بخش چهارم : با این وصف ، در این مرحله می بایست ، ماهیت وقوع چنین شرایطی را در زمان بحران (جنگ) در مجتمع های موشکی زیرزمینی در صدر توجه ها قرار داد . بدین معنی که تنها هدف اعزام جتهای نیروی هوایی و شلیک مهمات سنگین سنگرشکن نابودی ذخیره و همچنین زرادخانه موشکهای بالستیک خودی است که در این وضعیت برای مهاجم یک معضل جدی بوجود خواهد آمد ، بدین صورت که برای رسیدن به برد مناسب ، نیروی حمله ور باید در شبکه یکپارچه دفاع هوایی مدافع دالانی امن ایجاد کنند و این دالان آنقدر می بایست امن باشد که امکان عبور پیکربندی حامل این مهمات و رسیدن به نقطه مناسب و رها نمودن مهمات مورد نظر فراهم گردد. حال این واقعیتها در خصوص توان بالستیک نیروهای مسلح ایران قابل بررسی است : 1- برد موشکهای بالستیک ایران به شهرهای موشکی امکان می دهد تا در اعماق مناطق مرکزی این کشور استقرار پیدا کنند. 2- بردی که نیروی هوایی مهاجم می بایست با امنیت کامل و بدون ازدست رفتن دارایی های حامل مهمات سنگین به این موقعیتها حمله کند ، به صدها کیلومتر می رسد که درصورت برخورد با بخشی از زنجیره دفاع هوایی زمین پایه ، اجرای مانورهای پرهیز از روبرو شدن با این شبکه ، در اغلب موارد با از دست رفتن هدف اصلی مساوی به نظر می رسد . 3- بحرانی بودن وضعیت درزمان برخورد دوطرف ، اجازه طراحی و اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی و از میان بردن شبکه دفاع هوایی را به مهاجمان نخواهد داد . 4- صنعت دفاعی ایران ، سالهاست بر روی فناوری سامانه های دفاع هوایی در بردها و قابلیتهای مختلف مشغول کار است و علاوه بر آن خریدهای قابل ذکری نیز صورت گرفته است ، در نتیجه این امکان به شبکه فوق داده شده تا هواگردهای با سطح مقطع راداری پایین را که توسط مهاجم برای حمله به اهداف با ارزش نظامی بالا استفاده می کنند را کشف و با آن درگیر شود . 5- در صورت وقوع یک جنگ ، وظیفه نخست شبکه دفاع هوایی ایران ، ایجاد لایه های چندگانه برای یک هدف با ارزش نظامی بالا است که دفاع ازآن به مراتب ، راحت تر از اهداف پراکنده به نظر می رسد . در این سناریوی درگیری ، هر اندازه تعداد موشکهای کروز مادن صوت شلیک شده ، زیاد باشد ، احتمالا تحت تاثیر این لایه های چندگانه قرار خواهد گرفت . قاعده دوم این است ، هر تاکتیکی ، ضد تاکتیک مخصوص به خود را خواهد داشت ! شهرهای موشکی زیرآتش ! حداکثر اندازه ای که گالری میلیتاری اجازه میداد برای این داده نما استفاده شد.. برای مطالعه روی آن کلیک کنید امروزه ، یکی از مسیرهای غلبه بر انتقال دارایی های رزمی به اعماق زمین ، کاربرد سلاح های هسته ای است که این امر برای مجتمع های موشکی زیرزمینی ایران نیز با توسعه کلاهک های هسته ای تاکتیکی در سالهای اخیر ، مصداق خواهد داشت . در واقع امر ، شلیک کلاهک های هسته ای برای از میان بردن چنین پایگاه هایی در آینده شامل کاربرد ترکیبی کلاهکهای نافذ مافوق صوت با کلاهک متعارف یا هسته ای است که عمدتا با موشکهای بالستیک به نقطه هدف ارسال می شوند . با این وصف ، سازندهای سخت گرانیتی قابلیت مقاومت در برابر ضربه حاصله از برخورد یک موشک بالستیک با کلاهک گرما – هسته ای 300 کیلوتنی را خواهند داشت ( با خطای دایره ای 100 متر ) که دراین صورت : 1-در عمق 300 متری ، با الزام وجود تثبیت کننده های محاط بر محور اصلی تونل و استفاده از صفحات مشبک که چنین سازه ای برای تونل های ذخیره موشک و مسیرهای دسترسی به انبارهای ذخیره بطور معمول وجود خواهد داشت . 2-در عمق 100 متری درصورت استفاده از آسترهای بتونی چند لایه که این سازه برای بخش های حیاتی نزدیک به مسیرهای ورودی ، انبار های ذخیره تجهیزات و محل استقرار پرسنل معمول است . 3-در عمق 50-30 متر درصورت وجود سازه های بتونی با کارایی بالا برای مسیرهای دسترسی به بخش های اصلی تونل تا درصورت برخورد مهمات فوق الذکر ، از ریزش های شدید و تبدیل شده سازه به قطعات درهم شکسته و قلوه سنگ جلوگیری بعمل آمده و میسر برای عبور باز بماند . بطور معمول ، مبادی ورودی تونل هایی که بدین صورت طراحی می شوند ، روباره های گرانیتی با ضخامت بین 30 تا 50 متر را به نمایش می گذارند که در چنین حملاتی بشدت آسیب پذیر خواهند بود و بطور معمول زمان بسیار زیادی برای آوار برداری و باز کردن مسیر نیاز دارد ، در حالی که وارد شدن ضربات متعدد در بازه زمانی حملات می تواند بطور دائم شهرهای موشکی را از حیز انتفاع خارج سازد . در مجموع ، ضمن توجه به این مساله که زرادخانه موشکی حتی با وجود کاربرد سلاح های هسته ای ، از میان نمی رود ، اما درصورتی که برنامه ریزان حریف ، قصد خارج کردن این گزینه را از صحنه نبرد داشته باشند ، این امکان برای آنها وجود خواهد داشت . مجموعه مرکز فرماندهی پدافند هوایی آمریکای شمالی و کانادا ( نوراد ) در کوهستان شاین نکات بسیار جالبی در خصوص این تصاویر وجود دارد که میشود ساعتها در مورد آن بحث نمود قاعده سوم ، چرخه تاکتیک – ضدتاکتیک ، هیچ گاه متوقف نمیشود ! شهرهای موشکی مقاوم سازی شده در برابر حملات هسته ای علیرغم آسیب پذیری هایی نامبرده شده در بخش قبلی ، شهرهای موشکی مقاوم سازی شده در برابر حملات هسته ای که می توانند حتی درصورت کاربرد تسلیحات اتمی ، به عملیات پرتاب ادامه دهند ، عمدتاً از نوع پناهگاه های با ورودی / دالان عمودی / شیبدار ( cavern shaft type) بشمارمی روند . این نوع پناهگاه ها ، نیازبه فضای ورودی یا دهانه ای به اندازه کافی بزرگ برای ورود و خروج پرتابگرهای متحرک ندارند و به جای آن ، موشکها ، از داخل کوه یا بواسطه ایجاد یک منفذ عمودی با اندازه های مشخص قابلیت شلیک بسمت هدف را خواهند داشت . درواقع امر ، تا زمانی که این مجرای عمودی سالم بماند ، عملیات پرتاب ادامه خواهد داشت ، در حالی ماهیت طراحی چنین سازه ای بدان اجازه میدهد تا از چندین حمله هسته ای در مقیاس های متفاوت ( نظیر حامل