عملیات گریف*   با آغاز زمستان در جبهه های غربی آلمان نازی تصمیم گرفت تا با تهاجمی به سمت آردنن در بلژیک، منایع لجستیک متفقین را از آنها بگیرد. در این بین آلمان ها برای پیشبرد اهداف خود در بلژیک نقشه ای طرح ریزی کردند تا نیروهای آمریکایی را فریب بدهند. ایده ی آلمانها به این شکل بود که به علت برفی بودن محیط نبرد، نیروهای متفقین در شناسایی نیروهای خودی از دشمن به مشکل برخواهند خورد. پس آلمان ها از فرصت استفاده کردند و تجهیزاتی شبیه به ادوات متنفقین ساختند. در یکی از این طرح ها،  با ایجاد تغییراتی در تانک های پنتر آن را به یک ضد تانک ام 10 تبدیل کردند. برای ایجاد این تغییرات ابتدا ورق های فلزی  روی برجک پنتر جوش داده شد و گنبد فرماندهی در تانک پنتر حذف شد تا برجک شبیه ضد تانک ام 10شود. همچنین ورق های اضافه ای روی زره جلوی بدنه پنتر نصب شد تا شیبی مشابه ضد تانک ام 10 ایجاد شود. زره های اضافه مشابه ضد تانک ام 10 در بخش های عقبی و کناری بدنه نصب شد. رنگ بدنه نیز همانند تانک های آمریکایی سبز یک دست رنگ آمیزی شد و علامت ستاره ی سفید روی برجک و جلوی بدنه همانند تمامی تانک های آمریکایی نقش بست. اسم این تانک Ersatz M10 ( به معنی ام 10 تقلبی) گذاشته شد. در طرحی دیگر قرار بود ضد تانک های Stug III به توپ خودکششی ام 7 متفقین تبدیل شوند. تمامی تجهیزات تقلبی به تیپ زرهی 150 اس اس آلمان تحویل داده شد. این تیپ زرهی بسیارعجیب و متفاوت با دیگر تیپ های زرهی آلمان بود. چون در تیپ زرهی  150 تمامی تجهیزات زرهی تیدبل به نمونه های آمریکایی شده بودند یا از تجهیزات غنیمتی متفقین تشکیل شده بودند تا در عملیات در بلژیک دشمن را غافلگیر کنند. تجهیزات این تیپ شامل15 تانک، 20 خودروی زرهی، 20 توپ خودکششی/ضد تانک، 100 جیپ، 40 موتور سیکلت و 120 کامیون بود که همگی شبیه تجهیزات متفقین شده بودند. حتی تعدادی از سربازان در این تیپ به زبان انگلیسی صحت می کردند و لباس های سربازهای متفقین را بر تن داشتند. البته برای شناسایی این تیپ به وسیله نیروهای آلمان نشانه های مخصوصی در نظر گرفته شد مثل : استفاده از یک مثلث زرد رنگ در عقب بدنه خودروها، گذاشتن نشانه های به رنگ آبی و صورتی بروی کلاه خود سربازان و استفاده از مشعل های رنگی قرمز و یا آبی در شب. زمان آماده سازی این تیپ فقط 6 هفته بود که فرماندهی آن را  اتو اسکورتسنی ( رهبر عملیات بلوط برای نجات موسولینی) بر عهده داشت. تیپ زرهی 150 در 10 دسامبر ماموریت یافت تا حداقل دو پل که بروی رودخانه میوس بلژیک را تصرف کند. تیپ به شکل 3 گروه جداگانه به سمت پل ها حرکت کرد. عملیات آنها در اغاز باعث سردرگمی نیروهای آمریکایی شد.بعد از انجام این ماموریت به تیپ دستور داده شد تا شهر ملمودی را پاکسازی کند. اما نیروهای آمریکایی که فرار کرده بودند گزارش پیشروی های نیروهای آلمانی را دادند در نتیچه توپخانه متفقین موقعیت تیپ زرهی 150 را با آتش سنگین گلوله باران کرد. به همین دلیل سربازان آلمانی که از حمله توپخانه متفقین زنده ماندند به سرعت عقب نشینی کردند و تیپ زرهی 150 از هم پاشید. در این بین فرمانده تیپ اتو اسکورتسنی مجروح شد. بعد از پایان جنگ جهانی دوم در سال 1947 افسران تیپ زرهی 150 که زنده به دست متفقین افتاده بوند از جمله اتو اسکورتسنی به علت نقض قوانین جنگ و پوشیدن لباس های نیرو های متفقین در نبرد آردنن در بلژیک متهم شناخته شدند و به اردوگاه اسرای جنگی منتقل شدند. البته بعد از مدتی تمامی افسران این تیپ تبرئه شدند و همگی آزاد گشتند.علت تیرئه شدن افسران این بود که مدارکی دال بر اینکه نیرو های انگلیسی نیز در طول جنگ برای فریب دشمن لباس آلمانها را می پوشیند یافت شد.        تجهیزات تیپ زرهی 150 اس اس برای فریبن دشمن         تانک Ersatz M10   ضد تانک های Stug III تیپ زرهی 150   خودرو نیمه شنی Sd kfz 250   فرمانده پر آوازه ی آلمانی اتو اسکورتسنی که فرمانده تیپ زرهی 150 اس اس نیز بود   ================================================================================== عملیات گریف کد آلمان ها برای تهاجم به آردنن  بود.

