بسم ا... بزرگراه تاتو ( Tatev) به آقوانی ( Aghvani ) تا نوامبر 2021 تکمیل میشود قرمز مسیر قدیمی و سبز مسیر جدید و طبق اطلاعاتی که اخیرا منتشر شده ، فقط 8 کیلومتر از ساخت این مسیر باقی مونده اسکرین شاتهای مربوط به ویدئوی جاده در دست احداث

سلام علیکم آنتن UHF بالگردهست . البته در نسخه S این بالگرد ، پشت این آنتن ، یک رادار ارتفاع سنج هم نصب کردند . گونی نیست ، لوله چیفتن را اگر دقت بفرمایید ، دو قسمتی هست ، بخش جلو ، فشار شکن و بخش عقبی ، روی بخش جلویی و عقبی ، پوشش حرارتی (thermal sleeve) قرار می گیرد -----

رزمایش فاتحان خیبر - سری دوم https://www.aparat.com/v/xafHp

وزرای اسراییلی از وقتی نتانیاهو توی عرصه سیاسی اسراییل ظاهر شده، حرف زیاد میزن تشکیل حزب الله معلول شرایط و زمان خاصی بود و دلیل موفقیتش هم دقیقا همین مسائل بوده ولی آیا اون شرایط برای کشور آذربایجان هم صادقه؟ مسلما جواب بله نیست دشمنی یه فرد در قدرت بدون پشتوانه دائمی مردمی که به صورت مرتب توسط مردم تایید نشه، با یک کشور همسایه قدرتمند، به هیچ وجه به نفع اون فرد نیست! تا وقتی که خونی ریخته نشه، جای دوست و دشمن به راحتی میتونه عوض بشه و به نظر میاد که جمهوری اسلامی این موضوع رو به خوبی درک میکنه

سلام چند سال پیش وزیر اسرائیلی گفته بود آذربایجان رو برای ایران مثل لبنان برای اسرائیل میکنیم..یعنی همونطور که ایران در لبنان حزب الله رو تشکیل داد و حمایت کرد بدنبال این هستن که در اذربایجان از گروهکهای تروریستی وهابی و پانترکیستی برای ایران تهدید ایجاد کنند در حال حاضر هم مقدمات این کار توسط ترکیه و اسرائیل و حکومت علیف آماده میشه اگه مقابله نکنیم تا چندسال آینده مشکلات جدی امنیتی در این بخش از مرزهامون خواهیم داشت.. دیگه باید مماشات و کلی گویی در مورد این کشورک ها رو کنار گذاشت و با استراتژی صحیح و اقدامات عملی به مقابله با تهدیدات پیش رو بپردازیم

یعنی قشنگ چسبیدن به رود ارس دارن رزمایش انجام میدن اگه بگن اونور رود آذربایجانه تعجب نمیکنم یه سوال اون آنتنای پشت کبری هامون چیه ؟ سوال دوم چرا لوله چیفتنا رو گونی پیچ کردن یا من اشتباه دارم میبینم؟

کشنده کراز 6322 (یا به شکل دقیق تر کراز 63221) نزاجا در رزمایش فاتحان خیبر سال 1400 شمسی

بسم ا... عجالتا همین تصاویر منتشر شدند تا ببینیم بعداً چه چیزی از رزمایش در می آید

سه ژنرال دائمی روسیه پرتره ای از نبرد اسمولنسک وسعت روسیه نزدیک به 17 میلیون کیلومتر مربع ( در دوران اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، 22 میلیون کیلومتر مربع ) است که به دو بخش آسیایی و اروپایی تقسیم می گردد . با این وصف ، وسعت این کشور ، در کنار سرمای استخوان سوز زمستان های مشهور آن تا کنون حداقل دو ارتش بزرگ تاریخ نظامی ( گراند آرمه و ورماخت ) را چون هیولایی سپید ، به درون خود کشیده و از میان برده است . در سال 1812 ، ناپلئون بناپارت ، ارتش کبیر ( گراند آرمه ) خود را که مورخین استعداد سازمانی این نیرو را تا 500000 نفر تخمین می زدند و یگانهای آن از ملیتهای فرانسوی ، آلمانی ، لهستانی ، ایتالیایی و سایر کشورهای اروپایی که روابط حسنه ای با فرانسه داشتند ، تشکیل میشد ، بسیج نمود تا روسیه را بعنوان کلید امپراتوری ، فتح کند. این عملیات تهاجمی چند ماه به طول انجامید و حتی به اشغال مسکو نیز منجر شد ، اما بدلایل مختلف این حضور چندان دوام نیاورد و وی مجبور به عقب نشینی گردید. مشهور است که از این ارتش پانصدهزار نفری ، تنها 95000 نفر به ویلنا ( لهستان ) رسیدند . چیزی در حدود 120 سال بعد ، درست در همان روزی که فرانسوی ها عازم فتح روسیه شدند ، ورماخت دست به یک عملیات تهاجمی سراسری در طول مرزهای مشترک با اتحاد شوروی زد . وقتی افسران ستاد ارتش به هیتلر هشدار دادند که اشغال روسیه ممکن است طول کشیده و سرمای زمستان تحرک واحدهای رزمی را متوقف خواهد کرد ، وی پاسخ داد که "عامل موتور" این مشکل را حل نموده است . اما پیش بینی ها به تقریب درست از آب درآمد و با اولین برف زمستانی ، جاده ها لغزنده شد ، با شدت گرفتن سرما ، موتور خودروها و زره پوش ها یخ زد و قطعات توپخانه در اجرای آتشباری به مشکل برخورد نمود و این بار از ارتش 3000000نفری آلمان ، تنها عده ای معدود موفق به بازگشت شدند . به همین دلیل ، مشهور است که روسیه ، 3 ژنرال معروف دارد که در سراسر تاریخ ، از این کشور محافظت نموده اند ، این سه ژنرال مشهور دسامبر ، ژانویه و فوریه (اواسط آذر تا اواسط اسفند) نام دارند . در این سه ماه ، ریزش برف و شدت سرما به حداکثر خود میرسد و فقط بومیان این کشور تحمل زندگی در شرایط ناگوار را در اختیار دارند .

