بسمه تعالی جمهوری اسلامی و شرکت های امنیتی خصوصی چکیده: با استفاده از ظرفیت و تجارب به دست آمده از به کارگیری گروه های مقاومت محلی و نیز به منظور رفع مشکلات این رویکرد و همچنین تعمیم گسترده تر قابلیت های آنان به سایر قابلیت های عملیاتی نیروهای مسلح، این خلاصه سیاستی تاسیس و بکارگیری شرکت های امنیتی خصوصی را که هیچ وابستگی سازمانی رسمی به قوای مسلح ندارند را پیشنهاد می دهد. *** تجربه راه اندازی، مدیریت و بکارگیری گروه های مقاومت محلی در سطح منطقه در سال های اخیر که حوزه عملیاتی آنان شامل عراق، سوریه و یمن می باشد به خوبی کارآمدی این نیروها را در برابر تروریسم و نیز قوای اشغالگر خارجی ثابت کرده است. به خصوص در مناطقی که در زمان بحران دولت های محلی بسیار تضعیف شده و یا در آستانه سقوط قرارداشتند، تشکیل و بکارگیری این نیروها در خارج از ساختارهای سازمانی و بروکراتیک محلی که کارایی خود را از دست داده بودند توانست تغییرات مهمی را در صحنه نبرد ایجاد کند و یا حتی در مواردی به کلی ورق را برگرداند. در شرایطی که طوفان تروریسم تکفیری در حال در نوردیدن منطقه بود و شهرهای کشورهای منطقه یکی پس از دیگری به دست گروه های تروریستی سقوط می کرد، چنانچه بجای شکل دهی و استفاده از گروه های مقاومت محلی جمهوری اسلامی سعی می کرد با گسیل داشتن قوای مسلح داخلی به مناطق مختلف مانع از رسیدن سیل تروریسم به مرزهای خود شود با محدودیت ها و مشکلات عدیده ای رو به رو می شد و چه بسا در اجرای این ماموریت شکست می خورد. استفاده از گروه های مقاومت محلی منجر به کاهش فشار به منابع انسانی داخلی، کاهش نیاز به لجستیک، به خصوص در مناطق دوردست، کاهش هزینه های عملیاتی، در اختیار داشتن نیروهای آشنا به بافت جغرافیایی و دموگرافیک مناطق مختلف، کاهش مناقشات مربوط به مسائل سیاسی بین المللی و نیز دوری جستن از درگیری شدن در بروکراسی و دیوان سالاری از کار افتاده و رو به زوال دولت های محلی در دوره بحران شد. اما این تجربه موفق از یک سو نشان داده که دارای برخی ضعف ها نیز می باشد و از سوی دیگر نقاط قوتی داشته که می توان در الگوهای دیگری نیز از آن بهره جست. مهمترین موارد یکی آنکه به رغم کاهش وابستگی به بروکراسی های منطقه ای دولت های محلی کماکان وابستگی مستقیم و آفیشیال به نیروهای مسلح داخلی و به خصوص نیروی قدس سپاه وجود دارد که این مساله با توجه به محدودیت ها و حوزه های گسترده درگیری این نیرو، از لبنان و غزه گرفته یا یمن، برخی محدودیت ها و سو مدیریت ها را به همراه داشته، از جمله آنکه در برخی موارد از ظرفیت نیروهای فاطمیون و زینبیون به خوبی بهره گرفته نشده و علاوه بر این خدمات و پشتیبانی لازم نیز به این عزیزان ارائه نشده است که مهترین موارد اعطای تابعیت و نیز حمایت از خانواده معظم شهدای گران قدر این نیرو ها ست. در بحث آموزش و تجهیز این نیروها نیز ضعف های عمده ای وجود دارد که البته این ضعف ها به صورت اپیدمیک در تمامی ساختارهای قوای مسلح جمهوری اسلامی ایران عیان است. همچنین به لحاظ وابستگی به ساختارهای رسمی حاکمیتی هرگونه عملیات و عملکرد این نیروها بازخورد سیاسی خود را در سطح بین المللی متوجه حاکمیت داخلی می سازد. در سطح دنیا به خصوص در طی دو دهه اخیر شاهد بکارگیری و توسعه شرکت های امنیتی خصوصی بوده ایم. عمده ترین کشورهای بکارگیرنده این شرکت ها آمریکا و روسیه هستند. عمده ترین واقعه تاریخی که کاتالیزور رشد و توسعه این شرکت ها بوده را می توان حوادث پس از 11 سپتامبر – که بر موارد دیگری نیز چون شرکت های اسلحه سازی خصوصی و نیز میزان مسلح شدن غیر نظامیان نیز تاثیر بی نظیری گذاشت – و خصوصا جنگ دوم خلیج فارس و اشغال عراق در سال 2003 دانست. درعین حال بزرگ ترین حوزه عمل و محرک به کار گیری این شرکت ها را می توان نیاز هرچه بیشتر این دو کشور به مداخله های نظامی فرامرزی و فرامنطقه ای در منازعاتی دانست که مایل هستند هزینه های رسمی حضور خود را به خصوص از جهت مقررات و عرف بین المللی کاهش دهند. این موضوع به رغم این مساله است که این دو کشور بزرگترین و مجهز ترین ارتش های جهان را در اختیار دارند و در زمره کشورهای ابرقدرت و دارای حق وتو در شورای امنیت هستند، با این وجود به جهت مواردی که پیشتر و در قسمت های قبلی یادداشت ذکر شد، به کارگیری این شرکت ها برای این دو کشور کارکرد عمده ای داشته است. در عین حال با توجه به قابلیت ها و نیازهای متفاوت و البته دکترین های نسبتا دارای تفاوت هر یک از این دو کشور، در مدل های شرکت های خصوصی که در مهمترین موارد بلک واتر (آکادمی) در آمریکا و گروه واگنر در روسیه است، شاهد تفاوت هایی هستیم که در ادامه بررسی می شود و در نهایت با توجه به نیازها و مختصات بومی ایران، مدل بومی پیشنهادی بررسی می گردد. آکادمی[1] (بلکواتر) بر اساس اطلاعات دانشنامه ویکی آکادمی یک کمپانی آمریکایی خصوصی ست که توسط اریک پرینس که افسر سابق نیوی سیل[2] است در سال 1997 با نام اولیه بلکواتر[3] تاسیس شد. این کمپانی در سال 2009 از بلکواتر به Xe Services تغییر نام داد و مجددا در سال 2011 با تغییر نام دیگری "آکادمی" نام گرفت و از آن زمان تا کنون با این نام شناخته می شود. اگرچه تاسیس این کمپانی به سال 1997 برمی گردد اما عمده ترین دوره فعالیت های آن به پس از شروع جنگ دوم خلیج فارس باز می گردد و عمده شهرت، و رسوایی های خود را در آن دوره به دست آورد. در سال 2007 یک رسوایی بزرگ برای این کمپانی رقم خورد، زمانی که در طی یک عملیات در میدان نیسور بغداد عوامل بلکواتر 17 غیر نظامی را به قتل رسانده و 20 دیگر را زخمی کردند. در طی دادگاهی چهار نفر از نیروهای این کمپانی به دلیل ارتکاب این جنایت محکوم شدند اما نهایتا در 22 دسامبر 2020 به دستور رئیس جمهور وقت دونالد ترامپ، مورد عفو قرار گرفتند. آکادمی به صورت قراردادی خدمات امنیتی را به دولت فدرال آمریکا ارائه می دهد. از سال 2003 این کمپانی با دریافت قراردادهایی ارائه خدمات و همکاری خود را با CIA[4] آغاز کرد. در سال 2013 یکی از بخش های زیر مجموعه آکادمی توانست یک قرارداد 92 میلیون دلاری برای ارائه خدمات حفاظتی به وزارت خارجه دریافت کند. مرکز آموزشی ایالات متحده USTC[5] ( مرکز آموزشی سابق بلک واتر) تاکتیک ها و آموزش کار با سلاح را به ارتش ، دولت و سازمان های اجرای قانون ارائه می دهد. USTC همچنین چندین دوره ثبت نام آزاد را به صورت دوره ای در طول سال ارائه می دهد، از مبارزه تن به تن تا تیراندازی دقیق با تفنگ. آنها همچنین دوره های رانندگی تاکتیکال و خارج از جاده[6] را ارائه می دهند. در سال 2011 ، پنتاگون با USTC قراردادی را به امضا رساند تا این مجموعه در حوزه "پشتیبانی از تحلیلگران اطلاعاتی و تهیه مواد" برای ناتو در جریان جنگ مواد مخدر در افغانستان خدماتی را ارائه دهد. بخش مشاوره امنیتی بلک واتر در دسامبر 2001 با نام Delaware LLC شروع به کار کرد. شکل گیری این واحد حاصل ایده جیمی اسمیت، افسر سابق CIA و همچنین از مدیران موسس بلکواتر بود. این شرکت مستقر در مویوک ، کارولینای شمالی ، یکی از شرکت های امنیتی خصوصی است که در طول جنگ عراق برای محافظت از مقامات و تاسیسات ، آموزش ارتش و پلیس جدید عراق و دیگر پشتیبانی ها از نیروهای ائتلاف به کار گرفته شد. گروه واگنر گروه واگنر یک سازمان شبه نظامی روسی است که بعضا به عنوان یک شرکت نظامی خصوصی نیز معرفی شده است. این گروه به صورت پیمانکاری در بسیاری از منازعات حضور پیدا کرده است که از جمله آنها می توان به حضور در جنگ داخلی سوریه در حمایت از دولت سوریه، جنگ در منطقه دونباس در اوکراین در طی سال های 2014 و 2015 در حمایت از نیروهای جدایی طلب، و نیز حضور در جنگ داخلی لیبی بین نیروهای خلیفه حفتر و دولت وفاق در حمایت از نیروهای خلیفه حفتر. این گروه در برخی مناقشات پراکنده دیگر نیز در آفریقا، ونزوئلا و بلاروس حضور داشته است. نیویورک تایمز در مقاله ای گروه واگنر را به عنوان یکی از بازوهای وزارت دفاع و اداره اصلی اطلاعات (GRU) روسیه در لباس مبدل معرفی کرده است. در این مقاله آمده است که روسیه از این گروه در درگیری هایی که می خواهد حضور دولتی و رسمی خود را در آنها انکار کند استفاده می کند، چرا که این نیروها در تاسیسات وزارت دفاع آموزش می بینند. گفته می شود که گروه واگنر متعلق به یوگنی پریگوژین[7]، تاجری است که ارتباط نزدیکی با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه دارد. این مجموعه دارای سازمان گسترده ای است به طوری که گفته می شود در اوایل سال 2016 ، واگنر دارای 1000 کارمند بود که بعداً تا آگوست 2017 به 5000 نفر و تا دسامبر 2017 به 6000 نفر رسید. گفته می شود که این سازمان در آرژانتین ثبت شده است و همچنین دفاتری در سن پترزبورگ و هنگ کنگ دارد. این شرکت پرسنل خود را در تاسیسات وزارت دفاع روسیه در مولکینو در نزدیکی روستای مولکین آموزش می دهد. این پادگان در اسناد ارائه شده به دادگاه به وزارت دفاع روسیه مرتبط نیست، بلکه به عنوان اردوی تعطیلات کودکان توصیف شده است. بر اساس گزارشی که ماهنامه روسی Sovershenno Sekretno منتشر کرد ، سازمانی که برای واگنر پرسنل استخدام می کرد ، نام دائمی نداشت و در نزدیکی شهرک نظامی پاوشینو در کراسنوگورسک ، نزدیک مسکو ، یک آدرس قانونی داشت. دستمزد پیمانکاران نظامی خصوصی واگنر ، که معمولاً سربازان بازنشسته روسی بین 35 تا 55 سال سن هستند، بین 80 تا 250 هزار روبل روسیه در ماه تخمین زده می شود. یک منبع اعلام کرده که دستمزد ها تا 300000 روبل نیز در مواردی پرداخت می شود. این شرکت تنها در صورتی پذیرش افراد جدید را می پذیرد که یک قرارداد محرمانگی 10 ساله ایجاد شود و در صورت نقض محرمانگی ، شرکت حق فسخ قرارداد کارمند را بدون پرداخت هزینه ای برای خود محفوظ می دارد. به گفته سرویس امنیتی اوکراین ، افسران نظامی روسیه نقش مربیان نظامی را برای افراد تازه کار ایفا می کنند. PMC ها در طول آموزش خود ماهیانه 1100 دلار دریافت می کنند. پس از دخالت این گروه در لیبی کهبر سر زبان ها افتاد اخیرا این گروه در موزامبیک نیز عملیات هیبریدی وسیعی انجام داده و گفته میشود که نیوسی با کمک واگنر توانست با وجود حملات اسلام گرایان در قدرت بماند. جمع بندی در مورد آمریکا باید گفت که مساله اعمال قدرت و یا ابهام در عملیات ها نمی تواند مورد نظر این کشور از تاسیس چنین نیرویی باشد زیرا اعمال قدرت آمریکا یکی از بزرگترین پروژه های تاریخ بشریت است که همواره با سرو صدایی به مراتب بیشتر از عملیات اصلی به انجام می رسد. ابهام در انتساب عملیات نیز به دلیل گستردگی زیاد سازمان های جاسوسی به خصوص سیا در جهان و امکان عملیات های سیاه تامین شده است. مهمترین عوامل در تاسیس این نیرو را می توان برخی مشکلات قانونی در داخل سازمان نیروهای مسلح دانست که با وجود پیمانکاران از موانع قانونی کاسته می شود. همچنین مساله کهنه سربازان و نیاز به استفاده از تجربیات ایشان و به کارگیری دوباره آنها همواره مد نظر بوده است. ولی در مورد روسیه سه عامل ایجاد شکاف در اتحاد کشورهای غربی عضو ناتو، بازسازی ارتباطات بین المللی با کشورهای متحد و شریک سابق اتحاد جماهیر شوروی مانند موزامبیک، سوریه، لیبی و سودان و در آخر" تجارت اعمال قدرت " در خارج از روسیه دلایل اصلی رفتن به سمت این مدل از پیمانکاران نظامی است. واگنر گروپ در واقع نیروهای پیشرو روسیه ی پوتین برای اجرای این استراتژیها هستند.در نهایت با توجه به موارد ذکر شده ارزیابی این یادداشت دال بر این است که با توجه به شرایط و نیازهای خاص نظام جمهوری اسلامی یک نسخه بومی شده از الگوی گروه واگنر بیشتر می تواند پاسخ گوی نیازهای امنیتی ایران باشد که البته از برخی تجارب سودمند دیگر سازمان های خصوصی نظامی، حتی آکادمی، می توان بهره برد. چنین سازمانی می تواند به دور از محدودیت های سیاسی منطقه ای و مقررات بین المللی و بدون درگیر کردن دولت ها و نهاد های حاکمیتی و رسمی، چه در داخل کشور و چه در کشور مقصد، با حداکثر سرعت و انعطاف پذیری به تامین امنیت و حفاظت از منافع حیاتی نظام جمهوری اسلامی، و حتی حفاظت از اقلیت های شیعه ساکن دیگر کشورهای منطقه بپردازد. و در عین حال در در بخش سخت افزاری و اطلاعاتی از کلیه ظرفیت ها و پشتیبانی های بخش های رسمی تر قوای مسلح جمهوری اسلامی اعم از سپاه و ارتش و وزارت دفاع و حتی وزارت اطلاعات بهره ببرد. این پشتیبانی حتی می تواند در مواردی شامل به روز ترین تجهیزات و سنگین ترین تسلیحات باشد، آنچنان که در مورد گروه واگنر شاهد بودیم در درگیری های لیبی سامانه های پدافندی پنتسیر و حتی جنگنده های میگ-29 فالکروم نیز در اختیار جنگجویان گروه واگنر قرار گرفته بود. [1] Academi [2] Navy SEAL [3] Blackwater [4] Central Intelligence Agency [5] United States Training Center [6] off-road [7] Yevgeny Prigozhin

