بسم ا... شهدای سانحه دوم اسفند سال 1400 خورشیدی براساس اخبار اولیه ، یکی از پیشرانه های این جنگنده مدت کوتاهی بعد از تیک آف از روی باند ، خاموش شده و خدمه اعلام فرود اضطراری می کنند و باند فرودگاه هم آماده میشود ولی در زمان تقرب نهایی به باند(Short Final) ، موتور دوم هم ازدست می رود و خدمه علیرغم امکان اجکت ، برای اجتناب از برخورد با نقاط مسکونی ، در داخل هواگرد مانده و جنگنده را به یک منطقه غیر مسکون هدایت می کنند . یادشان گرامی و راه شان پررهرو پی نوشت : واقعا حس نوشتن بیشتر نیست و تکرار مکررات وضعیت نیروی هوایی ارتش هست ...

T-80BV در یمن قبل از جنگ در یمن، تانک T-80BV تنها در طول نبرد در جمهوری چچن در سال 1994-1996 مورد استفاده قرار گرفت. جنگ داخلی یمن ( 2014 تا به امروز) در حقیقت دومین نبردی است که تانک های سری تی-80 در آن شرکت دارند. یمن تانک های T-80BV را در سال های سالهای 2011-2012 تحویل گرفت. یمن حدود 66 دستگاه از این تانک را از بلاروس دریافت کرد ( برخی منابع تعداد 99 دستگاه را ذکر کردند). تانک های T-80BV یمن به تیپ سوم زرهی گارد ریاست جمهوری یمن تحویل داد شد. در آن زمان گارد ریاست جمهوری ستون فقرات رژیم علی عبدالله صالح بود. فرمانده تیپ سوم زرهی گارد ریاست جمهوری نیز بر عهده برادرزاده رئیس جمهور، طارق صالح بود. با این حال، در همان سال 2012، پس از سرنگونی صالح و درگیری های بعدی رئیس جمهور جدید منصور هادی، گارد ریاست جمهوری را منحل کرد و بر اساس آن نیروهای ذخیره راهبردی را تأسیس کرد. فرماندهی نیروهای ذخیره راهبردی بر عهده منصور هادی بود. به احتمال زیاد، تانک های T-80 به تیپ مستقر در اردوگاه النهدین ( این اردوگاه در نزدیکی ساختمان ریاست جمهوری و در جنوب صنعا واقع شده است ) منتقل شدند. با آغاز قیام علیه رژیم هادی در سال 2014، حوثی ها و متحدان آنها توانستند به سرعت بیشتر پایتخت را تصرف کنند و در 21 سپتامبر اخراج دست نشانده سعودی را اعلام کردند، اما آنها تا ابتدای فوریه 2015 فقط توانستند استان صنعا را به طور کامل تصرف کنند. پس از آن، حوثی ها پیشروی فعالی را به سمت بزرگترین شهرهای یمن پس از صنعا یعنی عدن، تعز و مارب آغاز کردند. حوثی‌ها حتی در نبردهای صنعا تعداد زیادی خودروی زرهی را به تصرف خود درآوردند، از جمله چندین T-80BV را به غنیمت گرفتند. یکی از تانک های T-80BV در نبرد برای تصرف کاخ ریاست جمهوری در 19 ژانویه 2015 منهدم شد. با این حال، حوثی ها بزرگترین غنیمت را در جریان تسخیر اردوگاه النهدین، نه چندان دور از صنعا به دست آوردند. در آنجا بود که سهم قابل توجه ای از خودروهای زرهی گارد ریاست جمهوری/نیروهای ذخیره راهبردی قرار داشت. نیروهای منصور هادی در زیر هجوم حوثی ها به سرعت عقب نشینی کردند که فرصت تخلیه حتی یک دستگاه خودروی زرهی را پیدا نکردند. تانک های T-80BV متعلق به گارد ریاست جمهوری دو تانک T-80BV نیروهای منصور هادی طی درگیری های صنعا با شماره بدنه 121 و 122 تانک T-80BV نیروهای منصور هادی طی درگیری های صنعا(2014) لازم به ذکر است که سرنوشت اکثر تانک های T-80BV نامعلوم است. با شروع مداخله ائتلاف عربی به رهبری عربستان، تمام پایگاه های نظامی تحت کنترل حوثی ها مورد بمباران گسترده نیروی هوایی قرار گرفت، از جمله اردوگاه النهدین، اما عکسی هایی که از انهدام تانک های T-80BV منتشر نشد. با احتمال زیاد، حوثی ها همچنان توانستند تجهیزات را به مکان امنی منتقل کنند و آنها منهدم نشدند. همچنین، تعداد کمی تانک T-80BV به جبهه در استان مارب فرستاده شد، جایی که حوثی‌ها متحمل تلفات قابل توجهی از طرف نیروی هوایی ائتلاف هوایی عربی شدند. در حال حاضر تلفات تانک‌های T-80BV با توجه به منابعی تصویر چهار دستگاه به علاوه بر تانک منهدم شده در محوطه کاخ ریاست جمهوری است. یکی دیگر از تانک‌های T-80BV در اواخر سپتامبر 2015 در جریان حمله به سد مارب، که در آن متحدان ائتلاف تعداد زیادی از MRAP‌های M-ATV را از دست دادند، توسط گروه های شبه نظام سلفی طرفدار منصور هادی به غنیمت گرفته شد. با این حال، در ارتش هادی، این تانک برای مدت کوتاهی خدمت کرد و در ماه اکتبر به احتمال زیاد در اثر برخورد موشک ضد زره هدایت شونده آسیب دیده است. از آن زمان، این تانک دیگر در گزارش های رسانه های عربی ظاهر نشد. تانک T-80BV در اطراف شهر صعنا (2015) با شماره بدنه 13 تانک T-80BV با شماره بدنه 112 تانک T-80BV که به غنیمت نیروهای منصوری هادی در آمده است تانک T-80BV نیروهای منصوری هادی که مورد حمله احتمالی موشک ضد زره قرار گرفته است. زره های واکنشی از بین رفته اند اما به تانک و زره اصلی برجک آسیبی وارد نشده است تانک T-80BV نابود شده متعلق به نیروهای حوثی به طور کلی حوثی ها و نیروهای متحدشان عمدتا از تانک های T-55 و T-62 استفاده می کنند. به مرور نیز آنها تانک های سری T-72 را عملیاتی کردند و در برخی از عملیات های نظامی به کار گرفتند. به احتمال زیاد، عدم محبوبیت تانک های T-80 در بین یمنی ها به دلیل مشکل در تعمیر و نگهداری و همچنین ویژگی های موتور توربین گاز است. کمبود سوخت که با آغاز محاصره یمن توسط کشورهای ائتلاف به وجود آمد، امکان استفاده از آن در جنگ را نیز به شدت پیچیده کرده است. در هر صورت می توان این واقعیت را بیان می کند که تانک T-80 که به عنوان سلاحی پیشرو ساخته شده بود، با وجود تمام محاسن، برای شرایط جنگ داخلی یمن مناسب نیست. البته برخی تحلیل گران اعتقاد دارند تانک های T-80BV یمنی به عنوان دارایی های ارزشمند فعلا در محل امن ذخیره شدند برای یک موقعیت مهم مانند بعد از پایان جنگ و بازسازی ارتش یمن یا ادامه روند درگیری ها مورد استفاده قرار بگیرند و ذخیره آنها به عنوان راهبرد حوثی ها محسوب میشود. با تشکر از جناب aminor@ منبع نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

