جا داره از اسم زیبایی هم که برای این سامانه گذاشتند یادی بکنیم: زوپین . ژوبین . نیزه ٔ کوچکی که سر آن دوشاخه بود و در جنگهای قدیم آن را بروی دشمن پرتاب می کردند و مخصوصا اهل تبرستان و دیلم از آن استفاده میکردند. زوبین ایرانی دوران کهن: زوبین ایرانی دوران جدید:

Saab 37 Viggen

الان موشک مورد استفاده در زوبین کنجکاوی برانگیز هست. پرتاب گرم داره و خب قابلیت عمود پرتابی که طبیعتا موشکی از خانواده و نسل جدید باید باشه. جالبه به نظر رادار به منظور مشابهت (حالا به هر دلیلی) مانند رادار چشم عقاب که بر روی ناوها نصب خواهد شد در نسخه زمین پایه هم طراحی شده. تلفیقش با مجید هم میتونه در واقع نقش مجید در محافظت از این سامانه باشه با تجربه ای که جنگ های اخیر داشت برای مراقبت از سامانه های درگیر برد کوتاه که به شکل پسیو هم انجام میشه با یک سامانه چابک و با اطمینان بالا. پ ن: میشه امیدوار بود با همین طراحی و تجربه دستیابی به پدافند دریایی برد متوسط هم دور از دسترس نباشه. برای برد بلند هم که باور وجود داره تجربش و شناورها با ارتقا میتونند در اینده از سامانه های پدافندی قابل اطمینانی برخوردار بشند.

قطعا روسها با توجه به تجربیات نبرد قره باغ دست به ساخت زره قفسی حداقل برای محافظت از برجک تانکهای خود در برابر موشکهای تاپ اتک و پهپاد های مسلح و انتحاری زدن . البته مکمل این زره قفسی حتما باید زره واکنشگر ویا غیر واکنش گر در بیشتر بخشهای تانک باشد تا بتوان بقا پذیری تانک در میدان نبرد را تا حدودی نسبی بالا ببرد ویا حداقل میتواند تا حد زیادی جان خدمه را حفط کند . با توجه به تصاویر این زره بخشهای که کمتر توسط زره واکنشگر پوشش داده شده است را در بر میگیرد و بیشتر شبیه یک نیمه سقف برای برجک تانک بوده تصویر یک تانک تی 72 ارتش ارمنستان که در حین ماموریت رزمی مورد حمله پهپاد تی بی 2 ارتش آذربایجان قرار میگیرد موشک شلیک شده به زره واکنش گر جلوی برجک اصابت کرده و کمترین آسیب به تانک وارد شده و هیچ کدام از خدمه تانک هم زخمی و یا کشته نمیشوند یک تانک تی72 ارتش ارمنستان که در سنگر تانک خود احتمالا بدون خدمه جای گرفته در ناحیه برجک مورد حمله پهپاد تی بی2 قرار میگیرد موشک شلیک شده به سقف تانک بر خورد کرده البته در ناحیه برخورد معمولا زره واکنش گر بروی تانکها نصب میشود اما تانک مذکور فاقد زره واکنش گر در این قسمت بوده و سرجنگی به داخل تانک نفوذ میکند البته دو تانک عدرا و السفیره سوری در این زمینه از سایر رقبا جلوتر هستن . بعد از مجهز شدن تانک های ارتش سوریه به این دو مدل بهینه شده تلفات زرهی واحدهای مجهز به این دو مدل کاهش محسوسی داشته بخصوص در مبحث تلفات انسانی . تانکهای عدرا تقریبا انحصارا در اختیار لشگر گارد بوده وبارها توسط موشکهای تاو میتس کورنت فاکوت کونکورس میلان و آرپی جی 7 دو مرحله ایی و آر پی جی 29 مورد هدف قرار گرفته است . این مدل بخصوص عدرا اکثرآ در نبردهای جوبر غوطه غربی درعا وحلب یرموک و غوطه شرکت داشته وبا توجه به هزینه ایی که سوریها برای آن کرده اند توانسته جان خدمه خود را به مراتب نسبت به تانکهای تی72 حتی مجهز به زره واکنش گر نسل اول حفظ کند تانک عدرا تانک السفیره

آیا به حقیقت خواهد پیوست ؟!!!!!!!!!!!!!!!

دوستان توقعشون روی رادار و جنگ الکترونیک جنگنده های قابل خرید خیلی زیاد هست رادار و سیستم های الکترونیک اگه طراحی و تحت کنترل خودت نباشه، روز مبادا گیرت میندازه هیچ کشوری هم دانش اولش رو با ما نمیده شاید تجهیزات رو شده رو بدن ولی برگ های برنده رو هرگز نمیدن برای این منظور در خصوص رادار و ایونیک و موشک های هوایی باید و باید روی پای خودمون بایستیم و خودمون طراحی کنیم و بسازیم در برون سپاری های نیروی هوایی تنها و تنها روی تجهیزات مکانیکی مثل موتور و بدنه میشه حساب باز کرد به عنوان نمونه اگر همین فردا 100 فروند جی 10 یا سوخو 35 بیاد تو کشور، ایا این نیروها در یک نبرد الکترونیک میتونن با جنگنده های امریکایی برابری کنن ؟؟ مطمئنا خیر شاید بتونن در مقابل چهارتا جنگنده عربی عملکردی نشون بدن ولی مقابل جنگنده های امریکایی با توانایی های الکترونیکشون نمی تونن موثر بشن حداقل تجربه جنگ ایران و عراق رو داریم راهکار هم اینه که خودمون در زمینه شاه کلید هوایی، یعنی بخش الکترونیک و رادارش حرف تازه ای رو کنیم و صاحب سبک بشیم این صحبت رویا و خیال نیست امروز در زمینه جنگ الکترونیک زمین پایه حرف برای گفتن داریم و در زمین رادار سازنده شدیم و در زمینه موشک پدافندی هم به پیشتازان نزدیک شدیم سابقه ارتقا های خوبی هم داریم پس صاحب سبک شدن در زمینه الکترونیک و رادار هوایی گامی مهم برای برتری هوایی هست

