زنان قهرمان جنگ جهانی دوم این داستان زنانی است که کار مخفیانه آنها به پیروزی در جنگ جهانی دوم کمک بسیاری کرد. خبرنگاران و پرسنل دفتر خدمات استراتژیک(O.S.S)،از جمله ویرجینیا استوارت(چهارمین نفر سمت چپ) در ژوئیه ۱۹۴۴ قبل از تاسیس آژانس اطلاعات مرکزی(CIA)، دفتر خدمات استراتژیک وجود داشت - یک سازمان جاسوسی مخفی متشکل از تقریباً 13000 آمریکایی که از سال 1942 تا 1945 اطلاعاتی را برای رئیس جمهور روزولت جمع آوری کردند و در هر عملیاتی در جنگ جهانی دوم علیه قدرت های محور ویرانی به بار آوردند.سوابق این افراد متفاوت بود.آنها به عنوان دانشگاهی، پرسنل نظامی، دانشمند، ورزشکار، فیلمساز، کشاورز و حتی برخی از محکومان وارد این سازمان شدند. آنها به عنوان جاسوس، نقشه نگار، جاعل و تبلیغ کننده خدمت می کردند. آنها کدها را می شکستند، اطلاعات نادرست را برای گمراه کردن آلمانی ها جاسازی کردند و برای منفجر کردن پل ها و خطوط راه آهن به داخل خاک دشمن می رفتند. یک سوم این افراد زنان بودند.مان دیتریش ، بازیگر،مارگارت مید،یک انسان شناس پیشگام،در صفوف آنها قرار داشتند.جولیا مک ویلیامز که بعدها با نام فامیل همسرش جولیا چایلد شناخته شد.جین والیس بورل که به یکی از اولین پرسنل C.I.A تبدیل شد.برخی از انها در حین انجام وظیفه کشته شدند. هزاران نفر دیگر بدون اینکه شناسایی شوند،موانع را شکستند و کلیشه ها را از بین بردند. Marion.A. Frieswyk که اکنون 97 سال دارد، اولین نقشه‌بردار زن اطلاعاتی C.I.A بود و آخرین عضو بازمانده O.S.S اصلی است.همچنین ویرجینیا استوارت، برای O.S.S کار می کرد.در شعبه اطلاعات مخفی در واشنگتن، ایتالیا، مصر و چین. این ها داستان های آنها مربوط به 75 سال پیش است که برای اولین بار به صورت عمومی به اشتراک گذاشته می شود. ویرجینیا استوارت او می گوید در نوامبر 1943، با داشتن مدرک لیسانس از کالج اسکیدمور، به گروهی از زنان ملحق شدم که قسم خورده بودند رازداری کنند. قبل از اینکه وارد ساختمان «کیو(Q)» شوم(که یک سازه غیرقابل قابل توجه در امتداد رودخانه پوتوماک جایی که امروز مرکز کندی در آن قرار دارد بود)تنها چیزی که در مورد دفتر خدمات استراتژیک می دانستم این بود که این دفتر کارهای جنگی طبقه بندی شده انجام می داد و برای من کاری داشت. من با قایقرانی در رود آیلند و مطالعه درباره ماجراجوی معروف سروان ایروینگ جانسون،بزرگ شدم. من آرزو داشتم که در یکی از سفرهای 18 ماهه اش در سراسر جهان به او بپیوندم. اما جهان در حال جنگ بود، همانطور که اکثر مردان جوان آمریکایی که می شناختم. خواهر بزرگترم، ادیت، که شیمی خوانده بود، به نیروی دریایی ملحق شد و من هم برای انجام همین کار درخواست دادم - اما متوجه شدم که آنها چندان علاقه ای به رشته های هنری ندارند. پدرم به من پیشنهاد داد با دوستش که در واشنگتن دارای کار دولتی است،تماس بگیرم. او این کار را انجام داد، و پس از یک سری مصاحبه که به نظر می‌رسید احتیاط و سخت‌کوشی بیش از یک رزومه طولانی اهمیت دارد، با سرپرستان جدیدم، مارگارت گریگز و ایوی بارنز، همراه با یک بیوه جنگی و یک همکار اخیراً فارغ‌التحصیل شده از دانشگاه، بنام ژان والاس، ملاقات کردم.(بعدا متوجه شدم که ژان دختر معاون رئیس جمهور هنری والاس بوده است). هر کسی کار خاصی برای انجام دادن داشت، و ایوی و مارگارت می گفتند: سخت کار کنید، راهی برای انجام کار پیدا کنید و هرگز در مورد آن صحبت نکنید. ویرجینیا استوارت در حال سخنرانی برای زنان C.I.A.در کنفرانسی که این نهاد در مارس ۱۹۸۳ میزبان آن بود. زنانی که دفتر ثبت O.S.S که شعبه ای از اطلاعات مخفی بود را مدیریت می کردند،مانند کنترل کننده های ترافیک هوایی برای گزارش های طبقه بندی شده و اسنادی بودند که ازعوامل میدانی در سراسر اروپا، آسیا، آفریقا و خاورمیانه سرازیر می شدند. ما اهمیت گزارشاتی را که دریافت میکردیم درک می کردیم.این اطلاعات در مورد تحرکات سربازان آلمانی، رادیوهای مخفی،عوامل پشت خطوط دشمن،طرح هایی برای درخواست نفوذ و تسلیحات از O.S.S بود. میزان اطلاعاتی که باید مرتب‌سازی و پردازش می‌شد با سرعت سرسام‌آوری رشد میکرد تا با شدت و مقیاس درگیری جهانی مطابقت داشته باشد. ما بخاطر این سئوال که آیا چنین کاری مناسب زنان است یا مردان متوقف نمیشدیم. ما با آنچه در اختیار داشتیم بهترین کار را انجام میدادیم و اکثر اسناد را به واحد دیگری می فرستادیم که آنجا نیز بطور کامل توسط زنان اداره میشد. بسیاری از مطالب فوق سری بود. اسناد با علامت "چشم های تنها(eyes alone") یک پروتکل متفاوت ایجاد کرد. این رابطه عجیبی بود. مردان و زنانی که فقط با اسم رمز آنها را می شناختیم به ما تکیه می کردند. تأخیر یا نقض می تواند پوشش آنها را از بین ببرد و فاجعه بارترین عواقب را به همراه داشته باشد. وقتی فهمیدم که O.S.S. در حال فرستادن زنان به خارج از کشور است، به سرپرستم گفتم: "هر وقت و هر جا که فرصتی باشد، می روم." او نام من را در لیست قرار داد و پس از هشت ماه حضور در دفتر ثبت اسناد در واشنگتن، این خبر خوب را دریافت کردم: آنها برای من در قاهره جایی داشتند. در تابستان 1944، سه هفته قبل از تولد 23 سالگی ام، در کمپ پاتریک هنری در ویرجینیا سوار کشتی نیروی دریایی شدم. دو O.S.S دیگر هم بودند.ما لباس‌های آستین بلند خاکی می‌پوشیدیم، بنابراین با 5000 سرباز کشتی‌مان که همراه آنها تعدادی از کارگران و خبرنگاران صلیب سرخ را نیز حمل می‌کرد، ترکیب می‌شدیم. می دانستیم که درباره کارمان به کسی نگوییم. اگر از شما پرسیده شود، ما فقط می گوییم: "من برای دولت کار می کنم" و موضوع را تغییر می دهیم. ما به ساحل ناپل آمدیم چند هفته در آنجا و در باری بودم ،افسر فرمانده در قاهره متوجه آن شد و مرا احضار کرد. هنگام پرواز بر فراز شمال آفریقا با هواپیمای ارتش، از میان آسمان خاکستری به پایین نگاه کردم و مسیرهای تانک را دیدم(ردپای شنی جنگ وحشتناک صحرا)جنگ از آن زمان به خارج از شمال آفریقا و به یونان و ایتالیا منتقل شد، اگرچه مصر بعنوان مقر عملیات خاورمیانه باقی ماند.هیچ چیز نمی توانست مرا برای دیدن قاهره برای اولین بار آماده کند. روی زمین، از پنجره کامیون نظامی به بیرون خیره شدم و سعی می‌کردم انواع لباس‌ها، فرهنگ‌ها و شیوه‌های حمل و نقل را ببینم، از واگن های برقی پر ازدحام گرفته تا جیپ‌ها و کالسکه‌هایی که اسب‌ آنها را میکشید. هتل شپرد، محل گردهمایی روزانه افسران انگلیسی، فرانسوی، ترک، یوگسلاوی و ایتالیایی بود که اطلاعات نظامی، سیاسی و اقتصادی را جمع آوری می کردند. مکالمات به ده ها زبان با صدای ناخوشایند کامیون ها، اسکوترها و قاطرها آمیخته میشد. قاهره چهارراه جهان بود.یک کالیدوسکوپ که همیشه در حال تغییر بود. ایستگاه صحرایی O.S.S یک ویلا تغییر یافته با یک اتاق کد در زیرزمین بود. در طبقه سوم، اتاقی مربع شکل مملو از روزنامه‌های بین‌المللی و شماره‌های مجله لایف را یافتم که با انبوهی از اعزام های گسترده سربازان پر شده بود.این نوع ثبت متفاوت از ثبتی بود که من در واشنگتن می شناختم، اما با کمک یک سرباز ارتش که به من اختصاص داده شده بود و روش هایی که از خانم ایوی در واشنگتن آموخته بودم، سیستم را در اختیار گرفتم.(متوجه این نوع سیستم ثبت شدم) مردان و زنان تمام روز وقتی سؤالی داشتند یا به دنبال منابع مرجع یا گزارش‌های محرمانه می‌گشتند به آن ساختمان وارد و خارج می شدند. یک سال بعد، من بر فراز منطقه کوهان پرواز کردم تا برای مأموریت بعدی خود در کونمینگ چین فرود بیایم.در عرض یک هفته این خبر به ما رسید:آمریکا اولین بمب اتمی را روی ژاپن انداخت.فاجعه آمیز بود.اما در ابتدا نتوانستیم جزئیاتی به دست آوریم.چه کسی می دانست هسته ای لعنتی چیست. همانطور که کلمه هیروشیما در سراسر جهان پخش شد،کماندوهای O.S.S. با چتر نجات پشت خطوط در منچوری برای آزادسازی اردوگاه اسرای جنگی ژاپنی فرود آمدند. با قریب‌الوقوع شدن تسلیم، اکثر خارجی‌های اعزام شده در چین مشتاق بازگشت به خانه بودند. من تازه آمده بودم، بنابراین تصمیم گرفتم بمانم. در یک جشن پیروزی در چین، با گیل، یک سرهنگ بریتانیایی-استرالیایی در ارتش ملی گرای چین آشنا شدم. او برای هماهنگ کردن حملات چریکی به ژاپنی ها با O.S.S همکاری می کرد.در سپتامبر، رئیس جمهور ترومن فرمانی اجرایی مبنی بر خاتمه کار O.S.S صادر کرد، اما ما هنوز اتاق هایی پر از اسناد حساس برای انتقال یا تخریب داشتیم. من دوباره به شانگهای منتقل شدم. زمانی که خانواده‌ام تلگراف من را درباره برنامه‌های عروسی‌مان دریافت کردند، من و گیل قبلاً در یک شنبه بارانی در کلیسای جامع ترینیتی مقدس شانگهای ازدواج کرده بودیم. بنابراین، سال‌های بیشتری از ماجراجویی‌ها آغاز شد، از زندگی در فیلیپین و در کوه‌های هندوراس، سه ساعت پایین‌تر از جاده‌ای آسفالت‌نشده، تا تولید و اجرای یک برنامه خبری تلویزیونی روزانه برای زنان در ایالت رود آیلند.گیل در سال 1973 بیمار شد و خیلی زود درگذشت. او شگفت انگیزترین و جذاب ترین مردی بود که تا به حال دیدم. من اخیراً سفر را متوقف کردم. چهار فرزند، نه نوه و هشت نوه من در تایلند، مکزیک و فرانسه، در هاوایی، مونتانا و آلاباما ماجراجویی های خاص خود را دارند. آنها عکس‌هایشان را برای من ایمیل می‌کنند.من هرگز به دور دنیا سفر نکردم اما نوه بزرگم، لیزا، این کار را برای من انجام داد.انهم دو برابر!! ماریون.آ.فریسویگ در داخل یک استودیوی مجسمه‌سازی با نور روشن، سطل‌های سفید شیری را هم میزدیم. اوایل سال 1943 بعد از نیمه‌شب بود. جنگ در سراسر اقیانوس اطلس در حال انفجار بود.تیم ما متشکل از شش نقشه‌بردار بود که در دفتری موقت مستقر بودیم که کارگاه ۳ طبقه یک هنرمند بالاتر از تئاتر بسته‌شده فورد در واشنگتن بود.ما در آنجا غوغا می‌کردیم. ما برای تکمیل تکلیف خود مسابقه می دادیم: یک نقشه توپوگرافی سه بعدی که زمین ناهموار سیسیل را نشان می داد. ستاد مشترک به زودی برای بحث در مورد برنامه های تهاجمی تشکیل جلسه می دهد و این قرار بود دستیار بصری آنها باشد. من یک دختر روستایی 21 ساله بودم که در ریاضیات مهارت داشتم. برنامه ریزی کرده بودم که در مدرسه ابتدایی در شمال ایالت نیویورک،در شمال شهری که در آن بزرگ شده بودم، تدریس کنم. پدر و مادرم مزرعه نخود ما را در دوران رکود از دست داده بودند و مادرم در یک خانه برادری در دانشگاه کلگیت به عنوان آشپز کار می کرد. دختران برخی از خانواده های شهر تا پایان مدرسه رفتند، اما این برای من ممکن نبود. من همیشه سر در یک کتاب داشتم و در سال 1942 از کالج معلمان ایالت پوتسدام فارغ التحصیل شدم. Marion.A.Frieswyk در واشنگتن،اندکی پس از ازدواج با همکارش هنری در سال ۱۹۴۳ پرل هاربر همه چیز را تغییر داده بود.میلیون ها نفر از آمریکایی ها بسیج شده بودند. استاد جغرافی من که ساعتی 15 سنت به من دستمزد می داد، مرا تشویق کرد که برای یک دوره تابستانی تحصیلات تکمیلی در دانشگاه کلارک که جغرافیدانان غیرنظامی را برای مشاغل جنگی آموزش می داد، درخواست دهم. من به ووستر، ماساچوست نقل مکان کردم و شش هفته را صرف یادگیری جغرافیای اقتصادی، آب و هوا و انواع مهارت های مرتبط کردم که ممکن است برای دولت مفید باشد. از 30 مرد و زن حاضر در برنامه، من و یک نیوانگلندی لاغر اندام به نام هنری، دو نفری بودیم که در یک واحد نقشه برداری جدید در دفتر خدمات استراتژیک(oss) استخدام شدیم. O.S.S. در اطراف واشنگتن به عنوان Oh So Secret شناخته می شد. تنها چیزی که می‌دانستم این بود که در کنار مغزهای بزرگ در جامعه جغرافیایی برای دولت کار جنگی انجام خواهم داد و حقوق سالانه ام 1800 دلار بود.که برای من سرمایه ای بود. سریعتر از اینکه بتوانم واشنگتن را روی نقشه پیدا کنم گفتم: بله O.S.S. غیرنظامیان را به سرتاسر جهان می فرستاد تا نقشه های موجود را تهیه کنند، در حالی که محققان جغرافیایی تجزیه و تحلیل می کردند و طراحان مدل های ۳ بعدی ان را تولید مي کردند.ما نقشه هایی می ساختیم که قرار بود به تصمیمات استراتژیک نظامی کمک کند. ما فرآیند چند مرحله ای ایجاد مدل های توپوگرافی را در کلارک تمرین کرده بودیم،در سیسیل اولین باری بود که از این تکنیک برای O.S.S استفاده کردیم. هفته‌ها را صرف پوشاندن صفحات مقوایی با نقشه‌های جزیره سیسسیل کرده بودیم .خطوط جریانی که منطقه خشکی را در هر ارتفاع پیشرونده از سطح دریا مشخص می‌کردند. سپس از اره مویی برای برش در امتداد خطوط طرح استفاده کردیم و برای هر لایه از ارتفاع، یک ورق مقوا جداگانه شکل دادیم. وقتی همه برش ها را آماده کردیم، آنها را روی هم چیدیم، دقیقاً در جای خود قرار دادیم و قالب خود را آماده کردیم. زمان خالی کردن سطل های گچ مایع در قالب وارونه فرا رسیده بود. بعداً، پس از گذشت چندین روز برای خشک شدن، قالب سفت شده را به سمت راست می چرخانیم و به سمباده زدن و رنگ آمیزی مدل می رپرداختیم.(در واقع نقشه ۲ بعدی را به ۳ بعدی تبدیل میکردند‌.مترجم) حوالی ساعت 3 بامداد، درست زمانی که می خواستیم استراحت کنیم، شخصی قالب را بررسی کرد.او صدا زد:صبر کن این کار نمی‌کند.گچ به درستی تنظیم نشده بود.مخلوط اشتباهی ریخته بودیم پس قرار بود چکار کنیم؟ ما نمی خواستیم تمام کارهایی را که انجام داده بودیم از دست بدهیم.باید از شر آن گچ خلاص شویم.اما جایی برای ریختن آن وجود نداشت.ما در بالکن طبقه سوم تئاتر فورد بودیم.بنابراین یک نفر ایده روشنی را مطرح کرد:بیایید آن را روی نرده بریزیم. ماریون فریسویک ،سمت چپ،با ۴ تن از همکارانش در مقابل ساختمان آرشیو ملی در ۱۹۴۴ هنری و همکارمان جیم به بالکن تئاتر رفتند.آن‌ها کار ما را تا بالای نرده بالا بردند و انبوهی از گچ را به جنگل‌های صندلی‌های شکسته تئاتر در زیر پاشیدند. سپس شروع کردیم به پاک کردن مقوا با پارچه، دستمال کاغذی، و ناخن!!دیوانه کننده بود، اما کار کرد.ما هرگز در باره اتفاقات آن شب به کسی چیزی نگفتیم.حتما کسی که سالها بعد برای بازسازی تئاتر حاضر شود حتما در مورد تپه های بی شکل گچ روی زمین فکر می کند!! یک تصویر ۳ در ۲ فوت ۴۰ پوندی از جزیره ای در دریای مدیترانه،اولین مدل توپوگرافی سفارشی فرماندهان ستاد مشترک بود.در ماه ژوئیه، ژنرال آیزنهاور 150000 سرباز، 3000 کشتی و 4000 هواپیما را به سیسیل فرستاد و این جزیره را در یک لشکرکشی خونین پنج هفته ای از نیروهای ایتالیایی و آلمانی تصرف کرد. تیم رو به رشد ما به تکمیل درخواست‌های نقشه‌برداری از طرف رهبران نظامی و سیاست‌گذاران ادامه داد، اگرچه ما از ان سالن خارج شدیم و به محله‌های موقت دیگری برگشتیم. ما در آرشیو ملی و ساختمان های متعلق به پنتاگون کار می‌کردیم. هر جایی که بتواند ما و تجهیزات نقشه‌برداری ما را در خود جای دهد. دفتری که ما در ان نقشه‌سازی می کردیم دفتر ازدواج ما هم بود. گفتن این که هنری و من جایی رفتیم، بسیار سخت است، زیرا جنگ بود و ما دائماً کار می کردیم. اما ما تیم خوبی ساختیم. در آوریل 1943، ما در انجا ازدواج کردیم. من یک کت و شلوار تیره پوشیدم - همان لباسی که وقتی با جوهر و گچ کار نمی کردیم در دفتر می پوشیدم. مهمانان ما 40 نفر O.S.S بودند.خانواده های ما پول سفر نداشتند. هنری یک دستبند طلای ساده به من داد و من حلقه کلاس دبیرستانم را به او دادم که او 64 سال آن را به عنوان حلقه ازدواج در دست داشت. به یاد داشته باشید که به ازای هر زن در بخش نقشه برداری حدود دو مرد وجود داشت، اگرچه نمی توانم زمانی را به یاد بیاورم که جنسیت شما بیشتر از توانایی شما برای مشارکت مهم باشد. هنگامی که رئیس جمهور ترومن O.S.S را منحل کرد. در سال 1945 ما را به وزارت امور خارجه منتقل کردند. در سال 1947، سازمان اطلاعات مرکزی (CIA)تشکیل شد و در مرکز فرماندهی O.S.S سابق مستقر شد. ما برگشتیم و نقشه برداری را ادامه دادیم. من C.I.A را در سال ۱۹۵۲ ترک کردم.وقتی آژانس به مقر خود در لنگلی، ویرجینیا نقل مکان کرد، شخصی راهروها را با نقشه های O.S.S تزئین کرد. سپس، برای بیست و پنجمین سالگی هنری، سرپرستش او را با مدل سیسیلی که در طول جنگ ساخته بودیم به خانه فرستاد.هدیه تولد عجیبی بود. بچه‌ها این مدل ۳ بعدی از نقشه سیسیل را بر اساس بلندترین آتشفشان فعال اروپا، که کوه اتنا سیسیل است، «اتنا» نامیدند. در هفته های پایانی زندگی هنری، او به خانه سالمندان نقل مکان کرد و من از خانه ای در مریلند که در سال 1950 ساخته بودیم، نقل مکان کردم. همانطور که دخترم ساندرا به من کمک می کرد تا وسایل را جمع کنم، فرش اتاق تلویزیون را پیچیدیم و مجموعه ای از وسایل را کشف کردیم. نقشه هایی که هنری در آنجا پنهان کرده بود و از طبقه بندی خارج شده بود. ساندرا نفس نفس زد. لبخند زدم. نقشه کش ها می دانند که نقشه ها در زیر فرش ها زیبا و صاف می مانند. این یک یادآوری بود از عمری که با هم گذراندیم، و اینکه چگونه همه چیز شروع شد. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://www.google.com/amp/s/www.nytimes.com/2019/03/06/magazine/intelligence-world-war-ii-oss-women.amp.html

