نزدیک به شش سال حضور مستمر و ارسال پنجهزار پست در میلیتاری که در واقع نزدیک به 88 درصد آن را پستهای برگردان شده به پارسی / تالیفی و تحلیلی را تشکیل میدهد ، بلحاظ زمانی ، بسیارسریع سپری شد . بطور قطع ، این دوره زمانی با فرازو فرودهای بسیاری همراه بود که در جای خود می بایست مورد نقد و بررسی قرار گیرد . با این وصف ، به همین بهانه و براساس بررسی های انجام گرفته در آرشیو میلیتاری ، مطلبی که می تواند در آینده با استفاده از منابع افزون تر ، گسترش نیز پیدا کند ، در دست تهیه قرار گرفت که به شکل غافلگیر کننده ای با حملات شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی مصادف شد . گر چه ادعایی در کامل بودن آن وجود ندارد ولی قابلیت مناسبی برای تبدیل شدن به بستری آکادمیک به منظور بررسی دقیق تر شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی در اختیار دارد . مقدمه : ارتش ایالات متحده ، در جریان طراحی نقشه بمباران استراتژیک ژاپن در سالهای پایانی جنگ دوم جهانی پس از بررسی های طولانی شیوه های رزم میان دو طرف درگیر ، به این نتیجه رسیده بود که اولین هدف تمامی فرماندهان حاضر در صحنه نبرد ( چه فرماندهان ژاپنی و چه فرماندهان متفقین ) ، حصول اطمینان از کنترل آسمان به نفع نیروی خودی است . نزدیک به چهل و پنج سال بعد ، در آستانه جنگ دوم خلیچ پارس ، ژنرال مالیکوف ، فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش شوروی نیز براین اعتقاد قرار داشت که این جنگ مفهوم برتری هوایی را چه برای ارتشی که این برتری را بدست آورد و چه ارتشی که این برتری را از دست داد ، به گونه ای متفاوت تعریف نمود . کلیات : از یک نظر ، هدف از اجرای عملیات ضد هوایی پدافندی ( defensive counter air/DCA ) حفاظت از نیروهای خودی و موقعیت های استراتژیک در برابر حملات هوایی و موشکی دشمن خواهد بود که در اصطلاح با واژه پدافند هوایی ( counter-air defence ) نیز مورد شناسایی قرار می گیرد ، در ادبیات نظامی به دو گونه کاملا متفاوت دفاع عامل و غیر عامل قابل تقسیم بندی است . با این وصف ، تمامی تاکتیکهای مربوط به عملیات ضد هوایی پدافندی ، 2 هدف اصلی را دنبال می کند : 1-از میان بردن و خنثی سازی تمامی تهدیدات / حملات هوایی و موشکی دشمن 2-کاهش تاثیر مخرب روانی و فیزیکی این گونه حملات بر واحدهای خودی معماری سلسله مراتبی شبکه دفاع هوایی با توجه به این دو هدف ، اصول و پایه اصلی عملیات ضد هوایی پدافندی ، شامل مفاهیمی نظیر تشخیص ، شناسایی ، رهگیری و نابودی تهدیدات هوایی – موشکی دشمن است . طبیعتا" عملیات ضد هوایی پدافندی را می توان در قالبی استاندارد ، بصورت نمایش واکنش مناسب با هدف گرفتن ابتکار عمل از دشمن بواسطه اجرای تاکتیکهای کنترل آتش و تقسیم فضای دفاعی به مناطق هوایی مشخص ( AADC/Area AirDefence Command) مورد تعریف قرار داد . به شکل خلاصه ، مجموعه عملیات ضد هوایی پدافندی نیازمند وجود یا دسترسی به اطلاعات رزمی منسجم بر پایه توانمندی های دفاعی / هجومی و همچنین برآوردهای مستدل در خصوص روشها ، تاکتیکها و داده های مربوط به سامانه های تسلیحاتی خودی و دشمن است که آن را می توان در چهارچوب مفهومی آماده سازی اطلاعاتی میدان نبرد ( IPB/ Intelligence Preparation Of The Battle space) مورد بازشناسی قرار داد . با توجه به موارد پیش گفته ، مهم ترین بخش در ساختار یک شبکه دفاع هوایی را می توان "مرکز عملیات هوایی" (AOC/Air Operation Center) دانست که در آن ، هواگردهای نظامی ، سامانه های پیش اخطار پایش ، هدایت و عملیاتی می شوند . این مرکز ، عنصر اصلی سامانه کنترل هوایی و نماینده اصلی مرکز هماهنگی منطقه ای بوده و بواسطه آن می توان عملیات هوایی ، زیرسیستم های پدافند زمین پایه در بردهای مختلف را تحت یک فرمان قرار داد . این مرکز بدلیل برخورداری از تجهیزات و پرسنل مرتبط ، می تواند طراحی ، هدایت و انجام عملیات پدافندی را در منطقه نبرد بر عهده گرفته و با استفاده از داده های بدست آمده از منابع مختلف می تواند حریم هوایی خودی را کنترل نماید . سپر صحرا : بررسی شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان سعودی پادشاهی عربستان سعودی (المملکة العربیة السعودیة) با مساحتی در حدود 2149690 کیلومتر مربع ، با قرار گرفتن در رده سیزدهم وسیع ترین کشورها ، بزرگترین واحد سیاسی در غرب آسیا بشمار می رود که بخش عمده شبه جزیره عربستان را دربر گرفته‌است و از شمال با عراق ، اردن و کویت ، از سوی شرق با امارات متحده عربی ، قطر و خلیج فارس و از جنوب شرقی با عمان ، از جنوب با یمن و از سوی غرب با ساحل دریای سرخ هم‌مرز است. با این وصف ، حملات شبه نظامیان حوثی به زیرساختهای نفتی این کشور در سپتامبر 2019 موجب شد تا ساختار و شبکه دفاع هوایی این کشور زیر ذره بین رفته و بررسی آن در کانون توجهات قرار گیرد. تغییر پارادایمیک برای سپر صحرا: ایده اولیه ایجاد شبکه دفاع هوایی مستقل از نیروی هوایی در سازمان رزم ارتش پادشاهی عربستان سعودی به سال 1966 ( یکسال قبل از دومین جنگ اعراب و اسراییل در سال 1967 ) با ورود سپهبد خالد بن سلطان (ستوان وقت ) باز می گردد . با سازماندهی این فرماندهی ( نیروی پدافند هوایی سلطنتی سعودی / RSADF) بعنوان یک نیروی مستقل که معادل نیروهای هوایی، زمینی ، دریایی بود ، یک تغییر ساختاری عمیق در ارتش این کشور پدید آمد ، بدین معنی که شبکه دفاع هوایی این کشور دیگر بعنوان زیر مجموعه نیروی زمینی ارتش سلطنتی (RSLF) محسوب نمی شد . به اعتقاد مورخان نظامی ، انگیزه ایجاد این تغییر را می توان در سیالیت تهدیدات موجود بر علیه این کشور تحلیل نمود . نگرانی سطح ارشد تصمیم گیر در ارتش عربستان از گسترش تسلیحات کشتار جمعی و حامل های این نوع جنگ افزارها ( موشکهای بالستیک ، هواپیما و... ) منجر به تغییرات گسترده در افق دید فرماندهان ارتش شده و بالتبع راه کارهای خنثی شدن این تهدیدات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در نهایت به تولد پدافند هوایی ارتش سلطنتی منجر گردید . خالدبن سلطان سپهبد خالد بن سلطان در کتاب خود با عنوان A WARRIOR OF DESERT در خصوص چرایی تشکیل نیروی چهارم می نویسد : " مساحت کشور سعودی بیشتر از2 میلیون کیلومتر مربع بود و اتکاء صرف بر نیروی زمینی برای دفاع از آن ، به هیچ عنوان عاقلانه به نظر نمی رسید ، به همین دلیل درسال 1974 طرحی رابه منظور جدایی نیروی دفاع هوایی از نیروی زمینی ارائه ودر آن خواستارشدم تا شبکه دفاع هوایی عربستان می بایست مستقل از سه نیروی دیگر وارد عمل شود و این یک مسالع ضروری و پر اهمیت است . تلاش ها برای ایجاد این استقلال نیرویی نهایتا" در سال 1983 به ثمر نشست " علیرغم وجود تهدیدات پیش گفته ، تفکیک یگان های پدافند هوایی از نیروی زمینی و تبدیل شدن آنها به یک نیروی مستقل نزدیک به 20 سال ( اواسط دهه هشتاد میلادی ) بطول انجامید تا شاخه چهارم از ارتش عربستان ، ماموریت و مسئولیت حفاظت از فضای هوایی این کشور را با استفاده از سامانه های زمین پایه بر عهده گیرد. فرماندهی این نیرو در ابتدای امر به امیر خالد بن سلطان آل سعود ، فرزند وزیر وقت دفاع و نیروی هوایی سپرده شد و پس از 4 سال بررسی های اولیه ، نیروی تازه متولد شده به 5 زیرشاخه G1، G2،G3،G4و G5 تقسیم گردید و ستاد مرکزی آن برای ایجاد هماهنگی میان بخش های عملیاتی ، لجستیکی به ریاض ( پایتخت عربستان ) منتقل شد . علاوه براین ، بدلیل تغییر تهدیدات ، بخصوص برای حفاظت از این ستاد در برابر حملات موشکی ، یک مجموعه پیشرفته در سال 2004 تاسیس و همه پرسنل و تجهیزات کنترل و فرماندهی در آن استقرار یافت . این نیرو تا ابتدای دهه نود میلادی با در اختیار داشتن 4000 پرسنل ، 33 آتشبار دفاع هوایی موشکی را در سازمان رزم خود می دید که از این تعداد 16 آتشبار با مسلح شدن به 128 سامانه MIM-23 I-HAWK با برد 40 کیلومتر ، حفاظت از ریاض ، راس التنوره ، ظهران ، جده و همچنین پایگاه های هوایی این کشور شامل خمیس موشیت (Khamis Mushayt) ، حفر الباطن ( Hafar al Batin) و تبوک ( Taube) و همچنین تاسیسات استراتژیک نفتی در استان های شرقی این کشور را بر عهده داشت . هفده آتشبار باقی مانده که خط دوم پدافندی عربستان سعودی را تشکیل میداد ، 68 سامانه متحرک شاهین (Shahine) بابرد 16 کیلومتر را در برمی گرفت . این سامانه که در واقع نوع بهبود یافته و متحرک سازی شده سیستم فرانسوی کروتال (Crotale) نصب شده برروی شاسی AMX-30SA بشمارمی رفت ، ماموریت داشت تا از میادین نفتی و سایر تاسیسات حیاتی ، بسته به موقعیت و شرایط زمانی دفاع کند ، در حالی 73 سامانه شاهین دیگر ، بعنوان سیستم های دفاع هوایی ثابت ، مورد استفاده قرار می گرفتند . با توجه به گستره و موقعیت سرزمینی عربستان ، تمامی آتشبارهای موجود شامل سامانه های I-HAWK و شاهین با متصل شدن به سامانه کنترل و هشدار زودهنگام هوابرد ( AWACS) ، سامانه فرماندهی و کنترل سپر صلح ( Peace Shield command and control system) را پدید آوردند . ضمن اینکه شبکه دفاع هوایی عربستان برای اجرای ماموریتهای دفاع هوایی نزدیک به سامانه های توپخانه ای خودکششی 20 م.م و 30م.م ولکان (Vulcan ) که بر روی شاسی فرانسوی AMX-30SA قرار گرفته بود ، نیز مسلح گردید . اگر چه شبکه دفاع هوایی این کشور با در اختیار داشتن سامانه های موشکی برد بلند و توپخانه ای کوتاه برد ، قابلیت دفاع از حوزه سرزمینی خود را داشت ، اما برای افزایش قابلیتها و ارتقاء ضریب حفاظت ، بکارگیری سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاهبرد ( SHORAD) و همچنین میانبرد ( HIMAD) را نیز در دستور کار خود قرار داد . ورود این سیستم های جدید ، موجبات تغییرات افزون تر در حوزه های پشتیبانی و آموزش شده تا شبکه دفاع هوایی این کشور بتواند با تهدیدات موجود و خطراتی که در دهه های آینده ممکن است پدید آید ، مقابله نماید . در حوزه لجستیک ، دفاع هوایی ارتش سلطنتی زیرساختهای مطلوبی را برای آموزش و تربیت پرسنل وظیفه و افسران در سطوح مختلف فراهم نموده است . ستاد این نیرو که در ریاض قرار دارد ، مسئولیت اصلی طرح ریزی و عملیاتی نمودن برنامه های تصویب شده برای شش زیرشاخه ( فرماندهی دفاع هوایی ) پادشاهی سعودی را بر عهده دارد . از سویی دیگر ، جده (Jeddah) خانه اصلی دانشکده دفاع هوایی (Air Defense Forces Institute /(ADFI ، زیرساختهای تعمیر و نگهداری ، پشتیبانی فنی ، تاسیسات آموزشی پرسنل جدید الورود پدافند و در نهایت بستر اصلی آموزشی سامانه های تسلیحاتی محسوب می گردد . در دانشکده دفاع هوایی عربستان ، دروس پایه برای آموزش افسران و درجه داران پدافند در دو سطح مقدماتی و پیشرفته ارائه شده است . این دانشکده که مطابق با الگوی آکادمی های معتبر نظامی در ایالات متحده ایجاد شده ، برای افسران دفاع هوایی ، یک دوره 3 ساله را در نظر گرفته که به فارغ التحصیلان ، مدرک معادل لیسانس در حوزه مطالعات نظامی اعطاء می نماید . به اعتقاد کارشناسان نظامی ، مرکز پشتیبانی و تعمیر و نگهداری مستقر در جده ، یکی از تاسیسات پیشرفته این نیرو بشمارمی آید که تمامی امور مربوط به به روز نگاه داشتن شبکه دفاع هوایی عربستان را برعهده دارد . این مرکز به سه بخش تاسیسات (آمادگاه ) سامانه های موشکی ، آمادگاه یکپارچه سازی و در نهایت آمادگاه پشتیبانی فنی تقسیم می گردد. در این میان ، آمادگاه پشتیبانی فنی این نیرو ، مجموعه ای از تاسیسات چند میلیون دلاری است که ماموریت و وظیفه نگهداری از ذخیره موشکهای دفاع هوایی را بر عهده داشته ، بدون آنکه نیازبه ارسال آنها به کشور سازنده ( ایالات متحده ) باشد ، که این خود صرفه جویی قابل توجهی را فراهم مینماید . دومین مجموعه (تاسیسات-آمادگاه سامانه های موشکی /TRMF/ Theater Readiness Missile Facility ) نیز ترکیبی از زاغه های ذخیره سازی مهمات موشکی و طیف متنوعی از مهمات استاندارد مورد استفاده پدافند هوایی بشمارمی رود که در نقاط مختلف این کشور برای کاربردهای مشخص ، ایجاد گردیده است ، در حالی که آمادگاه یکپارچه سازی نیز بطور همزمان مسئولیت بررسی نهایی آمادگی سامانه های تسلیحاتی ، یکپارچه سازی و درنهایت ارتقاء گردان های دفاع هوایی ، قبل از استقرار در محل تعیین شده را بر عهده دارد . تمامی این مجموعه ها نیز توسط مرکز پشتیبانی فنی پدافند هوایی که به شکل مستقیم با شبکه فرماندهی و کنترل این نیرو مرتبط است ، حمایت می گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هدف اصلی از ایجاد چنین ساختاری ، ادغام کلیه سامانه های در دسترسی در یک مرکز فرماندهی و اطلاعات ( CIC / command and information center ) است . با این وصف ، چندگانگی فرهنگی میان پرسنل بومی و مشاوران نظامی خارجی در نیروی پدافند هوایی سعودی ، موجبات پدید آمدن شکافهایی شد که این امر با اعزام اولین دسته از پرسنل ارتش این کشور به دانشکده دفاع هوایی توپخانه ای سنت بار بارا(air defense and artillery fraternal organization ) به منظور بهبود درک شیوه های خدمات- محور به تقریب برطرف گردید . با توجه به این امر ، نقش مشاوران دفاع هوایی در اجرای صحیح ماموریتهای محوله به این نیرو از اهمیت بسیارزیادی برخوردار می بود . نمونه بارز این تلاش مشترک میان شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی و ناظران نظامی خارجی را می توان در برنامه ریزی ، هماهنگی و تکمیل پروژه فروش سیستم دفاع هوایی FIM-92 STINGER مشاهده نمود ، چرا که برای خرید این سامانه تسلیحاتی ، می بایست یک فرهنگ پشتیبانی مشترک میان نیروی دریایی سلطنتی ،ستاد فرماندهی شبکه دفاع هوایی سلطنتی ، وزارت دفاع و نیروی هوایی ایجاد می گردید . اهمیت این تلاش پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 مشخص شد ، چرا که این اطمینان بوجود آمد که هیچکدام از موشکهای استینگر فروخته شده در اختیار شبه نظامیان مسلح قرار نگرفته است . از سویی دیگر ، اجرای برنامه های آموزشی ضمن خدمت از سوی ستاد پدافند هوایی برای افسران این نیرو از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است . بخش عمده ای از افسران پدافند هوایی سعودی به چند زبان مسلط بوده ، چرا که بخش عمده ای ازآنها در دانشکده های نظامی ایالات متحده آموزش دیده بودند ، هر چند پس از 11 سپتامبر 2001 ، روند اعزام دانشجو با افت بسیار زیادی مواجه شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

