نبرد تایتان ها ...!!!!!! صف آرایی نیروی هوایی روسیه و اوکراین برای رزم هوایی ؟!!!!!!!!!!!! بخش اول مناقشه اوکراین اگر چه هنوز به مثابه آتش زیر خاکستر است و هنوز اتفاق عمده ای رخ نداده ( دهم بهمن 1400 ) ، اما رسانه های دوطرف ، بخصوص بنگاه های خبر پراکنی غربی به شکل متواتر معتقدند که روسیه ممکن است تا چند هفته آینده به اوکراین حمله ور شود ، به همین دلیل قدرت نظامی دو طرف به شکل گسترده تری زیر ذره بین قرار گرفته است . در واقع ، اگر مسکو ، حمله جدیدی را علیه اوکراین کلید بزند ، احتمالا چیزی در حدود 175000 سرباز نیروی زمینی به همراه حملات موشکی از زمین و دریا بر علیه اهداف از پیش تعیین شده صورت خواهد گرفت . با این حال ، درصورت وقوع هر گونه اقدام نظامی ، نوک پیکان تهاجمی روسیه ، نیروی هوایی این کشور خواهد بود ، به همین دلیل فرصتی بدست آمده تا توان رزمی دو طرف در حوزه هوایی مورد بررسی قرار گیرد . به ترتیب از راست : نشان منطقه نظامی غرب ارتش فدرال (WMD) نشان دفتر امنیت فدرال ( FSB) نشان وزارت موقعیت های اضطراری (MChS) نشان سرویس گارد ملی فدرال روسیه ( Rosgvardia) نشان نیروی هوا-فضای روسیه ( VKS) نیروی هوایی روسیه یگان های ارتش فدرال روسیه هم اکنون در 5 منطقه نظامی اصلی سازماندهی شده اند که یک شبکه اداری مبتنی بر قلمروهای جغرافیایی را به نمایش می گذارد و هرکدام از این 5 منطقه ، یک ستاد نظامی جداگانه را در اختیار دارند که مسئولیت اداره حوزه استحفاظی خود را دارد . برهمین اساس ، در بدترین سناریوی ممکن ( جنگ ) و مطابق با داده های منتشر شده توسط اطلاعات نظامی ارتش اوکراین ، یگان های روسی از محور شرقی ، مرز بین المللی را شکسته و از محور کریمه ، به جنوب اوکراین حمله ور خواهند شد و پس از اجرای عملیات آبخاکی ، وارد خاک اوکراین می شوند . علاوه براین ، محور دومی از شمال اوکراین ( بلاروس ) نیز وجود دارد که پس از استقرار واحدهای کامل روسی در آن، امکان آن قوت بیشتری پیدا خواهد نمود . اما صرف نظر از احتمال وقوع جنگ ، هر نوع طراحی رزمی شامل بکارگیری مشترک یگان های هوایی و زمینی است در دو منطقه نظامی جداگانه ارتش روسیه خواهد بود . در این ارتباط ، بخش قابل توجهی از منطاق مرزی روسیه با اوکراین و همچنین نوار مرزی با کشورهای عضو ناتو ، شامل لهستان ، استونی ، لتونی و لیتوانی زیرنظر ستاد منطقه نظامی غرب ( WMD) قرار می گیرند . این ستاد ، مهمترین شاخه از 5 ناحیه نظامی ارتش روسیه است که مسکو ، سن پیترز بورگ و منطقه بشدت نظامی شده کالینینگراد را پوشش میدهد . با توجه به این مساله ، علاوه بر نیروی هوا-فضای روسیه (VKS) در ستاد منطقه غرب ، این بخش مسئولیت یگان های نیروی زمینی و تمامی ناوگان بالتیک وشاخه هوایی نیروی دریایی را نیز برعهده دارد ، در حالی که با وقوع جنگ تمام عیار ، واحدهای سرویس گارد ملی فدرال روسیه ( Rosgvardia) ، گارد مرزی سرویس امنیت فدرال ( FSB) و وزارت موقعیتهای اضطراری ( MChS) نیز در حوزه مسئولیت این ستاد قرار می گیرند .با قرار داشتن این واحدها و یگانها ، ستاد منطقه غرب ارتش فدرال مسئولیت دفاع از مسکو ، سن پیترزبورگ و کالینینگراد را با انتقال پیشرفته ترین عناصر دفاع هوایی که توان مقابله با بمب افکن ها ، موشکهای کروز ، جنگنده ها و موشکهای بالستیک راهبردی و تاکتیک برعهده دارد . اسکادران های بال ثابت ستاد نظامی منطقه غرب ارتش فدرال روسیه زمانی که قرار است تا واحدهای VKS ( هوا-فضا ) منطقه نظامی غرب مورد بررسی قرار گیرد ، می توان تمامی واحدهای آن را تحث فرماندهی نیروی هوایی ششم و ارتش دفاع هوایی (بعبارت بهتر ، 6 A VVS PVO ) که درسال 2015 ایجاد شد ، محاسبه نمود . این فرماندهی که شامل اسکادران های استراتژیک نیز می شود ، عناصر دفاع هوایی زمین پایه و همچنین جنگنده های تاکتیکی ( که در ارتش روسیه از قدیم ، نیروی هوایی جبهه ای نام داشته ) و درنهایت بالگردهای هواپیمایی نیروی زمینی را در هماهنگی با عناصر نیروی زمینی تحت فرماندهی خود می بیند . در درون این فرماندهی جدید ، یک لشکر ترکیبی با شناسه لشکر 105 مرکب هوایی قرار دارد که تمامی جنگنده های ستاد منطقه غرب ، جتهای ضربتی بعلاوه یک هنگ کامل ترابری تاکتیکی مستقل را که ماموریتهای VIP را بر عهده می گیرد ، وجود دارد . این لشکر نیز در سازمان رزمی خود یک تیپ کامل و دو هنگ رزمی را دراختیار دارد که مجموعا" 10 اسکادران بالگرد ترابری ، تهاجمی ، شناسایی را برای ماموریت های محوله می تواند استفاده کند . در همین راستا ، پایگاه های هوایی که به شکل دائم توسط ستاد منطقه نظامی غرب اداره شده و برخی نیز در فاصله بسیار دورتری از مرزهای اوکراین قرار داشته و توان اعزام تجهیزات رزمی خود را به صحنه عملیات نظامی دارند ،شامل 1- پایگاه هوایی کورسک -خالیون : در این پایگاه ، هنگ 14 نیروی هوایی از لشکر 105 به دو اسکادران جنگنده مجهز است که با جتهای سوخو-30 اس ام عملیات می کنند . این هنگ با قدرت اسمی 24 فروند جنگنده سوخو-30 اس ام ، در گذشته به جتهای میگ-29 اس ام تی / یوبی مسلح بود ، که با لغو سفارش الجزایر ، به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شده بودند . اما وضعیت فالکروم نامشخص بوده و برخی معتقدند که پس از تحویل سوخو-30 ها ، بتدریج غیر عملیاتی شده اند ، اما در اوایل سال 2021 برای عملیات نظامی به سوریه اعزام شدند که باعث تعجب همگان شد . 2- پایگاه هوایی ورونژ : توان رزمی بمب افکن های تاکتیکی لشکر 105 هوایی متعلق به هنگ 47 نیروی هوایی است که به دو اسکادران سوخو-34 متکی است که در این پایگاه مستقر هستند . این هنگ ، 24 فروند جت ضربتی سوخو-34 را برای جایگزینی بمب افکن های ضربتی سوخو-24 ام دریافت کرده اند و در گذشته از اولین یگانهای بشمار می آمدند که به سوریه اعزام شدند . این هنگ در میان واحدهای رزمی ارتش روسیه بدلیل تجارب بدست آمده در سوریه در کاربرد مهمات هدایت شونده لیزری / تلویزیونی و هدایت ماهواره ای ، جایگاه ویژه ای دارد . 3- پایگاه هوایی بسووتز : این پایگاه بعنوان بخش دیگری از لشکر 105 ، هنگ 159 نیروی هوایی را در خود جای داده که به جتهای سوخو-35 اس مجهز است . این یگان با در اختیار داشتن 24 فروند جنگنده سوخو-35 ، در گذشته مسلح به جتهای سوخو-27 پی و سوخو-27 اس ام بود که نشان دهنده یک ارتقاء گسترده بر روی توان رزم این یگان است . گفته می شود ستاد نظامی منطقه غرب ارتش با ارسال مهمات هدایت دقیق ، و تجهیزجنگنده ها به سامانه های جدیدتر ناوبری و تهاجمی ، قدرت ضربتی این پایگاه را بشدت افزایش داده است . 4- پایگاه هوایی خوتیلف : هنگ 790 از لشکر 105 هوایی به 3 اسکادران ترکیبی از جتهای سوخو-35 و میگ-31 مسلح است که پس از پایگاه بسووتز ، دومین پایگاه هوایی ارتش بود که جنگنده های جدید سوخو-35 را دریافت نمود . برهمین اساس ، به غیر از 12 فروند سوخو-35 اسکادران یکم ، دو اسکادران دوم و سوم ، مجموعا به 24 فروند جنگنده میگ-31 بی ام / بی اس ام مسلح بوده که قابلیت دفاع هوایی دوربرد را بخصوص در برابر موشکهای کروز در ارتفاع پایین ، فراهم می آورد . 5- پایگاه هوایی شاتالوف : یکی از دو اسکادران شناسایی نیروی هوایی ستاد منطقه غرب ، مسلح به 6 تا 8 فروند جت سوخو-24 ام آر و تعدادی هواگرد توربوپراپ آنتونوف-30 برای ماموریتهای شناسایی سریع و عکس برداری ، در این پایگاه استقرار دارد که با توجه به وسعت منطقه ، این تعداد کمی عجیب بوده و احتمالا در زمان درگیری ، هواگردهای بیشتری به این پایگاه اعزام خواهند شد . 6- پایگاه هوایی سن پیترزبورگ- لواشوو : مسئولیت ترابری تاکتیکی ستاد نظامی منطقه غرب برعهده هنگ 33 مستقر درشرق مسکو است که مجموعه متنوعی از هواگردهای آنتونوف-26 ، میل-8 ، آنتونوف-148 ، توپولف-134 ، آنتونوف-72 ، آنتونوف-12 و میل-26 را در اختیار دارد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ..... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... از زمانی که شما تصمیم بگیرید تا اجرایی شدن چنین ایده ای ، نباید زمان بسیار طولانی ( به شرط وجود سرمایه لازم و ابزار اولیه ) نیاز باشد . اما یک نکته این وسط هست که این ایده اولیه چقدر با استراتژی ما در خصوص حفظ توان ضربتی موشکی پس از ضربه اول دشمن ، منطبق هست و نسبت هزینه و فایده آن در مقایسه با سایر روشها ، از جمله شهرهای موشکی ، لانچرهای کششی استتار شده و ... چقدر ممکن هست باشد . تصویر بازسازی شده ذیل تنها یک ایده هست و محاسبات در خصوص ابعاد موشک و واگن حامل صورت نگرفته است