موشک JL-2و JL-3 و زیردریایی های مرموز چین! برای اولین بار در رژه نظامی بزرگ به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین در اول اکتبر 2019، چین فناوری جدید موشک بالستیک قاره پیمای زیردریایی پرتاب (SLBM) با کلاهک هسته ای خود را به نمایش گذاشت.نام کامل این موشک ۲ Ju Lang یا Giant Wave 2 به معنای موج غول پیکر می باشد.چینی ها اطلاعات دقیقی در مورد این موشک ارائه نداده اند. اما بر طبق برخی گمانه زنی ها این موشک یک نسخه زیردریایی پرتاب از موشک دوربرد ،سه مرحله ای و سوخت جامد DF-31 است.در مجموع 12 خودرو حامل موشک های JL-2 از میدان تیان آن من، در قلب پکن عبور کردند. این پیامی به جهان بود که قدرت نظامی چین با وجود چالش های فزاینده به سرعت در حال رشد است. معاون مدیر کل رژه نظامی، در یک هفته قبل در یک کنفرانس مطبوعاتی گفته بود "همه سلاح هایی که در رژه به نمایش گذاشته خواهد شد در خدمت فعال هستند و این بیانیه نشان می دهد که این موشک به طور فعال توسط نیروهای مسلح چین مورد استفاده قرار می گیرد. توسعه این موشک‌ها پس از آزمایش موفقیت‌آمیز موتور سوخت جامد با قطر 2 متر در اواخر سال 1983 تسریع شد. این موشک ظاهراً از نظر اندازه و عملکرد تقریباً با موشک سه مرحله‌ای دوربرد TRIDENT C-4 آمریکایی قابل مقایسه است.JL-2 اولین بار در سال 2015 در زیردریایی نوع 094 مستقر و حمل شد که به معنای آن بود که برای اولین بار چین دارای قابلیت حمله هسته ای مبتنی بر دریا شده است.تا پیش از این چینی ها مجهز به موشک های کوتاه برد JL-1 محمول بر زیردریایی ۰۹۲ بودند که ارزش راهبردی کمی داشت. بر اساس برخی گزارش ها، این موشک که توسط آکادمی فناوری موتورهای موشکی چین طراحی شده است دارای پیکره بندی ۳ مرحله ای سوخت جامد میباشد و می‌تواند محموله ای به وزن ۷۰۰ کیلوگرم حمل کند که در این صورت مجهز به یک کلاهک با توان ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلو تن و یا 3 یا 4 کلاهک (MIRV) هر کدام به توان 90 کیلو تن قدرت خواهد بود. البته گزارش های دیگر حاکی از آن است که هر موشک ممکن است با شش کلاهک بارگذاری شود. طول آن بیش از ۱۱ متر و قطری حدود۲.۲ متر دارد. اکثر گزارش ها اتفاق نظر دارند که JL-2 در حدود ۷۵۰۰ تا ۸۰۰۰ کیلومتر برد دارد ولی طبق برخی گزارش ها برد آن حدود ۹۰۰۰ کیلومتر نیز تخمین زده شده است. این موشک از سامانه ناوبری ماهواره ای چینی BeiDou -اینرسی استفاده می‌کند و تخمین زده می شود که دارای دایره خطای( CEP) کمتر از 100 متر باشد. چینی‌ها زیردریایی قدیمی‌تر ساخت روسیه را که در یک بندر در ساحل شمالی چین مستقر است، برای آزمایش‌های JL-2 تغییر دادند و اولین پرتاب موشک بالستیک JL-2 در دریا در اواسط ژانویه 2001 از این زیردریایی انجام شد.این آزمایش شامل پرتاب موشک به بیرون از لوله پرتاب زیردریایی بود. چین در اکتبر 2001 و فوریه ۲۰۰۲آزمایش دیگری از JL-2 انجام داد. آزمایشی این موشک در تابستان 2004 دچار شکست شد و این شکست برنامه توسعه آن را به تعویق انداخت. در ژوئن ۲۰۰۵ طبق گزارش‌ها، SLBM جدید از یک زیردریایی هسته‌ای در آب‌های نزدیک چینگدائو شلیک شد و کلاهک آن در بیابانی در چین چندین هزار کیلومتر دورتر برخورد کرد. این موشک توسط جامعه اطلاعاتی ایالات متحده CSS-NX-4 نامیده می شد،اما بسیاری از گزارش ها حاکی از آن است که این موشک CSS-NX-5 یا سابوت نامگذاری شده است. زیردریایی کلاس ۰۹۴ تعداد ۱۲عدد از این موشک ها را حمل می کند. از سال 2019، چین حداقل 4 زیردریایی مجهز به این نوع موشک بالستیک را عملیاتی کرده است.دو زیردریایی دیگر از این کلاس نیز در حال ساخت است. هنگامی که این زیردریایی ها در حالت آماده باش بالا قرار می گیرند، می توانند پایگاه های خود را ترک کنند و در آب های ساحلی چین که توسط ناوگان چین محافظت می شود، فعالیت نمایند. سایر تسلیحات شامل شش لوله اژدر 533 میلی متری است. از اینها می توان برای درگیری با کشتی ها و زیردریایی های متخاصم استفاده کرد. با این حال، زیردریایی های کلاس ۰۹۴ به اندازه زیردریایی های غربی و روسی کنونی پنهانکار نیستند. اینها به اندازه زیردریایی های روسی کلاس دلتا III پر سر و صدا هستند که در اواسط دهه 1970 به کار گرفته شدند. برد حدود 7500 کیلومتری این موشک به معنای آنست که ممکن است هاوایی و آلاسکا (اما نه تمام خاک ایالات متحده) را در دسترس قرار دهد.مرکز اطلاعات ملی هوا و فضای نیروی هوایی ایالات متحده (NASIC) در ژوئیه 2013 مطلبی با عنوان "تهدید موشک های بالستیک و کروز" را همراه با نقشه ای منتشر کرد که پوشش JL-2 را به سختی به مجمع الجزایر آلیوتی می رساند و از هاوایی یا ایالات متحده فاصله زیادی دارد. نمونه ارتقا یافته این موشک با برد تخمینی کمتر از 9250 کیلومتر، اگر موشک ها از یک زیردریایی در حال گشت زنی در خلیج بوهای پرتاب شود، می تواند به سانفرانسیسکو برسد،اما نقاط شرق دنور و سن دیگو، با فاصله کمی بیش از 10000 کیلومتر، خارج از برد آن خواهد بود.آتلانتا، در فاصله 11500 کیلومتری و میامی که حدود 12500 کیلومتر از خلیج بوهای فاصله دارد نیز،خارج از برد آن می باشد. بنابراین چینی ها نیاز به موشکی با برد بیش از ۱۱۲۵۰ کیلومتری داشتند تا بتوانند از خلیج بوهای تمام خاک ایالات متحده را هدف گیری کنند. زیردریایی‌های مستقر در دریای چین جنوبی، شرایط دشوارتری خواهند داشت. سیاتل 11500 کیلومتر و میامی نزدیک به 16000 کیلومتر با آن فاصله دارد. در حالی که دریای چین جنوبی ممکن است سنگر جذابی باشد که JL-3 آینده ممکن است از آنجا به ایالات متحده حمله کند، JL-2 مطمئناً فاقد بردی برای انجام چنین حملاتی در هنگام حضور در دریای چین جنوبی است. در زمان توسعه این موشک ، گزارش ها مبنی بر این بود که چین در نظر دارد موشک را به گونه ای تغییر دهد که یک کلاهک ضد ماهواره را در خود جای دهد تا به آن قابلیت ضد ماهواره ای مبتنی بر دریا بدهد. گشت زنی بازدارنده زیردریایی نوع 094 با موشک های JL-2 در دسامبر 2015 آغاز شد.از سال ۲۰۱۷ ،۴۸ پرتابگر JL-2 روی زیردریایی ها مستقر شده است. Ju Lang 3 (موج غول پیکر۳) یا به اختصار JL-3 یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید چینی است که از زیر دریایی پرتاب می شود.بر اساس برخی گزارش ها ،برد آن ۵۰۰۰ کیلومتر،بیشتر از JL-2 بوده، به طوری که کل خاک ایالات متحده در محدوده برد آن قرار دارد. اولین پرتاب آزمایشی در سال 2018 انجام شد. اگرچه مقامات چین به طور رسمی این آزمایش را تایید نکرده اند. اعتقاد بر این است که موشک JL-3 در حدود سال 2021 به طور عملیاتی مستقر شده است. برخی منابع گزارش می دهند که تا سال 2022 برخی از زیردریایی های تایپ 094 چین با موشک های جدید JL-3 به جای موشک های قبلی خود مجهز شدند. JL-3 نیز مانند سلف خود یک موشک سوخت جامد است.برد موشک جدید 9000 تا 12000 کیلومتر برآورد شده است. این برد قابل توجهی نسبت به موشک قبلی۲-JL است که در ابتدا توسط زیردریایی های حامل موشک بالستیک نوع 094 چین حمل می شد. چنین بردی به زیردریاییهای چینی اجازه می دهد در حالی که از آب های ساحلی چین عملیات می کنند قلمرو ایالات متحده را در محدوده برد موشکی خود قرار دهند. این برد همچنین برای رسیدن به تمام مناطق اروپا، هند و روسیه کافی است.برخی منابع گزارش می دهند که تا سال 2022 تمام 6 زیردریایی عملیاتی نوع 094 چین برای حمل موشک های جدید JL-3 بازسازی شدند. اطلاعات موثقی از کلاهک این موشک در دسترس نیست.به گفته برخی منابع،ممکن است ۵ تا ۷ کلاهک هسته ای با قدرت ۳۵ کیلوتن برای هر کلاهک حمل کند،برخی منابع نیز گزارش داده اند که ۳ کلاهک با قدرت نسبتا بزرگتر حمل خواهد کرد. JL-3 دارای سیستم ناوبری ماهواره ای- اینرسی بوده.استفاده آن از سیستم ناوبری ماهواره ای چینی BeiDou این احتمال را قوت می بخشد که این‌ موشک جدید بسیار دقیق است و دایره خطای ان (CEP) آن نباید بیش از 100 متر باشد. موشک هسته ای JL-3 به همراه زیردریایی Type 094A در سال 2016 وارد خدمت نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق (PLA) شد. JL-3 در آینده بر روی زیردریایی‌های بالستیک نوع 096 نیروی دریایی چین مستقر میشود و این زیردریایی ها هر کدام قادر به حمل ۲۴ موشک خواهند بود. اواسط سال ۲۰۱۶ عکس هایی از یک زیردریایی هسته ای چینی اصلاح شده تایپ ۰۹۴ در وب سایت های چینی ظاهر شد.این شناور با نمونه های قبلی متفاوت بود و دارای یک برجستگی در نزدیکی بخش حامل موشک است.تغییرات دیگری در خطوط بدنه نیز وجود دارد.کاربران چینی آن را زیردریایی 094A می نامند.یکی از اولین نتیجه گیری های کاربران چینی آین بود که زیردریایی مجهز به موشک بالستیک جدید (JL-3) Ju Lang-3 است که برد بیشتری نسبت به ( JL-2) Ju Lang-2 دارد. به گفته واسیلی کاشین، کارشناس نظامی، چین یک پایگاه اصلی زیردریایی های موشکی هسته ای در جزیره هاینان ساخته است و تنها در دریای چین جنوبی، نیروی دریایی چین شانس واقعی برای تضمین ایمنی زیردریایی های هسته ای خود با موشک های بالستیک را دارد. طول زیردریایی تایپ ۹۴ حامل JL-3 حدود ۱۳۵ متر ، قطر آن 12.5 متر و توان جابجایی 11000 تن در زیر آب را دارد. آنها می توانند به حداکثر سرعت 20 گره (سطحی) و 26 گره (در حالت غوطه وری زیر آب) برسند. موشک‌های JL-2 که چینی هابرای رساندن آنها به مرحله بهره‌برداری تلاش زیادی کردند، بردی بیش از 8000 کیلومتر نداشت.این موشک ها قادر به رسیدن به آمریکا از دریای چین جنوبی نیستند، اما می توانند برای حمله به هر یک از پایگاه های آمریکا و متحدان آمریکایی آن در سراسر آسیا مفید باشند. با این حال، این موشک ها نمی توانند مشکل اصلی - بازدارندگی هسته ای آمریکا - را حل کنند. از این رو، چین بر روی موشک های جدید با برد بیشتر کار می کند.اما توسعه موشک ها و طراحی و ساخت زیردریایی های موشکی هسته ای گاهی اوقات به سختی هماهنگ می شود. اولین زیردریایی پروژه 094 چند سال زودتر از اتمام ساخت موشک های JL-2 ساخته شد. وضعیت مشابهی در روسیه زمانی رخ داد که موشک Bulava بسیار دیرتر از ساخت اولین زیردریایی هسته‌ای پروژه Borey ظاهر شد. زیردریایی تایپ 094 یک زیردریایی حامل موشک بالستیک هسته ای (SSBN) است. این نسل دوم SSBN نیروی دریایی چین است. توسعه احتمالاً در اوایل دهه 1980 آغاز شد. این شناور جانشین زیردریایی غیرقابل اعتماد Type 092 است که فهرستی از سوانح را در کارنامه خود داشت و دارای ارزش استراتژیک کمی بود. کل پروژه توسعه کلاس Type 094 محرمانه است. این زیردریایی ها از نظر ظاهری شبیه زیردریایی های کلاس دلتا III شوروی است که در اواسط دهه 1970 به کار گرفته شد. اگرچه شناورهای چینی کوچکتر هستند و موشک های کمتری حمل می کنند. حدس و گمان هایی صورت گرفته است که چین برای توسعه کلاس Type 094 از دفتر طراحی Rubin روسیه کمک گرفته است، اما این اطلاعات تایید نشده است. ساخت شناور در سال 1999 آغاز شد و در سال 2004 به آب انداخته شد. برخی منابع گزارش می دهند که اولین زیردریایی در سال 2007 عملیاتی شد و دومین فروند از این کلاس هم در همان سال به آب انداخته شد.مشکلات مختلف و اشکالات طراحی باعث شده است ساخت این شناور های حامل موشک بالستیک بر خلاف رشد سریع نیروی دریایی چین به کندی صورت گیرد. در پایان باید متذکر شد چین بالاترین سطح حفظ اسرار را در برنامه های استراتژیک بویژه زیردریایی‌ها و موشک های قاره پیمای حامل بر آنها در پیش گرفته و اطلاعات قطره چکانی موجود حاصل از تحقیقات کارشناسان و سازمان های اطلاعاتی رقیب این قدرت نوظهور شرق آسیا می باشد.اما در مجموع بر اساس شواهد غیر قابل انکار چینی ها هنوز فاصله قابل توجه در این فناوری راهبردی نسبت به همسایه شمالی خود روسیه و رقبای غربی در قاره اروپا و آمریکا دارد ولی با افزایش سرمایه گذاری ها در آینده نچندان دور به یک قدرت جدید در عرصه سلاح های استراتژیک دریاپایه تبدیل خواهد شد.  مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منابع : https://www.globalsecurity.org/wmd/world/china/jl-3.htm http://www.military-today.com/navy/jin_class.htm http://www.military-today.com/missiles/jl3.htm https://nationalinterest.org/blog/reboot/jl-3-chinas-third-generation-nuclear-missile-sub-killer-180433 http://www.military-today.com/missiles/jl2.htm

https://www.ilna.ir/fa/tiny/news-1317183 آخرین وضعیت رسیدگی قضایی به پرونده هواپیمای اوکراینی به روایت وکیل برخی از بازماندگان {ماده ۱۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری :چنانچه بازپرس، مطالعه یا دسترسی به تمام یا برخی از اوراق، اسناد یا مدارک پرونده را با ضرورت کشف حقیقت منافی بداند، یا موضوع از جرائم علیه امنیت داخلی یا خارجی کشور باشد با ذکر دلیل، قرار عدم دسترسی به آنها را صادر می کند}

