اصلاح منسوخ شده ها !!!!!!!! تبدیل جنگنده های از رده خارج شنیانگ جی-6 به جتهای بدون سرنشین از حدود نزدیک به یک دهه پیش ، نیروی هوایی ارتش چین با بررسی شرایط صحنه نبرد در آینده و به منظور برآورده نمودن نیازهای خود به منظور آزمایش مهمات هوا به هوا و سایر برنامه هایی که ممکن بود نیازمند هواگردهای رزمی در ابعاد واقعی باشد ، پروژه ای مدون را به منظور اصلاح جنگنده های قدیمی شنیانگ جی-6 و تبدیل آنها به پرنده های بدون سرنشین در دستور کار خود قرار داد و پس از گذشت چند سال ، اکنون نیروی هوایی این کشور ، احتمالا 50 فروند جنگنده اصلاح شده بدون سرنشین را در اختیار دارد که به گفته برخی ناظران نظامی ، هنوز هدف اصلی از بکارگیری آنها مشخص نشده ولی در گونه های مختلفی مورد بهینه سازی قرار گرفته است . برنامه ریزی برای آینده .. بهینه سازی جنگنده های از رده خارج در انتهایی دهه 50 میلادی ، اتحاد جماهیر شوروی سابق که هنوز ارتباطات عمیقی با کمونیستهای تازه به قدرت رسیده در چین داشتند ، اسناد طراحی یکسری از سامانه های رزمی محصول دفاتر طراحی خود را در اختیار ارتش چین نهادند . در واقع امر ، این کمک ، به چینی ها کمک کرد تا ضمن دستیابی به فناوری جدید ، بتوانند خطوط تولید بومی خود را سازماندهی و فعال نمایند . با این همه ، به شکل خاصی ، روسها اسناد طراحی و تولید جنگنده میگ-19 را به شکل امتیاز کامل تولید در اختیار شرکت شنیانگ قرار دادند که بعدها با شناسه جی-6 به دنیای هوانوردی نظامی معرفی شد .این جنگنده ها ، تا میانه دهه هشتاد میلادی توسط چین در خط تولید قرار داشت و براساس داده های موجود ، چیزی در حدود 4500 فروند از این هواگرد برای رفع نیازهای نیروی هوایی این کشور و همچنین صادرات ساخته و تحویل داده شد در حالی که بطور همزمان ، تکنسین ها و مهندسین چینی ، طرح هایی را برای اعمال اصلاحات به منظور بهینه سازی این نمونه در دستور کار خود قرار داده بودند تا بعنوان یک جت آموزشی پیشرفته برای آموزش خلبانان جدید الورود مورد استفاده قرار گیرد . راست : جی-6 چپ : میگ-19 بدین ترتیب تا پایان دهه نود میلادی ، گرچه این هواگردها در حالت عملیاتی قرار داشتند ، اما بدلیل سرعت زیاد پیشرفت فناوری ، بتدریج از رده خارج می شدند و به همین دلیل از همین سالها کار جایگزینی آنها با نمونه های جدیدتر آغاز شد . براساس برنامه ریزی های صورت گرفته ، آخرین نمونه های جی-6 تا سال 2010 از رده خارج شده ولی گونه دوسرنشینه آن همچنان برای آموزش حفظ گردید و طبق آمارهای موجود ، چیزی در حدود 400 فروند از این هواپیماها هنوز در ارتش چین وجود دارد .با این حال ، تنها سه سال بعد از انتشار خبر بازنشستگی جی-6 ، درسال 2013 خبرگزاری های خارجی گزارش هایی را در اختیار مخاطب قرار دادند که نشان می داد تعدادی از جی- 6 های زمین گیر ، مورد نوسازی و اصلاح قرار گرفته اند که این روند شامل نصب سامانه های هدایت از دور جنگنده با هدف تبدیل یک جت سرنشین دار به نمونه بدون سرنشین نیز می گردید ، هر چند این اخبار بطور رسمی از سوی نیروی هوایی چین تایید نگردید . درآن زمان ، گزارش های اولیه شامل جزییات فنی نشده بود ولی برخی از تحلیلگران نظامی معتقدند بودند که این برنامه بیشتر هدف نظامی داشته تا در یک درگیری بر فراز تنگه تایوان مورد استفاده قرار گیرد. تغییرات در سال 2021 در چندماه اخیر ، بخصوص منتهی به ماه های آخر سال 2021 ، ارتش چین ، به شکل عمدی یا ناخواسته ، علاقه قدیمی خود به تبدیل جتهای جی-6 به گونه بدون سرنشین را مجددا در معرض دید عموم قرار داده است که این مساله با اعلام رسمی تحویل چند نمونه از این جنگنده های تبدیل شده در یکی از پایگاه های هوایی شرق چین توجه رسانه های غربی را بخود جلب نمود . درتصاویری که از سوی ارتش چین منتشر شد ، دو فروند جنگنده جی-6 با تغییرات مبهم بدون تفاوت قابل توجه ، با ظاهری استاندارد و رجیسترهای محو شده دیده می شود که بنا بر اعتقاد تحلیلگران غربی ، این نمونه های به نمایش درآمده ، همان جی-6 های قدیمی نیستند ، بلکه نمونه هایی بروزرسانی شده ای از جی-6 بعنوان بدون سرنشین های رزمی بشمار می آیند و این مساله با دستکاری رجیسترهای بدنه ، احتمال تبدیل آنها را تا حدودی افزایش می دهد . در همین راستا در 20 اکتبر 2021 جزییات جدیدی توسط دیفنس نیوز منتشر گردید که بر اساس تصاویر ماهواره ای موجود از پایگاه هوایی لیانچنگ (استان فوجیان) ردیف های جدیدی از یکسری هواگرد های پارک شده دیده می شود که فرض شده که جنگنده های جی-6 یا جی جی-6 ( نسخه آموزشی ) نبوده و همگی برای اجرای ماموریتهای بدون سرنشین اصلاح شده اند . به اعتقاد تحلیلگران این رسانه ، در چند سال گذشته ، تغییرات قابل توجهی در پایگاه هوایی یانتانگ لی ( استان گواندونگ ) رصد شده تا جایی که در نهایت ، در بهار سال 2020 حداقل 30 فروند از این هواگردها ( سرنشین دار و بدون سرنشین ) در رمپ پروازی آن قابل مشاهده بود . استقرار جی-6 های بدون سرنشین احتمالی ، همزمان با داغ شدن رویارویی میان سرزمین اصلی چین و تایوان ، بحث های فراوانی را در خصوص نیات نیروی هوایی چین از چنین رونمایی خاصی بوجود آورده است . این پایگاه های هوایی که در چند صد کیلومتری تایوان قرار دارند به پرنده های نامتعارفی ( بلحاظ سابقه حضور چنین سخت افزارهایی ) مسلح شده اند و از همین رو ، بر روی کاغذ امکان استفاده از آنها در یک عملیات رزمی برای تصرف جزیره تایوان ( به منظور خالی کردن ذخیره موشکهای دفاع هوایی ارتش تایوان و جلب توجه جنگنده های نیروی هوایی این کشور ) وجود خواهد داشت . فرضیات در خصوص این بهسازی احتمالی در واقع ، گزارش های موجود در خصوص بهینه سازی جتهای جی-6 به نمونه های بدون سرنشین ، براساس حدس و گمان نوشته شده ، با این وصف ، ایده تبدیل یک جنگنده ازرده خارج به یک بدون سرنشین رزمی با قطعات و فناوری پیشرفته ، در ابتدا یک روند واقع بینانه به نظر می رسد که قابلیت رفع نیازمندهای آزمایشی (تست موشک های هوابه هوا ) و رزمی نیروی هوایی را دارد . درواقع امر ، فرض اولیه بر این مساله قرار دارد که جی -6 های تبدیل شده که در تصاویر ماهواره ای قابل مشاهده هستند ، تفاوت ظاهری قابل توجهی با نمونه های قدیمی ندارند و در جریان بهینه سازی ، تنها سامانه های مربوط به خلبان خودکار و زیرسامانه های مربوط به هدایت هوایپما از راه دور را دریافت می کنند . در همین راستا ، شکل اولیه کابین خلبان حفظ میشود که می توان از آن در دو حالت سرنشین دار و بدون سرنشین استفاده نمود با این حال ، میزان استقلال هواپیما در حالت بدون سرنشین مشخص نیست بطوریکه ممکن است تنها قابلیت پرواز در یک مسیر مشخص و اجرای مانورهای ساده باشد ، در حالی که همچنان آویزگاه های حمل مهمات در زیر بدنه حفظ میشوند تا قابلیت حمل سلاح همچنان در آن باقی بماند . با این فرض ، از یک پرنده بدون سرنشین در این ابعاد ، کاربردهای مختلفی را می توان انتظار داشت . نخست اینکه این سامانه ها در مرحله نخست برای آموزش در شرایط واقعی خلبان های رزمی و همچین خدمه سامانه های دفاع هوایی توپخانه ای و موشکی استفاده نمود . بدن معنی که با قرار دادن خدمه در وضعیتی که یک جنگنده جت واقعی می بایست رهگیری یا شناسایی شود ، ضمن افزایش تجربه خدمه هوایی با زمینی ، بلحاظ اقتصادی برای نیروی هوایی یا دفاع هوایی می تواند به صرفه باشد که این امر در خصوص جی-6 احتمال خواهد داشت . طرح پیشنهادی اولیه در خصوص تبدیل جی-6 به نمونه های بدون سرنشین با حذف آسمانه و کابین خلبان و سامانه اکسیژن گفته میشود که این نمونه قابلیت حمل دو تیر مهمات سقوط آزاد 250 کیلویی در آویزگاه های زیر بال دارد علاوه بر اهداف آموزشی ، کاربرد رزمی از این هواگردها نیز محتمل به نظر می رسد . بعنوان مثال ، نیروی هوایی کاربر چنین تجهیزاتی می تواند از آنها بعنوان عناصر اجرای عملیات ایذایی یا فریب استفاده کند ، بدین معنی که با اعزام چنین هواگردهایی ، ضمن مشغول کردن شبکه دفاع هوایی دشمن ، مسیری باز خواهد شد تا جتهای سرنشین دار با کمترین آسیب ، به هدف خود رسیده و ماموریت محوله را اجرا نمایند . علاوه براین ، حضور گسترده این بدون سرنشین ها ، می تواند باعث اشباع دفاع هوایی حریف شده و این بلحاظ اقتصادی یک مزیت برای کاربر آن بشمار می رود . در کنار این دو ماموریت ، جی-6 بر روی کاغذ می تواند بعنوان یک بدون سرنشین حامل سلاح نیز درنظر گرفته شود که امکان استفاده از آن برای ماموریتهای شناسایی و حتی حمله به اهداف زمینی ( بعنوان مثل تکرار عملیات شکار سامانه های دفاع هوایی به شیوه ای که در دره بقاع صورت پذیرفت ) نیز وجود دارد ، در حالی که بررسی های اولیه برای ورود به صحنه رزم هوایی برای این بدون سرنشین ها نیز وجود خواهد داشت . با این حال ، وظایف فوق الذکر از پیچیدگی های زیادی برخوردار است که امکان انطابق آن با این جنگنده قدیمی شاید وجود نداشته باشد . محدودیتهای شناخته شده از یک نظر ، بدیهی است که یک پیکربندی قدیمی نظیر جی-6 توانمندی های در قیاس با جتهای امروزین را در اختیار ندارد ، به همین دلیل اثر بخشی واقعی این بدون سرنشین ها ، مستقیم با شیوه طراحی عملیات رزمی و تصمیمات تاکتیکی در صحنه رزم مرتبط خواهد بود ، در حالی که توانایی واحدهای مدافع برای دفاع در برابر چنین حملاتی نیز باید در نظر گرفته شود . بدین ترتیب ، اگر جی-6 های بهینه شده بعنوان ابزاری برای حمله تایوان در نظر گرفته شوند ، می توان نتایج مثبت بکارگیری آنها را تا حدودی پیش بینی نمود . ارتش تایوان ، گرچه تا حدودی ضمن کمک گرفتن از کشورهای خارجی ، توان مندهای بومی تولید سامانه های دفاع هوایی را دارد ، اما شبکه دفاع هوایی این کشور بشدت محدود شده بوده و با توجه به توان هوایی و موشکی ارتش چین ، شانس به نسبت بالایی را برای شکستن شبکه دفاع هوایی تایوان و وارد کردن ضربه به اهداف حیاتی این کشور ایجاد می نماید . در حالی که برای رویارویی با کشورهایی نظیر ایالات متحده ، جنبه اشباع سازی دفاع هوایی متراکم می تواند بیشتر مورد توجه قرارگیرد. راست : اف-7 چپ: آ-5 (کیو-5) ایده جذاب در مجموع ، برنامه تبدیل جی-6 به نمونه های مسلح شده بدون سرنشین ، تصویری جالب توجه از صحنه رزم در شرق آسیا را ایجاد می نماید . براساس تحلیل های موجود ، نیروی هوایی چین بخشی از جتهای از رده خارج خود را احتمالا به نمونه های بدون سرنشین تبدیل خواهد نمود که این امر موجبات افزایش کمّی تعدادکل بدون سرنشین های سنگین و همچنین صرفه جویی در ساخت سامانه های جدید را فراهم می کند در حالی که فرصت و مزیتهای جدیدی را در اختیار چینی ها قرار خواهد داد .بدین ترتیب اگر موجودی فعلی جی-6 های نیروی هوایی چین مبناء قضاوت قرارگیرد ، امکان ورود این نیرو به برنامه های مشابه ( برای اف-7 ها و کیو-5 های بازنشسته یا در حال بازنشستگی ) را نیز بوجود خواهد آورد که پس ازاصلاح و بهینه سازی می تواند برگ برنده جدیدی برای این کشور باشد پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- اصلاح و روزآمد سازی تاپیک ، هفتم بهمن سال 1400 خورشیدی