گزارش جدید شورای امنیت در خصوص یمن مثل همیشه اطلاعات بسیار جالبی دارد رایان رشد افزار صیاد2 پهپاد وعید حمله به کشتی اسراییلی MERCER STREET حمله با موشک قدس 2 به Aramco Bulk Plant در جده و... https://undocs.org/S/2022/50

دو طرح مختلف برای حمله به سامانه هاک ترکیه در پایگاه الوطیه مطرح شده 1- حمله رافال های مصری با موشک های کروز 2- حمله 4 فروند میراژ 9-2000 اماراتی با پشتیبانی اواکس e-2 مصری بیشتر البته احتمال حمله با رافال های مصری مطرح هست

بسم الله الرحمن الرحیم هزینه های پروازهای فضایی قبل و بعد از SpaceX در 21 دسامبر 2021 موشک فالکون 9 اسپیس ایکس به منظور تحویل تجهیزات و هدایای کریسمس به فضانوردان ایستگاه فضایی پرتاب شد. تنها 8 دقیقه بعد از پرتاب، اولین مرحله موشک به زمین بازگشت و بر روی یکی از کشتی های بدون سرنشین اسپیس ایکس در اقیانوس اطلس فرود آمد. این فرود صدمین فرود موفقیت آمیز این شرکت بود. SpaceX مانند سایر شرکت های همچون Blue Origin و Ball Aerospace درحال طراحی و ساخت فضاپیماها با ایده هایی برای کم کردن هزینه ها و در عین حال سرعت در تحویل محموله ها است. اما هزینه پرتاب یک موشک باری به فضا چقدر است و این هزینه ها در طول سالها چقدر تغیر کرده است. در نمودار بالا بر اساس داده های مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی نگاهی به هزینه هر کیلوگرم پرتاب های فضایی در سراسر جهان از سال 1960 می اندازیم. مسابقه فضایی یکی از وقایع مهم قرن بیستم جنگ سرد و رقابت بین ایالات متحده و اتجاد جماهیر شوروی جهت دستیابی به قابلیت های برتر در پرواز های فضایی است. مسابقه فضایی منجر به پیشرفت‌های تکنولوژیکی بزرگ شد، اما این نوآوری‌ها هزینه بالایی داشت. به عنوان مثال، در طول دهه 1960، ناسا 28 میلیارد دلار برای فرود فضانوردان روی ماه هزینه کرد، هزینه ای که امروزه معادل 288 میلیارد دلار با در نظر گرفتن تورم است. در دو دهه گذشته، شرکت‌های استارت‌آپ فضایی نشان داده‌اند که می‌توانند با پیمانکاران سنگین وزن هوافضا مانند بوئینگ و لاکهید مارتین رقابت کنند. امروزه، پرتاب موشک اسپیس ایکس می تواند 97 درصد ارزان تر از هزینه سواری سایوز روسی در دهه 60 باشد.تقویت‌کننده‌های(بوستر) موشک اسپیس‌ایکس معمولاً به زمین بازمی‌گردند که می‌توانند بازسازی شوند، این مسئله باعث صرفه جویی در هزینه ها و کاهش قیمت های این شرکت جهت رقابت با سایر ارائه دهندگان خدماتی فضایی می شود. توریسم فضایی اگر چه هزینه ارسال محموله های باری با رقابت بین شرکتها پایین آمده ، اما هزینه ارسال انسان به فضا همچنان گران است. در طول 60 سل گذشته تقریبا 600 نفر به فضا پرواز کرده اند که اکثر آنها فضانوردان دولتی بوده اند. برای یک صفر زیر مداری در SpaceShipTwo شرکت Virgin Galactic و New Shepard متعلق به Blue Origin صندلی ها معمولا بین بین 250 هزار تا 500 هزار دلار قیمت دارند . پروازهای فراتر از آن به ارتفاع های بسیار بالاتر هزینه های بسیار بیشتری دارند که ممکن است به بیش از 50میلیون دلار برای هر صندلی برسد. آینده پروازهای فضایی Benji Reed یکی از مدیران SpaceX گفته : ما می خواهیم در چندین سیاره زندگی کنیم و این به معنی قرار دادن میلیون نفر در فضا است و با توجه به کاهش هزینه ها در دو دهه گذشته ممکن است در آینده اسمان دیگر محدود نباشد. منبع تا زمانی که شرکتهای قوی خصوص نداشته باشیم و شرکتهای ما وارد رقابت چه در سطح داخلی و در سطح بین المللی نشوند هزینه توسعه صنایع برای ما زیاد خواهد بود

یک گنگ! وحشی و جنایتکار به همراهی جامعه جهانی ریختن سر یک کشور دارند هر جنایتی را توش انجام میدند 100 تا 100 تا آدم میکشند و تازه این تفریحشون محسوب میشه و با همراهی جهانی در یک محاصره 360 درجه دارند یک نسل کشی تمیز(!) و بی نقص را اجرا میکنند و روزانه ده ها کودک فقط از سوء تغذیه میمیره مثل آب خوردن و بیماران و سالمندان و باقی مردمی که به مرگ تدریجی در غیاب دارو و غذا دارند جون میدند هم به کنار و تازه شاید یکی از معدود یا شاید منحصر به فرد ترین نمونه خودش هست که صدا از سنگ در میاد ولی از به اصطلاح نهادهای جهانی خیر ( بماند گویا پزشک بدون کلاه! و امدادگر کلاه قهوه ای! و صدها روزنامه و تلویزیون وشبکه خبری فقط ادرس سوریه را بلد بودند بخوبی و جی پی اسشون فقط تا همون از ناف استانبول تا ادلب را همراهی میکرده و میکنه!! و نوجه و سینه زنی را اصولا فقط معدودجاها همینطور اتفاقی بلدند علی رغم ادعای گوش فلک کر کردشون) شورای امنیت تا حالا نگفته برای ظاهر هم شده ببینیم این بچه هایی که هر روز دارن تلف میشن از سر خوشیه! یا بازی و شادیه که دارن میمیرن! در عوض ولی میلیاردها دلار سلاحی که تو حلق سعودی میریزن برای کشتار یمنی ها و صدها ناوی که تلاش میکنند تا یک شیرخشک وارد یمن نشه را حساب نمی کنند هر روز میشینن حساب کتاب میکنن حالا چند تا فشنگ رسید به یمن یا نرسید!!* *جالبه وزیر دفاع آلمان در برابر اعتراض به اینکه برای حمایت اکراین چرا فقط کلاه خود فرستادی گفته ما برای اینکه جنگها فراگیر نشه به مناطق جنگی و طرفهای درگیر سلاح نمیفرستیم و این سیاستمونه! اونور تا خرتناق سعودیها را با سلاح با اعلام قبلی و جشن شادی پر میکنند و لابد میدان یمن توش پایکوبی و جشن تولد کودکان محض تفریح دارای سوءتغذیه برقرار هست نه جنگ! ------------------------------------------------------------------- در خبرها بود مصر در مقابل 2.5 م د امارات و 3.5 م د کمک عربستان گروهی از نظامیانش را برای مدیریت جنگ زمینی به یمن ارسال کرده. باید برای کمک به انصارالله فکری کرد هرچند تا همین حالا هم هر کاری کردند خودشون کردند. رسما یک تنه در مقابل پول قارون های زمانه که حد و مرزی نداره و کمکهای نامحدود جهانی و حمایت های بی دریغ کوچیک و بزرگ کره خاکی (سیاسی و اطلاعاتی گرفته تا نظامی و حقوقی و رسانه ای ) و توحش جامعه به اصطلاح جهانی! ایستادند.

با سلام و وقت بخیر سپاس از راهنماییتان

با سلام فرمایش جناب @arjmandi صحیح است اولین استفاده مصر از راقال در سال 2017 و در درگیری با داعش در شرق لیبی بوده

سلام ظاهر 2015سفارش داد از 2019عملیاتی بوده

در صورت اشغال اوکراین توسط روسیه یکی از کشورهایی که بیشترین لطمه رو میخوره ترکیه است. خیلی رو توسعه صنعت هوا و فضا شون رو اوکراین حساب باز کردن. موتور پهپاد اکینجی ساخت اوکراین است. برنامه ساخت موشک کروز با برد 1000 کیلومتر رو با موتور ساخت اوکراین دارن پیش میبرن. با کمک اوکراین دارن روی ماهواره بر کار میکنن.برنامه تولید مشترک ترابری های انتونوف 178 و 188 در ترکیه... سقوط اوکراین تاثیر منفی شدیدی روی جاه طلبی های هوا و فضای ترکیه و رجب میگذاره. مخصوصا اینکه غرب هم با ترکیه دارن به تعارضات ژئوپلتیکی و تمدنی میرسن و مانند سابق حاضر نیستن همکاری های نظامی با ترکیه داشته باشن.

