پلنگ برفی (Irbis-E) راهنمای درنای خاکستری در میدان رزم هوایی با ورود بخدمت جنگنده سنگین وزن سوخو-35 از سال 2014 ، این جت رزمی هم اکنون توانمندترین هواگرد نیروی هوایی روسیه و در یک تعریف مشخص ، تکامل یافته ترین گونه از خانواده جنگنده سوخو-27 است که در دوران اتحاد شوروی سابق طراحی و در خط تولید قرار گرفت . اگر چه این گونه بیشتر برای جبران شکاف فناوری صادراتی شوروی تکامل پیدا نمود ، اما با لغو برنامه جنگنده نسل پنجم میگ-1.42 به سال 1999 و پدید آمدن یکسری تاخیرهای پیش بینی نشده در برنامه جاه طلبانه تر سوخو-57 ، ارتش روسیه مجبورشد تا در کوتاه مدت ، بر روی حداقل 100 فروند جنگنده ++4 سوخو-35 که بخش قابل ملاحضه ای از آنها تا سال 2010 خریداری و پس از آن نیز به تعداد بیشتری سفارش داده شدند ، اتکاء داشته باشد . راست : رادار هوابرد نیپ N011 چپ : رادار هوابرد نیپ N011M با این حال ، سامانه راداری اولیه مورد استفاده در سوخو-35 که با شناسه Irbis-E شناخته میشود ، تا کنون به نسبت مورد بررسی های بسیار زیادی قرار گرفته است . این رادار که یک گونه با قابلیت اسکن الکترونیکی و مکانیکی است از یک آنتن آرایه فازی غیر فعال بهره می برد و بر روی یک واحد هیدرولیکی دو مرحله ای مستقر است . این بخش به گونه ای طراحی شده که آنتن مزبور را بصورت مکانیکی تا زاویه 60 درجه آزیموت و 120درجه در ارتفاع بچرخاند ، در حالی که آنتن این رادار با ارسال یک پرتو کنترل شده الکترونیکی در کنار چرخش های مکانیکی آنتن می تواند زاویه انحراف پرتوهای ارسالی با به بیشتر از 120 درجه گسترده کند . درواقع امر ، رادار فوق الذکر نه تنها قابلیت ردیابی اهداف را در یک فاصله 4 برابری نسبت به رادارN001 اصلی مورد استفاده در سوخو-27 در اختیار دارد ، بلکه در حال حاضر این رادار امکان کشف اهداف هوایی با سطح مقطع راداری سه متر مربع در یک برد 400 کیلومتری را داراست . راست : Irbis-E چپ : نمونه اولیه Irbis-E با توجه به مقدورات فوق الذکر ، Irbis-E قابلیت نصب بر روی گونه های پیشرفته تر سوخو-27 نظیر اس ام-2 و اس ام-3 و همچنین گونه های همنام در جنگنده سوخو-30 را خواهد داشت . اما مساله ای که مجموعه نصب شده بر روی سوخو-35 را از گونه های دیگر متمایز می کند ، این قابلیت است که سامانه های جدیدی در بخش جلویی این جنگنده نصب شده که میتواند روند آگاهی موقعیتی خلبان را در مقایسه با نمونه های قبلی افزایش دهد . اجزاء رادار هوابرد Irbis-E بدین ترتیب برخلاف Irbis-E که از اسکن ترکیبی الکترونیکی – مکانیکی استفاده می کند ، حسگرهای جدید تعبیه شده در لبه های جلویی بال سوخو-35 از نوع آرایه اسکن فعال (AESA) بشمارمیروند . این رادارها با شناسه N036B-1-01 که درباند L کار می کنند ، زاویه پوشش بسیار بهتری را برای خلبان به منظور ردیابی اهداف رادارگریز و همچنین اجرای تاکتیکهای جنگ الکترونیک فراهم می نمایند . رادار N036B-1-01 این رادار در عین اینکه نسبت به رادارهای غیرفعال ، بلحاظ عملکردی ، قوی تر بشمار می آیند ، ایجاد اخلال بر روی آنها نیز به مراتب مشکل تر به نظر می رسد . در این میان ، انتخاب باند L برای این رادار که در محدوده 1.0 تا 2.0 کیگاهرتز با طول موج 15 تا 30 سانتیمتر عمل می نماید ، به مراتب از رادارهای باند ایکس با فرکانش 8-12 کیگاهرتز قدرتمندتر است . این رده از رادارها ، بدلیل موج بلند مورد استفاده در آنها ، توانایی بیشتری در شناسایی جتهای رادارگریز داشته مضاف براین ، احتمالا پتانسیل بهتری برای کشف هواگردهای پنهانکار متخاصم مجهز به رادارهای باند ایکس خواهند داشت . رادار زمین پایه پی-14 تال کینگ ارتش عراق که قبل از اعزام اف-117 ها به قلب بغداد ، مورد هدف قرار گرفته و منهدم شدند بدین سان ، نصب غیرمعمول رادارهای باند ال بر روی جتهای سوخو-35 قابلیت منحصربفردی را در اختیار خلبان این جنگنده قرار می دهد که بتواند جتهای رادارگریز ناتو را زودتر دیده و بطور طبیعی زودتر شلیک کند. علاوه براین ، سوخو-35 با مجهز شدن به سامانه جدیدتر جستجو و ردیابی مادون قرمز OLS-35 بر مبنای ادعای شرکت سازنده توانسته در آسمان سوریه ، بر روی جتهای پنهانکار آمریکایی قفل کند. راست : سامانه کشف و ردیابی مادون قرمز OLS ( موقعیت برجسته روی دماغه فلانکر) چپ : رادار Irbis-E اگر این موارد ، صحت داشته باشد ، باید دید که آیا جنگنده هایی که امروز در دست طراحی قرار دارند و یا اینکه مراحل آزمایشی خود را پشت سر می گذارند ، آیا رویکرد مشابهی را اتخاذ خواهند کرد ؟! در این میان ، جتهای جی-11دی و جی-15بی که نمونه ای مشتق شده از سوخو-27 روسی هستند ، از رادار AESA در بخش دماغه خود بهره می برند که این سئوال پیش خواهد آمد که آیا این هواگردها همانند مدل روسی میتواند این روند را تجربه کند یا خیر . در میان محصولات جدید روسی نیز ، سوخو-57 از رادارهای AESA نصب شده در دماغه استفاده مینماید ،اما هنوز باند مورد استفاده در این رادار مشخص نشده است . در مجموع ، رادارهای AESA باند L پس از نصب برروی جتهایی نظیر سوخو-35 ، به نظر آگاهی موقعیتی خلبان را نسبت به گذشته ، افزایش داده اند و این مساله جذابیت فروش جتهایی نظیر سوخو-27 اس ام-3 یا سوخو-30 اس ام 2 را در مقایسه با گذشته ، به مراتب افزایش خواهد داد. پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

  تانک اصلی میدان نبرد برزیلی Osorio در دهه ی 80 میلادی و در دو مدل EE-T1 وEE-T2 ساخته شد. البته این طرح حتی در برزیل نیز نتوانست به شکل قدرتمند ظاهر بشود. داستان خرید این تانک توسط عربستان سعودی نیز قابل توجه هست. در سال 1989 عربستان سعودی برای به خدمت گرفتن یک تانک اصلی میدان نبرد در بین تانک های M1A1 آبرامز، AMX-40 ، چلنجر 1 و Osorio  یک رقابت برگزار کرد. که در اخر تانک برزیلی نظر فرماندهان عربستانی را به خود جلب کرد. در همین راستا یک قرار بین هر دو طرف امضا شد. اما به علل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی شرکت سازنده برزیلی، عربستان سعودی به سمت خرید تانک M1A1 آبرامز گرایش پیدا کرد.     تانک Osorio در کنار تانک لئوپارد 1   علاقه مندی عربستان برای خرید تانک Osorio ، یکی از دلایل که عربستان تمایل به خرید تانک برزیلی داشت تطابق این تانک با شرایط آب وهوایی خاورمیانه بود   اطلاعات کامل تر در مورد این تانک را در تاپیک زیر دنبال کتید : http://www.military.ir/forums/topic/1718-%D8%AA%D8%A7%D9%86%D9%83-%D8%A7%D8%B3%D9%88%D8%B1%DB%8C%D9%88-%D9%85%D8%AF%D9%84%D9%87%D8%A7%DB%8C-ee-t1t2/

ما از این مدعی ملی گرایی را در میان ایرانی ها هم دیدیم در واقع مزدور و غلام حلقه به گوش آمریکا و غربی ها هستند ولی ادعای وطن دوستی میکنند تا یک جورایی این وطن دوستی را به حرکت علیه مقاومت تبدیل کنند کلا وظیفه ی مزدوری انها هست.

یکی از برنامه های ارتشها و صنایع پیشرور در بخش زرهی هماهنگ کردن پهپادهای شناسایی/انتحاری با خودروهای رزمی است. در این برنامه ها خودروهای زرهی توانایی کشف و انهدام تهدیدات از جمله لانچرهای موشکهای ضد را به دست خواهد آوردند. پهپادها به خدمه خودروهای زرهی امکان دید بهتری را خواهند داد. خدمه میتواند ببیند در کجا قرار دارد و محلی که قرار است به آن بروند در چه وضعیتی قرار دارد. تهدیدات را شناسایی کند و در صورت نیاز با پهپادهای انتحاری آنها را از بین ببرند. قابلیتی که بقا پذیری و کشندگی خودروهای زرهی را در میدان نبرد ارتقا خواهد داد. خودرو های رزمی به زودی هواگردهای بدون سرنشین را مدیریت خواهند کرد! تست موفقیت آمیز چین از ادغام ریز پهپادها با خودروهای زرهی بخشی از برنامه شرکت SpearUAV اسرائیل برای هماهنگ پهپادهای کپسولی Ninox با خودروهای زرهی شرکت SpearUAV اسرائیل خانواده کپسولی Ninox

انتشار تصاویر شکار شکارچی این عملیات در اوخر فروردین 1399 برای هدف قرار دادن ماهر کوجاک تخکال ضد زره مسلحین و تیم همراش در دشت الغاب حماه صورت گرفت. در این حمله که توسط پهپادهای انتحاری روسی صورت گرفت علاوه بر ماهر دو تن دیگر کشته و 7 نفر زخمی شدن . ماهر کوجاک با داشتن رکورد شلیک 150 موشک ضد زره ماهرترین شکارچی مسلحین بود البته تا زمان مرگ بر خلاف سایر اپراتورهای ضد زره مشهور نبود بالگرد کاموف 226 در خدمت ارتش هوانیروز سوریه به تازگی تصاویری از بالگرد کاموف 226 منتشر شده که در حال جابجانی نیروها و یا فرماندهان لشگر 25 نیرو مخصوص ارتش سوریه بوده قبلا هم تصاویر از این بالگرد در سوریه منتشر شده اما نکته این تصاویر حک شدن پرچم سوریه بر بدنه این بالگرد است این نشان می دهد که روسها حداقل 2 بالگرد کاموف را در اختیار ارتش سوریه قرار داده اند. البته همچنان نشان ستاره بروی دم بالگرد نقش بسته است

