آرماتا می اید ! برنامه روسیه برای آموزش خدمه تانک های آرماتا تصاویر منتشر شده از شبیه ساز تانک جدید ارتش روسیه ارماتا نشان میدهد روسها گام های اولیه برای اموزش خدمه نسل جدید خودروهای زرهی از جمله ارماتا را برداشته اند. روسها در سال 2020 میلادی اعلام کردند که اموزش خدمه آرماتا را در سال 2021 اغاز میکنند. بخشی از آموزش خدمه آرماتا در مدرسه عالی فرماندهی تانک کازان انجام میشود. در این مدرسه خدمه دوره های تخصصی از جمله فرماندهی تانک و فرماندهی دسته تانک ها را نیز فرامیگیرند. همچنین اموزشهای فنی و تعمیر تانک ارماتا در موسسه مهندسی زرهی اوسک آموزش داده میشود. آموزش در هر یک از آکادمی‌های نظامی چهار سال طول می‌کشد و انتظار می‌رود اولین فارغ‌التحصیلان به عنوان ستوان توانایی عملیاتی کردن تانک های آرماتا را در سالهای 2025 - 2026 به دست آورند. بخشی از شبیه ساز تانک ارماتا بخش راننده تانک روسها در ابتدا برای آموزش خدمه از شبیه سازها کامپیوتر استفاده خواهند کرد. به همین منظور روسها شبیه سازی به نام TVK-Armata توسعه دادند. این شبیه سازها برای آموزش تمام خدمه و فرماندهان و همچنین فرماندهان دسته تانک استفاده خواهند شد. آرماتا یک تانک پیشرفته با تجهیرات الکترونیکی زیاد است در نتیجه استفاده از نمونه عملیانی و رزمی برای آموزش ابتدایی موجب افزایش هزینه های آموزش میشود. پس استفاده از شبیه سازهای پیشرفته میتواند یک راه حل مناسب برای آموزش یا کیفیت با هزینه کمتر باشد. همچنین در بخش تعمیر و نگه داری و آموزشهای فنی روسها برنامه های ویژه دارند . روسها نشان داده اند برای به خدمت گرفتن تانک آرماتا جدی هستند. اگر چه برنامه به خدمت گرفته شدن آرماتا طولانی تر از پیشبینی ها شده است اما روسها تلاشهای لازم برای به خدمت گرفته شدن آرماتا را متوقف نکرده اند. آموزش خدمه در کنار بهبود و ایجاد تغییرات در نمونه های جدید تانک آرماتا از جمله نشانه های است که جدی بودن روسها را در عملیاتی کردن تانک آرماتا نشان میدهد.

حالا اگر دروغ ها و کتمان ها را نادیده بگیریم در چند وقت اخیر چندین مقام امریکایی به صراحت اذعان کردند علاوه بر تامین سلاح های عربستان به طور مستقیم در جنگ یمن مشارکت دارند و تقریبا دارند اون را هدایت میکنند. حساب کنید یمنی ها نه تنها با بخشی از یمنی های مزدور و یمنی های استخدام شده و نیروهای چندین کشور در حال جنگ هستند بلکه مستقیما دارند با نیروهای امریکایی هم(فقط نیروی امریکایی رزمی به شکل زمینی حضور نداره و در بخش عملیاتی و جاسوسی و اطلاعاتی و پهپادی و دریایی و پدافندی حتی احتمالا هوایی ) میجنگند. شاید اگر توان رسانه ای ما الان جا به جا بود با غرب بیشتر میشد این حماسه را ترسیم کرد و واقعیت های شگفت انگیزش را بیرون کشید از بین فضای جنگ رسانه ای و بایکوت طرف مقابل. نیروهایی که در محاصره 360 درجه و اقتصاد تقریبا هیچ و دستان خالی دارند اینچنین مقابله میکنند با یک جهان و در راسش به اصطلاح ابرقدرت این جهان. پ ن: و فراموش نکنیم با تمام سختی ها و مشکلات و کاستی ها و خون دلی ها ( از روند طبیعی ذات آدم ها که بعد از مدتی عده ای تنها به دنبال سهم از سفره ها هستند در میان اونهایی که همچنان بر مدار آدمیت میچرخند) این ایران بوده که در کوهی از فشارها و دشمنی ها و خیانت ها داره به وظیفش عمل میکنه حداقلی (و سهیم هست ولو به اندازه ذره ای در معجزه برادران یمنی در میان طوفانی از انتقادها و تهمتها و ناسزاها و تحقیرهای دوست و دشمن) در قبال یمنی ها هم به عنوان انسان های مظلوم مورد ستم و تعدی و هم به عنوان برادران دینی. هرچند این وظیفه را کاش میشد و توان داشتیم بهتر و بیشتر انجام بدیم ولی حتما روزی فاش خواهد شد که چه انسان های مومنی از جنس حاج قاسم ها در جبهه مقاومت ایران و لبنان و عراق و افغانستان و ... سعی کردند در حد توان از مظلومیت یمنی ها بکاهند.

بسم ا... پرواز تیلت روتور وی-22 آسپری از درون کابین و مکانیزم تغییر روتورها https://www.aparat.com/v/KzkA3

به نظر فعلا چون از لحاظ کمیت دچار محدودیت هستیم و از طرفی از لحاظ نیاز عملیاتی شاید بیشترین نیاز وجود داره به شناورهای مستقل چاره ای نیست. الان وضعیت تهاجم نرم و سخت دشمن (شامل چندین ائتلاف و کشور چه پنهان و سری و چه آشکار و خرابکارانه) در اوج خودش هست و بحث تجاوز به شناورهای ما چنان شدت گرفته که چاره ای نبوده جز رفع نیاز حداقلی با سریع ترین راه حل ممکن و در دست. پ ن: بنابراین چون شناورها هر کدام مجبور هستند یک نیاز عملیاتی را برطرف کنند باید استقلال داشته باشند و بتونند نیازهای حداقلی خودشون را رفع کنند. از جمله ارسال و پذیرفتن سریع نیروها از طریق بالگرد در عملیاتهای نزدیک ابهای سرزمینی.