شیطان پنهانکار روسی در اوکراین تحلیلی بر حضور سوخو-57 در جنگ اوکراین براساس ارزیابی های اولیه وزارت دفاع بریتانیا ، نیروی هوایی روسیه به احتمال بسیار زیاد ، ازجنگنده سوخو-57 خود در جنگ علیه اوکراین استفاده کرده است در حالی که این ادعا از سوی مستندات در دسترس قابل تایید نست ، ضمن اینکه ، خبر حضور این جنگنده برای چندمین باراست که اعلام می گردد .این منبع غربی در آخرین بروزرسانی خوداز صحنه نبرد اوکراین به شکل انحصاری بر روی حضورسوخو-57 برفراز آسمان کیف تمرکز نموده و براساس منابعی که این نهاد فاش ننموده ، حداقل از ژوئن 2022 این هواگرد در میدان نبرد بکار گرفته شده است در حالی که ادعا شده قبل از شروع جنگ در فوریه 2022 نیز فلون های نیروی هوایی روسیه در این منطقه فعال بوده اند . در همین زمینه خبرگزاری تاس به نقل از یک منبع ناشناس داخلی مدعی شده بود که حضور سوخو-57 در اوکراین ، از چیزی در حدود 2 تا 3 هفته پس از شروع جنگ آغاز شد که ارزیابی های فعلی نشان می دهد ماموریت این جنگنده ها ، تنها در داخل خاک روسیه و شلیک موشک های دوربرد هوابه سطح و یا هوابه هوا بوده است . سال 2011 / دومین نمونه تولید شده تی -50 که یکی از دهلیزهای پیشرانه آن برای آزمایش پیشرانه izdeliye 30 استفاده شد با توجه به این روند ، احتمالا عدم وجود مستندات کامل مبنی بر عملیات سوخو-57 ها در جنگ ، از همین مساله نشات می گیرد ، کما اینکه ماموریت های فوق الذکر ، با عملیات اسکادران های سوخو-35 و میگ-31 بی ام این نیرو نیز مشابهت داشته و میتوان آنها را مطابقت داد . در همین رابطه ، وزارت دفاع بریتانیا ، با انتشار تصاویر ماهواره ای تجاری که در 25 دسامبر 2022 برداشته شده ، مدعی است که حداقل 5 فروند فلون در پایگاه هوایی آختوبینسک ( نزدیک آستاراخان / جنوب روسیه ) مستقر بوده و گفته میشود این مرکز بعنوان مرکز تحقیقاتی شماره 929 تنها پایگاه عملیاتی شناخته شده سوخو-57 به نظرمی رسد واین بدان معناست که فلون ها در عملیات رزمی نیز احتمالا حضور داشته اند . با این حال ، تحلیل این مساله در ابتدا مقداری سخت به نظر می رسد چرا که آختوبینسک ، علاوه بر سوخو-57 ، میزبان سایر جنگنده های روسی نیز است و در کنار آن ، سایر فرودگاه های روسی نظیر لیپتسک نیز پذیرای این جنگنده بوده . پایگاه هوایی آختوبینسک 25 دسامبر 2022 برخی ناظران نظامی معتقدند که آختوبینسک ، مسئولیت ارزیابی رسمی جتهای رزمی و ارتقاء تجهیزات را برعهده دارد و درواقع تنها پس از تایید این مرکز ، سامانه های جدید رزمی می توانند وارد خدمت نیروی هوایی شوند در حالی که لیپتسک ماموریت ارزیابی و توسعه تاکتیکهای رزمی نیروی هوایی را برعهده گرفته . در نتیجه لیپتسک اولین سری خدمه سوخو-57 را آموزش میدهد و درنهایت جنگنده های تولیدی به همراه خدمه جدید ، در قالب هنگ 23 رزمی می بایست در خاور دور روسیه عملیاتی شوند . آختوبینسک 30 می 2019 با این پیش زمینه ، آختوبینسک تنها پایگاه سوخو-57 محسوب نمی شود و اگر هم باشد ، شواهد قابل اطمینانی در خصوص استفاده عملیاتی از آن وجود ندارد ، در نتیجه وزارت دفاع بریتانیا احتمالا مدارک قانع کننده تری را باید داشته باشد که هنوز به اشتراک گذاشته نشده است ، چرا که ایالات متحده و ناتو روند درگیریهای هوایی را از نزدیک زیرنظر دارند و تقریبا طیف متنوعی از داده های اطلاعاتی شامل تصاویر ماهواره ای ، اطلاعات سیگنالی و حتی منابع انسانی دراختیار آنهاست و اگر سوخو-57 عملیاتی شده باشد ، احتمالا اولین مراجعی خواهند بود که از آن مطلع می شوند . علیرغم تمامی شک و تردیدهای موجود ، روسها به احتمال بسیار زیاد ، به منظور اجتناب از آسیب رسیدن به شهرت و کاهش چشم انداز صادرات و بخطر افتادن فناوری حساس ناشی از دست دادن سوخو-57 های موجود ، با احتیاط بیشتری این جنگنده ها را وارد عمل نموده ، هر جند برد بالای این جنگنده ، در کنار قابلیتهای افزون تر حسگرهای استفاده شده در فلون باعث شده تا این هواگردها بدون نیاز به پرواز بر فراز خاک اوکراین ، نقش مفید خود را به اجرا گذارند .تحلیل گر بریتانیایی که گزارش وزرات دفاع را تنظیم کرده ، معتقد است که این مساله نشانه روند خطرگریزی روسها برای کاربرد همه جانبه نیروی هوایی خود در جنگ اوکراین است و این مساله با گزارش خلبان های اوکراینی که مدعی هستند روسها در اوج استفاده از نیروی هوایی خود ، تنها 24 فروند جنگنده را وارد عمل می کردند ، تقریبا منطبق است . علاوه براین ، شواهد بیشتری وجود دارد که ارتش روسیه ، نیروی هوایی خود را به شکل محدود برای نبردهای هوابه هوا وارد نبرد نموده ، بدین معنی که تاکتیسین های روسی استدلال خواهند کرد که حضور سوخو-57 در حریم هوایی اوکراین ، چه اثری می تواند داشته باشد ، وقتی امکان شلیک بسوی هدف های زمینی یا هوایی از دورن خاک روسیه وجود دارد ؟! در نتیجه عقب نگاه داشتن سوخو-57 ها شاید از یک نظر منطقی باشد ولی از سویی دیگر ، گزینه حمله مستقیم به هدف یا تلاش برای دستیابی به برتری هوایی را به نسبت کاهش می دهد . درخصوص مورد سوخو-57 ، منطبق شدن موشک هوابه هوای آر-37 ام با بردی درحدود 124 مایل برای شکست بن بست جاری در حوزه برتری هوایی اهمیت ویژه ای خواهد داشت . به گفته خلبانان اوکراینی ، این سلاح " لعنتی خطرناک " برای اولین بار در تابستان سال 2022 وارد جنگ اوکراین شد و گفته شده که یک نسخه فشرده شده آن نیز برای سوخو-57 در حال توسعه است ، با این حال روسها در حال حاضر می توانند با موشکهای آر-77-1 ، ضمن پرواز بر روی خط مرزی ، با جتهای اوکراینی درگیر شوند . آر-37 ام علاوه براین ، انتشار گزارش هایی مبنی بر توسعه موشک K-77M که بردی دوبرابری و درحدود 100 مایل را نسبت به آر-77 های فعلی به نمایش می گذارد ، امکان ایجاد خط بیشتری را برای اوکراین فراهم می کند . در حوزه حملات هوابه زمین ، سوخو-57 با مسلح شدن به مهمات KH-69 که برای انهدام اهداف کوچک و سخت سازی شده در بردهای فراتراز 180 مایل تولید شده و همچنین مهمات ضدرادار KH-58UShK با برد 150 مایل نیز برای سرکوب دفاع هوایی اوکراین میتواند عمل کند . با این حال ، نکته اصلی در این است که ناوگان عملیاتی سوخو-57 شامل 8تا 9 نمونه بعلاوه یک نمونه آزمایشی (در مجموع 10 فروند ) است که ممکن است برخی از آنها ، برای عملیات رزمی مجهز نشده باشند . بدین ترتیب ، ضمن درنظر گرفتن همه جوانب ، فلون در حال حاضر به سختی می تواند بصورت یک تغییر دهنده جریان بازی در جنگ عمل کند ، ولی حضور محدود این هواگرد در جنگ ، از دید تاکتیکی ، یک تجربه ارزشمند برای آزمایش سامانه های مختلف فلون در شرایط واقعی رزمی محسوب میشود . ضمن اینکه پیش از این ، دوفروند فلون در سوریه نیز بصورت آزمایشی بکار گرفته شد و گفته میشود تعداد ماموریتهای رزمی آن از 10 پرانه ( سورتی ) بیشتر بوده و ویدئوهای منتشره ازآن نیز مسلح شدن به مهمات KH-69 را به نمایش گذاشته بود . در همین حال ، با توجه به اینکه کرملین تنها 76 فروند فلون را سفارش داده ، عملکرد مناسب آن میتواند سفارش های بعدی را تضمین کند ، چرا که گفته می شود برنامه ریزی برای تولید نسخه سوخو-57 ام با پیشرانه های جدید به تعویق افتاده و این موتور احتمالا بر روی یکی از نمونه های موجود آزمایش خواهدشد . نیروی هوایی روسیه نیز با این دورنما ، احتمالا سرمایه گذاری بیشتری را برروی سوخو-35 و سوخو-30 اس ام خواهد نمود ، چرا که روند جذاب تری به نظر می رسد .درنهایت ، امکان تایید قطعی حضور سوخو-57 در جنگ با اوکراین وجود ندارد ولی در مجموع عملکرد ضعیف روسها در حوزه برتری هوایی ، با علم به حضور احتمالی سوخو-57 ، بخوبی قابل مشاهده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. منبع1

خوب اواخر 2022 و اوائل 2023 هر دو کشور کره شمالی و جنوبی فعال بودند دومین تست موفق پروازی ماهواره بر سوخت جامد کره جنوبی در روز 30 دسامبر انجام شد https://www.aparat.com/v/L9YnA تست راکت انداز چندگانه 600 م.م کره شمالی در روزهای 31 دسامبر و1 ژانویه تحویل دهی 30 راکت انداز چندگانه 600 م.م KN25 در حضور کیم بازدید کیم و دخترش از 12 لانچر موشک بالستیک برد کوتاه KN23 بازدید کیم از 26 موشک بالستیک میانبرد هواسانگ 12 و سر های جنگی آن منبع منبع 2 منبع3 صحبت های کیم در خصوص توسعه موشک قاره پیما سوخت جامد و پرتاب ماهواره بماند در گیری های اخیر برای ورود پهپاد های کره شمالی به کره جنوبی و اقدام تلافی جویانه کره جنوبی بماند