اگر اطلاعات این عکس واقعی باشد ، قضیه خیلی جالب می شود. این همه تنوع قومی و ادعای نژاد واحد کردن جالب است و البته پاشنه آشیل بزرگ.

سلام مطلب جالبی بود ولی یک موضوعی در این بین وجود دارد . به کار گیری یک نیرو به شکلی که توسط نیروی قدس در عراق و سوریه انجام شد ، کمی از نظر ماهیتی با نیرویی که صرفا بر اساس دستمزد ، مزدوری می کند ، متفاوت خواهد بود . این که یک نفر بر اساس عقیده اش بکشد و یا فقط به خاطر پولی که میگیرد بکشد ، تفاوت ماهیتی دارد . در واقع اولی دارد یک کار ارزشمند انجام می دهد و دومی یک مزدور صرف است .

دوست عزیز همه چیز جنگ نیست کار فرهنگی هم هست از جنایات ارتش عثمانی تو خوی و تبریز تو کدوم کتاب درسی چیزی هست؟ مردم از صدام از چنگیز حتی از اعراب ناراحتن چون به خاک ایران حمله کردن اما یک سری احمق طرف دار پان ترکیسم هستند چون ترک های عثمانی به شهراشون حمله کردم و اجدادشون را کشتن و تجاوز کزدن !!!!!!!!!!!!!!!!!!! تو مغز این ها چی میگذره ؟؟؟

چهره ای جدید برای جنگنده های نسل ششم ارتش ایالات متحده تطبیق قابلیتهای رزمی برای حضوردر صحنه عملیاتی آسیا/اروپا در روزهای اخیر ( ژوئن 2021 ) جزییات جدیدی در خصوص فرآیند توسعه جنگنده های نسل ششم آینده برای نیروی هوایی ایالات متحده منتشر شده است که نشان می دهد این نیرو درصدد است تا قابلیتهای این جنگنده در دست طراحی را براساس محل ماموریتها ( حوزه عملیاتی اروپا و آسیا )، بازنگری نماید . در حالی که پیش بینی ها حاکی از آن است که این هواپیما می بایست در اواخر سال 2021 با چهره جدیدی وارد خط تولید گردد . هم اکنون ایالات متحده و چین در حال توسعه نخستین جتهای نسل ششم هستند ، درحالی که روسها نیز درصدند با سرمایه گذاری بر روی برنامه میگ-41 و تلفیق فناوریهای موجود نسل پنجم سوخو-57 با پروژه جدید، جت نسل ششم خود را معرفی نمایند . در این میان ، ژنرال های نیروی هوایی ایالات متحده هشدار داده اند که چین با سرعت قابل توجهی بسمت عملیاتی نمودن این جنگنده ها پیش می رود ، به این دلیل که تنها چین و ایالات متحده جتهای نسل پنجم را بطور کامل علمیاتی نموده اند ( نیروی هوایی روسیه تنها بصورت محدود جتهای سوخو-57 را وارد خدمت نموده و تا انتهای سال 2021 تنها 5 فروند را عملیاتی خواهد نمود ) . اما در ناتو و بخصوص ایالات متحده ، جنگ سرد محملی شد تا جتهایی نظیر اف-15 ویژه محیط عملیاتی اروپا ساخته شود و بعدها نیز با طراحی اف-22 همین استراتژی دنبال گردید . با این وصف ،ظهور چین بعنوان یکی از دو قدرت نظامی پیشگام در جهان و شرق آسیا و همچنین مرکز اقتصاد جهانی ، موجب شد تا نیروی هوایی آمریکا بر آن شود که در طراحی سخت افزارها و بخصوص جتهای رزمی نسل آینده ، الزامات صحنه عملیاتی اقیانوس آرام را نیز مبناء قرار دهد . تفاوت اصلی که میان صحنه عملیاتی آسیا و اروپا وجود دارد ، این است که در شرق آسیا ، مسافت میان طرفهای درگیر بسیار است و کشورها مجبورند که تاکید بیشتری بر رزم هوایی و دریایی داشته باشند . با توجه به این مساله ، جتهای فعلی ارتش ایالات متحده ( F-35/F-15EX/F-22و F/A-18 ) بلحاظ برد و پایایی رزمی تطابق مناسبی برای حضور موثر در این صحنه ندارند و تمامی سناریوهای درگیری با چین مبتنی بر سوخت گیری هوایی به منظور مقابله با کره شمالی و چین برنامه ریزی شده است . این سناریوها ، بدلیل آسیب پذیری شدید حامل های سوخترسان بسیار پرهزینه بوده و علاوه براین ، هزینه های سنگین مربوط به لجستیک در فواصل طولانی نیز مزید بر علت است . در نتیجه ، انتظار می رود که جتهای نسل بعدی آمریکایی ضمن برخورداری از پایایی پرواز بیشتر ، با مجهزشدن به پیشرانه های جدید و ظرفیت سوخت بیشتر بتواند براین مشکل فائق آیند . با این حال هنوز مشخص نیست که آیا این جنگنده جدید برای اجرای ماموریتهای محوله در این دو صحنه متفاوت ، در دو نسخه تولید خواهد شد یا اینکه از طراحی مدولار برخوردار است و به نیروی هوایی امکان می دهد تا برای ماموریتهای برد بلند ، از مخازن سوخت بیشتری استفاده نماید. درصورتی که تنها از یک نمونه استفاده شود ، مشکلات لجستیکی کمتری بوجود خواهد آمد و مضاف براین ، خطوط تولید با صرفه بیشتری جنگنده های فوق را به کاربر تحویل خواهد داد . گزارشهای جدید نشان می دهد که این جتهای جدید ، درمقایسه با اف-22 که تنها 6 تیر موشک هوابه هوا را می تواند حمل کند ، قابلیت حمل تعداد بیشتری از مهمات دوربرد جدید نظیر AIM-260 را دارد که موجب می شود تا شکاف موجود با موشکهای جدید چینی بتدریج کاهش پیدا کند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : MR9

