BTR-80A در یمن از اوایل درگیری در یمن  تا به امروز چند دستگاه BTR-80A در بین نیروهای درگیری دیده شده است . یمن در سال 2013  و در زمان ریاست جمهوری منصور هادی اظهارعلاقه کرد تا با روسیه یک قرارداد نظامی همه جانبه ببندد. طی این قرار داد نظامی با کشور روسیه  ، یمن در خواست خرید تعدادی خودرو رزمی پیاده نظام BTR-80A  از روسیه را داشت. همچنین طی این قرار داد یمن در نظر داشت تا از روسیه سامانه های پدافندی نیز خریداری کند. همچنین یمن می خواست تا جنگندهای میگ 29 خود را به روز رسانی کند و هواپیماهای ترابری IL-76TD  و آنتونوف An-26 خود را نیز تعمیر کند.البته این طور به نظر میرسد که با شروع درگیری ها این قرار داد نیمه تمام رها شده باشد. با شعل ورشدن جنگ و بروز اختلافات در یمن، از جمله ادوات زرهی که به دست نیروهای حوثی افتاد BTR-80A بود اما با ورود نیروهای ائتلاف چندین دستگاه از این خودرو رزمی پیاده نظام به دست نیروهای ائتلاف و نیروهای یمنی مخالف حوثی ها افتاد.           جدیدترین تصویر از BTR-80A در چنگال نیروهای یمنی طرفدار منصورهادی - جنوب غربی مارب

ایستگاه های پر رمز و راز مترو شوروی سابق   هر کسی مدتی در کشور های اتحاد شوروی سابق زندگی کرده باشد و با محیط این کشور ها آشنا باشد متوجه موارد جالبی میشود و اگر مثل من فضول هم باشد سؤالاتی برایش پیش می آید . مترو در تمامی این کشورها با سیستمی یکسان و کاملاً مشابه هم ساخته شده که سؤالات زیادی رو برای من به وجود آورده بود . اول این که ایستگاهای متروی این کشورهای در عمق بسیار زیاد قرار دارد . وقتی میگویم عمق زیاد ، ایستگاه تجریش به ذهنتان نیایید . چندین برابر عمیق تر به حدی که پای پله برقی مترو سنت پترزبورگ که میروی وحشت میکنی از عمقش . برایم سؤال بود که چرا در شهرهای عموماً مسطح و هموار ، ایستگاه های مترو در چینین عمق زیادی قرار دارند .   پله برقی مترو کیف   پله برقی ایستگاه میدان آزادی تفلیس       دومین سؤالی که برایم پیش آمد ، جو به شدت امنیتی ایستگاه های مترو است . از این ایستگاه ها به شدت حفاظت میشود . همیشه و در تمام ایستگاه ها مأمورین پلیس مسلح حضور دارند و حتی در گرجستان که کشور آزادی از نظر عکاسیست و میتوانید حتی از کاخ ریاست جمهوری بدون هیچ مشکلی عکاسی کنید اجازه عکس گرفتن از داخل ایستگاه رو به هیچ عنوان نمیدهند . و سومین سؤال ساختار عجیب خود مترو است. مترو در تمام این شهرها به جای یک تونل ، دو تونل دارد و بر عکس متروی اکثر نقاط جهان که سکوها دو طرف و تونل وسط است در این کشورهای یک سکو وسط و دو تونل در دو طرف قرار دارد .     ایستگاه مترو کیف     ایستگاه متروی مسکو      ایستگاه متروی باکو     ایستگاه مترو تفلیس     همیشه برایم سؤال بود که این طراحی چه معنایی دارد و چرا باید این کشورها اولاً در این عمق بسیار زیاد مترو بسازند و دوماً چرا به جای یک تونل ، دو تونل ( یعنی دو برابر کار و هزینه و زمان ) ساخته اند . حفاظت غیر طبیعی از ایستگاه های مترو هم برایم سؤال بود تا این که چند وقت پیش یکی از آشنایان که افسر سابق کی جی بی بوده موضع جالبی را برایم روشن کرد: مترو 2 تونل ندارد . 3 تونل دارد که در واقع در داخل یک تونل اصلی بزرگ به پهنای کل ایستگاه ساخته شده اند تونل سوم که در امتداد سکو ساخته شده با راهرو های بسیار به تونل های تردد راه دارد این تونل در واقع یک پناهگاه عظیم و طویل برای جنگ اتمی در تمام مناطق شهر است و مجهز به امکانات اولیه زندگی برای پناه دادن به صدها هزار نفر است . شوروی واقعاً بعضی جاها کارهایی کرده که دهان آدم باز میمونه .       ----------------------------------- لطفاً به نگارش و املای صحیح پایبند باشید. متن اندکی ویرایش و عکس ها منتقل شد. PersianKing

یکی نیست به اون دو تا منگولی که پشت سرش واستادن بگه الان اگه منفجر شد شما دو تا چه غلطی می خواین بکنین