هر بلایی که بر سر ما می اید تقصیر خودمان است به خاطر کم کاری و خیانتمان به هم تبارانمان هست ایران باید از تالشی های اذربایجان حمایت مالی و تسلیحاتی کنه این تالشی ها بارها از ایران درخواست کمک کردن ولی متاسفانه ایران از انها حمایت نکرد تالشی های توسط رژیم الهام الیف سرکوب می شوند علی‌اکرم همت‌زاده که یک تالشی است به ایران نامه نوشت و درخواست کمک کرد ولی متاسفانه ایران جوابی نداد همت‌زاده در مهرماه سال ۱۳۸۷ نامه‌ای سرگشاده به مردم ایران نوشت و ضمن اشاره به لغو قراردادهای گلستان و ترکمنچای پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، از آن‌ها برای احقاق حقوق هموطنانشان آن‌سوی مرزها درخواست کمک نمود علی‌اکرم همت‌زاده لینک زیر https://fa.wikipedia.org/wiki/علی‌اکرم_همت‌زاده جمهوری خودگردان تالش-مغان جمهوری خودگردان تالش-مغان یک جمهوری خودگردان به ریاست جمهوری علی‌اکرم همت‌زاده بود که از ژوئن تا اوت ۱۹۹۳ اداره تالش گشتاسبی را بر عهده داشت.[۱] این جمهوری در جنوب خاوری منطقه خاک جمهوری آذربایجان قرار داشت و از رایونهای آستارا، لریک، لنکران، ماساللی، یاردیملی، جلیل‌آباد و بیله‌سوار تشکیل شده بود. از نظر جغرافیایی، جمهوری خودگردان تالش-مغان همه مناطق پایین رود ارس در جمهوری آذربایجان را شامل می‌شد. پس از به قدرت رسیدن حیدر علیف حدود ده هزار تن از مردم شهر لنکران در مقابل مقر همت‌اف تظاهرات کرده و خواستار خلع او از قدرت شدند[۲] شکل‌گیری در اوایل ماه ژوئن سال ۱۹۹۳ در شهر گنجه با رهبری «صورت حسین‌اف» حوادثی رخ داد. اولین کسانی که در کشور از «صورت حسین‌اوف» جانبداری کردند و به دفاع از او برخاستند. گروهی از نیروهای میهن‌پرست لنکرانی بودند که راس آن‌ها سرهنگ بازنشسته علی‌اکرم همت‌اف قرار داشت. در ۱۵ ژوئن ۱۹۹۳، شورای شهر لنکران در جلسه فوق‌العاده خود نسبت به شهردار سلب اعتماد کرده و اختیارات وی را به «علی‌اکرم همت‌اف» واگذار کردند به همین شکل مخالفت مردمی و نظامی در شهر لنکران علیه حکومت شکل گرفت. در ۲۱ ژوئن ۱۹۹۳، رهبری واحد نظامی «۱۷» اطلاعیه‌ای خطاب به مردم صادر کرد، در این بیانیه آمده بود: «در اوضاع بحرانی که در نتیجه فقدان حکومت و هرج و مرج در کشور به وجود آمده‌است واحد نظامی (۱۷) در مقابل مردم احساس مسئولیت خود را درک کرده و تأمین امنیت مردم مناطق آستارا، لنکران، لریک، یاردیلمی، ماسالی، جلیل‌آباد و بیله‌سوار را بر عهده خود گرفته و در این منطقه جمهوری خود مختار تالش-مغان را اعلام می‌کند.» در ۱۷ اوت، با توجه به موانع قابل تصور و غیرقابل تصور، انتخابات خلق جمهوری خود مختاری تالش مغان برگزار شد و از هفت منطقه مذکور ۲۱۶ نماینده از ۲۵۰ نماینده انتخاب شده و در مجلس حضور یافتند. در نخستین جلسه به اتفاق آرا ایجاد جمهوری خود مختار تالش مغان در قالب جمهوری آذربایجان را تصویب کردند؛ و در جلسه بعدی لایحهٔ تدوین قانون اساسی آن جمهوری تصویب شد و «علی‌اکرم همت‌اف» به عنوان رئیس‌جمهور موقت جمهوری خود مختار تالش مغان و «فخرالدین عباسف» به عنوان رئیس مجلس خلق انتخاب گردیدند. هم‌چنین ترتیب کار مجلس خلق و روز انتخابات ریاست جمهوری مشخص شد و کمیسیونی مأمور تهیه و تدوین قانون اساسی گردید و رنگ و آرم پرچم جمهوری خود مختار تالش مغان نیز مورد تصویب قرار گرفت. در نهایت در تاریخ ۲۳ اوت سال ۱۹۹۳ بر اثر تهاجم گسترده نیروهای دولتی و خودداری علی‌اکرم همت اوف از درگیری مسلحانه و خونریزی، جمهوری خود مختار تالش مغان ساقط شد و همه رهبران آن رئیس‌جمهور، وزیر دفاع و غیره و بیش‌تر از ۲۰ نفر زندانی شدند و شمار زیادی نیز متواری گردیدند. پس از ده سال با فشارهای شورای اروپا بر دولت آذربایجان علی اکرم همت‌اف آزاد شده و با پناهندگی سیاسی در هلند به سر می‌برد و به مبارزه سیاسی خودادامه می‌دهد هلال محمدف و فخردین عباسف (نخست وزیر و رئیس مجلس جمهوری خود مختار تالش) از مسکو به داخل آذربایجان برگشته‌اند تا حقوق تالش را احیا کنند.[۳] سه هدف عمده تحولات سال ۱۹۹۳ در تالش شمالی عبارتند از: «میل به آزادی‌های مردم‌سالار پس از فروپاشی شوروی»، «مقابله با اندیشه‌های پان‌ترکیسم» و «حفظ هویت قومی». این قوم با وجود حدود دو قرن جدایی از خاک ایران، هرگز ایرانی‌بودن خویش را فراموش نکرده‌اند.[۴] لینک زیر https://fa.wikipedia.org/wiki/جمهوری_خودگردان_تالش-مغان بررسی روند تاریخی‌سیاسی جمهوری تالش- مغان بی‌توجهی ایران به جنبش اصیل تالش-مغان در سال1993 میلادی یکی از نقاط تامل‌برانگیز در تاریخ سیاست خارجی کشورمان است که شاید توافق زیادی با عقد قرارداد ترکمنچای نداشته باشد. در حالی که در سرحدات مرزی ایران حکومتی قانونی و خودمختار به دستور رییس‌جمهور پیشین باکو تشکیل شده بود که خود را دوستدار ایران می‌دانست، سیاست خارجی کشور از کنار این رخداد کامل بی‌تفاوت گذشت. حیدر علی پس از به قدرت‌رسیدن در حالی که یک‌به‌یک در حال از دست‌دادن استان‌های جمهوری آذربایجان در جنگ قراباغ بود به جای اینکه به فکر تمامیت ارضی کشور خود در غرب باشد، نیروهای نظامی خود را به جنوب شرق گسیل داشت تا به سرکوب تالش‌ها بپردازند که فرزندان آن‌ها در جبهه قراباغ می‌جنگیدند. در این تاریخ حیدرعلی‌اف روابط نزدیکی با ایران به ویژه رییس‌جمهور وقت، هاشمی رفسنجانی و علی اکبر ولایتی داشت. پرسش اینجاست که چرا دولت وقت برای تثبیت موقعیت قانونی تالش‌های ایرانی‌تبار با وجود چند میلیون دلار کمک مالی به باکو امتیازی دریافت نکرد؟ به‌ویژه اینکه جمهوری خودمختار تالش مغان توسط ابوالفضل ایلچی بیک، رییس‌جمهور پیشین این کشور تثبت شده و قانونی بود. نخبگان تالش از عدم‌ حمایت دولت ایران از حرکت‌های سیاسی- فرهنگی آن‌ها و بی‌تفاوتی ایران به سرنوشت‌شان گله‌مند هستند. آیا تالش‌های شیعه حق ندارند از ایران انتظار داشته باشند که دست‌کم به اندازه سایر شیعیان جهان مورد حمایت قرار گیرند؟ آن‌ها بر این باورند که به دلیل وابستگی تباری و زبانی به ایران، مورد ستم قرار گرفته و سرکوب ‌شده‌اند، به‌عبارتی ‌دیگر هزینه ایرانی‌بودن را در سرحدات مرزی پرداخت کرده‌اند اما از جانب ایران حمایت معنوی لازم صورت نگرفته است. جنبش ملی تالش که اکنون بیشتر رهبران آن در حالت تبعید و در روسیه به سر می برند در درجه اول صیانت از موجودیت فرهنگی تالش‌ها را هدف قرار داده است. رژیم باکو با انکار موجودیت تالش‌ها، آن‌ها را فقیر نگه داشته و نخبگان فرهنگی آن‌ها را به قتل می‌رساند. انتشار هر نوع نامه و مقاله به زبان تالش ممنوع است و حتی وب سایت‌های اینترنتی نیز به‌سرعت فیلتر می‌شوند و جالب اینکه دنیا در قبال این قتل عام فرهنگی و سیستماتیک سکوت اختیار کرده است. در این میان حرکت ملی تالش که اسماعیل شعبان‌اف یکی از رهبران آن است، در صف اول مقابله با جریان ویرانگری قرار گرفته که نابودی بنیان اقلیت تالش را در دستور کار قرار داده است. ادامه در لینک زیر http://azariha.org/2425/بررسی-روند-تاریخی‌سیاسی-جمهوری-تالش-م/

آلون اوشپیز مدیر کل وزارت خارجه ‎اسرائیل با انتشار توییتی به ۳ زبان عربی ، انگلیسی و فارسی در کنار تصویری از بازدید ساعاتی قبل یائیر لاپید وزیرخارجه اسرائیل از مقر ناوگان پنجم فرماندهی مرکزی نیروی دریایی آمریکا در ‎بحرین، پیام مستقیم و معناداری را به ‎ایران ارسال داشت. هم زمان ایران در مرزهای شمال غربی اش با کشور نزدیک به اسرائیل در حال برگزاری بزرگترین مانورهای سال های اخیرش با نام فاتحان خیبر است. یعنی واقعا میان دید و بازدید ها در استان سابق ایران با منطقه مانور ارتباطی نیست؟

