تصاویر نفربر نیمه شنی شهید فارسی

سلام علیکم در خصوص کاربرد فناور ی ها غیر مخرب در نبرد یک نکته جالبی عرض کنم ، آلوین تافلر در کتاب خودش " جنگ و ضدجنگ" یک پیش بینی کرده بود در خصوص تسلیحات غیر مخرب مثل استفاده از تسلیحات صوتی در فرکانس های مشخص برای از کار انداختن نیروی انسانی حریف ( بیشتر در عملیات ضد شورش ) یا استفاده از اسپری های فلزشکن ( برای تخریب پایه پل ها یا سخت افزارهای زرهی سبک دشمن و... ) . این شخص معتقد بود که نیمه دوم قرن بیست و یکم عرصه توسعه این نوع سلاح ها هست نمونه از سلاح های صوتی از ایده تا اجرا ( سمت راست نمونه به نمایش درآمده در یک فیلم و سمت چپ یک نمونه آزمایشی ) یک نکته ای هست ، جنگهای نسل سوم و بالاتر ، به قول نویسنده فوق الذکر ، جنگهای مبتنی بر دانایی ( یا هوش ) هست ، دوران اتکاء برقدرت آتش انبوه ( جنگ موج دوم ) مدتهاست که بسرآمده و نمونه بارزش هم سرمایه گذاری بسیار بسیار قابل توجه روی مهمات هدایت دقیق هست ( کاری یک اسکادران بمب افکن بی-17 در جنگ دوم می کرد را الان فقط یک هواگرد رزمی با سرنشین یا بدون سرنشین مسلح به مهمات هدایت دقیق انجام می دهد ) در خصوص تفاوت "نیرو" با " نیروی با ارزش افزوده " دقیق روی همین محور قابل تبیین هست . یعنی فرض اول در طراحی عملیات شبکه محور این هست که فناوری ، باعث ایجاد تحول در سازمان های نظامی شده ، و این به معنای دانش بیشتر برای پرسنل و طبیعتا" تجربه افزون تر برای آنهاست . "نیروی با ارزش افزوده " در جنگ شبکه محور ، ماموریتهای محوله به سازمان نظامی را " سریعتر ، بهتر و با بهره وری بیشتر" انجام می دهد به همین دلیل ، درسالهای اخیر ما داریم سازمان های مسلح ابر انعطاف پذیر با قابلیت اجرای جنگ چابک ( agility war) را می بینیم . در مجموع ، سازمانهای مسلح در قرن 21 باید 6 ویژگی اصلی را داشته باشند : 1- استحکام ( robustness ) 2- برگشت پذیری ( resilience) 3- واکنش پذیری ( responsiveness) 4- انعطاف پذیری ( flexibility ) 5- نوآوری ( innovation) 6- وفق پذیری ( adaptation) پی نوشت : 1- به همین دلیل هست که عرض می کنم محدود کردن تحلیل ها به مقایسه سخت افزاری در وب فارسی ، مسیر چندان مطلوب نیست . دلیلش این هست که فضا و صحنه نبرد امروز با دیروز متفاوت شده ، طبیعتا" مسیر تحلیل ها هم باید متفاوت باشد . 2- حالا الحق و الانصاف ، بدون جهت گیری باید نشست ، اینها را تبیین کرد و ان را به چهاچوبهای بومی مختص سازمان مسلح جمهوری اسلامی ایران تبدیل نمود .

همزمان با رصد رادار و مسیر پرواز و تایپ هواپیماهای ارتش امریکا به نظر در حال انتقال به همون پایگاه اعلام شده و بزرگ در اردن هستند. در حقیقت تمام بازی ای که مقامات خاص عراقی در دولت کاظمی و همسویان کاظمی در ارتش و ایالات متحده به عنوان خروج ازش دارند نمایش میدند (و دروغی بیش نیست) یک بازاستقرار فعال هست که قراره نیروهای آسیب پذیر و زمینی و اضافه را از پایگاه اسد به دورتر از مرزهای ایران (تجربیات حمله موشکی به عین الاسد گویا) منتقل کنه ولی اصلی ترین منبع تهدید ایران یعنی در اختیار داشتن حریم هوایی عراق و پروازهای مستمر و تسلط کامل بر اون به همراه واحدهای مورد نیاز این تسلط (به شکل بهینه) در عراق و پایگاه اسد و اربیل و فرودگاه بغداد به شکل خاص حفظ خواهد شد. این بازاستقرار هم موجب تسلط بیشتر بر گذرگاه تنف و فعالیتهای ایران در سوریه میشه، هم چتر پدافندی گسترده تری را برای رژیم صهیونیستی فراهم میکنه (پایگاه اردن به شکل خاص و به عنوان یک پایگاه دفاع موشکی/تهاجم هوایی/پهپادی تجهیز خواهد شد احتمالا) در حالیکه از برد موشکهای کوتاه برد ایران هم خارج هست. و میتونه به سرعت چهار جبهه لبنان، عراق، سوریه و ایران را پوشش بده بدون اینکه در خطر فوری قرار بگیره. اردن به عنوان یک کشور کاملا وابسته به علت اینکه هیچ نیروی پروکسی ای از ایران درش وجود نداره (بر خلاف عراق و لبنان و سوریه) امن ترین محل برای نیروهای زمینی و پشتیبان ارتش ایالات متحده است. و از اونجا که قدرتی نداره در شرایط بحرانی اسمان و حریم هواییش به طور مشترک توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی برای هر مقصودی استافده خواهد شد. ایالات متحده همین حالا هم سترسی نامحدود و بدون کسب موافقت به اسمان اردن داره ولی پرنده هاش پوششی خواهند بود برای پرنده های صهیونیستی و یعنی دالان کامل به سوریه و عراق و احتمالا ایران.

هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار نسخه ارتقا یافته هویتزر 6x6 سزار مجهز به توپ 155میلمتری/ کالیبر 52 است. این سامانه توپخانه ای توسط شرکت فرانسوی Nexter Systems طراحی و تولید شده است. این نسخه از سزار برای اولین بار در نمایشگاه دفاعی DSEI لندن در سپتامبر 2015 رونمایی شد. هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار به شکل استاندارد براساس شاسی کشنده تاترا سوار است. اما در صورت نیاز مشتری شرکت نکستر میتواند این سیستم توپخانه ای را بر روی شاسی های کشنده 8x8 موجود در بازار مانند کشنده های رنو، مان ، سیسو و... سوار کرد. شرکت فرانسوی نکستر مفهوم نسخه جدید سزار را برای پاسخگویی به نیاز مشتری های جدید در استفاده از سیستم بارگذار نیمه خودکار جدید و افزایش طرفیت برای حمل مهمات و بارهای بیشتر توسعه داده است. سزار 8x8 می تواند در کمتر از 1 دقیقه آماده اجرای آتش شود و می تواند کمتر از 1÷ دقیقه زمان آماده حرکت و تغییر موقیت شود. این هویتزر خودکششی را میتوان به راحتی با هواپیماهای ترابری مانندIL76 ، C-130 و A400M جا به جا کرد. سلاح اصلی هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار شامل یک توپ 155میلمتری/ کالیبر 52 است که مشابه توپ نصب شده روی هویتزر 6x6 سزار است. حداکثر نرخ آتش این هویتزر 6 گلوله در دقیقه است. این هویتزر خودکششی می تواند در مجموع 30 الی 36 گلوله 155 میلی متری و خرج را حمل کند. در صورتی که نسخه 6x6 فقط 18 گلوله و خرج را در داخل خود جای میداد. حداکثر زاویه عمودی توپ 155 میلی متری +72 درجه است و حرکت 30 درجه به چپ/راست دارد. برای تثییت توپ در هنگام شلیک ، در پشت شاسی یک بیل هیدرولیکی قرار دارد که در هنگام اجرای آتش روی زمین قرار میگیرد. در شرایط اضطرایی این هویتزر میتواند حتی با توسط 2-3 نفر نیز عملیاتی باشد. دلیل این امر استفاده از بارگذار نیمه اتوماتیک برای قرار دادن خرج و گلوله در داخل توپ است. برای انجام فرایند بارگذاری مهمات هنوز به نیروی انسانی نیاز است اما با وجود بارگذار نیمه اتوماتیک نیروی انسانی انرژی کمتری را صرف بارگذاری مهمات میکنند و سرعت عمل آنها افزایش پیدا میکند. سیستم بارگذار نیمه اتوماتیک سزار 8x8 پیشرفته از نسخه نصب شده بر روی هویتزر 6x6 سزار است. حداکثر برد توپ سامانه سزار بین 4 تا 40 کیلومتر با مهمات استاندارد و 55 کیلومتر با استفاده از گلوله های VLAP (پرتابه توپخانه با برد بسیار بلند) است. در صورت نیاز به اجرای اتش مستقیم برد توپ در حدود 2 کیلومتر خواهد بود. هویتزر سزار 8x8 همانند دیگر هویتزرهای مدرن امروزی قابلیت اجرای آتش به شکل MRSI (لینک) را دارد. در صورت نیاز مشتری میتوان یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور مجهز به مسلسل 7.62 میلی متر یا 12.7 میلی متر را بر روی کابین نصب کرد. هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار ترکیب تحرک پذیری بالا، اتوماسیون و ظرفیت حمل بالا است سزار 8x8 بر اساس شاسی کشنده تاترا T-815 8x8 با کابین غیر محافظت شده در قسمت جلوی خودرو و سیستم توپخانه ای در عقب طراحی شده است. کابین خدمه دارای 2 درب در هر طرف است. مهمات و خرج ها در جعبه های مهمات واقع در پشت کابین خدمه هر طرف شاسی کامیون ذخیره می شود. در صورت نیاز مشتری ، می توان کابین محافظت شده با سطح حفاظتی استاندارد STANAG 4569 سطح 3 ( مقاوم در برابر شلیک سلاح های کوچک 7.62x51mm شکافنده زره ) و استاندارد STANAG 4569 سطح 2 در برابر مین های و بمب های کناره جاده ای ( مقاوم در برابر انفجار 6 کیلوگرم TNT در زیر چرخ ها ) استفاده کرد. کابین خدمه می تواند در مجموع 5 سرباز متشکل از فرمانده ، راننده ، توپچی و 2 لودر را در خود جای دهد. تمام عملیات شلیک در خارج از هویتزر انجام می شود . بسته به میزان حفاظت زره و تجهیزات جانبی وزن سزار 8x8 از 28.4 تا 30.2 تن است. تصویر سمت راست شماره 1- بخش ذخیره سازی مهمات تصویر سمت چپ شماره2- بخش ذخیره سازی خرج شماره 3- پنل کاربری کامپیوتر بالستیک شماره4- بازو مکانیکی برای قرار دادن مهمات در داخل بارگذار شماره 5- بارگذار مهمات شماره6- بارگذار خرج کلیپی از نحوه کار کرد بارگذار نیمه اتوماتیک هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار : در صورت استفاده از شاسی کشنده تاترا T-815 8x8، سزار مجهز به پیشرانه دیزل 410 اسب بخار خنک کننده با هوا است. این خودرو می تواند با حداکثر سرعت جاده ای 90 کیلومتر در ساعت و 50 کیلومتر در ساعت در شرایط خارج از جاده حرکت نماید. حداکثر برد این هویتزر بیش از 600 کیلومتر است. سزار 8x8 قادر است روی شیب های تا 40٪ و شیب های جانبی 30٪ حرکت نمایید. تجهیزات جانبی استاندارد سزار 8x8 شامل یک سیستم کنترل آتش کامپیوتری و یک سیستم موقعیت یابی جهانی است/ سیستم ناوبری اینرسیاست. این هویتزر خودکششی همچنین به واحدهای قدرت کمکی، ابزارهای تعمیر و نگهداری (چرخ های یدکی ، وینچ و ...)، رادار سنجش سرعت دهانه توپ، دوربین تصویر ساز حرارتی ( برای هدف گیری در حالت اجرای آتش مستقیم)، نارنجک دودزا و... میتواند مجهز شود. نسخه سزار 8x8 قابلیت نصب تجهیزات جانبی بیشتری را به نسب نسخه 6x6 دارد. رادار سنجش سرعت دهانه توپ و دوربین تصویر ساز حرارتی در 14 مارس 2017 دانمارک هویتزر خودکششی سزار 8x8 را برای تبدیل شدن به سیستم توپخانه جدید ارتش سلطنتی دانمارک انتخاب کرد. هویتزرهای سزار ها 8x8 جایگزین هویتزرهای خودکششی M109A3 ساخت آمریکا می شود که در حال حاضر در خدمت ارتش سلطنتی دانمارک است. ابتدا دانمارک 15 دستگاه هویتزر سزار را سفارش داده بود که در تاریخ 11 اکتبر 2019 ، وزارت دفاع دانمارک قرارداد جدیدی را با Nexter برای خرید 4 دستگاه هویتزر سزار 8x8 دیگر امضا کرد. تحویل هویتزرهای سزار به دانمارک از سال 2021 تا 2023 ادامه خواهد داشت. در 30 سپتامبر 2021 ، وزیر دفاع چک ، لوبومر متنار ، قرارداد خرید 52 دستگاه هویتزر سزار 8x8 را با حضور فلورانس پارلی، وزیر دفاع فرانسه و مدیر عامل نکستر امضا کرد. با ثبت این سفارش بزرگ ، جمهوری چک سومین مشتری اروپایی و هفتمین کاربر سزار در جهان می شود. در مجموع با سفارش بیش از 350 دستگاه هویتزر سزار در فرانسه و برای صادرات ، هویتزر سزار به عنوان یک محصول موفق در بازار سیستم های توپخانه چرخدار شناخته می شود. همکاری بین نکستر فرانسه و صنایع دفاعی چک برای تولید هویتزرهای سزار سفارشی ارتش چک در حال توسعه است. به عنوان مثال شرکت تاترا جمهوری چک واقع شده است مسئول ساخت شاسی این هویتزر است. باقی شرکت های جمهوری چک مانند Excalibur، Explosia و STV در تولید و منتاژ هویتزرهای سزار در خاک جمهوری چک مشارکت خواهند داشت. شاسی کشنده تاترا T-815 8x8 هویتزر سزار 8x8 با استتار بیابانی که احتمال بازاریابی این محصول برای کشورهای خارومیانه و افریقایی را نشان میدهد نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منابع اصلی : 1 2

تست قابلیتهای تانک چیفتن نیروی زمینی ارتش - دارنگون - شیراز - دی سال 1398 https://www.aparat.com/v/zenac

بظاهر امر عکس فروند دوم یاسین است.

بسم ا... مراحل اورهال تانک اصلی میدان نبرد چیفتن - نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران https://www.aparat.com/v/guG95

واشنگتن پست امروز خبری را کار کرده که به نظر قبل از دیدار بایدن و پوتین یک درز اطلاعاتی هدفمند احتمالا توسط موساد باشه برای تحت تاثیر قرار دادن و تهدید و فشار بر یک قرار داد احتمالی. اینطور که به نظر میرسه ( و باید امیدوار باشیم البته) ایران در پکیج خریدهاش، خرید یک ماهواره تجاری ( تصویربرداری) را هم در نظر گرفته و طبق خبر ماهواره کانوپوس - وی (احتمالا از همین خانواده) قرار هست برای ایران توسط روسها به فضا پرتاب بشه. ماهواره ای با دقت تصویربرداری 1.2 متر. شاید ماجرای حمله موشکی به عین الاسد (در کنار تجربه سوریه) لزوم داشتن یک ماهواره تصویربرداری را برای طراحی موفق و دقیق تر حمله و همچنین برای تحلیل بعد حمله را نمایان تر کرده. باید امیدوار بود چنین خریدی انجام بشه حتما و فشارهای اسراییلی/آمریکایی موثر واقع نشه. از طرفی باید امیدوار بود روس ها بازی درنیارن و خریدها را حواله به انعقاد برجام نکنند و البته منابع مالی هم وجود داشته باشه که خود این موضوع تا رفع تحریمها و فروش نفت بعید هست امکانش فراهم بشه برای یک خرید کلان و جدی در همه ابعاد خصوصا هوایی. پ ن: ایران اگر صاحب یک ماهواره گرانقیمت بشه که دوربینش روی صهیونیستها زوم کنه حتما باید انتظار خرابکاری و حمله بهش را هم توسط رژیم صهیونیستی داشته باشه چون این رژیم در رابطه با به قول خودشون برتری نظامی و اطلاعاتیش شوخی نداره و در مورد ماهواره ها هم حتی حمله سخت بهشون را نمیشه به همین راحتی منتسب کرد چه برسه این رژیم که رسما ترور غیرنظامیان را در مرکز ایران بر عهده میگیره تلویحا. از این جهت به منظور بازدارندگی در این حوزه لااقل وجود سلاح ضد ماهواره (زدی - بخور!) از ضروریات هست. (بعد نرمش شاید فعلا برای ما قابل دسترسی نباشه)

انفجار مهیب و بسیار مخربی بود. جالب اینه که با ما (غرب و خاصه امریکا) باش، تروریست رسمی باش، زیرساختهای یک کشور را نابود کن، از هر روش تروریستی و ضد منافع ملی کشورت و زیرساختهاش استفاده کن و کشورت را ویران کن ولی اسمت میشه آزادی خواه و دموکرات و مبارز و طرف مقابلت هم میشه حتما دیکتاتور . از اونطرف به کشورت با اعلام رسمی حمله نظامی شده، کشورت بخشهاییش اشغال شده و هر روز تحت محاصره یک کشور خارجی جنگنده هاش از پایتخت کشور اشغالگر بلند بشند بیان از فرودگاه تا بندرت را بمباران کنند و یک پاسخ نصفه و نیمه هر چند ماه یکبار که میدی شورای امنیت تشکیل جلسه میده و اقدامت را محکوم میکنه که چرا به اون کشور حمله کننده پاسخ دادی و چون موشکت از مرز رد شده اقدامت تروریستی بوده.

