بسم ا... فاکس بت ، الکل و باقی ماجرا یکی از مشهورترین داستان هایی که در مورد روسها گفته میشود ، علاقه عجیب آنها به نوشیدنی های غیر عادی است ، این مساله در جنگ دوم جهانی به شکل ناباورانه ای بصورت جهانی در آمد ، چنانکه گفته می شد ، دهقان های روسی (موژیکها ) که در مناطق اشغالی توسط آلمان زندگی می کردند ، بخش قابل توجهی از محصولات لبنی خود شامل کره ، خامه ، شیر و پنیر را در ازای بنزین تانک و الکل برای مصرف شخصی !!!!!!! خریداری می نمودند ، اما این مساله در سالهای جنگ سرد و با ظهور محصول فوق العاده ای به نام میگ-25 فاکس بت ، شکل خاص تری به خود گرفت . براساس طراحی های صورت گرفته توسط شرکت میگ ، بخشی از سامانه اویونیک این جنگنده ، توسط مایعی که ظاهرا الکل خالص می بود ، خُنک می شد . اگر چه الکل در حالت عادی ، می بایست 40 درصد رقیق شود تا برای انسان ، قابل استفاده بشود ، اما این مایع خنک کننده ، عجیب به مذاق خدمه زمینی روسی در پایگاه های هوایی ، خوش آمد و بتدریج سهیمه الکل جتهای روسی به سرقت رفته و در بازارسیاه برای نوشیدن !!!!!! فروخته میشد .

خبر رسمی است !!!!!! سوخت رسان های KC-46 و اف-35 های بیشتر برای نیروی هوایی عبری از ایگل های بهینه سازی خبری نخواهد بود !!!!! بخش دوم و پایانی ژنرال ژاکلین ون اُوِست ، ریاست وقت فرماندهی ترابری ارتش با توجه به مواردی که بیان شد ، هنوز اطلاعات دقیقی از زمان تحویل نخستین دو فروند از مجموعه سفارش داده شده KC-46A به نیروی هوایی عبری وجود ندارد ،اما برخی ناظران براین باورند که سوخترسان های جدید ، سالها تا رسیدن به قابلیتهای تعریف شده خود فاصله دارند ، به شکلی که در اوایل تابستان 2021 ، ژنرال ژاکلین ون اُوِست ، ریاست وقت فرماندهی ترابری ارتش ، برنامه پگاسوس را شبیه به "لیمویی " دانست که بطور مداوم در مشکلات روزافزونی که کیفیت ماموریتهای آن را با خدشه روبرو می سازد ، در حال غوطه ور شدن است ، به همین دلیل ، این پروژه تا عملیاتی شدن بطور کامل را راه طولانی را در پیش دارد که تا انتهای سال 2023 یا 2024 اتفاق نخواهد افتاد ! بوئینگ کی سی-707 سری 300 به رجیستر بدنه 140 بدین ترتیب ، انتخاب سوخترسان جدید برای IAF همچنان در پرده ای از ابهام قرار می گیرد و بطور طبیعی ، اتکاء نیروی هوایی عبری به ناوگان 707 موجود بیشتر خواهد شد . در همین راستا ، هواگردهای ترابری / سوخت رسان بوئینگ 707 سری 300 که در سازمان رزمی نیرو “Re’em” نامیده می شود و از سال 1978 مشغول فعالیت است ، همچنان به خدمت ادامه خواهد داد. این هواپیماها و سامانه های فرماندهی – کنترل نصب شده بر روی آن ، نقش بسیار مهمی در ماموریت های محوله به IAF ، خارج از مرزهای فلسطین اشغالی بر عهده دارد تا جایی که قدیمی ترین 707 عملیاتی ، با کد رجیستری 140 ، استخوان بندی حمله نیروی هوایی عبری در حمله به مقر سازمان آزادیبخش فلسطین (PLO) را در تونس به سال 1985 بر عهده داشت ، به تازگی در سال 2019 بازنشسته شد ، در حالی که همچنان 9 نمونه فعال در سازمان رزم IAF مشغول خدمت هستند . ناوگان 707 های نیروی هوایی عبری همچنان در خدمت عملیاتی اما علیرغم تمامی این بدبینی ها ، این احتمال وجود خواهد داشت که اسراییل یک نسخه سفارشی از KC-46 را ، همانطور که در گذشته با خرید F-35I و سایر نمونه ها عمل نمود ، دریافت نماید که با نسخه های مورد نظر نیروی هوایی آمریکا متفاوت باشد ، با این تبصره که هم اکنون تانکرهای KC-767 مجهز به سامانه سوخت رسانی بوم ، سالهاست در نیروی هوایی ژاپن و ایتالیا در خدمت قرار دارند .از سویی دیگر ، تصمیم برای خرید سومین اسکادران اف-35 چندان غافلگیرکننده نبود ، چرا که بطور همزمان ، بررسی های اولیه برای خرید نسخه ای بسیار پیشرفته از جتهای ایگل بصورت ترکیبی با اف-35 ها روی میز IAF قرار دارد . ولی براساس خبرهای موجود ، ستاد نیروی هوایی عبری بر این عقیده است که به جای بروزرسانی ناوگان اف-15 های موجود ، روی تکمیل اسکادران های اف-35 متمرکز شود . بدین سان ، تا به امروز ، نیروی هوایی عبری قراردادهای جامعی را برای خرید حداقل 50 فروند اف-35 با شرکت سازنده به امضاء رسانده که برای تکمیل دو اسکادران کافی است که براساس خبرها ، دومین اسکادران در اوت سال 2020 اعلام آمادگی برای ورود به عملیات نظامی نمود ، بر همین اساس ، خرید بعدی حداقل 25 فروند جت دیگر خواهد بود تا امکات تشکیل سومین اسکادران را فراهم کند . گونه F-35I به تقریب بلحاظ مقدورات فنی شباهت زیادی به نسخه A دارد ،اما در مقایسه ، طیف متنوعی از تسلیحات بومی رژیم عبری را می تواند استفاده کند ، در حالی که تغییرات لازم برای حمل تسلیحا بومی ، در خاک سرزمین های اشغالی و درصنایع هوا-فضای عبری صورت می گیرد . پرات کومار ، جانشین مدیرعامل و مدیر برنامه اف-15 اگر این تحلیل صحت داشته باشد ، در حال حاضر امیدهای بوئینگ برای فروش تعداد بیشتری اف-15 به اسراییل بر باد رفته ، چنانکه پرات کومار ، جانشین مدیرعامل و مدیر برنامه اف-15 این شرکت ، تابستان سال 2020 در گفتگویی مدعی شده بود که بوئینگ برای خرید 25 فروند گونه پیشرفته و ارتقاء 25 فروند از ناوگان موجود ایگل های عبری اعلام آمادگی نموده است . اما با توجه به قابلیتهای رزمی اعجاب برانگیز ایگل ، این احتمال وجود خواهد داشت که نیروی هوایی عبری دوباره به برنامه ایگل علاقه مند شود . در واقع ، ناوگان اف-35 های عبری با توجه به قابلیتهای پنهانکاری که صرفا برای ماموریتهای نفوذ به درون شبکه های دفاع هوایی متراکم کاربرد داشته و همچنین برخوداری از پتانسیل به اشتراک گذاری داده های رزمی ، نیازمند یک جنگنده مکلمل با قابلیت حمل افزون تر سلاح دارد که بتواند در فواصل دور بصورت یک " کامیون حمل موشک " ( missile truck) عمل نماید که تنها گزینه موجود ، جنگنده – بمب افکن چندماموریته اف-15 خواهد بود . تصمیم بعدی مهمی که IAF بدنبال تحقق آن است ، خرید بالگردهای سنگین بشمار می رود که می بایست ناوگان بیست فروندی سی اچ-53 های موجود را تقویت کند . پیکربندی انتخابی می بایست توانمندهایی مشخصی نظیر اجرای ماموریتهای ویژه دوربرد ، جستجو و نجات رزمی (CSAR) و .. را داشته باشد . بر همین اساس ، انتخاب طبیعی موجود ، بین بالگردهای اچ-47 و سی اچ -53 کا می باشد . در گذشته ، نیروی هوایی عبری به تیلت روتورهای وی-22 علاقه مند شده بود ، که بدلایل مالی این طرح کنار گذشته شد ، اما احتمال بازگشت آن نیز وجود دارد ، اما خبرهای موجود حاکی از انتخاب یکی از دو طرح اچ-47 یا سی اچ -53 کا است که قابلیتهای متفاوت و ارزشمندی را در اختیار دارند . بالگردهای فوق سنگین CH-53K و پیشرانه های تی-408 جی ئی -400 برای مثال بالگردهای فوق سنگین CH-53K توانایی حمل 36000 پاوند بار را در مقایسه با 21000 پاوند بالگردهای CH-47F در اختیار دارد . در این خصوص ، دسترسی بهتر IAF به پیشرانه های تی-408 بالگردهای CH-53K می تواند به خانواده شینوک کمک کند تاشکاف موجود را به نحوی پر نمایند ، چرا که خرید شینوک صرفه جوی قابل توجهی را در هزینه ها ممکن می سازد ، چنانکه ارتش آمریکا در سالهای اخیر نمونه های F از شینوک را با قیمتی در حدود 30تا 40 میلیون دلار خریداری نموده در حالی که قیمت هر فروند CH-53K چیزی در حدود 120 میلیون دلار است . در حوزه تسلیحات ناشناسی که IAF درصدد خرید آن است ، براساس داده های منتشر شده از سوی رسانه های عبری ، شامل نزدیک به 4000 تیر مهمات برای نیروی هوایی خواهد بود که این رقم را می بایست در کنار سامانه های گنبدآهنین و سامانه ارو قرار داد .در مجموع ، آخرین قراردادهای امضاء شده برای تدارک نظامی ارتش عبری ، به تل آویو کمک می کند تا کیفیت لبه رزمی(QME)خود در خاورمیانه همچنان حفظ کند . درواقع ، بعنوان یک الزام قانونی ، QME تنها بدنبال آن است که IDF در مقایسه با کشورهای متخاصم در خاورمیانه ، همیشه برتری نظامی را در اختیار داشته باشد ، ضمن اینکه شرکتهای آمریکایی در این زمینه کامل از سود مالی بهره ببرند . اما در خصوص تانکرهای کی سی-46 واضح است که تا سال 2024 این سوخترسان های 707 هستند که باید بار طرح های نظامی IAF را بر دوش خود حمل کنند . با توجه به مسائل مطرح شده ، ماهیت طرح تامین مالی نظامی خارجی ایالات متحده به اسراییل ، به شکل خاص ، برمدرن سازی قدرت هوایی اسراییل و قابلیتهای اساسی آن تمرکز دارد و هر سامانه ای به این نیرو تحویل شود ، در واقع امر ، استخوان بندی نیرو را برای 20 تا 30 سال آینده تشکیل خواهد داد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- چند نکته هست که باید مورد توجه قرار بگیرد : الف - دشمن اصلی ما در منطقه بسرعت دارد قابلیتهای تهاجمی خودش را تقویت می کند و با علم به این نکته که خرید اف-35 توسط امارات ، به شکل غیر مستقیم به معنای افزایش تعداد لایتینیگ های نیروی هوایی اسراییل هست ، روند لاکپشتی ستاد کل نیروهای مسلح برای عملی شدن توافقات با روسها ، قابل تامل و عجیب هست ب - شیوه خرید درست برای ایجاد یک قدرت هوایی واقعی را میشود در برنامه iaf بخوبی مشاهده کرد ... ورود تدریجی اف-35 ها ( در خریدهای 25 فروندی برای تشکیل هر اسکادران ) به معنای آمادگی زیرساختهای و پرسنل فنی برای جذب فناوری جدید محسوب می شود که این مساله را در خصوص ورود احتمالی فلانکرها باید مورد توجه قرار داد . ج- ناوگان بالگردی نیروی هوایی ، زمینی و دریایی و در کنار آن سپاه ، دارد بسرعت قدیمی میشود ، بخصوص این مساله برای سنگین وزن های نیروی دریایی ( سی استالیون ها ) مصداق دارد که اگر بحث ورود شناورهای مکران 2 و3 مطرح باشد ، تامین بالگردهای مورد نیاز برای آنها بشدت احساس میشود .