یونکرس ها و فوکه ولف های آقای هیتلر !!!!! آدولف هیتلر ، از ابتدای ورود به قدرت ( صدراعظم رایش و سپس سرفرماندهی کل ارتش ) از چند هواپیمای ویژه بعنوان وسیله نقلیه اختصاصی استفاده می نمود . درواقع ، هیتلر در فوریه 1933 ، هنگامی که به مقام صدرات اعظم آلمان انتخاب شد ، اولین هواپیمای شخصی را دریافت نمود که یک فروند یونکرس JU-52/3M استاندارد با رجیسترwerk Nr.4021 یا دی -2600 (D-2600) بود . این یونکرس تاریخی در ابتدا شناسه "ایملن یک " را بخود دید که پس از مدتی دو فروند دیگر از این پرنده با شناسه های ریشتهوفن و اسوالد بولکه بدان محلق شدند که آرایش داخلی این هواپیماها و مقدورات پروازی آن به گونه ای متفاوت از سایر پرنده های هم نوع بوده که می بایست نیازهای خلبان شخصی هیتلر ، یعنی یوهان (هانس) باور را برآورده می ساختند . دو سال بعد یعنی درسال 1935 رجیستر 4021 با یک رجیستر جدید ( 4053) و با شناسه ایملمن-2 و شماره دُم دی-2600 جایگزین گردید ، هر چند دی-2600 اولیه پس از تغییر نام به اچوجی-بودک ، مجدد در شمار هواپیماهای شخصی هیتلر قرار گرفت . هواپیمای سوم با شماره ثبت دی-3049 یکفروند یونکرس- 52 ام جی ئی بود که بعدها به لوفت هانزا تحویل و با رجیستر D-ALAS به خدمت ادامه داد . با این حال ، هواپیماهای شخی هیتلر ، به همراه سایر هواگردهای بلندپایه نازی بخشی از اسکادران موسوم به Regierungsstaffel بشمار می رفت که بعدها تا 13 فروند هواپیما گسترش پیدا نمود ، اما یونکرس-52 با شناسه ایملن-2 ، تا انتها هواپیمای محبوب هیتلر باقی ماند . این اسکادران در سپتامبر 1939 به Die Fliegerstaffel des Führers تغییر نام داد که برای شناسایی آنها از سایر یونکرسها ارتش یا لوفت هانزا ، یک نشان خاص ( سر عقاب سیاه بر روی زمینه سفید ) در بخش دماغه آنها ترسیم شد که توسط یک حلقه قرمز احاطه می گردید. امکانات این هواپیما در نوع خود نیزجالب بود ، برای صدراعظم رایش ، یک میز چوبی صیقل داده شده و برای تامین روشنایی اختصاصی ، یک چراغ مطالعه در بدنه در یونکرس ایملمن-3 تعبیه گردید . در زیر این میز ، یک سامانه تامین اکسیژن وجود داشت که براحتی از زیر صندلی قابل استفاده بود و برای اطلاع سرنشینان از وضعیت هواپیما ، نشانگر سرعت هوا ، ارتفاع سنج ،قطب نمای رادیویی و یک ساعت نیز در آن بکار رفته بود . در دهم مارس 1943 ، هیتلرو اعضای ستادش ، تحت شدیدترین تدابیر امنیتی ، به قرارگاه گروه ارتشهای جنوب مستقر در زاپوروژونیه اوکراین پرواز نمود که درتصاویر ، خوش آمد گویی فیلدمارشال فون مانشتاین بخوبی مشخص است ، در حالی که هانس باوئر و ژنرال لوفت وافه ولفرام فون ریشتهوفن در دو طرف هیتلر قرار دارند . علیرغم تمامی این موارد ، در 26 نوامبر 1943 لوفتوافه هواپیمای توانمندتر یونکرس-290 آ-5 به رجیستر No-0170 را در فرودگاه اینستربورگ ( پروس شرقی ) در معرض دید هیتلر قرار داد . وی که بشدت تحت تاثیر طراحی این هواپیما قرار گرفته بود ، به گورینگ گفت که یکفروند از این هواپیما را برای استفاده شخصی خود نیاز دارد . به همین دلیل تا اواخر سال 1944 یکفروند از این هواپیماها ( نسخه آ-7) به اسکادران ویژه هیتلر داده شد که پیش از این به واحد شناسایی دریایی نیروی دریایی تعلق داشت . تغییرات لازمه تا فوریه 1945 در پایگاه نیروی هوایی در باواریا اجرا گردید که کد رجیستر KR+LW را بخود گرفت . هانس باوئر ، بعنوان خلبان شخصی هیتلر ، این هواپیما را آزمایش نمود ولی هیتلر هرگز موفق نشد تا با آن پرواز کند . نشان ویژه اسکادران هیتلر روی نوک دماغه بخوبی مشخص است این یونکرس -290 آ-7 اختصاصی ، از یک محفظه مخصوص مسافر در جلوی هواپیما برخوردار می بود که به یک صفحه زرهی 12م.م و شیشه ضد گلوله با ضخامت 50 م.م مجهز می گردید . علاوه براین ، یک دریچه فرار در کف هواپیما قرار داشت و چتر نجات اختصاصی به صندلی هیتلر متصل بود تا در زمان اضطراری ، سرفرماندهی ارتش پس از پوشیدن چتر و کشیدن اهرم از هواپیما بیرون بپرد . این مکانیزم توسط آدمکهای واقعی تست گردید و موفقیت آمیز نیز بود .هانس باوئر ، این هواپیما را در 24 مارس 1945 به فرودگاه مونیخ منتقل نمود و درست در زمان بصدا درآمدن آژیر حمله هوایی ، آن را داخل آشیانه مخصوص پارک نمود و به خانه رفت ولی پس از بازگشت متوجه شد که آشیانه و هواپیما بدلیل اصابت بمبهای آمریکایی بطور کامل نابود شده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- بنا به درخواست برادر عزیز @MF44