خیلیا از من میپرسن که برای چی تاریخ می خونم؟ من هم عموما جواب می دم که برای درس گرفتن از گذشته... ظاهرا جواب معقولی هست ولی راستش یه جورایی دروغه... یعنی خب نمیشه از گذشته درس گرفت به این علت ساده که وقایع گذشته تکرار پذیر نیستن... ممکنه یه واقعه تاریخی مشابه یه واقعه قبل از خودش روی بده ولی حتی یه تفاوت کوچیک باعث می شه که نتایج اولی نسبت به دومی کلی تفاوت داشته باشه... حقیقت ش اینه که من تاریخ می خونم چون دوس داریم چیزهایی رو ببینم که در دیدار اول چندان به چشم نمیان... مثل بعضی نقاشیا که وقتی می بینی مثلا شکل یه دختر جوون هست ولی وقتی 180 درجه می چرخونی تبدیل به تصویر یه پیرزن میشه... یعنی دوست دارم یه چیزهایی رو از منظری ببینم که بتونم خط و ربطشون رو به چیزهای دیگه پیدا بکنم.... حالا همه اینها رو گفتم که به قول قدیمیا تاریخ رو فاتحین می نویسن... البته منظورشون تاریخ جنگها و نبردها بوده.... یعنی وقتی که جنگ رو بردی عموما اون روایتی رو بهش گوش می دن که تو داری تعریفش می کنی... مثل همین فیلم کلاشنیکوف( توجه کنید که کلاشنیکوف درسته نه کلاشینکوف) که در سال 2020 روسها درستش کردن... یه قهرمان جنگ که تبدیل به یه مخترع و طراح سلاح میشه و سلاحی رو طراحی می کنه که فقط با یه صفت می شه اون رو مشخص کرد: سلاح قرن! واقعنی کلاشنیکوف سلاح قرن بیستم هست... هیچ تفنگ خودکاری نتونسته بهش برسه... خیلی تفنگها ساخته شدن که از کلاشنیکوف دقیقتر هستن... خیلیا سبک تر هستن... بعضیا گلوله قوی تری دارن... بعضیا برد بیشتری دارن.... در مجموع تک به تک که مقایسه کنید خیلی تفنگها نسبت بهش سر هستند ولی وقتی مجموعا حساب کنید کلاشنیکوف یه سر و گردن از همه بالاتر قرارداره: خوش دست، قدرمتند، نواخت بالا، سادگی در ساخت و تولید، برد مناسب، دقت مناسب و ... خلاصه.... اگر قرن بیستم رو بخواهیم بهش اسمی بدیم باس اسمش رو بذاریم قرن کلاشنیکوف.... اما درباره فیلم... فیلم یه روایت تاریخی از مجروح شدن کلاشنیکوف رو نشون می ده که در ایام مرخصی سعی می کنه یه مسلسل دستی خوب طراحی کنه و در نهایت کارش به یه دفتر طراحی اسلحه می رسه و ادامه داستان.... اما چیزی که برای من تاریخ دان مهم هست همون خط و ربط هاست... در ابتدای فیلم یکی از همرزمان کلاشنیکوف به دلیل گیرکردن مسلسل دستی ش در یه درگیری با آلمانها تیر میخوره و این میشه انگیزه برای کلاشنیکوف که یه مسلسل دستی بدون ایراد بسازه... واقعیت چی بوده؟ من نمیدونم ... شاید روایت فیلم درست باشه... فیلم داستانش رو با تلاشها و اراده و فعالیت شبانه روزی کلاشنیکوف جوان پی می گیره و داستان رو تا کسب پیروزی اون ادامه میده... اما اون چیزی که فیلم روایت نمی کنه و مورد علاقه من هست همون خط و ربطهاست... اینکه ایده ساخت سلاح هجومی کلاشنیکوف از دیدن یه سلاح هجومی آلمانی به اسم STG44 به ذهن کلاشنیکوف می رسه هیچ جایی در فیلم نداره. حقیقت اینه که سلاح هجومی STG44 در زمان خودش یه انقلاب در تولید مسلسل های دستی بود. سلاحی که حتی امکان داشت روش دوربین دید در شب وصل کنید، قابلیت شلیک تکتیر و رگبار داشت، خشاب ش راحت عوض می شد و .... همین سلاح در جبهه شرق خوش درخشید و تعدادی از اون هم به دست ارتش سرخ افتاد.... من نمیگم که کلاشنیکوف نعل به نعل از طرح آلمانها کپی برداری کرده.... اون آدم خلاقی بود و خلاقیتش رو توی طراحیش میشه دید اما از این نکته هم نباید غافل شده که به هرحال طرح سلاح آلمانی روی اون تأثیر گذاشت.... حقیقتی که هیچ گاه در فیلم دیده نشد.

پیکان های پارسی در آمریکای جنوبی آیا ایالات متحده از مسلح شدن ارتش ونزوئلا به بالستیکهای ایرانی واهمه دارد ؟ درسالهای اخیر ، با رشد فزاینده روابط میان تهران و کاراکاس و حمایتهای قابل توجه ایران از این کشور آمریکای جنوبی درحوزه مختلفی نظیر کالاهای مصرفی تا انرژی ، واشنگتن نگرانی های رو به رشدی را با این استدلال که این ارتبط در آینده می تواند منافع ایالت متحده را در حیاط خلوت خود به خطر افکند ، حس می کند ، به همین دلیل تلاشهای سیستماتیکی را برای تغییر حاکمیت در کاراکاس از خود نشان داده است . این مساله با انتشار اخباری مبنی بر انتقال موشک های بالستیک راهبردی به این کشور امریکای جنوبی و ایجاد قابلیت تهدید علیه خاک اصلی ایالات متحده و به شکل خاص ایجاد بازدارندگی نسبی در جلوگیری از حمله نظامی مستقیم آمریکا به ونزوئلا موجبات نگرانی های بیشتر در میان استراتژیستهای مستقر در واشنگتن گردیده است . در این زمینه ، الیوت آبرامز ، نماینده ویژه وزارت امور خارجه ایالات متحده معتقد است که : " انتقال موشکهای بالستیک ایرانی به ونزوئلا برای ایالات متحده امری غیر قابل قبول است و تحمل نخواهد شد . وی براین مساله که ایالات متحده دست زدن به اقدام نظامی برای جلوگیری از این اقدام حق خود می داند، تاکید می کند " در همین زمینه ، یکی از مقامات ارشد دولت فعلی (ترامپ . م ) نیز می گوید : " ما تمام تلاش خود را برای متوقف کردن حمل موشکهای دوربرد به کار خواهیم گرفت و حتی اگر به نحوی وارد خاک ونزوئلا نیز بشوند ، در همان جا ، از بین خواهند رفت ." علیرغم تمامی لفاظی های مقامات واشنگتن ، فروش این سلاح ها بنا بر عرف بین المللی ، کاملا قانونی و براساس معاهدات امضاء شده میان دو طرف مبنی بر خرید و فروش تسلیحات متعارف ، صورت میگیرد . در حال حاضر ، ایران ، طیف وسیعی از موشکهای بالستیک پیشرفته را در اختیار دارد که درصورت استقرار در خاک ونزوئلا ، بصورت بالقوه می تواند خاک ایالات متحده را مستقیما مورد تهدید قرار دهد . بنابه برخی تحلیل ها ، این طرح ها ، عمدتا" ریشه ای شرقی ( کره شمالی ) داشته و این نیز به نوبه خود ، بدان معناست که احتمالا پیونگ یانگ ، اجازه صدور چنین فناوریهایی را به طرف سوم ، صادر نموده است . از سویی دیگر ، ونزوئلا از سال 2019 ، سفارت خود را در کره شمالی افتتاح نموده و این ارتباط سه ضلعی می تواند برای ایالات متحده در درازمدت یک مشکل با پتانسیل بالا تلقی گردد . با توجه به همه این موارد ، مهمترین موشکهایی ایرانی که میتواند بهترین کاندیدا برای انتقال به آمریکای جنوبی باشد ، موشکهای سری "سجیل " و "خرمشهر" است که هم اکنون قابلیت حمله به اهداف مشخصی در اروپا را دارد . نسخه اصلی خرمشهر که در کره شمالی با شناسه "موسودان" شناخته میشود ، چیزی در حدود 4000 کیلومتر برد دارد ، در حالی که نمونه ایرانی براساس اطلاعات موجود ، تا 2500 کیلومتر را می تواند طی کند . مضاف براین ، موشک "سجیل" یک طرح کاملا ایرانی است که بنابرخی اطلاعات از برخی اجزاء غیر بومی نیز بهره می برد و درصورت فروش میتواند مستقیم خاک آمریکا را مورد تهدید قرار دهد . در مجموع ، با علم به اینکه موجودی فعلی نظامی ارتش ونزوئلا ،از جمله سازمان رزم نیروی هوایی این کشور ، سامانه های توپخانه ای و پدافند هوایی ، تا حدودی به روز تر از نیروهای مسلح ایران تخمین زده میشود ، عدم وجود یک سلاح راهبردی برای مقابله با تهدیدهای روز افزون ایالات متحده و همچنین رقبای منطقه ای نظیر برزیل و کلمبیا ، موجب شده تا کاراکاس برای رفع این مشکل ، گوشه چشمی به کمکهای ایران و یا حتی کره شمالی داشته باشد . پی نوشت : 1-بن پایه - -استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند مترجم : MR9

دوست عزیز یکی از مشکلات نظر شما این هست که این اخلالگرهایی که شما می فرمایید به راحتی مکانشون پیدا میشه و سرکوب کردن اونها کاری نداره بعدش این فرستنده ها قراره رو رادار موشک اختلال ایجاد کنند یا روی لینک ارتباطی بین آواکس و موشک تا اونجا که یاد من هست توان با مجذور فاصله رابطه عکس داره یعنی اگر از یک منبع ما فاصله مون را دوبرابر کنیم توان ما یک چهارم میشه فرضا قایقی که 30 کیلومتر از ساحل فاصله گرفته چقدر توان فرستنده ما باید زیاد باشه که بتونه رو رادار موشک اختلال ایجاد کنه اگر رو هر قایق هم یک اخلالگر نصب کنیم که خود اون اخلالگر هم می تونه در کشف هدف کمک کنه از طرف دیگه نسل جدید موشک های بریمستون SPEAR-3 که لاکهید مارکین و mbda دارن با هم تولید میکنند مجهز به یک موتور توربوجت کوچک و بال هستند که بردی حدود 85 مایل ( 130 کیلومتر ) داره علاوه بر سیستم هدایت راداری داری سیستم هدایت مادون قرمز و لیزری هم هست از طرف دیگر ورژن های جدید تر موشک بریمستون توسط ایتالیا و انگلستان در حال ساخت هست SPEAR-EW این موشک به اخلالگرها و رادارها حمله می کنه منبع بدون داشتن آواکس و پشتیبانی هوایی بهترین سیستم های دفاعی هوایی یا دریایی داشته باشیم یا ناوها مجهز به هر تعداد موشک ضد هوایی بشن باز هم در نقابل یک حمله هوایی کاری نمی تونن بکنن

