ایلوشین پویا ایر در اتیوپی تصاویر ماهواره ای و دادهای پروازی نشان میدهد هواپیمای ترابری ایلوشین 76 متعلق به خطوط هوایی پویا ایر در دو نوبت در در تاریخ 1 مرداد سال 1400 و دیگری 25 مرداد 1400 در اتیوپی نشسته است. قبل تر مقامات اسرائیلی عنوان کرده بودند فرود ایلوشین ایرانی پویا ایر مهمات مورد نیاز ایران را به سوریه حمل میکرده است. به نظر میرسد اینبار ایلوشین پویا ایر تسلیحاتی ایرانی را به اتیوپی منتقل کرده است. در هفته های گذشته تصاویر از ارتش اتیوپی و تصاویر ماهواره ای نشان داده بود ایران پهپاد مهاجر 6 را به این کشور منتقل کرده است. ممکن است ایران در پرواز جدید ایلوشین پویا ایر پهپادها یا سلاحهای بیشتری را به اتیوپی منتقل کرده باشد.

سالهای نه چندان دور !!!!

بسم ا... خوب ، این عکس ظاهرا مسلح شدن سوخو -24 ام کا ، فنسر دی های نهاجا را به یک موشک کروز شبیه سومار ( kh-55) دارد نشون می دهد با توجه به محل قرار گیری موشک ، احتمالا هارد پوینت زیر ریشه بال (بخش ثابت بال ) که باید مخازن سوخت در آن نصب بشود ، برای قرارگیری این موشک در نظر گرفته شده این روسهای سرخوش را که می بینید ، روی یک نمونه مخزن سوخت 3000 لیتری ( 792 گالن آمریکایی ) پی تی بی-3000 (PTB-3000) سوخو -24 نشستند که درست در همون هاردپوینتی نصب میشود که در عکس ، موشکهای کروز نصب شده اند . این تصویر هم آرایش تسلیحاتی سوخو-24 در نقش تهاجمی /ضد رادار / سوخترسان به نمایش گذاشته اگر فرض شود این موشک ، از خانواده سومار/ هویزه هواپرتاب یا حتی موشک کروز ابومهدی باشد نقش های فوق الذکر را میشود برای آن محتمل دانست . البته در حالت عادی ، لیست مهمات هدایت شونده فنسر شاملKh-58E-01 /Kh-25ML /Kh-25MR (Kh-23M)/Kh-29L/Kh-29T/Kh-58E/Kh-31P )/Kh-31A/Kh-59/Kh-59ME هست و تا الان دیده نشده که فنسر برای حمل موشکی در این ابعاد ( وزن حدود 1650 کیلوگرم ، درازای حدود 6 متر و قطر حدود 50 سانتی متر ) بهینه سازی شده باشد ، در چنین صورتی ، هارد پوینت مذکور باید یکسری تغییرات برای حمل موشک به خود ببیند هاردپوینت ریشه (بخش ثابت ) بال فنسر و مهمات سنگین قابل نصب روی آن مخازن سوخت 3000 لیتری سوخو-24 نصب شده زیر هاردپوینت بخش ثابت بال . حالا اگر 3000 لیتر بنزین و وزن خود مخزن را مجموعاً 2500 کیلوگرم حساب کنیم ( فرض ) و وزن احتمالی سومار/ هویزه / ابومهدی را هم ، همون 1650 کیلوگرم ، یحتمل با این عکس ، شمشیرباز ایرانی می توند در هر سورتی ( پرانه ) دو تیر موشک را با خودش حمل کند که در این حالت ، برد هواپیما حدود 560 کیلومتر هست . پی نوشت : این مطالب ، یک دفعه به ذهن رسید ، اگر اشتباهی درآن هست ، دوستان بفرمایند تا اصلاح بشود.

