البته قیمت هر پل گذار صراط رو سال 88 سه میلیارد تومان اعلام کردن http://www.mehrnews.com/news/955601/تانک-پل-ساز-صراط-در-نیشابور-رونمایی-شد اما نکته جالب ظاهرا این مرکز مهندسی پشتیبانی جهاد سازندگی در اذربایجان شرقی که از سال 1391 زیر مجموعه پژوهشکده رانشگر های فضاییه وزارت ارتباطات است http://www.mehrnews.com/news/955601/تانک-پل-ساز-صراط-در-نیشابور-رونمایی-شد در اینجا ضمن اشاره به ساخت پل گذار های 20و24 متری.... یک طرح از پل گذار 32 متری موجوده شاسی تانک t-69 چینی برای پل 20 متری در نظر گرفته شده http://isrc.ac.ir/پژوهشکده-ها/پزوهشکده-پنجم

استقرار ارتش بسیار پرحجم هست در پلدشت. امیدوارم ارتش قدرتنمایی مناسبی در مرزهای شمال غرب داشته باشه و البته دستگاه های امنیتی هم مراقب برخی خناثان باشند که مثل بار پیش از شرایط سواستفاده نکنند و نمایش مضحک به نفع کشور بیگانه و در خیانت به کشور اجرا نکنند. و البته هشدارها هم از وقتی الهام با اون مصاحبه احماقنش مسئله را رسمی کرد، داره رسمی تر میشه.

قلب تپنده تانک های چینی تعمیر ، نگهداری و بازیابی موتورهای قدیمی تانک ها بسیار پیچیده است. قبل از برداشتن و جداسازی بخش موتور تانک ها، باید رادیاتور، گیربکس و برخی از لوله های روغن از موتور جدا شوند تا بتوان موتور را برای تعممیر وبررسی از داخل تانک خارج کرد. اما در تانک های مدرن که از بسته های قدرت یکپارچه استفاده میکنند برای در دسترسی و خارج کردن موتور فقط باید لوله روغن و سایر لوله ها را برای دسترسی به موتور جدا کرد. بسته های قدرت یکپارچه یک جهش بزرگ در تاریخ توسعه تانک ها محسوب می شوند. با ادغام موتور، گیربکس، سیستم خنک کننده و واحد قدرت کمکی در یک واحد قدرت ماژولار جمع و جور، کارایی نگهداری و تعویض موتور تا حد زیادی افزایش یافته است. چنین ویژگی در بسته های قدرت یکپارچه موجب بهبود سرعت نگهداری و تعویض موتور تانک ها در شرایط میدانی و بهبود قابلیت نگهداری سیستم انتقال قدرت تانک ها میشود که در شرایط رزمی واقعی از اهمیت بالایی برخوردار است. چندین تجربه در میدان نبرد نشان داده است که اکثر تانک های آسیب دیده در نبرد را می توان با تعمیر مجدداً وارد میدان نبرد کرد و هرچقدر زمان لازم برای تعمیر و نگهداری کوتاه تر باشد ، توانایی رزمی مداوم یگان زرهی بیشتر می شود. سربازان در میدان جنگ باید بسیار سریع عمل کنند و تعمیر و نگهداری خودروهای زرهی نیز به سرعت نیاز دارد. اگر زمان تعمیر و نگهداری بیش از حد طولانی باشد ، به احتمال زیاد زمان کافی برای تعمیر و نگهداری وجود نخواهد داشت و این چرخه متوقف می شود و در اخر خودروهای نظامی آسیب دیده به حال خود رها می شوند. به عنوان مثال ، در بسیاری از جنگهای خاورمیانه، عملکرد عالی ارتش اسرائیل در پشتیبانی تجهیزات و قابلیتهای عالی تعمییر و نگهداری میدانی در میدان نبرد باعث شده است که دشمن "بیشتر و بیشتر دچار دردسر شود". در جنگ یوم کیپور تانکهای اسرائیلی از نظر تعداد در وضعیت نامطلوبی در مقابل تانک های سوری ها و مصریها قرار داشت و تعداد آنها تنها نصف تعداد حریفان بود. با این حال ، ارتش اسرائیل از طریق قابلیت های پشتیبانی قوی لجستیکی ، نه تنها توانست تانک های خود را که در زمان جنگ آسیب دیده اند ترمیم کند و بلکه توانست انها را همیشه در میدان نبرد اماده به رزم نگه دارد. در مراحل میانی و پایانی جنگ ، تعداد تانک های اسرائیلی نه تنها کاهش نیافت، بلکه تعداد زیادی از تانک های ساخت شوروی که توسط سوری ها ومصریها در خطوط درگیری رها شده بود توسط اسرائیل مورد استفاده قرار گرفت و تعداد کلی تانک آنها افزایش یافت. در تانک های غربی ظهور بسته های قدرت یکپارچه با سری تانک های لئوپارد 1 شروع شد و به مرور در بقیه تانک های غربی استفاده شد. برای مدت طولانی در گذشته ، به دلیل محاصره ها وتحریم های فنی کشورهای غربی بر ضد چین، تانک های اصلی میدان نبرد ارتش آزادیبخش خلق چین از نظر پیشرانه و سیستم های انتقال قدرت از سطح پیشرفته بین المللی عقب افتاده اند. تولید بسته های قدرت یکپارچه نیازمند دانش فنی و زیر ساخت های صنعتی مخصوص است. با توجه به محدود بودن فضای محفظه قدرت تانک ها ، بسته قدرت باید دارای قابلیت اطمینان پذیری بسیار بالا و در عین حال چگالی گشتاور فوق العاده بالا باشد. از طریق تحقیق در مورد بسته های قدرت یکپارچه خارجی و انباشت بلند مدت فناوری و نوآوری ، بسته های قدرت ساخت چین به صورت مرحله ای پیشرفت کرده اند. در حال حاضر (با توجه به مستندات تصویری) ، تانک اصلی میدان نبرد تایپ 99A ، تانک سبک تایپ 15 و نسخه صادراتی آن VT5 ، تانک اصلی میدان نبرد صادراتی VT4 و تایپ 96B از این فناوری استفاده میکنند. بسته قدرت تانک سبک تایپ 15 با موتور دیزیل 1000 اسب بخار و گیربکس تمام اتوماتیک بسته قدرت تانک اصلی میدان نبرد تایپ A99 با موتور دیزیل توربوشارژ آب خنک با قدرت 1500 اسب بخار و گیربکس تمام اتوماتیک بسته قدرت تانک اصلی میدان نبرد VT4 با موتور دیزیل توربوشارژ آب خنک با قدرت 1300 اسب بخار و گیربکس تمام اتوماتیک البته با توجه ای به اینکه این تانک یک تانک تماما صادراتی است مشتریان می توانند از موتور های دیزیل توربوشارژ 900 اسب بخاری هم استفاده کنند.

موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین : در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود. پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین شد و آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند. در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود . مرصاد ، کمینگاه منافقین ببرها وارد می شوند : اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، بسیج و..) در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد . به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد . بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3) یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر خالص قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید . با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3 در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود . در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله را می توان بدین دلیل تشریح نمود که تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید . اعزام فالکروم های تهرانی ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند . با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی زدند . سپهبد شهید صیاد شیرازی د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد . این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند . اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده متحدین شامل جنگنده – بمب افکن های F-16 و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . پی نوشت : 1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 2- در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید . منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR BY BABAK TAGHVAEE این مجموعه با صرف زمان ترجمه شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . در غیر اینصورت ، برداشت کننده ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود . مترجم : MR9

نمایی واضح از آسمانه F-16I از ابتدای ظهور هواگردهای رزمی ، مساله "میدان دید " به اصلی ترین شاخصه در طراحی چنین ماشین هایی تبدیل شد گفته می شود که خدمه جنگنده اف-16 حس می کنند که به جای نشستن در داخل بدنه ، روی جنگنده سوار هستند ( بدلیل قرار گیری مطلوب جایگاه خلبان و میدان دید مطلوب آن )

زیر بال راست از روبرو چیه نصب شده؟؟ موشک کروزه؟؟ پرا پهنای بالش اینقدر زیاده؟

Dassault Mirage F1

این به احتمال زیاد دیکوی شبیه ساز رادار برای منحرف کردن موشک های ضد رادار به سمت خودش هست:

پچ پهپاد برای خلبان نیرو هوایی البته دستمون ghiam اشاره کردن به افتتاح دانشکده پهپادی نیروی هوایی در کوشک نصرت قم البته اینجا لباسها فرق دارند https://www.irna.ir/news/83369984/دانشکده-پهپاد-نیروی-هوایی-ارتش-افتتاح-شد

          مقدمه  : شاید از یک نگاه ، جنگ ویتنام ، عرصه آزمون سختی برای نیروی هوایی ارتش ایالات متحده که دو موفقیت غیر قابل باور را در جنگ  دوم جهانی و جنگ کره بدست آورده بود ، بشمار می آمد . علیرغم خوشبینی های نخستین وبرتری هوایی این نیرو ، با ورود سامانه های توپخانه ای و موشکی کمونیست ها به عرصه رزم هوایی ، شرایط استراتژیک جنگ تا حد زیادی تغییر نمود و این مساله ، فرماندهان نیروی هوایی ارتش آمریکا را وادار کرد تا با دقت بیشتری از توان هوایی خود استفاده  نمایند .              شکستن سخت ترین گردو :  با این وصف ، یکی از سخت ترین اهداف برای این طراحان عملیات رزمی نیروی هوایی ایالات متحده  ، مجموعه پل تان هوا در بخش شمالی ویتنام بشمار می آمد که بر روی رودخانه سونگ مای قرار داشت . این پل عظیم از یک اسکلت بتونی بسیار بزرگ که توسط شبکه قدرتمندی از خرپاهای فولادی  تقویت می شد ، ساخته شده بود و عبور یک خط ریلی استراتژیک و دو جاده عریض از آن که دو مرکز اصلی ویتنام شمالی ( هانوی و بندر هایفونگ )  را به هم مرتبط می نمود، موجب می شد تا براهمیت آن افزوده گردد .   در دو سوی  این پل که در یکی از باریکترین بخشهای رودخانه سونگ مای احداث شده بود ، دو تپه کم ارتفاع از جنس سنگ آهک وجود داشت که در نزد خدمه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، به هام رونگ (ham rong) یا آرواره های اژدها ( dragon jaw) شهرت داشت .     