درود به دوست گرامی و اندیشمند جناب MR9 در پاسخ به سئوال نخست آن گرامی باید عرض کنم که نیاز نیروی هوایی یک چیز هست، ارتقاء دانش فنی صنعت داخلی یک چیز دیگر. نیروی هوایی آجا یک مشتری بالقوه هست درست مثل نیروی هوایی سپاه، هوادریای آجا، هوادریای ناجا، هوادریای نداجا و .... اما دلیلی ندارد که هیچکدام به این هواگرد اعتنایی بکنند. ساخت این هواگرد فقط باعث تمرکز دانش فنی و یاد گرفتن بازی ساخت تسلیحات پیشرفته می گردد. بسیار محتمل هست که چنین هواگرد سبکی در راستای نیازهای راهبردی نیروهای هوایی نباشد. اما اینکه در داخل صنعت ما شروع به یادگیری ساخت تجهیز با قابلیت اطمینان بالا بکند این یک اتفاق پسندیده هست. و کمترین اثری که دارد این هست که کشورهای خارجی که می بینند بالاخره ما یک محصولی داریم، قیمت و کیفیت و تنوع محصول پیشنهادی خودشان را به ما بهتر می کنند و حداقل نیروی هوایی انتخاب های بیشتری برای تامین تسلیحات خود می یابد و کارشناسان با مشاهده محصول پیشنهادی می توانند از آن ایراد بگیرند و از فروشنده توضیح بخواهند که در نهایت کیفیت محصول دریافتی نیرو را افزایش می دهد. یعنی یک کاربر سازنده خیلی خریدار خوب تری هست تا یک کاربر صرف. در ضمن اگر قاهر ، سفره ماهی ، جنگنده نیمه سنگین یا .... روزی پرواز رزمی انجام بدهند برای دشمن خارجی هواگرد ناشناخته محسوب شده و طرح ریزی های عملیاتی آنها به آسانی انجام نمی شود. بر خلاف ما دشمنان ما تا صد در صد از پیروزی مطمئن نباشند وارد نبرد نمی شوند. در مورد قاهر من نمی دانم چه اتفاقی افتاده اما گاهی وقتها ما می رویم و بدون اینکه سایز و ویژگی یک مشتری را بدانیم برایش کت و شلوار می دوزیم در حالی که اساسا مشتری ما به لباس اسکی نیاز داشته آن هم سه سایز بزرگتر. در صنعت به این بحران الزامات نامناسب می گویند. همه جای دنیا مشتری هست که چند سال روی requirement های یک محصول کار میکند و سپس آن را در اختیار شرکتهایی که به مناقصه دعوت شده اند می گذارد که ما این فاز را حذف می کنیم چون همیشه عجله بی مورد داریم برای محصول. مهندسی الزامات اساسا به این دلیل در فرنگ بوجود آمد اما افسوس که ما رعایت نمی کنیم. عجله داریم چون دچار خود باختگی هستیم به دلیل شکستهای زیاد تاریخی و احساس عقب ماندگی که مرتب تبلیغ می شود و خلاصه منتهی می شود به محصولی که کم ایراد نیست. اما بگذارید خوش بین باشم، اگر شما یک سازنده بودید که چند خریدار مختلف داشتید که ممکن بود از رقیب شما هم بتوانند بخرند، شما برای اثبات توانایی های خود چه می کردید. یک راه ساده اثبات توانایی ساخت یک محصول و دادن آن به صورت مجانی به مشتریان بالقوه برای تست هست.(مثل این تبلیغات چی هایی که قهوه مجانی می دهند در مالها) نه برای اینکه این محصول را بخرند برای اینکه سطح توانایی شما را بفهمند و حالا بیایند برای شما الزامات محصول مورد نیاز خودشان را اعلام بکنند طوری که شما هم بتوانید بسازید تا شما بروید و آن را برایشان جمع کنید و پیشنهاد قیمت بدهید. اینجا مشتری الزاما نیروی هوایی آجا نیست شاید حتی یک سازمان غیر نظامی به برخی از این توانایی ها نیازمند باشد. در مورد استفاده از تسلیحات قدیمی در این پرنده باید عرض کنم که تسلیحات بسیار قدیمی (که البته مزایای خودشان را دارند) قابلیت اطمینانی که تسلیحات مشابه امروز دارند نداشتند ولی پرسنل کاربر این تجهیزات قلق استفاده از آنها را به مرور یاد گرفته اند و به ویژه چون خارجی هست به آنها خیلی اطمینان قلبی دارند. ولی برای یک پرنده سبک و با محدودیتهای فراوان مثل قاهر نمی شود خیلی روی تجهیزات قدیمی حساب کرد و باید برایش تجهیز جدید ساخت. اما تصور من این هست که فعلا به دلیل اینکه سیستم های قدیمی به قول خودشون جواب داده درون قاهر کلی زیر سیستم قدیمی کار خواهند گذاشت تا اینکه کم کم بودجه بیاد یا اینکه ترسشون بریزه. در مورد سئوال سوم هم باید عرض کنم که ویژگی شرکتهای دولتی این هست که محصولاتشان به چنین سرنوشتی دچار می شوند.اصلا بحث فناوری مطرح نیست فناوری موجود در ایران بیش از کافی هست. همین الان نرم افزار های تولید شده در ایران کیفیت بالاتری از مشابه های چینی و ژاپنی و کره ای دارد. اما یک شرکت دولتی در تولید بستنی هم کار ساده ای را پیش رو ندارد. شرکتهای دولتی در جذب نیروی متخصص با انگیزه واقعی، نگهداری آن و ارتقاء آنها اصولا کارآمد نیستند و چابکی لازم را ندارند. همانطوری که در یکی از پستهای خود شما به درستی و ریز بینی بیان شده، نبود شرکتهای خصوصی متعدد در زمینه ساخت محصول کامل و نقش آفرینی شرکتهای خصوصی حداکثر به صورت قطعه ساز یا سازنده زیر سیستم، منجر به این شده که بعد از یک نسل کامل که از قطعنامه 598 می گذرد ما هنوز یک برند دفاعی خصوصی نداریم که در صنعت شهرت داشته باشد (که البته مطالبه و گلایه مقام فرماندهی کلی قوا هم بوده است). چه اشکالی داشت که ما الان به جای اینکه برخی دکترهایمان ثروت چند هزار میلیارد تومانی دارند، سه تا شرکت دفاعی خصوصی داشتیم که سرمایه چند صد میلیاردی داشتند؟ اینها چون محصول نمی سازند یا با تکنولوژی بدست آمده محصول غیر نظامی به بازار نمی دهند، همواره طلب کار دولت بدون بودجه هستند و بعد هم یک جهش دلار و شرکت به خاک سیاه می نشیند. در حالی که بعد از 4 سال جنگ شرکت HP که از یک طویله در روستای پالو آلتو شروع کرده بود و instrument های هوایی تولید می کرد تبدیل به یک برند جهانی شد و "سیلیکون ولی" را پایه گذاری کرد. بسیاری تصور می کنند که صنایع دفاع در شرکتهای دولتی یک استثناء هست و خوب کار می کند اما من فرق خاصی نمی بینم. در سیستم دولتی انرژی طراحان به کارهایی حاشیه ای تلف می شود و هزینه های سرباری و نظارتی و ... حداقل 3 برابر بیش از هر شرکت خصوصی در ایران است. البته در مورد شکاری به دلیل اینکه تولید انبوه آن تیراژ زیر هزار دارد و کاملا توسط مهندسین و دستی انجام می شود تعیین قابلیت اطمینان خیلی ساده تر است از مثلا یک خودرو اما همین کار ساده تر هم به نوبه خود چالشهایی سترگ دارد که کار یک مجموعه کند دولتی نیست. برای مثال در یک پروژه غیر نظامی که ما باید سخت افزار و نرم افزار با قابلیت اطمینان مشخص( معروف به 7 تا 9 0.9999999) می ساختیم (قابلیت اطمینان موشک توماهاوک نسل اولیه 0.87 بود بنا به ادعای خودشان) بیش از 4 سال روی محصول کاملا آماده عرضه به بازار کار شبانه روزی کردیم تا ضمن بالا بردن کیفیت و قابلیت اطمینان قیمت آن را پایین بیاوریم و از هر طریقی که می شد تکنولوژی بدست بیاوریم (مثلا توانایی تحلیل مدار در بدترین حالت را(WCCA) که در هیچکدام از دانشگاه های ایران سابقه علمی نداشت را در حد نیاز یاد گرفتیم و انجام دادیم و .... ) و هر استاندارد اجباری و غیر اجباری مرتبط را پاس کردیم ده ها محصول مشابه را کاملا بررسی کردیم تا اینکه شاید در دو سال آینده بتوانیم آن را به بازار بدهیم برای تولید انبوه در تیراژ میلیونی. برای شکاری کار خیلی ساده تر است اما اصلا آسان و سریع نیست و تستهای بیشتری نسبت به آنچه ما انجام دادیم باید انجام بشود و آزمایشگاه های خاصی باید تاسیس بشود مثلا برای اندازه گیری Emission های شکاری و نفوذ پذیری های الکترو مغناطیسی آن و نفوذ پذیری آن در مقابل تشعش رادیو اکتیو و چشمه های نوترونی و ... که باز در یک سیستم دولتی کار بسیار کندی است اما اینکه این کار انجام بشود خیلی بهتر از این هست که اصلا انجام نشود.