محافظ شاهین آسمان ایده محافظت خدمه جنگنده ضربتی ای-4 در برابر تشعشعات ناشی از انفجار هسته ای جنگ سرد ( 1989- 1945) یکی از دوره های زمانی بسیار قابل توجه در تاریخ معاصر بشمار می رود ، چرا که پدید آمدن تضاد میان قدرت های آن زمان ، برسر کسب بیشترین منافع و تسلط بر سیاست جهانی ، نیروی محرکه ای شد برای پیشرفت در حوزه فناوری و بخصص فناوری نظامی و دوطرف ، بخش قابل توجهی از منابع مادی و انسانی خود را برای بدست آوردن برتری فناورانه هزینه نمودند . در این میان ، وحشت کشورهای مسلح به سلاح هسته ای در خصوص یک جنگ آخرالزمانی که درآن تسلیحات هسته ای ، نقش تعیین کننده را بر عهده داشت ، باعث گردید تا ایده های بسیار جذابی برای محافظت از پرسنل نظامی به منظور کاهش تلفات و حفظ سازمان رزم در حین و پس از اتمام نبردها ، بوجود آید که سپرحرارتی قابل جمع شدن دربرابر موج انفجار هسته ای در جنگنده ضربتی ای-4 یکی از آنها بشمار می رود . در واقع ، این ایده که با شناسه محافظ حرارتی ضد تشعشع اسکوتر (Scooter) شناخته می شود ، در زمان اجرای ماموریتهای ضربتی هسته ای در اطراف لبه جلویی تا انتهایی کابین خلبان قرار می گرفت و به گونه ای طراحی شده بود که کاربر می توانست این پوشش را بطور کامل باز نموده یا به گونه ای تنظیم نماید که با صفحه آلات دقیق جنگنده دسترسی داشته باشد . این پوشش ، نه تنها می توانست از کورشدن خلبان که در نتیجه تابش مستقیم نور ایجاد شده از انفجاری هسته ای جلوگیری نماید ، بلکه می توانست خدمه را نیز از گرمای بسیار شدید قارچ اتمی محافظت نماید ، در حالی که سایر آثار مخرب انفجار هسته ای نیز قادر نبودند با عبور از این پوشش ، به خلبان صدمه ای وارد کند . با توجه به این در یک دوره زمانی مشخص ، جتهای ضربتی ای-4 ماموریتهای ضربتی هسته ای را بر عهده داشتند ، این ابزار بصورت عملیاتی بر روی این هواگردها به همراه مهمات سقوط آزاد اتمی نصب شدند تا پس از پرتاب بر روی هدف ، در حالی که هواگرد حامل با بیشترین سرعت ممکن در حال دور شدن از منطقه انفجار است ، بتواند از خلبان در برابر اثرات ناشی از انفجار محافظت نماید . درآن زمان ، نیروی دریایی ایالات متحده بعنوان کاربر اصلی جتهای ای -4 عموما از دو روش بمباران در ارتفاع پایین و همچنین تاکتیک پرتاب شیرجه ای استفاده می نمود که دومی از محبوبیت بیشتری برخوردار می بود . سامانه plizzit برای بمب افکن بی-1 (نسخه اولیه ) با توجه به اینکه نیروهای درگیر در یک جنگ هسته ای احتمالی ، بشدت به ابزارهای کاربردی برای محافظت از خدمه هوایی دربرابر نور و تشعشعات و گرمای ناشی از انفجار مهمات اتمی تاکتیکی داشتند ، این مساله موج گردید تا راه حل های مختلفی برای آن ابداع گردد . در نتیجه از میانه دهه 50 میلادی ، این ابداعات بر روی بمب افکن های هسته ای بی-52 (بصورت پرده های محافظتی در برابر انفجار هسته ای ) و همچنین عینکهای ویژه با لنز ویژه ای از جنس تیتانیات زیرکونیوم پولاریزه شده ( plizzit) که در اواسط دهه هشتاد میلادی برای بی-52 ها ، اف بی -111 ها و همچنین تانکرهای کسی سی-135 درنظر گرفته شده بود ، مورد استفاده قرار می گرفت . اما امروزه بمب افکن های بی-2 از یک سامانه محافظتی ویژه که نمونه مدرن سازی شده از نسخه نصب شده بر روی بمب افکن های بی-1 است ، استفاده می نماید ولی در میانه جنگ سرد ، زمانی که جتهای ای-4 ماموریتهای تاکتیکی هسته ای را بر عهد داشتند ، نصب این سپر حرارتی ، راه کاری ارزان و موثر برای حفاظت از خدمه بشمار می رفت . جتهای ضربتی ای-4 جمعی اسکادران VA-44 مجهز به سپرهای حرارتی در سه موقعیت متفاوت در این ارتباط ، سایر جنگنده های عملیاتی ارتش ایالات متحده با ماموریت هسته ای از روشهای مختلفی استفاده می کردند که بخش قابل توجهی از آنها ، مجموعه ای از پرده های قابل انعطاف و در موارد بسیار نادر ، کلاه های ایمنی ارگونومیک بود . اگر چه تصاویر موجود از این ایده بسیار محدود منتشر شده ولی نمونه های جالب توجهی نیز وجود دارد . علیرغم تمامی این موارد ، ای-4 در دوره ای عملیاتی شده بود که نیاز به چنین ایده هایی بشدت احساس می شد و بر همین اساس ، هر زمان یک ناوهواپیمابر آمریکایی وارد منطقه عملیاتی خود می شد ، سپرها به همراه مهمات هسته ای سقوط آزاد روی این جنگنده نصب می گردید تا برای اجرای ماموریتهای اضطراری از آمادگی لازم برخوردار باشند . اما در اواخر دهه شصت میلادی ، ای-4 بتدریج از نقش هسته ای کنار گذاشته شد ولی برای چند دهه دیگر بخدمت خود در نیروی دریایی ادامه داد . محافظ حرارتی ضد تشعشع جنگنده اف-106 دلتادارت با این وصف ،حامل های نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در طول جنگ سرد همواره با حداقل 100 تیر مهمات هسته ای تاکتیکی در انبارهای خود به ماموریت اعزام می شدند ، تعدادی از این نوع جنگ افزارها در ماموریتهای آموزشی ، در دریا گم شدند و تنها در سال 1992 بود که تمامی تسلیحات هسته ای تاکتیکی از روی حامل های هواپیمابر حذف و درسال 1994 نیز امکان شلیک تسلیحات هسته ای از روی شناورهای سطحی برداشته شد و اینک تنها شناورهای زیرسطحی نیروی دریایی امکان شلیک چنین تسیلحاتی را در اختیار دارند . اما چنین روندی به این مرحله ختم نشد و درسال 2010 تمامی موشکهای کروز هسته ای تام هاوک نیز از روی زیردریایی های اتمی نیروی دریایی برچیده گردید . جنگنده ضربتی ای-4 مسلح به مهمات هسته ای مارک-7 (ناوهواپیمابر یو اس اس ساراتوگا) اما این روند می تواند باردیگر تغییر کند ، چراکه از هم اکنون زمزمه های قدرتمندی در پنتاگون برای بازگرداندن تسلیحات هسته ای به شناورهای سطحی و زیرسطحی نیروی دریایی بعنوان بخشی از استراتژی مقابله به مثل در برابر ارتش های روسیه و چین به گوش می رسد و حتی این امکان نیز وجود دارد که جتهای اف-35 سی نیز مجدد به سلاح های تاکتیکی اتمی مسلح شوند ، اما چگونگی محافظت از خدمه این جنگنده ها در برابر تشعشعات هسته ای مشخص نیست ولی براساس داده های موجود ، این جنگنده برای عملیات در محیط های NBC بی دفاع نخواهد بود ، ولی امکان تغییر روش های پرتاب و یا مسلح کردن مهمات هسته ای به ماسوره های تاخیری برای دادن زمان به خلبان برای دورشدن از حوزه انفجار هسته ای ممکن است در دستور کار قرار گیرد . ولی در مجموع ، طراحان شرکت سازنده این هواپیما ، به زنده ماندن خلبان پس از اجرای ماموریتهای هسته ای ، اهمیت زیادی می دادند و با بررسی چنین ایده هایی میتوان دریافت که نصب محافظ های ویژه ، روشی کاربردی و کاملا ارگونومیک بوده است . پی نوشت : 1- بن پایه 2- بازیابی تصاویر تاپیک ، دوم اسفند سال 1400 خورشیدی 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