پل تان هوا و دو سنگ اژدهای محافظ این پل        علت این نامگذاری ، ماهیت راهبردی این پل بشمار می رفت ، چرا که این موقعیت استقرار این پل عظیم الجثه ،  درست در امتداد خط DMZ که در آن ، کمونیستهای ویتنام  شمالی در حال جنگ با ارتش ویتنام جنوبی بودند  ، قرار می گرفت و در نتیجه به یک هدف معنی دار برای حریف تبدیل می شد . علاوه برآن ، بدلیل فوق الذکر ، مجموعه این پل ، یکی از متراکم ترین شبکه های پدافند هوایی را در خارج از هانوی و هایفونگ در اختیار داشت و همین مساله ، حمله به آن را به یکی از سخت ترین حملات هوا به زمین برای نیروی هوایی  تقریباً غیر قابل مقاومت ارتش آمریکا تبدیل نموده بود .       نمای شماتیک شبکه پدافند هوایی ویتنام شمالی در بخش شمالی خط DMZ   با این وصف ، علیرغم حملات متعددی که توسط اسکادرانهای جنگنده/ بمب افکن های اف-105 تاندرچیف از مبداء تایلند برعلیه این پل صورت می گرفت ، اما همچنان این موقعیت  به شکل فعال حفظ می شد  واین مساله بدان معنا بود که ، تلفات نیروی هوایی بدلیل تراکم بیش از حد شبکه پدافندی ، رشدی غیر طبیعی را می بایست تجربه نماید  ، این فرآیند به شکلی سیر فزاینده بخود گرفت   که تا سال 1966 ، 79 فروند پرنده رزمی بدلیل آتش شدید ضد هوایی از موجودی دارایی های نیروی هوایی کسر گردید .      اختراع ، زاییده احتیاج است : برای متوقف نمودن این سیر ناخوشایند ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، در اواخر سال 1965 ، یک پروژه محرمانه را برای اجرای یک تهاجم غافلگیرانه به پل تان هوا در ویتنام شمالی ،در دستور کارقرار داد. هدف اصلی این پروژه ،  انهدام مسیر ریلی  موجود در این پل بود تا ارتباط پشتیبانی ویتنام شمالی دچار اختلال جدی گردد.    بدین ترتیب  ، باآغاز سپتامبر 1965 ، آزمایشگاه تسلیحات نیروی هوایی (AFATL) مستقر در پایگاه هوایی اگلین  ، توسعه یک مین شناور (در  قالب یک سلاح با حجم کم و  قدرت انفجاری بالا که فناوری آن بطور معمول در تسلیحات ضد زره مورد استفاده قرار می گرفت )  با قابلیت حمل  توسط پرنده های ترابری  را در دستور کار خود قرار داد. این مین دریک فاصله مشخص  تا پل با چتر رها می شد و پس از رسیدن به موقعیت مورد نظر  و تماس با آن ، عمل انهدام پایه های پل را اجرا می نمود .   این پروژه که در دهه 60 میلادی ، به عنوان بخشی از یک طرح محرمانه با عنوان پروژه 1959  ثبت گردید ، در میان پرسنل نظامی درگیر ،  با شناسه " ماه کارولینا" شناخته می شد و درنهایت  منجر به تولید یک مین به قطر 6 پا و وزن تقریبی 4000 پاوند گردید  که نیمی از آنرا ، کلاهک انفجاری تشکیل می داد .       نمای شماتیک مین شناور پروژه ماه کارولینا   از سویی دیگر ، به محض اینکه فرماندهان ستاد نیروی هوایی مستقر در اقیانوس آرام از این تحقیقات مطلع شدند ، به استفاده از آن برای تخریب تان هوا علاقه پیدا کردند ،اما بزودی دریافتندکه این سلاح جدید ، صرفاً توسط پرنده های ترابری و با توجه به شرایط رزمی منطقه نبرد ، فقط توسط پرنده C-130 هرکولس قابل استفاده است .   از آنجا که دفاع ضد هوایی تان هوا بسیار متراکم و شدید  ارزیابی می شد ، قرار براین شد که محموله مورد نظر ، در بخش بالایی رودخانه با چتر رها شود و توسط جریان آب به نزدیکی پل رفته و در زمان مقرر ، پل رامنهدم نماید . این سلاح توسط  پرنده های ترابری C-123 و یا C-130 توسط یک چتر نجات از ارتفاع 64 فوتی رها می شد تا به آرامی بر روی سطح آب فرود آید . این مین انفجاری ، از دو فیوز مسلح کننده بهره می برد . یکی از این فیوزها ، گونه اصلاح شده  فیوز مورد استفاده در موشک سطح به هوای CIM-10 بومارک (  با پوشش 70 درجه ای ) و دیگری یک فیوز مادون قرمز ( با محدوده پوشش 3 درجه ای )  بود.         پرنده ترابری تاکتیکی C-123         پرنده ترابری تاکتیکی C-130E     کار بر روی گونه نهایی شده این سلاح ، در اکتبر 1965 آغاز شد. بدنه  این مین شناور ازجنس تمام فولاد بود که در آزمایشگاه کمیسیون انرژی اتمی ساخته شد . در کنار آن ، بخش طراحی AFATL ، مسولیت بازطراحی فیوز اپتیکی را باکمک یک پیمانکار محلی بر عهده گرفت و نهایتاً 30 عدد فیوز موشک بومارک نیز از انبار ارتش تحویل گرفته شد .  با  پایان یافتن  برنامه ، 20 عدد مین آماده به کار و 10 عددمین آموزشی بعلاوه دستمزد پرسنل  با هزینه 600 هزار دلار تولید گشت . در طراحی نهایی ، وزن هر مین به 3750 پاوند رسید و برای حمل و پرتاب آسان تر ، ابعاد آن به عرض 96 اینچ و ارتفاع 31.5 اینچ کاهش یافت .      ادامه دارد ...............................   پی نوشت :   منابع در انتهای مجموعه معرفی خواهد شد .          این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم : MR9      :rose:   