های ترایدنت-2) جان سالم به در برد . از آنجایی که نیروهای مسلح ایران ، در حال حاضر ، فاقد سکوهای گران قمیتی نظیر زیردریایی های هسته ای حامل موشک بالستیک ( SSBN) است ، این احتمال وجود خواهد داشت که منابع لازم را برای توسعه چنین روشی ( توسعه پناهگاه های با ورودی شیبدار/ عمودی ) که بسیار گران قیمت نیز می باشند ، متمرکز نماید . درواقع ، ارتش ایالات متحده ، با معرفی سامانه های بالستیک ام –ایکس بعنوان پایه گذار اصلی چنین سازه هایی بشمارمی رود که بلحاظ ماهیت سخت سازی شده اش ، یکی از مهمترین ها ودر عین حال گران قیمت ترین آنها محسوب می گردد . بنابراین ، با توجه به ماهیت تهدید ، احتمالا تنها ایران و کره شمالی از مفهوم مجموعه پناهگاه های با سازه ورودی شیبدار/عمودی استفاده می کنند . اما باید گفت که جنس سنگ های روباره ای توپوگرافی ایران بدلیل عمق به نسبت کم محور عمودی ، احتمالا مقاومت کمتری در برابر موج حاصله از انفجار را خواهند داشت ، در حالی که تحلیل نمونه های به نمایش درآمده توسط ایران نشان می دهد که در هردور ، تنها یک موشک شلیک می شود که این بر خلاف روند محتمل دریک جنگ که نیازمند شلیک همزمان تعداد قابل ملاحضه ای موشک است ، بشمارمی رود . با این حال ، ایران در اوایل نوامبر 2020 ، مفهوم جدیدی از نحوه بارگیری و شلیک موشکهای بالستیک خود را رونمایی نمود که در رسانه ها به "تیربارموشکی " مشهور شد . مکانیزمی که در رسانه های ایران رصد گردید ، یک واگن ریلی با نیروی متحرکه برقی بود که 5 تیر موشک بالستیک سوخت مایع آماده پرتاب را با یک سامانه نیمه خودکار ، برای شلیک به جایگاه مربوطه حمل می نمود. به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، مکانیزم رصد شده ، به نوعی یک سامانه بارگیری و شلیک چرخ و فلکی چندگانه محسوب می شد که امکان بارگذاری موشکهای بصورت موازی را فراهم می آورد ، هر چند تصاویر منتشره از سوی نیروی هوا- فضای سپاه هرگز مسیر انتقال موشکها و جایگاه پرتاب آنها را نشان نداد . ولی از روی تصاویر منتشره می توان چنین تحلیل نمود که روش پرتاب بصورت ترکیبی و براساس مفهوم سازه طراحی شده برای این مجتمع ها است که احتمالا از یک محور عمودی با عمق بیشتر از 100 متر بهره می برد . اما ، به نظر می رسد که بدلیل محدودیت در منابع تخصیص داده شده ، ایران از یک سازه بسیار ساده تر ، کمتر پیچیده استفاده نموده تا حداقل الزام مقاومت در برابر حملات هسته ای را رعایت کرده باشد . این مفهوم ، احتمالاً کاراکترهای ذیل را به نمایش می گذارد: 1- یک تونل عمودی مرتبط با هوای آزاد و به قدر کافی عمیق تا بخش های اصلی در معرض فشار بیش از اندازه ناشی از انفجار هسته ای و حرارت ساطع شده از آن قرار نگیرد . 2- این تونل به اندازه کافی کوچک خواهد بود که خطر ناشی از برخورد مستقیم کلاهکهای هسته ای برای آن بشدت کاهش پیدا کند . 3- این تونل به اندازه ای عمیق خواهد بود که برای مهاجم برای حمله به درون سازه ، یعنی جایی که مجموعه ریل ها و مسیر ورودی تونل در آن قرار دارد ، می بایست از سلاح هایی با زاویه برخورد بسیار تند استفاده نماید . 4- کل سازه مجموعه در اعماق دره ها ، جایی که مسیر سلاح های پرتاب شده با هدف انهدام آن ، بدلیل وجود موانع طبیعی ، بسیار پیچیده شده و وضعیت مناسبی برای منحرف نمودن قدرت و شدت انفجار فراهم می گردد. با توجه به این فرضیات اولیه ، تونل پرتاب چندگانه در یک توپوگرافی با ماهیت سنگ گرانیت سخت حفرو با سازه های بتونی با کارایی بالا تقویت و پوشش داده شده است . این ساختارهای به نسبت کوچک می توانند بخوبی در برابر موج انفجار و حرارت ناشی از کاربرد سلاح های هسته ای درست به مانند سیلوهای موشکی در برابر برخورد یک کلاهک حرارتی- هسته ای تا عمق 300 متر از خود مقاومت نشان دهند . با این وصف ، در مقایسه با سیلو موشک های قاره پیما ، تونل پرتاب ، نه به تجهیزات حساس خاصی مجهز شده و کار دیگری ، جز قرار دادن یک درب و ریل برای انتقال حامل موشک با آن قرار است انجام شود ، از این رو ، میزان تحمل آن در برابر فشار نه تنها بالاتر به نظر می رسد ، بلکه درصورت لزوم می توان با حداقل تجهیزات ، آن را تعمیر نمود . بدین ترتیب ، هدف از طراحی تونل پرتاب این است که اثرات حاصله از انفجار هسته ای احتمالی را تا حدی که به درب های ورودی و مجموعه ریل پرتاب آسیبی وارد نشود ، کاهش دهد . درواقع سطح شوک ناشی از انفجار که مکانیزم اصلی تسیلحات هسته ای برای انهدام اهداف فوق حفاظت شده هستند ، می بایست تا حدی کاسته شود که سازه تونل فوق در عمق 10تا 30 متر انتهایی خود منتهی به درب اصلی سالم باقی بماند و به شکل تعمیرناپذیر ، فرونریزد که دراین تعریف ، اندازه های مربوط به میزان ارتعاش را در این بخش می توان تا حدی نادیده گرفت ، چرا که هدف جلوگیری از فروریختن و خرابی درب بارگیری موشک است .کلاهک های هسته ای چندمگاتنی درصورت کاربرد برعلیه چنین اهدافی ، قطعا اثرات نامطلوب تر بیشتری را از خود به نمایش می گذارند ،اما این سلاح ها برای استفاده در شرایط جنگی ، عمومیت ندارند ،چرا که علاوه بر محدود بودن تعداد آنها ، بلحاظ وزنی سنگین تر بوده و این ، شیوه انتقال آنها بسوی هدف را پیچیده تر می کند . علاوه براین ، مهمات سنگر شکن هسته ای عمدتا بصورت محدود تحویل نیروی هوایی شده ، چرا که در مقایسه ، اثر برخورد بالستیکهای هسته ای به نظر بیشتر می رسد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .......... 2- تمامی منابع مورد استفاده در پایان متن ارائه خواهد شد  3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام و وقت بخیر از این عروسک خرسی واسه ما رفیق در نمیاد....تاریخ نگاه کنین فقط ...کی دوست ما بودن 1400سال پیش مولا علی{ع} گفتن : چه بسیارند عبرتها و چه اندکند عبرت گیرندگان کاش اقلا در بستن قراردادها زرنگ باشیم تا باقیمانده کشور دیگه مفت ندیم