فارغ از اینکه تو این چند دهه ارزوی نوسازی ناوگان رزم هوایی رو داشتیم شایعاتی خوشایند ولی غیر واقعی زیاد بود از خرید میراژ تا میگ 35 و فانتوم های یخ زده این بار هم که خبر خرید میاد به تجربه زیاد نمیتونیم خودمون رو دلخوش کنیم و فقط سعی میکنیم امیدوار باشیم و از ذوق دوستان لذت ببریم با فرض صدق قول روس ها در معامله گفته شده خرید سوخو 30 از روسیه یا جی 10 از چین این سوال را مطرح میکند که با جنگنده های فعلی چه باید کرد؟ اف 14 اف 4 اف 5 سوخو 22 میگ 29 سوخو 24 میراژها چرا که بحث اموزش ، هزینه نگهداری و موارد مشابه مطرح است. در نگاه کلی ایران نیاز به 300 الی 500 فروند جنگنده نیاز هست که بعید است محقق شود در صورت چنین اتفاقی می توان به کنار گذاشتن جنگنده های دیگر فکر کرد در غیر اینصورت جنگنده های فعلی تنها به نقاطی با سطح ماموریت پایین تر ارجاع می شوند اوج تهدیدهای ما در مرز ترکیه و سواحل خیلج فارس خودنمایی می کند و مناطق حساس ما هم شامل پایگاه های تهران و اصفهان هست در شرق کشور از چابهار تا بیرجند که سطح تهدید ها کمتر هست ولی حضور لازم و ضروری است از لحاظ دسته بندی جنگنده ها بر حسب هزینه نگهداری و اموزش دست اول : اف 14 دست دوم : اف 4، اف 5، میگ 29 دست سوم: سوخو 24 و سوخو 22 دست چهارم: میراژها نکته ای که بسیار مهم هست و دوستان به اون اذعان دارند یکنواختی جنگنده ها جهت کاهش هزینه اموزش و تعمیرات هست پس نکته اول بهتر هست که جنگنده ها تقریبا یک دست باشند و سوخو 30 و جی 10 گزینه های مطلوب تری هستند نکته دوم، تخصیص جنگنده های پیرتر به مناطق غیرحساس هست که سبب میشه ناوگان های اف 5 و اف 4 نیازهای ان مناطق را به طور کامل مرتفع کنند نکته سوم، هزینه اورهال جنگنده های تعداد محدود بالا و شاید غیر صرفه باشد در صورت تصمیم برای کنار گذاشتن جنگنده های دست پایین تر بهتر است با یک بروزرسانی به بخش اموزش سپرده شده یا به کشور دوست اهدا شود برای این منظور تجربه سپاه و ارتش در اورهال سوخو 22 بسیار مهم است اینکه جنگنده هایی مثل میراژ را با یک بروزرسانی مشابه سوخ 22 ها برای نیروهای متحد مقاومت اماده کنیم و در محل هایی مثل سوریه استفاده کنیم اینکار علاوه بر کمک به نیروهای متحد سبب افزایش دانش بر سیستم های کلیدی جنگنده و ساخت بسته های ارتقایی برای بقیه جنگنده ها خواهد شد به هر حال باید توجه داشت که ارتقا این جنگنده ها در 10 سال اینده از سمت سازنده انجام نخواهد شد و خود ما باید این کار را انجام بدهیم

Leduc 022

نام سامانه زوبین و در واقع نسخه زمین پایه سامانه نواب است که برای شناور های نیروی دریایی توسعه یافته برخی فروم ها از نصب سامانه بر روی شناور های شهید سلیمانی سپاه خبر داده اند که باید دید اتفاق می افتد یا خیر

برای ثبت در حافظه تاپیک حالا اگر فردا روزی یکهو امثال بابک تقوایی ها روشن شدند! و شروع کردند به نقل از منابعشون مقاله سرایی و مصاحبه گرایی به یاد داشته باشیم که مصاحبه هایی که در چند وقت اخیر کار شد حتما یکی از منابعشون هست ولی صداش را در نخواهند اورد و با ترکیب اطلاعات این مصاحبه ها با اطلاعات مغشوش و غلط و دروغ و برخی منابع دیگه برای خودشون منبع اطلاعاتی و خبر محرمانه جور خواهند کرد. اگر اطلاعات در داخل کشور به شکل درستش و به وقتش و گسترده خودمون روش کار کنیم و به نظر و سمع! مخاطبان برسونیم هم از جذابیت های فوق العادش استفاده کردیم، هم خودمون صحیح و شجاعانه تاریخ را مرور کردیم، هم فرماندهان و سیستم ضعف ها را بدون واسطه خواهند دید و بازتابشون را و هم دست امثال این سوء استفاده گران را خواهیم بست با رسانه های اونوری.

و تصاویر دیگر

چند روز پیش (30 نوامبر) ، رجب طیب اردوغان و خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه از طرح اولیه ساختمان وزارت دفاع، ستادکل نیروهای مسلح و فرماندهی نیروهای سه گانه زمینی، دریایی و هوایی رونمایی نمودند. بنا بر اعلام آنها این طرح که شباهت زیادی به ساختمان پنتاگون دارد قرار است تا سال 2023 به بهره برداری برسد. موضوع جالب علاوه بر این شبیه سازی با قدرت نظامی اول جهان ، بیان جملاتی از سوی اردوغان از قبیل "هرکس در منطقه می‌خواهد سنگی جابه‌جا کند باید اول از ترکیه اجازه بگیرد" بود. آیا این حرفهای از یک ذهن خودشیفته تشنه قدرت تراوش می شود؟ یا پشت این رجز خوانی ها نقشه حساب شده ای کشیده شده است؟ شاید هم رهبر نوعثمانی ها آگاه یا ناآگاه ابزار دست قدرتهای بزرگتر جهان باشد؟ اما سوال مهم تر ، آیا دستگاه سیاست خارجی حاکم بر کشور، اقدامات ترکیه را رصد و برایش اقدام موثری طراحی خواهد کرد؟ دل وقلوه دادن ها با طالبان و مانورهای مشترک از جمله با پاکستان و آذربایجان زنگ خطرهایی است که برای یک هوش متوسط هم سوال برانگیز خواهد بود. منطقاً مسئولین دیپلماسی کشوری مثل ایران این تحولات سریع و روز به روز را مدنظر خواهد گرفت گرچه با نگاه به تجربه چهار دهه سیاست خارجی ، شنونده این اخبار حق دارد از آینده نگران باشد.

