چنگالهای تیز ققنوس برنامه تبدیل موشکهای هوابه هوای دوربرد فینیکس به گونه سطح به هوا موشک هوابه هوای دوربرد AIM-54 فینیکس برای 4 دهه متوالی ،جنگ افزار اصلی ناوگان جتهای برتری هوایی اف-14 تامکت نیروی دریایی ایالات متحده ( و هم اکنون نیروی هوایی ایران ) بشمار می رفت و می رود ، ولی کمتر کسی اطلاع دارد که نیروی دریایی ارتش آمریکا ، در مقطعی ، درصدد بود تا نسخه متفاوتی از این موشک مشهور را برای شلیک از روی شناورهای رزمی مستقر نماید. در واقع پروژه ناکام Sea Phoenix ضمن تبدیل موشک ، شامل نصب مجموعه کاملی از رادار هدایت آتش AWG-9 بر روی شناورهای رزمی بود که حتی تا مرحله شلیک آزمایشی نیز پیشرفت نمود . ابعاد غول آسای موشک دوربرد هوابه هوایی AIM-54A در مقایسه با خدمه حاضر در تصویر کاملا مشخص است مفهوم اولیه فینیکس دریاپایه ، در اواسط دهه هفتاد میلادی بعنوان جایگزینی مناسب برای نسخه های اولیه سامانه دفاع هوایی دریاپایه سی اسپارو ( نسخه ای از موشک هوابه هوای AIM-7) پیشنهاد گردید . درآن زمان ، فینیکس هواپایه ، به همراه اف-14 های نیروی دریایی در خط مقدم درگیری مستقر بودند و مجموعه سامانه کنترل آتش قدرتمند AWG-9 نیز در پشتیبانی این دو قرار می گرفت تا تهدید اصلی بر علیه ناوگروه های هواپیمابر یعنی موشکهای کروز ضد کشتی نیروی دریایی ارتش شوروی و بمب افکن های حامل آنها را خنثی نماید . آنتن و سامانه AWG-9 جنگنده اف-14 با این حال ، منشاء موشک فینیکس را می توان فراتر از برنامه ترکیبی اف-14 و آگ ناین دانست ، چرا که پیشتر ازاین ، برنامه AAM-N-10 نیروی دریایی و گونه طراحی شده برای نیروی هوایی یعنی موشک GAR-9 وجود داشت ،اما در نهایت دچار ناکامی گردید . بدین ترتیب ، به منظور پر کردن شکاف تهدید موشکهای کروز روسی ، یک برنامه طراحی جدید به منظور جایگزین نمودن این موشکها توسط شرکت هیوز به سال 1962 آغاز شد که نخستین موشک تولید شده در این برنامه در 8 سپتامبر 1966 از یکفروند هواگرد NA-3A اسکای واریور برفراز میدان تیر موشکی نیروی دریایی در اقیانوس آرام شلیک گردید که در نهایت امر با تبدیل شده به برنامه AIM-54A و ترکیب با پروژه اف-14 ، به سال 1974 عملیاتی شد . تست موشک فینیکس علیه یک هدف پرنده QF-4 سال 1983 اما در حالی که ترکیب اف-14 و فینیکس با پرواز از روی عرشه اوهواپیمابر قرار بود تا یک لایه محافظتی برای ناوگروه های هواپیمابر ایجاد کند ، برنامه سی فینیکس بر روی خود ناو نصب میشد تا یک حلقه دفاعی محکم ولی نزدیکتر اما همچنان دوربرد را در برابر هر گونه هواگرد یا موشک کروز مهاجم ایجاد نماید تا اگر موشکی از لایه اول ( تامکت- فینیکس ) عبور نمود ، بتوان از ناوگروه دفاع نمود . براساس برنامه طراحی شده ، نیروی دریایی می بایست بر روی هر ناو ، سه سامانه (پرتابگر) نصب می نمود تا پوشش 360 درجه برای شناور فراهم شود ،اما هرکدام از این پرتابگرها ، بطور مستقل قادر به عملیات بودند که شامل یک لانچر 12 تایی برای موشک فینیکس ، یک رادار AWG-9 بعلاوه کنترل ها و نمایشگرهای مختلف برای کار با آن بود . نخستین تست موشک فینیکس ، سال 1966 براساس طراحی اولیه ، تکنسین های نیروی دریایی و شرکت سازنده ، انتظار نداشتند که نصب سی فینیکس بر روی ابرحامل های هواپیمابر یا سایر شناورهای رزمی مشکلات زیادی ایجاد کند . براساس داده های شرکت هیوز که مسئولیت تولید رادار و موشک را بصورت توامان داشت ، چیزی در حدود 27 جزء از 29 جزء سامانه اصلی را می شد به کشتی اضافه کرد بدون اینکه نیازی به تغییرات زیاد داشته باشد . درواقع ، گونه دریایی فینیکس مزیتهای قابل توجهی از جمله توانایی درگیری با چندهدف بطور همزمان را در اختیار داشت . ازاین گذشته ، AWG-9 می توانست تا 24 هدف را بطور همزمان و بصورت اسکن در حالت جستجو کشف و شش هدف را براساس اولویت انتخاب و با آن درگیر شود . راست : لود سنگین تامکت ، شش تیر موشک فینیکس که گفته میشود در این آرایش ، مانور پذیری اف-14 تا حدودی کاهش می یافت چپ : لود استاندارد تامکت ( اف-14 جلویی ) ، 4 تیر فینیکس ، دو تیر اسپارو و دوتیر سایدویندر ( نیروی هوایی ایران ) بدین ترتیب ، در حالی که اف-14 تنها شش تیر فینیکس با خود حمل مینمود ( در سنگین ترین لود ممکن ) و 4 تیر موشک در حالت عادی ، نسخه دریاپایه بصورت بالقوه میتوانست با اهداف بیشتری وارد نبرد گردد .علاوه براین ، موشک AIM-54 حتی در حالت دریاپایه نیز عملکرد بسیار چشم گیری از خود نشان می داد . بدین معنی که موشک در حالت هواپایه ، با سرعتی در حدود 4.3 ماخ می توانست در یک برد 72.5 مایل دریایی با هدف درگیر شود ،و اگر چه در نسخه دریاپایه ، این مقدار کمتر می بود ،اما همچنان سلاح مرگباری بشمار می رفت . مراحل بارگذاری موشک RIM-7P در مقام مقایسه ، موشک AIM-7F اسپارو ، هواپرتاب ، بردی در حدود 38 مایل دریایی دارد که این رقم برای موشک RIM-7P سی اسپارو به 14 مایل می رسد . با این وجود ، علیرغم کاهش برد فینیکس دریاپایه ، بدلیل وزن سنگین 1000 پاوندی آن ، واضح بود که عملکرد بسیار بهتری از سی اسپارو به نمایش می گذاشت . در نبردهایی که در بردهای نزدیک بوقوع می پیوست ، فینیکس هواپرتاب از رادار فعال خود استفاده می کرد که این برای نسخه دریاپایه نیز صدق می نمود در حالی که گفته شده حداقل برد درگیری فینیکس دریاپایه چیزی در حدود 2 ناتیکال مایل می بود . مراحل بارگذاری موشک RIM-7P برنامه نهایی شده برای نصب ترکیب سی فینیکس و AWG-9 بر روی شناورهای رزمی چندان با نمونه هواپایه تفاوت نداشت ، اما قرار بود پس از تایید اولیه ، قابلیتهای بیشتری بدان اضافه گردد. در شکل نهایی شده طرح به سال 1977 ، قراربود تا به موشک فینیکس یک بوستر اضافه شود تا کاهش برد تا حدی جبران گردد که این احتمالاًهمان تغییراتی بود که هیوز می بایست انجام میداد . شلیک موشک RIM-7P در جریان تستهای صورت گرفته در مرکز آزمون های نیروی دریایی در چاینالیک کالیفرنیا ، گونه استاندارد سی فینیکس مسافت 13.5 مایلی را در 90 ثانیه طی نمود ، هر چند عملکرد موشک در حوزه هایی نظیر مرحله جداشدن از پرتابگر و جنبه های ایمنی آن مورد بررسی قرار نگرفت ،در حالی که بطور همزمان ، چهاردهمین نسخه مجموعه AWG-9 ویژه دریا نیز در حال تولید بود . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