دفاع هوایی برد کوتاه / میانبرد به شیوه ژرمن ها سامانه IRIS-T SLM حریفی که باید روی آن حساب کرد در حالی بخش قابل توجهی از رسانه های روسی و جهان ، گزارش های پر آب و تابی را در خصوص سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد پانسیر اس-1 که اینکه در ارتش روسیه به منظور دفاع در برابر بدون سرنشین های انتحاری بهینه سازی شده و براساس گزارشهای موجود در برابر بدون سرنشین های شورشیان سوری و طیف متنوعی از مهمات هدایت دقیق عبری نظیر دلیله عملکرد به نسبت قابل قبولی را به نمایش گذاشته ، اما انتشار جزییات جدیدی از سامانه دفاع هوایی میانبرد آلمانی IRIS-T-SLM مارک-3 که توسط مهندسین شرکت Diehl Defense طراحی کردید ، حاکی از پیشرفت قابل تامل آلمان ها در این زمینه است . در واقع ، آشنایی مختصر با پارامترهای اصلی تاکیتکی و فنی این سامانه موشکی دفاع هوایی ( با حداکثر برد 30 کیلومتر و ارتفاع درگیری 20 کیلومتر و مهمترین آن ، سرعت درگیری مهمات استاندارد این سامانه که بالغ بر 3150 کیلومتر بر ساعت است ) و با علم به اینکه سامانه فوق تا انتهای سال 2022 یا ابتدای سال 2023 آماده ورود بخدمت میشود ، نشان از آن دارد که این سامانه علیرغم توانایی های فنی بالا ، قابلیت دفع حملات انبوه را نخواهد داشت ، در حالی که سامانه های دفاع هوایی پانسیر اس ام و اس-2 و تور ام-2 یو می توانند به مراتب نمایش بهتری را ارائه کنند . با این حال ، پتانسیل رزمی سامانه آلمانی باعث گردید تا روسها بسرعت دست به بهینه سازی سامانه های تورام-2 یو و پانسیر اس ام / اس2 مجهز به جستجوگرهای راداری فعال و فروسرخ زده و در کنار آن ، مقاوم سازی رادارهای نصب شده بر روی آنها را در برابر اختلال ، در دستور کار قرار دهند . اما ارزیابی دقیق از ویژگی های طراحی شده و معماری الکترونیک رادارهای چند منظوره کشف / هدفگیری CEAFAR سامانه دفاع هوایی IRIS-T-SLM مارک-3 و همچنین تجزیه و تحلیل سامانه های هدایت و کنترل موشک IRIS-T می تواند به معنای واقعی کلمه تحلیل های یکجانبه از سامانه های روسی را به کناری نهد . به شکل خاص ، سامانه راداری زمین پایه خودکششی روشن و تعیین کننده مسیر هدف CEAFAR که توسط شرکت استرالیایی CEA Technologies طراحی شده ( علیرغم عدم وجود ماژولهای باند X مسطتیل شکل AFAR که به شکل انحصاری مسئولیت روشن کردن هدف برای موشکهای دفاع هوایی دریاپایه RIM-162A بلاک1 را برعهده دارند ) هنوز از آرایه فازی فعال 6 وجهی باند S بهره می برند که می تواند اهداف هوایی را جستجو و تعیین موقعیت نماید ، در حالی که جستجو فروسرخ موشک هوا به هوای IRIS-T برای شلیک از روی سامانه های زمین پایه ، مورد اصلاح قرار گرفته است . علاوه بر این ، توان عملیاتی چشمگیر ، هم بلحاظ تعداد اهداف قابل ردیابی ( چیزی در حدود 100تا 200 هدف هوایی ) و رهگیری 16 تا 24 هدف ، در کنار معماری جالب توجه رادار CEAFAR که با هدف کاهش تاثیر موشکهای ضد رادار دشمن صورت گرفته ، باعث می شود تا این سامانه پس از عملیاتی شدن به یک حریف جدی تبدیل گردد . در واقع ، همپوشانی هر کدام از شش وجه رادار CEAFAR با یکدیگر ، موجب میشود تا در صورت آسیب دیدن هرکدام از این شش وجهه ، الگوهای اسکن فضای هوایی چندان دچار آسیب نگردد. در حالی که برای سامانه روسی پانسیراس ام / اس2 ، ایراد هر گونه آسیب ، بصورت جزیی به آرایه های دریافت کننده امواج راداری 1PC2-1E ( Shlem) و همچنین 1PC3-E و کشف کننده های RLM SOTS ( درصورت اصابت ترکشها ) می تواند به طور کامل سامانه راداری پانسیر را از کار انداخته و خدمه را مجبور خواهد کرد تا تنها بر روی سامانه اکترواپتیکی چند طیفی 10ES1-1E که در شرایط سخت آب و هوایی ، محدودیت عملکرد دارند ، تکیه نمایند . این مساله در خصوص سامانه های دفاع هوایی خودکششی نظیر تور ام-2 یو که به رادار هدایت آتش باند X تک ماژول مجهز است نیز مصداق دارد . راست : 9M338K چپ : 57E6E از سویی دیگر ، برد قابل توجه نسخه زمین پایه شده موشک IRIS-T نیز مزیتهای تاکتیکی و فنی قابل توجهی به این سامانه داده است . درواقع امر ، این سری از موشکها ، با مجهز شدن به سامانه بُردار رانش ، پیشرانه سوخت جامد دوحالته و طراحی مدولار مناسب ، می تواند فشاری در حدود 60 تا 65 جی را برای رهگیری اهداف بسیار مانور پذیر تحمل کند . این درحالی است که موشک های جدید دفاع هوایی 9M338K برای سامانه های ضد هوایی تورام-2یو و تور ام-2 کا ام ، و موشکهای دومرحله ای 57E6E سامانه دفاع هوایی پانسیر اس-1 تنها میتوانند فشاری در حدود 30 تا 35 جی را تحمل کنند که این یک نقص بزرگ برای سامانه های روسی بشمار می رود . مضاف براین ، نباید ناگفته بماند که سامانه هدایت این موشک آلمانی در برابر امواج مزاحم ( 3تا5 میکرون ) سیستم های مقابله با موشکهای فروسرخ و همچین تله های الکترونیک ، مصون بوده ، در حالی که می تواند اهدافی با تشعشات گرمایی معین را که در پشت عوارض طبیعی ، پنهان شده اند را نیز رهگیری نماید . این درحالی است که حفظ سیستم هدایت کلاسیک فرمان رادیویی ( بدون استفاده از رادار فعال ) توسط شرکتهای روسی تولا و کوپول برای سامانه های پانسیراس -1 و تور ام-2 ، امکان استفاده از موشکهای 9M338K و 57E6E را بر علیه اهدافی که در پس زمینه سطح زمین ، پنهان میشوند را نمیدهد ، در حالی که رادار ZRPK4 در سامانه های روسی در رهگیری اهداف بطور همزمان با محدودیتهای قابل توجهی روبرو هستند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- با تشکر از جناب @oldmagina برای معرفی منبع 3- تفکیک پست اول تاپیک از تاپیک اخبار برتر نظامی ، بیست و سوم سال یکهزار وچهارصد خورشیدی 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 5- جالب هست ، این مطلب در نقد سامانه های روسی توسط یک سایت با محوریت معرفی سیستم های رزمی روسی نوشته شده .

تجهیز جنگنده تهاجمی Su-24MK نهاجا را به موشک کروز از خانواده سومار/هویزه برد رزمی سوخو ۲۴ در حال حمل دو تیر از این موشک کروز حدود ۵۰۰~۶۰۰ کیلومتر خواهد بود که در ترکیب با برد ۱۳۵۰ کیلومتری موشک هویزه این جنگنده قادر به ایجاد تهدید در برد ۲ هزار کیلومتری است.

موسیقی رزمی ارتش شوروی در جنگ افغانستان https://www.aparat.com/v/N2Ezw

بسم ا... روسها از سال 1972 چنین سیستم هایی را استفاده می کنند که سری Oko بود ، قبل از این ماهواره های سری US-K استفاده می شدند . الان هم احتمالا از سری US-KMO استفاده می کنند که از سال 2014 به این طرف در فضا مستقر هست .

