تعریف مقدماتی مفهوم دفاع ساحلی در دانش نظامی ، مفهوم " دفاع ساحلی" به مجموعه اقدامات اتخاذی از سوی کشور ساحلی ، برای حفاظت از خطوط و منابع ساحلی به منظور پیشبرد شکوفایی اقتصادی و سیاسی و علاوه براین ، جلوگیری از اعمالی که می تواند مانع نیل به چنین اهدافی گردد ، قابل تعریف است . در گذشته ، خط ساحلی تعریف محدودی را شامل می شد ،اما امروز منطقه ساحلی ، گستره وسیعی تری را شامل می گردد که از عمق 20تا 30 مایل در خشکی تا 12 مایل در دریا می تواند باشد . عناصر دفاع ساحلی نیز شامل یگان های عملیات ویژه ، واحدهای پلیس دریایی و درنهایت عناصر پشتیبان آتش می باشد که وظیفه نظارت و گشتزنی به منظور جلوگیری از نفوذ عناصر مهاجم و درگیرشدن با آنها در زمان نفوذ به خشکی را برعهده می گیرند . تاریخچه این نوع عملیات نظامی ، به دوران باستان ( ارتشهای یونان و روم ) بازمی گردد که در طول این دوران ( از سال 800 تا 1000 پس از میلاد ) روشهای دفاع از سواحل بتدریج توسعه پیدا نمود و تا جنگ جهانی اول ( عملیات مشهور پیاده شدن متفقین در گالیپولی ) و سپس جنگ دوم ( آنزیو ، نرماندی و سپس در صحنه نبرد اقیانوس آرام ) و در سالهای بعد از آن ( اینچون ، مالویناس ، گرانادا ، خلیج خوکها و درنهایت عملیات طوفان صحرا )نیز ادامه پیدا نمود . در مجموع ، تدوین و اجرای ترتیبات امنیتی برای دفاع از سواحل در طول تاریخ بسیار پرهزینه بوده ، هر چند سازمان دادن یک دفاع مناسب برای این حوزه جغرافیایی می بایست با انتخاب تاکتیک ها و سلاح های مناسب به گونه ای صورت پذیرد که بار اضافه ای برای کشور دارنده آن ایجاد نگردد . https://www.aparat.com/v/06Mi8 آ-222 ئی ، سامانه متحرک توپخانه ساحلی سامانه توپخانه دفاع ساحلی A-222 Bereg یک سخت افزار محصول روسیه است که برای از میان بردن شناورهای سطحی با تناز کوچک و میان وزن تا سرعت 100 گره دریایی ، ضمن برخورداری از برد کشف 35 کیلومتر و برد موثر 22 کیلومتر می تواند یک ابزار موثر به منظور اجرای ماموریت دفاع از ساحل باشد . این سیستم با دراختیار داشتن مزیتهای قابل توجهی نظیر کالیبر مناسب ، تطبیق پذیری بالا با تهدیدات ( در دو حوزه هدف و مهمات استاندارد مورد استفاده ) ، تنوع در انتخاب حالتهای عملیاتی و سرعت آتش بالا به تقریب همتای مشخصی در حوزه تسلیحات دفاع از ساحل ندارد . در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق ، نیروی دریایی این کشور علاوه برای تولید و بخدمت گرفتن سامانه های موشکی ضد کشتی ، از سیستم های تسلیحاتی توپخانه ای نیز برای دفاع از خطوط ساحلی خود در برابر یک تهاجم آبخاکی احتمالی از سوی ناتو استفاده می نمود . در میان نمونه هایی که عملیاتی شده بودند ، سامانه توپخانه ای متحرک 130 م.م اس ام-4 موجود بود که با پایان یافتن دهه هفتاد میلادی ، می بایست از رده خارج می شد چرا که میزان تحرک آن بسیار پایین و سامانه های کنترل و هدایت آتش آن نیز قدیمی شده بودند و این دفاع از خط ساحلی را در یک جنگ مدرن برای ارتش شوروی سابق بسیار مشکل می نمود . با توجه به این مساله ، در سال 1976 ، کار بر روی یک سامانه جدیدتر با کالیبر 130 م.م با شناسه A-222 Bereg آغاز شد که توسعه دهنده اصلی آن ، دفتر طراحی "تیتان" در اتحاد شوروی سابق بود . توپ دوقلوی کالیبر 130 م.م آ.کا. 130 واحد آتش این سامانه توپخانه ای ، براساس توپ مشهور دریایی AK-130 با شناسه تغییر یافته ZIF-94 انتخاب شد ، در حالی که برای عملکرد بهتر ، بخشی از قطعات و اجزاء متحرک هویتزر 152 م.م 2اس-19 ماستا ، نیز بدان اضافه گردید . علاوه براین ، بخش انتهایی این توپ ( قطعات مربوط به عقب نشینی پس از شلیک ) ، فشارشکن دهانه و بخش خارج کننده دود ناشی از سوختن باروت در قسمت مرکزی لوله نیز دچار تغییرات گردید که با توجه به این موارد ، سرعت شلیک در این سیستم جدید ، در مقایسه با توپ دریایی AK-130 به تقریب 4 برابر کاهش پیدا کرده است . تا سال 1980 ، تمامی تغییرات صورت گرفته در این توپ جدید ، تثبیت شده و برای طی مراحل اصلی ، یعنی وارد شدن به خط تولید ، به دفتر طراحی عودت داده شد . با این وصف ، بدلایل مختلف از جمله تمرکز نیروی دریایی برروی بخدمت گیری سامانه های موشکی ، این سیستم فورا وارد خدمت نگردید و پس از کش و قوس فراوان ، نخستین نمونه آن به سال 1988 از خط تولید خارج گشت و تا سال 1992 نیز تستهای آن در میدان تیر نیروی دریایی بطول انجامید . اگر چه این نمونه جدید بلحاظ ایده پردازی ، جالب به نظر می رسید ، اما ارتش بدلایل نامشخص ، از سفارش آن سرباز می زد بطوریکه پس از رونمایی از آن به سال 1993 ، محصول نهایی در نمایشگاه دفاعی ابوظبی به سال 1996 در معرض دید عموم قرار گرفت . توپ دفاع ساحلی اس ام-4 کالیبر 130 م.م این مساله ، در کنار مشکلات مادی ارتش روسیه پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، باعث شد تا اولین نمونه عملیاتی در سال 2003 وارد خدمت رزمی در یگان های دفاع ساحلی ارتش روسیه گردد که این امر در ابتدا برای واحدهای نیروی دریایی مستقر در دریای سیاه ( نووروسیسک ) صورت پذیرفت . براساس طراحی اولیه ، هر آتشبار آ-222 ترکیب ذیل را می بایست بخود می دید : 4 تا6 قبضه توپ خودکششی بر روی حامل چرخدار ماز-543 با کالیبر 130 م.م یک دستگاه پست فرماندهی متحرک 1 یا 2 دستگاه خودروی پشتیبانی که همانطور که گفته شد ، کل این سامانه توپخانه ای بر روی خودروی 8×8 ماز-543 قرار می گرفت . واحد آتش ( SAU ) : بخش اصلی این واحد ، یک قبضه توپ 130 م.م است که بر روی یک قنداق متحرک ( چرخشی ) مجهز به یک بلبرینگ ویژه غلتکی ، قرار می گیرد . این توپ با مجهز شدن به یک سامانه الکترومکانیکی ، حالتهای ذیل را می تواند از خود به نمایش گذارد 1-حالت خودکار : که براساس کدهای دیجیتالی ورودی از پست فرماندهی عمل می کند 2- حالت نیمه خودکار: که توسط تیرانداز با کمک سامانه های بصری هدایت توپ (ACS) عمل می کند که درصورت قطع ارتباط واحد آتش با پست فرماندهی و خودروی پشتیبانی رزمی ( OBD) استفاده می شود . در واقع ، استقلال عمل نسبی واحد آتش در سامانه توپخانه ای ای-222 به شکل قابل توجهی ، بقای کل مجموعه را افزایش میدهد ، به همین دلیل در این واحد ، برای استقرار بارگذار مهمات ، تیرانداز و فرمانده واحد موقعیتهایی تعبیه شده است . فرمانده واحد کنترل تمامی سامانه های بصری را برای هدایت ، نظارت ، شلیک و ارتباطات و حتی سامانه های پشتیبانی حیات را در اختیار دارد . تیرانداز نیز سامانه های ویژه خود برای نظارت ، هدایت ، ارتباطات و روشنایی داخل برجک را می تواند کنترل کند . ولی برای خدمه بارگذار ، دو جایگاه پیش بینی شده که یکی در نزدیکی سینی هدایت پرتابه به درون لوله و دیگری در نزدیکی سامانه بارگیری مهمات قرار می گیرد . برجک این توپ دو محل ذخیره مهمات برای 40 تیر گلوله را بخود می بیند ، در حالی که کل برجک مورد نظر برای جذب گرما و صدا عایق کاری شده است .با توجه به این نکته که این سامانه می بایست در محیط بسیار مرطوب ،مبادرت به عملیات کند ، به تقریب تمامی مکانیزم های بصری هدایت آن ، عایق کاری و برای خروج گاز حاصل از هر شلیک نیز ، در داخل برجک یک فن بسیار قدرتمند طراحی شده است که از طریق یک مجرا به بیرون از برجک هدایت می گردد . در همین راستا ، قبل از هر شلیک ، فرمانده واحد موظف است تا با جک های هیدرولیکی موجود ، برجک را با محل استقرار شاسی تراز کند ، با این وجود ، امکان اجرای آتش ، ضمن حرکت نیز برای این توپ وجود دارد که اصلاحات مربوط به شلیک توسط سایتهای اپتیکی و حسگرهای حرکتی صورت می پذیرد . نیروی الکتریکی مورد نیاز برای اجرای شلیک ، حرکت برجک و سایر اجزاء توسط یک ژنراتور در بخش جلویی حامل تامین می گردد ، در حالی که برای به کارا نداختن ، جک های تثبیت کننده ، باتری ها و سامانه های کنترل شلیک نیز یک منبع جداگانه وجود دارد . پست فرماندهی ( CPU) پست فرماندهی توپ متحرک دفاع ساحلی آ-222 شامل سامانه کنترل آتش BR-136 دوکاناله الکترو اپتیکی- راداری برای شناسایی و قفل بر روی اهداف و همچنین سامانه های ارتباطی و پشتیبانی حیاتی است . این سامانه ، یک گسترد دایره ای از وضعیت ساحل را در تمام شرایط جوی و شب و روز در اختیار کاربر قرار میدهد . در این سامانه ، از LMS (سامانه رصد محیطی / Local Monitoring Subsystem) برای کشف اهداف بصورت فعال و غیر فعال استفاده می شود که اگر به شکل کلی وظایف OWC ( Operational Watch Commander) مورد بررسی قرار گیرد ، ماموریتهای وی شامل توانایی رصد و کشف 4 هدف بطور همزمان وافزایش اطمینان پذیری از فرود پرتابه در 2 متری هدف خواهد بود . با توجه به این مساله ، پس از هر شلیک ، سامانه کنترل آتش BR-136 می تواند بلافلاصله با قفل شدن بر روی هدف بعدی ، مبادرت به شلیک نماید . این سامانه کنترل آتش تمامی پارامترهای هدایت خود را براساس شکل حرکت و تخمین فاصله از هدف و همچنین تخمین فاصله از محل استقرار بصورت خودکار محاسبه می کند که به هر کدام از شش واحد آتش اجازه می دهد تا در هر دقیقه ، 12 گلوله ( برای شش واحد آتش ، 72 گلوله در دقیقه ) بسمت هدف شلیک کند ، ضمن اینکه نتایج حاصل از شلیک را می توان با استفاده از دستگاه های چاپ رقومی ، مستند نمود . پست فرماندهی در سامانه آ-222 به 5 بخش اصلی تقسیم می شود 1-محفظه پیشرانه خودروی حامل که محل استقرار واحد برق اضطراری دیزل -الکتریک و مبدل برای تامین برق سامانه کنترل آتش BR-136 نیز هست 2- بخش آنتن که تجهیزات ارسال و دریافت 3- بخش کنترل تجهیزات ارسال و دریافت که بدلیل وجود تشعشعات مایکرویو ، دیواره های آن از لایه های محافظتی خاصی پوشیده شده است 4- بخش استقرار کاربر رادیو که داده های بدست آمده در آن پردازش میشود . در این بخش ، تمامی تجهیزات مربوط به ارسال و دریافت پیام های بی سیم نیز وجود دارد . مضاف براین ، بخش کنترل ژنراتور دیزل ، نیروی الکتریکی و بخش های پشتیبانی حیات نیز از این محل هدایت می گردند . 5- بخش استقرار سامانه های اپتیکی ، فرمانده خودرو ، خدمه ، کاربر رادیو و تکنسین برق که به سامانه های ناوبری ، ارتباطی و کنترل آتش مجهز بوده که همگی بصورت داخلی با یکدیگر ارتباط رادیویی دارند . کل حامل پست فرماندهی توسط یکسری جک های مخصوص ، تثبیت می شود تا از چرخش افقی آنتن اطمینان حاصل شود . این جک ها هم بصورت الکترومکانیکی و هم بصورت دستی قابل تنظیم است ، در حالی که برای افزایش رفاه خدمه و همچنین بقاء در محیط های آلوده به مواد شیمیایی جنگی ، دو دستگاه تهویه مطبوع در سقف آن کارگذاری شده است . خودروی پشتیبانی رزمی ( OBD) این حامل به شکل کلی وظایف ذیل را بر عهده دارد 1- حمل یک واحد منبع تغذیه شامل دو ژنراتور دیزل- الکتریک برای تامین نیروی برق پست فرماندهی 2-مخازن سوخت برای ژنراتورهای دیزلی برای 7 روز کار مستمر 3-بخش استراحت برای 2 تا 4 نفر از خدمه 4- آشپزخانه با قابلیت حمل غذا برای خدمه بمدت 1 هفته 5-برجک تیربار کالیبر 7.62 م.م روی بخش فوقانی 6- تجهیزات ویژه رفع آلودگی ش. م .ر 7-سامانه های ناوبری برای استقرار دقیق محل آتشبارها 8-محل ذخیره وسایل شخصی خدمه https://www.aparat.com/v/vQmMr با تمامی این اوصاف ، قابلیتهای این سامانه ، به گونه ای است که ارتش روسیه تا کنون موفق به جایگزینی آنها با سامانه های موشکی ضد کشتی کروز نشده است . دلیلی این امر را می توان در وجود " مناطق مرده " ( به فاصله چند کیلومتر تا چند ده کیلومتر ) میان برد موثر سامانه های موشکی و سیستم های توپخانه ای دانست . علاوه براین ، سامانه های کروزضد کشتی ، بر خلاف سیستم های توپخانه ای در برابر اخلال واحدهای دشمن ، به نسبت حساس بوده ، در حالی که شلیک موشک کروز بر علیه شناورهای تندرو که امروز کشورهای زیادی در حال مسلح شدن به آنها هستند ، چندان مقرون به صرفه نبوده و این ارزشمند بودن سامانه های توپخانه ای را آشکار می کند . با این حال ، در روسیه هنوز بحث های بسیار جدی در خصوص مقایسه میان دو کالیبر 152 و 130 م.م برای توپخانه ساحلی وجود دارد . توپهای کالیبر 152 م.م قابلیت شلیک مهمات با خرج موشکی و مهمات هسته ای تاکتیکی را دارند ، در حالی که توپهای 130 م.م سرعت آتش بالایی را به نمایش می گذارد . در این خصوص پیشنهادات فراوانی برای تبدیل واحد آتش از روی حامل چرخدار به شاسی تانک ( شنی دار ) نیز وجود دارد که این مساله ، حامل توپ را در برابر آتش متقابل دریایی ( با کالیبر 127 م.م ) به نسبت مصون نگاه می دارد ولی افزایش وزن مجموعه ، قابل چشم پوشی نخواهد بود . توضیح نحوه عملکرد آتشبار 1- طول لوله ،45 برابر اندازه کالیبر 2- زاویه حرکت عمودی توپ : 5 تا 50 درجه 3- زاویه حرکت افقی توپ : 120 درجه 4- سرعت حرکت خودروها ، 60 کیلومتر در ساعت 5- تبدیل وضعیت به حالت رزمی ، حدود 20 دقیقه 6- نرخ آتش شش واحد شلیک ، 72 گلوله در دقیقه 7- برد رزمی آتشبار، حدود 850 کیلومتر 8- فاصله استاندارد میان واحد آتش و پست فرماندهی ، کمتر از 1000 متر 9- وزن حامل ها ، از 43 تا 44 تن پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... چهل و سه سال پاسداری از آسمان ایران و همچنان ادامه دارد ...... 19 بهمن 1357 19 بهمن 1400

