سلام مگر کمک بلاعوض کردیم؟ در شرایطی که همه جهان ما را تحریم کردند و نه اجازه سرمایه گذاری در صنعت نفت و گازمون را میدن، نه سلاح میفروشن، نه سلاح و تجهیزات صنعتی میخرن و اتفاقا اکراین هم یکی از شرکای همین کشورهای خبیث هست که کار تحریم را به نسل کشی با تحریم دارو هم کشاندند برای شکستن کمر ایران و فلج کردنش، یک کشوری که اتفاقا الان وضع مالیش بد هم نیست در موقعیتی است که هم تجهیزات صنعتی و هم نظامی از ما حاضره بخره و هم تجهیزات نظامی بفروشه و هم در بخش نفت و گاز ما که سرمایه گذاری درش حیاتی است ( کاهش تولید نفت ما به جای افزایش در بخش زیرساختی دقیقا به خاطر تحریم های هدفمند اولیه و ثانویه ایالات متحده است که نهایتا وضعیت چاه های ما را به شرایط کاملا غیراقتصادی یا غیرتولیدی! میرسونه در سالهای آتی ) سرمایه گذاری کنه. یک بازی برد - برد هست اگر هوشمند باشیم در شرایطی که آخرین حرف غرب و کشورهای متحد امثال اکراین این بود که تحریم ها که سر جاش میمونه هیچ، هر چیز دیگه ای غیر هسته ای هم دارید بار بزنید بیارید تا ما ببینیم میتونیم یک قول شفاهی بدیم کمی نفت بفروشید تا به جاش ایفون و پژو وارد کنید یا خیر! ما میتونستیم در این موقعیت همچنان نگران اخم غرب ( تهدیدهای وزیر خارجه اکراین را اخیرا ببینید) باشیم و هیچ کاری نکنیم از ترس، و همچنین منتظر مرحمت و یک لطف! با منت غرب بشینیم شاید لطف کنه برجامی را تازه با شرایط خودشون با ما امضا کنند و مدام نگران این باشیم حرکتی نکنیم غرب یکهو ناراحت تر! بشه از دستمون و تا بعد ببینیم غرب که سر روسیه را کرد زیر برف!! چطور میاد سراغ ما، یا اینکه هوشمندانه از موقعیتی که ایجاد شده استفاده بکنیم اون هم با یک تیر و دو نشان. هم مشغول سازی غرب و ناتو در جایی دیگه و هم استافده از فرصتی که روسیه بهش نیاز پیدا کرده. ایران بهترین انتخاب را کرد و شجاعانه خصوصا بعد فضاسازی غریبی که غرب علیه روسیه کرد چنانچه حتی پرندگان مهاجر هم مسیر کوچشون را از روی سرزمین های روسیه تغییر دادند!! و خب البته برای ما هم وارد بازی بزرگان شدن کم هزینه نبود و نمونش را ( که فضاسازی و هجمه جهانی رسانه ایش همون امتداد موفق جریانی است که غرب در موضوع روسیه تست کرد) در همین اتفاقت اخیر میبینیم که خصوصا کشورهای اروپایی که به شدت از دست ایران عصبانی هستند هم سردمدارشن و اتفاقا در راسشون هم آلمان رخمی در ماجرای اکراین که از همه بیشتر آسیب دیده. قبلا درم مورد اقلیم، قفقاز و ... مفصل بحث شده که انفعال در هیچ رویدادی در منطقه صحیح نیست و باید همیشه یک انتخاب کرد. وقتی انتخاب کنیم یعنی حرکت و حتی ممکنه ضررهایی را متحمل بشیم ولی قطعا از انفعال بهتره.

