Kaman HH-43 Huskie

Bell 525 Relentless

داسو میراژ-3 وی/ بالزاک تلاش نیروی هوایی ارتش فرانسه برای بخدمت گیری هواگردهای رزمی عمود پرواز در دهه پنجاه میلادی ، نیروی هوایی و صنعت هوانوردی نظامی فرانسه بدنبال مسیرهای جدید به منظور بهبود قابلیتهای رزمی و بقاء اسکادران های تاکتیکی خود در یک جنگ احتمالی با ارتش سرخ شوروی بود که در میان تمامی ایده های مطرح شده ، توسعه فناوری نشست و برخاست کوتاه / عمودی ، از همه جذاب تر بشمار می آمد که گونه میراژ-5 بالزاک ، اولین نمونه ای محسوب میشود که در این کشور به مرحله آزمایشهای پروازی نیز رسید . مشکل اول ، چالشهای مربوط به بقاءپذیری رزمی : براساس پیش فرضهای جنگ سرد بطور عام و قواعد تجربه شده رزم هوایی ، درصورت بروز یک درگیری مسلحانه در مقیاس گسترده ، پایگاه های هوایی ، نخستین هدف برای حملات سنگین دشمن خواهند بود و درصورت از کار افتادن چنین مراکزی ، ارتشها بسرعت شکست را می بایست پذیرا شده ، چرا که عملا فضای هوایی خودی در اختیار مهاجم قرار خواهد گرفت . بر همین اساس ، لازم بود که اصل پراکندگی برای یگانهای ترابری و رزمی تاکتیکی اعمال گردد و از صحت عملکرد آنها ، حتی پس از حملات غافلگیرانه اطمینان حاصل آید . به همین دلیل از اواخر دهه 50 میلادی ، ایده توسعه فناوری جتهای رزمی عمود پرواز ناگهان جذابیت پیدا نمود و توسط ارتشها حمایت شد . درواقع ، تولید چنین هواگردهایی ، در عین ایفای نقش جتهای با قابلیت متعارف ، مزیت عدم نیاز به مسیرهای طولانی نشست و برخاست را ارائه می داد ، به همین جهت ، مفهوم جنگنده های نشست و برخاست عمودی (VTOL) توسط داسو و چند شرکت دیگر مورد پیگیری قرار گرفت . اما شرکت داسو ، بعنوان قطب صنعت هوانوردی نظامی فرانسه ، دوطرح اصلی با امیدواری بسیار زیاد را برای تولید انبوه پیگیری می نمود . اولین نمونه ، طرحی بود براساس ایده شرکتهای انگلیسی که درآن از یک پیشرانه توربوجت برای تامین نیروی بالابرنده با خروجی های پیشبرنده عمودی و افقی استفاده می شد . دومین طرح نیز بصورت استفاده از یک پیشرانه توربوجت برای پرواز افقی و نصب یکسری پیشرانه های کوچکتر برای نشست و برخاست عمودی ارائه گردید . براساس تستهای صورت گرفته توسط شرکت داسو ، درهر دوطرح ، پیشرانه های مورد استفاده ، نیروی پیش برنده مشابهی را تولید می کنند . کابین هدایت بالزاک اما در طرح تک موتوره ، 30درصد صرفه جویی بیشتر در مصرف سوخت پدید می آمد . علاوه براین ، در همان زمان ، فناوری به گونه ای پیشرفت نموده بود که پیشرانه های توربوجت نیازی به خروجی های پیچیده و غیر قابل اعتماد نداشتند و همین امر ، از پیچیدگی غیر ضروری جنگنده می کاست و نقص فنی در هرکدام از پیشرانه های بالابرنده ، منجر به سانحه نمی شد . با این وصف ، برای افزایش ضریب ایمنی هواگرد ، طرح جدیدی با پیشرانه های بالابرنده و جلوبرنده جداگانه تهیه شد که برای صرفه جویی در هزینه ها بر روی یکفروند جنگنده میراژ-3 نصب گردید ، در حالی که به منظور تسهیل شناسایی از سایر گونه های میراژ ، شناسه MIRAGE-3 V بدان تعلق گرفت و کل برنامه از 1960 کلید خورد . آغاز برنامه آزمایشی طبق برنامه ریزی صورت گرفته ، داسو در نسخه میراژ-3 وی پیشنهاد نمود تا برای تامین نیروی پیش برنده از یک دستگاه پیشرانه اسنکما با رانش 9000 کیلوگرم و هشت دستگاه پیشرانه رولزوریس با نیروی بالابرنده 2500 کیلوگرم استفاده شود ،اما بدلیل طولانی شدن تستهای اولیه ، این پیشرانه ها تنها در سال 1964 قابل تحویل می بود و داسو مجبور شد تا در زمان بندی اولیه خود تجدید نظر بعمل آورد . اما این شرکت با هدف عدم اتلاف زمان ارزشمند ، تصمیم گرفت تا با استفاده از پیشرانه های موجود یک هواگرد آزمایشی بسازد ،اما پیشرانه در دسترس ، رانشی بیشتر از 1000 کیلوگرم تولید نمی نمود ، در نتیجه ابعاد و وزن هواگرد می بایست محدود می شد ، به همین دلیل هواگرد عمودپرواز جدید ، روی پیکربندی اولیه MIRAGE-3 001 اجرا گردید که بعدها این پروزه ، شناسه میراژ بالزاک- وی را بخود گرفت . حرف V از پروژه اصلی به امانت گرفته شد و نام بالزاک ( کمیاب ) نیز بدلیل بدیع بوده این برنامه بدان منسوب شد ( این برداشت مترجم از روند نامگذاری است ) ،در حالی که اتصال اعداد 001 از روی شماره تلفن یک شرکت تبلیغاتی معروف در پاریس گرفته شد تا بیشتر به یاد مقامات و پرسنل بیاید (BALZAC 001) هماهنگی میان بخش هایی مختلفی که در برنامه بالزاک- وی مشارکت داشتند ، توسط داسو صورت می گرفت ، در حالی که بخشهای بال و بدنه توسط همین شرکت تامین شد . هر چند گفته میشود که بدنه میراژ توسط شرکت "سودآویاسیون" و سامانه کنترل پیشرانه نیز توسط اسنکما طراحی گردید و دو رولزرویس و بریستول-سایدلی نیز تامین کننده کننده پیشرانه های بالابر محسوب می شدند . با توجه به این مساله ، از همان ابتدای کار ، تستهای اولیه و روند طراحی در یک موقعیت انجام می شد تا قابلیت برطرف نمودن سریع مشکلات فراهم آید ، ضمن اینکه تجربیات بدست آمده از این روند قرار بود تا در خط تولید این جنگنده استفاده گردد. تست زیرسامانه های بالزاک ویژگی های فنی براساس تعاریف از برنامه فوق الذکر ، میراژ بالزاک- وی یک جنگنده بال پایین بشمارمی آمد که درظاهر امر هیچ تفاوتی با جتهای میراژ-3 نداشت ، اما برای نصب پیشرانه های بالابرنده ، آرایش داخلی بدنه می بایست دچار تغییر میشد و سطح مقطع بخش مرکزی آن افزایش می یافت ، در حالی که بال مثلثی همچنان بطور ثابت استفاده می شد و آویزگاه های حمل سلاح نیز بدون تغییر در جای خود قرار می گرفتند . در بخش انتهایی بدنه ، یک دستگاه پیشرانه توربوجت بریستول- سایدلی B.OR03 اورفیوس با نیروی پیشرانش 2200 کیلوگرم نصب میشد ،درحالی که 8 دستگاه پیشرانه رولزرویس RB-108-1A با نیروی رانش 1000 کیلوگرم در