افزایش یهودی ستیزی در اروپا اروپا داره کانون یهودی ستیزی میشه اسراییل داره دنبال دوست میگرده اگر روسیه به اکراین حمله کنه ملی گرایی در اروپا بیشترمیشه یهودی ستیزی هم بیشتر خواهد شد

تصاویر خط تولید بیرقدار واقعا یک تولید انبوه واقعی است. به مدد صادرات و بازاریابی و البته برندینگ و حمایت مستقیم اردوغان از صنایع نظامی که یک نفع دو طرفه است. هم صنایع نظامی سود میبرند و هم اردوغان استفاده تبلیغاتی بسیار شدیدی ازش میکنه در داخل ترکیه خصوصا. اصولا بحث برندینگ و تجربه بسیار زیاد در مونتاژ صنایع خارجی در حوزه های گوناگون و ورود تکنولوژیها و البته استانداردها و قوانین به روز در این حوزه ها باعث شده به علت همین تجربه در صنایع نظامی هم ما شاهد تولید منظم، باکیفیت و استاندارد قطعات و ابزار و تسلیحات باشیم در ترکیه. مهمترین مورد هم همین بحث برندینگ و تجاری سازی بر مبنای الگوهای روز و مدرن هست. هرچند طبیعی است که تحریمها و البته تهدیدات مستمر پنهان ضد دانشمندان و صنایع ایرانی باعث شده که ما نتونیم به شکل طبیعی این صنعت در کشور پیش ببریم اون را. الان یکی از فعال ترین صنایع ترکیه همین صنایع نظامی است. با حمایت مستقیم مالی و معنوی ریاست جمهوری و همچنین تاسیس صدها شرکت ریز و درشت و از همه مهمتر انگیزه های ملی و حتی حزبی و با تبلیغات فراوان رسانه هشون و تبدیل این صنایع به یک "ارزش" شاهدیم که ده ها و شاید محصول در مراحل مختلف طراحی تا تولید هستند.

