به نام خداوند لوح و قلم ، حقیقت نگار وجود و عدم سال ها پیش در جنگ چالدران زمانی که بین قزلباش ها و امپراطوری عثمانی شعله های جنگ برافروخته شد، سپاه عثمانی که به سلاح گرم و توپ مجهز بود ، توانست سپاه قزلباش ها را شکست دهد و این موضوع برای شاه اسماعیل فاجعه بار بود. امروزه نیز فناوری در کنار آموزش های نظامی دو رکن اساسی و لازم برای پیروزی در نبردهای محدود تا جنگ های بزرگ می باشد. کشور ما نیز سال هاست به دلیل تحریم شدن و عدم برنامه ریزی مناسب برای بروزرسانی تجهیزات و آماده شدن برای جنگ های آینده از قافله فناوری عقب افتاده است و پر کردن این اختلاف فناوری در برهه های مختلف به وسیله شیوه های گوناگون و مقطعی تنها به صورت یک مسکن به داد این کشور رسیده است ، اما در آینده ای نچندان دور ممکن است نه مسکن و نه حتی عملی شبیه قطع عضو هم جوابگوی این زخم چرکین نباشد، چرا که آخرین حلقه گم شده غرب و به خصوص آمریکا برای عملیاتی کردن تسلیحات دو نسل آینده خود تقریبا پیدا شده است. حل معضل SWaP (سایز ، وزن و توان) در مباحث انرژی مورد نیاز برای این تسلیحات این حلقه گم شده می باشد. آرزوی رونالد ریگان برای داشتن یک سامانه دفاعی تحت نام جنگ ستارگان که شامل ریلگان ها ، لیزرهای اشعه ایکس ، پرتو ذرات زیر اتمی ودیگر تسلیحاتی از این دست بود به زودی تحقق خواهد یافت. اما سوالی اصلی شما مسلما این هست که چطور؟ برای درک بهتر این موضوع نیاز است تا کمی وارد علم فیزیک شویم . ابررساناهای دمای اتاق انقلاب بعدی فیزیک و صنایع ابتدا تعریفی بسیار ابتدایی از ابررساناها ارائه خواهیم کرد ، سپس به کاربرد آن ها اشاره ای می کنیم و پس از آن به سیر تحول این مواد خواهیم پرداخت . ابررسانا ماده ای است که با مقاومت بسیار ناچیز و نزدیک به صفر جریان الکتریکی را از خود عبور دهد. یکی از ساده ترین روش ها برای ایجاد یک ابررسانا سرد کردن فلزات تا دمای بسیار پایین می باشد. متعاقبا همیشه نمی توان این دما را در محیط صنعتی فراهم نمود و سال هاست که دانشمندان به دنبال ابررسانا و ماده ای هستند که در دمای اتاق (حدود 20 درجه) ابررسانا باشد. تا این جا ساده ترین کاربردی که به ذهن میرسه خذف اتلاف حدودا 30 درصدی شبکه های انتقال برق هست ، واقعیت اساسی و مهم مد نظر ما این است که این مواد تحت شرایط خاص رفتارهای عجیب از خود نشان می دهند. نمونه ای از این رفتارها زمانی است که یک ابررسانا را بر روی یک مگنت قرار دهیم. وقتی یک ابررسانای نازک بر روی یک مگنت قرار بگیرد ،اثر مایسنر اتفاق افتاده و ابرسانا میدان مغناطیسی را از خود دور کرده ، اما با توجه به نازک بودن نمونه میدان مغناطیسی به داخل ابررسانا نفوذ خواهد کرد و در مجموع باعث قفل شدگی و تعلیق کوانتومی ابررسانا می شود. نحوه خم شدن خطوط میدان مغناطیسی را در شکل زیر مشاهده خواهیم کرد: خطوط میدان در حالتی که فلز گرم است. خطوط میدان در حالتی که تا دمای بسیار پایین سرد شده است (حدود 200 درجه زیر صفر). گفته میشود یک قطعه بسیار کوچک از ابررسانا در این حالت می تواند نزدیک به یک تن بار را حمل کند که مشخصا کاربرد صنعتی بسیار زیادی خواهد داشت و کاربرد نظامی آن در قسمت لجستیک به صورت عمده قابل مشاهده خواهد بود و توان لجستیک و پشتیبانی را تا حد زیادی بالا خواهد برد . اما چیزی که در اینجا مد نظر ماست باتری های ساخته شده به وسیله ابرسانا ها می باشد ، این باتری ها که زمان شارژ و دشارژ بسیار سریع دارند ، می توانند مقدار بسیار زیادی از انرژی را در خود ذخیره کنند و با توجه به اینکه در این باتری ها قطعه متحرکی وجود ندارد ، بسیار قابل اعتماد می باشند. در یک نمونه از این باتری ها انرژی در میدان مغناطیسی حاصل از جریان DC داخل یک پیچه ابرسانا ذخیره می شود . به این نوع باتری ها به اختصار SMES گفته می شود. نمایی از کارکرد این باتری ها به صورت زیر می باشد. این ذخیره کننده انرژی همه ویژگی های یک ذخیره کننده ایده ال را داراست اما حجم گرمایی که باید مهار شود بسیار بالاست و صرفه اقتصادی این سیستم را به شدت کاهش می دهد ، اما فرض کنید ابررسانایی در دمای اتاق داشته باشید ، در این صورت منبع انرژی پایدار را در ابعاد صنعتی نیز خواهید داشت . اما در سایز بسیار کمتر چون تعداد شارژ این سیستم از لحاظ تئوری بی نهایت می باشد . اما چه چیز باعث شده است تا در نویسنده این اطمینان بوجود آید که بسیار زود ابررسانا ها در دسترس غول های صنعتی دنیا قرار خواهد گرفت ؟ با اینکه سال هاست دانشمندان به دنبال چنین موادی هستند اما در این 2-3 سال اخیر اتفاقات بسیار خوشحال کننده ای در این زمینه افتاده است . اول اشاره ای کوتاه خواهیم کرد به برنده جایزه نوبل سال گذشته ... اسم کشفی که این سه فرد انجام داده بودند ، انتقال فاز توپولوژیک و مراحل توپولوژیک ماده می باشد. این کشف در حوزه ماده چگال می باشد و مبانی نظری برای طراحی مواد با ویژگی های مخصوصا الکتریکی خاص را فراهم می کند . یکی از مسائلی که این تئوری به خوبی توضیح داده بود اثر کوانتومی هال می باشد که به وسیله توپولوژی سطحی ماده توصیف شده است. نکته دیگری نیز که وجود دارد که کنار بعد نظری ، تکنیک های آزمایشگاهی نیز تا حد بسیار زیادی پیشرفت کرده و توانسته اند ماده هایی را طراحی کنند که در دمای تنها منفی 70 درجه سانتیگراد به دمای ابررسانایی برسد و یا فناوری دیگری که در ایتالیا و آلمان مشاهده شده است و آن نیز کنترل ابررسانایی مواد به وسیله لیزرهاست . کاهش دمای ابررسانایی در سال ها اخیر بسیار چشمگیر و گسترده بوده است و مطمئنا به زودی ابررسانا در دمای اتاق را خواهیم داشت . اما این علم مطلقا در اختیار کشورهای اروپایی و آمریکا خواهند ماند و با توجه به زیرساخت صنعتی آمریکا و پیشرفت های دانشگاه های این کشور در این زمینه این کشور اولین کشوری خواهد بود که این فناوری را صنعتی کند. از طرف دیگر وقتی اخباری نظیر روباتیک کردن یک سوم ارتش آمریکا تا 2030 ، آماده شدن توپ الکترومغناطیسی زوم والت ، آماده شدن پروژه لیزر اکسکالیبر ، سیستم دفاع فعال جنگنده های آمریکا و هزاران خبر دیگر از این دست را می خوانیم باید خود را اماده کنیم که تا حدود 10 سال دیگر اختلاف فناوری ما و ارتش آمریکا بسیار بیش از پیش شود، اما افسوس و صد افسوس که در این کشور آینده نگری به درستی انجام نمی شود و بهینه سازی ها بر اساس مدیران بی تجربه و یا بی سواد ارائه می شود. هرگونه کپی برداری از این مطلب با ذکر منبع بلامانع است. © military.ir © منابع: https://fa.wikipedia.org/wiki/جنگ_چالدران#.D9.86.D8.AA.DB.8C.D8.AC.D9.87_.D8.AC.D9.86.DA.AF_.DA.86.D8.A7.D9.84.D8.AF.D8.B1.D8.A7.D9.86 http://www.coldwar.org/articles/80s/SDI-StarWars.asp https://www.thoughtco.com/quantum-levitation-and-how-does-it-work-2699356 https://phys.org/news/2017-05-laser-pulses-reveal-superconductors-future.html https://en.wikipedia.org/wiki/Superconducting_magnetic_energy_storage