گزارش سازمان ملل در مورد حمله به بندر جده: بنابر گزارش سازمان ملل متحد در خصوص حمله قایق انتحاری انصارالله به نفتکش‌های سعودی در سواحل بندر جده در ۱۴ دسامبر ۲۰۲۰ میلادی (۲۴ آذر ۹۹)، علاوه بر نفتکش سنگاپوری BW Rhine، کشتی دیگری نیز مورد حمله قرار گرفته است. نام این کشتی تانکر تکمیلی “بریده” متعلق به نیروی دریایی ارتش عربستان سعودی ذکر شده است. در اثر این انفجار بدنه سمت راست تانکر “بریده” دچار آسیب دیدگی جدی شده و پس از گذشت یکسال از وقوع حمله، همچنان در اسکله شماره ۸ پایگاه دریایی ملک فیصل لنگر انداخته است. لازم به ذکر است تانکر BW Rhine متعلق به شرکت هافنیا سنگاپور در بامداد ۲۴ آذر ماه ۹۹، در حال تخلیه محموله گازوئیل بارگیری شده از بندر ینبع، در بندر جده بود که مورد حمله قایق انتحاری انصارالله قرار گرفت. این انفجار منجر به نشت مواد نفتی و آلودگی به دریا نشد، اما بر اثر آتش‌سوزی و شدت بالای آن بدنه کشتی دچار آسیب دیدگی شدید شده است.