حالا همه موارد درست و حتما باید بره زیر ذره بین و رفتارهای انگلستان حتما تعقیب بشه و رفتارهای سفیر هم به دقت تجزیه و تحلیل و در صورت لزوم اقدام. ولی انتشار تصویر ملاقات با سفیر انگلستان در ایران در سفارت باکو اگر ما مرد میدان جنگ روانی/رسانه ای باشیم اتفاقا به نفع ماست. برای مقابله رسانه ای با پان ها و حامیانشون یکی از بهترین سندهاست که نشون بدیم مستعمره باکو رژیمی است بازیچه قدرتهای جهانی و منطقه ای و اتفاقا در این مورد خاص هم با یکی از بدنام ترنیشون نسبت به کشور ایران جلسه برگزار میکنه. از اشغالگران قدیمی و استعمارگران حرفه ای و ضدایرانی ترینشون و بهتر از این تصویر در این زمان خاص دشمنی رژیم باکو را نمیشد نشون داد با ایران و ایرانی ها. پ ن:

متشکریم آقای مک دانل ...... برای خاطرات خوبی که ایجاد شد گردان 61 نیروی هوایی ایران پی نوشت : شش سال پیش ، یکی از دوستان عزیز در گردان شصت ویک نیروی هوایی ، این پچ را به رسم یادگار ، به بنده هدیه دادند و تذکر دادند که فعلا جایی عکس آن را منتشر نکنید ، حالا که خود نیرو برای انتشار آن مشکلی ندارد ، پس تصویر این پچ هم قابل انتشار هست

میلیتار-ُوشنبلات (میلیتار- ووخن بلات ) ارزش مطبوعات نظامی در روند بهینه سازی سازمان نیروهای مسلح این مجله در سال 1816 توسط سرهنگ رول فون لیلینسترن ( 1847-1780) ، ریاست وقت بخش تاریخ جنگ و همچنین ژنرال کارل فون دکر ( 1844-1784) رییس وقت بخش توپوگرافی ستاد کل ارتش پروس تاسیس شد . در ابتدا ، مجوز انتشار این مجله از سوی وزارت جنگ پروس برای خبر رسانی در خصوص احکام ، دستورات و گزارش های مربوط به نیروی انسانی ارتش صادر گردید و به همین سبب ، از همان ابتدا ، خوانندگان بسیاری را بخود جذب نمود ، چرا که ضمن اطلاع رسانی به پرسنل ارتش ، آنها را تشویق به مطالعه تاریخ نظامی می نمود . راست : ژنرال کارل فون دکر چپ : سرهنگ رول فون لیلینسترن درسال 1824 ستاد کل ارتش ، مدیریت مجله را بر عهده گرفت و بدین ترتیب ، میلیتار-وشنبلات ، بصورت ارگان رسمی ارتش پروس درآمد که این مساله ، پس از بروز یکسری بحث و جدل ها در این هفته نامه نظامی رخ داد . با این وصف ، ستاد کل ارتش این مجله را فرصتی دید که تاثیرات لازم بر روی روحیه رزمی افسران و بالتبع کل ارتش گذاشته شود و پس از این رخداد ، علاوه براخبار رسمی ، نویسندگان مجله بر روی ماهیت توسعه ارتش در دوران جدید متمرکز شدند که بدین ترتیب ، وظیفه رسمی این مجله ، مشارکت در آموزش افسران جوان تر بواسطه انتخاب مقالات مناسب بود . با این حال ، از سال 1843 و پس از کاهش مقررات مربوط به سانسور نظامی ، مقالات علمی مرتبط که به نوعی مکمل مندرجات روزنامه هفتگی ارتش می بود ، در آن به چاپ می رسید ، در حالی که وقتی از سال 1848 سانسور نظامی بطور کامل متوقف شد ، وزارت جنگ هنوز نگران درز اطلاعات محرمانه از این طریق بود ، در نتیجه برای انتشار مقالات ، مقرراتی وضع شد تا این مشکل نیز برطرف گردد . تا آن زمان ، ارتش یک روزنامه رسمی نیز داشت که از دوبخش رسمی ( اخبار ارتش ) و بخش غیر رسمی ( بررسی ها و مقالات ) تشکیل و منتشر می گردید ،اما این روند از سال 1861 و پس از بقدرت رسیدن ویلهلم اول تغییر کرد . وی آرزو داشت تا این مجله ، هویت نظامی کاملی بخود بگیرد ،بنابراین ،از یکم آوریل 1867 تمامی اعلامیه های رسمی ارتش در روزنامه ای تحت عنوان "برگه دستورات ارتش " چاپ می گردید ، در حالی که هفته نامه ارتش به مجله تبدیل و مدیریت آن به یک افسر ذخیره داده شد که از سوی وزارت جنگ و ستاد کل مورد پشتیبانی قرار می گرفت و مقالات ارسالی به آن پس از بررسی کامل برای استفاده عموم انتشار می یافت . در جریان جنگ فرانسه و پروس ( 1871- 1870) این مجله ، یک شماره روزانه با محتوای گزارشهای روزانه جنگ را منتشر مینمود ، در حالی که یک مطبوعه دیگر ، با عنوان "روزنامه ادبیات نظامی " وظیفه بررسی ، حاشیه نویسی و مطالب ادبی مربوط به جنگ را بر عهده داشت . در طول جنگ اول جهانی ، این مجله سه بار در هفته با اخبار مربوط به روند جنگ و تغییرات نیروی انسانی ارتش در اختیار مخاطبان قرار می گرفت . پس از پایان جنگ ، این مجله از سال 1919 تحت عنوان " مجله مستقل ارتش آلمان " مجدد منتشر گردید و سعی نمود تا تجربیات جنگ جهانی را بلحاظ محتوایی مکتوب و بررسی نماید . اما از دهه سی میلادی و بخصوص پس از تشکیل ورماخت ، این مجله بعنوان ارگان رسمی فرماندهی ارتش آلمان تا سال 1942 ، وظیفه انتشار اخبار جنگ و نشر مقالا علمی و تبلیغاتی را بر عهده گرفت . پی نوشت : 1-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 2- به بخش های رنگی شده دقت فرمایید .

مطلبی که من شنیدم این است که پروژه کوثر یک پروژه مهندسی معکوس خالص بوده. یعنی کاملا پروسه کپی سازی انجام شده و فعالت های طراحی و شبیه سازی جدی روی ان انجام نشده. خود به خود تیم سازنده دارای توانایی فنی برای انجام تغییرات بر روی ان را ندارند. برعکس پروژه یاسین که کلا پروسه طراحی بر روی ان انجام شده است. بنابراین به این زودی منتظر ارتقا جدی بر روی کوثر نباشید. موتور ان هم که توربو جت است. بعضی می گویند که باید یک ورژن توربوفن از ان ساخت. به نظر من نهایتا این کار سخت تر از ساخت یک توربوفن جدید است و موتور حاصل نیز یک نسل 4 واقعی نخواهد بود. شاید بهتر باشد این هواپیما در همین حد باقی بماند و بعنوان هواپیمای اموزشی و حداکثر پشتیبانی نزدیک به کار گرفته شود و به سراغ یک پلتفرم جدید رفت مثلا خرید j10c که ظاهرا دنبال ان هم هستند. ارتقا اف 5 شاید افتابه خرج لحیم باشد. اگر واقعا خواستند انرا ارتقا دهند بهتر است فکر یک موتور جدید باشند. مثلا al222 که روی یاک 130 نصب است موتور خوبی است. برای یاسین هم گزینه خوبی است.