با تشکر از این مقاله چینی ها بدلیل گستردگی مرزهاشون به تعداد جنگنده های بالایی نیاز دارن بنابراین همین جنگنده های قدیمی رو ارتقا میدن و در مرزهای غربی استفاده می کنن نکته ای که در این میان مهم هست شروع یک حرکت با یک پلتفرم ارزان هست وقتی هوش مصنوعی روی این جنگنده های بدون سرنشین سوار بشه راه رو برای هوشمند سازی جنگنده های بعدی باز میکنه چالش جدی چنین جنگنده هایی نبردهای نزدیک و تشخیصی هست که با این طرح توسعه ان بصورت تجربی بسیار سریع صورت می گیرد داریم به جنگ ستارگان نزدیک میشیم

سلام - کل این حرف و حدیث ها ، یک عکس از نمای روبرو از شهید سرهنگ محمدباقر گردان جلوی میگ-19 (جی-6) هست که برای تست این جنگنده رفته بودند . تا الان که صحبت می کنیم ، عکسی از جتهای تحویلی به سپاه دیده نشده ، نتیجتاً نه قابل تایید هست و نه قابل رد که چنین چیزی را تحویل دادند یا پرواز کرده ، مگر اینکه بعداً اطلاعات متفاوتی منتشر بشود

