این درخواست امریکا بیشتر شبیه یه شوخیه! ولی از نظر من اگه بجای اس۴۰۰ تاد و پاتریوت تحویل بگیره خوبه پیشنهاد را قبول کنه و وارد طرح اف۳۵ بشه! که پولهایی ازش هم بلوکه است.... در موردتحویل ندادن میگ۲۹ های لهستان بنظرت دیگه باند فرود و پایگاه هوایی قابل عملیاتی در اوکراین مونده؟؟ در صورت عملیات از خاک کشورهای مجاور هم روسها گفتن هیچ تعارفی نداریم..... اوکراین زمین سوخته بود و امریکا نمیتونست بدلائل تهدیدات روسها شروع کنه به تسلیح سنگینش و البته قصد داشت استراتژی تسلیح و عضویت اوکراین در ناتو طوری پیش بره که روسها حساس نشن و شبیه قورباغه در ظرف اب در حال گرم شدن پیش بره که روسها زدن زیر بازیشون

خبری پخش شده که تک تیرانداز معروف کانادایی معروف به "والی" که به عنوان برترین تک تیرانداز دنیا شناخته می شد در درگیری با نیروهای ویژه روسی کشته شد. در خبری خواندم که 20 دقیقه پس از رسیدن به خط مقدم در ماریوپل به دست SPETSNAZ (نیروهای ویژه روسیه) کشته شد. تبلیغات زیادی برای ورود وی صورت گرفته بود. وی در اصل برنامه نویس کامپیوتر بوده که در خاورمیانه به رکوردهای بالایی دست یافته بود.

جدا از این مسایل بنظرم امریکا در اکراین دنبال چیزی فراتر از این هاست ، سالهاست امریکا با دو قطبی کردن خاورمیانه میان ایران و بقیه کشورها عملا حجم سنگینی از سلاح رو تزریق میکنه به منطقه ، خب با این وجود چرا حالا سراغ شرق اروپا نره ، کیسه پول دست نخورده چند ده ساله ای که همین جنگ اکراین دست امریکا رو باز کرد که سنگین ترین قراردادهای نظامی رو ببنده با کشورهای هم مرز و نزدیک به روسیه ، از طرفی اگه اصل ناتو رو نگاه کنیم میبینیم که تا حدودی اعتقاد عضوهای ناتو به این پیمان کمرنگ تر شده و نتیجه این میشه مجددا دست به دامن امریکا برای سلاح شدن !

جنگ روسیه و اوکراین، بی اعتنایی چین به نظم جهانی و قدرت گرفتن روز افزونشون و پیچش ماجرای هسته ای ناشی از میل به بیشتر خواهی کشورهای استعماری و در راس اون ایالات متحده است. کشوری که تفرقه افکنی و دو گانه سازی و بولد کردن یک کشور به عنوان یک تهدید و دوشیدن مستمر کشورهای جهان از برنامه های همیشگیشه. اما چه در ماجرای ایران و چه اوکراین سکنگبین صفرا فزود. تا ابد نمیشه به ضرب رسانه و تبلیغات از کشوری لولو ساخت و در کشوری دیگه به دوگانه سازی بی پایان پرداخت. در ماجرای اوکراین بجز معرفی غرب به عنوان سرزمین شیر و عسل کاری از غرب ساخته نبود. هرچند سال دولت بین نیروهای غرب گرا یا شرق گرا دست به دست میشد. یا اهرم گاز پروم اوکراین را سر به راه میکرد یا روی کار آمدن حکومتی همسو با روسیه ولی غرب برای پیشبرد نظریاتش در غرب بجز غرب به مثابه سرزمین شیر و عسل و رویای آمریکایی به عنوان یک الگوی پیشرفت برای اوکراین کار نکرد. نه مشوق مالی خوبی برای برون رفت اوکراین از شرایط بحرانی ارائه داد و نه ساختار نظامی غالبا شرقی این کشور رو تونست بهبود ببخشه. در عرصه جنگ اگرچه روسیه اشتباهات فراوانی داشته ولی اوکراین و متحدینش هم رویکرد مشخصی ارائه نکردن. نه برنامه ای برای دفع حملات روسیه وجود داره ، نه ابزاری برای پیاده کردنش. این مقاومت و کمین های گاه و بیگاه نمی تونه تا ابد ادامه پیدا کنه. صنایع سنگین، بازار و زندگی روزمره اوکراینی ها عملا مختل شده ، زیرساخت هاش در حال فروپاشیه و نتونسته چه در عرصه نظامی عملیات های روسیه رو جبران کنه. به ندرت شهرهای روسیه هدف حملات اوکراین قرار گرفته و در یک نبرد نمیشه یک کشور تا ابد زیر حملات باشه. نیروی هوایی، پدافند و... ابدی و بی پایان نیستن و بعدش سرعت فروپاشی بیشتر میشه. بعد از خاموش شدن ماریوپل، خارک و اودسا نوبت کیف فرا خواهد رسید و در اون شهر فرجام فاز اول جنگ مشخص میشه. فازی که در اون اوکراین باید برای همیشه با شکل قبلی و تمامیت ارضیش خداحافظی کنه و چشم به حوادث بدوزه. هرچند برای شرکت های فروش سلاح در غرب این بهترین فرصته و بقولی تزشون در این نبرد اینه که خدایا شری به پا کن که خیر من در اون باشه. فروش گسترده محصولات نظامی و از اون طرف بلوکه کردن ثروت روسیه رهاورد خوبی برای ایالات متحده است ، رهاوردی که قیمتش ویرانی اوکراینه. ویرانی که روز به روز بیشتر میشه و زلنسکی علی رغم مقاومت خوبش بهتره بعد از خاموشی گروه های ملی گرای آزوف در ماریوپل با پیشنهاد دادن شرایطی بینابین فعلا این خرس عنان گسیخته رو از کشورش دور کنه تا بعد که باید دید که چه پیش آید.

این مورد رو موافقم. دشمنی با یک کشور راحت تر از دشمنی با 4 کشور مانند روسیه، ایران، ونزوئلا، چین و... است. مجبورن که در کشاکش نزاع روسیه و اوکراین موقتا با ایران و ونزوئلا سازش کنن وگرنه روسیه اگه اوکراین رو کامل فتح کنه بعدش کنترلش سخته. شانسی که ایلات متحده در این نزاع آورد موضع تقریبا بی طرف چین بود. این نبرد ثابت کرد که اگرچه در درازمدت ایالات متحده با متحدینش میتونن از نظر مالی و سیاسی میتون طرف های مقابلشونو تحت تاثیر قرار بدن ولی در کوتاه مدت گاه غافلگیر و مستاصل میشن.

ظاهرا آمریکا اعلام کرده که در حال حاضر یک سیستم پدافند هوایی بهتر از جنگنده هست برای اوکراین...به فرض که میگ 29 ها در اختیار اوکراین قرار میگرفت...مثل خیلی دیگه از تسلیحات ، با چند تا حملات موشکی روسیه نابود می شد... ضمن اینکه به نظر من اگر هم می خواست به اوکراین جنگنده ای داده بشه ، باید هواپیمایی میداد که در جنگ تاثیر گذار باشه در حالی که صحبت از جنگنده های قدیمی میگ 29 و... بود...