دروازه های باز بین النهرین مختصری در باب عملکرد جنگنده سنگین اف-14 در جنگ دوم و سوم خلیج فارس و پیامدهای آن سرآغاز : بدنبال تصمیم واشنگتن مبنی بر مداخله در بحران دوم خلیج فارس که پس از حمله ارتش بعث عراق به کویت پدید آمد ، ارتش ایالات متحده با اجرای یک ساختار برنامه ریزی شده با محوریت یک جابه جایی لجستیکی به تقریب بزرگ پس از جنگ ویتنام ، عملیات سپر صحرا را با هدف انتقال مقادیری انبوه از سامانه های تسلیحاتی در دستور کار خود قرار داد . این تجمع نظامی از سپتامبر 1990 با هدف آماده سازی های اولیه برای عکس العمل نظامی علیه عراق آغاز شد که درنهایت در ژانویه سال بعد ( 1991) درقالب عملیات طوفان صحرا اجرایی گردید . پیشینه : با اتمام جنگ سرد در سال 1989 و علیرغم تجزیه امپراتوری شوروی در یکسال پس از آن ، هنوز بخش عمده ای از ماشین نظامی ایالات متحده در اروپای غری مستقر بودند ، اما پس از تهاجم غافلگیرانه ارتش عراق به کویت ، نوک پیکان این توان نظامی این کشور برای بیرون راندن واحدهای عراقی به این منطقه بازگشت . بدین ترتیب ، عراق با اطمینان از عدم وجود یک مقاومت نظامی جدی ، در اوت 1990 کویت را به اشغال خود درآورد و در جریان عملیاتی که تنها کمتر از 24 ساعت بطول انجامید ، انچه که درآن زمان در عراق با مفهوم "وحدت تاریخی" عراق و کویت نامیده می شد ،را محقق ساخت . با این حال ، در کنار سایر سامانه های تسلیحاتی ، انتقال توان هوایی این کشور ، شامل ده اسکادران از توانمندترین هواگردهای رزمی نیروی دریایی ، شامل جتهای سنگین اف-14 برای ورود به صحنه نبرد و کسب و تحمیل برتری هوایی به منطقه خلیج فارس اعزام گردید . دراین میان ، گرچه این جتهای سنگین بطور خاص برای پرواز از روی عرشه ناوهای هواپیمابر طراحی شده بودند ، اما بدلایل تاکتیکی ، از جمله محدویت گستره آبی در شمال خلیج فارس ، تشخیص داده شد تا این جنگنده ها برای اجرای عملیات روتین محوله از پایگاه های زمینی مستقر در شبه جزیره عربستان نیز وارد عمل شوند . علاوه براین ، از آنجا که تهدید نیروی دریایی عراق ، چندان خطرناک ارزیابی نمی شد ، تامکتها بسرعت به پایگاه های نیروی هوایی سعودی منتقل تا درصورت نیاز برای اجرای حملات ضربتی ، اسکورت و شناسایی بر روی فضای هوایی سعودی و همچنین گشت رزمی بر فراز دریایی سرخ و خلیج فارس مورد استفاده قرار گیرند . در نتیجه ، حداقل 99 فروند از این جنگنده ها با اجرای 4124 سورتی (پرانه) را در جریان عملیات نظامی علیه عراق در دفاتر پروازی نیروی دریایی به ثبت رساندند . بیلان این هواگرد رزمی در جنگ با عراق را چگونه می توان ارزیابی نمود ؟؟ از یک نظر ، تامکتهای نیروی دریایی به تنهایی از برتری قابل توجهی بر تمامی جتهای رزمی نیروی هوایی عراق برخوردار بودند . درآن زمان ، نیروی هوایی ارتش بعث (IrAF) فاقد جتهای رهگیر میگ-31 یا جنگنده های برتری هوایی سوخو-27 ( که در شرف سفارش قرار داشتند.م ) بودند که بتواند روی کاغذ ، یک چالش جدی برای تامکتهای نیروی دریایی باشد ،در حالی که بطور همزمان ، کمیت فاکس بتهای عملیاتی این نیرو برای ایجاد خطر جدی بر علیه تامکتها نیز شبهات زیادی را بوجود می آورد تا در نقش یک پیکربندی رزمی و یا حتی پیش اخطار بتواند نقش موثری برای اسکادران های میراژ عمل نماید . در آنسوی جبهه ، سلسله مراتب فرماندهی نیروی هوایی عراق ، تجربه قابل توجهی را در دست و پنجه نرم نمودن با اسکادران های اف-14 نیروی هوایی ایران (بعنوان پیشگان جتهای نسل چهارم ) بدست آورده بود تا جایی که خاطره سرنگونی نزدیک به 160 فروند جنگنده عراقی در انواع مختلف ( از فیشبد تا فیترو فاکس بت و از میراژ تا سوپراتاندارد ) هنوز در اذهان وجود داشت . ستوان استوارت "میت" براس تنها شکارچی تامکت در عملیات طوفان صحرا وی برفراز روستای کوچکی میان بغداد و بصره ، به شکل بصری ، یک بالگرد میل-8 هیپ عراقی را مشاهده نمود که با سرعت در حال پرواز بسمت جنوب عراق بود در نتیجه با بالا دادن دماغه جنگنده خود و یک غلت سریع به سمت چپ ، تامکت خود را بصورت وارونه در آورد و فاصله خود با این هیپ نگون بخت عراقی را به کمتر از 1 مایل رساند . با این مانور ، وی فرصت پیدا کرد تا با مسلح کردن یک تیر موشک هوابه هوای AIM-9M سایدویندر ، بالگرد عراقی را در یک بازه زمانی چند ثانیه ای به"" گلوله ای از آتش""تبدیل کند . اما شرایط ، به آن صورتی که نیروی هوایی عراق تصور می کرد به مانند جنگ فرسایشی 8 ساله با ایران جلو نرفت و اسکادران های اف-14 نیروی دریایی علیرغم قابلیتهای چشمگیر خود به دلیل سه عامل محدود کننده موفق نشد تا از همه توانایی های خود برفراز آسمان کویت و عراق استفاده کند . نخست اینکه نیروی هوایی عراق ، بخش قابل ملاحضه ای از دارایی های خود را به ایران منتقل نمود تا از گزند حملات مستمر هوایی دشمن محافظت شوند و به همین دلیل جنگ برای تسلط بر روی هوایی بسرعت خاتمه پیدا نمود و کمبود هدف هوایی بوجود آمد . دوم ، نیروی دریایی ایالات متحده بدلایل مختلف از جمله مشکلات فنی و همچنین رقابتهای نانوشته با نیروی هوایی ، موفق نشد تا پیش از آغاز جنگ ، سامانه ها و رویه های خود را در یک فرماندهی مشترک با نیروی هوایی ادغام نماید ( در طول جنگ سرد ، نیروی دریایی و نیروی هوایی می بایست بصورت جداگانه بر علیه اتحاد شوروی وارد عمل می شدند ) و این مساله در محیط عملیاتی بسیار کوچکتر خاورمیانه بصورت حادتری به نمایش در آمد ، این بدان معنا بود که خطر شلیک به خودی به مراتب بیشتر می شد . سومین محدودیت موجود نیز قوانین سخت گیرانه برای شناسایی دقیق دوست و دشمن بشمار می آمد که کاربر مهمات فامد ( فراتر از میدان دید ) را با مشکل مواجه می ساخت ( در حالی که نیروی هوایی ایران به تقریب با چنین مشکلی مواجه نمی شد .م ) بعنوان مثال تامکت به عنوان حامل مهمات فامد فینیکس با بردی دوبرابر بیشتر از هر جنگنده رقیب در آن زمان ، درصورتی که یک برنامه ریزی دقیق برای اجرای ماموریتهای محوله برای همه هواگردهای حاضر درصحنه وجود نمی داشت ، خود به یک تهدید برای جتهای نیروی هوایی ( نظیر اف-15 ) مبدل می گشت . تامکتها با مجهز شدن به غلاف شناسایی تاکتیکی تارپس ، نقش بسیار مهمی در اجرای ماموریتهای ارزیابی خسارت نبرد و شناسایی تاکتیکی بر عهده داشتند در نتیجه بروز چنین محدودیتهای عملیاتی ، نیروی دریایی ایالات متحده نتوانست بخوبی از ناوگان تامکتهای آماده خود ، در حالی که بر خلاف همتایان ایرانی ، مسلح تر و به روز تر بودند ، استفاده نماید . اما انچه که به عینه مشخص بود ، حضور این جنگنده ها ، به مانند درگیری های هوایی میان عراق و ایران ، موجبات عقب کشیده شدن یگان های هوایی عراق شد ، در حالی که تجهیز این هواگردها به حسگرهای استاندارد به منظور اجرای ماموریتهای شناسایی تاکتیکی ، ارزیابی خسارت های حاصل از حملات هوایی و ردیابی سامانه های موشکی اسکاد ، خدمات بسیار قابل توجهی را در طول جنگ به ثبت رساند ، به همین دلیل تنها یک شکار هوابه هوای برای این اسکادران ها مورد تایید قرار گرفت . در واقع ، این شکار در ششم فوریه 1991 با شلیک یک تیر موشک AIM-9 بر علیه یک بالگرد میل-8 عراقی ثبت گردید . با این حال ، تامکتها درطول جنگ ، چندین بار جتهای سریع السیر میگ-25 فاکس بت عراقی را رهگیری نمودند ( به مانند نیروی هوایی ایران که شکار فاکس بت در تمامی طول جنگ یک چالش آشکار برای آنها بشمار می آمد . م ) اما در نهایت این فاکس بت بود که موفق شد دنبال کنندگان خود را جا گذاشته و به موقع از صحنه نبرد خارج شود . ستوان دوون جونز ، فرمانده تامکت ( کابین جلو ) پس از هدف قرار گرفتن توسط سامانه سام-2 توسط واحدهای "سیل" بازیابی میشود . افسر تسلیحات وی (کابین عقب) ستوان لاورن اسلید در این ماجرا به اسارت درآمده و بعدها آزاد می شود در حوزه شبکه پدافند زمین پایه ، گرچه انتظارها این بود که تجربه 8 سال جنگ با ایران ، کمک زیادی به عراق برای مقابله با برتری هوایی ائتلاف نماید ، اما در مقایسه به استانداردهای منطقه ای (بخصوص سوریه ) تنها یک فروند F-14B بر اثر آتش سامانه اس-75 (سام-2 ) در هفته های آغازین عملیات طوفان صحرا ، سرنگون شد ( این سامانه از دهه 50 میلادی در خدمت قرار دارد و نمونه های بروزرسانی شده و برگرفته از آن در جنگهای متعددی مورد استفاده قرارگرفت . اما پس از پایان جنگ و بررسی محدودیتها و ضعفها ، یک نمونه بروزرسانی شده اف-14 با شناسه F-14D مجهز به پیشرانه های قدرتمند تر و اویونیک جدیدتر پا به صحنه گذاشت . تامکتهایی که برای ایفای نقش حملات هوا به زمین ، اصلاح شده بودند ، چیزی در حدود 7 سال بعد در کنار بمب افکن های سنگین بی-1بی ، درطی 4 روز حملات پی درپی ( عملیات روباه صحرا ) وارد عمل شدند و علاوه برآن ، گشتهای منظم برفراز فضای هوایی عراق با هدف اجرای منطقه پرواز ممنوع نیز برعهده تامکتها گذاشته شد . در همین گشتها بود که تامکتها با شناسایی یک فرمیشن دو فروندی از فاکسبتهای عراقی در فاصله 20 کیلومتری ، مبادرت به شلیک فینیکس به انها کرده ، هرچند میگها بسرعت دور زده و فرار را بر قرار ترجیح دادند . تامکت بعنوان نخستین جنگنده نسل چهارم در سال 2006 و پس از مشارکت در عملیات اشغال عراق (2003) از خدمت کنار گذاشته شد ، چرا که سودمندی آنها بدلیل پایان جنگ سرد و از میان رفتن تهدید ارتش سرخ ، محدود شده بود و هزینه های عملیاتی آن توجیه ناپذیر به نظر می رسید ، هر چند این جنگنده ها همچنان در نیروی هوایی ایران بخدمت ادامه می دهند . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1-بن پایه

سلام خدمت همه برادران میلیتاری گزارش تصویری از نمایشگاه به شدت کم کیفیت کیش ، متاسفانه قسمت ایر شو کیش به دلیل منطقه پرواز ممنوع جام جهانی قطر برگزار نشد.و نمایشگاه صرفا در محیط سالنی با حضور شرکت های ایرانی و روسی برگزار شد.واقعا بد ضد حالی زدن خیلی ضرر کردیم :/ مقداری کاتالوگ هم هست اگر وقت شد اپلود میشه... شرکت های روسی سامانه ضد اخلال جی پی اس سامانه جمینگ انتن ارتباطی پهپاد موتور وانکل 794 وانکل 793 وانکل 788 توربو جت 894 توربو جت 840 موبوجت کار زیبا از یک شرکت اصفهانی قیمت 700 تومان (یک ست موتور + 3 پلت فرم) هدایت با وایفای گوشی

