بسم ا.... 6مهر 1400 حمله هوایی روسیه به مقر نیروهای ویژه فرقه (لشگر )حمزه درحومه شهر عفرین و نزدیکی شهرکهای نبل الزهرا جنگندهای روسی مجهز به بمب های سنگر شکن مقر نیروهای ویژه یگان حمزه در مدرسه روستای براد در حومه عفرین را مورد هدف قرار داده که نزدیک 20 تن از اعضای این گروه کشته شدن شدن بهانه این حمله واکشن به شلیک موشک تاو به سمت نیروهای سوری از این روستای بوده است اما در واقع یگان حمزه در بین گروه های سوری شناخته شده وقدیمی تقریبا بیشترین رابطه را با ارتش وسازمان اطلاعات ترکیه دارد و نوعی بازوی نیابتی ترکیه محسوب میشود وسابقه حضور در درگیری لیبی وقره باغ را نیز دارد ودهها تن از اعضایی این گروه در این دو کشور به هلاکت رسیده اند . سابقه لشگر حمزه به سال 2013 بر میگرد از سال 2013 تا 2016 تحت نام تیپ خودخوانده حمزه مشغول به نبرد شد ودر 2016 در شمال حلب با پشتیبانی مستقیم آمریکا وترکیه جهت مبارزه با داعش تجهیز وبه کار گرفته شد در این سال با بهم پیوستن چند گروه لشگر خود خوانده حمزه را تشکیل داده که نزدیک به 2000 عضو دارد تقریبا یک ماه پیش این یگان به همراه گروههای دیگر تحت حمایت ترکیه تحت نام جیش وطنی سوری و فرماندهی واحد با هم متحده شدن روسها با توجه به نزدیک شدن گروههای تروریستی تندرو به خطوط تماس حتی در عفرین وشمال رقه و همچنین علاقه به مشخص شدن وضعیت ادلب نزدیک سه هفته است که حملات هوایی خود را بروی مناطق تحت کنترل مسلحین تشدید کرده است برخی از این مناطق برای اولین از سال 2020 مورد هدف قرار گرفته و این نشان از تلاش روسها برای تغییر شرایط دارد همچنین برخی از واحدهای ارتش در حال استقرار در مناطق نزدیک به ادلب هستن چند ساعت قبل از این حمله هم چهار فرد مسلح در لاذقیه در حمله هوایی روسها کشته شدن حمله روسها به وسیله پهپادهای انتحاری خود به یک خودرو درحومه ادلب روسها تا کنون از دو نوع پهپاد انتحاری ساخت صنایع کلاشنیکوف در سوریه استفاده کرده اند همچنین روسها اخیرآ تصاویری از بکار گیری سری جدید پهپادی zala مجهز به دوربین با کیفیت بالا را در سوریه منتشر کردن نکته جالب این پهپادها با وجود ابعاد کم اما تا ارتفاع 5 هزار متر ی صعود کنند روسها با توجه به ضعیف خود در بخش پهپادی بشدت در تلاش هستن این عقب ماندگی را جبران کنند پهپادهای اورلان در حال حاضر ستون فقرات پهپادی روسیه را تشکیل میدهند با وجود برد و مداومت پرواز مناسب این پهپاد اما در سوریه نزدیک به 23 فروند از این پهپادها از دست رفته که عموما شامل نقص فنی بوده همچنین کیفیت تصاویر ارسالی این پهپاد افتضاح است دو پهپاد اورلان سقوط کرده در سوریه و همچنین تلاش ناکام مسلحین برای سرنگون کردن یک اورلان به وسیله دوش پرتاب روسها در بخش انتحاری و پهپادهای کوچک در حال تجهیز به پهپادهای ساخت کلاشنیکوف بوده همچنین پهپاد روسی اسرائیلی فورپست خود را به دو بمب هدایت شونده کاب20 مجهز کرده اند پهپاد اوریون 1 هم که به تازگی در سوریه مستقر شده توانایی حمل طیف گسترده ایی از بمبها و موشکهای را دارد پهپادها هجومی شناسایی سنگین وزن اوریون 2 - کورم- آلتیوس و اوختنیک هم در نوبت ساخت و تحویل دهی هستند