نباید هر چی که گیر میارنو همش براش پد بالگرد بزارن لاقل یکی که بالگرد بره فروند دومش بدون پد باشه فقط مخصوص عملیات پدافندی باشه پر از سیلو موشکی باشه تا بتونه دفاع موشکی رو به عهده بگیره هر کدوم باید مخصوص یه رده باشن یکی پدافند قوی یکی نقش ضد کشتی یکی پشتیبانی

سلام. کدوم توان برادر؟ اگه کشوری 30 سال رو یه طرح منسوخ کار کنه و از قضا همون طرح رو هم نتونه یه چیز نسبتا به‌روز ازش در بیاره (در برخی زمینه‌ها پیشرفت که هیچ، هرسری نسبت به قبلیش پسرفت هم داشته) این چه مفهومی می‌تونه داشته باشه؟ اینا این‌کاره نیستن برادر من. یعنی مال این حرفا نیستن. همین موشکی رو هم که اینقدر بهش می‌نازیم و بعضیام -به‌حق- گله میکنن که چرا عمده‌ی بودجه‌ی دفاعیمون رو صرفش می‌کنیم 10 سال دیگه ببین که چطور از ترکیه عقب افتاده (همون‌طور که در زمینه‌ی پهپادی داره از ایران جلو میزنه)

باید ناوهای ما قدرت پدافندی داشته باشن تا بتونن در مقابل حملات موشکی و هوایی از خودشون دفاع کنن لاقل برای این کار یه ناو رو پدافندی کامل بسازن تا بتونه در برابر تهدیدات موشک و هواپیما بتونه از خودش و کشتیهایی که وظیفه حفاظت ازشون رو دارن مقابله کنن وقتی نتونن از خودشون دفاع کنن چه فایده داره داشتن پد بالگرد لاقل به عنوان مکمل هم باشن یکی دارای پدافند کامل و دوربردو کوتاه برد یکی دعرای پد بالگرد که بتونن پشتیبانی رو بهشون برسونن الان بحث پدافند خیلی مهمه در مقابل این همه تهدید هوایی از همه طرف داشتن یه پدافند مستقل واقعا به درد میخوره

ناو به حالت شناور در اومده و بازیابی شده دیگه فرایند تحویلیش زیاد عقب نمی افته

Guizhou JL-9 FTC-2000 Mountain Eagle

Douglas RA-3 Skywarrior

زمانی که تیمسار ستاری فرمانده نیروی هوایی بودند از همین دولت ها و رهبری کنونی، هم توانستند بودجه بگیرند و هم توانستند نیروی زیر مجموعه خود رو به نحوی مدیریت کنند که یک دستاورد کوچکش شد آذرخش! آذرخشی که با توجه به زمان خود چندین برابر صاعقه و کوثر الان ارزش علمی برای ما داشت! اگر تیمسار ستاری میماند به رغم همه اون نبود بودجه ها و تبعیض هایی که همه میگویند بین ارتش و سپاه هست ما الان دستاورد های بسیار بیشتری داشتیم. قضیه قضیه مدیریت است که متاسفانه در رده یک ارتش میبینیم بیشتر به تبیین شرایط و احکام دینی و فرهنگی مشغول شده تا وظایف تخصصی خود! نمیدونم چه دستی یا چه برنامه ای دربین است که نمیگذار افرادی چون ستاری که کم در ارتش نداریم دوباره مدیریت نیرو ها رو به عهده بگیرند اما هر چه و هر که هست تا وضع این است احتمالاً آش همین آشه و کاسه همین کاسه.

احتمالاً به همون دلیلی که در نیروی هوایی با وجود داشتن طرح های بروز تر هر چند سال تایگر رو با عناوین مختلف رونمایی مجدد میکنن! این طرف هم همین قضیه هست

بودجه سپاه چند برابر بودجه ارتشه در حالیکه سازمان رزم کوچکتری دارد. ارتش پول برای تکمیل یا تعمیرات و بهره برداری از تجهیزاتشو نداره.

