پروژه ی مبارز: بازسازی و ارتقای تانک های چیفتن: تانکی که ایران برای جلوگیری از ماجراجویی به مرزهای شمال غربی فرستاد ،تانک چیفتن ارتقا یافته در پروژه مبارز است که این تانک قدیمی را دوباره برای مبارزه آماده کرده است. در این پروژه ابتدا تانک ها به مسافت‌یاب لیرزی مجهز شدند و از موتورهای قدرتمند وی‌84 (V-84) به‌جای موتورهای قبلی لیلاند (L-60) استفاده شده است. موتورهای وی84 که 12 سیلندر دارند، 840 اسب بخار قدرت داشته و با توجه به میزان وزن تانک، کمک قابل توجهی در افزایش سرعت به تانک می‌کنند. با تغییر موتور تانک، نیاز به طراحی سیستم‌های خنک کننده جدید با الگوگیری از موتورهای وی84 نصب‌شده روی تانک بود که این اقدام نیز با بهره‌جستن از سیستم‌های نصب‌شده روی تانک‌های تی72 با فن و گیربکس قوی مجزا، صورت گرفته است. با افزایش قدرت موتوری تانک چیفتن، متخصصان ایرانی تصمیم گرفتند که موتور کمکی تانک و متعلقات جانبی این موتور در دهلیز تانک را حذف کنند تا قدری از وزن تانک کاهش یافته و چیفتن، چابک‌تر شود و بتواند مانور بهتری در میدان نبرد از خودش به نمایش بگذارد. یک سیستم یک‌پارچه "پاورپک بومی" برای موتور تانک طراحی و روی آن نصب شد.ارتقای ترمزهای تانک نیز با طراحی سیستم جدید ترمز هیدروپنوماتیکی که دارای قدرت و راندمان بالایی است، انجام و سیستم ترمزهای به‌روزتر، جایگزین ترمزهای هیدرولیکی قدیمی‌ای شد که روی تانک نصب بود. با الگوگیری از سیستم الکترونیکی تی72های موجود در کشور (T-72S)، یک سیستم الکترونیکی جدید طراحی و تولید شد تا تانک از امکان بیشتری در میدان نبرد برخوردار باشد. طراحی و ساخت یک سیستم پنوماتکی جدید برای بهره‌برداری خدمه از آن در میادین نبرد و افزودن آن به بدنه تانک، بهسازی سیستم آتش خاموش‌کن تانک، اجرای پروژه طراحی، ساخت و نصب کلاچ مغناطیسی برای موتور کمپرسی سیستم پنوماتیک و طراحی محل جدید برای قرار گرفتن باطری تانک با دسترسی مناسب‌تر، از دیگر تغییراتی است که روی تانک چیفتن با موفقیت اجرا شده است. و در آخر تغییر سیستم مخابراتی و نصب تلفن داخلی جدید "VRC-1400 سری پرش فرکانسی هاپینگ" (ساخت شرکت صنایع الکتریک ایران ــ صاایران) بود که این سیستم مخابراتی و تلفن داخلی، جایگزین مناسبی برای سیستم‌های مخابراتی و تلفن داخلی و قدیمی این تانک است.

با سلام پنجه جدید ضد زره برای شیر کهنسال ایرانی سازمان صنایع دفاع (DIO) از شرکتهای تابعه و وابسته به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران ، مشغول توسعه یک خودروی حامل موشکهای ضد زره هدایت شونده با شناسه " پیروز " است ، که این پروژه در کنار سایر محصولات این شرکت ، توانمندی جدیدی را در اختیار یگانهای ضد زره قرار خواهد داد . گونه مفهومی این جنگ افزار ضد زره ، در جریان نمایشگاه بین المللی IQDEX.2017 به نمایش گذاشته شد . این محصول جدید ، یک مجموعه تسلیحاتی ضد زره است که می تواند بر روی گستره وسیعی از خودروهای رزمی تاکتیکی و زره پوش های سبک وسنگین نصب گردد . سیستم تسلیحاتی " پیروز" ، شامل چهار پرتابگر موشک هدایت شونده ضد زره دهلاویه است که می تواند اهداف زرهی را در یک برد 5000 متری ، هدف قرار داده و منهدم نماید . این سیستم با برخورداری از حسگرهای ردیابی الکترواپتیکی ، وجود یک پلتفرم اصلی با دو درجه آزادی و سیستم هدایت لیزری موشک دهلاویه ، با گستره متنوعی از اهداف درگیر شده و این ، توانمندی جدیدی را به یگانهای زمینی اضافه خواهد نمود . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، موشک ضد زره دهلاویه ، روگرفتی از موشک ضد تانک روسی کورنت 9M133 محصول شرکت KBM است که از سالها پیش ، تحت امتیاز ، در داخل ایران تولید می شود . صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

در اوایل مناقشه عنوان شد ایران باید به درستی ( تازه دیر هم شده) موضوع همکاری دوستانه و نزدیک باکو با صهیونیستها و البته اقدامات خصمانه ای که از خاک باکو ضد جمهوری اسلامی ایران توسط صهیونیستها انجام شده و میشه را بلد کنه و اصل و محور قرار بده در این مناقشه که تا حدودی انجام شد. البته نیاز هست این موضوع صریحتر و برجسته تر و جدی تر مطرح بشه تا الهام خیال نکنه با زرنگی میتونه در یک نمایش لب مرز اون را تقلیل بده به حضور ظاهری صهیونیستها کنار رود ارس فقط که حالا چون کسی نمیبینه پس نیستند. مشخصا موضع ایران همکاری تنگاتنگ رژیم باکو با رژیم صهیونیستی علیه ایران هست و البته پاسخ صریحی که باید مسئولان چند روز پیش باید به علیف میدادند که مسائل داخلی یک کشور و ارتباطش با رژیمها تا وقتی داخلی محسوب میشه که بر علیه کشور همسایشون نباشه. نمیشه پهپاد و تروریست فرستاد به کشور همسایه، خرید نظامی از دشمن یک کشور داشت که بر علیهش استفاده بشه و یا پایگاه جاسوسی در اختیار دشمن شماره یک همسایت قرار بدی بعد بگی مسئله داخلیه. ما به شدت در این چند سال با رژیم باکو مدارا کردیم تا رسید به این وقاحت خودش و رسانه هاش. جالبه نیویورک تایمز هم اخیرا گزارشی داشت که صهیونیستها از پایگاه های پهپادی در آذربایجان به منظور جاسوسی و فرستادن پهپاد به داخل ایران استفاده کردند که خب جا داره مسئولان حالا که برخی موارد داره رسانه ای میشه با شدت بیشتری شده به این بهانه ها سفیر این رژیم را فرا بخونند و اولتیماتوم بدند که هر پایگاهی در اختیار این رژیم هدف حملات ناشناس(!) ممکنه قرار بگیره! حملات این چند روز صهیونیستها به سوریه را هم به عنوان تضمین بزارند روی میز. ولی قدم بعدی باید برجسته کردن حماقت های الهام در افتخار به محصولات نظامی صهیونیستها که در حقیقت پولهای خریدش هزینه کشتار فلسطینیان میشه به شکل مستقیم باید باشه. هرچند علیف شرافتی در بساط نداره که این براش مهم باشه ولی ارتباط تنگاتنگش با اردوغان میتونه در رسوایی و نشان دادن چهره منافق اردوغان پیش مسلمانان و فلسطینیان موثر باشه. لااقل در بین خیل عظیمی از مسلمانان که اردوغان را حامی سرسخت فلسطین میدونند. این بحث مهمی است در امر رسانه ای. تولیدات رسانه ای در ترکیب این موضوع با نشان دادن رابطه تنگاتنگ اردوغان با علیف و علیف با ارتش کودک کش صهیونیستیها میتونه جالب توجه باشه.

