک داده) اشاره کرد. قدرت پهپاد از یک موتور 4 سیلندر 4 زمانه Rotax 912 صد اسب بخاری تامین می شود. از این موتور اتریشی در بسیاری از هواپیما های کوچک و بسیار سبک در جهان استفاده می شود. Shahpar داده های به روز را به فرماندهان زمینی ارائه می دهد. هدایت و رهگیری از طریق یک سامانه مبتنی بر GPS انجام می شود و امکان کنترل دستی یا خودکار هم وجود دارد. پروسه نشستن به صورت دستی یا خودکار است و برای باند های کوتاه از یک چتر افزایش پسا استفاده می کند. Shahpar ll در سال 2021 معرفی شد و پس از اتمام فاز آزمایش و صلاحیت، در حال ساخت است. Shahpar ll طراحی شده تا به صورت خودکار برخاست و فرود روی باند یا فرود با چتر نجات را انجام دهد. اهداف روی زمین توسط اویونیک geo-reference یا geo-pointe می شوند. تجهیزات زمینی شامل برنامه ریزی ماموریت، شبیه‌ساز، مدیریت ماموریت و کنترل و رفع اشکل خدمه می شود. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - وضعیت: در خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 50 - سازنده: Global Industrial Defence Solutions (GIDS) - پاکستان - کشورهای مصرف کننده: پاکستان، عربستان سعودی (Shahpar) - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 4.2 متر - طول بال ها: 6.6 متر - وزن: 380 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 480 کیلوگرم (100 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور Rotax 912 با قدرت 100 اسب بخار - حداکثر سرعت: 160 کیلومتر بر ساعت (Shahpar)، 210 کیلومتر بر ساعت (Shahpar ll) - ارتفاع پروازی 5000 متر (Shahpar)، 6100 متر (Shahpar ll) - برد: 250 کیلومتر (Shahpar)، 300 کیلومتر (Shahpar ll) - تسلیحات: ندارد. محموله ماموریتی شامل حسگر ها، دوربین ها و سامانه های رهگیری - نسخه ها: Shahpar (سری پایه)، Shahpar ll (مدل سال 2021) منبع

نمونه های تقریبا فابریک این کامیون حتی با رنگ ارتشی در شهر املش موجوده ، ایندفعه عکس میگیرم ازشون و اینجا پست میکنم ، کم کارترین این کامیون ها از نمونه های در اختیار نیروی هوایی بودند و چون در عملیات های و مسیرهای ناهموار ازشون استفاده نشده بود ، بصورت بسیار سالم به مزایده گذاشته شدند و در مناطق شرق گیلان ازشون استفاده شد .

پیرمرد بارکش ارتش ایران (قسمت سوم) نمونه جالبی از کامیون به اصطلاح ریو که به بعد از باز نشستگی نیز در حال فعالیت در رشت هست. علت اسم ریو هم که روی این کشنده های گذاشته شد این مورد است که کشنده های سری M35 دارای موتورهای بنزینی REO OA-331 هستند. برخلاف کشنده های سری M809 که به موتورهای دیزیل Cummins NH250 مجهز هستند. البته این کامیون موتور اصلی خود را از دست داده است و به یک موتور داف ١٢٠ دیزیل مجهز شده است. شکل ظاهری هم به طور کامل دست خوشش تغییراتی قراره گرفته است و به مشخصاتی فنی از قبیل وزن و ابعاد نیز در دسترس نیست پس نمیتوان به شکل دقیق مدل این کامیون را اعلام کرد. اما با توجه به شکل ومدل کفی پشتی که شبیه نمونه های آمریکایی این کامیون کمپرسی احتمال کامیون کمپرسیM52 از سری کامیون های M35 یا کامیون کمپرسیM817 از سری کامیون های M809 خواهد بود.

