بسمه تعالی 182 سامانه مجید: تکنیکال ساخت صنعت تکنیکال ها در دوران اخیر به شدت مورد اقبال گروه های شوروشی و شبه نظامی قرار گرفته اند. از جمله دلایل عمده آن در درجه اول تحرک بالای این ادوات است که آنها را مناسب جنگ نا متقارن و نبرد در میادین ناهموار می کند و دوم ارزان تر و در دسترس تر بودن پلتفرم های تجاری که برای آنها استفاده می شود است. اما همین دلایل تحرک بالا، توان آفرود مناسب، سادگی تعمییر و نگه داری و هزینه های به نسبت کم موجب شد تا پس از آن ارتش های رسمی کشورها، از جمله حتی ارتش هایی که منابع مالی قابل توجهی در اختیار دارند، نیز به سمت استفاده از این ادوات سوق پیدا کنند. این مورد موجب شد که سطح فن آوری ساخت ازساخت کارگاهی به ساخت کارخانه ای و صنعتی ارتقا پیدا کند هر چند مفهوم پشت ساخت این تجهیزات کماکان ثابت بود. عمده ترین حوزه جغرافیایی که تکنیکال ها در آن به کار گرفته شده اند خاورمیانه می باشد، البته در برخی نقاط و درگیری های دیگر نیز این ادوات حضور قابل توجه داشته اند که از جمله آن می توان به Chadian–Libyan conflict در اواخر دهه 1980 اشاره کرد که در آن نیروهای چاد که تحت حمایت فرانسه بودند با اتکا به تکنیکال ها قوای زرهی لیبی را عقب زده و در جنگ پیروز شدند. تاثیر این تکنیکال ها در این درگیری تا آنجا بود که حتی این جنگ را “Toyota War” نامیدند. نیروهای چاد در این درگیری حدود 1000 نفر تلفات متحمل شدند و تعداد انگشت شماری از تکنیکال های آنها از بین رفت. در طرف دیگری اما ارتش لیبی بیش از 7000 نفر از نیروهای خود را از دست داد و در میان خسارات دیگر صد ها دستگاه از انواع ادوات زرهی و تانک هایش نابود شد یا به غنیمت گرفته شد. اما در کنار تمامی این توانایی ها و حسن شهرت ها تکنیکال ها ضعف های قابل توجهی نیز دارند. در نبود حفاظت مناسب و خلا امکانات شناسایی و آگاهی محیطی موثر، عمده ترین ضعف کاروان های تکنیکال را می توان در برابر حملات هوایی – جنگنده، پهپاد، بالگرد – دانست. اگرچه بسیار از تکنیکال ها به تسلیحاتی همچون zpu و zu-23 با ماهیت ضدهوایی مجهز هستند اما به دلیل نشانه روی چشمی که موجب عدم دقت کافی و ناتوانی در شب و یا شرایط آب و هوایی نا مناسب می شود و نیز برد و ارتفاع درگیری محدود این توپ ها به سرعت قافیه نبرد را در برابر تهدیدات هوایی واگذار می کنند. سامانه پدافندی مجدید، تکنیکال جدید ایران اما می تواند تا حد قابل توجهی ضعف نیروهایی را که توان تحرک شان مبتنی بر تکنیکال است را برطرف کند. این سامانه در یک پیکره بندی کامپکت ( جمع و جور) و کاملا پرتابل علاوه بر آنکه می تواند با لینک شدن به رادارها در یک جنگ شبکه محور به کار گرفته شود، با اتکا به تجهیزات الکترواپتیک خود نیز می تواند به کشف و رهگیری تهدیدات به صورت پسیو اقدام کند. هر یک از این تکنیکال ها می تواند آسمان نبرد را در دایره ای به قطر 16 کیلومتر برای هواگردهای دشمن و دیگر تسلیحات هواپایه همچون موشک های کروز ناامن کند در حالی که به دلیل متحرک بودن و عملکرد پسیو آن کشف و نابودی آن کار دشواری ست. از سوی دیگر به دلیل ارزان بودن به نسبت سامانه هایی چون TorM2 امکان به کارگیری آن در تعداد گسترده وجود دارد. در کنار نقاط قوت یاد شده ضعف هایی نیز در این سامانه وجود دارد. اول آنکه اگرچه در روی کاغذ هر سامانه توان مسلح شدن با 8 موشک AD-08 را داراست، اما در عمل به دلیل محدودیت های اقتصادی در عمل بسیار بعید است که هر سامانه با بیش از 4 موشک مسلح شود. در رزمایش پدافندی اخیر نیز به رغم حضور چند دستگاه سامانه مجید حتی یک سامانه به 8 موشک مسلح نبود. آنچنان که این مشکل هم از جهت اقتصادی و هم ضعف دانش در مورد میادین نبرد مدرن و هم عدم کفایت لازم در فرماندهی که منابع محدود را صرف موازی کاری های بی حاصل می کند، در دیگر سامانه های پدافندی دیگر ایران نیز دیده می شود: تجهیز آتش بارهای سامانه های مرصاد-16 و 3خرداد به لانچر های 3 فروندی، تجهیز سامانه 15 خرداد به تنها 3 لانجر 4 فروندی، در اینجا نیز به احتمال زیاد این قاعده با شدت بیشتری تکرار خواهد شد به نحوی که حتی سامانه های مجید مسلح به 4 موشک نیز چندان پرتعداد نبوده و عمده سامانه های عملیاتی به تنها 2 فروند موشک مجهز شوند. از این رو این سامانه ها (همانند عمده تجهیزات پدافندی ایران) اگرچه دربرابر تعداد محدود هواگردهای دشمن می توانند عملکرد درخشانی داشته باشند، اما در برابر حملات انبوه دشمن برای out number کردن آنها چندان به زحمت نمی افتد. سناریوی مشابهی در حملات اسرائیل به پایگاه های نظامی در سوریه مرتبا رخ می دهد، در هر حمله معمولا بین 8 تا 15 فروند موشک دلیله شلیک می شود، سامانه های پدافندی سوریه در بهترین حالت تنها چند فروند از موشک ها را نابود می کنند و باقی موشک ها هدف از پیش تعیین شده و حتی خود سامانه های پدافندی را نابود می کنند. در نتیجه در مورد سامانه مجید نیز اگرچه در بکارگیری در کمین ها و یا در برابر حملات محدود می تواند موثر باشد، اما عمده ترین ضعف آن در برابر حملات انبوه خواهد بود. دومین مشکل عمده این سامانه این است که در حال حرکت قادر به شلیک نیست که موجب می شود به عنوان یک تکنیکال از مزیت اصلی اش که توان تحرک قابل توجه بوده فاصله بگیرد. البته این مشکل به نظر به دلیل ضعف در استحکام و کیفیت وانت های به کار گیری شده است که موجب می شود نتوانند فشار ناشی از شلیک موشک را تحمل کنند، در حالی که در مورد هدف یابی و کنترل آتش در حین حرکت مشکلی وجود ندارد. از این رو در صورت استفاده بر روی یک پلتفرم توانا تر این مشکل قابل حل خواهد بود. اما چنانچه محدوده این بحث را از نبردهای زمینی به دامنه دریا بکشانیم و قایق های تندرو را به عنوان تکنیکال های دریایی در نظر داشته باشیم مشاهده می کنیم که این قایق ها نیز در برابر حملات هوایی ضعف عمده ای دارند و توان پدافندی محدودی که بر روی برخی از قایق های تندروی ایران با استفاده از توپ های پدافندی همجون zu-23 ایجاد شده همانند نمونه های زمینی شان در برابر تهدیدات هوایی چندان کاری از پیش نبرده و طعمه هواگردهای دشمن می شوند. تجهیز قایق های تندرو به نمونه دریاپایه سامانه مجید، به عنوان تکنیکال های دریایی که بخش قابل توجهی از استراتژی دریایی ایران را خصوصا در محدوده خلیج فارس و تنگه هرمز تشکیل می دهند. می تواند معادله پدافند دریایی را به طرز قابل توجهی دگرگون کند و تبدیل به سلاحی مهلک در برابر هواگردهای دشمن، خصوصا بالگرد ها و پهپاد ها باشد.

تولد دوباره ی کاسکاول پس از گذشت حدود چهل سال خدمت کاسکاول برزیلی و خدمت آن در ارتش های 20 کشور دنیا از آسیا تا آفریقا و امریکا لاتین  بالاخره کمپانیEngesa تصمیم گرفته است تا این خودرو رزمی شناسایی با پیکربندی6x6 را بروز رسانی کند. کمپانی Engesa در نظر دارد با بروز رسانی کاسکاول با توجه هزینه کم و سادگی طراحی آن بتواند بازار فروش مناسبی برای به دست آورد.   البته بخشی از اهداف این پروژه افزایش طول عمر خدمت کاسکاول خصوصا برای ارتش برزیل است.ازجمله تغییرات اعمال شده بر روی کاسکاول  می توان به نصب یک محفظه اضافه ای در پشت بدنه اشاره کرد که محل جدید قرار گیری بسته قدرت کاسکاول می باشد. بسته قدرت جدید این خودرو شناسایی شامل یک پیشرانه  MTU 6R926 با قدرت 320 اسب بخار در کنارگیربکس اتوماتیک ZF  6HP504C  است. تجهزات جدیدی دیگری مانند سیستم های نظارتی وسنسورهای چند طیفی با قابلیت فعالیت در شب و روز ، فاصله یاب لیزری جدید، سیستم آگاهی از موقعیت که شامل 4 دوربین کامپکت، رادیو تاکتیکی هریس فالکون III و آنتن های ارتباطی مرتبط با  آن ، دستگاه مخابراطی داخلی جدید ، سیستم چرخش برجک الکتریکی-هیدرولیکی جدید ، سیستم ترمز و دیسک های جدید و سیستم های کنترل ارتفاع بر روی نسل جدید کاسکاول  نصب شده است. کاسکاول جدید نیز همانند نسل های قبلی خود  از توپ 90 میلیمتری بهره میگیرد.همچنین متخصصین شرکتEngesa به کاسکاول قابلیت شلیک موشک های هدایت شونده ضد زره MSS-1.2  را داده اند. کاسکاول EE9Uجدید قرار است توسط مرکز ارزیابی ارتش برزیل مورد آزمایش قرار گیرد ، به نظر می رسد وقتی این محصول جدید بتواند آزمایشات پیش رو را به خوبی طی کند توسط ارتش برزیل در تعدادی از یگان های نظامی به خدمت گرفته خواهد شد.     محفظه اضافه شده پشتی در سری جدید کاسکاول که محل قرارگیری بسته قدرت است - علاوه بر پیشرانهMTU  می توان  پیشرانه شرکت مرسدس بنر را بر روی EE9U نصب کرد.    

هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار نسخه ارتقا یافته هویتزر 6x6 سزار مجهز به توپ 155میلمتری/ کالیبر 52 است. این سامانه توپخانه ای توسط شرکت فرانسوی Nexter Systems طراحی و تولید شده است. این نسخه از سزار برای اولین بار در نمایشگاه دفاعی DSEI لندن در سپتامبر 2015 رونمایی شد. هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار به شکل استاندارد براساس شاسی کشنده تاترا سوار است. اما در صورت نیاز مشتری شرکت نکستر میتواند این سیستم توپخانه ای را بر روی شاسی های کشنده 8x8 موجود در بازار مانند کشنده های رنو، مان ، سیسو و... سوار کرد. شرکت فرانسوی نکستر مفهوم نسخه جدید سزار را برای پاسخگویی به نیاز مشتری های جدید در استفاده از سیستم بارگذار نیمه خودکار جدید و افزایش طرفیت برای حمل مهمات و بارهای بیشتر توسعه داده است. سزار 8x8 می تواند در کمتر از 1 دقیقه آماده اجرای آتش شود و می تواند کمتر از 1÷ دقیقه زمان آماده حرکت و تغییر موقیت شود. این هویتزر خودکششی را میتوان به راحتی با هواپیماهای ترابری مانندIL76 ، C-130 و A400M جا به جا کرد. سلاح اصلی هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار شامل یک توپ 155میلمتری/ کالیبر 52 است که مشابه توپ نصب شده روی هویتزر 6x6 سزار است. حداکثر نرخ آتش این هویتزر 6 گلوله در دقیقه است. این هویتزر خودکششی می تواند در مجموع 30 الی 36 گلوله 155 میلی متری و خرج را حمل کند. در صورتی که نسخه 6x6 فقط 18 گلوله و خرج را در داخل خود جای میداد. حداکثر زاویه عمودی توپ 155 میلی متری +72 درجه است و حرکت 30 درجه به چپ/راست دارد. برای تثییت توپ در هنگام شلیک ، در پشت شاسی یک بیل هیدرولیکی قرار دارد که در هنگام اجرای آتش روی زمین قرار میگیرد. در شرایط اضطرایی این هویتزر میتواند حتی با توسط 2-3 نفر نیز عملیاتی باشد. دلیل این امر استفاده از بارگذار نیمه اتوماتیک برای قرار دادن خرج و گلوله در داخل توپ است. برای انجام فرایند بارگذاری مهمات هنوز به نیروی انسانی نیاز است اما با وجود بارگذار نیمه اتوماتیک نیروی انسانی انرژی کمتری را صرف بارگذاری مهمات میکنند و سرعت عمل آنها افزایش پیدا میکند. سیستم بارگذار نیمه اتوماتیک سزار 8x8 پیشرفته از نسخه نصب شده بر روی هویتزر 6x6 سزار است. حداکثر برد توپ سامانه سزار بین 4 تا 40 کیلومتر با مهمات استاندارد و 55 کیلومتر با استفاده از گلوله های VLAP (پرتابه توپخانه با برد بسیار بلند) است. در صورت نیاز به اجرای اتش مستقیم برد توپ در حدود 2 کیلومتر خواهد بود. هویتزر سزار 8x8 همانند دیگر هویتزرهای مدرن امروزی قابلیت اجرای آتش به شکل MRSI (لینک) را دارد. در صورت نیاز مشتری میتوان یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور مجهز به مسلسل 7.62 میلی متر یا 12.7 میلی متر را بر روی کابین نصب کرد. هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار ترکیب تحرک پذیری بالا، اتوماسیون و ظرفیت حمل بالا است سزار 8x8 بر اساس شاسی کشنده تاترا T-815 8x8 با کابین غیر محافظت شده در قسمت جلوی خودرو و سیستم توپخانه ای در عقب طراحی شده است. کابین خدمه دارای 2 درب در هر طرف است. مهمات و خرج ها در جعبه های مهمات واقع در پشت کابین خدمه هر طرف شاسی کامیون ذخیره می شود. در صورت نیاز مشتری ، می توان کابین محافظت شده با سطح حفاظتی استاندارد STANAG 4569 سطح 3 ( مقاوم در برابر شلیک سلاح های کوچک 7.62x51mm شکافنده زره ) و استاندارد STANAG 4569 سطح 2 در برابر مین های و بمب های کناره جاده ای ( مقاوم در برابر انفجار 6 کیلوگرم TNT در زیر چرخ ها ) استفاده کرد. کابین خدمه می تواند در مجموع 5 سرباز متشکل از فرمانده ، راننده ، توپچی و 2 لودر را در خود جای دهد. تمام عملیات شلیک در خارج از هویتزر انجام می شود . بسته به میزان حفاظت زره و تجهیزات جانبی وزن سزار 8x8 از 28.4 تا 30.2 تن است. تصویر سمت راست شماره 1- بخش ذخیره سازی مهمات تصویر سمت چپ شماره2- بخش ذخیره سازی خرج شماره 3- پنل کاربری کامپیوتر بالستیک شماره4- بازو مکانیکی برای قرار دادن مهمات در داخل بارگذار شماره 5- بارگذار مهمات شماره6- بارگذار خرج کلیپی از نحوه کار کرد بارگذار نیمه اتوماتیک هویتزر خودکششی چرخدار 8x8 سزار : در صورت استفاده از شاسی کشنده تاترا T-815 8x8، سزار مجهز به پیشرانه دیزل 410 اسب بخار خنک کننده با هوا است. این خودرو می تواند با حداکثر سرعت جاده ای 90 کیلومتر در ساعت و 50 کیلومتر در ساعت در شرایط خارج از جاده حرکت نماید. حداکثر برد این هویتزر بیش از 600 کیلومتر است. سزار 8x8 قادر است روی شیب های تا 40٪ و شیب های جانبی 30٪ حرکت نمایید. تجهیزات جانبی استاندارد سزار 8x8 شامل یک سیستم کنترل آتش کامپیوتری و یک سیستم موقعیت یابی جهانی است/ سیستم ناوبری اینرسیاست. این هویتزر خودکششی همچنین به واحدهای قدرت کمکی، ابزارهای تعمیر و نگهداری (چرخ های یدکی ، وینچ و ...)، رادار سنجش سرعت دهانه توپ، دوربین تصویر ساز حرارتی ( برای هدف گیری در حالت اجرای آتش مستقیم)، نارنجک دودزا و... میتواند مجهز شود. نسخه سزار 8x8 قابلیت نصب تجهیزات جانبی بیشتری را به نسب نسخه 6x6 دارد. رادار سنجش سرعت دهانه توپ و دوربین تصویر ساز حرارتی در 14 مارس 2017 دانمارک هویتزر خودکششی سزار 8x8 را برای تبدیل شدن به سیستم توپخانه جدید ارتش سلطنتی دانمارک انتخاب کرد. هویتزرهای سزار ها 8x8 جایگزین هویتزرهای خودکششی M109A3 ساخت آمریکا می شود که در حال حاضر در خدمت ارتش سلطنتی دانمارک است. ابتدا دانمارک 15 دستگاه هویتزر سزار را سفارش داده بود که در تاریخ 11 اکتبر 2019 ، وزارت دفاع دانمارک قرارداد جدیدی را با Nexter برای خرید 4 دستگاه هویتزر سزار 8x8 دیگر امضا کرد. تحویل هویتزرهای سزار به دانمارک از سال 2021 تا 2023 ادامه خواهد داشت. در 30 سپتامبر 2021 ، وزیر دفاع چک ، لوبومر متنار ، قرارداد خرید 52 دستگاه هویتزر سزار 8x8 را با حضور فلورانس پارلی، وزیر دفاع فرانسه و مدیر عامل نکستر امضا کرد. با ثبت این سفارش بزرگ ، جمهوری چک سومین مشتری اروپایی و هفتمین کاربر سزار در جهان می شود. در مجموع با سفارش بیش از 350 دستگاه هویتزر سزار در فرانسه و برای صادرات ، هویتزر سزار به عنوان یک محصول موفق در بازار سیستم های توپخانه چرخدار شناخته می شود. همکاری بین نکستر فرانسه و صنایع دفاعی چک برای تولید هویتزرهای سزار سفارشی ارتش چک در حال توسعه است. به عنوان مثال شرکت تاترا جمهوری چک واقع شده است مسئول ساخت شاسی این هویتزر است. باقی شرکت های جمهوری چک مانند Excalibur، Explosia و STV در تولید و منتاژ هویتزرهای سزار در خاک جمهوری چک مشارکت خواهند داشت. شاسی کشنده تاترا T-815 8x8 هویتزر سزار 8x8 با استتار بیابانی که احتمال بازاریابی این محصول برای کشورهای خارومیانه و افریقایی را نشان میدهد نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است منابع اصلی : 1 2

برجک رزمی جدید برای کاسکاول شرکت برزیلی ARES Aerospace به عنوان نماینده شرکت Engesa در یک بروز رسانی جدید برجک رزمی بدون سرنشین TORC30 را بر روی خودرو شناسایی EE-9 نصب کرده است. برجک رزمی بدون سرنشین TORC30 که محصول شرکت ARES Aerospace می باشد مسلح به یک توپ 30 میلیمتری به همراه یک مسلسل هم محور 7.62 میلی متر است. در پشت این برجک رزمی 8 نارنجک دودزا 76 میلیمتری قرار دارد. برجک TORC30 می تواند به توپ 30 میلیمتری MK30-2 راین متال یا توپ 30 میلیمتری ABM مجهز شود. این برجک رزمی به دو دید مستقل برای فرمانده و توپچی مجهز است. توپچی و فرمانده می تواند به راحتی در شب و روز اهداف رو شناسایی کنند. برجک رزمی TORC30 به راحتی میتواند با سیستم های موشک ضد زره در صورت نیاز مشتری ادغام شود. سطح حفاظتی این برجک استاندارد OTAN STANAG 4569 سطح 2 را دارد و قابلیت ارتقا تا سطح 4 را نیز خواهد داشت. برجک TORC30 به لطف سیستم کنترل آتش و استابلایزر می تواند در طی حرکت خودرو نیز اهداف را شناسایی کند، آنها دنبال کند و با دقت بالا به سمت آنها شلیک کند. زاویه گردش عمودی توپ در برجک TORC30 به همراه سیستم کنترل آتش جدید به EE-9 اجازه خواهد به راحتی با هواگردها دشمن درگیر شود. در صورتی که مشتری از مهمات ترکش زا اسفاده نماید اثر گذاری EE-9 برای مقابله با هواگردها افزایش خواهد یافت. این برجک رزمی به سیستم هشدار قفل لیزری و سیستم شناسایی موقعیت آتش مجهز است. سیستم شناسایی موقعیت آتش این برجک می تواند موقعیت آتش سلاح های سبک، موشک های ضد زره و خمپاره ها را شناسایی کند. همچنین شرکت ARES Aerospace برای این بروز رسانی بر روی برجک TORC30 از جایگاه سلاح کنترل از راه دور ARES REMAX استفاده کرده است. جایگاه سلاح کنترل از راه دور ARES REMAX به یک مسلسل 12.7 میلیمتری مجهز است. علاوه بر بروز رسانی برجک شرکت ARES در بخش پیشرانه نیز بروز رسانی انجام داده است و پیشرانه EE-9 را تقویت کرده است. برخی منابع گزارش داده اند که عراق و لیبی از دارندگاه خودرو شناسایی EE-9 نسبت به تهیه این بسته بروز رسانی علاقه نشان داده اند. تصاویر منتشر شده از نصب برجک رزمی TORC30 بر روی EE-9 نشان می دهد شرکت ARES Aerospace برای نصب این برجک جدید مجبور شده است تغییراتی بر روی بدنه بخش حلقه برجک اعمال نمایید تا برجک TORC30 بتواند بر روی بدنه کاسکاول سوار شود.

