بسم ا... پایان یک افسانه !!!! جنگ از یک نظر ، بدلیل وقوع سریع روند ظهور و افول سامانه های رزمی ، یکی از جالب توجه ترین رویدادهای تاریخ بشر بشمار می رود ، جایی که بدلیل نیاز به قدرت آتش بیشتر ، سیستم های نظامی بطور دائم دچار تحول میشوند و این تحول ، گاهی آنقدر سریع به نظر می رسد که درک آن برای ناظران ،کمی مشکل است . با این حال نیروی زمینی ارتش ایالات متحده در جنگ دوم جهانی با مشاهده قدرت تحرک و آتش واحدهای پانزر ورماخت که به تانکهای پانتر و تایگر مجهز شده بودند ، از میانه های سال 1944 دست به طراحی و تولید یک تانک جدید با شناسه ام-26 پرشینگ نمود که می بایست ، نقطه ضعف واحدهای زرهی متفقین را که به شکل انبوه ، به نمونه های مختلفی از تانک ام-4 شرمن مسلح می بودند را به نوعی جبران کند . این مساله در ماه های آخر جنگ به تقریب ، صورت واقعیت بخود گرفت . تصویر فوق الذکر ، یک دستگاه تانک پانتر ورماخت را نشان میدهد که با شلیک مستقیم توپ کالیبر 90 م.م ، ام-3 تانک ام-26 آمریکایی دچار آسیب شده است . در واقع امر ، این حادثه سه شلیک را در پی داشت که شلیک دوم و سوم باعث شد تا پرتابه 90 م.م پرشینگ ، به درون برجک تانک آلمانی نفوذ کرده و آن را بطور کامل از کار بیاندازد.

بسم ا... خوب ، این عکس ظاهرا مسلح شدن سوخو -24 ام کا ، فنسر دی های نهاجا را به یک موشک کروز شبیه سومار ( kh-55) دارد نشون می دهد با توجه به محل قرار گیری موشک ، احتمالا هارد پوینت زیر ریشه بال (بخش ثابت بال ) که باید مخازن سوخت در آن نصب بشود ، برای قرارگیری این موشک در نظر گرفته شده این روسهای سرخوش را که می بینید ، روی یک نمونه مخزن سوخت 3000 لیتری ( 792 گالن آمریکایی ) پی تی بی-3000 (PTB-3000) سوخو -24 نشستند که درست در همون هاردپوینتی نصب میشود که در عکس ، موشکهای کروز نصب شده اند . این تصویر هم آرایش تسلیحاتی سوخو-24 در نقش تهاجمی /ضد رادار / سوخترسان به نمایش گذاشته اگر فرض شود این موشک ، از خانواده سومار/ هویزه هواپرتاب یا حتی موشک کروز ابومهدی باشد نقش های فوق الذکر را میشود برای آن محتمل دانست . البته در حالت عادی ، لیست مهمات هدایت شونده فنسر شاملKh-58E-01 /Kh-25ML /Kh-25MR (Kh-23M)/Kh-29L/Kh-29T/Kh-58E/Kh-31P )/Kh-31A/Kh-59/Kh-59ME هست و تا الان دیده نشده که فنسر برای حمل موشکی در این ابعاد ( وزن حدود 1650 کیلوگرم ، درازای حدود 6 متر و قطر حدود 50 سانتی متر ) بهینه سازی شده باشد ، در چنین صورتی ، هارد پوینت مذکور باید یکسری تغییرات برای حمل موشک به خود ببیند هاردپوینت ریشه (بخش ثابت ) بال فنسر و مهمات سنگین قابل نصب روی آن مخازن سوخت 3000 لیتری سوخو-24 نصب شده زیر هاردپوینت بخش ثابت بال . حالا اگر 3000 لیتر بنزین و وزن خود مخزن را مجموعاً 2500 کیلوگرم حساب کنیم ( فرض ) و وزن احتمالی سومار/ هویزه / ابومهدی را هم ، همون 1650 کیلوگرم ، یحتمل با این عکس ، شمشیرباز ایرانی می توند در هر سورتی ( پرانه ) دو تیر موشک را با خودش حمل کند که در این حالت ، برد هواپیما حدود 560 کیلومتر هست . پی نوشت : این مطالب ، یک دفعه به ذهن رسید ، اگر اشتباهی درآن هست ، دوستان بفرمایند تا اصلاح بشود.

Alekseyev A-90 Orlyonok

General Dynamics F-111 Aardvark Cutaway

Yakovlev Yak - 130 Mitten رویای دوست داشتنی

Beriev Be-200 Altair

Sikorsky CH-53 Sea Stallion (Family) Sikorsky S-65

Ilyushin Il-96

British Aerospace Nimrod AEW3

سلام، جسارتا یک سوالی که برام پیش اومده این هست که در صورت شلیک موشک های کروز از هاردپوینت های ریشه مشکلی از بابت تعادل پروازی به وجود نمی آید؟ آمکان شلیک همزمان وجود دارد؟