ما باید به تاریخ نگاه کنیم کسی نمیتونه بر خلاف جریان آب تو این دنیا شنا کنه ما حزب الله یمن و .......... کلن خلاف جهت آبیم این کشتار تازه اولشه. اونا فهمیدن با ما چه کنن تا نابود شیم اول ایدئولوژی جهانیمون رو نابود کردن ( اسرائیل دشمن مسلمانان جهانه الان شده ناجی مسلمانان جهان از دست ایران ) بعد اومدن دست و پاهامون رو در منطقه قطع کنن و بعدش میان سراغ خودمون ( مثل کاری که با پابلو اسکوبار کردن ). شما همه شواهد رو بزار کنار هم و با موارد مشابه تاریخ معاصر مقایسه کن میبینی وقتی برامون نمونده و متاسفانه آماده تجزیه ایران دارن میشن. برجام که کشکه و هیچ تظمینی براش نیست اوضاع داخلی قمر در عقربه و هر لحظه قیام گرسنگان نزدیکه و انقدر فساد و ناکارامدی زیاد شده که نمیشه جلوش رو گرفت و شیرازه اتحاد ملی نابود شده همبستگی ملی مذهبی دیگه وجود نداره دولتمردا و سرمایه دارا که کلن چیزی به عنوان وطن و مذهب براشون معنی نداره و فقط مثل اسکروچ پولاشونو میشمارن پول نفت و هم میدیم تجهیزات میگیریم پسته میدیم قطعات ماشین میاریم ( شدیم برنامه نفت در برابر غذا عراق) الان چی میشه: تو یمن چیزی به اسم حوثی ها نمیمونه همرو میکشن، لبنان ورشکسته میشه ایرانم پول نداره بهش تزریق کنه الانم حریری بازیشو شروع کرده حزبالله رو تو لبنان نابود میکنن ( زنگ نابودی حزب الله اونموقع خورده شد که رفت قاطی بازی های سیاسی ) عراقم که صدر و ارتش عراق میوفتن به جون حشد. کی میمونه خودمونو حوضمون بعدشم که وقتی با هزار مشکل ریز و درشت درگیریم از اقتصادی گرفته تا قیامهای خونین و ........... بهمون حمله میکنن و خلاص. یک دلیل دیگه که باید نابود شیم ایمه که چین با نفت ما داره ماشین اقتصادیشو حرکت میده ما نباشیم اوپک که دیگه شبیه جکه و عربای خلیج فارسم نفتشون دست آمریکا دخل چین میاد به مرور، روسیه هم اوکراین براش مهم تره تا ایران. این بود یک برگ دیگه از تاریخ این سرزمین چند هزار ساله.

سلام و وقت بخیر مگر مصر در ان زمان رافال را عملیاتی کرده بود

عکسی به سنگینی تاریخ هوانوردی ملاقات ایرباس 380 و انتونوف 225 در فرودگاه استانبول فیلم ملاقات آنتونوف 225 و ایرباس 380

تیک آف (برخاست) ترابری فوق سنگین آنتونوف-225 میریا از فرودگاه منچستر (بریتانیا) https://www.aparat.com/v/Q0PVr