مقدمه در سال 2016، منابع خبری دفاعی گزارش دادند که نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا علاقه مند به توسعه یک خودرو رزمی سبک وزن زمینی برای همراهی تیم رزمی تیپ پیاده نظام (IBCT) و مرتبط نگه داشتن آنها در عملیات های رزمی در مقیاس بزرگ در برابر تهدید رقیبان نزدیک به سطح آمریکا است. در ابتدا به عنوان یک تانک سبک نامیده می شد، مقامات نیروی زمینی مفهوم جدید را Power Protected Mobile (MPF) (قدرت آتش محافظت شده متحرک ) نامیدند. این رویکرد به منظور منصرف کردن نیروهای نظامی از تصور کردن این خودرو به عنوان یک خودروی رزمی همانند تانک بود. که منجر میشود بعدا به اشتباه مانند تانک اصلی نبرد M1 (MBT) آبرامز در میدان نبرد از آن استفاده کنند. توسعه MPF فرصتی برای پر کردن شکاف ‌در قابلیت های است که با بازنشستگی خودروی تهاجمی هوابرد/ شناسایی زرهی M551 شریدان ایجاد شد. شریدان M551 به خاطر قابلیت‌های عملیاتی مؤثر- و ضعیف شمرده شدن به خاطر کاستی‌های فنی‌اش، مورد توجه بود. همانطور که MPF به نقاط عطف آزمایشات می رسد و برای ادغام با IBCT ها آماده می شود، فرماندهان در سطح تیپ و پایین تر باید دانش لازم برای به کارگیری صحیح این پلتفرم را کسب نمایند، در غیر این صورت با روند یادگیری کند و دشوار در مقابل دشمنان به قیمت جان سربازان تمام می شود. پتانسیل تاکتیکی و راهبردی MPF می تواند IBCT را قادر سازد تا مجموعه ماموریت خود را بهتر انجام دهد ودر عین حال که MPF توانایی خود را برای شکست طیف وسیع تری از قابلیت های دشمن افزایش می دهد. هدف این مقاله بررسی، تاریخچه مرتبط، سودمندی و آینده MPF برای بهبود چشم انداز و استفاده مناسب از آن است. چرا نیروی زمینی ارتش آمریکا به MPF نیاز دارد؟ هدف MPF این است که بر اهدافی که می توانند اثربخشی IBCT را به خطر بیندازند غلبه کند. این قابلیت برای غلبه کردن بر مواضع آماده شده دشمن، انهدام خودروهای زرهی دشمن، درگیر شدن و نابود کردن نیروهای دشمن و تضمین آزادی مانور و عمل پیاده نظام ضروری است. این برنامه برای MPF ها، با استفاده از حفاظت ذاتی و قدرت آتش، برای افزایش توانایی IBCT برای انجام عملیاتهای رزم ترکیبی با فناوری های رو به رشد همراه خواهد بود. MPF، با بسته‌های حفاظتی مقیاس‌پذیر ( افزایش یا کاهش سطح حفاظتی )، پاسخی انعطاف‌پذیر و قابل تنظیم در مکان‌های مختلف و مورد مناقشه را برای IBCT فراهم می‌کند تا توانایی دشمن برای بهره‌برداری از شکاف ‌در قابلیت های فعلی در IBCT را کاهش دهد. با افزودن یک نیروی زرهی سبک وزن، IBCT ها در سه مورد عامل برنامه ریزی بهبود خواهند یافت. اول، توانایی IBCT در ارائه راهبرد های قابل اطمینان در مواجهه با تهدیدات همسان و نزدیک موتوری یا مکانیزه افزایش می یابد. دوم، آنها قادر خواهند بود با قدرت شلیک اختصاصی به تهدیدات در حال گسترش پاسخ دهند. در نهایت، کشندگی IBCT ها از طریق کسب عناصر موثر در عملیات رزم ترکیبی بهبود می یابد، توانایی که قابل مقایسه با گروه های رزمی تیپ استرایکر (SBCT) و گروه های رزمی تیپ زرهی (ABCT) خواهد بود. نمونه ای از تهدیدات همسان و نزدیک موتوری و مکانیزه رقیبان نیروی زمینی ارتش آمریکا MPF یک قابلیت منحصر بفرد را فراهم می کند تا IBCT بتواند به عنوان یک تیم رزم ترکیبی استراتژیک بجنگند. IBCTها در حال حاظر از خودروهای هاموی برای تحرک و حفاظت استفاده می کنند که معمولاً یا مسلسل کالیبر .50 ،نارنجک انداز خودکار مارک 19 یا موشک های هدایت شونده تاو مسلح شده اند. در حالی که خودروهای هاموی در طول چندین دهه خدمت ثابت کرده است که ارزشمند هستند، به شکل فزاینده ای از ایفای مؤثر نقش در درگیری بزرگ بعدی ناتوان خواهند بود. خودروهای رزمی رقیبان نزدیک به ‌سطح ایالات متحده امریکا با قابلیت هوابرد و سیستم های کنترل آتش بهبودیافته با قابلیت شلیک در حال حرکت نسبت خودروهای هاموی حتی با وجود جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور مشترک (CROWS) و سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS) برتری دارند. این نوع از خودروهای رزمی رقیبان نزدیک به ‌سطح ایالات متحده امریکا کشنده، محافظت شده و تحرک پذیر هستند آنها می توانند مانور راهبردی IBCT را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. خودروهای هاموی مجهز به لانچر موشک ضد زره تاو و نارنجک انداز اتوماتیک قبل از سال 2018 سپاه 18 ام هوابرد در خواست های مکرری را برای ادغام تیم های گروهان زرهی اعلام میکرد. تیم های گروهان زرهی شامل پیاده نظام مکانیزه و تانک ها است که IBCT را در مرکز آموزش آمادگی مشترک (JRTC) همراهی میکند. حتی گروهان های احتیاط مستقل پس از بازنشستگی شریدان از لشکر 82 هوابرد بدون هیچ نیروی زرهی برای همراهی در ماموریت های اضطراری هماهنگ شده بودند. فرماندهی یکپارچه رزمی هنوز توانایی ایجاد تیم های گروهان زرهی را از تیپ های پیشرو دارند، مانند استقرار خودروهای رزمی برادلی در سوریه برای پشتیبانی از عملیات متحدین یا استقرار گروه ضربت گردان یکم ، هنگ 63 ام زرهی در طول عملیات آزادی عراق . این گروه ضربت در سال 2003 به همراه تیپ 173 ام هوابرد در شمال عراق مستقر شد تا عملیات شناسایی را با قدرت انجام دهد و عزم ائتلاف را نشان دهد. با توجه به اینکه یگان 173 و گروه ضربت (که در آن زمان در آلمان مستقر بود) با هم آموزش دیده بودند، فرماندهان و برنامه ریزان توانستند هماهنگ شده و به طور مؤثری نیروهای دشمن را از تصرف میادین نفتی کرکوک باز دارند. مفهوم و اثربخشی گروهان های احتیاط مستقل با یک گروهان MPF که در داخل یک لشکر قرار دارند مقایسه شود و می توانند مکرراً با هم آموزش ببینند تا از ادغام موفقیت آمیز اطمینان حاصل کنند. محدودیت های سیستم های تسلیحاتی فعلی خودروهای MPF از نظر راهبردی در عملیات‌های رزمی در مقیاس بزرگ با فراهم کردن قابلیت مغلوب کردن تهدیدها و تضمین آزادی عمل و انجام مانور موجب حفظ گروه های رزمی تیپ پیاده نظام (IBCT)خواهند شد. یک دسته پیاده نظام می‌تواند از سیستم‌های تسلیحات ضد تانک انفرادی یا با کمک گروهان تسلیحات گردان مجهز به خودروهای ضد زره داری موشک تاو برای مقابله با تهدیدات میدان نبرد در مقایس بزرگ تکیه کند. اول اینکه این سیستم ها فاقد سیستم کنترل آتش با قابلیت مانورپذیری هستند. موشک های تاو با سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS)، موشک های جاولین با واحد فرمان پرتاب (CLU) و راکت ضد زره AT-4 همگی سیستم های تسلیحاتی توانمندی هستند که برای عملیات به یک تیم اختصاصی نیاز دارند. استفاده از آنها در هنگامی که واحدها زیر آتش مستقیم یا غیرمستقیم دشمن هستند دشوارتر می شود. برای موشک‌های تاو، توپچی نیاز دارد تا موشک را بدون مزاحمت برای ثانیه‌های کامل بر روی هدف خود هدایت کند. زمانی که به جای آن میتوانست صرف شلیک به هدف بعدی شود. موشک های جاولین نیز برای شلیک به شکل حمله از بالا (top attack) به موقعیت شلیک مناسب نیاز دارند. راکت ضد زره AT-4 هیچ سیستم هدایتی ندارد. دوم اینکه این سیستم های تسلیحاتی حداقل حفاظت را دارند. قابلیت حمل آنها پیاده نظام را قادر می سازد تا در زمین های محدودکننده مانور داده و برای نیروهای دشمن کمین بگذارند. اگر نیروهای دشمن بتوانند پیاده نظام را شناسایی و با آنها درگیر بشوند این مزایا به سرعت تبدیل به یک بار سنگین می شوند و در مانور پذیری آنها اختلال ایجاد میکند. در حالی که این سیستم های تسلیحاتی جزء جدایی ناپذیر دسته های پیاده نظام هستند، اما آنها گزینه ی حفاظتی ارائه نمیدهد درصورتی کهMPF میتواند در درگیری با اهداف زرهی یا نقاط قوت دفاعی دشمن، حفاظت ارائه دهد. خودروMPF شکاف ‌در قابلیت ها موجود را با ارائه یک پلتفرم بقاپذیر با توانایی انهدام خودروها و سنگرها پر میکند. موشک تاو با سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS) موشک جاولین با واحد فرمان پرتاب (CLU) راکت ضد زره AT-4 توپ اصلی 105 م.م کاملاً تثبیت شده با انواع مهمات ، توانایی بالاتری در مقابل تهدیداتی مانند سنگرها و نیروهای زرهی سبک دشمن که ممکن است IBCT در جبهه درگیری با آنها روبرو شود را دارد. علاوه بر این، MPF با ایفای مستقیم این نقش دارایی های موجود ضد تانک پیاده نظام را حفظ می کند. این امر فرماندهان را قادر می‌سازد تا دارایی‌های خود را بهتر برای موقعیت مناسب ذخیره کرده و واحدهای خود را به طور مؤثرتری در طول میدان نبرد حرکت بدهند. خودرو MPF فرماندهان را قادر می سازد تا پاسخ های خود را در درگیری های مسلحانه به طور مناسب مقیاس پذیر کنند. در پیکربندی‌های فعلی گروه های رزمی تیپ (BCT)، تنها گزینه‌های فعلی و مشابه MPF تانک اصلی نبرد M1 آبرامز یا سیستم توپ متحرک M1128 (MGS) هستند. MGS، در حالی که در استفاده اولیه خود در جنگ جهانی علیه ترور مناسب بود، کاربرد خود را در تیم رزمی تیپ استرایکر (SBCT) از دست داده است. استرایکر دراگون با توپ 30 م.م و استرایکرها مجهز به جایگاه سلاح کنترل از راه دور دارای موشک های جاولین به SBCT های این امکان را می دهد که قابلیت های بیشتری شبیه خودروهای رزمی داشته باشند و ظرفیت محدودی برای از بین بردن خودروهای زرهی دشمن در صورت توقف خودرو داشته باشند. اگرچه نسخه های جدید استرایکر SBCT را قدرتمندتر می کند اما همچنان فاقد قدرت آتش و سیستم کنترل آتش است که MPF می تواند در طول نبرد به ارمغان بیاورد. استرایکر M1134 (خودرو حامل موشک هدایت شونده ضد زره) همراه با استرایکر M-SHORAD (متحرک پدافند هوایی کوتاه برد) با نقش دوگانه ضد تانک و ضد هوایی تا حدی شکاف ‌در قابلیت های SBCT را که ناشی از تصمیم نیروی زمینی برای واگذاری استریکر MGS است را کاهش می دهد. گزینه دیگر مانند MPF تانک اصلی میدان نبرد M1 Abrams است. تانک M1 یک پلتفرم اثبات شده است که قادر به نابودی انواع اهداف می باشد. با این حال، افزایش وزن و نیازهای لجستیک تانک های ابرامز موجب می شود برای استقرار راهبردی آنها نیاز به منابع قابل توجه ای باشد. تا زمانی که نیروی زمینی ارتش آمریکا نتواند خودروی رزمی نسل بعدی را به میدان بیاورد و برخی از این مشکلات را با طراحی و فناوری فعلی کاهش دهد، باید منابع قابل توجهی را صرف جابجایی تانک ها و ادوات زرهی تیم های رزمی تیپ زرهی (ABCT) مستقر در خط مقدم برای واکنش به درگیری ها در مناطق مختلف و مناطق عملیاتی کند. از راست به چپ: سیستم توپ متحرک M1128 (MGS) - استرایکر دراگون- استرایکر مجهز به موشک جاولین- استرایکر M1134 -استرایکر M-SHORAD با توجه به این ملاحظات، نیروی زمینی توانایی محدودی برای نمایش قدرت رزمی زرهی در صحنه‌های نبرد بالقوه دارد. حتی اگر امکانات حمل و نقل راهبردی برای استقرار سریع تانک ها پشتیبانی شود. جنگل‌های متراکم و جزایر مختلف جبهه اقیانوس آرام یا فقدان پل‌های سنگین در آفریقا می‌تواند مانع از عملکرد مناسب تانک های M1 شود. وزن سبک تر MPF به آن اجازه می دهد تا در چنین محیط هایی حمل و نقل و قدرت مانور بیشتری داشته باشد. بنابراین، فرماندهان و برنامه‌ریزان نظامی می‌توانند پاسخ‌های خود را در دستورات رزمی را برای پاسخگویی مؤثرتر به انواع درگیری‌ها مقیاس پذیر کنند. در عملیات چند دامنه ، MPF یک عامل اساسی خواهد بود برای اطمینان از اینکه واحدهای IBCT آزادی مانور خود را حفظ می کنند و قادر به شرکت در عملیات مشترک انتقال سریع السیر هستند. MPF واحدهای تابعه IBCT را قادر می سازد تا مانورهای رزم ترکیبی موثری را انجام دهند. در حال حاظر IBCTها در مقایسه با SBCTها و ABCTها توانایی محدودی برای انجام مانور رزم ترکیبی در برابر تهدیدات موجود در عملیات های رزمی در مقیاس بزرگ دارند. یکی از مزایای اصلی MPF توانایی مانور دادن با IBCT در زمین های محدود کننده است. وزن پایین آن موجب میشود این خودرو رزمی بتواند با پیاده نظام مانور دهد و مستقیماً از آن پشتیبانی کند تا فرماندهان فوراً از قابلیت های لازم برخوردار شوند. قدرت مانور بهبود یافته IBCT دشمن را با یک معضل تاکتیکی پیچیده روبرو خواهد کرد. در حالی که هنوز استفاده از خودروهای رزمی یک موقعیت چالش برانگیر است توانایی MPF در قادر ساختن نیروهای خودی برای شکست دادن واحدهای زرهی و نقطه قوت دفاعی دشمن ارزش ریسک را دارد. هاموی ها اغلب این نقش را ایفا می کنند، اما آنها قادر به شلیک موثر در حال حرکت نیستند و بقاپذیری قابل توجه کمتری دارند که باعث می شود در مانورهای ترکیبی از MPF کمتر قابل اتکا باشند. در نتیجه گردان های مانور، کشندگی و توانایی آنها برای پیروزی در درگیری های علیه دشمن بهبود می بخشد. بررسی تاریخی زرهی سبک وزن در تشکیلات پیاده نظام تانک های هوابرد M551 شریدان که برای اولین بار در طول جنگ ویتنام به میدان رفتند جایگزین خودروی تهاجمی سواره نظام زرهی M113A1(نفربر زرهی M113 با سه مسلسل همراه حفاظ) و تانک های M48 پاتون در اسکادران سواره نظام شدند. با وزن کمتر و توپ 152 میلی متری، انتظار می رفت که به عنوان عضو تیم سواره نظام زرهی عملکرد بهتری داشته باشد. اما عملکرد M551 نتوانست اعتماد کامل را کسب کند. در حالی که مانور پذیری آسان‌تر بود ولی خدمه با نقص‌های طراحی برخورد کردند که منجر به تلفات شد. زره آلومینیومی شریدان، آن را به همان اندازه که M113A1 در برابر مین آسیب پذیر بود و نسبت به M48 آسیب پذیرتر می کرد. در برخی موارد که شریدان ها مورد اصابت مین قرار و گاهی اوقات تسلیحات ضد زره قرار می گرفتند سوخت مخزنهای داخلی خودرو به فضای داخلی خودرو نشست میکرد و خدمه را ترغیب می کند تا از تانک شریدان خارج بشوند و خود را نجات بدهند. وسایل الکترونیکی داخلی باعث ایجاد مشکلات بیشتر در جبهه ها شد. خدمه دریافتند که سیستم‌ها در شرایطی که در محیط‌ی با رطوبت بالا قرار دارند عملکرد درستی ندارند. در حقیقت دکترین با کاربری شریدان مطابقت نداشت. مسلماً شریدان به اندازه تیم سواره نظام مشتکل از M113A1 و تانک های پاتون در موقعیت های کمین دشمن مناسب نبود. خودروی تهاجمی سواره نظام زرهی M113A1 و تانک M48 پاتون در ویتنام شریدان در ویتنام نمونه از انهدام شریدان در جنگ ویتنام پس از ویتنام، شریدان توانست کاربرد زره سبک وزن را در طول عملیات " هدف مشروع " ( Just Cause) ثابت کند. در آن زمان شریدان ها فقط در یک گردان از لشکر 82 هوابرد (تیپ 73 زرهی، گردان سوم) عملیاتی بودند. چتربازان همراه با M551 به پاناما اعزام شدند. آنها به عنوان یک تیم رزم ترکیبی علیه نیروی دشمن که غافلگیر شده بود عمل کردند. در طول عملیات فقط یک دستگاه شریدان از دست رفت آن هم به دلیل سقوط حین عملیات بارریزی بود. بقیه شریدان ها بدون زحمت، موانع را از بین برد تا پیاده نظام بتواند به حرکت و انجام عملیات بپردازد. تک تیراندازها، تیم‌های مجهز به مسلسل و کمین‌های دشمن نتوانستند قاطعانه با چتربازان آمریکایی مقابله کنند. زیرا شریدان با سیستم‌های کنترل آتش بهبودیافته و گلوله‌های 152 میلی‌متری شدیدالانفجار، شدید الانفجار ضد زره و مهمات ساچمه زن( مهمات M625 ) به سرعت آنها را از بین می‌بردند. استقرار راهبردی تیم های رزم ترکیبی مشتکل از قدرت آتش، پیاده نظام و تجهیزات زرهی، پایان سریع عملیات Just Cause را ممکن ساخت. شریدان در پاناما در طول عملیات هدف مشروع در طول عملیات طوفان صحرا و سپر صحرا تیپ 73 زرهی، گردان سوم توانست قابلیت های قدرت آتش محافظت شده متحرک شریدان را نشان دهد. پس از ورود هوایی عظیم کل گردان به همراه لشکر 82 هوابرد، M551 ها به راحتی نقاط دفاعی مستحکم دشمن را نابود کردند و بنادر را برای ورود لشکر 24 ام پیاده نظام و تفنگداران دریایی ایالات متحده ایمن کردند. شریدان ها دارای سیستم دید حرارتی بودند و می توانستند در شب به طور دقیق بجنگند و فشار دشمن بر روی پیاده نظام را کاهش دهند. موقعیت های مسلسل های مدافعان فقط برای مدت کوتاهی حرکت رزمی نیروهای خودی را محدود میکرد زیرا گلوله‌های 152 میلی‌متری و به دنبال آن شلیک مسلسل‌های سنگین موقعیت های دفاعی دشمن را ویران کردند. درصورت نبود قابلیت های مانند MPF در طول این عملیات ها نقاط افندی دشمن قدرت رزمی نیروهای خودی را کاهش میداد و پشتیبانی لجستیکی از نیروهای دوست را با مشکل مواجه میکرد. شریدان در طول عملیات طوفان صحرا و سپر صحرا در حالی که نیروی زمینی می‌دانست که نیاز به جایگزینی شریدان برای پر کردن شکاف ‌در قابلیت های خود دارد، در نتیجه قصد داشت قابلیت‌های مثبتی را که شریدان ارائه کرده بود را حفظ کند. در دهه 1980 تا جنگ خلیج فارس گام های مهمی در رابطه با این تلاش برداشت شد که شروع آن با سیستم توپ زرهی XM8 (AGS) شروع شد. پروژه AGS هوابرد می‌توانست توانایی‌های مشابه M551 را ارائه دهد، اما می‌توانست این کار را با اطمینان بیشتری انجام دهد، زیرا به توپ 105 میلی‌متری تثبیت شده مجهز بود. اما بودجه نتوانست از تولید آن در سال 1996 حمایت کند و این برنامه لغو شد. در طول جنگ جهانی علیه تروریسم، نیروی زمینی قابلیت حیاتی استرایکر MGS را به عنوان جایگزینی برای قابلیت های مانندMPF در IBCT ها را آزمایش کرد. اما در نهایت هرگز منجر به ادغام استرایکر MGSدر IBCT نشد. ( استرایکر MGS در SBCT عملیاتی بودند) . نیروی زمینی این خطر را با عدم جایگزینی M551 پذیرفت، زیرا جنگ جهانی علیه تروریسم اولویت راهبردی برای سال های آینده باقی مانده بود. شکافی در قابلیت ها که زمانی قابل قبول بود به یکی از نقاط تمرکز برای نوسازی نیروی زمینی تبدیل شده است. زیرا ارتش عملیات چند دامنه و عملیات در مقایس بزرگ را در اولویت قرارداده است. فواید MPF منتقدین در مورد MPF ممکن است تعجب کنند که آیا IBCTها واقعاً در تشکیلات خود به MPF نیاز دارند یا خیر. در حالی که روندهای تاریخی نشان می دهد که دکترین مناسب و استفاده از واحدهای زرهی برای موفقیت بسیار مهم است، رهبران ارشد به طور مداوم تاکید می کنند که MPF یک تانک سبک نیست. در نتیجه، فرماندهان فوراً از MPFها در نبردهای خط مقدم با سایر در مقابل نیروهای زرهی دشمن استفاده نمی‌کنند.MPF زمانی بهینه عمل می کند که استفاده از آن با شرح ماموریت شاخه زرهی نیروی زمینی جهت نزدیک شدن و از بین بردن دشمن با قدرت آتش، مانور پذیری و حملات ناگهانی همسو باشد. تحرک MPF می تواند پیاده نظام سبک را قادر به انجام مانور مؤثرتری کند. این پلتفرم نسبت به نسل های قبلی برای مانورهای تسلیحات ترکیبی سازگارتر است و می تواند به پیاده نظام گرفتار در درگیری های قاطع در زمین های محدود کننده کمک کند. نسبت اسب بخار به وزن به خودرو اجازه می دهد تا در زمین های محدود کننده مختلفی که ممکن است مانع حرکت ابرامز M1 یا استرایکر MGS بشود به پیش برود. اخرین نسخه فعلی ابرامز M1A2 SEPv3 به وزن‌های بالاتری نزدیک می‌شود که هم تحرک آن در ترابری نیروی هوایی و هم توانایی آن را برای عبور از زیرساخت‌هایی مانند پل‌های موجود در اروپا و یا پل های متحرک، خودرو زرهی پلگذار M60 فعلی محدود می‌کند. تحرک MPF ها همچنین به آن اجازه می دهد تا به سرعت جابجا شوند تا از سایر گروهان تسلیحات گردان حمایت کند و همچنین نسبت به تهدیدات خطوط لجستیکی بهتر از هاموی ها یا امرپ های همچون M-ATV واکنش نشان می دهد. MPF احتمالاً از هاموی ها وامرپ های M-ATV به عنوان یک خودرو شنی دار قابلیت تحرک پذیری رزمی بیشتر دارد و قطعاً با توانایی شلیک در حرکت کشنده تر هستند. سایر وسایل نقلیه در IBCT با چنین سیستم های کنترل آتش پیچیده طراحی نشده اند اما اثربخشی آنها در بهترین حالت محدود است. خدمه MPF و فرماندهان میدانی محدودیت‌های خودروهای رزمی خود را یاد خواهند گرفت و می‌توانند قابلیت‌های واقعی را به فرماندهان ارشد ارائه دهند تا برنامه‌ریزان بتوانند بهتر تعیین کنند که MPF باید کجا باشد تا عملیات موفقیت‌آمیز باشد. منتقدین ممکن است بیان کنند که نیازمندی های لجستیکی برای MPF می‌تواند تحرک IBCT را محدود کند. در این موارد، تعمیر و نگهداری و تامین مجدد MPF به یک وظیفه مکرر برای فرماندهان MPF و واحدهای کنترل عملیاتی برای مدیریت میدان نبرد تبدیل میشود. اما نیاز به پشتیبانی لجستیک و برنامه ریزی بیشتر نباید مانعی برای ادغام این پلتفرم در IBCT ها باشد. فرماندهان ABCT و SBCT می توانند از تجربیات خود برای کمک به برنامه ریزی بهتردر IBCT برای ادغام MPF همراه با دکترین مناسب، رویه های عملیاتی استاندارد و ملاحظات خاص ماموریت ها استفاده کنند. استفاده از جداول پایه سازمان و تجهیزات ( (TOE مشابه برای موفقیت یکپارچه سازی و مدیریت مرکزی MPF ها بسیار مهم است. مدیریت مرکزی، باعث میشود خدمه MPF قبل از پیوستن به IBCT بهترین شیوه ها را در تاکتیک ها، لجستیک و فرماندهی بیاموزند. سپس گروهان های MPF می‌توانند با برخی از پشتیبانی لجستیک ذاتی خود مستقر شوند و بدانند که چه چیزی باید درخواست کنند و با چه مقدار فراوانی قادر به پشتیبانی صحیح از عملیات خود هستند. بنابراین، نیازمندهای لجستیک MPF ها نباید به عنوان یک عامل محدود کننده فرض شود، بلکه باید یک عامل قابل برنامه ریزی برای فرماندهان در نظر گرفته شود تا هم رویه های عملیاتی استاندارد مناسب و هم تاکتیک ها، تکنیک ها و طرز عمل (TTP) را برای اطمینان از موفقیت در نظر بگیرند و توسعه دهند. چارت سازمانی سه نوع IBCT در سال 2028 از راست به چپ IBCT یورش هوایی ( هلی برن) ، IBCT هوابرد ، IBCT سبک MPF قدرت آتش لازم را برای مبارزات IBCT ها به ارمغان می آورد. توپ 105 میلی‌متری، مسلسل هم محور 7.62 میلی‌متری و مسلسل 12/7 میلی متری که در روی برجک نصب شده است، تسلیحات اصلی MPF هستند. واحدهایIBCT می تواند از قدرت شلیک دقیقی که سیستم کنترل آتش است MPF در مبارزات به همراه دارد بهره مند شوند. توپ اصلی احتمالاً از گلوله‌های متعارف 105 م.م استفاده می‌کند: گلوله‌های شدیدالانفجار برای مقابله با خودروهای رزمی سبک، گلوله‌های انرژی جنیشی برای مقابله با خودروهای رزمی محافظت شده، شدید الانفجار با سر له شونده قوی برای مقابله با موانع و مهمات سامچه زن برای مقابله با واحدهای متراکم پیاده نظام . این شکل از قدرت آتش می‌تواند به فرماندهان این توانایی را بدهد که به تهدیدات مختلفی پاسخ دهند که می توانست به جای آن یک تیم ضد زره پیاده نظام یا یک هاموی مجهز به موشک ضد زره تاو باشد.MPF توانایی منحصر بفردی برای در درگیری نسبت به سایر تیم ها دارد. تیم های ضد زره و هاموی ها در کمین به خوبی عمل می کنند، اما در هنگام پاسخ به یک تهدید زرهی تهاجمی، احتمال نابودی دشمن به شدت کمتر است. هنگامی که این تیم ها تحت فشار باشند رسیدن به هدف برای آنها دشوار است. راکت‌های کارل گوستاو یا AT4 ممکن است نابودی فوری را تضمین نکنند، به این معنی که خودرو زرهی دشمن به طور بالقوه می‌تواند با نیروهای خودی درگیر شود و قدرت رزمی نیروهای خودی را کاهش دهد. موشک های جاولین و تاو احتمال بیشتری برای نابودی دارند، اما همچنان اپراتور ها یا خدمه در برابر آتش مستقیم و غیرمستقیم آسیب پذیر هستند. MPF می تواند در حال حرکت بهتر بجنگد و به این تیم ها اجازه می دهد تا تحت فشار بسیار کمتری برای از بین بردن تهدیدات زرهی عمل کنند. MPF حفاظت بهتری نسبت به سایر وسایل نقلیه در IBCT دارد اما توجه به این نکته مهم است که نمی تواند همان سطح حفاظتی را که ممکن است یک تانک اصلی میدان نبرد داشته باشد، ارائه دهد. با توجه به اینکه MPF از بسته‌های زرهی مقیاس‌پذیر برای افزایش بقای خود استفاده می‌کند، فرماندهان باید بدانند که قدرت آتش محافظت شده متحرک عمداً نامگذاری شده است تا تصور یک تانک اصلی میدان نبرد را ایجاد نکند. بسته‌های حفاظتی MPF، شبیه به‌روزرسانی‌های است که تانک های آبرامز در طول جنگ جهانی علیه تروریسم در مناطق شهری دریافت کردند ( مانند بسته های ارتقا TUSK - بسته های بقای شهری تانک) موجب میشود MPF ها بتوانند در کنار واحدهای IBCT در شهرها بجنگد. برخلاف برخی تصورات، تانک ها و خودروهای زرهی در شهرها جنگیده اند وجنگ های آینده شهری نیز حضور خواهند داشت. به جای دور شدن از این واقعیت، نیروی زمینی باید این مفهوم را بپذیرد و به اصلاح خودروهای زرهی در شهرها و کلان شهرها ادامه دهد. اما پلتفرم‌های شبیه MPF نبرد مؤثر و کارآمدتری را در شهرها ممکن کرده‌اند. سه خودرو نظامی که برای IBCTها به خدمت گرفته خواهد شد(راست به چپ) : خودرو شناسایی سبک (LRV) : از خودرو JLTV استفاده خواهد شد MPF : فعلا در حال گذراندن آزمایشات میدانی خودرو جوخه پیاده نظام (ISV) : از خودرو نسخه GM Defense استفاده خواهد شد MPF به احتمال زیاد قادر نخواهد بود در مقابل شلیک متعدد راکت های ار پی جی مقاومت کند یا از گلوله‌های تانک جان سالم به در ببرد. در عوض، می‌تواند حفاظت کافی برای زنده ماندن در برابر خودروهای رزمی سبک دشمن ارائه دهد تا بقای نیروهای پیاده نظام را افزایش دهد. افزودن سیستم‌های دفاع فعال، مانند سیستم تروفی، به بهبود قابلیت بقای آنها در برابر موشک‌های هدایت شونده ضد زره و حتی در برابر راکتی های ضد زره کمک می‌کند. در نتیجه MPF قادر خواهد بود همراه با پیاده نظام عملیات سوار-زرهی در مناطق باز را ادامه دهد. در حالی که خدمه (نسبتا) از شلیک سلاح های کوچک و گلوله های با کالیبر بالاتر ایمن هستند، MPF توانایی هماهنگ شدن با تیم رزم ترکیبی را خواهد داشت و آنها را قادر می‌سازد تا در زمان‌ها و مکان‌های مناسب برای شکست حملات و مواضع دفاعی دشمن، اثرات جمعی بهتری داشته باشند. MPF میتواند به جای یک نبرد تصادفی و بدون برنامه با حمایت از فرماندهان پیاده نظام گزینه های بیشتر برای واکنش به نیروهای دشمن ارائه دهد. MPF نسخه جنرال دینامیکس که تست های لازم را در نیروی زمینی ارتش آمریکا میگذراند حملات ناگهانی عنصری است که MPF را واقعاً برای فرماندهان در هر رده ای ارزشمند می کند. توانایی ارائه شلیک مستقیم دقیق زمینی که قبلاً برای مانور واحدهای زرهی بسیار محدودکننده تصور می‌شد، با ورود MPF به خدمت و دریافت ارتقاء به طور مداوم در حال کم رنگ شدن است. نقاط دفاعی مستحکم دشمن که واحدهای پیاده نظام را گیر می انداختند، تحلیل خواهند رفت. این دقیقا همان راهی است که اولین تانک های تاریخ در جنگ جهانی اول با بازکردن بن بست های پیش گرفتند. نسل بعدی خودروهای رزمی دشمن و پلتفرم های ارتقا یافته قدیمی تر دشمنان به تهدیدهای کمتر مخرب برای پیاده نظام تبدیل خواهند شد زیرا MPF و پیاده نظام پشتیبانی شده یا تیم های خودروهای ضد تانک می توانند به طور مؤثر با این اهداف درگیر شوند و آنها را نابود کنند. چالش های تاکتیکی متعددی که توسط این تیم‌های رزم ترکیبی ارائه می‌شود، دشمن را مجبور به اتخاذ تصمیمات سختی می‌کند که به IBCTها اجازه می‌دهد تا از نظر راهبردی در برابر تشکل‌های دشمن بیشتر دوام بیاورند. همانطور که نیروی زمینی روش اصلی را برای استقرار MPF در جبهه های نبرد را تدوین می کند، استقرار آنها به همراه IBCT ها برای برنامه ریزی آسان تر می شود و حملات ناگهانی با آنها برای کند کردن سرعت دشمن و انجام درگیری موفقیت آمیز تر خواهد شد. نتیجه گیری از پایان جنگ جهانی دوم به بعد، نیروی زمینی ارتش آمریکا به طور مداوم تلاش کرده است تا قابلیت های مانند MPF را حفظ کند. حتی با وجود کاهش این قابلیت ها در طول جنگ جهانی علیه تروریسم نیاز به قابلیت های همچون MPF در بین فرماندهان IBCT امروز بازتاب دارد. MPF قابلیتی است که باید حفظ شود تا IBCTها در زمان انتقال نیرو زمینی به عملیات چند دامنه و عملیات در مقیاس بزرگ بسیار قدرتمند باقی بمانند. پس از تاخیر پیش آمده در افزایش توانمندی های نیروی زمینی در جنگ جهانی علیه تروریسم، به نظر می رسد که نیروی زمینی در تلاش است تا شکاف در قابلیت های خود را کاهش دهد. با توجه به آنچه در مورد کاربرد MPF مورد بحث قرار گرفت، ارزش آن را دارد که نیروی زمینی‌ آمریکا در مورد افزایش قابلیت های MPF در آینده فکر کند. ارتش برای حفظ و ارتقای در قدرت آتش، تحرک پذیری، حفاظت و حملات ناگهانی چه خواهد کرد؟ یک ارتقاء احتمالی برای افزایش تواناییها میتواند ادغام بیشتر وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین و شبکه های هوش مصنوعی در نیروها باشد. روبات‌های که می‌توانند به‌طور خودکار به سمت ایستگاه‌های سوخت‌گیری حرکت کنند، سوخت‌گیری نمایند و به سمت خدمه بازگردند. بدون شک خطر کمتری برای سربازانی که تامین تدارکات و لجستیک را انجام می‌دهند در نظر گرفته می شود و هدف کمتری برای نیروهای دشمن می باشند. خودروهای بدون سرنشین و هواگردهای بدون سرنشین نیز می توانند با کاهش نیاز به نیروهای شناسایی با MPF یا تیم های رزم ترکیبی استفاده شوند. هوش مصنوعی پهپادها می‌تواند برای ارتباط و انتقال رادیویی در طول درگیری ها کمک کنده باشد و یا به خدمه کمک کند تا خطرناک‌ترین اهداف را از بین ببرند. این سناریوها تنها یکی از صدها فرصتی است که می‌تواند یکپارچگی بین نیروی انسانی و ماشین‌ها را به ارمغان آورد. توسعه دکترین MPFها به اندازه به خدمت گرفته شدن آن مهم است. احتمالاً به دلیل شکل ظاهری آن مانند آبرامز استفاده می شود که می تواند برای ادغام آن در تیم رزم ترکیبی مضر و خطرناک باشد. همانند فرماندهان نظامی آمریکایی در جنگ جهانی دوم که گروهان زره کوب ها را دریافت کرده و از آن‌ها همانند تانک‌های شرمن استفاده میکردند. دکترین، تکنیک ها و روش ها باید با ماموریت و هدف تعیین شده برای MPF مطابقت داشته باشد، در غیر این صورت استفاده نادرست از آن می‌تواند باعث شود در اینده سرمایه گذاری جدیدی برای ساختن پلتفرم مناسب تر برای پشتیبانی از عملیات IBCT صورت نگیرد. واحدهایIBCT بدون شک می تواند بدون پلتفرم MPF برای پشتیبانی از ماموریت های خود به مبارزه ادامه دهد. با این حال، MPF میتواند خطرات را کاهش دهد. دلیلی وجود دارد که مفهوم شبیه MPF یعنی یک پلت فرم زرهی سبک که می تواند شلیک های دقیق را انجام دهد در گذشته چندین بار تکرار شده است ( تانک های سبک M3 استوارت، M24چفی، M41 بولداگ و M551شریدان(. توانایی میدان دادن به تیم های رزم ترکیبی برای برتری داشتن در مقابل رقیبان نزدیک هم‌سطح آمریکا و در پاسخ به تهدیدات مختلف مهم است. این پلت فرم IBCT را قادر می سازد تا از نظر تاکتیکی قدرتمند و از نظر راهبردی متحرک باقی بماند و در عین حال تلفاتی را که در صورت عدم پشتیبانی مستقیم نیروها برای مقابله با تهدیدات تقویت شده و تهدیدات زرهی رخ می دهد، کاهش دهد. تحول از عملیات های ضد شورش به عملیات در مقیاس بزرگ فرصت مناسبی برای سرمایه گذاری بر روی ایجاد تیم رزم ترکیبی بهتر در IBCT ها است که میتواند تلفات را از طریق قدرت آتش، افرایش قدرت مانور پذری و اثر حملات ناگهانی در درگیری مسلحانه بعدی کاهش دهد. اصطلاحات : BCT : تشکیل‌های اولیه رزم ترکیبی نیروی زمینی ارتش آمریکا هستند. آنها نیروهای تاکتیکی دائمی، مستقل، خودکفا و استانداردی هستند که از 3900 تا 4100 سرباز تشکیل شده اند. یک تیم رزمی تیپ شامل واحدهای پشتیبانی رزمی و لجستیک رزمی است که برای تداوم عملیات ضروری است. همچنین BCTها دارای آموزش و پشتیبانی توپخانه ذاتی نیز هستند. در حقیقت هدف از این تشکیل BCTها این است که بتوانند به تنهایی عمل کنند، مانند یک لشکر درابعاد کوچک. سه نوع تیم رزمی تیپ وجود دارد: پیاده نظام(IBCT)، استرایکر (SBCT)و زرهی(ABCT). تیم رزمی تیپ پیاده نظام نیز سه نوع است- IBCT سبک، IBCT هوابرد ، IBCT یورش هوایی ( هلی برن) واحد فرمان پرتاب (CLU) : واحد CLU موشک جاولین دارای یک دید یکپارچه روز/شب است و قابلیت درگیری هدف را در شرایط آب و هوایی نامساعد را فراهم می‌کند. واحد CLU همچنین ممکن است در حالت مستقل برای نظارت میدان نبرد و شناسایی هدف مورد استفاده قرار گیرد. جدول سازمان و تجهیزات (TOE): در این جداول بخش ها، کارکنان و تجهیزات واحدها در آن مشخص شده است. همچنین اطلاعاتی در مورد ماموریت و قابلیت های یک واحد و همچنین وضعیت فعلی واحد ارائه می دهد. سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS): یک سیستم تسلیحاتی چند منظوره است که به عنوان شناسایی، نظارت و سنسور اکتساب هدف استفاده می شود. ITAS قابلیت شلیک ضد زره/دقیق دوربرد را برای پیاده نظام ارتش فراهم می کند. گروهان تسلیحات گردان : یک واحد نظامی به اندازه گروهان که با یک گردان پیاده برای پشتیبانی رزمی ادغادم میشود. این گروهان مجهز برای پشتیبانی دارای یک جوخه مسلسل سنگین (HMG)، یک جوخه خمپاره انداز 81 میلی متری و یک جوخه ضد زره است. درگیری های قاطع : در جنگ زمینی ویا دریایی، به درگیری گفته میشود که در آن یک واحد کاملاً مشغول در نظر گرفته می شود و نمی تواند مانور دهد یا خود را بیرون بکشد و در غیاب کمک های بیرونی، عمل کند تا مبارزه را پایان دهد و یا با نیروهای موجود برنده یا شکست بخورد. زمین محدودکننده : این نوع زمین مانع حرکت یا کند شدن حرکت واحدهای رزمی می شود. به عنوان مثال زمین های شهری، جنگل های انبوه و... گردان مانور : متشکل از سه یا چند واحد به اندازه گروهان و یک گروهان ستادی است. هدف اصلی پشتیبانی از تیم‌های رزمی تیپ ( BCT) پس از استقرار، انجام وظایف سطح تاکتیکی و پشتیبانی است. منبع نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

