موشك ايراني زمين به هواي كروتال (Crotale) از جمله پروژه هاي دردست توسعه و تكميل صنايع هوافضاي وزارت دفاع جمهوري اسلامي ايران ، ساخت موشكهاي زمين به هواي ((كروتال)) مخصوص پدافند هوايي در ارتفاع پايين يا متوسط است. اين موشك در چين توليد شده و به FM-80 معروف است ، البته مدل اصلي اين سيستم در فرانسه ساخته شده است . هدايت سيستم ، بوسيله رادار ((پالس داپلر)) كه بيش از 20 كيلومتر برد دارد و ساخت كارخانه ((تامپسون)) فرانسه است ، انجام مي شود. طول اين موشك 93/2 متر ، وزن آن 1/85 كيلوگرم و با سرعت 750 متر بر ثانيه در محدوده برد 500 تا 8600 متر به سوي اهدافي با بيشترين سرعت 400 متر بر ثانيه شليك مي گردد ، از ديگر مشخصات اين موشك قطر 15 سانتي متري جرم 1/85 كيلوگرم با سرجنگي 14 كيلوگرمي ، داراي سوخت جامد و برد 500 تا 8600 متر براي هواپيما و 11 كيلومتر براي بالگرد مي باشد و حداكثر ارتفاعي كه مي تواند اوج بگيرد 1800 متر مي باشد. در صورت شليك يك موشك ، احتمال برخورد آن به هدف 86 الي 90 درصد و در صورت شليك دو موشك احتمال اصابت آن 96 درصد مي باشد. بيشترين ارتفاع قابل دسترس اين سيستم 5500 متر مي باشد. البته عكس هاي فوق براي نمونه فرانسوي اونه ! منبع : موشكهاي استراتژيك جهان ، انتشارات سازمان عقيدتي سياسي ارتش ، جلد ششم

نزدیک به شش سال حضور مستمر و ارسال پنجهزار پست در میلیتاری که در واقع نزدیک به 88 درصد آن را پستهای برگردان شده به پارسی / تالیفی و تحلیلی را تشکیل میدهد ، بلحاظ زمانی ، بسیارسریع سپری شد . بطور قطع ، این دوره زمانی با فرازو فرودهای بسیاری همراه بود که در جای خود می بایست مورد نقد و بررسی قرار گیرد . با این وصف ، به همین بهانه و براساس بررسی های انجام گرفته در آرشیو میلیتاری ، مطلبی که می تواند در آینده با استفاده از منابع افزون تر ، گسترش نیز پیدا کند ، در دست تهیه قرار گرفت که به شکل غافلگیر کننده ای با حملات شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی مصادف شد . گر چه ادعایی در کامل بودن آن وجود ندارد ولی قابلیت مناسبی برای تبدیل شدن به بستری آکادمیک به منظور بررسی دقیق تر شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی در اختیار دارد . مقدمه : ارتش ایالات متحده ، در جریان طراحی نقشه بمباران استراتژیک ژاپن در سالهای پایانی جنگ دوم جهانی پس از بررسی های طولانی شیوه های رزم میان دو طرف درگیر ، به این نتیجه رسیده بود که اولین هدف تمامی فرماندهان حاضر در صحنه نبرد ( چه فرماندهان ژاپنی و چه فرماندهان متفقین ) ، حصول اطمینان از کنترل آسمان به نفع نیروی خودی است . نزدیک به چهل و پنج سال بعد ، در آستانه جنگ دوم خلیچ پارس ، ژنرال مالیکوف ، فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش شوروی نیز براین اعتقاد قرار داشت که این جنگ مفهوم برتری هوایی را چه برای ارتشی که این برتری را بدست آورد و چه ارتشی که این برتری را از دست داد ، به گونه ای متفاوت تعریف نمود . کلیات : از یک نظر ، هدف از اجرای عملیات ضد هوایی پدافندی ( defensive counter air/DCA ) حفاظت از نیروهای خودی و موقعیت های استراتژیک در برابر حملات هوایی و موشکی دشمن خواهد بود که در اصطلاح با واژه پدافند هوایی ( counter-air defence ) نیز مورد شناسایی قرار می گیرد ، در ادبیات نظامی به دو گونه کاملا متفاوت دفاع عامل و غیر عامل قابل تقسیم بندی است . با این وصف ، تمامی تاکتیکهای مربوط به عملیات ضد هوایی پدافندی ، 2 هدف اصلی را دنبال می کند : 1-از میان بردن و خنثی سازی تمامی تهدیدات / حملات هوایی و موشکی دشمن 2-کاهش تاثیر مخرب روانی و فیزیکی این گونه حملات بر واحدهای خودی معماری سلسله مراتبی شبکه دفاع هوایی با توجه به این دو هدف ، اصول و پایه اصلی عملیات ضد هوایی پدافندی ، شامل مفاهیمی نظیر تشخیص ، شناسایی ، رهگیری و نابودی تهدیدات هوایی – موشکی دشمن است . طبیعتا" عملیات ضد هوایی پدافندی را می توان در قالبی استاندارد ، بصورت نمایش واکنش مناسب با هدف گرفتن ابتکار عمل از دشمن بواسطه اجرای تاکتیکهای کنترل آتش و تقسیم فضای دفاعی به مناطق هوایی مشخص ( AADC/Area AirDefence Command) مورد تعریف قرار داد . به شکل خلاصه ، مجموعه عملیات ضد هوایی پدافندی نیازمند وجود یا دسترسی به اطلاعات رزمی منسجم بر پایه توانمندی های دفاعی / هجومی و همچنین برآوردهای مستدل در خصوص روشها ، تاکتیکها و داده های مربوط به سامانه های تسلیحاتی خودی و دشمن است که آن را می توان در چهارچوب مفهومی آماده سازی اطلاعاتی میدان نبرد ( IPB/ Intelligence Preparation Of The Battle space) مورد بازشناسی قرار داد . با توجه به موارد پیش گفته ، مهم ترین بخش در ساختار یک شبکه دفاع هوایی را می توان "مرکز عملیات هوایی" (AOC/Air Operation Center) دانست که در آن ، هواگردهای نظامی ، سامانه های پیش اخطار پایش ، هدایت و عملیاتی می شوند . این مرکز ، عنصر اصلی سامانه کنترل هوایی و نماینده اصلی مرکز هماهنگی منطقه ای بوده و بواسطه آن می توان عملیات هوایی ، زیرسیستم های پدافند زمین پایه در بردهای مختلف را تحت یک فرمان قرار داد . این مرکز بدلیل برخورداری از تجهیزات و پرسنل مرتبط ، می تواند طراحی ، هدایت و انجام عملیات پدافندی را در منطقه نبرد بر عهده گرفته و با استفاده از داده های بدست آمده از منابع مختلف می تواند حریم هوایی خودی را کنترل نماید . سپر صحرا : بررسی شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان سعودی پادشاهی عربستان سعودی (المملکة العربیة السعودیة) با مساحتی در حدود 2149690 کیلومتر مربع ، با قرار گرفتن در رده سیزدهم وسیع ترین کشورها ، بزرگترین واحد سیاسی در غرب آسیا بشمار می رود که بخش عمده شبه جزیره عربستان را دربر گرفته‌است و از شمال با عراق ، اردن و کویت ، از سوی شرق با امارات متحده عربی ، قطر و خلیج فارس و از جنوب شرقی با عمان ، از جنوب با یمن و از سوی غرب با ساحل دریای سرخ هم‌مرز است. با این وصف ، حملات شبه نظامیان حوثی به زیرساختهای نفتی این کشور در سپتامبر 2019 موجب شد تا ساختار و شبکه دفاع هوایی این کشور زیر ذره بین رفته و بررسی آن در کانون توجهات قرار گیرد. تغییر پارادایمیک برای سپر صحرا: ایده اولیه ایجاد شبکه دفاع هوایی مستقل از نیروی هوایی در سازمان رزم ارتش پادشاهی عربستان سعودی به سال 1966 ( یکسال قبل از دومین جنگ اعراب و اسراییل در سال 1967 ) با ورود سپهبد خالد بن سلطان (ستوان وقت ) باز می گردد . با سازماندهی این فرماندهی ( نیروی پدافند هوایی سلطنتی سعودی / RSADF) بعنوان یک نیروی مستقل که معادل نیروهای هوایی، زمینی ، دریایی بود ، یک تغییر ساختاری عمیق در ارتش این کشور پدید آمد ، بدین معنی که شبکه دفاع هوایی این کشور دیگر بعنوان زیر مجموعه نیروی زمینی ارتش سلطنتی (RSLF) محسوب نمی شد . به اعتقاد مورخان نظامی ، انگیزه ایجاد این تغییر را می توان در سیالیت تهدیدات موجود بر علیه این کشور تحلیل نمود . نگرانی سطح ارشد تصمیم گیر در ارتش عربستان از گسترش تسلیحات کشتار جمعی و حامل های این نوع جنگ افزارها ( موشکهای بالستیک ، هواپیما و... ) منجر به تغییرات گسترده در افق دید فرماندهان ارتش شده و بالتبع راه کارهای خنثی شدن این تهدیدات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در نهایت به تولد پدافند هوایی ارتش سلطنتی منجر گردید . خالدبن سلطان سپهبد خالد بن سلطان در کتاب خود با عنوان A WARRIOR OF DESERT در خصوص چرایی تشکیل نیروی چهارم می نویسد : " مساحت کشور سعودی بیشتر از2 میلیون کیلومتر مربع بود و اتکاء صرف بر نیروی زمینی برای دفاع از آن ، به هیچ عنوان عاقلانه به نظر نمی رسید ، به همین دلیل درسال 1974 طرحی رابه منظور جدایی نیروی دفاع هوایی از نیروی زمینی ارائه ودر آن خواستارشدم تا شبکه دفاع هوایی عربستان می بایست مستقل از سه نیروی دیگر وارد عمل شود و این یک مسالع ضروری و پر اهمیت است . تلاش ها برای ایجاد این استقلال نیرویی نهایتا" در سال 1983 به ثمر نشست " علیرغم وجود تهدیدات پیش گفته ، تفکیک یگان های پدافند هوایی از نیروی زمینی و تبدیل شدن آنها به یک نیروی مستقل نزدیک به 20 سال ( اواسط دهه هشتاد میلادی ) بطول انجامید تا شاخه چهارم از ارتش عربستان ، ماموریت و مسئولیت حفاظت از فضای هوایی این کشور را با استفاده از سامانه های زمین پایه بر عهده گیرد. فرماندهی این نیرو در ابتدای امر به امیر خالد بن سلطان آل سعود ، فرزند وزیر وقت دفاع و نیروی هوایی سپرده شد و پس از 4 سال بررسی های اولیه ، نیروی تازه متولد شده به 5 زیرشاخه G1، G2،G3،G4و G5 تقسیم گردید و ستاد مرکزی آن برای ایجاد هماهنگی میان بخش های عملیاتی ، لجستیکی به ریاض ( پایتخت عربستان ) منتقل شد . علاوه براین ، بدلیل تغییر تهدیدات ، بخصوص برای حفاظت از این ستاد در برابر حملات موشکی ، یک مجموعه پیشرفته در سال 2004 تاسیس و همه پرسنل و تجهیزات کنترل و فرماندهی در آن استقرار یافت . این نیرو تا ابتدای دهه نود میلادی با در اختیار داشتن 4000 پرسنل ، 33 آتشبار دفاع هوایی موشکی را در سازمان رزم خود می دید که از این تعداد 16 آتشبار با مسلح شدن به 128 سامانه MIM-23 I-HAWK با برد 40 کیلومتر ، حفاظت از ریاض ، راس التنوره ، ظهران ، جده و همچنین پایگاه های هوایی این کشور شامل خمیس موشیت (Khamis Mushayt) ، حفر الباطن ( Hafar al Batin) و تبوک ( Taube) و همچنین تاسیسات استراتژیک نفتی در استان های شرقی این کشور را بر عهده داشت . هفده آتشبار باقی مانده که خط دوم پدافندی عربستان سعودی را تشکیل میداد ، 68 سامانه متحرک شاهین (Shahine) بابرد 16 کیلومتر را در برمی گرفت . این سامانه که در واقع نوع بهبود یافته و متحرک سازی شده سیستم فرانسوی کروتال (Crotale) نصب شده برروی شاسی AMX-30SA بشمارمی رفت ، ماموریت داشت تا از میادین نفتی و سایر تاسیسات حیاتی ، بسته به موقعیت و شرایط زمانی دفاع کند ، در حالی 73 سامانه شاهین دیگر ، بعنوان سیستم های دفاع هوایی ثابت ، مورد استفاده قرار می گرفتند . با توجه به گستره و موقعیت سرزمینی عربستان ، تمامی آتشبارهای موجود شامل سامانه های I-HAWK و شاهین با متصل شدن به سامانه کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد ( AWACS) ، سامانه فرماندهی و کنترل سپر صلح ( Peace Shield command and control system) را پدید آوردند . ضمن اینکه شبکه دفاع هوایی عربستان برای اجرای ماموریتهای دفاع هوایی نزدیک به سامانه های توپخانه ای خودکششی 20 م.م و 30م.م ولکان (Vulcan ) که بر روی شاسی فرانسوی AMX-30SA قرار گرفته بود ، نیز مسلح گردید . اگر چه شبکه دفاع هوایی این کشور با در اختیار داشتن سامانه های موشکی برد بلند و توپخانه ای کوتاه برد ، قابلیت دفاع از حوزه سرزمینی خود را داشت ، اما برای افزایش قابلیتها و ارتقاء ضریب حفاظت ، بکارگیری سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاهبرد ( SHORAD) و همچنین میانبرد ( HIMAD) را نیز در دستور کار خود قرار داد . ورود این سیستم های جدید ، موجبات تغییرات افزون تر در حوزه های پشتیبانی و آموزش شده تا شبکه دفاع هوایی این کشور بتواند با تهدیدات موجود و خطراتی که در دهه های آینده ممکن است پدید آید ، مقابله نماید . در حوزه لجستیک ، دفاع هوایی ارتش سلطنتی زیرساختهای مطلوبی را برای آموزش و تربیت پرسنل وظیفه و افسران در سطوح مختلف فراهم نموده است . ستاد این نیرو که در ریاض قرار دارد ، مسئولیت اصلی طرح ریزی و عملیاتی نمودن برنامه های تصویب شده برای شش زیرشاخه ( فرماندهی دفاع هوایی ) پادشاهی سعودی را بر عهده دارد . از سویی دیگر ، جده (Jeddah) خانه اصلی دانشکده دفاع هوایی (Air Defense Forces Institute /(ADFI ، زیرساختهای تعمیر و نگهداری ، پشتیبانی فنی ، تاسیسات آموزشی پرسنل جدید الورود پدافند و در نهایت بستر اصلی آموزشی سامانه های تسلیحاتی محسوب می گردد . در دانشکده دفاع هوایی عربستان ، دروس پایه برای آموزش افسران و درجه داران پدافند در دو سطح مقدماتی و پیشرفته ارائه شده است . این دانشکده که مطابق با الگوی آکادمی های معتبر نظامی در ایالات متحده ایجاد شده ، برای افسران دفاع هوایی ، یک دوره 3 ساله را در نظر گرفته که به فارغ التحصیلان ، مدرک معادل لیسانس در حوزه مطالعات نظامی اعطاء می نماید . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، مرکز پشتیبانی و تعمیر و نگهداری مستقر در جده ، یکی از تاسیسات پیشرفته این نیرو بشمارمی آید که تمامی امور مربوط به به روز نگاه داشتن شبکه دفاع هوایی عربستان را برعهده دارد . این مرکز به سه بخش تاسیسات (آمادگاه ) سامانه های موشکی ، آمادگاه یکپارچه سازی و در نهایت آمادگاه پشتیبانی فنی تقسیم می گردد. در این میان ، آمادگاه پشتیبانی فنی این نیرو ، مجموعه ای از تاسیسات چند میلیون دلاری است که ماموریت و وظیفه نگهداری از ذخیره موشکهای دفاع هوایی را بر عهده داشته ، بدون آنکه نیازبه ارسال آنها به کشور سازنده ( ایالات متحده ) باشد ، که این خود صرفه جویی قابل توجهی را فراهم مینماید . دومین مجموعه (تاسیسات-آمادگاه سامانه های موشکی /TRMF/ Theater Readiness Missile Facility ) نیز ترکیبی از زاغه های ذخیره سازی مهمات موشکی و طیف متنوعی از مهمات استاندارد مورد استفاده پدافند هوایی بشمارمی رود که در نقاط مختلف این کشور برای کاربردهای مشخص ، ایجاد گردیده است ، در حالی که آمادگاه یکپارچه سازی نیز بطور همزمان مسئولیت بررسی نهایی آمادگی سامانه های تسلیحاتی ، یکپارچه سازی و درنهایت ارتقاء گردان های دفاع هوایی ، قبل از استقرار در محل تعیین شده را بر عهده دارد . تمامی این مجموعه ها نیز توسط مرکز پشتیبانی فنی پدافند هوایی که به شکل مستقیم با شبکه فرماندهی و کنترل این نیرو مرتبط است ، حمایت می گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هدف اصلی از ایجاد چنین ساختاری ، ادغام کلیه سامانه های در دسترسی در یک مرکز فرماندهی و اطلاعات ( CIC / command and information center ) است . با این وصف ، چندگانگی فرهنگی میان پرسنل بومی و مشاوران نظامی خارجی در نیروی پدافند هوایی سعودی ، موجبات پدید آمدن شکافهایی شد که این امر با اعزام اولین دسته از پرسنل ارتش این کشور به دانشکده دفاع هوایی توپخانه ای سنت بار بارا(air defense and artillery fraternal organization ) به منظور بهبود درک شیوه های خدمات- محور به تقریب برطرف گردید . با توجه به این امر ، نقش مشاوران دفاع هوایی در اجرای صحیح ماموریتهای محوله به این نیرو از اهمیت بسیارزیادی برخوردار می بود . نمونه بارز این تلاش مشترک میان شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی و ناظران نظامی خارجی را می توان در برنامه ریزی ، هماهنگی و تکمیل پروژه فروش سیستم دفاع هوایی FIM-92 STINGER مشاهده نمود ، چرا که برای خرید این سامانه تسلیحاتی ، می بایست یک فرهنگ پشتیبانی مشترک میان نیروی دریایی سلطنتی ،ستاد فرماندهی شبکه دفاع هوایی سلطنتی ، وزارت دفاع و نیروی هوایی ایجاد می گردید . اهمیت این تلاش پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 مشخص شد ، چرا که این اطمینان بوجود آمد که هیچکدام از موشکهای استینگر فروخته شده در اختیار شبه نظامیان مسلح قرار نگرفته است . از سویی دیگر ، اجرای برنامه های آموزشی ضمن خدمت از سوی ستاد پدافند هوایی برای افسران این نیرو از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . بخش عمده ای از افسران پدافند هوایی سعودی به چند زبان مسلط بوده ، چرا که بخش عمده ای ازآنها در دانشکده های نظامی ایالات متحده آموزش دیده بودند ، هر چند پس از 11 سپتامبر 2001 ، روند اعزام دانشجو با افت بسیار زیادی مواجه شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