به نام خدا HESA Shahed-136 مهمات پرسه زن بدون سرنشین (UAV) [2021] شاهد 136 پهپاد دسته ای (swarming) مدرنی است که توسط صنایع ایران ساخته شده است. به دلیل تحریم ایران توسط ایالات متحده به مدت بیش از 40 سال، مهندسان هسا دسترسی محدودی به قطعات و تجهیزات الکترونیک دارند، به همین دلیل تدبیر های مختلفی را به کار می گیرند مثل استفاده از قطعات تجاری که به وفور یافت می شوند. همچنین در این مدت ایران راه دور زدن تحریم ها توسط کشور های ثالث را یاد گرفته است. هسا سابقه طولانی در مهندسی معکوس محصولات غربی مانند جنگنده سبک F-5 و بالگرد بل 206 دارد. این پهپاد در اصل یک مهمات پرسه زن است که برای خنثی سازی اهداف زمینی در برد بالا طراحی شده است. شاهد 136 با پرتاب دسته ای از یک محفظه پرتاب (در مجموعه 5 تایی یا کمتر)، برای دور زدن دفاع هوایی و سرکوب کردن اهداف زمینی اختصاص یافته و خود سامانه در جریان حمله از بین می رود. این پهپاد در جریان انتشار فیلم آن در دسامبر سال 2021 رونمایی شد اما طبق گفته های نیوز ویک حوثی ها در سال 2020 از شاهد 136 استفاده می کردند. باور ها بر این است که شاهد 136 به طور فعال به مناطق تحت کنترل حوثی ها ارسال شده است. در آگوست 2022، اطلاعاتی منتشر شد که در طول بازدید هیئت نظامی روسی از ایران در ماه جولای، 2 طرف بر سر تامین چندین مدل پهپاد از جمله شاهد 136 برای فدراسیون روسیه به توافق رسیده اند. صد ها پهپاد توسط هواپیما های ترابری ایران به روسیه منتقل شد. اگرچه مقامات ایرانی بار ها تاکید کردند که این کشور به روسیه تسلیحات نمی دهد. علاوه بر این، فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، سردار حسین سلامی بیان کرده بود که یکی از قدرت های برتر جهانی از تسلیحات ساخت ایران استفاده می کند. و این قدرت چه کشوری می تواند باشد؟ روسیه شاهد-136 را تحت برند خود و با نام Geranium-2 استفاده می کند اما به طور مشخصی واضح است که اصل پهپاد ایرانی است. این پهپاد سازه ای بال دلتا با مساحت زیاد و سکان هایی در نوک بال ها دارد. بدنه مرکزی است و با سطح بال ممزوج شده تا ظاهری ظریف و زیبا داشته باشد. بخش دماغه، سر جنگی و اپتیک های مورد نیاز برای حمله دقیق را در خود جای می دهد. موتور در پشت بدنه قرار دارد و یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند. مشخصات دقیق شاهد 136/ Geran-2 تا کنون فاش نشده است اما از لاشه باقی مانده و ویدئو های منتشر شده مشخص است که این پهپاد دارای سامانه هدایتی مبتنی بر اینرسی و موتور پر سر و صدای MD550 چینی است که از کیلومتر ها دورتر شنیده می شود و به همین دلیل اکراینی ها به آن لقب "موتور سیکلت" داده اند. موتور Mado MD550 کپی چینی موتور آلمانی Limbach L550E است که براساس موتور فولکس واگن Boxer ساخته شده. این موتور آلمانی از سال 1936 تا 2006 تولید شد و روی خودروی افسانه ای بیتل هم نصب شد. این موتور با آنکه تنها 50 اسب بخار قدرت دارد اما به شاهد 136 امکان پوشش منطقه ای وسیع را می دهد. تا چندی پیش امکان خرید موتور MD550 حتی از فروشگاه اینترنتی AliExpress هم فراهم بود. پهپاد به صورت تقریبا افقی با زاویه ای اندک رو به بالا پرتاب می شود و به وسیله برخاست با کمک راکت (RATO) وارد فاز اول پرواز خود می شود. راکت بلافاصله پس از پرتاب جدا شده و موتور پهپاد ارائه نیرو را به دست می گیرد. تحرک پذیری ذاتی کلی محفظه پرتاب و جمع آوری پهپاد امکان نصب یک واحد کامل را در پشت تقریبا هر کامیون نظامی یا تجاری را می دهد که باعث می شود اجرای عملیات های "hit-and-run" بدون اقدامات متقابل ممکن شود. داشتن موتوری کم توان به معنی سرعت پایین در حد 180 کیلومتر بر ساعت است که خود این موضوع باعث می شود زنگ هشدار های هوایی در طی حملات شاهد 136 طولانی شود. این پهپاد فاصله کریمه تا بیلا سرکوا را در مدت 3 ساعت طی می کند که در صورت وزش باد این عدد بیشتر هم می شود. به نظر می رسد اهداف کم سرعت طعمه خوبی برای پدافند هوایی باشد و اکراین اعلام می کند که تعداد زیادی از این پهپاد را سرنگون کرده اما در این زمینه مشکلاتی وجود دارد. اول، این پهپاد ها در دسته های 5 تا 10 تایی مورد استفاده قرار می گیرند. هر لانچر در یک خودروی استاندارد 5 پهپاد را حمل می کند. سرنگون کردن تمام پهپاد ها در یک هجوم دسته ای کار بسیار سختی است. همچنین، شاهد 136 بسیار کوچک است، سازه ی کامپوزیتی دارد و در ارتفاع بسیار پایین پرواز می کند که امکان رهگیری توسط رادار را بسیار کاهش می دهد. به علاوه، زدن یک پهپاد کوچک و ارزان با یک موشک ضد هواپیما بسیار گران قیمت که موجودی بسیار کمی دارد، یک هدر رفت کامل است. سامانه های ضد هوایی سبک مانند FIM-92 استینگر، Piorun یا Starstreak می توانند راه حل خوبی باشند اما این تسلیحات نمی توانند تمام اشیا در سرتاسر اکراین را پوشش دهند. به ترتیب از راست به چپ: FIM-92 استینگر ، Starstreak ،Piorun راه حل دیگر می تواند سامانه های توپخانه ضد هوایی سریع و چند لوله ای مانند ZSU-23-4 شیلکا یا Gepard آلمانی باشد. اما باز هم این سامانه ها نمی توانند همه چیز را پوشش دهند، بخصوص که چنین سامانه هایی مستقیما در خط مقدم مورد نیاز اند. از این رو، نیروی های پدافند هوایی اکراین باید راه حل دیگری پیدا کنند. شیلکا Gepard به هیچ وجه نباید شاهد 136 را دست کم گرفت. علی رغم جثه کوچک و موتور کم قدرت، این پهپاد ها سر جنگی بسیار قدرتمند 40 تا 50 کیلوگرمی حمل می کنند، به صورت دسته جمعی در ارتفاع پایین عملیات می کنند، و تعداد بسیار زیادی از آن ها موجود است. بر خلاف موشک ها که به نظر می رسد روسیه در حال ذخیره آن هاست. هر مقداری از دقت و برد که در این طراحی جدید ایرانی وجود داشته باشد، شاهد 136 را تبدیل به یک دارایی انقلابی در کشوری تحریم زده می کند که حالا می تواند برای ارائه راه حل های مدرن میدان نبرد، بیشتر روی ظرفیت صنایع نظامی خود تکیه کند. [* البته این اتفاق خیلی سال است که می افتد] اولین شاهد 136/ Geran-2 در دوازدهم سپتامبر 2022 در نزدیکی منطقه Kupyansk, Kharkiv اکراین سرنگون شد. از اواسط ماه سپتامبر حملات این پهپاد در سرتاسر خط مقدم ثبت شده است. البته تمرکز بر جنوب بوده زیرا سامانه های پرتاب این پهپاد ها در کریمه مستقر اند. با برد پروازی 1000 تا 2500 کیلومتر، شاهد 136 می تواند به اهداف خود در هر کجای اکراین حمله کند اما تا به امروز روسیه از این پهپاد در برد های بالا استفاده نکرده است. در پنجم اکتبر سال 2022 شاهد 136 / Geran-2 که برای هفته ها اودسا و میکولایف را به وحشت انداخته بود، از کریمه به استان کیف رسید و امکانات زیرساختی Bila Tserkva را مورد حمله قرار داد. این موضوع موفقیت بزرگی برای پهپادی به این کوچکی است. مشخصات: طول: 3.5 متر طول بال ها:2.5 متر وزن: 200 کیلوگرم وزن: Mado MD550 یا 3W قدرت:50 اسب بخار برد پروازی: 1000 کیلومتر حداکثر برد پروازی: 2500 کیلومتر سرعت کروز: 185 کیلومتر بر ساعت ارتفاع پروازی: 60 تا 4000 متر مهمات اصلی: مهمات انفجاری ترکش شونده، وزن 40 تا 50 کیلوگرم منبع 1 منبع 2

بسم ا... رزمایش پیامبر اعظم (ص) 17 - نیروی زمینی سپاه - بدون سرنشین مهاجر-6 / مهمات قائم https://www.aparat.com/v/AQREw پی نوشت : تفکیک از تاپیک جامع دستاوردهای پهپادی ایران .. 14 آبان سال 1401 خورشیدی

طرح پهپاد امید هم رادار گریزی خوبی داره از طرح RQ170 برای ساخت پهپاد شناسایی و تهاجمی استفاده شده تا الان ولی پتانسیل ساخت پهپاد انتحاری هم از این طرح وجود داره. باید دید نسبت به طرح های موجود برتری دارد یا نه

توانایی رادار میگ 35 بیشتر از سوخو 35 است یک گزینه خوب برای ما سوخو 35 با رادار ژوک ase است. چون دماغه سوخو 35 بزرگتر از میگ 35 هست راداری می شه نصب کرد که تعداد ماژول های بیشتری نسبت به میگ 35 داشته باشه

رسانه رژیم منحوس صهیونیسمی -هاآرتص- با انتشار تصویری ماهواره‌ای از استقرار حداقل 5 سامانه‌های پدافندی باراک ۸ ساخت این رژیم منحوس در نزدیکی پایگاه هوایی الظفره واقع در جنوب ابوظبی امارات خبر داده است. امارات متحده عربی این سامانه را جهت مقابله با موشک‌های بالستیک، موشک‌های کروز و پهپادهای ایرانی مستقر کرده است. پایگاه هوایی الظفره محل استقرار حدود تعدادی از نظامیان آمریکایی علاوه بر شماری از هواپیماهای جنگی و پهپادهای این کشور می‌باشد. شعاع عملیاتی سامانه بارک 8 طبق بررسی ها 150 کیلومتر است. این سامانه محصوا هند و رژیم اشغال گر اسرائیل می باشد. هم اکنون کشور آذربایجان نیز چند سامانه از این محصول را در حال استفاده دارد. در آوریل گذشته ۱۰ فروند هواپیمای ترابری متعلق به امارات در پایگاه هوایی “نیواتم” اسرائیل فرود آمده و احتمالا این هواپیماها وظیفه انتقال سامانه‌های پدافندی را برعهده داشتند. مدتی قبل نیز امارات دو سامانه پدافندی از اسرائیل خریداری نمود که یکی از آنها اسپایدر نام دارد اما اسم سامانه دوم به دلایلی منتشر نشد.