با سلام خیلی جالبه که از دوربین نقشه برداری توتال استیشن برای سازه ی اپتیک استفاده شده دمشون گرم .

از موارد جذاب برای پهپاد غزه بمب های ناشناس اورده شده در تصاویر زیر است.

تیزر و پشت صحنه تاپگان 2 !! Good morning... Aviators !! This is Captian Speaking ویدئوی زیر در مورخ 26 آبان 1401 بدستور سازمان تنظیم مقررات صوت و تصویر فراگیر ( ساترا ) حذف شد https://www.aparat.com/v/ZgJEu

بسمه تعالی پهپاد ترکیه ای Akıncı نوع استراتژی توسعه ی سازمان رزم در یک نیروی مسلح ، بایستی همواره توجیه کننده ی روند تولیدات جنگ افزار باشد نه برعکس . ریپر و پریدیتور هر دو پهپاد "مادپ " یا MALE محسوب می شوند. هواپیماهایی که در این کلاس قرار می گیرند دارای سقف ارتفاعی عمومی بین 25000 تا 50،000 پا هستند و توانایی انجام مأموریت های 24 ساعته را دارند. در مقابل ، پهپادهای " بادپ " (HALE) با ارتفاع بالا معمولاً قادر به پرواز به ارتفاع 60،000 پا هستند و تا 32 ساعت می توانند مأموریت های خود را انجام دهند . اما آنها دارای اسلحه نیستند. دو پهپاد اصلی HALE که در حال حاضر در دنیا فعالیت می کنند عبارتند از: Global Hawk و Triton ، نوع دریایی گلوبال هاوک . Reaper ومدل پیشینی آن ، Predator ، موفقیت های بزرگی را برای نیروهای مسلح آمریکا در نبرد با بازیگران غیر دولتی در مناطق مختلفی که در شمال آفریقا تا آسیای جنوبی به سر می برند ، به وجود آورد اند . البته بگذریم که در کنار این موفقیت های بزرگ نظامی ، شکست بسیار بزرگی را نیز برای رژیم حقوقی بین المللی و نیز بنیادهای اخلاق بشری رقم زده اند . توانایی این پهپادها برای نظارت 24/7 ، نظارت مداومی را در اختیار اپراتورها قرار می دهد که در کنار قابلیت حمله در لحظه ی دلخواه ، این رده از پهپاد ها را به ابزاری بسیار مؤثر تبدیل می کند. با این حال ، بازیگران غیر دولتی دارای سیستم های راداری پیشرفته یا سیستم های ضد هوایی نیستند . بنابراین قادر نیستند که هیچ نوع دفاعی در برابر عملیات بدون سرنشین ایالات متحده مطرح کنند. این روند به چرخه ی انتقام بیشتر در زمین های قابل بازی برای این نیروها کشیده شده و چرخه ی آنچه آمریکا " مبارزه با تروریسم " مینامد را تقویت میکند . در مقابل ، نیروهای دولتی عموما از قابلیت های پیشرفته ای برخوردار هستند که می توانند تهدیدهای A2 / AD ایجاد کنند . در حالی که پهپادها ی HALE قادر به پرواز با سرعت های بالاتر - تقریباً بیش از 100 مایل در ساعت سریعتر - و در ارتفاعات بالاتر از پهپادهای MALE هستند ، آنها هم از توانایی پیشرفته ضد هواپیما کاملا در امان نیستند همانطور که به تازگی یک فروند گلوبال هاوک آمریکایی توسط پدافند سپاه پاسداران ساقط شد . اما داستان پهپاد و پدافند نمی تواند در اینجا متوقف شود همانگونه که داستان جنگنده و پدافند متوقف نشد . بنابراین چاره ای نیست جز ساخت و توسعه ی پهپادهای بلند پرواز تر ، پنهانکار تر و بزرگتر تا بتواند تسلیحات دورایستا تری را حمل نماید . به نظر میرسد همین دلیل موجب روی میز قرار گرفتن برنامه های پهپادی HALE در ترکیه و چین شده است . کما اینکه ترکیه اولین کشوری است که پهپاد HALE را مسلح مینماید . این پهپاد Akıncı نام دارد. Akıncı به معنی مهاجم پهپاد جدید ساخت صنایع بایکاراست و گفته می شود ملقب به "ماهی پرنده" است. صنایع Baykar Makina AŞ در سال 1984 تأسیس شد و در ابتدا ماشینکاری های دقیق را برای صنعت خودروی ترکیه انجام می داد . این شرکت کار خود را از سال 2000 روی سیستمهای هوایی بدون سرنشین آغاز کرد. در سال 2005 یک نمونه مینی پهپاد را پرواز داد (نسخه تولیدی دو سال بعد به نیروهای مسلح تحویل داده شد) . بعد ها با تولید و بازاریابی مدل TB2 ، توانست به رقیب صنایع TAI تبدیل گردد . این پهپاد که به قطر و اوکراین صادر شده است ، یک پهپاد تاکتیکی با متوسط وزن 630 کیلوگرم است. از پیکربندی دو میله ای با یک پیشران منفرد پیستونی با قدرت 100 اسب بخار بهره می گیرد و دارای ظرفیت حمل بار بیش از 55 کیلوگرم است که امکان حمل سلاح های کوچک را به آن می دهد. در اوایل سال 2016 SSB ترکیه (ریاست صنایع دفاعی) درخواست توسعه اطلاعات (RFI) را برای توسعه و ساخت یک پهپاد HALE با وزن حدود 4.5 تنی با توان نسلیح به عنوان بخشی از برنامه پهپادهای Akınc Attack صادر کرد. پیشنهاد بایکار ماکینا در تاریخ 31 ژانویه 2018 بر اساس پیشنهاد رقابتی توسط هوافضای ترکیه انتخاب شد و در ژوئن 2018 وزیر دفاع ملی وقت نورنتین کانلیلی اعلام کرد که قراردادی با این شرکت منعقد شده است. وی گفت كه Akıncı راه را برای توسعه یك هواپیمای جنگی بدون سرنشین بومی كه از سال 2027 شروع می شود براساس فن آورهای ی در حال توسعه ، هموار می كند. اولین تحویل Akıncı برای سالهای 2020 یا 2021 برنامه ریزی شده . اولین آزمایش موتور پهپاد در تاریخ 1 سپتامبر 2019 انجام شد . پس از تکمیل سایر تست های فنی، هواپیما به را چورلو منتقل شد .در 6 دسامبر 2019 پس از تاکسی و برخاستن خودکار ، پهپاد پرواز خود را انجام داد و پس از 16 دقیقه پرواز آزمایشی طولانی ، با موفقیت به زمین نشست. مدیر ارشد فناوری Baykar ، پهپاد Akıncı را به عنوان یک پهپاد 5.5 تنی با توانایی انجام کارهای استراتژیک تر توصیف کرده است که میتواند موشک های کروز را حمل کند. Akıncı دارای ظرفیت بارگیری 1،350 کیلوگرم (2980 پوند) شامل 400 کیلو گرم (880 پوند) داخلی و 950 کیلوگرم (2،090 پوند) وزن خارجی است. دارای دو موتور توربوپراپ هرکدام با قدرت 450 اسب بخار (340 کیلو وات) است ، حداکثر وزن برخاستن آن 5.5 تن است. این پهپاد طراحی شده است تا با دو سری موتور 200 اسب بخار (150 کیلووات) یا 750 اسب بخار (560 کیلو وات) پیکربندی شود. از اوت سال 2019 کار تجهیز این پهپاد با موتور توربوپروپ اوکراینی Ivchenko-Progress AI-450C آغاز شده است . طول بال پهپاد بیش از 20 متر (66 فوت) است . طول کلی پهپاد حدود 12.5 متر است و با این موتورها Akıncı حداکثر 24 ساعت استقامت دارد و در ارتفاع عملیاتی حدود 40،000 پا پرواز خواهد نمود . هر چند در سقف ارتفاع پروازی هنوز با گلوبال هاوک تفاوت دارد ولی از تمام پهپاد های رده ی MALE بلند پرواز تر است . بدنه ی پهپاد از نوع curved یا خمیده است . هواگرد دیگری که با این شکل تاکنون تولید شده است united 40 ساخت امارات بود . این نوع بدنه گذشته از برازا بودن امکان جانمایی متفاوت محموله های داخلی را به طراحین میدهد . به طور مثال آنتن ست کام برخلاف دیگر پهپادها ، به جای آنکه در دماغه باشد در میانه بدنه و دارای آزادی بیشتری است . بالها نیز از نوع GULL wing است که نشان دهنده جسارت در طاحی پهپاد است زیرا سالهاست در طراحی هواگردها لحاظ نمیشود .این نوع بالها ریشه در طراحی هواسر ها داشته و توسط مارتین لیپیش در طرح موفق RRG Fafnir استفاده شده بود . به طور کلی این نوع طراحی به همراه بالچه ها _ وینگلت _ های یکپارچه مناسب افزایش زمان پرواز و افزایش نرخ اوج گیری است . ادعا میشود که این پهپاد مجهز به سیستم های مأموریتی بومی توسعه یافته ، از جمله رادارهای اسکن الکترونیکی فعال (AESA) ، رادار SAR / GMTI ، سیستم نظارتی با دید گسترده ، ابزار جنگ الکترونیکی ، مجموعه ELINT / SIGINT ، سیستم های ارتباطی ماهواره ای و فراتر از دید (BLoS) ، و همچنین ، یک غلاف ESM و یک سیستم جدید جلوگیری از برخورد ( تقریبا همگی ساخت آسلسان ) است . همچنین امکان حمل طیف گسترده ای از سلاح های هوا به زمین از جمله بمب های Mk 81/82 ، بمب های با هدایت دقیق Roketsan MAM-C و MAM-L ، موشک های هدایت لیزری Cirit و موشک های ضد تانک L-UMTAS و همچنین بمب های مجهز به کیت های TÜBİTAK-SAGE HGK ، KGK و LGK. موشک کروز Roketsan SOM-A با برد 250 کیلومتر نیز برای ادغام در نظر گرفته شده است و مدیر کل Baykar Makina هالوک گفته است که Akıncı ممکن است مجهز به موشک های هوایی نیز باشد.