بسم الله الرحمن الرحیم نگاهی به برنامه موشکی اوکراین در این متن به طور خلاصه به برخی تسلیحات تاثیر گذار ارتش اوکراین اشاره میشود در 30 ژانویه 2018 اوکراین اولین تست موفق موشک کروز جدید خود به نام نپتون را انجام داد. صنعت دفاعی اوکراین در حال حاضر روی دو پروژه عمده کار می کند موشک کروز نپتون و سامانه موشکی ویلخا(MLRS Vilkha) همچنین دفتر طراحی Pivdenne در حال کار بر روی یک سیستم موشک بالستیک کوتاه برد متحرک ( SBRM) به نام Hrim-2 کار می کند. تا سال 2014 رهبران اوکراین موضوع توسعه توسعه موشک های بالستیک را نادیده گرفته بودند. هر چند ارتش و شرکتهای طراحی همواره اهمیت انرا یاد آوری می کردند. با این حال درگیری در دونباس و الحاق کریمه به روسیه باعث شد توسعه سامانه های موشکی به یکی از اولویت های ارتش اوکراین تبدیل بشود. پروژه نپتون جهت تولید یک موشک تا برد 300 کیلومتر هست که قرار است از انواع جستجوگرها برای درگیری با اهداف مختلف استفاده کند هم چنین این موشک بایداز انواع پلتفرم های هوایی، دریایی و زمینی ارتش اوکراین شلیک شود. در پروژه نپتون اوکراین سعی کرده با در نظر گرفتن زیر ساخت های داخلی و طرح های موفق پیشین یک سلاح قابل اعتماد با هزینه های کم را تولید کند و قرار شده بود بعد از ازمایش ها در مدت 2 تا سه سال به تولید انبود برسد و در اfتدا در اختیار واحدای دفاع ساحلی این کشور قرار بگیرد. این پروژه برای اوکراین اهمیت زیادی دارد. برای اولین بار بعد از استقلال ، اوکراین سک سلاح مقرون به صرفه و موثر برای مقابله با دشمن خواهد بود.Vilkha یک بروز رسانی برای سامانه Smerch شوروی است.هر چند مشخصات این سیستم به طور دقیق فاش نشده است اما به طور کلی مشخص است که موشک های این سامانه می توانند اهداف تا فاصله 120 کیلومتری را مورد اصابت قرار بدهد. مشخصه اصلی این سیستم این هست که موشک های این سامانه در طول مسیر پرواز امکان تنظیم دقیق مسیر خود را دارند به این ترتیب 12 موشک این سامانه میتوانند 12 هدف مختلف را مورد اصابت قرار بدهند. در سال 2017 تمام ازمایش های این پروژه به اتمام رسیده بود و در اخرین ازمایش توانست 4 هدف مختلف را با شلیک 4 موشک با دقت بالا مورد اصابت قرار دهد. بر طبق پیش بینی ها این سامانه از سال 2019 تحویل ارتش اوکراین می شود. علاوه بر این دفتر طراحی Pivdenne در حال کار بر روی یک سامانه موشکی بالستیک کوتاه برد متحرک به نام Hrim-2 است که سرمایه گذاری روی این طرح توسط ی مشتری خارح انجام گرفته ( عربستان سعودی) در نمونه صادراتی برد این سامانه 280 کیلومتر است اما خود ارتش اوکراین دارای نسخه هایی با برد بین 450 تا 500 کیلومتر خواهد بود. ارتش اوکراین روی فروش به مشتری خارجی برای کم شدن هزینه Hrim-2 حساب کرده. در حال حاضر قدرتمندترین سامانه موشکی اوکراین سامانه توچکا هست که بردی در حدود 120 کیلومتر دارد و دقت ان پایین است اما سامانه Hrim-2 قادر هست اهدافی در بیش از 3 برابر برد توچکا را با دقت بسیار بالاتر مورد اصابت قرار دهد. نپتون سامانه Vilkha-m Hirm-2 گاهی به نام Grіm-2 هم شناخته میشود دفتر طراحیYuzhnoye اوکراین در حال کار بروی یک موشک هوا به سطح مافوق صوت به نام Bliskavka(رعد وبرق) است که ماکتهای ان هم در نمایشگاه دفاعی اوکراین نشان داده شده است. Yuzhnoyeبرد، جرم و یا مشخصات کلاهک این موشک را منتشر نکرده با این حال رسانه های Bliskavka را دارای سرعت سه و نیم ماخ و بردی در حدود 110 کیلومتر اعلام کردن وزن این موشک هم با توجه به هواپیماهای ارتش اوکراین که سوخو 24 و سوخو 27 هستند در محدود بین 1000 تا 150 کیلوگرم در نظر گرفته شد. موشک Bliskavka سه نوع خواهد بود 1- یک نوع ضد کشتی با هدایت راداری فعال 2- نوع دیگر با جستجوگر ضد تشعشع غیر فعال 3- نسخه هوا به سطح دقیق با جستجوگر الکترواپتیکی ( پاکستان این موشک را برای ارتش خودش در نظر گرفته که قرار هست علاوه بر نسخه های هوا پرتاب از حامل های زمینی و دریایی هم شلیک شود) مهمات هدایت شونده 122میلی متری Tayfun-1 که از پرتابگرهای قدیمی گراد شلیک می شود و توسط دفتر طراحی Yuzhnoye ساخته شده و داری برد 40 کیلومتر هست . این مهمات در 2020 تست شده و از سال 2021 قرار بوده تحویل ارتش اوکراین بشه سامانه موشکی متحرک Sapsan این سامانه که بردی درحدود 280 کیلومتر دارد توسط دفتر طراحی Yuzhnoye در سال 2019 ساخته شده به دلیل مشکلات مالی تحویل اون تا سال 2021 به تعویق افتاد این سامانه دارای طیف متنوعی از کلاهک ها است 1- کلاهک ترموباریک 2- کلاهک خوشه ای 3- کلاهک نفوذ کننده در زمین 4- کلاهک تکه تکه شونده انفجاری سیستم دفاع ضد هوایی Dnipro این سیستم در سال 2014 توسعش اغاز شده و در سال 2016 اولین تست اون انجام شده برد شناسایی اهداف در ارتفاع 7 کیلومتری برد 150 کیلومتر هدف در ارتفاع 150 متری حداقل 50 کیلومتر هدف در ارتفاع 20 متری حدود 50 کیلومتر حداقل ارتفاع عملکرد موشک از 15 متری تا حداکثر 25 کیلومتر مدت زمان اماده سازی 4 دقیقه ایجاد این سامانه های موشکی راه حلی برای ایجاد امنیت در اوکراین هست . بعد از کنار گذاشتن زرادخانه اتمی اوکراین قرار شده بود این کشور به حمایت های بین المللی برای تقویت قابلیت های دفاعی خود دسترسی داشته باشد. منبع 1 منبع2 منبع 3 منبع 4 اوکراین بازه قابل قبولی از انواع موشک ها داره که اگر مجهز به جی پی اس بشن می توانند با دقت بالا تجهیزات روسیه را مورد اصابت قرار بدند مطمئنا روسیه به خاطر جنگ با اوکراین به ماهواره های GPS حمله نخواهد کرد برای همین اگر به تعداد کاقی این موشک ها در اختیار اوکراین باشه روسیه به هیچ عنوان کار ساده ای نخواهد داشت بخصوص نوع حمله روسیه که همراه با موج تجهیزات همراه خواهد بود توسط موشک های دقیق با کلاهک های خوشه ای بسیار اسیب خواهند دید جناب @MR9 تو پست زیر به خوبی برخی تجهیزات را معرفی کردند

با تشکر از دوستانی که زحمت این کار را تقبل کردند

ویدئویی از سامانه دفاع هوایی آربی اس -70 https://www.aparat.com/v/7CB0s

از فیتر ها همون موقع فرار به ایران عکسهاو فیلمهای گسترده ای موجود بود ( یکیشون رو که موقع فرود در جاده سنندج به دیواندره سقوط کرد و از بین رفت را خودم از نزدیک دیده بودم ، بقایای کاکپیت و صندلی و کلاه خلبانش هم هنوز در لشکر 28 سنندج وجود داره ) و حتی در فرودگاه های غیر نظامی شهرهای غربی مثل فرودگاه شهر همدان هم چند تا شون تا مدتها روی رمپ ها متوقف بودند ، بعد از جمع آوریشون در پایگاه نوژه هم عکسهای ماهواره ای شون در گوگل ارث موجود بود ، اما ازین اف 6 ها بجر این عکسی که شما پست کردید ( که من تا کنون ندیده بودم ) و یک عکس نا واضح از پرواز دو فروندی از فاصله دور و با استتار شبیه به خاورمیانه ای ( که در اصالت اون شک وجود داره ) هیچ سند دیگری نیست .

