شهرک‌ صنعتی "دمام" عربستان طعمه حریق شد رسانه‌های سعودی، شامگاه جمعه، بدون ذکر علت، از وقوع آتش‌سوزی در شهرک صنعتی شهر دمام در شرق عربستان خبر دادند. آتش‌نشانان ساعات‌ها در تلاش برای اطفای حریق در این شهرک صنعتی بوده‌اند.

داده نگاشت: روند توسعه ی شاهد 129

تی-62 مود 2022 بازگشت به دوران جنگ سرد ؟!!! ====== مقاله ارسال شده در خرداد 1401 ازخاک به خاک ، از خاکستر به خاکستر تی-62 در صحنه نبرد اوکراین نزدیک به شصت و دوسال از زمانی که نخستین تانک تی-62 وارد سازمان رزمی ارتش شوروی سابق شد ، می گذرد ، با این حال میراثدار قدرت زرهی ارتش سرخ ، اکنون باردیگر در تلاش است تا با بهینه سازی این تانک ، آن را با شناسه T-62M Obr. 2022 وارد صحنه نبرد نماید که گفته میشود به یک تصویرساز حرارتی مجهز شده است که فناوری آن به اندازه نیمی از عمر عملیاتی بودن تی-62 ، قدمت دارد. ارتش روسیه از بهار سال 2022 بتدریج بخشی از تی-62 های خود را در اوکراین مستقر نمود و از اکتبر 2022 نیز برنامه مدونی را برای بهینه سازی 800 دستگاه از این تانک را اعلام کرده بود . با این وصف ، نسخه تی-62 ام برای اولین بار در سال 1983 و در جریان نبردهای ارتش سرخ در افغانستان توسط منابع اطلاعاتی ناتو شناسایی شد که گفته می شود درآن زمان پیشرفت قابل ملاحضه ای را در مجموعه شرکت ماشین سازی مالیشف ( مستقر در خارکف ) به نمایش می گذاشت که با بهینه سازی بخش حفاظت زرهی ، سامانه کنترل آتش جدید و یک پیشرانه دیزلی به روز شده و درنهایت قابلیت شلیک مهمات ضدزره هدایت شونده 9K116-2 ( ای تی-10 )به ارتش شوروی سابق تحویل شده بود .با این وصف ، سابقه کاربرد تصویرساز حرارتی 1PN96MT-02 را به قبل از معرفی تی -62 ام و در دورانی که نفربرهای زرهی بی تی آر-80 ( در اواسط دهه هشتاد میلادی ) معرفی شدند ، جستجو نمود . سامانه تصویرساز حرارتی 1PN-96MT درواقع ، تی-62 اولین خودروی زرهی روسی محسوب نمی شود که به این تصویرسازحرارتی مجهز شده چرا که در اواخر ژانویه 2023 یک قطارنظامی روسی رصد شد که در آن انبوهی از تانکهای تی -72 بی با تصویر سازهای حرارتی قدیمی تر در حال اعزام به خطوط نبرد بودند . در همین زمان ، نشریه فوربس گزارش داده بوده که ارتش روسیه ، تعدادی از تانکها تی -80 را به این تصویرساز حرارتی مجهز کرده است . بدین ترتیب ، با توجه به اینکه ارتش روسیه قصد دارد تا حدود 800 دستگاه تی-62ام را از حالت ذخیره به شکل عملیاتی درآورد ، احتمالااین بروزرسانی بدلیل محدودیت زیرساختهای روسیه در تولید تجهیزات الکترونیک که ناشی از تحریم های سنگین علیه این کشور است ، با فناورهای قدیمی صورت می گیرد . بدین ترتیب ، در حالی که سامانه سوسنا-یو در نمونه های تی-80 بی وی ام ، تی-72بی و تی-90 قابل مشاهده است ، نمونه 1PN96MT-02را می توان یک نسل عقب تر مورد بررسی قرار داد . با توجه به بازدید مدودف از خطوط تولید تانک در روسیه و هشدار وی به مدیران شرکت اورال واگن زاوود در خصوص اصلاح زنجیره تامین و همچنین ورود سامانه های زرهی غربی به اوکراین که از فناوری پیشرفته تری بهره می برند ، اینک هرکدام ازطرفین که زودتر دشمن را کشف و مبادرت به شلیک نماید ، از اهمیت بسیار زیادی برخوردار خواهد بود در نتیجه برخورداری از چنین تجهیزاتی ، حتی با فناوری قدیمی ، میتواند بر وضعیت صحنه نبرد تاثیرگذار باشد . اما تصاویر منتشر شده از این نسخه ، نشان میدهد که ارتش روسیه تلاشی برای اضافه کردن بلوک زره های انفجاری واکنش پذیر که تانک را در برابر پرتابه های ضد زره موجود درصحنه نبرد ، محافظت کند ، ننموده و این حتی پس از تلفات زرهی به نسبت بالای روسها در سال 2022 رخ داده است . درواقع امر ، تی-62 های ارتش شوروی در دهه هفتاد و هشتاد میلادی ، به یک تصویرساز حرارتی فعال از خانواده TKN-2 و همچنین سامانه های TSh-2B-41 یا یک TShSM-41U برای تیرانداز مجهز می شد که به وی امکان می داد تا در برد یک مایلی ( در روز ) و حدود نیم مایل ( در شب) با توپ 115 م.م مبادرت به شلیک نماید . اما پس از بررسی های اولیه ، ستاد کل ارتش شوروی به این نتیجه رسید که این سامانه ها کافی نیستند به همین دلیل نمونه 1PN96MT-02 معرفی گردید که به خدمه امکان می داد تا هدفی را در یک برد 2 مایلی مورد اصابت قرار دهند . این مساله ، پایه اولیه ای را فراهم آورد تا سامانه های جدیدتری نظیر سوسنا-یو معرفی شوند . نمایشگاه آرمیا-2022 و گزینه های پیشنهادی برای بروزرسانی تی-62ام در بخش حفاظت زرهی ، ارتش شوروی با توجه به نیازهای جدید در دهه هشتاد میلادی ، یک بسته ارتقاء را برای این تانکها ارائه نمود که شامل اضافه شدن بلوک زره های واکنش پذیر انفجاری کنتاکت-1 و همچنین نسل نخست سامانه های دروزد بود . اما در کمال تعجب ، تی-62 های اعزامی به اوکراین فاقد این بلو.ک ها هستند ، هرچند برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که روسها بتدریج نسخه تی-62 ام وی را نیز وارد صحنه خواهند کرد که بلوک زره های واکنشی را بخود می بینند ، هر چند دفاع چندان موثری دربرابر مهمات ضد زره ارتش اوکراین فراهم نخواهد کرد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. بن پایه 3 بن پایه 1 بن پایه2

بسم ا... تصویر شلیک ، بازسازی شده است به نقل از ....

بسم ا.. دویست و پنجاهمین شکارهوایی سرگرد گرهارد باکهورن در حالی که خدمه زمینی به وی کمک می کند تا کلاه پروازی را از روی سر بازکند دراین پرواز ، وی دویست و پنجاهمین شکار هوایی خود را با نصب پلاکاردی زیر بخش آسمانه جنگنده مسراشمیت بی اف-109 ، جشن می گیرد

بسم ا... با تشکر از اطلاع رسانی جناب @bds110

H-4 SOW ( رپتور 2 دانل افریقا جنوبی) و تاندر این بمب توسط میراژ پاکستانی علیه هند استفاده شده C-802 AshM CM-400 Anti-Ship missile https://en.wikipedia.org/wiki/H-4_SOW

سلام طبق منبع 3 در همان مطلبی که نوشته بودم در سال های دولت مصدق طرحی در امریکا طرح ریزی شد تحت عنوان TP-Ajax ، این طرح برای ناامن سازی ، بی ثباتی و کودتا در دولت های مختلف سراسر جهان بود . که بخشی از آن علیه دولت مصدق اجرا شد. در باره نحوه ی اجرای عملیات های پرچم دروغ علیه دولت مصدق این بود که امریکایی ها افرادی را اجر می نمودند و تحت عنوان تقلبی نیروهای طرفدار مصدق به مساجد و حسینه ها و اماکن طیف آیت الله کاشانی حمله و تخریب نمایند. نمونه دیگر این گونه عملیات ها در تاریخ حمله نیروهای معاویه با لباس سپاهیان حسن بن علی به روستا ها و .... بوده این حملات در فیلم تنهاترین سرباز نمایش داده شده است.