بخش دوم : مدرنیزه سازی شبکه دفاع هوایی سلطنتی عربستان سعودی : علیرغم تمامی مشکلات و فراز و نشیبهای موجود ، جنگ افزارهای سازمانی شبکه پدافند هوایی ارتش عربستان سعودی از تنوع قابل توجهی برخوردار است . این نیرو ، از سامانه های دفاع هوایی توپخانه ای متحرک ، سیستم های دفاع هوایی موشکی کوتاه برد ومیانبردی استفاده می کند که توسط فرانسه یا ایالات متحده تولید شده و برای پشتیبانی از این ترکیب پیچیده ، یک مرکز عملیات دفاع هوایی( Air Defense Operations Center /ADOC) که در هر شش بخش فرماندهی از مراکز دفاع هوایی این کشور بوجود آمده است . بااین وصف ، بدلیل گسترش تهدیدات ، تلاش های برنامه ریزی شده ای در ساختار پدافند هوایی این ارتش بعنوان اولویت شماره یک ، صورت پذیرفت . بخش عمده ای از سامانه های این نیرو در اواسط دهه هشتاد واوایل دهه نود از فروشندگانی در ایالات متحده ، اروپا و آسیا خریداری شده که این تنوع در حوزه های پشتیبانی و نوسازی می تواند در آینده بر عملکرد نیرو تاثیر گذار باشد . این در حالی است که سامانه ای تسلیحاتی فوق الذکر به صورت همه جانبه برای پشتیبانی از مانور یگان ها در دو سطح کوتاهبرد ، میانبرد مورد استفاده قرار می گیرد و به همین دلیل ترکیب از آنها را می توان در فرماندهی های 6 گانه نیرو یافت . ساختار سلسله مراتبی نظامی در ارتش سلطنتی عربستان سعودی در همین راستا ، با پایان یافتن عمر خدمتی نسل نخست سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد دوش پرتاب ، برنامه ریزی های لازم برای خرید سیستم فرانسوی میسترال (Mistral) که یک سامانه دوش پرتاب قابل حمل توسط نفر بود صورت گرفته و بعنوان یک سامانه جدید در سازمان رزم نیرو پذیرفته شد . در حوزه سامانه های کوتاهبرد سنگین تری نظیر کروتال / شاهین نیز وضعیت بر همین قراربود . این نیرو از اواخر دسامبر 2006 برای جایگزینی سیستم قدیمی خود ، قراردادی را با شرکت اروپایی MBDA برای خرید مسیترال-2 منعقد نمود . با این حال نخستین نیروی دریافت کننده این سیستم جدید ، یگانهای دفاع هوایی گارد ملی عربستان سعودی ( Saudi Arabian National Guard /SANG) بوده و پس ازآن ، واحدهای پدافند هوایی این سیستم را به سازمان رزم خود اضافه می کنند . سامانه میسترال در ردیف سیستم های دفاع هوایی کوتاهبرد برای مقابله با اهداف پروازی مافوق صوت در ارتفاع 3000 متری قرار دارد که در دو نوع میسترال یک ( گونه پایه ) و میسترال 2 ( نمونه ارتقاء یافته) تولید شده است . تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه این موشک که تا کنون برای 25 ارتش و به تعداد 15000 تیر تولید شده از سوی گاردملی عربستان سعودی به شکل اختصاصی با نصب بر روی شاسی مرسدس یونیماگ 5000 ( Unimog 5000) به شرکت فرانسوی lohr سفارش داده شد . اگر چه اطلاعات به نسبت محدودی از این سیستم منتشر شده ، اما گفته می شود که قابلیت کشف 15 هدف را در کمتر از 15 ثانیه در اختیار کاربرانش قرار میدهد . از سویی دیگر ، شرکتهای آمریکایی نیز در بازار پرسود و جذاب تسلیحاتی عربستان ، مشارکت فعالی دارند و در این میان ، شرکت تسلیحاتی ریتئون بدلیل وجود رابطه دیرینه با پادشاعی سعودی ( نزدیک به 45 سال و از زمان خرید سیستم هاوک ) در صدر آنها قرار دارد . به همین دلیل در اوایل دهه نود میلادی ، زمینه برای خرید سامانه های جدید تر پاترویت ( MIM-104) فراهم شد که نقش بسیار مهمی در حفاظت از تاسیسات حیاتی سعودی ایفا نمود . نظرسنجی در حوزه تهدیدات موجود بر علیه سامانه های راداری زمین پایه علاوه براین ، ریتئون ماموریت حیاتی تر ارائه خدمات ، آموزش و تامین قطعات یدکی برای شبکه دفاع هوایی عربستان را بر عهده دارد و بر خلاف سایر پیمانکاران دفاعی که بصورت مقطعی دراین کشور حضور دارند ، نمایندگی خود را با استخدام اتباع سعودی ایجاد نموده است .در حوزه بهبود سیستم های قدیمی ، ریتئون موفق شد تا برنامه ارتقاء سامانه موشکی هاوک را به استاندارد PIP در اختیار بگیرد که در جریان این برنامه ، زیرسیستم های اکتساب هدف ، بهبود قابلیتهای رادار و همچنین افزایش ارتباط فرمان دهی به کلاهک موشک برای سامانه هاوک ، کاملا" به استاندارد های روز تبدیل گردید . دارایی های شبکه دفاع هوایی ارتش سلطنتی عربستان سعودی قبل از امضاء قرارداد خرید سامانه ای پاتریوت برای تجهیز شبکه دفاع هوایی سعودی در اوایل دهه نود میلادی ، تردید های بسیار زیادی در خصوص نیازمندی ارتش این کشور به سامانه ای پیشرفته تری نسبت به هاوک و شاهین وجود داشت ، اما روند جنگ ایران و عراق و پس ازآن بحران کویت ، نشان داد که عربستان سعودی و بویزه واحدهای آمریکایی مستقر در این کشور بشدت به یک سامانه مدرن تر برای پاسخگویی به تهدیدات جدید ، از جمله گسترش قابلیتهای بالستیکی کشورهایی نظیر ایران و عراق نیازمند خواهند بود و سامانه فوق الذکر می تواند شکاف میان هاوک های موجود با نیاز فوق الذکر را بخوبی پر نماید. بدین ترتیب ، علیرغم مخالفت هایی که برای تحویل این سامانه های پیشرفته به یک کشور جهان سوم ایجاد شد ، قرار داد اولیه فروش پاتریوت به عربستان در سال 1992 به امضاء طرفین رسید . بدین ترتیب ، پس از حصول توافق ، سعودی ها در مرحله اول ، 12 واحد پاتریوت را بهمراه پشتیبانی رزمی بسیار گران قیمت و سایر تجهیزات مورد نیاز را تحویل گرفتند ، در حالی که بطور همزمان ، کویت 6 سامانه از همین نوع را به همراه 6 آتشبار هاوک و موشکهای مرتبط را خریداری نمودند . رادار AN/TPS-43 در حوزه ستادی ، فرماندهی دفاع هوایی سعودی نیز با ورود سامانه های جدید ، دستخوش تغییرات جدید شد که این بهینه سازی به فرماندهان پدافند امکان میداد تا تمامی سامانه های موجود را در چهارچوب یک سیستم کنترل و فرماندهی ادغام نمایند که نهایتا" در سال 2003 و پس از آزمون های سخت گیرانه ، صدور گواهینامه های مرتبط ، تکمیل گردید . بااین وصف ، علیرغم اینکه در میانه دهه 90 میلادی ، سازمان رزم پدافند هوایی سعودی سامانه های تسلیحاتی پیشرفته ای را به دارایی های خود اضافه نمود ، اما پیشرفتهای بعدی مستلزم تامین منابع مالی بیشتر و ایجاد محیط منحصر بفردی برای ادامه همکاری های نظامی با پیمانکاران طرف قرارداد ، بخصوص شرکتهای آمریکایی بود . برای نیل به این هدف ، می بایست تغییرات الزام آوری در ماهیت این روابط صورت می پذیرفت تا برنامه ریزی ها و پاسخگویی به این مشکلات با مشکلات کمتری همراه گردد . به همین منظور مشاوران نظامی حاضر در این نیرو ، به فرماندهان سعودی پیشنهاداتی را برای تغییر روند در تلاشهای فرهنگی ، نظامی و ایجاد درگرگونی های گسترده در شبکه پشتیبانی ارائه نمودند که این امر پس از واقعه 11 سپتامبر 2001 سرعت بیشتری بخود گرفت . از جمله این تغییرات ، لغو گسترده دوره های آموزشی در ایالات متحده برای پرسنل سعودی و توسعه یک مکانیزم بومی دفاع از خود برای نیروی هوایی عربستان بود . رادار AN/FPS-117 علاوه براین ، تغییر برنامه حضور پرسنل آمریکایی در عربستان و چرخشی نمودن آن ( هر 4 ماه ) و محدود کردن حضور مشاوران نظامی دفاع هوایی آمریکایی به 2 سال موجب شد تا روند تحولات برنامه ریزی شده با آرامش بیشتر ، در عین اتکاء افزون تر به قابلیتهای بومی این کشور به جلو حرکت نماید .همزمان با این تحولات ، ریتئون با توجه به سابقه قبلی در فروش سامانه های دفاع هوایی ، در 21 ژوئن 2011 یک قرار فروش مستقیم به ارزش 1.7 میلیارد دلار برای تحویل نسخه پک3 پاترویت را به ارتش عربستان به امضاء رساند که شامل سخت افزارهای زمینی ، یک بسته کامل آموزشی برای پرسنل عرب و ارتقاء سامانه های پشتیبانی می گردید . تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون در این زمینه ، تام کندی (Tom Kennedy) رییس وقت دپارتمان سیستم های دفاعی هوایی یکپارچه (IDS) ریتئون معتقد بود که این قرارداد اعتماد به نفس جدیدی به این شرکت برای سرمایه گذاری افزون تر جهت توسعه فناوری پاتریوت داده و این مساله در کنار حضور 45 ساله ریتئون در عربستان سعودی ، جذابیت قرار داد را بیشتر نموده است . با این وصف ، بدلیل حساسیتهای منطقه ای ، این قرارداد تحت نظارت شدید مدیریت مرکزی ریتئون مستقر در ماساچوست منعقد شد . در همین راستا ، آژانس همکاری های امنیتی – دفاعی در گزارش مورخ 26 نوامبر 2012 خطاب به کنگره ، در حوزه فروش احتمالی سامانه های دفاعی و خدمات فنی به عربستان اعلام نمود که ریتئون برای بهینه سازی عمر رزمی سیستم های سعودی به استاندارد پک-2 ( MIM-104D) ، موشکهای پیشرفته تر ، تجهیزات مرتبط ، آموزش و پشتیبانی لجستیکی به ازاء هر واحد ، 130 میلیون دلار مجوزهای لازم را کسب نموده است . این درحالی بود که دولت سعودی در درخواست خود ، تقاضاهای بیشتری از جمله نوسازی تجهیزات موجود ، تحویل قطعات یدکی بیشتر ، تجهیزات پشتیبانی و اسیر عناصر مرتبط با پشتیبانی لجستیکی در بازه های طولانی تر را ارائه نموده بود . درصورتی که این اقلام بطور کامل تحویل داده میشد ، شبکه دفاع هوایی سعودی می توانست بازه کاربرد سامانه های موجود را برای 12 سال دیگر تمدید نماید . رادار تایپ91 مارکونی / طائف ، عربستان بدین ترتیب تا سال 2019 و براساس محاسبات انجام شده ، شبکه دفاع هوایی ارتش سعودی ، چیزی در حدود 88 دستگاه پرتابگر پاتریوت را در سازمان رزم خود ، بعنوان موجودی استفاده می کند که مرزهای شمالی این کشور را تحت پوشش قرار میدهد . از این تعداد ، 36 سامانه به استاندارد پک2 و بقیه به استاندارد پک3 ارتقاء پیدا کردند ، در حالی که براساس آخرین اخبار ، واشنگتن با درخواست این پادشاهی مبنی بر ارتقاء 16 مجموعه موشکی پاتریوت ( دو آتشبار ) در کنار تحویل 96 تیر موشک جدید به استاندارد پک3 موافقت نموده است . علیرغم تمامی بر نامه های فوق الذکر ، از ابتدای سال 2012 ، مذاکراتی میان عربستان و شرکت لاکهید – مارتین برای خرید سامانه پدافند هوایی مرحله پایانی برد بلند ( Terminal High Altitude Area Defense/THAAD ) صورت پذیرفت که این مذاکرات در نهایت در مورخ 5 مارس 2015 با موافقت پنتاگون برای فروش این سیستم با موفقیت به سرانجام رسید . این قرارداد که ارزشی برابر 15 میلیارد دلار داشته و در مرحله نخست 946 میلیون دلار از سوی خریدار به فروشنده پرداخت گردید ، بعنوان بخشی از یک معامله 110 میلیارد دلاری که درسال 2017 میان ریاض و واشنگتن به امضاء رسید ، محسوب می شد . این معامله مسیر را برای تحویل 44 دستگاه پرتابگر ، مهمات و تجهیزات مرتبط با THAAD تسهیل نمود . با این حال ، حملات کروز/پهپادی به تاسیسات نفتی شرق عربستان در 14 سپتامبر 2019 شبهات بسیاری را درخصوص کیفیت عملکرد شبکه دفاع هوایی عربستان که به سامانه های آمریکایی و تاکتیک های استاندارد مسلح شده است ، پدید آورد . به اعتقاد برخی ناظران ، پاتریوت های سعودی که برای محافظت از تاسیسات کلیدی این دولت خریداری شده بود ، برای مقابله با شلیک موشکهای کروز طراحی نشده و تصاویر موجود از موقعیتهای اصابت در پالایشگاه بقیق و میدانهای نفتی خصیص حاکی از آن است که تنها سامانه های شاهین و تعداد انگشت شماری از توپخانه ضد هوایی در این موقعیتها استقرار داشتند ، در حالی که هیچکدام از این دو سامانه قابلیت مقابله با موشکهای کروز را در اختیار ندارند . مایکل دویتمسن ( Michael Duitsman) محقق مرکز تحقیقات منع گسترش تسلیحات مستقر در مونتری ( کالیفرنیا ) در این خصوص خاطر نشان می کند " تصاویر مربوط به چند روز قبل از حمله حاکی از آن بود که مواضع دفاع هوایی مستقر در جنوب غربی و جنوب شرقی ، خالی از سامانه های دفاعی بوده ، هر چند درصورت وجود سیستم های دفاعی " که احتمالا از گونه های قدیمی بشمارنیزمی آمدند " عملا" انتظار واکنش موثر از سوی شبکه دفاع هوایی سعودی نمی رفت . همزمان با این اظهارنظرها ، وزیر امورخارجه آمریکا نیز بر این اعتقاد قرار داشت که در گذشته ، موفقیت این گونه حملات ، کمتر ارزیابی شده بود ، اما این حمله به شیوه ای متفاوت صورت پذیرفته و نیازمند بررسی های بیشتر است . از سویی دیگر ، ست جونز (Seth Jones) محقق ارشد مرکز مطالعات راهبردی بین المللی نیز معتقد است که آسیب پذیری زیرساختهای عربستان سعودی به گونه ای است که دفاع از آن غیر ممکن به نظر میرسد ، سعودی آنچنان در مقابل حملات به شیوه که اجرا گردید ، آسیب پذیر است که حداکثر تلاش های دفاعی هم برای رفع آن کافی نخواهد بود . به اعتقاد وی ، بهترین راهبردی که سعودی می بایست آن را دنبال کند ، ایجاد بازدارندگی است ، بصورتی که اطمینان حاصل شود ایران هزینه حملات این چنینی را خواهدپرداخت . شبکه دفاع هوایی یکپارچه سپر صلح ارتش سعودی : ارتش عربستان سعودی از ابتدای ایده پردازی ایجاد یک شاخه مستقل برای شبکه دفاع هوایی زمین پایه خود ، بدنبال یکپارچه سازی همه سیستم های موجود و فراهم نمودن پتانسیل ثانویه برای شبکه فوق الذکر با هدف جذب سامانه های پیشرفته تر در آینده بود ، به همین منظور طراحی و ایجاد یک سامانه پیشرفته کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر ( C3I) برای نیروی هوایی سلطنتی سعودی (RSAF) در دستور کار قرار گرفت . در یک نگاه کلان ، ساختار سپر صلح سعودی ، با هدف ایجاد یک بستر مشترک به منظور اجرای عملیات هماهنگ میان نیروی زمینی سلطنتی ( RSLF) ، نیروی دریایی سلطنتی ( RSNF) و نیروی پدافند هوایی سلطنتی ( RSADF) ایجادگردید . بنیاد این شبکه دفاعی ، از 17 دستگاه رادار ، یک فرماندهی عملیات مرکزی ، 5 فرماندهی بعنوان زیر مجموعه فرماندهی اصلی ، خطوط ارتباطی نظامی میان این 6 فرماندهی ، خطوط ارتباطی به فرماندهی دفاع ملی به منظور هماهنگی جهت کنترل و عبور هواگردهای نظامی و غیر نظامی است . فرماندهی مرکزی سپر صلح در ریاض مستقر بوده و بواسطه شبکه ارتباطی پیش گفته با فرماندهی های پنج گانه مستقر در الخرج ، تبوک ، خمیش موشیت ، ظهران و ریف مرتبط میشود . کل سامانه سپر صلح تا سپتامبر 2019 شامل 146 سایت و بیشتر از 1600 مدار مخابراتی است .براساس اطلاعات موجود ، رادارهای خریداری شده برای شبکه سپر صلح شامل 17 دستگاه رادار زمین پایه 3 بعدی دوربرد کنترل از راه دور AN/FPS-117 در کنار سامانه های مخابراتی زمینی- هوایی است که به یک شبکه ارتباطات راه دور متصل است . اطلاعات دریافت شده توسط این رادارها در کنار استقرارحداقل 6 دستگاه رادار تاکتیکی نورثروپ-گرومن AN/TPS-43 بعلاوه داده های بدست آمده از ناوگان 10 فروندی پیش اخطار هوابرد آواکس نیروی هوایی ( AWACS) به مراکز مربوطه برای تجزیه و تحلیل ارسال می گردد ، در حالی که به شکل همزمان ، رادارهای AN/TPS-43 مربوط به سامانه موشکی I-HAWK و سامانه های راداری نیروی دریایی سلطنتی نیز با این شبکه یکپارچه شده است . اگر چه برنامه سپر صلح در اوایل دهه هشتاد میلادی معرفی شد ، اما آغاز برنامه بدلایل فنی و سیاسی تا سال 1985 به تاخیر افتاد . با این وصف ، همزمان با اوج گیری جنگ ایران و عراق ، تدارکات مربوط به شبکه سپر صلح در قالب برنامه فروش خارجی ( FMS) بخش الکترونیک (ESD) مدیریت نیروی هوایی ارتش ایالات متحده کلید خورد . بر همین اساس ، شرکت هیوز ( Hughes) که اکنون در قالب مجتمع نظامی ریتئون فعالیت می کند ، قراردادی به ارزش 837 میلیون دلار را با عربستان برای تکمیل برنامه به امضاء رساند . طبق برنامه ریزی های اولیه ، قرار بود تا ساختار اصلی سپر صلح تنها در عرض 54 ماه به بهره برداری برسد که به اعتقاد بسیاری از ناظران ، امری غیرممکن بشمار می رفت ، در حالی که بعدها و پس از بررسی های متعدد ، این بازه زمانی به 116 ماه افزایش پیدا نمود . اما بر خلاف پیش بینی ها ، ریتئون موفق شد در کمتر از مدت تخمینی نخستین ، یعنی تنها در عرض 47 ماه با هزینه ای برابر با 5.6 میلیارد دلار سپر صلح را فعال و برنامه تعمیر و نگهداری و توسعه مداوم آن را طراحی نماید . براساس قراردادی که میان طرفین به امضاء رسید ، ریتئون 17 دستگاه رادار ثابت باند – ال جنرال الکتریک FPS-117 ، یعنی مشابه رادارهای مورد استفاده نیروی هوایی آمریکا در آلاسکا (برنامه SEEK IGLOO ) را در محدوده سرزمینی عربستان نصب نمود . این رادارها بلحاظ کیفیت عملکرد در شرایط بد آب و هوایی ، مقاومت در برابر اخلال ، طراحی مدارهای الکترونیکی با قابلیت تنظیم مجدد رایانه ای به گونه ای بودند که بدانها امکان می داد با کمترین نیازمندی به تعمیر و نگهداری روزانه ، عمل کنند . این رادارها بدلیل استفاده از فناوری آنتن های آرایه فازی ، می تواند اجسام پروازی را بصورت 3 بعدی آشکار نموده ، ضمن اینکه با استقرار سامانه های فوق همراستای خطوط مرزی سعودی ، در واقع جایگزینی مطمئن برای رادارهای قدیمی تر مارکونی 40T2 بحساب آیند ،در حالی که قادرند بعنوان پشتیبانی مطمئن برای شش دستگاه رادار TPS-43 برای اجرای ماموریتهای کنترلر رهگیر زمینی ( GCI ) نیز در نظر گرفته شوند. با توجه به شرایط بوجود آمده در این سال ، در اواخر سال 1985 عربستان به منظور تکمیل شبکه کنترل ، فرماندهی ، ارتباطات و کسب خبر (C3I) سپر صلح ، قراردادی با یک کنسرسیوم بزرگ به رهبری بوئینگ منعقد نمود . هدف اصلی این برنامه ، ایجاد پیوند میان داده های بدست آمده توسط سامانه های راداری هواپایه (E-3) ، رادارهای دفاع هوایی زمین پایه ، جتهای نیروی هوایی و شبکه دفاع هوایی موشکی ( شامل آتشبارهای I-HAWK) بشمارمی رفت که می بایست در نهایت پوشش کاملی بر فراز خلیج پارس ، دریای سرخ و یمن فراهم آورد . با این وصف ، 5 سال پس از اعلام این خبر ، در حالی هیوز بعنوان برنده این مناقصه (1991) معرفی شد که کل پروژه با 5 سال تاخیر مواجه شده بود . گزارش این تاخیر جنجال بزرگی در ایالات متحده برپا کرد تا جایی که نیروی هوایی مجبور شد تا کار گروهی متشکل از 8 وکیل دادگستری و بیش از 300 پرسنل ستادی را برای حل و فصل بزرگترین پرونده قرارداد دولتی فروش خارجی که بر علیه ارتش در دادگاه های فدرال تشکیل شده بود بکارگیرد.این تیم ترکیبی شامل عناصر نظامی و غیر نظامی ، چهار سال و نیم بر روی ابعاد مختلف این پرونده کار نموده و درنهایت پس از پرداخت 300 میلیون دلار غرامت ، موفق به بستن آن شدند . علیرغم تمامی این حواشی ، استقرار کامل سامانه سپر صلح به نیروی هوایی سعودی این امکان را می داد که داده های جمع آوری شده از ایستگاه های زمین پایه و هواپایه خود را با ایجاد بسترهای خاصی بخوبی مدیریت نماید . این بستر ، شامل یک مرکز فرماندهی اصلی ، شش مرکز فرماندهی منطقه ای ، رادارهای دوربرد و تاسیسات جمع آوری داده پایش از راه دور می شد که بواسطه عقد یک قرارداد مستقیم میان ریتئون و نیروی هوایی فراهم گردید . از سویی دیگر ، عربستان سعودی با دور زدن پنتاگون بعنوان یک عامل واسطه ای ، سعی نمود تا بطور مسقیم با شرکتهای آمریکایی وارد معامله شود ، بطوریکه در یک اقدام بی سابقه ، ارتش این کشور برای تکمیل سامانه سپر صلح و همچنین دستیابی به تجهیزات پشتیبانی و ایجاد زمینه برای ارتقاء فناوری سامانه های موجود ، در سال 1998 قراردادی 300 میلیون دلاری با ریتئون منعقد نمود . علاوه براین ، برنامه بروزرسانی رادارهای شبکه سپر صلح درسال 2002 ( که در اوت 2003 لغو شد ) در واقع قراردادی متعلق به نیروی هوایی ارتش ایالات متحده جهت تعیین پتانسیل ریتئون برای برآورده نمودن تقاضاهای روزافزون سعودی جهت خرید سلاح ( فروش خارجی سلاح وزارت دفاع ایالات متحده ) ، بخصوص رادارهای دفاع هوایی AN/FPS-117 بشمار می رفت . با این حال ، سختگیری های مربوط به فروش خارجی با سرازیر شدن سیل دلارهای سعودی ، بتدریج رنگ باخت ، چرا که هر 17 دستگاه رادار فوق الذکر برای ارائه عملکرد بهتر ، به استاندارد V.3 ارتقاء پیدا کردند . این گونه بهبود یافته که همچنان یک سامانه کسب داده سه بعدی باند ال بشمار می رفت ، قابلیتهای به مراتب پیشرفته تری را نسبت به اسلاف خود داشت ، ضمن اینکه گزینه به روزرسانی این تجهیزات از گونه رادارهای نظارت متعارف ( Surveillance Radar / SSR ) به رادارهای نظارت مونوپالس ( Monopulse SSR /MSSR ) و همچنین تبدیل همه سامانه های موجود به استاندارد Mode-4 و درآینده Mode-S نیز پیش بینی شده بود . براساس قرار داد های منعقد شده و بند های مربوط به سند نیازمندیهای سیستمی ( SRD) که بعنوان بخشی از پیشنهادات مطرح شده در درخواست نهایی خریدار ( RFP) قابل طبقه بندی است ، پیمانکاران نظامی خارجی ماموریت پیدا خواهند کرد که کلیه خدمات مهندسی را برای ساخت ، نصب و تحویل رادارهای بروزرسانی شده نیروی هوایی و همچنین آموزش پرسنل در حوزه تعمیر و نگهداری را ارائه نمایند . مجموعه پیمانکاران طرف قرارداد موظف خواهند بود تا کلیه قطعات ، ابزارها ، تجهیزات آزمایشگاهی را به نیروی هوایی تحویل داده تا عملکرد هر 17 رادار فروخته شده تضمین گردد . با توجه به مفاد پیش گفته شده ، آخرین مرحله تکمیل برنامه درسال 2003 به پایان رسید و نهایتا" سپر صلح به یک شبکه دفاع هوایی با سرعت واکنش بالا برای نیروی هوایی سعودی ( RSAF) مبدل شد . به اعتقاد ناظران نظامی ، بستر اصلی سپر صلح شامل یک شبکه پرسرعت انتقال داده ( HSN) بعنوان ستون ارتباطی سیستم کنترل ، فرماندهی ، رایانه و اطلاعات (C4I) بوده که از 7 گِرِه اصلی ، استفاده از اطلاعات بروزشده ستکام برای 17 رادار خریداری و بروز شده تشکیل می گردد . با توجه به استقرار مرکز کنترل اصلی در ریاض و مجموعه پشتیبانی در جده ، گره های اصلی برای اتصال باقی مانده گره ها به پایگاه عملیاتی اصلی ( MOB/ Main Operations Bases ) در این دوشهر واقع شده اند . این دو مرکز ، درواقع ترمینال اصلی (E1) بشمارمیروند تا مابقی مراکز شامل خمیث موشیت ، طائف ، تبوک و ظهران به یکدیگر متصل شوند . علاوه برسامانه های C4I سپر صلح سعودی در هر پایگاه هوایی به مجموعه ای از پیشرفته ترین دفاتر منطقه ای متصل میشود که وظیفه تحلیل داد ه های منطقه ای بدست آمده از سایتهای راداری را بر عهده دارد . این مجموع ها که شامل 3 سایت در مرزهای شرقی ، 5 سایت در مرزهای شمالی و 3 سایت در مرزهای غربی است ، که برای برآورده نمودن نیازمندی های ساختار C4I نیروی هوایی به یک شبکه ارتباطی با باند پهن که سرعت و ایمنی بالاتری دارد ( WIDE AERA NETWORK /WAN) مجهز شده می گردد ، هرچند بدلیل تقاضاهای روزافزون نیروی هوایی برای دسترسی به سرعت بالاتر ، پیش بینی های لازم برای ارتقاء قابلیتهای فعلی صورت پذیرفته است . شبکه ای که قرار است در آینده وارد چرخه رزمی نیروی هوایی گردد ، معماری اولیه C4I نیروی هوایی در حفظ کرده ، اما اتصالات فیبر نوری برای اتصال پایگاه های هوایی به یکدیگر ، افزایش سرعت ارتباطات ماهواره ای ( SATCOM) و همچنین شبکه مخابراتی غیر نظامی سعودی بطور کامل تعویض شده و قابلیتهایی فراتر از امکانات فعلی در دسترس قرار خواهد گرفت . به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، شبکه ایجاد شده برای نیروی هوایی و دفاع هوایی عربستان قابلیت پشتیبانی 1000/100/10 مگابایت بر ثانیه برای سویچ کردن داده ها در شبکه های محلی ( LAN) را داشته ، ضمن اینکه رمز گذاری شبکه و سرعت بالای انتقال داده ها تضمین شده است . در کنار این قابلیتها ، سامانه های جدید بکار گرفته شده در این شبکه ، امکان برگزاری ویدئو-کنفرانس ها (VTC) را بوجود آورده با ذکر این نکته که سامانه های قدیمی تر با سیستم های جدید هماهنگ شده تا از صرف هزینه های اضافی جلوگیری بعمل آید . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