Caeser یک توپخانه خودکششی است که توسط کارخانجات جیات فرانسه ساخته شده است. وظیفه اصلی این هاویتزر قدرتمند و پر تحرک ، پشتیبانی از نیروهای پیاده نظام ارتش فرانسه است. این هاویتزر در واقع توسعه یافته هاویتزر F3 میباشد. سیستمهای کنترل آتش این هاویتزر نیز توسعه یافته تانک متوسط AMX-13 میباشد. کار طراحی و تولید این هاویتزر از سال 1994 آغاز شد. در سال 2003 پنج مجموعه از این هاویتزر پیشرفته به عنوان نمونه های آزمایشی تحویل نیروی زمینی ارتش فرانسه شد. ارتش فرانسه هم پس از اطمینان لازم از عملکرد بی نظیر این هاویتزر پیشرفته سفارشی معادل 160 دستگاه را به کارخانجات جیات فرانسه داد. اولین سری از این هاویتزر در سال 2007 و به تعداد 35 دستگاه تحویل نیروی زمینی ارتش فرانسه گردید. با ورود به خدمت این هاویتزر پیشرفته ، هاویتزرهای قدیمی و فرسوده F3 و TRF-1 نیروی زمینی ارتش فرانسه به مرور از رده خارج شده و به کشورهای جهان سوم (عمدتا آفریقایی) فروخته شد. کشورهای تایلند و عربستان سعودی و امارات هم مشتریان بعدی این هاویتزر پیشرفته هستند. هرچند که صادرات این هاویتزر به دلیل نیاز ارتش فرانسه به این هاویتزر پیشرفته ، بنا به گفته مسئولان کارخانجات جیات و ستاد مشترک ارتش فرانسه تا سال 2015 امکان پذیر نمیباشد. تصاویری از Caeser لوله توپ این هاویتزر 155 میلیمتری بوده و مدل L-52 Gun Howitzer بوده و دارای سیستم بار کردن گلوله نیمه خودکار میباشد. بدین معنی که گلوله توسط خدمه این هاویتزر در مکان پشت لوله توپ قرار داده میشود و گلوله به صورت اتوماتیک به داخل لوله کشیده میشود و پوکه گلوله قبلی هم به طور اتوماتیک از یکی از طرفین خودرو به بیرون رانده میشود. انتخاب اینکه پوکه از کدام طرف به بیرون پرتاب شود توسط اهرمی که در پشت هاویتزر وجود دارد ، انجام میپذیرد. مهمات این هاویتزر از نوع استاندارد ناتو 155 میلیمتری میباشد. مهماتی که این هاویتزر میتواند شلیک کند عبارتند از: گلوله های ضد تانک / راکتهای HE-Frag / Rocket assisted / گلوله های انفجاری شدید / گلوله های خوشه ای با حالت گسستگی. یکی دیگر از گلوله هایی که این هاویتزر میتواند شلیک کند َAnti Tank Bounce میباشد که بردی برابر 34 کیلومتر دارد. نواخت آتش این هاویتزر حداکثر 6 گلوله در دقیقه است و بیشترین مقداری که میتواند با خود حمل کند 18 گلوله است. از امکانات دیگر این هاویتزر مسلسل 12.7 میلیمتری اتوماتیک است که در صورت نیاز میتوان آنرا روی بام خودرو سوار کرد. هاویتزر Caeser خودروی بسیار پرسرعت و پر تحرکی است. در مکانی که خودرو میخواهد عملیات خود را انجام دهد در عرض کمتر از یک دقیقه آماده عملیات شلیک میشود. از این هاویتزر در عملیاتهای Shoot-And-Scoot که عملیاتهای ایذایی سریع و برق آسا میباشد نیز استفاده میشود. سیستم هدف گیری ماهواره ای این هاویتزر از نوع GPS بوده و ساخت کارخانجات ساژم فرانسه است. این هاویتزر دارای تاسیسات الکترونیکی و ناوبری پیشرفته ای میباشد. سیستم های Fast-hit / کنترل آتش الکترونیکی / سیستمهای ناوبری ماهواره ای و رادار کنترل سرعت اولیه این هاویتزر تماما به وسیله کامپیوتر از داخل خودرو هدایت و کنترل میشود. اتاق هاویتزر از آلیاژهای مخصوصی ساخته شده است که صدا و ارتعاشات حاصل از شلیک گلوله توپ را به داخل انتقال نمیدهد. این ویژگی این هاویتزر واقعا بی نظیر است. افسر کامپیوتر در هنگام شلیک گلوله در داخل خودرو مشغول هدفگیری میباشد و موج حاصل از شلیک گلوله هم نمیتواند آسیبی به وی برساند. این هاویتزر از رودخانه هایی تا عمق 1.6 متر هم میتواند به راحتی عبور کند. سیستم Caeser بر روی یک شاسی کامیون Renault Sherpa سوار میشود. البته برخی از مدلهای این هاویتزر بر روی کامیونهای Mercedes Benz Unimog سوار شد. موتور این کامیون از نوع REC-54 دیزلی بوده و 240 اسب بخار قدرت دارد. این هاویتزر برای انجام بهینه عملیات نیاز به 6 خدمه دارد. یک نفر راننده ، یک نفر افسر ناوبری ، چهار نفر هم در قسمت پشت هاویتزر مشغول به کار هستند. در مواقع ضروری هم میتوان یک دستگاه از این خودرو را توسط هواپیمای C-130 Hercules به مناطق جنگی حمل کرد. این هاویتزر دارای دو جک قدرتمند هیدرولیک میباشد که با کمک چنگک هایی که بر سر جکها نصب شده است به ثابت ماندن هاویتزر کمک میکند. به این صورت که جکها در مناطق خاکی موقع استقرار ، درون خاک فرو میروند و خودرو را کاملا بی حرکت میکنند. در مجموع این هاویتزر قدرت آتش فوق العاده بالایی دارد به صورتی که 8 دستگاه از این هاویتزر میتوانند در عرض یک دقیقه منطقه ای به وسعت 5 هکتار را به طور کامل شخم بزنند. Caeser در حال شلیک. به جکهای هیدرولیک خودرو در پشت آن توجه کنید که چگونه درون خاک فرو رفته اند. مشخصات هاویتزر Caeser سال ورود به خدمت: 2007 کشور سازنده و کارخانه سازنده: جیات / فرانسه وزن خالی: 18.5 تن طول هاویتزر با احتساب لوله توپ: 10.5 متر عرض: 2.5 ارتفاع: 3.26 تسلیحات: Main Gun 155mm L-52 Gun Howitzer و 12.7 mm Machin Gun (این مسلسل میتواند بر روی خودرو نصب شود) وزن گلوله های پرتابی:43.7 کیلوگرم حداکثر برد گلوله: 42 کیلومتر نرخ آتش: 4-6 گلوله در دقیقه مقدار چرخش به بالا: 60 درجه مقدار چرخش به طرفین: 30 درجه تعداد گلوله های آماده برای شلیک: 18 گلوله شاسی: Renault Sherpa / Mercedes benz Unimog موتور: REC-54 DEISEL قدرت موتور: 240 اسب بخار حداکثر سرعت جاده ای: 110 کیلومتر بر ساعت رنج خودرو: 600 کیلومتر هاویتزر Caeser مستقر شده بر زمین خاکی. به جکهای هیدرولیک و چنگکها دقت کنید. هاویتزر در حال اجرای آتش هاویتزر در حال بارگذاری مهمات توسط جرثقیل این هم هاویتزر Caeser البته با شاسی کامیون Mercedes Benz Unimog انشاالله مورد توجه شما قرار گرفته باشد موفق باشید داش علی