یک نکته جالب : مهاجمین حداقل یکی از هلی کوپترهای اکراینی را به وسیله دوش پرتاب های غنیمتی استینگر در مایوپل ساقط کرده اند. منبع

سرنگون شدن دو بالگرد میل 8 ارتش اکراین نیروهای روس دوبالگرد اکراینی را که برای کمک به مدافعین ماریوپول به این شهر وارد شده بودن بعد از خروج از محدود شهری سرنگون کردن. روسها تصاویری از یک بالگرد شکار شده را به نمایش گذاشتن 14 کشته و به اسارت گرفتن دو اسیر زخمی حاصل یکی از بالگردهای سرنگون شده است . یه نظر میرسد روسها از تردد این بالگردها آگاه بوده و بعد از فرود در ماریوپول وسوار کردن چندین تن از مجروح و فرماندهان میدانی اکراینی در میانه راه شکار شده اند . روسها همچنین تصاویری از پهپادهای (اشغال)خود رامنتشر کردن که یک یا دو بالگرد اکراینی در محوطه کارخانجات آزوفستال در مارپول فرود امده این تصاویر برای 5 روز پیش است سه روز پیش هم روسها از سرنگون کردن یک میل8 اکراینی در پنج کیلومتری ساحل خبر دادن شاهدین عینی تایید کردن که در نزدیکی ساحل یک شی ناشناس هدف روسها قرار گرفته . با توجه به فاصله زیاد شهر ماریوپول به خطوط نبرد و استقرار دفاع هوایی روسها در اطراف شهر هرگونه کمک هوایی به این شهر به نوعی خودکشی محسوب میشود !! همچنین در نوار مرزی اکراین با بلاروس بعد از اعلام وزارت دفاع روسیه مبنی بر هدف قرار گرفتن یک بمب افکن سوخو24 اکراینی ویدئویی از یک هواگرد در حال سقوط در مرز اکراین با بلاروس منتشر شد روسها در حال وارد کردن نیرو به استان دونتسک در شرق اکراین هستن منابع محلی اعلام کردن احتملا تا یک هفته آینده حملات سنگین روسها در این منطقه شروع میشود . وزارت دفاع آمریکا اعلام کرده روسها در حال جابجایی نیرو در اطراف کیف هستن نزدیک به 20 درصد از این نیرو مواضع خود را جابجا کرده اند . احتملا بخشی از این نیروها برای شرق اکراین اعزام شده اند . همچنین روسها چندین روستا را در نطقه بروواری در حومه کیف و چندین روستا را در جنوب غربی کیف و تعدادی دیگر را در مرز استان خرسون ودنپیرو تخلیه کرده اند . منابع رسمی اکراین اعلام کردن نزدیک به 15000 سرباز جدید برای دفع حمله احتمالی روسیه در حال اعزام به شرق هستن. تخمین زده شده بیش از 50 هزار !!!!سرباز اکراینی وظیفه دفاع از دونتسک را بر عهده داشتن همچنین اکراینی ها در استان دینپیرو که به نوعی مرکز این کشور محسوب میشود 40 هزار!!! نظامی وشبه نظامی را مستقر کرده اند انتشار تصاویر انهدام آکادمی تانک خارکف / این حمله در اوایل ماه مارس صورت گرفته انهدام یک سامانه بوک اکراینی از دید پهپاد روسی یه رادار رها شده سامانه اس 300 اکراینی انهدام چندین پرتابگر و رادار های اس 300 اکراینی لحظه شکار پهپاد اکراین توسط سامانه پانتسیر سامانه اس 300 غنیمتی اکراینی خسارت طرفین روسها اکراین لحظه شکار تانک تی 64 روس تبارها توسط موشک ضد زره (احتمالا توسط NLWA )

انگلیس تصمیم به تحویل هویتزر های as90 به اوکراین گرفته Report: UK Has New Ukraine ‘Lethal’ Weapons Plan | Farsnews Agency اگر این هویتزر تحویل بشه احتمال تحویل مهمات Excalibur به اوکراین هست مهمات هوشمند ام-982 اکسکالیبور ( M982 / Excalibur)

ادغام نمادین برجک بدون سرنشین بر روی تانک اصلی میدان نبرد آبرامز!!!! به گفته تیم رایان ، نماینده کنگره آمریکا ، ارتش ایالات متحده درصدد است تا برای ادغام برجکهای بدون سرنشین بر روی پیکربندی تانک اصلی میدان نبرد ام- یک آبرامز برنامه ریزی نماید . وی که درماه اوت 2021 از مرکز تولید سامانه های مشترک ارتش در لیما بازدید نمود بود ، پس از ملاقات با تکنسین های حاضردر این مجموعه ، چنین خبری را اعلام نمود .وی که از مدافعان سرسخت توسعه قابلیتهای مرکز توسعه سامانه مشترک ارتش بشمار می رود ، اخیرا از موقعیت خود در کمیته تخصیص بودجه مجلس نمایندگان استفاده نمود تا یک سرمایه 65 میلیون دلاری را برای ارتقاء سامانه های تانک اصلی میدان نبرد آبرامز فراهم آورد . ظاهرا نمونه هایی از آبرامز های با برجک بدون سرنشین در سنوات گذشته این تانک که در حال حاضر بیشتر از 4 دهه است در خط تولید شرکت سازنده واقع درایالت اوهایو قرار دارد ، به گفته این نماینده ، از استانداردهای بالایی برخوردار بوده و می بایست برای افزایش کیفیت تولید ، منابع سرمایه ای لازم بدان اختصاص داده شود . به اعتقاد تحلیلگران نظامی ، اختصاص این بودجه عمر مفید تانک مزبور را افزایش داده و این امکان را فراهم می آورد تا درآینده یک برجک بدون سرنشین برای آن طراحی شده و در خط تولید قرار گیرد . به گفته تیم رایان ، سرمایه اختصاص داده شده ، کمک زیادی به توسعه معماری فیزیکی و الزامات فنی برای افزودن یک بارگذار جدید مهمات ، سامانه جابه جایی خودکار مهمات ، ارزیابی سامانه های حفاظت فعال جدید ، تغییر پیشرانه و همچنین سامانه تولید نیروی هیبریدی با نیروی پیشرانش الکتریکی خواهد نمود . پی نوشت : 1--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