با سلام      مشخصاً شباهت جالبی است و تا حال حاضر به این شباهت نسبی زیاد توجه نکرده بودم ، با این حال ، ماجرای حمله به سدهای آلمانی ، در جای خودش موضوع خوبی برای پرداختن هست . نکته جالب اینجاست که علاوه بر فیلمی که در سال 1955 ساخته شد ( یک فیلم سیاه و سفید ) دهها عنوان کتاب و ویژه نامه برای معرفی کامل هواپیماها و خدمه هوایی این عملیات به چاپ رسیده است      گای گیبسون    رهبر عملیات      خدمه بمب افکن های لانکاستر قبل از حمله      پی نوشت :   برای چنین عملیاتی که شاید تاثیر نسبی بر روند جنگ داشت ، چنین تبلیغات گسترده ای صورت می گیرد ، حالا سئوال اینجاست ، برای نبردهوایی که 8 سال طول کشید ، چقدر کار شده ؟؟؟ 

بخش دوم :        ماموریت بارریزی در ارتفاع کم ، مهمترین ویژگی هرکولسها بعنوان یک پرنده ترابری تاکتیکی است    با فرارسیدن نوامبر 1965 ، نخستین نمونه های این جنگ افزار جدید ، برای تست اولیه به پایگاه هوایی اگلین ارسال شد  . براساس اسناد منتشر شده ، آزمونهای نیروی هوایی روی این سلاح جدید ، 4 هدف عمده را تحت پوشش قرار می داد :   1-   چگونگی پرتاب محموله و مسیر بالستیکی خروج مین از پرنده های سی -123 یا سی-130 ، 2-    ارزیابی عملکرد فیوزهای دوگانه نصب شده ، 3-   تعیین قابلیت اطمینان هر کدام از زیرسیستم های موجود 4-    ارزیابی عملکرد سیستم های امنیتی و مسلح سازی و بدست آوردن اطلاعات لازم در خصوص عملکرد محموله در مرحله نهایی پرتاب .     در حقیقت آزمایشات صورت گرفته بر روی این مین جدید ، یک تلاش مشترک میان مرکز توسعه تسلیحات (DAD) ، مرکز رزم هوایی تاکتیکی (TAWC) ، مرکز رزم هوایی ویژه ( SAWC) و فرماندهی  مهمات هوا به زمین نیروی هوایی (APGC) بشمار می آمد و در نهایت ، جزییات تکنیکی مربوط به رها سازی محموله با چتر نجات ، توسط فرماندهی تاکتیکی نیروی هوایی (TAC) فراهم گشت .         در جریان 75 پرتاب شبیه سازی شده به داخل آب در پایگاه هوایی اگلین ، یک روش بسیار جدید برای رها سازی این محموله به داخل یک رودخانه با شدت جریان آب بالا ، توسعه پیدا نمود ، بدین گونه که حسگرهای موجود بر روی مین با شناسایی مانع در رسیدن امواج  نوری ، فعال شده و عمل مسلح سازی را بسرعت انجام می دادند. علاوه برآن ، حسگرهای این مین جدید به شکل جداگانه روی مین های غیر واقعی (مشقی ) بر روی یک پل واقعی و یک جرثقیل شناور به مورد آزمایش گذاشته شد ، با این وصف ، بدلیل عدم وجود امکانات و شرایط لازم ، هیچ تستی با مهمات واقعی در اگلین صورت نپذیرفت ولی براساس داده های بدست آمده ، این مین به شکل تئوری ، با ایجاد یک انفجار یک کیلوتنی می توانست یک سازه مسلح را در یک فاصله 20 تا 30 فوتی بالاتر از خود ، بطور کامل منهدم نماید .     پس از اتمام آزمایشات مربوط به سلاح ، طرح اولیه عملیات تهاجمی به پل در 28 فوریه 1966 ریخته شد .  مرکز رزم هوایی تاکتیکی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده براساس داده های بدست آمده نتیجه گرفت که  شانس موفقیت این طرح بسیار اندک خواهد بود ، چرا که پرنده ترابری برای دورماندن از برد موثر آتش جنگ افزارهای پدافند هوایی ویتنام شمالی ، می بایست در فاصله دورتری از هدف ، محموله خود را به دورن رودخانه پرتاب نماید .   البته پیشنهادهای جایگزینی هم ارائه داده شد ولی براساس اطلاعات منتشر شده ، شانس آنها کمتر از طرح اولیه برآورد گردید . علیرغم تمام تردیدهای بوجود آمده ، در چهارم آوریل 1966 ، طرح مرکز رزم هوایی تاکتیکی نیروی هوایی با شناسه پروژه 1959 " ماه کارولینا" ، تصویب و براساس آن ، دوسری خدمه به همراه دو فروند پرنده ترابری تاکتیکی C-130E از فرماندهی ترابری تاکتیکی نیروی هوایی برای اجرای عملیات برگزیده  شدند .     نشان اسکادران شصت و یکم ترابری    این واحد از 1942 تا کنون ، ماموریتهای مهمی را به انجام رسانده است .      گروه نخست توسط سرگرد  ریچارد رمرز و گروه دوم توسط سرگرد توماس کیس ، که هردو جمعی اسکادران  شصت و یکم ترابری بودند ، رهبری می گردید . به منظور اجرای دقیق این عملیات محرمانه ، هر دو هرکولس به رادار AN/APN-161 ( بعنوان یک رادار مجهز به نقشه با رزولوشن بالا که به شکل ویژه برای هرکولس تولید شده بود ) مجهز شدند .   این پرنده ها به کد سکان عمودی (513-64  و 511-64)  از طریق سلسله مراتب فرماندهی  گروه نهم نیروی هوایی ، لشکر 839 هوایی مستقر در پاسیفیک ( وینگ 314 جمعی پایگاه ترابری تنسی )   به این عملیات اختصاص یافتند و تجهیزات لازم از جمله سخت افزار ناوبری شبانه  و پرواز در شب بدانها افزوده شد .     آموزش :     میان 11 تا 12 آوریل سال 1966 ، دو سری خدمه منتخب ، در پایگاه هوایی اگلین ، آموزشهای ویژه ای را برای تخلیه محموله ویژه خود در ارتفاع پست پشت سر گذاشتند . این آموزشها ، شامل 3 ساعت جهت یابی شبانه ، 40 ساعت آموزشهای فشرده آشنایی با سلاح جدید ، 20ساعت مطالعه هدف ، 20 ساعت مرور برنامه ریزی برای حمله ، 25 ساعت پرواز روزانه ، و در نهایت 50ساعت پرواز شبانه می گردید و پس از اتمام این آموزشها ، دو سری خدمه که کاملاً آماده شده بودند ، در مجموع 14 بار عملیات پرتاب محموله در  شرایط واقعی را در شب تمرین نمودند .   پس از اتمام آموزشها ، خدمه به همراه دو فروند هرکولس مجهز شده ، در 19 ماه مه 1966 ، تحت شدیدترین شرایط امنیتی وارد پایگاه هوایی دانانگ شده و پس از ورود ، اطلاعات تکمیلی از هدف ، در اختیار آنان قرار گرفت . با آماده سازی های نهایی ، سرانجام در 20 ماه مه  1966 ، فرماندهی کل نیروهای ارتش ایالات متحده در اقیانوس آرام ، دستور اجرای عملیات " ماه کارولینا" را صادر نمود .   بر اساس این دستور ، فرماندهی ستاد نیروی هوایی هفتم مستقر در اقیانوس آرام ، 26 تا 28  ماه مه 1966 را برای انجام عملیات انتخاب  نمود .با این وصف ، علیرغم وجود شرایط مطلوب، اولین ماموریت نخست در 29 ماه برنامه ریزی گردید و هر دو پرنده بطور کامل برای اجرای تهاجم آماده شدند ، با این تبصره که هواپیمای دوم بعنوان ذخیره  پرنده نخست ، در نظر گرفته شد  تا درصورت هرگونه پیش آمد ناگهانی، توقفی در حمله صورت نگیرد .   براساس طرح پرواز ی ، به محض اینکه پرنده نخست به دهانه رودخانه سونگ مای می رسید ، پرنده دوم فراخوانده می شد تا ضریب موفقیت به شکل چشمگیری افزایش یابد.   هرکولس شماره یک ، پس از تیک آف ، در ارتفاع 100 فوتی بسمت  هدف حرکت می نمود تا به فاصله 12000 فوتی دهانه پل تان هوا برسد  و بسرعت محموله مورد نظر را تخلیه نماید .   طبق برنامه ریزی های صورت گرفته ، در صورتی که  عکس العمل خدمه پدافند هوایی ویتنام شمالی ، مطلوب ارزیابی می شد ، خلبان اجازه داشت تا 5000 فوت دیگر به هدف نزدیک شود و حداکثر در فاصله 7000 فوتی هدف ، محموله را تخلیه کند . با رسیدن به فاصله ایمن ، خلبان 400 پا ارتفاع می گرفت و سی ثانیه فرصت پیدا می کرد تا 5 عدد مین را تخلیه کرده  و با گرفتن ارتفاع ، منطقه را بسرعت ترک نماید .     ادامه دارد ...............