با سلام خدمت همه دوستان گرامی آیا نوع سوخت هر دو یکی است ؟ ممکن است این برد کمتر بخاطر نوع سوخت استفاده شده باشد ؟

البته این تغییرات مخصوص واحدهای خط شکنه . روسها دیگه قرار نیست از هنگهای مستقل استفاده کنند . طبق گفته منابع روس ترکیب واحدهای به سیستم قبلی باز گشته مثل آمریکا که برای تحرک پذیری بیشتر هنگها و تیپ ها رو تشکیل دادن ولی دوباره به سیستم لشگر محور دارن باز میگردن . خود ما هم تا حدودی لشگرها رو منحل کردیم و تیپ های مستقل رو تسکیل دادیم البته با این تفاوت که هنوز قرارگاه های لشگر به عنوان ستاد وجود دارن درضمن روسیه نیروی هواییش رو از نیروی زمینی منفک کرده نیروهای هوایی مستقل شده

بسم ا.... ازخاک به خاک ، از خاکستر به خاکستر تی-62 در صحنه نبرد اوکراین در 24 می سال 2022 تصاویری در رسانه های مجازی منتشر شد که نشان می داد ارتش روسیه در حال انتقال تانکهای اصلی میدان نبرد تی-62 ام / ام وی به صحنه نبرد در اوکراین بوده و همین امر نیز دستمایه ریشخند منابع اوکراینی و دنبال کنندگان آنها قرار گرفت . به اعتقاد این دسته از ناظران صحنه جنگ ، تانکهای پیشرفته روسی قربانی " جاولین مقدس" شده و روسها مجبور شدند تا فناوری های قدیمی خود را وارد صحنه نبرد کنند ، اگر این مساله نادیده انگاشته شود ، ایده استفاده از تی-62 بعنوان یک فناوری زرهی درجه2 می بایست بطور جداگانه ای مورد بررسی قرار گیرد . در این ارتباط ، کاربرد نفربرهای پیاده نظام بی ام پی-1 توسط شبه نظامیان جمهوری لوهانسک و دونتسک در میدان نبرد شهری و استفاده از آنها بعنوان توپخانه سبک متحرک !!!! تا حدودی مشاهده گردید . از سویی دیگر ، افزایش حفاظت زره پوشهای رزمی پیاده نظام در بهترین حالت ممکن ، کاری است که از اوایل دهه هفتاد قرن گذشته شروع شده و همچنان ادامه دارد . اگر این واقعیت بعنوان یک مبناء برای بررسی قرار گیرد ، ارتش روسیه هم اکنون چندین هزار تانک تی-62 را بصورت ذخیره در اختیار دارد ( برخی منابع این رقم تا را 2000 دستگاه برآورد کرده اند ) که دراینصورت ، سئوالی پیش خواهد آمد که چرا از این ذخیره برای یک نبرد فرسایشی استفاده نشود ؟!!! با روندی که هم اکنون در دونباس دنبال می شود ( 6 ژوئن 2022 ) و توسعه اراضی تصرف شده ، موضوع کنترل مناطقی که پیش از این در کنترل مهاجمان قرار گرفته ، بیش از پیش اهمیت پیدا می کند . گردان های نازی ارتش اوکراین در تیره ترین روزهای خود پس از سقوط ماریوپل ، دست از عملیات نظامی برنخواهند داشت و فعالیتهای تروریستی /پارتیزانی را در مناطقی که هم اکنون دراخیتار مهاجمان است شروع خواهند نمود . دراین میان ، تی-62 در نسخه هایی که قراراست به صحنه نبرد اعزام شود ، میتواند گردان های زرهی مجهز به تانکهای جدیدتر را از وظایف امنیتی در پشت جبهه آزاد کرده ( تی80 ، تی-72 و تی-90) و یک فناوری ساده تر را برای انجام وظایف فوق الذکر با کمترین هزینه ممکن در اختیار یگانهای عملیاتی قرار دهد . تی-62 های بهینه شده برای اوکراین براساس تصاویر منتشره ، ارتش روسیه در حال انتقال نسخه ام از تی -62 به اوکراین است که در سال 1983 معرفی گردید و بلحاظ اثربخشی رزمی می توان آن را با تی-64 ای و نمونه های اولیه تی-72 ، بجز در حوزه قدرت آتش ، مقایسه نمود . تی-62 اولین تانکی بود که به یک توپ بدون خان با کالیبر 115 م.م مسلح می شد و اگر چه بلحاظ قدرت آتش از توپ 125 م.م کارایی کمتری داشت ، اما با اضافه شدن زره های ساندویچی و صفحاتی از جنس پلی اورتان به نسخه M ارتقاء داده شد . اما مهمترین ویژگی تی-62ام ، نصب بلوک های زرهی در دوطرف محل قرارگیری توپ اصلی بود که به بعدها به " ابروهای ایلیچ " ( کنایه از ابروهای پُرپشت لئونید ایلیچ برژنف ) نیز مشهور شد . علاوه بر این ، صفحت لاستیکی به ضخامت 10 م.م نیز در دو سمت تانک نصب شد تا از شنی ها و مجموعه سامانه تعلیق حفاظت نسبی بعمل آید . دراین زمینه ، تجربه افغانستان را می توان یک نقطه عطف برای این روزآمدسازی در نظر داشت . در بخش راننده تانک ، یک زره جدید به ضخامت 20 م.م اضافه شد و پشیراننه تانک نیز تغییر نموده و گونه وی-55 یو به قدرت 850 اسب بخار جایگزین نسخه های قدیمی تر گردید و میزان سوخت نیز تا 620 لیتر افزایش پیدا نمود . دو سال بعد ، یعنی درسال 1985 نسخه تی-62 ام وی ظاهر شد و زره های اضافی روی برجک حذف و به جای آن از بلوک های سری کنتاکت بدان اضافه گردید که امروز در صحنه نبرد سوریه در حال عملیات است . علاوه براین ، قسمتهای جانبی این تانک نیز از حفاظت دینامکی بهره می برد ولی در مجموع ، جزئیات مربوط به این نمونه شامل تغییر مجدد پیشرانه به نسخه وی-46-5ام با ظرفیت 690 لیتر سوخت بود که روی تعداد مشخصی اعمال گردید، در حالی که نسخه تی-62دی با اضافه شدن سامانه دفاع فعال Drozd امکان مقابله با موشک های ضد زره