سلام اتفاقا هرگونه برخوردی و پیش بینی مقابله ای با رژیمی ظالم و دین ستیز که اتفاقا بیش از ارمنستان مسیحی بر اسلام داره ضربه وارد میکنه، و همچنین هم پیمان یکی از شیطان های مجسم معاصر محسوب میشه، عین اخلاق هست و هم انسانی است و هم اسلامی.

سلام متاسفانه کشور ارمنستان خصوصا نخست وزیر غربگراش تکلیفش با خودش مشخص نیست و اگر الان بزارن مثل گورباچوف همه رو میده بره مردم ارمنستان بسیار ناسیو نالیست هستن هیچ کالایی با برچسب ساخت ترکیه حق ورود به کشور ارمنستان رو نداره کافی بود این نخست وزیر پلشت یک پیمان دفاعی با ایران می بست(مثل ترکیه و آدربایجان) که احتمالا با سفر مقامات آمریکایی کنسل شد یا کافیه ایران یه نیرو نیابتی مثل حزب الله لبنان رو اونجا تشکیل بده و مقدار زیادی از توان پهبادی ضد زره و پهپاد های سرگردان رو در اختیارشون قرار بده خصوصا ارمنی های قره باغ که یه جورایی بخاطر عدم کفایت دولت پاشینیان سر خورده هستند این افراد رو می شود جهت اموزش به مرزهای شمال غربی اورد و پس از اموزش تسلیحات از طریق پهباد در اختیارشان قرار داد کاری که در کرانه باختری رود اردن بیخ‌گوش اسراییلی ها اتفاق افتاد اگر تعداد این افراد به حدود چند هزار نفر رسید حالا عملیات های ضد آدربایجانی به صورت پاتیزانی و کوماندویی آغاز میشه میتونیم پهباد هایی شبیه شاهدم دراختیارشون قرار بدیم تا سیستم و زیر ساخت های پالایشگاهی و سیستم برق رسانی آدربایجان رو در جنگ بعدی نابود کنن این افراد کمتر از یمنی ها نیستن مطمئنا میشه کار با موشک کروز رو هم بهشون یاد داد اونوقته که آدربایجان در جنگ جدید طعم یه نیروی نیابتی رو می چشه همونطور که در تحلیل های بالا دیدیم ممکنه حمله به قره باغ باتوجه به نوع دین مسیحیت وارمنی افراد توسط اروپا محکوم بشه پس دست برتر با این افراده اگرم حمله نکنن کمکم تشکیل تیپ های تکاوری و عملیات ویژه رو میدن ودر جنگ بعدی که بعید تا یک سال دیگه اتفاق نیوفته اینبار حجم وسیعی از تجهیزات آدربایجان توسط نیرو های آموزش دیده ارمنی نابود میشه و اینبار نوع جنگ متفاوت خواهد بود و دفاع نامتقارن این نیروها میتونه نفس نیروهای آدربایجان و ترکیه رو بگیره اون موقع است که حیدر سریع تر از چیزی که فکرشو بکنین صلح رو می پذیره و یادتون باشه شکست در چنین جنگ هایی میتونه یک دیکتاتوری رو نابود کنه فقط دیدگاه ما یک دیدگاه مادی هست نه انسانی و اسلامی پس بر ما خورده نگیرید

مقاله تحلیلی یکی از افراد نزدیک به اتاق فکر امیر عبدالهیان باهمه نظراتش موافق نیستم اما من حیث المجموع دانستن نقطه نظرات افراد مختلف و دیدگاه های ایشان سبب تبلور دیدگاه های درست در فرد میشه چرا عملیات دیشب قدس بسیار مهم بود ؟ ۱- این عملیات در شرایط آماده باش کامل دستگاه های امنیتی اسرائیل در کرانه غربی رود اردن انجام گرفت که مکان دقیق آن بیت حنینا در شمال بیت المقدس بود. حمله دیشب چنان دردناک بود که وزیر جنگ اسرائیل که به آمریکا سفر کرده بود را مجبور به بازگشت کرد و نتانیاهو و بن غفیر (وزیر امنیت ملی) شخصا به بازدید از صحنه عملیات رفتند . ۲- تلفات این عملیات در ۲۰ سال اخیر در قدس اشغالی بی سابقه بود؛ از طرفی این یورش از طریق طپانچه برونینگ با کالیبر ۹ میلی متری انجام شد که عامل آن با حداقل شلیک ، حداکثر تلفات را از صهیونیست ها گرفت و موفق به فرار از محل گردید و سپس در یک مکان ایست و بازرسی در درگیری جداگانه به شهادت رسید . ۳- عامل این عملیات " خیری علقم " جوان ۲۱ ساله فلسطینی بود که حتی انتفاضه دوم را ندیده اما فرهنگ مقاومت به او منتقل گشته بود. سوال مهمی که مطرح شده که این جوان کم سن و سال ، تیراندازی با این دقت را چگونه و درکجا فراگرفته ؟ زیرا کرانه غربی تحت اشراف کامل اسرائیل و یک منطقه امنیتی و کنترل شده است . ۳- نتانیاهو و بن غفیر قصد داشتند از ابتدای دولت خود با مشت آهنین وارد عرصه کارزار با فلسطینیان شوند، اما صهیونیست ها در ۲ روز گذشته هم در جنین یک نفر کشته دادند ، هم از سوی غزه راکت به سمت اراضی اشغالی شلیک شد و هم در قدس تا این لحظه ۱۰ کشته و ۱۳ زخمی را متحمل شده اند ؛ آماری بی سابقه در ۱۰ سال اخیر. ۴-مطئمنا واکنش دولت افراطی اسرائیل به حمله دیشب دیوانه وار خواهد بود اما فلسطینیان نیز دست روی دست نخواهند گذاشت و درگیری ها همچنان سیر صعودی به خود می گیرد. ۵- مقاومت در کرانه غربی به تسلیحات زیادی دست یافته و روزانه عملیات های متعددی علیه اسرائیلی ها انجام می شود. نکته جالب اینست که در کرانه غربی ، صدهها هزار اسرائیلی حضور دارند و کاملا در دسترس فلسطینی ها جهت گرفتن انتقام هستند . از لحاظ حقوق بین الملل نیز این منطقه توسط تمام دنیا اشغالی محسوب می شود و حضور اسرائیلی ها در آن غیرقانونی است و عملیات های فلسطینیان نیز علیه اشغالگران طبیعتا مشروع تلقی می گردد. ۶- راهبرد تسلیح کرانه غربی و شعله ور ساختن آن علیه اسرائیل ، با موفقیت در حال انجام است و نتانیاهو نمی تواند به راحتی آن را حل کند ، زیرا بیش از ۳ میلیون فلسطینی با انگیزه در این منطقه حاضر هستند که نمیشود همه آنها را کشت یا بیرون کرد. ۷- نتانیاهو از پس حل چالش ها در کرانه غربی برنخواهد آمد ، چه برسد به این که بخواهد در سوریه و لبنان با جمهوری اسلامی مقابله کند و یا حتی علیه برنامه اتمی ایران اقدامی انجام دهد. ایران مدت ها پیش راهبرد تسلیح کرانه غربی را آغاز کرده و به نظر می رسد آن را ادامه دهد زیرا اهمیت این منطقه به لحاظ جمعیتی و جغرافیایی بسیار با اهمیت تر از غزه است . برای نمونه شهر قلقیلیه در کرانه غربی، تنها ۱۵ کیلومتر با تل آویو فاصله دارد و از کنترل خارج کردن کرانه غربی، اساس رژیم صهیونیستی را متزلزل می کند. ۸- اسرائیل از ۴ طرف محاصره شده است ؛ سوریه ، لبنان ، غزه و جدیدا مقاومت فلسطینی در کرانه غربی رود اردن . مطمئنا اگر جنگی رخ دهد ارتش اسرائیل نمی تواند به طور همزمان با ۴ طرف درگیر شود. حتی اگر توان موشکی و پهپادی مقاومت در یمن و عراق را نیز محاسبه نکنیم . ۹- تلفات ۲ روز اسرائیل به اندازه نصف تلفات آن در سال ۲۰۲۲ بود و پیش بینی می شود در سال ۲۰۲۳، بی سابقه ترین تلفات به اسرائیل وارد شود . ۱۰- محمود عباس و جناح سازشکار فلسطین، دیگر کوچکترین تاثیری در تحولات این کشور ندارند؛ زیرا نه توانسته اند مانع از جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان شوند و نه مقاومت را در کرانه غربی کنترل کنند و مردم نیز برخلاف آنان با مبارزان همراه شده اند که شادی و شعف عمومی پس از عملیات دیشب موید این نکته بود. در پایان این نکته لازم به ذکر است که به زودی سیر تنش ها میان فلسطین و اسرائیل بالا می گیرد و چنین عملیاتی به صورت معمول در می آیند . نکته اینجاست که دولت نتانیاهو تا کجا می تواند از طریق جوخه های ترور (مانند رخداد جنین ) پاسخ دهد ؟ به نظر می رسد اسرائیل در آینده نزدیک عملیاتی گسترده را آغاز نماید که افق روشنی برای مطلوبیت نتیجه آن در راستای امنیت اسرائیل دیده نمی شود.