بسم ا... گفته شده هلمت های بالگرد ساخت ایران هستند

نمایشگاه هوایی ژوهای چین برگزار شد بین تجهیزات به نمایش در آمده غرفه Aero Engine Corporation of China (AECC) بسیار جالب بود بازدید مجازی از محصولات AECC متور توربو فن WS10 موتور توربوفن AEF50E موتور توربو پراپ AEP500 موتور توربوشفت WZ-16 مورد استفاده بالگرد Z15 موتور توربو شفت YULONG موتور توربو پراپ AEP60 موتور توربو پراپ AEP80 البته چینی ها یک سیستم عمود پرتاپ دریا پایه برای صادرات نشان دادند سیستم HT-1E قابلیت پرتاب موشک های CM-103,HHQ-9E ,CM-802B ,FM-3000N را دارد منابع: نمایشگاه ژو ها 2021 AECC HT-1E Ship-borne Universal Vertical Launching System

حالا شاید به مرور روشن تر بشه چرا ایران مجبور شد نظاره گر وقایع باشه و مثلا پشت ارتش ارمنستان به فرماندهی پاشینیان نایسته. (منظور حتی غیرمستقیم هست و پنهان) - این خائن هر لحظه ممکن بود تمام توافقات پنهان را به علاوه کمک ها را پشت پا بزنه و ازش یک جبهه ضد ایرانی تمیز بسازه. حالا هم همینه که بارها تکرار شد مشخصا چطور همچنان ارمنستان داره دودوزه بازی میکنه و به سمت ترکیه و اذربایجان متمایل هست. مردم ارمنستان هم که بدتر. اصلا متوجه نیستند یک مهره مشکوک حتی به قیمت نابودی ارمنستان و تمامیت ارضیش فقط ماموریتی داره خارج از کشور به نفع غرب و صهیونیستها نهایتا. حالا یا پاشینیان واقعا مره غربگرایی است که تربیتش توسط افکار و القائات غربی چنان بوده که افتخار هم میکنه به جهالتش در این مسیر یا یک خائن کارکشته است. ما باید برای زیرساختهای نظامی شمال غرب فکر جدی بکنیم. از تاسیسات راداری تا فرودگاه و البته پست های نظارتی معطوف به این تاسیسات جدید اذربایجان و البته پایگاه های موشکی کوتاه برد اماده به رزم برای در هم کوبیدن لحظه ای این تهدیدات. از ابزارهای امنیتی هم نباید غافل بشیم. توسعه اقتصادی مناطق شمال غرب هم بیش از پیش باید مورد توجه قرار بگیره.

تحلیل گر سیاسی: تهران به خوبی می داند که پاشینیان کيست _ گاگیک هامباریان تحلیل گر سیاسی ارمنی در یادداشتی به اتفاقات هفته گذشته ارمنستان و حضور نظامی ایران در مرزهای شمالی پرداخته و می نویسد: «نيکول پاشینیان در ديدار با ارامنه ليتوانی اظهار داشت که ارمنستان هرگز در توطئه عليه ايران دخيل نخواهد بود ... می خواهم به اطلاع پاشینیان برسانم که در تهران به حرف اعتقادی ندارند، بلکه به عمل اعتقاد دارند ... پاشینیان و دولتش که 3 سال پيش در ارمنستان به قدرت رسيدند، آشکارا سیاست های ضد ايرانی اتخاذ کرده اند. کدام يک از اعضای دولت وی طرفدار ایران است؟ وابستگان بنیاد سوروس؟ پاشینیان چند بار در روزنامه اش از ايران نام برده است؟ _ هايک کونجوریان، از اعضای ائتلاف «قدم من» (تيم پاشينيان) که ايران را از تريبون مجلس ملی به عنوان کشوری مستبد خطاب کرده بود، اکنون پست رهبر فراکسيون «قدم من» در پارلمان ارمنستان را بر عهده دارد بسياری از اعضای «قدم من» که توسط سازمان های مردم نهاد غربی،تغذیه شده اند اکنون مقامات عالی رتبه ای هستند ... جالب است که پاشینیان فکر می کند که در تهران، در مورد توهمات ضدايرانی آنها اطلاعی ندارند و اکنون او با طرز فکر کودکانه ای به تهران پيام های دوستی می فرستد ... _ در ايران به خوبی می دانند که وضع موجود در منطقه درگيری آرتساخ پس از سال 1994، که به نفع ايران نيز بود، توسط پاشینیان شکسته شده است، در ايران، به خوبی می دانند که مناطق جنوبی آرتساخ،از جمله منطقه هادروت، بیدلیل به آذربايجان واگذار شده و اکنون به کانونی ضد ایرانی تبدیل شده است... تصادفی نيست که در واراندا (فيزولی) و کُوساکان (زنگلان)، جايی که تقريباً هيچ زيرساختی وجود ندارد، آذری ها به سرعت در حال ساخت فرودگاه هايی هستند که به پايگاه های جنگ برنامه ريزی شده عليه تهران تبديل خواهند شد ... _ در ايران،آنها به خوبی می دانند که به دليل شکست ارمنيان، باکو و آنکارا در شمال غربی ايران فعال خواهند شد، جايی که حدود 10-25 ميليون آذری (بر اساس منابع مختلف) زندگی می کنند که در ميان آنها نيروهای گريز از مرکز و ضد ايرانی وجود دارند، که برای مقامات ايرانی دردسرساز است. _ ناگفته نماند راه اندازی به اصطلاح «کريدور مغری» نیز معضل دیگری برای ایران است... تهران به خوبی پاشینیان را می شناسد و از «ايران دوستی» او قدردانی نخواهد شد ... منبع: https://www.yerkir.am/news/view/249576.html