دلیل آن مشخص هست ، چون نه پول دارند و نه اعتقادی . اگر تصور میشود که مثلا نیروی هوایی آمریکا ، چیزی شبیه به جهاد خودکفایی ما ندارد ، یک اشتباه محض هست تا اینجا دوستان ما نشون دادند که هیچ اعتقادی به قدرت هوایی ندارند ( امروز 17 ابان 1400 و قبل از تحویل سوخو-30 های احتمالی ) و وقتی اعتقاد نداشته باشند ، پولی هم قرار نیست خرج بشود ! بدبینانه ترین و در عین حال منطقی ترین توجیه این هست ، جذب حداقل بودجه برای اینکه مدعی باشند ایران هنوز نیروی هوایی دارد ، در حالی که حتی خواجه حافظ شیرازی هم می دوند که این نیرو ، قابلیت دفع تهدید مرگباری که مرتب دارد وحشتناکتر میشود را ندارد ... هیچ تعارفی هم برای بیان این موضوع نداریم .

بسم ا... رزمایش آبان 1400 ارتش پی نوشت : قابلیتهای رزمی میراژهای نیروی هوایی همچنان در هاله ای از ابهام !!!!!!

سلام و وقت بخیر جسارتا خدمت دوستان عزیز و فرزانه متذکر بشوم که نصب یک سلاح با توانایی حمل و شلیک و استفاده از ان فرق دارد در مورد عکسهایی که در سطح نت دیده میشود زیاد جدی نگیرید هر مدل لانچری یا پایلون و یا بمبرکی را میشود به صورت نمایشی بر روی زمین نصب کرد البته با کمی حوصله و سلیقه ....اما بین نصب با لود تفاوت زیادی هست در نصب فقط روی حامل میبندیم اما در لودینگ اول حامل باید باسلاح چه از نظر سخت افزاری و چه نرم افزاری هماهنگ شوند و بعد از چندین نوبت تست نصب و چکهای متوالی برقی و مکانیکی بر روی زمین تازه اجازه تست پروازی داده میشود و خود انهم فرایند وقتگیر و طولانی هست تا بخواهد نظر عملیات ...بازرسی... کیو سی ...فرماندهی ... و از همه مهمتر گردان جنگافزار را تامین کند و بعد از تایید پروژه و تامین بودجه کلی بر روی سایر پرنده ها اعمال گردد این شو اف های تبلیغاتی را جدی نگیرید تا زمانی که ان پرنده با سلاح مربوطه پرواز رزمی انجام ندهد و فیلمش را ندیدید بیخیال این مسایل باشید در زمینه میراژها هم حرف زیادی نمیماند قبلا دوستان همینجا خیلی شفاف این مساله رو توضیح دادن به امید نیروی هوایی در شان این کشور

انجام شده، اگزوسه و ماژیک رو گرفتیم ولی باجلو رفتن نمونه های بومی جایگزین شد موشک های اگزوسه که الان به جاش موشک های ضد کشتی خودمون رو داریم و به جای ماژیک از پی ال 7 استفاده کردیم که بعدا بهینه شد و الان تولید داخل بهترش رو داریم (انبارهای موشک های پی ال 7 پر هستن و نیروی هوایی اونها را بهینه کرد) (این موشک ها همراه اف 7 ها اومدن و رضایت خلبانان رو جلب نکردن) تو بحث موشک و سلاح تکنولوژی و کیفیت سلاح های امریکایی ما رو بالاتر از تکنولوژی فرانسه رسوند و برای همین چه از نظر کیفی و چه مالی نگاه به سمت تولیدات داخل هست مقطعی به شدت روی این جنگنده ها کار شد چه بحث رادارش که مهندسی معکوس شد و چه بحث سیستم اتش که با موشک های خودمون تطابقش دادیم قبلا خبری بود مبنی بر جایگزینی رادارهای فانتوم با رادار ایرانی که بر اساس و همتراز رادار میراژ بود اخبارش اون زمان که اذرخش و صاعقه معرفی شدن بلد شد جمع بندی بخوام بکنم ایران روی رادار هواپایه کارهای زیادی کرده است ولی بیشتر جزیره ای بوده و انسجامی که منجر به یک روند پایدار رو شکل بده دیده نمیشه

