بسم ا... بعد از هشت ماه ، دوباره .....

Embraer KC-390 Millennium

مهمات ASCALON در نمایشگاه DSEI 2021 لندن بالاخره شرکت دفاعی نکستر Nexter فرانسه ( جز گروه KNDS ) برای اواین بار مهمات نسل اینده تانک های خود با نام ASCALON را به شکل رسمی در نمایشگاه DSEI 2021 لندن به نمایش گذاشت. این مهمات 140 میلیمتری در دو نوع نسخه معرفی شدند. نسخه اول مهمات 140م.م ضد زره انرژی جنشی APFSDS بودند. نسخه دوم مهمات 140 م.م NLOS (هدایت خارج از میدان دید) است. مهمات NLOS باعث میشود تانکها در اینده بتوانند خارج از دید اهداف را منهدم کنند که یک ویژگی مهم برای تانک ها خواهد بود. مثلا تانک ها میتوانند اهدافی در پشت ساختمان ها و سنگرها پنهان شده اند را از بین ببرند.هنوز شرکت نکستر درباره نحوه هدایت این نوع مهمات توضیحاتی را ارائه نکرده است. یکی از ویژگی های مهمات ASCALON طراحی ان به شکل مهمات تلسکوپی است در نتیجه در مقایسه با مهمات معمول140 م.م اندازه کوچکتری دارند در نتیجه استفاده آنها را در تانک های نسل آینده عملیاتی تر خواهد بود. مهمات 140م.م در مقایسه با مهمات 120م.م بسیاز غول پیکر هستند در نتیجه استفاده عملیاتی از آنها در تانک ها حتی با وجود بارگذار های خودکار ممکن نیست مهمات 140م.م تلسکوپی ASCALON ( دو گلوله سمت راست ) اگرچه بازهم از مهمات 120 م.م معمولی بزرگتر هستند اما اندازه ی آنها برای استفاده در تانک های نسل آینده عملیاتی تر است.

Boeing AH-64 Apache

با سلام و درود خدمت شما برادر ارجمند @951 و سپاس از پست های خوبتون مخصوصا" در تاپیک برش نقشه ها برادر @archersarash اشاره به سیستم کنترل تمام هیدرولیک آن دارند . که ظاهرا" همین سیستم هیدرولیک در مواجهه با درگ اختلالاتی بروز می داده و در قسمت های از آن افت فشار صورت می پذیرفته است که در نهایت باعث نقص در هدایت صحیح و حادثه می شده است . این نقص ها و سقوط ها آن قدر زیاد می شوند که پرسنل پرواز با مزاح به آن ارابه بیوه ساز می گفتند . 78 حادثه منجر به سقوط را در مدت نه چندان طولانی ثبت می نماید که باعث مرگ 25 خلبان زبده می شود که هرکدام برای این چنین پروازهای آزمایشی مهارتهای لازم را داشته اند ولی شکل آیرودینامیکی بدون دم این جنگنده باعث می شده که در برابر از کار افتادن ابزار های کنترلش بسیار حساس باشد . جالب این است که ظاهرا" طراحی مکانیسم های اولیه آن جزو طرح های نیمه تمام آلمانی بوده که صنایع هوایی ایالات متحده به آن ها در 1946 دست می یابد و تلاش در توسعه و ایده گرفتن از آنها را داشته است . شاید برای این جنگنده بشود عنوان کرد که در بسیاری جهات فراتر از زمان طراحی و ساخت خودش بود و هنوز در آن زمان سیستم های کارآمدی که بتوانند این طرح خلاقانه را تکمیل نمایند در دسترس سازندگانش نبوده است .

بعد از نبرد های سنگین در شرق و غرب اروپا آلمان نازی با مشکل کمبود نیروی کار آزموده رو به رو شد. در اینجا نازی ها دست به ساخت دو نیروی رزمی جدید زدن. نیروی اول به Volksgrenadier مشهور شد. و نیروی دوم Volkssturm نام گرفت که نیروهای شبه نظامی و بقولی بسیج مردمی را شامل میشد که چندان ساز برگ نظامی مناسبی نداشته و آموزش خاصی ندیده بودند‌. اما نیروی اول نام برده شده کاملا متفاوت بودند. این نیرو که از پاییز ۱۹۴۴ بهره گرفته شد؛ نبرد سرنوشت ساز آردن نقطه عطف این نیرو بود. این نیرو متشکل از کهنه سربازانی بود که با نیروهای وظیفه کم تجربه تقویت میشدند و تجربه و کمیت در کنار هم ضعف ها را پوشش می دادند. آلمان ها برای جبران خلا پرسنل کادر و افسر در این نیرو از افسران نیروی هوایی (لوفت وافه) و نیروی دریایی(Kriegsmarine)بهره بردند‌ که با توجه به زمین گیری نسبی آلمان ها در آسمان و دریا منطقی بنظر می رسید.