Breguet Br.1150 Atlantic

لینک ویدئوی خبر سقوط از سایت تابناک https://www.tabnak.ir/fa/news/1105826/سقوط-یک-جنگنده-در-تبریز تصاویر محل سقوط از سایت تابناک https://www.tabnak.ir/fa/news/1105807/سقوط-یک-فروند-هواپیمای-جنگی-در-تبریز

متخصص این امر نیستم ولی بنابر مشاهدات کلیپ های سانحه جنگنده ها تا زمانی که اتاقک و کابین از بین نرفته یا سیستم اجکت منهنم نشده می تونن اجکت کنن در کلیپی جنگنده پس از برخورد نصف شدو اتش گرفت خلبان او وسط شعله ها و هواپیمای نصفه اجکت کرد این عزیزان هم روحشون شاد قطعا دلیلی داشته که اجکت نکردن جدای از بحث هدایت به منطقه امن ، پس از هدایت و در مرحله اخر اخر باید اجکت می کردن

ویدئوی ارتش ایالات متحده به سال 1959 در خصوص تاکتیک های شلیک مهمات هسته ای تاکتیکی https://www.aparat.com/v/Vd6vI

یک فروند هواپیمای جنگی در تبریز سقوط کرد روابط عمومی پایگاه دوم شکاری شهید فکوری تبریز اعلام کرد علت این سانحه در دست بررسی است. این هواپیمای جنگی در داخل سالن ورزشی شهید علیپور واقع در بلوار منجم سقوط کرده است.

یار دیرین توپخانه ی ارتش ایالات متحده آمریکا   تمرین نیروهای توپخانه ای ارتش ایالات متحده آمریکا در آلمان سال 1977   یکی از پرامتر های مهم برای فعالیت  توپخانه ها در میدان نبرد  تامین لجستیک برای آنها است . در صورت پشتیبانی نادرست،  نیروهای توپخانه های عملا بی استفاده خواهند شد. خصوصا در توپ های که ظرفیت ذخیره سازی گلوله را ندارند و یا اینکه این ظرفیت بسیار محدود است مانند توپ های خودکششی ام107و ام110 ارتش ایالات متحده آمریکا ،که تامین لجستیک برای آنها اهیمت  بسیار فراوانی پیدا میکند. به همین منظور ارتش ایالات متحده برای تامین گلوله های این سری از توپ ها از خودرو های زرهی حمل بار ام 548 استفاده می کرد.علاوه بر این برای هر توپ  خودکششی ام107و ام110 به 13 نفر نیاز است اما ظرفیت  داخلی این توپ ها گنجایش فقط 5 نفر را داشت. به همین منظور خودرو های زرهی حمل بار ام 548 بقیه خدمه توپ را با خود حمل می کردند. البته  ام 548 فقط در واحدهای توپخانه ای خدمت نمی کردند و وظایف لجستیکی مختلفی به آنها محول می شد. برهمین اساس ارتش های  نظیر اسرائیل و ایران در زمان پهلوی دوم که برای تامین جنگ افزار عموما از ایالات متحده آمریکا خرید می کردند هر دو محصول یعنی توپ  خودکششی ام107 و خودرو  زرهی حمل بار ام 548 را دارا بودند. تا بتوانند به طور کامل حمایت لجستیکی را برای  توپ  خودکششی ام107 تامین کنند.   توپ خودکششی ام 107 ارتش ایران   توپ خودکششی ام 110 ارتش ایران     خودرو های حمل بار ام 548 در طول 8سال جنگ تحمیلی برای تامین لجستیک نیروها در جبهه ها حضور داشتند.    توپ خودکششی ام 107 و خودرو های حمل بار ام 548  اسرائیل

حمل 100 بمب اتمی روی ناوهای هواپیمابر خیلی ترسناکه !

بسم ا... در حاشیه بازدید رئیس ستاد کل نیروهای مسلح از دستاوردهای نیروی زمینی ارتش لینک برای تصاویر بیشتر