مرزبانان ناجا مجهز به جلیقه ضد گلوله رویین ۳ و کلاهخود های کامپوزیتی و سوار بر وانت پ. ن:با تشکر از مدیریت فروم برای ساخت این تاپیک برای ناجا که اهمیت بسیار سنگینی برای تامین امنیت کشور دارند.

بسم ا... جزئیات تغییر ساختار نیروی انتظامی به فرماندهی کل قرار است نیروی انتظامی جمهوری اسلامی همچون سپاه پاسداران و ارتش جمهوری اسلامی به ساختار فرماندهی کل تبدیل شود که در این خبر جزئیات این تغییر را مرور میشود .یک‌سال است که طرح فرماندهی کل شدن نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از سوی ستاد کل نیروهای مسلح پیگیری می‌شود؛ اخبار حاکی از آن است که حدود سه هفته پیش فرمانده کل قوا با کلیات این طرح موافقت فرموده‌اند. لینک برای مطالعه ادامه متن پی نوشت : 1- تجمیع پستها ، تاپیکها ، اخبار ، تحلیل ها از مهر 1386 ،شانزدهم آذر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی 2- تمام کاربران محترم انجمن میلیتاری ، با رعایت قوانین موضوعه انجمن ، از این پس تمامی اخبار ، تحلیل ها و ... مرتبط با نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران را در این تاپیک ارسال خواهند نمود . با سپاس / MR9

سلام توضیح و تحلیل در مورد هدف قرار گرفتن عمدی هواپیمای مسافربری ایرانی توسط تیمسار ستاری در برنامه تلویزیونی https://www.aparat.com/v/lCcHh

سلام احتمالا با تغییرات سازمانی بودجه بیشتری رو بشه جذب و صرف تجهیزشون الخصوص مرزبانی کرد کمترین توقع ایجاد دیوارهای مرزی به مانند ترکیه تجهیز به امرپ طوفان و سایر خودروهای زرهی ساخت داخل(نه وارداتی)و تجهیزات انفرادی در شان سرباز ایرانه

Mil Mi-28 Havoc

بنظر این کلیپ رو شخصی به نام "م . ک" منتشر کرده. بکار بردن کلمات سد دز ، خسروداد کار این شخص بود. (درصد سم بالا برده ) https://www.youtube.com/watch?v=iaolMkC7zOA واقعا این کلیپ هم باور کرده همین کلیپ بدون نوشته: فرود زیبای میگ روشی بر روی دیدار سد و برخاستن از آن https://www.namasha.com/v/gnRU9hAj اصل کلیپ ساخته شده با شبیه ساز DCS - بیش از 610هزاربار بازدید https://www.youtube.com/watch?v=GmrY1Q5QC-0

با تشکر از برادر MR9 واساتید دیگر میلیتاری بابت این موضوع (پیگیری و بررسی تحولات دشمن در حوزه نظامی) امیدوارم عزیزان نظامی الاخصوص دست اندرکاران نیروی هوایی (البته بنده هرگز نافی زحمات شبانه روزی بسیاری از برادران این نیرو ها در زمینه های کاری خودشون نیستم . منظورم کسانی هست مسئولیت هدف گذاری کلان در این حوزه هستند که تا امروز یه برنامه جدی دراین نیرو بجز طرح های تاریخ گذشته یا موازی که فقط باعت حدر رفتن زمان و منابع در این نیرو شده)حداقل ذره ای دغدغه های برادران دلسوز میلیتاری رو که برای پشرفت هرچه بیشتر کشور بی حقوق و مزایایی و بدون چشم داشتی از وقت و زندگی خودشون میزنن و اطلاع رسانی میکنن . داشته باشن با توجه به شرایط حساس کشور در منطقه و دشمنان منطقه ای و فرا منطقه ای که هر روز با یه نوع خرید یا نمایش سلاح حرص و طمع اشون رو نسبت به این مرز و بوم آَشکار و پنهان نشون میدن. کمترین انتظار از این عزیزان داشتن برنامه ای جامع برای تحول اساسی در نیروی هوایی (و نه نمایشی مثل ساخت چند فروند جنگنده نیم قرن پیش یا خرید چند ده فروند جنگنده اونم از روی ناچاری. چون از زمان شکل گیری این نیرو در جهان همیشه نوک پیکان افندی و پدافندی کشور ها بوده. و البته امروز این نقش بسیار استراتژیک و پر رنگ دیده میشه) این نقشه جامع باید تمامی سطوح این نیرو رو در بر بگیره( شامل جذب نیروی انسانی مجرب - تحول و بروز کردن اموزش پایه - و خرید جنگنده و لجستیک سوخت رسان و اموزشی و گشت دریایی و ...صورت بگیره. در مورد تامین مالی این پروژه نوسازی نظامی (هم با توجه به پنچره رفع تحریم تسلیحاتی باز شده ) خدمت دوستان عرض کنم که در طول این چهل سال انقلاب همیشه نیروهای نظامی با کمترین مقدورات و بودجه(مقایسه بودجه ما و کشورهای کوچک عربی دیگه اسراییل به کنار) بیشترین امنیت رو برای کشور تامین کردن .در این زمان دیگه نوبت سایر بخش های کشوره تا برای ادامه این امنیت پایدار هزینه بدن وگرنه شرنوشتی مثل عراق سوریه لیبی...در پیش ما مسجله . در این زمینه بایدنخبگان و خواص نظام و عوام مردم باید توجیه بشن. امیدوارم توانسته باشم منظورم رو روشن بیان کنم .هرچند طولانی شد شرمنده . بازم از همه ی عزیزان سپاس گذارم