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز . فصل نخست 2: تکفیر سابقه ای به قدمت تاریخ اسلام 2-3 : قیام علیه عثمان (خلیفه سوم) همان طور که گفته شد قبایل نجد با قریشیان حجاز تنشی دیرینه داشتند. ذکر این نکته نیز مهم است که پیامبر اسلام(ص) و چهار خلیفه پس از او و حتی دو سلسله بنی امیه و بنی عباس که پس از علی ابن ابیطالب (ع) به خلافت رسیدند جملگی از حجاز (همگی از قبیله قریش) بوده اند. شاهزاده نجدی ، به سنت اجداد خود ؛ چاره تمام مشکلات را استفاده از زور و شمشیر می داند در زمان خلیفه سوم، عثمان بن عفان، قلمروهایی چون ایران، عراق، مصر و شامات نیز جزو قلمرو اسلامی به شمار می رفتند. اما عثمان مقبولیت دو خلیفه قبل از خود را در بین مسلمانان نداشت و دوره او با دوره بی ثباتی و مخالفت گروه های مختلف مسلمانان توام بوده است. دلیل این مخالفت ها معدود ذکر شده است. نخست این که عثمان لقب «خلیفه الله» یا جانشین خداوند را بر می گزیند (برخلاف سنت و روش دو خلیفه پیش از خود). او معتقد بود که مشروعیت خود را از خداوند گرفته و تا لحظه آخر که شورشیانی از مصر و عراق منزل او را احاطه کرده و وارد منزل او شدند نیز بر این نکته پافشاری کرد. این درحالی بود که نخستین خلیفه یعنی ابوبکر لقب «خلیفه الرسول» یا جانشین پیامبر را برای خود برگزیده و خلیفه دوم عمر، لقب «امیرالمومنین» را برای خود برگزید. حتی علی ابن ابیطالب (ع) نیز پس از عثمان ،همچون عمر، لقب «امیرالمومنین» را برای خود برگزیده و آن چنان که معروف است پس از گردهمایی مردم در مقابل خانه ایشان و درخواست آن ها از علی(ع) برای تقبل خلافت این مقام را پذیرفت. نکته دومی که مسلمانان را از عثمان رنجاند این بود که او تقریبا تمامی امرای گماشته شده از سوی عمر را برکنار و خویشاوندان و نزدیکان خود را در مناصب آنان به کار گماشت. معروفترین این نزدیکان معاویه ابن ابی سفیان است که از سوی عثمان به حکمرانی شام در دمشق منصوب شد. عامل سوم نیز بخشش مقداری از اموال عمومی به نزدیکانش بود. اکثر محققان بر این نکته توافق نظر دارند که تا قبل از عثمان ، قرآن در یک نسخه واحد گردآوری نشده بود و به دستور او ، این امر در مدینه محقق شد. رضا اصلان یادآور می شود که نسخه های قرآنی دیگر بین اهالی عراق، سوریه و مصر تفاوت هایی با یکدیگر و با قرآن گردآوری شده در مدینه داشته اند. درنهایت امر ، عثمان توسط مخالفانی که خانه او را محاصره کرده بودند به قتل رسید. پس از او علی ابن ابی طالب به خلافت رسید. اما خلافت علی(ع) و شرایط پیرامون او با سه خلیفه پیشین بسیار تفاوت داشت. او پس از خلافت برای حفظ منافع جمعی مسلمین ، عفو عمومی صادر کرده و قاتلین عثمان را که نماینده جمع انبوهی از مسلمانان بودند، بخشید. این امر به مذاق بسیاری از بزرگان آن دوران خوش نیامده و در یک چند دستگی عمیق که بعدها به جنگ های داخلی میان مسلمانان منجر شد، عده ای خواهان مجازات قاتلین عثمان شده و برخی حتی علی(ع) را مسئول قتل عثمان خواندند. جنگ جمل و مهم تر از آن جنگ صفین حاصل این اختلافات عمیق بود. معاویه از جمله مهم ترین مخالفان حضرت علی(ع) در آن برهه، حاکم قدرتمند و پرنفوذ دمشق بود. حضرت علی(ع) در نبرد خود با معاویه و سایرمخالفین ؛ به مردم کوفه، که خود را پیروان علی یا شیعه علی می نامیدند، بسیار تکیه کرد. شیعه به معنی پیرو است و از قرار معلوم در آن زمان پیروان تمامی رهبران درگیر ، خود را شیعه آن رهبران می نامیدند. از این رو، در آن دوره احتمالاشیعه معاویه و شیعه عثمان نیز وجود داشته است. اما تنها شیعه علی است که توانست بعدها و در امتداد تاریخ اسلامی به حیات خود ادامه بدهد و به عنوان یک مذهب، پیش از دیگر مذاهب اسلامی صاحب فقه گردید. جاهلانی که در برابر قرآن های روی نیزه ، خلاف امر امام خود رفتار کردند ، اندک مدتی بعد پشیمان شدند و نشستند و گریه کردند و گفتند " الهی العفو" یکی دیگر از گروه هایی که امام علی (ع) برای نبرد با معاویه به آنها تکیه کرد قبایل نجدی بودند که مشکلات دیرینه و جدید با قریش، آن ها را به سوی ضدیت با عثمان و پس از آن معاویه سوق داده بود. این گروه جزو کسانی بودند که در نتیجه حکمیت در جنگ صفین با نارضایتی از سپاه امامعلی (ع) جدا شده و به خوارج پیوستند. [در ادامه تاپیک خواهیم دید که سرزمین نجد از صدر اسلام تا به امروز ، به عنوان کشتزاری حاصلخیز ، در پرورش و رشد جریان تکفیر گرا چه نقش بسیار پر رنگی داشته و به همین دلیل این مقدار بر سرزمین نجد تأکید می گردد.] ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز . توضیح ضروری - ممکن است که در این پست و پست بعدی مطالبی گفته شود که برای تعدادی از دوستان مباحثی شناخته شده و حتی تکراری باشد. اما با توجه به اینکه در ادامه تاپیک از برخی عبارات به طور متناوب و تکراری استفاده خواهد شد ، ترجیح دادم که در ابتدای تاپیک برای برخی کلمات و عبارات ، تعریف واحدی را بین خود داشته باشیم که بعدتر و در خلال پیشرفت تاپیک دچار سردرگمی نشویم. بزودی به بخش های جذاب تر تاپیک می رسیم فصل نخست 1: مبانی نظری تکفیر مقدمه فصل نخست : فصل نخست این پژوهش در رابطه با سیر تکاملی اندیشه جهادگرایی و ابعاد تاریخی آن است. گرچه این پدیده در قرن های «بیستم» و »بیست و یکم» توانسته است فراسوی مرزها و به شکل جهانی قد علم کند ؛ اما دکترین و بستر ایدئولوژیک آن به قرن چهاردهم میلادی بازمی گردد. قرائتی از اسلام که امروزه داعش با آن ایزدی ها را «کافر اصلی» ، شیعیان را «هرجا که یافتید آن ها را بکشید» (آن چنان که رهبرشان ابوبکر البغدادی دستور داده) و سنی هایی که مطیع داعش نمی شوند «مرتد» می شمارد. اما آن چه امروز به مکتب سَلَفی معروف است در حقیقت زائیده قرن چهاردهم میلادی نیست. افکار ابن تیمیه در زمان خود قادر به جذب مسلمانان نبودند و پس از مرگ او (اواخر قرن چهاردهم میلادی) به فراموشی سپرده شدند. اما پنج قرن پس از مرگ ابن تیمیه و در اواسط قرن هجدهم میلادی یک داعی اسلامی به نام محمد ابن عبدالوهاب در نجد عربستان نظریات ابن تیمیه را احیا کرد. ابن عبدالوهاب که خود به عنوان موسس مکتب نه چندان خوش نام وهابیت در بین مسلمانان شهرت دارد ، با محمد بن سعود )موسس سلسله آل سعود که از سال ۱۹۳۲ تاکنون بر عربستان حکومت می کنند) ائتلاف کرد و درگیریِ خونینِ برآمده از ائتلاف این دو، تا دو قرن در عربستان [و حتی عراق و سوریه] به درازا کشید. عبارتی که به تازگی با نام «جهادگرایی» (Jihadism) برای توصیفگروه هایی مانند القاعده به کار میرود ؛ برگرفته از تاکید ایدئولوژیک آنها بر مفهوم جهاد است. [آن چنان که ابن تیمیه و پس از او محمد عبدالوهاب از اهمیت جهاد یاد کرده اند] این مفهوم برای جهادگرایان به اندازه یکی از اصول دین اسلام و یا حتی برتر از اصول دین اهمیت دارد. ابوبکر البغدادی در یکی از خطابه های خود به مخاطبانش می گوید: بدون شک فقهای اسلامی از طیف ها و مذاهب مختلف اسلامی و پژوهشگران حوزه اسلام شناسی در رابطه با اهمیت جهاد در اسلام و یا حتی تعداد آیه های مربوط به آن نظری متفاوت با ادعای ابوبکر البغدادی دارند. اما سلفی های جهادگرا در رابطه با اهمیت جهاد در اسلام همانند ابوبکر البغدادی فکر می کنند و نظر فقها و پژوهشگران برایشان اهمیتی ندارد. ایده های ابن تیمیه و محمد عبدالوهاب در محافل جهادگرایان افکاری کلاسیک به شمار می روند. اما نظریه پردازان جدیدتری از اواسط قرن بیستم به بعد در این محفل سر برافراشته تا ایدئولوژی جهادگرایی به شکل امروزینش ارائه شود. از این نام ها می توان به سید قطب در دهه ۶۰ میلادی در مصر، عبدالسلام فرج در دهه ۷۰ میلادی در مصر، عبدالله عزام فلسطینی الاصل در دهه ۸۰ میلادی در افغانستان، بن لادن عربستانی و ایمن الظواهری مصری در افغانستان و جدیدا ابوبکر ناجی و عبدالله بن محمد و دیگران اشاره کرد. محصول این خط تاریخی یک ماشین ایدئولوژیک است که از هرکس به غیر از جهادگرایان یک کافر ساخته تا اِعمال خشونت علیه او توجیه شود. این فرآیند بین مسلمانان به تکفیر معروف است. 1-1 : تکفیر و تکفیری در این بحث شاید ابتدائی ترین سوالات این باشد که تکفیر یعنی چه ؟ و تکفیری چه کسی است؟ واژه تکفیر از کلمه عربی کفر مشتق شده‌است. در کلاسیک ترین معنا ، تکفیر یعنی آنکه «یکی از اهل قبله» و «مسلمانی» را به کفر نسبت دهند. در اتهام تکفیر، شخصِ تکفیری، دیگر مسلمانان را متهم به ناخالص بودن در دین (تطهیرگرائی) و از راه اسلام منحرف شدن می‌کند. در اسلام اما مجوز متهم کردن دیگر مسلمانان به تکفیر به دست علما و آن هم به شرط رعایت تمام جوانب احتیاطی آن است. تکفیری یعنی مسلمانی که دیگر مسلمانان را متهم به ارتداد می‌کند. این اتهام تکفیر نامیده می‌شود. امروزه تکفیری عنوانی است که به گروه­های اسلامی که از حربه تکفیر برای مقابله با مخالفان و دشمنان خود استفاده می­کنند، اطلاق می­شود. این گروه­ها که از درون سلفیه بیرون آمده ­اند، امروزه به بزرگ­ترین مشکل دنیای اسلام تبدیل شده­ و باعث ایجاد خسارات جبران­ ناپذیر مادی و معنوی به جهان اسلام گردیده ­اند. اعضای گروه تکفیری انصارالدین کشور مالی (آفریقا) "ایاد اگ قالی" فرمانده این گروه در سال 2010 پس از بازگشت از عربستان این گروه سلفی تندرو را تشکیل داد این جریان فکری در وهابیتی ظهور کرده که خود به دو بخش تکفیری و غیر تکفیری تقسیم می شود. با شاخه غیر تکفیری وهابیت می توان بحث منطقی کرده و اصطلاحاًدعوایی نداشت. اما شاخه تکفیری وهابیت ، جریانی خطرناک می باشدکه همچون خفاش خود را شب و تاریکیپنهان کرده و سپس در جایی دیگر خود را منفجر می کنند و عده ای بی گناه را به خاک و خون می کشند. اینان غیر از خود را کافر قلمداد می کنند [حتی اهل سنتی را که با آنها موافق نباشند] و همین «قرائت های افراطی» و «خوارجی» از اسلام است که گسترش ویرانی ، فقر اقتصادی و حاکمیت استعمار، در دنیای اسلام را سبب گردید و در نتیجه اندیشه های سلفی را هر چه بیشتر گسترش داده است. به طور مثال در تاریخ آمده است که وهابیون و هواداران محمد بن سعود در سال 1801 میلادی به شهر مقدس کربلا [که از مشاهد شریفه اهل تشیع محسوب می شود] یورش برده و ضمن ویران سازی صحن مقدس حضرت اباعبدالله)ع( ، بالغ بر پنج هزار شیعه را سر بریده و یا (بعد از تسلط بر دو شهر مقدس مکه و مدینه) کلیه مخالفان خود را به بیرون از شهر رانده و فضایی مملو از وحشت و نگرانی در بین طرفداران دیگر مذاهب دینی ایجاد نمودند. محمد ابن عبدالوهاب - موسس مکتب نه چندان خوش نام وهابیت در هر حال آن چه از اخبار و دیدگاه های مختلف فقهی شیعه و سنی به دست می آید این است که گفتن شهادتین باعث ورود افراد به اسلام و حفظ خون آنان می شود (شهادتین یعنی بر زبان راندن «أشهد ان لاإله إلا الله و أشهد ان محمداً رسول الله»). شهید محمدباقر صدر نیز می نویسد: ولیکن این نهضت انحرافی و دنیاطلب ، با حضور جریان های استعماری و صهیونیستی در منطقه مجددا آغاز و در خدمت اهداف دشمنان اسلام قرار گرفت. محققان تاریخ وهابیت ثابت کرده اند که این فرقه در اصل به دستور مستقیم وزارت مستعمرات بریتانیا ایجاد شد. به عنوان مثال به کتاب هایی چون: «پایه های استعمار» از خیری حماد و «تاریخ نجد» از سنت جان ویلبی و »خاطرات حییم وایزمن« اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی و نیز »خاطرات مستر همفر« و »وهابیت، نقد و تحلیل» از دکتر همایون همتی می توان مراجعه کرد. ادامه دارد ... پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