سلام این بهترین فرصت برای ما است که پیشنهاد تعمیر و نگهداری این تجهیزات رو حتی شده به صورت غیر رسمی بهشون بدهیم و مهم این است که قبل از این که دیگرانی که حتما پیشنهاد خواهند داد ، این کار را انجام دهیم . دو تا فایده برای ما داره اولی آشنایی با تجهیزات به روز تر و آشنایی با بعضی تکنولوژی هایی که امکان دسترسی بهشون ، فعلا برای ما سخت است . دوم یک درآمد مالی برای سیستم نظامی ما که میتونه برای انجام پروؤه هامون که الان شدیدا مشکل مالی دارند استفاده بشود . پی نوشت : چه ما بخواهیم و چه نخواهیم این تعمیر و نگهداری در نهایت انجام خواهد شد ، پس بهتر است توسط دیگرانی که دوستشان نداریم انجام نشود !

روسیه که نمی خواد نسخه خودشو به ما بده نسخه صادراتی را می ده اونم تو چین و ترکیه داره استفاده میشه هند بلاروس الجزایر هم دنبال خرید این سیستم هستند

به این مواردی که شما گفتید جهت حمایت از تولید ان خرید تضمینی و یارانه‌ای پرداخت نمیشه برای در اختیار مردم قرار گرفتنش البته برای واردتش ارز مرجع ۴۲۰۰ تومانی تعلق میگیره شبیه به واردات گندمدر مورد ذرت معمولا اراضی کشت گندم پس از برداشت به این‌محصول در مکانهایی که استعداد کشت دو کشت در یک سال راداشته باشن اختصاص پیدا میکنه ولی دومحصول برنج و دانه های روِغنی همین الان هم جز وارد کنندگان بزرگ جهانی هستیم و فکر نمی کنم با توجه به قیمت چند برابر برنج کسی کشت خودش را به گندم تغییر بدهد البته برای حمایت از کشت برنج باید به مکانیزه کردن سه مرحله کشت داشت برداشت اشاره کرد که باعث با صرفه بودن برای زارعین میشه که نیازمند ادوات و کمک‌برای یکپارچگی و جلوگیری از تغییر کاربری بخصوص در نواحی شمالی کشور که عمده کشت مربوط به این‌مکان هست بشه .... دانه های روغنی باید ما اراضی جدید که به خاطر نرسیدن اب بایر شدن را فکری کنیم تا مساحت زیر کشت بیشتر بشه و همزمان افزایش بهره‌وری و الگوی توسعه جهانی را پیشبریم...... این‌نیست که اگه از یه کالایی حمایت بشه الباقی نابود میشه البته اگه گندم به مقدار لازم تولید کنیم کشورهای همسایه ما وارد کننده این‌محصول هستن بخصوص گندم ایران که بسیار با کیفیته و درصد پروتئین بالاتری داره.

کاش به این سادگی بود. یا باید همه یارانه ها برداشته بشه یا همه با هم وجود داشته باشن اگر یارانه خرید گندم رو حذف کنند، خود طبیعتا سودآور میشه و همه میزنن تو کار کاشت گندم. بعدش قحطی ذرت، برنج و کلزا و آفتابگردان و سایر کشتهای عمده ای میشه که سود کمتری نشون میدن.

برعکس تصور عموم از اسم خرید تضمینی و حمایتی در وضعیت فعلی با توجه به تورم روز افزون که دلیل اون پرهزینه بودن سیستم اداری کشور و بانکداری ربوی هست که باعث تحمیل بار اون روی دوش بخش های تولیدی و خصوصی کشور هست با توجه به این سیاست‌ که در جهت توسعه کشاورزی تبیین شده بوده ولی در اصل در سالهای اخیر به یک دشمن برای این بخش تبدیل شده که با قیمت گذاری پایینتر از هزینه کشاورز عملا باعث بی صرفه بودن این بخش شده و باعث ان شده که که یک کشاورز متوسط به چندین شغل دیگر برای تامین معاش بپردازد و علاوه بر غیر تخصصی شدن‌این‌فرایند باعث از رونق افتادن روستاها و مراکز کشاورزی وکوچ روز افزون بهشهر ها برای پیدا کردن شغل جدید بشود.به عنوان مثال خرید گندم که اصلی ترین محصولات هست و صددردصد تاثیر گذار در قیمت گذاری سایر بخش ها در سال ۹۹ حتی از قیمت وارداتی با ارز مرجع ۴۲۰۰تومان هم بشدت پایینتر بوده! براساس امار صمت شرکت بازرگانی مقدار ۸میلیون۲۲۵هزار تن گندم را از کشاورزان خریداری کرده است که این میزان نسبت به مقدار۷/۷میلیون تنی سال۹۸رشد۶درصدی را داشته ولی بازهم به دلیل افزایش رشد مصرف به میزان۹/۵میلیون تن نیاز به واردات بوده است ! که با توجه به محاسبه قیمت گندم وارداتی با ارز ۴۲۰۰تومانی هر کیلو گندم بی کیفیت وارداتی با قیمت ۶هزارتومان خریداری شده که بالاتر مبلغ خریدداخلی ۴هزارتومانی خرید تضمینی است !! پیشنهاد در وضعیت فعلی و با توجه به دید به درون این است کهبا توجه به هزینه حمل و انبار داری و توزیع یارانه‌ای آرد که قوت اصلی ایرانی هاست فکر میکنم حداقل حذف این یارانه و کمک به کشاورز با توجه به داشتن تورمی موقت حداقل باعث حفظ و توسعه ظرفیت در این بخش باشه بخصوص این کالای استراتژیک !

نمایشگاه های محلی و بین المللی نظامی یکی از ابزار بسیار قوی در تبلیغات نمایشگاه های سالانه نظامی هست که با هدف ارائه آخرین دستاوردها و ارتباط بین مشتری و تولید کننده برگزار می شود در این نمایشگاه ها اولین جرقه های خرید و معاملات نظامی زده می شود و از سوی دیگر نظامیان و تولیدکنندگان نظرات خود را به بحث می گذارند این اتفاق دو دستاورد دارد اول تبلیغ بدون واسطه و دوم اخذ تجربیات طرفین ارائه در نمایشگاه ها بر اساس جذب مخاطب ، نمود جذابیت و تاکید بر توانایی محصولات است با این نکته که حفاظت اطلاعات با نگرشی جاسوسانه نحوه ارائه را بررسی کرده و ضعف ها را اعلام می نماید تا با هم فکری با کمترین خطر نشت اطلاعات و محصولات فرآیند بازاریابی انجام پذیرد. در نمایشگاه ها بر خلاف رژه ها، بحث تصویربرداری چه عکاسی و چه فیلم برداری هم در جلوی مخاطب قراردارد و هم از برخورد مخاطبین و غرفه برداشت تصویر انجام می دهد با این توضیح نگاهی کوتاه بر شکل و فضای نمایشگاه های بین المللی نظامی و مقایسه ای کوتاه و نقادانه به نمایشگاه نظامی داخلی می پردازیم در نهایت می توان تصاویر منتخب را به عنوان الگویی برای تصویربرداری نظامی یا به عنوان تجربه عدم تکرار اشتباه ثبت و استفاده کرد در تصاویر زیر عکس از وسایل زرهی گرفته شده است که نماها و زوایای تصویربرداری خوب و قابل قبول هست وسایل همگی تمیز، رنگ به روز بوده و نماد تازگی سلاح را نشان می دهد در این تصویر محل زیر وسیله زرهی به گونه ای تعبیه شده است که مخاطب حس محیط کاری دستگاه را نشان می دهد و به عنوان ظرافت کار می تواند استفاده شود ماکت ها به شدت در نمایشگاه ها کاربرد دارد و حتی می تواند مبنای فروش و درآمد زایی باشد ماکت هایی در ابعاد متفاوت سلاح های سبک یکی از پرمخاطب ترین ابزارها هست که افراد برای تست به سراغشان می آیند بخشی از سلاح ها می تواند برای بازدید عموم و تست آزاد باشد ، حتی با تست لیزری و بخشی باید بصورت کلکسیون و یا برش خورده برای مراجعین ارائه شود در همه این موارد بروشور، فیلم تبلیغاتی، کاتالوگ اصلی و کاتالوگ مشتری، بنر، غرفه آرایی ابزارهای کلیدی برای جذب و تاثیر گذاری بر مشتری است که باید به جا استفاده شود که نحوه آن به مخاطب شناسی درست بر می گردد. بهترین نمایشگاه دفاعی ایران رو شاید نمایشگاه دستاوردهای 40 ساله انقلاب نامید که بعضی دوستان حضور یافتن در بعضی موارد مثل غرفه آرایی خوب عمل شد ولی در مخاطب شناسی و جذب طیف های متفاوت آنچنان قوی نبود خوبه اگر تاپیک مربوط لینکش رو دوستان لطف کنن تا نظرات آن موقع اضافه شود کیفیت نور، ظاهر تجهیزات در این تصویر خوب هست ولی می شد از نمای بهتری عکس تهیه کرد در تصویر زیر بازدیدکننده خارجی آمده است مسئول غرفه می بایست با او صحبت کند و نکاتی از جمله هویت فرد، تخصصش و هدفش از بازدید و نظراتش را در برگه ای بنویسد و این برگه ها در پایان نمایشگاه یک منبع خوب از نظرات، عناوین افراد علاقه مند، کیفیت نمایشگاه و ... می دهد که در بازاریابی بسیار مهم هست نکته منفی لباس تن مانکن هست که بسیار گشاد و غیر اصولی هست ، در فروشگاه های لباس چنین لباسی تن مانکن نامتناسب یعنی فروش کم و ضدبازار ماکت از تسلیحات که کار خوبی هست ولی کم تعداد این تصویر رو مخاطب غیر رسانه ای گرفته ولی بهتر از عکاسان رسانه ای این تصویر خیلی خوب بود و تنها در جزئیات مشکل داشت که قابل چشم پوشی هست این عکس اشتباه بد عکاس هست که در بدترین موقعیت عکس را گرفته و بدتر از آن چاپ و تایید کرده است، در حالی که موقعیت سردار اصلا برای عکس خوب نبوده است و نمایی بهتر می شد این عکس را گرفت، بماند که در بازدید های مشترک این شکلی هدف آشنایی و تبادل نظر فرماندهان است و نیاز به عکس نیست مگر برای تولید کننده که در تبلیغاتش از حضور فلان سردار در غرفه اش نام ببرد این عکس هم زمان بدی گرفته شده است ولی این عکس بر خلاف دو عکس قبل بسیار خوب گرفته شده است چه شنونده و چه مدیر غرفه که در حال توضیح هست یک عکس خوب از ارائه محصول چیزی که توی نمایشگاه ها باهاش مشکل دارم ارائه تولیدات بصورت شکل زیر است بطوری که مخاطب ناآشنا به راحتی عبور می کند در حالی که پشت آن قطعه کلی تجربه و زحمت خوابیده است که با یک کار تصویری ویا بروشوری می شد ارزش ارائه را بالا برد یک عکس خوب با محتوای ضعیف ، رنگ، زاویه عکاسی بسیار خوب است ولی محصول چیزی برای گفتن ندارد آیا این تانک یک نماد تاریخی است؟، یا یک تلاش از نگهداری؟، یا ارتقایی در دل خود دارد؟ یکی دیگر از مشکلات درنمایشگاه های محلی دیده می شود که بحث تمیزی محیط است متاسفانه دیدی از زمان جنگ هست که همه چیزی خاکی بود ولی غرفه و محل بازدید طوری آماده می شود که هوای دم، خاک توی هوا مخاطب را گریزان می کند و دنبال فرصتی که گرد و غبار را از روی خود بشوید عکس زیر یک نماد خوب بدون لحاظ جذب مخاطب است که بارها دیده ام مخاطب سریع فرار می کند تا خاکی نشود ولی دو عکس پایین تمیزی محل طوری است که برای مخاطب ایجاد جذبه می کند این نکته فرای ایده هست، ایده استفاده از مواد موجود در سنگرها بازتاب واقعیت هست ولی واقعیت نباید در ذوق بیننده بزند

چندتا تصویر ازسانسور شدید ارتش رژیم صهیونیستی اکثر پرسنل فعال پشت به عکاس هستندویا تصویر صورتشان سانسور شده است تمام پنل ها و نمایشگر نیز تار شدند مراسمات نظامی. فارغ التحصیلی .اعطا درجه مقایسه شود با صدها نفری که تصویرشان در مراسمات دانشگاه افسری امام علی یا امام حسین منتشر شد این هم مراسم فارغ التحصیلی خلبان پهپاد نیرو هوایی اسراییل که هر سال 2 دوره 6 ماه اموزش خلبان پهپاد برگزار میکند تصاویر مربوط به دوره 30 یا 31 هست 6 ماه قبل 30 نفر اموزش ها رو بطور کامل طی کردند 3زن و 27 مرد از اینگونه عکس زیاد دیدیم معمولا صورت ها مشخص است و روبه عکاس اگر خلبان جنگنده بودند هلمت رو سرشون بودتا صورتشون زیاد مشخص نباشه اتاق کنترل زمینی پهپاد مقایسه شود با تصاویر اتاق کنترل زمینی پهپاد شاهد 129 تصاویر سانسور کاکپیت هرکولس نمای داخلی زیر دریایی کلاس دلفین1 اسراییل حالا ببینم کانال اجا مدیا و امثالهم دست از سر انتشار تصاویر پرسنل بر می دارند یا خیر در بازدید ها البته کرونا سبب خیر شده همه مجبور شدند ماسک بزنند به صورتشون هر چند دانشمندان هسته ای خیلی وقته ماسک صورت میزنند خبر رسانی صحیح منافاتی با رعایت حفاظت اطلاعات ندارد

دیروز یمنی ها عملیاتی رو در غرب عربستان و علیه آرامکو و انتقال نفت عربستان انجام دادن با نام " توازن بازدارندگی سوم" این عملیات با دو موشک‌ کروز «قدس»، ۱۲ پهپاد صماد-۳ و موشک بالستیک و دوربرد ذوالفقار انجام شد. در این عملیات شرکت آرامکو و اهدف حساس دیگر در «ینبع» (در غرب عربستان) با دقت هدف گرفته شد. نکات مهم سرتیپ یحیی سریع: https://iswnews.com/28535/%d8%a8%db%8c%d8%a7%d9%86%db%8c%d9%87-%d8%b3%d8%ae%d9%86%da%af%d9%88%db%8c-%d9%86%db%8c%d8%b1%d9%88%d9%87%d8%a7%db%8c-%d9%85%d8%b3%d9%84%d8%ad-%db%8c%d9%85%d9%86-%d8%af%d8%b1-%d8%ae%d8%b5%d9%88%d8%b5/ https://www.farsnews.ir/news/13981202000991/%DB%8C%D9%85%D9%86-%D8%A7%D8%B2-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D9%BE%D9%87%D9%BE%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D9%88%D8%B4%DA%A9%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%A2%D8%B1%D8%A7%D9%85%DA%A9%D9%88-%D9%88-%D8%A7%D9%87%D8%AF%D8%A7%D9%81-%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D8%B3-%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF%DB%8C-%D8%AE%D8%A8%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D8%AF

موتور TJ 100 و اجزای موتور موشک کروز قدس 1

اینا یه موشک ساختن با این تعریف: کروز باشه، سبک باشه، قابل حمل توسط نفر باشه(کروز دوشپرتاب!)، سر راه که داشت میرفت هدف رو بزنه اگر تونست جنگنده های تو راه رو هم بزنه!! انگلیسیش میشه این: surface to air cruise missile یا SACM

عکس ها رو یکم بزرگ کردم قدس 1 و اون موشک زمین به هوا

احتمال ضعیفی نیست و محتمل است فقط سوال اینه که چطور با حمله یمنی ها هماهنگ شده یا شاید یمنی ها فقط به عهده گیرنده این داستان بودند ------------------------- خیلی در مورد اینکه چرا دفاع هوایی عربستان اینطور ضعیف عمل کرده است فکر کردم به دو نتیجه رسیدم اول حمله کننده به خوبی روی پدافند عربستان اشراف داشته و از فضاهای خالی عبور کرده و هدف را زده در این میان نیروی نفوذی در داخل خود پدافند عربستان بسیار فعال بوده است دوم علارغم بهره گیری از تجهیزات خوب و شاید بشه گفت عالی، یکپارچگی و هماهنگی در این سیستم دیده نمی شود و عملا مستقل هستند پاتریوت، اف 15، آواکس و ... برای درک مشکل نیز این سیستم مورد تست و آزمایش قرار نگرفته و به خود شبکه اعتماد بیش از حد شده است

