پروازهای مسافری چه جوری می تونه جلوی حمله هوایی امریکا رو که اگر بخواد انجام بده با سلاح های هوا پرتاب دور ایستا از روی آسمان کشورهای دیگه انجام میده (مثل حملات اسراییل به سوریه) رو بگیره؟

این حرف هایی که بعضی ها میزنند به درد همون شبکه های اجتماعی و مخاطبین کم سواد و ساده دل میخوره. به هر حال هر کسی که سواد درست و حسابی داشته باشه میفهمه که با پرواز هواپیما ها تا الان جلوی هیچ جنگی گرفته نشده. در کل این حادثه برای نیروهای مسلح یک بیدار باش بود که ضعف های تجهیزاتی و آموزشی خودشان را ببینند و دنبال رفع اون باشند وگرنه باید این چرندیان اینترنتی و تئوری های جذاب و چرت را هم باید از دوستان نادان و دشمنان نادان(چون حرف های خنده داری هست) خوب تحمل کنند.

چه جوری می تونه محاسبات آمریکایی ها رو به هم بریزه وقتی از دور وای می ایستن می زنن؟

سلام به همه دوستان عمدی جلوه دادن این حادثه تاسف بار فقط از ذهن مریض میتونه بیرون بیاد هیچ عمدی در کار نبود قبلا هم هدف قرار دادن اف 14 خودی توسط هوافضای سپاه سابقه داشته این اتفاقات بدلیل ضعف آموزشی و تجهیزاتی ما صورت میگیره و بار آخر هم نخواهد بود.

نقاط قرمز شهرهایی در قزاقستان است که گروهک‌های تروریستی در آن فعال شده. این شهر ها فاصله کمی با استان سینگ یانگ چین مقر اصلی ترویست‌های وهابی ایغور دارد.

بی سوادی ما و سواد بالای شما لزوا نشانه صفات درونی و شخصیت ما و یا شما نیست ولی هر چقدر در میزان سواد ما از شما عقبیم به اصطلاح خودتون البته.. انگار از نظر منطق و درک جلوییم (صفاتی که نشون دهنده شخصیته) زدن هواپیما به هر دلیلی که بوده از اشتباه فردی یا خطای در سیستم و غیره و غیره بحثش جداست سوال این بود که ادامه پروازها در شرایط جنگی چه دلیلی میتونه داشته باشه درسته شاید جلوی حمله رو بقول برخی دوستان نگیره اما همونطور که گفتم در صورت به وجود اومدن سانحه طرف حمله کننده رو مقصر جلوه میده و این برای کشوری که در افکار عمومی مقصر به وجود اومدن این شرایطه (بخاطر عملیات ترور مقام پلند پاییه یک کشور ،کسی که در حال مبارزه با تروریستهاهم بوده ) محدودیت ایجاد میکنه همین که بقول دوستان میشه بجای حمله از درون کشور توسط جنگده با مهمات برد بلند خارج مرزها حمله کرد خود همین یعنی محدودیت در حمله بعضی اهداف رو که در مکان های خاصی قرار دارند نمیشه با مهمات دور ایستا هدف قرار داد یا اگرم هدف قرار بگیره نمیشه نابود کرد اما بعضی دیگه از دوستان هم یادشون باشه نباید جای ظالم و مظلوم رو عوض کرد کشوری که داره مورد ظلم قرار میگیره و مجبور به پاسخ گویی هست در حد توان و ابزار کی در دست داره ماییم نه امریکا

با سلام خدمت همه دوستان گرامی به نظر من اگر ترس از حمله و تهدید ترامپ بود اصلا حمله به عین الاسد انجام نمی شد . بلکه ساده تر این بود که انتقام توسط نیروهای نیابتی ما و به شکل بی سابقه و غیر مستقیم گرفته شود و تقصیر هم به گردن ما نمی افتاد و انتقام هم گرفته شده بود . اهداف زیادی هم در دسترس بودند . در کل به نظر می رسد ایده سپر انسانی شدن هواپیمای اوکراینی علی رغم اینکه یک فرض قابل بررسی است ولی ضرر بیشتری نسبت به منفعتش داشته است . ما در روز قبل این واقعه حدود شصت نفر از هم وطنانمان را در مراسم تشییع حاج قاسم در کرمان از دست دادیم . آنجا که عمدی در کار نبود ، بلکه برنامه ریزی غلط و عدم پیش بینی درست موجب این اتفاق شد . سقوط هواپیمای اوکراینی موجب شد کل قضیه ترور سردار شهید نه تنها برای آن سال بلکه برای سالهای آینده هم به حاشیه برود و ضمنا نظام متهم به دروغگویی در سطح بین المللی شود و حتی در داخل مملکت چنان دو دستگی ایجاد شود که عکس و بنر سردار شهید را پاره کنند و آتش بزنند . نمونه جدید آن هم که آتش زدن مجسمه حاج قاسم در یکی از شهر ها است . در واقع اگر چنین جنایتی در نظر بود ، جوری برنامه ریزی می شد که این همه سند و مدرک اصابت در صحنه وجود نداشته باشد و بلکه تقصیر به گردن دشمنان بیافتد . نه اینکه حتی لاشه موشک در محل حادثه باقی بماند و بتوانند عکس آن را در دنیا منتشر کنند . حالا فیلمهای شلیک و اصابت به کنار . ضمن آنکه کاملا مشخص است وضعیت برنامه ریزی نشده بوده است . شوک ناشی از اعلام خبر پذیرش شلیک به هواپیمای اوکراینی توسط نیروهای خودی به حدی بود که خیلی از طرفداران نظام را وادار به تغییر موضع کرد و حتی افرادی که به دفاع پرداخته بودند را به طور کلی بی اعتبار کرد و از جمله اینها سخنگوی دولت وقت بود . در صورتی که این دفاع همه جانبه قاطع می توانست به نوعی با ایهام و ابهام و کاهش حساسیت جامعه با کارهای رسانه ای همراه شود و ضربه پذیرش را تا حدودی مهار کند . کافی بود به جای انکار شدید ، موضوع را در حال بررسی و جمع آوری شواهد اعلام کنند . تا یک هفته بر طبل پیروزی کوبیدیم و هفته بعد اعلام کردیم که در همان لحظه خبر آرزوی مرگ کرده ایم . اشتباه محاسبات ما از شب عین الاسد شروع نشد . بلکه ریشه آن در عدم پاسخ آمریکا به هدف قرار دادن ترایتون در خلیج فارس بر می گردد . رفتار سر در گم ترامپ در آن حادثه مسئولین ما را به اشتباه انداخت و قضیه گرو گیری نفت کش انگلیسی هم اعتماد به نفس ما را به حد بی سابقه ای بالا برد و این شروع تحلیلها و اقدامات اشتباه بعدی بود .