بله ، این مقاله را یادم هست ولی خوب تمام سعی ما این هست که ادعاها را مستند کنیم .. درسالهای گذشته ادعاهای زیادی مطرح شده که نمونه های آن در میلیتاری وجود دارد ولی خوب می بینید که حتی فیترها هم عملیاتی شدند و تصاویر و ویدئوهای مختلف از آن منتشر شد و قابل اثبات هست ولی این یک مورد تا الان مشخص نشده

ایا ایران این سیستم را داره ؟ تصویری ازش هست

دوستان مطالب زیر فقط از روی شنیده های خودم نوشته شده و منبع دیگری نداره. در سال 1990 هنگامی که ناوگان هوایی ایران به شدت ضعیف شده بود ایران تعدادی جنگنده اف-7 ایر گارد و اف-6 از چین خریدار ی کرد. تعداد اف-6 ها در بعضی منابع بین 40 تا 50 فروند و در بعضی منابع تا 100 فروند هم اعلام شده است.ولی در این شکی نیست که تعدادی از این جنگنده ها در عوض اموزش های نیروی هوایی پاکستان به پرسنل ایرانی در زمینه های امنیت پرواز-خلبانهای mirage f-1 -اموزش خلبانهای سپاهی اف-6 -به پاکستان واگذار شد و تعدادی هم به کشورهای افریقایی فرستاده شد. اما ما بقی اف-6 ها کجا هستند.؟؟؟ در سال 1374 در گردانهای عاشورای نیروی مقاومت بسیج شروع به جذب داوطلب های استشهادی شد. تعدادی از این افراد مستقیم جذب سپاه شدند و بلا فاصله به پاکستان برای اموزش پرواز فرستاده شدند. حقیقت این است که هنوز دو گردان جنگنده اف-6 در پایگاه زاهدان به صورت قطعات جدا ار هم ذخیره شده اند و تنها ماموریت انها عملیات انتهاری است.

ممنون از شما چند سال پیش در یکی از مقالات مجله جنگ افزار ، فکر کنم به قلم جناب کیانی ، خیلی تاکید به وجود داشتن این هواپیماها در ناوگان رزمی ایران شده بود که برام جای سوال بود .

با سلام یه سوال بی ربط به پست دارم . آیا هیچ مدرکی از وجود و یا خرید اف 6 در دهه هفتاد توسط ایران در رسانه ها وجود داره ؟! همون اف 6 هایی ادعایی در زاهدان ! اصلا این ماجرا صحت داره ؟

دمت گرم برادر ...حتما حق با شماست

سلام این بنده خداها بازنشسته بودن آخه ، در حال خدمت که نبودن !

در کنفرانس سالانه بین‌المللی وسایل نقلیه زرهی 2022 لندن در مورد آینده نسل تانک های لئوپارد صحبت های بیشتری مطرح شده است. در تانک لئوپاد 2AX تمرکز بر روی افزایش قابلیت های نظارتی و عملیات های شبانه، افزایش سطح حفاظتی و بهبود عملکرد توپ 120 م.م ( از جمله بهبود مهمات انرژی جنبشی) است. در نتیجه همان طور که پیش بیینی می شد خبری از افزایش کالبیر در تانک لئوپاد 2AX نیست. با توجه به پیش بینی ها به شکل کلی تانک های لئوپارد 2 تا سال 2040 در خدمت خواهند ماند.

در مراسمی با حضور سرلشکر جعفری در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نیروی هوافضای سپاه، از موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول رونمایی شد. به گزارش خبرنگار سپاه نیوز؛ در مراسمی که امروز (پنج شنبه ۱۸ بهمن ) با حضور سردار سرلشکر پاسدار محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و سردار سرتیپ پاسدار امیرعلی حاجی زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه برگزار شد ، موشک بالستیک هوشمند زمین به زمین دزفول در کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک سپاه رونمایی شد. فرمانده کل سپاه در این مراسم رونمایی از دستاوردهای دفاعی سپاه همزمان با ایام گرامیداشت چهلمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران را اثبات "ما میتوانیم" به جهانیان دانست و اظهار کرد : تولید انبوه موشک های پیشرفته دقیق و هوشمند با آخرین تکنولوژی که نقطه اوج پیشرفت در عرصه موشکی است، امروز به همت فرزندان ملت ایران در نیروی هوافضای سپاه تحقق یافته است. سرلشکر جعفری با اشاره به نمایش کارخانه زیرزمینی تولید موشک های بالستیک نقطه‌زن سپاه برای نخستین بار، گفت: رونمایی از این شهر تولید موشک در اعماق زمین، پاسخی به یاوه‌گویی‌های غربی ها است که تصور می کنند با تحریم و تهدید می توانند ما را محدود کرده و از اهداف بلندمان بازدارند. فرمانده نیروی هوافضای سپاه نیز در این مراسم امنیت ملت ایران را خط قرمز نیروهای مسلح برشمرد و اظهار کرد: با وجود توطئه ها و تهدیدات دشمن علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ، طبیعی است که ما نیز به حرکت خود ادامه دهیم و امروز به پاس پایداری و مقاومت خوزستانی های غیور ،به ویژه مردم قهرمان و مقاوم دزفول در دفاع مقدس ، از موشک هوشمند زمین به زمین "دزفول "رونمایی کردیم که آخرین دستاورد و محصول حوزه تحقیقات نیروی هوافضای سپاه است. وی با تاکید بر اینکه حرکت ما در حوزه موشک‌های زمین به زمین دائمی است ،با برشماری ویژگی‌های موشک هوشمند دزفول اظهار کرد : این دستاورد مهم به لحاظ ابعاد و اندازه به هندسه موشک ذوالفقار بسیار نزدیک می باشد ؛ موشک ذوالفقار ۷۰۰ کیلومتر برد دارد ، اما موشک دزفول هزار کیلومتر برد داشته و افزایش ۳۰۰ کیلومتری برد آن به واسطه به‌کارگیری فناوری‌های جدید در این محصول دفاعی است ، قدرت انهدام و تخریب این موشک نیز به دلیل نوع موادی که در سر جنگی آن به کارگیری شده، دو برابر موشک ذوالفقار است. http://www.sepahnews.com/index.php/component/k2/item/7225-با-حضور-فرمانده-کل-سپاه-صورت-گرفت-؛-نمایش-کارخانه-زیرزمینی-تولید-موشک-های-بالستیک-سپاه-برای-اولین-بار-رونمایی-از-موشک-بالستیک-هوشمند-زمین-به-زمین-دزفول.html سردار حاجی زاده کارخانجات ساخت موشک را امکانی گرانبها و حیاتی برشمرد واظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران شروع کننده هیچ جنگی نیست، اما قرار هم نیست در برابر دشمنان غافلگیر شویم ، از این رو هم امکانات عملیاتی و هم کارخانجات تولیدی خود را در اعماق زمین و به صورت محرمانه تعبیه کرده ایم تا از دسترسی دشمنان دور بماند.

با تشکر ویژه از هموطنان ترک و گیلک که از صدر مشروطه تا امروز با کمک یکدیگر تاواریش ها را شکست دادند