با عرض پوزش از جناب @MR9 و سایر دوستان بابت اینکه دو پست پشت سر هم گذاشتم یکی از بهترین اپشن هایی که برای جنگنده سوخو 30mk2 وجود دارند قابلیت نصب غلاف m400 روسی هست ویژگی های سیستم شناسایی M400: 1 جمع آوری داده ها شبیه سازی و ذخیره اطلاعات 2ماژول رادار جانبی. 3 سیستم ذخیره اطلاعات ویدئویی. 4 سیستم شناسایی چند کاناله (چند باند)ارتفاع بالا 5. سیستم شناسایی الکتروپتیک ارتفاع پایین 6ماژول دوربین عکاسی با قدرت فوکوس زیاد هواپیمای Su-30 مجهز به سیستم M400 موارد زیر را فراهم می کند: • تشخیص تاسیسات زمینی و حمله در هر شرایط آب و هوایی ، روز یا شب ، در ارتفاع کم ، متوسط و زیاد بدون ورود به محدوده پدافند هوایی دشمن با استفاده از رادار ، و دوربین مادون قرمز و دوربین های نوری • اطلاعات هدف گیری یکپارچه ؟؟؟) Integrated targeting information acquisition [for attack platforms])( مفهومشو نمیفهمم چیه) • دریافت و ثبت اطلاعات روی داده از طریق شناسایی و انتقال آن در زمان واقعی به ایستگاه زمینی از طریق پیوند با پهنای باند بالا حداکثر برد تشخیص بدون ورود به محدوده پدافند هوایی دشمن: شناسایی عکس - بیش از 70 کیلومتر( دقت 30 سانتی متر) رادار - بیش از 100 کیلومتر( با دقت 2 متر) حسگرها: رادار با نمای جانبی جمع آوری داده ها ، تجسم و سیستم ذخیره سازی. سیستم شناسایی الکترواپتیک ارتفاع پایین سیستم شناسایی IR چند کانالی (چند باند) ماژول دوربین عکاسی با فوکوس طولانی( برای مدت زمان طولانی قادر هست روی هدف نظارت داشته باشه) دولت تایوان اعلام کرده بارها چین به کمک این غلاف اقدام به شناسایی در سواحل تایوان کرده از طرفی این سیستم قادر هست با 10 هواپیمای دیگه اطلاعات خودشو به اشتراک بزاره و همچنین قادر هست بدون قفل راداری انواع سلاح را شلیک کنه حتی این سیستم قادر هست به اهدافی که در کنار یا پشت هواپیما هستند هم شلیک بکند . ( مشخصاتی که نوشتم مربوط به نسل اول این پاد هست تو منابع نوشته شده که مدلهای پیشرفته تر ی هم ساخته شده . همچنین چین 100 تا از این پادها را خریداری کرده) منبع 1 منبع 2