همون زمان که موشکای آذربایجان خورد داخل خاک ایران، توپخانشونو میزدیم حساب کار دستشون میومد، یا اون موقع که وسط جنگشون پهپادشون 100 کیلومتر اومد داخل خاک ایران یا زمانی که پهپادشون اومد رو نطنز. کوتاهی زیاده بقیه حرفا بهانست

بنده خودم اهل تبریزم و به واسطه کوهنوردی و طبیعت گردی که انجام میدم، منطقه ارس رو از هر دو طرف از نزدیک دیدم و خوب میشناسم . سال 97 هم به قره باغ تحت کنترل ارمنستان ( شوشی و فوضولی و سواحل شمالی ارس ) سفر کردم . در این طرف رود ارس هم زیاد گشتم و به واقع وجب به وجبش رو میشناسم . با توجه جغرافیای به شدت کوهستانی منطقه نیروی هوایی به سادگی از طرف دشمن ( آذربایجان ) آچمز میشه . اگر واقعا قصد بر پیچوندن گوش علی اف باشه، نیروهای ارمنی با اندکی حمایت نظامی از طرف ایران ( یعنی با هدف قرار دادن چند مرکز پدافندی موشکی مستقر در منطقه دشمن و همینطور هدف قرار داد دو یا سه جاده اصل تدارکاتی از باکو به منطقه قره باغ بوسیله راکت و موشک ) به راحتی پدر آذری ها رو در میارن . نیازی به دخالت جدی و گسترده از طرف ایران در این جگ نیست . البته باید با ارمنی ها هماهنگ بشه تا همزمان با اقدامات ایران، عملیات های خودشون رو آغاز کنن. در مورد نخجوان هم اگر قرار بر اقدام نظامی از طرف ایران باشه، فقط کافیه مرز 3 کیلومتری نخجوان و ترکیه قطع بشه . اینطوری خود نخجوان ظرف مدت نهایتا 1 ماه از داخل از هم میپاشه . البته مهمترین مسئله اینه که باید به شدت !! مواظب شیطنت های دشمن در مناطق آذری نشین از جمله همین تبریز بود که دست به اغتشاش و غیره نزنن . داستان گردنهای کلفتی های اراذل باکو و آنکارا مثل یه دندون کرم خوردست . هرچه زودتر باید اینها رو سر جای خودشون نشوند وگرنه روز به روز بر شرارت ها و مزاحمت هاشون افزوده خواهد شد ... فقط در نظر بگیرید که بعد از اعلام رسمی ارتش توران ( ناتوی کشورهای ترک )، اردوغان و علی اف چه دوری بر می دارن و چه غلطها که نخواهند کرد. بنده به عنوان یه آذری وطن پرست اینجا اعلام میکنم که به شدت منتقد اهمال کاری و بی توجی مقامات نظامی و سیاسی کشور به خطر پانترکیسم تهاجمی باکو و ترکیه هستم و اثرش رو در جامعه آذری های این به روشنی میبینم .چه بسا تهدید علی اف آل سعود هم خطرناکتر هست هرچه زودتر باید این جلوی این فتنه گرفته بشه چون هدف نهایی اونها تجزیه شمال غرب ایرانه و به محض قدرت گرفتن، به کمتر از اون هرگز راضی نخواهند شد ...

یک نیروی هوایی قوی میتونه خیلی کمک بکنه اسیای مرکزی الان دست ترکیه روسیه و چین هست مطمئنا کشورهای اروپایی و امریکا دوست دارند وارد این منطقه بشن ایران هم میتونه کلید ورود انها به منطقه باشه بعضی وقتا باید تصمیم های سخت گرفت تو دین تقیه داریم چرا تو سیاست خارجی نداشته باشیم تا ایران توپ نداشت در برابر سپاه عثمانی شکست خود اما ورد توپ توازن قوا اورد باید نیروی هوایی تقویت بشه

یه ضرب المثل هست که میگه : اگر جلوی ؟وزو ؟رینی ، فکر می کند که ؟ون نداری زمانی که آذربایجان و ترکیه افتادن به جون ارمنستان ما به جا تماشا و تخمه خوردن یکم دور اندیش بودیم الان برای ما ادا قلدرا رو در نمیاوردن

خب بحث گردن کشی های آذربایجان داره هر روز ابعد تازه ای پیدا میکنه. (البته مشخصا به تحریک اردوغان و به دلیل ابتدایی باز کردن زوری کریدور به نخجوان از ارمنستان برای ارتباط ترکیه با دریای خزر و کریدور انرژی و ترانزیتی و برخی اهداف دیگه از جمله قدرتنمایی و فشار بر ایران و ایجاد برگ برنده در بازی عراق و سوریه و ...) بعد از مزاحمت های متعدد برای کامیون های ایرانی و حالا باجگیری و توقف و بازرسی و اخلال در ترددشون حالا کار به جایی رسیده که نماینده اذرباجانی در مجلسشون در تهدیدی آشکار (لابد غره شده از چند رزمایش اخیر به طور مشترک با ترکیه) ایران را مورد اشاره قرار داده که یا باید از ما اجازه بگیری برای تردد کامیون هات یا استان های شمال غربت به فرمان ما! آماده هستند تا پاسخت را بدند. چند روز پیش هم روزنامه ترکیه ای ینی شفق به عنوان بوقچی اردوغان به نقل از یکی از نمیانده هاشون تیتر کرده بود که ایران از نقشه محو خواهد شد! حالا هم که بعد بحث اردوغان مبنی بر ضرورت بازگشت مرزهای تاریخی سر جای خود (بخوانید رسمیت دادن به اشغال خاک سوریه و عراق و قبرس و حتی فراتر از اون تا جایی که سنبش اجازه بده ) حسابی مزدورانشون به تبیعت از خبرسازی ها بحث جنگ آذربایجان(!) و ترکیه را دارند داغ میکنند و تا همین حالاش هم تا قزوین هم پیشروی کردند. و جالب تر اینکه همزمان شبکه سعودی اینترنشنال در حال راه اندازی آذرباجان - اینترنشنال در زیر مجموعه فارسیش هست. گویا در موعد قبل و برخی تحرکات شماری در چند شهر فکر کرده دم تکوندادن برای اردوغان موجب تجزیه ایران خواهد شد. حتما نباید نفوذ صهیونیستها در اذربایجان و صحبتهای مدامشون مبنی بر ایجاد ائتلاف منطقه ای به عنوان تنها راه شکست دادن ایران (به نیست صهیونیستها و با ابزار کشورها نادان و دیکتاتورهاشون) را فراموش کرد. با برخی از این دیکتاتورهای کوچولو باید به زبان مقتدر ولی باهوش صحبت کرد. با برخی برادرای بزرگترشون هم به نحوی دیگه. پ ن: چند جا در مجازی صحبت از ارسال یگان های بیشتر نظامی به شمال غرب توسط ایران بود همزمان با تحرکات اذربایجان و برگزاری رزمایش های پی در پی با ترکیه در خاک اذربایجان و مناطق تازه ازاد شده و خاک ترکیه. باید یک برنامه مدون و تدریجی داشت برای اذربایجان. از طرفی ارمنستان هم یکی به میخ میزنه و یکی به نعل و بدش نمیاد پای ایران را به معرکه باز کنه ( برای همین مسیر جایگزین را به بهانه های مختلف احداث نمیکنه در خاک خودش) و حتما باید پلن بی هم داشت حتی به طور سخت. مثلا اگر کریدوری طبق خواسته اردوغان هم شکل گرفت چنان کریدوری بشه که پشه هم سعی کنه ازش رد نشه فرضا. یا راه های مختلف دیگه داخلی و خارجی. اردوغان هم فعلا در شرایط سخت ایران دست بالا را داره. باید کمی سامان داد شرایط را و به فکر کم کم مهار زدن به او هم بود. حالا نه به عنوان حمله به ایران ولی یادمون نره سری پیش رزمایشهای ترکیه در اذربایجان پوششی بود برای ورود تجهیزات و نیرو و اماده سازی حمله به مناطق درگیری. حالا رزمایش های پی در پی در شوشا و نخجوان و اذربایجان درسته یک حالت بیشتر تهدید و قلدری داره ولی ممکنه پیش درامد اماده سازی برای یک سری حمله دیگه باشه به مرزها. خصوصا از اردوغان با این لفاظی ها و بلندپروازیهاش هیچ بعید نیست فکر کرده باشه که هیچ چیزی دیگه جلودارش نیست و پس میتونه مرزها را با تصرف مناطقی از ارمنستان تغییر بده با زور تا لااقل بعدا برگ چانه زنی داشته باشه که یا کریدور را بدید یا تخلیه نمیکنم مناطق اشغالی را. (البته با جلو انداختن اذربایجان)