بسم ا... شرق اوکراین .. توقف یا عدم توقف .. مساله این است روز سی و ششم جنگ صحنه نبرد در اوکراین - 31 مارس 2022 بدنبال اعلام رسمی کاهش فعالیتهای نظامی در منطقه کیف و چرنیشهف ، واحدهای مهاجم روسی و جمهوری های دونتسک و لوهانسک با تمرکز نیرو و آتش در محور دونباس ، بتدریج در حال ایجاد تغییر در خطوط تماس با واحدهای ارتش اوکراین هستند و این درحالی است که واحدهای رزمی اوکراینی نیز برای عملیات آفندی ارتش روسیه در دونباس ، آمادگی های لازم را کسب می کند.در شامگاه روز 30 مارس ، یگان های ارتش روسیه پس از چند روز درگیری کنترل کامل روستای زولوتایانیوا در حومه شرقی شهر ولیکایانووسسلکا را بدست گرفتند . براساس داده های میدانی ، واحدهای روسی از رودخانه کشلاگاچ عبور کرده و به تقریب موفق شدند تا مواضع بدست آمده را تثبیت نمایند . اما در ساعات آغازین 31 مارس ، واحدهای جمهوری دونتسک بخشی از روستای نووبخموتووکا در شمال آودیوکا را بدست گرفته و روستای نووسلکا-وتوریا را نیز تصرف کنند ، بااین حال درگیری های پراکنده برای تسلط بر بخش های بیشتری از این منطقه ادامه دارد و این احتمال نیز وجود دارد که یگانهای جمهوری دونتسک برای تثبیت مناطق بدست آمده و الحاق با واحدهای همجوار ، بسمت شرق و ترویستکویه نیز پیشروی نمایند . در آویودیوکا ، شهر هنوز در اختیار ارتش اوکراین قرار دارد ولی واحدهای مهاجم از محور گورلووکا به این منطقه نزدیک می شوند ، هرچند مقاومتهای شدید ارتش اوکراین قابل مشاهده بوده و درگیرهای شدید در شمال این شهر دیده میشود و نبرد بصورت روستا به روستا ادامه دارد . در منطقه ایژیوم سکوت نسبی در کنار تقویت واحدهای رزمی طرفین دیده میشود . بااین حال گزارش ها حاکی از آن است که در جنوب ایژیوم واحدهای ارتش اوکراین ، به یک سد در آسکولد آسیب رسانده اند تا روند پیشروی واحدهای مهاجم را در محور سویاتوگورسک کند کنند که این امر نشاندهنده آن است که دور جدیدی از تبادل آتش سنگین در جنوب این شهر رخ خواهد داد ، در حالی که درگیرهای پراکنده در جنوب و جنوب شرقی ایژیوم دیده می شود . حمله به مخازن سوخت بلگوگورود در داخل خاک روسیه که گفته میشود بوسیله بالگردهای میل-24 ارتش اوکراین صورت گرفته . در ویدئوهای منتشر شده ، شلیک راکتهای غیر هدایت شونده مشخص هست ولی نوع بالگرد را تشخیص نمی شود داد . در بلگوگورود ، نزدیک به 170 نفر در حال خاموش کردن آتش ناشی از این حمله هستند . یگان های ارتش اوکراین در آرتموفسک ، اسلاویاسنک و کراماتورسک فعالیت قابل ملاحضه ای رااز خود نشان می دهند و گفته شده مرکز تجمع اصلی این نیروها در پاولوگراد قرار دارد . درگیری ها در مطنقه ولیکایانووسلکا ( اوگلدار ) ادامه دارد ولی موفقیت محسوسی دیده نمیشود . بزرگراه مارینکا – کوراخوو هنوز دراختیار ارتش اوکراین است و روسها تلاش می کنند تا این مسیر را قطع و از کنترل مدافعان خارج نمایند . اجساد و زخمی های بجامانده از هدف قرار دادن بالگرد ارتش اوکراین در ماریوپل . گفته شده یکی از فرماندهان ارشد این گردانها ( ماکسیم ژورین ) در جریان این رویداد کشته شده است روند پاکسازی در ماریوپل ادامه دارد و یگانهای ملی گرای آزوف در محور چپ شهر ، ساحل غربی ، بندر و مجموعه صنعتی ایلیچ همچنان فعالند در حالی که تاسیسات آزوفستال هنوز دست نخورده در اختیار مدافعان است ولی داده های میدانی نشان می دهد که درگیری های عمده ای در حومه این تاسیاسات آغاز شده و آتشباری توپخانه ارتش روسیه با مهمات هدایت دقیق ( احتمالا کراسنوپل .م ) صورت می گیرد و پیش بینی میشود تا چندروز آینده حمله مستقیمی به این منطقه صورت نخواهد گرفت . در 31 مارس واحدهای جمهوری دونتسک گزارش دادند که دوبالگرد میل-8 ارتش اوکراین که سعی داشتند برخی فرماندهان ارشد گردان های نازی آزوف را از مجموعه آزوفستال خارج کنند ، هدف قرار گرفته و ساقط نمودند که درجریان آن 14 نفر کشته و 2 نفر زخمی شدند . https://www.aparat.com/v/hRTnD در همین حال ، مهاجمان همچنان اصرار دارند که تلاش آنها برای تخلیه غیرنظامیان از ماریوپل در حال انجام است ولی در شامگاه 31 مارس آزیر خطر حملات موشکی در ژیتومیر ، کرمنچوگ ، کریوی- ریگ ،چرکاسی ، کیف ، سومی ، زاپوروژنیه ،کیروفوگراد ، دنیپروفسک ، چرنیشهف و وینتسیا ،پوکروفسکی و کراماتورسک شنیده شده و این بدان معناست که حملات منظم روزانه به تاسیسات ارتش اوکراین ادامه پیدا کرده است . در حوزه سیاسی ، مدودف ، طی مقاله شدید الحن علیه لهستان از تبدیل این کشور به خط مقدم ناتو در شرق هشدارداد ،در حالی زلنسکی از اعمال تحریم های شدید تر علیه روسیه حمایت کرده و این بلافاصله بعد از انتشار خبر کمک 500 میلیون دلاری کنگره آمریکا به بودجه عمومی این کشور بود . پی نوشت : 1-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع 1

بسم ا... آیا ارتش روسیه آماده وارد کردن ضربه دوم در دونباس می شود ؟!!!!! روز سی و پنجم جنگ در 30 مارس 2022 ، وزارت دفاع روسیه در پاسخ به شایعات عقب نشینی یا کاهش تحرکات نظامی در کیف و چرنیشهف واکنش نشان داد که درجریان بیانات سخنگوی وزارت دفاع این کشور مشخص گردید که ماموریت اصلی واحدهای روسی در محور کیف – چرنیشهف تکمیل شده و از این پس تمرکزاصلی بر روی آزاد سازی کامل دونباس با تجدید سازمان و تقویت یگانهای عمل کننده در این محور خواهد بود . صحنه نبرد در اوکراین -30 مارس 2022 بر اساس اعلامیه وزارت دفاع این کشور " اولین مرحله عملیات نظامی در اوکراین به شکل همزمان در دونباس و کیف اجرا گردید تا ارتش اوکراین تمامی منابع ، تجهیزات و نیروی انسانی خود را در مناطق پرجمعیت و بلحاظ سیاسی مهم ، متمرکز نماید که این باعث شد تا سایر محورها با کمبود های محرز روبرو گردد که این امر محقق گردید . پس از آن تلاش اصلی در محور شرق اوکراین گذاشته شد تا استحکامات ارتش اوکراین در دونباس شکسته شده و با ایجاد برتری هوایی و از میان بردن زیرساختهای نظامی مدافعان ، خطوط ارتباطی ، انبارهای ذخیره سوخت و مهمات ، مراکز آموزشی ، توان رزم از واحدهای رزمی این کشور گرفته شود که این روند همچنان ادامه دارد" اما بلافاصله پس ازانتشار این اعلامیه ، درگیری های شدیدی در حومه کیف آغاز شد و در 24 ساعت بعدی ، تبادل آتش گسترده میان دوطرف در حومه کیف بوقوع پیوست ولی تغییری در خطوط تماس دوطرف دیده نشد. در این محور ، بزرگراه کیف- ژیتومیر همچنان از سوی واحدهای روسی مسدود شده و درگیرهای در حومه شهر ماکاروف که تحت کنترل ارتش اوکراین است ، ادامه دارد. در ایرپن نیز همچنان میان واحدهای پیاده و زرهی اوکراینی و روسی جنگ برقرار بوده ولی هنوز از کنترل ارتش اوکراین بر این شهر خبری وجود ندارد . در شرق کیف ، بزرگراه کیف- پولتاوا هنوز در اختیار ارتش اوکراین است و نبرد در حومه شهر برواری ادامه دارد ولی همچنان دوطرف در خطوط قبلی خود مستقرند ، در حالی که چرنیشهف هنوز در محاصره ارتش روسیه قرار دارد . مکانیابی واحدهای زرهی مشترک جمهوری دونتسک و روسیه در ماریوپل مجموعه صنعتی آزوفستال در افق قابل مشاهده است در خارکف و سومی نیز اوضاع به نظر تثبیت شده می آید در حالی که برخی منابع معتقدند که ارتش روسیه درنظر دارد که حجم عملیات خود را در محور خارکف به میزان قابل توجهی افزایش دهد که این امر با افزایش حجم گلوله باران در این منطقه از سوی مهاجمان ، تا حدودی واقعی به نظر می رسد ، این همزمان با انتشار اطلاعاتی از سوی وزارت دفاع روسیه رخ داده که معتقد است وضعیت انسانی در تعدادی از شهرهای کیف به وخامت نزدیک می شود که از میان همه این شهرها ، وضعیت خارکف از همه بدتر است . این تانک تی-64 بی وی تا امروز 2 بار دست به دست شده ، یکبار توسط روسها به غنمیت گرفته شد و امروز مجددا در اختیار ارتش اوکراین قرار گرفت به گفته این منبع ، گروه های موسوم به "جوخه های مرگ متحرک " وابسته به وزارت امنیت ملی اوکراین ، در خیابان های شهر تردد کرده و بسوی همه مبادرت به اجرای آتش می کنند در حال که نیروهای دفاع منطقه ای (بسیج) اوکراینی ، جاده های منتهی به خارکف را مین گذاری کرده تا از انتقال غیرنظامیان به امکان امن جلوگیری بعمل آورند . در همین راستا ، در 30 مارس گزارشهایی از سوی اداره پلیس خارکف منتشر شد که دو غیرنظامی در اثر انفجار مین کشته شده اند و از مردم درخواست داشته که دست از خروج از خارکف بردارند . صحنه نبرد در اوکراین -30 مارس در محور ایژیوم ، گزارشی از پیشروی وجود ندارد و یگانهای روسی در کرانه چپ رودخانه سورسکی- دونتس بسمت جنوب پیشروی می کنند و گفته شده کنترل روستاهای کامنکا و استاریایکامنکا در اختیار روسها قرار دارد . ارتش اوکراین نیز دراین محور در تلاش است تا با متمرکز کردن نیروهای موجود از سرعت پیشروی مهاجمان بکاهد در حالی که نیروی هوایی اوکراین نیز در چند تلاش محدود سعی می کند تا ستون های روسی را در جاده های ایژیوم و کامنکا زیر آتش بگیرد . بطور همزمان با این وقایع ، شبه نظامیان جمهوری لوهانسک نیز به موازات ارتش روسیه در حال پیشروی بوده و کنترل روستای ترنی در شمال غربی سوردونتسک بدست این نیروها افتاده است ، در حالی که عملیات پاکسازی ژیلتوکا بتدریج در حال شروع است . در محور سوردونتسک- لیسیچانسک و پوپاسنایا درگیرهای محدود بین دوطرف دیده شده ولی محور ولنوواخا-دبالتسوو پایدار است ولی درگیری های شدید در نوومیکائلووکا در جنوب مارینکا و روستای نووسلوووکا صورت می گیرد . در محور اوگلدار ، واحدهای روسی 8 کیلومتر دیگر بسوی شمال پیشروی کرده و به شهر ولیکایا رسیده اند و با عبور از رودخانه شیتانکا ، برای کنترل مرکز این شهر ، در حال جنگ هستند که اگر این امرصورت بگیرد ، یک سرپل مناسب برای حمله به عقبه گروه بندی ارتش اوکراین در دونباس بدست خواهد آمد . ادوات منهدم شده یا به غنمیت گرفته شده ارتش اوکراین در جریان ضدحمله ناکام در محور میکولایف- خرسون یک دستگاه رادار نظارتی سه بُعدی 35D6_36D6 ارتش اوکراین در شرایط به نسبت مناسب رها شده و به غنمیت ارتش روسیه درآمده (موقعیت : ساواتوو) در محور دنیپروفسک- ولیکایانووسکا ، همچنان تغییری دیده نشده و پس از ضدحمله نافرجام ارتش اوکراین در محور میکولایف بسمت خرسون ، درگیرهای سبک ولی ادامه دار است . در ماریوپل ، روند انهدام عناصر باقی مانده از هنگ آزوف و ارتش اوکراین پیگیری می شود و یگانهای ارتش جمهوری دونتسک در محور چپ شهر جایی که یگانهای آزوف به دو قسمت تقسیم شده اند همچنان درگیرند ولی پیشروی در محور جنوب غربی این شهر ادامه دارد ، در حالی مناطق مرکزی این شهر ، بتدریج شدت تخریب بیشتری را بخود می بیند . ماریوپل- 30 مارس 2022 همان شکلی از که از نقشه پیداست ( درصورتی که واقعیت داشته باشد ) حملات واحدهای مشترک روسی- دونتسک برای جدا کردن یگان های مدافع اوکراینی در ماریوپل نتیجه داده و بخش مرکزی شهر از مجموعه صنعتی آزوفستال جداشده است . درواقع ، در رزم شهری ، جدا کردن یگانهای مدافع از هم و پراکنده نمودن گروه بندی رزمی آنها که منجر به تقسیم آتش متقابل و کاهش حجم آن میشود ، در نهایت به مهاجمان کمک می کند تا با روند سریع تری در بافت های پیچیده و متراکم شهری پیشروی نمایند . در ساعت 10 صبح 30 مارس ، یک آتش بس برای خروج غیرنظامیان از شهر توسط روسها اعلام شد ولی اجرای حملات توپخانه ای هدایت دقیق ادامه پیدا نمود و یگانهای موشکی ارتش روسیه ، مناطق خملنیستسکی ، کیف ، خارکف ، دنیپتروفسک ، میکولاف را زیرآتش خود دارند . بر اثر همین آتشباری ، یک انبار بزرگ مهمات در حومه کیف منهدم شد که به گفته برخی منابع ، محل ذخیره موشکهای ضد زره ارتش اوکراین بوده ، در حالی که دوتیر موشک دیگر ، یک انبار سوخت و یک سامانه دفاع هوایی مدافعان را از میان برده است . علاوه براین ، ساقط شدن یک فروند هواگرد اوکراینی و انهدام یک سامانه اس-300 دیگر نیز تایید می گردد . خودروی همه جا رو GAZ-3344 ارتش روسیه رها شده در حومه کیف واحدهای ارتش اوکراین نیز همچنان گلوله باران شهرهای دونتسک و لوگانسک را ادامه میدهند که در 30 مارس این حملات منجر به کشته شدن 1 غیرنظامی و زخمی شدن 4 نفر دیگر شد . این حملات از سال 2014 و پس از شکست واحدهای اوکراینی در کریمه به شکل مستمر صورت می گیرد . پی نوشت : 1-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع1

دولت کاظمی که دورش تموم شده و الان تقریبا یک دولت موقت غیرقانونی محسوب میشه و طبیعتا حق ندراه تصمیمات کلان بگیره در این دوره انتقالی به نظر قراره اخرین ضرباتش را هم هدفمند به ایران بزنه و در حال نهایی کردن دو قرارداد بلندمدت 18 و 25 ساله با امارات و عربستان برای واردات برق و گاز هست. ماجرا ولی قراردادها نیستند بلکه مثل چند سال اخیر دولت کاظمی با حمایت رسانه های عربی با دروغپردازی و خیانت و ایجاد دو قطبی و حمله به ایران در حال زمینه سازی هستند که به نظر قراردادهایی خیانت بار و با هزینه گرانتر را به عراق تحمیل کنند و بهانش را هم گذشاتند مبنی بر گرانفروشی ایران و اینکه نباید متکی باشیم به ایران و ... و همه میدونیم وابسته کردن عراق به دو رژیم دیکتاتور و خونریز و تروریست پرور ضد ایرانی که دستورکار اصلی کاظمی است در اینده یعنی تحت فشار گذاشتن مردم عراق برای همراهی با سیاست های اونها در حالیکه ایران در این چند سال با تحویل برق و گاز تقریبا رایگان* (هزینه ها به خاطر تحریم با مکافات و بعضا تاخیر زیانبار و به شکل نهایتا کالا تحویل میشد که هیچ کشوری قبول نمیکنه) همه دولتهای عراق را نجات داده بود از شورش در کشورشون در حالیکه هیچ جایگزینی هم نداشتند و حالا دولت کاظمی و اطرافیانش اتفاقا در حال حمله به همین ایران هستند تا افکار عمومی را قانع کنند که قراردادهای تحمیلی و دیکته شده از طرف امریکا حتما منعقد بشه تا فرصت کاظمی باقی است. * جالبه ایران در فروش گاز و برق در دو راهی عجیبی بود. تحویل میدادیم با این بهانه که ایران کم تحویل میده و قصد دخالت داره با گاز و برقش مردم عراق را تحریک میکردند ضد ایران و تحویل هم نمیدادیم متحدان ایران را زیر فشار میزاشتند که ایران قصد آزار مردم عراق را داره و فروپاشی کشورشون و ... پ ن: البته ویروس اردوغان همه گیری جالبی داره. جناب صدر هم دقیقا مبتلا به همون ویروس اردوغان هست (البته عجیب نیست، شاید هم حتی در ملی گرایی متعصبانه با تمام تفاوت ها یک مریدی و مرادی هم وجود داشته باشه، اردوغان نشون داده مرید زیاد میتونه جمع کنه) - به وقتش زبانش و بیانیه هاش ضد مثلا صهیونیستها و اشغالگری و حمله به عراق بسیار دراز و تند هست ولی در عمل در کنار یکی از متحدین صهیونیستها در عراق برای کسب قدرت هر کاری میکنه و حتی به عنوان رییس جمهور کسی را معرفی میکنه که یکی از عناصر شناخته شده ارتباط با صهیونیستهاست به اقوالی و تازه به خاطر این انتخاب تبریک هم میگه به مردم عراق، با ترکمن های سینه چاک اردوغان ائتلاف میکنه، تلویحا با اشغالگری امریکا کنار میاد و .... دقیقا مثل اردوغان که زبان داره فقط در موضوعات مختلف ولی جاییکه منافعش و قدرت حکم میکنه خیلی زیرسبیلی از کنار همه چیز رد میشه در عمل ولی خودش را همچنان از تک و تا نمیندازه. مصداق بارزی از ریاکاری عجیبو غریب.