بخش دوم و پایانی جدیدترین گونه از بالگرد میل-28 به شناسه MN ، با توجه به توانایی پرواز در شرایط همه گونه آب و هوا ، در کنار مسلح شدن به جنگ افزارهای برد بلند و سامانه های به روز ، قدرت تخریب به مراتب افزون تری را نسبت به نمونه های پیشین در اختیار دارد به اعتقاد تحلیلگران و ناظران صنعت دفاعی روسیه ، یکی از مهمترین نتایج برنامه های جاری دفاتر طراحی این کشور ، در حوزه بروزرسانی بالگردهای تهاجمی عملیاتی ، ترکیب سلاح های جدید با سخت افزارهای به نسبت قدیمی و متعاقب آن افزایش توانمندیهای آفندی سازمان نظامی آن خواهد بود . در واقع با توجه به پتانسیل رزمی میل-28 ام ان و تطبیق آن با موشکهای ضد زره 9K123M ، توان ضربتی هوانیروز ارتش روسیه باردیگر به جلو حرکت نموده و تیزتر شده است . در کنار مسلح سازی این بالگرد ، روند بروزرسانی سامانه های بصری و ناوبری محصول میل نیز در جای خود جالب توجه به نظر می رسد . چنانکه با نصب رادار جدید N025 که گفته شده با روندی منظم در حال نصب بر روی بالگردهای عملیاتی ارتش روسیه است ، بروزرسانی سیستم های کنترل آتش و نیز زیربخش هایی که قابلیت هدایت بدون سرنشین ها را دارد ، از جمله ایده هایی است که می تواند صحنه نبرد آینده را دستخوش تغیییر نماید . موشکهای ضد زره 9ام123 ام با شناسه Khrizantema-VM در قالب تیوب های 4 تایی نصب شده بر روی پرتابگر APU-Kh-V زیر بالچه میل-28 ان ئی کلاهک قدرتمند در کنار هدایت دوگانه ، قابلیت درگیری در شرایط همه گونه آب و هوایی را به این بالگرد داده است در حوزه توان حمل سلاح ، بالگرد میل-28ام ان ، بعنوان جدیدترین عضو این خانواده ، میتواند تا 16 تیر موشک ضد زره را در گونه های متفاوت حمل و شلیک نماید که درابتدای امر ، توان حمل موشکهای ضد زره خانواده Shturmو Attack !!!! بود که می توانست در یک برد 6 کیلومتری به اهداف زرهی حمله کند ، ولی علیرغم برد به نسبت مطلوب ، در حال حاضرشرکت KBM برنامه ای برای اصلاح و افزایش برد این موشک ندارد ، به جای سرمایه گذاری بر روی این دو پیکربندی ، تصمیم گرفته شد که نسخه MN بالگرد میل ، قابلیت حمل و شلیک موشک ضد زره Chrysanthemum-VM را بدست آورد که پتانسیل حمل یک کلاهک جنگی با قابلیت نفوذ به درون یک زره به ضخامت 1100 م.م در پشت یک مجموعه حفاظتی ERA را با بردی در حدود 10 کیلومتر را به این بالگرد می دهد که به نسبت در تمامی حوزه ها برتری قابل ملاحضه ای نسبت به موشکهای قبلی نشان می دهد . مضاف بر این ، در آینده قراراست تا تسلیحات هدایت شونده Hermes-A با برد نزدیک به 20 کیلومتر برای گونه هواپایه آن ، به این بالگرد اضافه شود که مهمترین مزیت موجود درآن ، امکان شلیک در همه گونه آب و هوا ( روز و شب ) است . موشک ضد زره هرمس - آ ، برنامه آینده میل برای مسلح سازی بالگردهای سری میل-28 سفارشهای دریافتی براساس داده های موجود ، گونه NM از میل-28 در حال حاضر ، خط تولید فعالی داشته و ارتش روسیه نیز بصورت محدود آن را عملیاتی نموده ، چنانکه اولین قرارداد برای خرید این بالگرد به تعداد 98 فروند در ژوئن2019 میان طرفین به امضاء رسید . براساس مفاد این قرارداد ، شرکت سازنده چند فروند برای تکمیل آزمایشها در شرایط رزمی به ارتش این کشور تحویل داده و قرار بود تا از میانه 2020 تحویل این بالگردها سرعت بیشتری بخود بگیرد . با توجه به اهمیتی که این بالگرد برای ارتش روسیه دارد ، به موازات تولید بالگرد فوق ، توسعه و بهینه سازی موشک ضد زره Chrysanthemum-VM نیز در دستور کارقرار گرفت تا بلافاصله پس از عملیاتی شدن کامل بالگرد ، موشکها نیز به سازمان بکار گیرنده ، تحویل شوند ولی تاریخ مشخصی برای تسلیح میل-28 به این مهمات ضد زره هنوز معین نشده است . شیوه مسلح سازی کلاسیک روسی ! قابلیت حمل بمب های آهنی سقوط آزاد 100 تا 500 کیلوگرمی برای بالگرد میل-28 ان ئی در کنار تحویل این بالگرد به ارتش روسیه ، بازار یابی میل-28 در کشورهایی که بطور سنتی ، مشتری تسلیحات روسی هستند نیز در حال پیگیری است . بازاریابهای نظامی روسی مدعی اند که این سخت افزار پتانسیل صادراتی بسیار بالایی دارد و قطعا مشتریان خود را پیدا خواهد نمود که از آفریقا ، آسیا و خاورمیانه انتظار می رود که این محصول را خریداری نمایند . بالگرد تهاجمی میل -28 ان ئی با مجهز شدن به اویونیک یکپارچه BREO-28N ، سامانه الکترواپتیکال OPS-28N (دماغه بالگرد ) ،دوربین تلویزیونی و مسافت یاب لیزری به گفته این بازاریابها ، نسخه صادراتی میل-28 ام ان بدلیل استفاده از فناوری های جدید ، توان آفندی ارتشهای کاربر را بشدت ولی با هزینه به نسبت کمتر ، افزایش می دهد که در این میان ، افزایش مرگ آوری این بالگرد بواسطه نصب موشکهای 9ام123ام که برد آن افزایش پیدا نموده ، توجهات بیشتری را بخود جلب نموده است که یک مزیت رقابتی در مقایسه با رقبا محسوب می گردد . به ادعای شرکت سازنده ، بر خلاف بالگردهای میل-24 و میل-28 ان ئی ، مجهز شدن پیشرانه های گونه NM به محافظ ورودی موتور ( با شناسهPZU ) به هیچ عنوان از قدرت پیشرانه نخواهد کاست آیا گونه میل-28 ام ان ، موفقیت را در کارنامه خود خواهد دید ؟ صنعت دفاعی روسیه ، تمرکز ویژه ای بر روی توسعه فناوری موشکهای ضد زره و همچنین بروزرسانی حامل های آنها دارد . این امر بخصوص در حوزه پیکربندی های هوایی بیشتر قابل مشاهده بوده که بطور طبیعی ، افزون کننده منافع ارتش و بخش دفاعی این کشور است . پرتابگر موشکهای هوابه هوای استرلا- وی ام مجهز به موشکهای 9M336 Verba باسرجستجوگر بهبود یافته به همراه پخش کننده چف ( نوک بالچه ) UV-26 بدیهی است که روند عملیاتی شدن این گونه جدید ابتدا در ارتش روسیه و سپس با ارائه در نمایشگاه های دفاعی ، در سایر ارتشها اتفاق خواهد افتاد که این روند ، ماهیت توسعه و آزمایش نمونه های جدیدتر را سریعتر خواهد نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