اینفوگرافی

تصویری از سامانه دزفول که نسخه کامیون سوار شده تور ام ۱ است. بنظر میرسد شلیک دیشب هم مربوط همین سامانه باشد از های اعلام شده مجید، نواب، زوبین و دزفول و سپر تکلیف دو سامانه مشخص شده است. گویا نواب یک سامانه دریاپایه است.

سلام معمولا تحلیل ها در این انجمن خصوصا در مورد محصولات دفاعی جدید و البته داخلی چون تقریبا هیچ داده رسمی و قابل اتکایی وجود نداره به طور نسبی هستند. در مورد این سامانه هم فعلا چیزی که در تصاویر میبینیم شامل یک حامل ارزان (به نسبت حامل های استاندارد طراحی شونده برای سامانه های پدافندی برد کوتاه) و همچنین مجموعه ای از الکترواپتیک و سکو هستیم که میشه باز به شکل نسبی حدس زد ( حتی با توجه به ابعاد و کمیت! ) به نسبت (غیر از موشک) ما شاهد یک مجموعه ارزان قیمتی هستیم در مقایسه با تور یا پانتسیر یا حتی نه دی. از این منظر برای برد کوتاه و دفاع لایه اخر همانطور که گفته شد آن هم برای تاسیسات حیاتی و یا تحرکات بسیار مهم (به خاطر گرانی احتمالی و نسبی! موشک) مناسب در نظر گرفته میشه. حتی با توجه به طراحی موشک های جدید و ارزان قیمت تر در کل میشه سامانه را باز برای رفع تهدیدات دیگه هم بهینه تر کرد از لحاظ قیمتی. نکته بعد اینکه برای تحلیل در چنین شرایطی باید فرض هایی در نظرگرفت: به نظر من با توصیفات فوق فرض ارزان قیمت تر بودن این سامانه به واقعیت میتونه نزدیک باشه به دلایل ذکر شده. حالا به نظر شما دلایلی وجود دارند که شما فرض کنید این سامانه گران تر هست؟ به هر حال در یک بررسی فاقد اطلاعات معتبر ما به جزییات و شواهد و قیاس و ... متوسل میشیم برای استخراج فروض و در نتیجه تحلیل. در ضمن طبیعتا شما نمونه اولیه ساخته شده سامانه ای (که طبیعتا به شکل موردی هزینه بالایی شاید صرفش شده با هزینه مثلا تور روی خط تولید انبوه مقایسه نمیکنید بلکه فرض میکنید در صورت تولید انبوه این سامانه قیمت ارزان تری خواهد داشت نسبت به تور یا اصولا سامانه های برد کوتاه در اختیار ما چه داخل کشور و چه در دسترس خرید احتمالی) در مورد قیمت اسکاد اگر صحبت های رسانه ای را داده قابل اتکا فرض میکنید پس باید توجه داشته باشید در همون مصاحبه مورد اشاره شما سردار اشاره میکنند که شوروی حاضر شده به یک چندم قیمت موشک را به ما بفروشه یعنی 100 هزار دلار. (به قول شما برای مقایسه با اف-5 آیا شما میتونستید در اون زمان اف-5 100 هزار دلاری یا 200 هزار دلاری بخرید؟) و یا در جایی دیگه باز یکی از فرماندهان اشاره میکنه به هزینه تمام شده حالایی موشکها به یک دهم قیمت. خب فرض 6 میلیون دلار و 600 هزار دلار به نظرتون ما جنگنده 600 هزرا دلاری میتونیم بخریم؟! تازه همه اینها در شرایطی بوده که اصلا کشوری حاضر بوده به ما هواپیما در اون مقاطعی که شما میفرمایید بفروشه یا نه که خودش از اساس بحث را میبره روی هوا. در مورد تولید انبوه و انتخاب هم به نظر من کلاس سامانه مجید با سامانه هایی نظیر (این ها فرض میشه مشابه گمانه زنی هایی است که در رسانه ها مطرح میشه والا مثلا خودم شک دارم سامانه عقاب ارتش با همه صحبتهایی که در مورد شباهتش با پنتسیر بوده ایا همین مجید هست یا خیر؟ و با اشتباهات رسانه ای و حرف های غیردقیق فرماندهان فرض شده که تصور سامانه ای شبیه تور یا پانتسیر را داشته باشیم) دزفول، عقاب و سپر و ... متفاوت هست و در زمره همون فرض سامانه های چالاک ارزان قیمت (اگر موشک جدیدی هم براش طراحی بشه با توجه به پلتفرمش) قرار میگیره نه سامانه هایی چون تور یا پانتسیر حتی.

نظری رو چند وقت پیش میخوندم که برام جالب بود. اینطور بنظر میرسه که ایران در ساخت سامانه پدافند کوتاه برد مجید از سامانه sosna روسی الگو گرفته باشه. از یکپارچه بودن بخش الکترواپتیک گرفته تا تحرک پذیری بالا و ترکیب هدایت های گوناگون! sosna سامانه جهت مقابله با انواع اهداف هوایی از جمله تسلیحات هدایت شونده و دورایستای نقطه زن ، جنگنده ها ، موشک های کروز ، بالگرد ها و پهپاد ها در بیشینه برد 10 کیلومتر و ارتفاع 5 کیلومتر ست. بنظر میرسد در مجید هم ما بتوانیم به برد تقریبی ۱۰ کیلومتر برسیم و با این فرض ایران به یک سامانه کم هزینه تر ولی موثر، جهت مقابله با طیف انبوهی از تهدیدات ارتفاع پایین دست می یابد. سامانه مجید گزینه ای بسیار ایده آل برای نیروی دریایی است. روس ها به شدت به ترکیب آن با توپ های گاتلینگ علاقه مند هستند. با توجه صحبت های قبلی مجید این توانایی را دارد که به شبکه راداری از جمله کاشف ۹۹ و سامانه های مختلف متصل شود که این مطلب توان غیر قابل چشم پوشی به سامانه مجید میدهد. sosna یک دفاع نزدیک ایده ال در شناور های روس هم هست نکته ی قابل توجه این است که دزفول با مشخصات عددیsosna قابل قیاس است اما این مطلب چندان قابل استناد نیست. یک نکته مهم و مشترک دیگر در این دو سامانه بارگزاری سریع هر دو این سامانه هاست. گفته شد که مجید بصورت دستی هم میتواند مسلح شود. در گذشته نکته ای توسط یکی از فرماندهان پدافند هوایی ذکر شد که رادار کاشف ۹۹ با اپتیک ابر سداد و جلال و همینطور موشک مجید و گاتلینگ ها متصل میشود(این دقیقا عین حرف است). https://www.aparat.com/v/ubB9F/ویژگی_های_سامانه_رادار_کاشف_99 صحبت های فرمانده مذکور

