بسم ا.. دیاگرام جالب در ارتباط با میزان نفوذ مهمات کالیبر کوچک به بدن انسان

سلام و وقتتان بخیر ... بسیار عالی ...چقدر ساده و راحت ....مدیریت رو چه راحت نشون دادن .................................................................................................چه بسیارند عبرتها و چه اندکند عبرتگیران ...............................................

Mannlicher M-1895 Blueprint

هدف سه ماهواره بر جدید در ساختار فضایی کشور چیست؟ بعد از عملکرد ضعیف ماهواره بر سیمرغ و پرتاب های ناموفق ماهواره بر سفیر تا الان سه ماهواره بر جدید آزمایش شده ماهواره بر قاصد دو پرتاب موفق ماهواره های نور 1 و نور 2 را انجام داده است ماهواره بر قائم 100(البته مرحله ی اول آن) هنوز ماهواره بر سه مرحله ای سوخت جامد کامل آزمایش نشده اما آزمایش پرتاب مرحله ی اول بدون ماهواره موفق بوده حرف از قائم 105 و 110 و قائم 120 هم زده شده ماهواره بر ذوالجناح تا الان دو پرتاب موفق داشته اما ماهواره ای همراه خود نداشته این تنوع ماهواره بر چه هدفی داشته و نقشه راه توسعه ی فناوری فضایی ایران چی هست؟ چرا چند نمونه ماهواره بر های کوچک تا الان رونمایی و آزمایش شده؟ ماهواره بر های غیر نظامی که وعده ی ساخت و آزمایش آنها داده شده بود به چه مرحله ای رسیدند و... به نظر میرسه سازمان فضایی کشور و سپاه اطلاع رسانی بهتری در این مورد باید انجام بدهند

با سلام. موتور های الکتریکی برای بلند کردن پهپاد بهترین گزینه ان ولی از لحاظ مصرف انرژی موتور های پیستونی مسافت بیشتری می رن.

اسرائیل آماده تحویل Drone Dome به آذربایجان اسرائیل آماده عرضه انواع سیستم‌های جنگ الکترونیک و همچنین مجموعه Drone Dome («گنبد از پهپاد») ساخته شده توسط شرکت سامانه‌های دفاع پیشرفته رافائل است که به طور خاص برای شناسایی و رهگیری پهپادها طراحی شده است. دیوید جندلمن در مصاحبه با haqqin.az تاکید کرد: «اسرائیل از تحویل این سامانه به باکو خوشحال خواهد شد، اگر هنوز آن را تحویل نداده باشد.» به ادعای یک کارشناس، پهپاد ایرانی شاهد-136 که با سرعت کم و با صدای بلند پرواز می کند، شانس بسیار کمی برای غلبه بر سامانه پدافند هوایی آذربایجان دارد/وستانیوز

بوستر جهت استارت موتور نیست جهت لانچ هست چون پهپاد هیچ ارابه ایی جهت تیک آف روی باند نداره و البته قرار هم نیست داشته باشه.پهپاد با موتور روشن توسط بوستر لانچ میشه نحوه استارت موتور شاهد فقط کشیدن ساسات و چرخاندن ملخش هست .ولی موتورهای توربینی یه چیزی شبیه به استابلایزر احتیاج دارند

صد در صد کارامد تره. شاهد 136 الان مورد توجه تمام محافل نظامی غرب بعنوان یک تهدید قرار گرفته است. قطعا به دنبال راه کارهایی برای مقابله با ان هستند. یک راه رادارهای قوی تر و روش دوم شاید صداباشد. چون صدای زیادی دارد. شاید به مانند سونار کشتی ها وسیله ای برای شناسایی پرنده بر مبنای صدا بسازند. با این موتور می توان پهباد انتحاری با ابعاد کوچکتر و صدای کمتر ساخت که سخت تر شناسایی شود. به هر حال اگر بخواهید قوی باشید باید همیشه گام هایی رو به جلو بردارید و جلوتر از دیگران حرکت کنید. قیمت هم مهم نیست. شاهد 136 گفته میشود 20000 دلار قیمت دارد. قطعا قیمت تمام شده ان برای ما بسیار کمتر است. حالا این عدد دو برابر هم شود باز نسبت به سلاح های مشابه مثلا موشک های کروز شاید یک دهم باشد.