نا امن كردن اسمان يك كار نامتقارن هست وقتي حريف مستقيم نميشي مجبوري اسمان رو بدي و مدام زهر بريزي رو خطوط لجستيك هواييش در طولاني مدت هزينه ها رو به قدري بالا ميبري كه دشمن ذله ميشه

ماهواره های نظامی با قابلیت تصویربرداری مادون قرمز و نظارت بر میدان رزم هوایی مطالعه موردی جنگ هوایی محدود بین هند و پاکستان (فوریه 2019) نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، از دیرباز و پس از مطرح شدن تئوری خلاء بمب افکن ها و موشکهای بالستیک قاره پیما در اثنای جنگ سرد و توسعه فناوری ماهواره های نظامی ، دست به افزایش پتانسیل حسگرهای مستقر در فضا زد تا بتواند تمامی رویدادهایی نظیر شلیک موشک ، آتش توپخانه و حتی جتهای رزمی که در جریان نبردهای هوایی ، مورد هدف قرار گرفته و منهدم می شوند را شناسایی و تحت نظارت خود بگیرد .در واقع امر ، این پتانسیل به واسطه قرارگیری مجموعه ماهواره های هشدار دهنده فروسرخ سری panoptic که در اصل برای ایجاد توانمندی هشدار سریع در برابر پرتاب موشکهای بالستیک قاره یپما در مدار قرار داده شده بود ، ایجاد گردید که می توانست موشکهای شلیک شده را بلافاصله پس از جدا شدن از سکوی پرتاب ، ردیابی ، طبقه بندی و بصورت بالقوه رهگیری نماید . این سرمایه گذاری به تقریب قابل توجه ، از میانه های دهه شصت میلادی در قالب توسعه فناوری سکوهای هشداردهنده زودهنگام مداری شروع شد و اگر چه در ابتدا تاکید بسیار زیادی بر رهگیری موشکهای بالستیک توسط آن می گردید ، اما اخبار غیر رسمی از پتانسیل رزمی این سخت افزارها ، حاکی از آن است ، توان آنها بسیار بیشتر از شناسایی موشکهای بالستیک بزرگ است و می تواند شامل شناسایی و ردگیری موشکهایی در ابعاد کوچکتر ( شامل گونه های زمین به هوا و حتی هوا به هوا ) ، آتشباری توپخانه ، انفجارها بزرگ روی زمین و حتی جتهای رزمی منهدم شده در جریان نبردهای هوایی نزدیک نیز باشد . با توجه به این مساله ، نبرد هوایی محدود بین پاکستان و هند که در 28 فوریه 2019 برفراز آسمان منطقه مورد اختلاف دوکشور در کشمیر رخ داد ، تا کنون ، یکی از داغ ترین مباحث موجود در میان تحلیلگران نظامی بشمارمی رود و به تقریب در زمان وقوع این نبرد و روزهای پس از آن ، داده های درست و نادرست به مانند یک آبشار عظیم آب بر روی تحلیلگران شروع به فروریختن نمود تا جایی که بحث ها در خصوص سرنگونی یکروند میگ-21 هدی توسط جتهای پاکستانی تا هفته ها ادامه داشت و ادعاهای مبنی فریبکاری تا بالاترین سطح حاکمیتی بین دو کشور برقرار بود . اما داستان این درگیری ، همچنان ادامه دارد هنوز مشخص نیست که درو اقع امر ، چه اتفاقی در این درگیری های رخ داده ولی نیروی هوایی هند مدعی است که خلبان میگ-21 این نیرو ، لحظاتی قبل از سرنگون شدن ، یک جنگنده اف-16 نیروی هوایی پاکستان را به زیر کشیده ، در حالی که پاکستان نیز مدعی شده که هیچ هواپیمایی را در این درگیری ها از دست نداده و براساس آخرین سرشماری ، همه جتهای فالکن این نیرو بصورت عملیاتی در خدمت قرار دارند . در نتیجه ، وقتی صحنه نبرد میان طرفین ، از رزم زمینی به آسمان منطقه درگیری ، گسترش می یابد و جریان عملیات رزمی دور از دسترس چشم غیر مسلح است ، مهمترین سئوالی که در ذهن مخاطب ایجاد میشود ، این است که آیا جنگنده پاکستانی واقعا ساقط شده یا خیر ؟ نیروی هوایی هند به استناد "داده های راداری" قاطعانه اعلام نموده که اف-16 نیروی هوایی پاکستان ساقط شده و این کار توسط جنگنده ای که لحظاتی بعد با آتش نیروی هوایی پاکستان به زیر کشیده شد ، صورت گرفته است . اما علیرغم وجود چند عکس از این داده های راداری در کنار عدم تمایل نیروی هوایی پاکستان به ارائه اطلاعات اضافی ، به نظر می رسد تحلیل این روند در یک بن بست اطلاعاتی متوقف شده است . بخشی از اسکرین شاتهای ارائه شده توسط نیروی هوایی هند براساس داده های رادارهای دفاع هوایی مستقر در منطقه درگیری با این حال ، مساله این نوشتار ، بررسی صحت ادعاهای دوطرف نیست ، بلکه به احتمال بسیار زیاد ، پنتاگون بدلیل در اختیار داشتن داده های دریافت شده احتمالی از حسگرهای مستقر در فضا ، می تواند به صراحت داستان دو طرف مخاصمه را تایید یا رد کند . در این خصوص ، مجموعه ای از ماهواره های نظامی تصویر برداری مادون قرمز( Space Based Infrared System /SBIR ) و همچنین بخش مکمل آن یعنی برنامه