بسم ا... ظاهرا اخرین سرباز ارتش ممالک متحده در خاک افغانستان سرلشکر کریس دوناهو راست : انبوه تجهیزات بجامانده از واحدهایی که فرودگاه کابل را ترک کردند چپ : احتمالا از نیروهای بدری 313 طالب ها در فرودگاه کابل ( در پس زمینه ، شلیک مهمات رسام طالب ها ) ظاهرا تعداد سی نایت ها بیشتر از آنی که تصور می شد ، هست ، تصویر سمت چپ استتار خاکستری سپاه تفنگداران باید باشد نیروی هوایی سابق افغانستان 4 فروند هرکولس سری اچ در اختیار داشت . از روی تصاویر ، هر چیزی که را که نمی شد منتقل کرد ، تا حد ممکن از کار انداختند ولی هنوز مشخص هست که این کار ناقص انجام شده !!! وضعیت ظاهری بالگردهای بلک هاوک و ام دی 500 هم چندان بد به نظر نمی رسد ( حداقل از روی تصاویر ) وهمچنان ، سیل هاموی های ارتش سابق افغانستان

سلام با تایید صحبت های جناب archersarash که در واقعیت بعید است یک سیستم پدافندی هر چقدر لایه به لایه و مدرن باشد بدون کمک یک نیروی هوایی مدرن بتواند در برابر یک نیروی هوایی مدرن دیگر مقاومت کند. به نظر من اصولا هر استراتژی که بر مبنای دفاع مطلق باشد حتما شکست می خورد. مهمترین عامل این است که شما بتوانید با حملات گسترده زیرساخت های تهاجمی طرف مقابل را نابود کنید. این یک مسئله دو طرفه است. به نظر من در چنین جنگی، طرفی غالب است که بتواند با حملات گسترده، در فاصله کوتاه تری توان تهاجمی طرف مقابل را نابود کند. پدافند به نظر من فقط می تواند این نقش را بازی کند که با مقاومت در برابر تهاجم حریف فرصت بیشتری به یگان های تهاجمی بدهد. اگر طبیعتا یک نیروی هوایی مدرن نیز داشته باشیم این فرصت بیشتر می شود تا یگان های موشکی و پهبادی و هوایی بتوانند پایگاه های موشکی هوایی دریایی و تاسیسات زیربنایی طرف مقابل را نابود کند. به عنوان مثال اگر زمانی ما با امریکا درگیر شویم در هر صورت پدافند ما نابود می شود زیرا نمی توان در برابر حملات گسترده هوایی و کروز دشمن مقاومت کرد ولی باید بگونه ای باشد که قبل از این ما هم به صورت گسترده با حملات بالستیک کروز و پهبادی کل پایگاه ها و تاسیسات نفتی و حتی ناوهای هواپیمابر رو مورد تهاجم قرار داده باشیم. پدافند میتواند این تایم را به ما بدهد. البته قرار دادن موشک های بالستیک در پایگاه های زیرزمینی مخفی به هدف افزایش این تایم است. قابل پیش بینی است که امریکا اقدام به شلیک کروز از هواپیماهای بی 52 خواهد کرد. این هواپیماها از پایگاه های دور از دسترس ما به پرواز در می ایند و از فاصله دور از دسترس پدافند ما اقدام به شلیک خواهند کرد. هواپیماهای سوخت رسان در فاصله دور از دسترس پدافند ما مستقر خواهند شد و جنگنده ها بعد از گرفتن سوخت وارد فضای ما میشوند. با داشتن پدافندهای بسیار دوربرد مثل اس 400 میتوان این فاصله امن را زیاد کرد. در اینجا اگر ما مجهز به جنگنده هایی با موشک های هوا به هوای دوربرد باشیم می توان(در صورتیکه فرودگاه های ما نابود نشده باشند) به این بی 52 ها و سوخت رسان ها حمله کرد. به نظر من یکی از عوامل بازدارنده ما همین بوده یعنی آمریکایی ها می دانند تا بخواهند پدافند و توان تهاجمی ما را نابود کنند ضربات بزرگی هم خود انها هم تاسیسات نفتی کشورهای عربی خورده اند. و طبیعتا اقتصاد جهانی دچار لطمه بزرگی خواهد شد. در رابطه با کشورهای دیگر مانند عربستان، امارات و حتی ترکیه با وجود انکه برتری هوایی اشکاری بر ما دارند ما می توانیم با حملات گسترده بالستیک کل باند ها و فرودگاه های انها را از بین برده و عملا نیروی هوایی های انها را زمینگیر کنیم.