هیچ فرقی نمیکنه نتیجه همونه که باید باشه تحریم شورای امنیت

سلام تمام کردن جنگ در شرایط فعلی حتی اگر غرب قبول هم کنه ( زلنسکی مواضعش از التماس برای مذاکره تا ابدا مذاکره نمیکنم مشخص هست چه هدفی دنبال میکنه) یک شکست بزرگ و حتی ممکنه مقدمه تجزیه روسیه و نابودی پوتین باشه. انشقاق بین ملی گرایان روس و الیگارش ها به اصطلاح به اندازه کافی بزرگ و علنی شده که نشه با فشار و زور کنترلش کرد و در اینصورت یک جناح مخالف دیگه کرملین به جناح غربگرا اضافه میشه به راحتی. بحث کمک ما به روسیه نیست. بحث نیاز روسیه به ماست که سنگری هستیم در مقابل غرب در غرب آسیا و همچنین به قول خود شما بهترین ابزار امتیازگیری برای روسیه در مقابل غرب. نزدیکی عربستان به روسیه، ترکیه به روسیه یا ... تا حد زیادی به خاطر وجود ایران هست و اگر ایران در جناح غرب باشه اصولا روس ها تنها تر از قبل هم خواهند بود. الان بن سلمان برای این میتونه تا حدی مقابل کاخ سفید گردنکشی کنه چون ایران حضور داره و برای سعودی یک گزینه است میان صهیونیستها و ایران که سعی میکنند با لابی صهیونیستها خوب بازی کنند و امریکا هم دست به عصا باشه چون همیشه برای سعودی این برگ تهدید وجود داره که از یک طرف دور میشم و به طرف دیگه نزدیک میشم. نهایتا به این معنا که الان قطب ایران هست که روسیه میتونه با برخی کشورهای جناح غرب معامله کنه و اگر ما نباشیم معامله ای هم در کار نخواهد بود در کلام ساده. حالا این وسط ما هم بازی خودمون را میکنیم و در برابر امتیازاتی که روس ها غیرمستقیم از قبال ما دریافت میکنند، امتیاز میگیریم. در مورد تحریم های تسلیحاتی ایران چون میدونه به هر حال غرب بهش سلاحی نخواهد فروخت و تحریم جدید تسلیحاتی هم باید از شورای امنیت عبور کنه که به احتمال زیاد وتو میشه ( هرچند واقعا بود و نبودش فرقی نمیکنه چون غرب نمیفروشه و اگر زیر برجام هم بزنه که تحریمهای سابق بدون نظر روسها و بدون توجه به سلاح دادن یا ندادن ما به روسها برمیگرده ولی در اونصورت ما روسیه ای داریم که دیگه حتی با وجود بازگشت قطعنامه های برجامی باز احتمال فراوان به ما سلاح خواهد فروخت) در مورد سایر تحریم ها هم اتفاقا ایران داره درست بازی میکنه. غرب دنبال بهانه ای بود مثل سال 88 و 89 و 90 که فشار به ایران برای قبول شروطش را بپذیره و حالا داره این بهانه را و چون ایران دورنمای روشنی از برجام نمیبینه با توجه به اتفاقات روز پس سعی میکنه بازی را از میان بازی میان بزرگان پیش ببره. یعنی یارگیری در جبهه شرق. الان ما در شرایط تحریم حداکثری و دورنمایی از برجام که خود امریکایی ها اعلام میکنند دیگه در دستور کار ما نیست، بهتر بود که بازی را به ی سطح دیگه میبردیم تا ترسان و لرزان بدون هیچ حرکتی بشینیم تا چماق تحریم غرب به هر بهانه ای پایین نیاد یکوقت ( که اگر به خاطر پهپاد شاهد هم نمیومد حتما به خاطر بهانه های حقوق بشری میومد که داره میاد هم ) سوال شما این بود آیا روسیه ما را معامله (علیه ما اقدام کنه درست تر هست) میکنه؟ پاسخش این هست ممکنه! ولی معامله ای که قطعا به ضررش هست. حالا میل خودشه. ولی نکته اینجاست حرکت ما درست بود در این شرایط. چون بازی ما وابسته به بازی روس ها نبود. یک تصمیم داخلی بود که فقط یکجا نشینیم منتظر تا غرب بعد تحریم های حقوق بشری و فشارهای جدید هسته ای و بعد فارغ شدن از روسیه سراغمون بیاد با توپ پرتر. گمان اشتباه اینه که ماهیت مخالفت غرب با ما رفتارمونه ( اشتباه جناح غربگرا در ایران که هزینش تحمیل برجام بود) در حالیکه ماهیت دشمنی غرب با ایران ذاتی و وجود جمهوری اسلامی است نه رفتارهاش و گاهی تاکتیکی سعی میکنه ولی در اصل استراتژی نهاییش مشخص هست که فرصت پیدا کنه و روزنه بهش بدیم و حتی بی عمل بشینیم راهبرد اصلی خودش را پیش میبره. حالا روسیه میخواد چی را معامله کنه؟ مگر روسیه الان اهرمی ضد ما داره؟ روسیه در مورد تحریم های حقوق بشری هم حتی با غرب علیه ما همراه بشه، حتی اگر به تحریم تسلیحاتی ما هم رای مثبت بده، در مورد هسته ای هم که اگر غرب تصمیمش را گرفته باشه کاری نمیتونه از پیش ببره ( مکانیسم ماشه در اختیار غرب هست تقریبا تمام و کمال) و قطعنامه ها خودکار بدون نیاز به رای گیری وشرای امنیت برمیگرده. و خب این یعنی ما دانسته وارد معامله ای شدیم که خودمون تصمیم گرفتیم بدون توجه به ایکه روس ها چه خواهند کرد. ولی خب این دیگه تصویری واقعی از روس ها نمایش بده به سایرین هم اگر با تمام کمکهای ایران بهش که اتفاقا رسانه های غربی این بار به گوش همه رسوندند، به راحتی از پشت خنجر بزنه و علیه ایران عمل کنه. ( معامله که نمیتونه بلکه علیه ما اقدام کنه)

در مورد نحوه چگونگي برخورد با جنگ اكراين هم بي طرفي و بي عملي اشتباهه خدا رو شكر ترامپ همه تحريم ها رو پر كرده جز محاصره دريايي كه اونم چند بار اقدام كرد بايد طوري برخورد كرد كه اين جنگ توان اروپا و امريكا رو حسابي خالي كنه و جلوي ما نتونن پرقدرت ظاهر بشن ساده بگم اينبار روس ها نيابتي با ناتو بجنگن و هزينه جنگ رو در خاك اروپا بديم نه خاك خودمون وزنه چين هم يك عامل كمك در كاهش تخصيص و عدم تمركز نيرو و انرژي امريكاست فروش تسليحات نقطه زن ما، علاوه بر سود مالي، جلوي كشتار انساني و اتش فله رو در اكراين ميگيره از سمت ديگه هم باعث رونق تسليحاتي و جايگزيني تسليحات نوين ميشه و هم انرژي خارجي ها رو در عمل كم ميكنه بخشي از اين فشار رسانه اي ناشي از خالي شدن دست غرب هست كه صدا رو بردن بالا