نیروی هوایی روسیه باید تغییر کنه و دو دوره رو طی نکرده، یکی دوره حملات دقیق دهه 90 و بعد دوره فراگیر شدن فناوری پنهانکاری و رادار گریزی... روسیه از نظر تکنولوژی همه چیز داره و تو این مسیر اقدام کرده ولی از نظر عملیاتی تو دهه 70 میلادی مونده! چون از نظر اقتصادی امکان جنگ دقیق رو نداره اونم تو مقیاس اکراین و تو این زمینه هم انتخابهای غلطی داره. شاهد چیزی نیست که روسیه نتونه بسازه، اینکه نساختن دلیلش این بوده که درس خوندن رو تا شب امتحان که هیچ تو خود امتحان هم نفهمیدن و دارن از ایران تقلبی میگیرن اونم نه پاسخ همه سوالات رو. برخی سیستم ها تغییر رو میفهمن نیاز رو حس میکنند اما زمانی اقدام میکنند که تیغ روی گلوشون باشه. چین برای روسیه همه جور مهماتی رو بصورت انبوه و ارزان داره.

7 تن بار ... 28 عد fab250 بار شده بر روی سوخوی هندی. اما.... روسها قابلیت عظیم بمباران هواییشون رو بواسط پدافند مجهز اکراین از دست دادن. و الان کارهایی که با شکست دیوار صوتی رو شهر ها و پودر کردن اهداف میتونن انجام بدن رو سپردن به شاهد 136 با 20 کیلو سرجنگی البته از نظر وحشت یکسان! ولی تاثیر گذاری ... یک دلیلش اینه که هزینه بمباران رو باید با تعداد پرواز موفق جنگنده و خلبان تقسیم کرد. و راه درست اینه که بمب ها بصورت دور ایستا پرتاب بشن. اما بمباران دقیق هم هزینه داره و روسها هم به اندازه اکراین مهمات هدایت دقیق برد بلند جنگنده پرتاب ندارن. یه مقایسه: هر بمب اسپایس 1000 در سال 2011 واسه یونان حدود 480 هزار دلار خرج برداشته، اون زمان 100 میلیون یورو دادن و 300 بمب خریدن. برای اسراییل البته ممکنه یک سوم در بیاد. ولی بازم زیاده. کیت جی دم بین 18 تا 30 هزار دلار قیمت داره. گفتن اما سندی ارائه ندادن! که توان روسیه برای ساخت کروزی مثل خا 101 حدودا سالی 36 فروند بوده. و الان همه میدونیم که در مقیاس اکراین 4 تا 5 هزار بمب هدایت دقیق 500 کیلویی یه رقم ناکافی هست. روسیه برای از بین بردن پدافند و کنترل آسمان اکراین هر چی موشک کروز بیشتر میریزه کمتر نتیجه میگیره. نیروی هوایی روسیه مغلوب هست.

حملات سوارم یا گله ای به حملاتی گفته میشه تعداد بسیار زیادی سلاح تهاجمی بر علیه هدف یا اهداف محدود صورت میگیره تا با اشباع شدن سامانه های دفاعی شانس اثابت موفق بالا بره. مثلا 50 تا پهپاد از جهات مختلف در یک زمان به سمت ناوگروه ناو هواپیمابر یورش ببرن قطعا تعدادی به ناوها اثابت میکنن حالا حمله سوارم لزوما به این معنی نیست که همه پهپادها از نقطه شروع پرتاب تا شیرجه تو یک مسیر و فرمیشن خاص باشن و اگر هم هر پهپادی به سمتی خاص بره و هدف واحدی وجود نداشته باشه دیگه حمله سوارم نیست.

swarm یا swarming به حملات زنبوری گفته میشه...

راست میگه. پهپادی که از 100 تا استفاده شدش بیش از 200 تاش را اکراین میتونه نابود کنه معلومه که فقط اثر روانی داره! طوریکه شمارش را هم از یادشون میبره! سخنگوی پنتاگون مشخص نکرده حالا که تاثیر این پهپادها روانی است، خب ابزار ضدپهپاد که نیاز نیست باید ابزار ضد فشار روانی شامل قرص های ارامش بخش و اعصاب و شل کننده عضلات تحویل اکراین دهند در حقیقت و چرا اشتباه لپی! کرده.