در صورتی که فاصله استند اف زیاد شود سرعت جت حاصل از خرج شکل یافته ابا گذشت زمانکاهش می یابد و در صورتوجود فاصله کافی این سرعت به پایین تر از حد سرعت در پدیده هیدرودینامیک می رسد. در صورتی که پدیده هیدرو دینامیک اتفاق نیفتد نفوذگر باید با استفاده از انرژی جنبشی خود و ممنتوم خود زره را بشکافد که بنا بر معادله ممنتوم و انرژی جنبشی نیاز به سه پارامتر سختی، سرعت و جرم زیاد دارد. جت ناشی از خرج گود سرعت مناسب برای نفوذ بر مبنای انرژی جنبشی را دارد اما دارای سختی لازم برای نفوذ با توجه به جنس آن که معمولا از مس بوده نمی باشد. از طرفی وزن لاینر یا همان جت در خرج گود بیش از چند صد گرم نیست که در مقابل وزن چند کیلویی پرتابه های انرژس جنبشی عدد کوچکی بوده و در نتیجه نفوذ اتفاق نمی افتد.

نمونه های از تانک های آلمانی ( پنتر و پنزر IV) در جنگ جهانی دوم مجهز به زره های اضافه شونده به بخش فوقانی برجک برای در امان ماندن از حملات غیر مستقیم توپخانه ای و هوایی نمونه های تانک های پنتر مجهز به زره اضافه شونده دولایه و فاصله دار بخش فوقانی برجک تانک های پنزر IV مجهز به زره اضافه شونده و فاصله دار بخش فوقانی برجک در حقیقت تهدیدات آتش غیر مستقیم از همان زمان ظهور تانک ها یعنی در جنگ جهانی اول یکی از تهدیدات مرگبار برای تانکها به شمار می آیند که بخش فوقانی تانک ها را تهدید می کردند. اما امرزه در میدان نبرد اهمیت حفاظت بخش فوقانی برجک تانکها به خاطر حملات دقیق و هوشمند اهمیت بیشتری از قبل پیدا کرده است و امکان برخورد پرتابه های ضد زره به شکل غیر مستقیم به بخش فوقانی برجک بیش از هر زمان دیگری در طول ظهور تانک ها در میدان نبرد بیشتر اتفاق می افتد.