        پایگاه دریایی بندر عباس    ستاد فرماندهی و خانه یگان هوا -دریای نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران      رزمایش اصلی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  درسال 2016 میلادی و با اعلام قبلی ، با عنوان " ولایت-94"  مابین 27 تا 31 ژانویه 2016 برگزار گردید .   این رزمایش در محدوده استحفاظی  نیروی دریایی ارتش در دریای عمان ، شرق تنگه هرمز و عمدتاً در آبهای بین المللی اقیانوس هند اجرا شد و بار دیگر توجه واحدهای رزمی ایالات متحده ، مستقر در منطقه را بخود جلب نمود . قبل از آغاز این رزمایش ، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( IRIN) طی اطلاعیه ای  به تمامی شناورهای تجاری ونظامی که در حال عبوراز منطقه بودند هشدار داد که این رزمایش با استفاده از مهمات واقعی در آبهای بین المللی اجرا خواهد شد تا حادثه پیش بینی نشده ای رخ ندهد .         بر طبق روال معمول ، ارتش  ایالات متحده با استفاده از پرنده های شناسایی و شناورهای موجود در منطقه خلیج پارس ، برآنچه که در حال وقوع بود ،  بویژه شلیک موشکهای کروز سطح به سطح که بعنوان جدی ترین تهدید علیه شناورهای نیروی دریایی  این کشور محسوب می شود ، نظارت داشت  . در نتیجه ، تجهیزات حاضر در منطقه رزمایش ، به رهبری  ناوشکن موشک انداز کلاس تیکوندروگا با شناسه یو اس اس مونتری (CG-61) در کنار پرنده های شناسایی P-3C با حرکت از مبداء بحرین ، فقط چند مایل دورتر از محدوده مشخص  شده رزمایش استقرار یافتند تا ماموریت نظارتی خود را آغاز نمایند .         ناوشکن موشک انداز کلاس تیکوندروگا با شناسه یو اس اس مونتری (CG-61)        با این وجود ، یکفروند پرنده شناسایی فوکر F-27 نیروی دریایی ارتش ( رجیستر 2602-5)  با پرواز برروی منطقه رزمایش ، به شناورهای  حاضر در منطقه ، هشدارهای لازم را در خصوص رعایت موارد امنیتی ارسال می نمود .       نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران و بویژه نیروی دریایی ، برای اطمینان یافتن از تاثیر قابلیتهای جدید اضافه شده و همچنین  تمرین  تاکتیکهای رزمی ، هرساله  رزمایشی را با عنوان " ولایت" برگزار می کند  که در جریان این  تمرینات ،  نیروی هوا- دریای ارتش (Islamic Republic of Iran Navy Aviation- IRINA)  با استفاده  از حداکثر توان  رزمی موجود  ( شامل 18 فروند بالگرد عملیاتی و  3فروند پرنده بال ثابت ) در این تمرینات حضور  گسترده ای  را به ثبت رساند .   امیر دریادار ، حبیب ا... سیاری ، این رزمایش سالیانه را  که از 27 ژانویه 2016 آغاز شده بود با استقرار بر  روی  فریگیت  کلاس " موج " که در دریای عمان حضور  داشت نظارت می نمود .     در روز نخست رزمایش ، نیروی هوا-دریای ارتش به سرعت در منطقه عملیاتی گسترش یافت  و برای دسترسی بیشتر به عمق  اقیانوس هند ، بخشی از ناوگان حاضر به رزم ، به منطقه سوم دریایی ( چابهار) انتقال یافتند . در جریان این بخش از رزمایش ، دو فروند  پرنده گشت دریایی فوکراف-27 جمعی اسکادران پانزدهم ، به همراه یک فروند بالگرد از پایگاه یکم نیروی دریایی ، به پرواز درآمده و به پایگاه دهم  تاکتیکی نیروی هوایی  که کمتر از 4 مایل (6 کیلومتر) در شمال منطقه سوم نیروی دریایی  قرار داشت ، پرواز نمودند . علاوه براین ، شش فروند بالگرد این نیرو جمعی اسکادران دوازدهم ، (شامل 5 فروند بالگرد ASH-3D و یکفروند AS-61A.4 ) برای تکمیل نمودن سازمان رزم یگانهای حاضر در منطقه ، وارد این پایگاه شدند .     با آغاز رسمی رزمایش ، چهار فروند بالگرد ضد زیردریایی AB-212 جمعی اسکادران یازدهم به همراه دو فروند بالگرد سنگین RH-53D جمعی اسکادران سیزدهم هوا-دریا، با انتقال 70 تفنگدار دریایی ، این نیروها را از مبداء پایگاه دوم دریایی به کُنارک منتقل نمودند تا شرایط برای انجام مراحل بعدی رزمایش مهیا گردد .     با آغاز دومین  روز از رزمایش ولایت 94 ، دو فروند بالگرد RH-53D هوادریا (به رجیستر  2701-9 و 2702-9)  ، جمعاً 50 تفنگدار نیروی دریایی را برای شبیه سازی یک ضد حمله ، در حالی که یکفروند بالگرد ASH-3D مجهز به رادار جستجوگر LN-66 ، آن را اسکورت می نمود ، به نزدیکی هدف منتقل نمودند که براساس برنامه ریزی انجام شده  ، 12 تفنگدار دریایی برروی ناو پشتیبانی تُنب ( شناور لجستیکی کلاس  " هنگام" ) پیاده شدند  . این شبیه سازی در زمانی صورت گرفت که بطور همزمان ، یکفروند بالگرد ASH-3D ( رجیستر 2313-8)  مجهز به رادار هواشناسی AN/APN-195 ، مشغول اجرای ماموریت جستجو و نجات رزمی  در همان حوالی بود.     در روز سوم رزمایش ، بالگرد سنگین RH-53D (رجیستر 2708-9) با استفاده از یک مین روب آکوستیک MK-104  و یک مین روب مغناطیسی  MK-105  ، عملیات شبیه سازی مین روبی از سواحل و معابر وصولی را اجرا نمود و علاوه برآن ، 3 فروند پهپاد ابابیل-3  نیز با هدف اجرای ماموریت نظارت دریایی روزانه ، بر فراز منطقه رزمایش به پرواز در آمدند .         روز چهارم رزمایش ،درحالی آغاز شد که  دو فروند بالگرد ASH-3D ، با شلیک اژدرهای ضدزیردریایی علیه اهداف دریایی ، توان ضد شناور خود را به نمایش گذاشتند و به موازات این عملیات ، تنها بالگرد AB-212   مسلح هوا-دریا ، ( رجیستر 2410-6)  با استفاده از غلافهای LAU-68 که در سمت راست بالگرد نصب می شد ( در سمت چپ ، عمدتاً یک قبضه تیربار بعنوان متوازن کننده قرار می گیرد ) راکتهای غیرهدایت شونده "هیدرا"   ، را بسمت اهداف مورد نظر شلیک نمود  .     روز پایانی رزمایش ، تمامی شناورهای  و پرنده های حاضر در رزمایش ،  از مقابل شناور سرفرماندهی  ( فریگیت موشک انداز جماران/  IRIN-76 ) مستقر در دریای عمان ، رژه رفتند .          این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم : MR9    :rose:       ادامه دارد .................     منبع : با اندکی  تلخیص و ویرایش  ،Air Forces Monthly - April 2016