درگیر چه مسائلی؟ والا اینطور کشوری مانند اوکراین رو انگیزه داد و در دل کارزار رهاش کردن نمیتونه الگوی خوبی برای همکاری ایلات متحده با کشورهای دیگه باشه و حالا هم درخواست از ترکیه که خودش می تونه تبدیل به یک بحران بزرگ بشه. اگه ایالات متحده میخواد تا اردیبهشت کیف فتح نشه باید دنبال تصمیمات اساسی تری باشه.

ایالت متحده سرگرم یسری مسائل ابتدایی دیگه توی جهان شده بود که خودتون در جریانید و فکر میکنم برنامه ریزی پشتش هست که یکی مثل ترامپ رای بیاره و کارهایی کنه که نفع روسیه باشن.

خب مواردی زیادی رو فرمایش کردی. خدمت بگم که باند سالم مونده البته در غرب اوکراین. خب این کشمکش روسها و اوکراین بعد از انقلاب های نارنجی و دوگانه سازی در داخل اوکراین و سیستم بردار و بشین اجتناب ناپذیر بود و بشدت روسهارو حساس کرد . چرا نمی تونست؟ این موردی که ایلات متحده میگه عذر بدتر از گناهه و در جنگ جهانی دومم متفقین موقعی جنبیدن که روسها به قلب برلین رسیده بودن و اگه دیرتر می جنبیدن باید ارتش سرخ رو در فرانسه ملاقات می کردن! این نوع انگیزش کشورها و در وقت گرفتاری معجون هزار قلمیه که فقط از ایالات متحده بر میامد. طبیعی که وقتی اهرم پروم و بعد گرفتن کریمه کاملا موثر نبود نبود روند به سمت تجزیه اوکراین بره و در این موقعیت ایالات متحده بجز تهدید و محکومیت کار خاصی برای نیروهای نظامی اوکراین نکرد.

مسئله به این سادگی نیست چون ایالات متحده نشون داده گاها اعتمادی به طرف مقابلش نداره و بهش خدمتی ارائه نمیده. نمونه اش اوکراین که نه حاضر شد به لهستان و ... در ازای تحویل میگ 29 به اوکراین اف 16 بده و نه خودش کاری برای نیروی هوایی اوکراین کرد و در بحبوبه جنگ چشم نیروی هوایی اوکراین باید به تتمه همون جنگنده های سوخو 27 و 24 و میگ 29 باشه. ترکیه هم باید به یاد داشته اشه اگر این کارو بکنه به متحد ایالات متحده تبدیل میشه بلکه فقط خودشو از چشم روسیه که همسایه قدره میندازه و بس. باید به یاد داشته باشه که پروژه اف 35 برای این کشور پایان یافته است و انتقال اس 400 فقط میتونه به پدافند اوکراین جون تازه ای بده و برای این کشور منفعت خاصی به دنبال نداره.

جای تاسف داره که روسیه این چیزها رو به ترکیه میفروشه . ترکیه ای که اینقدر واسش دردسر درست میکنه . و جای تاسف بیشتر زمانیه که اینا رو به ما نمیفروشه . از رفیق هم شانس نیاوردیم

آمریکا از ترکیه خواسته که سیستم موشکی دفاع ضدهوایی اس-۴۰۰ خود را به اوکراین منتقل کند. این درخواست رو شرمن در ترکیه البته مدتی پیش (5 مارس) در مصاحبه اظهار کرده بود: "I think everyone knows that the S-400 has been a long standing issue and perhaps this is a moment when we can figure out a new way to solve this problem," Sherman told Turkish broadcaster Haberturk in an interview on March 5 منبع: https://www.reuters.com/world/us-suggested-turkey-transfer-russian-made-missile-system-ukraine-sources-2022-03-19

مروری بر تحولات نظامی در اوکرین روز بیست و چهارم جنگ صحنه نبرد در اوکراین -19 مارس2022 بیست و چهارمین روز از جنگ اوکراین با درگیری های شدید خیابانی در ماریوپل ادامه پیدا نمود . در این روز ( 19 مارس 2022) یگان های جمهوری دونتسک به پیشروی خود بسمت مرکز شهر ادامه دادند ولی تحول عمده ای صورت نپذیرفت ولی به اعتقاد ناظران نظامی ، شبه نظامیان آزوف و گردان های ملی گرا و ارتش منظم اوکراین شانسی برای کنترل شهر ندارند ، چرا که زمان در حال گذر بوده و مهمات این نیروها در نهایت ساعات آخر موجودی را می گذراند . در همین راستا ، تلاش سربازان ارتش منظم اوکراین برای فرار از شهر در پوشش غیرنظامی ابعاد گسترده تری بخود گرفته ولی براساس اطلاعات موجود و بر خلاف روزهای گذشته ، واحدهای روسی و جمهوری دونتسک از خروج آنها جلوگیری می کنند . درواقع ، تخلیه غیرنظامیان که با آزاد سازی حومه ماریوپل سرعت بیشتری بخود گرفت ، تهدید بزرگی برای ملی گرایان اوکراینی بشمار می رود ، چرا که اکنون شاهدان دست اولی برای افشای جرائم جنگی این واحدها در دسترس قرار دارد و این امر باعث شده تا یگانهای جمهوری دونتسک پاکسازی شهر را با سرعت بیشتری انجام دهند ، چرا که احتمال افزایش قربانیان غیرنظامی ساعت به ساعت بیشتر می شود . از سوئی دیگر واحد عملیات روانی ارتش روسیه و جمهوری دونتسک نیز ظاهرا به شکل منظم ، شواهد ویدئویی ازعملکرد نازی های اوکراینی در مناطق تحت کنترل شان را در فضای مجازی منتشر می کند ولی در مجموع با اتمام پاکسازی ماریوپل ، بخش قابل توجهی از واحدهای رزمی روسی و جمهوری دونتسک برای اعزام به خطوط مقدم در دونباس آزاد می شوند ، جایی که عناصر رزمی جمهوری لوهانسک به آرامی در حال پیشروی هستند . در غروب روز 19 مارس ، منابع محلی در نهایت اعلام کردند که اوگلدار به کنترل واحدهای روسی درآمده و این موجب شده تا نوک پیکان مهاجمان بسوی کوراخوو قرار گیرد که این نیز در آینده می بایست به قطع بزرگراه زاوپوروژنیه در نزدیکی روستای بوگاتیر منجر شود. درصورتی که این روند ادامه پیدا کند ، تمام عقبه واحدهای اوکراینی در شهرهای مارینکا و کوراخوو از دسترس آنها خارج شده و منجر به محاصره آنها میشود . در مارینکا ، تبادل آتش شدید میان طرفین ادامه دارد ولی تلفات دوطرف سنگین گزارش شده ولی تصرف استحکامات ارتش اوکراین در این منطقه هنوز ممکن نشده ولی محاصره مارینکا از محور شرقی ممکن است روی دهد . در آدوییکا ، هنوز خطوط دو طرف ثابت بوده ولی آتشباری سنگین توپخانه و حملات هوایی ادامه دارد . زد و خوردهای متقابل در محور سوردونتسک- لیسچانسک شدت گرفته ، شهر روبژنویه به کنترل واحدهای جمهوری لوهانسک درآمده و عملیات پاکسازی همچنان ادامه دارد . نیروهای مهاجم روسی- لوهانسک تا حومه شمالی لیسچانسک پیشروی کرده اند و احتمالا در روزهای آینده حمله بخش اصلی شهر شروع خواهد شد . در پوپاسنایا ، همچنان دوطرف مشغول تبادل آتش هستند ولی در محور ایژیوم ، روسها در سمت جنوب شهر پیشروی می کنند تا کامنکا را بعنوان یک دژ استراتژیک که میان روسها و اسلاویانسک- باروونکوو قرار دارد تصرف نمایند . در خارکف ، درگیری های شدید زمینی در شمال و شرق شهر ادامه پیدا کرده و توپخانه ارتش روسیه نیز مرتباً در حال آتشباری است . اما مهمترین خبر 19 مارس ، اولین کاربرد رزمی موشک مافوق صورت کینژال بود که یک انبار زیرزمینی بزرگ موشک و مهمات هوایی را در منطقه ایوانو- فرانکیوسک بطور کامل از میان برداشت . علاوه براین ، روسها با شلیک باستیون مراکز کنترل- فرماندهی و مخابرات ارتش اوکراین در اودسا را از میان بردند . در کیف ، واحدهای روسی در حال گسترش به غرب و جنوب پایتخت هستند ولی ادعایی در خصوص اعمال کنترل بر روی شهرکهای این بخش هنوز نشده ودرگیری ادامه دارد . در محور جنوبی عملیات نظامی ، نیروی هوایی و یگانهای توپخانه ارتش روسیه ، ارتش اوکراین را زیر ضربات خود گرفته و پس از حمله موشکی روسها به نیکولایف ، هنوز شمارش اجساد به اتمام نرسیده و ممکن است آمار به 200 نفر نیز برسد ولی شهر هنوز مورد حمله قرار نگرفته است . در اودسا ، مانورهای نیروی دریایی روسیه در دریای سیاه همچنان ادامه دارد و در حالی که همه منتظر حمله به شهر هستند ، خطر مین های کار گذاشته شده در سواحل اودسا اکنون خطر بیشتری ایجاد کرده ، چرا که نیروی دریایی روسیه اعلام نموده که زنجیره برخی از مین های دریایی برا ثر طوفان پاره شده و مین های ضد شناور اکنون بسمت رومانی و بلغارستان در حال حرکت هستند . پی نوشت : 1-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع 1 منبع2