ضربه جدید به دفاع ضد بالستیکی شرق آسیا احتمال وجود قابلیت شلیک موشک های مافوق صوت از روی حامل ریلی کره شمالی با انتشار خبر دو شلیک جدید ارتش کره شمالی در 15 سپتامبر 2021 ، رسانه های این کشور با پخش ویدئویی از یک حامل ریلی ، این مساله را که نیروی موشکی کره شمالی می تواند اهدافی را در بردهای بیشتر مور اصابت قرار دهد ، فاش نمودند . تصاویری که از قطار حامل موشک ، چند ثانیه پس از خروج از تونلی در مکانی نامعین از رسانه های کره شمالی در مورخ 16 سپتامبر به نمایش درآمد ، موجب شد تا گمانه زنی های جدیدی از توان آفندی ارتش کره شمالی پدید آید مارشال پارک جونگ چون بر همین اساس ، به گفته مارشال پارک جونگ چون از ارتش خلق کره ، سامانه موشکی نصب شده بر روی حامل ریلی ، یک سامانه رزمی پدافندی کارآمد بشمار می رود که قابلیت وارد آرودن یک ضربه چند جانبه شدید را به نیروی مهاجم در اختیار ارتش خواهد گذاشت . وی با تشریح توانمندی های این سیستم جدید در خصوص برنامه آینده ارتش برای گسترش هنگ های موشکی حامل ریلی در مقیاس یک تیپ موشکی درآینده نزدیک اشاره نمود و براین اعتقاد قرار داشت که تمرینات فشرده و مستمری برای انتقال تجربه رزمی در شرایط جنگ واقعی به پرسنل در حال اجراست . وی بعنوان ناظر اصلی در اجرای این آموزشها ، بطور همزمان عضو هیئت رئیسه دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کارگران کره و دبیر مرکزی حزب بشمارمی رود که نشاندهده اهمیت تمرینات صورت گرفته ، تحت نظارت وی است . براساس داده های منتشر شده از سوی خبرگزاری کره شمالی ، نخستین هنگ بالستیک حامل ریلی در هشتمین کنگره حزب در ژانویه 2021 با هدف افزایش قابیلتهای ایراد ضربه به نیروی های مهاجم در فواصل طولانی همزمان با وقوع درگیری مسلحانه در مرزهای هوایی ، دریایی و زمینی سازماندهی گردیده و آخرین آزمایش صورت گرفته نیز با هدف ارزیابی میزان آمادگی هنگ تازه سازماندهی شده در اجرای ماموریتهای محوله بوده است . موشک مورد آزمایش در یک برد 800 کیلومتری شلیک شد، هر چند تحلیلگران معتقدند که حداکثر برد این موشک به مراتب می تواند بیشتر از این رقم باشد . لانچر این موشک با یک حامل ریلی منطبق شده و پس از باز شدن سقف یکی از واگن ها ، لانچر کمی به بالا آمده تا حرارت ناشی از شلیک به بیرون منتقل گردد . این آزمایش ، تنها 72 ساعت پس از رونمایی از موشک کروز جدید خود با بردی در حدود 1500 کیلومتر صورت پذیرفت . برخی ناظران نظامی معتقدند که زیرساختهای ریلی کره شمالی پس از حوادث طبیعی دهه نود و همچنین تلاش غرب برای ایجاد بحران اقتصادی در این کشور ، بطور قابل ملاحضه ای از میان رفته ولی برخی گزارشهای نشان میدهد که این کشور تا سال 2010 بخش قابل توجهی از این زیرساختها را مرمت نموده و احتمالا گسترش داده است . در واقع ، کره شمالی تا کنون حامل های دریاپایه و زمین پایه متنوعی را برای شلیک سامانه های بالستیک و کروز خود تولید نموده ولی این مساله در حوزه هوایی هنوز با محدودیتهای مهمی روبرست . در این میان ، موشکهای مورد استفاده در این حامل جدید هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، اما تصور می شود که گونه ای خاص از موشک KN-23 که با شناسه KN-26 شناخته میشود و در سال 2018 رونمایی شد ، با بردی بیشتر از 800 کیلومتر روی این پرتابگرهای ریلی استقرار یابد . برخی منابع معتقدند که خانواده موشک KN-23 یک موشک مافوق صوت بوده و می تواند یک چالش بسیار جدی برای سامانه های دفاع هوایی AEGIS و سیستم هایی که قرار است در آینده رونمایی شود ، را فراهم آورد . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سراب رقابت نافرجام سنگین وزن ها !!!!! تلاش نافرجام داسوآوییشن برای رقابت با جتهای اف-15 ایگل آمریکایی ! با ظهور جتهای رزمی نسل چهارم ، این مساله برای کشورهای پیشگام در توسعه فناوری این هواگردها پدید آمد که بدلیل افزایش هزینه های طراحی و عملیاتی نمودن این نسل ، می بایست به منظور بهینه ساختن قابلیتهای نظامی در حوزه هوایی ، جنگنده هایی در محدوده وزنی متفاوت را طراحی و در اختیار گرفت . با توجه به این مساله ، در حالی که نیروی هوایی و دریایی ارتش ایالات متحده به ترتیب با در اختیار گرفتن جنگنده های اف-14 و اف-15 به برتری هوایی ایجاد شده بر فراز میدان نبرد اطمینان داشتند ، اما پیچیدگی بیش از حد و قیمتهای نجومی که خطرپذیری کاهش توان رزمی ، وقتی که پدافند حریف موفق میشد این برتری را تا حدودی کم رنگ کند ، باعث گردید تا تعداد تولید شده از این هواگردها در محدوده مشخصی باقی بماند و متقابلاً اکثریت قریب به اتفاق مشتریان نیز از خرید چنین سخت افزارهای نسبت به تهیه آنها ابراز تردید نمایند . در نتیجه ، شرکتهای هواپیماسازی نظامی در غرب برای جبران خلاء ایجاد شده ، رو به طراحی و تولید انبوه جنگنده های سبک وزن و ارزان تر و بطور طبیعی کم توان تری نظیر اف-18 و اف-16 (به ترتیب برای نیروی دریایی و هوایی ) آورده و بطور طبیعی همتایانشان در شرق نیز برای متوازن کردن توان رزمی ، جنگنده های سری سوخو-27 را برای مقابله با ناوگان ایگل ها و جتهای سبکتر میگ-29 را برای رویارویی با ناوگان هورنتها و فالکن های غربی توسعه دادند . درواقع بخش قابل توجهی از تولید کنندگان هواپیما در دو سوی جنگ جبهه جنگ سرد ، محصولات خود را به یک نوع از جتهای رزمی سبک محدود نمودند ، به این دلیل که حرکت بسوی طراحی های سنگین تر به تنهایی برای آنها صرفه اقتصادی پیدا نمی نمود . در این حوزه کشورهایی نظیر تایوان ، هند ، سوئد و محصولات اروپایی نمونه های برجسته ای بشمار می آیند . با شروع قرن جدید نیز ارتش چین از ماه های ابتدای سال 2000 میلادی تلاش نمود تا حداقل دو جنگنده مکمل هم با مقیاسهای وزنی متفاوتی را وارد میدان نبرد کند ،اما این امر تا مدرنیزه نمودن بخش صنعت هوایی و گسترش توانمندهای اقتصادی به طول انجامید . راست : میراژ-2000 چپ : نمونه اولیه میراژ 4000 با این وجود ، فرانسه ، علیرغم اندازه کوچک بخش صنعت هوانوردی و همچنین حجم کوچک اقتصادی خود ، در طول جنگ سرد ، براین تلاش متمرکز بود تا در کنار دو ابرقدرت موجود ، بتواند نمونه های مختلفی از جتهای رزمی را طراحی و بصورت عملیاتی ، بخدمت گیرد .اما بر خلاف روند حرکتی ایالت متحده ، که در ابتدا یکسری نمونه از جتهای رزمی بسیار پیشرفته را تولید نمود و سپس بسمت طراحی نسخه های سبکتر رفت ، فرانسوی ها ابتدا بر روی تولید یک جنگنده سبک تک پیشرانه سرمایه گذاری کرده و پس از آن تصیم گرفتند تا بسمت تولید یک جنگنده سنگین بروند . بدین ترتیب ، نیروی هوایی ارتش فرانسه پس از مدتها کش و قوس ، جنگنده چند ماموریته برتری هوایی میراژ 2000 را بعنوان روگرفتی اروپایی از جنکنده اف-16 طراحی و بخدمت گرفت که در حوزه قابلیتهای رزمی ، کمی از نسخه آمریکایی پایین تر بود . ضمن اینکه نیاز به تعمیر و نگهداری بیشتری داشت ، در حالی که در حوزه توانمندی های رزم هوا به هوا به هیچ عنوان با اف-16 قابل مقایسه نبود و تنها پس از تطبیق موشکهای هوا به هوای جدید توانست تا حدودی با نسخه آمریکایی خودش قیاس شود . در حوزه پیشرانش نیز صنعت هوانوردی فرانسه هرگز موفق نشد تا موتوری شبیه به پیشرانه اف-110 آمریکایی تولید کند ، در نتیجه موتور ام-53 میراژ-2000 چیزی در حدود 28 درصد نیروی کمتری تولید می نمود که این مساله نقطه ضعف قابل توجهی بشمار می رفت . علاوه براین ، عدم توانایی فرانسه در تولید انبوه این جنگنده به همراه افزایش هزینه های مستمر خط تولید بدام معنا بود که میراژ 2000 با وجود توانمندی های کمتر از اف-16 ، بلحاظ قیمت گران تر از نسخه آمریکایی خواهد شد. با این وجود ، میراژ2000 در زمان خود یکی از جتهای توانایی ناتو بشمار می آمد و با توجه به سال ورود بخدمت اش ( 1984) در میان جنگنده های عملیاتی که همگی از نسل دوم جتهای رزمی بودند ، یک سرو گردن بالاتر قرار داشت . در آن زمان و پس از ورود بخدمت میراژ 2000 و بررسی نقاط قوت و ضعف آن در برابر همتایان آمریکایی و روسی ، بخصوص اف-15 و سوخو-27 ، شرکت هواپیماسازی داسو تصمیم گرفت ، همان کاری که شرکت لاکهید با اف-16 انجام داد ، یعنی ترکیب همان فناوری توسعه داده شده در یک هواگرد جدید سنگین و با کارایی بالاتر دو موتوره ، را این بار در اروپا تکرار کند . در نتیجه جنگنده چند ماموریسته میراژ 4000 بعنوان یک نسخه دو موتوره و سنگین تر از میراژ 2000 متولد شد که از همان پیشرانه های ام-53 ولی با ترکیب دو تایی استفاده می نمود ، با این تفاوت که سریع تر از میراژ 2000 بود ، ارتفاع پروازی بالاتری داشت ، برد رزمی افزون تری را به نمایش می گذاشت و در نهایت از حسگرهای پیشرفته تری بهره می برد . با توجه به اینکه تصور میشد این جنگنده می تواند بازار خوبی را در اختیار بگیرد ، شرکت داسو به تنهایی تمامی هزینه های لازم را متقبل شد و امیدوار بود که حداقل در خاورمیانه فروش خوبی را برای این شرکت به ارمغان آورد . این انتظار برای فروش خوب نزد مدیران داسو از آنجایی نشات می گرفت که ایالات متحده محدودیتهای صادراتی قابل توجهی را برای فروش جتهای اف-14 و اف-15 بویژه به مقصد کشورهای عربی اعمال می نمود ( بدلیل نفوذ لابی های اسراییل ) و این بدان معنا بود که مشتریان محصولات غربی در منطقه براحتی برای خرید بسمت فرانسه متمایل می شدند ، حتی اگر با نمونه های آمریکایی قابل رقابت نباشد . محصول جدید شرک داسو برای غلبه بر محدویتهای وزنی بصورت گسترده ای از مواد مرکب استفاده می نمود که ضمن کاهش وزن ، استحکام سازه را تا حد زیادی افزایش می داد که این در مورد ، مشکل جنگنده های میراژ که به گفته برخی کاربرانش ، پس از چند سال ترک های خطرناکی بر روی سازه ایجاد می گردید تا جایی موجبات زمین گیر شده هواپیما را فراهم می ساخت ، تا حدودی حل شده بود . پیشرانه اسنکما ام-53 پی-2 استفاده از پیشرانه هایی ام-53 در کنار کاهش وزن هواپیما ، باعث شد تا پیکربندی جدید فرانسوی به شکل قابل ملاحضه ای از قابلیت مانور بیشتری برخوردار گردد و نسبت رانش به وزن آن در مقایسه با میراژ2000 بیشتر شود . بدین ترتیب ، نخستین نمونه میراژ 4000 در 9 مارس 1979 به پرواز در آمد و در تستهای صورت گرفت ، به سرعت 2 ماخ نیز دست یافت هر چند این عدد هنوز از سوخو-27 و اف-15 کمتر بود . ولی براساس یکسری عوامل این جنگنده هرگز خط تولید انبوه را تجربه ننمود . در این مورد تحلیل های بسیاری وجود دارد ، اما به نظر می رسد نیروی هوایی فرانسه بدلیل هزینه های بالای عملیاتی تعداد محدودی را قرار بود سفارش دهد و این بدان معنا بود که ادامه تولید این جنگنده کاملا به سفارش خارجی اتکاء داشت . از یکسو ایران و عربستان سعودی از مشتریان بالقوه این جنگنده بشمارمی آمدند ( دقت کنید در دهه هفتاد میلادی .م ) ولی به محض اینکه یک نمونه با قابلیتهای بالاتر از سوی ایالات متحده پیشنهاد شد ، احتمال امضاء این معامله بسرعت از میان رفت . بدین ترتیب ، ایران برای خرید جنگنده های اف-14 اقدام نمود که بدلیل اینکه برد موشکهای فرانسوی هنوز به برد مهمات اصلی این جنگنده نرسیده اند و علاوه براین قابلیت حسگرهای نصب شده بر روی اف-14 فراتر از میراژ4000 بود ، جنگنده آمریکایی را به انتخابی معقول تبدیل مینمود . از سویی دیگر ، پس از تقاضای عربستان برای خرید جنگنده ، نسخه ای از اف-15 به این کشور پیشنهاد گردید که بتواند خلاء ناشی از خروج بریتانیا از منطقه و افزایش تهدیدهای منطقه ای را جبران نماید . علاوه براین ، ارتش سعودی سابقه قابل توجهی درخرید تسلیحات فرانسوی نداشت که به این دلایل و مزیتهای قابل توجه اف-15 ، آن را به گزینه مناسبتری نسبت به میراژ 4000 تبدیل می نمود . اما واقعیت میدانی آن بود که اف-15 مدتها پیش از میراژ4000 عملیاتی شده بود و فناوری های مورد استفاده در آن ، به تقریب تستهای رزمی را با موفقیت طی نموده بود در نتیجه پس از ناکامی میراژ4000 ، این برنامه بسرعت متوقف گردید و بعدها ناوگان میراژ 2000 نیروی هوایی فرانسه با یک جنگنده جدیدتر میان وزن که با جتهای F-18C و میگ-29 ام قابل مقایسه می بود جایگزین گردید . اما خبرها حاکی از آن است که کشورهای اروپایی برای بخدمت گرفتن یک جنگنده سنگین نسل ششم تلاش هایی را در دستور کارقرار داده اند که در این میان ، همکاری مشترک آلمان و فرانسه ، محتمل تر از سایر برنامه ها به نظر می رسد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018 اعلام نمود که مناقصه طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است . خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار می آید . وزیر نیروی هوایی ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم " پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، با استفاده از دسترسی های داده شده بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد . از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت . ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید : " این تیم مشترک برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم " انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است . برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است . پی نوشت : 1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت . 2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون ) پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

اين مانور احتمال حمله به جنوب ارمنستان رو كم ميكنه ولي رو بستن جاده ها توسط اذري ها نميتونه زياد تاثير بذاره جاده ها رو بايد از طريق اقتصادي و لجستيك حل كرد براي مثل كشتي هاي يخچال دار در درياي كاسپين يا فشار به ارمنستان جهت احداث جاده در خاك خودش يا پروازهاي باربري به روسبه قفقاز بصورت مستقيم تا به تدريج يك منبع درامد خودشون رو تو خطر ببينن

مانور ایران و لشکر کشی به مرزهای شمال غربی تاثیر گذار بوده است ولی اینکار دیر انجام شد باید قبل از حمله اقدامات انجام میشد الان هم باکو تو فکرهای باطلی هست که حضور پر قدرت ایران میتونه این اوهام رو خراب کنه ولی باید به یاد بیاریم که دو نبرد داریم بحث رسانه بحث حضور قدرتمند و مستمر (شبیه دو مارتن نه دو سرعت) باید مرزهای شمال غربی زیر پوشش پهپاد بره و قدرت پهپادی خوبی رو به رخ بکشیم حتی جنگ الکترونیک

دوستان ترکیه درگیر کدوم جنگ واقعی بوده که انقدر ما باید ازش بترسیم آخه خنده داره ایران نظامی امروز ایران نظامی قاجار نیست صاحب سبک تو حوزه جنگ چریکی و موزاییکی شدیم هر چند بدون کیفیت ولی اگر دو تا موشک تو ترکیه و باکو بخوره تازه میفهمن جنگ چیه مردم ایران زمان جنگ چیا که نکشیدن حتی فکر اینکه ترکیه میتونه دووم بیاره رو از سرتون بیرون کنید ولی پاکستان از خطرناک ترین گزینه هاست و اماده و واجد شرایط ترین جنگه ولی اگه توازنش رو از دست بده با هند از اون طرف گیر میکنه ایران دنبال جنگ نباید بره ولی باید با حمله سایبری و دوتا عملیات پهپادی کار رو یسره کنه مثل عربستان اگه درس نشد میریم سراغ گزینه تالشی ها تو باکو که خیلی راحت بازوی قطع شده برمیگرده !!!!! لعنت به دودمان قجر که پدر این مملکت رو دراورد اسم باکو و باکویه کجا اسم جعلی آذربایجان کجا !!!!!! امید است دوستان میلیتاری دیگه از اسم باکو استفاده کنن حداقل تا پایان این گستاخی استان شده از ایران عزیز !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! یا علی

تست شلیک موشک بالستیک کره شمالی از روی حامل ریلی ( قطار) در جریان جنگ سرد ، دو طرف درگیر یعنی ایالات متحده و شوروی برای جلوگیری از غافلگیر شدن توسط هم ، بخشی از بمب افکن های حامل مهمات هسته ای و همچنین موشکهای بالستیک قاره پیمای هسته ای خود را همواره درحالت آماده باش و بخشی را هم بصورت شیفتی در مناطقی که اصطلاحا" مناطق انتظار"نامیده می شدند ، در حال اجرای اجرای ماموریتهای گشتی - رزمی به پرواز در آورده یا مستقر می نمودند. در این خصوص ، ایالات متحده در اوایل دهه هشتاد میلادی ( 1983 ) در جریان بررسی های کمیسیون موسوم به کمیسیون اسکاکراف ، طرح متحرک سازی حامل های موشکهای بالستیک زمین پایه را مطرح نمود که با اصرار دولت ریگان ، موشکهای پیس کیپر به گونه ای طراحی گردید که بطور همزمان قابلیت شلیک از سیلو های ثابت زیرزمین و همچنین حامل های ریلی را داشته باشد . در همین زمان هم روسها ، علیرغم پهناور بودن سرزمین شوروی سابق ، با معرفی گونه بالستیک قاره پیمای ss-24 که قرار بود جایگزین اس اس -18 بشود ، بسرعت مقدمات لازم برای استقرار این موشک را بر روی لانچرهای ریلی فراهم نمود . در سال 2021 نیز ، کره شمالی با رونمایی از لانچر شلیک بر روی حامل ریلی ، یکی از جذاب ترین و در عین حال ، عاقلانه ترین تاکتیکهای موجود برای حفظ توان بازدارندگی / تهاجمی بالستیکی خود را به نمایش گذاشت . https://www.aparat.com/v/URiwb پی نوشت : با توجه به وضعیت نیروی هوایی در حوزه دفاع از فضای آسمان کشور و تک پایه بودن راهبرد فعلی دفاعی مملکت ، حداقل سعی کنند تنوع بیشتری به حامل های موشکهای بالستیک موجود بدهد تا در زمان مقتضی ، مشکلی در ارائه پاسخ متقابل به یک تهاجم بوجود نیاید .