خبر رسمی است !!!!!! سوخت رسان های KC-46 و اف-35 های بیشتر برای نیروی هوایی عبری از ایگل های بهینه سازی خبری نخواهد بود !!!!! نیروی هوایی عبری در ماه های نخستین سال 2021 به شکل رسمی طرح های گسترش توان رزمی خود را با سفارش سوخترسان های بیشتر کی سی-46 از بوئینگ و سومین اسکادران از جتهای پنهانکار اف-35 را تایید نمود ، این در حالی است که علیرغم علاقه عجیب فرماندهان عبری به جنگنده چندماموریته ایگل ، هیچ اشاره ای به افزایش کمّی این جنگنده به خرید نمونه های به روز شده آن نشده ، در عوض، خرید مهمات پیشرفته و افزودن تعداد بیشتری از بالگردهای CH-53K یا CH-47 در دستور کار این نیرو قرار دارد . براساس اخبار منتشره از سوی وزارت دفاع عبری ، کار بر روی این برنامه تدارکاتی از 22 فوریه 2021 آغاز شده و در قالب برنامه موسوم به LOA ( Letter of Offer and Acceptanc) که چهارچوبی برای تبادلات میان دولتی ( اسراییل – ایالات متحده ) ادامه پیدا می کند . در میان موارد فوق ، آرت ورک های منتشر شده در حساب رسمی وزارت دفاع عبری ، شامل تانکرهای کی سی-46 است که در حال سوخت رسانی به یک نسخه پیشرفته از اف-15 بوده ،اما مشخص نیست که این تصاویر متعلق به وزارت دفاع است یا بوئینگ ، چون به شکل رسمی برنامه ای برای خرید ایگل در دستور کار قرار نگرفته است . سوخترسان 707 نیروی هوایی عبری تمامی این خریدها برای نیروی هوایی عبری (IAF) از طریق کانال های مالی نظامی که توسط ایالات متحده ایجاد شده ، انجام خواهد شد و بودجه مورد نیاز آن هم توسط دپارتمان "ابتکار تامین مالی نظامی خارجی /FMF " فراهم خواهد شد . در سال 2018 دولت ترامپ یک یادداشت تفاهم 10 ساله را با اسراییل به ارزش 3.3 میلیارد دلار در قالب FMF امضاء نمود که به متحدان این کشور اجازه می دهد تا ، سلاح تهیه کنند با این شرط که درصد قابل توجهی از خریدها ، از شرکتهای آمریکایی باشد . در همین ارتباط وزارت دفاع اسراییل تایید نموده که فرآیند های لجستیکی مشابهی برای خرید تعداد بیشتری اف-35 ، بالگردهای سنگین جدید و تسلیحات نامشخص ( احتمالا مهمات هدایت دقیق . م ) آغاز خواهد شد . سوخت رسان کی سی-46 ای ( اویونیک ، نمای بُرش خورده و ... ) وزارت امور خارجه آمریکا ، در حدود یک سال پیش ، فروش احتمالی 8 فروند سوخترسان KC-46A به اسراییل را برای جایگزینی تانکرهای قدیمی 707 نیروی هوایی تایید نمود که کل ارزش قرارداد به 2.4 میلیارد دلار می رسد . براساس گزارش های موجود ، نیروی هوایی عبری نخستین دو فروند از کی سی-46 ها را زودتر از موعد ، و از سفارشهای نیروی هوایی آمریکا به بوئینگ ، تحویل می گیرد . در همین خصوص ، شرکت بوئینگ در گذشته ، رقابتی تنگاتنگ با شرکت عبری "بدک" برای بهینه سازی هواگردهای دست دوم 767 و تبدیل آنها با سوخت رسان ، مشابه کاری که برای نیروی هوایی برزیل و کلمبیا انجام شده بود ، را داشت ولی با نفوذ شرکت آمریکایی ، تمامی این طرح ها شکست خورد تا این اطمینان حاصل شود که طرح KC-46 پیروز خواهد شد . ایرباس آ-330 ام آر تی تی با این حال ، نیروی هوایی عبری گزینه دیگری را با وارد کردن هواگرد چند منظوره ایرباس آ-330 ام آر تی تی به برنامه خود در نظر داشت که تاکنون با تولید 61 فروند ( تا مارس 2020) برای کشورهای استرالیا ، فرانسه ، سعودی ، ناتو ، سنگاپور ، کره جنوبی ، امارات و بریتانیا ، یک رقیب قابل توجه بشمار می آید . در واقع پس از آخرین سفارش در تابستان 2021 ، از سوی نیروی هوایی استرالیا ، ظرفیت تولید این شرکت تا 10سال دیگر همچنان عملیاتی خواهد ماند . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بنام پروردگار توانا يكي از سلاحهاي كمري مورد استفاده در نيروي انتظامي اسلحه اي است پرقدرت و مدرن بنامSig-Sauer P226 ساخت كارخانه اسلحه سازي معروف Hekler & Kokh آلمان. تقريبا تمام كساني كه به اسلحه علاقه دارند با نام كارخانه هكلر اند كوخ آشنا هستند. بسياري از توليدات اين كارخانه معتبر از سالهاي قبل از انقلاب تاكنون در نيروهاي مسلح ايران خدمت نموده اند كه بعنوان نمونه ميتوان از تفنگ اتوماتيك پرقدرت و مطمئن ژ-3 و تيربار MG1A3 معروف به ام ژ 3 نام برد. البته نيروي هوايي ايران نيز در سالهاي قبل از انقلاب از مسلسل MP5 استفاده مي كرده است كه هم اكنون اين مسلسل بعنوان سلاح سازماني نيروي انتظامي و گارد حفاظت بانكها انتخاب شده و در مورد آن در بخش جداگانه اي توضيح خواهم داد. سلاحهاي كمري Sig-Sauer P226 و برادر كوچكتر آن Sig-Sauer P225 كه در حال حاضر در نيروي انتظامي با عنوان مخفف P226 و P225 ناميده مي شوند در سال 1362 توسط كميته انقلاب اسلامي بخدمت گرفته شدند.(در مورد P225 در بخش ديگر توضيح مي دهم) در آن زمان نياز به يك سلاح كمري پرقدرت براي مقابله با گروههاي تروريستي – جنايتكاران و اشرار - حفاظت از شخصيتها و استفاده نيروهاي امنيتي بشدت احساس مي شد و به همين علت كارشناسان پس از بررسي توليدات كارخانه هاي مختلف كه با توجه به شرايط تحريم هاي نظامي آن زمان امكان معامله با آنان وجود داشت و از بين چندين سلاح كمري مدرن توانستند اسلحه P226 را انتخاب و خريداري نمايند. P226 سلاحي است با وزن 1400 گرم و برد مفيد 90 متر و خشاب 15 فشنگي كه با مهمات 9 ميلي متري از انواع سوپر-رسام-دوزمانه –پلاستيكي تغذيه مي شود. باز و بسته نمودن اين سلاح توسط يك تير انداز ماهر در زماني كمتر از 30 ثانيه انجام مي شود كه در مقايسه با اسلحه هاي ديگر زمان مناسبي است.هرچند كه در صورت معيوب نبودن فشنگها غالبا در اين اسلحه اشكالاتي همچون گير كردن پوكه در جان لوله كمتر اتفاق مي افتد اما براي يك نيروي پليس كه در هنگام درگيري با دشمن با اين موضوع برخورد نمايد هيچ نكته اي حيات بخش تر از امكان سريع بازو بسته نمودن سلاح نيست. معظلي كه در اسلحه اي مانند كلت كاليبر 45 شاهد آن هستيم. اين اسلحه با قابليت شليك مستمر و خشاب گذاري سريع در حال حاضر مورد علاقه كوماندوهاي نيروي ويژه پليس بوده و در طي مدت خدمت خود در واحدهاي مختلفي مانند يگان ويژه-يگان حفاظت از شخصيتها-گشت هاي ويژه و واحدهاي عملياتي در مرزهاي كشور و سيستان و بلوچستان مورد استفاده قرار گرفته است. بهر حال با توجه به اينكه اسلحه همراه نيروهاي پليس غالبا يك سلاح كمري ميباشد و اين نيروها بدليل نوع ماموريتهايشان از تفنگ هاي اتوماتيك و مسلسل استفاده نمي نمايند ميتوانيم از اسلحه Sig-Sauer P226 بعنوان يك سلاح مطمئن و كارآمد نام ببريم كه تاكنون توانسته است از آزمايشهاي زيادي سربلند بيرون آيد. ضمنا نيروهاي پليس برخي كشورهاي ديگر نيز مانند ژاپن و مالزي از اين سلاح بعنوان سلاح سازماني استفاده مي نمايند.