فیلم جدید از ناتوانی پدافند اوکراین در مقابل شاهد https://www.aparat.com/v/QMUKw در این فیلم موشک پدافند روی شاهد نمیتواند قفل بکند و خطا میرود قبلا هم در یک فیلم در کیف دیده بودیم که موشک دوش پرتاب اوکراینی به سمت شاهد شلیک میشود ولی در فاصله ی نزدیک به شاهد نمیخورد https://www.aparat.com/v/BLsDb

Dassault-Breguet Super Étendard

آغاز بهره‌برداری از تصاویر «خیام» از امروز وزیر ارتباطات: نخستین‌بار است که داده‌های ماهواره‌ای خیام به شکل عملیاتی در ایران به بهره‌برداری رسیده است و امروز برای نخستین‌بار تصاویر دریافتی این ماهواره به نمایش گذاشته می‌شود. کنترل ماهواره خیام به‌طور کامل در اختیار متخصصین کشورمان است. به‌زودی امکان بهره‌برداری از تصاویر و داده‌های ماهواره خیام برای شرکت‌ها، ارگان‌ها و سازمان‌هایی که خدمات لازم را ارائه می‌کنند فراهم می‌شود. رئیس سازمان فضایی ایران: مرکز کنترل و عملیات ماهواره‌های سنجشی بر اساس استانداردهای جهانی راه‌اندازی شده و تا پایان سال مراکز ۲، ۳ و ۴ در سایر نقاط کشور راه‌اندازی می‌شوند.

به نام خدا درخواست رومانی از اسرائیل برای خرید سامانه موشکی دفاع هوایی گنبد آهنین با استناد به اطلاعات رسانه اسرائیلی Haaretz، رومانی مایل به دریافت سامانه گنبد آهنین از اسرائیل و مذاکره در مورد امکان دریافت مجوز برای تولید تجهیزات نظامی در رومانی است. در صورت عقد قرارداد با اسرائیل، رومانی اولین کشور اروپایی خواهد بود که گنبد آهنین اسرائیلی را به دست خواهد آورد. گنبد اهنین یکی از کارآمدترین سامانه های موشکی دفاع هوایی است. این سامانه به طور خاص طراحی شده تا با آتش توپخانه و راکت ها مقابله کند. با استناد به نیرو های دفاعی اسرائیل، در جریان حملات راکتی از سوی غزه در آگوست سال 2022، سامانه پدافند موشکی گنبد آهنین به نرخ موفقیت 97 درصد در رهگیری راکت ها رسیده است. در طول این حملات در مجموع 580 راکت و خمپاره به سمت اسرائیل شلیک شد. هم اکنون گنبد آهنین توسط ارتش ایالات متحده نیز به خدمت گرفته شده است. ایالات متحده در سال های اخیر بیش از 1.6 میلیارد دلار برای توسعه و ساخت سامانه های گنبد آهنین در اختیار اسرائیل قرار داده. گنبد آهنین راه حلی متحرک، کارآمد و خلاقانه برای مقابله با خطرات راکت های برد کوتاه و گلوله های 155 م.م توپخانه تا برد 70 کیلومتر در تمام شرایط آب و هوایی شامل ابر های کم ارتفاع، باران، طوفان شن یا مه است. این سامانه توسط شرکت دفاعی اسرائیلی Rafael و با همکاری ایالات متحده آمریکا توسعه داده شده است. سامانه گنبد آهنین از 3 عنصر اساسی تشکیل می شود: رادار تشخیص و رهگیری، مدیریت نبرد، و سامانه کنترل تسلیحات (BMC). یک واحد پرتاب موشک (MFU) با 20 موشک آماده شلیک از کنیستر های پرتابگر (3 پرتابگر برای یک باتری). سامانه راداری EL/M-2084 توسط شرکت اسرائیلی Elta توسعه داده شده است. سامانه کنترل ساخت شرکت نرم افزاری اسرائیلی mPrest Systems با همکاری Rafael است. منبع

کاوشگر زیرمداری «سامان» با موفقیت پرتاب شد با تلاش متخصصین سازمان صنایع هوا فضای وزارت دفاع و همکاری پژوهشگاه فضایی ایران ، نمونه آزمایشی «بلوک انتقال مداری سامان» که برای جابجایی ماهواره در بین مدارهای مختلف زمین استفاده می‌شود، با کاوشگر زیرمداری سامان با موفقیت پرتاب و مورد آزمون قرار گرفت. عملکرد زیرسیستم‌های نمونه مهندسی بلوک انتقال مداری سامان در شرایط نزدیک به شرایط فضایی آزمایش شد و داده‌برداری کامل از عملکرد بلوک مذکور انجام و عملکرد آن در شرایط عملیاتی در ارتفاع بالا به اثبات رسید.