دوطرف ورودی های هوا و پیشرانه اصلی قرارمی گرفتند . ورودی های هوای پیشرانه های بالابرنده در قسمت فوقانی بدنه جانمایی و با یکسری زبانه های ویژه پوشانده می شند . این پیشرانه بصورت مایل بسمت بیرون و عقب قرار میگرفتند تا در زمان پرواز بخوبی عمل نمایند . سامانه کنترل هواپیما نیز ، همان سیستم کابلی میراژ3 بود و درزمانی که هواپیما بصورت عمودی از روی زمین برمی خاست ، خلبان با دسته گازیکه در سه حالت قابل تنظیم بود ، با استفاده از هوای فشرده ، نازلهای روی بال و بدنه را کنترل می نمود . ارابه های فرود نیز مانند جنگنده میراژ-3 بود ولی بدلیل اینکه نشست وبرخاست بصورت عمودی صورت گرفت ، ساختار آنها کاملا تقویت گردید . درازای بالزاک- وی به 13.1 متر ، دهانه بال 7.3 متر و ارتفاع از سطح زمین 4.6 متر می رسید . وزن ناخالص این نمونه جدید چیزی در حدود 6.1 تن و حداکثروزن برخاست آن 7 تن بود و میتوانست به حداکثر سرعتی در حدود 2 ماخ برسد . در حالی که ظرفیت حمل سوخت مخازن داخلی این جنگنده حدود 1500 لیتر برآورد میشد که پس از نشست وبرخاست عمودی ، فقط برای 15 دقیقه پرواز کافی بود . برای شروع فرآیند برخاست عمودی ، خلبان مجبور بود تا ابتدا پیشرانه اصلی را روشن کرده و پس ازآن ، پیشرانه های بالابر با هوای فشرده ، شروع به کار نموده و پس از افزایش نیروی رانش موتورهای بالابرنده ، هواپیما به ارتفاع 30 متر رسیده و سپس شرایط برای حرکت افقی فراهم می شود ، خلبان نیز پس از رسیدن سرعت هواپیما به 300 کیلومتر درساعت ، مجاز به خاموش کردن پیشرانه های بالابرنده می شد . فرآیند فرود عمودی نیز بطور دقیق معکوس وضعیت فوق الذکر می بود ، بدین معنی که با کاهش سرعت هواپیما به 320-300 کیلومتر درساعت ، درپوش موتورهای بالابر ، باز میشد که این کار ، موجبات خودچرخان شدن موتورهای بالابر شده و بتدریج با کاهش سرعت افقی و انتقال نیرو به موتورهای بالابرنده ، عمل فرود انجام می گردید . آزمایشات پروازی پس از اتمام تستهای زمینی ، پروژه بالزاک- وی در پایان سال 1961 آماده شد و در ژانویه 1962 ، مونتاز قطعات این هواپیما آغاز گردید . پس از چندماه ، در مه 1962 ، کار مونتاژ نیز به اتمام رسید تا این نمونه برای آزمایشات زمینی آماده گردد ، هر چند بدلیل تجربیات بدست آمده در مراحل قبلی ، آزمایشهای برنامه ریزی شده ، زودتر به اتمام رسید تا مرحله بعدی شروع گردد . خلبان آزمایشی ، رنه بیگند سرانجام در12 اکتبر 1962 ، نخستین پرواز این هواپیما در پایگاه هوایی میلان-ویلاروس صورت پذیرفت . خلبان آزمایشی ، رنه بیگند ، هواپیما را چند متر از روی زمین بلند کرد تا عملکرد سامانه های مختلف را بررسی کند و سپس فرود آمد . شش روز بعد در 18 اکتبر ، دومین تست صورت گرفت که اینبار ، بدون توقف هواپیما در آسمان بحالت شناور درآمد که این روند برای روزهای متوالی و به منظور نمایش برای مطبوعات صورت پذیرفت تا نوامبر همان سال که قرار شد تا یک پیکربندی استاندارد مجهز به چتر ترمز و سایر سیستم های جدید تولید شود . پس از این رویدادها ، پروازهای آزمایشی این نمونه تا مارس 1963 ادامه پیدا کرد تا اینکه در 18 مارس این سال ، برای اولین بار ، بالزاک- وی برخاست عمودی موفقیت آمیزی را با ورود به پرواز افقی به نمایش گذاشت تا با موفقیت تمام در نمایشگاه هوایی لوبورژه سال 1963 در معرض دید همه قرار گیرد . اما در 10 ژانویه 1964 ، زمانی که خلبان آزمایشگر ، ژاک پینه ، یک پرواز آزمایشی برای تست عملکرد سامانه کنترل جت انجام داد که هنگام پرواز در ارتفاع 100 متری ، هواپیما ثبات خود را از دست داد و بسرعت شروع به کاهش ارتفاع نمود و درنهایت پس از نزدیک شدن به زمین واژگون شد و سرنگون گردید . بدلیل هزینه های سنگین ، داسو تصمیم گرفت تا هواپیمای آسیب دیده را بازسازی کند که این کار حدود 1 سال بطول انجامید . پس از بازسازی کامل ، پروازهای آزمایشی از 2 فوریه 1965 مجددا آغاز شد و در طول یکماه ، نزدیک به 65 سورتی تست پروازی انجام شد تا امکان بررسی فنی طرح فراهم گردد . اما در 8 اکتبر 1965 ، حادثه مجددی اتفاق افتاد ، خلبان آزمایشگر نیروی هوایی آمریکا ، فیلیپ نیل به منظور تست ویژگی های این پرنده با این محصول فرانسوی پروازی آزمایشی را صورت داد ، ولی هواپیما در ارتفاع 50 متری ، ناگهان از کنترل خارج شد و بسوی زمین سقوط نمود ، در این میان ، خلبان هواپیما گرچه از سامانه صندلی پران خود استفاده کرد ، اما بدلیل ارتفاع کم ، با شدت به زمین برخورد نمود و جان خود را از دست داد و داسو نیز تصمیم گرفت تا مجددا این نمونه را بازسازی نکند . نتیجه : علیرغم دو سانحه جدی منجر به مرگ و همچنین از دست رفتن نمونه اولیه هواپیما ، پروژه بالزاک-وی یک برنامه موفق شناخته میشود . شرکت داسو با استفاده از بسترهای فراهم شده در این برنامه ، امکان برنامه ریزی برای تستهای بیشتر را برای طرح های پیشنهادی جدید ، بدست آورد . علاوه براین ، فناوریهای توسعه داده شده برای بالزاک- وی ، موجبات ساخت اولین نسخه جدید از این هواگرد در اوایل سال 1965 را فرهم آورده و اولین پرواز آن در 12 فوریه همین سال انجام شد . با این وصف ، گرچه میراژ عمود پرواز فرانسوی هرگز وارد خدمت نشد ، اما تجربیات بدست آمده از آن ، اثر قابل توجهی بر روی صنعت هوانوردی فرانسه از خودبرجای نهاد . پی نوشت : 1- بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام... زدی توی خال... جنوب شرق آسیا برای زرهی بدترین عوارض هست درباره ش توی سایت مطلبی داریم؟ تا جیی که یادمه توی جنگ اول خلیج فارس یه بردلی آمریکایی یه تانک عراقی رو با موشک می زنه و ثابت می کنه که برای مقابله با تانک دیگه لازم نیست که همیشه تانک بیاریم به میدون آپشنهای مقابله با تانک روز به روز دار ه بیشتر میشه در کل مطلب خیلی خوبی بود ... خسته نباشید