به تقریب ، بیش از یک دهه از شهادت سرلشکر پاسدار ، حاج حسن تهرانی مقدم ، ( آبان 1390- آبان 1400 ) بعنوان بنیان گذار قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران می گذرد و گرچه هنوز ابهامات بسیاری در خصوص اتفاقی که در پادگان سپاه در بیدگنه رخ داد ، وجود دارد ،اما روندی که توسط ایشان پایه گذاری شد ، اکنون به درختی تناور تبدیل شده که بخشی از پتانسیل بازدارندگی دفاعی جمهوری اسلامی را بر دوش خود حمل می کند . با توجه به این مساله و به مناسبت هفت هزارمین پست در انجمن میلیتاری ، بررسی و تجزیه و تحلیل جدیدترین عامل بازدانده در حوزه توان بالستیکی جمهوری اسلامی ایران در دستور کار قرار گرفت که ادای دینی باشد به زحمات این پاسدار ایران و انقلاب اسلامی و یاد آوری باشد به مجموعه ما علاقه مندان به حوزه بررسی های نظامی که این قدرت ، به سادگی ، بدست نیامده و همواره می بایست در رشد و توسعه آن دقت نظر لازم صورت گیرد که این هدف ، تنها در سایه نقد درست ،قابل تحقق خواهد بود . با این وصف ، ذکر این نکته واجب است که در متن حاضر که در چند بخش و به شکل مفصل خدمت مخاطبان محترم ارائه میشود ، بدلیل ماهیت طبقه بندی شده اطلاعات مربوط به این شهرها ، هیچ گونه تفسیری ، جدای از متن های مورد استفاده ، در آن نیامده ، و متن اصلی ، تنها با یکسری ویرایش ها و اضافات مربوط به حوزه تاریخ نظامی خدمت عزیزان تقدیم می گردد . باشد که روح ما ، همواره با یاد حاج حسن تهرانی مقدم ، شاد باشد . مقدمه بازدارندگی یکی از مفاهیم بنیادین و استراتژیک در سیاست بین الملل و بطور خاص در حوزه نظامی- امنیتی است و کشورها باتوجه به فوریت تهدیدات به ایجاد بازدارندگی در راستای حفظ امنیت و بقاء وجودی خود اقدام می کنند. در حوزه ژئوپلیتیکی آسیای جنوب غربی تهدیدات زیادی به لحاظ ذهنی و عینی علیه ایران فعال هستند. در همین راستا، تعیین الزام استاندارد برای دکترین امنیتی جمهوری اسلامی ایران می بایست براساس وجود تهدیدات و شیوه مقابله موثر با این تهدیدات طراحی و اجرا می شود. با توجه به این مساله ، بطور فزاینده واضح است که نگاه غالب در میان تئوریسین های امنیتی – دفاعی ایرانی ، رویکرد امنیت محور بوده ، بر این اساس، دکترین امنیتی ایران به گونه ای طرح ریزی شده است که نسبت به نحوه مقابله با تهدیدات و معضلات امنیتی منفعل نباشد و با نگاه به آینده و براساس اولویت بندی نسبت به تهدید ، اقدام به اتخاذ تصمیم و سپس اجرای آن بپردازد. در همین راستا ، دبیر وقت شورای امنیت ملی ایران ( دریابان علی شمخانی ) در یکی از کنفرانس های امنیتی برگزار شده در تهران ، براین اعتقاد قرار داشت که هیچ کدام از همسایگان ایران در غرب آسیا ، به استثنای رژیم عبری در حوزه تهدید برای جمهوری اسلامی ایران طبقه بندی نمی شوند و ایران در تلاش است تا با ارتقاء همبستگی های متقابل سیاسی ، امنیتی ، اقتصادی و فرهنگی مسیر جدیدی را برای تقرب به موقعیتهای کم تنش بازکند ، ضمن آنکه در بخش دفاعی ، با تمرکز بر استراتژی ضربه دوم ، تقویت بازدارندگی متعارف را با ماهیت غیر متقارن در دستور کار خود قرار داده است . در واقع ، ماهیت رفتار ایران ، منوط به رفتار طرف مقابل خواهد بود . با توجه به مفاهیم ذکر شده ، درطول سه دهه پس از پایان جنگ ایران و عراق ، راهبرد بازدارندگی ایران بر مبنای توسعه توان موشکی شکل گرفت و نقش تعیین کننده ای برای این سلاح در تامین امنیت ایران گذاشته شد . اما با توجه به برتری هوایی عناصر بالقوه مهاجم ، مستقر در محیط اطراف جمهوری اسلامی ایران و ضعف شدید در حفظ آسمان در برابر تهدیدات فوق الذکر ، بنابراین براساس منطق نظامی و به منظور جلوگیری از نابودی این عنصر بازدارندگی در اثر ضربه اول دشمن ، انتقال همه سامانه ها و زیرساختهای موشکی به عمق زمین در دستور کار قرار گرفت که این امر به تولد شهرهای موشکی در ایران منجر شد . داستان ما در مطلب پیش رو ، تحلیلی است براین قابلیت ایران .... 1-مفهوم اولیه یکی از معمول ترین استدلال ها در انتقال عناصر مرتبط به بازدارندگی در دوره جنگ سرد به اعماق زمین ، این بود که کشورهای غیر هسته ای و حتی مسلح به تسلیحات کشتار جمعی ، می توانند بالاترین قابلیتهای رزمی متعارف را در اختیار داشته باشند ، اما وقتی بحث به مرحله کاربرد تسلیحات غیرمتعارف وارد می شود ، این قابلیت ها معمولا ارزش خود را از دست داده و یا اینکه در ارزیابی ها ، از اهمیت چنین توانمندی هایی بشدت کاسته میشود . این استدلال عمدتاً بر دو ایده اصلی قرار می گیرد الف- در حال حاضر ، هیچ دفاع کاربردی در برابر استفاده حریف از سلاح های هسته ای وجود ندارد ب – تسلیحات متعارف در ایجاد یک بازدارندگی کامل نظامی ناتوان به نظر می آیند . در این میان ، گرچه جمهوری اسلامی ایران تا کنون ( آبان 1400 ) هنوز به طور رسمی در شمار کشورهای دارنده تسلیحات هسته ای قرار نگرفته است ، اما دکترین نظامی این کشور در قرن بیست و یکم بر سه قابلیت اصلی پایه گذاری شده است : 1- طراحی و تولید موشک های بالستیک با هدف اجرای حملات دقیق ( با خطای دایره ای با دقت 50 متر ) به زیرساخت های کلیدی حریف نظیر نیروگاه های تولید انرژی الکتریکی و سایر زیرساختهای حیاتی و همچنین اهداف نظامی با اهمیت راهبردی نظیر سیلوهای پرتاب موشک یا رادارهای هشدار اولیه دفاع هوایی . 2- طراح و ساخت پناهگاه های فوق امن پرتاب موشکهای بالستیک بطوریکه امکان درامان ماندن از ضربه اول متعارف و حتی نامتعارف بوجود آمده و متقابلا زیرساختها برای ایجاد امکان وارد کردن ضربه دوم فراهم شود . 3-ایجاد پتانسیل بالفعل با ماهیت خسارت حداکثری به دشمن در سریع ترین زمان ممکن تا ضمن جلوگیری از ادامه حملات عناصر متخاصم ، در محاسبات حریف برای ادامه درگیری اختلال ایجاد گردد . بنابراین ، اگر این قابلیت بر اثر حمله دشمن ، غیر فعال گردد ، زرادخانه موشکهای بالستیک ایران به تقریب هیچ کارکرد موثر دیگری در یک درگیری احتمالی نخواهد داشت . درصورتی که واقعیات فوق الذکر مبنایی برای تحلیل در نظر گرفته شود ، ایجاد و توسعه مستمر این قابلیت می تواند به 2 دلیل ، گزینه کاربرد حملات غیر متعارف حریف را خنثی نماید: 1- اجرای حملات هسته ای ، قابلیتهای بالفعل ایران را برای اجرای حملات متقابل آسیب زا ، از کار نخواهد انداخت و آنچه که از حمله هسته ای نخست باقی می ماند ، برای وارد کردن آسیب متقابل به گونه ای که برای حریف قابل تحمل نباشد ، کافی خواهد بود . 2- مقیاس خسارت های وارده به حریف بلحاظ هدف قرار دادن اهداف مهم و با ارزش در سطحی خواهد بود که می توان آن را با وضعیت احتمالی کاربرد سلاح های هسته ای یا حملات هوایی ایران مقایسه نمود . بنیان استراتژی نظامی ایران : وارد کردن ضربه دوم در دکترین جنگ هسته ای، "وجود قابلیت ضربه دوم " را می توان به توانایی یک کشور در پاسخ به یک حمله هسته ای، با اجرای یک حمله تلافی جویانه هسته ای متقابل ، مورد تعریف قرار داد . ایجاد چنین قابلیتی ، ضمن متقاعد کردن دشمن به وجود این قابلیت در دکترین بازدارندگی هسته ای لازم و ضروری است و از ان جا که ممکن است طرف مقابل تلاش کند تا در یک جنگ هسته ای با یک "حمله بزرگ اولیه" (first strike) بر ضد رقیب ، جنگ را به نفع خود تمام کند، توسعه این توانمندی "عدم استفاده اولیه از تسلیحات هسته ای "را تضمین خواهد کرد. گر چه ممکن است یکی از طرفین قدرت پاسخ بازدارندگی کمتری داشته باشد، اما معمولا قابلیت های حمله دوم متقابل و دوجانبه باعث شکل گیری روند " تخریب متقابل" (mutual assured destruction) می شود. از سوئی دیگر ، قابلیت های حمله دوم را می توان با تحقق بخشیدن به فرایند های fail-deadly تقویت کرد. این فرایند ها خط قرمزی را تعیین می کند و درصورتی که از این خطوط قرمز عبور شود ، عواقب آن برای مهاجم ، چندان خوشایند نخواهد و شیوه های از پیش تعیین شده ای برای پاسخ بدانها وجود خواهد داشت. این عواقب از پیش تعیین شده، همچون یک حمله دوم هسته ای تلافی جویانه، می تواند طیف گسترده ای از پاسخ ها را در بر گیرد. اما براساس آنچه که استراتژیست های ایرانی بطور مداوم برآن اصرار می ورزند ، پاسخ متقابل ایران ، دردناک و کُشنده بوده که تا کنون ، گرچه ماهیت هسته ای ندارد ( که امکان پدید آمدن آن همچنان هست ) ولی می تواند برگزینه های متعارف ولی غیرقابل پیش بینی ( چه در حوزه حجم پاسخ و چه روشهای گوناگون طراحی شده ) استوار باشد . در واقع ، به احتمال بسیار زیاد ، ایران با علم بر محدودیتهای مشخص موجود در ظرفیت نظامی کلاسیک خود ، به جای تمرکز تمام قابلیتهای رزمی موجود غیر موشکی بر علیه مهاجم احتمالی ، مجموعه ای از اهداف مشخص را انتخاب نموده که پس از ارزیابی های مستمر و به روزرسانی اطلاعات در مورد آنها ، درصورت وقوع هر گونه عملیات نظامی که بطور مستقیم خاکش را هدف قرار بدهد ، این نقاط از پیش تعیین شده را با حجم قابل توجهی از موشک های خود مورد اصابت قرار دهد و قبل از آنکه جنگ به مرحله گسترده تری وارد شود ، به مهاجم تفهیم نماید که هزینه ادامه عملیات نظامی بر علیه ایران ، فراتر از پیش بینی های اولیه اوست .با این وصف ، نظرات مختلفی در خصوص ماهیت و کارایی اتخاذ استراتژی ضربه دوم وجود دارد که بدلیل طولانی بودن و خارج شدن از موضوع اصلی ، بحث در خصوص آن به زمانی دیگر موکول می شود . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................... 2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد ) 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

البته مردم هم باید بخوان باید احساس نیاز بکنن سپاه عمر سعد حقانیت امام حسین (ع) را میدونستن اما با امام جنگیدن -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- موضوعات جامعه شناسی را نمیشه یک بعدی مورد توجه قرار داد واقعا نقش مردم چیه ؟ نقش مسئول چیه؟

بسم ا... خدایا ..... بسه دیگه ......!!!!! واقعا تاب تحمل این همه وقاحت سخت هست ... !! چرا ؟؟؟ واقعا چرا ؟؟؟ چرا همه چیز تبدیل به مضحکه شده ؟؟!! خسروداد ؟؟ هوانیروز ؟؟ سد دز ؟؟؟ لندینگ ؟؟ میگ-29 ؟؟؟ چکسلواکی ؟؟

Boeing KB-50 Superfortress

بسم ا... از این کارهای خوب و ارزشمند بیشتر بشود انشا...

بسم‌ا... البته موارد فوق نیاز به نیروی کار و فرآوری دارد و میتوان پسماندها بازمانده از صنایع غذایی و...را به خوراک دام تبدیل کرد ولی با این‌حال با ارفاق شاید بتوانند بخش خیلی اندکی تا۵درصد از نیاز را تامین‌کنند. جالبترگزارش فائو از اینده پیش رو است.!

با تشکر از شما بابت این مطلب اما یک مسئله را باید در نظر گرفت . و اون توسعه فن آوری هست . شما که در زمینه تاریخ نظامی استاد هستید در جریان حمله امریکایی ها به یک پل در ویتنام تا زمانی که تسلیحات هدایت شونده واردنشده بودند امریکای ها شکست می خوردند . یا تا قبل از ورود موشک هایی مثل شرایک یا هارم سام های مصری و ویتنامی تلفات زیادی به امریکایی ها یا اسراییلی ها وارد میشد. مطمئنا ورود تسلیحات دقیق حفاظت از امکان را بسیار دشوار کرده . به سختی می توان ساخت یک مجموعه به اون عظمت را از دید ماهواره ها پنهان کرد. هر چقدر سیستم پدافندی قوی باشه ( فرق نمیکنه چه تاد چه اس 400 ) باز هم دربرابر حملات موشک های کروز شکست می خورن پناهگاههای بزرگ فقط در صورتی که نیروی هوایی قوی باشه میتونن مدتی مقاومت کنند به نظر من بعید هست امریکا ماهواره های چندصد میلیون دلاری جی پی اس را بدون سیستمی برای مقابله با موشک های ضد ماهواره در فضا قرار داده باشه بخصوص اینکه امریکا از دهه 70میلادی با تهدیدات ضد ماهواره مواجه بوده سیستم هایی که روی اف 35 نصب هستند تونست از فاصله 800 مایلی اثر حرارتی یک موشک بالستیک را تشخیص بدن من نمیدونم موشکی که بخواد ماهواره جی پی اس را بزنه چه ابعادی داره و با چه سرعتی باید صعود کنه اصلا موشکی که بخواد ماهواره را بزنه می شه پنهان کرد؟ میشه همچین موشکهایی را از روی سکوهای سیار و یا زیر زمینی شلیک کرد؟ ایا خود این مجموعه موشکی هدفی برای تهاجم نخواهد بود؟