بعید هست به نظر بنده بر عکس این موضوع صادقه نمونه اخرش هم موشک خرمشهر

به خداوند اعتماد می کنیم ..... و دیگران را تحت نظر می گیریم توضیح : گفته می شد در دهه نود میلادی و پس از رونمایی رسمی از گردان های پروازی بمب افکن پنهانکار F-117 نایت هاوک ، جمله فوق به شعار اصلی این واحدها تبدیل شد ، اما ظاهرا یک شعار رسمی در نیروهای مسلح ارتش ایالات متحده محسوب میشود !

امیر خواجه فرد معاون وزیر دفاع: ارتقاء هایی روی جنگنده ایرانی کوثر را بر اساس سه محور توسعه جنگال و اویونیک، جنگ شبکه محور با پرنده های بدون سرنشین و نصب تسلیحات دور ایستا صورت گرفته است. کابین دیجیتال جنگنده ی کوثر: پیش از کوثر، هواپیماهای سوخو ۲۲ سپاه قابلیت دریافت و ارسال اطلاعات با پرنده های بدون سرنشین را به دست آورده بودند. احتمالا در سازمان نیروی هوایی ارتش پهپاد کمان 22گزینه ای مناسب برای انجام این ماموریت مشترک با کوثر در نظر گرفته شده. برای تسلیحات دورایستا هم احتمالا کروز های زمینی و دریایی در دست مطالعه هست. بمب های دورایستای سری یاسین هم که پیش از این روی سوخو ۲۲ های سپاه و اف ۷ و اف ۴ های نهاجا نصب شده بودند می توانند گزینه ی تسلیحات دور ایستا روی کوثر باشد.

گزارش تسنیم از «توسن»؛ ناشناخته‌ترین نفربر ایرانی https://www.tasnimnews.com/fa/news/1400/05/23/2552931/گزارش-تسنیم-از-توسن-ناشناخته-ترین-نفربر-ایرانی

راکت 80 میلیمتری فدک هدایت شونده نمونه های جدید بالابان و یاسین: دو نمونه جدید از بمب های هواپرتاب دارای بال بازشونده هم در این نمایشگاه مشاهده شد که برد بالاتری نسبت به نمونه های قبلی دارند. مورد اول بمب یاسین مجهز به موتور میکروجت است که به آن برد بالای 210 کیلومتر به جای نمونه 60 کیلومتری قبلی می دهد. نمونه دیگر که به سرجنگی مشابه یاسین مجهز است دارای کیت بال و بالک های کنترلی متفاوتی بوده اما کشیدگی انتهای بدنه نمونه یاسین موتوردار را دارد. احتمالا این نمونه به پیشران راکتی مجهز شده است. بخش جلویی کیت بال این نمونه دارای طراحی بهبودیافته و نیروی مقاوم یا پسای بسیار کمتری است. پ. ن:موضوع هواپرتاب ایرانی در انجمن نبود من این موارد را اینجا گذاشتم

مشخصات موتورهای هوایی طلوع 10 طلوع4 طلوع 14 و موتور توربوجت اوج و موتورهای پیستونی و وانکل ساخت ایران ظاهر موتور طللوع 5؟ منبع

بسم ا... الزامات برتری هوایی در قرن بیست و یکم پی نوشت : برای تصویر بزرگتر روی عکس کلیک کنید...

بسم الله الرحمن الرحیم وقتی بحث تسلیحات هایپرسونیک میاد همه به چشم یک معجزه یا عصای جادویی به اونها نگاه می کنند که قادرند هر مشکلی را حل کنند ما در اینجا به بررسی معایب و ضعف های این نوع از تسلیحات می پردازیم. این مطلب ترکیبی از دومقاله که در منابع ذکر شده در ابتدا نام نویسنده های یکی از مقالات و جایگاه علمی اونها آمده دیوید رایت دارای مدرک دکتری فیزیک ماده چگال در دانشگاه کرنل در سال 1983 می باشد و از سال 1988 به عنوان محقق در زمینه های کنترل سلاح و مسائل امنیتی بین المللی ، تحقیق در مورد جنبه های فنی سیاست سلاح های هسته ای ، سیستم های دفاع موشکی ، گسترش موشک ، سلاح های مافوق صوت ، و سلاح های فضایی با سازمان های نظامی و شرکت های خصوصی کار کرده. وی همچنین یکی از مسئولان بررسی طرح های نظامی در دانشگاه MIT ( یکی از از 5 دانشگاه برتر دنیا) می باشد. او در سال 2001 یکی از دریافت کنندگان جایزه فیزیک انجمن فیزیک آمریکا بود. کامرون تریسی دارای دکتری فیزیک مواد و عضو هیات علمی دانشگاه هاروارد هست اصلی ترین زمینه فعالیش امنیت هسته ای و نظارت برنامه های تسلیحاتی هست. سلاح های هایپرسونیک یکی از داغترین موضوعات موجود در بحث تسلیحات نظامی هست . این موشک ا که با سرعتی در حدود 5 برابر سرعت صوت در جو حرکت می کنند معمولا به عنوان ابزاری انقلابی برای جنگ متصور می شوند. در ظاهر این سلاح ها سریعتر و با قابلیت ره گیری کمتر از موشک های بالستیک موجود شناخته می شوند. ایالات متحده ، روسیه و چین با پذیرش این برتری ها هر کدام سرمایه گذاری بسیار زیادی را روی این تسلیحات انجام میدهند و با هم وارد یک مسابقه تسلیحاتی فرا صوت شدند. اما در واقع بسیاری از ادعاهای موجود در باره این سلاح ها نادرست هست. این موشک ها یک فن آوری قدیمی هست که مزایای اندکی نسبت به موشک های بالستیک دارد. اولین کشوری که شروع به تحقیقات درباره این نوع از تسلیحات کرد آلمان نازی بود . این کشور در طرحی برای بمباران آمریکا طرحی از یک وسیله پرنده مافوق داشت که تحقیقات دانشمندان آلمانی هزینه آنرا نسبت به مزایایی که داشت خیلی زیاد ارزیابی کردند و از برنامه خارج شد. در دهه های بعد با توجه به مزایایی که موشک های بالستیک داشتند این طرح ها نتوانستند بودجه ای جذب کنند. علاقه به سلاح های هایپرسونیک مجددا در اوایل سال 2000 توسط آمریکا احیا شد. اما نه به دلیل مزیت این سلاح ها نسبت به موشک های موجود. بلکه در ابتدا طرح ها برای حمله به اهداف سریع به دشمنان بود. استفاده از موشک های بالستیک برای اینکار این مشکل را داشت که برخی کشورها ممکن است این حملات را با حمله ها با موشک های اتمی اشتباه بگیرند به همین منظور در ایالات متحده طرح های برای تولید موشک های هایپرسونیک آغاز شد . چون پروفایل پروازی این موشک ها با موشک های بالستیک متفاوت هست استفاده از این موشک ها باعث می شود تصور حمله با موشک ها با کلاهک اتمی از بین برود. فیزیک مافوق صوت محدودیت های زیادی دارد که بعد از دهه ها تقریبا به همان صورت باقی مانده و شبیه سازی هایی که انجام می شود همچنان وجود این محدودیت ها را نشان می دهد. در ابتدا تصور میشد که سلاح های هایپرسونیک می توانند سریعتر از موشک های موجود بالستیک به اهداف برسند. در حال حاضر تسلیحات هایپرسونیک به صورت کلاهک روی موشک های بالستیک موجود نصب می شوند. بنابراین هم کلاهک موشک های بالستیک وهم تسلیحات هایپرسونیک از یک وسیله استفاده می کنند. با این تفاوت که سلاح های هایپرسونیک در جو پرواز می کنند که در برابر انها اصطکاک وجود دارد اما موشک های بالستیک در خارج جو از این نیرو در امان هستند. بنابراین در حالی که سلاح های هایپرسونیک مسیر مستقیم تر را طی می کنند اما در طول پرواز سرعت بیشتر را از دست می دهند و در نهایت زمان رسیدن آنها به هدف با زمانی که موشک های بالستیک به هدف می رسند حتی ممکن است بیشتر طول بکشد. سرخوردن در فضای داخل جو با وجود تراکم هوا با سرعت بیش از سرعت صوت، این گلایدها را تحت نیروی اصطکاک قرار می دهد. حرکت این گلایدها در داخل جو باعث می شود بخشی از انرژی این گلایدها دمای سطح را به هزاران درجه برساند و هم باعث کاهش سرعت می شود. این گرمایش از دو طریق باعث کاهش عملکرد می شود اول تولید این گرما هندسه این گلایدا را محدود می کنند چون ممکن است بال ها و دماغه تیز نتوانند در برابر حرارت زیاد تحمل داشته باشند اما از طرف دیگه وجود لبه های تیز باعث کاهش اصطکاک می شود این یکی محدودیت های این گلایدها می باشد. دوم: ایجاد این گرما باعث می شود این گلایدها به راحتی در معرض شناسایی حسگرهای پیشرفته ای شوند در حال حاضر روی ماهواره های آمرکیایی و روسی نصب است. اجسام داغ متناسب با دمای خود نور ساطع می کنند نسل جدید ماهواره های این دو کشور( روسیه و ایالات متحده) مجهز به سنسورهای مادون قرمزی هستند که به راحتی در تمام طول مسیر پرواز این تسلیحات می توانند انها را در نظر داشته باشند. اما موشک های بالستیک با اینکه در ابتدا حرارت زیادی از موتور موشک و پرواز آنها در داخل جو تولید می کنند با خروج انها از جو رهگیری آنها دشوار می شود. با اینکه اغلب گفته می شود سلاح های هایپرسونیک قادر هستند با دور زدن سیستم های دفاع زد موشکی توازن استراتژیک را از بین ببرند اما وجود گرما و اصطکاک قدرت مانور آنها را در داخل جو کاهش می دهد در عوض حرکت این پرتابه ها در ارتفاع کمتر برای آنها یک مزین هست. موشک های بالستیک با توجه به اینکه در خارج جو حرکت میکنند خیلی از محدودیت های این تسلیحات را در زمینه مانورپذیری ندارند. موشک های بالستیک با در اختیار داشتن دکوی یا اهداف غیر حقیقی قادرن شناسایی خود را توسط رادارهای رهگیر دشوار بکنند و سطح تهدید موشک های ضد موشک را برای خودشون کاهش دهند . به طور عمده هفت ایراد اصلی برای گلایدهای هایپرسونیک وجود دارد. 1- حفاظت حرارتی: طبق تحقیقاتی که توسط شرکت لاکهید مارتین صورت گرفته پرواز در آسمان با سرعت بیشتر از 5 برابر صوت به قدری اصطکاک ایجاد می کند که دما را ممکن است در سطح بدنه به 4000 درجه فارنهایت ( حدود 2200 درجه سانتی گراد) برساند در این دما هم فولاد و هم تیتانیوم به راحتی ذوب می شوند. از طرفی استفاده از سپرهای حرارتی می تواند پرتابه را سنگین کند و قدرت مانور آن را کم کند. مواد جدید می توانند بر این مشکل غلبه کنند. از طرفی گرمای تولید شده در بدنه این تسلیحات می تواند قطعات الکترونیکی را در داخل این گلاید ها هستند را از کار بیاندازد. طبق آزمایش هایی که توسط شرکت نورث گرومن انجام گرفته حرارت بدنه این موشک ها از طریق های مختلف قادرن خودشون را به قطعات الکتریکی برسونند. 2- ارتباطات : ارتباط با موشک ها در سرعت هایپرسونیک یک مشکل جدی هست. حرکت با سرعت بالا باعث می شود اطراف پرتابه به شدت گرم شود و این گرما می تواند هوای اطراف پرتابه را به پلاسما تبدیل کند در این حالت امواج رادیویی که برای ارتباط و هدایت پرتابه مورد نیاز است قطع می شوند و یا دچار اختلال میشوند. این اتفاق برای دانشمندان ناشناخته نیست و بارهای کپسولهای فضایی و یا شاتل های فضایی در حرکت در داخل جو دچار قطع ارتباط پلاسمایی شدند. 3- موقعیت و ناوبری: چین و روسیه به دنبال تولید تسلیحات هایپرسونیک اتمی هستند این موضوع اهمیت دقت را کاهش می دهد. اما ایالات متحده برای انهدام اهداف به دنبال نصب کلاهک متعارف و یا استفاده از انرژِی جنشی این سلاح ها هستند. اما هدایت دقیق با توجه به سرعت بالا نیاز به تکنولوژی جدید و قطعات بسیار با کیفیت برای موقعیت یابی و هدایت پرتابه دارد. 4- قابلیت مانور: سرعت کلاهک موشک های بالستیک در هنگام ورود به جو بسیار زیاد هست اما این کلاهک ها در خارج جو قادرن به راحتی مانور بدهند اما در پرتابه های هایپرسونیک با توجه به تنش های زیادی که در حرکت روی سازه وجود دارد هرگونه مانور و یا تغییر مسیر ممکن است پرتابه را به وضعیت غیر قابل کنترل و یا انحراف بکشاند. 5- مونتاژ: سلاح های هایپرسونیک مجموعه بسیار پیچیده ای از انواع سیستم های الکترونیکی ، ناوبری و سپرهای حرارتی هست هماهنگ کردن عملکرد دقیق اینها کار دشواری است از طرفی استفاده از تجهیزات خنک کننده و سپر حرارتی باعث می شود فضای داخلی این پرتابه ها به مقدار زیادی کوچک شود. 6- استفاده ار موتور : دو نوع سلاح هایپرسونیک موجود است . تسلیحاتی که به صورت گلاید پرواز می کنند باید دارای محاسبات بسیار دقیق از نظر ایرودینامیکی باشند. بزرگ بودن بالها باعث افزایش برد می شود از طرفی حرکت در این سرعت محدودیت های زیادی برای اندازه بالها ایجاد می کند از طرفی این محدودیت باعث کاهش حجم داخلی برای قرار گیرد کلاهک و قطعات مختلف می شود. تسلیحاتی هم که قرار است از موتورهای رمجت استفاده کنند باید دارای فضای کافی برای استقرار موتور و ورود هوا باشند که به محدودیت ها اضافه می شود. 7- زنجیره کشتار: سرعت این موشک ها بسیار زیاد هست و چون در مکان هایی استفاده می شود که شلوغ هستند لذا باید سیستم های روی تجهیزات شناسایی نصب شود که قادر باشند با دقت بسیار زیاد اهداف را شناسایی کنند و در طول مسیر اصلاحات مورد نیاز را در اختیار موشک قرار دهند سرعت زیاد این موشک ها و زمان کمی که برای اصلاح مسیر در صورت تغییر در هدف وجود دارد یکی از چاش های موجود در این موشک ها هست. منبع منبع1