پشتیبانی دفاعی ارتش ( DSP) می تواند ره گشا باشد . آنچه که در این میان ، بعنوان یک امر مسلم ، به نظر می رسد ، بخش هایی از این منظومه شناسایی مداری ، در زمان وقوع جنگ میان هند و پاکستان ، بر فراز این منطقه قرار گرفته بود تا با توجه به اینکه دوطرف درگیر مسلح به کلاهکهای هسته ای بوده و هر دو به موشکهای بالستیک اتمی مجهز اند ، نظارت برآنها ، یک امر ضروری خواهد بود . علاوه براین ، اجرای بمباران های سنگین توسط نیروی هوایی هند که درست 24 ساعت قبل از این درگیری هوایی رخ داده بود و احتمال یک جنگ طولانی تر ، باعث میشود تا این تحلیل که ارتش آمریکا بر جریان نبرد ، سوار بود ، بیشتر مصداق پیدا کند . بر همین اساس ، این ماهواره های شناسایی ، نه تنها عملکرد خود را در حوزه استراتژیک به نمایش می گذارند ، بکه عملکرد تاکتیکی مهمی را در نیز در اختیار کاربران آن قرار می دهند ، بدین معنی که توان شناسایی شلیک موشکهای بالستیک تاکتیکی ، موشکهای غیر بالستیکی و بخش قابل ملاحضه ای از رویدادهای با اثر فروسرخ را نیز در اختیار دارند . در واقع ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده وظیفه دارد تا در تمام مدت سال ، بصورت 24 ساعته ، دائما به سطح زمین خیره شوند تا جایی که گفته میشود در سال 2014 ، بیشتر از 8000 رویداد با اثر فروسرخ روی سطح زمین شناسایی ، طبقه بندی و فهرست شده و این رقم حتی در سال بعد ( 2015 ) بیشتر نیز شده بود .بدین ترتیب ، این احتمال وجود دارد که هرگونه شلیک موشک که در آن روز خاص رخ داده باشد ، خواه ، موشکهایAIM-120 آمرام جتهای اف-16 پاکستانی و چه موشک R-73 میگ-21 هندی ، شناسایی و ردیابی شده است ، در حالی که شناسایی محل انفجار سرجنگی موشک و حتی انهدام هواپیما در آسمان ، چالش به نسبت آسان تری برای این ماهواره ها بشمار میرود . قابلیتهای برنامه SBIRS ارائه شده به سال 1998 البته این مساله ، تنها یک خیالبافی بچه گانه بشمار نمی رود ، چرا که پس از سرنگونی پرواز شماره MH17 خطوط هوایی مالزی در شرق اوکراین و شلیک موشکهای سامانه سام-11 که باعث سرنگونی بوئینگ 777 گردید ، نیز مقصر بودن روسها بوسطه داده های ماهواره های SBIRS ثبت گردید . در نتیجه ، با توجه به این که هند داده های راداری خود را تا حدودی منتشر نموده و این ماهواره ها می توانند موقعیت قرارگیری جتهای اف-16 ومیگ-21 را در صفحه سه بُعدی آسمان ثبت کنند ، احتمال وجود چنین داده هایی نزد ارتش آمریکا بسیار زیاد است . چرا ایالات متحده این داده ها را منتشر نمی کند ؟ بلحاظ ژئوپلیتیکی ، فهرست طولانی وجود دارد که علت عدم انتشار این داده ها را می تواند توجیه کند ، که شاید مهمترین آنها ، درگیری دو قدرت هسته ای با سطح روابط سیاسی متفاوت با واشنگتن است ، ضمن اینکه وزارت دفاع آمریکا ، اطلاعات مشخص و دقیقی را در خصوص قابلیتهای ثانویه ماهواره های تصویر برداری فروسرخ خود منتشر ننموده ، چرا که شبکه هشدار دهنده اولیه فضا پایه این کشور ، خط اول دفاعی آن بوده و استفاده از اطلاعات آن بصورت برخط ، در زمان جنگ ، یک مزیت فوق العاده بشمارمی رود .از آنجایی که یک جنگ سخت مجازی بین دو همسایه برسر این موضوع جریان داشت ، آمریکایی ها می توانستند یکبار برای همیشه ، با ارائه این اطلاعات به این بحث ها خاتمه دهند ،اما به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، پنتاگون و جامعه اطلاعاتی این کشور با استفاده از همه توان اطلاعاتی خود ، تجزیه و تحلیل دقیقی را از روند عملیات رزمی در آن روز خاص انجام داده ولی هیچ نتیجه ای از آن تا کنون منتشر نشده است . در واقع ، تا زمانی که این داده ها در دسترس عموم قرار نگیرد ، هرگز نخواهیم فهمید که دقیقا در آن روز ، چه اتفاقی در آسمان ناآرام کشمیر رخ داده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- نکته جالبی که در متن قابل مشاهده است ، اشاره نویسنده به پرواز MH17 مالزی بشمارمی رود ، کما اینکه در همان روز های ابتدایی پس از اعلام رسمی سرنگونی بوئینگ 737 اوکراینی ، شایعاتی وجود داشت که درصورت ادامه روند عدم پذیرش هدف قرار دادن این هواپیما ، آمریکایی ها داده های ثبت شده خودشان را منتشر می کردند !!!!! 4- این قابلیت ارتش ایالات متحده در حوزه شناسایی و رهگیری و اعلام هشدار در خصوص موشکهای بالستیک ( قاره پیما و تاکتیکی ) را جدی بگیرید .