بخش دوم : برخورد نزدیک از نوع سوم .... پیشینه انتقال سامانه های بالستیک به عمق زمین – مطالعه موردی ،جنگ دوم جهانی استراتژی نظامی در یک تقسیم بندی بسیار پیچیده ، زیرمجموعه و شاخه ای از نظریه های اجتماعی است که به کاربرد زور برای دستیابی به اهداف یک جامعه در تقابل و نزاع با دیگری می پردازد . درواقع امر استراتژی نظامی براین روند استوار است که چگونه باید نیروهای نظامی را در جهت کسب اهداف نظامی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و ایدئولوژیک بکار بست . گفتگو در مورد فلسفه و ماهیت استراتژی نظامی ، بسیار طولانی است و اگر چه بیان مراحل تاریخی آن بسیار جذاب به نظر می رسد ،اما از حوصله این نوشتار خارج است ،اما در راستای موضوع مورد بحث ، یکی از جالب ترین مواردی که درتاریخ توسعه استراتژی های نظامی ، با آن روبرو می شویم ، کاربرد قوانین حرکت و قواعد هندسه در امور نظامی بشمار می رود که برای اولین بار توسط افسر ارتش فرانسه به نام سباستین لی پرستره دی وبان استفاده شد . سباستین لی پرستره دی وبان وی که در ارتش لوئی چهاردهم خدمت می کرد ، مسئولیت احداث استحکامات نظامی فرانسه در مرز با دوک نشین های آلمانی بود که بنیان این استحکامات باعث حفظ مرزهای شرقی این کشور از تهاجم آلمان در سال 1914 شد . ساختار دژهای طراحی شده توسط وبان نه تنها از اصل ضخیم بودن برای مقابله با آثار انفجار استفاده می نمود ، بلکه بدلیل استفاده گسترده از زوایای پیچیده ، مانع از تاثیر اتش توپخانه دشمن می گردید . در حقیقت کاربرد محاسبات ریاضی در این سلسله استحکامات باعث می شد تا مشکلات تاکتیکی ارتش فرانسه تا حدود بسیار زیادی کاهش یابد .تاثیر فلسفه وبان در طراحی استحکامات نظامی تا بدانجاست که حتی امروز ، اصول ابداعی وی بصورت یک دیسیپلین رسمی ، در سازمان های نظامی مدرن مورد استفاده قرار می گیرد . راست : محدوده در نظر گرفته شده توسط وبان ( خطوط قرمز ) چپ : خطوط دفاعی خندقی موازی برای دفاع از استحکامات نظامی با این حال فاصله میان عصر وبان تا دوران معاصر بسیار طولانی است ، اما نیاز به طراحی استحکامات در برابر آتش دشمن ، همان اصول مطرح شده توسط این افسرفرانسوی است که برای نمونه ، یک مورد جذاب در جنگ دوم جهانی مورد بررسی قرار می گیرد . پروژه ساختمانی شماره 21 در میانه های سال 1943 ، زمانی که سازمان رزمی واحدهای ارتش آلمان در جبهه شرقی یکی پس از دیگری دچار فروپاشی می شدند ، سرفرماندهی OKW بتدریج مجبور گردید تا برنامه توسعه سلاح های انتقامی شماره یک و دو را در اولویت برنامه ریزی های خود قرار دهد . برهمین اساس ، با توجه به وجود برتری هوایی متفقین در آسمان اروپا که با روندی آهسته اما مستمر ، خود را به نیروی هوایی آلمان ، تحمیل می نمود ، کارشناسان نظامی آلمانی طرح های جدیدی را برای ساخت سایتهای شلیک سخت سازی شده برای موشکهای وی-2 در حال تولید انبوه را در امتداد سواحل فرانسه ، در دستور کار خود قرار دادند . بر همین اساس ، در اکتبر 1943 ، سازمان تاد ، ساخت یکی از باشکوه ترین پناهگاه های مربوط به پروژه وی-2 را با طراحی گنبدی شکل در نزدیکی سنت اومر (Saint-Omer) کلید زد . طراحی اولیه برای استقرار سکوهای ثابت شلیک وی-2 مستقر در واتن براساس طرح اولیه ، این پناهگاه بزرگ می بایست با مشارکت شرکتهای آلمانی ساخت می شد ، به همین سبب ابزارآلات ساختمانی نظیر تجهیزات حفاری ، میکسرهای بتون در کمیتی بسیار قابل توجه به این برنامه منتقل گردید . با توجه به حجم بسیار غول آسای این پروژه و اولویت شماره یک دفاعی ، چیزی در حدود 1300 کارگر به این محل اعزام شده و مجبور بودند تا بصورت شبانه روزی کار را جلو ببرند ، بطوریکه ملیتهای مختلفی از شوروی و فرانسه در میان آنها دیده می شد . اما پس از کشف محل ساخت این پناهگاه توسط متفقین واقع در سایت اصلی آن در واتن ، به تاریخ 27 اوت 1943 ، ارتش آلمان به موقعیت دیگری که یک معدن شن متروکه در ویزرنس چشم دوخت که بعنوان یک چشم انداز بلندپروازنه و البته آینده نگرانه برای توسعه برنامه وی-2 می شد بر روی آن حساب کرد . در این میان ، یک مهندس ارشد پروژه به نام خاویر دورش از سازمان تاد ، این مکان را به سرفرماندهی OKW و آلبرت اشپیر پیشنهاد نمود با این تبصره که برای کل مجموعه یک گنبد بتونی به وزن یک میلیون تن در دامنه مشرف به این تپه ساخته شود و مجموعه ای از تونل های دسترسی ( حدود 7 کیلومتر تونل ) در زیر گنبد و دامنه تپه حفاری گردد. این گنبد عظیم به قطر 71 متر و ضخامت 5 متر و وزنی در حدود 55000 تن بود که پس از تصویب "پروژه ساختمانی شماره 21 " نام گرفت . نمای مجموعه ویزرنس براساس داده های موجود ، نقشه های ساختمانی این گنبد مفاهیم بسیار پیشرفته ای را بخود می دید که در بخش زیرین آن ، مجموعه ای گسترده و بسیار بزرگ از انبارهای ذخیره موشک ، مخازن ذخیره سوخت ، تاسیسات تولید اکسیژن مایع ، یک پادگان مسلح برای حفاظت و در نهایت ژنراتورهای برق بزرگ قرار داشت . این بخش با یکسری تونل های فرعی به بخش مونتاژ موشک متصل می شد که قادر بود با حداکثر ایمنی ، موشک های وی-2 را سرویس دهی ، مونتاژ نمود ، در حالی که بدلیل انجام محاسبات لازم در برابر هر نوع بمباران هوایی می توانست مقاومت کند . وضعیت حاضر ورودی ها و بخش هدایت آتش مجموعه ویزرنش علاوه براین ، یک تونل کوچک با مجهز شدن به ریل راه آهن ، تمامی مسیرهای موجود را به یک بخش هشت ضلعی شکل ، درست 100 فوت ، در بخش زیرین گنبد هدایت مینمود که با قطری در حدود 41 متر و ارتفاع 24 متر تا زیر گنبد اصلی ، به مانند یک ساختمان 7 طبقه زیرزمینی سامانه های سوخت رسانی ، و آماده سازی راکت را در برابر هرگونه حمله ایمن می کرد . درست در بخش مجاور آن نیز ، دالان بزرگی برای آماده سازی موشکها ایجاد می شد که پس از اتمام مراحل مونتاژ نهایی به این قسمت منتقل و پس از بررسی نهایی بسمت فضای بیرونی برای شلیک منتقل می گردید . حد فاصل این بخش و فضای شلیک ، یک درب بیرونی این پناهگاه به ضخامت 5 فوت و ارتفاع 55 فوت قرار داشت که در زمان شلیک باز شده ، موشکها به بیرون منتقل و سپس بسرعت بسته میشدند . برای تامین امنیت فیزیکی این پناهگاه ، یک گردان از یگان های ویژه اس اس بدان مامور گردید ، در حالی که درست در فاصله هشت کیلومتری از این مرکز ، یک مجموعه زیرزمینی دیگر برای انجام برنامه ریزی های مربوط به شلیک وی-2 می بایست ساخته می شد .مضاف بر تمامی ویژگی های فوق الذکر ، ارتش آلمان با پیش بینی بمباران این مرکز و بسته شدن احتمالی مسیرهای دسترسی ، در نزدیکی این مجموعه تونل ها ، مرکزی را با اسم رمز " پادگان کرم خاکی " پیش بینی نمودند که درآن لانچرهای ثابت و متحرکی پیش بینی شده بود تا در صورت وقوع رخدادهای غیرمترقبه ،امکان اجرای شلیکهای ادامه دار ، وجود داشته باشد . راست : سرلشکر دکتر والتر دورنبرگر چپ : راکت وی -2 این طرح پس از پیشنهاد به سرفرماندهی OKW بشدت از سوی سرتیپ دکتر والتر دورنبرگر ( مغز متفکر برنامه های موشکی در ارتش آلمان ) مورد حمایت قرار گرفت . بدین ترتیب از نوامبر 1943 کار ساخت و سازاین مجموعه آغاز شد که نخستین گام آن ، حفاری تونل اصلی در پایه معدن بود .نخستین اطلاعات مربوط به ساخت و ساز های غیر عادی در نزدیکی سنت اومر ، همزمان با شروع عملیات آلمان ها ، در اختیار متفقین قرارگرفت ، اما بدلایل مختلف ، بمباران این مرکز ، در اولویت قرار نداشت ، ولی سرانجام نخستین حملات به سایت اصلی در مارس 1944 زمانی آغاز شد که کار ساخت گنبد اصلی مدتها قبل به اتمام رسیده بود . با این حال ، در مرحله نخست ، بیشتر از 3000 تن بمب روی این سایت ریخته شد که به روستاهای نزدیک این مرکز ، آسیب فراوانی وارد کرد ،اما بخش گنبد ، همچنان سالم در جای خود قرار داشت و علیرغم اجرای نزدیک به 300 حمله ، تا انتهای جنگ ، کار بر روی این برنامه ادامه داشت . مجموعه ویزرنس در مراحل آماده سازی ازراست : محل استقرار مراکز تولید نیرو (ژنراتورها ) و تونل های دسترسی و ذخیره موشک درصورتی که سلسله حملات اصلی به این مجموعه ، مورد بررسی قرار گیرد ، میتوان به حمله 27 آوریل 1944 اشاره نمود که درآن ، 16 فروند بمب افکن نیروی هوایی آمریکا چیزی در حدود 128 عدد بمب هزارپاوندی را بر روی هدف مشخص شده فروریختند ، در حالی که فقط یک هواپیما از دست رفت . پس از آن ، در 22 ژوئن 1944 ، بمب افکن های اسکادران 303 نیروی هوایی آمریکا ، با استفاده از 14 فروند بمب افکن بی-17 حمله گسترده دیگری را انجام دادند که بدلیل پوشش ابر سنگین ، ناکام ماند . در مجموع بیشتر از 16 حمله توسط نیروی هوایی متفقین علیه این تاسیسات اجرا گردید که بدلیل استقرار آتشبارهای ضدهوایی سنگین ، حملات به بخش اصلی چندان موفقیت آمیز صورت نمی گرفت ، اما تاسیسات فرعی نظیر ریل های راه آهن ، شبکه ارتباطی جاده ای بطور گسترده تخریب و بلااستفاده می گردید . نمای بازسازی شده مجموعه سایت موشکی ویزرنس . به شکل طراحی از بخش گنبد تا ورودی ها / خروجی ها و همچنین شیوه ذخیره موشک ها دقت کنید اما سرانجام روز موعود فرا رسید . در 17 ژوئیه سال 1944 ، بمب افکن های لانکستر نیروی هوایی سلطنتی مسلح به بمب های 6000 کیلوگرمی جدید به این تاسیسات حمله کردند که در نتیجه آن ، گرچه گنبد اصلی همچنان دست نخورده باقی ماند ، اما سه تیر بمب 6 تنی درست در زیر گنبد و دهانه تونل ها منفجر شد که باعث گردید تا کل دامنه تپه شنی دچار فروریزی شده و دو مسیر اصلی ورود و خروج موشکها را سد کند . راست : محل استقرار بخش های مختلف تونل های زیرزمینی مجموعه سایت پرتاب ویزرنس چپ : مسیر 2 تونل انتقال موشکهای وی-2 به سکوی شلیک در فضای باز سایت موشکی در همان زمان ، ژنرال دورنبرگر طی گزارشی به سرفرماندهی ارتش ، اعلام نمود که بخش اصلی تاسیسات هنوز دست نخورده باقی مانده ، اما زمین اطراف این مرکز چنان جابه جا و درهم کوفته شده که باید این محل را بطور کامل تخلیه نمود ، چرا که بزودی گنبد اصلی نیز ریزش خواهد کرد . اگر چه دورنبرگر مبالغه بسیار زیادی در این گزارش داشت ، اما با توجه به سابقه وی در مخالفت با سایتهای پرتاب ثابت برای موشکها ، می توان نظرات او را تا حدودی نادیده گرفت . راست : جدول حملات هوایی متفقین به سایت موشکی ویزرنس به تفکیک تعداد سورتی های پرواز ، نوع هواپیمای مورد استفاده ، تعداد و نوع بمب های رها شده چپ : عکس هوایی از مجموعه سایت پرتاب مجموعه ویزرنس . بر اساس گزارشهای ثبت شده ، شدت بمباران به اندازه ای بود که خاک زمین اطراف سایت ، پخته شده بود !!! و برای مدتها ،امکان استفاده از آن وجود نداشت ! در این میان ،گزارش متقابل مهندسان سازمان تاد باعث شد تا با دورنبرگر مخالف شود ، ولی در نهایت با حمله متفقین به نرماندی و کاهش منابع لازم برای ساخت و ساز تاسیسات ، در پایان ژوئیه سال 1944 سرفرماندهی OKW دستور داد تا همه تاسیسات کاملاً تخلیه شود و تمامی موشکهای وی-2 موجود برای شلیک از روی لانچرهای متحرک که می بایست در هلند ، بلژیک و آلمان استقرار می یافت ، به محل های از پیش تعیین شده منتقل گردد . با توجه به این مساله ، هیچ موشکی از تاسیسات فوق الذکر شلیک نگردید و پس از پایان جنگ و تصرف این تاسیسات توسط تیم های اطلاعاتی متفقین و بررسی آن ، بسرعت بدست فراموشی سپرده شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................... 2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد ) 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