به نظرم قطعا روابط بین ایران و روسیه دوران جدیدی را آغاز کرده از زمان جنگ سوریه و همکاری نظامی در سوریه دو کشور به هم نزدیک شدند و با اینکه تفکرات منفی درباره ی روسیه به خاطر گذشته وجود داره که تا حدی به حق هم هست ولی به نظرم با شرایطی که در این چند سال به وجود آمده همکاری های بی سابقه ای با روسیه را خواهیم دید. یک نمونه از تغییرات واضح در روابط بین دو کشور: تشویق ایستاده ی رئیس جمهور رئیسی در مجلس دومای روسیه

شما عزیز مایید جبه نگرفتم میگم وظیفه ارتش نیست! بلکه وزارت دفاع بوده که وقتی بیت المال هزینه چنین طرحی شده باید حداقل چنین طرحی را به مرحله تولید میرسانده باشه که وقتی صحبت از تقویت نیرو های مسلح و بخش زمینی میشه فرماندهان فقط صحبت‌از‌خرید تی۹۰ نکنن! حداقل یک‌رقیب داخلی باشه! (کرار حساب نیست چون ساخت نیست و ارتقا هست)

ارتش؟ وظیفه ارتش ساخت تسلیحات نیست صرفا کاربری صحیح و تاکتیک و برنامه ریزی برای اون ابزار وظیفشونه.... خودش بطور مستقل میتونه یک‌تانک در کلاس تانکهای غربی باشه! برجک کرار برای ارتقا ام۶۰ و‌چیفتن خوبه

فرق آشکار فاصله بین چرخها در تانک آبرامز و ذوالفقار 3 همچنین فرق داشتن واضح اتصالات سیستم تعلیق چرخها به شاسی در چند پست قبلی شباهت کامل سیستم تعلیق و چرخها به تانک آریت ایتالیایی با عکس نشان داده شده است .

سلام چرخ جلو آبرامز فاصله بیشتری نسبت به بقیه چرخها با هم داره . اما در ذوالفقار 3 فاصله تمامی چرخها نسبت به یکدیگر به یه اندازه ست ! این شاسی نمیتوه متعلق به ابرامز باشه و تانک ایرانی فقط شبیه به آبرامز ساخته شده .

بمباران های دیوانه وارد جنگنده های سعودی/اماراتی به شکل وحشیانه ای مناطق مسکونی و بنادر یمن را هدف قرار داده و همچنان ادامه داره در سکوت مطلق جهان و حتی خفت آورتر اینکه ذیل حمایت تمام کشورها و سازمان هایی که پول های سعودی و لابی امریکایی/اسراییلی خفشون کرده. ویدئوهایی که انصارالله از نبردهای اخیر منتشر کرده میتونه خیلی روشن علل برخی عقب نشینی ها را روشن کنه: حملات هوایی بی امان، مستمر، بدون وقفه و پرحجم ائتلاف سعودی (به همراه چتر اطلاعاتی و هوایی گسترده بر روی مناطق جنگی و غیرجنگی به کمک پرنده ها و پهپادها و ماهواره های چندین کشور دخیل در جنگ) گسیل بی سابقه و پرحجم نیروهای زمینی مهاجم که گاهی فقط تعداد خودروهای زرهی و تقویت شدشون چندین برابر نیروهای فردی انصارالله هست در هجوم ها که فقط تنها کاری که میکنند گاز خودروهای زرهی را گرفتند و به دل جبهات زدند. تعداد کم نیروهای زمینی انصارالله و البته تقریبا حذف کامل وسایل نقلیه و لجستیک (زرهی و توپخانه و تانک که شوخی محسوب میشه) به علت آسمانی که یک لحظه از پرنده های مهاجم خالی نمیشه عدم وجود تسلیحات کافی. انصارالله غالبا تنها با کلاشینکوف در برابر هجوم انبوه خودروهای زرهی و تقویت شده تاکتیکی و زیر اتش پرحجم حملات هوایی در حال جنگ هست که دشمن هم با اطلاع از این موضوع با گسیل گسترده خودروهای تاکتیکی و زرهی پیش میاد. انصارالله اگر به اندازه یک دهم النصره و داعش در سوریه ( با خط مستقیم اردوغان و در ابتدا همین امارات و عربستان و قطر و ...برای موشکهای تاو فقط در یک قلم ) سلاح ضد زره داشت اونوقت شاید شاهد گسترده ترین شکار زرهی تاریخ میبودیم در یمن. منتهی طبیعتا زور ار پی جی نهایتا و چند تا ضد زره محدود و کلاشینکوف به انبوه خودروهای زرهی تحت حمایت جنگنده ها و توپخانه و پهپاد و ... نمیرسه. انصارالله به خاطر پای کار اوردن همه توان هوایی چندین کشور حتی روی زمین برای تحرک و مثلا کمین و تله هم مشکل خواهد داشت طبیعتا و این کار را براشون سخت میکنه حتی در شکل حداقلی دفاع.