به نام خداوند بخشنده مهربان که قسم خورد به نون و قلم "نون قسم به قلم و به آنچه قلم ها می نویسند" امیدواریم لطف و کرمش رو در تدوین این تاپیک شامل همه ما بکند با سلام مشغله انسان را از تولید محتوا دور می کند ولی همین تولید محتوای کاربردی هست که پی و پایه توسعه خواهد بود. ریشه بخشی از مشکلات در کشور مستقیما ناشی از نبود دانش و آموزش غلط به نیروها می شود. یعنی هر دو مشکل رسانه و مدیریت ناشی از ضعف اموزش شده و در کنار ریشه های دیگر تشدید می شوند. به نظر حقیر ضعف های اساسی در کشور ما شامل سه دسته می شود که در تلاشم با کمک دوستان در سه تاپیک نگاهی مختصر ولی کاربردی تدوین کنیم 1- رسانه و تبلیغات ---------------------- تاپیک نبرد "رسانه ای و الگوی تبلیغات" 2- مدیریت منابع و نیروها ------------ تاپیک "مدیریت منابع و نیروها در صنایع نظامی" 3- الگوی آموزش و انتقال تجربه ---- تاپیک فعلی " آموزش و مستند سازی نظامی" که کلید توسعه منابع انسانی است. مطالب این تاپیک هنوز آنچنان تدوین نشده است ولی با امید به خدا کلنگ اولش رو می زنیم که نیاز اول و امروز مملکت ماست. آموزش و مستند سازی نظامی بشر در طول میلیون ها سال عمر خود، دانش را یا از پیشینیان خود دریافت می کرد و یا از عمر خود برای کسب آن هزینه می نمود. این مسیر با فراز و نشیب های متفاوت و از صفر شروع کردن های مکرر، به سطحی رسید که انتقال و مستند سازی دانش امروز به حدود 30 درصد رسیده است. این اتفاق که منجر به پیشرفت سریع علوم و فناوری انسان ها شد، در جوانه زدن علوم بعد از ظهور اسلام، انقلاب صنعتی و رشد دیوانه وار علوم در حال حاضر به خوبی قابل رویت هست. مستندسازی تجربه ها آموزش مستندسازی بر مبنای جمع آوری و نظم دهی به تجربه ها است. آموزش بر مبنای انتقال دانش مستند شده به نسل بعد است و آماده سازی برای مسائل پیش رو هست. آموزش و مستندسازی تجارب دو اصل موازی و به هم پیوسته هستند و پیشرفت در یک سیستم را تضمین می کنند. ادامه دارد ...

تو کارهای جزیره ای یک فرق با بی عملی هست در کار جزیره ای نیرو های سطح میانی در حال تلاش هستند و اشکال در مدیران بالایی هست در حالی که در حالت بی عمل مدیران جز و میانی هم راه هستن اما در صورت ورود یک مدیر دلسوز، تمام این پروژه ها مستند شده و پس از عمومی سازی (استانداردسازی ) بصورت دانش در اختیار واحدهای دیگر قرار می گیرد در گام دوم بخش های مفید و کاربردی و بروز جدا شده و به عنوان اجزای یک بسته ارتقایی ارائه می شوند تا از داشته ها استفاده لازم را ببریم برای مثال هر جنگنده ای که به اورهال می رود به این بسته مجهز شود در گام سوم تلاش برای یکپارچه سازی ایده ها و تولید محصولی تماما بومی یا مشترک در دستور کار قرار می گیرد در این میان ضعف های اصلی شناخته شده و از طریق تمرکز روی آنها یا برون سپاری اقدام به ایجاد دستاوردی فیزیکی می شود برای مثال با پروژه های انجام شده، بسته های ارتقایی برای تمامی جنگنده های نیروی هوایی باید تعریف گردد و با کمک ان جنگنده های خودمان را به سطح قابل قبول و حرف برای گفتن رساند در مرحله بعد افزایش کمی مطرح می شود که یا از طریق خرید جنگنده ای مثال جی 10 یا سوخو 30 انجام می شود لازم است 1- در خرید این جنگنده ها امتیاز ساخت موتور هم اخذ شود 2- بسته های ارتقایی و بروزی برای این جنگنده در داخل دیده شود تا برای 5 سال بعد و ارتقای جنگنده اماده باشیم