موشکهای دریایی قاره پیماکره شمالی واقعی یا صرفا یک نمایش! کره شمالی در رژه های نظامی اکتبر ۲۰۲۰،ژانویه ۲۰۲۱ و آوریل ۲۰۲۲، سه نوع موشک بالستیک بزرگ زیردریایی پرتاب(SLBM) به نمایش گذاشت. موشک های Pukguksong-4 و Pukguksong-5 و یک SLBM بدون نام.تا به امروز هیچ یک از این موشک ها مورد آزمایش پروازی قرار نگرفته اند و وضعیت توسعه آنها نامشخص است.این مقاله به بررسی ویژگی‌های قابل مشاهده این موشک های SLBM و ارزیابی قابلیت‌های بالقوه آنها می پردازد همچنین ارزیابی می‌کند که آیا آنها با وجود چالش های فنی که چنین برنامه ای با آن مواجه است،یک تلاش توسعه ای جدی را نشان می دهد یا صرفا یک نمایش است! این احتمال وجود دارد که SLBM هایی که از سال 2020 به نمایش گذاشته شده اند، یک برنامه توسعه میان مدت تا بلندمدت باشند. احتمال دیگری که وجود دارد آن است که کره شمالی آزمایش چنین SLBM هایی را که به طور بالقوه در محدوده بین قاره ای هستند، قبل از پایان برنامه پنج ساله (2021 تا 2025) آغاز کند، اگرچه تاخیر و عقب نشینی در برنامه امکان پذیر است. و سرانجام ابهاماتی در مورد صنعت کشتی‌سازی کره شمالی و اینکه آیا این کشور قادر به ساخت زیردریایی‌های به اندازه کافی بزرگ،برای قرار دادن SLBM‌های بزرگ مانند آنچه در رژه نظامی آوریل 2022 به نمایش گذاشته شد، وجود دارد. به منظور درک پتانسیل احتمالی SLBMهایی که توسط کره شمالی نمایش داده شده و قبلا پرتاب نشده اند، ONN اندازه گیری هایی را بر اساس تصاویر در دسترس عموم از رژه های کره شمالی انجام داد و تخمین هایی از ابعاد SLBM ها زده است. اندازه گیری قطر موشک با علامت(A) Pukguksong-4 بالا سمت چپ Pukguksong-5پایین سمت چپ.موشکSLBMناشناس سمت راست.با استفاده از ارتفاع تقریبی کامیون(B) و قطر چرخ(C) صفحه شطرنجی نیز محاسبه روی آن انجام شده است. با استفاده از قطر اندازه گیری شده Pukguksong-4 Pukguksong-5 و فاصله محورهای کامیون، طول تقریبی 3 موشک محاسبه شد. Pukguksong-5 تقریبا به اندازه تریلری است که آن را حمل می‌کند. اندازه تقریبی طول Pukguksong-4و Pukguksong-5. به دلیل وجود تصاویر محدود اندازه گیری دقیقتر قابل انجام نمی‌باشد. اندازه گیری طول SLBM ناشناخته نمایش داده شده در رژه آوریل ۲۰۲۲ نتایج اندازه گیری در جدول زیر نشان داده شده است. بر اساس این اندازه گیری های تخمینی، SLBM های نمایش داده شده توسط کره شمالی، به ویژه SLBM های بی نام که در رژه نظامی در آوریل 2022 به نمایش گذاشته شد، ابعادی قابل مقایسه با SLBM های سوخت جامد با برد بین قاره ای دارند که در حال حاضر توسط کشورهای دارای سلاح هسته ای مستقر شده اند. در جدول بالا لیست موشک های ۳ مرحله ای آمده که اکثر آنها بسیار فشرده و مجهز به چند کلاهک(MIRV)می‌باشند. در حالی که به نظر می رسد Pukguksong-4 و Pukguksong-5 دارای دو مرحله هستند، اما SLBM بدون نام احتمالاً طراحی سه مرحله ای داشته باشد، زیرا در ظاهر به اندازه کافی طول دارد تا هم مرحله سوم و هم کلاهک را در خود جای دهد.یک SLBM با چنین طراحی و ابعاد تخمینی به طور بالقوه دارای برد بین قاره ای خواهد بود. مسیر کابل نشان دهنده طول هر مرحله از SLBM بی نام است زیرا کابل ها را نمی‌توان در داخل پیشرانه قرار داد.به نظر طول و حجم کافی برای قراردادن مرحله سوم و کلاهک وجود دارد. ارزیابی اینکه کره شمالی چقدر طول می کشد تا موتورهای جامد با قطر دو متر یا بالاتر تولید کند، دشوار است زیرا اولا:کشورهای مختلف توانایی های توسعه و تولید متفاوتی دارند.ثانیا: منابع و اولویت های اختصاص داده شده به برنامه های موشکی نیز از کشوری به کشور دیگر متفاوت است.برای مثال : زمان بین آزمایش پرواز اولین موشک بالستیک میان برد سوخت جامد چین و آزمایش پرواز اولین موشک بالستیک سوخت جامد قاره پیمای این کشور ۱۸ سال (۱۹۸۱-۱۹۹۹)طول کشید.در حالی که ایالات متحده تنها ۳ سال برای تکمیل این مسیر زمان نیاز داشت.(۱۹۵۸-۱۹۶۱). ساخت یک SLBM سوخت جامد با برد بین قاره ای یک چالش طراحی و ساخت مهم است. این موشک‌ها معمولاً به مواد کامپوزیتی برای تولید بدنه سبک و با قطر بزرگ و همچنین برای ساخت مکانیزم های کنترل وضعیت پیشران (جت وین) سبک وزن با کارایی بالا نیاز دارند تا قابلیت‌های حمل بار و برد خود را افزایش دهند. بدنه موتور: هنوز مشخص نیست که آیا کره شمالی بدنه موتورهای بزرگی با قطر دو متر یا بالاتر ساخته است یا خیر. با این حال، از سال 2016، کره شمالی پیشرفت های تکنولوژیکی را در تولید موتورهای سوخت جامد نسبتا بزرگ تا قطر 1.5 متر نشان داده است.همچنین بدنه ساخته شده از مواد کامپوزیتی سبک وزن با تکنیک‌های سیم‌پیچ رشته‌ای را به صورت عمومی به نمایش گذاشته است.هیئت کارشناسان سازمان ملل گزارش داده است که محفظه موتور سوخت جامد موشک بالستیک میانبرد،پوک گوک سونگ ۲، با قطر تقریبی ۱.۵ متر با مواد کامپوزیتی ساخته شده است. کیم جونگ اون یک پوشش کامپوزیتی را در موسسه مواد شیمیایی در Hamhung در اوت ۲۰۱۷ بازرسی می‌کند. بنا بر گزارش ها، کره شمالی در حال توسعه تاسیسات تحقیقاتی و تولید موتور سوخت جامد خود است که در Hamhung واقع شده است.دولت ایالات متحده همچنین ادعا کرده است که کره شمالی به تلاش های خود برای تهیه کالاهایی با کاربردهای موشکی (از جمله مواد برای ساخت موتورهای سوخت جامد) و دانش مربوط به میکسچرهای سوخت جامد ادامه می دهد. جت وین سبک وزن: ابهاماتی نیز در رابطه با سیستم کنترل وضعیت یا جت وین ها وجود دارد، زیرا هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد کره شمالی جت وین های سبک وزن را روی موتورهای سوخت جامد خود اعمال کرده است. بر اساس تصاویر در دسترس عموم، موشک‌های بالستیک سوخت جامد کره شمالی برای کنترل پرواز خود به سطوح آیرودینامیکی و پره‌های جت (سکان‌هایی که موشک ها را منحرف می‌کنند) متکی هستند.پره های جت مکانیزم های کنترلی ساده ای هستند،اما وزن مرده‌ ای را که یک موشک باید حمل کند،افزایش می دهند و بنابراین برای موشک های بالستیک میان برد و قاره پیما به ویژه برای مراحل دوم و سوم این گونه موشک ها،چندان مناسب نیستند. کیم جونگ اون آزمایش یک موتور سوخت جامد با پره های جت (جت وین)را در مارس ۲۰۱۶ مشاهده می‌کند. مسیر های ساده شدن توسعه : تعداد کلاهک‌های هسته‌ای که یک موشک بالستیک می‌تواند حمل کند با توجه به توان حمل بار موشک و سطح کوچک‌سازی کلاهک(ابعاد) تعیین می‌شود. با ظرفیت محدود حمل بار موشک و بدون کوچک سازی قابل توجه کلاهک، افزایش تعداد کلاهک ها می تواند به سرعت از آنچه SLBM می تواند حمل کند، فراتر رود. در مقابل، یک کلاهک منفرد می‌تواند نیاز به کوچک‌سازی را کاهش دهد و چالش‌های فنی کمتری ایجاد کند و به طور بالقوه امکان استفاده از مواد پیشرفته‌تر و پیشرانه با انرژی کمتر را برای موتورهای موشک سوخت جامد فراهم کند. با در نظر گرفتن چنین محدودیت‌های بالقوه ای ، ممکن است یک SLBM بین قاره‌ای کره شمالی در ابتدا فقط یک کلاهک حمل کند.بر اساس اطلاعات در دسترس عموم،به نظر می رسد چین با طراحی موشک JL-2 برای حمل تنها یک کلاهک نسبت به موشک های بین قاره ای توسعه یافته توسط سایر کشورهای دارای سلاح هسته ای،به توانایی اولیه SLBM بین قاره ای دست یافته است. همانطور که ارزیابی شده است که کره شمالی آماده سازی برای آزمایش احتمالی هفتمین سلاح هسته‌ای خود را به پایان رسانده است،آزمایش موفقیت‌آمیز یک بمب کوچک‌تر می‌تواند نیاز به حمل بار برای یک SLBM با برد بین قاره‌ای را کاهش دهد. توسعه پلتفرم های دریایی برای حمل موشک قاره پیما: به نظر می رسد توسعه زیردریایی های کره شمالی که می توانند این موشک ها را در خود جای دهند،با تاخیر مواجه است. تا به امروز، تنها یک زیردریایی با توان حمل موشک بالستیک کوچک برای اهداف آزمایشی استفاده می شود. وضعیت یک زیردریایی بزرگتر و توانمندتر که حاصل تعقییر یک زیردریایی چینی نوع 033 است ناشناخته باقی مانده است.همچنین مشخص نیست که آیا این زیردریایی تعقییر یافته شده نوع 033 به اندازه کافی بزرگ است که بتواند از SLBM های بزرگ مانند آنچه در رژه نظامی آوریل 2022 به نمایش گذاشته شد، استفاده کند یا خیر. تائید اصالت SLBM های نمایش داده شده با توجه به عدم آزمایش پروازی برای SLBM های نمایش داده شده و چالش های موجود در توسعه SLBM های با برد بین قاره ای، این امکان وجود دارد که SLBM های ذکر شده در بالا صرفاً مدل های نمایشی باشند . این واقعیت که: 1-پوک گوک سونگ ۵ تقریبا به اندازه تریلر نمایش داده شده است. 2-طول SLBM بدون نام تقریبا به اندازه فاصله پشت کابین کامیون تا انتهای عقب تریلر است نشان می دهد که ابعاد SLBM بر اساس ابعاد تریلر ساخته شده است! کره شمالی در گذشته اقلامی را به نمایش گذاشته است که برای هدف ادعایی خود معتبر نیستند. به عنوان مثال، در جریان رژه اکتبر 2020، یک پرتابگر حامل پرتابگرهای چندگانه موشک با کالیبر فوق العاده بزرگ(MRL) به نمایش گذاشته شد. بعدها نشان داده شد که این وسیله نقلیه موشک های کروز حمله زمینی را حمل می کند. در تصویر سمت چپ خودروهای رژه مدل‌هایی از پرتاب کننده های موشک چندگانه کالیبر فوق العاده بزرگ(MRL) را در طول رژه اکتبر ۲۰۲۰ حمل می‌کنند.سمت راست:همان پرتابگر با پیکره بندی رژه،یک موشک کروز حمله زمینی را از یکی از پنج کنیستر خود شلیک می‌کند. در یک رژه نظامی در آوریل 2017، دو نوع TEL با کنیسترهای بزرگ که قبلاً دیده نشده بود به نمایش گذاشته شد. دو سامانه موشکی نمایش داده شده تا حدی شباهت هایی به ICBM های سوخت جامد چینی و روسی داشتند. از آنجایی که دو سامانه موشکی کره شمالی تا به امروز دیگر دیده نشده‌اند، مشخص نیست که آیا آنها مفاهیم اولیه موشک‌های بالستیک دوربرد سوخت جامد را نشان می‌دهند یا صرفاً برای نمایش در طول رژه بوده‌اند. تصویر دو نوع سامانه موشکی احتمالا از نوع سوخت جامد شبیه نمونه های روسی و چینی در رژه سال ۲۰۱۷ با این حال، در موارد دیگر، سیستم‌های جدیدی که برای اولین بار در جریان رژه‌های نظامی آشکار شدند، در نهایت توسط ارتش آزمایش و به کار گرفته شدند. بنابراین، آیتم‌های جدیدی که در رژه‌های نظامی کره شمالی نمایش داده می‌شوند عبارتند از: 1- اقلام ساخته شده برای صرفا نمایش در رژه 2-مدل های ساخته شده برای نشان دادن پروژه های واقعی که هنوز در حال توسعه هستند. 3-مدل هایی که نشان دهنده جاه طلبی های بلند مدت کره شمالی می باشند. بیانیه رسمی: توسعه سلاح های مافوق صوت یکی از "پنج وظیفه اصلی برنامه پنج ساله [2021-2025] کره شمالی است.در حالی که فهرست رسمی "پنج وظیفه اصلی" به طور عمومی بیان نشده است، به نظر می رسد که SLBM های سوخت جامد بخشی از "برنامه اصلی و وظایف استراتژیک در توسعه و تقویت صنعت دفاع ملی" هستند، همانطور که در گزارش KCNA به آن اشاره شده است. که به طور خلاصه به شرح زیر می باشد: ۱-تولید کلاهک های هسته ای تاکتیکی و کلاهک های هسته ای بزرگ و با بازده بالا. 2-افزایش برد ضربه استراتژیک تا ۱۵۰۰۰ کیلومتر. 3-توسعه و استقرار سلاح های سرشی مافوق صوت(HGV) در مدت زمان کوتاه. 4-توسعه موشک های بالستیک پیشران جامد زمینی و دریایی با برد قاره پیما. 5-داشتن زیردریایی های هسته ای و یک سلاح استراتژیک هسته ای زیر آبی. از زمان برگزاری کنگره هشتم، کره شمالی در سیستم های تسلیحات هسته‌ای تاکتیکی، ICBM‌های با برد 15000 کیلومتری و HGV ها پیشرفت کرده است. پیشرفت قابل مشاهده در وظایف باقی مانده هنوز نشان داده نشده است. در این رابطه، SLBM های نمایش داده شده حداقل جاه طلبی های میان مدت تا بلندمدت رهبری کره شمالی را نشان می دهند. اینکه تا چه حد « موشک‌های بالستیک پیشران جامد زمینی و دریایی با برد قاره‌پیما» در فناوری‌ها مشترک هستند، مشخص نیست. با این حال، دستورات رهبر معظم کره شمالی همیشه محقق نمی شود و در معرض تاخیر و تغییر است.به عنوان مثال:در طی آزمایش زمینی موتور سوخت مایع در سپتامبر ۲۰۱۶،کیم جونگ اون اظهار داشت که کره شمالی در چند سال آینده به مالک ماهواره های زمین ثابت(ژئو) تبدیل خواهد شد.تا ژوئیه ۲۰۲۲ این دستور انجام نشده بود.براورد شده است در طول کنگره هشتم،هیچ اشاره ای به ماهواره های زمین ثابت وجود نداشت.در عوض،دستور توسعه ماهواره های شناسایی نظامی داده شد،که بیشتر آنها از مدار زمین ثابت استفاده نمی کنند.بنابراین به نظر می رسد که این دستور بدون اعلام عمومی چنین تعقییری، کنار گذاشته شده است. نتیجه گیری : بر اساس ویژگی های نمایش داده شده،ارزیابی فنی قابلیت های بالقوه و ارزیابی اصالت SLBM های نمایش داده شده، می توان نتایج زیر را به دست آورد: 1-این احتمال وجود دارد که SLBM هایی که از سال ۲۰۲۰ به نمایش گذاشته شده اند،یک برنامه توسعه میان مدت تا بلندمدت باشند. 2-این احتمال وجود دارد که کره شمالی آزمایش چنین SLBMهایی را که به طور بالقوه در محدوده بین قاره ای هستند،قبل از پایان برنامه پنج ساله(۲۰۲۱ تا2025 ) آغاز کند،اگر چه تاخیر و عقب نشینی در برنامه امکان پذیر است. 3-همچنان ابهاماتی در صنعت کشتی سازی کره شمالی وجود دارد.مشخص نیست که آیا کره شمالی می تواند زیردریایی هایی به اندازه کافی بزرگ بسازد که بتواند موشک‌های بزرگ مانند موشک های بی نام نمایش داده شده در رژه نظامی آوریل ۲۰۲۲ را در خود جای بدهد یا نه. در پایان توضیحاتی در مورد مراجع مورد استفاده در اندازه گیری بیان شده است: روش مورد استفاده برای اندازه گیری این موشک ها عبارت است از: (1) یافتن مرجع مناسب و (2) ایجاد فضای سه بعدی در عکس ها به طوری که حاشیه خطای ناشی از پرسپکتیو به حداقل برسد. با زاویه ایده آل و تصاویر با وضوح بالا، حاشیه خطا را می توان در یک محدوده معقول کاهش داد. منابع با دقت کم، عکس های گرفته شده با زوایای نامطلوب و تصاویر با وضوح پایین منجر به حاشیه خطای بالاتری می شوند. تشکیل یک فضای سه بعدی در تصویر موشک اسکاد با قطر ۸۸ سانتیمتر تخمین زده شده است.حاشیه خطای این اندازه گیری ۱.۵ سانتی متر میباشد.مرجع تعیین قطر چرخ کامیون MAZ-543 است. مرجع اول مورد استفاده برای اندازه گیری SLBM ها قطر چرخ کامیون های نمایش داده شده بود.هر ۳ کامیون حامل SLBM ها احتمالا HOWO T7H، یک کامیون تجاری چینی هستند. نسخه استاندارد HOWO T7H روی لاستیک‌های 295/80R22.5 یا 1200R20 کار می‌کند، که قطر کلی آن‌ها به ترتیب 1.044 متر و 1.125 متر است. لوازم جانبی کامیون هایی که در رژه دیده می‌شود با کامیون های تجاری HOWO T7H چینی یکسان است.ولی کابین کامیون ها اصلاح شده هستند. نتایج اندازه گیری بر اساس لاستیک 1200R20 به عنوان مرجع مطابق با واقعیت نیست (موشک را بیش از حد طولانی و ضخیم تر از آن چه هست نشان می دهد). بنابراین، نتایج اندازه‌گیری بر اساس لاستیک‌های 1200R20 از این گزارش حذف شده‌اند، زیرا اندازه‌گیری‌ها تأیید می‌کند که تایرهای 295/80R22.5 آنهایی هستند که در طول رژه استفاده می‌شوند. مرجع دوم برای اندازه گیری SLBM ها فاصله محورها و ارتفاع کامیون بود.از آنجایی که کره شمالی کابین کامیون را اصلاح کرده است، ارتفاع کامیون اصلی T7H نمی تواند مستقیماً به عنوان مرجع استفاده شود. با این حال، ارتفاع تقریبی کامیون را می توان بر اساس فاصله بین دو محور (بین محور اول و محور دوم) تخمین زد که طول آن 3.225 متر یا 3.2 متر است. ارتفاع اندازه گیری شده سر کامیون با ارتفاع سر کامیون استاندارد T7H مطابقت دارد. ارتفاع کامیون هایی که SLBM ها را یدک می کشند و در کنار آن تصویر ارتفاع کامیون چینی T7H گزیده ای از مقاله KCNA در مورد "گزارش ارائه شده توسط رهبر معظم کیم جونگ اون در هشتمین کنگره در ژانویه 2021 : در این گزارش برنامه اصلی و وظایف راهبردی و همچنین اهمیت حیاتی توسعه و تقویت سریع صنعت دفاع ملی ذکر شده است. توسعه فناوری هسته‌ای به سطح بالاتر و کوچک‌تر و سبک‌تر کردن سلاح‌های هسته‌ای برای استفاده‌های تاکتیکی‌تر ضروری است. این امکان توسعه سلاح های هسته ای تاکتیکی را برای استفاده به عنوان ابزارهای مختلف با توجه به اهداف عملیاتی در جنگ های مدرن فراهم می کند. به این ترتیب ما قادر خواهیم بود تا با ابتکار خود تهدیدات نظامی مختلف در شبه جزیره کره را که ناگزیر با تهدید هسته ای همراه است، کاملاً مهار، کنترل و مدیریت کنیم. این گزارش همچنین دستیابی به یک قابلیت پیشرفته برای انجام یک حمله اتمی پیشگیرانه و تلافی جویانه با دقت کافی برای حمله و انهدام هر هدف استراتژیک را در برد 15000 کیلومتری تعیین کرده است. همچنین در این گزارش توسعه و معرفی کلاهک های پروازی مافوق صوت در یک دوره کوتاه، پیشبرد توسعه راکت های بالستیک بین قاره ای دریا و زمین پرتاب با موتور سوخت جامد و داشتن یک زیردریایی با انرژی هسته ای و یک سلاح راهبردی هسته‌ای زیر آبی که در افزایش قابلیت حمله هسته‌ای دوربرد اهمیت زیادی دارد اشاره شده است. در این گزارش همچنین به لزوم به دست آوردن توانایی شناسایی و جمع آوری اطلاعات بر اساس بهره برداری از یک ماهواره شناسایی نظامی در آینده نزدیک و انجام جدی ترین تحقیقات برای توسعه پهپادهای شناسایی و سایر ابزارها با قابلیت شناسایی دقیق تا عمق ۵۰۰ کیلومتری اشاره شده است.  مترجم SHAHDAD   استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://opennuclear.org/publication/emerging-capabilities-unflown-slbms-dprk?language_content_entity=en

