در مورد تنش بین ایران و آذربایجان تحلیل رایبار بخش اول: نمایش قدرت رزمایش نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با رمز «ایران مقتدر» از ۲۶ تا ۲۸ مهرماه در استان‌های آذربایجان شرقی و اردبیل در شمال غرب ایران برگزار شد. در طول رزمایش، سناریوهای مختلفی برای توسعه رویدادها از جمله یک درگیری مسلحانه تمام عیار طراحی شد. یگان های سپاه برای اولین بار در عمل از رودخانه اراس که ایران و آذربایجان را جدا می کند عبور کردند. در این رزمایش، پرسنل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پرتابگرهای سامانه‌های موشکی فاتح، MLRS HM20، فجر-3 و فجر-5، هویتزرهای 155 میلی‌متری HM41، اسلحه‌های خودکششی گووزدیکا، تانک‌های T-72S، BMP-2، Mi-171، بل 214A و AH-1J و همچنین پهپادهای مختلف استفاده کردند. رزمایش از 31 مهرماه در استان آذربایجان غربی در مرز ترکیه و کردستان عراق با حضور تیپ 164 پیاده ارتش ایران آغاز شد. یگان های تهاجمی نیروی زمینی ایران با استفاده از هوانوردی ارتش و توپخانه سنگین و همچنین نبرد در مناطق شهری، سناریویی را برای انجام درگیری مرزی محلی طراحی کرده اند. هدف از تمرینات چیست؟ علیرغم اظهارات فرماندهی ایران در مورد ماهیت برنامه ریزی شده رزمایش در شمال غرب ایران، این رزمایش ها مستقیماً نشان دهنده جدیت نیت جمهوری برای حفظ منافع خود در خارج از کشور نزدیک است. ما در مورد سیاست آذربایجان تحت حمایت ترک ها در قفقاز جنوبی صحبت می کنیم. دولت ایران بارها به دولت آذربایجان هشدار داده است که تغییر اجباری مرزها در منطقه خط قرمزی برای ایران است. سنگ بنای روابط ایران و آذربایجان، بحث کریدور در دست ساخت زنگزور است که در تئوری باید حوزه آذربایجانی نخجوان را به خاک اصلی کشور متصل کرده و مسیر زمینی به ترکیه را فراهم کند. مشکل این است که جاده باید در امتداد مرز فعلی ایران در جنوب منطقه سیونیک ارمنستان باشد. ایران نگران است که مسیر جدید حمل و نقل در آینده بهانه ای برای مسدود کردن مسیر ایران-ارمنستان-گرجستان-روسیه باشد. چگونه جاده ایران را با ارمنستان قطع می کند؟ شریان حمل و نقل به خودی خود مرزهای ایران و ارمنستان را نمی بندد. با این حال، وضعیت آن هنوز از نظر قانونی ثابت نشده است. آذربایجانی ها خواهان یک وضعیت فراسرزمینی برای کریدور خود هستند، یعنی کنترل قانونی بر بخشی از اراضی ارمنستان در جنوب. در ایروان، آنها از ترس تصرف بعدی مناطق و خواهان کنترل گمرکی در ورودی و خروجی، آماده انجام این کار نیستند. در باکو قصد دارند به هر طریقی پیام را باز کنند، بدون اینکه به عواقب آن تحت حمایت ترک ها نگاه کنند. بخش دوم: مفهوم "ایران بزرگ" در ایران چه ترسی وجود دارد؟افتتاح کریدور زنگزور مسیر زمینی مستقیمی را برای ترکیه به قفقاز فراهم می کند که به رهبری ترکیه اجازه می دهد حضور خود را در منطقه تقویت کند. مقامات ایرانی از گسترش ایده پان ترکیسم در شمال غرب ایران که آذربایجانی‌ها و ترک‌ها از لحاظ تاریخی در آن زندگی می‌کنند، بیم دارند. در پس زمینه اعتراضات جاری در ایران و برانگیختن نفرت بین قومیتی، موضوع ریشه کن کردن تجزیه طلبی برای حکومت ایران اهمیت فوق العاده ای پیدا کرده است. حتی برخی از رسانه های آذربایجان در حمایت از تظاهرکنندگان کمپین اطلاع رسانی راه اندازی کردند و سخنان آنها را "میل بازگشت به آذربایجان" خواندند. علاوه بر این، افتتاح کریدور زنگزور به دولت آذربایجان این امکان را می دهد که بر توزیع منابع آب در حوزه رودخانه اراکس کنترل داشته باشد. اکنون سرچشمه های اراکس در کنترل ترکیه و ارمنستان است، در حالی که ایران و آذربایجان کشورهای پایین دست این رودخانه هستند. ایجاد مسیری در جنوب منطقه سیونیک ارمنستان، رهبری ایران را به یک کشور ترک نشین دیگر وابسته خواهد کرد. با توجه به احتمال خشکسالی در منطقه به دلیل تغییرات اقلیمی و سدسازی توسط مقامات ترکیه در شمال عراق و شرق ترکیه، مشکل تامین آب یک تهدید جدی در آینده برای ایران. نیت ایران چقدر جدی است؟ تهدید و فشار بر اداره الهام علی اف برای ایران امری کاملاً عادی است. با این حال، تنش کنونی در منطقه با شرایط قبلی تفاوت اساسی دارد. سخنان بلند مقامات ایرانی دیگر کسی را نمی ترساند. ایجاد یک مسیر حمل و نقل جدید واقعی شده است. ناآرامی‌های مداوم، عمدتاً در شمال غرب ایران، شکاف‌هایی را در نظام سازمان‌دهی قدرت نشان داد و پیش‌شرط‌هایی را برای تلاش تمام عیار برای سرنگونی رژیم کنونی ایجاد کرد. تهران این را فهمید و فهمید که دیگر با اظهارات و تهدیدهای معمولی نمی توان به اهدافش رسید. عمل عبور از رود ارس توسط سپاه درست زیر دماغ مرزبانان آذربایجان و همچنین افتتاح کنسولگری ایران در کاپان، اولین گام واقعا جدی است که موید نیت ایران برای دفاع قاطعانه از منافع خود است. خود سپاه طبق دکترین برای اقدامات خارج از کشور استفاده می شود. و تمرین منظم یگان های ارتش ایران در نزدیکی مرزهای ترکیه و کردستان عراق، نشانه آمادگی برای استفاده از پتانسیل آنهاست. مفهوم "ایران بزرگ": تلاش‌های جنگ‌های اطلاعاتی آذربایجان برای برافروختن درگیری‌های قومیتی در ایران از دید رهبری ایران بی‌توجه نماند. نمایندگان مقامات ایرانی از قبل در خاک آذربایجان شروع به بازی کارت مشابهی کردند. اکنون رسانه‌ها و کانال‌های تلگرامی ایران به‌طور فعال در حال تبلیغ درباره تمایل ساکنان جمهوری خودمختار نخجوان و منطقه تاریخی تالشستان در جنوب شرقی آذربایجان برای تبدیل شدن به بخشی از ایران هستند. از 22 اکتبر، بیش از 12 کانال تلگرامی ایجاد شده است که رویدادهای نخجوان، شهرهای ماسالی و جلیل آباد و سایر سکونتگاه های مناطق آذربایجان را پوشش می دهد. تشدید تنش فعلی کاملاً با موارد قبلی متفاوت است. اقدامات ایران به وضوح نشان دهنده استحکام در نیات آنهاست. رزمایش های جاری و تز پراکنده بازگرداندن برخی از سرزمین های آذربایجان فراخوانی است برای توجه به منافع ایران در بازی های ژئوپلیتیکی در قفقاز. آنچه اکنون در حال رخ دادن است پاسخی به اقدامات ترکیه و آذربایجان در مرزهای خود است. اما اهمیت کریدور زنگزور نه تنها برای کشورهای منطقه، بلکه برای سایر بازیگران سیاسی که اجرای آن را ادامه خواهند داد، بسیار بالاست. قسمت سوم: چه کسانی به کریدور زنگزور نیاز دارند؟ در زنگزور منافع چند حزب با هم برخورد می کند. آنها را می توان به سه گروه محلی (ارمنستان و آذربایجان)، منطقه ای (ترکیه و ایران) و جهانی (بریتانیا، اسرائیل و روسیه) تقسیم کرد. محلی: اهمیت کریدور برای آذربایجان در درجه اول ایجاد جاده مستقیم با جمهوری خودمختار نخجوان و آزادسازی منطقه از محاصره است. این مسیر ارتباط زمینی بین آذربایجان و ترکیه را فراهم می کند. این واقعیت حذف وابستگی آذربایجانی ها به ترانزیت از خاک ایران را ممکن می سازد. ارتباط با منطقه محصور و ایجاد یک مسیر تجاری کمک قابل توجهی به رشد اقتصاد در مناطق جنوبی، ایجاد پیش شرط برای سرمایه گذاری در زیرساخت ها و بهبود زندگی مردم خواهد کرد. برای ارمنستان نیز افتتاح این مسیر امکان رفع محاصره زمینی و ایجاد مسیر ریلی با ایران و روسیه را در آینده فراهم می کند. این امر نه تنها بر اقتصاد منطقه سیونیک بلکه کل ارمنستان تأثیر مثبت خواهد گذاشت. با این حال، علیرغم مزایای آن، در قالب سود برای ترانزیت، نمایندگان مقامات سیاسی در ایروان از عواقب احتمالی این پروژه می ترسند. ارمنستان معتقد است که افتتاح این کریدور نقض حاکمیت کشور خواهد بود. بر اساس بیانیه سه جانبه مورخ 10 نوامبر 2020، FSB روسیه بر پست های گمرکی کنترل خواهد کرد. و ارمنی ها کنترلی نخواهند داشت. بنابراین، خطرات ژئوپلیتیکی برای ارمنستان چندین برابر بیشتر از منافع اقتصادی است. به همین دلیل، دولت پاشینیان در ایروان به طور فعال افتتاح مرکز حمل و نقل را به تاخیر می اندازد. منطقه ای: برای ترکیه، کریدور زنگزور نویدبخش مزایای زیادی است. این کریدور علاوه بر ارتباط مستقیم با آذربایجان و کاهش نفوذ ایران در ترانزیت، مسیر سریع تری را به سمت بازارهای آسیای مرکزی ایجاد خواهد کرد. و دسترسی مستقیم به آسیای مرکزی اساساً یک پل ژئوپلیتیکی برای گسترش پان ترکیسم به کشورهای آسیای مرکزی و ادغام عملی آنها در مفهوم آنگلوساکسون "توران بزرگ" است. با اجرای این پروژه رویای ترکیه مبنی بر ایجاد هاب ترانزیتی بین اروپا و آسیا به واقعیت تبدیل می شود که جایگاه این کشور را در عرصه جهانی به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. برای ایران، کریدور پیامدهای دوچندان خواهد داشت. از یک سو، نفوذ آذربایجان و ترکیه در جریان ترانزیت از ایران تضعیف خواهد شد. تهران بیم آن دارد که وضعیت قانونی نامشخص این مسیر، امکان استفاده از آن را برای مقاصد نظامی - برای انتقال بدون توجه افراد و تجهیزات و بی ثبات کردن وضعیت در شمال غرب ایران فراهم کند. همزمان ایران از نظر تئوری می تواند به کریدور حمل و نقل شمال-جنوب بپیوندد و با دور زدن آذربایجان به روسیه و دریای سیاه دسترسی پیدا کند. جهانی: برای روسیه، تحت تحریم های اعمال شده، کریدور زنگزور یک مسیر جایگزین برای قفقاز و ترکیه و در ترانزیت از طریق ایران، به خاورمیانه و آفریقا است. بنابراین روسیه نفوذ خود را در منطقه ماوراء قفقاز افزایش داده و موقعیت گرجستان متخاصم را در حوزه ترانزیت از طریق خاک خود تضعیف خواهد کرد. مسیر زمینی با ارمنستان نیز فراهم خواهد شد. بر اساس قرارداد 2020، کنترل بر روی هاب ترانزیتی توسط طرف روسی انجام خواهد شد. در این سناریو، روسیه قادر خواهد بود در آینده بر جریان محموله ها در یکی از امیدوارکننده ترین مسیرهای ماوراء قفقاز نظارت کند و مرزهای خود را از گسترش احتمالی پان ترکیسم و ایدئولوژی افراطی در قفقاز ایمن کند. یکی دیگر از ذینفعان در مورد باز کردن راه، انگلیس است. گسترش نفوذ ترکیه در جهان به لطف آنگلوساکسون ها و تمایل آنها به بازسازی امپراتوری بریتانیا 2.0 امکان پذیر شد. این کریدور موقعیت آنگلوساکسون ها را تقویت می کند و سیاست ضد روسی یا ضد چینی لازم را در قفقاز و کشورهای آسیای مرکزی از طریق نهاد دولتی ترکیه ترویج می کند. با این حال، همه اینها تنها در صورتی امکان پذیر است که فدراسیون روسیه از روند حل مناقشه قره باغ حذف شود، زیرا حضور مستقیم روسیه در فرآیندهای سیاسی در ماوراء قفقاز اجازه نخواهد داد که آنگلوساکسون ها به طور کامل جای پای خود را به دست آورند. به همین منظور است که بی‌ثباتی مداوم اوضاع در قره‌باغ کوهستانی و تخریب روابط ارمنستان و روسیه انجام می‌شود. یکی دیگر از ذینفعان افتتاح این کریدور اسرائیل است. همکاری های نظامی بین آذربایجان و اسرائیل در سال های اخیر با شدت بیشتری توسعه یافته است. نفوذ در کریدور زنگزور به طور جدی به منافع ایران ضربه می زند، زیرا این امر در واقع انحصار ایران در خدمات ترانزیتی در قفقاز جنوبی را به هم خواهد زد. و تامین مالی پروژه‌های مختلف در خاک آذربایجان توسط مقامات اسرائیلی این امکان را فراهم می‌کند که زیرساخت‌های لازم برای انجام اطلاعات در نزدیکی مرزهای ایران و همچنین تثبیت حضور این کشور در این کشور مخفیانه باشد. دیاسپورای قومی بزرگی از یهودیان در آذربایجان زندگی می کنند - طرفداران ایدئولوژی چاباد (شاخه یهودی-نازی افراطی ارتدوکس از یهودیت) که نفوذ قابل توجهی در آذربایجان دارند. در اجرای این پروژه، منافع بسیاری از دولت‌ها با هم برخورد می‌کند که پیش‌نیازهایی را برای تشدید مصنوعی اوضاع به وجود می‌آورد تا شرایط مساعدتری را برای خود فراهم کنند. از یک سو، ائتلافی از ترک‌ها و آذربایجانی‌ها که با یک هدف تحت کنترل آنگلوساکسون‌ها متحد شده‌اند، از سوی دیگر، روسیه، ایران و ارمنستان، وظایف کاملاً متضاد را دنبال می‌کنند و همچنین اسرائیل فقط در راستای منافع خود عمل می‌کند. هدف آنگلوساکسون ها در حال حاضر بیرون راندن کامل روسیه از قفقاز جنوبی و حذف آن از مشارکت در فرآیندهای سیاسی در منطقه است. کشورهای ناتو به منظور از بین بردن کامل روابط ارمنستان و روسیه و بی اعتبار ساختن روسیه به عنوان ضامن ثبات، بر دولت پاشینیان فشار کامل وارد می کنند. با توجه به ناسازگاری دیدگاه‌های برخی کشورهای منطقه، در کوتاه‌مدت تغییری در این راستا پیش‌بینی نمی‌شود و چشم‌اندازی برای حل مناقشه وجود ندارد. وضعیت بعدی بسته به عوامل بسیاری از جمله بحران اقتصادی فزاینده و پیامدهای آن و همچنین تحولات اوکراین توسعه خواهد یافت. با وجود تنش در شرایط فعلی، در حال حاضر هیچ روند منفی شدیدی در توسعه وضعیت وجود ندارد و این به ما امکان می دهد محتاطانه خوش بین باشیم. منبع