Tupolev Tu-22 Blinder

Canadair CL-13 Sabre Cutaway

ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش دوم و پایانی سلاح خیبر-2002 رونمایی شده به سال 2006 باسرنیزه استاندارد سلاح AKM و دوربین طرح شرکت کُلت خیبر-2002 راست : آفتامات کلاشنیکف چپ : هکلرکخ ژ-3 داستان روند توسعه سلاح انفرادی خیبر-2002 به اوایل قرن جدید میلادی ( 2000) باز می گردد ، درست در زمانی که نیروهای مسلح ایران بدنبال جایگزینی برای سلاح های انفرادی کالیبر 51×7.62 م.م اتوماتیک (هکلرکخ ژ-3 ) و همچنین انبوه نمونه های روسی ، چینی ، بلغاری ، آلمان شرقی ، رومانیایی و حتی عراقی سلاح انفرادی با کالیبر 39×7.62 م.م از سلاح آفتامات کلاشنیکف (AK) با یک نمونه ساخت داخل که بتواند مهمات استاندارد ناتو با کالیبر 56×7.62 م.م را شلیک کند ، بود . اسکرین شات از تست خیبر توسط وزیر محترم وقت دفاع ، دریابان شمخانی در ابتدای امر تصمیم براین شد که یک نمونه برگرفته از سلاح خودکار ژ-3 با طراحی پیش ماشه ( بولپاپ ) برای تولید انبوه انتخاب شود، اما بدلایلی نامعلوم ، پس از آزمایشات متعدد ، این طرح به نسبت جالب ، به نفع یک نمونه جدیدتر از یک سلاح اتوماتیک با کالیبر 56×5.56 م.م کنار گذاشته شد . ژ-3 بولپاپ ( پیش ماشه ) این طرح جدید که بعدها با شناسه خیبر-2002 ( KH-2002/Khaybar) شناخته شد ، به سال 2001 برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت . براساس داده های موجود ، هسته اصلی طراحی خیبر-2002 بعنوان یک سلاح با قابلیت مسلح سازی با فشار غیر مستقیم گاز باروت ، بصورت یک سلاح با مکانیزم چرخشی (bolt mechanism) طراحی شد که به معنای واقعی کلمه ، یک سلاح با کالیبر 56×5.56 م.م با نمای ظاهری آینده نگرانه بشمار می رفت . این سلاح انفرادی ، در سه نسخه استاندارد با لوله 730 م.م ، کارابین با لوله 680 م.م و نسخه DMR ، ( designated marksman rifle) یا بعبارت بهتر ، تک تیرانداز دقیق با لوله ای به درازای 780 م.م معرفی شده بود . راست : سرلشکر پاسدار شهید ، نورعلی شوشتری در حال ارزیابی آخرین گونه سلاح خیبر چپ : سرتیپ پاسدار نجار ، وزیر وقت دفاع در حال بررسی سلاح خیبر آزمایشهای صورت گرفته بر روی این سلاح در میانه دهه نخست قرن بیست و یکم موجب پدید آمدن دو بروزرسانی عمده درآن گردید . اولین بروزرسانی در سال 2005 و دومی در سال 2009 با معرفی جدیدترین و آخرین گونه خیبر-2002 رونمایی شد که امروز با شناسه "سما" شناخته میشود که روکش تحتانی لوله با طراحی ارگونومیک تر ، سایت آهنی نشانه گیری شبیه به سلاح آمریکایی M16A2 و ریل پیکاتینی طرح M1913 بود که قابلیت نصب هرنوع سامانه ویژه سلاح های انفرادی را بدان میداد . سلاح انفرادی سما مصاف 5.56 م.م راست : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق ثابت چپ : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق تلسکوپی آخرین تلاش ایران برای تولید یک سلاح استاندارد بومی با کالیبر 5.56 م.م براساس طرح اصلی آرمالایت ای آر-15 / ام-16 سلاح مصاف است که از مکانیزم پیستون گاز کورس کوتاه استفاده می کند . این سلاح برای اولین بار در نمایشگاه ایپاس 2016 در معرض دید عمومی قرارگرفت . براساس تصاویر موجود ، رسیور تحتانی این سلاح به تقریب مشابه با سلاح فجر224 است که یک روگرفت بومی از کارابین ام-4 بشمارمی آید ، در حالی که رسیور فوقانی به یک دسته تثبیت کننده شلیک ثانویه ( برای تسهیل فرآیند شلیک برای تیراندازن چپ و راست دست ) مجهز بوده و پوکه پران آن نیز یادآور طراحی سلاح کانادایی سی -7 ( کلت مدل 715) است . مصاف لوله کوتاه (13 اینچ ) فلسفه طراحی روپوش لوله براساس طرح M-LOK که به یک ریل پیکاتینی مجهز شده صورت گرفته است . این سلاح براساس تصاویر موجود از دو نوع قنداق استفاده می کند که اولی یک قنداق تلسکوپی4 حالته و یک قنداق ثابت پلیمری برای سلاح های مارکزمن است . در حال حاضر ، تنها کاربر این سلاح ، عناصر تیپ 65 نیروی ویژه ارتش ایران ( نوهد) است که گمان می رود مراحل مربوط به آزمایش و ارزیابی سلاح را پشت سر می گذاردو تا حال حاضر ( آذر1400) اطلاعات بیشتری از نتایج آزمون های احتمالی در مورد این سلاح منتشر نشده است .اما نکته جالبی که تا کنون در مورد سلاح فوق الذکر مشاهده شده ، این است که نمونه های رونمایی شده ، به خشاب های آزمایشی 30فشنگی مگ پول PMAG مجهز شده بودند ، در حالی که نمونه های تحویلی به نوهد ، همگی خشاب های 20 فشنگی STANAG که در گونه های قبلی مشاهده می شد را در اختیار داشتند . راست : فاتح چپ : ذوالفقار با این وصف ، در یک دهه گذشته ( 1400-1390) چند پیکربندی با کالیبر 56×5.56 م.م توسط صنایع دفاعی ایران نظیر سلاح فاتح و ذوالفقار نیز رونمایی گردید که هیچکدام از این طرح ها طبق داده های موجود ، وارد مرحله آزمایش نگردید و به تولید انبوه هم نرسید که ممکن است بدلیل هزینه زیاد یا کیفیت تولید با این سرنوشت مواجه شده باشند .اما در یک نگاه کلی می توان به این نتیجه رسید که هسته اصلی تمامی این طرح ها ، براساس طرح های تولید شده از سلاح های خودکاری سری CQ چینی است که این نیز ، خود براساس طرح AR-15/M16 تولید شده بود که به اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، بدلیل مشترک بودن اجزاء خطوط تولید و آشنا بودن یگانهای کاربر با این سلاح انتخاب گردید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- با توجه به اینکه متن در دو بخش ارسال شده و اولین تجربه در خصوص برگردان تخصصی متون در حوزه سلاح های سبک هست برای بنده ، دوستان صاحب نظر ، نواقص را بررسی و در تاپیک بفرمایند برای انجام اصلاحات لازم .. 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