ارتقاء دُرنای خاکستری به سوپر فلانکر شالوده استراتژی نیروی هوایی روسیه تا تولید انبوه جنگنده های نسل جدید در یک دهه گذشته ( 2021- 2011) جنگنده چند ماموریته سوخو-30 اس ام ، به استخوان بندی اصلی راهبرد ارتش روسیه برای نوسازی سازمان رزم نیروی هوایی این کشور تبدیل شده است تا بتواند جایگزین مناسبی برای ناوگان جتهای میگ-29 و سوخو-24 ام به جامانده از نیروی هوایی و دریایی ارتش شوروی سابق گردد . در این میان ، گرچه قابلیتهای رزم هوایی این جنگنده از همتای پیشرفته خود یعنی سوخو-35 و در نقش تهاجم زمینی ( ضربتی ) از همخانواده مشهور خود ، سوخو-34 ، کمتر به نظر می رسد ، اما سوخو-30 اس ام بدلیل هزینه های بسیار پایین تولید و همچنین سهولت تعمیر و نگهداری و تطبیق پذیری بالا (در استانداردهای روسی.م ) در ترکیب با طیف متنوعی از مهمات هوا به هوا ، هوا به زمین و ضد کشتی ، می تواند به گزینه ای مطلوب برای نوسازی ناوگان هوایی تبدیل شود . از سویی دیگر ، این گونه از خانواده فلانکر ، در سالهای اخیر به وزنه ای سنگین در بازار صادرات سلاح روسیه مبدل شده که دراین حوزه ، با محصول مشهور شرکت میگ ( فالکروم ) و سوخو-35 بعنوان جنگنده تخصصی برتری هوایی ، قابل رقابت بوده و در حالی که سوخو-35 تنها 2 مشتری داشته و تا کنون سوخو-34 بطور رسمی فروشی در کارنامه خود ثبت نکرده ، سوخو-30 اس ام تا کنون به کشورهایی نظیر قزاقستان ، بلاروس ، میانمار و ارمنستان صادر شده و الجزایر نیز درصدد است تا گونه ای مشابه با شناسه SU-30MKA را سفارش دهد ، در حالی که هند و مالزی نیز در گذشته ، گونه های خاصی از این خانواده را خریداری نموده اند . بر همین اساس ، روسیه برای ایجاد جذابیت بیشتر در بازار صادراتی ، درصدد است تا جتهای رزمی سنگین سوخو-30 اس ام خود را تا استاندارد بلندپروازانه جنگنده های 4++ نیز برساند ، چرا که پیش از این ، خطوط تولید این جنگنده ، بتدریج گونه SM2 را جایگزین اس ام نموده اند . در همین راستا ، رسانه های روسی اخیرا اعلام کرده اند که نیروی هوایی این کشور برنامه ای گسترده را برای ارتقاء نمونه های SM به SM2 تدارک دیده که روند نهایی آن در اوت 2021 به تایید رسیده است . درواقع امر ، اجرایی شدن این برنامه ، شکاف موجود میان قابلیتهای رزمی اسکادران های مجهز به سوخو-30 اس ام و سوخو-35 را تا حدود بسیار زیادی ، جبران نموده و بطور طبیعی انتظار می رود تا با پایان یافتن این برنامه ، تمامی خطوط تولید فعال به برنامه سوخو-57 اختصاص پیدا کند . راست : کاب-250 چپ : خا-59 مارک-2 بدین ترتیب ، طبق داده های منتشر شده ، این ارتقاء شامل تطبیق رادار Irbis-E و پیشرانه AL-41 با سوخو- 30 اس ام است که بدان امکان میدهد تا طیف متنوع تری از تسلیحات استاندارد روسی شامل مهمات هدایت شونده KH-59MK2 و KAB-250 را با خود حمل کند . علاوه براین ، گزارشهایی در دست است که نشان میدهد ، به احتمال زیاد ، روسها درصدند تا پیشرفته ترین سامانه های مخابراتی چند کاناله ، سیستم های تبادل اطلاعات ، ناوبری و شناسایی ( OSNOD) را که قرار است بر روی سوخو-57 استفاده شود را با این برنامه منطبق کنند ، که این توانایی رزم شبکه محور را به این جنگنده اضافه خواهد کرد .با این حال هنوز مشخص نیست که چند درصد از ناوگان فعلی گونه اس ام به این استاندارد ارتقاء پیدا می کنند ، اما این احتمال که بخش بزرگی بهینه سازی شوند ، وجود دارد . به گفته وادیم کوزلین ( استاد آکادمی نظامی روسیه ) : " عمر پیشرانه این جنگنده بدون افزایش وزن و ابعاد به یکباره به 4000 ساعت رسیده که یک جهش 2 برابری را به نمایش می گذارد . درو اقع پیشرانه AL-41F-1C بسیا مقرون به صرفه تر از AL-31FP است که هم اکنون مورد استفاده قرار می گیرد . بدین ترتیب ، گونه اس ام 2 با همان مقدار سوخت استاندارد خود ، قابلیت ماندگاری بیشتری بدست خواهد آورد . علاوه براین ، سامانه های الکترونیکی ، رادار ، تجهیزات ردیابی بصری ، دچار تغییرات زیادی می گردد . با توجه به این تغییرات ، گونه اس ام 2 احتمالا نسخه پیشرفته تری از موشک ضد کشتی KH-32 را نیز بخود خواهد دید " راست : AL-31FP چپ : AL-41F-1C با این حال هنوز مشخص نیست آیا سوخو-35 قبل از بسته شدن خط تولید مشتری جدیدی پیدا خواهد کرد یا خیر ، به همین سبب ، سوخو-30 اس ام 2 می تواند به گزینه ای جذاب و به صرفه تر برای نیروی هوایی روسیه و مشتریان احتمالی آن تبدیل گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام و صبحتون بخیر برادر چه پیگیرین ماشاالله اما... اول ...درسته در بعضی زمینه ها شوروی از غرب عقب بود ولی در زمان یکسان تجهیزاتی داشت که از نظر توان به غیر از امریکا در بقیه غرب بی نظیر بود مثالش رادار اسمرچ که بر روی توپولوف ۱۲۸ سوخو۱۵ و در اخر میگ۲۵ نصب شد انصافا کدام رادار غربی در انزمان چنین توانی را داشتند اما صحبت کلی شما در مورد نوع و شیوه عملکرد شکاریهای دفاع هوایی شوروی و نیروی هوایی شوروی درست است و تقریبا همین شکل را ما در گارد دفاع ملی امریکا و نیروی هوایی امریکا در دفاع از امریکای شمالی در دهه پنجاه شصت و هفتاد با هواپیماهایی از خانواده سری قرن مانند اف ۱۰۱و اف ۱۰۲ و اف ۱۰۶ میبینیم که دارای سیستمی تقریبا مشابه روسها برای هدایت به سمت هدف بودند و روش عملکرد تقریبا مشابهی داشتند (اگر در زیر سیستمهای این سه هواپیما بنگرید به سیستمهای انتقال داده برای نمایش اطلاعات هدف برای هدایت بسمت هدف از طرف رادار زمینی