به نام خدا IAIO Yasir (Yasseer) پهپاد سبک جاسوسی-نظارت-شناسایی (ISR) (2014) یسیر هواپیمای بدون سرنشین غیر مسلح مهندسی معکوس شده سبک، مقرون به صرفه و برد بلند ایرانی است که برپایه ی نمونه بوئینگ ScanEagle آمریکایی که در دسامبر سال 2012 وارد حریم هوایی ایران شد، ساخته شده. وقتی که ایرانی ها به فواید آن پی بردند، نمونه ی گرفته شده در طول بازدید فرمانده نیروی هوایی روسیه از ایران به او تقدیم شد. اعتقاد بر این است که Yasir به طور فعال در خدمت نیرو های ایران و حزب الله است و همچنین در طول جنگ داخلی سوریه (2011 تا کنون) هم در این کشور پرواز می کند. ScanEagle اصلی که توسط شرکت Insitu وابسته به Boeing ساخته شده، در ژوئن سال 2002 برای اولین بار پرواز کرد و در سال 2005 به نیرو های آمریکایی معرفی شد (ابتدا به نیروی دریایی ایالات متحده اما پس از آن تمام سرویس ها از آن استفاده می کنند). امروزه کشور های زیادی در سطح جهان از افغانستان و استرالیا تا انگلستان (ScanEagle RM.1) و یمن از این پهپاد استفاده می کنند. نیرو های دریایی جهان از این مدل در کشتی های جنگی خود بهره می برند زیرا این پهپاد توانایی پرتاب (توسط منجنیق) و بازیابی (توسط یک سامانه نسبتا ساده) در دریا را دارد. نیرو های ویژه نیز به این سری علاقه دارند. یسیر 4572 متر ارتفاع پروازی، 200 کیلومتر برد و مداومت 8 ساعته دارد. این پهپاد از منجنیق پرتاب می شود و نیاز به باند فرود آماده ندارد. اپتیک های نصب شده در جلو (دوربین شب/روز کیفیت بالا به همراه تصویربرداری حرارتی) تصاویر را به ایستگاه کنترل زمینی مخابره می کنند تا اطلاعات به روز در دسترس فرماندهان قرار گیرد. نسخه ای انتحاری از این پهپاد با نام رعد 85 نیز ساخته شده است. در هفدهم جولای سال 2016، پهپاد یسیر در بالای آسمان اسرائیل که در حال اجرای رزمایش بود پرواز کرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2014 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 100 - سازنده: سازمان صنایع هوایی ایران (IAIO) (ایران) - کشورهای مصرف کننده: ایران، حزب الله، نیروهای عراق و سوریه - نقش: جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، نیروهای ویژه (شناسایی عناصر و ماموریت های نیروهای ویژه/عملیات های ویژه)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول: 1.7 متر - طول بال ها: 3.11 متر - وزن: 16 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 25 کیلوگرم (9 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور پیستونی 2 زمانه متعارف با قدرت بیش از 1.5 اسب بخار که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 145 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4572 متر - برد: 200 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. تجهیزات ماموریتی شامل دوربین - نسخه ها: Yasir (سری پایه) منبع