تصویر ماهواره ای جدید از شناور کاتاماران کلاس شهید سلیمانی البته معلوم نیست مربوط به کدوم فروند هست. و این هم تصویر منتسب به ناو شهید سلیمانی. به نظر که تصویر واقعی و مربوط به همین ناو هست و روی بدنه حتی نشان و آرم نیروی دریایی سپاه هم نصب شده با توجه به تصویر بالا و نصب بودن آنتن ها و رادارها و دیگر جزئیات، به نظر میرسه که انشالله یکی از ناوهای در دست ساخت در مراحل نهایی و شاید حتی تحویل باشه. ساخت چنین ناوی با این ابعاد و سبک جدید و البته در مدت نه چندان زیاد برای مایی که برای تحویل و بروز رسانی موج کلاس ها پیر شدیم بسیار جای خوشحالی داره. با این وجود نباید الحاقش زیاد دور باشه، شاید برای سالگرد شهادت شهید سلیمانی. انشالله

فکر میکنم که ساخت ناو سهند و همچنین طلائیه بر عهده نیروی دریایی بوده و ناو دنا بر عهده وزارت دفاع. ولی از جماران و دماوند ۱ و ۲ اطلاع خیلی دقیقی ندارم

سلام اینطور که مشخص هست حادثه ناو طلائیه در بندر شهید باهنر بوده

این میزان ضعف و گاف‌های عجیب و غریب در چنین ارگان حساسی از نظر من فقط دو دلیل می‌تونه داشته باشه: بی‌مسئولیت بودن فرماندهان (همه‌ی همه‌شون) و بی‌غیرت بودن پرسنل (نه همه‌شون ولی قطعا شامل فرمانده‌هانشون میشه). فکرشو بکنید تو کمتر از 5 سال چقدر خسارت مادی (غرق شدن چند ناو مهم و بعضا غیرقابل جایگزین تا مدتها) و معنوی (از دست دادن تعداد زیادی پرسنل و از بین رفتن غرور ملی) به بار آوردن و حتی یک بار، تاکید می‌کنم یک بار کسی بازخواست نشده باشه؟ اصلا بازخواستشون رو نخواستیم (بخوره تو سر فرمانده‌هانشون)، تا حالا یکیشون اومده و یک دلیل آورده که مثلا چرا ناو کنارک بر اثر برخورد موشک خودی نابود شد و کلی جوون از دست رفت؟ خلاصه این‌که نیروی دریایی ارتش ایران در زمینه‌‎ی" ظفرمند بودن"، دست ارتش هند رو هم از پشت بسته.

بله دیروز این اتفاق تلخ افتاده و متاسفانه یکی از کارکنان نیروی دریایی هم در اثر حادثه شهید شدند. این حادثه در داک شماره ۲ نیروی دریایی ارتش در بندر عباس اتفاق افتاده و با توجه به تصویر منتشر شده شاید در هنگام آبگیری یا تخلیه آب داک اتفاق افتاده