ابردرنای خاکستری بر فراز حامل های هواپیمابر جدیدترین نگاه به جنگنده J-15B براساس آخرین اخبار موجود ، نیروی دریایی ارتش چین ، جدیدترین و در عین حال نخستین جنگنده ویژه برای حامل های هواپیمابر خود را که پیش از این رونمایی شده بود را به نمایش گذاشته است . این جنگنده پیشرفته "پیش نسل پنجم" که باشناسه جی-15 بی کوسه پرنده شناخته میشود ، طبق ادعای طرف چینی ، پیشرفته ترین فناوری های موجود معرفی شده برای جتهای نسل آینده ارتش چین را در خود می بیندو بر همین اساس در کلاس جتهای نسل ++4 طبقه بندی شده است . این در حالی است که جت جی-15 از سال 2012 در خدمت نیروی دریایی ارتش چین بوده و برای تجهیز این نیرو ، از روی گونه زمین پایه جی-11بی توسعه یافته است ، هر چند برخی منابع گفته اند که قابلیتهای این نمونه معرفی شده جدید از نسخه جی-11دی به مراتب بیشتر خواهد بود . جنگنده جی-11دی براساس توافقات میان روسیه و چین ، براساس بدنه جنگنده سوخو-27 روسی ساخته شده بود و می بایست همان نقش محوله به جتهای سوخو-35 نیروی هوایی روسیه را برای نیروی هوایی ارتش چین بازی کند ، اما چینی ها به این روند قانع نشده و مزیتهای قابل توجهی را که منعکس کننده نقاط قوت فناوری بومی این کشور را در حوزه های مختلفی نظیر کاربرد مواد مرکب ( کامپوزیت ها ) و حسگرهای الکترونیک ، به بدنه سوخو-27 روسی اضافه نموده اند . با این وصف ، برنامه جی-11دی گرچه در مراحل اولیه پروژه ، پیشرفتهای زیادی را بخود دید ، اما بدلیل تمرکز نیروی هوایی چین بر روی برنامه های جی-20 ، جی-16 و در نهایت ارتقاء کامل ناوگان جی-11بی موجود ، به تعویق افتاده و تولید انبوه آن لغو گردید . با توجه به این مساله ، انتظار می رفت که یک گونه مشتق شده از این جنگنده ، بعنوان یک هواگرد رزمی دریاپایه ، وارد خدمت نیروی دریایی چین شود که به تازگی توسعه قدرت دریایی خود را در دستور کار قرار داده است . بدین ترتیب ، بر خلاف نمونه های اولیه جی-15 که برای برخواست از روی عرشه ناوهواپیمابر ، امکان استفاده از منجنیق های ویژه را نداشته و از روی سکوی اسکی مانند ناو به پرواز در می آمدند ، گونه جی-15بی به شکل ویژه برای پرواز از روی عرشه ، بواسطه کاربرد منجنیق های پیشرفته الکترومغناطیسی که قرار است روی جدیدترین شناورهای نیروی دریایی چین نصب گردد ، تطبیق یافته است . این قابلیت به سوپرفلانکرهای نیروی دریایی چین اجازه می دهد تا با محموله سوخت و مهمات بیشتری بر روی حامل های هواپیمابر مستقر شود که این روند ، درست مشابه استراتژی نیروی دریایی ایالات متحده برای حامل های هواپیمابر کلاس جرالد فورد است . در حوزه قابلیتهای رزمی ، جی-15 بی به احتمال بسیار زیاد ، بدنه ای با سطح مقطع پائین تر ( طراحی سازه ای ) ، کاربرد مواد جذاب امواج رادار ، اویونیک نسل پنجم و طیف بسیار جدیدی از مهمات بومی این کشور شامل موشکهای پی ال-15 و پی ال -10 را به نمایش خواهد گذاشت . با توجه به این مساله ، انتظار می رود که جی-15بی پایایی پروازی بهتر ، سرعت افزون تر ، شتاب بیشتر و سقف پروازی بالاتری را داشته باشد ، در حالی که گمانه زنی هایی مبنی بر استفاده از فناوری خروجی های بُردار رانش شبیه به جی-11 دی نیز درآن وجود دارد . استفاده از این فناوری ، مانورپذیری بیشتری را به این جنگنده در برد های کوتاه خواهد داد . جی-15دی با توجه به موارد بیان شده ، تحلیلگران نظامی معتقدند که این جنگنده جدید در مقایسه با نمونه پایه آن ، به تعداد بیشتری تولید شود ، چرا که ارتش چین ، برنامه بلندمدتی را برای گسترش سازمان رزمی نیروی دریایی خود طراحی نموده و به ازای تولید هر ناو هواپیمابر ، نیروی دریایی نیازمند جنگنده های بیشتر خواهد شد . در مجموع ، هراندازه دریافت سفارش برای جتهای جی-15بی در حاشیه امنیت بیشتری قرار گرفته ، (به همراه گونه جنگ الکترونیک جی-15دی ) آینده گونه زمین پایه آن ( جی-11دی ) در پرده ای از ابهام قرار دارد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- با توجه به داده های موجود در خصوص جی-11دی ، بهتر نیست برای ایجاد زیرساخت واقعی تولید جنگنده در ایران ، رفت سراغ نمونه جی-11دی ؟!!!!