ایران انگار فناوری رو فروخته ولی تو زمانی که بسیاری از پهپادها شبیه هم هستن تشخیص و ارزیابی دقیق مبتنی بر همین جزئیات هست

بخش دوم و پایانی محدودیتها ، بلای جان 2اس15 براساس برنامه های اولیه ، آزمایشهای اولیه دولتی این سلاح خودکششی قرار بود از اوایل سال 1979 آغاز شود ،اما بدلیل مشکلات تولید این آزمایشها ، دو سال به تعویق افتاد و پس از بروز مشکلات جدیدتر ، به سال 1983 روند آهسته تری به خود گرفت و در حالی که نتایج آزمایشها ، مبهم بود ، نمونه های تولیدی به دپوهای ارتش منتقل گردید . در واقع ، شاسی این توپ به دلیل سابقه عملیاتی بودن ، چندان مشکلی نداشت و سلاح اصلی نیز بدلیل اینکه نمونه های کششی آن ، به قدر کافی تست شده بودند ، نمی بایست مشکلی در جریان آزمایش ها بوجود می آوردند . با این حال می توان چنین تحلیل نمود که علیرغم تولید 3 دستگاه اولیه تا سال 1985 و نبود هیچگونه توصیه برای پذیرش سریع و راه اندازی خط تولید ، ظهور سخت افزارهای زرهی جدید که به زره های ترکیبی در بخش پیشانی مجهز بودند ، باعث گردید تا ارتش شوروی به این نتیجه برسد که توپهای با کالیبر 100م.م قابلیت درگیری موثر با این اهداف را نداشتند و همین امر باعث تعطیلی خط تولید این نمونه گردید . با اعلام تطیلی پروژه ، سامانه های جدید بطور کامل از روی شاسی های تولید شده برچیده شد و همه نمونه ها به مرکز ذخیره سازی ارتش ارسال گردید ، هر چند یک نمونه از این خودرو در سال 2020 بازسازی و در نمایشگاه دائمی "پیروزی " در نیژنی نووگراد به نمایش گذاشته شد ،اما مهمترین جزء این خودرو ، یعنی رادار کنترل آتش از روی آن حذف گردید . مکان یاب توپخانه اگرچه خودروی ضد تانک خودکششی 2اس15 هرگز وارد خط تولید نشد ، اما این مساله مانع از ارزیابی سامانه ها و ایده های جدید مطرح شده برای آن نگردید ، چنانکه ارتش شوروی تصمیم گرفت تا از سامانه 1A32 برای بهینه نمود عملکرد واحدهای توپخانه خودکششی خود استفاده نمود . بدین ترتیب ، در حالی که سامانه های اپتیکی در شرایط اقلیمی خاص نظیر تاریکی ، بارندگی ف گردو غبار و دود دچار محدودیت عملکرد می شوند و این بطور خودکار بر دقت آتش تاثیر منفی برجای می گذارد ، کاربرد فاصله یابهای لیزری اولویت پیدا می کند ، اما سامانه 1A32 ضمن قرارنگرفتن تحت تاثیر شرایط بد اقلیمی ، قابلیت تعیین جهت و فاصله تا هدف را با دقت بالایی به خدمه میدهد که انتقال این داده ها به یک رایانه بالستیک میتواند دقت سلاح را تا حد بسیار زیادی افزایش دهد . حتی استفاده ترکیبی از سامانه های اپتیکی و 1A32 پتاسیل دقت آتش را به شکل شگرفی بالا خواهد برد . با تمامی مزیتهای نامبرده ، این سامانه چندان بی عیب نیز نیست . آنتن این سیستم درست در بخش جلوی برجک قرار می گرفت و بدلیل عدم وجود هرگونه پوشش محافظتی ،در برابر اصابت گلوله و ترکش بسیار آسیب پذیر بود ، ضمن اینکه تهدید بسیار خطرناکتر ، یعنی جنگ الکترونیک دشمن نیز باعث میشود تا ریسک اتلاف مهمات نیز پدید آید . توپ 2A29R Ruta از نمای پشت . به سامانه 1A31 در سمت چپ این توپ دقت کنید ! پتانسیل تحقق نیافته به لطف کاربرد سامانه هدایت آتش راداری ، قرار بود تا توپ ضد زره خودکششی 2اس15 کیفیت رزمی قابل ملاحضه ای را به نمایش گذارد ،اما بدلیل تاخیرهای پی درپی ، پس از شروع آزمایشها ، این سیستم دیگر الزامات صحنه نبرد را برآورده نمی ساخت و این چشم انداز برنامه را تیره و تار ساخت .،اما توسعه سامانه کنترل آتش راداری این برنامه ، برای استفاده در سیستم های جنگ افزاری جدید ، روندی امیدوار کننده بود . در واقع درست بلافاصله پس از توقف این پروژه ، ایده نصب مکان یاب توپخانه بر روی توپهای سنگین خودکششی نیز به محاق رفت ،اما با آغاز برنامه ساخت توپ Coalition-SV این ایده دوباره مورد توجه قرار گرفت با این تفاوت که از این رادار برای اندازه گیری سرعت پرتابه ها و نه جستجوی اهداف ، استفاده شود . شاید در آینده ، سامانه های جستجوی کامل تری براساس مفهوم ترکیبی اپتیک – رادار پدید آید ، اما تا کنون ، تنها سامانه ضد زره خودکششی 2اس15 بدان مجهز شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بن پایه 3--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