بخش دوم : برخورد نزدیک از نوع سوم .... پیشینه انتقال سامانه های بالستیک به عمق زمین – مطالعه موردی ،جنگ دوم جهانی استراتژی نظامی در یک تقسیم بندی بسیار پیچیده ، زیرمجموعه و شاخه ای از نظریه های اجتماعی است که به کاربرد زور برای دستیابی به اهداف یک جامعه در تقابل و نزاع با دیگری می پردازد . درواقع امر استراتژی نظامی براین روند استوار است که چگونه باید نیروهای نظامی را در جهت کسب اهداف نظامی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و ایدئولوژیک بکار بست . گفتگو در مورد فلسفه و ماهیت استراتژی نظامی ، بسیار طولانی است و اگر چه بیان مراحل تاریخی آن بسیار جذاب به نظر می رسد ،اما از حوصله این نوشتار خارج است ،اما در راستای موضوع مورد بحث ، یکی از جالب ترین مواردی که درتاریخ توسعه استراتژی های نظامی ، با آن روبرو می شویم ، کاربرد قوانین حرکت و قواعد هندسه در امور نظامی بشمار می رود که برای اولین بار توسط افسر ارتش فرانسه به نام سباستین لی پرستره دی وبان استفاده شد . سباستین لی پرستره دی وبان وی که در ارتش لوئی چهاردهم خدمت می کرد ، مسئولیت احداث استحکامات نظامی فرانسه در مرز با دوک نشین های آلمانی بود که بنیان این استحکامات باعث حفظ مرزهای شرقی این کشور از تهاجم آلمان در سال 1914 شد . ساختار دژهای طراحی شده توسط وبان نه تنها از اصل ضخیم بودن برای مقابله با آثار انفجار استفاده می نمود ، بلکه بدلیل استفاده گسترده از زوایای پیچیده ، مانع از تاثیر اتش توپخانه دشمن می گردید . در حقیقت کاربرد محاسبات ریاضی در این سلسله استحکامات باعث می شد تا مشکلات تاکتیکی ارتش فرانسه تا حدود بسیار زیادی کاهش یابد .تاثیر فلسفه وبان در طراحی استحکامات نظامی تا بدانجاست که حتی امروز ، اصول ابداعی وی بصورت یک دیسیپلین رسمی ، در سازمان های نظامی مدرن مورد استفاده قرار می گیرد . راست : محدوده در نظر گرفته شده توسط وبان ( خطوط قرمز ) چپ : خطوط دفاعی خندقی موازی برای دفاع از استحکامات نظامی با این حال فاصله میان عصر وبان تا دوران معاصر بسیار طولانی است ، اما نیاز به طراحی استحکامات در برابر آتش دشمن ، همان اصول مطرح شده توسط این افسرفرانسوی است که برای نمونه ، یک مورد جذاب در جنگ دوم جهانی مورد بررسی قرار می گیرد . پروژه ساختمانی شماره 21 در میانه های سال 1943 ، زمانی که سازمان رزمی واحدهای ارتش آلمان در جبهه شرقی یکی پس از دیگری دچار فروپاشی می شدند ، سرفرماندهی OKW بتدریج مجبور گردید تا برنامه توسعه سلاح های انتقامی شماره یک و دو را در اولویت برنامه ریزی های خود قرار دهد . برهمین اساس ، با توجه به وجود برتری هوایی متفقین در آسمان اروپا که با روندی آهسته اما مستمر ، خود را به نیروی هوایی آلمان ، تحمیل می نمود ، کارشناسان نظامی آلمانی طرح های جدیدی را برای ساخت سایتهای شلیک سخت سازی شده برای موشکهای وی-2 در حال تولید انبوه را در امتداد سواحل فرانسه ، در دستور کار خود قرار دادند . بر همین اساس ، در اکتبر 1943 ، سازمان تاد ، ساخت یکی از باشکوه ترین پناهگاه های مربوط به پروژه وی-2 را با طراحی گنبدی شکل در نزدیکی سنت اومر (Saint-Omer) کلید زد . طراحی اولیه برای استقرار سکوهای ثابت شلیک وی-2 مستقر در واتن براساس طرح اولیه ، این پناهگاه بزرگ می بایست با مشارکت شرکتهای آلمانی ساخت می شد ، به همین سبب ابزارآلات ساختمانی نظیر تجهیزات حفاری ، میکسرهای بتون در کمیتی بسیار قابل توجه به این برنامه منتقل گردید . با توجه به حجم بسیار غول آسای این پروژه و اولویت شماره یک دفاعی ، چیزی در حدود 1300 کارگر به این محل اعزام شده و مجبور بودند تا بصورت شبانه روزی کار را جلو ببرند ، بطوریکه ملیتهای مختلفی از شوروی و فرانسه در میان آنها دیده می شد . اما پس از کشف محل ساخت این پناهگاه توسط متفقین واقع در سایت اصلی آن در واتن ، به تاریخ 27 اوت 1943 ، ارتش آلمان به موقعیت دیگری که یک معدن شن متروکه در ویزرنس چشم دوخت که بعنوان یک چشم انداز بلندپروازنه و البته آینده نگرانه برای توسعه برنامه وی-2 می شد بر روی آن حساب کرد . در این میان ، یک مهندس ارشد پروژه به نام خاویر دورش از سازمان تاد ، این مکان را به سرفرماندهی OKW و آلبرت اشپیر پیشنهاد نمود با این تبصره که برای کل مجموعه یک گنبد بتونی به وزن یک میلیون تن در دامنه مشرف به این تپه ساخته شود و مجموعه ای از تونل های دسترسی ( حدود 7 کیلومتر تونل ) در زیر گنبد و دامنه تپه حفاری گردد. این گنبد عظیم به قطر 71 متر و ضخامت 5 متر و وزنی در حدود 55000 تن بود که پس از تصویب "پروژه ساختمانی شماره 21 " نام گرفت . نمای مجموعه ویزرنس براساس داده های موجود ، نقشه های ساختمانی این گنبد مفاهیم بسیار پیشرفته ای را بخود می دید که در بخش زیرین آن ، مجموعه ای گسترده و بسیار بزرگ از انبارهای ذخیره موشک ، مخازن ذخیره سوخت ، تاسیسات تولید اکسیژن مایع ، یک پادگان مسلح برای حفاظت و در نهایت ژنراتورهای برق بزرگ قرار داشت . این بخش با یکسری تونل های فرعی به بخش مونتاژ موشک متصل می شد که قادر بود با حداکثر ایمنی ، موشک های وی-2 را سرویس دهی ، مونتاژ نمود ، در حالی که بدلیل انجام محاسبات لازم در برابر هر نوع بمباران هوایی می توانست مقاومت کند . وضعیت حاضر ورودی ها و بخش هدایت آتش مجموعه ویزرنش علاوه براین ، یک تونل کوچک با مجهز شدن به ریل راه آهن ، تمامی مسیرهای موجود را به یک بخش هشت ضلعی شکل ، درست 100 فوت ، در بخش زیرین گنبد هدایت مینمود که با قطری در حدود 41 متر و ارتفاع 24 متر تا زیر گنبد اصلی ، به مانند یک ساختمان 7 طبقه زیرزمینی سامانه های سوخت رسانی ، و آماده سازی راکت را در برابر هرگونه حمله ایمن می کرد . درست در بخش مجاور آن نیز ، دالان بزرگی برای آماده سازی موشکها ایجاد می شد که پس از اتمام مراحل مونتاژ نهایی به این قسمت منتقل و پس از بررسی نهایی بسمت فضای بیرونی برای شلیک منتقل می گردید . حد فاصل این بخش و فضای شلیک ، یک درب بیرونی این پناهگاه به ضخامت 5 فوت و ارتفاع 55 فوت قرار داشت که در زمان شلیک باز شده ، موشکها به بیرون منتقل و سپس بسرعت بسته میشدند . برای تامین امنیت فیزیکی این پناهگاه ، یک گردان از یگان های ویژه اس اس بدان مامور گردید ، در حالی که درست در فاصله هشت کیلومتری از این مرکز ، یک مجموعه زیرزمینی دیگر برای انجام برنامه ریزی های مربوط به شلیک وی-2 می بایست ساخته می شد .