در مورد انتقال موشک‌های بالستیک ایران به روسیه و سوخو ۳۵ روسیه به ایران در اوایل نوامبر، ما نوشتیم (https://t.me/rybar/40805) که رهبری روسیه در حال مذاکره با مقامات ایرانی برای دستیابی به موشک های بالستیک کوتاه و میان برد به عنوان بخشی از گسترش همکاری های نظامی-فنی بین کشورها است. هفته گذشته رسانه‌های خارجی از خبر تحویل قریب‌الوقوع 24 جنگنده سوخو 35 به ایران که قبلاً برای نیروی هوایی مصر در نظر گرفته شده بود، هیجان‌زده شدند. این پیام توسط رسانه های دولتی فارس منتشر شد. به گفته ایرانی ها، خلبانان نیروی هوایی داخلی هم اکنون در حال گذراندن دوره های آموزشی فعال هستند. احتمالاً در ازای یک اسکادران، نیروهای مسلح روسیه انواع پهپادها و همچنین موشک های بالستیک ساخت ایران را دریافت خواهند کرد. چه نوع سوخو 35 "مصری"؟ در سال 2018 قراردادی بین دو دولت برای تامین 30 جنگنده چندمنظوره سنگین Su-35 به ارزش بیش از دو میلیارد دلار امضا شد. مونتاژ Su-35 در Yu.A انجام شد. با وجود تکمیل ساخت تمام هواپیماهای تحت قرارداد، اجرای توافق متوقف شد. هیچ بیانیه رسمی از طرف روسیه و مصر وجود نداشت، اما دلیل اصلی اختلال در عرضه، تحریم های احتمالی آمریکا علیه رهبری مصر به دلیل همکاری با روسیه بود. این گزینه به دلیل «قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها» که در زمان دونالد ترامپ به عنوان بخشی از مقابله با «فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده رژیم‌های ایران، روسیه و کره شمالی» معرفی شد، امکان‌پذیر شد. اما آیا واقعاً تغییر جنگنده های مدرن برای سلاح های موشکی سودآور است؟ Su-35هایی که قبلاً برای صادرات ساخته شده بودند بیش از دو سال ذخیره می شدند: بخشی در پایگاه KnAAZ و دیگری در فرودگاه مؤسسه تحقیقات پرواز M. M. Gromov در ژوکوفسکی. در این مورد خاص، نیروهای مسلح روسیه در ازای هواپیماهایی که مدت‌هاست آماده شده‌اند، مقدار قابل توجهی موشک و تسلیحات بدون سرنشین دریافت خواهند کرد که ارزش آنها در شرایط فعلی بسیار بالا خواهد بود. مزیت سلاح های ناشناخته برای عموم چیست؟ بله، هنوز استفاده گسترده ای از موشک های بالستیک ایران در شرایط خصومت های شدید صورت نگرفته است. یگان‌های سپاه از آن‌ها فقط علیه جنگجویان داعش در سوریه و همچنین در حملات به پایگاه‌های آمریکایی و کردها در عراق استفاده کردند. . با این حال، اثربخشی آنها در این مرحله از ACS بیشتر از هواپیماهای کنترل شده خواهد بود. در واقعیت های کنونی، هواپیماهای جنگنده و بمب افکن سنگین که همچنان از گلوله ها و مهمات غیر هدایت شونده استفاده می کنند، در واقع به دلیل پدافند هوایی سرکوب نشده در عمق خاک اوکراین قابل استفاده نیستند و پهپادهای تهاجمی و شناسایی همراه با موشک‌های بالستیک دوربرد و وجود سرهای فعال و غیرفعال، کمک خوبی در مبارزه با سامانه‌های موشکی ضدهوایی غربی و نقاط کنترل دشمن در فاصله زیاد از خط مقدم خواهند داشت. با توجه به نیاز شدید به منظم بودن تخریب زیرساخت ها و تأسیسات نظامی نیروهای مسلح اوکراین از جمله در غرب اوکراین و نیاز به تکمیل اضطراری ذخایر خود، دستیابی به تسلیحات ایرانی منطقی ترین گزینه است. منبع

یک فیلم تاریخی و خیلی زیبا از شاهد 136 پیشنهاد میکنم همه ببینند. زیر آتش سنگین پدافند هوایی اکراین، شاهد 136 از همه ی پدافند عبور میکنه و به نیروگاه برق میخوره بلافاصله برق کل منطقه میرود. https://www.aparat.com/v/wK9rS

نبرد آتلانتیک با استفاده از برخی از جدیدترین فناوری ها انجام شد،با این حال،در یک دوئل،ملوانان خلاق برای دفع ملوان های دشمن به وسایل آشپزخانه متوسل شدند!!! نبرد آتلانتیک طولانی ترین نبرد مداوم جنگ جهانی دوم است. در 3 سپتامبر 1939، زمانی آغاز شد که U-30 ، کشتی مسافربری SS Athenia را غرق کرد که منجر به مرگ 112 غیرنظامی آن شد. با این حمله، زیردریایی‌های کریگسمارین آلمان تقریباً با معافیت از مجازات در اقیانوس اطلس حرکت میکردند تا اینکه متفقین در سال 1943 جریان را تغییر دادند. واژه نبرد آتلانتیکاولین بار توسط وینستون چرچیل نخست وزیر بریتانیا در اوایل سال ۱۹۴۱ به کار برده شد.این نبرد طولانی با درگیری های بی شماری بین نیروهای دریایی و هوایی متفقین و خدمه زیردریایی های یوبوت آلمانی همراه بود. یکی از این درگیری ها دوئل بین ناوشکن آمریکایی اسکورت (DE) USS Buckley (DE-51) و U-66 آلمانی بود. یک کاروان که به آرامی از اقیانوس اطلس عبور می‌کند.این کشتی ها که به کندی حرکت میکنند،انتخاب آسانی برای گرگ های بزرگ((یوبوت های آلمانی)) بودند. در سال 1943،شرایط نبرد در اقیانوس اطلس به نفع متفقین تغییر کرده بود. توسعه فن آوری ها و تاکتیک های جدید به متفقین دست برتر را در مبارزه با یوبوت های آلمانی داد.یکی از کلیدهای این موفقیت ایجاد گروه های اسکورت بود که به گروه های قاتل شکارچی معروف بودند.این گروه‌ها دیگر مجبور نبودند با یک کاروان دریانوردی کنند،(یعنی اسکورت اختصاصی یک کاروان خاص نبودند و مداوم کاروان های مختلف را اسکورت میکردند.مترجم). در اوایل ماه می 1944، ناوشکن باکلی در حال انجام عملیات به عنوان بخشی از گروه 21.11 در جزایر کیپ ورد بود که خدمه او گزارشی دریافت کردند و برای تحقیق فرستاده شدند. آنچه بعد از آن اتفاق افتاد شبیه یک نزاع در اتاق بار در دریای آزاد بود. شب ۵ تا ۶ ماه می (اردیبهشت) زیبا،آرام و مهتابی بود.شرایط هم برای یوبوت ها برای سوخت گیری و پر کردن آذوقه های مورد نیازشان در دریا و هم برای یک گروه قاتل شکارچی برای جستجوی یوبوت های با سوخت کم و خدمه خسته آنها بسیار عالی بود. زیردریایی وظایف خطرناکی داشتند و خدمه اغلب خسته بودند.زیردریاییU-66، به فرماندهی ستوان Gerhard Seehausen، در نهمین گشت خود بود و از اواسط ژانویه در دریا حضور داشت.وقتی باکلی شروع به تعقیب او کرد، او به شدت به سوخت و آذوقه برای سفرش به خانه نیاز داشت. USS Buckley در خارج از بوستون پس از تعمیرات لازم پس از درگیری با زیردریایی آلمانی U-66 در ساعت 0216 (2:16 بامداد)، یک هواپیمای اونجر در رادارش یک شئ در 20 مایلی باکلی دید و آن را به کشتی گزارش داد. افسر فرمانده ، ستوان برنت آبل، دستور حرکت به سمت هدف را با تمام سرعت صادر کرد. به مدت 45 دقیقه باکلی با سرعت کامل (23.5 گره دریایی) به سمت U-boat حرکت کرد و برای درگیری آماده شد. هواپیمای اونجر که توسط ستوان جیمی جی سلرز هدایت می‌شد، در مسیر ماند و یوبوت را دنبال کرد و تغییرات مسیر را به ناوشکن باکلی منتقل کرد و ناوشکن کوچک را به محل هدایت نمود. زیردریایی U-66 آلمانی به آرامی روی سطح حرکت می‌کرد، باتری‌هایش را شارژ می‌کرد و در جستجوی کشتی تدارکاتی بود.ستوان سی هاوزن (فرمانده زیردریایی) نمی‌دانست که هواپیمای اونجر هیچ سلاحی حمل نمی کند، اما کاپیتان مجرب می دانست که هواپیما قبل از حمله منتظر می ماند تا او به زیر آب برود. باکلی در فاصله هفت مایلی در ساعت۰۲۴۶ زیردریایی u66 را دید. ستوان آبل خدمه کشتی را فراخواند و یک فاکسر را پرتاب کرد،(یک طعمه صوتی برای گیج کردن اژدرهای آکوستیک که توسط یوبوت ها مورد استفاده قرار میگرفت).ستوان آبل ریسک کرد و شروع به نزدیک شدن به زیردریایی نمود، به این امید که خدمه زیر دریایی کشتی او را با کشتی تدارکاتی که به دنبال آن بودند اشتباه بگیرند. این قمار نتیجه داد و در ساعت 0308، U-66 سه شعله قرمز را شلیک کرد که گمان می‌رود یک سیگنال شناسایی باشد. باکلی به مسیر خود ادامه داد و پیوسته به زیردریایی یوبوت نزدیک شد، اما هویت خود را فاش نکرد. کمتر از 10 دقیقه بعد، دو کشتی در فاصله 4000 یاردی قرار گرفتند. U-66با فهمیدن اینکه کشتی گاو شیرده (قایق تامین) نیست که او به دنبال آن بود، یک اژدر شلیک کرد. باکلی یک گردش به چپ انجام داد و زیردریایی در جلوی او قرار گرفت.پس از آن برخی از خدمه متوجه شدند که اژدر از سمت راست کشتی عبور کرد. آبل مسیر کشتی را تغییر داد تا فاکسر(طعمه صوتی)را در معرض هر گونه اژدر اضافی قرار دهد. تمام اسلحه های موجود در باکلی آماده شلیک بود.دو شناور آماده بودند و خدمه منتظر بودند تا دیگری آتش کند. اوت ۱۹۴۳،در سمت چپ U-66 و در سمت راست U-117 است.این دو یوبوت توسط هواپیماهای نیروی دریایی آمریکا بمباران می شوند.زیردریایی U-66 فرار کرد و زیردریایی U-117 غرق شد. ملوانان آلمانی اولین کسانی بودند که ماشه را چکاندند و با مسلسل آتش گشودند. در ساعت0320 ستوان ابیل دستور شلیک را صادر کرد. اولین گلوله های سه اینچی ناوشکن مستقیم به جلوی زیردریایی، درست جلوتر از محل اتصال برج زیردریایی برخورد کرد. همه اسلحه‌هایی که می‌توانستند روی بدنه قرار گیرند، باز شدند - اورلیکن 20 میلی‌متری، بوفور 40 میلی‌متری، و باتری های سه اینچی. به مدت دو دقیقه ناوشکن بر روی زیردریایی بارانی از فولاد می بارید و تبادل آتش می کرد، ابیل در حالی که زیردریایی دور میشد، آتش بس را اعلام کرد و به کشتی خود فرصت داد تا مسیر خود را تغییر دهد. در عرض یک دقیقه او دوباره برای آتش در محدوده 1500 یاردی فرمان صادر کرد. خدمه اسلحه های سوار بر کشتی باکلی ، هدف خود را پیدا کردند و به سرعت و با دقت به یوبوت ضربه زدند. برخورد گلوله ها به برج زیردریایی و ترکیدن آنها دیده می شد. زیردریایی U-66 شلیک متقابل را متوقف کرد و شروع به مانورهای نامنظم کرد و سعی کرد بین خود و کشتی باکلی فاصله ایجاد کند تا اژدر دیگری را از لوله های عقبش شلیک کند. اما اژدر هدفش را از دست داد، زیرا آبل به کشتی دستور داد تا به سمت راست برود و پرتابه مرگبار را از باکلی عبور کرد.برج زیردریایی U-66 با شروع مانورهای فرار شروع به سوختن کرد.هزار یارد، 500 یارد - در عرض چند دقیقه، دو رقیب در یک مسیر موازی به فاصله 20 یاردی از هم قرار گرفتند، یوبوت از تنه به سمت عقب آتش گرفته بود.در روی خط رادیویی،در حال گزارش این صحنه ها بودند: باکلی آتش گشوده است. زیردریایی در حال پاسخ دادن به تیراندازی است.پسر! تا به حال چنین تمرکزی ندیده بودم! یوبوت پر از شعله های سرکشی شد که از برج زیردریایی بیرون می زند. چابکی ناوشکن در اینجا نشان داده شده است، باکلی در طول آزمایش های خود در سال ۱۹۴۳ با سرعت ۲۰ گره چرخشی کامل انجام داد.قطر دایره ۱۰۰۰ فوت تخمین زده می شود. در ساعت 0329، ستوان فرمانده آبل تصمیم جسورانه ای گرفت و فرمان سکان راست را صادر کرد و باکلی را در موقعیتی قرار داد که U-66 را مهار کند. زمانی که ناخدای یوبوت دستور ترک کشتی را صادر کرد، توپ ناوشکن به شدت به سمت یوبوت چرخید.سینه باکلی به عرشه جلوی یوبوت برخورد کرد و این دو به هم قفل شدند.ملوانان آلمانی شروع کردند به بیرون ریختن از زیردریایی در حال سوختن،برخی سلاح‌ها را تکان می‌دهند، در حالی که برخی دیگر دستان خود را به نشانه تسلیم بالا می‌برند. در هرج و مرج به وجود آمده، درگیری تن به تن آغاز شد. ملوانان روی عرشه کشتی باکلی شروع به شلیک با اسلحه سبک کردند.یک ملوان با تپانچه کالیبر ۴۵ خود به یک ملوان آلمانی شلیک کرد،در حالی که یک ملوان دیگر با مشت به صورت حریف کوبید و او را از کشتی بیرون انداخت.خدمه کشتی باکلی هر چه می توانستند برداشتند و به مبارزه پیوستند.یکی از خدمه ها اسلحه خالی را برداشت و به سمت آلمانی های سوار شده پرتاب کرد.دو تا از منحصر به فرد ترین سلاح ها،ظروف آشپزخانه بودند!! چندین ملوان در این دعوا از لیوان قهوه استفاده کردند،در حالی که همکارش یکی از ملوانان آلمانی را با یک قهوه جوش از اتاق بیرون انداخت! دعوا تنها یک دقیقه طول کشید زیرا باکلی از یوبوت عقب نشینی کرد و این دو از هم جدا شدند. پنج آلمانی که روی سینه ناوشکن جمع شده بودند تسلیم شدند و توسط یک نفر مسلح به چکش!! به سمت پایین راه افتادند. این نقشه که از گزارش ستوان آبل افسر فرمانده ناوشکن باکلی، ثبت شده است،درگیری کشتی او با U-66 را نشان می‌دهد. خدمه باقیمانده در U-66 هنوز در حال هدایت زیردریایی بودند و مانوری را آغاز کردند که به نظر می رسید یک فرار باشد.در حالی که خدمه ناوشکن باکلی آماده پرتاب بمب های ضد زیردریایی بودند، U-66 چرخید و در مسیر برخورد قرار گرفت ،احتمالاً از کنترل خارج شده بود. در ساعت 0335 به کشتی باکلی برخورد کرد. ضربه‌ای چشم‌گیر بود،سوراخی را در موتورخانه ایجاد کرد، میل پروانه سمت راست را جدا کرد و عقب کشتی را پیچاند. همانطور که او عبور می کرد، خدمه از بالای عرشه باکلی توانستند برج زیردریایی را ببینند، و یکی از ملوانان، یک نارنجک دستی را به داخل دریچه آن پرتاب کرد.یوبوت اکنون در شعله های آتش فرو رفته و به طرز وحشیانه ای از کنترل خارج شده بود. همانطور که بقیه ملوانان آلمانی کشتی را رها کردند، U-66 شروع به غرق شدن کرد، کاپیتان او هنوز در کشتی بود.گزارش ناوشکن باکلی غرق شدن یوبوت را اینگونه شرح می دهد:زیردریایی از سمت راست عبور می‌کند و هنوز حدود ۱۵ گره سرعت دارد.توپ ۳ اینچی ۳ ضربه مستقیم به برج آن می زند.زیر سطح آب با سرعت ناپدید میشود و دریچه برجش باز است و آتش از آن خارج می شود،ظاهرا کاملا رها شده و دریچه جلوی عرشه نیز باز است.کل عملیات ۱۶ دقیقه به طول انجامیده است. حوضچه خشک در بوستون.آسیب به سینه باکلی مشهود است. باکلی تا سه ساعت بعد در منطقه ماند و بازماندگان را از دریا بیرون آورد. سی و شش نفر از خدمه یوبوت که بیش از نیمی از خدمه آن بودند نجات یافتند ، بیشتر آنها مجروح شده بودند. سینه باکلی در اثر حمله U-66 خم شده بود و چند جای آن در اثر شلیک یوبوت سوراخ گشته بود.در درگیری 16 دقیقه ای با زیردریایی دشمن ، او 105 گلوله سه اینچی، 2700 گلوله 20 میلی متری و 418 گلوله 40 میلی متری خرج کرد. شلیک اسلحه های کوچک که شامل کالیبر 45/0 و 30/0 و همچنین شلیک تفنگ ساچمه ای بود در مجموع 390 گلوله بود. ناوشکن باکلی برای اقدام متهورانه خدمه اش در غرق کردن زیردریایی U-66،لوح تقدیر نیروی دریایی را دریافت کرد.افسر فرمانده ناو،ستوان برنت آبل،به دلیل قهرمانی فوق العاده و خدمات برجسته نشان صلیب نیروی دریایی را دریافت نمود.خدمه باکلی را با نیروی خودش به ایالات متحده بازگرداندند،جایی که او قبل از بازگشت به خدمت در اقیانوس اطلس تحت تعمیرات در بوستون قرار گرفت.نبرد اقیانوس اطلس پس از تسلیم آلمان یک سال بعد در ماه می ۱۹۴۵ به پایان رسید.در این نبرد تقریبا شش ساله،۷۸۱ یوبوت توسط متفقین غرق شدند و تلفات ملوانان آلمانی بین ۲۸۰۰۰ تا ۳۲۰۰۰ نفر تخمین زده شد.تلفات متفقین با از دست دادن بیش از ۲۷۰۰ کشتی تجاری و از دست دادن بیش از ۱۳۰۰۰۰ ملوان بسیار خیره کننده بود. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://www.nationalww2museum.org/war/articles/atlantic-battle-uss-buckley-german-u-66

تلفات سنگین نیروهای روسیه در نتیجه حمله ی موشکی هیمارس اکراین ایگور کوناشنکوف سخنگوی وزارت دفاع روسیه: در نتیجه حملات موشکی ارتش اوکراین 63 سرباز روسی در نزدیکی شهر ماکیفکا کشته شدند و چند ده نفر نیز زخمی میباشند. ارتش اوکراین به یکی از مواضع موقت نیروهای مسلح روسیه در نزدیکی شهرک ماکیفکا در منطقه دونتسک حمله کرد در حالی که سربازان در حال جشن گرفتن سال نوی میلادی بودند. 2 فروند از 6 موشک شلیک شده نیز توسط پدافند هوایی روسیه نابود شدند. دفتر ارتباطات راهبردی نیروهای مسلح اوکراین نیز طی بیانیه‌ای در این مورد این حمله اعلام کرد که حدود 400 سرباز روسی در نتیجه حمله به یک مرکز مورد استفاده به عنوان پادگان در شهر ماکیفکا تحت کنترل ارتش روسیه در منطقه دونتسک اوکراین کشته شدند.