الان بازار فروش تانکهای سبک و متوسط در شرق و جنوب شرقی اسیا حسابی گرم هست و شرکت های سلحه سازی برای فروش محصولات زرهی سبک خودشان در این منطقه باهم رقابت دارند. کشورهای حاضر در این منطقه به بر روی گسترش تانک های سبک تمرکز دارند علت اصلی ان هم وضیعت عوارض زمین هست . جنگهای انبوه در کنار مناطق کوهستانی و صعب العبور این مناطق رو برای حضور ادوات زرهی سنگین نامناسب کرده است. با پیشرفت فناوری ساخت زره های سبکتر و مقاوم تر در کنار پیشرانه کوچکتر درعین قویتر بودن موجب شده تا تانک های سبک دوباره ارزشمند باشند. با به خدمت گرفتن تانک های سبک توسط ارتش چین اولین کشوری که در این زمینه احساس خطر کرد هندیها بودند. چینیها بخش اصلی تانک های سبک تایپ-15 در مرز با هند مستقر کردند تا توان رزمی خودشان را در این مناطق ارتقا بدهند. بعد از به خدمت گرفته شدن تانک های تایپ 15، هندیها به دنبال خرید یک محصول زرهی سبک برای رقابت با تانکهای تایپ 15 در مناطق کوهستانی رفتند. چون ادوات زرهی هندی ها مثل تانک های تی-90 در این مناطق اثرگذاری لازم رو نخواهد داشت. اولین پیشنهادی که به هندی ها در زمینه فروش تانک سبک شد را روسها انجام دادند. روسها تانک سبک هوابرد Sprut-SDM1 را به هندی ها پیشنهاد دادند. برخلاف تانک های سبک تایپ-15 تانکهای روسی قابلیت هوابرد بودن و دوزیست بودن را نیز دارند. از سمت دیگر سپاه تنفگداران ایالات متحده امریکا برای تمرکز بیشتر و افزایش توان رزمی در مقابل چین در حال بازنشسته کردن تانکهای M1A1 ابرامز خود هست تا قابلیتهای تحرک خود را در نبرد با چین افزایش دهد. از طرف دیگر ارتش امریکا به سرعت درحال به خدمت گرفتن یک تانک سبک برای نیروهای خود است. پیش بینی میشود سپاه تنفگداران ایالات متحده امریکا با بازنشسته کردن تانک های ابرامز به سمت تانک های سبک برای حضور موثر تر در جنوب شرقی آسیا حرکت خواهد کرد. تانک سبک شرکت بی‌ای‌ئی سیستمز (سمت چپ) و تانک سبک جنرال داینامیکس(سمت راست) کشورهای منطقه ای و فرامنطقه ای در شرق و جنوب شرق آسیا نیز برای تاثیر در بازار فروش و بهکارگیری تانکهای سبک مشغول هستند. به عنوان مثال فیلیپین در حال برنامه ریزی برای خرید یک تانک سبک است. شرکت های بزرگ دفاعی با محصولات متنوع قصد پیروزی در این رقابت را دارند. طرح تانک سبکASCOD ساخت جنرال داینامکس (سمت راست بالا) تانک سبک Kaplan محصول مشترک ترکیه و اندونزی (سمت چپ بالا) تانک سبکK21-105 شرکت کره حنوبی هانوا (سمت راست پایین) تانک سبک اسرائیلی Sabrah ساخت شرکت Elbit Systems (سمت چپ پایین)

"فشار پاردو" به روایت هنک کروسو تاپیک ارزشمند برادر عزیز دیزرت هاوک

Bell Boeing V-22 Osprey

Mexico - Navy Sikorsky UH-60M Black Hawk ANX-2306

Boeing–Sikorsky RAH-66 Comanche قهرمان ناکام !