بسم ا... در خصوص اس-300 های تحویلی به ایران در این تاپیک مفصل بحث شده "S-300 PMU.2 FAVORITE "IR در ایران در مورد دفاع هوایی ارتش اوکراین هم این پست وجود دارد برتری هوایی بر فراز کیف آیا نیروی هوایی روسیه قابلیت سرکوب شبکه دفاع هوایی اوکراین را در یک بازه زمانی 24 ساعته دارد ؟!

نسخه اکراین با نسخه تحویلی به ما متفاوت هست و نسخه اولیه محسوب میشه که یکی دو نسخه قبل تر از نسخه ما هست. و همون دارایی ها هم طبق داده ها بیش از نیمیشون به خاطر قطعات و مشکلات غیرفعال و غیرعملیاتی بودند. در نهایت شبکه پدافند اکراین خلا های جدی داشت با وجود به ظاهر ابزارهای کاربردی و روس ها هم شناخت جدی داشتند نسبت به همه این ابزارها چون طراحی خودشون هست نهایتا. تا به حال بارها در تاپیک بحث شده که شبکه پدافند در کنار سایر اجزا میتونه موفقیت نسبی ایجاد کنه از جمله شبکه پیوسته راداری با اجزای کامل در همه بردها و فضاها و ثانیا در ارتباط با پدافند هواپایه و اجزاش. مدریت و نرم افزار و ... هم به کنار. در انتها ابزار دفاعی به هر حال اگر شما ابزار هجومی برای بازدارندگی نداشته باشی و با دشمنی قوی در مواجهه باشی نهایتا توان خودش را به مرور از دست میده و فقط میزان هزینه تحمیلی به دشمن متفاوت خواهد بود. ابزار دفاعی حتما باید با ابزار هجومی مناسب همراه باشه. چیزی که اکراین نداشت.

سلام احتراما با این بخش از فرمایش شما موافق نیستم دو گروه در این جنگ تا اینجای کار شکست خوردند 1-اوکراینی ها : کشوری تجزیه و ویران شده براشون باقی خواهد ماند که حتی با فرض پیوستن به اتحادیه اروپا هم دهه ها طول خواهد کشید تا این خسارات جبران شوند و سالها گرفتار اغتشاشات سیاسی و معضلات پایان ناپذیر اقتصادی خواهد بود 2- میلیتاریست ها : چون آنچه که در یک جنگ دوست داشتند ببینند مانند نبردهای زرهی بی نقص و بمبارانهای هوایی دقیق را ندیدند و از روسها شکست خوردند در نتیجه هر سزاواری میلیتاریستها به روسها نثار میکنند گوارای وجودشان باد اما در آنسوی نبرد روسیه تا اینجای کار به اهداف مورد نظر کمابیش رسیده است البته انتقاد به ارتش روسیه وجود دارد و تلفات آنها هم قابل توجه است و در موارد زیادی حتی برای ارتش روسیه خفت بار و خجالت آور است ولی اگر به گذشته برگردیم و جنگ گرجستان و روسیه را مرور کنیم میبینیم در انجا هم روسها با وجود توانایی اشغال تفلیس و نابودی دولت مستقر از این کار خودداری کردند و با ضربه نظامی و سیاسی واقتصادی که در نتیجه جنگ و تجزیه به گرجستان وارد کردند آن کشور را در حالتی مجروح و محتضر به حال خود رها کردند و حالا بعد از سالها کسانی که باعث تحریک روسیه به جنگ و تهاجم شدند در گرجستان جایی ندارند و در محافل سیاسی و نظامی آن کشور زیر تیغ انتقاد مخالفین هستندو گرجستان هم تاامروز نتوانست در اتحادیه اروپا و ناتو جایگاهی به دست آورد به نظر می رسد روسها قصددارند همین سناریو را در اوکراین اجرا کنند با جدایی سواحل آزوف و شرق اوکراین و مناطق صنعتی و حاصلخیز در عمل یک اوکراین زخمی و تجزیه شده را برای زلنسکی و طرفدارانش باقی بگذارند تا آنها در گرداب حاصل غرق شوند و البته در چنین مواردی غرب و ناتو به تماشا خواهند نشست و درس عبرتی برای سایرین خواهد شد و در نهایت پروژه احیا شوروی توسط روسیه یک گام به جلو خواهد رفت چون هدف نهایی روسیه تشکیل یک بلوک اقتصادی و سیاسی هماهنگ و همراستا با مسکو در مرزهای شوروی سابق است !

سال هاست ما داریم میشنویم که پوتین رهبر بزرگی است. ولی به نظر می رسد که رهبر موفقی هم نبوده است. 1- گفته میشود اقتصاد روسیه را احیا کرد. از چه نظر احیا کرد. این کشور نفت میفروشد و محصولات مورد نیاز را وارد میکند. یک کشور تقریبا تک محصولی. فقط در یک دهه اخیر هنرش این بوده با اخراج چند کشور مانند ما از بازار نفت مثل لاشخور هجوم اورده و سهم بزرگتری در بازار گرفته است. روسیه یک کشور با پتانسیل علمی بالا است. دارای دانشگاه های قوی دانشمندان خوب مهندسین کارکشته و مردم باسواد است. اگر ذره ای عرضه در رهبران ان بود که نباید الان یک کشور تک محصولی مانند عربستان میبود. 2- ارتش ان کشور که گفته میشد قدرتش احیا شده نشان داد که ارتشی کارامد نیست. نکته جالب عدم استفاده مناسب و گسترده از پهباد است که امروزه و در جنگ های امروزی اهمیت بالایی دارد. تدارکات ضعیف این ارتش باعث تمسخر دیگران شده. در گذشته بعضی میگفتند پیروزی ها در سوریه به خاطر روسیه بوده الان به نظر میرسد نقش ایران بسیار مهمتر بوده. 3- پوتین اگر زرنگ و سیاستمدار بود اصلا چند سال پیش نمی گذاشت یک دولت طرفدار غرب در اوکراین به قدرت برسد که کار به اینجا برسد. عملا وقتی یک خانه مهم در شطرنج جنگ ژئوپولتیک را واگذار کرد، شکست های بعدی را هم خورد. الان عملا دارد در اقتصاد از دنیا کنار گذاشته میشود. اروپا بیشتر به دامن امریکا افتاد و.... خود ما هر طور بود بشار اسد را حفظ کردیم و نذاشتیم کار به اینجا برسد. روسیه عملا در این بازی تا اینجای کار کاملا شکست خورده و به نظر می رسد دوران افول ان شروع شده. حتی اگر قدرت اتمی نبود دیگر کسی روی ان زیاد حساب نمی کرد. 4- امیدوارم زمامداران ما فهمیده باشند که ظاهرا فهمیده اند. اقتصاد بخش مهمی را در قدرت یک کشور بازی میکند. نمی توان به همه مسایل امنیتی نگاه کرد و اقتصاد را فراموش کرد وگرنه روزی با همین اقتصاد نابودت می کنند.

وزارت دفاع روس ها در بیانیه ای که تلویحا شاید اسمش را بشه عقب نشنی از اهداف اولیه دونست اعلام کرده اصلا ستون کشی به کیف برای محاصره و تصرفش نبوده و در اصل برای این بوده قوای اصلی اکراین را به خودش در اون ناحیه مشغول کنه تا جبهات شرقی کار راحت تری داشته باشند و حالا هم که عقب نشینی میکنه چون اهدافش محقق شده و نیروها اعزام میشند برای ادامه ازادسازی دونباس. با توجه به حجم ستون کشی و نوع ستون کشی و میزان تلفات و خاسرات وارده به نیروهای روس در این محور و برخی اقدامات انتحاری اولیه به نظر میرسه روس ها قصد دارند به نوعی فعلا این عقب نشینی ها را توجیه کنند. خبرهایی هم از توافق با اروپا و موفقیت مذاکرات اکراین داشتند که نشون میده شاید فشارهای اقتصادی که انتظارش را نداشتند ترجیح میدند یکطوری حل کنند در کوتاه مدت ابرومندانه با یک توافق ابتدایی. بیشترین تاکیدی هم که در این چند روز دارند بحث کریمه است که در این مورد توافق نمیکنیم که خب این را حتی خود اکراینی ها هم اگر ترجمه درست بوده باشه یکی از اعضای مذاکره کنندگانشون گفته بود روسیه حق داره کریمه را جزئی از خودش بدونه و ... و فکر نکنم با توجه به شرایط قبل مانعی باشه برای یک توافق. نهایتا تحریمهای مرتبط با کریمه که قبلا هم بوده حفظ میشه که خب مسئله مهمی نبوده. پ ن: ماریوپل که جزئی از منطقه دونباس هست به شکل تاریخی و شاید نهایت اراده روس ها را تصرف این منطقه دونست که البته از قبل هم اعلام شده بود در مورد منطقه تاریخی دونباس شامل دونتسک و لوهانسک. منتهی برای اتصال زمینی به کریمه و بقیه سواحل دریای آزوف باید فراتر از منطقه تاریخی دنباسی که روسها فعلا تاکید میکنند تنها هدفشون هست برند که به نظر و با توافقات دو طرف در آینده چنین نخواهد شد. هرچند دریای آزوف به طور نسبی مهم هست ولی اهمیتی که سواحل دریای سیاه برای اکراین داره با توجه به عمق و مشکلات زمستانی و تردد ... نداره و حتی تصرف سواحل اون هم شاید در کل اگر فشار باشه به یک نارضایتی زبانی خلاصه بشه. ولی با توجه به اینکه روسها برای این سواحل برخلاف دنباس بهانه ای ندارند اگر قرار بر توافق باشه فکر نکنم به سمتش برند. یعنی نهایتا قانع شدن روس ها به دنباس و رضایت (حالا با ظاهر ناراضی) اکراین تقریبا چیزی که از قبل هم بوده (کمی بیشتر حالا) باقی میمونه با یک تعهد طبیعتا بی ضمانت نپویستن به ناتو توسط اکراین (تا در آینده چه پیش بیاد) و روس ها هم با باقی موندن برخی تحریم های کم اثر عطای دستاوردهای بیشتر را در مقطع فعلی به لقاش میبخشند با توجه به غافلگیری رخ داده و عدم سقوط اکراین به شکل خیلی سریع با کمک و دوپینگ فوق العاده غرب. البته که در ظاهر روس ها دستاوردهایی داشتند در اینصورت ولی طبیعتا یک شکست محسوب میشه هم در میدانی و هم رسانه ای و سیاسی و این اوضاع را براشون در اینده نسبت به ناتو و کشورهای متقاضی بدتر میکنه ( شاهد یک دوران سکوت و سکون خواهیم بود خصوصا با زهرچشمی که روسها به کشورهای کوچکتر از منظر دیوانگی نشون دادند ولی حتی اگر رسانه را هم کنار بزاریم همه کشورهای اطراف روسیه متوجه میشند که ناخن های این خرس پیر مثل دندان هاش کند شده و شاید خرناس های وحشتناکی بکشه و با تکان دادن بدن عظیمش خرابی هایی هم به بار بیاره ولی نهایتا با چند تا توپ و تشر به غارش برمیگرده و خواب زمستانیش)

نمونه ای جالب دیگر از عملکرد تانک های در نبرد- یک تانک نیروهای جمهوری خودخوانده دونتسک با شلیک یک یا چند گلوله شدید الانفجار به سمت یک ایستگاه اتوبوس، تعدادی از سرباز اوکراینی که در این ایستگاه اتوبوس پناه گرفته بودند را کشت شده است. ایستگاه های اتوبوس در اوکراین از جنس بتونی هستند. در سناریو بالا گلوله 125 م.م شدید الانفجار به دیوار پشتی اثابت کرده است و با ضربه مرگبار تمام سربازان در این جان پناه را کشته است. نمونه ای دیگر از عملکرد تانک های روسی بر ضد پیاده نظام اوکراینی این بار در منطقه باز و در میان درختان - از تلفات نیروهای اوکراینی خبری منتشر شده است اما ضربه های کشنده و مهلک تانک ها برای از بین برد جانپاه و کشتن نیروهای پیاده نظام در این تصویر خوبی نشان داده شده است. امروز کشورهای پیشرو در بحث زرهی از نسل جدید مهمات شدید الانفجار استفاده میکنند. از جمله قابلیت مهم نسل جدید این نوع مهمات در مقایل نمونه های قدیمی تر استفاده از فیوزهای قابل برنامه ریزی است. در نتیجه این نوع مهمات را میتوان در حالت های مختلف از جمله منفجرشونده در هوا ( انفجار در بالای هدف مثلا بالای سنگر خاکی)، انفجار نقطه ای (انفجار رو به روی هدف) و یا تأخیری (انفجار در داخل یک هدف مثلا بعد از عبور از دیوار) استفاده کرد. استفاده از حالت های مخلتف انفجار موجب افزایش انعطاف پذیری و کشندگی تانک ها خواهد شد. ایالات متحده آمریکا با نسخه مهمات پیشرفته چند منظوره (AMP)، المان با مهمات DM11 و اسرائیل با مهمات 120 م.م M339 و مهمات 125 م.م M710 از پیشگامان تولید نسل جدید مهمات شدید الانفجار برای تانک ها هستند. استفاده از مهمات شدید الانفجار با فیوز قابل برنامه ریزی نیازمند نصب سیستم های کنترل آتش مدرن تر بر روی تانک هاست. تست مهمات AMP تست مهمات DM11 تست مهمات M339 و M710