تصاویر زیبا از یگان های ویژه ی ناجا و تجهیزات انها:

بله قطعا دشمن بی دفاع نیست و امکانات بیشتری از ما هم داره و ضربه زدن به آنها سخت هست. منظورم این بود که توانایی ضربه زدن به این صورت وجود داره و می توانیم دنبالش برویم. به هر حال در فضای جنگ همه جانبه داشتن یک گزینه ی بیشتر برای حمله شاید در بزنگاه ها نجات بخش باشه حتی اگه آن گزینه یک گزینه ی با احتمال موفقیت کم باشه

بسم ا... البته این تحلیل یک ایراد بزرگ دارد و آن قابلیتهای شناسایی و هشدار سریع طرف مقابل هست ... ماهواره های نظامی با قابلیت تصویربرداری مادون قرمز و نظارت بر میدان رزم هوایی معمولا در تحلیل یک قابلیت یا توانمندی باید هر دوطرف را بررسی کرد تا یک برآورد جامع از آن واقعه یا رویداد بدست آورد ، که خوب در وب فارسی عمدتاً دیده نمی شود

Vought F7U - 3M Cutlass

Vickers Valiant B.Mk.1

Tupolev Tu-114 Rossiya Cleat

سلام و وقت بخیر جسارتا در تکمیل صحبت برادر گرامی جناب mr9 ذکر این نکته هم جالبه که ریلز یا فایر تسلیحات در هواگردها معمولا در سه حالت انجام میشه و در بعضی توسط خلبان انتخاب میشه و دربعضی توسط پرسنل زمینی (شعبه اسلحه هواپیما) در غربی سه حالت سینگل ...ریپیل و سالوو هست و در روسی ترینینگ هالف کامپلیت و کامپلیت که در هر تعریف تعداد رها شده فرق دارد از تکی گرفته تا همه با هم اما همانطور که دوست عزیزمون گفتن در تسلیحات سنگین به علت بر هم نخوردن تعادل در نتیجه تغییر شدید در لحظه ریلز مهمات در ویت اند بالانس استاندارد یا با هم و یا با فواصل کوتاه (البته بستگی به نوع سلاح هم دارد ) انجام میشود البته نوع هواگرد هم بی تاثیر نیست مثلا در تامکت به راحتی فینیکس و یا سجیل را تکی ریلیز میکند یک صحبتی هم که در کانالی امروز دیدم اشاره ان دوست دانشمندمان بود به امکان شلیک این کروز بزرگ در ارتفاع خیلی پایین که متاسفانه اندکی با واقعیت فاصله دارد از انجایی که موشکهای بزرگ دارای موتور قدرتمندی هم هستند در صورت روشن شدن موتور اگر هنوز به بدنه متصل باشند امکان سانحه و فاجعه وجود دارد چرا که نیروی تراست بالای تولیدی در این موشکها میتواند به سازه اسیب جدی بزند برای همین این موشکها اصطلاحا اجکشن تایپ هستند یعنی اول مانند بمب پرتاب میشوند و وقتی به فاصله ایمن از هواگرد رسیدند موتورشان روشن و به سمت هدف میروند مانند فونیکس ...سجیل...اگزوست ...هارپون...و....

بسم ا... تا جایی که اطلاع دارم ، زمانی که قرار هست یک هواگردی طراحی بشود ، یکی از فاکتورهای مهم در آن ، تعیین مرکز ثقل یا CG آن هست که هر سازنده ای به منظور ایجاد تعادل هواگرد روی زمین یا در حال پرواز ، آن را باید به دقت تعیین کند . بسته به این که لود موشک روی هواپیما بصورت تکی یا دوتایی باشد ، وضعیت متفاوت میشود ،. در آرایش تکی ، روی هاردپوینت متناظر ، معمولا باید یک مخزن سوخت نصب کنند که یحتمل بعد از شلیک موشک ، رها میشود تا تعادل هواگرد حفظ شود ، اگر لود ، دو تایی صورت بگیرد ، معمولا فاصله زمانی شلیک آنقدر کم هست که بعید به نظر می رسد که برای هواپیما مشکلی ایجاد بشود یک نمونه ساده ، رها شدن مهمات مارک 82 یا 84 در فواصل زمانی بسیار کوتاه صورت می گیرد که مشکلی در تعادل هواگرد در زمان حرکت بسمت هدف ( برای مهمات غیر هدایت شونده ) ایجاد نشود پی نوشت : البته شرح این مساله بصورت تخصصی از توان بنده خارج هست و باید منابع تخصصی در این زمینه را بررسی کرد