تاثیر کاهش ارزش لیره ترکیه بر اقتصاد شمال سوریه به گزارش پایگاه تحلیلی خبری تحولات جهان اسلام؛ کاهش ارزش لیر ترکیه در برابر دلار آمریکا باعث شده است تا زندگی مردم شمال سوریه با بحران مواجه شود و هزینه‌ی مواد غذایی، پزشکی، سوخت و دیگر لوازم ضروری به شدت افزایش یابد. اکثر خانواده ها در مناطق شمالی سوریه و مخصوصا افراد آواره در کمپ‌ها قادر به تامین مایحتاج اولیه به ویژه مواد غذایی و وسایل گرمایشی نیستند. قیمت مواد غذایی در شمال سوریه ۴۰۰ درصد، قیمت نان ۳۰۰ درصد افزایش و قیمت سوخت ۳۵۰ درصد افزایش یافته و نرخ فقر به بیش از ۹۰ درصد رسیده است. لینک خبر از سایت تحولات جهان اسلام

بسمه تعالی 182 خلاصه سیاستی: بررسی نیاز به پدافند هسته ای مقدمه: اصطلاح پدافند هسته ای گاه به معنی دفاع از سایت های هسته ای به کارمی رود. گاهی نیز به طور خاص در مورد کسانی که در پروژه هایی چون آماد و یا پروژه های مشابه احتمالی درگیر بوده اند به کار می رود تا بر ماهیت دفاعی کار ایشان تاکید شود.* گاهی نیز به معنی استفاده از نیروی هسته ای برای مقاصد پدافندی است. خلاصه ی سیاستی زیر در پی بررسی این موضوع است. *** اصلی ترین تهدید نظامی علیه ایران در سال های پس از انقلاب آمریکا، اسرائیل و برخی کشور های منطقه بوده و هستند. این کشور ها همواره به توان نظامی و حجم تهدیدات خود علیه نظام ایران افزوده اند و اخیرا جسورانه دست به اقدامات خصمانه ی تمام عیار می زنند. اگرچه ایران به لحاظ وسعت، توپوگرافی و نیز توان نظامی قابل توجهی که داراست هدف فوق العاده دشواری برای اشغال زمینی است، اما در عین حال در برابر حملات هوایی خصوصا در مورد زیر ساخت های حیاتی که در نوار ساحلی جنوبی قرار دارند، ضعف های قابل توجهی دارد. در عین حال رزم هواپایه همان نقطه ی قوتی ست که دشمنان ایران خصوصا آمریکا به شدت بر روی آن سرمایه گذاری کرده اند. به همین جهت انبوهی از پایگاه های هوایی را در اطراف مرز های ایران تاسیس کرده اند و بعضی کشور های منطقه نیز خاک و پایگاه های هوایی خود را در اختیار آنان قرار داده اند. این البته امری نیست که از دید سران و نظامیان دور مانده باشد. اصلی ترین استراتژی ایران در هنگام درگرفتن یک جنگ تمام عیار با آمریکا یا ائتلافی به رهبری آمریکا علیه ایران نابودی سریع این پایگاه ها قبل از آن است که بتوانند نقش مثمر ثمری در طی آن جنگ ایفا کنند. در حالی که نیروی هوایی ایران به لحاظ کمی و کیفی دارای ضعف های عمده است و توان اجرای چنین ماموریتی را خصوصا در برابر قوای هوایی کشور های متخاصم ندارد، عمده تلاش ها و سرمایه گذاری های ایران در طی چند دهه گذشته بر روی موشک های بالستیک برای نابودی این پایگاه ها و حتی ناو های هواپیمابر به عنوان پایگاه های هوایی متحرک، و دیگر اهداف نظامی استراتژیک دشمن متمرکز شده است. در واقع در برابر قدرت هوایی حریف دکترین نظامی ایران بر پایه استراتژی انکار (A2AD) و به طورخاص انکار هوا بنا شده است. البته با توجه به وسعت، تعدد و حفاظت شده بودن این پایگاه های هوایی در مورد کفایت و عملکرد توان موشکی متعارف ایران مباحثی از جمله لزوم استفاده از تسلیحات اتمی مطرح شده است که پیش تر به طور مفصل در بسته سیاستی راهبردی از سوی اندیشکده ممتن تهیه شده است و مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. اما تمامی این استراتژی ها و تاکتیک ها در بعد آفندی مطرح می شود . برنامه ریزی برای یک جنگ تمام عیار نیازمند داشتن راهکارهای پدافندی مناسب نیز می باشد. ظهور تسلیحات دوربرد و هدایت شونده یکی از مهمترین عناصر متمایز کننده کارزار های موج دومی و موج سومی است. در طی 3 دهه گذشته مثال های متعددی از عمل کرد و تاثیر گذاری این تسلیحات بر سرنوشت جنگ ها و تمدن ها می توان بر شمرد که عمدتا از جنگ اول خلیج فارس (طوفان صحرا) شروع و با به امروز ادامه و تکامل یافته است. ، سرعت رشد و تکامل این استراتژی و جنگ افزار های مربوطه، میزان اثر گذاری آنها در میادین نبرد، توان دشمنان در بکار گیری گسترده و دامنه دار چنین تسلیحاتی –از جهت مالی، لجستیکی و فناوری- اهمیت و خطر این دست تهدیدات را غیر قابل کتمان ساخته است. در یک طبقه بندی کلی بر حسب تعریف راه حل، این تهدیدات را می توان به دو دسته تقسیم کرد. · تهدیدات کروز، هوا سرشی و شبه بالستیک با سرعت های ساب سونیک و حداکثر 3 ماخ · تهدیدات هوا سرشی، شبیه بالستیک و بالستیک با سرعت های بیش از 3 ماخ و هایپرسونیک در این راستا در مورد دسته اول تهدیدات معتقد به اهمیت فراوان سامانه های بردکوتاه خصوصا در مقابله با تهدیدات نو ظهور و حملات انبوه توسط تسلیحات دور ایستا و لزوم برخورداری این سامانه ها از استاندارد ها و قابلیت های سطح بالا هستیم تا نه تنها بقای خود در میدان رزم را حفظ کنند، بلکه ضامن بقای تاسیسات حیاتی برای کشور باشند که بعضا دهه ها عمر و دهه ها میلیارد دلار هزینه صرف ساخت آنها شده و نابودی آنها می تواند ضربات جبران ناپذیر بر پیکره ی ایران عزیز وارد آرد. به رغم پهنه ی وسیع جغرافیایی برخی از مهم ترین و استراتژیک ترین تاسیسات کشور در نقاط مرزی (جنوب) واقع هستند نه در "عمق استراتژیک" کشور، در واقع همیشه و در همه موارد داشتن پهنه ی جغرافیایی وسیع فراهم آورنده ی عمق استراتژیک لازم در همه سطوح نیست. حمله به این تاسیسات نه تنها نیاز به عملیات های پر ریسک عمقی ندارد، بلکه در مواردی مانند تاسیسات پارس جنوبی عدم رعایت اصول پدافند غیر عامل این تاسیسات را به شدت آسیب پذیر ساخته است. در مورد دسته دوم تهدیدات سامانه های پدافندی مورد نیاز است که بتواند در محدوده های ارتفاعی مختلف با اهداف بسیار پر سرعت درگیر شود. انواع سامانه های ضد بالستیک در این دسته بندی قرار می گیرند. کار در مورد ساخت این سامانه ها در دنیا از دهه 