اجرای یکی از بدترین و پر کشته ترین عملیات ها علیه صهیونیست ها یک جوان ۲۱ ساله فلسطینی به نام “علقم خیری” در شامگاه ۷ بهمن ماه، به سمت گروهی از صهیونیست‌ها در نزدیکی یک کنیسه یهودی در منطقه نبی یعقوب در شهرک بیت حنینا واقع در شمال قدس اشغالی تیراندازی کرد که طی این عملیات، هشت صهیونیست به هلاکت و بیش از ۱۰ تن دیگر مجروح شدند. دقایقی پس از این حادثه، عامل عملیات طی درگیری مسلحانه توسط نظامیان صهیونیست به شهادت رسید. این حادثه چنان بار روانی داشت که رئیس پلیس، وزیر امنیت داخلی و نخست وزیر رژیم منحوس اسرائیلی برای آرامش دادن به اشغالگران صهیونیستی مجبور به حضور در محل اجرای این عملیات شدند. در زیر تصویر شهید علقم خیری مشاهده می گردد.

باکو به دنبال باز کردن پای نیروهای به اصطلاح صلحبان ناتو به منطقه درگیری است تا از قدرت نیورهای روس در منطقه کم کنه و البته بتونه برنامه هاش را برای فشار به ارمنستان پیش ببره. بعید هست روس ها بهراحتی اجازه بدند یک وزنه جدیدی به معادلاتی که الان خودشون فقط وسطش هستند اون هم از سمت ناتو اضافه بشه ولی این دلیل نمیشه باکو خودش را به در و دیوار نزنه. فراموش نکنیم باکو در این میون هیچ کاره است و رژیم صهیونیستی و لابی های یهودی از یک طرف و از طرفی لابی اردوغان دارند برنامه هایی کاملا ضد ایرانی را در این منطقه پیش میبرند و اصولا رژیم باکو و سرنوشت اون منطقه براشون هیچ اهمیتی نداره و فقط به عنوان ابزاری برای تهدیدات به سوی ایران بهش نگاه میکنند. ما چاره ای نداریم جز تجهیز و تشکیل زیرساختهایی در اون منطقه و البته طرح هایی رزرو و بعضا قابل اجرا ( و اجرایی در مقاطع خاص زمانی مشخصی) که چنان شعله زیر دیگ را برای باکو داغ کنه که خودش به نتیجه برسه پیشکشی ها و اسباب بازی هایی که دو رژیم hاسراییل و ترکیه بهش پیشنهاد میدند ارزش باختن کامل قدرت و مملکتشون را نداره. حالا نه به یک باره که تدریجی.

بسم ا... به درخواست جناب @bds110 شاهین ترازو در برابر شاهد خلبان وادیم وروشیلوف (با شناسه رادیویی "کارایا" ) که تا امروز دوفروند میگ-29 را از دست داده ولی هنوز زنده است

اصولا تمام این اقدامات رژیم باکو به این خاطر هست که مسئله گذرگاه زنگه زور! را مجددا فعال کنه. چون تنها اهرم فشارش همین گذرگاه لاچین هست. به نظرم دولت ارمنستان معلوم نیست اون موقع چه فکری کرد ولی رژیم باکو با هدایت ترکیه کاملا اگاهانه روند پیشروی را متوقف کرد تا به همین گذرگاه زنگه زور در ازای گذرگاه لاچین دست پیدا کنه. اگر پیشروی میکرد و قره باغ را کامل تصرف میکرد هم دیگه بهانه ای برای تجاوز به ارمسنتان نداشت و هم بهانه ای برای درخواست گذرگاه. از طرفی مجبور بود با هزاران نفر ارمنی روبرو میشه در اون منطقه که محاصره شده بودند و امکان اتهام نسل کشی و ... هم وجود داشت. تنها نکته اینجاست که روس ها هم این موضوع را میدونستند و وارد این بازی شدند یا خیر؟ برای ارمنستان داشتن مرز با کشور ایران که خارج از بلوک گرجستان و ترکیه و باکو هست حتما باید ده ها برابر از یک تکه زمین محصور داخل خاک رژیم باکو مهمتر باشه. ارمنستان با دادن تنها مرز ازادش به بیرون عملا در محاصره ای میمونه که میتونه همه چیزش را وابسته به ترکیه کنه و عجیب هست کشوری حتی در این مورد فکر کنه چه برسه توافق کنه اون هم به ظاهر برای حفظ یک تکه زمین محصور که حتما اهمیت داره ولی اهمیتش کمتر از یک منطقه وسیع از کشورش و مهمترین مرزش هست طبیعتا. (واردات سوخت و گاز و مواد غذایی و دسترسی به جنوب و ابهای ازاد و ...) باکو رسما موضع ایران را میدونه و برای همین از انواع روش ها استفاده خواهد کرد تا به این آرزوی ترکیه! برسونه اردوغان را. ولی ایران نباید بشینه منتظر سرنوشت. چون حتما باکو توسط صهیونیستها و ترکیه طرح های جدید را تدارک میبینند برای رسیدن به این هدف. ایران باید طرح های متعددی را پیش بینی کنه از جمله مثلا طرح هایی مثل در اختیار گرفتن یک منطقه وسیع اقتصادی در مسیر جاده زنگه زور به اسم سرمایه گذاری ولی حضور پررنگ شرکت های ایرانی و عملا تاسیس یک منطقه ویژه اقتصادی ایران. یا مثلا ساخت شهرک هایی با اهداف مشترک در این مسیر. و حتی تاسیس پایگاه های مشترک انتظامی و راهداری به بهانه ارتقا روابط ترانزیتی و حتی بر عهده گرفتنسرمایه گذاری نوسازی و تجهیز جاده زنگه زور با اجاره بلند مدت اون. ( مثل قراردادهای سرمایه گذاری خارجی)

شبکه صهیونیستی «آی۲۴» برای نخستین‌بار با ورود به بزرگترین محفل فراماسون‌ها در «حیفا»، تصاویری را از این نشست منتشر کرد. رابطه ی صهیونیست ها با فراماسون ها چیه؟ هرچیزی که هست حداقل میدانیم خیلی به هم نزدیک هستند

این میتونه فقط فتح بابی باشه برای بحث. ما حداقل نیاز داریم پایگاه های هوایی زیر را با تهدیدات فعلی و موجود ( حداقلی محاسبه کنیم) به اسکاندران های سوخو-35 مجهز کنیم. یکم شکاری (تهران): محافظت از پایتخت و زیرساخت های مهم پیرامون اون پایگاه دوم شکاری شهید فکوری تبریز: شیطنت های ترکیه ( رژیم باکو ذیل همین در نظر گرفته میشه) پایگاه چهارم شکاری شهید وحدتی دزفول: تهدیدات از جانب عربستان سعودی، جنوب و غرب عراق و مرزهای سوریه، کویت و بحرین و قطر پایگاه ششم شکاری شهید یاسینی بوشهر: خلیج فارس و دریای عمان تا حدودی و زیرساخت های نفتی و گازی کشور در تعامل با پایگاه دزفول پایگاه هشتم شکاری سرلشکر شهید عباس بابایی اصفهان: دفاع از مراکز هسته ای به نظر این پایگاه ها باید در اولویت باشند حتی با چند فروند و کمتر از استعداد یک اسکادران و اگر کمیت بالاتری تحویل گرفته شد با تقویت پایگاه ها گوشه چشمی هم به پایگاه های مشهد و همدان داشت. باید در فکر ساخت پایگاه های جدید و یا تجهیزشون به امکانات جدید هم بود اگر نیازی حس میشه. شرایط بسیار تغییر کرده و شاید نیازها هم. مثلا شاید نیاز باشه ما پایگاه های مستحکمی در دامنه کوهستان یا عوارضی داشته باشیم که بخشی از باند و آشیانه ها و انبار تسلیحات و سوخت و غیره در دل کوه باشند. دارایی های محدود و با ارزش باید در حفاظت کامل قرار بگیرند خصوصا با وجود تهدید به نام پهپادها و حتی موشک های کروز و ... بعید هست در مرحله اول و طی یکسال و حتی شاید بیشتر، بیش از بیست و چند فروند در شرایط ایده آل تازه بتونیم تحویل بگیریم. همچنین اقدام دشمن در بازه تحویل گرفتن این جنگنده ها را هم باید در نظر گرفت. دشمن میدونه با حضور یک عامل جدید باید در برنامه های تهاجمی خود که سالها روشون کار کرده و تمرین، یک تجدید نظر کلی بکنه و در بحث گریز هسته ای (بهانه غرب البته) زمان براشون عنصر مهمی است.