بسم ا.. هنگ MIG-21Bis نیروی هوایی کره شمالی جنگنده های هشت میلیون دلاری با فناوری جدید اگرچه در میان ارتشهای شرق آسیا ، ارتش کره شمالی با طیف وسیعی از موشکهای بالستیک / کروز متعارف و نامتعارف شناخته می شود ، اما سالهاست که روند توسعه نیروی هوایی این کشور ، توجه تحلیلگران نظامی را بخود جلب نموده است . در میان سازمان رزمی این نیروی هوایی ، یک هنگ شامل جتهای رزمی نسل سوم MIG-21Bis وجود دارد که بدلیل انتشار برخی خبرها در خصوص بروزرسانی های صورت گرفته برروی هواگردهای آن تا حدودی متمایز از سایر واحدهای این نیرو محسوب می شود .درواقع امر ، پس از فروپاشی اتحاد شوروی و افزایش فشارهای غرب و تحریم تسلیحاتی که از سال 2006 صورت پذیرفت ، نیروی هوایی این کشور نتوانست همگام با ارتش های همسایه خود بر توان خود بیافزاید . علاوه براین ، با وجود نشانه های علاقه به خرید و بکارگیری و حتی توان پرداخت هزینه برای جنگنده های جدیدتری نظیر جی-11 ، جی اچ-7 ، جی-10 و حتی سوخو-35 این امکان تاکنون فراهم نگردید ولی خرید جتهای MIG-21Bis یکی از معدود موفقیتهای این کشور پس از فروپاشی اتحاد شوروی بشمار می رود . جنگنده MIG-21Bis تا سال 1985 میلادی در اتحاد شوروی سابق تولید می شد و بدلیل اویونیک بسیار ساده و بالتبع هزینه های عملیاتی پائین ، برای این کشور بسیار مطلوب به نظر می رسید ، ضمن اینکه نیروی هوایی هند ، این جنگنده را بطور گسترده ای به سلاح ها و سامانه های جنگ الکترونیک مجهز نموده و حتی در داگفایت های شبیه سازی شده با جنگنده های آمریکایی نیز تا حدودی قابلیتهای خود را به نمایش در آورده و حتی با سرنگونی یک فروند جنگنده اف-16 پاکستانی در سال 2019 اعتبار جدیدی برای خود بدست آورد بود . با تمامی این موارد ، MIG-21Bis بدلیل هزینه های عملیاتی پائین ، برای کره شمالی یک گزینه به نظر خوب محسوب می شد در عین اینکه می توانست بعنوان یک مکمل مناسب برای جتهای MIG-23ML و ناوگان فالکروم های این نیرو که تحت امتیاز شوروی و در داخل این کشور ساخته می شد ، بکار رود . پس از فروپاشی شوروی در اکتبر 1990 و مشکلات اقتصادی روسیه ، ناوگان MIG-21Bis درسال 1992 بسرعت از رده پروازی کنار گذاشته شد و تعداد قابل توجهی از این جنگنده های در جمهوری های تازه استقلال یافته که بشدت به پول نیز نیاز داشتند ، وجود داشت تا جایی که فقط در قزاقستان چیزی در حدود 133 فروند از این هواگرد موجود می بود . ورود این جتها به نیروی هوایی کره شمالی باعث می شد تا جنگنده های قدیمی میگ-17 بتدریج از خدمت رده اول خارج شوند ، ضمن اینکه میگهای جدید با مجهزبه موشکهای آر-60 ، موتورهای قدرتمندتر آر-25 و دارا بودن 4 جایگاه حمل سلاح ( به جای دو جایگاه در میگهای قدیمی ) جان تازه ای به نیروی هوایی کره شمالی می دادند که پیش از این نمونه های MIG-21 F.13 ، MIG-PFM و در نهایت MIG-21MF و تعداد کمی نسخه J-7 را در خدمت داشتند . MIG-21 MF این مجموعه پیش از این موفق شده بود چند جنگنده آمریکایی شامل تعداد اف4 فانتوم و حداقل یکفروند هواگرد سیگنت/الینت EC-121 را در دهه شصت میلادی ساقط کرده و همچنین در تسخیر کشتی آمریکایی یو اس اس پوئلبو مشارکت داشته باشند . مضاف براین ، خلبانان نیروی هوایی کره شمالی به شکل گسترده ای در جنگ ویتنام و همچنین ارتشهای عربی مصر و سوریه برای مقابله با نیروی هوایی ارتش عبری وارد عمل شده بودند . MIG-23/29 بدین ترتیب برای خرید MIG-21Bis های قزاقستانی تماس های اولیه برقرار شد ولی بدلیل فشارهای شدید واشنگتن برای عدم تحویل این جنگنده ها به کره شمالی ، این معامله تا حدودی با مشکل مواجه شد . این رویداد یکی از چند مداخله مستقیم کشورهای غربی برای جلوگیری از معاملات تسلیحاتی بین کشورهای متخاصم با آنان بود ، در حالی که بطور همزمان ، قرارداد خرید جتهای میگ-29 نیروی هوایی مولداوی از سوی ایران نیز با همین مداخلات ناکام شد . با تمامی این اوصاف ، بدلیل شرایط اقتصادی بسیار وخیم قزاقستان ، یک معامله مخفیانه بین دوطرف منعقد گردید که در جریان آن ، 40 فروند جنگنده MIG-21Bis به مبلغی در حدود 8 میلیون دلار ( یعنی 200 هزار دلار برای هر جنگنده ) می بایست تحویل کره شمالی گردد که البته گفته می شود بین 30 تا 38 فروند بطور کامل تحویل خریدار شد . با تمامی این اوصاف ، ناوگان جتهای MIG-21Bis نیروی هوایی کره شمالی ، سومین هنگ قابل توجه در این نیرو پس از هنگهای میگ-23 و میگ-29 است که گفته می شود یکسری بروزرسانی ها را نیز بخود می بیند . براساس داده های موجود ، بخش قابل ملاحضه ای از MIG-21Bis های این هنگ به نمایشگرهای دیجیتال چند کاره و تجهیزات ارتباطی جدید مجهز شده اند . علاوه براین ، خلبانان این هنگ از سال 2015 شروع به استفاده از کلاه ها و لباس های پروازی جدید نموده و گفته میشود طیف قابل توجهی از مهمات بومی هوابه زمین نظیر AGP-250 نیز قابلیت نصب و استفاده را در این جنگنده ها دارد . در همین زمینه ، تحلیلگران غربی معتقدند که کره شمالی موفق شده تا سامانه های جنگ الکترونیک جدیدی را برای این هنگ توسعه داده که گفته می شود برخی نمونه های آن که بر روی بالگردهای میل-17 سوری نصب شده امکان مقابله با سیستم های دفاع هوایی پانسیر اس-1 را دارد . در همین زمینه برخی تحلیلگران معتقدند که ناوگان MIG-21Bis های این هنگ به مهمات ضد زره هدایت تلویزیونی نیز مسلح شده اند . با این وجود این ناوگان هنوز به مهمات هوابه هوای پیشرفته تری نظیر آر-77 یا آر-73 مسلح نشده که ممکن است گام بعدی برای بروزرسانی باشد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع

آخرین هدیه از مسکو ....!!!!! چگونه روسها پایه گذار صنعت نوین تولید جنگنده در چین شدند ؟؟؟!!! نیروی هوایی ارتش شوروی سابق ، اولین جتهای رزمی نسل چهارم خود را در اواخر دهه هفتاد میلادی بخدمت گرفت ، بدین معنی که جنگنده ضربتی سوخو-24ام در سال 1979 ، رهگیر سنگین وزن میگ-31 در سال 1981 ، جنگنده سبک میگ-29 به سال 1982 و درنهایت جنگنده برتری هوایی سوخو-27 فلانکر در سال 1985 بصورت عملیاتی وارد سازمان رزمی ارتش شوروی سابق شد . در میان این سخت افزارهای هوایی معرفی شده ، میگ-29 در تیراژ بالا ولی با کمترین هزینه عملیاتی ممکن و عمدتا با هدف صادرات خارجی در خط تولید قرار گرفت . این درحالی بود که در انتهای سال 1991 میلادی ، بیشتر از 800 فروند از این جنگنده دفاع نقطه ای ، در نیروی هوایی شوروی سابق عملیاتی شده بود و صدها فروند دیگر نیز به کشورهای کمونیستی نظیر کوبا ، آلمان شرقی ، کره شمالی و کشورهایی بی طرفی نظیر ایران ، عراق و هند فروخته شده بود . باا ین وصف ، گرچه مسکو در سالهای ابتدایی جنگ سرد بسیار علاقه مند بود تا به شکل گسترده ای ، توانمندترین جتهای رزمی خود را به خارج از حوزه اتحاد شوروی و یا حتی بلوک شرق صادر نماید ، اما بتدریج با پیشرفت فناوری و قرار گرفتن سامانه های مورد استفاده در جتهای جدیدتری نظیر سوخو-27 و میگ-31 بدان معنا بود که این محصولات هرگز به خارج فروخته نمی شوند . در این میان ، تنها جنگنده /رهگیر سنگین وزن صادراتی روسها ، جت نسل سوم میگ-25 بود که در جهان عرب و سپس هند مورد توجه قرار گرفت . باا ین وجود ، با پایان یافتن جنگ سرد در سال 1989 و تنها چند ماه مانده به فروپاشی اتحاد شوروی ، این سیاست تاحدودی تغییر پیدا نمود و تعداد محدودی سوخو-27 به یک مشتری به غیر از نیروی هوایی /دریایی روسیه تحویل گردید که این سرآغازی برای ظهور فلانکر بعنوان یکی از محبوب ترین سامانه های تسلیحاتی پساشوروی در بازار تسلیحاتی بشمار می رفت . چین در دسامبر سال 1990 تنها کشوری بود که اتحاد شوروی ، آن را بعنوان اولین خریدار جتهای سوخو-27 تایید نمود که در قالب این توافقنامه که در 28 ماه می 1990 میان دوکشور منعقد شد ، 24 فروند فلانکر به نیروی هوایی این کشور تحویل داده شد . درواقع امر ، بحث فروش جتهای رزمی نسل چهارم روسی به چین از سال 1988 آغاز شده بود و برخلاف روندی که درآینده رخ داد ، قرار بود تا جنگنده دفاع نقطه ای میگ-29 و جت ضربتی سوخو-24 به نیروی هوایی چین تحویل گردد تا بعنوان ستون فقرات نیروی هوایی این کشور مورد استفاده قرار گیرد . درآن زمان ، نیروی هوایی چین در حدود 30 سال بلحاظ فناوری مورد استفاده از اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده عقب تر بود ، چراکه پیشرفته ترین جنگنده نیروی هوایی ارتش چین ، جتهای جی-7 بشمارمی آمد که گونه ای برگرفته از جنگنده میگ-21 بود که درسال 1959 از سوی روسها به پکن تحویل داده شد که براساس استاندارد هواگردهای رزمی ارتش شوروی ، این نمونه ها ، کیفیت پائین تری نسبت به گونه های عملیاتی موجود در نیروی هوایی شوروی داشتند . با این حال ، ناوگان فیشبدهای چینی نیز در تعداد محدود وارد عمل شد و بخش اصلی نیروی هوایی چین را جتهای میگ-19 و نمونه های مشتق شده بومی آن تشکیل می داد که به سختی در ردیف جنگنده های نسل دوم محسوب می شدند . در مجموع ، خرید جدید نیروی هوایی چین بدان معنا می بود که هر جنگنده نسل چهارمی که توسط پکن خریداری می شد ، یک جهش فناورانه برای این کشور بشمار می آمد . در خصوص منطق مقامات ارشد روسی برای فروش سوخو-27 به چین ، گمانه زنی های زیادی انجام شده ، چنانکه برخی تحلیلگران معتقدند که در جریان مذاکرات ، مقامات وقت روسی و چینی که درسالهای دهه 50 میلادی ، در کنارهم تحصیل می کردند ، همکاری های نزدیک خود را یادآوری کرده که باعث گردید تا فروش سوخو-27 تایید گردد . برخی دیگر از ناظران نظامی نیز معتقدند که موقعیت شوروی و نیازمندی مسکو به همکاری با یک کشور بزرگ باعث گردید تا این موضوع مورد موافقت قرار گیرد . با این حال دسته سومی نیز معتقدند که پس از حادثه میدان تیان آن من و بدتر شدن روابط چین با غرب از سال 1989 ، روسها به این نتیجه رسیده بودند که احتمال به خطر افتادن فناوری سوخو-27 توسط چین به حداقل ممکن کاهش یافته و این درست برخلاف کشورهایی نظیر مصر و اندونزی بود که محصولات شوروی را در اختیار ایالات متحده قرار داده بودند . علاوه براین ، دور کشور فوق هرچه به انتهای دهه هفتاد میلادی نزدیک می شدند ، بستر لازم را برای همکاری دو قدرت کمونیستی شرقی فراهم تر می دیدند و این فروش باعث می شد تا ایده هایی نظیر تولید تحت مجوز جتهای روسی در خاک چین روابط دو کشور را بیش از پیش تقویت نماید . باا ین وجود ، این درونمای جذاب ، بافروپاشی اتحاد شوروی در دسامبر 1991 هرگز محقق نگردید و تنها سه فروند سوخو-27 به چین تحویل داده شد که این روند در میانه دهه اول قرن 21 با تکمیل قرارداد از سوی روسها ، به سرانجام رسید . پس از فروپاشی شوروی ، خط تولید فلانکر به یکباره متوقف شد و این مساله کل برنامه را به سرمایه گذاری چین وابسته نمود . در این زمان ، نیروی هوایی روسیه ساعات پروازی بسیار محدودی را در دفاتر پروازی خود ثبت می نمودند و این به معنای کاهش شدید استانداردهای پرواز رزمی برای ارتش روسیه بود . صنعت هوایی چین نیزاز فرصت بدست آمده ناشی از ناتوانی روسها در سرمایه گذاری مناسب ، کمال استفاده را نمود و با یک برنامه ریزی درست ، شروع به تولید گونه های برگرفته از سوخو-27 های روسی نمودکه به اعتقاد برخی از تحلیلگران ، امروز با مجهز شدن به پوشش های پنهانکار ، رادارهای آرایه فازی و موشکهای هوابه هوای برد بلند در بسیاری از جهات از نمونه روسی نیز توانمندتر شده اند . با توجه به این پیشینه ، گرچه سوخو-27 و گونه های برگرفته از آن ، امروز بطور نسبتاً گسترده ای به کشورهای مختلف صادر شده است ، ولی توانایی چین در خرید مجوز تولید این هواپیما در داخل خاک خود نشان میدهد که اگر وضعیت سیاسی در شوروی سابق ، بدان گونه پیش نمیرفت ، همکاری مشترک دوطرف می توانست به یک اتحاد امنیتی بسیار قابل توجه تبدیل گردد . این درحالی است که سالها پس از امضاء این قرار داد ، هم چین و هم روسیه ، تا حد بسیار زیادی ، جتهای سوخو-27 را از خدمت خارج کرده و به تبع آن ، گونه های جدیدی در روسیه ( سوخو-35 ) و چین (جی-20) را بخدمت گرفته یا می گیرند . در مجموع ، بررسی روند نکته جالبی را در اختیار مخاطب قرار میدهد بدین معنی که چین درسال 1991 فاصله 30 ساله ای را نسبت به روسیه و آمریکا بخود می دید ولی برنامه ریزی مناسب از اوایل دهه نود تا سال 2010 بمدت 20 سال ، حوزه فناوری را چنان پیشرفت داد که با معرفی جی-20 ، یکی از دو جنگنده نسل پنجم دنیا در کنار اف-35 لقب گرفت . این درحالی بود که برنامه بسیار امیدوارکننده میگ-1.42 نیروی هوایی روسیه در دهه نود ، بطور کامل لغو و به جای آن برنامه سوخو-57 جایگزین گردید و به دلیل فرسایش شدید اقتصاد روسیه این برنامه نیز به آهستگی به جلو حرکت می کند . این درحالی بودکه هم چینی ها و هم روسها برای مدت 40 سال موفق نشده بودند که از فناوری جتهای نسل چهارم عبور کنند ولی پکن با سرمایه گذاری وبرنامه ریزی مناسب ، اینک به دومین کشور پیشرو در فناوری جتهای نسل پنجم مبدل شده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند 2- تجمیع مطالب مرتبط با نیروی هوایی چین ، 29 مرداد سال یکهزار و چهارصد و یک خورشیدی منبع 1