بخش سوم و پایانی : نکته جالبی که می بایست در جریان این قضیه مورد توجه قرار گیرد ، این است که تصمیم ناتو برای استفاده از دارایی های غیر نظامی ( تجاری ) مستقر در فضا برای افشای دخالت روسیه در اوکراین ، چندان برای شرکت DigitalGlobe بدون هزینه نبود ، چنانکه پس از انتشار این تصاویر ، شرکت فوق کاهش ارتباط تجاری با روسیه به میزان 14.5 میلیون دلار ( در مقایسه با دوره زمانی قبل از آن که ارزش دلاری 23 میلیون دلار را نشان می داد ) را تجربه کرد که شامل تحریم فروش تصاویر به مشتریان غیر دولتی روسی نیز می شد ، هر چند این مساله در نهایت تاثیری بر ادامه روند ارائه خدمات به روسها نداشت . در این زمینه ، شاید مهمترین استناد مطرح شده از سوی مدیر اجرایی DigitalGlobe برای استفاده از تصاویر تهیه شده توسط این شرکت توسط ناتو و ایالات متحده ، استقرار آتشبارهای راکت انداز در خاک روسیه برای انهدام اهداف نظامی در خاک اوکراین بود ،اما این ادعای مطرح شده ، قابل اثبات نبود ولی به شکل ناخوشایندی موجبات از میان رفتن منابع درآمدی شرکت در روسیه در پی انتشار این تصاویر توسط ناتو بود . این واقعه نشان داد که منافع تجاری شرکتهای غیر دولتی ارائه کننده خدمات ماهواره ای به محض قرار گرفتن در یک موقعیت بحرانی منحصر بفرد سیاسی ، سریعا" به خطر خواهد افتاد . در این میان ، روسیه تنها متضرر استفاده از داده های ماهواره ای غیر نظامی محسوب نمی شود ، چنانکه تصاویر تولید شده توسط شرکت DigitalGlobe این امکان را برای دستگاه رسانه ای غرب فراهم آورد تا به شکل منظم ، روند توسعه نظامی ارتش چین را زیر نظر بگیرند . اندیشکده ها و مخازن فکر امنیتی مستقر در اروپا و ایالات متحده ، بدقت و با وسواس بسیار زیاد ، جزییات ساخت آخرین جنگنده های چینی را برحسب تعداد و نوع تا ایجاد ایستگاه های جدید رادار را براساس اطلاعات استخراج شده از این تصویر به شکل مستمر دنبال می کنند . در نتیجه ، این اعتقاد که روند توسعه نظامی ارتشها در دنیای امروز ، بطور کامل در معرض دید عموم مردم قرار دارد ، بتدریج به یک باور رایج در آمده و این نیز به نوبه خود معضل تضاد تکثیر تولید کنندگان تصاویر ماهواره ای با وضوح بالا با منافع ایالات متحده را پدید آورده است. سناریوهای محتمل : با پیش فرض قراردادن تجارب و داده های پیشین ، تاثیر وجود حسگرهای فضاپایه بر عملیات صورتبندی های زرهی ارتش ایالات متحده را می توان در دو حوزه جغرافیایی کره شمالی و خطوط تماس در شرق اروپا ( بالتیک / لهستان ) جستجو نمود . این دو سناریو ، واحدهای رزمی متخاصم را با قابلیتهای متنوعی از حضور سامانه های تصویربرداری فضاپایه روبرو می نماید . در جبهه شرق اروپا ، روسیه با داشتن پتانسیل های مشخص ، سومین کشور دارای ماهواره های فعال در مدار ، پس از ایالات متحده و چین می باشد ، ضمن اینکه توانایی پرتاب های فضایی این کشور نیز می بایست بطور کامل مورد توجه قرار گیرد . در مقابل ، کره شمالی تا حال حاضر ، فاقد قدرت طراحی ، تولید و پرتاب ماهواره به شکل بومی می باشد . با این وصف ، در میان سناریوهای طراحی شده برای این دو جبهه ، عوامل مختلفی بر ماهیت عملیات در فضا و تاثیر آن بر روند عملیات زمینی ، قابل بررسی است . از طرفی ، ارتش روسیه ، با دراختیارداشتن قابلیت های شناسایی و نظارت بومی ، موقیعتی را فراهم آورده که بدان اجازه می دهد تا به شکل دائم ، موقعیتهای استقرار و تحرکات واحدهای نظامی ارتش ایالات متحده را رصد کرده و دنبال نماید . از آنجایی که دولت فعلی ایالات متحده ، "فضا" را یک منطقه جنگی به مانند هوا ، زمین و دریا در نظر گرفته ، می توان چنین پیش بینی نمود که این احتمال وجود دارد که اقداماتی بلحاظ ماهیتی "فعال" برای ازمیان بردن یا خنثی نمودن پتانسیل سنجش از دور فضا پایه رخ دهد . بنابراین ، با فرض اینکه ارتش ایالات متحده در زمان بحران ، از توانایی لازم برای محروم کردن روسها از قابلیت رصد واحدهای ارتش این کشور بواسطه ماهواره های شناسایی برخوردار بوده و این مساله ممکن است به نخستین جنگ با پیامدهای فوق العاده ویرانگر برای هر دو طرف تبدیل گردد ، می توان چنین نتیجه گرفت که حتی با اجرای این چنین اقداماتی ، باز هم ارتش روسیه ، پتانسیل رصد خود را حفظ خواهد نمود ، چرا که با حمله ناتو به ماهواره های روسی ، حمله به دارایی های فضایی کشور ثالثی نظیر چین ، صورت نخواهد گرفت و بطور طبیعی ، شرکتهای چینی بسرعت قابلیتهای فضایی خود ، در حوزه هایی نظیر فروش عکس ، پهنای باند ارتباطی و سایر قابلیتهای در دسترس فعلی و آینده را در اختیار روسها خواهند گذاشت . خبر ناگوار برای ایالات متحده در چنین شرایطی این است که به شکل متقابل دارایی های فضایی ایالات متحده و ناتو در فضا بسرعت تهدید شده و در صورت ازکار افتادن آنها ، احتمالا" پشتیبانی موثری برای جایگزینی وجود نخواهد داشت . با این حال ، کره شمالی ، نمونه متفاوتی در مقایسه با روسیه بشمار می آید . از آنجایی که این کشور هیچ دارایی مستقر در مدار بعنوان هدفی مشخص برای مهاجم احتمالی یا قابلیت آفندی شناخته شده ای برای حمله به ماهواره های نظامی آمریکایی در اختیار ندارد ، به تقریب میتوان گفت که در صورت بروز بحران ، احتمالا درگیری نظامی در فضا رخ نخواهد داد . در سناریوی طراحی شده فعلی ، کره شمالی با اجرای یک عملیات غافلگیرکننده ، به کره جنوبی حمله می کند ، چین مستقیم وارد نشده و قطعنامه سازمان ملل نیز با محکوم کردن کره شمالی ، فروش هرگونه داده های ماهواره ای را به مانند عراق سال 1991 ممنوع خواهد نمود . اما پیش بینی ها نشان میدهد که بسیار بعید خواهد بود که چین یا روسیه به پشتیبانی از کره شمالی ادامه نداده و همکاری خود را با این کشور بطور کامل قطع نمایند . علاوه براین ، بر خلاف صحنه نبرد در اروپای شرقی ، که ناتو احتمالا بخش عمده ای از توان داده ماهواره ای تجاری ایالات متحده را نیز در اختیار خواهد داشت ، ماهیت عملیات نظامی در شبه جزیره کره به صورتی است که این توان احتمالا وارد عمل نخواهد شد ، هر چند عدم ورود مستقیم کشورهای ثالث به درگیری ، به انها اجازه می دهد تا روند فروش اطلاعات در قالب تصاویر ماهواره ای را به کشورهای درگیر ادامه داده و بصورت منبع باز ارزشمندی از اطلاعات دقیق تبدیل شوند . هر چند ، چنین پشتیبانی اطلاعاتی ارزشمندی می تواند اجرای یک عملیات آبخاکی بزرگ نظیر اینچون ( 1950) را به امری غیر ممکن تبدیل سازد ، چرا که وجود اطلاعات برخط ( ON-LINE) سطح غافلگیری ارتش مدافع را به کمترین حد ممکن کاهش خواهد داد . اما در این میان ، یک عامل در هر دو سناریوی مطرح شده میتواند تمام پیش بینی ها و احتمالات را به روندی متفاوت تبدیل کند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، هر دو سناریوی مطرح شده در نقاطی از جهان مورد بررسی قرار گرفته اند که بلحاظ آب و هوایی متغییر بوده و این احتمال وجود دارد که در زمان درگیری نظامی ، فرصت استفاده ازحسگرهای فضاپایه ، هرگز ایجاد نشود . بنابراین ، تنها بخشی از آینده نگری فوق الذکر ممکن است درست پیش بینی شده باشد . حتی با وقوع چنین شرایطی ، در حالی که تصاویر مبتنی بر حسگرهای الکترو -اپتیکال ممکن است بدلیل شرایط آب و هوایی نامناسب نتوانند عملکرد مناسبی را به نمایش گذارند ، اما حسگرهای فضایی که به رادار جستجوی روزنه ساختگی ( SAR) مجهزهستند ، ممکن است شرایط بازی را بطور کامل دگرگون نمایند . این مساله ، یعنی ایجاد پتانسیل تصویر برداری در همه گونه شرایط آب و هوایی تا همین اواخر ، یکی از چالش های فنی بود که حتی عملکرد ماهواره های تجاری را تحت تاثیر خود قرار میداد . اما این وضعیت بسرعت تغییر نمود و شرکتهای غیر دولتی مستقر در ایتالیا ، فنلاند ، کانادا در آستانه خرید و اعزام ماهواره های مجهز به SAR به مدار زمین قرار دارند . استقرار چنین ماهواره هایی در مدارزمین رصد زمین را تنها به 12 ساعت در روز محدوده نمی نمود و طبیعتا" این فرآیند هم ، نیازبه قراردادن سخت افزارهای فوق در مدارهایی که مسیر حرکت آن بسمت یک هدف مشخص می بایست به گونه ای تعیین می گردید که در نزدیکی نیمه روز (ظهر ) به فراز آن رسیده تا سایه عوارض روی زمین به حداقل ممکن کاهش پیدا کند، را ازمیان می برد . غافلگیری ممکن نیست !! مجموع شواهد فوق الذکر ، ناظران نظامی را به این نتیجه رهنمون می سازد که گسترش سامانه های فضاپایه نظارتی یک تاثیر بسیار مهم بر روند طراحی عملیاتی را برجای گذاشته و آن امکان ناپذیر نمودن کاربرد اصل غافلگیری در رزم است ، اگر چه چنین استنتاجی ، بدون نقص نیز نیست . بدین معنی که برخی کارشناسان نظامی بر این اعتقاد قرار دارند که گسترش سامانه های نظارتی فضا پایه ، گرچه امکان مشاهده تحرکات نظامی را در زمان واقعی فراهم می کند ، اما اینکه موجبات بی فایده شدن پنهانکاری و فریب در عملیات نظامی را پدید می آورد ، بدون شک یک تحلیل اغراق آمیز خواهد بود . به اعتقاد اینان ، اگر چه آرایش صورتبندی های بزرگ زرهی را دیگر نمی توان از چشمان کنجکاو مستقر در فضا پنهان نمود ( همانطور که درعراق سال 1991 و 2003 انجام شد ) و اینکه رشد سریع فناوری به جایی رسیده که قابلیت تصویر بردار با وضوح بسیار بالا امکان پذیر شده است ، اما با وجود صدها ماهواره در مدار زمین ، بازهم مــــحدودیتهایی در زمان هربار گذر از فراز صحنه عملیات رزمی برای این سیستم ها وجود دارد . علاوه براین ، سامانه های زمین پایه در خصوص دریافت و پردازش این داده ها برای کاربرد موثر درمیدان نبرد ، با محدودیتهای قابل توجهی روبرو هستند ، بدین معنی که همیشه میان عکس برداری ، انتقال داده ها ، دریافت و تجزیه و تحلیل تصاویر تاخیری بوجود می آید که این نیز به نوبه خود بر تصمیم گیری میدانی تاثیر خواهد گذاشت ، هر چند پیش بینی هایی وجود دارد که این پنجره زمانی از 24 ساعت فعلی میان برداشت عکس و استفاده از اطلاعات آن به کمتر از 8 ساعت در طول دهه آینده کاهش می یابد . """" در نتیجه ، حتی اگر استفاده از اصل غافلگیری در سطح عملیات امکان پذیر نباشد ، هنوز کاربرد موثر این اصل در سطح تاکتیکی یک واقعیت انکار ناپذیر است """"""""" گذشته از تاثیر رصد فضایی بر کاربرد اصل غافلگیری در حوزه عملیاتی ، این مساله پیامدهای مختلفی برای واحدهای زرهی نیز در بر، دارد . پیامد نخست ، همانطور که در سطور پیشین مورد بحث قرار گرفت ، وجود یک پنجره اطلاعاتی کوچک برای کاربرد اصل غافلگیری در سطح تاکتیکی است . در نتیجه این امر ، واحدهای شناسایی – رزمی با دراختیار داشتن سازمان رزم مناسب ، می توانند با تشخیص نقاط ضعف و قوت خطوط دفاعی حریف ، بخصوص مواردی که دشمن بدلیل عدم در اختیار داشتن چنین قابلیتی ، ازآنها مطلع نیست ، از آنها برای تضمین موفقیت خود استفاده نمایند . با این وصف ، این وضعیت ، نیازمند سازماندهی صورتبندی رزمی جدید و متناسب با صحنه نبرد ، اما در امتداد سازمان رزم قدیمی است تا در این قالب ، توان رزم به شکل معقولی افزایش پیدا کند . پیامد دومی که براین مساله قابل پیش بینی است ، کوتاه شدن زمان برای تمرکز واحدهای زرهی برای استفاده موثر از اصل غافلگیری خواهد بود و با توجه به این امر که عناصر مدافع ، در نبردهای آینده مسلح به تسلیحات کشتار جمعی خواهند بود ، فرماندهان واحدهای آفند کننده می بایست برای چنین صحنه هایی ، از پیش برنامه ریزی کرده و علاوه برآن ، به دستاوردهای محدود ، اما تضمین شده ، قانع شوند . در این ارتباط می توان چنین تحلیل نمود که ارتشها به جای اجرای یک عملیات بزرگ برای ازمیان بردن سازمان رزم عناصر مدافع ، احتمالا برحسب نیاز صحنه نبرد ، برنامه ریزی کاملی برای طراحی عملیات رزمی در مقیاس کوچک ولی مستمر خواهند داشت تا با اجرای ضربات متعدد ، حریف را از حالت تعادل خارج سازند . این طراحی رزمی خاص برای صحنه نبرد متعارف میتواند یک امتیاز مثبت برای ارتش مهاجم باشد ، چرا که نخست اهداف نظامی محدود در طرح آفند تعریف شده و دوم اینکه این اهداف محدود بلحاظ اهمیت راهبردی که خواهند داشت ، می توانند بدون تشدید درگیری نظامی و گسترده شدن جنگ ، اهداف سیاسی مورد نظر را تحقق بخشند . نتیجه گیری : فرضیه اصلی بحث ، بر این مساله پایه گذاری شده که کارشناسان رزم زرهی و فرماندهان یگانهای تانک می بایست آگاهی و احاطه کاملی بر تاثیر عملیاتی نظارت سامانه های شناسایی داشته و برای جذب این تاثیرات از آمادگی کامل داشته باشند . تئوری فوق براین اعتقاد است که در صحنه عملیات رزمی فعلی ، یک پنجره زمانی بسیار کوچک وجود دارد که درآن واحدهای زرهی می توانند بدون نگرانی از شناسایی شدن توسط دشمن ، حتی با وجود برتری هوایی ، متمرکز شده و دست به عملیات تهاجمی زنند . از سویی دیگر ، فرماندهان نیز می بایست محدودیتهای فعلی را پذیرفته و آمادگی خود برای طراحی عملیات با سازمان و توان رزم فعلی و متعاقبا" دستیابی به موفقیتهای محدود را به شکل دائم حفظ نمایند . به همین سبب پیش بینی می شود که اجرای مانور برای واحدهای نظامی در مقیاس "سپاه " و "لشکر" به مانند آنچه که در سال 1991 و 2003 با رعایت کامل اصل غافلگیری صورت گرفت ، مجددا" قابل تکرار نباشد ، اما این بدان معنا نیست که طراحی مانور دیگر اهمیت چندانی در جنگ ندارد ، بلکه ماهیت جنگ در آینده ، درست برعکس این تصور است . واحدهای نظامی در صحنه نبرد درآینده ، تحت تسلط کامل مفهوم " اطلاعات" می بایست در عین افزایش توان رزمی ، از سرعت کافی برای تمرکز این توان و اعمال آن برای شکست حریف استفاده نموده ، دستاوردهای بدست آمده را بسرعت تثبیت کنند و این بطور دقیق ، کاری است که واحدهای زرهی به شکل منحصر بفردی قادر به انجام آن هستند . پی نوشت : 1- بن پایه 2- نویسنده : سرهنگ دوم ، براد تاونزند 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .   برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