این عکس رو با دقت ببینید (یکی از نمونه کارهای شاهد 136) : این عکسی از حمله پهپادهای شاهد 136 به مخازن سوخت کیف هست و پهپاد دقیقا پایین ترین حد ممکن از مخزن رو هدف داره تا در صورت آتش سوزی و با فرض موفقیت آتش نشان ها در خاموش کردن آتش سوراخ حاصله باعث نشت گسترده و هدررفت کامل سوخت بشه چون اگه از بالا مورد هدف قرار میداد تنها بخش بالای مخزن دچار آتش سوزی میشد که اون هم به سرعت با کف های سرد کننده میتونستن خاموشش کنن و از سوختن کامل مخزن پیشگیری کنن نهایتا درصد ناچیزی از مخزن میسوخت ولی در اقدامی هوشمندانه مخزن رو از پایین ترین نقطه زدن و با اینکه اوکراینی ها موفق شدن اتش سوزی رو مهار کنن سوخت به طور کامل نشت کرده و بخش اعظمیش به هدر رفته. مشابه همین دقت رو در حمله به مخازن ارامکو دیده بودیم. نکته وحشتناکی که تو این عکس نهفته است دقت خیره کننده این پهپاد در هدفگیری نیست بلکه مکانیزم ناشناخته این پهپاد در هدف گیری با دقت سانتی متر هست!!! ببینید شما با GPS میتونید مختصات هدف رو به پهپاد بدید و اونم بره خودشو بکوبونه به هدف البته همین جا هم کلی بحث وجود داره چون شما به GPS نظامی با دقت 30 سانتی متر دسترسی نداری و مجبوری از GPS تجاری استفاده کنی که حداقل 10 متر خطا داره اینش به کنار ولی چطور به پهپادی که هیچگونه مکانیزم هدفگیری ای (حرارتی - نشانه گذاری لیزری - تصویرساز - رادار موج میلیمتری و ...) نداره و هیچگونه هدایت اپراتوری هم نداره حالی میکنی که دقیقا به کجای مخزن بخوره؟!!!!!! برای این پهپاد همه چیز بر مبنای محاسبات پیچیده ریاضی و هندسی هست و سیستم ناوبری اون به قدری دقیقه که موقعیت لحظه ای پهپاد - زاویه و زمان دقیق شیرجه و نقطه ای که کلاهک باید در اون نقطه منفجر بشه رو با دقت سانتی متر محاسبه میکنه و ابدا خطا نمیزنه (به قولی یکی در میون نمیزنه) به نظر این حقیر که سواد ناچیزی از الکترونیک و کامپیوتر دارم مکانیزم ناوبری و هدفگیری این پهپاد یک شاهکار مهندسیه و نابغه های ریاضیدان و هندسه دان اونو طراحی کردند و حداقل تا به امروز نظیرش مشاهده نشده حتی نزدیک ترین پهپاد به شاهد 136 ما که هاروپ اسقاطیلی هست از یک دوربین انلاین بهره میبره و اپراتور در مرحله آخر هدایتش میکنه تا دقیقا به هدف بخوره و همین موضوع هم باعث بالا رفتن هزینه ساخت میشه و هم سنگین تر شدن و کاهش برد و کلاهک و ... هم اینکه به خاطر همین ارتباط انلاین به راحتی قابلیت اخلال و ... داره.

هدف قرار گرفتن یک رادار اوکراین با شاهد 136 https://aparat.com/v/OfUG7 حملات شبانه و دسته ای شاهد 136 و عدم موفقیت پدافند در سرنگونی.. https://www.aparat.com/v/1WrbX

با توجه به این شایعه ای که زلینسکی در مورد فروش 2400 فروند شاهد به روسیه درست کرده، و اینکه روسیه 100 فروند هم قبلش دریافت و استفاده کرده بودن، جمعا 2500 فروند: آیا این شایعه ای که من مدتی پیش در مورد دارایی 5000 فروندی فقط شاهد و همین مقدار برای سری های دیگه درست کرده بودم دور از انتظاره؟! اگر این ادعا درست باشه، ایران نیمی از داراییش رو به روسیه واگذار کرده و بر اساس این ادعا، این مقادیر دست یافتنی هست. تصورم اینه که در ایران غریب به 15000 فروند از انواع انتحاری ساخته شده باشه، یا بصورت تدارک مواد و قطعات مورد استفاده و خطوطبا ظرفیت محدود سالانه اما کلی مورد بحث ایجاد شده. به نحوی که برای این مقدار همه قطعات منفصل تهیه شده هست، اما بخاطر کاهش هزینه و احتمال صرف نظر از ادامه(بدلیل مثلا ناکارآمدی یا پیشرفت تکنولوژی) فقط برای سر هم بندی و ساخت و نگهداری محصول نهایی(مثلا در حد 1000 فروند برای هر نمونه) هزینه میشه. یه مورد مشابه موشک کروز AGM158 هست که برای 10 هزار فروند تدارک دیده , 7250 فروند تحویل شده.

نکته قابل تامل اینکه شاهد را منابع غربی پرتکرار عنوان میکنند که ساخت هسا است و در اطلاعات جدید واجا هم تقریبا روشن شد که تروریستهای اجاره ای و مزدور کومله برای انفجار حتی با تلفات تاسیسات هسا در اصفهان آموزش های فشرده و پیچیده و طولانی مدتی را دیده بودند. این امر قابل تامل هست. این رژیم معمولا دست روی نقاط قوت ایران میزاره و حتما پهپادها به شدت نگرانش کردند در کنار سایر تولیدات مجموعه هسا. و جالبه زمانبندی این اتفاق که خبر اولیتش یکی دو ماه پیش منتشر شد همزمان با درخواست های روسیه شاید و نمایش قدرت و تاثیرگذاری صنایع پهپادی و نظامی ایران. طبیعتا رویکردهای جدید صهیونیستها اینه که بیشترین ضربات ممکن را در همه جهات از جمله نظامی به ایران وارد کنند. مراقبت ها باید بیش از پیش باشه و اولا در صورت امکان صنایع نظامی در نقاط امن و تا حد ممکن به شدت محافظت شده خارج از شهرها و حتی برای محافظت بهتر پراکنده و زیرزمینی و ماژولار! ساخته بشند و هم اینکه همیشه به فکر مراکز پشتیبان و محافظت سخت هم باید بود و تا حد امکان روش های مقابله به مثلی را طراحی کرد که از این مرحله سخت دفاع صرف خارج بشیم و بتونیم با ایجاد بازدارندگی جرات و جسارت حملات را ازش بگیریم و در صورت یک حمله یک حمله بتونیم صورت بدیم متقابلا.

دوشپرتاب چند صدهزار دلار هست و البته ممکنه موثر هم نباشه. توپ ضد هوایی هم باید با حجم گلوله و تعداد بر تعداد هدفی که میزنه تقسیم بشه که بازم ارزون قطعی در نمیاد. 2t5 نسخه صربستانی با 5 کیلومتر برد که میتونه هم کواد بزنه و هم امثال شاهد. البته من منظورم خود موشک نیست بلکه همون سیستم هدایت و قیمت هست.