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز شبنم آسمان (بخش سوم و پایانی) (Sky Dew EL/M-2083)  اسرائیل به شدت از پتانسیل حملات موشکی کروز از سوی دشمنان منطقه ای خود (که رئیس آنها ایران است) و همچنین بازیگران غیردولتی بالقوه آگاه است. فوری‌ترین دشمنان اسرائیل، به‌ویژه گروه‌های تروریستی حماس و حزب‌الله [ترویست واقعی رژیم کودک کُش است نه این گروه ها – مهران 55 ] ، در سال‌های اخیر گام‌های مهمی در توسعه و بهبود زرادخانه‌های موشکی و پهپادی خود برداشته‌اند که چالش‌های جدیدی را برای کل «شبکه دفاع هوائی چندلایه این کشور» ایجاد می‌کند. اما خطر فزاینده‌ای که وجود دارد آن است که این گروه‌ها و دیگر گروه‌های نوظهور در آینده منطقه، سامانه‌های جدیدی از جمله پهپادهای انتحاری و موشک‌های کروز را به میدان می‌آورند که شاید «گنبد آهنین» به بهترین شکل ممکن برای پاسخگویی به آن‌ها به شکل کنونی مجهز نباشد. IDF با این درک موقعیت پیش رو ، تلاش‌هایی را برای گسترش مجموعه‌های مکمل برای Iron Dome و همچنین توسعه «شبنم آسمان» (HAAS) انجام داده است. کشتی های هوائی مجهز به رادار (مانند HAAS) ، علاوه بر کاربرد خاص آنها در دفاع در برابر حملات موشکی کروز، به طور کلی به بهبود آگاهی محیطی و موقعیت در شبکه پدافندی کمک می کنند. برای کشور نسبتا کوچکی مانند اسرائیل، که با طیف گسترده ای از تهدیدات مختلف مواجه است و توسط نقاط اشتعال بالقوه احاطه شده است، هشدارهای پیشرفته ای از این نوع همیشه مورد تقاضا بوده است. شبنم آسمان همچنین می تواند به مقابله با انواع تهدیدهای آشناتر از سوی گروه شبه نظامی حماس در غزه و همچنین گروه حزب الله لبنان کمک کند. این گروه ها مجهز به زرادخانه های موشکی قابل توجهی هستند که می توانند شهرهای بزرگ اسرائیل را هدف قرار دهند. در جریان درگیری غزه در اوایل سال جاری ، رگبارهای موشکی در تلاش برای غلبه بر پدافند هوایی اسرائیل شلیک شد. سیستم Iron Dome در طول درگیری 11 روزه مورد استفاده گسترده قرار گرفت و عملکرد آن به طور عمیق مورد بحث قرار داد. علاوه بر این، این گروه های شبه نظامی از وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین از جمله پهپادهای انتحاری حامل محموله های انفجاری استفاده می کنند. با این حال ، قرار دادن رادار EL/M-2083 در شمال اسرائیل نشان می دهد که [به جای غزه] نگرانی اصلی ممکن است تهدیدهایی باشد که از سوریه، عراق، ایران و لبنان نزدیک می شوند. به ویژه در لبنان که گروه حزب الله مورد حمایت ایران دارای زرادخانه عظیم و پیچیده ای از موشک ها و هواپیماهای بدون سرنشین است که بردی برای رسیدن به تمامی خاک اسرائیل دارد. همچنین قابل توجه است که اسرائیل در سال گذشته به طور مستقیم ایران را در رابطه با «حملات هواپیماهای بدون سرنشین با برد بلندتر» مقصر دانسته است و در مراکز دفاعی این کشور ؛ تهدید ناشی از حملات پهپادی که توسط نیروهای نیابتی ایران در عراق یا سوریه انجام می شود به طور فزاینده ای مورد بحث قرار گرفته است. در عین حال، زمین کوهستانی شمال این کشور به طور کلی برای یک رادار مرتفع بالا به پایین مانند شبنم آسمان مناسب تر به نظر می رسد. ماموریت اصلی سامانه آمریکائی JLENS محافظت از واشنگتن دی سی در برابر حمله موشکی کروز بود که با توجه به لغو شدن این پروژه ، کماکان یک نگرانی اصلی در دکترین دفاعی آمریکا است. همچنین شایان ذکر است که (در حالیکه ما از قابلیت های دقیق سامانه HAAS یا شبنم آسمان اطلاعی نداریم) ، سامانه JLENS به عنوان یک کشتی هوائی مجهز به رادار ، قادر به نظارت بر حریم هوایی از ویرجینیا تا نیویورک یا بوستون (در امتداد جبهه ای که حدود 500 مایل طول داشت) ، اعلام شد. قلمرو اسرائیل در طولانی ترین نقطه خود بیش از 500 مایل امتداد ندارد، بنابراین قرار دادن آن در شمال اسرائیل می تواند به خوبی مرزهای دیگر را هم پوشش دهد. معمولاً توانایی ماندن در ارتفاع بالا برای مدت طولانی در همه شرایط آب و هوائی ، به این معنی است که سازه های هوائی نظارتی مانند شبنم آسمان می توانند مقرون به صرفه بودن و کاهش نیاز به تعمیر و نگهداری (به خصوص در مقایسه با هواپیماهای هشدار اولیه) در هوا را ارائه دهند. از سوی دیگر، ما نمی دانیم که تاکنون چقدر در این برنامه اسرائیل سرمایه گذاری شده است ولی همانطور که JLENS نشان می دهد، تحقق این امر می تواند یک قابلیت بسیار گران قیمت باشد. گزارش هایی وجود دارد که نشان می دهد هزینه توسعه شبنم آسمان «تقریباً به طور کامل» توسط دولت ایالات متحده و از طریق تأمین مالی نظامی خارجی [سالیانه 3.3 میلیارد دلار کمک مالی بلاعوض] انجام شده است. با این وجود، به نظر می‌رسد اسرائیل ها متقاعد شده اند که این کشتی های هوائی بزرگ، مکمل مهمی برای شبکه دفاع هوایی قدرتمند آن هستند. ... پایان (با توجه به حجم زیاد مطلب ، به جهت اینکه برای دوستان خسته کننده نشود ؛ معرفی این جنگ افزار در قالب 3 پست ارسال شد) منبع منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز شبنم آسمان (بخش دوم) (Sky Dew EL/M-2083)  در حالی که «بالن های کوچکتر مجهز به حسگرهای الکترونیکی» ، ویژگی آشنای عملیات های نظامی در سرتاسر جهان امروز هستند [معمولاً این بالن های هوائی کوچکتر نظارت موضعی برای پایگاه‌های نزدیک به مناطق درگیری، مناطق مرزی یا سایر نقاط مورد علاقه را فراهم می‌کنند] ؛ بالن‌هایی با اندازه بزرگ با محموله راداری سنگین بسیار کمتر رایج هستند. اما این بالن های بزرگ مزایا و قابلیت های قابل توجهی را ارائه می دهند که فقط یکی از این توانائی ها ، ماندگاری بالای آنها و امکان ماندن ایستگاه هوائی برای روزهای متوالی بصورت ثابت در یک نقطه است. علاوه بر درگیر نبودن با محدودیت های رادارهای زمین پایه [معضلات حاصل از پست و بلندی های زمین و مسائل توپوگرافیک] ، آنها همچنین می‌توانند بخش وسیع‌تری از فضای هوایی منطقه [از سطح زمین تا ارتفاع بالا] را زیر نظر داشته باشند. که این ویژگی برای شناسایی تهدیداتی که در ارتفاع پائین پرواز می کنند، بسیار مفید هستند. در عین حالی که ارتفاع بالای آن‌ها باعث شده که محدودیت‌های بسیار کمتری نسبت به رادارهای زمینی داشته باشند ، این کشتی های پرنده «خطِ دید» بسیار طولانی‌تری را «نسبت به افق» به شبکه پدافندی ارائه می دهند. ایده «استفاده از «آئروستات (کشتی هوائی) برای هشدار در خصوص حملات موشکی کروز» ، زیربنای برنامه JLENS ارتش ایالات متحده بود که بین سال‌های 1996 تا 2017 دنبال می شد. اما در میان تاخیرها و هزینه‌های بیش از حد این طرح ؛ نکته مهمتر این بود که برنامه JLENS پیش از لغو شدن ، توقع و توانایی عملیاتی مد نظر سفارش دهندگان خود را برآورده نکرد. شایان ذکر است که نمونه های اولیه JLENS با رادار نظارت باند VHF یا رادار کنترل آتش باند X مجهز شدند. پروژه JLENS ارتش آمریکا ، راهنمای اولیه اسرائیل برای تولید شبنم آسمان بود کشورهای دیگر نیز ، سامانه‌های نظارتی دوربرد مبتنی بر کشتی های هوائی مشابه را معرفی کرده‌اند. از جمله (آنچنان که در تصاویر ماهواره ای دیده می شود) چین هم بالن هائی را به آسمان فرستاده است که تحلیل گران احتمال می دهند این کشتی های هوائی ، رادارهائی را بر فراز جزایر مصنوعی این کشور در دریای چین جنوبی حمل نمایند. اسرائیل این کشتی های هوائی حامل رادار خود را به کشورهای دیگر هم فروخته است. کنسرسیوم سازنده شبنم آسمان ادعا می کند که این سامانه قادر است تا 500 هدف را با برد کشف بیش از 135 مایل دریایی (برای یک هدف به اندازه جنگنده) ، «در شعاع پوشش» از زمین تا ارتفاع 24000 فوتی ردیابی کند. مشتریان تا به امروز ELM-2083 نیروهای مسلح کشورهای هند و سنگاپور هستند. مطابق قراردادهای اعلام شده ، هند از بالن هوائی ساخت خود و سنگاپور از این رادار هوائی به همراه یک بالن طراحی شده توسط TCOM استفاده می کند. نسخه هندی شبنم آسمان با بالن ساخت DRDO هندوستان با ارائه نظارت مداوم و همه سویه فضای هوایی از ارتفاع بالا، نیروی هوائی اسرائیل قادر خواهد بود با استفاده از شبنم آسمان ؛ تهدیدات مختلف را در برد طولانی و در ارتفاع پایین شناسایی کند. این داده های گردآوری شده توسط شبنم آسمان ، سپس در اختیار شبکه یکپارچه دفاع هوایی چند لایه اسرائیل قرار می گیرد تا بر اساس اولویت های این شبکه دفاع هوائی نسبت به رهگیری و نهایتا هدف گیری اهداف متخاصم اقدام گردد. اساساً سیستم های رادار هوائی شبنم آسمان به عنوان مکمل حسگرهای موجود در شبکه نظارتی زمین و همچنین حسگرهای هوابرد نصب شده بر روی هواپیماها و هواپیماهای بدون سرنشین عمل می کند. شبکه پدافند و دفاع هوایی اسرائیل علاوه بر جت های جنگنده سرنشین دار و پهپادهای نظارتی ، شامل انواع سیستم های دفاعی از «سامانه دفاع موشکی بالستیک Arrow 3» تا «سامانه گنبد آهنین» است که این شبکه را قادر می سازد تا با طیف متنوعی از تهدیدات نظیر موشک های کروز و بالستیک ، راکت ها ، گلوله های توپخانه و گلوله های خمپاره مقابله کند. همچنان که انتظار می رود ؛ آسمان اسرائیل به طور فزاینده ای با تهدیدهای پیچیده تری مواجه است که شبکه یکپارچه پدافندی وظیفه دارد با آنها مقابله کند. متناسب با رشد تهدیدات ، همه «این سیستم های اشاره شده» به طور بالقوه از ظرفیت نظارت اضافی ارائه شده توسط یک رادار مبتنی بر آئروستات (کشتی هوائی) بهره مند خواهند شد. به ویژه در برابر انواع تهدیدات در ارتفاع پایین که ممکن است از طریق پوشش راداری سنتی قابلیت نفوذ داشته باشند. سامانه پدافندی آیرون دام قابل توجه است که سامانه پدافندیIron Dome پیش از این ، توانایی رو به رشدی را در برخورد با موشک‌های کروز و پهپادهای کوچک و همچنین هواپیماهای پرواز کننده در ارتفاع پست از خود نشان داده است. ارتش ایالات متحده نیز ، اخیراً گنبد آهنین را با هدف استفاده از آن برای دفاع موضعی در برابر موشک های کروز مهاجم به جزایر گوام (یکی از برجسته ترین تهدیدات ذکر شده در آخرین بررسی دفاع موشکی پنتاگون) مورد آزمایش و بررسی قرار داده است. ادامه دارد ... (با توجه به حجم زیاد مطلب ، به جهت اینکه برای دوستان خسته کننده نشود ؛ معرفی این جنگ افزار در قالب 3 پست ارسال می شود) منبع منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