بسم الله الرحیم الرحیم اگر اینکار ثوابی داره تقدیم می کنم به شهید عزیز ایران شهید طهرانی مقدم مقدمه ایالات متحده برنامه توسعه تسلیحاتی سلاح های هایپرسونیک(conventional prompt global strike (CPGS)) را از اوایل دهه 2000 آغاز کرده است.این تلاش ها در ابتدا هست منجر به تولید تسلیحات با برد کم و متوسط برای درگیری های منطقه ای شود.با توجه به تلاش های چین و روسیه برای ساخت تسلیحات هایپرسونیک پنتاگون و گنگره برنامه های گسترده ای برای تحقیقات وتوسعه درباره این نوع از تسلیحات را ضروری می دانند.برخی اخبار مبنی بر تست موفقیت آمیز تسلیحات هایپرسونیک توسط چین و روسیه باعث شده توسط ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی برای تولید این نسل از تسلیحات و همچنین راه های مقابله با انها صورت بگیرد از طرفی طبق برنامه جامعه توسعه این تسلیحات قرار هست سرنشین دار کردن هواپیماهای هاپیرسونیک نیز از نظر فنی مورد بررسی قرار بگیرد. هر چند درباره تاثیر تسلیحات هاپیرسونیک بین محقق ها اختلاف نظرهایی وجود دارد اما ارتش ایالات متحده تحقیقات کافی در این مورد را جز ملزومات آینده خود به حساب می آورد. در گزارش معاون سابق وزیر دفاع گفته شده که در حاضر ایالات متحده تسلیحات قابل اعتماد برای در معرض خطر قرار دادن چین و روسیه توسط تسلیحات هایپرسونیک در اختیار ندارد همچین سیستم های دفاع ضد موشکی موجود نمی توانند به صورت کاملا موثر از ایالات متحده در برابر این نوع از تهدیدات دفاع کنند. تلاش های گسترده در ایالات متحده منجر به تولید برخی نمونه های این سلاح ها شده اما بعید است تا قبل از سال 2023 سسیتم های عملیاتی برای استفاده از این سلاح ها یا دفاع در مقابل این سلاح ها تولید شود. هر چند راهبرد آمریکا در مورد استفاده از این سلاح ها با چین و روسیه متفاوت هست. در چین و روسیه این سلاح ها بیشتر برای حمل کلاهک های اتمی استفاده می شوند و از دقت کافی برخوردار نیستند اما برنامه ایالات متحده استفاده از کلاهک های غیر هسته در این نوع از موشک ها می باشد. مهمترین چالش در این برنامه بالا بردن دقت این نوع از سلاح ها می باشد. در فوریه 2019 گزارشی برای توسعه سلاح های هاپیرسونیک توسط وزارت دفاع و آژانس های اطلاعاتی آمریکا ارائه شد. این گزارش شامل نکات زیر بود: (1) ارزیابی هزینه های ایالات متحده و دشمنان برای این فناوری. (2) ارزیابی کمیت و کیفیت تحقیق در مورد این فناوری. (3) ارزیابی زیرساخت تست این فناوری. (4) ارزیابی پیشرفت فناوری ایالات متحده و دشمنان گسترش این فناوری. (5) شرح جدول زمانی برای استقرار عملیاتی این فناوری. (6) ارزیابی تلاش دشمنان در گسترش این فناری. بعد از تحویل این گزارش مسئول آژانس دفاع ملی موشکی ملزم شد حداکثر تا پایان سال 2019 گزارشی در مورد" راهکار دفاع موشکی درباره تهدیدات هاهپیرسونیک" را به کنگره برای دریافت بودجه جهت توسعه این فن آوری در ایالات متحده و توسعه زیر ساخت ها و ادوات مورد نیاز جهت در نظر توسعه این نوع از سلاح ها در چین و روسیه ارائه دهد. همچین در این گزارش باید در نظر می شد که چند کشور دنبال تولید تسلیحات با سرعت بیشتر از 5 ماخ هستند. دو نوع تسلیحات هایپرسونیک وجود دارد: 1- تسلیحاتی که روی وسایل دیگر سوار می شوند و به کمک آنها به این سرعت می رسند (Hypersonic glide vehicles (HGV)) 2- تسلیحاتی که توسط موتورهای هوا تنفسی قادرن به این سرعت برسند مثلا استفاده از موتورهای scramjets بر خلاف موشک های بالستیک سلاح های هایپرسونیک از یک مسیر بالستیک برای رسیدن به هدف استفاده نمی کنند و قادرن در طول مسیر مانور بدهند. ژنرال جان هایتن نایب رئیس ستاد مشترک ارتش در گزارشی گفته :" سلاح های هایپرسونیک می توانند قابلیت پاسخ متقابل و یا ضربه اولیه را از هر محل دلخواه در حالتی که زمان کمی برای مقابله با دشمن وجود دارد فراهم کنند."سلاح های هایپر سونیک با توجه به سرعتی که دارند می توانند اهداف زمینی را هم با کمک انرژی جنیشی خود نابود کنند. شکل 1تفاوت موشک های بالستیک و هایپرسونیک در طی مسیر با توجه به شکل 1 استفاده از تسلیحات هایپرسونیک زمان تصمیم برای دفاع را خیلی کم می کند. مقامات وزارت دفاع اعلام کردند که در حال حاضر اکثر سنسور فضایی و رادارهای زمین پایه و موشک های قابل استفاده در این سامانه ها آزمون های قابل قبولی برای رهگیری این نوع از تسلیحات را ندادند. پیشنهاد شده که برای مقابله با این نوع از تسلیحات با انرژِی بالا استفاده شود عیب این سیستم ها این است که در حال حاضر این نوع از سلاح های پدافندی محدود کمی را تحت پوشش قرار میدهند. از طرف دیگه پردازشگرهای موجود در سیستم هایی که در حال حاضر استفاده می شوند عملکرد نا مطمئنی در برابر تحلیل و مسیر یابی تسلیحات هایپرسونیک دارند. بررسی طرح های موجود در آمریکا روسیه و چین در زمینه تسلیحات هایپرسونیک ایالات متحده وزارت دفاع (DOD) توسعه تسلیحات هایپرسونیک را در حال حاضر بر عهده نیروی دریایی گذاشته. هدف این برنامه تهیه تسلیحاتی که با توجه به سرعت زیاد به کمک انرژی جنبشی بتوانند اهداف را مورد اصابت قرار دهند. وجود تسلیحات این امکان را به نیروی دریایی می دهد که بدون توجه به سیستم های دفاعی موجود به راحتی اهداف را مورد اصابت قرار دهد. برنامه ها برخلاف چین و روسیه که کلاهک های اتمی قرار است روی این تسلیحات نصب شود در ایالات متحده هدف نصب کلاهک های متعارف یا استفاده از انرژِی جنبشی این تسلیحات برای حمله به اهداف می باشد. استفاده از تسلیحات هاپیرسونیک برای حمل تسلیحات اتمی نسبت به زمانی که از موشک های بالستیک معمولی برای حمل تسلیحات هسته ای استفاده شود 10 برابر موثرتر هست. با این حال فعلا در گزارشات رسمی هیچ برنامه ای در ایالات متحده برای تولید تسلیحات هایپرسونیک اتمی وجود ندارد. طبق گزارش های رسمی برنامه های زیر در ایالات متحده برای تولید تسلیحات هاپیرسونیک وجود دارد. 1- نیروی دریایی: Conventional Prompt Strike (CPS) حمله متعارف فوری 2- ارتش ایالات متحده Long-Range Hypersonic Weapon (LRHW): سلاح هایپرسونیک دوربرد 3- نیروی هوایی ایالات متحده AGM-183 Air-Launched Rapid Response Weapon : سلاح واکنش سریع هوایی 4- دارپا Tactical Boost Glide (TBG): سلاح هواسر تاکتیکی ( نمی دونم درست هست یا نه ) 5- دارپا : Operational Fires (OpFires)عملیات آتشین 6-دارپا Hypersonic Air-breathing Weapon Concept : سلاح مفهومی هواسوز هایپرسونیک این برنامه به طور همزمان در حال توسعه و ارزیابی هستند. نیروی دریایی در تفاهم نامه بین وزارت دفاع و نیروی دریایی قرار شد این نیرو توسعه یک سلاح هایپرسونیک با سرعت 6 ماخ که به صرت محموله روی یک حامل چند با مصرف نصب می شود را بر عهده بگیرد. در سال 2017 آزمایش های کلاهک هایپرسونیک با موفقیت انجام شد و بعد از تاریخ تلاش نیروی دریایی روی تولید حامل و استقرار زیر ساخت ها قرار گرفته . اعلام شده که سیستم متعارف حمله نیروی دریایی Navy’s Conventional Prompt Strike (CPS) در سال 2025 روی زیر دریایی های کلاس اوهایو و از سال 2028 روی زیر دریایی ها کلاس ویرجینیا نصب شود. همچنین وزارت دفاع در حال تحقیقات برای توسعه این نوع از تسلیحات برای نصب روی زیردریایی های کلاس زاموالت و بورک هست . نیروی دریایی در سال 2020 مبلغ 496میلیون دلار و در سال 2021 مبلغ 1.416 میلیون دلار ( یک میلیارد و چهارصد و شانزده میلیون دلار) را برای توسعه این برنامه در نظر گرفته بود . این مبلغ بخشی از سرمایه گذاری 5.3 میلیارد دلاری هست که نیروی دریایی بصورت اضافی برای توسعه این طرح درخواست داده . نیروی زمینی به منظور کاهش هزینه ها قرار شده برنامه (Long-Range Hypersonic Weapon program) نیروی زمینی از بوسترهای نیروی دریایی استفاده کند. این سیستم باید بردی در حدود 1400 مایل (2100 کیلومتر) برای انهدام اتش دوربرد و حمله به اهداف با اولویت بالا استفاده خواهد شد. در نیروی زمینی مبلغ 3.2 میلیارد دلار برای توسعه این نوع از تسلیحات تا سال 2024 در نظر گرفته شده . در سال 2020 مبلغ 397 میلیون دلار و در سال 2021 مبلغ یک میلیارد و دویست و هفتاد و سه میلیون دلار برای توسعه این سلاح ها هزینه شد. این سلاح در ابتدای سال 2025 به قابلیت رزمی خواهد رسید. نیروی هوایی انتظارمی روزد AGM-183 از نتیجه تحقیقات دارپا در این زمینه استفاده کند. این موشک سرعتی در حد 8 ماخ و بردی برابر 1000 مایل خواهد اشت. اولین پرواز این سلاح در ژوئن سال 2019 با موفقیت انجام شد ولی آزمایشهای مجدد ان که برای سال 2021 برنامه ریزی شده بود لغو شدند. در سال 202 مبلغ 286 میلیون دلار و در سال 2021 مبلغ 286 میلیون دلار برای این طرح درخواست شد. نیروی هوایی طرح دیگری با نام Hypersonic Conventional Strike Strike (HCSW) را هم به طور موازی پیگیری می کرد که به دلیل مسائل مالی کنار گذاشت یکی دیگر از دلایل لغو این پروژه این بود که اگر سلاح مشترک با دارپا به نتیجه می شرد هم بمب افکن 52 و هم جنگنده اف 15 قادر بودند این سلاح را حمل کنند. در عوض توسعه موتورهای هواسوز برای تسلیحات هایپرسونیک به عهده این نیرو گذاشته شد. طرح موشک agm183 طرح مشترک نیروی دریایی و هوایی برای تولید موشک هایپرسونیک برای قرار گیری در داخل اف 35 طرح نیری هوایی برای نصب موشک هایپرسونیک روی اف 15 در سال 2008 تحقیقات DARPA با همکاری نیروی هوایی دارپا تحقیقات گسترده ای روی TACTICAL BOOST GLIDE انجام می دهد. این وسیله قادر به حرکت با سرعت بیشتر از 7 ماخ را دارد. همچینین قرار است در طول این برنامه بتوان مدل هایی از این طرح را برای استفاده در نیروی دریایی گسترش داد. در سال 2020مبلغ 269 میلیون دلار برای توسعه این طرح در نظر گرفته شد. همچنین نیروی زمینی هم از نتیجه تحقیقات این طرح در برنامه تسلیحاتی خود می خواهد استفاده کند. استفاده از این طرح نیروی زمینی را قادر می کند هر نوع هدفی را با هر سطح از پدافند را به راحتی مورد اصابت قرار دهد. DARPA قصد دارد نتیجه تحقیقات خود در این زمینه را به ارتش و بخصوص نیروی هوایی منتقل کند. تحقیقات خود را برو روی وسایل حمل کننده هواسوز برای موشک های هایپر سونیک متمرکز کند. استفاده از موتورهای هواسوز به نحوه بسیار موثری باعث کاهش هزینه و کوچک شده این نوع از تسلیحات خواهد شد. طرح Operational Fires Hypersonic Air-breathing Weapon Concept طرح مشترک ناسا و دارپا طرح Tactical Boost Glide (TBG) دفاع در برابر تسلیحات هایپرسونیک وزارت دفاع به طور گسترده در حال توسعه فن آوری های مربوط به تسلیحات دفاعی می باشد. اگر چه طبق گفته متخصصان وزارت ایالات متحده توانایی موثری در مقابل تسلیحات هایپرسونیک تا اواسط دهه 2020نخواهد داشت. در سال 2017 با توجه به گزارش های اولیه درباره توسعه تسلیحات هاپیرسونیک در سایر کشورها برنامه جهت بررسی توانایی سلاح های لیزری مغناطیسی انرژی جنبشی و توپ های مغناطیسی برای مقابله موثر با این تسلیحاتدر نظر گرفته شد. به چهار شرکت ,NORTHROP GRUMMAN , RAYHTHEON LEIDOS و HARRIS مبلغ 20 میلیون دلار برای ارائه ایده های جهت مقابله با پرتابه های هوا سر داده شد. هر چند نتیجه های از این پیشنهادها تا به حال گفته نشده اما وزارت دفاع به صورت گسترده این ایده ها را شبیه سازی و بررسی کرد. همچنین جهت ساخت حسگرهایی برای تشخیص این نوع از سلاح ها در اکتبر سال 2020 مبلغ 51 میلیون دلار در نظر گرفته شد. در طرح اولیه مبلغ 206 میلیون دلار برای این تحقیقات در سال 2021 درخواست شد. با توجه به اهمیت موضوع برنامه سال 2020 به این طرح 157.4 میلیون دلار داده شد و مبلغ سال 2021 هم به 659 میلیون دلار افزایش پیدا کرد. نتیجه این تحقیقات نشان داده یکی از موثر ترین راهها استفاده از ماهواره در نزدیکی زمین برای نصب این سنسورها می باشد. جهت توسعه فن آوری های دفاعی تا سال 2030 جهت شبیه سازی عملکرد موشک ها ( سرعت فشار گرما و ..موشک ها) وزارت دفاع 10آزمایشگاه مسقف و 11 محدود ازمایشگاهی درفضای آزاد به همراه 11 مجموعه تست متحرک ناسا 9 واحد آزمایشی و وزارت انرژی 2 واحد تحقیقاتی و دانشگاهای 5 واحد تحقیقاتی را از سال 2014 در دست توسعه و ساخت دارند. این توسعه با توجه به گزارشی که در همان سال 2014 ارائه شد و در آن نوشته شده بود که هیچ کدام از آزمایشگا های امریکا قادر نیستند عمکرد موشک های پدافندی هایپرسونیک با سرعت بیشتر از 8 ماخ را شبیه سازی کنند. از ان زمان تا به حال بطور متوسط یک میلیارد دلار در اختیار دانشگاه های آمریکا برای توسعه این نوع از آرمایشگاه ها اختصاص داده شد. در دانشگاه نوتردام یک تونل باد با قابلیت شبیه سازی تا سرعت 6 ماخ در سال 2014 احداث شد. در ادامه تونل های باد با سزعت های 10 و 8 ماخ در دانشگاه های پردو و نوتردام افتتاح شد. همچنین دانشگاه آریزونا یک تونل باد با سرعت 5 ماخ با همکاری دانشگاه تگزاس ساخته که طول این تونل حدود یک کیلومتر هست. این مرکز قضد دارد تا انتهای سال 2021 تونل ها باد با طول زیاد و سرعت 10 ماخ احداث کند. با توجه به زیر ساخت هایی که در استرالیا و نروژ در این زمینه قرار دارد وزارت دفاع همکاری های خود را باین دو کشور از سال 2019 برای تولید پرتابه های پر سرعت را آغاز کرد. در اوریل 2020 وزارت دفاع اعلام کرد که خیلی از ازمایش ها و تحقیقات درباره ساخت تسلیحات هایپرسونیک و سیستم های دفاعی در برابر انها توانستن مسیر درست جهت توسعه این فن آوری ها را مشخص کرد. همچنین اعلام شده که ایالات متحده به 5000 واحد ( آفندی یا پدافندی) از این تسلیحات نیاز دارد. سامانه تاد er در حال حاضر تنها سامانه ایهستکه قابلیت دفاع در برابر تسلیحات هایپرسونیک را دارد اما مشکل این طرح برد کم اون هست. هر چند که این طرح فعلا در حد آزمایش نمونه های اولیه هست روسیه روسیه از اوایل دهه 80 میلیادی تلاش های گسترده ای جهت تولید تسلیحات هایپرسونیک اغاز کرد . با قرار دادهای عدم توسعه تسلیحاتی که بین آمریکا و روسیه به امضا رسیده بود کار تحقیقات روی این سلاح ها را متوقف کرد. با گسترش استقرار سیستم های پدافند ضد موشکی امریکا در اروپا و مرزهای روسیه ، در ابتدا روسیه افزایش تعداد موشک های بالستیک را به عنوان راه حل مقابله با سپر موشکی امریکا اعلام کرد اما با توسعه و بهبود عملکرد سیستم های دفاعی موشکی روسیه اعلام نگرانی کرد که موشک های بالستیک روسیه احتمالا به طور مثری توسط سیستم های دفاع قابل رهگیری هستند و توسعه سلاح های هاپیرسونیک را برای بازدارنگی در مقابل آمریکا در نظر گرفت. برنامه ها برنامه ها روسیه به صروت جدی دو برنامه AVANGARD و TSIRKON و همچنین طرح KINZHAL را دارد. آوانگارد یک وسیله سرشی هست که از موشک های بالستیک بین قاره ای شلیک می شود. آوانگار در حال حاضر روی موشک های SS19 نصب می شود هر چند قرار هست در آینده یک موشک قاره پیما ویژه حمل این موشک طراحی شود. آوانگار در سال 2016 و2017و 2018 تست شد که گفته شده تست سال 2018 با شکست مواجه شد. طبق اظهار نظر مقامات روسیه این موشک سرعتی در حدود 20 ماخ دارد و در سال 2019 عملیاتی شده. موشک تریسکن سرعتی بین 6 تا 8 ماخ دارد و بردی ان بین 400 تا 900 کیلومتر دارد و از روی پرتاپ گر های عمودی مستقر بر روی رزم ناو ها و گرورهای اینده ارتش روسیه نصب قابل شلیک هست. طبق گفته مقامات آمریکا این موشک از سال 2023 عملیاتی خواهد شد. موشک کینژال قرار هست از روی جنگنده های میگ 31 توپولف 22 و سوخو 34 شلیک شود. این موشک بردی حدود 1800 کیلومتر خواهد داشت و سرعتش در حدود 10 ماخ دارد. هر چند این موشک در برابر نسل جدید سیستم های پدافندی موشکی ناو های امریکایی قرار هست قابلیت مانور بالایی داشته باشد. اما توانایی های این موشک توسط سازمان های اطلاعاتی مورد شک قرار گرفته. موشک ss19 و حمل کلاهک هایپرسونیک موشک تریسکن توسعه زیر ساخت های مورد نیاز زیر ساخت گزارش شده که روسیه تونل فراصوت را در Central Aero-Hydrodynamic احداث کرده. همچنین در انیستیتو ژوکوفسکی و موسسه مکانیکی کریستیئوویچ و در پایگاه های هوایی BAYKONUR و DOMBAROVSKIY هم مراکزی برای تست زمینی تسلیحاتی هایپرسونیک ساخته شده. تونل باد عظیم Central Aero-Hydrodynamic در روسیه برنامه موشک های هایپرسونیک چین چین تا الان تعدادی ازمایش موفق آمیز موشک DF-17 که به عنوان حمله کننده سرعت بالا (HGV) برای کلاهک های هایپرسونیک هست انجام داده. برد این موشک بین 1500 تا 2300 کیلومتر هست. موشک قاره پیمای DF-41 بر اساس گزارش کنگره ایالات متحده قابلیت رساندن کلاهک های هایپرسونیک را از خاک اصلی چین به ایالات متحده دارد. همچین نسل جدید HGV های چینی با نام DF-ZF از سال 2014 تست شد برد این موشک حدود 1800 کیلومتر هست و طبق گزارش مقامات امریکایی قادر به انجام مانورهای سنگین می باشد. به گفته مقامات امریکایی چین با موفقیت حمل کننده هایپرسونیک Xing Kong 2 را در سال 2018 تست کرد که قادر به حمل کلاهک های اتمی هست و همچنین قادر هست قبل از بر خورد مانورهایی انجام دهد. سرعت این موشک حدود 6 ماخ هست . موشک df41 موشک df17 زیر ساخت چین دارای زیرساخت های تحقیق و توسعه قدرتمندی است که به سلاح های مافوق صوت اختصاص یافته است. به گفته مقامات وزارت دفاع چین ازمایشگاه های بیشتری برای تحقیق درباره سلاح های مافوق صوت در اختیار دارد. همچنین چین سه طرح مختلف را در حال طراحی دارد. همچنین چین ماننده آمریکا تحقیقاتی در مورد موتور های SCRAMJET هم در حال انجام دارد. مرکز تحقیقات ایرودینامیک چین 16 تونل باد در اختیار دارد. همچینی دانشگاه ایرودینامیگ چین سه تونل باد با سرعت های 8-10-12 ماخ در اختیار دارد. همچنین در پایگاه های فضایی Jiuquan Taiyuanو تونل های بادی با سرعت 10 تا 15 ماخ در اختیار دولت چین هست . در ضمن گزارش هایی برای ساخت یک تونل باد با سرعت 25 ماخ هم در دست هست. تونل باد سری jf12 چین در دانشگاه ایرودینامیک برنامه های جهانی سلاح های مافوق صوت اگر چه در حال حاضر آمریکا روسیه و چین پیشرفته ترین برنامه توسعه سلاح های هایپرسونیک را در اختیار دارند. اما کشورهای مانند استرالیا هند فرانسه المان و ژاپن هم سرمایه گذاری های بسیار گسترده ای را در این زمینه انجام دادند. امریکا و استرالیا در سال 2007 تحقیقاتی را در مورد سلاح های هایپرسونیک آغاز کردند اسم این برنامه HIFIRE بود این آزمایش ها منجر به ساخت یک سلاح هوا سر هایپرسونیک با سرعت 8 ماخ شد. در ادامه همکاری طرح جدیدی به نام SCIFIRE تعریف شد که قرار بود منجر به تولید سلاح هواسوز هایپرسونیک تا اواخر سال 2020 شود. همچین در این برنامه استرالیا هفت تونل باد هایپرسونیک ساخت که سریعترین تونل هایپرسونیک خال حاضر دنیا با سرعتی در حد 30 ماخ از جمله نتایج این همکاری ها بود در ضمن در ایالات متحده هم حداقل تونل باد با سرعت بیشتر از 20 ماخ ساخته شد. طرر طرح مشترک hifire بین بوینگ و استرالیا که 8 مدل ازش اسخته شده و توسعه یافته ترین طرح سلاح هاپیرسونیک هست طرح SCIFIRE هندوستان در ابتدا قرار بود با روسیه نسل جدید موشک براهموس با سرعت 7 ماخ را تولید کند. این موشک در سال 2017 قار بود تولید شود اما به دلیل مشکلات پیش آمده تولیدش به سالهای 2025و 2027 به عقب افتاد. همچنین هند در حال کار بر روی یک موشک هایپرسونیک با تکیه کامل بر توان داخلی هست. هند جهت کسترش برنامه موشکی هایپرسونیک خود 12 تونل باد با توانایی رسید به سرعت 13 ماخ را ساخت. فرانسه در ابتدا با روسیه توسه سلاح های هایپرسونیک را آاز کرد . برنامه موشکی هایپرسونیک فرانسه ASN4G هست که قرار هست تا سال 2022 عملیاتی شود از طرفی برنامه V-MAX فرانسه قرار هست سلاح های اتمی هایپرسونیک رادر اختیار فرانسه قرار دهد. فرانسه 5 ابرتونل باد با سرعت در حدود 21 ماخ در اختیار دارد. طرح ASN4G طرح v-max المان در 2012 یک وسیله سرشی فراصوت به نام SHEFEX2 با موفقیت امتحان کرد اما طبق گزارشها آلمان فعلا طرح مستقل خود را کنار گذاشته و با همکاری کشورهای اتحادیه اروپا روی طرح ATLLAS2 که سلاحی با سرعت بین 5-6 ماخ هست کار می کند . تونل های بادی که المان در اختیار دارن قادرن تا حداکثر سرعت 11 ماخ را ایجاد کنند. طرح آلمانی SHEFEX2 طرح ATLLAS2 ژاپن با توجه به تهدیداتی که از طریق چین متوجه این کشور هست سرمایه گذاری زیادی در زمینه تولید تسلیحات هایپرسونیک انجام داده . در حال حاضر ژاپنی ها طرح ها Hypersonic (HCM) و Projectile Hyper Velocity Gliding را دارند گفته شده که ژاپن طرح کلاهک هایپرسونیک را در سال 2028 وارد خدمت می کند که قادر است به راحتی ناوهای هواپیمابر را از بین ببرد. دانشگاه توکیو و شرکت صنایع نظامی میتسوبیشی اعضای اصلی این طرح هستند. توسعه برنامه موشکی هاپیرسونیک ژاپن ایران اسراییل و کره جنوبی هم در حال انجام تحقیقات گسترده و ساخت زیر ساخت های لازم برای تولید تسلیحات هایپرسونیک هستند. ------------------------------------------------------- منبع در زمینه سلاح های هاپیرسونیک استرالیا بهترین تونل های باد و شبیه سازها را در اختیار دارد و به نظرم من فعلا استرالیا و روسیه از همه جلوتر هستند هر چند روسیه در دهه 1980 تحقیقات را شروع کرده و در زمینه تحقیقاتی از همه جلوتر هست حتی فرانسه در اوایل دهه 1990 که شوروی فروپاشیده بود سعی کرد با سرمایه گذاری مشترک باروسیه تکنولوژی های این کشور در زمینه هایپرسونیک را بدست بیاره در زمینه تسلیحات و تحقیقات دفاع در برای موشک های هایپرسونیک آمریکا بسیار از بقیه کشورها جلوتر هست و طرح هاش ازمایشهای موفقیت امیز داشتن چین سرمایه گذاری بسیارزیادی کرده امامشکل این کشور دسترسی به مواد با کیفیت بالا برای تولید تسلیحات هایپرسونیک هست