بخش چهارم ... ابهام راهبردی ، موشک کروز یا عملیات پهپادی : اگر چه شوک حاصله از حمله شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی با توجه به عدم سابقه وقوع این نوع حملات ، برای حاکمان ریاض غیر قابل هضم بود ، اما ادعای حوثی ها در استفاده از 10 فروند پهپاد برای حمله به این اهداف ، موجب گردید تا این عملیات آفندی در مقایسه با حملات قبلی شکل متفاوتی بخود بگیرد و این نه تنها در حوزه خسارات مادی ، بلکه در نگرانی فرماندهان ارتش سعودی نسبت به بلادفاع بودن قلمرو هوایی این کشور در برابر حملات مشابه قابل تحلیل بود . نخستین شک و تردید ها پس از انتشار ویدئویی که در آن ادعا شده بود که اشیاء پروازی نورانی بر فراز آسمان کویت مورد رصد قرار گرفته اند به این گمانه زنی منجرشد که بر خلاف حملات پهپادی حوثی ها از خاک یمن ، این بار مبداء پرواز این اشیاء ممکن بود از داخل خاک ایران و حتی عراق باشد . با این حال ، صحت این ویدئو تا تاریخ انتشار این مطلب ، هنوز تایید نشده و دولت کویت در حال انجام برنامه ریزی های لازم برای بررسی این وضعیت است . از سویی دیگر ، وزیر امور خارجه ایالات متحده بلافاصله پس از نشر این ویدئو مدعی شد که هیچ مدرکی دال بر اجرای این حملات از خاک یمن وجود ندارد ، به همین دلیل گمانه زنی های در خصوص کشف مبداء اصلی افزون تر شد . با این وصف ، مهمترین ابهام این رویداد ، نه مبداء حمله ، بلکه کشف حقیقت سلاح مورد استفاده در آن محسوب میشود ، بدین معنی که به مانند گذشته ، شبه نظامیان حوثی از پرنده های بدون سرنشین استفاده نموده اند یا اینکه کاربرد موشکهای کروز عامل اصلی خسارات ایجاد شده در تاسیسات نفتی عربستان است . به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، حملات قبلی حوثی ها به چنین زیرساختهایی ، خسارات مادی محدودی برجای می گذاشت که این امر اثبات کننده کاربرد تسلیحات مشخصی است . به همین دلیل ، پس از رفع شوک اولیه ناشی از هدف قرار گرفتن این زیرساختها ، آرامکو مدعی شد که مجموعه های بقیق و خصیص با موشکهای کروز مورد اصابت قرار گرفته است تا جایی که حتی تصاویری مبنی بر ساقط شدن حداقل یک تیر موشک کروز در بیابانهای سعودی نیز در رسانه های اجتماعی بسرعت منتشر گردید . اما نکته اینجاست که گر چه تصاویر واقعی به نظرمی رسند ، اما تاریخ و محل سقوط این موشکها تقریبا" غیر قابل تایید بوده ، به همین دلیل نمی توان آن را بعنوان مدرک مستدل ، قبول نمود . علیرغم این منطق مستدل ، برخی تحلیلگران حاضر در فضای مجازی مدعی شدند که این تصاویر ، در واقع موشک کروز "سومار" و نسخه بروز شده آن "هویزه " بوده که حاکی از موفقیت آمیز بودن تلاش های ایران برای روگرفت ( کپی ) از موشک کروز روسی KH-55 است که نزدیک به 6 تیر از آن در اواخر دهه 90 میلادی به شکل غیر رسمی از اوکراین وارد گردید . برخی نیز ، معتقد بودند که موشک ساقط شده ، گونه "قدس-1" است که شبه نظامیان حوثی با کمک یک کشور ثالث موفق به تولید آن شده اند . با توجه به اینکه سئوالات بی شماری در خصوص کیفیت حمله وجود دارد ، اما ایده مطلوب آن است که به صورت دقیق تری ، موشک قدس-1 مورد بررسی قرارگیرد با این پرسش که آیا حقیقتا" تصاویر منتشره از موشک کروز ساقط شده در کویر واقعا" موشک کروز قدس-یک بوده و آیا قدس- 1 ، نمونه غیر ر سمی موشک کروز ایرانی سومار بشمار می آید ؟؟ در واقع امر ، داستان کروز قدس-1 از اواسط ژوئن 2019 و پس از اصابت یک تیر از این موشکها به پایانه فرودگاه "ابها" (Abha Airport) واقع در جنوب عربستان که منجر به مجروع شدن 26 غیر نظامی گردید ، تبدیل به خبری جنجال برانگیز در محافل رسانه ای جهان شد . پس از این رویداد ، وزارت دفاع عربستان در جریان یک کنفرانس خبری رسمی تصاویری از بدنه دفرمه شده موشکی را رسانه ای نمود که به ادعای آنها ، بخشی از موشک کروز ایرانی " یاعلی " محسوب میشد . این موشک بلحاظ ابعاد ، در رده پایین تر از موشک کروز سومار قرار می گیرد و در حالی که سومار در آخرین گونه معرفی شده خود ، بردی برابر 1350 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، برد موشک یاعلی تنها به 700 کیلومتر محدود میشود . از آنجایی که فرودگاه نامبرده شده ، در 110 کیلومتری مرز بین المللی قرار گرفته ، منطق نظامی حکم می کند که یمنی ها از یک سامانه تسلیحاتی کوچکتر که برد کوتاه تری دارد استفاده کرده باشند که این مساله ، ادعای سعودی را با شبهات زیادی همراه می کند . از سویی دیگر بالکها و تثبیت کننده های موشک به نمایش درآمده توسط سعودی با تصاویر رسمی منتشر شده از کروز یا علی چندان تطابقی ندارد ، در حالی تحلیل گران با مشاهده لاشه مورد نظر ، شباهت بیشتری با سومار را رصد می کنند .تنها چند هفته پس از این حمله و در اوایل ژوییه 2019 ، حوثی ها نمایشگاه بزرگی از دستاوردهای موشکی و پهپادی خود را رسانه ای کردند که یکی از شگفتی های این رونمایی ، حضور یک تیر موشک کروز جدید با عنوان قدس-یک بود که حوثی ها مدعی بودند به شکل بومی توسعه یافته است . با این حال ، تحلیلگران نظامی با ذکر شباهتهای قدس-یک با اِلِمان های موشک کروز سومار ، مدعی شدند که همانطور که الگوی موشک بالستیک قیام به سادگی در اختیار یمنی ها قرار گرفت ، سومار نیز با اندکی تفاوت ، در سازمان رزم حوثی ها مورد استفاده قرار می گیرد . اما داستان به همین جا خاتمه پیدا نمی کند ، چرا که به مانند شباهت نزدیک نوشیدنی های نشاط آور !!!!! "غیر شرعی " ، همه موشکهای کروز نیز در ابتدای امر شبیه به هم ، به نظر می رسند ، اما وقتی ساختار و کالبد این موشکها با صرف زمان کافی ، مورد تحلیل قرار می گیرد ، می توان اختلافات واقعی را میان آنها تشخیص داد . به همین ترتیب ، تفاوت های میان کروز قدس-1 و سومار را در طراحی کالبد بوستر ، موقعیت قرارگیری بالها ، شکل مخروط دماغه ، بخش انتهایی موشک ، موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها ، شکل پوشش و خروجی موتور مشاهده نمود . بدین ترتیب ، تفاوت در شکل انتهایی بدنه و موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها را می توان در تصویر موشک ناشناس ساقط شده در کویر به عینه مشاهده و نتیجه گرفت که این موشک ، در واقع امر ، همان کروز قدس-یک است . تفاوت ظاهری دیگری که میان قدس-1 و گونه سومار/ هویزه وجود دارد را می توان در مقایسه اندازه آنها جستجو نمود . یک اندازه گیری سریع با نرم افزار اثبات می کند که قطر کروز قدس-1در مقایسه با سومار ، کوچکتر است . اما برای چند نمایش سعودی را بررسی کنید . تحلیلگران وزارت دفاع عربستان هنگام توصیف بقایای موشک بدست آمده در فرودگاه ابهاء معتقد بودند که درمیان آوار ناشی از برخورد کلاهک ، بخش هایی از پیشرانه TJ-100 را یافته اند . یک جستجوی مختصر نشان میدهد که چنین پیشرانه ای توسط یک شرکت مستقر در جمهوری چک ( شرکت هوا- فضای PBS) طراحی و تولید شده و در شرح کارایی آن ، پیشرانه فوق الذکر را برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین مناسب دانسته ، چنانکه این پیشرانه در پرنده بدون سرنشین محصول مشترک اسپانیا/ برزیل نیز مورد استفاده واقع شده است . با مقایسه پیشرانه به نمایش درآمده توسط سعودی ( بعنوان پیشرانه قدس-یک) و پیشرانه TJ-100 ، کاملا" آشکار میشود که نمونه یمنی ، روگرفتی دقیق از پیشرانه محصول چک است ، در حالی که نمونه پیشرانه ای که در نمایشگاه رسمی دفاعی ایران نیز در معرض دید همگان قرار گرفت ، شباهت خیره کننده ای به TJ-100 را نشان میدهد و این بدان معنی است که ایران نیز از این پیشرانه برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین خود اسفاده می کند . بطور طبیعی ، با بررسی دقیق پیشرانه محصول چک ، می توان قطر کروز قدس-1 را بطور دقیق اندازه گیری نمود . در این حوزه ، مشخصات TJ-100 اثبات می کند که قطر 34 سانتی متری قدس-یک به مراتب کوچکتر از کروز سومار ( با قطری برابر 51.4 سانتی متر و برابر با قطر KH-55) است . با این وصف ، استفاده از پیشرانه محصول چک در قدس-یک ، بدلایلی از اندازه گیری هایی که به منظور اثبات تفاوت آن با کروز سومار شد ، اهمیت بیشتری دارد . نخست اینکه کروز یمنی ، دقیقا" از همان پیشرانه ای استفاده می کند که سعودی ها در ویرانه های فرودگاه ابهاء موفق به یافتن آن شدند و این بدان معناست که فرودگاه سعودی توسط قدس-یک و نه سومار هدف قرار گرفته است ، به شکلی که نوع بالها و ثبیت کننده های موشک ، منطق فوق را تقویت می کند . دومین دلیل ، با بررسی جزییات بیشتر در حوزه پیشرانه استفاده شده ، روند منطقی خاصی را در خصوص عملکرد موشک ، در اختیار مخاطب قرار میدهد ، چنانکه هر کروز KH-55 روسی و سومار ایرانی از پیشرانه های توربوفن استفاده می کنند ، در حالی که گرچه پیشرانه TJ-100 نه تنها تراست کمتری در مقایسه با نمونه پایه پیشرانه KH-55 دارد ، بلکه یک پیشرانه توربوجت به نسبت قدیمی است . این مورد ، به شکل اتوماتیک ابهاماتی را در زمینه برد رزمی پدید می آورد . بدین معنی که اندازه کوچکتر موشک یمنی ( که معادل حمل سوخت کمتر است ) در کنار پیشرانه پر مصرف محصول چک تحلیگر نظامی واقع بین را به این نقطه می رساند که برد رزمی قدس- یک ، قطعا" قابل مقایسه با برد 1350 کیلومتری سومار/ هویزه ، نخواهد بود . با توجه به این داده ها ، اگر ادعای سعودی در شلیک موشک کروز به تاسیسات نفتی بقیق و خصیص ، بعنوان پایه تحلیل قرار گیرد ، موشک یا موشکهای مورد نظر احتمالا از موقعیتی نزدیک در شرق عربستان در مقایسه با شمال یمن ، احتمالا عراق ، ایران و حتی از روی کشتی هایی تجاری عبوری شلیک شده است . در این زمان یک سئوال بزرگتر مطرح می شود که چه کسی مسئولیت توسعه کروز قدس-1 است ؟؟!! بطور قطع این تحلیل که یمن بعنوان یک کشور جنگ زده ، محاصره شده و فقیر ، به تنهایی و بدون کمک خارجی به این موفقیت دست پیدا نموده ، قطعا" دور از ذهن خواهد بود . در نتیجه با قرار دادن شواهد متعدد ، می توان گفت که احتمالا ، ایران شریک مهمی در توسعه این کروز یمنی است ، اما آن چیزی که بر ابهام موضوع می افزاید ، این است که تا کنون ( سپتامبر 2019 ) هیچ مدرکی دال بر شراکت ایران در پروژه قدس-1 بدست نیامده و در یک مرحله بالاتر ، این معما تنها به قدس- یک نیز محدود نمی شود . به اعتقاد بر خی ناظران نظامی ، از ابتدای سال 2018 ، یمنی ها جنگ افزارهای موشکی جدیدی را به کار گرفتند که به شکل غیر قابل باوری به سامانه های ایرانی شباهت داشت ، در حالی که بطور همزمان ، بطور دقیق معادل نمونه های ایرانی نیز نبود . این سامانه ها شامل موشکهای کوتاه برد هدایت دقیق بدر-یک پی ( Badr-1P) و بدر- اف ( Badr-F) است . این مساله ناظران نظامی را با یک سئوال بسیار بزرگ و احتمالا مرگبار برای عربستان روبرو می کند که آیا ایران به شکل مخفیانه و نیابتی در حال کمک به دوستان خود در منطقه برای طراحی ، تست و تولید سامانه های موشکی به شکل مستقل است ؟!!! شاید باید منتظر ماند تا دانالد ترامپ ( رییس جمهوری فعلی ایالات متحده ) در توییتر شخصی خود ، با انتشار عکسی ماهواره ای به این ابهام غیر قابل باور ، پاسخ دهد !!!!!!!!!!!!!!!! پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