Sukhoi Su-24 Fencer & UPAZ

تجهیزات سوخت رسانی مدرن برای واحدهای زرهی روسی همراه با پیشرفت ادوات رزمی در بخش لجستیکی و پشتیبانی نیز پیشرفت های قابل توجه ای رخ داده است. به عنوان نمونه پیشرفت در بحث سوخت رسانی و تامین سوخت برای خودروهای زرهی و مکانیزه که بخشی حیاتی برای عملکرد این واحدها شناخته می شود. در این بخش از تانکرهای مدرن با قابلیتهای جدید مانند افزایش ظرفیت ذخیره سازی سوخت، مخزن سوخت مقاوم و ایمن در برابر ترکش ها و تسلیحات سبک، سوخت گیری خودکار، سوختگیر چند خودرو زرهی به شکل همزمان اشاره کرد که این قابلیت ها در تانکرهای قدیمی وجود ندارد. ارتش روسیه چند سالی است که برای انجام سوخترسانی و سوختگیری مدرن از تانکرهای پیشرفته ATZ-12-10-63501 استفاده می کنند. این تانکرها برای اولین بار در سال 2019 به واحدهای نظامی شرق روسیه تحویل داده شدند. وزارت دفاع روسیه با انتشار تصاویری نشان داد که واحدهای زرهی واقع در شهر کازان در حال تمرین با تانکرهای سوخترسان ATZ-12-10-63501 برای انجام سوختگیری به شکل همزمان هستند. تانکرهای سوخترسان ATZ-12-10-63501 بر بر روی شاسی کامیون های Kamaz-63501 با پیکربندی 8x8 سوار هستند. از جمله ویژگی های این تانکر سوخت رسان میتوان به مخزنهای سوخت ویژه با روکش خود ترمیم شونده پلیمری اشاره کرد که در صورت صدمه دیدن مخزن با گلوله های 7.62 میلی متری از نشت سوخت جلوگیری می کند. این تانکر سوخت رسان می تواند به 10 خودرو به شکل همزمان سوخت رسانی کند که زمان سوخت گیری را به نصف کاهش می دهد. تمرین واحدهای زرهی با تانکرهای سوخت رسان ATZ-12-10-63501 در شهر کازان روسیه