و راکتهای آرپی جی که با سرعت 700 متر بر ثانیه به تانک نزدیک می شدند را به خدمه می داد . اما تردیدهای جدی در خصوص عملیاتی بودن این نمونه وجود دارد . این تانک در نمونه های مختلفی که تا کنون تولید شده ، در جنگهای متعددی شرکت داشته که در یک دهه اخیر شامل نبردهای افغانستان ، چچن و اوستیای جنوبی می شود . این مساله بخصوص در نبردهای قفقاز شمالی ، جایی که شبه نظامیان مسلح به موشکهای ضد زره وارد نبرد با نسخه ام شده بودند ، صادق به نظر می رسد . براساس داده های موجود ، این تانکها در میدان نبرد ، براثر اصابت موشکهای ضد زره آسیب دیدند ولی همچنان عملیاتی باقی ماندند بطوریکه در نبردهای تسخینوالی ، خدمه زرهی لشکر مکانیزه 42 گارد با تی-62ام های خود بخوبی تی-72های ارتش گرجستان را از میدان به در کرده یا منهدم نمودندکه البته از روبرو ، بلکه با اجرای کمین ، عمدتا از پهلو به زره پوشهای گُرجی حمله ور می شدند . البته ممکن است که سابقه نبرد تی-62 در میانه جنگهای اعراب و اسراییل بخاطر آورده شود که دراین مورد ، منطق خاصی قابل مشاهده نیست ، چرا که توپ 105 م.م تانکهای سنتوریون و ام-48 ارتش عبری در ارتش اوکراین موجود نیست در حالی که مورخان معتقدند که کارنامه تی-62 در برابر زرهی غربی در جنگهای اعراب و اسراییل ، نه به تانک ، بلکه سطح بسیار پایین کنترل- فرماندهی ارتش های عرب مربوط می بود . صحنه نبرد دراوکراین اگر مخاطب به یاد داشته باشد ، برای یک دوره زمانی کوتاه ، ارتش اوکراین بشدت بدنبال جذب تانکهای آلمانی لئوپارد-1 بود ، اگراین اتفاق می افتاد ، تی-62 می توانست از 3 کیلومتری مستقیم به این تانک آلمانی شلیک کند در حالی که محصول آلمانی می بایست حداقل 1.5 تا 2 کیلومتر دیگر به تی-62 روسی نزدیک می شد تا شیلک موفقی را به ثبت می رساند . با این حال ، هیچ عقل سلیمی ، تانک منسوخ شده درسال 2013 را وارد خط مقدم نبرد در اوکراین نخواهد کرد و درصورت ورود به صحنه عملیات ، نه تنها برای تامین امنیت عقبه مورد استفاده قرار می گیرد ، بلکه از آن میتوان بصورت یک اتشبار توپخانه زرهی نیز استفاده نمود . تنها نقطه ضعفی که میتوان در کاربرد این نمونه یافت ، دقت کمتر توپ بدون خان تی-62 دربرابر توپ هویتزرهای خودکششی کالیبر122 م.م است که این ضعف را می توان با کمتر کردن فاصله شلیک تاحدودی جبران نمود . علاوه براین ، در یک جنگ شهری متراکم ، تی-62 های اعزامی تا حدودی می تواند ضعف آتش خودروهای زرهی بی ام پی-1 و بی ام پی-2 را جبران کند . دراین مورد ، گرچه امکان تعمیرات این نفربرها بدلیل وفور قطعات یدکی می تواند سریعتر صورت گیرد ، اما این مساله با توجه به تعداد تی-62 های اعزامی چندان اهمیت ندارد ، تاکتیک تانک دیزانت هنوز استفاده میشود ، در حالی که حضور تی -62 به معنای آتش سنگین تر و حفاظت زرهی بهتر برای مهاجمان است . از سویی دیگر ، ارتش اوکراین ، پیاده نظام خود را به تیربارهای دی-27 جنگ دوم و ماکسیم 1910 مسلح می کند ( که البته نویسنده این سطور اطلاع ندارد که این نمایش ها ، بیشتر برای مظلوم نمایی و ایجاد فضای رسانه ای برای دریافت سلاح های پیشرفته تر است . م ) در نتیجه ارسال تانکهای پیشرفته جلوی این نیروها ، عملا هدر دادن منابع محدود محسوب می گردد . در واقع ، در محیط نبردی که راکتهای ضد زره سبک دشمن خطرناکی برای نفربرهای پیاده نظام هستند ، حضور تی -62 و برخورد یک راکت ضد زره به پیشانی تی-62 خطرچندان زیادی برای خدمه نمی بایست ایجاد کند !!!به هر ترتیب ، کاربرد تی-62 بعنوان توپخانه متحرک ، در 2 یا 3 محور از محورهای درگیری در اوکراین احتمالا مفید خواهد بود و با توجه به اینکه مشکلی در خصوص تعمیر و نگهداری تی -62 وجود نخواهد داشت و نسبت به تانکهای پیشرفته تر ، روند ساده تری را به نمایش می گذارند ، میتوان به استفاده مطلوب از آنها امیدوار بود. البته پس از حضور تی -62 ، نیروی کاربر تا حدودی می بایست در تاکتیکهای خود تجدید نظر نماید. نخستین مشکل بکارگیری تی -62 ، میزان تحرک محدود آن است در نتیجه خدمه می بایست با شرایط جدید سازگار شده و همچنین به دنبال خدمه چهارم برای تانک باشند. از سویی دیگر ، روند تعمیر و نگهداری با اضافه شدن خدمه چهارم تا حدودی کمتر شده ولی نگهداری توپ بدون خان 115 م.م دردسرهای خاص خود را دارد . میزان مقاومت تی -62 در برابر مین های ضد زره نسبتا ضعیف است و جایی که تی-72بی3 یا تی-80 بی وی ام مقاومت بهتری را به نمایش می گذارند ، تی-62 ممکن است بطور کامل نابود شود .در مجموع ، حضور تی-62 ، قطعا نقطه عطفی در نبردهای دونباس و سایر شهرهای اوکراین نخواهد بود ، اما وظیفه تامین عقبه ، پاکسازی مناطق تصرف شده و اجرای آتش پشتیبانی را می تواند بخوبی به انجام رساند . پی نوشت : 1- منبع 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