دومینو تحرکات مشکوک از سمت ترکیه و آذربایجان 1-بعد از خبر افتتاح سفارت جمهوری آذربایجان در فلسطین اشغالی این بار دولت الهام علی‌اف در مقر منافقین خلق یعنی آلبانی سفارت افتتاح خواهد کرد. علی اف که در آلبانی به سر می برد خبر از افتتاح سفارت جمهوری آذربایجان در تیرانا داد. این را بگذارید کنار بمب گذاری شاهچراغ وزارت اطلاعات ایران در دومین اطلاعیه خود پیرامون حادثه تروریستی شاهچراغ اعلام کرده بود عنصر اصلی هدایت و هماهنگ کننده‌ این عملیات در داخل کشور، تبعه‌ جمهوری آذربایجان بوده است. 2-ترکیه در سال 2023 شبکه ی دیجیتالی فارسی تی‌آر‌تی راه‌اندازی میکند این تحرکات نوید این را می د هد که برنامه ای قوی وجود دارد برای ایجاد اختلالات امنیتی در ایران از سمت آذربایجان در سال 2023 منابع: http://irdiplomacy.ir/fa/news/2015683/وزارت-اطلاعات-ایران-عامل-اصلی-حادثه-تروریستی-شاهچراغ-تبعه-آذربایجان-بود https://qafqaz.ir/fa/علی-اف-به-دنبال-افتتاح-سفارت-در-آلبانی/ https://www.aa.com.tr/fa/افغانستان/اردوغان-شبکه-دیجیتالی-فارسی-تی-آر-تی-راه-اندازی-می-شود/2759355

توئیت از احسان موحدیان استاد دانشگاه علامه طباطبایی منبع

بجای حرف عمل کنید آقای علی اف اکنون که تصمیم بر آن است ارتباط های زمینی روسیه و ایران قطع گردد ما منتظر عمل هستیم. اقای علی اف ورود نظامی ایران به سیونیک در صورت تلاش برای اجرای دالان تورانی ناتو مصوبه شعام(شورای عالی امنیت ملی) و حتمی است. هدف نیروهای ایران، سیونیک است که اگر سرباز ان باکو در آنجا دیده شود سربازان ما نیز دیده خواهند شد .

اگر قرار به یارکشی رژیم باکو با کشور بزرگتر از خودش (ترکیه) هست، کشور بزرگتر (ایران) هم با کشور کوچکتر یارکشی میکنه تا به وقتش ببینیم ترکیه و رژیم باکو از جنگی که خودشون اصرار دارند به خاطر یک کریدور راه بندازند، متضرر میشند یا جمهوری اسلامی ایران که چهل سال هست اسیر توطئه و فشار و خرابکاری و حمله و ترور هست و این یکی هم روش. بله کریدور معلومه که برای باکو و ترکیه مهم هست، اصولا الحاق سرزمین یک کشور دیگه به سرزمین های در اختیارت همیشه شیرین بوده ولی اونوقتی که این نقشه را کشیدند باید فکر میکردند ایران همینطوری میشینه مثل قبل نگاه میکنه یا چی؟! الهام چند روز پیش در دانشگاهی در باکو گفته بود ما این کریدور را میگیریم، روسیه کاری نداره، ایران هم کاری نخواهد داشت(!) و ارمنستان هم نمیتونه کاری بکنه. اصولا این لگدهای خودش و رسانه های رژیم باکو ( که البته همه به تحریک پشت پرده است (صهیونیستها و اردوغان) و الهام و رفقاش اصولا در مقیاس چنین بازی ای نیستند) یکی به این دلیل هست که ایران موضع قاطع و محکمی در این مورد گرفته ( در حقیقت الان ایران تنها مانع این بلندپروازی باکو و ترکیه هست) و یکی نزدیکی بیشتر ایران و روسیه به خاطر جنگ اکراین ولی همچنان روس ها و ارمنی ها واقعا مانعی نیستند و اگر ایران نبود تا حالا صد بار این کریدور الحاق شده بود ( با ضرر مستقیم به محدوده! ارضی ایران) برای همین با تمام توانشون به میدان اومدند و البته دنبال فرصت هستند. حتما ما باید یک طرح یا چند طرح برای سناریوهای مختلف داشته باشیم که در صورت حماقت باکو چه اقداماتی سریعا باید انجام بشه. از جمله ورود به خاک ارمسنتان و قطع مسیر. پ ن: گزینه بهتر این هست همین حالا با ارمسنتان توافق کنیم برای چند پایگاه مرزی در خاک ارمسنتان و این کریدور ادعایی تا هرگونه حمله باکو به این مسیر به شکل طبیعی رویارویی با ما محسوب بشه. اینطور دیگه غافلگیر نمیشیم. پ ن2: فراموش نکنیم رزمایش های مشترک ترکیه (خصوصا در مقیاس بزرگ) قبلا همیشه پوششی برای تقویت نیروها و ابزار و تسلیحات و پشتیبانی از رژیم باکو بوده برای یک حمله جدید. با توجه به پروازهای گسترده لجستیکی از مقصد باکو به سرزمین های اشغالی در چند ماه اخیر و همچنین رزمایش های اینچنینی که بخشیش با هدف باقی موندن نیروها و تسلیحات ترک در خاک رژیم باکو برای اجرای عملیات یا عملیات هایی هست و همچنین سروصداهای زیاد و فضاسازی و شلوغ کاری های رژیم باکو و برخی در ترکیه و زمینه سازی اصطلاحا و مشغولیت روسیه و ... احتمال یک عملیات جدید جدی است. ایران باید هم هشدارهای لازم را از مجاری لازم ارسال کنه و همچنین آماده هر سناریویی باشه. رژیم باکو و ترکیه احساس میکنند ادر این مقطع اگر به زور هم بخشی از ارمسنتان را اشغال و ضمیمه کنند نهایتا توی اوضاع کنونی جهان و منطقه کمی سر و صدا میشه و بعدش همه از یاد میبرند و هرگونه اقدامی هم توسط ایران در اینده برای ازاد سازی این مناطق حمله ایران به نیروهای باکو و ترکیه (ناتو لابد؟!) محسوب میشه.

یمن که دوتا دریا با ما فاصله داره داره و کلی ناو محاصرش کردن اونقدر موشک ضد تانک و پهباد و موشک کروز داره ارمنستان که دیگه بغل گوشمونه

بسم ا... هنوز قابل تایید نیست ولی ظاهرا روند حضور جدی تر ما در قفقاز دارد شروع می شود ؟!!!