بسم ا.... شبیه ساز DCS Heatblur Simulations با موسیقی متن Mighty Wings تاپ گان https://www.aparat.com/v/hE95S

ژاپن،ایتالیا و انگلستان برای ساخت جنگنده سری جدید نسل ششم تا سال ۲۰۳۵ با هم همکاری خواهند کرد.این نخستین جنگنده نسل ششمی آسیا و اروپا خواهد بود. GCAP یا برنامه جهانی مبارزه هوایی منابع هر سه کشور را برای ساخت یک جنگنده مشترک تجمیع خواهد کرد. GCAP یکی از حداقل دو جنگنده نسل ششمی است که در حال توسعه است. روز جمعه، نخست وزیران ژاپن ، بریتانیا و ایتالیا در بیانیه ای مشترک این اعلامیه را اعلام کردند و خاطرنشان کردند که این برنامه شامل «همکاری آینده با ایالات متحده، با ناتو و شرکای ما در سراسر اروپا، هندو اقیانوسیه و در سطح جهانی است. GCAP، هر سه کشور توافق کرده اند که منابع خود را با هم ترکیب کنند و یک جت جنگنده مشترک تولید کنند. پیش از این، ژاپن متعهد به ساخت جنگنده FX بود ، در حالی که بریتانیا و ایتالیا در ساخت جنگنده Tempest با یکدیگر همکاری می کردند . به گفته وزارت دفاع بریتانیا این ۳ کشور اکنون به شدت برای طراحی کانسپت و ایجاد ساختارهای مورد نیاز برای ارائه این پروژه عظیم دفاعی و آمادگی برای راه اندازی فاز توسعه در سال 2025، کار خواهند کرد." این سه نفر همچنین توافقنامه تقسیم هزینه را قبل از سال 2025 انجام می دهند و مشخص می کنند که چه کسی هزینه چه چیزی را پرداخت می کند، زیرا هواپیما بدون شک دوره توسعه بسیار گرانی خواهد داشت. هیچ یک از این سه کشور به تاریخ اولین پرواز متعهد نشده اند، اگرچه قرار بود نمونه اولیه Tempest در سال 2027 و نمونه اولیه FX تا سال 2028 پرواز کند. این امر نشان میدهد بیشتر از یک دهه برای توسعه اویونیک و سیستم های جنگی و سلاح هایی که GCAP را به یک جنگنده در کلاس جهانی تبدیل می کند نیاز است. این یک فرآیند پیچیده و طولانی است: برای مثال، F-35 اولین بار در اوایل دهه 2000 پرواز کرد، اما تا سال 2015 آماده جنگ نشد. علاوه بر اعلامیه‌های سه کشور، تصاویر خیالی از پرواز GCAP بر فراز هر سه کشور منتشر شد: پرواز GCAP نیروی هوایی سلطنتی بر فراز رودخانه تیمز، کاخ وست‌مینستر، و بیگ بن. یک نسخه نیروی هوایی ایتالیایی که بر فراز کولوسئوم رم پرواز می کند. و یک GCAP نیروی دفاع هوایی ژاپن با کوه فوجی در پس زمینه هر سه کشور GCAP را یک جنگنده «نسل بعدی» توصیف می کنند، جنگنده ای که از نظر فناوری نسلی جلوتر از جت های نسل پنجم فعلی خواهد بود. در حالی که هر سه کشور در حال حاضر نسخه های مختلف جنگنده ضربتی مشترک F-35 را استفاده می کنند اما F-35 همه نیازهای آنها را برآورده نمی کند. یکی دیگر از عوامل ایجاد GCAP تمایل به حفظ پایگاه صنعتی جت های جنگنده هر سه کشور، ایجاد شغل و توسعه یک محصول صادراتی بسیار مطلوب است که تنها چند کشور دیگر می توانند ارائه دهند. اگرچه این برنامه در مراحل اولیه است اما می‌توانیم با نگاهی به برنامه‌های FX و Tempest به جزئیات طراحی GCAP پی ببریم. هر دو دو موتوره و تک سرنشین بودند که منجر به ساخت جت‌های جنگنده بزرگ‌تر، سنگین‌تر، اما دوربردتر و قدرتمندتر می‌شد. هر دو طرح های پنهان کار با سطوح مسطح، روکش، و باله های دم کج شده و تقریباً صاف بودند. تمپست موشک هوا به هوای پیشرفته Meteor را حمل می کرد، در حالی که FX قرار بود موشک هوا به هوا مشترک جدید را حمل کند که از فناوری پیشرانه رم جت پیشرفته Meteor استفاده می کرد. FX و Tempest هم در چارچوب زمانی و هم در برخی از اهداف طراحی همزمان بودند. ژاپن یک جنگنده بزرگ و دوربرد می خواست که بتواند از حریم هوایی ژاپن در برابر تهدیدات چین، روسیه و کره شمالی محافظت کند.نیروهای بریتانیا و ایتالیا که اغلب در خارج از کشورهای خود مستقر می شوند، خواهان جنگنده ای مشابه اما دورپرواز هستند. به عنوان مثال انجام ماموریت های جنگی علیه دولت اسلامی (داعش)یا گشت زنی در مرزهای طولانی ناتو با روسیه. نسخه ژاپنی GCAP ممکن است برای نبرد هوا به هوا کمی بهینه‌تر شود، در حالی که نسخه اروپایی ممکن است مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به زمین را به طور مساوی تقسیم کند. طرح قدیمی تمپست در حال حاضر، سه جنگنده شناخته شده نسل ششم در دست توسعه هستند: GCAP، جنگنده نسل بعدی نیروی هوایی ، و یک برنامه نیروی دریایی ایالات متحده با همین نام. چین که برای رسیدن به غرب رقابت می کند، تقریباً به طور قطع در حال کار بر روی حداقل یک هواپیمای نسل ششمی است.هر نسل با مجموعه ای از قابلیت های تکنولوژیکی تعریف می شود که بر اساس نسل قبلی ساخته شده است. GCAP و دیگر جنگنده‌های نسل ششم دارای ویژگی‌های نسل پنجمی مانند رادارگریزی و جنگ شبکه محور خواهند بود، در حالی که ویژگی‌های جدید می‌تواند شامل کمک خلبانی هوش مصنوعی، استفاده از رادار دماغه‌ای برای جنگ الکترونیک و سایر تواناییهای جنگ الکترونیکی، عملیات بدون سرنشین، تسلیحات لیزری و توانایی کنترل چندین پهپاد مستقل باشد.ساخت جت های جنگنده مدرن بسیار پرهزینه است. فقط ایالات متحده و چین به طور مستقل جنگنده های نسل پنجم را توسعه داده و به میدان فرستاده اند. روسیه هواپیمای سوخو-57 "فلون" را به پرواز درآورده است، اما در تبدیل آن به یک جنگنده عملیاتی موفق نبوده است. تولید جنگنده‌های نسل ششم آسان‌تر نخواهد بود، اما تجمیع منابع ژاپن، بریتانیا و ایتالیا هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و یک جنگنده در کلاس جهانی را در دسترس هر سه قرار می‌دهد. بن پایه https://www.popularmechanics.com/military/weapons/a42218929/japan-italy-uk-new-fighter-jet/ https://www.google.com/amp/s/www.theregister.com/AMP/2022/12/09/gcap/ مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد

ضدرادار ...!!! نیروی هوایی اوکراین و ماموریتهای سرکوب دفاع هوایی بخش اول مصاحبه با خلبان فالکروم اوکراینی با شناسه رادیویی " جویس" در خصوص شیوه رهگیری بدون سرنشین های انتحاری و موشک های کروز روسی در پست قبلی تاپیک اوکراین مورد بررسی قرار گرفت . در بخش دوم این مصاحبه ، ماموریت های ضد رادار اسکادران های فالکروم و فلانکر نیروی هوایی اوکراین برضد سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه از زبان این کاراکتر اوکراینی پیگیری می شود . پایگاه های هوایی ارتش اوکراین ماموریت جدید برای شاهین ترازو برای خلبان "جویس" بخش قابل ملاحضه ای از ماموریتهای پروازی محوله در میدان نبرد، بصورت رهگیری پرنده های سرنشین دار و بدون سرنشین مهاجم تعریف شده است ، با این وصف ، بسته به شرایط صحنه نبرد ، وی به مناطقی دورتر از محل استقرار اصلی خود ، یعنی میکولایف یا خرسون در جنوب نیز اعزام می گردد . علاوه براین ، پروازهای اسکورت نیز بخشی از وظایف روزمره وی است تا از عملیات هوابه زمین هواگردهای خودی محافظت نماید .در روزهای اخیر ، ویدئویی منتشر شده بود که درآن یک زوج سوخو-25 در ارتفاع پائین توسط یکفروند میگ-29 اسکورت می شدند که وی در تبیین این ویدئو مدعی شده که این فیلم نشاندهنده یک ماموریت واقعی نبود ، بلکه یک آرایش پروازی "رژه مانند " محسوب میشد که در بازگشت از خط مقدم تصویربرداری گردید . وی معتقد بود که پرواز بر فراز میدان نبرد ، به مانند آنچه که در این ویدئو دیده شد، نیست و البته تاکتیک واقعی نیز قابل تشریح نمی باشد ولی کاملا رویه متفاوتی را باید انتظار داشت . میگ-29 نیروی هوایی اوکراین درمورد وضعیت ناوگان میگ-29 ، نیروی هوایی اوکراین به گفته این خلبان رزمی ، مساله اصلی پشتیبانی و تعمیر و نگهداری جنگنده ها به منظور حفظ آمادگی برای نبرد در مکان های پراکنده سراسر کشور و همچنین فرودگاه های جایگزین است که به لطف کمک های متحدین ما ، مشکل حیاتی برای آنها وجود ندارد ولی آمار تلفات رزمی یا غیر رزمی بر گستره عملیات این ناوگان تاثیر قابل توجهی را از خود برجای گذاشته است تا جایی که با کاهش تعداد ناوگان عملیاتی ، شرکت های مربوطه مجبور شده اند که نمونه های قدیمی را که مدتها زمین گیر بودند مجددا اورهال کرده تا برای نبرد آماده شوند . مهمات ضد رادار هارم و فالکروم های اوکراینی سرکوب دفاع هوایی به غیر از ماموریتهای رهگیری ، فالکروم ها و فلانکرهای نیروی هوایی اوکراین اکنون ماموریت کاملا جدید سرکوب دفاع هوایی ارتش روسیه را نیز برعهده دارند که شامل منطبق نمودن موشکهای ضد تشعشع هارم با این دوجنگنده شرقی است . اگر چه این خلبان اوکراینی تا کنون چنین ماموریتی را انجام نداده ولی مواردی را متذکر شده که جالب به نظر می رسد . به گفته وی ، بعد از تحویل هارم ،بروزرسانی و نوسازی جنگنده های فعال نیرو به منظور اجرای این نوع ماموریتها به اولویت اول تبدیل شد . جویس معتقد است که در روند آموزشی خدمه اوکراینی برای کاربرد مهمات ضد رادار هارم مطمئنا مشکلی وجود ندارد و تقریبا با مختصر آموزش های زمینی این امکان برای خدمه هوایی قابل انجام است . سوخو-27 فلانکر نیروی هوایی اوکرین از صحبتهای این نظامی اوکراینی چنین برمی آید که در دسترس بودن هارم بدان معنی است که نیروی هوایی اوکراین می تواند بتدریج از شیوه سرکوب دفاع هوایی ارتش های غربی تقلید کرده تا جتهای ضربتی نظیر سوخو-25 بتوانند با فراغ بال بیشتری در آسمان صحنه نبرد به پرواز درآیند . با این حال هنوز محدودیتهای قابل توجهی در قابلیتهای رزم هوایی اوکراین وجود دارد و جویس معتقد است که اجزاء اصلی این قابلیت شامل مهمات هوابه زمین دقیق ، موشکهای هوابه هوای راداری فعال و همچنین رادارهای پیشرفته ای که بر روی جتهای رزمی نصب میشود ، می بایست تحویل نیروی هوایی این کشور گردد . او براین اعتقاد قرار داد که عصبانیت میل بلاگرهای روسی از حضور هارم در میدان نبرد به معنای موفقیت این سلاح است . شبکه دفاع هوایی زمین پایه اوکراین در حال تکامل جویس در مصاحبه ای که انجام داد براین نکته پای می فشرد که روند تحویل مهمات ضد رادار به اوکراین می بایست سریع تر شود و در کنار آن نیز سامانه های دفاع هوایی زمین پایه کوتاه برد نظیر NASAMS یا IRIS-T SLM نیز در اختیار این ارتش قرار گیرد که ظاهرا این تحویل ها آغاز شده است . به گفته جویس ، این واقعیت که سامانه های غربی تحویل شده به کیف ، بازتابی از موفقیت روابط عمومی دولت کیف شامل بازدیدها از پنتاگون و کنگره است ، قابل کتمان نیست و البته با تغییر شرایط جنگ این درخواست ها بیشتر نیز می گردد. وی اعتقاد دارد که ارتش در حال حاضر به سامانه هایی نظیر هاوک ، آونجر ، کروتال نیازمند است بخصوص اینکه تحویل آونجر برای مقابله با سیل حملات بدون سرنشین های شاهد یک ضرورت اولویت دار محسوب می شود . علاوه براین ، تحویل سامانه های ضد بالستیک نیز می بایست در اولویت کشورهای غربی قرار گیرد . وی همچنان براین اعتقاد قرار دارد که اگرچه این سامانه ها تا حدودی تحویل شده ولی تعداد آنها کافی نیست و امیدوار است که تعداد بیشتری از آنها تحویل گردد . تغییر چهره دشمن : این خلبان اوکراینی در مارس 2022 معتقد بود که نیروی هوایی روسیه بطور کلی تمایلی برای ورود به درگیری هوایی با جتهای اوکراینی ندارند مگر اینکه احتمالات صحنه نبرد به نفع آنها قابل رصد باشد و اکنون نیز وی معتقد است که هنوز این شرایط وجود دارد . با این وجود ، جویس اعتراف می کند که در شیوه رزمی روسها یک تغییر قابل توجه صورت گرفته و از تجربیات هفته های اول نبرد درسهای خود را آموخته اند . به گفته وی ، روند گشت رزمی هوایی (CAP) با جتهای جنگنده ادامه دارد با این تفاوت که هواگردهای هشدار اولیه ای-50 و همچنین هواگردهای جمع آوری کننده سیگنال های الکترونیکی ایلوشین-20 نیز آنها را همراهی می کنند . علاوه براین ، هواگردهای IL-20PP که توان ایجاد اخلال در ارتباط مخابراتی میان کاربران رادار زمینی و جنگنده ها را دارند نیز به این مجموعه اضافه شده و افزون براین ، اکنون کاربران ای-50 های روسی مستقل از اپراتورهای زمینی ، هدایت خلبانان جنگنده های سوخو-34 و حتی جتهای شناسایی SU-24MR را برعهده گرفته اند . جویس مدعی است که نیروی هوایی روسیه هر 24 ساعت و درطول هفته این روند را ادامه میدهند که این بدان معناست که اکنون سوخو-35 های روسی نه تنها می توانند تسلیحات دوربرد هوابه هوا بلکه مهمات ضد رادار KH-31P را نیز حمل کنند ، بلکه اپراتورهای رادار هواپایه نیروی هوایی روسیه امکان هدایت دقیق تر آنها بسوی اهداف مشخص شده را بدست آورده اند . این مساله با نصب غلاف های جنگ الکترونیک Khibiny تشدید شده و خطر قابل ملاحضه ای را بوجود آورده است ولی خوشبختانه برخلاف تصورات اولیه آنچنان موثر نبوده است . آر-37 یکی دیگر از تسلیحات تهدید کننده برای نیروی هوایی اوکراین ، موشک هوابه هوای آر-37 ام است که اکنون قابلیت نصب بر روی جنگنده های سوخو-35 و میگ-31 بی ام را دارد . این سلاح در ماه های نخست جنگ استفاده نشد ولی از تابستان 2022 خبرهایی دردست است که به اسکادران های خط مقدم نیروی هوایی روسیه تحویل شده و طبق گزارش ها با بردی در حدود 124 مایل وقتی که هنوز در حریم هوایی روسیه پرواز می کنند ، میتوانند جنگنده های اوکراینی را به زیربکشند . با این حال جویس مدعی شده که نیروی هوایی اوکراین ابزاری را برای کاهش این تهدید فراهم کرده ولی تا امروز نتایج قابل قبولی از آن ثبت نشده است ، ولی درک متقابلی از تاکتیک های رزم هوایی روسها بوجود آمده و ضد تاکتیکهایی نیز برای آن ابداع شده است ،اما حضور این موشک ، قابلیتهای نیروی هوایی اوکراین را محدود می کند و اگر از شلیک موشک آگاه نشوید ، خود را مُرده فرض کنید . غلاف جنگ الکترونیک Khibiny جویس معتقد است که نیروی هوایی روسیه به شکل موردی از خلبانان رزمی گرو واگنر استفاده می کند که این حضور در ماه های ابتدایی جنگ چندان مشهود نبود . به گفته وی ،در حالی که خدمه روسی معمولا با شعار " اول ایمنی " پرواز کرده و بصورت متعارف ، از نفوذ به مناطقی که دفاع هوایی اوکراین درآن تراکم بیشتری دارد خودداری می کنند ، اما خدمه هوایی گروه واگنر چنین رفتاری ندارند . وی مثالی در این زمینه بیان می کند که درجریان ضدحملات ارتش اوکراین در محور خارکف ، نیروی هوایی روسیه به شکل غیرمتعارفی ، بمب افکن ها ، سوخو-25 و حتی جتهای رهگیر را با مسلح کردن به مهمات سقوط آزاد به خطوط مقدم اعزام می کردند و البته تلفاتی نیز متوجه آنها می شد . در تحلیلی که این خلبان اوکراینی ارائه نمود ، خونسردی یک خلبان رزمی ، یک پیش نیاز مهم در اجرای ماموریتهای ضربتی هوابه زمین و یا حتی رهگیری هوایی بشمار می رود تا امکان برنامه ریزی بهینه و موثر آفند هوایی فراهم گردد . با این حال در جریان ضدحمله ارتش اوکراین در خارکف ، روسها چنین تصور کردند "" هی .. لعنتی ... اوکراینی ها ضد حمله زدند ، چه باید کرد ؟ هر چی داریم ، بفرستیم ...!!! " که خوب این یک روند کاملا احمقانه است ولی برای اسکادران های واگنر این ماموریتها همچنان ادامه دارد ... چرا که هنوز سوخو-25 عملیاتی وجود دارد ، پول هم هست ، هنوز هم زنده هستند ، پس ادامه می دهند ..!! سوخو-24 ام آر این خلبان اوکراینی در خصوص سوخو-24 و سوخو-25 های گروه واگنر معتقد است که " پدربزرگها" این هواگردهای رزمی را به پرواز در می آورند ( کنایه از سن و سال بالای خلبانان گروه واگنر ) ولی همچنان یک تهدید محسوب می شوند ، هیچ قانونی برای درگیری ندارند و به شکل انتحاری وارد میدان نبرد می شوند " جویس در ادامه مصاحبه خود چنین اعتقاد دارد که تحویل هارم تاثیر قابل توجهی بر روی عملکرد پدافند هوایی روسیه داشته هر چند شبکه دفاع هوایی روسها همچنان ترسناک به نظر می رسد . وی توضیح میدهد که البته روسها احساس خطر کرده اند چرا که هر فالکروم یا فلانکر مسلح به هارم برای آنها یک خطرواقعی است و البته مجبورند که رادارهای خود را مرتب خاموش کنند اما باید اعتراف کرد که شبکه دفاع هوایی روسیه بتدریج لایه های افزون تری را بخود می بیند و درصورت خاموش شدن یک لایه ، لایه های قبلی یا بعدی همچنان فعالند . بعنوان مثال ، سامانه های پانسیر ، با خاموش کردن رادار خود ، با استفاده از سامانه الکترواپتیکی خود بدنبال هدف می گردد و این برای نیروی هوایی اوکراین یک خطر عمده محسوب می شود . راست : kh-59 چپ : kh-31 بطور کلی شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه همچنان یک مانع بزرگ است هر چند تحویل هارم تا حدودی حضور نیروی هوایی اوکراین را بر فراز میدان نبرد آسان تر کرده است . جویس مدعی شده که با اعلام حضور هارم در میدان نبرد ، روسها مجبور شده اند تا سامانه های قدیمی تر خود را وارد صحنه کنند اما شرایط برفراز خطوط مقدم همچنان خطرناک است و هنوز تعداد بسیار زیادی سامانه های دوش پرتاب وجود دارد که میتواند تهدید جدی باشد . علاوه براین ، شواهدی وجود دارد که ارتش روسیه توان هوایی خود را در کریمه تقویت نموده واین بدلیل از دست دادن خرسون است که موجب شده تا سایتهای دفاع هوایی که وظیفه محافظت از کریمه را برعهده داشتند مجبورشوند یک خط عقب تر رفته و مجددا مستقر شوند . مضاف بر این ، شبح دخالت بلاروس در جنگ نیز در حال پررنگ شدن بوده که سناریویی است که جویس را نگران کرده ، چرا که وی معتقد است انبارهای مهمات ارتش بلاروس مملوء از مهماتی است که روسها اکنون شدیدا به آن نیاز دارند و اگر بلاروس به هر شکلی وارد نبرد شود ، آسمان این کشور می تواند ناظر حضور بمب افکن های سنگین روسی مسلح به موشکهای kh-22 یا kh-59m باشد که دراین صورت ، غرب اوکراین بطور کامل زیر آتش هوایی روسها خواهد رفت . توانایی ارتش روسیه در حوزه جبران خسارتهای وارد شده نیز یکی از نگرانی های عمده جویس است هر چند وی اعتقاد دارد که این جبران نمی تواند سریعا انجام شود . وی خاطرنشان می کند که روسها در حال عملیاتی کردن بخشی از ناوگان ذخیره سوخو-24 خود هستند که این نشان میدهد که بار سنگینی بر روی دوش نیروی هوایی ارتش روسیه قرار دارد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ...