یا اواکس را خواهیم دید) بیشتر مشکلی که ما در کاربری محصولات روسی در بین کاربران مخصوصا عرب میبینیم استفاده انها از محصولاتی از روسیه است که بر اساس طرز تفکر استالینیسکی( ساخت در تعداد زیاد سلاح ارزان قیمت ) ساخته شده اند و گرنه اگر در جنگ اعراب و اسراییل به جای میگ ۲۱ سوخو ۱۵ بود تکلیف چه بود هر چند در کلیت سطح پایینتر تکنولوژی و اموزش شرق نسبت به غرب حرفی ندارم فقط خواستم بگم شرق اونقدرهام دست بسته نبود و بیشتر سیاستهای داخلی اون بود که باعث این نقصان شد اما موردی که در مورد رادار فرانسوی و روسی از اینجانب نقل قول فرمودید جسارتا مطلب رو دوباره بخوانید من رادار فرانسوی رو با رادار سوخو ۳۰ ام کاای و همدوره هاش مقایسه کردم که هر دو در دهه نود قرن بیستم و ابتدای قرن ۲۱ وارد خدمت شدند و نه سوخو ۲۷ که اصلا وضیفه اش چیز دیگری بود و بایدرادار ان را با رادار میراژ ۲۰۰۰ سی در ابتدای ورود به خدمت مقایسه کرد که انهم در ابتدا بیشتر برای نقش هوابه هوا بود و بعد مانند سری ایی میراژ ۲۰۰۰ به ان توان چند منظورگی داده شد همانند سوخو ۲۷ که بعدا در قالب نسخه اس ام به رادار ان توان چند منظورگی داده شد غیر از ان رادار rdmوrdy2 در دهه نود و اوایل قرن ۲۱ با ورود به خدمت نسخه ۵_۲۰۰۰ و ۵_۲۰۰۰مارک ۲ وارد خدمت شدند سال ورود به خدمتشان را ببینید که به سال ورود به خدمت سوخو سی نسخه چند منظوره و تهاجمی فلانکر تقریبا برابر است و اما مورد بعد در مورد مقایسه رادار زاسلون .... عزیز دل برادر من هم میدانم رادار زاسلون اصلا در کلاسبندی متفاوتی هست اما منظور من مقایسه ان نبود بلکه پاسخ به صحبت شما در مورد پست بودن الکترونیک روسها بود مانند مقایسه که در این گفتار در مورد رادار اسمرچ میکنم در مورد توان میراژ در استفاده از تجهیزات فریب و دکوی هم اگاهم و این در نمونه های مختلف هواپیما در جهان دیده میشه مثل فانتومها و سوخو ۲۴ های خودمان یا ....چیز غریب و شاقی نیست و مختص میراژ نیست چه انکه ما هم بسیار از این توان استفاده کردیم دکوی شامل انواع چف فلایر و سایر اخلالگرها میباشد و جنگ الکترونیک هم چه به صورت داخلی و خارجی در هواگردهای ما قبل از میراژ در خدمت بود اما در مورد موشک ار ۷۳ و ... هم روسها قبل از انهم موشکهای بدی نداشتند و به صورت هم دوره بسیار از فرانسویان جلو بودند مثلا در زمانی ار۱۳ داشتند فرانسویها هنوز ماژیک را نداشتند و ار ۵۳۰ استفاده میکردند انهم به تعداد یک تیر در هر هواگرد و در اواخر دهه هفتا سوپر ۵۳۰اف و ماژیک 1 را ساختند که تازه توان رقابت با ار۱۳ ام و ار۲۳ را داشتند و نه ار۶۰ و ار ۲۴ که همرده انها سوپر 530 دی و ماژیک 2 هست که انها هم در اواخر دهه هشتاد وارد خدمت شدند... حالا ار ۴۰ و ار ۳۳ و ... بماند مورد جالب در مورد موشکهای ار ۱۳ روسی که خود کپی از سایدوایندر امریکایی بودند وجود داره و انهم صحبتی هست در مورد جنگ شش روزه و تصرف صحرای سینا توسط اسراییل و به غنیمت در امدن این موشک از پایگاههای مصری در صحرای سینا و اینکه اسراییلیها که در انزما در تحریم امریکا بودند و از ار۵۳۰ و موشک داخلی شفیر استفاده میکردند پس از تست ار۱۳ اونقدر کارایی انرا مناسب گزارش کردند که در جریان نبردهای فرسایشی۶۷ تا ۷۳ در جاهایی به جای شفیر کم اثر و ار ۵۳۰ سنگین از ان استفاده و بنا به قولی شکار هم داشتند اما در مورد صحبت اخرتون در مورد خرید بله کاملا با شما موافقم متاسفانه پس از انقلاب ما هیچ کارگروه تخصصی و متفکر و با سواد و وطن پرست و غیر دزدی در زمینه خریدهای نظامی نداشتیم که البته وقتی در سطح فرماندهی نیروها نداریم از بقیه جاها چه انتظار ..... مثلا در انزمان ما علاوه بر تی ۷۲ بی یا اس تانک تی ۸۰ یو دی با موتور دیزل و نه یو با موتور توربینی پردردسر را داشتیم که بی شک در اواسط و اواخر دهه هشتاد میلادی برترین تانک دنیا بود در انزمان تی ۹۰ هنوز وارد خط تولید نشده بود یا در همان اواخر دهه هشتاد همزمان با ورود به خدمت بی ام پی ۳ بودیم یا بی تی ار ۸۰ یا میگ ۲۹ اس یا فالکروم سی که بسیاری از مشکلات نسل اول فالکروم در ان تقریبا رفع شده بود یا شروع پرواز ها و تست سوخو ۲۷ پی یو یا همان سوخو ۳۰ هر چند همان زمان خود سوخو ۲۷ و میگ ۳۱ هنوز نسخه صادراتی نداشتند و نمونه های صادراتیشان در اواییل دهه نود و پس از فروپاشی جنت مکان شوروی وارد بازار شد در مورد میل ۱۷ و ۸ هم بله این بالگرد کارامد و سگ جون همین الانشم میتونیم بخریم به هر تعداد اما میل ۳۵ در نسخه ام که اواخر دهه نود و اواییل ۲۰۰۰ وارد خدمت شد توان و تسلیحات مناسب در زمینه تهاجمی پیدا کرد و گرنه در اواخر دهه هشتادو اواییل دهه نود مدلهای داخلی اخر میل ۲۴ مانند نمونه پی و وی که در خدمت خود ارتش سرخ بودند خوب بودند و ..... اما صحبت اخر بله مسلما کارایی برتر تسلیحات غربی به غیر از تبلیغات و دادار دودور بر میگردد به اموزش برتر و بهتر غربی که واقعا از هر نظر نیاز کاربر را فراهم میکند که شامل انواع toهاو جاب گایدها و چک لیستها میباشد که در هر زمینه ای با کاوشن و وارنینگ به ما مطالب و مسایل مهم را یاداور میکنند و کل نیاز یگان بکار گیرنده را در استفاده از سلاح برطرف میکند باور بفرمایید من عاشق چشم و ابروی عمو لنین و عمو جوزف نیستم فقط بر حسب تجربه و جسارتا سالها مطالعه و تجربه عملی در مورد سیستمهای شرقی و غربی سعی میکنم اندکی منصفانه به قضیه بنگرم ... امیدوارم از اینکه وقت جنابتان را گرفتم ببخشید ....