تاکید علنی مقامات باکو بر سرکوب دینداران جمهوری آذربایجان به بهانه ایران گرا بودن واحد احمدوف، از اعضای سرشناس هیات حاکمه جمهوری آذربایجان و عضو کمیسیون اقتصاد و صنایع مجلس جمهوری آذربایجان بر سرکوب دینداران جمهوری آذربایجان به بهانه "ایران پرست بودن" این قشر از مردم این کشور تاکید کرد. واحد احمدوف در گفتگو با "ینی مساوات"، ارگان غیررسمی ریاست جمهوری آذربایجان، در خصوص تغییر سیاست باکو در قبال ایران از این پس، گفت: « به نظر من قاطعیت مشخصی وجود خواهد داشت. درباره حملات ایران به آذربایجان نیز، احتمال وقوع جنگ امکان پذیر نیست. ایران به این سمت نمی رود. حتی اگر خیلی مبالغه هم بکنند، ایران چندان قدرتی زیادی هم ندارد. متحدان جمهوری آذربایجان به قدر کافی قدرتمند هستند. اما، ممکن است تهدیدات مشخصی وجود داشته باشد. ما در داخل باید کارهای خیلی جدی انجام بدهیم. در داخل نیروهای "ایران پرست" وجود دارند که یواش یواش آنها را پاکسازی می کنیم!! افرادی وجود دارند که صاحب منصب هم هستند. اگر توجه کنید، فعالیت مسجد متعلق به رایزنی فرهنگی ایران (حسینیه اهل بیت علیه السلام در باکو) متوقف شد. این اقدام کاملا درست بود. مگر چه نیازی به فعالیت آن مسجد در اینجا وجود داشت؟ مسایل دیگری هم وجود دارند که بی تردید رییس جمهوری مان آنها را بطور مثبت حل خواهد کرد. هیچ کس نمی تواند با ما با زبان تهدید سخن بگوید. ایران فکر می کرد که تمامی اطراف خداآفرین متعلق به اوست و دائم در اختیار او خواهد بود. اما، فراموش کرده بود که مرزهای جمهوری آذربایجان هم وجود دارد که با قوانین بین المللی به رسمیت شناخته شده اند.» این عضو هیات حاکمه جمهوری آذربایجان همچنین زبان به تهدید مبنی بر تحریک قومی آذری زبانان ایران گشود و افزود : « در کل، ایران مخاطره بزرگی می کند. فراموش می کند که در داخل 40 میلیون ترک وجود دارد. در همین اواخر ، آذربایجانی ها در ایران به پاخاسته و تجمعات برگزار کرده اند. فراموش نکنند که اگر اتفاقی علیه آذربایجان بیفتد، هم نژادانمان در ایران همگی به پا خواهند خاست! این را هم فراموش نکنند که در کل دنیا، ( ایران) منزوی شده و این سیاست ، موفقیتی برایش ندارد.» گفتنی است اخیرا رهبر معظم انقلاب اسلامی به برخی کشورهای همسایه یادآوری کردند که اتکاء به نیروهای بیگانه نمی تواند امنیت تامین کند. اما، مقامات باکو در رفتاری کودکانه و با عنادورزی و لجاجت، اتکاء به اسراییل و ترکیه را بیش از پیش مورد تاکید قرار می دهند و ایران را با اشاره به قدرتمند بودن اسراییل و ترکیه به عنوان متحدان جمهوری آذربایجان تهدید می کنند! منبع : https://musavat.com/news/daxildeki-iranperest-quvveleri-yavas-yavas-temizlemeliyik-sensasion-musahibe_835417.html ترجمه توسط کانال مطالعات جمهوری آذربایجان

شیپور اریحا همکاری سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده با دانشمندان نازی برای توسعه فناوری تسلیحات صوتی با پایان یافتن جنگ دوم جهانی ، کشورهای پیروز درجریان یک برنامه از پیش تعیین شده ( عملیات گیره کاغذ برای متفقین غربی و متعاقب آن شوروی سابق ) درصدد برآمدند تا فناوری های تکمیل شده یا در حال توسعه توسط آلمان نازی را به کشورهای خود منتقل کرده تا آمادگی های لازم را در دو حوزه اقتصادی و دفاعی جهت ورود به جنگ آینده کسب نمایند . با این وصف ، در میان متفقین غربی ، توافق محرمانه ای وجود داشت که فناوری به غنیمت گرفته شده توسط طرفین ، به اشتراک گذارده شود ،اما در عمل ، این توافق تنها بصورت یکطرفه از سوی کشورهایی نظیربریتانیا بسوی ایالات متحده انجام شد که دلیل این امر نیز بحران اقتصادی کشورهایی نظیر فرانسه و بریتانیا در سالهای پس از جنگ بود . اما دلیل عمده این جریان یکطرفه ،فرار یا پناهندگی بخش عمده ای از دانشمندان نازی به آمریکا بود که موجبات یک جهش در روند توسعه فناوری نظامی را در ایالات متحده فراهم آورد . اما در حالی که مزیتهای بیشتر شناخته تر شده این انتقال انبوه فناوری در حوزه هایی نظیر هوانوردی نظامی و برنامه های موشکی بوده ، اما یک پروژه کمتر شناخته تر شده ای توسط سازمان اطلاعات مرکزی (CIA) بواسطه تحقیقات نازی ها دنبال می شد که بر مبنای آن ، هدف این بود به منظور اجرای عملیات روانی یک حامل هواپایه تولید شود . ایده اصلی مطرح شده توسط کارشناسان عملیات روانی سیا ، که حول محور ایجاد وحشت در میان جمعیت هدف با تولید یکسری اصوات خاص قرار داشت ، از روی فناوری مورد استفاده توسط لوفت وافه بر روی بمب افکن های پشتیبانی نزدیک یونکرس 87 اشتوکا که با شناسه ترومپت / شیپور جریکو شناخته می شد ، برگرفته گردید . در همین راستا بخش عملیات روانی سیا در سالهای اولیه جنگ سرد ، تاکید بسیاری بر اجرای عملیات سنگین روانی داشت و همین امر ، تمرکز بخش فناوری این سازمان بر روی کاربرد فناوری های تا حدودی فانتزی در نقاط درگیری نظیر جنوب شرق آسیا ( فیلیپین ) تا تضعیف روحیه شورشیان کمونیست در جنوب ویتنام که درآن زمان بتدریج قدرت می گرفتند ، را موجب گردید .بدین ترتیب ، در ماه مه 1958 ، یک افسر ناشناس سیا برای عملیات طراحی شده ای که قرار بود اجرا شود ، درخواست یک منبع تولید صوت برای اجرای عملیات روانی در منطقه شرق دور را ارائه نمود که این برنامه با خرید یک سامانه ویژه در قالب پروژه موسوم به Screamer ( جیغ زن ) کلید خورد . براساس گزارش های منتشر شده ، قرار شد تا بخش فناوری سیا ، این سامانه جدید را با جنگنده های پی-51 موستانگ که صدها فروند از آنها پس از پایان جنگ دوم ، بحالت ذخیره درآمده بودند ، منطبق کند و در حالی که این جنگنده با سرعتی درحدود 280 تا 300 کیلومتر درساعت پرواز می کند ، خلبان بتواند از این سیستم استفاده کند . این درحالی بود که سیا بتدریج در حال توسعه هواگرد جاسوسی A-12 خود بود که می بایست در دهه بعد وارد عمل شود ، نیاز به چنین ابزاری در دهه 50 میلادی باعث گردید تا این سلاح روانی جدید به کشورهایی نظیر گواتمالا ، اندونزی و کره شمالی ارسال گردد . با توجه به این نیاز ، سیا بسرعت در فناوری های به غنیمت گرفته شده از آلمان جستجو نمود تا به آژیر مشهور بمب افکن های اشتوکا رسید. با این حال ، بدست آوردن یک نمونه از این آژیر مشهور ، بلحاظ طبقه بندی بودن این پروژه بسیار خطرناک شد ، چرا که نه تنها اشتوکاهای به غنیمت گرفته شده ، توسط نیروی هوایی به موزه اسمیتسونیان تحویل شده بودند ، بلکه درخواست مستقیم برای این فناوری ، کل برنامه را دچار خطر می نمود هنینیگ فون گیریک اما در نهایت ، سیا به جای اینکه فناوری مورد نظر را از روی بمب افکن های اشتوکا بردارد ، مستقیم از مبدع این فناوری یعنی ، هنینیگ فون گیریک که در جریان عملیات گیره کاغذ ، استخدام شده بود ، استفاده نمود. در واقع ، سیا از وی خواسته بود تا نکات فنی و جزئیات این فناوری را ارائه کند که براساس اطلاعات وی ، 4 نمونه جدید از شیپور اریحا در اواخر سال 1958 توسط یک شرکت غیرنظامی که نام آن تا کنون محرمانه مانده ، تولید گردید. آزمایشهای صورت گرفته نشان میداد که این سامانه می تواند اصواتی به قدرت 150 دسی بل ایجاد کند ( آستانه درد ناشی از اصوات بلند در انسان ، 130 تا 140 دسی بل است ) ، در حالی با توسعه این فناوری ، سیا در گزارش های خود خاطر نشان کرده بود که میتوان قدرت این دستگاه را تا یک بازه 180-170 دسی بل نیز افزایش داد که این امر صورت پذیرفت و آزمایش ها در شرایط واقعی از ژانویه 1959 آغاز شد . برای تستهای اولیه ، سیا از یکفروند هواپیمای بیچکرافت ، ای تی -11 استفاده می نمود که پس از یکپارچه شدن با هواپیما ، یک دریچه تنظیم برای این سیستم تعبیه شد تا درزمان مورد نیاز ، خدمه بتوانند میزان خروجی صدا را تغییر دهند . علیرغم امیدواری های اولیه ، این آزمایشها شکست خورد بطوریکه خروجی سیستم جدید تنها به 108 دسی بل می رسید که به صورت قابل توجهی از تخمین های اولیه کمتر می بود و گزارش ها نیز به صراحت از عدم سودمندی آن خبر میداد . اما ظاهرا تستهای صورت گرفته ، موجب جلب توجه دیگران شده بود ، بصورتی که یک خلبان هواپیمای چارتر که از محل آزمایش عبور می نمود ، بدون اینکه اطلاعی از آزمایشها داشته باشد ، به برج مراقبت نزدیکترین فرودگاه پیام داد که پمپ سوخت هواپیمای وی دچار خرابی شده و تقاضای فرود اضطراری کرد. این پایان کار نبود ، سیا در مارس 1958 یک هواپیمای کوچکتر ، یعنی سسنا 108 را با دو نوع آژیر جدید مجهز نمود که این دو نیز منجر به شکست شد . گزارشی که در 31 مارس به دفتر فناوری این سازمان ارائه گردید ، تصریح مینمود که در حال حاضر ، این سامانه نیازهای درخواستی را برآورده نمی کند و پیشنهاد این است که کل برنامه لغو گردد .بدین ترتیب ، گرچه سیا در نهایت موفق به عملی کردن کاربرد فناوری نازی ها نگردید ، اما اجرای تاکتیک های عملیات روانی که براساس پژوهش های علمی در این زمینه انجام شده بودند ، در شرق آسیا بتدریج باب شد ، چنانکه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده از روش های خاصی بر علیه کشورهایی نظیر کوبا ، لیبی و کره شمالی استفاده می نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- شیپور اریحا : در صحیفه یوشع نبی نوشته شده که شهر اریحا در فلسطین ، دیوار بلندی داشت که امکان تصرف این شهر توسط بنی اسرائیل وجود نداشت. برای همین بنی اسرائیل تابوت عهد (صندوق حاوی نسخه اورجینال و اصلی ده لوح سنگی ده فرمان حضرت موسی) رو هفت شبانه روز به دور این شهر و دیوار دفاعی اش می گردانند و سرانجام با دمیدن در شیپور ، دیوار فرو می ریزه و بنی اسرائیل موفق به تصرف شهر اریحا می شوند .