Austin A.F.T.3 Osprey

Boeing EC-135 ALCC

تصاویر تست های موشکی 2و3 نوامبر کره شمالی نسخه ارتقا یافته هواسانگ 15 تست 18 نوامبر موشک قاره پیما هواسانگ 17 البته حضور یکی از 3 دختر کیم جونگ درتست موشکی توجه خیلی ها را جلب کرد جالب توجه استفاده از سیستم جدید برای پرتاب موشک هواسانگ17 نسبت به تست قبلی جئولوکشین محل پرتاب گزارش کامل از تست 18 نوامبر تغییرات هواسانگ17   کلیک کنید موشک های قاره پیما های کره شمالی در یک نگاه جدا از شوخی کیم هنوز نزدیک موشک ها سیگار میکشه گزارشی در خصوص شبکه تلفن همراه و گستره پوشش در کره شمالی در این 20 سال https://www.38north.org/2022/11/twenty-years-of-mobile-communications-in-north-korea/

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز شبنم آسمان (بخش نخست) (Sky Dew EL/M-2083)  اسرائيل بالن جديدی را با قابلیت هشدار زودهنگام راه‌اندازی كرده است، نوعی هواگرد بدون سرنشين كه به عنوان يكی از «بزرگ‌ترين تولیدات در نوع خود» در جهان توصيف می شود. انتظار می‌رود که این سیستم آئروستات با قابلیت دسترسی بالا (HAAS) که توسط صنایع اسرائیلی با کمک ایالات متحده توسعه یافته است، هشدارهای اولیه را در مورد تهدیدات پروازی در ارتفاع کم (مانند موشک‌های کروز، پهپادهای مسلح یا انتحاری و سایر تهدیدات هوایی) ارائه دهد. این پلت فرم که در مکانی در شمال اسرائیل مستقر است، "برای شناسایی و هشدار درباره تهدیدات پیشرفته" استفاده خواهد شد و حسگر اصلی آن رادار بلند برد «آسمان شبنم» است. بطور مختصر و خلاصه می توان گفت که شبنم آسمان (EL/M-2083) یک رادار هشدار زودهنگام و کنترل هوابرد نصب شده بر روی کشتی هوائی است. سیستم مشابه از این نوع، سیستم رادار موجود بر کشتی پرنده تترد (Tethered Aerostat Radar System) است. Tethered Aerostat Radar System این سیستم مشتمل بر یک رادار آرایه ای اسکن الکترونیکی فعال و هشدار دهنده اولیه است که برای شناسایی هواپیماهای متخاصم در حال نزدیک شدن از بردهای دور (به ویژه هنگامی که در ارتفاع پایین نزدیک می شوند) طراحی شده است. داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط این رادار به «مرکز فرماندهی و کنترل پدافند هوایی مرکزی» منتقل می‌شود، جایی که از آن برای حفظ تصویر جامع وضعیت هوایی استفاده می‌شود. هنگامی که از میان موارد بررسی شده ؛ یک تهدید بالقوه شناسایی شد، سیستم پردازنده به موقع به پاسخ دهندگان هوائی یا زمینی هشدار می دهد. برد تشخیص هواپیماهای جنگنده برای این رادار بیش از 250 کیلومتر (135 ناتیکال مایل) است. لازم به ذکر است که رافائل [پیمانکار اصلی این سیستم‌های کشتی پرنده (بالن هوائی) 71 متری] ، این رادار پرنده را بر اساس رادار زمین پایه EL/M-2080 Green Pine ساخته است. EL/M-2080 Green Pine این آئرواستات‌ها (کشتی های هوائی/بالن ها) انواع حسگرها با را حمل می‌کنند. از جمله «رادارهای نظارت هوایی» EL/M-2083 ارائه شده توسط Elta Systems ، «اطلاعات ارتباطی» (COMINT) و «محموله‌های اطلاعات سیگنال» (SIGINT) که مناطق حساس مرزی را در هر شرایط آب و هوائی تحت پوشش دائمی قرار می‌دهند. نکته بسیار مهم این است که این هواگردهای بی سرنشین ؛ به ویژه بخش هایی را پوشش می دهد که رادارهای زمینی به دلیل توپوگرافی یا سایر عوامل محدود کننده پوشش محدودی ارائه می دهند. فی الواقع در آن ارتفاع بالا ، یک آئروستات بزرگ که می تواند دو تن بار حمل کند بسیار کارآمد و راهگشا خواهد بود. کابل اتصال این بالن همچنین می تواند برق مورد نیاز سیستم را هم مداوماً تامین کند، به این معنی که بالن می تواند حدود 30 روز مداوماً در آسمان باشد و در این مدت راداهایش هم روشن بماند تا اینکه پس از این 30 روز برای تعمیر و نگهداری دوره ای رادارهایش پایین بیاید. شبنم آسمان اغلب، دو رادار حمل می کند. یکی «رادار نظارتی» و دیگری «رادار روشن کننده هدف با ردیابی دقیق/رادار کاوش و رهگیری» یا PTIR [precision track and illumination radar-PTIR] رادار نظارتی این کشتی هوائی پوشش دوربرد (حدود 500 کیلومتر) را بوسیله رادار EL/M-2083 فراهم می کند، در حالی که PTIR که یک سیستم هدایت پذیر و قادر به ردیابی چندین هدف است، می تواند بر روی موارد مورد علاقه تمرکز کند. بدنه این آئرواستات 71 متری توسط شرکت آمریکایی متخصص در زمینه تولید بالن های هوائی یعنی Aerostat TCOM ساخته شده است و از بزرگترین کشتی های هوائی در حال حاضر موجود در دنیا هستند. شرکت TCOM پیش از این آئروستات JLENS را نیز برای نیروهای مسلح آمریکا تولید کرده است. باید توجه داشت که راه اندازی یک سیستم آئروستات (کشتی هوائی) کار بسیار پیچیده ای است، نگه داشتن چندین تن بار معلق در یک آئروستات، نگه داشتن آن در موقعیت خود حتی در زمان وزش بادهای شدید، حتی چگونگی مدیریت کردن کابلی که هم آئروستات را به زمین متصل کرده و هم انرژی آن را تامین می کند (که خود این کابل چندین تن وزن دارد) فرآیند بسیار پیچیده ای است. ادامه دارد ... (با توجه به حجم زیاد مطلب ، به جهت اینکه برای دوستان خسته کننده نشود ؛ معرفی این جنگ افزار در قالب 3 پست ارسال می شود) منبع منبع نکته : ایده معرفی این کشتی هوائی بعد از گفتگوی دو دوست عزیز @oldmagina و @archersarash در تاپیک تحولات رژیم صهیونیستی در خصوص «هدف قرار گرفتن این بالن توسط گروه عصای موسی» زده شد پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

تانک های ابرامز در برابر تهدیدات سایبری و جنگ الکترونیک با پیشرفت تانک ها و خودروهای زرهی سامانه های کامپیوتری و سامانه های ناوبری به این تجهیزات اضافه شدند که موجب ارتقا عملکرد انها در میدان نبرد می شود. اما از طرف دیگر باعث اسیب پذیری خودروهای زرهی در برابر تهدیدات سایبری و جنگ الکترونیک خواهد شد. خصوصا از سال 2014 و تنش در اورپا لزوم تقویت خودروهای زرهی در برابر تهدیدات نوظهور با شدت بیشتر در ارتش آمریکا پیگیری شده است. زمانی که نیروهای روسیه و طرفدار آنها برای اولین بار در سال 2014-2015 به منطقه دونباس در شرقی اوکراین حمله کردند، جنگ الکترونیک و سایبری نقش مهمی در این تهاجم ایفا کرد. یک افسر اوکراینی توضیح میداد که چگونه رادیوهای ساخت روسیه ارتش اوکراین متحمل نوعی خرابکاری انبوه شده اند، که ظاهراً ناشی از حملات سایبری بوده است. حتی ارتش آمریکا و کشورهای عضو ناتو از این حملات در امان نبوده اند. سامانه جنگ الکترونیک نیروهای روسی چندین مرتبه سامانه های GPS ارتش آمریکا را در سوریه مختلل کرده بود. همچنین در چندمورد طی رزمایش های ناتو، کشورهای عضو ادعا کرده اند روسها در حین برگزاری رزمایش با سامانه های جنگ الکترونیک موجب اختلال در عملکرد سامانه های GPS شدند. مرکز سیستم های خودرو زمینی ارتش ایالات متحده نیز اعلام کرده است خودروهای نظامی مستعد حملات سایبری هستند. در سال 2020 اعلام شد حملات نامشخص سایبری با موفقیت علیه نسخه های جدید استرایکر دراگون (ICV-D) انجام شده بود. از همین رو نیروی زمینی ارتش آمریکا قصد دارد تا با ارتقا نرم افزاری و سخت افزاری تانک های ابرامز و دیگر خودروهای زرهی توانمندی آنها را در برابر تهدیدات سایبری و جنگ الکترونیک ارتقا بدهد. سامانه ناوبری و زمان بندی مطمئن یا به اختصار APS به عنوان سامانه مقاوم در برابر پارازیت طراحی شده‌اند تا به واحدهای زمینی حتی با وجود جنگ الترونیک اطلاع دهند که دقیقاً کجا هستند و دقیقاً چه ساعتی است. دو نسخه قابل نصب بر روی خودرو MAPS و نسخه DAPS برای حمل توسط پیاده نظام طراحی شده است. در نسل جدیدتر سامانه MAPS گیرنده های جدید برای ناوبری جایگزین مانند ماهواره‌های گالیله اروپا و یا ناوبری نوری در نظر گرفته شده است. حدود 22000 دستگاه از خودرو نظامی از جمله تانک های ابرامز به سامانه های MAPS مجهز خواهند شد. بخش دیگر برنامه نیروی زمینی ارتفا توانایی تانک های ابرامز در برابر تهدیدات سایبری است. از همین رو مرکز سیستم های خودرو زمینی ارتش ایالات متحده در حال تست سامانه Bus Defender بر روی تانک های ابرامز است که اطمینان حاصل شود که سامانه های حیاتی یک خودرو رزمی نمی‌توانند توسط دشمنان در هنگام فعالیت در میدان نبرد دستکاری یا خاموش شوند. داده نمایی از مسیرهای انتقال داده در یک وسیله نقلیه زمینی که احتمال حملات جنگ الکترونیک و حملات سایبری در این مسیرها وجود دارد- احتمال استفاده از قطعات آلوده نیز در نظر گرفته شده است آنتن سامانه MAPS تانک های ابرامز ارتش امریکا مستقر در لهستان در بحبوحه جنگ 2022 اوکراین - همگی تانک ها به سامانه MAPS مجهز هستند. سامانه Bus Defender که به شکل ازمایشی بر روی تانک ابرامز مورد بررسی قرار گرفته است. منابع 1 2