بسم الله الرحمن الرحیم از زمان آغاز به کار حزب کمونیست در چین در سال 1949 شوروی سعی کرد حمایت های گسترده تسلیحاتی از این کشور بکند. بخصوص در زمان جنگ کره و با تحویل جنگده های میگ 15 باعث کاهش تاثیر گذاری بمب افکن های استراتژیک آمریکایی در این جنگ شد. چینی ها از فرصتی که روس ها در اختیار اونها گذاشتند سعی کرد بهترین استفاده را بکند و محصولات کپی شده را خود به طور گسترده به فروش برساند. بعد از فروپاشی شوروی در سال 1991 چین به برخی محصولات پیشرفته این کشور مثل سوخو 27 و سوخو 30 که دو موتوره بودند و از قابلیت اطمینان و امکانات پروازی بیشتری بودند علاقمند شد و با نمونه برای از آن ها جنگنده های جی 11 و جی 16 و جی 15 را ساخت. اما مطالعات موسسه رویال یونایتد سرویس نشان می دهد الان دیگه چین برای توسعه صنایع هوایی خود به روسیه نیاز ندارد و از این کشور جلو زده. به گفته تحلیل گران چین از وضعیت وابستگی به محصولات روسی عبور کره و الان توانایی دارد در بسیاری از زمینه های تولید جنگنده و سنسورها از روسیه بهتر عمل کرد. و با توجه به کاهش بودجه نظامی روسیه و ضعف های ساختاری صنعتی بعید هست روسها بتوانند این فاصله را پر کنند. هر چند همچنان چینی ها موتورهای توبوفن را از روسیه وارد می کنند اما سرمایه گذاری کلان آنها در موتورهای WS-10 و WS -15 نشان دهنده تلاش انها برای پیشی گرفت از روسیه در این جهت است. موتور ws10 دلایل پیشرفت چین در زمینه تولید جنگنده در مقایسه با روسیه را می توان به صورت زیر دانست: 1- بودجه نظامی چین که بیش از 2 برابر بودجه روسیه هست. 2- گسترش صنایع الکترونیک غیر نظامی در این کشور که خیلی از تکنولوژی های غربی را توانسته وارد چین بکند. 3- سرمایه گذاری زیاد چینی ها برای جاسوسی صنعتی و مهندسی معکوس 4- تحریم های غرب بر ضد روسیه که اجازه دسترسی روسیه به برخی سنسورها را نمی دهد. البته به این معنا نیست که ارتش چین از برتری کامل در مقابل روسیه برخورد دار هست بلکه روسها با تولید محصولاتی ماننده میگ 31 توپولف 160 و 22و سوخو 25 محصولاتی را تولید کردند که در چین هیچ معادلی ندارد و از طرفی شرکت انها در جنگ روسیه و تقابل با فن آوری های غربی یک تجربه و مزیت غیر قابل انکار برای انها فراهم کرده. این در حالی این که تجربیات ارتش چین در این زمینه صرفا به برگزاری مانور با سایر یگان ارتش خودش محدود می شود. همچنین روسها در زمینه صادرات جنگنده بسیار موفق تر عمل کردند. میگ 31 و توپولوف 160 از شاهکارهای شوروی و جنگ سرد با توجه به فرسوده شدن ادوات نظامی که کشورهای متحد شوروی از این کشور خریداری کردند و به دنبال محصولات غربی هم نیستند به وضوح تمایل انها برای بروز رسانی ادوات خود با تجهیزات چینی به جای روسی قابل مشاهده هست . دلایل برتری جنگنده های چینی 1- استفاده گسترده از مواد کامپوزیت : نسل های جدید جنگده های جی 11/جی 15/جی 16 به طور واضح از مواد کامپوزیت بیشتری نسبت به همتایان روس خود بهره برده اند و این مسئله باعث کاهش وزن و افزایش مانور پذیری انها می شود و از طرفی شرکت شیان چین با کمک چاپگرهای ه بعدی و مواد کامپوزیت توانسه قطعاتی برای هواپیمای Y-20 تولید کند . Y20 هواپیما ترابری چین 2- رادارهای ارایه فازی فعال : توانایی ردیابی دشمن و تحت نظر گرفتن اون یک برتری تعیین کننده برای هر خلبان در جنگهای هوایی هست. برای همین یک رادار با تکنولوژی برتر می تواند مزیت های زیادی فراهم کند رادار IRBIS-E نصب شده روی جنگنده سوخو 35 روسیه یک رادار بسیار پر قدرت هست که گفته شده جنگنده ای مثل اف 16 را می تواند از فاصله بیشتر از 250 کیلومتری شناسایی کند اما استفاده از ابلیت های این رادار سبب می شود که در همان ابتدا حضور آن افشا شود. چون این رادار یک رادار ارایه فازی غیر فعال است . اما رادارهای ارایه فازی فعال می توانند دقت بیشتر و روشهای جستجوی بهتر را برای خلبان فراهم کنند. اما بزرگترین مزیت رادارهای ارایه فازی فعال دشوار بودن تشخیص حضور آنها می باشد. ایالات متحده بیشتر از دو دهه هست که از رادارهای ارایه فازی فعال در ناوگان خود استفاده می کند و این در حالی است که روسیه دو رادار برای پکفا و میگ 35 توسعه داده بررسی رادار جنگنده میگ 35 نشون میده که هنوز از بلوغ کافی برخوردار نیست ( شاید برای همین مصری ها دنبال این هواپیما نرفتن) و برای رادار پکفا هم اطلاعات خاصی تا به حال ارائه نشده و این در حالی است که چینی ها روی جنگنده های های خود به طور گسترده در حالت استفاده از رادارهای ارایه فازی هستند و با توجه به جاسوسی هایی که چین از صنایع غربی کرده احتمالا این رادارها در برخی مشخصات مشابه نمونه های غربی عملکرد خواهند داشت. هر چند چین تا به حال از قابلیت ههای راداری ارایف فاری خود مطالبی منتشر نکرده. جدیدترین رادار ارایه فازی چین به رادارهای پهلو نگر دقت کنید 3- موشک های هوا به هوا : وجود یک موشک با توانایی جنگ BVR به طور واضح قدرت نیروی هوایی را در درگیری با اهداف دور دست افزایش می دهد. چینی ها دو موشک را برای این منظور در دست توسعه دارند اولین موشک PL12 هست که عی شد در اون از موشک AIM120C نمونه برداری بشه این موشک توانایی های بالاتر از موشک R 77 روسیه دارد . و موشک بعدی موشک PL15 هست که در اون سعی شده از موشک AIM120D نمونه برداری شود . همچین این کشور یک موتور دوپالسی برای این موشک طراحی کردند که در نزدیکی هدف هم بتواند سرعت خود را حفظ کند. موشک پی ال 15 موشک pl10 هر چند روسیه موشک های دوربردی مثل R33 و R37 هم در اختیار دارد که در ایالات متحده و چین نمونه های عملیاتی برای اونها وجود ندارد. موشک r33 زمانی روسیه با تولید موشک R73 رهبری دنیا در زمینه موشک های حرارتی کوتاه برد را در اختیار داشت اما الان با توجه به تولید موشک های جدید PL10 و AIM9X در چین و ایالات متحده که مجهز به تکنولوژی تصویر ساز هستند روسیه هیچ معادلی در اختیار ندارد. 4- تولید هواپیماهای رادار گزیر: هرچند خیلی اعتقاد دارند که جنگنده جی 20 چینی توانایی هایی برای رقابت با اف 22 در اختیار ندارد اما واقعیت این هست که جی 20 اولین جنگنده نسل 5 هست که در خارج خاک امریکا توسعه پیدا کرده . جنگنده پکفا با اینکه به نظر می رسد از قابلیت مانور زیادی برخوردار است اما دارای ضعف هایی هم هست. ورودی هوا و سطوح کنترل کننده بزرگ و طراحی محل قرار گیری خلبان و نحوه استقرار موتور و همچین نحوه قرار گرفت IRST همه باعث افزایش سطح مقطع این هواپیما می شود. و این مسئله سطح مقطع ان را بالا از اف 35 و اف 22 کرده . این هواپیما احتمالا از کیفیت ساخت بالایی برخوردار خواهد بود اما سطح مقطع اون از جی 20 هم بیشتر است. عکس های منتشر شده از جی 20 نشان می دهد دولت چین به مراتب تلاش های بیشتری برای بهبود مشخصات این هواپیما انجام داده. هر چند طرح جنگنده جی 31 چینی هم گسترش خوبی داشته و معلوم نیست که عملیاتی میشه یا نه 5- مهمات دقیق: در جنگ های نوین این ایده مطرح شده که مناسب تر است هدف با یک یا دو بمب دقیق مورد اصابت قرار بگیرد تا اینکه با یک بمب بزرگ با قدرت تخریب زیاد به هدف حمله کرد. از طرفی تصاویر منتشر شده از جنگ سوریه نشان می دهد که تسلیحات روسی فاقد دقت زیاد در هدف قرار دادن سوژه ها هستند و این یا به دلیل ضعف سیستم گلوناس هست و یا هم به دلیل اینکه روسیه نتونسته یک غلاف هدفگیری مناسب برای جنگنده های توسعه بدهد. و این باهث شده در برخی موارد خلبان های روسی برای حمله به اهداف مدتی بالای ان پرواز کنند که به خوبی بتوانند هدف را شناسایی کنند و یا از بمب های هدایت تلویزیونی که نیاز به اپراتور هدایت کنند در SU24 و SU34 دارد استفاده کنند. درمقابل گزارش هایی در دسترس هست که نشان می دهد چینی ها به گسترده موفق یه ساخت غلاف های هدف گیری برای جنگنده های خود شده اند و از طرفی مهمات کوچک که دقت زیادی هم دارند را توانسته اند با این غلاف ها هماهنگ کنند. جدیدترین پاد هدفگیری چین 6- توسعه پهبادها: پهبادها ابزار ارزشمندی برای درگیری ها هستند شاید برخی از انها گران باشند اما اکثر انها هزینه عملیاتی پایی دارند و با توجه به استفاده از هوش مصنوعی در این قرن استفاده از انها در جنگ ها بیسار گسترده تر خواهد شد و حتی در برخی ماموریت ها جای هواپیماهای با سرنشین را هم خواهند گرفت. چین در دهه گذشته سرمایه گذاری بسیار زیادی در امر پهبادها کرده و بازار خوبی هم به دست اورده و الان طیف زیادی از انواع پهباد ها را تولید می کند. روسیه هم توانسته پهبادی مثل اوران را تولید کنه مه در سوریه و اکراین عملکرد قابل قبولی داشته و از طرف روی طرف اوختیک هم کار می کند ام به وضوح محصولات این کشور در حال حاضر از محصولات کشورهای مثل ترکیه و چین تنوع کمتری دارد. برخی از پهباد های رزمی چین منبع