بخش چهارم و پایانی : فکر کردن به آنچه که فکر ناکردنی است !!!! اسرائیل و جنگ یمن : یکی از ویژگی های حوزه ژئوپلیتیکی آسیای جنوب غربی از زمان تاسیس رژیم عبری ( 1948 بدین سو ) ، وجود بازی موش و گربه میان این رژیم با کشورهای عربی و پس از انقلاب 1979 با جمهوری تازه تاسیس اسلامی ایران بشمارمی رود . در بازه زمانی اعلام استقلال حاکمان تل آویو تا آغاز جنگ در یمن ، بازه زمانی طولانی وجود دارد که در جریان آن ، فرازو فرودها و شکست ها و پیروزی های متعددی عاید طرفین شده که شرح آن در این سطور نمی گنجد ، با این وصف ، به شکل خلاصه می توان منافع امنیتی ایالات متحده بعنوان یک بازیگر عمده در حوزه آسیای جنوب غربی را با رژیم عبری در قالب یک چهارچوب مشترک ، مورد تحلیل قرار داد . این چهارچوب مشترک در تمامی این دوران از جنگ 1948 تا پایان نزاع کلاسیک اعراب و اسراییل به سال 1982 تا تابستان 2006 و از جنگ تموز میان حزب ا.... با IDF در این سال و سپس بحران سوریه و امروز در بحران یمن ، بخوبی قابل مشاهده است . بااین وصف ، نقش قابل تامل اسراییل در یمن را می توان در قالبی جداگانه بررسی نمود تا جایی که ران ایدلیست براین باور قرار دارد که حضور عناصر اطلاعاتی ارتش اسراییل در خلیج فارس و جنگ داخلی یمن ، تبدیل به امری انکار ناپذیر شده است ، چنانکه برخی معتقدند که عملیات ترور عناصر تاثیر گذار انصارا.... در یمن ، نوعی عملیات مشترک میان سازمان های اطلاعاتی عرب و رژیم عبری است . سازمان رزم شبکه دفاع هوایی سعودی به تفکیک مناطق دفاع هوایی بااین وصف ، به گمان برخی تحلیلگران نظامی ، این امکان وجود دارد که ضلع سوم حمله به تاسیسات نفتی عربستان سعودی ، به نحوی با شکل عملکرد واحدهای اطلاعاتی اسراییل در گذشته ( سرقت شناورهای رزمی از بندر شربورگ ، سرقت کشتی حامل اورانیوم از مدیترانه و حتی اجرای عملیات تازش هوایی بر علیه راکتور اتمی عراق و.... ) ارتباط داشته باشد . در این زمینه ، چند فرضیه قابل بررسی است . نخستین فرضیه ، استفاده تل آویو از موشکهای مشابه که عربستان مدعی است بسوی تاسیسات بقیق و خصیص شلیک شده ، بشمار می آید . این مساله با توجه به وجود اطلاعاتی مبنی بر خرید پیشرانه محصول چک TJ-100 توسط تل آویو به نوعی برای تحلیلگران تقویت میشود ، ضمن اینکه هم اکنون نیروی دریایی و هوایی این رژیم قابلیت شلیک موشکهای کروز میانبرد مجهز به پیشرانه های توربوفن ALCM و SLCM را نیز دراختیار دارد . یکی از فرضیات حمله به آرامکو ، شلیک موشک کروز کوتاه برد قدس -یک از درون خاک عربستان است. تصویر فوق ، اسکرین شات شلیک آزمایشی موشک کروز یا علی (ع) از روی یک سکوی ساده را به نمایش می گذارد آیا این احتمال وجود ندارد که مهاجمان ، موشکی در کلاس قدس- یک را از درون خاک عربستان و یا حتی شناورهای ناشناس در خلیج فارس بسوی آرامکو شلیک کرده باشند؟!!!!! آسیب های وارده به تاسیسات آرامکو بلحاظ تنوع ، شاید مقداری عجیب به نظر برسد . از شکافهای بزرگ که شاید نشانه برخورد موشک کروز یا پهپادهای انتحاری باشد تا شکافهای کوچکتر که شاید بر اثر برخورد ترکش و یا حتی ریز پهپادهایی که عاملی سومی برای تشدید خسارات ، آن را به آرامکو شلیک نموده باشد اما شاید محتمل ترین گزینه تسلیحاتی برای اسراییل به منظور حمله به این دو مجموعه ، استفاده از آخرین فناوری معرفی شده توسط دانشجویان مهندسی MIT در آزمایشگاه لینکلن به منظور اجرای حملات دقیق به تاسیسات فوق الذکر است . پردیکس میتواند در نقش های گوناگونی ظاهر شود . بعنوان مثال میتواند با تجهیزات الکترونیک خود بازتاب راداری انواع هواپیماها شامل بمب افکن ها و جنگنده ها را بازسازی نماید و ماموریت فریب سامانه های دفاع هوایی را بر عهده گیرد .همچنین میتواند به ماموریت های شناسایی و ردگیری محیطی پرداخته و داده ها را به شبکه گسترده ای از تجهیزات طرف دوست انتقال دهد . در مواردی هم میتواند مقادیری ماده منفجره با خود حمل کند و به شکار اهداف کوچک بپردازد .حال با فرض تبدیل شدن پردیکس به یک حامل هوایی حاوی مواد منفجره ، در تعداد زیاد ، بدون آنکه رادارهای دفاع هوایی عربستان قابلیت کشف آنها را داشته باشد ، براحتی به هدف نزدیک شده و بدون روبرو شدن با مانع مهمی به نقاط حساس تاسیسات نفتی با دقت بالا حمله ور میشوند . اگر چه دو احتمال پیش گفته ، بیشتر شبیه به سناریوهای هالیوودی است ، اما توجه به سابقه طراحی عملیات های مشترک میان سازمان های اطلاعاتی و ارتش اسراییل ، می توان حداقل در این خصوص گمانه زنی نمود . تصاویر ماهواره ای تخریب تاسیسات آرامکو استراتژی : علیرغم اینکه تصور عمومی بر تهاجمی بودن استراتژی نظامی سعودی متمرکز است ،اما بر خلاف اظهارنظرهای موجود ، فرماندهان سعودی بطور کامل اجرای راهبرد دفاع نقطه ای (point defense strategy) را در دستور کار قرار داده اند ، به همین دلیل ، سرمایه گذاری هنگفت برای ارتقاء شبکه دفاع هوایی ، عمدتا" بر روی توانمند سازی مراکز اقتصادی و اجتماعی متمرکز شده ، در حالی که اکثر پایگاه های هوایی فاقد دفاع ضد بالستیک هستند و برخی تاسیسات نظیر پایگاه های موشکی اصولا فاقد دفاع زمین پایه مشخصی ارزیابی می گردند. این درحالی است که با فرض اجرای حملات غافلگیر کننده از سوی نیروی هوایی ایران ، تنها یک کریدور باریک در جنوب کویت می تواند مسیری ایمن برای حمله عربستان در نظر گرفته شود ، در حالی که درصورت اجرای یک عملیات آفندی با شلیک حجم گسترده ای از موشکهای بالستیک ایرانی ، تمامی استانهای شرقی سعودی ، علیرغم حفاظت شدید ، در تیررس قرار خواهد گرفت . آینده : براساس یک قـــاعده قدیمی (سرهنگ دوم ارنـــــــست سوئینتون (1951-1868) بعنوان ایده پـــرداز اصـــلی سپاه تانک ارتش سلطنتی بریتانیا ) تاریخ نشان داده است که ، تنها وحــــشت از بروز یک جنـــگ بـــــــــــزرگ می تواند چرخ های بوروکراتیک سازمانهای مسلح تصمیم گیر را سریع تر از حد معمول ، به حرکت در آورد ، بر همین مبناء ، ارتش عربستان سعودی برنامه های جامعی جهت گسترش قابلیتهای ضد بالستیک بواسطه خرید سامانه های تاد به ارزش 15 میلیارد دلار و همچنین دریافت نزدیک به 600 تیر موشک پاتریوت پک.3 مجهز به کیتهای اصلاح مسیر حین پرواز برای لانچرهای عملیاتی خود ، طرح ریزی نموده است . براساس قرار داد امضاء شده به سال 2014 ، پدافند هوایی سعودی قراراست تا 202 تیر موشک به 36 دستگاه پرتابگر بهبود یافته ( Launcher Station Modification Kits/ LSMK) که می بایست جایگزین پرتابگرهای تکی ام-901 شود دریافت نماید که این بدان معنی خواهد بود که خرید حداکثر 9 سامانه پاتریوت پک.3 در سال 2014 برای رفع نیازمندی های پدافند عربستان سعودی کافی خواهد بود ، با این وصف ، خبرهای منتشرشده حاکی از خرید 6 لانچر ( در ارتش سعودی هر آتشبار پاتریوت به 6 لانچر مسلح میشود ) بعلاوه 3 مجموعه بعنوان ذخیره بود . بطور طبیعی ، با ورود این نسخه مدرنیزه شده ، هر سامانه پاتریوت سعودی قابلیت دسترسی به 96 تیر موشک برای شلیک سریع و در صورت نیاز بارگیری مجدد ( 106 تیر موشک اضافی ) را در اختیار خواهد داشت . بر اساس این منطق ، محاسبات نشان می دهد قرار داد خرید سال 2015 شامل 600 تیر موشک به همراه 156-108 سلول موشک LSMK به منظور مسلح نمودن 26-18 لانچر میشد که این نیز به نوبه خود ، پتانسیل سعودی برای تبدیل کردن 4-3 آتشبار پاتریوت پک.2 به نسخه پک.3 را نشان میدهد . با تکمیل روند فوق ، شبکه دفاع هوایی عربستان برای صرفه جویی در هزینه ها ، می تواند بدون هیچ نگرانی ، حداقل 12-11 آتشبار پک.2 و 5-4 آتشبار پک.3 را بصورت ذخیره نگهداری نماید . از سویی دیگر ، امضاء قرارداد خرید سامانه تاد پیام به مراتب واضح تری به منظور ارتقاء قابلیتهای ضد بالستیک بشمار می رفت . در جریان این قرارداد ، 360 تیر موشک ، 44 لانچر و 7 رادار ویژه تاد می بایست به سعودی تحویل شود و در صورتی که قاعده بیان شده برای پاتریوت پک.3 مجددا برای سامانه تاد بکار رود ، این به معنای خرید 7 سامانه کامل تاد ( منطبق شده با رادارهای سازمانی پدافند سعودی ) به همراه دو لانچر اضافی است . اما بر خلاف پاتریوت ، در لانچر تاد ، تنها 8 موشک اضافی را به شکل عملیاتی در اختیار خواهد گرفت و این بارگذاری متعدد برای تاد را بدنبال دارد . با این حال ، بر خلاف بدبینی های موجود ، اضافه شدن تاد به شبکه دفاع هوایی سعودی ، یک دارایی ارزشمند خواهد بود . درصورت استقرار کامل تاد در شبه جزیره عربستان ، سعودی ها قابلیت کشف موشکهای بالستیک میانبرد در فاصله 200 کیلومتری با ارتفاع 150 کیلومتری را بدست می آورند که این به معنای استحکام بیشتر برای پدافند هوایی ارتش عربستان است . اما خبر خوب در اینجاست که سیستم گرانقیمت تاد ، بدلیل تمرکز بر کشف پرتابه های بالستیک در فضای خارج از جو ، قابلیت محدودی در برابر خانواده موشکهای بالستیک فاتح ( 700 کیلومتر برای ذوالفقار و 1000 کیلومتر برای دزفول ) که مسیر شلیک آنها در درون جو تعیین شده ، دارد . نتیجه گیری : در مجموع ، آنچه که وضعیت حال حاضر ( سپتامبر 2019 ) نشان میدهد ، ایرانی ها بشدت تمامی منابع خود رابرای تطبیق قابلیتهای بالستیکی آفندی ، با هدف غلبه بر تلاشهای 20 ساله سعودی به منظور ایجاد چتر دفاع هوایی ترکیبی ( زمین- هواپایه ) متمرکز نموده اند ، تا جایی که برخی معتقدند ، صنایع موشکی ایران با سرعت هر چه تمام تری ، دپوهای تسلیحاتی خود را با تولید انبوه موشک های بالستیک میانبرد مسلح به کلاهکهای چندگانه ( شامل موشکهای کلاس عماد ، قدر وخرمشهر ) لبریز می کنند . بدون هیچ شکی ، ایران تلاش خواهد کرد تا با شلیک تعداد محدودی از موشکهای کلاس خرمشهر مسلح به کلاهکهای MIRV/MRV شبکه دفاع هوایی سعودی را بخود مشغول کند تا فرصت لازم برای شلیک انبوه موشکهای بالستیک کوتاهبرد فراهم آید . اما نوک پیکان تلاش های ایران به این نقطه ختم نشده ، چرا که سرمایه گذاری سنگینی برای توسعه کلاهکهای هایپرسونیک سرشی( advancements like Hypersonic Glide Vehicles /HGV) مجهز به پیشرانه های کمکی برای نفوذ به درون چتر سامانه تاد و شکست راهبرد ضد بالستیک در حال انجام است و این مساله در کنار پیشرفتهای غیر منتظره این کشور در حوزه موشکهای کروز برای غلبه بر سامانه های کوتاهبرد شاهین ، حاکی از خبرهای ناخوشایند و ناگوار برای شبکه پدافند هوایی ارتش عربستان سعودی است . تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9 منابع : 1- https://www.globalsecurity.org/military/world/gulf/rsadf-modernization.htm 2- Analysis: Saudi Arabian Air and Missile Defences 3- https://missiledefenseadvocacy.org/intl_cooperation/saudi-arabia/ 4- https://www.armscontrolwonk.com/archive/1208062/meet-the-quds-1/ 5- https://warontherocks.com/2019/09/under-the-radar-irans-cruise-missile-capabilities-advance/?singlepage=1&fbclid=IwAR13vaxafJ5Zy8qm8SDeenMDm8NYMqWKYsMVnF-7_S5XMi3m-U6bTU61rkY 6- https://www.armscontrolwonk.com/archive/1208139/a-trace-of-the-quds-in-tehran/ 7- surfacer-based air defence system analysis

بخش چهارم ... ابهام راهبردی ، موشک کروز یا عملیات پهپادی : اگر چه شوک حاصله از حمله شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی عربستان سعودی با توجه به عدم سابقه وقوع این نوع حملات ، برای حاکمان ریاض غیر قابل هضم بود ، اما ادعای حوثی ها در استفاده از 10 فروند پهپاد برای حمله به این اهداف ، موجب گردید تا این عملیات آفندی در مقایسه با حملات قبلی شکل متفاوتی بخود بگیرد و این نه تنها در حوزه خسارات مادی ، بلکه در نگرانی فرماندهان ارتش سعودی نسبت به بلادفاع بودن قلمرو هوایی این کشور در برابر حملات مشابه قابل تحلیل بود . نخستین شک و تردید ها پس از انتشار ویدئویی که در آن ادعا شده بود که اشیاء پروازی نورانی بر فراز آسمان کویت مورد رصد قرار گرفته اند به این گمانه زنی منجرشد که بر خلاف حملات پهپادی حوثی ها از خاک یمن ، این بار مبداء پرواز این اشیاء ممکن بود از داخل خاک ایران و حتی عراق باشد . با این حال ، صحت این ویدئو تا تاریخ انتشار این مطلب ، هنوز تایید نشده و دولت کویت در حال انجام برنامه ریزی های لازم برای بررسی این وضعیت است . از سویی دیگر ، وزیر امور خارجه ایالات متحده بلافاصله پس از نشر این ویدئو مدعی شد که هیچ مدرکی دال بر اجرای این حملات از خاک یمن وجود ندارد ، به همین دلیل گمانه زنی های در خصوص کشف مبداء اصلی افزون تر شد . با این وصف ، مهمترین ابهام این رویداد ، نه مبداء حمله ، بلکه کشف حقیقت سلاح مورد استفاده در آن محسوب میشود ، بدین معنی که به مانند گذشته ، شبه نظامیان حوثی از پرنده های بدون سرنشین استفاده نموده اند یا اینکه کاربرد موشکهای کروز عامل اصلی خسارات ایجاد شده در تاسیسات نفتی عربستان است . به اعتقاد برخی تحلیلگران نظامی ، حملات قبلی حوثی ها به چنین زیرساختهایی ، خسارات مادی محدودی برجای می گذاشت که این امر اثبات کننده کاربرد تسلیحات مشخصی است . به همین دلیل ، پس از رفع شوک اولیه ناشی از هدف قرار گرفتن این زیرساختها ، آرامکو مدعی شد که مجموعه های بقیق و خصیص با موشکهای کروز مورد اصابت قرار گرفته است تا جایی که حتی تصاویری مبنی بر ساقط شدن حداقل یک تیر موشک کروز در بیابانهای سعودی نیز در رسانه های اجتماعی بسرعت منتشر گردید . اما نکته اینجاست که گر چه تصاویر واقعی به نظرمی رسند ، اما تاریخ و محل سقوط این موشکها تقریبا" غیر قابل تایید بوده ، به همین دلیل نمی توان آن را بعنوان مدرک مستدل ، قبول نمود . علیرغم این منطق مستدل ، برخی تحلیلگران حاضر در فضای مجازی مدعی شدند که این تصاویر ، در واقع موشک کروز "سومار" و نسخه بروز شده آن "هویزه " بوده که حاکی از موفقیت آمیز بودن تلاش های ایران برای روگرفت ( کپی ) از موشک کروز روسی KH-55 است که نزدیک به 6 تیر از آن در اواخر دهه 90 میلادی به شکل غیر رسمی از اوکراین وارد گردید . برخی نیز ، معتقد بودند که موشک ساقط شده ، گونه "قدس-1" است که شبه نظامیان حوثی با کمک یک کشور ثالث موفق به تولید آن شده اند . با توجه به اینکه سئوالات بی شماری در خصوص کیفیت حمله وجود دارد ، اما ایده مطلوب آن است که به صورت دقیق تری ، موشک قدس-1 مورد بررسی قرارگیرد با این پرسش که آیا حقیقتا" تصاویر منتشره از موشک کروز ساقط شده در کویر واقعا" موشک کروز قدس-یک بوده و آیا قدس- 1 ، نمونه غیر ر سمی موشک کروز ایرانی سومار بشمار می آید ؟؟ در واقع امر ، داستان کروز قدس-1 از اواسط ژوئن 2019 و پس از اصابت یک تیر از این موشکها به پایانه فرودگاه "ابها" (Abha Airport) واقع در جنوب عربستان که منجر به مجروع شدن 26 غیر نظامی گردید ، تبدیل به خبری جنجال برانگیز در محافل رسانه ای جهان شد . پس از این رویداد ، وزارت دفاع عربستان در جریان یک کنفرانس خبری رسمی تصاویری از بدنه دفرمه شده موشکی را رسانه ای نمود که به ادعای آنها ، بخشی از موشک کروز ایرانی " یاعلی " محسوب میشد . این موشک بلحاظ ابعاد ، در رده پایین تر از موشک کروز سومار قرار می گیرد و در حالی که سومار در آخرین گونه معرفی شده خود ، بردی برابر 1350 کیلومتر را به نمایش می گذارد ، برد موشک یاعلی تنها به 700 کیلومتر محدود میشود . از آنجایی که فرودگاه نامبرده شده ، در 110 کیلومتری مرز بین المللی قرار گرفته ، منطق نظامی حکم می کند که یمنی ها از یک سامانه تسلیحاتی کوچکتر که برد کوتاه تری دارد استفاده کرده باشند که این مساله ، ادعای سعودی را با شبهات زیادی همراه می کند . از سویی دیگر بالکها و تثبیت کننده های موشک به نمایش درآمده توسط سعودی با تصاویر رسمی منتشر شده از کروز یا علی چندان تطابقی ندارد ، در حالی تحلیل گران با مشاهده لاشه مورد نظر ، شباهت بیشتری با سومار را رصد می کنند .تنها چند هفته پس از این حمله و در اوایل ژوییه 2019 ، حوثی ها نمایشگاه بزرگی از دستاوردهای موشکی و پهپادی خود را رسانه ای کردند که یکی از شگفتی های این رونمایی ، حضور یک تیر موشک کروز جدید با عنوان قدس-یک بود که حوثی ها مدعی بودند به شکل بومی توسعه یافته است . با این حال ، تحلیلگران نظامی با ذکر شباهتهای قدس-یک با اِلِمان های موشک کروز سومار ، مدعی شدند که همانطور که الگوی موشک بالستیک قیام به سادگی در اختیار یمنی ها قرار گرفت ، سومار نیز با اندکی تفاوت ، در سازمان رزم حوثی ها مورد استفاده قرار می گیرد . اما داستان به همین جا خاتمه پیدا نمی کند ، چرا که به مانند شباهت نزدیک نوشیدنی های نشاط آور !!!!! "غیر شرعی " ، همه موشکهای کروز نیز در ابتدای امر شبیه به هم ، به نظر می رسند ، اما وقتی ساختار و کالبد این موشکها با صرف زمان کافی ، مورد تحلیل قرار می گیرد ، می توان اختلافات واقعی را میان آنها تشخیص داد . به همین ترتیب ، تفاوت های میان کروز قدس-1 و سومار را در طراحی کالبد بوستر ، موقعیت قرارگیری بالها ، شکل مخروط دماغه ، بخش انتهایی موشک ، موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها ، شکل پوشش و خروجی موتور مشاهده نمود . بدین ترتیب ، تفاوت در شکل انتهایی بدنه و موقعیت قرارگیری تثبیت کننده ها را می توان در تصویر موشک ناشناس ساقط شده در کویر به عینه مشاهده و نتیجه گرفت که این موشک ، در واقع امر ، همان کروز قدس-یک است . تفاوت ظاهری دیگری که میان قدس-1 و گونه سومار/ هویزه وجود دارد را می توان در مقایسه اندازه آنها جستجو نمود . یک اندازه گیری سریع با نرم افزار اثبات می کند که قطر کروز قدس-1در مقایسه با سومار ، کوچکتر است . اما برای چند نمایش سعودی را بررسی کنید . تحلیلگران وزارت دفاع عربستان هنگام توصیف بقایای موشک بدست آمده در فرودگاه ابهاء معتقد بودند که درمیان آوار ناشی از برخورد کلاهک ، بخش هایی از پیشرانه TJ-100 را یافته اند . یک جستجوی مختصر نشان میدهد که چنین پیشرانه ای توسط یک شرکت مستقر در جمهوری چک ( شرکت هوا- فضای PBS) طراحی و تولید شده و در شرح کارایی آن ، پیشرانه فوق الذکر را برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین مناسب دانسته ، چنانکه این پیشرانه در پرنده بدون سرنشین محصول مشترک اسپانیا/ برزیل نیز مورد استفاده واقع شده است . با مقایسه پیشرانه به نمایش درآمده توسط سعودی ( بعنوان پیشرانه قدس-یک) و پیشرانه TJ-100 ، کاملا" آشکار میشود که نمونه یمنی ، روگرفتی دقیق از پیشرانه محصول چک است ، در حالی که نمونه پیشرانه ای که در نمایشگاه رسمی دفاعی ایران نیز در معرض دید همگان قرار گرفت ، شباهت خیره کننده ای به TJ-100 را نشان میدهد و این بدان معنی است که ایران نیز از این پیشرانه برای نصب بر روی پرنده های بدون سرنشین خود اسفاده می کند . بطور طبیعی ، با بررسی دقیق پیشرانه محصول چک ، می توان قطر کروز قدس-1 را بطور دقیق اندازه گیری نمود . در این حوزه ، مشخصات TJ-100 اثبات می کند که قطر 34 سانتی متری قدس-یک به مراتب کوچکتر از کروز سومار ( با قطری برابر 51.4 سانتی متر و برابر با قطر KH-55) است . با این وصف ، استفاده از پیشرانه محصول چک در قدس-یک ، بدلایلی از اندازه گیری هایی که به منظور اثبات تفاوت آن با کروز سومار شد ، اهمیت بیشتری دارد . نخست اینکه کروز یمنی ، دقیقا" از همان پیشرانه ای استفاده می کند که سعودی ها در ویرانه های فرودگاه ابهاء موفق به یافتن آن شدند و این بدان معناست که فرودگاه سعودی توسط قدس-یک و نه سومار هدف قرار گرفته است ، به شکلی که نوع بالها و ثبیت کننده های موشک ، منطق فوق را تقویت می کند . دومین دلیل ، با بررسی جزییات بیشتر در حوزه پیشرانه استفاده شده ، روند منطقی خاصی را در خصوص عملکرد موشک ، در اختیار مخاطب قرار میدهد ، چنانکه هر کروز KH-55 روسی و سومار ایرانی از پیشرانه های توربوفن استفاده می کنند ، در حالی که گرچه پیشرانه TJ-100 نه تنها تراست کمتری در مقایسه با نمونه پایه پیشرانه KH-55 دارد ، بلکه یک پیشرانه توربوجت به نسبت قدیمی است . این مورد ، به شکل اتوماتیک ابهاماتی را در زمینه برد رزمی پدید می آورد . بدین معنی که اندازه کوچکتر موشک یمنی ( که معادل حمل سوخت کمتر است ) در کنار پیشرانه پر مصرف محصول چک تحلیگر نظامی واقع بین را به این نقطه می رساند که برد رزمی قدس- یک ، قطعا" قابل مقایسه با برد 1350 کیلومتری سومار/ هویزه ، نخواهد بود . با توجه به این داده ها ، اگر ادعای سعودی در شلیک موشک کروز به تاسیسات نفتی بقیق و خصیص ، بعنوان پایه تحلیل قرار گیرد ، موشک یا موشکهای مورد نظر احتمالا از موقعیتی نزدیک در شرق عربستان در مقایسه با شمال یمن ، احتمالا عراق ، ایران و حتی از روی کشتی هایی تجاری عبوری شلیک شده است . در این زمان یک سئوال بزرگتر مطرح می شود که چه کسی مسئولیت توسعه کروز قدس-1 است ؟؟!! بطور قطع این تحلیل که یمن بعنوان یک کشور جنگ زده ، محاصره شده و فقیر ، به تنهایی و بدون کمک خارجی به این موفقیت دست پیدا نموده ، قطعا" دور از ذهن خواهد بود . در نتیجه با قرار دادن شواهد متعدد ، می توان گفت که احتمالا ، ایران شریک مهمی در توسعه این کروز یمنی است ، اما آن چیزی که بر ابهام موضوع می افزاید ، این است که تا کنون ( سپتامبر 2019 ) هیچ مدرکی دال بر شراکت ایران در پروژه قدس-1 بدست نیامده و در یک مرحله بالاتر ، این معما تنها به قدس- یک نیز محدود نمی شود . به اعتقاد بر خی ناظران نظامی ، از ابتدای سال 2018 ، یمنی ها جنگ افزارهای موشکی جدیدی را به کار گرفتند که به شکل غیر قابل باوری به سامانه های ایرانی شباهت داشت ، در حالی که بطور همزمان ، بطور دقیق معادل نمونه های ایرانی نیز نبود . این سامانه ها شامل موشکهای کوتاه برد هدایت دقیق بدر-یک پی ( Badr-1P) و بدر- اف ( Badr-F) است . این مساله ناظران نظامی را با یک سئوال بسیار بزرگ و احتمالا مرگبار برای عربستان روبرو می کند که آیا ایران به شکل مخفیانه و نیابتی در حال کمک به دوستان خود در منطقه برای طراحی ، تست و تولید سامانه های موشکی به شکل مستقل است ؟!!! شاید باید منتظر ماند تا دانالد ترامپ ( رییس جمهوری فعلی ایالات متحده ) در توییتر شخصی خود ، با انتشار عکسی ماهواره ای به این ابهام غیر قابل باور ، پاسخ دهد !!!!!!!!!!!!!!!! پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