استرایکر دراگون در نیروی زمینی ارتش آمریکا، فرصت ها و چالشها ! مقدمه نیروی زمینی ارتش آمریکا استرایکر دراگون (ICV-D) را جهت پاسخ به اعلام نیاز هنگ دوم سواره نظام (2CR) در مارس 2015 توسعه داد. نیروی زمینی تست و ارزیابی اولیه کاربری را از فوریه تا آوریل 2018 و ازمایش شلیک میدانی را از آوریل 2017 تا فوریه 2018 انجام داد. نتایج و ارزیابی ها باعث شد دفتر اجرایی برنامه سیستم های رزمی زمینی (PEO GCS) آمریکا از ارسال استرایکر دراگون به هنگ دوم سواره نظام پشتیبانی کند. هنگامی که استرایکر ICV-D به واحدهای هنگ دوم سواره نظام تحویل داده شد اکثریت دسته های شناسایی و پیاده نظام از هنگ دوم سواره نظام با استفاده از توپ 30 میلی متری خودکار وظایف و هدف تاکتیکی محوله را انجام دهند. قابلیت مرگبار استرایکر ICV-D به خدمه این امکان را می دهد نسبت به نسخه های استرایکر مجهز به مسلسل های 7.62 م.م 12.7 م.م ، نارنجک انداز های اتوماتیک 40 م.م اهداف را در فواصل دورتر و طیف وسیع تری از اهداف دشمن را کشف ، شناسایی و شکست دهند. واحدهای فرماندهی به اتفاق آرا اعلام کرد که ترجیح می‌دهند از استرایکر دراگون به جای استرایکرهای قدیمی برای مبارزه با شبیه ترین رقیبان استفاده کنند. پلتفرم استرایکر دراگون با وجود برجک و توپ خودکار جدید قابلیت اطمینان پذیری مورد نیاز را تامین میکند. همچنین تغییرات جدید قابلیت اطمینان پذیری شاسی پایه استرایکر را کاهش نمیدهد. بقاپذیری استرایکر ICV-D از جمله حفاظت سرنشینان با نسخه های قدیمی استرایکر مجهز به کیت های حفاظتی مشابه برابر است. قابلیت مرگباری راسترایکر ICV-D با اجرای آتش دور بردتر استرایکر دراگون در حقیقت نسخه ای از استرایکر می باشد که سیستم تسلیحاتی آن به یک برجک رزمی متوسط بدون سرنشین مجهز به توپ خودکار 30 م.م ارتقا پیدا کرده است. در استرایکر دراگون برخی قطعات حرکتی برای هماهنگی بیشتر پلتفرم با تغییرات جدید مانند افرایش وزن ناشی از نصب برجک و تامین برق به خاطر زیر سیستم های بیشتر بهبود یافته است. سلاح اصلی استرایکر دراگون توپ خودکار 30 م.م مدل XM813 است که توسط یک موتور الکتریکی کار می کند و تغذیه مهمات و عملکرد سلاح ( شلیک و خروج پوکه و...) را تامین می کند. این توپ 30 میلیمتری توسط دو جعبه ذخیره ساز مهمات که در دو طرف توپ قرار دارد تغذیه میشود. توپ خودکار 30 م.م مدل XM813 که براساس توپ خودکار Mk44 توسعه یافته است فرصت ها واحدهای مجهز به استرایکر ICV-D یک خودرو زرهی میان وزن را در اختیار دارند که با تحرک سریع راهبردی و عملیاتی در کنار کشندگی بالا توانایی نابودن کردن و ازهم گسیختن نیروهای نظامی دشمن ، برای کنترل زمینی شامل جمعیت و زیرساختهای غیرنظامی و انجام عملیات رزمی برای حفاظت از منافع ملی ایالات متحده را دارد. در مناطقی که دشمن مجهز به سلاح‌هایی ضد زره است پیاده نظام مکانیزه از استرایکرها پیاده خواهند شد و جلوتر از آنها حمله نهایی را با پای پیاده انجام می‌دهند در حالی که استرایکرهای آن‌ها به بهترین موقعیت ممکن حرکت می‌کنند تا از آن پشتیبانی آتش کنند. با این حال، اگر دشمن فقط سلاح های سبک داشته باشد و با فرض اینکه زمین میدان نبرد اجازه می دهد، بر روی یک هدف مانور انجام بدهند. سرعت و چابکی استرایکر ICV-D در کنار حفاظت مناسب می تواند یک حمله بسیار سریع را به خصوص در مناطق شهری ترتیب بدهند. هدف واقعی استرایکر ICV-D جایگزین کردن آنها با IFV های شنی دار با حفاظت بالا نیست بلکه ارائه پشتیبانی مناسب از پیاده نظام مکانیزه است. اگرچه استرایکر ICV-D با IFV ها همچون برادلی شباهت دارد اما نقش آنها در میدان نبرد متفاوت است هدف از نصب یک توپ خودکار 30 م.م بر روی استرایکر پاسخ به الزامات میدان نبرد آینده است که بسیار کشنده تر و غیرقابل پیش بینی خواهد بود. چشم انداز ایالات متحده آمریکا از رزم مانوری آینده، استقرار سریع نیروهاست. واحدهایی که به طور مستقل در پاکت های کوچک عمل میکنند ودائماً برای جلوگیری از هدف قرار گرفتن و درگیری های غیرمنتظره در حال حرکت هستند. درگیری های نزدیک رو در رو احتمالاً پرهزینه و پرخطر هستند، به همین دلیل است که نیروی زمینی ارتش آمریکا نبرد عمیق را بر نبرد نزدیک ترجیح می‌دهد. این بدان معناست که واحدهای پیاده نظام و شناسایی باید دارایی های آتش های عمیق به همراه داشته باشند. خودروهای رزمی مسلح به مسلسل های 12.7 م.