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 بخش دوم بدون سرنشین های تهاجمی ، سلاح جدیدی که با پرواز در ارتفاع کم ، در دوران جدید نبردهای کلاسیک ماموریت دارند تا با حمله به بخش فوقانی خودروهای زرهی ، آنها را متوقف کرده و یا منهدم نمایند. این عبارت ، بلافاصله پس از خاتمه جنگ قره باغ ، سرتیتر مقالات همه تحلیلگران نظامی قرار گرفت که دوران تانک تمام شده و بیرقدار ، کالای بهشتی !!!! است که امکان دفاع در برابر آن وجود ندارد ! اما در واقعیت ماجرا چه اتفاقی در قره باغ افتاد ؟! در واقع امر ، آنچه که در جنگ اخیر قره باغ در افق دید تحلیلگران قرار گرفت ، این بود که یک نسل کامل از جامعه ارمنستان ، بر افتخارات سالهای دور خود تکیه کرده بودند ، در حالی که متقابلاً یک نسل کامل از مردم جمهوری آذربایجان ، مُجّدانه ، مطالعه ، بررسی کرده و با آمادگی قبلی ، خود را آماده کردند و نتیجه را نه در رسانه ها ، بلکه در میدان رزم واقعی رقم زدند . بدین ترتیب بود که نقاط ضعف ارتش ارمنستان مطالعه شد ، بر مبنای این نقاط ضعف ، طراحی رزمی صورت گرفت ، نوع تسلیحات مورد نیاز ، انتخاب و خریداری شد ، محورهای مناسب روی زمین مشخص گردید و درنهایت براساس طرح های از پیش تعیین شده ، اجرا شد . درصورتی که منصفانه به جنگ اخیر آذربایجان و ارمنستان نگریسته شود ، تحلیلگر واقعی متوجه خواهد شد که درآغوش کشیدن موفقیت توسط ارتش آذربایجان ، تنها در اثر کار سخت پدید آمد ، بدین معنی که طراحی های بلند مدت بود که موفق شد جنگ را بسود ارتش آذربایجان خاتمه دهد و این برای تمامی تحلیلگران نظامی ، درسی عبرت آموز بشمارمی رود . اما اینکه گفته شود با ورود سامانه های جدیدی نظیر بیرقدار ، دوران تانک تمام شده ، به تقریب ، این تحلیل ، یک گزافه گویی بیشرمانه بیشتر بشمار نمی رود . در حقیقت امر ، قبل از جنگ قره باغ نیز ، مجموعه متنوعی از بدون سرنشین ها وجود داشتند ، اما هیچ کس به تقریب به چنین نقشی برای این ابزار ، فکر نکرده بود و همین امر ، موفقیت را برای سازمان مسلح بکارگیرنده این ایده ، رقم زد . با تمامی این اوصاف ، تانک ، همچنان استخوان بندی اصلی ضربتی یگان های نیروی زمینی است و تمام ارتش های مدرن و حتی عقب افتاده ، به این باور رسیده اند که تانک عنصر اصلی تهاجمی یک ارتش روی زمین بشمار می رود ، عنصری که در خطوط خودی ، دشمن ، دردشت ها ، صحراها ، بافت های شهری و .... همواره نقش ترکیبی آفندی – پدافندی را بر عهده دارد و به همین دلیل می بایست با تمامی ابزارهای ممکن ، آن را نابود کرد یا از کار انداخت و درصورتی که از این کار غفلت شود ، ارتش مدافع را زیر شنی های خود ، خُرد خواهد نمود ! در همین راستا ، به تقریب پس از هر جنگی ، ژنرال ها و افسران ارشد این سئوال را از خود می پرسند که آیا استراتژی مورد استفاده در نبرد یا نبردهای گذشته ، موفق به تامین خواسته های طراحی شده ، گردید یا خیر ، بدین معنی که بررسی های گسترده ای در حوزه اقدامات تاکتیکی و عملیاتی صورت می گیرد تا این نتیجه حاصل آید که آیا یگان های رزمی توانستند ماموریتهای محوله را انجام دهند ؟؟ آیا واحدهای زرهی موفق شدند خطوط دفاعی دشمن را در هم بشکنند ؟ و اگر موفق نشدند ، تحت چه شرایطی این عدم موفقیت رقم خورد ؟ آیا علت این ناکامی ضعف تاکتیک خودی بود یا کاربرد سلاح خاصی از سوی دشمن ؟ در این زمینه ، تحلیلگران نظامی با دقت خودروهای از کار افتاده یا منهدم شده را بررسی می کنند تا نواقص را پیدا و برای رفع آن چاره جویی کنند . علاوه براین ، ریاضی دانان با استفاده از فرمول های پیچیده ریاضی و تئوری احتمالات براین سعی خواهند بود که تلفات ناشی از کاربرد سلاح های خاص یا عدم موفقیت در اجرای یک تاکتیک جدید را در جنگ آینده مورد بررسی قرار دهند . با توجه به جمیع این مطالب ، اکنون همه مطلع هستند که به تقریب تمامی تانک های اصلی میدان نبرد ، در بخش های پیشانی و جانبی بدنه خود ، بیشترین میزان حفاظت زرهی را در اختیار دارند ، با این حال ، به این دلیل که برجک تانک در جریان عملیات رزمی ، اولین بخشی از تانک بشمار می آید که مورد هدف قرار می گیرد ، بطور طبیعی با درصد مقاومت بیشتری نسبت به بقیه نقاط یک تانک می بایست حفاظت شود . در واقع ، براساس یکسری پژوهش هایی که توسط محققان علم ریاضی صورت گرفته ، بیشترین نقاطی از یک تانک در جریان نبرد مورد اصابت پرتابه های حریف قرار می گیرد ، به ترتیب ، پیشانی و بخشی از دو طرف بدنه تانک است که احتمال از کارافتادن یا انهدام خودروی زرهی مورد نظر را بشدت افزایش می دهد . در واقع ، تانکها از بخش تحتانی خود ، در برابر مین های ضد زره ، از بخش انتهایی خود ( موتور ) با مهمات افزایشی و نارنجکهای ضد زره دچار تلفات شده اند ، اما برحسب درصد ، تانکها ، همچنان از بخش برجک ، بیشترین آسیب پذیری را نشان میدهد و این بطور طبیعی ، کانون توجه طراحان را برای افزایش مقاومت این بخش ، دربر می گیرد . بدین ترتیب ، اکنون بدین نتیجه رسیده ایم که بخش فوقانی و تحتانی تانک ، در برابر اصابت پرتابه های ضد زره ، در مقایسه با سایر بخش ها ، ضعف بیشتری دارند و این به تقریب برای تمامی طرح های زرهی غربی و شرقی مصداق پیدا می کند . نقاط ضعف یک تانک.. که ممکن است در اثر اصابت یک پرتابه ضد زره ، از کار افتاده یا موجبات انهدام تانک را فراهم آورد . این مساله ، یک امر طبیعی است ، اما نکته در اینجاست که با گذشت زمان ، همانطور که شمشیرها و سپرها ، اصلاح شده و قدرت مرگ آوری یا دفاعی آنها افزایش پیدا می نمود ، در دوران مدرن نیز با گذشت زمان ، تسلیحات ارتقاء پیدا می کنند یا نسخه های جدیدی از آنها وارد خدمت می گردند . تمام سعی طراحان در دوران حاضر براین تلاش متمرکز است که تا حد ممکن ، برجک و بخش فوقانی تانک را در برابر پرتابه های ضد زره محافظت نمایند . در این زمینه ، نخستین زنگ خطر ، با ظهور بالگردهای ضد تانک به صدا در آمد و محاسبات نشان می داد که احتمال برخورد پرتابه های ضد زره به بخش فوقانی تانکها ، از همه بیشتر خواهد شد ، در نتیجه طراحان ضمن توجه به افزایش مقاومت زره برجک ، تصمیم گرفتند ، لایه حفاظتی جدیدی را به این بخش اضاف کنند که این مساله منجر به تولد "زره های واکنشی " گردید . لانچر موشک ضد زره اسپایک. ئی آر - ارتش آذربایجان پس از این مرحله ، ظهور کلاهکهای چندگانه اتوماتیک ، زنگ خطر بعدی بود و ظهور طیف پیشرفته تری از مهمات نظیر اکسکالیبور ، فایربال ، مرلین و لوکاس (LOCAAS) بود که برای انهدام تانکها از بخش فوقانی طراحی شده بودند . با توجه به این خطر جدید ، سامانه های شلیک در حال حرکت به تانکها اضافه شد ، خودروهای زرهی سنگین به بازتاب دهنده ها ، تله های حرارتی مسلح شدند تا قابلیت منحرف کردن مهمات جدید را بدست آورند ، در حالی که بطور همزمان ، فناوری توسعه می یافت تا سطح حفاظت از برجک را بیش از گذشته ، افزایش دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد 2- نویسنده این متن ، یک مقداری عصبانی هست !!! چون بحث بیرقدار ، یک بحث حاشیه ای محسوب میشود ، اینجا بحث تسلط روی فضای هوایی میدان نبرد بود که باعث موفقیت ارتش آذربایجان شد ... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