بله حق با شماست اشتباه کردم عجیب اینکه دقیقا سر همین مورد گفته شده شما در استاتوس با یکی از دوستان صحبت میکردیم و اونجا توضیحات و عکس درست قرار دادم ولی اینجا اشتباه کردم!!! تشکر

دوزیست از این لحاظ که میتونه زیر آب بره. البته در مورد این اسم گذاری خبرگزاری ها اشتباه کردن!(بهمن= ذوالفقار از عجایب روزگار اینه که دو قایق از کلاس مختلف اسمشون ذوالفقار. علاوه بر نام گذاری موشک بالستیک و سلاح هجومی و....) https://www.google.com/amp/s/www.mashreghnews.ir/amp/476216/

انجام عملیات بصورت غوطه وری و نیمه غرق ممکن هست در هنگام استقرار میشه بخشی از بدنه به زیر آب بره و تنها بخش روی قایق بیرون باشه اینکار پنهان کاری رو خیلی بالا میبره نمونه های اولش هزینه بر هستن ولی نمونه های بعدی هزینه زیادی نخواهند داشت و شبیه یک ورق شناور روی آب خواهند بود در حال حاضر شناورهایی با قابلیت پرتاب اژدر و موشک کروز داریم که می توانند چند متر زیر آب غوص کنند ----------------- داخل تصویر اون گوشه سمت راست توی آب چیه؟ دو تا رادار چرخان روش هست https://www.fardanews.com/files/fa/news_albums/996805/23192/resized/resized_1356910_383.jpg دقیقا تو تصویر ناو شهید ناظری

خب همون ناو تجاری که ظرفیت بهتری برای سامانه های پدافندی دارد، عملا یک سکو متحرک برای هلیکوپترها، قایق ها و حتی سکوهای پدافندی هست

حرکت سپاه در دریا بر مبنای چابکی، سرعت، اتش و تعداد بود که با قایق های کوچک شروع شد و سال پیش ناوچه شهید ناظری رو شاهد بودیم که بیشتر بر مبنای سرعت ساخته شده بود در صورتی که همین اصول پیگیری شود شاهد بهبود شرایط دریانوردی در دریاها خواهیم بود چون این تفکر مسلما روی ارتش هم تاثیر می گذارد و طرح ناو چند بدنه رو هم ازشون دیدیم طرح های جدید مبتی بر سرعت و حمل موشک می تونن برد عملیاتی و ماندگاری رو برای نیروی دریایی سپاه دو تا سه برابر کنند بویژه اگر این ناو ها قابلیت پذیرش قایق رو داشته باشند ولی به نظرم بدلیل کمبود زمان باید سراغ نظامی سازی کشتی های اقیانوس پیما بریم، و مثالش هم نفتکش های دست دوم هست که بعد از بازسازی قابلیت عملیاتی خوبی برای اسکورت و تدارک نظامی خواهند داشت بویژه با قابلیت های حمل بالگرد

جهت ثبت در تاریخ در روزهای گذشته یک تیم گشتی نیروی دریایی سپاه با قایق های تندرو به یک ناوگروه آمریکایی در شمال خلیج فارس نزدیک شدند. و به فاصله زمانی یک ساعت دور تا دور این ناو ها گشتزنی کردند. امریکایی ها هم با اعلام اینکه این یک عملیات مشترک و بین المللی است. این کار را آزار دهنده اعلام کردند. و البته از لفظ خلیج عربی هم که ... پ ن: این دیگه از اون تصاویر تاریخی بود:)) یک تنه توییت استاد ترامپ مبنی بر برخورد سخت با قایق های تندرو را زیر سوال برد!!

JagdChieftain زره کوب JagdChieftain نام غیر رسمی یک زره کوب بریتانیایی در دوره جنگ سرد است. انتخاب نام JagdChieftain به علت شباهت ظاهری این زره کوب بریتانیایی به زره کوب های آلمانی در جنگ جهانی دوم مثل Jagdpanther بود. در حقیقت اسم اصلی این زره کوب Chieftain CTR است. پروژه زره کوب JagdChieftain همکاری بین بریتانیا و ارتش آلمان غربی در سال 1972 بود. در این دوره آلمان غربی در حال ازمایش و طراحی یک زره کوب جدید بود و طرح های Panzer VT1-1 و VT1-2 Leopard 2 SPG را دنبال می کرد در نتیجه آلمان غربی به خاطر سابقه در طراحی زره کوب ها می توانست در پروژه زره کوب بریتانایی کمک شایانی کند. در پروژه زره کوب بریتانایی از شاسی تانک Chieftain استفاده شده بود و برای نصب توپ اصلی و کاهش وزن سازه از صفحات آلومینیومی استفاده شده بود. در اوایل دهه 1970 ناتو اعتقاد داشت كه با شروع تهاجم اتحاد جماهیر شوروی به اروپا، تا زمان رسیدن نیروهای جدید از بریتانیا و آمریکا کشورهای مدافع تلفات زیادی را متحمل شوند. در نتیجه طراحان می خواستند یک زره کوب ساده با یک توپ قدرتمند داشته باشند و بتواند به سرعت در همه جهات حرکت کند. به علت اینکه زره کوب ها در این دوره فاقد برجک بوند حرکت و چرخش سریع بدنه برای هدف گیری و اجرای آتش بسیار ضروری است. همچنین چابکی بالا برای زره کوب باعث می شود در کمین ها به سرعت موقیت خود را تغییر دهد تا شناسایی آن توسط نیروهای دشمن سخت تر شود. همچنین طراحان می خواستند این زره کوب جدید به یک زره شیب دار در جلوی بدنه مجهز باشد و بقای آن در میدان نبرد افزایش یابد. همان طور که ذکر شد شاسی اصلی این زره کوب همان تانک چیفتن بود. اما قرار بود برای مطابقت این زره کوب با ارتش انگلیس و آلمان علاوه بر پیشرانه اصلی چیفتن بتوان از پیشرانه ده سیلندر MTU تانک لئوپارد نیز برای این زره کوب استفاده شود. زیرا ارتش فدرال آلمان آن زمان پیشرانه MTU را ترجیح میداد. زره کوب JagdChieftain مانند تمامی زره کوب های دهه 1980-90 در جلو خود به یک زره شیب دار مجهز بود. نمونه اولیه JagdChieftain به زره های آلومینیومی مجهز بود تا وزن کلی سازه کاهش یابد اما در صورت تولید انبوه در میدان نبرد حفاظت کافی را فراهم نمیکرد و مناسب نبود. سلاح اصلی این زره کوب جدید قرا بود یک توپ 120 میلیمتری مدل L11 باشد. اما در تنها نمونه ساخت شده از این زره کوب فقط توپ نمایشی استفاده شد. توپ این زره کوب قرار بود قابلیت حرکت عمودی بین −10 تا +20 درجه و حرکت افقی 2 +/− درجه را داشته باشد تا برای هر هدف گیری لازم نباشد بدنه زره کوب چرخش کند. خدمه دارای 3 نفر شامل فرمانده و 2 راننده/توپچی بود. یکی از رانندگان و فرمانده می توانست زره کوب را به جلو پیش ببرد. در حالی که راننده دوم /توپچی دارای یک دید عقبی بود که به وی اجازه می داد زره کوب را در جهت عقب هدایت کند. بنابراین خدمه می توانستند پس از اجرای کمین به سرعت از دشمن دور شوند و تکنیک "شلیک و فرار " را اجرا کند. آزمایش های انجام شده بر روی این زره کوب در انگلیس و آلمان نشان داد این زره کوب نمی توانست دقت بالای در هدف قرار دادن اهداف متحرک داشته باشد. در نتیجه پروژه JagdChieftain تنها باساخته شدن یک نمونه اولیه متوقف شد. بعد از لغو پروژه JagdChieftain ، تنها نمونه ی اولیه ساخته شده در انبار نگه داری شد تا مراحل تخریب زره های آلومینیومی مورد بررسی قرار گیرد.

در خصوص بحث دریایی فرمانده سپاه صحبتی کوتاه در مورد پایگاه های زیردریایی داشت که پایگاهی در زیر دریا برای نیروی دریایی سپاه هست این رو باید جز موارد دفاع دریایی خود بدانیم در مورد زیردریایی ها هم متاسفانه بحث بودجه در کنار ضعف در ساخت بدنه زیردریایی باعث تاخیر زیادی در مسیر ساخت زیر دریایی برای ما شده

  در مورد وقایع دریایی به علت دریا امکان مانور در نمایش اتفاقات محدودیت هایی وجود دارد  معمولا نماد سازی و کارهای اینچنین در سطح جهان معمول است 

        ------------------- توی پوستر جملات فرماندهی کل قوا  در جمع دانشجویان دانشکده امام حسین علیه السلام هستش / البته توی بیانتشون بخشی از جمله هستش   ((و اگر شيطنتي صورت بگيرد، واکنش جمهوري اسلامي ايران بسيار سخت خواهد بود.))   http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=29792

   