م نمی توانند این کار را انجام دهند. از طرف دیگر استرایکر ICV-D نمی تواند جای برادلی و نسل بعدی خودرو رزمی پیاده نظام ارتش آمریکا OMFV، را بگیرد. به همین دلیل است که ارتش ایالات متحده آن را به عنوان ICV ( خودرو حامل پیاده نظام ) و نه IFV توصیف می کند. علیرغم نقش های مختلف، نیاز به یک توپ خودکار مناسب برای هر دو نوع خودرو کاملاً ثابت شده است و همچنان مهم است. چالشها اگرچه عملکرد استرایکر ICV-D توانسته است رهبران و فرماندهان نیروی زمینی را متقاعد سازد که وجود چنین خودرو رزمی ضروری است اما برخی از تحلیل گران نظامی استفاده از استرایکر ICV-D در صحنه نبرد آینده را پرمخاطره و ناایمن توصیف میکنند. موافقان طرح استرایکر ICV-D استدلال می‌کند که افزودن یک توپ 30 میلی‌متری به استرایکر آن را به یک سیستم تسلیحاتی کشنده‌تر تبدیل می‌کند. ارتقایی که با تغییرات در محیط عملیاتی معاصر و آینده هم خوانی دارد. موافقان می گویند این ارتفا نباید برای درگیری مستقیم با واحدهای زرهی استفاده شود. در حقیقت با وجود معرفی استرایکر ICV-D دکترین استفاده از استرایکرها نیازی به تغییر زیادی ندارد. این خودرو زرهی همچنان باید برای جابجایی نیروهای پیاده نظام سبک به یک هدف مورد استفاده قرار گیرد. انها همچنین استدلال میکنند ما باید به فرماندهان میدانی در زمینه استفاده صحیح وکاربرد صحیح از سیستم های تسلیحاتی مطابق دکترین اعتماد کنیم. اما مخالفان در این مورد استدلال میکند که اضافه کردن یک توپ 30 میلی‌متری تنها احساس امنیت کاذب ایجاد می‌کند و فرماندهان میدانی را به انجام درگیری مستقیم با واحدهای زرهی تشویق می‌کند. همانطور که در دکترین نیروی زمینی گفته شده است استرایکر برای انجام عملیات در برابر سایر خودروهای رزمی طراحی نشده است. تست های و شبیه سازی های رزمی در مرکز ملی آموزش بارها ثابت کرده است که استرایکرها در برابر خودروهای رزمی شبیه ترین رقیبان آمریکا آسیب پذیر هستند. در شبیه سازهای تهاجمی علیه واحدهای زرهی، استرایکرهای ضعیف عمل می کنند مگر اینکه با تانک های یا بالگردهای خودی درعملیات تهاجم شرکت کنند. با این حال، در طول عملیات دفاعی استرایکرها در کنار واحدهای مهندسی و واحدهای ضد زره پیاده نظام می توانند واحدهای زرهی را برای مدت کوتاهی مهار کنند. اما هنگامی که آنها از این موقعیت‌های دفاعی خارج شدند و به حالت تهاجمی بازگشتند، موقعیت به نفع واحدهای زرهی دشمن دوباره تغییر میکند. استرایکر ICV-D در برابر واحدهای زرهی شبیه ترین رقیبان آمریکا بسیار آسیب پذیر است. در ادامه مخالفان می گویند استرایکرهای ICV-D اکنون در اروپا مستقر هستند. پس از اقدام روسیه در اوکراین، کشورهای عضو ناتو و سایر کشورهای اروپای شرقی برای کمک به آمریکا چشم دوختند بودند. ارتش ایالات متحده خود را در وضعیت سختی قرار داد. دیگر واحدها و تیپ های زرهی بزرگی که برای جلوگیری از تهاجم شوروی در طول جنگ سرد در سرتاسر اروپا مستقر بود، وجود نداشت. پس از آغاز بحران اوکراین، ایالات متحده متوجه شد که تنها یک تیپ هوابرد و یک تیپ استرایکر در قاره اروپا باقی مانده است تا از تهاجم احتمالی نظامی سنگین روسیه به یک کشور اروپایی شرقی جلوگیری کند. نیروی زمینی ایالات متحده به جای معرفی یک تیپ زرهی برای جایگزینی تیپ استرایکر برای تقویت قابلیت های بازدارندگی در اروپا، نسخه استرایکر ICV-D را معرفی و به اروپا می فرستد. در حقیقت استرایکر ICV-D در خط مقدم که به طور بالقوه در برابر نیروهای برتر زرهی سنگین روسی قرار گرفته است. فرایندی که میتواند منجر به تشویق فرماندهان میدانی به انجام درگیری مستقیم با واحدهای زرهی شود. جمع بندی استرایکرهای ICV-D به عنوان یک خودرو رزمی میان وزن قابلیت کشندگی بیشتر برای واحدهای پیاده نظام و شناسایی به همراه خواهد اورد. در نتیجه واحدهای مجهزبه استرایکرهای ICV-D در کنار قابلیت تحرک پذیری میتوانند با طیف گسترده تر از تهدیدات در فواصل دور درگیر شده و انها را از بین ببرند. اما نکته ای که در استرایکرهای ICV-D باید مورد متوجه قرار گیرد بخش فرماندهان میدانی است. فرماندهان میدانی باید در مورد شیوه استفاده از استرایکرهای ICV-D آموزش های جدی تر ببنید. این رده از فرماندهان باید بدانند دکترین استفاده از استرایکرهای ICV-D با نسخه های قدیمی استرایکر تفاوت چندانی ندارد. توپ 30 م.م ICV-D نباید فرماندهان میدانی را به اشتباه بیندازد و آنها از استرایکرها ICV-D در نقش یک خودرو رزمی پیاده نظام (IFV) استفاده کنند. اگرچه استرایکر ICV-D و IFV ها در ظاهر مشابه هستند اما کاربری آنها در میدان نبرد متفاوت است و فرماندهان میدانی باید به این موضوع حتی در میدان نبرد و شرایط اضطرار اگاه باشد. نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منابع 1 2 ( بخشی از متن از مصاحبه نیروی زمینی ارتش امریکا طی کنفرانس سالانه بین‌المللی وسایل نقلیه زرهی 2022 لندن آورده شده است)