برادلی در اوکراین آیا تحویل برادلی ، مقدمه ای برای سرازیر شدن تجهیزات سنگین زرهی به کیف خواهد بود ؟!! براساس آخرین اطلاعات منتشر شده ، اوکراین احتمالا و بزودی زرادخانه تجهیزات زرهی خود را تقویت خواهد کرد که این با تحویل احتمالی خودروهای رزمی پیاده نظام ام-2 برادلی همراه شده است . این درحالی است که آلمان نیز مدعی شده که تعداد مشخصی از نفربرهای ماردر را در اختیار ارتش اوکراین قرار خواهد داد . جو بایدن و شولز ، روسای جمهوری و صدر آعظم آلمان با انتشار بیانه ای دراین زمینه بصورت مشترک اظهارنظر کردند . در همین زمینه ، سرتیپ نیروی هوایی ، پت رایدر ، سخنگوی ارشد پنتاگون اعلام نمود که انتظار می رود بسته جدید کمک نظامی به اوکراین بزودی اعلام شود که درآن تعدادمشخصی نفربرهای زرهی برادلی نیز وجود دارد . به گفته وی ، این بسته شامل 50 دستگاه از این خودرو زرهی است و قابلیت پشتیبانی از واحدهای پیاده کیف را در عملیات آفندی و دفاعی افزایش خواهد داد . در بیانه مشترک دو کشور آلمان و ایالات متحده ، گفته شده که هر دوکشور توافق کرده اند که پرسنل ارتش اوکراین را آموزش دهند تا امکان دفاع از خود برای آنها فراهم آید . تاریخچه در جریان عملیات طوفان صحرا و به شکل خاص نبردی که بعدها به "73 شرقی " مشهور شد ، گروهبان ستاد دیوید لارنس که فرمانده یک خودروی رزمی پیاده نظام ام-2 برادلی بود دستور شلیک بسوی یک تانک تی-72 عراقی را صادر نمود و کمتر از 30 ثانیه بعد ، برجک این تانک از بدنه آن جدا شده و به هوا پرتاب شد . سپهبد اچ . آر. مک مستر که درآن زمان یک سروان زرهی محسوب می شد و فرماندهی گروهان نامبرده را برعهده داشت ، بعدها با یادآوری این واقعه چنین بیان نمود که سه دستگاه برادلی به فرماندهی ستوان مایکل پتچک ، با 4 دستگاه تی-72 برخورد نمود و همه این تانکها نیز منهدم شدند . سه نمای خودروی زرهی ام-2 برادلی به تقریب سه دهه پس از این واقعه ، قرار است 50 دستگاه نفربر ام-2 در کنار خودروهای زرهی فرانسوی AMC-10RC و ماردرهای آلمانی تحویل ارتش اوکراین شود که این بخشی از یک تلاش هماهنگ برای نیل به آرزوی دیرینه کیف به منظور دسترسی به خودروهای زرهی سنگین غربی است . با این حال ، برادلی های موصوف ، بخشی از جدیدترین بسته کمک نظامی غرب به اوکراین است که شامل 500 تیر موشک ضد زره تاو و 250 هزار تیر گلوله کالیبر 25 م.م برای توپ برادلی است و به گفته یکی از کارشناسان نظامی غربی ، برادلی به شکل دقیق ، همان چیزی است که ارتش اوکراین بدان نیاز دارد ( البته با این یادآوری که در مورد ام-777 هم همین اعتقاد وجود داشت و به محض انتشار تصاویر قبضه های منهدم شده ، این تبلیغات متوقف شد .م ) به گفته این تحلیلگر ، برادلی به واحدهای زمینی ارتش کیف کمک می کند تا پیاده نظام را با حداقل خطر در میدان نبرد جابه جا کرده و درعین حال یک پیکربندی متحرک زرهی برای شلیک موشکهای ضد زره نیز باشد . آشنایی اولیه درحالی که هنوز مشخص نشده که ام-2های تحویلی به اوکراین چگونه تجهیز می شوند ، خودروی رزمی پیاده نظام ام-2 آ-3 بردالی دومین نسخه ارتقاء یافته از 6000 برادلی تولید شده از سال 1981 است . این سامانه زرهی ، حدود 37.5 تن وزن داشته و بسته به نیاز کاربر می توان آن را به شیوه های مختلف مسلح نمود . در ارتش ایالات متحده ، برادلی تجسم مفهوم تحرک ، قدرت آتش ، ارتباطات و حفاظت برای پیاده نظام محسوب می شود که از سه خدمه و یک دهلیز برای حمل شش تا هفت سرباز بهره می برد . توپ خودکار بوشمستر ام242 با کالیبر 25 م.م جنگ افزار اصلی این نفربر ، یک قبضه توپ خودکار بوشمستر ام242 با کالیبر 25 م.م است که به یک تیربار هم محور کالیبر 7.62 م.م و یک پرتابگر دوتایی موشک ضد زره تاو نیز مسلح می گردد . نسخه ام-2آ-3 برای تطبیق پذیری بهتر با میدان جنگ مدرن ، یه یک سامانه فرماندهی و کنترل دیجیتال و آگاهی موقعیتی با قابلیت شبکه شدن در تیم های رزمی سازماندهی شده در یک تیپ زرهی نیز مجهز شده و درکنار آن نیز ، خدمه می توانند با استفاده از یکسری حسگرهایی بصری در شب یا روز محیط بیرون از خودرو را رصد کنند . به منظور حفاظت بیشتر نیز ،امکان نصب زره های واکنش پذیر انفجاری بر روی بدنه این خودروی زرهی وجود دارد که احتمالا آن را در اوکراین خواهیم دید . نیروی پیشرانه این سامانه زرهی ، یک موتور هشت سیلندر به قدرت 600 اسب بخار است که میتواند مجموع سامانه ها و پرسنل برادلی را با سرعتی در حدود 38 مایل درساعت در یک برد 250 مایلی جابه جا نموده و بدلیل ابعاد جمع و جور ، امکان حمل با هواگردهای ترابری سی -17 و سی-5 را نیز دارد . از راست به چپ : ام-3 برادلی / ام-3آ-1 برادلی / ام-2 برادلی به گفته تحلیل گران نظامی در حال حاضر سه گونه متفاوت از برادلی بصورت عملیاتی در دسترس قرار دارد . نخست خودروی رزمی پیاده نظام ( IFV) ، دوم خودروی رزمی سواره نظام ( CFV) که تعداد کمتری سرباز را حمل می کند و درعوض ذخیره بیشتری از موشکهای ضد زره را در اختیار دارد و سوم ، خودروی پشتیبانی آتش ( BFIST) است که به جای پرتابگر تاو ، با مجهز شدن به یک سامانه نشانه گذار لیزری ، بصورت یک خودروی شناسایی –رزمی عمل می نماید . شروع سخت ... خودروی زرهی برادلی برای اولین بار در سال 1988 وارد خدمت ارتش ایالات متحده شد ولی بدلایلی در ابتدای امر ، حضور آن با چالشهایی روبرو گردید و تا مدتی بعنوان یک نمونه از سیاست گذاری اشتباه ارتش در حوزه تدارکات نظامی شناخته می شد . درآن زمان برخی تحلیلگران نظامی معتقدند بودند که برادلی یک خودروی زرهی است که امکان حمل تعداد قابل توجهی سرباز را نداشته ، برای اجرای ماموریتهای شناسایی مسلح ، بیش از اندازه انگشت نما است ودرمقابل یک شبه تانک است که حفاظت زرهی کمتری داشته و توانایی حمل مهمات کافی را ندارد . در همین زمینه ، یک سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی آمریکا که چیزی در حدود 14 سال بعنوان متخصص ارشد پنتاگون در حوزه آزمایش تسلیحات فعالیت می نمود و مسسئولیت ارزیابی اولیه برادلی را نیز برعهده داشت ، به یاد می آورد که در ابتدا برادلی یک تله مرگ محسوب می شد و خدمه چندان از میزان مرگ آوری ، حفاظت زرهی ، ایمنی و بقاء پذیری آن دل خوشی نداشتند ولی بتدریج این مساله رنگ باخت و ارتش بدان علاقه مند شد و درنهایت به منظور شرکت در عملیات طوفان صحرا ، به خاورمیانه اعزام شد . نمای بُرش خورده ام-2 برادلی به گفته فرماندهان ، خدمه و ناظران نظامی حاضر در صحنه نبرد ، برادلی در صحنه جنگ عملکرد نسبتا قابل قبولی را به ثبت رساند و حتی گفته شده نرخ آمادگی 90 درصد برای ناوگان اعزامی به عملیات طوفان صحرا نیز گزارش شده است . در حوزه مرگ آوری ، نمونه هایی که توسط مراکز تحقیقاتی ارتش جمع آوری شد ، نشان میدهد که تاثیر مهمات 25 م.م توپ اصلی برادلی بر روی اهداف مختلف نسبتا مطلوب بوده و در عین حال وجود پرتابگر تاو نیز امکان درگیری با تانکهای عراقی را به خدمه ارائه می نمود . اظهارنظرهای خدمه رزمی این نفربر نیز موید آن بود که برادلی تحرک پذیری خوبی داشته و با نصب زره های بیشتر ، احساس امنیت بیشتری فراهم می گردید . شمال سوریه / اکتبر 2020 در خصوص توپ25 م.م برادلی ، گزارشی وجود دارد که درآن گفته شده ، سامانه مورد نظر اثبات نمود که در برابر طیف مختلفی از اهداف توان مناسبی را از خود به نمایش می گذارد . خدمه از این سلاح برای پاکسازی سنگرها و شلیک به خودروهای زرهی سبک عراقی استفاده می کردند ، در حالی که برای درگیر شدن با تانکها ، این توپ سلاح مناسبی محسوب نمی شود ولی گزارش هایی نیز وجود دارد که درآن چنین نبردهایی ثبت شده است . درمقابل ، مرکز تجزیه و تحلیل سامانه های رزمی ارتش ، مدعی شده که برای موثر بودن پرتابه های 25 م.م در زره تانک دشمن ، باید از فاصله نزدیک و تنها از نقاط آشیب پذیر ، آن را مورد هدف قرار داد . براساس این گزارش ، از 1730 دستگاه برادلی اعزام شده به عراق ، 20 دستگاه بطور کامل از میان رفتند که 17 مورد آنها بر اثر آتش خودی بود !!!!!!! 12 دستگاه دیگر نیز دچار آسیب های جدی شدند که بسرعت تعمیر و مجددا به صحنه نبرد بازگشتند که از این تعداد نیز 3 مورد براثر آتش خودی بود . اما در حدود یک دهه بعد ، در جریان تهاجم سال 2003 ایالات متحده به عراق ، یگان های زرهی برادلی ارتش با شرایط بسیار سخت تری مواجه شدند و در شهرهایی نظیر بغداد ، بصره و شهرک صدر چالش های عمیق تری نظیر مهمات ضد زره و مواد منفجره دست ساز منتظر آنان بود ، بطوریکه گفته می شود بین 55 تا 150 دستگاه برادلی در جریان عملیات از دست رفتند ولی تلفات خدمه ناچیز ارزیابی شد . به همین دلیل تا سال 2010 ارتش زره های واکنش پذیر انفجاری را بصورت گسترده روی این خودروها نصب نمود ، هرچند بخشی از وظایفی که پیش از این برعهده این نفربرها قرار داشت ، اکنون برعهده حدود 12000 دستگاه خضموک یا نفربرهای اصلاح شده استرایکر قرار دارد . برادلی در حال شلیک موشک ضد زره تاو هنگ 287 سواره نظام زرهی . پادگان فورت کمپل /کنتاکی پس از پایان عملیات در عراق ، برنامه بروزرسانی برادلی نیز شروع شد و ارتش با اضافه نمودن یک فاصله یاب لیزری ، سامانه ناوبری جی پی اس ، سامانه تصویربرداری مادون قرمز برای راننده و یک سامانه جدید مدیریت صحنه نبرد ، نمونه های اولیه را به نسخه ام-2آ-4 ارتقاء داده که بخشی از آنها ، از آوریل 2022 وارد خدمت شده اند که قرار است تا سال 2050 در خدمت باقی خواهند ماند . برادلی و صحنه رزم در اوکراین پس از اعلام خبر تحویل برادلی به کیف ، یک کارشناس اوکراینی تحلیلی را ارائه نمود که درآن گفته شده بود که وارد شدن ام-2 به اوکراین ، مشکل فقدان مانورپذیری و عدم انتقال پرسنل ارتش اوکراین به میدان نبرد را حل خواهد کرد ( سئوال اینجاست که انبوه نفربرهای بی ام پی یا خضموک های متنوع شرقی- غربی که تا امروز تحویل کیف شدند این مشکل را حل نکردند ؟!!!!!! ) عملیات طوفان صحرا به گفته این کارشناس اوکراینی ، تحویل این نفربر به اوکراین به معنای تحقق وعده رهبران سیاسی برای آزاد سازی کریمه و بدست آوردن توان حمل پیاده نظام به نقاط داغ میدان نبرد خواهد بود . درواقع ، برادلی ، توان زرهی مشخص در کنارقدرت آتش معینی را به ارتش اوکراین می بخشد که تا پیش ازاین وجود نداشته است !!!! به گفته وی ، تحویل موشکهای ضد زره تاو-2بی ( که برد بیشتری را به نمایش می گذارد ) میتواند اهداف ثابت و متحرک دشمن را از بردی درحدود 4500 متر مورد اصابت قرار دهد . در حالی که قابلیت حمله به اهداف زرهی از بخش فوقانی آنها نیز در ردیف قابلیتهای خاص این موشک قرار دارد . به اعتقاد این کارشناس نظامی ، عملکرد برادلی در زمین گل آلود اوکراین نیز حائز اهمیت بوده و اگر چه راه حلی برای غلبه برآن تقریبا وجود ندارد ولی خودروهای شنی داری نظیر ام-2 بهتر می توانند دراین نوع زمین ها عمل کنند . با این حال ، ارتفاع 130 اینچی این خودرو بر روی کاغذ مقداری ناخوشایند است ولی اگر بلحاظ تاکتیکی این مشکل رفع شود ، برتری بصری بهتری نسبت به خودروهای روسی بی ام پی دارد . درمقابل ، منتقدان برادلی معتقدند که ارتفاع زیاد این نفربر از سطح زمین ، ممکن است در زمین های باز ، برای خدمه مشکل آفرین باشد و این برای نفربرهای بی ام پی یک مزیت محسوب می شود ،اما وقتی قرار است با هدفی درگیر شوید ، مجبورید که بخش بیشتری از بدنه خودرو را در معرض آتش دشمن قرار دهید که مشکلات از همین جا آغاز می شود . شمال سوریه / 22 ژوئن 2021 با تمام این مسائل ، برخی کارشناسان نظامی که سابقه بسیار زیادی در یگان های مکانیزه دارند ،معتقدند که ارسال استرایکر یا برادلی به اوکراین یک تصمیم غلط است ، چرا که آموزش خدمه حرفه ای نیازمند سالها آموزش و کسب تجربه بوده و تعمیر و نگهداری این خودرو ، حتی با حضور خدمه حرفه ای نیز یک چالش محسوب می شود و بدون وجود آموزش کافی ، برادلی های تحویلی ، پس از یک دوره زمانی کوتاه ، به مانند یک غول عظیم الجثه در کنار جاده های منتهی به میدان نبرد ، متوقف خواهند شد و تحویل آنها به اوکراین ، درواقع هدر دادن منابع ارزشمند است . چرا برادلی ؟!!!!! سخنگوی پنتاگون در پاسخ به این پرسش که چرا این نفربر برای تحویل به کیف انتخاب شد ، چنین گفت که ما اکنون در نقطه ای قرار داریم که امکان تحویل این سیستم ها به اوکراین برای دفاع از خود در برابر حملات روسها وجود دارد ولی در فوریه 2022 زمانی که ارتش روسیه در آستانه ورود به کیف بود ، وضعیت متفاوتی وجود داشت و شرایط بسیار پیچیده بود . وی در پاسخ به این سئوال که چرا تانکهای اصلی میدان نبرد آبرامز به کیف تحویل داده نمی شود نیز چنین اظهارنظر نمود که این تانکها بسیار سنگین هستند ، سوخت زیادی مصرف می کنند و در مقایسه با برادلی ، تعمیر و نگهداری آنها بسیار پیچیده تر است ، در حالی که برادلی ها ، دقیق همان چیزی هستند که کیف اکنون بدان نیاز دارد تا عملیات آزادسازی کریمه صورت گیرد . پی نوشت : - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. منبع1 منبع2 منبع3

بسم الله الرحمن الرحیم در حال حاضر نیروی هوایی ایالات متحده از هواپیماهای گشتی به عنوان اصلی ترین ابزار برای مقابله با زیر دریایی های دشمنان خود استفاده می کند. عمده هواپیماهایی که به این منظور استفاده میشن P-3 و P-8A هستند. هواپمای گشت دریایی P-8A انواع تجهیزات جستجو را حمل می کند که برای جستجو و شناسایی اهداف زیر آب طراحی شده اند. برای انهدام این اهداف این هواپیما به اژدرهای MK54 مجهز هستند. محفظه داخلی این هواپیما 5 جایگاه و بر روی بالهای هم 6 جایگاه برای حمل این اژدرها وجود دارد. اژدر MK54 مجهز به سیستم چتر جهت کاهش سرعت است و ورود ایمن به آب را تضمین می کند با این حال حداکثر ارتفاع رها سازی محدود است و اگر از ان بیشتر شود سرعت برخورد بیش از حد افزایش می یابد و اژدر در لحظه ورود به آب آسیب می بیند. برای همین پوسایدون در لحظه رها سازی اژدر باید کاهش ارتفاع داشته باشد . به دلیل کاهش ارتفاع ممکن است حتی برای لحظاتی هدف از دید هواپیما خارج شود و صعود مجدد به ارتفاع هم زمان بر است. اگر جسمی از ارتفاع بالا با آب برخود کنه ، ضربه ناشی از این برخود می تواند برای جسم مخرب باشد. در این راستا معمولا اژدرها را در ارتفاعی در حدود 30 متری و یا کمتر از آن انداخته می شوند. اما دو مسئله برای هواگردی که اژدر را رها می کند به وجود می آید. 1- زیر دریایی ها به موشک هوای پدافندی کوتاه برد مجهز هستند و می توانند هواگرد را مورد اصابت قرار دهند. 2- هواپیمایی P-8A که به عنوان هواپیمای گشت دریایی انتخاب شده برای پرواز در ارتفاع های بالا طراحی شده و در ارتفاع پایین عملکرد ان به خوبی نیست یکی از گزینه ها برای رفع ایرادات استفاده از چتر برای پرتاب اژدر است . هر چند در این روش تا حدودی بحث ارتفاع رفع شده اما برد کم اژدر MK45همچنان یک مشکل در این روش است. برای رفع این ایرادات شرکت لاکهید مارتین سیستم تخلیه اژدر در ارتفاع بالا یا HAAWC را گسترش داده است. اساس این سیستم استفاده از بال ها برای افزایش برد اژدر MK45 است . در این حالت هواپیماهای P-8A و P-3 می توانند در ارتفاع بالا و فاصله زیاد از هدف اژدر های خود را رها کنند . همچنین در این طرح قرار است اژدرهای دارای سیستم HAAWC از پرتاب گرهای استاندارد نیروی دریایی هم پرتاب شوند کیت استانداری که به این منظور شرکت Raytheon توسعه داد LongShot نام دارد. به کمک کیت LongShot می توان اژدرهای 354 میلی متری ارتش ایالات متحده را از ارتفاع بین 250 تا 15000 متری رها کرد در این حالت برد آنها حتی به 90 کیلومتر هم می رسد. به کمک این سیستم اژدرها قادر خواهند بود در فاصله دور از سیستم پدافند هوایی به سمت هدف رها شوند که این مسئله باعث افزایش شانس بقای هوایپما در درگیری های احتمالی می شود. این کیت ارزان هست . دارای سیستم هدایت ترکیبی اینرسی و GPS است به راحتی بر روی اژدر نصب می شود. بعلاوه در طول مسیر هم ارتباط این سیستم با هواپیما برقرار هست و می توان برای اصلاح مسیر از این لینک استفاده کرد. برای پرتاب اژدر به کمک سیستم HAAWC هواپیماهای P-8A و P-3 نیازی به تغییر مشخصات پرواز خود( ارتفاع و سرعت ) ندارند تنش های موجود بر روی بدنه آنها کاهش می یابد و نیاز به تعمیر در آنها کمتر می شود. در نتیجه هزینه استفاده از آنها کاهش می یابد. این طرح هنوز آزمایش های خود را به اتمام نرسانده منبع1 High Altitude Anti-Submarine Warfare Weapon Capability (HAAWC) کیتLongShot توسط ریتون ساخته شده و کار آماده سازی پوسایدون برای استفاده از آن بر عهده بوئینگ هست

آیا ایران می تواند به روسیه در مورد فروش SU-35 اعتماد کند؟! گزارش‌های منابع رسمی ایالات متحده در سه ماهه پایانی سال 2022 مبنی بر اینکه روسیه و ایران قراردادی را برای فروش جنگنده‌های Su-35 منعقد کرده‌اند و تایید گزارش‌های قبلی مقامات نیروی هوایی ایران مبنی بر اینکه خرید Su-35 در دست بررسی است،این انتظار را به وجود آورده است که ۲۴ فروند اول این هواپیما در سال 2023 تحویل داده شود.انتظار می‌رود که روسیه 24 جنگنده را که پیش از خروج قاهره از این قرارداد برای نیروی هوایی مصر ساخته بود، تحویل ایران دهد،گزارش ها حاکی از اینست که،ایران ۶۴ هواپیما را بر اساس قراردادی به ارزش ۵ میلیارد دلار خریداری خواهد کردکه بخش عمده ای از هزینه های آن از طریق صادرات تسلیحات ایران به روسیه تامین خواهد شد.اگرچه فروش Su-35 اولین قرارداد برای فروش هواپیما های جنگنده روسی به ایران است، اما به دنبال سه دهه تلاش ایران بوده که به طور مداوم توسط مسکو به دلیل فشارهای غرب بر روسیه برای اجتناب از روابط دفاعی با همسایه خاورمیانه ای خود رد شده است. اگرچه انتظار می رود بدتر شدن شدید روابط مسکو با غرب پس از شروع جنگ روسیه و اوکراین در فوریه 2022، روابط روسیه با دیگر دشمنان ناتو را بهبود بخشد، انتظار می رود تهران همچنان دلایلی برای تردید در اعتماد به روسیه به عنوان یک شریک دفاعی داشته باشد. گزارش‌هایی مبنی بر اینکه مقامات ایرانی معتقدند روسیه کدهای دفاع هوایی را به اسرائیل داده است تا به نیروی هوایی اسرائیل اجازه دهد تا مواضع ایران در سوریه را در اواسط دهه 2010 مورد حمله قرار دهد، در صورت صحت، عامل دیگری است که می‌تواند ایران را به طور جدی در خردمندانه بودن اتکا به تجهیزات روسی مردد کند. با توجه به احتمال تحویل Su-35 به ایران، نگاهی به تاریخچه قراردادهای جنگنده روسیه و ایران در زیر آورده شده است: سوخو ۳۵ های ساخته شده برای مصر میگ ها و سوخوهای شوروی ایران در سال‌های 1990 تا 1991 خرید جنگنده‌های شوروی را آغاز کرد، زمانی که به مشتری اصلی جنگنده‌های ضربتی Su-24M و جنگنده‌های چندمنظوره متوسط وزن MiG-29 تبدیل شد و به ترتیب یک و دو اسکادران از هر کدام را خریداری کردند.وفات (امام)روح الله خمینی (ره)، رهبر ایران در سال 1989 راه را برای تقویت روابط امنیتی بین دو دشمن ایالات متحده هموار کرد، زیرا روابط سابقاً به دلیل خصومت آشکار با اتحاد جماهیر شوروی متشنج بود. MiG-29 در آن زمان در بسیاری از نقاط جهان تقاضای زیادی داشت و بیش از 1000 فروند آن در دهه آخر اتحاد جماهیر شوروی تولید شد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دسامبر 1991 منجر به توقف موثر تولید MiG-29 برای مصارف داخلی شد، اگرچه انتظار می‌رفت ایران همچنان به خرید خود ادامه دهد تا جایگزین جت های منسوخ F-4و F-5 دوران جنگ ویتنام شود.و گمانه زنی ها برای دستیابی به بیش از 100 جت که حدود یک سوم کل ناوگان این کشور را تشکیل می دهند،بود. به موازات MiG-29، ایران همچنین علاقه مند به دستیابی به رهگیر پیشرفته MiG-31 بود - سلف مستقیم آن MiG-25 ،در زمان عملیات توسط عراق در طول جنگ ایران و عراق تأثیر قوی بر نیروی هوایی ایران گذاشته بود.میگ ۳۱ های شوروی در اکتبر ۱۹۹۱ زمانی که در مسیر نمایشگاه هوایی دبی بودند در ایران فرود آمدند و انتظار می رفت در کنار واحدهای میگ ۲۹ به ایران صادر شوند. میگ ۲۹ ساخت شوروی بر فراز تهران تجزیه اتحاد جماهیر شوروی و همسویی مجدد مسکو با واشنگتن تحت دولت بوریس یلتسین باعث شد روسیه پس از شوروی، تحت فشار واشنگتن روابط دفاعی خود را با ایران (بر اساس پروتکل گور-چرنومیردین در سال 1995) قطع کند. نتیجه آن کاهش شدید اعتمادی بود ، که پس از سال 1989 و از دست دادن چند میلیارد دلار قراردادهای تسلیحاتی با بخش دفاعی روسیه شروع به ایجاد بین دو کشور کرده بود،در حالی که ایران پیش از این در کنار چین و هند یکی از مشتریان اصلی تسلیحات روسی بود. نتایج دیگر قطع روابط دفاعی ایران و روسیه این بود که برنامه MiG-29 بودجه مورد نیاز خود را از دست داد، روسیه تعداد بسیار زیادی از MiG-29، Su-24 و MiG-31 مازاد را در انبار نگهداری کرد، در صورتی که ایران مایل به خرید آنها بود. تلاش‌های ایران برای دستیابی به MiG-29 از منابع دیگر به طور مداوم توسط مداخلات ایالات متحده و غرب خنثی می‌شد ، نمونه بارز آن خرید کل ناوگان MiG-29 مولداوی توسط آمریکا برای پایان دادن به امکان فروش آن به ایران است. رهگیر سنگین وزن MiG-3۱ روسی دوران پوتین مدودف در دسامبر 2000، دولت جدید ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، عادی سازی روابط دفاعی با ایران را اعلام کرد و به زودی گمانه زنی ها درباره فروش بیشتر MiG-29 آغاز شد، همانطور که فروش احتمالی Su-27/30 پیشرفته تر - که قبلا به اتیوپی، اریتره، هند، چین و ویتنام فروخته شده بود. تولید مشترک احتمالی MiG-29، که قبلاً با کره شمالی در دهه 1990 انجام شده بود، نیز یک گزینه مهم در نظر گرفته شد، به ویژه پس از اینکه فروش مورد انتظار MiG-29 به کره جنوبی به دلیل فشارهای ایالات متحده بر سئول از دستور کار خارج شد. با این وجود، پس از آنچه که به عنوان نقض اعتماد از سوی مسکو در سال 1995 تلقی شد، ایران تمایلی به از سرگیری خریدها نداشت و طبق گزارش ها، دولت پوتین علاقه ایران به میگ-31 را رد کرد. علیرغم ادعاهای کرملین مبنی بر این موضوع ،این که آیا روسیه تمایلی به فروش میگ-29های بیشتری داشت یا خیر، هنوز مشخص نیست. در اواخر دهه 2000، پس از اینکه یک سفارش عمده برای سامانه‌های پدافند هوایی اس-300 در سال 2009 تحت دولت دمیتری مدودف که بر اساس گزارش ها تحت فشار غرب و اسرائیل به منظور اطمینان از حفظ توانایی ایالات متحده و متحدانش برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران در صورت لزوم متوقف شد.اس ۳۰۰ در نهایت در سال ۲۰۱۶ تحویل داده شد،البته پس از پایان تهدید حمله غرب و مدت ها بعد از اینکه ایران بیشتر به آنها نیاز داشت.خرید هواپیماهای جنگنده جدید توسط ایران به دلیل حمایت روسیه از تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل علیه این کشور در دهه 2000 که خرید جنگنده ها را ممنوع می کرد، با مانع مواجه شد. این تحریم تنها در اکتبر 2020 منقضی شد. سامانه اس ۳۰۰ ایرانی معاملات بعدی و رقابت چینی طبق گزارش‌ها، علاقه ایران به جنگنده‌های Su-35 و Su-30 در اواسط دهه 2010 نیز توسط مسکو رد شد و پیشنهاد داد فقط Su-27 با توانایی پایین‌تر را ارائه کند، اگرچه این گزارش‌ها تایید نشدند. بنابراین انتظار می رفت که ایران به جای روسیه برای نسل جدید جنگنده به چین نگاه کند،زیرا J-10C چینی برای تجهیز ناوگان ایران مناسب به شمار می رفت. هواپیماهای رزمی چینی در اواخر دهه ۲۰۱۰ به طور گسترده دیده میشد که از نظر عملکرد همتایان روسی خود را تحت الشعاع قرار داده اند،J-10C با رادار AESA ،موشک های PL-15 ،قابلیت های جنگ شبکه محور پیشرفته و پوشش های پنهانکار،قابلیت های بسیاری را ارائه می دهند که جنگنده روسی فاقد آن بودند. با این حال، شروع جنگ روسیه و اوکراین که روابط دفاعی بین مسکو و تهران را به میزان قابل توجهی تقویت کرد و همچنین توانایی ایران برای مبادله جنگنده های جدید با صادرات سخت افزار خود که روسیه اکنون به آن نیاز فوری داشت، فرصتی را برای روسیه به منظور بازگشت به بازار ایران فراهم کرد.در حالی که گزارش شده است که چین هواپیمای J-10C را به عنوان بخشی از قراردادهای مبادله پایاپای ارائه نکرده است، ایران در سال 2022 موقعیت مذاکره قوی تری نسبت به روسیه داشت که به آن اجازه می داد با محدودیت های کمی که توسط مسکو تحمیل شده بود و با هزینه اندکی، هواپیما تهیه کند. این واقعیت که دیگر مشتریان احتمالی Su-35 در سراسر جهان به دلیل فشار غرب از انجام معاملات منع شده بودند، احتمالاً روسیه را تحت تأثیر قرار داده است تا تلاش‌های غرب برای جلوگیری از صادرات سخت‌افزار پیشرفته به ایران را نادیده بگیرد. جنگنده های Su-57 (دایره قرمز) و Su-35 در حال تولید همزمان Su-35 در حال حاضر توانمندترین جنگنده روسی است که می تواند به سرعت به خارج از کشور تحویل داده شود، و اگرچه توسعه دهنده و تولید کننده این جنگنده سوخو در دهه 2010 پیش بینی کرد که ایران مشتری اصلی برای جنگنده Su-57 با قابلیت های بیشتر در دهه 2020 خواهد بود.تاخیر در برنامه Su-57 به این معنی است که آمادگی کمتری برای نبردهای با شدت بالا دارد و برای تحویل به این سرعت در دسترس نخواهد بود.اگر Su-57 پیشرفت بیشتری داشت ،این احتمال وجود داشت که ایران به جای Su-35 در سال ۲۰۲۲ برای تقویت نیروی هوایی خود، به دنبال خرید آن میرفت.با توجه به مزیت های عملکردی بسیار قابل توجهی که نسبت به نسل قبلی خود دارد انتظار می رود جنگنده پیشرفته تر برای مدت قابل توجهی قابل دوام بماند و مقرون به صرفه تر باشد.آینده خرید جنگنده های ایرانی از روسیه ،از جمله مقیاس سفارش های Su-۳۵ همچنان نامشخص است و همچنین احتمال ورود چین به بازار یا خریدهای بعدی Su-57 معلوم نیست. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/iran-trust-russia-fighter-no-deals