به نام خدا ارتش ترکیه پهپاد های بیرقدار TB2 جدید را با سامانه الکترو اپتیکال بومی دریافت کرد CATS ساخته شرکت aselsan که در ویدئوی به اشتراک گذاشته شده توسط اسماعیل دمیر دیده شد صنایع دفاعی ترکیه سری جدید پهپاد های رزمی بیرقدار TB2 را به فرماندهی نیروهای زمینی این کشور تحویل داد. اسماعیل دمیر، رئیس صنایع دفاعی (SSB)، در اعلامیه ای توییتری گفت که SSB با موفقیت پهپاد های رزمی ساخت بایکار را تحویل داده است. وی اشاره کرد که پهپاد های تحویلی جدید به سامانه هدفگیری روزنه مشترک (CATS) توسعه داده شده توسط شرکت دفاعی Aselsan مجهز اند. CATS سامانه الکترو اپتیکال شناسایی، نظارت و هدفگیری با عملکرد بالا است که برای بستر های هوایی بال ثابت و بال چرخنده شامل پهپاد ها، بالگرد ها و هواپیما ها طراحی شده است. در گذشته پهپاد های ترکیه از سامانه های الکترو اپتیکی استفاده می کردند که از خارج تامین می شد اما تحریم های مرتبط با چنین صادراتی، صنایع دفاعی ترکیه را بر آن داشت تا این تجهیزات را با منابع بومی و در داخل کشور بسازند. سال گذشته، کانادا پس از اینکه به این نتیجه رسید که ترکیه این تجهیزات را در طول درگیری قره باغ به نیروی های نظامی آذربایجان فروخته است، مجوز صادرات فناوری پهپادی به ترکیه را لغو کرد. Marc Garneau، وزیر امور خارجه کانادا در اینباره گفته بود که استفاده از این فناوری با سیاست خارجی کانادا و تضمین های استفاده نهایی که توسط ترکیه داده شده بود همخوانی ندارد. ترکیه با انتقاد از این تصمیم، اعلام کرد که انتظار داشت همپیمانان عوض ناتو از برداشتن گام هایی که روابط 2 جانبه و اتحاد ناتو را خدشته دار می کنند، خودداری کند. همان طور که بسیاری از متخصصان نظامی و کارشناسان دفاعی بیان کرده ان، پهپاد های رزمی باعث شدند که آذربایجان دست بالا را در رهگیری و انهدام نیرو ها و تجهیزات نظامی دشمن مانند خودرو های زره ای، هویتزر ها و سامانه های دفاع هوایی روس داشته باشد. سامانه دوربین الکترو اپتیک ساخته شرکت Wescam یکی از محصولات صنایع دفاعی است که ترکیه از کانادا وارد می کند. جدای از استفاده از پهپاد های رزمی داخلی، ترکیه در حال تبدیل شدن به یکی از بزرگترین صادر کنندگان ایم حوزه است. لینک توییت: https://twitter.com/IsmailDemirSSB/status/1489917989046661123 منبع

این چند روز چندین کارشناس! بحرینی از جمله یک خانم چنان بر طبل شادمانی رابطه نظامی با صهیونیستها و توافق و قرارداد میکوبیدند در رسانه ها که در جشن تولد خود فکر کنم تا حالا چنین بر طبل نکوبیده باشن! حالا به هر حال طبق قانونی که خود صهیونیستها نوشتند که حضور نظامی در اطراف مرزهای ما یعنی بمباران و جهان هم پذیرفته؛ هرچند ما شاید نتونیم مثل اونها با حمایت جامعه جهانی هر روز اف 16 روانه اسمان کشور همسایه کنیم و اون یکی همسایه را به بهانه های مختلف حضور یک سرباز ایرانی یا موشک ایرانی بمباران کنیم ولی خب حاکمان بحرین و کشور کوچک بحرین هم ولو با تیر غیب تحت تاثیر همین قانون قرار میگیره. تا چه مسیری طی بشه و چه قدر صهیونیست ببینیم در خلیج فارس. هرچند چتر پایگاه آمریکا در بحرین قطعا استفاده خواهد شد برای هرگونه حضوری که گفته شد در مرحله اول استقرار واحدهای تهاجمی پاسخی متناسب هست و در ادامه هم تقویت تیرهای غیب! و انقلابیون بحرین. هرچند صهیونیستها همیشه نشون دادند هیچ وقت نیروهاشون را در معرض بی محابای دشمن (حتی ریسک کم) و خط مقدم (برخلاف ایران و نیروهای مقاومت) قرار نمیده که اگر اتفاقی افتاد تلفاتی نده. پس حضورشون بیشتر به نظرم در حوزه امنیتی و رویکرد خرابکاری و توسعه ابزارهای بی سرنشیت خواهد بود در بحرین و خلیج فارس.

معرفی زیر سیستم های پیشنهادی BAE Systems برای خودروی دوزیست SuperAV شرکت BAE Systems به تازگی تصویری از خودروی دوزیست SuperAV را منتشر کرده است که به شکل ویژه ای به تجهیزات رزمی و شناسایی مجهز است. البته به نظر نمی رسد این نمونه عملیاتی باشد و فقط شرکت BAE Systems میخواهد قابلیت خودروی دوزیست SuperAV در هماهنگی با سیستم های مدرن رزمی و شناسایی جهت بازاریابی را نشان دهد. در حقیقت تجهیز خودروهای رزمی در میدان نبرد کنونی و آینده به طیف گسترده ای از سنسورها و زیر سیستم ها برای بقا و انجام ماموریت به خاطر تغییر شکل میدان نبرد ضروری است. تفنگداران نیروی دریایی آمریکا در حال حاضر از مشتریان خودروی دوزیست SuperAV هستند که میتواند این زیر سیستم ها برای انها جذاب باشد. در ادامه به بررسی برخی از این زیر سیستم های میپردازیم: زیر سیستم های نصب شده بر روی خودروی دوزیست SuperAV 1) سیستم اقدام متقابل TERRA RAVEN : این سیستم اقدام مقابل ساخت خود شرکت BAE Systems می باشد. سیستم اقدام متقابل TERRA RAVEN به شکل ماژولار طراحی شده است که میتواند بر روی طیف گسترده ای از خودروهای زرهی نصب شود. این سیستم اقدام متقابل مبتنی بر لیزر قابلیت شناسایی تهدیداتی مانند موشکهای ضد زره و غیر فعال کردن آنها به شکل پوشش 360 درجه ای را دارد. سیستم اقدام متقابل TERRA RAVEN 2) برجک رزمی بدون سرنشین MCT : به نظر میرسد یکی از تسلیحات اصلی خودروی دوزیست تفنگداران نیروی دریایی آمریکا SuperAV برجک رزمی MCT مسلح به توپ های 30 م.م MK44 و مسلسل هم محور 7.62 م.م باشد. علاوه بر این این مدل برجک مجهز به موشکهای هدایت شونده ضد زره جاولین نیز میباشد. برجک رزمی بدون سرنشین MCT 3) راکت انداز هدایت لیزری LAND-LGR4 : علاوه بر موشکهای جاولین بر روی برجک MCT یک سیستم راکتی نیز نصب بود. سیستم راکت هدایت لیزری LAND-LGR4 ساخت شرکت دفاعی Arnold یک سیستم راکتی سبک وزن برای خودروهای زرهی است که به آنها قابلیت شلیک ازران و دقیق را میدهد. این راکت انداز میتواند راکتهای 70 م.م هدایت لیزری را با حداکثر برد 8 کیلومتر شلیک نماید. برد موثر این راکت انداز 6 کیلومتر می باشد. هر پرتابگر این مدل میتواند 4 راکت را در خود جای دهد. راکت انداز هدایت لیزری LAND-LGR4 4) سامانه پدافندی برد کوتاه : سامانه پدافندی برد کوتاه نصب شده بر این خودرو SuperAV دارای دو بخش مجزا است: 1) سیستم تسلیحات لیزری کم جحم CLWS: این سیستم تسلیحات لیزری ساخت شرکت بوئینگ است که با قدرت 5 کیلوواتی می تواند یک سلاح ارزان قیمت و موثر خصوصا برای نابودی پهپاد ها و ریز پهپادها برای خودروهای زرهی در میدان نبرد باشد. سیستم تسلیحات لیزری کم جحم بوئینگ 2) رادار نظارت RPS-42 : این رادار نظارت هوایی در باند اس، حالت جامد و رادار دیجیتالی است. این رادار می تواند جنگنده ها ، هلی کوپترها ، پهپادها ، هواپیماهای ترابری و غیره را در محدوده تاکتیکی شناسایی ، طبقه بندی و ردیابی کند. به علت پوشش نیم کره این رادر برای ایجاد پوشش 360 درجه ای 4 عدد از این رادارها بر روی خودرو نصب شده است. حداکثر برد این رادار 50 کیلومتر و برای اهداف کوچک مانند ریز پهپادها 3/5 کیلومتر میباشد. رادار نظارت RPS-42 5) سیستم نظارت چند طیفی کم حجم برد بلند TacFLIR 280-HD: این سیستم نظارتی ساخت شرکت FLIR یک سیستم تصویربرداری زمینی برای شناسایی و ردیابی قاچاقچیان ، تروریست ها یا هر تهدید دیگری در روز/شب و در زمین های ناهموار است. این سیستم نظارتی میتواند جزئیات لازم برای شناسایی ، ردیابی و ارزیابی تهدیدهای دوربرد را انجام دهد. در این نمونه سیستم نظارتی برای افزایش برد و دید بهتر سیستم نظارتی بر روی یک پایه تلسکوپی نصب شده است. سیستم نظارت چند طیفی کم حجم برد بلند TacFLIR 280-HD