بسم ا... خوب ، این عکس ظاهرا مسلح شدن سوخو -24 ام کا ، فنسر دی های نهاجا را به یک موشک کروز شبیه سومار ( kh-55) دارد نشون می دهد با توجه به محل قرار گیری موشک ، احتمالا هارد پوینت زیر ریشه بال (بخش ثابت بال ) که باید مخازن سوخت در آن نصب بشود ، برای قرارگیری این موشک در نظر گرفته شده این روسهای سرخوش را که می بینید ، روی یک نمونه مخزن سوخت 3000 لیتری ( 792 گالن آمریکایی ) پی تی بی-3000 (PTB-3000) سوخو -24 نشستند که درست در همون هاردپوینتی نصب میشود که در عکس ، موشکهای کروز نصب شده اند . این تصویر هم آرایش تسلیحاتی سوخو-24 در نقش تهاجمی /ضد رادار / سوخترسان به نمایش گذاشته اگر فرض شود این موشک ، از خانواده سومار/ هویزه هواپرتاب یا حتی موشک کروز ابومهدی باشد نقش های فوق الذکر را میشود برای آن محتمل دانست . البته در حالت عادی ، لیست مهمات هدایت شونده فنسر شاملKh-58E-01 /Kh-25ML /Kh-25MR (Kh-23M)/Kh-29L/Kh-29T/Kh-58E/Kh-31P )/Kh-31A/Kh-59/Kh-59ME هست و تا الان دیده نشده که فنسر برای حمل موشکی در این ابعاد ( وزن حدود 1650 کیلوگرم ، درازای حدود 6 متر و قطر حدود 50 سانتی متر ) بهینه سازی شده باشد ، در چنین صورتی ، هارد پوینت مذکور باید یکسری تغییرات برای حمل موشک به خود ببیند هاردپوینت ریشه (بخش ثابت ) بال فنسر و مهمات سنگین قابل نصب روی آن مخازن سوخت 3000 لیتری سوخو-24 نصب شده زیر هاردپوینت بخش ثابت بال . حالا اگر 3000 لیتر بنزین و وزن خود مخزن را مجموعاً 2500 کیلوگرم حساب کنیم ( فرض ) و وزن احتمالی سومار/ هویزه / ابومهدی را هم ، همون 1650 کیلوگرم ، یحتمل با این عکس ، شمشیرباز ایرانی می توند در هر سورتی ( پرانه ) دو تیر موشک را با خودش حمل کند که در این حالت ، برد هواپیما حدود 560 کیلومتر هست . پی نوشت : این مطالب ، یک دفعه به ذهن رسید ، اگر اشتباهی درآن هست ، دوستان بفرمایند تا اصلاح بشود.

Douglas C-133 Cargomaster

Bell AH-1 W Super Cobra Whiskey Cutaway

نا امن كردن اسمان يك كار نامتقارن هست وقتي حريف مستقيم نميشي مجبوري اسمان رو بدي و مدام زهر بريزي رو خطوط لجستيك هواييش در طولاني مدت هزينه ها رو به قدري بالا ميبري كه دشمن ذله ميشه