      با سلام خدمت اساتید ، امید وارم که حالتون خوب و روزگار به کامتون باشد :rose: :rose: :rose:       در این تاپیک قصد دارم یک محصول ترکیه را در حوزه دریایی خدمت عزیزان معرفی کنم ، در موضوعات قبل یه گریزی به ساختار و قدرت این ارتش در حوزه های مختلف خصوصا در بخش زمینی زدیم و مشاهده کردید که این کشور بستر لازم را برای رسیدن به این پیشرفت ها را بدست اورده و چه بخواهیم چه نخواهیم در بسیاری از حوزه ها از کشورهایی نظیر ایران هم جلوتر هستند. البته این موضوع را هم باید اشاره کرد  که قدرت های  زیادی هستند که با صنایع دفاعی ترکیه مشارکت دارند مثل امریکا ، اسرائیل ، کره جنوبی ، المان و...در کنار این موارد ترکیه یکی از اعضای پیمان اتلانتیک شمالی یا همان ناتو است که با حضور متخصصین و مشارکت در رزمایش ها باعث شده ارتش ترکیه به استاندارد های سطح اول دنیا در زمینه نظامی دست پیدا کند. نکته قابل توجه  در خصوص صنایع نظامی  این کشور این است که  با توجه به اینکه کشور ترکیه  از نظر خرید نظامی دچار هیچ محدودیتی نیست و حتی خیلی از کمپانی های غربی محصولاتشان را تحت لیسانس در این کشور تولید میکنند ، ولی باز این کشور تلاش به ساخت تجهیزات و ارتقای محصولات نظامی خود میزند. به عنوان مثال ساخت تانک التای که یک پروژه ملی بحساب میاید و در حوزه دریایی هم  ناو محافظ های کلاس  MİLGEM و..... را میتوان نام برد.     نیروی دریایی ترکیه به ترکی Türk Deniz Kuvvetler  برای نخستین بار در سال ۱۰۵۰ تاسیس شد. پس از استقلال ترکیه مهماتی از قبیل انبارهای ارتش عثمانی به نیروی دریایی ترکیه اضافه شد. سابقه ساخت کشتی های نظامی این کشور  برمیگردد به دوره عثمانی که توانسته بودند ناو مجدیه را طراحی و بسازند.       ناو مجدیه        البته این کشور سابقه ساخت ناو هایی نظیر التای ،  Saldıray ، Sakarya ، Gür ، Birindji-In-Uni را هم دارند.         ارتش ترکیه دارای ۱٬۰۵۴٬۷۵۰ پرسنل و سرباز است.همچنین ارتش ترکیه دومین ارتش بزرگ عضو  ناتو پس از ایالات متحده از لحاظ تعداد پرسنل و سرباز است.نیروی دریایی ترکیه حدود  ۶۰۰'۴۸ کارمند فعال دارد و یکی از نیروهای دریایی مهم و قلدر کشورهای عضو ناتو میباشد.  تجهیزات نیروی دریایی ارتش ترکیه خصوصا در ناوچه ها و ناوشکن ها بشدت تا سال 1990 وابسته کشورهای دیگر بود از این رو نیروهای متخصص این کشور تلاش بر ای این کردند که بتوانند یک محصول ملی را طراحی کنند که هم سطح کشورهای  همسایه و حتی استانداردهای بین المللی باشد.          نماد نیروی دریایی ارتش ترکیه     محصولی که در این تاپیک قصد معرفی انرا به شما عزیزان دارم ناو محافظ TCG Heybeliada  از سری پروژه MİLGEM است.         TCG Heybeliada F-511، یک کشتی جنگی است که در کلاس ناو محافظ ها قرار دارد و در خدمت  نیروی دریایی ترکیه میباشد. قرار است از این کلاس رزم ناو 12 عدد تولید شود که نام اولین محصول Heybeliada ( نام یکی از جزایر اطراف ترکیه است که دانشگاه  نیروی دریایی ارتش هم انجا واقع شده است ) انتخاب شد. کمپانی سازنده این محصول  اعلام کرده که میخواهد تا پایان سال 2017 دوازده محصول از این کلاس وارد خدمت کند که 8 تای انها در کلاس ناو محافظ و 4 فروند دیگر با استفاده از تجهیزات سنگین تر نظیر استفاده سیستم های لانچر عمودی MK-41  ساخت ایالت متحده در کلاس ناوشکن تولید کند.     طراحی و ساخت این محصول توسط شرکت Istanbul Naval Shipyard که به عنوان پمانکار اصلی پروژه MİLGEM شناخته میشود ، ساخته شده است. شروع طراحی و ساخت این محصوا از سال 2004 اغاز و در27 سپتامبر  سال 2008 به اب انداخته شد و با گذراندن تست های مختلف در بستر دریا در نهایت 27 سپتامبر 2011 برای خدمت  وارد نیروی دریایی این کشور شد. لازم بذکر است در مراسم الحاق این ناو محافظ مقامات سیاسی بلند پایه این کشور همچون  رئیس جمهور این کشور عبدالله گل و نخست وزیر رجب طیب اردوغان حضور داشتند.           تاریخچه     نیروی دریایی ترکیه سال ها به فکر این بود که بتواند خودش بصورت مستقل نیاز ها و تجهیزات نظامی خودش را در حوزه دریایی بسازد. این جرقه از دهه 1990 در ترکیه زده شد ، چون ترک ها هیچ سابقه و نیروی متخصصی در زمینه ساخت و طراحی رزم ناو و ناوشکن نداشتند و در عین حال  میخواستند محصول تولیدی از لحاظ تکنولوژی پیشرفته و بروز باشد تصمیم بر این گرفتند که برای شروع بصورت مشترک با کشورهای دیگر کار کنند. پس از رایزنی ها و موافقت نامه ها  ،  قرادادی  بین کشور ترکیه و المان بسته شد که روی ناو محافظ  MEKO A_100 یک طرح المانی  بود کار شود ولی بدلیل های نامعلومی  طراح این ناو محافظ پیشرفته که سازنده ان  شرکت  TKMS المان بود از این پروژه خارج شد و حاضر به ادامه کار با ترکیه نشد ، بعضی از منابع دلیل این کار المان را بحث رقابت میدانند به این شرح که چون این ناو تقریبا پیشرفته بود و حتی المان نمونه بعدی این محصول ر ا با نام  A-200 AN ساخته بود واز بیشتر کشورها نظیر الجزیر سفارش داشت ، برای حفظ مشتری های این محصول از ادامه این کار انصراف داد. ( تقریبا مثل کاری که روسها با پروژه شفق انجام دادند و طرح را نیمه کاره رها کردند ). پس از خروج المان از ادامه پروژه ، متخصصین این حوزه در سال  2000 دور هم حمع شدند و به گفتگو پرداختند . محوریت موضوع این بود که نیروی دریایی محصولی میخواهد که در مقابل کشورهایی نظیر روسیه و اسرائیل حرفی برای گفتن داشته باشد و بتواند با محصولات این کشورها رقابت کند و همچنین یکی از موضوعاتی که طراحان بر سر ان حساسیت زیادی داشتند بحث رادار گریزی بود که میخواستند محصول نهایی امواج راداری کمتری جذب کند و البته  یک گوشه چشمی هم به بازار صادرات این محصول داشتند ، با این تفاسیر ترکیه امید خود را با قضایای گذشته  از دست نداد و نیروهای متخصص این کشور با تلاش شبانه روزی و سخت کوشی فراوان دوباره پروژه را ادامه دادند و اینگونه شد که شرکت Istanbul Naval Shipyard به عنوان پمانکار اصلی عهده دار توسعه این محصول گردید.  ( البته این موضوع هم باید اشاره کرد که تمام تجهیزات این ناو بصورت صفر تا صد ساخت ترکیه نیست به طور مثال موتور این ناو ساخت کشور المان و رادار این ناو هم محصول کشور دیگر است ، ولی قسمت های دیگر و خود سازه اصلی این ناو توسط متخصصین ترکیه ساخته شده ).     اما جالب است بدانید یکی از محصولاتی که کمک بسیاری در تجربه ساخت ناو محافظ در اختیار ترکیه گذاشت پروژه ساخت مشترک ناومحافظ  کلاس بارباروس با کشور المان بود. این کلاس از ناو محافظ  بیشترین تعداد ناوچه های مدرن و پیشرفته ترکیه را تشکیل میدهند. اولین شناور این کلاس در سال 1994 طراحی و در سال 1995 به نیروی دریایی ترکیه تحویل داده شد. یکی از ویژگی های خوب در این ناو محافظ ها استفاده از  سیستم لانچر عمودی   mk-41 ساخت ایالت متحده  است که از موشک های RIM-162 استفاده میکند . امید واریم روزی کلاس های موج ما هم به این لانچرها تجهیز شود .       Barbaros Class Frigate     اولین نمونه از این کلاس MİLGEM بلاخره در سال 2011 به طور رسمی وارد خدمت شد و طولانی ترین ماموریت این کشتی جنگی هم در دریایی مدیترانه در سال 2013 اتفاق افتاده است. تا به امروز این ناو محافظ توانسته به بنادری نظیر ، طرابلس ، الجزایر ، اسکندریه ، کازیبلانکا ، برود و در این بنادر پهلو بگیرد.     