دیروز 3 فروند پهپاد مهاجر6 به یگان عملیاتی غرب کشور ارتش تحویل داده شد. اپراتور مهاجر6 بیان کرد این پرنده 1200 کیلومتر برد رزمی دارد و مداومت پروازی آن در حالت شناسایی 14 ساعت و در زمان عملیاتی 8 ساعت است. پس فعلا خبری از مداومت پروازی 24 ساعته برای مهاجر6 نیست. مهاجر6 را میتوان با پهپاد فالکو ساخت ایتالیا با مدوامت پروازی 14 ساعته و وزن قابل حمل 70 کیلوگرمی مقایسه کرد. البته فالکو از موتور 65 اسب بخاری استفاده میکند در برابر موتور 100 اسب بخاری مهاجر6. نسخه جدید فالکو با موتور 80 اسب بخاری بیش از 20 ساعت مداومت پروازی دارد و حداقل 100 کیلوگرم بار می تواند بار حمل کند. وزن این نسخه 750 کیلوگرم است. همچنین یکی دیگر از پهپادهای همرده مهاجر6 پهپاد ترکیه‌ای بیرقدار است. این پهپاد هم وزن مهاجر6 می باشد و هردو از پیشران یکسان استفاده میکنند اما بیرقدار مدوامت پروازی 24 ساعته و توان حمل 150 کیلوگرم محموله را دارد. که این اعدا برای مهاجر6 بسیار کمتر است یعنی 14 ساعت مداومت پروازی و 40-80 کیلوگرم وزن قابل حمل. تفاوت مهندسی و طراحی ترکها در زمینه صنعت پهپادی با توانایی ایران در این زمینه اختلاف فاحشی دارد در حالی‌که ایران حدود 40 سال است وارد صنعت ساخت پهپاد شده است. البته امروز شرکت بایکار تولید کننده پهپاد بیرقدار اعلام کرد این پهپاد را ارتقاء داده که در نتیجه آن مداومت پروزای بیرقدار به 30 ساعت رسیده است و 700 کیلوگرم وزن دارد. بیرقدار جدید می‌تواند تا ارتفاع 27000 پایی پرواز کند که این عدد برای مهاجر6 ایرانی 18000 پا است. بنابراین مداومت پروازی بیرقدار 214 درصد بیشتر از مهاجر6 است. سقف پرواز آن 150 درصد بالاتر و وزن مهمات قابل حمل بیرقدار 187 درصد بیشتر است.

خودروهای زرهی در برابر پالس های الکترومغناطیسی ازمایش دستگاه تانک لئوپارد-2 در شبیه ساز پالس های الکترومغناطیسی امروزه اجزای الکتریکی و الکترونیکی بر روی انواع اتجهیزات نظامی (هواگردها ، شناورها ، وسایل نقلیه زمینی و ...) به شکل متداولی نصب و استفاده میشوند. پالس های الکترومغناطیسی میتوانند به زیر سیستم های الکترونیکی این تجهیزات صدمات جدی وارد کند. بزرگترین پالس های الکترومغناطیسی ناشی از انفجارهای هسته ای (NEMP) ایجاد می شوند. اما سلاح های مایکروویو ، رعد و برق و بادهای خورشیدی نیز تهدیدی برای عملکرد درست تجهیزات الکترونیکی هستند. موسسه تحقیقاتی فن آوری های حفاظتی ش.م.ر آلمان که در شهر مونستر واقع شده است مجهز به دستگاه شبیه ساز برای تولید پالسهای الکترومغناطیسی است. در حقیقت دراین شبیه ساز با ایجاد میدان الکترومغناطیسی میتواند اثرات وارده شده به تجهیزات نظامی را مورد بررسی قرار داد و مطمئن شد که حتی در شدیدترین پالس های الکترومغناطیسی نیز تجهیزات نظامی می توانند به درستی فعالیت کنند. آزمایش خودرو رزمی پیاده نظام پوما در شبیه ساز پالس های الکترومغناطیسی نمونه دیگر از شبیه ساز پالس الکترومغناطیسی در مرکز White Sands Missile Range آمریکا برای ازمایش بر روی تانک ابرامز تصویر شماتیک از شبیه ساز پالس الکترومغناطیسی- این شبیه سازها از ژنراتورهای مارکس استفاده میکنند. به زبان ساده این ژنراتورها خازنهای زیادی دارند که انرژی را در آنها ذخیره می شود سپس می توان همه آنها را همزمان تخلیه کرد.