سلام مجدد اولا ممنون از شما . کلی گویی را شما داری انجام میدی برادر بزرگوار ، صحبت من بصورت خاص در مورد ساخت پناهگاه هاست که در مثال و خاطره شما ذکر شده بود ، حالا شما برای اثبات حرفتون این بحث را به ساخت جاده و پل و خیلی موارد دیگه ربط میدید ، نه بنده . اینجا هم فقط جای تعریف و تمجید از فعالیتهای گذشته و حال نیست ، قصد بر اینه که با درس از گذشته ، فعالیتهای حال و آینده در زمینه مورد بحث ،دارای ضعفهای گذشته نباشه . این سبک گفتمان در موضوعات خاص هم که شما برای تقلیل بحث ، بنده را به بی اطلاعی و عدم مطالعه متهم میکنید ، جای ادامه دادن نداره . خوشبختانه اینقدر منابع مکتوب در زمینه ساخت پناهگاه ها در زمان جنگ وجود داره که هر علاقه مند جستجوگری میتونه با مطالعه اونها به مواردی که من بهشون اشاره کردم پی ببره . موفق باشید .

بسمه تعالی با سلام دوست عزیز ممنون از اظهار لطفتون. منتها بنده اصلا قصد خاطره گویی نداشتم و چون خاطره نوشتن مجال و سبک خاص خودش رو داره بلکه اون اشاره ای تمثیلی برای موضوع اثرگزاری کاملا مطلوب و دقت موشکها به اهداف از پیش تعیین شده بود و از منابع موثق بود و در پستهای قبل هم تقریبا به تفصیل گفتم حال شما قبول ندارید خود دانید این در حقیقت واقع ماجرا تغییر حاصل نمیکنه.البته برای بنده جای تعجب داره و نمی‌دونم چرا اصرار بر کلی گویی و ورود و پافشاری به مطالبی دارید (که کاملا از متن پستتون پیداست ) که در موردشان اطلاع و مطالعه نداشته اید و این باعث تناقض واضح در متن و فتار شما شده.در مورد مهندسی رزمی جنگ توصیه میکنم حتما مطالعه بیشتری کنید.شما حتی نمی‌دانید چون ظاهراً مطالعه نفرموده آید تاپیکهایی که در همین آرشیو میلیتاری موجوده.پروژه هایی توسط مهندسی رزمی در طول جنگ اجرا شده که هنوز دیدن و خواندن آنها باعث حیرت کارشناسان این حوزه و ثبت در تاریخ های جنگهای دنیا شده که لازم به توضیح و تفسیر نیست.مانند پل شناور۱۴ کیلومتری خیبر و احداث جاده های آسفالته طی کمترین زمان ممکن متعاقبش بر روی آبهای هور الهویزه و هورالعظیم و همچنین پدهای متعدد و بسیار دفاعی اونها و پل متحرک روی رود عریض و خروشان اروند و ثابت و متحرک سید الشهدا و امام علی در منطقه ماهوت و در اوج زمستان و برف غرب و پل های معلق در بین کوه های سربه فلک کشیده در همون عملیات ماهوت(بیت المقدس دو) و .....و در حوزه سازه های محافظتی در جبهه ساخت انبارهای سوخت و بیمارستانهای صحرایی و سنگر و سوله و خاکریز و کانالهای های دوجداره و ....که همه اتفاقا توسط بهترین متخصصان و مهندسان خلاق بر اصول و متریال به روز آن برهه و بر اساس ارزیابی تهدیدات با اینکه محدودیت‌هایی در امکانات داشتند بهترین بهره دهی را داشتند.شاید بگید پس مثلا اون سوله چرا چنان شد؟! خب اگر مطلعه می‌فرمودید میدید که مبرهن هست که دشمن به روز تسلیح و آپدیت تاکتیکی میشد و در هر عملیات سلاحی جدید یا تجهیزاتی جدید و جنگنده ای و بمب‌هایی جدید و .....بکار برد و از دشمنی که با زدن موشک نه متری در کوچه سه متری ابایی نداشت و وقتی سنگر زیر زمینی اورژانس و بیمارستان صحرایی که با بتن مسلح با متریال بروز آن روزها داشت رو دشمن با بمب و موشک و گلوله هایی مدرن تر از قبل میزد و به هیچ پروتکل جهانی و بشری پایبند نبود چه انتظاری میتوان داشت.به هر حال همه این حرفها در جهت توصیف شرح مربوط به همون مطالب موضوع موشکباران اربیل گفته شد و بنده هم دیگر نیازی به توضیح واضحات نمی‌بینم و بحث از نظر بنده تمام شده است.یا علی مدد.