آینده ای نامعلوم برای آخرین شاهین ترازو مبارزه میگ-35 برای کسب سهمیه ای از بازار سلاح در میان دو نمونه از جتهای رزمی جدید روسی که در کمتر از 10 سال گذشته به دنیای هوانوردی نظامی معرفی شده اند ، میگ-35 بعنوان یک جنگنده چند ماموریته میان وزن نسل ++4 که می توان آن را نسخه ای سبکتر و ارزان تر از سوخو-57 نیز بشمار آورد ، سخت افزاری ناشناخته بشمار می رود . در واقع نسخه اف از فالکروم های روسی که با شناسه میگ-35 نیز مورد شناسایی قرار می گیرد ، به سال 2007 رونمایی گردید و پس از سالها ارتقاء های مستمر در نهایت به تاریخ ژوئن 2019 وارد خدمت شد و در حال حاضر با سرعت بسیار کمی در خط تولید قرار دارد . کابین جنگنده میگ-35 این در حالی است که سوخو-57 بعنوان جانشین مستقیم خانواده سوخو-27 مطرح گردید ، میگ-35 بلحاظ طراحی ، شباهت بسیار زیادی به سلف خود میگ-29 دارد و نکته بسیار جالب توجه درباره آن این است که نخستین جنگنده از دهه هشتاد میلادی بود که وارد سازمان رزم نیروی هوایی روسیه گردید . اما با اتمام جنگ سرد و کاهش شدید بودجه نظامی ، روسها مجبورشدند تا برنامه جنگنده های سبک و میان وزن خود را به نفع جتهای سنگین تر شرکت سوخو ( سوخو-30 ، سوخو-35 و سوخو-34) متوقف کنند که امروز بخش قابل توجهی از ناوگان رزمی نیروی هوایی این کشور را تشکیل می دهد . بدین ترتیب ، میگ-35 به نخستین جنگنده شرگت میگ پس از 37 سال تبدیل شد که به ارتش روسیه تحویل گردید ( علیرغم معرفی نمونه هایی نظیر MIG-29M و MIG-29SMT ) نسخه اف فالکروم های روسی ، علیرغم شباهت بسیار نزدیک در حوزه سازه هوایی به نسخه های اولیه میگ-29 و بخصوص میگ-29 ام ، قابلیتهای جدیدی را به نمایش می گذارد که نمونه های سلفش در اختیار نداشتند . براساس داده های منتشر شده از سوی شرکت سازنده ، مجموعه از فناوری های پیشرفته ای در این نسخه بکار گرفته شده که قابلیت حمل تسلیحات بسیار پیشرفته را برای استفاده بر علیه طیف متنوعی از اهداف هوایی ، زمینی و دریایی بدان داده است تا بعنوان یک سکوی رزمی پیشرفته بتواند پاسخگوی کاربرانش باشد . بدین ترتیب ، در مقایسه با میگ-29 ، فالکروم اف از توان حمل بیشتر سلاح ، پیشرانه های قدرتمندتر و کم مصرف ، ظرفیت حمل سوخت بیشتر و یک رادار جدید AESA بهره می برد . علاوه براین ، سازه هوایی این جنگنده از مواد مرکب بیشتری که سبکتر ، بادوام تر هستند ، بهره می برد . در حوزه تسلیحات جدید ، میگ-35 می تواند مهمات هوابرد جدیدی نظیر موشکهای KH-38 و موشکهای هوابه هوای R-37M را بعنوان سلاح استاندارد خود حمل نماید . در کنار این موارد ، هوش مصنوعی جدید ، سامانه های نصب شده بر روی کلاه خلبان ، سامانه های جدید جنگ الکترونیک که قابلیت بقاءآن را در محیط های جدید افزایش داده ، از جمله ویژگی هایی است که این جنگنده را در ردیف جتهای نسل پنجم هم قرار داد که دراین حوزه ، تنها نقص فالکروم اف را میتوان در عدم برخورداری از قابلیت پنهانکاری ، جستجو نمود . مدیرکل دفتر طراحی شرکت میکویان ، سرگئی کورتکوف با این حال ، بزرگترین جذابیت میگ-35 نسبت به میگ-29 را در این مساله می توان دانست که نسخه جدید فالکروم به گونه ای طراحی شده که نیاز به تعمیر و نگهداری را به میزان قابل وجهی کاهش داده است و به همین ترتیب ، هزینه عملیاتی نمودن و همچنین آموزش خدمه نیز تا اندازه قابل توجهی کاهش پیدا کرده است . به گفته مدیرکل دفتر طراحی شرکت میکویان ، سرگئی کورتکوف ، این شرکت هزینه های قابل توجهی را برای افزایش عمر خدمتی هواپیما و کاهش هزینه های عملیاتی آن صرف نموده است . به گفته وی ، مزیت رقابتی اصلی میگ-35 نسبت به میگ-29 ، امکان استفاده از زیرساختهای تعمیر و نگهداری میگ-29 برای میگ-35 است که همین امر باعث گردید تا در دوره زمانی 2020-2018 نیروی هوایی روسیه ترغیب به خرید تعدادی از این جنگنده ها گردد . بر اساس داده های موجود ، هزینه های مربوط به تعمیر و نگهداری فالکروم اف به تقریب 50درصد میگ-29 است و این انگیزه بسیار قدرتمندی برای کاربران قدیمی میگ-29 می تواند باشد که نه تنها می توانند تراز قدرت هوایی خود را افزایش دهند ، بلکه هزینه های جاری را تا حد قابل قبولی در بلند مدت پایین آورند . به اعتقاد ناظران نظامی ، میگ-35 نماد بازگشت روسیه به دوران طلایی فعالیت همزمان شرکتهای طراحی جنگنده است ، کاری که هم اکنون تنها در ایالات متحده و چین مشاهده میشود . اما آینده این جنگنده در نیروی هوایی روسیه تا حدودی در پرده ای از ابهام قرار دارد ، چرا که با وجود جنگنده هایی نظیر سوخو-30 و سوخو-57 ، فضای کمی برای نمایش توانمندی های میگ-35 می تواند وجود داشته باشد . در واقع امر ، نیروی هوایی روسیه بدلیل برد بالاتر و قابلیت حمل مهمات بیشتر توسط جتهای سنگین شرکت سوخو ، علیرغم هزینه های بالای نگهداری ، همچنان بر این نمونه ها متمرکز شده است در نتیجه هدف اصلی شرکت میگ برای توسعه این نمونه ، احتمالا کسب بازارصادراتی در کشورهایی است که کاربران ، جتهای میان وزن را ترجیح می دهند . نیروی هوایی ایران یکی از کاربران به نسبت قدیمی نسخه های اولیه فالکروم بشمار می رود و درصورتی که اراده لازم برای بازسازی نیروی هوایی وجود داشته باشد ، میگ-35 یکی از گزینه های احتمالی برای تقویت قابلیتهای این نیرو به نظر می رسد از مهمترین مشتریان احتمالی و بالقوه این جنگنده را می توان به ایران ، مصر ، هند و بلاروس دانست ، بخصوص اینکه نیروی هوایی هند احتمالا درصدد امضاء یک قرارداد بزرگ که شامل کسب مجوز تولید تحت امتیاز نیز هست ، خواهد بود . اما میگ-35 یک رقیب سرسختی به نام جی-10سی را درست در کنار خود می بیند که مزیتهای قابل توجهی را ارائه می دهد . درصورتی که میگ-35 نتواند در دهه آینده قراردادهای صادراتی مهمی را کسب کند ، احتمالا توسعه این جنگنده ها در روسیه کاهش پیدا خواهد نمود . با توجه به این که نیروی هوایی الجزایر در حال حاضر مشتری نسخه ام از فالکروم محسوب میشود و روسها نیز درصدد توسعه یک جنگنده جدید نسل پنجم بر مبنای طرح سوخو-57 ، اما با طراحی تک موتوره هستند ، میگ-35 رقبای بسیار سرسخت تری را در آینده بخود خواهد دید . پی نوشت : 1-بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند./ مترجم و نویسنده : MR9

ورود خرس نسل پنجم روسی بخدمت رزمی مسکو: به تقریب ، یازده سال پس از نخستین پرواز جنگنده سوخو-57 درژانویه 2010 ، جت سنگین وزن نسل جدید روسی وارد سازمان رزمی نیروی هوایی روسیه شد . به معنای دیگر ، هواگرد رزمی جدید نیروی هوایی روسیه ، چهارمین جنگنده از نسل پنجم هواگردهای نظامی است که بصورت عملیاتی ، برفراز آسمان منطقه نبرد در کنار جتهای رزمی اف-22 و اف-35 نیروی هوایی ایالات متحده و همچنین جی-20 نیروی هوایی ارتش چین که به ترتیب درسالهای 2005 ، 2014 و 2017 وارد خدمت شدند به پرواز در می آید . برحسب روند تاریخی ، ورود بخدمت سوخو-57 ، پس از گذشت 15 سال از عملیاتی شدن جنگنده اف-22 نیروی هوایی آمریکا ( 15 دسامبر 2005) صورت پذیرفت . با این وصف ، برخی ناظران براین باورند که علت تاخیر در ورود بخدمت سوخو-57 بدلیل اعمال تغییرات جدید به منظور برآورده ساختن نیازمندی های بلند پروازانه نیروی هوایی روسیه و پیش بینی تهدیدات در چند دهه آتی بوده است . با این حال ، در حالی که منابع نظامی روسی به شکل مداوم ابرازاطمینان می کنند که جتهای نسل ++4 ای کشور نظیر سوخو-35 برای مقابله با تهدیداتی نظیر اف-22 کافی است ، سوخو-57 نه بعنوان همتایی برای جتهای غربی ، بلکه رقیبی برای جنگنده های نسل شش غربی که در حال حاضر توسعه می یابند ، درنظرگرفته شده است . در گذشته ، روسیه در قالب یک برنامه جاه طلبانه ، جنگنده نسل پنجمی با پارامترهای پروازی و رزمی نزدیک به اف-22 را با شناسه میگ-44/1 ساخته بود ، اما درنهایت به نفع طرح پیشرفته تر سوخو-57 لغو گردید . در حالی که ورود سوخو-57 بخدمت چیزی در حدود 15 سال عقب تر از اف-22 است ، برخی تحلیلگران غربی به این نتیجه رسیده اند که این نشانه ای از عقب ماندگی بخش دفاعی روسیه خواهد بود ، اما شواهد دیگری وجود دارد که نشان میدهد پیچیدگی فناوری مورد استفاده در این جنگنده جدید ، فراتر از تصورات فعلی است . بعنوان مثال در نمونه های اولیه تولید شده از این هواگرد ، بخش قابل توجهی از فناوری های مشابه پیشرفته نصب شده بر روی اف-22 نظیر سایت کلاه پروازی خدمه ، پیشرانه های مجهز به خروجی های سه بُعدی بُردار رانش ، جستجوگر مادون قرمز ، سامانه های راداری AESA در جلو و عقب ، و همچنین وجود تسلیحات پیشرفته ای نظیر موشکهای فراصوت R-37M قابل مشاهده است که در این حوزه ایالات متحده تا حال حاضر سلاح مشابهی را عملیاتی ننموده است . با این وجود ، آنچه که قابل پیش بینی است ، نیروی هوایی روسیه کمتر از 12 فروند نمونه اولیه سوخو-57 را قبل از نصب تمامی سیستم های رزمی پیشرفته نسل 5یا 6 دریافت خواهد کرد . این نمونه ها ، به پیشرانه ساتورن مجهز هستند که در مقایسه ، 30درصد قدرت رانش بیشتری نسبت به پیشرانه های اف-22 تولید می کنند . در نهایت برخی براین باورند که سوخو-57 براساس برنامه ریزی های صورت گرفته می بایست شکل جدیدی از نبرد هوایی شامل قابلیت حمل موشکهای هوا به زمین سنگین و گزینه پرواز بدون خلبان ( کاربرد هوش مصنوعی ) را بخود ببیند . پی نوشت : بن پایه 1- یاد آوری : روسیه یکی از قدرتهای پیش رو در حوزه موشکهای بالستیک متعارف و غیر متعارف است . 2- چهره جنگها همواره در حال تغییر است ، ولی قوانین آن هرگز تغییر نمی کنند . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری

کیفیت فیلم پایینه ولی به نظر میرسه پهپاد هست. از این وسیله پرتاب شد: نکته ی مهم تر رسیدن به تکنولوژی حملات جمعی ریز پهپادی هست. هیچ راه فراری برای دشمن در این نوع حملات وجود نداره با رونمایی از این پهپاد باید هدف مرحله ی بعد رسیدن به این تکنولوژی باشه نمونه ی خارجی:

سلام و وقت بخیر انشاالله ..جاولین اسلام ...انلاو اسلام ...هیمارس اسلام ....ببینیم دیگه چیا بدن دوستان تا مسلمونشون کنیم