بسم ا... گفته شده نمایشگر سر بالا ( HUD /head-up display ) جی اف-17 تاندر هست

سلام علیکم سردار نجف عزیز روشن کردید میلیتاری را حاج آقا ... حضور شما همیشه حس خوبی را منتقل می کند مهمات قابل حمل توسط جی اف-17 در مورد فرموده جنابعالی تا جایی که اطلاع دارم کل روند توسعه تاندر چینی- پاکستانی از سال 2003 شروع شد ، تولیدش از سال 2006 کلید زده شده (در چین ) و از سال 2007 در پاکستان ، بلاک 1 بعنوان یک هواگرد رزمی تک سرنشینه ، اولین پروازهای خودش را به سال 2018 شروع کرد . آن چیزی که تا الان اطلاع داریم ، بلاک1 تاندر ، به شکل خاص قابلیت حمل موشکهای اس دی -10 ، پی ال-5 مارک-2 و موشکهای ضد کشتی سی-802 ای را دارد که با قیمت هر فروند 18 میلیون دلار عرضه شده . راست : پی ال-12 / اس دی-10 چپ : ضد کشتی سی -802 ای راست : آرایش تسلیحاتی هوابه هوا چپ : آرایش تسلیحاتی هوابه زمین تاندر بلاک-2 در مقایسه با بلاک1 اویونیک پیشرفته تر ، قابلیت سوخت گیری هوایی ، افزایش توانمندی های جنگ الکترونیک را دارد ، تولیدش از سال 2012 شروع شد . قیمتش اش حدود 20تا 25 میلیون دلار هست ( گفته شده با قیمت یک فروند اف-16 می شود 3 فروند تاندر بلاک-2 خرید ) . یکسری منابع معتقدند که در نمونه بلاک-2 از مواد مرکب ( کامپوزیت ) بیشتری در ساخت بدته استفاده شده ، برای همین سبکتر هست ، پیشرانه و استفاده از مواد مرکب در سازه جی اف-17 بلاک2 و بلاک-3 برای عمیات در محیط رزمی شبکه محور ، دیتالینک را به این جنگنده اضافه کردند . رئیس وقت مجتمع هواپیماسازی پاکستان ( مارشال جواد احمد ) و الان مارشال سید نعمان علی /// چند سال پیش مدعی بود که این مجموعه قابلیت تحویل سالانه 16 فروند تاندربلاک-2 را به نیروی هوایی پاکستان دارد . این نسخه بلاک 2 توی نیروی هوایی پاکستان ظاهرا نقش های متعددی را قرار هست بازی کند ، بعنوان جت آموزشی برای خلبان های اف-16 و در آینده جی-10سی نیروی هوایی پاکستان ، جنگنده آموزشی پیشرفته ، هواگرد ضربتی هوابه زمین ، با مسلح شدن به غلاف های شناسایی بعنوان یک هواگرد شناسایی سرنشین دار ( برخلاف نظر دوستانی که معتقدند عمر هواپیماهای سرنشین دار شناسایی تمام شده !!! ) ، ایرفریم اصلی جی اف-17 وجود تثبیت کننده های عمودی در مخازن سوخت ، استفاده از مخازن سوخت یکپارچه در هواگرد نظیر جنگنده اف-16 (با ظرفیت 4910 پاوند سوخت داخلی ) که به همراه سه مخزن سوخت خارجی مجموعا 10000 پاوند سوخت را می تواند با خودش حمل کند ، بلاک-2 تاندر رادار NRIET/CETC KLJ-7A را هم بخودش می بیند که تحت مجوز چین در تاسیسات کمرا دارد تولید میشود تاندر بلاک3 بر خلاف نمونه های قبلی به یک رادار آرایه فازی چینی مسلح شده ، دیتالینک مورد استفاده در این نسخه قابلیت به اشتراک گذاری داده های بیشتری را دارد و پاکستانی ها معتقدند که این نمونه با نسخه های اف-16 موجود در نیروی هوایی این کشور برابری می کند . براساس اطلاعاتی که تا الان منتشر شده ، سیستم پرواز با سیم (FBW) سه محوره ، نصب سیستم جستجوگر مادون قرمز (IRST) ، سامانه نمایشگر و دید روی کلاه پروازی خلبان (HMD/S) ، سامانه هشدار شلیک موشک (MAWS) ، نمایشگر سربالا (HUD) هولوگرافیک ، نسخه به روز شده ای از سیستم مدیریت جنگ الکترونیک ، یک هارد پوینت ویژه زیر بخش دماغه و احتمالا پیشرانه روسی آردی-93 ام آ دارد . ضمن اینکه در سازه و بدنه بلاک-3 به مقدار بیشتری از مواد مرکب استفاده شده تا ضمن کاهش وزن اصلی هواپیما ، عملکرد پروازی بهتری را به نمایش بگذارد کلاه پروازی تی کا-14 که گفته شده برای نیروی هوایی پاکستان یک نسخه متفاوتی طراحی شده چند فقره قابلیت دیگری هم هست ، از جمله اینکه این جنگنده قرار بود که کنترل هوتاس مجهز بشود ، سامانه کنترل فشار هوای کابین ، سامانه جدید خنک سازی کابین ، سامانه جدید تامین اکسیژن ، براساس اطلاعاتی که سال 2010 منتشر شد ، مخزن سوخت مرکزی این جنگنده گنجایش 800 لیتر سوخت را دارد ( در نسخه بلاک یک ) . عمر نسخه بلاک1 آن حدود 4000 ساعت پرواز یا حدود 25 سال هست . اولین اورهال سنگین _ چک رده دی _ آن هم بعد از اتمام 1200 ساعت پرواز تعیین شده . سامانه های فرود کور (ILS) ، تکن ، رادیوهای مخابراتی وی اچ اف و یو اچ اف و نظایر این پی نوشت : البته بحث در این مورد یک مقداری پیچیده تر هست ولی عجالتا این موارد محضر عزیز شما تقدیم شد رونمایی و تحویل انبوه جی اف-17 تاندر بلاک-3 به نیروی هوایی ارتش پاکستان

بسم ا.... شبیه ساز DCS جنگنده تاندر، به مناسبت تحویل نمونه بلاک-3 به نیروی هوایی ارتش پاکستان ژانویه 2022 https://www.aparat.com/v/cjNB8

بخش جلویی جنگنده چینی - پاکستانی JF-17 بلاک3 مجهز به رادار آرایه فازی LKF601E محصول انستیتو چنگدو که ظاهرا بهشکل اختصاصی برای نیروی هوایی پاکستان توسعه پیدا کرده تصاویر ،؛ برگرفته از فایل ویدئویی منتشر شده از نمایشگاه هوایی چین پی نوشت : برای مقایسه با برخی از محصولات وطنی

Chengdu/PAC JF-17B - از زمان به خدمت گرفته شدن Chengdu/PAC JF-17 توسط نیروی هوایی پاکستان و بعدتر تعریف پروژه های بروزرسانی (بلاک2 و 3) و جدی شدن مسأله‌ی بازاریابی و فروش، یکی از دغدغه‌های پاکستان نبود یک نسخه‌ی دو سرنشينه آموزشی بود به همین منظور ارتباطات با شریک چینی(چنگدو‌) آغاز شد و برای اولین بار ماکت نسخه‌ی دو سرنشينه‌ی JF-17 در ایرشوی پاریس‌‌2013 به نمایش درآمد و کار ساخت اولین پیش‌نمونه در سال 2014 آغاز و دو سال بعد در دسامبر‌2016 ساخت آن به پایان رسید یک سال بعد در 21 آوریل 2017 اولین پیش‌نمونه به ریجستر BC0001 نخستین تست تاکسی روی باند در فرودگاه کمپانی چنگدو انجام شد و در 27 آوریل اولین پرواز آن نیز به ثبت رسید این پیش‌نمونه بعدتر جهت تست تحویل پاکستانیها شد و همکنون در حال گذراندن تست در این کشور میباشد، دومین و سومین پیش‌نمونه هم ساخته شده و در حال تست در کمپانی چنگدو میباشند. - در نسخه‌ی دو سرنشينه با توجه اضافه شدن کابین دوم و افزایش وزن کلی جنگنده؛ با استفاده هر بیشتر از مواد کامپوزیت سعی شده وزن جنگنده تا حد قابل قبول پایین نگه داشته شود، همچنین در پشت کاکپیت برای جایگذاری تجهیزات الکترونیکی در این قسمت و باز شدن فضای برای حمل سوخت بیشتر (در واقع سوختی که جای مخازن آن توسط کابین دوم اشغال شده) یک سازه‌ی معکب مستطیلی سرتاسری تا سکان عمودی کشیده شده است، و برای کم شدن درگ سکان عمودی زاویه بیشتری داده شده است و احتمالا در آینده‌ی نزدیک یک میله سوختگیری هوایی نیز روی آن نصب خواهد شد؛ در بحث اویونیک نسخه‌ی دو سرنشينه مشابه با بلاک دوم JF-17 (لینک داده برخط با آواکس ZDK-03، سیستم جنگ الکترونیک جدید و دیگر تغییرات در اویونیک، گستره‌ی سلاح‌های قابل حمل بیشتر و...) است و بنا بر نقل قول‌های مختلف همان رادار پالس داپلر KLJ-7V2 (بیشینه برد 110km برعلیه هدفی با سطح مقطع 3 متر مربع، کشف ده هدف و درگیری به دو هدف همزمان) روی نسخه‌ی دو سرنشينه نصب و به عنوان مهمترین مشخصه این جنگنده از یک سیستم پرواز با سیم دیجیتال سه کاناله بهره می‌برد. -براساس آنچه در ابتدا ذکر شد پاکستان اولین خریدار JF-17B خواهد بود و براساس خبرهای منابع پاکستانی موافقت نامه‌های اولیه هم به امضای طرفین رسیده است، اما در موضوع بازار بین‌المللی هم با نگاهی به خبرهای منتشر شده (در خصوص شایعات بی‌پایه و اساس مربوط به خرید این جنگنده توسط ایران صحبت نمیکنم و مقصود کشورهایی نظیر آذربایجان که در مراحل پایانی انعقاد قرارداد هستند و یا نسبت به خرید ابراز علاقه نموده و یا در حال ارزیابی هستند نظیر سودان، مصر، مالزی، بولیوی و....) JF-17B هم شانس فروش در کنار نسخه‌ی تک سرنشین خواهد داشت. - به عنوان جمع‌بندی، محصول پروژه‌ی مشترک Chengdu/PAC با عنوان JF-17 شاید در رده‌ی محصولات استخوان خرد کردهای آمریکایی، اروپایی و حتی روسی نباشد و در مقام قیاس در رده‌ی پایین‌تری قرار بگیرد اما (حداقل در ظاهر) نمود عینی یک همکاری مشترک موفق در حوزه‌ی ساخت هواگرد میباشد و این نکته را هم فراموش نکنیم که پاکستان محدودیت‌های بودجه‌ای فراوانی دارد و از ابتدا هم توان سرمایه‌گذاری سنگین روی این پروژه نداشت ولی خروجی کار برای کشوری مثل پاکستان به شدت رضایت بخش بوده و می‌بینیم که در حوزه‌ی صادرات هم در حال کسب موفقیت‌هایی (هر چند کوچک) میباشد.