بخش دوم و پایانی جدیدترین گونه از بالگرد میل-28 به شناسه MN ، با توجه به توانایی پرواز در شرایط همه گونه آب و هوا ، در کنار مسلح شدن به جنگ افزارهای برد بلند و سامانه های به روز ، قدرت تخریب به مراتب افزون تری را نسبت به نمونه های پیشین در اختیار دارد به اعتقاد تحلیلگران و ناظران صنعت دفاعی روسیه ، یکی از مهمترین نتایج برنامه های جاری دفاتر طراحی این کشور ، در حوزه بروزرسانی بالگردهای تهاجمی عملیاتی ، ترکیب سلاح های جدید با سخت افزارهای به نسبت قدیمی و متعاقب آن افزایش توانمندیهای آفندی سازمان نظامی آن خواهد بود . در واقع با توجه به پتانسیل رزمی میل-28 ام ان و تطبیق آن با موشکهای ضد زره 9K123M ، توان ضربتی هوانیروز ارتش روسیه باردیگر به جلو حرکت نموده و تیزتر شده است . در کنار مسلح سازی این بالگرد ، روند بروزرسانی سامانه های بصری و ناوبری محصول میل نیز در جای خود جالب توجه به نظر می رسد . چنانکه با نصب رادار جدید N025 که گفته شده با روندی منظم در حال نصب بر روی بالگردهای عملیاتی ارتش روسیه است ، بروزرسانی سیستم های کنترل آتش و نیز زیربخش هایی که قابلیت هدایت بدون سرنشین ها را دارد ، از جمله ایده هایی است که می تواند صحنه نبرد آینده را دستخوش تغیییر نماید . موشکهای ضد زره 9ام123 ام با شناسه Khrizantema-VM در قالب تیوب های 4 تایی نصب شده بر روی پرتابگر APU-Kh-V زیر بالچه میل-28 ان ئی کلاهک قدرتمند در کنار هدایت دوگانه ، قابلیت درگیری در شرایط همه گونه آب و هوایی را به این بالگرد داده است در حوزه توان حمل سلاح ، بالگرد میل-28ام ان ، بعنوان جدیدترین عضو این خانواده ، میتواند تا 16 تیر موشک ضد زره را در گونه های متفاوت حمل و شلیک نماید که درابتدای امر ، توان حمل موشکهای ضد زره خانواده Shturmو Attack !!!! بود که می توانست در یک برد 6 کیلومتری به اهداف زرهی حمله کند ، ولی علیرغم برد به نسبت مطلوب ، در حال حاضرشرکت KBM برنامه ای برای اصلاح و افزایش برد این موشک ندارد ، به جای سرمایه گذاری بر روی این دو پیکربندی ، تصمیم گرفته شد که نسخه MN بالگرد میل ، قابلیت حمل و شلیک موشک ضد زره Chrysanthemum-VM را بدست آورد که پتانسیل حمل یک کلاهک جنگی با قابلیت نفوذ به درون یک زره به ضخامت 1100 م.م در پشت یک مجموعه حفاظتی ERA را با بردی در حدود 10 کیلومتر را به این بالگرد می دهد که به نسبت در تمامی حوزه ها برتری قابل ملاحضه ای نسبت به موشکهای قبلی نشان می دهد . مضاف بر این ، در آینده قراراست تا تسلیحات هدایت شونده Hermes-A با برد نزدیک به 20 کیلومتر برای گونه هواپایه آن ، به این بالگرد اضافه شود که مهمترین مزیت موجود درآن ، امکان شلیک در همه گونه آب و هوا ( روز و شب ) است . موشک ضد زره هرمس - آ ، برنامه آینده میل برای مسلح سازی بالگردهای سری میل-28 سفارشهای دریافتی براساس داده های موجود ، گونه NM از میل-28 در حال حاضر ، خط تولید فعالی داشته و ارتش روسیه نیز بصورت محدود آن را عملیاتی نموده ، چنانکه اولین قرارداد برای خرید این بالگرد به تعداد 98 فروند در ژوئن2019 میان طرفین به امضاء رسید . براساس مفاد این قرارداد ، شرکت سازنده چند فروند برای تکمیل آزمایشها در شرایط رزمی به ارتش این کشور تحویل داده و قرار بود تا از میانه 2020 تحویل این بالگردها سرعت بیشتری بخود بگیرد . با توجه به اهمیتی که این بالگرد برای ارتش روسیه دارد ، به موازات تولید بالگرد فوق ، توسعه و بهینه سازی موشک ضد زره Chrysanthemum-VM نیز در دستور کارقرار گرفت تا بلافاصله پس از عملیاتی شدن کامل بالگرد ، موشکها نیز به سازمان بکار گیرنده ، تحویل شوند ولی تاریخ مشخصی برای تسلیح میل-28 به این مهمات ضد زره هنوز معین نشده است . شیوه مسلح سازی کلاسیک روسی ! قابلیت حمل بمب های آهنی سقوط آزاد 100 تا 500 کیلوگرمی برای بالگرد میل-28 ان ئی در کنار تحویل این بالگرد به ارتش روسیه ، بازار یابی میل-28 در کشورهایی که بطور سنتی ، مشتری تسلیحات روسی هستند نیز در حال پیگیری است . بازاریابهای نظامی روسی مدعی اند که این سخت افزار پتانسیل صادراتی بسیار بالایی دارد و قطعا مشتریان خود را پیدا خواهد نمود که از آفریقا ، آسیا و خاورمیانه انتظار می رود که این محصول را خریداری نمایند . بالگرد تهاجمی میل -28 ان ئی با مجهز شدن به اویونیک یکپارچه BREO-28N ، سامانه الکترواپتیکال OPS-28N (دماغه بالگرد ) ،دوربین تلویزیونی و مسافت یاب لیزری به گفته این بازاریابها ، نسخه صادراتی میل-28 ام ان بدلیل استفاده از فناوری های جدید ، توان آفندی ارتشهای کاربر را بشدت ولی با هزینه به نسبت کمتر ، افزایش می دهد که در این میان ، افزایش مرگ آوری این بالگرد بواسطه نصب موشکهای 9ام123ام که برد آن افزایش پیدا نموده ، توجهات بیشتری را بخود جلب نموده است که یک مزیت رقابتی در مقایسه با رقبا محسوب می گردد . به ادعای شرکت سازنده ، بر خلاف بالگردهای میل-24 و میل-28 ان ئی ، مجهز شدن پیشرانه های گونه NM به محافظ ورودی موتور ( با شناسهPZU ) به هیچ عنوان از قدرت پیشرانه نخواهد کاست آیا گونه میل-28 ام ان ، موفقیت را در کارنامه خود خواهد دید ؟ صنعت دفاعی روسیه ، تمرکز ویژه ای بر روی توسعه فناوری موشکهای ضد زره و همچنین بروزرسانی حامل های آنها دارد . این امر بخصوص در حوزه پیکربندی های هوایی بیشتر قابل مشاهده بوده که بطور طبیعی ، افزون کننده منافع ارتش و بخش دفاعی این کشور است . پرتابگر موشکهای هوابه هوای استرلا- وی ام مجهز به موشکهای 9M336 Verba باسرجستجوگر بهبود یافته به همراه پخش کننده چف ( نوک بالچه ) UV-26 بدیهی است که روند عملیاتی شدن این گونه جدید ابتدا در ارتش روسیه و سپس با ارائه در نمایشگاه های دفاعی ، در سایر ارتشها اتفاق خواهد افتاد که این روند ، ماهیت توسعه و آزمایش نمونه های جدیدتر را سریعتر خواهد نمود . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بخش دوم : برخورد نزدیک از نوع سوم .... پیشینه انتقال سامانه های بالستیک به عمق زمین – مطالعه موردی ،جنگ دوم جهانی استراتژی نظامی در یک تقسیم بندی بسیار پیچیده ، زیرمجموعه و شاخه ای از نظریه های اجتماعی است که به کاربرد زور برای دستیابی به اهداف یک جامعه در تقابل و نزاع با دیگری می پردازد . درواقع امر استراتژی نظامی براین روند استوار است که چگونه باید نیروهای نظامی را در جهت کسب اهداف نظامی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی و ایدئولوژیک بکار بست . گفتگو در مورد فلسفه و ماهیت استراتژی نظامی ، بسیار طولانی است و اگر چه بیان مراحل تاریخی آن بسیار جذاب به نظر می رسد ،اما از حوصله این نوشتار خارج است ،اما در راستای موضوع مورد بحث ، یکی از جالب ترین مواردی که درتاریخ توسعه استراتژی های نظامی ، با آن روبرو می شویم ، کاربرد قوانین حرکت و قواعد هندسه در امور نظامی بشمار می رود که برای اولین بار توسط افسر ارتش فرانسه به نام سباستین لی پرستره دی وبان استفاده شد . سباستین لی پرستره دی وبان وی که در ارتش لوئی چهاردهم خدمت می کرد ، مسئولیت احداث استحکامات نظامی فرانسه در مرز با دوک نشین های آلمانی بود که بنیان این استحکامات باعث حفظ مرزهای شرقی این کشور از تهاجم آلمان در سال 1914 شد . ساختار دژهای طراحی شده توسط وبان نه تنها از اصل ضخیم بودن برای مقابله با آثار انفجار استفاده می نمود ، بلکه بدلیل استفاده گسترده از زوایای پیچیده ، مانع از تاثیر اتش توپخانه دشمن می گردید . در حقیقت کاربرد محاسبات ریاضی در این سلسله استحکامات باعث می شد تا مشکلات تاکتیکی ارتش فرانسه تا حدود بسیار زیادی کاهش یابد .تاثیر فلسفه وبان در طراحی استحکامات نظامی تا بدانجاست که حتی امروز ، اصول ابداعی وی بصورت یک دیسیپلین رسمی ، در سازمان های نظامی مدرن مورد استفاده قرار می گیرد . راست : محدوده در نظر گرفته شده توسط وبان ( خطوط قرمز ) چپ : خطوط دفاعی خندقی موازی برای دفاع از استحکامات نظامی با این حال فاصله میان عصر وبان تا دوران معاصر بسیار طولانی است ، اما نیاز به طراحی استحکامات در برابر آتش دشمن ، همان اصول مطرح شده توسط این افسرفرانسوی است که برای نمونه ، یک مورد جذاب در جنگ دوم جهانی مورد بررسی قرار می گیرد . پروژه ساختمانی شماره 21 در میانه های سال 1943 ، زمانی که سازمان رزمی واحدهای ارتش آلمان در جبهه شرقی یکی پس از دیگری دچار فروپاشی می شدند ، سرفرماندهی OKW بتدریج مجبور گردید تا برنامه توسعه سلاح های انتقامی شماره یک و دو را در اولویت برنامه ریزی های خود قرار دهد . برهمین اساس ، با توجه به وجود برتری هوایی متفقین در آسمان اروپا که با روندی آهسته اما مستمر ، خود را به نیروی هوایی آلمان ، تحمیل می نمود ، کارشناسان نظامی آلمانی طرح های جدیدی را برای ساخت سایتهای شلیک سخت سازی شده برای موشکهای وی-2 در حال تولید انبوه را در امتداد سواحل فرانسه ، در دستور کار خود قرار دادند . بر همین اساس ، در اکتبر 1943 ، سازمان تاد ، ساخت یکی از باشکوه ترین پناهگاه های مربوط به پروژه وی-2 را با طراحی گنبدی شکل در نزدیکی سنت اومر (Saint-Omer) کلید زد . طراحی اولیه برای استقرار سکوهای ثابت شلیک وی-2 مستقر در واتن براساس طرح اولیه ، این پناهگاه بزرگ می بایست با مشارکت شرکتهای آلمانی ساخت می شد ، به همین سبب ابزارآلات ساختمانی نظیر تجهیزات حفاری ، میکسرهای بتون در کمیتی بسیار قابل توجه به این برنامه منتقل گردید . با توجه به حجم بسیار غول آسای این پروژه و اولویت شماره یک دفاعی ، چیزی در حدود 1300 کارگر به این محل اعزام شده و مجبور بودند تا بصورت شبانه روزی کار را جلو ببرند ، بطوریکه ملیتهای مختلفی از شوروی و فرانسه در میان آنها دیده می شد . اما پس از کشف محل ساخت این پناهگاه توسط متفقین واقع در سایت اصلی آن در واتن ، به تاریخ 27 اوت 1943 ، ارتش آلمان به موقعیت دیگری که یک معدن شن متروکه در ویزرنس چشم دوخت که بعنوان یک چشم انداز بلندپروازنه و البته آینده نگرانه برای توسعه برنامه وی-2 می شد بر روی آن حساب کرد . در این میان ، یک مهندس ارشد پروژه به نام خاویر دورش از سازمان تاد ، این مکان را به سرفرماندهی OKW و آلبرت اشپیر پیشنهاد نمود با این تبصره که برای کل مجموعه یک گنبد بتونی به وزن یک میلیون تن در دامنه مشرف به این تپه ساخته شود و مجموعه ای از تونل های دسترسی ( حدود 7 کیلومتر تونل ) در زیر گنبد و دامنه تپه حفاری گردد. این گنبد عظیم به قطر 71 متر و ضخامت 5 متر و وزنی در حدود 55000 تن بود که پس از تصویب "پروژه ساختمانی شماره 21 " نام گرفت . نمای مجموعه ویزرنس براساس داده های موجود ، نقشه های ساختمانی این گنبد مفاهیم بسیار پیشرفته ای را بخود می دید که در بخش زیرین آن ، مجموعه ای گسترده و بسیار بزرگ از انبارهای ذخیره موشک ، مخازن ذخیره سوخت ، تاسیسات تولید اکسیژن مایع ، یک پادگان مسلح برای حفاظت و در نهایت ژنراتورهای برق بزرگ قرار داشت . این بخش با یکسری تونل های فرعی به بخش مونتاژ موشک متصل می شد که قادر بود با حداکثر ایمنی ، موشک های وی-2 را سرویس دهی ، مونتاژ نمود ، در حالی که بدلیل انجام محاسبات لازم در برابر هر نوع بمباران هوایی می توانست مقاومت کند . وضعیت حاضر ورودی ها و بخش هدایت آتش مجموعه ویزرنش علاوه براین ، یک تونل کوچک با مجهز شدن به ریل راه آهن ، تمامی مسیرهای موجود را به یک بخش هشت ضلعی شکل ، درست 100 فوت ، در بخش زیرین گنبد هدایت مینمود که با قطری در حدود 41 متر و ارتفاع 24 متر تا زیر گنبد اصلی ، به مانند یک ساختمان 7 طبقه زیرزمینی سامانه های سوخت رسانی ، و آماده سازی راکت را در برابر هرگونه حمله ایمن می کرد . درست در بخش مجاور آن نیز ، دالان بزرگی برای آماده سازی موشکها ایجاد می شد که پس از اتمام مراحل مونتاژ نهایی به این قسمت منتقل و پس از بررسی نهایی بسمت فضای بیرونی برای شلیک منتقل می گردید . حد فاصل این بخش و فضای شلیک ، یک درب بیرونی این پناهگاه به ضخامت 5 فوت و ارتفاع 55 فوت قرار داشت که در زمان شلیک باز شده ، موشکها به بیرون منتقل و سپس بسرعت بسته میشدند . برای تامین امنیت فیزیکی این پناهگاه ، یک گردان از یگان های ویژه اس اس بدان مامور گردید ، در حالی که درست در فاصله هشت کیلومتری از این مرکز ، یک مجموعه زیرزمینی دیگر برای انجام برنامه ریزی های مربوط به شلیک وی-2 می بایست ساخته می شد .