TAM 2IP   ارتش آرژانتین از سال های قبل توجه زیادی به بروزرسانی تانک های TAM داشته است به طوری که با کمک صنایع رژیم صهیونیستی نمونه ی بروز رسانی شده ی TAM 2С را ساخت بود. به تازگی آرژانتین نمونه ی بروزرسانی شده ی تانک TAM را در روز ارتش آرژانتین با نام TAM 2IP به نمایش گذاشت. گفته می شود صنایع نظامی رژیم صهیونیستی ازجمله البیت سیستمز در بروز رسانی این تانک مشارکت داشته اند. در نسخه یTAM 2IP بسته زره های اضافه شونده، سیستم کنترل آتش جدید و سایت دید خدمه جدید بروی تانک نصب شده است. زره های اضافه شونده جدید بروی تمام بخش های برجک، دو طرف و جلوی شاسی نصب می شوند. ارتش آرژانتین در نظر دارد تا تمامی تانک های TAM خود را به استاندارد جدید 2IP بروزرسانی کند.   TAM 2IP در کنار نمونه ی قدیمی تر TAM 2С        

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 بخش دوم بدون سرنشین های تهاجمی ، سلاح جدیدی که با پرواز در ارتفاع کم ، در دوران جدید نبردهای کلاسیک ماموریت دارند تا با حمله به بخش فوقانی خودروهای زرهی ، آنها را متوقف کرده و یا منهدم نمایند. این عبارت ، بلافاصله پس از خاتمه جنگ قره باغ ، سرتیتر مقالات همه تحلیلگران نظامی قرار گرفت که دوران تانک تمام شده و بیرقدار ، کالای بهشتی !!!! است که امکان دفاع در برابر آن وجود ندارد ! اما در واقعیت ماجرا چه اتفاقی در قره باغ افتاد ؟! در واقع امر ، آنچه که در جنگ اخیر قره باغ در افق دید تحلیلگران قرار گرفت ، این بود که یک نسل کامل از جامعه ارمنستان ، بر افتخارات سالهای دور خود تکیه کرده بودند ، در حالی که متقابلاً یک نسل کامل از مردم جمهوری آذربایجان ، مُجّدانه ، مطالعه ، بررسی کرده و با آمادگی قبلی ، خود را آماده کردند و نتیجه را نه در رسانه ها ، بلکه در میدان رزم واقعی رقم زدند . بدین ترتیب بود که نقاط ضعف ارتش ارمنستان مطالعه شد ، بر مبنای این نقاط ضعف ، طراحی رزمی صورت گرفت ، نوع تسلیحات مورد نیاز ، انتخاب و خریداری شد ، محورهای مناسب روی زمین مشخص گردید و درنهایت براساس طرح های از پیش تعیین شده ، اجرا شد . درصورتی که منصفانه به جنگ اخیر آذربایجان و ارمنستان نگریسته شود ، تحلیلگر واقعی متوجه خواهد شد که درآغوش کشیدن موفقیت توسط ارتش آذربایجان ، تنها در اثر کار سخت پدید آمد ، بدین معنی که طراحی های بلند مدت بود که موفق شد جنگ را بسود ارتش آذربایجان خاتمه دهد و این برای تمامی تحلیلگران نظامی ، درسی عبرت آموز بشمارمی رود . اما اینکه گفته شود با ورود سامانه های جدیدی نظیر بیرقدار ، دوران تانک تمام شده ، به تقریب ، این تحلیل ، یک گزافه گویی بیشرمانه بیشتر بشمار نمی رود . در حقیقت امر ، قبل از جنگ قره باغ نیز ، مجموعه متنوعی از بدون سرنشین ها وجود داشتند ، اما هیچ کس به تقریب به چنین نقشی برای این ابزار ، فکر نکرده بود و همین امر ، موفقیت را برای سازمان مسلح بکارگیرنده این ایده ، رقم زد . با تمامی این اوصاف ، تانک ، همچنان استخوان بندی اصلی ضربتی یگان های نیروی زمینی است و تمام ارتش های مدرن و حتی عقب افتاده ، به این باور رسیده اند که تانک عنصر اصلی تهاجمی یک ارتش روی زمین بشمار می رود ، عنصری که در خطوط خودی ، دشمن ، دردشت ها ، صحراها ، بافت های شهری و .... همواره نقش ترکیبی آفندی – پدافندی را بر عهده دارد و به همین دلیل می بایست با تمامی ابزارهای ممکن ، آن را نابود کرد یا از کار انداخت و درصورتی که از این کار غفلت شود ، ارتش مدافع را زیر شنی های خود ، خُرد خواهد نمود ! در همین راستا ، به تقریب پس از هر جنگی ، ژنرال ها و افسران ارشد این سئوال را از خود می پرسند که آیا استراتژی مورد استفاده در نبرد یا نبردهای گذشته ، موفق به تامین خواسته های طراحی شده ، گردید یا خیر ، بدین معنی که بررسی های گسترده ای در حوزه اقدامات تاکتیکی و عملیاتی صورت می گیرد تا این نتیجه حاصل آید که آیا یگان های رزمی توانستند ماموریتهای محوله را انجام دهند ؟؟ آیا واحدهای زرهی موفق شدند خطوط دفاعی دشمن را در هم بشکنند ؟ و اگر موفق نشدند ، تحت چه شرایطی این عدم موفقیت رقم خورد ؟ آیا علت این ناکامی ضعف تاکتیک خودی بود یا کاربرد سلاح خاصی از سوی دشمن ؟ در این زمینه ، تحلیلگران نظامی با دقت خودروهای از کار افتاده یا منهدم شده را بررسی می کنند تا نواقص را پیدا و برای رفع آن چاره جویی کنند . علاوه براین ، ریاضی دانان با استفاده از فرمول های پیچیده ریاضی و تئوری احتمالات براین سعی خواهند بود که تلفات ناشی از کاربرد سلاح های خاص یا عدم موفقیت در اجرای یک تاکتیک جدید را در جنگ آینده مورد بررسی قرار دهند . با توجه به جمیع این مطالب ، اکنون همه مطلع هستند که به تقریب تمامی تانک های اصلی میدان نبرد ، در بخش های پیشانی و جانبی بدنه خود ، بیشترین میزان حفاظت زرهی را در اختیار دارند ، با این حال ، به این دلیل که برجک تانک در جریان عملیات رزمی ، اولین بخشی از تانک بشمار می آید که مورد هدف قرار می گیرد ، بطور طبیعی با درصد مقاومت بیشتری نسبت به بقیه نقاط یک تانک می بایست حفاظت شود . در واقع ، براساس یکسری پژوهش هایی که توسط محققان علم ریاضی صورت گرفته ، بیشترین نقاطی از یک تانک در جریان نبرد مورد اصابت پرتابه های حریف قرار می گیرد ، به ترتیب ، پیشانی و بخشی از دو طرف بدنه تانک است که احتمال از کارافتادن یا انهدام خودروی زرهی مورد نظر را بشدت افزایش می دهد . در واقع ، تانکها از بخش تحتانی خود ، در برابر مین های ضد زره ، از بخش انتهایی خود ( موتور ) با مهمات افزایشی و نارنجکهای ضد زره دچار تلفات شده اند ، اما برحسب درصد ، تانکها ، همچنان از بخش برجک ، بیشترین آسیب پذیری را نشان میدهد و این بطور طبیعی ، کانون توجه طراحان را برای افزایش مقاومت این بخش ، دربر می گیرد . بدین ترتیب ، اکنون بدین نتیجه رسیده ایم که بخش فوقانی و تحتانی تانک ، در برابر اصابت پرتابه های ضد زره ، در مقایسه با سایر بخش ها ، ضعف بیشتری دارند و این به تقریب برای تمامی طرح های زرهی غربی و شرقی مصداق پیدا می کند . نقاط ضعف یک تانک.. که ممکن است در اثر اصابت یک پرتابه ضد زره ، از کار افتاده یا موجبات انهدام تانک را فراهم آورد . این مساله ، یک امر طبیعی است ، اما نکته در اینجاست که با گذشت زمان ، همانطور که شمشیرها و سپرها ، اصلاح شده و قدرت مرگ آوری یا دفاعی آنها افزایش پیدا می نمود ، در دوران مدرن نیز با گذشت زمان ، تسلیحات ارتقاء پیدا می کنند یا نسخه های جدیدی از آنها وارد خدمت می گردند . تمام سعی طراحان در دوران حاضر براین تلاش متمرکز است که تا حد ممکن ، برجک و بخش فوقانی تانک را در برابر پرتابه های ضد زره محافظت نمایند . در این زمینه ، نخستین زنگ خطر ، با ظهور بالگردهای ضد تانک به صدا در آمد و محاسبات نشان می داد که احتمال برخورد پرتابه های ضد زره به بخش فوقانی تانکها ، از همه بیشتر خواهد شد ، در نتیجه طراحان ضمن توجه به افزایش مقاومت زره برجک ، تصمیم گرفتند ، لایه حفاظتی جدیدی را به این بخش اضاف کنند که این مساله منجر به تولد "زره های واکنشی " گردید . لانچر موشک ضد زره اسپایک. ئی آر - ارتش آذربایجان پس از این مرحله ، ظهور کلاهکهای چندگانه اتوماتیک ، زنگ خطر بعدی بود و ظهور طیف پیشرفته تری از مهمات نظیر اکسکالیبور ، فایربال ، مرلین و لوکاس (LOCAAS) بود که برای انهدام تانکها از بخش فوقانی طراحی شده بودند . با توجه به این خطر جدید ، سامانه های شلیک در حال حرکت به تانکها اضافه شد ، خودروهای زرهی سنگین به بازتاب دهنده ها ، تله های حرارتی مسلح شدند تا قابلیت منحرف کردن مهمات جدید را بدست آورند ، در حالی که بطور همزمان ، فناوری توسعه می یافت تا سطح حفاظت از برجک را بیش از گذشته ، افزایش دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2- نویسنده این متن ، یک مقداری عصبانی هست !!! چون بحث بیرقدار ، یک بحث حاشیه ای محسوب میشود ، اینجا بحث تسلط روی فضای هوایی میدان نبرد بود که باعث موفقیت ارتش آذربایجان شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

درز خبر ارسال به ایران ممکنه یک روش برای هشدار به مصرها هم باشه که به فشارهای ایالات متحده توجه نکنه. یک جور اهرم فشار برای تصمیم گیری زودتر مصر. مضاف بر اینکه علاوه بر موضوع برجام و بهانه تراشی روسها (در مورد اس-300 هم تا برجام امضا نشد و بهانه ای براش جور نشد از تحویل خودداری کرد که به نظرم در مورد جنگنده هم تا توافقی رخ نده حاضر به ارسال جنگنده نخواهد بود هرچند امیدوارم اینطور نباشه و یک بار عاقلانه! عمل کنند) ما بحث تامین مالی را هم داریم که فعلا در مضیقه هستیم. صحبت از قراردادی 10 میلیارد دلاری میشه بابت سوخو-35 و اس-400 و ماهواره نظامی.