نمای گرافیکی از مکانیزم عمل سامانه سپر مقدمه : در اوایل نوامبر 2021 ، صنعت دفاعی ترکیه ، از یک سامانه دفاع هوایی جدید با شناسه HISAR-U رونمایی نمود که ازآن با عنوان "سپر" یاد میشود که گفته شده با موفقیت مراحل اولیه تست گرم را پشت سر گذاشته است . در این ارتباط ، اسماعیل دمیر ، رییس دپارتمان صنعت دفاعی ترکیه توضیحاتی را شش روز پس از این تست ( ششم نوامبر ) در شبکه های اجتماعی منتشر نمود . به گفته وی ، این سامانه دفاع هوایی جدید ، پس از اتمام آزمایشهای برنامه ریزی شده برای آن در سال 2023 وارد خدمت خواهد شد ، در حالی که پیش از این تحلیل های بدبینانه ای مبنی بر تاخیر در عملیاتی شدن آن تا بازه زمانی سال 2025-2023 در مطبوعات ترکیه دیده شده بود و تولید انبوه آن را از سال مالی 2026-2025 دانسته بودند . تست موشک حصار- یو خانواده سامانه سپر از یک نظر ، برنامه HISAR-U به نوعی نسخه تکمیل شده خانواده سامانه HISAR (حصار ) است که برنامه طراحی آن از سال 2007 آغاز شدو بمدت 14 سال است که ادامه دارد . بدین ترتیب ، گونه HISAR-U به مدرن ترین نمونه سیستم دفاع هوایی حصار ( قلعه) تبدیل خواهد شد. پیمانکار اصلی این سیستم ، دوشرکت دفاعی بزرگ ترکیه شامل آسلسان ( پیمانکار اصلی ) و راکتسان ( توسعه دهنده فناوری بخش موشکی ) محسوب میشوند ، در حالی که بطور همزمان ، شرکت Tübitak SAGE مسئول توسعه کلاهک موشک و سامانه های هدایت آن که در مقایسه با سایر بخش ها از اولویت بیشتری برخوردار شده ، را بر عهده گرفته است . راست : سامانه دفاع هوایی حصار - او چپ : سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد حصار- آ در همین راستا ، رئیس جمهور ترکیه در ژانویه 2021 طی اظهارنظری ، براین اعتقاد قرار داشت که سامانه دفاع هوایی HISAR-A ( حصار- آ) تمامی تست های لازم را تا ابتدای 2021 تکمیل نموده و برای تولید انبوه آماده شده است . این مجموعه می تواند اهداف را در یک برد 15 کیلومتری و ارتفاع 8 کیلومتری مورد هدف قرار دهد . تست گرم سامانه دفاع هوایی حصار- او در عین حال ، این سیستم جدید می تواند تا 6 هدف هوایی را بطور همزمان ردیابی نماید . این درحالی است که سیستم دفاع هوایی میان برد HISAR-O با یک جهش ، قابلیت انهدام اهداف در یک برد 25 کیلومتری و ارتفاع 10 کیلومتری را داراست ، چنانکه می تواند جتهای رزمی را در بردی نزدیک به 40 تا 60 کیلومتر کشف نماید و برخلاف نمونه قبلی ، قابلیت ردیابی 60 هدف را در اختیار دارد . شناخت اولیه از سامانه دفاع هوایی حصار- یو / سپر (Siper /HISAR-U) براساس تعاریف و داده های بدست آمده از این برنامه ، طراحی و بکارگیری یک سامانه دفاع هوایی دوربرد ، هدف اصلی از سرمایه گذاری ترکیه بر روی سیستم دفاع هوایی "حصار" است که می بایست پس از تکمیل ، تمامی تاسیسات راهبردی ترکیه را در برابر حملات هوایی پوشش دهد ، کما اینکه گزارشهایی در دست است که نشان می دهد این سامانه ترک قابلیت رهگیری اهداف مختلف هوایی و حتی موشکهای بالستیک را نیز بدست خواهد آورد . بلحاظ تاریخی ، ایده اولیه این سیستم در سال 2018 ، طی یک رویدادی که مسئولیت تشریح روند توسعه دفاعی ترکیه را دنبال مینمود ، توسط رئیس جمهوری این کشور بیان شد که براساس آن ، ترکیه می بایست با توجه به گسترش تهدید هوایی و بالستیکی ، یک سیستم دفاع هوایی دوربرد را با شناسه اولیه "سپر" تولید می نمود ، این درحالی بود که نخستین تصاویر گرافیکی و داده های اولیه در خصوص این سامانه از سه سال قبل ( 2015) در صفحات اینترنتی ترکیه ظاهر شده بود. تست گرم سامانه حصار - او در همان زمان ، اطلاعات موجود در رسانه های ترک زبان نشان میداد که ارتفاع درگیری این سیستم جدید تا 30 کیلومتر بوده ، در حالی برد اعلام شده موشکهای جدید تا 100 کیلومتر نیز بیان شده است . روزنامه حریت چاپ آنکارا در ماه مارس 2021 به این نکته اشاره کرده بود که حداکثر برد موشکهای حصار- یو (سپر) یکصد و پنجاه کیلومتر است . سایر رسانه های ترکیه نیز براین نکته اصرار دارند تولید انبوه حصار- یو به این کشور کمک می کند تا یک برابری عملکرد را با سامانه های روسی و آمریکایی بدست آورد . مهمات قابل استفاده در خانواده سامانه حصار تحلیلگران دفاعی ترک ، امروز براین عقیده اند که سامانه فوق الذکر قابلیت درگیری با اهداف پرنده در ارتفاع 30 کیلومتری را داراست و اگر چه عملیاتی شدن سامانه های اس-400 خریداری شده می تواند پوشش موثرتری را فراهم کند ، اما اگر برد موشک های سامانه بومی این کشور به 150 کیلومتر برسد ، به تقریب می توان گفت که این سیستم ارزش سرمایه گذاری را دارد . لانچر سامانه حصار- یو درواقع ،کارشناسان نظامی ترکیه ، دید مثبتی به محصول بومی خود دارند و مدعی اند که این سیستم بخوبی قابل رقابت با سامانه پاتریوت آمریکایی است ، در حالی که به صورت عجیبی ، از مقایسه محصول خود با سیستم اس-400 بطور مستقیم خودداری می کنند!!!! ضمن اینکه ترکیه همچنان در حال مذاکره برای خرید سامانه های دفاع هوایی بیشتر از روسیه است . در همین راستا ، رییس جمهور این کشور در سپتامبر 2021 اعلام نمود که این کشور آماده خرید دومین سری از سامانه اس-400 روسی است که می بایست به 4 آتشبار قبلی که در سال 2019 تحویل گردید ، اضافه گردد . ارزش این معامله براساس داده های موجود ، چیزی در حدود 2.5 میلیارد دلار بود که مستقیماً روابط بین آنکارا و واشنگتن را شکرآب نمود و در نهایت باعث شد تا ایالات متحده ، این کشور را از برنامه اف-35 اخراج کند . تردید در مورد آینده سامانه حصار از زمانی که ایده این سیستم جدید مطرح شد تا موعد تحویل سامانه های اس-400 وپس از آن ، تحلیلگران روسی نسبت به ادعاهای ترکیه در تولید این سامانه دفاع هوایی ،ابراز تردیدهای فراوانی را نموده اند . بدین معنی که این ناظران ، براین باورند که ارتش ترکیه بطور همزمان قابلیت پذیرش و بکارگیری اس-400و سیستم بومی خود را ندارد ، ضمن اینکه بخش دفاعی ترکیه بلحاظ روند فعالیت و همچنین فناوریهای موجود ، توانایی رقابت با محصولات روسی را نداشته و بطور طبیعی این ادعاها قابل تردید هستند. به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، تحلیل این نظامی سابق ممکن است تا حدودی به حقیقت نزدیک باشد ، چرا که کشورهای سازنده این سیستم ها ، هرگز تمایلی برای افشای قابلیتهای واقعی سیستم های خود ندارند و مضاف براین ، وب سایتهای رسمی شرکتهای مربوطه نیز هنوز حاوی اطلاعات معینی نیستند. در همین راستا ، بر خلاف نمونه های آزمایش شده قبلی ، از خانواده حصار ( حصار-آ و حصار- او) که داده های مشخصی را بصورت منتشر شده ، نشان می دهند ، اطلاعات تایید شده ای از این سیستم جدید وجود ندارد . در مجموع ، این ژنرال روس در این خصوص که سامانه سپر بتواند در آینده مشخصی با سیستم اس-400 که قابلیت مقابله با اهداف مافوق صوت را نیز بخود می بیند ، رقابت کند ، بسیار مردد به نظر می رسد . روسلان پوخوف مدیر مرکز تحلیل استراتژی و فناوری (CAST) روسیه این شک و تردیدها ، البته مختص نظامیان هم نیست ، چنانکه روسلان پوخوف مدیر مرکز تحلیل استراتژی و فناوری (CAST) روسیه طی مصاحبه ای نسبت به توانایی صنعت دفاعی ترکیه به منظور محقق کردن اعداد اعلامی مربوط به سامانه "سپر" ابراز تردید نموده و معتقد است که با توجه به پیچیدگی کار ساخت موشکها و همچنین چرخه آزمایش ها و تکمیل فناوری تا استقرارکامل ، این برنامه حداقل می بایست 10 سال بطول انجامد. به گفته وی ، دومین مشکل ترکیه ، عدم استقلال در فرآیند تولید است ، در حالی که امروز، تنها روسیه و ایالات متحده قابلیت تولید کل سامانه دفاع هوایی را بطور مستقل در اختیار دارند و سایر بازیگران و بخصوص ترکیه از قطعات و فناوری وارداتی در فرآیند طراحی و تولید خود استفاده می نمایند. این مساله برای آنکارا ، یک خطر دائمی بحساب می آید ، چرا که درصورت تشدید و وخامت رابطه با غرب ، این کشور ممکن است دسترسی به فناوری مورد نیاز را از دست بدهد و اگر شرکتهای ترک قصد جایگزین کردن فناوری خریداری شده را با نمونه های تولید داخل داشته باشند ، این امر روند توسعه را قطعها با تاخیر مواجه خواهد ساخت . براساس اطلاعات ویکی در عین توجه به این موضوعات ، کارشناسان براین باورند که ترکیه حتی درصورت فائق آمدن بر همه مشکلات ، باز هم قابلیت ورود به عرصه رقابت جدی با روسیه و ایالات متحده را ندارد ، چرا که تولید این مجموعه های پدافندی ، چندان گسترده نخواهد شد و ابتدا نیازهای داخلی این کشور می بایست پاسخ داده شوند که این بدان معناست که صادرات این سامانه زودتر از 10 تا 15 سال آینده پس از اتمام موفقیت آمیز تستهای استاندارد صورت نخواهد پذیرفت . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بن پایه 3- بن پایه 4- بن پایه 5- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