تصاویر ناو کلاس شهید سلیمانی و احتمالاً ناوچه کلاس شهید ابومهدی در کنار هم تسلیحات ناو شهید سلیمانی هم که خدا رو شکر نصب شدن: - حداقل شش کروز در طرفین مشخص هست - به نظر سامانه کمند به عنوان توپ اصلی در جلوی پل فرماندای نصب شده - دو توپ شبیه به اورلیکن های ۲۰ میلیمتر هم در طرفین توپ اصلی که اگر ریموت باشند بسیار خوب هست. - در طرفین دو توپ اورلیکن احتمالی، دو سامانه وجود داره که تشخیص اونها خیلی سخت هست! - احتمال استفاده از پرتابگر اژدر هم در زیر پد بالگرد با وجود فضای کافی در زیر پد بالگرد بسیار محتمل است. - و البته چیزی که خیلی منتظرش بودیم سیلوهای عمود پرتاب پدافندی هست که خدا رو شکر اونها هم نصب شدن. چیزی که در عکس ها (البته نه با جزئیات کامل) به نظر میرسه، احتمالاً در هر طرف ۱۶ سیلوی موشک پدافندی برد کوتاه یا متوسط، مجموعاً ۳۲ موشک؛ و در قسمت داخلی در هر طرف چیزی شبیه به ۳ سیلوی عمود پرتاب وجود داره که در مجموع ۶ سیلوی پدافند برد متوسط یا بلند باید باشه موشک های احتمالی در دو فرضیه میتوانند: ۱- با در نظر گرفتن استفاده از دو موشک برد کوتاه و متوسط، میتوانند موشک های سامانه تور ( دریا پایه دزفول) و موشک های شبیه به ۹ دی (شاید دریا پایه سامانه زوبین) بوده. ۲- با در نظر گرفتن استفاده از دو موشک برد متوسط و بلند، میتوانند موشک های شبیه به ۹ دی (شاید دریا پایه سامانه زوبین) و موشک های خانواده صیاد (سامانه دریا پایه سوم خرداد) باشند. البته با در نظر گرفتن ابعاد و تعداد سیلوهای بزرگ که در هر طرف فقط ۳ سیلو هست احتمال صدق فرضیه دوم به نظر بیشتر است. با در نظر گرفتن تکمیل سامانه پدافند دریاپایه برای این ناو پس میتوان نتیجه گرفت که ناو های کلاس موج ( بخصوص دماوند ) هم انشالله به زودی به این سامانه ها مجهز خواند شد که البته با توجه به برنامه افزایش تعداد کروز ها به ۸ فروند در موج کلاس ها (شبیه به کاری که در ناوچه سپر انجام شد) به ظرفیت و توان قابل قبولی خواهند رسید. با امید به خدا.

احتمالا تفاوت دیدگاه ما به بلوک آخر شناور در ئد بالگرد بر می گردد که به دلیل نصب موتور آخرین بخشی است که پوشیده می شود و پس از اتصال تشتک ها و موتور بسته خواهد شد در ساختار نیمه کاره هنوز شیشه های پل فذماندهی نصب نشده اما پایه های لانچر ضد موشک و دکل به وضوح قابل تشخیص هستند به احتمال زیاد لایه ضد راداری بر روی سازه نصب خواهد شد

یکم تحلیل کنیم اسم بزرگتره را می زاریم شهید سلیمانی کوچیکتره را شهید ابو مهدی. توپ دماغه و حداقل 6 لانچر موشک کروز سطح به سطح واضح و مشخصه.ظرفیت حمل نفر هم قطعا داره مثلا دو سه تا تیم تکاوری واکنش سریع.پهپاد که رو شاخشه و همچنین یه چیزی مثل جرثقیل پشتش هست انگار برای قایق تندرو یا زیر دریایی تر یا زیر دریایی بدون سرنشین.قبلا یه چیزای برای جایگاه پرتاب عمودی پدافندی معلوم بود اما اینجا چیزی مشخص نیست. وظایفشم احتمالا گشت ساحلی و دریایی در خلیج فارس و حملات تکاوری به کشتی ها و ساحل دشمن باشه.کار شناسایی و فرمانده هی میدان نبرد هم می خوره بهش.در کل اچار فرانسه خوبی به نظر میاد.اما کشتی شهید ابو نهدی خیلی کوچیکه جای چیزی هم روش معلوم نیست.می تونه مکمل شهید ناظری باشه. در مورد شهید سلیمانی احتمال وجود اشیانه بالگرد زیر پد هست ؟ دوستان از نمونه های مشابه خارجی به ویژه چینی شباهتی با این کار می بینند.؟ به هر حال خوشحالیم از ورود این محصولات حتی اگر خرید یا کپی و مونتاژی باشند.

تصاویر جدید از کاتماران کلاس شهید سلیمانی

تصویر ماهواره ای آزمایش موتور موشک در مجتمع خجیر به نظر می رسد این موتور قدرتمندترین موتور سوخت مایع ایران که آزمایش شده باشد که با توجه به بزرگی رد آن برای موشک های ماهواره بر یا موشک قاره پیما و یا موشک میان برد به کار می رود.

نباید هر چی که گیر میارنو همش براش پد بالگرد بزارن لاقل یکی که بالگرد بره فروند دومش بدون پد باشه فقط مخصوص عملیات پدافندی باشه پر از سیلو موشکی باشه تا بتونه دفاع موشکی رو به عهده بگیره هر کدوم باید مخصوص یه رده باشن یکی پدافند قوی یکی نقش ضد کشتی یکی پشتیبانی

بسم ا... سامانه‌های پدافند هوایی نیروی هوافضا، انهدام اهداف متخاصم https://www.aparat.com/v/uy5Vr

بسم ا.. یک تجربه از جنگ ایران وعراق براساس تحلیل های آنتونی کردزمن درسالهای جنگ میان ایران و عراق ، شبکه پدافند عراق مرتب اخبار سرنگونی هواگردهای ایرانی را منتشر می کرد ، و یکسری معتقدند که اگر این آمار در طول 8 سال جنگ ، جمع شود ، تعداد آن از تعداد هواپیماهای موجود آن زمان ایران ، بیشتر میشد ، اما حقیقت آن بود که بدلیل ساختار خاص فرماندهی در ارتش بعث و به منظور حفظ روحیه ارتش یا بدلیل حرفه ای نبودن پرسنل ، گاهی وقتها ، قطعات باقی مانده از موشکهای شلیک شده ( بخصوص سام-2 ) بعنوان قطعات هواپیمای سرنگون شده ایرانی ، جا زده میشد .. تاپیک سوریه - بهمن سال 1396 حالا فرض بر صحت این رویداد ، قطعا"رادارهای دفاع هوایی روسی مستقر در سوریه ، می بایست داده های راداری از روند رهگیری ، شلیک و سرنگون شدن این هواگرد را ضبط کرده باشند تا بعنوان یک سند محکم ازآن استفاده کنند ( 2021-2015) آن هم دربرابر یک هواگرد اطلاعاتی غربی تا مبنایی باشد برای تبلیغات سامانه های خودشون . بطور طبیعی این ادعا تا انتشار مستندات ، چندان قابل اعتنا نیست . در حالی که قطعات باقی مانده اف-16 عبری بعنوان سند محکم منتشر شده