روس ها یک طرح بسیار جالب برای مقابله به جنگنده های نسل 5 با ترکیب رادارها با باندهای مختلف ارائه کردند سطح مقطع اف 35 در نواحی مختلف به صورت زیر است رنگ سبز سطح مقطع کمتر و رنگ قرمز سطح مقطع بیشتر ) همین طور که ملاحظه می کنید اطراف اف 35 سطح مقطع بیشتری در باندهای مختلف دارند به کمک همین طرح فرضا اگر رادار باند وی اچ اف بگونه ای مکان یابی بشه که اگر اف 35 بخواد به منطقه ای حمله کنه از روبرو با این رادار مواجه بشه و این رادار با تشخیص ورود اف 35 به گونه ای دو رادار باند ال و ایکس را هدایت بکنه که منطقه خاصر را جستجو کنند احتمال شناسایی اف 35 وجود داره این یک طرحی ضعف هایی هم داره اول اینکه الان دیگه جنگنده ها خودشون بران بمباران به نزدیکی هدف نمیان بلکه از موشک های و یا تسلیجات برد بلنداستفاده می کنند که سطح مقطح بسیارکمی دارند و قادرهستند از زاویای مختلف به اهداف حمله کنند بعدشم اینکه دقیقا بگونه ای رفتار بشه که اف 35 مجبور بشه داخل این مثلث قرار بگیره کار دشواری هست اما راهکار موثر هست شاید در اینده ای نزدیک با ورود اواکس ا 100 روسی بشه مسئولیت رادارهای باند ال و ایکس را به این اواکس داد اینجوری فقط راداری یو اچ اف کارشون اگاه شدن از وزود جنگنده هست و مکان یابی دقیق و هدایت تسلیحات برعهد آواکس از طرفی پهباد هایی مثل xq58 هم توسط امریکا و استرالیا استفاده می شه که سطح مقطع کمی دارند و هم قادر به استفاده از یک پهباد دیگه از درون خودشون موشکی مثل spear با قطری برابر 18 سانتی متر قادر هستند از فاصله 150 کیلومتری به رادارها حمله کنند به ابعاد کوچک این موشک دقت کنید طرح روسیه برای لینک راداره با باندهای مختلف همنطور که می بینید سه رادار روسیه به سه باند مختلف در کنار هم هستند ( البته این یک نقاشی هست اما به نوعی نشون دهنده سیستم های ترکیب سیستمهای پدافندی روسیه برای جنگ با هواپیماهای رادار گریز) ** هر سیستم پدافندی( چه تاد چه اس 400) اگر پشتیبانی نشه از طرف یک نیروی هوایی تو جنگ های امروزی نمی تونه سد قابل اعتمادی باشه