مضاف بر تمامی ویژگی های فوق الذکر ، ارتش آلمان با پیش بینی بمباران این مرکز و بسته شدن احتمالی مسیرهای دسترسی ، در نزدیکی این مجموعه تونل ها ، مرکزی را با اسم رمز " پادگان کرم خاکی " پیش بینی نمودند که درآن لانچرهای ثابت و متحرکی پیش بینی شده بود تا در صورت وقوع رخدادهای غیرمترقبه ،امکان اجرای شلیکهای ادامه دار ، وجود داشته باشد . راست : سرلشکر دکتر والتر دورنبرگر چپ : راکت وی -2 این طرح پس از پیشنهاد به سرفرماندهی OKW بشدت از سوی سرتیپ دکتر والتر دورنبرگر ( مغز متفکر برنامه های موشکی در ارتش آلمان ) مورد حمایت قرار گرفت . بدین ترتیب از نوامبر 1943 کار ساخت و سازاین مجموعه آغاز شد که نخستین گام آن ، حفاری تونل اصلی در پایه معدن بود .نخستین اطلاعات مربوط به ساخت و ساز های غیر عادی در نزدیکی سنت اومر ، همزمان با شروع عملیات آلمان ها ، در اختیار متفقین قرارگرفت ، اما بدلایل مختلف ، بمباران این مرکز ، در اولویت قرار نداشت ، ولی سرانجام نخستین حملات به سایت اصلی در مارس 1944 زمانی آغاز شد که کار ساخت گنبد اصلی مدتها قبل به اتمام رسیده بود . با این حال ، در مرحله نخست ، بیشتر از 3000 تن بمب روی این سایت ریخته شد که به روستاهای نزدیک این مرکز ، آسیب فراوانی وارد کرد ،اما بخش گنبد ، همچنان سالم در جای خود قرار داشت و علیرغم اجرای نزدیک به 300 حمله ، تا انتهای جنگ ، کار بر روی این برنامه ادامه داشت . مجموعه ویزرنس در مراحل آماده سازی ازراست : محل استقرار مراکز تولید نیرو (ژنراتورها ) و تونل های دسترسی و ذخیره موشک درصورتی که سلسله حملات اصلی به این مجموعه ، مورد بررسی قرار گیرد ، میتوان به حمله 27 آوریل 1944 اشاره نمود که درآن ، 16 فروند بمب افکن نیروی هوایی آمریکا چیزی در حدود 128 عدد بمب هزارپاوندی را بر روی هدف مشخص شده فروریختند ، در حالی که فقط یک هواپیما از دست رفت . پس از آن ، در 22 ژوئن 1944 ، بمب افکن های اسکادران 303 نیروی هوایی آمریکا ، با استفاده از 14 فروند بمب افکن بی-17 حمله گسترده دیگری را انجام دادند که بدلیل پوشش ابر سنگین ، ناکام ماند . در مجموع بیشتر از 16 حمله توسط نیروی هوایی متفقین علیه این تاسیسات اجرا گردید که بدلیل استقرار آتشبارهای ضدهوایی سنگین ، حملات به بخش اصلی چندان موفقیت آمیز صورت نمی گرفت ، اما تاسیسات فرعی نظیر ریل های راه آهن ، شبکه ارتباطی جاده ای بطور گسترده تخریب و بلااستفاده می گردید . نمای بازسازی شده مجموعه سایت موشکی ویزرنس . به شکل طراحی از بخش گنبد تا ورودی ها / خروجی ها و همچنین شیوه ذخیره موشک ها دقت کنید اما سرانجام روز موعود فرا رسید . در 17 ژوئیه سال 1944 ، بمب افکن های لانکستر نیروی هوایی سلطنتی مسلح به بمب های 6000 کیلوگرمی جدید به این تاسیسات حمله کردند که در نتیجه آن ، گرچه گنبد اصلی همچنان دست نخورده باقی ماند ، اما سه تیر بمب 6 تنی درست در زیر گنبد و دهانه تونل ها منفجر شد که باعث گردید تا کل دامنه تپه شنی دچار فروریزی شده و دو مسیر اصلی ورود و خروج موشکها را سد کند . راست : محل استقرار بخش های مختلف تونل های زیرزمینی مجموعه سایت پرتاب ویزرنس چپ : مسیر 2 تونل انتقال موشکهای وی-2 به سکوی شلیک در فضای باز سایت موشکی در همان زمان ، ژنرال دورنبرگر طی گزارشی به سرفرماندهی ارتش ، اعلام نمود که بخش اصلی تاسیسات هنوز دست نخورده باقی مانده ، اما زمین اطراف این مرکز چنان جابه جا و درهم کوفته شده که باید این محل را بطور کامل تخلیه نمود ، چرا که بزودی گنبد اصلی نیز ریزش خواهد کرد . اگر چه دورنبرگر مبالغه بسیار زیادی در این گزارش داشت ، اما با توجه به سابقه وی در مخالفت با سایتهای پرتاب ثابت برای موشکها ، می توان نظرات او را تا حدودی نادیده گرفت . راست : جدول حملات هوایی متفقین به سایت موشکی ویزرنس به تفکیک تعداد سورتی های پرواز ، نوع هواپیمای مورد استفاده ، تعداد و نوع بمب های رها شده چپ : عکس هوایی از مجموعه سایت پرتاب مجموعه ویزرنس . بر اساس گزارشهای ثبت شده ، شدت بمباران به اندازه ای بود که خاک زمین اطراف سایت ، پخته شده بود !!! و برای مدتها ،امکان استفاده از آن وجود نداشت ! در این میان ،گزارش متقابل مهندسان سازمان تاد باعث شد تا با دورنبرگر مخالف شود ، ولی در نهایت با حمله متفقین به نرماندی و کاهش منابع لازم برای ساخت و ساز تاسیسات ، در پایان ژوئیه سال 1944 سرفرماندهی OKW دستور داد تا همه تاسیسات کاملاً تخلیه شود و تمامی موشکهای وی-2 موجود برای شلیک از روی لانچرهای متحرک که می بایست در هلند ، بلژیک و آلمان استقرار می یافت ، به محل های از پیش تعیین شده منتقل گردد . با توجه به این مساله ، هیچ موشکی از تاسیسات فوق الذکر شلیک نگردید و پس از پایان جنگ و تصرف این تاسیسات توسط تیم های اطلاعاتی متفقین و بررسی آن ، بسرعت بدست فراموشی سپرده شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................... 2- تمامی منابع مورد استفاده ( اینترنتی ، چاپی و... در انتهای متن آورده خواهد شد ) 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