زیر دریایی تهاجمی نسل آینده فرانسه چند سال پیش در جریان نمایشگاه موسوم به یورونوال توسط یکی از شرکت های پیمانکار وزارت دفاع فرانسه ماکتی از زیر دریایی نسل جدید نیروی دریایی فرانسه به نمایش گذاشت که نکات جالبی در خود جای داده بود.این زیردریایی که طراحی منحصر به فردی داشت ، کیوسک یا بادبان نداشت("کیوسک" در اصطلاح فرانسوی) است، اگرچه یک‌برآمدی( لاک پشت شکل) کمی وجود دارد که کپسول فرار را می پوشاند. طراحی که از بعد از جنگ جهانی دوم به این سو بی سابقه بوده است و هیچ شباهتی به زیردریایی های قبل از خود ندارد. در طراحی این زیردریایی نسل جدید از نهنگ عنبر الگو گرفته شده است.این زیر دریایی تا حدود زیادی خودکار بوده و از هوش مصنوعی بهره میبرد، نسبت به زیردریایی هایی با تناژ و اندازه مشابه این زیردریایی دارای تنها پانزده نفر خدمه است و می توان از آن به عنوان سرفرماندهی ناوگان استفاده کرد. دو پیشران پمپ جت در لبه های دو طرف عقب زیردریایی به بدنه متصل هستند.این زیردریایی دارای دو بدنه است بدنه داخلی سنگینتر تحت فشار و یک بدنه خارجی سبکتر پوشیده از سنسور هامی باشد. نیروی لازم برای به گردش درآوردن پمپ جت ها نه از طریق راکتور هسته ای تامین و نه از طریق موتورهای دیزلی بلکه به وسیله باطری لیتیومی تامین می شود.و زمان ماموریت این زیر دریایی بین سی تا چهل و پنج روز کاری با سرعت حرکت ۲۰ گره دریایی در نظر گرفته شده است. این زیر دریایی دارای طولی حدود۷۰متر و ارتفاع ۱۳.۸متریست که به حدود ۳هزار۴۰۰تن وزن آن میرسد! که بدنه‌ای متشکل از قطعات شش ضلعی همانند نهنگ عنبر میباشد که کلیه سنسور ها منجمله سونار در آنها تعبیه شده است!!! همچنین دارای آشیانه حمل زیر دریایی بدون سر نشینی در جایگاه در بخش عقب خود است و همچنین قابلیت حمل پهپاد وبازیابی را برای عملیات های شناسایی نیز دارد. حداکثر عمق قابلیت‌عملیات این زیردریایی به ۲۵۰متر میرسد ومجموعا دارای ۴۶ لوله پرتاب اژدر و دهلیز عمودی موشک های کروز میباشد که برد آنها به بالای۱۰۰۰km نیز میرسد! اژدر های این زیردریایی اژدر سنگین آرتمیس است که بردبیش ۵۰km دارند.

جی - 20 دوکابینه !!!!