Kamov Ka - 52

Russia - Air Force Kamov Ka-52 Alligator 51

British Army Westland Apache AH.1 ZJ230

بسم الله الرحمن الرحیم         در ارتش هر کشور قدرتمندی نیروی زمینی و تجهیزات مربوط به این بخش در زمان جنگ  از جایگاه ویژه ای برخوردار هست . معمولا   بخش نیروی  زمینی جایگاه ویژه تری نسبت به ارگانهای دیگر دارد و از قسمت های مختلفی نظیر تانکها ، سیستم های راکت انداز و توپخانه ای ، نفربر های زرهی و غیر زرهی ، موشک های بالستیک و کروز زمینی و... تشکیل شده است. در این تاپیک قصد دارم به قسمت  نفربرها بپردازم و یک محصول ترکیه  در این حوزه را معرفی کنم.     صنایع دفاعی ترکیه از چندین سال پیش بسرعت در بخش های مختلف مخصوصا در بخش  زرهی در حال پیشرفت است ، شاکله کلی ستون زرهی ترکیه را میتوان از ادوات غربی بحساب اورد و خیلی کم از محصولات کشورهای شرقی استفاده میکند و یکی از دلایل این مورد هم میتوان به این موضوع که ترکیه از اعضای پیمان ناتو است و روابط خوبی هم با غرب دارد  اشاره کرد. با توجه به اینکه کشور ترکیه سالیانه زیاد است که  عضو پیمان آتلانتیک شمالی است و مستشاران نظامی زیادی هم در ترکیه دارند و بعلاوه این موارد رزمایش هایی که با این گروه ها برگذار کردند به  استاندارد های نسبتا بالایی در سطح زرهی دست پیدا کردند.        البته به این نکته هم باید اشاره کرد که ترکیه  در کنار واردات و سهیم شدن در بخش انتقال  تکنولوژی و  تجهیزات زرهی از کشورهای  غربی  مانند تولید ادوات زرهی به صورت تحت لیسانس ، انتقال تکنولوژی های به روز و برتر از کشورهایی نظیر المان ، امریکا ، اکراین ، اسرائیل و کره جنوبی ، این کشور بستر و زیر ساخت های مناسبی با حضور افراد متخصص داخلی برای خود بوجود اورده است که تقریبا امروزه میتواند این نیرو  تمام نیاز های داخلی خود رو برطرف کند و این موضوع یک پیشرفت بزرگ در صنعت زرهی ترکیه بشمار می اید. به عنوان مثال میتوان  از جمله واردات و انتقال تکنولوژی در بحث زرهی ترکیه به واردات تانک های پیشرفته کشور المان نظیر  لئوپارد 1 و  2 که به ترتیب در سال 1980 و 2008 قرار دادهای ان منعقد شد اشاره کرد . نکته قابل توجه در این مورد این است که ترکیه با وجود اینکه به تانک پیشرفته ای نظیر  تانک لئوپارد  2A4   دست پیدا کرده بود و تا اینجاش هم از بسیاری از کشورهای منطقه نظیر ایران از این حیث جلوتر بود  ولی باز متخصصین این کشور  به فکر  بروز رسانی این محصول بودند تا بتوانند در بخش های مختلف این تانک نظیر حفاظت زرهی و کنترل اتش و..عملکرد این محصول را افزایش دهند و نام این پروژه هم  و لئوپارد 2NG  لغب گرفته است. با تحقیقی که من کردم تاکنون کشور ترکیه بغیر از جنگ  سال 1974 قبرس و جنگ با شبه نظامی های گروه تروریستی پ ک ک وارد یک نبرد تمام عیار  تا به امروز نشده است.       اما بپردازیم به بحث اصلی که معرفی یک محصول زرهی ساخت ترکیه است.  نفربری که امروز قصد معرفی آن را به شما اساتید بزرگوار این سایت  دارم  نفربرTulpar (IFV)   ، ساخت کشور ترکیه  میباشد.  )   TULPAR  واژه " Tulpar " مربوط به یک اسب افسانه ای بالدار در فرهنگ ترکی است  )، یک نفربر رزمی  سنگین حامل  پیاده نظام است که توسط کمپانی اتوکارOtokar طراحی و ساخته شده است. البته این را هم در پرانتز  اضافه کنم که کمپانی های زیادی هستن که در ترکیه بر روی طراحی و ساخت ادوات زرهی مشغول بکار  هستن و خیلی از این شرکت ها هم محصولاتشون  را به صورت مشترک با کشورهای دیگر میسازند  نام برخی از این شرکت ها میتوان به Roketsan ، گروه  STM، شرکت FNSS ، صنایع BMC ، MHEو.. اشاره کرد .     با توجه به گزارش ها با اضاقه شدن تانک پیشرفته التای به بدنه زرهی ارتش ترکیه ، جابجایی و انتقال  افرار پیاده نظام به خطوط مقدم و ارائه پشتیبانی اتش از دیگر ادوات زرهی به عهده این ماشین جنگی گذاشته شده است .      زمانی که نیروهای مسلح کشور ترکیه به صورت رسمی در سال 2010 درخواست کرد که به یک خودروی رزمی حامل پیاده نظام احتیاج دارد شرکت اتوکار طراحی این محصول را به عهده گرفت و در نهایت پس از سه سال طراحی و ساخت نمونه اولیه در نهایت در نمایشگاه دفاعی IDEF 2013   ترکیه برای اولین بار  در معرض نمایش قرار گرفت. جالب است بدانید  تیم طراحی که تانک پیشرفته التای که یجورایی یک پروژه ملی برای  تجهیزات زرهی ترکیه به حساب میاید ، ساخته بود همان تیم این نفربر را طراحی کردند .     طراحی و توسعه     نفربر زرهی Tulpar به صورت استفاده دو گانه طراحی و ساخته شده است بدین معنی که هم میتواند برای پشتیبانی اتش از نیروهای خودی ( قابلیت رزمی ) و هم میتواند در نقش یک نفر بری باشد که مختص جابجایی افراد در مناطق با تهدیدات بالا کاربرد داشته باشد. این نفربر به گونه ای طراحی و ساخته شده است که میتواند در بربر انواع بمب های کنار جاده ای IED  مقاومت کند ، برای مقابله هرچه بهتر با مین ها و IED ها که اتفاقا جنگ افزار مورد علاقه نیروهای شورشی و تروریستی به شمار می آیند، هیچ بخشی از صندلی های خدمه به صورت مستقیم با شاسی وسیله در ارتباط نیست .  