بسم ا... پایان یک افسانه !!!! جنگ از یک نظر ، بدلیل وقوع سریع روند ظهور و افول سامانه های رزمی ، یکی از جالب توجه ترین رویدادهای تاریخ بشر بشمار می رود ، جایی که بدلیل نیاز به قدرت آتش بیشتر ، سیستم های نظامی بطور دائم دچار تحول میشوند و این تحول ، گاهی آنقدر سریع به نظر می رسد که درک آن برای ناظران ،کمی مشکل است . با این حال نیروی زمینی ارتش ایالات متحده در جنگ دوم جهانی با مشاهده قدرت تحرک و آتش واحدهای پانزر ورماخت که به تانکهای پانتر و تایگر مجهز شده بودند ، از میانه های سال 1944 دست به طراحی و تولید یک تانک جدید با شناسه ام-26 پرشینگ نمود که می بایست ، نقطه ضعف واحدهای زرهی متفقین را که به شکل انبوه ، به نمونه های مختلفی از تانک ام-4 شرمن مسلح می بودند را به نوعی جبران کند . این مساله در ماه های آخر جنگ به تقریب ، صورت واقعیت بخود گرفت . تصویر فوق الذکر ، یک دستگاه تانک پانتر ورماخت را نشان میدهد که با شلیک مستقیم توپ کالیبر 90 م.م ، ام-3 تانک ام-26 آمریکایی دچار آسیب شده است . در واقع امر ، این حادثه سه شلیک را در پی داشت که شلیک دوم و سوم باعث شد تا پرتابه 90 م.م پرشینگ ، به درون برجک تانک آلمانی نفوذ کرده و آن را بطور کامل از کار بیاندازد.