اولین رادار ارایه فازی جهان رادار FuMG 41/42 Mammut یک رادار ارایه فازی و هشدار اولیه بود که در اواخر جنگ چهانی دوم توسط المان نازی ساخته شد. این رادار میتونه در یک قوس 100 درجه امواج را به صورت الکترونیکی هدایت کنه . این رادار میتونست اهداف را در ارتفاع 8000 متری و در برد 300 کیلومتری شناسایی کنه . در 20آوریل 1945 نمونه اولیه این رادار برای تست تولید شد اما هیچگاه عملیاتی نشد. منیع

بسم ا... پرواز N.O.E (Nap-of-the-earth ) بالگرد بل ۲۱۲ هوادریای نیروی دریایی ارتش در نوار ساحلی https://www.aparat.com/v/HmFPB مانوری از مانورهای پروازی بالگردهاست که خلبان ارتفاع خود به منظور جلوگیری از شناسایی و حمله دشمن در یک محیط تهدیدآمیزبه سطح زمین نزدیک می کند.در حین پرواز NOE بر روی خشکی ، از ویژگی های جغرافیایی زمین مانند دره ها ،تپه ها و موانع و عوارض به عنوان پوشش استفاده می شود اما در دریا این پرواز بسیار سخت تر و خطرناک تر نسبت به خشکی بوده و هر لحظه امکان ورتیگو شدن خلبان(عدم تشخیص افق) وجود دارد و نیازمند مهارت بالا می‌باشد ، این پرواز عملاً زیر پوشش رادارهای دفاع هوایی انجام می گردد و رادارها قادر به شناسایی بالگرد نمی باشند و همچنین سامانه های دوش پرتاب دفاع هوایی نیز قادر به قفل کردن بر روی بالگرد در این پرواز نیستند. ‌

بله احتمالا راکت انداز اشمل باشه بحث اینه که در ایران تمام ان ها ساخته شده اما استفاده نمیشه. همین نارنجک انداز و یا راکت اندازی مثل قارعه یا انتفاضه دقیقا عامل برتری یک نقروی پیاده میتونند باشند ولی گویا خیلی راه داریم تا فراگیر شدن این در حالی که در سوریه ....

با ماژولارساختن موشک ق27 روسیه تونسته تنوع بسیار زیادی در این موشک ایجاد بکنه IRH Infra-Red Homing SARH Semi-Active Radar Homing DL datalink IMU Inertial Measurement Unit ARH Active Radar Homing Passive RF - Anti-Radiation Seeker - usually X-band

روسها با برخی ایده های ساده تونستن صرفه جویی قابل توجهی در زمینه موشک های هوا به هوا بکنند طرحی مثل موشک ار27 کاملا ماژولار ساخته شده اگر به هر دلیلی نتونستن موشک جدیدی طراحی کنن به راحتی با اصلاح هر قسمت میتونن یک بروز رسانی روی این موشک داشته باشند سیکر غیر فعال موشک ار 27 سیکر فعال موشک ق77 و سیکر فعال موشک ار 27