آینده تانک های آبرامز برنامه بروز رسانی تانک های اصلی میدان نبرد ابرامز با توجه به برنامه ریزی های فعلی نیروی زمینی ارتش امریکا تا سال 2050 ادامه خواهد داشت ( البته احتمال تغییر برنامه نیز وجود دارد). جدیدترین نسخه فعلی SEPv3 به شکل خلاصه مجموعه ای از پیشرفت ها از جمله برجک جدید با زره تقویت شده ، سامانه های رایانه ای جدید، صفحات نمایشگر جدید، حسگرهای بهبود یافته ، سیستم های ارتباطی جدید، واحد قدرت کمکی(APU) بهبود یافته و بسته جنگ الکترونیک بهبود یافته برای مقابله با بمب های کناره جاده ای است. با توجه به برنامه ریزی فعلی تا سال 2050 تانک های ابرامز دو بروز رسانی جدید (SEPv4 و SEPv5 ) را دریافت خواهند کرد. در مورد اینکه نسخه های بعدی تانک آبرامز چه ویژگی های خواهند داشت فعلا به شکل قطعی مشخص نیست اما در مورد نسخه SEPv4 بعضی موارد تایید شده است. نسخه SEPv4 که در اواسط سال 2025 عملیاتی خواهد شد در حقیقت نسخه بهبود یافته SEPv3 است و تمرکز اصلی بر نسخه جدید بهبود سنسورها و حسگرهای اصلی تانک است. بروز رسانی نسخه SEPv4 شامل : 1 - بهبود دید اصلی توپچی با دید نسل سوم مادون قرمز FLIR (دید رو به جلو مادن قرمز) (3GEN FLIR)، فاصله یاب لیزری بهبود یافته (LRF) و دوربین رنگی 2- بهبود دید اصلی فرمانده با 3GEN FLIR ، فاصله یاب لیزری بهبود یافته، نشانه گذار لیزری و و دوربین رنگی بهبود یافته 3- بهبود دقت شلیک از طریق نصب سنسور هواشناسی 4- بهبود سیستم عیب یاب داخلی 5- بهبود سیستم گردش برجک در مورد نسخه SEPv5 هنوز مشخص نیست سطح ارتقا این نسخه در چه حدی باشد. اما شایعاتی از جمله استفاده از نسل جدید مهمات "خط دید گسترده" (ELOS) وجود دارد. این نوع مهمات با قابلیت هدایت پذیری، جستجو، کشف، مانور پذیری می توانند یک هدف را در فواصل بسیار دور حتی فراتز از دید تانک با دقت بالا نابود کنند. اجزای این مهمات شامل بالک های تثبیت کننده، واحد جستجوگر ، واحد هدایت الکترونیک، نرم افزارهای هدایت، ناوبری و کنترل ، کلاهک انفجاری و سیستم پیشرانه است. مهمات ELOS برای مقابله با تهدیدات رو به رشد همچون موشک های هدایت شونده و زرهی سنگین در خط دید گسترده (2 تا 8 کیلومتر) طراحی خواهد شد. مهمات ELOS تکمیل کننده برد دیدهای 3GEN FLIR برای مقابله با تهدیدات است. همچنین نیروی زمینی امریکا در نظر دارد مهمات انرژی جنبشی با آلیاژهای تنگستن بهبود یافته را جایگزین مهمات انرژی جنبشی اورانیوم ضعیف شده (DU) کند. برد دیدهای 3GEN FLIR در تانک های ابرامز SEPv4 موجب می شود خدمه از فواصل دور حتی خارج از برد مهمات فعلی تانک، تهدیدات را شناسایی کنند. ترکیب دیدهای 3GEN FLIR با مهمات ELOS می تواند کشندگی تانک های ابرامز را در آینده افزایش دهد. نمونه اولیه از مهمات ELOS علاوه بر نیروی زمینی ارتش آمریکا مابقی ارتش های که کاربر تانک های ابرامز نیز هستند هم در نظر دارند تا با ارتقا نسخه های فعلی توانایی رزمی تانک های خود را ارتفا بدهند. نسخه های ابرامز ارتش هر کشور با وجود طبقه بندی استاندارد بروز رسانی تانک های ابرامز، بنا به نیاز و موقعیت هر ارتش گزینه ها و بسته های متفاوتی را دریافت میکنند از همین رو کد هر نسخه ابرامز صادراتی با نسخه ابرامز صادراتی دیگر متفاوت است. تانک ابرامز M1A2 SEPv3 دو کشور تایوان و لهستان از کاربران جدید تانک های ابرامز بشمار می ایند. هر دو ارتش نسخه های SEPv3 را به خدمت خواهند گرفت. لهستان 250 تانک ابرامز M1A2 SEPv3 را تحویل خواهد گرفت. تایوان قرار است 108 دستگاه تانک ابرامز M1A2 SEPv3 را دریافت کند. اولین دسته، 38 تانک آبرامز قرار است تا سال 2024 وارد تایوان شود، سپس 42 دستگاه تانک در سال 2025 و 28 تانک در سال 2026 وارد ارتش تایوان میشود. استرالیا از کاربران تانک های ابرامز نسخه M1A1SA به تعداد 59 دستگاه است. ارتش این کشور در نظر دارد تا 75 دستگاه تانک ابرامز نسخه SEPv3 را در سال 2024 به خدمت بگیرد. عربستان و کویت از کربران نسخه M1A2 در نظر دارند تا ابرامز های خود را به نسخه SEPv2 ارتقا دهند. عربستان در طی چند مرحله از سال 2006 تا 2016 حدود 575 ( با وجو تلفات در جنگ یمن) تانک ابرامز SEPv2 در اختیار دارد. کویت نیز در حال دریافت بروز رسانی 218 دستگاه تانک های M1A2 به نسخه SEPv2 است. عربستان سعودی جز کاربران ابرامز می باشد که توانسته است با کمک آمریکاییها بخشی از قطعات تانک های ابرامز را منتاژ و تولید می کند. مصر نیز در حال تلاش است تا تانک های ابرامز M1A1 خود را بروز رسانی کند. مصری ها در سال 2021- 2022 چند مرحله با جنرال داینامیکس در مورد بروز رسانی تانک های ابرامز خود مذاکره کرده اند. جزئیات و آینده بروز رسانی تانک های ابرامز مصری فعلا مشخص نیست اما به نظر میرسد مصری برای بروز رسانی تانک های ابرامز خود جدی هستند. مصری در حدود 1360 دستگاه تانک ابرامز در اختیار دارند. مراکش 222 دستگاه تانک ابرامز M1A1SA در اختیار دارد. در سال 2018 سفارش خرید 162 دستگاه نسخهM1A2 SEPv2 را به ایالات متحده امریکا داده است. اما تا به امروز خبری رسمی از دریافت آنها منتشر نشده است.

طرح مفهومی ارتش آمریکا از تانک اصلی میدان نبرد با برجک بدون سرنشین طرح مفهومی محفظه خدمه (تصویر بالا) و نمونه آزمایشی محفظه خدمه (تصویر پایین)

تحلیل بسیار از خوب Open Nuclear Network از 7 تست موشکی اخیر کره شمالی در سال 2022 و بازدید کیم از کارخانه سوخت جامد دانلود تست هواسانگ12 اخیر و تست های قبلی که از این موتور استفاده شد منبع

کره شمالی اولین تست موشکی سال 2022 در 6 ژانویه انجام داد موشک هایپرسونیک به هدفی در 700 کیلومتری برخورد نمود مانورکلاهک وسیستم سوخت ampulized تست شد بیانیه کره شمالی

بسم ا... شبیه ساز هواگرد ترابری ایلیوشین -76 تی دی جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش

ارتقا تانک های ابرامز با برجک های جدید از زمان به خدمت گرفته شدن تانک های آبرامز یعنی از سال 1980 تا به امروز توسط ارتش امریکا برای افزایش قابلیت های مختلف این تانک بروز رسانی های مدوامی برای آبرامزها ( مانند M1A2 M1A1، M1IP و ...) طراحی و تولید شده است. ارتش آمریکا با همکاری جنرال داینامیکس برنامه داشتند تا برای بروز رسانی تانک های M1A1 و M1IP به نسخه M1A2 برای کاهش هزینه بروز رسانی فقط برجک تانک از نو ساخته شود. ابتدا تانک های قدیمی به انباری که در آن بدنه از برجک جدا می شود، حمل می شوند. اجزای متداول یا قابل استفاده مجدد مانند موتور، گیربکس، و بدنه نگه داشته می شوند، در حالی که برجک ها جدا می شوند برجک های قدیمی به شکل کامل از بین می روند و اجزای قابل استفاده بازیافت میشوند. بدنه ها و سایر اجزای رایج تعمیرات اساسی شده و بروز رسانی میشوند در اخر بدنه های بازسازی شده با برجک های MIA2 تازه ساخته شده در خط مونتاژ ترکیب می شوند. این فرآیند نسبت به ساخت یک تانک کاملاً جدید M1A2 هزینه کمتری دارد زیرا به جای ساخت یک تانک کاملاً جدید، فقط برجک تانک جدید ساخته شده است در حالی که بدنه و سیستم پیشرانه MIA2 از بدنه و موتور بازسازی شده تامین می شود. به طور کلی، هزینه تبدیل آبرامز قدیمی به M1A2 تقریباً دو سوم هزینه ساخت یک تانک جدید M1A2 است. در حقیقت از سال 1993 تا 2018 در آمریکا هیچ شاسی تانک جدید برای ارتش آمریکا ساخته نشده است. البته با وجود برنامه M1A2 SEPv3 و سفارش خرید تانک های جدید توسط ارتش لهستان، شاسی تانک های جدید ابرامز بعد از چندین سال دوباره تولید خواهند شد. در برنامه M1A2 SEPv3 ارتش امریکا هم مانند گذشته از ترکیب برجک های جدید با شاسی قدیمی اورهال شده و بروز رسانی شده استفاده خواهد شد. ارتش ایالات متحده در جولای 2018 سفارش ارتقا 100 دستگاه تانک ابرامز M1A1 به سطح M1A2 SEPv3 را به جنرال داینامیکس داد. همچنین جنرال داینامیکس در ژانویه 2019 از ارتش ایالات متحده برنامه ارتقاء 174 دستگاه تانک ابرامز M1A1 به سطح M1A2 SEPv3 را دریافت کرد. تولید برجک های جدید در سری تانک های ابرامز با افزایش وزن همراه بوده است که یکی از دلایل افزایش وزن کلی تانک های آبرامز است وزن برجک M1A1 23.1 تن وزن کلی تانک در حدود 57.15 تن وزن برجک M1A2 26.9 تن وزن کلی تانک در حدود 62.5 تن وزن برجک M1A2 SEPv3 31.5 تن وزن کلی تانک در حدود 66.8 تن برخلاف حدس های گذشته قبل از انتشار اطلاعات فنی به شکل رسمی گفته می شد که وزن برجک نسخه M1A2 SEPv3 تغییری نداشته که با توجه به این تصویر مشخص است اشتباه بوده است و وزن برجک و وزن کلی تانک با افزایش همراه بوده است.