برتری هوایی بر فراز کیف آیا نیروی هوایی روسیه قابلیت سرکوب شبکه دفاع هوایی اوکراین را در یک بازه زمانی 24 ساعته دارد ؟! با فروپاشی اتحاد شوروی در سال 1991 ، روسیه و اوکراین بعنوان دو کشور مستقل که در گذشته بخشی از یک کشور بحساب می آمدند ، به شکل مستمر بر سر طیف قابل ملاحضه ای از مسائل ، از جمله حوزه امنیت و دفاع با هم اختلاف پیدا کردند ، هر چند این مشکلات چندان به نزاع نظامی منجر نشد ، اما کنار رفتن دولت میانه رو اوکراین در سال 2014 و استقرار یک تفکر ضد روسی که آشکارا طرفدار غرب بود ، این روند را وارد مرحله جدیدی نمود . پس از آن ، روسها که امنیت مرزهای خود را در جنوب ، به خظر افتاده تلقی میکردند ، به زور سرنیزه ، شبه جزیره کریمه را به خاک خود منضم نمودند ، هر چند بافت جمعیتی این منطقه بلحاظ نژادی و زبانی از دوران اتحاد شوروی بیشتر از سایر نقاط اوکراین ، به روسیه وابستگی داشت . با بدتر شدن اوضاع ، روسها که ضعف و وابستگی شدید دولت مستقر در کیف به غرب را مشاهده می کردند ، بتدریج با حمایت از شورشیان حاضر در شرق اوکراین ، یک جنگ نیابتی را با این کشور کلید زدند . با توجه به این مساله ، روند موجود ( نوامبر 2021 ) نه تنها بهبود نیافته ، بلکه تشدید نیز شده است و این امر ، احتمال اجرای یک عملیات نظامی گسترده علیه اوکرین را نسبت به گذشته ، بیشتر کرده است ، با این حال تحلیل های موجود حاکی از آن است که اگر چه مسکو از تصرف مناطق راهبردی شرق اوکراین ، سود چندانی را بدست نخواهد آورد ( بدلیل افزایش احساسات ضد روسی در مناطق غربی اوکراین و تضعیف اقتصاد آن ) ،اما کاربرد گزینه نظامی ، به دلایل مختلف ، تا حدودی کفه تعادل قدرت در این منطقه را بسود روسیه برخواهد گرداند. پوتین ( افسر سابق کی جی بی ) زلنسکی (شومن سابق تلویزیون اوکراین ) روسای جمهوری فعلی روسیه و اوکراین بدین ترتیب ، درصورتی که هر گونه درگیری نظامی بوقوع بپیوندد ، ماهیت و سازمان رزمی دو ارتش به گونه ای است که در مراحل آغازین نبرد ، هر دو تلاش خواهند نمود تا به سایتهای دفاع هوایی ، فرودگاهها ، مراکز کنترل و فرماندهی و سایر اهداف با ارزش حمله کنند . اما در طرف روسی ، قابلیتهای نیروی هوایی روسیه برای نیل به ایجاد برتری در آسمان اوکراین به شکل بالقوه تسهیل کننده انتقال یگان های زمینی و بدست آوردن کنترل سرزمینی خواهد بود . این مساله تا آنجا اهمیت دارد که می توان از آن بعنوان یک نیروی سد کننده بر علیه واحدهای هوایی و زمینی ارتش اوکراین در اجرای ضد حمله علیه نیروهای روسی استفاده نمود . از یکسو ، توانمندی های حال حاضر نیروی هوایی اوکراین بسیار محدود بوده و این کشور به یک ناوگان رزمی کوچک ، متشکل از جتهای دهه هشتاد میلادی متکی است که درسالهای اخیر ارتقاهای محدودی را بخود می بیند . ساعات پروازی خلبان های این نیرو ، به 40 ساعت درسال محدود شده و خبرهای نامناسبی از کیفیت تعمیر و نگهداری پرنده های موجود به گوش می رسد . در همین ارتباط ، این کشور در حال حاضر ، 35 فروند جنگنده میگ-29 و 35 فروند سوخو-27 را بصورت عملیاتی در اختیار دارد که در مقایسه با 260 فروند میگ-29 و سوخو-27 که در سال 1991 از نیروی هوایی ارتش شوروی به این جمهوری تازه استقلال یافته ، به ارث رسیده بود ، رقم بسیار فاجعه باری را نشان میدهد . در حالی که پیکربندی رزمی سوخو-27 های اوکراینی ، برای رزم هوایی یک نمونه بسیار خوب محسوب می شود ، اما عدم تسلیح آنها به موشکهای دوربردی نظیر آر-77 توان رزم آنها را محدود نموده و علاوه برآن بدلیل نبود یا کمبود سامانه های جنگ الکترونیک هوابرد ، بدان معنی خواهد بود که این جنگنده ها ، در برابر جتهای پیشرفته تر روسی نظیر سوخو-34 ، سوخو-30 اس ام و سوخو-35 چندان قابلیت ایجاد چالش قابل توجهی را ندارند . در این زمینه برخی تحلیلگران معتقدند که این اختلاف فاحش در حوزه جنگ الکترونیک ، کفه ترازو را به نفع نیروی هوایی روسیه سنگین نموده و این مساله در کنار نرخ بسیار پایین جتهای عملیاتی می تواند به یک فاجعه نظامی منجر گردد . این روند فرصت قابل توجهی را برای ناوگان مهاجم روسی ایجاد می کند تا با وارد کردن طیف متنوعی از سلاح های هدایت شونده هوا به زمین ، نیروی هوایی اوکراین را روی زمین محبوس نماید . درو اقع ، عدم تعادل نظامی در حوزه هوایی بلحاظ کمی و کیفی بدان معنی است که اوکراین بیش از گذشته می بایست به سامانه های دفاع هوایی خود برای به چالش کشیدن نیروی هوایی روسیه اتکاء داشته باشد . در حوزه دفاع هوایی ، ارتش اوکراین تا حال حاضر ، فاقد سامانه های دفاع هوایی برد بلند است و به تقریب همه اس-300 های به ارث رسیده از ارتش شوروی سابق ، بدلیل عدم تحرک مناسب و آسیب پذیری شدید از رده خدمتی کنار گذشته شده اند . با این وصف ، ارتش اوکراین روی کاغد به سامانه های S-300P/PS/PT ساخته شده در دهه هشتاد میلادی متکی است و اگر چه طبق برخی گزارشها ، تعدادی از این سامانه ها برای آزمایش به ایالات متحده فروخته شدند ، اما سامانه های بوک ام-یک روسی هنوز در خدمت قرار دارند ، البته تعدادی از این سیستم ها نیز در سال 2008 به ارتش گرجستان تحویل شده و علیه نیروی هوایی روسیه استفاده گردیدند . با توجه به این موارد ، برخلاف روسیه که گونه های پیشرفته تری از اس-300 ( نسخه های وی-4 و پی ام -2) را در اختیار دارند ، سامانه های موجود درارتش اوکراین ، برای دفاع از یک محدوده سرزمینی گسترده ، توانایی لازم را ندارند ، ضمن اینکه براساس اطلاعات موجود ، این شبکه ، فاقد لایه های مختلف دفاعی است و کم بودن آگاهی موقعیتی خدمه این سامانه ها با توجه قدیمی بودن سیستم های جنگ الکترونیک آن ، از اولویتهای نیروی هوایی روسیه برای اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی قرار خواهد داشت که به احتمال بسیار زیاد با وارد شدن بالگردهای کاموف-52 و میل-28 و جتهای ضربتی سوخو-34 صورت خواهد گرفت . علاوه براین ، آشنایی کامل روسیه به سامانه های تسلیحاتی موجود ارتش اوکراین ، روند اجرای عملیات سرکوب دفاع هوایی را احتمالا با مشکلات کمتری مواجه خواهد ساخت . ارتقاء سامانه های اس-125 ارتش اوکراین به اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، بزرگترین ضعف سامانه های اس-300 اوکراینی ، محدودیت درقابلیت درگیری با اهدف چندگانه است که این رقم به 12 هدف می رسد . درمقابل ، سامانه های اس-300 پی ام-2 روسی از اوایل دهه نود میلادی قابلیت درگیری با 36 هدف را در اختیار داشتند و می توانستد تا 72 موشک را همزمان هدایت کند ، در حالی که سامانه های اس -400 و اس-300وی-4 یقیناً توانمندی های بیشتری را به نمایش می گذارند . در نتیجه حتی اگر آتشبارهای اوکراینی بتوانند رهگیرهای روسی را کشف کنند ، در برابرمهمات هدایت شونده ای نظیر کاب-500 یا کاب-1500 یا موشکهای کروز بسیار آسیب پذیر هستند . در کنار این مساله ، فقدا سامانه های دفاع هوایی برد کوتاه که می بایست بعنوان لایه های دوم عمل کنند ، با بازنشستگی سامانه های اس-125 و بوک ام- یک های باقی مانده باعث افزایش آسیب پذیری ارتش اوکراین شده و این فشار را بر سامانه های اس-300 عملا افزایش خواهد داد . اعتماد به غرب .. آغاز فاجعه ؟ در دهه نود میلادی ، ارتش اوکراین تعداد قابل توجهی از بمب افکن های میانبرد و قاره پیمای به جامانده از شوروی سابق را به ارث برده بود ، اما حاکمیت ضعیف و نیاز مالی ، تمام این سرمایه هایی که ممکن بود کمکی به حفظ امنیت این کشور باشد را در ازای کمک های اقتصادی از دست داد در کنار تمامی این مسائل ، توانایی ارتش اوکراین برای اجرای حملات تلافی جویانه نیز بسیار محدود ارزیابی شده است . این قابلیت در اوایل دهه نود میلادی ، با وجود زرادخانه قابل توجهی از بمب افکن های میان وزن توپولف-22 و بمب افکن های هسته ای قاره پیمای توپولف-160 و موشکهای بالستیک ، بسیار قوی بود ، اما همه این توانمندی ها در ازای کمک های اقتصادی غرب ، از میان برده شدند . بدین ترتیب ، در حالی که نیروی هوایی روسیه اکنون موشکهای کروز کلاس کالیبر و خا-101 و خا-65 را می تواند در مقیاس گسترده استفاده کند ، اوکراین تا حدودی از این توانمندی محروم شده است . در این زمینه ، اگر تحلیل های مربوط به روحیه رزمی ارتش اوکراین ومیزان آمادگی نظامی آن در نظر گرفته نشود ، اختلاف فناورانه میان دو کشور آنقدر بالاست ( حدود 25 سال ) که عملا شانسی در یک درگیری گسترده نمیتوان برای واحدهای اوکرینی قائل شد . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بازگشت پچورا بخدمت !!!کارآمدی اس-125 در درگیری های قرن بیست و یکم!! 3- خرس اوکراینی برای نبردهای آینده ; آماده سازی نهایی طرح مفهومی UGV بومی برای نیروی زمینی ارتش اوکراین 4- اوکراین ، منفذی در الگوی شرقی فناوری دفاع هوایی خرید رادارهای متحرک دفاع هوایی 3D توسط ایالات متحده از اوکراین 5-ارتش اوکراین 2018 رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی 6- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