وزارت دفاع روسیه از افزایش تلفات به 89 نفر خبر داده و مقصر را هم سربازانی دونسته که به طور پرتعدادی از تلفن همراه استفاده کردند ششب سال نو که موجب لو رفتن محل استقرارشون شده. روسیه کشوری است که روی کاغذ از پدافند لایه به لایه و قدرتمندی برخوردار هست. ولی قدرت و تاثیر موشک های تاکتیکی دقیق زن را شاهد هستیم. چیزی که در تاپیک تهدیدات امریکا و صهیونیستها مطلبی توش کار شد که چطور امریکا و صهیونیستها در پوشش سنتکام و سوء استفاده از خاک و تجهیزات اعراب دارند برنامه ای میچینند تا این تهدید را ( به همراه تهدید پهپادی) علیه صهیونیستها و پایگاه های امریکایی خنثی کنند با تکنولوژی و نفوذ صهیونیستها. ایران باید علاوه بر پیشبرد برنامه های تهاجمیش و خنثی کردن تلاش های پدافندی دشمن با معرفی تجهیزات و سلاح های جدید فکری هم به حال همکاری کشورهای منطقه با سنتکام و صهیونیستها هم بکنه به عنوان پوششی برای پیشبرد برنامه های اسراییل.

هنوز هم تمام این برنامه ها در حقیقت پوششی محسوب میشند که تا جای ممکن پای صهیونیستها را در جداره مرزهای ایران در پوشش تجهیزات نظام اعراب باز بشه توسط سنتکام و به نوعی در شکل کلی تمام ابزارهای نظامی اعراب به کنترل رژیم صهیونیستی دربیاد. در حقیقت ما ظاهری از ابزارها و تسلیحات داریم که برای اعراب هست ولی در باطن کنترل و راهبریش با صهیونیستها هست و در جهت منافع صهیونیستها ولی با این عنوان که برای حفاظت از اعراب ( و البته با پول اعراب) تهیه و مستقر شدند. اینطور صهیونیستها از نظر نظامی در مرزهای ایران بدون سر و صدا مستقر میشند. سنسورهایی هم که نام میبرند و نمونه هاییش را در شهپادها دیدیم به همین ترتیب هست تا دست های ایران برای کمک به متحدینش را قطع کنند از طرف دیگه.

اینها را نیمه سنگین حساب کرده.در کلاس اف ۱۶ و میگ ۲۹ و.... برای مثال: رافال: وزن خالی مدل C آن ۹٬۵۰۰ کیلوگرم و وزن مدل M که ناونشین ۱۰٬۱۹۶ کیلوگرم است اما قادر است با حداکثر ۲۲٬۲۰۰ کیلوگرم وزن از زمین برخیزد. ------------------------------------------------- تایفون:وزن خالی ۱۱ تن قادر به برخاست با وزن ۲۳٫۵ تن است. اما: اف ۱۵: وزن خالی ۱۲هزار و ۷۰۰ کیلو قادر به برخواستن با وزن بیش از ۳۰ تن است. --------------------------------------------------- سوخو ۳۰ : وزن بالای ۱۷ تن با وزن برخواست بالای ۳۴ تن -------------------------------------------------- سوخو ۳۵ : وزن ۱۸ تن.وزن قابل برخواستن ۳۵ تن ------------------------------------------------- J15 : وزن ۱۷ تن و برخواست ۳۳ تن ------------------------------------------------- J 20 : وزن ۱۹ تن و قابل برخواست ۳۷ تن و........

جون تجهیزات انفرادی ناقصه ولی دوستش دارم ......

بسم ا... تست ضد کشتی نصر هواپایه از زاویه ای متفاوت https://www.aparat.com/v/71OJU

سلام علیکم - احتمالا موتور تانک باشد که قرار گرفتن آن در یک دپو تدارکاتی نزدیک خطوط مقدم ، یک روند عادی هست ولی ان چیزی که کل قضیه را بودار کرده ، قراردادن موشکهای هوابه هوا هست که باید در پایگاه هوایی دیده بشود نه در دپوی مهمات که معمولا در نزدیکی خطوط مقدم ایجاد میشود و این احتمال صحنه سازی یا اضافه کردن تسلیحات چشمگیر به یک انبار مهمات عادی را بیشتر می کند . ===== این سرباز خوش شانس اوکراینی ظاهرا در جریان تبادل آتش با روسها ، مورد اصابت گلوله قرار میگیرد ولی عمرش به دنیا بود چون پرتابه کالیبر 7.62 م.م به جای وارد شدن به ستون مهره هایش ، مستقیم به تلفن همراه وی برخورد کرد

Kamov Ka-52 Hokum-B [align=center]هيليكوپتر كاموف يا تمساح (نامي كه ناتو براي آن در نظر گرفته است) گونه دوسرنشينه کا-50 ميباشد. اين هليكوپتره تهاجمي چند منظوره قادر است در تمامي شرايط جوي به ماموريت خود ادامه داده و آن را يه پايان برساند. توانايي انجام عمليات هاي تهاجمي در روز و شب با استفاده از تجهيزات موجود براي اين پرنده به خوبي در نظر گرفته شده است. نقطه آغاز اين پروژه در سال 1994 بود و اولين پروازش هم مربوط به سال 1997 مي باشد.يه دليل مشكلات مالي كه تقريبا هميشه گريبان روسيه را ميفشارد تا سال 2012 تنها 30 فروند از اين پرنده تحويل داده شده است كه البته براي صادرات و مشتريان خارجي ميباشد.[/align] [align=center][/align] [align=center]با توجه به تفاوت دماغه كا-52 با كا-50 و همچنين دوسرنشينه بودن اين مدل به راحتي ميتوان تفاوت ميان اين دو مدل را حس كرد.صندلي هاي كنار هم باعث شده كه كارشناسان نظامي به اين پرنده جهت آموزش نيروها علاقمند شوند.با توجه به اينكه هر دو خلبان توانايي كنترل كامل پرنده را دارا ميباشند انجام ماموريت هاي نظامي در آن با خيال راحت تري انجام خواهد شد.نكته جالب اينجاست كه اين مدل 85٪ تجهيزات و سازه خود را ميتواند با مدل 50 تعويض كند كه از جهت مالي بسيار به صرفه است البته براي كشورهايي كه گونه 50 را هم در اختيار دارند.[/align] [align=center][/align] ا[align=center]ين پرنده از موتوره قدرتمند TV3-117VMA توربوشفت(توربين گاز براى دادن قدرت به شفت) استفاده ميكند. قابليت مانور اين پرنده به دليل استفاده از فناوري contra-rotating (دو يا چند ملخ يا شفت که درخلاف جهت هم روى محور مشترکى ميچرخند و بدين ترتيب مانع اثر نيروهاى پيچشى ميشوند)فوق العاده مي باشد.اين فناوري هليكوپتر كا-52 را در زمره مانورپذير ترين هليكوپتر هاي دنيا قرار داده است.بدنه اين پرنده قادر است در مقابله گلوله هاي كاليبر 23 ميليمتري مقاومت كند .همچنين اين پرنده ميتواند در صورتي كه در درگيري يكي از موتورهايش از كار افتاد با تنها موتوره باقيمانده به صورت دائم پرواز كند.[/align] [align=center][/align] [align=center]توانايي هاي اين تمساح روسي به همين جا ختم نشده و بايد به اين نكته توجه كنيم كه اين پرنده براي نبردهاي امروزي هم حرفهاي زيادي براي گفتن دارد.سيستم مديريت ميدان نبرد يكي ديگر از توانايي هاي اين پرنده مي باشد.اين سيستم ميتواند داده ها را در ميدان نبرد با ديگر 52 ها با گونه هاي ديگري از هليكوپترها مبادله كند همچنين انجام مبادلات اطلاعاتي با شخص ثالث هم براي اين سيستم فراهم شده است.همچنين اين پرنده ميتواند به عنوان پست فرماندهي هدفها را رهگيري كرده و با دادن موقعيت آنها به بقيه پرنده ها مقدمات حمله را فراهم كند.[/align] [align=center][/align] [align=center]در مورده تسليحات بايد گفت اين پرنده چيزي از گونه 50 كم ندارد.يك توپ هوايي 30 ميليمتري و شش محل خارجي براي نصب تجهيزات كه شامل موشك ضده تانك Vikhr, Vikhr-M و موشك هوا به هواي Igla-V و همچنين محل راكت پاد ها مي باشد.براي ماموريت هاي ضده تانك اين پرنده ميتواند 12 عدد موشك Vikhr را با خود حمل كند.اين موشك توانايي نفوذ در عمق 950 ميليمتري زره را داراست و بردي معادل 8 كيلومتر دارد.[/align] [align=center]9K121 Vikhr[/align] [align=center][/align] [align=center]Igla-V air-to-air[/align][align=center][/align] تهيه و ترجمه:OPS منتظره نظره دوستان هستيم....

بسم الله الرحمن الرحیم           یک مهندس معروف آمریکایی به نام J Walter Christie ، یک نوع سیستم تعلیق برای تانک ها طراحی کرد که با نام خودش، یعنی سیستم تعلیق Christie نام گذاری شد. این سیستم به تانک ها اجازه می داد تا بسیار بهتر و بیشتر از نمونه هایی که از Leaf spring استفاده می کردد، تحرک داشته باشد. همچنین به تانک اجازه می داد تا از سیستم کراس کانتری برای سرعت بهتر و راحتی بیشتر خدمه بهره ببرد. این سیستم اولین سیستمی بود که با نام M1928  وارد خط تولید شد و تقریبا از سال 1944 تا کنون در اکثر طراحی های مربوط به تانکها مورد استفاده قرار گرفته است.   شمای فنی سیستم تعلیق کریستی   سیستم تعلیق کریستی به صورت گسترده در تانک های سبک مورد استفاده قرار گرفت، به خاطر این که این سیستم هم برد بیشتری داشت و هم اینکه سرعت تانک را افزایش می داد و می توانست خیلی راحت در زیر ساخت های دشمن نفوذ کند و قابلیت های لجستیکی آنها را نابود کند. اولین طراحی این سیستم به دهه 20 میلادی بر می گردد که توسط یک سری موانع بسیار ساده، قابلیت کراس کانتری آنها امتحا شد و در طی آزمایش های محدود قابلیت هایش مشخص گردید. بعد از دهه ی 20 میلادی، کریستی راه حل بهتر و جدید تری ارائه کرد. اما مشکل او تعبیه فضای عمودی بیشتر برای حرکت فنر ها بود، برای مثال اگر قرار بود از یک مانع 25 سانتی متری، سیستم تعلی عبور کند، احتیاج به 50 الی 75 سانتی متر فضای عمودی برای جابجایی فنر ها بود که این طراحی کوچک پاسخگوی چنین نیازی نبود.   تانک T-34   سرانجام این مشکل با اضافه کردن بلبرینگ به این سیستم حل شد. این عمل باعث شد تا جهت حرکت از عمودی به افقی تغییر پیدا کند. چرخ های جاده به صورت جداگانه بر روی یک لوله نصب می شدند که می توانست تنها به صورت عمودی تحرک داشته باشد. در بالا که بلبرینگ ها نصب شده بودند، به سمت جهت خاصی به سمت عقب حرکت می کردند. فنر ها نیز بر روی انتها بلبرینگ ها نصب شده بودند و می توانستند تا هر زمانی که می خواهند کوتاه و دراز شوند. این سیستم بر روی تانک M1928 نصب شد، نتایج بسیار قابل توجهی بدست آمد که محدوده ی حرکت تانک را به صورت ویژه ای از فقط 10 سانتی متر (که در طراحی اصلی اش 10 سانتی متر در نظر گرفته شده بود)، به 25 سانتی متر افزایش داد، پس از آن، بر روی M1930 به 35 سانتی متر و در تانک M1932 به 60 سانتی متر افزایش یافت. در دنیا، تانک های معروفی از سیستم تعلیق کریستی استفاده کردند که از تانکهای اتحاد جماهیر شوری از جمله ی آنها بودند، تانکهایی مانند BT Tank، T-34 نمونه ای از تانکهایی بودند که از این سیستم ها استفاده می کردند. در تانک BT از یک فنر نصب شده به صورت عمودی بر روی سیستم، بهره می برد و در تانک T-34 از یک فنر با زاویه ای خفیف که به صورت عمودی نصب شده بود، استفاده می کرد.     بلبرینگ نوعی میل لنگ است که جهت حرکت را از طریق زاویه دار کردن، تغییر می دهد. این زاویه می تواند از 0 درجه شروع شود تا 360 درجه ادامه یابد اما متداول ترین زاویه از 90 الا 180 است. نام بلبرینگ از اولین استفاده ی این محصول نشات گرفته است، زمانی که ناقوس کلیسا هارا می خواستند تکان بدهند، با استفاده از یک طناب، که یک سمت آن را به ناقوس و سمت دیگرش را فردی در دست می گرفت، انجام می دادند که با کشیدن طناب، ناقوس تکان می خورد و طناب از طریق بلبرینگ تحرک پیدا می کند.   بلبرینگ L شکل   نمونه ی متداول 90 درجه ای بلبرینگ ها از یک حال L شکلی بهره می برند که با استفاده از یک محور و دو بازو، حالت L شکل را تشکیل میدادند. میله که حرکت می کرد (یا کابل یا طناب) به انتهای دو بازی L شکل متصل می شد، زمانی که یکی از بازو ها به حول محور می چرخید، دیگری را نیز حول میداد تا بچرخد. نمونه های متداول 180 درجه نیز شامل یک نوار مستقیم است که بر روی یک محور بر در مرکز چرخش می کند. زمانی که یکی از بازو ها کشیده یا حول داده می شود، نوار اطراف نقطه ی خاصی می چرخد، دیگری را نیز می کشد یا حول می دهد.     در سمت راست، تانک BT شوروی که با استفاده از سیستم تعلیق کریستی (که در آن زمان در شوروی تحت لیسانس تولید می شد) و برجک بومی در سال 1932 مشاهده می کنید. در سمت چپ تانک T3E2 را در جریان آزمایشاتش در سال 1939 مشاهده می کنید که از سیستم تعلیق کریستی استفاده می کرد.   یکی دیگر از خصیصه ها یا ویژگی های سیستم تعلیق کریستی، طراحی  تبدیل پذیر بود، این قابلیت اجازه میداد تا زمانی که قرار است در جاده تردد کنیم یا مسافت طولانی را بپیماییم، چرخ هایی را که می خواهیم از کار بی اندازیم. این ویژگی موجب می شود هم سرعت و هم برد تانک یا هر چیزی که از این سیستم استفاده می کند بالا برود. اولین تست در سال 1931 و در لیندن صورت گفت که تانک مجهز به شاسی کریستی توانست با سرعت باور نکردنی 104 مایل در ساعت براند، رکوردی که امروزه نیز در دنیا هنوز شکسته نشده و باعث شد تا این تانک را یکی از سریع ترین تانک های دنیا بسازد. بعد آن، کریستی بر روی چرخ های تانک یک پوشش لاستیکی کشید و این کار را بدون غلطک های بازگشتی انجام داد. روی هم رفته، در طول جنگ روش های زیادی امتحان شد، حتی از چرخ جاده استیل نیز استفاده شد که تجربه رانندگی ناراحت کننده ای را برای خدمه به ارمغان آورد. در طراحی بسیاری از تانک ها، یک چرخ دنده به عنوان چرخ دنده ی هدایت مرکزی مورد استفاده قرار می گیرد که می توان از دو چرخ استفاده کرد، به طوریکه این چرخ دنده ی مرکزی در بین آنها حرکت می کند. در سال 1939 شوروی به این نتیجه رسید که قابلیت تبدیل پذیری برای تانک BT یک ویژگی نامناسب غیر ضروری است که می توان بدون آن فضای درون تانک را افزایش داد، بعد از آن این ویژگی نیز در تانک T-34 حذف گردید.   تانک انگلیسی Cruiser MK III   با توجه به این که چرخ جاده ی بزرگ یکی از ویژگی های سیستم تعلیق کریستی است، به همین دلیل در برخی از طراحی ها تمامی ویژگی ها به درستی منتقل نشده اند و تنها بخشی از آنها مورد استفاده قرار گرفته اند. سیستم واقعی تعلیق کریستی، به درستی در تنها برخی از طراحی ها به کار گرفته شده که از جمله ی آنها؛ BT Tank و T-34، تانک انگلیسی Cruiser، شامل نسخه های A13، کروزر مارک 3، مارک 4، Covenanter، Cromwell و Comet، و نیز در برخی از کشور هایی همچون لهستان و ایتالیا و همچنین تانک های مدرنی مانند سری های مختلف تانک اسرائیلی مرکاوا مورد استفاده قرار گرفت.     تانک منهدم شده ی T-34 که ستون های فنر سیستم تعلیق را در اطراف تانک به خوبی قابل مشاهده هستند. این تانک از سیستم تعلیق کریستی استفاده می کرد.           نویسنده و ترجمه: سیاوش سلطان ویس Military.IR Copyright تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.     منابع: http://en.wikipedia.org/wiki/Christie_suspension http://en.wikipedia.org/wiki/Bellcrank