در باب دوست و دشمن ( 2) !!!! ضرب المثل قدیمی روسی " اعتماد کُنید ... ولی در زمان خودش ، راستی آزمایی هم انجام بدید " Chernobyl

پیدایش اولین تانک ذوالفقار به اواسط دهه 90میلادی بر میگرده که از شاسی ام60استفاده شده و 6چرخ هست شباهت بین ذوالفقار3 با آبرامز الخصوص در این نما غیر قابل کتمان هست. خروجی اگزوز. محل قرار گیری چراغ شب عقب. تعداد چرخها(7عدد).هر دو چرخ خورشیدی و حتی شنی. شکل کفشک(البته این دو مورد شبیه ام60هم هست)و طول کلی شاسی کار رو از شباهت بالاتر برده و به نظرم شاسی مذکور متعلق به تانک آبرامز ست.اما این شاسی چطور و از کجا بدست آمده؟محتمل ترین گزینه عراق ست به نحوی بعد از جنگ دوم خلیج فارس و احتمال زیاد به تعداد بیش از یک عراده بدست اومده

قابلیت هایی که نیروهای زرهی میان وزن1 به طیف کامل عملیات ها می آورند نیروهای زره پوش میان وزن در چشم انداز ارتش ایالات متحده از نیروی آینده نقش اساسی دارند. پیشبینی میشود که چابکی پیاده نظام سبک با کشندگی و بقای بیشتر واحدهای سنگین وزن از جمله واحدهای زرهپوش میان وزن ترکیب خواهد شد. واحدهای زره پوش میان وزن میتوانند توانایی فعلی نیروها را افزایش دهند. ( مترجم : همانطور که ارتش امریکا در برنامه های لغو شده خودروهای زرهی یعنی سیستم رزمی اینده (FCS) و خودرو رزمی زمینی (GCV) و برنامه جدید نیروی زمینی امریکا موسوم به نسل آینده خودروهای رزمی ( NGCV ) تمرکز ویژه ای را بر روی خودروهای زرهی میان وزن گذاشته است.) واحدهای زرهی میان وزن در قرن بیستم به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما امروزه ارتش ایالات متحده تجربه کمی از آنها در سراسر طیف کامل عملیات نظامی دارند. برای ارائه درک بیشتر و کمک به تصمیم گیری از نیروی های رزمی آینده، محققان مرکز RAND Arroyo یک ارزیابی کیفی از عملکرد نیروهای زرهی میان وزن در 13 درگیری گذشته که محدوده عملیات نظامی را در بر می گیرند ، انجام دادند. به طور خاص بررسی مطالعات موردی درگیری های گذشته نظامیان آمریکایی و هم نظامیان خارجی برای درک توانایی های منحصر به فرد نیروهای زرهی میان وزن ‌انجام شد. به عنوان نمونه چگونه این واحدها در زمین های پیچیده عمل کرده اند، و توانایی استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن چه مزایایی برای فرماندهان عملیاتی در گذشته داشته است. نیروهای زرهی میان وزن می توانند در برابر نیروهای سنگین توانمند آسیب پذیر باشند در بالاترین محدوده عملیات های نظامی (عملیات و لشکرکشی های بزرگ)، عملکرد نیروهای زرهی میان وزن مختلط بوده است. در جنگ داخلی اسپانیا تانک های روسی برتری آشکاری نسبت به خودروهای زرهی سبک تر آلمانی و ایتالیایی داشتند. در جنگ جهانی دوم، تانک‌ها و زره کوب های آمریکایی در برابر نیروهای توانمند آلمانی مجهز به تانک‌ها و سلاح‌های ضدتانک با بقاپدیری پایین و آسیب‌های مرگ‌بار همراه بوده است. این اتفاقی بود که دکترین ارتش ایالات متحده آن را رد کرده بود و نیروهای ایالات متحده با غلبه بر آلمان ها با تعداد زیاد و توپخانه و پشتیبانی هوایی بسیار مؤثر آن را کاهش دادند. نیروهای زرهی میان وزن به ویژه در عملیات واکنش به بحران و عملیات اضطراری محدود ارزشمند بوده اند. حتی تعداد کمی از نیروهای زرهی میان وزن می توانند تفاوت اساسی ایجاد کنند، به ویژه در مواقعی که با نیروهای سبک ترکیب میشوند یا زمانی که به طور مستقل در عملیات های حمله یا ضربه زدن عمل می کنند. در سومالی (1993)، زره پوش های مالزیایی و پاکستانی تحرک، محافظت و قدرت آتش مورد نیاز برای خارج کردن سربازانی که در موگادیشو در جریان دستگیری یک فرمانده قبیله به دام افتاده بودند را فراهم کردند. در طی عملیات "هدف مشروع" در پاناما (1989)، خودروهای شناسایی زرهی M551 شریدان به عنوان زرهی میان وزن هوابرد قابلیت حیاتی را برای نیروهای سبک فراهم کردند. در عراق (2003-2005)، تیم‌های رزمی تیپ استرایکر توانستند پاسخ سریعی را در یک منطقه عملیاتی بزرگ ارائه دهند و بقای بیشتری نسبت به نیروهای سبک ارائه داده بودند. در هر یک از این موارد، وسایل نقلیه زرهی میان وزن به نیروها اجازه می دادند تا با ارائه تحرک محافظت شده، قدرت شلیک متحرک، و قابلیت های واکنش سریعی که سربازان پیاده از آن برخوردار نیستند بهتر عمل کنند. نیروهای زرهی میان وزن در زمین های پیچیده عملکرد خوبی داشته اند، اما آسیب پذیری هایی وجود دارد تقریباً در هر موردی که مورد بررسی قرار گرفت، نیروهای زرهی میان وزن مجبور بودند در نوعی از زمین های پیچیده (به عنوان مثال، شهری، جنگلی، کوهستانی یا ترکیبی از آنها) وارد عمل شوند علاوه بر این، بیشتر عملیات‌ها تحت تأثیر بافت های توسعه نیافته2 که محیط‌های عملیاتی را مشخص می‌کرد، قرار گرفتند. جدول -1 انواع زمین هایی را که در آنها نیروهای زرهی میان وزن در طول هر یک از 13 درگیری در آن قرار گرفته بوده را مشخص می کند. ارزیابی تیم RAND نشان می‌دهد که خودروهای زرهی میان وزن بهتر از تانک‌های سنگین وزن با تحرک بیشتر در زمین‌های پیچیده عمل می‌کنند و تسلیحات روی خودروهای زرهی میان وزن برای نبرد در کوه‌ها (افغانستان، چچن) و مناطق شهری (چچن) سازگارتر از واحدهای زرهی سنگین وزن