توری مرغی ! در جنگ جهانی اول با ظهور تانک های سنگین انگلیسی Mark 1 مسلئه تامین حفاظت در برابر تهدیدات مختلف برای انگلیسیها مهم بود. از جمله تهدیداتی که میتوانست به تانک ها آسیب وارد نماید نارنجک های دستی بود که میتوانست به وسیله سربازان آلمانی/اتریشی بر روی سقف تانک ها پرتاب شود و به تانک و خدمه داخل آن صدمه بزند. به همین منظور انگلیسی ها برای افزایش حفاظت تانک ها یک چارچوب چوبی به همراه توری سیمی را بر روی سقف تانک ها نصب کردند (سربازان آمریکایی به آن توری مرغی میگفتند). این چارچوب علاوه بر اینکه به شکل فاصله دار بر روی برجک نصب میشود به شکل شیب دارنصب بودکه موجب سر خوردن نارجنک های دستی نیز می شد در نتیجه اثرگذاری نارنجک های دستی را کاهش میداد. در ابتدا فقط گروهان تانک های C به این چهارچوب مجهز شدند و برخی از تانک های گروهان D در هنگام ورود به فرانسه این چهارچوب را دریافت کردند. یکی از مشکل این چهارچوب ها این بود که مانع درسترسی خدمه به دریچه های سقفی میشد و خروج خدمه در شرایط اضطرار را با مشکل مواجه میکرد.

تو زیرزمین ویلا چیز خاصی نبود چند تا سیب زمینی بود که به کمک موشکهای ایرانی تنوری شدن ! دود ناشی از تنوری کردن سیب زمینی ها از دریچه تهویه زیرزمین رفت بیرون که باعث شد چمن محوطه یخورده سیاه بشه معلومه الکاظمی هم مثل بارزانی و اردوغان سیب زمینی دوست داره

در رابطه با محل حملات و چند نکته دیگه: روز اول حملات چند رسانه عربی در خبرها عنوان میکردند هدف در واقع نقطه ای در محوطه بوده که به شکل زیرزمینی ساخته شده. بعد از شو و نمایش و هیاهوی کاظمی به اصطلاح نخست وزیر عراق در تور خودش به اربیل خبرنگار اسکای نیوز عربی که همراه تیم این نمایش دعوت شده بود هم اشاره کرده بود که هدف بخشی زیرزمینی از این ویلا بوده که در محوطه واقع شده بوده ( البته طبیعتا اشاره نکرده بود کاربری این نقطه زیرزمینی در محوطه ویلا چی بوده) در این چند روز به اذعان منابع مختلف در اینکه ده ها شرکت و ویلا و منزل و مکان در اقلیم مامن و محل اتاق عملیات های رژیم صهیونیستی برای جذب مزدور، عوامل اطلاعاتی و عملیاتی از درون عراق و ایران بوده شکی نیست. عمدتا با پاسپورتهای جعلی یا تابعیت های مختلف وارد اقلیم میشند و با پوشش مقامات اقلیم عوامل موساد در جذب و هدایت تیمهای مختلف اطلاعاتی و عملیاتی و ارسالشون به داخل ایران فعالیت میکنند. نکته اینجاست ایران میتونست مثل حمله به کرمانشاه این رژیم؛ حمله اخیرش را به یکی از این مناطق و منزل ها با پهپاد و بدون سر و صدا انجام بده ولی احتمالا به خاطر پوشش مناطق مسکونی و سپر انسانی این رژیم ( دیدیم که یک ویلای خالی چه جنجالی از خارج تا داخل کردند و جو رسانه ای ایجاد کردند حالا تصور کنید که مثلا غیرنظامی خاصی هم کشته میشد در این حملات. جالبه روز اول همه مقامات اقلیم مردم را به ارامش!! دعوت میکردند و غیرمستقیم سعی داشتند درو اقع تهییج کنند تا هزینه هدف قرار گرفتن صهیونیستها در اقلیم را من بعد با تجمعات مردمی و فشار از پایین افزایش بدند برای ایران) و همچنین کم اهمیت تر بودن اون نقاط هدف را این مکان مهم و حفاظت شده قرار داد که طبیعتا با پهپاد و حتی از درون عراق راکت/پهپادهای مقاومت کاری از پیش نمیرفت و نیاز به موشک سنگین بود. اصولا به نظر به همین خاطر تصمیم بر این شده که با موشک بالستیک هدف قرار گرفته بشه این محل. پ ن: دبیر کل نجبا به نکته جالبی اشاره کرده بود. گفته بود اینهمه هیاهوی مقامات عراقی را ببینید و تامل کنید شب حمله ایران ترکیه هم به دهوک حمله کرده بود و چند غیرنظامی هم گویا کشته شده بودند ولی مقامات عراقی اینهمه برای حمله ایران اون هم به عوامل موساد (نه کردها) سر و صدا کردند ولی اون حمله گویا اصلا اتفاق نیفتاده. همین برای نفاق و خیانت مقامات عراقی به کشور خودشون و بازیچه بودنشون برای طرفهای دیگه کافی است. باید به نظر کارهای اطلاعاتی را بیشتر کرد و هرچند کاظمی به شدت با خیانت به گروه های مقاومت و سعی در روبروی هم قراردادن نهادهای عراقی با حشد دست و پای مقاومت را سعی کرده ببنده ولی باید هزینه ها را برای موساد در اقلیم و هرجای عراق افزایش داد. الان یکی از مخرب ترین کانونهای ضد ایرانی که عملیاتها را چه اطلاعاتی و چه خرابکاری انجام میدند ضد ایران در همین اقلیم واقع هست.

بسم ا... توپ کالیبر 30 م.م 9A1-4071K که در نسخه آزمایشی تی-50 مورد استفاده قرار گرفت ولی اینکه در نمونه اصلی استفاده شده اطلاعاتی پیدا نشد تا الان .....

بسم ا... ادعایی که مطرح شده ..... حالا طرف هندی از گذشته سابقه کار با جتهای روسی را دارد ، ضمن اینکه قرار داد رافال را هم بستند و از قبل هم با جتهایی مثل میراژ2000 سروکار داشتند ، حساسیت انها روی این برنامه ، بدلیل رقابت همزمان آنها با چین و پاکستان هست که : برنامه جنگنده تاکتیکی پیشرفته (ATF) از سال 1983 ، برنامه جنگنده ضربتی مشترک ( JSF) از سال 1986 و پکفا به قولی از 1979 آغاز شده ، در یک روند استاندارد ،انتظار میرفت که پکفا از همه زودتر وارد خدمت رزمی بشود ولی از هم پاشیده شدن کشور سازنده در سال 1991 برنامه را تا 2002 عقب انداخت . ضمن اینکه فلسفه نیازمندی روسها و سرمایه گذاری همزمان روی5 مدل جنگنده برای رفع نیازداخلی و کسب سهم بازار خارجی باعث شد تا منابع برخلاف طرف آمریکایی که روی 2 مدل متمرکز شده بود، پراکندگی بیشتری داشته باشد . اختلاف ارقام تولید شده یحتمل به این دلیل هست . در خصوص موارد مطرح شده ، این استناد انجام شده ... پیکربندی سوخو-57 ، بعنوان یک بستر برای معرفی یک جنگنده میان نسلی ( نسل 5/5 ) تا معرفی هواگرد نسل ششم روسی احتمالا مورد استفاده قرار می گیرد . ان چیزی که الان مطرح هست ، اینکه روسها ترکیبی از سازه جنگنده نسل 5 را با فناوری های توسعه یافته نسل شش ترکیب میکنند تا از مسیر صادرات ان به خریداران احتمالی ، منابع مورد نیاز را برای توسعه نسل بعد هواگردهای رزمی خودشون فراهم کنند . پی نوشت : خواهشا" تصاویر مورد استفاده را یا بصورت لینک بگذارید یا در گالری آپلود بفرمایید ، شاید 10 سال دیگر ، یک بنده خدایی به این تصاویر نیاز پیدا کرد ...