سبقت گرفتن چین ازایالات متحده،ناتو وروسیه! سال 2022 یکی از پرحادثه‌ترین سال‌ها برای امور نظامی از زمان پایان جنگ سرد بود، نه تنها به دلیل وقوع یک جنگ تمام عیار بین روسیه و اوکراین، که با پشتیبانی بسیار گسترده و کمک‌های پرسنلی بزرگ از سراسر ناتو به اکراین همراه شد،بلکه همچنین به دلیل تحولات موازی در سراسر جهان که شاید مهم ترین آنها در شرق آسیا باشد.ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) به تثبیت موقعیت خود به عنوان یک رقیب کاملاً هم‌تراز برای ارتش ایالات متحده ادامه داده است - موقعیتی که روسیه به سرعت در بسیاری از زمینه های توانمندی های متعارف خود، از دست می دهد. اگرچه توجه غرب به شدت بر درگیر کردن نیروهای روسی در اروپای شرقی متمرکز شده است،. تنش‌های چین-ایالات متحده و در حالت گسترده تر چین-ناتو با جلب حمایت بیشتر ایالات متحده از ژاپن و استرالیا و تا حد بسیار کمتری از سوی دولت جدید کره جنوبی در تلاش برای حفظ سلطه غرب در شرق آسیا، همچنان قابل توجه است. اطلاعات جدید قابل توجهی در مورد پیشرفت چین و ایالات متحده در مورد اولین جت های جنگنده نسل ششم جهان به دست آمده است و مقامات آمریکایی همچنان نگرانی های خود را در مورد برنامه رقیبشان ، چین مطرح می کنند. هر دو کشور به طور فزاینده ای از نظر هواپیماهای جنگی که در اختیار دارند در لیگی کاملاً مختص خودشان ظاهر می شوند و آنها تنها کشورهایی هستند که اسکادران های جنگنده نسل پنجم با قدرت کامل را به کار می گیرند و در حال توسعه نسل بعدی بمب افکن های رادارگریز هستند که انتظار می رود به طور همزمان به خدمت وارد شوند. همزمان پس از این دو ، روسیه برای اولین بار جنگنده های نسل پنجم را برای نبرد مستقر کرده است در حالی که کره جنوبی جنگنده نسل پنجم خود را برای اولین بار در ماه ژوئیه به پرواز درآورد و این کشور را به چهارمین کشوری تبدیل کرد که این کار را انجام داده و همچنین این کشور با فروش ده ها میلیارد دلاری به کشورهای ناتو، خود را به عنوان صادرکننده پیشرو تسلیحات در جهان تثبیت نموده است. در حالی که چین و ایالات متحده در رقابت خود برای کسب مزیت کیفی در هوانوردی نظامی و همچنین در رقابتی که چه کسی می‌تواند سیستم‌های جدید را زودتر وارد خدمت کند،در رقابت باقی می مانند، جزئیات جدیدی از ناوگان چین که در سال 2022 فاش شد، مزیت‌های صنعتی عظیم این کشور را روشن می‌کند. در حال حاضر تمام جنگنده های در حال تولید در بزرگ ترین مقیاس در جهان، به غیر از اف-35 آمریکایی، در چین ساخته می شوند که شامل دو کلاس جی-20 و جی-16 سنگین وزن است. در حالی که چین مدت‌هاست که نسبت به ایالات متحده یا هر کشور همسو با ایالات متحده، به استثنای عربستان سعودی، نسبت بسیار بیشتری از جنگنده‌های سنگین‌وزن را در ناوگان خود مستقر می‌کند، نمایشگاه هوایی ژوهای ۲۰۲۲ نشان داد که ناوگان سنگین وزن چین به احتمال زیاد نه تنها از ایالات متحده،بلکه از ناوگان ناتو و روسیه در مجموع پیشی می گیرد.تخمین زده می‌شود که چین تقریبا ۳۰۰ جنگنده J-16 و بیش از ۲۰۰ جنگنده J-20 را در کنار مدل های قدیمی تر،از جمله نزدیک به ۳۵۰ جنگنده J11s و ۵۰ فروندJ15s و ۹۸ فروند سوخو ۳۰و ۲۴ فروند سوخو ۳۵ اس روسی در اختیار دارد.همچنین گمان می رود تعداد کمی از سوخو ۲۷ های قدیمی تر روسی هنوز در خدمت باشند.بنابراین تخمین زده می‌شود که چین بین ۱۰۰۰ تا ۱۱۰۰ جنگنده سنگین وزن را در اختیار دارد که بدون احتساب جنگنده های رهگیر و تهاجمی سنگین وزن،ناوگانی بزرگتر از مجموع ناوگان ایالات متحده و روسیه را نشان می‌دهد. تخمین زده می‌شود که ارتش ایالات متحده تقریبا ۵۱۰ جنگنده سنگین وزن را در اختیار دارد که تنها حدود ۱۲ مورد آز آنها جت های جدید F-15ex هستند.بقیه مدل های F-15 دوران جنگ سرد هستند که آخرین آنها در سال ۲۰۰۱ خریداری شده و همچنین تقریبا ۱۸۵ فروند F-22 که اگر چه از بدنه هواپیماهای نسل پنجم مانند J-20 استفاده میکنند هنوز به تجهیزات اویونیک دهه ۱۹۹۰ متکی هستند و در انتظار ارتقا احتمالی می باشند.خارج از نیروی هوایی ایالات متحده،هیچ جنگنده سنگین وزن در هیچ کجای جهان غرب در خدمت نیست.تنها جنگنده های سنگین وزن غربی که وارد خدمت شدند، F-14، F-15 و F-22 هستند که توسط اعضای ناتو در خارج از ایالات متحده به میدان نمی روند. اگرچه به طور گسترده توسط مشتریانی مانند بریتانیا، آلمان و فرانسه مورد توجه قرار گرفته است،اما نیاز به حفاظت از صنعت داخلی در اروپا، هزینه بالای جنگنده های برتر آمریکایی و فقدان برنامه های عملی جنگنده های سنگین وزن اروپایی،به این معنی است که چنین هواپیماهایی به طور گسترده در ناتو به کار گرفته نمی شوند. اگر چه داسو فرانسه کار بر روی یک هواپیمای سنگین وزن معادل F-15،یعنی میراژ۴۰۰۰ را آغاز کرد، این هواپیما به دلیل هزینه بالا و چشم انداز محدود برای صادرات هرگز وارد خط تولید نشد. بنابراین تولید جنگنده های سنگین به ایالات متحده، چین و روسیه محدود شده است، به طوری که چنین هواپیماهایی اکثریت واحدهای جنگنده روسی را تشکیل می دهند، اما به دلیل حجم محدود بودجه دفاعی این کشور، هنوز تعداد آنها نسبتاً کم است.تخمین زده می شود که روسیه تقریبا ۴۰۰ جنگنده سنگین وزن شامل جنگنده Su-30Sm/Sm2 و S-35 و Su-27 دوران شوروی را در اختیار دارد.تقریبا ۲۰ فروند Su-33که نمونه دریایی سوخو ۲۷ هست بر روی ناو هواپیمابر بر در خدمت میباشد.همچنین تخمین زده می‌شود این کشور شش جنگنده نسل پنجم Su-57 در اختیار دارد. بنابراین تعداد ناوگان جنگنده های سنگین وزن روسیه و ناتو به طور قابل توجهی از ناوگان چین کمتر است، این پدیده با توجه به این واقعیت که جنگنده های سنگین وزن چین نه تنها به طور متوسط دهه ها جدیدتر از جنگنده های ایالات متحده هستند، بلکه همچنین به این دلیل اهمیت بیشتری پیدا می کند که به طور مداوم نشان داده اند پیچیده‌تر از محصولات روسیه هستند. جنگنده های سنگین وزن برای نخبگان نیروی هوایی پیشرو در جهان امروز، نه تنها از توانایی حمل سلاح‌های بسیار بیشتر و در بیشتر موارد از بهترین عملکردهای پروازی برخوردارند، بلکه از بردهای بسیار طولانی‌تر و توانایی حمل مجموعه‌های حسگر بسیار بزرگ‌تر و در نتیجه قدرتمندتر نسبت به جت‌های متوسط یا سبک بهره می‌برند. اگرچه هزینه‌های بسیار بالاتر آن‌ها هم برای عملیات و هم برای ساخت به این معنی است که آنها عموماً در تعدادمحدودتری استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، جنگنده سبک وزن تک موتوره F-16 را برای پر کردن بخش اعظم واحدهای خود پس از F-15 بسیار توانمندتر، که از سال 1975 وارد خدمت شد، توسعه داد.زیرا مشخص شد که F-15 برای استقرار گسترده کاملاً مقرون به صرفه نیست. سرمایه گذاری در F-15 با این وجود حیاتی تلقی می شد، زیرا جنگنده های درجه یک و متوسط شوروی مانند MiG-25 و MiG-29 دارای مزایای عملکردی قابل توجهی نسبت به F-16 بودند. برای ایالات متحده یا متحدانش، فقدان ناوگان قابل توجه سنگین وزن همچنان یک مسئله مهم است - یکی از پیامدهای اخیر آن خروج یک هواپیمای F-15 در اوکیناوا بدون جایگزینی در ماه اکتبر اعلام شد زیرا هیچ جانشین مستقیمی برای F-15 وجود نداشت که بتواند این نقش را به عهده بگیرد.با قطع برنامه های ایالات متحده برای دستیابی به دو جنگنده سنگین وزن آخر خود،یعنی F-22 مشکل دار و F-15exبه صرفه اما غیر رادارگریز،توانایی آن برای تسلط بر جنگ های هوایی آینده به شدت بر روی نسل ششم جنگنده برتری هوایی MGAD است که در حال حاضر در حال توسعه می باشد.با توجه به اینکه در ماه می فاش شد که این پروژه احتمالا صدها میلیون دلار هزینه داشته باشد،با این حال انتظار می رود هزینه های جانشین F-22و F-15 حتی بیشتر از این هم باشد. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/china-more-heavyweights-nato-russia

شـب دیرین شیرین نشود... نگهت از یادم نرود... تو دعـا کن قلبـم برهـد... که به تلخی پـایـان بدهد.