گزارشی خوب درخصوص توانایی موشک کروز و تست موشک کروز ۱۵۰۰ کیلومتری کره شمالی دانلود. منبع البته در خبر پرتاب موشک کروز اشاره به انجام تست استاتیک موتور جت شده بود حدس اقای دیوید اشمرلر کارخانه ۱۸ ژانویه در مختصات 39.550330°, 125.838784 سلول تست موتور جت منبع تحلیل بسیار خوب درخصوص پرتاب موشک کره شمالی از قطار دانلود. منبع گسترش سایت غنی سازی با سانترفیوژ در یونگ بیونگ در حدود هزار متر مربع که باعث افزایش تولید اورانیوم با غنای بالا خواهد شد. منبع شمای کلی سایت یونگ بیونگ منبع ویدئو تست های موشک بالستیک زیر دریایی پرتاپ موشک کروز هوا به زمین موشک کروز سوپرسونیک و موشک بالستیک کره جنوبی https://www.aparat.com/v/m3IuQ ویدئو تست استاتیک موتور سوخت جامد کره جنوبی برای ماهواره بر https://www.aparat.com/v/XZcq5/ محل تست استند در منطقه Taean. 36.679°N, 126.179°E. منبع خوب ظاهرا کره جنوبی در ۱۵ سپتامبر یک تست موفق موشک بالستیک با سر جنگی ۶ تنی انجام داده و موشک مذکور ۳۵۰ کیلومتر پرواز نموده است اقدامات برای توسعه موشک با سرجنگی ۷و۸ تنی نیز در حال انجام است منبع. منبع ۱ کره جنوبی به آب اندازی سومین زیر دریایی کلاس ۳۰۰۰ تنی Shin Chae-ho با قابلیت پرتاب موشک بالستیک منبع تست موشک هایپر سونیک هواسانگ ۸ کره شمالی . هر چند منابع کره جنوبی ارتفاع تست را۳۰ کیلومتر وبردش را ۲۰۰ کیلومتر اعلام کرده اند محل تست موشک نزدیک تاسیسات ساخت موشک قاره پیما و تست موشک هواسانگ ۱۴ در سال ۲۰۱۷ است این موشک به ظاهرا نسخه کوتاه تری از موشک هواسانگ ۱۲ یا ۱۴ است ظاهرا کره شمالی ها برای اولین بار برای این موشک جدید از missile fuel ampoule استفاده کرده است یعنی در داخل کارخانه سوخت گیری شود و در داخل کنستیر قرار گیرد و به واحد استفاده کننده ارسال می شود ونیاز به به انجام عملیات سوخت زنی هنگام عملیات نیست و از آنجایی موشک در کنیستر قرار دارد شرایط دمایی برای اکسیدایزر تحت کنترل است ampoule یک اصطلاح روسی است موشک ss11شوروی از سیستم استفاده می کرد منبع

ضربه جدید به دفاع ضد بالستیکی شرق آسیا احتمال وجود قابلیت شلیک موشک های مافوق صوت از روی حامل ریلی کره شمالی با انتشار خبر دو شلیک جدید ارتش کره شمالی در 15 سپتامبر 2021 ، رسانه های این کشور با پخش ویدئویی از یک حامل ریلی ، این مساله را که نیروی موشکی کره شمالی می تواند اهدافی را در بردهای بیشتر مور اصابت قرار دهد ، فاش نمودند . تصاویری که از قطار حامل موشک ، چند ثانیه پس از خروج از تونلی در مکانی نامعین از رسانه های کره شمالی در مورخ 16 سپتامبر به نمایش درآمد ، موجب شد تا گمانه زنی های جدیدی از توان آفندی ارتش کره شمالی پدید آید مارشال پارک جونگ چون بر همین اساس ، به گفته مارشال پارک جونگ چون از ارتش خلق کره ، سامانه موشکی نصب شده بر روی حامل ریلی ، یک سامانه رزمی پدافندی کارآمد بشمار می رود که قابلیت وارد آرودن یک ضربه چند جانبه شدید را به نیروی مهاجم در اختیار ارتش خواهد گذاشت . وی با تشریح توانمندی های این سیستم جدید در خصوص برنامه آینده ارتش برای گسترش هنگ های موشکی حامل ریلی در مقیاس یک تیپ موشکی درآینده نزدیک اشاره نمود و براین اعتقاد قرار داشت که تمرینات فشرده و مستمری برای انتقال تجربه رزمی در شرایط جنگ واقعی به پرسنل در حال اجراست . وی بعنوان ناظر اصلی در اجرای این آموزشها ، بطور همزمان عضو هیئت رئیسه دفتر سیاسی کمیته مرکزی حزب کارگران کره و دبیر مرکزی حزب بشمارمی رود که نشاندهده اهمیت تمرینات صورت گرفته ، تحت نظارت وی است . براساس داده های منتشر شده از سوی خبرگزاری کره شمالی ، نخستین هنگ بالستیک حامل ریلی در هشتمین کنگره حزب در ژانویه 2021 با هدف افزایش قابیلتهای ایراد ضربه به نیروی های مهاجم در فواصل طولانی همزمان با وقوع درگیری مسلحانه در مرزهای هوایی ، دریایی و زمینی سازماندهی گردیده و آخرین آزمایش صورت گرفته نیز با هدف ارزیابی میزان آمادگی هنگ تازه سازماندهی شده در اجرای ماموریتهای محوله بوده است . موشک مورد آزمایش در یک برد 800 کیلومتری شلیک شد، هر چند تحلیلگران معتقدند که حداکثر برد این موشک به مراتب می تواند بیشتر از این رقم باشد . لانچر این موشک با یک حامل ریلی منطبق شده و پس از باز شدن سقف یکی از واگن ها ، لانچر کمی به بالا آمده تا حرارت ناشی از شلیک به بیرون منتقل گردد . این آزمایش ، تنها 72 ساعت پس از رونمایی از موشک کروز جدید خود با بردی در حدود 1500 کیلومتر صورت پذیرفت . برخی ناظران نظامی معتقدند که زیرساختهای ریلی کره شمالی پس از حوادث طبیعی دهه نود و همچنین تلاش غرب برای ایجاد بحران اقتصادی در این کشور ، بطور قابل ملاحضه ای از میان رفته ولی برخی گزارشهای نشان میدهد که این کشور تا سال 2010 بخش قابل توجهی از این زیرساختها را مرمت نموده و احتمالا گسترش داده است . در واقع ، کره شمالی تا کنون حامل های دریاپایه و زمین پایه متنوعی را برای شلیک سامانه های بالستیک و کروز خود تولید نموده ولی این مساله در حوزه هوایی هنوز با محدودیتهای مهمی روبرست . در این میان ، موشکهای مورد استفاده در این حامل جدید هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد ، اما تصور می شود که گونه ای خاص از موشک KN-23 که با شناسه KN-26 شناخته میشود و در سال 2018 رونمایی شد ، با بردی بیشتر از 800 کیلومتر روی این پرتابگرهای ریلی استقرار یابد . برخی منابع معتقدند که خانواده موشک KN-23 یک موشک مافوق صوت بوده و می تواند یک چالش بسیار جدی برای سامانه های دفاع هوایی AEGIS و سیستم هایی که قرار است در آینده رونمایی شود ، را فراهم آورد . پی نوشت : 1- بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

DCS World Multiplayer | F-14 Tomcat Gameplay تو راه برگشت به پایگاه یه سوختگیری هوایی هم داشتم ولی نمیدونم تانکر چرا امریکایی بود... https://www.aparat.com/v/n4cqt

علم با پاورپوینت، بیانیه، همایش..... نهادینه نمیشه مثل فرهنگ علم باید هدف و صد البته کاربرد شهودی و خواهان داشته باشد.... تحقیق میشه بله زحمت هم کشیده میشه اما تهش میشه اردو رامسر!!!!

سلام گرم و صمیمی خودم رو تقدیم میکنم به آقا حامد عزیز و دانش دوست که الحق والانصاف جذاب ترین و بدیع ترین موضوعات رو در علوم فیزیک نظری و کاربردی انتخاب و با شیرین ترین و ساده ترین شکل ممکن به دوستداران این حوزه تقدیم میکنه . در فضای پُر تنش و میلیتاریستی صنایع نظامی و سِیر تحولات دستاوردهای دفاعیه حوزه هوا-فضا ، معمولا از پرداختن و اندیشیدن در علوم پایه غافل میشیم . حال آنکه همین فناوری های پایه هستن که در نهایت منجر به خلق توانمندی های میدانی میشن و میزان قدرت صاحبان خودشون رو تعیین میکنند . دانش و اطلاعات بنده در این حوزه واقعاً اندک و ناچیزه و با مطالعه مقالاتی از این دست ، تلاش میکنم تا فهم و درک بهتری در این زمینه داشته باشم . سال ها پیش مطلبی خوندم که به کاربردهای اَبَر رسانا ها در دمای اتاق میپرداخت . کاربرد در رآکتور همجوشی هسته ای یکی از این موارد بود . البته توضیح نداده بود که دقیقاً با چه ساز و کاری قراره استفاده بشه ولی ظاهراً میتونه تغییرات انقلابی ایجاد کنه . یا در فضاپیماها با ایجاد میدان مغناطیسی ، یک لایه محافظ در برابر تابش پرتوهای کیهانی تشکیل بده . موتورهای الکتریکی ، ژنراتورها ، قطارهای شناور مغناطیسی ، دستگاه های تصویربرداری پزشکی مانند MRI و اَبَر کامپیوترها از دیگر حوزه های کاربرد این ابر رساناهای دمای محیط هستند . .................. سرمایه گزاری کشورهای پیشرفته جهان در لبه ها و مرزهای علم و فناوری به سمتی میره که خواه ناخواه تاثیر مستقیم بر روی توان نظامی اونها میگذاره و این در حالیست که سرخوشی ناشی از پیشرفت های اندک در حوزه های با اهمیت کمتر در کشورهای در حال توسعه ، باعث اعتماد به نفس کاذب و اشتباهات محاسباتی زیان باری میشه .

حدود 2 سال پیش که یکی از مقاله های این حوزه رو می خوندم ، نزدیک به 28 نفر صرفا در همون مقاله به عنوان نویسنده حضور داشتند که افرادی از دانشگاه ها و لابراتورهای مختلف آمریکا بودند و هر کدام قسمتی از کار را به عهده گرفته بودند و ایده یکی از اساتید دانشگاه پنسیلوانیا اگر درست به خاطرم باشه رو عملی کردند ، ما در درجه اول نیاز به یک سیستم آموزش عالی داریم که به جای درگیری های بین خودشون شروع کنند به همکاری با یکدیگر ، یعنی فرهنگ سازی ... چنین موضوعی در درجه اول بنظر من سال ها زمان می بره چون باید نسل جدیدی از افراد جایگزین اساتید فعلی شوند که به مانند خاورمیانه جبهه سازی کردند علیه همکاران خودشون ... . بعد از اون هم فرهنگ مدیران کشوری و لشگری ما در این زمینه چیست ؟ جز اینکه به دید تمسخر به این مسائل نگاه می کنند؟ دارپا لیزری با مشخصات خاص که اینجا جاش نیست رو عملیاتی کرده ، اونوقت پدر علم لیزر ایران و دانشجوهاشون بنظرشون از لحاظ علم فیزیک این کار غیر عملیه ! نظیر قضیه کپی کردن اطلاعات کوانتومی که عده زیادی می گفتند این کار امکان پذیر نیست (که در شرایط عادی هم واقعا نیست) ، اماعده ای که این سد رو قبول نکردند در انتها به وسیله مباحث هولوگرافی و سیاه چاله ها در کیهان شناسی این مشکل در اطلاعات کوانتومی رو حل کردند... . از بحث فرهنگ کاری که عبور کنیم ، ساختن چنین متریالی نیازمند موسسات تخصصی غول آسا با هزینه های بالای 100 ها میلیون دلاره...اون هم برای شروع ، چیزی که عملا در کشور ما وجود خارجی ندارد و تا پول نفت هست به سراغ این موسسات نخواهیم رفت... ساختن ابررسانا یکی از مباحث ماده چگال و نانوفناوری هست ، بر خلاف چیزی که به ما گفته میشه واقعا ما نزدیک به علم روز نانو هم نیستیم ، فقط تعداد مقالات نانوی ما بالاست ، ولی کاری که بهش Original Research بشه لقب داد وجود خارجی در ایران نداره ، مقالات نانوی ایران صرفا کپی دست چندم از مقالات خارجی به وسیله تغییر متریال و یا روش ساخت هست .. . نکته دیگری هم که وجود داره افراد تحصیل کرده بسیار زیادی هستند که به دلیل مشکلات بالا به خارج از کشور مهاجرت کرده اند و بسیاری هم در صدد مهاجرت هستند ... پس شما با کدوم متخصص می خواهید چنین کاری انجام دهید؟ شاید یکی از راهکارها ایجاد شرایط علمی و دعوت از دانشمندان این حوزه در خارج از کشور باشه که از مدیران ما که صرفا به دنبال جیب خودشون هستند بعیده ... . حالا بنظرتون در بعد آزمایشگاهی چند سال با چنین فناوری فاصله داریم ؟