در کنار رودخانه مسکو مردان نقاب زده تا دندان مسلحی که آماده رزم میباشند از یک ایستگاه متروک مترو مراقبت می کنند.در این محل هیچ علامتی بر روی دیوارها دیده نمی شود و خبری هم از رفت و آمد مسافران نیست.از این ایستگاه مترو حتی اثری بر روی نقشه های شهری هم دیده نمی شود.این ایستگاه مدخل ورودی به یکی از محرمانه ترین پناهگاه های روسیه است.زمانی که قطاری به ایستگاه می رسد مانند فیلم های جیمزباندی دیوارها جابجا می شوند.درب آهنی بزرگی که در انتهای تونل قرار دارد باز شده و قطار اجازه می یابد داخل شود.     در عمق 70 متری زمین یک شهر زیرزمینی به مساحت 500 هکتار با خیابان ها آماده تردد اتومیبل قرار دارد.این شهر که در چندین طبقه بنا شده و 50 متر ارتفاع دارد شبیه شهرهای داستان های تخیلی است.اما این شهر واقعیت داشته و هدف از تأسیس آن حفظ سران روسیه از اثرات یک حمله اتمی و فضایی احتمالی است.   شهر مخفی در 6 مایلی جنوب غربی کرملین در زیر شهرک حاشیه ای «رامنسکی» قرار دارد و تا چندی پیش افراد اندکی از آن اطلاع داشتند.امکاناتی که در این شهر فراهم شده برای خاتواده سران و نخبگان حزبی(حدود30 هزار نفر) کافی بود.آنها می توانند برای مدت 30 سال در این شهر بدون دغدغه خاطر زندگی کنند.این پناهگاه بسیار مجهزتر و عظیم تر از پناهگاه زیرزمینی است که اوایل سال 1992 توسط آمریکایی ها در ویرجینیای غربی برای نمایندگاه کنگره این کشور احداث شد.شهر زیرزمینی مسکو همچنین از پناهگاه ریس جمهور آمریکا که در کوههای «ویرجینیا» برای ایمن نگه داشتن وی از حملات هسته ای احداث شده، مجهزتر می باشد.     طراحان روسی احداث این شهر را در دهه 1960 آغاز کردند و در اواسط دهه 1970 به پایان رساندند.در ان زمان هنگامی که «لئونیدبرژنف» رهبر پیشین روسیه از این مجتمع بازدید کرد ضمن قدردانی از دست اندارکاران احداث آن ضرورت آمادگی برای مقابله با یک جنگ اتمی را مورد تأکید قرار داد. این شهر یکی از پناهگاهای امن در مسکو می باشد که دارای ورودهایی از ساختمان های دولتی است.کنترل این پناهگاه ها در دست «مدیریت-15»  بود.این مدیریت از مهم ترین و محرمانه ترین بخش های «ک.گ.ب» و FSB الآن به شمار می رود. یکی از مقامات امنیتی روسیه در این رابطه می گوید این شهر مانند یک قالب پنیر متخلخل می باشد.تونل های مخفی و آسانسورها وظیفه برقراری ارتباط ها را در این مخفیگاه بر عهده دارند. به گفته این مقام امنیتی ارتفاع برخی از ساختمان های زیرزمینی به سقف این شهر که 50 متر ارتفاع دارد می رسد. برخی از تونل ها یادآور دوران «ایوان مخوف» تزار پیشین روسیه می باشد که نیروهای مخفی از طریق آن ها به قصر وی رفت و آمد می کردند. کشیش هایی که در قرن 15 اطراف مسکو در صومعه ها زندگی می کردند نیز برای فرار از دست اشغالگران تونل های مخفی احداث کرده بودند.اما مهندسین روسی برخلاف گذشته در احداث این شهر تمامی هنر و توانایی خود را بکار گرفتند. آنها به جای حفر تونل، شهری را بنا نهادند که می توان به مدت چندین دهه پناهگاه امنی برای ساکنین آن باشد.   یک خط آهن مخفی که «مترو-2» نامیده می شود رابطه اصلی ساختمان های دولتی با این شهر در «رامنسکی» است.این خط آهن تا فرودگاه «ونوکور» در 17 مایلی جنوب غربی مسکو امتداد دارد. البته در حال حاضر برخی از شبکه های مخفی مترو در مسکو فعال است و از آنها جهت جابجایی تسلیحات استفاده می شود.«ولادیمیر گونیک» یکی از اعضای وزارت دفاع سابق روسیه می گوید «زمانی که شما دارای چنین شبکه پیچیده ای هستید باید آن را از دیدعمومی دور نگهدارید».   «گونیک» 53 ساله در حالی که مشعلی در دست داشت از تونل عبور می کرد تا راه را به ما نشان دهد. او می گوید شما در هیچ شهری از جهان چنین مخفی گاه عظیمی را مشاهده نخواهید کرد.«گونیک» در جریان بازدید ما درصدد یافتن ورودی زیرزمین غبارمانندی بود که در دهه 1930 به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفته و به مرکز «ک.گ.ب» در میدان «لوبیانکای» مسکو ارتباط داشت. او می گوید «در مسکو شما می توانید از طریق زیرزمین با ساختمان های بسیاری ارتباط پیدا کنید». پل های متروک مورد استفاده افراد بی خانمان و دزدان قرار می گرفت تا اموال دزیده شده را در آنها مخفی کنند. او می گوید ممکن است یک سگ ولگرد و یا حتی کبوتر را در این تونل ببینید.البته من نمی دانم آن ها چگونه به این محل راه یافته اند ولی خروج آن ها غیرممکن است. وضعیت تونل ها به گونه ای است که گاهی اوقات خروج برای افراد نیز مشکل می شود. «گونیک» می گوید من گاهی با علائمی که در تونل می گذاشتم راه خود را به بیرون پیدا می کردم؛ حتی یک بار در روز روشن از تونلی که به پشت مجسمه «کارل مارکس» در مقابل تئاتر «بلشوی» مسکو قرار داشت خارج شدم که باعث تعجب مردم گردید. او که راهنمای ما در یافتن تونل ها و راه های ورود و خروج بود به خاطر می آورد که در دهه 1960 یکبار خدمه یک زیردریایی مجبور شدند برای مدتی در یکی از پناهگاه ها بسر ببرند. به گفته گونیک این افراد پس از مدتی به بیماری های عصبی و ناراحتی های پوستی دچار شدند.   ساکنین مسکو که آوازه این شهر مخفی را شنیده اند فقط می توانند حدس بزنند که چه مجتمعی در زیر پای آن ها قرار دارد. دودکش های بزرگ که در کنار زمین بازی کودکان دیده می شد و آنها را به شک می انداخت. در محوطه وزارت راه آهن در مسکو یک دودکش عظیم با معماری زمان استالین قرار دارد که با شهر مخفی مرتبط است. پناهگاهی که در زیر ساختمان وزارت دفاع قرار دارد توسط دودکش سیمانی که در اطراف آن نصب شده مشخص است.ارتفاع این دودکش به 7 متر می رسد.در کوچه «لوژنیکوف» که در نزدیکی مرکز پیشین «ک.گ.ب» قرار دارد دودکش عظیمی دیده می شود که توسط یک شبکه تلوزیونی مداربسته مراقبت می گردد.همچنین ورودی مخفی ک.گ.ب صدها متر دورتر از مرکز شهر قرار داشت. منبع   ----------------------------------------------- تاپیک ها ادغام شدند. لینک منبع به علت ناامن بودن(MaleWare) برداشته شد. PersianKing

ضمن تشکر از دوست عزیز جناب رضا برای گردآوری این مقاله ، بحث متروی مخفی مسکو که در افکار همواره یکی از هیجان انگیز ترین اسرار زنده ی جنگ سرد هست که هر از چند گاهی خبری در مورد آن جنجال برانگیز میشه این پروژه در KGB با کد D-6 شناخته میشه (دوستانی که بازی Metro-2033 رو بازی کرده باشند حتما کد D-6 براشون آشناست) . کار ساخت این متروی مخفی در سال 1960 آغاز شد و در سال 1967 فاز اول آن تکمیل شد که در این فاز ، این سیستم مقر کمیته ی مرکزی شوروی در خیابان Staraya Ploshchad ، کرملین ، فرودگاه دولتی Vnukovo-2 و شهر زیرزمینی در Ramenki رو به هم متصل میکرد . در سالهای بعد این خط مترو به میدان لوبیانکا (مقر KGB) نیز رسید . نکته ی جالب این است که این سیستم متروی محرمانه که در انتها 4 خط مترو داشت تنها در یک ایستگاه با متروی اصلی مسکو تلاقی پیدا میکند و آن ایستگاه Sportivnaya است. هرچند در ابتدا این تصور وجود داشت که خط متروی ویژه ی D-6 به محل اقامت رهبران شوروی/روسیه ، از جمله استالین و بوریس یلستن نیز متصل بوده ، اما پس از فروپاشی شوروی ، کارشناسان و منابع اطلاعاتی مطلع این گمانه زنی را انکار میکردند .   فرودگاه Vnukovo-2   درباره ی فاز بعدی این پروژه یعنی یک شهر زیر زمینی مصون از حملات هسته ای هم حرف های زیادی گفته شده که بیشتر اونها توسط اعضای پناهنده شده یا بازنشسته ی KGB عنوان شده ، در مصاحبه هایی که این افراد با روزنامه های روسی داشته اند . D-6 یک شهر زیرزمینی در منطقه ی Ramenki با مساحت 500 هکتار و در عمق 230 تا 395 فوتی زمین توصیف شده که در اواسط دهه ی 70 تکمیل شده دارای ظرفیتی معادل 120000 نفر را دارد . این شهر زیرزمینی مجهز به ژنراتورهای تولید انرژی و ذخایر استراتژیک غذایی عظیمی است که میتواند تا 30 سال جوابگوی نیازهای غذایی ساکنان این شهر باشد . حتی لوازم تفریحات از جمله سالن های سینما نیز در این شهر ساخته شده بود .   سیستمهای تهویه ی هوای شهر زیرزمینی Ramenki   اما این پروژه تنها برای پناه دادن به مقامات و بازماندگان شوروی نبود ، در این پروژه از ایستگاههای مخصوص مجهز به جدیدترین تجهیزات ارتباطی برای هدایت نیروهای مسلح ارتش سرخ و علی الخصوص موشک های هسته ای کشور در زمان وقوع جنگ اتمی استفاده شود . لذا در زمان خروشچف خط متروی محرمانه ی D-6 به 30 مایلی خارج مسکو و تا منطقه ای بنام Sofrino کشیده شد و در این منطقه یک ایستگاه ارتباط رادیویی ویژه تاسیس شد .     یکی از فناوری های جالب توسعه یافته در این پروژه ، سیستمی موسوم به Dead hand (دست مرده) است ، این سیستم کنترل خودکار تسلیحات اتمی شوروی وظیفه داشت تا در صورتی که حتی تمام مقامات سیاسی و نظامی بلند پایه ی شوروی از بین رفته باشند ، قابلیت ضربه ی دوم اتمی (second strike capability) شوروی را حفظ و در صورت شناسایی حمله ی اتمی به خاک روسیه ، از آن استفاده کند ، وجود این سیستم تنها پس از فروپاشی شوروی آشکار شد ، مکانیزم کار این سیستم به این شکل بود که سیستم مرکزی با استفاده از گستره ی وسیعی از حسگرهای رادیواکتیو ، لرزه نگاری (seismic) ، نوری و Overpressure که در سراسر سرزمین شوروی نصب شده بودند ، حمله ی اتمی توسط آمریکا را کشف کرده و به طور خودکار با پرتاب موشکهای اتمی به اهداف از پیش تعیین شده در اروپای غربی و آمریکا ، ضربه ی دوم اتمی را وارد نماید . مقاله ای در مجله ی Wired ادعا کرده که این سیستم هنوز هم فعال است و بصورت منظم ارتقا میابد . هر چند امروزه برخی از قسمت های این سیستم در معرض دید عموم قرار گرفته و برخی دیگر مانند ایستگاه رادیویی Sofrino و پناهگاه مخصوص زیر دانشگاه دولتی مسکو بلااستفاده شده اند ، اما هنوز بسیاری از قسمت های این سیستم از چشم عموم پنهان مانده است و گفته میشود هنوز توسط FSB ، وزارت دفاع و اداره ی پروژه های مخصوص ریاست جمهوری روسیه استفاده میشود . روزنامه ی زلاندنو هرالد چندی پیش گزارش داده بود در پی تخریب هتل معروف Rossyia که از هتل های معروف زمان شوروی بود ، یک شبکه ی زیرزمینی که مشخص نبود به کجا میرود کشف شد . شالوا کیگیرینسکی ، میلیونر روسی و رییس شرکتی که در حال مرمت این هتل بود در مصاحبه با روزنامه ی مذکور گفت «در طول عملیات بازسازی ، ماموران مرموزی که به احتمال قوی از FSB بودند ، از ورود کارگران شرکت را از ورود به برخی بخشهای هتل جلوگیری میکردند» جالبتر اینست که برخی گزارشات (از جمله گزارش CIA که در روزنامه ی Washington times منتشر شد و همچنین برخی گزارشهای خبرگزاری روسی Interfax) حاکی از ادامه ی گسترش این خط ویژه توسط دولت روسیه علی رغم فروپاشی شوروی است . بنابر این گزارش ها ، دولت روسیه و FSB در حال رساندن این خط ویژه به برخی مراکز حیاتی نظامی سیاسی که کیلومترها از مسکو فاصله دارند ، هستند . در این گزارش همچنین از تکمیل یک ایستگاه دیگر از این پروژه در نزدیکی شهر Voronovo در 74 کیلومتری جنوب مسکو سخن به میان آمده .   نقشه ی متروی زیرزمینی D-6 عکس از روزنامه ی ایزوستا