بخش دوم : مدرنیزه سازی شبکه دفاع هوایی سلطنتی عربستان سعودی : علیرغم تمامی مشکلات و فراز و نشیبهای موجود ، جنگ افزارهای سازمانی شبکه پدافند هوایی ارتش عربستان سعودی از تنوع قابل توجهی برخوردار است . این نیرو ، از سامانه های دفاع هوایی توپخانه ای متحرک ، سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاه برد ومیانبردی استفاده می کند که توسط فرانسه یا ایالات متحده تولید شده و برای پشتیبانی از این ترکیب پیچیده ، یک مرکز عملیات دفاع هوایی( Air Defense Operations Center /ADOC) که در هر شش بخش فرماندهی از مراکز دفاع هوایی این کشور بوجود آمده است . بااین وصف ، بدلیل گسترش تهدیدات ، تلاش های برنامه ریزی شده ای در ساختار پدافند هوایی این ارتش بعنوان اولویت شماره یک ، صورت پذیرفت . بخش عمده ای از سامانه های این نیرو در اواسط دهه هشتاد واوایل دهه نود از فروشندگانی در ایالات متحده ، اروپا و آسیا خریداری شده که این تنوع در حوزه های پشتیبانی و نوسازی می تواند در آینده بر عملکرد نیرو تاثیر گذار باشد . این در حالی است که سامانه ای تسلیحاتی فوق الذکر به صورت همه جانبه برای پشتیبانی از مانور یگان ها در دو سطح کوتاهبرد ، میانبرد مورد استفاده قرار می گیرد و به همین دلیل ترکیب از آنها را می توان در فرماندهی های 6 گانه نیرو یافت . ساختار سلسله مراتبی نظامی در ارتش سلطنتی عربستان سعودی در همین راستا ، با پایان یافتن عمر خدمتی نسل نخست سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد دوش پرتاب ، برنامه ریزی های لازم برای خرید سیستم فرانسوی میسترال (Mistral) که یک سامانه دوش پرتاب قابل حمل توسط نفر بود صورت گرفته و بعنوان یک سامانه جدید در سازمان رزم نیرو پذیرفته شد . در حوزه سامانه های کوتاهبرد سنگین تری نظیر کروتال / شاهین نیز وضعیت بر همین قراربود . این نیرو از اواخر دسامبر 2006 برای جایگزینی سیستم قدیمی خود ، قراردادی را با شرکت اروپایی MBDA برای خرید مسیترال-2 منعقد نمود . با این حال نخستین نیروی دریافت کننده این سیستم جدید ، یگانهای دفاع هوایی گارد ملی عربستان سعودی ( Saudi Arabian National Guard /SANG) بوده و پس ازآن ، واحدهای پدافند هوایی این سیستم را به سازمان رزم خود اضافه می کنند . سامانه میسترال در ردیف سیستم های دفاع هوایی کوتاهبرد برای مقابله با اهداف پروازی مافوق صوت در ارتفاع 3000 متری قرار دارد که در دو نوع میسترال یک ( گونه پایه ) و میسترال 2 ( نمونه ارتقاء یافته) تولید شده است . تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه این موشک که تا کنون برای 25 ارتش و به تعداد 15000 تیر تولید شده از سوی گاردملی عربستان سعودی به شکل اختصاصی با نصب بر روی شاسی مرسدس یونیماگ 5000 ( Unimog 5000) به شرکت فرانسوی lohr سفارش داده شد . اگر چه اطلاعات به نسبت محدودی از این سیستم منتشر شده ، اما گفته می شود که قابلیت کشف 15 هدف را در کمتر از 15 ثانیه در اختیار کاربرانش قرار میدهد . از سویی دیگر ، شرکتهای آمریکایی نیز در بازار پرسود و جذاب تسلیحاتی عربستان ، مشارکت فعالی دارند و در این میان ، شرکت تسلیحاتی ریتئون بدلیل وجود رابطه دیرینه با پادشاعی سعودی ( نزدیک به 45 سال و از زمان خرید سیستم هاوک ) در صدر آنها قرار دارد . به همین دلیل در اوایل دهه نود میلادی ، زمینه برای خرید سامانه های جدید تر پاترویت ( MIM-104) فراهم شد که نقش بسیار مهمی در حفاظت از تاسیسات حیاتی سعودی ایفا نمود . نظرسنجی در حوزه تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه علاوه براین ، ریتئون ماموریت حیاتی تر ارائه خدمات ، آموزش و تامین قطعات یدکی برای شبکه دفاع هوایی عربستان را بر عهده دارد و بر خلاف سایر پیمانکاران دفاعی که بصورت مقطعی دراین کشور حضور دارند ، نمایندگی خود را با استخدام اتباع سعودی ایجاد نموده است .در حوزه بهبود سیستم های قدیمی ، ریتئون موفق شد تا برنامه ارتقاء سامانه موشکی هاوک را به استاندارد PIP در اختیار بگیرد که در جریان این برنامه ، زیرسیستم های اکتساب هدف ، بهبود قابلیتهای رادار و همچنین افزایش ارتباط فرمان دهی به کلاهک موشک برای سامانه هاوک ، کاملا" به استاندارد های روز تبدیل گردید . دارایی های شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی قبل از امضاء قرارداد خرید سامانه ای پاتریوت برای تجهیز شبکه دفاع هوایی سعودی در اوایل دهه نود میلادی ، تردید های بسیار زیادی در خصوص نیازمندی ارتش این کشور به سامانه ای پیشرفته تری نسبت به هاوک و شاهین وجود داشت ، اما روند جنگ ایران و عراق و پس ازآن بحران کویت ، نشان داد که عربستان سعودی و بویزه واحدهای آمریکایی مستقر در این کشور بشدت به یک سامانه مدرن تر برای پاسخگویی به تهدیدات جدید ، از جمله گسترش قابلیتهای بالستیکی کشورهایی نظیر ایران و عراق نیازمند خواهند بود و سامانه فوق الذکر می تواند شکاف میان هاوک های موجود با نیاز فوق الذکر را بخوبی پر نماید. بدین ترتیب ، علیرغم مخالفت هایی که برای تحویل این سامانه های پیشرفته به یک کشور جهان سوم ایجاد شد ، قرار داد اولیه فروش پاتریوت به عربستان در سال 1992 به امضاء طرفین رسید . بدین ترتیب ، پس از حصول توافق ، سعودی ها در مرحله اول ، 12 واحد پاتریوت را بهمراه پشتیبانی رزمی بسیار گران قیمت و سایر تجهیزات مورد نیاز را تحویل گرفتند ، در حالی که بطور همزمان ، کویت 6 سامانه از همین نوع را به همراه 6 آتشبار هاوک و موشکهای مرتبط را خریداری نمودند . رادار AN/TPS-43 در حوزه ستادی ، فرماندهی دفاع هوایی سعودی نیز با ورود سامانه های جدید ، دستخوش تغییرات جدید شد که این بهینه سازی به فرماندهان پدافند امکان میداد تا تمامی سامانه های موجود را در چهارچوب یک سیستم کنترل و فرماندهی ادغام نمایند که نهایتا" در سال 2003 و پس از آزمون های سخت گیرانه ، صدور گواهینامه های مرتبط ، تکمیل گردید . بااین وصف ، علیرغم اینکه در میانه دهه 90 میلادی ، سازمان رزم پدافند هوایی سعودی سامانه های تسلیحاتی پیشرفته ای را به دارایی های خود اضافه نمود ، اما پیشرفتهای بعدی مستلزم تامین منابع مالی بیشتر و ایجاد محیط منحصر بفردی برای ادامه همکاری های نظامی با پیمانکاران طرف قرارداد ، بخصوص شرکتهای آمریکایی بود . برای نیل به این هدف ، می بایست تغییرات الزام آوری در ماهیت این روابط صورت می پذیرفت تا برنامه ریزی ها و پاسخگویی به این مشکلات با مشکلات کمتری همراه گردد . به همین منظور مشاوران نظامی حاضر در این نیرو ، به فرماندهان سعودی پیشنهاداتی را برای تغییر روند در تلاشهای فرهنگی ، نظامی و ایجاد درگرگونی های گسترده در شبکه پشتیبانی ارائه نمودند که این امر پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 سرعت بیشتری بخود گرفت . از جمله این تغییرات ، لغو گسترده دوره های آموزشی در ایالات متحده برای پرسنل سعودی و توسعه یک مکانیزم بومی دفاع از خود برای نیروی هوایی عربستان بود . رادار AN/FPS-117 علاوه براین ، تغییر برنامه حضور پرسنل آمریکایی در عربستان و چرخشی نمودن آن ( هر 4 ماه ) و محدود کردن حضور مشاوران نظامی دفاع هوایی آمریکایی به 2 سال موجب شد تا روند تحولات برنامه ریزی شده با آرامش بیشتر ، در عین اتکاء افزون تر به قابلیتهای بومی این کشور به جلو حرکت نماید .همزمان با این تحولات ، ریتئون با توجه به سابقه قبلی در فروش سامانه های دفاع هوایی ، در 21 ژوئن 2011 یک قرار فروش مستقیم به ارزش 1.7 میلیارد دلار برای تحویل نسخه پک3 پاترویت را به ارتش عربستان به امضاء رساند که شامل سخت افزارهای زمینی ، یک بسته کامل آموزشی برای پرسنل عرب و ارتقاء سامانه های پشتیبانی می گردید . تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون در این زمینه ، تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون معتقد بود که این قرارداد اعتماد به نفس جدیدی به این شرکت برای سرمایه گذاری افزون تر جهت توسعه فناوری پاتریوت داده و این مساله در کنار حضور 45 ساله ریتئون در عربستان سعودی ، جذابیت قرار داد را بیشتر نموده است . با این وصف ، بدلیل حساسیتهای منطقه ای ، این قرارداد تحت نظارت شدید مدیریت مرکزی ریتئون مستقر در ماساچوست منعقد شد . در همین راستا ، آژانس همکاری های امنیتی – دفاعی در گزارش مورخ 26 نوامبر 2012 خطاب به کنگره ، در حوزه فروش احتمالی سامانه های دفاعی و خدمات فنی به عربستان اعلام نمود که ریتئون برای بهینه سازی عمر رزمی سیستم های سعودی به استاندارد پک-2 ( MIM-104D) ، موشکهای پیشرفته تر ، تجهیزات مرتبط ، آموزش و پشتیبانی لجستیکی به ازاء هر واحد ، 130 میلیون دلار مجوزهای لازم را کسب نموده است . این درحالی بود که دولت سعودی در درخواست خود ، تقاضاهای بیشتری از جمله نوسازی تجهیزات موجود ، تحویل قطعات یدکی بیشتر ، تجهیزات پشتیبانی و اسیر عناصر مرتبط با پشتیبانی لجستیکی در بازه های طولانی تر را ارائه نموده بود . درصورتی که این اقلام بطور کامل تحویل داده میشد ، شبکه دفاع هوایی سعودی می توانست بازه کاربرد سامانه های موجود را برای 12 سال دیگر تمدید نماید . رادار تایپ91 مارکونی / طائف ، عربستان بدین ترتیب تا سال 2019 و براساس محاسبات انجام شده ، شبکه دفاع هوایی ارتش سعودی ، چیزی در حدود 88 دستگاه پرتابگر پاتریوت را در سازمان رزم خود ، بعنوان موجودی استفاده می کند که مرزهای شمالی این کشور را تحت پوشش قرار میدهد . از این تعداد ، 36 سامانه به استاندارد پک2 و بقیه به استاندارد پک3 ارتقاء پیدا کردند ، در حالی که براساس آخرین اخبار ، واشنگتن با درخواست این پادشاهی مبنی بر ارتقاء 16 مجموعه موشکی پاتریوت ( دو آتشبار ) در کنار تحویل 96 تیر موشک جدید به استاندارد پک3 موافقت نموده است . علیرغم تمامی بر نامه های فوق الذکر ، از ابتدای سال 2012 ، مذاکراتی میان عربستان و شرکت لاکهید – مارتین برای خرید سامانه پدافند هوایی مرحله پایانی برد بلند ( Terminal High Altitude Area Defense/THAAD ) صورت پذیرفت که این مذاکرات در نهایت در مورخ 5 مارس 2015 با موافقت پنتاگون برای فروش این سیستم با موفقیت به سرانجام رسید . این قرارداد که ارزشی برابر 15 میلیارد دلار داشته و در مرحله نخست 946 میلیون دلار از سوی خریدار به فروشنده پرداخت گردید ، بعنوان بخشی از یک معامله 110 میلیارد دلاری که درسال 2017 میان ریاض و واشنگتن به امضاء رسید ، محسوب می شد . این معامله مسیر را برای تحویل 44 دستگاه پرتابگر ، مهمات و تجهیزات مرتبط با THAAD تسهیل نمود . با این حال ، حملات کروز/پهپادی به تاسیسات نفتی شرق عربستان در 14 سپتامبر 2019 شبهات بسیاری را درخصوص کیفیت عملکرد شبکه دفاع هوایی عربستان که به سامانه های آمریکایی و تاکتیک های استاندارد مسلح شده است ، پدید آورد . به اعتقاد برخی ناظران ، پاتریوت های سعودی که برای محافظت از تاسیسات کلیدی این دولت خریداری شده بود ، برای مقابله با شلیک موشکهای کروز طراحی نشده و تصاویر موجود از موقعیتهای اصابت در پالایشگاه بقیق و میدانهای نفتی خصیص حاکی از آن است که تنها سامانه های شاهین و تعداد انگشت شماری از توپخانه ضد هوایی در این موقعیتها استقرار داشتند ، در حالی که هیچکدام از این دو سامانه قابلیت مقابله با موشکهای کروز را در اختیار ندارند . مایکل دویتمسن ( Michael Duitsman) محقق مرکز تحقیقات منع گسترش تسلیحات مستقر در مونتری ( کالیفرنیا ) در این خصوص خاطر نشان می کند " تصاویر مربوط به چند روز قبل از حمله حاکی از آن بود که مواضع دفاع هوایی مستقر در جنوب غربی و جنوب شرقی ، خالی از سامانه های دفاعی بوده ، هر چند درصورت وجود سیستم های دفاعی " که احتمالا از گونه های قدیمی بشمارنیزمی آمدند " عملا" انتظار واکنش موثر از سوی شبکه دفاع هوایی سعودی نمی رفت . همزمان با این اظهارنظرها ، وزیر امورخارجه آمریکا نیز بر این اعتقاد قرار داشت که در گذشته ، موفقیت این گونه حملات ، کمتر ارزیابی شده بود ، اما این حمله به شیوه ای متفاوت صورت پذیرفته و نیازمند بررسی های بیشتر است . از سویی دیگر ، ست جونز (Seth Jones) محقق ارشد مرکز مطالعات راهبردی بین المللی نیز معتقد است که آسیب پذیری زیرساختهای عربستان سعودی به گونه ای است که دفاع از آن غیر ممکن به نظر میرسد ، سعودی آنچنان در مقابل حملات به شیوه که اجرا گردید ، آسیب پذیر است که حداکثر تلاش های دفاعی هم برای رفع آن کافی نخواهد بود . به اعتقاد وی ، بهترین راهبردی که سعودی می بایست آن را دنبال کند ، ایجاد بازدارندگی است ، بصورتی که اطمینان حاصل شود ایران هزینه حملات این چنینی را خواهدپرداخت . شبکه دفاع هوایی یکپارچه سپر صلح ارتش سعودی : ارتش عربستان سعودی از ابتدای ایده پردازی ایجاد یک شاخه مستقل برای شبکه دفاع هوایی زمین پایه خود ، بدنبال یکپارچه سازی همه سیستم های موجود و فراهم نمودن پتانسیل ثانویه برای شبکه فوق الذکر با هدف جذب سامانه های پیشرفته تر در آینده بود ، به همین منظور طراحی و ایجاد یک سامانه پیشرفته کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر ( C3I) برای نیروی هوایی سلطنتی سعودی (RSAF) در دستور کار قرار گرفت . در یک نگاه کلان ، ساختار سپر صلح سعودی ، با هدف ایجاد یک بستر مشترک به منظور اجرای عملیات هماهنگ میان نیروی زمینی سلطنتی ( RSLF) ، نیروی دریایی سلطنتی ( RSNF) و نیروی پدافند هوایی سلطنتی ( RSADF) ایجادگردید . بنیاد این شبکه دفاعی ، از 17 دستگاه رادار ، یک فرماندهی عملیات مرکزی ، 5 فرماندهی بعنوان زیر مجموعه فرماندهی اصلی ، خطوط ارتباطی نظامی میان این 6 فرماندهی ، خطوط ارتباطی به فرماندهی دفاع ملی به منظور هماهنگی جهت کنترل و عبور هواگردهای نظامی و غیر نظامی است . فرماندهی مرکزی سپر صلح در ریاض مستقر بوده و بواسطه شبکه ارتباطی پیش گفته با فرماندهی های پنج گانه مستقر در الخرج ، تبوک ، خمیش موشیت ، ظهران و ریف مرتبط میشود . کل سامانه سپر صلح تا سپتامبر 2019 شامل 146 سایت و بیشتر از 1600 مدار مخابراتی است .براساس اطلاعات موجود ، رادارهای خریداری شده برای شبکه سپر صلح شامل 17 دستگاه رادار زمین پایه 3 بعدی دوربرد کنترل از راه دور AN/FPS-117 در کنار سامانه های مخابراتی زمینی- هوایی است که به یک شبکه ارتباطات راه دور متصل است . اطلاعات دریافت شده توسط این رادارها در کنار استقرارحداقل 6 دستگاه رادار تاکتیکی نورثروپ-گرومن AN/TPS-43 بعلاوه داده های بدست آمده از ناوگان 10 فروندی پیش اخطار هوابرد آواکس نیروی هوایی ( AWACS) به مراکز مربوطه برای تجزیه و تحلیل ارسال می گردد ، در حالی که به شکل همزمان ، رادارهای AN/TPS-43 مربوط به سامانه موشکی I-HAWK و سامانه های راداری نیروی دریایی سلطنتی نیز با این شبکه یکپارچه شده است . اگر چه برنامه سپر صلح در اوایل دهه هشتاد میلادی معرفی شد ، اما آغاز برنامه بدلایل فنی و سیاسی تا سال 1985 به تاخیر افتاد . با این وصف ، همزمان با اوج گیری جنگ ایران و عراق ، تدارکات مربوط به شبکه سپر صلح در قالب برنامه فروش خارجی ( FMS) بخش الکترونیک (ESD) مدیریت نیروی هوایی ارتش ایالات متحده کلید خورد . بر همین اساس ، شرکت هیوز ( Hughes) که اکنون در قالب مجتمع نظامی ریتئون فعالیت می کند ، قراردادی به ارزش 837 میلیون دلار را با عربستان برای تکمیل برنامه به امضاء رساند . طبق برنامه ریزی های اولیه ، قرار بود تا ساختار اصلی سپر صلح تنها در عرض 54 ماه به بهره برداری برسد که به اعتقاد بسیاری از ناظران ، امری غیرممکن بشمار می رفت ، در حالی که بعدها و پس از بررسی های متعدد ، این بازه زمانی به 116 ماه افزایش پیدا نمود . اما بر خلاف پیش بینی ها ، ریتئون موفق شد در کمتر از مدت تخمینی نخستین ، یعنی تنها در عرض 47 ماه با هزینه ای برابر با 5.6 میلیارد دلار سپر صلح را فعال و برنامه تعمیر و نگهداری و توسعه مداوم آن را طراحی نماید . براساس قراردادی که میان طرفین به امضاء رسید ، ریتئون 17 دستگاه رادار ثابت باند – ال جنرال الکتریک FPS-117 ، یعنی مشابه رادارهای مورد استفاده نیروی هوایی آمریکا در آلاسکا (برنامه SEEK IGLOO ) را در محدوده سرزمینی عربستان نصب نمود . این رادارها بلحاظ کیفیت عملکرد در شرایط بد آب و هوایی ، مقاومت در برابر اخلال ، طراحی مدارهای الکترونیکی با قابلیت تنظیم مجدد رایانه ای به گونه ای بودند که بدانها امکان می داد با کمترین نیازمندی به تعمیر و نگهداری روزانه ، عمل کنند . این رادارها بدلیل استفاده از فناوری آنتن های آرایه فازی ، می تواند اجسام پروازی را بصورت 3 بعدی آشکار نموده ، ضمن اینکه با استقرار سامانه های فوق همراستای خطوط مرزی سعودی ، در واقع جایگزینی مطمئن برای رادارهای قدیمی تر مارکونی 40T2 بحساب آیند ،در حالی که قادرند بعنوان پشتیبانی مطمئن برای شش دستگاه رادار TPS-43 برای اجرای ماموریتهای کنترلر رهگیر زمینی ( GCI ) نیز در نظر گرفته شوند. با توجه به شرایط بوجود آمده در این سال ، در اواخر سال 1985 عربستان به منظور تکمیل شبکه کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر (C3I) سپر صلح ، قراردادی با یک کنسرسیوم بزرگ به رهبری بوئینگ منعقد نمود . هدف اصلی این برنامه ، ایجاد پیوند میان داده های بدست آمده توسط سامانه های راداری هواپایه (E-3) ، رادارهای دفاع هوایی زمین پایه ، جتهای نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی موشکی ( شامل آتشبارهای I-HAWK) بشمارمی رفت که می بایست در نهایت پوشش کاملی بر فراز خلیج پارس ، دریای سرخ و یمن فراهم آورد . با این وصف ، 5 سال پس از اعلام این خبر ، در حالی هیوز بعنوان برنده این مناقصه (1991) معرفی شد که کل پروژه با 5 سال تاخیر مواجه شده بود . گزارش این تاخیر جنجال بزرگی در ایالات متحده برپا کرد تا جایی که نیروی هوایی مجبور شد تا کار گروهی متشکل از 8 وکیل دادگستری و بیش از 300 پرسنل ستادی را برای حل و فصل بزرگترین پرونده قرارداد دولتی فروش خارجی که بر علیه ارتش در دادگاه های فدرال تشکیل شده بود بکارگیرد.این تیم ترکیبی شامل عناصر نظامی و غیر نظامی ، چهار سال و نیم بر روی ابعاد مختلف این پرونده کار نموده و درنهایت پس از پرداخت 300 میلیون دلار غرامت ، موفق به بستن آن شدند . علیرغم تمامی این حواشی ، استقرار کامل سامانه سپر صلح به نیروی هوایی سعودی این امکان را می داد که داده های جمع آوری شده از ایستگاه های زمین پایه و هواپایه خود را با ایجاد بسترهای خاصی بخوبی مدیریت نماید . این بستر ، شامل یک مرکز فرماندهی اصلی ، شش مرکز فرماندهی منطقه ای ، رادارهای دوربرد و تاسیسات جمع آوری داده پایش از راه دور می شد که بواسطه عقد یک قرارداد مستقیم میان ریتئون و نیروی هوایی فراهم گردید . از سویی دیگر ، عربستان سعودی با دور زدن پنتاگون بعنوان یک عامل واسطه ای ، سعی نمود تا بطور مسقیم با شرکتهای آمریکایی وارد معامله شود ، بطوریکه در یک اقدام بی سابقه ، ارتش این کشور برای تکمیل سامانه سپر صلح و همچنین دستیابی به تجهیزات پشتیبانی و ایجاد زمینه برای ارتقاء فناوری سامانه های موجود ، در سال 1998 قراردادی 300 میلیون دلاری با ریتئون منعقد نمود . علاوه براین ، برنامه بروزرسانی رادارهای شبکه سپر صلح درسال 2002 ( که در اوت 2003 لغو شد ) در واقع قراردادی متعلق به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده جهت تعیین پتانسیل ریتئون برای برآورده نمودن تقاضاهای روزافزون سعودی جهت خرید سلاح ( فروش خارجی سلاح وزارت دفاع ایالات متحده ) ، بخصوص رادارهای دفاع هوایی AN/FPS-117 بشمار می رفت . با این حال ، سختگیری های مربوط به فروش خارجی با سرازیر شدن سیل دلارهای سعودی ، بتدریج رنگ باخت ، چرا که هر 17 دستگاه رادار فوق الذکر برای ارائه عملکرد بهتر ، به استاندارد V.3 ارتقاء پیدا کردند . این گونه بهبود یافته که همچنان یک سامانه کسب داده سه بعدی باند ال بشمار می رفت ، قابلیتهای به مراتب پیشرفته تری را نسبت به اسلاف خود داشت ، ضمن اینکه گزینه به روزرسانی این تجهیزات از گونه رادارهای نظارت متعارف ( Surveillance Radar / SSR ) به رادارهای نظارت مونوپالس ( Monopulse SSR /MSSR ) و همچنین تبدیل همه سامانه های موجود به استاندارد Mode-4 و درآینده Mode-S نیز پیش بینی شده بود . براساس قرار داد های منعقد شده و بند های مربوط به سند نیازمندیهای سیستمی ( SRD) که بعنوان بخشی از پیشنهادات مطرح شده در درخواست نهایی خریدار ( RFP) قابل طبقه بندی است ، پیمانکاران نظامی خارجی ماموریت پیدا خواهند کرد که کلیه خدمات مهندسی را برای ساخت ، نصب و تحویل رادارهای بروزرسانی شده نیروی هوایی و همچنین آموزش پرسنل در حوزه تعمیر و نگهداری را ارائه نمایند . مجموعه پیمانکاران طرف قرارداد موظف خواهند بود تا کلیه قطعات ، ابزارها ، تجهیزات آزمایشگاهی را به نیروی هوایی تحویل داده تا عملکرد هر 17 رادار فروخته شده تضمین گردد . با توجه به مفاد پیش گفته شده ، آخرین مرحله تکمیل برنامه درسال 2003 به پایان رسید و نهایتا" سپر صلح به یک شبکه دفاع هوایی با سرعت واکنش بالا برای نیروی هوایی سعودی ( RSAF) مبدل شد . به اعتقاد ناظران نظامی ، بستر اصلی سپر صلح شامل یک شبکه پرسرعت انتقال داده ( HSN) بعنوان ستون ارتباطی سیستم کنترل ، فرماندهی ، رایانه و اطلاعات (C4I) بوده که از 7 گِرِه اصلی ، استفاده از اطلاعات بروزشده ستکام برای 17 رادار خریداری و بروز شده تشکیل می گردد . با توجه به استقرار مرکز کنترل اصلی در ریاض و مجموعه پشتیبانی در جده ، گره های اصلی برای اتصال باقی مانده گره ها به پایگاه عملیاتی اصلی ( MOB/ Main Operations Bases ) در این دوشهر واقع شده اند . این دو مرکز ، درواقع ترمینال اصلی (E1) بشمارمیروند تا مابقی مراکز شامل خمیث موشیت ، طائف ، تبوک و ظهران به یکدیگر متصل شوند . علاوه برسامانه های C4I سپر صلح سعودی در هر پایگاه هوایی به مجموعه ای از پیشرفته ترین دفاتر منطقه ای متصل میشود که وظیفه تحلیل داد ه های منطقه ای بدست آمده از سایتهای راداری را بر عهده دارد . این مجموع ها که شامل 3 سایت در مرزهای شرقی ، 5 سایت در مرزهای شمالی و 3 سایت در مرزهای غربی است ، که برای برآورده نمودن نیازمندی های ساختار C4I نیروی هوایی به یک شبکه ارتباطی با باند پهن که سرعت و ایمنی بالاتری دارد ( WIDE AERA NETWORK /WAN) مجهز شده می گردد ، هرچند بدلیل تقاضاهای روزافزون نیروی هوایی برای دسترسی به سرعت بالاتر ، پیش بینی های لازم برای ارتقاء قابلیتهای فعلی صورت پذیرفته است . شبکه ای که قرار است در آینده وارد چرخه رزمی نیروی هوایی گردد ، معماری اولیه C4I نیروی هوایی در حفظ کرده ، اما اتصالات فیبر نوری برای اتصال پایگاه های هوایی به یکدیگر ، افزایش سرعت ارتباطات ماهواره ای ( SATCOM) و همچنین شبکه مخابراتی غیر نظامی سعودی بطور کامل تعویض شده و قابلیتهایی فراتر از امکانات فعلی در دسترس قرار خواهد گرفت . به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، شبکه ایجاد شده برای نیروی هوایی و دفاع هوایی عربستان قابلیت پشتیبانی 1000/100/10 مگابایت بر ثانیه برای سویچ کردن داده ها در شبکه های محلی ( LAN) را داشته ، ضمن اینکه رمز گذاری شبکه و سرعت بالای انتقال داده ها تضمین شده است . در کنار این قابلیتها ، سامانه های جدید بکار گرفته شده در این شبکه ، امکان برگزاری ویدئو-کنفرانس ها (VTC) را بوجود آورده با ذکر این نکته که سامانه های قدیمی تر با سیستم های جدید هماهنگ شده تا از صرف هزینه های اضافی جلوگیری بعمل آید . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