تکرار فاجعه سایگون آپریل 1975 نیروی هوایی و پرداخت هزینه سنگین سقوط دولت و ارتش افغانستان بخش دوم و پایانی فراز و فرود روند خروج از کابل با تمامی شرایط فوق الذکر ، مجموعه ای از هواگردهای سی-130 و سی-17 با اضافه شدن هواپیماهای خطوط هوایی بین المللی به صورت متراکمی سعی داشتند تا با استفاده از تک باند قابل استفاده در فروگاه بین المللی کابل ، عملیات خروج را ادامه دهند . این در حالی بود که توان رزمی نیروی هوایی و سپاه تفنگداران ، شامل جتهای اف-16 ، هواگردهای پشتیبانی AC-130 ، بمب افکن های بی-52 و همچنین بدون سرنشین های ام کیو-9 در کنار جنگنده های F/A-18 و AV-8B حفاظت از آسمان این منطقه را برعهده گرفته بودند .از یک نظر ، با توجه به حجم کاری که قرار بود صورت گیرد ، عملیات تخلیه در نوع خود قابل توجه به نظر می رسید ،در واقع ، بین 5000 تا 9000 نیروی آمریکایی در افغانستان در کنار 20000 افغان دارای ویزای خروج بعلاوه همسران و فرزندان و در کل بیشتر از 70 هزار نفر می بایست به خارج از این کشور منتقل می شدند . اما تنها رسیدن به منطقه فررودگاهی کابل خود یک چالش بشمار می رفت . . پس از اشغال کابل بدست طالبان ، این گروه یکسری نقاط بازرسی در خارج از موقعیت فوق الذکر ایجاد نموده بودند و تنها به پرسنل نظامی ، وزارت امورخارجه اجازه خروج داده می شد و بقیه می بایست پس از بررسی وارد فرودگاه میشدند که این بدان معنی بود که در هر 60 دقیقه ، حدود 400 تا 500 نفر می بایست مورد بررسی قرار می گرفتند . با این همه ، براساس برنامه ریزی های صورت گرفته ، نیروی هوایی مجبور بود برای تسریع در عملیات خروج ، روزانه تا 5000 نفر را جابه جا کند که این امر با اضافه شدن تعداد بیشتری هواپیمای سی-130 و سی-17 به 4500 نفر در روز رسید ،در حالی که بیشتر از 2000 نفر مسئولیت تامین امنیت فرودگاه را در حوزه های مختلف بر عهده داشتند . این مساله تا بدانجا اهمیت داشت که ژنرال میلی معتقد بود که تا زمان خروج کامل ، احتمالا تلفات مشخصی به ثبت خواهد رسید ،اما تا زمان انتشار این مقاله ، موردی در این زمینه منتشر نگردید. تجربه افغانستان ، یک گام به جلو !! به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، فروپاشی ساختار دولت- ارتش درافغانستان شاید با دقت پیش بینی نشده باشد ، اما احتمالا روندی اجتناب ناپذیر بشمار می آمد . در این خصوص ، دفتر مرکزی بازرسی ارتش ویژه افغانستان در یازدهمین و آخرین گزارش خود با عنوان " درسهای برگرفته از بازسازی ، که در 18 اوت 2021 و تنها در 140 صفحه ، قبل از تسلط کامل طالبان بر افغانستان منتشر گردید ، تسلیم شدن ارتش افغانستان را بصورت تلویحی پیش بینی نموده بود . این گزارش ، ضمن بیان نشانه های آشکار از روند ده ساله عقب نشینی ایالات متحده از ماموریت خود در افغانستان ، به این نکته اشاره می کند که دولت افغانستان ، قابلیت پیشرفت به جلوی خود را از دست داده و برنامه 145 میلیارد دلاری بازسازی افغانستان بلحاظ زمان بندی و اهداف غیر واقعی به نظر می رسد . در انتهای این گزارش چنین آمده: " اگر هدف اصلی بازسازی و پشت سرگذاشتن کشوری بود که بتواند را امنیت خود را حفظ کرده و برای منافع ایالات متحده ، تبدیل به تهدید نشود ، می توان گفت که تصویری مبهم از این هدف در حال حاضر ایجاد شده است " به اعتقاد نویسندگان این گزارش ، دلیل شکست راهبرد ایالات متحده مشخص به نظر می رسد ، چرا که با آغاز روند عقب نشینی از 10 سال پیش تا کنون ، دولت افغانستان نشان داد که چقدر وابسته و آسیب پذیر است . این دفتر در گزارش خود خاطرنشان نموده که طالبان در حد فاصل سال 2020تا 2021 بتدریج مناطق بیشتری را به زیر سلطه خود در آورده بود و علیرغم پرداخت هزینه ای در حدود 83 میلیارد دلار برای بازسازی نیروهای دفاعی و امنیتی افغانستان ، سطح امنیت بتدریج بدتر می شد . به همین دلیل ، نویسنده گزارش اعتقاد داشت که فقدان استراتژی جامع برای نیل به هدف علت اصلی بروز چنین روندی بوده است . براساس مندرجات این گزارش ، دولت ایالات متحده درصدد بود تا بطور همزمان در نقاط مختلف سرکوب سلولهای القاعده را پیش ببرد ، بستر استقرار گروه های تروریستی در خاک افغانستان را از میان بردارد ، نیروهای امنیتی افغان را توانمند کند و در نهایت به دولت غیر نظامی کمک کند تا مشروعیت خود را برای جلب اعتماد افغان ها ، بدست آورد. برهمین اساس ، تصور اولیه این بود که پس از اتمام هرکدام از مراحل فوق ، ارتش می تواند خود را یک گام بسمت خروج کامل نزدیک نماید . اما در عوض ، پس از یک دهه تشدید عملیات نظامی ، ارتش ایالات به این نتیجه رسید که باید مسیر خود را تغییر داده و هزینه های خود را کاهش دهد که این امر از سال 2011 آغاز شد . داگلاس لوت در همین راستا ، داگلاس لوت ، هماهنگ کننده استراتژی افغانستان در شورای امنیت ملی از سال 2007 چنین اعتقاد دارد" در ساختار تصمیم سازی ایالات متحده که می بایست استراتژی واحدی برای افغانستان طراحی کند ، یک شکاف اساسی وجود داشت و آن طراحی اهداف مبالغه آمیز ، اعتماد بیش از حد به ارتش و عدم درک مناسب از منابع مورد نیاز برای پیشبرد اهداف بود " با این حال ، ژنرال میلی در 18 اوت 2021 براین نکته که هیچکدام از اطلاعاتی که وی و سایر فرماندهان نظامی بررسی کرده اند ، نشانی از فروپاشی ارتش و دولت در افغانستان تنها در 11 روز نداشت .درواقع ، فرماندهان ارشد و رییس جمهور انتظار داشتند که ارتش افغانستان بسرعت وارد یک درگیری تمام عیار با طالب ها شود. این درحالی است که یک گزارش منتشر شده در ژانویه 2014 نشان میداد که روند عقب نشینی ارتش در افغانستان نشان میدهد که پیشرفتهایی ادعایی در حوزه تامین امنیت ، چقدر توخالی بوده و سرزمین هایی که با صرف هزینه مادی و انسانی ، پاکسازی شده و تحویل دولت می شدند ، بسرعت در اختیار نیروهای طالب قرار می گرفت . بازتابهای یک خروج الگویی که در افغانستان تجربه شد ، از یک نظر ، مشابه بسیاری از مشکلاتی که ارتش ایالات متحده در ویتنام آن را تجربه نموده بود ، بشمارمی رفت .بلحاظ یادآوری تاریخی ژنرال جان جامپر ، رئیس وقت ستاد نیروی هوایی که در روزهای منتهی به 11 سپتامبر 2001 بدین سمت منصوب شد و تا سال 2005 خدمت نمود ، وضعیت ارتش را بصورت تکان دهنده ای توصیف می نمود : ژنرال جان جامپر "برای کسانی که دریک رده سنی خاصی قرار دارند ، تصویر هرج و مرج در افغانستان ، حس سیاه تکرار سال 1975 را زنده می کند که یک غافلگیری ناشی از شکست استراتژیک هزینه شده از اعتبار ایالات متحده ،بشمار می رفت ." به اعتقاد وی ، در طول 20 سال گذشته ، مردان و زنان یونیفرم پوش ارتش در ماموریتهای جنگی علیه القاعده انجام وظیفه نمودند تا ملت سازی !!!!!!!!! کاملی برای افغان ها فراهم آورند . با این حال ، ژنرال جامپر ، تهدید و فرصت بدست آمده از این شکست را بطور همزمان تحلیل می کند . به اعتقاد وی ، درسها حاصله از ویتنام ،تغییرات بسیاری در روند حرکتی ارتش ایجاد نمود ، ما از دهه هفتاد تا کنون ، ارزش بکارگیری پنهانکاری ، حملات دورایستا ، دقت مهمات را درک و پذیرفتیم ، اینکه می بایست در صحنه نبرد ، بصورت مشترک وارد عمل شد و از توان دیجیتالی برای افزایش کارایی فرماندهی و کنترل در زمان واقعی استفاده کرد . اما وی ادامه داد که: " جنگ افغانستان ، درسهای جدیدی نظیر بازگشت به بررسی دشمنان هم تراز و تجدید نظر در ایجاد نیروی فضایی عملیاتی و تسلیحات سایبری پیشرفته و تامل بیشتر در خصوص گستره تهدیدهایی که تمایز تاکتیکی قابل توجهی را نشان نمی دهند و همچنین ایجاد سطوح مشترک عملیاتی و استراتژیک را به ما گوشزد نمود" پی نوشت : 1- بن پایه :2021 Air Force Magazine -SEPTEMBER 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام تا جایی که یادم میاد و در تصویرها هم مشخصه ، چرخها ثابت نیستند و جمع شونده هستند ؟!