برای ثبت در حافظه تاریخی میلیتاری در باب تاثیر قدرت هوایی در جنگ داخلی سوریه اگر این مجاهدتها درخلبان ها نبود ، صد درصد در سوریه و نه عراق (عراق به این خاطر که راه زمینی داشتیم متفاوت بود ) در سوریه صددرصد می توان بگویم که ما این توفیق را نداشتیم . یعنی اون چیزی که بعنوان حماسه خلبانان در سوریه اتفاق افتادبا حماسه مجاهدین در زمین برابری می کرد ، آن خلبان ، خلبان یک هواپیمای بی دفاعی است ، جنگنده که نیست ، وقتی می خواهد تیک آف کند ، یا فرود بیاید ، در آنجا دیگر اصلا این هواپیما تقریبا می توان گفت ساده ترین شکار است ، چون در برد کلاشینکف هم قرار می گیرد ، اما معجزه بود ، به رغم همه محاصره که فرودگاه ها بعضی وقتها قریب به 360 درجه محاصره می شد ، اما یک سانحه هم اتفاق نیافتاد . این فضای جنگی در محاصره صد درصد ، یک خلبان را هم ندیدم که رد بکند ، یا تمرد بکند از رفتن ، یا شانه از زیر این مسئولیت خالی بکند . سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی https://www.aparat.com/v/jJ7Lb پی نوشت : خیر و برکات حاج قاسم بعد از شهادتش هم جاری هست ، آن چیزی که در اثنای جنگ سوریه در تاپیک خودش روی آن اصرار می کردیم ، الان از زبان فرمانده اصلی عملیات زمینی می شنویم . این امیدواری هست که این تجربه ها را بصورت عملی مورد استفاده قرار بدهند

مسئولیت پذیری شرط اول مدیر موفق در هر حوزه ای مشکلات هست، گاهی مشکلات آنی و ضربتی فرو می ریزد و گاهی حجیم و سیل آسا فرقی نمی کند این حوزه چه باشد، اگر مدیر دلش برای کارش بسوزد، داشته هایش را بکار می گیرد و از جان و دل مایه می گذارد فرقی نمی کند چه روزی هست، هر روز کار و تلاش و برنامه ریزی پیش پای مدیر است کار واقعی نه ادا و نه ادعا وقتی از مسئولیت پذیری و دلسوزی صحبت می کنیم، گستره واژه بزرگی مطرح می شود که در این جا داستان وار به ان اشاره می کنیم در کشور ما بسیاری از کم کاری ها با بهانه هایی مثل نظر رهبری، کودتای نوژه، نبود حداقل بودجه و ... پوشانده شده و ابزاری برای رفع مسئولیت محسوب می شوند وقتی به عمق داستان می رویم ، به وضوح متوجه می شویم که ذره ای از این مسائل مطرح نبوده و مدیران درون سازمان علاقه و دلسوزی برای تغییر ندارند و در ظاهر حرف های بسیار روشنفکرانه می زنند و در عمل چاه های عمیق فروپاشی سیستم هستند اقدامات انجام شده در نیروی هوایی کاملا جزیره ای بود و راهبردی یکپارچه در آن دیده نمی شود و علت را چه باید جست؟ توسعه دانش ساخت هواپیما در ایران لینک این مصاحبه نگاه رهبری را به توسعه جنگنده داخلی و حمایت از آن نشان می دهد که حداقل بهانه هایی مثل رهبری، کودتا و بودجه را خط می زند ماجرای استقبال رهبر انقلاب از خلبان‌های صاعقه لینک در قضیه نیروی هوایی این صحبت ها به وضوح نشان می دهد کندی پیشرفت و توسعه برتری هوایی در کشور را در مدیریت آن نیرو باید جستجو کرد بویژه بعد از مقایسه تجربه و سابقه این نیرو با نیروهای تازه تاسیس تری مثل پدافند هوایی ارتش، نیروی هوا و فضای سپاه و نیروی دریایی ارتش که در همه این نیروها راهبرد آینده نگرانه تعیین شده است و در نیروی هوایی چیزی از آینده نگری و تغییر دیده نمی شود در حالی که ساده ترین نگاه به توسعه نیروی هوایی ما را به چنین راهبردی می رساند مثال مستقیم رو در شهر سوسنگرد می زنم که در رسانه ها ضدانقلاب کم بود ها شهرستان را به عنوان تلاش مرکز برای فقیر نگه داشتن منطقه مطرح می کنند در حالی که در واقعیت کارشناسان پایینی موانع اصلی ویرانی شهرستان هستند و هرگونه تلاش برای سرمایه گذاری در شهرستان را با مشکل تراشی با شکست روبرو می کنند که مبادا صندلیشان در خطر قرار گیرد و میز بیشعوریشان بر مردم از دست برود یا کم رنگ شود برداشتی کوتاه از جمله ای مهم در مستند نبرد امواج دقیقه 41 لینک امیر غلامی جانشین اسبق پدافند هوایی ارتش این روایت واقعی از یک نیروی کاملا وابسته به تکنولوژی بود که مدیر ان منتظر نماند که دیگران برایش قطعه تهیه کنند و خودش اقدام کرد و جلوی روند کارمند صفتی و بی مسئولیت زیردستش را گرفت در بسیاری از ارگان ها و شرکت ها نیروی کارمند صفت از جملاتی مثل میگه به من چه ! فلان بخش تامین کنه تا من کشور رو اداره کنم چرا به خودم زحمت بدم، شرایط همینطوری خوبه کی قدر زحمات منو میدونه که کار کنم به اندازه حقوقم کار میکنم و کار بیشتر یعنی حقوق جداگانه و پول جداگانه چرا بیشتر از تایم اداری بمانم و حضور داشته باشم باید کار مردم را به مشکل بیندازم تا قدر من رو بدونن همه اینجا بیسواد هستن و فقط من کار رو میدونم و .... اصل بر سیستم محور بودن است ولی سیستم نمیتونه تغییر شکل بده، بلکه انسان ها هستن که تغییر و رشد رو به سیستم میارن سیستم در بهترین حالت حافظ وضع خواهد بود و به مرور سبب افزایش کاغذ بازی و موانع می شود. اینجاست که مدیری کارآمد و دلسوز، خط شکن و تغییر دهنده سیستم هست کسی که به جای بی خیالی و کارمند صفتی روی مشکلات پل بسازد و کار را جلو ببرد >>>>>>>>>> آیا این صحبت ها شعار و تئوری هست ؟ ؟ مثال های واقعی در ایران داریم شهید احمد کاظمی مدیریت میدانی شهید کاظمی به روایت شهید طهرانی مقدم لینک شهید حسن باقری آخرین روزهای زمستان لینک شهید منصور ستاری شهید طهرانی مقدم دکتر محمود حسابی دکتر علی اکبر اعتماد مرتضی سلطانی بنیان گذار مجموعه زر ماکارون لینک و ..... اینجا چند سوال مهم هست که باید جواب بدیم - چرا مسئولیت پذیری در کارمندان نیست و راهکار چیست؟ - چگونه افراد و مدیرانی این گونه را می توان ساخت و حمایت کرد؟ - تغییر سیستم بدون فروپاشی چگونه ممکن هست؟ تقدیم به جناب @MR9