فقط در رزمایشها میتوان این صحنه را دید در گذشته در هر رمپ پایگاه این را میدیدیم مخصوصا وقتی از نزدیک در این دسته باشید و میانشان قدم بزنید عجیب جوسنگینش را حس میکنین تازه اینا همه هم نو نو بودن اکبند ....ای روزگار نامرد

سالهای نه چندان دور !!!!

دفاع هوایی برد کوتاه / میانبرد به شیوه ژرمن ها سامانه IRIS-T SLM حریفی که باید روی آن حساب کرد در حالی بخش قابل توجهی از رسانه های روسی و جهان ، گزارش های پر آب و تابی را در خصوص سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد پانسیر اس-1 که اینکه در ارتش روسیه به منظور دفاع در برابر بدون سرنشین های انتحاری بهینه سازی شده و براساس گزارشهای موجود در برابر بدون سرنشین های شورشیان سوری و طیف متنوعی از مهمات هدایت دقیق عبری نظیر دلیله عملکرد به نسبت قابل قبولی را به نمایش گذاشته ، اما انتشار جزییات جدیدی از سامانه دفاع هوایی میانبرد آلمانی IRIS-T-SLM مارک-3 که توسط مهندسین شرکت Diehl Defense طراحی کردید ، حاکی از پیشرفت قابل تامل آلمان ها در این زمینه است . در واقع ، آشنایی مختصر با پارامترهای اصلی تاکیتکی و فنی این سامانه موشکی دفاع هوایی ( با حداکثر برد 30 کیلومتر و ارتفاع درگیری 20 کیلومتر و مهمترین آن ، سرعت درگیری مهمات استاندارد این سامانه که بالغ بر 3150 کیلومتر بر ساعت است ) و با علم به اینکه سامانه فوق تا انتهای سال 2022 یا ابتدای سال 2023 آماده ورود بخدمت میشود ، نشان از آن دارد که این سامانه علیرغم توانایی های فنی بالا ، قابلیت دفع حملات انبوه را نخواهد داشت ، در حالی که سامانه های دفاع هوایی پانسیر اس ام و اس-2 و تور ام-2 یو می توانند به مراتب نمایش بهتری را ارائه کنند . با این حال ، پتانسیل رزمی سامانه آلمانی باعث گردید تا روسها بسرعت دست به بهینه سازی سامانه های تورام-2 یو و پانسیر اس ام / اس2 مجهز به جستجوگرهای راداری فعال و فروسرخ زده و در کنار آن ، مقاوم سازی رادارهای نصب شده بر روی آنها را در برابر اختلال ، در دستور کار قرار دهند . اما ارزیابی دقیق از ویژگی های طراحی شده و معماری الکترونیک رادارهای چند منظوره کشف / هدفگیری CEAFAR سامانه دفاع هوایی IRIS-T-SLM مارک-3 و همچنین تجزیه و تحلیل سامانه های هدایت و کنترل موشک IRIS-T می تواند به معنای واقعی کلمه تحلیل های یکجانبه از سامانه های روسی را به کناری نهد . به شکل خاص ، سامانه راداری زمین پایه خودکششی روشن و تعیین کننده مسیر هدف CEAFAR که توسط شرکت استرالیایی CEA Technologies طراحی شده ( علیرغم عدم وجود ماژولهای باند X مسطتیل شکل AFAR که به شکل انحصاری مسئولیت روشن کردن هدف برای موشکهای دفاع هوایی دریاپایه RIM-162A بلاک1 را برعهده دارند ) هنوز از آرایه فازی فعال 6 وجهی باند S بهره می برند که می تواند اهداف هوایی را جستجو و تعیین موقعیت نماید ، در حالی که جستجو فروسرخ موشک هوا به هوای IRIS-T برای شلیک از روی سامانه های زمین پایه ، مورد اصلاح قرار گرفته است . علاوه بر این ، توان عملیاتی چشمگیر ، هم بلحاظ تعداد اهداف قابل ردیابی ( چیزی در حدود 100تا 200 هدف هوایی ) و رهگیری 16 تا 24 هدف ، در کنار معماری جالب توجه رادار CEAFAR که با هدف کاهش تاثیر موشکهای ضد رادار دشمن صورت گرفته ، باعث می شود تا این سامانه پس از عملیاتی شدن به یک حریف جدی تبدیل گردد . در واقع ، همپوشانی هر کدام از شش وجه رادار CEAFAR با یکدیگر ، موجب میشود تا در صورت آسیب دیدن هرکدام از این شش وجهه ، الگوهای اسکن فضای هوایی چندان دچار آسیب نگردد. در حالی که برای سامانه روسی پانسیراس ام / اس2 ، ایراد هر گونه آسیب ، بصورت جزیی به آرایه های دریافت کننده امواج راداری 1PC2-1E ( Shlem) و همچنین 1PC3-E و کشف کننده های RLM SOTS ( درصورت اصابت ترکشها ) می تواند به طور کامل سامانه راداری پانسیر را از کار انداخته و خدمه را مجبور خواهد کرد تا تنها بر روی سامانه اکترواپتیکی چند طیفی 10ES1-1E که در شرایط سخت آب و هوایی ، محدودیت عملکرد دارند ، تکیه نمایند . این مساله در خصوص سامانه های دفاع هوایی خودکششی نظیر تور ام-2 یو که به رادار هدایت آتش باند X تک ماژول مجهز است نیز مصداق دارد . راست : 9M338K چپ : 57E6E از سویی دیگر ، برد قابل توجه نسخه زمین پایه شده موشک IRIS-T نیز مزیتهای تاکتیکی و فنی قابل توجهی به این سامانه داده است . درواقع امر ، این سری از موشکها ، با مجهز شدن به سامانه بُردار رانش ، پیشرانه سوخت جامد دوحالته و طراحی مدولار مناسب ، می تواند فشاری در حدود 60 تا 65 جی را برای رهگیری اهداف بسیار مانور پذیر تحمل کند . این درحالی است که موشک های جدید دفاع هوایی 9M338K برای سامانه های ضد هوایی تورام-2یو و تور ام-2 کا ام ، و موشکهای دومرحله ای 57E6E سامانه دفاع هوایی پانسیر اس-1 تنها میتوانند فشاری در حدود 30 تا 35 جی را تحمل کنند که این یک نقص بزرگ برای سامانه های روسی بشمار می رود . مضاف براین ، نباید ناگفته بماند که سامانه هدایت این موشک آلمانی در برابر امواج مزاحم ( 3تا5 میکرون ) سیستم های مقابله با موشکهای فروسرخ و همچین تله های الکترونیک ، مصون بوده ، در حالی که می تواند اهدافی با تشعشات گرمایی معین را که در پشت عوارض طبیعی ، پنهان شده اند را نیز رهگیری نماید . این درحالی است که حفظ سیستم هدایت کلاسیک فرمان رادیویی ( بدون استفاده از رادار فعال ) توسط شرکتهای روسی تولا و کوپول برای سامانه های پانسیراس -1 و تور ام-2 ، امکان استفاده از موشکهای 9M338K و 57E6E را بر علیه اهدافی که در پس زمینه سطح زمین ، پنهان میشوند را نمیدهد ، در حالی که رادار ZRPK4 در سامانه های روسی در رهگیری اهداف بطور همزمان با محدودیتهای قابل توجهی روبرو هستند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- با تشکر از جناب @oldmagina برای معرفی منبع 3- تفکیک پست اول تاپیک از تاپیک اخبار برتر نظامی ، بیست و سوم سال یکهزار وچهارصد خورشیدی 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 5- جالب هست ، این مطلب در نقد سامانه های روسی توسط یک سایت با محوریت معرفی سیستم های رزمی روسی نوشته شده .