ادعا یا واقعیت !!!! باور373 برتر از اس-400 ؟!!!! صنعت دفاعی ایران ، پس از سالها کسب تجربه در حوزه پشتیبانی از طیف متنوعی از سامانه های دفاع هوایی زمین پایه غربی و شرقی و همچنین معرفی یکسری سامانه های دفاع هوایی بومی کوتاهبرد ، از سال 2009 بتدریج برنامه یک سیستم دفاع هوایی برد بلند را کلید زد که نهایتا در سال 2015 رونمایی شد . درواقع امر ، سامانه باور373 یکی از چند سکوی پدافند هوایی زمین پایه ای است که در کنار سامانه 15 خرداد که گفته میشود از سال 2019 وارد خدمت شده ، در داخل این کشور ایده پردازی ، توسعه و ساخته شده است . بنابر اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، پس از آنکه دولت دیمیتری مدودف ، در تلاش برای بهبود رابطه با غرب ، فروش سامانه های اس-300 به ایران را در سپتامبر 2010 بحالت تعلیق در آورد ، ایران با جدیت بیشتری سرمایه گذاری بر روی توسعه پدافند هوایی بومی را پیگیری نمود . در آن زمان ، برخی ناظران نظامی معتقدند بودند که این سرمایه گذاری سنگین ، ناشی از نگرانی استراتژیستهای دفاعی ایران از تهدیدات مستمر غرب و اسراییل به منظور اجرای حملات هوایی/موشکی بر علیه تاسیسات هسته ای این کشور بشمار می آید ، با این حال ، قابلتیهای دوربرد پدافند هوایی این کشور تا قبل از تحویل آخرین محموله های اس-300 به سال 2017 همچنان مشکوک ارزیابی می شد .به همین دلیل ، ایران علاوه بر دریافت سامانه های اس-300 ، سامانه دفاع هوایی روزنانس-ان.ئی را از روسیه تحویل گرفته که نه تنها در شناسایی جتهای اف-35 بدانها کمک می کند ، بلکه ردیابی این جنگنده ها را برای شبکه دفاع هوایی ایران ، آسان تر نموده است . علاوه براین ، برخی گمانه زنی ها از تقویت مستمر واحدهای اس-300 تحویلی به ایران با جدیدترین موشکهای روسی خبر می دهند ، ولی در سالهای اخیر ، اظهارنظرهای متعددی از سوی مقامات ارشد ایرانی در خصوص قابلیتهای باور373 به گوش می رسد ،به گونه ای که امیر سرتیپ شاهرخ شهرام ، مدیرعامل سازمان صنایع الکترونیک وزارت دفاع ایران در اظهارنظری ، مدعی شده که باور373 ترکیبی از قابلیتهای سامانه های دفاع هوایی تاد و پاتریوت آمریکایی را در اختیار دارد که این مساله شاید از سابقه نامطلوب سیستم دفاع هوایی پاتریوت و تاد نشات گرفته باشد . اما به تازگی مقامات ایرانی مدعی شده اند که جدیدترین گونه از سیستم باور373 که قراراست درآینده از آن رونمایی شود ، قابلیتهایی فراتر از سامانه اس-400 داشته که این ادعا با شک و تردید هایی مواجه شده است ، چرا که گفته شده اس -400 و خواهر دوقلوی آن یعنی اس-300 وی.4 به تقریب قدرتمند ترین سامانه های دفاع هوایی در سطح جهان بشمار می آیند . در همین راستا ، سرتیپ فرحی ، جانشین وزیر وقت دفاع ایران در 22 اوت 2021 مدعی شد که با ورود نسخه های جدیدی از باور373 بخدمت عملیاتی ، توان دفاع هوایی ایران به سطحی بالاتر از دستیابی به سامانه اس-400 خواهد رسید . درواقع ، شواهد موجود نشان میدهد که سامانه باور قابلیت شناسایی همزمان 300 هدف را داشته که از این تعداد میتواند 60 هدف را ردیابی و با اولویت گذاری با 6 هدف درگیری شود ،در حالی که اس-400 براساس داده های منتشر شده می تواند تا 80 هدف را ردیابی نماید . در حوزه برد درگیری ، سامانه باور طبق اطلاعات موجود ، در یک فاصله 210 کیلومتری عمل می کند که اگر چه کمی بیشتر از رقبای غربی است ، اما در مقایسه با اس-400واس-300 وی.4 که می توانند در یک برد 400 کیلومتری و سرعت 14 ماخ با اهداف مهاجم درگیر شود ، چیزی در حدود 50 درصد فاصله را به نمایش می گذارد . در واقع ، سامانه های پدافندی قدیمی موجود در شبکه دفاع هوایی ایران نظیر اس-200 گرچه از تحرک کافی برخوردار نیستند ، اما محدوده درگیری انها به 300 کیلومترمی رسد که در نوع خود قابل توجه است . با این حال ، باور 373 گرچه ممکن است در حوزه تحرک ، مزیت قابل توجهی را نسبت به رقبای روسی در اختیار داشته باشد ، اما ادعای برتری آن نسبت به سامانه های دفاع هوایی اس-300 بسیار مشکوک به نظر می رسد . با این وجود ، به نظر می رسد که این سیستم ، بتدریج به ستون فقرات شبکه دفاع هوایی ایران تبدیل شود که به تقریب کم هزینه تر از خرید سیستم اس-400 خواهد بود . در این حوزه گرچه روسیه به صراحت بیان کرده که برای صادرات اس-400 به ایران ، هیچ مشکلی ندارد ، اما سهل الوصول بودن سامانه های بومی ، احتمالا جذابیت خرید خارجی را برای تهران کاهش خواهد داد که در این زمینه ، بیان ادعای برتری باور بر اس-400 میتواند شاهد این راهبرد باشد . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- تحلیل مندرج در این متن ، تنها نظر نویسنده است و تایید یا رد نمی گردد .