شاسی این نفربر با تانک التای ام بی تی یکی است و از سامانه کامل مقابله با جنگهای نوین برخوردار است.   در اینجا میخوام یه توضیح کوچکی درباره مفهوم خودروی رزمی پیاده نظام  بدم ، من در بعضی از سایت ها و مقاله ها دیدم که مفهوم خودروی رزمی پیاده نظام و یک خودروی رزمی سواره نظام یکی و برابر نام برده میشود در حالی که میان این دو تفاوت وجود دارد بدین صورت که در خودروی پیاده نظام نقش اولش پشتیبانی از افراد در صحنه نبرد عنوان میشود ولی در سواره نظام ماموریت اصلی حمل افراد پیاده نظام محوریت قرار دارد . شایان به ذکر است در نفربر Tulpar هر دو قابلیت وجود دارد.   این خودرو به خوبی برای پوشش نیازمندی های یک ارتش مدرن در فضای نبردهای جدید آماده شده و تنها به میدانی برای نمایش توانایی های خود احتیاج دارد .   نفربر Tulpar از یک زره کامپوزیتی همه جانبه بهره میبرد که میتواند در برابر اصابت گلوله های با  کالیبر 14.5  م.م مقاوم باشد. همچنین این نفربر در قسمت جلویی توان مقاومت در برابر اصابت گلوله های با  کالیبر 25 میلیمتری را دارد. نفربر Tulpar را میتوان از نظر حفاظت  با اضافه کردن زره های ماژولار به سطوح بالاتر حفاظت ارتقا داد  با توجه به این موضوع مشتریان  این نفربر میتوانند میزان سطح حفاظتی را برای محصول خود با توجه به تهدیدات پیش رو  سفارش دهند. منظور از سطح حفاطت در برابر تهدیدات  جدولی است که سطوح بدندی ان توسط ناتو صورت گرفته است. حالا با توجه به این جدول اگه صفحات ماژولار به این نفر بر متصل بشه طبق این سند ،  سطح حفاظتی این نفربر جز سطح پنجم استاندارد STANAG 4569 قرار میگیرد. https://en.wikipedia.org/wiki/STANAG_4569       نفربر Tulpar طوری طراحی شده است که  در برابر انفجار مین هایی با ظرفیت 10 کیلوگرم تی ان تی نیز مقاوم است  . در بخش تسلیحاتی این زره پوش میتوان به : ا- استفاده از یک توپ اتوماتیک  30 م.م ، این توپ خودکار از سیستم پیشرفته کنترل اتش دیجیتالی optimizes استفاده میکند ، این توپ محدوده ای از 10- درجه الی 60+ درجه در جهت عمودی را پوشش می دهد ،ا ین  توپ پرقدرت قادر است در دقیقه تا 500 گلوله را شلیک کند ، فرمانده این نفربر میتواند از این جنگ افزار حتی برای درگیری با هواگردها و هلی کوپترهای دشمن نیز بهره ببرد ،  گلوله های این توپ 30 م.م  به شدت ترکش شونده هستند که در  در مرمی خود مجهز به یک فیوز هوشمند قابل برنامه ریزی خواهند بود تا دقیقا در فاصله تعیین شده و درست در بالای سر اهداف منفجر شده و ابری از ترکش های کشنده را بر سر آنها فرو بریزند -2- استفاده از یک مسلسل هم محور 7.62 م.م برورینگ – 3- استفاده از برجک متقاطع  Mirzak که قابلیت چرخش بصورت 360 درجه را دارد – 4- استفاده از موشک های ضد تانک برد بلند LUMTAS (. برد این موشک 8 کیلومتر است  و از سامانه هدایتی " شلیک کن – فراموش کن " بهره می برد ( -5- این نفربر پیشرفته از دو  مجموعه پرتابگر 4 تایی  نارنجک های دود زا نیز در قسمت عقبی برجک  استفاده میکند  که میتواند  در هنگام پیاده شدن نیروها در محیط های خطرناک کارآمد باشد .       نکته قابل توجه در این نفربر متغیر بودن وزن این محصول است بدین صورت که اگه بخواهد از بالاترین سطوح حفاظتی در همه قسمتها و حتی بر روی برجک  از زره ماژولار استفاده کنیم  وزن ان چیزی حدود 40 تن خواهد شد که تقریبا با یک تانک از نظر وزنی برابری میکند ، اما اگر بخواهد از سطوح حافظتی کمتر استفاده کند که در این وضعیت هم جز سطح دوم استاندارد حفاظتی STANAG 4569  بشمار میاید ،  این وزن کاهش خواهد یافت  که به طور معمول  چیزی حدود 30 تن است، در نسخه صادراتی این محصول این موضوع به عهده سفارش دهنده است که محصول را در چه سطح از حافظت در برابر تهدیدات میخواهد. این زره پوش که قابلیت دو زیست بودن را دارد در واقع یک پلتفرم متحرک برای نصب انواع تسلیحات تا سقف ۴۲ تن محسوب می شود. این خودرو زرهی در مدل های پایه قابلیت حمل موشک های کورنت و تفنگ ۷.۶۲ mm  را دارد . قیمت هر یک از این نفربر ها 1.2 میلون دلار اعلام شده است. طبق اخبار منتشر شده کشور ازربایجاناولین مشتری این نفربر است.       نمایی از داخل نفربر     این خودرو نظامی از سال 2013  وارد خدمت در نیروی زمینی ارتش ترکیه  شده است.  نفربر Tulpar طوری طراحی شده است که برای  جابجایی سربازان در  محیط های با تهدیدات بالا استفاده میشود، از دیگر وظایف این خودرو میتوان به جابه جا کردن تجهیزات نظامی، فرماندهی ، حامل خمپاره انداز 120 ، حامل راکت انداز های 122 و 300 میلیمتری ، خودروی پشتیبان آتش ، آمبولانس ، خودروی مهندسی شناسایی ،عوامل شناسایی  شیمیایی ، میکروبی و رادیو اکتیو (NBC)  نیز اشاره کرد. لازم به ذکر است این نفربر زرهی قابلیت دوزیستی Amphibious هم دارد.     