این فقط یک گمانه زنی هست ...... این دو تا تصویر را کنار هم بگذارید ، محدود بودن حجم انفجار سرجنگی و شمایل پرتابه در حال نزدیک شدن ، کل فرضیات را دگرگون می کند دو تا احتمال هست : 1- با توجه به بیانیه یمنی ها ، که دوست ما ان را یاد آوری کردند ( بخش قرمز شده ) ، شاید شیوه حمله از دور نبوده . فرض می گیریم که وضعیت امنیت داخلی سعودی ها آنقدر که گفته میشود ، چندان مستحکم نبوده و با توجه به خصیصه اعراب در اجرای عملیات پارتیزانی ، احتمالا مجموعه ای از راکت انداز های تکی از خانواده کاتیوشا ( که باز هم احتمالا یک گونه ناشناخته هدایت لیزری ) یا یک پهپاد هدایت پذیر ، به نزدیکی این پالایشگاه منتقل و شلیک انجام شده ( این فرآیند در جریان عملیات فتح -یک برای انهدام پایگاه هوایی کرکوک استفاده شد . یعنی واحدهای تیپ ویژه سپاه ، تعداد قابل توجهی از راکت اندازهای 107 م.م مینی کاتیوشا و خمپاره انداز های 120 م.م را بداخل خاک عراق برد که عراقی ها را در خاک خودشون غافلگیر کند ) احتمال دوم که شاید کمی غیر محتمل تر باشد ، حضور یک کشور سوم برای حمله به این دو محل بوده که اثبات آن نیازمند شواهد بیشتر هست . پی نوشت : 1-مجدد یاد آوری می شود که این ها همه گمانه زنی است و برای تایید مستندات باید بیشتر بررسی شود 2- باید بررسی شود که تا الان تلاشی برای هدایت پذیر کردن راکتهای خانواده کاتیوشا شده یا خیر ( بعنوان مثال کاربرد خانواده زمین پایه موشک بینا ) نمونه زمین پایه بینا

بخش سوم ... تحلیل شبکه دفاع هوایی وموشکی ارتش عربستان سعودی : محدوده تحلیل شده تحت پوشش واحدهای سام شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان سعودی قرمز : سامانه دفاع هوایی پاتریوت . پک-2 زرد : سامانه دفاع هوایی پاتریوت . پک-3 نارنجی : سامانه دفاع هوایی هاوک آبی : سامانه دفاع هوایی تاد با رصد سیر تکوین شبکه پدافندی ارتش سعودی ، برخی ناظران نظامی معتقدند که ساختار دفاع هوایی این کشور ، پس از نزدیک به دو دهه سرمایه گذاری سنگین ، در ضعیف ترین حالت ممکن قرار گرفته است .براساس وقایع پیش آمده از انتهای دهه هفتاد میلادی ( 1979) تا حال حاضر ، می توان چنین تحلیل نمود که آینده روابط میان ایران و عربستان بعنوان دو قدرت منطقه ای ، در هاله ای از ابهام قرار دارد ، اما چیزی که میتوان به شکل قاطعانه بیان نمود این است که این ارتباط دوستانه به نظر نمی رسد . با این وصف ، انتشار اطلاعات مربوط به تسلیح عربستان به سامانه پاتریوت پک-3 و تاد ، موجب شد تا تحلیل تازه ای برای تشریح قابلیتهای پدافند هوایی سعودی صورت پذیرد . پدافند هوایی سعودی درسال 2014 : پوشش شبکه دفاع هوایی عربستان - 2014 اگر چه بخش عمده از توجهات به شبکه دفاع هوایی سعودی پس از حمله غافلگیر کننده شبه نظامیان حوثی به تاسیسات نفتی سعودی ، باز می گردد، اما بدلایل مختلف از جمله تغییرات ایجاد شده در ساختار نیرویی پدافند هوایی عربستان پس از مداخله این کشور در یمن ، می بایست فرآینده بررسی از سال 2014 میلادی آغاز شود . تنها تغییر سخت افزاری عمده پس از حمله به یمن ، ورود سامانه های پاتریوت پک3 به سازمان رزم شبکه پدافندی ارتش عربستان می باشد و این بدان معناست که بلحاظ کیفی ، قابلیتهای پک3 را میتوان در ردیف توانایی های عملیاتی این نیرو حساب نمود . بخش عمده ای از سیستم ها در نقاط اقتصادی راهبردی عربستان بویژه در ظهران و الجوبیل ( Dhahran and Al Jubail) متمرکز شده و بدلیل حضور گسترده هاوک در این کشور ، بنیاد دفاعی مستحکمی را شاهد هستیم . قابلیتهای ضد بالستیک برای پدافند هوایی عربستان در سال 2014 : شبکه دفاع ضد موشکی ارتش سعودی - 2014 شیوه استقرار سامانه های دفاع هوایی ارتش عربستان با هدف مقابله به حملات موشکی در سال 2014 ، متراکم تر از وضعیت فعلی به سال 2019 قابل ارزیابی است . بخش عمده ای از این تجهیزات در اطراف حوزه غنی دمام (oil-rich Dammam) در ساحل خلیج فارس ، دو سیستم در حومه ریاض و تنها یک سایت در فرماندهی دفاع هوایی تبوک ، استقرار یافته بود که میزبان یکی از مهمترین پایگاه های هوایی عربستان سعودی است . اما با توجه به اینکه بخش عمده ای از این سامانه ها ، در ردیف پک.2 قرار داشته و عملکرد به نسبت ضعیف این سیستمها در برابر موشکهای کند تر و مسلح به کلاهکهای تک پیکانه اسکاد عراقی ، تحلیلگر را به این نتیجه می رساند که این سیستمها ، در برابر موشکهای سریعتر و مسلح به کلاهکهای چند پیکانه میانبردی نظیر ذوالفقار و عماد ، بیلان غیر قابل اطمینانی را به نمایش خواهند گذاشت . با این وصف ، برنامه سعودی برای خرید سامانه های تخصصی ضد بالستیک نظیر تاد و نسخه پک3 پاتریوت می تواند شرایط را کمی تا قسمتی ، بهبود بخشد . وضعیت دفاع هوایی سعودی از ابتدای 2019 : از انتهای سال 2018 به این سو (سپتامبر 2019 ) بدلیل بحرانی شدن جنگ با انصارا... ، ماموریت اصلی محوله به شبکه دفاع هوایی سعودی بر روی رهگیری موشکهای بالستیک یمنی متمرکز گردید تا در درجه نخست از برد تبلیغاتی و در درجه دوم از شدت خسارات وارده کاسته شود . با این وصف ، بررسی تصاویر بروز رسانی شده گوگل ارث نشان میدهد که پدافندی سعودی بلحاظ در اختیار داشتن سامانه های پاتریوت در مضیقه کامل بسر برده و براساس این تصاویر ، تنها 5 سیستم بطور کامل عملیاتی و در اختیار شبکه قرار دارد. ورود به این وضعیت را می توان ترکیبی از عوامل مختلف ارزیابی نمود ، تا جایی که به گفته ناظران نظامی ، احتمالا کاهش غیر منتظره کمیت پاتریوت ها می تواند بدلیل خارج شدن آتشبارهای به منظور ارتقاء از استاندارد پک-2 به پک-3 باشد . البته دسته دیگری از کارشناسان معتقدند که این امر بعید است ، چرا که برنامه بروزرسانی معمولا برای همه سامانه ها و به شکل همزمان صورت می پذیرد. با این حال ، عوامل ذیل ممکن است در کاهش کمی پاتریوتها دخیل باشند : 1- درک و برداشت اشتباه فرماندهان ارشد سعودی از تهدیدات منطقه ای بویژه توان بالستیکی انصارا... 2- انتقال آتشبار های پاتریوت به مواضع جدید که هنوز مورد شناسایی قرار نگرفته اند . علیرغم وجود نظرات خوشبینانه و بدبینانه ، این امر نیز محتمل به نظر میرسد که بدلیل افزایش تنشها در منطقه ، پدافند سعودی بتدریج پاتریوتهای ذخیره شده خود را مجدد فعال نمایند ، ضمن اینکه با توجه به بازه 2-3 ماهه بروزرسانی گوگل ارث ، این روند را باید مورد بررسی قرار داد . پوشش سامانه هاوک شبکه دفاع هوایی سعودی -2019 اما وضعیت فعلی پدافندی عربستان ، کل ساختار نظامی این کشور را دربرابر سیل احتمالی موشکهای بالستیک ایرانی بسیار آسیب پذیر می نماید ، چنانکه اطلاعات موجود از کاراکترهای پاتریوت نشان می دهد ، کارایی ثبت شده این سیستم در برابر موشکهای بالستیک تنها 20 کیلومتر است . با توجه به این مساله که بخش عمده ای از زیرساختهای راهبردی سعودی بویژه ترمینال نفتی راس التنوره ( بعنوان پایانه اصلی صادرات نفت و قابلیت صادرات 6.5 میلیون بشکه نفت در روز و ذخیره 33 میلیون بشکه اضافی ) در استانهای شرقی این کشور قرار دارد ، کاهش سطح فعالیت پاتریوت ، زنگ خطر جدی برای سعودی ها است . علاوه بر راس التنوره ، ترمینال الجمیعه (Ju'aymah) نیز تنها با یک آتشبار پاتریوت محافظت میشود و ترمینال ینبوع (Yanbu) مستقر در ساحل دریای سرخ ( غرب عربستان ) با ظرفیت بارگیری 6.6 میلیون بشکه در روز و ظرفیت ذخیره 12.5 میلیون بشکه، در برابر حملات احتمالی بالستیکی آسیب پذیری بالایی را به نمایش می گذارد . مضاف بر ترمینالهای نفتی ، بخش عمده ای از پایگاه های هوایی سعودی در برابر حملات موشکی بلادفاع محسوب میشوند . محل استقرار نخستین سایت دفاع هوایی پاتریوت . پک-3 ، مکه . اوت 2018 با این وصف ، شبکه دفاع هوایی ارتش عربستان ، ثبات بیشتری در برابر حملات هوایی متعارف از خود به نمایش خواهد گذاشت ، چرا که درست به مانند شبکه دفاع هوایی ایران ، سعودی ها نیز برای دفاع زمین پایه از فضای هوایی خود به تعداد قابل توجهی سامانه های بهینه سازی شده برد متوسط هاوک و بخشی از توان سیستم های پاتریوت ( با 160 کیلومتر برد موثر بر علیه جتهای رزمی که قابلیت شلیک مهمات دورایستا را دراختیار دارند ) اتکاء داشته ، ضمن اینکه بر خلاف ایران ، ارتش سعودی از قابلیت دفاع هوایی هواپایه به مراتب قدرتمند تری ( شامل جتهای رزمی F-15C/D ، F-15SA ، تایفون ) در کنار پشتیبانی همه جانبه هواگردهای پیش اخطار آواکس برخوردار است . تحلیل سامانه های دفاع هوایی به تفکیک گونه های در حال خدمت : سامانه دفاع هوایی I-HAWK ، تعداد در حال خدمت : 19 آتشبار ستون فقرات شبکه دفاع هوایی سعودی ، همچنان از سامانه های برد متوسط هاوک برای حفاظت با کمترین هزینه از نقاط حیاتی این کشور تشکیل میشود ، با این تفاوت که نسخه عملیاتی فعلی ، از گونه I با برد 45 کیلومتر است که توانایی چندانی در هدف قرار دادن موشکهای بالستیک ندارد . این سیستم برای محافظت از زیرساختهای نظامی و اقتصادی ، در گستره شبه جزیره پراکنده شده ، اما این نقاط صرفا" به نقاطی محدود می شود که حضور پاتریوت در آن ، یا بصرفه نبوده و یا اینکه تهدید کافی برای توجیه حضور پاتریوت در آنجا وجود نداشته باشد . این مناطق شامل شهر جده ، تعداد انگشت شماری از پایگاه های هوایی ، شهرک نظامی ملک خالد ( King Khalid Military City / KKMC ، یک شهر بزرگ با جمعیت 65000 نفری که توسط ارتش ایالات متحده در جریان عملیات طوفان صحرا ساخته شد ) می باشد . شاید علت عدم قرار گرفتن این اهداف در اولویت شماره یک پدافندی ، ناشی از این تحلیل سعودی ها باشد که ایرانی ها در زمان جنگ ، احتمالا این اهداف را در معرض موشکهای خود قرار نمی دهند . اما شهر جده ، مهمترین هدف نظامی موجود ، بعنوان خانه اصلی نیروی دریایی سعودی ، احتمالا برای موشکهای مهاجم ، هدف سختی خواهد بود ، به همین دلیل ، در اولویت دفاعی قرار نگرفته است . علاوه براین ، پایگاه های هوایی موجود درشمال و جنوب شبه جزیره ، از اهمیت چندانی برخوردار نبوده و در مقایسه ، اهداف به مراتب مهمتری در تیررس ایرانی ها وجود دارد . در عوض، استراتژی سعودی بر ایجاد پوشش دفاعی مستحکم با استفاده از پاتریوت در مناطق با اهمیت نظامی افزون تر، استوار شده و استقرار سامانه های هاوک نیز بعنوان دفاع هوایی عمومی صورت می پذیرد . سامانه دفاع هوایی پاتریوت ، تعداد در حال خدمت : 16 آتشبار دستان بلند شبکه دفاع هوایی سعودی ، سامانه ها بروزرسانی شده پاتریوت .پک.2 است که تنها سیستم دفاعی دوربرد این کشور بحساب می آید . براساس اطلاعات منتشر شده از تستهای ناتو ، این سیستم میتواند اهداف هوایی را در برد 160 کیلومتری و اهداف بالستیک را در بردی نزدیک به 15-20 کیلومتری رهگیری و منهدم نماید ، در نتیجه به نظر می رسد که حتی با فرض اینکه نیروی هوایی ایران تا قبل از آغاز درگیری احتمالی ، قابلیتهای آفندی غیر منتظره ای را در اختیار بگیرد ، ارتش سعودی ، حتی بدون ورود نیروی هوایی قدرتمند خود به صحنه درگیری ، پتانسیل تدافعی قابل توجهی را به نمایش می گذارد . با این وصف ، بیلان عملکرد پاتریوتهای سعودی در برابر موشکهای بالستیک برکان-2 شبه نظامیان حوثی آنچنان ضعیف بوده که در مقایسه ، با فرض شرایط برابر رزمی ، موشکهای بالستیک ایرانی ، بدلیل مسلح بودن به کلاهکهای قدرتمند تر ، تهدید به مراتب جدی تر بشمارمی آیند . در همین راستا درصد انهدام (probability of kill) پاتریوت پک.2 در برابر انبوه موشکهای بالستیک ایرانی ، به مراتب کمتر ارزیابی میشود ، به همین دلیل ، ارتش سعودی بسمت خرید و استقرار سامانه های تاد گرفت . با این وصف ، می بایست با این طرز تفکر خطرناک که آمریکایی ها و روس ها با امضاء پیمان ABM در جستجوی شرایط خاص جهت جلوگیری از سرعت گرفتن رقابت میان موشکهای قاره پیما (ICBM) و سامانه های ضد بالستیک ( ABM) بودند ، بشدت مقابله نمود ، چرا که هرکدام از این دو ابرقدرت ، هدفی جز حفظ پتانسیل بازدارندگی خود و جلوگیری از قدرت گرفتن حریف نداشتند ، حتی پس از خروج ایالات متحده از پیمان ABM در سال 2002 ، تحلیل روسها براین مساله استوار بود که راهبرد آمریکایی ها ، از میان بردن توان بازدارندگی سنتی روسها است . در نتیجه ، ایران نیز در برابر استراتژی سعودی می بایست بر همین روند عمل نماید ، بویژه اینکه انگیزه و تمایل سعودی برای مداخله در یمن ، همچنان حفظ شده و نشانه ای از کاهش در آن دیده نمی شود . پوشش دفاع ضد موشکی شبکه دفاع هوایی سعودی -2014 آبی : پایگاه هوایی سبز: تاسیسات اقتصادی قهوه ای : تاسیسات نیروی دریایی قابلیت تعامل سامانه دفاع هوایی هاوک - پاتریوت : اگر چه دو سیستم دفاع هوایی هاوک و پاتریوت ، متعلق به دو نسل کاملا" متفاوت از سیستم های دفاع هوایی بشمار می روند ، اما هر دو سیستم ، به گونه ای طراحی شده اند که با ایجاد ارتباط متقابل میان آنها ، هدف اصلی ، یعنی افزایش تاثیر متقابل در شبکه دفاع هوایی ، بویژه زمانی که هر دو سیستم ماموریت حفاظت از یک منطقه را بر عهده می گیرند ، برآورده شود . در این روش ، با اضافه شدن یک نرم افزار استاندارد به سیستم های پایش هر دو سامانه ، این قابلیت در اختیار فرمانده دفاع هوایی قرار می گیرد تا هر دو واحد آتش پاتریوت و هاوک را تحت یک فرمان در مرکز هماهنگی اطلاعات ( ICC) پاتریوت در آورد . این نرم افزار اضافه شده ، به گونه ای برنامه ریزی شد تا برد موثر هاوک ، شناسایی هدف ، اولویت بندی تهدید و تفکیک اهداف به شکل خودکار انجام شده و با آنالیز وضعیت هدف و سامانه های فعال ، کم هزینه ترین و موثرترین سامانه را برای ارائه واکنش متقابل ، آماده نماید . سامانه دفاع هوایی شاهین : در نقشه های ارائه شده بر مبنای تصاویر گوگل ارث ، برد سامانه های شاهین به ثبت رسیده که نشان از طبقه بندی سیستم فوق در رده سامانه های موشکی کوتاهبرد است. این سیستم ، در واقع نوع خاصی از سامانه فرانسوی کروتال بشمارمی رود که بانصب 6 تیر موشک برروی شاسی زره پوش AMX-30 برای محیط عربستان بازطراحی شده واین قابلیت را برای پدافند عربستان فراهم می کند تا موشکهای کروز را رهگیری نماید ، اما بدلایل مختلف ، تعداد کمتری از آن در وضعیت عملیاتی قرار دارد اما ، کاربرد موشکهای کروز پیشرفته تری نظیر هویزه که در ماه های اخیر توسط ایران رونمایی شد ، خطر به مراتب افزون تری برای شاهین های سعودی خواهد بود . عملیات آفندی واحدهای پهپادی یمنی بر علیه زیرساختهای نفتی عربستان سعودی : 14 سپتامبر 2019 برای شبکه دفاع هوایی عربستان سعودی ، روز تیره و تلخی محسوب میشد ، چرا که واحدهای نظامی شبه نظامیان حوثی یک عملیات تهاجمی موفقیت آمیز و غافلگیرانه را بر علیه تاسیسات نفتی یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت در مقیاس جهانی در کارنامه خود به ثبت رسانده ، در حالی که این حمله ، به نوعی دوربرد ترین عملیات آفندی است که حوثی های یمن با استفاده از راهبرد رزم نامتقارن تا کنون بدان دست زده اند . براساس گزارشهایی که تاکنون منتشر شده ( 16 سپتامبر 2019) این عملیات تهاجمی با استفاده از 10 فروند هواگرد بدون سرنشین سبک انجام شده که هزینه تولید هرکدام ازآنها کمتراز 20000 دلار ارزیابی میشود ،، در حالی قرار گرفتن این پتانسیل در کنار توانایی های بالستیک یمنی ها ، قابلیت رزمی روزافزون حوثی های یمن را در برابر عربستان به نمایش می گذارد . به اعقتقاد ناظران بحران یمن ، ائتلاف انصارا... از گروه های ملی گرا و مذهبی یمنی تشکیل شده که مهمترین گروه در میان آنها ، حوثی ها هستند که از مارس 2015 وارد یک نبرد سنگین با ارتش عربستان سعودی و تعدادی از کشورهای شمال آفریقا و حاشیه جنوبی خلیج پارس شدند ، در حالی که حکومت ریاض به طیف متنوع و گسترده ای از تسلیحات نظامی دسترسی دارد و از پشتیبانی کشورهای غربی ( فرانسه ، ایالات متحده و ... ) برخوردار بوده ، اما استفاده یمنی ها از تاکتیکهای نامتقارن موجب شد تا بتدریج موقعیت نظامی این مجموعه در برابر ائتلاف عربی – غربی تقویت گردد . به گفته تحلیلگران نظامی ، هزینه حمله انجام شده از سوی یمنی ها برای اقتصاد بشدت وابسته به نفت عربستان سعودی بیشتر از 300 میلیون دلار با توجه به تعلیق ظرفیت 5.7 میلیون بشکه تولیدی این کشور برآورد میشود . با این حال هنوز ارزش خسارات وارد شده به تاسیسات نفتی عربستان بصورت دقیق محاسبه نشده ، اما به گفته برخی ناظران به میلیاردها دلار بالغ خواهد شد . چنین شرایطی ، در کنار هزینه های سنگین جنگ در یمن ، روند سراشیبی قیمت نفت در بازارهای جهانی ( در ماه های اخیر ) اضافه باری برای اقتصاد بحران زده عربستان بشمار آمده و این برای حاکمان ریاض خبر بسیار ناگواری به نظر می رسد ، چرا که گزینه پایان دادن به جنگ در یمن بتدریج برای آنها جدی تر خواهد شد ، بویژه اینکه تا کنون ، ایالات متحده یکی از جدی ترین حامیان عملیات نظامی عربستان محسوب میشد و به همین دلیل واشنگتن تلاش زیادی برای برگرداندن توجهات بسوی ایران با استناد به اتهامات وارده در زمینه کمک های تسلیحاتی در دستور کار خود قرار داده بود . اگر چه این حملات بدلیل غافلگیری ایجاد شده ، تاثیر قابل توجهی بر ماهیت تصمیم گیری عربستان در کوتاه مدت خواهد داشت ، اما افزایش قیمت نفت ، بشدت در تضاد با منافع تعریف شده کشورهای غربی بوده واین به احتمال زیاد باعث میشود تا کمک کشورهای مذکور برای افزایش حملات به یمن بیشتر شده تا درآینده از وقوع این حملات جلوگیری شود . با این وصف ، حملات پهپادی به زیر ساختهای نفتی عربستان سعودی ، پیامدهای بسیار مهمی بر کشورهای رقیب این کشور خواهد داشت . بدین معنی که افزایش قیمت نفت ، تقویت اقتصاد کشورهایی نظیر ایران ، روسیه و ونزوئلا که بشدت به درآمدهای حاصله ازآن وابسته هستند و دراین زمینه زیرتحریم های شدید غرب قرار گرفته اند را بدنبال خواهد داشت . پی نوشت : 1- ادامه دارد ........... 2-منابع در انتهای مقاله درج خواهد شد . 3- تشکر فراوان از سه دوست عزیز جناب @bds110@ ، mehran55@ ، warrior بابت راهنمایی های گسترده 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .  برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