تركيه وارد بد تورمي شده و براي جبران اين تورم نياز به گرفتن سرمايه داره اين جذب سرمايه از چند طريق صورت ميگيره جذب تروريست و فروش خانه غارت اموال كشورهاي همسايه از عراق تا سوريه و الان اذربايجان گرفتن وام از اروپا يا فرشت جنگ اكراين ولي تركيه نشون داده كه منابع غارت شده در ديگر كشورها برايش كافي نبوده و چشم طمع به ايران دوخته تا با غارت ايران اين تورم رو جبران كنه اگر بتوانيم جلوي هر نوع غارت رو بگيريم اتوماتيك اردوغان سرنگون ميشه

ادامه ... بعد از پایان جنگ ایران تبدیل به کشوری شد که به همراه یک مجموعه فرسوده و آسیب دیده تسلیحات باقی مانده از قبل انقلاب ، دارای تجهیزات دیگری هم شده بود که در طی جنگ به دست آورده بود . تجهیزات اضافه شده به صورت عمده از بلوک شرق تهیه شده بودند و بنا به ضرورت تحت فشار بودن در زمان جنگ ، هر چیزی که امکان خرید داشت ، خریده شده بود . طیف متنوعی از تجهیزاتی که بیشتر آنها در مقایسه با باقی مانده های تجهیزات قبل از جنگ هم تکنولوژی پایین تری داشتند و فقط کمیت داشتند . با توجه به این که تقریبا همه این تجهیزات از کشورهایی که از اقمار شوروی بودند تهیه شده بود و معمولا کپی های با کیفیت پایین تجهیزات روسی بودند ، معمولا با عجله تهیه شده بودند و کشورهای فروشنده هیچ زیرساختی برای تعمیر و نگهداری آنها به کشورمان نداده بودند ، مشکلات تعمیر و نگه داری و لوازم یدکی حاکم بر نیروهای نظامی بیشتر هم شد. با توجه به تجربه جنگ هشت ساله با عراق و ضعف های مفرطی که مشکلات زیادی برایمان پدید آورده بود ، بازسازی نیروهای نظامی اولویت اول تمام مقامات کشوری بود و با توجه به این که تقریبا هیچ زیر ساختی برای تامین تجهیزات اصلی و سنگین در کشور نداشتیم ، اولین گزینه همان روش قدیمی کشورهای جهان سوم مثل ما بود یعنی خرید خارجی . در این مقطع بود که مشکلات ارتباط نظامی با کشورهای دیگر خودش را به طور واضح نشان داد ، تقریبا همه کشورهای بلوک غرب و بیشتر کشورهای بلوک شرق حاضر به معامله تسلیحاتی عمده با ما نبودند و البته بیشتر تسلیحات قابل خرید بلوک شرق هم مورد رضایت و پسند نیروهای نظامی ما نبودند . از سر ناچاری تعدادی قرارداد در زمینه دریافت خودروهای زرهی و هواگرد با کشورهای بلوک شرق و به طور عمده با شوروی منعقد شد . اتفاقات جدیدی در منطقه و جهان به وقوع پیوست . شوروی به عنوان سنگ پایه بلوک شرق از هم پاشید و تقریبا بیشتر قراردادهای دریافت تجهیزات از شوروی ، ناقص رها شدند . آمریکا و متحدانش که با عنوان امنیت خطوط انرژی و تجارت از اواخر جنگ در دریا حضور داشتند ، بعد از حمله عراق به کویت ، رسما از نظر زمینی هم وارد منطقه شدند . شرایط جدید باعث شد نیاز به تجهیز و بازسازی قدرت نظامی کشور بیشتر و مهم تر احساس شود . اشکال به وجود آمده این بود که تقریبا امکان گزینه خرید واقعی خارجی را از دست داده بودیم ! با توجه به حذف گزینه خرید از امکان بازسازی نیروهای نظامی ، دو امکان جدید مورد توجه قرار گرفتند : اول ایجاد زیر ساخت برای بازسازی و بهینه سازی تجهیزات موجود و دوم ایجاد زیر ساخت برای ساخت و تولید تجهیزات جدید . البته بازهم در هر دو گزینه گوشه چشمی به کمک های خارجی ، مخصوصا بلوک شرق و به طور خاص روسیه که جانشین شوروی شده بود ، وجود داشت . اتفاقی که در این دوره افتاد خیز بلند نیروهای نظامی برای بهینه سازی تجهیزات موجود و تلاش برای طراحی تجهیزات جدید بر اساس زیرساختهایی بود که داشت ایجاد می شد ؛ البته بیشتر این زیرساختها با هدف اولیه تعمیر و نگهداری ایجاد شده بودند و این اقدام برای ساخت تجهیزات جدید ، بیشتر در حد نمونه سازی و اثبات تکنولوژی اتفاق افتاد . در همین دوره تلاش برای بازسازی و بهینه سازی تجهیزات موجود بود که بهینه سازی هایی روی بیشتر تجهیزات قدیمی به صورت نمونه سازی رونمایی شد . نمونه هایی که بیشتر در حد همان تک نمونه های نمایشی باقی ماندند و فقط محدود به شرکت در رژه ها و نمایشگاهها شدند که هنوز هم در تمام ؤزه ها و نمایشگاهها حضور دارند و همواره مایه انتقاد هم قرار می گیرند . مشکل اصلی در این زمینه عدم امکان تامین مالی تعمیم این پروژه ها از طرف کشور بود و البته وجود نداشتن زیرساخت مناسب تولید یا همان خط تولید . دقت به این نکته مهم است که که تاسیسات ایجاد شده در این دوره هم باز برای تعمیر و نگهداری بودند و ظرفیت تولید نداشتند . با توجه به مشکلات پیش آمده ، تقریبا تمام امیدها برای بازسازی عمده و گسترده در تجهیزات نظامی از دست رفت و سیستم نظامی با توجه به مشکلات مالی کشور به نتیجه رسید که از دو امکان باقی مانده استفاده کند . امکان اول بازسازی تجهیزات موجود برای عملیاتی نگهداشتن آنها بود . با این کار حداقلهایی که لازم داشتیم برآورده می شد . این کار همان چیزی بود که با اصطلاح عمر دهی انقلابی به تجهیزات موجود مشهور شد. امکان دوم با توجه به محدودیت شدید امکانات مالی و تحقیقاتی ، متمرکز کردن تمام امکانات مالی و زیرساختی و تحقیقاتی در محور یک تکنولوژی خاص نظامی بود تا بشود حداقل در آن یک زمینه کار را درست و کامل جلو برد . با توجه به تجهیزات موجود و امکان دسترسی به تکنولوژی و همچنین استراتژیک بودن آن تکنولوژی و امکان ایجاد بازدارندگی توسط سلاحهای حاصل ، اولویت اول حوزه موشکی قرار گرفت . در واقع تمام کارهای تسلیحاتی در کشور در سایر حوزه ها منحصر به تعمیر و نگهداری شد و تمام توجهات و بودجه ممکن به طرف این رشته سرازیر شد که البته در یک بازه قابل قبول نتایج خوبی هم ایجاد کرد و بعد از پایان جنگ برای اولین بار منجر به این شد که با برتری تقریبا مطلق در منطقه در یک حوزه خاص ، امکان بازدارندگی حداقلی برای کشور به وجود آمد . بعد از این که تقریبا سرمایه گذاری های حوزه موشکی نتیجه داد و زیرساختهای تقریبا مناسب در این بخش ، این بار نه در فقط در موضوع تعمیر و نگهداری ، بلکه در زمینه خطوط تولید و ساختارهای تحقیق و توسعه ایجاد شد ، این فرصت پیش آمد که با باز شدن یک امکان در زمینه کمک گرفتن از چند کشور محدود در زمینه هوایی ، به یک باره تمرکز اولیه ای در زمینه هواپیماها و طراحی های جدید ساختارهای هواگردها به وجود بیاید ، متاسفانه با بسته شدن سریع این پنجره ، قبل از این که انتقال واقعی تکنولوژی اولیه اتفاق بیفتد ، تمام این کارها قبل از شروع در همان نمونه های اولیه ماند ولی در همان زمان امکان جدیدی در یک شاخه خاص مورد توجه قرار گرفت ، این امکان ، دسترسی ایجاد شده به نمونه های به روز پهپادهای رزمی و شناسایی بود . با همین اتفاق ، محور دوم تمرکز مالی و تحقیقاتی بعد از حوزه موشکی به طرف ایجاد ساختارهای جدید در زمینه تولید و تحقیق و توسعه پهپادها رفت . به این ترتیب دومین اولویت برای تمرکز توسعه یک محور خاص در کشور ، بعد از حوزه موشکی در زمینه پهپادی شد که نتایج آن در این روزها کاملا مشخص و واضح است . این روزها در دو حوزه موشکی و پهپادی تقریبا صنایع نظامی توسعه یافته ای در کشور وجود دارد و این بخشها هم دارای بخشهای قابل قبول تعمیر و نگهداری و هم خطوط قابل اعتماد تولید و هم بخشهای مناسب تحقیق و توسعه هستند . به نظر می رسد این روزها محور جدیدی از تمرکز دارد صورت می گیرد که ظاهرا بنابر نیاز و دسترسی های ایجاد شده ، فعلا در زمینه دریایی پیش می رود ، البته این یک برآورد فعلی است و چون علی رغم ایجاد زیرساختهای اولیه برای ساخت و تولید ، هنوز زیرساختهای موثری در زمینه تحقیق و توسعه ایجاد نشده است و این امکان هنوز وجود دارد که با بروز اتفاقی مانند آنچه که برای تمرکز برای شروع توسعه در حوزه هواپیما اتفاق افتاد ، شاهد تغییر جهت دیگری در زمینه امکانی دیگر باشیم . البته همزمان همچنان تلاش طولانی مدت برای خرید تجهیزات و تسلیحات برای حفظ یکپارچگی حداقلی ساختار نظامی در دستور کار است که گذشت زمان ثابت کرده است متاسفانه در دنیای امروز که با قانون جنگل پیش می رود ، راه قابل اعتمادی نیست . البته همچنان برای برآورد نیازهای اولیه نظامی در سایر زمینه هایی که فعلا امکانی برای آنها نداریم ، یک الزام منطقی به نظر می رسد. این روزها علی رغم تکمیل تقریبا چرخه تسلیحات در زمینه موشکی و پهپادی و ورود در تک حوزه ای جدید تر هنوز هم حرفهای زیادی در زمینه توسعه یک جانبه در سیستم نظامی به گوش می رسد که بیشتر آنها به خاطر توجه نکردن به امکان محدود مالی و تحقیقاتی در کشور و محدودیتهای دسترسی به تکنولوژی ایجاد شده برای کشور است . با نگاهی به گذشته این مسیر میتوان گفت که راه فعلی که همان تمرکز تمام امکانات در یک حوزه خاص و پیشبرد آن و سپس پرداختن به حوزه دیگر ، عملی ترین و نتیجه بخش ترین راه حل برای شرایط ما بوده است و اگر چه با این روش راهی طولانی برای تکمیل متوازن قدرت نظامی در پیش داریم اما راهی مطمئن است .