بودند. پلتفرمهای زرهی میان وزن نیز نسبت به خودروهای سبک وزن بقای بیشتری را برای پیاده نظام فراهم می کردند. در نهایت، نیروهای زرهی میان وزن بهتر می توانستند در مناطقی با بافت های کمتر توسعه یافته عمل کنند. با این وجود، زمین های پیچیده مشکلات بقاپذیری را ایجاد کردند. به عنوان مثال تا مدتها، به‌ منظور درگیری‌های رو در رو و شلیک ها مستقیم زره در قسمت جلویی اکثر خودروهای زرهی ضخیم‌ترین بخش انها بوده است . با این حال، در زمین های پیچیده، حملات آتش مستقیم اغلب در فاصله نزدیک اتفاق می افتد و هدف گیریها به سمت آسیب پذیرتر خودروهای زرهی یعنی بخش عقب، یا فوقانی وسایل نقلیه قرار بگیرد. علاوه بر این، بخش زیرین اکثر خودروهای زرهی نازک است و بنابراین در برابر مین ها و بمب های دست ساز آسیب پذیر است، سلاح هایی که راحت تر در زمین های پیچیده پنهان می شوند. جدول-1 زمین های پیچیده ای که توسط نیروهای زرهی میان وزن در 13 درگیری گذشته تجربه شده است قابلیت استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن یک دارایی کلیدی بوده است ظرفیت استقرار سریع نیروهای زرهی میان وزن ممکن است یک قابلیت مهم ملی باشد. در عملیات ضربتی و ضد شورشی که توسط اتحاد جماهیر شوروی در چکسلواکی و افغانستان (به ترتیب 1968 و 1979-1988) انجام شد . شوروی نیروهای زرهی میان وزن را انتخاب کرد و قابلیت استقرار بیشتر آنها را در مقایسه با نیروهای سنگین وزن و تحرک و قدرت آتش بیشتر در مقایسه با زرهی سبک وزن را ترجیح داد. (مترجم : نمونه جدید ترین آن عملیات ضد شورش نیروهای روس در سال 2022 درقزاقستان بود که روسها از خودروهای زرهی میان وزن استفاده کردند.) در پاناما، خودرو شناسایی زرهی M551 شریدان هوابرد توانایی مهمی را برای نیروهای سبک ایالات متحده فراهم کردند، اگرچه آنها در برابر دشمنی که کاملاً از قبل مغلوب شده بودند، همسان بودند. توجه به این نکته ضروری است که ارتش ایالات متحده در حال حاضر فاقد یک زره پوش میان وزن با قابلیت عملیات ورود سریع السیر3 ( forced-entry) و قابل هوابرد است. خودروهای زرهی شریدان بازنشسته شده اند. خودروهای زرهی میان وزن فعلی ارتش آمریکا همچون استرایکرها هوابرد نیستند. انتقال استرایکرها فقط یا هواپیماهای ترابری C-17 یا C-5 انجام میشود و جابه جای هوایی آنها نیازمند محل های فرود امن است. بینش های کلیدی و توصیه های این مطالعه های موردی سه بینش عمده را به همراه داشت. اول، اگر برنامه‌هایی برای افزایش قابلیت بقا و کشنگی نیروهای زرهی میان وزن برآورده نشود یا در شرایط میدان نبرد به طور کامل محقق نشود، نیروهای زره پوش میان وزن در برابر مخالفان توانا و زره پوش های سنگین وزن بسیار ضعیف عمل می کنند. در حالی که زرهی میان وزن در بسیاری از موقعیت‌ها از مزایای آشکاری نسبت به زرهی سنگین وزن برخوردار هستند، دشمنانی که در زمین‌های پیچیده با زره‌های سنگین وزن و/یا تسلیحات بسیار کشنده عمل می‌کنند می‌توانند این مزایا را خنثی کنند. دوم، مراحل دکترین و ساختار های سازمانی نظامی میتواند در شرایط خاص مسولیت ها و وظایف نیروهای زرهی میان وزن را کاهش دهد این مراحل شامل اجرای تاکتیک های تسلیحات ترکیبی با کیفیت بالا تا پایین ترین رده ها می باشد، استفاده موثر از پشتیبانی آتش و آموزش خدمه و فرماندهان رده پایین است. سوم، ارتش ایالات متحده از زمان بازنشستگی M551 شریدان فاقد یک خودرو زرهی با توانایی اجرای عملیات ورود سریع السیر است. خودروهای زرهی استرایکر نمی توانند این خلاء مهم را پر کنند. محققان به این نتیجه رسیدند که برای ارتش ایالات متحده عاقلانه است که ترکیبی از نیروهای زرهی سنگین وزن ، میان وزن و سبک وزن را در اختیار داشته باشد. در نتیجه ارتش آمریکا می تواند این نیروها را با توجه به شرایطی میدان نبرد به بهترین شکل و متناسب با ویژگی های این تجهیزات سازماندهی و به کاربگیرد. نیروهای زرهی میان وزن در چنین ترکیبی چیزهای زیادی برای ارائه دارند. نیروهای زره پوش میان وزن می توانند سهم مهمی داشته باشند، به ویژه در هنگام تقویت نیروهای نظامی سبک یا در مواردی که واکنش سریع می تواند جلوی مقابله موثر دشمن را بگیرد. پاورقی 1_ زرهی میان وزن: در این مقاله کوتاه، نیروی زرهی میان وزن (1) بر حسب پلتفرم (به عنوان مثال، تانک ها و سایر وسایل نقلیه زرهی) و(2) نسبت به نیروی کلی یک ارتش و خودروهای زرهی حریف تعریف می شود. به عنوان مثال، تانک های شرمن سنگین ترین تانک ارتش ایالات متحده (33 تا 36.5 تن) در بیشتر دوران جنگ جهانی دوم بود نسبت به نیروهای آلمانی مجهز به پانزر (تانک های 44 تا 69 تنی) نیوری زرهی میان وزن محسوب می شوند. 2- بافت های توسعه نیافته : حومه شهرها یا بعبارت دقیق زاغه نشین ها یا محیط های مسکونی با بافت نامنظم که از الگو ، ساخت و توسعه شهری پیروی نمی کنند. و در طول زمان بدون رعایت استانداردهای شهری ساخته اند. 3- عملیات ورود سریع السیر : توسط سازمان‌هایی انجام می‌شود که ساختار نیروی آنها اجازه استقرار سریع در منطقه هدف را می‌دهد. نیروهای مشترک ممکن است مستقیماً در منطقه یا مناطقی مستقر شوند تا برای عملیات های بعدی آماده شوند. نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منبع