قطار سفید اتمی از زمانی که دو بمب اتمی در طول جنگ جهانی دوم پرتاب شد، جهان وارد عصر وحشت هسته ای شد. ایده استفاده چندین کشور از سلاح های کشتار جمعی علیه یکدیگر، غیرنظامیان را در دهه های بعد نگران کرده است. حتی با پایان جنگ جهانی دوم، به دلیل افزایش تنش بین اتحاد جماهیر شوروی و غرب جنگ سرد به سرعت آغاز شد.این جنگ ایده ها بود، جمع گرایی در مقابل فردگرایی، کمونیسم در برابر سرمایه داری.خصومت 45 ساله منجر به ترس دائمی از پرتاب سلاح های هسته ای گشت.در طول این دوره زمانی، ایالات متحده دچار تردید نبود. اگر جنگ آشکار با اتحاد جماهیر شوروی آغاز شود، تصمیم برای استفاده از سلاح های هسته ای سریع خواهد بود و هر دو طرف زرادخانه های خود را به سوی یکدیگر شلیک خواهند کرد. بنابراین، هرکسی که بیشترین مقدار سلاح های روز قیامت را داشته باشد،صاحب برتری خواهد بود. هر دو طرف وارد مسابقه تسلیحات هسته ای شدند و برای تولید سلاح هسته ای کافی برای پایان دادن به جهان چندین برابر تلاش کردند. در این زمان ایالات متحده شروع به انتقال و پخش زرادخانه هسته ای خود در سراسر کشور نمود. استخدام با حقوق مکفی آگهی استخدام مانند یک آگهی استاندارد درخواست کمک برای یک کامیون دار بین المللی به نظر می رسد.تا سه هفته در ماه در جاده در یک تریلر ۱۸ چرخ،در ۴۸ ایالت به هم پیوسته سفر کنید.خطرات شامل آب و هوای نامناسب،سفر شبانه روزی و شرایط محیطی بالقوه نامطلوب است.اما: نامزدها باید تجربه در انجام کارهای های امنیتی مسلحانه پرخطر و مانور در برابر یک دشمن متخاصم را داشته باشند!!! در واقع دولت ایالات متحده در حال استخدام "پیک های مواد هسته ای" بود. از دهه 1950، تیم هایی از ماموران فدرال، که بیشتر آنها نظامی سابق بودند، وظیفه حمل حدود 6000 کلاهک هسته ای آمریکا و عرضه گسترده مواد هسته ای را در سراسر جاده ها و بزرگراه های ایالات متحده بر عهده داشتند. تأسیسات هسته ای آمریکا در سراسر کشور، در بیش از 2.4 میلیون هکتار از املاک و مستغلات دولت فدرال، تحت نظارت وزارت انرژی (DOE) پراکنده شده است - هزارتویی از سیستمی که بولتن دانشمندان اتمی آن را "بسیار پراکنده و تکه تکه شده... اما با تعداد کمی قوانین قابل اجرا " نامید.” برخی از سایت ها برای مونتاژ، برخی برای سلاح های فعال، برخی برای مواد شیمیایی، برخی برای قطعات مکانیکی هستند. این در عمل به این معنی است که مواد هسته ای باید بسیار جابجا شوند. تا زمانی که ایالات متحده تسلیحات هسته ای داشته باشد،با این سوال که چگونه مخرب ترین فناوری آمریکا را بدون حادثه به سراسر کشور منتقل کند،دست و پنجه نرم می‌کند.دکتر ادوین لیمن از اتحادیه دانشمندان نگران، می گوید " این حلقه ضعیف در زنجیره امنیت هسته ای است." امروزه ایالات متحده تقریباً به طور کامل به تریلرهای لاکهید مارتین که با نام‌های Safeguard Transporters (SGTs) و Safe Secure Trailers (SSTs) شناخته می‌شوند، برای جابجایی مواد هسته‌ای متکی است.اما از دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۸۰، امید بزرگ برای حمل و نقل ایمن مواد و سلاح اتمی به نوعی از قطار ها بود که به اصطلاح آنها را قطار سفید می نامیدند. این قطارها به جز چند مورد، کاملاً معمولی به نظر می رسیدند.این قطارها دارای چندین واگن زره‌ ای همراه با واگنهای برجک دار بودند.برجک ها دارای پنجره های کوچکی بودند که محافظان مسلح DOE از طریق آن به بیرون نگاه می کردند و در صورت نیاز برای دفاع از قطار آماده شلیک بودند. قطارهای سفید رنگ که در اصطلاح DOE به عنوان کابین های ریلی ایمن یا (SSR) شناخته می شدند، در برابر حمله و ورود غیرمجاز بسیار مقاوم بودند. آنها همچنین "درجه بالایی از حفاظت از محموله را در صورت آتش سوزی یا تصادف جدی" ارائه میکردند. اگرچه قطارهای هسته‌ای که توسط تک تیراندازها محافظت می‌شدند، شبیه به یک فیلم اکشن-ماجراجویی به نظر می‌رسد،اما این قطارها به آرامی و بدون جلب توجه با حداکثر سرعت ۳۵ مایل در ساعت حرکت میکردند و این به معنای سفرهای بسیار طولانی برای خدمه آنها بود. قطارها و کامیون ها روزانه وارد کارخانه ها می شدند.آنها ماشه های بمب را از کلرادو،پلوتونیوم از واشنگتن و جورجیا،ژنراتورهای نوترونی از فلوریدا و اورانیوم از تنسی حمل می کردند. مرکز مونتاژ هسته‌ای، کارخانه پانتکس، در حدود 17 مایلی خارج از مرکز شهر آماریلو، تگزاس، مجموعه‌ای از ده‌ها ساختمان واقع در 10000 هکتار زمین بود. آماریلو مقصد نهایی تقریباً تمام قطارهای هسته‌ای آمریکا بود و کارخانه پانتکس تنها نقطه مونتاژ این کشور برای سلاح‌های هسته‌ای بود، نقشی که تا به امروز آن را حفظ کرده است. ایالات متحده پانتکس را در سال 1941 به عنوان یک پایگاه تولید مهمات برای جنگ جهانی دوم ساخت و در سال 1951، بی سر و صدا نوسازی شد تا نقش جدیدی در جنگ سرد ایفا کند. به زودی، بخش فزاینده ای از 100000 شهروند آماریلو در مونتاژ و جداسازی بمب به کار گرفته شدند.واشنگتن پست در سال ۱۹۸۲ نوشت: در داخل پناهگاه‌های Gravel Gertie که برای مهار انفجار و آلودگی طراحی شده اند،مکانیک های جوان، کلاهک های موشک های ترایدنت را به هم می چسبانند و با ظرافت سلاح های قدیمی تر را از بین می برند. در حالی که این سایت موادی مانند اورانیوم و پلوتونیوم را از سراسر کشور دریافت می‌کرد، تنها پانتکس دارای امکاناتی بود که قطعات مکانیکی بمب‌ها را می‌توانست به مواد هسته‌ای متصل کند. پس از رسیدن مواد، کارمندان با لباس‌های آبی، کفش‌های ایمنی با روکش‌های لاستیکی و دستکش‌های ضخیم دو به دو برای مونتاژ سلاح‌ها کار میکردند. پس از اینکه مواد هسته ای به مواد منفجره متصل شد، آنها را به مکانی دیگر می بردند، جایی که کارگران دم،قطعات و بدنه را اضافه میکردند.بعد از ساخته شدن بمب ها دو مسیر رایج برای قطارها وجود داشت،یکی بمب های هسته ای را از تگزاس به بانگور ، واشنگتن می برد و تسلیحات را در پایگاه زیردریایی در سواحل Puget Sound تحویل می داد. در مسیر دیگر بمب ها از تگزاس به چارلستون کارولینای جنوبی، جایی که مجموعه ای از زیردریایی ها آماده ماموریت در اقیانوس اطلس بودند،می رفت. این قطارها به مدت 30 سال بی سر و صدا در امتداد راه آهن آمریکا حرکت کردند، پروژه ای فوق سری با سابقه ای بی عیب و نقص. با این حال، امروزه،این قطارها در یک انبار زباله یا یک موزه قرار دارند. پس چرا آمریکا قطارهای هسته‌ای خود را که بسیاری از کارشناسان هسته‌ای جنگ سرد امن‌ترین روش حمل و نقل برای مواد حساس می‌دانستند، کنار گذاشت؟ خروج قطار های سفید از ریل در دهه ۱۹۸۰ قطارهای سفید تا سال 1987 فعال بودند و توسط وزارت انرژی اداره می شدند. در حالی که قطارها یک راز ملی بودند و پنهان نگه داشته می شدند تا جاسوسان دشمن متوجه حمل و نقل تسلیحات نشوند، در نهایت و با درگیر شدن تعداد فزاینده ای از شهرها در توسعه هسته ای ایالات متحده، شهروندان آمریکایی متوجه شدند و شروع به ابراز ترس (اغلب بسیار موجه) در مورد موادی کردند که به طور مخفی جابجا می شدند. رئیس جمهور ریگان در اولین دوره ریاست جمهوری خود هزینه های دفاعی خود را چهار برابر کرد و اعلام کرد که ایالات متحده در صورت لزوم از قدرت هسته ای علیه شوروی استفاده میکند.در مارس ۱۹۸۲ مجله تایمز مطلبی را منتشر کرد که در آن یک قارچ قرمز متورم و عبارت "تفکر غیر قابل تصور" نشان داده می‌شد. شهروندی به نام جیم داگلاس،وابسته به یک گروه مقاومت هسته ای با نام مرکز زمین صفر این مطلب نظرش را جلب کرد. در سال 1981، داگلاس خانه ای در واشنگتن، مشرف به پایگاه زیردریایی نیروی دریایی در ساحل پوگت ساوند خرید. داگلاس و همسرش هر روز از پنجره جلویی خود به خلیج نگاه می‌کردند و بارها و بارها قطار سفیدی که به پایگاه به شدت محافظت شده وارد یا خارج می‌شد را می دیدند. این الهام بخش او برای شروع اعتراض به استفاده از این قطارهای سفید برای حمل سلاح های کشتار جمعی بود. او و همسرش یک کمپین بدون خشونت را برای جلب توجه به این قطارها آغاز کردند. آنها با کمک مرکز اقدام غیرخشونت‌آمیز گراند زیرو(زمین صفر)، در تمام طول مسیر این قطارها دست به اعتراض زدند. جیم و شلی داگلاس، با کمک مرکز زمین صفر، مبارزه جنجالی را برای متوقف کردن قطارهای سفید به راه انداختند،آنها با کمک یکی از دوستانشان، محتمل ترین مسیر را از آماریلو به واشنگتن تعیین کردند. آنها سپس با گروه‌های طرفدار صلح در مسیر تماس گرفتند و از آنها خواستند که مراقب قطار باشند، هنگام دیدن قطار، اعتراضی غیرخشونت‌آمیز ترتیب دهند و روزنامه‌های محلی را از ورود قطار مطلع کنند. اقداماتی علیه قطارهای سفید در سرتاسر ایالات متحده انجام شد و بیش از 300 تظاهرات برگزار شد. در ممفیس، یک قطار سفید با راهبه ای که در وسط ریل ایستاده بود برخورد کرد. در واشنگتن، فعالان ، بخشی از راه آهن را در مقابل ساختمان وزارت انرژی قرار دادند و با عکسی منفجر شده از یک قطار سفید، نقشه مسیرهای شناخته شده آن را به نمایش گذاشتند. جنبش مقاومت هسته ای مشکلات جدی برای وزارت ایجاد کرد و توجه عمومی را به آنچه آژانس به دقت طراحی کرده بود تا یک فرآیند طبقه بندی شده باشد، جلب کرد. DOE فقط نگران صلح‌طلبان خشمگین نبود، بلکه نگران این بود که کسی مسیرها را یاد بگیرد و قطار را برباید.((بدترین سناریو برای امنیت هسته ای امریکا)). تلاش برای نجات قطارسفید(تعقییرمسیر،تعقییر رنگ،اصلا زنده باد کامیون!!) اولین تلاش DOE برای خنثی کردن معترضان تغییر مسیر قطارها بود. از مرکز فرماندهی DOE در آلبوکرکی، نیومکزیکو، مقامات در آخرین لحظه دستوراتی را به مهندسان صادر کردند تا "مسیرهای که دارای کمترین حضور مردم و مقاومت" بودند را در پیش بگیرند. اما با رشد شبکه فعالان ضد هسته‌ای، آن‌ها به طور فزاینده‌ای در همراه کردن مردم مهارت پیدا کردند، که اگر دیدند قطار سفید نامشخصی در راه‌آهن‌شان حرکت می کند اعتراض کنند. آژانس مقررات جدیدی را پیشنهاد کرد که انتقال اطلاعات در مورد مسیر قطار سفید را غیرقانونی می کرد، اما آنهم موفق نبود. بنابراین DOE یک گام منطقی دیگر برداشت و آن چیزی نبود جز:تعقییر رنگ قطارها! یادداشتی در جولای ۱۹۸۴ با عنوان" تعقییر رنگ واگن های ریلی امن" اشاره می‌کرد که رنگ آمیزی این واگن ها مانع شناسایی قطارهای ویژه ما توسط معترضان نخواهد شد.با این حال،ردیابی قطارهای ما را سخت تر می‌کند و ما معتقدیم که ایمنی و امنیت را افزایش می دهد...".وزارت انرژی قطارها را به رنگ قرمز،سبز خاکستری و آبی رنگ کرد اما فعالان ضد هسته ای به ردیابی قطارها ادامه دادند.به هر حال قطارهای تجاری زیادی که دارای برجک برای تک تیراندازها باشد وجود نداشت!! نبرد علیه قطارهای سفید در سال 1985 به اوج خود رسید، زمانی که 146 نفر در طول سفر یک قطار از آماریلو به بانگور دستگیر شدند. جیم و شلی داگلاس و همچنین بسیاری از نزدیکترین همکارانشان به تجاوز و توطئه متهم شدند. اما در کمال تعجب، هیئت منصفه در واشنگتن حکم بی گناهی 20 فعالی را که روی ریل قطار نشسته بودند،داد و مقامات ایالت اعلام کردند که دیگر افرادی را به دلیل اعتراض و ممانعت از قطارهای حامل سلاح دستگیر نخواهند کرد. فشار عمومی، مداخله فعالان، و مجموعه فزاینده سایت های هسته ای در ایالات متحده باعث نابودی قطارهای جنجالی شد. سرانجام DOE (وزارت انرژی) ابراز اطمینان کرد که سیستم کامیون ها راحت تر پنهان می شود و راه حلی عملی برای دستیابی به بسیاری از سایت های هسته ای دور از ریل قطار ارائه می دهد. رئیس جمهور ریگان و ایده پادگان ریلی!! در سال 1986، ریگان سیستمی را برای پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما از راه آهن تصویب کرد که به نام پادگان راه آهن حافظ صلح شناخته می شود. این طرح 25 قطار حامل دو موشک را در پایگاه های نظامی در سرتاسر ایالات متحده پارک می کرد. اگرچه گروهی از معترضان عملاً قطارهای سفید را از روی ریل پایین آورده بودند، اما مقامات مطمئین بودند که شبکه ریلی کشور می‌تواند ابزار مؤثری برای پنهان کردن سلاح‌ها فراهم کند. در اواخر دهه 1980، ایالات متحده دارای 120000 مایل مسیر در دسترس، 20000 لوکوموتیو و 1.2 میلیون واگن ریلی بود. در هر زمان، بیش از 1700 قطار در روی ریل وجود داشت. کارشناسان نظامی اصرار داشتند که این امر ردیابی این 50 قطار مملو از موشک در ایالات متحده را تقریباً غیرممکن می کند.یکی از سناتورهای تگزاس پیش بینی کرد"پادگان راه آهن ستون اصلی دفاع استراتژیک ما تا قرن بیست و یکم خواهد بود". این واگن که به شکل یک واگن معمولی وستینگهاوس رنگ آمیزی شده بود،نمونه اولیه برای حمل و پرتاب یک موشک LGM-118A با سر جنگی هسته ای بود. جنگ سرد قبل از اینکه موشکی بتواند بر روی ریل پرواز کند به پایان رسید. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 از هم پاشید، ایالات متحده شروع به از کار انداختن بیشتر زرادخانه هسته‌ای خود کرد و پروژه‌های آزمایشی و گران قیمتی مانند پادگان راه آهن را متوقف کرد. اما در سال 2013، نیروی هوایی ایالات متحده برای مدت کوتاهی ایده سیستم مشابهی را دنبال کرد. منطق یکسان بود: اگر می‌توانستید موشک‌ها را در حرکت نگه دارید،تعیین محل دقیق سلاح‌ها را تقریباً غیرممکن می‌کردید. منتقدان این پیشنهاد را رد کرده‌اند، و حتی طرفداران آن اذعان داشتند که عملیاتی شدن چنین پروژه‌ای احتمالاً 50 سال دیگر طول خواهد کشید. اما در مورد کامیون ها که امروزه حمل و نقل مواد و قطعات برنامه های هسته ای ایالات متحده را بر عهده دارند، بیشتر کامیون ها مانند بقیه زرادخانه هسته ای آمریکا قدیمی هستند. حدود نیمی از SST ها بالای 15 سال سن دارند. این کامیون‌ها که سالانه بیش از سه و نیم میلیون مایل را طی می‌کنند، با وسایل نقلیه اسکورت بدون علامت همراه می‌شوند و تنها ویژگی قابل تشخیص آن‌ها پلاک‌های دولت ایالات متحده است. حمل و نقل مواد هسته ای در حال حاضر توسط دفتر حمل و نقل ایمن (OST) نظارت می شود، آژانسی که در سال های پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی توجه کمتری را به خود جلب کرده است. اما تحقیقات لس آنجلس تایمز در سال 2017 نشان داد که ممکن است مشکلاتی در زیر سطح پنهان شوند. OST پرسنل کمی دارد و به طور متوسط یک پیک حدود 75 ساعت در هفته کار می کند.در سال 2010، تحقیقات DOE "مشکلات گسترده استفاده از الکل" را توسط رانندگان در زمانی که پیک ها در ماموریت های حمل و نقل بودند نشان داد که موجب بروز حوادثی شد. طرح های مدرن سازی زرادخانه هسته ای آمریکا به این معنی است که تسلیحات بیش از همیشه در جاده های آمریکا سفر خواهند کرد.با شروع برنامه نوسازی در سال ۲۰۱۰ حدود یک هزار کلاهک W76 از بانگور واشنگتن به آماریلو تگزاس،برای ارتقا به منظور افزایش عمر سلاح به مدت ۳۰ سال،منتقل شد. خواه ضایعات یا اسلحه،قطار یا کامیون ایالات متحده در اجتناب از حوادث مهم حمل و نقلی بسیار خوش شانس بوده است.با این حال ترس عمومی در مورد اینکه آیا جابجایی چنین موادی واقعا ایمن است وجود دارد.روزنر می گوید:ما از زمان جنگ سرداین وسایل را جابجا کرده ایم و هرگز تصادف بزرگی نداشته‌ایم.اما این سیستم به محرمانه بودن بستگی دارد.اگر تصادف کنیم،حجاب برداشته می‌شود. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.  منابع : https://www.google.com/amp/s/www.history.com/.amp/news/nuclear-transportation-u-s-white-trains-cold-war https://www.google.com/amp/s/www.thevintagenews.com/2018/07/30/mysterious-white-trains/amp/%3fprebid_ab=enabled https://www.google.com/amp/s/www.warhistoryonline.com/instant-articles/the-secret-white-trains-that-transported-nuclear-weapons-during-the-cold-war.html/amp%3fprebid_ab=enabled