بسم الله الرحمن الرحیم سوئدی ها یک برنامه گسترده اتمی از سال 1945 تا 1972 پیگیری میکردند . در سال 1965 سوئد توانایی کامل ساخت تسلیحات اتمی را پیدا کرده بود . این مطلب بررسی تلاشهای سوئد برای ساخت حامل های کلاهک های اتمی هست که افشا شده هدف برنامه اتمی سوئد در ابتدا ساخت تسلیحات اتمی تاکتیکی بود و این موضوع خود را در حاملهای این تسلیحات و هم در قدرت کلاهک های اتمی که سوئد طراحی کرده بود نشان می داد. هواپیماها و موشک هایی کروزی با کاربری دوگانه توسط سوئد برای این منظور طراحی شدند. چشم پوشی سوئد ار برنامه اتمی خود باعث شده این تجهیزات و تسلیحات به فراموشی سپرده شود. سوئدی ها از اواسط دهه 40 میلادی شوروی را محتمل ترین دشمن خود میدانستند . سوئدی ها هیچ مرز مشترک زمینی با شوروی نداشتند اگر شوروی از فنلاند یا نروژ به سوئد می خواستند حمله کنند این مناطق مرزی سوئد جاده های کمی داشتند دارای کوهستان و جنگل های گسترده بودند و عبور از این مناطق برای شوروی دشوار بود . منطقه دیگه که احتمال حمله از طرف شوروی وجود داشت دریای بالتیک بود که روسها برای حمله به سوئد باید عملیاتی مشابه نرماندی انجام می دادند. سوئدی ها تصمیم داشتند از تسلیحات کشتار جمعی برای حمله به محلهای استقرار سربازان و کشتی های روسی استفاده کنند برای این منظور انها برد تسلیحات اتمی خود را در بردی در نظر گرفته بود که بشه به سرعت به هر نقطه از دریای بالتیک دسترسی داشته باشند در ابتدا هوایپمای ساب 32 لنسن( نیزه) برای این منظور در نظر گرفته شده بود این هواپیما در سال 1955 وارد خدمت شد می توانست 3 تن تجهیزات و تسلیحات با خود حمل کند این هواپیما می توانست انواع بمب و موشک ها بویژه موشک ضد کشتی RB04 را با خود حمل کنند و بردی در حدود 2000 کیلومتر و سرعتی برابر 925 کیلومتر بر ساعت داشتند. با توجه به برنامه ارتش سوئد قدرت کلاهک های اتمی باید در حد متوسطی می بودند بنابراین برنامه این بود که این حامل بتواند بر سیستم دفاع هوایی دشمن غلبه کند با توجه به اینکه شوروی دارای نیروی هوایی قوی بود سوئد دوحامل برای حمل این تسلیحات در دهه 50 توسعه داد . ساب 35 موشک کروز Robot 330 در سال 1957 ساب تصمیم به توسعه یک موشک کروز دومرحله ای به نام Robot330 برای حمل کلاهک های اتمی گرفت. این موشک یک موشک دو مرحله ای بود که در ابتدا یک موتور سوخت جامد ( با جرم یک و نیم تن و طول 4.1 متر) موشک را به سرعت مافوق صوت میرساند در مرحله دوم موتور رم جت موشک ( با جرم 2.8 تن و طول 4.1متر) فعال میشد که سرعت موشک را به 3.6 ماخ میرساند این به معنی بود که این موشک میتوانست در یک بازه 6 تا 8 دقیقه ای خود را به برد 500 کیلومتری برساند. Robot 330 موشک کروز قاره پیمای آمریکایی Navaho 64SM طرحی مشابهی داشت. با این تفاوت که در موشک امریکایی از موتور با سوخت مایع به عنوان شتاب دهنده استفاده میشد. اما از نظر مفهومی دو موشک مشابه هم بودند. موشک آمریکایی بسیار بزرگتر بود طول آن 20.7 متر و جرم ان حدود 30 تن بود و برد ان هم به 6500 کیلومتر میرسید. (هرچند موشک امریکا چندان موفق نبود) Navaho 64SM در همان زمان در شوروی موشک La- 350 Burya و موشک M-40 Buran به عنوان موشکهای کروز قاره پیما در حال توسعه بودند با ظهور موشک های بالستیک قاره پیما در دهه 60 هم ایالات متحده و هم شوروی پروژه های موشک های کروز قاره پیمای خود را متوقف کردند. La- 350 Burya موشک Robot 330 در ابتدا باید به سرعت اوج میگرقت و به ارتفاعی بین 24-23 کیلومتر میرسید و سپس با یک شیرجه سریع به سمت پایین می آمد این خط سیر همراه با سرعت بسیار زیاد رهگیری موشک را برای سیستمهای دفاعی آن زمان دشوار میکرد. اصلی ترین مشکل در موشک Robot 330 سیستم هدف گیری ان بود این سیستم بر اساس ژیروسکوپ بود که در حداکثر برد خود یک دایره خطا در حدود 3-2 کیلومتر داشت . این دایره خطا برای کلاهکی که سوئدی ها برای آن در نظر گرفته بودند ( 20 کیلوتن) بسیار بد بود. سوئدی ها سعی کردند با سیستم هدایت رادیویی دقت این موشک را بهبود ببخشند اما باز هم دقت این موشک به حدود 1.8 کیلومتر رسید. در نهایت ساب برای هدایت این موشک اولین رایانه ترانزیستوری سوئد به نام "ماشین ناوبری خودکار SAAB" (SAABs automatiska navigerings kalkylator) را ساخت . بعد از اتمام کار بر روی پروژه Robot 330 ساب سعی کرد این سیستم را به صنایع غیر نظامی بفروشد که موفق نبود. نمونه ای از این سیستم در جنگنده saab 37 Viggen استفاده شد. SAABs automatiska navigerings kalkylator پروژه Robot 330 در سال 1959 بسته شد زیر کل هزینه های این طرح 50 میلیارد دلار برآورد میشد ( به قیمت امروز) که برای سوئدی ها خیلی زیاد بود. از طرف دیگر موشک های کروز اتمی بهترین گزینه برای حمله به مراکز تمرکز نیروهای و تجهیزات دشمن قبل از بارگیری انها در کشتی ها هستند. اما با توجه به ساست سوئد بعید بود که حتی اگر شوروی حمله کند سوئد اولین استفاده کننده از تسلیحات اتمی باشد. چون ممکن است باعث حمله اتمی شوروی به شهرهای سوئد شود. در نهایت سوئد تصمیم گرفت از جتهای مافوق صوت برای پاسخ به حملات اتمی استفاده کند. به این منظور ساب در سال 1952 طرح هواپیمای مافوق صوت ساب 36 را در قالب توسعه برنامه اتمی خود آغاز کرد. در ابتدا این طرح نام پروژه 1300 را داشت و در نهایت در نیروی هوایی saab 36 نام گرفت. این هواپیما باید یک بمب اتمی به وزن 600 تا 800 کیلوگرم را در محفظه داخلی خود حمل می کرد با بردی در حدود 400 کیلومتر . این برد برای حمله به اهداف شوروی در دریای بالتیک کفایت می کرد. در طول بازه زمانی کوتاهی طراحان سوئدی چندین طرح را ارئه کردند که بسیار متفاوتاز هم بودند. Projects 1300-1 یک هواپیمای راکتی با موتور موشکی بود این هواپیما ار یک رمپ شیب دار پرتاب میشد و به صورت یک هواپیمای معمولی فرود می آمد. هواپیماهای پروژه 19-1300/پروژه 25-1300/پروژه 50-1300 و پروژه 1300-72 دارای بالهای دلتا شکل بودند. پروژه 4-13 مشابه رهگیر f104 امریکایی داری بالاهای مستقیم بود قرار بود این هواپیما به سرعت 3 ماخ برسد. پروژه 1300-71D دارای دوموتر جت بود که در وسط بالهای دلتا شکل قرار داشند مشابه هواپیمای sr71 که یک دهه بعد وارد نیروی هوایی امریکا شد. پروژه 1300 طرح نهایی پروژه 76-1300 بود که توانست لقب saab 36 را دریافت کند این هواپیما تک موتوره علاوه بر بمب های اتمی سقوط آزاد موشک کروز Rb04 را می توانست با خود حمل کند. همچنین طرح دیگری با نام پروژه 77-1300 همموجود بود که وردی هوای در بالای بدنه آن قرار داشت. موشک rb04 این هواپیما از موتور بریستول استفاده میکرد همان موتورهای که در هواپیمای بریتانیایی Avro Vulcan استفاده شده. در سال 1957 تحقیقات روی این طرح متوقف شد و تمام تمرکز روی طرح های پروژه 1400 و پروژه 1500 متمرکز شد که در نهایت منجر به تولید هواپیمای saab 37 viggen شد . این طرح در سال 1966 کلا لغو شد. در نهایت محتمل ترین گزینه برای سوئد جنگنده ساب 37 بود این هواپیما اولین پرواز خودش را در سال 1960 انجام داد. و در سال 1971 وارد نیروی هوایی سوئد شد. این هواپیما 5 تن تسلیحات رابا سرعت 2.1 ماخ می توانست حمل کند . برداین هواپیما 2150 کیلومتر بود زیر دریایی های کلاس Sjöormen ( مارماهی) هم میتوانستند به یکی از حامل های تسلیحات اتمی تبدیل شوند. این زیر دریایی ها تا عمق 150 متر می تواند بروند و سرعت انها در سطح اب 20گره و در زیر اب 120 گره بود همچنین 23 نفر خدمه داشتند. این زیر دریایی ها به اژدرهای Torprd61 مجهز بودند که برد آنها 20 کیلومتر و کلاهکی برابر 300 کیلوگرم داشتند. و می توانستند در نوع حمل کننده سلاح اتمی هم ساخته شوند. در مجموع سوئدی ها 5 فروند از این یر دریایی ها ساختند که در نهایت به سنگاپور فروخته شدند. بعلاوه سوئدی ها موشک RBS-15 را در اختیار داشتند این موشک با برد 70 کیلومتر میتوانست به کلاهک اتمی مجهز شود. هر چند با توجه به محدودیت کلاهک هایی که سوئدی ها قصد ساخت داشتند بعید بود از تسلیحات اتمی بر ضد کشتی ها استفاده شود و دکترین سوئد حمله به پایگاه های دریایی دشمن بود. سوئدی ها توپخانه 155 میلی متری در اختیار داشتند که می توانستند از ان هم به عنوان پرتاب گر اتمی استفاده کنند ماننده کاری که شوروی و ایالات متحده انجام داده بودند . Bandkanon 1 اما مشکل اصلی سوئدی ها این بود که ماننده شوروی و ایالات متحده به مقادیر زیاد پلوتونیوم دسترسی نداشتند.کلاهک اتی W48 که در ایالات متحده برای استفاده در توپخانه توسعه پیدا کرده بود قدرت انفجاری معادل 72 تن تی ان تی داشت اما مقدار پلوتونیوم موجود در ان به حدی بود که برای یک بمب چند کیلوتنی کافی بود. هر چند بخشی از اسناد برنامه اتمی هنوز هنوز محرمانه مانده و منتشر نشده. منبع هنوز برای من سوال هست چرا سوئدی ها دنبال موشک کروز برای حمله اتمی نرفتند؟؟