حدس بزنید کدام گزینه مربوط به یک کشور و نظام به رسمیت شناخته شده و مورد حمایت تمام جامعه جهانی(!) است که همه نوع حمایت بین المللی و سیاسی و نظامی و حقوق بشری را در سطح سازمان های بین المللی دریافت میکنه و کدام گزینه مربوط به گروهی که با وجود نمایندگی اکثریت مردمان کشورش و به خاطر مبارزه با اشغالگری به شکل گسترده تحت تحریم و محاصره و قطحی و حملات مدام نظامی و سیاسی و محکومیت های گسترده توسط جهان هست و تروریستی و غیرقانونی نامیده میشه. 1.دسترسی 12 باره به سازمان های بین المللی و حقوق بشری برای بازدید از زندان ها و اسرای جنگی و تقاضا و تلاش مداوم برای تبادل اسرا و رفتار مناسب با اسرا چه در زمان اسارت و چه بعد از آن و چه زمان تبادل. 2.عدم اجازه و دسترسی هیچ نهاد بین المللی به زندان ها و اسرای جنگی، خرید اسرا از دیگر گروه ها؛ عدم تمایل به تبادل اسرا، بدرفتاری خشن با اسرا، کشته شدن چند صد اسیر در بند، وضعیت وخیم اسرا در زندان ها، زندان های مخفی، سرنوشت نامعلوم بسیاری از اسرا، شکنجه های متعدد ثبت شده در حق اسرا و ...

انفجار در یک نفتکش در بندر نفتی عربستان پایگاه اینترنتی سومریه نیوز از انفجار مین در یک نفتکش در بندر عربستان سعودی خبر داد.

توی این بنر بخشی از مانوری که قرار توسط تیپ 65 نوهدبر علیه ستون خودرو های دشمن فرضی انجام بشه نوشته شده. نکته اولی که توجه را به خودش جلب می کنه تسلیحاتی هست که نیروهای تیپ 65 نوهد قراراست بر علیه ستون موتوری دشمن فرضی استفاده کنند. تنها سلاح ضد زره ی این نیروها در اختیار دارند فقط ارپی جی-7 هست و باقی سلاح ها هم شامل مسلسل پی کا،ژ1، دراگانوف و کلت اعلام خبر ذکر شده است. سوال که واقعا پیش می اد نیروهای تکاوری که قراره به ستون موتوری دشمن حمله کنند چطوری قرار است با چنین آرایش تسلیحاتی ماموریت خودش که شامل ضربه زدن به ستون، کند کردن حرکت دشمن و کاهش روحیه تهاجمی دشمن انجام بدن ؟؟ ستون های خودروی دشمن احتمالی که در حال حاضر شامل امرپ هاو نفربرهای زرهی مجهز به انواع زره های قفسی و زره های افزودنی هست چگونه قرار است در مقابل چنین آرایش تسلیحاتی نیروهای تکاور ما صدمه ببنید؟ اگر هم در صورت جنگ تجهیرات نیروهای ما قرار است تغییر کند برگزازی چنین رزمایش های واقعا چه فایده ای خواهد داشت؟؟ =============================================================== نکته این رزمایش این سلاح بود که به نظر می رسه یک سلاح اخلالگر و شکار پهپادکوچک و کوادکوپترهای دشمن باشه. این سلاح احتمالا با الگو برداری از اخلالگر شرکت DroneShield ساخت شده است.