پیشران غزه پهپاد غزه با 21 متر فاصله سر دو بال، سقف پروازی 35000 پا و وزن برخاست 3100 کیلوگرم سنگین ترین پهپاد ساخت ایران هست. سپاه پاسدارن سالها کاربر هواپیمای توربوپراپ توکانو هست. و با موتور توبوپراپ این هواپیما آشنایی کامل دارد. توکانوهای سپاه از موتور پی تی6 استفاده میکنند تا قدرت لازم برای به پرواز درآوردن توکانوی تمام مسلح به وزن بش از 3160 کیلوگرم را فراهم کنند. بیشتر وزن برخواست توکانو تقریبا برابر با وزن برخواست غزه هست از این رو به نظر می رسد غزه از همان موتور پی تی 6 به کار رفته در توکانو استفاده میکند. موتور به کار رفته در توکانو پیشران PT6-A25C با قدرت 750 اسب بخار است که در نتیجه پیشران توربوپراپ غزه هم 750 اسب بخار قدرت دارد. میزان بار قابل حمل در مورد میزان بار قابل حمل غزه دو گفته توسط سپاه پاسدارن بیان شد: غزه در ماموریت های شناسایی/اطلاعاتی 500 کیلوگرم تجهیزات حمل میکند و در ماموریت های رزمی 13 بمب. پهپادهای ساخت هوافضای سپاه فقط بمبهای 35 کیلویی سدید را حمل میکنند. بر اساس شواهد غزه هم همین بمب ها را استفاده خواهد کرد یعنی 445 کیلوگرم تسلیحات. در این صورت در مور میزان بار قابل حمل توسط پهپاد غزه 2 احتمال مطرح است: 1- میزان بار قابل حمل غزه 500 کیلوگرم است که در ماموریت های شناسایی/اطلاعاتی صرف حمل تجهیزات الکترونیک می شود و در ماموریت های رزمی جهت حمل بمبهای سدید استفاده می شود. و به دلیل کمبود جایگاه های تعبیه شده‌ی حمل سلاح بر روی پهپاد، غزه به جای 15 بمب تنها 13 بمب حمل می کند. 2- غزه می‌تواند همزمان 500 کیلوگرم تجهیزات الکترونیک به همراه 13 بمب را حمل کند در این صورت میزان بار قابل حمل توسط غزه به 945 کیلوگرم خواهد رسید که عددی قابل قبول است. توکانو نیز توان حمل 1 تن سلاح را داراست پس عدد 945 کیلوگرم غیر واقعی و دور از ذهن به نظر نمی‌رسد. مداومت پروازی دو عدد برای مدوامت پروازی غزه بیان شده است. عدد 35 ساعت و 20 ساعت. احتمالا این دو عدد اینگونه قابل تفسیر هستند که پهپاد غزه در ماموریتهای گشتی توانایی 35 ساعت پرواز را دارد و در ماموریت های رزمی و در حالت حمل کامل سلاح این میزان کاهش پیدا کرده و به 20 ساعت می‌رسد. پهپاد غزه از لحاظ ابعاد هم اندازه پهپاد ام کیو9 ریپر است بنابراین باید وزن مشابه ریپر داشته باشد که در صورت استفاده غزه از پیشران 750 پوندی چرا سپاه با وجود وزن تقریبا برابر اما از موتور ضعیفتری استفاده کرده است؟ با وجود در دسترس بودن انواع پیشرانه های توربوپراپ شرکت پرات اند ویتنی، سپاه موتورهای حداقل 900 اسب بخاری این شرکت را استفاده کند تا میزان حمل بار به میزان قابل توجهی افزایش پیدا کند. گرچه ممکن است وزن برخاست 3100 کیلوگرمی غزه مربوط به حالت لود کامل نباشد بلکه تنها وزن همراه با سوخت باشد که در این صورت ممکن است از پیشرانه های 900-950 اسب بخاری پی تی 6 استفاده شده باشد. با وجود گذشت سالها از به خدمت درآمدن شاهد129 تا کنون این پهپاد با بمبهای سدید مشاهده شده و هیچ گونه موشکی در حالت پروازی همراه این پهپاد نبوده است که برزگترین ضعف شاهد129 است. برای پهپاد غزه هم فقط از حمل بمب گفته شد و به نظر می رسد سپاه برنامه ای برای استفاده از موشک های هوا به زمین ضد زره مانند الماس یا قائم 114 و یا موشکهای بینا نداشته باشد. در صورتی که غزه یک تن بار را بتواند حمل کند به گزینه ای بسیار مناسب جهت گشت دریایی و مکمل شناسایی پدافند تبدیل می شود. می توان غزه را به تجهیزات کشف زیردریایی و تانکرهای سوخت خارجی مجهز کرد تا در اقیانوس هند به شناسایی زیردریایی های دشمن بپردازد. استفاده از تانکرهای سوخت خارجی مداومت غزه را تا بیش از 40 ساعت افزایش خواهد داد. همچنین در نقش پدافند نیز می توان آن را به رادارهای هوابرد قابل حمل توسط پهپاد مجهز کرد و به عنوان ابزار کشف هوابرد در ارتفاع بالا به کشف اهداف متخاصم مبادرت کند.

سلام. تصاویر پایین را نگاه کنید تصاویر منتقل شدند /MR9

سلام پهپاد کمان 22 دارای بالچه در نوک بالها هست که باعث بهبود برد آن میشود ولی پهپاد غزه به نظر این ویژگی را ندارد تصاویر کمان 22

سلام دوستان. وقت به خیر. در مورد این رونمایی نکاتی به نظرم میرسه که در ادامه با شما عزیزان در میان می گذارم. این موشک جدیدی برای سامانه سوم خرداد هست اما طبق معمول همیشه به عنوان سامانه جدید معرفی می شود. در ادامه شاید چندین سال بعد (البته اگر پروژه به نتیجه رسیده باشد) هم سامانه سدید ۶۳۰ با نامی جدید رونمایی شود که آن هم قرار هست موشک جدیدی برای سامانه سوم خرداد و با برد بلند مثلا ۳۰۰ کیلومتر باشد. البته برای آن موشک، رادار تلار و شاید خود تلار نیاز به تغییراتی داشته باشد. به نظرم در صورت وجود نسخه رادار فعال یا فروسرخ از موشک ۹ دی میتوانند با اضافه کردن یک بوستر به راحتی برد این موشک را به ۵۰ تا ۷۵ کیلومتر هم برسانند که نسخه ارزان و جذابی برای این سامانه خواهد بود. برای تبدیل به نسخه هوا به هوا هم برای جایگزینی اسپارو ها گزینه خوبی باشد که البته امید بکار گیری آن توسط نیروی هوایی ارتش کمی بعید می باشد. با توجه به عکسی که فیلد مارشال در توئیتر قرار داده بود و سریال روی یکی از موشک ها به صورت ۰۴۹-۱۹ در کنار حرفی انگلیسی بود، به نظرم حداقل در سال ۲۰۱۹ تعداد ۴۹ عدد از این موشک ساخته شده بود. برای کنیستر ها دو فرضیه مطرح هست، اول اینکه اون کنیستر های داخل سالن کنیستر حمل و نگهداری هست و به همین خاطر با کنیستر روی لانچر تفاوت دارند، دوم اینکه این کنیستر ها نمونه اولیه هستند و با محصول تولیدی تفاوت دارند. این را هم در نظر بگیرید که کنیستر ها خاکی رنگ هستند و برای رونمایی فقط دو بخش جانبی برای زیبایی رنگ استتار زده شده. در ضمن به نظر می رسد یکی از کنیستر های لود شده روی لانچر ها متفاوت هست. در تصاویر فاصله شلیک تا برخورد حدود ۱۰ ثانیه بود که با فرض سرعت ۳ ماخ برای موشک هدف در ۱۰ کیلومتری منهدم شده. اماکمهمترین بخش این رونمایی به نظرم بخشیه که کمتر در موردش صحبت شد. رادار قدس اگر بتوانند مقاومت این رادار را در برابر جنگ الکترونیک قوی تر کنند و کاهش برد کمتری در شرایط جنگ الکترونیک داشته باشد کار بسیار بزرگی هست و با توجه به تاکتیکی بودن و توان جابجایی سریع می تواند بسیار راهگشا باشد. کارهایی که باید برای سامانه سوم خرداد انجام داد قراردادن موشک های طائر و صیاد داخل کنیستر تا بتواند تعداد بیشتری موشک حمل کند. تغییر خودرو حامل به خودرویی قوی تر برای حمل مهمات بیشتر. البته مثل اینکه فعلا رادار رهگیر سامانه توان درگیری با ۸ هدف همزمان را دارد و موشک بیشتر فقط برای اووت نامبر شدن دیرتر هست.

با سلام دوستان عزیزی که از ظاهر سامانه 9 دی ایراد گرفتند تغییر مسیر شدید موشک در زمان رهگیری هدف را دقت کردند که چقدرقوی بود.دوستان اصل مطلب را رها کردند و به فرعیات توجه می کنند؟

تصاویر با کیفیت بهتر

مدار زمین آهنگ به اندازه ی کافی از سطح زمین فاصله داره که سیگنالهای ماهواره ای که تو اون مدار هست رو بشه تو نصف کره زمین دریافت کرد بحث تعداد ماهواره ها هم بیشترین تاثیرش روی خطا و دقت محاسبه ی موقعیت مکانیه که اونو هم پارامترهای مختلف دیگه باز روش تاثیر دارن و میشه خطاهای اونو با اعمال روشهای مختلف کم کرد مثل همین اینرسی و سیستم موقعیت یاب زمینی(در برد پوششی) و حتی کمک گرفتن از سیستم های موقعیت یاب بین المللی دیگه ارسال ماهواره سنگین در حد ماهواره های gps به مدار زمین آهنگ حالا حالاها امکانپذیر نمیشه چون توان پرتاب به اون مدار وجود نداره ولی بجای این کار میشه منظومه ماهواره های موقعیت یاب ارزان قیمتتر و کوچیکتر در مدارهای پایینتر رو عملیاتی کرد که هم امکان پرتابش هست هم امکان ساخت ماهوارش با اینکه عمر عملیاتی اونها در مدار پایینتر کم میشه ولی میتونه یه خلا شاید 5 تا 10 ساله رو پر کنه

رونمایی از کمان-99 ششم اسفند 1399

با سلام EE-9 Cascavel یکی از نفربر های برزیل است که طی یک دوره دو ساله طراحی و به مرحله تولید رسید . این نفربر رو شرکت TRATION FOX طراحی کرد و بعد طی یک قرار داد با ده کشور این نفربر رو به معرض فروش گذاشت . از ویژگی های این نفربر می توان سرعت بالا و قدرت اتش بالا را نام برد . ان نفربر در واقع یک تانک کوچک است که فقط قادر است 3 نفر را حمل کند ولی در عوض با استفاده از توپ 90 میلیمتری خسارات زیادی را بر جای میگ ذارد . کشور سازنده : برزیل وزن : 10,900 k طول : 5.2 m عرض : 2.64 m ارتفاع : 2.68 m سرنشینان : 3 نفر سلاح ها : 6-12 mm دو توپ 1x90 mm 1x7.62 mm ماشین بخار : 212 hp سرعت : 95 کیلومتر در ساعت نمونه های مختلف این نفربر : Cascavel I Cascavel II Cascavel I Cascavel IV کشور های استفاده کننده از این نوع نفربر : کلمبیا اکوادور ایران عراق لیبی قطر کویت آرژانتین پاراگوئه سال ورود به خدمت : 1977 کشور های دارنده : بیشتر از 10 کشور سیستم رادیویی : INA