انتقال گربه های فولادین آلمانی به اوکراین روند ها و پیامدها از حدود سومین ماه درگیری در اوکراین ، رسانه های اروپایی و بخصوص آلمانی بارها در خصوص انتقال نسخه های متفاوتی از تانک اصلی میدان نبرد لئویارد-2 ( ودر برخی موارد لئوپارد-1 ) به ارتش اوکراین خبر داده بودند و هر زمان که داده های جدیدی در خصوص ارائه بسته جدید کمک نظامی به کیف ارائه می شد ، احتمال تحویل این تجهیزات به اوکراین نیز مورد بررسی قرار می گرفت ولی درنهایت چنین چیزی به وقوع نمی پیوست . با این حال ، در هفته های اخیر ، دور جدیدی از ابراز احساسات در خصوص تحویل این تانک به کیف شروع شده تا جایی که در حدود دوهفته پیش ( بازه زمانی 14 دسامبر 2022 ) روزنامه آلمانی فرانکفورتر آلگیمانه زایتونگ مقاله ای را به رشته تحریر درآورد که درآن از قول مقامات آمریکایی اعلام شده بود که ظاهرا واشنگتن مخالفتی با تحویل این تجهیزات به اوکراین ندارد ولی این تبصره نیز گذاشته شده که درصورت تحویل اولین سری ، این روند باید ادامه دار باشد و پشتیبانی از این تجهیزات با آهنگ مناسبی می بایست ادامه پیدا کند که برخی معتقدند این توافق نانوشته میان مشاور امنیت ملی بایدن و مشاور سیاست خارجی صدراعظم آلمان در اکتبر 2022 صورت گرفته بود . با توجه به این مساله ، انتشار مجدد خبر تحویل تانگ لئوپارد-2 به اوکراین ، که درمیان رسانه های دولتی وابسته به کیف سروصدای زیادی داشته ، موجب گردیده که یک بررسی مختصر درخصوص آنچه که ممکن است به نیروی زمینی اوکراین اضافه شود داشته باشیم . درواقع امر ، سئوال این خواهد بود که ارتش آلمان چه چیزی را می تواند تحویل دهد و واکنش متقابل روسها چه خواهد بود ؟ موجودی فعلی تانک های اصلی میدان نبرد لئوپارد بوندس وهر به نقل از میلیتاری بالانس 2022 گزینه یکم ، بررسی احتمال عدم تحویل لئوپارد-2 برخی از تحلیلگران نظامی براین اعتقاد قرار دارند که درواقع امر ، نباید دچار توهم شد و روند پشتیبانی ازاوکراین نیز برصحت این مساله مهر تایید می گذارد . این بدان معناست که ناتو این امکان را دارد که این نسخه از لئوپارد را به کیف تحویل دهد ، همانطور که در دوماه اول جنگ مشاهده شد ، مجموعه ناتو و غرب از تشدید درگیری ها هراس داشت و میزان کمکهای نظامی بصورت قطره چکانی صورت می گرفت ولی از ابتدای ماه سوم به یکباره سیل تجهیزات سبک و سنگین ، از راکت اندازهای هیمارس تا طیف های متفاوتی از توپهای خودکششی ، سامانه های دفاع هوایی و تجهیزات زرهی به واقعیت عینی تبدیل شدند . ولی برخی ناظران نظامی معتقدند که تحویل لئوپاردها در آینده نزدیک محتمل نیست و دلایل آن را بشرح ذیل ، بیان نموده اند. نخست اینکه سمپاتهای متمایل به روسیه می توانند دائم این تحلیل را داشته باشند که ناتو به زانو درآمده ولی واقعیت آن است که این مجموعه اکنون میتواند چندصد دستگاه خودروی زرهی سنگین را روانه میدان های جنگ در اوکراین کند که این شامل نمونه های تولید شده توسط شوروی سابق نیز می شود بدون آنکه ترسی از تشدید درگیری های بوجود آید . بعنوان مثال ، در حال حاضر ( دسامبر 2022 ) کار تعمیر و بروزرسانی چیزی در حدود 90 دستگاه تانک تی-72 ذخیره ارتش چک در حال انجام است و ایالات متحده و هلند موافقت کرده اند که هرکدام ، 45 دستگاه از این تانک را خریداری و به کیف اهداء کنند . اسلوونی نیز درحدود 30 دستگاه تانک ام-84 ( نسخه یوگسلاویایی تی-72 ) را آماده تحویل دارد در حالی که پیش ازاین 28 دستگاه ام-55 ( نمونه بروزرسانی شده تی-55 ) به همراه کامیون ها و تانکبرهای آلمانی به کیف تحویل داده شده بود . پی تی -91 لهستانی اسلواکی نیز اعلام نموده که در صورت تمایل کیف ، آماده تحویل تی-72 های خود به کیف در ازای دریافت تعداد مشابهی لئوپارد-2 از آلمان است ولی در نهایت تنها نفربرهای نظامی تحویل ارتش اوکراین گردید ، در حالی که در برنامه مبادله تی-72 با لئوپارد هنوز پیشرفتی حاصل نیامده است . در لهستان نیز وضعیت مشابهی در جریان بوده و گفته می شود این کشور برای تجهیز چند گردان زرهی ، تی-72 آماده واگذاری دارد ولی در ازای این بخشش از آلمان لئوپارد-2 می بایست تحویل گیرد .مضاف بر این کشورها ، کرواسی و مقدونیه نیز تعدادی تی-72 دراختیار دارند و رومانی نیز با کمی فشار سیاسی می تواند تی -55 های بهینه شده خود را درا ختیار کیف بگذارد . بدین ترتیب ، موجودی ذخیره شده تی-72 های تحویلی از سوی اتحاد شوروی سابق در کشورهای ناتو این اطمینان را ایجاد نموده درآینده نزدیک ، هیچ لئوپارد یا حتی آبرامز وارد میدان نبرد نخواهد شد و این برای ارتش آلمان یک مزیت محسوب می شود . براساس داده های مندرج در نشریه میلیتاری بالانس سال 2022 ، بوندس وهر ( ارتش آلمان ) چیزی در حدود 284 دستگاه تانک عملیاتی ( آماده به رزم ) لئوپارد -2 را در واحدهای مکانیزه – زرهی خود می بیند که از این تعداد 225 دستگاه از نمونه های 2A5 / 2A6 بوده و 59 دستگاه نیز در حال ارتقاء به نمونه های 2A7و 2A7V هستند . اگر چه این نکته باید ذکر شود که تندروترین مقامات دولت آلمان نیز امکان بیرون کشیدن بخشی از تانکهای فعال خود و تحویل آنها به اوکراین یا سایرکشورها را احتمالا در سر نمی پرورانند . اما وضعیت برای نمونه های 2A4 مقداری متفاوت است ، چرا که گفته می شود چیزی در حدود 55 دستگاه از این تانکها فعلا در حالت ذخیره سازی شده نگهداری می شوند و این امکان وجود دارد که پس از یک سری بازسازی های سریع مجددا بخدمت فعال برگردند . علاوه براین ، داده های غیر رسمی تری نیز وجود دارد که ده ها دستگاه نیز از همین نسخه موجود است که نیازمند تعمیرات و بروزرسانی های بیشتری بوده تا بحالت عملیاتی بازگردند ، ولی این مساله باید مورد توجه قرار گیرد که آلمان احتمالا متعهد شده که درازای تحویل تی-72 های ذخیره شده جمهوری چک به اوکراین ، 30 دستگاه نسخه 2A4 را به این کشور و 30 دستگاه دیگر را نیز در ازای ارسال تی-72 های اسلواکی به براتسیلاوا ( پایتخت اسلواکی . م ) ارسال نماید . در این شرایط ، روند برای دولت آلمان احتمالا ارزان تر درخواهد آمد و این سناریو محتمل به نظر می رسد . بدین ترتیب ، زمانی که نمایندگان مجلس آلمان ( بوندس تاگ ) متفق القول هستند که وقتی شروع به ارسال این تجهیزات خواهند کرد که کشورهای دیگر به تعهدات خود عمل کنند ، می توان این سناریو را تا حدودی محتمل دانست . ناظران نظامی نیز معتقدند که آلمان به این دلیل که ارسال این تجهیزات می تواند جبهه های تخاصم جدیدی را در اروپا باز کند ، قبلا از تحویل این تسلیحات ، منتظر خواهد ماند تا بقیه کشورها نیز تایید ضمنی خود را اعلام نمایند . علاوه براین برخی شنیده ها از رسانه های آلمانی زبان نشان می دهد که بوندس وهر علاقه مند است که سازمان رزمی خود را کمتر تضعیف نموده و سایر کشورها که اتفاقا لئوپاردهای آماده تری دارند مبادرت به انجام چنین کاری نمایند . نتیجتا ، تنها ابهام قضیه دراین است که چه کسی هزینه های سیاسی ، امنیتی و اقتصادی این رویداد را بطور کامل باید برعهده گرفته و پرداخت نماید . به همین دلیل مشاهده صدها دستگاه لئوپارد -2 در ایستگاه های راه آهن کشورهای اروپایی فعلا محتمل نیست ولی اگر فرض ، 100 دستگاه از این تانک به کیف تحویل داده شود ، چه اتفاقی رخ میدهد ؟!! گزینه دوم ، بررسی احتمال تحویل لئوپارد-2 حال سئوال این است که اگر تمامی این مشکلات مرتفع گردید و ارتش اوکراین تانکهای لئوپارد-2 خود را تحویل گرفت ، چه سناریویی در پیش است ؟! اگر این فرض اولیه که تحویل لئوپارد-2 محقق شود میتوان چند مورد را در خصوص این سامانه تسلیحاتی بررسی نمود . نخستین مورد ، حوزه تربیت خدمه حرفه ای برای گربه های آلمانی است که البته با توجه به حجم کمک های ناتو به کیف نباید مشکل چندانی برای خدمه تانک اوکراینی باشد ولی نحوه کار با لئوپارد-2 حتی برای تانکسیت های حرفه ای اوکراینی بدون آموزش های کافی ، کمی مشکل خواهد بود . این مساله نه تنها برای راننده تانک ، تیرانداز ، کار با سامانه کنترل آتش و ... بلکه در حوزه ایجاد زیرساختهای تعمیر و نگهداری نیز وجود دارد ( هرچند ارتش آلمان یکسری مجموعه های پشتیبانی را برای توپهای خودکششی پانزرهابیتز2000 در نزدیکی مرز اوکراین ایجاد نموده .م ) با این وصف همه این موارد به نوعی قابل حل بوده و تنها مساله باز زمانی ارسال تانکها و ورود آنها میدان نبرد مطرح می شود . دومین مورد را می توان در متفاوت بودن لئوپارد-2 بلحاظ سطح فناوری با سایر تجهیزات موجود جستجو نمود . در واقع امر ، لئوپارد ، یک ماشین ساخت شوروی سابق نیست و انبارهای قطعات یدکی برای آن در سطح یگانی تقریبا وجود ندارد . هر چند کشورهای غربی ، این مسیر را ایجاد خواهند کرد ولی طولانی بودن ایجاد این مسیر باعث شده تا امکان پخش کردن واحدهای مجهز به این تانک در سراسر خطوط درگیری مقداری سخت به نظر برسد . سومین مورد ، مهمات مورد استفاده ، مساله ای است که بیشترین حجم مصرفی را در اختیار داشته و اگر ارتش اوکراین برای نمونه های تی-72 ، تی-64 و تی-80 بتواند از چند نمونه استاندارد مهمات استفاده کند ، این روند برای لئوپارد تقریبا ممکن نیست و مهمات 120 م.م این تانک و حتی 105 م.م تانکهای ام-55 می بایست بطور جداگانه دریافت ، نگهداری و استفاده شوند . با توجه به سه مورد بیان شده ، اگر تحویل لئوپاردها صورت گیرد ، احتمالا برای برای به حداقل رساندن مشکلات پشتیبانی ، واحدهای مجهز به این تانکها ، در یک یا دو محور مستقر می شوند ، در حالی که خدمه می بایست حداکثر آموزش های عملیاتی و شناسایی برای عملیات در مناطق خطرناک دریافت نمایند .در حوزه تعمیر تانکهای آسیب دیده ، به احتمال بسیار زیاد ، تجهیزات صدمه دیده به لهستان ارسال می شوند تا دوباره به حالت عملیاتی بازگردند و این خود نیازمند یک دوره زمانی به نسبت طولانی است . بدین ترتیب ، اگر تحویل لئوپارد-2 تایید شود ، احتمالا نسخه 2A4 ارسال خواهد شد و بلحاظ کیفیت حفاظت می توان آن را با نسخه های تی-72 بی3 یا تی-90 ای/ام مقایسه نمود ولی مجموع سامانه های کنترل آتش پیشرفته میتواند مزیت قابل توجهی برای کیف باشد. ولی در مقابل ، چیزی که میتواند برای این تجهیزات خطر بیشتری را ایجاد کند ، کیفیت عملکرد خدمه ضد زره و ترکیب عملکرد آنها با واحدهای زرهی خودی خواهد بود . پی نوشت : 1- منبع 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند

به نام خداوند بخشنده و مهربان بالگرد کاموف ۲۲۶ (Ka-226) که توسط ناتو Hoodlum نامگذاری شده است یک بالگرد دو موتور روسی است که بر پایه بالگرد کاموف۲۶ ساخته شده است. کاموف۲۶ یک بالگرد با دو موتور بود که نخستین پروازش را در سال ۱۹۶۵ انجام داد. هدف از ساخت این بالگرد امور غیر نظامی، به خصوص در زمینه کشاورزی و سم پاشی بود، آن هم درجایی که هزینه برآورد شده برای دیگر بالگردها بسیار بیشتر پیشبینی می‌شد. در کاموف۲۶ برای نخستین بار از سازه کامپوزیت استفاده شد و جهت ارزان سازی و تعمیرات راحت تر از موتور پیستونی در آن بکار رفت. این بالگرد بطور محدودی وارد خدمت دیگر ارگان های شوروی از جمله نیروی هوایی هم شد ولی در نقش اصلی خود یعنی امور غیر نظامی بسیار عملکرد درخشانی ثبت کرد و تا سال ۱۹۸۵ هم در خدمت بود. قسمت جالب داستان اینجاست که تا سال ۲۰۱۸ هم این بالگرد بصورت غیر قانونی در یک کارگاه غیر مجاز در مولداوی تولید میشد که در نهایت کارگاه مذکور توقیف شد و همه این گفته ها از سادگی نسبی تولید این بالگرد خبر می‌دهند. کاموف ۲۶ جهت بزرگنمایی بر روی تصاویر کلیک کنید کاموف۲۶ در حال سم پاشی عملکرد درخشان کاموف۲۶، روس ها را مجاب کرد که بالگرد جدیدی بر پایه آن توسعه بدهند. در گام نخست یک بالگرد تک پیشران با نام کاموف ۱۲۶ توسعه داده شد که از بازه زمانی ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱ به تعداد ۱۷فروند از آن تولید شد که مشخصا با فروپاشی شوروی طرح آن معلق ماند. بالگرد کاموف ۱۲۶ (تفاوت بارز ظاهری این بالگرد تک پیشران بودن آن است) احساس نیاز جدی روس ها به علت فرسودگی ناوگان بالگردی تا سال ۲۰۰۲ و بسته بودن طولانی مدت خط تولید کاموف ۲۶ و ۱۲۶ سبب شد که روس‌ها به دنبال ساخت یک بالگرد جدید بر اساس طرح بالگرد های نامبرده بروند. در این طرح جدید دو پیشران مطمئن از اولیت ها در نظر گرفته شد. این بالگرد کاموف ۲۲۶ نام گرفت و اولین پروازش را در سال ۱۹۹۷ انجام داد و در نهایت در سال ۲۰۰۲ وارد خدمت شد. در این بالگرد از دو موتور توربوشف آلیسون ۲۵۰ با چهار مخزن سوخت ۷۷۰ لیتری استفاده شده که مدت زمان پرواز با مخزن های سوخت اصلی حدود چهار ساعت و ۳۴ دقیقه و با مخازن جانبی تا ۶ ساعت و ۴۵ دقیقه بود. موتور آلیسون ۲۵۰ در سال ۲۰۲۰، در روسیه این موتور با موتور روسی VK-650V تعویض شد که قدرت ۶۵۰ اسب بخار را به بالگرد میدهد.(لینک خبر) البته لازم به ذکر است این دو موتور تنها پیشرانی نیستند که در این بالگرد مورد استفاده قرار میگیرند. این بالگرد مانند بسیاری از هواگرد های دیگر روسی یک طرح ماژولار محسوب میشود و پیشران ساخت کشور های دیگر با توجه به سفارش مشتری بر روی آن عرضه می گردد. در آوریل ۲۰۱۵ روسیه نسخه جدیدی از این بالگرد با نام Ka-226T با موتور جدید فرانسوی ترموبکا اریوس را رونمایی کرد. در یک تست دو هلیکوپتر Ka-226T در آزمایش پروازی شرکت کردند که نسخه Ka-226T با موتورهای فرانسوی عملکرد بسیار بهتری در مقایسه با Ka-226 های تولیدی با موتورهای الیسون ارائه دادند. موتور دیگری که در این بالگرد میتوان استفاده کرد موتور انگلیسی رویلزرویس با قدرت ۳۷۰ اسب بخار است. موتور انگلیسی برای مأموریت در مناطق کوهستانی مناسب تر است. موتور روسی VK-650V بدنه این بالگرد از سازه لانه زنبوری با روکش آلومینیومی ساخته شده که از جد خود بالگرد کاموف۲۶ به ارث برده است. لازم به ذکر است که کاموف ۲۶ نخستین بالگردی بود که در آن از مواد ترکیبی برای ساختش در شوروی استفاده شده بود. سازه لانه زنبوری علاوه بر استحکام بیشتر سبب سبک سازی چشمگیر بالگرد نیز میشود. پانل لانه زنبوری این بالگرد مشابه دیگر طرح های مرسوم شرکت کاموف از دو ملخ روی هم استفاده میکند که در خلاف جهت یکدیگر حرکت میکنند که در فارسی از آن ها با عنوان "سیستم چرخش عکس العملی" یاد میشود. این سیستم با تمام پیچیدگی هایی که برخوردارست اما از چند مزیت نسبت به بالگرد های تک روتور برخورد است. این سیستم باعث میشود که ملخ‌ها در اندازه کوچکتری ساخته شوند و همینطور نیازی به ملخ انتهایی نباشد و قدرت مانور نیز افزایش یابد و تمام این گفته ها سبب میشود که بالگرد با دقت بالا بر سطوح کوچک و محدود مانند عرشه کشتی فرود آید. کوچک بودن ملخ همچنین سبب جا گرفتن راحت بالگرد در مسیر های باریک میشود. تفاوت دیگر، وجود دو بالک انتهایی با جنس فیبر کربن برای تغییر مسیر است. که مجدد این امر سبب کوچک شدن بالگرد شده و در نتیجه آن میتوان بالگرد را به راحتی توسط کشنده ها و کامیون ها جابه جا کرد. همانطور که مشخص است تلاش زیادی شده که این بالگرد حدالامکان کوچک و سبک و ارزان ساخته شود. کاموف۲۲۶ دارای غلاف کابین قابل تعویض است که امکان تخصصی سازی با توجه به نوع ماموریت از حمل نفرات گرفته تا حمل بار را فراهم میکند و به این طریق می‌توان وزن کلی بالگرد را کاهش داد و به وزن بار افزود. این غلاف را در مدت زمان 20 تا 30 دقیقه می‌توان جدا و نصب کرد. چنین ایده ای در بالگرد های جرثقیل هوایی نیز هم مطرح است و این روش باعث ارزان سازی و استفاده در طیف وسیعی از ماموریت ها میشود. در واقع کاموف۲۲۶ به معنی واقعی کلمه یک جرثقیل هوایی نیز محسوب میشود این ویژگی سبب میشود که از این بالگرد بتوان جهت نصب دکل ها و یا انتقال بارهای با ارزش دیگر در مناطق صعب العبور کمک گرفت و از ساخت کیلومتر ها جاده و تجهیزات و هزینه غیر ضروری صرفه جویی کرد. در حالت حمل نفرات این بالگرد میتواند ۶ تا ۸ نفر را حمل کند و در تغییر به حالت باربری، این بالگرد توانائی حمل بار تا یک و نیم تن را دارد و در مدل آمبولانس هوایی دو برانکارد دو طبقه و خدمه درمانی را حمل میکند . Ka-226 در حالت بدون غلاف کابین پشتی Ka-226 در حالت جرثقیل هوایی دستکم تاکنون نزدیک به ۸۰ فروند از این بالگرد برای ارگان های مختلف و وزارت خانه های روسیه و البته شرکت گازپروم و نیروی هوایی روسیه ساخته شده باشد. روس ها به شدت به دنبال پیدا کردن مشتری خارجی برای این بالگرد هستند و به این منظور امتیاز های مختلف از جمله فراهم کردن امکان خط تولید تحت لیسانس را نیز ارائه میدهند. به همین منظور در در دسامبر ۲۰۱۵ توافق نامه ای برای ایجاد یک سرمایه گذاری مشترک بین روسیه و هندوستان به امضا رسید تا تعداد ۱۹۷ فروند از بالگرد Ka-226T در هند تولید شوند اما هنوز از نتایج این توافقنامه شواهد چندانی در دست نیست. کابین خلبان ها در نسخه Ka-226T؛ در کابین کلیات مشابه ka-26 است و تفاوت در بروز آوری نرم افزاری و صفحات نمایش است بنظر می‌رسد محتمل ترین مشتری خارجی این بالگرد کشور ایران باشد. در بهار سال ۱۳۹۶ و پس از توافق برجام، شرکت کاموف روسیه بالگرد Ka-226 را به ایران پیشنهاد میدهد و از آنجا که ایران با کمبود بالگرد در جهت ماموریت های جاری و چه جهت بازسازی ناوگان فرسوده فعلی رو به روست به این پیشنهاد علاقه نشانه می‌دهد. کار تا آنجا پیش میرود که در همان سال ها یک بالگرد کاموف برای ارزیابی به ایران منتقل شده و تست هایی را پشت‌سر میگذارد که البته از نوع آن اطلاع چندانی در دست نیست ولی قابل پیشبینی است که بعلت تحریم های مشترک ایران و روسیه این کشور هم مانند خود روس ها نتواند از پیشران های فرانسوی و انگلیسی استفاده کند و احتمالا بالگرد تست شده نسخه ی با پیشران روسی باشد. طبق شنیده ها بنظر می‌رسد این بالگرد در پرواز های خود بر فراز مناطق کوهستانی دچار ضعف هایی بوده و این در حالی است که جغرافیای ایران شامل پستی بلندی های فراوان و از جمله دو رشته کوه گسترده در شمال و غرب خود است و به همین علت در آن مقطع این بالگرد و تمام مزایایی که شرکت سازنده بالگرد ارائه میداد، نظر ایران را به خود جلب نکرده و تا تاریخ ۲۲ آذر ۱۴۰۱ از این بالگرد خبری نبود تا اینکه معاون صنایع حمل و نقل وزارت صمت ایران از توافق جدی دو کشور جهت ساخت مشترک این بالگرد خبر میدهد. (لینک خبر) ( لینک خبر) پرواز این بالگرد در آسمان ایران به همراه یک بالگرد بل ۲۱۴ ایران نیاز به تعداد بسیار زیادی بالگرد دارد و کشور های چین و روسیه تنها بازار خرید این کشور هستند. روابط بسیار نزدیک ایران و روسیه پس از جنگ اوکراین و گزارش های متعدد خبرگزاری های غربی از خرید و فروش سلاح بین این دو کشور سبب گمانه زنی ها متعددی شده است. این بالگرد با توجه به میانگین قیمت ۴/۵ میلیون دلاری که نسبتا ارزان محسوب میشود گزینه خوب برای خرید پر تعداد است و میتواند کمک شایانی به بخش جستجو و نجات، آمبولانس هوایی، امداد بلایای طبیعی و ترابری سبک و امور مهندسی و تاکسی هوایی و کشاورزی و ... باشد . مشخصات عمومی بالگرد کاموف ۲۲۶: خدمه: ۱-۲ نفر سرنشین: ۶ تا ۸ نفر محموله: ۱۰۵۰ کیلوگرم در داخل یا ۱۱۰۰ کیلوگرم در آویز خارجی طول: 8.1 متر ارتفاع: 4.15 متر وزن ناخالص: ۳۸۰۰ کیلوگرم قطر روتور اصلی: ۲ × ۱۳ متر حداکثر سرعت: ۲۵۰ کیلومتر در ساعت سرعت کروز: ۲۲۰ کیلومتر در ساعت برد: ۶۰۰ کیلومتر سقف پرواز: ۶۲۰۰ متر نویسنده: Navard ذکر نام انجمن military.ir در هر برداشتی از این مطلب الزامی است. منابع: بن مایه ۱ بن مایه۲ بن مایه۳ بن مایه۴ بن مایه ۵