ضربه ای که منافقین به ایران از ابتدای انقلاب زدند فکر کنم در تاریخ هیچ کشوری حتی سابقه نداشته باشه چنین حجم و کیفیتی از خیانت یک گروه به کشور خودشون. یعنی هر نوعی از خیانت را که حساب کنی، به هر کیفیت و کمیتی و با هر کشوری که متقاضیشون بوده در هر برهه ای نه نگفتند: - اختلال در انقلاب - ترور اکثریت نخبگانی انقلاب و تهی کردن انقلاب از افراد موثر، باهوش، توانمند و سالم - تضعیف انقلابی نوپا در آغازین روزهاش شکل گیریش که طبیعتا کشور دچار خلا و کمبودها و آشفتگی است - ترور بخش عظیمی از جمعیت کشور در روزهایی که کشور نیاز داشت بهشون - ترور مردمان عادی و ایجاد جو وحشت و خفقان - اعلام جنگ مسلحانه داخلی در بحبوحه جنگی به وسعت 1200 کیلومتر در مرزهای خارجی که این حتی در تاریخ کم نظیر هست وقتی کشوری درگیر جنگ خارجی است گروهی مسلح مدعی! نه تنها به تجاوز خارجی کاری نداشته باشه بلکه جنگ داخلی هم راه بیندازه - پیوستن به دشمن خارجی و شرکت مستقیم در عملیات نظامی یک دشمن خارجی بر علیه کشور باز هم در ابتدای انقلاب و شرایط متزلزل کشور - پیوستن به سرویس های اطلاعاتی چندین دشمن خارجی به هر روش و طریقی که اونها بخوان و همکاری بر هر دشمن خارجی ضد کشور با هر شرایطی - نفوذ گسترده در کشور و عملیات های خرابکارانه متعدد در قالب مردمان عادی کشور که با توجه به ایرانی بودن یک گنج عظیم برای سرویس های اطلاعاتی خارجی کشور محسوب میشدند که به صورت پکیج خودشون را کاملا در اختیار این سرویسها قرار دادند - ضرباتی که در در رابطه با برنامه هسته ای ایران به کشور در عناوین مختلف از جاسوسی تا خرابکاری و ترور و تشدید تحریمها به کشور زدند - ترورهای مستمر دانشمندان کشور و در راسشون چندین دانشمند اتمی و از همه مهمتر شهید طهرانی مقدم به همراه نزدیک به چهل نفر از نخبگان موشکی و همچنین نابودی یکی از مهمترین مراکز تحقیقاتی موشکی کشور که حداقل یک دهه کشور را در این زمنیه شاید عقب انداخت - آلت دست انواع کشورهای خارجی برای تولید محتوای حقوق بشری، تبلیغات رایگان ضد کشور خودشون، هر گونه و از هر نوعی تلاش برای فشار و تهدید کشور و حتی تلاش مستمر برای حمله نظامی به کشور توسط دشمن خارجی و .... و البته بسیاری از موارد دیگه که احتمالا در خفا و پنهان انجام گرفته و ما مردمان عادی هیچوقت مطلع نشدیم ازش. اصولا همانطور که در بالا هم اشاره شد چنین جمعیت مزدوری در لا به لای مردمان عادی کشور برای هر دشمن خارجی به هر نحوی یک گنج و فراگنج محسوب میشه. خیلی واضح و حتی بدون ذره ای فکر میشه گفت هیچ گروه مزدوری در حال حاضر و شاید حتی تاریخ چند قرن اخیر در هیچ کشوری به این وسعت و کیفیت به دشمنان خارجی یک کشور خدمات ارائه ندادند. -

با تشکر از جناب مهران عزیز بابت مقاله خوبشون ولی چند مورد رو باید لحاظ کرد در مورد ناپدید شدن رجوی دو بحث وجود دارد یکی بحث اسیب دیدن در حملات موشکی ایران است دوم همکاری با امریکایی ها و پنهان شدن به نظر خودم هر دو عامل وجود داره و ترکیبی است طبقه گفته سردار حاجی زاده پس از عملیات دوم کسی تصویری از رجوی ملعون ندیده است لینک باتوجه به علاقه و سیستم پروپاگاندای رجوی، باید در اون حمله آسیب جدی دیده باشه که تصمیم گرفته خودش رو پنهان کنه آسیب و نقصی که باعث فرو ریختن اقتدار میشد ، مثل نقص در صورت یا فلج شدن چون صدای رجوی همراه با اشاراتی که انگار صحنه رو میبینه برای منافقین نشون داده میشه در جلسات در ادامه به احتمال زیاد آمریکایی ها پس از اشغال عراق با مریم رجوی به توافق میرسن و جابجایی ها و همکاری هایی رو انجام میدن بویژه که بعد از اون شدت کار اطلاعاتی منافقین به شدت بالا رفت و داستان هسته ای رو کوبیدن دوستمون @parsneet زودتر به این مساله اشاره کردند

فاز میلیشیای مسلح در 30 خرداد 60 تست شد ، جواب نداد ، قضیه سوریه هم برای جمهوری اسلامی یک تجربه خوب برای زدن سر مار هست که نشانه های ان کم کم دارد جلوه گر می شود این شیوه هم تست شد و به اعتقاد اندیشکده های خودشون فقط حاکمیت را متحدتر کرد در بین اپوزان جمهوری اسلامی ، یک نفر که اگر قصد داشته باشیم محترمانه تحلیل کنیم ، با جربزه پیدا نمی کنید که بشود ان را علم کرد( یک اصطلاح کوچه - بازاری طرفهای ما باب هست در این زمینه که قابلیت انتشار ندارد ) و محور جریان درست کرد ، جمهوری اسلامی 500 تا 1000 تا گروه مخالف تک نفره دارد که هر کدوم اینها با نفر بعدی مخالف هست و حاضر نیست قدرت آینده را تقسیم کند ، گروه های چپ مارکسیستی که نه توانایی جریان سازی دارند و نه سیستم اطلاعاتی ایران برای آنها فرصتی برای جریان سازی به شیوه دهه 30 و 40 شمسی باقی گذاشته ، عقبه ایدئولوژیکی انها را هم نخ نما شده و تقریبا یک جریان مُرده محسوب میشوند . سلطنت طلبها هم که خودشون بین خودشون ان قدر انشعاب دارند که همدیگر را اصولا قبول ندارند و برای 1000 دلار بیشتر ، راحت زیرآب هم دیگر را می زنند . یک عده ای هم بعد از جریان سال 78 و 88 رفتند آنسمت که بخش بزرگی از عملیات جراحی شده ایالات متحده علیه ما با گرای دقیق اینها به ثمر نشسته و اینها از همه خطرناک تر هستند ، ولی میشود تاثیر انها را کم رنگ کرد . ربع پهلوی و حکومت در تبعید ، یک ارتباط کاریکاتوری هست که با دوپینگ مضحک منافقین و فلان و فلان هم جمع نشده و نمی شود ، کاری که واشنگتن در حال حاضر دارد جلو می برد ، نسخه بروزرسانی شده استراتژی ریچارد نفیو هست با یکسری تبصره های جدید تا از داخل آلترناتیو درست کنند ، البته روی سوء مدیریت داخلی تا حد زیادی حساب بازکردند و یک عده ای هم در داخل دانسته و نادانسته دارند به این مساله کمک می کنند ..