ماموریت جدید برای شکار ای وکس تجهیز جتهای F-15EX نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به موشکهای دوربرد هوا به هوا براساس گزارش های جدید منتشر شده ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده درصدد است تا کلاس جدیدی از موشکهای دوربرد را برای جتهای رزمی سنگین F-15EX بعنوان یک جنگنده نسل چهارم که نخستین پرواز خود را در فوریه 2021 انجام داد ، تولید کند . پیش بینی های فعلی نشان می دهد که این موشک احتمالا بلحاظ ابعاد ، بزرگتر از موشکهای AIM-120 که هم اکنون جتهای خط مقدم این نیرو را مسلح نموده ، باشد . تحلیلگران نظامی ، این سلاح جدید را با عبارت " یک موشک هوابه هوای بزرگ " توصیف می کنند و جنگنده ایگل نیز بدلیل قابلیت حمل وشلیک آن ، "کامیون حامل سلاح " نامیده شده است . راست : طرح AIM-260 چپ : طرح PL-XX درواقع ، جنگنده – بمب افکن اف-15 در حال حاضر ، سنگین ترین جنگنده جت غربی است که برای ایجاد برتری هوایی ساخته شده است ( به استثنای جنگنده- رهگیر اف-14 تامکت که هم اکنون بازنشسته شده و همچنین جتهای پنهانکار اف-22 که خط تولید آن بسته شده ) . بنابراین ، ایگل مناسبترین پیکربندی برای این سلاح بزرگ تشخیص داده میشود . مزیت عمده توسعه چنین سلاحی ، ضمن قابلیت شلیک از فواصل دور، وجود امکان حمل کلاهک و رادار بزرگترو قدرتمند تر است . فینیکس ... افسانه ای که در سالهای پس از بازنشستگی ، قابلیتهای آن همچنان رُخ می نمایاند در گذشته های نه چندان دور ، موشکهای بزرگ هوابه هوایی نظیر آر-33 ، آر-40 و آر-37 روسی و سپس افسانه شکار دوربرد AIM-54 فینیکس (آمریکایی ) ، فکور-90 ( ایران ) و طرح PL-XX چینی طراحی و بصورت عملیاتی بکار گرفته شدند یا در مرحله طراحی قرار دارند . موشک فینیکس در اوایل دهه هفتاد میلادی وارد خدمت شد و در جریان جنگ ایران و عراق توسط جنگنده های اف-14 نیروی هوایی ایران مورد استفاده قرارگرفت و نشان داد ، درصورتی که درست بکار گرفته شود ، یک جنگ افزار مرگبار بر علیه جتهای رزمی دشمن است . راست : گرچه ترکیب آرایش شش تیر فینیکس ، تامکت را برای حضور در صحنه رزم هوایی سنگین می نمود ، اما قابلیتهای غیر قابل کتمانش ، آن را تبدیل به خاطره ای خوش در تاریخ هوانوردی نمود چپ : تامکتهای نیروی هوایی ایران (IIAF و سپس IRIAF) گرچه بلحاظ پشتیبانی در مضیقه بودند ، اما بیلان عمل آنها در تاریخ رزم هوایی تبدیل به الگویی از برتری فناورانه شد با این حال ، ابر رهگیر اف-14 در مقایسه با جنگنده اف-15 به سطح تعمیر و نگهداری بالاتری نیاز داشت و بلحاظ لجستیکی ، برای کاربرانش مشکل ساز تر بود ، اما رادار قدرتمند و اندازه پیکربندی هواگرد ، آن را برای حمل شش تیر موشک فینیکس مناسب ساخته بود . در این میان ، گرچه یکسری برنامه ها برای یکپارچه سازی فینیکس با جنگنده اف-15 انجام شد ، اما ایگل بدلیل ابعاد کوچکتر ، قابلیت حمل تعداد قابل توجهی از این موشکها را نداشت ، ضمن اینکه حتی درصورت ایجاد چنین قابلیتی ، احتمالا عملکرد پروازی آن را دچار مخاطره می نمود . علاوه براین ، رادار نصب شده بر روی ایگل ، در بازه زمانی فوق الذکر ، باعث شده بود تا خلبان نتواند از حداکثر برد فینیکس کمال استفاده را ببرد . خانواده موشکهای برد بلند عملیاتی . از راست به چپ ، خلاف عقربه های ساعت آر-33 ، آر-37 ، آر-40 و فکور-90 بدین ترتیب ، پس از بازنشستگی فینیکس ها از نیروی دریایی ایالات متحده ، این نیرو بر خلاف نیروی هوایی روسیه ، قزاقستان ، الجزایر و عراق ( قبل از سقوط صدام ) که موشک برد بلند آر-40 را در سازمان خود بصورت عملیاتی در اختیار داشتند ، اکنون فاقد یک موشک برد بلند سنگین است . این مساله ، بخصوص هنگامی که ایگلهای آمریکایی در جنگ خلیج فارس ، مجبورشدند با فاکس بتهای عراقی ، روبرو شوند ، به شکل فاجعه باری خودش را عیان نمود و این به معنای آسب پذیری نیروی هوایی در برابر حریفان خود است . مرکز تحقیقات پرواز درایدن (ناسا) تست موشک فینیکس برای جمع آوری داده برای سازه های هایپرسونیک اما معرفی F-15EX که بر خلاف اسلافش ، بدلیل اینکه بر روی کاغذ ، قابلیت استقرار موشکهای هوابه هوای بزرگتر را در اختیار دارد ، می تواند به گزینه ای جذاب برای حمل چنین سلاحی تبدیل گردد ، بخصوص اینکه حریفانش ، روز به روز در حال گسترش ناوگان هواگردهای ای وکس ، بمب افکن ها و تانکرهای سوخت رسان بوده و معمولا در خارج از برد موشکهای AIM-120 عمل می نمایند . مضاف براین ، عملیاتی شدن موشک جدید ، موجبات کاهش فاصله با رهگیرهای میگ-31 روسی و هچنین تعداد فزاینده جتهای پنهانکارتری نظیر سوخو-57 و سوخو-30 اس ام مسلح به موشکهای آر-37 را فراهم می نماید . رویارویی ناوگان ایگل های نیروی هوایی مسلح به اسپارو با فاکسبتهای مسلح به آر-40 در جنگ سال 1991 نشان داد که نیروی هوایی در چنین رزم گاه هایی قطعاً با مشکل روبرو خواهد شد با توجه به تمامی موارد فوق الذکر ، انتظار می رود که موشک جدید طراحی شده ، بزرگتر از آر-37 و چیزی نزدیک به طرح PL-XX باشد که هم اکنون برای جتهای جی-16 در دست طراحی است که بلحاظ وزن ، در محدوده اف-15 قرار دارد . اگر اطلاعات مربوط به این موشک چینی مبناء تحلیل قرار بگیرد ، هر جی-16 تنها می تواند یک تیر از نمونه PL-XX را برای حمله به اهدافی در یک برد 500 تا 600 کیلومتر با استفاده از حسگرهای دوگانه راداری و مادون قرمز مورد استفاده قرار دهد . در مقایسه ، هم اکنون موشکهای AIM-120C آمریکایی بعنوان موشک خط مقدم جتهای نیروی هوایی ، بردی برابر 100 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، در حالی که فینیکس ها ، حدوداً 200 کیلومتر برد را در اختیار خدمه اف-14 قرار می دادند . اگر موشک جدید آمریکایی ، عملکردی مشابه با PL-XX را داشته باشد ، پس از مدتها ، یک سلاح مهیب را برای نیروی هوایی ارتش ایالات متحده فراهم خواهد ساخت و متعاقباً خاطره موشکهای فینیکس را زنده می نماید . پی نوشت : 1-بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./