مضاف بر تمامی ویژگی های فوق الذکر ، ارتش آلمان با پیش بینی بمباران این مرکز و بسته شدن احتمالی مسیرهای دسترسی ، در نزدیکی این مجموعه تونل ها ، مرکزی را با اسم رمز " پادگان کرم خاکی " پیش بینی نمودند که درآن لانچرهای ثابت و متحرکی پیش بینی شده بود تا در صورت وقوع رخدادهای غیرمترقبه ،امکان اجرای شلیکهای ادامه دار ، وجود داشته باشد . راست : سرلشکر دکتر والتر دورنبرگر چپ : راکت وی -2 این طرح پس از پیشنهاد به سرفرماندهی OKW بشدت از سوی سرتیپ دکتر والتر دورنبرگر ( مغز متفکر برنامه های موشکی در ارتش آلمان ) مورد حمایت قرار گرفت . بدین ترتیب از نوامبر 1943 کار ساخت و سازاین مجموعه آغاز شد که نخستین گام آن ، حفاری تونل اصلی در پایه معدن بود .نخستین اطلاعات مربوط به ساخت و ساز های غیر عادی در نزدیکی سنت اومر ، همزمان با شروع عملیات آلمان ها ، در اختیار متفقین قرارگرفت ، اما بدلایل مختلف ، بمباران این مرکز ، در اولویت قرار نداشت ، ولی سرانجام نخستین حملات به سایت اصلی در مارس 1944 زمانی آغاز شد که کار ساخت گنبد اصلی مدتها قبل به اتمام رسیده بود . با این حال ، در مرحله نخست ، بیشتر از 3000 تن بمب روی این سایت ریخته شد که به روستاهای نزدیک این مرکز ، آسیب فراوانی وارد کرد ،اما بخش گنبد ، همچنان سالم در جای خود قرار داشت و علیرغم اجرای نزدیک به 300 حمله ، تا انتهای جنگ ، کار بر روی این برنامه ادامه داشت . مجموعه ویزرنس در مراحل آماده سازی ازراست : محل استقرار مراکز تولید نیرو (ژنراتورها ) و تونل های دسترسی و ذخیره موشک درصورتی که سلسله حملات اصلی به این مجموعه ، مورد بررسی قرار گیرد ، میتوان به حمله 27 آوریل 1944 اشاره نمود که درآن ، 16 فروند بمب افکن نیروی هوایی آمریکا چیزی در حدود 128 عدد بمب هزارپاوندی را بر روی هدف مشخص شده فروریختند ، در حالی که فقط یک هواپیما از دست رفت . پس از آن ، در 22 ژوئن 1944 ، بمب افکن های اسکادران 303 نیروی هوایی آمریکا ، با استفاده از 14 فروند بمب افکن بی-17 حمله گسترده دیگری را انجام دادند که بدلیل پوشش ابر سنگین ، ناکام ماند . در مجموع بیشتر از 16 حمله توسط نیروی هوایی متفقین علیه این تاسیسات اجرا گردید که بدلیل استقرار آتشبارهای ضدهوایی سنگین ، حملات به بخش اصلی چندان موفقیت آمیز صورت نمی گرفت ، اما تاسیسات فرعی نظیر ریل های راه آهن ، شبکه ارتباطی جاده ای بطور گسترده تخریب و بلااستفاده می گردید . نمای بازسازی شده مجموعه سایت موشکی ویزرنس . به شکل طراحی از بخش گنبد تا ورودی ها / خروجی ها و همچنین شیوه ذخیره موشک ها دقت کنید اما سرانجام روز موعود فرا رسید . در 17 ژوئیه سال 1944 ، بمب افکن های لانکستر نیروی هوایی سلطنتی مسلح به بمب های 6000 کیلوگرمی جدید به این تاسیسات حمله کردند که در نتیجه آن ، گرچه گنبد اصلی همچنان دست نخورده باقی ماند ، اما سه تیر بمب 6 تنی درست در زیر گنبد و دهانه تونل ها منفجر شد که باعث گردید تا کل دامنه تپه شنی دچار فروریزی شده و دو مسیر اصلی ورود و خروج موشکها را سد کند . راست : محل استقرار بخش های مختلف تونل های زیرزمینی مجموعه سایت پرتاب ویزرنس چپ : مسیر 2 تونل انتقال موشکهای وی-2 به سکوی شلیک در فضای باز سایت موشکی در همان زمان ، ژنرال دورنبرگر طی گزارشی به سرفرماندهی ارتش ، اعلام نمود که بخش اصلی تاسیسات هنوز دست نخورده باقی مانده ، اما زمین اطراف این مرکز چنان جابه جا و درهم کوفته شده که باید این محل را بطور کامل تخلیه نمود ، چرا که بزودی گنبد اصلی نیز ریزش خواهد کرد . اگر چه دورنبرگر مبالغه بسیار زیادی در این گزارش داشت ، اما با توجه به سابقه وی در مخالفت با سایتهای پرتاب ثابت برای موشکها ، می توان نظرات او را تا حدودی نادیده گرفت . راست : جدول حملات هوایی متفقین به سایت موشکی ویزرنس به تفکیک تعداد سورتی های پرواز ، نوع هواپیمای مورد استفاده ، تعداد و نوع بمب های رها شده چپ : عکس هوایی از مجموعه سایت پرتاب مجموعه ویزرنس . بر اساس گزارشهای ثبت شده ، شدت بمباران به اندازه ای بود که خاک زمین اطراف سایت ، پخته شده بود !!! و برای مدتها ،امکان استفاده از آن وجود نداشت ! در این میان ،گزارش متقابل مهندسان سازمان تاد باعث شد تا با دورنبرگر مخالف شود ، ولی در نهایت با حمله متفقین به نرماندی و کاهش منابع لازم برای ساخت و ساز تاسیسات ، در پایان ژوئیه سال 1944 سرفرماندهی OKW دستور داد تا همه تاسیسات کاملاً تخلیه شود و تمامی موشکهای وی-2 موجود برای شلیک از روی لانچرهای متحرک که می بایست در هلند ، بلژیک و آلمان استقرار می یافت ، به محل های از پیش تعیین شده منتقل گردد . با توجه به این مساله ، هیچ موشکی از تاسیسات فوق الذکر شلیک نگردید و پس از پایان جنگ و تصرف این تاسیسات توسط تیم های اطلاعاتی متفقین و بررسی آن ، بسرعت بدست فراموشی سپرده شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................... 2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد ) 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