تست سامانه پدافند هوایی "مجید" منبع : آجامدیا این سامانه دارای موشک AD-08 و سامانه کنترل آتش الکترواپتیکی و قابلیت لینک با رادار کاشف۹۹ با برد 30 کیلومتر را داشته موشک AD-08 با جستجوگر تصویرساز با برد 8 کیلومتر و موشک با موفقیت به پهپاد هدف حازم برخورد میکند. https://www.aparat.com/v/blgXF

برخی مشخصات شناورهای رده شهید سلیمانی طول آن 65 متر و قابلیت رسیدن به سرعت 45 گره دریایی یا حدود 83 کیلومتر بر ساعت است. از تصاویر ماهواره‌ای موجود به‌نظر می‌رسد عرض عرشه نشست و برخاست بالگرد در شناور جدید در حدود 14 تا 14.5 متر است. دو مقر پرتاب موشک‌های کروز برد بلند در دو سمت بدنه به‌صورت زاویه‌دار نسبت به محور طولی تعبیه شده است. به‌گفته فرمانده ندسا یک شناور دیگر و متفاوت با سه شناور رده شهید سلیمانی به‌نام ابومهدی المهندس نیز در دست ساخت است که قابلیت‌های آفندی و پدافندی و بدنه‌ای به‌شکل W با طول 47 متر دارد.