توهم قدرتمند بودن چندین برابر دست کم گرفتن دشمن خطرناکه. نمیدونم قدرت در فرهنگ لغات شما چه معنی میده ولی اصولن یکی از مولفه هاش قدرت اقتصادی هست داریم ؟ نهههههههههههههههه کشوری که 40% تورم داره قدرتمند نیست پارک سر کوچشون خوبه

جاوید نام سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی (1398-1335)

آب از بالا به پایین میریزه نه از پایین به بالا این مردمی که میگی شدن کوفیان همونایین که تو انقلاب و جنگ و تحریم همه جوره پشت انقلاب واستادن اما عزیزم خونه هم میخوای بسازی همه فشارو رو یه ستون بیاری در نهایت خونه میریزه حالا شما هی بگو مردم اخن

عزیز دلم ، تنها کسایی که هیچگونه مسئولیت پذیری ندارند ، عزیزان مسئول هست که دروغ گوییشون مرزهای بی شرمی و ... رو در تاریخ 3000 ساله ی ایران ، جابه جا کرده ...

برادر حرف حق توی این انجمن نزن وگرنه به بهانه ی پست سیاسی ، حرف هات پاک می شه

مردم وقتی از حق دفاع میکنن که نبینن هرچی فشارو سختی انقلاب هست رو دوش اوناس هرچی استفاده از منافع کشوره تو جیب مسئولان و آقازادهاشونه سعی نکنید مشکلات رو بندازین گردن مردم چون اشتباهات حضرات بقدری فاهش هست که جای دفاع نداره احتمالن هم الان به فکر محکم کردن جا پای خودشون خارج از ایران هستن

تقویم تاریخ ... اولین تکنیکال تاریخ نظامی گری :       پروردگار تکنیکال ها . ولکان 20 بر روی تکنیکال ساخت Standard Manufacturing Co به سال 1985 :     خدمه ی تکنیکال لیبیایی خسته  :       تکنیکال خوراندنی * حاصل الحاق تفنگ ضد تانک cm 3.7  Pak 36   به شاسی تانک Renault UE در طول جنگ دوم  . *( توضیح آنکه این مدل از تکنیکال حاصل سرهم بندی و خوراندن سلاح به وسیله نقلیه میباشد و برخی گفته اند که تکنیکال خود اصولا حاصل خوراندن سلاح به کار میباشد فتامل !) :

بخش اول تصاویر زره های Hillbilly              ایجاد حفاظت با کمک جعبه مهمات       بخش جلویی بدنه با بسته ی حفاظتی استاندار پوشیده است اما در بخش عقبی از زره های Hillbilly استفاده شده است   اسب های آهنین !

  خودرو تاکتیکی L-ATV و امرپ M-ATV هر دو محصول شرکت آمریکای اوشکوش هستند که بی شباهت به هم نیستند. برخلاف امرپ های سنگین، امرپ M-ATV وزن بسیار کمی دارد ( 12,500 کیلوگرم ) در نتیجه تحرک مناسبی را کسب کرده است. از میزان حفاظت آن کاسته نشده و عملکرد قابل قبول آن در جنگ های اخیر اثابت کننده این ادعا است( البته فضای داخل کم موجب نارضایتی  سربازان در افغانستان شده است. در مقابل امرپ های سنگین نظیر کوگار ، توانایی حمل تعداد زیادی از سربازان را دارند و فضای داخلی بهتر و مطلوب تری نسبت به امرپ  M-ATV دارند). بعد از تجربه موفق امرپ M-ATV ، شرکت اوشکوش تصمیم گرفت تا خودرو تاکتیکی را برای جایگزنی هاموی ها بسازد. خودرو تاکتیکی L-ATV به ادعای شرکت سازنده سطح حفاظتی بالاتر از هاموی ها و در حد امرپ ها دارد. این سطح از حفاظت در یک خودرو سبک و جمع و جور با وزن 6،400 کیلوگرم قرار دارد. اگر خودرو تاکتیکی L-ATV حقیقتا سطح حفاظتی در حد امرپ M-ATV به دست آورد باشد به طور قطع رقیب سرسخت امرپ M-ATV است و حتی می تواند در بعضی از پارامتر ها این رقیب خودی را شکست بدهد.وزن کم تر در خودرو تاکتیکی L-ATV  نه تنها باعث افزایش تحرک پذیری خودرو می شود بلکه  احتمال بروز مشکلات فنی را کاهش می دهد. همچنین در مسیر های ناهموار خودرو تاکتیکی L-ATV می تواند 70 درصد سریع تر از امرپ M-ATV نیروها را جا به جا کند. L-ATV می تواند شکاف قابل توجه مابین هاموی با تحرک بالا و امرپ های سنگین با حفاظت بالا را در ارتش آمریکا پر می کنند. که همین خصوصیت موجب رضایت ارتش آمریکا از خودرو تاکتیکی L-ATV شده است. اما خودروهای تاکتیکی L-ATV سابقه عملیاتی ندارد و هنوز وارد ارتش ایالات متحده آمریکا نشده اند و به نظر می رسد اولین سری از این خودرو ها در سال مالی 2018 تحویل ارتش آمریکا بشود.      در یک جمع بندی خدمت دوست عزیز مان AT1 باید گفت بله خودرو های خودرو تاکتیکی L-ATV نه تنها خودرو های هاموی را پشت سر می گذارند و مشکلات موجود در هاموی را نخواهند داشت حتی می توانند با امرپ ها رقابت کنند .