زره جوجه تیغی تهدیدات نوین ضد زره همیشه برای واحدهای زرهی مرگبار بوده اند. به عنوان نمونه گسترش سلاح های خوشه ای برای نابود کردن واحدهای زرهی و مکانیزه کاربردی هستند. در این بین مهمات متعارف بهبود یافته دو منظوره یا DPICM دارای ریز مهمات با خرج گود برای نابود کردن واحدهای زرهی توسعه یافته اند. این نوع مهمات عموما توسط واحدهای توپخانه ای و راکتی مورد استفاده می گیرد. به طوری که این مهمات را می توان با راکت اندازهای 122 میلیمتری گراد بر علیه واحدهای زرهی مورد استفاده قرار داد. در این بین آلمان ها برای دفع و بی اثر کردن این نوع مهمات خرج گود یک راه حل کاربردی بهکار گرفته اند و آن را بر روی برخی از تجهیزات زرهی ومکانیزه خود پیاده سازی کرده اند. آلمانی ها از زره ای به نام "Igel panzerung" (به فارسی زره جوجه تیغی ) استفاده میکند. این نوع زره، صفحات ماژولاری است که بر روی آن زائده های سوزنی مانند لاستیکی قرار دارد. در حقیقت همین زائد ها باعث می شوند میزان نفوذ پذیری خرج گود ریز مهمات توپخانه ای به شکل قابل توجه ای کاهش پیدا کنند. طوری که در تست های انجام شده این زائده ها موجب شدن یک پرتابه خرج گود 40 میلیمتری با زاویه مخروط 60 درجه در یک زره همگن نورد شده با ضخامت 200 میلیمتر فقط 3-25 میلیمتر نفوذ داشته باشد. در حالت نبود زائده ها استوانه همان خرج گود در زره همگن نورد شده با ضخامت 200 میلیمتر به شکل کامل نفوذ میکند . زره جوجه تیغی امروزه بر روی خودرو رزمی پیاده نظام پوما و هویتزر خودکششی PzH 2000 ارتش المان نصب می شود تا حفاظت آنها را در برابر تهدیدات DPICM با ریز مهمات خرج گود افزایش یابد. نمونه ای از عملکرد زائده های استوانه ای در برابر پرتابه های خرج گود (این تست برای شوروی است) صفحات زره جوجه تیغی نصب شده بر روی خودرو زرهی پوما و هویتزر خودکششی PzH 2000 نمای از ریز مهمات DPICM آمریکایی با خرج گود نمای از ریز مهمات DPICM احتمالا با منشا روسی در لیبی - مشابه این نوع مهمات در سوریه نیز یافت شد که از راکت های 122 میلیمتری گراد شلیک می شده است.