تانک های انگلیسی خصوصا تانک های سری چلنجر یک استثنا هستند در تانک های غربی، و از همان ابتدا قابلیت سازگاری با مخزنهای سوخت خارجی را داشتند. البته غیر از تانک های چلنجر، تانک لکلر فرانسوی ها قابلیت نصب مخرن سوخت های خارجی دارد. تانک چلنجر 1 در جنگ اول خلیج فارس تانک چلنجر 2 در جنگ دوم خلیج فارس از همان اول هیچ کدام از طرفین در پروژه تانک چلنجر3 به دنبال بازار یابی خارجی نبودند. چه انگلیس و چه راین متال فقط تمرکزشان روی چلنجر 3 انگلیس هست. ارتقا این تانک با توجه به نیاز انگلیس انجام شده است. مثل تانک لئوپارد 2pl لهستان، لئوپارد 2rl اندونزی، لئوپارد 2 NG سنگاپور که فقط مخصوص ارتشهای هر کشور توسعه داده شده اند و هر کدام با وجود شباهت ها تفاوتهای ساختاری دارند. اصولا هر ارتشی با توجه به نیازهای خود بسته ارتقا پیشنهادی خود را به شرکت سازنده ارائه میدهد. به نوعی بسته های ارتقا سفارشی و مخصوص مشتری تولید میشوند. قابلیت بروز رسانی تانک های چلنجر 1 اردنی به سطح چلنجر 3 وجود ندارد. چون تانک چلنجر 1 و چلنجر 2 از نظر ساختاری بسیار متفاوت هستند. چه از نظر فنی و چه مالی بعید هست اردن بتواند چلنجر 3 را در اختیار بگیرد. شاید بتواند تانکهای چلنجر 1 خود را ارتقا بدهد اما ان تانک دیگر چلنجر 3 نخواهد بود. که این موضوع هم با توجه به هزینه بالا بروز رسانی بعید است توسط اردن دنبال شود. تنها کشور خارجی که تانک چلنجر 2 را در اختیار کشور عمان است. برنامه رسمی عمان برای تقویت نیروی زرهی خود در گام اول تست تانک های k2 کره جنوبی و خرید آنها است. و تا اینجای کار در عمان خبری از برنامه ارتقا تانکهای چلنجر 2 خود منتشر نشده است. پس بعید است تا این زمان عمان هم به دنبال این بسته ارتق و یا نمونه های مشابه برود. در مورد نصب سامانه تروفی اما و اگرهای زیادی وجود دارد و باید تا تحویل نمونه های اصلی به ارتش انگلیس و عملیاتی شدن این تانک صبر کرد. چون حتما ارتش انگلیس قبل از تحویل تانک های چلنجر 3 با دفاع فعال تروفی جدا از شرکت های سازنده آنها را تست خواهد کرد و درصورت مشاهده نقص آن را به شرکت تولید کننده گزارش میدهد.

ونوس سرخ تست موشک کروز برد بلند با قابلیت احتمال حمل کلاهک هسته ای توسط کره شمالی در بحبوبه حوادث افغانستان و شایعات مربوط به سلامت کیم جونگ اون ، ارتش کره شمالی با فرارسیدن 13 سپتامبر 2021 ، نخستین آزمایش بزرگ موشکی خود را در چند ماه گذشته ، با شلیک جدیدترین موشک کروز دوربرد خود اعلام نمود . رسانه های دولتی کره شمالی مستقر در پیونگ یانگ ، با اعلام " اهمیت راهبردی بالای " این موشک جدید ، مدعی شدند که این موشک جدید پس از شلیک با طی 1500 کیلومتر مسیر برنامه ریزی شده ، قبل از برخورد به هدف ، در آبهای سرزمینی این کشور فرود آمده است . بالافاصله پس از انتشار این خبر ، تحلیلگران غربی در مقیاسی گستدره به این نتجیه رسیده اند که این موشک جدید می تواند بعنوان حاملی برای انتقال کلاهک های هسته ای مورد استفاده قرار گیرد که این امر برنامه دفاع موشکی ایالات متحده و شرکای منطقه ای آن را که هم اکنون شبکه دفاع هوایی خود را برمبنای خنثی سازی موشکهای بالستیک کره شمالی آرایش داده اند ، دچار مشکل نماید . پیش از این ، کره شمالی در سال 2017 با آزمایش سامانه Kumsong-3 نشان دادکه به پیشرفتهای قابل توجهی در قابلیتهای رزمی خود در حوزه کروز دست یافته است . این سامانه ، یک جنگ افزار موشکی ضد کشتی است که با قابلیت حمل کلاهکهای متعارف ، ضمن برخورداری از مانور بالا ، دقت بالایی را در انهدام اهداف مورد نظر داشت . در این میان ، ارتش کره شمالی از سال 2017 بتدریج آزمایش های موشکی خود را تا حد قابل توجهی کاهش داد ، که تست این موشک جدید ، دومین آزمایش یک جنگ افزار راهبردی از آن زمان بشمار می رود که این امر نشان میدهد ، به احتمال زیاد کره شمالی در حال نوسازی زرادخانه هسته ای خود می باشد . به اعتقاد ناظران نظامی ، تست این موشک کروز و نقش راهبردی آن در دکترین نظامی کره شمالی ، به احتمال بسیار زیاد ، با هدف جبران بخشی از نقطه ضعف این کشور در حوزه هوایی بوده که بعنوان یک جایگزین مقرون به صرفه محاسبه شود . در این میان ، گرچه در برخی تحلیل ها ، تسلیحات متعارف می تواند بعنوان یک جنگ افزار راهبردی نیز در نظر گرفته شود ، اما در اغلب موارد ، کاربرد واژه راهبردی ، اشاره به قابلیت نامتعارف و بخصوص هسته ای دارد و این مساله بعنوان یک نشانه برای ماموریت اتمی این موشک جدید ، قابل تفسیر است . از آنجایی که موشکهای کروز ، کلاهک های نامتعارف مینیاتوریزه شده ای را حمل می کنند ، این امر نشاندهنده پیشرفت قابل ملاحضه صنعت دفاعی کره شمالی در کوچک سازی کلاهکهای هسته ای است . فرماندهی اقیانوس هند و آرام ارتش ایالات متحده (INDOPACOM) در این میان ، فرماندهی اقیانوس هند و آرام ارتش ایالات متحده (INDOPACOM) ضمن محکوم نمودن این آزمایش !!!!!!!!! در کنفرانسی مطبوعاتی ،براین اعتقاد قرار داشت که فعالیت متمرکز کره شمالی در توسعه برنامه نظامی موجبات اعمال تهدید علیه همسایگان این کشور است !!!!کره شمالی و ایالات متحده ، بیش از 70 سال است که بلحاظ تکنیکی ، در جنگ قرار دارند و این کشور بطور مداوم ، با هرگونه اقدام این کشور در تقویت قابلیتهای نظامی خود ، بشدت مخالفت می کند !!!در آن سوی جبهه ، رسانه های کره شمالی با پخش مستمر مراحل این آزمایش ، بر اهمیت راهبردی آن تاکید می کنند و آن را ابزاری بازدارنده برای تضمین امنیت دولت این کشور می دانند . در همین راستا ، برخی تحلیلگران معتقدند که پرتابگر این موشک ، گونه ای مشتق شده از سامانه های توپخانه موشکی است که درسال 2019 رونمایی شد و احتمال استقرار نمونه زیردریایی پرتاب نیز برای این موشک محتمل است . اهمیت این آزمایش تا بدانجاست که جفری لوئیس ، با واکنش به این تست ، معتقد است که این سامانه موشکی برای پرواز زیر خط دید رادارها و سامانه های دفاع هوایی طراحی شده و به نوعی یک جنگ افزار تهاجمی محسوب می گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... جالب بود ، ام- یک گاراند در گارد تشریفات