سامانه های روسی به روز بودند یعنی اس 75 یا همون سام 1 زمانی که وارد شد حکم اس 500 را برا الان داشت فرضا کشوری تو سال 2030 بیاد اس 300 را کاملا بومی بسازه ایا اون سال با توجه به تهدیدات ارزشی داره ؟ شرکت های مثل تالس و ریتون یا نورث گرومن الان با هم رادار تولید میکنند رادار GM 400 محصول مشترک تالس و ریتون رادار AN/TPS-70 محصول مشترک اروپا و نورث گرومن پروژه باور باید با قدرت ادامه پیدا کند چون دست ایران را برای خرید بسیار باز می کند اما دنبال خرید تجهیرات جدید هم باید بود

با سلام البته باید دید که ما چگونه نسخه جدید باور رو با S400 مقایسه میکنیم ما این سامانه رو در اختیار نداریم، شاید از روی مشاهدات سامانه هایی که در جنگ سوریه روس ها استفاده کردن ( البته اگر S400 در سوریه بوده) دست به مقایسه میزنند که به نظر مقایسه قابل قبولی نیست چون ما کاربر آن نبودیم، یا از روی داده های رسانه ای شده S400 این مقایسه صورت گرفته که باز هم قابل استناد نخواهد بود. هر چند که ساخت سامانه باور کار بزرگی است و آدم بهش افتخار میکنه ولی قبلاً هم میدیدیم که سامانه S200 بروز رسانی شده رو با S300 مقایسه میکردن ( هر چند آن فقط یک بروز رسانی بود) و اعلام میکردند که در یک سطح هستند! ولی وقتی S300 وارد کشور شد خود فرماندهان پدافند اعلام کردند که توانایی های این سامانه فوق تصور آنها بوده! انشالله که این مقایسه آنگونه نباشد

مرحوم دکتر کردوانی که همین چند روز پیش به رحمت خدا رفت گفته بود : (نقل به مضمون )در کویر هندوانه میکارید و آب را هدر میدهید بعدا آن را مفت صادر میکنید !!! در مورد دیگر هم گفته بود : برای احیا دریچه ارومیه میخواهید کجا را خشک کنید ؟ --- متاسفانه هدر رفت آب و تخریب محیط زیست و گسترش کویر به سرعت پیش میرود و متولیان امر دغدغه توقف آن را ندارند