ارتش اوکراین 2018 رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی کیف : نیروی زمینی ارتش اوکراین ، درجریان رژه بیست و هفتمین سالگرد استقلال این کشور که بیست وچهارم اوت هر سال اجرا میشود ، از جدیدترین سامانه های توپخانه ای و موشکی خود رونمایی نمود. در این مراسم ، چیزی در حدود 250 یگان نمونه به نمایش عموم گذاشته شد که این واحدها را 4500 نفر از پرسنل ارتش این کشور ، همراهی می نمودند . دررژه روز استقلال این کشور از اتحاد جماهیر شوروی ، یگانهایی از نیروی زمینی ، گارد ملی ، واحدهای مرزدار ، سرویسهای امنیتی اوکراین بخشی از توانمندی های خود را به نمایش گذاشتند . در بخش هوایی ، پرنده های جدیدی نظیر آنتونوف -148 پرواز نخست عمومی خود را تجربه نمود و در بخش زمینی نیز تسلیحات و ادوات تولید شده توسط صنعت دفاعی این کشور مورد بازدید قرار گرفت . مهمترین بخش این رژه نظامی ، رونمایی از جدیدترین سامانه های توپخانه و موشکی و همچنین سامانه های شناسایی بومی این کشور محسوب میشد . درجریان برگزاری این مراسم ، صنایع دفاعی اوکراین ، برای نخستین بار از سامانه توپخانه ای 2S22 بوگدانا با کالیبر 155 م.م که بروی یک خودروی سنگین چرخدار نصب شده بود ، پرده برداری نمود . این سامانه جدید توانایی انهدام پستهای فرماندهی ، واحدهای تکور زرهی و مکانیزه ، آتشبارهای توپخانه ، پستهای مخابراتی و استحکامات تقویت شده را در لیست ماموریتهای محوله به ثبت رسانده است . این توپ 155 م.م که برای تحرک افزون تر برروی شاسی یک کامیون شش در شش کراز قرار گرفته ، جدیدترین محصول شرکت AutoKrAZ بشمار می آید . دومین سامانه جدید رزمی رصد شده در این رژه ، یک خودروی زرهی با قابلیت اجرای ماموریتهای پایش آتش توپخانه با شناسه Obolon-A بود که طبق ادعای شرکت سازنده ، تحت هر شرایط آب و هوایی می تواند آتش رده های توپخانه در سطوح دسته ، آتشبار و گردان را با کیفیت بالاتری بسوی اهداف مشخص شده ، روانه نماید . سومین سامانه معرفی شده ، سیستم موشکی VERBA بود که بروی شاسی کامیون شش در شش کراز قرار داشت و برای اجرای آتش از 5 خدمه بهره میبرد . در این سامانه موشکی جدید ، تمامی فرآیندهای مربوط به پایش آتش ، هدایت و حتی بارگذاری مهمات ، بصورت خودکار از کابین و بدون دخالت مستقیم نیروی انسانی قابل انجام است . این سامانه که در ردیف سیستم های MRLS ( سامانه های راکت انداز چند گانه ) قرار می گیرد ، محصول دفتر طراحی موروزوف مستقر در خارکف بوده وبا وزنی نزدیک به 20 تن می تواند با سرعتی در حدود 85 کیلومتر در ساعت در میدان نبرد جابه جا شود . چهارمین سخت افزار مورد مشاهده ، سامانه بردیاب خودکار Polozhennya-2 بود که با شناسایی و آنالیز صدای ناشی از شلیک اتشبارهای دشمن (شامل خمپاره انداز ها و قبضه های توپ ) موقعیت استقرار عناصر توپخانه دشمن را شناسایی و گرای دقیق آنها را در اختیار عناصر آتش خودی برای اجرای تاکتیکهای ضد آتش ، قرار دهد . این سامانه عمدتا" وظایفی نظیر جستجو ، شناسایی مسیرها و یافتن موقعیت منابع سیگنالهای صوتی در یک منطقه مشخص را بر عهده می گیرد و نتایج بدست آمده از این رصد ، در نمایشگرهای فرمانده سیستم قابل مشاهده بود و می توان در صورت نیاز ، با استفاده از خطوط امن دیتا ، اطلاعات بدست آمده را در اختیار رده های بالاتر نیز نهاد . دومین سامانه موشکی به نمایش در آمده در این رژه ، راکت انداز دقیق Vilha محسوب میشد که در شمار محصولات دفتر مهندسی Luch قرار دارد . مهمات مورد استفاده در این سامانه موشکی ، از نوع سوخت جامد است که برای انهدام اهداف ، می تواند به طیف متنوعی از کلاهکهای جنگی مسلح شود . علاوه براین ، موشک فوق الذکر به یک سیستم تصحیح مسیر داخلی مجهز شده که وظیفه تثبیت زاویه گردش موشک پس از شلیک و در زمان پرواز را برعهده دارد . موشک مورد بحث ، با بردی درحدود 120-20 کیلومتر از روی پرتابگرهای خودکششی 9K58 قابل شلیک بسوی اهداف از پیش تعیین شده خواهد بود . یکی از جدیدترین سامانه های حاضر در این مراسم ، سامانه موقعیت یابی جنگ افزارهای متحرک بود که ماموریت تعریف شده برای آن ، حفاظت از سربازان و غیرنظامیان در برابر آتشباری غافلگیرانه دشمن است . به گفته تولید کننده این سیستم ، توانایی رزمی این سامانه در محیطهای آلوده به جنگ الکترونیک ، تا پیش از این در اختیار ارتش قرار نداشت . و درنهایت سامانه موشکی Grim-2 با بردی برابر 350 کیلومتر که قابل افزایش تا 500 کیلومتر نیز هست ، جدیدترین عضو خانواده محصولات دفترطراحی Yuzhnoye محسوب میشود که بصورت مشترک با شرکت مواد شیمیایی Pavlograd و شرکت ماشین سازی موروزوف تولید شده است . پی نوشت : در مجموع ، خوب هست که از تجارب دیگران ، نخست ، درس گرفته و در درجه دوم ، آن را به کار بندیم . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