"چتری برای ژنرال" واقعا زیبنده این زره قفسی کذایی نصب شده رو تانکه نه تنها مشکل خاصی رو حل نمیکنه که خودش چندین مشکل بوجود میاره. اولین چیزی که بنده هم با دیدنش به نظرم اومد ارتفاع بسیار کمه این سایه بان قفسیه که حتی ورود و خروج معمول رو هم دچار مشکل میکنه و هم عملا تیربار رو تانک رو بلا استفاده می کنه .این زره که به شکل نرده و دزدگیر ساخته شده طول زیادی هم داره و بسیار تنک و کم حجم ساخته شده که با نیروی بسیار کمی تغییر حالت میده و از هم گسیخته میشه بعید میدونم بتونه حتی جلوی "جت متال" رو بگیره .برای دفع خطرات تاپ اتک راه حل ارزونی وجود نداره .لازمه اش ایجاد زره های کامپوزیتی ماژولار به سبک لئوپارد و یا باز طراحی برجکه .کلا تی۷۲ تو بخش دفاع غیر فعال حرفی برای گفتن دیگه نداره شاید تو فعال بشه کاری براش انجام داد

چتری برای ژنرال !!!! معمای سازه فلزی نصب شده بر روی تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 مقدمه : قبل از شروع به مطالعه متن ، مخاطب محترم در نظر داشته باشد که متن ذیل تنها یک برگردان از یک منبع غیر فارسی است که بصورت کاملا غیر متعارف و با ادبیات خاصی نوشته شده بود ( یعنی این طور استنباط شد که نویسنده در زمان نوشتن این متن ، بسیار عصبانی بوده و برای همین متن حالت غیر عادی داشته و برای تبدیل آن به فارسی ، مترجم مجبور شد تا بخشهایی که چندان ارتباطی با متن ندارد را تا حدودی حذف نماید تا به فارسی روان قابل مطالعه شود ) . در خصوص صحت و سقم مطلب ، دوستان کارشناس محبت کنند و نظرات را بعد از پایان مطلب در تاپیک مرقوم بفرمایند که بخش های اشتباه آن ، اصلاح شود آغاز : در ژوئن سال 2021 تصاویری از تجهیز تانک اصلی میدان نبرد تی-72 بی-3 به نوعی سایبان یا به نوعی آسمانه /چتر در صفحات مجازی ، تبدیل به سوژه تحلیلگران نظامی گردید . این تانک ها در 17 ژوئن 2021 در میدان تمرین نظامی کاداموفسکی در منطقه نظامی روستوف دیده شدند ، که درواقع نمایشی بود از سوی وزارت دفاع روسیه به منظور ارزیابی مهارتهای زرهی ارتش این کشور در فرماندهی نظامی جنوب که اینکه تحت فرماندهی ژنرال دورینکوف ، قرار دارد . ژنرال دورینکوف اما چرا به یکباره این تصاویر مورد توجه قرار گرفتند و شیطنتهای رسانه ای حول محور آن بوجود آمد ، چندان اهمیت پیدا نمی کند ، ولی نخستین اظهارنظرهای موجود نشان میدهد که برای اولین بار ، تحلیلگران از این سازه های مسقف با عنوان " چترهای ژنرال" نام بردند تا تابش نور مستقیم خورشید ، باعث اذیت آزار خدمه نشود . درواقع ، استقرار خدمه درون بدنه تانک ، زمانی که دمای هوا در بیرون ، بیشتر از 25 درجه سانتی گراد است و تا 40 درجه نیز گاهی اوقات افزایش پیدا می کند ، یا درزمان بارش برف و باران ، موجب شد تا این نظریه ایجاد شود که این سازه ها برای راحتی خدمه تانک به این نمونه از تی-72 اضافه شده ،اما بتدریج این تحلیل ، رنگ وسمت نظامی بخود گرفت ، بطوری که برخی مدعی بودند که اضافه شدن این سازه به برجک تی-72 بیشتر ناشی از تجریه جنگ قره باغ و تلفات زرهی ارتش ارمنستان در برابر بدون سرنشین های بیرقدار ارتش آذربایجان ، بوده است . با این وجود ، در این نوشتار کوتاه ، قرار است تا موضوع "چتر ژنرال ها " از زاویه دید خدمه مورد بررسی قرار گیرد بخش اول : چتری برای خدمه نخست اینکه باید در ابتدای امر به تصاویر منتشر شده ، با دقت بیشتری نگاه کرد . این سازه فلزی بطور دقیق چه ماهیتی را بخود می بیند ؟ سازه ای در این چند ماه مورد توجه همه قرار گرفته ، یک قاب فلزی است که توسط یکسری ستون های فلزی به بجک تانک متصل شده است . حال سئوال این است که این سازه می تواند از نیمکره فوقانی برجک ، دربرابر تهدیدات موجود ، دفاع کند ؟ این تهدیدات چه ماهیتی دارند ؟ آیا این تهدید شامل حملات به شیوه بدون سرنشین های بیرقدار یا مهمات ضد زره تاپ اتک جاولین نیز میشود ؟ اگر فرض شود که تهدید مهمات جنگی تجمعی / فشرده / متراکم (cumulative) جدی است ، ایا این طرح قابلیت دفاع از تانک را در برابر آن خواهد داشت ؟ درواقع جواب تا حدودی منفی است . تی-72 های نیروی زمینی هند در واقع ، این سازه ، درصورتی که با چنین هدفی به تانک اضافه شده باشد ، در ابتدا می بایست قیف ایجاد شده ناشی از انفجار سرجنگی چنین پرتابه هایی را از بین ببرد یا از برخورد ترکشهای فلزی به برجک جلوگیری کند . علاوه براین ، مهمات ضد زره مجهز به ماسوره های پیزوالکتریک که ماموریت ایجاد شوک به بدنه زرهی تانک را دارند را میشود با این سازه ها متوقف نمود در نهایت ، از ایراد شوک یا ضربه به بخش فوقانی برجک جلوگیری نمود و همین طور یک لیست طولانی از کارکردهای مختلف برای چنین سازه ای قابل تعریف خواهد بود . اما آن چیزی که در این میان بسیار اهمیت پیدا می کند ، ضخامت ورق های فلزی ، عرض آنها ، فاصله بین هر کدام از انها ، اتصال دهنده ها و درنهایت فاصله بین این سازه و بخش فوقانی برجک تانک است . حال با دقت بیشتر به این سازه مجدد نگاه شود ، آیا این سازه ، کار یک گروه حرفه ای است ؟!! پاسخ کامل منفی خواهد بود ، بخصوص اینکه با نگاه بیشتر به صفحات متصل کننده سازه به برجک می توان به حقایق بیشتری دست پیدا کرد .سئوال بعدی که دراین زمینه قابل بررسی است ، این خواهد بود که آیا نصب این سازه می تواند از تاثیر مخرب مهمات HEAT بر بخش فوقانی برجک ، بکاهد ؟ یا دربهترین شرایط ، نفوذ یک پرتابه ضد زره را تا 100 م.م کاهش دهد ؟ باز هم می توان پاسخ داد که این سازه برای چنین کاری ساخته نشده است . درواقع نصب این سازه بر روی برجک تی-72 عمدتا برای زمین های تمرین صورت گرفته ، بصورتی که از نفوذ باران یا گرما ، زمانی که دریچه های خدمه تانک ، در حالت باز قرار دارد ، جلوگیری کند .چنین تصاویری ، مجدد در پاییز سال 2021 در صفحات مجازی مورد توجه قرار گرفت و اگر بادقت مورد بررسی قرار گیرند ، نشان میدهد که یکسری سازه های نازک فلزی در شش نقطه برجک جوش داده شده اند و اگر در تصاویر قبلی ، همه زوایا را پوشش می داد ، اکنون تنها بطور مستقیم نصب شده است. با این حال در میان تمامی خبرهای بد موجود برای زره های قفسی (درصورتی که این سازه جدید روی برجک را فرضاً یک زره تصور کنیم ) یک خبر خوب هم وجود دارد که پرتابه های ضد زره امروزی که به خرج های شکل دار مسلح هستند ، از ماسوره های ( فیوز ) بسیار حساسی بهره می برند که می تواند فرآیند ایجاد اثر جت را قبل از برخورد به این سازه ها ، فعال کند ، با این حال ، به محض ایجاد فرآیند اثر جت ، احتمال نفوذ پرتابه به درون این سازه ها و سپس زره برجک ( که اطلاع داریم نسبت به سایر قسمتهای بدنه تانک از ضخامت کمتری برخوردار است ) بسیار زیاد خواهد بود . نکته ابهام بعدی که در خصوص این سازه گفته شده ، ایجاد یک دفاع در برابر مهمات تجمعی و تهدید بدون سرنشین هایی نظیر بیرقدار است ، اما در اینجا هدف بازگویی تحلیل های مطرح شده در فضای مجازی نیست ، بلکه بررسی این نکته است که آیا این سازه فلزی کذایی ، تا چه اندازه ای میتواند از بخش فوقانی برجک تانک در برابر تاثیر مخرب مهمات تجمعی بیرقدار و موشکهای ضد زرهی نظیر جاولین بکاهد ؟ که شاید بتوان پاسخ آن را در سطور بالا بررسی نمود .اکنون می بایست معایب استفاده از این سازه بعنوان یک عامل دفاعی برای تی-72بی-3 را مورد بررسی قرار داد درواقع ، اولین عیبی که می توان به این سازه جدید بعنوان یک راه کار دفاعی وارد کرد ، افزایش ارتفاع و نیمرخ تانک است که بلحاظ علمی ،آن قدر ساده است که توجه کردن به آن مایه تعجب خواهد شد . این بدان معنی است که با وجود چنین سازه ای بر روی برجک این تانک ، در جریان عملیات رزمی ، خدمه چگونه می توانند برای درامان ماندن از شلیک مستقیم دشمن ، بر روی مواضع دفاعی حفر شده روی زمین حساب کنند ؟ دراین زمینه ، جدی ترین مسائلی که این سازه بعنوان یک ابزار دفاعی برای خدمه تانک ایجاد می کنند را می شود به شکل ذیل بررسی کرد 1-درصورتی که طیف متنوعی از پرتابه های سبک و سنگین ضد زره در جریان عملیات نظامی به تانک برخورد کند ، بخش قابل توجهی از قطعات این خودروها ، در جهات مختلف پراکنده میشود و تلفات انسانی با درجات مختلفی قابل طبقه بندی خواهد بود . در وقع اگر این سازه پس از برخورد پرتابه ضد زره ، در جهات مختلف دچار خمیدگی شود ، یا به شکل یک جوجه تیغی درآید ، و یا اینکه موج انفجار ، پایه های جوش داده شده به بدنه برجک را از جای خود جدا کند ، چه اتفاقی خواهد افتاد ؟ تجربه نشان داده است که مسدود شدن دریچه های فوقانی روی برجک تانک و سامانه بصری آن با درصد بسیار بالایی بوقوع خواهد پیوست که در نتیجه ، آیا خدمه می توانند تانک آسیب دیده را از روی دریچه های فوقانی تانک ( با وجود چنین سازه ای ) ترک کنند ؟ این امر به احتمال 90 درصد غیر ممکن خواهد بود . آیا دریچه دسترسی راننده تانک ، جایگزین مطمئنی است؟ در واقع ، مخاطب می بایست برای درک بهتر این مساله ، به شکل عملی آن را مورد آزمایش قرار دهد (توصیه میشود در زمان آزمایش ، سر را همیشه به جلو و بالا نگاه دارید ) اکنون حس کنید که پس از برخورد پرتابه ضد زره به تانک ، دچار شوک شدید و بدنه تانک نیز دچار اعواج شده ، آیا خدمه می توانند در چنین حالتی ، دریچه را باز کرده و خارج شوند ؟ این امر در شرایط جنگی به تقریب غیر ممکن خواهد بود . در نتیجه تمام خدمه از جمله راننده می بایست از طریق دریچه های موجود روی برجک به بیرون منتقل شوند . در نتیجه ، اگر فرضاً این سازه فلزی ، از اثر مخرب مهمات ضد زره نجات پیدا کند و موجبات نجات خدمه را فراهم آورد ، بدلیل مسدود کردن راه خروج ، عملا سرنشین های نجات یافته را مستقیم به بهشت هدایت خواهد کرد !!!!!! البته این مساله در شرایط واقعی به هیچ عنوان ، رویداد خنده داری نخواهد بود! 2- نصب این سازه بر روی بخش فوقانی برجک ، عملا میزان آگاهی موقعیتی خدمه ( فرمانده تانک ) خواهد کاست ، چون با نصب این سازه ، هیچ چیزی قابل مشاهده نخواهد بود . 3- سومین عیبی که می توان براین سازه وارد نمود ، ایجاد اختلال در جمع آوری داده های هواشناسی حسگرهای نصب شده بر روی برجک تانک است ، بدین معنی که درصورت واقعی بودن عملکرد این سازه ، این حسگرها به چه شکل داده های حیاتی برای شلیک نظیر جهت وسرعت باد را برای رایانه محاسبه گر بالستیک دیجیتالی تانک فراهم می کنند ؟ 4- یکی از جالب ترین ایرادات به این زره کذایی ، عدم امکان شلیک با تیربار NSVT نصب شده روی برجک است که حرکت آن را بصورت افقی دچار مشکل می کند و طبیعی است که امکان شلیک عمودی بر علیه اهداف هوایی نیز عملا غیر ممکن خواهد شد . اما در یک نیمکره محدود روبه جلو ، در صورت نصب چنین سازه ای ، امکان شلیک وجود خواهد داشت .با تمامی این اوصاف ، آیا چنین سازه ای در عملیات رزمی کاربرد خواهد داشت ؟ و اینکه روش دیگری برای محافظت از بخش فوقانی برجک این تانک ، وجود دارد ؟ پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