جنگ در اوکراین روز سیصد و هفتم الی سیصد ویازدهم بیست و نهم دسامبر 2022 الی چهارم ژانویه 2023 تضاد عجیبی هست ...!!! طبیعت ، مسیر عادی خودش را طی می کند ولی جامعه متمدن بشری ، ظاهرا علاقه ای ندارد با این روند همراه شود ....!!!! صحنه جنگ در اوکراین – بیست و نهم دسامبر 2022 1- ارتش روسیه دور جدیدی از حملات به زیرساختهای اوکراین را در شب 29 دسامبر 2022 اجرا نمود . گفته شده 69 تیر موشک کروز و 23 فروند پهپاد بسمت زیرساختهای اوکراین شلیک شده که کیف مدعی است 54 موشک کروز و حداقل 11 فروند پهپاد سرنگون شده اند . اهداف مورد اصابت در این شب شامل زیرساختهای حیاتی در لویو ، کیف ، اودسا ، خارکف و حومه دونتسک بوده که موجب پدید آمدن اختلالات گسترده در شبکه برق اوکراین شده است . علاوه براین مناطقی در سومی ، چرنیشهف ، ژیتومیر ، وینیتسیا ، خملینتسکی ، ترنوپیل ، ایوانو- فرانکیفسک ، پولتاوا ، دنیروپتروفسک و زاپوروژنیه هدف قرار گرفته است . خوب ، بعد از ماه ها تبلیغ در خصوص تحویل سامانه های توپخانه ای و موشکی به کیف برای مقابله با شمعدانی های !!!! مهاجم ، ظاهرا ارتش اوکراین ترجیح داده که به دوران جنگ دوم برگردد ترکیب هایلوکس ، نورافکن و دوشکا و دوشکاچی !!!! زنده باد خاورمیانه .... 2- رئیس اداره اطلاعات ارتش اوکراین در اظهارنظری بی سابقه اعلام نمود که جنگ دراوکراین به یک بن بست کامل تبیدل شده است . وی در مصاحبه ای که با بی بی سی صورت داده مدعی شده که دوطرف فاقد منابع کافی برای پیشروی جدید هستند . به گفته وی ، اوکراین نمی تواند روسها را در همه محورها وادار به عقب نشینی کند و به همین دلیل منتظر سامانه های جدید رزمی است و روسها نیز منابع کافی برای ادامه حمله در باخموت را نیز ندارند . 3- کارگروه بسیج نظامی کرملین برای اولین بار در 29 دسامبر تشکیل جلسه داد . ارتش اوکراین همچنان آمار های قابل توجهی را در سرنگونی شمعدانی های !!! مهاجم اعلام می کند ولی ظاهرا از این طرف ، روند شلیک ها با وجود بالا و پائین شدن های متعدد در حوزه کمیت ، همچنان ادامه دارد ...!!!! جالب هست .... شماره سریال شمعدانی ها هم محو شدند که احتمالا از لاشه های قبلی برای تایید شکارهای جدید هم استفاده کرده باشند ..‍!!!! صحنه جنگ در اوکراین – سی ام دسامبر 2022 1- ارتش روسیه مابین دو شب 29 تا 30 دسامبر 2022 با استفاده از پهپادهای ایرانی ، دور جدیدی از حملات خود را به کیف انجام داد . فرماندهی نیروی هوایی اوکراین مدعی شده که ارتش روسیه در دوشب متوالی 16 فروند شاهد-136 و 131 را بسمت اهدافی در داخل خاک اوکراین شلیک نمود که همگی سرنگون شده اند !!!!!! داداش ... اودسا کدوم طرفی هست ؟؟!!! مستقیم .... به پیچ سمت چپ در همین ارتباط ، هفت فروند پهپاد بسمت کیف شلیک شد که شش فروند سرنگون و یک فروند نیز به یک ساختمان اداری برخورد نمود . برخی منابع مدعی شده اند در یک بازه 48 ساعته ، روسها 39 فروند پهپاد شاهد 131/136 را بسمت اهدافی در عمق خاک اوکراین شیلک کرده اند که در مقایسه با دور قبلی حملات در 18 و 19 دسامبر که تنها 13 فروند پهپاد استفاده شد ، افزایش قابل توجهی را بخود می بیند . برخی رسانه های غربی مدعی هستند که شدت یافتن این نوع حملات احتمالا بدلیل دریافت محموله های جدیدی از ایران است یا اینکه روسها بدلیل امضاء قرار داد جدید ، از ذخیره های خود در حال استفاده هستند . این حملات به گفته تحلیلگران اطلاعاتی ناتو ، برای حفظ روند فشار بر روی دولت کیف و حفظ ذخیره موشکهای کروز / بالستیک فعلی ارتش روسیه برنامه ریزی شده است . 2- ارتش روسیه به ضدحملات خود در امتداد خط سواتوو- کرمینا ادامه میدهد 3- ارتش اوکراین در حال اجرای عملیات نظامی در محورهای درگیری در استان لوهانسک است . فاب-500 روسی با طراحواره نقاشی شده روی آن خطاب به روسها .... لطفا از روی فینیکس کپی نزنید 4- درگیری ها در آودیووکا- باخموت همچنان ادامه دارد ولی گفته می شود از شدت درگیری ها نسبت به روزهای گذشته کاسته شده است . اورلان-10 مسلح شده که به غنمیت ارتش اوکراین درآمده این پهپاد به دو بخش حامل نارنجک های ترکش شونده که روی بالها نصب شده مجهز می گردد 5- منابع محلی از تبدیل آرایش دفاعی ارتش روسیه در آفند در استان زاپوروژنیه خبر داده اند . بدون شرح پیگیری روند MDCOA : 1-الکساندر ولوفوویچ ، رئیس شورای امنیت ملی بلاروس در 30 دسامبر 2022 مدعی شد که ارتش بلاروس و روسیه براساس توافقنامه 1997 می توانند یک نیروی مشترک نظامی را ایجاد کنند که مراحل اولیه آن در جریان ملاقات میان وزیر دفاع روسیه و وزیر دفاع بلاروس انجام شده است . این روند ، تازگی ندارد ولی حذف یکسری محدودیتها در اندازه و ترکیب نیروی نظامی مورد نظر می تواند منجر به افزایش توان رزمی دو کشور شود . هویتزر خودکششی دانا- ام-2 کالیبر 152 م.م تحویل ارتش کیف می شود با این حال هنوز نشانه ای برای ورود به این فاز دیده نشده ،اما روسها تا امروز برای تامین نیروی انسانی خود بر روی ظرفیتهای آموزشی خود بیشتر تکیه کرده اند و درصورت محقق شدن این مساله ، ممکن است بخشی از تحلیل های فعلی را دچار تغییر نماید . در همین رابطه ، وزارت دفاع روسیه در 30 دسامبر ، یک واحد تانک ناشناس ، جمعی ناحیه نظامی غربی را به نمایش گذاشت که در یک پادگان آموزشی غیر قابل شناسایی در بلاروس مستقر بوده و در حال تمرین قرار دارند . ارتش اوکراین ادعا کرده که این تصویر متعلق به نخستین سری مهمات تولیدی داخلی این کشور برای واحدهای توپخانه است در تصویر مهمات شدید الانفجار 152 م.م قابل رصد می باشد صحنه جنگ در اوکراین – سی و یکم دسامبر 2022 1-سخنرانی پوتین در شب سال نو میلادی نشان میدهد که پوتین در خصوص توجیه روند جامعه روسیه در خصوص جنگ دراوکراین همچنان تردید دارد و تلاش می کند تا این روند را بهبود بخشد . وزارت دفاع اوکراین مدعی است که ارتش روسیه ماهانه امکان تولید 30 تیر موشک کروز خا-101 و چیزی در حدود 10 تا 15 تیر موشک کروز کالیبر را اکنون در اختیار دارد 2- سخنرانی سالانه پوتین از ستاد فرماندهی منطقه جنوب روسیه اجرا شد که بخشی از تلاش های کرملین برای دادن وجه رهبر زمان جنگ به رئیس جمهوری فعلی روسیه است . تا ژانویه 2023 ارتش کانادا چیزی در حدود 39 دستگاه نفربر 8×8 LAV ACSV سوپربیسون را به ارتش اوکراین تحویل داده 3- برخی منابع اطلاعاتی مدعی هستند که روسها در حال انتقال ذخایر مهمات توپخانه از نواحی نظامی خود به صحنه جنگ در اوکراین هستند تا پشتیبانی از عملیات نظامی در اوکراین را سرعت بخشند . رئیس اداره اطلاعات اوکراین اعلام نمود که ارتش روسیه با مشکلات قابل توجهی در خصوص مهمات توپخانه در محورهای مختلف جنگ در اوکراین روبرو هستند که این روند تا مارس 2023 تشدید خواهد شد . به گفته وی ارتش روسیه پیش از این روزانه 60 هزار گلوله توپ استفاده می کردند ولی اکنون متوسط کاربرد به روزانه بین 19000 تا 20000 گلوله رسیده است . به همین دلیل انبارهای نظامی بلاروس در حال بررسی به منظور انتقال مهمات قابل استفاده بوده تا از آنها برای پشتیبانی از عملیات نظامی استفاده شود . گفته شده ارتش فرانسه تعداد نامشخصی از خودروهای زرهی AMX-10 RC را به ارتش اوکراین متقبل شده است به گفته وزارت دفاع بریتانیا ، ارتش روسیه احتمالا با مشکلاتی در تامین مهمات برای اجرای عملیات نظامی در مقیاس وسیع روبرو شده و اگر خبر انتقال مهمات از بلاروس صحت داشته باشد ، می توان حدس زد که شروع عملیات از شمال اوکراین تا حدودی بعید خواهد بود . ( البته یک نکته هم هست ... معمولا وقتی عملیات عمده ای قرار نیست رخ بدهد و تنها آتشباری محدود به خطوط مقدم باشد ، عقل حکم می کند که از مهمات بی جهت استفاده نشود و کاهش میزان مصرف مهمات الزاما به معنای کمبود نیست مگر اینکه از داده های دقیق تری از لجستیک روسها وجود داشته باشد ... .م ) یک نمونه از استراتژی فریب " روستای پوتمکین" در ارتش روسیه کامیون های حامل سوخت بصورت خودروهای سنگین حامل چوب درآمده تا امکان تردد و تحرک بیشتر آنها در صحنه نبرد ، بدون برانگیخته شدن حساسیت دیده بانهای اوکراینی فراهم شود 4- عملیات ارتش روسیه در شرق استان زاپوروژنیه و محور جنوبی جنگ ادامه دارد . 5- وزیر دفاع اوکراین مدعی شده که روسها در حال برنامه ریزی برای کلید زدن دور جدیدی از بسیج محدود برای جنگ هستند . در همین زمینه منابع اوکراینی گزارش می دهند که کرملین برای دور جدید بسیج نظامی آماده می شود و برای این کار ابتدا مرزها بسته شده و خروج مردان از بلاروس و روسیه ممنوع خواهد شد ( احتمالا بخشی از عملیات روانی برای تحریک مخاطبان روس .م ) با این حال ستاد کل ارتش اوکراین اعلام کرده که دفاتر استخدام ارتش روسیه در کریمه ، در حال تهیه فهرستی از افراد با تابعیتهای مختلف مشمول بسیج تا انتهای ژانویه 2023 هستند . وزارت دفاع روسیه پیش از این اعلام کرده بود که جذب نیروی وظیفه در پائیز 2022 با پیوستن 120 هزار نفر بطور رسمی پایان یافته و از این تعداد ، 450 نفر از نیروهای متخصص به شرکتهای علمی و کارخانه های تولید جنگ افزار اعزام شده اند . خودروهای زرهی روسی در حال انتقال به خاک بلاروس صحنه جنگ در اوکراین – یکم و دوم ژانویه 2023 1-ارتش اوکراین مدعی شده که تمامی پهپادهای مهاجم روسی در دو شب متوالی 31 دسامبر 2022 الی 2 ژانویه 2023 رهگیری و منهدم شده است . برخی معتقدند که این حملات هنوز برای ملی گرایان روسی رضایت بخش نیست و انتقادات آنها همچنان ادامه دارد . نیروی هوایی اوکراین در 1 ژانویه 2023 اعلام نمود که ارتش این کشور 45 فروند پهپاد مهاجم روسی (شاهد 136 ) را سرنگون نموده و سامانه NASAMS آمریکایی برای دفاع دربرابر این تهدید استفاده می شود . این منبع مدعی شده که در شب اول و دوم ژانویه 39 پهپاد را سرنگون نموده ، در حالی که در شب دوم مجددا 27 فروند دیگر را به این تعداد اضافه نمود . در همین زمینه ارزیابی واحد اطلاعاتی ارتش اوکراین نشان می دهد که روسها تنها برای 2 تا 3 حمله دیگر ، موشک کروز در اختیار دارند . نفربرهای اهدایی M113AS4 ارتش استرالیا به اوکراین 2- حملات ویرانگر سامانه های هیمارس به یک پایگاه ارتش روسیه در ماکییوکا در استان دونتسک که در 31 دسامبر صورت گرفت ، سیل انتقادات را مجددا بسوی ستاد کل ارتش این کشور سرازیر نمود ولی گفته شده وزارت دفاع روسیه این نقص را متوجه مقامات نظامی استان دونتسک دانسته اند . ظاهرا ارتش فرانسه مهمات خوشه ای جدیدی را با شناسه 155 BONUS به اوکراین تحویل داده که مشترکا توسط فرانسه و سوئد تولید می شود هر تیر از این مهمات ، دو مهمات فرعی را با خود حمل می کنند که با مجهز شدن به حسگرهای چندبانده مادون قرمز و لایدار اهداف خود را پیدا کرده و بدان اصابت می کند با این حال وقتی تحلیل های مختلف رصد گردید ، نتیجه گرفته شد که تعداد مهمات تحویلی محدود بوده ( تا این لحظه البته .. ) ستاد کل ارتش اوکراین مدعی شده که حملات موشکی به یک مرکز تجمع نیروهای روسی در ماکوییکا باعث انهدام حداقل 10 سخت افزار نظامی شده و رقم تلفات انسانی را تا 400 نفر و 300 مجروح اعلام کرده است . این حمله که به مدرسه فنی شماره 19 که تنها 13 کیلومتر با خطوط مقدم فاصله داشته ، صورت گرفته است ولی روسها متقابلا اعلام کرده اند که اصابت 4 راکت از شش راکت شلیک شده باعث کشته شدن 63 نفر در این مقر شده است . برخی منابع نیز این رقم را تا 110 نفر کشته و 100 زخمی نیز اعلام نموده اند . 3- ارتش روسیه به تلاش های خود در محور سواتوو ادامه می دهد ولی تا امروز این تلاش ها نتیجه ای در بر نداشته است . محور باخموت و یگانهای ارتش اوکراین که دراین محور مستقر هستند 4- ارتش اوکراین مدعی شده که روسها در بازطراحی خطوط خود در محور شرق اوکراین هستند و درمقابل سرعت آتشباری توپخانه خود را نیز افزایش داده اند . 5- ارتش روسیه در حال تقویت خطوط تماس خود در خطوط مقدم محور خارکف- سورسک بوده و گفته می شود که واحدهای جدیدی به این منطقه اعزام شده است . بدون شرح ... صحنه جنگ در اوکراین – سوم ژانویه 2023 1-پوتین ابلاغیه ای را به مقامات ارشد روسی صادر نمود که در آن شیوه های پرداختهای نقدی به پرسنل نظامی روسیه و تبلیغ برای ادامه جنگ ذکر شده . 2- پریگوژین در خصوص عدم پیشرفت سریع واحدهای واگنر در باخموت توضیحاتی را ارائه داد و تلاش نمود تا روند فعلی را توجیه کند . وی در مصاحبه ای مدعی شد که در حال حاضر امکان شکستن خطوط دفاعی ارتش اوکراین در باخموت وجود ندارد و هر خانه تبدیل به یک دژ شده و ارتش اوکراین در هر 10 متر از خیابان های این شهر یک خط دفاعی ایجاد کرده اند و واحدهای واگنر مجبورند خانه به خانه و ساختمان به ساختمان را برای پیشروی پاکسازی کنند . وی در اکتبر 2022 مدعی شده بود که نیروهای این گروه روزانه 100 تا 200 متر دراین شهر پیشروی می کنند . با این حال وی برای توجیه این روند بیان نموده که کمبود خودروهای زرهی قابل مشاهده است و مهمات کالیبر سبک امکان مجبور کردن نیروهای مدافع برای ترک خطوط خود را ندارد . بدون شرح ... صحنه جنگ در اوکراین – چهارم ژانویه 2023 1-رسانه ها و میل بلاگرهای روسی همچنان در حال انتقاد از پاسخ رسمی وزارت دفاع در خصوص حمله موشکی اوکراین به یک مقر ارتش روسیه و کشته شدن 63 نفر از پرسنل روسی هستند . وزارت دفاع روسیه مدعی شد که استفاده پرسنل از تلفن های همراه ، برخلاف ممنوعیت های موجود که گفته شده روشن کردن آن در محدوده مشخصی از خطوط تماس با دشمن با محدودیت هایی باید صورت گیرد ، باعث بروز این حادثه شده در حالی که تعداد کشته شدگان از 63 نفر به 89 نفر افزایش پیدا نموده است . با این حال ، این توجیه خشم میل بلاگرهای روسی را برانگیخته و معتقدند که مقصر دانستن تلفن های همراه و صاحبان آنها در قرن 21 درست نیست بلکه سهل انگاری فرماندهان عامل این رویداد بوده است . تهدید از شرق ؟!!! با توجه به 2 دور حمله پهپادی به پایگاه هوایی انگلس و چند زیرساخت نظامی ارتش روسیه در داخل خاک این کشور ، برخی از میل بلاگرهای روسی در حال امکان سنجی تغییر جهت تهدید علیه روسیه از غرب به شرق هستند . به گفته این دسته از میل بلاگرهای روسی اداره اطلاعات ارتش اوکراین در حال برنامه ریزی برای اجرای حملات به زیرساختهای حیاتی روسیه در شرق این کشور است . این تحلیلگران معتقدند که مجموعه از زیرساختهای تولید هواپیما از جمله خط تولید سوخو-35 و سوخو-57 که بر روی فناورهای پیشرفته ای مشغول کار هستند و از هم اکنون در حال تولید سوخو-57 است که تا انتهای سال 2024 می بایست 22 فروند و تا سال 2028 76 فروند از این جنگنده را تحویل نیروی هوایی روسیه دهد ، ممکن است آماج حملات اوکراین قرارگیرد . این درحالی است که خطر حمله به سوخو-35 هایی که قرار است تحویل نیروی هوایی ایران شود نیز وجود دارد . ضمن اینکه خط تولید بالگردهای تهاجمی کاموف-52 نیز در این مناطق قرار داشته و با توجه به تلفات این بالگردها در اوکراین ، حمله به این مراکز می تواند یک تهدید جدی باشد . این دسته از ناظران نظامی معتقدند که حملات گروهی پهپادها از روی کشتی های غیرنظامی در دریای ژاپن یا اقیانوس آرام که می تواند در اجاره شرکتهای ساختگی باشد ، امکان پذیر بوده و پهپاد Mugin-5 چینی که درارتش اوکراین نیز موجود است ، نامزد اصلی برای این کاردر نظر گرفته شده . این مساله در خصوص پایگاه زیردریایی های هسته ای روسیه در خاور دور نیز می تواند مصداق داشته باشد . دراین میان برخی میل بلاگرهای روسی مدعی هستند که اگر چه استفاده افراط آمیز از تلفن های همراه ممکن است یکی از عوامل این حمله بوده باشد ولی تمرکز وزارت دفاع روسیه روی این عامل درست نیست . به گفته این افراد ، یک ارتش مدرن اگر به درستی سازماندهی شده و آموزش دیده باشد ، نباید اجازه همگرا شدن عواملی را دهد که که دراین حادثه نقش داشته اند . در نهایت این فرماندهی ارتش روسیه است که سازماندهی و استقرار نیروهای روسی در منطقه نبرد را برعهده دارد و مسئولیت حضور این نیروها در مواضع غیرتاکتیکی ( اشاره به محل مورد اصابت که یک مدرسه فنی بوده .م ) و درنزدیکی یک انبار مهمات و در برد توپخانه دشمن ، برعهده فرماندهان ارشد و میانی قرار دارد . 2- اداره اطلاعات ارتش اوکراین اعلام نموده که ارتش این کشور قصد دارد در بهار 2023 یک ضدحمله سرتاسری را در اوکراین انجام دهد ( نکته : چرا کیف دائم سعی دارد روی تاریخ و گستره این حمله تاکید کند ؟؟ اتفاقی افتاده یا قرار هست رُخ بدهد ؟؟ این برای چندمین بار در طول یکماه گذشته است که این ادعا مطرح می شود ) رصد سامانه توپخانه ای LRU فرانسوی در اوکراین - ژانویه 2023 https://www.aparat.com/v/Hx01q 3- ارتش روسیه به شکل فزاینده ای در حال وابسته شدن به پهپادهای ساخت ایران برای حمله به زیرساختهای اوکراین است و همکاری دوجانبه بین تهران و مسکو ، به منظور تامین تعداد بیشتری از سامانه های تسلیحاتی با دقت بالا توجه منابع غربی را بخود جلب نموده است . 4- ارتش روسیه در حال تقویت واحدهای خود در مقابل شهر خرسون در جنوب اوکراین است . تی-80 بی وی ام با تور استتار در یک پادگان آموزشی ارتش روسیه 5- برخی تولیدکنندگان خصوصی سلاح در روسیه ، به انتقاد از روند عملیات نظامی در اوکراین ادامه می دهند . منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 منبع5 منبع6 8- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 9- جمع آوری دیتاهای این پست از ساعت 7:30 بعداز ظهر روز پانزدهم تا ساعت 54 دقیقه بامداد روز شانزدهم دی بدلیل سرعت بسیار پائین اینترنت ، عدم کارایی مناسب ابزارهای خاص برای دسترسی به تصاویر و ویدئوها ، طول کشید .. برای ثبت در تاریخ و حافظه میلیتاری که حتی این شرایط بد هم باعث نشد تا روند تحلیل متوقف بشود ..