پهپاد مهاجر 2( ANSU-100 )وبمب قائم در ونزوئلا

بسم ا... وقتی می فرمایید ، کار جزیره ای ، یعنی اصلا کاری انجام نشده ، چون به مرحله عمل درنیامده وانسجامی ندارد ، پس اصولا در چهارچوب یک برنامه قابل تامل و موثر قابل دسته بندی نیست پی ال -7 ها هیچ وقت در نیرو محبوب نبودند ، تا جایی که خدمه استفاده از همون سایدویندرهای قدیمی را ترجیح میدهند ( بخصوص برای اف-5 ) با توجه به اینکه میراژها هرگز مسلح دیده نشدند ، متاسفانه نمیشود این را تایید کرد و طبق قاعده " اگر ببینیم ، میشود باور کرد " به این موضوع نباید زیاد استناد کرد

درسته تصاویری از نصب موشک و تجهیزات روشون دیده شده مهمترین سلاحی که روی این جنگنده نصب شده است ، ماوریک و کروز است برای همین گفته شده بیشتر در نقش پشتیبانی وارد می شود بویژه در شرق کشور ولی طرح هایی برای تطابق موشک های پی ال چینی نشون میده نگاه به نبرد هوایی هم داشتن بویژه که روی رادارش خیلی کار شد اما چرا عکس های بدون سلاح ازش بیرون میاد مشخص نیست؟ بعید می دونم بحث حفاظت اطلاعاتی باشد که دروازه اش باز است

‏پهپاد انتحاری آرش مورد اصابت قرار دادن یک هدف کوچک در دامنه یک کوه برد پهپاد: 2000 کیلومتر

میراژ های نیروی هوایی با استتار جدید و باز هم بدون سلاح

این یک مشکل بزرگ در مدیریت اکثر پروژه های ماست پروژه هایی که با وجود افراد خوش ذوق به دستاوردهایی می رسند ولی هرگز این دستاورد به عنوان تجربه ذخیره نشده و با رفتن فرد از بین می رود و عملا شاهد فراگیر شدن ان نمی شویم چیزی که در امریکا بصورت استاندارد و توصیه نامه ثبت و عمومی می شود و در موارد خاص تر به عنوان اسناد راهنما قابل انجام است بیشترین بحث قابلیت پایین انها نسبت به موشک های سایذویندر هست که الان هم نسخه های بومیشون رو داریم خرید های اون مقطع با توجه به تهدید صدام بود که انبارها رو پر کردن که فردا اگر جنگ شد بتونن استفاده کنن باتوجه به هزینه های نگهداری سنگین اف 1 ها، سرپانگهداشتن این جنگنده ها بدون سلاح توجیهی ندارد اما سوال این است که هدف و فکری که پشت سرپا نگه داشتن این جنگنده هست چیه؟ اموزش؟؟ اهداف زمینی؟؟ قبلا گفته میشد هدف اینه

سلام چیزی که من گفتم ارتباطی به نوع و مقدار آموزش شهید ناظری که زیر نظر به قول شما یک استوار یا ستوان بوده است ، نداشت . منظور من تلاش یک فرمانده برای تامین تجهیزات برای نیروهایش بود که مثل خیلی های دیگر حداکثر فقط در حد نوشتن یک درخواست نبود . تامین تجهیزات و به روز آوری آنها نیازی به تغییر در " این سیستم کلاسیک " ندارد و اتفاقا برای حفظ همان نیروی کلاسیک لازم است که تجهیزاتش هم کلاسیک باشد ولی به روز .

با سلام اینجور نیست که مسلح نباشند ، به هرحال نصب سلاح روی این پرنده طی چندین مرحله حتی دیده شده است. ضمنا تهیه سلاح های اصلی مانند ماترا و ماژیک و اگزوسه و ... این جنگنده از بازار سیاه فکر نمیکنم زیاد سخت باشه به راحتی بشه به وفور پیدا کرد. اینکه چرا نیروی هوایی اصرار داره اون ها رو غیر مسلح نشون بده الله و اعلم...