رادار برد متوسط هرمز و سامانه شبیه ساز شمس https://www.aparat.com/v/Ng0hQ

بخش دوم راه حل جبران شکاف در بخدمت گیری سامانه های توپخانه ای برد بلند موضوع رایجی که هنگام مقایسه دارایی های توپخانه صحرایی ارتش ایالات متحده با تهدیدات همتا در بازه زمانی آینده نزدیک ، اهمیت پیدا می کند ، این است که حوزه رقابت تنها در مفهوم برد موثر خلاصه نمی شود . این بدان معناست که تفاوت برد موثر میان سیستم های رقیب و سامانه های آمریکایی ، شاید تنها به چند کیلومتر برسد ،اما اصلی که از دیرباز تا کنون در زمینه طراحی و تولید چنین جنگ افزارهایی بعنوان یک قاعده اولیه در نظر گرفته شده ، این است که فرماندهان ارتش از برتری واحدهای رزمی ارتش درصحنه نبرد اطمینان حاصل کنند که وضعیت حاضر ، چنین تضمینی را ارائه نمی نماید . نمودار تهیه شده در موسسه رند در حوزه مقایسه قابلیتهای رسته توپخانه با تهدیدات پیش رو ( روسیه ) تا سال 2025 با این وصف ، نخستین راه حلی که به نظر می رسد می تواند مثمر ثمر واقع گردد ، سرمایه گذاری بر روی توسعه فناوری راکت ها و مهمات توپخانه ای است . بر همین اساس ، روند برنامه ریزی در سالهای اخیر و رونمایی از پروژه های جدید در این زمینه ، موید این مسیر به نظر می رسد . درواقع ، نمونه های اولیه متعددی از مهمات برد بلند برای سامانه های راکتی و توپخانه ای عملیاتی نیروی زمینی در حال آزمایش است که فعلا در محدوده قابلیتهای سیستم های ام-777 آ-2 و ام-109 آ-7 قرار دارد . در حوزه سیستم های پرتاب ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده هم اکنون برنامه ام-1299 را بعنوان یک نسخه کاملا ارتقاء یافته از توپهای خودکششی ام-109 پالادین در دست آزمایش دارد که بر روی همان پیکربندی طراحی شده در دهه شصت توسعه می یابد . در این خصوص ، لوله بازطراحی شده این سامانه جدید که احتمالا قابلیت شلیک مهمات اکسکالیبور را خواهد داشت ، برد آتش توپخانه صحرایی نیروی زمینی را از 40 کیلومتر با مهمات مجهز به خرج راکتی به 70 تا 100 کیلومتر افزایش خواهد داد که این امر بدان معناست که برد موثر این سیستم جدید با برخی گونه های توپخانه راکتی چندگانه می تواند رقابت کند . مهمات ام-549 (HERA) علاوه براین ، برنامه ارتقاء قطعات توپخانه ام-777 نیز همچنان در حال اجراست و تمرکز اصلی آن نیز بر روی اصلاح هندسه لوله توپ و همچنین بهبود قابلیتهای مهمات استاندارد آن قرار دارد . در واقع ، ظهور نسل جدیدی از مهمات متعارف برای این توپخانه صحرایی که ویژگی مشترک تمامی آنها ، افزایش قدرت نیروی پیشران (خرج ) بوده ، فشار را بر لوله این سلاح بیشتر کرده که نیز بطور طبیعی موجبات پدید آمدن آسیب های جدی و کاهش عمر طراحی شده برای آن را فراهم کرده است . راست : پرتابه ام-549 چپ : پرتابه ایکس ام- 1113 با این حال ، اگر مشکل هندسه لوله این جنگ افزار حل شود ، پس از معرفی مهمات XM-1113 که می بایست جایگزین مهمات قدیمی تر M-549 HERA گردد ، برد این توپ را به بیشتر از 40 کیلومتر افزایش می دهد که این افزایش بطور مستقیم بر عملکرد این هویتزر بر شکل دهی عملیات نیروهای مانوری ارتش و همچنین ارتقاء قابلیت های ضد آتش در سطح پایین رزمی ( تیپ/ گردان ) تاثیر خواهد گذاشت . در واقع ، برد موثر اضافه شده این توپ ، میزان تهدیدی که هم اکنون بر سر واحدهای رزمی ارتش قرار دارد را کاهش داده که طبیعتا این نیز به نوبه خود ، به معنای افزایش توانمندهای یگانهای نیروی زمینی در میدان نبرد است . راکتهای هدایت دقیق پریزم اما برخی نواقص در سطح سازمانی بالاتر از تیپ ( سپاه / ارتش و گروه ارتشها ) نیز با ادامه خدمت سامانه های اتامز که در دهه هشتاد میلادی معرفی شدند، ادامه پیدا می کند که تولید تعداد بیشتری از سیستم های ام-270 و ام-142 می تواند این نیاز را تا حدودی برطرف نماید . بدین سان ، معرفی راکتهای هدایت دقیق پریزم Precision Strike Missile /PrSM به تقریب بخش قابل ملاحضه ای از مزیتهای موجود در موشکهای دوربرد تاکتیکی را در اختیار ارتش ایالات متحده خواهد گذاشت که برد قابل توجه 500 کیلومتر را هم اکنون به نمایش گذاشته است ، در حالی که پس از خروج آمریکا از پیمان منع گسترش موشکهای هسته ای میان برد (Intermediate- Range Nuclear Forces Treaty ) ، این احتمال که برد این سامانه ها افزایش پیدا کند ، وجود دارد . هویتزر ام-777 آ-2 اما اگر این مساله موقتا نادیده گرفته شود ، برد موثر قابل توجهی که اینک با بکارگیری مهمات جدید برای سیستم های ام-270 و ام-142 در اختیار ارتش قرار داده شده می تواند یک عامل بازدارنده بسیار قدرتمند در برابر ارتشهای همتراز محسوب شود . اما هر شلیک مهمات پریزم قطعاً یک سرمایه گذاری بسیار گران قیمت برای ارتش است ، که این مستلزم تعهد فرماندهان و همچنین مهارت خدمه یگان های توپخانه در شناسایی دقیق هدف خواهد بود که می بایست به انهدام قطعی آتشبارهای دشمن منتهی گردد . نقش طراحی عملیات و تاکتیک برای جبران شکاف در بخدمت گیری سامانه های توپخانه ای برد بلند از یک نظر، ارتقاء سخت افزاری سامانه های توپخانه ای و راکتی نیروی زمینی ارتش ایالات متحده تلاشی گران قیمت و بالقوه طولانی است که می تواند چالش های بسیاری برای ساختار تصمیم سازی این سازمان مسلح ایجاد کند ، بویژه اینکه تهدیدات فعلی و آینده بسیار نزدیکتر از مسیر فوق الذکر خواهد بود .