A-4 اسكاي هاوك يك جنگنده بمب افكن تهاجمي سبك وزن و يك نفره مي باشد كه سال ها با موفقيت در نيروي دريايي و تفگداران دريايي امريكا و همچنين نيروهاي هوايي نيوزلند ‚اسراييل‚مالزي‚اندونزي‚سنگاپور‚كويت‚آرژانتين ونيروي دريايي استراليا خدمت نموده است. در اوائل دهه ي ۵۰ ميلادي بود كه هواپيماهاي جت عملا پا به منصه ي ظهور گذاشتند ونيروي دريايي ايالت متحده به هواپيمايي جديد با موتورجت داشت تا جايگزينA.1Skyraider نياز داشت كه اين هواپيما مي بايست حداقل وزن ‚پيچيدگي و اندازه را مي داشت . شركتDouglas Aircraft Corporation (كه بعداMcDonnell Douglas(مكدانلد داگلاس) و بعدها بويينگ) ماموريت ساخت اين هواپيما را يافت. نتيجه اين شد كه هواپيما تنها نيمي از مشخصات درخواستي نيروي دريايي را داشت و نمي توانست اينن ماموريت را به خوبي ايفا كند و اين خود عامل طراحي مدل هاي جديد Skyhawk بود. نيروي دريايي ايالات متحده قراردادي را در۱۲ ژوئن ۱۹۵۲ امضا كرد و اولين مدل ازA.4ها در ۲۲ژوئن ۱۹۵۴به پرواز درآمدو درسال ۱۹۵۶ به تدريج وارد نيروي دريايي وگردان تفنگداران نيروي دريايي شد.توليد A.4تا سال ۱۹۷۹ ادامه يافت و از آن ۲۹۶۰ فروند توليد شد كه ۵۵۵ فروند از آنها دونفره بودند. نيروي دريايي ايالات متحده A.4 را در سال ۱۹۶۷ از گردان هاي هوايي بيرون آورد و آنها را در سال ۱۹۷۵به طور محدود خارج كرد. از A.4تا اواسط سال ۱۹۸۰ ميلادي استفاده شد تا اين كه با ورود هواپيماي AV.8هارير از نيروي دريايي خارج شد. ولي مدل هاي آموزشي آن بدليل چالاكي و مانور خوب همچنان باقي ماندند و در نهايت به سال ۲۰۰۳بازنشست شدند. سوابق عملياتي: جنگ ويتنام جنگ هاي اعراب با اسرائيل جنگ كوتاه مدت كويت وعراق تسليحات قابل حمل : اين جنگنده ي كوچك در بعد موشك هاي هوابه سطح مي تواند موشك هاي بولپاپ‚ وال آي وگابريل را حمل نمايد . البته با كمي تغيير مي توان موشك هاي سايدوايندر را بر روي اين جنگنده نصب كرد. همچنين اين جنگنده مي تواند راكت انداز و .........وحتي بمب اتمي !!! را هم حمل كند. انواع گوناگوني از اين هواپيما ساخته شده است كه عبارتند از: A.4A A.4B﴿با سيستم هاي جنگ افزار بهبود يافته و قابليت سوختگيري هوايي) A.4C﴿مجهز به رادار احتراز از عوارض زمين در دماغه اي كشيده تر) A.4E﴿با قابليت حمل جنگ افزار بيشتر﴾ TA.4E﴿نوع آموزشي و دونفره) A.4F﴿با سيستم هاي تهاجمي و الكترونيك پرواز بهبود يافته در كوهان برجسته ي پشت كاناپي) TA.4F﴿بدنه ي كشيده تر) A.4G﴿براي نيروي دريايي استراليا با امكان حمل سايدوايندر) TA.4G(استراليا) A.4H(نوع تحويل داده شده به اسرائيل) TA.4J﴿نوع ساده شده ي TA.4F‚بدون رادار و سيستم هاي ناوبري و تهاجمي ) A.4K﴿شبيه Fبراي نيوزلند) A.4L﴿نوع بهبوديافته ي Cبا موتور نيرومندتر‚و سيستم هاي الكترونيك پروازي و تهاجمي بهبود يافته در كوهان پشت كاناپي ) A.4M﴿نوع بهبود يافته ي Fبا موتور نيرومندتر‚كاناپي بزرگتر و كاناپي رزمي ۳۰ درصد بيش تر﴾ A.4KU﴿كويت﴾ A.4PوA.4Q(انواع نوسازي شده BوCدر آرژانتين) A.4S و A.4SU(انواع بهينه سازي شده ي BوCدر سنگاپور) TA.4S(نوع آموزشي تغيير يافته در سنگاپور بادو كابين جدا از يكديگر) EA.4F﴿آموزش جنگ الكترونيكي ) A.4PTM(مالزي) OA.4M(كنترل كننده ي هوايي خط مقدم ) A.4N(شبيه Mبراي نيروي دريايي آمريكا) در سال ۱۹۹۲ هواپيماهاي A.4نيوزلند‚مالزي مورد بهينه سازي كامل قرار گرفته واز توانايي حمل و از شليك موشك هاي ماوريك برخوردار شدند و اين A.4 ها همچنان در حال خدمت هستند. منبع: http://www.centralclubs.com/forum-f44/a-4-skyhawk-t23334.html عكسها به گالري انتقال يافت . Babakim1