JF-17 های بیشتر برای نیروی هوایی میانمار قابلیتها و مزیتهای جنگنده مشترک چینی- پاکستانی براساس گزارشهای منتشر شده ، نیروی هوایی میانمار در حال دریافت گروه جدیدی از جنگنده های جدید تک موتوره JF-17 تاندر ، محصول مشترک چین – پاکستان است که به شکل قابل توجهی ، توانایی های رزمی این نیرو را در جنوب آسیا ارتقاء خواهد داد . در حالی که به شکل همزمان ، کشورهای غربی تحریم های سختی را برای علیه دولت رانگون وضع کرده و بشدت از فروش سلاح توسط طرف سوم به این کشور آسیایی جلوگیری بعمل می آورند ، چین ، پاکستان و روسیه ، در حالی ایجاد پیوستگی دفاعی نظام مندی با این کشور هستند. در همین راستا ، امضاء قرارداد خرید جتهای JF-17 مدت کوتاهی پس از سفارش یک مجموعه شش فروندی از جنگنده های سوخو-30 به روسیه صورت پذیرفت که در حقیقت تکمیل کننده اقدامات جامع دو کشور مبنی بر تقویت روابط دوجانبه دفاعی میان مسکو و رانگون محسوب می شد . گفته می شود که سوخو-30 با اضافه شدن JF-17 به یک ترکیب مرگبار رزمی برای نیروی هوایی میانمار تبدیل خواهد شد . در حال حاضر ستون فقرات اصلی نیروی هوایی میانمار ، شامل گونه های قدیمی جنگنده سبک اف-7 و جتهای میان وزن میگ-29 است که سالهای طولانی در خدمت این نیرو قرار دارد . بااین وصف ، نمونه فروخته شده به میانمار شامل JF-17 Block IIاست که اگر چه براساس الگوی J-7 طراحی شده ، اما به مراتب و درمقایسه به گونه های قبلی ، پیشرفته تر بوده و می تواند جایگزین شایسته ای برای جتهای فرسوده نیروی هوایی میانمار باشد ، در حالی که به نظر می رسد شانس ناوگان فالکروم های این نیرو برای ادامه خدمت افزون تر می گردد . به اعتقاد برخی تحلیگران نظامی ، جت مشترک چینی-پاکستانی ، توانایی حمل مهماتی را دارد که تا پیش ازاین مشابهی برای آن در میانمار وجود نداشت . بعنوان مثال موشکهای هوا به هوای PL-12 با بردی نزدیک به 100 کیلومتر ، در شمار جدیدترین سلاح جنگنده های میانمار قرار می گیرند که در گذشته در سازمان رزم آن قرار نداشت . از سویی دیگر ، با ورود جتهای جدید ، نیروی هوایی این کشور به موشکهای ضد کشتی YJ-12 با بردی نزدیک به 400 ناتیکال مایل وسرعتی در حدود 4 ماخ مسلح می شوند که تهدید بسیار خطرناکی برای شناورهای متخاصم در بردهای قابل توجه خواهد بود . ناظران نظامی براین باورند که با توجه به ارتفاع عملیاتی این جنگنده ( نزدیک به 17 کیلومتر ) که بالاتر از رقبای پیشرفته تری نظیر اف-35 و اف-16 قرار می گیرد ، در کنار قابلیت حمل و شلیک بیشتر از 15 گونه متفاوت از موشکهای هوا به هوا ، هوا به زمین و ضد کشتی ، عملا" نیروی هوایی میانمار به یک وزنه قابل توجه در این حوزه جغرافیایی تبدیل می گردد . مضاف براین ، هزینه های پایین تعمیر و نگهداری و مهمتر از آن هزینه عملیاتی بسیار ارزان ، JF-17 را به یک گزینه ایده آل برای کشورهایی با بودجه های دفاعی کمتر تبدیل می کند ، ضمن اینکه به خدمه هوایی اجازه میدهد تا زمان بیشتری را برای تمرین های مداوم در هوا صرف کنند که این مساله در خصوص جتهای رزمی سنگین تر چندان مصداق ندارد . در حال حاضر ، نیروی هوایی میانمار یکی از دو مشتری تایید شده JF-17 بشمار می آید ، اما مشتریان دیگری نظیر جمهوری آذربایجان ، مصر و سریلانکا برای خرید این جت رزمی ابراز علاقه کرده اند . علیرغم اینکه قرار است نمونه بلاک-2 این جنگنده تحویل میانمار گردد ، اما به نظر می رسد که نیروی هوایی این کشور به خرید بلوک-3 جت چینی – پاکستانی علاقه مند شده ، هر چند این نمونه در حال حاضر در دست توسعه قرار دارد ولی به احتمال زیاد به یک رادار AESA و پیشرانه های جدید مجهز شده که سرعتی فراتر از 2 ماخ را بدان خواهد داد که بدلیل استفاده افزون تر از مواد مرکب در ساختار بدنه است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9 بن پایه