بسم ا... توجه : این خبر برای اکتبر 2021 هست .. برای داشتن پیش زمینه نسبت به تحویل احتمالی سوخوهای مصری به نیروی هوایی ایران تصاویرماهواره ای از سوخو-35 های مصری تصاویر ماهواره ای جدید از محوطه کارخانه هواپیماسازی کومسومولسک-آن-آمور نشان میدهد که بخش قابل توجهی از جتهای سفارشی سوخو-35 نیروی هوایی مصر که به تازگی مراحل تکمیل خود را پشت سرگذاشته و به استتار نیروی هوایی مصر درآمده و آماده تحویل شده است . نیروی هوایی مصر در اواخر سال 2018 چیزی در حدود 26 فروند از این جنگنده روسی را سفارش داده بود . روسیه در حال حاضر ، تنها یک خط تولید را برای سوخو-35 فعال نگاه داشته و از زمان پایان جنگ سرد تا کنون سیاست تحویل هواپیما به مشتریان را به تحویل سریعتر به نیروی هوایی روسیه ترجیح داده است . این بدان معناست که روسیه برای تحویل هرچه سریعتر این جتها به مصر ، روند توسعه سوخو-35 های خود را به تاخیر انداخته است . در کنار سفارش مصر ، فروش جتهای سوخو-30اس ام به نیروی هوایی قزاقستان است که این نشان میدهد روسها ظاهرا بر تامین نیازمندی های مشتری به جای نیروی هوایی روسیه ، اولویت بیشتری قائل هستند . صنعت دفاعی روسیه ، از زمان فروپای شوروی تا کنون برای تامین مالی برنامه های خود بشدت به فروش خارجی متکی است . درصورتی که این جتها به نیروی هوایی مصر تحویل گردد ، این جنگنده به روز ترین هواگرد رزمی جهان عرب و شمال آفریقا نام خواهد گرفت و هواگردی تحویل این نیرو خواهد شد که ایالات متحده چیزی در حدود 40 سال است که از تحویل آن به مصر خودداری نموده است . حضور سوخو-35 در نیروی هوایی مصر ، بدلیل ادامه دار بودن تنش ها با اتیوپی دارایی ارزشمندی بشمار می رود و در صورت تحویل تنها جنگنده مصری است که می تواند با تسلیحات کامل و بدون وابستگی به سوخت گیری هوایی ، حریم هوایی اتیوپی را زیر بالهای خود داشته باشد . در کنار برد بالا ، سوخو-35 بدلیل مانورپذیری فوق العاده ، وجود مجموعه ای از حسگرهای قدرتمند و قابلی حمل موشکهای مافوق صوت آر-37 ام یک هواگرد توانا برای ایجاد برتری هوایی است و برهمین اساس انتظار می رود که مصر پس از سفارش اولیه ، خریدهای بعدی را نیز داشته باشد ، چراکه خریدهای این کشور قبل از سال 2013 در حال حاضر بلحاظ رزمی ، منسوخ بحساب آمده ، به همین دلیل علاوه برسوخو-35 سفارش های جدیدی برای میگ-29ام نیز ممکن است ارائه گردد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 مقدمه : قبل از شروع به مطالعه متن ، مخاطب محترم در نظر داشته باشد که متن ذیل تنها یک برگردان از یک منبع غیر فارسی است که بصورت کاملا غیر متعارف و با ادبیات خاصی نوشته شده بود ( یعنی این طور استنباط شد که نویسنده در زمان نوشتن این متن ، بسیار عصبانی بوده و برای همین متن حالت غیر عادی داشته و برای تبدیل آن به فارسی ، مترجم مجبور شد تا بخشهایی که چندان ارتباطی با متن ندارد را تا حدودی حذف نماید تا به فارسی روان قابل مطالعه شود ) . در خصوص صحت و سقم مطلب ، دوستان کارشناس محبت کنند و نظرات را بعد از پایان مطلب در تاپیک مرقوم بفرمایند که بخش های اشتباه آن ، اصلاح شود آغاز : در ژوئن سال 2021 تصاویری از تجهیز تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 به نوعی سایبان یا به نوعی آسمانه /چتر در صفحات مجازی ، تبدیل به سوژه تحلیلگران نظامی گردید . این تانک ها در 17 ژوئن 2021 در میدان تمرین نظامی کاداموفسکی در منطقه نظامی روستوف دیده شدند ، که درواقع نمایشی بود از سوی وزارت دفاع روسیه به منظور ارزیابی مهارتهای زرهی ارتش این کشور در فرماندهی نظامی جنوب که اینکه تحت فرماندهی ژنرال دورینکوف ، قرار دارد . ژنرال دورینکوف اما چرا به یکباره این تصاویر مورد توجه قرار گرفتند و شیطنتهای رسانه ای حول محور آن بوجود آمد ، چندان اهمیت پیدا نمی کند ، ولی نخستین اظهارنظرهای موجود نشان میدهد که برای اولین بار ، تحلیلگران از این سازه های مسقف با عنوان " چترهای ژنرال" نام بردند تا تابش نور مستقیم خورشید ، باعث اذیت آزار خدمه نشود . درواقع ، استقرار خدمه درون بدنه تانک ، زمانی که دمای هوا در بیرون ، بیشتر از 25 درجه سانتی گراد است و تا 40 درجه نیز گاهی اوقات افزایش پیدا می کند ، یا درزمان بارش برف و باران ، موجب شد تا این نظریه ایجاد شود که این سازه ها برای راحتی خدمه تانک به این نمونه از تی-72 اضافه شده ،اما بتدریج این تحلیل ، رنگ وسمت نظامی بخود گرفت ، بطوری که برخی مدعی بودند که اضافه شدن این سازه به برجک تی-72 بیشتر ناشی از تجریه جنگ قره باغ و تلفات زرهی ارتش ارمنستان در برابر بدون سرنشین های بیرقدار ارتش آذربایجان ، بوده است . با این وجود ، در این نوشتار کوتاه ، قرار است تا موضوع "چتر ژنرال ها " از زاویه دید خدمه مورد بررسی قرار گیرد بخش اول : چتری برای خدمه نخست اینکه باید در ابتدای امر به تصاویر منتشر شده ، با دقت بیشتری نگاه کرد . این سازه فلزی بطور دقیق چه ماهیتی را بخود می بیند ؟ سازه ای در این چند ماه مورد توجه همه قرار گرفته ، یک قاب فلزی است که توسط یکسری ستون های فلزی به بجک تانک متصل شده است . حال سئوال این است که این سازه می تواند از نیمکره فوقانی برجک ، دربرابر تهدیدات موجود ، دفاع کند ؟ این تهدیدات چه ماهیتی دارند ؟ آیا این تهدید شامل حملات به شیوه بدون سرنشین های بیرقدار یا مهمات ضد زره تاپ اتک جاولین نیز میشود ؟ اگر فرض شود که تهدید مهمات جنگی تجمعی / فشرده / متراکم (cumulative) جدی است ، ایا این طرح قابلیت دفاع از تانک را در برابر آن خواهد داشت ؟ درواقع جواب تا حدودی منفی است . تی-72 های نیروی زمینی هند در واقع ، این سازه ، درصورتی که با چنین هدفی به تانک اضافه شده باشد ، در ابتدا می بایست قیف ایجاد شده ناشی از انفجار سرجنگی چنین پرتابه هایی را از بین ببرد یا از برخورد ترکشهای فلزی به برجک جلوگیری کند . علاوه براین ، مهمات ضد زره مجهز به ماسوره های پیزوالکتریک که ماموریت ایجاد شوک به بدنه زرهی تانک را دارند را میشود با این سازه ها متوقف نمود در نهایت ، از ایراد شوک یا ضربه به بخش فوقانی برجک جلوگیری نمود و همین طور یک لیست طولانی از کارکردهای مختلف برای چنین سازه ای قابل تعریف خواهد بود . اما آن چیزی که در این میان بسیار اهمیت پیدا می کند ، ضخامت ورق های فلزی ، عرض آنها ، فاصله بین هر کدام از انها ، اتصال دهنده ها و درنهایت فاصله بین این سازه و بخش فوقانی برجک تانک است . حال با دقت بیشتر به این سازه مجدد نگاه شود ، آیا این سازه ، کار یک گروه حرفه ای است ؟!! پاسخ کامل منفی خواهد بود ، بخصوص اینکه با نگاه بیشتر به صفحات متصل کننده سازه به برجک می توان به حقایق بیشتری دست پیدا کرد .سئوال بعدی که دراین زمینه قابل بررسی است ، این خواهد بود که آیا نصب این سازه می تواند از تاثیر مخرب مهمات HEAT بر بخش فوقانی برجک ، بکاهد ؟ یا دربهترین شرایط ، نفوذ یک پرتابه ضد زره را تا 100 م.م کاهش دهد ؟ باز هم می توان پاسخ داد که این سازه برای چنین کاری ساخته نشده است . درواقع نصب این سازه بر روی برجک تی-72 عمدتا برای زمین های تمرین صورت گرفته ، بصورتی که از نفوذ باران یا گرما ، زمانی که دریچه های خدمه تانک ، در حالت باز قرار دارد ، جلوگیری کند .چنین تصاویری ، مجدد در پاییز سال 2021 در صفحات مجازی مورد توجه قرار گرفت و اگر بادقت مورد بررسی قرار گیرند ، نشان میدهد که یکسری سازه های نازک فلزی در شش نقطه برجک جوش داده شده اند و اگر در تصاویر قبلی ، همه زوایا را پوشش می داد ، اکنون تنها بطور مستقیم نصب شده است. با این حال در میان تمامی خبرهای بد موجود برای زره های قفسی (درصورتی که این سازه جدید روی برجک را فرضاً یک زره تصور کنیم ) یک خبر خوب هم وجود دارد که پرتابه های ضد زره امروزی که به خرج های شکل دار مسلح هستند ، از ماسوره های ( فیوز ) بسیار حساسی بهره می برند که می تواند فرآیند ایجاد اثر جت را قبل از برخورد به این سازه ها ، فعال کند ، با این حال ، به محض ایجاد فرآیند اثر جت ، احتمال نفوذ پرتابه به درون این سازه ها و سپس زره برجک ( که اطلاع داریم نسبت به سایر قسمتهای بدنه تانک از ضخامت کمتری برخوردار است ) بسیار زیاد خواهد بود . نکته ابهام بعدی که در خصوص این سازه گفته شده ، ایجاد یک دفاع در برابر مهمات تجمعی و تهدید بدون سرنشین هایی نظیر بیرقدار است ، اما در اینجا هدف بازگویی تحلیل های مطرح شده در فضای مجازی نیست ، بلکه بررسی این نکته است که آیا این سازه فلزی کذایی ، تا چه اندازه ای میتواند از بخش فوقانی برجک تانک در برابر تاثیر مخرب مهمات تجمعی بیرقدار و موشکهای ضد زرهی نظیر جاولین بکاهد ؟ که شاید بتوان پاسخ آن را در سطور بالا بررسی نمود .اکنون می بایست معایب استفاده از این سازه بعنوان یک عامل دفاعی برای تی-72بی-3 را مورد بررسی قرار داد درواقع ، اولین عیبی که می توان به این سازه جدید بعنوان یک راه کار دفاعی وارد کرد ، افزایش ارتفاع و نیمرخ تانک است که بلحاظ علمی ،آن قدر ساده است که توجه کردن به آن مایه تعجب خواهد شد . این بدان معنی است که با وجود چنین سازه ای بر روی برجک این تانک ، در جریان عملیات رزمی ، خدمه چگونه می توانند برای درامان ماندن از شلیک مستقیم دشمن ، بر روی مواضع دفاعی حفر شده روی زمین حساب کنند ؟ دراین زمینه ، جدی ترین مسائلی که این سازه بعنوان یک ابزار دفاعی برای خدمه تانک ایجاد می کنند را می شود به شکل ذیل بررسی کرد 1-درصورتی که طیف متنوعی از پرتابه های سبک و سنگین ضد زره در جریان عملیات نظامی به تانک برخورد کند ، بخش قابل توجهی از قطعات این خودروها ، در جهات مختلف پراکنده میشود و تلفات انسانی با درجات مختلفی قابل طبقه بندی خواهد بود . در وقع اگر این سازه پس از برخورد پرتابه ضد زره ، در جهات مختلف دچار خمیدگی شود ، یا به شکل یک جوجه تیغی درآید ، و یا اینکه موج انفجار ، پایه های جوش داده شده به بدنه برجک را از جای خود جدا کند ، چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ تجربه نشان داده است که مسدود شدن دریچه های فوقانی روی برجک تانک و سامانه بصری آن با درصد بسیار بالایی بوقوع خواهد پیوست که در نتیجه ، آیا خدمه می توانند تانک آسیب دیده را از روی دریچه های فوقانی تانک ( با وجود چنین سازه ای ) ترک کنند ؟ این امر به احتمال 90 درصد غیر ممکن خواهد بود . آیا دریچه دسترسی راننده تانک ، جایگزین مطمئنی است؟ در واقع ، مخاطب می بایست برای درک بهتر این مساله ، به شکل عملی آن را مورد آزمایش قرار دهد (توصیه میشود در زمان آزمایش ، سر را همیشه به جلو و بالا نگاه دارید ) اکنون حس کنید که پس از برخورد پرتابه ضد زره به تانک ، دچار شوک شدید و بدنه تانک نیز دچار اعواج شده ، آیا خدمه می توانند در چنین حالتی ، دریچه را باز کرده و خارج شوند ؟ این امر در شرایط جنگی به تقریب غیر ممکن خواهد بود . در نتیجه تمام خدمه از جمله راننده می بایست از طریق دریچه های موجود روی برجک به بیرون منتقل شوند . در نتیجه ، اگر فرضاً این سازه فلزی ، از اثر مخرب مهمات ضد زره نجات پیدا کند و موجبات نجات خدمه را فراهم آورد ، بدلیل مسدود کردن راه خروج ، عملا سرنشین های نجات یافته را مستقیم به بهشت هدایت خواهد کرد !!!!!! البته این مساله در شرایط واقعی به هیچ عنوان ، رویداد خنده داری نخواهد بود! 2- نصب این سازه بر روی بخش فوقانی برجک ، عملا میزان آگاهی موقعیتی خدمه ( فرمانده تانک ) خواهد کاست ، چون با نصب این سازه ، هیچ چیزی قابل مشاهده نخواهد بود . 3- سومین عیبی که می توان براین سازه وارد نمود ، ایجاد اختلال در جمع آوری داده های هواشناسی حسگرهای نصب شده بر روی برجک تانک است ، بدین معنی که درصورت واقعی بودن عملکرد این سازه ، این حسگرها به چه شکل داده های حیاتی برای شلیک نظیر جهت وسرعت باد را برای رایانه محاسبه گر بالستیک دیجیتالی تانک فراهم می کنند ؟ 4- یکی از جالب ترین ایرادات به این زره کذایی ، عدم امکان شلیک با تیربار NSVT نصب شده روی برجک است که حرکت آن را بصورت افقی دچار مشکل می کند و طبیعی است که امکان شلیک عمودی بر علیه اهداف هوایی نیز عملا غیر ممکن خواهد شد . اما در یک نیمکره محدود روبه جلو ، در صورت نصب چنین سازه ای ، امکان شلیک وجود خواهد داشت .با تمامی این اوصاف ، آیا چنین سازه ای در عملیات رزمی کاربرد خواهد داشت ؟ و اینکه روش دیگری برای محافظت از بخش فوقانی برجک این تانک ، وجود دارد ؟ پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