سبقت گرفتن چین ازایالات متحده،ناتو وروسیه! سال 2022 یکی از پرحادثه‌ترین سال‌ها برای امور نظامی از زمان پایان جنگ سرد بود، نه تنها به دلیل وقوع یک جنگ تمام عیار بین روسیه و اوکراین، که با پشتیبانی بسیار گسترده و کمک‌های پرسنلی بزرگ از سراسر ناتو به اکراین همراه شد،بلکه همچنین به دلیل تحولات موازی در سراسر جهان که شاید مهم ترین آنها در شرق آسیا باشد.ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) به تثبیت موقعیت خود به عنوان یک رقیب کاملاً هم‌تراز برای ارتش ایالات متحده ادامه داده است - موقعیتی که روسیه به سرعت در بسیاری از زمینه های توانمندی های متعارف خود، از دست می دهد. اگرچه توجه غرب به شدت بر درگیر کردن نیروهای روسی در اروپای شرقی متمرکز شده است،. تنش‌های چین-ایالات متحده و در حالت گسترده تر چین-ناتو با جلب حمایت بیشتر ایالات متحده از ژاپن و استرالیا و تا حد بسیار کمتری از سوی دولت جدید کره جنوبی در تلاش برای حفظ سلطه غرب در شرق آسیا، همچنان قابل توجه است. اطلاعات جدید قابل توجهی در مورد پیشرفت چین و ایالات متحده در مورد اولین جت های جنگنده نسل ششم جهان به دست آمده است و مقامات آمریکایی همچنان نگرانی های خود را در مورد برنامه رقیبشان ، چین مطرح می کنند. هر دو کشور به طور فزاینده ای از نظر هواپیماهای جنگی که در اختیار دارند در لیگی کاملاً مختص خودشان ظاهر می شوند و آنها تنها کشورهایی هستند که اسکادران های جنگنده نسل پنجم با قدرت کامل را به کار می گیرند و در حال توسعه نسل بعدی بمب افکن های رادارگریز هستند که انتظار می رود به طور همزمان به خدمت وارد شوند. همزمان پس از این دو ، روسیه برای اولین بار جنگنده های نسل پنجم را برای نبرد مستقر کرده است در حالی که کره جنوبی جنگنده نسل پنجم خود را برای اولین بار در ماه ژوئیه به پرواز درآورد و این کشور را به چهارمین کشوری تبدیل کرد که این کار را انجام داده و همچنین این کشور با فروش ده ها میلیارد دلاری به کشورهای ناتو، خود را به عنوان صادرکننده پیشرو تسلیحات در جهان تثبیت نموده است. در حالی که چین و ایالات متحده در رقابت خود برای کسب مزیت کیفی در هوانوردی نظامی و همچنین در رقابتی که چه کسی می‌تواند سیستم‌های جدید را زودتر وارد خدمت کند،در رقابت باقی می مانند، جزئیات جدیدی از ناوگان چین که در سال 2022 فاش شد، مزیت‌های صنعتی عظیم این کشور را روشن می‌کند. در حال حاضر تمام جنگنده های در حال تولید در بزرگ ترین مقیاس در جهان، به غیر از اف-35 آمریکایی، در چین ساخته می شوند که شامل دو کلاس جی-20 و جی-16 سنگین وزن است. در حالی که چین مدت‌هاست که نسبت به ایالات متحده یا هر کشور همسو با ایالات متحده، به استثنای عربستان سعودی، نسبت بسیار بیشتری از جنگنده‌های سنگین‌وزن را در ناوگان خود مستقر می‌کند، نمایشگاه هوایی ژوهای ۲۰۲۲ نشان داد که ناوگان سنگین وزن چین به احتمال زیاد نه تنها از ایالات متحده،بلکه از ناوگان ناتو و روسیه در مجموع پیشی می گیرد.تخمین زده می‌شود که چین تقریبا ۳۰۰ جنگنده J-16 و بیش از ۲۰۰ جنگنده J-20 را در کنار مدل های قدیمی تر،از جمله نزدیک به ۳۵۰ جنگنده J11s و ۵۰ فروندJ15s و ۹۸ فروند سوخو ۳۰و ۲۴ فروند سوخو ۳۵ اس روسی در اختیار دارد.همچنین گمان می رود تعداد کمی از سوخو ۲۷ های قدیمی تر روسی هنوز در خدمت باشند.بنابراین تخمین زده می‌شود که چین بین ۱۰۰۰ تا ۱۱۰۰ جنگنده سنگین وزن را در اختیار دارد که بدون احتساب جنگنده های رهگیر و تهاجمی سنگین وزن،ناوگانی بزرگتر از مجموع ناوگان ایالات متحده و روسیه را نشان می‌دهد. تخمین زده می‌شود که ارتش ایالات متحده تقریبا ۵۱۰ جنگنده سنگین وزن را در اختیار دارد که تنها حدود ۱۲ مورد آز آنها جت های جدید F-15ex هستند.بقیه مدل های F-15 دوران جنگ سرد هستند که آخرین آنها در سال ۲۰۰۱ خریداری شده و همچنین تقریبا ۱۸۵ فروند F-22 که اگر چه از بدنه هواپیماهای نسل پنجم مانند J-20 استفاده میکنند هنوز به تجهیزات اویونیک دهه ۱۹۹۰ متکی هستند و در انتظار ارتقا احتمالی می باشند.خارج از نیروی هوایی ایالات متحده،هیچ جنگنده سنگین وزن در هیچ کجای جهان غرب در خدمت نیست.تنها جنگنده های سنگین وزن غربی که وارد خدمت شدند، F-14، F-15 و F-22 هستند که توسط اعضای ناتو در خارج از ایالات متحده به میدان نمی روند. اگرچه به طور گسترده توسط مشتریانی مانند بریتانیا، آلمان و فرانسه مورد توجه قرار گرفته است،اما نیاز به حفاظت از صنعت داخلی در اروپا، هزینه بالای جنگنده های برتر آمریکایی و فقدان برنامه های عملی جنگنده های سنگین وزن اروپایی،به این معنی است که چنین هواپیماهایی به طور گسترده در ناتو به کار گرفته نمی شوند. اگر چه داسو فرانسه کار بر روی یک هواپیمای سنگین وزن معادل F-15،یعنی میراژ۴۰۰۰ را آغاز کرد، این هواپیما به دلیل هزینه بالا و چشم انداز محدود برای صادرات هرگز وارد خط تولید نشد. بنابراین تولید جنگنده های سنگین به ایالات متحده، چین و روسیه محدود شده است، به طوری که چنین هواپیماهایی اکثریت واحدهای جنگنده روسی را تشکیل می دهند، اما به دلیل حجم محدود بودجه دفاعی این کشور، هنوز تعداد آنها نسبتاً کم است.تخمین زده می شود که روسیه تقریبا ۴۰۰ جنگنده سنگین وزن شامل جنگنده Su-30Sm/Sm2 و S-35 و Su-27 دوران شوروی را در اختیار دارد.تقریبا ۲۰ فروند Su-33که نمونه دریایی سوخو ۲۷ هست بر روی ناو هواپیمابر بر در خدمت میباشد.همچنین تخمین زده می‌شود این کشور شش جنگنده نسل پنجم Su-57 در اختیار دارد. بنابراین تعداد ناوگان جنگنده های سنگین وزن روسیه و ناتو به طور قابل توجهی از ناوگان چین کمتر است، این پدیده با توجه به این واقعیت که جنگنده های سنگین وزن چین نه تنها به طور متوسط دهه ها جدیدتر از جنگنده های ایالات متحده هستند، بلکه همچنین به این دلیل اهمیت بیشتری پیدا می کند که به طور مداوم نشان داده اند پیچیده‌تر از محصولات روسیه هستند. جنگنده های سنگین وزن برای نخبگان نیروی هوایی پیشرو در جهان امروز، نه تنها از توانایی حمل سلاح‌های بسیار بیشتر و در بیشتر موارد از بهترین عملکردهای پروازی برخوردارند، بلکه از بردهای بسیار طولانی‌تر و توانایی حمل مجموعه‌های حسگر بسیار بزرگ‌تر و در نتیجه قدرتمندتر نسبت به جت‌های متوسط یا سبک بهره می‌برند. اگرچه هزینه‌های بسیار بالاتر آن‌ها هم برای عملیات و هم برای ساخت به این معنی است که آنها عموماً در تعدادمحدودتری استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، جنگنده سبک وزن تک موتوره F-16 را برای پر کردن بخش اعظم واحدهای خود پس از F-15 بسیار توانمندتر، که از سال 1975 وارد خدمت شد، توسعه داد.زیرا مشخص شد که F-15 برای استقرار گسترده کاملاً مقرون به صرفه نیست. سرمایه گذاری در F-15 با این وجود حیاتی تلقی می شد، زیرا جنگنده های درجه یک و متوسط شوروی مانند MiG-25 و MiG-29 دارای مزایای عملکردی قابل توجهی نسبت به F-16 بودند. برای ایالات متحده یا متحدانش، فقدان ناوگان قابل توجه سنگین وزن همچنان یک مسئله مهم است - یکی از پیامدهای اخیر آن خروج یک هواپیمای F-15 در اوکیناوا بدون جایگزینی در ماه اکتبر اعلام شد زیرا هیچ جانشین مستقیمی برای F-15 وجود نداشت که بتواند این نقش را به عهده بگیرد.با قطع برنامه های ایالات متحده برای دستیابی به دو جنگنده سنگین وزن آخر خود،یعنی F-22 مشکل دار و F-15exبه صرفه اما غیر رادارگریز،توانایی آن برای تسلط بر جنگ های هوایی آینده به شدت بر روی نسل ششم جنگنده برتری هوایی MGAD است که در حال حاضر در حال توسعه می باشد.با توجه به اینکه در ماه می فاش شد که این پروژه احتمالا صدها میلیون دلار هزینه داشته باشد،با این حال انتظار می رود هزینه های جانشین F-22و F-15 حتی بیشتر از این هم باشد. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/china-more-heavyweights-nato-russia

هاورکرافت یا هواناو های ایرانی در رزمایش هواناو سنگین BH-7 و هواناو متوسط SR.N6

سامانه ی مرصاد در رزمایش

Avro 720

King Air 350 - MC-12W Liberty

انواع پهپاد کرار رونمایی شده هدف هوایی: این نوع کرار برای آزمایش موشک های پدافندی و هوا به هوا به کار رفته است. بمباران اهداف زمینی و حملات ضد کشتی : این پهپاد در ماموریت های تهاجم زمینی و دریایی علاوه بر بمب‌های ۲۵۰ و ۵۰۰ پوندی ، به موشک کروز دریایی «کوثر» نیز مجهز شد که این موشک می‌تواند اهداف سطحی متخاصم را در پهنه دریاها مورد هدف قرار دهد. رهگیری و نبرد هوایی: پهپاد «کرار رهگیر» موسوم به کرار -3 به صورت انتحاری، هدف خود را مورد اصابت قرار می‌دهد.در قسمت دماغه آن سنسورهای اپتیکی و یا حرارتی نصب شده تا با تعقیب هدف به صورت قفل اپتیکی و یا قفل حرارتی، به آن اصابت کند. پهپاد کرار با قابلیت رهگیری هوایی و گشت زنی، نام کرار 4 داشته و احتمالاً از نمونه جدیدتر موتور طلوع-۴ با قابلیت تنظیم دقیق رانش استفاده می کند. مجهز به موشک‌های شهاب ثاقب و آذرخش میباشد. جنگ الکترونیک: کرار می تواند به غلاف های جنگ الکترونیکی به صورت درونی یا نصب شده زیر بدنه مجهز شده و عملیات اخلال بر علیه رادارها یا سیستم های مخابراتی دشمن را به انجام برساند. پرنده ی آماده باش(اسکرامبل) : در رزمایش اخیر پهپاد کرار برای هشدار به هواپیمای پی‌-8 آمریکا که برای شناسایی به منطقه‌ی رزمایش نزدیک شده بود استفاده شده که نشان دهنده ی استفاده ی این پهپاد برای آماده باش هوایی هست. چند قبل نیز پهپاد کرار مجهز به تیربار معرفی شده بوده که احتمالا برای همین هدف ساخته شده است.