با سلام آمادگی خرس بزرگ برای ورود به عرضه رزم هوایی دوربرد مراحل نهایی آزمایش مهمات ( موشک ) هوا به هوای دوربرد برای جتهای نسل پنجم ارتش روسیه مسکو: طبق گزارشات واصله ، ارتش روسیه فدرال ، نهایی کردن آزمایشات مربوط به موشک هوا به هوای دوربرد R-37M را در دستور کار خود قرار داده که قرار است تا بعنوان بخشی از زرادخانه جتهای نسل 4 و5 این ارتش بخصوص سوخو-57 مورد استفاده قرار گیرد . به گزارش وبسایت Lenta.ru ، و به نقل از وزارت دفاع روسیه ، گونه پیشرفته R-37 که در سالهای پایانی عمر اتحاد شوروی در دست توسعه قرار داشت ، قادر خواهد بود تا اهداف هوایی با سرعت بالا را در یک بردی در حدود 300 کیلومتر مورد اصابت قرار دهد . برخی از منابع نیز گزارش داده اند که این محدوده برد ، به پروفایل پروازی هدف نیز بستگی دارد و از 150 کیلومتر برای اصابت مستقیم به هدف تا 300 کیلومتر برای اهدافی با پروفایل پروازی کروز مشخص شده است . SU-35 برد رهگیری این موشک جدید روسی ، درصورتی که ارقام ادعایی صّحت داشته باشد ، به بیش از دو برابر موشک آمریکایی AIM-120 آمرام که در زرادخانه کشورهای عضو ناتو هم بکار گرفته می شود ، خواهد رسید . MIG-31BM با این وجود ، هنوز جزییات روشنی از مشخصات فنی R-37M منتشر نشده ، با این وجود تنها اطلاعات موجود ، ماهیت طراحی بدنه این موشک است که از یک ایرودینامیک متعارف با بالچه های کشیده تشکیل شده است . این موشک با وزن قابل توجه شلیک 500 کیلوگرم ، به کلاهکی جنگی به وزن 60 کیلوگرم مسلح شده که در مراحل نهایی پرواز می تواند به سرعت 6 ماخ دست پیدا کند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، گونه پایه R-37M از یک سامانه ناوبری داخلی و یک رادار آشیانه یاب بهره می برد . این موشک هوا به هوای جدید ، در نهایت می بایست با جتهای رزمی خط مقدم نیروی هوایی روسیه نظیر سوخو-35 فلانکر – ئی و میکویان میگ -31 بی ام یکپارچه گردد . پی نوشت : به ماهیت مهمات مورد استفاده در جتهای نسل 4 و 5 دقت فرمایید ، آیا نمونه داخلی جت نسل 5 ، توانایی حمل و شلیک چنین مهماتی را دارد یا خواهد داشت ؟؟ صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

عربها با کشورهای مختلفی رابطه دارن اما در مقابله اسراییل انگار رابطه عاشق و معشوق دارن خیلی رو رابطه با اسراییل حساب کردن در صورتی که اصلا به رابطه با اسراییل نیاز ندارند

اون نفرت بی دلیل نیست اگر به تاریخ اروپا تا جنگ اول و دوم دقیق بشیم میزان نفرت اروپاییها را از یهودیان میبینیم و درک میکنیم که به خاطر کارهای پلیدشان در بسیاری از نقاط اروپا دنبال بهانه برای به سیخ کشیدن و شکنجیشان بودند...اما چوب نفرت اروپاییان را مسلمانان و مسیحیان و حتی یهودیان خاورمیانه خوردند ترکیه از گذشته نیز در سمت اسراییل بود فقط مدتی به داعیه خلافت عثمانی به ظاهر در جبهه مخالف قرار گرفت تا نفوذش را در جهان اسلام زیاد کند هر چند تجربه تاریخی خاورمیانه نشون میده هر چند وقت لازمه که جهت پیکان دشمنی عوض شود زمانی اسراییل ..بعد ایران... اردوغان هم عجیب دارد در این مسیر گام بر میدارد ...چرا که نیاز به دشمنی جدید است انهم در خاورمیانه و غرب اسیا که اکثرا عرب هستند و فقط سه کشور غیر عرب موجود است

بسم الله الرحمن الرحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ * بخش نخست در واژگان ایرانی، مسلسل دستی به جنگ افزاری کوچک اطلاق می شود که توانایی آتش رگباری دارد. در دوران پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی، ارتش و نیروهای انتظامی ایران از گونه های مختلفی از مسلسلهای دستی ساخت کشورهای بلوک غرب و شرق استفاده می کردند. برخی از این مسلسلها در داخل تولید و برخی نیز مستقیما” از خارج به کشور وارد شده بودند. در نوشتار پیش رو، نگاهی داریم به مسلسلهای دستی مورد استفاده در ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بر پایه دانسته های جناب یوسف ریاضی که بیشتر برپایه تصاویر موجود و دانسته های گردآوری شده از منابع مختلف تهیه و گردآوری شده است. بیشتر ایرانیان درباره استفاده کشورشان از مسلسلهای یوزی (UZI) و ام پی فایو (HK MP5) شنیده، دیده، و خوانده اند، ولی دانسته های کمتری درباره دیگر مسلسلهای دستی مورد استفاده در نیروهای نظامی، انتظامی، و امنیتی ایران در دسترس علاقمندان قرار داشته است. به احتمال بسیار زیاد، نخستین مسلسل دستی رسما” بکارگرفته شده توسط ارتش ایران مسلسل آلمانی MP28 ساخت شرکت برگمن (Bergmann) است که پیش از آغاز دومین جنگ جهانی توسط ایران از آلمان خریداری شدند. در ژانویه سال ۱۹۴۳، مقامات ایرانی و اتحاد جماهیر شوروی قراردادی را به امضاء رساندند که برپایه آن صنایع جنگ افزار سازی ایران مسلسل PPSh-41 با کالیبر ۲۵ * ۷/۶۲ میلی متری را برای نیروهای نظامی ایران تولید و همزمان بخشی از تولیدات خود را به اتحاد جماهیر شوروی صادر نماید. این مسلسل یکی از نخستین مسلسلهای تولید شده در ایران می باشد که البته خط تولید آن همزمان با پایان دومین جنگ جهانی متوقف شد. در این دوره کوتاه شمار نامشخصی از این مسلسل دستی در ایران تولید و در اختیار نیروهای نظامی ایران قرار گرفت. البته بر پایه شواهد موجود علاوه بر نیروهای نظامی، نیروی پلیس ایران (شهربانی) هم از این مسلسل استفاده می کرده است تا اینکه همگی در سال‌های دهه ۱۹۵۰ با مسلسلهای دستی جدیدتر جایگزین شدند. در همین دوره زمانی، ایران همچنین به شمار محدودی مسلسل کالیبر ۰/۴۵ تامپسون M1 نیز دست یافته بود که در جنگ با جدایی خواهان فرقه پیشه وری (نبرد برای نجات آذربایجان) در سال‌های ۱۹۴۵ و ۱۹۴۶ مورد استفاده قرار گرفت. در یک تصویر با ارزش تاریخی بالا، تیمور بختیار جوان که در سال‌های بعد به ریاست سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) رسید، با یک مسلسل دستی تامپسون M1 مشاهده می شود. ادامه دارد….

به نام خدا سایت flightglobal امار دقیقی از لیست هواگردهای نظامی هر کشوری به همراه یک امار کلی از انواع هواگردهای نظامی منتشر کرده بعضی که به نظر خودم جالبتر بودند را جدا کردم در انتها هم اصل فایل برای مطالعه دوستان قرار دادم اصل فایل

ایفوگرافی پهپاد شاهد-۱۳۶

به نام خدا تحویل پهپاد های بیرقدار به قرقیزستان قرقیزستان تعداد نامعلومی پهپاد بیرقدار TB2 را تحویل گرفت که طبق گزارش ها برای محافظت از مرز ها به خدمت گرفته می شوند. تصویری که احتمالا در سایت ریاست جمهوری منتشر شده و بعدا حذف گردیده نشان می دهد مکان تاسیسات پهپاد های جدید در فرودگاه جلال آباد است. این تاسیسات در ماه نوامبر سال 2021 ساخته شده اند.