حرف هایی که فرمانده نیروی هوایی گفته هم نامربوط بوده هم بیجا بوده. نیروی هوایی یک نیروی کاملا تخصصی است و فرماندهان ان در تریبون باید در امور تخصصی نیروی خود صحبت کنند ولی مطالبی هم که در مورد دغدغه های کاربران گفتید درست نبود. کی اینجا در مورد توانایی مقابله کوثر با تعدادی اف 22 صحبت کرد؟ من ندیدم اگر دیدید بفرمایید. واقعیت این است که ایران دوستان بسیار علاقمند به تقویت نهاجا هستند و این شده نوعی مطالبه ملی. برای همین کاربران معمولا با شور و اشتیاق و امیدواری در مورد نیروی هوایی و خریدهای احتمالی ان صحبت میکنند. معمولا هم از این شور و اشتیاق بگذریم بحث های تخصصی خوبی اینجا میشود.

اگر ماموریت ساخت این جنگنده هم با سوخو باشه احتمالا روسیه قصد انحلال میگ رو داره. کلا کار عاقلانه ای هم هست. در گذشته صنایع روسیه کل ارتش شوروی و پیمان ورشو رو تامین میکردند و بازارهای صادراتی زیادی مثل عراق سوریه مصر هند چین و....داشتند. الان روسیه داره بیشتر بازارهاش رو از دست میده. چین خودش صاحب صنعت شده. هند به امریکا داره خیلی نزدیک میشه. سوریه توان مالی نداره و.... نمیشه این همه صنعت رو برای فقط تامین ارتش روسیه حفظ کرد مجبور هستند صنایع رو کوچک و یا تجمیع کنند. بسیاری میگن روسیه به ایران هواپیما نمی ده. به نظر من میده چون نیاز به بازار سلاح داره ولی بستگی به وضعیت ما داره. اگه ما بخواهیم مثلا ازش 500 ملیون دلار سلاح بخریم. این عدد دردی از صنایع روسیه دوا نمی کنه فقط کاربریش برای روسیه اینه که انرا ابزاری برای چانه زنی با غرب میکنه و در نهایت با گرفتن امتیازاتی از اعراب و غرب زیر معامله میزنه. ولی اگه ما هم به مانند کشورهای دیگر درخواست یک خرید مثلا ده میلیارد دلاری بدهیم بعیده روسیه این پیشنهاد رو رد کنه چون اون هم به چنین معاملاتی نیاز داره. ممکنه عده ای بگن این عدد بالا است ولی بالا نیست. بسیاری از کشورها خریدهایی در این ابعاد دارند. برای کشوری مانند ما که سالها سلاح به خصوص هواپیما نخریده در صورت رفع تحریم باید در این حدود هزینه کنه. خود اتمی برای ما خیلی بیش از اینها هزینه داشته

فرمانده هوانیروز ارتش: به زودی به موشک‌هایی با برد ۲۰ و ۱۰۰ کیلومتر دست پیدا می‌کنیم امیر یوسف قربانی فرمانده هوانیروز ارتش صبح امروز در مراسم جشنواره مالک اشتر هوانیروز طی سخنانی اظهار داشت: امروز هوانیروز در‌ بحث دفاعی و امنیتی و‌ موشک‌های فایر اند فورگت و‌ نقطه‌زن و موشک‌های هشت و‌نیم کیلومتر دستاوردهای بسیار خوبی داشته است و ان‌شاءالله به زودی به موشک‌های 20 کیلومتر و 100 کیلومتر دست پیدا خواهیم‌ کرد. بالگردهای هوانیروز تنها در طول یک‌شبانه روز در مناطق زلزله‌زده کرمانشاه، 500 سورتی پرواز انجام دادند. هوانیروز در جریان آتش‌سوزی‌های زاگرس 2 هزار نفر‌ نیرو جابجا کرد. علاوه بر این هوانیروز امروز به 18 استان کشور خدمات اورژانس هوایی ارائه می‌دهد. هوانیروز بزرگترین رزمایش شبانه را در تاریکی مطلق به مدت 6 ساعت انجام داده است. از اقدامات رزمی تا تخلیه مجروح در این رزمایش انجام شد.

اردک جهنمی روسی بلوغ جنگنده ضربتی سوخو-34 درآستانه سی امین سالگرد ورود به خدمت عملیاتی سیزدهم آوریل 2020، درست سی امین سالگرد نخستین پرواز جنگنده ضربتی سوخو-34 است که درواقع ، گونه ای برگرفته از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر طراحی شده در دوران اتحاد جماهیر شوروی که به شکل تخصصی ، اجرای حملات هوا به زمین و ضد سطحی را در نیروی هوایی روسیه بر عهده دارد ، است . این هواگرد رزمی از میانه دهه 80 میلادی ، در دفتر طراحی سوخو بعنوان جانشین بلافصل هواگرد بال متغییر سوخو-24 ام و گونه ای جاه طلبانه وبرگرفته از نسخه اولیه فلانکر بشمار میرفت که همزمان با توسعه گونه سوخو-30 ،اما با ترکیب بندی دو خدمه کنار هم ( دو قلو ) مد نظر نیروی هوایی روسیه قرار گرفت ودر مقایسه با نسخه های قبلی ، پایداری پروازی بیشتری را در اختیار کاربرش قرار می داد . در واقع ، فول بک ، ترکیبی از توانایی های پروازی و رزمی نمونه SU-27K و SU-27UBK برای اجرای عملیات بر فراز دریا و همچنین پتانسیل رزم هوایی سوخو-30 و سوخو-35 را در یک پیکربندی واحد به نمایش می گذاشت . بااین وصف ، طرح سوخو-34 ،یکی از دهها پروژه ای بود که با فروپاشی اتحاد شوروی به تاخیرافتاد یا لغو شد و این مساله با توجه به اتفاقات سالهای بعد ، موجب گردید تا این پیکربندی ، تنها در سال 2014 و در همان سالی که سوخو-35 نیز به دنیای هواگردهای رزمی معرفی شد ، به صحنه عملیاتی وارد گردد . با تمامی این اوصاف ، سوخو-34 یکی از اولین هواگردهایی بود که به صحنه عملیات در سوریه اعزام شد و بر خلاف سلف خود ( سوخو-24) ، قابلیت حمل موشکهای دوربرد هوابه هوا نظیر آر-27 یا آر-77 نیز در اختیار داشت . این جنگنده ها بسرعت به یک سوژه خبری در سوریه تبدیل شدند ، چرا که تمرکز اصلی حملات فول بک علیه تروریستهای القاعده در شمال غربی سوریه و بخصوص ادلب قرار داشت . اهمیت حضور این جنگنده ها ، تا جایی بود که نیروی هوایی روسیه ، به گزارش رسانه های عبری ، حداقل برای یکبار ، از این جنگنده برای رهگیری یک فروند جت F-16 I که برای اجرای حملات هوا به زمین وارد فضای هوایی سوریه شده بود ، استفاده کرده اند . درواقع ، سوخو-34 با توجه به مسلح شدن به طیف گسترده ای از تسلیحات هوابه زمین ، ضد تشعشع و موشکهای ضد سطحی ، پتانسیل قابل توجهی در حمل غلافهای اخلالگر و حسگرهای قدرتمند دارد و این مساله ، هواگرد روسی را به یک سلاح کارا تبدیل نموده است .از جمله مهمترین تسلیحات قابل حمل ، مجموعه موشکهای KH-65 وKH-SD است که توانایی انهدام اهداف مشخص در یکبرد 600 کیلومتری را بدان می دهد ، ضمن اینکه فول بک با مسلح شدن به مهمات KH-38 که بسته به هدف می تواند کلاهکهای متنوعی از جمله خوشه ای ، ترکشی و ضد زره را با خود حمل نماید ،به یک خطر عمده برای اهداف زمینی تبدیل می گردد . مضاف براین ، موشکهای KH-41 باس رعت سه ماخ و مهمات ضد کشتی KH-31 ترکیب مرگباری را برای حمله به اهداف سطحی فراهم نموده است . نیروی هوایی روسیه ، در حال حاضر ، بیشتر از 120 فروند جنگنده ضربتی سوخو-34 را در سازمان رزم خود بخدمت گرفته است که طبق گزارشها ، با هزینه کمتری نسبت به سوخو-35 تولید شده و پیش بینی میشود در تعداد بیشتری خریداری گردد . با این حال ، گرچه فولبک هنوز بعنوان محصول صادراتی روسیه ، در سبد فروش نظامی این کشور قرار ندارد ، اما پیشرانه AL-31FM2 این جنگنده به چین فروخته شده تا در جنگنده نسل پنجم J-20 چینی مورد استفاده قرار گیرد . با توجه به این مساله ، شاید سوخو-34 در حال حاضر ، توانمندترین جت ضربتی دنیای هوانوردی نظامی لقب داشته باشد ، جایی که رقبای سرسختی نظیر اف-16 و F-15E از سالها قبل جای خود را محکم نموده ودر نبردهای متعددی شرکت داشته اند . نیروی هوایی روسیه نیز به تقریب در 5 سال اخیر ، بارها این جنگنده را در عملیات رزمی واقعی در سوریه ، مورد استفاده قرارداده و به احتمال بسیار زیاد ، خط تولید فولبک ، مدتها پس از خاتمه تولید سوخو-35 و سوخو-30 ،ادامه خواهد یافت . پی نوشت : بن پایه صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR9