دروغ و کتمان واقعیت در ارتش تروریستی امریکا بعد از حادثه هواپیمای اکراینی و ان خیمه رسانه ای بر سر نیروهای مسلح ما، موضوع میزان کتمان واقعیت در نیروهای مسلح در سراسر جهان مطرح شد. برخلاف انتظار رسانه ای، نیروهای امریکایی در اعلام دیر هنگام حقیقت و گاها تلاش برای تغییر واقعیت سابقه بدی دارند برای این منظور چند مثال تلفات در عین الاسد زیر فشار بودیم تا حمله ایران به عین الاسد کوچک نشان داده شود! بخش هایی از گزارش CBS در رابطه با حمله موشکی به عین الاسد:این بزرگترین حمله موشکی به نیروی‌های آمریکایی در تاریخ بود/سربازان برای کوچک نشان دادن جراحات زیر فشار بودند تا از تنش با ایران جلوگیری شود و ترامپ زیر سوال نرود!واست ترامپ و پنتاگون هر گونه تلفات در حمله موشکی ایران به عین الاسد کتمان شد لینک اولین مصاحبه ها مبنی بر عدم تلفات لینک مصاحبه های اخیر و تلفات و صحبت از اسیب های مغزی ناشی از موج انفجار و عدم پذیرش این تلفات و اعطای جانبازی به سربازان اسیب دیده بمباران زن و بچه های سوری توسط هواپیماهای امریکایی روزنامه نیویورک تایمز روز شنبه گزارش داده است که ارتش آمریکا حملات هوایی سال ۲۰۱۹ در سوریه در جریان نبرد با داعش که به مرگ ۶۴ زن و کودک منجر شد و احتمالا جنایت جنگی است را پنهان کرده است. لینک از بی بی - سی حمله پهپادی به خودرو یک خانواده در نزدیکی فرودگاه افغانستان تردید درباره آخرین حمله پهپادی آمریکا پیش از خروج از کابل حمله پهپادی آمریکا به خودرویی در کابل در واپسین روزهای حضور این کشور در افغانستان بار دیگر خبرساز شده است. ارتش آمریکا مدعی حمل مواد منفجره در این خودرو بوده است. نیویورک‌تایمز اما روایت دیگری از این حمله دارد. بعد ها پنتاگون تایید کرد که خودرو غیرنظامی بوده است لینک از خبرگزاری دویچلله 1 و افشا قضیه لینک 2 و پذیرش پنتاگون -------------------------------------- این سه مثال هر سه نشان می دهد که حقیقت در نبرد رسانه، راست گو و حرفه ای خواندن ارتش تروریستی امریکا بیشتر یک شوخی است ولی چگونه می شود که ارتش امریکا با این میزان فریب و دروغ، به عنوان سازمانی راستگو شناخته می شود و سمت مقابل همواره به دروغگو بودن و گاها با این صحبت که " عجیب است که راست می گویند" متهم می شود؟؟ در حقیقت ما با نبردی رسانه ای روبرو هستیم که در آن حقیقت مهم نیست کنترل ذهن مخاطب و ایجاد احساس کور در جهت دلخواه مطرح است نبرد رسانه ای را جدی بگیریم

بسم ا... سی وسومین سالگرد عملیات مرصاد مرداد 1367- مرداد 1400 https://www.aparat.com/v/hH27S پی نوشت : 1- ناگفته های نقش پدافند هوایی و سایت «سوباشی» در عملیات «مرصاد»