با سلام    بخش دوم :       زمانی که پایگاه سوم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در کُنارک  تکمیل گردد ، یکی از بزرگترین زیرساختهای نیروی های مسلح ایران در سواحل خلیج پارس و  آسیای جنوب غربی بشمار خواهد آمد .   باز گشت از ابدیت  :   تا اواخر سال 2015 ، سازمان رزم هوا- دریای نیروی دریایی ارتش ، در شرایط خوبی قرار نداشت . اما با مهیا شدن شرایط ، یکفروند بالگرد  ضد زیردریایی AB-212 و دو فروند بالگرد سی کینگ SH-3D و سوپراستالیون RH-53D توسط شرکت نوسازی و پشتیبانی هلیکوپتری ایران (IHSRC) به وضعیت عملیاتی بازگردانده شد . این درحالی بود که به شکل همزمان ، یکفروند پرنده گشت دریایی فوکر F-27.400M ، پس از گذراندن دوره تعمیرات اساسی توسط صنایع "یاشی" (IACI) به هوا-دریا تحویل داده شد .       خدمه نجات در درون بالگرد ASH-3D پس از بازگشت از ماموریت محوله در جریان رزمایش ولایت -94   همین پرنده ، پس از طی آزمایشات پروازی ، همراه با 13 فروند بالگرد دیگر ، شامل یکفروند  بالگرد ضد زیردریایی AB-212  ، بالگرد سی کینگ  ASH-3D و حداقل  3  فروند اف-27 دیگر ، در این رزمایش شرکت نمود که خبر خوبی برای این نیرو محسوب می شد .     این پرنده ها ، پس از بازسازی ، دهها سورتی گشت دریایی ، ماموریتهای ضد زیردریایی و  حمل و نقل هوایی پرسنل رزمی را میان پایگاه های نیروی دریایی تا محل اصلی رزمایش در کُنارک با موفقیت کامل به انجام رساندند .     بالگردهای نوسازی شده  نیز پس از برگزاری مراسم خاصی که با حضور فرماندهان ارتش جمهوری اسلامی ایران و واحد مهندسی نیروی دریایی ارتش در پایگاه دوم نیروی دریایی  صورت گرفت ، به  اسکادران های محل ماموریت خود ( اسکادرانهای یازدهم و سیزدهم )    تحویل داده شد . اما وضعیت بالگردهای سنگین سوپراستالیون کمی متفاوت بود ، چرا که نخستین بالگرد RH-53D ( رجیستر 2701-9) برای آخرین بار در سال 2005 ، تحت تعمیرات اساسی قرارگرفته بود و پس از 4 سال اجرای ماموریتهای محوله ، به منظور چک مجدد ، در فوریه 2010 به تاسیسات شرکت نوسازی و پشتیبانی هلیکوپتری ایران ارسال گردید تا اورهال گردد .       هاور کرافت ولینگتون BH-7 یکی از دارایی های ارزشمند نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی بشمار می رود که درسالهای اخیر به موشکهای کروز C-802 مسلح شده است      قبل از هرگونه اجرای تعمیرات اساسی بالگرد 2701-9  ، بخشی از قطعات آن به بالگرد 2702-9 که در جریان یک ماموریت در جزیره کیش به سال 2006 ، دچار سانحه شده بود ، منتقل گردید . با این وصف ، بالگرد 2702-9 ، با استفاده از قطعات یدکی تهیه شده از بازار سیاه در سال ژانویه  2015 اورهال و پس از 9 ماه آزمایشات پروازی ،به خط پرواز بازگشت . در یکم دسامبر 2015  با توجه به پایان یافتن چرخه عملیاتی ، بالگردهای سی کینگ ( رجیستر 2302-8) و ( رجیستر 2303-8)، فوکر اف-27 ( رجیستر 2602-5) به همراه دوفروند  هاورکرافت BH-7 و SRN-6 ، برای گذراندن تعمیرات اساسی ، به شرکتهای مربوطه (شرکت نوسازی و پشتیبانی هلیکوپتری ایران ، صنایع یاشی ، صنایع هوایی ایران ) تحویل داده شدند . این درحالی بود که پس از اتمام تعمیرات  اساسی ، بالگرد ضد زیردریایی سی کینگ  به پایگاه یکم دریایی (اسکادران دوازدهم )  تحویل داده شود و  پرنده گشت دریایی فوکر نیز در اختیار اسکادران 15 قرار گرفت .           درجریان رزمایش ولایت-94 ، بالگردهای ASH-3D این نیرو طبق برنامه ریزی های قبلی ، 12 تفنگدار نیروی دریایی را بر روی شناور پشتیبانی کلاس هنگام پیاده نمودند . در تصویر ، بالگرد ضد زیردریایی AB-212 ( رجیستر 2416-6) درحال اجرای ماموریت گشت زنی خود است .      اطلاعات موجود نشان می دهد که فوکر اف-27  (رجیستر  2602-5) در سال1997  (در مهرآباد ) بعلت اتمام مجوز پروازی ، زمینگیر گردیدو پس از تدوین  برنامه ریزی برای تعمیر و نگهداری – PDM، کار تعمیر اساسی آن از فوریه 2012 آغاز شد .   با فراهم آمدن بودجه لازم ، صنایع "یاشی" ، کار تعمیرات سنگین را از ژوییه 2012 آغاز نمود و پس از طی تست پروازی 2 ماهه ، این پرنده در فرودگاه بین المللی مهرآباد ، (سپتامبر 2015) به نمایندگان هوا-دریای نیروی دریای ارتش تحویل گردید .   سازمان رزم :   بر اساس اطلاعات منتشر شده ، ستاد مشترک ارتش ،با دریافت یک برنامه 10 ساله ، ماموریت یافت تا با یک تغییر اساسی ، یگان های هوا-دریای نیروی دریایی (شامل اسکادران یازدهم و سیزدهم ) را در قالب پایگاه سوم هوا-دریا (کُنارک ) سازماندهی نماید ، چرا که براساس برنامه ریزی ها ، یگان بالگردی پایگاه دوم دریایی می بایست در سال 2020 منحل و همه دارایی های بالگردی و همچنین پرنده های بال ثابت نیرو ، در پایگاه سوم ، متمرکز شود .   به اعتقاد نویسنده مقاله ، این پایگاه به نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  تحویل داده خواهد شد و بطور مشخص ، پس از آن ، ناوگان بالگردهای MIL-171 نیروی دریایی سپاه ، از مبداء این پایگاه عمل خواهند نمود .     بالگردهای میل-171 نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی      این مساله نشان می دهد که  نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، مسئولیت تامین امنیت خلیج پارس را بر عهده خواهد گرفت ، در حالی نیروی دریایی ارتش ، وظیفه کنترل عملیاتی در تنگه هرمز ، دریای عمان و اقیانوس هند را خواهد داشت .   در نتیجه ، با تغییر مسئولیتها ، بتدریج ، شرایط برای بازگرداندن دو فروند AS-61 A.4 ، هفت فروند ASH-3D ، یکفروند RH-53D و یکفروند فوکر اف-27 ، فراهم  می شود .بین سالهای 2009 تا 2015 ، یکفروند AS-61 ، شش فروند ASH-3D ، پس از تعمیرات اساسی ، به اسکادران دوازدهم هوا-دریا تحویل شدند .   بررسی مختصرتوان رزمی قدرت هوایی نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران :   در فوریه 1979 میلادی ، زمانی که رژیم پهلوی سرنگون شد ،  بازوی هوایی نیروی دریایی ارتش ، 12 فروند پرنده بال ثابت عملیاتی و 39 فروند بالگرد ، در اختیار داشت .  علاوه براین تعداد ، 5 فروند بالگرد ASH-3D سفارش داده شده بود و یک برنامه بلند مدت برای بخدمت گرفتن 12 فروند CH-53E تا پایان سال 1981 ، در دست اقدام قرار داشت .   اگر چه ، شاخه هوایی نیروی دریایی ، خدمات ارزنده ای در طول دفاع مقدس ارائه نمود ، با این وصف ، سازمان رزم آن برای مقابله با تهدیدات جدید ، کافی به نظر نمی رسید  . اما با شروع سال 2009 ، فرآیند بازسازی این نیرو دردستور کار قرار گرفت ، که در نتیجه آن ، هوا- دریا ، بسرعت به بالاترین سطح آمادگی خود از سال 1989 میلادی  ( پایان جنگ ) رسید .   با شروع ماه مه 2013 ، اسکادران سیزدهم هوا- دریا ، مجدداً توانایی خود را در استفاده از تجهیزات مین روبی  بدست آورد . همچنین از ژوئیه 2014 ، اسکادران یازدهم ، تنها بالگرد مسلح خود (AB-212) را در اختیار گرفت  و از فوریه 2015 ، اسکادران دوازدهم ، همزمان قادر بود تا از 4 فروند بالگرد ASH-3 خود استفاده نماید .         علیرغم این دستاوردهای ارزشمند ، سرفرماندهی نیروی دریایی بشدت در حال تهیه مقدمات و برنامه ریزی های لازم برای خرید 12فروند بالگرد چینی Z-9 ، پس از پایان تحریم تسلیحاتی درسال 2021 ، است .          بالگرد SA-365 و نسخه چینی آن Z-9 ، گزینه احتمالی نیروی دریایی برای جایگزینی بالگردهای ضد زیردریایی هوا- دریا       این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ، بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود .  در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .   :rose: مترجم : MR9     :rose:     پایان 