پیرو صحبت ها در بروزرسانی در خصوص به نمایش درآمدن محصولات دفاعی ایرانی در نمایشگاه های خارجی ... این ماکتهای نظامی را یک مجموعه داخلی سالها پیش برای هدیه به نمایندگان کشورهای خریدار یا پرسنل وزارت دفاع تولید کرد صرف نظر این که نمونه تولید شده چقدر با نمونه واقعی تطبیق دارد ، الان با قیمتی بیشتر از 20 میلیون وجه رایج مملکت قابل تهیه است تصویر ذیل هم مدل مقیاس 1:35 یکدستگاه تانک تی -90 شرکت زوزدا ( روسیه ) هست که مونتاژ ، رنگ آمیزی و کهنه کاری شده .... حالا سئوال اینجاست ، برای توسعه دانش نظامی میان نوجوانان و جوانان ، و رواج یک سرگرمی مفرح و آموزنده ، چرا سرمایه گذاری ( حتی بصورت محدود ) نمی شود ؟؟ سرگئی ایلوشین ( سرطراح مشهور روسی ) در خاطرات خودش ذکر می کند که قبل از به دوره دبیرستان ، حداقل 4 نمونه مدل پروازی را طراحی و ساخته .. مساله اینجاست که چرا سعی نداریم تا از مسیر درست ، عمل کنیم ؟؟؟ برای کشور نفت خیزی مثل ما ، در عین برخورداری از مجرب ترین گرافیستها و مهندسان معماری و طراحی ، متالورژیستها و ... نمی شود مجموعه ای را با سرمایه اولیه مشخص برای تولید این سرگرمی که هم جنبه آموزنده دارد ، هم اشتغال مفید ایجاد می کند و هم بازار فروش بین المللی قابل توجهی دارد ، ایجاد کرد ؟؟