کانسپت جنگنده بدون سرنشین ترکیه

به نام خدا تحویل ششمین جنگنده f-16 ارتقا یافته به ارتش ترکیه f-16 ارتقا یافته ارتش این کشور ششمین جت F-16 ارتقا یافته توسط صنایع هوافضای ترکیه (TAI) را دریافت کرد. رئیس صنایع دفاعی ترکیه (SSB) در توئیتی اعلام کرد "بهینه‌سازی ساختار هواپیمای F-16 بلوک 30 در حال پیگیری است. در چارچوب این پروژه ششمین هواپیمای F-16 بلوک 30 که ارتقای ساختاری آن پایان یافته، به فرماندهی نیروی هوایی تحویل داده شد." هدف این پروژه مدرن سازی 35 فروند جنگنده F-16 بلوک 30 است که TAI در حال کار بر روی 25 فروند از آن هاست.جنگنده های باقی مانده توسط مرکز اول فرماندهی نگهداری و تامین هوایی مدرنیزه خواهند شد. TAI اولین جت ارتقا یافته را در ماه جولای سال 2020 به نیروی هوایی تحویل داد. اسماعیل دمیر، رئیس SSB ، در پستی توئیتری در فوریه 2021 گفته بود که ارتقای ساختاری F-16 های بلوک 30 ادامه خواهد داشت. در این پروژه 1200 تا 1500 قطعه از بخش های ساختاری هر هواپیما در حال بازسازی است. کار های تعمیر، تعویض و تقویت بدنه در صورت نیاز انجام خواهند شد." دمیر اضافه کرد هدف این پروژه، افزایش عمر عملیاتی F-16 ها از 8000 به 12000 ساعت است. پس از ممانعت ایالات متحده از فروش جت های F-35 به ترکیه، به دلیل خرید S-400 توسط این کشور، بروزرسانی F-16 باعث می شود ترکیه مقداری زمان برای توسعه جت TF-X بومی خود که تحت برنامه هواپیمایی رزمی بومی (MMU) در دست پیگری است، ذخیره کند. انتظار می رود جنگنده TF-X اولین پرواز با موتور بومی خود را در سال 2029 انجام دهد. جنگنده TF-X ترکیه منبع

بخش هایی از مقاله خبرگزاری تسنیم درباره باور و بهبودهای صورت گرفته بر روی اون در طی زمان: سبقت باور ایرانی از S۳۰۰ روسی| مهمترین سامانه پدافندی ایران چه تغییراتی کرده است؟ https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim/Uploaded/Image/1399/08/10/13990810192122339215371610.jpeg https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim/Uploaded/Image/1399/08/10/13990810191941526215371510.jpg https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim/Uploaded/Image/1399/08/10/13990810183110441215368510.png https://newsmedia.tasnimnews.com/Tasnim/Uploaded/Image/1399/08/10/13990810182434690215368310.jpg منبع و لینک برای مطالعه مقاله به صورت کامل : https://www.tasnimnews.com/fa/news/1399/08/11/2380122/سبقت-باور-ایرانی-از-s300-روسی-مهمترین-سامانه-پدافندی-ایران-چه-تغییراتی-کرده-است پ.ن: بنده اکانت گالری ندارم و متاسفانه تصاویر رو مجبور شدم همینجا بیارم

چند عکس از سامانه تور ام-2 کا ام (جهت تکمیل تاپیک) شلیک سامانه بارگذاری مجدد نمایی از محفظه غلاف های موشک نسخه فاقد شاسی (استقرار به صورت ثابت در موقعیت دفاعی)

با تشکر از جناب الکترو یک نسخه جدید از سامانه تور ام 2 با 16 موشک براساس موشک 9M338K/RZV-MD نیز در دست توسعه است. این سامانه با برخورداری از 16 موشک در مقایسه با نمونه های فعلی که دارای 8 موشک هستند از پایداری میدانی بالاتری برخوردار است. البته سامانه جدید ویژگی های دیگری هم خواهد داشت از جمله افزایش دقت و برد درگیری و .............................. http://en.ria.ru/mil...nse-System.html تور ام-2 کاام نسخه دریاپایه