درود بر جناب Skyhawk همه سیکرها به نحوی اویونیک حساب می شوند به غیر از سیکرهای اژدرهای دریایی. در مورد Avionics خدمت شما عرض کنم که یک روزی ما برای ساخت یا خرید یک کامپیوتر پرواز دچار مشکل بودیم و پروژه ها به صورت موردی و در جهت جایگزینی برخی از قطعات بود و سیستم به صورت کل دیده نمی شد. مدیر پروژه دفاعی یک کارت پردازشی دستش می گرفت و می گفت ما این را تست کردیم و کار کرد خواهش می کنیم این را برای ما کپی کنید. اما الان وضع فرق کرده است. یک نگاهی به طرح های پژوهشی زیر که هنوز در دست انجام و یا انجام شده است بیاندازید. در برخی از طرح های زیر خود من مشاور بودم یا نقش بسیار کم رنگ داشته ام پس می توانم حدس بزنم که دیگر طرح ها در چه وضعی است. http://research.vru.ac.ir/my_doc/research/tarhvezaratdefa.pdf اگر یک نگاه هم به رزومه های افراد بیکار یا در جستجوی درآمد بیشتر برای ادامه حیات بیاندازیم و تجربه های دفاعی آنها را ببینیم متوجه کمیت کار می شویم. مقالات دفاعی هم که بسیار و خارج از شمارش است. برای مثال 10 سال قبل از رونمایی فکور مقالاتی در مورد محاسبه قابلیت اطمینان فیوز موشک راداری هوا به هوا و کامپیوتر پرواز به زبان فارسی توسط دانشگاه های شهرستان چاپ شده است. https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?page=3&q=آرایه+فازی+آنتن&qd=&sort_attr=1&sort_order=DESC&topic_1=1038555 https://ganj-old.irandoc.ac.ir/dashboard?q=اویونیک&qd[]=0 https://www.civilica.com/Papers-ICADI03=سومین-کنفرانس-ملی-اویونیک-ایران.html اما مشکل کجا است که شما احساس نمی کنید که در زمینه اویونیک ما کاری کرده ایم با اینکه کار زیادی شده که به صورت آشوبناکی مدیریت شده است. اویونیک در واقع مجموعه سخت افزار و نرم افزاری است (Embedded-system) که روی کامپیوترهای خاص منظوره که با هدف اختصاصی تولید شده اند برای صنعت هوایی با رعایت استانداردهای ایمنی کار می کنند. در صنعت هوایی ما با اینکه الزامات ظاهرا سختی داریم اما دستمان در استفاده از تکنولوژیهای جدید که سابقه پروازی داشته باشند و سخت افزارها و نرم افزارهای گران باز است زیرا هزینه یک هواپیما یا یک موشک چندین برابر هزینه سخت افزار است و تیراژ تولید انبوه این صنعت بسیار بسیار ناچیز است. هر چند بسیاری از شرکتهای خصوصی در تهران کار جنبی و یا اصلی اویونیک می کنند (اگر بتوانند طلبشان را از بزرگترین بدهکار کشور (== دولت) قیراطی وصول بکنند) در کشور تا جایی که من می دانم فقط یک پژوهشکده رسمی اویونیک وجود دارد که آن هم در دانشگاهی در اصفهان است. این پژوهشکده آگهی استخدام هم دارد و کار اویونیک را بر مبنای استانداردهای آمریکایی مثل DO-178B/C برای نرم افزار و DO-254 برای سخت افزار انجام می دهد و اویونیک هواپیمای مسافر بری 150 نفره ملی نیز به عهده آنها است. در طول سالهای سال که در این زمینه کار کرده ام بهترین طراحان Embedded-system که دیده ام همگی اصفهانی بوده اند و انتخاب اصفهان را برای این کار بسیار نیکو می دانم. مدل تفکر اصفهانی ها و هوش متناسب آنها ترکیبی ایده آل است. در زمان قاجار هم فرانسوی ها را برای ساخت توپ به اصفهان بردند. دانش فنی ساخت Embedded-system های صنعتی را در هیچ دانشگاهی تدریس نمی کنند. یادگیری آن هم زمان بر است و مشکل امروز ما این هست که با وجود تعداد فراوان مهندس که پایه یادگرفتن این فناوری را دارند ولی به دلیل اینکه دریافتی ها بسیار پایین هست در ایران افراد نمی توانند به کار ادامه بدهند و مجبور هستند برای ادامه حیات یا به یک شغل دیگر بپردازند و مثلا برنامه ساز اندروید بشوند در استارتاپها و یا اینکه به خارج بروند که معمولا آلمان، سوئد، چین و آمریکا مقصد اینها است. در نتیجه شما با زحمت فراوان یک نفر را استخدام می کنید، 2 سال رویش کار می کنید که بتواند یک خط برنامه Automotive یا Aerospace بسازد و او به مجرد اینکه در یک پروژه به اعتماد به نفس رسید شرکت شما را ترک می کند و به خارج می رود. نتیجه این روند این هست که شما همیشه کمبود شدید نیرو با تجربه دارید. کار اویونیک هم کار تیم های بزرگ است نه چند نفر آدم بی جیره و مواجب. همین سختی ها باعث شده که نفرات اول کنکور ریاضی سالها است که دیگر رشته برق را انتخاب نمی کنند و وارد رشته کامپیوتر هم که می شوند دیگر وارد گرایش سخت افزار نمی شوند نرم افزار هم که می خوانند روی شبکه و برنامه سازی موبایل کار می کنند تا خیلی راحت بتوانند در بازار موجود جذب بشوند که یک بازار خدماتی است نه یک بازار تولیدی. در اواخر دهه 90 میلادی کشور آلمان حدود 300 تن طلای ذخیره خود را به فروش گذاشت تا بر روی Embedded-system ها سرمایه گذاری بکند با این هدف که برتری محصولات آلمانی تا سال 2020 تضمین بشود که شد. این سرمایه گذاری منجر به این شد که امروزه بهترین Embedded-systemها به شرکتهای آلمانی تعلق دارد. بر خلاف اویونیک که شما قادر به استفاده از گرانترین سخت افزارها و جعبه ها و کانکتورها و مدارهای چاپی و سنسورها و تراشه ها هستید در الکترونیک خودرو (Automotive) به دلیل تیراژ میلیونی و مشکلات بسیار پیچیده تولید در مقیاس بسیار بسیار بالا که منجر به این می شود که شما نمی توانید خیلی از قوانین اجباری ساخت مدار را به دلیل ملاحظات تولید انبوه رعایت بکنید شما باید با ارزانترین و کمترین قطعات و بدون داشتن جعبه و ... همه استانداردها را پاس بکنید و تازه به قابلیت اطمینانی بیش از 5 تا 9 برسید یعنی خیلی بیشتر از قابلیت اطمینان مورد نیاز در تجهیزات نظامی (قابلیت اطمینان توماهاوک 0.87 است) که کاری بسیار بسیار مشکل است چه برای ما چه برای بقیه دنیا اما در ایران مهندس تقریبا مجانی است. در آمریکا برای ساخت نرم افزار های اویونیک از SPARK که شاخه ای بسیار محدود شده از زبان ADA است و صد برابر از C امنیت ذاتی بیشتری دارد استفاده می کنند اما در اروپا مثل ایران از شاخه ای محدود شده از زیان C به نام MISRA-C استفاده می کنند. علتش هم این است که برنامه ساز و ابزار و عادت استفاده از زبان ADA در اروپا و ایران تقریبا ناموجود است. تا اینجا مشکلی دیده نمی شود و برخی از محصولات خودرویی برخی قطعه سازان خصوصی کیفیتی بالاتر از محصولات مشابه آمریکایی دارند اما هزینه تولید آنها و قیمت روز افزون ارز و نیاز به واردات تراشه ها و قطعات الکترونیک باعث شده که قیمت تمام شده تولید با کیفیت از آنچه برابر نظر شورای رقابت خودرو ساز می تواند از قطعه ساز بخرد گران تر است به عبارت دیگر قطعه ساز باید با ضرر سنگین محصول خود را به داخلی ها بفروشد صادرات هم که به دلیل تحریم ها و شهرت منفی ایران ممکن نیست و تولید کننده قطعه Automotive در ایران یا باید کارخانه های تولید خود را به چین و .... ببرد و محصول را به تویوتا و فاو و جیلی و گریت وال و .... بفروشد و یا اینکه بماند و منتظر معجزه بشود. ترامپ و دار و دسته و ایادی داخلی آنها برای همین صنعت خودرو را تحریم کردند زیرا این صنعت به دلیل عدم نیاز به پول دولتی موتور حرکت در دیگر صنایع از جمله اویونیک بود. روزگاری بود که قطعه سازان به مسئولین برگزاری مسابقات روبوکاپ التماس می کردند که آدرس قطعه سازان را در اختیار شرکت کنندگان بگذارند تا در صورت تمایل با قطعه ساز شروع همکاری بکنند ولی مسئولین برگزاری مسابقات از این کار امتناع می کردند!!!! اما امروز قطعه سازها توان حفظ نیروی ناچیز فعلی را هم ندارند. نتیجه هدایت اقتصاد به شکل موجود این هست که پدیده اسکاتلندی تشدید شده و ما مهندسان کارآمد بیشتری را از دست خواهیم داد. مهندسانی که محصول نتیجه کار آنها باعث شد که شرکت پژو-سیتروئن بعد از تحریم اخیر ترامپ و دار و دسته با حسرت و گریه از ایران برود به دلیل قطعات بسیار با کیفیت و ارزانی که می توانست از ما تهیه بکند ولی دیگر نمی تواند. جالب است که بدانید که شرکت های بزرگ به زنجیره تامین قطعات خود بسیار حساس هستند وبرای مثال اگر یک تراشه ای فقط در ژاپن تولید بشود، به دلیل حادثه خیز بودن آن کشور محصول بر پایه آن تراشه را قبول نکرده و شما را مجبور به استفاده از تراشه ای می کنند که در چند کشور مختلف قابل تهیه باشد هر چند که گرانتر هم باشد تا در آینده دست آنها در پوست گردو بند نشود. حالا حساب بکنید که این تحریم های آمریکا که با نفت ایران هم همین کار را کرده چند صد هزار میلیارد دلار به صنعت ما خسارت زده است و چه بازارهایی را از ما گرفته است و متعاقب آن چه زمینه های رشد فناوریی از بین رفته است. یک روزی کارگر چینی با دریافتی ماهی 60 دلار و یک وعده غذای گرم و جای خواب، ارزانترین کارگر جهان بود امروز همان کارگر چینی ماهیانه 300 دلار آمریکا حقوق می گیرد در حالیکه مهندس ایرانی حقوقش بدون جای خواب و سرویس حمل و نقل کمتر از این هست.