ماجرای دومین انتونوف 225 ترکیه و اوکراین همکاری های گسترده در زمنیه هوا و فضا با هم دارند که شاید جذاب ترین انها همکاری مشترک جهت تکمیل دومین هواپیمای An-225 Mriya هست . علاقه ترکیه به تکمیل این طرح در جریان سفر زلنسکی رییس جمهور اوکراین در اکتبر 202 و دیدارش با اردوغان توسط اردوغان اعلام شد. هر چند از ان زمان تا الان اطلاعات بسیار کمی در مورد این طرح مطرح شده است. ایده تکمیل دومین An-225 با همکاری یک شریک خارجی برای اولین بار در سال 2011 مطرح شد. زمانی که چین علاقه خود برای توسعه این هواپیما جهت استفاده به عنوان سکویی برای پرتاب ماهواره های تجاری اعلام کرد. مرحله اول این برنامه شامل تکمیل دومین بدنه درشرکت آنتونوف در اوکراین بود و در مرحله دوم قراربود تولید مجدد An-225 در چین از سر گرفته شود هر چند به نظر می رسد با توجه به هزینه ای بالای این طرح بدون سر و صدا رها شده است. در سال 2021 شرکت UkrOboronProm که شرکت انتونوف زیر نظر آن کار می کند اعلام کرد که همچنان دنبال سرمایه گذار خارجی برای این طرح هست . Yuriy Husyev مدیر شرکت UkrOboronProm اظهار کرد که چندین کشور در حال حاضر به دنبال سرمایه گذاری در این طرح هستند و یکی از کشورهایی که بیشتر توجه به این طرح را داشته ترکیه هست . ترکیه تا به حال به دو محصول An-178 و An-188 هم علاقه نشان داده. An-188 An-178 اولین An-225 نخستین پرواز خود را در دسامبر 1988 به عنوان یک حامل فوق سنگین برای فضاپیمای بوران انجام داد که پشت هواپیما حمل می شد. دو هواپیما سفارش داده شده بود که فقط یکی از آنها تا قبل از فروپاشی شوروی تکمیل شده بود . امروزه An-225 سنگین ترین و بزرگترین هواپیمای جهان است و می تواند نزدیک به 250 تن بار را حمل کند. تنها An-225 در خطوط هوایی Antonov Airline اداره می شود بجز Mriya در این شرکت تعداد زیادی هواپیمای باربری بزرگ An-124 نیز وجود دارد. دومین An-225 در زمان انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 در اوکراین قرار داشت بنابراین تحت مالکیت جمهوری تازه استقلال یافته قرار گرفت . با این حال این هواپیما با لغو برنامه بوران در سال 1993 توجیه خود را برای تولید از دست داد. در سال 1994 بعد از اینکه 70 درصد بدنه تکمیل شد کار بر روی دومین نمونه An-225 متوقف شد. در اواخر دهه 1990 مجداد به An-225 نیاز احساس شد بنابراین قرار شد تا سال 2006 دومین بدنه هم تکمیل شداما تا سال 2009 هنوز اینکار شروع نشده بود و به نظر میرسد که این برنامه رها شدهاست. سپس در مه 2001 مدیر عامل آنتونوف اعلام کرد که دومین An-225 را می توان در طی دوسال تکمیل کرد به شرط اینکه طرف دیگری حاظر به سرمایه گذاری 300 میلیون دلاری در این طرح باشد. در سال 2016 صنایع هوا و فضای چین آماده بود این هزینه ها را پرداخت کند. در دهه 1990 اوکراین دو فروند سوخو 33 و یک فروند سوخو 25 را به چین فروخت که چینی با الگو برداری از سوخو 33 جنگنده جی 15 را ساختند. همچین چینی ها تلاش کرده بود که سهام شرکت Motor Sich اوکراین را که یکی از بزرگترین سازندگان موتور هواپیما و هلیکوپتر در دنیا هست را خریداری کند که با فشارهای ایالات متحده این خرید کنسل شد. هزینه 300 میلیون دلاری این طرح به این معنی است که این طرح سود اور نیست . مدیر عامل انتونوف در سال 2019 اعلام کرد: این یک پروژه بسیار گران هست ، هزینه طراحی های مهندسی ، خرید تجهیزات جدید و صدور گواهینامه های مربوطه صدها میلیون دلار هزینه خواهد داشت این پروژه ممکن است جهت توسعه برنامه های هوافضا موثر یاشد اما برای حمل و نقل تجاری مفید و به صرفه نیست. با این حال این سوال وجود دارد که چرا ترکیه به تکمیل دومین An-225 علاقه مند است. ترکیه در حال ظهور به عنوان یک بازیگر مهم جهانی و منطقه ای هست . ترکیه در تکمیل این طرح دنبال سود اوری نیست بلکه دنبال استفاده از این هواپیما به عنوان بازوی تبلیغاتی برای نشان دادن قدرت و اعتبار خود هست . حمل محموله های سنگین و یا کمک های بشر دوستانه توسط این هواپیما می تواند نماد موفقیت ترکیه باشد. هزینه بالای تکمیل An-225 اوکراین را از تکمیل این طرح منصرف کرده بعد از لغو خربد سهام شرکت Motor Sich بعید هست که چینی ها تمایلی به تکمیل این طرح داشته باشند اینکه ایا مزایای بهره برداری از An-225 بیشتر از سرمایه ای هست که ترکیه در این طرح مصرف میگند بستگی به نظر دولت ترکیه دارد اما ممکن است An-225 رنگ هواپیمای ریاست جمهوری ترکیه را بپوشد و به عنوان سفیر قدرت و نفوذ ترکیه در دنیا عمل کند. منبع