صادرات   این محصول با توجه به ظاهر زیبا و تجهیزات نسبتا پیشرفته توانسته نظر کشور های زیادی را به خود جلب کند و حتی یجورایی رقیب قدرتمندی  برای نمونه روسی خود با نام ناو محافظ Steregushchy محسوب میشود . در سال 2007 کشور اندونزی برای نوسازی ناوگان دریایی خود و جایگزین کردن ناوهای کلاس Fatahillah این کشور  با ناو محافظ Steregushchy روسی ،  4 فروند از این محصول را طی  قرادای با روسها امضا کرد ،  قرار بود  نمونه اول این محصول در سن پترزبورگ ساخته شود و در نمونه های بعد کشور اندونزی هم مشارکت داده شود ، ولی برنامه  ریزی های انجام شده   به خوبی پیش نرفت و تقریبا پروژه کنسل شد ،   طبق معمول با بدقولی روسها و ترک پروژه  ،  اندونزی هم به دلایلی قراداد را لغو کرد و در سال 2011 کشور اندونزی قراداد جدیدی را با ترکیه بست و سفارش ساخت 2 عدد از این ناو محافظ ها را به ترکیه داد .         ناوچه کلاس Steregushchy     از ماموریت اصلی ناو محافظ  MİLGEM میتوان به : گشت دریایی و محافظت از کشتی های تجاری در مقابل دزدان دریایی ،  عملیات  ضد زیردریایی  اشاره کرد.   مشخصات     این کشتی در کلاس Corvette ها قرار دارد ( ناو محافظ سبک ) و دارای طولی برابر 99.56 متر و عرض 14.4 متر و اب خور 3.89 متر و وزن 2300 تن میباشد. این کشتی میتواند با سرعت 55 کیلومتر بر ساعت حرکت کند و دارای رنج عملیاتی 6.480 کیلومتر میباشد . همچنین این کشتی میتواند  21 روز با پیشتیبانی لجستیکی و 10 روز بصورت مستقل ،   بدون نیاز به سوخت گیری در دریا شناور بماند  و همچنین دارای تعداد خدمه 93 نفر میباشد.     پیشرانه   این ناو محافظ پیشرفته مجهز به دو موتور دیزل و یک توربین گازی است. سیستم رانش این ناوچه بصورت دیزل ترکیبی CODAG است. کلمه‌ی CODAG مخفف عبارت Combined diesel and gas است. از این گونه پیشران در شناورهایی استفاده می‌شود که شناور می‌بایست در مدت زمان کمی از سرعت گشتی به حداکثر سرعت خود برسد که این نوع پیشران در شناورهای رزمی همچون ناوهای محافظ و یا ناوچه‌های مدرن کاربرد دارد. در این نوع پیشران از موتورهای دیزلی جهت گشت‌های با سرعت پایین و یک توربین گازی جهت رسیدن به سرعت بالا استفاده می‌شود. در اکثر موارد تفاوت توان کارکرد موتورهای دیزلی به تنهایی با کارکرد موتورهای دیزلی و توربین بسیار زیاد است. بنابراین طراحی جعبه دنده نیاز به فن‌آوری بالایی دارد. تفاوت CODAG با CODOG در این است که در CODAG سیستم قادر است دو موتور دیزلی را همزمان با توربین گازی به کار بگیرد. مثال استفاده از این گونه پیشران ناوهای محافظ نروژی کلاس Nansen است. در بعضی از شناورها سیستم به گونه‌ای طراحی شده که دارای سه جعبه دنده است و می‌توان یکی از موتورها، هر دو موتور و یا هر دو موتور را به همراه توربین به کار گرفت. در پیشران‌های اینچنینی از موتورهای دیزلی کوچکتر استفاده می‌شود ولی با این وجود قدرت مناسبی به دست می‌آید، که این امر باعث می‌شود نیازی به فضای اضافی جهت نصب توربین و جعبه‌دند‌ها وجود نداشته باشد. در هنگامی که شناور در سرعت گشتی قرار دارد مصرف سوخت پایین است که این باعث افزایش برد عملیاتی شناور می‌شود. اما با این وجود نیاز به جعبه دند‌ه‌های پیچیده، سنگین و دردسرساز عیب اصلی این گونه پیشران محسوب می‌شود. سرعت شناورهای مجهز به CODAG معمولا 20 گره است که این سرعت با به کار انداختن توربین تا 30 گره قابل افزایش است. آلمانی‌ها با استفاده از این سیستم در ناوهای کلاس Köln خود پیشگامان استفاده از CODAG محسوب می‌گردند.       برای اطلاع از انواع دیگر پیشرانه ها  به تاپیک زیر مراجعه کنید   http://www.military.ir/forums/topic/8070-%D9%85%D8%B9%D8%B1%D9%81%DB%8C-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D8%B1%DA%A9%DB%8C%D8%A8%DB%8C/     این کشتی جنگی از 2 عدد موتور دیزل که میتواند توانی برابر 40000 اسب بخار تولید کند بهره میبرد.   کنترل کننده موتورها این ناو جنگی یک واحد دیجیتال است و برای اولین بار برای کاهش صدای تولید موتور از فناوری های به کار رفته در زیر دریایی های اتمی استفاده شده است .   طراحی         یکی از ویژگی های برتر این کشتی جنگی بحث رادار گریز بودن ان است که با طراحی هایی که توسط کمپانی سازنده Istanbul Naval Shipyard انجام شد سعی بر این شده کمترین بازتاب راداری را داشته باشد. تا به امروز اطلاعاتی درباره الیاژ بکار برده در بدنه این ناومحافظ اعلام نشده . اين شناور شامل بدنه ي فولادي - سوپر استراكچر كامپوزيتي و بال باسبو مي باشد . )) سوپر استراكچر سازه هاي موجود بر روي عرشه ي شناور را گويند و بال باسبو ((bulbous bow)) انحناي موجود در پايين سينه ي شناور براي برش موج هاي برخوردي به سينه ي شناور را گويند )). یکی از ویژگی های مثبت این ناو محافظ ساخت بدنه ان بصورت مدولار است تا بتواند به راحتی سالیانه زیاد خدمت کند. طراحی Mili Gemi در دسته نمونه های پیشرو در صنعت ساخت شناورهای رادار گریز است، تمامی زوایای بکار رفته در بخش خارجی به گونه ای شکل گرفته اند که قادر به منحرف کردن امواج راداری باشند و در این راه حتی بخش هایی مانند محفظه خارجی توپ دریایی 76 میلی متری نصب شده روی عرشه جلویی نیز از قلم نیفتاده است.     یکی از مهترین ویژگی هایی که باعث شده بحث رادارگریزی این محصول افزایش پیدا کنه تبدیل کردن محفظه دودکشهای بزرگ به صورت یک برجک کوچک در پشت برجک اصلی است که همین امر باعث شده امواج راداری کمتری تولید کند به این صورت که اگر توجه کرده باشید برجک دود کشها در این ناوچه ها بسیار بلند است و از انها هم دود و  مواد.. خارج میشود و همین کار باعث میشود به راحتی توسط تجهیزات الکترونیکی دشمن شناسایی شود ، نکته بعدی این کار این است که به دلیل پراکنده کردن گاز های داخل خروجی موتور در فضایی بزرگتر این ناو  باعث کاهش توانایی حساسه های حرارتی برای پیدا کردن محل دقیق کشتی شده ، و این یکی از نکات خوب در طراحی این کشتی به حساب می اید.       به محل دود کش های جماران و MİLGEM دقت کنید     تسلیحات     ناو محافظ کلاس MİLGEM از  تسلیحات متنوعی را برای تهاجم دریایی و یا زمینی و دفاع از خود استفاده میکند که در ادامه انها را معرفی خواهم کرد. البته شایان به ذکر است با توجه به تهدیدات هواپایه ای که امروزه این ناو ها را تهدید میکند قرار است 4 عدد از این ناو ها در کلاس ناوشکن ساخته شود و از تسلیحات سنگین تری نظیر سیستم پدافندی MK-41 استفاده کند.   1-استفاده  از توپ  76 mm OtoMelara Super Rapid (این توپ 76 م.م که بصورت  خودکار عمل میکند دارای بیشترین برد 15 کیلومتر است و نرخ اتش ان ۸۰ گلوله بر دقیقه میباشد.این توپ را می توان به کمک سامانه کنترل اتشی که تماما توسط صنایع نظامی ترکیه ساخته شده  نشان گیری و اتش کرد ودارای گلوله های انفجار ترکش شونده نیز می باشد و میتوان ان را علیه اهداف هوایی و یا دریایی نیز با این نوع گلوله استفاده کرد. البته اینم باید گفت که این سامانه میتواند اهداف هوایی در ارتفاع کم مورد اصابت قرار دهد(.. لازم به ذکر است این محصول ساخت ترکیه است و تحت لیسانس در ترکیه تولید میشود.     2-دو مسلسل 12.7 mm Aselsan STAMP : در این کشتی دو مسلسل برای در گیری با اهداف نزدیک در نظر گرفته شده است.     3- استفاده 8 پرتاپگر موشک هارپون  : این موشک ساخت ایالت متحده امریکا و دارای یک رادار فعال با پیشرانه توربوجت است .