زادار جدید برای کامافka52 رادار ارایه فازی جدید V006 Rezets توسطشرکت زاسلون مستفر در سن پترزبورگ برای بالگرد ka52k در حال توسعه است . رادار Rezets داراری یک انتن با ابعاد 900*300 میلی متر هست و 640 ماژول فرستنده گیرنده دارد. رادار قدیمی کاماف به گفته سازنده این رادار می تواند تانک ها رااز فاصله 45 کیلومتری و کشتی های جنگی را از فاصله 100 کبلومتری شناسایی کند. همچنین در حالت هوا به هوا یک هداف با سطح مقطع 3 متر مربع را می تواند از فاصله 50 کیلومتری و یک بالگرد در حالت معلق (ساکن) را در فاصله 20کیلومتری شناسایی کند. وزن این رادار 130 کیلوگرم است که از کیلوکمتر از رادار FH01 کنونی بالگردka52 است که توسط شزکت فازترون مسکو ساخته شده است، این رادار توسط هوا خنگ می شود. همچینی این بالگرد به یک سیستم دید اپتیکال جدید OES-52 که توسط شرکت NPK SPP ساخته شده مجهز میشود . سیستم OES-52 از سنسور های Safran Strix که برای بالگرد تایگر ساخته شده الگو برداری می کند سیستم OES-52 این سیستم 5 حسگر در خود جای داده : یک دوربین تصویر برداری حرارتی ، دوربین تلویزیونی ، مسافت یاب و نشانگر لیزری و یک ردیاب لیزری با این حال وزن آن 177 کیلوگرم است که حالی که سیستم GOES-451 قدیمی این بالگرد 220 کیلو وزن دارد. سیستمSafran Strix روی بالگرد تایگر خود فرانسه اعلام کرد سیستم Safran Strix خطایی حداکثر یک متری دارد اما در باره برد این سیستم مطلبی اعلام نکرده. منبع هر چند به نظر من میل 28برتر هست اما کاماف هم گزینه بسیار عالی هست

بسم الله الرحمن الرحیم پس از درگذشت جوزف استالین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی در سال 1953، که بسیار بر صنعتی شدن کشور تاکید داشت و باعث پیشرفت گسترده در صنایع شوروی شد. تاکید استالین بر توسعه صنعتی سبب شد در خیلی از زمینه ها شوروی قابلیت های مشابه غرب پیدا کند. میگ15 نشان پیشرفت صنایع هوافضا شوروی در سپتامبر 1953 نیکیتا خورشچف به عنوان دبیر اول حزب کمونیست به قدرت رسید.رفتارهای خروشچف با مهمترین شریکش چین و با غرب به گونه ای بود که اعتبار ابرقدرت بودن شوروی را به چالش می کند. در مقابله با غرب و بخصوص امریکا خروشچف تاکید بسیار زیادی بر توسعه توانمندی های هسته ای داشت . درحالی که در زمان استالین اتحاد جماهنیر شوروی به دنبال یک توسعه نطامی و مارنه قدرت با غرب در همه زمینه ها ( متعارف و هسته ای ) بود. تمرکز بسیار شدیدی که درزمان خروشچف بر تسلیحات اتمی وجودداشت باعث شد توسعه قابلیت های متعارف نادیده گرفته شود با توجه به برخی طرحها در ایالات متحده برای حمله هسته ای به شوروی در زمان استالین با تمام هزینه هایی که برای شوروی وجود داشت سلاح های هسته ای تولید شد. در زمان خروشچف هم تولید بمب اتمی مانند تزار با قدرت 50 مگا تن نشان از امادگی شوروی برای جلوگیری از غافلگیری و تجاوز به خاک شوروی بود. خروشچف اعتقاد اشت برتری در سلاح های متعارف در زمانی که تسلیحات اتمی در یک جنگ بزرگ استفاده میشود ، کاری بیهوده هست. هنگامی که کشتیهای حامل تسلیحات برای ترکیه از مصر عبور می کردند خروشچف دیداری با وزیر دفاع مارشال آندری گرچکو و نمایندگان جمهوری عربی متحده داشت . در این دیدار خروشچف در باره تسلیحات دفاعی متعارفی که به ترکیه ارسال میشدند گفت : " به این مردم احمق نگاه کنید . انها در تپه ها اسلحه دارند. اما اینها فقط اسباب بازی های کودکانه است و باید در موزه نگه داری شود ، به ما بگویید مارشال قدرت بمب های جدید ما چه می تواند بکند" سپس خروشچف و گرچکو تسلیحات اتمی قدیمی خود را با اندازه یک نخود در برابر تسلیحات جدید هسته ای مقایسه کردند و توسعه قابلیت های متعارف را بی ارزش دانستند. در حالی که توسعه قابلیت های بازدارندگی هسته ای شوروی در زمان خروشچف به طرز زیادی توسعه پیدا کرده بود، اما او تشخیص نداد که سلاح های متعارف هم به همان اندازه می توانند تاثیر گذار باشند و در درگیری ها و مناطقی استفاده شوند که تسلیحات اتمی قابلیت استفاده ندارند.به نظر خروشچف چون تسلیحات اتمی قدرت تخریب آنها قابل مقایسه با تسلیحات متعارف نیود پس ضعف شوروی در زمینه سلاح های متعارف قابل جبران بود. یکی از نمونه های که عواقب نادیده گرفتن قابلیت های تسلیحات متعارف در جنگ ویتنام مشخص شد. در شوروی اولویت دادن به تسلیحات اتمی سبب شد هزینه های کمتری برای توسعه جنگنده های جنگی اختصاص پیدا کند. در زمان جنگ کره به دلیل برنامه ی توسعه ای که تحت نظر استالین بود جنگنده های میگ 15 شوروی باعث شدند جنگنده اف 86 سابر و یا سایر جنگنده های ایالات متحده و شریکانش با تهدید جدی مواجه بشن . اف 86 سابر توسعه که در زمان استالین در صنایع نظامی شوروی ایجاد شده بود باعث شد پیشرفت های شوروی در زمینه جنگنده سازی سالها بعد از مرگ استالین هم شد. به عنوان مثال جنگنده های میگ 21 هندی در درگیری با با جنگنده های اف 104 پاکستانی توانمندتر ظاهر شدند. کم توجهی به بخش هوانوردی نظامی در اتحاد شوروی به تدریج عوارض خود را نشان دادو در زمانی که ایالات متحده به شرعت در حال توسعه جنگنده های نسل 2 و نسل 3 خود در دهه 60بود در شوروی این مساله اولویت نداشت . در یک جنگ کامل احتمالا حق با خروشچف بود که یک بمب اتمی 50 مگا تنی تاثیری بیشتر از جنگنده های نسل 3 دارد اما در درگیری های کوچک ، جنگنده های پیشرفته دقیقا همان چیری بودند که مورد نیاز بود و این چیزی بود که صنایع شوروی قادر به تامین ان نبودند در ویتنام جنگنده های امریکایی قابلیت های بسیار بیشتری نسبت به جنگنده های میگ 21 و میگ 17 ویتنامی داشتند به طوری که حضور این جنگنده ها در ویتنام نتوانست مانند کره تهدیدی جدی برای نیروی هوایی ایالات متحده باشد. این جنگنده ها در برا جنگنده های فانتوم امریکایی که حتی قابلیت درگیری فراتر از میدان دید داشتند ( فامد) برد درگیری بصری محددی داشتند. برد دریری برای جنگنده های امریکایی حداقل 5 برابر بیشتر و سنسورها و تجهیزات جنگنده های امریکایی 4 برابر مدلهای روسی قدرت داشتند. در جنگ کره در هر 1000 سورتی پرواز ایالات متحده 4 جنگنده از دست میرفت اما در ویتنام به 0.4 در هر 1000 رسید و این اوضاع را به شدت تغییر داد. در جنگ های اعراب و اسراییل به دنبال تصمیم ایالات متحده برای تحویل جنگنده های پیشرفته f-4E به اسراییل از سال 1974، شریکان عرب شوروی به دنبال جنگنده هایی بودند که با بتوانند با فانتوم های اسراییلی برابری کنند. همانطور که ژنرال مصری سعد الشازلی گفته " شوروی نمیتوانست چنین جنگنده ای به ما بدهد ، زیر آنها اصلا آن را نداشتند." وقتی از برژنف در خواست شد که چنین قابلیتی در اختیار آنها قرار بگیرد ، برژنف که تازه جایگزین خروشچف شده بود گفت: که به دلیل تمرکز دولت قبلی بر توسعه سلاح های هسته ای سایر قابلیت ها نادیده گرفته شده " اما به اعراب اطمینان داد که اتحاد شوروی تمام تلاش خود را جهت رفع عقب ماندگی تنجام خواهد داد. شوروری از میانه دهه 1970 می توانست جنگنده میگ 23 را به متحدان خود تحویل دهد که در خیلی از زمینه ها قابل رقابت یا برتر از فانتوم بود امادر همان زمان در ایالات متحده جنگده اف 14 به خدمت گرفته شده بود. بعدها با تحویل جنگنده های اف 16 و اف 15 به نیروی هوایی ایلات متحده و صادرات آن به متحدان امریکا شوروی در برنامه توسعه جنگنده های خود از ایالات متحده عقب افتاد . بااین حال در اوایل دهه 80 میلادی با توسعه جنگنده های میگ 29 و سوخو 27 شوروی توانست این شکاف را تا حدودی پر کند. همچنین ورود جنگنده میگ 31 با فن اوری بالا که اولین جنگنده جهان با رادار ارایه فازی بود نشان از توسعه گسترده در صنایع شوروی بود. بعد از جنگ سرد جنگده های میگ 29 و سوخو 27 برای آزمایش توسط ابالات متحده خیداری شد. توسعه جنگنده های سوخو 47 و میگ 1.44 نشان میداد که شوروی در برنامه ساخت جنگنده نسل 5 پا به پای ایالات متحده در حال کار بود و توانسته بود شکاف بین خود و امریکا را پر کند. تصمیمات خروشچف سبب شد شوروری دو دهه سرنوشت ساز در زمینه توسعه از دست بدهد و مشتریان و شرکای استراتژیکی را از دست بدهد و جایگاه خود را بخصوص در جهان سوم تضعیف کند. در نهای با فروپاشی شوروی و آشفتگی صنایع دفاعی روسیه امریکا توانست پیشتاز فن آوری ( ساخت جنگنده) شود. منبع