به روز رسانی جدید برای سوخو 34 در ماه مه 2021 در مقاله ای در ایزوستیا اعلام شد که هنگ دوم هوانوردی در چلیابینسک اولین مدل بازسازی شده سوخو 34 را دریافت کردند. جت های جدید که در حقیقیت نمونه های بازسازی شده اولیه جت سوخو 34 هستند در کارخانجات هواپیماسازی Chkalov Novosibirsk برای درگیری در محیط ها با تهدیدات جدید به تجهیزات و غلاف های جدید شناسایی و جنگ الکترونیکی مجهز شدند SU-34 NVO نامگذاری شده اند. در حال حاضر نیروی هوایی روسیه حدود 120 فروند su-34 را در اختیار دارد که 3 فروند هم در وقایع مختلف از دست رفته اند.فول بک ادامه دهنده استراتژی هست که در زمان جنگ سری با تولید هواپیماهای f-111 و su- 24 تعیین شده بود. این هواپیما به لطف ترکیب قدرتمندی از انواع حسگرها و سیستم های هدف گیری توانست عملکرد قابل قبولی در جنگ سوریه نشان دهد. حسگرهایی که در این هواپیما نصب شده اند این امکان را می دهند تا بدون کمک از عوامل زمینی یا هواپیماهای دیگر از ارتفاع ایمن اهداف را جستجو کند و به کمک بمب های هدایت لیزری حملات دقیق انجام دهد.علاوه بر این سوخو 34 می تواند در 12 جایگاه (hardpoints) خود 8/5تن انواع تسلیحات هوا به هوا و هوا به زمین را تا فاصله 2500 مایلی حمل کند .( این برد به کمک سوختگیری هوایی به دست می آید.) بر خلاف بسیاری دیگر از انواع جنگ های روسی که در سوریه مستقر هستند حتی یک فروند سوخو 34 بر اثر تصادف یا اتش دشمن از بین نرفت . نمونه های اولیه سوخو 34 در جنگ دوم چچن و جنگ روسیه و گرجستان با انجام پارازیت به عنوان اسکوریت و پشتیبانی برای حملات دقیق شرکت کردند. فول بک یک بمب افکن بزرگ روسیه از نسل چنگنده های دوموتوره و چابک فلانکر روسیه هست . سوخو 34 توانایی پرواز تا سرعت حدود 2 بربر صوت و در ارتفاعات بالا و قدرت انجام مانورهای سنگین را دارد و برای انجام ماموریت ها با زمان طولانی بین 6-10 ساعت می تواند دو خدمه را در کنار هم جای دهد که یکی به عنوان افسر تسلیحات حسگرها عمل می کند و دیگری تمرکز بر پرواز دارد. اما سوخو 34 به اندازه یک جنگنده واقعی مانور پذیر نیست و این را از نسبت رانش به وزن اون که در در حدود 7/0 هست می توان فهمید . به لطف حسگرهای پیشرفته که در این هواپیماها وجود دارد این هواپیما سازگازی کامل با موشک های هوا به هوای روسیه مانند موشک گرمایاب کوتاه برد r-73 و موشک های r77 و r27 دارد و این نظر بسیار تواناتر از هواپیمای سوخو 24 است . نصب این موشک ها این اجازه را به این بمب افکن میدهد که انعطاف پذیری بیشتر در انجام عملیاتهای دوربرد بدون بیاز به جنگنده اسکورت کننده داشته باشد. بنابر گزارش ها تصمیم برای به روزرسانی سوخو 34 ها با توجه به اینکه هنوز در مراحل اولیه عمر خود هستند به دلیل تجربیات بدست آمده نیروی هوایی روسیه در جنگ سوریه هست. اول از همه نیاز به بهبود بیشتر قابلیت های شناسایی و هدفگیری وجود داشت که امکانات زیادی را در اختیار سوخو 34 قرار می دهد. موضوع دوم تلفات هواپردهای روسیه بر اثر اتش ترکیه یا موشک های هوا به زمین نیاز به تولید پارازیت دهنده های قوی تری را نشان می داد و از این رو پارازیت دهنده های قدیمی L175V با نمونه های جدیدترو قدرتمندتر K265 Khibiny-M جایگزین شدند. در ابتدا بروزرسانی جدید قرار بود ارتقا NVO روی سوخو 34ها برای تولید دو نوع جت انجام شود نوع اول یک مدل شناسایی از سوخو 34 جهت جایگزینی با هواپیمای su24MR به نام su34R و یک بروز رسانی برای تولید مدل جنگ الکترونیک به نام su34MP مشابه هواپیمای EF-111 A Raven نیروی هوایی ایالات متحده . اما در نهایت تصمیم برا این شد که یک نمونه با قابلیت انعطاف بالا برای انجام هر دو وظیفه تولید شود. ویژگی جدید در SU-34NVO با تولید غلاف های جدید UKR که در زیر شکم سوخو 34 نصب می شود به دست آمد. این سیستم به نام BKR3 شناخته می شود. که عبارتست از 3 غلاف با انواع محتلف سنسور که می توانند از طریق یک پیوند امن اطلاعات خود را به هواپیماهای دیگر یا مراکز فرماندهی منتقل کنند. غلاف UKR 3 مدل دارد. نوع UKR-OE یک اسکنر مادوق قرمز 433M Raduga-VM به همراه یک دوربین Antakt هست که با هم جفت شده اند. مدل رادیویی UKRT نام دارد که از یک حسگر پیشرفته 410M که مدل کوچک شده 400M مورد استقاده در هواپیمای TU-214R است استفاده کرده و برای ردیابی و مکان یابی سگنال های رادیویی کاربرد دارد. و در نهایت UK-RL یک رادار 402M Pika-M هست که داراری رزولیشن کافی برای شناسایی و طبقه بندی اهداف هوایی ، دریایی و زمینی به ترتیب در بردهای 180، 60و 30 مایلی اسکن کند. این سیستم این قابلیت را دارد که در هر شرایطی وضوح کافی برای شناسایی اهداف کم دید ( احتمالا منظور نویسنده استتار شده) فراهم کند. در مورد ارتفا EW جزئیات بسیار کمی موجوداست . اما ظاهرا یک نوع جدید و قوی تر khibiny هست که به سوخو 34 این اجازه را می دهد تا عملیات پارازیت اسکورت را انجام دهد. ( محاقظت از هواپیماهای همواره را هم می تواند انجام دهد.) همچنین ممکن است در حالت EW یک غلاف پارازیت اسکورت L700یا SAP14 Tarantul داشته باشد . همچینین ممکن است به نوع جدیدتری از غلاف khibiny مجهز باشد که مخصوص اختلال در آواکس ها در حال توسعه است. khibiny SU-34NVO احتمالا به جز تسلیحات هوایت شونده ای که از قبل مجهز بوده خواهد توانست موشک های کروز پنهان کار KH101 و یا موشک کروز KH102 مجهز به کلاهک اتمی را حمل کند مجهز شود به این ترتیب هر سوخو 34 می تواند دو موشک با خود حمل کند و نقش انجام حملات اتمی را هم بر عهده داشته باشد. kh101 در ماه مه 2020 مسکو سفارش 76 فروند جدید سوخو 34 برای جایگزینی با سوخو 24 ها ارائه کرد. که قرار استاولیت نمونه ها در سال 2022 تحویل شود و با توسعه تجهیزات مورد نیاز تولید انها از سال 2027 با نرح 8 تا 14 فروند در سال آغاز شود. این مدلهای جدید SU-34M نام خواهند داشت که بجز بروزرسانی های انجام شده در SU – 34 NVO فن اوری های جدیدتری هم در انها استفاده خواهند شد از جمله سیستم حمله مدرن K-102M و رادار SH-141M ریزپردازنده البروس،نمایشگرهای جدید برای کابین خلبان و یک رادارجدید و برخی تغییرات دیگر که اطلاعاتی ازشون منتشر نشده می باشد. اا برای موتورها از همان موتورهای AL-31 استفاده خواهد شد. سوخو 34 با تمام خملکرد موفق خود در سوریه به عنوان یک هواپیمای غیر رادار گریز بدون شک در یک درگیری با دشمن قوی برای نفوذ به حریم هوایی باتوجه به دیده شدندش در رادارها با مشکلاتی مواجه خواهد شد. در چنین محیط پرخطری قرار هست فول بک با کمک عوارض زمین و سرعت بالای خود و همچینین نصب تجهیزات پیشرفته شناسایی هدف مدت زمان کمی در محدود خطر باشد و به سرعت هدف را شناسایی و منهدم کند و از محدوده خارج شود. هر چند در روسیه طرح هایی مثل SU57 و Okhotonik-B را در اختیار دارد اما این طرح ها هم تعداد کمی از انها در ارتش زوسیه حضور خواهند داشت و هم نمی توانند برد و محموله های مشابه فول بک حمل کنند. منبع با توجه به جدیدبودن این بروزرسانی ها و غلاف ها متاسفانه من نتونستم تصویری از خیلی از این ابزار پیدا کنم