Kamov Ka-226 T Hoodlum هلیکوپتر چندمنظوره Kamov Ka-226 T Hoodlum محصول Russian Helicopters که به تازگی از اولین پرواز خود در 10 نوامبر انجام شد، برای اولین بار در خارج از روسیه در نمایشگاه هوایی دبی 2022 به نمایش گذاشته شد. به گفته این شرکت، مدل "T" در واقع یک هواگرد بازطراحی شده است و اولین هلیکوپتر روسی است که کاملاً با استفاده از ابزارهای دیجیتال طراحی شده است، از این رو تمام اسناد آن بدون کاغذ است و به گفته این شرکت امکان کاهش زمان منتهی به پروازهای آزمایشی را دارد. بدنه جدید شکل آیرودینامیکی بهتری دارد و با استفاده از مواد سبک وزن تولید شده است. اکثر اجزای دینامیک نیز جدید هستند، از جمله : · گیربکس · دکل روتور · تیغه ها معماری کلی هلیکوپتر مانند ( دیگر محصولات ) م دفتر طراحی کاموف باقی می ماند، با روتورهای کواکسیال با قطر 13.24 متر، که از نیاز به روتور دم اجتناب می کند. محصولات کاموف در ابتدا برای استفاده از سطوح فرود محدود مانند سطوح عرشه پرواز کشتی ها توسعه یافتند، اکثر هلی کوپترهای کاموف توسط نیروی دریایی شوروی آن زمان و اکنون روسیه به کار گرفته شدند، معماری کواکسیال نیز ثابت کرد که عملکرد خوبی را از نظر قابلیت کنترل در هوای کمیاب روسیه تضمین می کند. این توانایی ها عبارتند از توانایی مقاومت در برابر بادهای شدید متقابل و سرعت صعود و برخاستن و فرود در ارتفاعات بالا. بنابراین جای تعجب نیست که Ka-226T بتواند تا ارتفاع 6500 متری کار کند، از این رو لقب "کوهنورد" به آن داده شده است. سقف پروزا ایستای این بالگرد 4900 متر IGE (در اثر زمین) و 4100 متر OGE (خارج از اثر زمین) است، اما می تواند تا ارتفاع 6000 متری با وزن 2800 کیلوگرم و در دمای 20+ درجه سانتی گراد نیز پروازکند . Kamov Ka-226 T توسط دو موتور توربینی Arrius 2G1 ساخت شده توسط Safran Helicopter Engines فرانسه به پرواز در می آید که مجهز به سیستم کنترل دیجیتال کامل موتورهستند و هر کدام 580 اسب بخار قدرت دارند، در صورت عدم کارکرد اضطراری یک موتور،هر موتور توان ایجاد 705 اسب بخار برای دو دقیقه و نیم را داراست . این بالگرد دارای حداکثر وزن برخاست 3600 کیلوگرم و حداکثر بار داخلی 1000 کیلوگرم است که حداکثر بار خارجی هم 1300 کیلوگرم است. یک یا دو نفر خدمه دارد و می تواند تا هفت مسافر را جابجا کند. حداکثر برد در 190 کیلومتر در ساعت (103 کیلو نات) سرعت کروز 560 کیلومتر با استفاده از سوخت مخازن اصلی است. لازم به ذکر است که Kamov Ka-226 T به یک سیستم سوخت مقاوم در برابر ضربات و سقوط مجهز شده است که ایمنی را در مقایسه با هلیکوپتر پایه افزایش می دهد. حداکثر سرعت 220 کیلومتر در ساعت است. یکی از ویژگی های متمایز Kamov Ka-226 که در نسخه "T" باقی مانده است، ماژولار بودن است. در حالی که کابین خلبانان با بدنه هواگرد یکپارچه است، کابین عقب ماژولار است که امکان تغییر سریع هلیکوپتر را برای ماموریت های مختلف فراهم می کند، شرکت Russian Helicopters زمان تعویض ماژول را دو ساعت اعلام می کنند. ماژول‌های حمل‌ونقل، نظارت، جستجو و نجات, و آمبولانس هوایی در دسترس هستند که حداکثر انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهند و به این بالگرد اجازه می‌دهند تا برای مأموریت‌های مختلف مانند : · شناسایی · هدف‌گیری هوایی · گشت‌زنی · شناسایی · حمل‌ونقل گروه‌های نیروهای ویژه · حمل‌ونقل بار و مسافر · و تخلیه پزشکی کابین خلبان Kamov Ka-226 T با NVG سازگار است و نسخه T به مجموعه جدیدی از تجهیزات ناوبری پرواز و ارتباطات رادیویی مجهز شده است. به صورت اختیاری می‌توان این کابین را مجهز به سیستم‌های اکسیژن و گرمایش، که در ارتفاعات بسیار بالا کار می‌کند، و بالشتک های هوای آبنشین برای پرواز بر روی آب نصب کرد. شرکت Russian Helicopters ، محصول خود را به عنوان یک بالگرد چند منظوره در بازارهای بین المللی پیشنهاد می کند که علاوه بر نقش های نظامی می تواند برای وظایف شبه نظامی و غیرنظامی نیز استفاده شود. ظرفیت پرواز در ارتفاعات بسیار بالا بازارهای فراوانی را برای این بالگرد باز می کند. برای نمونه در بازار هند ، نیروهای مسلح دهلی نو در درگیری مرزی با کشور همسایه خود پاکستان این بالگرد را در ارتفاع 6000 متری به کار میبرند ! بعلاوه شایعاتی نیز در مورد تولید احتمالی این بالگرد در آن کشور قبلاً منتشر شده است. طبق گفته Russian Helicopters ، تولید انبوه هلیکوپتر ارتقا یافته Kamov Ka-226 T باید سال آینده در کارخانه هوانوردی اولان اوده با همکاری نزدیک با شرکت تولید هوانوردی Kumertau آغاز شود. پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع : https://www.edrmagazine.eu/dubai-airshow-hosts-the-international-debut-of-russian-helicopters-ka-226

بخش دوم وپایانی نکته 1 : براساس ادعاهای این خلبان اوکراینی ، ظاهرا علت فعالیت محدود ناوگان بال ثابت نیروی هوایی اوکراین مشخص شده .. این نیرو از روی جاده ها یا بزرگراه های اوکراین عمل می کند . نکته 2 : ظاهرا این خلبان اوکراینی خیلی خوش اشتها شده .. در ادامه متن می تونید این خوش اشتهایی را در گزینه های دلخواه بیان شده ، رصد کنید نیاز بیشتر و بیشتر به جتهای رزمی جدید : جویس در ادامه مصاحبه خود چنین مدعی شده : البته نیروی هوایی اوکراین بشدت نیازمند جنگنده های جدیدی است که البته این در کمیت نباید تعریف شود بلکه کل این روند مربوط به حوزه کیفیت است . متحدین اوکراین می توانند ده ها فروند سوخو-25 یا سوخو-24 و مهمات و موشکهای غیر هدایت شونده را تحویل ما دهند ولی این روند به اندازه کافی موثر نخواهد بود و بطور طبیعی اوکراین برای مقابله با روسیه نیازمند فناوری پیشرفته تر و با دقت های بالاتر است . سوخو-25 نیروی هوایی اوکراین این مورد ، ناظران نظامی را به بحث همیشگی تحویل جنگنده های جدید به نیروی هوایی اوکراین منتقل می کند . به اعتقاد تحلیلگران نظامی غربی ، بلحاظ فناوری و تجهیزات ، آنچه که برای جویس و همکارانش اهمیت بیشتری دارد ، جنگنده ای است که در ماموریتهای هوابه هوا و هوابه زمین ، دقت و مرگ آوری همزمانی را ارائه دهد . با درنظر گرفتن این موضوع ،وعده تحویل تعداد بیشتری میگ-29 ، شامل فالکروم های دست دوم اسلواکی تنها یک راه حل موقت به نظر می رسد که البته بعنوان جبران کننده تلفات روزمره ارتش اوکراین مسیر به نسبت سهل الوصولی است ، هرچند پیشنهادات مربوط به انتقال میگ-29 های لهستانی و بلغاری هنوز مسکوت مانده و پاسخی از کیف شنیده نشده است . درواقع امر ، نیاز نیروی هوایی اوکراین به وجود قابلیت بیشتر برای اجرای حملات هوابه زمین بخصوص در محور خرسون که درآن فراگفوت های اوکراینی برای شلیک راکتهای غیرهدایت شونده که کارایی بسیار پائینی را به نمایش می گذارد ، بکار گرفته می شوند ، بشدت احساس شد . سوخو-25 نیروی هوایی چک جویس در خصوص عملیات سوخو-25 های نیروی هوایی اوکراین مطلب جالبی را نقل قول نمود که گرچه این هواگرد برای پشتیبانی نزدیک ساخته شده ولی بدلیل حمل مهمات غیر دقیق خدمه این هواگرد بطور دائم در خطر ساقط شدن قرار دارند ، بخصوص اینکه در چند ماه اخیر ، تعداد جتهای ساقط شده برفراز رودخانه حائل میان خطوط دفاعی روسها و ارتش اوکراین ( احتمالا دنیپرو.م ) بشدت بالا رفته و پدافند هوایی ارتش روسیه به سادگی مانع از حملات این هواگردها می شوند . میگ-29 نیروی هوایی بلغارستان به گفته این خلبان اوکراینی ، با توجه به این وضعیت ، تحویل یک جت رزمی چند منظوره یک اولویت حیاتی برای نیروی هوایی اوکراین است و این هواگردها می تواند برای نجات جان بیشتری از سربازان و البته پشتیبانی از ضد حملات نیروی زمینی مورد استفاده قرار گیرد . این بدان معناست که نیروی هوایی اوکراین می بایست به جنگنده ای مسلح شود که ضمن وجود قابلیت حمل تسلیحاتی نظیر هارم ، توانایی حمل موشکهای راداری فعال را نیز داشته باشد . ولی به اعتقاد وی ، ترکیب این توانمندی های در جتهای رزمی موجود نیروی هوایی نظیر فالکروم یا فلانکر بسیار وقت گیر ، پرهزینه بوده و احتمالا امکان استفاده از همه توانمندی های آن نیز وجود نخواهد داشت و در مورد هارم نیز ظاهرا روند با سختی بسیار بالایی انجام شده است . میگ-29 نیروی هوایی لهستان با این حال جویس معتقد است که پنتاگون در حال همسوسازی خود با نیازهای نیروی هوایی اوکراین است ولی اینکه چگونه این نیازها باید تامین شود هنوز مساله بسیار پیچیده است . علاوه بر این ، وی مدعی شده که علاوه بر تامین سخت افزار هواپایه و دفاع هوایی ، متحدین این کشور باید تامین سامانه های رفاهی ارتش اوکراین و بخصوص نیروی هوایی را نیز برعهده بگیرند . چرا که پرسنل عمدتا در شرابط بسیار بد و در اغلب مواقع در مزارع و کنار حیوانات زندگی می کنند و این درحالی است که همزمان باید برای زنده ماندن و هم بیرون راندن روسها تلاش صورت گیرد . طرح دیجیتالی از سوپرهورنت نیروی هوایی اوکراین او همچنین اعتقاد دارد که نه تنها برای نیروی هوایی ، بلکه برای شاخه هوایی نیروی زمینی ( هوانیروز ) اوکراین نیز باید تجهیزات جدید فراهم آورد و تحویل میل-24 های دست دوم جمهوری چک در کنار ارسال بالگردهای میل-17 از ایالات متحده کافی نیست و باید چیزی در سطح بالگردهای AH-1W یا AH-1Z تحویل شود ..!!!! البته تحویل بالگرد آپاچی بهترین راه حل محسوب می شود ولی سوپرکبرا می تواند راه حل میانه ای باشد . راست : بالگردهای میل-24 اهدایی جمهوری چک چپ : بالگردهای سابق نیروی هوایی افغانستان که به ارتش اوکراین تحویل شده در همین رابطه برخی منابع معتقدند که فرمانده نیروی هوایی اوکراین در حال بررسی چگونگی تامین جنگنده های جدید برای نیروی هوایی است ولی ظاهرا هیچ راه حل سریعی برای این کار وجود ندارد و مسائل مختلف فنی ، آموزشی وزیرساختی وجود دارد و جویس مدعی شده ،اگر بخش نظامی همواره پشتیبان ماست ولی بخش سیاسی کشورهای متحد اوکراین هنوز حمایت کافی را ارائه نکرده است . درنهایت امر ، به گفته وی ، این یک معامله بسیار خوب خواهد بود ، چرا که تعداد زیادی اکنون مورد نیاز نیروی هوایی و زمینی اوکراین بوده و برای سالهای طولانی این معامله ادامه خواهد داشت و این برای همه بهتر است که نیروی هوایی روسیه را در شرق اوکراین رهگیری کنیم و نه در مرز با لهستان ...!!! راست : طرح دیجیتالی اف-16 نیروی هوایی اوکراین چپ : جنگنده اف-16 شاهین شکاری به گفته این خلبان اوکراینی ، میان گزینه های نسل چهارم موجود ، هواگردهای عملیاتی نظیر گریپن ، سوپرهورنت یا اف-16 انتخاب های خوبی محسوب می شوند ولی اف-16 بدلیل تعداد عملیاتی افزون تری که دارد و همسایگان اوکراین نیز از آن استفاده می کنند ، بهترین نمونه به نظر می رسد . در مورد گریپن ، توانایی این جنگنده در اجرای عملیات در شرایط سخت می تواند گزینه بعدی باشد . درواقع نیروی هوایی اوکراین با استفاده از فالکروم ها و فلانکرها از روی جاده ها نیز به پرواز در می آیند ولی این موارد بصورت محدود صورت می گیرد . ولی گریپن دسترسی محدودتری دارد اما در مقابل تعداد اف-16 های بیشتری تولید شده و با توجه به امکان نصب قابلیتهای تسلیحاتی و دفاعی متنوع می تواند انتخاب واقع بینانه تری باشد . این جنگنده به مانند لِگو ( اسباب بازی ساختنی ) میتواند سامانه های مختلفی را حمل کند واین برای نیروی هوایی اوکراین اهمیت زیادی دارد . طرح دیجیتالی از گریپن های نیروی هوایی اوکراین از سویی دیگر ، یکی از گزینه هایی که جویس با حسرت بدان نگاه می کند ، وجود موشکهای هوابه هوای فاند است که میتواند تاثیر بسیار زیادی را بر روی عملکرد نیروی هوایی روسیه از خود برجای گذارد . در واقع با مسلح شدن اوکراین به این مهمات ،نخست نیروی هوایی روسیه در آسمان اصلی خود حبس می شود ، سپس حریم هوایی اوکراین زیر کنترل قرار گرفته ، بعد از آن نیروی زمینی پشتیبانی بیشتری دریافت می کند و پس از آن می توان کمی تفریح نیز نمود و این بدان معناست که روسها را در حریم هوایی خودشان تحت فشار گذاشته و کاری خواهد شد که حتی در آسمان خودی نیز احساس راحتی نکنند . موشک هوابه هوای AIM-120 آمرام در همین رابطه ابهامی پیش خواهد آمد که فرضا سوئد همراه با گریپن ها ، موشکهای میتئور را نیز تحویل خواهد داد ؟ یا اگر قرار باشد نمونه های جدیدی تولید شود ، این کار بلحاظ سیاسی امکان پذیراست ؟ یا اینکه تحویل AIM-120 را می توان محتمل تر دانست ؟ نیروی هوایی اوکراین اکنون با آمرام آشناست و ترتیبات لجستیکی آن راحت تر خواهد بود .به گفته جویس ، نیروی هوایی اوکراین بیش از گذشته و قبل از اینکه دیر شود و وضعیت زمین عملیات به ضرر کیف بحرانی گردد ، به این جنگنده ها نیاز دارد و اکنون نیز وضعیت به گونه ای است که امکان پشتیبانی هوایی از نیروی زمینی تنها بصورت محدود وجود دارد ولی با دریافت جتهای نسل چهارم ، امکان تغییر مسیر بازی را می توان محتمل دانست. پی نوشت : 1- منبع 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