در جهان عرب مسبوق به سابقه است جمال عبدالناصر هم وقتی میخواست قدرت را در مصر قبضه کند دچار ترور خودخواسته شد تروریست در حین سخنرانی به چراغ بالای سر ناصر شلیک کرد و او هم در کمال شجاعت ایستاد و گفت بگذارید ناصر را بکشند !!!! (شنیده شده است که بعدا دولت هند گفت ناصر از سناریو فیلمهای ما کپی برداری کرد )

سلام خدمت شما کشورهای ثالث زیادی هستند که میشه از طریق اون ها به سلاح های اصلی این جنگنده دست پیدا کرد ( ماژیک ، اگزوسه و ... ) و یا حتی از بازار سیاه به راحتی و وفور پیدا کرد و روی اون ها کار مهندسی معکوس رو انجام داد اما خب به هردلایلی انجام نشده این مهم چرا؟ یا تعداد به حدی نیست که واسشون اقدام بشه که با توجه به تعداد فراری به ایران این مورد نقض میشه یا هزینه بر هست و تکنولوژی روزی ندارد یا این جنگنده صرفا موقت در نظر گرفته شده است و یا مسائل دیگر جناب حیدری به نظر شما دلیل چیست؟

ایران انگار فناوری رو فروخته ولی تو زمانی که بسیاری از پهپادها شبیه هم هستن تشخیص و ارزیابی دقیق مبتنی بر همین جزئیات هست

تصویر تانک تی-72 اس نزاجا در رزمایش ذوالفقار 1400 مجهز به اخلالگر حرارتی از سالهای قبل این اخلالگر حرارتی بر روی برخی از تانک های تی-72 اس نزاجا نصب بوده است

سومین چاه آب ژرف منطقه سیستان پس از حفاری به عمق هزار و 790 متر آب پایدار و شیرینی حاصل شده است که با مختصر تصفیه ای برای شرب قابل استفاده خواهد شد. این چاه بیش از هزار مترمکعب در روز تولید آب دارد که بالاتر از انتظار است و این قابلیت را دارد که با نصب پمپ درون چاهی به 8 میلیون لیتر در روز برسد. منبع فارس نیوز لینک فیلمی در این خصوص در صفحه اینستاگرام سورنا ستاری منتشر شده است لینک ---------------------- بحث در مورد این منابع آبی بسیار متفاوت هست و بیشتر ناشی از جدید بودن و عدم شناخت رفتار آن ایجاد شده است عده ای به کل موافق و عده ای به کل مخالف هستند و بیشتر استدلال ها هم حدس و گمان هست چیزی که به شخصه از میان صحبت ها برداشت کردم راهی ناشناخته است که می بایست با احتیاط طی شود و با اولویت دهی به آب شرب بهره برداری را آغاز کرد و توجه داشت که بدمصرف کردن و اسراف هرگز عاقبت خوش ندارد حتی اگر به دریا متصل باشیم ولی در ان منطقه و باران های فصلی و شدیدش راهکاری که باید به شدت دنبال شود ، مهار آب های سطحی فصلی و تلاش برای ذخیره آن ها در دل زمین هست که علاوه بر جلوگیری از سیلاب ، بتوانیم وضعیت آب منطقه را بهبود ببخشیم

با سلام یه نکته بسیار جالب در این ماجرا ، نحوه تطمیع خدمه نفتکش توسط آمریکایی هاست . گویا در ماجرای اولین ارسال محموله های نفتی ایران به ونزوئلا ، آمریکایی ها از طریق ایمیل به خدمه ی هر چهار کشتی پیشنهاد رشوه به میزان 5 میلیون دلار برای هر نفر و اعطای شهروندی آمریکا برای خود و خانواده شان میدهند ، از چهار فروند کشتی اعزامی ، خدمه و کاپیتان دو کشتی کاملا ایرانی بوده و خدمه و کاپیتان دو کشتی خارجی بودند . کاپیتان و خدمه کشتی توقیف شده در عملیات اخیر ، تطمیع شده و با قبول رشوه محموله را دربست در خاک آمریکا به آمریکا تحویل میدهند یعنی اصلا توقیفی درکار نبوده ! بلکه خدمه این کشتی با خیانت محموله را تسلیم آمریکایی ها کردند ! کشتی دیگر خارجی فقط به لو دادن مسیر اکتفا میکند و خدمه دو کشتی ایرانی با پایداری از دادن اطلاعات و محموله به آمریکایی ها امتناع میکنند . این وطن پرستی خدمه ایرانی برای آمریکایی ها گرون تموم میشه و اسامی خدمه هر دو کشتی ایرانی بعنوان نفرات تحریم شده به کشورهای هم پیمان آمریکا و اروپایی فرستاده میشه تا از ورود آتی اونها به این کشورها جلوگیری بشه . متاسفانه خانواده کاپیتان یکی از کشتی های ایرانی هم در نروژ ساکن بودند و خود کاپیتان هم ساکن آنجا بوده که به دلیل این تحریم مسخره ، از اون موقع تا کنون نتونسته به دیدار خانواده ش در نروژ بره ! جا داره از تمامی خدمه هر دو کشتی ایرانی که با وطن پرستی و رشادت در این ماجرا آینده بین المللی شغلی خودشون رو بخطر انداختند ، بعنوان قهرمان تقدیر بشه .