60 میلادی و ایام جنگ سرد شروع شده و تا به امروز ادامه یافته اند. آمریکا، اسرائیل و روسیه (شوروی سابق) سه قدرت نظامی هستند که بیشترین سرمایه گذاری ها را در این حوزه انجام داده اند که البته به لحاظ سطح فناوری و تعدد سامانه ها آمریکا با اختلاف زیاد از سایرین پیش است. در کشور ما نیز در سال های اخیر با تحویل گرفتن سامانه پدافندی اس-300 و نیز ساخت سامانه باور-372 توان بسیار محدودی در این حوزه پدافندی ایجاد شده که البته برای رویارویی در یک سناریوی جنگی مطلقا کافی نمی باشد و توجه و سرمایه بیشتری در این حوزه مورد نیاز است. اما همانند بخش آفندی که در مورد مفید و یا حتی ضروری بودن قدرت آتش اتمی مباحثی از سوی کارشناسان مطرح شده در بخش پدافندی نیز نظراتی از سوی تعدادی از کارشناسان نظامی مطرح شده است که درخور توجه است. در مورد تهدیدات دسته اول سابقه توسعه تسلیحات اتمی برای اجرای عملیات پدافندی در علیه اهدافی که می توان آنها را در این دسته قرارداد وجود دارد، از راکت های غیر هدایت شونده هوا به هوای اتمی، تا موشک های پدافندی دوربرد اتمی همچون سامانه اس-200 در نسخه اصلی (نسخه های صادراتی این سامانه فاقد کلاهک اتمی می باشند). نکته اما اینجاست که شکل و نحوه عملکرد تهدیدات جدید به گونه ای است که این راه حل ها را می توان کاملا منسوخ بر شمرد. حملات امروزه نه توسط اسکادران های انبوه و متراکم جنگنده ها و نه توسط فورمیشنی از بمب افکن های استراتژیک همچون بی-52 برای اجرای عملیات بمباران فرشی، صورت می گیرد. حملات دورایستای امروزی که عمدتا توسط موشک های کروز و هوا سرشی هواپایه صورت می گیرد هرچند به صورت انبوه صورت می گیرد اما عموما از مسیرهای متفاوت و در ارتفاع پست انجام می شود و حتی برخی از این تسلیحات همچون JASSM این قابلیت را دارند تا محدوده هدف را دور زده و از پشت سر به سمت آنها حمله ور شوند. پرواز در ارتفاع پست معضل دیگری ست که بکارگیری تسلیحات پدافندی با کلاهک اتمی را بسیار خسارت بار می کند. در مورد بکارگیری تسلیحات اتمی پدافندی در بردهای بسیار دور، برای مثال در سناریویی گروهی از بمب افکن های آمریکایی از پایگاه دیگوگارسیا برخاسته و در محدوده دریای عرب ده ها فروند موشک کروز AGM-158ER را روانه خاک ایران می کنند، در چنین سناریویی در میانه مسیر علاوه بر آنکه مساله مسیرهای پروازی غیر متراکم و متعدد وجود دارد، نکته دیگر آن است که به فرض به قدر کافی دور بردن برد پدافند به نحوی که به یک مبدا حمله به قدر کافی همگرا و متراکم برسیم، در اینجا درواقع شکل دیگری از سناریوی انکار هوا را مطرح کرده ایم، به شکلی که انهدام خود پایگاه دیگوگارسیا که مبدا خیزش بمب افکن های آمریکایی به سمت ایران است، عملی تر، به صرفه تر و با پیچیدگی های فنی و عملیاتی به مراتب کمتری همراه خواهد بود. ولی در مورد تهدیدات بالستیک و هایپر سونیک از آنجایی که سرعت و ارتفاع پروازی این دسته از تهدیدات عموما زیاد است و سرعت واکنش نسبت به آنها محدود، و نیز سر نسل های متاخر توان مانور دهی این تسلیحات افزایش قابل توجهی داشته، نابودی این تهدیدات نیازمند در اختیار داشتن سامانه های پدافندی با سرعت و دقت بسیار زیاد است به نحوی که بتوانند تخریب لازم را نسبت به هدف اعمال کنند. نسل اول این سامانه ها که در آمریکا و شوروی سابق توسعه یافتند به جهت ضعف در رسیدن به دقت لازم و توان اعمال تخریب مناسب از کلاهک های اتمی بهره می برند تا با شعاع نابودی[1] و قدرت زیاد از انهدام تهدید اطمینان حاصل کنند. به عنوان نمونه می توان از موشک های ضد بالستیک آمریکایی اسپارتان ویژه درگیری با هدف در ارتفاع بلند با کلاهک اتمی به قدرت 5 کیلوتن و موشک اسپرینت ویژه درگیری در ارتفاع کمتر با کلاهک اتمی با قدرت 1 کیلوتن نام برد که هر دو جزئی از سمانه ضد بالستیک سیف گارد بودند. در روسیه امروزی که میراث دار شوروی سابق است تحول عمده ای نسبت به حوزه جنگ سرد نسبت به تهدیدات بالستیک دوربرد رخ نداده و دفاع ضد بالستیک مسکو کماکان بر عهده سامانه های برجای مانده از دوره جنگ سرد است که عملکردی مشابه موشک اسپراینت دارند و از کلاهک اتمی بهره می برند. در مورد آمریکا اما این کشور با توسعه انبوهی از فناوری های جدید و گران قیمت از موشک های غول پیکر با کلاهک اتمی فاصله گرفته و به سمت استفاده از فناوری هایی چون برخورد مستقیم[2] و سرباره کشنده[3] پیش رفته و آنها را جهت بکار گیری در زمین و دریا و محدوده ارتفاع عملکردی مختلف توسعه داده است. لازم به ذکر است که این سامانه ها هنوز در برابر حملات انبوه در حد یک سناریوی آخر الزمانی خصوصا در مورد موشک های قاره پیما محدودیت هایی را در برابر خود دارند هرچند پیشرفت های عمده و چشم گیری خصوصا در دهه های اخیر رخ داده و توسعه و سرمایه گذاری های بیشتر در دست اقدام است. فناوری Hit to kill و نیز Kill vehicle در بین تمامی کشور های جهان تنها در اختیار آمریکا بوده و رژیم اسرائیل نیز با انتقال فناوری از آمریکا تنها به شکل محدودی از این سطح فناوری ها برخوردار است و دیگر کشورها از اروپای غربی گرفته تا روسیه و چین، چه به لحاظ سطح فناوری چه به لحاظ منابع مالی مورد نیاز برای حرکت در مسیر به دست آوردن چنین فناوری هایی با مشکل رو به رو هستند و فاصله بسیار زیادی با آمریکا در این حوزه دارند. با توجه به این موارد ساخت یک سامانه ضد بالستیک، خصوصا ضد قاره پیما که ابزار عمده اعمال قدرت اتمی دشمنان است که به جای آنکه درگیر فناوری های بسیار پیچیده و گران قیمت همچون Kill vehicle بشود، از کلاهک اتمی در محدوده چند کیلوتن بهره ببرد می تواند راه حلی معقول تر و در دسترس تر باشد. والحمدلله رب العالمین *در مورد شهید فخری زاده این عبارت مرتبا تکرار شد. [1] Kill radius [2] Hit to kill [3] Kill vehicle