ضدرادار ...!!! نیروی هوایی اوکراین و ماموریتهای سرکوب دفاع هوایی بخش اول مصاحبه با خلبان فالکروم اوکراینی با شناسه رادیویی " جویس" در خصوص شیوه رهگیری بدون سرنشین های انتحاری و موشک های کروز روسی در پست قبلی تاپیک اوکراین مورد بررسی قرار گرفت . در بخش دوم این مصاحبه ، ماموریت های ضد رادار اسکادران های فالکروم و فلانکر نیروی هوایی اوکراین برضد سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه از زبان این کاراکتر اوکراینی پیگیری می شود . پایگاه های هوایی ارتش اوکراین ماموریت جدید برای شاهین ترازو برای خلبان "جویس" بخش قابل ملاحضه ای از ماموریتهای پروازی محوله در میدان نبرد، بصورت رهگیری پرنده های سرنشین دار و بدون سرنشین مهاجم تعریف شده است ، با این وصف ، بسته به شرایط صحنه نبرد ، وی به مناطقی دورتر از محل استقرار اصلی خود ، یعنی میکولایف یا خرسون در جنوب نیز اعزام می گردد . علاوه براین ، پروازهای اسکورت نیز بخشی از وظایف روزمره وی است تا از عملیات هوابه زمین هواگردهای خودی محافظت نماید .در روزهای اخیر ، ویدئویی منتشر شده بود که درآن یک زوج سوخو-25 در ارتفاع پائین توسط یکفروند میگ-29 اسکورت می شدند که وی در تبیین این ویدئو مدعی شده که این فیلم نشاندهنده یک ماموریت واقعی نبود ، بلکه یک آرایش پروازی "رژه مانند " محسوب میشد که در بازگشت از خط مقدم تصویربرداری گردید . وی معتقد بود که پرواز بر فراز میدان نبرد ، به مانند آنچه که در این ویدئو دیده شد، نیست و البته تاکتیک واقعی نیز قابل تشریح نمی باشد ولی کاملا رویه متفاوتی را باید انتظار داشت . میگ-29 نیروی هوایی اوکراین درمورد وضعیت ناوگان میگ-29 ، نیروی هوایی اوکراین به گفته این خلبان رزمی ، مساله اصلی پشتیبانی و تعمیر و نگهداری جنگنده ها به منظور حفظ آمادگی برای نبرد در مکان های پراکنده سراسر کشور و همچنین فرودگاه های جایگزین است که به لطف کمک های متحدین ما ، مشکل حیاتی برای آنها وجود ندارد ولی آمار تلفات رزمی یا غیر رزمی بر گستره عملیات این ناوگان تاثیر قابل توجهی را از خود برجای گذاشته است تا جایی که با کاهش تعداد ناوگان عملیاتی ، شرکت های مربوطه مجبور شده اند که نمونه های قدیمی را که مدتها زمین گیر بودند مجددا اورهال کرده تا برای نبرد آماده شوند . مهمات ضد رادار هارم و فالکروم های اوکراینی سرکوب دفاع هوایی به غیر از ماموریتهای رهگیری ، فالکروم ها و فلانکرهای نیروی هوایی اوکراین اکنون ماموریت کاملا جدید سرکوب دفاع هوایی ارتش روسیه را نیز برعهده دارند که شامل منطبق نمودن موشکهای ضد تشعشع هارم با این دوجنگنده شرقی است . اگر چه این خلبان اوکراینی تا کنون چنین ماموریتی را انجام نداده ولی مواردی را متذکر شده که جالب به نظر می رسد . به گفته وی ، بعد از تحویل هارم ،بروزرسانی و نوسازی جنگنده های فعال نیرو به منظور اجرای این نوع ماموریتها به اولویت اول تبدیل شد . جویس معتقد است که در روند آموزشی خدمه اوکراینی برای کاربرد مهمات ضد رادار هارم مطمئنا مشکلی وجود ندارد و تقریبا با مختصر آموزش های زمینی این امکان برای خدمه هوایی قابل انجام است . سوخو-27 فلانکر نیروی هوایی اوکرین از صحبتهای این نظامی اوکراینی چنین برمی آید که در دسترس بودن هارم بدان معنی است که نیروی هوایی اوکراین می تواند بتدریج از شیوه سرکوب دفاع هوایی ارتش های غربی تقلید کرده تا جتهای ضربتی نظیر سوخو-25 بتوانند با فراغ بال بیشتری در آسمان صحنه نبرد به پرواز درآیند . با این حال هنوز محدودیتهای قابل توجهی در قابلیتهای رزم هوایی اوکراین وجود دارد و جویس معتقد است که اجزاء اصلی این قابلیت شامل مهمات هوابه زمین دقیق ، موشکهای هوابه هوای راداری فعال و همچنین رادارهای پیشرفته ای که بر روی جتهای رزمی نصب میشود ، می بایست تحویل نیروی هوایی این کشور گردد . او براین اعتقاد قرار داد که عصبانیت میل بلاگرهای روسی از حضور هارم در میدان نبرد به معنای موفقیت این سلاح است . شبکه دفاع هوایی زمین پایه اوکراین در حال تکامل جویس در مصاحبه ای که انجام داد براین نکته پای می فشرد که روند تحویل مهمات ضد رادار به اوکراین می بایست سریع تر شود و در کنار آن نیز سامانه های دفاع هوایی زمین پایه کوتاه برد نظیر NASAMS یا IRIS-T SLM نیز در اختیار این ارتش قرار گیرد که ظاهرا این تحویل ها آغاز شده است . به گفته جویس ، این واقعیت که سامانه های غربی تحویل شده به کیف ، بازتابی از موفقیت روابط عمومی دولت کیف شامل بازدیدها از پنتاگون و کنگره است ، قابل کتمان نیست و البته با تغییر شرایط جنگ این درخواست ها بیشتر نیز می گردد. وی اعتقاد دارد که ارتش در حال حاضر به سامانه هایی نظیر هاوک ، آونجر ، کروتال نیازمند است بخصوص اینکه تحویل آونجر برای مقابله با سیل حملات بدون سرنشین های شاهد یک ضرورت اولویت دار محسوب می شود . علاوه براین ، تحویل سامانه های ضد بالستیک نیز می بایست در اولویت کشورهای غربی قرار گیرد . وی همچنان براین اعتقاد قرار دارد که اگرچه این سامانه ها تا حدودی تحویل شده ولی تعداد آنها کافی نیست و امیدوار است که تعداد بیشتری از آنها تحویل گردد . تغییر چهره دشمن : این خلبان اوکراینی در مارس 2022 معتقد بود که نیروی هوایی روسیه بطور کلی تمایلی برای ورود به درگیری هوایی با جتهای اوکراینی ندارند مگر اینکه احتمالات صحنه نبرد به نفع آنها قابل رصد باشد و اکنون نیز وی معتقد است که هنوز این شرایط وجود دارد . با این وجود ، جویس اعتراف می کند که در شیوه رزمی روسها یک تغییر قابل توجه صورت گرفته و از تجربیات هفته های اول نبرد درسهای خود را آموخته اند . به گفته وی ، روند گشت رزمی هوایی (CAP) با جتهای جنگنده ادامه دارد با این تفاوت که هواگردهای هشدار اولیه ای-50 و همچنین هواگردهای جمع آوری کننده سیگنال های الکترونیکی ایلوشین-20 نیز آنها را همراهی می کنند . علاوه براین ، هواگردهای IL-20PP که توان ایجاد اخلال در ارتباط مخابراتی میان کاربران رادار زمینی و جنگنده ها را دارند نیز به این مجموعه اضافه شده و افزون براین ، اکنون کاربران ای-50 های روسی مستقل از اپراتورهای زمینی ، هدایت خلبانان جنگنده های سوخو-34 و حتی جتهای شناسایی SU-24MR را برعهده گرفته اند . جویس مدعی است که نیروی هوایی روسیه هر 24 ساعت و درطول هفته این روند را ادامه میدهند که این بدان معناست که اکنون سوخو-35 های روسی نه تنها می توانند تسلیحات دوربرد هوابه هوا بلکه مهمات ضد رادار KH-31P را نیز حمل کنند ، بلکه اپراتورهای رادار هواپایه نیروی هوایی روسیه امکان هدایت دقیق تر آنها بسوی اهداف مشخص شده را بدست آورده اند . این مساله با نصب غلاف های جنگ الکترونیک Khibiny تشدید شده و خطر قابل ملاحضه ای را بوجود آورده است ولی خوشبختانه برخلاف تصورات اولیه آنچنان موثر نبوده است . آر-37 یکی دیگر از تسلیحات تهدید کننده برای نیروی هوایی اوکراین ، موشک هوابه هوای آر-37 ام است که اکنون قابلیت نصب بر روی جنگنده های سوخو-35 و میگ-31 بی ام را دارد . این سلاح در ماه های نخست جنگ استفاده نشد ولی از تابستان 2022 خبرهایی دردست است که به اسکادران های خط مقدم نیروی هوایی روسیه تحویل شده و طبق گزارش ها با بردی در حدود 124 مایل وقتی که هنوز در حریم هوایی روسیه پرواز می کنند ، میتوانند جنگنده های اوکراینی را به زیربکشند . با این حال جویس مدعی شده که نیروی هوایی اوکراین ابزاری را برای کاهش این تهدید فراهم کرده ولی تا امروز نتایج قابل قبولی از آن ثبت نشده است ، ولی درک متقابلی از تاکتیک های رزم هوایی روسها بوجود آمده و ضد تاکتیکهایی نیز برای آن ابداع شده است ،اما حضور این موشک ، قابلیتهای نیروی هوایی اوکراین را محدود می کند و اگر از شلیک موشک آگاه نشوید ، خود را مُرده فرض کنید . غلاف جنگ الکترونیک Khibiny جویس معتقد است که نیروی هوایی روسیه به شکل موردی از خلبانان رزمی گرو واگنر استفاده می کند که این حضور در ماه های ابتدایی جنگ چندان مشهود نبود . به گفته وی ،در حالی که خدمه روسی معمولا با شعار " اول ایمنی " پرواز کرده و بصورت متعارف ، از نفوذ به مناطقی که دفاع هوایی اوکراین درآن تراکم بیشتری دارد خودداری می کنند ، اما خدمه هوایی گروه واگنر چنین رفتاری ندارند . وی مثالی در این زمینه بیان می کند که درجریان ضدحملات ارتش اوکراین در محور خارکف ، نیروی هوایی روسیه به شکل غیرمتعارفی ، بمب افکن ها ، سوخو-25 و حتی جتهای رهگیر را با مسلح کردن به مهمات سقوط آزاد به خطوط مقدم اعزام می کردند و البته تلفاتی نیز متوجه آنها می شد . در تحلیلی که این خلبان اوکراینی ارائه نمود ، خونسردی یک خلبان رزمی ، یک پیش نیاز مهم در اجرای ماموریتهای ضربتی هوابه زمین و یا حتی رهگیری هوایی بشمار می رود تا امکان برنامه ریزی بهینه و موثر آفند هوایی فراهم گردد . با این حال در جریان ضدحمله ارتش اوکراین در خارکف ، روسها چنین تصور کردند "" هی .. لعنتی ... اوکراینی ها ضد حمله زدند ، چه باید کرد ؟ هر چی داریم ، بفرستیم ...!!! " که خوب این یک روند کاملا احمقانه است ولی برای اسکادران های واگنر این ماموریتها همچنان ادامه دارد ... چرا که هنوز سوخو-25 عملیاتی وجود دارد ، پول هم هست ، هنوز هم زنده هستند ، پس ادامه می دهند ..!! سوخو-24 ام آر این خلبان اوکراینی در خصوص سوخو-24 و سوخو-25 های گروه واگنر معتقد است که " پدربزرگها" این هواگردهای رزمی را به پرواز در می آورند ( کنایه از سن و سال بالای خلبانان گروه واگنر ) ولی همچنان یک تهدید محسوب می شوند ، هیچ قانونی برای درگیری ندارند و به شکل انتحاری وارد میدان نبرد می شوند " جویس در ادامه مصاحبه خود چنین اعتقاد دارد که تحویل هارم تاثیر قابل توجهی بر روی عملکرد پدافند هوایی روسیه داشته هر چند شبکه دفاع هوایی روسها همچنان ترسناک به نظر می رسد . وی توضیح میدهد که البته روسها احساس خطر کرده اند چرا که هر فالکروم یا فلانکر مسلح به هارم برای آنها یک خطرواقعی است و البته مجبورند که رادارهای خود را مرتب خاموش کنند اما باید اعتراف کرد که شبکه دفاع هوایی روسیه بتدریج لایه های افزون تری را بخود می بیند و درصورت خاموش شدن یک لایه ، لایه های قبلی یا بعدی همچنان فعالند . بعنوان مثال ، سامانه های پانسیر ، با خاموش کردن رادار خود ، با استفاده از سامانه الکترواپتیکی خود بدنبال هدف می گردد و این برای نیروی هوایی اوکراین یک خطر عمده محسوب می شود . راست : kh-59 چپ : kh-31 بطور کلی شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه همچنان یک مانع بزرگ است هر چند تحویل هارم تا حدودی حضور نیروی هوایی اوکراین را بر فراز میدان نبرد آسان تر کرده است . جویس مدعی شده که با اعلام حضور هارم در میدان نبرد ، روسها مجبور شده اند تا سامانه های قدیمی تر خود را وارد صحنه کنند اما شرایط برفراز خطوط مقدم همچنان خطرناک است و هنوز تعداد بسیار زیادی سامانه های دوش پرتاب وجود دارد که میتواند تهدید جدی باشد . علاوه براین ، شواهدی وجود دارد که ارتش روسیه توان هوایی خود را در کریمه تقویت نموده واین بدلیل از دست دادن خرسون است که موجب شده تا سایتهای دفاع هوایی که وظیفه محافظت از کریمه را برعهده داشتند مجبورشوند یک خط عقب تر رفته و مجددا مستقر شوند . مضاف بر این ، شبح دخالت بلاروس در جنگ نیز در حال پررنگ شدن بوده که سناریویی است که جویس را نگران کرده ، چرا که وی معتقد است انبارهای مهمات ارتش بلاروس مملوء از مهماتی است که روسها اکنون شدیدا به آن نیاز دارند و اگر بلاروس به هر شکلی وارد نبرد شود ، آسمان این کشور می تواند ناظر حضور بمب افکن های سنگین روسی مسلح به موشکهای kh-22 یا kh-59m باشد که دراین صورت ، غرب اوکراین بطور کامل زیر آتش هوایی روسها خواهد رفت . توانایی ارتش روسیه در حوزه جبران خسارتهای وارد شده نیز یکی از نگرانی های عمده جویس است هر چند وی اعتقاد دارد که این جبران نمی تواند سریعا انجام شود . وی خاطرنشان می کند که روسها در حال عملیاتی کردن بخشی از ناوگان ذخیره سوخو-24 خود هستند که این نشان میدهد که بار سنگینی بر روی دوش نیروی هوایی ارتش روسیه قرار دارد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد ...

بسم ا... جنگ دراوکراین – روز دویست و هشتادو هفتم الی دویست و نود و سوم هشتم دسامبر الی چهاردهم دسامبر 2022 از تصاویر میلیتاری پسند صحنه جنگ در اوکراین – هشتم دسامبر 2022 1-اولاف شولتز صدراعظم آلمان مدعی شده خطر پذیری تشدید جنگ هسته ای در اروپا کاهش یافته است . 2- ژنرال مارک میلی ، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا اعلام نمود که که ممکن است جنگ درطول زمستان 2022 درا وکراین تشدید شود . ژنرال میلی در 7 دسامبر به وال استریت ژورنال گفت که خطوط مقدم در اوکراین تاحدود زیادی تثبت شده و با فرارسیدن سه ماه پایانی سال ( زمستان ) فرصت بالقوه برای شروع عملیات آفندی از دوطرف فراهم شده است . این ارزیابی با تحلیل مدیر اطلاعات ملی ایالات متحده مبنی براینکه سرعت جنگ در اوکراین در زمستان کاهش پیدا می کند تا در بهار 2023 از سر گرفته شود ، در تضاد است . به گفته این ژنرال آمریکایی ،ارتش اوکراین با نزدیک شدن فصل یخبندان شدید در اواخر دسامبر واحدهای مکانیزه خود را فعال خواهند کرد و این بدان معناست که واحدهای رزمی این ارتش آماده هستند تا از زمین یخزده برای پیشروی استفاده نمایند و اینکه موفقیت کیف در ادامه مستمر و بدون توقف تا بهار سال 2023 است . احتمالا سنگر بهداری خط مقدم ارتش روسیه 3- منابع غربی معتقدند که علیرغم اظهارات پسکوف درباره اهداف سرزمینی روسیه ، کرملین احتمالا اهداف حداکثری خود را در اوکراین رها نکرده است . 4- تحلیلگران غربی معتقدند که رفتار جناح غربگرای کرملین ، خشم میل بلاگرهای روسی طرفدار جنگ را برانگیخته است . ظاهرا فقط روسها در چپ کردن تجهیزات نظامی مهارت ندارند ... این ام777 اوکراینی یحتمل در زمان جابه جایی توسط عزیزان و برادران اوکراینی پس از صرف زهرماری ته اش آفتاب دیده !!!! 5- اظهارات اخیر پوتین به اعتقاد رسانه های غربی ممکن است به ایجاد یک فاصله مشخص میان وی و میل بلاگرهای طرفدار جنگ در روسیه منجر شود . ارتش فرانسه شش قبضه هویتزر کششی TRF1 را به ارتش اوکراین تحویل داد 6- یک مقام ارشد کرملین اعتراف نمود که سیل انتقادات میل بلاگرهای روسی را بخاطر جلب نظرات بخش ملی گرای جامعه فعلی روسیه تحمل می کند . 7- مقامات اوکراینی مدعی شدند که ارتش روسیه در حال تشدید نظامی سازی در نیروگاه اتمی زاپوروژنیه است . ظاهرا هیچ محدودیتی در افزایش قدرت مرگ آوری تسلیحات پیاده نظام وجود ندارد پیاده نظام ارتش روسیه با اضافه کردن مهمات نارنجک انداز 40 م.م به راکت آر پی جی برقدرت انفجاری این راکت افزوده البته توصیه شده که اگر متخصص نیستید و مهارت ندارید ، دست به این خوشمزه بازی ها نزنید .... 8- ارتش روسیه مواضع خود را در نزدیکی سواتوو تقویت نموده و در پاسخ به ضدحملات ارتش اوکراین ، دست به حملات متقابل در محور کرمینا زده است . 9- ارتش روسیه همچنان به عملیات نظامی خود در محور باخموت و آویدوکا-دونتسک ادامه میدهند . اولین نمونه نفربر FV103 اسپارتان بریتانیایی که گفته می شود توسط داوطلبان انگلیسی بحالت عملیاتی درآمده است صحنه جنگ در اوکراین – نهم دسامبر 2022 1-پوتین به گفته برخی تحلیلگران غربی در حال فراهم کردن زمینه مناسب برای استفاده از ابزار مذاکره برای ایجاد جدایی میان اوکراین و متحدان اش است و موضع کیف در عدم ورود به مذاکره یا نداشتن تمایلی در این زمینه ، همچنان ادامه دارد . 2- منابع غربی معتقدند که موقعیت پوتین در فضای رسانه ای روسیه همچنان بین حمایت از وزارت دفاع و میل بلاگرهای حامی جنگ در نوسان است . زره تن پوش ( بادی آرمور ) ZhZL-74 روسی که توسط ارتش اوکراین به غنیمت گرفته شده به ساختار فلس مانند این زره تن پوش دقت کنید 3- منابع غربی مدعی هستند که ارتش در حال جذب نیروی بیشتری از استان هایی که درصد کمتری روس نشین دارند است ولی روس ها با تناسب متعادل تری در حال اعزام به اوکراین هستند . 4- مقامات ارشد آمریکایی اعلام کرده اند که روسیه در ازای دریافت سامانه های تسلیحاتی ایرانی ، در حال آماده شدن برای ارائه پشتیبانی فنی ، نظامی بی سابقه ای به ایران است . خبرگزاری ان بی سی در 9 دسامبر گزارش داد که برخی مقامات ارشد آمریکایی اعلام کرده اند که روسها در ازای دریافت سامانه های تسلیحاتی بسیار دقیق ایرانی ، قصد دارد پیشرفته ترین تجهیزات نظامی خود شامل بالگرد و سامانه های پدافند هوایی را در اختیار تهران بگذارد . اولین نمونه از نفربر Sisu XA-185 فنلاندی که به غنمیت ارتش روسیه درآمده این مقامات مدعی هستند که مسکو در یکسال آینده ممکن است جنگنده های سوخو-35 را تحویل ایران داده و متقابلا خط تولید مشترک پهپاد را خاک روسیه ایجاد نماید و این قرار داد نهایی نیز شده است . برخی از میل بلاگرهای روسی مدعی شده اند که بررسی ترافیک هوایی میان ایران و روسیه نشان میدهد که هواگردهای باری نیروی هوایی ایران ، پس از یک وقفه کوتاه ، پروازهای خود را به مقصد روسیه از سر گرفته اند . این روند بلافاصله پس از ملاقات ژنرال الکساندر فومین معاون وزیر دفاع روسیه باسرلشکر محمد باقری ، رئیس ستاد کل نیروهای مسلح در سوم دسامبر در تهران رصد شده است . 5- خطوط دفاعی دو طرف در محور سواتوو مرتبا در حال تقویت است و طرفین در کرمینا نیز بشدت با هم درگیر هستند . تی-90 ام 6- منابع محلی گزارش داده اند که ارتش روسیه در حال تقویت مواضع خود در غرب خرسون است . 7- ارتش اوکراین همچنان در حال هدف قراردادن مسیرهای لجستیکی روسها در جنوب اوکراین است . صحنه جنگ در اوکراین – دهم دسامبر 2022 1- به گزارش روزنامه تایمز ،یک منبع ناشناس در پنتاگون مدعی شده که وزارت دفاع امریکا دیگر اصراری به جلوگیری از حملات کیف به اهداف نظامی در خاک روسیه ندارد و این بدلیل ادامه دار شدن حملات روسها به زیرساختهای انرژی اوکراین است. این منبع خاطر نشان نموده است که پنتاگون درپی شدت یافتن حملات پهپادی و موشکی روسها به زیرساختهای حیاتی اوکراین ، دیدگاه خود را تغییر داده و کمتراز گذشته نگران تشدید جنگ هسته ای با مسکو است و این به معنای چراغ سبز برای حملات بدون سرنشین های اوکراینی به داخل خاک روسیه خواهد بود . 2- روند حملات پهپادی روسها با استفاده از بدون سرنشین های ایرانی در 10 دسامبر شدت بیشتری بخود گرفته است . فرماندهی نیروی هوایی اوکراین اعلام نموده که روسها در یک روز ، 15 حمله به خرسون ، میکولایف و اودسا انجام داده اند و پدافند هوایی این کشور نیز 10 فروند از پرنده های مهاجم را سرنگون نموده است . به گفته منابع غربی ، پس از روند کاهشی حملات پهپادی با سرد تر شدن هوا ، برخی مدعی شدند که این سلاح ها در هوای سرد عمل نخواهند کرد ولی احتمالا روسها براین مشکل فائق آمده و پس از سه هفته کاهش حملات ، مجددا آفند هوایی در مقیاس بزرگتری را در دستور کار قرارداده اند . این افزایش سرعت حملات ، احتمالا بدلیل دریافت محموله جدیدی از ایران نیز ممکن است برنامه ریزی شده باشد . موضع خمپاره انداز احتمالا 120 م.م 3- منابع غربی معتقدند که عدم موفقیت پوتین در بیرون راندن توپخانه ارتش اوکراین از حومه دونتسک ، اطمینان رهبران این شهر را نسبت به خود تدریجا از دست می دهد . 4- برخی رسانه های غربی مدعی شده اند که مقامات روسی با روند سریع تری در حال اعزام نیروهای چچنی برای مدیریت شهرهای تصرف شده در خاک اوکراین هستند . صحنه جنگ در اوکراین – یازدهم دسامبر 2022 1-وزارت دفاع روسیه شایعه برکناری ژنرال والری گراسیموف را از سمت رئیس ستاد کل نیروهای مسلح روسیه رد نمود . وضعیت فعلی شهرهای اوکراین 2- منابع اوکراینی وروسی گزارش داده اند که جنگ در امتاد خط سواتوو- کرمینا و در حومه لیمان علیرغم شرایط بد جوی با شدت بیشتری ادامه دارد . 3- براساس ادعای یک میل بلاگرروسی ، ارتش این کشور بیشتر از 200 دستگاه تانک را از محور خرسون به کوپیانسک منتقل نموده و همزمان ستونی از تانکهای تی-90 در لوهانسک بسمت غرب در حال انتقال هستند . راست : ظاهر ارتش اوکراین تمامی تویوتاهای لندکروز 75/90 ، چهار چرخ متحرک تحویلی را وارد جبهه باخموت نموده چپ : سلاح سی زد-805 غنیمتی 4- در باخموت ، ارتش روسیه همچنان در حومه این شهر در حال نبرد و پیشروی هستند . به گفته مقامات اوکراین ، ارتش روسیه به جای وارد کردن گردان های تاکتیکی خود ، با واحدهایی که سازمان رزمی کوچکتری دارند ، وارد عمل می شود و این روند تهاجمی تری را به این نیروها داده است . 5- ارتش اوکراین ، به مناطق اسکادوسک ، هولاپریستان ، اولشکی ، نواکاخوفکا در استان خرسونکه خطوط لجستیکی ارتش روسیه نیز هستند ، حمله برده است . 1-BMPT ترمیناتور در محور سواتوو 6- به گفته منابع غربی ، کرملین همچنان به بلاروس فشار وارد می آورد تا از عملیات نظامی ارتش روسیه در اوکراین پشتیبانی نماید . در همین راستا ،منابع غربگرای مستقر در بلاروس مدعی شده اند که ارتش این کشور تا امروز چیزی در حدود 122 دستگاه تانک تی-72 را به ارتش روسیه تحویل داده تا برای ارتقاء و بروزرسانی به روسیه منتقل شوند . علاوه براین ، گفته می شود حدود 60 دستگاه نفربر بی ام پی-2 و 98 دستگاه تی-72 دیگر نیز به روسیه تحویل داده شده است . در حوزه مهمات توپخانه ، منابع غربی مدعی هستند که بلاروس در ماه های اکتبر و نوامبر 2022 مهمات 122م.م و 152 م.م را به روسها ارائه نموده و همزمان با مقامات ایرانی برای ایجاد خط تولید یا خرید انبوه مهمات نیز وارد مذاکره شده اند . این درحالی است که ارتش بلاروس با افزایش تهدیدات ، حدود 100 هزار سرباز جدید را برای خدمت وظیفه فراخوانده و به شکل موازی ، حدود 20 هزار سرباز روسی نیز برای آموزش وارد پادگان های این کشور شده اند . با این حال ، ارتش بلاروس ظرفیت مشخص آموزشی را در اختیار دارد و این با توجه با سازمان رزمی این ارتش که تنها شامل شش تیپ مانوری و حدود 45000 نیرو در قالب دو ستادفرماندهی می شود ، تاحدودی قابل پیش بینی است . اما ارتش این کشور در حال حاضر پذیرای یک نیروی دوبرابری هستند و با پیوستن سربازان جدید ، این ظرفیت زیر فشار سنگین تری نیز قرار می گیرد . در همین زمینه برخی پیش بینی کرده اند که درصورت ورود بلاروس به جنگ ، ارتش اوکراین مجبور خواهد شد تا بخشی از نیروی انسانی و تجهیزاتی خود را از خطوط مقدم با روسیه منتقل کند و اگر محاسبات اولیه در خصوص مشارکت 15000 نفری ارتش بلاروس در کنار 9000 سرباز روسی مستقر در این کشور محقق شود ، ممکن است مسیر رویدادها سمت و سوی دیگری بخود بگیرد . صحنه جنگ در اوکراین – دوازدهم دسامبر 2022 1- ارتش روسیه همچنان در حال شکل دهی و تثبیت خطوط دفاعی خود در شرق اوکراین بخصوص در نزدیکی محور خارکف- لوهانسک است تا از عملیات تهاجمی در دونتسک پشتیبانی بیشتری صورت گیرد . 2- وزیر دفاع اوکراین مدعی شده که این کشور قصد دارد تا به حملات خود در زمستان 2022 ادامه دهد و این روند تا بهار سال 2023 بطور خواهد انجامید . ستون نظامی ارتش بلاروس در حال حرکت بسمت مرزهای مشترک با اوکراین صحنه جنگ در اوکراین – سیزدهم دسامبر 2022 1- با وجود اعلام آمادگی ارتش بلاروس برای شروع عملیات رزمی ، همچنان حمله این نیروها به اوکراین بعید به نظر می رسد. در 13 دسامیر لوکاشنکو دستور آماده باش کامل را برای ارتش بلاروس صادر نمود ولی به نظر نمی رسد که این دستور پوششی برای حمله به اوکراین باشد . در این روز ، ستونی از واحدهای مکانیزه بلاروس از شرق مینسک به جنوب این شهر حرکت می کنند ولی همزمان با این تحرکات ، دسته از تانکهای تی-80 روسی در حدود 30 کیلومتری مرز بلاروس و اوکراین مستقر شده اند و نیروی هوایی روسیه نیز 3 فروند MIG-31K را در فرودگاه ماچولیشی عملیاتی نموده است ولی هنوز نشانه ای آغاز عملیات آفندی دیده نمی شود . ابتکار جالب از سوی صنعتگران اوکراینی یک قطعه از بدنه جنگنده ضربتی سوخو-34 و احتمالا بخشی از قطعات پیشرانه بعنوان پایه ، در حالی که نماد ملی اوکراین در آن بصورت فرورفته ساخته شده 2- به گفته منابع عبری ، ایران بدنبال تحویل موشکهایی با برد کمتر به روسیه است تا از روبروشدن با تحریم های سازمان ملل اجتناب نماید . به گفته این منبع ، تهران هنوز در خصوص تحویل موشکهای دوربرد به مسکو در تردید است و با توجه به قطعنامه 2231 شورای امنیت به سال 2015 که مانع از فروش یا خرید موشکهایی با برد بیشتر از 300 کیلومتر و محموله بیش از 500 کیلوگرم شده است ، ایران ممکن است از بازگشت برخی تحریم ها تا حدودی نگران شده باشد . 3- ارتش اوکراین اعلام نموده که روسها با موشکهایی به زیرساختهای این کشور حمله می کنند که در دهه نود میلادی و پس از به رسمیت شناخته شدن الحاق کریمه و دونتسک- لوهانسک به خاک اوکراین ، به خاک روسیه منتقل شده است . 4- مقامات امریکایی اعلام کرده اند که در حال نهایی کردن برنامه انتقال سامانه پاتریوت به اوکراین هستند . صحنه جنگ در اوکراین – چهاردهم دسامبر 2022 1- برخی مقامات اوکراینی معتقدند که ارتش روسیه ممکن است همزمان با آغاز ژانویه 2023 دست به یک سلسله حملات گسترده بزند . به گفته مقامات ارشد کیف ، شاخص هایی نظیر روند روبه گسترش بسیج نظامی ، اعلام سربازگیری قراردادی و انتقال تسلیحات سنگین حاکی از برنامه ریزی مسکو برای یک حمله گسترده در ژانویه یا فوریه 2023 است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 منبع7