BTR-50 در جنگ تحمیلی

تصاویر فوق مربوط به خودروهای رزمی پیاده نظام BMP-2 نیروهای مسلح است در حالت اماده برای قرار گرفتن در حالت شناوری قرار دارند. در پشت برجک BMP-2 فن برای ورود هوا به موتور قرار دارد. این فن از نوع فن سانتریفیوژ است که با جداسازی گرد و غبار از هوای ورودی موجب می شود هوای وارد شده به موتور دارای خلوص حداقل 99.5٪ باشد. قبل از اماده شدن در حالت شناوری خصوصا در آبهای عمیق باید لوله های بلند (لوله تنفس) را بر روی محفظه فن قرار دارد تا اب وارد مجرای ورودی هوا موتور نشود. البته به غیر از ورودی هوای موتور برای اطمینان بیشتر میتوان یک محفظه با ارتفاع بالاتر نیز برای بخش اگروز در نظر گرفت تا اب از طریق اگزوز وارد نشود. فن و ورودی هوای موتور BMP-2 که درپشت برجک قرار دارد BMP-2 آماده در حالت شناوری با محفظه ورودی هوای موتور ( لوله تنفس) BMP-2 با لوله اگزوز BMP-2 با لوله تنفس و لوله اگزوز

ترکیب شاسی تانک تی-55 و توپ پدافند هوایی ZPU-4 ترکیب شاسی ام47ام با توپ پدافند هوایی ZPU -4