وقتی ما یکی از گزینه های هدف چنین تسلیحاتی معرفی میشیم یعنی در یک اقدام فراگیر از حداکثر توان خود برای دفاع باید استفاده بکنیم. چیزی که مشخص هست فناوری های قدیم و خصوصا جدید آمریکا در برنامه های تاکتیکی و هیبریدی خود در اغلب موارد وابسته به ماهواره های نظامی و تجاریشون هست. در یک تهاجم همه جانبه به کشور ما، توانایی هدف قراردادن بخش مهمی از سیستم یکپارچه حملات دشمن یک دفاع مشروع و عقلانی است خصوصا اینکه هنوز خود ما چندان وابسته به این بخش از تکنولوژی نشدیم و اقدام متقابلی در این حوزه برامون متصور نیست که از اون ناحیه آسیب ببینیم. بنابراین تسلیحات ضدماهواره الان بودن یا نبودنشون مسئله نیست. بلکه مسئله ارزان سازی و تولید با کمیت بالا مطرح هست تا در موقعیت مورد نیاز بتونیم تا حد امکان این بخش از اجزای پازل دشمن را تا جای ممکن نابود کنیم. اصولا رقابت با ایالات متحده در حوزه هوایی و پدافند به شکل کلاسیکش ( سلاح / ضد سلاح ) برای ما ناممکن هست به خطار شکاف طبیعی مالی و نظامی و تکنولوژیکی. ما باید بر روی تاکتیک ها و استفاده خلاقانه از ابزارهای موجود یا اختراعی خودمون استافده کنیم برای تخریب تاکتیک و ابزار دشمن. یعنی جنگنده ساخت بریم جنگنده یا پدافند ضد اون را بسازیم برای ما قابل دسترس نیست برای سد توانایی دشمن ( منظور این نیست که در این حوزه ها کار نکنیم ) چه مالی و چه زمانی و تکنولوژیکی، بلکه وقتی اون یک بمب افکن نسل ششم ساخت ما فرضا وابستگی تاکتیکی و عملیاتی اون بمب افکن را تجزیه و تحلیل کنیم و نقطه ضعفی در این چهارچوب از این سلاح را هدف قرار بدیم ( از زدن یک مرکز عملیات زمینی تا یک انبار سوخت تا یک ماهواره نظامی و ...)