با تشکر از همه دوستانی که در این بحث شرکت کردند :rose: :rose: لازم دیدم چند نکته رو اضافه کنم موضوعی اصلی که مورد انتقاد جمهوری خواهان و دموکرات ها در مورد عملکرد پنتاگون و دولت بوش در زمان حمله به عراق وارد بود و تمرکز متن هم بروی آن گذاشته شده است در مورد برنامه مستحکم سازی خودرو های ارتش ایالات متحده در عراق خصوصا سطح حفاظتی 3 بود. زره های حفاظتی سطح 3 به طور محلی در عراق و با منابع موجود در محل ساخته میشدند. همین طور هم قبلا گفته شد این نوع زره ها بدون مشارکت هیچ شرکتی با فلزهای اوراقی به زره های Hillbilly در بین سربازان آمریکایی معروف شده بود و به باقی زره ها و کیت های استاندار در نیروهای نظامی اتلاق نمی شد. هدفی که فرماندهان در توسعه این سطح از حفاظت دنبال می کردند یک راه حل کوتاه مدت و موقت برای جلوگیری از کشتار بیشتر نظامیان خود در عراق بود . که استفاده طولانی مدت از این نوع زره ها باعث شد سرو صدای سیاسی زیادی در داخل ایالات متحده و نارضایتی نیروهای حاضر در عراق را در پی داشت. تمام نقدهای که در مورد زره های Hillbilly وجود داشت به دنبال این هدف بودند که پنتاگون را مجبور کنند تا کیت های استانداری که در ایالات متحده توسط کمپانی های معتبر ساخته میشود با سرعت بیشتری روانه عراق بشود.   مقایسه ضخامت زره به کار رفته در درب کیت حفاظتی Frag 6 با زره Hillbilly   البته انتقاد دیگری که به ارتش ایالات متحده در طول اشغال عراق وارد بود همچنین نماینده کنگره مارتی میهان نیز به آن اشاره کرد و از آن به نام حمله سراسیمه ارتش ایالات متحده آمریکا یاد می کنند. اگر فقط به عملکرد ارتش ایالات متحده در طول اشغال عراق نگاه کنیم با یک ارتش متکامل و قدرتمند تر رو به رو هستیم . ارتشی که در طول حضورش در عراق درس میگیرد و راه امنیت برای سربازان خود را فراهم می کند. ساخت کیت های استاندار جنگ شهری برای تانک های ابرامز و خودرو های رزمی پیاده نظام برادلی ، استفاده از زره های قفسی به طور گسترده و به کارگیری امرپ ها نمونه های کوچک و ارزشمند تجربه ایالات متحده در عراق است. اما منتقدان می گویند ارتش ایالات متحده ، ارتشی بوده است که با کوله باری از تجربه در جنگ ویتنام به عراق حمله کرده است. ارتش ایالات متحده در طول جنگ ویتنام بارها تجربه حمله نیروهای چریک به واحدهای نظامی و لجستیک را داشته است . این ارتش بعد از جنگ جهانی دوم بازهم به سمت ساخت کامیون های مسلح در ویتنام رفت. جیپ های که این مقطع زمانی در ارتش ایالات متحده آمریکا خدمت می کردند به علت نداشتن یک زره همه جانبه در کمین های دشمن بسیار ضعیف بودند. اما بازهم ارتش ایالات متحده همان اشتباهات ویتنام را در ابتدای حضورش در عراق انجام داد.   کشته و زخمی شدن خدمه یک کامیون مسلح ارتش آمریکا در ویتنام در پی یک کمین کشته شدن دو خدمه کامیون مسلح در ویتنام با نام های ران گرین و ملوین کوئین در پی یک کمین انهدام دو دستگاه جیپ ارتش آمریکا و کشته شدن خدمه در یک کمین - در تصویر یکی از جیپ ها قرار دارد. حتی در صورت فرض کردن متفاوت بودن شرایط جنگی ویتنام با عراق ، ارتش ایالات متحده می توانست از تجربیات نیروهای ارتش سرخ شوروی در افغانستان و چچن بهره بگیرد. لجستیک شوروی که در افغانستان و چچن مورد حمله نیروهای چریک قرار می گرفت و تلفات زیادی را بر ارتش شوروی تحمیل می کرد. به همین دلیل ارتش شوروی مجبور به استفاده از کامیون های زره ای برای مقابل با کمین های نیرو های چریکی شد. نفربر ها و خودرو های زرهی همچون بی تی ار 60 و بی ار دی ام 2 با وجود داشت یک زره سرتاسری اما به علت ضعف در زره ها در کیمن های نیروهای چریک بسیار آسیب پذیر بودند. منتقدان نتیجه می گیرند وجود این جنگ ها در گذشته ، نشان می دهد ارتش ایالات متحده آمریکا بدون داشتن یک برنامه جامع برای حفاظت از نیروها در مقابل نیروهای چریک به عراق لشگر کشی کرده است که باعث به خطر افتادن جان سربازان در عراق شده است.   ارتش شوروی در افغانستان به طور جدی با کمین نیروهای چریک درگیر بود. نمونه ای از کامیون مسلح Ural 4320 ارتش شوروی در افغانستان مجهز یه برجک بی ار دی ام و راکت انداز UB-32-57 انهدام گسترده ادوات نیرو های روس در چچن - تصویر سمت راست یک کامیون Ural 4320 و سمت چپ کامیون زرهیZIL 131 هاموی های ارتش آمریکا بدون زره در پست های بعدی تصاویر بیشتری از خودرو های نظامی ایالات متحده آمریکا با زره Hillbilly قرار داده میشود...