انچه من در یکی دو جای نیمه موثق در مورد خرید سوخو 35 دیدم این بود که توافق خرید 2 اسکادران سوخوی 35 قابل افزاریش تا 4 اسکادران اضافه بوده است. یعنی در صورت تامین بودجه و درخواست ما این 24 فروند تا 72 فروند قابل افزایش هستند. امیدواریم که خبر درست باشه. چون 24 فروند سوخو نسبت به تهدیدات اطراف ما واقعا چیزی نیست. طبق گزارش بابک تقوایی این 24 فروند طی نیمه اول سال 2022 تحویل میگردد https://www.aerotime.aero/29867-iran-could-pick-up-egypts-rejected-su-35s

بسم ا... راکت انداز چندگانه بی ام-30 اسمرش BM-30 /Smerch /9K58 https://www.aparat.com/v/VHzjM

بخش پنجم و پایانی غیرقابل توقف، رونمایی از مجتمع های موشکی جدید در کنار ایده جدید مجموعه تونل های زیرزمینی ذخیره سازی و شلیک ، این پایگاه ها از لانچرهای مجزا بعنوان گزینه ثانویه برای شلیک موشکهای موجود برخوردار هستند . در واقع ، این پایگاه ها به گونه ای طراحی شده اند که از بخش های متنوع ذخیره سازی موشک با روکشی از آسترهای مشبک و همچنین تثبیت کننده های لایه ای با پوششی از پلیمر هستند که سامانه های حساس در آن قرارگرفته و شوک حاصله از موج انفجارهای سنگین احتمالا بدان آسیب وارد نخواهند کرد . علاوه براین ، احتمالاً بخش اتصال کلاهک و بدنه اصلی موشک که درآن خطر انفجارهای متعدد در اثر اشتباه خدمه یا آسیب ناشی از برخورد مهمات سنگین بدان می رود ، از بخش های دیگر جدا بوده تا حداقل خطر متوجه بخش های اصلی گردد . تونل های متصل کننده نیز در برابر آسیب ها و ریزش ایمن سازی شده و به مانند بخش قبلی از آسترهای مشبک و تثبیت کننده های لایه ای بهره می برند . با توجه به این که ورودی های این بخش ها در برابر شوک ناشی از انفجار آسیب پذیر هستند ، پوشش های فوق الذکر در سطوح آنها نیز بکار رفته است . علاوه براین ، یک برآورد اولیه از قدرت آتش این مجموعه ها نیازمند تعداد قابل توجهی بخش های بارگیری ، چندین واگن پرتاب و همچنین تعداد حفره های شلیک مشخص خواهد بود . بدین ترتیب ، درصورتی که این انتظار وجود داشته باشد که این مجموعه های موشکی بسیار بزرگ طراحی شده باشد ، ایران صدها موشک بالستیک را در این مجموعه ها ذخیره نموده که در عمیق ترین بخش های آن قرار گرفته است . این بخش ها با روباره های گرانیتی به عمق 300 تا 600 متر از پوشش های مشبک ، تثبیت کننده های لایه ای کم هزینه را بعنوان پوشش محافظ بخود می بییند تا از حملات هسته ای مصون بمانند .با توجه به این مساله ، می توان پیش بینی نمود که این پایگاه ها به طیف متنوعی از موشکهای سوخت مایع مجهز شده و می شوند که با یکسری تغییرات بسیار کوچک برای سازگاری با چنین محیطی کاربرد خواهند داشت : 1- موشکهای بالستیک سری قیام با برد 800 کیلومتر مسلح به کلاهکهایی باقابلیت ورود مجدد به جو مانورپذیر (MARV) و همچنین کلاهکهای مجهز به مهمات فرعی ( بارانی /خوشه ای ) که به شکل اساسی برای از کارانداختن پایگاه های هوایی کشورهای همسایه ، ازمیان بردن زیرساختهای خاص و یا غیرممکن ساختن عملیات پاکسازی و جمع آوری مهمات خوشه ای که در مراحل قبلی شلیک شده اند مورد استفاده قرار می گیرند . 2-موشکهای بالستیک سری عماد با برد 1700 کیلومتر با سرجنگی MARV با قابلیت نقطه زنی به منظور انهدام زیرساختهای نظامی کلیدی و با ارزش در منطقه . 3-موشکهای بالستیک سری خرمشهر با برد 2000 کیلومتر با قابلیت حمل کلاهکهای مجهز به مهمات بارانی / خوشه ای و سرجنگی MARV . این موشکهای بالستیک در سالهای اخیر بدلیل قابلیت حمل باری حدود سه برابر موشکهای سری عماد و قدر-اچ احتمالاً در تعداد بسیار زیادی در دسترس قرار خواهند داشت و از نظر مقرون به صرفه بودن ، یک تیر موشک خرمشهر با سرجنگی 1.8 تنی خسارتی سه برابری نسبت به کلاهک های سری موشکهای قدر خواهد داشت که مزیت بسیار قابل توجهی است . بلحاظ میزان قدرت آتش ، بسته به تعداد بخش های بارگیری موازی موشک و همچنین واگن های بدون سرنشین خودکار ، توان آتش این مجموعه ها می تواند متفاوت باشد . از آنجایی که به احتمال بسیار زیاد موقعیت مکانی این سامانه مشخص است ، موشکهای جدیدتر نیازی به صفحه ترازکننده آزیموت ندارند ، در نتیجه بارگذاری با سرعت بسیار بیشتری صورت خواهد گرفت ، که در مقایسه با خانواده موشکهای سوخت جامد تاکتیکی ایران ، زرادخانه موشکهای سوخت مایع ایرانی بسوی اهداف از پیش تعیین شده نشانه گیری شده اند ، در نتیجه اگر شدت درگیری بالا باشد ، این زرادخانه باسرعت بیشتری شلیک می شوند . نتیجه گیری در گذشته ، یگان های موشکی ایران ، برای درامان ماندن از حملات هسته ای پیش دستانه مهاجمان احتمالی به قابلیتهای موشکی سوخت مایع خود ، از تونل های عمودی استفاده می نمود . علیرغم اینکه چنین ایده ای می تواند برای بارگیری و شلیک 5 تیر موشک نیز به کار رود ، ولی در مجموع ، ایده بسیار گران قیمتی است ،اما برای حفظ توان بازدارندگی می بایست بالاترین قابلیت اطمینان را بدست آورد . با این وصف ، این انتظار وجود دارد که با اجرایی شدن و توسعه ایده تونل های روباز عمودی ، بازدارندگی ایران در حوزه موشکی به درجه کافی از آمادگی برای حفاظت در برابر حملات هسته ای برسد . در واقع ، این ایده ، به شهرهای موشکی موجود امکان می دهد تا با هزینه ای مقرون به صر فه و در زمان مشخص ، این قابلیت را بدست آورند . در نتیجه ، با توجه به اینکه طراحان این مجتمع ها ، بتدریج طرح خود را به درجه بلوغ کامل رسانده اند ، این امر نشاندهنده آن است که نیروی هوا-فضای سپاه به دو هدف اصلی خود یعنی هزینه پایین و بازدهی بالا دست یافته است . بااین وصف ، این شیوه بلحاظ ماهیتی ، پویایی متفاوتی را نسبت به سایر کشورها از خود نشان می دهد : 1- جمهوری اسلامی ایران ( عجالتاً در حال حاضر ) یک قدرت قدرت هسته ای نیست ، در نتیجه برای بالانس نمودن صحنه رزم و درنهایت ، ایجاد تغییر در محاسبات دشمن در اجرای حملات هسته ای (ضربه اول ) به قدرت آتش بسیار بالایی که در عین حال می بایست دقیق نیز باشد ، نیاز دارد .در چنین شرایطی ، سرمایه گذاری بر روی سیلوهای موشکی تکی ، منطق نظامی مشخصی بدنبال خود ندارد ، چرا که هر دور شلیک می بایست به اندازه کافی زیاد و به همان اندازه نیز دقیق باشد . 2- فقدان تسلیحات هسته ای و همچنین سامانه های مرتبط به آن یعنی سرمایه گذاری بر روی شناورهای زیرسطحی با نیروی رانش هسته ای بسیار گران قیمت بوده که این امر تمرکز بر روی توسعه نیروی موشکی متعارف را فراهم می کند . 3- ایران بلحاظ دموگرافیک ، مناطق کم جمعیت و متقابلا توپوگرافی کوهستانی و همچنین جنس زمین صخره ای مناسب برای سرمایه گذاری به منظور ایجاد مجموعه های زیرزمینی عمیق را در اختیار دارد که برای توسعه کمی و کیفی ، شرایط مناسبی را پدید می آورد . 4- نتیجه منطقی سه گزینه فوق الذکر ، ایران را مسلح به قابلیتهایی می نماید که به تقریب در سایر کشورها ، کمتر قابل دستیابی است و آن ، ایجاد بازدارندگی مشابه کشورهای هسته ای اما با ابزارهای متعارف خواهد بود . در واقع ، هم اکنون ( نوامبر 2021) ایران برد موشکهای بالستیک خود را به 2000 کیلومتر محدود نموده است که در گذشته این مقدار حداکثر بردی بود که با موشکهای تک مرحله ای ، قابل دستیابی بشمار می رفت . اما با بهبود سریع فناوری موشکی در ایران ، این امکان برای تولید موشکهای بالستیک دو مرحله ای برای ایجاد بازدارندگی مستقیم در برابر کشورهای خاصی در فواصل بسیار دور احتمالا بدست آمده یا خواهد آمد که درصورت وقوع این روند ، چنین مجموعه های برای استقرار این موشکها به اندازه کافی بزرگ به نظر می رسد . پی نوشت : 1- متن حاضر موارد مختلفی برای بررسی در خود می بیند که انشا... در زمان خود مورد بررسی قرار می گیرد ، با این حال بدلایل مختلف بررسی یکسری از نکات مطرح شده درآن مقدور نیست و باید گذر زمان امکان آن را فراهم آورد . منابع در صفحات وب : 1- بن پایه 2- بن پایه 3- بن پایه 3-بن پایه 4-بن پایه 5- بن پایه 6- بن پایه 7- بن پایه 8- بن پایه 9- بن پایه 10- بن پایه 11- بن پایه 12- بن پایه 13- بن پایه 14- بن پایه 15- بن پایه منابع چاپی : 1- 2007.ground equipment for missiles . vasilily malikov 2- effects of nuclear earth-penetrator and other weapons .us. 2012 3- 2004.strategy in the contemporary world 3- منابع موجود در دانشگاه صنعتی مالک اشتر 4- منابع موجود متعلق به انتشارات یا مهدی (عج ) ======= استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . پایان . هشتم بهمن سال 1400 خورشیدی