نیروی هوایی آمریکا تا الان 199 فروند اف 35 و نیروی دریایی آمریکا 18 فروند اف 35 تا به حال تحویل گرفتن حدود سه برابر هواپیمای نصل پنجم که روسیه قراره تا هشت دیگه تحویل بگیره آمریکا الان داره ( تازه اف 22 ها را در نظر نمیگیریم) https://s3.amazonaws.com/the-drive-staging/message-editor%2F1524527778030-su-57-fan.jpg به وضوح پره های پک فا دیده می شود بعد هندی ها موتور پکفا را مورد بررسی قرار دادند و کیفیت ان را قبول ندارند The IAF has also repeatedly criticized the aircraft’s in-flight performance — especially the fighter jet’s engine لینک در خیلی از تصاویر پکفا پره های موتور اون دیده می شن آیا پره های موتور رادار گریز هستند؟؟ ورودی های هوای رافال فرانسه http://data3.primeportal.net/hangar/luc_colin4/rafale_b_tlp/images/rafale_b_tlp_051_of_144.jpg تفاوت بسیار مهم دیگه ای که بین رافال و پک فا هست وجود حاشیه های دندانه دار در ورودی هوای رافال برای منحرف کردن امواج رادار هست که در وردی هوای پک فا وجود ندارد هر چند حاشیه های دندانه در اف 22 وجود ندارد شاید به دلیل این هست که ورودی هوا به شکل اس تونستن در بیارن https://qph.fs.quoracdn.net/main-qimg-ec1a8d6517254d3f2f2b36e68d86debb

خرس شرور روسی ، آماده صادرات !!!!!!!! ارزیابی احتمال صادرات وسفارش برای سوخو-57 براساس آخرین اخبار منتشره ، وزارت دفاع روسیه ، نخستین تصاویر از خط تولید جنگنده سنگین وزن روسی سوخو-57 را پس از اعلام دریافت سفارش 76 فروندی در ژوئیه 2019 را منتشر نمود . اگر چه روسیه پیش ازاین تصاویری از این دست را رسانه ای نموده بود ، اما بدلیل تعداد بسیار اندک سفارش شده اولیه ( 12 فروند که نشاندهنده تولید 1/5 هواگرد در هرسال محسوب می شد ) ، اطلاق تولید انبوه بدان تعلق نمی گرفت . با این حال ، نیروی هوایی روسیه هنوز بطور رسمی هنوز سوخو-57 را تحویل نگرفته وهنوز مشخص نیست که آیا تولید 12 فروند اولیه به پایان رسیده تا خط تولید 76 فروند جایگزین آن گردد و یا اینکه اگر قرار باشد تولید این دو سری همزمان صورت بگیرد ، چگونه خط تولید انها در هم ادغام خواهد شد ؟! ولی در مجموع ، تصوراولیه براین اساس قرار دارد که سفارش 76 فروندی ، قطعیت پیدا نموده و رقم 88 فروند ( بعلاوه 12 فروند اولیه ) محقق نخواهد شد . اما پیش بینی ها ، نشاندهنده آن است که نمونه های تولید شده ، تفاوت های قابل توجهی را با نمونه های پروازی فعلی داشته باشند که در میان دهها تفاوت موجود ، اصلاح ورودی های هوا و تغییرات قابل توجه بر روی ساختار سکانهای عمودی این جنگنده از سایر موارد بارزتر به نظر می رسد . علاوه براین ، شیوه کاهش سطح مقطع راداری میان نمونه های نخست و تولیدی از نکات جالب تصاویر منتشر شده است . به همین دلیل ، تحلیلگران غربی براین اعتقاد قرار دارند که خط تولید سوخو-57 های جدید ، از کیفیت بالاتر برخوردار بوده و سردبیران نشریاتی نظیر آوییشن ویک با استناد به تصاویر آنالیز شده معتقدند روسها در ساخت بدنه جنگنده های جدید ، استانداردهای سخت گیرانه تری را به مورد اجرا گذاشته اند . با توجه به این که در زمان بازدید خبرنگاران از خط تولید سوخو-57 که در 12 اوت 2020 از محل کارخانه هواپیما سازی کامسومولسک صورت پذیرفت ، سرگئی شویگو نیز آنان را همراهی می نمود ، می توان چنین تحلیل نمود که این برنامه از اهمیت زیادی برای نیروی هوایی روسیه برخوردار است ، تا جایی که برخی ناظران براین باورند که ، علیرغم کاهش هزینه ها با رونمایی از خط تولید انبوه ، کیفیت سخت افزار دراستانداردهای قابل قبولی قرار دارد . در این میان ، گرچه سفارش 76 فروندی از سوخو-57 در یک دوره 8 ساله ، با میانگین تولید 5/9 هواپیما در سال چندان زیاد به نظر نمی رسد ، اما این مساله را باید در نظر داشت که سوخو-57 یکی از 5 فروند جنگنده ای است که در کنار سوخو-30 اس ام ، سوخو-34 ، سوخو-35 و میگ-35 ( که این آخری به تعداد محدود در خط تولید قرار دارد ) برای نیروی هوایی روسیه خریداری شده است . این شیوه ، تضاد آشکاری را با دکترین نیروی هوایی ایالات متحده که در سال 2020 ، تنها یک جنگنده را برای رفع نیازمندی خود در دست تولید دارد ، نشان میدهد . درواقع ، برنامه ریزی لاکهید برای تولید 100 فروند جنگنده در سال که بخش مهمی از آنها برای بازار صادرات آماده میشد ، بدین معنی بود که نیروی هوایی آمریکا ، عملا با سرعت کمتری نسبت به روسها ، موفق به دریافت جنگنده جدید می شد . با توجه به اینکه روسها دوفروند اولیه از سوخو-57 را در سال 2019 با هزینه هر کدام 35 میلیون دلار تولید کرده بودند ، هزینه نهایی این جنگنده در مقایسه با قیمت 80 میلیون دلاری اف-35 تفاوت معناداری را به نمایش می گذارد واین به نوبه خود ، ممکن است روسها را مجاب کند تا برای تولید بیشتر سوخو-57 از سرمایه گذاری بیشتر برای خرید سوخو-34 و سوخو-30 اس ام ، خودداری نمایند . این امر نه تنها می تواند موجبات تولید بیشتر سوخو-57 را فراهم آورد ، بلکه مزیتهای آشکار اقتصادی را برای روسها فراهم می آورد . ضمن اینکه خبرها حاکی از آن است که روسها مشغول یکپارچه سازی سوخو-57 با فناوری جنگنده های نسل ششم نظیر موشکهای فراصوت ، هوش مصنوعی قدرتمند تر وسامانه های جنگ الکترونیک پیشرفته تر هستند . پی نوشت : 1-بن پایه 2 - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ MR9 