            وقتی بتون میسوخت، N-Stoff مخوفترین ترکیب شیمیایی در جنگ جهانی دوم       جنگ جهانی دوم عرصه بسیاری از نوآوری های جدید در زمینه فیزیک ، شیمی و سایر دانش ها در زمینه نظامی بود. آلمان نازی رو میتوان به عنوان پیشرو در زمینه ابتکارات نظامی در این دوره دانست. بطوری که بعد از پایان جنگ تحقیقات و سلاح های آلمانی توسط دو قدرت پیروز امریکا و شوروی الگو برداری شد و فناوری آلمانی پایه بسیاری از تسلیحات و مواد جدید در نیمه دوم قرن بیستم قرار گرفت.       با شکست آلمان، اتحاد جماهیر شوروی و امریکا و همچنین انگستان و فرانسه هر کدام جداگانه  به جستجو و جذب داشمندان تسلیحاتی آلمانی پرداختند. عملیات گیره کاغذ توسط امریکا منجر به انتقال فناوری وهمچنین دانشمندان کلیدی آلمانی به امریکا گردید.   در جریان بازجویی های دانشمندان و افسران آلمانی، رازهای تسلیحاتی که غرب از انها بی خبر بود آشکار میگردید. یکی از این رازها تلاش آلمان برای ساخت ماده منفجره جدیدی بود که توجه متفقین رو به خود جلب کرد.   ماده شیمیایی تحت عنوان N-Stoff نام گذاری شده بود. آلمانی ها مواد شیمیایی رو معمولا به نام Stoff نام گذاری میکردند، مانند  T-Stoff و C-Stoff  که سوخت موشک بودند که بعد از جنگ جهانی پایه سوخت های موشکی امریکا و روسیه و بویژه در سری موشک اسکاد قرار گرفتند.   کاربرد N-Stoff سوخت موشک، ماده منفجره و سوزاننده در منابع آلمانی گفته شده بود.   آلمان ها از سالها قبل از جنگ جهانی دوم به فکر راهی برای نفوذ و شکستن خط ماژینو فرانسه بودند. خط ماژینو مجموعه ای از سنگر های بتونی و مواضع توپخانه ای بود که توسط فرانسوی ها بعد از جنگ جهانی اول و به منظور جلوگیری از حمله مجدد آلمان در مرز بین آلمان و فرانسه ساخته شده بود. سنگر های بتونی غیر قبل نفوذ به نظر می آمد، آلمان به فکر راهی بودند تا سربازان پیاده قادر به نفوذ به این سنگرها باشند. در ان زمان شعله افکن ها برای فتح چنین سنگرهایی بهترین سلاح بودند.   منتها مشکلی وجود داشت شعله افکن تنها قادر به نابودی و آتش زدن مواد قابل اشتعال بود و بتون غیر قابل اشتعال!   اما اگر میشد بتون و مدافعان رو باهم به آتش کشید و سوزاند و چه؟   خوب آلمان ها جواب این سوال رو سالها قبل از جنگ جهانی دوم یافته بودند! ماده N-Stoff، اما این ترکیب چه بود؟    N-Stoff در واقع  تترا فلوئورید کلر به فرمول ClF3 بود که در سال ۱۹۳۰ در آلمان برای اولین بار ساخته شده بود.           فرایند تولید (ترکیب مستقیم فلوئور و کلر )    3F2 + Cl2 → 2 ClF3           ساختار مولکولی               ویژگی ها:   رنگ: بی رنگ یا به رنگ زرد تا سبز کم رنگ نقطه ذوب: منهای ۷۴ درجه سانتیگراد نقطه جوش: ۱۲ درجه سانتیگراد         ClF3 را اگر نگوییم فعالترین، یکی از فعالترین مواد شیمیایی شناخته شده است.  ClF3 حاوی عنصر فلوئور (F) و فلوئور الکترونگاتیوترین عنصر جدول تناوبی میباشد. ClF3 در تماس با مواد دیگر فلوئور و کلر رادیکال تک اتمی آزاد میکند که این دو عنصر به دلیل الکترونگاتیو بودن بلافاصله پیوند های شیمیایی ماده مورد نظر رو شکانده و با عناصر آن ترکیب میگردند.   برخلاف واکنش اکثر اسیدها، واکنش ClF3 با سایر مواد بسیار شدید است. واکنش فلوئور آزاد شده با مواد اطراف، همراه با انفجار و تولید آتش و درجه حرارت تا ۲۴۰۰ درجه سانتیگراد میابشد که به آن در شیمی آتش فلوئور (Fluorine fire) گفته میشود. فرایندی نظیر آتش گرفتن منتها اکسید کننده در اینجا بجای اکسیژن، عنصر فلوئور میباشد.     علاوه بر انفجار و تولید حرارت بالا و آتش، واکنش با سایر مواد  گازهایی نظیر HCL, HF آزاد میکند که بسیار سمی و و برای انسان کشنده هستند.   ClF3 تقریبا با اکثر فلزات،اکسید های فلزی ، نمک ها، لاستیک  و پلاستیک واکنش شدید انجام میدهد.   واکنش ClF3 با بتون و شیشه بسیار سریع و همراه با شعله و انفجار همراه میباشد.   ClF3 رو میتوان در محفظه هایی از جنس پلیمرهای فلوئور مانند تفلون یا از جنس نیکل یا آلیاژ فولاد با درصد بالای نیکل نگهداری کرد.       واکنش با آب و موادی که حاوی آب هستند مانند بافت های بدن بسیار شدید و انفجاری است.     واکنش با آب   ClF3 + 2H2O → 3HF + HCl + O2   ClF3 + H2O → HF + HCl + OF2         واکنش با گوشت مرغ به صورت انفجاری                 کمی قبل از شروع جنگ جهانی دوم، ClF3 در آلمان بروی مدل هایی که از سنگر های خط ماژینو که ساخته شده بود با موفقیت تست شد. منتها واکنش پذیری این ماده به حدی بود که ارتش آلمان از بکار گیری آن در جنگ منصرف شد. و در نهایت آلمانی ها با دور زدن خط ماژینو، فرانسه را اشغال کردند.   تا پایان جنگ و دستیابی ارتش سرخ به مرکز تولید این ترکیب، موسسه Kaiser Wilhelm Society حدود ۳۰ تن از این ماده رو تولید کرده بود. Kaiser Wilhelm Society همان موسسه ای میابشد که برای اولین بار سلاح های شیمیایی در جنگ جهانی اول در آن ساخته شد.       بعد از جنگ ClF3 به عنوان کاندیدایی برای سوخت موشک (اکسید کننده ) مورد بررسی قرار گرفت، منتها باز به دلیل خطرات و فعالیت بیش از اندازه،  برای این کار خطرناک تشخیص داده شد.   ClF3 امروزه برای ساخت نیمه هادی ها مورد استفاده در صنایع الکترونیک و همچنین در فرایند غنی سازی اورانیوم و تولید کیک زرد استفاده میگردد.     واکنش با اورانیوم و تولید هگزافلوراید اورانیوم مورد استفاده در غنی سازی   U + 3 ClF3 → UF6 + 3 ClF       کلیپی جالب از واکنش این ماده با سایر مواد:   به ترتیب : پلکسی گلاس، دستکش لاستیکی، دستکش چرمی، دستکش کار، ماسک شیمیایی، چوب و دستکش خیس شده   [aparat]GZ0n8?[/aparat]     http://www.aparat.com/v/GZ0n8   لینک یوتوب https://www.youtube.com/watch?v=M4l56AfUTnQ منابع:   http://en.wikipedia.org/wiki/Chlorine_trifluoride   و   Safety Alert 39 Chloride Trifluoride             کپی با ذکر منبع و نویسنده: www.military.ir   Stuka