با سلام مجدد    جناب حیدری عزیز ، بنده مجبور کردید مجدداً به آرشیو سری بزنم  :winking:          تصویر فوق الذکر ، شکار جالبی هست از سوی پرنده های شناسایی نیروی دریایی ایالات متحده  از خرس های دریایی ارتش سرخ    رزمناو کیروف در دهه 80 که همانطور که مشاهده می کنید ، تحلیلگران اطلاعاتی غربی با شناسایی رادارهای موجود بر روی این شناور نظامی ، برای آنها یک شناسه ویژه در نظر گزفته بودند .            این هم یک شکار جالب توجه دیگر توسط پرنده های غربی ، نخستین تستهای جنگنده عمود پرواز YAK-36 که تا جایی که یادم هست برروی شناور بالگردبر "مسکوا" در مدیترانه گرفته شده است . ارزش چنین تصاویری در زمانی که هیچ منبع تصویری از پرنده های جدید اتحاد شوروی وجود نداشت ، میلیونها دلار بود .          شناسایی بصری ، شناور بالگردبر "لنینگراد "توسط پرنده شناسایی نیمراد نیروی دریایی بریتانیا    میانه سال 1974 ، در حالی که بالگردهای میل-8 و کاموف-25 روی عرشه اصلی استقرار دارند 

با سلام      به نکته جالبی اشاره کردید . دو احتمال وجود دارد    1- همانطور که نویسنده در متن اشاره کرده "  اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده هایF-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت "   2- یا اینکه وضعیت ما آنقدر در حوزه توان هوایی نامناسب بوده  که عملاً تجاوزات مکرر فانتوم های ترک ، بی پاسخ می ماندند . (آماری هست که در پایان جنگ ، بین 20 تا 30فروند جنگنده عملیاتی در نیروی هوایی موجود بود )

با سلام خدمت دوستان    بخش هشتم و پایانی از مجموعه تصویری سامانه سام-یک     تجهیزات رله تلوزیونی اطلاعات I-400 ،    عمده ماموریت این سامانه ، انتقال اطلاعات تصویری شرایط جوّی از ایستگاه رادار برد کوتاه A-100 به پست فرماندهی مرکزی و رادار B-200 بشمار می رفت.      اتاق کنترل سامانه انتقال اطلاعات تصویری I-400      اتاق کنترل سامانه انتقال اطلاعات تصویری I-400      ایستگاه رله رادیویی سامانه سام- یک  با ماموریت انتقال اطلاعات از ایستگاه رادار A-100 به پست فرماندهی مرکزی سامانه پدافند      مرکز پایش  انتقال اطلاعات رادیویی      ایستگاه فنی سامانه سام- یک  مرکز آزمایش و چک نهایی موشک وی-300 قبل از حمل و نصب برروی لانچرها     ایستگاه فنی پایش موشک وی-300 قبل از حمل بسوی سکوی پرتاب  در این ایستگاه ، بطور معمول تجهیزات کنترل موشک مورد چک نهایی قرار می گرفت      ایستگاه متحرک پایش موشک قبل از قرار گیری بر روی سکوی پرتاب ، با شناسه  KUV-300     ایستگاه تزریق هوای فشرده به موشک وی-300 از یک مخزن ثابت      شلیک موشک وی-300   پ   پرنده هدف ، TU-4  پس از برخورد یک تیر موشک وی-300 " کاپوشین یار-آوریل 1953"     ایستگاه رادار A-100   رادار KAMA ، ایستگاه رادار A-100     سامانه فاصله یاب فرکانس بالا رادار A-100     تجهیزات فاصله یاب ایستگاه رادار A-100     آنتن رادار فصله یاب سامانه A-100 با ماموریت کشف اهداف در ارتفاع و برد      تجهیزات فاصله یاب ایستگاه رادار A-100     نمایشگر ارتفاع یاب سامانه A-100     سامانه پایش ایستگاه رادار A-100  با ماموریت پایش از راه دور فاصله یاب و ارتفاع یاب رادار A-100     پست فرماندهی مرکزی رادار A-100     سامانه انتقال اطلاعات شرایط  جّوی به پست فرماندهی مرکزی و ایستگاه رادار B-200       :rose: پایان  :rose:   

با سلام خدمت دوستان    بخش ششم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک     آنتن عمودی ایستگاه رادار B-200 ، با ماموریت اجرای پایش هوایی ( در ارتفاع )      ژنراتور ایستگاه رادار B-200   این ژنراتور عمدتا" برای تولید پالس های با قدرت و فرکانس بالا طراحی شده بود          پردازش کننده اولیه اطلاعات ورودی آنتن رادار B-200 سامانه سام - یک    این سامانه عمدتا" برای تقویت و تبدیل سیگنالهای منعکس شده از اهداف که از طریق آنتن دریافت می شوند ، اختصاص یافته بود .        اتاق ویژه تجهیزات تقویت کننده سیگنالهای دریافتی رادار B-200 از اهداف  ، تقویت کننده سیگنالهای ارسالی به موشک شلیک شده ، تنظیم ولتاژ سیستم      پست فرماندهی رادار B-200 ،    شامل ، جایگاه کاربر رادار ( دیده بان ) و  کاربر ویژه تعیین کننده موقعیت هدف      نشاندهنده های اتاق فرماندهی رادار B-200    سمت راست ، شامل تجهیزات هدایت دستی موشک بسمت هدف      تجهیزات ویژه سرپرست رادار B-200   شامل تجهیزات مورد استفاده برای مدیریت رزمی ایستگاه و سامانه های شلیک      تجهیزات هدفیابی سامانه رادار B-200 ، شامل سامانه های پایش اهداف ، اولویت بندی اهداف ، پرتاب موشک و نظارت بر مسیر پرواز موشک بسمت هدف      تجهیزات ردیابی دستی اهداف رادار B-200   طراحی شده برای ردیابی پرنده های مهاجم بصورت بصورت تکفروند یا صورتبندی بمباران گروهی      اتاق تجهیزات  محاسبات مختصات شلیک      تجهیزات ارسال دستورات رادیویی اطلاعات آنالیز شده رادار B-200 به موشک 