دردهه 90 میلادی شرکت توپولف طراحی یک بمب افکن رادار گریز را شروع کرد مدل سوخو 47 و بمب افکن رادارگریز روسی مدل بمب افکن از نمای نزدیک طرح فعلی که روسها دارن روش کار می کنند شباهت طرح قدیمی توپولف با طرح بمب افن جدید چینیها هم جالبه (چند بار تلاش کردم عکس را توگالری آپلود کنم اما نشد)

صرفا مربوط به این جنگنده نیست، روسیه بیشتر بازارهای صادراتی سلاح خود رو از دست داده. اگر کشوری از روسیه سلاح بخره ممکنه دچار تحریم امریکا بشه. این سیاست امریکا است که با این روش صنایع نظامی روسیه رو تضعیف کنه. چون درامد و تولید یک صنعت بیاد پایین ان صنعت از بین میره. میگ که کلا در کما است. بعضی از صنایع نظامی روسیه هم دارن تبدیل به غیر نظامی میشن. البته به نظر من خود روسیه هم خیلی مقصر است. روسیه به ایران میگ 29 داد ولی حاضر نمیشد خدمات و پشتیبانی کافی رو بده. سر اس 300 ما رو بازی داد. به عراق سلاح فروخت ولی در جنگ با امریکا ان سلاح ها خوب کار نکردن بعدا گفته شد که انها نمونه های بسیار دان گرید شده سلاح های روسی بودند. همین میگ 29 ساخت روسیه تاکنون به بسیاری از کشورها فروخته شده ولی تا کنون پیروزی هوایی کاملا تایید شده نداشته. گفته میشه نمونه های صادراتی خیلی ضعیف تر از اصلی بوده اند. همین مسئله روی اینکه کسی میگ 35 نخریده خیلی تاثیر داشته.روس ها فکر میکنن زرنگی میکنند ولی متوجه نیستن که این کارها و رندی گری ها بر روی مشتری های سلاح در دنیا تاثیر میذاره. روسیه واقعا در قد و قواره یک ابر قدرت نیست. همین اخیرا پشت ارمنستان رو به دلایلی جلوی اذربایجان خالی کرد. نوعی زرنگی و تلافی با ارمنستان ولی نتیجه این شد که نفوذ ترکیه در قفقاز و زیر گوش روسیه زیاد بشه.در سوریه به ما هم زیاد نارو زده. این کارها و شارلاتان بازی ها در بلند مدت به ضرر روسیه تمام شده و خواهد شد. در فروش سلاح فروشنده باید اعتماد مشتری ها را داشته باشد. در روابط بین الملل کشورها باید تا حد ممکن حامی متحدین خود باشند. خود ما چقدر برای متحد خود سوریه هزینه کردیم. کشور عمان سر کمک 45 سال پیش ما هنوز با ما روابط خوب دارد این مسائل در جهان مهم هستند

در بخش قبلی مقاله ، تاریخچه مسلسل های دستی موجود در سازمان رزمی نیروهای مسلح ایران که از سال 1941 تا قبل از وقوع انقلاب اسلامی وارد خدمت عملیاتی گردید ، معرفی شد . اما دست قدرتمند تاریخ در سال 1979 ( 1357 خورشیدی ) بر گُرده دودمان پهلوی نهاد و این نظام سیاسی توسط انقلابیون ایرانی سرنگون شد و بطور طبیعی بخش قابل توجهی از سلاح های سبک خریداری شده توسط پهلوی اول و دوم به خدمت ارتش جمهوری اسلامی ایران و همچنین واحدهای مسلح تازه تشکیل شده در روزهای پس از انقلاب اسلامی ( کمیته های انقلاب و سپس سپاه پاسداران ) درآمد . با این حال ، براساس شواهد تاریخی ، چندین نمونه خرید خارجی در دهه هشتاد میلادی از منابع ناشناخته صورت گرفت که عمدتا برای واحدهای تازه تاسیس کمیته و سپاه پاسداران بود . از جمله این واحدها ، یگان موسوم به انصار المهدی که وظیفه حفاظت از جان شخصیتهای کلیدی و همچنین یگان موسوم به "صابرین " بشمار می آمد . بابک خان زنجانی ( مولتی میلیارد زندانی ) که اصولا مشخص نیست با چه مجوزی با سلاح برتا ام-12 سرو کار دارد !!!! برتا ام-12 مجهز به صداخفه کن (سمت راست تصویر ) ، ضبط شده از اشرار توسط نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران برتا ام-12 : یکی از نخستین مسلسل های دستی که پس از انقلاب اسلامی وارد سازمان رزم نیروهای مسلح ایران در اواخر دهه هفتاد و سپس دهه هشتاد میلادی شد ، برتا ام-12 با کالیبر 9×19 م.م بود . براساس شواهد در دسترس ، تعداد محدودی از این سلاح از منابع ناشناخته ای خریداری و به ایران ارسال شد و طبق تصاویر موجود ، تا سال 2010 نیز در خدمت قرار داشت . اما این احتمال وجود دارد که امروز ام-12 دیگر در خدمت عملیاتی قرار نداشته باشد . گفته شده این سلاح عمدتا توسط واحدهای انصارالمهدی برای حفاظت از شخصیتهای مهم و همچنین عناصر حفاظت سپاه پاسداران استفاده می شد. زد-84 : مسلسل دستی دیگری که در اواخر دهه هشتاد میلادی بطور مستقیم از اسپانیا تهیه شد ، مسلسل مشهور استار زد-84 با کالیبر 9×19 بود که نیروی دریایی سپاه برای تسلیح واحدهای عملیات ویژه زیرسطحی ( غواص ) از آن بهره می برد . اگر در ابتدا انتظار نمی رفت که این سلاح چندان مورد استقبال قرار بگیرد ، اما ظاهرا از عملکرد این سلاح چنان رضایت حاصل آمده بود که گفته میشود بدون اخذ مجوزهای لازم نیز درایران تولید شد . واحد مردان قورباغه ای نیروی دریایی سپاه مسلح به زد-84 نسخه ای که نیروی دریایی سپاه از آن استفاده می کند ، گونه کوتاه (نسخه موسوم به Corto) است که طول لوله آن به 215 م.م. می رسد و مشابه سلاح انفرادی CETME L rifle است . زد-84 آخرین بار در رزمایش پیامبر اعظم (ص) در سازمان رزم واحدهای دریایی سپاه دیده شد و این اعتقاد وجود دارد که هنوز در خدمت است . به ترتیب از راست : شهربانی جمهوری اسلامی ایران ، کمیته انقلاب اسلامی و ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران که تا قبل از سال 1370 ، مسئولیت حفظ امنیت داخلی را بر عهده داشتند تندر ( ام پی-5 ایرانی ) : در اوایل دهه نود میلادی ( 1991 ) بخش انتظامی نیروهای مسلح ایران ( شامل شهربانی ، ژاندارمری و کمیته های انقلاب اسلامی ) به طیف متنوعی از مسلسل های دستی مسلح شده بودند که از نمونه های عبری (یوزی ) ، ایتالیا ( برتا ام -12 ) و برخی نمونه هایی ام.پی-5 آ.3 استفاده می کردند . با این وصف ، پس از ادغام این نیروها و خرید سلاح های کمری جدید نظیر زیگ زائر پی-226 ، این نیروی تازه تشکیل داده شده ، مسلسل دستی ام.پی-5 آ.3 را بعنوان سلاح ثانویه خود انتخاب نمود و یوزی نیز بتدریج به دپوهای تسلیحاتی برای مواقع ضروری انتقال داده شد و تمامی مسلسل های برتا ام-12 نیز به سپاه منتقل گردید . با توجه به گسترش یکباره سازمان رزمی نیروی انتظامی ، پلیس ایران نیاز بیشتری به دریافت ام.پی-5 پیدا نمود ، در نتیجه ، سازمان صنایع دفاع ( DIO) در اواخر دهه نود میلادی ، یک خط تولید جدید برای تحویل تعداد بیشتری از نمونه روگرفت ( کپی ) مسلسل ام.پی-5 آ.3 راه اندازی و آن را تندر ( TONDAR) نام نهاد . . مسلسل دستی MP-5A3 ( بالا ) و تندر (پایین ) تندرسبک ( راست ) و نسخه بومی ام. پی-5 در دست واحدهای ویژه نیروی انتظامی ( چپ ) براساس مندرجات متن ، بدلیل کیفیت پایین ساخت نمونه های بومی ام. پی-5 ، واحدهای نظامی ایران ، مجدداً با بازسازی مسلسل های سبک یوزی ، آنها را بخدمت گرفتند . ام.پی-5 در دستان واحدهای کمیته انقلاب اسلامی ( راست ) و کلاه سبزهای ارتش ( چپ ) نسخه ایرانی بلحاظ بصری از نمونه های ساخت آلمان بدلیل تفاوت در رنگ بخش محافظ پایینی لوله سلاح (قهوه ای – زیتونی ) که مشابه ژ-3 ، قابل شناسایی است ، در حالی که حالتهای ماشه آن بصورت S.E.F و در برخی از نمونه های تولیدی بصورت 0.1.20 نشانه گذاری شده است . علاوه بر نسخه MP-5A.3 استاندارد توسط صنایع دفاعی ایران ، نسخه MP-5K نیز تحت شناسه تندر سبک یا TK-9 نیز تولید گردید . مضاف براین دو نمونه ، صنعت جنگ افزارسازی ایران نمونه ای را با قنداق پلاستیکی ثابت مشابه گونه MP-5A2 نیز معرفی نموده که هم اکنون در ارتش ، سپاه و پلیس در خدمت قرار دارد ولی گفته میشود بدلیل کیفیت پایین تولید ،؛ اغلب آنها در انبارها نگهداری می شوند تا جایی که برخی از یگان های سپاه مجددا مسلسل یوزی را در همان نقش بخدمت گرفته اند . به تقریب ، 10سال پس از شروع تولید این مسلسل در ایران ، با آغاز سال 2000 و نزدیک شدن روابط ایران و سودان ، این کشور یک کارخانه تولید سلاح را در این کشور راه اندازی نمود که در کنار طیف متنوعی از سامانه های تسلیحاتی ، نسخه ای از تندر تحت عنوان "Tihraga " در این کشور تولید شد که بخدمت واحدهای مسلح سودانی نیز درآمد . علاوه بر این ، تحلیل تصاویر منتشرشده نشان میدهد که گروه های مسلح در سراسر خاورمیانه ، نسخه های از مسلسل تندر را بخدمت گرفته اند . روگرفت بدون نام از مسلسل دستی کا-7 : در سال 2020 ، نیروهای مسلح ایران در جریان یک نمایشگاه نظامی دولتی ، سلاح جدیدی را به نمایش گذاشت که براساس شواهد ، براساس پیکربندی K-7 محصول کره جنوبی بنا نهاده شده بود . اگر چه هنوز نام این سلاح جدید مشخص نشده ، اما خبرگزاری های کره جنوبی مدعی شدند که نمونه به نمایش درآمده توسط ایران ، نسخه ای از سلاح کا-7 با کالیبر 9×19 م.م محصول این کشور است . این نمونه مجددا در سالگرد پیروزی نظامی ایران علیه عراق ( فتح خرمشهر در سال 1361 ) نیز به نمایش درآمد . با این حال ، هنوز مشخص نیست که این مسلسل دستی بصورت انبوه تولید گردیده یا خیر یا فقط یک نمونه نمایشی بشمار می رود و اگر بصورت انبوه خریداری شده ، چگونه این معامله تحت شرایط تحریم تسلیحاتی صورت پذیرفته است ؟!!! مضاف براین ، یک گونه کامل از این مسلسل دستی در همین نمایشگاه ، معرفی شد که تا تاریخ انتشار این مقاله ، هنوز اطلاعات بیشتری از آن درز نکرده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