سوخو 34 هواپیمای بسیار توامندی هست و تسلیحات دقیقی هم می تونه با خودش حمل کنه بمب های خانواده KAB-1500 یکی از این تسلیحات هستند خانواده بمب های KAB-1500 روسیه این بمب ها دارای جستجوگرهای لیزری و الکترواپتیکی هستند. دایره خطای این خانواده از بمب ها بین 4 تا 7 متر می بشد. هواپیما برای استفاده از این بمب ها باید در ارتفاع بین 1000 تا 8000 متری باشد و با سرعتی بین 550 تا 1100 متر پرواز کند. این بمب ها می توانند تا 20 متر داخل ماسه و یا تا 3 متر داخل بتن مسلح نفوذ کنند. انواع مختلف KAB-1500LG-FE این بمب مجهز به یک جستجوگر لیزری هست که هدفی را که توسط جنگنده مشخص شده را مورد اصابت قرار می دهد. برای اهداف سطحی ماننده پل ها ، راه آهن ، انبارها و ... استفاده میشود. وزن این بمب1525کیلوگرم است و وزن کلاهکش 1170 کیلوگرم است که 440 کیلوگرم آنرا مواد منفجره HE تشکیل داده . همچین فیوز این بمب نیز قابلیت برنامه ریزی دارد. دایره خطای این بمب 4 تا 7 متر است. KAB-1500LG-Pr-E این بمب دارای جستجوگر لیزری هست و کلاهک آن از نوع نافذ می باشد . برای انهدام اهداف حفاظت شده توسط پناهگاه های بتنی طراحی شد.وزن کلاهک ان 1120 کیلوگرم و وزن مواد منفجره داخل کلاهک 210 کیلوگرم است . KAB-1500LG-OD-E این بمب دارای داری جستجوگر لیزری هست و از نظر ظاهری مشابه بمب KAB-1500LG-FE است . تفاوت این دو در نوع مواد مورد استفاده در کلاهک آنها است . بمب KAB-1500LG-OD-E کلاهکش داری مواد ترموباریک ست . وزن بمب 1450 کیلوگرم و وزن کلاهکش 1170 کیلوگرم است که 650 کیلوگرم آنرا مواد منفجره از نوع ترموباریک تشکیل دارده فیوز این نوع از بمب هم از نوع فوری هست. KAB-1500Kr-Pr این بمب دارای جستجوگر الکترواپتیکی هست و کلاهک آن از نوع نافذ می باشد. این بمب برای اصابت به اهداف حفاظت شده سبک توسط پناهگاه های بتنی طراحی شده. کلاهک این بمب دارای 1170 کیلوگرم وزن است که 440 کیلوگرم آنرا مواد منفجره تشکیل داده. فیوز این بمب قابلیت برنامه ریزی دارد. KAB-1500Kr این بمب دارای جتسجوگرگرم الکترواپتیکی هست و کلاهک آن از نوع نافذ می باشد. این برای برای اصابت اهدافی که توسط بتن مسطح حفاظت می شوند طراحی شده کلاهک این بمب نسبت به بمب KAB-1500Kr-Pr دارای مواد منفجره کمتری هست اما در عوض بگونه ای طراحی شده که قابلیت نفوذ ان افزایش یافته است. وزن مواد منفجره این بمب 210 کیلوگرم است فیوز آن قابلیت برنامه ریزی دارد. KAB-1500Kr-OD این بمب دارای جستجوگر الکترواپتیکی و کلاهک ترموباریک هست . از این بمب برای حمله به اهداف سطحی استفاده می شود. وزن کلاهک این بمب 1170 کیلوگرم است که 650 کیلوگرم آنرا مواد منفجره ترموباریک تشکیل داده است. فیوز این بمب از نوع فوری می باشد. KAB-1500TK این بمب داری یک لینک برای ارسال تصاویر به کابین خلبان از نوع APK-9 می باشد. هم بمب و هم غلاف هدایت دارای سیستم ضد اختلال هستند جستجوگر این بمب داری زاویه دید زیادی هست و تصاویر تهیه شده توسط آن دارای وضوح بسیار بالایی هست . اما فقط قادر به تهیه تصویر در طول روز می باشد. خانواده بمب های KAB-1500L این خانواده دارای سه عضو 1. KAB-1500L-Pr-E دارای کلاهک نافذ 2. KAB-1500L-FE کلاهک شدید الانفجار 3. KAB-1500L-OD-E - کلاهک ترموباریک / است. این بمب ها در سال 1987 تولید آنها آغاز شده و بعد از اتمام جنگ سرد به طور گسترده ای صادر شده اند. برد این بمب ها بین 1 تا 15 کیلومتر است. جستجوگر این بمب ها مشابه سیکر بمب های Paveway I/II امریکایی هست. KAB-155S-E این بمب در سال 2019 رو نمایی شده و قابلیت هدایت توسط ماهواره را دارد برد این بمب 50 کیلومتر است و توسط جنگنده های سوخو 24/34/35 و میگ 35 حمل می شود. KAB مخفف Корректируемая Авиационная Бомба به معنای بمب هواپیمای مدیریت شده (یا تصحیح شده) است و به سلاح های با دقت بالا اشاره دارد. یکی از شبیه سازهای بمب های KAB-1500 که زیر بال جنگنده نصب می شود به دوربین سر شبیه ساز توجه کنید منبع

هفته داغ مرزهای جنوبی قفقاز با ایران پنج‌شنبه ۵ آبان ۱ - ۲۰:۳۱ از نمایش قدرت قایق‌های تندرو سپاه در مرز دریایی ایران و جمهوری آذربایجان تا خرید موشک‌های نقطه‌زن پاکستانی توسط دولت باکو! تنش در مرزهای ایران و آذربایجان نیروهای مسلح ایران مستقر در مرزهای جمهوری آذربایجان به حال آماده باش درآمده اند. بنابر گفته منابع آگاه در داخل ایران، تعدادی از قایق های تندرو نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی روز چهارشنبه چهارم آبان، به سوی مرزهای دریایی ایران و آذربایجان در محدوده نزدیک شهر آستارا استان گیلان حرکت کرده اند. از ماهیگیران خواسته شده تا از قایقرانی در این محدوده خودداری کنند. همچنین در مرزهای رودخانه ارس، واحدهای مرزبانی در حال آماده باش به سر می برند. شایان ذکر است در ابتدای مهر ماه، یک محموله سلاح و مواد منفجره در مرز ارس توسط مرزبانی جمهوری اسلامی ایران توقیف شده بود. استقرار موشک‌های پاکستانی در جمهوری آذربایجان بر اساس اطلاعات دریافتی از منابع مطلع، ارتش جمهوری آذربایجان موشک های بالستیک با قابلیت نقطه‌زنی از کشور پاکستان دریافت کرده است. این منابع درباره منبع تامین این سلاح ها افزوده اند: “این موشک ها به وسیله هواپیماهای باری به یک فرودگاه نظامی در اطراف باکو منتقل شده است. هنوز شیوه تحویل، تعداد و مبلغ قرارداد این موشک ها مشخص نشده نیست.” حضور مجدد تکفیری ها در شمال ارس و قره باغ منابع آگاه از حضور پر تعداد شهروندان غیرآذربایجانی با یونیفرم نظامی این کشور در جنوب منطقه قره باغ خبر می دهند. ظاهر این افراد نشان می دهد که ریش خود را به تازگی تراشیده و از نیروهای نظامی شیعه متنفر هستند. این افراد آذری نمی دانند و ضمن سرپیچی از دستورات افسران عالی رتبه ارتش این کشور، با آنها رفتار خوبی هم ندارند. برخی گمانه‌ ها بر این است که این مزدوران با اعتقادات سلفی تکفیری و شهروند پاکستان هستند. حملات رسانه های آذربایجان به ایران رسانه‌های جمهوری آذربایجان همچنان به نفرت پراکنی علیه ایران ادامه می‌دهند و با لحنی تهاجمی و غیر متعارف نسبت به ایران موضع گیری میکنند. با این وجود، هنوز مقامهای رسمی این کشور موضع مشخصی در این خصوص اتخاذ نکرده اند. علاوه بر اخبار و تبلیغات ضد ایرانی هر روزه در این کشور، برنامه هفته شامگاه یکشنبه شبکه تلویزیونی آذ تی وی به بیان دیدگاه ها درباره ایران پرداخته است. واکنش به موضع مقام های تهران درباره تمامیت ارضی ارمنستان و خودداری طرف آذری از تجاوز به خاک همسایه، مخالفت با کریدور زنگه زور در خاک ارمنستان، مانور نظامی سپاه پاسداران در جنوب ارس، ادعای حمایت غالب ۳۰ میلیون شهروند آذری ایران از دولت جمهوری آذربایجان!، پخش دوباره شعر جدایی ارس رجب طیب اردوغان و استفاده پرتکرار از واژه گوئنی آذربایجان (آذربایجان جنوبی)، ادعای همدستی جمهوری اسلامی ایران برای اشغال و ویرانی قره باغ توسط ارمنستان، رویدادهای یک ماهه گذشته ایران، قطع دسترسی به شبکه های اجتماعی و فیلترینگ اینترنت موضوعات مطرح شده این برنامه بوده است. پل خداآفرین روی خط بحران پل خدا آفرین روی رودخانه ارس همچنان یکی از موضوعات داغ و ابزار تبلیغاتی جمهوری آذربایجان علیه ایران است. رسانه این کشور همچنان با حضور گروه های مختلف هنری، شخصیت های دانشگاهی و سیاسی وابسته به دولت آن را به یک نماد ضد ایرانی تبدیل کرده اند. این پل آخرین بار هنگام جنگ اول قره باغ در سال ۱۹۹۴ و عقب نشینی مردم و نظامیان آذربایجان از زنگیلان به داخل خاک ایران استفاده شده است. پل های دوگانه خداآفرین در پایین دست سد ارس قرار دارند که در زمان صفویه و قاجاریه ساخته شده اند و هم اکنون پل قاجاری آن سالم مانده است. طرف آذربایجانی عبور طهماسبقلی میرزا (نادرشاه) افشار برای سرکوبی خونین شورش های ایالتها و ولایت های قفقاز را به خود منتسب می کند. حملات رسانه ای به فرانسه و آمریکا رسانه های آذربایجان حمایت مقام های فرانسوی و آمریکایی از ارمنستان را تقبیح کرده و آن را بی عدالتی در روابط دو کشور می دانند. گسترش روابط ایران و ارمنستان روز جمعه سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در شهر کاپان ارمنستان با حضور حسین امیرعبداللهیان و آرارت میرزویان وزیران امور خارجه دو کشور افتتاح شده است. وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران پس از این افتتاح به ایروان رفته و راه های گسترش همکاری دو طرفه را بررسی کرده است. حضور حسین امیرعبداللهیان در مسجد کبود ایروان و مرکز فرهنگی ایران در این مکان سبب واکنش تند مقام های آذربایجان شده است. آنها معتقدند که این مسجد متعلق به آذری های ارمنستان (یرآذ) است و نباید به دست سفارت ایران اداره شود. چندی پیش دو نماینده مجلس آذربایجان در سفر به ایروان به این مسجد رفته بودند تا اولین حضور خود را به رخ طرف های ایرانی و ارمنی بکشند. منبع : پبج تحولات جهان اسلام خدا به خیر بگذرونه ! بوی شر میاد

طبق خبری که من دیدم وزیر امور خارجه رژیم باکو فقط به خانواده های عملیات تروریستی تسلیت گفت بر خلاف معمول و خب در روند تبدیل شدن به یک کشور کاملا متخاصم به نظرم به خوبی داره پیشرفت میکنه. قراردادهای متعددش با رژیم صهیونیستی خصوصا قرارداد دیروزش که عملا محموله های رژیم صهیونیستی به مقصد باکو را از بازرسی معمول مورد استثنا قرار میده هم به نظرم نهایتا تماما اقداماتی ضد ایارنی هستند که صهیونیستها درخواست میکنند. حالا هم دیر شده ولی کم کم باید اماده باشیم برای کاری که در گذشته نکردیم. به نظرم حالا درس گرفتیم که وقتی ترکیه با شدت تمام اول از خاک خودش شروع میکنه تجزیه طلبان را ناپدید! میکنه و میرسه حتی شمال عراق و فرصت نفس کشیدن بهشون نمیده، 20 سال تعلل و نشستن و نگاه کردن سازماندهی نیرو رسانه و جذب افکار عمومی توسط تجزیه طلبان در غرب کشور چقدر میتونه نفوذشون را افزایش بده و همین اتفاق در شمال غرب کشور هم رخ داده و باکو مقری بوده در این سالها که مماشات کردیم با کادرسازی و رسانه سازیشون خصوصا در فضای مجازی. حالا روشن هست که یک تهدید را در نطفه خفه نکنی روز به روز بزرگتر میشه. در مورد رژیم باکو و اقلیم هم یا باید مثل ترکیه و همه جهان مستقیم وارد شد یا خود اون میزبان این زالوها را مستقیم هدف قرار داد شریان های حیاتیشون را. که در این مورد نفت هست برای هر دو/

سلام این همون نظم نادری هست که می خواستم بنویسم اساسا جنگ روسیه-اوکراین برای تامین امنیت دریای آزوف و کریدور دریایی اتصال خزر به دریای سیاه هست تا قبل از کندن کانال سوئز، دریای خزر اهمیت راهبردی داشت و نظم جهان را کشورهای بری تعیین می کردند بعد از داستان رومانوف ها و اون ازدواج عجیب، کندن کانال سوئز در انتقام از روس ها و تصاحب آن توسط بنجامین دیزرائیلی و تقدیمش به ویکتوریا کشورهای بحری صاحب قدرت شدند الان زمان مناسبی برای بازگشت قدرت به دست کشورهای بری با محوریت ایران و چین و هند و روسیه است نظم نادری (نادرشاه افشار) بهترین الگوی نظم برای خزر هست و روس و ایران تامین کننده امنیت هستند داستان ساخت کشتی نادر و کارخانه کشتی سازی در شمال توسط کاپیتان «جان التون» انگلیسی که بعدها جمال بیگ نام گرفت خالی از لطف نیست کلا یک انگلیسی به ایران خدمت کرد آن هم رشتی ها کشتنش!!