سپهد والری زالوژنی رئیس ستاد کل مشترک ارتش اکراین اعلام کرد بسیج عمومی ارتش روسیه کار ساز بوده و تهدیدی برای اکراین محسوب میشود . در حال حاضر روسها توان بسیج 1.2 تا 1.5 میلیون سرباز را دارند. ارتش روسیه قصد تهاجم مجدد به سمت کیف را با مشارکت 200 هزار دارد. موج اصلی حملات روسها بین فوریه و حداکثر مارس بوده . ارتش اکراین در حال نبردهای سنگین با روسهاست و خون های زیادی ریخته شده است . در حال حاضر مهم ترین هدف اکراین حفظ خطوط و از دست ندادن زمین است و در مرحله بعد حفظ ذخایر و تجهیزات و آمادگی برای مقابله با موج جدید حملات روسهاست . در صورت وجود 300 دستگاه تانک 700 نفربر بی ام پی و 500 توپ ارتش اکراین توانایی بیرون راندن روسها را دارد ولی در حال حاضر به دلیل عدم وجود منابع کافی ارتش این کشور آمادگی عملیات بزرگ را ندارد . همچنین فعلا نیازی به بسیج گسترده برای جمع آوری سرباز نیست ------------------- در حاضر حاضر کل خطوط شاهد درگیری هستن بجز محور ژاپورژیا که واقعا ساکن شده . این سکوت تنها نشانه یک دلیل است آماده شدن طرفین برای یک نبرد سنگین. یکی از محورهای مهم عملیاتی اکراین حمله به شهر ملیتوپول است که در حال حاضر حدود 75 کیلومتر با خطوط درگیر فاصله دارد. در صورت تصرف این شهر که کاری سختی به نظر می آید واحدهای روس در جنوب در معرض دو نیم شدنو منطقه کریمه در دسترس اکراین قرار میگیرد. البته در حاضر حاضر اکراینی ها فراتر از 300 دستگاه تانک دارند ولی آیا این تعداد را به صورت آزاد و ذخیره داشته باشند فعلا خیر. نبردهای خرسون و خارکف دونتسک و در سه هفته اخیر حملات روسها خسارتهای زیادی را به اکراین وارد کرده است. منابع رسمی و غیر رسمی اکراین از کمبود مهمات وتجهیزات صبحت کرده که بخشی از آن واقعیت داشته و بخشی هم برای تحت فشار قرار دادن ناتو است ارسال تانکهای لئوپارد2 سامانه پاتروت و کیتهای هدایتی برای بمب های سقوط آزاد از برنامه های ناتو است که بجز تانکهای لئو پارد موارد دیگر دردسترس تر است جالب اینکه با وجود اعلام سپهبد زالوژنی به عدم نیاز به بسیج نیروها زمزمه های این اقدام برای فصل بهار 2023 به گوش میرسد کارخانه اورهال ادوات زرهی روس. روسها از زندانیان برای کار دراین کارخانه استفاده میکنند. اما نکته تصویر اورهال زرهکوب های اس یو 85 و اس یو 100 است تاریخ شروع تولید این دو مدل مربوط به سال 1943 و 1944 بوده ودارای توپهای 85 م م و 100 م م بوده روسها این توپهای را از انبارهای خود خارج و بعد از اورهال احتمال به صورت ذخیره نگهداری شوند ادامه ساخت خطوط دفاعی در دونباس البته قرار نیست که کل ارتش روسیه در این مواضع سنگر بگیرند بلکه این خطوط نقش عملیات تاخیری را داشته و واحدهای اصلی روس در پشت این مواضع مستقر شده اند و همچنین ایجاد جان پناه وسنگرهای مناسب برای مدافعین یکی دیگر از دلایل ساخت آن است است یکی از انتقادهای که به روسها در نبردهای خارکف وارد شد نبود سنگرها و مواضع دفاعی مناسب بوده به طوری که عموم سربازان روس در سنگرهای انفرادی که حداکثر تا کمر را پوشش میداد پناه گرفته بودن و خرسون حملات پهپاد لانست رادار ارتفاع سنج رادار سامانه اس 300 توپ ام 777 پرتابگر اس 300 (البته قبلا این سامانه منهدم شده روسها قصد داشتن تیوب های این پرتابگر را نابود کنند) تلفات انسانی اکراین + به اسارت گرفتن 11 نظامی اکراینی هدف قرار گرفتن نظامیان روس بوسیله خمپاره و کشته شدگان ارتش روسیه خسارتهای تجهیزاتی ارتش اکراین جمهوری اذربایجان با هزینه اتحادیه اروپا 450 ترانسفورماتور و سایر تجهیزات پست برق را در اختیار اکراین قرار میدهد خسارتهای روسیه لهستان سامانه های پدافندی سام 3 متحرک خود را در اختیار اکراین قرار داده . این سامانه بروی شاسی تانک 55 قرار گرفته است آر پی جی 7 بشدت مسلح راکت RPG7L نارنجک ضد نفر و ۴۰ م م

بسم ا... دُرناهای خاکستری ایرانی ..آماده تحویل ؟!!!! براساس آخرین خبرهای منتشر شده توسط مقامات آمریکایی ، به نظر می رسد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال جدید میلادی ، قرار است تا پس از نزدیک به چهاردهه ، جنگنده های سوخو-35 فلانکر.ئی را دریافت کند . به گفته این منابع ، این ارزیابی مقدماتی ، براساس برنامه ای صورت گرفته که درآن بخشی از خلبانان نیروی هوایی ایران برای آشنایی و گذراندن دوره این جنگنده در بهار سال 2022 به روسیه اعزام شده بودند. این منابع معتقدند که این برنامه آموزشی و سپس فروش تسلیحات نظامی ، که قراراست به بی سابقه ترین همکاری نظامی میان تهران و مسکو تبدیل شود ، تاحدی به پشتیبانی ایران از مسکو در جنگ با اوکراین ، از جمله تحویل تعداد قابل توجهی بدون سرنشین های انتحاری مرتبط است . برهمین اساس ، مقامات ارشد دولت بایدن در اظهارات جداگانه ای مدعی شده اند که روسیه طیف متنوعی از سامانه های تسلیحاتی و تجهیزات نظامی شامل بالگرد ، سامانه های پدافند هوایی نامشخص و همچنین کمک های دیگری نظیر جنگنده های سوخو-35 را به ایران ارائه نموده و به احتمال بسیار زیاد ، بدنبال دستیابی به تعداد بیشتری بدون سرنشین های انتحاری و صدها تیر موشک بالستیک کوتاهبرد است . برخی ناظران نظامی معتقدند که این روند افزایش همکاری میان این دوکشور ، بیشتر ناشی از دورنمای طولانی شدن جنگ در اوکراین است که کرملین آن را بتدریج احساس نموده و به همین دلیل ، مسکو ، تهران را به منبعی ارزشمند برای تقویت تلاش های رزمی و مواجهه با تحریم های بین المللی می بیند . این تحلیلگران براین اعتقاد قرار دارند که موشکهای بالستیک ایران میتوانند یک امتیاز قابل توجه به ارتش روسیه برای اجرای حملات برضد زیرساختهای انرژی اوکراین داده تا ارتش کیف بیش از گذشته زیرفشار قرار گیرد. اما دولت ایالات متحده معتقد است که این رابطه اکنون به یک " مشارکت دفاعی تمام عیار" تبدیل شده است و این مساله میتواند به یک تهدید اصلی برای منطقه اوراسیا و خاورمیانه تبدیل گردد . دارایی های نیروی هوایی در سپتامبر 2022 از راست به چپ : اف-5تایگر-2 /اف-7 ارگارد / اف-14 تامکت / سوخو-24 فنسر / اف-4 ئی فانتوم-2 / میراژ اف-1 بی کیو در همین رابطه ،مقامات امریکایی معتقدند که این نگرانی به وضوح با پررنگ تر شدن خبر خرید جتهای رزمی سوخو-35 بیشتر شده ، چرا که ورود این جنگنده ها به سازمان رزمی نیروی هوایی ایران به معنای تزریق یک خون جدید به ناوگان سالخورده موجود این نیرو است . ایران در دهه نود میلادی و پس از پایان جنگ با عراق ، به تعداد محدود جنگنده های میگ-29 و جتهای ضربتی سوخو-24 را از روسیه خریداری نمود ولی این روند ادامه نیافت و به همین دلیل استخوان بندی این نیرو ، همچنان بر روی جنگنده های آمریکایی اف14 ، اف-4 و اف-5 قرار داد که قبل از پیروزی انقلاب ایران در بهمن سال 1357 خریداری شده بود ، در حالی که به این تعداد ، ناوگان محدود اف-7 های چینی و میراژهای فراری عراقی را نیز می بایست افزود . در سپتامبر 2022 فرمانده وقت نیروی هوایی ایران ( امیرسرتیپ واحدی ) به شکل علنی اعلام نمود که کشورش در حال مذاکره با روسیه به منظور خرید جنگنده های جدید برای نیروی هوایی است . اگرچه وی از نوع جنگنده مورد مذاکره نامی نبرد ولی با اعلام اینکه جنگنده مزبور از نسل ++4 است ، به شکل غیرمستقیم به سوخو-35 اشاره نموده بود . از سویی دیگر روسها نیز مسیر به نسب همواری را برای تسریع چنین انتقالی پیش روی خود می بینند . درواقع صدور بخشی از فلانکرهای تولید شده برای نیروی هوایی مصر ( با شناسه SU-35SE) در نتیجه تهدید ایالات متحده به قطع کمکهای مالی به این کشور ، متوقف گردید و شروع جنگ در اوکراین نیز چشم انداز تحویل این سخت افزارها را تقریبا غیرممکن ساخت ، در حالی که ژنرال فرانک مکنزی در مارس 2022 در اظهارنظری بی سابقه از آماده بودن این کشور برای فروش جتهای اف-15 به مصر خبر داد ، باعث میشود تا این تحلیل ایجاد شود که خرید فلانکر از سوی مصر تقریبا متوقف خواهد شد . مضاف براین ، کرملین سابقه طولانی در ارائه وام های با بهره کم یا بدون بهره در قالب معاملات تسلیحاتی دارد و دراین مورد خاص ، مسکو وتهران می توانند به توافقی دست یابند که به نوعی در همین چهارچوب قابل تبیین است . این مبادله شامل سوخو-35 در ازای پهپادهای انتحاری ، موشک و سایر مواد مورد نیاز روسها در جنگ با اوکراین است که با توجه به اینکه پول نقدی در آن رد و بدل نمی شود یا میزان آن بسیار محدود است ، می تواند جذابیت زیادی را برای طرفین داشته باشد . در سمت مقابل ، مقامات ایران نیز با توجه به اینکه بسیار علاقه مند به تقویت ذخایر نقدی خود هستند ، این روند احتمالا بسیار خوشایند به نظر برسد . معامله پایاپای بالستیک- پهپاد انتحاری در ازای جنگنده ، بالگرد و سامانه های پدافند هوایی با تمام این موارد ، برخی براین عقیده اند که اگر هر 24 فروند سوخو-35 اس ئی آماده موجود ، تحویل تهران شود ، آیا این بر توازن نظامی منطقه ای تاثیری خواهد گذاشت و این مساله با توجه به مسلح بودن رقبای منطقه ای این کشور نظیر رژیم عبری ، سعودی به جنگنده های پیشرفته ای نظیر اف-35 و اف-15 اس آ چقدر می تواند اهمیت داشته باشد ؟! تهدید اف-35 عبری / اف-15 سعودی اگر چه هنوز پاسخ به این سئوال با کمی ابهام روبروست ، اما تمرکز ایران برای خرید سوخو-35 بخوبی نشان دهنده تلاش جدید تهران برای مدرن سازی نیروهای مسلح این کشور با ایجاد یک همکاری دفاعی با روسها است که گفته می شود در سطحی گسترده قرار است صورت گیرد . اگر این استراتژی را در کنار اشتیاق روسها برای افزایش صادرات نظامی خود قرار دهیم واینکه تهران سالهاست که بدنبال خرید اس-400 است ، می توان افق به نسبت گسترده این همکاری را تا حدودی پیش بینی نمود . شبکه پدافندی ایران نیز همانند نیروی هوایی این کشور استخوان بندی فرسوده به ارث برده از سیستم سیاسی قبلی را اکنون در اختیار دارد ( که البته این تحلیل ، بسیار سطح نازل و بسیار احمقانه نویسنده این مطلب را به نمایش می گذارد ، چرا که همین سیستم فرسوده ، با یک محصول داخلی ،پیشرفته ترین محصول پهپادی کشور متبوع این نویسنده را به زیر کشید و البته باعث آبروریزی قابل توجهی برای این جماعت شد .م ) البته این ساختار با دریافت سامانه های جدیدتری نظیراس-300 و همچنین تلاش برای تولید سامانه های بومی تا حدودی تقویت شده ولی هرگونه نوسازی اساسی می تواند چالش جدیدی برای رقبای ایران در منطقه محسوب گردد . تحلیلگران غربی معتقدند که تعمیق روابط نظامی تهران- مسکو می تواند پیامدهای قابل توجهی را بر روند جنگ در اوکراین از خود برجای گذارد و این مساله بخصوص پس از تحویل بدون سرنشین های انتحاری بخوبی دیده می شود و خطر پهپادهای ایرانی همچنان در سطحی گسترده ، زیرساختهای اوکراین را تهدید می کند . گزارش های جدیدی نیز از کاهش موجودی این پهپادها به گوش می رسد ولی اوکراین مدعی شده که روسها محموله های جدیدی را دریافت کرده اند و این تهدید بسیار جدی است . اگر روسیه بتواند تهران را برای تحویل موشکهای بالستیک مجاب کند ، روند کار برای ایالات متحده و شرکای بین المللی اوکراین بسیار سخت خواهد شد چون این به معنای افزایش حجم کمکهای نظامی به اوکراین بوده ، هرچند بحث اضافه نمودن توان ضدموشکی هنوز در دستور کار قرار ندارد . در مجموع باید دید روسها چه زمانی فلانکرهای موجود را به ایران تحویل می دهند ، هر چند بزرگترین مانع های احتمالی ، وقتی قرار باشد تعداد بیشتری پهپاد انتحاری به مسکو تحویل شود ، یا خط تولید آن در خاک روسیه ایجاد گردد ( جلوگیری از تبعات تحویل مستقیم ) نباید برای دوطرف اهمیت چندانی داشته باشد ، کما اینکه خزانه داری آمریکا تحریم های جدیدی را برعلیه شرکتهای روسی و ایرانی که گفته می شود در این روند دخالت دارند ، اعمال کرده است . اما اگر این تحویل صورت گیرد ( سوخو-35 ) و خبر آموزش خدمه ایرانی نیز صحت داشته باشد ، سال آینده میلادی ، نیروی هوایی ایران شاهد نقطه عطفی در تاریخ خود خواهد بود . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- نظر شخصی : تحویل موشک بالستیک به روسها اصلا مساله خوشایندی نیست ( حداقل تا این تاریخ 19 آذر1401 ) منبع1

بسم ا... سیستم پدافندی شاهین عربستان و رادار GROUND MASTER 200 https://www.aparat.com/v/t7TSd پی نوشت : با تشکر از جناب @bds110

چرا غیر محتمل ؟؟؟  امیدوارم همانطور که نباید اسیر جوسازی غربی ها بشیم اسیر جوسازی داخلی هم نشیم اینکه فکر کنیم چون مسئولین ما انکار کردن کافیه ( با وجود شواهد زیاد ) و این را هجمه غرب علیه خودمون بدونیم اشتباه هست عزیزان متاسفانه از لحظات اولیه حتما خبر دار بودن و انکار کردن تا شاید بتونن لاپوشانی کنن شوخی نیست جان بیش از 170 انسان که اکثرا ایرانی و نخبه بودن

تا جایی که اطلاعات نشان میدهد ، متراکم ترین و پیشرفته ترین شبکه های دفاع هوایی هم نقاط آسیب پذیر مشخصی را دارند که مهاجم احتمالی براساس یک اصل کلاسیک نظامی سعی می کند به بخش های ضعیف ان حمله ور شود ما اطلاعاتی در خصوص میزان حفاظت از اطلاعات در سازمان رزم یمنی ها نداریم ولی اگر تجربه های اولیه شلیک موشک بالستیک را از یمن بسمت عربستان را در نظرم بگیریم ، شاید یکی- دوسال پیش بود ( کمتر یا بیشتر ) یک کاربری در فضای مجازی بعد از انتشار ویدئوی شلیک موشک از خاک یمن ، محیط اطراف محل پرتاب را با تصاویر ماهواره ای تطبیق داده و بعد مختصات دقیق شلیک را بدست آورده بود . ظاهرا یک عده ای به کار این فرد علاقه مند شده بودند ، دفعه بعد که قرار بود یمنی ها شلیکی انجام بدهند ، سکو مورد حمله نیروی هوایی سعودی قرار گرفت . اگر احتمال کمتر از یک درصد را مبنا قرار بدهیم ، باید فرض را گذاشت که درز اطلاعاتی وجود داشته که طرف اسراییلی برای غلیظ کردن ماجرا احتمالا دست به چنین عملی زده . مراجعه به سابقه اجرای این قبیل عملیاتها ( از حمله به راکتور در حال ساخت عراق در تولوز فرانسه ) تا عملیات اوپرا ( که اتفاقا" مسیر حمله صورت بندی عبری بسمت عراق درست از شمال شبه جزیره می گذشت و میشود گفت مجدد این مسیر مورد استفاده قرار گرفته ) فرضیاتی را به ذهن متبادر می کند که باید انها را در تئوری های حمله به آرامکو در نظر گرفت قاعده اصلی به نظرم براساس اصل ذیل عمل می کند

احتمال ضعیفی نیست و محتمل است فقط سوال اینه که چطور با حمله یمنی ها هماهنگ شده یا شاید یمنی ها فقط به عهده گیرنده این داستان بودند ------------------------- خیلی در مورد اینکه چرا دفاع هوایی عربستان اینطور ضعیف عمل کرده است فکر کردم به دو نتیجه رسیدم اول حمله کننده به خوبی روی پدافند عربستان اشراف داشته و از فضاهای خالی عبور کرده و هدف را زده در این میان نیروی نفوذی در داخل خود پدافند عربستان بسیار فعال بوده است دوم علارغم بهره گیری از تجهیزات خوب و شاید بشه گفت عالی، یکپارچگی و هماهنگی در این سیستم دیده نمی شود و عملا مستقل هستند پاتریوت، اف 15، آواکس و ... برای درک مشکل نیز این سیستم مورد تست و آزمایش قرار نگرفته و به خود شبکه اعتماد بیش از حد شده است

صرفا" بعنوان یک احتمال ( هر چند ضعیف در حال حاضر )

عملیات فتح- یک تاسیسات نفتی باباگورگور ، پایگاه هوایی کرکوک ، و پالایشگاه کرکوک ، همه این ها رانیروی خودی با انتقال خمپاره انداز 120 م.م و مینی کاتیوشا به عمق خاک عراق ( با همکاری کاک جلال ) انجام داد ، حالا فرض این هست که حوثی ها همین سناریو را بر علیه سعودی انجام دادند ، البته با جنگ افزارهای مناسب تر هدایت شونده دقیق اگر فرض براین باشد که کار از داخل خاک سعودی بوده باشد ، شلیک از هر سمتی امکان پذیر هست به شعاع 70 کیلومتر/ کمتر یا بیشتر (بلحاظ حجم پرتابه ای که برای حمل به داخل خاک سعودی و هم امکان نصب و جمع کردن لانچر برای جلوگیری از کشف و عکس العمل سعودی مناسب باشد ) شاید این وضعیت ، علت غافلگیر شدن شبکه دفاع هوایی سعودی را توضیح بدهد

وزارت دفاع آمریکا جزئیات سیستم های دفاع هوایی جدیدی که قصد استقرار آن در عربستان سعودی دارد را اعلام کرده است. در پی حملات اخیر به مراکز نفتی عربستان سعودی که غرب آن را به ایران نسبت داده است پنتاگون از برنامه اعزام تسلیحات و نیروهای بیشتر به عربستان خبر داده بود. مارک اسپر، وزیر دفاع آمریکا، روز جمعه گذشته این اقدام را "دفاعی" خواند. بنا بر بیانیه روز پنجشنبه (۲۶ سپتامبر) پنتاگون، یک سیستم دفاع هوایی موشکی پاتریوت و چهار سیستم سنتینل به همراه حدود ۲۰۰ پرسنل نظامی به عربستان اعزام می شوند. سنتینل یک پدافند سه بعدی متحرک است که علیه اهداف در ارتفاع پائین از جمله هلیکوپتر، موشک های کروز و پهپاد کاربرد دارد. پاتریوت نیز توانایی مقابله با موشک‌های بالستیک تاکتیکی و موشک‌های کروز را دارد. وزارت دفاع آمریکا همچنین سیستم های دیگری را به حالت آماده باش کامل درآورده تا در صورت نیاز فورا به عربستان سعودی اعزام شوند. بنا بر بیانیه پنتاگون، این سیستم ها عبارتند از: دو پاتریوت دیگر و یک پدافند هوایی "تاد" که یکی از پیشرفته ترین سیستم های ضد موشکی بالیستیک ارتش آمریکاست. مقامات آمریکایی همچنین ابراز امیدواری کرده اند ک متحدان این کشور نیز در آینده به افزایش توان دفاعی عربستان سعودی کمک کنند. https://www.bbc.com/persian/iran-49847390

  پاسخ به سئوال شما دو جنبه دارد ، جنبه سیاسی و جنبه نظامی . وارد جنبه سیاسی نمی شوم ، چون این مساله برای خودش داستان جداگانه ای دارد ، اما بلحاظ نظامی :     طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .     پی نوشت :   1- ظاهرا" ارتش عراق در این زمینه موفقیت هایی را در بازه زمانی اجرای استراتژی دفاع متحرک  بدست آورده بود . 2- استراتژی یکم سان تزو هم چنین بود : در تاریکی و سایه حرکت کن، سرزمینهای جدا افتاده را اشغال کن، پنهان شدن پشت پرده، فقط بدگمانی ها را زیادمی کند. برای پایین آوردن گارد دشمن، باید قصد واقعی خود را زیر نقاب فعّالیتهای روزانه پنهان کنی. بدین معنی که مشاوران نظامی و استراتژیست های ارتش عراق ، با اجرای تک های ایذایی در طول جبهه با ایران ، بخصوص در غرب ،  قصد و نیّت خودشون را از سمت تک اصلی ، در جنوب پنهان کرده  و با عقب کشیدن یگانهای نخبه (گارد ریاست جمهوری ) و سازماندهی مجدد و اجرای آموزشهای رزم ترکیبی ، عملا" ما را فریب دادند .

این غوغای رسانه ای واسه سقوط هواپیمای اوکراینی فقط و فقط واسه به فراموشی سپردن افتضاح ارتش امریکا در منطقه س که نتونست از خودش دفاع کنه شما چرا توی دام اینا افتادین!!!!

از این خبر بزرگتر شکست هیمنه امریکا در جهانه شما چرا توی دام رسانه ای افتادین خبر اصلی که دیگه بهش پرداخته نمیشه پایگاه سوراخ سوراخ امریکا تو منطقه س

نکته همینجاست. شاید اون اپراتور پدافند بنده خدا در اون شرایط حساس که دستور هم گرفته اتش به اختیار ( با توجه به امکانات دشمن و هرگونه فریب سایبری یا جنگال یا سیستمهای رادارگریز و کروز و ... ) میتونه عمل کنه آخرین مقصر این ماجرا بوده باشه. عدم بستن حریم هوایی کشور* ( لااقل پروازهای بین المللی و داخلی برای یک روز ) یا چند نقطه حساس و همچنین عملکرد بعد از واقعه هست که ماجرا را تا این حد برجسته کرد. بیانیه ای اگر روز اول پس از بررسی های اولیه ( گزارش پدافند، مصاحبه با اپراتور، بازدید از سایت) صادر میشد ماجرا کاملا با امروز متفاوت میبود. * حالا باید بررسی کرد اپراتور پدافند به تنهایی اشتباه کرده یا قرارگاه هم دخیل بوده. یعنی واقعا اتش به اختیار بوده و دستور داشته یا اینکه طی یک سلسله مراتب به انجام شلیک رسیده. خود این هم مهمه چون اگر دستور آتش به اختیار بوده اون شب ( با توجه به احتمال حمله سایبری و جنگال دشمن ) حریم هوایی حتما باید بسته میشد از اونجا که یک واحد سامانه مستقل امکان اشتباهش خیلی خیلی زیاد هست.