Lockheed U-2 Dragon Lady

سلام یک سری به سایت تحولات جهان اسلام بزنید . ویکی منبع معتبری به حساب نمی آید

در ارماتا تکنولوژی خاصی استفاده نشده برای حفاظت در این تانک یک زره واکنشی و یک سیستم حفاظت فعال استفاده شده که در یک محیط جنگی تست نشده تو منبع زیر نوشته روسیه 5 تا تانک ارماتا را برای شرکت در درگیری لاذقیه به سوریه میبرند که 3 تا از اونها مورد اصابت موشک tow2b قرار میگیرند و یکی از اونها به طور کامل منهدم میشه هر چند تصویری از حضور ارماتا در سوریه نیست و تروریست ها هم معمولا از حمله های ضد تانکشون فیلم میگرفتن به گفته منابع چینی اساس این گزارش مبتنی بر گزارش نهادهای اطلاعاتی امریکا هست که این درگیری در مناطق کوهستانی لاذقیه صورت گرفته منبع منبع روسی و اصلی ماجرا -------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- با عرض پوزش از دوستان بخصوص @Crash , @oldmagina در ابتدا مطلب این پست یک چیز دیگه بود

بمب هسته ای با استاندارد دوگانه !!! تاریخچه پشتیبانی ایالات متحده از برنامه تسلیحات کشتار جمعی پهلوی از میانه دهه هشتاد میلادی تا کنون ، یکی از نگرانی ها غرب ، وجود امکان دستیابی ایران به تسلیحات اتمی بوده که این روند بلافاصله پس از پایان جنگ با عراق و بازگشت تهران به روند بازسازی اقتصادی و متعاقب آن ، توسعه توانمندی های نظامی بصورت بالقوه در حال افزایش است . این مساله در کنار سرمایه گذاری بخش دفاعی این کشور بر روی طرح های موشکی برگرفته از نمونه های کره شمالی و همچنین بروزرسانی گونه های بومی موجبات پدید آمدن رفتاری خصمانه علیه تهران از جمله تهدید به جنگ ، اعلام مکرر اجرای حملات پیشگیرانه علیه تاسیسات هسته ای ، تحریم اقتصادی و اعمال فشار با ابزار سازمان ملل متحد شده است تا به گونه ای ، منافع غرب در حساس ترین نقطه خاورمیانه تامین گردد . در همین راستا ، با توجه به اینکه پاکستان و کره شمالی به تقریب بصورت همزمان در ددهه نود میلادی در برابر فشارهای غرب به منظور توقف تولید مهمات هسته ای مقاومت کرده و کره شمالی علیرغم شدید ترین تحریم های اقتصادی ( البته با کمک های سخاوتمندانه چین . م ) برنامه هسته ای نظامی خود را ادامه میدهد ، برخی از تحلیلگران معتقدند که بتدریج می بایست ایران را بعنوان دهمین قدرت هسته ای ، به رسمیت شناخت ، در حالی که مقامات تهران ، همچنان به استراتژی انکار خود در این زمینه ادامه می دهند . با این وصف ، علیرغم اینکه در جریان تدوین پیش نویس برنامه جامع اقدام مشترک (برجام ) در سال 2015 ، تحریم های سازمان ملل علیه ایران می بایست حذف می شد ،اما تحریم های یکجانبه غرب به اعتقاد بخش قابل توجهی از تحلیلگران مسائل راهبردی ، بیشتربه منظور اعمال محدودیتهای بیشتر علیه برنامه هسته ای ، و متوقف نمودن روند ظهور ایران بعنوان یک کشور مسلح به تسلیحات هسته ای ادامه پیدا نمود . با این حال ، پس از اعلام استراتژی چرخش به شرق توسط دولت اوباما و تمرکز بر روی محور اقیانوسیه – شرق آسیا ، برخی براین اعتقادند که ارتش آمریکا با بطور محسوسی از وارد شدن به یک درگیری طولانی با ایران اجتناب ورزید که این نیز به نظر برخی دیگر از ناظران نظامی ، بسیار نامطلوب بود . اما خروج دولت ترامپ از برجام و تمرکز مجدد بر خاورمیانه و تقویت راهبرد کلان حفظ امنیت اسراییل ( که پیشتر با حضور ایران در مرزهای همجوار آن بشدت دچار مخاطره شده بود ) باعث گردید تا پتانسیل درگیری بر سر برنامه هسته ای ایران ، بار دیگر سیر صعودی بخود بگیرد . در این زمینه ، تحلیلگران غربی ، رویای تولید سلاح هسته ای در تهران ، از ابتدای پدید آمدن تا امروز ، براین اندیشه استوار است که این سلاح ها می تواند جایگاه ایران را بعنوان یک قدرت نظامی در خاورمیانه تثبیت نماید و متقابلاً راهبرد بازدارندگی هسته ای اسراییل را تا حد بسیار زیادی تضعیف نماید . علیرغم این مساله ، منشآء وآغاز برنامه هسته ای ایران ، کمتر مورد توجه قرار گرفته است . تا قبل از انقلاب 1979 ، ساختار سیاسی حاکم بر ایران ، بعنوان یک همپیمان ثروتمند