ممنون بابت مقاله بسیار مفیدت دقیقا دست گذاشتی روی لبه برنده نیروی هوایی آمریکا برخلاف نظر عامه، برگ برنده امریکا جنگ الکترونیکش هست تا جنگنده هاش عملا با کمک جنگ الکترونیک تمامی تهدیدات رو علیه پرنده هاش از بین می برد و زدن هدف بی دفاع از دست هر کسی بر می آید در واقع سیاست هوایی آمریکا همیشه از بین بردن تهدید و پاکسازی فضای الوده و سپس ورود جنگنده های امریکایی به میدان هست که بخش زیادی از این فرآیند توسط جنگ الکترونیک و با هدایت اواکس ها انجام میشه جدیدا هم پهپادها باقی مانده تهدیدات رو از بین می برند تا خطرات برای جنگنده های امریکایی به صفر برسد این صحبت دلیل بر ضعف یا قوت جنگنده های امریکایی نیست بلکه بیانگر پوشش قوی هست که اجازه هماورد برابر را به هیچ جنگنده ای نمی دهد و همین دلیل هست که همیشه جنگنده های روسی با ایرودینامیک و مانور بهتر در میدان نبرد با جنگنده های امریکایی شکست می خورند چون پیش از بازی محیط طوری چیده شده است که شانسی برای رویارویی ندارند این همان نکته ای هست که ایران فهمیده و تلاش هایی هم برایش انجام داده است اگرچه میزان آن مشخص نیست ولی نیاز هست این تلاش ها صد چندان شود چرا که شکستن این پوشش جنگ الکترونیک و بدست گرفتن ابتکار عمل در میدان اخلال و جنگ الکترونیک به منزله اغاز پیروزی بر نیروی هوایی امریکاست به شخصه معتقدم اگر ایران بتواند در جنگ الکترونیک بر امریکا و اسرائیل برتری پیدا کند، برتری هوایی چه در اسمان خود و چه در اسمان منطقه دلخواهش را بدست می آورد و چه عالی اگر بتواند این توانمندی را روی جنگنده های چابک و مانور پذیر روسی بتواند هماهنگ کند