شش ماه از آخرین بررسی اقتصادی تحریمها گذشته و در این مدت اتفاقات مهمی افتاده. زد و خوردهای اجتناب ناپذیر ایران با امریکا، هزینه های سنگینی مثل شهادت سردار و سقوط بوئینگ به دنبال داشت. ولی خوشبختانه سیر تنش های خارجی ایران طی 2-3 ماه گذشته نزولی بوده. در یمن و سوریه پیشروی های خوبی شده و امید میره هزینه های نبردهای بازدارنده منطقه ای به حداقل برسه. به نظرم بررسی 3 اتفاق بسیار مهم اخیر برای پیشبینی وضعیت آینده اقتصاد ایران الزامی است: 1-دلار بالاخره سقف 15500 را شکست. خوشبختانه نه به دلیل تنشهای خارجی و ریسک جنگ، بلکه به خاطر چاپ پول بی رویه دولت. دولت کسری بودجه بزرگی دارد. به زودی منتظر دلار 19500 و سپس شکستن سقف تاریخی و رسیدن حداقل دلار به حوالی 22000 تا پایان سال بعد باشید. با صفر شدن درآمد نفتی و ریزش کامودیتی جهانی، سال دیگه اقلا 30% تورم داریم. و به لطف دولت و ساختار اقتصادی، اصلاحات عمیق با کندی هر چه تمام تر ادامه دارد! حضرات واردکننده هنوز درنیافته اند که باید موتور تولید را با حمایت گسترده و فراجناحی، روشن کنند. برای غلبه بر کسری بودجه، اولین و مهمترین قدم، آزاد کردن قیمت حامل های انرژی است. البته این هم اجتناب ناپذیر است. مقدار اسراف و قاچاق انرژی به حد غیرقابل کنترلی رسیده. 2-ریزش برنت به 25 دلار. تولید فزاینده شیل امریکا پس از بیرون کردن لیبی، ونزوئلا و ایران در حال اوج گرفتن برای گرفتن بازار روسیه و سعودی بود، که این دو متفقا تصمیم به مهار نفت شیل گرفتند. و در بهترین زمان. با وجود کرونا، تقاضا کاهش یافته و با کمترین هزینه می توان قیمت را کاهش داد و به حریف ضربه زد. احتمالا دیر یا زود ترامپ مجبور میشه در مورد سطح صادراتش با روسیه و سعودی توافق کند. تمام شده شیل 45 دلار است و با ادامه این وضع شرکتهای تولیدکننده ورشکست می شوند. ناگفته پیداست کاهش قیمت نفت تاثیر جدی روی اقتصاد ایران ندارد. مدتهاست اقتصاد ما به سمت اقتصاد غیرنفتی مالیات بگیر، در حرکت است. این شوک نفتی دو مزیت برای ایران دارد: الف-به جناح دولت و کارگزارانی ها و باندهای نفتی تفهیم می کند که در بازی بزرگان نفت، جایگاهی ندارند و اگر سهمشان از بازار را می خواهند، هم باید با سپاه و رهبری و اقدامات نظامی همنوا و متحد شوند، و هم اینکه سرمایه گذاری روی صنعت پالایش نفت سنگین را جدی بگیرند(زنگنه طی حدود 12 سال وزارت، 1 پالایشگاه نفت سنگین هم نساخته!!). 3-کرونا. باید عاقبت ماجرای این ویروس رو دید. ولی تا الان هزینه ای مافوق تصور برای چین، اروپا و امریکا رقم زده. بورسهای جهانی به صورت دومینو ریزش کردن. داو جونز کل رشد 3 سال اخیر دوره ترامپ رو پس گرفت. ریزش از 29هزار به 19هزار. سهام بوئینگ 70% کاهش داشته(قضایای بوئینگ مکس هم مزید بر علت بوده). خوشبختانه باز هم چون اقتصاد ایران منفک از اقتصاد جهانی است حداقل صدمه رو تا الان خورده و شاخص کل 250هزار تیر ماه به حمایت خوب 500هزار فعلی رسیده. نکته بسیار بسیار مهم اینجاست که ایران "ظرفیت تولید خالی" زیادی دارد. ایران پتانسیل بسیار زیادی در بخشهای کشاورزی و صنعت دارد که سالهاست به علت "دلار ارزان نفتی" رها شده و بصرفه نبوده اند. ولی به لطف دلار گران، الان با هر روستایی که صحبت کنید به شدت مشغول پرورش گوسفند و دام شده. یک مثال در مورد کنستانتره آب پرتقال اینکه تا قبل از تحریمها اکثرا از چین وارد میشد ولی الان غنوش کل فروشش تا 4 ماه آینده پیش فروش میکنه و طرح های مهمی برای تولید انواع کنستانتره در دست داره(ایران در تولید مرکبات جزء 10 کشور اول دنیاست). بزرگان بازار پولهای بزرگی دارند به بخش کشاورزی و غذا وارد می کنند که باعث جهش فناوری و سپس بازدهی این صنایع خواهد شد. در بخش صنعت هم همین داستان است. ایران از تولیدکنندگان بزرگ فولاد جهان است و تمام واردات الکترود گرافیتی اش از چین است. خوشبختانه فشار تحریم باعث شده، تولید دوده سوزنی در پتروشیمی های ایران جدی گرفته شود و ایشالا امسال کارخانه الکترود گرافیتی اردکان راه می افته که یک سوم بازار پوشش میده. ایران سال97 حدود 600 میلیون دلار واردات الکترود داشته. همین جریان در مورد کاتالیستهای صنعت پتروپالایشی هم اتفاق افتاده. شرکتهای ایرانی به شدت دنبال بی نیاز کردن کشور از این محصولات وارداتی هستند. دوستان اقتصاددان به درست اشاره می کنند که "تولید" باید بصرفه و صلاح مصرف کننده باشد. بله این حرف به صورت کلی درست است. ولی نه برای کشوری که تحت تحریم است. نه برای کشوری که بالای 20% بیکار دارد و به علت بیکاری، نرخ دستمزدهایش هم به بیگاری پهلو میزند و متخصص هایش را فراری می دهد! سیر جهانی هم به نحوی است که ملی گراها دارن قدرت میگیرن. چین با تولید قوی و ارزان، کل ثروت جهان را در خود می کشد و اروپا و امریکا به صرافت بستن درها افتاده اند. خوشبختانه ایران هم نه از سر دلخواه بلکه از سر ناچاری مجبور است با این سیر جهانی همراه شود. مجبور است صنایع پایین دستی(که الی ماشاء الله کار ایجاد می کند) را فعال کند. مجبور است انرژی و برق را گران کند. مجبور است سیاستهای ضدتورمی اقتصادی(ضد چاپ پول) تقویت کرده و مالیات را سخت گیرانه تر دنبال کند. و از همه مهمتر مجبور است به متخصصان بها دهد. متخصصان به صورت عام و در همه حوزه ها. چون وقتی پول مفت نفت نباشد، این "متخصص" است که می تواند ایده و کار و بهره وری و پول، خلق کند. نه رئیس روسای باندباز و پاچه مال و ارتباط محور. با اینکه ناامیدی بزرگی در رسانه ها تبلیغ میشه ولی در کل به شدت به آینده خوشبینم. چون به استعدادهای جوان ایرانی خوشبینم. چون به پتانسیلها و انواع موادخام و موقعیت ژئوپلتیکی و رنگین کمان فرهنگی جذاب ایرانی خوشبینم. اگر سرمایه گذاری ها در بخش تولید با همین نسبت فعلی ادامه پیدا کند، 3-4 سال دیگه اتفاقات بسیار مهمی در زیرساختهای اقتصادی کشور می افته و "ثروت" به صورت واقعی تولید میشه نه صرفا با نفت مفتی و رانت و دلالی. مسئولین نظام بدانند و آگاه باشند در این مسیر، خطرناک ترین چالش مواجهه با "واردکنندگان بزرگ و باندهای صادرات نفت" است. رونق تولید به ضرر این افراد و جریانات است. و از قضا این جریانات از لحاظ تاریخی و اقتصادی، در بدنه جامعه بسیار قدرتمند هستند. اینقدر قدرتمند که حتی به لطائف الحیلی حکومت را هم عوض کنند. تا بتوانند کماکان با فرهنگ دلالی و واسطه گری و رانت و انواع فساد، ساعت 11 ظهر بروند سر حجره شان و با روش انگلی شان میلیارد میلیارد از پول بیت المال برای برنامه های خارج کشورشان کاسبی کنند. اگر رفتارها و سیاستهای مخرب ایشان مهار شود، و سیاستهای اقتصادی ضدتورمی و تولیدمحور با اصلاحات عمیق جدی در پیش گرفته شود، ایران می تواند پتانسیل تاریخی عظیمی آزاد کند. 5فروردین99