قوي ترين بمب خلاء‎ Vacuum Bombجهان را روسيه آزمايش کرده است.‎‏ اين بمب که با هواپيما حمل مي شود قابليت ايجاد خلاء دارد‏‎ ‎و قابل ‏مقايسه با قدرت و کارايي يک بمب هسته اي ولي بدون ايجاد خسارات‎ ‎زيست محيطي ناشي از يک بمب هسته اي است ‏‎.‎‏ اين بمب که به طور مخفيانه ساخته ‏شده قدرتى بيش از بمب هاى هسته اى داشته و ارتعاش هاى ناشى از انفجار آن به ‏مراتب شديدتر از ارتعاش هاى هسته اى است . اين بمب موسوم به "پدر تمام بمب ‏ها " است و قدرت آن چهار برابر بيشتر از پرقدرت ترين بمب هاى فعلى جهان است ‏که در اختيار آمريکا قرار دارد زيرا از يك نوع جديد و بسيار كارآمد مواد منفجره كه به آن ‏اشاره اي نشده است، بهره مي‌برد .‏‎ ‎‏ ‏MOAB‏ يا مادر تمام بمب ها كه پيش از اين به ‏عنوان قوي ترين بمب خلاء شناخته مي شد و در سال 2003 آزمايش شده بود، يك ‏بمب هدايت شونده‎ ‎ماهواره‌اي دوربرد است و امريكا از آنها در جنگ با طالبان در ‏افغانستان استفاده کرد .‏ بمب روسي اولين بار توسط هواپيماهاى توپولف مدل ‏Tu-160‎‏ در محل آزمايش فرو ‏ريخته شد . قدرت اين بمب ها که با شدت زيادى منفجر شدند، بيش از حد تصور ‏است . اين بمب از لحاظ اندازه از بمب هاى ‏MOAB‏ آمريکايى کوچکتر است، اما به ‏دليل استفاده از فناورى نانوتکنولوژى در ساخت آن و با توجه به حرارتى که در زمان ‏منفجر شدن در مرکز انفجار توليد مى شود قدرت آن بسيار بيشتر از بمب هاى ‏آمريکايى است . بمب خلاء جديد مي تواند جايگزين يک سري از ابزار هسته اي با ‏قدرت ضعيف تر شود که قبلا ساخته شده بود . در همين زمينه وزارت دفاع روسيه ‏اعلام كرد اين طرح نظامي هيچکدام از توافقات بين المللي را نقض نمي کند و به ‏ايجاد‎ ‎رقابت تسليحاتي تازه اي در جهان منجر نخواهد شد . ‏بمب روسيه حاوي ‌8/7 تن ماده منفجره قوي است ولي بمب آمريكا بيش از‏‎ ‎هفت تن ‏ماده منفجره دارد‎ ‎در حالي كه بمب آمريكا معادل ‌11‏‎ ‎تن تي.ان.تي است ولي بمب ‏روسيه معادل ‌44 تن از اين ماده منفجره است. همچنين شعاع‎ ‎انفجار بمب روسيه ‏‏‌990 فوت يا 300 متر و دو برابر شعاع انفجار بمب آمريكا است ‏‎.‎‏ اين بمب روسي در ‏ابتدا يک توده اي از مواد آتش زا را در شعاع انفجاري خود ايجاد ميکند که با اکسيژن ‏موجود در جو مخلوط ميشود سپس درمرحله بعد ، اين توده آتش مي گيرد بطوريکه ‏تمام منطقه آتش گرفته شده را نابود مي کند .‏ آزمايش اين بمب با توجه به تنش هاى به وجود آمده ميان مسکو و واشنگتن به دليل ‏مسائلى چون استقرار سپر موشکى آمريکا در اروپاىشرقي، پرواز مجدد هواپيماهاى ‏استراتژيک روسيه و امکان تعليق حضور در پيمان نيروهاى متعارف از سوى روسيه، ‏مى تواند بيش از گذشته، روابط دو کشور را به دوران جنگ سرد نزديک کند . آزمايش ‏بمب خلاء توسط روسيه نشان دهنده توان نظامي اين کشور در پاسخ به طرح آمريکا ‏براي استقرار تجهيزات ضد موشکي خود در شرق اروپاست. ‏ [img]http://up.vatandownload.com/images/nbd34fi99qztwajj550.jpg[/img]

بسمه تعالي با سلام اينم دو تا تصوير جديد كه از اين جنگنده پيدا كردم كه توو نمايشگاه هوايي 2010 گرفته شده: يا علي مدد.نجف47

سیر تکاملی این جنگنده تصاویر کارخانه سازنده در چین گوانگجو ابعاد و وزن ساختار داخلی نمونه اولیه تولیدی ترکیب های ممکن برای جایگاههای خارجی سلاح تغییرات نمونه اولیه نسبت به نمونه تولیدی در دهانه ورودی موتور برای جلوگیری از بازتاب امواج راداری و بهبود عملکرد ورودی هوا

اینم چند تا عکس از این جنگنده و مقایسه اون با سایر جنگنده ها از نظر ابعاد به علاوه عکس هایی از پیش تولید نمونه دو موتوره و طرحی از نمونه استیلت برپایه این جنگنده مقایسه از نظر ابعاد نما از سه زاویه دید نمونه دو موتوره طرح نمونه پنهانکار

رادارهای رازیت نوعی از رادارهای مراقبت زمینی هستند که دارای برد 40 کیلومتر و توانایی کشف اهداف متحرک را در انواع شرایط اب و هوایی دارند . علاوه بر اهداف زمینی توانایی کشف هلیکوپتر را تا ارتفاع 300 متری دارا می باشند . این گونه رادارها در محیط باز و صحرایی حتی جنبنده ای مثل سگ راهم پیدا می کنند .عراق در جنگ تحمیلی از این نوع رادارها استفاده می کرد و بنابه گفته ی یکی از دلاوران سپاه در جنگ نزدیک شدن به پستهایی که با این گونه رادارها محافظت می شد بدون شناسایی ممکن نبود . ولی رزمنده گان اسلام با استفاده از شرایط جوی نظیر باران و مه به این رادارها یورش می بردند . این رادارها را فرانسه در اختیار ارتش عراق قرار داده بود . تعدادی از رازیت های عراقی توسط نیروهای ایرانی در طول جنگ به غنیمت گرفته شد .