خرس بزرگ مرگبارتر می شود نگاهی گذرا به قابلیتهای رزمی بمب افکن TU-22M3M جنگ سرد ، خاستگاه فناوری های بی شماری بوده که بسیاری از آنها از درون رقابت دو ابرقدرت شرق و غرب بیرون آمده و به شکل خاص ، بمب افکن بک فایر ، نزدیک به بیست و چند سال پس از پایان این جنگ و علیرغم از میان رفتن سیستم سیاسی سرمایه گذار آن ، بعنوان یک پیکربندی رزمی سهمناک ، همچنان به خدمت خود ادامه میدهد . از یک نظر ، بمب افکن Tu-22M برای نخستین بار از ابتدای سال 1972 بعنوان یک بمب افکن سبک در کنار بمب افکن های سنگین تری نظیر Tu-95 وارد خدمت گردید و تا سال 1997 نزدیک به 500 فروند از آن از خط تولید خارج گردید . با این وصف ، پس از طی سالهای بحرانی دهه نود میلادی ، نیروی هوایی روسیه ، اکنون نزدیک به 63 فروند بک فایر عملیاتی را در سازمان رزم خود ، مورد استفاده قرارمیدهد ، در حالی که بخش اعظم بمب افکن های تولید شده که بعنوان میراثی از اتحاد شوروی در ردیف دارایی های نیروی هوایی روسیه قرار دارد ، بدلیل هزینه های سرسام آور ، بصورت ذخیره ، نگهداری میشوند . از سویی دیگر ، پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، نزدیک به 90 فروند از این بمب افکن ها در اختیار نیروی هوایی اوکراین قرارگرفت و این کشور ، در همان زمان اعلام نمود که قصد دارد بخشی از این هواگردهای رزمی را در کنار ناوگان بمب افکن های سنگین تر Tu-160 به ارتش آزادیبخش خلق چین فروخته تا چینی ها توانایی های رزمی دوربرد خود را درشرق آسیا توسعه دهند . با این حال ، برنامه فروش سخت افزارهای روسی با مداخله آشکار و پنهان کشورهای عضو ناتو ، بخصوص ایالات متحده ، به سرانجامی نرسید ، چرا که این کشورها ، با استفاده از اهرم هایی نظیر فشارهای سیاسی و اقتصادی ، مانع از دسترسی ارتش چین به فناوریهای روسی ، از طریق اوکراین شدند و این فشارها را تا جایی ادامه دادند که مطمئن شوند مقامات کیف ، بمب افکن های موجود را اوراق و از رده عملیاتی خارج سازند . بدین سان ، گرچه نیروی هوایی روسیه ، ناوگان کوچکی از یک نیروی بمب افکن را در مقایسه با دوران اتحاد شوروی ، عملیاتی نگاه داشته است ، اما نیروی هوایی این کشور سرمایه گذاری بلند مدتی را برای ارتقاء هواگردهای رزمی عملیاتی در دستور کار دارد تا بخشی از نیازمندهای خود را به اجرای عملیاتهای رزمی دوربرد با اضافه نمودن قابلیتهای جدید و پیشرفته به این بمب افکن ها ، فراهم سازد . با این وصف ، آخرین نسخه معرفی شده از بمب افکن Tu-22M ، گونه Tu-22M3M محسوب میشود که بدلیل ارتقاءهای صورت گرفته بر روی آن ، بصورت بالقوه در یک رده بالاتر از سایر رقبا در این دسته بندی قرار میدهد . این بمب افکن ، به موازات سرمایه گذاری روی ارتقاء هواگردهای سنگین تری نظیر Tu-160M2 و Tu-95 ، مورد بهینه سازی قرار گرفته تا در کنار این دو بمب افکن سنگین تر و دوربردتر ، به ایفای ماموریتهای محوله بپردازد . با اتمام فرآیند بهینه سازی این یه بمب افکن و ورود به چرخه رزمی بمب افکن تاکتیکی سبک Su-34 ، زراد خانه نیروی هوایی روسیه برای اجرای ماموریتهای تهاجمی در سه حوزه دوربرد ، میانبرد و کوتاه برد ، تکمیل خواهد شد . بمب افکن میانبرد Tu-22M3M در مقایسه با سلف خود ، بمب افکن Tu-22M3 ، توانایی های به مراتب پیشرفته تری را بخود می بیند ، چرا که علاوه بر مجهز شدن به پیشرانه های جدید ، بالهای متحرک با فناوریهای پیشرفته را نیز در خود جای داده و بالتبع ، سرعت بیشتری را نیز در اختیار کاربران خود می گذارد . براساس اطلاعات منتشر شده ، پیشرانه جدید NK-32-02 نصب شده بر روی این نمونه ، گونه ای برگرفته از پیشرانه ای است که بمب افکن Tu-160M2 هم اکنون آن را مورد استفاده قرارمیدهد ، مضاف براینکه با تغییر پیشرانه ها ، نزدیک به 80 درصد از اویونیک این پرنده نیز دچار تغییر شده که این نیز کارایی رزمی آن را افزایش میدهد . از جمله سامانه های جدیدی که پیش ازاین بر روی بک فایر نصب نشده بود ، سامانه ناوبری گلوناس ، کابین خلبان تمام شیشه ای پیشرفته و تمام دیجیتال و رادار آرایه فازی NV-45 است ، در حالی که سامانه هدفگیری SVP-24-22 نیز به دارایی های جدید این بمب افکن افزوده می شود . سامانه هدفگیری SVP-24-22 شاید مهمترین قابلیت اضافه شده به گونه M3M ، توانایی حمل مهمات هدایت دقیق ، بخصوص سیم کشی های جدید برای نصب جدیدترین دستاورد فناوری روسی ، یعنی موشک بالستیک هواپایه مافوق صوت Kh-47M2 بشمارمی آید . این مهمات در مارس 2018 به شکل رسمی وارد خدمت شد و هم اکنون ، حداقل 6 فروند از جنگنده های میگ-31 نیروی هوایی روسیه توانایی حمل و شلیک آن را بدست آورده اند . در صورتی که اخبار منتشره از تسلیح بک فایر به این مهمات پیشرفته ، صحت داشته باشد ، این بمب افکن می تواند حداقل 4 تیر از این مهمات مرگبار را حمل کند و با توجه به برد 2000 کیلومتری ، روسها می توانند به هر هدفی ، باسرعتی در حدود 10 ماخ حمله ور شوند . این مساله ، از آنجایی جدی تر میشود که با توجه به دقت و مانور پذیری بالای کینژال ، به تقریب هر حامل شناور سنگین در کلاس 100000 تُن ، با یک حمله از سوی یک فروند بک فایر مسلح به 4 تیر کینژال ، عملا" جان سالم به در نخواهد بُرد ، مضاف براینکه با مجهز شدن این موشک به سرجنگی هسته ای و وجود قابلیت شلیک دورایستا ، امکان حمله به اهداف زمینی نیزدر فهرست بک فایر جدید قرارخواهد گرفت . در حوزه مهمات کروز ، بک فایرهای جدید نیروی هوایی روسیه ، هم اکنون می توانند موشکهای کروز Kh-32 را در کنار گونه های پیشرفته تری نظیر Kh-102 مورد استفاده قراردهند . اضافه شدن این قابلیت ، به روسها امکان میدهد تا حملات هسته ای تاکتیکی دقیق تری را علیه اهداف متخاصم در یک برد 3000 کیلومتری به اجرا گذارند . از سویی دیگر ، در حالی که بحث صادرات گونه Tu-22M از دوران اتحاد شوروی تا کنون با مباحث زیادی همراه بوده ، اما قابلیتهای نسخه جدید بک فایر می تواند مشتریان بالقوه ای نظیر ایران و هند را حداقل وادار به بررسی های بیشتری برای خرید این گونه جدید وادارد ، کما اینکه روسها می توانند با بازاریابی ، تعداد بیشتری از بمب افکن های ذخیره شده را به استاندارد M3M ارتقاء دهند . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

با سلام خدمت دوستان عزیز   البته این پست ارتباطی با استاد شماس ندارد ، ولی با توجه پرسش برادر عزیز جناب پیشوا ، این تصاویر تقدیم به عزیزان ( البته این ماکت هنوز کامل نشده است )