شب گذشته یک کواد کوپتر روسی در مناطق تحت کنترل مسلحین سقوط کرده . مسلحین هم به منظور ضبط این پرنده کنترلی دورش جمع میشن غافل از اینکه یک بمب در این وسیله جاگذاری شده در نتیجه انفجار این پرنده انتحاری 4 فرد مسلح کشته میشن البته این شیوه رو اولین بار داعش در جاده خناصر بر علیه نیروهای خودی به کار میبره وحتی یکی از فرماندهان میدانی مقاومت هم بر اثر انفجار کوادکوپتر انتحاری به شهادت میرسه شکار پرنده کنترلی مسلحین در حومه فرودگاه حمیمیم روسها در لاذقیه

به نظر شاید ربطی به اظهارات اردوغان و مقامات ترک در رابطه با کریمه هم ممکنه داشته باشه. خصوصا که دیدار اردوغان و پوتین برنامه ریزی شده و این سخنان درست قبل از دیدار روسها را خشمگین هم کرده بود. شاید ارسال یک پالس بوده که هنوز در ادلب دست ترکها زیر تیغ پوتین هست و بهتره در مورد کریمه و انتخاباتش و ... کمتر حرف بزنند.

افراد اعزامی به مناطق عملیاتی صحرای آفریقا تعریف کردند که برای جلوگیری از آسیب به امرپ ما پیاده میشدیم و در اطراف مین و تله انفجاری را جستجو میکردیم !!!!!!!! خیلی شکایت داشتند که اگر این وسیله برای حفاظت از جان نفرات است پس چرا نفرات باید برای حفاظت از آن خطر کنند ؟

در ویدئوی زیر حرکت پرتابه رو میشه دید https://www.aparat.com/v/2wELi لطفا پست قبلی پاک شود

ﺩاﻋﺶ ﻣﺴﻮﻟﻴﺖ ﺳﻘﻮﻁ ﻫﻮاﻳﭙﻤﺎﻱ ﺭﻭﺳﻲ ﺭﻭ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻋﺠﺐ اﺣﻤﻖ ﻫﺎﻱ ﻫﺴﺘﻦ

 حملات داعش به زره پوشهای ارتش مصر در سینا                

ام 60 به غنیمت گرفته شده از ارتش مصر( در قالب یه سری مجموع از درگیریها با ارتش مصر این تصاویر منتشر شده )    

جدیدترین ابتکار داعش  دوشکا سبدی  (لیبی)     شکار ام 113 مصری     شکار تانک تی 55 ارتش لیبی به وسیله موشک هدایت  شونده +انهدام زره پوش ارتش لیبی  توسط گروه انصار شریعه  

اعلام  حمله موشکی صیهونیستها به منطقه سینا       ------------------    کشتی مصری توسط موشک کورنت مورد اصابت قرار گرفته . کشتی در نزدیکی ساحل در حال گشتی زنی بوده . مصری ها اعلام کردن حمله بدون تلفات بوده!!  کشتی هم غرق نشده        

 انهدام تانک ام 60 ارتش مصر به وسیله موشک کورنت / مکان صحرای سینا    

  مصراته شهری در لیبیه .اشتباه از من بود که اسم کشور رو ذکر نکردم . درباره تلفات انسانی خبری منتشر نشده .داعش امار 13 هواپیما رو اعلام کرده

حمله داعش به پایگاه  هوایی مصراته / در این حمله دستکم 10 فروند هواپیما جنگی شامل میگ 25 میگ 23 و ال39 منهدم شدن     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10218/CJPYgOmWoAA_a_J.jpg][/url]

در دسامبر 1957 كمپاني گرومن براي ساخت جنگنده جديد ناو نشين ضربتي نيروي دريايي آمريكا انتخاب شد. نام اين جنگنده يا به عبارت بهتر هواپيماي تهاجمي A_6 Inruder به معني مهمان ناخوانده انتخاب شد و اواين پرواز خود را در تاريخ 19 آپريل 1960 انجام داد. اولين فروند از 482 فروند آن در فبريه سال 1963 تحويل نيروي دريايي ايالات متحده گرديد. هواپيمايي است دو نفره بطوري كه خلبان و افسر تسليحات بغل هم مي نشينند. اين جنگنده جزو اولين هواپيماهايي است كه قابليت عمليات در هر نوع آب و هوا و همچنين روز و شب را دارند. قابليت حمل 15000 پوند معادل بيش از 7 تن محمات را دارد و تا كنون 482 فروند از استاندارد A آن و 154 فروند از ديگر گونه هاي آن ساخته شده.از ديگر گونه هاي آن ميتوان به مدل B اين هواپيما اشاره كرد كه مخصوص عمليات سركوب پدافند هوايي و به ويژه موشكهاي سطح به هواست. مدل C اين جنگنده مجهز به FLIR و LLLTV براي قابليت حمله در شب ميباشد. مدل جديد تر A_6 E در 27 فبريه 1970 وارد خدمت شد و از ويژگي هاي مهم آن ميتوان به سيستم رادار حمله چند منظوره و ناوبري اشاره كرد.اما آخرين تغيير روي اين جنگنده آنرا به يك هواپيماي جنگ الكترونيك تبديل كرد كه در دو عمليات حمله به ناوچه هاي ايران در خلال جنگ تحميلي و حمله به بنادر و تاسيسات نظامي ليبي شركت كرده. سرانجام اين هواپيما با جنگنده مدرن تر F/A 18 بر روي ناوهاي هواپيمابر تعويض شد تا فقط گونه جنگ الكترونيك آن در خدمت باقي بماند كه آن هم تا چندي ديگر با تحويل EA 18G بازنشسته خواهد شد. مشخصات: نوع: جنگنده ضربتي ارتفاع پايين شركت سازنده: گرومن خدمه: دو نفر قيمت(براي نيروي دريايي): 23 ميليون دلار پيشرانه: دو موتور توربو جت پرت اند ويتي مدل J52-P8B قدرت موتور: 9300 پوند(حدودا 5000 كيلوگرم) طول: 16.1 متر عرض بالها: 16.1 متر ارتفاع: 4.74 متر وزن خالي: 11.636 تن حداكثر وزن برخاست: 27.524 تن سرعت: 1036 كيلومتر بر ساعت برد عملياتي: 1733 كيلومتر تسليحات: 10 2.75" Rocket Pod 10 5" Zuni Rocket Pod 28 Mk-20 Rockeye Mk-77 Napalm 28 Mk-81 (250 lbs) 28 Mk-82 Snakeye 13 Mk-83 (1,000 lbs) 5 Mk-84 (2,000 lbs) 20 Mk-117 (750 lbs) 28 CBU-78 GBU-10E Laser Guided Bomb GBU-12D Laser Guided Bomb GBU-16B Laser Guided Bomb AGM-123A Skipper II AGM-45 Shrike AGM-62 Walleyes AIM-9 Sidewinders System Weapon Improvement Program, SWIP AGM-88 HARMs AGM-84E SLAMs AGM-65 Maverick Anti-Ship Missile AIM-120A AMRAAM منبع: http://www.globalaircraft.org/planes/a-6_intruder.pl مترجم: خودم عكسها به گالري انتقال يافت . Babakim1