این برای خودش یک سناریو می تواند باشد ولی نزدیک به یقین ، محتمل نیست یک تجربه در این زمینه : عملیات Deliberate Force سی ام اوت تا بیستم سپتامبر 1995 ... شایعاتی هست که ارتش صربستان ( یوگسلاوی ) از " کولی " ها برای اطلاع از ساعات و مسیر پروازی جتهای ناتو استفاده می کردند ، بدین معنی که این افراد به شکل غیر محسوس در کنار پایگاه های هوایی ناتو در ایتالیا ( پایگاه هوایی آویانو) مستقر شده و به محض پرواز هر جنگنده ، ساعت و مسیر پروازی را به صربها اطلاع میدادند . شاید یکی از گزینه های احتمالی برای حمله به زیرساختهای عربستان ، همین روش بوده باشد . شاید هم قطعات پهپادها را بااستفاده از روابط عشیره ای و قبیله ای ، به درون خاک عربستان بردند ، بدلیل سادگی ، مونتاژ در محل انجام گرفته و با توجه به گستره وسیع صحرا در منطقه مورد بحث ، از سمت و ارتفاع دلخواه ، پهپاد را بسمت هدف هدایت کردند . اینکه دفاع هوایی عربستان واکنشی نشان نداد ، شاید بدلیل غافلگیری این چنینی بوده ....