یک مبتدی هسته ای، مسئله ای به بهانه 0.1 کیلوتن به منتهی 10 مگاتن مقدمه یک تیتر متناقض نما برای برانگیختن سوال در این مورد که یک تازه کار هسته ای چگونه باید شروع کند، در برنامه خود به چند کیلوتن قدرت نیاز دارد؟ اینکه در یک برنامه هسته ای در مراحل ابتدایی از اینکه از چه بمبی و چه هدف گذاری در تهیه ذخایر هسته ای میبایست بهره مند بود، تعاریف مشخصی وجود ندارد، جز 3 تز معروف که برای تولید هر سلاحی بکار میروند؛ "تولید برای زمان استفاده" و تز دیگر "تولید بر اساس مقابله با دیگری" و "تولید برای مکان استفاده یا هدف"، راهکار نظام مند دیگری وجود ندارد. مشخص نیست چه موقع این 3 روش حدود خود و حدود نیاز هر کشوری با برنامه هسته ای را مرتفع میکنند. تولید بر اساس مقابله با دیگری حتی در تعداد بسیار کم نیز توجیه کافی دارد. و کافی است که رقیب بداند در تهاجم هسته ای خویش با پاسخ هسته ای مبهمی از نظر ابعاد و تعداد، روبرو خواهد شد و یا اینکه میبایست دست کم یک ضربه اتمی متقابل به انتخاب حریف را تحمل کند. ضربه ای که در هر شرایطی با هر مقداری دردناک خواهد بود. بنابراین سیاست ابهام هسته ای فقط بدرد کشورهایی میخورد که نمیخواهند زیر ترس و حسرت هسته ای باقی بمانند، متوانند برنامه خود را بخوبی پنهان نگاه دارند، و قصد ندارند حجم ذخایر هسته ای خود را افزایش داده و یا ابعاد استفاده را از نظر زمان و مکان پیچیده سازند، آنها همچین سلاح هسته ای را بعنوان یک راهبرد اجرایی فراتر از امر موازنه در نظر نگرفته اند. تولید بر اساس زمان استفاده یک امر منحصر به فرد است، مثلا تعدادی بمب موجود باشد که اگر لازم شد روزی مثلا در آخرالزمان استفاده شود! این راهکار نیز هم از نظر اجرایی مبهم است و هم منتهی به یک حد نهایی بی معنی یعنی روز مبادای غیرممکن آن کشور منوط میشود، چنین برنامه ای نبودش بهتر از بودن آن است. تولید بر اساس راهکار مکان استفاده نیز از نظر عددی دچار ابهام میشود. اگر دو کشور چین و هند یکدیگر را از این نظر مورد سنجش قرار دهند و برای هر هدفی که مورد نیاز اقدام هسته ای می بیننند، سلاح هسته ای با توان مشخصی بسازند، تعداد اهداف زیاد خواهد بود و هم اینکه مسائل بسیاری نظیر شیوه نگهداری، میزان لازم، استراتژی انتخاب و شلیک و ... پدید میآورند، ممکن بمب هایی که بر اساس مکان استفاده طراحی میشوند، به نحوی محدود شوند که هیچ وقت ارزش بهره گیری نیابند. مثلا بمبی به اندازه پایتخت یک کشور تدارک دیده شود، بزرگ در حد 5 مگاتن، و چون پدافند دشمن موثر است، تعداد متناسبی در برابر آن ساخته شود، مواد هسته ای فراوانی همراه با پیچیدگی ای نگهداری تدارک دیده شود، ولی هیچ گاه ارزشی فراتر نیابند و دو کشور بعدا با صلح هزینه گزافی به امور نظامی خود تحمیل کنند. مانند ذخایر عظیم شوروی و آمریکا که عملا بعد از جنگ سرد بلا معنی باقی مانده اند. راهکار دیگری که اشاره نشد، میتواند تولید صرفا تحقیقاتی باشد، به نظر میرسد سالها دو کشور آمریکا و شوروی آزمایش های اتمی را با این اهداف انجام داده اند و چنین اهدافی امروزه دیگر به معنای سابق کاربردی به نظر نمیرسد. علوم مربوط بهانفجار هسته ای به شکل وسیعی تحصیل شده اند، فقط آن لبه پیشرو در کاهش ابعاد، کاهش عوارض و افزایش توان مورد تحقیق است که امری علمی به نظر میرسد تا نظامی و عمدتا وابسته به محاسبات کامپیوتری، شبیه سازی و تست های غیراتمی است. یک سطح راهکنشی نظامی مسیرهای ارزیابی شده توسط افراد، و نهادهای مختلف نظامی وحتی غیر نظامی در برسی گزینه های ماشه هسته ای، نمایشگر تنش زایی فزاینده هستند. استفاده از تسلیحات متعارف قدرت مند در صورت کارآمد نبودن به سمت استفاده از تسلیحات هسته ای بسیار سبک و سپس به سمت حل گره های نظامی که با بمباران متعارف و سبک هسته ای حل نمیشوند، و سپس پاسخ قویتر به حریفی که ضربه هسته ای را ارسال کرده با سلاح هسته ای قویتر تمایل دارند. مثلا یک استفاده سبک از سلاح هسته ای در زدن یک بتلگروپ با قدرتی معادل 0.5 کیلوتن تی ان تی، ممکن است پاسخی برابر با 5 و یا 15 کیلوتن از سوی رقیب دارنده سلاح هسته ای در موقعیتی مشابه ایجاد کند، و این فتح بابی باشد برای تنش زایی به مسیر استفاده های بزرگتر، 200 کیلوتن به یک مگاتن و یک مگاتن به سرهای جنگی خوشه ای هسته ای و بیشتر. اقیانوس بعنوان بستر آزاد استفاده از تسلیحات اتمی آثار استفاده از تسلیحات هسته ای در سطح دریا بسیار متفاوت از استفاده در خشکی است.روسیه، چین، آمریکا هر یک ناوگان دریایی بسیار عظیمی دارند، و میتوانند با یک ضربه هسته ای تمام آنچه دشمنشان در برابرشان قرار داده است را در دریا منهدم کنند، ناوها به درون اوقیانوس غرق میشوند و آثار رادیواکتیو نیز بسیار کم و شاید محو میشود، آب دریا یکی از بهترین جاذب های تشعشعات رادیو اکتیو است و اگر از بمب های هیدروژنی استفاده شود، بدلیل مصرف شدن حجم بالایی از خرج اورانیوم یا پلوتونیومی، آثار تهاجم هسته ای بسیار کمتر خواهد بود. ولیکن هر استفاده از سلاح هسته ای در سطح خشکی مصائب بی پایانی بجای خواهد گذاشت. با وجود سیستم حمل و نقل جدید، یه انفجار هسته ای قوی که شهری را آلوده کند حتی از طریق حمل و نقل بار و یا حتی مسافرت افراد نیز میتواند آلودگی خود را منتقل کند، انتقال از مسیر هوا جای خود دارد. به محاسبه ای استفاده از یک بمب 1مگاتنی علیه فردو که باعث از بین رفتن مواد هسته ای شود، ممکن است آثار رادیواکتیو آن حتی در مرز و هند و چین مشاهده شود. بنابراین با وجود کاهش عقلایی استفاده از تسلیحات اتمی در سطح خشکی، همچنان استفاده از این تسلیحات در سطح دریا توجیه پذیر است. بخصوص برای همه کشورهایی که تحت تاثیر سیاست ناوگان جنگی دشمنان خود قرار گرفته اند. یک سلاح هسته ای سبک میتوانند پایان دهنده بسیار توجیه پذیر برای آغاز جنگی از سوی دریا باشد، اما پاسخ آن چه میتواند باشد؟! - ادامه استفاده از تسلیحات سبک؟ - ماندن بر پایه اصول اخلاقی همزمان با پاسخی بسیار قویتر بصورت متعارف؟ - دادن پاسخ برابر و انتظار بی خیال شدن حریف؟ - دادن پاسخی بسیار قوی؟ - تسلیم شدن و ندادن هیچ پاسخی؟ جنگ احتمالات خود را دارد، بعید است کشوری مثل آمریکا 3 ناو هواپیمابر خود را در اثر یک انفجار هسته ای در سطح دریا در یک تهاجم احتمالی در تنگه تایوان از سوی چین، منهدم شده ببیند، و از اقدام متقابلی قدرتمند تر و وسیع تر بهره نگیرد، سایر پاسخ ها مبتنی بر شیوه جنگ بازی و یا احتمالا بعدی هستند، اما چه کسی قادر است بدرستی پیش بینی کند؟ انتخاب استفاده از تسلیحات اتمی به هوش مصنوعی و مدلهای پیش بینی مبتنی بر روانسنجی رهبران واگذار خواهد شد؟! با این وجود آنچه مشخص است این کیلوتن نیست که تایین میکند، اقدام بعدی بمب اتمی استراتژیک بشد، یا ماشین روز قیامت، در مثال بالا آمریکا د برابر پایتخت چین را با چندمگاتن هدف قرارداده و البته پاسخ مشابهی هم دریافت کند! این موارد در کتاب کاهن و دیگران بخوبی بحث شده اند. اما استفاده اولیه از این تسلیحات یک انتخاب مبتن بر دوئل هسته ای هستند، استفاده کننده قطعا با سطحی از پیروزی روبرو خواهد شد که میبایست عواقب آن را بپذیرد. تست دریایی راکت ASROC با قدرت 10 کیلوتن 1962میلادی تصویر از Hans M. Kristensen برگرفته شده از fas.org/ انتخاب مقادیر جذاب مقادیر زیر 1 کیلوتن جذابیت های بسیاری دارند. - نخست اینکه سطح پاسخ هسته ای را بسیار محدود نگاه میدارند. - دریافت کننده پاسخ هسته ای میداند که اگر وارد مقادیر بیشتر شود در واقع خسارت بعدی خود را ممکن است بیشتر کند و در هم سطح از پاسخ باقی میماند. احتمال استفاده از یک سلاح هسته ای تاکتیکی در این ابعاد بسیار زیاد است، بخصوص ابعاد تنبیهی و یا تاکتیکی آن بشدت از نظر نظامی قابل قبول است. - از طرفی دشواری های تولیدی آن بیشتر است اما مواد رادیواکتیو