این موشک بعد از پرتاب میتواند در ارتفاع 6 متری از سطح اب پرواز کند این کار توسط یک رادار مونو پالس بسیار کوچک انجام میشود که ارتفاع موشک را تنظیم میکند. توان پرواز در ارتفاع کم باعث کاهش احتمال دیده شده در رادار میشود. این موشک تا فاصله ۲۰ تا ۴۰ کیلومتری هدف بسته به مدل موشک به صورت غیر فعال و یا به عبارت دقیق تر با سیستم INS حرکت میکند. در واقع بعد از ثبت موقیعت هدف توسط رادار پرتاب کنند هارپون اطلاعات و موقعیت فعلی و موقعیت پیش بینی شده چند دقیقه اینده هدف به موشک داده میشود و موشک را روانه هدف میکنند . موشک بخشی از مسیر را به صورت اینرسی پیش رفته و به سمت موقعیت پیش بینی شده حرکت هدف پیش می رود و در تمام مسیر با رادار خود سطح اب را جستجو میکند تا اینکه انقدر به هدف نزدیک شود تا بتوان با رادار خود هدف شناسایی و نابود  کند.         4- واحد پدافندی Mk.31 RAM : این سیستم   یکی از شناخته شده ترین سامانه های دفاعی برای شناورهای نوین است، هر یک از این سامانه ها  21 موشک آن یک سر جنگی هوشمند با وزنی بیش از 7 کیلوگرم را با خود حمل میکند و قادر است تا فاصله 10 کیلومتری شناور را زیر چطر حفاظتی خود نگاه دارد، این سامانه علاوه بر درگیری با موشکهای ضد کشتی دشمن، با تکیه بر رادار باند X نصب شده روی برجک اصلی میتواند به مقابله با هواگرد های متخاصم نیز بپردازد که در نوع خود باعث هرچه کارامد گشتن ناوگان جدید ترکها میگردد. این محصول به صورت مشترک توسط المان و ایالت متحده ساخته شده و از سال 1922 تا به امروز در حال خدمت است.       5- دو پرتابگر سه تایی اژدر های پرقدرت 324 میلی متری مارک 46 : این اژدر قدرتمند میتواند اهداف خود را تا فاصله 7.3 کیلومتری خود در زیر آب مورد اصابت قرار دهد. این محصول هم ساخت ایالت متحده امریکا است و از سال 1963 با توجه به ورژن های مختلف تا به امروز در حال خدمت است. همچنین این اژدر قابلیت شلیک از روی هلوکوپتر را هم دارد. این موشک دارای 230 کیلوگرم و طول 2.6 متر  و قطر 323.8 م.م   میباشد.             تجهیزات الکتریکی   1-رادار پیشرفته SMART_S Mk2 : این یک رادار سه بعدی است که بوسیله کشور  هلند شرکت تالس ساخته شده است . لازم به ذکر است این محصول تحت لیسانس در ترکیه تولید میشود،  این رادار یک  رادار سه بعدی با توان کار در باند ایی و اف است ، این رادار در بالاترین سطح کشتی نصب شده و دارای برد جستجوی ۱۵۰ کیلومتر بسته به هدف است و میتواند تا ۲۰۰ هدف را به طور همزمان رهگیری کند. گفته شده این رادار توان کشف موشک های ضد کشتی با سطح مقطعی ۰٫۰۲ متر مربع را از ۱۴ کیلومتری و یک هدف یک متر مربعی را از برد ۱۲۰ کیلومتر و قفل بر روی ان از ۶۰ کیلومتری را دارد -2- سامانه ایجاد اخلال SSTD  این سامانه میتواند  تا اندازه زیادی در مقابله موثر با اژدر دشمن به یاری 93 خدمه این کشتی بیاید. -3- سونار پرقدرت TBT_01 این ناو محافظ  با برخورداری از سونار پرقدرت TBT_01 که در بخش زیرین عرشه جلویی کشتی نصب شده این ناوگان قادر خواهد بود تا هر حرکتی را در زیر آب با دقت بررسی کرده و برای مقابله با ان اقدام کنند-4- رادار باند  Xاین   نصب شده روی برجک اصلی میتواند به مقابله با هواگرد های متخاصم نیز بپردازد که در نوع خود باعث هرچه کارامد گشتن ناوگان جدید ترکها میگردد-5- رادار جستجوی سطحی Granit : (Surface search radar): مدل این رادار رادار جستجوی سطحی Garpun-B/3Ts-25E/PLANK SHAVE و بردی حدود 250 کیلو متر دارد -6- سامانه موقعیت یاب جی پی اس – 7-  UniMACS 3000 IPMS-8- رادار کنترل اتش ARES-2N این رادار برای هدایت موشک های ضد کشتی و توپ سینه و سامانه مختلف  دفاع هوایی کاربرد دارد . این سامانه داری بردی ۶۰ کیلومتر و توان درگیری همزمان با 4  هدف را دارد. -9- سامانه جنگ الکترونیک AN/SLQ-32 این سامانه فعالیت های کلی در زمینه جنگ الکترونیک، مقابله با جنگ الکترونیک، هشدار دهنده رادار،انجام عملیات فریب و پرتاب پوشاله را تحت کنترول دارد. این سامانه توسط شرکت Raytheon Company  ساخته شده اس-10- AN/SLQ-25 Nixie سامانه فریب اس ال کیو ۲۵ که یک اژدر است که ان را با فاصله در زیر اب یدک میکشند و با ایجاد صدای مشابه ناو برای فریب اژدرها به کار میرود. ( البته ممکن است از تجهیزات دیگری هم استفاده نکند که در نت ذکر نشده باشه ).         این ناو محافظ توانایی حمل یک بالگرد  Sikorsky SH-60 Seahawk را دارد. از جمله ویژگی های این بالگرد میتوان به : این پرنده با داشتن یک جفت موتور توربو شفت عنوان بالگرد چند منظوره را با خود یدک میکشد.دوستان علاقه مند حتما بالگرد شاهین سیاه یا Black hawk را میشناسند .در مورد طراحی این پرنده نیز از این بالگرد معروف الهام گرفته شده که خوده این مطلب دلیلی بر بینقص بودن و طراحی بیمانند این پرنده می باشد. بکار بردن دم مفصلی برای این بالگرد امکان قرار گیری بدون دردسر بر روی ناوها و دسترویرها و کشتی های پشتیبانی سریع و ... راممکن ساخته است.یکی از مهم ترین توانایی های این پرنده (ASW) یا توانایی ضدزیر دریایی می باشد همچنین توانایی کنترل (NSW) و نبرد ویژه در یایی و عملیات جستجو و نجات یا (SAR) و ...... را نیز باید در کارنامه این پرنده قرار داد. ( خدمه: 3-4 نفر - ظرفیت: 5 نفر درکابین و در حالت لود شده برای رهاسازی 2700 کیلوگرم همچنین برای مدل s این بالگرد 11 نفر در کابین و 4100 کیلوگرم!!  قدرت:2 موتور توربوشفت T700-GE-401C ساخت جنرال الکتریک هر یک به قدرت 1890 اسب بخار  ،بیشترین سرعت: 270 کیلوتر بر ساعت ، برد: 834 کیلومتر در سرعت کروز ،  سقف پرواز: 3580 متر  ).   لازم به ذکر است این ناو محافظ توانایی حمل و به پرواز دراوردن هواپیماهای بدون سرنشین را دارد.             مشخصات       سازنده  Istanbul Naval Shipyard کلاس  MİLGEM ظرفیت: حدود 4800 تن در حالت بارگیری کامل طول: 99.56 متر ارتفاع کلی سازه: 14.4 متر آبخور: 3.89 متر سرعت: 55 کیلومتر در ساعت پیشرانه: 1 gas turbine, 2 diesels, 2 shafts و پیشرانه از نوع CODAG بالگردهای قابل حمل: Sikorsky SH-60 Seahawk پهباد رادارها و حسگرها: رادار چند منظوره SMART_S Mk2 سونار پرقدرت TBT_01 سامانه ایجاد اخلال SSTD  رادار جستجوی هوایی AN/SPS-49 رادار کنترل آتش ARES-2N رادار جستجوی سطحی Granit : (Surface search radar): رادار کنترل آتش تسلیحات AN/SPQ-9 سامانه چند منظوره سبک و هوابرد AN/SQQ-28 مجموعه جنگ الکترونیک AN/SLQ-32 تسلیحات و جنگ افزارها: توپ  76 mm OtoMelara Super Rapid 2 دو مسلسل 12.7 mm Aselsan STAMP  استفاده 8 پرتاپگر موشک هارپون  واحد پدافندی Mk.31 RAM دو پرتابگر سه تایی اژدر های پرقدرت 324 میلی متری مارک 46       منابع   https://en.wikipedia.org/wiki/TCG_Heybeliada_%28F-511%29     تصاویر بیشتر   https://www.google.com/search?q=TCG+Heybeliada+%28F-511%29&client=firefox-a&hs=hjw&rls=org.mozilla:en-US:official&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0CAgQ_AUoAWoVChMIo7-mruOhxwIVBm0-Ch1XqQ92&biw=1366&bih=638         :rose: :rose: برای شادی روح شهدای اسلام صلوات :rose: : :rose:         :rose: : :rose:این تاپیک را تقدیم میکنم به دوست خوبم جناب projectile ، انشالله که همیشه سلامت و موفق باشند :rose: : :rose:           مترجم و گرداوری: hamidz65 کپی با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.           copyright © Military.ir      