جالبه یکی از کابران انگلیسی زبان توییتر توییت کرده بود امکان چنین حملات کروزی ای فقط در انحصار چند کشور اروپایی و امریکا و اسراییل و روسیه هست و ایران تواناییش را نداره و بعد تلویحا روس ها را به خاطر منافع افزایش قیمت نفت منتفع قضیه دونسته بود، حالا این اصرار فضاسازی مقامات آمریکایی و شخص ترامپ به نظرم چون تجربه گلوبال هاوک را داریم ( وقتی به خاطر به قول ترامپ سرنگونی خارج از مرز پهپاد خودشون حمله نکردند قطعا به خاطر عربستان که پیمان نظامی دفاعی هم باهاشون ندارند واکنش نشون نخواهند داد) فقط و فقط برای فضاسازی و شاید در یک فرض جدید یک سناریو برای طرح ریزی ملاقات با روحانی است در نیویورک. چطور ربط دارند؟ دیدیم صبح امروز ترامپ در یک چرخش ناگهانی بلافاصله بعد توییتش که بله ما منتظر اعلام عربستان برای اقدام هستیم، توییت کرد که کی گفته من گفتم با ایران بدون پیش شرط میخوام مذاکره کنم؟ حالا فرض کنیم تا زمان سفر نیویورک امریکا به شدت بر این فضاسازی ها و تهدیدها میدومه و فضا را عن غریب اماده حمله نشون میده و ناگهان در نیویورک پیش شرط توقف حمله یا اقدام را ملاقات با روحانی و بررسی ماجرا در یک دیدار دو جانبه میزاره. به هر حال این هم راهی است که شاید از یک طریق دیگه ملاقات را حتی بدون اون خط اعتباری و تخفیف تحریم ها به دست بیارند، لابد فکر کردند جناح داخلی هم (فرض اونها) میتونه در داخل تبلیغ کنه با یک ملاقات تونست سایه جنگ را از سر ایران دور کنه. فرضیه سازی ها در این مورد به خاطر این هست که بعیده واقعا ترامپ به خاطر سعودیها دست به جنگ بزنه ( همین حالا هم دموکرات ها با واژه های تندی توییت اول ترامپ را تعبییر میکنند به غلام حلقه به گوشی سعودیها ) لااقل کار بسیار سخت تری داره نسبت به سرنگونی گلوبال هاوک از اونجا که مدام تبلیغ کرده و میکنه ما اصلال منافعی هم در خلیج فارس نداریم و نفت که داریم خودمون و اوکی هستیم. برای همین نباید ارعاب ها و تهدیدات امریکا باعث تحلیل غلط در ما بشه. یک حمله فوری از جانب یمن حتی مناسب هست هرچند نیروهای دفاعی هم مثل همیشه باید اماده هرگونه حماقت طرف مقابل هم باشند. پ ن: ولی این حمله پارادوکس های جدید را شکل داد در فضای میلیتاریستی که تا مدتها یقه ماله کشان را خواهد گرفت در توییتر و انجمن های خارجی: ایران توان تهاجی اصلا و ابدا نداره و فلجه! - ابزارهای دفاعی غربی پیشرفته بسیار بسیار خصوصا در مقابل تجهیزات اوراق! ایرانی ها موثر هست- ایرانی ها جرات حمله ندارند و فقط بلوف میزنند و ... ( به هر حال اینها تمام گزینه هایی بود که همیشه علیه ایران مطرح میشده ولی ناگهان برای مقصر جلوه دادن ایران همه این گزینه های خودساختشون را دارند نقض میکنند و برعکسش را میگند تا حملات را به ایران منتسب کنند. خب باید تصمیمشون را بگیرند و دیگه نمیشه وسط لحاف خوابید)

به نظرم ماجرای کروزها (تصاویر فعلی و احتمالی اینده) یک فریب عربستانی/امریکایی است. یعنی احتمالا تصاویر ارشیوی هستند ( سعودیها خیلی از حملات را انکار کردند و احتمالا تصاویرش برای همیشه در ارشیو محبوس شده بوده) و حالا علمشون کردند. چون اگر کروز استفاده شده بود (مثلا از جانب ما در عراق) برای رد گم کنی سخنگوی ارتش یمن* هم از پهپاد و هم از کروز سخن میگفت و نه فقط پهپاد. از طرفی اثر تخریب ها ممکنه هم بر اثر انفجارها و حادثه متعاقب حمله بوده باشه (بیش از ده مورد) و هم حتی کار خود ائتلاف امریکایی/سعودی برای از اعتبار ساقط کردن اظهارات سخنگوی ارتش یمن. چون چیزی که الان وجود داره به نظر این گزینه را در دستور کار قرار دادند. *سخنگوی ارتش یمن استفاده از ترکیب پهپادهای با موتور جت و پیستونی را در این حملات تاکید کرده. نوع واکنش بسیار تند ترامپ را باید تحلیل کرد. اینکه به خاطر حمله به عربستان و تاسیسات نفتیش ایالات متحده یک جنگ آغاز کنه یکی از این استثناهای تاریخی میشه احتمالا خصوصا با توجه به بازیگرانش ( امریکا و عربستان) - حتی حرفش را هم زدن نوعی عبور از خط قرمزهای ترسیمی این کشور هست و تازه امریکا را در موقعیتی قرار میده که اگر به این رجزش عمل نکنه بیشتر اعتبارش را از دست میده. درسته خدشه دار شدن اعتبار تسلیحات امریکایی/امنیت امریکایی/پایگاه امریکایی و حمایت امریکایی و ضربه دردناکی که خورده قابل درک! هست خصوصا اینکه شاید موردی که بیشتر عصبانیشون کرده این هست تمام فشار حداکثریشون ضد ایران هم ممکنه تحت تاثیر قرار بگیره ولی خب هر چند توپ را در زمین بن سلمان هم انداخته خیلی جالب میشه در تاریخ علل جنگ ایران و امریکا را حمایت از عربستان سعودی و بن سلمان قاتل! بنویسند! پ ن: بیشترین آسیب به این منطقه مستطیل بزرگ بوده و بعد هم اون سه مخزن کناری که به نظر حداقل دو موردشون به شدت اسیب دیدند. تصویر زوم:

موفقیت استراتژیک یا غافلگیری تاکتیکی ؟!!!!! عملیات آفندی واحدهای پهپادی یمنی بر علیه زیرساختهای نفتی عربستان سعودی 14 سپتامبر 2019 برای شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی ، روز تیره و تلخی محسوب میشد ، چرا که واحدهای نظامی شبه نظامیان حوثی یک عملیات تهاجمی موفقیت آمیز و غافلگیرانه را بر علیه تاسیسات نفتی یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت در مقیاس جهانی در کارنامه خود به ثبت رسانده ، در حالی که این حمله ، به نوعی دوربرد ترین عملیات آفندی است که حوثی های یمن با استفاده از راهبرد رزم نامتقارن تا کنون بدان دست زده اند . براساس گزارشهایی که تاکنون منتشر شده ( 16 سپتامبر 2019) این عملیات تهاجمی با استفاده از 10 فروند هواگرد بدون سرنشین سبک انجام شده که هزینه تولید هرکدام ازآنها کمتراز 20000 دلار ارزیابی میشود ،، در حالی قرار گرفتن این پتانسیل در کنار توانایی های بالستیک یمنی ها ، قابلیت رزمی روزافزون حوثی های یمن را در برابر عربستان به نمایش می گذارد . به اعقتقاد ناظران بحران یمن ، ائتلاف انصارا... از گروه های ملی گرا و مذهبی یمنی تشکیل شده که مهمترین گروه در میان آنها ، حوثی ها هستند که از مارس 2015 وارد یک نبرد سنگین با ارتش عربستان سعودی و تعدادی از کشورهای شمال آفریقا و حاشیه جنوبی خلیج پارس شدند ، در حالی که حکومت ریاض به طیف متنوع و گسترده ای از تسلیحات نظامی دسترسی دارد و از پشتیبانی کشورهای غربی ( فرانسه ، ایالات متحده و ... ) برخوردار بوده ، اما استفاده یمنی ها از تاکتیکهای نامتقارن موجب شد تا بتدریج موقعیت نظامی این مجموعه در برابر ائتلاف عربی – غربی تقویت گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هزینه حمله انجام شده از سوی یمنی ها برای اقتصاد بشدت وابسته به نفت عربستان سعودی بیشتر از 300 میلیون دلار با توجه به تعلیق ظرفیت 5.7 میلیون بشکه تولیدی این کشور برآورد میشود . با این حال هنوز ارزش خسارات وارد شده به تاسیسات نفتی عربستان بصورت دقیق محاسبه نشده ، اما به گفته برخی ناظران به میلیاردها دلار بالغ خواهد شد . چنین شرایطی ، در کنار هزینه های سنگین جنگ در یمن ، روند سراشیبی قیمت نفت در بازارهای جهانی ( در ماه های اخیر ) اضافه باری برای اقتصاد بحران زده عربستان بشمار آمده و این برای حاکمان ریاض خبر بسیار ناگواری به نظر می رسد ، چرا که گزینه پایان دادن به جنگ در یمن بتدریج برای آنها جدی تر خواهد شد ، بویژه اینکه تا کنون ، ایالات متحده یکی از جدی ترین حامیان عملیات نظامی عربستان محسوب میشد و به همین دلیل واشنگتن تلاش زیادی برای برگرداندن توجهات بسوی ایران با استناد به اتهامات وارده در زمینه کمک های تسلیحاتی در دستور کار خود قرار داده بود . اگر چه این حملات بدلیل غافلگیری ایجاد شده ، تاثیر قابل توجهی بر ماهیت تصمیم گیری عربستان در کوتاه مدت خواهد داشت ، اما افزایش قیمت نفت ، بشدت در تضاد با منافع تعریف شده کشورهای غربی بوده واین به احتمال زیاد باعث میشود تا کمک کشورهای مذکور برای افزایش حملات به یمن بیشتر شده تا درآینده از وقوع این حملات جلوگیری شود . با این وصف ، حملات پهپادی به زیر ساختهای نفتی عربستان سعودی ، پیامدهای بسیار مهمی بر کشورهای رقیب این کشور خواهد داشت . بدین معنی که افزایش قیمت نفت ، تقویت اقتصاد کشورهایی نظیر ایران ، روسیه و ونزوئلا که بشدت به درآمدهای حاصله ازآن وابسته هستند و دراین زمینه زیرتحریم های شدید غرب قرار گرفته اند را بدنبال خواهد داشت . بن پایه پی نوشت : 1- تشکر بسیار از دوستان بابت به اشتراک گذاری تصاویر ماهواره ای از تاسیسات نفتی عربستان در بروزرسانی 2- حاکمان غاصب حرمین شریفین، باید تا مدتهای بسیار جواب خونهای ریخته شده در سوریه و عراق و افغانستان را به همین شکل پس بدهند . 3- شاید از یک نظر این عملیات با پرواز ماتیاس روست به مسکوقابل انطباق باشد ، تهدید نامتقارن .....

اوکراین شرکت اوکراینی UKROBORON یک بسته ارتقایی متوسط برای نمونه صادراتی سام6 یعنی Kvadrat-М1 تدارک دیده است که به نظر بیشتر برای صادرات و فروش ان به کشورهای دیگر در نظر گرفته شده است.نسخه ارتقا یافته تحت این بسته Kvadrat-2D نام گرفته است.اهداف این ارتقا شامل موارد زیر است: تعویض قطعات الکترونیک-رادیویی انالوگ با تجیزات دیجیتال است که شامل بیش از 70 درصد قطعات قابل جایگزینی میباشد. افزایش عمر .عملیاتی کل سامانه به میزان حداقل 15 سال افزیش 15000 ساعت عمر قطعات الکترونیک-رادیویی افزایش توانایی های عملیاتی شامل افزایش اتوماسیون سامانه درکشف اهداف و حفاظت از نویز ساده سازی عملیاتهای فنی شامل تعمیر و نگه داری با این ارتقا حداکثر برد کشف هدفی همچون یک میگ 29 در ارتفاع 7 کیلومتری به 100 کیلومتر رسیده است و در ارتفاع 0,02 به 28 کیلومتر رسیده است.در این ارتقا البته در میزان برد درگیری با هدف افزایشی حاصل نشده است.در این ارتقا اوکراینی ها یک سیستم الکترواپتیک هم برای افزایش قابلیت ها در کشف هدف در روز و شب به سامانه اضافه کرده اند.همچنین امکان شبکه شدن با رادارهایی چون P-18МА, P-180, P-19МА, P-190 به سامانه اضافه شده است.در جدول زیر توانایی های جدید دیگر سامانه نسبت به قبل را میبینید. بلاروس در بلاروس سامانه ارتقا یافته نام Kvadrat-M به خود گرفته بود این سامانه توسط صنایع دفاعی بلاروس توسعه یافته بود و حتی در صادرات ان به کشور میانمار نیز موفق بوده اند.این سامانه بر روی شاسی جدید شش در شش MZKT-6922 توسعه پیدا کرده بود سامانه جدید دارای سیستم دیجیتال نمایش هدف با قابلیت طبقه بندی انها میباشد. این سامانه قادر به استفاده از موشکهای 9M38M1 و 9M317E که برای بکارگیری در سامانه های دفاع میانبرد روسی Buk-M1 ,Buk-M2 طراحی شده اند در سازمان رزم خود میباشد.موشک 9M38M1 با هدایت راداری نیمه فعال و برد 35 کیلومتر و سر انفجاری 70 کیلوگرمی و فیوز مجاورتی جدید موشکی مناسب برای جایگزینی در این سامانه میباشد.

لهستان شاید نباید ارتقایی که این کشور بر روی سامانه سام-6 به انجام رسانید را یک ارتقا نامید! این ارتقا عملامنجر به ساخت سامانه ای جدید شده است در دوره های مختلف کاربران این سامانه تصمیم به استفاده از موشک های نسبتا جدیدتری در این سامانه گرفتند هرچند این تغییر مستلزم تغییرات بسیاری درکل سامانه میباشد به طور مثال شرکت روسی Vympel تصمیم داشت موشک هوا-هوا R-77 را برروی این سامانه نصب کند.البته این طرح برخلاف پروژه ای که لهستانی ها دنبال کردند به مرحله اجرایی نرسید. شرکت لهستانی wzu در همکاری با شرکت Raytheon یک بسته گسترده ارتقایی برای این سامانه تدارک دیدند. در این ارتقا موشک هدایت نیمه فعال Sea Sparrow برروی سام-6 نصب شدند سامانه جدید که BIRDS نامیده شد از نصب رادار SWALLOW بر روی خودرو زرهی لهستانی فنلاندی Rosomak و همچنین تغییرات نسبتا گسترده در واحدهای دیگر سامانه حاصل شده است. تفاوت های اساسی با نسخه اولیه استفاده از یک رادار باند L طراحی شده توسط شرکت تالس برای درگیری با هدف و هدایت موشک میباشد این رادار بردی برابر 72 کیلومتر دارد این رادار قابلیت پرش سریع فرکانس به منظور دفع حملات جمینگ برخوردار است همچنین با داشتن واحد دفع تداخل و دو مد کاری شامل رهگیری و هدایت ارتقایی خوب برای رادار قدیمی سامانه محسوب میشود.در هر صورت در این ارتقا هدایت نیمه فعال راداری به صورت بسیار مدرن تر نسبت به قبل مد نظر قرار گرفته است.البته به روزرسانی های دیگری در سیستم مخابرات و واحد تولید نیرو و ....صورت گرفته است. نصب 3 موشک Sea Sparrow داخل کنیستر نصب رادار SWALLOW بر روی خودرو زرهی Rosomak صربستان این ارتقا که تحت نام Kvadrat-ML در سال 2015 توسط کمپانی Litaktak معرفی شد قابلیت های جدیدی در پردازش اطلاعات دیجیتال و نمایشگر ها و همچنین نرم افزاری ارائه داده است.این ارتقا متمرکز بر بهبود توانایی سامانه در نابودی اهداف در ارتفاع پائین میباشد.همچنین در زمینه مقابله با جمینگ وحذف تداخلات ناشی از بازتاب امواج از سطح زمین نیز گام هایی برداشته شده است.در این ارتقا سامانه قادر به فعالیت مداوم 48 ساعته در صورت یک ساعت غیر فعال بودن نیز میباشد.همچنین پنل ها و بسیاری از قطعات هم به صورت ماژولار وقابلیت تعویض سریع نیز پیدا کرده اند. سیستم ارتقا یافته قادر به شناسایی اهداف در حداکثر ارتفاع 7 کیلومتری وبرد 100 کیلومتری میباشد به صورت مثال توانایی کشف یک موشک کروز در برد 25 کیلومتری برای ان اعلام شده است این بهبود نتیجه ارتقا رادار و حذف تداخلات و ارتفا نرم افزاری ان میباشد.

به نام خدا با سلام

FM-80 <

[color=red]سامانه پدافند كوتاه برد FM80 به همراه موشک شهاب ثاقب[/color] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2817%29%7E26.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2817%29%7E26.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%281%29%7E106.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%281%29%7E106.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%289%29%7E59.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%289%29%7E59.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2816%29%7E32.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2816%29%7E32.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2810%29%7E52.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2810%29%7E52.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2811%29%7E38.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2811%29%7E38.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2814%29%7E34.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2814%29%7E34.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2813%29%7E38.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2813%29%7E38.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2812%29%7E41.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2812%29%7E41.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%2815%29%7E29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%2815%29%7E29.jpg[/img][/url]