اگر این مساله بنیاد تحلیل واقع گرایانه برای بررسی وضعیت موجود قرار گیرد ، می توان چنین گفت که نیروی زمینی ارتش در حوزه قابلیتهای توپخانه صحرایی ، در شکل کنونی خود ، بلحاظ کمی و کیفی در شرایط مناسبی به سر نمی برد که این مساله تاثیر بسیار شدید بر توانمندی های آن در حمایت آتش از نیروهای مانوری و عملیات ضد آتش می گذارد . اما انتظار و سکون برای ارتقاء سامانه های رزمی کلیدی ، با وجود هشدارهای مکرر در خصوص شعله ور شدن احتمال درگیری با ارتشهای رقیب نیز منطقی به نظر نمی رسد . در واقع ، این انتظار که ارتش (نیروی زمینی ) آمریکا می بایست به تنهایی با این تهدیدات مقابله نماید ، انتظار درستی نخواهد بود . با توجه به این مساله که نیروی هوایی و دریایی آمریکا در چند دهه اخیر با تهدیدی با ماهیت ضد شورش خود را تجهیز کرده اند و قابلیت انهدام اهداف زمینی را در سریعترین زمان ممکن و همچنین با دقت بالا بدست آورده اند ، ایجاد بستری مشابه در نیروی زمینی به یک اصل ضروری تبدیل شده است . این بدان معناست که اگر چه در شرایط بحرانی ، نیروی هوایی و دریایی می توانند با اتکاء بر حامل های دوربرد ، مهمات مورد نیاز را در عمق دفاع دشمن خالی کنند ، اما این روند بدون یک مکمل در نیروی زمینی ، ناقص خواهد بود . علاوه براین ، همکاری با ارتشهای همپیمان که به سیستم های پیشرفته تر مجهز شده اند نیز می بایست در نظر گرفته شود تا آتش مورد نیاز برای عناصر مانوری فراهم گردد که این مساله به صبر و مدیریت بیشتری نیازمند خواهد بود . راست : پرتابه ایکس ام-1113 چپ : نمودار مسیر شلیک پرتابه ایکس ام-1155 با این حال ، درصورتی که وضعیت به گونه ای پیش رود که نیروی زمینی نتواند به سامانه های آتش ارتشهای ائتلاف اتکاء داشته باشد ، فرماندهان بالاجبار می بایست قبل از بروز بحران ، در شیوه طراحی آتش و همچنین تاکتیکهای استاندارد خود تجدید نظر نمایند . این مساله بخصوص ، زمانی که احتمال غافلگیری نیروی زمینی در میدان نبرد هر لحظه در حال افزایش است ، اهمیت پیدا می کند . این بدان معناست که اصل "تحرک " برای سامانه های توپخانه ای بیش از گذشته باید مورد توجه قرارگیرد ، چرا که در صورت بروز هرگونه برخورد مسلحانه ، آتشبارهای توپخانه نیروی زمینی ، نخستین هدف برای دشمن هستند که این امر ، آنها را بطور مستمر در معرض خطر قرار میدهد . به همین دلیل ، فرماندهان با درک این مساله می بایست بسرعت برای این مشکل ،راه چاره ای پیدا نمایند . در گذشته ، قطعات توپخانه برای اجرای آتش پشتیبانی می بایست به صحنه عملیات یگان های مانوری نزدیک شوند تا ماموریتهای محوله با درصد موفقیت بیشتری صورت گیرد که این به معنای افزایش خطرپذیری دارایی های خودی است ، هر چند این خطرپذیری برای یک هدف مهمتر ، یعنی افزایش احتمال موفقیت پیاده نظام و زرهی ضروری به نظر می رسد . پرتابه ایکس ام-1113 با توجه به تمامی موارد پیش گفته ، غلبه بر نواقص موجود در حوزه قابلیتهای توپخانه دوربرد صحرایی در نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، مستلزم برنامه ریزی و اجرای آن بصورت فعال است . هنگامی که مقایسه دارایی های آتش غیر مستقیم میان نیروی زمینی آمریکا و تهدیدات فعلی و آینده مبناء قرار گیرد ، آنچه اهمیت می یابد ، مزیت برتری عددی است ،در نتیجه انهدام اهداف متخاصم در سریعترین زمان ممکن ، با دقت بالا و بطور همزمان می بایست در اولویت قرار گیرد . در همین خصوص ، دقت ، سرعت آتش این سیستم های جنگ افزاری ، وابستگی تام و تمامی به پیکربندهای ISR پیدا می کند که این نیز به نوبه خود ، انهدام یا خنثی نمودن قابلیتهای رزمی پست های فرماندهی ، رادارها و سکوهای حامل سامانه های ISR دشمن را مهم می نماید . https://s21.picofile.com/file/8441695768/3.mp4.html مکانیزم بارگذار خودکار هویتزر ام-1299 در چنین فرآیندی ، برای انهدام اهداف به اصطلاح نرم ( به معنای اهدافی با کمترین درجه حفاظت . م ) توپخانه صحرایی دوربرد یک ابزار منطقی خواهد بود که حتی با دراختیار داشتن قابلیتهای فعلی ، نیازمند هماهنگی بسیار بالاست . با اضافه شدن توانمندی های آتش دوربرد ، فرماندهان صحنه نبرد ، امکان می یابند تا با استفاده از سیستم های جنگ افزاری خود ، دشمن را در عمق دفاع خود ، مورد هدف قرار دهند . با این وجود ، در کنار ایجاد هماهنگی ، این نوع حملات می بایست بر روی کاربرد دقیق عنصر غافلگیری استوار گردد . درنتیجه رعایت صحیح اصول فوق ، نقص " برد موثر آتش " تا حدودی قابل برطرف شدن است و این بصورت معکوس ، به معنای افزایش معضلات دشمن است . نتیجه گیری امروز ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده ، بر خلاف گذشته از برتری کیفی و کمی مورد نیاز برای مقابله با تهدیدات نوظهور ، برخودار نیست . درواقع ، اصلی ترین تهدیدات ، یعنی روسیه و چین ، توانمندی های آتش پشتیبانی دوربرد خود را در دو دهه گذشته به میزان زیادی بهبود داده اند ، در حالی آمریکا تمامی تلاش خود را برای اجرای عملیات ضد شورش متمرکز نموده بود . این کشورها ، بتدریج قطعات توپخانه دوربرد خود را بلحاظ کمی و کیفی توسعه داده و از آنها در رده های بزرگ رزمی ( سپاه / ارتش و گروه ارتشها ) استفاده می کنند . به همین دلیل ، نیروی زمینی ارتش ایالات متحده توسعه دارایی های توپخانه دوربرد خود را در حوزه مهمات و حامل های شلیک می بایست در اولویت قرار دهد تا شکاف بوجود آمده فعلی بسرعت پُر شود . اما این روند ، کافی نیست و بطور همزمان ، توسعه تاکتیک ها و برنامه ریزی برای استفاده از اصل غافلگیری به منظور مقابله با تهدیدات قابل پیش بینی و غیر قابل پیش بین ضروری به نظر می رسد . پی نوشت : 1- این مقاله ، ترجمه ای آزاد از مقاله مندرج در بولتن ویژه ارتش ایالات متحده ، نوشته افسر توپخانه سرگرد کارل مک کانل است . 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... ما که جای خود داریم ، یک زمانی یک الف بچه المانی ، با یک هواپیمای سبک ، دفاع هوایی شوروی را غافلگیر و موجبات آبروریزی را برای روسها فراهم کرد . هیچ شبکه پدافندی وجود ندارد که بطور کامل بتوند پوشش صد در صدی را ایجاد کند ، تنها با آموزش مستمر و تحویل تجهیزات جدید ، واکنش ها سریع تر میشود