سلام و عرض خدمت شما بزرگوار         در مورد این لانچرها ، معمولا ناو هایی که از این لانچرها استفاده میکنه ماموریتشان در حوزه تهدید های هوایی تعریف میشه . به عنوان مثال ناو شکن تایپ 45 انگلیس ، این ناو شکن بعلاوه سیستم کنترل اتش قدرتمند پاماس ، و لانچرهای عمودی SYLVER در نقش یک کشتی جنگی دفاع هوایی ایفای نقش میکنه ، مثال دیگرش رزم ناو های قدرتمند کلاس تیکاندروگا است که منفورترین انها هم وینسس است که هواپیمای مسافربری ما رو بر فراز خلیج فارس مورد اصابت قرار داد. در متن اشاره شد که قرار است ترکیه از این کلاس ناو محافظ 12 عدد بساز که 8 تای انها با توجه به تسلیحات و وزن در کلاس ناو محافظ و نقش اصلی انها هم محافظت از مرزهای دریایی و عملیات ضد زیردریایی ( همین ناو محافظی Heybeliada  که معرفی کردم یکی از این 8 تا است ) ، 4 تای دیگر قرار است از تسلیحات سنگین تری استفاده کند ، مثل استفاده از لانچرهای عمودی و... که همین امر باعث میشه ماموریت  این کشتی ها هم تغییر کنه و در نقش کشتی های دفاع هوایی انجام وظیفه کند. امروزه با توجه به پیشرفت کشورها در حوزه موشک های هوا به زمین که توسط جنگنده ها شلیک میشود داشتن این نوع سیستم پدافندی در کنار رادارهای قدرتمند برای هر کشوری نیاز اساسی است ( البته موشک های کروز رو هم نباید از یاد برد ) . مثلا اگر یادتون باشه برای اسکورت یک کشتی حامل مواد غذایی که به طرف یمن عازم بود دو ناوشکن ماهم در انجا حضور داشتن ولی متاسفانه این ناو ها توانایی مقابله با تهدیدات هوایی که عربستا ن با استفاده از جنگنده های  خود ایجاد کرده بود را نداشتن و خطر زیادی انها را تهدید میکرد .     یکی از خوبی های این لانچرهای عمودی این است که با توجه به نوع تهدید میتونیم از موشک های مختلفی استفاده کنیم . جالب است بدانید این لانچرها فقط موشک های پدافندی شلیک نمی کنند و میتوانند موشک های کروزی مثل تام هاواک راهم از لانچرهای خود پرتاب کنند. در کل داشتن یک ناو با قابلیت پدافندی برای هر کشوری نیاز است.         عکسی در بالا مشاهده میکنید رزم ناو -USS Lake Champlain از کلاس تیکانداراگو است . سامانه لانچرهای عمودی MK-41 را با فلش زرد برای تان مشخص کردم . این سامانه در کنار رادارهای قدرتمند SPY1 که با فلش ابی مشخص کردم . (این سامانه برای مقابله با حملات موشک  های ضد کشتی و حملات هوایی در نظر گرفته شده است )  این رادار سه بعدی میتونه در فاصله 270 کیلومتری تهدید را شناسایی کنه و با موشک های مختلف با انها مقابله کنه . اگر ما بتوانیم از این لانچرهای عمودی در ناو شکن های خود استفاده کنیم و همچنین با بکارگیری از رادار قدرتمند عصر میتونیم تا حدی با تهدیدات هوایی  مقابله کنیم.         این هم یک رادار 3 بعدی ساخت داخل است با نام عصر که بر روی ناو های کلاس  موج نصب شده است         موضوع بعدی که ما باید بطرف اون بریم استفاده از سیستم کنترل اتش مخصوص تهدیدات هوایی بومی است. به زبان ساده این سیستم ها ، سیستم رهگیری و دفاعی پیشرفته است که که از رایانه‌ها و رادارهای قدرتمندی جهت رهگیری و مقابله با واحد‌های دشمن استفاده می‌کند.   البته این کار مشکلی است که ما بتوانیم تمام  قسمت های این سامانه رو بسازیم ولی میتونیم مانند ترکیه اکثر قسمت هاش رو خودمان طراحی کنیم و بعضی از قسمت هاش را هم مثل لانچرهای عمودی از کشورهای دیگر کمک بگیریم. ( امیدوارم با این توافق حاصل شده بتونیم به این تکنولوژی دست پیدا کنیم ) .   تنها کشوری که توانسته  تا به امروز تمام قسمت های یک سامانه کنترل اتش دفاع هوایی را خودش بسازد ایالت متحده است . این سامانه معروف ایجیکس نام داره و به کشورهایی نظیر کره جنوبی ، ژاپن، اسپانیا، نروژ ، هم از این سامانه ها استفاده میکند.       اجزای مختلف این سامانه نظیر لانچرهای عمودی MK41  ، رادار قدرتمند SPY1  و  AN/SPG-62 ،  سیستم‌های کنترل آتش MK 99 ، ORTS ، اتاق کنترل و تصمیم‌گیری ، موشک های مختلف نظیر SM3 ، البته این سامانه در طول سالها مورد برزو رسانی در بخش های مختلفی قرار گرفته و سال به سال پیشرفته تر میشود.     مورد دیگری که  در دنیا به عنوان یکی از پیشرفته ترین سامانه ها شناخته  میشود سامانه  کنترل اتش دفاع هوایی PAMAS است که بر روی ناوشکن های کلاس تایپ بریتانیا نصب شده است . این سامانه بوسیله چند کشور طراحی و تولید شده .       1-یکی از مهمترین قسمت های این جور سامانه ها رادار اصلیشون هست که کار شناسایی  اولیه تهدیدات و در مرحله بعد با توجه به نوع تهدید با استفاده از تسلیحات  مختلف با این تهدیدات مقابله میکند ، میباشد. در این سامانه این کار توسط رادار قدرتمند  SAMSON انجام میشود. این رادار قدرتمند ترین رادار در جهان است که 400 کیلومتر هم برد دارد.     2-قسمت بعدی این سامانه موشک های پدافندی استار 15و30 (این موشک توسط کشورهای انگلستان،فرانسه،ایتالیا و به سرپرستی کمپانی MDA فرانسه ساخته شده است . توجه کنید حتی کشور قدرتمندی مثل انگلیس نمیتواند تمام قسمت های یک سامانه کنترل اتش قدرتمند را خودش به تنهایی بسازد.)     3- سلول لانچر عمودی SYLVER . این لانچرها توسط فرانسه ساخته شده . سالها است که فرانسوی ها  میخواهند سمانه ای مشابه MK41 بسازند ولی تا به امروز نتوانستند به این سامانه برسند به همین دلیل هم کشور بریتانیا قرار است با توجه با رابطه خوبی که با امریکا دارد از لانچرهای MK41 در این سامانه استفاده کند . یکی از دلایل مهم  این امر این است که سامانه لانچر عمودی SYLVER نمیتواند موشک های  کروزی همچون تام هاواک را شلیک کند ( سالها کشور مختلف روی مچ کردن این موشک ها با سامانه لانچرهای عمودی خود کار کردند ولی به نتیجه نرسیدند) ، به همین دلیل قرار است به مرور زمان این لانچرها با نمونه امریکایی تعویض شود.       4- رادار LRR  (S1850M ) 3D این رادار هم توسط کشور فرانسه ساخته شده و تا به امروز  در 3 کشور انگلستان-فرانسه-ایتالیا به ترتیب بر روی ناوهای type-45-Horizon- Orizzonte بکار گرفته شده است . ماموریت اصلی این رادار پیشرفته   جستجو است که توان رهگیری خودکار و تعیقب مسیر خودکار ۱۰۰۰ هدف را در برد ۴۰۰ کیلومتری دارد. ا ین  رادار میتواند به عنوان یک  سپر ضد موشک بالستیک هم بکار گرفته شود     5- اتاق کنترل و تصمیم‌گیری ......................................................................... نتیجه ، ما به شدت با توجه تهدیدات هواپی که امروز با ان روبرو هستیم به این سامانه ها نیاز داریم . تحولات یمن و قدرت زیاد کشورهای خلیج فارس در عرصه هوایی گواه این مطلب است. ............................................................................... از چندین سال قبل خبرهایی بود که قرار موشک های صیاد 2 البته نمونه دریایی بر روی کلاس موج نصب بشه. ( البته این موضوع بشدت در حال دنبال شدن است چون باید یکسری تغییرات برای نصب روی این موشک ها  اعمال بشه و به امید خدا خبر های خوشی در این بابت خواهد رسید. طبق شنیده ها قرار است 2 لانچر 4 تایی صیاد 2 روی شناورهای کلاس موج نصب شود. گویا قرار است ناو شکن دماوند به سامانه تجهیز شود.   موضوع دیگری که باید بیشتر مورد توجه قرار بگیره اتومات کردن تجهیزات است . به عنوان مثال  در کلاس موج ما این 20 م.م ها بصورت دستی کنترل میشود. با مقدار هزینه کردن میتوان بجای این سامانه را  اپتیکیش کنن و اوپراتور بشینه پای مانیتور و از اونجا هدف را مورد اثابت قرار بده.         خوشبختانه در کشور این قدرت علمی وجود دارد که کارهای زیادی در بحث پدافندی در حوزه دریایی انجام بدیم ولی مشکل اصلی بنظر من پول و مدیریت درست این پروژه ها است. مثلا تا جایی که بنده میدونم سامانه پدافندی حرز نهم یجورایی مهندسی معکوس سامانه FM80 چینی است . جالبه بدونید چین از این سامانه ها هم نمونه زمینی ساخته و دریاپایه ، خب وقتی ما توانستم نمونه زمینی ان را بسازیم با کمی تغییر در ساختار  و  بحث مالی ماهم میتونیم از این سامانه بر روی شناورهای خود استفاده کنیم. البته این کار راحتی نیست و نیاز به تکنولوژی خاصی داره که چینی ها به ما ندادن......       نمونه دریایی و زمینی FM80           سامانه پدافندی حرز نهم     موضوع دیگر که بنظرم باید حل شود زمان زیاد ساخت یک ناوشکن در ایران است. اکثر کمپانی برای اینکه ناوها با سرعت بیشتری اماده تحویل شوند از روش تولید بلوک های مختلف در چند کاراگاه مجزا استفاده میکرد ، بلوک ها پس از ساخت به کارخانه اصلی منتقل و به هم متصل میشدند و همین امر باعث میشد که ساخت هر ناو حداکثر 2 سال طول بکشد . اکثر کشورهای که خودشان ناوشکن میسازند برای سریع تر اماده شدن محصول از این روش استفاده میکنند. به عنوان مثال ناوشکن های قدرتمند تایپ 45 به اینصورت توسط کمپان سازنده ساخته میشود و همین امر هم باعث شده ساخت هر محصول تقریبا 2 سال طول بکشد. حالا ما چه کردیم اومدیم همزمان در جاهای مختلف نظیر ایزوایکو ، بوشهر ، خرمشهر ، باهنر ساخت یک محصول از پروژه موج را شروع کردیم. بنظرم بجای این کار بهتر بود یک جا را به عنوان مرکز اصلی انتخاب میکردیم و بقیه ها محل ها هرکدام قسمتی از بلوک ها را میساختن و در اخر همه در یکجا جمع میشدن و منتاژ میکردیم ، مطمئن باشید با این روش خیلی زودتر 7 محصول از پروژه موج به پایان میرسید. همین ناوشکن دماوند چیزی حدود 7 سال زمان ساختش طول کشیده که خیلی زیاده.....