البته در ترکیب با توان سوختگیری هوایی مخصوصا برد قابل توجهی میشود حالا گیریم تانکرهای ۷۰۷ هم نتونن میتونن با غلاف مخصوص یار به یار سوختگیری کنند ترکیب خوبیه که اتفاقا خیلی وقته منتظرش بودیم

تجهیز جنگنده تهاجمی Su-24MK نهاجا را به موشک کروز از خانواده سومار/هویزه برد رزمی سوخو ۲۴ در حال حمل دو تیر از این موشک کروز حدود ۵۰۰~۶۰۰ کیلومتر خواهد بود که در ترکیب با برد ۱۳۵۰ کیلومتری موشک هویزه این جنگنده قادر به ایجاد تهدید در برد ۲ هزار کیلومتری است.

یک گمانه زنی تکرار شونده هم هست که صحبت از خرید 50 تا 70 فروند سوخو-35 و حدود 30 یا 40 فروند یاک و البته تعداد نامعلومی جی 10 میکنه و سوخو-30 را خریدش را کاملا رد میکنه. در کنار میل-28 در این مرحله که انتخاب چندانی نداریم باید تمام تلاش را برای خرید بکنیم. یک نوسازی ابتدایی ضروری است ولو با قربانی شدن برخی اهداف در خرید، هرچند دیگه نباید به قدری باشه که به ضد هدف نوسازی تبدیل بشه. در کنارش حتما باید طرح های بومی دنبال بشه چون این مسیر همچنان ادامه داره. ما در حوزه نیازهای اساسی در دورنما الان یکی موشک های مافوق صوت هست و دیگری همین بخش هوایی و موتور جنگنده.

سوال من اینه که با این زیرساخت ها ایران می توانست یا می تواند یک بالگرد یا... طراحی کند و بسازد؟ قطعا نه پس زیر ساخت اساسی و حیاتی برای همیشه نیست. و این زیر ساخت ها "مصرفی" بودند اگر چه کارکردشان خیلی بیشتر از قطعات مصرفی مثل لاستیک و موشک ماوریک هست.