بسم ا... جنگ در اوکراین روز سیصد و یکم الی سیصد و ششم بیست و دوم دسامبر الی بیست وهشتم دسامبر 2022 تا آخرین سرباز اوکراینی برای حفظ تمامیت ارضی ایالات متحده خواهیم جنگید ...!!!! در حاشیه سفر زلنسکی به ایالات متحده شاید حدود یک هفته ، بخشی از ذهن درگیر این بود که تصویر فوق الذکر در تاپیک اوکراین کار بشود یا نه ...!! تحلیل های مختلفی در خصوص این تصویر می شود بیان کرد که تقریبا از هر زاویه ای به آن نگاه شود ، هیچکدام مثبت نیستند ! با این حال قضاوت نهایی با مخاطب .... صحنه جنگ در اوکراین – بیست و دوم دسامبر 2022 1-پوتین به گفته منابع غربی همچنان از برخورد با زلسنکی بعنوان یک همتای برابر خودداری می کند ( که در حوزه دیپلماسی به معنای این هست که برو ، بزرگترت را بیاور ) و نشان داده که علاقه ای به مذاکرات جدی با کیف ندارد . وی در جریان سخنرانی خود در 22 دسامبر اعلام نمود که ظهور اوکراین بعنوان یک کشور در سال 1991 ساختگی بود . توازن نیروی انسانی و سخت افزار سنگین واحدهای رزمی روسیه و اوکراین از مارس الی دسامبر 2022 2- رسانه های غربی معتقدند که گفته های پوتین درخصوص جنگ اوکراین بدان معناست که وی مشروعیت اوکراین را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت نمی شناسد ( تایید بند نخست ) . به گفته پسکوف ، انتقال احتمالی سامانه های پاتریوت به کیف تنها اثبات کننده ادامه یک جنگ نیابتی از سوی ناتو در اوکراین است و نشانه ای از آمادگی برای صلح از سوی کیف دیده نمی شود . برخی از ناظران غربی معتقدند که تلاش کرملین برای هدایت افکار عمومی بسوی توافقنامه مینسک ، دور زدن کیف و مذاکره مستقیم با غرب و تایید عدم مستقل بودن کیف است ولی به گفته این رسانه ها ، این تلاش بعید است تا موفق شود . علاوه براین ، تلاش فوق در نظر دارد تا مسئولیت ادامه جنگ را به سرسختی زلنسکی مرتبط نماید . شلیک موشک هوابه زمین Kh-25ML از فراگفوت های اوکراینی ( احتمالا) بدلیل منشوری بودن حرکات دست خدمه اوکراینی ، آن قسمت دچار ماه گرفتگی شده !!!!!! 3- به اعتقاد تحلیلگران غربی ، مجموع رفتارهای کرملین در شش ماه اخیر حاکی از تمرکز بر روی روند کمکهای غرب به اوکراین است . این دسته از تحلیلگران معتقدند که پوتین قبل از تصمیم آمریکا برای تحویل پاتریوت ها ، برای طولانی تر کردن جنگ برنامه ریزی مستقلی را انجام داده بود ولی تحویل پاتریوت ممکن است در این روند خللی ایجاد نماید . ظاهرا منابع روسی از روی تصاویر منتشر شده ماهواره ای غربی در حال تحلیل تمرکز این ماهواره ها بر روی صحنه نبرد در اوکراین هستند 4- ناظران غربی براین باورند که داده های موجود در مصاحبه های پوتین نشان می دهد که وی مسئولیت ادامه جنگ در اوکراین را برعهده طرف اوکراینی نهاده و در این حوزه هیچ وظیفه یا تعهدی را نپذیرفته است . وی در اظهاراتی مدعی شده که روسیه ، سرعت عملیات نظامی در اوکراین را افزایش نخواهد داد چرا که این امر منجر به تلفات غیرقابل توجیه خواهد شد . حملات پهپادی ارتش اوکراین به کریمه دسامبر 2022 5- برخی تحلیلگران غربی براین باور قرار دارند که والری گراسیموف در حال برنامه ریزی برای جمع آوری شواهد اطلاعاتی جهت احیاء ایده کرملین در مورد برنامه ریزی کیف برای حمله به دونباس و کریمه قبل از فوریه 2022 است . گراسیموف در جریان دیدار با مجموعه وابستگان نظامی در مسکو ، مدعی شده که عملیات نظامی ویژه ( یا جنگ ) در واکنش به روند رو به گسترش نازیسم افسار گسیخته و آمادگی نظامی کیف برای حمله کریمه آغاز شده است . وی خاطرنشان نمودکه ارتش روسیه تلاش خود را برای تصرف کامل استان دونتسک متمرکز نموده و تنها محوری که روسها در آن آرایش تهاجمی دارند نیز همین استان است ولی غربی ها معتقدند که این یک فریب رسانه ای بود ، چرا که بخش اصلی واحدهای روسی در این استان حضور ندارند . محور سولدار- باخموت 24 دسامبر 2022 6- وزیر دفاع روسیه برای دومین بار در طی هفت روز گذشته از خطوط مقدم اوکراین بازدید نموده و احتمالا این کار با هدف پررنگ نمودن نقش وی بعنوان یک رهبر نظامی صورت گرفته است . اعزام واحدهای جدید دفاع هوایی (Tor-M2K) ارتش روسیه به بلاروس منابع غربی در خصوص این نقل و انتقالات دو دسته شده اند برخی معتقدند که این جابه جایی ها بیشتر عملیات فریب هست دسته ای هم معتقدند که روسها قصد دارند مجددا علیه کیف / خارکف / چرنیشهف از خاک بلاروس وارد عمل شوند 7- عملیات نظامی ارتش روسیه در محور کرمینا – سواتوو ادامه دارد و متقابلا واحدهای کیف نیز ضدحملات جدیدی را برنامه ریزی می کنند . در این خصوص برخی منابع مدعی شده اند که پریگوژین به شکل مخفیانه از کره شمالی مهمات و تسلیحات مورد نیاز ارتش روسیه را وارد می کند و روند هزینه ها برای ادامه عملیات رزمی گروه واگنر نیز همچنان ادامه دارد و به ماهانه 100 میلیون دلار می رسد . این مساله با تعداد پرسنل این گروه ( حدود 50 هزار نفر / 10 هزار پرسنل قراردادی و 40 هزار محکوم سابق ) نیز تاحدودی همخوانی دارد . خضموک K-4386 تایفون ویژه نیروهای هوابرد روسی مجهز به برجک مسلح شده (BM-30D) به یک قبضه توپ 30 م.م 8- منابع محلی در خرسون و کریمه از تشدید تدابیر امنیتی ارتش روسیه در این محورها خبر داده اند . 9- مقامات روسی همچنان خبرهای مربوط به موج دوم بسیج محدود را رد می کنند . https://www.aparat.com/v/LGZm6 به غنمیت گرفته شده یکفروند بالگرد کاموف-52 آسیب دیده ارتش روسیه با شماره بدنه 18 در مورخ 24 دسامبر 2022 که اولین نمونه به نسبت سالم این بالگرد است که بدست ارتش اوکراین افتاد . ظاهرا این بالگرد بین ساعت 11 تا 12 روز 24 فوریه در زمان فرود در فرودگاه گوستمول بدلیل اصابت دوش پرتاب اوکراینی ساقط شد و خدمه آن هم سالم از منطقه خارج گردید ولی لاشه آن از میان نرفت و ارتش اوکراین حدود 40 روز بعد این بالگرد را در اختیار گرفت بدون آنکه تلاشی برای بمباران یا انهدام باقی مانده بالگرد صورت بگیرد . نکته جالب اینجاست که بالگرد مزبور با تمامی تسلیحات استاندارد به جا گذاشته شد . سرنوشت بعدی این بالگرد مشخص نیست ولی احتمالا مستقیما در اختیار آمریکایی ها قرار گرفت صحنه جنگ در اوکراین – بیست و سوم دسامبر 2022 1- برخی از تحلیل گران غربی همچنان اصرار می کنند که کرملین از اکتبر2022 در حال برنامه ریزی برای ایجاد شرایطی به منظور اجرای یک تک تهاجمی از سوی بلاروس بسمت کیف است . ( این حمله با عبارت most dangerous course of action یا MDOCA نیز شناخته می شود ) که احتمالا در میانه زمستان یا اوایل بهار رخ خواهد داد . شاخص ها و نشانه هایی که دیده می شود ممکن است فریب یا آگاهی دهنده در خصوص اهداف اصلی روسیه در اوکراین تعبیر گردد. درواقع ، حضور واحدهای روسی در بلاروس یک واقعیت پذیرفته شده است که میتوان آن را بخشی از تمرینات برای آمادگی جهت ورود به عملیات نظامی در محورهای فعلی جنگ در اوکراین دانست ولی برخی معتقدند که این آماده سازی ها می تواند برای یک حمله در ابعاد واقعی نیز کاربرد داشته باشد . برخی نیز معتقدند که این روند یک عملیات فریب در ابعاد بزرگ است . هر چند این روند در حال حاضر بعید به نظر می رسد ولی باید آن را تا حدودی جدی نیز گرفت . یک دستگاه هویتزر 155 م.م کراب منهدم شده اوکراینی برخی ناظران نظامی معتقدند که قرار بود تعداد قابل توجهی از این هویتزرها به ارتش اوکراین تحویل شود تا جایگزین سامانه های منهدم شده ای گردد که پیش از این توسط روسها از میان رفته بود ولی ظاهرا میزان وابستگی در حوزه تعمیر و نگهداری و همچنین مهمات این سامانه ها بیشتر از چیزی است که در ابتدا محاسبه شده بود این مساله با توجه به فرسایش شدیدی که بدلیل نیاز شدید ارتش کیف به توپخانه سنگین پدید می آید ، چالش جدیدی برای حفظ روند فعلی به نظر می رسد 2- ارتش روسیه نیز حداقل در ظاهر ماجرا ، نشانه هایی را از خود بروز می دهد که معقول بودن این حمله را در میان تحلیلگران نظامی اثبات کند . به اعتقاد ایگور گرکین ، ظرفیت نظامی روسیه برای تجدید عملیات نظامی در محور کیف از طریف بلاروس به منظور قطع ارتباط زمینی میان این شهرو اروپا می بایست مورد توجه قرار گیرد ، ضمن اینکه روند فوق می تواند بطور کامل یک عملیات ایذایی / انحرافی برای کشاندن واحدهای اوکراینی بسمت کیف و تضعیف محورهای موجود در شرق و جنوب اوکراین نیز تحلیل شود . . راست : دومین نمونه منهدم شده از نفربرهای XA-185 اهدایی ارتش فنلاند در اوکراین /دونتسک چپ : تلفات جانبی حین آموزش ... منهدم شدن کامل یک قبضه خمپاره انداز 120 م.م 2B11 ارتش روسیه در یک پادگان آموزشی 3- داده های موجود حاکی از آن است که ارتش روسیه در حال کسب آمادگی برای اجرای یک سلسله حملات در شمال غربی لوهانسک است . دراین ارتباط برخی میل بلاگرهای روسی اعتقاد دارند که شایعاتی در خصوص نزدیک بودن حملات روسها در وُلین ، لیوف ، کیف ، چرنیشهف و حتی خارکف وجود دارد و حتی این احتمال که روسها از خاک بلاروس برای حمله به چرنیشهف استفاده کنند و دولت مینسک با آن مخالفتی نداشته باشد نیز را باید در نظر گرفت . حک حرف K بر روی کامیون های ارتش روسیه در بلاروس هنوز هیجان زدگی یا افسانه سرایی خاصی در اکانتهای فارسی زبان در خصوص این مساله دیده نشده ولی ظاهرا این حرف تنها یکسری علائم راهنمایی و رانندگی است که باید در مسیرهای کشور میزبان استفاده شود در همین رابطه ، در نشست میان پوتین و لوکاشنکو ، تصمیم به افزایش حضور واحدهای روسی در بلاروس مطرح و روی آن به یک توافق اولیه ایجاد گردید که ممکن است استراتژی MEDOCAرا تا حدودی تقویت کند . ستاد کل اوکراین نیز اعلام نموده که ارتش روسیه در حال احداث یک بیمارستان صحرایی بزرگ در بلاروس است که برای تمرینات آموزشی چندان کاربرد ندارد ، ضمن اینکه واحدهای نامشخص زرهی مجهز به تانکهای تی -90 با استتار زمستانی نیز به بلاروس اعزام شده اند ولی این موارد ممکن است یک عملیات فریب نیز باشد . تحویل 12 دستگاه خضموک Panthera T6 به ارتش اوکراین اطلاعات جدید از شمال غربی لوهانسک نیز حاکی از آن است که حجم حمل و نقل ریلی ، تجهیزات نظامی و مهمات به این منطقه افزایش پیدا نموده تا جایی که قطارهای حامل تی -90 ام وتی-62 ام از استان روستوف به شمال غربی لوهانسک منتقل می شوند . علاوه براین گفته شده که واحدهای هوابرد از خرسون به لوهانسک منتقل شده اند . نیروهای تازه بسیج شده نیز برای تثبیت خطوط پدافندی در سواتوو- کرمینا استفاده شده اند . با توجه به اینکه واحدهای روسی حجم قابل توجهی از ایجاد میدان های موانع را در شرق دنیپر ایجاد کرده اند ، احتمال اجرای عملیات آفندی از این محور مقداری بعید به نظر می رسد . پرتابه های 155 م.م نمونه M107 اسپانیایی اهدایی به ارتش اوکراین ظاهرا ارتش اسپانیا چیزی درحدود 75 پالت از این مهمات را تحویل توپخانه ارتش کیف داده 4- گفته میشود زلسنکی در حال آماده کردن یک طرح صلح فوری برای فوریه 2023 است که البته احتمال دارد با شروع حملات روسها ، به شکست انجامد . 5- خبرهای جدید حاکی از دستیابی به موفقیت های جدید تاکتیکی برای ارتش اوکراین در شرق و جنوب باخموت است . حملات ارتش اوکراین به مواضع ارتش روسیه در توکماک، تیتوو، چرنیهیوکا، پولولوژی و بردیانسک 6- ارتش روسیه به تقویت مواضع دفاعی خود در خرسون و زاپوروژنیه ادامه میدهد . 7- گفته می شود کرملین تلاش می کند تا روند موج دوم بسیج محدود را از دید افکارعمومی پنهان نماید . تصاویر و متن های خوش آب و رنگ از تجهیزات نظامی لوکس را فراموش کنید .. حقیقت جنگ همین صحنه هایی هست که مشاهده می کنید ... آنهایی که برای یکبار و چند ثانیه با این صحنه ها در واقعیت روبرو شده باشند ، هیچ وقت از جنگ راحت صحبت نمی کنند صحنه جنگ در اوکراین – بیست و چهارم دسامبر 2022 1-ارتش روسیه احتمالا برای حفظ سرعت عملیات تهاجمی خود در باخموت ، احتمالا دست به یک توقف تاکتیکی خواهند زد . ( احتمالا یا دچار مشکل شدند یا مقاومت اوکراینی ها بیشتر شده .م ) در همین رابطه منابع غربی معتقدند که سرعت عملیات جنگی ارتش روسیه در باخموت مقداری کاهش پیدا کرده و این بدلیل گسترش بیشتر نیروهای مدافع اوکراینی در حومه این شهراست . وزارت دفاع بریتانیا اعلام نموده که ارتش روسیه به دلایل مشخصی از ذخیره مهمات توپخانه برای اجرای یک عملیات آفندی در مقیاس بزرگ محروم است و برای اجرای عملیات پدافندی نیز تا حدودی مشکل ایجاد شده . مواضع خندقی ، دندان اژدها و سنگرهای پیش ساخته بتونی از دید کاربر ایرانی یادآور دژهای سهمگین ارتش بعث در محورهای عملیات کربلای 4و5 و دشت تفدیده شلمچه و کانال ماهی و نهر دوعیجی و .. هست اما این موانع تاخیری و ایذایی در حال حاضر ، در جنوب اوکراین احداث می شود 2-حلقه نزدیک به پوتین در تلاش است تا الیگارش های روسی را برای حمایت از تلاش های جنگی روسیه بسیج کند . 3- ارتش اوکراین مدعی شده ساختار فرماندهی ارتش روسیه هنوز فاقد رویه های فرماندهی درست است . ظاهرا روسها برنامه جدی برای زرهی کردن کامیون ها اورال عملیاتی موجود خود دارند صحنه جنگ در اوکراین – بیست و پنجم و بیست و ششم دسامبر 2022 1- اداره اطلاعات ارتش اوکراین مدعی شده که یک افسرروسی مرتبط به گروه واگنر ، بعنوان فرمانده منطقه نظامی غرب روسیه انتخاب شده است . به گفته این منبع ، رئیس سابق ستاد منطقه نظامی شرق روسیه ، ژنرال یوگنی والریویچ نیکیفوروف به فرماندهی منطقه نظامی غرب روسیه منصوب شده است که گفته می شود یکی از مشهورترین ژنرال های حلقه داخلی پوتین بشمار می رود و مستقیما توسط سووریکین برای این سمت پیشنهاد گردید . ژنرال یوگنی والریویچ نیکیفوروف صحنه جنگ در اوکراین – بیست و هفتم دسامبر 2022 1-وزیرامورخارجه روسیه اعلام کرده که کرملین تا زمانی که ایالات متحده به خواسته های مسکو توجه نکند و کیف را مجبوربه پذیرفتن شرایط اعلامی ننماید ، به جنگ ادامه خواهد داد . صحنه نبرد در اوکراین 26 دسامبر 2022 صحنه جنگ در اوکراین – بیست و هشتم دسامبر 2022 1-داده های موجود از صحنه نبرد نشان می دهد که نیروهای روسی در حال کسب آمادگی برای یک حمله جدید در استان لوهانسک هستند که این امر احتمال آفند در زاپوروژنیه را تا حدی کاهش می دهد . گفته شده واحدهای هوابرد که پیش از این در خرسون حضور داشتند ، به لوهانسک منتقل شده اند . در همین زمینه ، رصد سامانه های توپخانه ای ترموباریک در این محور نشان از اهمیت این منطقه برای روسها دارد . مضاف براین ، یک پست فرماندهی مستقل ایجاد شده در بوگوچار استان ورونژ کارهدایت این نیروها را در محور لوهانسک برعهده دارد . پوشش اطلاعاتی منطقه نبرد دراوکراین توسط پرنده های اطلاعاتی ناتو نکته : اگر این امکان در دهه هشتاد میلادی وجود می داشت که پروازهای اطلاعاتی ایالات متحده در خلیج فارس مثل امروز ثبت می شد( قبله گاه سوپر میلیتاریستهای روشنفکر وب نظامی پارسی ) ، مستند سازی کمک های این جماعت به دیوانه زنجیری بغداد راحت تر نبود ؟؟ 2- ضد حملات ارتش اوکراین در محور کرمینا ادامه دارد ، جایی که روسها متقابلا دست به عملیات آفندی برای بازپسگیری مواضع از دست رفته می زنند . 3- کرملین بودجه بیشتری را برای ایجاد استحکامات دفاعی در خرسون و زاپوروژنیه اختصاص داده و تلاش دارد تا حجم این موانع را افزایش دهد . پی نوشت : منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 منبع7 8- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 9- جمع آوری دیتاهای این پست از ساعت 5:30 بعداز ظهر روز هشتم تا ساعت 30دقیقه بامداد روز نهم دی بدلیل سرعت بسیار پائین اینترنت ، عدم کارایی مناسب ابزارهای خاص برای دسترسی به تصاویر و ویدئوها ، طول کشید .. برای ثبت در تاریخ و حافظه میلیتاری که حتی این شرایط بد هم باعث نشد تا روند تحلیل متوقف بشود ..