بخش سوم و پایانی پیش زمینه پروژه بی-21 قبل از رونمایی بمب افکن-21 در تاسیسات نورثروپ گرومن ( پالمدیل / کالیفرنیا ) نخستین پیش فرض ها در خصوص این سخت افزار جدید عموما ماهیتی پرابهام داشته و تحلیلگران بطور دقیق اطلاع نداشتند که با چه چیزی قرار است روبرو شوند . در همین راستا ، پس از انعقاد قرار داد اولیه برای توسعه این بمب افکن در سال 2015 تعداد بسیار محدودی از طرح های دیجیتالی مرتبط با حدسیات صورت گرفته ، منتشر شده بود . این طرح ها ، بیشتر ناشی از این ایده اولیه بود که بی-21 میراثدار ژن سلف خود یعنی بی-2 است با این تفاوت که بمب افکن جدید برای عملیات در ارتفاع بالاتر بهینه شده و البته ابعاد کوچکتری را نیز بخود خواهد دید . آیا بی-2 از خدمت خارج خواهدشد ؟؟؟ کتی واردن ( مدیرعامل فعلی نوثروپ- گرومن ) در مصاحبه ای که قبل از رونمایی محصول جدید این شرکت صورت داد ، مدعی شده بود که برد اولیه و قابلیتهای پنهانکاری بی-21 بسیار بیشتر از آن چیزی است که نیروی هوایی بدان نیاز دارد . معماری باز سامانه های طراحی شده برای آن نیز به گونه صورت گرفته که مسیر برای ارتقاء و بروزرسانی های مورد نیاز در آینده ، آسان تر می گردد ، پایداری پروازی بهتری برای ماهیواره بال پرنده فراهم شده و در مجموع با فناوری بسیار پیشرفته ای روبرو خواهیم شد. طرح های دیجیتالی از کابین و پیشرانه های بی-52 آیا درصورت محقق شدن برنامه بروزرسانی استراتوفورترس ، این بمب افکن هفتاد ساله همچنان به خدمت خود در کنار بی-21 ها ادامه خواهد داد ؟!!!! با توجه به این موارد ، بازاریابهای نوثروپ گرومن براین مساله که بمب افکن بی-21 اولین هواگرد رزمی رادارگریز واقعی نسل ششم است بطور دائم تاکید می کنند و به شکل خاص معتقد هستند که امضای راداری این بمب افکن با زیرسامانه هایی که زیر پوسته بدنه اصلی جانمایی شده ، ارتباط مستقیم دارد . علاوه براین ، برخلاف اف-117 و بی-2 که هزینه تعمیر و نگهداری آنها بواسطه استفاده از مواد جاذب امواج رادار بسیار بالا بوده و سازه این هواگردها بدلیل پیچیدگی بیش از حد نرخ های دسترسی بسیار بالایی را طلب می کردند ، بی-21 قصد دارد تا این پیشینه ذهنی را شکسته و عصر جدیدی را آغاز نماید . اگرچه این موارد را می توان در حال حاضر تنها در قالب یک "ادعا" ارزیابی کرد ، ولی وقتی روند تحلیل ها بسوی طیف کاملی از قابلیتهای رزمی این بمب افکن حرکت می کند ، در مرحله نخست ، سئوالات بسیار زیادی در ذهن مخاطب ، نظیر قابلیتهای جدید کم پیدایی بی-21 در چه سطحی قابل ارزیابی است ، یا اینکه بمب افکن برای اجرای ماموریت خود تا چه اندازه به خلبان یا سامانه های خودکار خود می تواند وابستگی داشته باشد ، بوجود می آید . درواقع ، قابلیت و توانایی عملیات در حالت خودکار ( بدون دخالت خدمه ) یکی از الزامات کلیدی بود که نیروی هوایی برای برنامه بمب افکن ضربتی برد بلند (LRS-B) که بی-21 براساس آن توسعه پیدا نمود ، بر آن تمرکز داشت . آخرین طرح دیجیتالی از بمب افکن بی-21 که درسال 2021 منتشر شده بود در همین زمینه ، مدتهاست که تحلیلگران معتقدند که بی-21 قبل از اینکه یک بمب افکن ضربتی برد بلند باشد ، یک سکوی چندماموریته محسوب می شود که امکان اجرای عملیات جنگ الکترونیک ، کسب اطلاعات سیگنالی ، نظارت و شناسایی ، رله مخابراتی را نیز دراختیار دارد . علاوه براین ، برخی به شکل کاملا جدی متقدند که نیروی هوایی توانایی هدایت پهپادهای تهاجمی را بصورت صورت بندی 4 تایی و شبکه شده با درجات بالایی از اجرای عملیات خودکار نیز به این بمب افکن اضافه نموده است . با این وصف ، بخش قابل ملاحضه ای از سامانه های این بمب افکن با طبقه بندی کاملا محرمانه مشخص شده اند ولی گمانه زنی هایی در خصوص استفاده از سامانه های مشابه و مشتق شده از اف-35 یا هواگردهای مشابه برای بی-21 نیز موجود است . علاوه براین ، گفته می شود که درآینده ، نیروی هوایی قصد دارد تا سامانه های دفاعی ضد موشکی لیزری را در این بمب افکن به کار گیرد و این مساله با توجه به ادعای گرومن در خصوص قابلیت بالای بهینه سازی بی-21 می تواند جالب توجه باشد . اما چیزی که بطور قطع اطلاع نداریم این است که آیا بی-21 جانشین بی-2 محسوب می شود یا اینکه بی-21 درواقع نسخه 0-2 بمب افکن بی-2 خواهد بود . یکی از جنبه های پراهمیت بی-21 ، قرار گرفتن آن در برنامه JADC2 (فرماندهی و کنترل چند دامنه ای مشترک) محسوب می شود که بطور مستقیم برای مقابله با کشورهایی نظیر کره شمالی ، روسیه ، چین و ایران طراحی شده است به گفته کتی واردن ، بی-21 دوران جدیدی از انعطاف پذیری فناورانه و قابلیتهای رزمی را به نمایش می گذارد و این بواسطه یکپارچه سازی سامانه های انتقال داده ، تسلیحات و حسگرها بدست آمده است . این ادعا تا بدانجاست که رئیس دپارتمان هوانوردی گرومن در مصاحبه اعلام نموده که توانمندی بی-21 تا اندازه ای بالاست که میتواند حتی فراتر از مکانیزم هایی که هم اکنون در برنامه فرماندهی و کنترل چند دامنه ای مشترک ( JADC2) دیده شده ، عمل نماید . بدون نیاز به شرح بیشتر ....!!! در حوزه تسلیحاتی ، نیروی هوایی به صراحت اعلام نموده که بی-21 بخشی از یک طرح گسترده تر برای بکارگیری یک سامانه یکپارچه حملات ضربتی دوربرد است که برنامه آن طبقه بندی محرمانه داشته و قابل انتشار نیست . با این حال ، تسلیحات جدیدی که نیروی هوایی قرار است آن را دریافت کند ، نظیر موشکهای کروز هسته ای دورایستای بردبلند (LRSO) که بی-52 و بی-21 مشترکا می توانند آن را حمل وشلیک کنند ، را می توان در این برنامه قرارداد ولی هنوز مشخص نیست که این فناوری تا چه اندازه ای توسعه پیدا نموده است ولی صرف نظر از همه این موارد ، می توان پیش بینی نمود که بی-21 قراراست برای دهه های آینده ، در کنار ناوگان بی-52 های بازسازی شده و ارتقاء یافته ، به استخوان بندی نیروی بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی ارتش ایالات متحده تبدیل گردد . پیش ازاین ، مقامات ارتش نیروی هوایی اعلام کرده بودند که بی-21 تضمین کننده برتری در برابر توان رو به رشد زرادخانه چین است تا توان ضد دسترسی / منع منطقه ای چینی ها را در اقیانوس آرام خنثی نماید . یکسال پس از اعلام مناقصه LRSB ، نیروی هوایی سامانه های تسلیحاتی مورد نیاز برای این برنامه را نیز معرفی نمود اگر این تحلیل مبناءقرار گیرد ، نیروی هوایی درسالهای آینده همه بمب افکن های بی-2 را از خدمت خارج کرده و بی-21 را جانشین آن خواهد کرد . اگر روند تحویل این بمب افکن از میانه دهه بیست قرن 21 ( حدود 2025 ) آغاز شود ، اولین اسکادران از آن در پایگاه هوایی الزورث ( داکوتای جنوبی ) مستقر خواهد شد و مابقی نیز احتمالا به پایگاه وایتمن ( میسوری ) و پایگاه هوایی دایس ( تکزاس ) منتقل می شوند . هر چند هنوز تعداد سفارش برای بی-21 مشخص نیست ولی برخی معتقدند که میانگین قیمت هر فروند به 550 میلیون دلار می رسد که پیش از این در سال 2010 میلادی در چهارچوب برنامه LRS-B تعیین شده بود . با این وصف ، براساس گزارش وب سایت بلومبرگ ، ارزش هر فروند بی-21 نباید بیشتر از 692 میلیون دلار درسال مالی 2022 شود . کل ارزش قرارداد بی-21 در حدود 203 میلیارد دلار برای سال مالی 2019 تخمین زده شده که 25 میلیارد دلار هزینه توسعه ، 64 میلیارد دلار برای تولید و حدود 114 میلیارد دلار برای 30 سال خدمت به تفکیک مشخص شده است . اگر بحث روند تورم در آمریکا در این محاسبه وارد شود ، ارزش قرارداد تا 240 میلیارد دلار دسال 2022 نیز می رسد .نیروی هوایی طبق برخی داده ها ،امکان خرید حدود 145 فروند بی-21 را مطرح کرده بود که تاثیر قابل توجهی بر هزینه کل برنامه و هزینه خرید هر فروند بمب افکن خواهد گذاشت که البته مباحث مربوط به تاخیرها و مشکلات فنی نیز می بایست مورد توجه قرار گیرد . پی نوشت : 1- منبع1 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