سوخو 30 sm یک بروز رسانی بر روی سوخو 30 هست ولی شاید این بروز رسانی شامل تغییراتی یرای بهبودrcs باشد. خود امریکا بروز رسانی های مختلفی روی جنگنده هاش انجام داده که شامل کاهش rcs بوده است. مثلا اف 16 های بلاک 70 rcs ;کمی دارند. برد بلند رادار همیشه مزیت است. شناسایی راداهای ارایه فازی ان هم از نوع غیرفعال راحت هم نیست. سوخو35 برای شکار نسل 5 ها طراحی شده. رادار دوربرد تر به مفهوم رادار قوی تر است یعنی اینچنین راداری زودتر از رادارهای دیگر، رادار گریز ها را شناسایی میکنه. من شنیدم سوخو 30sm سفارش داده اند مشکلی که گفتید در رابطه با موتور سوخو 30sm2 است. سوخو 30sm2 همان سوخو 30sm با موتور و اویونیک سوخو 35 است. اگر مشکلی در رابطه با موتور باشد انرا یا رفع کرده اند یا خواهند کرد. به هر حال قطعا طراحان سوخو این قابلیت رو دارند. ولی در بدترین حالت می توان مدل سفارشی ایران با همان موتور al31 باشد. اصولا سوخو35 و سوخو 30 هر دو جند منظوره هستند ولی سوخو 35 بیشتر نقش برتری هوایی را دارد و رادار ان بیشتر به منظور توانایی های هوا به هوا ساخته شده. اگر نهاجا هر دو مدل را بخرد احتمالا سوخو 35 را به منظور برتری هوایی و سوخو 30 را به قصد چند منظوره و یا به عبارتی بیشتر نقش بمب افکن خواهند خرید بنابراین احتمالا نمونه sm2 که رادار ان بیشتر نقش هوا به هوا را دارد سفارش نمی دهد.

Mirage F1BQ نیروی هوایی عراق مابین سالهای 1980 تا 1989 تعداد 18 فروند از نمونه دوکابینه میراژ اف- یک را به فرانسه سفارش داد که از این تعداد ، 15 فروند تحویل گردید . تعدادی از نمونه های تحویلی به عراق در اثنای جنگ خلیج فارس ( 1990 ) به ایران پناهنده شده و هم اکنون در خدمت نیروی هوایی ایران قرار دارد .

امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهداء ، کمتر از خود شهادت نیست. شهید گمنام ؛ زنده زنده سوخت ، اما آخ نگفت ... ... حسین خرازی نشست ترک موتورم. بین راه به یک نفربر BMP برخوردیم که در آتش می سوخت. فهمیدیم یک بسیجی داخل نفربر گرفتار شده و دارد زنده زنده می سوزد. من و حسین آقا هم برای نجات آن بنده ی خدا ، با بقیه همراه شدیم. گونی سنگرها را بر می داشتیم و بخاطر حجم آتش ، از همان 2-3 متری ، خاک می پاشیدیم روی آتش ! عجیب این بود که آن عزیز گرفتار شده ، با این که داشت می سوخت ، اصلا ضجه و ناله نمی کرد. و همین پدر همه ما را درآورده بود. بلند بلند فریاد می زد و با خدا صحبت می کرد : خدایا ، الان پاهام داره می سوزه ، می خوام اون ور ثابت قدمم کنی ... خدایا ، الان سینه ام داره می سوزه ، این سوزش به سوزش سینه و پهلوی شکسته حضرت زهرا(س) نمی رسه ... خدایا الان دست هام سوخت ، می خوام تو اون دنیا ، دست هام رو طرف تو دراز کنم ، نمی خوام دست هام گناه کار باشه ... خدایا ، صورتم داره می سوزه ، این سوزش برای امام زمانه ، برای ولایته ، اولین بار حضرت زهرا (س) ، اینطوری برای ولایت سوخت ... آتش که به سرش رسید ، گفت : خدایا ، دیگه طاقت ندارم ، دیگه نمی تونم ... لا اله الا الله ... خدایا خودت شاهد باش ... خدایا خودت شهادت بده آخ هم نگفتم ... آن لحظه که جمجمه اش ترکید ، من دوست داشتم ، خاک گونی ها رو روی سرم بریزم بقیه هم اوضاعشان به هم ریخت. حال حسین آقا خرازی از همه بدتر بود. دو زانویش را بغل کرده بود و های های گریه می کرد و می گفت : خدایا ... ما جواب اینها رو چجوری بدیم ؟ ما فرمانده ایناییم ؟ اینا کجا و ما کجا ؟ ... اون دنیا خدا ما رو نگه نمی داره بگه جواب اینا رو چی می دی ؟ زیر بغلش رو گرفتم و بلند کردم و هر طوری بود راه افتادیم. تمام مسیر را ، پشت موتور ، سرش را گذاشت روی شانه من و آنقدر گریه کرد که پیراهن و حتی زیر پیراهنم هم خیس اشک شد. روایت یکی از راوی های شب های خاطره شهید خرازی ادامه دارد ... ------------------------ پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

سامانه های دفاع نزدیک دریایی کمند و تایپ-730 در یک قاب :