با سلام     "در باب اهمیت لجستیک رزمی"     فیلد مارشال اروین رومل ( فرمانده سپاه آفریقایی آلمان در جنگ دوم جهانی ) در میان یادداشتهایش به نکته ای اشـــاره کرده اسـت . وی اعتقاد داشت که قبل از اینکه آتشباری شروع شود ، سرنوشت جنگ بوسیله فرمانده لجستیک تعیین شده است . او ایـــن درس را از نبرد مشهور العلمین فرا گرفته بود .   "به اعتقاد وی شجاع ترین مردان بدون سلاح نمی توانند کاری انجام دهند ، ســــــــلاح ها بدون مهمات کاری از دستشان برخوردار نیست . اما در جنگهای مدرن نه از سلاح و نه از مــــهمات کـــــاری ســــــاخته نیست . مگــــر آنکه خودروهایی که بنزین کافی داشته باشند و آنها را در میدان جنگ به گردش در آورد ، اهمیت پیدا می کند. ماهیت و نوع پاسخ های فرمانده لجستیک می تواند اشک هر فرمانده سرسختی را در آورد"   پی نوشت :   1- شرح تصویر : اروین رومل در حال هدایت صحنه نبرد از روی زره پوش نیمه شنی SDKFZ-250.3  GREIF در صحرای شمال افریقا   2- این مساله یعنی ماهیت پاسخ فرمانده لجستیک در جنگهای قرن بیست و یکم  ، بخصوص نبردهای ناهمتراز اهمیت صد چندان یافته ، تا جایی که طولانی شدن بقاء سازمان استفاده کننده از چنین تاکتیکهایی ، بدان وابسته است .

  استحکامات و مواضع دفاعی عراق در ساحل و صحرای کویت     کانال محتوی نفت که قرار بود جلوی پیشروی نیروهای ائتلاف را بگیرد