احتمال اینکه این فیلم توسط البانی نشین ها یا دوستان البانی تولید شده باشه خیلی هست و احتمال زیاد بدون درخواست یا اطلاع شورشیان اتیوپی تبار برای بدنام کردن پهپاد های ایرانی برای همین اول باید از اصالت فیلم اطلاع پیدا کنیم و بعد راحت میشه تشخیص داد پشت داستان چیه

حملات فانتوم های ایرانی به مواضع ارتش عراق لینک ویدئو به رسم امانت https://twitter.com/Mahdiibakhtiari/status/1461291385320058883

درسته تصاویری از نصب موشک و تجهیزات روشون دیده شده مهمترین سلاحی که روی این جنگنده نصب شده است ، ماوریک و کروز است برای همین گفته شده بیشتر در نقش پشتیبانی وارد می شود بویژه در شرق کشور ولی طرح هایی برای تطابق موشک های پی ال چینی نشون میده نگاه به نبرد هوایی هم داشتن بویژه که روی رادارش خیلی کار شد اما چرا عکس های بدون سلاح ازش بیرون میاد مشخص نیست؟ بعید می دونم بحث حفاظت اطلاعاتی باشد که دروازه اش باز است

گشت گذار شورشیان در نزدیکی دبالتسو         انتقال تانک منهدم شده اکراینی        

سام 13  شورشیان  

واما مهمات 25 میلی متری .... !    گلوله های تک تیر اندازی 25 × 59 mm که برای مقاصد ضد زره AP طراحی شده  ؛ در واقع نوع پایه بلند نارنجک 25 میلی متری استفاده شده در سلاح آزمایشی  XM25 هست . اندازه ی دقیق این نارنجک 25 در 40 م.م. بود که به دلیل شارژ کم ،  سرعتش متناسب با یک نارنجک تفنگی بود . اکنون برای استفاده در مقاصد تک تیراندازی  ؛  حدود دو سانت شارژش بیشتر شده و به سرعت مورد نیاز برای تک تیراندازی رسیده . سلاح آزمایشی  Barrett XM109 که نوعی طرح توسعه از سلاح معروف M107 برت هست ؛ به صورت تک تیر این گلوله رو شلیک میکنه و ادعا شده که در بردهای بالای دو کیلومتر به راحتی زره ( قطر زره مشخص نیست ) رو سوراخ میکنه . گلوبال سکیوریتی  اشاره میکنه که در آزمایشگاه ، نفوذ دو اینچ ( حدودا 50 م.م. ) در فاصله ی حدود یک کیلومتری ثبت شده .  همچنین جنرال داینامیک طرحی به نام XM307 رو تحت توسعه داره که نارنجک انداز اتوماتیک هست و این کالیبر رو شلیک میکنه ...  گمان کنم برادرمون علی تاپیکی درموردش داشتند .