بسم ا... هفت روز تاشهادت ششم دی سال 1400 https://www.aparat.com/v/WtBhA

نمیشه جت یاسین را به نمونه بدون سرنشین تبدیل کرد ؟ کاری که اعراب و انگلستان می خوان بکنند

جمع‌بندی نکات مرحله آخر رزمایش با بررسی تصاویر با کیفیت از مرحله نهایی رزمایش پیامبر اعظم-١٧ که توسط "ایما مدیا" منتشر شده نکات جالب توجهی بدست می‌آید. همانطور که قبلا گفته شد، با توجه به توضیحات سردار حاجی‌زاده این ١۶ موشک پرتاب شده به سمت یک هدف نبوده است بلکه ١٢ موشک کوتاه‌برد و میان‌برد (از خانواده فاتح) در عملیات ترکیبی با پهپاد به سمت هدف شبیه‌سازی شده از نیروگاه اتمی دیمونا و ۴ موشک دوربرد از کلاس قدر و عماد و سجیل به سمت هدف یا اهداف متفاوتی پرتاب شده‌اند که احتمالا بخاطر مسائل حفاظتی علی‌الخصوص بدلیل استفاده از سرجنگی جدید مانورپذیر، تصویری از اصابت این موشک‌ها منتشر نشده است. در تصاویر پایین ١٢ اصابت موشکی صورت گرفته به هدف شبیه‌سازی شده نیروگاه هسته‌ای دیمونا را مشاهده می‌کنید. نکته جالب توجه اینکه جهت اصابت ٨ موشک اول متفاوت از جهت اصابت ۴ موشک آخر هست. با دقت در تصاویر منتشر شده، مشاهده می‌شود که ٨ موشک از کلاس ذوالفقار و دزفول در یکی از محل‌های پرتاب موشک حاضر بوده‌اند. نکته جالب توجه اینکه طی گزارش منتشر شده سپاه‌نیوز از رزمایش علاوه بر موشک‌های دزفول و ذوالفقار به موشک زلزال نیز اشاره شده است در نتیجه میتوان گفت علاوه بر ٨ موشک ذوالفقار و دزفول که تصاویر پرتاب آن‌ها منتشر شده ۴ موشک دیگر (احتمالاً از خانواده زلزال) از جای دیگری شلیک شده‌اند که تصویر پرتاب آن‌ها منتشر نشده و این ۴ موشک همان‌هایی هستند که با زاویه متفاوت به هدف شبیه‌سازی شده نیروگاه هسته‌ای دیمونا برخورد کرده‌اند. با انتشار تصاویر اولیه از مرحله آخر رزمایش توسط صداوسیما، صحبت‌هایی مبنی شکست پرتاب یک موشک سجیل مطرح شده است و اینطور بیان شده که با توجه به نام رزمایش یعنی پیامبر اعظم-١٧ تعداد ١٧ موشک در نظر گرفته شده بود که یکی از موشک‌ها عمل نکرده است ولی طی بررسی تصاویر باکیفیت منتشر شده توسط "ایما مدیا" مشاهده می‌شود که این فرضیه غلط هست. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می‌کنید حداقل ٧ موشک از کلاس قدر و عماد و سجیل در یکی از محل‌های پرتاب مهیا بوده‌اند پس تعداد موشک‌های حاضر در رزمایش ١٧ عدد نبوده است. با توجه به اینکه سناریو و هدف در نظر گرفته شده برای موشک‌های کلاس قدر و عماد و سجیل رسانه‌ای نشده است پس نمیتوان در این باره نظر قطعی داشت مثلاً یک فرضیه قوی که میتوان مطرح کرد این است که سناریوی در نظر گرفته شده برای موشک‌های کلاس قدر و عماد و سجیل بصورت پرتاب ۴ موشک و همراهی تعدادی موشک ذخیره برای این پرتابها بوده است و موشکی که عدم شلیک آن در تصاویر اولیه رسانه‌ای شده بود دلیلی مبنی بر نقص فنی آن نیست بلکه این موشک به همراه مواردی که در تصاویر بالا مشاهده می‌شود بصورت رزرو برای ۴ پرتاب اصلی در محل رزمایش در نظر گرفته شده‌اند بودند. @iranian_defensive_power

تمرین حمله ی موشکی به دیمونا اسرائیل

این را باید در نظر گرفت هر سخت افزاری که طراحی می شود باید توانایی پاسخگویی تهدیدات متناسب هر ارتشی را برآورده سازد. روسها در حال حاظر فاقد یک موشک ضد زره تاپ اتک هستند در نتیجه بیشتر تهدیداتی که تانک های لئوپارد 2 را در اروپا تهدید می نمایید موشک های ضد زره روسی هستند که در خط دید هدایت میشوند. در نتیجه فعلا لئوپارد 2 نیازی برای دفع تهدیدات تاپ اتک را ندارد. نیاز کنونی کشورهای اروپایی داشتن تانکی برای دفع تهدیدات موشک های ضد زره کنونی روسی است. اما موشکهای جاولین از سال 1996 به شکل عملیاتی در خدمت ارتش آمریکا قرار دارند. در سال 2003 در میدان نبرد واقعی عراق بر ضد تانک های ارتش بعث استفاده شدند. اکنون در اواخر سال 2021 قرار داریم حدود 25 سال از عملیاتی شدن جاولین میگذرد و روسها تنها حرکتی که برای مقابله با موشکهای جاولین در سال 2020 -2021 درنظر گفتن بسیار ابتدایی و ناکارآمد ارزیابی میشود. در حقیقت روسها باید در این 25 سال فکری برای دفع تهدیدات موشکهای تاپ اتک می کردند. صنایع دفاعی و وزارت دفاع المان در نظر دارند با توجه به احتمال ورود موشک های تاپ اتک بیشتر در اورپا و جهان قابلیتهای جدیدی در نسل بعدی لئوپارد 2 ( 2AX) از جمله دفع تهدیدات تاپ اتک را قرار بدهند. به شکل راه حل کوتاه مدت نیز میتواند از زره های ماژولار برای سقف برجک محل قرار گیری خدمه تانک های لئوپارد 2 برای افزایش مقاومت برجک در برابر تهدیدات آتش غیر مستقیم استفاده کرد. نمونه های عملیاتی تانک های لئوپارد 2A6 HEL متعلق به ارتش یونان، لئوپارد 2E متعلق به ارتش اسپانیا و Strv 121 متعلق به ارتش سوئد دارای زره های ماژولار بر روی سقف برجک هستند. پس در آِینده المان ها میتواند با نصب زره های ماژولار پیشرفته تر بر روی برجک تانک های لئوپارد مقاومت انها را در برابر موشکهای تاپ اتک افرایش دهند. یکی از ویژگی های منحصر بفرد تانک لئوپارد2 قابلیت اضافه کردن زره های ماژولار بر روی بخش های مختلف تانک از جمله سقف برجک است ماژول حفاظتی بخش سقف برجک که بر روی محفظه خدمه تانک لئوپارد2 قرار می گیرد (از راست به چپ) نسخه های لئوپارد 2A6 HEL، لئوپارد 2E و Strv 121 مجهز به ماژول حفاظتی بخش سقف برجک

بسم ا... در باب دوست و دشمن !!!! دوستان و دشمنانت را همیشه ثروتمند نگه دار ...! و صبر کن تا درنهایت مشاهده کنی که درآخر چه کسی دوست و چه کسی دشمن ات هست ..! کاراکتر آلترون به نقل از تونی استارک ! Age of Ultron -2015

بسم ا... عملیات تازش هوایی جتهای سوخو-22 نیروی هوا-فضای سپاه رزمایش پیامبر اعظم(ص) 17 شلیک مهمات یاسین https://www.aparat.com/v/SLZyF