ساعت پرواز هوایپماهای ناتو و کنترل اوکراین ( عکسها بروز نیستند) هر چه روسها بیشتر به سمت غرب بیان مشکلاتشون بیشتر میشه جدیدا هم خبرهای هست که گراولر به پایگاههای ناتو در همسایگی اوکراین رسیدن جنگ اوکراین به این زودی ها تمام نمیشه

با سلام و خسته نباشد خدمت شما برادر mr9 با توجه به تحولات اکراین محاصره کیف بهانه ای هست برای گسترده کردن نیروهای اکراینی و مانع شدن از تمرکزشون روی خطوط درگیری همین کیف چقدر از توان نظامی اکراین رو درگیر کرده و روسیه در خطوط جنوبی و شرقی با قدرت بیشتری عمل میکنه احتمالن روسیه تمام توانشو برای اشغال سواحل اکراین انجام بده در روز های آینده

بسم ا... اهداف ارتش روسیه و موفقیتهای اولیه ارتش اوکراین در حومه کیف روز سی و دوم جنگ صحنه نبرد در اوکراین -28مارس 2022 در حومه کیف ، وضعیت نظامی همچنان با تحرک نسبی در حال گسترش بوده ولی دوطرف درگیر در مورد موفقیتهای نظامی بر روی زمین کمتر مبالغه می کنند ولی درگیرهای شدید در شمال غربی و شرق کیف ادامه پیدا کرده است .در شمال غربی کیف ، واحدهای ارتش روسیه در تلاشند تا بسمت جنوب کیف پیشروی کنند اما مقاومت شدید واحدهای مدافع که با ورود جنگجویان خارجی به نسبت بیشتر شده ، مانع تحقق این هدف شده ولی فرماندهان روسی ظاهرا عجله ای برای شکستن این مقاومت ندارند و تبادل آتش سنگین صورت می گیرد . با این وصف ، زد و خوردهای سنگین در ایرپن ، بوچا و گوستومل ادامه پیدا کرده و یگانهای روسی در حالی بزرگراه E40 را قطع کرده و ایرپن را از محور غربی دور زده اند که هدف اصلی آنها در این منطقه ، رسیدن به واسیلکوف بوده که بعید است تا نفوذی به درون شهر صورت گیرد . پس از اجرای این مرحله ، قدم بعدی محاصره اوخوف است ولی همچنان بعید خواهد بود که عناصر مهاجم وارد این شهر نیز شوند . در شرق و جنوب شرقی کیف نیز تحولات قابل ملاحضه ای رخ داده و مسیر راه آهن کیف – خارکف بطور کامل قطع شده و حملات هوایی ارتش اوکراین به موقعیت استقرار ارتش روسیه در سمیپولکی نیز با ساقط شدن یکفروند سوخو-24 توسط سامانه بوک با موفقتی چندانی روبرو نگردید . این خبر به معنای استقرار سامانه های میانبرد مهاجمان در حومه کیف ( عمق دفاع ارتش اوکراین ) بوده که ایجاد یک منطقه پرواز ممنوع برای هواگردهای سرنشین دار و بدون سرنشین را محتمل می کند . درحوزه حملات به زیرساختهای ارتش اوکراین ،شامگاه 27 و 28 مارس 2022 شاهد حملات جتهای سوخو-25 اس ام نیروی هوایی ارتش روسیه به چند زیرساخت نظامی اوکراینی بود که تصاویر و ویدئو های آن در رسانه های محلی و جهانی منتشر شده است ، در حالی که گفته شده این حملات در منطقه کیف نیز صورت گرفته است . همزمان با این حملات ، ارتش روسیه در حال اعزام یگانهای تقویتی در خطوط مقدم در شرق کیف بسمت برواری بوده تا توان رزمی مهاجمان در محور کالینوفکا ، اسکیین ، ولیکادیمرکا بیشتر شود . بزرگراه E-95 دراین منطقه تحت کنترل روسهاست و نیروهای اعزامی از شمال شرق بتدریج وارد منطقه می شوند . در محور کراسیلوفکا- تربوخوف واحدهای ارتش روسیه همچنان فعال بوده و در تلاش هستند تا برواری را از جنوب شرقی به محاصره درآوردند که در امتداد بزرگراه E-95 قرار دارد و درنهایت هدف اصلی کمتر کردن فاصله خود از بوریسپل در جنوب است. ظاهرا روسها قصد دارند تنها مسیر های دسترسی را قطع و ارتباط آنها با کیف را از دسترس مدافعان خارج نمایند . این درحالی است که فعلا هیچ تحرکی در بزرگراه M-3 ( کیف- پولتاوا) صورت نگرفته ، چون تاثیری در سرنوشت مناطق شرق اوکراین بلحاظ رساندن تجهیزات نظامی فعلا ندارد ، ولی ارتش اوکراین و عناصر خارجی مدعی شدند که یکسری موفقیتهای اولیه را در شرق برواری بدست آورده اند که پیشروی روسها بسمت جنوب را بخطر خواهد انداخت . پس از چند روز درگیری شدید در روستای لوکیانوفکا ، ارتش اوکراین اعلام نموده که تا حدودی موفق شده تا کنترل این شهرک را دست بگیرد و به گفته جانشین شورای اداره این منطقه ، تلفات ارتش روسیه به 40 نفر رسیده و حداقل سه دستگاه تانک نیز به غنیمت ارتش اوکراین درآمده است ولی روسها هنوز این مساله را تایید نکرده اند و درگیریها همچنان ادامه دارد . در یک نگاه کلی ، سکون نسبی خطوط تماس در منطقه کیف ، نشان میدهد که روسها درآینده نزدیک به پایتخت اوکراین حمله نخواهند کرد چرا که هزینه اشغال آن در حال حاضر بسیار بالا ارزیابی می شود . در عین حال برآوردها نشان می دهد که فرماندهی ارتش روسیه وظایف اصلی یگان های مستقر در این منطقه را بدین شرح تعیین نموده : 1- مهار توان نظامی ارتش اوکراین در منطقه کیف و جذب توان سیاسی و نظامی برای دفاع از کیف 2- پیچیده یا مسدود کردن ارسال کمک های لجستیکی بسوی کیف 3- وارد آورد حداکثر خسارت فیزیکی به تاسیسات نظامی که در یک برآورد اولیه ، تحقق این اهداف زمان و نیروی قابل توجهی را می طلبد . با این حال ، میدان اصلی نبرد در حال حاضر ، دونباس بوده که یگانهای مشترک روسی و جمهوری های لوهانسک و دونتسک سعی می کنند تا گروه بندیهای توانمند ارتش اوکراین را در این منطقه محاصره نمایند . اما برخی منابع معتقدند که گروه بندی رزمی ارتش روسیه در کیف با مشکلات لجستیکی مهمی دست و پنجه نرم می کند ، چنانکه تحویل سوخت ، روغن و مهمات به خطوط مقدم چندان کیفیت وسرعت لازم را ندارد در حالی که زمان آهسته تصمیم گیری نظامی در سطح تاکتیکی و عملیاتی نیز شبهات بسیاری را بوجود آورده است . پی نوشت : 1-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع1 منبع2

از نکات جالب توجه دیگه این ویدئو میتوان به باقی مانده خرج های پرتاب شده از تانک ها( سه‌ دستگاه تانک در فیلم دیده میشود) اشاره کرد. مشخصا این تانک ها در این موقعیت آتش، زمان زیادی مستقر بوده اند. با توجه به تجربیات جنگ سوریه و تهدیدات موشک های ضد زره، تانک ها بعد از شلیک ها در پشت ساختمان ها مخفی شده و بعد از مدتی دوباره به موقعیت آتش برمیگردند در نتیجه احتمال شکار شدن آنها کاهش میابد. تانک T-72b نیروهای روس در شهر ماریوپول - نصب زره های قفسی دست ساز بر روی برجک برای در امان ماندن از پرتابه های ضد زره. این نوع زره قفسی بسیار شبیه زره های ابداعی در سوریه با نام Shafrah (زره های ژیلتی) است‌. لحظه شکار تانک روسی توسط موشک NLAW در شهر ماریوپول این تانک T-72b مدل 1989 نیروهای روسی علاوه بر زره های واکنشی کنتاکت-5 در جلوی برجک به صفحات فلزی و یا بلوک های زره واکنشی کنتاکت-1 جهت حفاظت بیشتر خصوصا از حلقه برجک مجهز شده است. در این واقعه موشک نمی‌تواند منجر به انهدام کامل تانک شود. و مشخص نیست آیا به بخش داخل تانک نیز خسارت وارد شده است یا نه. ضعف تاکتیکی روس‌ها به خوبی در تصویر مشخص است. آنها تانکها را بدون پشتیبانی لازم وارد میدان نبرد شهری کرده اند و مدافعان از فرصت مناسب برای حمله به تانک استفاده کردند . همان تجربه های مرگبار جنگ چچن ! ذبح کردن تانک به سبک چچنی ها

باز پسگیری روستای تروستیانتس در منطقه سومی توسط ارتش اکراین مشخصه برخی از خسارتهای روسها مربوط به مین ها ضد تانک هستن زمانی که روستای در اختیارشون بوده. چیزی که از فیلمها و تصاویر اکراین دیدم استفاده بسیار گسترده مدافعین از مینهای ضد تانک- جدیدا تله های انفجاری هستش تصرف شهرک اسلاوتیچ در نزدیکی شهر چرینیهیف توسط روسها در شمال شرقی کیف روسها چندی روزیه که مخازن سوخت در سرتاسر اکراین رو هدف قرار میدن .پیش بینی شده تا دو ماه آینده بحران سوختی در اکراین به وجود بیاد مگر اینکه این کشور سوخت وارد کنه سرنگون شدن کوارد کوپتر اکراینی توسط سامانه استرلا روسی +چندین پهپاد اکراینی شکار شده روسها روزانه از سرنگون شدن دهها پهپاد اکراینی صحبت میکنند در واقع اکثر پرنده های سرنگون شده کواد کوپتر هستن خسارتهای اکراین اسرای اکراینی برخی از رسانه ههای اکراینی اعلام کردن سرگرد دیمتری چماشنکو فرمانده تیپ204 هوایی اکراین در جریان سرنگون شدن جنگنده میگ 29 خود کشته شد + پرواز جت میگ 29 اکراینی در ارتفاع پست در حومه کیف تیپ204 هوایی اکراین در غرب اکراین و در فرودگاه لوتسک درنزدیک مرز لهستان وبلاروس واقع شده . این تیپ مجهز به جنگنده ای میگ 29 و ال 39 است همچنین تصاویری از یک هواگرد سرنگون شده در مرکز اکراین متشر شده با توجه به سکوت اکراینیها احتملا داده میشه هواگرد مذکور از نوع سوخو 27 باشد (البته کمی هم شبیه بالگرده )

سلام هرچند شبکه پدافندی روس ها که به اکراین منتقل شد (محل عملیات بیرقدارها) باز یک شبکه یکپارچه پدافندی نمیتونه نام بگیره و یک پدافند متحرک محسوب میشه که خیلی از اجزاش در داخل اراضی اکراین ناقص هست و حتی با این وجود بیرقدارها شانس کمتری داشتند نسبت به سایر جبهاتی که اصولا اصلا پدافندی وجود نداشت جز چند واحد از کار افتاده یا بسیار محدود. در ضمن بیرقدارها اصولا یکی از ویژگی هاشون (که میتونه به تیراژ بالای تولید یا اصطلاحا اتاق فرماندهیش برمیگرده) اینه که تا جایی که تا حالا دیده شده در تعداد بالا در عملیات ها همزمان مورد استفاده قرار میگیرند. در شرایط صلح امیز چیزی که تنها در رادارهای عمومی مشخص هست شده تا گاهی هفت یا هشت فروند بیرقدار همزمان در یک نقطه محدود در حال گشت زنی هستند و به نظر در جبهات هم همنیقدر پرتعداد وارد صحنه نبرد میشند که پدافند های محدود نهایتا در کشف و درگیری مغلوب میشند.

ارتقا تانک های ابرامز با برجک های جدید از زمان به خدمت گرفته شدن تانک های آبرامز یعنی از سال 1980 تا به امروز توسط ارتش امریکا برای افزایش قابلیت های مختلف این تانک بروز رسانی های مدوامی برای آبرامزها ( مانند M1A2 M1A1، M1IP و ...) طراحی و تولید شده است. ارتش آمریکا با همکاری جنرال داینامیکس برنامه داشتند تا برای بروز رسانی تانک های M1A1 و M1IP به نسخه M1A2 برای کاهش هزینه بروز رسانی فقط برجک تانک از نو ساخته شود. ابتدا تانک های قدیمی به انباری که در آن بدنه از برجک جدا می شود، حمل می شوند. اجزای متداول یا قابل استفاده مجدد مانند موتور، گیربکس، و بدنه نگه داشته می شوند، در حالی که برجک ها جدا می شوند برجک های قدیمی به شکل کامل از بین می روند و اجزای قابل استفاده بازیافت میشوند. بدنه ها و سایر اجزای رایج تعمیرات اساسی شده و بروز رسانی میشوند در اخر بدنه های بازسازی شده با برجک های MIA2 تازه ساخته شده در خط مونتاژ ترکیب می شوند. این فرآیند نسبت به ساخت یک تانک کاملاً جدید M1A2 هزینه کمتری دارد زیرا به جای ساخت یک تانک کاملاً جدید، فقط برجک تانک جدید ساخته شده است در حالی که بدنه و سیستم پیشرانه MIA2 از بدنه و موتور بازسازی شده تامین می شود. به طور کلی، هزینه تبدیل آبرامز قدیمی به M1A2 تقریباً دو سوم هزینه ساخت یک تانک جدید M1A2 است. در حقیقت از سال 1993 تا 2018 در آمریکا هیچ شاسی تانک جدید برای ارتش آمریکا ساخته نشده است. البته با وجود برنامه M1A2 SEPv3 و سفارش خرید تانک های جدید توسط ارتش لهستان، شاسی تانک های جدید ابرامز بعد از چندین سال دوباره تولید خواهند شد. در برنامه M1A2 SEPv3 ارتش امریکا هم مانند گذشته از ترکیب برجک های جدید با شاسی قدیمی اورهال شده و بروز رسانی شده استفاده خواهد شد. ارتش ایالات متحده در جولای 2018 سفارش ارتقا 100 دستگاه تانک ابرامز M1A1 به سطح M1A2 SEPv3 را به جنرال داینامیکس داد. همچنین جنرال داینامیکس در ژانویه 2019 از ارتش ایالات متحده برنامه ارتقاء 174 دستگاه تانک ابرامز M1A1 به سطح M1A2 SEPv3 را دریافت کرد. تولید برجک های جدید در سری تانک های ابرامز با افزایش وزن همراه بوده است که یکی از دلایل افزایش وزن کلی تانک های آبرامز است وزن برجک M1A1 23.1 تن وزن کلی تانک در حدود 57.15 تن وزن برجک M1A2 26.9 تن وزن کلی تانک در حدود 62.5 تن وزن برجک M1A2 SEPv3 31.5 تن وزن کلی تانک در حدود 66.8 تن برخلاف حدس های گذشته قبل از انتشار اطلاعات فنی به شکل رسمی گفته می شد که وزن برجک نسخه M1A2 SEPv3 تغییری نداشته که با توجه به این تصویر مشخص است اشتباه بوده است و وزن برجک و وزن کلی تانک با افزایش همراه بوده است.