یکی از برنامه های که ارتش آمریكا به دنبال آن است برنامه ای با عنوان "افزایش برد توپخانه" می باشد. ارتش امریکا پیش بینی می کند در یک برنامه بلند مدت بتواند با دقت بالایی اهداف را در 100 کیلومتری و بعد از آن در 500 و1000 کیلومتر با کمک سامانه های توپخانه ای برد بلند منهدم کند. علاوه بر برد، افزایش سرعت پرتابه های سامانه های توپخانه ای نیز در دستور کار قرار دارد. به عنوان نمونه ساخت یک سامانه ی توپخانه ای متحرک مجهز به ریل گان با برد 160 کیلومتری که با کمک نیروی الکترومغناطیس پرتابه ها را با سرعت هایپرسونیک به سمت اهداف شلیک می کنند بسیار کشنده و مهلک خواهد بود. ویژگی دیگری که در نسل جدید سامانه های توپخانه ای مورد نظر ارتش آمریکا است علاوه بر هماهنگی این سامانه ها با دیده بان های سنتی مانند نیروهای پیاده نظام و یا وسایل نقلیه رزمی زمینی، توانایی هماهنگی با هواپیماهای بدون سرنشین و سرنشین دار مانند جنگنده اف -35 است. در مناطقی نبرد که اطلاعات از موقعیت نیروهای دشمن در دسترس نیست نیروی هوایی اطاعت حیاتی را در اختیار نیروهای توپخانه ای قرار دهد تا به شکل هدفمند نیروهای متحرک و یا ثابت دشمن بوسیله سامانه های توپخانه ای از میان برداشته شوند. بخشی از دیده بان های نسل بعدی توپخانه های برد بلند ارتش آمریکا را هواگردهای سرنشین دار و بدون سرنشین تشکیل میدهند. توسعه سامانه های توپخانه ای برد بلند موجب می شود عملکرد سیستم های توپخانه ای با حداکثر بازدهی خود در میدان نبرد عمل نماییند در نسل جدید سامانه های توپخانه ای مولفه های مانند برد، نرخ آتش، کشندگی، دقت و بقاپذیری افزایش خواهند یافت و اثر گذاری بیشتری در میدان نبرد خواهند داشت. در حقیقت در برنامه تهاجم آینده ارتش آمریکا موشک های هایپرسونیک به علت گران بودنشان فقط برای هدف قرار دادن اهداف استراتژیک دشمن مورد استفاده قرار می گیرند در نتیجه از آنها برای حمله به عمق دفاعی دشمن و مراکز فرماندهی و کنترل استفاده خواهد شد. در حالی که تسلیحاتی مانند توپخانه های برد بلند می توانند با هزینه کمتر اهداف مختلف دیگر مانند پرتابگر های موشک های بالستیک و کروز را نابود کنند . از طرف دیگر سامانه های توپخانه برد بلند با ازبین بردن سامانه های پدافندی مسیر را برای حملات هوایی و موشک های کروز را باز می کنند . برد بیشتر، تحرک بالاتر و هزینه پایین تر برای هر شلیک سامانه های توپخانه ای برد بلند را تبدیل به " سلاح تاکتیکی" ارتش ایالات متحده خواهد کرد. سامانه ها توپخانه ای نسل فعلی در برد سامانه های توپخانه ای دشمن قرار دارند در نتیجه آنها بسیار اسیب پذیر هستند اما توپخانه های نسل جدید بدون قرار گرفتن در برد سامانه های توپخانه ای دشمن می توانند اهداف مختلف مانند سامانه های پدافند هوایی و سامانه های توپخانه ای، واحد های زرهی وپیاده نظام دشمن را با کمترین احتمالا خطر از میان بردارند. درکنار برد بالاتر، دقت زیاد نیز می تواند خسارت های زیادی به خطوط دشمن از جمله خطوط لجستیکی، تجهیزات ویژه، ضروری و پیشرفته دشمن وارد نمایید در نتیجه دشمن مجبور خواهد شد از برد سامانه های توپخانه ای فاصله بگیرد. درنتیجه این موقعیت به نیروهای خودی اجازه خواهد داد در پوشش این آتش پشتیبانی پیشروی نماییند. یکی از اولین تلاش های ارتش آمریکا برای به کارگیری یک سامانه توپخانه ای مدرن به سال 2002 و پروژه XM2001 Crusader بازمی گردد. اما نتیجه آزمایش های آن برای ارتش آمریکا در برخی مولفه ها مانند تحرک و دقت رضایت بخش نبود پس طرح کنار گذاشته و لغو شد. در حال حاظر ارتش آمریکا بر روی پروژه جدید M1299 کار می کند. برنامه M1299 رو باید بخشی از برنامه ریزی گذشته ارتش امریکا برای توسعه نسل جدید تو سامانه های توپخانه ای عنوان کرد. در ماه جولای سال 2019 ارتش آمریكا به طور رسمی تأیید كرد كه جدیدترین هویتزر 155 میلیمتری خودکششی را به عنوان M1299 معرفی خواهد كرد. سیستم توپخانه ای با برد بیشتر قرار است با هویتزر خودکششی M109A7 فعلی ارتش آمریکا جایگزین شوند. در این برنامه شرکت BAE Systems همکاری اصلی در توسعه این سیستم توپخانه ای جدید را خواهد داشت. هویتزر خودکششیXM1299 برنامه M1299 که نمونه ای اولیه ی آن با نام XM1299 شناخته می شود قرار است ویژگی های نظیر افرایش برد تا 70 کیلومتر با کمک لوله توپ جدید، بارگذار خودکار جهت رسیدن به نرخ آتش 10 گلوله در دقیقه و به کارگیری مهمات جدید را دارا خواهد بود. آزمایش های انجام گرفته بر روی XM1299 در مرکز تحقیقاتی یوما نشان داد برد این سامانه می تواند با میزان خطای 2متر به 62 برد کیلومتری برسد که در مقایسه با سامانه های توپخانه ای موجود در ارتش امریکا مانند هویتزر خودکششی M109A7 ( با برد 30 کیلومتری) و هویتزر M777 (برد 40 کیلومتری با کمک مهمات هدایت شونده M982) یک پیشرفت قابل توجه است. توپ جدید کالیبر 155 میلیمتری با نام XM907 از جمله عواملی است که موجب شده است برد M1299 افزایش یابد. توپ جدید XM907 در مقایسه با لوله توپ M205 ( لوله توپ هویتزر M777) و لوله توپ M284 (لوله توپ هویتزر M109A6 و A7) حدود 1/8 متر بلند تر و حدود 450 کیلوگرم سنگین تر است. به زبان ساده طول لوله بلندتر در توپ جدید XM907 موجب می شود گازهای تولید شده از انفجار خرج زمان بیشتری بر روی گلوله اثر بگذارند در نتیجه سرعت گلوله در مقایسه با لوله های کوتاه تر بیشتر خواهد بود. سرعت بیشتر گلوله می تواند باعث افزایش برد شود. علاوه بر مهمات جدید ارتش امریکا در نظر دارد تا خرج های جدید XM654 برای مهمات خود به کاربگیرد تا برد و قدرت سامانه های توپخانه ای را بالاتر ببرد. ویژگی های جدیدی طرح XM1299 هویتزر خودکششی M109A7 در کنار هویتزر خودکششی XM1299 در این تصاویر مشخص است طول لوله توپ در مقایسه XM907 با لوله توپ M284 افزایش یافته است. همچنین مهمات جدید XM1113 و XM1115 نیز می تواند در افزایش برد و دقت این هویتزر نقش بسزای داشته باشند. مهمات XM1115 مهمات هدایت شونده ی جدید هستند که هدایت آنها با GPS است. گفته می شود این مهمات برد 100 تا 120 کیلومتر خواهند داشت. به کارگیری مهمات دارای رمجت نیز یکی از راهکارهای پیش روی ارتش آمریکا برای افزایش برد سامانه های توپخانه ای است. سیستم کنترل آتش جدید در کنار بارگذار خودکار این قابلیت را M1299 میدهد که 8 پرتابه را به نحوه ای شلیک کند که تمامی گلوله ها در یک زمان به هدف بر خورد کنند. این ویژگی که در هویتزر های مدرن کنونی نیز وجود دارد که کشندگی بالا و از طرفی موجب غافگیری دشمن خواهد شد. بارگذار خودکار علاوه بر افزایش نرخ آتش می تواند امنیت خدمه هویتزر ها را افزایش دهد به این صورت که در میدان نبرد دیگر خدمه الزامی به بودن در داخل هویتزر را ندارند و سیستم یه صورت خودکار تمامی عملیات های لازم برای اجرای آتش را انجام می دهد در نتیجه درصورت هرگونه حادثه برای هویتزر خدمه در امان هستند. پیش بینی میشود مراحل ساخت و به خدمت گرفتن هویتزر های M1299 از سال 2022 آغاز شود. تست های عملکرد XM1299 - در این آزمایش ها عملکرد سیستم های مختلف مانند لوله توپ و بارگذار خودکار مورد بررسی قرار می گیرد. تصویر شماتیک مهمات XM1113 مهمات دارای رمجت نیز یکی از گزینه های پیش روی ارتش امریکا برای افزایش برد هویتزر هاست البته باید به این نکته توجه داشت که قیمت این نوع مهمات بسیار گران است که حتی برای ارتش آمریکا چالش برانگیز است برنامه ای دیگر ارتش امریکا افزایش برد و دقت هویتزرهای M777A2 است. برنامه پیش رو که نام M777ER شناخته میشود شبیه برنامه XM1299 است. در این پروژه نیز قرار است با نصب لوله توپ های XM907 برد این سامانه به 70 کیلومتر برسد. همچنین مهمات جدید نیز برای M777ER در نظر گرفته شده است. یکی ازچالش های که ارتش آمریکا در حال بررسی آن است این خواهد بود که نصب توپ XM907 به خاطر وزن بیشتر و طول لوله بلند تر در جا به جایی و کار کرد هویتزر M777 اختلال ایجاد نکند. تعیین مرکز ثقل مناسب برای رسیدن به حداکثر بازدهی یکی از موارد پیش رو است. جا به جایی هوایی با کمک بالگرد ها یکی از معمول ترین روش های انتقال هویتزرهای M777A2 در ارتش امریکا است. لوله بلند در حین جا به جایی نباید بیش از حد خم شود زیرا می تواند در عملکرد لوله توپ اثر منفی بگذارد و دقت آن را به شدت کاهش دهد همچنین در موارد شدیدتر خمدیگی در لوله می تواند باعث انفجار مهمات در داخل لوله شود در این صورت جان خدمه را به خطر می اندازد. جا به جایی با کمک وسایل نقلیه زمینی مانند کامیون های ترابری نیز با چالش همراه خواهد بود حرکت در زمین های ناهموار می تواند به لوله بلند آسیب بزند. هویتزرM777A2 در کنار هویتزر M777ER -در این تصویر نیز مشخص است طول لوله توپ در مقایسه XM907 با لوله توپ M205 بلند تر است. لوله بلندتر و سنگین تر نباید در جابه جایی به وسیله بالگرد و یا به شکل زمینی خصوصا در زمین های ناهموار اختلال ایجاد کند. برنامه دیگر ارتش امریکا پروژه PrSM است که هدف آن تولید موشک های ضربتی دقیق با برد بیشتر برای سامانه های توپخانه موشکی با تحرک بالا معروف به هیماریس (HIMARS) و راکت انداز های M270 MRLS است. در پروژه ی PrSM، موشک های با کمک پیشران های رمجت به برد های بالاتر از 500 کیلومتر می رسند. در حقیقت PrSM جایگزین مهمات فعلی سامانه های HIMARS و MRLS یعنی موشک های تاکتیکی MGM-140 با برد 160 کیلومتر خواهد شد. یکی از مواردی که ارتش امریکا در پروژهای PrSM به دنبال آن است استفاده از موشک های ضربتی با قابلیت جمع آوری اطلاعات است. البته ارتش به طور مشخص توضیح نداده است موشک های PrSM چگونه این قابلیت را کسب خواهند کرد. PrSM این احتمال وجود دارد به شکل مستقل و یا با رها کردن یک پهپاد شناسایی قابلیت جمع آوری اطلاعات را داشته باشد. شرکت های همچون لاکهیدمارتین و ریتیون در زمینه تولید موشک ها PrSM فعالیت دارند. این احتمال نیز وجود دارد در طرح PrSM سامانه های هیماریس توانایی شلیک و حمل دو موشک و سامانه های MRLS توانایی حمل و شلیک 4 موشک را خواهند داشت. در تاریخ 10 دسامبر سال 2019 شرکت لاکهید مارتین اعلام کرد که در پروژه PrSM موشکی با برد 240 کیلومتر را با موفقعیت آزمایش کرده است. با خروج دولت آمریکا از پیمان INF به نظر می رسد شرکت های دفاعی و ارتش این کشور مشکلی در توسعه پروژه های موشکی نظیر PrSM با برد بالاتر از 500 کیلومتر نخواهند داشت و در آینده موشک های سطح به سطح تاکیتکی با برد بلند بیشتری در آمریکا تست خواهد شود. تصویر گرافیکی از طرح PrSM شرکت لاکهیدمارتین طرح موشک های PrSM شرکت ریتیون نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