در خاطرات افسران محافظ شاه نوشته بود به دلیل اصابت گلوله به اسلحه مرحوم شمس آبادی ایشان قادر به تعویض خشاب نبود در نتیجه شاه جان به در برد در تصویر نقاط اصابت گلوله به اسلحه مشخص شده است

بسم الله الرّحمن الرّحیم مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بخش سوم: با وجود توضیحات پیشین، هیچ کدام از مسلسلهای دستی که در نیروهای نظامی/امنیتی/شهربانی ایران در آن دوران بکار گرفته شده بودند نتوانستند معروفیت مسلسل یوزی (UZI) ساخت اسرائیل را به دست آورند. ایران موجودیت اسرائیل را در سال ۱۹۴۹ به رسمیت شناخت (اسفند ۱۳۲۸ بصورت دو فاکتو - مترجم) و به دنبال آن روابط اقتصادی و نظامی نزدیکی با این کشور برقرار نمود. در سال‌های دهه ۱۹۶۰ میلادی، شاه برنامه گسترده ای را برای ایجاد تحول در نیروهای نظامی ایران آغاز نمود. به عنوان بخشی از این برنامه، سرلشکر طوفانیان که مسؤولیت خریدهای خارجی برای نیروهای نظامی ایران را بر عهده داشت به کمک سرهنگ نیمرودی که وابسته نظامی اسرائیل در ایران بود قراردادی را با صنایع جنگ افزاری اسرائیل (Israel Military Industry-IMI) برای خرید و تحویل مسلسل یوزی در سال‌های ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۶ امضاء نمود (قرارداد دیگری نیز پس از جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ برای خرید حداقل ۶۰۰۰ قبضه دیگر مسلسل یوزی منعقد شد - مترجم): باوجود اینکه سری نخست یوزیهای تحویلی به ایران قنداق چوبی ثابت داشتند، بیشتر سریهای تحویلی دارای قنداق فلزی و تاشو بودند. مسلسلهای یوزی که از سوی ایران سفارش داده شده بودند علاوه بر حک شدن نشان IMI بر روی بدنه، دارای نشان شاهنشاهی، شماره سریال ساخت، و یگان بکارگیرنده به زبان فارسی نیز بودند. همچنین از نکات جالب توجه درباره یوزیهای تحویلی به ایران این بود که برخی دارای برگه ناظم آتش با توضیحات به زبان فارسی و برخی به زبان انگلیسی بودند: ایران همچنین به همراه خود مسلسل، ملحقات آنها شامل صدا خفه کن را نیز از اسرائیل خریداری نمود: همچنین یک ویژگی منحصر به فرد مسلسلهای یوزی سفارش ایران دارا بودن جایگاه نصب سرنیزه در آنها بود که به سفارش ایران برای استفاده در رژه های نظامی روی آنها پیش بینی شده بود: در طول چند سال، هزاران دستگاه مسلسل یوزی به ایران وارد و مورد استقبال یگانهای بکارگیرنده آن شامل نیروهای ویژه نیروی زمینی ارتش (نوهد)، تکاوران نیروی دریایی، نیروهای شهربانی و نیز ژاندارمی قرار گرفت. با ورود مسلسل یوزی به ایران، به جز شمار محدودی مسلسل M3، همه مسلسلهای دستی پیشین از رده خدمت در نیروهای نظامی/ امنیتی/ شهربانی خارج شدند. (همانگونه که در تصاویر و خبر زیر مشاهده می کنید، مسلسل یوزی همچنان در خدمت نیروهای نظامی و امنیتی کشورمان قرار دارد - مترجم):  ادامه دارد …..

بسم الله الرحمن الرحیم  مسلسلهای دستی ارتش ایران در سال‌های ۱۹۴۱ تا ۱۹۷۹ بخش دوم در سال‌های دهه ۱۹۵۰ میلادی و به ویژه پس از رویدادهای تابستان ۱۹۵۳ (اشاره به ماجراهای مصدق و شاه در مرداد ۱۳۳۲ - مترجم)، دو گونه مسلسل دستی جدید به خدمت نیروهای نظامی و انتظامی ایران درآمدند. گونه نخست مسلسلهای آلمانی MP40 غنیمتی با کالیبر ۱۹*۹ میلی متر و گونه دیگر مسلسل M3/M3A1 با کالیبر ۰/۴۵ (۱۱/۴ میلیمتری) مازاد ارتش ایالات متحده آمریکا بود. هر دو این مسلسلها از سوی دولت آمریکا در اختیار ارتش ایران قرار گرفتند: با توجه به محدود بودن شمار مسلسلهای تحویلی، اولویت نخست برای استفاده از آنها گارد شاهنشاهی ایران در نظر گرفته شد، ولی بر اساس تصاویر موجود تیپ ۵۵ ویژه نیروهای هوابرد ارتش شاهنشاهی هم از دارندگان این مسلسل ها بوده اند: (بر اساس تصاویر موجود در رسانه های آن زمان، مسلسل استفاده شده در ترور شاه در کاخ مرمر توسط سرباز وظیفه رضا شمس آبادی نیز همین مسلسل آمریکایی M3 بوده است - مترجم): مسلسل دستی دیگری که در این دوران به کشور وارد شد، مسلسل ۱۹*۹ میلیمتری فرانسوی MAT49 بود که بعدها در جریان ترور سرلشکر ضیاءالدّین فرسیو در سال ۱۹۷۰ (۱۸ فروردین ۱۳۵۰ - مترجم) نیز مورد استفاده قرار گرفت. مسلسل فرانسوی مورد استفاده در این ترور خود پیشتر در جریان حمله به یک پاسگاه شهربانی (کلانتری قلهک تهران - مترجم) به دست اعضای گروهک چریکهای فدایی خلق افتاده بود: ادامه دارد…