حمله ی پهپاد آرش به ماکت یک ناوچه نظامی(احتمالا کلاس ساعر رژیم صهیونیستی) البته پهپاد در این تصاویر زیر به هدف آبی رنگ پشت اصابت میکنه و قبلا به هدف شبیه ناوچه حمله شده بوده.

میل-26 نیم رُخی از هرکول شرقی تعجب نکنید ... قرار نیست در مورد هواگرد ترابری تاکتیکی سی-130 صحبت کنیم ، سخت افزاری که به استخوان بندی ترابری نظامی و غیرنظامی بخش قابل توجهی از کشورها تبدیل شده و هنوز هم در خدمت قرار دارد . درواقع ، صحبت از بزرگترین بالگرد عملیاتی دنیاست که میتواند در بسیاری از داده های مربوط به ترابری نظامی –غیرنظامی با محصول آمریکایی رقابت کند . میل-26 یکی از جالب توجه ترین محصولات شرکت مشهور میل روسیه محسوب می شود که اگر در کنار هواگرد بوئینگ 737 قرار گیرد ، درازای بیشتری را شاهد خواهید بود در حالی که دهانه بال آن نیز حدود 4 متر بزرگتر از این هواگرد غیرنظامی است . مقایسه ابعاد میل-26 و سی-130 ( تصویر سمت راست ) و ابعاد بوئینگ-737 - میل-26 روسها ، عادت کردند که همه چیز را در ابعاد غول آسا تولید کنند این روند شاید بدلیل نیازهای خاص آنها و احتمالا جبران عقب ماندگی های خاص در مقایسه با بالگردهای غربی است برخی مورخین صنعت بالگردی نیز معتقدند که میل-26 به نوعی یک مورچه پرنده است ( بدلیل وجود قابلیت حمل باری هم وزن خود بالگرد ) و این نه تنها در حوزه بلند کردن آن ، بلکه توان قابل توجه حمل آن تا بردی برابر 800 کیلومتر از مبداء را نیز شامل می شود . این بالگرد که درمیانه دهه هفتاد میلادی کار طراحی اولیه آن آغاز شد ، هنوز با یکسری تغییرات در خط تولید قرار دارد و ماموریتهای متنوعی شامل حمل و نقل نظامی ، عملیات شهری ، جرثقیل پرنده و امداد پزشکی را نیز برعهده گرفته و اجرا می کند . راست : اولین خدمه مونث بالگرد میل-26 / از راست به چپ : آی.ای. کوپتس ( نفر دوم از چپ ) ،کمک خلبان وی . وولکووا ، ناوبر تی. آفاناسییوا ، مهندس پرواز ال . کوشل چپ : آی.ای. کوپتس به همراه جی .آر قاراپتیان و وی .ای . ایزاکاسن- الیزاورف در زمان طی دوره آموزش آناتولی دمیانویچ گریشنگو ( راست ) : خلبان برجسته دفتر طراحی okb میل بعلت اجرای سورتی های متعدد بر فراز راکتور و دریافت میران اشعه ای به اندازه 500 رونتگن ، نزدیک به دوسال بعد از دنیا رفت یورگن ( گورکن ) ریبانوریچ قاراپتیان ( سمت چپ ) ، خلبان برجسته دفتر طراحی okb میل اتحاد جماهیر شوروی سابق ،به همراه خلبان یکم ، یورگن چاپیوف ، ماموریت پیدا کرد تا یک صفحه فولادی عظیم را با یکفروند بالگرد میل-26 اسلینگ گرده و روی هسته راکتور قرار بدهد ، با وجود مجهز بودن بالگرد وی به صفحات زرهی ضخیم برای جلوگیری از آثار مضره فوران شده از هسته راکتور ، بدلیل قرارگیری جایگاه استقرار وی در بالگرد و قرار گرفتن بیش از حد در معرض تشعشات در میانه دهه 90 از دنیا رفت . مختصری در خصوص تاریخچه طراحی میل-26 طراحی بالگرد میل-26 در میانه دهه هفتاد میلادی ، بعنوان جایگزین برحق بالگرد فوق سنگین میل-6 در دستور کار شرکت میل شوروی سابق قرار گرفت تا به نوعی بطور همزمان نیازهای بخش غیرنظامی شوروی سابق ( بدلیل مساحت بسیار بالای جغرافیایی ) و همچنین نیازمندی های ارتش شوروی را در رسته های مختلف برآورده سازد . بدین ترتیب براساس الزاماتی که به دفتر طراحی شرکت میل ابلاغ شد ، بالگرد جدید می بایست محموله هایی در رده وزنی 20 تن را در بردی برابر 500 کیلومتر و در ارتفاعی بیشتر از 1000 متر از سطح دریا با خود حمل کند . این بالگرد جدید که شناسه میل-26 ( محصول شماره 90 ) را دریافت نمود پس از مدتها بحث و بررسی در دسامبر 1971 تایید شد . پس از طی مراحل اولیه ، ساخت اولین نمونه میل-26 در سال 1972 آغاز گردید و پس از 3 سال در سال 1977 نخستین نمونه آن به پرواز در آمد و تنها در عرض چند سال سری اول آن به ارتش شوروی سابق تحویل داده شد . مجموعه شفت موتور بالگرد میل-26 به ابعاد دهلیز پیشرانه دی -136 و تکنسین های فنی دقت کنید نسخه غیرنظامی گونه غیرنظامی بالگرد میل -26 که با پسوند T نیز شناخته می شود ، از 12 ژانویه 1985 در خط تولید قرار گرفت . با این حال بدلیل نیازهای متفاوت ،سامانه های ناوبری آن با نمونه نظامی مقداری متفاوت بود ولی تجهیزات حمل بارخارجی آن به شکل قابل توجهی گسترش پیدا نمود تا نیازهای آتی را برآورده سازد . درواقع امر ، این سامانه های به اندازه ای قابل اطمینان بودند که می توانستند یک کانتینر دریایی استاندارد را بدون نیاز به تجهیزات اضافی و تنها با اتکاء به سامانه های استاندارد بالگرد ، بلند نموده و به مقصد برساند ، در حالی که خلبان میتوانست با سرعتی در حدود 200 کیلومتر درساعت و با صرفه جویی 30 درصدی در مصرف سوخت ، این نوع بارها را با خود حمل کند . توان حمل بار این بالگرد در همان آغاز عملیات پروازی و قبل از تحویل به ارتش یا آئروفلوت ( خط هوایی اتحاد شوروی و روسیه ) عیان شد . توانایی میل-26 در حوزه اجرای ماموریتهای اطفاء حریق بعنوان مثال در 4 فوریه 1982 ، خدمه این بالگرد موفق شدند یک محوله 25 تنی را تا ارتفاع 4060 متری بلند نماید . این در حالی بود که رکورد قبلی پرواز در یک مسیر بسته که پیش از این درسال 1967 توسط بالگرد میل-8 ثبت شده بود ( مسیر مسکو-ورونژ- کویبیشف – مسکو به طول 2000 کیلومتر و با سرعت متوسط 279 کیلومتردر ساعت ) را نیز جابه جا نمود و بهبود داد . ارابه فرود بخش دماغه و دماغه میل-26 این بالگرد در سال 1986 به خط هوایی شوروی تحویل داده شد و سری نخست خدمه که از مدارس هوانوردی در روستوف و کرمنچوگ آموزش دیده بودند ، برای عملیات با آن وارد خط پرواز شدند . این دو مرکز تا سال 1989 صدها خلبان و تکنسین پروازی را آموزش داده و به ارتش و نهادهای غیرنظامی اعزام نموده بود . راست : محل استقرار و دید کاربر جرثقیل میل-26 وسط : خلبان - خلبان /کاربر چپ : محل استقرار و دید کاربر جرثقیل میل-26 مورچه کارگر روسی بخش مرکزی بالگرد میل -26 برای حمل بارداخلی طراحی شده که با درازایی در حدود 12.1 متر ( و با باز شدن بخش رمپ بارگیری در حدود 15 متر ) ، عرض حدود 3/2 متر و ارتفاع 2/95 تا 3.1 متر امکان حمل تجهیزات مختلف از جمله سخت افزارهای نظامی تا 20 تن را بوجود آورده است . درارتش شوروی سابق و روسیه امروز ، میل-26 های فعال میتوانند یک خودروی رزمی پیاده نظام ، یک قبضه هویتزر خودکششی و یا حتی یک خودروی شناسایی –رزمی را با خود حمل کنند که از طریق رمپ بارگیری عقب که به شکل هیدرولیکی بازو بسته می شود توانایی ورود و خروج را بدست می آورد . راست : بخش تحتانی محفظه بار میل-26 چپ : سامانه جابه جایی بار در داخل دهلیز حمل بار میل-26 در نسخه حمل پیاده نظام ، بالگرد میل-26 میتواند 82 سرباز یا 68 نیروی چترباز را با تجهیزات کامل حمل نماید و در گونه آمبولانس هوایی با نصب تخت ، توان جابه جایی 60 مجروح نیز برای آن بوجود می آید . اما در گونه غیرنظامی ، محموله هایی با حداکثر وزن 20 تن روی ردیفی از ریل های ویژه قرار می گیرد . محفظه بار میل-26 علاوه بر حمل سرباز یا تجهیزات جنگی ، امکان منطبق شدن با مخازن سوخت اضافی را دارد که برد پیمایش آن را افزون تر نموده ،در حالی که بطور همزمان میتوان تجهیزات اضافی نظیر تثبیت کننده برای بارهای خاص یا سامانه های بالا بردن محموله های سنگین از روی زمین و ... را درآن نصب نمود . مخازن سوخت اضافی میل-26 در بخش دهلیز حمل بار و به شکل جدا شده طراحی میل-26 به گونه ای صورت گرفته که وقتی برای مقاصد غیرنظامی استفاده می شود ، می توان شاهد حمل بارهای خارجی ( اسلینگ ) قابل توجه با آن بود . بعنوان مثال یکی از اولین نمونه های حمل بارهای خارجی بزرگ ، جابه جایی یکفروند هواگرد توپولف-124 از فرودگاه چکالوفسکی به مقصد مورد نظر درسال 1986 بود . دوسال بعد یعنی درسال 1988 یکفروند میل-26 تی موفق شد یک فروند بالگرد میل-8 را که در ارتفاع 3100 متری مجبور به فرود اضطراری شده بود را بطور کامل بلند کرده و به تفلیس ( ارمنستان ) منتقل نماید . علاوه براین ، حمل یکفروند هواگرد آبخاکی برییف-12 که در تاگانروگ مبادرت به فرود اضطراری نموده بود نیز در کارنامه این فوق سنگین روسی قرار دارد . در خارج از روسیه نیز ، عملیات بازآوری یک فروند بمب افکن "بوستون" نیروی هوایی ایالات متحده که در سالهای جنگ دوم جهانی ، در گینه نو ساقط شده و در وضعیت به نسبت مطلوبی قرار داشت ، نیز توسط این بالگرد انجام گرفت . پره ها ( تیغه ) اصلی و دُم میل-26 کابین خلبان میل-26 محل استقرار خدمه و مهندسین پرواز میل-26 در بخش جلویی این بالگرد قرار دارد که خلیان یکم و فرمانده پرواز در سمت چپ ، کمک خلبان در سمت راست ، ناوبر و مهندس پرواز نیز در طرفین کابین قرار می گیرند ، در حالی که در زمان های اضطراری ، امکان حضور خدمه پنجمی نیز پیش بینی شده است ( مکانیک پرواز ) کابین میل-26 و ادوات پروازی طبق طرح استاندارد روسی ،کابین با رنگ فیروزه ای رنگ شده که گفته میشود نقش قابل توجهی در کاهش استرس ناشی از پرواز در خلبان می شود درطرفین کابین ، دریچه هایی تعبیه شده که اگر بالگرد مجبور به فرود اضطراری شد ، امکان فرار سریع خدمه وجود داشته باشد ( در نسخه نظامی این بخش به صفحات زرهی نیز مجهز می شود ) سامانه های الکترونیکی و ناوبری میل-26 نیز شامل سامانه ترکیبی Гребень-2 و واحد کنترل پرواز PKP-77M ، سامانه ناوبری رادیویی Veer-M ، ارتفاع سنج رادیویی ، قطب نمایی رادیویی خودکار و داپلر است . قهرمان سنگین وزن نظامی و غیرنظامی میل-26 از سال 1988 تا امروز ، به تقریب در حمل بارهای فوق سنگین و عملیات هوایی رقیبی به خود ندیده عملکرد این بالگردها در چرنوبیل و جابه جایی های غول آسا بخوبی قابل مشاهده است سرعت سنج و زاویه سنج میل-26 نیز از نوع PKV-26-1 ، خلبان خودکار چهارکاناله VUAP-1 ، سامانه پایش مسیر و همچنین سامانه کنترل بارخارجی از زیرسامانه های این بالگرد محسوب می شود . علاوه براین ، سامانه های هواشناسی ، مخابرات دوربرد ، سامانه تلویزیونی برای بررسی برخط محموله خارجی در ردیف تجهیزات استاندارد این بالگرد قرار دارد . 22 هزار اسب بخار قدرت پیشرانش و 120 متر تیغه (پره) قدرت پیشرانش بالگرد میل-26 از دو دستگاه پیشرانه توبوشفت دی-136 تامین می شود که توسط شرکت زاپوروژنیه موتور سیچ طراحی وساخته شده و مجموعا می تواند قدرتی در حدود 22000 اسب بخار را تولید کند . این پیشرانه ها به خلبان توانایی لازم برای بالا بردن یک خودروی 28 تنی ، 12 تن سوخت یا 20 تن بار را تا ارتفاع 6500 متری و دریک برد 800 کیلومتر ( در حداکثر توان حمل بار ) میدهد . پیشرانه های دی-136 به شکل متوسط در 60 دقیقه چیزی در حدود 3100 کیلوگرم سوخت مصرف می کند و هزینه پرواز آن در یکساعت حدود 600 هزار روبل است . این موتور به یک مجموعه هشت تایی از تیغه هایی به طول 16 متر متصل است . خط تولید میل-26 از سال 1988 تا امروز حدودی 310 فروند نمونه های نظامی و غیرنظامی را به مشتریان متنوعی تحویل داده که بزرگترین کاربر آن یک شرکت روسی با 25 فروند بالگرد است . درب و رمپ بارگیری میل -26 پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

در این رابطه قبلا بحث هایی در میلیتاری انجام شد. تعدادی سوخو 35 که قبلا قرار بوده به مصر تحویل داده شود قرار است به ایران داده شود. این جنگنده ها قبلا ساخته شده اند و شاید قابل تغییر نباشند. ولی اگر تعداد بیشتری سفارش داده شد باید تلاش شود این ارتقا ها در جنگنده داده شده باشد. بخصوص رادار ارایه فعال و موشک R77M مهم هستند. همچنین رادار باند L و سیستم مادون قرمز برای مواجه با جنگنده های رادار گریز مهم هستند. ما در نقطه ای از دنیا هستیم که با اف 35 و رافائل و یوروفایتر مواجه هستیم. نیاز ما جنگنده کاملا به روز است.

گفته شده عکس اول پاد خودحفاظتی بر روی پهپادهای کمان ۱۲ هست که علاوه بر قابلیت ایجاد اخلال بر روی رادارهای سامانه‌های پدافندی دشمن، این امکان را دارد که اگر هم موشکی به سمت پهپاد شلیک شود، با پرتاب Chaff/Flare موشک شلیک شده را که چه راداری و چه حرارتی باشد منحرف کند. عکس دوم هم پهپاد کمان 12 مجهز به سامانه ی جنگال هست. مشخصات کلی پهپاد کمان 12 ارتش: «کمان۱۲» پهپادی با مقیاس متوسط با مداومت پروازی تا ۱۲ ساعت و قابلیت پرواز تا ارتفاع ۱۸۰۰۰ پا یعنی حدود ۵۵۰۰ متر با موتور ملخی پیستونی با توان ۶۰ اسب بخار بود. دهانه بال حدود ۱۰ و طول کلی ۵.۴ متر، سرعت بیشینه ۲۰۰، سرعت کروز ۱۶۰ بر ساعت، ۱۰۰ کیلوگرم محموله، جرم خالی ۲۲۰ و جرم نهایی ۴۵۰ کیلوگرم و شعاع عملیاتی ۱۰۰۰ کیلومتر از دیگر ویژگی‌های پهپاد کمان۱۲ است.

کمان-12

بسم ا... معراج 521 سویچ بلید اسلام https://www.aparat.com/v/hmUGd

سلام خدمت دوستان عزیز میلیتاریست تاپیک جالبی هست اما به عقیده من ( همونطور که جناب واریور فرمودند ) ، اول باید یک سناریو برای تهاجم احتمالی دشمن داشت ؛ بعدش راه های مقابله با این حمله رو بررسی کرد. من سالها پیش ، توی یک تاپیک چند تا پست در مورد سناریو فرضی تهاجم هوائی ائتلاف عربی و متحدانش به ایران رو ارسال کردم که الان هر چی که گشتم پیداشون نکردم. هر چند اون سناریو فرضی سازی کلا به بیراهه رفت و بعد از مدتی هم بدون اینکه پاسخ مناسبی برای این سناریو طرا حی بشه ، فراموش شد. الان هم بهترین روش کار ( البته به اعتقاد من ) همین هست که اولا سناریو حمله فرضی اونها رو اول بنویسیم ، تا بعدش بتونیم نقاط قوت و ضعف اش رو بررسی کنیم و احیانا روشی برای مقابله با این تهاجم رو هم پیدا کنیم. پ.ن : راستی اگه یه مسلمونی اون پست های مرتبط با سناریو درگیری هوائی بین ایران و عربستان و متحدین اش رو پیدا کرد ، به من خبر بده که خودم هم بعد از سالها یه سری بهش بزنم

منظورم آموزش نیروهاست نه میزان تمرین اونها شما تایپیک رو بخونید و ببینید که رژیم سابق ایران با صرف 1 تا 2 میلیون دلار برای آموزش افراد در حالی که رقبای دیگش مثل عراق 100 هزار دلار خرج میکردند هزینه کرد تا خلبانان با مهارت تحویل نیروی هوایی بده خلبانانی که بعضی هاشون هنوز هستند و این آموزش ها و تحارب جنگیشون رو میتونند به سایر خلبانان بدند البته میزان تمرین برای حفظ این مهارت ها رد نمیشه که لازمش همون طور که گفتید افزایش بودجه از طرف دولت هاست(منظورم یک دولت خاص نیست) اصولا هدفم از این تایپیک افزایش توجه به نیروی هواییی در زمان تعویض فرمانده نیروی هوایی بود تا شاید فرمانده جدید دنبال افزایش اثر گذاری نیروی هوایی بیشتر از قبلی باشه که متاسفانه با صحبت های حاشیه ای کم رنگ شد

شیوه بنده این شکلی هست ، بجز در مواقع ضروری ، هرگز از "رهبری " خرج نمی کنم ، تلاش بر این هست که روی یک منطق علمی جلو برویم . مطلب مربوط به فروردین سال 1394شمسی هست (تقریبا" مدتها پیش از قضایای فعلی ) نسبت شناسی طرفهای درگیر در حوزه استراتژیک ماهیت ساختار روابط بین الملل منازعه بر سر ارزشها رقابت بر سر منافع همکاری بر سر ترجیحات به ترکیب مفاهیم دقت کنید ....