برای نوسازی و مدرنیزاسیون نیروهای مسلح میتونیم از چند روش مختلف برای محاسبه و ارزیابی استفاده کنیم و اینکه کدام روش را زیربنای محاسبات قرار بدیم در نتیجه حاصله با سایر روشها متفاوت خواهد بود ، اما در یک مساله و در بازه زمانی بلند مدت تفاوتی حاصل نخواهد شد و چه اقتصاد را زیربنا قرار دهیم چه صنایع تولیدی و پشتیبانی ، چه مساحت جغرافیایی و شرایط همسایگان ، چه جمعیت انسانی کشور و همسایگان و ... همگی در نهایت به یک مجموعه از بخش های به هم پیوسته رزمی ، رزمی - پشتیبانی و پشتیبانی میرسند و در واقع با هر ابزار اندازه گیری در بلند مدت نیازهای واقعی کشور خود را نشان داده و دسترسی به اونها رو الزام آور خواهند کرد ، به همین دلیل به نظر میرسه برنامه ریزی رو بصورت بلند مدت در نظر بگیریم و اون رو بصورت مدولار (یا ماژولار) طراحی کرده و به بازه های زمانی کوتاه مدت و میان مدت تقسیم بندی کنیم ، هم میتوان دیگر شرایط مانند اقتصاد و صنعت و ... رو در آن لحاظ کرد ، هم امکان توسعه متوازن و همزمان برای تمام بخش های سه گانه اصلی (رزمی ، رزمی - پشتیبانی و پشتیبانی) میسر خواهد شد. این بخش های سه گانه در تمام قوای زمینی ، هوایی ، دریایی ، موشکی ، پدافندی و ... وجود دارد و با ضعف در یکی ، در واقع باعث ضعف در مکانیزم عمل اون نیرو خواهد شد ، تمام این بخشها مانند چرخ دنده های یک سیستم باید هم وجود داشته باشند و هم بصورت هماهنگ کار کنند تا این سیستم بتواند به خروجی مورد نظر دست یابد. با این مقدمه کوتاه ، ارزیابی بلند مدت رو در 3 سطح مختلف انجام میدیم که شامل ضروریات و نیازهای کشور در حال و آینده میباشد و در این ارزیابی ، به شرایط اقتصادی و صنعتی و انسانی و ... توجهی نشده است ، بلکه نیازسنجی بر اساس واقعیات موجود میباشد ، حال به چه میزان بتوانیم به این واقعیات دست پیدا کنیم و اونها رو پوشش بدیم ، در ادامه بحث مربوط میشه به مسائل اقتصادی و ... و در بررسی های میان مدت و کوتاه مدت بدان پرداخته خواهد شد. 1- ارزیابی و نیازسنجی با توجه به شرایط و توازن قوای جهانی در این حالت ، با در نظر گرفتن شرایط حال و آینده قابل پیش بینی نظام بین الملل و منطقه + توسعه و گسترش اقتصاد و صنایع و زیرساخت های داخلی و لزوم تامین امنیت ملی در سطح داخلی ، منطقه ای و جهانی ، به نیازهای کشور برای دستیابی و حراست از منافع ملی در محیطی فراتر از منطقه خواهیم پرداخت و تامین پشتیبانی و حفاظت از منافع ملی در سایر مناطق جهانی و تامین امنیت خطوط ترازنیتی واردات و صادرات کالاها جزو موارد مهم ارزیابی می باشد که به 4 حالت زمان صلح ، زمان تنش ، زمان جنگ و زمان جنگ جهانی تقسیم بندی میشود و هدف اصلی تامین امکان حراست از منافع ملی در تمام حالات مختلف میباشد. در این بخش ورود و برپایی ائتلاف های نظامی و سیاسی با دیگر کشورها هم میتواند مکمل اقدامات باشد. اولویت بندی به ترتیب بلند مدت ، میان مدت و کوتاه مدت 2- ارزیابی و نیازسنجی با توجه به شرایط و توازن قوای منطقه ای در این حالت ، شرایط حال و آینده قابل پیش بینی کشورهای منطقه که شامل همسایگان و همسایه های همسایگان میشود را در نظر میگیریم ، گستره ای که این حالت را شامل میشود را میتوان از تنگه مالاکا تا کانال سوئز در نظر گرفت ، حفظ و حراست از منافع ملی در این گستره وسیع جغرافیای زمینی ، هوایی و دریایی که بخش اصلی آن را اجزای دریایی و هوایی تشکیل میدهند را باید در توسعه و نوسازی قوای نظامی کشور در نظر گرفت ، هدف از بررسی این سطح ، دستیابی به مجموعه ای از امکانات و برنامه ها برای تامین امنیت ملی و امنیت خطوط ترانزیتی در سطح منطقه ای و حفظ دسترسی به متحدین و بازارهای منطقه ای میباشد. در این بخش هم ورود و برپایی ائتلاف های نظامی و سیاسی میتواند مکمل اقدامات و کاهنده هزینه های مورد نیاز باشد. اولویت بندی به ترتیب میان مدت ، کوتاه مدت و بلند مدت 3- ارزیابی و نیازسنجی با توجه به شرایط و توازن قوای همسایگان زمینی و دریایی در این حالت ، ضمن در نظر گرفتن شرایط حال و آینده ، اولویت های بلند مدت و کوتاه مدت در مواردی خاص جابجا شده و ضرورت دستیابی به توازن قوای فوری با همسایگانی که در بعضی بخشها دچار از بین رفتن توازن قوا شده ایم ، احساس میشود ، در واقع در این سطح بیشتر قابلیت های عملیاتی فوری تاکتیکی و لجستیکی در داخل و خارج از مرزها (محدود به کشورهای همسایه) برای حفاظت و تامین امنیت ملی مطرح میباشد و برای رسیدن به این هدف میتوان مجموعه اصلی را که شامل توسعه هماهنگ تمام قوای نظامی در تمام مناطق کشور میباشد را به بخش های کوچکتر تقسیم بندی کرد تا نیازهای ضروری و فوری مربوط به هر کشور همسایه را پاسخ داده و توازن قوای لازم رو بدست بیاورد. در این سطح از مطالعه ، تاثیر ائتلاف های نظامی ناچیز هست و باید بیشتر متکی بر توانمندی های داخلی باشیم. اولویت بندی به ترتیب کوتاه مدت ، بلند مدت و میان مدت به عبارت دیگر ، در برنامه ریزی بلند مدتی که باید صورت گیرد ، هر چقدر از سطح منطقه به سطح جهانی نزدیکتر شویم ، برنامه ریزی هم از حالت کوتاه مدت به بلند مدت و بالعکس تغییر جهت خواهد داد. البته در معادلات منطقه ای مربوط به همسایگان هم برنامه ریزی بلند مدت وجود دارد ولی اولویت ها مبتنی بر نیازهای فوری و آینده نزدیک میباشد ، برعکس با رفتن به سمت معادلات جهانی ، اولویت های بلند مدت بیشتر نمایان خواهند شد ، مانند امکان تامین امنیت خطوط دریایی و هوایی تا شرق آسیا و آمریکای مرکزی و جنوبی نکته مشترک در بررسی هر سطح این هست که باید توسعه را بصورت ماژولار انجام دهیم ، این نوع طراحی باعث میشود که با کمترین هزینه و اتلاف زمان بتوانیم نیازهای فوری هر زمان را به برنامه اصلی اضافه کنیم و بخش های غیر لازم را از آن جدا نماییم ، برای این منظور باید در هر بخش یک هسته برنامه ریزی به عنوان شاسی اصلی در نظر بگیریم و بخش های لازم را به آن اضافه کنیم. به عنوان مثال میتوان طراحی نفربرهای جدید را مثال زد که شاسی را با قابلیت پشتیبانی از چند مدل مختلف برجک و امکانات طراحی میکنند تا با توجه به نیاز بتوانند آنرا به مدل مورد نظر تبدیل کنند ، کاهش هزینه های عملیاتی و نگهداری و زمانی و کمیتی و افزایش کیفیت پاسخگویی به تهدیدات و نیازها از ویژگی های این مدل طراحی هست. در مثالی دیگر میتوان لایه های مختلف یک شبکه راداری - پدافندی را در نظر گرفت ، هسته اصلی را سامانه برد بلند ضد بالستیک شامل میشود ، بعد دیگر سامانه ها با توجه به توپولوژی منطقه و سطح تهدیدات بدان اضافه خواهند شد ، مانند سامانه برد بلند ضد هواپیما ، سامانه های میانبرد ، کوتاه برد ، دفاع نزدیک ، جنگ الکترونیک و شنود و ... ضمن اینکه در این روش میتوانیم با توجه به واقعیات موجود اعم از اقتصادی ، نیروی انسانی و شرایط تهیه امکانات (خرید یا تولید) بخشهای مختلف را بازطراحی کرد تا امکاناتی که امروز قابل دستیابی نیست را با امکانات مشابه جایگزین کرد تا در فرصت مناسب به سراغ تهیه امکانات مورد نظر رفت. * ادامه دارد و اصلاحات لازم صورت خواهد گرفت