به نام خدا Honeywell RQ-16 T-Hawk (Tarantula Hawk) پهپاد میکرو برخاست و فرود عمودی (MAV) (2008) Honeywell RQ-16 T-Hawk پهپاد سایز میکرو (MAV) برخاست و فرود عمودی (VTOL) است که در حال حاضر در خدمت محدود در ارتش و نیروی دریایی ایالات متحده قرار دارد. این پهپاد توسط انگلیس هم خریداری شده و در حال ارزیابی توسط ارتش هند است. این سامانه در کوله پشتی حمل و توسط یک نفر مدیریت می شود. توانایی برخاست عمودی به پهپاد اجازه می دهد تا در فضا های محدود و باز استفاده شود. تکنسین های خنثی سازی بمب از RQ-16 استفاده می کنند تا دید بهتری از وضعیت خطرناک داشته باشند. تا امروز این MAV قدرت خود را در میدان ثابت کرده و چندین عملیات موفق هم داشته است. از یک سامانه RQ-16 برای دید نزدیک تر از راکتور هسته ای Fukushima Dai-Ichi که قربانی زلزله و سونامی عظیمی شده بود استفاده شد. یک پهپاد T-Hawk روی سقف راکتور شماره 2 سقوط کرد. Honeywell International پیمان کار و سازنده RQ-16 است. RQ-16 ها ابتدا در عراق (با موفقیت) مورد آزمایش قرار گرفتند و پس از آن در افغانستان به کار گرفته شدند. آرکیو _16 ، از پیشرانه ایی ۲ سیلندر تخت ( باکسر ) به حجم ۵۵ سی سی و قدرت ۴ اسب بخار ، با شناسه 3w_56 استفاده میکندو می تواند به سرعت 130 کیلومتر بر ساعت و ارتفاع 3200 متر برسد. وزن کلی آن 9 کیلوگرم است و سامانه می تواند برای حمل و نقل به 2 جزء اصلی تقسیم شود. 2 کیف حمل هم ارائه می شود. در نوزدهم سپتامبر سال 2012، اعلام شد که نیروی دریایی ایالات متحده قراردادی 8.2 میلیون دلاری به Honeywell International اعطا کرده است تا از سامانه RQ-16B T-Hawk (هواپیمای میکرو بلوک 2) برای استفاده در عملیات آزادی پایدار پشتیبانی کند. T-Hawk نام خود را از Tarantula Hawk، زنبور شکارچی که به وفور در جنوب غربی آمریکا یافت می شود، گرفته است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2008 - وضعیت: در حال خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 410 - سازنده: Honeywell International - ایالات متحده - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده، انگلیس - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - وزن: 8 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 پیشرانه ایی ۲ سیلندری تخت ( باکسر ) به حجم ۵۵ سی سی و قدرت ۴ اسب بخار ، با شناسه 3w_56 - حداکثر سرعت: 130 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 3200 متر - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: G-MAV (پهپاد میکرو، نام اولیه)، RQ-16A T-Hawk (سری پایه، مورد استفاده در نیروی دریایی ایالات متحده، 372 نسخه سفارش داده شد)، RQ-16B T-Hawk (نسخه ارتقا یافته)، XM156 (Class I) (نام ارتش ایالات متحده) منبع

نتایج نهایی تیم های ایران در مسابقات ارتش‌های 2021 : 1- در رشته‌ی نصف النهار از میان 6 کشور حاضر در جایگاه چهارم 2-در رشته تهاجم دریاپایه از میان 4 کشور و دو منطقه (اوستیا و آبخازیا) در جایگاه سوم 3-در رشته‌ی جام دریا از میان 4 کشور در جایگاه نخست (به میزبانی ایران) 4-در رشته‌ی تیراندازی تاکتیکی با حضور 17 کشور و منطقه (اوستیا و آبخازیا) در جایگاه هفتم 5-در رشته‌ی تک تیراندازی از میان 20 کشور جایگاه هشتم 6-در رشته‌ی غواصی عمق از بین 6 تیم شرکت کننده جایگاه نخست مشترک (به میزبانی ایران) 7-در رشته‌ی شکار شاهین (رقابت پهپادی) از بین 4 کشور جایگاه چهارم (باز خوبه پنجم نشدن) 8-در رشته‌ی گشت جاده از بین 5 کشور جایگاه چهارم 9-در رشته‌ی اربابان سلاح از میان 4 کشور در جایگاه نخست (به میزبانی ایران) 10-در رشته‌ی اساتید آتش توپخانه از میان 10 کشور در جایگاه هفتم 11-در رشته‌ی حافظان نظم از میان 6 تیم جایگاه چهارم 12-در رشته‌ی ستاره‌ی قطبی از میان 9 کشور جایگاه پنجم به‌غیر از اون 3 رشته‌ای که خودمون میزبان بودیم و معلوم نیست با چه دوز و کلکی اول شدیم در بقیه‌ی رشته‌ها به معنای واقعی کلمه گند زدیم.

این نفربر زرهی با توجه به مشخصات ظاهری مثل جایگاه سلاح کنترل از راه دور، دوربین های نظارتی و طراحی بدنه شباهت های فابل توجه ای با نفربر زرهی کیا ساخت وزارت دفاع دارد که در حاشیه تحویل خودروهای زرهی به مرزبانی نسخه ی اولیه این نفربر زرهی دیده شده بود. اولین خودرو ستون تصویر این نفربر زرهی جدید از رو به رو است تصاویر مراسم اختتامیه مسابقه «رزم‌آوران» نیروی زمینی سپاه در تیپ مکانیزه امان زمان (عج) سپاه به نظر میرسد این نفربر زرهی جدید از نظر ابعاد تا حدودی شبیه امرپ طوفان باشد تانک های تی 72 اس و خودرو رزمی پیاده نظام بی ام پی2 خودرو زرهی براق در نقش نفربر زرهی( سمت راست) در نقش خمپاره انداز خودکششی ( سمپ چپ) هویتزر خودکششی 122 میلیمتری 2S1 Gvozdika

تصاویری از مسابقات رزم آوران نیروی زمینی سپاه ==== رژه پایانی مسابقات اربابان سلاح نیروی زمینی ارتش