بسم الله الرحمن الرحیم جنگ داخلی در تاجیکستان پیش زمینه: در آستانه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی بین سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱ جنبش ملی آزادی‌خواهی تاجیکان به‌سرعت در حال شکل‌گیری بود. ویژگی این جنبش در این بود که استقلال‌خواهان و روشنفکران ملی‌گرا (لیبرال دموکرات‌های طرفدار رستاخیز ملی) و مذهبیون اسلامی (حزب نهضت اسلامی تاجیکستان) همگی در یک سنگر در برابر جمهوری سوسیالیستی تاجیکستان شوروی و کمونیست های تاجیک قرار گرفتند. حکومت کمونیستی تاجیکستان در جنوب کشور که فقیر و شمال صنعتی (که بر سر قدرت بود) پشتیبانی مردمی پر قدرتی داشت. اما مرکز و شرق کشور در اختیار ملی‌گرایان و مذهبیون بود. آغاز جنگ: پس از فروپاشی شوروی در سال 1992 طرفداران و مخالفان دولت کمونیستی تاجیکستان به خیابان‌ها و میدان‌ها سرریز شدند. ابتدا برکناری نوجوانف وزیر کشور وقت تاجیکستان که از اهالی بدخشان بود موجب شد عده ای از مخالفان دولت روبروی ساختمان وزارت کشور در شهر دوشنبه پایتخت تاجیکستان تظاهرات کنند. همچنین با دستگیری مقصود اکرام اف ، شهردار برکنار شده شهر دوشنبه تظاهرات مردم شدت بیشتری گرفت . مخالفان حکومتی دو ماه در مرکز دوشنبه ماندند. حکومت نیز با آوردن هواداران خود از کولاب و خجند تظاهراتی در دوشنبه ترتیب داد. مذاکرات مخالفان با نبی اف به نتیجه رسید و حکومت مصالحه ملی تشکیل شد ولی در همان ماه نیروهای کولابی طرفدار کمونیسم ضمن مخالفت با حکومت مصالحه ملی ، با هواداران احزاب اسلامی و دموکراتیک در آن منطقه درگیر شدند. با تشدید تنش‌ها بین جریانهای سیاسی در ماه می ۱۹۹۲ میلادی (خرداد ۷۱ شمسی)، رحمان نبی‌اُف رئیس‌جمهور وقت که از حمایت روسیه برخوردار بود، به صورت مسلحانه با مخالفینش درگیر شد و شبه‌نظامیان تابع دولت از کولاب به قرغان تپه در جنوب غرب تاجیکستان، (پایگاه اصلی احزاب اسلامی و دموکراتیک) حمله کردند در جریان این درگیری صدها نفر از غیرنظامیان جان باختند. در نهایت با تسخیر کاخ ریاست جمهوری توسط مخالفین، رحمان نبی‌اُف در ۷ سپتامبر ۱۹۹۲ میلادی (۱۶ شهریور ۷۱) استعفا داد و اکبرشاه اسکندراُف، که از پیش در شرق تاجیکستان “دولت مصالحه ملی” تشکیل داده بود، رئیس شورای عالی ریاست جمهوری شد و “عبدالملک عبدالله‌ جان‌اُف” از خجند را به نخست‌وزیری برگزید. در همین حال درگیری بین کولاب و قرغان تپه تداوم داشت و شهر قرغان تپه در تاریخ ۲۷ سپتامبر (۵ مهر ۷۱) به تصرف کولابی‌ها درآمد و هزاران نفر در جریان این جنگ جان باخته و آواره شدند. اسکندراُف نیز به واسطه اینکه اهداف کمونیست‌ها را دنبال می‌کرد با فشار مخالفین روبرو شد و در حفظ دولت موقت خود موفق نبود و نهایتا در ۱۰ نوامبر ۱۹۹۲ (۱۹ آبان ۷۱) استعفا داد. پس از استعفای وی، “امامعلی شریفوویچ رحمانف” متولد کولاب در نشست فوق‌العاده شورای عالی ریاست‌جمهوری (در ۲۸ آبان ۷۱) در خجند موفق به جلب نظر کمونیست‌ها که در آن شورا بیشترین سهم را داشتند، شد و به عنوان ریاست شورای عالی جدید معرفی شد. بیشتر وزرای دولت جدید نیز کولابی بودند. در دسامبر ۱۹۹۲ (آذر ۷۱) نیروهای تحت امر “امامعلی رحمان” شهر دوشنبه را تصرف کردند و کشتارهای زیادی را در دوشنبه، بدخشان و همچنین شهرهای جنوبی تاجیکستان صورت دادند. بوریس یلتسین در روسیه و اسلام کریموف در ازبکستان که در پی تسلط بر تاجیکستان بودند، به شدت نگران قدرت‌گیری جنبش ملی تاجیک‌ها، به‌ویژه نهضت اسلامی تاجیکستان بودند. رحمان پس از این برای تثبیت پیروزیهای خود از روسیه و ازبکستان درخواست مداخله نظامی کرد و ارتش این دو کشور وارد تاجیکستان شدند و با کمک نظامی روسیه و ازبکستان، نیروهای تحت امر رحمان تا مارس ۱۹۹۳ میلادی (اسفند ۷۱) موفق به تسخیر مناطق مرکزی تاجیکستان و اکثر نقاط این کشور شدند. در اثر این جنگ بیش از ۵۰ هزار نفر جان باختند و روس تبارها و سایر اقوام غیربومی از تاجیکستان مهاجرت کردند و گفته می‌شود در حملات کولابی‌ها به قرغان تپه ۶۰ هزار نفر به افغانستان مهاجرت کردند. پایان جنگ: در ماه ژوئن ۱۹۹۳ (خرداد ۷۲) دیوان عالی تاجیکستان فعالیت احزاب نهضت اسلامی تاجیکستان، سازمان لعل بدخشان، سازمان رستاخیز و حزب دموکراتیک تاجیکستان را غیرقانونی دانست و ساختار سیاسی تاجیکستان به سیطره کامل کمونیست‌ها درآمد. پس از این اتفاقات رقابت قدرت بین کولابی‌ها و خجندی‌ها اوج گرفت و “عبدالملک عبدالله جان‌اُف” از نخست‌وزیری استعفا داد. در نوامبر سال ۱۹۹۴ (آبان ۷۳) انتخاباتی در تاجیکستان برگزار شد که امامعلی رحمان در رقابت با عبدالله جان‌اُف با کسب ۵۸ درصد آرا پیروز شد. ایران و روسیه مقدمات آتش بس را فراهم آوردند. در مرحله بعدی توانستند دو سوی معادله را به سوی همکاری و صلح سوق دهند. با تلاش ایران و روسیه نخستین دور مذاکرات صلح بین نمایندگان حکومت تاجیکستان و به رهبری امام علی رحمانوف و اتحاد مخالفان به رهبری عبداله نوری در اوریل ۱۹۹۴ در مسکو آغاز شد . چنانچه ناظرینی از ازبکستان، افغانستان، قزاقستان و قرقیزستان در آن حضور داشتند. گفتگوها بین مخالفین (احزاب اسلامی و دموکراتیک) و حکومت رحمان در نشست‌های متعددی در شهرهای مسکو، تهران، مشهد، کابل، بیشکک، آلماتی و عشق‌آباد شکل گرفت و در نهایت “سید عبدالله نوری” رهبر حزب نهضت اسلامی (بزرگ‌ترین مخالف رحمانف) و امامعلی رحمانف توافق عمومی صلح و سازش ملی را در ۲۷ ژوئن ۱۹۹۷ میلادی (۶ تیر ۷۶) در مسکو امضاء کردند و جنگ داخلی تاجیکستان پس از پنج سال و دو ماه پایان یافت. طبق این توافق احزاب مخالف عفو شده و شبه‌نظامیان تابع آنها در ارتش ادغام شدند. همچنین هر یک از طرفین مخالف سیزده کرسی در مجلس بدست آوردند و ۳۰ درصد مناصب حکومت به مخالفان اعطا شد. پس از صلح: در طول بیش از بیست سال پس از امضای پیمان صلح و وحدت ملی، با وجود امنیت جمعی زیاد، هیچ تضمینی بر امنیت فردی هیچ‌کسی وجود ندارد. بسیاری از مخالفان امامعلی رحمان بازداشت شده و چهره‌های سیاسی سرشناس در دیگر نقاط جهان، ترور شده‌اند. در پی آشوب ژنرال عبدالحلیم نظرزاده، معاون وزارت دفاع تاجیکستان در تاریخ چهارم سپتامبر ۲۰۱۵ (۱۳ شهریور ۱۳۹۴) دولت تاجیکستان، حزب نهضت اسلامی را به همدستی با ژنرال شورشی و تلاش برای سرنگونی دولت متهم کرد. در پاییز ۲۰۱۵ فعالیت حزب نهضت اسلامی (تنها تشکل سیاسی-اسلامی که در پهنه شوروی پیشین رسماً فعال و بر پایه پیمان صلح ۱۹۹۷ فعالیت رسمی خود را از سر گرفته بود) ممنوع و حتی تروریستی اعلام شد. ۱۳ تن از اعضای ریاست حزب بازداشت شدند، دو معاون رهبر حزب به حبس ابد و بقیه به ۱۵ تا ۲۸ سال زندان محکوم شدند. در کل بیش از صد تن از فعالان این حزب به زندان محکوم و عده‌ای از آنان در زندان شکنجه شدند. دفترهای منطقه‌ای حزب بسته و دارایی‌های حزب و اعضای ریاست آن نیز مصادره شدند. صحبت از حزب نهضت اسلامی در رسانه‌های داخلی نیز ممنوع اعلام شد. محی‌الدین کبیری، رهبر حزب نهضت اسلامی که پیش از اعلام ممنوعیت آن به خارج از کشور سفر کرده بود، در تبعید خود خواسته دیگر به تاجیکستان بازنگشت. او در بیانیه‌ای اعلام کرد که حزب نهضت اسلامی در «آشوب ژنرال نظرزاده» هیچ نقشی نداشته و این «آشوب» از برنامه‌های دولت امامعلی رحمان برای ایجاد بهانه‌ای برای سرکوب مخالفانش بوده‌است. هیچ‌یک از سازمان‌ها و کشورهای ضامن پیمان صلح تاجیکستان مانند گروه تماس (ایران، پاکستان، قزاقستان، ازبکستان، قرقیزستان، ترکمنستان) و حتی روسیه که اصلی‌ترین حامی دولت امامعلی رحمان است حاضر نشدند به درخواست دوشنبه برای تروریستی دانستن حزب نهضت اسلامی و دیگر سازمان‌ها مانند «انجمن نیروهای سازنده تاجیکستان»، «گروه ۲۴» و «جوانان برای احیای تاجیکستان» پاسخ مثبت دهند.