در طول نبرد اول فلوجه که در سال 2004 بین نیروهای آمریکایی و شبه نظامیان عراقی از جمله تیپ های سعد روی داد. یکی از انواع تسلیحاتی که شبه نظامیان عراقی برای عقب راندن نیروهای آمریکایی از آن استفاده می کردند، راکت های هوا به زمین S-5 بود. عراقی ها برای بهکارگیری این نوع راکت ها بر علیه نیروهای آمریکایی پرتابگر راکتهای S-5 رابه شکل دوش پرتاب می ساختند و به شکل آتش مستقیم برای هدف قرار دادن نیروهای آمریکایی از آن استفاده می کردند. پرتابگرهای راکت های S-5 عراقی مدل های مختلف داشتند مثل پرتابگرهای راکت های دوتایی، سه تایی و 4 تایی از شبه نظامیان عراقی به دست آمده است. گفته می شود بعد از غارت انبارهای تسلیحات در زمان صدام حسین، راکت های هوا به زمین .نیز به دست شبه نظامیان عراقی رسید S-5 نمونه های پرتابگر تکی راکت های هوا به زمین - S-5 ساختار این راکت ها بسیار ساده و به اندازه یک سلاح هجومی ام-4 بود. برای فعال سازی و شلیک راکت نیز فقط به یک باطری کتابی 9 ولتی نیاز داشت نمونه پرتابگر دوتایی راکت های هوا به زمین S-5 نمونه پرتابگر سه تایی راکت های هوا به زمین S-5 نمونه پرتابگر چهارتایی راکت های هوا به زمین S-5 این مدل پیچیده تر از مدلهای دیگر ساخته شده بود. فردی که این پرتابگر را استفاده می کرد باید آن را بالایی سر خود قرار می داد و شلیک را با کمک دکمه های که روی دستگیره پرتابگر قرار داشت انجام میداد همچنین برای شلیک هر راکت نیز یک دکمه در نظر گرفته شده بود. برای حفاظت از فردی که راکت را شلیک می کرد یک حفاظ فلزی در جلوی صورت شخص نیز قرار داشت =========================================================== نمونه ای از پرتابگر تکی راکت هوا به زمین در جنگ داخلی لیبی S-5 نمونه ترکیبی از راکت انداز 107 میلیمتری و راکت انداز UB-32 در جنگ داخلی لیبی