نگاهی جدید به مفهوم "تغییر دهنده جریان بازی " تسلیح جتهای پنهانکار سوخو-57 به موشکهای فراصوت Kh-47M2 کینژال به تازگی اخباری مبنی بر آزمایشهای محرمانه نیروی هوایی روسیه بر روی جت پنهانکار نسل پنجم سوخو-57 با استفاده از مهمات محمول هوایی فراصوت R-37M و همچنین موشک هوابه هوای مجهز به جستجوگر آرایه فازی فعال K-77 منتشر شده است که به احتمال زیاد ، پس از ورود رسمی بخدمت این نیرو ، موجب تحول عمده ای در ماهیت رزم هوایی در آینده را فراهم خواهد ساخت . با این حال ، آخرین بروزرسانی ممکن بروری این جت پنهانکار ، پیش بینی نصب یک نسخه سبکتر از موشک فراصوت کینژال است که در صورت تحقق این امر ، یک جهش قابل توجه برای کاربران آن ، بویژه زمانی که هواگرد حامل آن در سرعت و ارتفاع عملیاتی بالا وارد عمل میشود ، خواهد بود . این درحالی است که کینژال بصورت رسمی از اوایل 2018 وارد خدمت رسمی در نیروی هوایی روسیه شده و در حال حاضر توسط جتهای قدیمی تری نظیر MiG-31 فاکس هاوند و بمب افکن های Tu-22M استفاده می گردد . نکته ای که در این بین ، میتوان روی آن بیشتر تمرکز نمود ، دقت و قابلیت اطمینان پذیری بالا ، برد چشمگیر ، سرعت زیاد آن است که به تقریب تمامی سامانه های دفاعی موجود در زرادخانه ارتش های جهان را دچار انفعال کرده و مضاف بر آن ، موجب میشود تا یک پیکر بندی مطلوب برای ایفای نقش " ضد کشتی " نیز بشمار آید . با این وصف ، بدلیل اینکه پیکربندی سوخو-57 سبکتر از ساختار هواگردهایی نظیر فاکس هاوند یا بک فایر بحساب آمده و بر خلاف اسلاف خود ، یک جت رزمی پنهانکار محسوب میشود ، توانایی حمل مهمات با حجم کوچکتر را در جایگاه های داخلی خود داشته و این باعث میشود تا بتواند یک گونه سبک تر و با اندازه کوچکتر از مهمات کینژال 600 کیلوگرمی که به شکل خاص برای جتهای نسل آینده طراحی شده را حمل نماید . واضح است که پیامدهای اضافه شدن این قابلیت به سوخو-57 ، غیر قابل کنترل خواهد بود ، چنانکه با مسلح شدن به این مهمات جدید ، جت روسی می تواند به اولین هواگرد نسل پنجم با قابلیت حمل موشکهای بالستیک تغییر کاربری یافته تبدیل گردد . از سویی دیگر، پیکربندی قابل انعطاف کینژال برای استفاده بر علیه اهداف زمین پایه و دریاپایه ، به احتمال فراوان موجب تولید این جت در تیراژ انبوه شده و طبیعتاً کاربرد آن را برای ایفای ماموریتهای ضربتی در کنار نقش اولیه برتری هوایی ، پررنگ خواهد کرد . از سویی دیگر ، قابلیت حمل کلاهکهای هسته ای توسط کینژال باعث میگردد تا این جت رزمی به شکل بالقوه ، وارد سازمان رزم یگانهای بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی روسیه که در حال حاضر ، صرفا" به بمب افکن های Tu-22M ، Tu-160 و در نهایت افسانه جنگ سرد Tu-95 مسلح است ، شود که به شکل طبیعی ، انعطاف پذیری رزمی بیشتری را برای اجرای حملات هسته ای برای روسها فراهم خواهد آورد . تحلیلگران نیروی هوایی ایالات متحده براین باورند که در حال حاضر ، سوخو-57 ، بر خلاف همتای غربی اش اف-22 ، بدلیل استفاده از سامانه های رزمی و پروازی آنالوگ ، قادر به استفاده از مهمات هوا به سطح نیست و برای ایفای ماموریتهای غیر از برتری هوایی ، بشدت با محدودیت روبروست . از سویی دیگر ، جتهای سبک تری نظیر اف-35 در حال حاضر بیشتر برروی نقش ضربتی محدود ، متمرکز شده اند و قابلیت حمل مهمات هوا به زمین بشکل انبوه را ندارند ، ضمن اینکه علی الظاهر قادر به حمل مهمات دورایستای هسته ای نیز نیستند و بیشتر بر روی قابلیت حمل مهمات هدایت شونده تاکید دارند . در نتیجه ، اضافه شدن قابلیت حمل Kh-47M2 بر روی سوخو-57 بصورت بالقوه می تواند نیروی هوایی ایالات متحده را وادار کند تا توسعه نسل جدیدی از مهمات هسته ای سبک تر با قابلیت شلیک دورایستا را برای اف-35 در دستور کار خود قرار دهد ، گرچه بسیار بعید خواهد بود که تلاش آمریکایی ها روی نسخه فراصوت آن قرار گیرد . به اعتقاد ناظران نظامی ، مشخصات منتشر شده از رادار سوخو-57 و ویژگی پنهانکار بودن ذاتی این جت نسل 5 ، محصول جدید صنعت هوایی روسیه را به یک پیکربندی ایده آل برای ایفای سکوی شلیک موشکهای فراصوت در بردهای غیر قابل تصور ، تبدیل می نماید و این خود موجب کاهش احتمال کشف پرنده مهاجم توسط واحدهای دفاع هوایی دشمن را فراهم می آورد . اما آنچه که در این میان اهمیت دارد ، توانایی روسها در مینیاتوریزه کردن کینژال بدون صدمه به برد و سرعت آن است و اینکه آیا حمل موشک جدید می تواند مانورپذیری سوخو-57 را تحت تاثیر خود قرار دهد ؟!!! اما ، فرض بر تطبیق موفقیت آمیز این دو ، بطور قطع توان رزمی سوخو-57 و بالتبع آن ، نیروی هوایی روسیه دچار تغییرات بسیار زیادی می گردد . این مساله در کنارتحلیل های موجود مبنی بر احتمال دریافت این جتهای رزمی توسط نیروی دریایی روسیه و استقرار آن بر روی حامل های شناور ، میتواند به یک ابزار موثر برای تغییر جریان بازی در نبردهای هوایی و ضد شناور در فواصل زیاد تبدیل شود ، گرچه این مشکل نیز قابل تبیین است که احتمالا" این موشک تا سال 2030 وارد خدمت عملیاتی نخواهد شد . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