به نام خدا HESA Shahed-129 (Eye-Witness) پهپاد ارتفاع متوسط مداومت بالا (MALE)/ حمله سبک (2012) نسل دوم صنایع ایرانی با مهندسی معکوس نمونه های خارجی و تکمیل طراحی های بومی مدت زیادی است که درگیر توسعه پهپاد ها اند. سری شاهد-129 پلتفرمی 2 منظوره است که توانایی شناسایی و حمله را دارد. این پهپاد توسط مرکز تحقیقات هوایی شاهد توسعه داده شده و تولید آن بر عهده هسا است (برپایه مدل قدیمی تر شاهد-123 که خود بازطراحی هسا-100 بود). شاهد-129 اولین بار در سپتامبر سال 2012 دیده شد و از آن زمان در حال ساخت است. احتمال دارد دولت سوریه این پهپاد را برای جنگ داخلی که از سال 2011 در جریان است، خریداری کرده باشد. شاهد-129 در میانه های سال 2012 رونمایی شد. در ظاهر، به نظر می رسد شاهد-129 تقلیدی از مدل های خارجی مثل Hermes 450 اسرائیلی و پهپاد Watchkeeper انگلیسی باشد و می توان انتظار توانایی های میدان نبرد مشابه ای از آن داشت. بدنه تیوب شکل آن، موتور، سوخت، اویونیک ها و محموله ماموریتی شناسایی را در خود جای می دهد. مجموعه اپتیکی در یک برجستگی در زیر بدنه و عقب بخش دماغه قرار گرفته که چرخشی 360 درجه و بدون مانع را فراهم می کند. بال های اصلی مستقیم اند و در شانه بدنه نصب شده اند، هرکدام 1 نقطه سخت دارند. هر نقطه سخت 2 ریل پرتابی برای حمل 2 موشک سدید-1 دارد که در مجموع توانایی شلیک 4 موشک را به شاهد-129 می دهد. بخش زیرین، چرخ دار است اما در طول پرواز ثابت می ماند (همانند پریدیتور آمریکایی). بخش دم از 2 باله رو به بیرون تشکیل می شود و موتور یک ملخ 3 پره را در انتها با آرایش pusher می چرخاند. ورودی هوا در زیر بخش دم قابل مشاهده است. نسل اول در عمل شاهد-129 برای کنترل مستقیم پرواز به یک ایستگاه کنترل زمینی (GCS) احتیاج دارد اما می توانند در مسیر های از پیش تعیین شده به طور خودکار پرواز کند. برد این هواپیما به دلیل تکنولوژِ ارتباطی، محدود می شود اما برای ارائه توانایی گشت به ارتش و نیروی دریایی ایران کافی است. طراحی 2 کاربره آن (شناسایی و هجومی) امکان گشت فعال در منطقه و حمله مستقیم از یک پلتفرم را می دهد. حملات موشکی می توانند روی اهداف زمینی (خودرو ها و استحکامات) و هوایی (مثل گشت هوایی دشمن) متمرکز شوند که مورد دوم برای حفظ کنترل آب های خلیج فارس حیاتی است. این ویژگی ها برای پهپاد ها و پهپاد های رزمی این کلاس متعارف است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: شرکت صنایع هواپیما سازی ایران (هسا)، مرکز تحقیقات صنایع هوایی شاهد - ایران - کشورهای مصرف کننده: ایران، سوریه - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 6 متر - طول بال ها: 10.5 متر - حداکثر وزن برخاست: 990 کیلوگرم – قوای محرکه: 1 موتور 4 سیلندر 4 زمانه Rotax 914 با قدرت 115 اسب بخار - حداکثر سرعت: 175 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 5485 متر - برد: 300 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 274 متر بر دقیقه - تسلیحات: 4 موشک هوا به سطح زیر بال ها (2 موشک در هر نقطه سخت) - نسخه ها: Shahed-129 (سری پایه)، Shahed-123 (طراحی اولیه که مدل 129 برپایه آن ساخته شده است) منبع

راه حل میان مدت (2026 تا 2035) پلتفرم ها: ناوگان AISR سرنشین دار از سکوهای آسیب پذیر به سکوهای پایدار منتقل می شود ، تا با استفاده از مجموعه ای کامل از تجهیزات پیشرفته و موثر برای بقا بتوانند در محیط های تهدید امیز به فعالیت ادامه دهند. هواپیماهای آینده که در عملیات های جنگی زمینی در مقیاس بزرگ فعالیت می کنند ، باید به یکی از دو روش تخصص داشته باشند: (1) مستقل از باند ، قابل استقرار در منطقه نزدیک یا (2) بار سنگین با استقامت طولانی. تلاش مشترک بین محققان ارتش منجر به ابزاری شده است که ارتش را قادر می سازد تا عملکرد برنامه های کاربردی فعلی و آینده مبتنی بر یادگیری ماشین را در سیستم های متحرک مدل ، مشخص و پیش بینی کند. اتحاد فناوری مشارکتی علم علم شبکه به زودی این تلاش را ممکن کرد. روشهای پیشرفته و جایگزین پیشرانه مانند قابلیتهای مستقل از باند به AISR ارتش اجازه دهد با سرعت در محیطی کار کنند که نقاط تسلیحاتی و سوخت رسانی و پستهای فرماندهی اصلی به طور فزاینده ای متحرک هستند. عملیات پراکنده و رو به جلو هوایی می تواند مزیت نسبی برای جمع آوری با حداقل فاصله به هدف و استفاده محدود از سوخت گیری ایجاد کند. در شبکه ، گروه های (1) و (2)؛ استقامت ، استقلال و قابلیت همکاری بیشتری را ایجاد می کنند و امکان استفاده از عنصر مانور را در حمایت از همه عملکردهای جنگی فراهم می کند. UAS های آینده دارای سنسورهای مینیاتوری با وضوح کافی برای پشتیبانی از درک موقعیت است. انبوهی از پهپادهای کوچک ، بصورت مستقل که توسط عناصر رزمی متفاوتی راه اندازی می شوند ، میدان نبرد را بصورت بصری ، شنیداری و الکترونیکی حس کرده و تعریف می کنند. هر یک از ان ها دارای انواع متفاوت حسگرهای هستند که هریک بخشی از داده های لازم برای آشکار کردن موقعیت و قصد دشمن را ارائه می دهند. ارتباطات خودمختار UAS یک شبکه ترکیبی قوی و خود ترمیمی برای تغذیه مجموعه تحلیلگران تاکتیکی ارائه می دهد.(م: این دو نکته "شبکه ترکیبی قوی و خود ترمیمی" رو جدی بگیرین که برای خودش داستان طولانی هستش) پیشرفتهای صورت گرفته در میان مدت ، AISR ارتش را به ناوگان همه کاره ای که برای ادغام هواپیماهای مستقل از باند و با الگوهای پروازی خودکار آماده شده است ، تبدیل می کند. این نیروی آینده عملیات مشترک را برای ارائه درک وضعیت در زمان واقعی برای هر رده از نیروهای ارتش انجام خواهد داد. سنسورها: تطبیق و استاندارد سازی حسگر و کاهش اندازه ، وزن ، قدرت و محدودیت های خنک کننده حداکثر تطبیق پذیری را از یک یا یک جفت ایرفریم امکان پذیر می کند. (م: منظور امکان استفاده از یک حسگر در پلتفرم های مختلف با کمترین تغییر ممکن هستش) این بهتر از توسعه هواپیماهای منحصر به فرد برای یک رشته یا توانایی خاص است. بسته های حسگر قابل تعویض ، قابل تعامل و شبکه ای به یک خط هوایی واحد اجازه می دهد تا طیف کامل امکانات جمع آوری اطلاعات را برآورده کند. این سنسورهای عمومی شامل قابلیت های پردازش اطلاعات خودکار برای کاهش الزامات انتقال داده و انجام راهنمایی و نشانه گیری مستقل خواهند بود. پیشرفت در تصویربرداری/سنجش کوانتومی و محاسبه کوانتومی این پتانسیل را دارد که حساسیت تصویربرداری و پردازش داده ها را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. :PED در پست فرماندهی ، PED خودکار فعال شده توسط شبکه، داده ها را تجزیه و قالب بندی می کند در حالی که همزمان همجوشی خودکار را انجام می دهد و تصویر عملیاتی مشترک را تغذیه می کند. کمک هوش مصنوعی به تحلیلگران اطلاعاتی امکان تعیین سریع شیوه های تهدید و سرعت بخشیدن به تکرار چرخه را فراهم می آورد. خروجی داده ها به مدلهای داده مشترک متداول بین چند سرویس ، چند سازمانی ، چند ملیتی پایبند خواهد بود که امکان کشف فوری اطلاعات را افزایش می دهد. این اطلاعات تصفیه شده سریعاً به فرماندهی ماموریت وارد می شود و شبکه ها را برای تسهیل عملیات و برنامه ریزی آتش به کار می گیرد. شبکه/معماری: خانواده سیستم های مرتبط با سیستم های حسگر چند دامنه (MDSS) شامل توابعی فراتر از بارگیری اطلاعات جمع آوری شده است. ترکیب عملکردهای شبکه C2 و پیوندهای حسگر به اتشبار ، AISR را به عنوان یک نقش اصلی ارتقاء داده ها و دسترسی به داده ها در همه سطوح را ارتقا می بخشد. گسترش قابلیت در این دسته شامل بهبود دسترسی و قابلیت همکاری با شبکه های داده مشترک و بین المللی شرکتی و ارتباطات واحد می شود. علاوه بر استانداردسازی داده ها و شبکه ، این امر از طریق مجموعه ای از گره های رله اطلاعاتی مبتنی بر پلتفرم های هوایی (م: بعدا به این موضوع میپردازم) انجام می شود که قادر به نفوذ عمیق به مناطق خطرناک در حمایت از عملیات چند سطحی و چند ملیتی هستند. ادغام SIGINT/EW/Cyberspace : SIGINT، EW و CS حسگرهای یکپارچه برای درک و بهره برداری از مجموعه گسترده ای از امضاهای تهدید پشتیبانی خواهند کرد. حسگرها از مدرن سازی و کوچک سازی آنتن به همراه فناوری های تکمیلی برای جمع آوری بخش عمده ای از طیف الکترومغناطیسی استفاده خواهند کرد. پیشرفت ها امکان جمع آوری تشعشع های ناخواسته انرژی های الکترومغناطیسی را فراهم می کند و امکان جمع آوری و مشارکت همزمان درعملیات شبکه را فراهم می آورد. سنسورهای یکپارچه ، جست وجو ، تشخیص و موقعیت مکانی خودکار با سرعت بالا را افزایش می دهند که با ترکیب داده های جمع آوری افزایش می یابد و می تواند از داده های حسگرهای مشترک استفاده کند تا اطلاعات را به موقعیت مکانی واقعی نزدیک کرده و هدفگیری دقیق تری کرده تا زنجیره کشتار کوتاه شود. SIGINT/EW قابلیت پشتیبانی اطلاعاتی از حملات الکترونیکی تهاجمی و دفاعی را برای دستیابی به نفی ، تنزل ، اختلال ، فریب ، از بین بردن اثرات علیه اهداف ارتباطی و غیر ارتباطی مطابق با برنامه ریزی را فراهم می کند. گنجاندن قابلیت های فضای سایبری در سنسورهای امکان نقشه برداری از فضای سایبری دشمن (شبکه فیزیکی ، شبکه منطقی و لایه های شخصیت سایبری) و شناسایی قابلیت ها و آسیب پذیری های زیرساخت فضای مجازی دشمن را فراهم می آورد. ادامه دارد ... صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و http://www.military.ir/ مجاز است منبع در اخرین پست قرار میگیرد دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید پایان قسمت سوم ...