مسکو با ورود کشتی های ایرانی به دریای خزر از طریق تنگه ولگا موافقت کرد این خبر؛ خبر بسیار خوبی برای کشور میتونه باشه چون با توجه با تعداد کم وفرسودگی کشتی های ایران در دریای خزر ایران نمیتونه از تمام ظرفیت بنادر خود استفاده کند (100میلیون تن) به عبارت دیگه کریدور شمال جنوب با یک سوم ظرفیتش کار می‌کرد اما حال با وارد کردن کشتی های جنوب به شمال می‌توان این محدودیت هارو از بین برد وستانیوز

Avro Shackleton

بسم الله الرحمن الرحیم تمام دنیا شاهد سرعت بالای چین در تولید انواع جنگنده هستند اما مطلبی که کمتر توجه و بررسی قرار گرفته توانایی چین در تولید انواع موشکهای هوا به هوا است.چینی ها سعی کردند در تولیدات جدید خودشون فاصله تکنولوژی را تا حدود زیادی با محصولات غربی کم کنند و در برخی موارد مانند برد تسلیحات حتی از نمونه های غربی توانستند به بردهای بیشتری دسترسی پیدا کنند. این برتری باعث شده ایالات متحده برنامه گسترده ای برای تولید موشک های هوا به هوا با برد زیاد را آغاز کند. تا بتواند فاصله خود با چینی ها را در این زمینه کم کند. در حال حاضر چین ذخیره قابل توجهی از انواع موشک های هوا به هوای روسی شامال R77 و R73 و R27 در اختیار دارد که در حال جایگزین شدن با نمونه های چینی هستند. طرح های اولیه برای سالهای متوالی برای تسلیحات هوا به هوای چینی اطلاعاتی کمی وجود داشت و معمولا از روی طرح های شوروی کپی برداری میشدن. اما با توجه به برنامه های جدید چینی ها برای صادرات محصولات نظامی ، در حال حاضر می توان اطلاعات کاملی از توانایی های این موشک ها بدست آورد و همچین معادل غربی آنها را پیدا کرد. اولین موشک AAM چینی PL1 بود که در واقع کپی موشک RS-1U شوروی بود این موشک یک موشک هدایت شونده به کمک پرتو بود که در جت های شوروی هم استفاده می شد اما به دلیل کارایی کم کاربردی در نیروی هوایی چین یا شوروی نداشت. به احتمال زیاد بخش عمده نارضایتی چینی ها از موشک های RS-1u مربوط به درگیری این کشور با تایوان در سال 1958 هست . در این زمانPLA متوجه ناکارامدی این موشک در برای موشک های AIM9B شد. موشک PL2 یک کپی مستقیم از موشک Sidewinder نبود. چینی ها در طرح PL2 از موشک شورویR-3S الگو برداری کردند هر چند طرح شوروی کپی سایندواندری بود که چینی ها لاشه اون را در اختیار شوروی قرار داده بودند. موشک RS-1U و میگ 19 موشک های R-3S و PL-2 مانند موشک AIM-9b دارای زاویه جستجتوی بسیار محدودی بودند و فقط قادر بودند حرارت موتور جنگنده دشمن را در حالتی که پشت اون قرار گرفته بودند را شناسایی کنند. شوروی تلاش کرد نسل های جدید موشک های مادون قرمز را توسعه بدهد اما چینی ها به شدت به طرح PL2 پایبند بودند و سعی کردند عملکرد اون را بهبود بدند. در نتیجه این تلاش های موشک PL5 تولید شد که یک زمانی طولانی از1966 تا 1982 برای تولید ان سپری شده که با توجه به انقلاب فرهنگی چین امری غیر معمول نبود. بعد از تواید موشک PL5 همچنان چینی ها به توسعه اون ادامه دادند و موشک PL5C در اواخر دهه 1980 تولید شد و در نهایت موشک PL5-E2 در اوایل دهه 1990 وارد شد این موشک دارای زاویه جستجوی 25+- بود و دارای یک فیوز مجاورتی لیزری هم بود بعلاوه گفته شده این موشک قادر بوده از همه جهات روی هواپیما قفل کند موشک pl2 موشک PL-5E گفته شده این موشک در حد AIM-9L/M هست موشک PL-8 در اوالی دهه 1980 چینی چینی ها تلاش کردند دنبال طرحی خارج از طرح های شوروی یا غربی بروند. با توجه به عملکرد موشک پایتون 3 چینی ها در خواست انتقال تکنولوژی این موشک از اسراییل را دادند همچنین سعی کردند بروز رسانی ها یی هم روی این طرح انجام بدهد. جنگنده جی 8بی بنا به گزارش ها، اسرائیل در اواخر دهه 1980 ، قبل از اینکه چینی ها تولید موشک بومی PL-8A را آغاز کنند کیت هایی را برای تولید مجوز دار موشک پایتون 3 در اختیار چینی ها قرار داند. چینی ها در دهه 1990 تولید بومی موشک PL-8A را اغاز کردند. در سال 2005 نمونه جدیدتر این موشک به نام PL-8B نشان داده شد که نسبت به نمونه اسراییلی دارای زاویه جستجوی گسترده تر و برد بیشتر بود. نکته قابل توجه این هست که چینی ها موشک PL-8B با کلاه خلبانهای نیروی هوایی چین هماهنگ شده و به این وسیله خلبان فقط با چرخاندن سر قادر به هدف گیری و شلیک موشک می باشد. موشک PL-8 موشک PL-10 در خالی که به طور گسترده موشک PL-8B همچنان در خط تولید بود و چینی ها موشک PL-10 را به عنوان موشک کوتاه برد پیشرفته PL-ASRM توسعه داند . سلاح کاملا پیشرفته که به چین این امکان را میداد تا سلاح معادل تسلیحات غربی در ارتش خود داشته باشد. PL-10 دارای یک جستجو گرد تصویر برداری مادون قرمز (IIR)، خروجی با قابلیت تغییر جهت رانش و فیوز مجاورتی لیزری هست . جستجو گر این موشک امکان جستجو فرار از 90 درجه را فراهم میکند و قابلیت مقاومت در برابر اقدامات متقابل و شناسایی اهداف کاذب را دارد. گفته شده این موشک قابیت LOAL( قفل پس از پرتاب) را هم دارد و همچین بعد از پرتاب به وسیله دیتا لینک با هواپیما همچنان در ارتباط هست. با این حال باید در نظر گرفت که تصاویر موجود از نصب PL-10 روی جنگنده J-20 نشان می دهد که این موشک برای شلیک باید از بدنه خارج شود. هر چند در درگیری داگ فایل این کار موجب سریعتر شده شلیک می شود اما این احتمال هم وجود دارد که نمونه های اولیه PL-10 فاقد توانایی LOAL بودند و بعد ها این قابلیت به موشک اضافه شد. مقایسه موشک اسرام و آرچر ( موشک PL-10 مشخصاتی شبیه اسرام دارد) این موشک با هلمت خلبان هماهنگ هست و قابلیت درگیری در تمام جهات را دارد همچین می تواند مانورهای با G های بسیار بالا انجام دهد.. انیستیتو خدمات سلطتی بریتانیا این موشک را قابل مقایسه با موشک های ASRAAM و IRIS-T دانسته و عملکرد اون در مورد تحرک را بالاتر از موشک AIM-9X امریکا اعلام کرده. از سال 2017 چینی ها در حال جایگزین کردن موشک PL-8B با موشک PL-10 هستند. گزارش هایی وجود دارد که در حال حاضر PLA روی یک موشک هوا به هوای جدید برای جایگزینی با PL-10 کار می کند که PL-16 نامیده میشود هرجند هنوز مدرک قابل اعتمادی برای مشخصات این طرح موجود نیست. موشک PL-11 این موشک نتیجه تلاشهای چین برای دسترسی به یک موشک هدایت راداری نیمه فعال بود. به نظر می رسد که این تلاشها در ابتدا برای کپی کردن موشک AIM-7 متمرکز بوده اما در نهایت به نتیجه نرسیده . با این حال در اواس دهه 1980 چین موشک زمین به هوای Alenia Aspide MK1 را از ایتالیا خریداری کرد که شبیه موشک AIM-7E بوده . پس از کسب مجو چین برای تولید این موشک چین به دنبال توسعه نمونه هواپرتاب این موشک رفته . هر چند به دلیل حوادث میدان تیان آن من همکاری غرب با چین قطع شد اما چینی ها توسعه این طرح را ادامه دادند و در سال 1993 یک جنگند J-8B Finback نمونه ازمایشی این موشک را شلیک کرد. موشک PL-11 دارای جستجوگر تک پاس معکوس هست که مقاومت ان را در برابر اقدامات جنگ الکترونیکی افزایش می دهد . تولید انبوه این موشک در اواس دهه 1990 آغاز شد اما گفته شده از سال 2001 تولید متوقف شده و سعی شده با طرح های دیگه جایگزین بشه. موشک PL-12 PL-11 تنها برای جنگنده های j-8 و J-10 توسعه پیدا کرده از اواخر دهه 1990 کار بر روی جانشین اون PL-12 آغاز شده . موشک PL-12 پاسخ چینی ها به موشگ AIM-120AMRAAM ایالات متحده بود.موشک PL-12 ماننده موشک امرام دارای هدایت راداری فعال است. قابلیت آتش / فراموش کردن دارد. همچنین به یک لینک داده جهت بروز رسانی اطلاعت هدف در طول مسیر مجهز است. تصور می شود جستجوگر رادار این موشک به کمک روسیه توسعه پیدا کرد است. P-12 به طور کلی بزرگتر از امرام است و باله های کنترلی آن دارای بریدگی هستند. موشک PL-12 از یک موتور با رانش متغییر برای اطمینان از سرعت و مانورپذیری موشک در طول پرواز استفاده می کند .PLA این موشک را برتر از موشک AIM-120B و R-77 و در حد نمونه های اولیه AIM-120C می داند. اجازه نصب موشک PL-12در سال 2005 بر روی جنگنده J-8F برای اولین بار صادر شد. بعد از ان این موشک روی جنگنده های J-10/J-11B/J-15/J-16/SU-30MK2 و J-20 نصب شد. این موشک با نام SD-10برای صادرات ارائه شده که در حال حاضر روی جنگنده های تاندر میانمار، نیجریه و پاکستان نصب شده. نسحه بهبود یافته PL-12 دارای یک پردازنده دیجیتال جدید است و گفته شده با موشک AIM-120C4 قابل رقابت هست . همچنین این نمونه دارای یک مود غیر فعال برای ورود به محیط ها دارای جنگ الکترونیکی شدید و همچنین شناسایی فرستنده های جنگ الکترونیک و هواپیماهای آواکس نیز می باشد. طبق مشخصات رسمی pl-12 دارای بردی بین بین 44 تا 62 مایل هست و نمونه صادراتی آن بردی بین 37-44 مایل دارد. اخباری وجود دارد که نمونه های دیگری هم از این موشک توسعه پیدا کردن. از جمله یکی با بالهای تاشو برای استفاده در دهلیز داخلی جنگنده ، نمونه ضد رادار و یک نمونه با موتور رم جت برای درگیری در فواصل دور. هر چند به نظر میرسد هنوز این طرح ها به تولید نرسیده اند. در گزارش پنتاگون به کنگره آمده که چین در حال توسعه یک موشک هوا به هوا با برد بالا هست غیر از PL-12 اما هنوز شواهد کافی در مورد عملیاتی شدن این طرح وجود ندارد. موشک PL-15 در حالی که بحث بر روی نسخه های مختلف Pl-12 وجود داشت. چینی ها قبلتر کار روی یک موشک هوا به هوای جدید با هدایت راداری فعال را آغاز کرده بودند .موشک PL15 به گفته چینی ها قابلیت هایی در حد AIM-120D را دارد. این موشک از همان ابتدا برای نصب داخل جنگنده ها طراحی شده بود. و دارای بالکهای متفاوت برای کاهش ابعاد موشک است. اما مهمترین نکته در این موشک وجود موتور دوپالس هست که برد آنرا تا 190 کیلومتر افزایش می دهد. همچنین دارای لینک دوطرفه اراسل و دریافت اطلاعات هست که امکان ارتباط کامل با هواپیما را می دهد و می تواند هدف یا مسیر را به طور مداوم بروز رسانی کند. رادار این موشک از نوع ارایه فازی فعال هست که مقاومت بالایی در برابر جنگ الکترونیک و اقدامات اختلال گر دارد. احتمالا توسعه این طرح از سال 2011 آغاز شده و برای اولین با روی یک جنگنده J-11B حمل شد. همچین در سال 2013 روی جنگنده J20 نشان داده شد. تصور میشود این موشک از سال 2016 وارد عملیات شده . این موشک جنگنده های J-10C و J-16 راهم مسلح می کند. در اینده قرار است بر روی جنگنده J-15 نیز نصب شود. این موشک با نام PL-15E برای صادارت ارائه شده . اولین مشتری این موشک هم پاکستان هست که قرار است تاندرها و J10C های خود را به این موشک مجهز کند. نمونه صادراتی این موشک دارای برد 130 کیلومتر هست که احتمالا به خاطر تغییر پیشرانه هست. به گزارشRUSI برد این نمونه از تمام موشک های خانواده امرام ایالات متحده بیشتر می باشد و فقط احتمالا موشک متئور اروپایی به لطف موتور خودش می تواند برد بیشتری از این موشک داشته باشد. ایالات متحده در پاسخ به موشک PL-15 طرح AIM-260 خود را آغاز کرده است. موشک PL-20 یا PL_XX یا PL_17 در حالی که در ارتش چین به شدت تلاش می شود موشک PL-15 را جایگزین موشک PL-12 بکنند گفته شده طرح جدیدی هم در دست کار است که جزئیات ارائه شده در باره ان محدود هست. این طرح در غرب به نام PL-XX شناخته می شود. تصور می شود این طرح یک موشک هوا به هوای بسیار دوربرد برای هدف قرار دادن دارایی های با ارزش بالا مانند تانکرها و هواپیماهای هشدار اولیه است. هر چند گفته شده این طرح ممکن است نام های مانند PL-20 یا PL-17 نیز داشته باشد اما هنوز هیچ نامی برای اون تایید نشده. به نظر میرسد با اینکه چینی ها تلاش های زیادی برای استفاده از موتورهای رم جت کرده اند اما هنوز به دلیل تسلط انها بر فن آوری موتور موشک دوپالسی در این موشک هم از همین نوع موتور استفاده شده باشد. ابعاد این موشک بزرگتر از موشک PL-15 خواهد بود و طول آن احتمالا به 20 فوت هم خواهد رسید. این موشک همزمان از ترکیب 4 باله دم و بردار تغییر رانش برای افزایش قابلیت مانور استفاده می کند. و برد آن در حدود 190 مایل (حدود 280 کیلومتر) است. مجهز به یک دیتالینک دوطرفه و رادار ارایه فازی فعال می باشد و سرعت این موشک بیشتز از 4 ماخ خواهد بود . گفته شده این موشک می تواند اهدافی را که ماهواره ها مشخص می کنند را مورد اصابت قرار دهد. بعلاوه این موشک یک دریچه ورود نور در کنار دماغه خود دارد که احتمالان نشان دهنده وجود یک سیستم جستجوگر مادون قرمز اضافی برای این موشک است به این ترتیب عملا شکست دادن این موشک بسیار دشوار خواهد بود. با توجه به ابعاد بزرگ این موشک در داخل دهلیزهای جنگنده J-20 نصب نمیشود هر چند در ارتش چین برنامه این موشک به این صورت است که این موشک بر روی خانواده فلانکر( یا نمونه های چینی ) نصب شده و جنگنده J-20 به کمک قابلیت رادار گریزی تا حد ممکن به اهداف نزدیک شود و بعد دستور شلیک را به هواپیمای دیگر بدهد. هر چند وضعیت فعلی این موشک تا حدود زیادی ناشناس است و ازمایش های این موشک همچنان ادامه دارد. به طور کلی چین پیشرفت سریعی در توسعه تسلیحات هوا به هوا در موازات توسعه نیروی هوایی خود داشته است. جدیدترین تسلیحات هوابه هوای چینی به برابری در مقابل تسلیحات غربی نزدیک شده اند و در برخی زمینه ها مثل برد حتی از انها برتر شده اند. تسلیحات چینی به طور قابل توجهی از نمونه های روسی پیچیده تر شده اند. چینی ها تلاش کرده اند زیر ساخت ها و برنامه های خود را مشابه الگوهای غرب کنند. بعلاوه چینی ها سرمایه گذاری زیادی روی حسگرهای ، رادارهای رایاه فازی و هلمت های پیشرفته انجام داده اند. هر چند غرب تلاش کرده با همکاری و سرمایه گذاری مزیت های و برتری ها خود را نسبت به چین حفظ کند. اما واقعیت این هست که چینی ها جهش بسیار بزرگی کرده اند. منبع