سلام گاهی وقتها وقتی در متن یک موضوع قرار داریم انتقادهایی به آن وارد می کنیم . جالب است که معمولا وقتی از این موضوع فاصله هم می گیریم ، معمولا تمایل داریم همان قضاوتمان را درست بدانیم و نیازی به بررسی مجدد موضوع احساس نمی کنیم . البته طبیعی است که در این هنگام به علت نگاه وسیعتری که می توانیم به موضوع داشته باشیم ، احتمال زیادی دارد که نظر کاملتری داشته باشیم یا حتی نظری متفاوت ابراز کنیم . سالها قبل ما کشوری بودیم که عملکردمان در چهارچوب ابرقدرت دنیای غرب تعریف می شد و طبیعی بود که برنامه ریزی و تامین نیازهای سخت افزاری نظامی ما هم توسط همین سیستم تامین می شد. طبیعی بود که با این ارتباط سیستمی همه جانبه نظامی برایمان فراهم بود و می توانستیم در بیشتر زمینه ها امکانات متناسب با همدیگر داشته باشیم ، هر چند در همان زمان هم محدودیتهایی در امکان دریافت تسلیحات برایمان وجود داشت. زمانی که انقلاب ایران در سال 1357 به پیروزی رسید ، از نظر نظامی ایران در میانه یک نوسازی سیستم قرار داشت و برنامه ای برای توسعه همه جانبه در توان نظامی برایش در حال اجرا بود . برنامه ای که فسمتهایی از آن اجرایی شده بودند ، قسمتهایی در میانه اجرا قرار داشتند و قسمتهایی هم روی کاغذ برنامه ریزی شده بودند .مطابق برنامه ریزی های انجام شده قرار بود در بازه زمانی مشخصی ایران به یک قدرت متناسب هوایی ، زمینی ، دریایی دست پیدا کند تا بتواند علاوه بر یک عنصر اصلی در استراتژی مقابله با توسعه شوروی ، سایر کشورهای تحت پوشش سیستم ابرقدرت غربی را در منطقه زیر چتر خودش بگیرد. در روزهای پیروزی انقلاب تعداد زیادی از قراردادهای نظامی لغو شد، تعدادی از آنها توسط طرفهای خارجی و تعدادی از آنها توسط طرفهای داخلی . یک تعداد کمی از آنها هم بدون لغو به اما و اگر ماند. نتیجه این اتفاق در زمینه نظامی این بود که ما دارای یک نیروی نظامی ناقص توسعه یافته و متاسفانه با توسعه نامتوازن در زمینه های مختلف شدیم . اشکال بزرگتری که این نیروی نظامی با آن مواجه بود پشتیبانی آن بود . البته مساله پشتیبانی دو وجه خیلی مشخص داشت ، یکی تسلیحات و قطعات یدکی مصرفی و دیگری صنایع تعمیر و نگهداری . طبیعی بود که مقداری تسلیحات و لوازم یدکی ، همزمان با ورود سخت افزارهای پایه آنها وارد شده بود و انبار شده بود ، پس در این بخش یک حداقل مصرفی موجود بود ولی چون امکان تهیه جدید وجود نداشت ، محدودیت در استفاده گسترده به وجود می آمد . در مورد زیرساختها و پرسنل تعمیر و نگهداری ، تعدادی از زیر ساختها ایجاد شده بودند ، تعدادی در حال ساخت و گسترش بودند و در مواردی هم هنوز اقدامی برای زیرساختهای پشتیبانی تا آن زمان ایجاد نشده بود . با توجه به این که دیگر پشتیبانی توسط شرکای قبلی نظامی صورت نمی گرفت . در زمینه پرسنل هم گستره ای از تکنسین ها در بیشتر مواردی که زیر ساخت تعمیر و نگهداری به وجود آمده بود ، تربیت شده بودند و آماده کار بودند . البته مشکل این بود که در این زمینه تقریبا همه پرسنل تربیت شده فقط تکنسین بودند و کسی آموزشی برای ایجاد توانایی در زمینه تحقیق و توسعه در میان آنها ندیده بود. به همین نسبت بعضی از تسلیحات موجود در عمل قابلیت کارآیی اسمی شان را از دست دادند . یکی از مهمترین موضوعات در این نیروی انسانی ساختار نظامی موجود این بود که تمام آموزشهای این نیروها بر پایه یک سیستم نظامی متقارن و بدون محدودیت در جنگ افزار و تسلیحات صورت گرفته بود و تمام راههای مقابله ای نظامی طراحی شده با اتفاقات ممکن آینده هم بر همین اساس چیده شده بود. اتفاق مهم دیگری که در سال 57 و 58 افتاد ، از دست رفتن بسیاری از نیروهای ستادی و افسران ارشد ارتش بود که نتیجه استفاده حکومت قبل از ارتش برای مقابله با حرکتهای مردمی در زمان انقلاب ، به جای پلیس بود . تعدادی که می توانستند در این بحبوحه از ایران خارج شدند ، تعدادی هم در جریان انقلاب دستگیر و محاکمه شدند که به اعدام یا زندانی شدن ختم شد. تعداد زیادی هم با عناوین مختلفی مورد تصفیه قرار گرفتند . در همین زمان تعمیر و نگهداری تسلیحات به پایین ترین کیفیت ممکن رسید . تحرکاتی دیگری هم بعدا در مخالفت با سیستم جدید اتفاق افتاد و بازهم پای نیروهای نظامی را به وسط کشید ، که یکی از شاخصترین آنها کودتای نقاب بود ، این اتفاقات باعث شد که حتی همین نیروی باقیمانده در خدمت که از تمام این ماجراها مبرا مانده بود ، درگیر یک تصفیه کاملا بدبینانه قرار بگیرد . در واقع با این که ظاهرا کودتایی مثل نقاب به هدف اولیه ای که عنوان می شد نرسید ولی هدف ثانویه ای که در آن زمان کسی در داخل کشور ایران به آن فکر هم نمی کرد را محقق کرد و متاسفانه قسمت عمده افراد حذف شده در نتیجه آن از زبده ترین یگانهای نظامی موجود بودند . زمان به 31 شهریور 1359 رسید و عراق حمله کرد . کشور ما در این زمان دارای یک نیروی نظامی کاملا تضعیف شده از نظر نیروی موثر نظامی با ساختار تسلیحاتی نامتوازن و ناکافی و تجهیزات به شدت بد نگهداری شده بود . مساله اصلی این بود که تمام نقشه های نظامی طراحی شده قبلی برای مقابله ، به شکل کلاسیک و یک نیروی متوازن آماده با تجهیزات و تسبیحات کافی بود و متاسفانه اصلا قابلیت اجرایی نداشتند . سخت افزارهای غیر آماده اولین موردی بود که به چشم می آمد و بعد به تدریج عدم امکان جایگزینی سخت افزارهای از دست رفته ، پشتیبانی ناکافی ، محدودیت در قطعات یدکی و محدودیت در تسلیحات مورد استفاده به تدریج خودش را نشان داد . نتیجه این محدودیتها بود که باعث شد در معدود عملیاتهای کلاسیک اول جنگ که بر اساس آموزه های استاندارد رزمی انجام شد ، چنان ضربات سختی خوردیم که دیگر تا پایان جنگ تقریبا هیچ عملیات کلاسیک رزمی دیگری اتفاق نیفتاد . در طی جنگ ایران و عراق ، طرف ایرانی ، بسیاری از داشته هایش را بدون توان جانشینی از دست داد و تعداد محدودی هم که باقی ماندند دچار معضل عظیمی با عنوان نبود تسلیحات و لوازم یدکی روبرو بودند و غیر عملیاتی . در واقع بازهم بیشتر تجهیزات باقی مانده فقط روی کاغذ وجود داشتند و عملیاتی نبودند . البته این را هم باید در نظر گرفت که همین موقعیت حداقلی هم به خاطر همان ساختارهای تعمیر و نگهداری ایجاد شده موجود و همت تکنسین های تربیت شده بود که هنوز وجود خارجی داشتند . با پایان جنگ ایران تبدیل شد به یک کشور با تجهیزات نظامی فرسوده از جنگی طولانی مدت که امکانی عملا برای نوسازی ساختار نظامی نداشت . زیرساخت مهمی برای تحقیق و توسعه در زمینه تکنولوژی های جدید نداشت و حتی امکانی برای توسعه و ارتقا برای سخت افزارهای فرسوده موجود را هم نداشت . قسمت عمده ای از زبده ترین نیروهای آموزش دیده باقی مانده از مشککلات قبلی را هم از دست داده بود . در واقع نیروی نظامی با ساختار انسانی و تجهیزاتی به شدت تضعیف شده . ادامه دارد ....

ترور یکی از ماموران ارشد موساد در اسرائیل یک مامور ارشد موساد در خودروی لوکس شخصی خود در یک تونل در اسرائیل به ضرب گلوله کشته شد. دو مرد مسلح با یک موتورسیکلت نزدیک خودرو مامور ارشد موساد اسرائیل شدن و از روبرو خودرو را گلوله باران کردند و با سرعت دور شدند. سپس امدادگران برای نجات او آمدند که یک حمله دیگر به امدادگران شد تا مامور نجات پیدا نکند./صابرین نیوز آتش‌سوزی مشکوک در مجتمع پالایشگاهی «حیفا» شبکه ۱۱ تلویزیون رژیم صهیونیستی از آتش‌سوزی در مجتمع پالایشگاهی «بازان» در حیفا خبر داد. آتش‌سوزی به علت نقص فنی در یک ترانسفورماتور برق به وقوع پیوسته و به کسی آسیب نرسیده است.

کرار ذاتا تی72 بهینه شده ست که همون هم با تمامی آپشنهای زمان رونماییش بقا پذیریش در میدان نبرد امروزی جای سواله از این کمتر دیگه واقعا بدرد ما نمی خوره. این تی 72 بهینه با این شمایل می شه گفت فیس لیفت شده تی 72 .در رزمایش اخیر نیروی زمینی سپاه کرار بسیار کاملتری رو شاهد بودیم .در هر صورت این حرکات بطئی واقعا دلسرد کننده ست

روز دوم رزمایش پهپادی ارتش:

یه برادر کرمانی ما داریم خیلی هم رک حرف می زنه همینطور یقه تو می گیره تکون میده حرف می زنه اومد جلوی جمع یقه منو گرفت گفت فلانی ! همه رو فرستادی خودت موندی من خیلی آتیش گرفتم گفتم چیکار کنم؟ حیفه حقیقتا بمونیم . حیفه! (شهید سپهبد قاسم سلیمانی)