در طول جنگ با عراق ایران از کشورهای مختلف نسخه های مختلف تانک تی-62 برای خودش تهیه کرد. از لیبی 65 دستگاه، از سوریه 100 دستگاه و از کره شمالی 150 دستگاه گرفته شد. ( البته باید به این امار تانک های تی-62 غنیمتی از عراق را هم اضافه کرد) اما به مرور این تانک ها از خدمت کنار گذاشته شده اند. گفته میشود در سال 2008 کمتر از 50 دستگاه تانک تی-62 در سپاه فعال بوده. با وجود بروز رسانی سفیر74 که بر روی تانک های تی-54/55 و تایپ 59 (و احتمالا تایپ 69 ) پیاده شده و اینکه تا کنون هیچ بروز رسانی برای تانک های تی-62 معرفی نشده به نظر میرسه این تانک نقش چندانی در سازمان رزمی سپاه ندارد یا به شکل اندک و بدون بروزسانی در خدمت هستند.

مهمات 120 میلیمتری L31A7 تانک های چیفتن ایرانی شهید داود ندرتی در داخل تانک چیفتن ارتش تصویر بالا یک تانک چیفتن ایرانی رانشان میدهد. در این تصویر میتوان مهمات 120 میلیمتری HESH L31A7 (شدید الانفجار با سر له شونده) را مشاهده کرد. این نوع مهمات توسط شرکت Royal Ordnance در اوایل دهه 1960 برای توپ 120 میلیمتری سری L11 ساخته شده است. مهمات L31A7 دارای یک پوسته نازک فلزی ودارای مواد منفجره پلاستیکی هستند. این نوع مهمات در برابر ساختمانها ، استحکامات، نفربرها، خودروهای رزمی پیاده نظام ، خودروهای زرهی سبک و تجمع سربازان پیاده نظام موثر است. مهمات 120 میلیمتری HESH L31A7 انعطاف پذیری بالاتر را در مقایسه با پرتابه های HEAT (شدید الانفجار ضد زره ) هم عصر خود ارائه می دادند. با این حال این نوع مهمات ضعف های مخصوص به خود را داشتند به طوری که در برابر زره های فاصله دار ، زره های کامپوزیتی و زره های واکنشی کارآیی کمتری داشتند. همچنین به خاطر سرعت پایین سرعت دهانه ( 670 متر بر ثانیه) هدف قرار دادن اهداف متحرک در فواصل دور با این نوع مهمات بسیار مشکل بود. مهمات 120 میلیمتری L31A7 HESH حداکثر برد : 4000 متر سرعت دهانه : 670 متر بر ثانیه قابلیت اثر گذاری بر روی زره با ضخامت 370 میلیمتری در مقیاس RHA ( زره همگن نورد شده) اگر چه مهمات شدید الانفجار با سر له شونده به داخل زره نفوذ نمیکنند اما با بعد از برخورد با زره باعث ایجاد ترکش های خطرناک در داخل فضای داخلی خودروهای زرهی میشوند که می تواند برای خدمه خودروهای زرهی کشنده باشد.

پروژه قاهر 313 در چه شرایطی تعریف شد؟ بررسی این سوال میتواند پاسخ گوی بسیاری از سوالات و ابهامات حول محور این جنگنده باشد. جنگنده قاهر در برهه زمانی تحریم نظامی ایران و خروج طرف روسی از پروژه شفق در اثر فشارهای آمریکا مطرح شد. در شرایط عدم دسترسی ایران به جنگنده های خارجی یا قطعات اصلی مانند پیشران,رادار و اویونیک, در وزارت دفاع پروژه ای جهت ساخت جنگنده ای با طراحی پنهانکار اما با هزینه تولید پائین تعریف شد که از جمله خصوصیت های این جنگنده توانایی نشست و برخاست سریع و توانایی پرواز در ارتفاع بسیار پائین بود. این ویژگیها موجب عملیاتی شدن سریع جنگنده شده و با قرارگیری جنگنده در پشت خط افق(زمین و دریا), به جنگنده توانایی نفوذ به حریم ناوگان دریایی و پایگاه های دشمن را می دهد و تا فاصله بیشتری جنگنده را از دید رادارها پنهان میسازد. فناوری ها و تجربیات حاصل از این پروژه میتواند با ایجاد تغییراتی در سازه و بدنه(عمدتا در قسمت بالها)این هواپیما آن را به یک جنگنده دفاع هوایی نیز تبدیل نماید که این تغییرات در مرحله بعدی و با تکمیل پروژه های مربوط به رادارهای هواپایه و موشک های هوا به هوا قابل تحقق میباشد. بنابراین یکی از فرضیات محتمل در خصوص قاهر احتمال ساخت نمونه رهگیر یا نوع چند منظوره آن است که بسیار محتمل است, همانطور که سردار وحیدی وزیر سابق دفاع خبر تداوم این پروژه را اعلام نمود. (لینک) همچنین نشریه جنیز در گزارش از نمایشگاه کیش در سال 1395 ادعا نمود که جنگنده شفق اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 2017 انجام خواهد داد. نکته ای که در نگاه دقیق به قاهر نمایان میشود ایرودینامیک بسیار پیچیده این هواپیماست.در ظاهر, بدنه و بالهای این هواپیما نیروی درگ بالایی تولید مینمایند اما در مقابل بدنه به صورت عریض و لیفت زا طراحی شده است. همچنین بالهایی برای بهره گیری از پدیده اثر سطح و تولید لیفت بیشتر و همچنین کاناردهایی عریض که تا قسمت خمیدگی بالها امتداد یافته اند و قسمت ایرفویل بالها را پوشش میدهند و میتوانند در کاهش استرس و فشار وارده بر بالها(خصوصا در سرعت های بالا)نقش مثبتی ایفا نموده و همچنین نیروی لیفت تولید نمایند. سطح زیرین بدنه نیز به صورت وی شکل طراحی شده است که در بین هواگردها فرم نامتعارفی محسوب میشود!حتی در بین جنگنده های پنهانکار! به این ترتیب با نگاهی جزئی و دقیقتر, اثرات یک طراحی مهندسی شده برای بهره گیری حداکثری از دانش ایرودینامیک در جهت افزایش توانمندی این جنگنده قابل مشاهده است. بدنه,بالها,سکان های عمودی و کاناردهای هواپیما به صورت یکپارچه و با حداقل پرچ کاری طراحی و تولید شده است که این روش تولید منجر به کاهش سطح مقطع راداری و بهبود ایرودینامیک جنگنده میشود. با نگاه دقیق تر کاملا مشخص است که جنگنده قاهر بر اساس پلتفرم شفق یا اینتگرال طراحی شده است و با وجود تغییرات گسترده در قسمت بالها و بدنه هنوز هم رگه هایی از این طراحی در قسمت محل اتصال بالها به بدنه و ورودی هوا قابل مشاهده است.هرچند طراحی دایره شکل موسوم به اینتگرال در قاهر برخلاف جنگنده شفق در قسمت بدنه هواپیما قرار گرفته است. همچنین از نظر سایز هواپیما نیز قاهر تقریبا با پلتفرم شفق تقریبا برابری میکند.خصوصا در قسمت مربوط به محل قرارگیری ارابه های فرود و فرم آنها و در محل قرارگیری مجاری ورودی هوا که در جنگنده قاهر موقعیت این مجاری تغییر یافته اما با این حال میتوان مکان سابق آنها را تشخیص داد. فلذا میتوان قاهر را نمونه تهاجمی شفق در نظر گرفت و میتوان احتمال داد که در آینده نمونه چند منظوره و پنهانکار شفق با ظاهری مشابه جنگنده قاهر اما با بالهایی متعارف رونمایی شود! بر اساس اندازه گیری های صورت گرفته جنگنده قاهر313 دارای طولی در حدود 15 متر (با احتساب لوله پیتوت) میباشد و طول دو سر بال های آن نیز به 9.5 متر میرسد. همچنین طول جنگنده از قسمت دماغه تا انتهای محفظه موتورها(بدون پیتوت) به 13 متر میرسد. این جنگنده از لحاظ ابعاد تقریبا هم اندازه جنگنده اف 16 میباشد و به صورت دقیقتر با جنگنده گریپن سوئدی قابل مقایسه است. قسمت دماغه هواپیما نیز دارای ارتفاع 70 سانتی متر و عرض 90 سانتی متر است که میتواند راداری با برد بالای 100 کیلومتر را در خود جای دهد. از هنگام رونمایی نمونه اولیه قاهر تصور میشد که این هواپیما از یک دستگاه موتور جی 85 ساخت شرکت جنرال الکتریک یا نمونه مهندسی معکوس آن استفاده مینماید که با توجه به اثباتگر بودن آن(بنابر ارزیابی صورت گرفته از جثه کوچک و مقدورات پروازی)قابل توجیه بود اما در نمونه 08 این هواپیما قسمت اگزوز هواپیما تغییر یافته و ظاهرا هواپیما دوموتوره شده است و تصور میشود که نمونه آزمایشی 08 به دو دستگاه موتور جی 85 مجهز شده است. اگرچه چنین تغییری از لحاظ فنی ناممکن نیست اما نیازمند تغییرات گسترده در سازه هواپیماست و محاسبات فنی هواپیما نیز باید مجددا انجام شوند. قطر دهانه موتور جی 85 چهل و پنج سانتی متر میباشد و در صورت حذف قسمت پس سوز موتور و افزودن نازل معمولی به آن, قطر بدنه به کمتر از چهل سانتی متر خواهد رسید که در جنگنده آموزشی و پشتیبانی نزدیک کوثر88 میتوان چنین وضعیتی را مشاهده نمود. اما در جنگنده قاهر 313 قطر قسمت نازل موتورها در حدود 60 سانتی متر است که این عدد بسیار بزرگ تر از قطر نازل جی 85 فاقد پس سوز میباشد!حتی اگر فرض کنیم که در این هواپیما از دو موتور توربوفن فاقد پس سوز جی 90 استفاده شده باشد در اینصورت باید موتور جی 90 قطر دهانه ای در حدود 70 سانتی متر داشته باشد!بر اساس نمونه های مشابه در جهان, چنین موتوری در حالت بدون پس سوز بین 40 تا 60 کیلونیوتن تراست تولید کرده و در رده موتورهای متوسط قرار میگیرد و تنها یک دستگاه از این موتور برای هواپیمایی مانند کوثر88 کفایت میکند! در حالی که گفته میشود کوثر88 به دو دستگاه از موتور جی 90 مجهز خواهد بود که از این لحاظ مشخص است که موتور جی 90 در رده موتورهای توربوفن سبک قرار میگیرد. در موتورهای توربوفن و توربوجت هوای فشرده شده در قسمت کمپرسورها پس از مشتعل شدن و خروج از قسمت توربین وارد بخش نازل درونی شده و پس از گذر از آن از نازل بیرونی موتور خارج میشوند و این عمل موجب تولید نیروی پیشرانش میشود. در هواپیماهای مادون صوت از موتورهای فاقد پس سوز استفاده میشود این موتورها معمولا به نازل بیرونی همگرا مجهز میشوند که قطر دهانه آن از قطر دهانه موتور کمتر است. در جنگنده کوثر88 نیز میتوان کاهش سایز محفظه موتورها و فرم همگرای نازل موتورها را مشاهده نمود که نشان دهنده استفاده از موتور فاقد پس سوز میباشد. موتورها و فرم نازل آنها در جنگنده کوثر88: اما در جنگنده قاهر بر اساس اندازه گیری های انجام شده قطر دهانه نازل به 60 سانتی متر میرسد و شکل آن نیز با نازل جنگنده کوثر متفاوت است و اساسا شباهتی به نازل موتور جی 85 ندارد! به نظر میرسد که نازل اصلی در درون یک قطعه فلزی دیگر قرار گرفته که کارکرد دقیق آن مشخص نیست اما با توجه به شکاف های موجود در قسمت نازل و همچنین فاصله بین دیواره محفظه موتورها تا نازل, شاید این مسئله با خنک سازی گازهای خروجی بی ارتباط نباشد! وجود چند مجرای ورودی هوا در بالا و کناره های محفظه موتور نیز این احتمال را تقویت مینماید. اگرچه از نوع و توان موتورهای استفاده شده در جنگنده قاهر اطلاعاتی در دست نیست اما به نظر میرسد که محفظه موتور هواپیما ظرفیت قرارگیری دو موتور توربوفن سبک یا یک دستگاه موتور توربوفن متوسط را داراست و ایراینتیک های هواپیما نیز نسبت به نمونه اولیه تا حدودی بزرگ تر شده و حتی میتوانند وظیفه اکسیژن رسانی به یک موتور متوسط در حد آر دی 33 و اف 414 را به صورت نسبتا مطلوب انجام دهند. ورودی های هوای F/A-18C هرچند ظاهرا این هواپیما دو موتوره ارزیابی میشود اما ادعاهای غیر موثقی نیز وجود دارد که به تک موتوره بودن آن اشاره دارد! عدم دیده شدن پره های قسمت توربین از پشت و همچنین فرم وی شکل زیر بدنه هواپیما میتواند در این زمینه مورد بررسی قرار گیرد.چراکه در جنگنده های پنهانکار دو موتوره سعی میشود که قسمت زیر هواپیما نیز به صورت مسطح طراحی شود اما تک موتوره بودن جنگنده میتواند طراحی سازه و ایرودینامیک جنگنده را نیز تحت تاثیر قرار دهد. در صورت صحت این ادعا احتمالا به دلیل پنهان سازی قسمت توربین و نازل درونی از دید رادارها از نازل بیرونی دوتایی استفاده شده است, چیزی شبیه به نازل موتور جنگنده هریر!همچنین موتور مذکور جهت تامین نیروی پیشرانش حداقل باید در سطح موتورهای متوسط قرار داشته باشد!هرچند که پروژه هایی در زمینه ساخت موتور توربوفن متوسط و سنگین در جریان است ولی تا کنون نمونه ای رونمایی نشده است اما به صورت موقت میتوان از موتورهای همسطح خارجی نیز جهت انجام پروازهای آزمایشی بهره گرفت! وجود چنین موتوری در درون محفظه موتور قاهر میتواند در افزایش کارآیی این جنگنده اثر بسیار مثبتی داشته باشد و سرعت و حداکثر وزن برخاست(شامل سوخت و تسلیحات بارگذاری شده)این هواپیما را ارتقاء دهد. از طرفی به تبع بزرگ تر بودن قاهر نسبت به کوثر88 و ضخیم بودن بالها و عریض بودن بدنه آن, وزن این جنگنده بیشتر خواهد بود که نیازمند موتورهای قدرتمند تری است! هرچند استفاده از فیبر کربن در بدنه و بهره گیری از پدیده اثر سطحی میتواند تا حدودی این مشکل را برطرف نماید. ادامه دارد...