به نام خدا Guizhou (AVIC) WZ-2000 (WuZhen-2000 / WZ-9) هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) (2008) اکنون دیگر طبیعی است که هواپیما های بدون سرنشین فعلی به پهپاد های رزمی آینده تبدیل شوند. شرکت Guizhou چین پهپاد توربوفن WZ-2000 را به عنوان یک پهپاد پرسرعت و هجومی با توانایی نظارتی توسعه داده است. توسعه این هواپیما از سال 1999 شروع و چندین ماکت از آن ساخته شد تا در سال 2002 به نسخه نهایی برسد. WZ-2000 ابعاد جدیدی به توانایی هجوم هوایی چین می افزاید. این توانایی در حال حاضر فقط در نیرو های هوایی سطح بالا دیده می شود. همچنین، این پهپاد بازار صادراتی پهپادی های رزمی که اکنون توسط چند کشور کنترل می شود را تهدید می کند. اگر چین این محصول را به مشتریان نظامی خود پیشنهاد کند می تواند وابستکی به کشور هایی مثل ایالات متحده و اسرائیل را کاهش دهد. WZ-2000 در بخشی از در دوران طولانی مدت طراحی خود، با نام WZ-9 و WuZhen-2000 شناخته می شد. گفته می شود WZ-2000 نام نسخه نهایی است. اولین پرواز نسخه اولیه در بیست و ششم دسامبر سال 2003 به ثبت رسید. WZ-2000 حدود 7.5 متر طول و 9.8 متر طول بال دارد. حداکثر وزن برخاست آن 1700 کیلوگرم است و توانایی حمل 80 کیلوگرم ذخایر و تجهیزات ماموریتی را دارد. توان پهپاد از طریق یک موتور توربوفن WS-11 (ساسا سری Ivchenko AI-25 روس) با رانش حدود 17 کیلونیوتن تامین می شود که سرعت آن را به حدود 704 کیلومتر بر ساعت می رساند. برد 2400 کیلومتر و برد رزمی 800 کیلومتر برای آن گزارش شده است. ارتفاع عملیاتی WZ-2000 تا 18000 متر می رسد و مداومت به دلیل موتور توربوفن پر مصرفش به حدود 3 ساعت محدود می شود. گمان می رود مدیریت پهپاد توسط 2 اپراتور در ایستگاه کنترل زمینی انجام شود. WZ-2000 به عنوان یک پهپاد رزمی می تواند موشک های هوا به سطح و مهمات هدایت دقیق را متناسب با الزامات ماموریتی خود حمل کند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2008 - وضعیت: در خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 20 - سازنده: شرکت صنایع هواپیمایی Guizhou، شرکت صنایع هوانوردی چین - چین - کشورهای مصرف کننده: چین - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 7.5 متر - طول بال ها: 9.8 متر - وزن: 850 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1700 کیلوگرم (850 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوفن WS-11 با رانش 16900 نیوتن - حداکثر سرعت: 800 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی 18000 متر - برد: 2400 کیلومتر - تسلیحات: متغیر. 2 نقطه سخت برای مهمات هوا به سطح (KD2 یا مشابه) شامل بمب های پرتابی متعارف و مهمات هدایت دقیق (ZD1 یا مشابه) - نسخه ها: WZ-2000 (سری پایه)، WZ-2000B (مدل ارتقا یافته)، WuZhen-2000 (نام دیگر)، WZ-9 (اسم پیشین) منبع

به نام خدا Guizhou (AVIC) Sparrow Hawk II هواپیمای بدون سرنشین (UAV) (2016) طراحی ظاهری Sparrow Hawk II بدون شک از سری پهپاد های پریدیتور جنرال اتمیکس الهام گرفته است. این پهپاد چینی، سامانه هوایی در حال توسعه برای نقش نظارت، شناسایی و جمع‌آوری داده است. محموله آن از سامانه های اپتیکی و حسگر ها تشکیل می شود. قدرت پهپاد از یک موتور تامین می شود که یک ملخ 3 پره را در آرایش pusher می گرداند. موتور، همانند سری پریدیتور، در انتهای بدنه قرار گرفته است، واحد دم به شکل حرف V است و بال های اصلی بزرگی دارد. بدنه بلند و کشیده و صاف است، یک مجموعه برجستگی در زیر بدنه برای حمل محموله وجود دارد. بخش زیرین، چرخ دار است و پهپاد برای برخاست و فرود نیاز به باند آماده دارد. Sparrow Hawk II اولین پرواز خود را در اول آگوست سال 2011 انجام داد و واحد سنجش از راه دور دوگانه خود را آزمایش کرد. این پرواز به مدت 4.5 ساعت به طول انجامید و موفقیت آمیز بود. وجود عکس هایی از این پهپاد با نقاط سخت زیر بال ها و موشک های مصنوعی نشان از قصد سازندگان به تبدیل Sparrow Hawk II به یک هواپیمای بدون سرنشین رزمی (UCAV) دارد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2016 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: شرکت صنایع هواپیمایی Guizhou، شرکت صنایع هوانوردی چین - چین - کشورهای مصرف کننده: چین - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) – قوای محرکه: 1 موتور که یک ملخ 3 پره را با آرایش pusher می گرداند - ارتفاع پروازی 8500 متر - برد: 2900 کیلومتر - تسلیحات: محموله شامل اپتیک ها و حسگر ها. امکان توسعه مهمات هدایت پذیر هوا به سطح به صورت 2 موشک یا مهمات پرتابی - نسخه ها: Sparrow Hawk II (سری پایه) منبع

اسراییل : ایران به اشتباه قسمتی از سیستم ارتباط داده ای را که در سیستم های پهپادی مورد استفاده قرار میدهد ، افشا کرد. https://intellitimes.co.il/2021/01/29/uav/ تارنمای اینتل تایمز دریافت که این سیستم های ارتباطی تولید KVM ATEN است ، یک شرکت بین المللی که در تایوان تأسیس شده است و متخصص در توسعه سیستم های ارتباطی ، کنترل و نظارت است که به عنوان اتاق کنترل برای پشتیبانی از اطلاعات و مسیریابی مورد استفاده قرار می گیرد. چندین ایستگاه کنترل و نظارت از محصولات این شرکت 'محصولات با کاربری دوگانه' محسوب می شوند .تحقیقی که ما انجام دادیم نشان می دهد که ایران در دستیابی به این فناوری ها از طریق یک شرکت ایرانی به نام Raymond Computers که توسط احسان تاج سنجرانی مدیریت می شود و در وب سایت ATEN به عنوان 'نمایندگی مجاز فروش' محصولات ارتباطی در ایران معرفی شده است اقدام کرده است. وب سایت شرکت : KVM ATEN _ ا https://www.aten.com/global/en کاتالوگ شرکت مربوطه : https://s19.picofile.com/file/8440316876/2021_ATEN_Catalog.pdf.html وب سایت شرکت ایرانی رایمند رایانه : https://www.raymondholding.com/ شرکت رایمند رایانه از سال 68 فعالیت غیر رسمی خود را آغاز کرد و از سال 74 در زمینه تولید انواع کی وی ام سوئیچ , ویدئو سوئیچ , ویدئو اسپلیتر و دیگر محصولات تصویری و کنترل کامپیوترها , فعالیت خود را به صورت رسمی آغاز کرد و به عنوان تنها تولید کننده این محصولات در کشور به ارائه تجهیزات, مشاوره و خدمت به مشتریان پرداخت. در سال 80 در طی مذاکرات با شرکت ATEN تایوان , به عنوان نماینده انحصاری محصولات این شرکت در ایران , به فعالیت خود ادامه داد و اکنون رایمند رایانه یکی از بزرگترین خریداران این محصولات در آسیا می باشد و در زمینه مشاوره, طراحی و تجهیز سالن های کنفرانس , اتاق های مانیتورینگ, دیجیتال ساینج, ویدئو وال , مراکز داده و اتاق های سرور به راه خود ادامه می دهد و آماده خدمت به مشتریان عزیز می باشد. با تشکر از @mmerlin

این طرح های روی کاغذ همین الان مشکل دار و مسئله دار هستن دیش گردان خیلی پیچیده و پر هزینه هست! میشه از طرح های ساده تر حداقل در طراحی بهره برد که مقداری قابل قبول‌تر به نظر بیاد. یک پدافند هوایی کامل و یک نیروی هوایی بدون وجود رادار هواپایه پرتابل با قدرت سرچ ۳۶۰ درجه ناقص هست هر مقدار هم هزینه کنند قادر به پوشش کامل و بخصوص ارتفاع پایین نخواهند بود! رادار جنگنده هایی مثل اف۱۴ و میگ۳۱ نیز محدودیت پوشش زاویه دارن‌و اصلا نمیتونن چنین وظیفه‌ای را انجام بدن این لقب مینی اواکس هم غیر واقع گرایانه هست!