    صرفا" برای اینکه دوستان ، یک  ذهنیت را در ارتباط با مشکل بسیار مهم دفاع هوایی برای ارتش اتحاد شوروی داشته باشند ، موقعیت پایگاه های هوایی بخش غربی شوروی سابق ، ارائه می گردد . تعدّد بیش از اندازه پایگاه های هوایی ( و نه مراکز جمعیتی ، اقتصادی ، سیاسی ، نظامی و .... ) موجب ایجاد مشکلات بسیاری برای ساختار دفاع هوایی ارتش اتحاد شوروی سابق شده بود .     به نقل از مجلات نظامی ارتش شوروی سابق -1976  :winking: 

با سلام    براساس فرموده جناب کماندانت و طبق اطلاعات صفحه ی ویکیپدیا، هر ساعت پرواز فانتوم مدل ای، حدود 6700 دلار هزینه داره و هزینه های تعمیر و نگهداری به ازای هر ساعت پرواز هم میشه حدود 4100 دلار که در مجموع میشه نزدیک به 11 هزار دلار، این مجموع در سال 1965، حدود 1200 دلار بوده.   از ایشان بابت اطلاع رسانی و روشن کردن ماجرا متشکرم. 

  با سلام   بنده این رقم را اگر اشتباه نکرده باشم از آذربرزین  نقل قول کردم  . صحت این مطلب ، بر عهده نویسنده خواهد بود.   البته زیاد روی صحت و سقم این عدد تاکید ندارم ، چون منبع دیگری را نمی شناسم ، ولی صرفا" قصدم این بود که با ارائه یک مثال ، نشان دهم که یکی از دلایل بازنشسته شدن فاکس بتهای هندی ، افزایش هزینه های هر سورتی پرواز آنها بود.

  با سلام   ضمن  تشکر از جناب cheka که بطور کامل این مساله را تشریح کردند .   البته یک نکته هم باید در این زمینه مورد توجه قرار گیرد که علیرغم ظهور ماهواره های نظارتی ،  بدلیل قابلیتها و انعطاف پذیری های تاکتیکی اینگونه پرنده ها ، چنین پرنده هایی هنوز در کشورهایی نظیر ایالات متحده مشغول اجرای ماموریتهای شناسایی هستند که تا انجایی که اطلاع دارم ، نمونه ارتقاء یافته U-2 که با شناسه TR-1 شناخته می شود ، اجرای ماموریتهای برد بلند را بر عهده دارد و  این مساله جدای از ظهور پهپادها برای انجام اینگونه وظایف بشمار می رود ( البته منظور مقایسه فاکس بت و یو-2 نیست )   علاوه برآن، تجربه خلبانان نیروی هوایی اتحاد شوروی در پرواز های برد بلند از فرودگاه های مبداء در خاک این کشور بسوی سرزمین های اشغالی در سرعت و ارتفاع بالا نشان می داد که  پیشرانه این پرنده برای اجرای چنین پروازهایی اصلا" مناسب نبوده و این هواپیماها ،پس از فرود در فرودگاه مقصد ( به احتمال زیاد ، مصر ) نیاز به تعمیرات اساسی داشتند .   البته پرهزینه بودن هر سورتی پرواز این پرنده هم مزید بر علت شده بود . بعنوان مثال ، هر سورتی پرواز برای پرنده ای نظیر فانتوم در دهه 70 میلادی ( نمونه موردی نیروی هوایی ایران ) ، 100000 هزار دلار هزینه داشت . حالا شما این مساله را برای یک پرنده شناسایی برد بلند ، آن هم با طراحی روسی وسوخت ویژه مورد استفاده در آن و سایر پارامترها در نظر بگیرید تا به هزینه سنیگن آن واقف شوید .

  سلام خیلی ممنون هدف نهایی این پروژه دست یابی به یک پرنده ی نسل 6 امی ست که وجه تمایز ان با نسل قبلی روباتی بودن و خود مختاری ان است که البته تصمیمات اساسی مواردی که در طرح عملیات نقطه ی عطف حساب می شوند بر عهده ی اپراتور انسانی خواهد بود . همان طور که در متن امده از تاکسی تا پرواز و جست و جو و کشف هدف کاملا مستقل خواهد بود ولی برای شلیک به سمت هدف نیازمند تایید توسط اپراتور است . در مورد رهگیری شدن نیز می توان روال مشابهی را در نظر گرفت به عنوان مثال اینکه عملیات لغو شود یا ادامه پیدا کند یا به سمت هدف دیگری تغییر مسیر داده شود و .... احتمالا بر عهده  ی اپراتور خواهد بود ولی جهت اقدامات حفاظتی میتوان اروالی از اقداماتی که پرنده های سرنشین دار نیز انجام می دهند را برای ان یا هر پرنده ی نسل 6 دیگری  برنامه ریزی کرد به عنوان چنانچه پرنده قفل راداری را روی خود ثبت کرد سامانه های جنگال اش را برای شکستن قفل فعال کند , ارتفاع کم کند  .... یا در مواردی که امواج رادار دشمن در منطقه را شناسایی کرد تا حد امکان سکوت رادیویی و راداری را رعایت کند  و پرواز را در ارتفاع پست پیگیری کند . به طور کلی هر سناریوی ی احتمالی قابل برنامه ریزی و روال نویسی ست تنها تصمیم گیری در مورد برخی نقاط عطف ممکن است (فعلا)  از اعتماد پذیری بر خوردار نباشد که به اپراتور سپرده می شوند . هر چند در نهایت هر چقدر هم که هوش مصنوعی پیشرفت کند کلید  تصمیماتی که به انجام حملات مرگ اور بیانجامد کماکان در ید اپراتور خواهد ماند 

به اعتقاد بنده ، ایالات متحده آمریکا با در اختیار داشتن مرکزیت سرورهای فضای مجازی که امروزه ما آن را با عنوان فضای جهای وب (WWW) از آن یاد می کنیم ، سعی در تبدیل شده به " مغز جهان " یا به تعبیری brain land را دارد . این مساله از این لحاظ قابل بررسی و اهمیت است که جمعیت کره زمین روز به روز به استفاده از این فضا وابسته می شود و این وابستگی به شکل خطرناکی در حال افزایش است . در حوزه دانش جغرافیا و بویژه جغرافیای سیاسی ، این مساله در حوزه مفهوم جدیدی با عنوان ژئوسایبر ( جغرافیای فضای سایبر) قابل بررسی است ( چرا که بنده بر این اعتقاد هستم که همانطور که در فضای واقعی ، واحدهای سیاسی بواسطه مرز از یکدیگر جدا می شوند ، بتدریج در فضای مجازی نیز ، مرزها در حال شکل گیری است ) و بطور خلاصه ایالات متحده حداقل تا پایان قرن جاری ( در صورتی که بعنوان یک واحد سیاسی موجود باشد ) سعی خواهد نمود تا این مفهوم یعنی brain land را در مقابل مفهوم heart land ( قلب زمین ) به بهترین وجه به کار گیرد .