چیفتن در برابر اسکورپین در کتاب ناگفته های جنگ: خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی خاطری جالب از درگیری یک دستگاه تانک چیفتن با یک دستگاه خودرو شناسایی رزمی اسکورپین در شهر بانه آورده شده است. دراین مقطع زمانی(1359) نیروهای ارتش و سپاه برای مقابله با ناارامی های که در مناطق در غرب کشور شکل گرفته بود راهی این مناطق شده بودند. روایت شهید صیاد شیرازی از این حادثه: در این کتاب نیز درمورد به غنیمت گرفته شدن خودروهای شناسایی رزمی اسکورپین اشاره شده است. در حقیت ستون های زرهی ارتش در نزدیکی شهر بانه، شب هنگام بدون توجه به دستور فرماندهان حرکت میکنند به علت تاریکی هوا ستون در جاده کوهستانی به راحتی توسط نیروهای تجزیه طلب کمین می خورد. بسیار شهید و اسیر میشوند تجهیزات ستون از بین میرود و انهایی که باقی میماند مانند مانند اسکورپین ها به دست نیروهای تجزیه طلب می افتد. کتاب ناگفته های جنگ: خاطرات سپهبد شهید علی صیاد شیرازی

سيستم صدا خفه كن موتور تانک عموما موتورهای دیزلی نصب شده بر روی تانک ها بسیار پر سر و صدا هستند. صدای اگزوز به شکل بالقوه مهمترین منبع آلودگی صوتی در موتورها دیزل محسوب میشوند. این سر و صدا برای سربازان میتواند ازار دهنده باشد. به همین منظور برخی ارتش ها برای تانک ها یک سیستم صدا خفه كن موتور طراحی کرده اند. بیشترین کاربرد این نوع سیستم صدا خفه کن در تمرین های نظامی است اما میتوان از آن در عملیات های نظامی نیز استفاده کرد. همچنین این سیستم میتواند در کاهش آلودگی هوا نیز موثر باشد. سیستم صدا خفه كن موتور تانک لئوپارد 2 سیستم صدا خفه كن موتور تانک های K1

سامانه های توپخانه ای برد بلند ارتش امریکا هوشمند میشوند! ارتش امریکا در جدیدترین طرح خود برای سامانه های توپخانه ای آینده علاوه بر افزایش برد و افزایش سرعت پرتابه های توپخانه در نظر دارد هوش مصنوعی را نیز به این توپخانه ها اضافه نمایید. در میدان نبرد با شناسایی اهداف برای سامانه های توپخانه ای، هوش مصنوعی کمک خواهد کرد تا فاصله بین شناسایی هدف تا اجرای اتش به آن کاهش یابد. هوش مصنوعی میتواند سامانه توپخانه ای را برای اجرای اتش بر روی هدف تعیین شده به سرعت آماده نمایید. خصوصا در صورتی که چندین هدف برای سامانه توپخانه ای تعیین شده باشد هوش مصنوعی باعث می شود عکس العمل و دقت سامانه توپخانه ای برای هدفگیری در زاویه های مختلف در مقایسه با نیروی انسانی افزایش یابد. همچنین هوش مصنوعی میتواند چندین هدف را با سرعت بالایی الویت بندی کند تا کارایی سامانه های توپخانهای افزایش یابد. علاوه بر نقش سنتی سامانه های توپخانه ای در اجرای اتش غیر مستقیم هوش مصنوعی می تواند قابلیت پدافند ضد موشکی را نیز به سامانه های توپخانه ای اضافه نماید. هوش مصنوعی میتواند با پیش بینی مسیر پروازی موشک های کروز بهتر موقعیت برای اثابت پرتابه های توپخانه ای به آنها را مشخص نمایید و هدایت پرتابه های جدید را به بهترین شکل در دست بگیرد.

برای اطلاعت بیشتر در مورد توپ های الکترومغناطیس یا همون ریل گان ها میتویند تاپیک زیر رو مطالعه کنید که به شکل کامل در مورد این نوع توپ ها توضیح داده: ماکت توپ ریل گان زمین پایه طراحی شده توسط شرکت آمریکای General Atomics_ همان طور که مشاهده میکنید یکی از مشکلات توپهای ریل گان زمین پایه ابعاد بزرگ سامانه برای تامین انرژی آن هست ( دو تریلر کناری در تصویر فقط مسئول تامین انرژی برای توپ هستند) که در آینده با حل این مشکل عملیانی شدن نمونه های زمین پایه سرعت بیشتری خواهد گرفت.