با سلام خدمت دوستان            موشک ضد رادار آرمات  ارتش عراق ، در بازه زمانی 1990-1986 ، تعداد 450 تیر مهمات آرمات ، از فرانسه تحویل گرفت .        بخش هفتم :    تهدیدهای متوجه جنگنده های ما تنها به پدافند خلاصه می شد یا عراقی ها از رهگیری های موثری نیز بهره می بردند؟   رهگیری نیروی هوایی عراق تا قبل از ورود جنگنده های فرانسوی میراژ ، به هیچ وجه مورد قابل توجهی به شمار نمی آمد. با فروش میراژ به عراق، تاکتیک های رهگیری عراق نیز دستخوش تغییرات شد و باید اذعان کنم که در برهه های مختلف نقش موثری از خود به جای گذاشت. خلبانان «روادگر»، «انقطاع»، «طالب مهر»، «ابوالفضل هوشیار»، «هرندی» و «نظام آبادی» از جمله خلبانانی بودند که جنگنده شان توسط میراژ مورد اصابت قرار گرفت و سقوط کردند. نظام آبادی که خلبان F-14  بود، جنگنده اش برفراز قرارگاه لشکر زرهی، قزوین، مورد حمله موشک میراژ قرار گرفت و منهدم شد.    از پدافند عراق بگذریم و به پدافند خودمان بپردازیم. همانطور که می دانید، عراق از گونه «سرکوب دفاع هوایی دشمن» جنگنده سوخوی Su-22 مسلح به موشک های Kh-28 بهره می برد. پدافند هوایی راداری ما در مقابل این جنگنده دچار چه لطمه ای شد و آیا راه مقابله ای با این هواپیما و موشک وجود داشت؟!   با انجام چندین عملیات عمده در جبهه جنوب، براساس طرحی، پیشنهاد داده شد که تعدادی از سکوهای پدافندی موشکی «هاوک» به خط مقدم منتقل و مستقر شوند. این پیشنهاد با مخالفت فرمانده وقت نیرو مواجه شد. علت این بود که اگر نیروی زمینی ما عقب نشینی کند، سکوی موشکی بدون دفاع مانده و به راحتی به غنیمت در می آید.       لانچر آتشبار ضد هوایی MIM-23 هاوک    نهایتا با ارایه یک سری توجیه های عملیاتی، نظر موافق فرمانده نیرو جلب شد و موشک های هاوک به منطقه نبرد راه یافتند. در پی این ابتکار، هواپیماهای ضد رادار سوخوی Su-22 و موشک های Kh-28 برای مقابله با آن برخاستند. در روز 5 اردیبهشت1361 که Su-22 ها به طور گسترده وارد عمل شده بودند، تمامی 5 سکوی موشکی هاوک بوسیله موشک های ضد رادار Kh-28 از کار افتاد.         راسوی نیروی هوایی ارتش عراق su-22 مسلح به موشک kh-28   تاکتیک حمله سوخوی ها به سکوهای موشکی این بود که جنگنده مزبور با رسیدن به فاصله 80 کیلومتری موشک خود را قفل نموده و شلیک می کرد. نفرات سکوی هاوک نیز با داشتن هواپیما در دید خود، غافل از اینکه موشک در حال حرکت به سمت آنهاست، مترصد رسیدن جنگنده دشمن به فاصله 50 کیلومتری بودند تا موشک خود را شلیک کنند. ناگفته پیداست تا قبل از رسیدن جنگنده به فاصله برد موشک هاوک، رادار سکوی موشکی منهدم شده است.   در این زمان مرحوم هشیار بلافاصله وارد عمل شد و به فرماندهان سکوهای موشکی گفت:   «هیچکس تا من نگفتم حق روشن کردن رادار سکو و شلیک موشک را ندارد!».   "بر اساس تاکتیک های طراحی شده توسط این خلبان قرار شد تمامی سکوها خاموش باشند. هواپیماهای  SU-22هیچ گاه تنها نمی آمد و پشت سرش چندین هواپیمای بمب افکن در حال حرکت بودند تا رادار بوسیله جنگنده سوخوی کور شود تا بمب افکن ها بتوانند آزادانه به عملیات خود بپردازند. با ورود SU-22 به منطقه رادار همچنان خاموش بود. دسته پروازی به فاصله 50 کیلومتری سکوی موشکی رسیده و لحظه به لحظه به آن نزدیک می شدند اما گویا خبری از سکوی موشکی در منطقه نیست. با رسیدن دسته پروازی دشمن به فاصله حدود 20 کیلومتری یک فروند F-14 وارد منطقه شده موشک خود را بر روی یکی از هواپیماها قفل می کرد. همزمان با ورود F-14 به صحنه نبرد، که ممکن بود به جای SU-22 هواپیماهای با ارزش بمب افکن را مورد اصابت قرار دهد، هواپیمای پست فرماندهی و رادار پرنده «عدنان» که همگی را زیر نظر داشت به سرعت به دسته پروازی دستور لغو ماموریت را ابلاغ می کرد. بلافاصله بمب افکن ها بمب های خود را بی هدف فرو ریخته و به سمت خاک عراق گردش می کردند. در این مرحله، سکوی موشکی رادار خود را روشن می کرد و تمامی دسته پروازی را که اکنون در برد مناسبی قرار داشتند، تک تک ساقط می نمود. "       با این تاکتیک شگفت انگیز، پدافند هوایی نیروی هوایی موفق شد، 55 فروند هواپیمای بعثی را در عملیات «بیت المقدس» نابود کند.این بار نیز عراقی ها دست به کار شدند و هواپیماهای میراژ مجهز به موشک های ضد رادار «آرمات» را خریداری کردند.     شلیک آرمات از میراژ نیروی هوایی ارتش فرانسه    "تاکتیک جدید آنها نیز حرکت یک فروند SU-22 در جلوی دسته پروازی بود. درست پشت سر سوخوی، یک فروند میراژ ضد رادار حرکت می کرد تا با شبیه سازی حرکات قبلی، یعنی ورود به کمربند شکار هاوک، بازگشت SU-22 و روشن شدن رادار، سکوی موشکی ما را بزند و در چندین مورد موفق به این کار شدند اما با کمی جلو آوردن  F-14 این قضیه نیز مرتفع شد و به فاصله کوتاهی، چندین فروند از این گونه میراژها برفراز صحنه نبرد سرنگون شدند."     ادامه دارد .......................     پی نوشت :   به سیخ کشیدن 55 فروند پرنده رزمی نیروی هوایی بعث عراق ، آن هم در شرایطی که این نیرو ، به شکل بی سابقه ای از حمایتهای فنی ،  لجستیکی و تسلیحاتی بهره می برد ، حقیقتاً یکی از بزرگترین شاهکارهای نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران بشمار می رود که جای تآمل و توجه بیشتری دارد .