شرکت سازنده این محصول نظامی اعلام کرده که در مدل های بعدی این نفربر زرهی که قرار است در اینده طراحی و تولید شود از نصب سیستم حفاظت فعال به منظور افزایش سطح ایمنی در بربر بهره خواهد برد.   شایان به ذکر است که این نفربر زرهی با وزنی تقربی بین 30 تا 45 تن را میتوان با یک هواپیماهای ترابری نظامی همچون Airbus A-400M حمل کرد.           کابین سرنشینان در برابر آلودگی های شیمیایی ، میکروبی و رادیو اکتیو مجافظت میشود و به سامانه تهویه مطبوع مجهز است     از تجهیزات الکتریکی این محصول نظامی میتوان به : 1-استفاده از سامانه از سامانه electro-optic که بر روی برجک Mirzak نصب شده است و به خدمه این امکان را میدهد که بصورت 24 ساعته و درهر  اب و هوایی دید داشته باشند-2- استفاده از سامانه فاصله یاب لیزری و یک دوربین حرارتی قدرتمند -3- در قسمت های مختلف این نفربر زرهی  چند  دوربین CCD درنظر گرفته شده که هنگام درگیری در فضاهای بسته شهری برای پایش 360 درجه ای محیط اطراف کارآمد خواهد بود-4- راننده نیز برای حفاظت بیشتر ، به یک پریسکوپ پایدارشونده مجهز شده و برای رانندگی در شب نیز یک دوربین حرارتی و نمایشگر مستقل به راننده اختصاص یافته است  -5-  استفاده از سیستم موقیعت یاب جهانی  GPS که با اطلاعات بدست امده و نمایشگرهای دیجیتالی اطلاعاتی نظیر  موقعیت نفربر  ، مسیر  حرکتی ، اب و هوای منطقه مورد نظر ، و حتی میتواند  تماس های رادیویی را زیر نظر بگیرد و به سرنشینان خودرو اطلاع دهد.   تجهیزات دیگری که بر روی این خودروی زرهی نصب گردیده شامل سیستم اطفاء حریق خودکار در دو محفظه پیشرانه و محفظه خدمه ، سیستم تهویه مطبوع و عایق های حرارتی و صوتی است. رمپ عقب این نفربر زرهی که برای پیاده و سوار شدن افراد نظامی میباشد بصورت هیدرولیکی باز و بسته میشود.     نمایی از رمپ عقب     این نفربر زرهی پیشرفته دارای وزن 25 - 45 تن ، طول 7.23 متر ، عرض 3.44 متر ، ارتفاع 2.68 متر میباشد. این نفر برزرهی 3 سرنشین دارد ( فرمانده – گانر – راننده ) و از ظرفیت حمل 9 سرباز برخوردار است.       پیشرانه     نفربر Tulpar از دو پیشرانه DSI 14 litres یا  DSI 16, V8 Diesel  ساخت کمپانی  اسکانیا  استفاده میکند. این پیشرانه ها از نوع دیزلی توربو شارژ که خنک شونده با اب  است که میتواند قدرتی برابر 810 اسب بخار برای این محصول نظامی  تولید کند. این نفربر از یک جعبه دنده SAPA SG-850 استفاده میکند . حداکثر سرعت این نفربر 70 کیلومتر بر ساعت و رنج عملیاتی ان هم 600 کیلومتر عنوان شده است.      بنا بر ادعای سازنده نسل جدید شنی های به کار رفته در ساخت این نفربر زره پوش تهاجمی توانایی انجام عملیات آن در اتوبان را نیز درنظر می گیرد و هیچ صدمه ای به آسفالت وارد نخواهد آورد . این نفربر ترکیه ای  از سیستم تعلیق متشکل از فنر های میله پیچشی (Torsion bar suspension) واز  کمک فنرهای هیدرولیکی بهره میبرد. البته این راهم باید اضافه کنم که این نفربر به  شنی های کف لاستیکی هم مجهز شده است که میتواند در کنار سیستم تعلیق مناسب ، سواری نرمی را برای خدمه فراهم کند. طراحی این نفربر  به گونه ایست که بیشترین فضای داخلی ممکن را فراهم می کند.     مشخصات     نوع : نفربر زرهی میدان نبردIFV نام : Tulpar کمپانی سازنده  : اتوکارOtokar مالک: نیروی زمینی ارتش ترکیه ورود به خدمت : 2013 تعداد خدمه : 3 نفر تعداد سرنشینان: 9 نفر وزن: 25-40 تن طول : 4.23 متر عرض: 3.44 متر ارتفاع: 2.68 متر تسلیحات: مسلسل 7.62 میلیمتری هم محور توپ 30 م.م اتوماتیک موتور: دیزلی 6 سلیندر که با اب خنک میشود Scania DSI 14/16 diesel قدرت موتور:600 اسب بخار حداکثر سرعت در جاده: 70 کیلومتر بر ساعت حداکثر سرعت در آب:..... برد:600 کیلومتر بدون سوخت گیری عبور از شیب :60 درصد عبور از شیب جانبی : 30 درصد گام عمودی : 0.7 متر عبور از گودال : 2 متر   گام عمودی : 1.2متر     منابع     http://www.military-today.com/apc/tulpar.htm https://en.wikipedia...ki/Tulpar_(IFV) http://www.army-technology.com/projects/tulpar-infantry-fighting-vehicle/     کاتالوگ و پوستر این محصول         تصاویر بیشتر     [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10303/2084866_original.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10303/e5CrFlf.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10303/tulpar_ifv_by_zakirakil-d69sa3s.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10303/images~1.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10303/tulpar-otokar_sdfsdfsldli_05.jpg][/url][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10303/tulpar-03.jpg][/url]             :rose: :rose: برای شادی روح شهدای اسلام صلوات :rose: :rose:           مترجم و گرداوری: hamidz65 کپی با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.           copyright © Military.ir