بسم ا... خطاب به نویسنده این متن بنویسید : جمع کُن ، بذار باد بیاد

سلام..متاسفانه انفعال ما در قفقاز باعث جری شدن کشورکهای این منطقه شده که باید هر چه سریعتر مسئولان کشور فکری به حال این وضعیت بکنند. سایت نزدیک به حکومت آذربایجان می نویسد: پیامی که رزمایش ایران دربرداشت: به جای شیر، تنها دم شیر بر جای مانده. تلاشهای ایران برای ارسال پیام از طریق رزمایش در مرز جمهوری آذربایجان به مشکل برخورد. با وجودیکه تهران با این رزمایش هدفِ «نمایش قدرت« را دنبال می‌کرد، لیکن تمامی این اهداف یکباره تبدیل به «نمایش مضحکه‌آور» شد. «شیر»-ی که یک روحانی محلی به صورت پرمدعا از آن صحبت کرده‌بود نتوانست بغرّد، نعره‌ی این شیر که گمان میرفت همه‌جا را بلرزاند، تنها توانست تداعی‌گر «میو-میو کردن»-های گربه باشد. در هرصورت ایران به توانست به‌خودی خود و به سرعت شعله‌ور شده و به همان سرعت نیز خاموش شود. دوباره صحنه‌ی بی‌اساس بودن ادعاهای «قدرت» و «عظمت» ایران عیان شد. برای رزمایشهای آتی، اینچنین اصطلاحی است: به دوست اعتماد کن دشمن را بترسان اما ایران، نشان داد که رزمایشی که شروع کرده با ذهنیتی خلاف این اصطلاح شکل گرفته‌است. افزون بر این توانائی و استعداد نظامیان ارتش ایران نیز خودش را نشان داد. براساس خبرهای رسیده از منابع غیررسمی، شلیک هلیکوپتر ارتش ایران باعث نابودی تجهیزات خود شده‌است. همچنین مطابق اخباری از سایر منابع ۳الی ۱۴نفر از نظامیان ایران در این مانور کشته شده‌اند. هدف اول ایران از رزمایش در نزدیکی مرز آذربایجان افزایش نفوذش در منطقه و نیتش «پیام دادن» به دولت آذربایجان بود. اگر ایران میدانست که هدفش از این پیام، نشان دادن ناتوانی و رجزخوانی‌های بی‌فایده بود، می‌شود گفت که به مقصدش رسیده‌است. باز هم صحنه‌ی مشابهی تکرار شد. ارتش ایران که قبل‌تر هواپیمای مسافربری و سپس هنگام رزمایش در خلیج فارس قایق تندروی خودش را مورد حمله قرارداده‌بود و نیروهای ویژه‌اش در مقابل استحکام یک کوزه سفالی ناتوان بودند، دوباره در تاریخ نظامی‌گری با رسوائی مواجه شد. رفته‌رفته در مطبوعات خارجی خبرهایی از پایان یافتن رزمایش ایران نیز به‌گوش میرسد مشاهده می‌شود که ایران پتانسیل نظامی خود را به خوبی ارزیابی نکرده و حتی باوجود اینکه گمان می‌برد که این بار با سربلندی از عهده‌ این کار برخواهدآمد دچار شکست و تصمیمات عجولانه گردیده‌است. از این‌رو این رزمایش علیرغم اینکه چند روزی ادامه داشت، ایران از ترس نابود کردن ارتشش به دست خود، به این نمایش ریاکارانه خاتمه داده‌است. در اصل تحت نام «فاتحان خیبر» باز هم ترس از دوستی بین آذربایجان و اسرائیل، پنهان است. کسانی که از تاریخ دین اطلاعاتی دارند، به خوبی ماهیت جنگ خیبر (جنگ بین مسلمانان و یهودیان خیبر) و اینکه ایران این نام را به طور تصادفی انتخاب نکرده است را بدانند. ایران برای چندمین بار به صورت قطعی‌تر و واضح‌تر اعتراف کرد که در دست اضطراب خطری که وجود ندارد، اسیری بیش نیست. انتخاب نام فتحی مانند «خیبر» که نقش مهمی در تاریخ اسلام داشت توسط ایران، متجلی ادعای رهبری عالم اسلام توسط ایران نیز می‌باشد. لیکن اینکه ایران این موقعیت را به چه حقی ادعا میکند خودش جای بحث دارد. اما سوالاتی که قبلا نیز مطرح بود ولی با نمایش ریاکارانه ایران دوباره منتشر شد نیز وجود دارند. اگر ایران خود را پرچمدار اسلام میداند و اگر تنها هدفش این است که از ریشه ها و ارزشهای اسلام دفاع می‌کند ، پس چرا از دولت تروریسمی که شاید در طول تاریخ بیشترین اهانتها را علیه اسلام کرده است حمایت میکند ؟ بله دولت ارمنستان که تفکرات افراطی که به احساسات مردم ارمنی سرایت کرده را در دستورکار خود د محوریت فعالیتش انتخاب کرده، به همین اندازه اندیشه‌های ضداسلامی نیز حاکم است و جائی برای سایر تفکرات وجودندارد. بله دولت ارمنستان که تفکرات افراطی که به احساسات مردم ارمنی سرایت کرده را در دستورکار خود د محوریت فعالیتش انتخاب کرده، به همین اندازه اندیشه‌های ضداسلامی نیز حاکم است و جائی برای سایر تفکرات وجودندارد. علاوه بر اینکه هیچ اثری از مسلمانان و اسلامیت در شهرهای مسلمان‌نشین و آذربایجانی دره‌له‌یز، ایروان، زنگه‌زور و این قبیل شهرها باقی نمانده، اتفاقاتی که در گذشته نزدیک در قاراباغ اتفاق افتاده‌است مگر در مقابل چشمان ایران پرچمدار نبود؟ مگر مساجدی که داخلش خوک نگهداری می‌شد صرفا متعلق به آذربایجانیها بود؟ ایران که تا این حد دارای اندیشه حساس و باریکبینی است که قادر به یادآوری فاتحان خیبر است، چرا در همین زمانها چشم بر حقیقت بست؟ این درحالیست که ایران از هر فرصتی برای تاثیرگذاری بر ارمنستان برخوردار بود.ارمنستان هرقدر هم سرمستی می‌کرد نمی توانست از ایران که تنها راه تنفسش در منطقه است چشم پوشی کند.آیا ایران که امروز شعار اسلام سر می دهد اسلام را به نقشه های مکارانه اش،تجارت سیاهش و منافع خودش نفروخته است؟ ایران چگونه یکدفعه به فکر محافظت از اسلامی که ارامنه برای منافع خودشان بارها به آن خیانت کرده اند افتاد؟ مگر در سال های اشغال زمانی که آثار مدنی،تاریخی و دینی ما در جبرائیل و زنگیلان غارت یا تخریب می شد ایران نمی توانست فاتحان خود را به این مناطق بفرستند و منطقه را به لرزه درآورد؟! ارمنی هایی که برای تخریب مناره های مساجد رفته بوند، آیا نمی توانستند توسط آتش توپخانه ی ایران از همان مناره به زمین بیوفتند یاارامنه ای که در مساجد خوک نگه می داشتند به دلیل ترس هنگام فرار زیر پای همین خوک ها بمانند؟ارامنه با ویران کردن مساجد قره باغ فقط خدای مسلمانان آذربایجان را تحقیر کرده بودند؟خدای ایران،دین رسمی کشورش اسلامی متفاوت است؟ این اطلاعات به ما نه تنها دینداری دوگانه ی ایران را نشان داد، بلکه مشخص شد ارتش "قدرتمند" ایران افسانه ای بیش نیست، همانطور که می گویند ایران سریع آمد و سریع هم جمع کرد ایران با جمع کردن تجهیزات نظامی خراب و قدیمی اش و افسران به اصطلاح حرفه ای خود ذیل نام رزمایش فاتح خیبر یک بار دیگر خود را مقابل هر انسانی باشعوری که تاریخ اسلام و جهان را می داند رسوا کرده است.با انتخاب این نام ایران ماهیت ریاکارانه ی خود را که در زمان اشغال به آن خیانت کرده بود آشکار کرده است. و با انتخاب این نام که به زعم خود باید دوستی میان آذربایجان-اسرائیل را تهدید می کرد در اصل عشق خود را به ارامنه که آن را قربانی اهداف دینی خود کرده بود آشکار کرده است. منبع : https://oxu.az/politics/535233 ترجمه توسط کانال مطالعات جمهوری آذربایجانhttps://t.me/mutaliatazerb