بسم ا.. داده نمای سوخو-57 فلون

سیستم الکترو اپتیکال OLS_UEM یک سیستم پیشرفته الکترو نوری است که برای جستجو ، ردیابی و ردیابی طیف وسیعی از اهداف موجود در هوا طراحی شده است و تصویری واضح از هدف را برای خلبان هواپیما ارائه می دهد. حسگرهای سیستم OLS-UEM ترکیبی از سنسور مادون قرمز تصویربرداری (IIR) با وضوح 320x256 پیکسل و یک دوربین تلویزیونی با وضوح 640x480 پیکسل است که به جستجو و ردیابی مادون قرمز (IRST) در درگیری های هوا به هوا دست میزند. علاوه بر این ، یک مسافت یاب لیزری اجازه می دهد تا فاصله را از هدف با دقت بالا در دامنه های بین 200 متر تا 20 کیلومتر بدانید. حداکثر برد سیستم OLS-UEM برای شناسایی اهداف هوایی 55 کیلومتر می باشد. این سیستم یک پوشش افقی +/- 90 درجه و + 60 درجه تا -15 درجه در ارتفاع را فراهم می کند. سنسور OLS-UEM برای هواپیمای چند منظوره Mig-35 انتخاب شده و مقابل کابین خلبان نصب شده است. نسخه ساده ای به نام OLS-UE برای هواپیماهای Mig-29K ، Mig-29KUB ، Mig-29M و Mig-29M2 در دسترس است. غلاف هدفگیری t220 T-220 یک غلاف هدف گیری لیزری است که توسط شرکت NPK SPP برای هواپیمای نیروی هوایی روسیه ساخته شده است. این غلاف در جنگنده های چندمنظوره Mig-29M / M2 استفاده شده و جز گزینه های نصب روی جنگنده Mig-35S نیز می باشد. همچنین از این غلاف روی جنگنده های دیگری مانند Su-30 و Su-35 که فاقد سیستم هدف گیری مبتنی بر لیزر هستند استفاده شود . کاربرد اصلی آن امکان حملات دقیق با استفاده از موشکهای هوا به سطح مافوق صوت Kh-38 لیزری است. غلاف هدف گیری لیزر T-220 بین سالهای 2017 و 2019 با نیروی هوایی مصر به عنوان مشتری پرتاب به خدمت گرفته شد. ( من نتونستم مطالب بیشتری درباره این غلاف تو اینترنت پیدا کنم ) خانواده موشک kh38 این موشک بردی حدود 40 کیلومتر و سرعتی برابر 2.2 ماخ و وزن کلاهکش 250 کیلو هست kh38MLE: هدایت لیزری kh35MKE: هدایت ماهواره ای kh38MTE:هدایت حرارتی kh38MAE: هدایت فعال راداری دارای کلاهک های مختلف اففجاری و نفوذی kh35MKE2: اندازه بزرگتر و سوخت بیشتر که بردش به 70 کیلومتر میرسه(هدایت ماهواره ای ) غلاف جنگ الکترونیکیMSP-418K این غلاف یکی از جدیدترین محصولات روسیه در زمینه جنگ الکترونیک و اقدامات متقابل است از فناوری DRFM (حافظه RF دیجیتال) استفاده می کند و دامنه باند G-J (4-18 گیگاهرتز) را پوشش می دهد. وزن غلاف 150 کیلوگرم است ، ابعاد 230 * 225 * 3800 میلی متر است. دارای 120 درجه افقی و 60 درجه ارتفاع است. وزنش هم 150 کیلوگرم هست. این پاد با دادن اطلاعات گمراه کننده از موقعیت و سرعت هواپیما باعث ایجاد اختلال در عملکرد رادار موشک های و تجهیزات دیگر می شود. منبع 1 منبع 2 منبع 3 منبع 4منبع 5 برخی از تجهیزات میگ 35 را اینجا اوردم یک مدل سوخو 30 هم هست(su30 mk3) که رادار میگ 35 را میشه روش نصب کرد و این تجهیزات را هم میشه ازشون استفاده کرد

جنگنده میگ 35 به عنوان جنگنده ای قدرتمند برای رهگیری، پوشش آسمان و حتی تچند مزیت برای ما دارد که باید در نظر داشت: 1) ما سالها تجربه تعمیر و نگهداری میگ 29 رو داریم. وجود میگ 35 می تونه بسرعت مشکلات مارو حل کنه و سریعا در ترکیب با میگ 29 در شرایط رزمی و عملیاتی قرار بگیره. 2) روسیه به مالی پیشنهاد داده که 18 جنگنده میگ 29 اونهارو به جنگنده میگ 35 ارتقا بده. این میتونه خبر خوبی برای ما باشه که می تونیم هم خرید خوبی داشته باشیم، فناوری مدنظرمون رو از کشور فروشنده به داخل انتقال بدیم و جدای از موارد یاد شده جنگنده های میگ 29 خود را هم به روز کرده و ارتقایی قابل توجه ببخشیم. 3) پلت فرم فالکروم قابلیتهای بهتر و توانایی بیشتری برای ارتقا در مقابل جنگنده های نظیر جی 17 داره.