مطلب جالبی بود خسته نباشید :rose:     قادر عزیز فرمودند در این مورد بنده تکمیلش میکنم   انچه که پیشتر ترک ها برنامه ریزی کرده بودند برای پروژه خودروی رزمی پیاده نظام ارتش ترکیه، دستیابی به یک محصول در این زمینه و عملیاتی سازی تا سال 2013 الی 2015 بود که به دلایلی این امر محقق نشد   پروژه خودروی رزمی پیاده نظام ترکیه تقریبا با پروژه تانک اصلی میدان نبرد این کشور موازی هست و در حقیقت زوج رزمی آلتای ، خودروی تولپار خواهد بود   ولی با توجه به تاخیر رخ داده در پروژه التای و تغییراتی که داده شد در این پروژه ، زمان عملیاتی سازی خودروی رزمی پیاده نظام هم به تعویق افتاد در حقیقت زمانی عملیاتی خواهد شد که آلتای به صورت کامل عملیاتی شود.   به این مسئله در متن هم اشاره شده :       -------       آشنایی با استاندارد STANAG 4569 ناتو     وظیفه خودروی رزمی پیاده نظام : حمل پیاده نظام (transport infantry) ، پشتیبانی یا پوشش آتش (سبک) از نیروها (provide fire cover to troops)  و سرکوب خودروهای رزمی دشمن (در کلاس مشابه با خودروی خودی) و در صورت نصب تسلیحات مناسب سرکوب تانک ها (suppress enemy Tanks & fighting vehicles) تا پیاده نظام امکان پیشروی پیدا بکنه   وظیفه خودروی رزمی سواره نظام : به عنوان خودروی طلایه دار و محافظ جناحین (scouting and flank guard) و در نهایت حامل پیاده نظام در حقیقت اینجا ماموریت اصلی حفاظت از ستون های سواره و ادوات زرهی هست تا پیاده نظام   این دو تعریف در ارتشی مثل امریکا در دو خودرو مختلف (مثل ام 2 و ام 3 بردلی) پیاده سازی شده اما در ارتش های دیگر مثل روسیه به صورت همزمان در یک خودرو (سری بی ام پی) ارائه شده است   خودروی پیاده نظام به عنوان یک عضو مستقل امکان انجام عملیات (انتقال و پشتیبانی از پیاده نظام) را دارد اما خودروی رزمی سواره نظام در قالب دیگر تجهیزات همچون تانک ها و ........ میبایست عمل کند     این خودرو با این وزن در کلاس وزنی تانکی مثل تی 72 قرار میگیره در حالی که نقشش کاملا متفاوته و در دسته خودروهای رزمی پیاده نظام جای داره   در ساخت تولپار مشخصا نگاه ترک ها به خودروهای رزمی آلمانی مثل Marder و Puma بوده   https://en.wikipedia.org/wiki/Marder_%28IFV%29   https://en.wikipedia.org/wiki/Puma_%28IFV%29   این خودرو های رزمی جزو سنگین ترین ها در میان خودرو های رزمی پیاده نظام بوده و دارای بالاترین سطوح حفاظت به صورت ماژولار هستند   خودروی تولپار در سنگین ترین و محافظت شده ترین حالت از نظر سطح حفاظت شاسی با شاسی یک تانک برابر خواهد بود.   ---       سیستم مورد اشاره همان سیستم ساخت صنایع آسلسان ترکیه با نام AKKOR با مشارکت طرف تکنولوژیکی کره جنوبی است. از ویژگی های این سیستم حفاظتی میتوان به پوشش 360 درجه ای اشاره کرد.      