تا جایی که اطلاعات نشان میدهد ، متراکم ترین و پیشرفته ترین شبکه های دفاع هوایی هم نقاط آسیب پذیر مشخصی را دارند که مهاجم احتمالی براساس یک اصل کلاسیک نظامی سعی می کند به بخش های ضعیف ان حمله ور شود ما اطلاعاتی در خصوص میزان حفاظت از اطلاعات در سازمان رزم یمنی ها نداریم ولی اگر تجربه های اولیه شلیک موشک بالستیک را از یمن بسمت عربستان را در نظرم بگیریم ، شاید یکی- دوسال پیش بود ( کمتر یا بیشتر ) یک کاربری در فضای مجازی بعد از انتشار ویدئوی شلیک موشک از خاک یمن ، محیط اطراف محل پرتاب را با تصاویر ماهواره ای تطبیق داده و بعد مختصات دقیق شلیک را بدست آورده بود . ظاهرا یک عده ای به کار این فرد علاقه مند شده بودند ، دفعه بعد که قرار بود یمنی ها شلیکی انجام بدهند ، سکو مورد حمله نیروی هوایی سعودی قرار گرفت . اگر احتمال کمتر از یک درصد را مبنا قرار بدهیم ، باید فرض را گذاشت که درز اطلاعاتی وجود داشته که طرف اسراییلی برای غلیظ کردن ماجرا احتمالا دست به چنین عملی زده . مراجعه به سابقه اجرای این قبیل عملیاتها ( از حمله به راکتور در حال ساخت عراق در تولوز فرانسه ) تا عملیات اوپرا ( که اتفاقا" مسیر حمله صورت بندی عبری بسمت عراق درست از شمال شبه جزیره می گذشت و میشود گفت مجدد این مسیر مورد استفاده قرار گرفته ) فرضیاتی را به ذهن متبادر می کند که باید انها را در تئوری های حمله به آرامکو در نظر گرفت قاعده اصلی به نظرم براساس اصل ذیل عمل می کند

هشدار خرس بزرگ "لایتینینگ هم اکنون توانایی اجرای حملات هسته ای مستقیم به مسکو را دارد" مسکو : تحلیلگر نظامی روسی ، ویکتور آیزن در مصاحبه ای با نشریه "آرمیسکی استاندارد" به صراحت بیان نمود که مسلح کردن جتهای نسل پنج اف-35 به مهمات هسته ای تاکتیکی B-61 مارک-12 می تواند قابلیت کاربران این جنگنده را که همزمان به توانایی های هسته ای نیزسترسی دارند را از سطح تاکتیکی به سطح راهبردی ارتقاء دهد . ویکتور آیزن ویکتور آیزن که یکی از مشهورترین تحلیلگران و پژوهشگران برجسته انستیتو مطالعات حوزه آمریکا و کانادا در آکادمی علوم روسیه بشمار می آید ، مشاغلی نظیر جانشین آکادمی امنیت روسیه ، دانش آموخته مقطع دکترا ، عضو ارشد ( سرهنگ دوم ) سابق یگان های موشکی ارتش روسیه را در پیشینه کاری خود می بیند . وی معتقد است که احتمال استقرار جتهای نسل پنجم اف-35 در حالی که به مهمات هسته ای تاکتیکی بی-61 مارک-12 مسلح شده اند در پایگاه های ناتو مستقر در لتونی یا لیتوانی وجود دارد و این مساله وضعیت تعادل نظامی در غرب روسیه بطور کامل تغییر میدهد . به اعتقاد این تحلیلگر روس ، به شکل مستقیم و در ارتباط با روسیه ، این وضعیت در سطح تاکتیکی خطری جدی بشمارمی آید ، چرا که درصورت استقرار کامل ، جتهای آمریکایی می توانند منطق صنعتی اصلی روسیه نظیر مسکو را زیر آتش خود داشته باشند . شایان ذکر است که نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در سال جاری میلادی (2018) در قالب بخشی از یک برنامه جاه طلبانه ، قصد دارد تا تعدای از جتهای عملیاتی اف-35 موجود در سازمان رزم خود را برای حمل دو تیر مهمات هسته ای بی-61 مارک-12 بهینه سازی نماید و این بدان معناست که فرماندهان ارشد نیروی هوایی ، هم اکنون می توانند اجرای حملات هسته ای دقیق را به سایر قابلیتهای پیشین خود اضافه نمایند . از سویی دیگر ، نیروی هوایی آمریکا نیز قصد دارد تا سال 2020 تمامی مهمات هسته ای بی-61 موجود در دپوهای خود را بهینه سازی نماید . سرگرد امیلی گرابوسکی ، سخنگوی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده در جریان یکی از نشستهای خبری در پاسخ به سئوالی در این زمینه معتقد بود که برنامه ریزی های تفضیلی ( بلوک 4 از پلان اصلی ) برای اطمینان یافتن از سازگاری مهمات جدید با جتهای F-35A در دست اقدام است . پیش ازاین ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به شکل رسمی اعلام نموده بود که تطبیق مهمات هسته ای بی-61 با اف-35 برای ایجاد بازدارندگی تاکتیکی است و در صورت بروز جنگ هسته ای ، این جتها در فرودگاه های دور افتاده و کوچک نیز قابلیت گسترش خواهند داشت . بر خلاف روند گذشته ، در صورت مسلح شدن اف-35 به مهمات هسته ای ، نیروی هوایی آمریکا می تواند قابلیت بقاء سخت افزار و خدمه خود را در برابر سیستم های پیشرفته دفاع هوایی و همچنین تاکتیک های ضد دسترسی به شکل قابل توجهی افزایش دهد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- ارتش ایالات متحده ، یکی از بزرگترین کاربران موشکهای بالستیک قاره پیمای هسته ای است ولی همچنان نوک پیکان تهاجمی اش را در سه نیروی هوایی ، دریایی . سپاه تفنگداران برمبنای حملات هوایی که سیالیت و انعطاف پذیری بیشتری در مقایسه با موشکهای بالستیک دارد ، گذاشته است . 2- نیروی هوایی ارتش عبری ( IAF) به جتهای نسل پنج اف-35 مسلح شده که اتفاقا" سابقه سازگار نمودن مهمات هسته ای به جتهای نسل سوم اف-4 را هم دارد ...........