حق با شماست. دشمن ما از این جهت بسیار جلوتر از ما است و در نظر داشته باشیم نه فقط در حوزه های تکنولوژیک و علوم پیشرفته که در اقتصاد و اطلاعات و ترکیب داده ها و کلا بسیاری موارد دیگه. هر چند ما باید در این بخش ها به دنبال راه های مقابله خصوصا از نوع مبتکرانه برای پر کردن این خلاء موجود در بخش های تکنولوژیک و اقتصادی باشیم ولی به نظرم ما چاره ای نداریم جز به طور همزمان و البته جدی کار کردن بر روی اقدامات بازدارنده. با توجه به جمیع شرایط و همین گپ تاریخی چند قرنه بین ما و غرب، به نظرم هر چند حوزه های هوایی و دریایی و ... هم باید بهشون پرداخته بشه ولی در نهایت با شرایطی که ما داریم و دوباره برتری ای که طرف مقابل در برابر مثلا حوزه ی پدافندی داره و مثلا تلاش های ما در حوزه ی هوایی اصلا قابل مقایسه با حوزه ی اقدامات پدافندی دشمن در کمیت و کیفیت نخواهد بود ( مگر اینکه به ناگاه ما بتونیم در حوزه ی پنهان کارها هم در کیفیت و هم در کمیت به مرحله ی حداقل درصدی از توازن برسیم که اگر بخش تکنولوژی را هم حل کنیم بحث اقتصادیش برامون مانند یک سد هست ) بنابراین علاوه بر رویکردهای اطلاعاتی و استراتژیکی و ژئواستراتژیکی و سیاسی برای ما بهترین و در دسترس ترین و ساده ترین و ارزان ترین راه کار کردن هر چه بیشتر و جدی تر بر روی موشک هامون ( بر خلاف بسیاری که ارزش حوزه ی موشکی را تقلیل میدند و البته این همه تلاش غرب را هم میبینند برای به قول خودشون این حوزه ی کم اثر دفاعی ما که هر طور شده خواهان نابودی و عدم پیشرفت و اسقاطش هستند و اگر نبود به نظرم غرب مدت ها پیشتر حمله به ایران را عملی کرده بود، هر چند با تمام اقدامات موثری که برای مقابله با موشک ها کردند و اخیرا پاتریوت های با ضریب خطای صفر عربستان و ضریب اصابت صد اون هم به قول برخی دوستان ورژن های قدیمی تر تازه ) هست. ولی موشک های فعلی هم شاید باید طی تغییراتی گسترده خودشون را در برابر سیستم های پدافندی به روز کنند، در نهایت به نظرم این کار در دسترس تر، عملی تر، به صرفه تر، اقتصادی تر هست برای ما در این برهه. موشک ها در حوزه ی پنهان کاری، سرهای جنگی چند گانه و چند کاربری و روش های ابتکاری به کارگیری در تعداد و تلفیق و ناوبری و دقت در اصابت و نوع مواد منفجره و سبک سازی و سوخت و بسیاری حوزه های دیگه میتونند کار بشه بر روشون در این برهه که به نظر ما با توجه به تهدیدات مستقیم چاره ای دیگه ای نداریم.