آینده AISR در پشتیبانی از عملیات چند دامنه The Future of Aerial Intelligence, Surveillance, and Reconnaissance in Support of Multi-Domain Operations معرفی این مقاله سعی دارد تبدیل به مسیری شود که ارتش ایالات متحده امریکا باید طی کند تا بتواند با بازنویسی مفهوم AISR بتواند از عملیات های چند دامنه (MDO) پشتیبانی کند. اماده سازی صحنه برای نیرویی از اینده که خارج از الگو و خط سیر فعلی قرار دارد. و در حال تست و ازمایش است. در تعریف مجدد این مفهوم از اسناد زیر استفاده شده است: U.S. Army Intelligence Center of Excellence (USAICoE) Aerial Intelligence, Surveillance and Reconnaissance (AISR) in Multi-Domain Operations (MDO) White Paper. Initial Capabilities Document (ICD) for Multi-Domain Sensing Systems (MDSS) United States Army Intelligence Center of Excellence (USAICoE), Next Generation Aerial Intelligence, Surveillance, and Reconnaissance (NGAISR) FY18 DOTmLPF-P Assessment محیط عملیاتی نو ظهور در طول 17 سال گذشته ارتش ایالات متحده درانجام عملیات های ضد تروریست و ضد شورش در عراق و افغانستان مترکز بوده است. با این حال مطالعات در مورد محیط های عملیاتی، اینده ای پر مناقشه و دردسر ساز را پیش بینی می کند. دشمنان در حال ایجاد بن بست های سیاسی و نظامی با استفاده از تنزل قابلیت های کلیدی (مانند ممانعت از دسترسی زمینی، فضا، سایبر و اختلال الکترومغناطیس) هستند. در این محیط های عملیاتی نوظهور نقاط قوت در طولانی مدت تبدیل به ضعف های بالقوه می شوند. به عنوان یک نتیجه، مزیت نظامی ایالات متحده در تطبیق و توانایی انجام عملیات در برابر دشمن پیچیده است. به عنوان یک عنصر نیروهای مشترک، ناوگان فعلی AISR فاقد توانایی کافی فعالیت در در مناطق موسوم به (A2/AD) است. مشکلات عملیاتی عملیات موفق در چنین محیطی مستلزم تحول قابل توجه ناوگان AISR است. ناوگان کنونی AISR برای مقابله با تروریسم و ضد شورش بهینه سازی شده است ، اما چالش های قابل توجهی برای زنده ماندن در برابر تهدید همسان (م: منظور تهدیداتی از جانب روسیه و چین و ارتش های قدرتمند است) دارد. قابلیت های A2/AD دشمن در برابر نیروهای مشترک/چند ملیتی برای دستیابی به تسلط و کنترل هوا و طرح قدرت در زمین از هوا و حوزه های دریایی چالش ایجاد می کند. در بسیاری از موارد ، فاصله های متقابل ، سکوهای فعلی AISR را فراتر از محدوده موردنظر و برنامه ریزی شده قرار می دهد. اطلاعات ارتش در ایجاد موازنه بین الزامات آمادگی امروز با الزامات نبرد آینده با انتخاب های پیچیده ای روبرو است. قابلیت ها و کمبودهای فعلی AISR ناوگان کنونی AISR مجموعه ای از سکوهای سرنشین دار تجاری و سیستم های بدون سرنشین (UAV) است. این ناوگان مجموعه ای از حسگرها و فناوری های پیشرفته را فراهم می کند که امکان پشتیبانی از مانور تاکتیکی را فراهم می کند. این قابلیتها سازماندهی شده است تا اطلاعات عملی را در اختیار فرماندهان تاکتیکی و تحلیلگران اطلاعاتی قرار دهد تا برنامه ریزی و اجرا در سطوح بالاتر نیز امکان پذیر شود. اما این ناوگان چندین چالش و کمبود دارد: توانایی فعلی برای کشف اهداف در محدوده سیستم های آتشباری در حال ظهور محدود است. سکوها بهینه برای محیط های هوایی مجاز بهینه شده اند و در ارتفاع آسیب پذیر پرواز و از باند های آسیب پذیر استفاده می کنند. مواردی مانند اندازه ، وزن ، توان مصرفی و خنک سازی،محدودیت هایی برای ارتش در افزودن تجهیزات تدافعی به هواپیما ایجاد می کند. پلتفرم ها در یک مبارزه همسان ، دارای گزینه های بسیار کمی برای بهبود قابلیت بقا هستند ؛ نمونه های رایج آسیب پذیر هستند و این مشکل بسیارعمیق احساس می شود. سکوها گران هستند ، تولید آنها کند است ، امکانات کمی دارند و تعویض آنها دشوار است. زمان پردازش ، بهره برداری و انتشار سنسورهای هوایی (PED) از زمان بندی هدف یابی پویا در عملیات رزمی زمینی در مقیاس بزرگ پشتیبانی نمی کند. توسعه جزوه TRADOC 525-3-1 ، The U.S. Army in Multi-Domain Operations 2028 ، دیدگاه عملیات AISR را به طور اساسی تغییر داد. با ادغام بعدی در FM 2-0 ، Intelligence و FM 3-0 ، Operations ، MDO در نتیجه کمبودهای مهم در قابلیت های AISR را نشان داد. علاوه بر این ، تعداد زیادی از مطالعات ، کاغذهای سفید ، مفاهیم و استراتژی ها ضرورت به روز رسانی همه جنبه های AISR را به منظور همسویی با تلاش های نوسازی سایر عملکردهای جنگی نشان داد. ایده اصلی/ راه حل نسل بعدی مطالعه AISR DOTMLPF-P بر چالش ها و الزامات آینده AISR برای بررسی آمادگی اطلاعات هوایی ارتش برای انجام جمع آوری اطلاعات تا سال 2035 متمرکز است. این مطالعه یک استراتژی راه حل برای نیروهای دارای توان MDO (تا سال 2028) ارائه می دهد. نیروی فعال شده (تا سال 2035) و تمرکز بر پنج دسته اصلی ، که در شکل 1 نشان داده شده است ، برای بررسی عناصر مناسب نوسازی: سکوها حسگرها PED انتقال داده جنگ الکترونیک شکل1 - نتیجه نهایی نیرویی است که می تواند از ارتش و عملیات جنگی مشترک در MDO پشتیبانی کند. برای دستیابی به این هدف ، ارتش باید قابلیت های AISR چابک ، سازگار ، قابل تعامل ، چند حالته و چند منظوره را برای عملکرد در یک محیط بسیار پیچیده ومورد مناقشه در حوزه های مختلف فراهم کند. کیفیت چندگانه مبتنی بر اصول تنوع حسگر است که به منظور تشخیص همزمان چندین ویژگی و امضایی است که توسط اهداف مورد نظر منتشر می شود. (م: به منظور تشخیص هویت هدف) منظور از سنجش چند حالته افزایش دقت تشخیص و کاهش نرخ هشدارهای کاذب در حین کار در یک محیط پیچیده و شلوغ است. چند منظورگی به توانایی بکارگیری قابلیت های مختلف برای انجام چندین عملیات جنگی ارتش به طور همزمان یا به صورت ترکیبی برای دستیابی به یک اثر یا نتیجه مشخص اشاره دارد. ناوگان AISR آینده باید موقعیت مشترکی را در اختیار فرماندهان در تمام مراحل و محیط های عملیاتی ، در طیف وسیعی از عملیات نظامی ، از جمله در برابر تهدید رقبای همسان قرار دهد. نتایج مورد نظر شامل: ترکیب مناسب توانایی ها برای برآوردن الزامات فرماندهان در رقابت و درگیری های مسلحانه. عملیات AISR باید فراتر از محدودیت های ارتفاع متوسط در عملیات رزمی زمینی در مقیاس بزرگ باشد. خانواده ای مکمل تشکیل شده از سنسورهای هوایی ، چند منظوره ، چند منظوره هوایی با بهبود انعطاف پذیری عملیاتی ، قابلیت همکاری مشترک ، واکنش تاکتیکی و توانایی سرویس دهی به اهداف پیچیده را فراهم می کند. بهبود ابتکارات یکپارچه سازی با قابلیت همکاری مبتنی بر استانداردها برای حمایت از چابکی ، مشارکت و هم افزایی بین حوزه ای در حمایت از ISR نافذ و آتشباری های دوربرد. هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی به عنوان عناصری مهم در مراحل جمع آوری ، پردازش ، بهره برداری، انتشار و تجزیه و تحلیل شناخته شوند. پلتفرم هایی با معماری باز، قابل تنظیم مجدد با ارتباطات امنیتی چند سطحی و قابلیت انتقال داده. توانایی بقا و فعالیت در محیط های (A2/AD) و در فضای مجازی پیچیده و مورد مناقشه و جنگ الکترونیک. کوتاه شدن پیوند بین حسگر و اتشبارها برای تحرک و نرخ اتش در MDO. این شامل پرداختن به PED و ادغام با سیستم های فرماندهی ماموریت است. سازماندهی نیروی AISR برای پشتیبانی از فرماندهان در رده بالا ، به ویژه در رده های بالای تیپ. ادامه دارد ... صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و http://www.military.ir/ مجاز است منبع در اخرین پست قرار میگیرد دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید پایان قسمت اول ...