نقطه صفر مرزی در ارتفاع‌های شمال‌غرب کشور

سلام بیشتر شبیه داستان سرایی های خبرگذاری های زرد خودمان می ماند چون زنگیلان جزئی از خاک اصلی ارمنستان است و اگر اتفاق می افتاد پای پیمان دفاعی ارمنستان با روسها هم وسط می آمد . حالا فرض محال که محال نیست و اگر فرض کنیم که اتفاق افتاده باشد موضوع جالبی است فقط مفهوم این سطر آخر را هنوز نفهمیده ام

اصولا ترکیه هنوزم ارتباط با داعش داره. اگر از اسم معنادار این تروریست داعشی (اویغور) که مورد حمایت شدید ترکیه هستند هم بگذریم و اتفاقی فرض کنیم ولی در خود رسانه های ترکیه و سیاستمدارانشون هم به همکاری و فعالیت آزادانه اعضای داعش (و طبیعتا النصره) در سکوت و همراهی حزب حاکم مدام اشاره میشه. الانم اینکه اعضای داعش در جاهایی که حضور دارند (سوریه، عراق، افغانستان) با همپیمان قدیمیشون ارتباط داشته باشند (توسط خصوصا سازمان اطلاعات ترکیه) هیچ چیز عجیبی نیست که اتفاقا به نظرم خیلی هم واضحه. خدمات متقابل تفکیریها (در هر شکل) با شخص اردوغان چنان قوی و ریشه دار هست حالا که به راحتی پشت هم را خالی نمیکنند و اردوغان هم نشون داده برای اهدافش حتی با شیطان هم دست میده در حالیکه زل میزنه تو چشم رسانه ها و تکبیر میگه.

رزم نامتقارن هوایی آینده تقابل میان قدرت هوایی و واحدهای زرهی ،تروریسم خودکار و .... https://www.aparat.com/v/5osjS

1.باد کردن (ورود سعودی به بحرین و موفقیت در سرکوب انقلابیون) 2.تحریک پهلوان پنبه (حمله به یمن و تهدید به کشاندن جنگ به ایران) 3.ترساندن (بزرگ کردن واکنش کشور تهدید شده و القای حس ترس از جبهه ای که از ابتدا جبهه مناسب برای ورود نبود) 4.دوشیدن (سامانه های جنگی و دفاعی و امضای پیمان حمایت نظامی) حالا رژیم باکو هم اضافه شد. معمولا هم اینطور هست که به هزینه کشور مبدا یک چتر دفاعی برای نیروهای مستقر خودشون ایجاد کنند. پ ن: البته که پیکان 3 اگر خبر حقیقت داشته باشه در واقع قرار هست به کارفرمایی این رژیم (و به بهانه خرید رژیم باکو) علیه ایران نصب بشه ازا ونجا که هنوز نصب کاملش در سرزمین های اشغالی هم رخ نداده. بنابراین به عنوان یک منبع تهدید در صورت استقرار میتونه هدفی مشروع تلقی بشه.