با توجه به برآیند خبرها و دستورات صالح و حضورش در صنعا و حملات مدامش به انصارالله به نظر معامله انجام گرفته و تصمیم گرفته شده. در برخی محورها مثل تعز هم به نیروی حرس الجمهوری دستور داده شده به گروه های مقابل یعنی ائتلاف عربستان و مزدورانش بپیوندند و ضد انصارالله وارد عمل بشند و در برخی محورها هم خبرها مبتنی بر بازگشایی مسیرهای منتهی به صنعا برای نیروها و مزدوران ائتلاف هست. کار انصارالله بسیار سخت شد و با درنظر گرفتن جمیع شرایط شاید باید برای جلوگیری از قتل عام نیروهای حوثی و طرفداران و خانواده هاشون توسط این فوج دوباره متحد شده ( دفعات پیش تنها صالح بوده و حمایت های نظامی عربستان ضد حوثی ها ولی اینبار تعداد زیادی نیروهای ائتلاف و مزدوران آ،ریقایی تحت اجاره ی امارات و عربستان و تجهیزات نظامی کامل در خاک یمن هستند ) فکری کرد. عربستان اگر چک تضمینی صالح را گرفته باشه هیچ بعید نیست بخواد این بار تکلیف صعده را یکسره کنه که هم از شر صالحیون برای آینده تا حدی راحت بشه و هم حوثی ها. طرفداران صالح گمان می کنند با این خیانت بن سلمان ازشون با فرش قرمز و حداقل آزار نرساندن استقبال خواهد کرد، هر چند فتح صنعا برای بن سلمان بسیار مهم هست از لحاظ حیثیتی در برابر ایران و این چند روز ذوق زدگی مشاوران و مسئولانش نشون دادند در توئیتر این موضوع را و شاید به این شادباش در ابتدا کمی مدارا کنه ولی یاد قسمت پایانی سریال مختار زنده میشه که با تسلیم پایگاه مختار توسط اطرافیانش که بهش خیانت کردند برای در امان ماندن همشون در انتها مثل گوسفند سر بریده شدند. حالا شاید زنده بمونند ولی زیر چکمه های مزدوران اماراتی و عربستانی وقتی جنوب یمن را به اون وضع انداختند قطعا صنعا که مقاومتی سه ساله داشته را ذلت و خواری بیشتری انتظارشون را میکشه.

فرض شما به احتمال زیاد ممکنه با حقیقت یکسان باشه .همانطور که میدونید یمنی ها سام ۲ رو به موشک های سری قاهر تبدیل کردن و قطعا این بهینه سازی ها شامل محموله انفجاری نمیشد .از اونجا که دست یمنی ها باز تر بود در داشتن و ساختن قاهر تعداد بیشتری هم شلیک شده احتمالا . و ائتلاف بقایای موشک های ساقط شده رو برای این چنین روز هایی کنار گذاشتن .باید صبر کرد و دید حقیقت چیه . ولی خب امیدوارم حالا که کروز شلیک شده و شک هم به سمت ما رفته؛ لا عقل راکتور اتمی نابود شده باشه که شرش در اینده نزدیک مارو تعقیب نکنه. موشک ها و راکت های یمنی: http://www.fardanews.com/fa/news/648901/آشنایی-با-موشک‌های-بومی-ارتش-یمن-علیه-رژیم-آل-سعود-عکس

  کدام بخشش را ؟ دقیق متوجه نشدم    ولی در بحث دفاع مشروع، شما به حریف ضربه ای می زنی که دست از حمله به شما بردارد  و این ضربات کاملا متناسب با حرکت دشمن است  علت اینکه حملات برای دفع حمله استفاده می شود پیچیده بودن و سخت بودن سیستم های دفاعی و پدافندی است که در مقابل سیستم های حمله ای مثل سیستم موشک های ما    نوشته ای که گفتم بودن بر این مبنا بود که سلاح های ما اکنون توازن قوا را بصورت یک جنگ باخت باخت تامین می کند ولی این توازن ، توازن خوبی نیست باید به دنبال باخت دشمن با کمترین آسیب به خودمان باشیم یعنی دشمن هرچه بزند به در بسته بخورد  و آسیبی به داخل کشور وارد نشود

  تضمینش تصاویر قبل است که نشان از توانایی زدن دقیق هدف است ولی مهمترین دلیل تست های موفقی است که بدون صدا انجام شده است   شاید بد نباشد که بگم مسئولان در این آزمایشات ترجیح می دهند به مشکل جدیدی برخورد کنند تا سیستم های خود را برای روز نهایی ایمن تر کنند 

یکی از ساده ترین راه های پنهان کردن یک شی، قرار دادن آن در یک مجموعه مشابه هست  یک توپ قرمز وسط یک صفحه سیاه جیغ می زند ولی اگر چند توپ قرمز ولی تقلبی کنارش بیندازید پیدا کردن توپ اصلی سخت است توپ را می بینید ولی تشخیصش نمی دهید  و تا 70 درصد توپ ها را برندارید شانس خوبی برای پیدا کردن نخواهید داشت و این 70 درصد یعنی کلی هزینه 

  در نبرد دریایی آسیب جدی به دشمن خواهیم زد ولی تمام نیروی دریایی کلاسیک ما احتمال زیاد نابود خواهد شد  البته خوشبختانه یا بدبختانه ما چیزی زیادی در دریا نداریم حداقل به اندازه آمریکا 

  شاید به دنبال کارهایی بزرگ تر اند  شاید هم می خوان بگن شما زیاد اهمیت ندارید که وقت صرفتان کنیم    البته باید داستان را در ابعاد بزرگ تر دید و ببینیم این سکوت ناشی از یک برنامه است یا ناشی از انفعال سیاست امور خارجه