ضمن سلام و تشکر از مطلب خوبت علیرضا جان :rose:   برنامه تقویت خودروهای غیر زرهی آمریکا در عراق و افغانستان خودش یک مثنوی چند هزار بیتی هست   این برنامه که تحت عنوان برنامه مستحکم سازی خودرو (vehicle Hardening program) در اکتبر 2003 جهت ایجاد سطوح حفاظتی در خودروهای محافظت نشده ارتش امریکا کلید خورد شامل سه سطح حفاظتی (level I/II/III) بود که هر کدوم یک سطح از حفاظت در برابر خودروها رو تامین میکردند (حالا این سه سطح دقیقا چه تهدیداتی رو شامل میشد دیگه واردش نمیشم).در مرحله اول این پروژه برای محافظت از خودروها کلید زده شده اما در نهایت به ساخت کامیون ها و خودروهای مسلح موسوم به Gun Truck ختم گردید ، خودروهایی که بعضا علاوه بر قابلیت حمل محموله از قابلیت دفاع و حتی تهاجم هم برخوردار بودند.   البته متریال لازم برای این برنامه آنقدرها هم که تصور میشه از مراکز اوراق و امثالهم تامین نشد بلکه مقادیر زیادی صفحات فولاد هاردوکس و آرموکس برای این منظور تهیه شد به عنوان مثال میشه تامین ده ها تن صفحات فولادی هاردوکس 400 و 450 از شرکت سوئدی SSAB اشاره کرد که هر ساله در حدود 500000 تن ورق فولاد هاردوکس تولید و بیش از 90 درصد اون رو صادر میکرد. این شرکت همچنین ورق های فولادی آرموکس 370 تی ، 440 تی ، 500 تی، 560 تی و 600 تی را نیز برای ارتش امریکا تامین میکرد بخش قابل توجهی از خودروهای امریکایی در عراق و افغانستان از طریق این صفحات به شکل محافظت شده درآمدند.   خودروی هاموی (مدل ام 1097 آ 2 دارای سطح سوم حفاظت  از طریق صفحات هاردوکس 400)     نمونه ای از کامیون ام 109 آ2 مجهز به صفحات فولادی هاردوکس 400 و دارای سطح سوم حفاظتی     در مجموع از اکتبر سال 2003 تا  دسامبر سال 2004 در حدود 22500 دستگاه از خودروهای ارتش آمریکا در عراق و افغانستان در سطوح اول (26 درصد خودروها) ، دوم (56 درصد) و سوم (18 درصد) حفاظتی ارتقا داده شدند. حالا این مسئله صرف نظر از پروژه سنگین امرپ های آمریکا بود که بماند. البته عمده خودروهایی که به شکل محافظت شده درامدند (از جمله انواع مدل های هاموی) از سطوح پایین تر حفاظتی نسبت به امرپ ها برخوردار بودند وحفاظت محدودی خصوصا در برابر بمب های کنار جاده ای داشتند (که البته در متن فوق هم اشاراتی شد)   بودجه ای که برای برنامه مستحکم سازی خودروها در ارتش ایالات متحده در نظر گرفته شد در حدود 4.1 میلیارد دلار بود و بخش های مختلفی را شامل میشد. از جمله موارد حفاظتی همچون سیستم پشتیبانی زره بدن (یا اختصارا V-BASS) که در حقیقت یک جلیقه ضد گلوله بود که به جای بدن راننده و دیگر سرنشینان ، بر روی صندلی ها سوار میشد. هر کدام از این جلیقه ها که حدود 28 کیلوگرم وزن داشتند در آن زمان در حدود 1800 دلار برای ارتش امریکا هزینه در برداشتند.تا ماه دسامبر سال 2003  به تعداد 110 جلیقه به واحد های ارتش امریکا در عراق تحویل شد و ..........     http://www.google.com/patents/US6793291   به هر میزان که امریکایی ها از ابتدای برنامه فاصله میگرفتند ، ارتقای سطح حفاظت خودروها نیز به صورت حرفه ای تر و بهتری انجام میشد. هر چند در ابتدای برنامه افزایش حفاظت خودروها به صورت ابتدایی و توسط واحد های میدانی صورت میگیرفت اما در ادامه بسته های حفاظتی مناسب برای خودروهای مختلف ساخته شد از جمله بسته بقای زرهی (Armor Survivability Kit یا اختصارا ASK) یا بسته زرهی قابل حذف و جداسازی (Armored demountable kit یا اختصارا HArD) و .......برای هاموی ، بسته های  CPK (بسته حفاظت خدمه یا Crew Protection Kit) برای کامیون های FMTV و HEMTT و .........   هاموی مدل ام 998 آ1 مجهز به بسته حفاظتی HArD (با افزایش وزنی در حدود 520 کیلوگرم شامل صفحات حفاظتی تحتانی ، جانبی و ..........)     هاموی مدل ام 998 آ1 مجهز به بسته حفاظتی ASK     کامیون FMTV M1083A1  مجهز به بسته حفاظت خدمه (در بخش کابین) و ایضا صفحات حفاظتی فولادی در بخش بار     کامیون FMTV M1078A1 مجهز به بسته حفاظت خدمه (سطح سوم حفاظتی)     M977 HEMTT مجهز به بسته حفاظتی کابین     خودروی تعمیراتی M984 مجهز به بسته حفاظت خدمه     تانکبر M1070 مجهز به صفحات حفاظتی هاردوکس450     ارتش آمریکا به مراتب سریع تر از اکثریت ارتش ها در جهان خودش رو با شرایط امروزی تطبیق میده و راهکارهایی برای مقابله با تهدیدات روز ارائه میکنه و شاهدش هستیم که آمریکا در مقوله استفاده از خودروهای محافظت شده در جهان از جمله پیشگامان هست (در کنار آفریقای جنوبی و ..............)   نمونه هایی از کامیون های مسلح موسوم به Gun Truck ارتش امریکا (کامیون های مسلح زره پوش از جمله تجهیزاتی بودند که در چچن توسط روس ها نیز مورد استفاده قرار گرفتند)  

باید بجنگیم اما چون جراتش رو نداریم بهش میگیم رفتار احساسی.

إِنَّ اللَّهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ[1] مهلک ترین سم برای یک کشور عدم مسئولیت پذیری است. با این استدلال شما به حکومت امام علی و امام حسن هم میشه ایراد گرفت. اونهایی که معصوم بودن. دقیقا حرف شما شده تکرار مواضع اون افرادی که در صفین اشعری رو به زور منصوب کردن و بعد گفتن ما نمی دونستیم ، نفهمیدیم و طلبکار علی شدند. [1]:سوره رعد 11

برادر عزیز این حرفهای داخل تاکسی مناسب فروم نظامی نیست. اینکه مردم گرفتارند و نون ندارن بخورن و گشنن و مفلسن برای داخل تاکسی خوبه. بله حکومت اشتباهات زیادی داشته و دارد وگرنه وضع این نبود. همه هم میدانیم. نیازی به تکرار نیست. راهکاری دارید یا علی وگرنه همه بلدن غرغر کنن الان دشمن را ما زده و بد هم زده. عالی رتبه ترین مقام نظامی کشور بعد رهبر رو ترور کردند. باید چاره اندیشی بشه الان.