برای اینکه برد سیستم های راداری بیشتر بشه باید توان خروجی هم بیشتر بشه توان خروجی بیشتر یعنی راحت تر پیدا شدن محل رادار و احتمال حمله پیشدستانه به اون در صورت وقوع درگیری الان موشک های کروز agm 158 با بردی در حدودی 1000 کیلومتر و قیمتی کمتر از یک و نیم میلیون دلار موجود هست که هم سطح مقطع بسیار کمی دارند و هم در ارتفاع کم پرواز می کنند یک سایت مثل اس 300 از نظر قیمتی و از نظر استراتژیکی خیلی بیشتر از چندین فروند agm 158 هست هز رادار زمین پایه برای شناسایی اهداف محدودیت داره اما اواکس خیلی ار این محدودیت ها را نداره دشوار ترین و در عین حال موثر ترین راه برای ما ساخت اواکس هست ان شالله به زودی این تصویر را ببینیم همونطور که ایران تو پدافند جلو افتاده و تونست محصولات خوبی تولید کنه با ساخت این آواکس کلا تو زمینه الکترونیک نظامی یک جهش بی نظیر داشته باشیم

بسم ا... یکصد و ششمین سالگرد شهادت رئیسعلی دلواری 1400-1296 https://www.aparat.com/v/Emn9F

برنامه عمردهی و تغییر کاربری تانکهای T-62 الجزایر چند سال است که الجزایر در حال تقویت نیروهای زمینی خود خصوصا خودروهای زرهی به شکل شتابان است. الجزایر برای ارتقا توان زرهی خود برنامه های گوناگونی را دنبال میکند. یکی از برنامه های این کشور خرید خودروهای پشتیبانی اتش Terminator-2 از روسیه بوده است. الجزایر در طی یک قرار داد با روسیه در آوریل سال 2016 تعداد 300 دستگاه ترمیناتور را سفارش داد. در طبق برنامه ریزی در قرار داد بین دو کشور تحویل ها در سه ماهه اول سال 2018 آغاز شد و تا پایان آگوست 2021 به پایان خواهد رسید. از طرف دیگر الجزایر به عنوان اولین کشور خارجی با خرید برجک های رزمی Berezhok از روسیه در حال بروز رسانی خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-1 و BMP-2 در خاک خود است و آنها را به سطح BMP-2M رسانده است. پیشبینی می شود الجزایر حدود 700 دستگاه BMP-2M در اختیار دارد. ترمیناتورهای ارتش الجزایر الجزایر دارای زیر ساخت های قابل توجه ای است که به ارتش این کشور اجازه میدهد در داخل خاک خود اورهال و بروز رسانی خودروهای زرهی از جمله خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-1 و BMP-2 را انجام بدهد. برنامه خرید و بروز رسانی خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-2M الجزایر مجهز به برجک های رزمی Berezhok اکنون الجزایر با کسب تجربه از خرید ترمیناتور ، بروز رسانی خودروهای رزمی پیاده نظامBMP و عملیاتی کردن انها، برنامه جدیدی را در دستور کار دارد. الجزایر قرار است برجک های رزمی Berezhok را بر روی شاسی تانک تی-62 سوار کند و این تانک های قدیمی را به یک نوع خودرو رزمی ترمیناتور ارزان تبدیل نمایید. در حقیقت برخلاف خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-2M نسخه ترمیناتور تی62 فاقد قابلیت جابه جای پیاده نظام است و بیشتر برای همراهی واحدهای زرهی کاربرد خواهد داشت. الجزایر در بین سالهای 1975 تا 1977 تانک های تی62 خود را خریداری کرده بود. تخمین زده شده است که الجزایر حدود 200 -300 دستگاه تانک تی62 در اختیار دارد. در سالهای اخیر الجزایر تصمیم به اورهال ، بهبود بخش پیشرانه و نصب واحد تهویه مطبوع گرفته است. با این حال این تانک ها با توجه به شرایط میدان نبرد منسوخ محسوب می شوند. اما ارتش الجزایر با این تغییر کاربری میتواند با صرف هزینه اندک ناوگان تانک های تی62 را با اثر بخشی پیشتر در میدان نبرد همچنان در خدمت داشته باشد. برجک رزمی Berezhok دارای سیستم کنترل آتش و سیستم های نظارتی بروزی است. این برجک رزمی به توپ اتوماتیک 30 م.م ، مسلسل هم محور 7.62 م.م ، 4 موشک ضد زره هدایت شونده کورنت و نارنجک انداز اتوماتیک 30 میلیمتری AG-30M مجهز است. افزودن چنین آرایش تسلحیاتی موجب میشود تانک های تی62 اثر بخشی بیشتری در میدان نبرد داشته باشد البته جزئیات بیشتری از اینطرح الجزایر برای تبدیل تانک های تی62 به کلاس خودروهای پشتیبانی اتش ترمیناتور منتشر نشده است و باید منتظر انتشار خبرهای بیشتر در آینده بود. تصویر گرافیکی و حدودی از طرح الجزایر برای تبدیل تانک های تی62 به خودرو پشتیبانی آتش با برجک رزمی Berezhok تصاویر تانک های تی62 الجزایر در حال اماده سازی برای تبدیل شدن به خودروهای پشتیبانی اتش - برجک اصلی برداشته شده است و حلقه برجک برای نصب برجک جدید Berezhok تغییر پیدا کرده است. به نظر میرسد از نظر حفاظتی نیز شاهد ارتقا خواهیم بود منبع