در کنار رودخانه مسکو مردان نقاب زده تا دندان مسلحی که آماده رزم میباشند از یک ایستگاه متروک مترو مراقبت می کنند.در این محل هیچ علامتی بر روی دیوارها دیده نمی شود و خبری هم از رفت و آمد مسافران نیست.از این ایستگاه مترو حتی اثری بر روی نقشه های شهری هم دیده نمی شود.این ایستگاه مدخل ورودی به یکی از محرمانه ترین پناهگاه های روسیه است.زمانی که قطاری به ایستگاه می رسد مانند فیلم های جیمزباندی دیوارها جابجا می شوند.درب آهنی بزرگی که در انتهای تونل قرار دارد باز شده و قطار اجازه می یابد داخل شود.     در عمق 70 متری زمین یک شهر زیرزمینی به مساحت 500 هکتار با خیابان ها آماده تردد اتومیبل قرار دارد.این شهر که در چندین طبقه بنا شده و 50 متر ارتفاع دارد شبیه شهرهای داستان های تخیلی است.اما این شهر واقعیت داشته و هدف از تأسیس آن حفظ سران روسیه از اثرات یک حمله اتمی و فضایی احتمالی است.   شهر مخفی در 6 مایلی جنوب غربی کرملین در زیر شهرک حاشیه ای «رامنسکی» قرار دارد و تا چندی پیش افراد اندکی از آن اطلاع داشتند.امکاناتی که در این شهر فراهم شده برای خاتواده سران و نخبگان حزبی(حدود30 هزار نفر) کافی بود.آنها می توانند برای مدت 30 سال در این شهر بدون دغدغه خاطر زندگی کنند.این پناهگاه بسیار مجهزتر و عظیم تر از پناهگاه زیرزمینی است که اوایل سال 1992 توسط آمریکایی ها در ویرجینیای غربی برای نمایندگاه کنگره این کشور احداث شد.شهر زیرزمینی مسکو همچنین از پناهگاه ریس جمهور آمریکا که در کوههای «ویرجینیا» برای ایمن نگه داشتن وی از حملات هسته ای احداث شده، مجهزتر می باشد.     طراحان روسی احداث این شهر را در دهه 1960 آغاز کردند و در اواسط دهه 1970 به پایان رساندند.در ان زمان هنگامی که «لئونیدبرژنف» رهبر پیشین روسیه از این مجتمع بازدید کرد ضمن قدردانی از دست اندارکاران احداث آن ضرورت آمادگی برای مقابله با یک جنگ اتمی را مورد تأکید قرار داد. این شهر یکی از پناهگاهای امن در مسکو می باشد که دارای ورودهایی از ساختمان های دولتی است.کنترل این پناهگاه ها در دست «مدیریت-15»  بود.این مدیریت از مهم ترین و محرمانه ترین بخش های «ک.گ.ب» و FSB الآن به شمار می رود. یکی از مقامات امنیتی روسیه در این رابطه می گوید این شهر مانند یک قالب پنیر متخلخل می باشد.تونل های مخفی و آسانسورها وظیفه برقراری ارتباط ها را در این مخفیگاه بر عهده دارند. به گفته این مقام امنیتی ارتفاع برخی از ساختمان های زیرزمینی به سقف این شهر که 50 متر ارتفاع دارد می رسد. برخی از تونل ها یادآور دوران «ایوان مخوف» تزار پیشین روسیه می باشد که نیروهای مخفی از طریق آن ها به قصر وی رفت و آمد می کردند. کشیش هایی که در قرن 15 اطراف مسکو در صومعه ها زندگی می کردند نیز برای فرار از دست اشغالگران تونل های مخفی احداث کرده بودند.اما مهندسین روسی برخلاف گذشته در احداث این شهر تمامی هنر و توانایی خود را بکار گرفتند. آنها به جای حفر تونل، شهری را بنا نهادند که می توان به مدت چندین دهه پناهگاه امنی برای ساکنین آن باشد.   یک خط آهن مخفی که «مترو-2» نامیده می شود رابطه اصلی ساختمان های دولتی با این شهر در «رامنسکی» است.این خط آهن تا فرودگاه «ونوکور» در 17 مایلی جنوب غربی مسکو امتداد دارد. البته در حال حاضر برخی از شبکه های مخفی مترو در مسکو فعال است و از آنها جهت جابجایی تسلیحات استفاده می شود.«ولادیمیر گونیک» یکی از اعضای وزارت دفاع سابق روسیه می گوید «زمانی که شما دارای چنین شبکه پیچیده ای هستید باید آن را از دیدعمومی دور نگهدارید».   «گونیک» 53 ساله در حالی که مشعلی در دست داشت از تونل عبور می کرد تا راه را به ما نشان دهد. او می گوید شما در هیچ شهری از جهان چنین مخفی گاه عظیمی را مشاهده نخواهید کرد.«گونیک» در جریان بازدید ما درصدد یافتن ورودی زیرزمین غبارمانندی بود که در دهه 1930 به عنوان زندان مورد استفاده قرار گرفته و به مرکز «ک.گ.ب» در میدان «لوبیانکای» مسکو ارتباط داشت. او می گوید «در مسکو شما می توانید از طریق زیرزمین با ساختمان های بسیاری ارتباط پیدا کنید». پل های متروک مورد استفاده افراد بی خانمان و دزدان قرار می گرفت تا اموال دزیده شده را در آنها مخفی کنند. او می گوید ممکن است یک سگ ولگرد و یا حتی کبوتر را در این تونل ببینید.البته من نمی دانم آن ها چگونه به این محل راه یافته اند ولی خروج آن ها غیرممکن است. وضعیت تونل ها به گونه ای است که گاهی اوقات خروج برای افراد نیز مشکل می شود. «گونیک» می گوید من گاهی با علائمی که در تونل می گذاشتم راه خود را به بیرون پیدا می کردم؛ حتی یک بار در روز روشن از تونلی که به پشت مجسمه «کارل مارکس» در مقابل تئاتر «بلشوی» مسکو قرار داشت خارج شدم که باعث تعجب مردم گردید. او که راهنمای ما در یافتن تونل ها و راه های ورود و خروج بود به خاطر می آورد که در دهه 1960 یکبار خدمه یک زیردریایی مجبور شدند برای مدتی در یکی از پناهگاه ها بسر ببرند. به گفته گونیک این افراد پس از مدتی به بیماری های عصبی و ناراحتی های پوستی دچار شدند.   ساکنین مسکو که آوازه این شهر مخفی را شنیده اند فقط می توانند حدس بزنند که چه مجتمعی در زیر پای آن ها قرار دارد. دودکش های بزرگ که در کنار زمین بازی کودکان دیده می شد و آنها را به شک می انداخت. در محوطه وزارت راه آهن در مسکو یک دودکش عظیم با معماری زمان استالین قرار دارد که با شهر مخفی مرتبط است. پناهگاهی که در زیر ساختمان وزارت دفاع قرار دارد توسط دودکش سیمانی که در اطراف آن نصب شده مشخص است.ارتفاع این دودکش به 7 متر می رسد.در کوچه «لوژنیکوف» که در نزدیکی مرکز پیشین «ک.گ.ب» قرار دارد دودکش عظیمی دیده می شود که توسط یک شبکه تلوزیونی مداربسته مراقبت می گردد.همچنین ورودی مخفی ک.گ.ب صدها متر دورتر از مرکز شهر قرار داشت. منبع   ----------------------------------------------- تاپیک ها ادغام شدند. لینک منبع به علت ناامن بودن(MaleWare) برداشته شد. PersianKing

  هرچقدر عمق ایستگاه ها بیشتر باشه حفاظت در مقابل تشعشعات اتمی بالاتر هست برای همین شوروی از زمان استالین پروژه ساخت مترو رو با جدیت در تمامی شهرهای اصلیش آغاز کرد   البته گستردگی پناه گاه های زیرزمینی به چیزی که شما فرمودید ختم نمیشود ، شوروی در واقع تمامی زیرساخت های اساسی از جمله ذخیره های استراتژیک غذایی ، سیستم های کنترل و فرماندهی نبرد و تسلیحات استراتژیک (از جمله سیستم کنترل اتوماتیک تسلیحات هسته ای موسوم به Dead hand) رو در متروهاش قرار داده بود   اطلاعات جامع تر در : http://www.military.ir/forums/topic/20686-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D8%B2%DB%8C%D8%B1-%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%85%D8%B3%DA%A9%D9%88-%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C-%D8%B9%D8%AC%DB%8C%D8%A8-%D9%88-%D8%A8%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D9%86%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%DB%8C/