بسم الله الرحمن الرحیم چگونه آزمایشگاهی سرّی در هند نگاهبانی سوخوهای نیروی هوایی مهاراجه را پیگیری می کند در پست پیشین کارشناسان اوکراین و روسیه سفید به برخی از کاستی های سامانه های جنگ الکترونیکی هواپایه ساخت روسیه اشاره کردند. در ادامه جستجو در اینترنت گزارش کوتاه دیگری اینبار از سوی کارشناسان هندی مشغول به کار در یک آزمایشگاه سرّی زیرمجموعه DRDO درباره این سامانه ها و بطور ویژه سامانه SAP -518 یافت شد. توجه داشته باشیم که این یافته های اینترنتی لزوما” دلیل بر شکست صد درصدی سامانه های روسی در برابر سامانه های غربی نیست. چه بسا سامانه های ساخت کشورهای بلوک غرب نیز دارای کاستی هایی باشند که بایستی در جای خود بررسی شوند. به عنوان نمونه همین نیروی هوایی هند پس از خریداری و سنجش سامانه های جنگ الکترونیکی ساخت عزرائیل با نمونه های روسی، دیگر حساب چندان زیادی روی سامانه های عزرائیلی EL-8222 ناوگان سوخوی ۳۰ خود نمی کند. بنا بر آنچه در تارنمای Deagal در باره سامانه SAP-518 ذکر شده، جنگنده های سوخوی ۳۰ و سوخوی ۳۴ با بکارگیری همزمان پاد SAP-518 در نوک بال‌ها و پاد SAP-14 در زیر بدنه به توانایی جنگ الکترونیکی هم تراز با هواپیماهای EA-6B (ولگرد) و EA-18G (غُرغُرو) مجهز به سامانه ALQ-99 دست می یابند. لازم به یادآوری است که هر دو سامانه روسی ساخت KNIRTI بوده و در جریان نمایشگاه ۲۰۰۹ MAKS رونمایی شده بودند: در گزارش یافت شده، کارشناسان هندی دو کاستی عمده در کارآیی سامانه روسی SAP-518 خریداری شده برای ناوگان سوخوی ۳۰ را یادآوری کرده اند: نخستین کاستی بر پایه گفته یکی از دانشمندان این آزمایشگاه، از دست رفتن توانایی آئرودینامیک پروازی هواپیمای سوخوی ۳۰ پس از نصب پاد SAP-518 است. به گفته این دانشمند، نصب این پاد بر روی سوخوی ۳۰ همانند پاره کردن پروفایل آئرودینامیک این هواپیما با یک ساطور تیز قصابی است که در نتیجه، این جنگنده چابک توانایی های پروازی و مانور خود را از دست داده و چابکی ذاتی آن به سطح یک هواپیمای ترابری کاهش می یابد. جالب است که انتقاد مشابهی در سال ۲۰۲۰ از سوی مارشال نیروی هوایی هند یعنی دالجیت سینگ در تارنمای Janes Defense بیان شده است. دومین کاستی، عدم سازگاری و یکپارچه سازی سامانه SAP-518 با سامانه بومی گیرنده اخطار راداری (RWR) نصب شده بر ناوگان سوخوی ۳۰ نیروی هوایی هند است. بنابر ادعای این دانشمند، روسیه برای در اختیار گذاشتن کدهای این سامانه و کمک به یکپارچه سازی آن با سامانه های بومی ساخت هند تقاضای قراردادی جداگانه و دریافت پول از کشور هند شده است. البته همزمان، این کارشناسان هندی به این نکته تأکید دارند که به دلیل سطح مقطع راداری بسیار زیاد جنگنده سوخوی ۳۰ بدون بکارگیری این پادهای اخلالگر، بقاپذیری این جنگنده در نبردهای امروزی بسیار کاهش خواهد یافت. برای برطرف کردن این مشکلات، آزمایشگاه یادشده مشغول توسعه یک پاد بومی با عنوان “ اخلالگر باند بالا (High Band Jammer-HBJ) “ است که آزمایش‌های نخستین آن نیز انجام شده است. برگردان و چکیده سازی از: https://www.livefistdefence.com/how-a-secretive-drdo-lab-is-saving-the-iaf-su-30mki/ https://www.janes.com/defence-news/news-detail/indian-air-force-needs-to-upgrade-su-30mki-says-former-air-marshal

پیشروی بسوی خطوط مقدم ناتو از جنوب پایگاه های هوایی سوریه ، میزبان بمب افکن های استراتژیک هسته ای نیروی هوایی روسیه مسکو : در ماه ها و هفته های منتهی به مداخله نظامی روسیه در جنگ داخلی سوریه (سپتامبر 2015) نیروی هوایی ارتش روسیه بتدریج سرمایه گذاری قابل توجهی را در سکوت خبری کامل برای بازسازی پایگاه هوایی حمیم مستقر در سواحل غربی سوریه انجام داد تا بعنوان بزرگترین پایگاه نظامی روسیه در ساحل مدیترانه لقب گیرد . در واقع ، این پایگاه هوایی ، بعنوان نخستین مرکز نظامی بزرگ روسیه ، خارج از قلمرو این کشور پس از دهه هشتاد میلادی بشمار می آید و از ابتدای مداخله روسها ، میزبان طیف متنوعی از جتهای رزمی نیروی هوایی این کشور شامل جتهای ضربتی سوخو-24 ام و سوخو-34 بعنوان ستون فقرات حملات بر علیه شورشیان مسلح ، جنگنده های سوخو-35 و سوخو-27 اس ام.3 بعنوان پوشش هوایی با هدف جلوگیری از تعرض جتهای ناتو و حتی نمونه های اولیه جنگنده سوخو-57 برای تست های رزمی در شرایط واقعی بوده است . به همین دلیل این پایگاه بشدت توسط سامانه های دفاع هوایی ، توپخانه و زرهی محافظت می شود و اگرچه به صورت مستمر زیر حملات راکتی شورشیان مستقر در نزدیکی مناطق مرزی با ترکیه قرار داشت ، اما همچنان بعنوان نقطه مرکزی عملیات هوایی روسیه مورد استفاده قرار می گیرد . از راست به چپ : توپولف-160 ، توپولف-95 ، توپولف-22 ام در سوریه با توجه به حساسیت این امر ونیاز شدید ارتش سوریه و گروه های شبه نظامی متمایل به ایران ، عمده حملات هوایی جتهای مستقردر این پایگاه بر علیه گروه های مسلح شورشی نظیر جبهه اسلامی و جبهه النصره صورت می گرفت و همین امر موجب شد تا روسیه هدف بزرگتری را که همانا پیشی گرفتن از ناتو در جبهه جنوبی تقابل با کشورهای اروپای غربی و ایالات متحده است محقق کند . بدین ترتیب ، بررسی تصاویر ماهواره ای نشان میدهد که روسها ، طول دو باند اصلی این پایگاه هوایی را چیزی در حدود 300 متر افزایش داده اند که این امر بدان معنا خواهد بود که فرماندهی این نیرو درصدد است تا حضور بیشتری را برای بمب افکن های استراتژیک حامل تسلیحات هسته ای در سوریه ثبت نماید . درواقع ، حملات دوربرد نیروی هوایی روسیه به شورشیان مسلح با استفاده از بمب افکن های TU-22M که از طریق خاک ایران صورت گرفت باعث شد تا روسها بتدریج این ایده را برای استقرار بخشی از قابلیتهای تهاجمی خود در سوریه برای وادار کردن ناتو به احتیاط بیشتر را محقق نمایند .نیروی هوایی روسیه در حال حاضر سه کلاس بمب افکن شامل بمب افکن های قاره پیمای سنگین TU-160 و TU-95 و بمب افکن TU-22M میان وزن را بصورت عملیاتی در اختیار دارد . با این حال ، بلایندر ، به احتمال زیاد ، بمب افکنی است که روسها برای استقرار در سوریه مد نظر قرار دارند و بصورت چرخشی آن را به سوریه منتقل می کنند که در صورت تحقق این امر ، این بمب افکن از برد کافی برای حمله به تمامی اهداف مد نظر در اروپا برخوردار است . روند توسعه و گسترش خزشراه و باند اصلی پایگاه هوایی حمیم - سوریه سال 2020 میلادی درواقع ،بلایندر با قابلیت حمل طیف وسیعی از موشکهای کروز در نقشهای ضد کشتی ، ضربتی و هسته ای ، گزینه ای ایده آل برای روسها جهت حمله به اهداف حیاتی در قلب اروپا است . بعنوان مثال موشک کروز KH-101 با بردی برابر 3500 کیلومتر (یا بنا برخی از تحلیل ها تا 5000 کیلومتر ) می تواند حملات دقیقی را در اروپا و بخش قابل توجهی از آفریقا اجرا نماید . https://www.aparat.com/v/acnzf از سویی دیگر ، خواهر هسته ای این موشک ، یعنی نسخه KH-102 ، نیز از گزینه های قابل حمل توسط بلایندر بشمار می روند . علاوه براین ، موشکهای مافوق صوت KH-47M2 هرچند برد کوتاهتری را به نمایش می گذارد ، اما بدلیل مانورپذیری بیشتر ، در بردی 2000 کیلومتری ، می تواند به تهدید دیگری علیه ناتو تبدیل شود . اگر چه روسها گزینه های مشابهی را نیز می توانند در سوریه بکار گیرند ، اما این تجمع نیرو ، نیازمند تراکم بیشتری از سامانه های پدافند هوایی است که این امر نیز به شکل خودکار به معنای افزایش اهمیت این پایگاه خواهد بود . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1-بن پایه