بازسازی صخره بلند مزیتهای نهفته در ارتقاء سامانه دفاع هوایی تور در میانه دهه هشتاد میلادی ( 1986) ارتش شوروی سابق بدنبال سامانه جدیدی در برد کوتاه به منظور جایگزینی سیستم های قدیمی تر خود بود که با معرفی سامانه "تور" این مساله به ثمر رسید و دنبال شد . با ورود بخدمت این سیستم جدید و براساس نیازمندهایی جدید ارتش شوروی و سپس روسیه ، این سیستم بارها مورد بروزرسانی قرار گرفت که نتیجه این بهسازی ها ، افزایش تدریجی قابلیتهای سامانه تور بود . با این حال ، برخی ناظران نظامی براین عقیده اند که پتانسیل رزمی تور هنوز به پایان نرسیده ، به همین دلیل ، پروژه های بهینه سازی این سیستم در حال برنامه ریزی است تا پارامترهای رزمی آن در مقایسه با نمونه های قدیمی تر ، افزایش پیدا نماید . روند توسعه با توجه به این مساله ، در نمایشگاه آرمیا 2021 صنعت دفاعی روسیه مبادرت به انتشار اسناد مرتبط به مراحل توسعه و بهینه سازی جدید سیستم تور نموده که در این میان تولید کننده اصلی ، یعنی شرکت Izhevsk electromechanical plant ، چند برنامه را که براساس شاسی های مختلف و با قابلیتهای رزمی متفاوت پایه گذاری شده بود ، برای صادرات به نمایش گذاشت . فانیل زیاتدینوف بر همین اساس ، به گفته مدیر شرکت روسی ، فانیل زیاتدینوف ، برنامه ریزی برای ارتقاء سامانه تور ، عملا از لحظه تحویل آن به مشتری اولیه ( ارتش شوروی ) آغاز شد ،اما روند اصلی این برنامه ها از سال 2013 شکل عملی بخود گرفت و بر خلاف گذشته ، شرکت روسی از همکاری نهادها و مجموعه های فناورانه مختلفی برای حداکثررسانی قابلیتهای رزمی تور بهره می گیرد . به گفته این مقام ارشد ، کاری که در حال انجام است ، بهبود اساسی تمامی ویژگی های اصلی این محصول خواهد بود ، هر چند جزییات همچنان طبقه بندی محسوب می گردد .درصورتی که گفته های زیاتدینوف مبناء تحلیل قرار گیرد ، احتمالا برنامه بهینه سازی تور هنوز در مرحله توسعه قرار دارد و بر همین اساس ، فناوری مورد استفاده می بایست با تهدیدهای موجود و آینده منطبق شده و سپس برای آزمایش عرضه شود . در این ارتباط هنوز برنامه وزارت دفاع و این شرکت روسی مشخص نیست ، اما موفقیتهای اخیر در بهینه سازی سامانه های مشابه ، می تواند به بستری برای گمانی زنی ها تبدیل گردد . سامانه دفاع هوایی Tor-M2KM مزیتهای اصلی بروزرسانی سامانه تور به شکل ذاتی ، سامانه دفاع هوایی کوتاه برد تور برای محافظت از واحدهای نیروی زمینی در برابر طیف متنوعی از تهدیدات هوایی طراحی شده که بر همین اساس ، یک سامانه رزمی نصب شده بر روی شاسی با تحرک بالاست که میتواند تمامی زیرسامانه های اصلی برای ایفای ماموریت را با خود حمل کند . در همین راستا ، رادار و سیستم های مرتبط برای شناسایی و کشف اهداف ، یک ماژول با قابلیت حمل چند موشک بر روی یک شاسی شنی دار نصب شده که میتواند بصورت مستقل و در حین حرکت یا ایستا مبادرت به درگیری با اهداف نماید . سامانه دفاع هوایی تور بر روی شاسی 4 محوره BAZ بدین ترتیب ، آخرین گونه بروزرسانی شده این سیستم یعنی تورام-2 ضمن حفظ معماری نسخه اولیه ، به تجهیزات پیشرفته تری مجهزشده که از مهمترین آنها ، موشک جدید 9M338 است که ضمن برخورداری از ابعاد کوچکتر ، ویژگیهای پروازی به مراتب بهتری را به نمایش می گذارد که حامل آن قابلیت حمل تا 16 تیر موشک را بدست می آورد . از سویی دیگر ، تغییراتی در شاسی حامل نیز بوجود آمده که مهمترین آن ، اضافه شده قابلیت حضوردر اقلیم قطبی است ( گونه TOR-M2DT) ،در حالی که در جدیدترین نمایشگاه نظامی روسیه ، گونه TOR-M2K بر روی یک شاسی چرخدار سه محوره و درنهایت گونه TOR-M2KM با قابلیت حمل بر روی پیکربندهای خودرویی متفاوت است که انعطاف پذیری بسیار جذابی را به نمایش می گذارد . سامانه بهینه سازی شده تور ام-2 در حوزه پتانسیل رزمی نیز تغییرات قابل توجهی را بخود می بیند ، چنانکه برد کشف این سیستم برای جتهای رزمی مهاجم به 32-30 کیلومتر ، برای پهپادها به 10-5 کیلومتر رسیده ،در حالی که بطور همزمان می تواند 10 هدف را ردیابی و با 4 هدف براساس اولویت تهدید ، درگیر شود . سرعت موشک جدید (9M338) بارسیدن به عدد 1000 متر بر ثانیه ، قابلیت انهدام اهداف در بردی برابر 16 کیلومتر و ارتفاع 10 کیلومتری را داراست که براساس ادعای روسها فشاری تا 30 برابر نیروی گرانش را میتواند تحمل کند . با توجه به این داده ها ، موشکهای استاندارد تور ام-2 کارایی نسخه بروزرسانی شده را تا حد بسیار زیادی افزایش داده است . زمینه های نوسازی از یک نظر ، می توان چنین تحلیل نمود به مانند همه برنامه های بهینه سازی سامانه های رزمی ، نوسازی سامانه تور به سه روش انجام گرفته و خواهد گرفت . نخست ، توسعه نظام مند سامانه های الکترونیک که وظیفه جستجو و نابودی اهداف ، مخابرات و کنترل آتش را بر عهده دارند ، است . دومین مرحله ، بهبود توانایی های موشک مورد استفاده در این سیستم و در نهایت ، سومین مرحله ، بهینه سازی حامل موشک /رادار با هدف افزایش تحرک مجموعه سیستم دفاع هوایی خواهد بود . سامانه دفاع هوایی تور ام-2 با توجه به روند فوق ، به نظر می رسد که مشکل تحرک پذیری این سامانه بطور کامل حل شده ، بطوریکه ارتش روسیه و مشتریان اصلی ، شاسی های استاندارد را در اختیار دارند ، در حالی که بطور اختصاصی ، گونه ای شنی دار برای عملیات در قطب نیز در دسترس قرار دارد . با این حال اگر مشتری درخواست متفاوتی داشته باشد ، سازنده می تواند براساس نیاز مشتری ، مبادرت به تامین آن نماید.از سویی دیگر ، نیاز به ارتقاء بخش الکترونیک سیستم دفاع هوایی فوق الذکر ، در اولویت نخست قرار دارد . با توجه به اهمیت این مرحله ، سامانه تور ام-2 اگر چه ویژگی های بهبود یافته ای را هم اکنون در اختیار دارد ، اما این ویژگی های می بایست مجدداً بهینه سازی شوند . علاوه براین ، پتانسیل درگیری با پهپادها و اهداف پنهانکار نیز باید در نسخه های جدیدتر تور بطور آشکار ، اضافه شود ،در حالی که بهبود سامانه های مخابراتی و کنترل- فرماندهی نیز موجبات افزایش کارایی کل مجموعه خواهد شد . سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد ویژه مناطق قطبی Tor-M2DT در این میان ، گرچه سطح عملکرد سیستم تور به مرحله قابل توجهی رسیده ، اما این مساله ، مانع از بهینه سازی های بیشتر نمی بایست باشد . در این مورد ، اولویت اصلی برای آینده ، نوسازی سامانه های الکترونیکی وپیشرانه موشک خواهد بود که این امر ، سیستم تور را از رده سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد خارج کرده و توانمندی های جدیدی بدان خواهد بخشید . در این حوزه ، رسانه های روسی در اکتبر 2020 با انتشار اخباری مدعی شدند که قراراست موشک جدیدی برای سیستم تور ام-1 طراحی شود که در مقایسه با موشک استاندارد این گونه ، کوچکتر ، سبکتر و ارزان تر خواهد بود ، هرچند جزییات جدیدتری گزارش نگردید ،اما نفس این خبر ، نشاندهنده هدف گذاری روسها برای مشتریان قدیمی این سامانه است . سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد Tor-M2KM بر روی عرشه اصلی شناور رزمی قابلیت بالقوه برای ارتقاء توسعه سامانه دفاع هوایی برای چند دهه است که همچنان ادامه دارد و بطور منظم ، نتایج جدیدی را با خود همراه نموده است . با این حال ، حتی جدیدترین نسخه سامانه تور ( TOR –M2 ) که درسال 2016 وارد خدمت شد ، نیزدر حال حاضر قدیمی است . بدیهی است که این گونه نیز به بهینه سازی بیشتری نیاز دارد که این مساله در گفتگو با مدیر شرکت سازنده این سیستم ، مشخص است ، اما اینکه بهینه سازی در دست توسعه ، چه ماهیتی دارد ، همچنان در ابهام قرار گرفته است . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

طوفان در مسابقه «رزم آوران» این مستند مسابقه با حضور ۹ تیم ۱۰ نفره برگزار شده و در ۱۸ قسمت ۴۵ دقیقه‌ای ضبط شده است.