سلام اول باید این رو در نظر گرفت که مشکل کشورهای قفقاز جنوبی با ایران فقط یه مشکل منطقه ای کوچیک نیست این یه پلن بزرگ با مشارکت امریکا برای مهار چین روسیه و ایرانه تا مسیرهای تجاری این کشورها رو هرچه بیشتر محدود کنن و تحت فشار بزارنشون.خود امریکا هم تمرکزش رو روی دریای چین جنوبی و اعتلاف با استرالیا گذاشته. ایران باید دیپلماسی سیاسی و اقتصادیش رو بخصوص با چین و روسیه گسترده کنه و با هم هماهنگ عمل کنند. گزینه دیگر ایران مسیر ترانزیت از دریای خزر هست که البته باید با سرمایه گذاری و در کوتاه مد اون رو خیلی سریع اماده کرد و گشترش داد چون فقط مسئله تجارت خود ایران با روسیه نیست.ارتباط کشورهای اسیایی همچون چین و هند و.... با روسیه ور اروپا از طریق ایران بهترین مسیره. فقط حجم تجارت هند و روسیه نزدیک 100 میلیارد دلاره

سلام کسی منکر انواع نفوذها به دستگاههای مختلف نیست ولی داستان سراییهای فضای مجازی برای بیش از حد خراب نشان دادن وضعیت و غول نشان دادن یک جوجه ، خودش یکی از راههای همون جنگ همه جانبه ای است که سعی دارند برامون بسازند تا قبل از شروع ، خودمون دچار اختلاف بشویم و بازی رو از پیش باخته فرض کنیم . همون داستانهای جنگهای روانی منتها از نوع Cheap آن .

من خیلی دلم میخواست بزنیم هم ترکیه و هم آذربایجان رو با خاک یکسان کنیم تا از این حرف ها نتونن بزنن. اما! یه نگاهی به قد و قواره خودمون هم بندازیم بد نیست. اقتصاد نابود، وضعیت تجهیزاتیمون هم که معلومه. کشمکش های جناهی داخلی. جمعیتی که داره رو به پیری میره و تا 15 سال دیگه نه نیروی کار جوان داریم نه سرباز جوان که انگیزه و روحیه جنگیدن داشته باشه. حتی اگر الان هم پیروزی موقتی بدست بیاریم، با این وضع مملکت ده سال دیگه اونا برمیگردن و ما رو شکست میدن. و با توجه به سابقه تاریخی مسولین این مملکت، من احتمال میدم ما سر این قضیه کوتاه بیایم و بذاریم مرزها جابجا بشن و عوضش یه مسیر دیگه از ترکیه یا نخجوان بهمون بدن.

باید بهش گفت وقتی پهپادی را متعلق به رژیمی نوازش میکنی که اختیارش توی خاک خودت دستت نیست ( پهپاد ارسالی به ایران از خاک باکو) یعنی خودت داری بلند فریاد میزنی که اتفاقا رژیم صهیونیستی حضور داره، ناجور هم حضور داره. فعلا بهترین کار توسط ما استفاده از همین بهانه هایی است که این خدازده! داره دستمون میده. تقویت هرچه بیشتر حضور و روابط با ارمنستان و حضور گسترده در استان سیونیک با طرح های تجاری و ساختمانی و زیرساختی، ببینیم چطور به قول خودش فقط ترکیه و روسیه براش کافی هستند. و در کنارش صبر تا حالا کافیه، باید فکر پلن های بی و سی بود برای حضور صهیونیستها در خاک باکو و توقیت حضور در دریای خزر هم سطحی و هم زیرسطحی ایجاد پایگاه های پدافندی و پهپادی در شمال غرب و استفاده از کوهستان منطقه مشرف به سمت مقابل ارس برای رصد راداری

شب گذشته یک کواد کوپتر روسی در مناطق تحت کنترل مسلحین سقوط کرده . مسلحین هم به منظور ضبط این پرنده کنترلی دورش جمع میشن غافل از اینکه یک بمب در این وسیله جاگذاری شده در نتیجه انفجار این پرنده انتحاری 4 فرد مسلح کشته میشن البته این شیوه رو اولین بار داعش در جاده خناصر بر علیه نیروهای خودی به کار میبره وحتی یکی از فرماندهان میدانی مقاومت هم بر اثر انفجار کوادکوپتر انتحاری به شهادت میرسه شکار پرنده کنترلی مسلحین در حومه فرودگاه حمیمیم روسها در لاذقیه