در رابطه با نوستالژی ( دلتنگی برای گذشته ) و تاثیرات آن در مسائل مختلف به درستی اشاره فرمودید که ممکن است ما را از نتیجه گیری واقعی دور کند . نکته ای که به نظرم آمد اضافه کنم در رابطه با مقایسه ایران با کشورهایی هست که یا از ما بسیار غنی تر و قوی تر هستند و یا با کشور هایی که بسیار کوچک تر و متفاوت تر هستند . به عنوان مثال : دوستی ساخت منو ریل دبی را با تهران مقایسه و نتیجه گیری در باب آن موضوع داشت و آن را به کل فرآیند توسعه تعمیم داده و در نهایت هم چشم اندازی پدید آمد که ما قرنها از دیگران عقب تر افتاده ایم و قطار پیشرفت ما در گل مانده است ... ! من خودم شخصا" نواقص ، عقب افتادگی ها ، از دست دادن پنجره های توسعه را قبول دارم و معتقدم مشکل اصلی کشورمان را باید در راهبرد های مدیریت جست . اما نفس مقایسه غیر دقیق را خود باعث گمراهی و ارائه راهکار های نامناسب می دانم . در باب مقایسه کشوری مانند امارات با ایران قابل عرض است به عنوان مثال : یک پروژه اتوبان سازی در امارات افتتاح می شود و عکس های آن در فضای مجازی دست به دست می گردد در حالی که نباید به توسعه جزیره ای ایشان انقدر غبطه خورد که اعتماد به نفس خود را از دست داده و احساس کنیم که "افتتاح شعبه فروش لامبورگینی دبی" کجا و ما کجا ایم .... !!! انتشار تصاویری با کادر بسته و مناطق کوچک و مشخصی که از ده ها زاویه مختلف گرفته شد هم حتماً آه حسرت را در شما چون خود من برون آورده . "بزرگراه شیخ زائد دبی" "کانال آب و خور مصنوعی دبی" در رابطه با مقایسه آن دوست گران مایه ام باید گفت طول منوریل دبی 5 کیلومتر ... طول کانال آب دبی 3 کیلومتر ( که به شکل خور از جزر و مد آب دریا تغذیه می شود ) ... و طول آزاد راه 8 بانده شیخ زائد دبی 44 کیلومتر است ( البته ادامه این جاده و گردش 6 بانده آن در امارت های دیگر به 500 کیلومتر خواهد رسید ) مقایسه بفرمائید با آزاد راه خرم آباد - پل زال در استان کوچک و محرومی مانند لرستان که 104 کیلومتر طول دارد ( البته که 25 کیلومتر از این مسیر تونل سه خطه حفاری شده ... 140 پل کوچک و 30 دهنه پل بزرگ دارد که به تنهایی جمع طول این 30 پل 3 کیلومتر از این مسیر را شامل خواهد شد ... ) یعنی میشود گفت برای هر سانتی متر از آن صد ها ساعت انرژی و کار و پول هزینه شده است . یا مقایسه راه آهن شمال با منوریل 5 کیلومتری دبی ( شاید بتوان گفت پل ورسک و مسیر دسترسی آن به تنهایی دهها برابر عظیم تر از منوریل دبی ارزش مهندسی ، ریالی و راهبردی دارد ) اگر بنا بر مقایسه دقیق باشد باید حجم بتن ریزی ، مساحت زیر سطح و روکش آسفالت ، تناژ میلگرد و آهن آلات به کار برده شده و تعداد نفر/ساعت کار انجام شده و ماشین آلات درگیر آن ها را باید در کنار هم قرار داد تا نتایج به شکل بهتری به دست آید . ( اگر حجم بتن ریزی چند سد دز و امیر کبیر و کارون ها رو روی هم بگذارید بیشتر از کل مصالح ساختمانی دبی خواهد بود ) "بر اساس مطالعات صورت گرفته کشورمان به ۱۰ هزار کیلومتر آزاد راه دیگر به غیر از آن چیزی که اکنون هست نیاز دارد تا شاید بتوان دسترسی مناسبی در سراسر کشور داشت " پس بهتر است در مقام مقایسه هم جانب انصاف را نگه داشت و هم به مقایسه دقیق از طریق پارامترهای علمی روی آورد . نماد های توسعه می تواند جزیره ای و یا گسترده باشد . و به همین علت است که بسیاری از کارشناسان علی رقم توسعه بسیار شتابان کشور چین هنوز آن را جزو کشورهای در حال توسعه قلمداد می کنند . ( در حالی که نمای خیابانهای شانگهای شما را خیره می کند . در ایالت لیانگ شن کشاورزان با چهارپایان زمین های خود را شخم می زنند و با گاری تردد می کنند ) فارق از تغییر رژیم های سیاسی باید اذعان کرد که پدران ما در این سرزمین در یکصد سال گذشته تلاش بی وقفه ای را انجام داده اند که تصویر اواخر دوره قاجار ( کشوری اشغال شده به دست اجنبی و درگیر با بیماری و مرگ های گسترده در اثر قحطی و گرسنگی ) را تبدیل به اکنون ما نموده اند و قطعاً و بی شک و بدور از سیاه و سفید ها انشالله این قطار توسعه و پیشرفت ادامه خواهد داشت . توسعه ای که خود کنونی ما و فرزندان ما نیز بخشی از آن هستیم و در تسریع و یا کاهش سرعت رشد آن دخیل خواهیم بود . در پایان لازم است از برادر ارجمند @arminheidari بابت مطالب مفید و تحلیل های راه گشاشون تشکر کنم که مانند همیشه نوشتار های ایشان سبب تعمق ما در جستجوی ریشه های مشکلات می گردد . و من الله التوفیق

پرتاب موشک هدف بلک اسپارو اسراییل RAFAEL LiteSat https://www.aparat.com/v/QI0lp البته بغیر طرح پرتاب منظومه ماهواره ایLiteSat رافائل توسط اف15 اسراییلی ها طرحی برای پرتاب ماهواره بر شاویت از هواپیماc130داشتند البته احتمالا اسراییل به اندازه کافی موفق به کوچک سازی سلاح اتمی خودش شده که بتواند در حملات بالستیک هواپایه اش استفاده کند http://www.b14643.de/Spacerockets_1/Rest_World/Shavit/Description/Frame.htm https://defense-update.com/20110330_litesat_rafael.html

لانچر M79 كاليبر 40 م.م يك اسلحه تك گلوله و كمرشكن با لوله خان دار Thumpr (مشت زن) يا Blooper (پرتاب گر آهسته توپ در بازي رگبي) نامهاي مستعار و غير رسمي اي هستند كه سربازان ارتش امريكا به لانچر نارنجك انداز M79 اطلاق مي كردند. در سالهاي 1951 كه ارتش امريكا بدنبال اختراع وسيله اي بود كه بتوان از آن بعنوان يك پرتاب كننده سبك و انفرادي استفاده نمايد M79 طراحي شد. منظور ارتش امريكا اين بود كه بتواند قدرت پرتاب نارنجك كه تا آن زمان توسط دست پرتاب مي شد را به مسافتهاي بيش از 50 متر ارتقاء دهد.در آن زمان سبك ترين اسلحه اي كه قدرت پرتاب يك گلوله انفجاري را تا مسافت حدودا 400 متر داشت خمپاره انداز 60 ميلي متري بود كه همانطور كه ميدانيد حمل و نقل و استقرار آن داراي مشكلات خاص خود ميباشد و از آن نميتوان بعنوان يك سلاح انفرادي استفاده نمود.به همين علت پس از بررسي طرحهاي مختلف بالاخره در سال 1961 لانچر نارنجك انداز 40 م. م M79 توليد و در ارتش ايالات متحده بخدمت گرفته شد. اين سلاح با استفاده از انواع مهمات منفجره وتاخيري توانست به سرعت جاي خود را در واحدهاي مختلف ارتش امريكا باز نموده و علاقه مندان بسياري در بين پرسنل ارتش پيدا نمايد. امكان استفاده از انواع نارنجك منور-دودزا-ضد نفر-ضد سنگر هاي بتوني-ضد زره و همچنين نارنجك هاي گاز اشك آور و نارنجك هاي بازدارنده و ضد شورش اين اسلحه را به يكي از بهترين تجهيزات همراه نيروهاي پياده و پليس تبديل كرده است. يكي از مشكلات طراحان M79 اين بود كه مكانيزم داخلي سلاح و گلوله آن بايد به شكلي طراحي مي شد كه مرمي منفجره قبل از خروج از لوله منفجر نشود كه در آنصورت لطمات و صدمات شديدي را به تيرانداز وارد خواهد آورد. به همين علت توانستند با طراحي دقيق شيوه اي را انتخاب كنند كه با استفاده از پوكه برنجي ضخيم و باروت بدون دود و ايجاد تعدادي سوراخ در روي پوكه براي تبادل هوا از سيستم كم فشار براي پرتاب استفاده كنند كه در نتيجه مرمي منفجره كه اتفاقا بسيار حساس و نازك نارنجي نيز هست در لوله منفجر نشده و راه خود را به سمت هدف طي نمايد.علت سرعت كم اوليه در شليك هاي اين سلاح نيز همين موضوع است كه منجر به ناميدن اين سلاح بعنوان Blooper شد. همچنين اين طراحي و رضايت طراحان اين سلاح به سرعت اوليه كم موجب گرديد كه سايز پوكه ها از اندازه دلخواه تجاوز ننمايد و از گلوله هاي كوچك كه حمل و نقل آن آسان تر است استفاده كند. برد اين سلاح بستگي به وضعيت نشانه گيري آن دارد به اين شكل كه اگر سلاح را در وضعيت پرتاب بالستيك(منحني) بگيريم برد آن بيشتر و اگر وضعيت آنرا بصورت مستقيم گرفته باشيم برد كمتري را عايد خواهد نمود.كه با توجه به الزام تيرانداز به رعايت فاصله حداقل با انفجار ميتوانيم برد مفيد را از 75 متر تا 375 متر بدست بياوريم. طريقه آماده سازي اين سلاح براي شليك به اين شكل است كه ابتدا بايد با استفاده از ضامن مخصوص كه در انتهاي لوله قرار دارد قفل لوله را باز و آنرا در وضعيت كمر شكن قرار داده و يك نارنجك را در جان لوله بگذاريم .سپس لوله را به حالت اوليه بازگردانده و مطمئن شويم كه ضامن قفل لوله عمل كرده است.و با هدف گيري بالستيك يا مستقيم ماشه را بچكانيم.پس از شليك ضامن لوله بصورت اتوماتيك باز شده و اسلحه را در وضعيت بارگذاري مجدد Reload قرار ميدهد كه البته ميتوانيم وضعيت اتوماتيك را از قفل لوله حذف و آنرا دستي نماييم. تجهيزات اين سلاح براي دقت در هدف گيري بسيار ساده بوده و از يك درجه نشانه روي نردباني شكل كه بر روي لوله تعبيه شده تشكيل مي شود كه با قرار دادن اهرم آن در متراژهاي مختلف ميتوانيم مسير شليك را تصحيح نماييم. بسياري از كشورهاي دنيا از سال 1961 تاكنون از اين سلاح در واحدهاي مختلف نيروهاي مسلح و پليس خود استفاده نموده اند ولي بيشترين استفاده را ارتش امريكا در زمان جنگ ويتنام از آن كرده است و پس از آن بالغ بر 300هزار قبضه از اين سلاح توليد و بخدمت گرفته شده است. از جمله كشورهايي كه از اين سلاح استفاده مي نمايند ميتوان از كره جنوبي-افريقاي شمالي-استراليا-رژيم اشغال گر قدس-مالزي-عربستان سعودي و تركيه نام برد. اين سلاح از سال 1346 توسط ارتش ايران خريداري و در ژاندارمري كشور نيز بخدمت گرفته شد و پس از آن نيز در جنگ تحميلي بسيار از آن استفاده شده و در حال حاضر نيز توسط نيروي انتظامي در مناطق مرزي از آن استفاده مي شود. نكته جالب توجه اينكه عليرغم سابقه خدمت طولاني اين سلاح در ايران هم اكنون نيز بعنوان يك پرتاب كننده مطمئن از آن استفاده مي شود و قديمي بودن آن موجب بازنشسته شدنش نگرديده است. در حال حاضر بسياري از كشور ها با توليد انواع مدرن تر اين سلاح توانسته اند معايب اسلاف قديمي آن را جبران و از آن بعنوان يك سلاح ضد شورش و يك پرتاب كننده سبك توسط نيروهاي ويژه پليس و ارتش كشور خود استفاده نمايند.