با سلام باز آماد اساسی فالکروم های ایرانی براساس اطلاعات منتشر شده ، با پایان یافتن فوریه 2016 میلادی ، مرکز تعمیرات اساسی میگ-29 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مستقر در پایگاه دوم شکاری شهید فکوری تبریز ( TFB.2) موفق شد تا طی یک برنامه سه ساله ، اورهال جنگنده آموزشی دو سرنشینه MIG-29UB را به اتمام برساند .کار بر روی این پرنده رزمی ، ( جنگنده میگ-29 یو.بی ، به رجیستر 6303-3 )جمعی اسکادران دوم تاکتیکی با اجرای 17000 نفر-ساعت کار در دستور کار قرار داده شد و با موفقیت به پایان رسید . میگ مزبور تا سال 2007 ، جمعی اسکادران یازدهم مستقر در پایگاه یکم شکاری (تهران) بشمار می رفت که در این سال به پایگاه دوم شکاری منتقل و پس از دو سال پرواز عملیاتی ، در سال 2009 زمینگیر و در نوبت تعمیرات اساسی قرار گرفت . در گذشته (اوایل سال 2000 میلادی ) ، تعمیرات نیمه عمر این پرنده ، توسط متخصصین فنی مرکز اورهال مهرآباد به انجام رسید . با این حال نیروی هوایی قادر نبود قطعات یدکی مورد نیاز برای پیشرانه های پرمصرف و مستهلک شده RD-33 را از سال 2013، با واسطه منابع خارجی تامین نماید ، در نتیجه ، متخصصین فنی پایگاه دوم شکاری ، به این نتیجه رسیدند که می بایست با اتکاء به منابع داخلی این مهم را به انجام رسانند که این ماموریت در بازه زمانی 2012 تا 2016 اجرا گردید . پیش از شروع این برنامه ، مابین سالهای 2008 تا 2012 ، بدلیل وجود قطعات یدکی ، هرساله یک فروند از میگهای روسی اورهال و تحویل نیروی هوایی می گردید . از زمان سقوط اتحاد شوروی ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مشکلات قابل توجه و عدیده ای را برای دریافت پشتیبانی فنی و قطعات یدکی از روسیه ، تجربه نموده است . این مساله ، استمرار آمادگی رزمی ناوگان جنگنده های روسی موجود درسازمان رزم نیرو ( MIG-29 و SU-24) رابشدت دچار مخاطره نموده و علیرغم اینکه این جنگنده ها در دهه 90میلادی بطور مستقیم از روسیه خریداری شدند ، اما بلحاظ آمادگی رزمی ، همواره در یک سطح پایین تر نسبت به پرنده های غربی موجود در ناوگان رزمی نیروی هوایی ( F-4 و F-5) قرار دارند . با این وجود ، تنها یکبار ، درسال 2007 ، روسها در جریان یک معامله 150 میلیون دلاری ، 50 دستگاه پیشرانه RD-33 را به ایران انتقال دادند . به اعتقاد نویسنده خبر ، مقامات ارشد ضد اطلاعاتی ایران براین عقیده اند که کرملین ، مخفیانه با سران تل آویو برای کاهش توان رزمی نیروی هوایی ارتش ، هماهنگی های لازم را بعمل آورده اند ، چرا که به شکل غیر منتظره ای ، مابین سالهای 1998 تا 2008 ، سطح پشتیبانی فنی از جنگنده های میگ -29 فالکروم و بمب افکن های سوخو-24 فنسر ، بسرعت کاهش یافت و به پایین ترین سطح ممکن رسید . اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، در حال حاضر مسئولیت دفاع هوایی از شمال غرب ایران را بر عهده دارد ، چرا که تهدید جنگنده های اف-16 ترک در این منطقه بسیار جدی و قابل توجه است . سازمان رزم این اسکادران ، از چهار فروند MIG-29UB ، بعلاوه یکفروند MIG-29A بهره می برد و بجز یکی از فالکروم های دو سرنشینه ، بقیه کاملاً عملیاتی بوده و پرنده چهارم ( رجیستر 6302-3) قرار است برای تعمیرات اساسی به پایگاه یکم شکاری تهران ، تحویل داده شود طبق اخبار منتشر شده ، جنگنده فالکروم (رجیستر 6301-3) از یکم ژانویه 2016 ، تحت تعمیرات اساسی مشابهی در تبریز قرار دارد . پی نوشت : 1- مطالب فوق الذکر ، نظر نویسنده مطلب است و تایید و ردّ نمی گردد . 2- منبع : با کمی ویرایش Air Forces Monthly - April 2016 ، صفحه 24 صرفاً برای میلیتاری / مترجم : MR9

(MGM-52 ( Lance یک موشک بالستیک کوتاه برد سوخت مایع است . یکی از اهداف توسعه این موشک جایگزین کردن یگان های موشک زمين به زمين سارجنت بود . این موشک ها دارای یک طراحی کوچک و ارزان قیمت بودن تا بتوان آنها را به تعداد زیادی تولید کرده و قدرت آتش را افزایش دهند . Lance توسط یک کشنده M752 ( انتقال دهنده – بناکننده – پرتا کننده TEL ) حمل می شد . این خودرو توانایی حمل 2 موشک را دارد و معمولا توسط یک خودرو بارگذاری همراه می شود . سیستم موشکیMGM-52 برای مقابله با تهدیدهای اتحاد جماهیر شوروی طراحی گردید . توسعه این موشک ، دکترین ایالات متحده در مورد افزایش سلاح های هسته ای با قدرت کم ، در قاره اروپا را دنبال می کرد . این موشک های کوتاه برد میتوانست از اهداف استراتژیک محافظت نماید اما این موشک با کلاهک هسته ای در این اندازه می توانست تهدیدی برای مراکز جمعیتی و اهداف مهم به شمار آید . همچنین این موشک با کلاهک نوترونی برای مقابله با نیروهای نظامی ، مخصوصا یگان های زرهی توسعه پیدا کرد . کلاهک هایHE در 2 مدل " submunition " و " unitary " برای مواقعی که اجازه استفاده از کلاهک های هسته ای نبود گسترش پیدا کردند . کلاهک submunition تنها بر ای مقابله با واحد های نظامی مخصوص و کلاهک های unitary HE تنها برای اهداف بزرگ مانند کارخانه ها ، فرودگاه ها و ... توسعه داده شده بودند . این موشک دارای بردی معادل 130 کیلومتر و خطای دایره ای 150 متر بود . هدایت این موشک از یک سیستم هدایت خودکار داخلی ساده شده که برای کاهش هزینه ها طراحی شده بود استفاده می کرد .lance توانایی حمل یک کلاهک هسته ایW70 با قدرت تخریبی KT 100 را داشت . همچنین این موشک می توانست کلاهک های مدل W70-3 که می توانست تشعع اتمی زیادی را ایجاد کند حمل نماید . کلاهک های HE از دیگر کلاهک قابل حمل توسط این موشک بود . Lance یک موشک تک مرحله ای سوخت مایع ، وزن 1.527 کیلوگرم ، طول 6.41 مترو قطر 0.56 متر بود . تست موشک های MGM-52 ( Lance ) از سال 1965 آغاز و در سال 1972 وارد خدمت در نیروی زمینی ایالات متحده شد . تولید این موشک تا سال 1980 ادامه پیدا کرد . در سال 1990 حدود 90 لانچر lance ، بیش از 300 کلاهک با قابلیت انفجار بالا (HE) و 700 کلاهک هسته ای در اروپا مستقر بود اگرچه در سال 1993 تمامی کلاهک های هسته ای به ایالات متحده باز گردانیده شد . این موشک در کشور های اروپایی ناتو و کره جنوبی مستقر گردید . از مهمترین کشورهای دریافت کننده این موشک میتوان به : بلژیک ، آلمان ، ایران ، اسرائیل ، ایتالیا ، هلند و دو.لت بریتانیا و ایرلند اشاره کرد . بین سال های 1991 تا 1994 lance از سرویس خدمت در کشورهای ناتو خارج و تنها در کشورهای ایران و اسرائیل قرار گرفته بود . مشخصات: كشور : ایالات متحده امریکا نام ثبت شده : MGM-52 گروه بندی : BSRBM شروع خدمت : 1972 جايگاه : متحرك طول : 6.41 متر قطر : 0.56 متر وزن پرتاب : 1527 كيلوگرم سر جنگي : هسته ای W70 ( KT100 ) ، HE ، کلاهک W70-3 تعداد کلاهک : 1 برد :130 كيلومتر سيستم هدايت : رادار داخلي ساده شده پيشرانه : 1 مرحله اي سوخت مایع وضعیت : فعال مترجم : mostafa2426 استفاده از این مطالب تنها با ذکر نامmilitary.ir مجاز می باشد

خیلی عذر خواهی میکنم جناب دکتر . در محضر جنابعالی جسارت کردیم. ما که از درمان و بیمار و سلامتی و چاقی و سالمندی و .... چیزی نمیفهیم. و مدرک مون رو باید بزاریم کنار کوزه