کمتری نیاز دارد، و کشورهایی با حجم تولید اورانیوم پایین و تکنولوژی های سطح پایین تر براحتی میتوانند انتظارات هسته ای خود را بدین شکل برآورده سازند - رهگیری انفجارات و آزمایشات در این حد مقداری دشوار است و کشورهای با وسع کم هممیتوانند چنین تسلیحاتی را بیازمایند. بخصوص در سطح دریا - امکان تولید انبوه و استفاده انبوه از آنان وجود دارد. - برای کشورهایی که دارای ابهام هسته ای یا برنامه اقدام سریع هسته ای شرایط بحران دارند، بسادگی دستیافتنی هستند. - در صورت استفاده از این تسلیحات در خشکی، یک بمب یک کیلوتن، همان اثری را دارد که یک بمب 10 کیلوتن خواهد داشت، این بمب ها به هر جا اصابت کنند، آنجا تا مدتها بلااستفاده خواهد ماند. در مثال دریا با توجه به موارد فوق میتوان ارزیابی کرد که بمب کم توان هسته ای اما در تعداد مناسب بسیار از نظر راهبردی کارگشا تر است تا بمب های با توان بالا. اما شعاع انهدام این بمب ها آنچنان ابعاد کافی ندارد که بتوان با یک بمب در یک فاصله امن از پدافند دریایی کار را تمام شده دید. بلکه انفجار حتما میبایست در مجاور ناو و در محدوده حداکثر 500 متری اتفاق بی افتد. بنابراین چنین تسلیحاتی میبایست کارآمدی خود را به گونه های راهبردی تضمین کنند. بدین منظور در اقدام راهکنشی 6 کلاهک هسته ای 0.5 کیلوتنی میبایست کنار 3 کلاهک پیشگام 300 کیلوتنی به فاصله 10 کیلومتری و یا یک بمب 1 مگاتنی به فاصله 20 کیلومتری شلیک شوند. 3 انفجار 300 کیلوتن در فاصله ای خارج دسترس پدافند ناوگان دشمن، میتوانند شوکی تولید کنند که راهگشای 6 انفجار 0.5 کیلوتنی باشند و این شرایط امکان انهدام یک ناوگان سه فروندی از ناوهای هواپیمابر دشمن فرضی را فراهم آورد. بنابراین بدیهی است که از منظر تولید تسلیحات اتمی، تعداد بیشتری بمب کوچک و یا کم اثر تولید شود، سپس از بمب های قویتر در تعداد کمتر بهره جست. مسیری که باید طی شود واقعا نمیدانیم اگر بخواهیم برنامه نظامی هسته ای داشته باشیم، از کجا شروع کنیم و کجا تمام کنیم. چه سناریویی برای زمان و مکان استفاده انتخاب کنیم، چه نقاطی چه میزان قدرت تخریب هسته ای لازم دارند. چقدر سلاح داشتن بازدارندگی را تامین میکند، تسلیحات حامل سلاح هسته ای یک مسئلله هستند، پدافند هسته ای مسئله ای دیگری، تحقیقات هسته ای همینطور. اما یک روند منطقی برای همه تازه کارهای هسته ای الزاما میبایست طی شود؛ - نخست یک بمب تحقیقاتی. - سپس کوچک سازی و بزرگ سازی قدرت انفجار. - در ادامه کاستن از عوارض انفجارو ایجاد انفجار بهینه. - در میانه راه طراحی های مناسب با تسلیحات حامل. کروز، بالستیک، بمب افکن، اژدر و ... - و در پایان راه تولید، تازه آغاز دوره بی پایان نگهداری پر هزینه و پیچیده تسلیحات هسته ای برای استفاده در زمان ها و مکان ها و برد های مختلف. با توجه به مثال بالا یک تازه کار هسته ای، برای مدیریت هزینه و مدیریت زمان و مکان دستیابی به سلاح هسته، یا دستیابی به قابلیت فرار هسته ای طرح و برنامه دقیقی داشته باشد. مشکل ذخیره اولیه هیچ حجمی از ذخایر هسته ای اولیه نمیتواند بازدارندگی لازم را ایجاد کند، بخصوص در زمانی که دشمن خاصی وجود داشته باشد که بتواند میزان پیشرفت، تعداد کلاهک و مکان های تولید را بدقت شناسایی کرده و در ابتدای راه آنرا از کار بی اندازد. وجود چند کلاهک محدود نه تنها بازدارنده نیست، بلکه مسبب آغاز تهاجم، تغییر مسیر به تهاجم هسته ای و در نهایت شکست خوردن دارنده تازه کار است. بنابراین یک تازه کار هسته ای 4 راه دارد: 1. پنهانکاری؛ برنامه خود را تا رسیدن به ظرفیت مطلوب بازدارنده، از نظر عددی و توانی پنهان نگاه دارد. 2. سیاست؛ از ابزارهای سیاسی برای ممانعت از اقدام علیه برنامه هسته ای خود بهره جوید. 3. توان نظامی متعارف؛ بقدری در حوزه تسلیحات متعارف و سرعت رسیدن به حد مطلوب موثر عمل کند که فرصت اقدام از دشمن گرفته شود. 4. گروگان گیری؛ هسته ای. تهدید استفاده از نخستین سلاح های ساخته شده علیه نزدیک ترین شهر یا پایتخت دشمن. تقریبا بسیاری از کشورهای دارنده سلاح هسته ای پس از آمریکا بصورت ترکیبی هر 4 راه فوق را تا آنجا که توانسته اند همزمان پیگیری کرده اند. اسراییل از گزینه های 1 و 2 و 4 بخوبی بهره جسته است. هند و پاکستان، از هر 4 گزینه بهره جسته اند، همینطور کره شمالی که نتوانست برنامه هسته ای خود را پنهان کند و از ابزار سیاسی کافی برای چانه زنی بهره مند نبود توانست بخوبی از گزینه سوم و چهارم بهره گیری کند. آنها ابتدا به توان متعارف موشکی و توپخانه ای بلند برد بسیار وسیعی دست یافتند، که متعاقبا از تهاجم علیه تاسیسات هسته ای خود ممانعت کافی به عمل می آورد، سپس بعد از توسعه متعارف، پایتخت و شهرهای کره جنوبی که دیگر در برابر تهاجم موشکی انبوه راه برای مقابله نداشتند را گروگان گرفتند، به نحوی که حتی استقرار سامانه پدافند موشکی تاد نیز عملا مثمر ثمر به نظر نمی رسید. کشورهایی مثل لیبی و عراق نتوانستند از هیچ از یک 4 گزینه فوق بهره مند شوند، عراق که برنامه هسته ای خود را شروع کرد بلافاصه با تهاجم اسراییل مواجه شد و از آنجا توان نظامی متعارف کافی نداشت، از طرفی نتوانست از ابزارهای سیاسی و دیگر گزینه ها بهره گیری کند شکست را پذیرفت و به یک انتقام گیری سطحی از اسراییل اکتفا نمئد. ایران نیز آگاهانه بدونه انتخاب هیچ یک از مسیر های فوق برنامه نظامی هسته ای را در حد دانش آن محدود و سپس رها ساخت. مسیریابی چگونگی توسعه و کاهش تنش هسته ای نتیجه گیری یک تازه کار هسته ای میبایست، به دست کم یکصد کلاهک هسته ای با قابلیت ارسال از طرق مختلف دست پیدا کند. و این تعداد با فهم از راهبرد زمان و مکان استفاده پس از دستیابی پنهانی به ذخایر اولیه قابل تنظیم از نظر تقسیم مواد هسته ای و قدرت مورد در تعداد خواهد بود. با این وجود دستیابی پنهانی به این حجم از کلاهک هسته ای که قابل نصب بر روی موشک باشد در زمانی کوتاه امری ناممکن به نظر میرسد. یک معادله؛ اگر 10 بمب یک مگاتنی وجود داشته باشند، آنها ماشین روز قیامت یک کشور اتمی با برنامه محدود هستند، و اگر 30 کلاهک 300 کیلوتنی به آن اضافه کنیم، توان هسته آن کشور به سطح راهبردی ارتقا پیدا میکند، و اگر حدود 70 تا 100 کلاهک از زیر یک تا حداکثر 5 کیلوتن وجود داشته باشد برنامه تاکتیکی آن تقریبا کامل شده است. به موازنه راهبردی، و توان تاکتیکی مناسب نیز دست پیدا کرده. اما به محض شروع اولین آزمایش با آنچنان حجمه سیاسی، اقتصادی و تلاش های نظامی مواجه میشود که ممکن است شانس دستیابی کامل به برنامه فوق را از دست بدهد. بنابراین در 4 گزینه فوق؛ - پنهانکاری محدودیت عملیاتی بالایی دارد، - گروگانگیری نیز عواقب سیاسی و اخلاقی وسیعی دارد، - ظرفیت بازدارنده متعارف نیز هزینه های بسیار بالایی در برخواهد داشت، و نمیتوان این ظرفیت را با وجود برنامه هسته ای آشکار یا حتی پنهان تا حد یک قدرت جهانی شدن بسرعت و با هزینه های کم ارتقا داد، بنابراین "سرعت" در دستیابی به حجم بالای مواد هسته ای برای دستیابی به ظرفیت مناسب تولید بمب مهمترین و قابل ملاحظه ترین فاکتور دستیابی به سلاح هسته ای است. و این برنامه به محض آشکار شدن یک گزینه در برابر مخالفان آن برنامه میگذارد، ممانعت پیش از آنکه دور شود. بنابراین سیاست ابهام هسته ای نه تنها در عمل ناکارا به نظر میرسد بلکه موجبات تهاجم را نیز فراهم می آورد. و در برابر یک اقدام زودهنگام علیه برنامه هسته ای کشور تازه کار، وی باید با تمام توان برای سقوط اخلاقی و زدن ضربت متقابل با هر روشی، منجمله بمب های کثیف، شیمیایی، میکروبی و ... آماده باشد. مسیر زمانی دستیابی به بازدارندگی هسته ای: وضعیت پیش روی یک مبتدی هسته ای تهیه شده برای میلیتاری worior@military.ir استفاده از مطلب و ایده ها تنها با درج آدرس سایت مجاز است