به نظر اگر کشوری میگ 35 را برای جنگیدن بخره اشتباه کرده تاندر بلاک 3 یا جی 10 هزینه های کمتری نسبت به این دارن اما اگر هدف خرید انتقال تکنولوژی باشه گزینه بسیار خوبی هست رادار ارایه فازی که روی این جنگنده نصب شده حدود 650 المان فرستنده گیرنده داره اما روس ها جدیدا راداری ارایه فازی ساختن که هزار المان فرستند گیرنده داره برای ایران جز بهترین انتخاب ها ست رادارش قابلیت نقشه برداری داره و میتونهاز سلاح های هدایت شونده استفاده کنه هم غلاف هدفگیری و هم تجهیزات جنگ الکترونیک داره شاید در تهاجم زیاد قوی نباشه اما در دفاع از خاک ایران وقتی سیستم های پدافندی باشند بسیار می تونه موثر باشه البته یک نوع از سوخو 30 هم هست فعلا روی نقشه که همین رادار آرایه فازی روش نصب می شه به جای رادار استاندار خود سوخو 30

تجهیزات جنگ الکترونیک رونمایی شده سپاه یک مرحله از 6 مرحله تحویل انبوه تجهیزات و تسلیحات به نیروی دریایی سپاه در سال گذشته به ادوات جنگ الکترونیک مربوط است که همزمان با تحویل سامانه‌های موشکی اطلاع رسانی شد. تنوع بالایی از انواع سامانه‌ها در این مراسم به نمایش گذاشته شد که سبب ارتقاء جدی توانمندی‌های نیروی دریایی سپاه در نظارت و پایش محیط عملیاتی تا فواصل دور برای ردیابی هر نوع تحرک دشمن دارد. این تجهیزات شامل سامانه‌های راداری، پایش الکترونیکی، کمک ناوبری، اخلالگرهای مختلف دارای قابلیت تحرک و شبیه سازهای مورد نیاز برای تمرین کار با تجهیزات پیشرفته بوده است. به گفته سردار تنگسیری فرمانده نیروی دریایی سپاه «سامانه‌های جنگال جدید دریافت شده توسط نیروی دریایی سپاه قابلیت دریافت سیگنال های خاموش و ارتباطات داخلی دشمن را دارد.» برخی از این تجهیزات کاملاً ناشناخته بوده و برای اولین بار تصویری از آنها مشاهده می‌شود. برخی دیگر نیز در زمره تجهیزات شناسایی جهت سیگنال‌ها، شناسایی موقعیت مکانی فرستنده‌ها و سامانه‌های شنود الکترونیکی بودند که نمونه‌هایی از آنها قبلاً مشاهده شده بود. یکی از انواع پرکاربرد در میان تجهیزات الکترونیکی سامانه‌های یافتن جهت (Direction Finding) و یافتن موقعیت (Position Finding) تجهیزات منتشر کننده سیگنال است. انواع مختلفی از این دست سامانه‌ها توسط صنایع دفاعی کشور و شرکت‌های دانش بنیان ساخته شده و در اختیار نیروهای مسلح کشور قرار گرفته است. به کمک این سامانه‌ها می‌توان حتی در صورت وجود ارتباطات بیسیم از شناور دشمن یا روشن بودن اخلالگرهای آن، موقعیت تقریبی آن را کشف کرده و در اختیار سایر واحدها قرار داد. نحوه عملکرد سامانه های یافتن جهت و موقعیت انتشار سیگنال این سامانه‌ها هم پرتوهای باند باریک و هم پرتوهای مرسوم مخابراتی را ردیابی، تحلیل دسته بندی کرده و کارهایی همچون وضعیت ثابت یا متحرک بودن هدف، تشخیص باند فرکانسی عملکردی اصلی فرستنده، نمایش موقعیت روی نقشه و تعیین فاصله نسبت به چند مختصات مد نظر، افزودن سایر لایه‌های اطلاعاتی به اطلاعات پایه، ایجاد بانک داده از فرستنده‌ها و اهداف، همگام سازی اطلاعات با سایر سامانه‌های مشابه در کسری از ثانیه را به انجام می‌رسانند. این سامانه قابلیت عملکرد به صورت بدون کاربر مستقر یا کنترل از راه دور را داشته و متوسط زمان احتمالی بین دو خرابی آن بالغ بر 2000 ساعت است. نوعی از این سامانه‌های کشف پرتوها، مخصوص کشف فرستندهای تصاویر ویدئویی و لینک های رادیویی کنترل پهپادها هستند. نمونه‌ای از این دست سامانه‌های ساخت داخل حتی پیش از برخاستن پهپاد دشمن قابلیت کشف ارتباطات آن را دارد. توانایی جداسازی سیگنال های واحد کنترل پهپاد با سایر امواج باند فرکانسی مشابه نیز در این سامانه ایجاد شده است. یکی دیگر از تجهیزات الکترونیکی بسیار مهم که به تعداد زیاد در بین ادوات تحویلی به نیروی دریایی سپاه قابل مشاهده است، سامانه‌های الینت (ELINT) است. این سامانه‌ها کار پایش عملکرد رادارهای مختلف فعال در منطقه تحت مراقبت را برعهده دارند تا با تحلیل سیگنال‌های دریافتی از این رادارها، ویژگی‌ها و خصوصیات عملکردی آنها را استخراج کنند در حالی که ده‌ها یا صدها کیلومتر از فرستنده راداری دشمن دور هستند. این رادارها هم شامل انواع جستجو و مراقبت و رهگیری و هدایت موشک‌ها است. چندین سامانه الینت استقراری که با نصب روی خودرو امکان جابجایی سریع را نیز دارند در کشور ساخته شده است. به عنوان مثال یکی از این سامانه‌ها که اطلاعات رسمی از آن منتشر شده دارای قابلیت پوشش محدوده فرکانسی 2 تا 18 گیگاهرتز، حداکثر قابلیت عملکرد خودکار و بدون کاربر، اندازه گیری دقیق پارامترهای سیگنال دریافتی، عملکرد سهل و تعمیرات آسان را دارد. محدوده باند فرکانسی وسیع، دقت بالا در رهگیری سیگنال، پوشش 360 درجه، توانایی رهگیری تنوع گسترده‌ای از فرستنده‌های سیگنال، سرعت متغیر آنتن گیرنده از 1 تا 300 دور بر دقیقه و قابلیت عملکرد پیوسته و 24 ساعته بدون نیاز به خاموشی یا راه اندازی مجدد از جمله ویژگی‌های این سامانه است. نمونه‌های سبک‌تر و راهکنشی (تاکتیکی) از سامانه‌های الینت نیز توسط صنایع کشور ساخته شده است که به راحتی قابل حمل و نقل با خودروهای معمولی هستند. یکی دیگر از انواع سامانه‌های الکترونیکی مورد استفاده برای داشتن دست برتر در عرصه نبرد امواج، سامانه‌های ESM یا Electronic Support Measure هستند. این سامانه‌ها در زمینه شناسایی عملکرد دشمن به عنوان لایه اول عمل می کنند. شناسایی انواع سیگنال‌های ارسالی تجهیزات دشمن و تحلیل و ارسال فوری آن به سامانه‌های لایه بعدی شامل انواع اخلالگرهای راداری و مخابراتی و مکانیابی ماهواره‌ای از وظایف این سامانه است. با داده‌های تولید شده توسط سامانه‌های ESM می‌توان نوع هدف، موقعیت آن و زاویه ارسال سیگنال را شناسایی کرد. سامانه‌های ESM مختلفی توسط متخصصان کشور ساخته شده است که ویژگی‌های متنوعی دارند. این سامانه‌ها می توانند در محیط‌هایی با چگالی سیگنالی بالا با دقت و حساسیت زیادی عملکرده و اطلاعات را به واحدهای جنگال و اجرای آتش ارسال کنند. این سامانه‌ها انواع مختلفی از نظر ابعاد و وزن داشته و نمونه‌های ثابت و استقراری یا متحرک حتی قابل نصب روی پهپادها دارند. پوشش بازه فرکانسی 2 تا 18 یا 18 تا 40 گیگاهرتز، حساسیت فرکانسی تا مقدار 80 دسی بل، برخورداری از یک آنتن تمام جهتی و 8 آنتن جهتی، توانایی اندازه‌گیری زاویه ورودی سیگنال، فرکانس تکرار پالس و پهنای آن و سرعت چرخش آنتن رادار دشمن، سرعت بالا در تحلیل سیگنال دریافتی، امکان ایجاد حالت هشدار روی فرکانس‌های مشخص، برخورداری از 5 الگوی جستجوی محیط اطراف، محدوده دمایی وسیع عملکرد و وزن کم از ویژگی‌های نمونه‌ای صادراتی از سامانه‌های ESM ساخت داخل است.