بسم ا.. سلام - احتمالا بد ترجمه شده یا مسئول ادیت جملات در این وزارتخانه به شکلی جمله را درآورده که معنی دوگانه بدهد ، یعنی 1- پرتاب آزمایشی ( که به معنای این هست که ایرانی ها هنوز در مرحله آزمایش هستند و این حرفهایی که مبنی بر تولید انبوه هست ، هیچ ارزشی ندارد ، به زعم آنها ) 2- ترجمه عبارت ballistic missiles in a test launch را می شود بصورت "شلیک موشکهای بالستیک در آزمایش ( معادل رزمایش ) هم حساب کرد ولی می تونستند از واژه military exercise هم استفاده کنند 3- عبارت " ballistic missiles designed to be capable of delivering nuclear weapons " هم جالب هست . یعنی مخاطب انگلیسی زبان در تمام کشورها بدون داشتن هیچ پیش زمینه ای نسبت به ایران و برنامه هسته ای ، با مطالعه این بیانیه ، یک پیش زمینه منفی به قابلیتهای دفاعی ما پیدا می کند ولی در مجموع خباثت اینها ، حتی در ادبیاتی که استفاده می کنند هم ظهور و بروز دارد .... اگر قرار باشد این خباثت را بخودشون برگردونیم ، خیلی هوشمندانه تر باید عمل کرد در حوزه های مختلف ما استفاده ایران از موشک‌های بالستیک را در آزمایشی که امروز انجام شده است محکوم می‌کنیم. این پرتاب نقض آشکار قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل است که ایران را ملزم می کند هیچ گونه فعالیتی در رابطه با موشک های بالستیک طراحی شده برای حمل سلاح هسته ای - از جمله پرتاب هایی با استفاده از فناوری موشک های بالستیک - انجام ندهد. پی نوشت : این رویداد را باید در تاپیک تبلیغات به عنوان یک نمونه بررسی کرد ... پدیده ای که وزارت امور خارجه ، ستاد کل نیروهای مسلح ، آقایان و حضرات سخنگویان دولت ، وزارت دفاع ، وزارت اطلاعات ، سخنگویان سپاه و ارتش باید آن را مورد توجه قرار بدند . بعبارت بهتر ، اگر قرار هست به دشمن ، فحش هم بدهیم ، آنقدر باید دیپلماتیک و هوشمندانه باشد که تا مغز استخوان اشون بسوزد ... 2- لینک بیانه امور خارجه انگلیس

رُخ سلطان لئوپارد 2A6 در حال عبور از مانع آبی

بسم ا... داده نمای سوخو-35 پی نوشت : برای اندازه بزرگتر ، کلیک کنید ...

اگه قدیمی باشید باید یادتون باشه که روس ها می خواستن از پلاسما به عنوان پوششی برای جنگنده هاشون استفاده کنند و اونها رو با استفاده از پوشش پلاسما که خاصیت عدم بازتاب امواج رادار رو داره ، پنهانکار کنند ... در نهایت به جایی رسیدن که در آزمایشات عملی ثابت شد که داشتن یک پوشش پلاسمای فعال می تونه خودش در کار سامانه های جنگنده اختلال ایجاد کننده و برای خلبان مرگباره ... بنابراین قید پنهانکار کردن جنگنده ها با پلاسما رو زدن ( در ظاهر یا در باطن !؟ ) و بعد سوخو 57 رو رونمایی کردن .... نکته ی جالب اینه که این فناوری ( ایجاد پوشش پلاسما ) رو کنار نگذاشتن و در نهایت توی یک حوزه ی دیگه ازش استفاده کردن .... نکته ی دیگه : نمی شه آوانگارد رو با رادارهای الکترومغناطیس معمول شناسایی کردن و در حال حاضر فقط می شه از رد گرماییش اون رو شناسایی کرد که عملا فرصتی برای مقابله باقی نمی گذاره .... نکته ی بعدی اینکه خیلی زود روس ها از همین موشک البته بدون کلاهک اتمی می تونند به عنوان سلاح متعارف علیه اهداف نظامی و مهم ( فرودگاه ها ) استفاده کنند .... نکته ی بعدی اینه که احتمالا نسل بعدی سلاح های نفوذگر در خاک رو بر اساس این نوع موشک ها خواهیم دید ...

بلوغ دُرنای خاکستری خروج یکصدمین فروند از جنگنده SU-35 FLANKER-E از خط تولید شرکت هواپیمای سازی سوخو ، روز سه شنبه یازدهم دسامبر 2018 ، اتمام فرآیند تولید یکصدمین جنگنده برتری هوایی SU-35 FLANKER-E که در حال حاضر ، روزآمد ترین جت رزمی نیروی هوایی روسیه محسوب میشود را اعلام نمود . نخستین فروند از این جت رزمی که به سال 2014 میلادی ، همزمان با جت ضربتی سوخو-34 از خط تولید شرکت سوخو ، خارج شد ، پیکربندی متفاوتی از جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر این شرکت بشمارمی آید که از سال 1985 وارد خدمت رزمی در نیروی هوایی این کشور شده بود . به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، فلسفه طراحی سوخو-35 به گونه ای است که توانایی های فراتری را برای غافلگیری جتهای رزمی نسل پنج متخاصم از خود نشان میدهد، هرچند بدلیل فقدان وجود جنبه های پنهاکارانه در ساختار این جت روسی ، آن را در قالب جتهای رزمی رزمی نسل ++4 طبقه بندی می کنند . اگر چه شکل بدنه این هواپیما ، به گونه ای طراحی شده که حداقل سطح مقطع راداری (RCS) را برای آن به همراه دارد ، اما قابلیت اختفاء این نمونه در مقایسه با جتهای یک نسل جلوتر ، شامل سوخو-57 یا اف-22 به تقریب در سطح پایین تری قرار می گیرد . علیرغم این نارسایی ، سوخو-35 در ردیف یکی از جنگنده های به روز و کارآمد دنیای تسلیحات هوایی قابل طبقه بندی است و برخی از کارشناسان این حوزه معتقدند که درنای خاکستری نیروی هوایی روسیه به شکل بالقوه می تواند یک هماورد بسیار جدی برای تاج سلطنتی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده (اف-22) بشمار آید ، هر چند این موضوع در سالهای اخیر بسیار بحث برانگیز شده است . به اعتقاد این دسته از تحلیلگران ، سوخو-35 گرچه از قابلیتهای جتهای نسل5 برخوردار نیست ، اما بدلیل وجود برخی خصوصیات ممتاز ، می توان از آنها بعنوان یک سری امتیازات برای جبران عدم وجود پنهانکاری ذاتی در این جنگنده استفاده نمود . بعنوان مثال ، وجود گزارشهای متعدد در خصوص قابلیتهای بسیار پیشرفته جنگ الکترونیک این جت رزمی در سوریه ، بصورت فوق العاده ای نشاندهنده آن است که رپتور در صورت یک رویارویی جدی ، مشکلات بسیاری را برای مواجهه در پیش رو دارد . علاوه براین ، اضافه شدن قابلیتهای جدیدتر نظیر استفاده از مواد جدید در ساخت بدنه ، افزایش سرعت بواسطه نصب پیشرانه های قدرتمند تر و همچنین سامانه های بردار رانش 3 بُعدی ، موجب شده تا سوخو-35 به پیشرفته ترین محصول هوایی روسیه تبدیل گردد ، هرچند حضور رقبای سرسختی نظیر سوخو-57 و میگ-35 ، صحنه را به یک رقابت هیجان انگیز تبدیل نموده است . مجموع این قابلیتها ، نه تنها ورود به نبردهای هوایی نزدیک ( داگفایت ) را برای رقبای غربی سوخو-35 بسیار مشکل نموده ، بلکه کشف ، رهگیری این جت روسی در بردهای فامد ( فراتر از میدان دید ) را بتدریج به یک معضل برای آنها تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ، تخمین های نشان دهنده آن است که نیروی هوایی روسیه ، نزدیک به 70 فروند جنگنده سوخو-35 را در سازمان رزم خود به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار میدهد ، در حالی که نیروی هوایی خلق چین بعنوان مهمترین مشتری خارجی این جت رزمی ، هم اکنون 12 فروند را بصورت فعال ، بکار گرفته و علاوه براین ، نیروی هوایی اندونزی نیز با یک سفارش 11 فروندی در رتبه دوم قرار دارد و پس آن ، نیروی هوایی الجزایر ، امارات متحده عربی و ونزوئلا نیز علاقه مندی خود را برای خرید ابراز داشته اند . از سویی دیگر ، پس ازساقط شدن یک فروند جت سوخو-24 توسط نیروی هوایی ترکیه برفراز آسمان سوریه و بحرانی شدن شرایط برای نیروی هوایی روسیه ، ارتش روسیه تصمیم گرفت تا با هدف جلوگیری از چنین پیشامدهایی ، تعدادی از این جتهای رزمی را به این منطقه اعزام نماید ، که این خود به معنای جایگاه این جنگنده در نیروی هوایی روسیه است . براساس اطلاعات موجود ، سوخو-35 در یک آرایش تسلیحاتی استاندارد ، میتواند تا 14 تیر موشک هوا به هوا را با خود حمل کند که در مقایسه با توانایی رقبا ، بویژه جت پیشرفته اف-35 رقمی در حدود 350 درصد را نشان می دهد . بعنوان مثال ، توانایی فلانکر برای حمل موشکهای هوابه هوای دوربرد R-77 و R-27ER به ترتیب با بردی نزدیک به 110 و 130 کیلومتر ، خطری جدی برای اهداف متخاصم محسوب می گردد . مضاف براینکه پیش بینی شده این جت روسی در آینده ای مشخص به مهمات هوا به هوای K-77 با بردی برابر با 193 کیلومتر که دراصل برای سوخو-57 طراحی شده ، نیز مسلح می گردد . بررسی وضعیت موجود نشان میدهد که علیرغم وجود علائق زیاد مشتریان برای سفارش سوخو-35 ، این جت سوخو-34 است که برای تامین نیازمندی های نیروی هوایی روسیه در صدر توجهات قرار دارد . از یک نظر ، علت این امر را میتوان از ترکیب چندعامل ازجمله هزینه های عملیاتی بالای سوخو-35 برای ایفای نقش برتری هوایی و راهبرد نیروی هوایی روسیه برای تقویت توانایی های تهاجمی هوا به زمین خود ( که با حضورسوخو-34 محقق می گردد . م ) و نه ایجاد برتری هوایی مطلق ، تحلیل نمود . در حالی که قابلیتهای تهاجم زمینی نیروی هوایی روسیه ، به شکل منظم با اضافه شدن سوخو-34 و همچنین توسعه مهمات هدایت دقیق بومی در حال توسعه بوده ، این نیرو نیازمند مدرنیزه سازی ناوگان برتری هوایی خود است که بتدریج با فرسوده شدن جتهای قدیمی تر میگ-31 و سوخو-30 صورت نگران کننده ای بخود می گیرد . هر چند فرآیند ارتقاء این جنگنده ، در هر شرایطی در یک بازه بلند مدت صورت خواهد گرفت و کاهش هزینه های این بروزرسانی موجب می شود تا بازار صادراتی مطلوبی را برای روسها فراهم نماید . بن پایه صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9