آیا سیستم های دفاع هوایی پاتریوت اکراین رانجات خواهد داد؟سابقه رزمی جای زیادی برای شک باقی می گذارد! در ۲۲ دسامبر اعلام شد ایالات متحده سیستم‌های پدافند هوایی پاتریوت را به نیروهای مسلح اوکراین تحویل خواهد داد و مجموعه‌ای از سیستم‌های تسلیحاتی دیگر از جمله سلاح‌های هدایت شونده هوایی نیز برای تقویت قابلیت‌های این کشور اروپای شرقی در جنگ ادامه‌دارش علیه روسیه آماده شده است. اگرچه تعداد سامانه‌های پاتریوت فاش نشده است، اما حجم کل بسته کمکی تنها 1.85 میلیارد دلار است که نشان می‌دهد تا زمانی که قراردادهای بعدی در آینده امضا نشود، به تعداد قابل توجهی تحویل داده نخواهد شد. به عنوان مثال، قرارداد رومانی برای خرید هفت دستگاه Patriot پک ۳ به تنهایی 3.9 میلیارد دلار هزینه داشت در حالی که قرارداد اخیر لهستان برای همین سیستم هزینه ای معادل 4.75 میلیارد دلار داشت. اگرچه پاتریوت به عنوان یک دارایی حیاتی برای اوکراینی که دفاع هواییش به طور فزاینده ای کاهش می یابد مورد استقبال قرار می گیرد،.و از آنجایی که احتمال متروکه شدن شهرهای بزرگ در بحبوحه حملات مستمر روسیه به زیرساخت‌های کلیدی همچنان افزایش یافته است، انتظار می رود تحویل ان به دلایلی اهمیت زیادی نداشته باشد.نسبت به سامانه های اس ۳۰۰ که اکراین بر آنها تکیه کرده است مقیاس کوچکی از پاتریوت ها تهیه و به میدان می اید،به این معنی که جایگزین کردن شبکه اس ۳۰۰ با پاتریوت ها غیر قابل اجرا است و همچنین سابقه عملکرد سامانه موشکی آمریکا در برابر حملات بسیار ابتدایی تر از حملاتی که روسیه قادر به انجام آن ها است و بار ها اثر بخشی آن را زیر سئوال برده است. پاتریوت اولین بار در طول جنگ خلیج فارس در 1991 شاهد نبرد بود، که در طی آن جنگ هدف اصلی آن انهدام موشک اسکاد بی شوروی بود - موشکی که برای اولین بار در سال 1964 وارد خدمت شد. اگرچه عملکرد پاتریوت در آن نبرد موفقیت آمیز شناخته می شد، اما تحقیقات بعدی در مورد عملکرد آن نشان داد که این عملکرد ادعایی بسیار دور از واقعیت بوده است.بر اساس گزارش کمیته قانونگذاری و امنیت ملی در مجلس نمایندگان آمریکا:" سیستم موشکی پاتریوت آن موفقیت چشمگیر که عموم مردم آمریکا به آن باور داشتند را ندارد.شواهد کمی وجود دارد که ثابت کند،پاتریوت بیش از تعداد اندکی از موشک های پرتاب شده توسط عراق در طول جنگ خلیج فارس را مورد اصابت قرار داده است و حتی در مورد این اصابت ها نیز تردید هایی وجود دارد." یک گزارش نظامی با عنوان «کارایی سامانه موشکی پاتریوت در طول جنگ طوفان صحرا» که در سال 1992 منتشر شد، بیان کرد که از 158 موشک شلیک شده از سامانه های پاتریوت توسط ارتش ایالات متحده در طول جنگ خلیج فارس، 45 درصد آنها علیه اهداف اشتباه پرتاب شده است. گزارشی که در سال 1992 توسط جوزف سیرینچیون، کارشناس تسلیحات هسته‌ای و رئیس صندوق Plowshares برای مجلس نمایندگان ایالات متحده در مورد عملکرد پاتریوت تهیه شد،او بیان کردد که به دلیل آسیب محدود ناشی از موشک های اسکاد،عموم مردم گمراه شدند و آن را به موفقیت سامانه پدافند هوایی نسبت دادند.در همین حال شواهدی که خلاف آن را نشان دهد نادیده گرفته شدیا رد شد.اسکادها به شدت معیوب بودند و بیشتر آنها بی ضرر به دریا یا صحرا افتادند! مطالعه اوایل دهه 1990 در مورد عملکرد سیستم‌های پاتریوت در جنگ خلیج فارس توسط تئودور پستول، استاد علوم، فناوری و امنیت بین‌المللی در موسسه فناوری ماساچوست، نشان داد: "نرخ رهگیری پاتریوت در طول جنگ خلیج فارس بسیار پائین بود.شواهد حاصل از این مطالعات اولیه نشان می دهد که نرخ رهگیری پاتریوت می تواند بسیار کمتر از ۱۰ درصد باشد،احتمالا حتی صفر".پستول به این‌ نتیجه رسید که سامانه پاتریوت به احتمال بسیار حتی نتوانسته یک اسکاد را در عراق ساقط کند و حداکثر ممکن است یک مورد را ساقط کرده باشد. اگر چه عملکرد پاتریوت در جنگ خلیج فارس مشکوک بود، این امیدواری وجود داشت که مدرن‌سازی این سیستم در دهه‌های بعدی حداقل در برابر موشک‌های ابتدایی اسکاد که هنوز به طور گسترده در چندین قاره از آنها استفاده می‌کنند، قابل اعتمادتر باشد. با این حال، با شکست این سیستم در رهگیری حمله موشک هایی که توسط شورشیان یمنی علیه عربستان سعودی در سال 2017 شلیک شد، چنین امیدهایی تا حد زیادی از بین رفت. با هدف قرار دادن فرودگاه بین المللی ملک خالد ریاض، تصاویر ماهواره ای نشان داد که موشک ها رهگیری نشده اند و در عوض، بسیار شبیه اسکادهای عراق، به دلیل دقت ضعیف در همان نزدیکی فرود آمده اند. تجزیه و تحلیل عکس ها و فیلم های انهدام که به طور گسترده در شبکه های اجتماعی منتشر شده است، این موضوع را تایید می کند. تجزیه و تحلیل انجام شده توسط یک تیم تحقیقاتی از کارشناسان موشکی نشان داد که یک کلاهک بدون مانع بر فراز عربستان سعودی علیرغم زرادخانه بزرگ باتری های مدرن پاتریوت پرواز می کند و به این نتیجه می رسد که موشک به هدف خود نزدیک شده است. جفری لوئیس، تحلیلگر رهبر تیم تحقیقاتی، در خصوص شکست سیستم پاتریوت در انجام حتی ابتدایی ترین رهگیری وترسیم شکست به عنوان یک پیروزی اظهار داشت: "دولت ها در مورد کارایی این سیستم ها دروغ می گویند.یا اطلاعات نادرست دارند و این باید ما را نگران کند".مقامات آمریکایی همچنین ادعای سعودی ها مبنی بر رهگیری موشک توسط باتری های پاتریوت را به طور جدی زیر سوال بردند. در جایی که پاتریوت توانایی خود را در برابر موشک های نوع اسکاد ثابت نکرده است، انواع موشک های بالستیک در زرادخانه روسیه امروز چندین نسل جلوتر هستند و احتمالاً رهگیری قابل اعتماد غیرممکن خواهد بود. برای مثال، موشک‌هایی که از سامانه اسکندر پرتاب می‌شوند، از مسیرهای نیمه‌بالستیکی استفاده می‌کنندبا نقطه اوج های تنها 50 کیلومتر و می توانند مانورهای پروازی گسترده ای را در طول مسیر پرواز خود انجام دهند، که اغلب حتی قفل کردن روی آنها را غیرممکن می کند چه برسد به سرنگونی. در جایی که عمدتا به دلیل کمبودتجهیزات اختصاصی سرکوب دفاع هوایی، تعداد زیاد اس-300 در خدمت اوکراین، آنها را به چالشی جدی برای نیروی هوایی روسیه تبدیل کرده است، استقرار بسیار محدودتر پاتریوت احتمالا خنثی کردن آنها را بسیار ساده تر می کند. پیش‌بینی استقرار این سامانه، که انتظار نمی‌رود قبل از اواسط سال 2023 رخ دهد، به این معنی است که اگر جنگ همچنان ادامه داشته باشد، به روسیه اجازه می‌دهد تا با هدف قرار دادن سریع پاتریوت‌ها پس از استقرار، پیروزی روانی قابل توجهی به دست آورد.ارزش این سیستم ها بعنوان یکی از گرانترین سامانه ها در موجودی ارتش اکراین و اهمیت پاتریوت به دلیل شهرت و استقرار گسترده آن توسط متحدان آمریکایی در سطح جهان، به این معنی است که انتظار می رود چند واحد محدود مستقر شده در اکراین به شدت توسط سایر سیستم های دفاع هوایی مانند اس ۳۰۰ محافظت شوند تا از انهدام آنها جلوگیری شود مترجمSHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع: https://militarywatchmagazine.com/article/patriot-save-ukraine-combat-record

هدایت شونده ای برای کیف بررسی احتمال تحویل مهمات تهاجم مستقیم مشترک (JDAM) به اوکراین در چند هفته اخیر ، دور جدیدی از گمانه زنی ها در خصوص تحویل مهمات هدایت شونده به نیروی هوایی اوکراین و همچنین احتمال ارسال جتهای ضربتی ای-10 به کیف صورت گرفته است . در این میان ، بررسی وضعیت تحویل وارتهاگ و تحلیل های مربوط به آن تا سطح مشخصی در این تاپیک انجام شد . بااین وصف ، اکنون تحلیلگران نظامی معتقدند که نیروی هوایی اوکراین به احتمال بسیار زیاد در صف دریافت مهمات هدایت شونده تهاجم مستقیم مشترک یا به اختصار جی-دَم بعنوان آخرین هدیه تسلیحاتی غرب برای استفاده علیه روسیه ، قرار گرفته است و داده های موجود تا حدودی نشان میدهد که اضافه شدن این قابلیت ، ضمن تیزتر کردن توان آفندی جتهای اوکراینی ، سطح مشخصی از ایمنی را برای جنگنده های این نیرو در برابر شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه فراهم خواهد نمود ، هر چند تا این لحظه (25 دسامبر 2022 ) انتقال این مهمات تایید نشده است . در همین زمینه ، روزنامه واشنگتن پست که تبدیل به منبع انتشار اخبارغیررسمی از سوی منابع ناشناس شده ،مدعی گردیده که دولت بایدن ،قصد دارد تا تعداد نامعینی از کیت های جی-دَم را همراه با مهمات آهنی سقوط آزاد به ارتش اوکراین تحویل دهد که این به معنای مسلح شدن جتهای ضربتی دولت کیف ( احتمالا سوخو-25 .م ) به این مهمات هوشمند است .هر افزونه جی-دَم شامل بخش هدایت کننده - پایش ( کنترل ) و همچنین بخش بالکهای هدایت کننده دُم به منظور ایجاد پایداری در زمان پرواز مهمات مورد نظر و مضاف بر آن ، پدید آوردن قابلیت محدود سُرش بسمت هدف است . این افزونه در کلاسیک ترین حالت موجود ، می تواند با یکی از اعضای خانواده مهمات سقوط آزاد مارک-80 منطبق شده و مورد استفاده قرار گیرد . بدین ترتیب ، افزونه جی-دَم پس از تطبیق با مهمات 2000 پاوندی مارک-84 ، مهمات 1000 پاوندی مارک-83 و مهمات 500 پاوندی مارک-82 و همچنین گونه های مشتق شده با قابلیت نفوذکنندگی میتواند به یک جنگ افزار قابل تامل برای اسکادران های نیروی هوایی اوکراین تبدیل شود . در این میان ، منابع ناشناس واشنگتن پست مدعی هستند که پنتاگون قصد دارد تا نسخه زمین پرتاب جی-دَم را در اختیار کیف قرار دهد ، هر چند تا کنون این نمونه رصد نشده ، هر چند شایعات مربوط به تحویل مهمات با قطر کم زمین پرتاب (GLSDB) نیز بصورت پراکنده به گوش رسیده است . در واقع امر ، افزونه جی-دَم در شکل استاندارد خود از یک سامانه ناوبری اینرسیایی (INS) و یک گیرنده جی پی اس استفاده می کند که تضمین کننده اصابت به نسبت دقیق مهمات سقوط آزاد در همه گونه شرایط آب و هوایی است . فلسفه ابداع چنین ایده ای ، این بود که جنگنده حامل بلافاصله پس از رها نمودن مهمات ، بسرعت دور زده و از برد موثر شلیک سامانه های دفاع هوایی حریف فرار کند ، هر چند اگر سیگنال های جی پس اس مسدود شده باشد یا به هردلیلی دردسترس قرار نگیرد ، دقت اصابت کاهش پیدا کرده ولی هدف مورد نظر همچنان در برد تخریب آن قرار خواهد داشت . علاوه براین ، با توجه به اینکه سعی شده تا ارزان شیوه موجود برای تبدیل مهمات غیرهوشمند به یک جنگ افزار هدایت شونده در پیش گرفته شود ، جی-دَم فاقد پیشران بوده ،اما بدلیل اینکه این نوع مهمات در سرعت و ارتفاع خاصی بسمت هدف پرتاب می شود ، یک حداقل دورایستایی را برای خلبان فراهم می کند و براساس داده های موجود ، امکان هدف قراردادن یک هدف از فاصله 15 مایلی برای جنگنده حامل فراهم می گردد . این مساله برای نیروی هوایی اوکراین یک اولویت ضروری به نظر می رسد ، چرا که جی-دَم ضمن دراختیار گذاشتن یک دقت حداقلی برای جتهای ضربتی اوکراینی ، هزینه های هر حمله را تا سطح مشخصی درمقایسه با مهمات غیردقیقی که اکنون استفاده می شود ، کاهش خواهد داد . در همین ارتباط ، نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ، در سال مالی 2021 برای هر افزونه جی-دَم به شکل میانگین رقمی در حدود 21000 دلار ( شامل افزون های هدایت لیزری جی-دَم ) پرداخت نموده ، در نتیجه اگر قیمت هر مهمات سقوط آزاد مارک-82 پانصد پاوندی حدود 4000 دلار قیمت داشته باشد و این رقم برای هر تیر مهمات مارک-83 دوهزارپاوندی نیز به 16000 دلار برسد ، درمقایسه با ارقام سرسام آور مهمات هدایت شونده ای که درسالهای اخیر معرفی شده ، میتوان به یک صرفه جویی مشخص دست پیدا نمود . این بدان معناست که در مقایسه با میانگین رقم 70 هزار دلار برای یک تیر موشک هلفایر (AGM-114) و یا رقم 1.2 میلیون دلار برای هرتیر موشک AGM-158 ، کاربرد این مهمات صرفه بهتری را به نمایش می گذارد . در این میان ، تحویل نسخه هدایت شونده لیزری جی-دَم به اوکراین تاحدودی چالش برانگیز به شمار میرود، ولی بر روی کاغذ ، ترکیب هدایت ماهواره ای و لیزری امکان حمله به اهداف متحرک را برای خدمه اوکراینی بوجود می آورد . گونه پایه جی-دَم امکان حمله به هدفهای ثابت با مختصات مشخص در همه گونه شرایط آب و هوایی را بوجود می آورد ، ولی نسخه لیزری را تنها می توان در هوای صاف استفاده نمود با این تبصره که برای کاربرد آن نیاز به یکپارچه کردن یک غلاف لیزری روی هواپیما یا نشانه گذار روی زمین هست ولی در مجموع گونه GPS/INS ارجحیت بیشتری را نشان میدهد . با توجه به مواردی که بیان شد ، هنوز مشخص نیست که آیا بایدن با تحویل جی-دَم به کیف موافقت نموده یا خیر ولی با توجه به اینکه روند تحلیل در این زمین مقداری پُر رنگ شده ، می بایست آن را مورد توجه قرارداد . منابع ناشناس واشنگتن پست معتقدند که بحث در حال حاضر تنها به افزونه های جی-دَم است و نه مهمات سقوط آزادی که این افزونه ها باید به آن متصل شوند . در منطقی ترین حالت ممکن ، افزونه جی-دَم به راحتی با خانواده مهمات مارک-80 قابل تطبیق هستند و این فرآیند به سادگی هرچه تمام تر قابل انجام است و دلیلی بر عدم تامین آنها در ظاهر وجود ندارد. اما برخی ناظران نظامی معتقدند که تحویل مهمات سقوط آزاد ممکن است حساسیت برانگیز باشد به همین دلیل احتمال تطبیق این افزونه با مهمات سقوط آزاد روسی که هم اکنون در انبارهای نیروی هوایی اوکراین وجود دارد نیز می بایست مورد بررسی قرار گیرد هر چند تضمینی در خصوص امکان پذیر بودن این احتمال وجود ندارد. اما درصورت تحویل مجموعه افزونه و مهمات جی-دَم به اوکراین ، چالش بعدی ، منطبق کردن این فناوری با جتهای عملیاتی نیروی هوایی اوکراین شامل میگ-29 ، سوخو-25 ، سوخو-27 و درنهایت سوخو-24 است که بر روی کاغذ می توانند جی-دَم را با خود حمل و پرتاب کنند . این هواگردها درصورت انتخاب بعنوان جنگنده حامل ، به درجه مشخصی از تغییرات در سامانه های داخلی و خارجی نیازمند خواهند بود تا از ارتباط کامل میان جنگنده حامل ، خلبان و مهمات جی-دَم اطمینان حاصل آید . اگر این مساله بعنوان یک پیش نیاز اولیه بعنوان مبنایی برای تحلیل در نظر گرفته شود ، احتمالا گونه ای از جی-دَم که می بایست روی زمین برنامه ریزی شده و مختصات هدف قبل از پرواز به مهمات داده شود ، به کیف تحویل خواهد شد که این مساله انعطاف پذیری تاکتیکی نیروی هوایی اوکراین را برای حمله به اهداف از پیش برنامه ریزی نشده بشدت کاهش می دهد ولی همچنان دقت قابل توجهی را علیه اهداف ثابت به نمایش خواهد گذاشت . دراین میان ، نیروی هوایی اوکراین سابقه ای مشخص در زمینه منطبق کردن مهمات غربی بر روی جنگنده های شرقی در کارنامه خود ثبت نموده و در یک تحلیل اولیه به نظر می رسد نیروی هوایی این کشور با کمک فنی ناتو موفق شده تا مهمات ضدرادار هارم را با فالکروم ها و فلانکرهای خود منطبق کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده نیز یک سابقه مشخص غیرعادی در خصوص انطباق مهمات جی-دَم با هواگردهای ضربتی OV-10 را برای نیروی هوایی فیلیپین ثبت نموده ( عکسی از این ترکیب رصد نشد .م ) و این ممکن است برای اوکراین نیز تکرار شود . نیروی هوایی اوکراین نیز از تابستان 2022 با دریافت و تطبیق مهمات هارم ، از این موشکها برعلیه سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه استفاده می کند و اگر چه شیوه این تطبیق هنوز با جزئیات مشخص نشده ، ولی ظاهرا خلبانان اوکراینی از نتایج بدست آمده به نسبت راضی هستند ،در نتیجه اگر این تحویل صورت گیرد و با توجه به اینکه این مهمات به شکل گسترده در کشورهای اروپایی استفاده شده ، امکان آموزش خدمه هوایی و زمینی نیروی هوایی اوکراین تا حدودی امکان پذیر به نظر می رسد . نکته جالب در زمینه منطبق کردن هارم با جتهای اوکراینی ، نصب غلاف LAU-118 به منظور حمل هارم بود که این غلاف تقریبا برای حمل مهمات مارک-80 و احتمالا جی-دَم نیز مناسب به نظر می رسد . برخی ناظران نظامی براین اعتقاد قرار دارند که جی-دَم از زمان معرفی تا امروز ، بیشتر در محیط هایی با خطر دفاع هوایی پائین یا محدوده هایی که اثری از دفاع هوایی در آن وجود نداشته ، بکار گرفته شده واین به جنگنده حامل اجازه میدهد تا با گرفتن ارتفاع ، مهمات را در ارتفاعی رها کند که بیشترین برد ممکن درآن بدست آید ، ضمن اینکه امکان اضافه نمودن افزونه بالک به جی-دَم برای افزایش برد نیز بررسی شده ولی فناوری که رایج باشد به نظر نمی رسد و نشانه ای از تحویل این مجموعه به اوکراین هم فعلا دیده نمی شود . اما در محیطی نظیر اوکراین ، که خطر دفاع هوایی زمین پایه و جتهای رهگیر وجود دارد ، هواگردهای اوکراینی بالاجبار می بایست در ارتفاع کمتری وارد محدوده هدف خود شوند و این امر تا نزدیکی خطوط تماس نیز باید صورت گیرد ، در نتیجه ، رها سازی جی-دَم از ارتفاع پائین ، برد آنها را بشدت کاهش می دهد ولی درمقایسه با مهمات سقوط آزاد و راکتهای غیرهدایت شونده ای که اکنون بطور گسترده استفاده می شود ، دقت بیشتری را ارائه می کند . با این حال ، رهاسازی جی-دَم در ارتفاعی که جتهای اوکراینی هم اکنون مجبورند درآن وارد عمل شوند ، با مسیر پرواز جی-دَم در عادی ترین حالت خود چندان سازگار نیست . تحلیلگران نظامی پس از انتشار خبر تحویل جی-دَم به اوکراین براین اعتقاد قرار دارند که اگر این فناوری به کیف ارسال شود ، میتوان آن را با رویکرد احتیاط آمیز واشنگتن در خصوص ارائه تسلیحات دوربرد که امکان هدف قراردادن عمق خاک روسیه را داشته باشد همخوان دانست ، ضمن اینکه توانایی اوکراین را در خطوط تماس برای هدف قرار دادن اهداف روسی افزایش می دهد . بدین ترتیب ، اگر شایعات دستکاری نرم افزاری / سخت افزاری روی سامانه های راکت انداز هیمارس صحت داشته باشد و خودداری فعلی ایالات متحده در تحویل موشکهای اتامز با برد 200 مایل نیز بدان اضافه شود ، احتمالا تحویل جی-دَم بعنوان جبران کننده این روند درنظر گرفته خواهد شد . در مجموع و با تمامی چالش های موجود ، جی-دَم شکاف مهمی را در نیروی هوایی اوکراین پُرخواهد نمود و درصورت تحویل ، قدرت انفجاری تا 2000 پاوند را در اختیار جتهای ضربتی این نیرو قرار می دهد . برخی نیز معتقدند که حتی اگر نسخه 500 پاوندی جی-دَم تحویل گرد د، در مقایسه با موشکهای ام-31 هیمارس ، قدرت آتش بیشتری در اختیار اوکراین قرار خواهد داد . این مهمات برای انهدام اهداف کلیدی روسها در نزدیکی خطوط مقدم ، حتی آن دست از موقعیت های مستحکم شده مفید به نظر می رسد . علاوه براین ، کمیت تحویلی بالای جی-دَم نیز می تواند برای روسها دردسر آفرین باشد . درنهایت ، با توجه به اینکه دور جدید کمک های نظامی ایالات متحده به اوکراین قراراست به زودی اعلام شود ، تحویل جی-دَم اصلا غافلگیرکننده نیست ولی اینکه نیروی هوایی اوکراین چگونه قرار است ازآنها استفاده کند هنوز در پرده ای از ابهام قرار دارد . پی نوشت : 1- منبع 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