با تمام ضعف هایی که پکفا داره به نظر من یک برتری نسبت به اف 22 و اف 35 داره به نظر من پکفا کاربردی تر از اف 22 و اف 35 هست جنگنده هایی مثل اف 22 و اف 35 با توجه به تکنولوژی ها پیشرفته که در اونها بکار رفته و ترس از در اختیارگرفتن این تکنولوژی ها توسط دشمن شاید در خیلی از مناطق با احتیاط ازشون استفاده بشه ( به دلیل ترس از سقو یا سزنگونی ) اما پکفا چون پیچیدگی های کمتری داره راحت تر میشه ازش استفاده کرد البته پکفا برا تهدیدات روسیه ساخته شده پکفا اگر پشتیبانی آواکس های روسیه و سامانه ای مثل اس 400 را داشته باشه بتونه به خوبی با هر هواپیمای غربی بجنگنه

بسم ا... پس به نظر شما ،چر از 2001 هندی ها رفتند سراغ پکفا در حالی فرضا قابلیت سفارش بیشتری رافال را داشتند ؟؟ شاید پاسخ این باشد که برای نیروی هوایی هند ، پکفا گزینه جذاب تر و کم هزینه تری نسبت به رافال بود ، ضمن اینکه قادر بود تا بعد از دریافت نمونه تولیدی که یقینا از نمونه های اولیه کیفیت ساخت بیشتری دارند ( براساس متن ) ، انها را بر حسب نیاز داخلی ( مثل جگوار یا میگ-21 )با فناورهای غربی یا بومی ارتقاء بدهد . معمولا برای پنهانکاری روشهای مختلفی را برحسب نیاز دنبال می کنند شاید روسها در طراحی بدنه پکفا با همسو کردن نقاط بازتاب دهنده امواج رادار یا کاربرد مواد جاذب امواج در موقعیتهایی مثل لبه حمله ، لبه فرار ، دریچه های بازرسی ، دهانه ورودی هوای موتور و... دنبال این بودند که اثر نقصی که نام بردید را به حداقل برسونند به شکل مسیر جریان هوا از ورودی تا بخش ابتدایی موتور دقت کنید نکته جالب این جاست که یکسری از کارشناس های نظامی معتقدند که شیوه ای که روسها برای پنهانکاری در این هواگرد استفاده کردند در برابر رادارهای فرکانس بالا ( 3 تا 30 گیگاهرتز ) قابلیت اجرایی شدن دارد ، در حالی که برعکس رادارهای فرکانس پایین ، شانس بیشتری برای کشف این جنگنده دارند ولی دقتی که ارائه میکنند ، کمتر هست قطعا عملکرد فعلی ( همون چیزی که در مورد محصولات هوایی داخلی هم عرض می شود ) ولی مشخصا ارتشها در زمان صلح هست که دنبال بهینه کردن و ارتقاء تجهیزات خودشون هستند و نیروی هوایی هم در اولویت نخست چنین روندی قرار دارد . فرضا" برنامه ارتقاء مدل A فالکروم به نمونه های پیشرفته تر برنامه ریزی و انجام شده و اگر کشور مورد نظر درگیر جنگ بشود ، تنها سرعت این روند کمی بیشتر خواهد شد . توضیح اینکه فرآیند ارتقاء و بروزرسانی تا ثانیه ورود به درگیری بطور مستمر ادامه دارد و متوقف نمیشود در مورد اکانت گالری ، یک پی ام به جناب واریور بدید ، ایشون قطعا اکانت را ارائه می کنند

این ادعا را کشوری مطرح کرده که یکی از بهترین روابط نظامی را با روسیه داره پس جای تامل داره The AL-41 series are derived from the AL-31F, which powers India’s Su-30MKI Flankers. Those turbofans have a very short average time between overhaul (TBO) of around 1,000 hours, at which time they need to go back to a depot, possibly in Russia. The new engines have greatly increased TBO according to their manufacturer, but how accurate such a claim is unknown. خود هندی ها اعلام کردند طول همر تعمییرات موتورهای سوخوی 30 هزار ساعت هست هند و روسیه دوشریک پروژه پکفا بودند برای همین صد در صد هند به الاعاتی درسترسی داره که شاید کسی نداشته باشه باز در باره موتور پکفا خود هند اعلام کرده The Su-57’s present design also lacks a “modular engine concept” that could make routine maintenance more time consuming and costly. طرح موتور پکفا چون ماژولار نیست هزینه تعمیر زیادی دارد لینک قبول دارید برای یک جنگنده نسل پنج دیده شدن پره های موتور ضعف هست ؟؟ بعدش هم فرضا جنگی بشه بین آمریکا و روسیه یا یک کشور دارنده اف 35 با کشور دارنده پکفا ایا عملکرد الان جنگنده مهم هست یا طرح هایی که قراره اینده اجرا بشه فرضا در اینده قابلیت رادار گریزی پکفا بیشتر بشه خوب خریدار صبر میکنه طرح های بهتر و بهینه شده پکفا که تولید شدند بره بخره درباره هزینه ساخت پکفا Firstly, the Kremlin must have convinced Sukhoi to reduce its profit margin by 20% (the discount negotiated by Putin, see above). Secondly, the original price of 42 mln per unit doesn’t obviously include development costs of 10–12 bln which would probably be carried by foreign sales once the aircraft has proven its worth with Russian Air Force. Hence, if we do the math, we divide 10 bln development costs by 76 aircraft which gives us 131 mln per aircraft which need to be added to the 35 mln discounted production unit cost making a final total of 166 mln per aircraft. Evidently, a foreign buyer wishing to procure the SU-57 shall pay the full price of 176 mln per unit (without the discount) for a bare aircraft, without bespoke infrastructure, spares, simulators, munitions and without the cost of training flight and ground crews. Brazil, Turkey and China being obvious potential customers. لینک در ضمن ممنون میشم اکانت گالری به من بدید

البته باید به این موضوع توجه داشت که هند می تواند در صورت نیاز از سامانه های ناوبری و هجومی غربی هم استفاده کند درست مانند جنگنده تجاس (ساخت خود هند) از رادار اسرائیی بهره می برد.

معامله شیرین هندی- روسی پیشنهاد انتقال فناوری تولید جتهای میگ-35 در ازای سفارش انبوه این جنگنده از سوی هند هند بعنوان یکی از قدیمی ترین مشتریان سخت افزارهای نظامی روسی ، باهدف تکمیل ناوگان نیروی هوایی و همچنین گزینش یک هواگرد جدید نسل ++4 بعنوان مکملی برای اسکادران های برتری هوایی سوخو-30 خود که می بایست به عدد 300 فروند برسد ، به احتمال بسیار زیاد ، تعداد قابل توجهی از جت میگ-35 را به شرکت سازنده سفارش خواهد داد . در حال حاضر ، هند بیشتراز 100 فروند از جتهای رزمی MiG-29UPG و MiG-29K را در سازمان رزمی نیروی هوایی خود مورد استفاده قرار میدهد که بلحاظ کمی ، دومین جنگنده پرتعداد در این نیرو بشمارمی آید و درصورتی که این امر ، قطعیت پیدا کند ، طبیعتا" نخستین سفارش جت نسل ++4 محصول میگ خواهد بود . از یک نظر ، میگ-35 شباهتهای مشخصی را یا جنگنده سلف خود داشته و همین امر موجب میشود تا هزینه آموزش خدمه برای ورود به تایپ جدید ، به حداقل ممکن ، کاهش یابد . این در حالی است که بطور همزمان ، ارتش این کشور یک سفارش 135 فروندی از جت رافال فرانسوی را نیز به شرکت سازنده اعلام نموده ، اما نیازمندی های گسترده این نیرو برای یک پیکربندی رزمی چند ماموریته میان وزن و سبکتر نسبت به سوخو-30 های عملیاتی و همچنین هزینه بسیاربالای انتقال فناوری رافال به شرکت صنایع هوایی هند (HAL) که موجبات بروز اختلافات گسترده در میان مقامات تصمیم گیر گردید ، باعث شد تا بتدریج ، نگاه ها بسمت محصول روسی جلب گردد . بنابراین ، در حالی که به نظر می رسد ، میگ-35 یک پیکربندی رزمی قابل قبول برای تامین نیاز هند به یک جنگنده میان وزن خواهد بود و توجه به این نکته که هندی ها برای جایگزینی جتهای فرسوده وقدیمی خود ، تعدا د قابل توجهی از ان جت را می بایست به کار گیرند ، شرکت سازنده Russia’s United Aircraft Corporation (UAC) دریک اقدام غیر منتظره ، آمادگی خود را برای انتقال فناوری همزمان با فروش این جنگنده به هند اعلام نمود . استدلال شرکت سازنده در این اعلام آمادگی ، این بود که هند بدنبال یک جنگنده جدید است و با توجه به وضعیت نیروی هوایی ، سفارشی در حدود 100 فروند و به احتمال بسیار زیاد ، تعداد بیشتری پس از اجرای مرحله اول ، در میان خواهد بود ، به همین دلیل برای UAC این یک فرصت شگفت انگیز خواهد بود ، بویژه اینکه نیروی هوایی روسیه ، محصول میگ را به نفع پیکربندی های سنگینی تری نادیده گرفته و تمام تمرکز خود را برروی جتهای سنگین تری نظیر سوخو-30 و سوخو-34 نهاده است . با توجه به این مساله که میگ-35 در مقایسه ، هزینه های مراتب کمتری را نسبت به سوخو-35 در حوزه هایی نظیر هزینه هر پرانه ( سورتی ) پرواز رزمی و تعمیر و نگهداری داشته و در عین حال ، بعنوان یک جنگنده میان وزن ، حسگرهای بسیار پیشرفته و به تبع آن ، مهمات مدرن را در اختیار کاربر خواهد گذاشت، اما ترجیح نیروی هوایی روسیه ، باعث شد تا تولید جتهای سنگین تر خانواده سوخو-35 از سال 2014 ( در حدود 100 فروند تا حال حاضر ) در دستور کار روسها قرارگیرد ، در حالی که نسبت به محصول میگ ، روش محافظه کارانه تری در پیش گرفته شد . ایلیا تاراسنکو ، جانشین UAC در این خصوص ، ایلیا تاراسنکو ، جانشین UAC در خصوص تمایل روسها برای انتقال فناوری می گوید : " ما نه تنها از آمادگی کامل برای تولید جنگنده برخورداریم ، بلکه این اراده برای انتقال فناوری و اسناد لازم برای شراکت هند در ایجاد خط تولید در خاک این کشور وجود دارد . این مساله باعث میشود تا روند ارائه خدمات ، تهیه قطعات یدکی به یک استاندارد قابل قبول رسیده و این نیز به نوبه خود ، موجبات افزایش سطح عملکرد سیستم ، افزایش اطمینان پذیری رزمی ، مطلوبیت مالکیت کامل فناوری سلاح و سخت افزار نظامی را برای مشتری در پی خواهد داشت " به اعتقاد این مقام ارشد ، میگ-35 یک گزینه مطلوب برای نیروی هوایی هند خواهد بود ، چرا که در مقایسه با پیکربندی قدیمی میگ-29 تغییرات زیادی را بخود دیده و بطور کامل با الزامات نیروی هوایی منطبق است . به اعتقاد برخی ناظران نظامی ، این سیگنال جدید از سوی روسها ، تنها پس از آن ارسال شد که نیروی هوایی هند از قصد خود برای خرید تعداد افزون تری از جتهای MiG-29UPG بعنوان یک راه حل موقت برای گسترس سازمان رزم جتهای میان وزن خود تا عملیاتی شدن کامل ناوگان سوخو-30 رونمایی نمود . بنابراین ، اگر تا پیش از این تاریخ ، ادامه حیات برنامه میگ-35 ، نگرانی اصلی این شرکت روسی بشمار میرفت ، اعلام آمادگی برای انتقال فناوری ، طور قطع ، افزایش فروش و همچنین بازار یابی ساده تر محصول روسی را فراهم می نماید. صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 پی نوشت : 1- بن پایه 2- این تاپیک ، حاصل ادغام چهار تاپیک مشابه در انجمن وزین میلیتاری است که تصاویر آن همگی بازیابی شدند . 3- دقت کنید که وقتی در ساختار یک سازمان مسلح ، ( در اینجا نیروی هوایی هند ) ، آینده نگری لازم وجود داشته باشد ، شرکتهای فروشنده ، گزینه های مطلوبی را به مشتری ارائه خواهند نمود .

سلام، تصویر منتشر شده در پست Cockpit du Pilatus PC-21 هستش و کاکپیت میگ 35 تصویر زیر هست . http://uupload.ir/files/9ji_6ubu_images.jpg