بسم ا... جالب بود ، ام- یک گاراند در گارد تشریفات

اچ.کیو.16 پیشگام در حوزه سامانه های دفاع هوایی میانبرد از ابتدای دهه نود میلادی و پس از شکست کامل شبکه دفاع هوایی ارتش بعث عراق در برابر حملات هوایی نیروهای ائتلاف ، ارتش آزادیبخش چین سرمایه گذاری گسترده ای را با اولویت بالا برای توسعه شبکه دفاع هوایی خود صورت داده بود . درواقع امر ، نقاط ضعف ارتش عراق برای ایجاد یک سد دفاعی قابل اطمینان در برابر قدرت هوایی کشورهای غربی باعث شد تا در طراحی این استراتژی ، ارتش چین نه تنها بدنبال خرید و طراحی بومی جتهای جنگنده جدید برای ایفای نقش برتری هوایی و بدنبال آن ، اجرای حملات زمینی رفت و تنها چند ماه پس از شکست عراق ، قرارداد خرید جتهای سوخو-27 و بدنبال آن سامانه های اس-300 پی ام یو را منعقد نمود . تا این زمان ، چینی ها قابلیت پدافند زمین و هوا پایه بسیار ضعیفی را به نمایش گذاشته بودند ، چرا که ناوگان جنگنده های نیروی هوایی این کشور نه تنها بدلیل اتکاء به فناوری دهه 50 روسی منسوخ شده بود ، بلکه سیستم های دفاع هوایی آن نیز به طور قطع ، در برابر یک عملیات کاملا هماهنگ شده سرکوب دفاع هوایی از سوی یک مهاجم احتمالی ، آسیب پذیر می نمود . بدین ترتیب ، چین با فرصت بدست آمده از فروپاشی اتحاد شوروی ، موفق شد تا پس از خرید سیستم های اس-300 پی .ام.یو-2 و اس-400 ، بستر لازم را برای توسعه سامانه دفاع هوایی بومی برد بلند خود که هم اکنون HQ-9 نامیده میشود ، فراهم آورد تا آمادگی لازم را برای ورود به صحنه عملیات رزمی در قرن 21 را بدست آورد . اما در حالی که تمرکز چینی ها بر روی نوسازی شبکه دفاع هوایی برد بلند قرار داشت ، به شکل هم زمان ، نیازمندی ساختار دفاع هوایی این کشور برای پر نمودن خلاء موجود در حوزه سامانه های دفاع هوایی کوتاه و میان برد نیز مورد توجه قرار گرفت که در میان سیستم های معرفی شده ، سامانه دفاع هوایی HQ-16 جایگاه خاصی را در اختیار دارد . این سامانه دفاع هوایی میان برد بومی ، در سال 2011 وارد خدمت ارتش چین گردید و در حالی که طیف قابل توجهی از تحلیلگران غربی براین اعتقاد قرار داشتند که این سامانه ، گونه ای مشتق شده از سیستم روسی بوک.ام-2 بشمار می رود ، اما تفاوتهای چشمگیری میان این دوطرح قابل مشاهده است ، در واقع ، تمایل افراطی ناظران غربی در مشابه سازی هر سامانه جدید تسلیحاتی با واژه هایی نظیر " سرقت " یا "روگرفت" موجب شده تا از ارزش تحلیلی این منابع تا حدودی کاسته شود . در این میان ، گرچه هر دو سیستم چینی و روسی برای پوشش دفاع هوایی در برد متوسط کاربرد دارند ، اما از نظر قابلیتهای ارائه شده و فیزیک ظاهری تفاوتهایی میان آنها دیده می شود . بدین ترتیب ، سامانه چینی ، تنها سامانه پدافند زمین پایه میانبرد بشمار می رود که از سلولهای پرتاب عمودی بهره می برد ، در حالی سیستم روسی فاقد این ویژگی بوده و مزیت آن برای چینی ها بدین قرار است که می توان آن را در میان پوشش متراکم گیاهی ( جنگل ) و یا حتی بافت پیچیده شهری مستقر و مبادرت به اجرای آتش کرد . علاوه براین ، این سلولهای پرتاب عمودی به کاربر اجازه میدهد تا به هرهدفی در یک قوس 360 درجه شلیک شده و در نهایت ، از ورود به فرآیندهای دست و پاگیر قرار دادن مستقیم پرتابگر بسمت هدفهای هوایی خودداری گردد . از سویی دیگر ، سیستم چینی به خدمه خود اجازه میدهد تا در برابر طیف متنوعی از اهداف شامل جتهای رزمی سرنشین دار ، پهپادها ، موشکهای کروز و موشکهای بالستیک برد کوتاه و میانبرد در ارتفاعات بالاتر وارد عمل گردد . همچنین بر خلاف بوک .ام-2 ، سامانه چینی از یک کامیون 6×6 با تحرک بالا به جای شاسی شنی دار استفاده می کند که موجبات سهولت تعمیر و نگهداری و عملکرد به نسبت بهتر در سطوح جاده ای را فراهم می نماید ، اما در سطوح خارج جاده ای ، این مساله با مشکل صورت می پذیرد . ارتش چین نیز پس از تولید این سامانه ، از آنها برای محافظت از تاسیسات کلیدی نظامی و دارایی های صنعتی در سرزمین اصلی چین و همچنین در مجاورت با مرز پاکستان استفاده می کند .صنایع دفاعی چین ، تا حال حاضر ، 4 گونه از این سیستم دفاع هوایی را برای اهداف گوناگون معرفی نموده است . گونه نخست ، HQ-16A بوده که نسخه پایه واصلی محسوب میشود . دومین گونه ، با شناسه HHQ-16 شناخته میشود که بطور خاص برای شناورهای نیروی دریایی ارتش چین توسعه پیدا کرده و اولین نمونه آن بر روی شناورهای تایپ054 نصب و تحویل نیروی دریایی کشورهای پاکستان و تایلند شده است . نسخه HQ-16B با برد بهینه شده 70 کیلومتری ( در مقایسه با برد 40 کیلومتری نسخه پایه ) شناخته می شود و برای دفاع از تاسیسات حیاتی ارتش چین ، حسگرهای قدرتمندتر و سیستم های جنگ الکترونیک پیشرفته تری را بخود می بیند . سومین گونه ای که هم اکنون در مراحل نخست توسعه خود قرار دارد ، گونه HQ-16C است که انتظار می رود تا قبل از 2023 وارد خدمت رزمی گردد . براساس داده ای منتشر شده از سوی منابع چینی ، همه این سامانه ها ، می توانند به یکدیگر متصل شده و حتی با سامانه های دفاع هوایی دیگر ارتش چین نظیر HQ-9B نیز سازگاری حاصل نمایند . درواقع ، اچ.کیو-16 در مقایسه با گونه HQ-9B از تحرک بالاتر و سرعت استفاده بیشتری برخوردار هستند که عامل بسیار مهمی در بقاء آنها در صحنه رزم بشمارمی آید . هر واحد HQ-16 از دو رادار استفاده می کند که یکی رادار آرایه فازی غیرفعال باند L با برد 85 کیلومتر و دیگری رادار آرایه فازی غیر فعال سه بُعدی باند S با برد 140 کیلومتر است . این رادارها در مجموع می توانند حداکثر 144 هدف را شناسایی و همزمان 48 هدف را ردگیری نمایند . بدین ترتیب ، هر واحد از این سامانه ، از 4 پرتابگر با شش سلول ، یک واحد فرماندهی و یک ژنراتور در کنار رادارها تشکیل شده است . به اعتقاد بخش قابل توجهی از ناظران نظامی ، HQ-16 یک مکمل قدرتمند برای سامانه های روسی دوربرد نظیر اس-400 و اچ.کیو-9 بی بشمارمی آید و این میزان کشف ، ردگیری و انهدام جتهای سرنشین دار و موشکهای مهاجم را تا حدود زیادی افزایش می دهد . در حقیقت ، قرارگرفتن دو رادار باند L و رادار باند S به این سیستم موشکی امکان میدهد تا اهداف پنهانکاری نظیر موشکهای کروز را در بردهای بلند ، کشف و منهدم نماید . براساس اطلاعات موجود ، ارتش پاکستان در حال حاضر ، تنها کاربر خارجی گونه زمین پایه HQ-16 بشمار می رود ، هر چند کشورهای جنوب آسیا تا حاضر برای شبکه دفاع هوایی خود از سیستم های برد کوتاه و میانبرد استفاده کرده اند . در این میان ، به استثنای دو سیستم بوک.ام-3 و اس-350 روسی ، که در تعداد بسیار محدود تولید شده ، اچ.کیو-16 چینی یک نمونه جالب ولی ساده ، تا زمان معرفی نسخه C آن ، در حوزه سامانه های برد متوسط بشمار می رود . اما یکی از رقبای بسیار نزدیک این سامانه چینی ، سیستم دفاع هوایی K-SAM کره جنوبی است که از فناوری مشابه اس-350 استفاده می کند و بطور مشترک با روسیه طراحی و تولید شده است ، هر چند نسبت به اس-350 قابلیتهای آن محدودتر قابل ارزیابی است . در این میان ، علت فروش بیشتر سامانه های سری بوک را در بازارهای تسلیحاتی ، میتوان بدلیل محبوییت نسبی سامانه اس-300 دانست که خریدار را مجبور می کند تا برای تکمیل شبکه دفاع هوایی خود ، در کنار اس-300 ، از سامانه بوک نیز استفاده کند . اما چین مشتری های احتمالی خود را در کشورهایی نظیر ایران و تایلند نیز جستجو می نماید که انتظار می رود در 5 سال آینده ، به مشتری اصلی سخت افزارهای چینی تبدیل شوند ، در حالی که کشورهایی نظیر کامبوج ، صربستان ، میانمار و اتیوپی نیز درصدد هستند تا چنین سیستم هایی را بخدمت گیرند . علاوه براین ، گزارش هایی در دست است که نشان میدهد سودان از سال 2018 در حال مذاکره برای این سیستم بوده تا جایگزین سامانه های دفاع هوایی سام-2 روسی شود ،اما کودتای سال 2019 به این چشم انداز تا حدودی خاتمه داد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- تفکیک تاپیک سامانه HQ-16 از تاپیک نمایشگاه های تسلیحاتی خارجی ، بیست و هشتم تیر ماه سال 1400 خورشیدی 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام کنیسترهای موشک به نظر میرسد که نسبت به تولیدات قبلی خیلی زمخت درست شده اند . فکر میکنم احتمالا ( علتش را نمی دانم ) به خاطر فشاری که برای رو نمایی بوده است همه چیز عجله ای آماده شده است . اون از داستان حامل که کنیستر ها مستقیم روی ریلهای موشک اصلی گذاشته شده اند و ظاهرا فقط به صورت موقت تثبیت شده اند و این هم از شکل کنیستر ها و این که کمی هم به نظر میرسد نسبت به طول موشک بلند تر از معمول هستند .