تجربه نشون داده اگه كاري نكنيم مي توانند حسابي زيرپامون رو حالي كنن لاكربي سازي جدي هست دادگاه ١١ سپتامبر كه ايران در اون محكوم به غرامات شد رو از ياد نبريد

جاي خالي و سوال زياد هست همين باعث شده اينها بهانه لازم براي لاكربي سازي پيدا كنن از طرفي همكارى حدي داره بويژه كه بخش دفاعي ما وارد داستان ميشه و متضاد با حفاظت اطلاعات هست هيچ اطلاعاتي نبايد افشا بشه و اگر نامي بخواد برده بشه بايد بصورت ،،جون دو،، بايد ناميده بشه شبيه شهادت هاي اطلاعاتي در امريكا

اصلا ربطی نداره. اول اینکه منطقه ی درگیری در غرب کشور تا تهران فاصله ی زیادی داره و فکر نمیکردند قرار هست در ان منطقه درگیری صورت بگیره (حداقل در همان ساعات اول) و دوم هم اینکه اگر پرواز ممنوع اعلام میشد آمریکایی ها میفهمیدند قرار هست قرار هست حمله ای صورت بگیره

طبیعتاً عمدی نبوده ولی باز گذاشتن آسمان نمیشه سهوی بوده باشه پاک کردن منطقه از مدرک با بلدوزر هم سهوی نبوده تحویل ندادن حافظه موبایل ها هم سهوی نبوده . فشار و تهدید خانواده ها هم حتما نبوده الی آخر متاسفانه تکرار خواهد شد چون سیستم کلا یادگیری ستیز است

سوال کاملا به جاییه بهر حال هر فرضیه باید بررسی تایید و یا رد بشه . حتی یک عامل هم در درگیری های محدود برای آمریکایی ها تعیین کننده هست و شاید هدف فرماندهان بهم زدن محاسبات آمریکایی ها بوده و یا یک مسأله دیگه . غرور... غرور که ما مطمئنیم شما حمله نمیکنید و شرایط برای ما کاملا عادیه. نظر شخصیه و اصلا اصراری بر درست بودنش ندارم

هدف وسیله را توجیه میکند... سپر انسانی یک تئوری کاملا منطقی هست و دلیل فرار کردن ها و تحت فشار گذاشتن ها هم همینه که این مسأله عنوان نشه . هیچ منطق دیگه ای باز گذاشتن آسمان توجیه نمیکنه . این مسأله ابعاد بزرگتری به همراه داره و با محاکمه چند تا افسر اصلا جور در نمیاد و باید تصمیم گیران اصلی که اتفاقا قرار منع تعقیب از بالا براشون رسیده مورد پیگرد قرار بگیرند. نهایتا چیزی که اتفاق میوفته چند تا ضبط اموال ملت در کشور های دیگه هست دو تا از دوستان برادرم در دانشگاه تهران از مسافران این پرواز بودن خدا به خانواده ها صبر بده.

آزمون بزرگی برای دستگاه قضایی هست که طبق معمول با فضاحت بیرون خواهند آمد

و این یعنی ایجاد "سپر انسانی" جهت جلوگیری از حمله‌ی احتمالی آمریکا که (احتمالا به خواست خدا !!!) نتیجه‌ی عکس داد. با این کارای جمهوری اسلامی، دیگه حتی خدا هم روشو از ما برگردونده. وَمَكَروا وَمَكَرَ اللَّهُ ۖ وَاللَّهُ خَيرُ الماكِرينَ