همکاری فضایی ایران و روسیه ایران و روسیه برای توسعه همکاری‌های خود در زمینه طراحی و ساخت ماهواره‌های اندازه‌گیری و مخابراتی و توسعه مشترک زیرساخت‌های مرتبط، قراردادی امضا کردند. قرار است دو کشور فضانورد به ایستگاه فضایی روسیه بفرستند.این قرارداد زمینه‌های مختلفی از جمله همکاری در ایجاد زیرساخت‌های آزمایشگاهی و مونتاژ و همچنین پایگاه پرتاب ماهواره‌ها نیز در بر می‌گیرد.

انتقال گربه های فولادین آلمانی به اوکراین روند ها و پیامدها از حدود سومین ماه درگیری در اوکراین ، رسانه های اروپایی و بخصوص آلمانی بارها در خصوص انتقال نسخه های متفاوتی از تانک اصلی میدان نبرد لئویارد-2 ( ودر برخی موارد لئوپارد-1 ) به ارتش اوکراین خبر داده بودند و هر زمان که داده های جدیدی در خصوص ارائه بسته جدید کمک نظامی به کیف ارائه می شد ، احتمال تحویل این تجهیزات به اوکراین نیز مورد بررسی قرار می گرفت ولی درنهایت چنین چیزی به وقوع نمی پیوست . با این حال ، در هفته های اخیر ، دور جدیدی از ابراز احساسات در خصوص تحویل این تانک به کیف شروع شده تا جایی که در حدود دوهفته پیش ( بازه زمانی 14 دسامبر 2022 ) روزنامه آلمانی فرانکفورتر آلگیمانه زایتونگ مقاله ای را به رشته تحریر درآورد که درآن از قول مقامات آمریکایی اعلام شده بود که ظاهرا واشنگتن مخالفتی با تحویل این تجهیزات به اوکراین ندارد ولی این تبصره نیز گذاشته شده که درصورت تحویل اولین سری ، این روند باید ادامه دار باشد و پشتیبانی از این تجهیزات با آهنگ مناسبی می بایست ادامه پیدا کند که برخی معتقدند این توافق نانوشته میان مشاور امنیت ملی بایدن و مشاور سیاست خارجی صدراعظم آلمان در اکتبر 2022 صورت گرفته بود . با توجه به این مساله ، انتشار مجدد خبر تحویل تانگ لئوپارد-2 به اوکراین ، که درمیان رسانه های دولتی وابسته به کیف سروصدای زیادی داشته ، موجب گردیده که یک بررسی مختصر درخصوص آنچه که ممکن است به نیروی زمینی اوکراین اضافه شود داشته باشیم . درواقع امر ، سئوال این خواهد بود که ارتش آلمان چه چیزی را می تواند تحویل دهد و واکنش متقابل روسها چه خواهد بود ؟ موجودی فعلی تانک های اصلی میدان نبرد لئوپارد بوندس وهر به نقل از میلیتاری بالانس 2022 گزینه یکم ، بررسی احتمال عدم تحویل لئوپارد-2 برخی از تحلیلگران نظامی براین اعتقاد قرار دارند که درواقع امر ، نباید دچار توهم شد و روند پشتیبانی ازاوکراین نیز برصحت این مساله مهر تایید می گذارد . این بدان معناست که ناتو این امکان را دارد که این نسخه از لئوپارد را به کیف تحویل دهد ، همانطور که در دوماه اول جنگ مشاهده شد ، مجموعه ناتو و غرب از تشدید درگیری ها هراس داشت و میزان کمکهای نظامی بصورت قطره چکانی صورت می گرفت ولی از ابتدای ماه سوم به یکباره سیل تجهیزات سبک و سنگین ، از راکت اندازهای هیمارس تا طیف های متفاوتی از توپهای خودکششی ، سامانه های دفاع هوایی و تجهیزات زرهی به واقعیت عینی تبدیل شدند . ولی برخی ناظران نظامی معتقدند که تحویل لئوپاردها در آینده نزدیک محتمل نیست و دلایل آن را بشرح ذیل ، بیان نموده اند. نخست اینکه سمپاتهای متمایل به روسیه می توانند دائم این تحلیل را داشته باشند که ناتو به زانو درآمده ولی واقعیت آن است که این مجموعه اکنون میتواند چندصد دستگاه خودروی زرهی سنگین را روانه میدان های جنگ در اوکراین کند که این شامل نمونه های تولید شده توسط شوروی سابق نیز می شود بدون آنکه ترسی از تشدید درگیری های بوجود آید . بعنوان مثال ، در حال حاضر ( دسامبر 2022 ) کار تعمیر و بروزرسانی چیزی در حدود 90 دستگاه تانک تی-72 ذخیره ارتش چک در حال انجام است و ایالات متحده و هلند موافقت کرده اند که هرکدام ، 45 دستگاه از این تانک را خریداری و به کیف اهداء کنند . اسلوونی نیز درحدود 30 دستگاه تانک ام-84 ( نسخه یوگسلاویایی تی-72 ) را آماده تحویل دارد در حالی که پیش ازاین 28 دستگاه ام-55 ( نمونه بروزرسانی شده تی-55 ) به همراه کامیون ها و تانکبرهای آلمانی به کیف تحویل داده شده بود . پی تی -91 لهستانی اسلواکی نیز اعلام نموده که در صورت تمایل کیف ، آماده تحویل تی-72 های خود به کیف در ازای دریافت تعداد مشابهی لئوپارد-2 از آلمان است ولی در نهایت تنها نفربرهای نظامی تحویل ارتش اوکراین گردید ، در حالی که در برنامه مبادله تی-72 با لئوپارد هنوز پیشرفتی حاصل نیامده است . در لهستان نیز وضعیت مشابهی در جریان بوده و گفته می شود این کشور برای تجهیز چند گردان زرهی ، تی-72 آماده واگذاری دارد ولی در ازای این بخشش از آلمان لئوپارد-2 می بایست تحویل گیرد .مضاف بر این کشورها ، کرواسی و مقدونیه نیز تعدادی تی-72 دراختیار دارند و رومانی نیز با کمی فشار سیاسی می تواند تی -55 های بهینه شده خود را درا ختیار کیف بگذارد . بدین ترتیب ، موجودی ذخیره شده تی-72 های تحویلی از سوی اتحاد شوروی سابق در کشورهای ناتو این اطمینان را ایجاد نموده درآینده نزدیک ، هیچ لئوپارد یا حتی آبرامز وارد میدان نبرد نخواهد شد و این برای ارتش آلمان یک مزیت محسوب می شود . براساس داده های مندرج در نشریه میلیتاری بالانس سال 2022 ، بوندس وهر ( ارتش آلمان ) چیزی در حدود 284 دستگاه تانک عملیاتی ( آماده به رزم ) لئوپارد -2 را در واحدهای مکانیزه – زرهی خود می بیند که از این تعداد 225 دستگاه از نمونه های 2A5 / 2A6 بوده و 59 دستگاه نیز در حال ارتقاء به نمونه های 2A7و 2A7V هستند . اگر چه این نکته باید ذکر شود که تندروترین مقامات دولت آلمان نیز امکان بیرون کشیدن بخشی از تانکهای فعال خود و تحویل آنها به اوکراین یا سایرکشورها را احتمالا در سر نمی پرورانند . اما وضعیت برای نمونه های 2A4 مقداری متفاوت است ، چرا که گفته می شود چیزی در حدود 55 دستگاه از این تانکها فعلا در حالت ذخیره سازی شده نگهداری می شوند و این امکان وجود دارد که پس از یک سری بازسازی های سریع مجددا بخدمت فعال برگردند . علاوه براین ، داده های غیر رسمی تری نیز وجود دارد که ده ها دستگاه نیز از همین نسخه موجود است که نیازمند تعمیرات و بروزرسانی های بیشتری بوده تا بحالت عملیاتی بازگردند ، ولی این مساله باید مورد توجه قرار گیرد که آلمان احتمالا متعهد شده که درازای تحویل تی-72 های ذخیره شده جمهوری چک به اوکراین ، 30 دستگاه نسخه 2A4 را به این کشور و 30 دستگاه دیگر را نیز در ازای ارسال تی-72 های اسلواکی به براتسیلاوا ( پایتخت اسلواکی . م ) ارسال نماید . در این شرایط ، روند برای دولت آلمان احتمالا ارزان تر درخواهد آمد و این سناریو محتمل به نظر می رسد . بدین ترتیب ، زمانی که نمایندگان مجلس آلمان ( بوندس تاگ ) متفق القول هستند که وقتی شروع به ارسال این تجهیزات خواهند کرد که کشورهای دیگر به تعهدات خود عمل کنند ، می توان این سناریو را تا حدودی محتمل دانست . ناظران نظامی نیز معتقدند که آلمان به این دلیل که ارسال این تجهیزات می تواند جبهه های تخاصم جدیدی را در اروپا باز کند ، قبلا از تحویل این تسلیحات ، منتظر خواهد ماند تا بقیه کشورها نیز تایید ضمنی خود را اعلام نمایند . علاوه براین برخی شنیده ها از رسانه های آلمانی زبان نشان می دهد که بوندس وهر علاقه مند است که سازمان رزمی خود را کمتر تضعیف نموده و سایر کشورها که اتفاقا لئوپاردهای آماده تری دارند مبادرت به انجام چنین کاری نمایند . نتیجتا ، تنها ابهام قضیه دراین است که چه کسی هزینه های سیاسی ، امنیتی و اقتصادی این رویداد را بطور کامل باید برعهده گرفته و پرداخت نماید . به همین دلیل مشاهده صدها دستگاه لئوپارد -2 در ایستگاه های راه آهن کشورهای اروپایی فعلا محتمل نیست ولی اگر فرض ، 100 دستگاه از این تانک به کیف تحویل داده شود ، چه اتفاقی رخ میدهد ؟!! گزینه دوم ، بررسی احتمال تحویل لئوپارد-2 حال سئوال این است که اگر تمامی این مشکلات مرتفع گردید و ارتش اوکراین تانکهای لئوپارد-2 خود را تحویل گرفت ، چه سناریویی در پیش است ؟! اگر این فرض اولیه که تحویل لئوپارد-2 محقق شود میتوان چند مورد را در خصوص این سامانه تسلیحاتی بررسی نمود . نخستین مورد ، حوزه تربیت خدمه حرفه ای برای گربه های آلمانی است که البته با توجه به حجم کمک های ناتو به کیف نباید مشکل چندانی برای خدمه تانک اوکراینی باشد ولی نحوه کار با لئوپارد-2 حتی برای تانکسیت های حرفه ای اوکراینی بدون آموزش های کافی ، کمی مشکل خواهد بود . این مساله نه تنها برای راننده تانک ، تیرانداز ، کار با سامانه کنترل آتش و ... بلکه در حوزه ایجاد زیرساختهای تعمیر و نگهداری نیز وجود دارد ( هرچند ارتش آلمان یکسری مجموعه های پشتیبانی را برای توپهای خودکششی پانزرهابیتز2000 در نزدیکی مرز اوکراین ایجاد نموده .م ) با این وصف همه این موارد به نوعی قابل حل بوده و تنها مساله باز زمانی ارسال تانکها و ورود آنها میدان نبرد مطرح می شود . دومین مورد را می توان در متفاوت بودن لئوپارد-2 بلحاظ سطح فناوری با سایر تجهیزات موجود جستجو نمود . در واقع امر ، لئوپارد ، یک ماشین ساخت شوروی سابق نیست و انبارهای قطعات یدکی برای آن در سطح یگانی تقریبا وجود ندارد . هر چند کشورهای غربی ، این مسیر را ایجاد خواهند کرد ولی طولانی بودن ایجاد این مسیر باعث شده تا امکان پخش کردن واحدهای مجهز به این تانک در سراسر خطوط درگیری مقداری سخت به نظر برسد . سومین مورد ، مهمات مورد استفاده ، مساله ای است که بیشترین حجم مصرفی را در اختیار داشته و اگر ارتش اوکراین برای نمونه های تی-72 ، تی-64 و تی-80 بتواند از چند نمونه استاندارد مهمات استفاده کند ، این روند برای لئوپارد تقریبا ممکن نیست و مهمات 120 م.م این تانک و حتی 105 م.م تانکهای ام-55 می بایست بطور جداگانه دریافت ، نگهداری و استفاده شوند . با توجه به سه مورد بیان شده ، اگر تحویل لئوپاردها صورت گیرد ، احتمالا برای برای به حداقل رساندن مشکلات پشتیبانی ، واحدهای مجهز به این تانکها ، در یک یا دو محور مستقر می شوند ، در حالی که خدمه می بایست حداکثر آموزش های عملیاتی و شناسایی برای عملیات در مناطق خطرناک دریافت نمایند .در حوزه تعمیر تانکهای آسیب دیده ، به احتمال بسیار زیاد ، تجهیزات صدمه دیده به لهستان ارسال می شوند تا دوباره به حالت عملیاتی بازگردند و این خود نیازمند یک دوره زمانی به نسبت طولانی است . بدین ترتیب ، اگر تحویل لئوپارد-2 تایید شود ، احتمالا نسخه 2A4 ارسال خواهد شد و بلحاظ کیفیت حفاظت می توان آن را با نسخه های تی-72 بی3 یا تی-90 ای/ام مقایسه نمود ولی مجموع سامانه های کنترل آتش پیشرفته میتواند مزیت قابل توجهی برای کیف باشد. ولی در مقابل ، چیزی که میتواند برای این تجهیزات خطر بیشتری را ایجاد کند ، کیفیت عملکرد خدمه ضد زره و ترکیب عملکرد آنها با واحدهای زرهی خودی خواهد بود . پی نوشت : 1- منبع 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند

بعد از سقوط شهرها موشک اسکندر یا کالیبر بدرد نمیخورن ارتش روسیه با تیم های کوجک مجهز به موشکهای ضد تانک مواجه خواهد شد که به سرعت حمله میکنند و بعد مخفی میشن اوکراین دومین کشور بزرگ اروپا هست مرزهاش برا روسیه غیر قابل کنترل هست

بسم ا.... از کارانداختن ماشین جنگی ارتش اوکراین با هدف قراردادن انبارها سوخت کیف بیلان یکماه عملیات نظامی ارتش روسیه در اوکراین موفقیت نسبی تاکتیکی بر روی زمین ، پیامدهای نامشخص در سطح راهبردی روز سی ام مناطق آبی رنگ ، محورهایی هستند ( خارکف ، کیف و میکولایف ) که ارتش اوکراین ادعای اجرای ضد حملات علیه یگانهای مهاجم را دارد صحنه نبرد در اوکراین -25 مارس 2022 روز سی ام جنگ در دونباس ، با تبادل آتش سنگین میان طرفین در کنار ایجاد یک فلش جدید به زیرساختهای نظامی ، اما اینبار ذخیره سوخت برای تانکها ، نفربرها و خودروهای ارتش اوکراین ادامه پیدا نمود. در 25 مارس 2022 براساس اعلام وزارت دفاع روسیه ، ارتش روسیه با استفاده از موشکهای کروز کالیبر به یک مرکز ذخیره سوخت در کالینوفکا در حومه کیف حمله نمود که براساس داده های موجود ، در ردیف آخرین پایگاه های سوخت ارتش اوکراین بشمار می رفت و به گفته منابع اطلاعاتی ، تامین سوخت یگان های ارتش اوکراین در بخش مرکزی این کشور را برعهده داشت . همزمان با این حملات ، واحدهای رزمی ارتش روسیه از شامگاه روز 24 تا نیمه روز 25 مارس ، نزدیک به 4 کیلومتر دیگر در محور شرقی اوکراین پیشروی نموده و مناطق باتمکا ، میخائیلوفکا ، کراسنی پارتیزان ، استاوکی و ترویستسکویه به تصرف درآوردند ، در حالی که گفته میشود یگان های تیپ 25 هوابرد ارتش اوکراین در این منطقه حضور داشته و دست به مقاومت می زنند . در این محور ، روسها مدعی اند که ناوگان بالگردهای کاموف-52 و میل-28 ان در طی 24 ساعت اخیر 7 دستگاه تانک ، 5 خودروی نظامی و 3 نفربر زرهی را شکار کرده اند ، در حالی که نیروی هوایی این کشور نیز روز فعالی را پشت سرگذاشت و حداقل 51 زیرساخت نظامی ،شامل 2 پست فرماندهی ، 3 دستگاه راکت انداز ، 2 دستگاه سامانه بوک ام-یک و یک پست دیده بانی توپخانه ، یک لانچر اس -300 ، سه قبضه توپ 122 م.م دی 30 و همچنین 26 مرکز نظامی را هدف قرار داده و از کار انداخته اند . سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه نیز 2 فروند بدون سرنشین ارتش اوکراین را بر فراز بوروملیا ، بورشچوایا ساقط نموده اند . احتمالا عناصر رزمی - خبرنگار با رنگ آبی در میدان جنگ مشخص شده اند !!!!! در محورهای مختلف ، کیف ، خارکف ، چرنیشهف ، سومی و نیکولایف همچنان در محاصره اند ، در حالی که خرسون و بخش اعظمی از زاپوروژینه کنترل کامل روسها را بخود می بینند . روسها مدعی اند که نیروی هوایی و نیروی دریایی اوکراین دیگر وجود ندارد و پدافند هوایی این کشور نیز در حال فرسایش بوده وسامانه های موجود بتدریج از کار انداخته میشوند ( البته این مساله فقط ادعاست و باید اثبات شود . م ) وزارت دفاع روسیه ، تلفات ارتش اوکراین و گردان های آزوف را نیز در حدود 30 هزار نفر ( 14000 کشته ) تخمین می زند .در 25 مارس 2022 وزارت دفاع روسیه رسما تایید نمود که حمله و اشغال شهرهای اوکراین در دستور کار ارتش روسیه قرار ندارد و نیروهای ارتش این کشور تنها در جمهوری های لوهانسک و دونتسک به درون شهرها نفوذ و آنها را تصرف کرده اند ، در حالی که تخریب سیستماتیک زیرساختهای نظامی این کشور ادامه پیدا خواهد کرد . ایژیوم - مارس 2022 در ماریوپل ، شبکه دفاع گردان های ملی گرای اوکراینی در مناطقی که قبلا از آن دفاع میشد ، بتدریج در حال شکستن بوده و اعضای این گردان ها در گروه های کوچک از هم جدا شده ولی بخش اصلی توان آن ها در منطقه صنعتی آزوفستال هنوز در حال جنگ هستند . براساس منابع میدانی در ماریوپل ، پرچم جمهوری دونتسک در ساختمان شهرداری ماریوپل برافراشته شد و نیروهای چچنی با ورود به شهر ، کل منطقه شرقی این شهر را از بقیه مناطق ماریوپل جدا کرده اند و ظاهرا ترکیب چچن ها ، روسها و عناصری از ارتش دونتسک قرار است تا وارد منطقه صنعتی شده و کار گردان های نازی اوکراینی را یکسره کنند . یک نکته جالب در این عکس هست ، اگر این فناوری در دهه هشتاد میلادی وجود می داشت ، چه صحنه هایی از دفاع مقدس ثبت می شد در حافظه تاریخی ایران و بشریت علاوه براین ، ارتش روسیه اعلام نموده که واحدهای رزمی این کشور کنترل روستاهای باتمانکا ، میخائلوفکا ، کراسنی پارتیزان ، استاوکی و ترویتسکویه را بدست گرفته اند و یگان 25 هوابرد ارتش اوکراین در شمال شهر یاسیونواتایا عقب زده شده اند . در مارینکا درگیری ادامه دارد ولی بخشی از شهر پاکسازی شده ولی ارتش اوکراین همچنان در پناه مواضع از قبل مستحکم شده خود مقاومت می کند ، در حالی که غیرنظامیان تخلیه شده اند و مناطق مسکونی به صحنه نبرد تمام عیار تبدیل شده است . در آودیوکا هنوز از پیشروی به جلو داده ای بدست نیامده ولی شهرکهای نووباخموتوفکا و نووسلکا-2 کنترل واحدهای جمهوری دونتسک را بخود می بیند . در اوگلدرا ، نبردهای شدید در نوومیکائلوووکا – کنستانتینوفکا گزارش شده است . اما در محور مالیوونکا ، ارتش اوکراین دست به یک ضدحمله شدید در شرق گولی- پول زده که برخی منابع مدعی شدند که این روستا از مهاجمان پاکسازی شده ولی هنوز اطلاعاتی که این مساله را تایید کند بدست نیامده . در محور پوپاسنایا ، کنترل چند روستا بدست یگانهای ارتش لوهانسک افتاده و پاکسازی نووالکساندروفکا ادامه دارد . مرکز ذخیره سوخت ارتش اوکراین در کالینوفکا (حومه کیف) پس از مدتها کش و قوس ، کنترل ایژیوم در نهایت تایید شد در حالی که ارتش اوکراین مرتبا دست به اجرای ضدحملات می زند ولی گفته شده تمامی این عملیاتهای بی نتیجه بوده است . ارتش روسیه در 25 مارس 2022 مجدد شلیک موشکهای کروز را در دستور کار خود قرار داد و انبارهای سوخت ارتش اوکراین در کالینووکا ازمیان برداشته شد .اما مهمترین خبر 25 مارس ، وزارت دفاع روسیه خبر اعزام نیروهای داوطلب روسی را به جبهه اوکراین تایید نمود که برای تقویت سازمان رزمی واحدهای رزمی ارتش دونتسک و لوهانسک ضرورت پیدا کرده بود . علاوه براین برخی منابع از اعلام آمادگی 16000 داوطلب از کشورهای خارجی ( عمدتا سوریه ) نیز وجود داشت ولی هنوزتصمیمی برای انتقال آنها گرفته نشده است . ================================== بیلان یکماه عملیات نظامی ارتش روسیه در اوکراین موفقیت نسبی تاکتیکی بر روی زمین ، پیامدهای نامشخص در سطح راهبردی در طول یکماه از عملیات نظامی در اوکراین ، یگان های ارتش مهاجم به تقریب بخش قابل ملاحضه ای از خاک اوکراین را در شرق این کشور به اشغال درآوردند و در حالی که گفته می شد ارتش روسیه تنها برای 30 روز عملیات نظامی در اوکراین برنامه ریزی نموده ، با رسیدن به ساعات پایانی سی روز نخست ، جنگ بیشتر بر روی شلیک موشکهای زمین به زمین تاکتیکی ، حملات هوایی ، بدون سرنشین ها و .. تمرکز پیدا کرده است . در عین حال ، ارزیابی ها از روند عملیات نظامی توسط ارتش روسیه گمانه زنی های متفاوتی را شاهد است . برخی از تحلیلگران نظامی معتقدند که دوطرف درگیر وارد یک بن بست شده اند و در حالی که پیشروی ارتش روسیه بتدریج آهسته میشود ، ضد حملات ارتش اوکراین از توان لازم برای عقب زدن یگانهای مهاجم برخوردار نیست ولی صحنه نبرد ، تا حدودی نشان میدهد که تا این لحظه ، زبده ترین واحدهای ارتش اوکراین با دستور کیف برای موضع گیری در شهرها ، به نوعی وارد یک نوع محاصره خودساخته شده اند . در همین راستا ، تا نیمه روز 25 مارس ، مهمترین منطقه درگیری ، شهرساحلی ماریوپل است که باقی مانده یک نیروی 14000 نفری از گردان های ملی گرا و ارتش اوکراین در حال مقاومت در برابر آتشباری مستمر یگانهای مهاجم هستند . با اعلام کنترل 70 درصدی بر روی شهر از سوی واحدهای مشترک جمهوری دونتسک و روسیه ، به مدافعان اعلام شد که می توانند با زمین گذاشتن سلاح از ماریوپل خارج شوند ولی با رد این پیشنهاد و آغاز مجدد نبرد ، به یگانهای پاکسازی کننده گفته شده که از گرفتن اسیر خودداری کنند . در محور شرقی ، یعنی دو جمهوری دونتسک و لوهانسک ، اکنون به تقریب کنترل در اختیار نیروهای وابسته به روسیه است . در دونباس ، روستاهای مارینکا ، آودیوکا و پسکی در شمال غربی دونتسک هنوزشاهد تبادل آتش هستند و جنگ دراین مناطق ادامه دارد و واحدهای جمهوری لوهانسک ، با پیشروی بسوی محور سوردونتسک – لیسیچانسک ، سعی دارند تا با اشغال پوپاسنایا ، باخموت و سولدار در جنوب غربی و جنوب به جلو حرکت نمایند ولی مقاومت ارتش اوکراین دراین مناطق ظاهر سرعت پیشروی را آهسته نموده است . در محور ایژیوم ، پس از تامین این شهر ، واحدهای روسی بسوی اسلاویاسنک و کراماتورسک پیشروی می کنند ولی جنگ در یک نقطه راهبردی ( روستای کامنکا) همچنان ادامه دارد و درصورتی که خط دفاعی ارتش اوکراین در این روستا شکسته شود ، یک شکافی به اندازه 25 تا 30 کیلومتر در جنوب و جنوب شرقی این منطقه ایجاد خواهد شد . ماریوپل در کیف ، روسها در حال ایجاد مواضع دفاعی هستند و اگر کیف به هردلیلی تسلیم شود ( جنگ ، مذاکره و ... ) ضربه قاطعی به اراده واحدهای نظامی وارد خواهد شد و همین امر باعث شده تا یگان های نظامی همچنان در منطقه کیف به ضد حملات خود ادامه دهند که این خود نیز بتدریج به خسارت های شدید خواهد انجامید . همین مساله در میکولایف و اودسا نیز صادق است و حضور ستون های زرهی روی زمین و نیروی دریایی در مجاورت اودسا باعث شده تا گروه بندی های ارتش اوکراین نتوانند برای کمک به سایر مناطق حرکت کنند . در محور خارکف نیز ، هیچ تلاشی برای حمله به شهر وجود ندارد و گلوله باران شدید توپخانه و حملات هوایی در دستور کار قرار گرفته است . https://www.aparat.com/v/0DPU6 اغلب کارشناسان نظامی ( مخالف و موافق ) براین نظر مشترکند که مقیاس عملیات نظامی در اوکراین از زمان پایان جنگ دوم جهانی به تقریب بی سابقه بوده و احتمالا " گذشت زمان " به نفع روسها خواهد بود ( البته در توان اقتصاد روسیه برای تحمل بار جنگ برای زمان طولانی تردیدهای جدی وجود دارد و اینکه غرب سعی می کند تا با اعمال محدودیتهای اقتصادی ، ادامه این روند را برای روسها دشوار کند ، نیز باعث شده تا در سطح راهبردی افق همچنان مه آلود باشد .م ) در حوزه اقتصادی ، صنعت کشاورزی اوکراین به تقریب نابود شده و در روسیه اگر چه ارزش روبل بیشتر از 20 درصد کاهش یافته ، هنوز قیمتهای سوخت نیز دچار تغییر نشده و به تبع آن مواد غذایی نیز تا حدودی عرضه متعارفی را بخود می بینند ولی هیچ کسی در مورد ادامه دار بودن این روند نمی تواند تضمین دهد . پی نوشت : 1-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع 1 منبع 2 منبع 3

زادار جدید برای کامافka52 رادار ارایه فازی جدید V006 Rezets توسطشرکت زاسلون مستفر در سن پترزبورگ برای بالگرد ka52k در حال توسعه است . رادار Rezets داراری یک انتن با ابعاد 900*300 میلی متر هست و 640 ماژول فرستنده گیرنده دارد. رادار قدیمی کاماف به گفته سازنده این رادار می تواند تانک ها رااز فاصله 45 کیلومتری و کشتی های جنگی را از فاصله 100 کبلومتری شناسایی کند. همچنین در حالت هوا به هوا یک هداف با سطح مقطع 3 متر مربع را می تواند از فاصله 50 کیلومتری و یک بالگرد در حالت معلق (ساکن) را در فاصله 20کیلومتری شناسایی کند. وزن این رادار 130 کیلوگرم است که از کیلوکمتر از رادار FH01 کنونی بالگردka52 است که توسط شزکت فازترون مسکو ساخته شده است، این رادار توسط هوا خنگ می شود. همچینی این بالگرد به یک سیستم دید اپتیکال جدید OES-52 که توسط شرکت NPK SPP ساخته شده مجهز میشود . سیستم OES-52 از سنسور های Safran Strix که برای بالگرد تایگر ساخته شده الگو برداری می کند سیستم OES-52 این سیستم 5 حسگر در خود جای داده : یک دوربین تصویر برداری حرارتی ، دوربین تلویزیونی ، مسافت یاب و نشانگر لیزری و یک ردیاب لیزری با این حال وزن آن 177 کیلوگرم است که حالی که سیستم GOES-451 قدیمی این بالگرد 220 کیلو وزن دارد. سیستمSafran Strix روی بالگرد تایگر خود فرانسه اعلام کرد سیستم Safran Strix خطایی حداکثر یک متری دارد اما در باره برد این سیستم مطلبی اعلام نکرده. منبع هر چند به نظر من میل 28برتر هست اما کاماف هم گزینه بسیار عالی هست

تصویر بالا معرفی مختصر انواع معمول سیستم های تعلیق هست. در حقیقت به غیر از این 6 نوع سیستم تعلیق، سیستم های تعلیق دیگری نیز وجود دارد که عموما آنها از همین 6 نوع سیستم تعلیق منشاء گرفته اند.

تصاویر سیستم تعلیق تانک تی 55   سیستم تعلیق تانک تی 55 از نوع میله پیچیشی (Torsion bar)است. از وپژگی های سیستم تعلیق تانک تی 55 فاصله زیاد بین چرخ های اول و دوم  باهم هست. توضیحات بیشتر هم در مورد عملکرد سیستم تعلیق میله پیچیشی هم برعهده سیاوش که خودش زحمت این تاپیک عالی رو کشیده.   فاصله بین چرخ های اول و دوم مشهود است