EE 9 ملقب به Cascavel یک خودرو شناسایی زرهی است که در برزیل و توسط کمپانی Engesa به موازات پروژه نفربر زرهی EE-11 طراحی و تولید شد به طوری که بسیاری از وسایل و قطعات این دو خودرو با هم مشابه بودند. تولید انبوه EE 9 در سال 1974 شروع شد و اول به نیروهای مسلح برزیل و سپس به چندین مشتری خارجی تحویل داده شد که اولین مشتریان خارجی این خودرو شامل کشور های بولیوی ، کلمبیا ، شیلی و قطر بودند و بسیاری از کشورهای آفریقایی و آسیایی هم نسبت به در خدمت گرفتن این خودرو ابراز تمایل کردند. خودرو Cascavel برای موفقیت در بازارهای بین المللی تسلیحات دارای چند مشخصه بارز بود که مهمترین آنها شامل طراحی ساده و مطمئن و قابلیت های چند گانه مثل قابلت استفاده در ماموریت های شناسایی ، انتقال نفرات ، پشتیبانی از نیروهای پیاده و حتی انجام عملیات علیه تانک های سنگین دشمن میباشد. طراحی این خودرو بر پایه تانک های سنگین صورت گرفته است به طوری که تقریبا تمام تسلیحات آن با تانک های سنگین یکی است. در این خودرو همانند بسیاری از هم نوع هایش موتور در قسمت عقب ، مهمات در وسط ، و قسمت راننده در جلوی بدنه قرار گرفته است و خدمه آن شامل فرمانده و راننده و توپچی میشود. بدنه و برجک این خودرو از زره چند لایه تشکیل شده که این نوع زره از دو لایه فلز سخت مثل فولاد تشکیل شده به طوری که لایه خارجی کاملا محکم و غیر قابل انعطاف است و لایه داخلی دارای انعطاف بیشتری است که این امر موجب میشود تا علاوه بر اینکه مقاومت زره در برابر سلاح های ضد زره بالاتر برود ، تا حدود زیادی هم خدمه در برابر گلوله ها و راکت ها و حتی موشک های ضد زره ایمن باشند. قسمت جلویی این خودرو از زرهی به قطر 16میلیمتر بهره میبرد که از آن در برابر طیف وسیعی از سلاح های نیمه سنگین و کالیبر بالا محافظت میکند و سایر قسمت ها که از زره نازک تری برخوردارند وظیفه شان محافظت از خودرو در برابر سلاح های سبک ، ترکش های خمپاره و برخی مین های کوچک میباشد. مهمات اصلی در نمونه شناسایی این خودرو در برجک دو سرنشینه آن در قسمت وسط بدنه قرار دارند. در نمونه مارک 2 این زره پوش که در نیروهای مسلح برزیل استفاده میشود از یک توپ 37 میلیمتری استفاده میشود در حالی که روی نمونه صادراتی آن از یک توپ 90 میلیمتری همانند آنچه که در خودرو زرهی AML 90 فرانسه استفاده میکند ، نصب شده است و در نمونه جدید آن که مارک 4 است از توپ نیمه اتوماتیک EC_90 ،90 میلیمتری استفاده میشود که در برزیل و تحت لیسانس تولید میشود. سلاح اصلی این خودرو که به صورت دستی پر میشود دارای سرعت شلیک 6 گلوله در دقیقه است و لوله برجک آن بین 8- تا 15+ درجه بالا و پایین میرود و قابلیت شلیک دو نوع مهمات ضد زره و انفجاری شدید ترکش شونده را دارد و ظرفیت حمل مهمات آن 44 گلوله است که 12 تای آنها در برجک و مابقی در انتهای بدنه جای دارند. از دیگر تسلیحات قابل نصب بر روی این خودرو زرهی میتوان به یک مسلسل کالیبر 7.62 میلیمتری هم محور با توپ اصلی و یک مسلسل کالیبر 12.7 میلیمتری برای دفاع ضد هوایی و چند پرتابگر نارنجک دودزا در دو طرف اشاره کرد. یکی دیگر از قابلیت های این خودرو این است که هم فرمانده و هم توپچی میتوانند کنترل توپ اصلی را بر عهده بگیرند برای این منظور جایگاه هردو آنها (فرمانده در سمت چپ برجک و توپچی در سمت راست) مجهز به سیستم های دید در شب و پریسکوپ های قوی شده است که در این میان توپچی از یک پریسکوپ و فرمانده از سه تا استفاده میکند. همچنین این خودرو دارای یک مسافت یاب لیزری برای شلیک بهتر و دقیق تر به سوی هدف است که اخیرا با توجه به نصب سیستم های پیشرفته هدایت آتش به آن این امکان را میدهد تا در هنگام حرکت نیز به سمت اهداف خود شلیک کند. مدلهای مارک 2،3و4 این خودرو از یک موتو شش سیلندر 6V_53N ساخت شرکت Detroit Diesel استفاده میکنند که دارای 212 اسب بخار قدرت است و مدلهای مارک 5،6 و 7 از یک موتور دیزل OM352A که دارای قدرتی معادل 190 اسب بخار است و توسط شرکت مرسدس بنز تولید شده بهره میبرند ولی تمامی این مدل ها از یک نوع سیستم تعلیق اتوماتیک که MT-643 نام دارد و ساخت شرکت آمریکایی آلیسون است استفاده میکنند. شاسی این خودرو نیز از نوع 6در6 است که از چرخهایی به ابعاد 14.50×20 میلیمتر بهره میبرد. چرخهای جلوی EE_9 دارای یک سیستم تعلیق هیدرولیک جداگانه هستند که روی فنر ها واقع شده و چرخهای عقب به صورت محوری با هم مرتبط هستند. چرخها با استفاده از سیستم فشار هوای متمرکز پر شده اند که به طور چشم گیری قابلیت مانور در خارج از جاده و مسیر های صعب العبور را افزایش میدهد. نحوه عملکرد این سیستم به این صورت میباشد که راننده با توجه به شرایط مسیر میتواند از جایگاه خود اقدام به افزایش یا کاهش فشار باد درون چرخها بکند؛مثلا برای جاده فشار 4 کیلوگرم بر سانتی متر مربع مناسب است حال آنکه در مناطق برفی این فشار 2 و در مناطق خاکی 3 است. حداکثر سرعت جاده ای این خودرو نیز معادل 100 کیلومتر بر ساعت است. Cascavel قابلیت عبور از روی مانعی به ارتفاع 60 سانتی متر را دارد و میتواند از آبراهی به عمق یک متر و گودالی به عرض یک متر عبور کند. سیستم های داخلی EE_9 بسته به سلیقه مشتری قابل تغییر است ولی انواع استاندارد آن دارای یک سیستم اطفای حریق به همراه سیستم های رادیویی و ارتباطی پیسرفته هستند و میتوان در صورت لزوم آنها را به تجهیزات ش.م.ه و سیستم های تهویه هوا و گرم کننده مجهز کرد. گونه های مختلف این خودرو عبارتند از: نمونه مارک 1 (MK I): این نمونه صرفا یک نمونه تحقیقاتی بود که هیچ گاه وارد خظ تولید نشد. این نمونه از یک موتور دیزل Perkins 6357 V با جعبه دنده دستی Clark استفاده میکرد. نمونه مارک 2 (MK II): این نمونه که اولین نمونه تولیدی EE_9 به حساب می آمد دارای یک موتور OM 352A ساخت شرکت مرسدس بنز با قدرت 170 اسب بخار و جعبه دنده دستی Clark بود و از یک توپ 37 میلیمتری استفاده میکرد وتنها برای ارتش برزیل ساخته شده بود که البته بعد ها توپ آن با توپ EC_90 ساخت شرکت بلژیکی MECAR که در برزیل تحت لیسانس تولید میشود جایگزین شد. نمونه مارک 3 (MK III): این مدل که اولین نمونه صادراتی بود دارای همان موتور دیزل OM 352A بود و از جعبه دنده اتوماتیک AT-540 ساخت شرکت الیسون استفاده میکرد ولی برجک آن از نوع Hispano-Suiza H 90 فرانسوی بود و از توپ 90 میلیمتری ساخت صنایع نظامی Giant بهره میبرد. نمونه مارک 4 (MK IV): اولین نمونه از این مدل در سال 1977 تولید شد. این مدل با سایر مدل ها تفاوت بسیاری کرده بود به طوری که از برجک برزیلی ET-90 ساخت شرکت ENGESA به همراه توپ 90 میلیمتری EC_90 که ساخت همان شرکت بود استفاده میکرد و به جای موتور آلمانی بنز از موتور 6V_53 ساخت شرکت Detroit Diesel استفاده میکرد که دارای 212 اسب بخار قدرت بود ولی سیستم تعلیق و جعبه دنده همان مدل AT-540 آلیسون باقی ماند. نمونه مارک 5 (MK V): این مدل از همان موتور بنز مدل OM 352A استفاده میکرد با این تفاوت که این موتور دارای قدرتی معادل 190 اسب بخار بود. همچنین سیستم تعلیق و جعبه دنده همان آلیسون مدل AT-540 باقی ماند ولی ترمز های ان به صورت دیسکی در آمد. نمونه مارک 6 (MK VI): تقریبا همان مارک 5 است با این تفاوت که موتورش کمی تقویت شده و شتاب بهتری میگیرد. نمونه مارک 7 (MK VII): همان نمونه مارک 6 فقط با جعبه دنده اتوماتیک آلیسون مدل MT-643. مشخصات فنی: نوع: خودرو شناسایی زرهی سازنده: شرکت ENGESA برزیل خدمه: 3 نفر (راننده ، توپچی و فرمانده) تعداد چرخ: 6 عدد کالیبر اسلحه اصلی: 90 میلیمتر کالیبر اسلحه هم محور با توپ اصلی: 7.62 میلیمتر کالیبر اسلحه ضد هوایی: 7.62 میلیمتر تعداد پرتابگر های نارنجک دودزا: 6 عدد طول: 6.2 متر عرض: 2.64 متر ارتفاع: 2.68 متر ارتفاع از زمین: 0.34 متر وزن: 13.4 تن نسبت قدرت به وزن: 15.82 نیروی خروجی موتور: 212 اسب بخار حداکثر سرعت جاده: 100 کیلومتر بر ساعت حداکثر برد جاده: 800 کیلومتر ظرفیت مخزن سوخت: 390 لیتر مهمات توپ اصلی: 44 گلوله کاربران: بولیوی 24 , برزیل 415 ، بورکینافاسو 24 ، چاد 5 ، شیلی 50 ، کلمبیا 120 ، قبرس 124 ، اکوادور 22 ، گابون 14 ، غنا 3 ، ایران 40 ، عراق 250 ، لیبی 380 ، نیجریه 75 ، پاراگوئه 30 ، قطر 32 ، توگو 36 ، تونس 24 ، اروگوئه 10 و زیمباوه 90 عراده خریداری کرده اند. مترجم: Blaze استفاده از این مطلب منوط به درج لینک سایت میلیتاری و ذکر نام نویسنده میباشد.