ما مرکز چرخش جهانیم !!!! در برنامه جهان آرا سفیر سابق ایران در روسیه ( محمودرضا سجادی) مهمان برنامه بود 27 دی 1400 در این برنامه نکاتی گفته شد که بارها در موقعیت های مختلف دیده میشه و جز مشکلات ارتباطات واحدهای مختلف کشور هست و خودبینی و کوتاه بینی به اطراف لینک برنامه به صحبت ها در دقیقه 40 تا 45 گوش کنید از حالت شفاهی با کمی تغییر به نوشتار برگردوندم تا اصل نکته بیان شود. نکته 1: نکته 2: این داستان و سناریو تکراری تو ایران هست در حالی که در دیگر کشورها اسناد طبقه بندی شده هست و در صورت داشتن مجوز سریعا برای متقاضی ارسال می شود و گاها در اختیار عموم هست و اسناد محرمانه تنها با مجوز مسئول مربوطه اجازه در اختیار گذاشتن دارد ولی در ایران همه اسناد عمومی محرمانه هست و همه اسناد سری در اختیار عموم مشکلات: بروکراسی اداری شدید ما طبقه بندی نبودن اطلاعات بی تفاوتی و بی مسئولیتی نسبت به توسعه کارها نداشتن نیروهای چابک و خلاق برای تقویت و گسترش تک ارتباطات ایجاد شده توسط دیگر بخش ها

فیلم منصور نمایی از یک مدیر کارآمد یکی از کارهای رسانه ای خوب در زمینه ترویج مدیریت کارامد ساخت فیلم منصور است که نمایی از فعالیت ها و مشکلات شهید منصور ستاری در بومی سازی تعمیرات اورهال و ساخت جنگنده اف 5 به نام اذرخش است. جای جای فیلم نکات مدیریتی هست که میشه روشون بحث کرد لینک تماشای فیلم نکته 1: برخورد با انبارداری که در وقت کار زیارت عاشورا رفته و کار پایگاه رو معطل کرده بود لینک بدلیل بعضی مسائل در کشور ما چاپلوسی مذهبی بیشتر به چشم می اید ولی باید با فرار از کار همیشه برخورد کرد و اجازه سواستفاده از عناوین و مقدسات یا ... رو نداد نکته دوم: در جایی از فیلم شهید از چک شخصی خودش برای راه افتادن کار اورهال جنگنده ها استفاده میکنه و چکش که پول خونه اش هم بود نقد میشه و در شرایط سختی قرار میگیره نکته سوم: مدیران و مسئولین پشت میز نشین بود که خوب بلد بودن دستور بدن و حکم صادر کنن ولی دیدی به میدان کار و نیاز ها نداشتن نکته چهارم: تلاش موازی برای خرید و ساخت توامان به گونه ای که انها را کنار هم قرار داده بود نه در مقابل هم چیزی که زیاد مشاهده می کنیم و معمولا مبنای رانت میشود نکته پنجم: شرکت یاشی نمونه شرکت های دولتی بود که پول می گیرند و پاسخگویی و مسئولیتی نسبت به کار خود ندارند تعداد بالای جنگنده کنار باند و عملکرد بسیار پایین و بی تفاوت نسبت به وضعیت کشور و در ادامه با قطع شدن پول تلاش برای تهدید و باج گیری و حتی دستگیری و پرونده سازی برای نیروی های موثر نکته ششم: شکست های زیاد و منتقدین مچ گیر و بهانه گیر که در تلاش هستند نیمه خالی لیوان رو ببینن و سنگ بیندازن به جای اینکه جزئی از کمک و راه باشند در این بین مسئولینی که حمایت بکنند خیلی اثر گذار هستند نکته هفتم: ایستادن جلوی قانون اشتباه چیزی که دو الی سه بار در فیلم نشان داده شد و برای اینکار هزینه هم داد شاید اینجا یکی از مواردی باشد که اکثر مدیران جا می زنند و حاضر به هزینه دادن نباشند و بسیاری دیگر که دوستان باید روایت کنند ....