مقصد جدید برای اسپایک ، اروپای شرقی و مرکزی تلاش رافائل برای فروش موشکهای ضدتانک اسپایک به آلمان و لهستان تل آویو : شرکت سیستم های پیشرفته دفاعی رافائل امیدوار است که با انعقاد قراردادی جدید ، موشکهای ضد زره اسپایک راب ه ارتشهای آلمان و لهستان عرضه کند . جدید ترین نمونه از این سامانه ضد زره عبری درجریان برگزاری نمایشگاه دفاعی 2018-MSPO که هم اینک ( سپتامبر ) در لهستان در حال برگزاری است به نمایش گذاشته شده است که در صورت نصب برروی پیکر بندی های زمینی درحدود 10 کیلومتر (6 مایل) برد خواهد داشت ، اما در صورت بکارگیری برروی بالگردهای رزمی این رقم به 16 کیلومتر افزایش پیدا می کند . این موشک ضد تانک با وزنی کمتر از 35 کیلوگرم (77 پاوند ) ، ویژگی شلیک غیر مستقیم و زیرسیستم انتقال داده ای که از فرکاس های جدید استفاده می کند را در اختیار کاربر خواهد گذاشت . همچنین حسگر نصب شده روی این موشک که از نوع مادون قرمز محسوب میشود ، وضوح بالاتری را در مقایسه با سیستم های موجود به نمایش می گذارد که به اعتقاد شرکت سازنده ، درصد انهدام اهداف استتار شده و یا محیط های پوشیده شده از دود با غلظتهای زیاد را افزایش خواهد داد . براساس ادعای رافائل ، سرجنگی دوتایی HEAT تقریبا" توانایی نفوذ به درون زره تمامی تانکهای اصلی میدان نبرد شناخته شده را دارد ، در عین اینکه قابلیت نفوذ به درون ساختارهای غیر زرهی بشدت محافظت شده به آن افزون شده است ، در نتیجه مشتری میتواند بنا بر نیاز خود ، موشکهای سفارش داده شده را به کلاهکهای انفجاری و ترکش شونده برای استحکامات یا شناورها نیز مسلح نماید . به اعتقاد ناظران نظامی ، رافائل ، موشکهای ضد تانک اسپایک ER2 را برای مسلح نمودن بالگردهای تهاجمی "تایگر" پیشنهادداده و امیدوار است قرارداد مشابهی را برای تسلیح تایگرهای اسپانیایی نیز بدست آورد . علاوه براین ، هدف گذاری این شرکت عبری ، بر تجهیز ارتش لهستان به مهمات Spike ER2 با هدف رفع نیازمندی این کشور به یک جنگ افزار هوا به سطح دقیق جدید که پیکربندی مشابهی با Spike LR داشته باشد نیز قرار دارد . پیشنهاد اصلی رافائل ، مسلح نمودن بالگردهای میل-24 و سوکول هوانیروز ارتش لهستان به موشکهای Spike ER2 است که در گذشته تستهای موفقیت آمیزی را پشت سر گذاشته اند . تا سپتامبر 2018 ، چیزی درحدود 30000 تیر موشک از خانواده اسپایک به بیش از 30 کشور دنیا بویژه در شرق اروپا و آمریکای جنوبی صادر شده است و انتظار میرود که ارتش هند نیز برای خرید 4500 تیر از این موشک ، قراردادی به ارزش 500 میلیون دلار را به امضاء رساند ، در حالی که ارتش استرالیا ، در ابتدای سال جاری میلادی این موشک را بعنوان سلاح اصلی ضد زره خود انتخاب نموده است . پی نوشت : به گستره و شیوه بازاریابی دقت کنید ، واژه کلیدی تطبیق محصولات دفاعی با " نیاز مشتری یا کاربر " صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام تاثیر کلاهک SPIKE . LR.II بر روی حفاظ های تقویت شده بتونی جمع و جور بودن و بویژه سبک بودن لانچر این نسخه از موشک اسپایک ، این قابلیت را در اختیار کاربران آن قرار می دهد تا از آن بر روی طیف متنوعی از حامل ها ، استفاده کنند . یک نما از موشک جدید عبری ، استفاده از حسگرهای چند طیفی غیر فعال ، این توانایی را به کاربر خواهد داد تا در یک برد موثر 5.5 کیلومتری با اهدافی که در پشت موانع پنهان شده اند و به شکل مرتب ، برای درامان ماندن از آتش دشمن ، موقعیت خود را تغییر می دهند ، درگیر شود . پی نوشت : ویژگی اصلی سازمان های مسلح در قرن بیست و یکم ، یادگیرنده بودن آنهاست . سیستمی که نتواند و یا نخواهد که خود را با محیط رزمی قرن حاضر تطبیق دهد ، محکوم به شکست است و هیچ استثنایی در آن وجود ندارد .

اسپایک باهوش تر ، برای شکست زره های فعال تانک مقدمه : انقلاب در امور نظامی (REVOUYLTION IN MILITARY AFFAIRS - RMA) عمدتا شامل تحول در سه حوزه است: 1- تغییر در ابزارهای جنگ شامل برتری اطلاعاتی ، سامانه های فرماندهی ،حملات دقیق و دوربرد ، ارتباط حسگرها با لانچر 2- تغییر در رفتار نظامی شامل دکترینها ، عملیات مشترک ، هم افزایی نیروها ، تمرکز زدایی و پرسنل هوشمند 3- تغییر در ماهیت جنگ ، رزم سایبر ، رزم غیر خطی ، رزم چهار بعدی ، ترکیب فناوری برتر با آسیب رسانی کمتر در این زمان ، تغییرات شگرف صورت گرفته در فناوری نظامی ، معرف این 3 تبصره بشمار می رود . شرکت رافائل رژیم عبری از جدیدترین عضو خانواده موشک ضد زره اسپایک با شناسه SPIKE LR. II رونمایی نمود . این موشک جدید که نسبت اسلاف خود ، به اصطلاح " باهوش تر " بشمار می رود ، نخستین موشک ضد زره نسل پنج چند ماموریته است که برای درهم شکستن مقاوم ترین زره ها ی موجود بر روی تانکهای اصلی میدان نبرد (MBT) ، خودروهای سریع و مواضع دفاعی مستحکم شده ، دچار دگرگونی های زیادی گردیده که در حال حاضر در شرکت فوق الذکر در حال توسعه بوده و و قرار است تا پایان سال 2018 عملیاتی گردد . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، این موشک جدید ، دقیق تر ، باهوش تر و سریعتر بوده ، اما طراحی آن به گونه ای صورت گرفته که کاربران می توانند از همان پرتابگرهای SPIKE-MR نصب شده بر روی خودروهای زمینی ، شناورهای دریایی و بالگردها پرتاب گردد . به گفته مقامات شرکت رافائل ، موشک جدید معرفی شده به اندازه ای سبک طراحی شده که می توان آن را از روی بالگردهای سبک بسوی تانکها ، خودروها و مواضع دفاعی تقویت شده از یک فاصله 10 کیلومتری شلیک نمود . این موشک جدید در نمایشگاه هوایی پاریس به نمایش گذاشته شده است . مهمات ضد زره جدید عبری ، با وزنی در حدود 12.7 کیلوگرم ، 10 درصد از گونه قبلی سبک تر بوده و پیشرفتهای عمده ای را در حوزه مرگ آوری و برد ارائه می کند . از یک نظر ، شاید مهمترین ویژگی این گونه ، توانایی آن در انهدام طیف متنوعی از اهداف زرهی مجهز به زره های واکنشی و فعال و ساختمان های تقویت شده است . برای مقابله با این اهداف ، SPIKE .LR.II عمدتاً از دو گونه مختلف سرجنگی استفاده می کند . نخست ، یک سر جنگی ضد زره بهینه شده با یک کلاهک جدید که توانایی نفوذ به درون زره حریف را 30 درصد افزایش خواهد داد . از مزیتهای مهم ارائه شده در این نمونه ، توانایی آن در برخورد به هدف در زاویه های بالا در کنار حفظ توانایی نفوذ به درون زره است که این رقم در موشک فوق الذکر ، در حدود 70 درجه ذکر شده و این به معنای مرگبارتر شدن آن است . گونه دوم کلاهک مورد استفاده در SPIKE . LR.II به شکل خاص برای انهدام مواضع دفاعی ، ساختمان های تقویت شده مورد استفاده قرار می گیرد . ماسوره این کلاهک به گونه ای قابل تنظیم طراحی شده که کاربر قادر خواهد بود تا بنا بر شرایط میدان نبرد ، کلاهک را در درون هدف یا در مجاورت آن به کار اندازد . موشک ضد زره جدید عبری برای هدایت بسمت هدف از فیبر نوری برای انهدام اهداف در یک برد 5500 متری استفاده می کند ، هنگامی که موشک از روی بالگرد شلیک گردید ، دیتا لینک HD موشک می تواند ، کلاهک را تا یک برد 10000 متری هدایت کند . براساس ادعای مقامات رافائل ، پرتابگرهای این موشک ، بصورت زوجی ( دوتایی ) در نظر گرفته شده است که در مقایسه با پرتابگرهای موشک آمریکایی هلفایر ، بسیار سبک تر است . این موشک از یک جستجوگر چند طیفی غیر فعال بهره می برد که تصاویر حرارتی با کیفیت بالا (HD) را در اختیار کاربر می گذارد و این به معنای افزایش توانایی حامل موشک در شناسایی اهداف پیچیده و حتی فریبنده ها است . همچنین ، ردیابی اهداف در این مهمات ضد زره با هوش مصنوعی (AI) صورت می پذیرد . توابع هوش مصنوعی این موشک ، به گونه ای نوشته شده که قابلیت قفل بر روی هدف ، درست در زمانی که اکثر ردیابهای خودکار در اثر اقدام متقابل حریف ، دچار شکست می شوند ، را همچنان حفظ می کند . این درحالی است که پایدار بودن قفل این جستجوگر درزمانی صورت می گیرد که به شکل معمول ، اهداف ، برای درامان ماندن از ضربه مستقیم این جنگ افزارها در پشت موانع مستقر میشوند و یا در محیطهای وارد عمل می شوند که پس زمینه صحنه عملیات ، از کنتراست کمی برخوردار باشد . در چنین وضعیتی ، موشکهای ضد زره نسل سوم ( مهمات شلیک کن- فراموش کن ) به شکل قطع دچار مشکل شده و مهمات نسل چهارم نیز صرفاً به کمک کاربر قادرند تا با اهداف فوق الذکر درگیر شوند . با این وصف ، مهمات ضد زره SPIKE . LR.II احتمالاً قادر است تا بر بسیاری از این چالش غلبه نموده و بصورت خودکار و پس از قفل برروی هدف ، آن را دنبال نماید . علاوه براین ، یک ویژگی مشخص نرم افزار موشک عبری ، این خواهد بود که توابع هوش مصنوعی جستجوگر موشک را میتوان تغییر و ارتقاء داد تا کاربران قادر باشند تا ضد تاکتیکهای مناسب را برعلیه تاکتیکهای نوآورانه دشمن ، اجرا نمایند . به گفته طراحان این موشک ، SPIKE . LR.II به گونه ای طراحی شده تا دربرابر اهداف سریع با اثر حرارتی پایین ، بیشترین کارائی را به نمایش گذارد و این بدان دلیل است که سامانه IMU ( واحد اندازه گیری اینرسایی ) موجود در این مهمات ، آن را قادر می سازد تا در سه مرحله ، هدف را ردیابی و موشک را به مختصات احتمالی استقرار هدف ، هدایت کند که این ویژگی ، بخصوص در زمانی که کاربر بالاجبار مبادرت به " شلیک کور" می کند ، بسیار راه گشا به نظر می رسد . شرکت رافائل ، تا کنون بیشتر از 27000 تیر موشک و سامانه اسپایک را به 26 کشور در قالب دو گونه MR و LR صادر نموده و گونه جدید نیز طراحی شده تا با پرتابگرهای موجود ، سازگار باشد و این بدان معناست که کاربران فعلی ، پس از خرید احتمالی ، توانایی های رزمی خود را افزایش دهند . منبع : http://defense-update.com/20170529_spike_lr_2.html ه. س. س.ق.ا.گ MR9 صرفاًبرای MILITARY.IR

[quote name='BattleMaster' timestamp='1377012451' post='331476'] بهت منفی بدم الان ! [/quote] برادر ... اگر بدونی امروز چه خیانت بزرگی اتفاق افتاده می رفتی تو خیابون خودت رو آتیش می زدی ! من حالم خرابه ... وقتی هم می بینم رژه ی یه کشور بوق مثل ترکمنستان از ما بهتر هست آتیش می گیرم ! بخدا خارجی ها حق دارن مارو مسخره کنن !