غرب محسوب می شد و با وجود آگاهی از احتمال حرکت ایران بسمت ساخت سلاح هسته ای ، به شکل سیستماتیک ، تجهیزات و مواد مورد نیاز را برای این کشور تامین می نمود . این کمک ها گرچه در دهه شصت میلادی محدود می بود ، اما به ناگاه در سال 1974 سریع تر گردید تا جایی که ارزیابی های طبقه بندی شده سی آی ای در همان سالها نشان می داد که روند توسعه برنامه هسته ای ایران نهایتا تا میانه دهه هشتاد میلادی به تولید بمب هسته ای ختم می گردید . مضاف براین ، پهلوی دوم به مناسبتهای مختلف اعلام می نمود که ایران بدون شک زودتر از آنچه جهانیان تصور می کنند ، به یک قدرت هسته ای تبدیل خواهد شد . با توجه به این مساله ، در کنار تاکید بر این نکته که ایران در آن زمان همسایه جنوبی اتحاد شوروی سابق محسوب می شد ، بصورت آگاهانه ای از گسترش تسلیحات اتمی در ایران حمایت می نمود ،اما از آنجا که این روند ، منجر به تقویت موضع بلوک غرب می شد ، به نوعی سرمایه گذاری امنیتی غیر مستقیمی بشمار می رفت و متعاقب آن تهدیدی نیز بشمار نمی آمد . بدین سان ، ضمن آگاهی از این مساله که اسراییل درآن زمان ، به چنین جنگ افزارهایی مسلح می بود ، بلوک غرب در خاورمیانه ، 2 کشور مسلح به تسلیحات هسته ای را بعنوان متحد خود در اختیار داشت ( قبل از دست یابی پاکستان . م ) که این امر منجر به تضعیف شدید کشورهای همپیمان بلوک شرق ( کشورهای عربی ) می گردید ، در حالی بطور همزمان ، مرزهای جنوبی اتحاد شوروی نیز بلحاظ امنیتی دچار مشکل میشد . مجموعه کمکهای فنی غرب به ایران که در قالب برنامه " اتم برای صلح" صورت می پذیرفت ، آمریکا را موظف مینمود تا تجهیزات راهبردی حساسی را برای تولید انرژی هسته ای به شرکای خود ارائه کند تا این کشورها در پرتو این قابلیت ، امکان رویارویی با اتحاد شوروی سابق را تا حد امکان بدست آورند . در این زمینه ، مسلح شدن ایران به سلاح های هسته ای ، در حالی که مشتری اصلی تسلیحات پیشرفته غربی نیز می بود ، بتدریج به یک نگرانی امنیتی عمده برای اتحاد شوروی در مرزهای جنوبی اش تبدیل می شد تا جایی که برخی این نگرانی را با وضعیت کره شمالی برای ایالات متحده مقایسه می کنند ! این بدان معنا بود که ایران با استفاده از فناوری پیشرفته غربی ، برای تولید مقادیر انبوه از پلوتونیم قابل استفاده در سلاح های هسته ای آمادگی پیدا می کرد و متقابلاً با کمک های غیر مستقیم غرب ( به معنای ورود اسراییل به برنامه هسته ای ایران در زمان شاه . م ) قابلیت تبدیل این مواد به مهمات قابل پرتاب از هواپیما نیز ایجاد می گردید. اما در نهایت ، با وقوع انقلاب در ایران و قطع کمک های خارجی ، ایران پس از پایان جنگ با عراق ، به منظور توسعه قابلیتهای هسته ای خود بسوی روسیه حرکت نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

تانک T-55AM2 و خودرو رزمی BTR-80A نیروهای انصارالله یمن در عملیات فجر الانتصار تانک های T-55AM یمنی ساخت چکسلواکی/جمهوری چک هستند. این سری از تانک های تی-55 ارتقاء تانک های T-55A می باشند که در اواخر دهه 1970 و اوایل 1980 توسط شوروی برای رفع کاستی ها قدرت آتش و حفاظت خصوصا در برابر تهدید موشکهای هدایت شونده ضد زره قابل حمل توسط انسان و سلاح های ضد زره مانند RPG طراحی شده بود. تانک های T-55AM2 در حقیقت نسخه ساخته شده توسط چکسلواکی است و مشابه نسخه AM شوروی است. تانک های T-55AM2 مجهز به سیستم سیستم کنترل آتش "Volna" یا (نسخه ساخته چکسلواکی) ، مسافت یاب لیزری، سنسور سنجش باد ، موتور V-55U با 621 اسب بخار قدرت ، تقویت سیستم تعلیق، نارنجک اندازهای دودزا، اضافه شدن صفحات لاستیکی در کنار شاسی و اضافه شدن صفحات زره ای به بخش جلوی برجک وسینه تانک است. وزن این تانک 38.2 تن است در مقایسه با T-55A که 36 تن وزن دارد افزایش قابل توجه ای پیدا کرده است. یمن سفارش خرید 35 دستگاه تانک T-55AM2 را در سال به 1999 به جمهوری چک داد و در سال 2002 آنها را تحویل گرفت. عملکرد تانک T-55AM2 در عملیات فجر الانتصار : تصویر دیگر از وانت تکنیکال ابداعی انصارالله یمن :