به نام خدا Gongji-11 (GJ-11) هواپیمای بدون سرنشین رزمی پنهانکار (UCAV) (2019) ارتش چین به حدی به پهپاد ها علاقه دارد که یک سرمایه گذاری بزرگ ملی باعث ساخت پهپاد های مدرن در میدان نبرد از کوچک و قابل حمل تا بزرگ و کاملا خودکار شده است. این مجموعه شامل پهپاد رزمی Gongji-11 (یا GJ-11) که اولین بار در یکم اکتبر سال 2019 در رژه روز ملی چین رونمایی شد نیز می شود. این پهپاد به دنبال گسترش قابل توجه قابلیت های بدون سرنشین چین است و به نظر می رسد به میزان زیادی تحت تاثیر طراحی های غربی (مانند اثبات گر فناوری X-47-B نورثروپ گرومن) در شکل و اندازه باشد. با اینکه اطلاعات کمی از GJ-11 منتشر شده است اما گمان می رود این پهپاد برتری هایی نسبت به همتایان جهانی خود با اندازه و نقش یکسان داشته باشد. GJ-11 یک هواپیمای تهاجمی است و به همین دلیل یک محفظه سلاح داخلی دارد. یکی دیگر از نکات قابل توجه، طراحی پنهان کارانه آن، یعنی بدنه ساده و خروجی اگزوز پوشانده شده، است. به این ترتیب، انتظار می رود که هواپیما مخفیانه به آسمان دشمن وارد شود و بدون شناسایی شدن، به اهداف با ارزش استراتژیک بالا حمله کند. ظاهر تمام بال آن (بدون هیچ باله دمی) با یک موتور توربوفن داخلی که از ورودی هوای بالایی در بالای دماغه تغذیه می شود، بی شباهت به X-47B نیست. گاز های موتور از یک دهانه ساده در عقب و بالای بدنه خارج می شوند. بال ها کاملا با بدنه ادغام شده اند و سطح کلی صافی دارد. شکل کلی هواپیما به مانند نوک پیکان است تا حداکثر آیرودینامیک و بهره وری سوخت را برای برد های عملیاتی داشته باشد. یک ترکیب پایه فرود سه تایی با چرخ های جمع شونده امکان حرکت روی زمین را برای GJ-11 فراهم می کند. توانایی های بدون سرنشین نیز برای آن در نظر گرفته شده است. GJ-11 با وجود تمام پتانسیل های موجود در طراحی آن، به عنوان عضوی جدید و اثبات نشده در مجموعه پهپاد های چینی باقی مانده است. فقط زمان مشخص می کند که آیا این سامانه به اندازه هزینه هایش کارایی خواهد داشت یا خیر. برخی مشخصات عنوان شده براساس حدس و گمان است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2019 - وضعیت: در خدمت محدود - تعداد فروند ساخته شده: 12 - سازنده: گروه صنایع هوانوردی Hongdu (چین) - کشورهای مصرف کننده: چین - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 11.65 متر - طول بال ها: 62 متر - ارتفاع: 3.1 متر - وزن: 6350 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 20215 کیلوگرم (13865 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوفن نامشخص - حداکثر سرعت: 1000 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی 12500 متر - برد: 4000 کیلومتر - تسلیحات: بمب های هدایت لیزری، بمب های متعارف یا موشک های هوا به سطح قرار گرفته درون محفظه سلاح داخلی - نسخه ها: Gongji-11 (GJ-11) (سری پایه) منبع

ارتقاء دُرنای خاکستری به سوپر فلانکر شالوده استراتژی نیروی هوایی روسیه تا تولید انبوه جنگنده های نسل جدید در یک دهه گذشته ( 2021- 2011) جنگنده چند ماموریته سوخو-30 اس ام ، به استخوان بندی اصلی راهبرد ارتش روسیه برای نوسازی سازمان رزم نیروی هوایی این کشور تبدیل شده است تا بتواند جایگزین مناسبی برای ناوگان جتهای میگ-29 و سوخو-24 ام به جامانده از نیروی هوایی و دریایی ارتش شوروی سابق گردد . در این میان ، گرچه قابلیتهای رزم هوایی این جنگنده از همتای پیشرفته خود یعنی سوخو-35 و در نقش تهاجم زمینی ( ضربتی ) از همخانواده مشهور خود ، سوخو-34 ، کمتر به نظر می رسد ، اما سوخو-30 اس ام بدلیل هزینه های بسیار پایین تولید و همچنین سهولت تعمیر و نگهداری و تطبیق پذیری بالا (در استانداردهای روسی.م ) در ترکیب با طیف متنوعی از مهمات هوا به هوا ، هوا به زمین و ضد کشتی ، می تواند به گزینه ای مطلوب برای نوسازی ناوگان هوایی تبدیل شود . از سویی دیگر ، این گونه از خانواده فلانکر ، در سالهای اخیر به وزنه ای سنگین در بازار صادرات سلاح روسیه مبدل شده که دراین حوزه ، با محصول مشهور شرکت میگ ( فالکروم ) و سوخو-35 بعنوان جنگنده تخصصی برتری هوایی ، قابل رقابت بوده و در حالی که سوخو-35 تنها 2 مشتری داشته و تا کنون سوخو-34 بطور رسمی فروشی در کارنامه خود ثبت نکرده ، سوخو-30 اس ام تا کنون به کشورهایی نظیر قزاقستان ، بلاروس ، میانمار و ارمنستان صادر شده و الجزایر نیز درصدد است تا گونه ای مشابه با شناسه SU-30MKA را سفارش دهد ، در حالی که هند و مالزی نیز در گذشته ، گونه های خاصی از این خانواده را خریداری نموده اند . بر همین اساس ، روسیه برای ایجاد جذابیت بیشتر در بازار صادراتی ، درصدد است تا جتهای رزمی سنگین سوخو-30 اس ام خود را تا استاندارد بلندپروازانه جنگنده های 4++ نیز برساند ، چرا که پیش از این ، خطوط تولید این جنگنده ، بتدریج گونه SM2 را جایگزین اس ام نموده اند . در همین راستا ، رسانه های روسی اخیرا اعلام کرده اند که نیروی هوایی این کشور برنامه ای گسترده را برای ارتقاء نمونه های SM به SM2 تدارک دیده که روند نهایی آن در اوت 2021 به تایید رسیده است . درواقع امر ، اجرایی شدن این برنامه ، شکاف موجود میان قابلیتهای رزمی اسکادران های مجهز به سوخو-30 اس ام و سوخو-35 را تا حدود بسیار زیادی ، جبران نموده و بطور طبیعی انتظار می رود تا با پایان یافتن این برنامه ، تمامی خطوط تولید فعال به برنامه سوخو-57 اختصاص پیدا کند . راست : کاب-250 چپ : خا-59 مارک-2 بدین ترتیب ، طبق داده های منتشر شده ، این ارتقاء شامل تطبیق رادار Irbis-E و پیشرانه AL-41 با سوخو- 30 اس ام است که بدان امکان میدهد تا طیف متنوع تری از تسلیحات استاندارد روسی شامل مهمات هدایت شونده KH-59MK2 و KAB-250 را با خود حمل کند . علاوه براین ، گزارشهایی در دست است که نشان میدهد ، به احتمال زیاد ، روسها درصدند تا پیشرفته ترین سامانه های مخابراتی چند کاناله ، سیستم های تبادل اطلاعات ، ناوبری و شناسایی ( OSNOD) را که قرار است بر روی سوخو-57 استفاده شود را با این برنامه منطبق کنند ، که این توانایی رزم شبکه محور را به این جنگنده اضافه خواهد کرد .با این حال هنوز مشخص نیست که چند درصد از ناوگان فعلی گونه اس ام به این استاندارد ارتقاء پیدا می کنند ، اما این احتمال که بخش بزرگی بهینه سازی شوند ، وجود دارد . به گفته وادیم کوزلین ( استاد آکادمی نظامی روسیه ) : " عمر پیشرانه این جنگنده بدون افزایش وزن و ابعاد به یکباره به 4000 ساعت رسیده که یک جهش 2 برابری را به نمایش می گذارد . درو اقع پیشرانه AL-41F-1C بسیا مقرون به صرفه تر از AL-31FP است که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرد . بدین ترتیب ، گونه اس ام 2 با همان مقدار سوخت استاندارد خود ، قابلیت ماندگاری بیشتری بدست خواهد آورد . علاوه براین ، سامانه های الکترونیکی ، رادار ، تجهیزات ردیابی بصری ، دچار تغییرات زیادی می گردد . با توجه به این تغییرات ، گونه اس ام 2 احتمالا نسخه پیشرفته تری از موشک ضد کشتی KH-32 را نیز بخود خواهد دید " راست : AL-31FP چپ : AL-41F-1C با این حال هنوز مشخص نیست آیا سوخو-35 قبل از بسته شدن خط تولید مشتری جدیدی پیدا خواهد کرد یا خیر ، به همین سبب ، سوخو-30 اس ام 2 می تواند به گزینه ای جذاب و به صرفه تر برای نیروی هوایی روسیه و مشتریان احتمالی آن تبدیل گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

این تاپیک هم چون تووش زحمت زیاد برای منصور پرس کشیدم ی حق آب و گلی داریم بالاخره   ببخشید دوستان از تاپیک های عراق و سوریه بن شدم این جا پیام داعش پرس رو میذارم :)   یا حق   تقدیم به روس پرست بزرگ سایت که دکمه بن زیر دستش هست :)  

انهدام خودروهای زرهی و غنیمت گرفتن تجهیزات نظامیان آل سعود https://www.youtube.com/watch?v=7KrWsMPmZhU