با تشکر فراوان در تکمیل صحبت های جناب الکترو باید عرض کنم که علاوه بر 9m330 ، موشک های پیشرفته تری از جمله 9m331 ، 9m332 ، 9m333 برای این سامانه طراحی و ساخته شده و جدیدترین موشک این سامانه با کد 9m334 نیز ساخته شده است. ویژگی جالب موشک های سیستم پدافندی تور ، استفاده از سیستم کنترل بردار رانش تعبیه شده روی دماغه (Nose mounted) است که قابلیت تغییر درجه ی سریع pitch موشک پس از لانچ سرد از لانچر سامانه رو به موشک میده . همانطور که از تصاویر موشکها میتوان دید ، این سری موشک ها بوسیله ی بالچه هایی در دماغه ی موشک (Canard) کنترل میشوند که این استراتژی کنترلی معمولا در موشک های هوا به هوای کوتاه برد مانند ساید وایندر استفاده میشود و مشخصه ی اصلی آن مانورپذیری بالا در زوایای حمله ی کوچک (angle of attack) است . همچنین بعلت اثر ناپایدار کننده ی این سطوح ، معمولا در دم موشک بالچه های نسبتا بزرگی قرار میگیرد.

سامانه پدافند هوایی تور ام-2 گونه ای از پدافندهای ضدهوایی موشکی سام متحرک بوده و در واقع نوع ارتقا یافته تور ام-1 محسوب می‌شود. این سامانه توسط شرکت پرآوازه‌ی Almaz-Antey طراحی و ساخته شده است و در زمره بهترین سامانه‌های موشکی دفاع نقطه‌ای روسیه قرار دارد. سامانه برای نخستین بار در نمایشگاه سالانه مکس و در سال 2007 به نمایش عمومی گذاشته شد. این سامانه دارای یک رادار جست‌وجوی بهبودیافته و چهار کانال هدایتی است که هدایت همزمان چهار موشک به سمت هدف را میسر می‌سازد. این سامانه بر روی یک شاسی چرخدار نصب شده و قادر است در هر وضعیت آب‌وهوایی به عملیات بپردازد. تور ام-2 قادر است با بازه‌ی وسیعی از اهداف همچون پهبادها، بالگردها، موشک‌ها کروز و هواپیماها درگیر شده و به رهگیری هواگردهای ارتفاع پست بپردازد و در محیط‌های آلوده به سیگنال‌های اخلال نیز به خوبی عمل کند. خانواده سامانه‌های تور در حال حاضر در نیروهای نظامی کشورهای اوکراین، روسیه، چین، قبرس، مصر، یونان ایران و ونزوئلا به کار گرفته شده است. در این بین کشور بلاروس تنها کاربر خارجی تور ام-2 محسوب می‌شود. این کشور تا دسامبر 2013 سه سامانه تور ام-2 را از روسیه خریداری کرده است. گونه‌ها سامانه تور ام-2 در سه گونه طراحی و ساخته شده است. گونه‌ی تور ام-2 ای که گونه‌ی صادراتی بوده و بر روی شاسی شنی‌دار نصب شده است قابلیت‌های این سامانه در نمایشگاه مکس 2007 مسکو به نمایش عمومی گذاشته شد. همچنین در مکس 2011 این سامانه در حالی که به سسیتم پرتاب 9A331MK مجهز بود به نمایش گذاشته شد. گونه‌ی دیگر این سامانه تور ام-2‌کا نام دارد که بر روی یک شاسی چرخدار 6در6 نصب شده است. گونه‌ی سوم تور ام-2 کاام نام دارد و قابلیت نصب بر روی شاسی چرخدار یا شنی‌دار را داراست. این گونه قادر است همزمان با چهار هدف درگیر شود. در نمایشگاه مکس 2013 نوع سوار بر شاسی 6در6 TATA 2036C