امیر خواجه‌فرد: ما باید همیشه واقعیت‌ها را به مردم بگوییم. برخی اوقات احساس می‌کنم که مسئول یک پروژه فراموش می‌کند یک حقیقت را درباره یک محصول بگوید و یا این حقیقت از قلم می‌افتد و در نتیجه یک برداشت غلط ایجاد می‌شود. من در دوران مسئولیت خود با جزئیات هواپیمای قاهر آشنا شدم و پیش از آن در حد یک خبر این کار بزرگ را پیگیری می‌کردم. این یک پروژه بزرگ است، علت آن هم این است که تعدادی از جوانان متخصص ما که سابقه کار طراحی هواپیما داشتند تصمیم گرفتند تا یک هواپیما را از صفر تا صد با رویکرد نسل‌های نوین هواپیما در جهان طراحی کنند. اما در هیچ کشوری حتی کشور‌های پیشرو همه محصولات به خط تولید نمی‌رسند و ما باید همان روز اول این موضوع را تبیین می‌کردیم که در حال توسعه فناوری هستیم. این کار در بسیاری از کشور‌ها رخ می‌دهد، شما می‌توانید انواع نمونه‌های اولیه جنگنده‌ها را در دنیا مشاهده کنید. به طور مثال من در یکی از مطالعات خود یکی از کشور‌های پیشرو در جهان مشاهده کردم که در طول 40 سال، 540 نمونه اولیه ساخته شده بود که 50 یا 60 فروند از آن‌ها به خط تولید رسیده است. حتی برای یک ماموریت 4 شرکت نمونه اولیه ساخته بودند که بعد از آزمایش یک نمونه از آن‌ها انتخاب شد. به پروژه جنگنده قاهر ورود کردیم و این جنگنده حرف‌های خوبی در حوزه فناوری برای ارائه دارد. برخی از قسمت‌های آن طراحی و فناوری خوبی دارد و برخی دیگر از قسمت‌های آن منطبق با نیاز مشتری نبوده است. طبیعی است که اکنون برخی از قسمت‌های آن منطبق با نیاز مشتری نباشد، ولی ما در سازمان صنایع هوایی یک مدت زمان برای آن پیش بینی کرده ایم و فعالیت‌های مربوط به آن در حال پیگیری است. در این مدت زمان قرار است تا آزمایش‌هایی انجام شود و قابلیت‌های این هواپیما را به نیروی کاربر معرفی کنیم. البته ممکن است که یک نیروی کاربر آن را بپسندد و تولید کنیم. در غیر این صورت ما از دانش فنی کسب شده از این محصول توسعه فن آوری در سایر پروژه‌های خودمان استفاده می‌کنیم. این متن از خبرگزاری تسنیم هستش . گویا قرار هم نبوده از اول تولید بشه . رونماییش مربوط به اواخر دوره آقای احمدی نژاده و صرفا بهره برداری سیاسی ازش شده. دوره های بعدی هم همون برخورد و (سو)استفاده رو از این پروژه کردن . تامام .