واقعیت اینه که تجربه حملات اسرائیل به سوریه نشون داد در درگیری احتمالی امریکایی ها از کیلومترها دورتر موشک های خود را رها خواهند کرد و این حملات با حملات پهپادی ترکیب خواهد شد بویژه با پهپادهای انتحاری در این حالت اگر ما وارد فاز تهاجم نشیم، میشیم دفاع صرف و هر دفاعی هم بالاخره شکسته میشه از این نظر در درگیری احتمالی ما با اف 15 و ب 2 روبرو نمی شیم بلکه موشک هایی رو جنگنده ها از دور شلیک می کنند ماهواره ها نظارت بر اجرای عملیات می کنند پهپادها برای درگیری دقیق جلو میاد و در صورت لزوم پهپادهای انتحاری وارد میدان میشن فضای راداری هم توسط اواکس ها و اف 18 جی مختل میشه این تهدید واقعی ترین تهدید علیه اهداف ما هست چه راداری و چه پتروشیمی --------------------- یک تجربه که ایران مشاهده کرد تحریم ترور و خرابکاری حملات سایبری شامل هک و ویروس هدفمند حملات جنگ روانی رسانه ای این موارد رو هم باید بصورت جانبی و شاید اصلی در برنامه باید لحاظ کنیم

داده نما / نمای بُرش خورده توپ خودکششی ام-109. آ-2 برای اندازه بزرگتر ، روی تصویر ، کلیک کنید

بسم ا... إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ متاسفانه با خبر شدیم امیر سرتیپ دوم خلبان محمد مسبوق از نام‌آوران دوران دفاع مقدس و کابین عقب سرهنگ اسد‌الله عادلی در عملیات رهگیری و شکار سه فروند هواپیمای عراقی،آسمانی شد و پرواز ابدی خود را آغاز کرد. یادش گرامی و راهش پر رهرو باد گربه سوار

بسم ا... گفته شده هلمت های بالگرد ساخت ایران هستند

قندیل و ما ادراک ما قندیل

سازمان قضائی نیروهای مسلح ادعای دیروز یک نماینده مجلس را تکذیب و اعلام کرد: برخلاف ادعای این نماینده، پرونده سقوط هواپیمای اوکراینی چند بازداشتی دارد.

یک پهپاد شاهد 129 در روستای بیت سخته ملاثانی خوزستان به زمین سقوط کرده البته تصاویر نشان میده خیلی آسیب ندیده به نظرم فرود اضطراری در زمین های کشاورزی داشته است.

گریدرهای نظامی     گریدر یک وسیله راه سازی است که به وسیله تیغه ها و بازوهای هیدرولیکی که در این وسلیه تعبیه شده است می تواند سطح زمین را صاف کند، شیب زمین را تنظیم نمایید، مواد مورد نظر را بروی زمین پخش نمایید و عملیات مختلف راهسازی را انجام دهد. گریدرها در نیروهای رزمی مهندسی برخی از ارتش ها خدمت می کنند. وظایفی که بر عهده گریدرهای نظامی گذاشته می شود شامل تسطیح کردن زمین برای ساخت و گسترش پایگاه های نظامی ، ساخت باندهای فرود صحرایی ، ساخت راه های ارتباطی برای حمل و نقل راحتر لجستیک ، عملیات های عمرانی در مناطق جنگ زده و... می باشد. در این بین نیز ایالات متحده آمریکا از جمله دارندگان گریدرهای نظامی است که در تیپ های رزمی مهندسی، از آنها بهره میگیرد. تا قبل از سال 2012 در ارتش آمریکا از گریدر ساخت شرکت CAT  مدل 130G استفاده می شد اما با ورود گریدر های قدرتمند و جدید CAT مدل 120M  این مدل جدید به مرور جایگزین شد.   گریدر مدل 130G مجهز به یک کابین حفاظت شده - به علت اینکه این گریدر ها در کشور های مثل عراق خدمت می کردند برای حفاظت  کاربر دربرابر حملات احتمالی کابین آن را تقویت کرده اند   گریدر مدل  120M ارتش آمریکا در افغانستان ولایت لغمان - یک سرباز ارتش ملی افغانستان در حال تسطیح کردن زمین در پایگاه Gamberi   بسته حفاظتی گریدر مدل  120M- این بسته حفاظتی در صورت سفارش مشتری روی کابین کاربر نصب می شود و در مقابل آتش سلاح های سبک و ترکش گلوله ها حفاظت سرتاسری ایجاد می کند.   در8 سال دفاع مقدس هم گریدر ها در کنار بقیه ادوات مهندسی در مناطق جنگی حضور داشته اند و برای رزمندگان سنگر می ساختند.

متاسفانه فعلا قدرت دست اقلیت شرقگرایی هست که حاضرن حتی ملت ایران رو تخطئه کنن ولی چهره اربابان کمونیستشون رو سفید کنن