قسمت دوم راه حل کوتاه مدت (فعل حال تا 2025) نسل بعدی مطالعه AISR DOTMLPF -P از توسعه توانمندی و استراتژی مدرن سازی عمدی که بر اساس رویکردی چابک و سازگار است و منعکس کننده مدیریت دقیق منابع اختصاص یافته و حساب ریسک ، واقعیت مالی و وضعیت فناوری است ، حمایت می کند. برای انجام این کار ، سیستم های AISR آینده باید قابلیت های اساسی و مرتبط با یکدیگر را توسعه داده و از آنها استفاده کنند. استراتژی راه حل کوتاه مدت شامل پلتفرم ها ، حسگرها ، PED ، شبکه/ساختار و ادغام SIGINT/EW/CS است. Kestrel Eye یک نانو ماهواره الکترو نوری است که توسط فرماندهی استراتژیک نیروهای ارتش و فرماندهی فضایی و دفاع موشکی ارتش ایالات متحده توسعه یافته است. این امر فرماندهی ماموریت را برای تیم های رزمی تیپ در حال حرکت بهبود می بخشد و به رهبران تاکتیکی اجازه می دهد تا عملیات را هماهنگ کرده ، ابتکار عمل را به دست بگیرند و آگاهی موقعیتی را در زمان نبرد حفظ کنند. پلتفرم: پلتفرم های مرتبط با AISR برای قرار دادن حسگرها برای جمع آوری امضای تهدید وجود دارد. اطلاعات ارتش به بسترهایی نیاز دارد که بتوانند زنده بمانند ، با نرخ قابل قبولی دچار فرسایش شوند یا یکبار استفاده شوند. ویژگیهای بقا شامل کاهش امضا(احتمال ردگیری راداری و حرارتی و ...) ، قابلیت نبرد سایبری/ EW و در فعالیت چند لایه (ارتفاع بسیار کم ، ارتفاع بسیار زیاد ، مدار پایین زمین) را نیز داشته باشند. حسگرها: استراتژی های مدرنیزاسیون در کوتاه مدت باید بر بهبود مستمر در محدوده تشخیص حسگرها و وضوح انها تمرکز کنند، تا بتواند در عملیات های زمینی در مقیاس بزرگ اطلاعات را جمع آوری کند. اطلاعات ارتش باید از حسگرهای مینیاتوری استفاده کند که می توانند برای دسترسی به امضای تهدید ، با پلتفرم های کوچک به راحتی جفت شوند. پیشرفت های انجام شده در زمینه های مختلف ، توسعه حسگر را برای سکوهای هوایی آینده را مشخص می سازد: الکترواپتیکال/مادون قرمز با وضوح بالا ، موقعیت مکانی دقیق ، SIGINT پهن باند ، تصاویر فراطیفی ، light detection and ranging (م: همون لادار خودمون)،foliage penetrating (م:نوعی از فناوری که امکان تشخیص اهداف پنهان شده زیر درختان را نیز می دهد) ، و رادار دیافراگم مصنوعی پیشرفته(SAR)/نشانگر هدف متحرک (MTI). حسگرهای راداری در سکوهای هوایی با توجه به سرعت MDO ، باید بصورت خودکار با استفاده از شبکه های مش توزیع شده و خود ترمیم کننده برای تجمیع داده ها عمل کنند. سنسورها باید به کوتاه شدن پیوند حسگر به تیرانداز کمک کرده و از تشخیص خودکار اهداف ، ارزیابی خسارت نبرد و درک موقعیتی پشتیبانی کنند. PED: سیستم عامل های AISR باید از پالایش و بهره برداری از داده های مبتنی بر سیستم مشترک زمینی مشترک استفاده کنند و از طریق ادغام اطلاعات نیمه مستقل و قادر به هشدار تحلیلگران و مدیران مجموعه از شاخص های کلیدی و اطلاعات هشداردهنده باشند. پردازش و بهبود تصمیم گیری خودکار در حسگر ، بار شناختی را بر روی اپراتورهای سنسور و تحلیلگران PED کاهش می دهد. اصلاح مداوم خودکار تجزیه و تحلیل داده ها و یادگیری ماشینی باعث توسعه هوش مصنوعی پیشرفته ای می شود. شبکه/ساختار: ارتش شبکه فرماندهی ماموریت خود را در محیطی متفاوت از امروز ایجاد و به میدان آورد است. نتیجه یک شبکه آسیب پذیر در برابر حملات سایبری ، حملات الکترومغناطیسی و فیزیکی هنگام مواجهه با تهدید همتایان در عملیات رزمی زمینی در مقیاس بزرگ است. سرمایه گذاری های آینده باید قابلیت های مازاد و انعطاف پذیر ارتباطات و سخت افزار محاسباتی را فراهم کند که برای همگام سازی داده ها در زمان در دسترس بودن شبکه پیکربندی شده است. توسعه مداوم مفهوم معماری باز ، SIGINT نرم افزاری و حسگرهای هوشمند مطابق با استانداردهای تعیین شده برای پشتیبانی از برنامه های مأموریت مشترک (به عنوان مثال ، تعیین موقعیت جغرافیایی با محوریت مانور) قابلیت همکاری و انعطاف پذیری را از طریق پاسخگویی سریع به تاکتیک ها ، تکنیک ها و روش های تهدید، تسهیل می کند. ارتقاء ناوگان موجود و قابلیت های پایدار باید شامل فن آوری هایی برای اطمینان از موقعیت ، ناوبری و زمان بندی از طریق جایگزینی دقیق برای سیستم موقعیت یابی جهانی باشد. ادغام SIGINT/EW/Cyberspace : قابلیت های فضای سایبری و EW به ارائه جایگزین های کم هزینه برای کاهش مزایای سنتی ایالات متحده ادامه خواهد داد. گنجاندن قابلیت های فضای سایبری/SIGINT/EW به سنسورها ، عملیات همزمان را برای استفاده از فرصت های موجود در موقعیت های مزیت تشویق می کند. داده های جمع آوری AISR باید در سطح ملی تا اطلاعات تاکتیکی در مدل های استاندارد داده ای که توسط سطوح مختلف قابل کشف است ، منتشر شود. DOTMLPF–P: doctrine, organization, training, materiel, leadership and education, personnel, facilities, and police ادامه دارد ... بد نیست نگاهی دوباره این تاپیک هم بیاندازید صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و http://www.military.ir/ مجاز است منبع در اخرین پست قرار میگیرد دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید پایان قسمت دوم ...

سلام و وقت بخیر متاسفانه یک سیستم فاسد و ساکن که چه عرض کنم در حال عقب گرد همین است باز به خاطر موقعیتشان از خلبانان اسمی برده میشود و کسی بیادشان هست و لقب شهید برایشان در نظر گرفته میشود ...اما متاسفانه بسیارند نفرات فنی در نیروی هوایی و هوانیروز و یا سایر پرسنل مظلوم ارتش که نه تنها اسمی ازشون نمیشنویم بلکه نه تنها خبری از کلمه شهید براشون نیست متاسفانه بعضی نفرات بدنبال گرفتن خسارت و هزار بامبول دیگه هم هستن اونم برای تجهیزاتی که خیلی وقته از عمر انقلابی وارد عمر انتحاری شدن .... کاش بلد بودیم به سخن پیامبرمون عمل کنیم و علم را بیاموزیم حتی اگر در چین باشد .... اندکی به رویه ارتشهای پیشرو در دنیا نگاه کنیم شیوه ها و عملکردشون در مواقع حادثه کارهایشان پس از ان ارزشی که برای تک تک نفرات با هر تخصصی قایل هستند ارزشی که برای علم و شفافیت قایل هستند اهمیت حرکت و جلوگیری از سکون ازبین بردن بروکراسی اهمیت به سواد و تجربه نفرات .....و هزاران مورد دیگر اما چه سود که اول و اخر ما ایرانیها را با .......... بی خیال برسیم به دروس عقیدتیمون و بحث شیرین برجام

آزمون ورودی سی‌ و دومین دوره کارشناسی ارشد مدیریت دفاعی دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران مثل همیشه یاد و نامشان گرامی داشته می شود اما عللی که باعث از دست دادنشان می شود بررسی و اعلام می گردد؟ عمل کردن اتفاقی صندلی پران ؟

با سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست "حفاظت گفتار(*)" حضرت علی (ع): «نشانه انسان عاقل اين است كه هر چه را می داند نگويد.» --------------------------------------------------------------------------------------------------------------- حفاظت گفتار (*) : عبارت است از رعایت اصول حفاظتی در بیان مطالب و خودداری از ذکر اسرار و اطلاعات و هرگونه اتفاقات مهم (خوب یا بد) و تفاسیر مربوط به آنها در محاوره ها ، محافل و مجامع گوناگون. حفاظت از گفتار هم یکی از مهمترین بخش های پدافند غیرعامل است که مانع کسب اطلاعات توسط عناصر غیردوست از توانمندی ها و نقاط ضعف هر سیستم نظامی و غیرنظامی (حتی تجاری) می گردد. رعایت اصل حفاظت گفتار (در هر مورد) نشان دهنده دارا بودن اخلاق حرفه ای توسط گوینده است. پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

شهید سپهبد سلیمانی: آه! مرگ خونین من! عزیز من! زیبای من! کجایی؟ مشتاق دیدارت هستم... وقتی بوسه انفجار تو، تمام وجود مرا در خود محو می‌کند، دود می‌کند و می‌سوزاند. چقدر این لحظه را دوست دارم. آه... چقدر این منظره زیباست. چقدر این لحظه را دوست دارم. در راه عشق جان دادن خیلی زیباست... خدایا! ۳۰ سال برای این لحظه تلاش کردم. برای این لحظه با تمام رقبای عشق در افتاده‌ام. زخم‌ها برداشته‌ام، واسطه‌ها فرستاده‌ام. این نوعروس حق من است چقدر این منظره زیباست! چقدر این لحظه را دوست دارم... نامه ی سپهد شهید سلیمانی به دخترشان چند سال قبل از شهادت

سفر پر سر و صدا و نمایش تبلیغاتی وسیع ترکیه در شمال ایران و آذربایجان و خصوصا شهر شوشا یک نکته مهم داشت و اون هم کلید کردن! اردوغان روی موضوع کریدور زنگزور بود. یعنی شاید مهمترین هدفی که اردوغان به طور مستقیم وارد دریگری بین ارمنستان و اذربایجان شد و آرزوی اتصال سرزمین های ترک(!) به یکدیگر. در این سفر از افتتاح کنسولگری در شوشا؛ انتخابش به عنوان پایتخت جهان ترک و همچنین گمانه زنی هایی از احداث یک پایگاه نظامی در خاک آذربایجان خبر داده شده که البته همین حالا هم با افتتاح صنایع نظامی ترک و مستشاری ترکیه به اندازه کافی حضور نظامی پیدا کرده در آذربایجان. همانطور که در خبر به درستی تحلیل شده جمله قرمز نشان شده اردوغان دقیقا به این معناست که ایران باید منافع خودش را کنار بزاره تا ترکیه صاحب سهم بشه به عنوان یک مهمان ناخوانده و در این یارکشی بر خلاف تحلیل فوق گرجستان هم تحت نفوذ ترکیه هست و منافع خودش را راحت قربانی خواهد کرد و ارمنستان و ایران باقی خواهند ماند در برابر زیاده خواهی اردوغان که ارمنستان هم تحت فشار روس ها و توافقی که امضا کرده نهایتا تن خواهد داد به شروط اردوغان. ما باید فکری اساسی کنیم و فراموش نکنیم اردوغان فکر میکنه به خوبی میتونه از جبهه پان ترکهایی که سالهای اخیر در غفلت دولت ایران در آذربایجان تشکیل داده با نهادهای به اصطلاح مدنی (به اسم آزادی ان جی اوها که یک عده تازه به دوران رسیده تقدس بخشیدند بهشون ) و همچنین جهل و نادانی و حماقت برخی سیاسسیون و نمایندگان مجلس و بعضا مسئولان محلی به عنوان ابزار فشار به ایران استفاده کنه تا منافع ایران را قربانی منافع کشور ترکیه کنه. (واضح هست که آذربایجان تنها ابزاری است برای منافع ترکیه مثل لیبی و دولتش که پیمان تقدیم منابع آبی کشور خودش را به ترکیه در برابر حمایت نظامی امضا کرد و یا تروریستهای سوری که مزدور غصب زمین های شمال سوریه برای اردوغان و کشورگشایی هاش هستند و مزدوران کرد که برای عبور و دریافت چند بشکه نفت از خاک ترکیه و منابع کشور عراق هرگونه چاکری در خاک عراق و اقلیم برای اردوغان میکنند و ... ) همیشه ولی راه هایی وجود داره در شرایط سخت. اگر مجبور باشیم حتی چهار بازی پشت سرهم را ببریم! پ ن: شاید برخی بگند که قیاس صحیحی نیست ولی من معتقدم بهش حالا کم و زیادش بماند در تاثیر. همانطور که برای اعطای بخشی از خاک ایران به ترکیه که شد نقطه دست اندازی ترکیه به نخجوان و بنابراین میلش به زیاده خواهی های بیشتر در زمان معاصر، همانطور که برای از دست دادن بحرین و به جای بیخ گوش امارات و سعودی سایه انداختن برشون حالا باید گنده گویی هاشون را در مورد جزایر خودمون تحمل کنیم، یا بخشیدن قسمتی از خاک به افغانستان و حالا درشت شنیدن در رابطه با منابع آبی و چه و چه لعنت و خسارات فعلی را شاهد هست؛ به نظرم هرگونه بخشیدن یا گذشت از حق و سهم و دارایی و توان دیگه ای هم در این کشور توسط هر دولت و زمامداری ( اون ها هم که بخشیدن همون موقع ها بهانه های ریز و درشت خودشون را داشتند، تهدید و ترس و گشنگی و قحطی و جنگ و فشار مردم و ...) لعنت و خسارات آیندگان را در پی خواهد داشت. حالا میخواد دانش موشکی و هسته ای باشه یا لیزر و پلاسما و کوانتوم! که حتی تعلل در هرکدوم (توقف که بماند) اصلا معلوم نیست در آینده کشور را از چه چیزهایی فراتر از خود این دانش ها و محصولاتشون محروم میکنه حتی شاید زنجیروار قسمتی از خاک کشور را دوباره.

در حالی که در ایران آزادی بیان در بخش کشوری هم یک رویاست، در آمریکا در بخش لشکری هم آزادی رو بسط داده‌اند!.. زمانی که ترامپ میخواست آغاز بخش فضایی ارتش امریکا رو اعلام کنه_ چیزی که قبلا وجود نداشته_ علم جنگیدن در این حوزه رو باید تولید میکردن، و محل تولیدش دانشگاه‌های ارتشه. دانشکده‌های نیروی هوایی اما، با حمایت فرمانده نیرو هوایی و حمایت پنتاگون، داره به دانشجویان میگه با رعایت اصول حفاظت اطلاعات، درباره این موضوع هرچه می‌خواهد دل تنگ‌تان بگویید، به ما یا به رسانه‌ها. اگه به نظرتون ما درجه‌داران و بالادستی‌ها داشتیم پرت می‌گفتیم، بگید پرته. اگه فکر می‌کنید ما زیادی محافظه‌کاریم، ایده متجددانه خودتون رو ارائه بدید. تو ارتش ما، چرا «داریم» اتفاقا. مردمی‌شدن و دموکراتیزه شدن نظامی‌گری، باید اینطوری باشه. نه اینکه سرتیپ مملکت پاچه شلوارشو بزنه بالا و یخچال منو از تو گل و لای دربیاره بیرون! من میخوام نظامی کشورم انقدر جذبه و پرستیژ داشته باشه که مگس جرئت نکنه بشینه رو شونه‌ش، اما به شعور من و حق اظهارنظرم احترام بذاره. که اجازه بده بگم «داریم تو این جبهه جدید چه گهی می‌خوریم ژنرال؟». این دقیقا اون تغییریه که باید در اینده(تحت هر عنوانی و هر گامی) اتفاق بیوفته در بخش نظامی گری

سلام امیدوارم اگر قرار باشه بودجه ای برای نیروی هوایی اختصاص داده بشه صرف تجهیزات و آموزش فنی بشه نه صرف آموزش فرهنگی و حفظ قرآن پرسنل.معیار رشد و ارتقا و کمال در نیروی دریایی چی بود؟ ببخشید از بس که به نیروی هوایی جفا شده از کوره در رفتم

این صدا و سیمای بی خاصیت باید فیلم بسازه از جنایات عثمانیها در حق مردم ایران و حتی ارمنستان جنایات اعراب در حق مردم ایران و حتی سایر نقاط جهان.کاری رو که باید انجام بده نمیده کار سیاسی صدا و سیما شده میزگرد و گفتگو با چنتا کارشناس معلوم الحال .برنامه های فرهنگی سیاسی الخصوص به شکل سریالهای مثل گاندو بسیار تاثیر گذار خواهد بود صدا و سیما متاسفانه هیچ کاری در تنویر افکار عمومی ایرانیها انجام نمیده کلا از مرحله پرته متاسفانه بیشتر برنامه هاش در تحمیق مردمه و مردم رو از خودش دور کرده بیشترش ناشی از تفکر مدیران با جمود فکری و افکار زنگ زده ست که اصلا تغییرات دنیای جدید رو درک نمی کنند

برو قوی تن شو گر راحت جهان طلبی که در نظام طبیعت حق ضعیف پایمالست اگر بجای شعار و نمایش عمل گرا بودیم و واقعا یک نیروی نظامی قوی داشتیم کار به اما و اگر نمیکشید متاسفانه تقاضا و توقعات عموم بیش از توان و قدرت واقعی ماست و این امر هم حاصل نمایشات و سخن رانی های رسانه ای نیروهای نظامی ما در برخی موارد و یش از حد بالقوه نشان دادن برخی از دستاورد های نظامی ماست مثلا همین شاهد ۱۲۹ چقدر تبلیغات و بزرگ نمایی در موردش هست در صورتی که نه رادار گریز نه سیستم های جنگ الکترونیک خاصی داره نه سنسورهای خاصی فقط به درد اشرار و تروریست ها میخوره حالا اینو با پهباد بیر قدار ترکیه مقایسه کنید که میتونه بهترین پدافندها رو سر کوب کنه