شاید کمتر علاقه مند به عرصه ی نظامی باشد که چیزی از دکترین موج زرهی و ارتش پانصد هزار دستگاهی نفربرها و تانکهای ارتش سرخ چیزی نشنیده باشد . اما نقطه ی ضعفی که همواره و بخصوص در جنگهای نامتقارن و شهری (Urban Warfare) نیروهای زره پوش را تهدید میکرده و میکند ، جوخه های ضد تانک مسلح به انواع موشکهای ضدتانک قدرتمند است که از هر گوشه ای و در عرض چند ثانیه ، تانکها و زره پوش ها را هدف قرار دهند . روسها به عنوان طلایه دار عرصه ی زرهی و دارای بزرگترین نیروی زمینی متشکل از نیم میلیون تانک و زره پوش ، عامل اصلی مزاحم در دکترین موج زرهی خود برای تصرف اروپا را نیروی هوایی شکارچی ضدتانک (هلیکوپترهای آپاچی و هواپیماهای ضد تانک A-10) و پیاده نظام مسلح به موشکهای ضد زره چون Milan و ... میدید . بهمین دلیل ، در اوایل دهه ی 70 دفتر KBP ، ماموریت یافت بجای ضخیم تر کردن زره تانکها برای مقابله با موشکهای ضد زره ، دست به ساخت سیستم جدیدی بزند که اساس نظریه ی موسوم به "Hard Kill" در نیروهای زرهی شد . این پروژه که در دفتر KBP کد Kompleks 1030M-01 را بخود گرفته بود ، میبایست همانند یک سیستم پدافندی ، موشکهای روانه شده به سمت تانک را شناسایی و آنها را منهدم کند . نتیجه ی این پروژه ، سیستم Drozd بود . تست های میدانی این سیستم در سالهای 1974-1975 ، نظامیان شوروی را به موثر بودن این سیستم متقاعد کرد و قرارداد ساخت این سیستم بین دفتر تحقیقاتی TsKIB SOO ، شرکت OKB و دفتر طراحی Trasmash برای عملیاتی کردن و نصب این سیستم روی تانکهای T-55 بسته شد . تانکهای T-55 مجهز به سیستم حفاظت فعال drozd در سال 1983 ، ساخت انبوه رادار این سیستم توسط کارخانه ی Izhevsk Electromechanical آغاز شد و سیستم Drozd کد شناسایی 1030M وارد ارتش سرخ شد و روی تانک های T-55AD . در ساخت این سیستم چندین شرکت همکاری کردند و نوآوری های زیادی انجام شد . علاوه بر شرکت Arsenal ، شرکت Svetlana مسئولیت ساخت دستگاه نوسانساز (اوسیلیتور) با توانایی Frequency Tuning با ثبات بالا ، شرکت Pulsar مسئولیت ساخت ترانزیستورهای اثر میدانی (FET) با نویزپذیری پایین برای ساخت المان های الکترونیکی سیستم و شرکت Shtorm مسئولیت طراحی و تولید سیستم خنک کننده ی جانبی با شیوه ی بخار (Evaporation) را بر عهده گرفتند . گیرنده مولتی کانال سیستم حفاظت فعال Drozd سیستم Drozd در ساختار کلی خود متشکل از یک رادار نوع داپلر با فرکانس کاری 24.5 گیگاهرتز برای کشف موشکهایی که با سرعت 70 تا 700 متر بر ثانیه به سمت تانک میایند ، کامپیوتر مرکزی برای پردازش اطلاعات و دو لانچر پرتابه های 107 میلیمتری 3UOF14 برای منهدم کردن موشکها ، که در طرفین برجک قرار گرفته اند تشکیل شده است . هنگامی که موشک به فاصله ی 7 متری تانک میرسد ، پرتابه ی سیستم در نزدیکی آن منفجر شده و ترکش های 3 گرمی با سرعت 1600 متر بر ثانیه در تمام جهات پرتاب میکند که باعث منهدم شدن موشک میشود . لانچرهای نصب شده در طرفین تانک ظرفیت حمل 8 پرتابه آماده ی شلیک 107 میلیمتری 3UOF14 را داشتند . نرخ واکنش این سیستم ، 0.35 ثانیه برای هر تهدید است . 1- واحد کنترل 2- رادار سیستم 3- پرتابه سیستم حفاظت فعال Drozd 4- پرتابه سیستم حفاظت فعال Drozd-2 سیستم Drozd بصورت گسترده در تانکها و زره پوشهای ارتش سرخ در جنگ افغانستان مورد استفاده قرار گرفت و آمار خوبی از حفاظت زره پوشها برجای گذاشت ، بطوریکه احتمال حفاظت یک تانک مجهز به این سیستم در مقابل موشکهای ضد تانک ، 80% براورد شده است ، آمار شرکت سازنده نشان میدهد حفاظت تانکهای مجهز به سیستم حفاظت فعال Drozd بین 1.2 تا 1.5 برابر میشود. لانچرهای 4تایی پرتابه 3UOF14 در طرفین برجک تانک اما با این همه ، Drozd خیلی زود جای خود را در ارتش سرخ به نمونه ی ارتقا یافته ی Drozd-2 (با سیستم پردازش قویتر ، پوشش 120 درجه جلوی تانک و سامانه اعلام هشدار) و Arena (که در تانک های T-80U نصب شدند) داد و پس از 6 سال تولید از ارتش بازنشسته شد ، علت این کنار گذاشتن ، بازنشسته شدن تی-55 به عنوان پلتفرم اصلی این سیستم ، پیچیدگی الکترونیکی بالای Drozd ، پوشش محدود سیستم حفاظتی (60 درجه جلوی تانک) و آمار تلفات بالا به سربازانی که کنار تانک قرار گرفته بودند ، بود . اما این پایان کار اولین سیستم حفاظتی فعال جهان نبود ، چراکه نیروی دریایی روسیه تصمیم گرفت با احیای پروژه ، از آن برای حفاظت از 250 دستگاه تانک T-55 خود استفاده کند . این تانکها با ارتقا به استاندارد T-55AD1 در کارخانه ی Lviv در اوکراین ، به سیستم Drozd و موتورهای جدیدتر V-46 مجهز شدند . هزینه ی هر واحد سیستم Drozd که روی یک تانک نصب میشد معادل 30000 دلار ، وزن این دستگاه بین 800 کیلوگرم تا 1 تن و توان مصرفی این سیستم 800 وات بود . T-55AD 1- لانچر پرتابه 2- بلوک الکترونیکی 3- رادار منبع : http://www.kbptula.ru/eng/bron/tank/drozd.htm http://armor.kiev.ua/ptur/azt/drozd.html http://www.npostrela.com/en/products/museum/98/253/ http://warfare.ru/?linkid=2437&catid=314 مترجم و گردآورنده : Cheka