اکنون و آینده .. یک دهه پس از نخستین پرواز جی-20 در یازده سالگی یازدهم ژانویه سال 2021 ، به تقریب یک دهه از نخستین پرواز اولین جنگنده سنگین وزن نیروی هوایی ارتش چین ، چنگدو جی -20 که چهارمین جنگنده نسل پنجم عملیاتی دنیا لقب گرفته ( درست یکسال پس از نخستین پرواز سوخو-57 ) می گذرد . اگر چه منبع چینی ، در همان سالها ، در مقیاس گسترده ای اعلام نموده بودند که این کشور پیشرفت قابل توجهی را در توسعه جنگنده نسل پنجم ، به خود می بیند ، اما این گزارشها در آن زمان ، نزد منابع غربی با بی توجهی غیر معمولی روبرو گردید ، چرا که تصور می شد فناوری طراحی چنین جنگنده ای از حدود توانایی های چین ، خارج است . در عوض ، تحلیلگران نظامی غرب ، براین اعتقاد قرار داشتند که جنگنده جدید چینی ، بیشتر یک هواگرد رزمی نسل +4 با فناوری شبیه به یوروفایتر اروپایی یا رافال فرانسوی است که بلحاظ پیچیدگی فناوری مورد استفاده ، از کاراکترهای استاندارد نسل پنجم بسیار عقب تر است . اما رونمایی از جنگنده جی-20 و نخستین پرواز رسمی آن که در جریان سفر وزیر دفاع وقت ایالات متحده ( رابرت گیتس ) به چین صورت پذیرفت ، به نوعی نمایش قدرت و پاسخ به استراتژی دولت اوباما ( چرخش قدرت به آسیا ) تلقی گردید ، ولی موضع رسمی چین در این زمینه بسیار متفاوت بود ، چرا که نقل قولی از گیتس صورت گرفته که در سئوالی از رییس جمهوری وقت چین ، این آزمایش را بی ارتباط با سفر وزیر دفاع آمریکا و براساس برنامه ریزی قبلی دانسته بود . با این حال ، گیتس ، همچنان توانایی چین در توسعه یا عملیاتی نمودن یک جنگنده نسل پنجم را نادیده گرفت و معتقد بود که این رونمایی ، تنها یک نمایش فناوری از سوی چین می بایست تلقی گردد . در همان زمان نیز مشاوران گیتس با نقل قول از وزیر دفاع ، جی-20 را فاقد قابلیتهای رزمی واقعی دانسته و براین اعتقاد قرار داشتند که این جنگنده ، حتی در صورت واقعی بودن ، تا قبل از یک درگیری بزرگ در شرق آسیا ، آماده ماموریت نخواهد شد . اما روند توسعه این جنگنده تا سال 2020 ، بار دیگر ، نشان داد که انتظارات غرب از برنامه توسعه رزمی و فناوری چین ، با یک شکاف اطلاعاتی قابل توجهی روبروست . از یک نظر ، نیروی هوایی چین از سال 1992 با خرید جنگنده های سوخو-27 از روسیه ، ضمن آغاز بازسازی سخت افزاری سازمان رزم خود ، قابلیتهای محدودی را برای مقابله با جنگنده های اف-15 نیروی هوایی ایالات متحده فراهم مینمود و پس از آن ، با دریافت امتیاز تولید این جنگنده از روسیه ، تلاش نمود تا کمیت ناوگان را خود بهبود بخشد . اما معرفی اف-22 و متعاقب آن ، تحویل رپتور به نیروی هوایی ایالات متحده ، باعث شد تا نیروی هوایی چین برای پاسخ به شکاف بزرگ ایجاد شده ، تلاش گسترده ای را برای بخدمت گیری یک جنگنده جدید بومی و همتراز با اف-22 در دستور کار خود قرار دهد . بدین ترتیب ، روند توسعه جی-20 آغاز و درنهایت بعنوان دومین جنگنده سنگین وزن نسل پنجمی درمارس 2017 به نیروی هوایی ارتش چین ملحق گردد . درمیان برجسته ترین قابلیتهای جی-20 ، قابلیتهای رادار گریزی این جنگنده است که پس از اف-22 ، مقام دوم را در اختیار دارد و هدف قرار دادن آن را در فواصل طولانی بسیار مشکل می نماید . علاوه براین ، یک سامانه اختصاصی آگاهی محیطی که بر روی کلاه پروازی خدمه نصب شده ، می تواند به خلبان در هدفیابی و شلیک موشکهای کوتاه برد ، کمک زیادی نماید ، در حالی که رپتور فاقد چنین امتیازی است . علاوه براین ، توسعه مستمر موشکهای پی ال -15 و منطبق کردن آن با رادار AESA جنگنده باعث شده تا یک حریف بسیار خطرناک برای موشکهای آمرام ( سری سی و دی ) متولد شود . اما بر خلاف اف-22 که بدلیل هزینه های عملیاتی بسیار زیاد ، تنها 4 سال پس از ورود به خط تولید ، تحویل آن به نیروی هوایی کاربر ، متوقف شد ، انتظار می رود که جی-20 برای مدت زمان قابل توجهی ، در خط تولید قرار داشته باشد . گمانه زنی هایی هم کنون وجود دارد که یک نسخه دو سرنشینه مجهز به سامانه های راداری بسیار قوی تر به منظور ایفای یک جنگنده هشدار اولیه در حال توسعه است و همزمان با آن، پیشرانه های جدیدتر WS-10C با بازدهی مشابه اف-119 آمریکایی نیز به این هواگرد اضافه گردد . حتی شایعاتی نیز وجود دارد که امکان تغییر پیشرانه ها و جایگزین شدن موتور WS-15 به نسخه J-20B نیز امکان پذیر شده است . براساس اطلاعات طرف چینی ، این جنگنده باسرعت 50 فروند در سال ، در خط تولید قرار داشته و چیزی در حدود 150 فروند آن نیز در مراحل مختلف آزمایش قرار دارد . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1- بن پایه