 با سلام و با تشکر از تاپیک علمی تان .فقط خواستم بگم تا جایی که من میدونم این خودرو توسط نیروهای مسلح ترک هنوز به خدمت گرفته نشده .همانطور که اشاره کردید وزارت دفاع بر حسب نیاز یه سری طرح های را مطرح کرده که یکی از اون طرح نفربر شنی دار هست که قابلیت ضد تانک رو هم داره .تولپار تو این کلاس مطرح میشه .تو نمایشگاه امسال هم یه عضو جدید به این خانواده تولپار ها تحت عنوان تولپار اس اضافه شد.     رقیب جدی تولپار تو اون مناقصه تا به حال کاپلان از شرکت اف ان اس اس هست.

منم به شما نصیحت الانم داریم همون شعارهارو ولی یه جور دیگه میشنویم البته اگه بتونی به خودت بقبولونیش اره خو راس میگی حکومتی که رفته دوباره برنمیگرده ولی ما چقدر هزینه میکنیم برا همین نسل که شاه این کارو کرده و وو و و و و و ولی هر چی باشه به ایرانی احترام میذاشتن الان چی؟ <

من میخوام یه حرف بزنم الان همه میپرن وسط قاطی میکنند!!!!! در ایران چه کسی بدون اذن رهبری میتونه کاری بکنه ؟ دولت موقت اصلا قدرتی در برابر دولت بنی صدر داشت؟ اون بنی صدر با اون کارهاش خیانت کار شد ولی دولت موقت با این کارها که کم از کارهای بنی صدر نداشت خیانتکار نبود و راست راست ولش کردن بتونه اون کار رو انجام بده { یادتون نرفته که میخواستن خلیج رو اسلامی و تخته جمشید رو بلدزر صاف کنن نکنه اونها هم کارها مهندس بیچاره بود که دیواره کوتاه تر ازش گیر نیومده تا الان} ببخشید ها ولی اگر کسی بگه این کارتوسط دولت موقت انجام شده من فقط نمیدونم بخندم یه بر سر بزنم کی بود که گفت ما به .... میجنگیم نا با ..... حالا میزنن زیرش و میندازن گردن یکی دیگه .... این کتاب ها که الان میاد بیرون از فیلتر وزارت محترم هست به غیر از اون چیزی بنویسه مثله یوتیوب که با پروکسی هم باز نمیشه از دور خارجه پس زیاد اعتباری بهشون نیست کتاب های فراوانی هم در مدح حکومت پهلوی هست ایا همشون راستن .... ادم خوبه یکم مرد باشه و حقیقت رو بگه البته بچه های این سایت که همه از دوستانه ما هستن و اگر مارو کوچیک خود بدونن لطف کردن

عزیز من جناب Cheka خرید تسلیحات بد و کفر آمریکا شیطان و شوروی هم کافر میشه بفرمایید با کدامین سلاح در مقابل عراق میخواستیم بجنگیم. لطفا نفرمایید ایمان چون صدامی که ما میشناسیم ظرفیت تکرار کربلای دوم را هم داشت. سربازان ما با همین همین سلاح های روسی و آمریکایی بود که مملکت را نجات دادند. همین الان شما همه سلاح های خارجی را کشور حذف کن ببین چیزی تهش میمونه.

همون سلاح های غربی بود که در دست بچه ها ما بود و مقابل دشمن باهاشون جنگیدیم.(باز هم میگم رشادت های زمنده ها رو هم فراموش نکردم) من هیچ چیز شاه رو قبول نداشته باشم خرید ها رو قبول داشتم.به تاریخ 500 سال نگاه کنید. کشور ما همیشه مورد حمله و هجوم واقع میشد و مخصوصا روس ها میومدن برا خودشون قدم میزدن. خرید سلاح برای کشور هیچوقت کار غلطی نیست.چه در 30 سال پیش ،چه حالا و چه در آینده . وقتی که توان ساخت چیزی در داخل نداشته باشیم باید از بیرون خرید بشه ولی وقتی توان هست در داخل ساخته بشه. چه بسا که اگر شاید همه ی این خرید ها تحویل داده میشد صدام به فکر حمله نمی افتاد.

33 سال از انقلاب گذشته و دوران حرفهای رادیکالی و صرفا سیاه و سفید دیدن تمام شده زمان نقد منصفانه و منطقیه ضعف رژیم پهلوی در بی توجهی به عقاید مردم بود و بازی در زمین ابرقدرتها ولی انصافا در بعد اقتصادی و نظامی قوی عمل کردن و نتیجشو ما در جنگ با عراقد به وضوح دیدیم پیشرفتهای نظامی الان هم عملا بر پایه همون زیرساختهاست از نظر اقتصادی هم کافیه ایران ویران یادگار مانده از حکومومت قاجار رو با ایران سال 57 مقایسه کنید که در آستانه صنعتی شدن بود. از دوستان خواهش میکنم بنده رو محکوم به........نکنند

البته عملا با کاهش شدید قیمت نفت در سال 1357 عملا خیلی از خریدهای ما و برنامه های مون برای آینده هیچ و پوچ شد.....! حالا چه با شاه چه با جمهوری اسلامی!

خوب اگر اون گور به گور شده این قدر شعور و استقلال سیاسی داشت که به جای پر کردن جیب اسلحه سازهای صهیونیست امریکایی و انگلیسی؛ کوپنی، یارانه ای چیزی به سکنه حلبی آبادهایی که در اثر سیاست مشعشع اصلاحات ارضی و نابودی کشاورزی و روستاهای ایران تو تهران و سایر کلان شهرها به وجود اومدن بده و از اون مهمتر با راه انداختن بساط هایی مثل جشن 2500 ساله و هنر و تغییر تاریخ و ... به دین و ایمان مردم دهن کجی نکنه اصلا کارش به پاسخ به تاریخ نوشتن اونم تو حال در به دری و دریوزگی پناهندگی از عرب هایی که خودش و پدرش نیم قرن سعی کرده بودن با تبلیغ علیه شون ایدئولوژی صاحب بشن نمی کشید. تا وقت ما هم واسه خوندن و رد کردن پاسخ های غلط غولطش هدر بره. در هر حال از من به شما نصیحت حکومتی که رفت دیگه بر نمی گرده و آرزوی بازگشتش هم فقط مستحق حس ترحمه، پس بی خیال این حرف ها بشید.

پسر سیاه پوش عزیز گفتی به ایران احترام می ذاشتن ! پس بشنو عموی من سرهنگ بازنشسته نیروی هواییه، ازش پرسیدم چرا نیروی هوایی که عزیز کرده ترین نیروی شاه بود زودتر از همه بخش های ارتش بهش پشت کرد. گفت چون بیشتر از همه بخش های ارتش با مستشار امریکایی سر و کار داشت. مشتشاری که سال 56 گروهبان مکانیکش توی صبح گاه پایگاه خاتمی اصفهان با سیلی زد توی صورت سرتیپ خلبان ما !!!!!!!!!! چرا ؟ چون وقتی زنش می خواست سگش رو که پاش شکسته بود برا مداوا ببره تهران با تاخیر هواپیمای اختصاصی در اختیارش گذاشته بود.

مثل اینه که مثلا زمانی حکومت های خلیج فارس عو ض بشه و دولت های لایقی سر کار بیان و به بهترین وجه ممکن از تجهیزات باقیمونده و خریداری شده استفاده کنه و ارتقای ملی هم بده و پیشرفت های خیره کننده ای هم داشته باشه جوری که دهن همه باز بمونه بعد یه عده پیدا شن بگن دیدید حکومت قبلی چقدر با عرضه بودن !