این سامانه به نمایش در آمد. این سامانه همچنین در نمایشگاه DEFEXPO هند و در سال 2014 به نمایش در آمد. موشک ها موشک مورد استفاده 9M330 نام دارد. این موشک 3.5 متری 167 کیلوگرم وزن دارد و دارای سر جنگی 15 کیلوگرمی است و می‌تواند تا 2.8 ماخ سرعت بگیرد. این موشک هدایت شونده بوده و دارای فیوز مجاورتی است و قادر است مانورهایی با شتاب 30 جی انجام دهد و با اهداف دارای سرعت 2 ماخ درگیر شود. پرتاب موشک به صورت سرد است که پس ایجاد فاصله کافی با پرتابگر راکت سوخت جامد به کمک سیستم مانور دینامیک گازی موشک را ه سمت هدف هدایت می‌کند. برد موشک حداکثر 12 کیلومتر و حداقل 100 تا 6000 متر است که با توجه به ارتفاع هدف متغیر است. احتمال اصابت موشک برای اهداف مختلف به شرح ذیل است: هواپیما: 0.92-0.95 بالگرد: 0.80- 0.96 موشک‌ کروز: 0.60-0.90 تسلیحات پردقت هدایت‌شونده: 0.70-0.90 پهباد: 0.90 ویژگی‌های سامانه‌ی موشکی تور ام-2 سامانه‌ی تور ام-2 قادر است در 24 ساعت شبانه روز، در هر وضعیت آب و هوایی و در محیط‌های آلوده به سیگنال‌های اخلال به عملیات بپردازد. این سامانه مجهز به دو ماژول 9M334 است که هریک چهار موشک آماده شلیک را حمل می‌کنند. ماژول یادشده جهت حمل، نگهداری و شلیک موشک‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر باتری پدافندی شامل یک خودروی فرماندهی، چهار خودرو درگیری9A331ME یا 9A331M، دو لودر 9T224، یک سیستم موشکی(؟) و یک خودروی تعمیرات 9B887M2E / 9B887M2K است. خودرو فرماندهی خودرو بارگذاری عملکرد سامانه تور ام-2 خودروی درگیری سامانه سه خدمه شامل راننده را داراست و می‌تواند طی سه دقیقه از حالت معمولی به حالت درگیری تغییر وضعیت دهد. تور‌ام 2 قادر است 48 هدف را آشکار سازی کرده و همزمان تعداد ده هدف را رهگیری کند. اطلاعات یک واحد را می‌توان به کمک لینک داده با دیگر واحدها به اشتراک گذاشت. برد درگیری سامانه حداکثر 12 کیلومتر و در ارتفاع 10 الی 1000 متر است. وزن خودرو یاد شده در صورت استفاده از شاسی شنی‌دار حداکثر 37 تن است و سرعت آن در جاده آسفالته حداکثر 65 کیلومتر در ساعت و در جاده ناهموار 35 کیلومتر در ساعت است. در صورت استفاده از خودرو چرخدار وزن خودرو حداکثر 30 تن خواهد بود. بارگذاری موشک در این خودرو 18 دقیقه به طول می‌انجامد، حداکثر سرعت آن در جاده آسفالته 80 کیلومتر در ساعت و در جاده ناهموار 30 کیلومتر در ساعت است. این خودرو دارای برد حداکثری 500 کیلوکتری است. نمایی از تور ام-2 ای و رادار اکتساب آن رادار درگیری آرایه فازی غیرفعال سامانه رهگیری الکترونوری در کنار رادار درگیری آرایه فازی غیرفعال سامانه را در برابر اخلال مقاوم می‌سازد. در سامانه تور‌ ام-2 یک آنتن آرایه سطحی با آنتن رفلکتوری سهموی که سابقا در تور ام-1 بکار رفته بود تعویض شده است. این آنتن در رادار جست‌وجو بکار گرفته شده است. <